Ο Ιησούς τρώει ψωμί και εξηγεί τις Γραφές μετά την ανάστασή Του

Λουκ. 24:30-32 Και αφού εκάθησε μετ’ αυτών εις την τράπεζαν, λαβών τον άρτον ευλόγησε και κόψας έδιδεν εις αυτούς. Αυτών δε διηνοίχθησαν οι οφθαλμοί, και εγνώρισαν αυτόν. Και αυτός έγεινεν άφαντος απ’ αυτών. Και είπον προς αλλήλους· Δεν εκαίετο εν υμίν η καρδία ημών, ότε ελάλει προς ημάς καθ’ οδόν και μας εξήγει τας γραφάς;

Οι μαθητές δίνουν στον Ιησού να φάει ψητό ψάρι

Λουκ. 24:36-43 Ενώ δε ελάλουν ταύτα, αυτός ο Ιησούς εστάθη εν μέσω αυτών και λέγει προς αυτούς· Ειρήνη υμίν. Εκείνοι δε εκπλαγέντες και έμφοβοι γενόμενοι ενόμιζον ότι έβλεπον πνεύμα. Και είπε προς αυτούς· Διά τι είσθε τεταραγμένοι; και διά τι αναβαίνουσιν εις τας καρδίας σας διαλογισμοί; ίδετε τας χείρας μου και τους πόδας μου, ότι αυτός εγώ είμαι· ψηλαφήσατέ με και ίδετε, διότι πνεύμα σάρκα και οστέα δεν έχει, καθώς εμέ θεωρείτε έχοντα. Και τούτο ειπών, έδειξεν εις αυτούς τας χείρας και τους πόδας. Ενώ δε αυτοί ηπίστουν έτι από της χαράς και εθαύμαζον, είπε προς αυτούς· Έχετε τι φαγώσιμον ενταύθα; Οι δε έδωκαν εις αυτόν μέρος οπτού ιχθύος και από κηρήθραν μέλιτος. Και λαβών ενώπιον αυτών έφαγεν.

Στη συνέχεια, θα εξετάσουμε τα παραπάνω εδάφια των Γραφών. Το πρώτο εδάφιο εξιστορεί πως ο Κύριος Ιησούς τρώει ψωμί και εξηγεί τις Γραφές μετά την ανάστασή Του, ενώ το δεύτερο εδάφιο εξιστορεί πως ο Κύριος Ιησούς τρώει ένα ψητό ψάρι. Πώς σας βοηθούν τα δύο αυτά εδάφια να γνωρίσετε τη διάθεση του Θεού; Μπορείτε να φανταστείτε την εικόνα που σχηματίζεται από αυτές τις περιγραφές του Κυρίου Ιησού που να τρώει ψωμί και μετά ένα ψητό ψάρι; Μπορείτε να φανταστείτε πώς μπορεί να νιώθατε αν ο Κύριος Ιησούς στεκόταν μπροστά σας τρώγοντας ψωμί; Ή αν έτρωγε στο ίδιο τραπέζι μ’ εσάς, αν έτρωγε ψάρι και ψωμί με τους ανθρώπους, τι είδους συναίσθημα θα είχες εκείνη τη στιγμή; Αν ένιωθες πολύ κοντά με τον Κύριο, πως Αυτός είναι πολύ οικείος με εσένα, τότε το συναίσθημα αυτό είναι σωστό. Αυτό ακριβώς το αποτέλεσμα ήθελε να επιτύχει ο Κύριος Ιησούς τρώγοντας ψωμί και ψάρι μπροστά στον συναγμένο λαό μετά την ανάστασή Του. Αν ο Κύριος Ιησούς είχε μόνο μιλήσει με τους ανθρώπους μετά την ανάστασή Του, αν αυτοί δεν μπορούσαν να νιώσουν τη σάρκα και τα οστά Του, αλλά αντίθετα ένιωθαν πως Αυτός ήταν ένα απρόσιτο Πνεύμα, πώς θα είχαν αισθανθεί; Δεν θα είχαν απογοητευτεί; Νιώθοντας απογοητευμένοι, δεν θα είχαν νιώσει εγκαταλελειμμένοι οι άνθρωποι; Δεν θα είχαν νιώσει μια απόσταση μεταξύ των ίδιων και του Κυρίου Ιησού Χριστού; Τι είδους αρνητικό αντίκτυπο θα είχε δημιουργήσει αυτή η απόσταση στη σχέση των ανθρώπων με τον Θεό; Σίγουρα οι άνθρωποι θα είχαν νιώσει φοβισμένοι, πως δεν θα τολμούσαν να έλθουν κοντά Του, κι έτσι η στάση που θα είχαν υιοθετήσει θα ήταν να Τον κρατούν σε μια σεβαστή απόσταση. Από εκεί και πέρα, θα είχαν αποκόψει τη στενή τους σχέση με τον Κύριο Ιησού Χριστό και θα είχαν επιστρέψει στη σχέση που είχε η ανθρωπότητα με τον Θεό στον ουρανό πριν από την Εποχή της Χάριτος. Το πνευματικό σώμα που δεν μπορούσαν να αγγίξουν ή να αισθανθούν οι άνθρωποι θα είχε οδηγήσει στην εκρίζωση της οικειότητάς τους με τον Θεό, όπως και θα είχε κάνει τη στενή εκείνη σχέση, η οποία δημιουργήθηκε κατά τη ζωή του Κυρίου Ιησού Χριστού στη σάρκα, χωρίς να υπάρχει απόσταση μεταξύ Αυτού και των ανθρώπων, να πάψει να υφίσταται. Τα μόνα πράγματα που προκαλούσε στους ανθρώπους το πνευματικό σώμα ήταν συναισθήματα φόβου, αποφυγής και ένα βλέμμα δίχως λόγια. Δεν θα είχαν τολμήσει να Τον πλησιάσουν ή να επιδοθούν σε διάλογο μαζί Του, πόσο μάλλον να Τον ακολουθήσουν, να Τον εμπιστευτούν ή να Τον θαυμάσουν. Ο Θεός δεν επιθυμούσε να δει αυτό το είδος συναισθήματος που είχαν οι άνθρωποι γι’ Αυτόν. Δεν ήθελε να δει τους ανθρώπους να Τον αποφεύγουν ή να απομακρύνονται απ’ Αυτόν· το μόνο που ήθελε ήταν να Τον κατανοήσουν οι άνθρωποι, να Τον πλησιάσουν και να γίνουν η οικογένειά Του. Αν η ίδια σου η οικογένεια, τα παιδιά σου, σε έβλεπαν και δεν σε αναγνώριζαν, δεν τολμούσαν να σε πλησιάσουν και πάντα σε απέφευγαν, αν δεν μπορούσες να αποκτήσεις την κατανόησή τους για όλα όσα είχες κάνει γι’ αυτούς, πώς θα αισθανόσουν; Δεν θα ήταν επώδυνο; Δεν θα ήσουν συντετριμμένος; Έτσι ακριβώς αισθάνεται ο Θεός όταν Τον αποφεύγουν οι άνθρωποι. Έτσι, μετά την ανάστασή Του, ο Κύριος Ιησούς εμφανίστηκε στους ανθρώπους πάλι με τη μορφή σάρκας και οστών, και συνέχιζε να τρώει και να πίνει με αυτούς. Ο Θεός βλέπει τους ανθρώπους ως οικογένεια και ο Θεός θέλει η ανθρωπότητα να Τον βλέπει επίσης ως τον πιο αγαπητό σ’ αυτήν· μόνο έτσι μπορεί ο Θεός να κερδίσει πραγματικά τους ανθρώπους και μόνο έτσι μπορούν οι άνθρωποι να αγαπούν και να λατρεύουν πραγματικά τον Θεό. Τώρα μπορείτε να κατανοήσετε την πρόθεσή Μου όταν διάλεξα αυτά τα δύο εδάφια των Γραφών, στις οποίες ο Κύριος Ιησούς τρώει ψωμί και εξηγεί τις Γραφές μετά την ανάστασή Του και στις οποίες οι μαθητές Τού δίνουν ένα ψητό ψάρι για να φάει;

Μπορεί να ειπωθεί ότι είχε αφιερωθεί πολλή και προσεκτική σκέψη στη σειρά των πραγμάτων που είπε και έκανε ο Κύριος Ιησούς μετά την ανάστασή Του. Αυτά τα πράγματα ήταν γεμάτα με τη βαθιά στοργή που είχε ο Θεός προς την ανθρωπότητα, όπως και γεμάτα με την εκτίμηση και τη σχολαστική φροντίδα που Αυτός είχε για τη στενή σχέση που είχε δημιουργήσει με την ανθρωπότητα κατά τον χρόνο Του στη σάρκα. Ακόμη περισσότερο, ήταν γεμάτα με τη νοσταλγία και τη λαχτάρα που Αυτός ένιωθε για τη ζωή Του στην οποία έτρωγε και ζούσε μαζί με τους ακόλουθούς Του κατά τον χρόνο Του στη σάρκα. Έτσι, ο Θεός δεν ήθελε οι άνθρωποι να νιώθουν απόσταση ανάμεσα στον Θεό και στον άνθρωπο ούτε και ήθελε να απομακρυνθεί η ανθρωπότητα από τον Θεό. Ακόμη περισσότερο, δεν ήθελε να νιώσει η ανθρωπότητα πως ο Κύριος Ιησούς μετά την ανάστασή Του δεν ήταν πια ο Κύριος που είχε υπάρξει τόσο οικείος με τους ανθρώπους, πως δεν ήταν πια μαζί με την ανθρωπότητα επειδή είχε επιστρέψει στο πνευματικό βασίλειο, είχε επιστρέψει στον Πατέρα τον οποίο οι άνθρωποι ποτέ δεν μπορούσαν να δουν ή να φτάσουν. Δεν ήθελε οι άνθρωποι να νιώσουν πως είχε προκύψει κάποια διαφορά στη θέση μεταξύ Αυτού και της ανθρωπότητας. Όταν ο Θεός βλέπει ανθρώπους που θέλουν να Τον ακολουθήσουν, αλλά που Τον κρατούν σε σεβαστή απόσταση, η καρδιά Του πονά, γιατί αυτό σημαίνει πως οι καρδιές τους είναι πολύ μακριά απ’ Αυτόν και πως θα Του είναι πολύ δύσκολο να κερδίσει τις καρδιές τους. Επομένως, αν Αυτός είχε εμφανιστεί στους ανθρώπους σε ένα πνευματικό σώμα που δεν μπορούσαν να δουν ή ν’ αγγίξουν, αυτό θα είχε απομακρύνει τον άνθρωπο από τον Θεό για άλλη μια φορά, όπως και θα είχε οδηγήσει την ανθρωπότητα να θεωρήσει εσφαλμένα πως ο Χριστός, μετά την ανάστασή Του, είχε υπερυψωθεί, πως ήταν διαφορετικής φύσης από τους ανθρώπους και πως ήταν κάποιος που δεν μπορούσε πια να μοιραστεί το τραπέζι με ανθρώπους και να φάει μαζί τους, επειδή οι άνθρωποι είναι αμαρτωλοί, ακάθαρτοι και ποτέ δεν μπορούν να πλησιάσουν τον Θεό. Για να διαλύσει αυτές τις παρανοήσεις της ανθρωπότητας, ο Κύριος Ιησούς έκανε διάφορα από τα πράγματα που συνήθιζε να κάνει στη σάρκα, όπως καταγράφεται στη Βίβλο: «λαβών τον άρτον ευλόγησε και κόψας έδιδεν εις αυτούς». Τους εξήγησε επίσης τις Γραφές, όπως συνήθιζε να κάνει στο παρελθόν. Όλα αυτά τα πράγματα που έκανε ο Κύριος Ιησούς, έκαναν κάθε άνθρωπο που Τον έβλεπε να νιώθει πως ο Κύριος δεν είχε αλλάξει, πως ήταν ακόμα ο ίδιος Κύριος Ιησούς. Παρόλο που είχε καρφωθεί στον σταυρό και είχε βιώσει τον θάνατο, είχε αναστηθεί και δεν είχε αφήσει την ανθρωπότητα. Είχε επιστρέψει για να βρίσκεται ανάμεσα στους ανθρώπους, ενώ τίποτα σχετικά μ’ Αυτόν δεν είχε αλλάξει. Ο Υιός του ανθρώπου που στεκόταν ενώπιον των ανθρώπων ήταν ακόμα ο ίδιος Κύριος Ιησούς. Η συμπεριφορά Του και ο τρόπος με τον οποίο συζητούσε με τους ανθρώπους έμοιαζαν ιδιαίτερα οικεία. Εξακολουθούσε να είναι τόσο γεμάτος στοργική καλοσύνη, χάρη και μακροθυμία —εξακολουθούσε να είναι ο ίδιος Κύριος Ιησούς που αγαπούσε τους άλλους όπως αγαπούσε τον εαυτό Του, που μπορούσε να συγχωρήσει την ανθρωπότητα εβδομήντα επί επτά. Όπως έκανε πάντα πριν, Αυτός έφαγε με τους ανθρώπους, συζήτησε μαζί τους τις Γραφές και, το σπουδαιότερο, ήταν πλασμένος από σάρκα και οστά, και μπορούσαν να Τον δουν και να Τον αγγίξουν, ακριβώς όπως πρότερα. Ο Υιός του ανθρώπου καθώς ήταν επέτρεψε στους ανθρώπους να νιώσουν οικειότητα, να αισθανθούν άνετα και να νιώσουν τη χαρά του να ανακτάς κάτι που είχε χαθεί. Με σπουδαία ευκολία, εκείνοι ξεκίνησαν με θάρρος και σιγουριά να βασίζονται πάνω Του και να στηρίζονται σ’ αυτόν τον Υιό του ανθρώπου που μπορούσε να συγχωρήσει την ανθρωπότητα για τις αμαρτίες της. Ξεκίνησαν επίσης να προσεύχονται στο όνομα του Κυρίου Ιησού δίχως δισταγμό, να προσεύχονται να λάβουν τη χάρη Του, την ευλογία Του και να αποκτήσουν γαλήνη και χαρά από Αυτόν, να λάβουν τη φροντίδα και την προστασία Του, όπως και ξεκίνησαν να θεραπεύουν τους ασθενείς και να εκβάλλουν τα δαιμόνια στο όνομα του Κυρίου Ιησού.

Κατά το διάστημα που ο Κύριος Ιησούς εργάστηκε στη σάρκα, οι περισσότεροι από τους ακόλουθούς Του δεν μπορούσαν να επαληθεύσουν πλήρως την ταυτότητά Του και τα όσα είπε. Όταν πλησίαζε στον σταυρό, οι ακόλουθοί Του διατηρούσαν μια στάση παρατήρησης. Ύστερα, από τη στιγμή που καρφώθηκε στον σταυρό έως ότου ενταφιάστηκε, οι άνθρωποι διατηρούσαν μια στάση απογοήτευσης προς Αυτόν. Κατά το διάστημα αυτό, οι άνθρωποι είχαν ήδη περάσει, στις καρδιές τους, από την αμφιβολία σχετικά με τα πράγματα που είχε πει ο Κύριος Ιησούς κατά τον χρόνο Του στη σάρκα στην απόλυτη άρνησή τους. Ύστερα, όταν εξήλθε από τον τάφο και εμφανίστηκε στους ανθρώπους, στον έναν μετά τον άλλον, η πλειοψηφία των όσων Τον είδαν με τα ίδια τους τα μάτια ή άκουσαν τα νέα της ανάστασής Του άλλαξαν σταδιακά τη στάση τους από την άρνηση στον σκεπτικισμό. Μόνο όταν ο Κύριος Ιησούς ζήτησε από τον Θωμά να αγγίξει το πλευρό Του με το χέρι του και όταν έκοψε το ψωμί και το έφαγε μπροστά στο πλήθος μετά την ανάστασή Του και, κατόπιν, προχώρησε στο να φάει ένα ψητό ψάρι μπροστά τους, δέχτηκαν αυτοί πραγματικά το γεγονός πως ο Κύριος Ιησούς ήταν ο Χριστός στη σάρκα. Θα μπορούσατε να πείτε πως ήταν λες και το πνευματικό αυτό σώμα με σάρκα και οστά, που στεκόταν ενώπιον εκείνων των ανθρώπων, αφύπνιζε τον καθένα τους από κάποιο όνειρο: Ο Υιός του ανθρώπου που στεκόταν μπροστά τους ήταν Εκείνος που υπήρχε από αμνημονεύτων χρόνων. Είχε μορφή, σάρκα και οστά, και είχε ήδη ζήσει και φάει στο πλευρό της ανθρωπότητας για μεγάλο διάστημα… Τη στιγμή εκείνη, οι άνθρωποι αισθάνθηκαν πως η ύπαρξή Του ήταν τόσο αληθινή και τόσο υπέροχη. Την ίδια στιγμή, ήταν επίσης τόσο περιχαρείς και ευτυχισμένοι, και κατακλυσμένοι από συναισθήματα. Η επανεμφάνισή Του επέτρεψε στους ανθρώπους να δουν πραγματικά την ταπεινότητά Του, να νιώσουν την εγγύτητά Του και την προσήλωσή Του στην ανθρωπότητα, και να νιώσουν πόσο πολύ τους σκέφτοταν Εκείνος. Η σύντομη αυτή επανασύνδεση, έκανε τους ανθρώπους που είδαν τον Κύριο Ιησού να νιώσουν σαν να είχε περάσει μια ζωή. Οι χαμένες, μπερδεμένες, φοβισμένες, ανήσυχες, γεμάτες λαχτάρα και μουδιασμένες τους καρδιές βρήκαν παρηγοριά. Δεν είχαν πια αμφιβολίες και δεν ήταν πια απογοητευμένοι, γιατί ένιωθαν πως πλέον υπήρχε ελπίδα και κάτι στο οποίο μπορούσαν να στηριχτούν. Ο Υιός του ανθρώπου που στεκόταν τότε ενώπιόν τους θα ήταν πάντοτε η οπισθοφυλακή τους· θα ήταν ο ισχυρός τους πύργος, το καταφύγιο τους για όλη την αιωνιότητα.

Παρόλο που ο Κύριος Ιησούς είχε αναστηθεί, η καρδιά και το έργο Του δεν είχαν αφήσει την ανθρωπότητα. Εμφανιζόμενος στους ανθρώπους, τους είπε πως σε όποια μορφή κι αν υπήρχε Αυτός, θα συνόδευε τους ανθρώπους, θα βάδιζε μαζί τους και θα ήταν μαζί τους παντού και πάντα. Τους είπε πως, παντού και πάντα, θα φρόντιζε την ανθρωπότητα και θα την καθοδηγούσε, θα της επέτρεπε να Τον βλέπει και να Τον αγγίζει, και θα διασφάλιζε να μη νιώθει ποτέ ξανά αβοήθητη. Ο Κύριος Ιησούς ήθελε να μάθουν οι άνθρωποι πως δεν ζουν μόνοι σ’ αυτόν τον κόσμο. Η ανθρωπότητα έχει τη φροντίδα του Θεού· ο Θεός είναι μαζί της. Οι άνθρωποι μπορούν πάντοτε να στηρίζονται στον Θεό και Αυτός αποτελεί οικογένεια για τον κάθε ακόλουθό Του. Με στήριγμα τον Θεό, η ανθρωπότητα δεν θα νιώθει πια μόνη ή αβοήθητη, ενώ εκείνοι που Τον δέχονται ως προσφορά περί αμαρτίας τους, δεν θα είναι πια δέσμιοι της αμαρτίας. Στα μάτια των ανθρώπων, αυτά τα τμήματα του έργου Του που εκτέλεσε ο Κύριος Ιησούς μετά την ανάστασή Του, ήταν πολύ μικρά πράγματα, αλλά, όπως το βλέπω Εγώ, το κάθε ένα πράγμα που έκανε ήταν τόσο γεμάτο νόημα, τόσο πολύτιμο, τόσο σημαντικό και βαρυσήμαντο.

Παρόλο που ο χρόνος που πέρασε ο Κύριος Ιησούς εκτελώντας έργο στη σάρκα ήταν γεμάτος κακουχίες και βάσανα, εκπλήρωσε ολοκληρωτικά και απόλυτα το έργο Του την εποχή εκείνη στη σάρκα, για να λυτρώσει την ανθρωπότητα μέσω της εμφάνισής Του στο πνευματικό Του σώμα από σάρκα και αίμα. Ξεκίνησε τη διακονία Του με την ενσάρκωσή Του και ολοκλήρωσε τη διακονία Του με την εμφάνισή Του στην ανθρωπότητα στη σαρκική Του μορφή. Προανήγγειλε την Εποχή της Χάριτος, ξεκινώντας τη νέα εποχή μέσω της ταυτότητάς Του ως Χριστός. Μέσω της ταυτότητάς Του ως Χριστός, επιτέλεσε έργο στην Εποχή της Χάριτος, ενώ ενδυνάμωσε και οδήγησε όλους τους ακόλουθούς Του στην Εποχή της Χάριτος. Για το έργο του Θεού, μπορεί να ειπωθεί πως Αυτός πραγματικά ολοκληρώνει αυτό που αρχίζει. Υπάρχουν στάδια και ένα σχέδιο, και το έργο είναι γεμάτο με τη σοφία, την παντοδυναμία, τις θαυμαστές Του πράξεις, και την αγάπη και το έλεός Του. Φυσικά, ο κύριος άξονας που διέρχεται από όλο το έργο του Θεού, είναι η φροντίδα Του για την ανθρωπότητα· είναι διαποτισμένο με το ενδιαφέρον που Αυτός νιώθει και που ποτέ δεν μπορεί να παραμερίσει. Σε αυτούς τους στίχους της Βίβλου, σε καθετί που ο Κύριος Ιησούς έκανε μετά την ανάστασή Του, αποκαλύφθηκαν οι αμετάβλητες ελπίδες και το ενδιαφέρον του Θεού για την ανθρωπότητα, όπως και η σχολαστική φροντίδα Του και η αγάπη Του για την ανθρωπότητα. Τίποτε από αυτά δεν έχει αλλάξει ποτέ μέχρι και τη σημερινή ημέρα —μπορείτε να το δείτε; Όταν το βλέπετε αυτό, οι καρδιές σας δεν πλησιάζουν ασυναίσθητα τον Θεό; Αν ζούσατε σ’ εκείνη την εποχή και σας εμφανιζόταν ο Κύριος Ιησούς, μετά την ανάστασή Του σε μια υλική μορφή για να Τον δείτε και, αν καθόταν μπροστά σας, έτρωγε ψωμί και ψάρι, σας εξηγούσε τις Γραφές και μιλούσε μαζί σας, τότε πώς θα αισθανόσασταν; Θα αισθανόσασταν ευτυχισμένοι; Ή θα αισθανόσασταν ένοχοι; Οι πρότερες παρανοήσεις και η αποφυγή του Θεού, οι διαμάχες με τον Θεό και οι αμφιβολίες γι’ Αυτόν, δεν θα εξαφανίζονταν όλες έτσι απλά; Η σχέση μεταξύ Θεού και ανθρώπου δεν θα γινόταν πιο κανονική και πρέπουσα;

Ερμηνεύοντας τα περιορισμένα αυτά κεφάλαια της Βίβλου, εντοπίζετε καμιά ατέλεια στη διάθεση του Θεού; Εντοπίζετε καμιά νόθευση στην αγάπη του Θεού; Βλέπετε καθόλου απάτη ή κακό στην παντοδυναμία ή στη σοφία του Θεού; Σίγουρα όχι! Τώρα, μπορείτε να πείτε με σιγουριά πως ο Θεός είναι άγιος; Μπορείτε να πείτε με σιγουριά πως κάθε ένα από τα συναισθήματα του Θεού αποτελεί μια αποκάλυψη της ουσίας και της διάθεσής Του; Ελπίζω πως αφού διαβάσατε τα λόγια αυτά, η κατανόηση που αποκτήσατε από αυτά θα σας βοηθήσει και θα σας αποφέρει οφέλη στην επιδίωξή σας για αλλαγή διάθεσης και φόβο Θεού και πως τα λόγια αυτά θα σας αποφέρουν καρπούς, καρπούς που θα αυξάνονται μέρα με τη μέρα, ώστε κατά τη διαδικασία αυτής της επιδίωξης να έρθετε όλο και πιο κοντά στον Θεό, όλο και πιο κοντά στο πρότυπο που απαιτεί ο Θεός. Δεν θα αποστρέφεστε πια την επιδίωξη της αλήθειας και δεν θα νιώθετε πια πως η επιδίωξη της αλήθειας και η αλλαγή της διάθεσης είναι κάτι το φορτικό ή το περιττό. Αντιθέτως, παρακινημένοι από την έκφραση της πραγματικής διάθεσης του Θεού και την αγία ουσία του Θεού, θα λαχταράτε το φως, θα λαχταράτε τη δικαιοσύνη και θα πάρετε την απόφαση να επιδιώκετε την αλήθεια, να επιδιώκετε την ικανοποίηση των προθέσεων του Θεού και θα γίνετε ένας άνθρωπος που έχει κερδηθεί από τον Θεό· θα γίνεται ένας πραγματικός άνθρωπος.

Σήμερα έχουμε μιλήσει για ορισμένα πράγματα που έκανε ο Θεός στην Εποχή της Χάριτος, όταν ενσαρκώθηκε για πρώτη φορά. Από τα πράγματα αυτά, είδαμε τη διάθεση που Αυτός εξέφρασε και αποκάλυψε στη σάρκα, καθώς και την κάθε πτυχή αυτού που Αυτός έχει και είναι. Όλες αυτές οι πτυχές αυτού που Αυτός έχει και είναι μοιάζουν ιδιαίτερα εξανθρωπισμένες, αλλά η πραγματικότητα είναι πως η ουσία όλων όσα έχει αποκαλύψει και εκφράσει είναι αναπόσπαστη από την ίδια Του τη διάθεση. Κάθε μέθοδος και κάθε πτυχή του Θεού ενσαρκωμένου που εκφράζει τη διάθεσή Του στην ανθρώπινη φύση, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ίδια Του την ουσία. Επομένως, είναι πολύ σημαντικό που ο Θεός ήλθε στην ανθρωπότητα χρησιμοποιώντας τον τρόπο της ενσάρκωσης. Επίσης σημαντικό είναι το έργο που έκανε στη σάρκα, αλλά ακόμα πιο σημαντικά για κάθε άνθρωπο που ζει στη σάρκα, για κάθε άνθρωπο που ζει στη διαφθορά είναι η διάθεση που αποκάλυψε και οι προθέσεις που εξέφρασε. Είναι αυτό κάτι που μπορείτε να κατανοήσετε; Αφού κατανοήσατε τη διάθεση του Θεού και αυτό που Αυτός έχει και είναι, βγάλατε κάποιο συμπέρασμα για το πώς πρέπει να φέρεστε στον Θεό; Τέλος, σε απάντηση στην ερώτηση αυτή, θα ήθελα να σας δώσω τρεις συμβουλές: Πρώτον, μη δοκιμάζεις τον Θεό. Όσα κι αν κατανοείς για τον Θεό και όσα κι αν γνωρίζεις για τη διάθεσή Του, σε καμία περίπτωση μην Τον δοκιμάζεις. Δεύτερον, μην αναμετριέσαι με τον Θεό για θέση. Όποιου είδους θέση κι αν σου δίνει ο Θεός, όποιου είδους έργο κι αν σου εμπιστεύεται, όποιου είδους καθήκον κι αν σε καλεί να εκτελέσεις και όσο κι αν έχεις δαπανήσει τον εαυτό σου και όσα κι αν έχεις θυσιάσει για τον Θεό, σε καμία περίπτωση μην αναμετριέσαι μαζί Του για θέση. Τρίτον, μην ανταγωνίζεσαι τον Θεό. Ανεξάρτητα από το εάν κατανοείς ή αν μπορείς να υποταχθείς σ’ αυτά που κάνει μαζί σου ο Θεός, σ’ αυτά που κανονίζει για εσένα και στα πράγματα που σου προσφέρει, σε καμία περίπτωση μην ανταγωνίζεσαι τον Θεό. Αν μπορείς να τηρείς αυτές τις τρεις συμβουλές, τότε θα είσαι αρκετά ασφαλής και δεν θα είσαι επιρρεπής στο να εξαγριώνεις τον Θεό. Εδώ θα σταματήσουμε τη σημερινή συναναστροφή!

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Γ΄