Από τον Φράνκι, Ελλάδα

Πέρυσι, ο αδελφός Γαβριήλ, με τον οποίο κηρύτταμε μαζί το ευαγγέλιο στον δρόμο, απολύθηκε. Όταν τον ρώτησα σχετικά με αυτό, μου είπε ότι δεν έκανε καλή δουλειά στο καθήκον του τα τελευταία χρόνια· δούλευε με τον δικό του τρόπο και ήταν ισχυρογνώμων, κι έτσι διατάρασσε σοβαρά το έργο της εκκλησίας, και άρα τον έδιωξαν. Ένιωσα άσχημα που είχε φτάσει σε τέτοιο σημείο και που τον έβλεπα να νιώθει τόσο θλιμμένος και τόσο απαίσια. Αναλογιζόμενος τη συνεργασία μας, είχα προσέξει ότι έκανε πάντα με προχειρότητα το έργο του και δούλευε με δικό του τρόπο. Ήθελα να του το επισημάνω, για να τον βοηθήσω να στοχαστεί και να αποκτήσει αυτογνωσία, όμως με το που πήγα να ανοίξω το στόμα μου, δίστασα. Σκέφτηκα: «Ο επικεφαλής τον έχει σίγουρα εκθέσει και αντιμετωπίσει πολύ όταν τον απέλυσαν, οπότε θα νιώθει ήδη αρκετά δυστυχισμένος. Αν πω κάτι κι εγώ, δεν θα είναι σαν να του στρίβω το μαχαίρι στην πληγή; Δεν θα σκεφτόταν ότι μου λείπει η ενσυναίσθηση; Άλλωστε, ο επικεφαλής πρέπει να έχει ήδη αναφερθεί στα ζητήματα που εντόπισα κι εγώ, έτσι ας τον παρηγορήσω απλά». Συνεπώς, του είπα: «Είμαι σίγουρος ότι έχεις κερδίσει μεγάλη εμπειρία όλα αυτά τα χρόνια στον δρόμο κηρύττοντας το ευαγγέλιο ή τουλάχιστον θα έχεις μεγάλη διορατικότητα. Πολλοί αδελφοί και αδελφές στην εκκλησία αυτή είναι νέοι πιστοί που εντάχθηκαν τα τελευταία χρόνια· δεν έχουν μεγάλη εμπειρία στη διάδοση του ευαγγελίου. Θα μπορέσεις να τους βοηθήσεις όλους όταν επιστρέψεις στο σπίτι». Προς έκπληξή μου, η απάντησή του ήταν η εξής: «Αδελφέ, αυτά που μου λες με στενοχωρούν. Περίμενα ότι θα επεσήμανες τα προβλήματά μου και θα με βοηθούσες για να μπορέσω να κάνω αυτοκριτική και να αποκτήσω περισσότερη αυτογνωσία· αυτό θα ήταν ωφέλιμο για τη ζωή μου. Αλλά αντίθετα, με επαινείς παρόλο που έχω κατρακυλήσει σ’ αυτό το επίπεδο, για να θεωρήσω ότι η απόλυσή μου δεν είναι κάτι σοβαρό και ότι είμαι πιο ικανός από τους άλλους. Φέρεσαι σαν ανθρωπάρεσκος, ενεργείς σαν τσιράκι του Σατανά, με σπρώχνεις πιο κοντά στην κόλαση! Αυτά τα εύηχα λόγια δεν είναι εποικοδομητικά για τους ανθρώπους, πάψε λοιπόν να τα λες. Αυτό δεν είναι αγάπη, είναι στην πραγματικότητα βλαβερό και καταστροφικό». Ένιωσα πολύ μεγάλη ντροπή όταν άκουσα τα λόγια του αδελφού και ήθελα απλώς να βρω μια τρύπα να κρυφτώ. Γνώριζα πολύ καλά ότι δεν είχε υπάρξει μεγάλη αλλαγή στη διεφθαρμένη διάθεση του Γαβριήλ παρά τα χρόνια πίστης, και ότι ποτέ δεν είχε εμφανή αποτελέσματα στο καθήκον του, καθώς και ότι αυτή ήταν μια επικίνδυνη κατάσταση. Όχι μόνο δεν επεσήμαινα τα προβλήματά του και δεν τον βοηθούσα, μα του έλεγα απλώς όμορφα λόγια. Ήμουν ανειλικρινής, ευγενικός και έκανα κομπλιμέντα με κοσμικό τρόπο. Έτσι δεν ήταν σαν να έπαιζα μαζί του και να φερόμουν δόλια; Η τότε απόλυση του Γαβριήλ ήταν μια καλή ευκαιρία για περισσότερη αυτοκριτική και αυτογνωσία. Αν αναζητούσε την αλήθεια, έκανε αυτοκριτική και αποκτούσε αληθινή μετάνοια, τότε αυτή η αποτυχία θα μπορούσε να γίνει μια κρίσιμη καμπή στην πίστη του. Αλλά εγώ ήμουν εμπόδιο, ξεστομίζοντας κάμποσες ανειλικρινείς ανοησίες για να παίξω μαζί του, να τον διαταράξω και να τον παραπλανήσω. Ήμουν το τσιράκι του Σατανά. Ο Θεός κάνει ό,τι μπορεί για να σώσει τους ανθρώπους, ενώ ο Σατανάς δολοπλοκεί και μηχανορραφεί για να διαταράξει και να εμποδίσει τους ανθρώπους και να τους σύρει κάτω στην κόλαση. Αυτή η ανοησία μου μόνο έβλαπτε τον αδελφό μου. Όταν το σκέφτηκα αυτό, ένιωσα έντονο φόβο, κι έτσι βρήκα κάποια λόγια του Θεού για να διαβάσω, και μέσα από τα λόγια του Θεού άρχισα να στοχάζομαι και να αναγνωρίζω αυτό μου το πρόβλημα.

Είδα πως ο λόγος του Θεού λέει: «Αν, έχεις καλή σχέση με έναν αδελφό ή μια αδελφή και το άτομο αυτό σου ζητήσει να του επισημάνεις το πρόβλημά του, πώς πρέπει να το επισημάνεις; Αυτό έχει να κάνει με την προσέγγιση που θα ακολουθήσεις στο ζήτημα. Βασίζεται η προσέγγισή σου στις αλήθεια-αρχές ή χρησιμοποιείς φιλοσοφίες για κοσμικές αλληλεπιδράσεις; Αν βλέπεις καθαρά ότι ο αδελφός ή η αδελφή που αναφέραμε έχει πρόβλημα, αλλά δεν το λες ευθέως για να μη χαλάσεις τη σχέση σας, και μάλιστα δικαιολογείσαι, λέγοντας: “Τώρα έχω μικρό ανάστημα και δεν καταλαβαίνω σε βάθος τα προβλήματά σου. Όταν τα καταλάβω, θα σου τα πω”, τότε ποιο είναι το πρόβλημα; Έχει σχέση με μια φιλοσοφία για κοσμικές αλληλεπιδράσεις. Δεν προσπαθείς να ξεγελάσεις τους άλλους; Θα πρέπει να μιλάς για όσα μπορείς να διακρίνεις καθαρά· και αν κάτι δεν σου είναι ξεκάθαρο, πες το. Αυτό σημαίνει να λες αυτά που έχεις μέσα σου. Αν έχεις κάποιες σκέψεις και ορισμένα πράγματα σου είναι προφανή, αλλά φοβάσαι να προσβάλεις το άτομο αυτό, φοβάσαι να μην πληγώσεις τα συναισθήματά του, κι έτσι επιλέγεις να μην πεις τίποτα, τότε ζεις με μια φιλοσοφία για κοσμικές αλληλεπιδράσεις. Αν διαπιστώσεις ότι κάποιος έχει ένα πρόβλημα ή έχει παραστρατήσει, τότε ακόμη κι αν δεν μπορείς να τον βοηθήσεις με αγάπη, τουλάχιστον πρέπει να του επισημάνεις το πρόβλημα ώστε να μπορέσει να το σκεφτεί. Αν το αγνοήσεις, αυτό δεν τον βλάπτεις;» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο επιδιώκοντας την αλήθεια μπορεί κανείς να διαλύσει τις αντιλήψεις και τις παρανοήσεις του για τον Θεό). Και υπήρχε αυτό το χωρίο για τους πονηρούς ανθρώπους: «Δεν αγαπάνε καθόλου τα θετικά πράγματα, δεν λαχταράνε το φως και δεν αγαπάνε την οδό του Θεού ούτε την αλήθεια. Τους αρέσει να ακολουθούν τις κοσμικές τάσεις, είναι ερωτευμένοι με τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, τους αρέσει να ξεχωρίζουν από το πλήθος, λατρεύουν τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, και σέβονται τους μεγάλους και διάσημους, αλλά στην πραγματικότητα σέβονται τους δαίμονες και τους Σατανάδες. Αυτό που επιδιώκουν κατά βάθος δεν είναι η αλήθεια ούτε τα θετικά πράγματα· αντίθετα, σέβονται τη γνώση. […] Χρησιμοποιούν τις φιλοσοφίες του Σατανά, τη λογική του, χρησιμοποιούν κάθε κόλπο του, κάθε τέχνασμά του, σε κάθε περιβάλλον, προκειμένου να εξαπατήσουν τους ανθρώπους και να κερδίσουν την εμπιστοσύνη τους, να τους κάνουν να τους λατρεύουν και να τους ακολουθούν. Δεν είναι αυτό το μονοπάτι στο οποίο οφείλουν να βαδίζουν οι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό· τέτοιοι άνθρωποι όχι απλώς δεν πρόκειται να σωθούν, μα και θα γνωρίσουν την τιμωρία του Θεού —δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία σχετικά μ’ αυτό» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Δεν μπορεί κανείς να σωθεί με την πίστη στη θρησκεία ή με τη συμμετοχή σε θρησκευτικές τελετές). Τα λόγια του Θεού εξέθεσαν πλήρως την αλήθεια της πρόθεσης και της διαφθοράς μου. Διέκρινα ξεκάθαρα τα προβλήματα του Γαβριήλ, ήταν αμελής στο καθήκον του και δεν το έκανε από καρδιάς. Δεν είχε επιμονή ούτε ακολουθούσε αρχές στο έργο του. Έκανε ό,τι τον ευχαριστούσε και είχε διαταράξει το έργο της εκκλησίας. Εγώ ήθελα να του είμαι ευχάριστος και φοβόμουν μην τον προσβάλω, κι έτσι δεν του είχα επισημάνει ποτέ αυτά τα πράγματα. Τώρα που είχε απολυθεί και μου ανοιγόταν και συναναστρεφόταν μαζί μου σχετικά με τις αποτυχίες του, θα έπρεπε να του είχα μιλήσει για τα προβλήματά του και να είχα συναναστραφεί πάνω στο θέλημα του Θεού για να τον βοηθήσω να γνωρίσει τον εαυτό του και να μετανοήσει στον Θεό. Αυτό θα ήταν πραγματική αγάπη, θα ήταν ωφέλιμο και εποικοδομητικό για εκείνον. Αλλά ήθελα απλώς να του είμαι ευχάριστος, λέγοντας ένα σωρό ψεύτικες αηδίες. Δεν προσπαθούσα απλώς να τον ξεγελάσω ώστε να με συμπαθεί; Ήθελα να νιώσει πως όταν βίωσε την αποτυχία, ο επικεφαλής ήταν αυτός που τον αντιμετώπισε και τον εξέθεσε, ενώ εγώ αυτός που ζέστανε την καρδιά του και τον παρηγόρησε. Τότε θα ήταν ευγνώμων και θα του έκανα καλή εντύπωση. Χρησιμοποιούσα κοσμικές φιλοσοφίες των άπιστων κατά την αλληλεπίδρασή μου με τον αδελφό μου, όπως «όχι χτυπήματα κάτω από τη μέση», «Να μιλάς ευγενικά, να μην πληγώνεις τους άλλους, γιατί η πολλή ειλικρίνεια βλάπτει», «Μην τα λες όλα, για να είναι οι φίλοι σου ευχαριστημένοι» και άλλα παρόμοια. Όλα αυτά είναι μοχθηρά, εγκόσμια λόγια σύμφωνα με τα οποία πρέπει να ζει κανείς και εντελώς σατανικές φιλοσοφίες. Οι αλληλεπιδράσεις των απίστων υποστηρίζουν πάντα την οδό του Σατανά σχετικά με τον κόσμο, και τα λόγια τους είναι πάντα φιλοφρονητικά και υποκριτικά. Προσποιούνται και ψαρεύουν τους άλλους, οτιδήποτε λένε περιέχει δόλο και δεν λένε ούτε μία αληθινή ή ειλικρινή λέξη. Ήμουν εδώ και τόσο καιρό πιστός, ο οποίος είχε φάει και πιει τόσο πολλά από τον λόγο του Θεού, μα ακόμα δεν μπορούσα να πω την παραμικρή αλήθεια. Αντιθέτως, χρησιμοποιούσα σατανικές φιλοσοφίες όπως ένας άπιστος και ήμουν όχημα του Σατανά, ενώ γινόμουν όλο και πιο πανούργος και ύπουλος. Ήμουν πραγματικά αξιοθρήνητος! Θυμήθηκα τότε τα λόγια του Θεού: «Αν η ομιλία και η συμπεριφορά των πιστών είναι το ίδιο χαλαρή και ασυγκράτητη όσο και των άπιστων, τότε αυτοί είναι ακόμη πιο μοχθηροί από τους άπιστους· είναι κλασικοί δαίμονες» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Προειδοποίηση σε όσους δεν κάνουν πράξη την αλήθεια). «Όσο περισσότερο βρίσκεσαι στην παρουσία του Θεού, τόσο περισσότερες εμπειρίες θα έχεις. Αν εξακολουθείς να ζεις στον κόσμο σαν κτήνος —με το στόμα σου να δηλώνει πίστη στον Θεό, αλλά την καρδιά σου να βρίσκεται κάπου αλλού— και αν εξακολουθείς να μελετάς τις φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις, τότε όλες οι προηγούμενες προσπάθειές σου δεν θα αποβούν μάταιες;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Σχετικά με την εμπειρία). Αναλογιζόμενος τα χρόνια της πίστης μου, δεν είχα κερδίσει την αλήθεια ούτε ήμουν ένα απλό, έντιμο άτομο, αλλά παρέμενα προσκολλημένος στους κοσμικούς τρόπους ζωής. Δεν αγαπούσα ούτε και αποδεχόμουν την αλήθεια. Προσήλθα ενώπιον του Θεού και προσευχήθηκα: «Θεέ μου, είμαι τόσο ύπουλος! Θέλω να μετανοήσω και να πάψω να ζω σύμφωνα με σατανικές, εγκόσμιες φιλοσοφίες».

Μετά από αυτήν την εμπειρία και το μάθημα, κατάφερα να είμαι πιο προσεκτικός όταν συνδιαλλασσόμουν με τους άλλους και ασκήθηκα στο να μιλώ με τρόπους που ωφελούσαν τους ανθρώπους, αντί να αποφεύγω θέματα για να είμαι ευχάριστος στους ανθρώπους. Όμως επειδή ήμουν τόσο βαθιά διεφθαρμένος από τον Σατανά, όταν κάτι αφορούσε τα προσωπικά μου συμφέροντα, δεν άντεχα να μην προσπαθώ ξανά να φανώ ευχάριστος στους άλλους.

Εκείνη την περίοδο, συνεργαζόμουν με τον αδελφό Χάντσον στην παραγωγή των βίντεο. Ήταν αρκετά ισχυρογνώμων και ήταν πολύ καλύτερος στο έργο απ’ ό,τι εγώ. Ένιωθα πως θα έπρεπε να είμαι σεμνός για να μην του δώσω την εντύπωση ότι ήμουν ένας αλαζόνας αδαής. Οπότε, κατά τα καθήκοντά μας, όποτε διέφεραν οι απόψεις μας, προσπαθούσα να τηρώ το «Η αρμονία είναι θησαυρός· η ανεκτικότητα λαμπρότητα» για να μην χαλάσω τη σχέση μας και να τα πηγαίνω καλά μαζί του. Μερικές φορές, έβλεπα κάποια λάθη στα βίντεο πάνω στα οποία δούλευε και πρότεινα να τα διορθώσει, αλλά δεν θεωρούσε ότι αυτά που ανέφερα ήταν προβλήματα. Απλώς εξέφραζε κάποια δικαιολογία ή προσωπική άποψη. Αν και δεν συμφωνούσα πλήρως μαζί του, φοβόμουν ότι η περαιτέρω συζήτηση θα μας οδηγούσε σε αδιέξοδο ή θα ξεκινούσε καυγά, και τότε όλοι θα με αποκαλούσαν αλαζόνα, αυτάρεσκο και πεισματάρη. Έτσι, το άφηνα να περάσει. Συνεργαζόμασταν έτσι για μερικούς μήνες, μα όταν δημοσιεύονταν τα βίντεο μας, υπήρχαν πάντα διαφόρων ειδών προβλήματα, και τα περισσότερα από τα προβλήματα αυτά ήταν ακριβώς όσα είχα επισημάνει εξαρχής. Ως εκ τούτου, έπρεπε να ξαναφτιάξουμε τα βίντεο. Ο Χάντσον τελικά απολύθηκε επειδή ήταν αλαζόνας, αυτάρεσκος και πεισματάρης. Αν και αυτά τα βίντεο ολοκληρώθηκαν τελικά, εγώ δεν ένιωθα ούτε ηρεμία ούτε γαλήνη. Αντιθέτως, ένιωθα αμηχανία και ενοχή. Στο καθήκον μου πάντα φαινόμουν ευχάριστος, διατηρώντας μια επιφανειακή αρμονία, από φόβο μην προσβάλω τους άλλους, και δεν τηρούσα τις αρχές. Δεν είχα εκπληρώσει πραγματικά τη λειτουργεία μου ως συνεργάτης και εμπόδιζα το έργο των βίντεο. Ένιωθα τελείως άθλια. Τότε, ο επικεφαλής ήρθε να με βρει και με εξέθεσε λέγοντας: «Δεν τήρησες τις αλήθεια-αρχές στο έργο σου με τους αδελφούς και τις αδελφές. Γνώριζες ξεκάθαρα ότι η άποψη του Χάντσον κατά την παραγωγή ήταν λανθασμένη, αλλά και πάλι τον ακολούθησες τυφλά για να αποφύγεις τις συγκρούσεις και να διατηρήσεις τη δική σου εικόνα. Αυτό σήμαινε ότι τα βίντεο έπρεπε να ξαναγίνουν και αυτό καθυστέρησε την πρόοδό μας». Κι έπειτα είπε: «Πηγαίνεις όπου φυσάει ο άνεμος. Πρέπει να αναζητήσεις την αλήθεια και να το επιλύσεις άμεσα». Μου ήταν πολύ δύσκολο να το ακούω αυτό. Προσευχήθηκα και στοχάστηκα πάνω σε αυτό για τις επόμενες μέρες, και διάβασα τον λόγο του Θεού.

Είδα πως ο λόγος του Θεού λέει: «Απ’ ό,τι φαίνεται, τα λόγια των αντίχριστων φαίνονται ευγενικά, πολιτισμένα και μεγαλόπνοα. Όποιος κι αν παραβιάζει τις αρχές ή διαταράσσει και αναστατώνει το έργο της εκκλησίας, ο αντίχριστος δεν εκθέτει ούτε κρίνει αυτούς τους ανθρώπους· κάνει τα στραβά μάτια, αφήνοντας τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι είναι μεγαλόψυχος σε όλα τα θέματα. Όποια διαφθορά κι αν αποκαλύπτουν οι άνθρωποι και ό,τι κακές πράξεις κι αν κάνουν, ο αντίχριστος δείχνει κατανόηση κι ανοχή. Δεν θυμώνει ούτε αρπάζει φωτιά, δεν οργίζεται ούτε κατηγορεί τους ανθρώπους όταν κάνουν κάτι λάθος και παραβλάπτουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Ανεξάρτητα από το ποιος διαπράττει το κακό κι αναστατώνει το έργο της εκκλησίας, δεν δίνει σημασία, λες κι αυτό δεν έχει καμία σχέση μ’ εκείνον, και δεν προσβάλλει ποτέ ανθρώπους εξαιτίας αυτού. Με τι ασχολούνται περισσότερο οι αντίχριστοι; Με το πόσοι τούς εκτιμούν, πόσοι τούς βλέπουν όταν υποφέρουν και τους εξυμνούν γι’ αυτό. Οι αντίχριστοι πιστεύουν ότι τα βάσανα δεν πρέπει ποτέ να είναι για το τίποτα. Ανεξάρτητα από τις κακουχίες που υπομένουν, το τίμημα που πληρώνουν, τις καλές πράξεις που κάνουν, το πόσο τρυφεροί, προσεκτικοί και στοργικοί είναι προς τους άλλους, όλα αυτά πρέπει να γίνονται μπροστά σε άλλους, έτσι ώστε να τα βλέπουν περισσότεροι άνθρωποι. Και ποιος είναι ο στόχος τους ενεργώντας έτσι; Να εξαγοράσουν την εύνοια των ανθρώπων, να κάνουν πιο πολλούς ανθρώπους να εγκρίνουν τις ενέργειές τους, τη διαγωγή τους και τον χαρακτήρα τους μέσα στην καρδιά τους, προσφέροντας την επιδοκιμασία τους. Υπάρχουν, μάλιστα, και αντίχριστοι που προσπαθούν μέσω αυτής της εξωτερικά καλής συμπεριφοράς να εδραιώσουν την εικόνα του “καλού ανθρώπου” για τον εαυτό τους, έτσι ώστε να στρέφονται περισσότεροι άνθρωποι σ’ αυτούς για βοήθεια. […] Οι πράξεις του έχουν ήδη κάνει τους ανθρώπους όχι μόνο να τον λατρεύουν μέσα στην καρδιά τους, αλλά και να του έχουν αφήσει μια θέση εκεί μέσα. Θέλει να πάρει τη θέση του Θεού —αυτόν τον στόχο έχει ο αντίχριστος όταν κάνει αυτά τα πράγματα. Είναι ολοφάνερο ότι ο αντίχριστος, με αυτά τα πράγματα που κάνει, έχει ήδη σημειώσει μια πρώτη επιτυχία· έχει ήδη δημιουργηθεί μια θέση γι’ αυτόν τον αντίχριστο μέσα στην καρδιά αυτών των ανυποψίαστων ανθρώπων, ενώ κάποιοι άνθρωποι ήδη τον λατρεύουν και τον θαυμάζουν. Αυτόν τον στόχο θέλει να πετύχει ο αντίχριστος» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος δέκατο)]. Ο Θεός δείχνει ότι οι αντίχριστοι είναι ιδιαίτερα κακοί και ποταποί. Είναι καλοί στο να φέρονται όμορφα και να λένε ωραία πράγματα για να μεταμφιέζονται και να κερδίζουν τις καρδιές των άλλων, ώστε οι άνθρωποι να πιστεύουν ότι μόνο αυτοί είναι ανεκτικοί και διαθέτουν κατανόηση, κι έτσι οι άλλοι να τους αναζητούν για παρηγοριά. Αυτό απομακρύνει όλο και περισσότερο τους ανθρώπους από τον Θεό, και οι αντίχριστοι παίρνουν τη θέση του Θεού στις καρδιές τους. Αυτό ακριβώς έκανα. Οι αδελφοί και οι αδελφές πρέπει να επισημαίνουν τα ζητήματα ο ένας στον άλλο και να βοηθούν ο ένας τον άλλον κατά τα καθήκοντά τους, μα εγώ απέφευγα να κάνω οτιδήποτε προσβλητικό απλώς και μόνο για να προστατεύσω την υπόληψή μου. Έβλεπα τα προβλήματα στα βίντεο του Χάντσον και πάλι όμως δεν τηρούσα τις αλήθεια-αρχές· απλώς πήγαινα με το ρεύμα. Προσπαθούσα να είμαι ευχάριστος στους άλλους και δεν ασκούσα την αλήθεια. Δεν ήθελα να πιστεύουν όλοι ότι ήμουν αλαζόνας, μα ότι ήμουν ανεκτικός, ότι διέθετα κατανόηση και ότι νοιαζόμουν για τα συναισθήματα των άλλων. Ήθελα να κάνω χαρούμενους όλους τους ανθρώπους με τους οποίους συνδιαλεγόμουν για να με συμπαθούν και για να έχουν όλοι την καλύτερη εντύπωση για μένα. Για να πετύχω τον άθλιο στόχο μου, στην προσπάθειά μου να διατηρήσω τη θετική μου εικόνα, δεν υπολόγισα ούτε καν το έργο της εκκλησίας. Τόσο εγωιστής ήμουν. Από την κρίση και την αποκάλυψη του Θεού, κατάλαβα ότι προσπαθώντας να είμαι ευχάριστος στους άλλους, βάδιζα στο μονοπάτι ενός αντίχριστου. Ένιωσα πολλές ενοχές όταν το κατάλαβα αυτό. Ύστερα, συνέχισα να κάνω αυτοκριτική. Αναλογιζόμενος όλο το διάστημα που ήμουν πιστός, πάντοτε έδειχνα το καλό μου πρόσωπο στους άλλους. Όταν έβλεπα κάποιον που έδειχνε να είναι καλοπροαίρετος, καλλιεργημένος και εκλεπτυσμένος στα λόγια και τις πράξεις του, προσπαθούσα να τον μιμηθώ και να τον αντιγράψω. Ήθελα να δείχνω ότι είμαι πιο άνετος και προσιτός για να διαφυλάξω την εικόνα μου στον νου των αδελφών μου. Σχεδόν ποτέ δεν μιλούσα όταν έβλεπα τα προβλήματα των άλλων ή όταν αποκάλυπταν τη διεφθαρμένη τους διάθεση, από φόβο μην τυχόν τους φέρω σε δύσκολη θέση εκθέτοντάς τους. Θυμάμαι τότε που ήμουν διάκονος του ευαγγελίου, πάντα προσπαθούσα σκληρά να είμαι χαμηλών τόνων και να μιλάω με ταπεινότητα. Όταν έβλεπα τους άλλους να είναι αμελείς στο καθήκον τους και να μην τηρούν τις αρχές, φοβόμουν πως όλοι θα σκέφτονταν πως ήμουν άπονος αν το ανέφερα, κι ότι αυτό θα χάλαγε την εικόνα του «καλού παιδιού» που είχα. Έτσι, από δήθεν αγάπη, όταν προσπαθούσα να βοηθήσω τους άλλους, πρόσεχα πάντα τα λόγια μου και ήμουν ευγενικός και έμμεσος. Δεν εξέθετα ποτέ ανθρώπους άμεσα ούτε τους βοηθούσα να δουν τη σοβαρότητα των πράξεών τους. Τους έδινα απλώς μια έμμεση υπόδειξη. Όταν έπρεπε να απολύσω κάποιον, ένιωθα πως θα ήταν προσβλητικό προς εκείνον και δεν ήξερα τι να πω. Έκανα ό,τι μπορούσα για να βάλω άλλους να προσφέρουν συναναστροφή στη θέση μου, αποφεύγοντάς την όποτε μπορούσα. […] Έτσι, έκανα ό,τι μπορούσα για να διαχειριστώ και να προστατεύσω το κύρος και την εικόνα μου, και οι αδελφοί και οι αδελφές έλεγαν ότι ποτέ δεν το έπαιζα ανώτερος και πως ήμουν συνεργάσιμος. Με πρότειναν μάλιστα και για θέση επικεφαλής, επειδή «είχα καλή ανθρώπινη φύση» και δεν θα καταπίεζα τους άλλους. Ένιωθα πολύ ικανοποιημένος με τον εαυτό μου. Οι αντίχριστοι χρησιμοποιούν επιφανειακά καλή συμπεριφορά για να παραπλανήσουν και να παρασύρουν τους ανθρώπους. Δεν είχα τις ίδιες προθέσεις και τους ίδιους στόχους στην καρδιά μου; Ποτέ δεν στοχάστηκα τις απεχθείς προθέσεις μου ή τη διεφθαρμένη φύση μου, και ένιωθα ότι δεν υπήρχε τίποτα κακό στο να είναι κανείς ευχάριστος στους άλλους. Μπορούσα να κερδίσω την έγκριση και την υποστήριξη των άλλων και να τους κάνω να σκέφτονται θετικά για μένα. Ένιωθα πως αυτός ήταν ένας σπουδαίος τρόπος ζωής. Τώρα όμως, έβλεπα πως όντας πάντα ευχάριστος στους άλλους, είχα καταφέρει να καθιερωθώ με τον πιο μυστικό, κρυφό τρόπο, να παραπλανήσω τους άλλους και να τους παρασύρω. Βάδιζα στο μονοπάτι των αντίχριστων!

Μια μέρα, στην πνευματική μου άσκηση, διάβασα ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού που πραγματικά με συντάραξε: «Ποια είναι η συνέπεια όταν οι άνθρωποι σκέφτονται πάντα το προσωπικό τους συμφέρον, όταν προσπαθούν πάντα να προστατεύσουν την υπερηφάνεια και τη ματαιοδοξία τους, όταν αποκαλύπτουν μια διεφθαρμένη διάθεση, αλλά δεν αναζητούν την αλήθεια για να τη διορθώσουν; Δεν έχουν ζωή-είσοδο, δεν έχουν αληθινές βιωματικές μαρτυρίες. Και αυτό είναι επικίνδυνο, έτσι δεν είναι; Αν δεν κάνεις ποτέ πράξη την αλήθεια, εάν δεν έχεις καμία βιωματική μαρτυρία, τότε όταν έρθει η ώρα, θα αποκαλυφθείς και θα αποκλειστείς. Τι χρησιμότητα έχουν στον οίκο του Θεού οι άνθρωποι που δεν έχουν βιωματική μαρτυρία; Είναι βέβαιο ότι θα κάνουν ανεπαρκώς το οποιοδήποτε καθήκον και ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα σωστά. Δεν είναι απλώς σκουπίδια; Αν οι άνθρωποι δεν κάνουν ποτέ πράξη την αλήθεια μετά από χρόνια πίστης στον Θεό, τότε είναι δύσπιστοι, είναι κακοί άνθρωποι. Αν δεν κάνεις ποτέ πράξη την αλήθεια, αν οι παραβάσεις σου γίνονται όλο και περισσότερες, τότε η έκβασή σου είναι προδιαγεγραμμένη. Είναι ξεκάθαρο ότι όλες οι παραβάσεις σου, το λανθασμένο μονοπάτι στο οποίο βαδίζεις και η άρνησή σου να μετανοήσεις, όλα αυτά συνιστούν ένα πλήθος κακών πράξεων· και έτσι, η έκβασή σου είναι ότι θα πας στην κόλαση, θα τιμωρηθείς. Το θεωρείτε ασήμαντο αυτό; Αν δεν έχεις τιμωρηθεί, δεν θα έχεις καμία αίσθηση του πόσο τρομακτικό είναι αυτό. Όταν έρθει η μέρα και βρεθείς πραγματικά αντιμέτωπος με τη συμφορά και τον θάνατο, θα είναι πολύ αργά να το μετανιώσεις. Αν, στην πίστη σου στον Θεό, δεν αποδέχεσαι την αλήθεια, αν παρόλο που πιστεύεις στον Θεό για χρόνια, δεν έχεις αλλάξει καθόλου, τότε η τελική συνέπεια είναι ότι θα αποκλειστείς, θα εγκαταλειφθείς» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Ήμουν πάντα το καλό παιδί και δεν έκανα πράξη την αλήθεια. Όταν συνεργαζόμουν με άλλους, εις βάρος των συμφερόντων της εκκλησίας, πετύχαινα πάντα τον μοχθηρό στόχο να παρασύρω και να κερδίζω τις καρδιές των άλλων. Όλα όσα έκανα ήταν μοχθηρά. Εάν συνέχιζα έτσι, στο τέλος, ο Θεός θα με απέκλειε και θα με τιμωρούσε! Από τα λόγια του Θεού, ένιωσα τη δίκαιη διάθεσή Του και πόσο Τον αηδιάζουν εκείνοι που δεν κάνουν πράξη την αλήθεια. Θέλησα αμέσως να μετανοήσω, να αναζητήσω ένα μονοπάτι άσκησης και να διορθώσω τη διάθεση που μου επέβαλλε να είμαι ευχάριστος στους άλλους.

Διάβασα τον λόγο του Θεού που λέει: «Όταν η σχέση σου με τον Θεό γίνει κανονική, τότε θα έχεις και κανονικές σχέσεις με τους ανθρώπους. Για να χτίσεις μια κανονική σχέση με τον Θεό, τα πάντα πρέπει να οικοδομούνται επί τη βάση των λόγων του Θεού, πρέπει να είσαι σε θέση να επιτελείς το καθήκον σου σύμφωνα με τα λόγια και τις απαιτήσεις του Θεού, πρέπει να ξεκαθαρίσεις τις απόψεις σου και πρέπει να αναζητάς την αλήθεια στα πάντα. Πρέπει να κάνεις πράξη την αλήθεια όταν την κατανοείς, και ανεξάρτητα από το τι σου συμβαίνει, πρέπει να προσεύχεσαι στον Θεό και να αναζητάς με μια καρδιά που υποτάσσεται στον Θεό. Αν κάνεις πράξη κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα είσαι σε θέση να διατηρείς μια κανονική σχέση με τον Θεό. Ενώ επιτελείς το καθήκον σου σωστά, παράλληλα πρέπει να φροντίζεις να μην κάνεις οτιδήποτε δεν ωφελεί την είσοδο των εκλεκτών του Θεού στη ζωή, και να μη λες τίποτα στους αδελφούς και στις αδελφές που δεν τους βοηθάει. Τουλάχιστον, δεν πρέπει να κάνεις τίποτα που να αντιβαίνει στη συνείδησή σου και οπωσδήποτε να μην κάνεις τίποτα επαίσχυντο. Ειδικότερα, δεν πρέπει να κάνεις σε καμία περίπτωση τίποτα που να επαναστατεί ή να αντιστέκεται στον Θεό και δεν πρέπει να κάνεις οτιδήποτε αναστατώνει το έργο ή τη ζωή της εκκλησίας. Να είσαι δίκαιος και έντιμος σε ό,τι κάνεις και να φροντίζεις η κάθε ενέργειά σου να μπορεί να παρουσιαστεί ενώπιον του Θεού. Παρότι η σάρκα μπορεί ενίοτε να είναι αδύναμη, πρέπει να είσαι σε θέση να δίνεις προτεραιότητα στα συμφέροντα της οικογένειας του Θεού χωρίς απληστία για προσωπικό όφελος, χωρίς να κάνεις οτιδήποτε εγωιστικό ή επαίσχυντο, κάνοντας συχνά αυτοστοχασμό. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα είσαι σε θέση να ζεις συχνά ενώπιον του Θεού, και η σχέση σου με τον Θεό θα γίνει απολύτως κανονική» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Πώς είναι η σχέση σου με τον Θεό;). «Όσο βαθιά ή επιφανειακά κι αν κατανοούν την αλήθεια όσοι εκτελούν κάποιο καθήκον, ο πιο απλός τρόπος να κάνουν πράξη την είσοδο στην αλήθεια-πραγματικότητα είναι να σκέφτονται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού σε όλες τις περιπτώσεις και να εγκαταλείψουν τις εγωιστικές τους επιθυμίες, τις προσωπικές τους προθέσεις και κίνητρα, την περηφάνια και τη θέση τους. Το ελάχιστο που οφείλει να κάνει κανείς είναι να βάλει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού πάνω απ’ όλα. Εάν κάποιος που εκτελεί ένα καθήκον δεν μπορεί να κάνει ούτε καν αυτό, τότε πώς μπορεί να πει κανείς ότι αυτός ο άνθρωπος εκτελεί το καθήκον του; Δεν είναι εκτέλεση καθήκοντος αυτό. Πρέπει πρώτα να σκέφτεσαι τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, να νοιάζεσαι για τις προθέσεις Του και να λαμβάνεις υπόψη το έργο της εκκλησίας. Αυτά να τα έχεις ως προτεραιότητα· μόνο τότε μπορείς να σκεφτείς πόσο σταθερή είναι η θέση σου ή πώς σε βλέπουν οι άλλοι. Δεν νομίζετε ότι γίνεται λίγο πιο εύκολο όταν το διαχωρίζετε σε δύο στάδια και κάνετε ορισμένους συμβιβασμούς; Εάν ασκηθείς έτσι για λίγο, θα καταλάβεις ότι δεν είναι τόσο δύσκολο να ικανοποιήσεις τον Θεό. Επιπλέον, θα πρέπει να μπορείς να εκπληρώνεις τις ευθύνες σου, να εκτελείς τις υποχρεώσεις και το καθήκον σου, και να παραμερίζεις τις εγωιστικές σου επιθυμίες, προθέσεις και κίνητρα. Θα πρέπει να υπολογίζεις τις προθέσεις του Θεού και να δίνεις προτεραιότητα στα συμφέροντα του οίκου Του, στο έργο της εκκλησίας και στο καθήκον που έχεις να εκτελέσεις. Αφού το βιώσεις αυτό για λίγο, θα καταλάβεις ότι είναι καλή αυτή η συμπεριφορά. Αν συμπεριφέρεσαι έτσι, ζεις ανοιχτά και ειλικρινά, και δεν είσαι ευτελής ή ελεεινός· ζεις δίκαια και έντιμα και δεν είσαι ποταπός, ευτελής και άχρηστος. Θα καταλάβεις ότι έτσι πρέπει να ενεργεί κάποιος και αυτήν την εικόνα θα πρέπει να βιώνει» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). Διαβάζοντας τα λόγια του Θεού, κατάλαβα πως μόνο όσοι αναζητούν την αλήθεια στα πάντα και στέκονται στο πλευρό του Θεού, όσοι εγκαταλείπουν τις προσωπικές τους επιθυμίες και στηρίζουν το έργο της εκκλησίας βιώνουν ανθρώπινη ομοιότητα και μπορούν να έχουν κανονικές σχέσεις με τους άλλους. Στη συνέχεια, άρχισα να ασκούμαι λαμβάνοντας σε κάθε κατάσταση υπόψη πρώτα την προστασία των συμφερόντων της εκκλησίας και προσπαθούσα να ικανοποιώ το θέλημα του Θεού μέσω των λόγων και των πράξεών μου. Αφού το έκανα αυτό για κάποιο διάστημα, διαπίστωσα ότι είχα πάρα πολλές ευκαιρίες να κάνω πράξη την αλήθεια στην καθημερινή ζωή και στο καθήκον μου. Για παράδειγμα, στις συναθροίσεις, παρατήρησα ότι κάποιοι έλεγαν λόγια και δόγματα ή έβγαιναν εκτός θέματος. Ή ότι κάποιος πλατείαζε πολύ κατά τη διάρκεια της συναναστροφής, παρατείνοντας τον χρόνο της συνάθροισης μας. Αυτό έβλαπτε την εκκλησιαστική μας ζωή, αλλά ο επικεφαλής της ομάδας δεν το επεσήμαινε ούτε το διόρθωνε. Αρχικά, δεν ήθελα να πω κάτι, αλλά ένιωθα κάποιες ενοχές —γιατί ήθελα πάλι να είμαι ευχάριστος στους άλλους; Αμέσως προσευχήθηκα στον Θεό, απαρνήθηκα τις εσφαλμένες μου προθέσεις. Προς το τέλος της συνάθροισης, ανέφερα τα ζητήματα που είχα εντοπίσει και πρότεινα λύσεις. Ένιωσα ότι με την απάρνηση του εαυτού μου και υποστηρίζοντας το έργο της εκκλησίας μ’ αυτόν τον τρόπο, κέρδισα μεγάλη γαλήνη. Επίσης, ένας αδελφός που γνώριζα πολύ καλά απολύθηκε. Μου είπε πως αυτό συνέβη επειδή λαχταρούσε ανέσεις, ήταν πονηρός και πανούργος και αναποτελεσματικός στο καθήκον του. Στην αρχή, θέλησα να τον παρηγορήσω και να τον κάνω να σκεφτεί θετικά για μένα, αλλά τότε κατάλαβα ότι αυτήν τη φορά έπρεπε να κάνω πράξη την αλήθεια. Έτσι, ηρέμησα και σκέφτηκα τι θα έπρεπε να πω για να είναι εποικοδομητικό για αυτόν τον αδελφό. Σκέφτηκα την προηγούμενη αλληλεπίδρασή μας. Η λαχτάρα του για ανέσεις ήταν προφανής κατά το καθήκον του. Χωρίς να μασήσω τα λόγια μου, επεσήμανα τα προβλήματα που επεδείκνυε στη στάση του κατά το καθήκον του και του έστειλα κάποια λόγια του Θεού που σχετίζονταν μ’ αυτό. Με ευχαρίστησε και μου είπε ότι όλα αυτά που του είπα τον είχαν βοηθήσει πολύ. Αφού το έκανα αυτό, ένιωσα μεγάλη ηρεμία και γαλήνη.

Μέσω της κρίσης και της αποκάλυψης των λόγων του Θεού, διαπίστωσα ότι αν εξακολουθούσα να ζω σύμφωνα με τις εγκόσμιες φιλοσοφίες του Σατανά, θα γινόμουν μονάχα όλο και πιο πανούργος και ύπουλος· δεν θα άγγιζα ούτε το κατώτατο όριο της έννοιας του ανθρώπου και στο τέλος θα έβλαπτα τους άλλους και τον εαυτό μου. Έμαθα επίσης πως μόνο αν ζω σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και συμπεριφέρομαι σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές μπορώ να έχω ανθρώπινη φύση και να είμαι πραγματικά καλός άνθρωπος.