Ήταν ένα μικρό ρυάκι που κυλούσε από μέρος σε μέρος σχηματίζοντας μαιάνδρους, φτάνοντας, τελικά, στους πρόποδες ενός μεγάλου βουνού. Το βουνό έφρασσε την πορεία του μικρού ρυακιού, έτσι το ρυάκι είπε στο βουνό, με την αδύναμη, σιγανή φωνή του: «Σε παρακαλώ, άφησέ με να περάσω· στέκεσαι μπροστά μου και μου κλείνεις τον δρόμο προς τα εμπρός». «Πού πηγαίνεις;» ρώτησε τότε το βουνό. «Ψάχνω το σπίτι μου» αποκρίθηκε το μικρό ρυάκι. «Εντάξει, εμπρός, κύλησε από πάνω μου!» είπε το βουνό. Επειδή, όμως, το μικρό ρυάκι ήταν πολύ αδύναμο και πολύ νέο, δεν υπήρχε τρόπος να κυλήσει πάνω από ένα τόσο μεγάλο βουνό, έτσι, δεν είχε άλλη επιλογή παρά να συνεχίσει να κυλάει στους πρόποδες του βουνού…

Φύσηξε ένας σφοδρός άνεμος, μεταφέροντας άμμο και οργανικά θρύμματα στο σημείο που ορθωνόταν το βουνό. «Άφησέ με να περάσω!» μούγκρισε ο άνεμος στο βουνό. «Πού πηγαίνεις;» ρώτησε το βουνό. «Θέλω να περάσω σ’ εκείνη την πλευρά του βουνού» ούρλιαξε ο άνεμος. «Εντάξει, αν μπορέσεις να διαπεράσεις το κέντρο μου, μπορείς να περάσεις!» είπε το βουνό. Ο σφοδρός άνεμος βάλθηκε να λυσσομανά προς πάσα κατεύθυνση, αλλά όσο μανιασμένα κι αν φυσούσε, δεν μπορούσε να διαπεράσει το κέντρο του βουνού. Ο άνεμος κουράστηκε και σταμάτησε για να αναπαυθεί. Έτσι, σ’ εκείνη την πλευρά του βουνού, φυσούσε μόνο ένας σποραδικός, ασθενής άνεμος, ο οποίος ήταν ευχάριστος για τους ανθρώπους που βρίσκονταν εκεί. Αυτό ήταν το καλωσόρισμα του βουνού στους ανθρώπους…

Στην ακτή, τα σταγονίδια της θάλασσας κυλούσαν ελαφρά πάνω στον ύφαλο. Ξαφνικά, σηκώθηκε ένα γιγάντιο κύμα και πλησίασε στο βουνό μ’ ένα δυνατό βουητό. «Κάνε στην άκρη!» φώναξε το γιγάντιο κύμα. «Πού πηγαίνεις;» ρώτησε το βουνό. Το μεγάλο κύμα δεν σταμάτησε και συνέχισε να φουσκώνει καθώς αποκρινόταν: «Επεκτείνω τα εδάφη μου και θέλω να τεντώσω λίγο τα χέρια μου». «Εντάξει, αν μπορέσεις να περάσεις πάνω απ’ την κορφή μου, θα σου ανοίξω τον δρόμο» είπε το βουνό. Το μεγάλο κύμα τραβήχτηκε λίγο πίσω και μετά όρμησε και πάλι μεμιάς προς το βουνό. Όσο σκληρά κι αν προσπαθούσε, ωστόσο, δεν μπορούσε να περάσει πάνω από το βουνό. Δεν είχε άλλη επιλογή παρά να υποχωρήσει σιγά-σιγά και να γυρίσει πίσω από κει που ήρθε…

Στο διάβα των αιώνων, το μικρό ρυάκι κυλούσε ελαφρά γύρω από τους πρόποδες του βουνού. Ακολουθώντας τη διαδρομή που είχε δημιουργήσει το βουνό, το μικρό ρυάκι κατάφερε να επιστρέψει στο σπίτι του· ενώθηκε με τον ποταμό και κατέληξε στη θάλασσα. Υπό τη φροντίδα του βουνού, το μικρό ρυάκι δεν χάθηκε ποτέ. Το ρυάκι και το βουνό ενίσχυαν το ένα το άλλο και αλληλοεξαρτιόνταν· ενδυνάμωναν το ένα το άλλο, αλληλοσυγκρούονταν και συνυπήρχαν.

Στο διάβα των αιώνων, ο σφοδρός άνεμος δεν άλλαξε τη συνήθειά του να λυσσομανάει στο βουνό. Ο σφοδρός άνεμος μετέφερε μεγάλες δίνες άμμου όταν «επισκεπτόταν» το βουνό, όπως ακριβώς έκανε και πριν. Απειλούσε το βουνό, αλλά ποτέ δεν διαπέρασε το κέντρο του βουνού. Ο άνεμος και το βουνό ενίσχυαν το ένα το άλλο και αλληλοεξαρτιόνταν· ενδυνάμωναν το ένα το άλλο, αλληλοσυγκρούονταν και συνυπήρχαν.

Στο διάβα των αιώνων, δεν ησύχασε ούτε το γιγάντιο κύμα και ποτέ δεν σταμάτησε να επεκτείνεται. Ορμούσε προς το βουνό ξανά και ξανά με δυνατό βουητό, όμως το βουνό δεν κουνήθηκε ποτέ ούτε ένα εκατοστό. Το βουνό πρόσεχε τη θάλασσα, κι έτσι τα πλάσματα στη θάλασσα πολλαπλασιάζονταν και ευημερούσαν. Το κύμα και το βουνό ενίσχυαν το ένα το άλλο και αλληλοεξαρτιόνταν· ενδυνάμωναν το ένα το άλλο, αλληλοσυγκρούονταν και συνυπήρχαν.

Η ιστορία έχει τελειώσει. Αρχικά, τι μπορείτε να μου πείτε γι’ αυτήν την ιστορία, για το κύριο περιεχόμενό της; Στην αρχή υπήρχε ένα βουνό, ένα μικρό ρυάκι, ένας σφοδρός άνεμος κι ένα γιγάντιο κύμα. Τι συνέβη στο πρώτο μέρος με το μικρό ρυάκι και το μεγάλο βουνό; Για ποιον λόγο θα μιλούσαμε για το μεγάλο βουνό και το μικρό ρυάκι; (Λόγω του ότι το βουνό προστάτευε το ρυάκι, το ρυάκι δεν χάθηκε ποτέ. Βασίζονταν το ένα στο άλλο.) Θα λέγατε ότι το βουνό προστάτευε ή παρεμπόδιζε το μικρό ρυάκι; (Το προστάτευε.) Μήπως το παρεμπόδιζε; Το βουνό και το μικρό ρυάκι ήταν μαζί· προστάτευε το ρυάκι και ήταν επίσης εμπόδιο. Το βουνό προστάτευε το ρυάκι για να μπορέσει να εκβάλει στον ποταμό, αλλά το απέτρεπε επίσης από το να χυθεί σ’ όλον τον τόπο, όπου θα μπορούσε να πλημμυρίσει και να αποβεί καταστροφικό για τους ανθρώπους. Αυτό είναι το κύριο σημείο αυτού του τμήματος; Το γεγονός πως το βουνό προστάτευε το ρυάκι και λειτουργούσε ως φράγμα, προφύλαξε τα σπίτια των ανθρώπων. Στη συνέχεια, βλέπουμε το μικρό ρυάκι να ενώνεται με τον ποταμό στους πρόποδες του βουνού και στη συνέχεια να εκβάλλουν στη θάλασσα· αυτό δεν είναι το καθήκον του μικρού ρυακιού; Όταν το ρυάκι χύθηκε στον ποταμό και μετά στη θάλασσα, σε τι βασιζόταν; Δεν βασιζόταν στο βουνό; Βασιζόταν στην προστασία του βουνού και στο γεγονός ότι το βουνό λειτουργούσε ως φράγμα· αυτό είναι το κύριο σημείο; Βλέπεις πόσο σημαντικά είναι τα βουνά για το νερό σ’ αυτήν την περίπτωση; Έχει ο Θεός τον σκοπό Του όταν φτιάχνει ψηλά και χαμηλά βουνά; (Ναι.) Αυτό είναι ένα μικρό μέρος της ιστορίας και, από ένα μικρό ρυάκι κι ένα μεγάλο βουνό, μπορούμε να δούμε την αξία και τη σπουδαιότητα αυτών των δύο πραγμάτων στη δημιουργία τους από τον Θεό. Μπορούμε επίσης να δούμε τη σοφία και τον σκοπό Του στον τρόπο με τον οποίο κυβερνά αυτά τα δύο πράγματα. Έτσι δεν είναι;

Megapixl

Τι πραγματεύεται το δεύτερο μέρος της ιστορίας; (Έναν σφοδρό άνεμο και το μεγάλο βουνό.) Ο άνεμος είναι κάτι το καλό; (Ναι.) Όχι απαραιτήτως, καθώς, μερικές φορές, αν ο άνεμος είναι πολύ ισχυρός μπορεί να αποδειχτεί καταστροφικός. Πώς θα ένιωθες αν έπρεπε να μείνεις έξω στον σφοδρό άνεμο; Εξαρτάται από την έντασή του, σωστά; Αν είχε ένταση τρία με τέσσερα μποφόρ, θα ήταν υποφερτός. Στη χειρότερη περίπτωση, μπορεί κάποιος να δυσκολευόταν να κρατήσει τα μάτια του ανοιχτά. Ωστόσο, θα μπορούσες να το χειριστείς αν ο άνεμος φυσούσε τόσο δυνατά ώστε να γίνει ανεμοστρόβιλος; Δεν θα μπορούσες να αντέξεις. Επομένως είναι λάθος να λένε οι άνθρωποι πως ο άνεμος είναι πάντοτε κάτι το καλό ή πως είναι πάντοτε κάτι το κακό, γιατί εξαρτάται από το πόσο ισχυρός είναι ο άνεμος. Οπότε, ποια είναι η χρησιμότητα του βουνού εδώ; Δεν είναι κάτι σαν φίλτρο για τον άνεμο; Το βουνό παίρνει τον σφοδρό άνεμο και τον μετατρέπει σε τι; (Σ’ ένα ελαφρύ αεράκι.) Οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούσαν να τ’ αγγίξουν και να το νιώσουν στο περιβάλλον στο οποίο ζούσαν· αυτό που ένιωθαν ήταν ένας σφοδρός άνεμος ή ένα ελαφρύ αεράκι; (Ένα ελαφρύ αεράκι.) Αυτός δεν είναι ένας από τους σκοπούς πίσω από τη δημιουργία των βουνών από τον Θεό; Αυτή δεν είναι η πρόθεσή Του; Πώς θα ήταν αν οι άνθρωποι ζούσαν σ’ ένα περιβάλλον στο οποίο ο σφοδρός άνεμος παράσερνε κόκκους άμμου χωρίς να υπάρχει τίποτα να τον εμποδίζει ή να τον φιλτράρει; Μήπως κάποιος τόπος που ταλανιζόταν από άμμο και πέτρες που παρασύρονταν από τον άνεμο θα ήταν μη κατοικήσιμος; Οι πέτρες θα μπορούσαν να χτυπήσουν τους ανθρώπους και η άμμος θα μπορούσε να τους τυφλώσει. Ο άνεμος θα μπορούσε να παρασύρει τους ανθρώπους ή να τους σηκώσει στον αέρα. Σπίτια θα καταστρέφονταν και θα λάμβαναν χώρα κάθε λογής συμφορές. Έχει αξία ο σφοδρός άνεμος; Όταν είπα πως ήταν κάτι το κακό, οι άνθρωποι μπορεί να νόμιζαν πως είναι άνευ αξίας, μα είναι αυτό σωστό; Δεν έχει αξία η μετατροπή του σε αεράκι; Τι χρειάζονται περισσότερο οι άνθρωποι όταν έχει υγρασία ή είναι αποπνικτικά; Αυτό που χρειάζονται είναι να τους φυσήξει απαλά ένα ελαφρύ αεράκι, να αναζωογονήσει και να καθαρίσει το μυαλό τους, να οξύνει τις σκέψεις τους, και να επιδιορθώσει και να βελτιώσει την ψυχική κατάστασή τους. Για παράδειγμα, έστω ότι κάθεστε όλοι σε ένα δωμάτιο με πολλούς ανθρώπους και η ατμόσφαιρα είναι αποπνικτική· τι είναι αυτό που χρειάζεστε περισσότερο; (Ένα ελαφρύ αεράκι.) Σε μέρη όπου ο αέρας είναι θολός και γεμάτος σκόνη, αυτό μπορεί να επιβραδύνει την ταχύτητα σκέψης ενός ανθρώπου, να μειώσει τη ροή του αίματός του και να τον κάνει να μη σκέφτεται τόσο καθαρά. Ωστόσο, ο αέρας θα καθαρίσει αν βρει την ευκαιρία να κινηθεί και να κυκλοφορήσει, και οι άνθρωποι θα νιώσουν πολύ καλύτερα. Παρόλο που το μικρό ρυάκι και ο σφοδρός άνεμος θα μπορούσαν να γίνουν καταστροφικοί, όσο βρίσκεται εκεί το βουνό, θα τα μετατρέπει σε πράγματα πραγματικά ωφέλιμα για τους ανθρώπους· έτσι δεν είναι;

Για τι πράγμα μιλάει το τρίτο μέρος της ιστορίας; (Για το μεγάλο βουνό και το πελώριο κύμα.) Για το μεγάλο βουνό και το πελώριο κύμα. Το σκηνικό εδώ είναι ένα βουνό δίπλα στη θάλασσα, όπου μπορούμε να δούμε το βουνό, τα σταγονίδια του ωκεανού κι ένα πελώριο κύμα. Τι είναι το βουνό για το κύμα σ’ αυτήν την περίπτωση; (Προστάτης και ασπίδα.) Είναι και προστάτης και ασπίδα. Ο στόχος της προστασίας του είναι να αποτρέψει αυτό το κομμάτι της θάλασσας από το να εξαφανιστεί, ώστε τα πλάσματα που ζουν σ’ αυτό να μπορέσουν να πολλαπλασιαστούν και να ευδοκιμήσουν. Ως ασπίδα, το βουνό αποτρέπει το νερό της θάλασσας —αυτήν την υδάτινη μάζα— από το να υπερχειλίσει και να προκαλέσει καταστροφή, η οποία θα έβλαπτε και θα κατέστρεφε τα σπίτια των ανθρώπων. Επομένως, μπορούμε να πούμε πως το βουνό είναι και ασπίδα και προστάτης.

Αυτή είναι η σημασία της διασύνδεσης ανάμεσα στο μεγάλο βουνό και το μικρό ρυάκι, στο μεγάλο βουνό και τον σφοδρό άνεμο, και στο μεγάλο βουνό και το γιγαντιαίο κύμα· αυτή είναι η σημασία της ενδυνάμωσης που παρέχουν το ένα στο άλλο και της σύγκρουσης στην οποία έρχονται, καθώς και της συνύπαρξής τους. Η ύπαρξη αυτών των πραγμάτων, τα οποία δημιούργησε ο Θεός, διέπονται από έναν κανόνα κι έναν νόμο. Απ’ αυτά που συνέβησαν στην ιστορία, μπορείς να δεις τι έκανε ο Θεός; Ο Θεός δημιούργησε το σύμπαν και αγνόησε τι συνέβη μετέπειτα; Έδωσε σ’ αυτά κανόνες και σχεδίασε τους τρόπους με τους οποίους λειτουργούν, και μετά τα αγνόησε; Αυτό συνέβη; (Όχι.) Τότε, τι είναι αυτό; Ο Θεός εξακολουθεί να έχει υπό τον έλεγχό Του το νερό, τον άνεμο και τα κύματα. Δεν τα αφήνει ανεξέλεγκτα και δεν τα αφήνει να βλάψουν ή να καταστρέψουν τα σπίτια των ανθρώπων. Λόγω αυτού, οι άνθρωποι μπορούν να συνεχίσουν να ζουν και να πολλαπλασιάζονται και να ευημερούν στη γη. Αυτό σημαίνει πως ο Θεός είχε ήδη σχεδιάσει τους κανόνες της ύπαρξης όταν δημιούργησε το σύμπαν. Όταν ο Θεός έφτιαξε αυτά τα πράγματα, διασφάλισε πως θα ωφελούσαν την ανθρωπότητα, και επίσης τα κρατούσε υπό τον έλεγχό Του για να μη δημιουργήσουν μπελάδες ή γίνουν καταστροφικά για την ανθρωπότητα. Αν δεν τα διαχειριζόταν ο Θεός, τα νερά δεν θα κυλούσαν παντού; Ο άνεμος δεν θα φυσούσε σ’ όλον τον τόπο; Ακολουθούν κανόνες; Αν δεν τα διαχειριζόταν ο Θεός, δεν θα διέπονταν από κανέναν κανόνα, ο άνεμος θα λυσσομανούσε, η στάθμη του νερού θα ανέβαινε και τα νερά θα κυλούσαν παντού. Αν το πελώριο κύμα ήταν ψηλότερο από το βουνό, εκείνη η θαλάσσια έκταση θα μπορούσε να εξακολουθεί να υπάρχει; Η θάλασσα δεν θα μπορούσε να υπάρχει. Αν το βουνό δεν ήταν τόσο ψηλό όσο το κύμα, εκείνη η θαλάσσια έκταση δεν θα υπήρχε και το βουνό θα έχανε την αξία και τη σημασία του.

Βλέπετε τη σοφία του Θεού σ’ αυτές τις δύο ιστορίες; Ο Θεός δημιούργησε όλα όσα υπάρχουν και είναι ο κυρίαρχος όλων όσων υπάρχουν· διαχειρίζεται τα πάντα και μεριμνά για τα πάντα και, μέσα στα πάντα, βλέπει και εξετάζει εξονυχιστικά την κάθε λέξη και πράξη όλων των πραγμάτων που υπάρχουν. Έτσι βλέπει, επίσης, και εξετάζει εξονυχιστικά την κάθε γωνιά της ανθρώπινης ζωής. Συνεπώς, ο Θεός γνωρίζει πολύ καλά την κάθε λεπτομέρεια του κάθε πράγματος που υπάρχει μέσα στην κτίση Του, από τη λειτουργία του κάθε πράγματος, τη φύση του και τους κανόνες για την επιβίωσή του, μέχρι τη σημασία της ζωής του και την αξία της ύπαρξής του· ο Θεός τα γνωρίζει όλα αυτά εξ ολοκλήρου. Ο Θεός δημιούργησε το σύμπαν· πιστεύετε πως πρέπει να κάνει έρευνα πάνω σ’ αυτούς τους κανόνες που διέπουν το σύμπαν; Χρειάζεται ο Θεός να μελετήσει την ανθρώπινη γνώση ή την επιστήμη για να κάνει έρευνα και να την κατανοήσει; (Όχι.) Υπάρχει κάποιος στην ανθρωπότητα που να έχει τη μόρφωση και την ευρυμάθεια να κατανοήσει τα πάντα όπως ο Θεός; Δεν υπάρχει. Σωστά; Υπάρχουν αστρονόμοι ή βιολόγοι που κατανοούν πραγματικά τους κανόνες βάσει των οποίων ζουν και αναπτύσσονται τα πάντα; Μπορούν να κατανοήσουν πραγματικά την αξία της ύπαρξης κάθε πράγματος; (Δεν μπορούν.) Αυτό συμβαίνει γιατί τα πάντα δημιουργήθηκαν από τον Θεό και, όσο σκληρά και εις βάθος κι αν μελετάει αυτή τη γνώση η ανθρωπότητα ή όσο καιρό κι αν πασχίζει να τη μάθει, ποτέ δεν θα μπορέσει να συλλάβει το μυστήριο και τον σκοπό της δημιουργίας των πάντων από τον Θεό· έτσι δεν είναι; Τώρα, από τη μέχρι τώρα συζήτησή μας, νιώθετε πως έχετε αποκτήσει μερική κατανόηση του πραγματικού νοήματος της φράσης: «Ο Θεός είναι η πηγή της ζωής για τα πάντα»; (Ναι.) Ήξερα πως όταν συζητούσα αυτό το θέμα, πολλοί άνθρωποι θα σκέφτονταν κατευθείαν: «ο Θεός είναι η αλήθεια και ο Θεός χρησιμοποιεί τον λόγο Του για να μεριμνήσει για μας», αλλά θα το σκέφτονταν μόνο σ’ αυτό το επίπεδο. Κάποιοι θα ένιωθαν ακόμα πως το ότι «ο Θεός μεριμνά για την ανθρώπινη ζωή, παρέχοντας καθημερινά τροφή και νερό και όλες τις καθημερινές ανάγκες, δεν μετράει σαν να μεριμνά για τον άνθρωπο». Έτσι δεν νιώθουν κάποιοι άνθρωποι; Δεν είναι ξεκάθαρη η πρόθεση του Θεού στο ότι δημιούργησε τα πάντα ώστε η ανθρωπότητα να υπάρχει και να ζει φυσιολογικά; Ο Θεός διατηρεί το περιβάλλον στο οποίο ζουν οι άνθρωποι και παρέχει όλα τα πράγματα που χρειάζεται αυτή η ανθρωπότητα. Επιπλέον, διαχειρίζεται και έχει υπό το κράτος Του τα πάντα. Όλα αυτά επιτρέπουν στην ανθρωπότητα να ζει και να ευημερεί και να πολλαπλασιάζεται κανονικά· μ’ αυτόν τον τρόπο ο Θεός μεριμνά για τα πάντα και για την ανθρωπότητα. Δεν πρέπει οι άνθρωποι να αναγνωρίζουν και να κατανοούν αυτά τα πράγματα; Μερικοί ίσως πουν: «Αυτό το θέμα απέχει πολύ από τη γνώση μας για τον αληθινό Θεό τον ίδιο και δεν θέλουμε να το γνωρίσουμε, γιατί ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει μόνο με ψωμί, αλλά, αντιθέτως, ζει με τον λόγο του Θεού». Είναι αυτό σωστό; (Όχι.) Ποιο είναι το λάθος εδώ; Μπορείς να έχεις πλήρη κατανόηση του Θεού αν γνωρίζεις μόνο τα πράγματα που έχει πει ο Θεός; Αν δεχθείς μόνο το έργο Του και την κρίση και την παίδευσή Του, θα έχεις ολοκληρωμένη κατανόηση του Θεού; Αν γνωρίζεις μόνο ένα μικρό μέρος της διάθεσης του Θεού, ένα μικρό μέρος της εξουσίας του Θεού, επαρκούν για να αποκτήσεις μια κατανόηση του Θεού, σωστά; (Όχι.) Οι ενέργειες του Θεού ξεκινούν με τη δημιουργία του σύμπαντος απ’ Αυτόν και συνεχίζουν σήμερα, όπου οι ενέργειές Του είναι εμφανείς ανά πάσα ώρα και στιγμή. Αν οι άνθρωποι πιστεύουν πως ο Θεός υπάρχει απλώς επειδή έχει επιλέξει μερικούς ανθρώπους πάνω στους οποίους εκτελεί το έργο Του για να τους σώσει, και αν πιστεύουν πως τα άλλα πράγματα δεν περιλαμβάνουν τον Θεό, την εξουσία Του, το κύρος Του και τις ενέργειές Του, μπορεί αυτό να θεωρηθεί αληθινή γνώση του Θεού; Οι άνθρωποι που έχουν τέτοια υποτιθέμενη γνώση του Θεού —η οποία βασίζεται σε μια μονόπλευρη άποψη— περιορίζουν την ενέργεια του Θεού σε μία μόνο ομάδα ανθρώπων. Είναι αυτή αληθινή γνώση του Θεού; Οι άνθρωποι με τέτοιου είδους γνώση για τον Θεό, δεν αρνούνται τη δημιουργία των πάντων απ’ Αυτόν και το γεγονός πως Αυτός έχει υπό το κράτος Του τα πάντα; Μερικοί άνθρωποι δεν θέλουν να δώσουν προσοχή σ’ αυτό και μπορεί να σκεφτούν: «Δεν βλέπω πως ο Θεός έχει υπό το κράτος Του τα πάντα· είναι κάτι που απέχει υπερβολικά από μένα και δεν θέλω να το κατανοήσω. Ο Θεός κάνει ό,τι θέλει κι αυτό δεν έχει καμία σχέση μ’ εμένα. Δέχομαι την ηγεσία του Θεού και τον λόγο Του μόνο και μόνο ώστε να μπορέσω να σωθώ και να οδηγηθώ στην τελείωση από τον Θεό. Θα δώσω προσοχή μόνο σ’ αυτά τα πράγματα, αλλά δεν θα προσπαθήσω να κατανοήσω τίποτε άλλο ή να το σκεφτώ καθόλου. Όποιους κανόνες κι αν θέσπισε ο Θεός όταν δημιούργησε τα πάντα ή ό,τι κι αν κάνει ο Θεός για να μεριμνά γι’ αυτά και για την ανθρωπότητα, δεν έχει καμία σχέση μ’ εμένα». Τι κουβέντες είναι αυτές; Δεν είναι πράξη ανυπακοής; Υπάρχει κανείς ανάμεσά σας που έχει τέτοιες «γνώσεις»; Ξέρω πως η μεγάλη πλειονότητα σκέφτεται έτσι, ακόμη κι αν δεν το λέτε. Αυτό το είδος ανθρώπου που πηγαίνει με το γράμμα του νόμου, μπορεί να χρησιμοποιεί τη δική του υποτιθέμενη πνευματική άποψη στον τρόπο με τον οποίο βλέπει τα πάντα. Θέλει να περιορίσει τον Θεό στη Βίβλο, να περιορίσει τον Θεό βάσει του λόγου που έχει εκφέρει και να περιορίσει τον Θεό μόνο στον γραπτό, επί λέξει λόγο. Δεν επιθυμεί να μάθει περισσότερα για τον Θεό και δεν θέλει να δίνει ο Θεός περισσότερη προσοχή στο να κάνει άλλα πράγματα. Αυτός ο τρόπος σκέψης είναι παιδαριώδης και πολύ θρησκευτικός. Μπορούν οι άνθρωποι που έχουν τέτοιες απόψεις να γνωρίσουν τον Θεό; Θα δυσκολεύονταν να γνωρίσουν τον Θεό. Σήμερα έχω διηγηθεί δύο ιστορίες, η καθεμία εκ των οποίων εξετάζει μια διαφορετική πτυχή. Έχοντας μόλις έλθει σε επαφή μαζί τους, μπορεί να νιώθετε πως είναι βαθυστόχαστες ή λίγο ασαφείς, δυσνόητες και δυσκατάληπτες. Μπορεί να είναι δύσκολο να τις συνδέσετε με τις ενέργειες του Θεού και με τον Θεό τον ίδιο. Ωστόσο, όλες οι ενέργειες του Θεού και όλα όσα έχει κάνει μέσα στα πάντα και μέσα σ’ όλη την ανθρωπότητα, πρέπει να είναι γνωστά με σαφή και ακριβή τρόπο σε κάθε άνθρωπο και σε καθέναν που αναζητά να γνωρίσει τον Θεό. Αυτή η γνώση θα σου δώσει επιβεβαίωση της αληθινής ύπαρξης του Θεού και πίστη σ’ αυτήν. Θα σου δώσει, επίσης, ακριβή γνώση της σοφίας του Θεού, της δύναμής Του και του τρόπου με τον οποίο μεριμνά για τα πάντα. Θα σου επιτρέψει να συλλάβεις ξεκάθαρα την αληθινή ύπαρξη του Θεού και να δεις πως δεν είναι κάτι το πλασματικό και δεν είναι κάποιος μύθος. Αυτό σου επιτρέπει να δεις πως δεν είναι ασαφής, πως δεν είναι μόνο μια θεωρία και πως ο Θεός σίγουρα δεν είναι μόνο πνευματική τροφή, αλλά υπάρχει πραγματικά. Επιπλέον, θα επιτρέψει στους ανθρώπους να μάθουν πως ο Θεός πάντα μεριμνούσε για όλη την κτίση και για την ανθρωπότητα· αυτό το κάνει με τον δικό Του τρόπο και σύμφωνα με τον δικό Του ρυθμό. Επομένως, μπορεί κανείς να πει ότι είναι επειδή ο Θεός δημιούργησε τα πάντα και έδωσε κανόνες σ’ αυτά που, με εντολή Του, το καθένα εκτελεί το καθήκον που του ανατέθηκε, εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του και παίζει τον ρόλο που του απονεμήθηκε. Τα πάντα εκπληρώνουν τον δικό τους ρόλο για την ανθρωπότητα και το κάνουν στον χώρο, στο περιβάλλον στο οποίο ζουν οι άνθρωποι. Αν ο Θεός δεν έκανε πράγματα κατ’ αυτόν τον τρόπο, και το περιβάλλον της ανθρωπότητας δεν ήταν όπως είναι, η πίστη των ανθρώπων στον Θεό ή το γεγονός πως Τον ακολουθούν —τίποτε απ’ αυτά δεν θα ήταν δυνατά· θα ήταν μόνο κούφια λόγια, έτσι δεν είναι;

Ας ρίξουμε άλλη μια ματιά στην ιστορία που μόλις ακούσαμε —το μεγάλο βουνό και το μικρό ρυάκι. Ποια είναι η χρησιμότητα του βουνού; Οι ζωντανοί οργανισμοί ευδοκιμούν στο βουνό, επομένως η καθαυτή ύπαρξη του βουνού έχει αξία. Την ίδια ώρα, το βουνό κλείνει τον δρόμο στο μικρό ρυάκι, διασφαλίζοντας πως δεν θα κυλήσει όπου αυτό θέλει φέρνοντας, έτσι, καταστροφή στους ανθρώπους. Έτσι δεν είναι; Λόγω της ύπαρξης του βουνού, αυτό επιτρέπει στους ζωντανούς οργανισμούς, όπως τα δέντρα και τα χορτάρια και όλα τα άλλα φυτά και τα ζώα στο βουνό, να ευδοκιμήσουν, ορίζοντας, επίσης, πού κυλά το μικρό ρυάκι· το βουνό συγκεντρώνει τα νερά του ρυακιού και τα κατευθύνει, με φυσικό τρόπο, γύρω από τους πρόποδές του, όπου μπορούν να χυθούν στον ποταμό και, εν τέλει, στη θάλασσα. Οι ισχύοντες κανόνες εδώ δεν φτιάχτηκαν από τη φύση, αλλά, αντιθέτως, διευθετήθηκαν ειδικά από τον Θεό κατά τον χρόνο της δημιουργίας. Όσο για το μεγάλο βουνό και τον σφοδρό άνεμο, και το βουνό χρειάζεται τον άνεμο. Το βουνό χρειάζεται το χάδι του ανέμου πάνω στα ζωντανά όντα που ζουν σ’ αυτό και, την ίδια ώρα, το βουνό περιορίζει το πόσο δυνατά θα φυσήξει ο σφοδρός άνεμος, ώστε να μη σαρώσει και ρημάξει. Κατά μία έννοια, αυτός ο κανόνας έχει το καθήκον του μεγάλου βουνού, επομένως, αυτός ο κανόνας σχετικά με το καθήκον του βουνού σχηματίστηκε μόνος του; (Όχι.) Αντιθέτως, φτιάχτηκε από τον Θεό. Το μεγάλο βουνό έχει το δικό του καθήκον και ο σφοδρός άνεμος έχει επίσης το καθήκον του. Τώρα, αναφορικά με το μεγάλο βουνό και το πελώριο κύμα, αν δεν ήταν εκεί το βουνό, το νερό θα έβρισκε μια κατεύθυνση ροής μόνο του; (Όχι.) Και το νερό θα σάρωνε και θα ρήμαζε. Το βουνό έχει τη δική του υπαρξιακή αξία ως βουνό και η θάλασσα έχει τη δική της υπαρξιακή αξία ως θάλασσα. Μ’ αυτόν τον τρόπο, υπό αυτές τις συνθήκες κατά τις οποίες είναι ικανά να συνυπάρχουν φυσιολογικά και κατά τις οποίες το ένα δεν ανακατεύεται με το άλλο, περιορίζουν επίσης το ένα το άλλο· το μεγάλο βουνό περιορίζει τη θάλασσα ώστε να μην πλημμυρίσει, κι έτσι προστατεύει τα σπίτια των ανθρώπων, κι αυτό επιτρέπει επίσης στη θάλασσα να φροντίσει τους ζωντανούς οργανισμούς που ζουν μέσα της. Αυτό το τοπίο σχηματίστηκε μόνο του; (Όχι.) Κι αυτό δημιουργήθηκε από τον Θεό. Απ’ αυτές τις εικόνες βλέπουμε πως όταν ο Θεός δημιούργησε το σύμπαν, προκαθόρισε πού θα στεκόταν το βουνό, πού θα κυλούσε το ρυάκι, από ποια κατεύθυνση θα ξεκινούσε να φυσάει ο σφοδρός άνεμος και πού θα κατευθυνόταν, καθώς και πόσο ψηλά θα ήταν τα πελώρια κύματα. Οι προθέσεις και ο σκοπός του Θεού υπάρχουν μέσα σ’ όλα αυτά τα πράγματα, και είναι οι πράξεις Του. Τώρα, μπορείς να δεις πως οι πράξεις του Θεού είναι παρούσες στα πάντα; (Ναι.)

Ποιος είναι ο σκοπός της συζήτησής μας περί αυτών των πραγμάτων; Είναι για να μπορέσουν οι άνθρωποι να ερευνήσουν τους κανόνες πίσω από τη δημιουργία του σύμπαντος από τον Θεό; Είναι για να αναπτύξουν οι άνθρωποι ενδιαφέρον για την αστρονομία και τη γεωγραφία; (Όχι.) Τότε ποιος είναι; Είναι για να κατανοήσουν οι άνθρωποι τις πράξεις του Θεού. Στις ενέργειες του Θεού, οι άνθρωποι μπορούν να επιβεβαιώσουν και να επαληθεύσουν πως ο Θεός είναι η πηγή της ζωής για τα πάντα. Εάν είσαι ικανός να κατανοήσεις αυτό το σημείο, τότε θα είσαι πραγματικά ικανός να επιβεβαιώσεις τη θέση του Θεού στην καρδιά σου και θα είσαι ικανός να επιβεβαιώσεις πως ο Θεός είναι ο μοναδικός Θεός ο ίδιος, ο Δημιουργός των ουρανών και της γης και των πάντων. Επομένως, είναι χρήσιμο για την κατανόησή σου για τον Θεό να γνωρίζεις τους κανόνες των πάντων και να γνωρίζεις τις πράξεις του Θεού; (Ναι.) Πόσο χρήσιμο είναι; Καταρχάς, όταν κατανοήσεις αυτές τις πράξεις του Θεού, θα ενδιαφέρεσαι ακόμη για την αστρονομία και τη γεωγραφία; Θα έχεις ακόμα την καρδιά ενός σκεπτικιστή και θα αμφιβάλλεις πως ο Θεός είναι ο Δημιουργός των πάντων; Θα έχεις ακόμα την καρδιά ενός ερευνητή και θα αμφιβάλλεις πως ο Θεός είναι ο Δημιουργός των πάντων; (Όχι.) Όταν επιβεβαιώσεις πως ο Θεός είναι ο Δημιουργός του σύμπαντος και, επιπλέον, γνωρίσεις τους κανόνες πίσω από την κτίση Του, θα πιστέψεις πραγματικά στην καρδιά σου πως ο Θεός μεριμνά για όλο το σύμπαν; (Ναι.) Η «μέριμνα» εδώ, έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία ή η χρήση της αναφέρεται σε κάποια συγκεκριμένη περίσταση; Η φράση «ο Θεός μεριμνά για τα πάντα» είναι μια φράση με ιδιαίτερα ευρεία σημασία και πεδίο εφαρμογής. Ο Θεός δεν παρέχει απλώς στους ανθρώπους τις καθημερινές τους ανάγκες σε τροφή και νερό· παρέχει στην ανθρωπότητα καθετί που χρειάζεται, συμπεριλαμβανομένων όλων των πραγμάτων που βλέπουν οι άνθρωποι, καθώς και μη ορατών πραγμάτων. Ο Θεός υποστηρίζει, διαχειρίζεται και κυβερνά το περιβάλλον διαβίωσης που χρειάζεται η ανθρωπότητα. Όποιο περιβάλλον κι αν χρειάζεται η ανθρωπότητα σε όποια εποχή, ο Θεός το έχει προετοιμάσει. Η όποια ατμόσφαιρα ή θερμοκρασία που είναι κατάλληλη για την ανθρώπινη ύπαρξη είναι επίσης υπό τον έλεγχο του Θεού, και κανένας απ’ αυτούς τους κανόνες δεν λαμβάνει χώρα από μόνος του ή με τυχαίο τρόπο· είναι το αποτέλεσμα της διακυβέρνησης και των πράξεων του Θεού. Ο Θεός ο ίδιος είναι η πηγή όλων αυτών των κανόνων και είναι η πηγή της ζωής για τα πάντα. Αυτό είναι αποδεδειγμένο και αδιαμφισβήτητο γεγονός, ανεξάρτητα από το αν το πιστεύεις ή όχι, από το αν μπορείς να το δεις ή όχι και από το αν μπορείς να το κατανοήσεις ή όχι.

Γνωρίζω πως η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων έχει πίστη μόνο στα λόγια και στο έργο του Θεού που εμπεριέχονται στη Βίβλο. Σε ένα μικρό ποσοστό ανθρώπων, ο Θεός έχει αποκαλύψει τις πράξεις Του και έχει δώσει στους ανθρώπους τη δυνατότητα να δουν την αξία της ύπαρξής Του. Τους έχει δώσει επίσης τη δυνατότητα να κατανοήσουν κάπως την ταυτότητά Του και έχει επιβεβαιώσει το γεγονός της ύπαρξής Του. Ωστόσο, για πολλούς ακόμα ανθρώπους, το γεγονός ότι ο Θεός δημιούργησε το σύμπαν και ότι Αυτός διαχειρίζεται και μεριμνά για τα πάντα, φαίνεται ασαφές ή διφορούμενο, και διατηρούν ακόμα και στάση αμφιβολίας. Αυτού του είδους η στάση κάνει τους ανθρώπους να εμμένουν στο να πιστεύουν πως οι νόμοι του φυσικού κόσμου σχηματίστηκαν μόνοι τους, πως οι αλλαγές, οι μετατροπές και τα φαινόμενα του φυσικού κόσμου και οι ίδιοι οι νόμοι που διέπουν τη φύση, δημιουργήθηκαν εξ ιδίας πρωτοβουλίας. Αυτό σημαίνει πως στο μυαλό των ανθρώπων, δεν μπορούν να φανταστούν πώς ο Θεός δημιούργησε και κυβερνά τα πάντα, δεν μπορούν να κατανοήσουν πώς ο Θεός διαχειρίζεται και μεριμνά για τα πάντα. Υπό τα όρια αυτής της λογικής, οι άνθρωποι δεν μπορούν να πιστέψουν ότι ο Θεός δημιούργησε, βασιλεύει και μεριμνά για όλα τα πράγματα· ακόμη κι εκείνοι που πιστεύουν, είναι περιορισμένοι στην πίστη τους στην Εποχή του Νόμου, στην Εποχή της Χάριτος και στην Εποχή της Βασιλείας: Πιστεύουν ότι οι πράξεις του Θεού και οι παροχές Του για την ανθρωπότητα προορίζονται αποκλειστικά για τον εκλεκτό λαό Του. Αυτό είναι κάτι που πραγματικά μισώ να βλέπω και φέρνει τόσο πόνο, γιατί η ανθρωπότητα απολαμβάνει όλα όσα φέρνει ο Θεός, ωστόσο, την ίδια ώρα, αρνείται όλα όσα Αυτός κάνει και όλα όσα της δίνει. Οι άνθρωποι πιστεύουν μόνο πως οι ουρανοί και η γη και τα πάντα διέπονται από τους δικούς τους φυσικούς κανόνες και από τους δικούς τους φυσικούς νόμους, και πως δεν έχουν κάποιον άρχοντα να τα ελέγχει ή κάποιον άρχοντα να μεριμνά γι’ αυτά και να τα φυλά. Ακόμη κι αν πιστεύεις στον Θεό, μπορεί να μην πιστεύεις πως όλα αυτά είναι οι πράξεις Του· αυτό είναι ένα σημείο που παραβλέπεται συχνότερα από κάθε πιστό στον Θεό, από καθέναν που δέχεται τον λόγο του Θεού και από καθέναν που ακολουθεί τον Θεό. Έτσι, μόλις ξεκινήσω να συζητώ κάτι που δεν συνδέεται με τη Βίβλο ή τη λεγόμενη πνευματική ορολογία, μερικοί άνθρωποι βαριούνται ή κουράζονται ή νιώθουν ακόμα και άβολα. Νιώθουν πως φαίνεται να έχει αποξενωθεί από τους πνευματικούς ανθρώπους και από τα πνευματικά πράγματα. Αυτό είναι κακό πράγμα. Όσον αφορά τη γνώση των πράξεων του Θεού, παρόλο που δεν αναφέρουμε την αστρονομία, τη γεωγραφία ή τη βιολογία, γνωρίζουμε την κυριότητα του Θεού πάνω στα πάντα, γνωρίζουμε πως Αυτός μεριμνά για τα πάντα και πως Αυτός είναι η πηγή των πάντων. Αυτή είναι μια κρίσιμη αποστολή και κάτι που πρέπει να μελετηθεί· καταλαβαίνεις;

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Ζ΄