Ήταν ένα μικρό ρυάκι που κυλούσε από μέρος σε μέρος σχηματίζοντας μαιάνδρους, φτάνοντας, τελικά, στους πρόποδες ενός μεγάλου βουνού. Το βουνό έφρασσε την πορεία του μικρού ρυακιού, έτσι το ρυάκι είπε στο βουνό με την αδύναμη φωνούλα του: «Σε παρακαλώ, άφησέ με να περάσω. Στέκεσαι μπροστά μου και μου κλείνεις τον δρόμο». «Πού πηγαίνεις;» ρώτησε το βουνό. «Ψάχνω το σπίτι μου» αποκρίθηκε το μικρό ρυάκι. «Εντάξει, εμπρός, κύλησε από πάνω μου!» είπε το βουνό. Μα το μικρό ρυάκι ήταν πολύ αδύναμο και πολύ μικρό, οπότε δεν έφτανε να κυλήσει πάνω από ένα τόσο μεγάλο βουνό. Δεν μπορούσε παρά να συνεχίσει να κυλάει εκεί μέχρι τους πρόποδες του βουνού…

Φύσηξε ένας σφοδρός άνεμος, μεταφέροντας άμμο και οργανικά θρύμματα στο σημείο που ορθωνόταν το βουνό. «Άφησέ με να περάσω!» μούγκρισε ο άνεμος στο βουνό. «Πού πηγαίνεις;» ρώτησε το βουνό. «Θέλω να περάσω στην άλλη πλευρά του βουνού» απάντησε ο άνεμος ουρλιάζοντας. «Εντάξει, αν μπορέσεις να διαπεράσεις τη μέση μου, μπορείς να περάσεις!» είπε το βουνό. Ο σφοδρός άνεμος βάλθηκε να λυσσομανά προς πάσα κατεύθυνση, αλλά όσο μανιασμένα κι αν φυσούσε, δεν μπορούσε να διαπεράσει τη μέση του βουνού. Ο άνεμος κουράστηκε και σταμάτησε για να αναπαυθεί —και στην άλλη πλευρά του βουνού, άρχισε να φυσάει ένα αεράκι, το οποίο ήταν ευχάριστο για τους ανθρώπους που βρίσκονταν εκεί. Αυτό ήταν το καλωσόρισμα του βουνού στους ανθρώπους…

Στην ακτή, τα σταγονίδια της θάλασσας κυλούσαν ελαφρά πάνω στη βραχώδη ακτή. Ξαφνικά, ένα γιγάντιο κύμα σηκώθηκε και πλησίασε στο βουνό μ’ ένα δυνατό βουητό. «Κάνε στην άκρη!» φώναξε το γιγάντιο κύμα. «Πού πηγαίνεις;» ρώτησε το βουνό. Το μεγάλο κύμα αδυνατώντας να σταματήσει την επέλασή του, μούγκρισε: «Επεκτείνω τα εδάφη μου! Θέλω να τεντώσω λίγο τα χέρια μου!» «Εντάξει, αν μπορέσεις να περάσεις πάνω απ’ την κορφή μου, θα σε αφήσω να περάσεις». Το μεγάλο κύμα τραβήχτηκε κάμποσο προς τα πίσω και μετά όρμησε και πάλι μεμιάς προς το βουνό. Όσο σκληρά κι αν προσπαθούσε, ωστόσο, δεν μπορούσε να περάσει πάνω από την κορυφή του βουνού. Το κύμα δεν είχε άλλη επιλογή παρά να υποχωρήσει σιγά-σιγά και να γυρίσει στη θάλασσα…

Επί χιλιετίες, το μικρό ρυάκι κυλούσε απαλά γύρω από τους πρόποδες του βουνού. Ακολουθώντας τις οδηγίες του βουνού, το μικρό ρυάκι κατάφερε να επιστρέψει στο σπίτι του όπου ενώθηκε με έναν ποταμό, ο οποίος με τη σειρά του ενώθηκε με τη θάλασσα. Υπό τη φροντίδα του βουνού, το μικρό ρυάκι δεν έχασε ποτέ τον δρόμο του. Το ρυάκι και το βουνό ενίσχυαν το ένα το άλλο και αλληλοεξαρτιόνταν· ενδυνάμωναν το ένα το άλλο, αλληλοσυγκρούονταν και συνυπήρχαν.

Επί χιλιετίες, ο σφοδρός άνεμος λυσσομανούσε, όπως το είχε συνήθεια. Συνέχισε να έρχεται συχνά για «επίσκεψη» στο βουνό, κι έφερνε μεγάλες δίνες άμμου κατά ριπές. Απειλούσε το βουνό, αλλά ποτέ δεν διαπέρασε τη μέση του. Ο άνεμος και το βουνό ενίσχυαν το ένα το άλλο και αλληλοεξαρτιόνταν· ενδυνάμωναν το ένα το άλλο, αλληλοσυγκρούονταν και συνυπήρχαν.

Επί χιλιετίες, ούτε το γιγάντιο κύμα δεν σταμάτησε ποτέ για ανάπαυλα, και επέλαυνε αδιάκοπα, επεκτείνοντας συνεχώς το έδαφός του. Βούιζε και φούσκωνε ξανά και ξανά προς το βουνό, όμως το βουνό δεν κουνήθηκε ποτέ ούτε ένα εκατοστό. Το βουνό πρόσεχε τη θάλασσα, κι έτσι τα πλάσματα στη θάλασσα πολλαπλασιάζονταν και ευημερούσαν. Το κύμα και το βουνό ενίσχυαν το ένα το άλλο και αλληλοεξαρτιόνταν· ενδυνάμωναν το ένα το άλλο, αλληλοσυγκρούονταν και συνυπήρχαν.

Έτσι τελειώνει η ιστορία μας. Πρώτα, πείτε Μου, ποιο ήταν το θέμα αυτής της ιστορίας; Αρχικά, υπήρχε ένα μεγάλο βουνό, ένα μικρό ρυάκι, ένας σφοδρός άνεμος κι ένα γιγάντιο κύμα. Τι συνέβη στην πρώτη παράγραφο με το μικρό ρυάκι και το μεγάλο βουνό; Γιατί επέλεξα να μιλήσω για ένα ρυάκι κι ένα βουνό; (Υπό την προστασία του βουνού, το ρυάκι δεν έχασε ποτέ τον δρόμο του. Βασίζονταν το ένα στο άλλο.) Θα λέγατε ότι το βουνό προστάτευε ή εμπόδιζε το μικρό ρυάκι; (Το προστάτευε.) Μα δεν το εμπόδιζε; Το βουνό και το ρυάκι πρόσεχαν το ένα το άλλο· το βουνό προστάτευε το ρυάκι και το εμπόδιζε, επίσης. Το βουνό προστάτευε το ρυάκι όπως ενωνόταν με τον ποταμό, αλλά το εμπόδιζε, επίσης, για να το αποτρέψει να χυθεί οπουδήποτε, προκαλώντας πλημμύρες και φέρνοντας καταστροφή στους ανθρώπους. Αυτό δεν είναι το κύριο σημείο αυτής της παραγράφου; Προστατεύοντας το ρυάκι και φράσσοντάς του τον δρόμο, το βουνό προφύλασσε τα σπίτια των ανθρώπων. Το μικρό ρυάκι στην συνέχεια ενώθηκε με τον ποταμό στους πρόποδες του βουνού και κατέληξε στη θάλασσα. Αυτός δεν είναι ο κανόνας που διέπει την ύπαρξη του ρυακιού; Τι επέτρεψε στο ρυάκι να ενωθεί με τον ποταμό και τη θάλασσα; Δεν ήταν το βουνό; Το ρυάκι στηρίχθηκε στην προστασία του βουνού και στο γεγονός ότι το βουνό λειτουργούσε ως φράγμα. Συνεπώς, αυτό δεν είναι το κύριο σημείο; Βλέπεις σ’ αυτήν την περίπτωση πόσο σημαντικά είναι τα βουνά για το νερό; Είχε ο Θεός τον σκοπό Του όταν έφτιαχνε κάθε βουνό, ψηλό και χαμηλό; (Ναι.) Αυτή η σύντομη παράγραφος με τίποτα άλλο παρά ένα μικρό ρυάκι κι ένα μεγάλο βουνό, μας επιτρέπει να δούμε την αξία και τη σπουδαιότητα της δημιουργίας αυτών των δύο πραγμάτων από τον Θεό· μας δείχνει, επίσης, τη σοφία και τον σκοπό στον τρόπο με τον οποίο τα κυβερνά. Έτσι δεν είναι;

Τι πραγματευόταν η δεύτερη παράγραφος; (Έναν σφοδρό άνεμο και το μεγάλο βουνό.) Ο άνεμος είναι κάτι το καλό; (Ναι.) Όχι απαραιτήτως —μερικές φορές, ο άνεμος είναι πολύ ισχυρός και προκαλεί καταστροφή. Πώς θα ένιωθες αν αναγκαζόσουν να μείνεις έξω στον σφοδρό άνεμο; Εξαρτάται από την έντασή του. Αν είχε ένταση τρία με τέσσερα μποφόρ, θα ήταν υποφερτός. Στη χειρότερη περίπτωση, μπορεί κάποιος να δυσκολευόταν να κρατήσει τα μάτια του ανοιχτά. Ωστόσο, αν ο άνεμος δυνάμωνε και γινόταν ανεμοστρόβιλος, θα μπορούσες να του αντισταθείς; Δεν θα μπορούσες. Επομένως, είναι λάθος να λένε οι άνθρωποι πως ο άνεμος είναι πάντοτε καλός ή πως είναι πάντοτε κακός, επειδή αυτό εξαρτάται από την ισχύ του. Τώρα, ποια είναι η λειτουργία του βουνού εδώ; Δεν λειτουργεί ως φίλτρο για τον άνεμο; Το βουνό ελαττώνει τον σφοδρό άνεμο και τον μετατρέπει σε τι; (Σ’ ένα αεράκι.) Τώρα, στο περιβάλλον στο οποίο ζουν οι άνθρωποι, βιώνουν οι περισσότεροι θύελλες ή αεράκια; (Αεράκια.) Αυτός δεν ήταν ένας από τους σκοπούς του Θεού, μία από τις προθέσεις Του πίσω από τη δημιουργία των βουνών; Πώς θα ήταν αν οι άνθρωποι ζούσαν σ’ ένα περιβάλλον στο οποίο η άμμος παρασερνόταν άγρια από τον άνεμο, χωρίς να υπάρχει κάποιο εμπόδιο ή φίλτρο; Μήπως ο τόπος που ταλανιζόταν από άμμο και πέτρες που παρασύρονταν από τον άνεμο θα ήταν μη κατοικήσιμος; Οι πέτρες θα μπορούσαν να χτυπήσουν ανθρώπους, και η άμμος θα μπορούσε να τους τυφλώσει. Ο άνεμος θα μπορούσε να παρασύρει τους ανθρώπους ή να τους σηκώσει στον αέρα. Σπίτια θα καταστρέφονταν και θα λάμβαναν χώρα κάθε λογής συμφορές. Έχει, ωστόσο, αξία η ύπαρξη του σφοδρού ανέμου; Είπα πως ήταν κάτι το κακό, συνεπώς μπορεί κανείς να νομίσει πως είναι άνευ αξίας, μα ισχύει αυτό; Δεν έχει αξία μόλις μετατρέπεται σε αεράκι; Τι χρειάζονται περισσότερο οι άνθρωποι όταν έχει υγρασία ή είναι αποπνικτικά; Αυτό που χρειάζονται είναι να τους φυσήξει απαλά ένα ελαφρύ αεράκι, να τους αναζωογονήσει και να καθαρίσει το μυαλό τους, να οξύνει τις σκέψεις τους, να φτιάξει και να βελτιώσει την ψυχική κατάστασή τους. Τώρα, για παράδειγμα, κάθεστε όλοι σε ένα δωμάτιο με πολλούς ανθρώπους και η ατμόσφαιρα είναι αποπνικτική —τι είναι αυτό που χρειάζεστε περισσότερο; (Ένα ελαφρύ αεράκι.) Όταν πηγαίνει κανείς σε ένα μέρος όπου ο αέρας είναι θολός και βρόμικος, μπορεί να επιβραδυνθεί η ταχύτητα σκέψης του, να μειωθεί η κυκλοφορία αίματός του, και να ελαττωθεί η πνευματική του διαύγεια. Ωστόσο, λίγη κίνηση και κυκλοφορία φρεσκάρει τον αέρα, και οι άνθρωποι νιώθουν διαφορετικά στον καθαρό αέρα. Παρόλο που το μικρό ρυάκι και ο σφοδρός άνεμος θα μπορούσαν να προκαλέσουν καταστροφή, όσο βρίσκεται εκεί το βουνό, θα μετατρέπει αυτόν τον κίνδυνο σε δύναμη ωφέλιμη για τους ανθρώπους. Έτσι δεν είναι;

Για τι πράγμα μιλούσε η τρίτη παράγραφος της ιστορίας; (Για το μεγάλο βουνό και το γιγάντιο κύμα.) Για το μεγάλο βουνό και το γιγάντιο κύμα. Η παράγραφος παρουσιάζει την ακρογιαλιά, στους πρόποδες του βουνού. Βλέπουμε το βουνό, τα σταγονίδια του ωκεανού κι ένα πελώριο κύμα. Τι είναι το βουνό για το κύμα σ’ αυτήν την περίπτωση; (Προστάτης και φράγμα.) Είναι και προστάτης και φράγμα. Ως προστάτης, αποτρέπει την θάλασσα από το να εξαφανιστεί, ώστε τα πλάσματα που ζουν σ’ αυτήν να μπορέσουν να πολλαπλασιαστούν και να ευδοκιμήσουν. Ως φράγμα, το βουνό αποτρέπει τα νερά της θάλασσας από το να υπερχειλίσουν και να προκαλέσουν καταστροφή, να βλάψουν και να καταστρέψουν τα σπίτια των ανθρώπων. Επομένως, μπορούμε να πούμε πως το βουνό είναι και προστάτης και φράγμα.

Αυτή είναι η σημασία της διασύνδεσης ανάμεσα στο μεγάλο βουνό και το μικρό ρυάκι, στο μεγάλο βουνό και τον σφοδρό άνεμο, και στο μεγάλο βουνό και το γιγαντιαίο κύμα· αυτή είναι η σημασία της ενδυνάμωσης που παρέχουν το ένα στο άλλο και της σύγκρουσης στην οποία έρχονται, καθώς και της συνύπαρξής τους. Η ύπαρξη αυτών των πραγμάτων, τα οποία δημιούργησε ο Θεός, διέπονται από έναν κανόνα κι έναν νόμο. Επομένως, τι έργα του Θεού είδατε σ’ αυτήν την ιστορία; Ο Θεός αγνοεί τα πάντα από τότε που τα δημιούργησε; Δημιούργησε κανόνες και σχεδίασε τους τρόπους με τους οποίους τα πάντα λειτουργούν, μόνο και μόνο για να τους αγνοήσει μετέπειτα; Αυτό συνέβη; (Όχι.) Τότε, τι συνέβη; Ο Θεός εξακολουθεί να έχει τον έλεγχο. Έχει υπό τον έλεγχό Του το νερό, τον άνεμο και τα κύματα. Δεν τα αφήνει ανεξέλεγκτα ούτε τα αφήνει να βλάψουν ή να καταστρέψουν τα σπίτια στα οποία ζουν οι άνθρωποι. Λόγω αυτού, οι άνθρωποι μπορούν να συνεχίσουν να ζουν και να πολλαπλασιάζονται και να ευημερούν στη γη. Αυτό σημαίνει πως όταν δημιούργησε τα πάντα, ο Θεός είχε ήδη σχεδιάσει τους κανόνες της ύπαρξής τους. Όταν ο Θεός έφτιαξε το καθετί, διασφάλισε πως θα ωφελούσε την ανθρωπότητα, και επίσης το κρατούσε υπό τον έλεγχό Του, για να μη δημιουργήσει μπελάδες στην ανθρωπότητα ή να προκαλέσει καταστροφή. Αν δεν υπήρχε η διαχείριση του Θεού, τα νερά δεν θα κυλούσαν ανεμπόδιστα; Ο άνεμος δεν θα φυσούσε ανεμπόδιστα; Ακολουθούν το νερό και ο άνεμος κανόνες; Αν δεν τα διαχειριζόταν ο Θεός, δεν θα διέπονταν από κανέναν κανόνα, και ο άνεμος θα λυσσομανούσε και τα νερά θα έρρεαν ανεμπόδιστα και θα προκαλούσαν πλημμύρες. Αν το κύμα ήταν ψηλότερο από το βουνό, θα μπορούσε να υπάρχει θάλασσα; Δεν θα μπορούσε. Αν το βουνό δεν ήταν τόσο ψηλό όσο το κύμα, η θάλασσα δεν θα υπήρχε, και το βουνό θα έχανε την αξία και τη σημασία του.

Βλέπετε τη σοφία του Θεού μέσα σ’ αυτές τις δύο ιστορίες; Ο Θεός δημιούργησε όλα όσα υπάρχουν και είναι ο κυρίαρχος όλων όσων υπάρχουν· διαχειρίζεται τα πάντα και μεριμνά για τα πάντα και, μέσα στα πάντα, βλέπει και εξετάζει εξονυχιστικά την κάθε λέξη και πράξη όλων των πραγμάτων που υπάρχουν. Έτσι βλέπει, επίσης, και εξετάζει εξονυχιστικά την κάθε γωνιά της ανθρώπινης ζωής. Συνεπώς, ο Θεός γνωρίζει πολύ καλά την κάθε λεπτομέρεια του κάθε πράγματος που υπάρχει μέσα στη δημιουργία Του, από τη λειτουργία του κάθε πράγματος, τη φύση του και τους κανόνες για την επιβίωσή του, μέχρι τη σημασία της ζωής του και την αξία της ύπαρξής του· ο Θεός τα γνωρίζει όλα αυτά εξ ολοκλήρου. Ο Θεός δημιούργησε τα πάντα —πιστεύετε πως χρειάζεται να μελετήσει τους κανόνες που τα διέπουν; Χρειάζεται ο Θεός να μελετήσει την ανθρώπινη γνώση ή επιστήμη για να μάθει γι’ αυτές και να τις κατανοήσει; (Όχι.) Υπάρχει κάποιος στην ανθρωπότητα που να έχει τη μόρφωση και την ευρυμάθεια να κατανοήσει τα πάντα όπως ο Θεός; Δεν υπάρχει, σωστά; Υπάρχουν αστρονόμοι ή βιολόγοι που κατανοούν πραγματικά τους κανόνες βάσει των οποίων ζουν και αναπτύσσονται τα πάντα; Μπορούν να κατανοήσουν πραγματικά την αξία της ύπαρξης κάθε πράγματος; (Όχι, δεν μπορούν.) Αυτό συμβαίνει γιατί τα πάντα δημιουργήθηκαν από τον Θεό και, όσο σκληρά ή όσο βαθιά κι αν μελετάει αυτήν τη γνώση η ανθρωπότητα ή όσο καιρό κι αν πασχίζει να τη μάθει, ποτέ δεν θα είναι σε θέση να συλλάβει το μυστήριο ή τον σκοπό της δημιουργίας των πάντων από τον Θεό. Έτσι δεν είναι; Τώρα, από τη μέχρι τώρα συζήτησή μας, νιώθετε πως έχετε αποκτήσει μερική κατανόηση του πραγματικού νοήματος της φράσης: «Ο Θεός είναι η πηγή της ζωής για όλα τα πράγματα»; (Ναι.) Ήξερα πως όταν συζητούσα αυτό το θέμα —ο Θεός είναι η πηγή της ζωής για όλα τα πράγματα— πολλοί άνθρωποι θα σκέφτονταν κατευθείαν μια άλλη φράση: «Ο Θεός είναι η αλήθεια, και ο Θεός χρησιμοποιεί τον λόγο Του για να μεριμνήσει για μας», και τίποτα πέρα από αυτό το επίπεδο της σημασίας του θέματος. Κάποιοι ίσως και να θεωρούν μάλιστα πως η μέριμνα του Θεού για την ανθρώπινη ζωή, της καθημερινής τροφής και νερού και κάθε καθημερινής ανάγκης δεν μετράει ως μέριμνά Του για τον άνθρωπο. Δεν υπάρχουν κάποιοι που νιώθουν έτσι; Ωστόσο, δεν είναι ξεκάθαρη η πρόθεση του Θεού όταν δημιούργησε τα πάντα —να επιτρέψει στην ανθρωπότητα να υπάρχει και να ζει κανονικά; Ο Θεός διατηρεί το περιβάλλον στο οποίο ζουν οι άνθρωποι και παρέχει όλα τα πράγματα που χρειάζεται η ανθρωπότητα για την επιβίωσή της. Επιπλέον, διαχειρίζεται και έχει υπό την κυριαρχία Του τα πάντα. Όλα αυτά επιτρέπουν στην ανθρωπότητα να ζει και να ευημερεί και να πολλαπλασιάζεται κανονικά· μ’ αυτόν τον τρόπο ο Θεός μεριμνά για όλη τη δημιουργία και για την ανθρωπότητα. Δεν είναι αλήθεια ότι οι άνθρωποι πρέπει να αναγνωρίζουν και να κατανοούν αυτά τα πράγματα; Μερικοί ίσως πουν: «Αυτό το θέμα απέχει παρασάγγας από τη γνώση μας για τον αληθινό Θεό τον ίδιο και δεν θέλουμε να το γνωρίσουμε, γιατί δεν ζούμε μόνο με ψωμί, αλλά, αντιθέτως, ζούμε με τον λόγο του Θεού». Είναι αυτή η κατανόηση σωστή; (Όχι.) Γιατί είναι λανθασμένη; Μπορείτε να έχετε πλήρη κατανόηση του Θεού αν γνωρίζετε μόνο τα πράγματα που έχει πει ο Θεός; Αν δεχθείτε μόνο το έργο του Θεού και αποδεχτείτε την κρίση και την παίδευσή του Θεού, μπορείτε να κατανοήσετε πλήρως τον Θεό; Αν γνωρίζετε μόνο ένα μικρό μέρος της διάθεσης του Θεού, ένα μικρό μέρος της εξουσίας του Θεού, θεωρείτε ότι επαρκούν για να αποκτήσετε μια κατανόηση του Θεού; (Όχι.) Οι ενέργειες του Θεού ξεκίνησαν με τη δημιουργία των πάντων απ’ Αυτόν, και συνεχίζουν σήμερα —οι ενέργειες του Θεού είναι εμφανείς ανά πάσα ώρα και στιγμή, από τη μια στιγμή στην άλλη. Αν πιστεύει κανείς πως ο Θεός υπάρχει μόνο και μόνο επειδή έχει επιλέξει μια ομάδα ανθρώπων πάνω στους οποίους θα εκτελέσει το έργο Του για να τους σώσει, και πως τίποτα άλλο δεν έχει σχέση με τον Θεό, την εξουσία Του, την ταυτότητά Του ούτε τις ενέργειές Του, μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει κανείς αληθινή γνώση για τον Θεό; Οι άνθρωποι που έχουν αυτήν την υποτιθέμενη «γνώση για τον Θεό» έχουν απλώς μια μονόπλευρη κατανόηση, σύμφωνα με την οποία περιορίζουν τα έργα του Θεού σε μία μόνο ομάδα ανθρώπων. Είναι αυτή αληθινή γνώση για τον Θεό; Οι άνθρωποι με τέτοιου είδους γνώση δεν αρνούνται τη δημιουργία των πάντων από τον Θεό και την κυριαρχία Του επ’ αυτών; Μερικοί άνθρωποι δεν θέλουν να ασχοληθούν μ’ αυτό το σημείο, και αντ’ αυτού σκέφτονται μέσα τους: «Δεν έχω δει την κυριαρχία του Θεού επί των πάντων. Η ιδέα είναι τόσο ξένη που δεν μ’ ενδιαφέρει να την κατανοήσω. Ο Θεός κάνει αυτό που θέλει, κι αυτό δεν έχει καμία σχέση μ’ εμένα. Δέχομαι την ηγεσία του Θεού και τον λόγο Του μόνο και μόνο ώστε να μπορέσω να σωθώ και να οδηγηθώ στην τελείωση από τον Θεό. Τίποτα άλλο δεν με ενδιαφέρει. Οι κανόνες που θέσπισε ο Θεός όταν δημιούργησε τα πάντα και ό,τι κάνει για να μεριμνά για τα πάντα και για την ανθρωπότητα, δεν έχουν καμία σχέση μ’ εμένα». Τι κουβέντες είναι αυτές; Δεν είναι πράξη παρακοής; Υπάρχει κανείς ανάμεσά σας που έχει τέτοια κατανόηση; Ξέρω, ακόμη κι αν δεν το λέτε, πως η μεγάλη πλειονότητά σας έτσι κάνει. Αυτοί οι άνθρωποι που ενεργούν σύμφωνα με τους κανόνες βλέπουν τα πάντα από την δική τους «πνευματική» άποψη. Θέλουν μόνο να περιορίσουν τον Θεό στη Βίβλο, να περιορίσουν τον Θεό βάσει του λόγου που έχει εκφέρει, όσον αφορά το νόημα που απορρέει από τον γραπτό, επί λέξει λόγο. Δεν επιθυμούν να γνωρίσουν περισσότερο τον Θεό και θέλουν την αμέριστη προσοχή του Θεού. Αυτός ο τρόπος σκέψης είναι παιδαριώδης αλλά και άκρως θρησκευτικός. Μπορούν οι άνθρωποι που έχουν τέτοιες απόψεις να γνωρίσουν τον Θεό; Θα δυσκολεύονταν πολύ να γνωρίσουν τον Θεό. Σήμερα έχω διηγηθεί δύο ιστορίες, η καθεμία εκ των οποίων εξετάζει μια διαφορετική πτυχή. Έχοντας μόλις έλθει σε επαφή μαζί τους, μπορεί να νιώθετε πως είναι βαθυστόχαστες ή λίγο ασαφείς, δυσνόητες και δυσκατάληπτες. Μπορεί να είναι δύσκολο να τις συνδέσετε με τις ενέργειες του Θεού και με τον Θεό τον ίδιο. Ωστόσο, όλες οι ενέργειες του Θεού και όλα όσα έχει κάνει μέσα στη δημιουργία και μέσα στην ανθρωπότητα θα πρέπει να γίνουν γνωστά με σαφή και ακριβή τρόπο σε κάθε άνθρωπο και σε καθέναν που αναζητά να γνωρίσει τον Θεό. Αυτή η γνώση θα σου δώσει σιγουριά στην πίστη σου όσον αφορά την αληθινή ύπαρξη του Θεού. Θα σου δώσει, επίσης, ακριβή γνώση της σοφίας του Θεού, της δύναμής Του και του τρόπου με τον οποίο μεριμνά για τα πάντα. Θα σου επιτρέψει να συλλάβεις ξεκάθαρα την αληθινή ύπαρξη του Θεού και να δεις πως η ύπαρξή Του δεν είναι κάτι πλασματικό, δεν είναι κάποιος μύθος, δεν είναι ασαφής, δεν είναι θεωρία και πως σίγουρα δεν είναι ένα είδος πνευματικής παρηγοριάς, αλλά πραγματική ύπαρξη. Επιπλέον, θα επιτρέψει στους ανθρώπους να μάθουν πως ο Θεός πάντα μεριμνούσε για όλη τη δημιουργία και για την ανθρωπότητα· ο Θεός αυτό το κάνει με τον δικό Του τρόπο και σύμφωνα με τον δικό Του ρυθμό. Επομένως, επειδή ο Θεός δημιούργησε τα πάντα και τους έδωσε κανόνες, είναι το καθένα σε θέση υπό τον προκαθορισμό Του, να εκτελεί το καθήκον που του ανατέθηκε, να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του και να παίζει τον δικό του ρόλο· υπό τον προκαθορισμό Του, το καθετί έχει τη δική του χρήση στην υπηρεσία της ανθρωπότητας, στον χώρο και στο περιβάλλον στο οποίο κατοικεί η ανθρωπότητα. Αν ο Θεός δεν είχε ενεργήσει κατ’ αυτόν τον τρόπο, και η ανθρωπότητα δεν είχε ένα τέτοιο περιβάλλον για να κατοικήσει, τότε, θα ήταν αδύνατο για τους ανθρώπους να πιστεύουν στον Θεό ή να Τον ακολουθούν· όλα αυτά δεν θα τίποτα παραπάνω από κούφια λόγια. Έτσι δεν είναι;

Ας δούμε και πάλι την ιστορία με το μεγάλο βουνό και το μικρό ρυάκι. Ποια είναι η λειτουργία του βουνού; Οι ζωντανοί οργανισμοί ευδοκιμούν στο βουνό, επομένως η ύπαρξή του έχει έμφυτη αξία, κι επίσης εμποδίζει το μικρό ρυάκι, από το να κυλήσει όπου αυτό θέλει φέρνοντας καταστροφή στους ανθρώπους. Έτσι δεν είναι; Το βουνό, υπάρχει με τον δικό του τρόπο, επιτρέποντας σε μυριάδες ζωντανούς οργανισμούς που βρίσκονται πάνω του να ευδοκιμήσουν —τα δέντρα και τα χορτάρια και όλα τα άλλα φυτά και τα ζώα πάνω στο βουνό. Κατευθύνει, επίσης, τη ροή του μικρού ρυακιού —το βουνό συγκεντρώνει τα νερά του ρυακιού και τα κατευθύνει, με φυσικό τρόπο, γύρω από τους πρόποδές του, όπου μπορούν να χυθούν στον ποταμό και, εν τέλει, στη θάλασσα. Αυτοί οι κανόνες δεν προέκυψαν με φυσικό τρόπο, αλλά διευθετήθηκαν ειδικά από τον Θεό κατά τον χρόνο της δημιουργίας. Όσο για το μεγάλο βουνό και τον σφοδρό άνεμο, και το βουνό χρειάζεται τον άνεμο. Το βουνό χρειάζεται το χάδι του ανέμου πάνω στα ζωντανά όντα που ζουν σ’ αυτό ενώ ταυτόχρονα, περιορίζει την ισχύ του σφοδρού ανέμου, ώστε να μη φυσάει αυθαίρετα. Αυτός ο κανόνας ενσωματώνει κατά μία έννοια, το καθήκον του μεγάλου βουνού· επομένως, αυτός ο κανόνας σχετικά με το καθήκον του βουνού σχηματίστηκε μόνος του; (Όχι.) Φτιάχτηκε από τον Θεό. Το μεγάλο βουνό έχει το δικό του καθήκον και ο σφοδρός άνεμος έχει επίσης το καθήκον του. Τώρα, ας στραφούμε στο μεγάλο βουνό και το πελώριο κύμα. Χωρίς την ύπαρξη του βουνού, το νερό θα έβρισκε μια κατεύθυνση ροής μόνο του; (Όχι.) Το νερό θα προκαλούσε πλημμύρες. Το βουνό έχει τη δική του υπαρξιακή αξία ως βουνό, και η θάλασσα έχει τη δική της υπαρξιακή αξία ως θάλασσα· εντούτοις, υπό τις συνθήκες κατά τις οποίες είναι σε θέση να συνυπάρχουν κανονικά, και το ένα δεν παρεμβαίνει στο άλλο, περιορίζουν επίσης το ένα το άλλο —το μεγάλο βουνό περιορίζει τη θάλασσα ώστε να μην πλημμυρίσει, κι έτσι προστατεύει τα σπίτια των ανθρώπων, και περιορίζοντας τη θάλασσα, του επιτρέπει να φροντίσει τους ζωντανούς οργανισμούς που ζουν μέσα της. Αυτό το τοπίο σχηματίστηκε μόνο του; (Όχι.) Κι αυτό δημιουργήθηκε από τον Θεό. Απ’ αυτήν την εικόνα βλέπουμε πως όταν ο Θεός δημιούργησε τα πάντα, προκαθόρισε πού θα στεκόταν το βουνό, πού θα κυλούσε το ρυάκι, από ποια κατεύθυνση θα ξεκινούσε να φυσάει ο σφοδρός άνεμος και πού θα κατευθυνόταν, και πόσο ψηλά θα έπρεπε να είναι τα πελώρια κύματα. Όλα αυτά τα πράγματα περιέχουν τις προθέσεις και τον σκοπό του Θεού —είναι οι πράξεις του Θεού. Τώρα, μπορείτε να δείτε πως οι πράξεις του Θεού είναι παρούσες στα πάντα; (Ναι.)

Ποιος είναι ο σκοπός για τον οποίο συζητάμε αυτά τα πράγματα; Για να κάνουμε τους ανθρώπους να μελετήσουν τους κανόνες σύμφωνα με τους οποίους ο Θεός δημιούργησε τα πάντα; Για να ενθαρρύνουμε το ενδιαφέρον για την αστρονομία και τη γεωγραφία; (Όχι.) Τότε ποιος είναι; Για να κάνουμε τους ανθρώπους να κατανοήσουν τις πράξεις του Θεού. Στις ενέργειες του Θεού, οι άνθρωποι μπορούν να επιβεβαιώσουν και να επαληθεύσουν πως ο Θεός είναι η πηγή της ζωής για όλα τα πράγματα. Εάν μπορείς να το κατανοήσεις αυτό, τότε θα είσαι πραγματικά σε θέση να επιβεβαιώσεις τη θέση του Θεού στην καρδιά σου και θα είσαι σε θέση να επιβεβαιώσεις πως ο Θεός είναι ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός, ο Δημιουργός των ουρανών και της γης και των πάντων. Επομένως, για να κατανοήσεις τον Θεό είναι χρήσιμο να γνωρίζεις τους κανόνες των πάντων και να γνωρίζεις τις πράξεις του Θεού; (Ναι.) Πόσο χρήσιμο είναι; Κατά πρώτον, όταν κατανοήσεις τις πράξεις του Θεού, μπορείς να ενδιαφέρεσαι ακόμη για την αστρονομία και τη γεωγραφία; Μπορείς να έχεις ακόμα την καρδιά ενός σκεπτικιστή και να αμφιβάλλεις πως ο Θεός είναι ο Δημιουργός των πάντων; Μπορείς να έχεις ακόμα την καρδιά ενός ερευνητή και να αμφιβάλλεις πως ο Θεός είναι ο Δημιουργός των πάντων; (Όχι.) Όταν επιβεβαιώσεις πως ο Θεός είναι ο Δημιουργός των πάντων και κατανοήσεις κάποιους από τους κανόνες της δημιουργίας του Θεού, θα πιστέψεις πραγματικά μέσα στην καρδιά σου πως ο Θεός μεριμνά για τα πάντα; (Ναι.) Η «μέριμνα» εδώ, έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία ή η χρήση της αναφέρεται σε κάποια συγκεκριμένη περίσταση; Η φράση «ο Θεός μεριμνά για τα πάντα» είναι μια φράση με ιδιαίτερα ευρεία σημασία και πεδίο εφαρμογής. Ο Θεός δεν παρέχει απλώς στους ανθρώπους την καθημερινή τους τροφή και νερό· παρέχει στην ανθρωπότητα καθετί που χρειάζεται, συμπεριλαμβανομένων όλων όσων μπορούν να δουν οι άνθρωποι, αλλά πραγμάτων μη ορατών. Ο Θεός υποστηρίζει, διαχειρίζεται και κυβερνά αυτό το περιβάλλον διαβίωσης που είναι απαραίτητο στην ανθρωπότητα. Τουτέστιν, όποιο περιβάλλον κι αν χρειάζεται η ανθρωπότητα για κάθε εποχή, ο Θεός το έχει προετοιμάσει. Ο Θεός διαχειρίζεται, επίσης, τον τύπο του αέρα και της θερμοκρασίας, έτσι ώστε να είναι κατάλληλα για την ανθρώπινη επιβίωση. Οι κανόνες που διέπουν αυτά τα πράγματα δεν προκύπτουν από μόνοι τους ή με τυχαίο τρόπο· είναι το αποτέλεσμα της κυριαρχίας του Θεού και των πράξεών Του. Ο Θεός ο ίδιος είναι η πηγή όλων αυτών των κανόνων και η πηγή της ζωής για τα πάντα. Ανεξάρτητα από το αν το πιστεύεις ή όχι, από το αν μπορείς να το δεις ή όχι και από το αν μπορείς να το κατανοήσεις ή όχι, αυτό παραμένει ένα αποδεδειγμένο και αδιαμφισβήτητο γεγονός.

Γνωρίζω πως η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων έχει πίστη μόνο στα λόγια και στο έργο του Θεού που εμπεριέχονται στη Βίβλο. Σε ένα μικρό ποσοστό ανθρώπων, ο Θεός έχει αποκαλύψει τις πράξεις Του και έχει δώσει στους ανθρώπους τη δυνατότητα να δουν την αξία της ύπαρξής Του. Τους έχει δώσει, επίσης, τη δυνατότητα να κατανοήσουν κάπως την ταυτότητά Του και έχει επιβεβαιώσει το γεγονός της ύπαρξής Του. Ωστόσο, για πολλούς ακόμα ανθρώπους, το γεγονός ότι ο Θεός δημιούργησε τα πάντα και ότι Αυτός διαχειρίζεται και μεριμνά για τα πάντα, φαίνεται ασαφές ή συγκεχυμένο· αυτοί οι άνθρωποι διατηρούν μάλιστα και στάση αμφιβολίας. Αυτού του είδους η στάση τούς κάνει να εμμένουν στην πεποίθησή τους πως οι νόμοι του φυσικού κόσμου σχηματίστηκαν αυθόρμητα, πως οι αλλαγές, οι μεταπτώσεις, τα φαινόμενα της φύσης και οι ίδιοι οι νόμοι που τη διέπουν, δημιουργήθηκαν από την ίδια τη φύση. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να συλλάβουν στην καρδιά τους πώς ο Θεός δημιούργησε και κυβερνά τα πάντα· δεν μπορούν να κατανοήσουν πώς ο Θεός διαχειρίζεται και μεριμνά για τα πάντα. Υπό τα όρια αυτής της λογικής, οι άνθρωποι δεν μπορούν να πιστέψουν ότι ο Θεός δημιούργησε, βασιλεύει και μεριμνά για όλα τα πράγματα· ακόμη κι εκείνοι που πιστεύουν είναι περιορισμένοι στην πίστη τους στην Εποχή του Νόμου, στην Εποχή της Χάριτος και στην Εποχή της Βασιλείας: Πιστεύουν ότι οι πράξεις του Θεού και οι παροχές Του για την ανθρωπότητα προορίζονται αποκλειστικά για τον εκλεκτό λαό Του. Αυτό το θέαμα αποστρέφομαι πιο πολύ, και αυτό Μου προκαλεί τόσο πολύ πόνο, γιατί ακόμα κι αν η ανθρωπότητα απολαμβάνει όλα όσα φέρνει ο Θεός, αρνείται όλα όσα Αυτός κάνει και όλα όσα της δίνει. Οι άνθρωποι πιστεύουν μόνο πως οι ουρανοί και η γη και τα πάντα διέπονται από τους δικούς τους φυσικούς κανόνες και από τους δικούς τους φυσικούς νόμους για να επιβιώσουν, και πως δεν έχουν κάποιον να τα διαχειρίζεται ή κάποιον κυρίαρχο να μεριμνά γι’ αυτά και να τα φυλά. Ακόμη κι αν πιστεύεις στον Θεό, μπορεί να μην πιστεύεις πως όλα αυτά είναι οι πράξεις Του· πράγματι, αυτό είναι ένα από τα πράγματα που παραβλέπονται πολύ συχνά από κάθε πιστό στον Θεό, από όλους όσοι δέχονται τον λόγο του Θεού και από όλους όσοι ακολουθούν τον Θεό. Έτσι, μόλις ξεκινήσω να συζητώ κάτι που είναι άσχετο με τη Βίβλο ή τη λεγόμενη πνευματική ορολογία, μερικοί άνθρωποι βαριούνται ή κουράζονται ή νιώθουν ακόμα και άβολα. Νιώθουν πως τα λόγια Μου φαίνονται ξεκομμένα από τους πνευματικούς ανθρώπους και από τα πνευματικά πράγματα. Αυτό είναι απαίσιο πράγμα. Όσον αφορά τη γνώση των πράξεων του Θεού, παρόλο που δεν αναφέρουμε την αστρονομία, ούτε κάνουμε έρευνα στη γεωγραφία ή τη βιολογία, εντούτοις, πρέπει να κατανοούμε την κυριαρχία του Θεού πάνω στα πάντα, πρέπει να γνωρίζουμε τη μέριμνά Του για τα πάντα και πως Αυτός είναι η πηγή των πάντων. Αυτό είναι ένα απαραίτητο μάθημα και κάτι που χρήζει μελέτης. Πιστεύω ότι έχετε κατανοήσει τα λόγια Μου, σωστά;

Οι δύο ιστορίες που μόλις αφηγήθηκα, παρόλο που μπορεί να έχουν λίγο ασυνήθιστο περιεχόμενο και τρόπο έκφρασης, τις είπα όπως τις ακούσατε με κάπως ιδιαίτερο τρόπο, στην προσπάθειά Μου να χρησιμοποιήσω σαφή γλώσσα και μια απλή προσέγγιση για να σας βοηθήσω να αποκτήσετε και να δεχθείτε κάτι πιο βαρυσήμαντο. Αυτός ήταν ο μόνος στόχος Μου. Μέσα απ’ αυτές τις μικρές ιστορίες και τις εικόνες που σχηματίζουν ήθελα να δείτε και να πιστέψετε πως ο Θεός είναι κυρίαρχος επί όλης της δημιουργίας. Ο στόχος πίσω από την αφήγηση αυτών των ιστοριών είναι να σας επιτρέψω να δείτε και να γνωρίσετε τις απέραντες πράξεις του Θεού μέσα στα καθορισμένα όρια μιας ιστορίας. Όσο για το πότε θα πραγματώσετε και θα επιτύχετε πλήρως αυτό το αποτέλεσμα μέσα σας —αυτό εξαρτάται από τις δικές σας εμπειρίες και τη δική σας προσωπική επιδίωξη. Αν είσαι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια και αναζητά να γνωρίσει τον Θεό, τότε αυτά τα πράγματα θα λειτουργήσουν ως ακόμα πιο ισχυρή υπενθύμιση· θα σου χαρίσουν βαθιά επίγνωση, διαύγεια στην κατανόησή σου, που σταδιακά θα πλησιάσει στις πραγματικές πράξεις του Θεού με τέτοια εγγύτητα που δεν θα υπάρχει απόσταση ή λάθος. Ωστόσο, αν δεν είσαι κάποιος που αναζητά να γνωρίσει τον Θεό, τότε αυτές οι ιστορίες δεν μπορούν να σας βλάψουν καθόλου. Θεωρείστε τις απλώς αληθινές ιστορίες.

Έχετε κατανοήσει κάτι απ’ αυτές τις δύο ιστορίες; Πρώτον, αυτές οι δύο ιστορίες διαχωρίζονται από την προηγούμενη συζήτησή μας περί του ενδιαφέροντος του Θεού για την ανθρωπότητα; Υπάρχει έμφυτη σύνδεση; Είναι αλήθεια πως, μέσα σ’ αυτές τις δύο ιστορίες, βλέπουμε τις πράξεις του Θεού και την εμπεριστατωμένη σκέψη που αφιερώνει Αυτός σε οτιδήποτε σχεδιάζει για την ανθρωπότητα; Είναι αλήθεια πως όλα όσα κάνει ο Θεός και όλα όσα σκέφτεται είναι για χάρη της ύπαρξης της ανθρωπότητας; (Ναι.) Δεν είναι πασιφανής η προσεκτική σκέψη και το ενδιαφέρον του Θεού για την ανθρωπότητα; Η ανθρωπότητα δεν χρειάζεται να κάνει τίποτα. Ο Θεός έχει προετοιμάσει τον αέρα για τους ανθρώπους —το μόνο που χρειάζεται να κάνουν εκείνοι είναι να τον αναπνεύσουν. Τα λαχανικά και τα φρούτα που τρώνε είναι άμεσα διαθέσιμα. Από τον Βορρά έως τον Νότο, από την Ανατολή έως τη Δύση, κάθε περιοχή έχει τους δικούς της φυσικούς πόρους. Οι κατά τόπο διαφορετικές καλλιέργειες, τα φρούτα και τα λαχανικά τα έχει όλα προετοιμάσει ο Θεός. Στο ευρύτερο περιβάλλον, ο Θεός έφτιαξε τα πάντα αμοιβαίως ενισχυτικά, αλληλοεξαρτώμενα, αμοιβαίως ενδυναμωτικά, αμοιβαίως συγκρουόμενα και συνυπάρχοντα. Αυτή είναι η μέθοδός Του και ο κανόνας Του για να διατηρήσει την επιβίωση και την ύπαρξη των πάντων· μ’ αυτόν τον τρόπο, η ανθρωπότητα ήταν σε θέση να αναπτυχθεί με ασφάλεια και γαλήνη μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον διαβίωσης, να πολλαπλασιάζεται από τη μία γενιά στην άλλη, ακόμα και μέχρι σήμερα. Τουτέστιν, ο Θεός φέρνει το φυσικό περιβάλλον σε ισορροπία. Αν ο Θεός δεν ήταν κυρίαρχος και δεν είχε τον έλεγχο, τότε κανείς δεν θα είχε την ικανότητα να διατηρήσει το περιβάλλον και να το κρατήσει σε ισορροπία, ακόμη κι αν είχε δημιουργηθεί από τον Θεό. Σε μερικά μέρη δεν υπάρχει αέρας, και η ανθρωπότητα δεν μπορεί να επιβιώσει σε τέτοια μέρη. Ο Θεός δεν θα σας επιτρέψει να πάτε σε αυτά. Άρα μη βγαίνετε εκτός των ενδεδειγμένων ορίων. Αυτό αποβλέπει στην προστασία της ανθρωπότητας —υπάρχουν μυστήρια μέσα του. Κάθε πλευρά του περιβάλλοντος, τα μήκη και τα πλάτη της γης, κάθε δημιούργημα στη γη —και έμβιο και άβιο— είναι προϊόν σύλληψης και προετοιμασίας του Θεού προκαταβολικά: Γιατί είναι απαραίτητο αυτό το πράγμα; Γιατί δεν είναι περιττό εκείνο το πράγμα; Ποιος είναι ο σκοπός του να έχουμε αυτό εδώ και γιατί θα πρέπει να πάει εκείνο το πράγμα εκεί; Ο Θεός είχε ήδη σκεφτεί όλες αυτές τις ερωτήσεις διεξοδικά, και δεν υπάρχει κανένας λόγος να τα σκέφτονται οι άνθρωποι. Υπάρχουν μερικοί ανόητοι που πάντα σκέφτονται να μετακινήσουν βουνά, αλλά, αντί να το κάνουν αυτό, γιατί δεν μετακινούνται οι ίδιοι στις πεδιάδες; Αν δεν σου αρέσουν τα βουνά, γιατί ζεις κοντά τους; Δεν είναι ανόητο αυτό; Τι θα συνέβαινε αν μετακινούσες εκείνο το βουνό; Θα έρχονταν τυφώνες και πελώρια κύματα και θα καταστρέφονταν τα σπίτια των ανθρώπων. Αυτό δεν θα ήταν απερισκεψία; Οι άνθρωποι είναι ικανοί μονάχα για καταστροφή. Δεν μπορούν ούτε να διατηρήσουν το μόνο μέρος που έχουν για να ζήσουν, κι όμως θέλουν να μεριμνούν για τα πάντα. Αυτό είναι αδύνατον.

Ο Θεός επιτρέπει στην ανθρωπότητα να διαχειρίζεται τα πάντα και να έχει κυριότητα πάνω τους, όμως ο άνθρωπος κάνει καλή δουλειά; Ο άνθρωπος καταστρέφει ό,τι μπορεί. Δεν είναι μόνο ανίκανος να διατηρήσει όλα όσα δημιούργησε ο Θεός γι’ αυτόν στην αρχική τους κατάσταση —έχει κάνει το αντίθετο και έχει καταστρέψει τη δημιουργία του Θεού. Η ανθρωπότητα έχει μετακινήσει τα βουνά, έχει κάνει τις θάλασσες να υποχωρήσουν για να δημιουργήσει γη κι έχει μετατρέψει τις πεδιάδες σε ερήμους όπου κανείς δεν μπορεί να ζήσει. Κι όμως, στην έρημο, ο άνθρωπος έχει φτιάξει βιομηχανία κι έχει χτίσει πυρηνικές βάσεις, σπέρνοντας την καταστροφή παντού. Τώρα οι ποταμοί δεν είναι πια ποταμοί, η θάλασσα δεν είναι πια θάλασσα… Μόλις η ανθρωπότητα παραβιάσει την ισορροπία του φυσικού περιβάλλοντος και τους κανόνες του, η μέρα της καταστροφής και του θανάτου της δεν είναι μακριά· είναι αναπόφευκτη. Όταν έλθει η καταστροφή, η ανθρωπότητα θα μάθει πόσο πολύτιμα είναι όλα όσα έχει δημιουργήσει ο Θεός γι’ αυτήν και πόσο σημαντικά είναι για την ανθρωπότητα. Για τον άνθρωπο, το να ζει σ’ ένα περιβάλλον όπου οι άνεμοι κι οι βροχές έρχονται στην ώρα τους, είναι σαν να ζει στον παράδεισο. Οι άνθρωποι δεν συνειδητοποιούν ότι αυτή είναι ευλογία, αλλά τη στιγμή που θα τα χάσουν όλα θα δουν πόσο σπάνια και πολύτιμα είναι. Και μόλις χαθούν, πώς θα τα έπαιρνε κανείς πίσω; Τι θα μπορούσαν να κάνουν οι άνθρωποι αν ο Θεός δεν ήταν πρόθυμος να τα δημιουργήσει ξανά; Θα μπορούσατε να κάνετε τίποτα; Στην πραγματικότητα, υπάρχει κάτι που μπορείτε να κάνετε. Είναι πολύ απλό —όταν σας πω τι είναι, θα ξέρετε κατευθείαν πως είναι εφικτό. Πώς, όμως, έχει βρεθεί ο άνθρωπος στην τρέχουσα υπαρξιακή κατάσταση; Εξαιτίας της απληστίας και της καταστροφής του; Αν ο άνθρωπος βάλει τέλος σ’ αυτήν την καταστροφή, δεν θα διορθωθεί σταδιακά το περιβάλλον διαβίωσής του από μόνο του; Αν ο Θεός δεν κάνει τίποτα, αν ο Θεός δεν επιθυμεί πια να κάνει τίποτα για την ανθρωπότητα —δηλαδή, αν δεν παρέμβει σ’ αυτό το ζήτημα— τότε, η καλύτερη λύση για την ανθρωπότητα θα ήταν να σταματήσει όλη την καταστροφή και να επιτρέψει στο περιβάλλον διαβίωσής της να επανέλθει στη φυσική του κατάσταση. Το να μπει τέλος σ’ όλη αυτήν την καταστροφή, σημαίνει να μπει τέλος στη λεηλασία και το ρήμαγμα των πραγμάτων που έχει δημιουργήσει ο Θεός. Αυτό θα επέτρεπε στο περιβάλλον στο οποίο ζει ο άνθρωπος να ανακάμψει σταδιακά, ενώ σε περίπτωση που δεν γίνει αυτό, το αποτέλεσμα θα ήταν ένα ακόμα πιο αποκρουστικό περιβάλλον διαβίωσης, η καταστροφή του οποίου θα επιταχυνόταν με την πάροδο του χρόνου. Είναι απλή η λύση Μου; Είναι απλή και εφικτή, έτσι δεν είναι; Όντως είναι απλή, και εφικτή για κάποιους —όμως είναι εφικτή για τη συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων στη γη; (Δεν είναι.) Για σας, τουλάχιστον, είναι εφικτή; (Ναι.) Τι σας κάνει να λέτε «ναι»; Θα μπορούσε να λεχθεί πως προέρχεται από μια βάση κατανόησης για τις πράξεις του Θεού; Θα μπορούσε να λεχθεί πως η κατάστασή της είναι η υπακοή στην κυριαρχία και το σχέδιο του Θεού; (Ναι.) Υπάρχει τρόπος να αλλάξουν τα πράγματα, αλλά αυτό δεν είναι το θέμα που συζητάμε επί του παρόντος. Ο Θεός είναι υπεύθυνος για κάθε ανθρώπινη ζωή και είναι υπεύθυνος μέχρι τέλους. Ο Θεός μεριμνά για σένα, ακόμα κι αν, σ’ αυτό το περιβάλλον που κατέστρεψε ο Σατανάς, έχεις αρρωστήσει ή μολυνθεί ή πληγεί, δεν έχει σημασία —ο Θεός θα μεριμνήσει για σένα και ο Θεός θα σε αφήσει να συνεχίσεις να ζεις. Πρέπει να έχετε πίστη σ’ αυτό. Ο Θεός δεν θα επιτρέψει ελαφρά τη καρδία να πεθάνει ένα ανθρώπινο ον.

Έχετε φτάσει τώρα στο σημείο να νιώθετε κάτι από τη σημασία τού να αναγνωρίζετε ότι «ο Θεός είναι η πηγή της ζωής για όλα τα πράγματα»; (Μάλιστα.) Τι συναισθήματα έχετε; Πείτε μου. (Στο παρελθόν, δεν είχαμε σκεφτεί ποτέ να συνδέσουμε τα βουνά, τις θάλασσες και τις λίμνες με τις ενέργειες του Θεού. Μόνο αφότου ακούσαμε τη συναναστροφή του Θεού σήμερα, κατανοήσαμε πως αυτά τα πράγματα έχουν μέσα τους τις πράξεις και τη σοφία του Θεού· βλέπουμε πως ακόμη κι όταν ο Θεός άρχισε να δημιουργεί τα πάντα, είχε ήδη εμποτίσει το καθετί με μια μοίρα και με το καλό Του θέλημα. Τα πάντα είναι αμοιβαίως ενδυναμωτικά και αλληλοεξαρτώμενα, και η ανθρωπότητα είναι ο τελικός δικαιούχος. Αυτά που ακούσαμε σήμερα φαίνονται ιδιαίτερα πρωτότυπα και καινοτόμα —έχουμε νιώσει πόσο πρακτικές είναι οι ενέργειες του Θεού. Στον πραγματικό κόσμο, στην καθημερινότητά μας και στις επαφές μας με τα πάντα, βλέπουμε πως έτσι έχουν τα πράγματα.) Το έχετε δει αληθινά, έτσι δεν είναι; Ο Θεός δεν μεριμνά για την ανθρωπότητα χωρίς στέρεα βάση· η μέριμνά Του δεν είναι απλώς μερικά σύντομα λόγια. Ο Θεός κάνει τόσα πολλά, και ακόμα και τα πράγματα που δεν βλέπεις είναι όλα προς όφελός σου. Ο άνθρωπος ζει σ’ αυτό το περιβάλλον, μέσα στα πάντα που δημιούργησε ο Θεός γι’ αυτόν, όπου οι άνθρωποι και τα πάντα αλληλοεξαρτώνται. Για παράδειγμα, τα φυτά αποβάλλουν αέρια που καθαρίζουν τον αέρα, και οι άνθρωποι εισπνέουν τον καθαρό αέρα και ωφελούνται απ’ αυτόν· ωστόσο, μερικά φυτά είναι δηλητηριώδη για τον άνθρωπο, ενώ άλλα φυτά εξουδετερώνουν τα δηλητηριώδη φυτά. Αυτό είναι ένα θαύμα της δημιουργίας του Θεού! Όμως, ας αφήσουμε αυτό το θέμα για τώρα· σήμερα, η συζήτησή μας αφορούσε κυρίως τη συνύπαρξη του ανθρώπου με την υπόλοιπη δημιουργία, χωρίς την οποία ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει. Ποια είναι η σημασία του ότι ο Θεός δημιούργησε τα πάντα; Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει χωρίς τα υπόλοιπα, όπως ακριβώς ο άνθρωπος χρειάζεται αέρα για να ζήσει —αν σε έβαζαν στο κενό, σύντομα θα πέθαινες. Αυτή είναι μια πολύ απλή αρχή που δείχνει στον άνθρωπο πως δεν μπορεί να υπάρξει ξέχωρα από την υπόλοιπη δημιουργία. Επομένως, τι στάση πρέπει να τηρεί ο άνθρωπος προς τα πάντα; Να τα εκτιμά ιδιαιτέρως, να τα προστατεύει, να τα χρησιμοποιεί αποτελεσματικά, να μην τα καταστρέφει, να μην τα σπαταλάει και να μην τα αλλάζει από καπρίτσιο, διότι τα πάντα προέρχονται από τον Θεό, τα πάντα είναι η παροχή Του προς την ανθρωπότητα, και η ανθρωπότητα πρέπει να τα χειρίζεται με ευσυνειδησία.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Ζ΄