Το τέταρτο πράγμα έχει σχέση με τα μάτια των ανθρώπων, δηλαδή, το φως. Και αυτό είναι επίσης πολύ σημαντικό. Όταν κοιτάς ένα λαμπρό φως, με τη φωτεινότητά του να φτάνει σε συγκεκριμένο επίπεδο, τα μάτια σου τυφλώνονται. Όπως και να το κάνουμε, τα ανθρώπινα μάτια είναι τα μάτια της σάρκας. Δεν αντέχουν τον ερεθισμό. Τολμά κανείς να κοιτάξει απευθείας τον ήλιο; Μερικοί άνθρωποι το έχουν επιχειρήσει, και αν φορούν γυαλιά ηλίου, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα —μα αυτό απαιτεί τη χρήση ενός εργαλείου. Χωρίς εργαλεία, τα ανθρώπινα μάτια είναι ανίκανα να κοιτάξουν απευθείας τον ήλιο. Ωστόσο, ο Θεός δημιούργησε τον ήλιο για να φέρει φως στην ανθρωπότητα, και το φως αυτό είναι, επίσης, κάτι για το οποίο φρόντισε Εκείνος. Ο Θεός δεν ολοκλήρωσε απλώς τη δημιουργία του ήλιου, τον τοποθέτησε κάπου κι έπειτα τον αγνόησε· δεν είναι αυτός ο τρόπος με τον οποίο ενεργεί ο Θεός. Είναι πολύ προσεκτικός στις ενέργειές Του και τις σκέφτεται διεξοδικά. Ο Θεός δημιούργησε μάτια για την ανθρωπότητα, προκειμένου οι άνθρωποι να μπορούν να βλέπουν, κι επίσης καθόρισε εκ των προτέρων τις παραμέτρους του φωτός με τις οποίες ο άνθρωπος βλέπει τα πράγματα. Αν δεν υπάρχει αρκετό φως, δεν γίνεται τίποτε. Αν είναι τόσο σκοτεινά, ώστε οι άνθρωποι να μην μπορούν να δουν ούτε το χέρι τους, τα μάτια τους θα χάσουν τη λειτουργία τους και δεν θα έχουν καμία χρησιμότητα. Ένας υπερβολικά φωτεινός τόπος θα είναι αφόρητος για τα ανθρώπινα μάτια, τα οποία δεν θα είναι ικανά να δουν τίποτε. Έτσι, στο περιβάλλον όπου ζουν οι άνθρωποι, ο Θεός τούς έδωσε την ποσότητα φωτός που είναι κατάλληλη για τα ανθρώπινα μάτια. Το φως αυτό δεν πρόκειται να βλάψει ούτε να τραυματίσει τα μάτια των ανθρώπων. Επιπλέον, δεν θα κάνει τα μάτια των ανθρώπων να χάσουν τη λειτουργία τους. Γι’ αυτό ο Θεός πρόσθεσε σύννεφα γύρω από τον ήλιο και τη γη, ενώ η πυκνότητα του αέρα είναι επίσης ικανή να φιλτράρει κανονικά το φως που μπορεί να βλάψει τα μάτια ή το δέρμα των ανθρώπων. Αυτά είναι αλληλένδετα. Επιπροσθέτως, το χρώμα της γης που δημιούργησε ο Θεός, αντανακλά, κι αυτό, το φως του ήλιου και όλα τα είδη φωτός, και αφαιρεί εκείνο το τμήμα της λαμπρότητάς του που κάνει τα ανθρώπινα μάτια να υποφέρουν. Έτσι, οι άνθρωποι δεν χρειάζεται να φορούν συνεχώς πολύ σκοτεινά γυαλιά ηλίου, προκειμένου να είναι ικανοί να περπατούν έξω και να διάγουν τον βίο τους. Υπό κανονικές συνθήκες, τα ανθρώπινα μάτια μπορούν να βλέπουν τα πράγματα μέσα στο πεδίο της όρασής τους, χωρίς να επηρεάζονται από το φως. Δηλαδή, το φως δεν μπορεί να είναι ούτε υπερβολικά διαπεραστικό ούτε υπερβολικά αμυδρό: Αν είναι πολύ αμυδρό, τα ανθρώπινα μάτια θα υποστούν βλάβη και οι άνθρωποι δεν θα τα χρησιμοποιήσουν για πολύ, προτού, τελικά, πάψουν να λειτουργούν· αν είναι πολύ λαμπερό, τα μάτια των ανθρώπων δεν θα είναι ικανά να το αντέξουν. Το φως αυτό που έχουν οι άνθρωποι πρέπει να είναι κατάλληλο για να το βλέπουν τα ανθρώπινα μάτια, και η ζημιά που τους επιφέρει, έχει ελαχιστοποιηθεί από τον Θεό με διάφορες μεθόδους. Ασχέτως από το αν το φως φέρνει οφέλη ή μειονεκτήματα στα ανθρώπινα μάτια, είναι επαρκές για να τους επιτρέψει να λειτουργούν μέχρι το τέλος της ζωής των ανθρώπων. Δεν ήταν διεξοδικότατη η σκέψη του Θεού επ’ αυτού; Αλλά όταν ο Σατανάς, ο διάβολος, ενεργεί, ποτέ δεν σκέφτεται τίποτε από αυτά. Το φως είναι είτε πολύ λαμπερό είτε πολύ αμυδρό. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο ενεργεί ο Σατανάς.

Ο Θεός επιτέλεσε αυτά τα πράγματα σε όλες τις πτυχές του ανθρώπινου σώματος, όραση, ακοή, γεύση, αναπνοή, αισθήματα… για να μεγιστοποιήσει την προσαρμοστικότητα επιβίωσης της ανθρωπότητας, έτσι ώστε να μπορούν να ζήσουν κανονικά και να συνεχίσουν να το πράττουν. Που σημαίνει ότι ένα τέτοιο υπαρκτό περιβάλλον διαβίωσης, που δημιουργήθηκε από τον Θεό, είναι το πλέον κατάλληλο και επωφελές περιβάλλον διαβίωσης για την επιβίωση της ανθρωπότητας. Κάποιοι μπορεί να πιστεύουν ότι κάτι τέτοιο δεν είναι σπουδαίο, ότι είναι κάτι πολύ συνηθισμένο. Οι ήχοι, το φως και ο αέρας είναι πράγματα που οι άνθρωποι αισθάνονται ότι έχουν γεννηθεί μαζί τους, πράγματα που μπορούν να απολαμβάνουν από τη στιγμή που γεννιούνται. Αλλά αυτό που επιτέλεσε ο Θεός, πίσω από την απόλαυση αυτών των πραγμάτων, είναι κάτι που πρέπει να μάθουν και να κατανοήσουν. Ασχέτως του αν εσύ νοιώθεις ότι δεν χρειάζεται να καταλάβεις ή να μάθεις τα πράγματα αυτά, εν συντομία, όταν ο Θεός τα δημιουργούσε, είχε δαπανήσει σκέψη, είχε σχέδιο και συγκεκριμένες ιδέες. Δεν τοποθέτησε την ανθρωπότητα σε ένα τέτοιο περιβάλλον διαβίωσης απλά, αδιάφορα ή χωρίς καμία σκέψη. Εσείς μπορεί να σκέπτεστε ότι έχω μιλήσει με πολύ στόμφο για το κάθε ένα από αυτά τα μικροπράγματα, αλλά κατά τη δική Μου άποψη, κάθε πράγμα που ο Θεός παρέσχε στην ανθρωπότητα, είναι απαραίτητο για την επιβίωσή της. Μέσα του ενέχεται η ενέργεια του Θεού.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Η΄