Από την Γκαν Ζιάο, Κίνα

Τον περασμένο Αύγουστο, ένας επικεφαλής με μετέθεσε σε μια άλλη εκκλησία, αφότου απαλλάχθηκα από τα καθήκοντά μου. Παρατήρησα ότι ο αδελφός Λιανγκ Χούι εμφανίστηκε στην πρώτη μου συνάθροιση εκεί με καθυστέρηση μιας ώρας. Η αδελφή Ταν Μιν, η επικεφαλής της εκκλησίας, βρισκόταν επίσης εκεί. Σκέφτηκα: «Έχω ακούσει αδελφούς και αδελφές να λένε ότι ο Λιανγκ Χούι είναι απρόσεκτος και κάνει ό,τι θέλει στο καθήκον του, και ότι εμφανίζεται συνέχεια αργοπορημένος χωρίς λόγο στις συναθροίσεις. Άργησε πολύ στη σημερινή συνάθροιση, οπότε η αδελφή Ταν Μιν λογικά θα συναναστραφεί μαζί του γι’ αυτό το πρόβλημα». Αλλά εκείνη ήταν παντελώς αδιάφορη για το θέμα και δεν είπε τίποτα. Κατά τη διάρκεια της συνάθροισης, ένας άλλος αδελφός μίλησε για το γεγονός ότι αισθανόταν περιορισμένος από τα χρήματα, ότι δεν μπορούσε να παραμείνει συγκεντρωμένος στο καθήκον του, και φαινόταν αρκετά πεσμένος. Μερικοί από εμάς βρήκαμε κάποια λόγια του Θεού για να τον συναναστραφούμε και να τον βοηθήσουμε, αλλά ως επικεφαλής της εκκλησίας, η Ταν Μιν δεν συναναστράφηκε καθόλου μαζί του. Είδα ότι δεν αναλάμβανε καμία ευθύνη στη συνάθροιση, και απλώς έκανε τα τυπικά, χωρίς να βοηθάει κανέναν με τα προβλήματά του. Ήθελα να της μιλήσω γι’ αυτό το πρόβλημα. Μα στη συνέχεια σκέφτηκα ότι αφού ήταν η πρώτη μου συνάθροιση εκεί, μπορεί να μην είχα πλήρη εικόνα, οπότε καλύτερα θα ήταν να περιμένω να δω πριν μιλήσω. Έμεινα έκπληκτη όταν είδα ότι συνέβαινε ακριβώς το ίδιο και στις επόμενες συναθροίσεις. Μερικές φορές, ολοκλήρωνε μια συνάθροιση πολύ γρήγορα μόλις διαβάζαμε κάποια από τα λόγια του Θεού, χωρίς να συναναστραφεί πολύ πάνω σ’ αυτά, και δεν έδινε σημασία στη συναναστροφή σχετικά με τα λόγια του Θεού. Σκέφτηκα: «Το κύριο μέρος του καθήκοντος ενός επικεφαλής είναι να καθοδηγεί τους αδελφούς και τις αδελφές στην ανάγνωση των λόγων του Θεού και στη συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια, έτσι ώστε να κατανοήσουν την αλήθεια και να εισέλθουν στην πραγματικότητα των λόγων του Θεού. Αλλά η Ταν Μιν δεν πρωτοστατεί στη συναναστροφή σχετικά με τα λόγια του Θεού και δεν επιλύει τα προβλήματα των ανθρώπων. Δεν είναι αυτό παράλειψη καθήκοντος; Δεν είναι απλώς διεκπεραίωση του τυπικού μέρους του καθήκοντος; Πώς θα επιτευχθεί οτιδήποτε μ’ αυτόν τον τρόπο; Αν συνεχιστεί αυτό, θα καθυστερήσει τη ζωή-είσοδο όλων. Θέλω να πω κάτι, αλλά φοβάμαι ότι δεν θα το δεχτεί, ότι θα πει ότι είμαι αλαζονική και ότι θα έπρεπε να κάνω αυτοκριτική μετά την απαλλαγή μου από τα καθήκοντά μου, και όχι να ανακατεύομαι στις υποθέσεις των άλλων». Με αυτή τη σκέψη, αποφάσισα να κάνω πίσω και να το ξεχάσω, εστιάζοντας στον εαυτό μου.

Έναν μήνα αργότερα, μου ανέθεσαν ένα άλλο καθήκον και τοποθετήθηκα σε δύο άλλες ομαδικές συναθροίσεις. Οι αδελφοί και οι αδελφές αυτών των συναθροίσεων δεν επικεντρώνονταν ούτε στη συναναστροφή σχετικά με τα λόγια του Θεού ούτε στη συζήτηση για τις δικές τους εμπειρίες και γνώσεις. Κάποιες φορές, απλώς κουβέντιαζαν. Πίστευα ότι η επιτυχία της εκκλησιαστικής ζωής σχετίζεται άμεσα με το ποιος ηγείται αυτής της εκκλησίας και ότι αν συνεχιζόταν αυτό, θα κινδύνευε η ζωή-είσοδος των αδελφών, οπότε το ανέφερα στην Ταν Μιν. Προς έκπληξή μου, δεν το αποδέχτηκε καθόλου και επέμεινε, μάλιστα, ότι η αποτυχία στην εκκλησιαστική ζωή ήταν πρόβλημα των αδελφών. Σκέφτηκα: «Δεν κάνει αυτοκριτική και ρίχνει όλη την ευθύνη στους αδελφούς και τις αδελφές. Ως επικεφαλής της εκκλησίας, δεν αποδέχεται καθόλου την αλήθεια ούτε ακούει τις προτάσεις των αδελφών, και δεν αναλαμβάνει κανένα φορτίο για την εκκλησιαστική ζωή. Πώς είναι δυνατόν να καθοδηγήσει τους άλλους να κατανοήσουν την αλήθεια ή να εισέλθουν στην πραγματικότητα του λόγου του Θεού; Αυτό μόνο κακό θα κάνει στους αδελφούς και τις αδελφές. Πρέπει να μιλήσω ξανά μαζί της γι’ αυτό το θέμα». Μα ακριβώς τη στιγμή που ήμουν έτοιμη να πω κάτι, άρχισα να ανησυχώ, σκεπτόμενη: «Δεν δέχτηκε τη σύστασή μου μόλις τώρα και με αντιμετώπισε με υφάκι. Σε τι θα ωφελήσει το να επαναληφθώ; Είναι επικεφαλής της εκκλησίας, οπότε αν της ξαναμιλήσω, μπορεί να πει ότι ξεπερνάω τα όριά μου και να μου κρατήσει κακία. Καλύτερα να κρατήσω το στόμα μου κλειστό». Ένιωσα άβολα με αυτό, αλλά τελικά αποφάσισα να μην πω τίποτα. Λίγες ημέρες αργότερα, η Ταν Μιν μού είπε ότι είχε αντιμετωπίσει τους αδελφούς και τις αδελφές σε μια συνάθροιση, και στη συνέχεια περιέγραψε γλαφυρά τον τρόπο με τον οποίο τους αντιμετώπισε. Όταν το άκουσα αυτό, έμεινα έκπληκτη· σκέφτηκα: «Πώς είναι δυνατόν να σου λείπει τόσο πολύ η αυτογνωσία; Δεν υπάρχει πειθαρχία στην εκκλησιαστική ζωή επειδή είσαι ανεύθυνη και απρόσεκτη ως επικεφαλής της εκκλησίας. Πώς είναι δυνατόν να επιπλήττεις τους άλλους γι’ αυτό; Το να επιπλήττεις απλώς τους ανθρώπους χωρίς καμία συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια δεν πρόκειται να λύσει τίποτα». Ήθελα πραγματικά να αναφερθώ ξανά στα θέματά της, αλλά βλέποντας την αποφασιστικότητά της, δεν πίστευα ότι θα το έπαιρνε πολύ καλά. Σκέφτηκα: «Μόλις απαλλάχθηκα από τα καθήκοντά μου, οπότε με ποιο δικαίωμα αναφέρω τα θέματά της; Επιπλέον, συναντιόμαστε συνεχώς, οπότε αν εκείνη προσβαλλόταν, θα δυσκόλευαν τα πράγματα για μένα στην εκκλησία. Έπειτα, αν αρνηθεί να μου δώσει καθήκον, θα χάσω την ευκαιρία μου για σωτηρία. Εντάξει λοιπόν, δεν θα πω τίποτα και θα κρατήσω χαμηλό προφίλ, θα βιώσω την εκκλησιαστική ζωή και θα κάνω το καθήκον μου».

Άκουσα κάποιους αδελφούς και αδελφές να λένε ότι η Ταν Μιν ήταν υπεύθυνη για το ευαγγελικό έργο, αλλά για ένα διάστημα δεν πραγματοποιούσε καν συναθροίσεις μαζί τους. Έλεγαν, επίσης, ότι δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα των νεοφώτιστων και ότι ορισμένοι νεοφώτιστοι είχαν αναστατωθεί από τους θρησκευτικούς πάστορες και πρεσβυτέρους, και είχαν σταματήσει να παρίστανται στις συναθροίσεις. Σκέφτηκα: «Το ευαγγελικό έργο είναι τόσο σημαντικό, αλλά η Ταν Μιν δεν κάνει τίποτα για να αντιμετωπίσει τα πραγματικά προβλήματα. Αυτό είναι τόσο ανεύθυνο! Η Ταν Μιν δεν κάνει καθόλου πρακτικό έργο και έχει άμεσο μερίδιο ευθύνης στο γεγονός ότι οι νεοφώτιστοι τα παρατάνε, καθώς δεν ποτίζονται και δεν τρέφονται!». Ένιωσα ότι ήταν πραγματικά σοβαρό πρόβλημα και έπρεπε οπωσδήποτε να της μιλήσω γι’ αυτό από κοντά. Είδα την Ταν Μιν μερικές ημέρες αργότερα και της μίλησα για τα ζητήματα που ανέφεραν εκείνοι οι αδελφοί και οι αδελφές, αλλά εκείνη και πάλι έριξε όλο το φταίξιμο στους αδελφούς και τις αδελφές. Δεν φαινόταν να αναλαμβάνει καμία ευθύνη. Της επισήμανα, επίσης, ότι εφόσον δεν έκανε τίποτα για να αντιμετωπίσει τα πρακτικά προβλήματα ως επικεφαλής της εκκλησίας, ήταν ανεύθυνη και παραμελούσε το καθήκον της, και ότι αυτό θα καθυστερούσε το έργο της εκκλησίας και θα έβλαπτε τους αδελφούς και τις αδελφές. Αλλά εκείνη απλώς κατέβασε τα μούτρα και αρνήθηκε να πει το παραμικρό. Σκέφτηκα: «Δεν κάνει πρακτικό έργο, δεν αναλαμβάνει φορτίο για το καθήκον της και δεν έχει αποδεχθεί ποτέ την αλήθεια. Αυτό σημαίνει ότι είναι ψευδής επικεφαλής που έχει εκτεθεί, και θα πρέπει να αναφέρω τα προβλήματά της σε κάποιον ανώτερο επικεφαλής για να απομακρυνθεί το συντομότερο δυνατό». Αλλά δίσταζα, σκεπτόμενη το εξής: «Αν την αναφέρω και το μάθει, θα πει ότι την έχω βάλει στο μάτι και ότι επίτηδες συγκρούομαι μαζί της; Αν την απάλλασσαν από τα καθήκοντά της, δεν θα πείραζε και τόσο, αλλά αν δεν το έκαναν, δεν θα ήταν απλώς προσβολή προς το πρόσωπό της; Αυτό θα καθιστούσε πραγματικά δύσκολη την παραμονή μου σ’ αυτήν την εκκλησία. Αν με αποδεσμεύσει και χάσω το καθήκον μου, θα χάσω την ευκαιρία μου για σωτηρία; Ωραία λοιπόν, δεν θα αναφέρω τα προβλήματά της και θα διατηρήσω το καθήκον που έχω». Μα όταν σκέφτηκα έτσι, ένιωσα πολλές ενοχές. Έβλεπα ότι η εκκλησία είχε μια ψευδή επικεφαλής, αλλά το κρατούσα μυστικό. Ήταν αυτό υποστήριξη του έργου της εκκλησίας; Ένιωθα πραγματικά διχασμένη, οπότε προσήλθα ενώπιον του Θεού και προσευχήθηκα: «Θεέ μου, έχω δει τα προβλήματα της Ταν Μιν και θα ήθελα να την αναφέρω, αλλά έχω κάποιες ανησυχίες. Σε παρακαλώ, καθοδήγησέ με ώστε να νικήσω αυτές τις σκοτεινές δυνάμεις και να διαφυλάξω το έργο της εκκλησίας».

Έπειτα, διάβασα ένα απόσπασμα του λόγου του Θεού: «Ποια στάση θα πρέπει να διατηρούν αναφορικά με το πώς να φέρονται σε έναν επικεφαλής ή έναν εργάτη; Αν αυτά που κάνει ένας επικεφαλής ή ένας εργάτης είναι σωστά και σύμφωνα με την αλήθεια, μπορείς τότε να τον υπακούς· αν αυτά που κάνει είναι εσφαλμένα και δεν συμφωνούν με την αλήθεια, τότε δεν πρέπει να τον υπακούς και μπορείς να τον εκθέσεις, να του εναντιωθείς και να εκφράσεις μια διαφορετική γνώμη. Αν δεν είναι σε θέση να κάνει πραγματικό έργο ή κάνει κακές πράξεις που προκαλούν αναστάτωση στο εκκλησιαστικό έργο και αποκαλυφθεί πως είναι ψευδοεπικεφαλής, ψευδής εργάτης ή αντίχριστος, τότε μπορείς να τον διακρίνεις, να τον εκθέσεις και να τον αναφέρεις. Ωστόσο, ορισμένοι από τους εκλεκτούς του Θεού δεν κατανοούν την αλήθεια και είναι ιδιαίτερα δειλοί· φοβούνται μην τους καταπιέσουν και τους βασανίσουν οι ψευδοεπικεφαλής και οι αντίχριστοι, κι έτσι δεν τολμούν να τηρήσουν τις αρχές. Λένε: “Αν ο επικεφαλής με διώξει, πάει τέλειωσα. Αν βάλει τους πάντες να με εκθέσουν ή να με απαρνηθούν, τότε δεν θα μπορώ πλέον να πιστεύω στον Θεό. Αν αποβληθώ από την εκκλησία, τότε ο Θεός δεν θα με θέλει και δεν θα με σώσει. Δεν θα είναι μάταιη τότε η πίστη μου;” Δεν είναι γελοία αυτή η σκέψη; Έχουν αυτοί οι άνθρωποι αληθινή πίστη στον Θεό; Όταν σε αποβάλλει ένας ψευδοεπικεφαλής ή ένας αντίχριστος, εκπροσωπεί μήπως τον Θεό; Όταν σε βασανίζει και σε αποβάλλει ένας ψευδοεπικεφαλής ή ένας αντίχριστος, αυτό είναι έργο του Σατανά και δεν έχει καμία σχέση με τον Θεό· όταν άνθρωποι αποπέμπονται ή αποβάλλονται από την εκκλησία, η μόνη περίπτωση να συμφωνεί αυτό με τις προθέσεις του Θεού είναι να το αποφασίσουν από κοινού η εκκλησία και ολόκληρος ο εκλεκτός λαός του Θεού και η αποπομπή ή η αποβολή αυτή να είναι απολύτως σύμφωνη με τις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού και τις αλήθεια-αρχές που εμπεριέχονται στα λόγια Του. Είναι δυνατόν επειδή σε απέβαλε ένας ψευδοεπικεφαλής ή ένας αντίχριστος να μη μπορείς να σωθείς; Απλώς σε διώκουν ο Σατανάς και οι αντίχριστοι κι αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα σε σώσει ο Θεός. Το κατά πόσο μπορείς ή όχι να σωθείς εξαρτάται από τον Θεό. Κανένα ανθρώπινο ον δεν έχει τα προσόντα να αποφασίσει αν μπορείς να σωθείς από τον Θεό. Πρέπει να το καταλάβεις καλά αυτό. Και αν θεωρείς την αποβολή σου από ψευδοεπικεφαλής και αντίχριστους αποβολή από τον Θεό, δεν παρερμηνεύεις έτσι τον Θεό; Ναι. Και όχι μόνο παρερμηνεύεις τον Θεό, αλλά επαναστατείς κιόλας εναντίον Του και Τον βλασφημείς κατά κάποιον τρόπο. Και το να παρερμηνεύεις έτσι τον Θεό δεν δείχνει πως είσαι αδαής και ανόητος; Όταν σε αποβάλλει ένας ψευδοεπικεφαλής ή ένας αντίχριστος, γιατί δεν αναζητάς την αλήθεια; Γιατί δεν ψάχνεις να βρεις κάποιον που να κατανοεί την αλήθεια για να αποκτήσεις λίγη διάκριση; Και γιατί δεν το αναφέρεις αυτό στους ανώτερους; Αυτό αποδεικνύει ότι δεν πιστεύεις ότι στον οίκο του Θεού βασιλεύει η αλήθεια, δείχνει ότι δεν έχεις αληθινή πίστη στον Θεό, ότι δεν είσαι κάποιος που πιστεύει πραγματικά στον Θεό. Εάν εμπιστεύεσαι την παντοδυναμία του Θεού, γιατί φοβάσαι τα αντίποινα ενός ψευδοεπικεφαλής ή ενός αντίχριστου; Μπορούν αυτοί να καθορίσουν τη μοίρα σου; Εάν έχεις ικανότητα διάκρισης και διαπιστώνεις ότι οι πράξεις τους έρχονται σε αντίθεση με την αλήθεια, γιατί δεν συναναστρέφεσαι με τον εκλεκτό λαό του Θεού που κατανοεί την αλήθεια; Αφού έχεις στόμα, γιατί δεν τολμάς να μιλήσεις; Γιατί φοβάσαι τόσο πολύ έναν ψευδοεπικεφαλής ή έναν αντίχριστο; Αυτό αποδεικνύει ότι είσαι δειλός, άχρηστος, τσιράκι του Σατανά» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο τρίτο: Αποκλείουν και επιτίθενται σε όσους επιδιώκουν την αλήθεια). Το ανάγνωσμα αυτό φώτισε πραγματικά την καρδιά μου. Όταν βρίσκουμε έναν ψευδή επικεφαλής στην εκκλησία, δεν πρέπει να υποκλινόμαστε και να περιοριζόμαστε συνεχώς από αυτόν. Πρέπει να ορθώνουμε το ανάστημά μας, να τον εκθέτουμε και να τον αναφέρουμε στους ανώτερους επικεφαλής. Αυτό είναι το θέλημα του Θεού. Ήξερα ότι η Ταν Μιν δεν έκανε πρακτικό έργο και ότι ήταν ψευδής επικεφαλής, αλλά δεν τολμούσα να μιλήσω για τα προβλήματά της, επειδή έβλεπα το ζήτημα από λάθος οπτική. Σκεφτόμουν ότι η επικεφαλής είχε εξουσία και ότι εκείνη αποφάσιζε αν μπορούσα να κάνω ένα καθήκον ή όχι, και ότι αν την προσέβαλλα, μπορεί να έχανα το καθήκον μου και τότε δεν θα σωζόμουν. Είδα ότι σε όλα τα χρόνια της πίστης μου εξακολουθούσα να μην κατανοώ τον Θεό. Στον οίκο του Θεού επικρατούν η αλήθεια και ο ίδιος ο Θεός. Το αν θα έχω καθήκον ή αν θα μπορώ να σωθώ εξαρτάται από τον Θεό και όχι από οποιονδήποτε επικεφαλής. Ακόμη και αν ένας ψευδής επικεφαλής είχε την εξουσία και πραγματικά καταπιεζόμουν, αυτό θα ήταν προσωρινό. Ο Θεός βλέπει τα πάντα και το Άγιο Πνεύμα θα αποκαλύψει τους πάντες, οπότε, αργά ή γρήγορα, οι ψευδείς επικεφαλής και οι αντίχριστοι θα αποκαλυφθούν και θα αποκλειστούν. Δεν κατανοούσα τη δίκαιη διάθεση του Θεού και φοβόμουν μήπως προσβάλω άλλους ανθρώπους, αλλά όχι μήπως προσβάλω τον Θεό. Δεν είχα θέση για τον Θεό στην καρδιά μου. Τι είδους πιστή ήμουν; Νόμιζα ότι εφόσον δεν ήμουν επικεφαλής, δεν ήμουν σε θέση να ασκήσω κριτική στην Ταν Μιν και ανησυχούσα ότι οι άλλοι άνθρωποι θα έλεγαν ότι θα έπρεπε να κοιτάω τη δουλειά μου. Ο τρόπος με τον οποίο έβλεπα τα πράγματα ήταν εντελώς γελοίος. Ως μέλος του οίκου του Θεού, δεν έχει σημασία αν έχω αποδεσμευθεί ή τι καθήκον κάνω —αν ανακαλύψω κάποιον ψευδή επικεφαλής στην εκκλησία, είναι ευθύνη και υποχρέωσή μου να τον αναφέρω. Έτσι προφυλάσσεται το έργο της εκκλησίας και αυτό είναι κάτι θετικό. Είναι, επίσης, ανάληψη ευθύνης για τις ζωές των αδελφών, και αυτό ποτέ δεν είναι υπέρβαση των ορίων μου ή ανάμειξη, και κυρίως δεν είναι αλαζονεία ούτε υπερβολική εξύψωση του εαυτού. Είναι η εκτέλεση του καθήκοντος ενός εκ των εκλεκτών του Θεού. Η συνειδητοποίηση αυτή με έκανε να αναλογιστώ γιατί φοβόμουν τόσο πολύ να εκθέσω μια ψευδή επικεφαλής. Ποια ήταν η πραγματική αιτία του προβλήματος;

Κατά την αναζήτησή μου, διάβασα τα ακόλουθα λόγια του Θεού: «Η συνείδηση και η λογική θα πρέπει να αποτελούν τα συστατικά της ανθρώπινης φύσης του καθενός. Αυτά τα δύο είναι τα πιο θεμελιώδη και σημαντικά στοιχεία. Πώς είναι ο άνθρωπος που δεν έχει συνείδηση ούτε τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης; Σε γενικές γραμμές, δεν έχει ανθρώπινη φύση ή έχει υπερβολικά κακή ανθρώπινη φύση. Για να μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες, τι εκδηλώνει η χαμένη ανθρώπινη φύση αυτού του ατόμου; Δοκιμάστε να αναλύσετε ποια είναι τα χαρακτηριστικά αυτών των ανθρώπων και πώς ακριβώς εκδηλώνονται. (Είναι εγωιστές και ευτελείς.) Οι εγωιστές και οι ευτελείς ενεργούν επιπόλαια και μένουν αμέτοχοι σε οτιδήποτε δεν τους αφορά προσωπικά. Ούτε αναλογίζονται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού ούτε ενδιαφέρονται καθόλου για τις προθέσεις Του. Δεν αναλαμβάνουν κανένα φορτίο για να εκτελέσουν το καθήκον τους ή να μαρτυρήσουν για τον Θεό και δεν έχουν κανένα αίσθημα ευθύνης. […] Κάποιοι άνθρωποι δεν αναλαμβάνουν καμία ευθύνη, ανεξάρτητα από το καθήκον που εκτελούν. Επίσης, δεν αναφέρουν εγκαίρως στους ανωτέρους τους τα προβλήματα που ανακαλύπτουν. Όταν βλέπουν ανθρώπους να προκαλούν αναστάτωση και διαταραχή, κάνουν τα στραβά μάτια. Όταν βλέπουν κακούς ανθρώπους να διαπράττουν το κακό, δεν προσπαθούν να τους εμποδίσουν. Δεν προστατεύουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού ούτε αναλογίζονται ποιο είναι το καθήκον και η ευθύνη τους. Όταν αυτοί οι άνθρωποι εκτελούν το καθήκον τους, δεν κάνουν πραγματικό έργο· είναι ανθρωπάρεσκοι και λαχταρούν τις ανέσεις· μιλούν και ενεργούν μόνο για χάρη της ματαιοδοξίας, της υπόληψης, του κύρους και των συμφερόντων τους, και θέλουν να αφιερώνουν τον χρόνο και τον κόπο τους μόνο προς όφελός τους. Όλοι βλέπουν ξεκάθαρα τις ενέργειες και τις προθέσεις ενός τέτοιου ανθρώπου. Ξεπροβάλλει όποτε έχει την ευκαιρία να προβληθεί ή να απολαύσει κάποια ευλογία. Όμως, όταν δεν έχει την ευκαιρία να αυτοπροβληθεί, ή όταν είναι δύσκολοι οι καιροί, εξαφανίζεται από προσώπου γης σαν τη χελώνα που μπαίνει στο καβούκι της. Έχει συνείδηση και λογική ένα τέτοιο άτομο; (Όχι.) Νιώθει κάποιο αίσθημα μομφής κάποιος που δεν έχει συνείδηση και λογική, και συμπεριφέρεται έτσι; Αυτοί οι άνθρωποι δεν ξέρουν τι είναι η αυτομομφή· η συνείδησή τους δεν εξυπηρετεί κανέναν σκοπό. Εφόσον αυτό το άτομο δεν νιώθει ποτέ την αποδοκιμασία αίσθημα μομφής από τη συνείδησή του, μπορεί να νιώσει τη μομφή ή την πειθάρχηση του Αγίου Πνεύματος; Όχι, δεν μπορεί» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Προσφέροντας κανείς την καρδιά του στον Θεό, μπορεί να αποκτήσει την αλήθεια). Τα λόγια του Θεού με βοήθησαν να καταλάβω ότι ο φόβος να εκθέσω και να αναφέρω μια ψευδή επικεφαλής προερχόταν από το ότι βασιζόμουν σε σατανικές φιλοσοφίες, όπως «Άσε τα πράγματα να κυλήσουν, αν δεν επηρεάζουν κάποιον προσωπικά», «Μείνε σιωπηλός για αυτοπροστασία και επιδίωξε μόνο να ξεφύγεις από τη μομφή» και «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Αυτές οι σατανικές φιλοσοφίες είχαν γίνει μέρος των γνωμικών μου και ήλεγχαν τη σκέψη μου, οπότε προσπαθούσα διαρκώς να προστατεύω τα δικά μου συμφέροντα χωρίς να σκέφτομαι καθόλου το έργο της εκκλησίας. Γινόμουν όλο και πιο ποταπή, εγωίστρια και δόλια. Έβλεπα ξεκάθαρα ότι η Ταν Μιν δεν έκανε πρακτικό έργο και δεν δεχόταν την αλήθεια, ότι ήταν ψευδής επικεφαλής. Η συμπεριφορά της είχε ήδη επηρεάσει το έργο της εκκλησίας και είχε καθυστερήσει τη ζωή-είσοδο των αδελφών, οπότε θα έπρεπε να φέρω αυτό το θέμα στο φως και να την αναφέρω. Όμως, φοβόμουν ότι αν προσβαλλόταν, θα με καταδίκαζε και θα με καταπίεζε, οπότε δεν τολμούσα να την αναφέρω. Ήθελα να προστατέψω τη φήμη μου, την κοινωνική μου θέση και τον μελλοντικό μου προορισμό, οπότε απλώς παρακολουθούσα το έργο της εκκλησίας και τη ζωή-είσοδο των αδελφών να ταλανίζονται, διατηρώντας μια εντελώς αδιάφορη στάση και κάνοντας τα στραβά μάτια σε μια ψευδή επικεφαλής. Στεκόμουν στο πλευρό του Σατανά, εξυπηρετώντας μια ψευδή επικεφαλής που διατάρασσε το έργο της εκκλησίας. Ζούσα με βάση τα δηλητήρια του Σατανά και είχα γίνει σκλάβα του, φροντίζοντας μόνο για τον εαυτό μου, χωρίς καθόλου αφοσίωση στον Θεό, και χωρίς συνείδηση και λογική. Δεν βίωνα καθόλου την ανθρώπινη ομοιότητα. Είδα ότι εξακολουθούσα να βρίσκομαι υπό τη δύναμη του Σατανά και ανήκα σ’ αυτόν. Έπρεπε να επιδιώξω την αλήθεια, να εγκαταλείψω τον Σατανά και να γίνω κάποια που υπακούει στον Θεό. Όταν τα κατάλαβα όλα αυτά, ένιωσα ότι ήμουν πραγματικά υπόχρεη στον Θεό και μίσησα το πόσο εγωίστρια και ασυνείδητη ήμουν. Έπρεπε να αναφέρω αμέσως την ψευδή επικεφαλής και να σταματήσω να πληγώνω την καρδιά του Θεού. Έτσι, είπα τα πάντα στην ανώτερη επικεφαλής για τα προβλήματα της Ταν Μιν, ότι δεν έκανε, δηλαδή, πραγματικό έργο ούτε αποδεχόταν την αλήθεια. Ωστόσο, πέρασαν μερικές μέρες και δεν είχα ακούσει τίποτα από την ανώτερη επικεφαλής για το πώς είχε χειριστεί την Ταν Μιν. Αγχώθηκα λίγο. Αν αυτή η ψευδής επικεφαλής δεν απαλλασσόταν σύντομα από τα καθήκοντά της, θα μπορούσε να συνεχίσει να παρεμποδίζει το έργο της εκκλησίας, οπότε σκέφτηκα να γράψω άλλη μια επιστολή για να δω τι συνέβαινε. Μα μετά σκέφτηκα: «Αν ξαναμιλήσω γι’ αυτό, η ανώτερη επικεφαλής μπορεί να σκεφτεί ότι ανακατεύομαι στα πάντα. Εν πάση περιπτώσει, αφού έχω ήδη εκφράσει τη γνώμη μου, ίσως έχω εκπληρώσει τις ευθύνες μου και δεν χρειάζεται να ανησυχώ για τα υπόλοιπα». Αυτή η σκέψη, όμως, δεν με άφηνε να ησυχάσω και εκείνη τη νύχτα δεν μπόρεσα να κοιμηθώ καθόλου.

Ένα πρωί, διάβασα τα παρακάτω λόγια του Θεού: «Εάν, στους κόλπους μιας εκκλησίας, δεν υπάρχει κανείς πρόθυμος να κάνει πράξη την αλήθεια και κανείς που να μπορεί να παραμείνει σταθερός στη μαρτυρία του για τον Θεό, τότε θα πρέπει αυτή η εκκλησία να απομονωθεί τελείως και να διακοπούν οι σχέσεις της με τις άλλες εκκλησίες. Τούτο αποκαλείται “ενταφιασμός του θανάτου”· αυτό σημαίνει να αποστρέφεται και να εγκαταλείπει κανείς τον Σατανά. Αν στους κόλπους μιας εκκλησίας υπάρχουν αρκετοί ντόπιοι νταήδες, τους οποίους ακολουθούν κάποια “μυγάκια” που στερούνται παντελώς ικανότητας διάκρισης, και αν οι άνθρωποι που ανήκουν σε μια τέτοια εκκλησία, αφού μάλιστα έχουν δει την αλήθεια, εξακολουθούν να είναι ανίκανα να αποβάλουν τα δεσμά και τη χειραγώγηση αυτών των νταήδων, τότε όλοι αυτοί οι ανόητοι θα αποκλειστούν στο τέλος. Τα μυγάκια αυτά μπορεί να μην έχουν πράξει κάτι φοβερό, ωστόσο είναι ακόμα πιο δόλια, ακόμα πιο επιτήδεια και παμπόνηρα, και όλοι όσοι τους μοιάζουν θα αποκλειστούν. Δεν θα μείνει ούτε ένας! Όσοι ανήκουν στον Σατανά θα επιστραφούν στον Σατανά, ενώ όσοι ανήκουν στον Θεό θα στραφούν σίγουρα στην αναζήτηση της αλήθειας· τούτο έχει καθοριστεί από τη φύση τους. Ας χαθούν όλοι όσοι ακολουθούν τον Σατανά! Δεν θα υπάρξει καθόλου οίκτος προς αυτού του είδους τους ανθρώπους. Ας λάβουν παροχές όσοι αναζητούν την αλήθεια, και είθε να απολαύσουν τον λόγο του Θεού μέχρι να ευχαριστηθεί η καρδιά τους. Ο Θεός είναι δίκαιος· δεν θα έδειχνε μεροληψία σε κανέναν. Εάν είσαι διάβολος, τότε είσαι ανίκανος να κάνεις πράξη την αλήθεια· εάν είσαι κάποιος που αναζητά την αλήθεια, τότε είναι βέβαιο ότι ο Σατανάς δεν πρόκειται να σε αιχμαλωτίσει. Τούτο είναι πέραν κάθε αμφιβολίας» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Προειδοποίηση σε όσους δεν κάνουν πράξη την αλήθεια). Έβλεπα από τα λόγια του Θεού ότι η διάθεσή Του είναι άγια και δίκαιη, και δεν ανέχεται καμία προσβολή. Ο Θεός μισεί το γεγονός ότι οι ψευδείς επικεφαλής και οι αντίχριστοι διαταράσσουν το έργο της εκκλησίας και καθυστερούν την είσοδο των αδελφών στη ζωή. Ο Θεός απεχθάνεται εκείνους που δεν κάνουν πράξη την αλήθεια ή δεν προφυλάσσουν τα συμφέροντα της εκκλησίας όταν εμφανίζονται ψευδείς επικεφαλής και αντίχριστοι. Αυτού του είδους οι άνθρωποι κατανοούν την αλήθεια, αλλά παρ’ όλα αυτά δεν την κάνουν πράξη και, αντίθετα, σκέφτονται μόνο τα δικά τους συμφέροντα. Είναι πραγματικά δόλιοι και πονηροί, και αν αρνηθούν να μετανοήσουν, θα αποκλειστούν. Ήξερα ότι η Ταν Μιν ήταν ψευδής επικεφαλής, και τώρα που η δική της επικεφαλής δεν ανταποκρινόταν αρκετά γρήγορα, έπρεπε να συνεχίσω να μιλάω και να μη σταματήσω έως ότου λυθεί το πρόβλημα. Όμως, εγώ ήθελα απλώς να προστατεύσω τον εαυτό μου και να αγνοήσω οτιδήποτε δεν με επηρέαζε προσωπικά. Της επέτρεπα να δρα ανεξέλεγκτα και να διαταράσσει το έργο της εκκλησίας. Δεν λάμβανα υπόψη μου το θέλημα του Θεού και δεν στεκόμουν στο πλευρό της αλήθειας· στεκόμουν στο πλευρό του Σατανά. Αυτό σήμαινε ότι συμμετείχα στη μοχθηρία μιας ψευδούς επικεφαλής. Παρόλο που δεν φαινόταν ότι είχα κάνει κάτι τρομερό, αν δεν έκανα πράξη την αλήθεια ή δεν προστάτευα το έργο της εκκλησίας μπροστά στα προβλήματα, στο τέλος θα μπορούσα μόνο να αποκλειστώ. Ήξερα ότι αυτή τη φορά δεν γινόταν να με απασχολήσουν τα δικά μου συμφέροντα και ότι δεν μπορούσα πλέον να επιτρέψω σε αυτήν την ψευδή επικεφαλής να συνεχίσει να βλάπτει το έργο της εκκλησίας. Η ανώτερη επικεφαλής καθυστερούσε να ασχοληθεί με την Ταν Μιν, οπότε, αν και δεν γνώριζα τον λόγο, αυτό ήταν μια δοκιμασία για μένα από τον Θεό για να διαπιστώσει αν μπορούσα να παραμερίσω τα προσωπικά μου συμφέροντα και να υποστηρίξω τις αλήθεια-αρχές. Έπρεπε να συνεχίσω να αναφέρω αυτήν την ψευδή επικεφαλής για να προστατεύσω τα συμφέροντα της εκκλησίας. Έτσι, ανέφερα ξανά την κατάσταση στην ανώτερη επικεφαλής και τόνισα τους κινδύνους και τις συνέπειες της μη αποδέσμευσης ενός ψευδούς επικεφαλής. Εκείνη απάντησε ότι τις τελευταίες μέρες είχε κάποια επείγοντα θέματα να τακτοποιήσει και ότι θα αποδέσμευε αμέσως την Ταν Μιν, σύμφωνα με τις αρχές. Ανακουφίστηκα πραγματικά όταν άκουσα αυτήν την απάντηση και έμαθα ότι ο μόνος τρόπος για να γνωρίσεις τη γαλήνη είναι να κάνεις πράξη την αλήθεια.

Η Ταν Μιν απομακρύνθηκε σύντομα και εξελέγη άλλος επικεφαλής για να αναλάβει το έργο της εκκλησίας. Μετά από κάποιο διάστημα, η εκκλησιαστική ζωή πέτυχε πολλά σπουδαία αποτελέσματα και το έργο μας άρχισε να αποδίδει όλο και περισσότερο. Χαιρόμουν πραγματικά με την έκβαση των πραγμάτων, αλλά ταυτόχρονα ένιωθα κάποιες ενοχές και τύψεις. Είχα παρατηρήσει μια ψευδή επικεφαλής, όμως δεν την είχα αναφέρει εγκαίρως. Είχα σκεφτεί μόνο τα προσωπικά μου συμφέροντα και είχα δείξει τη σατανική μου διάθεση, προκαλώντας απώλειες στο έργο της εκκλησίας. Είδα πως με το να ζεις με σατανικές διαθέσεις και να μην κάνεις πράξη την αλήθεια, στην πραγματικότητα πράττεις το κακό, και πως όλα αυτά ο Θεός τα καταδικάζει και τα απεχθάνεται. Είδα, επίσης, πόσο σοφό είναι το έργο του Θεού, και το ότι είδα αυτήν την ψευδή επικεφαλής στην εκκλησία με βοήθησε να αναπτύξω ικανότητα διάκρισης. Βίωσα, επίσης, το μεγάλο κακό που μπορεί να προκαλέσει στον εκλεκτό λαό του Θεού ένας ψευδής επικεφαλής στην εκκλησία. Έμαθα, επιπλέον, για τη δίκαιη διάθεση του Θεού, και είδα ότι στον οίκο του Θεού επικρατούν ο Χριστός και η αλήθεια, και ότι κανένα άτομο δεν μπορεί να κάνει κουμάντο. Όσο υψηλή κι αν είναι η θέση κάποιου, αν δεν κάνει πράξη την αλήθεια και δεν πράττει ό,τι απαιτεί ο Θεός, δεν θα αποκτήσει ποτέ ισχυρό πάτημα στον οίκο του Θεού. Στο τέλος θα αποκλειστεί. Μόνο το να κάνει κανείς πράξη τα λόγια του Θεού και να ενεργεί σύμφωνα με τις αρχές συνάδει με το θέλημά Του.