Σχετικά λόγια του Θεού:

Εν περιλήψει, το να παίρνει κανείς το μονοπάτι του Πέτρου κατά την πίστη του σημαίνει να βαδίζει στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, το οποίο είναι επίσης το μονοπάτι για να γνωρίσει πραγματικά τον εαυτό του και να αλλάξει τη διάθεσή του. Μόνο βαδίζοντας στο μονοπάτι του Πέτρου θα βρίσκεται κανείς στο μονοπάτι της τελείωσης από τον Θεό. Πρέπει κανείς να είναι βέβαιος για το πώς να βαδίσει επακριβώς στο μονοπάτι του Πέτρου, καθώς και για το πώς να το κάνει πράξη. Πρώτον, πρέπει κανείς να βάλει στην άκρη τις δικές του προθέσεις, τις απρεπείς επιδιώξεις, και ακόμα και την οικογένειά του και όλα τα της σάρκας του. Πρέπει να είναι ολόψυχα αφοσιωμένος· δηλαδή, πρέπει κανείς να αφοσιωθεί πλήρως στον λόγο του Θεού, να εστιάσει στο να τρώει και να πίνει από τον λόγο του Θεού, να επικεντρωθεί στην αναζήτηση της αλήθειας και στην αναζήτηση των προθέσεων του Θεού μέσα από τον λόγο Του, και να προσπαθήσει να κατανοήσει το θέλημα του Θεού στο καθετί. Αυτή είναι η πιο θεμελιώδης και η πιο ζωτικής σημασίας μέθοδος πράξης. Αυτό έκανε ο Πέτρος αφού είδε τον Ιησού, και μόνο αν κάποιος ασκείται κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί να επιτύχει άριστα αποτελέσματα. Η ολόψυχη αφοσίωση στον λόγο του Θεού περιλαμβάνει ως επί το πλείστον να αναζητά κανείς την αλήθεια, να αναζητά τις προθέσεις του Θεού μέσα από τον λόγο Του, να εστιάζει στην κατανόηση του θελήματος του Θεού και να κατανοεί και να αποκτά περισσότερη αλήθεια από τον λόγο του Θεού. Όταν διάβαζε τον λόγο Του, ο Πέτρος δεν επικεντρωνόταν στην κατανόηση των δογμάτων, πόσο μάλλον εστίαζε την προσοχή του στην απόκτηση θεολογικής γνώσης. Αντίθετα, επικεντρώθηκε στην κατανόηση της αλήθειας και του θελήματος του Θεού, καθώς και στην κατανόηση της διάθεσής Του και του κάλλους Του. Ο Πέτρος επιχείρησε επίσης να καταλάβει τις διάφορες διεφθαρμένες καταστάσεις του ανθρώπου μέσα από τον λόγο του Θεού, καθώς και τη διεφθαρμένη φύση και το πραγματικό ελάττωμα του ανθρώπου, πληρώντας, έτσι, όλες τις πτυχές των απαιτήσεων που έχει ο Θεός από τον άνθρωπο προκειμένου Αυτός να ικανοποιηθεί. Ο Πέτρος είχε τόσο πολλές σωστές πρακτικές που συμμορφώνονταν με τον λόγο του Θεού. Αυτό ήταν το πλέον συμβατό με το θέλημα του Θεού και ήταν ο καλύτερος τρόπος με τον οποίο μπορούσε να συνεργαστεί ένας άνθρωπος ενόσω βίωνε το έργο του Θεού. Όταν περνούσε από τις εκατοντάδες δοκιμασίες του Θεού, ο Πέτρος εξέταζε αυστηρά τον εαυτό του σε σχέση με κάθε λόγο που εξέφρασε ο Θεός για να κρίνει τον άνθρωπο, με κάθε λόγο που εξέφρασε ο Θεός για να αποκαλύψει τον άνθρωπο και με κάθε λόγο του Θεού που αποτελούσε απαίτηση για τον άνθρωπο, και αγωνιζόταν να συλλάβει το νόημα εκείνων των λόγων. Προσπαθούσε ειλικρινά να αναλογιστεί και να απομνημονεύσει κάθε λέξη που του είχε πει ο Ιησούς, και πέτυχε πολύ καλά αποτελέσματα. Μέσα από αυτόν τον τρόπο πράξης, μπόρεσε να κατανοήσει τον εαυτό του μέσα από τα λόγια του Θεού και, όχι μόνο κατάφερε να κατανοήσει τις διαφορετικές διεφθαρμένες καταστάσεις του ανθρώπου, αλλά επίσης κατάφερε να κατανοήσει την ουσία, τη φύση και τις διάφορες ελλείψεις του ανθρώπου. Αυτό σημαίνει να κατανοεί κανείς πραγματικά τον εαυτό του. Από τα λόγια του Θεού, ο Πέτρος όχι μόνο πέτυχε αληθινή κατανόηση του εαυτού του, μα από αυτά που εκφράστηκαν στα λόγια του Θεού —τη δίκαιη διάθεση του Θεού, αυτό που έχει και είναι ο Θεός, το θέλημά Του για το έργο Του, τις απαιτήσεις Του από την ανθρωπότητα— από αυτά τα λόγια κατάφερε να γνωρίσει ολοκληρωτικά και τον Θεό. Κατάφερε να γνωρίσει τη διάθεση του Θεού και την ουσία Του. Κατάφερε να γνωρίσει και να κατανοήσει αυτό που έχει και είναι ο Θεός, καθώς και το κάλλος Του και τις απαιτήσεις Του από τον άνθρωπο. Παρόλο που εκείνον τον καιρό ο Θεός δεν μιλούσε τόσο πολύ όσο σήμερα, στον Πέτρο, μολαταύτα, επετεύχθησαν αποτελέσματα σε αυτές τις πτυχές. Αυτό ήταν κάτι το σπάνιο και το πολύτιμο.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Πώς να περπατήσει κανείς στο μονοπάτι του Πέτρου» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»

Όταν δεχόμαστε την κρίση των λόγων του Θεού, δεν πρέπει να φοβόμαστε να υποφέρουμε ούτε πρέπει να φοβόμαστε τον πόνο, και σε ακόμη μικρότερο βαθμό πρέπει να φοβόμαστε ότι τα λόγια του Θεού θα τρυπήσουν την καρδιά μας. Θα πρέπει να διαβάζουμε περισσότερες από τις ομιλίες Του σχετικά με το πώς μας κρίνει και μας παιδεύει και πώς αποκαλύπτει τη διεφθαρμένη ουσία μας. Πρέπει να τα διαβάζουμε και να αντιπαραβάλλουμε τον εαυτό μας με αυτά πιο συχνά. Μη συγκρίνετε άλλους με αυτά —πρέπει να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με αυτά. Δεν υστερούμε σε κανένα από αυτά τα πράγματα· μπορούμε όλοι να συμβαδίζουμε με αυτά. Αν δεν το πιστεύετε, πηγαίνετε να το βιώσετε προσωπικά. […] Στην πίστη μας, πρέπει να υποστηρίζουμε σθεναρά ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια. Εφόσον είναι πράγματι η αλήθεια, θα πρέπει να τα αποδεχόμαστε με τρόπο ορθολογικό. Είτε μπορούμε είτε δεν μπορούμε να τα αναγνωρίσουμε ή να τα παραδεχτούμε, η πρώτη μας στάση προς τα λόγια του Θεού θα πρέπει να είναι αυτή της απόλυτης αποδοχής. Κάθε στίχος του λόγου του Θεού σχετίζεται με μια συγκεκριμένη κατάσταση. Δηλαδή, κανένας από τους στίχους των ομιλιών Του δεν αφορά εξωτερικές εμφανίσεις, πόσω μάλλον εξωτερικούς κανόνες ή μια απλή μορφή συμπεριφοράς στους ανθρώπους. Δεν είναι έτσι. Εάν θεωρείς πως κάθε στίχος που εκφέρεται από τον Θεό αφορά ένα απλό είδος ανθρώπινης συμπεριφοράς ή εξωτερικής εμφάνισης, τότε δεν διαθέτεις πνευματική κατανόηση και δεν κατανοείς τι είναι η αλήθεια. Τα λόγια του Θεού είναι βαρυσήμαντα. Με ποιον τρόπο είναι βαρυσήμαντα; Όλα όσα λέει ο Θεός, όλα όσα αποκαλύπτει, αφορούν τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων και τα σημαντικά και βαθιά ριζωμένα πράγματα μέσα στη ζωή τους. Είναι ουσιώδη πράγματα, δεν είναι εξωτερικές εμφανίσεις και κυρίως δεν είναι εξωτερικές συμπεριφορές.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Η σημασία της επιδίωξης της αλήθειας και το μονοπάτι επιδίωξής της» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»

Αν πιστεύεις στην κυριαρχία του Θεού, τότε πρέπει να πιστέψεις ότι όλα όσα συμβαίνουν κάθε μέρα, καλά και κακά, δεν είναι τυχαία συμβάντα. Αυτό δεν σημαίνει ότι κάποιος σκόπιμα είναι σκληρός απέναντί σου ή σε έχει βάλει στόχο· όλα, στην πραγματικότητα, είναι κανονισμένα από τον Θεό. Για ποιον λόγο τα ενορχηστρώνει αυτά ο Θεός; Δεν είναι για να αποκαλύψει τα ελαττώματά ή να σε εκθέσει· ο τελικός στόχος δεν είναι το να σε εκθέσει. Ο τελικός στόχος είναι να σε οδηγήσει στην τελείωση και να σε σώσει. Πώς το κάνει αυτό ο Θεός; Πρώτον, σε κάνει να συνειδητοποιήσεις τη διεφθαρμένη διάθεσή σου, τη φύση και την ουσία σου, τα ελαττώματά σου και το τι σου λείπει. Μόνο γνωρίζοντας και κατανοώντας αυτά τα πράγματα στην καρδιά σου μπορείς να επιδιώξεις την αλήθεια και σταδιακά να αποτινάξεις τη διεφθαρμένη διάθεσή σου. Είναι ο Θεός που σου δίνει μια ευκαιρία. Πρέπει να ξέρεις πώς να εκμεταλλευτείς αυτή την ευκαιρία και μην έρχεσαι σε κόντρα με τον Θεό και ιδιαίτερα μην επιδιώκεις συγκρούσεις με τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που ο Θεός κανονίζει γύρω σου, μη σκέφτεσαι συνεχώς ότι τα πράγματα δεν είναι όπως θα επιθυμούσες να είναι, θέλοντας διαρκώς να διαφύγεις, κατηγορώντας διαρκώς και παρεξηγώντας τον Θεό. Με τον τρόπο αυτόν δεν δέχεσαι το έργο του Θεού και γίνεται πολύ δύσκολο να εισέλθεις στην πραγματικότητα της αλήθειας. Ό,τι κι αν είναι αυτό που δεν μπορείς να κατανοήσεις πλήρως, όταν έχεις δυσκολίες πρέπει να μάθεις να υποτάσσεσαι. Πρέπει πρώτα να έλθεις ενώπιον του Θεού και να προσεύχεσαι περισσότερο. Με τον τρόπο αυτόν, πριν το καταλάβεις, θα υπάρξει αλλαγή στην εσωτερική σου κατάσταση και θα είσαι σε θέση να αναζητήσεις την αλήθεια ώστε να επιλύσεις το πρόβλημά σου —θα είσαι σε θέση να βιώσεις το έργο του Θεού. Κατά την περίοδο αυτή, η πραγματικότητα της αλήθειας σφυρηλατείται μέσα σου, και με τον τρόπο αυτό θα προχωρήσεις και θα συμβεί μια αλλαγή στις συνθήκες της ζωής σου. Μόλις υποβληθείς σε αυτήν την αλλαγή και έχεις αυτή την πραγματικότητα της αλήθειας, τότε θα κατέχεις ανάστημα, και το ανάστημα φέρνει ζωή. Αν κάποιος ζει διαρκώς βασισμένος σε διεφθαρμένες σατανικές διαθέσεις, τότε όσο ενθουσιασμό ή ενέργεια κι αν έχει, εξακολουθεί να μην θεωρείται ότι διαθέτει ανάστημα ή ζωή. Ο Θεός εργάζεται σε κάθε άνθρωπο, και όποια κι αν είναι η μέθοδός Του, όποια είδη ανθρώπων, πραγμάτων και ζητημάτων κι αν χρησιμοποιεί για να υπηρετήσει, ή όποιος κι αν είναι ο τόνος που έχουν τα λόγια Του, έχει έναν και μόνο τελικό στόχο: να σε σώσει. Προτού σε σώσει, πρέπει να σε μεταμορφώσει, άρα πώς θα μπορούσες να μην υποφέρεις λίγο; Θα πρέπει να υποφέρεις. Αυτό μπορεί να συμπεριλαμβάνει πολλά πράγματα. Μερικές φορές, ο Θεός εγείρει τους ανθρώπους, τα ζητήματα και τα πράγματα γύρω σου προκειμένου να καταφέρεις να γνωρίσεις τον εαυτό σου, ειδάλλως μπορεί να σε αντιμετωπίσει ευθέως, να σε κλαδέψει και να σε εκθέσει. Όπως ακριβώς κάποιος σε ένα χειρουργικό τραπέζι, πρέπει κι εσύ να υποβληθείς σε κάποιον πόνο για ένα καλό αποτέλεσμα. Αν κάθε φορά που κλαδεύεσαι και αντιμετωπίζεσαι, και κάθε φορά που Αυτός εγείρει τους ανθρώπους, τα ζητήματα και τα πράγματα, αυτό διεγείρει τα αισθήματά σου και σου δίνει ώθηση, τότε αυτό είναι σωστό, και θα έχεις ανάστημα και θα εισέλθεις στην πραγματικότητα της αλήθειας.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Για να κερδίσετε την αλήθεια, πρέπει να μάθετε από τους ανθρώπους, τα ζητήματα και τα πράγματα γύρω σας» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»

Στην πίστη του στον Θεό, ο Πέτρος προσπάθησε να ικανοποιήσει τον Θεό σε όλα και προσπάθησε να υπακούσει σε όλα όσα προήλθαν από τον Θεό. Χωρίς το παραμικρό παράπονο, ήταν σε θέση να δεχτεί την παίδευση και την κρίση, καθώς και το ραφινάρισμα, την ταλαιπωρία και τις στερήσεις στη ζωή του, κανένα από τα οποία δεν μπορούσαν να μεταβάλουν την αγάπη του για τον Θεό. Αυτή δεν ήταν η απόλυτη αγάπη για τον Θεό; Δεν είναι αυτή η εκπλήρωση του καθήκοντος ενός πλάσματος του Θεού; Είτε με παίδευση, κρίση ή ταλαιπωρία, είσαι πάντα σε θέση να επιτύχεις την υπακοή μέχρι θανάτου και αυτό είναι που πρέπει να επιτευχθεί από ένα πλάσμα του Θεού, αυτή είναι η αγνότητα της αγάπης προς τον Θεό. Εάν ο άνθρωπος μπορεί να επιτύχει τουλάχιστον αυτό, τότε πληροί τα κριτήρια ενός πλάσματος του Θεού και δεν υπάρχει τίποτα που να ικανοποιεί καλύτερα την επιθυμία του Δημιουργού.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η επιτυχία ή η αποτυχία εξαρτάται από το μονοπάτι που βαδίζει ο άνθρωπος

Η αλήθεια που ο άνθρωπος χρειάζεται να κατέχει βρίσκεται στον λόγο του Θεού, και είναι η πιο ωφέλιμη και χρήσιμη αλήθεια για την ανθρωπότητα. Είναι η τόνωση και η θρέψη που χρειάζεται το σώμα σας, κάτι που βοηθά τον άνθρωπο να επανακτήσει την κανονική ανθρώπινη φύση του. Πρόκειται για μια αλήθεια με την οποία ο άνθρωπος θα πρέπει να είναι εφοδιασμένος. Όσο περισσότερο κάνετε πράξη τον λόγο του Θεού, τόσο γρηγορότερα η ζωή σας θα ανθίσει και τόσο πιο ξεκάθαρη θα γίνει η αλήθεια. Καθώς μεγαλώνει το ανάστημά σας, θα βλέπετε πιο ξεκάθαρα τα πράγματα του πνευματικού κόσμου, και θα είστε πιο ισχυροί για να θριαμβεύσετε επί του Σατανά. Μεγάλο μέρος της αλήθειας που δεν κατανοείτε θα γίνει ξεκάθαρο όταν κάνετε πράξη τον λόγο του Θεού. Αυτό που ικανοποιεί τους περισσότερους ανθρώπους είναι να κατανοούν απλώς το κείμενο του λόγου του Θεού και να επικεντρώνονται στο να εφοδιάζονται με δόγματα αντί να επικεντρώνονται στην εμβάθυνση της εμπειρίας τους στην πράξη, μα αυτό δεν έκαναν οι Φαρισαίοι; Πώς γίνεται, λοιπόν, να ισχύει γι’ αυτούς η φράση «Ο λόγος του Θεού είναι ζωή»; Η ζωή ενός ανθρώπου δεν μπορεί να εξελιχθεί απλώς και μόνο διαβάζοντας τον λόγο του Θεού, παρά μόνο όταν ο λόγος του Θεού γίνει πράξη. Αν πιστεύεις ότι η κατανόηση του λόγου του Θεού είναι το μόνο που χρειάζεται για να έχει κανείς ζωή και ανάστημα, τότε η κατανόησή σου είναι στρεβλή. Η πραγματική κατανόηση του λόγου του Θεού προκύπτει όταν κάνεις πράξη την αλήθεια, και πρέπει να κατανοήσεις ότι «μόνο όταν κάνεις πράξη την αλήθεια μπορεί αυτή να γίνει κατανοητή».

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Μόλις κατανοήσετε την αλήθεια, θα πρέπει να την κάνετε πράξη

Αν μπορεί κανείς να ικανοποιήσει τον Θεό ενώ εκπληρώνει το καθήκον του, αν τα λόγια και οι πράξεις του βασίζονται σε αρχές κι εκείνος μπορεί να εισέλθει στην πραγματικότητα όλων των πτυχών της αλήθειας, τότε είναι άνθρωπος που οδηγείται στην τελείωση από τον Θεό. Μπορεί να ειπωθεί ότι το έργο και τα λόγια του Θεού έχουν υπάρξει πλήρως αποτελεσματικά γι’ αυτούς τους ανθρώπους, ότι τα λόγια του Θεού έχουν γίνει η ζωή τους, ότι έχουν αποκτήσει την αλήθεια και ότι είναι σε θέση να ζουν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Κατόπιν τούτου, η φύση της σάρκας τους, δηλαδή το ίδιο το θεμέλιο της αρχικής τους ύπαρξης, θα σειστεί συθέμελα και θα καταρρεύσει. Όταν οι άνθρωποι κατέχουν τα λόγια του Θεού ως τη ζωή τους, γίνονται νέοι άνθρωποι. Αν τα λόγια του Θεού γίνουν η ζωή τους, αν το όραμα του έργου του Θεού, οι απαιτήσεις Του από την ανθρωπότητα, οι αποκαλύψεις Του στους ανθρώπους και τα πρότυπα για μια αληθινή ζωή, τα οποία ο Θεός απαιτεί από εκείνους να πληρούν, γίνουν η ζωή τους, αν ζουν σύμφωνα με αυτά τα λόγια και τις αλήθειες, τότε οδηγούνται στην τελείωση από τα λόγια του Θεού. Αυτοί οι άνθρωποι αναγεννιούνται κι έχουν γίνει νέοι άνθρωποι μέσα από τα λόγια του Θεού.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Πώς να περπατήσει κανείς στο μονοπάτι του Πέτρου» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»

Αποσπάσματα από κήρυγμα και συναναστροφή ως σημείο αναφοράς:

Το τελικό έργο του Θεού είναι να μας κρίνει μέσω του λόγου Του. Αν θέλουμε να εξαγνίσουμε τη διεφθαρμένη μας διάθεση, ώστε να επιτύχουμε τη σωτηρία του Θεού, πρέπει πρώτα να επιμείνουμε πραγματικά στα λόγια του Θεού. Πρέπει να φάμε και να πιούμε τον λόγο του Θεού και να δεχτούμε την κρίση και τις αποκαλύψεις του λόγου Του. Όσο κι αν μας πληγώσει ο λόγος του Θεού, όσο κι αν είναι σκληρός, ή μας κάνει να υποφέρουμε, θυμηθείτε απλά ότι ο λόγος του Θεού είναι όλη η αλήθεια και η πραγματικότητα της ζωής στην οποία θα πρέπει να εισέλθουμε. Κάθε ομιλία του Θεού προορίζεται να μας εξαγνίσει και να μας αλλάξει, να μας βοηθήσει να αποβάλουμε τη διαφθορά και να φτάσουμε στη σωτηρία, μετά να καταλάβουμε την αλήθεια και να επιτύχουμε τη γνώση του Θεού. Πρέπει να μάθουμε να αποδεχόμαστε την κρίση του Θεού και το κλάδεμα του λόγου του Θεού. Αν θέλουμε να αποκτήσουμε την αλήθεια στον λόγο του Θεού, πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να υποφέρουμε υπακούοντας την αλήθεια στον λόγο του Θεού. Πρέπει να αναζητήσουμε την αλήθεια και να προσπαθήσουμε να τη βρούμε στον λόγο του Θεού, να διαισθανθούμε το θέλημά Του και να προσπαθήσουμε να γνωρίσουμε τον εαυτό μας. Πρέπει να στοχαστούμε τον λόγο του Θεού για να γνωρίσουμε τη δική μας αλαζονεία, τη δολιότητα και τον εγωισμό, το πώς συναλλασσόμαστε με τον Θεό, Τον εκβιάζουμε, Τον εξαπατούμε, διαστρεβλώνουμε την αλήθεια και διαπράττουμε άλλες αμαρτωλές πράξεις, όπως και ακαθαρσίες μέσα στην πίστη μας, επιθυμώντας ευλογίες. Μέσω αυτού θα γνωρίσουμε σταδιακά την αλήθεια πίσω από τη διαφθορά μας και την ουσία της φύσης μας. Αφού καταλάβουμε περαιτέρω την αλήθεια, η γνώση μας για τον Θεό θα γίνει πολύ βαθύτερη, και τότε θα ξέρουμε ποιοι άνθρωποι αρέσουν στον Θεό και ποιοι όχι, ποιους θα σώσει ή θα εξαλείψει, ποιους θα χρησιμοποιήσει και ποιους θα ευλογήσει. Όταν τα καταλάβουμε αυτά, θα αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε την αληθινή διάθεση του Θεού. Αυτά είναι τα αποτελέσματα του ότι βιώνουμε την κρίση του Θεού, του λόγου Του. Όποιος επιδιώκει την αλήθεια, φροντίζει να βιώσει την κρίση του λόγου του Θεού, να προσπαθεί να αναζητήσει την αλήθεια στα πάντα, να κάνει πράξη τον λόγο του Θεού και να υπακούει τον Θεό. Οι άνθρωποι αυτοί, σταδιακά θα αρχίσουν να καταλαβαίνουν την αλήθεια και να εισέρχονται στην πραγματικότητα του βιώματος του λόγου του Θεού, και να φτάνουν στην τελείωση και τη σωτηρία. Όσο για εκείνους που δεν αγαπούν την αλήθεια, παρόλο που μπορούν να αναγνωρίσουν την εμφάνιση του Θεού από την αλήθεια που εξέφρασε ο Θεός στον λόγο Του, νομίζουν ότι υπάρχει τρόπος να επιτύχουν τη σωτηρία, αν θυσιαστούν λίγο και κάνουν το καθήκον τους. Άρα, δεν μπορούν να λάβουν την αλήθεια μετά από τόσα χρόνια πίστης στον Θεό. Μπορεί να καταλαβαίνουν κάποια δόγματα, αλλά νομίζουν ότι κατέχουν την αλήθεια και την πραγματικότητα. Λένε ψέματα στον εαυτό τους και σύντομα θα εξαλειφθούν από τον Θεό.

Απόσπασμα από το βιβλίο «Ουσιώδεις Ερωτήσεις και Απαντήσεις για το Ευαγγέλιο της Βασιλείας»

Όταν διαβάζουμε τα λόγια του Θεού σήμερα, το σημαντικότερο είναι ότι αποδεχόμαστε την κρίση και το παίδεμά Του. Το σημείο-κλειδί είναι η αποδοχή τής κρίσης και του παιδέματος του Θεού, που είναι το πλέον θεμελιώδες. […] Όλοι σας λέτε ότι είστε πρόθυμοι να υποστείτε τα δεινά της κρίσης και του παιδέματος. Δεδομένου ότι είστε πρόθυμοι να υποστείτε τα εν λόγω δεινά, πώς θα υποταχθείτε σε αυτά; Πώς θα τα αποδεχτείτε; Βλέποντας τα λόγια του Θεού για την κρίση και το παίδεμα, θα είστε ικανοί να τα δεχτείτε, και να πείτε ότι τα λόγια του Θεού αναφέρονται σε εσάς, ότι αυτά τα λόγια είναι η κρίση του Θεού για εσάς και ότι πρέπει να τα αποδεχτείτε; Ή θα υποστηρίξετε ότι τα λόγια αυτά κρίνουν άλλους και ότι δεν έχουν καμία σχέση με εσάς, αποφεύγοντας, έτσι, την κρίση και το παίδεμα του Θεού; Τελικά θα επιλέξετε αυτό το μονοπάτι; Υπάρχουν κάποιοι αδελφοί και αδελφές που είναι πρόθυμοι να υποστούν την κρίση και το παίδεμα του Θεού. Αυτό είναι καλό. Αν είμαστε πρόθυμοι να υποστούμε την κρίση και το παίδεμα του Θεού, τότε δεν πρέπει να το αποφεύγουμε, όταν διαβάζουμε τον λόγο του Θεού στο σπίτι. Όσο καυστικά ή αυστηρά και να είναι τα λόγια, πρέπει να τα αποδεχτείτε όλα και να προσευχηθείτε. Να λέτε: «Θεέ μου, τα λόγια Σου ως προς την κρίση απευθύνονται σ’ εμένα. Είμαι άνθρωπος διεφθαρμένος, γι’ αυτό πρέπει να αποδεχθώ την κρίση και το παίδεμά Σου, διότι αυτή είναι η αγάπη Σου για μένα, είναι η Εξύψωσή Σου». Στη συνέχεια, συγκρίνετε τα λόγια του Θεού με τις δικές σας δηλώσεις, προκειμένου να εμβαθύνετε την κατανόησή σας. Έτσι εκφράζετε την υποταγή σας στην κρίση και το παίδεμα του Θεού. Αλλά αν δείτε λόγια του Θεού, που είναι αρκετά αυστηρά, και πείτε: «Θεέ μου, τα λόγια αυτά δεν αποτελούν κρίση για μένα, είναι για την κρίση των άλλων, είναι για την κρίση του Σατανά. Δεν έχουν καμία σχέση μ’ εμένα, οπότε δεν τα διαβάζω», τότε αυτό αποτελεί αποφυγή της κρίσης και του παιδέματος του Θεού. Είστε πρόθυμοι να αποφύγετε την κρίση και το παίδεμα του Θεού; Τι πρέπει να κάνετε αν είστε απρόθυμοι; Αν είστε απρόθυμοι, πρέπει να προσευχηθείτε. Να πείτε: «Θεέ μου, είμαι πρόθυμος να δεχθώ την κρίση και το παίδεμά Σου. Αυτά τα λόγια αφορούν στη δική μου κρίση. Είμαι διεφθαρμένος, γι’ αυτό και τα αποδέχομαι ολοκληρωτικά και υπακούω σε αυτά, και είμαι ευγνώμων για την αγάπη Σου!» Μόλις προσευχηθείτε κατ’ αυτόν τον τρόπο, δεν πρόκειται να δυσκολευτείτε να τα αποδεχτείτε· έτσι γίνεται. Αν κάποιοι αδελφοί και αδελφές σας κλαδεύουν και σας αντιμετωπίζουν, εσείς τι πρέπει να κάνετε; Πρέπει να προσευχηθείτε γρήγορα στον Θεό, λέγοντας: «Σ’ ευχαριστώ, Θεέ μου! Η αγάπη σου έχει φτάσει σ’ εμένα. Κινητοποίησες τους αδελφούς και τις αδελφές μου να με κλαδέψουν και να με αντιμετωπίσουν χάριν της αγάπης Σου για μένα. Υποτάσσομαι.» Πρέπει να προσεύχεστε. Αν δεν προσεύχεστε, θα σας είναι εύκολο να αρνηθείτε, εύκολο για τη σάρκα σας να εξεγερθεί, εύκολο να έρθετε σε σύγκρουση με άλλους. Θα παραπονιέστε με το παραμικρό και θα σας είναι ακόμα πιο εύκολο να είστε αρνητικοί. Σε περιόδους όπως αυτές, πηγαίνετε γρήγορα να προσευχηθείτε. Μετά την προσευχή, το μυαλό σας θα είναι ήρεμο και θα είστε ικανοί να υποταχθείτε. Αφού θα είστε πραγματικά ικανοί να υποταχθείτε, θα είστε και ικανοί να νοιώθετε ικανοποιημένοι. Μετά την επιστροφή στο σπίτι σας, θα λέτε: «Εκείνη την εποχή δεν έχασα την ψυχραιμία μου, αλλά το αποδέχτηκα. Ήμουν ικανός να λάβω τέτοια αποτελέσματα μέσα από την προσευχή, και τώρα μπορώ επιτέλους να υποταχθώ στον Θεό». Βλέπετε, τούτο σας επιτρέπει, τελικά, να δείτε μια αχτίδα ελπίδας από την επιτυχία στην πίστη σας στον Θεό, σας δίνει, τελικά, κάποιο ανάστημα· έτσι καλλιεργείται ο άνθρωπος.

Απόσπασμα από το βιβλίο «Κηρύγματα και Συναναστροφή για την Είσοδο στη Ζωή»