Σχετικά λόγια του Θεού:

Tα λόγια Μου είναι η αιωνίως αναλλοίωτη αλήθεια. Είμαι η παροχή της ζωής για τον άνθρωπο και ο μοναδικός οδηγός του ανθρώπινου γένους. Η αξία και το νόημα των λόγων Μου δεν καθορίζονται από το κατά πόσον αναγνωρίζονται ή γίνονται αποδεκτά από το ανθρώπινο γένος, αλλά από την ουσία των ίδιων των λόγων. Ακόμη και αν ούτε ένας άνθρωπος σε αυτήν τη γη δεν μπορεί να δεχθεί τα λόγια Μου, η αξία των λόγων Μου και η βοήθειά τους προς το ανθρώπινο γένος είναι ανεκτίμητα για οποιονδήποτε άνθρωπο. Γι’ αυτό, όταν έρχομαι αντιμέτωπος με τους πολλούς που αποστατούν, αντικρούουν ή περιφρονούν εντελώς τα λόγια Μου, η στάση Μου είναι μόνο αυτή: ας γίνουν ο χρόνος και τα γεγονότα μάρτυρές Μου και ας δείξουν ότι τα λόγια Μου είναι η αλήθεια, η οδός και η ζωή. Ας δείξουν ότι όλα όσα έχω πει είναι σωστά, ότι είναι εκείνα με τα οποία θα πρέπει να εξοπλιστεί ο άνθρωπος και, επιπλέον, εκείνα που θα πρέπει να αποδεχθεί. Θα επιτρέψω σε όλους όσοι Με ακολουθούν να γνωρίσουν τούτο το γεγονός: όσοι δεν μπορούν να αποδεχθούν πλήρως τα λόγια Μου, όσοι δεν μπορούν να κάνουν πράξη τα λόγια Μου, όσοι δεν μπορούν να βρουν έναν σκοπό στα λόγια Μου, αλλά και όσοι δεν μπορούν να δεχθούν τη σωτηρία εξαιτίας των λόγων Μου, είναι εκείνοι που έχουν καταδικαστεί από τα λόγια Μου και, επιπλέον, έχουν απωλέσει τη σωτηρία Μου, και η ράβδος Μου ποτέ δεν θα λείψει από πάνω τους.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Πρέπει να σκέφτεστε τις πράξεις σας

Ανεξάρτητα από το αν ο λόγος που εκφέρει ο Θεός είναι εξωτερικά απλός ή βαθυστόχαστος, αποτελεί, στο σύνολό του, αλήθειες απαραίτητες για τον άνθρωπο καθώς εισέρχεται στη ζωή· αποτελεί την πηγή των ζώντων υδάτων που δίνει στον άνθρωπο τη δυνατότητα να επιβιώσει τόσο πνευματικά όσο και σωματικά. Παρέχει ό,τι χρειάζεται ο άνθρωπος για να παραμείνει ζωντανός, τις αρχές και τα πιστεύω για να διάγει την καθημερινή ζωή του, το μονοπάτι, τον στόχο και την κατεύθυνση από τα οποία πρέπει να περάσει για να λάβει τη σωτηρία, κάθε αλήθεια που θα πρέπει να κατέχει ως δημιουργημένο ον ενώπιον του Θεού και κάθε αλήθεια σχετικά με το πώς ο άνθρωπος υπακούει και λατρεύει τον Θεό. Είναι η εγγύηση που διασφαλίζει την επιβίωση του ανθρώπου, είναι ο καθημερινός άρτος του ανθρώπου και είναι, επίσης, η στιβαρή υποστήριξη που επιτρέπει στον άνθρωπο να είναι δυνατός και να στέκεται όρθιος. Είναι πλούσιος στην πραγματικότητα της αλήθειας της κανονικής ανθρώπινης φύσης όπως βιώνεται από το δημιουργημένο ανθρώπινο είδος, πλούσιος στην αλήθεια δια της οποίας το ανθρώπινο είδος απελευθερώνεται από τη διαφθορά και αποφεύγει τις παγίδες του Σατανά, πλούσιος στην αδιάκοπη διδαχή, προτροπή, ενθάρρυνση και παρηγοριά που δίνει ο Δημιουργός στη δημιουργημένη ανθρωπότητα. Είναι ο φάρος που καθοδηγεί και διαφωτίζει τους ανθρώπους να καταλάβουν καθετί θετικό, η εγγύηση που διασφαλίζει ότι οι άνθρωποι θα βιώσουν και θα αποκτήσουν καθετί δίκαιο και καλό, το κριτήριο με το οποίο μετρούνται όλοι οι άνθρωποι, τα γεγονότα και τα αντικείμενα, καθώς επίσης και ο δείκτης πλοήγησης που οδηγεί τους ανθρώπους προς τη σωτηρία και το μονοπάτι του φωτός.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Η γνώση του Θεού είναι το μονοπάτι για φόβο Θεού και αποφυγή του κακού

Η ομιλία Μου αντιπροσωπεύει την ύπαρξή Μου, αλλά αυτό που λέω είναι πέρα από αυτό που κάποιος μπορεί να συλλάβει. Αυτό που λέω δεν είναι αυτό που ο άνθρωπος βιώνει και δεν είναι κάτι που ο άνθρωπος μπορεί να δει ούτε είναι κάτι που μπορεί να αγγίξει, αλλά είναι αυτό που είμαι. Μερικοί άνθρωποι αναγνωρίζουν μόνο ότι αυτό που έχω συναναστραφεί είναι και αυτό που έχω βιώσει, αλλά δεν αναγνωρίζουν ότι είναι η άμεση έκφραση του Πνεύματος. Φυσικά, αυτό που λέω είναι αυτό που έχω βιώσει. Είμαι Εγώ Αυτός που έφερε εις πέρας το έργο διαχείρισης για περισσότερο από έξι χιλιάδες χρόνια. Έχω βιώσει τα πάντα από την αρχή της δημιουργίας της ανθρωπότητας μέχρι τώρα· πώς λοιπόν δεν θα μπορούσα να μιλήσω γι’ αυτό; Όταν πρόκειται για τη φύση του ανθρώπου, την έχω δει ξεκάθαρα και την έχω παρατηρήσει εδώ και πολύ καιρό. Πώς δεν θα μπορούσα να μιλήσω γι’ αυτή με σαφήνεια; Επειδή έχω δει καθαρά την ουσία του ανθρώπου, είμαι ο πλέον κατάλληλος για να παιδεύσω τον άνθρωπο και να τον κρίνω, επειδή όλοι οι άνθρωποι προήλθαν από Εμένα, αλλά έχουν διαφθαρεί από τον Σατανά. Φυσικά, είμαι επίσης ικανός να αξιολογήσω το έργο που επιτέλεσα. Αν και αυτό το έργο δεν γίνεται από τη σάρκα Μου, είναι η άμεση έκφραση του Πνεύματος και είναι αυτό που έχω και αυτό που είμαι. Ως εκ τούτου, είμαι ικανός να το εκφράσω και να κάνω το έργο που πρέπει να κάνω. Αυτό που εκφράζει ο άνθρωπος είναι αυτό που έχει βιώσει. Είναι αυτό που έχει δει, μέχρι εκεί που μπορεί να φτάσει το μυαλό του και μέχρι όσο φτάνουν οι αισθήσεις του. Αυτό είναι που μπορούν να συναναστραφούν οι άνθρωποι. Τα λόγια που ομιλούνται από τoν ενσαρκωμένο Θεό είναι η άμεση έκφραση του Πνεύματος και εκφράζουν το έργο που έχει γίνει από το Πνεύμα. Η σάρκα δεν τo έχει βιώσει ούτε τo έχει δει, αλλά εξακολουθεί να εκφράζει το Είναι Του, επειδή η ουσία της σάρκας είναι το Πνεύμα και Εκείνος εκφράζει το έργο του Πνεύματος. Παρόλο που η σάρκα δεν είναι σε θέση να τo φτάσει, είναι το έργο που έχει ήδη γίνει από το Πνεύμα. Μετά την ενσάρκωση, μέσω της έκφρασης της σάρκας, δίνει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να γνωρίσουν το Είναι του Θεού και επιτρέπει στους ανθρώπους να δουν τη διάθεση του Θεού και το έργο που έχει κάνει. Το έργο του ανθρώπου δίνει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να είναι πιο σαφείς σχετικά με το πού θα πρέπει να εισέλθουν και τι θα πρέπει να καταλάβουν. Αυτό συνεπάγεται ότι θα πρέπει να οδηγούνται οι άνθρωποι στην κατανόηση και να βιώνουν την αλήθεια. Το έργο του ανθρώπου είναι να συντηρεί τους ανθρώπους. Το έργο του Θεού είναι να ανοίξει νέα μονοπάτια και να ανοίξει νέες εποχές για την ανθρωπότητα και να αποκαλύψει στους ανθρώπους αυτά που δεν είναι γνωστά από τους θνητούς, επιτρέποντάς τους να γνωρίσουν τη διάθεσή Του. Το έργο του Θεού είναι να καθοδηγήσει όλη την ανθρωπότητα.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το έργο του Θεού και το έργο του ανθρώπου

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ξέρεις ποια είναι πράγματι η αλήθεια;» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»

Η αλήθεια είναι η ζωή του ίδιου του Θεού· αντιπροσωπεύει τη διάθεσή Του, την ουσία Του, και τα πάντα μέσα Του. Αν λες ότι το να έχεις μια σταλιά εμπειρία ισοδυναμεί με το να κατέχεις την αλήθεια, τότε μπορείς να αντιπροσωπεύεις τη διάθεση του Θεού; Ενδεχομένως να έχεις κάποια εμπειρία ή κάποιο φως όσον αφορά μια συγκεκριμένη πτυχή ή πλευρά της αλήθειας, αλλά δεν μπορείς να την παρέχεις στους άλλους για πάντα, άρα αυτό το φως που έχεις κερδίσει δεν είναι η αλήθεια· είναι απλώς ένα συγκεκριμένο σημείο στο οποίο μπορούν να φτάσουν οι άνθρωποι. Είναι απλώς η δέουσα εμπειρία και η δέουσα κατανόηση που θα πρέπει να κατέχει κάποιος: κάποια πραγματική εμπειρία και γνώση της αλήθειας. Αυτό το φως, η διαφώτιση και η βιωματική κατανόηση δεν μπορούν ποτέ να υποκαταστήσουν την αλήθεια· ακόμα κι αν όλοι οι άνθρωποι είχαν βιώσει πλήρως αυτήν την αλήθεια και συγκέντρωναν όλη τη βιωματική κατανόησή τους, και πάλι αυτό δεν θα μπορούσε να αντικαταστήσει αυτήν τη μία αλήθεια. Όπως έχει ειπωθεί στο παρελθόν: «Συνοψίζω με μια ρήση για τον ανθρώπινο κόσμο: Δεν υπάρχει κανείς ανάμεσα στους ανθρώπους που να Με αγαπά». Αυτή είναι μια δήλωση αλήθειας· είναι η αληθινή ουσία της ζωής. Είναι το πιο βαθύ από όλα τα πράγματα· αυτή συνιστά έκφραση του ίδιου του Θεού. Μπορείς να συνεχίσεις να τη βιώνεις, και αν τη βιώσεις για τρία χρόνια, θα την κατανοήσεις επιφανειακά· αν τη βιώσεις για επτά ή οκτώ χρόνια, θα την κατανοήσεις ακόμα περισσότερο —αλλά ανεξάρτητα από το πόσο την κατανοείς, δεν θα είσαι ποτέ σε θέση να υποκαταστήσεις αυτήν τη μία δήλωση αλήθειας. Κάποιος άλλος, αφού τη βιώσει για ένα-δύο χρόνια, ίσως να την κατανοήσει λιγάκι, και κατόπιν λίγο πιο βαθιά αφού τη βιώσει για δέκα χρόνια, και κατόπιν να την κατανοήσει περισσότερο αφού τη βιώσει εφ’ όρου ζωής —αλλά αν και οι δυο σας συνδυάσετε αυτά που έχετε κατανοήσει από κοινού, ακόμα και τότε —ανεξάρτητα από το πόση κατανόηση, πόση εμπειρία, πόσες γνώσεις, πόσο φως ή πόσα παραδείγματα κατέχετε και οι δύο— όλα αυτά και πάλι δεν μπορούν να υποκαταστήσουν αυτήν τη μία δήλωση αλήθειας. Τι εννοώ μ’ αυτό; Εννοώ ότι η ζωή του ανθρώπου θα είναι πάντα η ζωή του ανθρώπου, και ανεξάρτητα από το πόσο ενδεχομένως συνάδει η κατανόησή σου με την αλήθεια, τις προθέσεις του Θεού και τις απαιτήσεις Του, δεν θα μπορέσει ποτέ να υποκαταστήσει την αλήθεια. Το να λέγεται ότι οι άνθρωποι έχουν αποκτήσει την αλήθεια σημαίνει ότι κατέχουν κάποια πραγματικότητα, ότι έχουν αποκτήσει κάποια κατανόηση της αλήθειας, ότι έχουν επιτύχει κάποια πραγματική είσοδο στα λόγια του Θεού, ότι έχουν κάποια πραγματική εμπειρία αυτών και ότι είναι στον σωστό δρόμο στην πίστη τους στον Θεό. Μόνο μία δήλωση από τον Θεό αρκεί για να τη βιώσει κάποιος εφ’ όρου ζωής· ακόμα κι αν οι άνθρωποι επρόκειτο να τη βιώσουν για πολλές ζωές ή και για πολλές χιλιετίες, και πάλι δεν θα ήταν σε θέση να βιώσουν πλήρως και απολύτως έστω και μία αλήθεια. […]

[…] Αν έχεις κάποια εμπειρία από τα λόγια του Θεού και ζεις σύμφωνα με το πώς κατανοείς εσύ την αλήθεια, τότε τα λόγια του Θεού θα γίνουν η ζωή σου. Εντούτοις, και πάλι δεν μπορείς να λες ότι η αλήθεια είναι η ζωή σου ή ότι αυτό που εκφράζεις είναι η αλήθεια· αν αυτή είναι η άποψή σου, τότε κάνεις λάθος. Αν έχεις κάποια εμπειρία από μια πτυχή της αλήθειας, μπορεί αυτή και μόνο να αντιπροσωπεύει την αλήθεια; Σε καμία περίπτωση. Μπορείς να εξηγήσεις διεξοδικά την αλήθεια; Μπορείς να ανακαλύψεις τη διάθεση του Θεού και την ουσία Του από την αλήθεια; Δεν μπορείς. Όλοι έχουν απλώς βιώσει μία πτυχή και ένα πεδίο της αλήθειας. Με το να τη βιώνεις εντός του περιορισμένου σου πεδίου δεν μπορείς να θίξεις όλες τις πτυχές της αλήθειας. Μπορούν οι άνθρωποι να βιώσουν το αρχικό νόημα της αλήθειας; Πόση είναι η ελάχιστη εμπειρία σου; Ένας και μόνο κόκκος άμμου σε μια παραλία, μια σταγόνα στον ωκεανό. Συνεπώς, όσο πολύτιμα κι αν είναι η κατανόηση και τα συναισθήματα που έχεις αποκομίσει από τις εμπειρίες σου, και πάλι δεν μπορούν να λογίζονται ως η αλήθεια. Η πηγή της αλήθειας και το νόημα της αλήθειας καλύπτουν ένα πολύ μεγάλο εύρος. Τίποτα δεν μπορεί να την αντικρούσει. […] Ωστόσο, τα πράγματα που έχουν οι άνθρωποι, το φως που έχουν αποκτήσει, είναι κατάλληλα μόνο για τους ίδιους ή για κάποιους άλλους εντός ενός ορισμένου πεδίου, αλλά δεν θα είναι κατάλληλα για κάποιο άλλο πεδίο. Η εμπειρία ενός ανθρώπου είναι εξαιρετικά περιορισμένη, ασχέτως του πόσο βαθιά είναι, και η εμπειρία του δεν θα φτάσει ποτέ το πεδίο της αλήθειας. Το φως ενός ανθρώπου, η κατανόηση ενός ανθρώπου, δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να συγκριθούν με την αλήθεια.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ξέρεις ποια είναι πράγματι η αλήθεια;» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»

Πέρα από τα βιβλία των προφητειών, το μεγαλύτερο μέρος της Παλαιάς Διαθήκης αποτελεί ιστορικό αρχείο. Ορισμένες από τις επιστολές της Καινής Διαθήκης προέρχονται από τις εμπειρίες των ανθρώπων και ορισμένες προέρχονται από τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος. Οι επιστολές του Παύλου, παραδείγματος χάριν, προέκυψαν από το έργο ενός ανθρώπου, ήταν όλες το αποτέλεσμα της διαφώτισης του Αγίου Πνεύματος, γράφτηκαν για τις εκκλησίες και ήταν λόγια προτροπής και ενθάρρυνσης για τους αδελφούς και τις αδελφές των εκκλησιών. Δεν ήταν λόγια που εξέφερε το Άγιο Πνεύμα —ο Παύλος δεν μπορούσε να μιλήσει εξ ονόματος του Αγίου Πνεύματος, ούτε ήταν προφήτης, πολύ λιγότερο δε, είδε τα οράματα που είδε ο Ιωάννης. Οι επιστολές του γράφτηκαν για τις εκκλησίες της Εφέσου, της Φιλαδέλφειας, της Γαλατίας και για άλλες εκκλησίες. Έτσι, οι επιστολές του Παύλου στην Καινή Διαθήκη είναι επιστολές τις οποίες έγραψε ο Παύλος για τις εκκλησίες, και όχι έμπνευση από το Άγιο Πνεύμα, ούτε άμεσες ομιλίες του Αγίου Πνεύματος. Είναι απλώς λόγια προτροπής, παρηγοριάς και ενθάρρυνσης που έγραψε για τις εκκλησίες κατά τη διάρκεια του έργου του. Είναι, επίσης, μια καταγραφή μεγάλου μέρους του έργου του Παύλου εκείνον τον καιρό. Γράφτηκαν για όλους τους εν Κυρίω αδελφούς και τις εν Κυρίω αδελφές, ώστε οι αδελφοί και οι αδελφές των εκκλησιών εκείνη την εποχή να ακολουθούσαν τις συμβουλές του και να συμμορφώνονταν με την οδό της μετάνοιας του Κυρίου Ιησού. Ο Παύλος επ’ ουδενί δεν είπε, είτε πρόκειται για τις εκκλησίες εκείνης της εποχής είτε για αυτές του μέλλοντος, ότι όλοι πρέπει να τρώνε και να πίνουν όσα εκείνος έγραψε, ούτε είπε ότι όλα τα λόγια του προέρχονταν από τον Θεό. Σύμφωνα με τις συνθήκες της εκκλησίας εκείνη την εποχή, απλώς επικοινωνούσε με τους αδελφούς και τις αδελφές, τους παρότρυνε και τους ενέπνεε πίστη, και απλώς κήρυττε στους ανθρώπους ή τους έδινε υπενθυμίσεις και τους παρότρυνε. Τα λόγια του βασίζονταν στο δικό του φορτίο και υποστήριζε τους ανθρώπους μέσω αυτών των λόγων. Επιτέλεσε το έργο ενός αποστόλου των εκκλησιών εκείνης της εποχής, ήταν ένας εργάτης που χρησιμοποιήθηκε από τον Κύριο Ιησού, και έτσι έπρεπε να αναλάβει την ευθύνη για τις εκκλησίες και έπρεπε να αναλάβει το έργο των εκκλησιών, έπρεπε να μάθει για τις καταστάσεις των αδελφών —και, λόγω αυτού, έγραψε επιστολές για όλους τους εν Κυρίω αδελφούς και τις εν Κυρίω αδελφές. Όλα τα εποικοδομητικά και θετικά πράγματα που είπε στους ανθρώπους ήταν σωστά, αλλά δεν εκπροσωπούσαν τις ομιλίες του Αγίου Πνεύματος και δεν μπορούσαν να εκπροσωπήσουν τον Θεό. Αποτελεί εξωφρενική κατανόηση και τεράστια βλασφημία να αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι τις καταγραφές των εμπειριών ενός ανθρώπου και τις επιστολές ενός ανθρώπου ως τα λόγια που εξέφερε το Άγιο Πνεύμα στις εκκλησίες! Αυτό ισχύει ιδιαίτερα όσον αφορά τις επιστολές που έγραψε ο Παύλος για τις εκκλησίες, διότι οι επιστολές του γράφτηκαν για τους αδελφούς και τις αδελφές βάσει των συνθηκών και της κατάστασης κάθε εκκλησίας εκείνον τον καιρό, και είχαν σκοπό να προτρέψουν τους εν Κυρίω αδελφούς και τις εν Κυρίω αδελφές ώστε να μπορέσουν να λάβουν τη χάρη του Κυρίου Ιησού. Οι επιστολές του είχαν σκοπό να αφυπνίσουν τους αδελφούς και τις αδελφές εκείνης της εποχής. Μπορεί να ειπωθεί ότι αυτό ήταν το δικό του φορτίο και ήταν, επίσης, το φορτίο που του έδωσε το Άγιο Πνεύμα. Στο κάτω κάτω, ήταν ένας απόστολος που καθοδήγησε τις εκκλησίες του καιρού εκείνου, που έγραψε επιστολές για τις εκκλησίες και τις παρότρυνε —αυτή ήταν η ευθύνη του. Η ταυτότητά του ήταν απλώς εκείνη ενός εργαζόμενου αποστόλου, κι εκείνος ήταν απλώς ένας απόστολος που εστάλη από τον Θεό. Δεν ήταν ούτε προφήτης ούτε μάντης. Για εκείνον, το έργο του και η ζωή των αδελφών ήταν υψίστης σημασίας. Συνεπώς, δεν μπορούσε να μιλά εξ ονόματος του Αγίου Πνεύματος. Τα λόγια του δεν ήταν τα λόγια του Αγίου Πνεύματος, πολύ λιγότερο δε, θα μπορούσε να ειπωθεί ότι ήταν τα λόγια του Θεού, διότι ο Παύλος δεν ήταν τίποτα παραπάνω από ένα πλάσμα του Θεού και σίγουρα δεν ήταν η ενσάρκωση του Θεού. Η ταυτότητά του δεν ήταν ίδια με αυτή του Ιησού. Τα λόγια του Ιησού ήταν τα λόγια του Αγίου Πνεύματος, ήταν τα λόγια του Θεού, διότι η ταυτότητά Του ήταν εκείνη του Χριστού —του Υιού του Θεού. Πώς θα μπορούσε ο Παύλος να είναι ισότιμος με Εκείνον; Εάν οι άνθρωποι βλέπουν τις επιστολές ή τα λόγια του Παύλου ως τις ομιλίες του Αγίου Πνεύματος και τα λατρεύουν ως Θεό, τότε μπορεί να ειπωθεί μονάχα ότι δεν έχουν καμία ικανότητα διάκρισης. Για να μιλήσουμε πιο σκληρά, αυτό δεν αποτελεί απλώς βλασφημία; Πώς θα μπορούσε ένας άνθρωπος να μιλά εξ ονόματος του Θεού; Και πώς θα μπορούσαν οι άνθρωποι να προσκυνούν ενώπιον των καταγραφών των επιστολών του και των λόγων που εξέφερε σαν να ήταν ένα ιερό βιβλίο ή ένα θεϊκό βιβλίο; Θα μπορούσαν τα λόγια του Θεού να ειπωθούν τυχαία από έναν άνθρωπο; Πώς θα μπορούσε ένας άνθρωπος να μιλά εξ ονόματος του Θεού; Οπότε, τι λες εσύ —θα μπορούσαν οι επιστολές που έγραψε για τις εκκλησίες να μην είναι νοθευμένες με τις δικές του ιδέες; Πώς θα μπορούσαν να μην είναι νοθευμένες με ανθρώπινες ιδέες; Έγραψε επιστολές για τις εκκλησίες με βάση τις προσωπικές του εμπειρίες και τη δική του γνώση. Παραδείγματος χάριν, ο Παύλος έγραψε μια επιστολή στις εκκλησίες της Γαλατίας, η οποία περιείχε μια συγκεκριμένη άποψη, και ο Πέτρος έγραψε μια άλλη, η οποία περιείχε μια άλλη άποψη. Ποια από τις δύο προήλθε από το Άγιο Πνεύμα; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά. Ως εκ τούτου, μπορεί μονάχα να ειπωθεί ότι και οι δύο έφεραν ένα φορτίο για τις εκκλησίες, όμως οι επιστολές τους εκπροσωπούν το ανάστημά τους, εκπροσωπούν την προμήθεια και την υποστήριξή τους προς τους αδελφούς και τις αδελφές, και το φορτίο τους προς τις εκκλησίες, και εκπροσωπούν μόνο ανθρώπινο έργο —δεν προήλθαν εξ ολοκλήρου από το Άγιο Πνεύμα. Αν λες ότι οι επιστολές του είναι τα λόγια του Αγίου Πνεύματος, τότε είσαι παράλογος και διαπράττεις βλασφημία! Οι επιστολές του Παύλου και οι λοιπές επιστολές της Καινής Διαθήκης ισοδυναμούν με τα απομνημονεύματα των πιο πρόσφατων πνευματικών μορφών: Είναι εφάμιλλες με τα βιβλία του Γουότσμαν Νι ή τις εμπειρίες του Λόρενς και ούτω καθεξής. Απλώς τα βιβλία των πρόσφατων πνευματικών μορφών δεν συμπεριλαμβάνονται στην Καινή Διαθήκη, αλλά η ουσία αυτών των ανθρώπων ήταν ίδια: Ήταν άνθρωποι που χρησιμοποιήθηκαν από το Άγιο Πνεύμα κατά τη διάρκεια μιας συγκεκριμένης περιόδου και δεν μπορούσαν να εκπροσωπήσουν άμεσα τον Θεό.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Σχετικά με τη Βίβλο (3)

Οι οδοί πράξης του ανθρώπου και οι γνώσεις του για την αλήθεια εφαρμόζονται σε ένα συγκεκριμένο πεδίο. Δεν μπορείς να πεις ότι το μονοπάτι που περνά ο άνθρωπος είναι απόλυτα το θέλημα του Αγίου Πνεύματος, γιατί ο άνθρωπος μόνο να διαφωτιστεί μπορεί από το Άγιο Πνεύμα, αλλά όχι να γεμίσει εντελώς με το Άγιο Πνεύμα. Τα πράγματα που μπορεί να βιώσει ο άνθρωπος είναι όλα μέσα στο πεδίο της κανονικής ανθρώπινης φύσης και δεν μπορούν να ξεπεράσουν το εύρος των σκέψεων στο κανονικό ανθρώπινο μυαλό. Όλοι όσοι μπορούν να βιώσουν την πραγματικότητα της αλήθειας, βιώνουν πράγματα μέσα σε αυτό το εύρος. Όταν βιώνουν την αλήθεια, είναι πάντα μια εμπειρία της κανονικής ανθρώπινης ζωής με τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος, όχι όμως με τρόπο που αποκλίνει από την κανονική ανθρώπινη ζωή. Βιώνουν την αλήθεια καθώς διαφωτίζονται από το Άγιο Πνεύμα με την προϋπόθεση ότι ζουν την ανθρώπινη ζωή τους. Επιπλέον, αυτή η αλήθεια ποικίλλει από άτομο σε άτομο και το βάθος της σχετίζεται με την κατάσταση του ατόμου. Μπορούμε μόνο να πούμε ότι το μονοπάτι που περπατά κανείς είναι η κανονική ανθρώπινη ζωή ενός ανθρώπου που επιδιώκει την αλήθεια και ότι είναι το μονοπάτι που περπατάει ένας κανονικός άνθρωπος που έχει τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος. Δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι το μονοπάτι που ακολουθεί είναι το μονοπάτι που έχει υποδείξει το Άγιο Πνεύμα. Στην κανονική ανθρώπινη εμπειρία, επειδή οι άνθρωποι που ακολουθούν δεν είναι ίδιοι, έτσι το έργο του Αγίου Πνεύματος δεν είναι το ίδιο. Επιπλέον, επειδή τα περιβάλλοντα που βιώνουν και η έκταση της εμπειρίας τους δεν είναι τα ίδια, λόγω του συνδυασμού του μυαλού και των σκέψεών τους, η εμπειρία τους αναμειγνύεται σε διαφορετικούς βαθμούς. Κάθε άτομο αντιλαμβάνεται μια αλήθεια σύμφωνα με τις μεμονωμένες διαφορετικές συνθήκες του. Η κατανόησή τους για το πραγματικό νόημα της αλήθειας δεν είναι πλήρης και είναι μόνο μία ή λίγες πτυχές αυτής. Το πεδίο με το οποίο η αλήθεια βιώνεται από τον άνθρωπο βασίζεται πάντα στις διαφορετικές συνθήκες των ατόμων και επομένως δεν είναι το ίδιο. Με αυτόν τον τρόπο, η γνώση που εκφράζεται για την ίδια αλήθεια από διαφορετικούς ανθρώπους δεν είναι η ίδια. Δηλαδή, η εμπειρία του ανθρώπου έχει πάντα περιορισμούς και δεν μπορεί να αντιπροσωπεύει πλήρως το θέλημα του Αγίου Πνεύματος και το έργο του ανθρώπου δεν μπορεί να θεωρηθεί έργο του Θεού, ακόμα κι αν αυτό που εκφράζεται από τον άνθρωπο αντιστοιχεί σε πολύ μεγάλο βαθμό στο θέλημα του Θεού, ακόμα και αν η εμπειρία του ανθρώπου είναι πολύ κοντά στο έργο τελείωσης που το Άγιο Πνεύμα έχει κλιθεί να εκτελέσει. Ο άνθρωπος μπορεί να είναι μόνο ο υπηρέτης του Θεού, επιτελώντας το έργο που του εμπιστεύεται ο Θεός. Ο άνθρωπος μπορεί μόνο να εκφράσει τη γνώση υπό τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος και τις αλήθειες που αποκτήθηκαν από τις προσωπικές του εμπειρίες. Ο άνθρωπος δεν έχει τα απαραίτητα προσόντα, ούτε τις προϋποθέσεις, για να γίνει η διέξοδος του Αγίου Πνεύματος. Δεν έχει το δικαίωμα να πει ότι το έργο του ανθρώπου είναι το έργο του Θεού.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το έργο του Θεού και το έργο του ανθρώπου

Η συναναστροφή του ανθρώπου διαφέρει από τον λόγο του Θεού. Οι συναναστροφές των ανθρώπων εκφράζουν την ατομική τους θεώρηση και εμπειρία, εκφράζοντας αυτό που βλέπουν και βιώνουν στο θεμέλιο του έργου του Θεού. Η ευθύνη τους είναι να μάθουν, μετά το έργο ή τον λόγο του Θεού, τι πρέπει να πράξουν ή πού να εισέλθουν, και στη συνέχεια να το παραδώσουν στους ακολούθους. Ως εκ τούτου, το έργο του ανθρώπου αντιπροσωπεύει την είσοδό του και την πράξη του. Φυσικά, ένα τέτοιο έργο αναμιγνύεται με ανθρώπινα διδάγματα και εμπειρίες ή με κάποιες ανθρώπινες σκέψεις. Ανεξάρτητα από το πώς εργάζεται το Άγιο Πνεύμα, αν εργάζεται στον άνθρωπο ή στον ενσαρκωμένο Θεό, πάντοτε όσοι εκτελούν το έργο είναι εκείνοι που εκφράζουν αυτό που πραγματικά είναι αυτοί. Παρόλο που το Άγιο Πνεύμα είναι Αυτό που εργάζεται, το έργο βασίζεται σε αυτό που είναι έμφυτα ο άνθρωπος, διότι το Άγιο Πνεύμα δεν εργάζεται χωρίς θεμέλια. Με άλλα λόγια, το έργο δεν εκτελείται από το μηδέν, αλλά είναι πάντοτε σύμφωνο με τις πραγματικές περιστάσεις και τις αληθινές συνθήκες. Με αυτόν τον τρόπο, μόνο η διάθεση του ανθρώπου μπορεί να μετασχηματιστεί, δηλαδή οι παλιές του αντιλήψεις και οι παλιές σκέψεις του μπορούν να αλλάξουν. Αυτό που εκφράζει ο άνθρωπος είναι αυτό που βλέπει, βιώνει και μπορεί να φανταστεί. Ακόμη και αν πρόκειται για δόγματα ή έννοιες, όλα αυτά είναι προσπελάσιμα δια μέσου της σκέψης του ανθρώπου. Ανεξάρτητα από το μέγεθός του, το έργο του ανθρώπου δεν μπορεί να υπερβεί το πεδίο της εμπειρίας του ανθρώπου, το τι βλέπει ο άνθρωπος ή τι μπορεί να φανταστεί ή να συλλάβει. Αυτό που εκφράζει ο Θεός είναι αυτό που ο ίδιος ο Θεός είναι, και αυτό είναι πέρα από το τι μπορεί να σκεφτεί ο άνθρωπος, δηλαδή πέρα από την ίδια την ανθρώπινη σκέψη. Εκφράζει το έργο Του της καθοδήγησης όλης της ανθρωπότητας, και αυτό δεν σχετίζεται με τις λεπτομέρειες της ανθρώπινης εμπειρίας, αλλά αφορά τη δική Του διαχείριση. Ο άνθρωπος εκφράζει την εμπειρία του, ενώ ο Θεός εκφράζει το Είναι Του —αυτό το Είναι είναι η έμφυτή Του διάθεση και είναι πέρα από όσα ο άνθρωπος μπορεί να κατανοήσει. Η εμπειρία του ανθρώπου είναι η θεώρηση και η γνώση του που αποκτήθηκαν με βάση την έκφραση του Θεού ως προς το Είναι Του. Αυτή η θεώρηση και η γνώση ονομάζονται ανθρώπινη υπόσταση. Εκφράζονται με βάση την έμφυτη διάθεση του ανθρώπου και το πραγματικό του επίπεδο. Ως εκ τούτου, ονομάζονται επίσης ανθρώπινη υπόσταση. Ο άνθρωπος είναι σε θέση να συναναστρέφεται ό,τι βιώνει και βλέπει. Αυτό που δεν έχει βιώσει ή δει ή που το μυαλό του δεν μπορεί να συλλάβει, δηλαδή τα πράγματα που δεν έχει μέσα του, δεν είναι σε θέση να τα συναναστραφεί. Εάν αυτό που εκφράζει ο άνθρωπος δεν είναι η εμπειρία του, τότε είναι η φαντασία του ή το δόγμα του. Με λίγα λόγια, δεν υπάρχει καμία πραγματικότητα στον λόγο του. Εάν δεν έχεις έρθει ποτέ σε επαφή με τα πράγματα της κοινωνίας, δεν θα είσαι σε θέση να συναναστραφείς με σαφήνεια τις περίπλοκες σχέσεις μέσα στην κοινωνία. Εάν δεν έχεις οικογένεια, αλλά άλλοι άνθρωποι μιλούν για οικογενειακά ζητήματα, δεν μπορείς να καταλάβεις τα περισσότερα από αυτά που λένε. Έτσι, οι συναναστροφές του ανθρώπου και το έργο που κάνει αντιπροσωπεύουν την εσωτερική του ύπαρξη.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το έργο του Θεού και το έργο του ανθρώπου

Ο λόγος του Θεού δεν μπορεί να εκφέρεται όπως ο λόγος του ανθρώπου, πόσο μάλλον μπορεί ο λόγος του ανθρώπου να εκφέρεται όπως ο λόγος του Θεού. Ένας άνθρωπος που χρησιμοποιείται από τον Θεό δεν είναι ο ενσαρκωμένος Θεός, και ο ενσαρκωμένος Θεός δεν είναι ένας άνθρωπος που χρησιμοποιείται από τον Θεό. Υπάρχει μια ουσιώδης διαφορά. Ίσως, αφότου διαβάσεις αυτά τα λόγια, να μη δεχθείς ότι είναι λόγια του Θεού, παρά μόνο να τα δεχθείς ως λόγια ενός ανθρώπου που διαφωτίστηκε. Σε αυτήν την περίπτωση, έχεις τυφλωθεί από την άγνοια. Πώς είναι δυνατόν τα λόγια του Θεού να είναι το ίδιο πράγμα με τα λόγια ενός ανθρώπου που διαφωτίστηκε; Τα λόγια του ενσαρκωμένου Θεού εισάγουν μια νέα εποχή, καθοδηγούν ολόκληρη την ανθρωπότητα, αποκαλύπτουν μυστήρια και δείχνουν στον άνθρωπο την κατεύθυνση προς μια νέα εποχή. Η διαφώτιση που αποκτά ο άνθρωπος δεν είναι παρά μια απλή άσκηση ή γνώση. Δεν μπορεί να καθοδηγήσει ολόκληρη την ανθρωπότητα προς μια νέα εποχή ούτε να αποκαλύψει το μυστήριο του ίδιου του Θεού. Ο Θεός, εν τέλει, είναι Θεός, ενώ ο άνθρωπος είναι άνθρωπος. Ο Θεός έχει την ουσία του Θεού, ενώ ο άνθρωπος έχει την ουσία του ανθρώπου. Αν ο άνθρωπος θεωρεί τα λόγια που εκφέρει ο Θεός ως μια απλή διαφώτιση από το Άγιο Πνεύμα και εκλαμβάνει τα λόγια των αποστόλων και των προφητών ως λόγια που είπε ο ίδιος ο Θεός, τότε ο άνθρωπος κάνει λάθος. Όπως και να ’χει, δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να μετατρέπεις το σωστό σε λάθος ή να μιλάς για το υψηλό σαν να ήταν χαμηλό ή να μιλάς για το βαθύ σαν να ήταν ρηχό. Όπως και να ’χει, δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να διαψεύδεις σκόπιμα κάτι που ξέρεις ότι είναι αλήθεια. Όλοι όσοι πιστεύουν ότι υπάρχει Θεός θα πρέπει να διερευνούν τα προβλήματα από τη σωστή οπτική γωνία και να αποδέχονται το νέο έργο του Θεού και τα νέα Του λόγια από τη σκοπιά του δημιουργημένου όντος Του· διαφορετικά, θα εξοντωθούν από τον Θεό.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Πρόλογος