Σήμερα, θα συναναστραφώ μαζί σας για ένα νέο θέμα. Ποιο είναι αυτό το θέμα; Ο τίτλος του είναι: «Ο Θεός είναι η πηγή της ζωής για όλα τα πράγματα». Αυτό το θέμα δεν φαίνεται κάπως υπερβολικά ευρύ; Μήπως νιώθετε ότι είναι λίγο πιο πάνω από τις δυνατότητές σας; «Ο Θεός είναι η πηγή της ζωής για όλα τα πράγματα» —αυτό το θέμα μπορεί να φαίνεται στους ανθρώπους κάπως μακρινό, ωστόσο, όλοι όσοι ακολουθούν τον Θεό πρέπει να το κατανοήσουν, γιατί είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τη γνώση κάθε ανθρώπου για τον Θεό, και με το αν είναι σε θέση να Τον ικανοποιεί και να νιώθει φόβο Θεού. Γι’ αυτό πρόκειται να συναναστραφώ επ’ αυτού του θέματος. Είναι πολύ πιθανό, οι άνθρωποι να έχουν μια απλή κατανόηση αυτού του θέματος από πριν ή ίσως να είχαν επίγνωσή του σε κάποιον βαθμό. Αυτή η γνώση ή επίγνωση μπορεί, στο μυαλό κάποιων ανθρώπων, να συνοδεύεται από έναν βαθμό απλής ή ρηχής κατανόησης. Άλλοι μπορεί να είχαν μερικές ειδικές εμπειρίες στην καρδιά τους που τους οδήγησαν σε μια βαθιά, προσωπική επαφή με αυτό το θέμα. Ωστόσο, αυτή η πρωθύστερη γνώση, είτε είναι βαθιά είτε επιφανειακή, για σας είναι μονόπλευρη και όχι επαρκώς συγκεκριμένη. Επομένως, γι’ αυτό έχω επιλέξει αυτό το θέμα για συναναστροφή: για να σας βοηθήσω να επιτύχετε μια πιο βαθιά και πιο συγκεκριμένη κατανόηση. Θα χρησιμοποιήσω μια ειδική μέθοδο για να συναναστραφώ μαζί σας πάνω σ’ αυτό το θέμα, μια μέθοδο που δεν έχουμε χρησιμοποιήσει ξανά και που μπορεί να τη βρείτε λίγο ασυνήθιστη ή λίγο άβολη. Θα καταλάβετε τι εννοώ αργότερα. Σας αρέσουν οι ιστορίες; (Μας αρέσουν.) Φαίνεται, λοιπόν, πως ήταν καλή η επιλογή Μου να σας πω ιστορίες, εφόσον σε όλους σας αρέσουν τόσο πολύ. Λοιπόν, ας ξεκινήσουμε. Δεν χρειάζεται να κρατήσετε σημειώσεις. Σας ζητώ να είστε ήρεμοι, και όχι νευρικοί. Μπορείτε να κλείσετε τα μάτια σας, αν πιστεύετε πως μπορεί να αποσπάται η προσοχή σας από το περιβάλλον ή τους ανθρώπους γύρω σας. Έχω μια υπέροχη ιστοριούλα να σας πω. Είναι μια ιστορία για έναν σπόρο, τη γη, ένα δέντρο, το φως του ήλιου, τα πουλιά και τον άνθρωπο. Ποιοι είναι οι κεντρικοί χαρακτήρες της; (Ένας σπόρος, η γη, ένα δέντρο, το φως του ήλιου, τα πουλιά και ο άνθρωπος.) Είναι και ο Θεός ένας από αυτούς; (Όχι.) Ακόμα κι έτσι, είμαι σίγουρος ότι αφού ακούσετε αυτήν την ιστορία, θα νιώσετε αναζωογονημένοι και ικανοποιημένοι. Τώρα, σας παρακαλώ, ακούστε προσεκτικά.

Ένας μικρός σπόρος έπεσε στη γη. Έπεσε μια μεγάλη βροχή, κι ο σπόρος έβγαλε ένα τρυφερό βλαστάρι, ενώ οι ρίζες του απλώθηκαν σιγά-σιγά στο έδαφος από κάτω. Με τον καιρό, το βλαστάρι πήρε ύψος, υπομένοντας σκληρούς ανέμους και έντονες βροχές, βιώνοντας την εναλλαγή των εποχών, καθώς το φεγγάρι γέμιζε και άδειαζε. Το καλοκαίρι, η γη έφερνε τα δώρα του νερού, ώστε το βλαστάρι να μπορέσει να αντέξει τον καύσωνα της εποχής. Και χάρη στη γη, το βλαστάρι δεν το τσάκισε η ζέστη, κι έτσι το μεγαλύτερο μέρος του θερινού καύσωνα πέρασε. Όταν ήλθε ο χειμώνας, η γη περιέκλεισε το βλαστάρι στη ζεστή αγκαλιά της, και η γη και το βλαστάρι κράτησαν σφιχτά το ένα το άλλο. Η γη ζέστανε το βλαστάρι, κι έτσι επέζησε από το τσουχτερό κρύο της εποχής, βγαίνοντας αλώβητο από χειμερινές θύελλες και χιονοπτώσεις. Με την προστασία της γης, το βλαστάρι μεγάλωσε κι έγινε γενναίο και ευτυχισμένο· με την ανιδιοτελή φροντίδα της γης, έγινε υγιές και δυνατό. Το βλαστάρι μεγάλωνε ευτυχισμένο, τραγουδώντας στη βροχή, χορεύοντας και λυγίζοντας στον άνεμο. Το βλαστάρι και η γη αλληλοεξαρτώνται…

Τα χρόνια πέρασαν, και το βλαστάρι έγινε ένα πανύψηλο δέντρο. Ορθωνόταν δυνατό πάνω στη γη με γερά κλαδιά, στις άκρες των οποίων υπήρχαν αναρίθμητα φύλλα. Οι ρίζες του δέντρου όχι μόνο εισχωρούσαν στη γη, αλλά τώρα βυθίζονταν βαθιά στο υπέδαφος. Η γη, η οποία είχε κάποτε προστατεύσει το μικροσκοπικό βλαστάρι, ήταν τώρα η βάση ενός επιβλητικού δέντρου.

Μια αχτίδα φωτός έλαμψε πάνω στο δέντρο. Το δέντρο κούνησε τον κορμό του, έτεινε διάπλατα τα κλαδιά του και ανέπνευσε βαθιά τον ηλιόλουστο αέρα. Το έδαφος από κάτω ανέπνεε στον ίδιο ρυθμό με το δέντρο, και η γη ένιωθε ανανεωμένη. Εκείνη τη στιγμή, ένα δροσερό αεράκι φύσηξε ανάμεσα στα κλαδιά, και το δέντρο ρίγησε από ευχαρίστηση, γεμίζοντας ενέργεια. Το δέντρο και το φως του ήλιου αλληλοεξαρτώνται…

Οι άνθρωποι κάθονταν στη δροσερή σκιά του δέντρου και απολάμβαναν τον καθαρό, ευωδιαστό αέρα. Ο αέρας καθάριζε την καρδιά και τους πνεύμονές τους, καθάριζε το αίμα μέσα τους, και το σώμα τους δεν ήταν πια ληθαργικό ή βαρύ. Οι άνθρωποι και το δέντρο αλληλοεξαρτώνται…

Ένα σμήνος από μικρά πουλάκια που τιτίβιζαν προσγειώθηκε στα κλαδιά του δέντρου. Ίσως προσγειώθηκαν εκεί για να διαφύγουν από κάποιον θηρευτή ή για να αναπαραχθούν και να μεγαλώσουν τα μικρά τους ή ίσως ξεκουράζονταν απλώς για λίγο. Τα πουλιά και το δέντρο αλληλοεξαρτώνται…

Οι ρίζες του δέντρου, μπλεγμένες και μπερδεμένες, έφταναν βαθιά μέσα στη γη. Με τον κορμό του προφύλασσε τη γη από τον άνεμο και τη βροχή, κι άπλωνε τα μεγάλα κλαδιά του για να προστατέψει τη γη κάτω του από τα πόδια του. Το δέντρο το έκανε αυτό επειδή η γη ήταν η μητέρα του. Ενδυναμώνουν το ένα το άλλο και βασίζονται το ένα στο άλλο, και δεν θα χωριστούν ποτέ…

Κι έτσι, τελειώνει αυτή η ιστορία. Η ιστορία που διηγήθηκα αφορούσε έναν σπόρο, τη γη, ένα δέντρο, το φως του ήλιου, τα πουλιά και τον άνθρωπο. Είχε λίγες μόνο σκηνές. Τι συναισθήματα σας άφησε; Όταν μιλάω με αυτόν τον τρόπο, κατανοείτε τι λέω; (Κατανοούμε.) Σας παρακαλώ, μιλήστε για τα συναισθήματά σας. Τι νιώσατε όταν ακούσατε αυτήν την ιστορία; Πρώτα θα σας πω πως όλοι οι χαρακτήρες στην ιστορία είναι πράγματα που μπορείτε να δείτε και να αγγίξετε· είναι αληθινά πράγματα, όχι μεταφορές. Θέλω να σκεφτείτε αυτά που είπα. Τίποτα απ’ αυτά που είπα δεν ήταν απόκρυφο στην ιστορία Μου, και τα κύρια σημεία της θα μπορούσαν να εκφραστούν σε λίγες προτάσεις από την ιστορία. (Η ιστορία που ακούσαμε σχηματίζει μια όμορφη εικόνα. Ένας σπόρος ζωντανεύει και, καθώς μεγαλώνει, βιώνει τις τέσσερις εποχές του χρόνου: την άνοιξη, το καλοκαίρι, το φθινόπωρο και τον χειμώνα. Η γη φροντίζει το αναδυόμενο βλαστάρι όπως μια μητέρα. Ζεσταίνει το βλαστάρι τον χειμώνα, ώστε να επιζήσει από το κρύο. Αφού το βλαστάρι ωριμάσει και γίνει δέντρο, μια αχτίδα φωτός αγγίζει τα κλαδιά του, φέρνοντάς του πολλή χαρά. Βλέπω πως ανάμεσα στο πλήθος της δημιουργίας του Θεού, η γη είναι κι αυτή ζωντανή, και πως αυτή και το δέντρο αλληλοεξαρτώνται. Βλέπω, επίσης, τη μεγάλη ζεστασιά που χαρίζει το φως του ήλιου στο δέντρο και, βλέπω ότι παρόλο που τα πουλιά είναι συνήθη δημιουργήματα, συνεργάζονται με το δέντρο και τους ανθρώπους σε μια εικόνα απόλυτης αρμονίας. Αυτά είναι τα συναισθήματα που είχα στην καρδιά μου, όπως άκουγα την ιστορία· συνειδητοποιώ πως όλα αυτά τα πράγματα είναι όντως ζωντανά.) Ωραία το έθεσες! Έχει κανείς να προσθέσει κάτι άλλο; (Σ’ αυτήν την ιστορία ενός σπόρου που βλασταίνει και γίνεται πανύψηλο δέντρο, βλέπω το θαύμα της δημιουργίας του Θεού. Βλέπω ότι ο Θεός έκανε τα πάντα να ενισχύουν το ένα το άλλο και να αλληλοεξαρτώνται, και ότι είναι όλα συνδεδεμένα μεταξύ τους και υπηρετούν το ένα το άλλο. Βλέπω τη σοφία του Θεού, το θαύμα Του, και βλέπω πως Αυτός είναι η πηγή της ζωής για τα πάντα.)

Όλα αυτά για τα οποία μόλις μίλησα, είναι κάτι που έχετε ξαναδεί. Οι σπόροι, παραδείγματος χάριν —γίνονται δέντρα, και παρόλο που μπορεί να μην είσαι σε θέση να βλέπεις την κάθε λεπτομέρεια της διαδικασίας, γνωρίζεις πως συμβαίνει, έτσι δεν είναι; Γνωρίζεις, επίσης, για τη γη και το φως του ήλιου. Η εικόνα των πουλιών που κουρνιάζουν σ’ ένα δέντρο είναι κάτι που έχουν δει όλοι, έτσι; Και η εικόνα ανθρώπων που δροσίζονται στη σκιά ενός δέντρου —αυτό είναι κάτι που έχετε δει όλοι, έτσι; (Ναι.) Επομένως, όταν όλα αυτά τα πράγματα περιλαμβάνονται σε μία εικόνα, τι συναίσθημα σας προκαλεί αυτή η εικόνα; (Ένα συναίσθημα αρμονίας.) Προέρχονται όλα τα πράγματα σε μια τέτοια εικόνα από τον Θεό; (Ναι.) Εφόσον προέρχονται από τον Θεό, ο Θεός γνωρίζει την αξία και τη σημασία της γήινης ύπαρξης όλων αυτών των διαφορετικών πραγμάτων. Όταν ο Θεός δημιούργησε τα πάντα, όταν σχεδίασε και δημιούργησε το καθετί, το έκανε εκ προθέσεως· και όταν δημιούργησε εκείνα τα πράγματα, το καθένα τους εμποτίστηκε με ζωή. Στο περιβάλλον που δημιούργησε Αυτός για την ύπαρξη της ανθρωπότητας, όπως μόλις το περιγράψαμε στην ιστορία μας, οι σπόροι και η γη αλληλοεξαρτώνται, η γη τρέφει τους σπόρους και οι σπόροι είναι δεμένοι με τη γη. Αυτή η σχέση καθορίστηκε από τον Θεό από τις απαρχές της δημιουργίας Του. Η σκηνή ενός δέντρου, του φωτός του ήλιου, των πουλιών και των ανθρώπων είναι μια αναπαράσταση του περιβάλλοντος διαβίωσης που δημιούργησε ο Θεός για την ανθρωπότητα. Καταρχάς, το δέντρο δεν μπορεί να αφήσει τη γη ούτε μπορεί να κάνει χωρίς το φως του ήλιου. Επομένως, για ποιον σκοπό δημιούργησε ο Θεός το δέντρο; Μπορούμε να πούμε πως προοριζόταν μόνο για τη γη; Μπορούμε να πούμε πως προοριζόταν μόνο για τα πουλιά; Μπορούμε να πούμε πως προοριζόταν μόνο για τους ανθρώπους; (Όχι.) Ποια είναι η σχέση ανάμεσά τους; Ανάμεσά τους υπάρχει μια σχέση αμοιβαίας ενδυνάμωσης, αλληλεξάρτησης και αδιαιρετότητας. Με άλλα λόγια, η γη, το δέντρο, το φως του ήλιου, τα πουλιά και οι άνθρωποι βασίζονται το ένα στο άλλο για την ύπαρξή τους και φροντίζουν το ένα το άλλο. Το δέντρο προστατεύει τη γη, και η γη φροντίζει το δέντρο· το φως του ήλιου μεριμνά για το δέντρο, ενώ το δέντρο αποκτά καθαρό αέρα από το φως του ήλιου και μειώνει την αφόρητη ζέστη που φτάνει στη γη από τον ήλιο. Ποιος επωφελείται απ’ αυτό στο τέλος; Η ανθρωπότητα, έτσι δεν είναι; Αυτή είναι μία από τις αρχές στην οποία βασίζεται το περιβάλλον όπου ζει η ανθρωπότητα, το οποίο ο Θεός δημιούργησε· αυτή ήταν η πρόθεση του Θεού εξαρχής. Παρόλο που αυτή η εικόνα είναι απλή, μπορούμε να δούμε μέσα της τη σοφία του Θεού και την πρόθεσή Του. Η ανθρωπότητα δεν μπορεί να ζήσει χωρίς τη γη ή χωρίς δέντρα, πόσο μάλλον χωρίς τα πουλιά και το φως του ήλιου. Έτσι δεν είναι; Παρόλο που αυτή είναι απλώς μια ιστορία, αυτό που απεικονίζει είναι ένας μικρόκοσμος της δημιουργίας των ουρανών και της γης και των πάντων από τον Θεό, καθώς και ένα δώρο, από μέρους Του, ενός περιβάλλοντος στο οποίο μπορεί να ζήσει η ανθρωπότητα.

Για την ανθρωπότητα ο Θεός δημιούργησε τους ουρανούς και τη γη και τα πάντα, καθώς κι ένα περιβάλλον διαβίωσης. Καταρχάς, το κύριο σημείο που έθιξε η ιστορία μας είναι η αμοιβαία ενδυνάμωση, η αλληλεξάρτηση και η συνύπαρξη των πάντων. Υπό αυτήν την αρχή, το περιβάλλον της ύπαρξης της ανθρωπότητας είναι προστατευμένο· μπορεί να επιβιώνει και να συντηρείται. Λόγω αυτού, η ανθρωπότητα μπορεί να ευδοκιμήσει και να αναπαραχθεί. Η εικόνα που είδαμε είχε ένα δέντρο, τη γη, το φως του ήλιου, πουλιά και ανθρώπους μαζί. Ήταν και ο Θεός σ’ αυτήν την εικόνα; Δεν τον είδε κανείς εκεί. Ωστόσο, μπορεί κανείς όντως να δει τον κανόνα της αμοιβαίας ενδυνάμωσης και αλληλεξάρτησης μεταξύ των πραγμάτων σ’ αυτήν τη σκηνή· σ’ αυτόν τον κανόνα, μπορεί κανείς να δει την ύπαρξη και την κυριαρχία του Θεού. Ο Θεός χρησιμοποιεί αυτήν την αρχή και αυτόν τον κανόνα για να διατηρήσει τη ζωή και την ύπαρξη των πάντων. Μ’ αυτόν τον τρόπο, μεριμνά για τα πάντα και για την ανθρωπότητα. Συνδέεται αυτή η ιστορία με το κυρίως θέμα μας; Εκ πρώτης όψεως, δεν φαίνεται να συνδέεται, αλλά, στην πραγματικότητα, ο κανόνας με τον οποίο δημιούργησε ο Θεός όλα τα πράγματα και η κυριαρχία που έχει πάνω στα πάντα σχετίζεται στενά με το γεγονός πως Αυτός είναι η πηγή της ζωής για τα πάντα. Αυτά τα γεγονότα είναι άρρηκτα συνδεδεμένα. Τώρα κάτι αρχίζετε να μαθαίνετε!

Ο Θεός διοικεί τους κανόνες που διέπουν τη λειτουργία των πάντων· διοικεί τους κανόνες που διέπουν την επιβίωση των πάντων· ελέγχει τα πάντα, και τα ορίζει ώστε να ενδυναμώνουν και να βασίζονται το ένα στο άλλο, έτσι ώστε να μη χαθούν ούτε να εξαφανιστούν. Μόνο έτσι μπορεί η ανθρωπότητα να συνεχίσει να ζει· μόνο έτσι μπορεί να ζήσει υπό την καθοδήγηση του Θεού σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον. Ο Θεός είναι ο Κυρίαρχος αυτών των κανόνων λειτουργίας, και κανείς δεν μπορεί να παρέμβει σ’ αυτούς ούτε μπορεί να τους αλλάξει. Μόνο ο Θεός ο ίδιος γνωρίζει αυτούς τους κανόνες και μόνο ο Θεός ο ίδιος τους διαχειρίζεται. Πότε θα βλαστήσουν τα δέντρα· πότε θα βρέξει· πόσο νερό και πόσες θρεπτικές ουσίες θα δώσει η γη στα φυτά· ποια εποχή θα πέσουν τα φύλλα· ποια εποχή θα βγάλουν καρπούς τα δέντρα· πόσες θρεπτικές ουσίες θα δώσει το φως του ήλιου στα δέντρα· τι θα απελευθερώσουν τα δέντρα αφότου τραφούν με το φως του ήλιου —όλα αυτά τα πράγματα προκαθορίστηκαν από τον Θεό όταν δημιούργησε τα πάντα, ως κανόνες που κανείς δεν δύναται να παραβιάσει. Τα πράγματα που δημιούργησε ο Θεός, είτε είναι έμβια, είτε φαίνονται άβια στα μάτια του ανθρώπου, βρίσκονται στο χέρι Του, όπου τα ελέγχει και κυριαρχεί σε αυτά. Κανείς δεν μπορεί να αλλάξει ή να παραβιάσει αυτούς τους κανόνες. Με άλλα λόγια, όταν ο Θεός δημιούργησε τα πάντα, προκαθόρισε ότι δίχως τη γη το δέντρο δεν θα μπορούσε να ριζώσει, να βλαστήσει και να μεγαλώσει· ότι αν η γη δεν είχε δέντρα, τότε θα ξεραινόταν· ότι το δέντρο θα γινόταν το σπίτι των πουλιών κι ένα μέρος στο οποίο θα μπορούν να βρουν καταφύγιο από τον άνεμο. Μπορεί ένα δέντρο να ζήσει χωρίς τη γη; Σε καμία περίπτωση. Μπορεί να ζήσει χωρίς τον ήλιο ή τη βροχή; Όχι, βέβαια. Όλα αυτά τα πράγματα είναι για χάρη της ανθρωπότητας, για την επιβίωση της ανθρωπότητας. Από το δέντρο ο άνθρωπος παίρνει καθαρό αέρα, και ο άνθρωπος ζει πάνω στη γη, η οποία προστατεύεται από το δέντρο. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει δίχως το φως του ήλιου ή τα διάφορα ζωντανά όντα. Παρόλο που αυτές οι σχέσεις είναι περίπλοκες, πρέπει να θυμάσαι το εξής: Ο κανόνας για όλα τα πράγματα που δημιούργησε ο Θεός είναι ότι αλληλοενισχύονται, αλληλοεξαρτώνται και συνυπάρχουν. Με άλλα λόγια, καθετί που Αυτός δημιούργησε έχει αξία και σημασία στην ύπαρξή του. Αν ο Θεός δημιουργούσε κάτι άνευ σημασίας, ο Θεός θα το έκανε να εξαφανιστεί. Αυτή είναι μια από τις μεθόδους που χρησιμοποιεί ο Θεός να μεριμνά για τα πάντα. Σε τι αναφέρεται η λέξη «μεριμνά» σ’ αυτήν την ιστορία; Ποτίζει ο Θεός το δέντρο κάθε μέρα; Το δέντρο χρειάζεται τη βοήθεια του Θεού για να αναπνεύσει; (Όχι.) Το «μεριμνά» αναφέρεται εδώ στη διαχείριση των πάντων από τον Θεό μετά τη δημιουργία τους· ο Θεός αρκείται να τα διαχειρίζεται αφού εδραίωσε τους κανόνες οι οποίοι τα διέπουν. Μόλις ο σπόρος φυτεύεται στη γη, το δέντρο μεγαλώνει από μόνο του. Οι συνθήκες για την ανάπτυξή του δημιουργήθηκαν όλες από τον Θεό. Ο Θεός έφτιαξε το φως του ήλιου, το νερό, το χώμα, τον αέρα και το γύρω περιβάλλον· ο Θεός έφτιαξε τον άνεμο, τον παγετό, το χιόνι και τη βροχή, και τις τέσσερις εποχές. Αυτές είναι οι συνθήκες που χρειάζεται το δέντρο για να μεγαλώσει, και αυτά είναι πράγματα που προετοίμασε ο Θεός. Επομένως, είναι ο Θεός η πηγή αυτού του περιβάλλοντος διαβίωσης; (Ναι.) Πρέπει ο Θεός να μετράει κάθε φύλλο στα δέντρα καθημερινά; Όχι! Ούτε πρέπει ο Θεός να βοηθάει το δέντρο να αναπνεύσει, ή να ξυπνάει τον ήλιο κάθε μέρα, λέγοντας: «Ήρθε η ώρα να ρίξεις το φως σου πάνω στα δέντρα». Δεν χρειάζεται να το κάνει αυτό. Το φως του ήλιου φωτίζει από μόνο του όταν είναι η ώρα να φωτίσει, σύμφωνα με τους κανόνες· εμφανίζεται και φωτίζει το δέντρο, και το δέντρο απορροφά το φως του ήλιου όταν το χρειάζεται, ενώ όταν δεν το χρειάζεται, το δέντρο και πάλι ζει εντός των κανόνων. Μπορεί να μην είστε σε θέση να εξηγήσετε αυτό το φαινόμενο με σαφήνεια, αλλά παρ’ όλ’ αυτά είναι γεγονός, το οποίο όλοι μπορούν να δουν και να αναγνωρίσουν. Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να αναγνωρίσεις πως οι κανόνες που διέπουν την ύπαρξη των πάντων προέρχονται από τον Θεό, και να ξέρεις πως ο Θεός κυριαρχεί επί της ανάπτυξης και της επιβίωσης των πάντων.

Αυτή η ιστορία, λοιπόν, περιλαμβάνει αυτό που αποκαλούν οι άνθρωποι «μεταφορά»; Είναι προσωποποίηση; (Όχι.) Είπα μια αληθινή ιστορία. Ο Θεός κυβερνά καθετί ζωντανό, καθετί που έχει ζωή· κάθε έμβιο ον εμποτίστηκε με ζωή από τον Θεό όταν δημιουργήθηκε· η ζωή κάθε έμβιου όντος προέρχεται από τον Θεό και κάθε έμβιο ον ακολουθεί τη δική του πορεία στη ζωή και τους δικούς του νόμους. Αυτό δεν απαιτεί αλλαγή από τον άνθρωπο ούτε χρειάζεται τη βοήθεια του ανθρώπου· αυτός είναι ένας από τους τρόπους με τους οποίους ο Θεός μεριμνά για τα πάντα. Καταλαβαίνετε, έτσι δεν είναι; Πιστεύετε πως είναι απαραίτητο να το αναγνωρίζουν αυτό οι άνθρωποι; (Ναι.) Επομένως, αυτή η ιστορία έχει καμία σχέση με τη βιολογία; Σχετίζεται με κάποιον τομέα γνώσης ή κάποιον μορφωτικό κλάδο; Εδώ δεν συζητάμε περί βιολογίας, και σίγουρα δεν διενεργούμε βιολογική έρευνα. Ποια είναι η κύρια ιδέα της συζήτησής μας; (Ο Θεός είναι η πηγή της ζωής για όλα τα πράγματα.) Τι έχετε δει μέσα στη δημιουργία; Έχετε δει δέντρα; Έχετε δει τη γη; (Ναι.) Έχετε δει το φως του ήλιου, έτσι δεν είναι; Έχετε δει πουλιά να κουρνιάζουν στα δέντρα; (Έχουμε δει.) Η ανθρωπότητα είναι ευτυχής που ζει σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον; (Ναι.) Με άλλα λόγια, ο Θεός χρησιμοποιεί τα πάντα —τα πράγματα που δημιούργησε— για να διατηρήσει και να προστατέψει το σπίτι της ανθρωπότητας, το περιβάλλον διαβίωσής της. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο Θεός μεριμνά για την ανθρωπότητα και για τα πάντα.

Πώς σας φαίνεται το ύφος αυτής της ομιλίας, ο τρόπος με τον οποίο σας συναναστρέφομαι; (Είναι εύκολα κατανοητός, και υπάρχουν πολλά παραδείγματα από την πραγματική ζωή.) Αυτά δεν είναι κενά λόγια, τα οποία εκφράζω, σωστά; Χρειάζονται αυτήν την ιστορία οι άνθρωποι για να κατανοήσουν πως ο Θεός είναι η πηγή της ζωής για όλα τα πράγματα; (Ναι.) Σ’ αυτήν την περίπτωση, ας περάσουμε στην επόμενη ιστορία. Η επόμενη ιστορία έχει λίγο διαφορετικό περιεχόμενο, και το επίκεντρό της είναι επίσης λίγο διαφορετικό. Όλα όσα εμφανίζονται σ’ αυτήν την ιστορία είναι κάτι που μπορούν να δουν οι άνθρωποι με τα μάτια τους στη δημιουργία του Θεού. Τώρα θα ξεκινήσω την επόμενη αφήγησή Μου. Σας παρακαλώ να ακούσετε σιωπηλά και να δείτε αν μπορέσετε να αντιληφθείτε το νόημά Μου. Αφού τελειώσω την ιστορία, θα σας κάνω μερικές ερωτήσεις για να δω πόσα έχετε μάθει. Οι κεντρικοί χαρακτήρες σ’ αυτήν την ιστορία είναι ένα μεγάλο βουνό, ένα μικρό ρυάκι, ένας σφοδρός άνεμος κι ένα γιγάντιο κύμα.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Ζ΄