Από τη Γουενιέλα, Φιλιππίνες

Το 2017, αποδέχτηκα το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες. Η συναναστροφή μου με τους αδελφούς και τις αδελφές ήταν πολύ ευχάριστη, διότι πάντα μάθαινα περισσότερες αλήθειες και κέρδιζα κάτι από κάθε συνάθροιση. Αρχικά, γινόταν μέσω γραπτής συνομιλίας, δηλαδή, πληκτρολογούσαμε διαδικτυακά όλη την επικοινωνία μας. Έτσι, μιλούσα ανοιχτά και ήμουν πολύ ενεργή στο να μιλώ για την κατανόησή μου πάνω στα λόγια του Θεού. Οι επικεφαλής έλεγαν συχνά πως είχα καλή κατανόηση και οι αδελφοί και οι αδελφές με είχαν σε υπόληψη. Έλεγαν πως τους άρεσε να ακούν τη συναναστροφή μου και ότι τα αγγλικά μου ήταν καλά. Με ενθουσίαζαν οι έπαινοί τους και ένιωθα πως τα πήγαινα καλά. Τότε, μια αδελφή πρότεινε φωνητικές κλήσεις για τις συναθροίσεις, και άρχισαν να βγαίνουν στην επιφάνεια προβλήματα.

Στην πρώτη συνάθροιση με φωνητικές κλήσεις, αφότου διαβάσαμε τα λόγια του Θεού, δυο αδελφές μίλησαν καταρχάς για την κατανόησή τους πάνω στο χωρίο. Εγώ ήμουν νευρική και δεν άκουσα τη συναναστροφή τους. Πριν ήταν όλα γραπτώς, έτσι δεν ήμουν εξοικειωμένη με την απευθείας φωνητική συναναστροφή. Είναι το αδύνατο σημείο μου. Όταν ήταν γραπτή, μπορούσα να επιλέξω τα λόγια μου και να τα επεξεργαστώ. Όμως, στη ζωντανή συνομιλία, δεν είχα χρόνο να προετοιμαστώ. Αν και κατανοούσα κάπως τα λόγια του Θεού, φοβόμουν ότι η συναναστροφή μου θα ήταν χαοτική και ανοργάνωτη, ότι τα αγγλικά μου δεν θα ήταν άπταιστα, φοβόμουν πως θα απογοήτευα τους αδελφούς και τις αδελφές. Αυτά τα προβλήματα με απασχολούσαν καθ’ όλη τη συνάθροιση. Δίσταζα για το αν θα έπρεπε να μιλήσω ή όχι. Αν δεν μιλούσα, οι άλλοι θα νόμιζαν σίγουρα πως δεν συμμετείχα ενεργά στη συναναστροφή και οι επικεφαλής θα απογοητεύονταν μαζί μου. Όμως, αν μιλούσα, θα έπρεπε ν’ ανοίξω το μικρόφωνο και φοβόμουν ότι, αν δεν τα πήγαινα καλά, οι αδελφοί και οι αδελφές θα με περιφρονούσαν. Θα κατέστρεφα την καλή εικόνα που είχαν για μένα. Οι σκέψεις αυτές με άγχωναν τόσο, που δεν μπορούσα ν’ αρθρώσω λέξη. Στη συνάθροιση ήταν και οι δύο αδελφές που με είχαν κατηχήσει και νόμιζα πως θα απογοητεύονταν αν δεν συναναστρεφόμουν καλά. Τότε, η Φλόρα Σι, η επικεφαλής, μου είπε: «Αδελφή Γουενιέλα, μπορείς να μιλήσεις; Όλοι οι άλλοι έχουν μιλήσει. Ξέχασες να συναναστραφείς;» Ο τόνος της φωνής της μου έδωσε την εντύπωση πως είχε απογοητευτεί. Ένιωσα μεγάλη αμηχανία και ντροπή. Για να κρύψω το μειονέκτημά μου και να διατηρήσω την εικόνα μου στα μάτια τους, αποφάσισα πως στο εξής, θα έγραφα ό, τι ήθελα να συναναστραφώ πριν τη συνάθροιση και κατόπιν θα το διάβαζα όταν ερχόταν η σειρά μου. Έτσι, δεν θα ήμουν τόσο νευρική. Θα με θεωρούσαν καλή ομιλήτρια και τη συναναστροφή μου εύστοχη. Νόμιζα πως ήταν καλή ιδέα.

Ένα βράδυ, δυο αδελφές από την Κίνα φιλοξένησαν τη συνάθροισή μας. Όλοι επικοινωνούσαμε στα αγγλικά χάριν ευκολίας. Μερικοί αδελφοί και αδελφές ήταν πολύ ντροπαλοί, επειδή τα αγγλικά τους δεν ήταν πολύ καλά, όμως μπορούσαν να συναναστραφούν την κατανόησή τους πάνω στα λόγια του Θεού. Όταν ήρθε η σειρά μου, ήμουν πολύ ενεργή στη συναναστροφή μου και ακουγόμουν πολύ σίγουρη, επειδή είχα γράψει εκ των προτέρων όσα ήθελα να πω. Ήμουν η τελευταία που συναναστράφηκε. Είχα βάλει τα δυνατά μου να μιλώ εντελώς φυσικά, ώστε να μην παρατηρήσουν ότι τα διάβαζα. Έπειτα, όλοι επαίνεσαν τη συναναστροφή μου και είπαν πως ήταν πολύ χρήσιμη για εκείνους και πως τα αγγλικά μου ήταν τέλεια. Μέσα μου χάρηκα που τους άκουσα να με επαινούν κι ένιωθα πως τους είχα κερδίσει. Έπειτα, εκλέχτηκα επικεφαλής ομάδας και εστίαζα ακόμα περισσότερο στο τι σκέφτονταν οι άλλοι για μένα. Όμως άρχισα να νιώθω ενοχές και κάπως άβολα όποτε οι άλλοι με επαινούσαν επειδή δεν τους άφηνα να δουν τον πραγματικό μου εαυτό. Δεν ένιωθα καλά μ’ αυτό, αλλά συνέχισα να κάνω τα ίδια. Στις συναθροίσεις, δεν άκουγα με προσοχή τη συναναστροφή των άλλων επειδή κοίταζα να γράψω τη δική μου κατανόηση. Επικεντρωνόμουν πάντα να γράψω κάτι που ακουγόταν καλό για να ικανοποιήσω τη ματαιοδοξία μου και να διαφυλάξω την υπόληψή μου. Αυτό με εμπόδιζε να αποκομίσω περισσότερα από τις συναθροίσεις και έχασαν το νόημά τους για μένα. Ήξερα ότι ήταν κακό να ενεργώ κατ’ αυτόν τον τρόπο και ήθελα να αλλάξω, να πω στους άλλους την αλήθεια, όμως δεν τολμούσα να κάνω αυτό το βήμα. Φοβόμουν πως αν οι άλλοι μάθαιναν πως έγραφα εκ των προτέρων τη συναναστροφή μου, θα με περιφρονούσαν και θα έλεγαν πως ήμουν ανειλικρινής, πως έλεγα ψέματα και τους εξαπατούσα. Πολλές φορές, ήθελα να σταματήσω να το κάνω, επειδή δεν ήταν καθόλου ωφέλιμο για μένα και ένιωθα πολύ άβολα, όμως το άγχος δεν μπορούσε να συγκριθεί με την εικόνα μου και τον θαυμασμό των άλλων, επειδή νοιαζόμουν περισσότερο για το γόητρο και την υπόληψή μου. Όμως, κάθε φορά που τα έκανα αυτά, ένιωθα απίστευτα ένοχη. Προσπάθησα μάλιστα να πείσω τον εαυτό μου πως το έκανα για να μπορώ να μοιραστώ την κατανόησή μου με μεγαλύτερη σαφήνεια και ακρίβεια, και πως οι άλλοι θα καταλάβαιναν καλύτερα τι έλεγα. Έλεγα στον εαυτό μου πως δεν πείραζε, όμως η ανησυχία και η ενοχή μου συνέχιζαν να με βασανίζουν. Σκέφτηκα μέσα μου: «Αν αφήσω κατά μέρος την περηφάνια μου και πω σε όλους την αλήθεια, θα απαλλαγώ απ’ αυτό. Όμως φοβάμαι ότι αν μάθουν πως τα αγγλικά μου δεν είναι τόσο τέλεια, θα με χλευάσουν. Δεν θα είχα μούτρα να τους αντικρίσω». Αυτό με βασάνιζε για πολύ καιρό, όμως δεν κατάφερα να ανοίξω την καρδιά μου. Μην ξέροντας τι άλλο να κάνω, δούλεψα πάνω στις γλωσσικές μου δεξιότητες. Συναναστρεφόμουν μόνη μου στο σπίτι, με ηχογραφούσα, κι έπειτα, το έβαζα για να δω πώς ακουγόμουν. Σκεφτόμουν: «Αν μπορώ να βελτιώσω έτσι τις ομιλητικές μου ικανότητες, δεν θα χρειάζεται να γράφω εκ των προτέρων τη συναναστροφή μου και θα μπορώ να μιλάω απευθείας. Έτσι, δεν θα χρειαζόταν να πω σε όλους την αλήθεια. Εφόσον θα συναναστρέφομαι καλά και θα μιλάω με ευχέρεια στα αγγλικά, θα συνεχίσουν να με εκτιμούν». Όμως, όσο κι αν εξασκούμουν, αγχωνόμουν κάθε φορά όταν συναναστρεφόμουν σε συναθροίσεις, κι έτσι, απλώς διάβαζα τη συναναστροφή μου, όπως έκανα όλο εκείνο το διάστημα. Είχα απογοητευτεί πολύ από τον εαυτό μου και επειδή είχα παγιδευτεί σε μια αρνητική κατάσταση επηρεάζονταν τα καθήκοντά μου. Τελικά, με έβγαλαν από τη θέση μου.

Μία φορά, σε μια συνάθροιση, μια αδελφή μοιράστηκε ένα χωρίο των λόγων του Θεού. Τα λόγια αυτά με συγκίνησαν πολύ, καθώς λένε: «Αν θέλεις να σε εμπιστεύονται οι άλλοι, πρέπει πρώτα να είσαι ειλικρινής. Για να είσαι ειλικρινής, πρέπει πρώτα να ξεσκεπάσεις την καρδιά σου ώστε να δουν όλοι τι υπάρχει μέσα της, να δουν κάθε σου σκέψη και να αντικρίσουν το αληθινό σου πρόσωπο. Δεν πρέπει να προσπαθείς να μεταμφιεστείς ή να καλυφθείς. Τότε μόνο θα σε εμπιστεύονται οι άλλοι και θα σε θεωρούν ειλικρινή. Αυτή είναι η πλέον θεμελιώδης άσκηση, καθώς και προϋπόθεση για να είναι κανείς ειλικρινής. Δεν είναι δόλιο και αναληθές πάντα να υποκρίνεσαι, πάντα να προσποιείσαι πως διακρίνεσαι από αγιότητα, ευγένεια, μεγαλείο και ανώτερο χαρακτήρα, να μην αφήνεις τους άλλους να δουν τη διαφθορά και τα ελαττώματά σου, και να παρουσιάζεις μια ψευδή εικόνα στους άλλους ώστε να πιστεύουν πως έχεις ακεραιότητα, είσαι σπουδαίος, διαθέτεις αυταπάρνηση και είσαι δίκαιος και ανιδιοτελής; Δεν θα σε καταλάβουν οι άνθρωποι σε βάθος χρόνου; Μη μεταμφιέζεσαι και μην καλύπτεσαι, λοιπόν. Αντίθετα, ξεσκέπασε τον εαυτό σου και την καρδιά σου για να τα δουν οι άλλοι. Αν μπορείς να ξεσκεπάσεις την καρδιά σου για να τη δουν οι άλλοι, καθώς και όλες τις σκέψεις και τα σχέδιά σου —τόσο τα θετικά όσο και τα αρνητικά— δεν είναι αυτό ειλικρίνεια; Αν μπορέσεις να ξεσκεπάσεις τον εαυτό σου για να σε δουν οι άλλοι, τότε θα σε δει και ο Θεός και θα πει: “Εφόσον έχεις ξεσκεπάσει τον εαυτό σου για να σε δουν οι άλλοι, τότε σίγουρα είσαι ειλικρινής ενώπιόν Μου”. Μα αν ξεσκεπάζεις τον εαυτό σου στον Θεό μόνο όταν δεν σε βλέπουν οι άλλοι, ενώ, όταν είσαι μαζί τους, πάντα υποκρίνεσαι ότι είσαι μέγας, ευγενής ή ανιδιοτελής, τότε τι θα σκεφτεί ο Θεός για σένα; Τι θα πει; Το εξής: “Είσαι πέρα για πέρα δόλιος. Είσαι πέρα για πέρα υποκριτής και ελεεινός, και δεν είσαι ειλικρινής”. Έτσι, ο Θεός θα σε καταδικάσει. Εάν θέλεις να είσαι ειλικρινής, τότε, είτε βρίσκεσαι ενώπιον του Θεού είτε άλλων ανθρώπων, θα πρέπει να είσαι σε θέση να δώσεις έναν αγνό και ανοιχτό απολογισμό της εσωτερικής σου κατάστασης και των λόγων που έχεις μες στην καρδιά σου. Είναι εύκολο να το επιτύχεις αυτό; Απαιτεί μια περίοδο εκπαίδευσης, καθώς και να προσεύχεσαι και να στηρίζεσαι συχνά στον Θεό. Πρέπει να εκπαιδευτείς στο να λες τα λόγια που έχεις μες στην καρδιά σου με απλό και ανοιχτό τρόπο σε κάθε ζήτημα. Με τέτοια εκπαίδευση, μπορείς να σημειώσεις πρόοδο. Αν αντιμετωπίσεις κάποια μεγάλη δυσκολία, πρέπει να προσευχηθείς στον Θεό και να αναζητήσεις την αλήθεια· πρέπει να αγωνιστείς μες στην καρδιά σου και να υπερνικήσεις τη σάρκα, έως ότου μπορέσεις να κάνεις πράξη την αλήθεια. Εκπαιδεύοντας έτσι τον εαυτό σου, λίγο λίγο η καρδιά σου σταδιακά θα ανοίγει. Θα γίνεσαι όλο και πιο αγνός και τα αποτελέσματα των λόγων και των πράξεών σου θα είναι διαφορετικά απ’ ό,τι ήταν προηγουμένως. Τα ψέματα και τα κόλπα σου όλο και θα μειώνονται και θα μπορείς να ζεις ενώπιον του Θεού. Τότε, θα έχεις γίνει, ουσιαστικά, ειλικρινής άνθρωπος» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η πιο θεμελιώδης πράξη του να είναι κανείς ειλικρινής). Από τον λόγο του Θεού διαπίστωσα ότι στον Θεό αρέσουν οι ειλικρινείς άνθρωποι κι όχι ο δόλος και η ανειλικρίνεια. Είτε πρόκειται για κάτι όμορφο ή άσχημο, πρέπει να συναναστρεφόμαστε γι’ αυτό με ανοιχτή καρδιά, να μιλάμε χωρίς ψέματα και να μην έχουμε δόλο στην καρδιά μας. Δεν πρέπει να προσποιούμαστε ενώπιον των άλλων, ούτε να φοράμε προσωπείο. Έτσι είναι οι ειλικρινείς. Όταν διάβασα αυτά τα λόγια του Θεού, ένιωσα ενοχές, επειδή δεν ήμουν ειλικρινής. Ήθελα να ανοιχτώ σε όλους, να απαλλαγώ από τη ματαιοδοξία και την υπόληψή μου, όμως παρόλο που το προσπάθησα αρκετές φορές, δεν τα κατάφερα. Επιθυμούσα διακαώς το γόητρο. Ήμουν δέσμια της ματαιοδοξίας μου. Κατάλαβα πως ήμουν απίστευτα διεφθαρμένη. Ένιωθα πολύ ένοχη και συνάμα ενοχλημένη. Αναλογίστηκα: «Γιατί πάντα προσποιούμαι και δίνω στους άλλους μια ψεύτικη καλή εντύπωση για μένα; Γιατί δεν κάνω πράξη την αλήθεια και δεν σταματώ να λέω ψέματα; Ήταν άσκοπη η πίστη μου στον Θεό; Όλες οι συναθροίσεις και όλη αυτή η αναζήτηση της αλήθειας ήταν μάταια;» Ένιωθα πως δεν μπορούσα ν’ απαλλαγώ από τα δεσμά της ματαιοδοξίας μου. Ήθελα να αφήσω την ομάδα μας και να έχω τον απαραίτητο χρόνο για να ξαναβρώ τον εαυτό μου, κι όταν θα τα είχα καταφέρει θα επέστρεφα στις συναθροίσεις και δεν θα ενεργούσα ξανά έτσι. Έτσι, αποσύρθηκα από την ομάδα και σταμάτησα να χρησιμοποιώ τον λογαριασμό μου, καθώς ήθελα να μείνω μόνη και να κάνω αυτοκριτική. Για λίγο καιρό, ήμουν πολύ αναστατωμένη και αγανακτισμένη, αλλά και μόνη. Ήμουν πραγματικά απογοητευμένη από τον εαυτό μου. Πίστευα για δύο χρόνια, κι ακόμα πάλευα να είμαι ειλικρινής και να ξεπεράσω τη ματαιοδοξία μου. Νοιαζόμουν υπερβολικά για τη γνώμη που είχαν οι άλλοι για μένα. Όσο σκεφτόμουν την αντίδρασή τους όταν μάθαιναν την αλήθεια, ένιωθα μεγάλη ντροπή.

Εκείνο το διάστημα, το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να διαβάζω τα λόγια του Θεού. Μία μέρα, είδα το εξής χωρίο: «Για να επιδιώξει κανείς την αλήθεια, πρέπει να επικεντρωθεί στην άσκησή της· από πού όμως θα πρέπει να αρχίσει να ασκεί την αλήθεια; Δεν υπάρχουν κανονισμοί γι’ αυτό. Θα πρέπει να ασκείς όποιες πτυχές της αλήθειας κατανοείς. Εάν έχεις ξεκινήσει ένα καθήκον, τότε να αρχίσεις να κάνεις πράξη την αλήθεια κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σου. Καθώς εκτελείς το καθήκον σου, υπάρχουν πολλές πτυχές της αλήθειας που πρέπει να ασκήσεις, και θα πρέπει να ασκείς όποια απ’ αυτές κατανοείς. Για παράδειγμα, μπορείς να ξεκινήσεις με το να είσαι ειλικρινής, να μιλάς ειλικρινά και να ανοίγεις την καρδιά σου. Αν υπάρχει κάτι για το οποίο ντρέπεσαι πολύ να μιλήσεις με τους αδελφούς και τις αδελφές σου, τότε να γονατίσεις και να το πεις στον Θεό μέσω της προσευχής. Τι πρέπει να πεις στον Θεό; Πες Του αυτά που έχεις στην καρδιά σου· μην Του κάνεις κενές φιλοφρονήσεις ούτε να προσπαθείς να Τον εξαπατήσεις. Ξεκίνα με το να είσαι ειλικρινής. Αν ήσουν κάποτε αδύναμος, τότε πες ότι ήσουν αδύναμος· αν ήσουν μοχθηρός, τότε πες ότι ήσουν μοχθηρός· αν ήσουν δόλιος, τότε πες πως ήσουν δόλιος· αν είχες ποτέ μοχθηρές και ύπουλες σκέψεις, μίλα Του γι’ αυτές. Αν ανταγωνίζεσαι συνέχεια για τη θέση, πες Του το κι αυτό. Άφησε τον Θεό να σε πειθαρχήσει· άφησέ Τον να διαμορφώσει περιβάλλοντα για σένα. Άφησέ Τον να σε βοηθήσει να ξεπεράσεις όλες σου τις δυσκολίες και να λύσεις όλα σου τα προβλήματα. Πρέπει να ανοίξεις την καρδιά σου στον Θεό· μην την κρατάς κλειστή. Ακόμα κι αν Τον αποκλείσεις, Εκείνος μπορεί ακόμα να σε εξετάσει εξονυχιστικά. Όμως, αν Του ανοίξεις την καρδιά σου, τότε μπορείς να κερδίσεις την αλήθεια. Ποιο μονοπάτι πρέπει, λοιπόν, να επιλέξεις; Θα πρέπει να ανοίξεις την καρδιά σου και να πεις στον Θεό αυτά που βρίσκονται στην καρδιά σου. Σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να πεις οτιδήποτε ψεύτικο ούτε να μεταμφιεστείς. Θα πρέπει να ξεκινήσεις με το να είσαι ειλικρινής. Εδώ και χρόνια, συναναστρεφόμαστε πάνω στην αλήθεια του να είναι κάποιος ειλικρινής, και παρ’ όλα αυτά, σήμερα υπάρχουν πολλοί που παραμένουν αδιάφοροι, που μιλούν και ενεργούν μόνο σύμφωνα με τις προθέσεις τους, τις επιθυμίες και τους στόχους τους, και που δεν τους έχει περάσει ποτέ απ’ το μυαλό να μετανοήσουν. Δεν είναι αυτή η στάση των ειλικρινών ανθρώπων. Γιατί ο Θεός ζητά απ’ τους ανθρώπους να είναι ειλικρινείς; Για να τους καταλάβει πιο εύκολα; Σίγουρα όχι. Ο Θεός απαιτεί απ’ τους ανθρώπους να είναι ειλικρινείς επειδή αγαπάει και ευλογεί τους ειλικρινείς. Το να είσαι ειλικρινής σημαίνει να είσαι άνθρωπος με συνείδηση και λογική. Σημαίνει να είσαι αξιόπιστος, να σε αγαπά ο Θεός και να μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια και να αγαπάς τον Θεό. Το να είσαι ειλικρινής είναι η πιο βασική εκδήλωση του ότι κάποιος έχει κανονική ανθρώπινη φύση και βιώνει την αληθινή ανθρώπινη ομοιότητα. Εάν κάποιος δεν ήταν ποτέ ειλικρινής ούτε καν το σκέφτηκε, τότε δεν μπορεί να κατανοήσει την αλήθεια, πόσο μάλλον να την κερδίσει. Εάν δεν Με πιστεύεις, πήγαινε και δες μόνος σου ή πήγαινε και βίωσέ το μόνος σου. Μόνο αν είσαι ειλικρινής μπορεί η καρδιά σου να είναι ανοιχτή στον Θεό, μπορείς να αποδεχτείς την αλήθεια, μπορεί η αλήθεια να γίνει η ζωή σου μέσα στην καρδιά σου και μπορείς να την κατανοήσεις και να την κερδίσεις. Αν η καρδιά σου είναι συνεχώς κλειστή, αν δεν ανοίγεσαι ούτε λες σε κανέναν τι βρίσκεται μέσα της, κι έτσι κανείς δεν μπορεί να σε καταλάβει, τότε τα τείχη σου είναι πολύ παχιά και είσαι ο πιο δόλιος απ’ όλους τους ανθρώπους. Αν, παρόλο που πιστεύεις στον Θεό, δεν μπορείς να Του ανοιχτείς αγνά, αν μπορείς να Του λες ψέματα ή να υπερβάλλεις για να Τον εξαπατήσεις, αν δεν μπορείς να Του ανοίξεις την καρδιά σου και μπορείς ακόμη να μιλάς με υπεκφυγές και να κρύβεις τις προθέσεις σου, τότε μόνο τον εαυτό σου θα βλάψεις· ο Θεός θα σε αγνοήσει και δεν θα εργαστεί μέσα σου. Δεν θα καταλάβεις κανένα μέρος της αλήθειας, δεν θα κερδίσεις κανένα μέρος της» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Έξι ενδείξεις ανάπτυξης στη ζωή). Αυτό το χωρίο μού έδειξε πως η κατανόηση της αλήθειας είναι το πιο σημαντικό απ’ όλα, περισσότερο απ’ το γόητρο και τη ματαιοδοξία μου. Για να κερδίσω την αλήθεια, έπρεπε να γίνω ειλικρινής. Ένα κι ένα κάνουν δύο —τέρμα η προσποίηση και η εξαπάτηση. Για αρκετό καιρό, υποκρινόμουν και εξαπατούσα τους άλλους. Έγραφα ό, τι ήθελα να συναναστραφώ, ώστε να νομίζουν πως είχα καλή κατανόηση και μιλούσα καλά αγγλικά, κι εκείνοι με επαινούσαν και με είχαν σε υπόληψη. Αν και ήμουν γεμάτη ενοχές και άγχος, δεν είχα το θάρρος να ανοιχτώ στους αδελφούς και τις αδελφές. Δεν ήθελα να δουν τις αδυναμίες μου και να με περιφρονούν, να λένε πως ήμουν ψεύτρα. Προτίμησα μάλιστα να φύγω από την ομάδα απ’ το να τους πω την αλήθεια. Ήμουν πολύ δόλια. Κατάλαβα πως ο Σατανάς με είχε φέρει σ’ αυτήν την κατάθλιψη, και ότι η ζωή αυτή εμπόδιζε την είσοδό μου στη ζωή. Θα μπορούσε ακόμα και να με καταστρέψει. Έπρεπε να κάνω κουράγιο και να πω στους άλλους ποια πραγματικά ήμουν, ώστε να κάνω κάπως πράξη την ειλικρίνεια. Όσο δύσκολο κι αν ήταν να πω την αλήθεια, ήξερα πως έπρεπε να σταματήσω να ενεργώ με λάθος τρόπο. Στον Θεό αρέσουν οι ειλικρινείς άνθρωποι και σιχαίνεται τους δόλιους. Αν συνέχιζα να υποκρίνομαι, να δίνω στους άλλους ψεύτικη εντύπωση και να μην είμαι ειλικρινής, θα ζούσα στο σκοτάδι και δεν θα μπορούσα ποτέ ν’ αποκτήσω το έργο του Αγίου Πνεύματος. Δεν θα κέρδιζα ποτέ την αλήθεια. Έπρεπε να ανοιχτώ εντελώς στον Θεό για να με βοηθήσει να διορθώσω τη δολιότητά μου. Προσευχήθηκα λοιπόν στον Θεό να με καθοδηγήσει να κάνω πράξη την αλήθεια και να γίνω ειλικρινής.

Αργότερα, ανοίχτηκα τελικά και συναναστράφηκα με την επικεφαλής, την αδελφή Κόνι. Της είπα γιατί είχα φύγει από την ομάδα και είχα κλείσει τον λογαριασμό μου. Αφού με άκουσε, η αδελφή Κόνι είπε: «Ποτέ δεν θα σε περιφρονούσα γι’ αυτό και εκτιμώ την ειλικρίνειά σου». Ένιωσα απίστευτη ανακούφιση που της ανοίχθηκα και συναναστράφηκα μαζί της. Πραγματικά, βίωνα το πόσο υπέροχο είναι να είσαι ειλικρινής, επειδή η άσκηση της αλήθειας με απάλλαξε απ’ όλο το άγχος μου. Η αδελφή Κόνι μού έδωσε επίσης μια συμβουλή: Όταν μοιράζομαι την κατανόησή μου για τα λόγια του Θεού, δεν χρειάζεται να μιλώ με ευγλωττία ούτε να αναφέρω θεωρίες υψηλού επιπέδου. Αρκεί να μιλώ από καρδιάς, ώστε να λέω όσα πραγματικά νιώθω και γνωρίζω. Δέχτηκα την υπόδειξή της κι ένιωθα έτοιμη να την κάνω πράξη.

Αργότερα, μια άλλη αδελφή μού έστειλε ένα χωρίο των λόγων του Θεού που ήταν πολύ διαφωτιστικό. Τα λόγια του Θεού λένε: «Αντί να αναζητούν την αλήθεια, οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν τις δικές τους, ασήμαντες σκοπιμότητες. Δίνουν μεγάλη σημασία στα δικά τους συμφέροντα, στο γόητρό τους και στη θέση ή στην υπόληψη που έχουν στο μυαλό των άλλων, και μόνο αυτά αγαπούν. Προσκολλώνται σ’ αυτά τα πράγματα με πυγμή και τα βλέπουν ως την ίδια τη ζωή τους. Και δεν δίνουν τόση σημασία στο πώς τους βλέπει και τους αντιμετωπίζει ο Θεός· προς το παρόν, το αγνοούν αυτό· προς το παρόν, εξετάζουν μόνο αν είναι το αφεντικό της ομάδας, αν τους θαυμάζουν οι άλλοι και αν τα λόγια τους έχουν βαρύτητα. Το πρώτο τους μέλημα είναι η κατάληψη αυτής της θέσης. Όλοι σχεδόν οι άνθρωποι, όταν είναι σε μια ομάδα, αναζητούν τέτοια θέση, τέτοιες ευκαιρίες. Όταν έχουν πολύ ταλέντο, φυσικά και θέλουν να γίνουν οι κορυφαίοι· εάν έχουν μέτριες ικανότητες, θέλουν και πάλι να καταλάβουν υψηλότερη θέση στην ομάδα· και όσοι έχουν χαμηλή θέση μέσα στην ομάδα, και το επίπεδο και ικανότητές τους είναι μέτρια, θέλουν κι αυτοί να τους θαυμάζουν οι άλλοι, δεν θέλουν να τους περιφρονούν. Γι’ αυτούς τους ανθρώπους, είναι κόκκινη γραμμή η υπόληψη και η αξιοπρέπεια: οφείλουν να τις διατηρούν ανέπαφες. Μπορεί να μην έχουν ακεραιότητα και να μην τους εγκρίνει ούτε να τους αποδέχεται ο Θεός, όμως δεν γίνεται με τίποτα να χάσουν τον σεβασμό, το κύρος ή την υπόληψη για την οποία έχουν παλέψει ανάμεσα στους άλλους· αυτό αποτελεί τη διάθεση του Σατανά. Αλλά οι άνθρωποι δεν το κατανοούν αυτό. Πιστεύουν ότι πρέπει να προσκολληθούν μέχρι τέλους σ’ αυτήν τη σαβούρα, την υπόληψη. Δεν γνωρίζουν ότι μόνο όταν παραιτηθούν τελείως από αυτά τα μάταια και επιφανειακά πράγματα, και τα παραμερίσουν, θα γίνουν αληθινοί άνθρωποι. Αν κάποιος διαφυλάσσει σαν τη ζωή αυτά που πρέπει να απορρίψει, τότε χάνει τη ζωή του. Δεν γνωρίζουν τι διακυβεύεται. Έτσι, όταν ενεργούν, πάντα κάτι τους δυσχεραίνει, πάντα προσπαθούν να προστατεύσουν την υπόληψη και τη θέση τους· αυτά τα θέτουν σε προτεραιότητα και μιλούν μόνο για τους δικούς τους σκοπούς, με στόχο να υπερασπιστούν ψευδώς τον εαυτό τους. Όλα για τον εαυτό τους τα κάνουν. Τρέχουν σε οτιδήποτε λάμπει, και λένε στους πάντες ότι συμμετείχαν κι αυτοί. Μπορεί πραγματικά να μην είχαν καμία σχέση μ’ αυτό, αλλά δεν θέλουν να μείνουν ποτέ στο παρασκήνιο, πάντα φοβούνται μην τους περιφρονήσουν οι άλλοι, μήπως οι άλλοι πουν ότι είναι ένα τίποτα, ότι είναι ανίκανοι για το οτιδήποτε, ότι δεν έχουν ικανότητες. Δεν κατευθύνονται όλα αυτά από τις σατανικές τους διαθέσεις; Όταν μπορέσεις να εγκαταλείψεις πράγματα όπως η υπόληψη και η θέση, θα είσαι πολύ πιο χαλαρός και πιο ελεύθερος· θα έχεις μπει στον δρόμο για να γίνεις ειλικρινής. Όμως, για πολλούς, αυτό δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί. Όταν εμφανίζεται η κάμερα, για παράδειγμα, οι άνθρωποι σπεύδουν προς τα εμπρός· τους αρέσει να εμφανίζονται στην κάμερα, όσο περισσότερη δημοσιότητα, τόσο το καλύτερο· φοβούνται μήπως δεν έχουν αρκετή δημοσιότητα και πληρώνουν οποιοδήποτε τίμημα για να την αποκτήσουν. Δεν κατευθύνονται όλα αυτά από τις σατανικές τους διαθέσεις; Αυτές είναι οι σατανικές τους διαθέσεις. Έχεις, λοιπόν, δημοσιότητα. Ε, και τι έγινε; Οι άνθρωποι σε έχουν σε μεγάλη εκτίμηση. Και λοιπόν; Είσαι το είδωλό τους. Ε, και; Αποδεικνύει κάτι από αυτά ότι έχεις την αλήθεια-πραγματικότητα; Τίποτα από αυτά δεν έχει αξία. Όταν μπορείς να ξεπεράσεις αυτά τα πράγματα, όταν καταφέρεις να αδιαφορείς για αυτά και δεν τα θεωρείς πλέον σημαντικά, όταν η υπόληψη, η ματαιοδοξία, η θέση και ο θαυμασμός των ανθρώπων δεν ελέγχουν πλέον τις σκέψεις και τη συμπεριφορά σου, πόσο μάλλον το πώς εκτελείς το καθήκον σου, τότε θα εκτελείς ολοένα και πιο αποτελεσματικά και πιο αγνά το καθήκον σου» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Ο Θεός εκθέτει πώς δίνουμε περισσότερη αξία στο γόητρο και το κύρος μας παρά στη ζωή μας, και πώς το πρώτο που σκεφτόμαστε όταν αντιμετωπίζουμε κάτι είναι η υπόληψη, η ματαιοδοξία και η θέση μας, και καθόλου το θέλημα του Θεού. Ο Θεός δεν θέλει να υποκρινόμαστε και να βάζουμε πρώτα την υπόληψή μας ούτε να επιδιώκουμε το κύρος μας. Αυτά τα πράγματα δεν μας βοηθούν να κερδίσουμε την αποδοχή του Θεού, να αλλάξουμε τις διαθέσεις μας και να σωθούμε. Το όνομα και το κύρος είναι μέθοδοι με τις οποίες μας διαφθείρει και μας δένει ο Σατανάς, κι όταν τα επιδιώκουμε, γινόμαστε όλο και πιο ματαιόδοξοι και δόλιοι. Έτσι, χάνουμε εν τέλει τη σωτηρία του Θεού. Στον Θεό δεν αρέσουν οι δόλιοι, και δεν θέλει να παίζουμε παιχνίδια για να κερδίσουμε τον έπαινο ή τον θαυμασμό των άλλων. Θέλει να αφήσουμε την υπόληψη και το κύρος μας, να επιδιώξουμε την αλήθεια και να είμαστε ειλικρινείς. Είτε μπροστά στον Θεό είτε μπροστά στους άλλους, δεν πρέπει να είμαστε δόλιοι ή ανειλικρινείς. Συνεχώς αποτύγχανα να ανοιχτώ και να μιλήσω για τις δυσκολίες μου στους άλλους, επειδή ανησυχούσα πολύ για το γόητρο και τη ματαιοδοξία μου. Πιασμένη στα δίχτυα της σατανικής μου διάθεσης, δεν μπορούσα να κάνω πράξη την αλήθεια. Η επιθυμία μου για γόητρο και κύρος ήταν πολύ δυνατή.

Αργότερα, διάβασα ένα ακόμη χωρίο των λόγων του Θεού: «Είτε χρησιμοποιούν μικρές χάρες για να δωροδοκήσουν και να παγιδεύσουν τους ανθρώπους, είτε επιδεικνύονται, είτε χρησιμοποιούν προσωπεία για να παραπλανήσουν τους ανθρώπους, και όσα οφέλη και όση ικανοποίηση κι αν φαίνεται εξωτερικά ότι λαμβάνουν από αυτό, εξετάζοντας τώρα το ζήτημα, είναι σωστό αυτό το μονοπάτι; Είναι το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας; Είναι ένα μονοπάτι που μπορεί να οδηγήσει στη σωτηρία κάποιου; Σίγουρα δεν είναι. Όσο έξυπνες κι αν είναι αυτές οι μέθοδοι κι αυτά τα κόλπα, δεν μπορούν να εξαπατήσουν τον Θεό και στο τέλος ο Θεός τα καταδικάζει και τ’ αποστρέφεται όλα αυτά, επειδή πίσω από τέτοιες συμπεριφορές κρύβεται η φιλοδοξία του ανθρώπου και μια στάση και ουσία ανταγωνισμού απέναντι στον Θεό. Μέσα του, ο Θεός δεν θ’ αναγνώριζε σε καμία περίπτωση αυτούς τους ανθρώπους ως ανθρώπους που κάνουν το καθήκον τους και αντιθέτως θα τους όριζε ως κακοποιούς. Ποια είναι η ετυμηγορία του Θεού όταν αντιμετωπίζει κακοποιούς; “Φύγετε απ’ εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν”. Όταν ο Θεός λέει “Φύγετε απ’ εμού”, πού θέλει να πάνε αυτοί οι άνθρωποι; Τους παραδίδει στον Σατανά, στα μέρη όπου κατοικούν ορδές σατανάδων. Ποια είναι η τελική συνέπεια για εκείνους; Βασανίζονται μέχρι θανάτου από κακά πνεύματα, δηλαδή τους καταβροχθίζει ο Σατανάς. Ο Θεός δεν θέλει αυτούς τους ανθρώπους, κι αυτό σημαίνει ότι δεν θα τους σώσει, δεν είναι αμνοί του Θεού, πόσο μάλλον ακόλουθοί Του, οπότε δεν συγκαταλέγονται σ’ εκείνους που θα σώσει. Έτσι ορίζει ο Θεός αυτούς τους ανθρώπους» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο πρώτο: Προσπαθούν να πάρουν τους ανθρώπους με το μέρος τους). Από τα λόγια του Θεού, είδα πως οι άνθρωποι είναι υποκριτές και απατεώνες για να κλέψουν μια θέση στην καρδιά των άλλων. Αν και κερδίζουν την εκτίμηση των άλλων, και οι φιλοδοξίες και επιθυμίες τους ικανοποιούνται, τι κερδίζουν στο τέλος; Ενεργώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο ξεγελούν για λίγο τους ανθρώπους, αλλά όχι τον Θεό. Στο τέλος ο Θεός θα τους απορρίψει και θα τους εξαλείψει. Επειδή ο Θεός είναι άγιος, μισεί όσους δεν επιδιώκουν την αλήθεια κι έχουν τους δικούς τους σκοπούς, όσους θέλουν να καταλάβουν μια θέση στην καρδιά των άλλων. Τους βλέπει ως κακοποιούς και δεν αναγνωρίζει τα καθήκοντα που κάνουν. Αναλογίστηκα τη συμπεριφορά μου και κατάλαβα πως είχα πάρει πραγματικά το μονοπάτι της αντίθεσης προς τον Θεό, επειδή όλες οι σκέψεις και ενέργειές μου ήταν για να με επαινούν και να με θαυμάζουν οι άλλοι. Αν συνέχιζα σ’ αυτήν την οδό, τελικά θα καταστρεφόμουν. Στη σκέψη αυτή, είχα αρκετούς φόβους, φοβόμουν ότι θα με εγκαταλείψει ο Θεός, φοβόμουν ότι ο Θεός θα με παραδώσει στον Σατανά, φοβόμουν ότι θα χάσω τη σωτηρία του Θεού. Ήθελα πραγματικά να αλλάξω και να ξεφύγω από αυτήν την κατάσταση, να είμαι ο εαυτός μου και ποτέ ξανά να μην πω ψέματα ή να μην είμαι δόλια.

Όταν όμως ήλθε η ώρα της αληθινής άσκησης, στη σκέψη να ανοιχτώ στους αδελφούς και τις αδελφές για τη διαφθορά και τις ατέλειές μου, δίσταζα πολύ. Τότε, είδα ένα άλλο χωρίο των λόγων του Θεού που μου έδωσε κουράγιο. Ο λόγος του Θεού λέει: «Πρέπει να αναζητάς την αλήθεια για να επιλύεις οποιοδήποτε πρόβλημα προκύπτει, ανεξάρτητα από το τι είναι, και ποτέ να μη μεταμφιέζεσαι ή να φοράς προσωπείο. Για τα ελαττώματά σου, τις ελλείψεις σου, τις ατέλειές σου, τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου —να είσαι εντελώς ανοιχτός για όλα αυτά και να συναναστρέφεσαι σχετικά με όλα αυτά. Μην τα κρατάς μέσα σου. Το να μάθεις πώς να ανοίγεσαι είναι το πρώτο βήμα προς τη ζωή-είσοδο και είναι το πρώτο εμπόδιο, το οποίο είναι και το πιο δύσκολο να ξεπεραστεί. Μόλις το ξεπεράσεις, είναι εύκολη η είσοδος στην αλήθεια. Τι σημαίνει αυτό το βήμα; Σημαίνει ότι ανοίγεις την καρδιά σου και δείχνεις όλα όσα έχεις, καλά ή κακά, θετικά ή αρνητικά· ότι εκθέτεις τον εαυτό σου για να τον δουν οι άλλοι και ο Θεός· ότι δεν κρύβεις τίποτα από τον Θεό, δεν αποκρύπτεις τίποτα, δεν συγκαλύπτεις τίποτα, δεν ενεργείς με δόλο και απάτη, και ότι είσαι εξίσου ανοιχτός και ειλικρινής με τους άλλους ανθρώπους. Με αυτόν τον τρόπο, ζεις στο φως και όχι μόνο θα σε εξετάζει σχολαστικά ο Θεός, αλλά και οι υπόλοιποι άνθρωποι θα είναι σε θέση να δουν ότι ενεργείς βάσει αρχών και με έναν βαθμό διαφάνειας. Δεν χρειάζεται να χρησιμοποιείς καμία μέθοδο για να προστατεύσεις τη φήμη, την εικόνα και το κύρος σου ούτε χρειάζεται να καλύπτεις ή να υποκρύπτεις τα λάθη σου. Δεν χρειάζεται να εμπλακείς σε αυτές τις άχρηστες προσπάθειες. Εάν μπορείς να μην ασχολείσαι με αυτά, θα είσαι πολύ χαλαρός, θα ζεις χωρίς περιορισμούς ή πόνο, θα ζεις ολοκληρωτικά στο φως. Το να μάθεις πώς να είσαι ανοιχτός όταν συναναστρέφεσαι είναι το πρώτο βήμα για τη ζωή-είσοδο. Στη συνέχεια, πρέπει να μάθεις να αναλύεις τις σκέψεις και τις πράξεις σου για να δεις ποιες είναι λανθασμένες και ποιες δεν αρέσουν στον Θεό, κι έπειτα να τις αντιστρέψεις αμέσως και να τις διορθώσεις. Ποιος είναι ο σκοπός της διόρθωσής τους; Είναι να δεχθείς και να λάβεις υπόψη την αλήθεια, και, ταυτόχρονα, να ξεφορτωθείς τα πράγματα μέσα σου που ανήκουν στον Σατανά και να τα αντικαταστήσεις με την αλήθεια. Στο παρελθόν, έκανες τα πάντα σύμφωνα με τη δόλια σου διάθεση που είναι ανειλικρινής και απατηλή· ένιωθες ότι δεν θα κατάφερνες τίποτα χωρίς ψέματα. Τώρα που κατανοείς την αλήθεια και απεχθάνεσαι τους τρόπους δράσης του Σατανά, δεν ενεργείς πλέον κατ’ αυτόν τον τρόπο, ενεργείς με μια νοοτροπία ειλικρίνειας, αγνότητας και υποταγής. Εάν δεν κρατάς τίποτα κρυφό, δεν υποκρίνεσαι, δεν προσποιείσαι ούτε συγκαλύπτεις πράγματα, εάν εκθέτεις τον εαυτό σου απέναντι στους αδελφούς και τις αδελφές, δεν κρύβεις τις εσώψυχες ιδέες και σκέψεις σου, αλλά αντίθετα επιτρέπεις στους άλλους να δουν την ειλικρινή σου στάση, τότε η αλήθεια θα ριζώσει σταδιακά μέσα σου, θα ανθίσει και θα καρποφορήσει, θα αποφέρει αποτελέσματα, σιγά-σιγά. Εάν η καρδιά σου είναι ολοένα και πιο ειλικρινής και προσανατολίζεται όλο και περισσότερο προς τον Θεό, και εάν γνωρίζεις να προστατεύεις τα συμφέροντα του οίκου του Θεού όταν εκτελείς το καθήκον σου και η συνείδησή σου ταράζεται όταν δεν κατορθώνεις να προστατεύσεις αυτά τα συμφέροντα, τότε αυτό αποτελεί απόδειξη ότι η αλήθεια είχε επίδραση επάνω σου και έχει γίνει η ζωή σου» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Από τον λόγο του Θεού καταλάβαινα πως τα λόγια του Θεού μπορούν να μας αλλάξουν. Όταν μαθαίνουμε να ανοιγόμαστε για την αληθινή διαφθορά μας και αναζητούμε την αλήθεια, οι λανθασμένες ιδέες μας και οι διεφθαρμένες διαθέσεις μας σταδιακά αλλάζουν. Ο Θεός εξέθεσε τον εσφαλμένο τρόπο σκέψης μου και αποκάλυψε τη λανθασμένη μου επιδίωξη για όνομα και κύρος. Έπειτα, με καθοδήγησε με τα λόγια Του να βρω το σωστό μονοπάτι προς την πράξη. Έπρεπε να κάνω το πρώτο βήμα να ανοιχτώ στους άλλους, να πάψω να σκέφτομαι το όνομα και το γόητρό μου, να πάψω να είμαι πονηρή, δόλια και ανειλικρινής. Έπρεπε να κάνω πράξη τα λόγια του Θεού και να τα αφήσω να με οδηγήσουν.

Εκείνο το πρωί της Κυριακής, πήγα στη συνάθροιση όπως πάντα και είπα στον εαυτό μου πως έπρεπε να είμαι ειλικρινής. Προσευχήθηκα: «Θεέ μου, αυτήν τη φορά, θέλω να κάνω πράξη την αλήθεια, να ξεφύγω από τα δεσμά του Σατανά και να αποκαλύψω την υποκρισία και την απάτη μου. Ακόμα κι αν με περιφρονήσουν, θέλω μόνο να είμαι ειλικρινής για να Σε ικανοποιήσω. Σε παρακαλώ, βοήθησέ με να είμαι ανοιχτή και ειλικρινής». Μετά την προσευχή, ένιωθα πιο χαλαρή. Κατά τη συνάθροιση, έδωσα μεγάλη προσοχή στα λόγια του Θεού και άκουσα επιμελώς τη συναναστροφή των άλλων πάνω στην εμπειρία και την κατανόησή τους και δεν εκμεταλλεύτηκα τον χρόνο για να γράψω τη συναναστροφή μου, ούτε σκεφτόμουν τι είδους συναναστροφή θα άρεσε σε όλους. Ενεργώντας έτσι, απέκτησα νέα διαφώτιση από τη συναναστροφή των άλλων πάνω στις εμπειρίες τους. Όταν ήρθε η ώρα να συναναστραφώ, αν και ήμουν αρκετά νευρική, δεν σκεφτόμουν πόσο καλή ή εύγλωττη ήταν η συναναστροφή μου, ούτε με ένοιαζε τι θα έλεγαν αφού μάθαιναν. Έπειτα, μίλησα για ένα χωρίο των λόγων του Θεού που με είχε συγκινήσει: «Ειλικρίνεια σημαίνει να δίνεις την καρδιά σου στον Θεό, να είσαι αυθεντικός με τον Θεό στο καθετί, να είσαι ανοιχτός με Εκείνον στο καθετί, μην κρύβοντας τα γεγονότα, μην προσπαθώντας να εξαπατήσεις όσους είναι επάνω ή από κάτω και μην κάνοντας πράγματα απλώς για να κερδίσεις την εύνοια του Θεού. Εν ολίγοις, το να είσαι ειλικρινής σημαίνει να είσαι αγνός στις πράξεις και στα λόγια σου, και να μην εξαπατάς ούτε τον Θεό ούτε τον άνθρωπο. […] Αν έχεις πολλές εκμυστηρεύσεις που είσαι απρόθυμος να μοιραστείς, αν είσαι αντίθετος στο να αποκαλύπτεις τα μυστικά σου —δηλαδή τις δυσκολίες σου— σε άλλους ώστε να αναζητήσεις την οδό του φωτός, τότε Εγώ λέω ότι είσαι κάποιος που δεν θα αποκτήσει εύκολα σωτηρία και δεν θα αναδυθεί εύκολα απ’ το σκοτάδι» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι τρεις νουθεσίες). Συσχέτισα αυτό το χωρίο των λόγων του Θεού με την εμπειρία μου, φανερώνοντας στους αδελφούς και τις αδελφές μου το αληθινό μου πρόσωπο. Τους είπα: «Όλον αυτόν τον καιρό, υποκρινόμουν τέλεια και προσποιούμουν πως μιλούσα άπταιστα αγγλικά. Η αλήθεια είναι πως έγραφα τη συναναστροφή μου εκ των προτέρων και μάλιστα την ηχογραφούσα για να εξασκούμαι, ώστε να ακούγεται φυσική και να νομίζετε όλοι ότι μπορώ να συναναστρέφομαι καλά. Το έκανα για να κερδίσω τον έπαινο και τον θαυμασμό σας. Σας εξαπατούσα…» Νόμιζα πως θα απογοητεύονταν μαζί μου, όμως δεν συνέβη έτσι, μου είπαν πως δεν έπρεπε να ανησυχώ που δεν συναναστρέφομαι καλά. Ο Θεός θέλει να είμαστε ειλικρινείς, όχι γλαφυροί και μη πρακτικοί. Αν δεν συναναστρεφόμουν από καρδιάς, κι έλεγα απλώς λόγια και δόγματα, σε τι θα χρησίμευε αυτό; Συγκινήθηκα πολύ. Δεν με περιφρόνησαν καθόλου και κάποιοι απ’ αυτούς είπαν πως κατανοούσαν το σκεπτικό μου και η εμπειρία μου τους βοήθησε. Ήταν μια ευχάριστη έκπληξη για μένα. Αφότου ανοίχτηκα σε όλους σχετικά με τη διαφθορά μου, ένιωθα απελευθερωμένη. Με τη ματαιοδοξία και την υπόληψη, ο Σατανάς με δεσμεύει και με εμποδίζει να κάνω πράξη την αλήθεια, όμως όταν έμαθα τον εαυτό μου από τα λόγια του Θεού, ασκήθηκα στο να γίνω ειλικρινής και να ανοίγομαι με ειλικρίνεια. Ένιωθα πως είχα κάνει ένα βήμα προς τον Θεό και απομάκρυνα τις αμφιβολίες και τα εμπόδια ανάμεσα σ’ εμένα και τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Για πολύ καιρό, μεταμφιεζόμουν για να ικανοποιήσω τη ματαιοδοξία μου και να απολαμβάνω τον έπαινο των άλλων, αλλά δεν ήταν αυτό που ήθελε ο Θεός. Στην πραγματικότητα, για πολύ καιρό, πλήγωνα τον Θεό. Όμως, ο Θεός ήταν πάντα συγχωρητικός και υπομονετικός και περίμενε να γυρίσω. Είμαι απίστευτα ευγνώμων για την αγάπη του Θεού.

Η εμπειρία αυτή με δίδαξε την ύψιστη σημασία της επιδίωξης της αλήθειας. Μόνο με την ειλικρίνεια και κάνοντας πράξη την αλήθεια θα ξεφύγω απ’ τα δεσμά μιας σατανικής διάθεσης. Μόνο κάνοντας πράξη την αλήθεια θα αποκτήσω αληθινή ευτυχία και γαλήνη. Παλιά ήμουν πολύ ύπουλη και υποκρίτρια, μα τώρα αποφασίζω να κάνω πράξη την αλήθεια και να είμαι ειλικρινής. Αυτό είναι το πιο σημαντικό για μένα. Το μόνο που θέλω είναι να με καθοδηγεί ο Θεός, ώστε να κάνω πράξη περισσότερη αλήθεια.