Σχετικά λόγια του Θεού:

Την εποχή της Χάριτος, ο Ιησούς μίλησε επίσης πολύ κι έκανε μεγάλο έργο. Σε τι διέφερε απ’ τον Ησαΐα; Σε τι διέφερε απ’ τον Δανιήλ; Ήταν προφήτης; Γιατί λέγεται ότι Αυτός είναι ο Χριστός; Τι διαφορές υπάρχουν μεταξύ τους; Ήταν όλοι τους άνδρες που εξέφεραν λόγους και οι λόγοι τους, λίγο πολύ, φαίνονταν ίδιοι στον άνθρωπο. Όλοι τους μίλησαν κι έκαναν έργο. Οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης προφήτευσαν και, ομοίως, το ίδιο μπορούσε να κάνει κι ο Ιησούς. Γιατί συμβαίνει αυτό; Η διάκριση εδώ βασίζεται στη φύση του έργου. Για να μπορέσεις ν’ αντιληφθείς αυτό το ζήτημα, δεν πρέπει να εξετάζεις τη φύση της σάρκας ούτε θα πρέπει να εξετάζεις το βάθος ή τη ρηχότητα του λόγου κάποιων. Πάντα πρέπει πρώτα να εξετάζεις το έργο τους και τα αποτελέσματα που το έργο τους έχει στον άνθρωπο. Οι προφητείες των προφητών τότε δεν παρείχαν τη ζωή του ανθρώπου, και τα μηνύματα που έλαβαν άνθρωποι όπως ο Ησαΐας και ο Δανιήλ ήταν απλώς προφητείες κι όχι οδός της ζωής. Αν δεν ήταν η άμεση αποκάλυψη του Ιεχωβά, κανείς δεν θα μπορούσε να είχε κάνει αυτό το έργο, το οποίο δεν είναι δυνατό για τους θνητούς. Ο Ιησούς, επίσης, μίλησε πολύ, αλλά αυτός ο λόγος ήταν η οδός της ζωής, από την οποία ο άνθρωπος μπόρεσε να βρει ένα μονοπάτι προς την πράξη. Δηλαδή, πρώτον, Αυτός μπόρεσε να παρέχει τη ζωή του ανθρώπου διότι ο Ιησούς είναι ζωή. Δεύτερον, μπόρεσε να αντιστρέψει τις αποκλίσεις του ανθρώπου. Τρίτον, το έργο Του μπόρεσε να διαδεχτεί αυτό του Ιεχωβά, ώστε να συνεχίσει την εποχή. Τέταρτον, μπόρεσε ν’ αντιληφθεί τις ανάγκες του ανθρώπου μέσα του και να καταλάβει τι λείπει στον άνθρωπο. Πέμπτον, μπόρεσε να εισάγει μια νέα εποχή και να ολοκληρώσει την παλιά. Γι’ αυτό ονομάζεται Θεός και Χριστός. Δεν διαφέρει μόνον από τον Ησαΐα, αλλά κι απ’ όλους τους προφήτες. Πάρτε τον Ησαΐα ως παράδειγμα για το έργο των προφητών. Πρώτον, δεν μπορούσε να παρέχει τη ζωή του ανθρώπου. Δεύτερον, δεν μπορούσε να εισάγει μια νέα εποχή. Εργαζόταν κάτω από την ηγεσία του Ιεχωβά κι όχι για να εισάγει μια νέα εποχή. Τρίτον, αυτό για το οποίο ο ίδιος μίλησε, ξεπερνούσε τις δυνατότητές του κατανόησης. Δεχόταν αποκαλύψεις απευθείας από το Πνεύμα του Θεού, ενώ άλλοι δεν θα μπορούσαν να τα κατανοήσουν, ακόμη κι αν τα είχαν ακούσει. Αυτά τα λίγα σημεία από μόνα τους είναι ικανά να αποδείξουν ότι ο λόγος του δεν ήταν παρά προφητείες, απλώς μια πτυχή του έργου που πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό του Ιεχωβά. Ωστόσο, δεν θα μπορούσε να εκπροσωπήσει πλήρως τον Ιεχωβά. Αυτός ήταν δούλος του Ιεχωβά, ένα όργανο στο έργο του Ιεχωβά. Πραγματοποιούσε το έργο του μόνο μέσα στην Εποχή του Νόμου και μέσα στο πεδίο του έργου του Ιεχωβά. Δεν εργάστηκε πέραν της Εποχής του Νόμου. Αντιθέτως, το έργο του Ιησού διέφερε. Ξεπέρασε το πεδίο του έργου του Ιεχωβά. Εργάστηκε ως ο ενσαρκωμένος Θεός και υπέστη τη σταύρωση, προκειμένου να λυτρώσει όλη την ανθρωπότητα. Δηλαδή, πραγματοποίησε νέο έργο έξω απ’ το έργο που πραγματοποίησε ο Ιεχωβά. Αυτό ήταν η εισαγωγή σε μια νέα εποχή. Μια άλλη προϋπόθεση είναι ότι Αυτός μπορούσε να μιλήσει γι’ αυτό που ο άνθρωπος δεν μπορούσε να καταφέρει. Το έργο Του ήταν έργο μέσα στη διαχείριση του Θεού και περιελάμβανε ολόκληρο το ανθρώπινο είδος. Δεν εργαζόταν για λίγους μόνο ανθρώπους, κι ούτε το έργο Του ήταν να ηγηθεί ενός περιορισμένου αριθμού ανθρώπων. Όσο για τον τρόπο με τον οποίο ο Θεός ενσαρκώθηκε κι έγινε άνθρωπος, πώς το Πνεύμα έκανε αποκαλύψεις εκείνη την εποχή και πώς το Πνεύμα κατέβηκε πάνω σ’ έναν άνθρωπο για να πραγματοποιήσει το έργο Του, αυτά είναι ζητήματα που ο άνθρωπος δεν μπορεί να δει ή ν’ αγγίξει. Είναι εντελώς αδύνατο αυτές οι αλήθειες να χρησιμεύσουν ως απόδειξη ότι Αυτός ήταν ο ενσαρκωμένος Θεός. Ως εκ τούτου, διάκριση μπορεί να γίνει μόνο στον λόγο και στο έργο του Θεού, που είναι απτά στον άνθρωπο. Μόνον αυτά είναι πραγματικά. Αυτό συμβαίνει, επειδή τα ζητήματα του Πνεύματος δεν είναι ορατά σ’ εσένα και είναι σαφώς γνωστά μόνον στον ίδιο τον Θεό, κι ούτε καν η ενσάρκωση του Θεού δεν τα γνωρίζει όλα. Μπορείς μόνο να εξακριβώσεις αν Αυτός είναι Θεός από το έργο που Αυτός έχει πραγματοποιήσει. Στο έργο Του, μπορεί να δει κανείς ότι, πρώτον, Αυτός είναι σε θέση να ξεκινήσει μια νέα εποχή. Δεύτερον, μπορεί να παρέχει τη ζωή του ανθρώπου και να δείξει στον άνθρωπο τον δρόμο που θ’ ακολουθήσει. Αυτό αρκεί για ν’ αποδειχθεί ότι Αυτός είναι ο ίδιος ο Θεός. Τουλάχιστον, το έργο που Αυτός πραγματοποιεί, μπορεί να αντιπροσωπεύσει πλήρως το Πνεύμα του Θεού και σ’ ένα τέτοιο έργο μπορεί κάποιος να δει ότι το Πνεύμα του Θεού είναι μέσα Του. Καθώς το έργο που επιτέλεσε ο Θεός ενσαρκωμένος ήταν κυρίως να εισάγει μια νέα εποχή, να ηγηθεί νέου έργου και να δημιουργήσει ένα νέο βασίλειο, αυτά από μόνα τους αρκούν για να αποδείξουν ότι Αυτός ο ίδιος είναι ο Θεός. Αυτό, λοιπόν, Τον διαφοροποιεί από τον Ησαΐα, τον Δανιήλ και τους λοιπούς μεγάλους προφήτες.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η διαφορά μεταξύ της διακονίας του ενσαρκωμένου Θεού και του καθήκοντος του ανθρώπου

Οι προβλέψεις των προφητών προέρχονταν από τις προσωπικές οδηγίες του Θεού: Οι προφητείες ατόμων όπως ο Ησαΐας, ο Δανιήλ, ο Έσδρας, ο Ιερεμίας και ο Ιεζεκιήλ προήλθαν από την άμεση οδηγία του Αγίου Πνεύματος· αυτοί οι άνθρωποι ήταν μάντεις, είχαν λάβει το Πνεύμα της προφητείας και ήταν όλοι τους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης. Κατά τη διάρκεια της Εποχής του Νόμου, αυτοί οι άνθρωποι, οι οποίοι είχαν λάβει την έμπνευση του Ιεχωβά, εξέφρασαν πολλές προφητείες, οι οποίες προέκυψαν με την άμεση οδηγία του Ιεχωβά. Και γιατί εργάστηκε μέσα τους ο Ιεχωβά; Επειδή ο λαός του Ισραήλ ήταν ο εκλεκτός λαός του Θεού και το έργο των προφητών έπρεπε να επιτελεστεί ανάμεσά του· αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι προφήτες ήταν ικανοί να λάβουν τέτοιες αποκαλύψεις. Στην πραγματικότητα, οι ίδιοι δεν κατανοούσαν τις αποκαλύψεις του Θεού σε αυτούς. Το Άγιο Πνεύμα εξέφερε αυτά τα λόγια δια του στόματός τους, έτσι ώστε οι άνθρωποι του μέλλοντος να μπορούσαν να κατανοήσουν τα πράγματα αυτά και να δουν ότι ήταν πράγματι το έργο του Πνεύματος του Θεού, του Αγίου Πνεύματος, και ότι δεν προήλθαν από τον άνθρωπο, και να τους δώσει την επιβεβαίωση του έργου του Αγίου Πνεύματος. Κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, ο ίδιος ο Ιησούς επιτέλεσε όλο αυτό το έργο αντ’ αυτών, κι έτσι οι άνθρωποι δεν εξέφραζαν πλέον προφητείες. Ήταν, επομένως, ο Ιησούς προφήτης; Ο Ιησούς ήταν, φυσικά, προφήτης, αλλά ήταν επίσης σε θέση να επιτελεί το έργο των αποστόλων —μπορούσε και να εκφράζει προφητείες και να κηρύττει στους ανθρώπους και να τους διδάσκει σε όλον τον τόπο. Ωστόσο, το έργο που επιτελούσε και η ταυτότητα που εκπροσωπούσε δεν ταυτίζονταν. Ήλθε για να λυτρώσει όλη την ανθρωπότητα, να λυτρώσει τον άνθρωπο από την αμαρτία. Ήταν προφήτης και απόστολος, αλλά πολύ περισσότερο ήταν ο Χριστός. Ένας προφήτης μπορεί να εκφράσει προφητείες, αλλά δεν μπορεί να ειπωθεί ότι ένας τέτοιος προφήτης είναι ο Χριστός. Εκείνη την εποχή, ο Ιησούς εξέφρασε πολλές προφητείες, κι έτσι μπορεί να ειπωθεί ότι ήταν προφήτης, αλλά δεν μπορεί να ειπωθεί ότι ήταν προφήτης και ότι, συνεπώς, δεν ήταν ο Χριστός. Κι αυτό επειδή εκπροσωπούσε τον ίδιο τον Θεό επιτελώντας ένα στάδιο του έργου, και η ταυτότητά Του ήταν διαφορετική από εκείνη του Ησαΐα: Ήλθε για να ολοκληρώσει το έργο της λύτρωσης και παρείχε, επίσης, τα απαραίτητα για τη ζωή του ανθρώπου, και το Πνεύμα του Θεού κατήλθε απευθείας πάνω Του. Στο έργο που επιτελούσε, δεν υπήρχε έμπνευση από το Πνεύμα του Θεού ούτε οδηγίες από τον Ιεχωβά. Αντ’ αυτού, το Πνεύμα εργαζόταν απευθείας —πράγμα που αρκεί για να αποδείξει ότι ο Ιησούς δεν ισοδυναμούσε με προφήτη. Το έργο που επιτέλεσε ήταν το έργο της λύτρωσης, και η εκφορά προφητειών ερχόταν σε δεύτερη μοίρα. Ήταν προφήτης και απόστολος, αλλά, ακόμη περισσότερο, ήταν ο Λυτρωτής. Οι προφήτες, εν τω μεταξύ, μπορούσαν μόνο να εκφράζουν προφητείες και αδυνατούσαν να εκπροσωπήσουν το Πνεύμα του Θεού επιτελώντας οποιοδήποτε άλλο έργο. Επειδή ο Ιησούς επιτέλεσε πολύ έργο που δεν είχε επιτελεστεί ποτέ πριν από τον άνθρωπο, και επειδή επιτέλεσε το έργο της λύτρωσης της ανθρωπότητας, διέφερε από τον Ησαΐα και τους ομοίους του.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Σχετικά με τη Βίβλο (3)

Κατά τη διάρκεια της Εποχής της Βασιλείας, ο ενσαρκωμένος Θεός εκφέρει λόγια για να κατακτήσει όλους εκείνους που πιστεύουν σ’ Αυτόν. Αυτός είναι ο «Λόγος που ενσαρκώνεται». Ο Θεός έχει έρθει κατά τις έσχατες ημέρες για να επιτελέσει αυτό το έργο, που σημαίνει ότι έχει έρθει για να επιτύχει την πραγματική σημασία του Λόγου που ενσαρκώνεται. Εκφέρει μόνο λόγια και σπάνια υπάρχει η έλευση των γεγονότων. Αυτή είναι η πεμπτουσία του Λόγου που ενσαρκώνεται, και όταν ο ενσαρκωμένος Θεός εκφέρει τα λόγια Του, πρόκειται για την ενσάρκωση του Λόγου και τον Λόγο που εισέρχεται στη σάρκα. «Εν αρχή ήτο ο Λόγος, και ο Λόγος ήτο παρά τω Θεώ, και Θεός ήτο ο Λόγος. Και ο Λόγος έγινε σαρξ». Αυτό (το έργο της ενσάρκωσης του Λόγου) είναι το έργο που θα πραγματοποιήσει ο Θεός κατά τις έσχατες ημέρες και αποτελεί το τελικό κεφάλαιο ολόκληρου του σχεδίου διαχείρισής Του, κι έτσι ο Θεός πρέπει να έρθει στη γη και να εκδηλώσει τα λόγια Του στη σάρκα. Αυτό που γίνεται σήμερα, αυτό που θα γίνει στο μέλλον, αυτό που θα πραγματοποιηθεί από τον Θεό, o τελικός προορισμός του ανθρώπου, εκείνοι που θα σωθούν, εκείνοι που θα καταστραφούν και ούτω καθεξής —όλο αυτό το έργο που θα πρέπει να επιτευχθεί στο τέλος έχει διατυπωθεί στο σύνολό του με σαφήνεια και όλο αποσκοπεί στην επίτευξη της πραγματικής σημασίας του Λόγου που ενσαρκώνεται. Τα διοικητικά διατάγματα και το σύνταγμα που είχαν εκδοθεί προηγουμένως, όσοι θα καταστραφούν, όσοι θα εισέλθουν στην ανάπαυση —όλα αυτά τα λόγια πρέπει να εκπληρωθούν. Αυτό είναι το έργο που πραγματοποιεί κατά κύριο λόγο ο ενσαρκωμένος Θεός κατά τις έσχατες μέρες. Κάνει τους ανθρώπους να καταλάβουν πού ανήκουν εκείνοι που έχουν προκαθοριστεί από τον Θεό και πού ανήκουν εκείνοι που δεν έχουν προκαθοριστεί από τον Θεό, πώς θα ταξινομηθούν ο λαός και οι υιοί Του, τι θα γίνει με το Ισραήλ, τι θα γίνει με την Αίγυπτο —στο μέλλον, θα πραγματοποιηθεί κάθε ένα από αυτά τα λόγια. Ο ρυθμός του έργου του Θεού επιταχύνεται. Ο Θεός χρησιμοποιεί τον λόγο ως μέσο για να αποκαλύψει στον άνθρωπο τι πρόκειται να γίνει σε κάθε εποχή, τι πρόκειται να γίνει από τον ενσαρκωμένο Θεό κατά τις έσχατες ημέρες, καθώς και τη διακονία Του που πρόκειται να εκτελεστεί, και όλα αυτά τα λόγια αποσκοπούν στην επίτευξη της πραγματικής σημασίας του Λόγου που ενσαρκώνεται.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Όλα επιτυγχάνονται δια του λόγου του Θεού

Το έργο κατά τις έσχατες ημέρες αποκαλύπτει το έργο του Ιεχωβά και του Ιησού και όλα τα μυστήρια που δεν κατανοεί ο άνθρωπος, προκειμένου να αποκαλύψει τον προορισμό και το τέλος της ανθρωπότητας και να φέρει στο τέλος του το συνολικό έργο της σωτηρίας μεταξύ των ανθρώπων. Αυτό το στάδιο του έργου κατά τις έσχατες ημέρες ολοκληρώνει τα πάντα. Όλα τα μυστήρια που δεν κατανοεί ο άνθρωπος πρέπει να ξεδιπλωθούν ώστε να μπορέσει ο άνθρωπος να τα εξετάσει εις βάθος και να τα κατανοήσει ξεκάθαρα μες στην καρδιά του. Τότε μόνο μπορεί να ταξινομηθεί η ανθρώπινη φυλή κατά είδος. Μόνο μετά την ολοκλήρωση του σχεδίου διαχείρισης που αριθμεί έξι χιλιάδες έτη, θα κατορθώσει ο άνθρωπος να κατανοήσει τη διάθεση του Θεού στην ολότητά της, διότι η διαχείρισή Του θα έχει φτάσει τότε στο τέλος της. Τώρα που έχετε βιώσει το έργο του Θεού στην τελική εποχή, ποια είναι η διάθεση του Θεού; Τολμάς άραγε να πεις ότι ο Θεός είναι ο Θεός που εκφέρει μόνο λόγια και τίποτε άλλο; Δεν θα τολμούσες να καταλήξεις σε αυτό το συμπέρασμα. Κάποιοι θα έλεγαν ότι ο Θεός είναι ο Θεός που αποκαλύπτει μυστήρια, ότι ο Θεός είναι το Αρνίο και Αυτός που λύνει τις επτά σφραγίδες. Κανείς, όμως, δεν τολμά να καταλήξει σε αυτό το συμπέρασμα. Άλλοι μπορεί να πουν ότι ο Θεός είναι η ενσαρκωμένη σάρκα, αλλά κι αυτό δεν θα ήταν σωστό. Άλλοι πάλι μπορεί να πουν ότι ο ενσαρκωμένος Θεός εκφέρει μόνο λόγια και δεν πραγματοποιεί σημεία και τέρατα, αλλά με τίποτα δεν θα τολμούσες να μιλήσεις κατ’ αυτόν τον τρόπο, διότι ο Ιησούς ενσαρκώθηκε και επιτέλεσε σημεία και τέρατα, οπότε δεν θα τολμούσες να ορίσεις τον Θεό με τέτοια ελαφρότητα. Όλο το έργο που επιτελείται καθ’ όλη τη διάρκεια των έξι χιλιάδων ετών του σχεδίου διαχείρισης έχει μόλις ολοκληρωθεί. Μόνο αφότου όλο αυτό το έργο αποκαλυφθεί στον άνθρωπο και επιτελεστεί μεταξύ των ανθρώπων θα γνωρίζει η ανθρωπότητα όλη τη διάθεση του Θεού και αυτό που Εκείνος έχει και είναι. Όταν το έργο αυτού του σταδίου ολοκληρωθεί τελείως, όλα τα μυστήρια που δεν έχει κατανοήσει ο άνθρωπος θα έχουν αποκαλυφθεί, όλες οι αλήθειες που δεν είχαν κατανοηθεί προηγουμένως θα έχουν αποσαφηνιστεί και η ανθρώπινη φυλή θα έχει μάθει το μελλοντικό της μονοπάτι και τον μελλοντικό της προορισμό. Αυτό είναι όλο το έργο που πρόκειται να επιτελεστεί στο παρόν στάδιο. […] Αυτό το τρέχον στάδιο έχει σκοπό να εκθέσει την αδικία που υπάρχει μέσα στον άνθρωπο μέσω της παίδευσης, της κρίσης, της πάταξης των λόγων, καθώς και της πειθαρχίας και της αποκάλυψης των λόγων, έτσι ώστε η ανθρωπότητα να μπορέσει στη συνέχεια να σωθεί. Πρόκειται για έργο που είναι πιο εμπεριστατωμένο από τη λύτρωση. Η χάρη κατά την Εποχή της Χάριτος επαρκούσε για την ευχαρίστηση του ανθρώπου· τώρα που ο άνθρωπος έχει ήδη βιώσει αυτήν τη χάρη, δεν πρέπει πλέον να την απολαμβάνει. Αυτό το έργο ανήκει πλέον στο παρελθόν και δεν πρέπει να επιτελείται άλλο πια. Τώρα ο άνθρωπος θα σώζεται μέσω της κρίσης του λόγου. Αφότου ο άνθρωπος κριθεί, παιδευτεί και εξευγενιστεί, η διάθεσή του αλλάζει. Δεν οφείλεται όλο αυτό στα λόγια που εξέφερα;

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)

Σε αυτό το τελικό στάδιο του έργου, τα αποτελέσματα επιτυγχάνονται μέσω του λόγου. Μέσω του λόγου, ο άνθρωπος κατορθώνει να κατανοήσει πολλά μυστήρια και το έργο που έχει επιτελέσει ο Θεός μέσα από τις γενιές του παρελθόντος. Μέσω του λόγου, ο άνθρωπος διαφωτίζεται από το Άγιο Πνεύμα. Μέσω του λόγου, ο άνθρωπος κατορθώνει να κατανοήσει τα μυστήρια που δεν ξετύλιξαν ποτέ οι γενιές του παρελθόντος, καθώς και το έργο των προφητών και αποστόλων των παρελθόντων χρόνων και τις αρχές με τις οποίες εργάζονταν. Μέσω του λόγου, ο άνθρωπος κατορθώνει, επίσης, να κατανοήσει τη διάθεση του ίδιου του Θεού, καθώς και την ανυπακοή και την αντίσταση του ανθρώπου, και κατορθώνει να γνωρίσει τη δική του ουσία. Μέσω αυτών των σταδίων του έργου και όλων των λόγων που εκφέρθηκαν, ο άνθρωπος κατορθώνει να γνωρίσει το έργο του Πνεύματος, το έργο που επιτελεί η ενσάρκωση του Θεού και, ακόμη περισσότερο, ολόκληρη τη διάθεσή Του. Απέκτησες τη γνώση σου για το έργο διαχείρισης του Θεού, που εκτείνεται σε έξι χιλιάδες έτη, επίσης μέσω του λόγου. Η γνώση σου για τις προηγούμενες αντιλήψεις σου και η επιτυχία σου στο να τις παραμερίσεις, δεν επιτεύχθηκαν επίσης μέσω του λόγου; Στο προηγούμενο στάδιο, ο Ιησούς πραγματοποίησε σημεία και τέρατα, αλλά δεν υπάρχουν σημεία και τέρατα σε αυτό το στάδιο. Άραγε το ότι κατανόησες τον λόγο για τον οποίο ο Θεός δεν αποκαλύπτει σημεία και τέρατα, δεν επιτεύχθηκε επίσης μέσω του λόγου; Επομένως, τα λόγια που εκφέρονται σε αυτό το στάδιο υπερβαίνουν το έργο που επιτέλεσαν οι απόστολοι και οι προφήτες των προηγούμενων γενεών. Ακόμα και οι προφητείες των προφητών δεν θα μπορούσαν να επιτύχουν αυτό το αποτέλεσμα. Οι προφήτες εξέφεραν μόνο προφητείες, μίλησαν για το τι θα συνέβαινε στο μέλλον, αλλά όχι για το έργο που επιθυμούσε να επιτελέσει εκείνον τον καιρό ο Θεός. Δεν μιλούσαν για να καθοδηγήσουν τον άνθρωπο στη ζωή του, ούτε για να προσφέρουν αλήθειες στους ανθρώπους, ούτε για να τους αποκαλύψουν μυστήρια, πόσο μάλλον δε, μιλούσαν για να δώσουν ζωή. Στα λόγια που λέγονται στο παρόν στάδιο, υπάρχει προφητεία και αλήθεια, αλλά τα λόγια αυτά χρησιμεύουν κυρίως για να δώσουν ζωή στον άνθρωπο. Τα λόγια τη σήμερον ημέρα διαφέρουν από τις προφητείες των προφητών. Αυτό είναι ένα στάδιο έργου που γίνεται για τη ζωή του ανθρώπου, για να αλλάξει η διάθεση της ζωής του ανθρώπου, και όχι για χάρη της εκφοράς προφητειών.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)