69. Επιστρέφοντας στον Ορθό Δρόμο
Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Το να υπηρετεί κανείς τον Θεό δεν είναι απλή υπόθεση. Εκείνοι των οποίων η διεφθαρμένη διάθεση παραμένει αμετάβλητη, δεν μπορούν ποτέ να υπηρετήσουν τον Θεό. Αν η διάθεσή σου δεν έχει κριθεί και παιδευτεί από τον λόγο του Θεού, τότε εξακολουθεί να αντιπροσωπεύει τον Σατανά. Αυτό από μόνο του αρκεί για να αποδείξει ότι η υπηρεσία σου προς τον Θεό προέρχεται από την δική σου καλή πρόθεση. Αποτελεί υπηρεσία βασισμένη στη σατανική φύση σου. Υπηρετείς τον Θεό με τον φυσικό χαρακτήρα σου και σύμφωνα με τις δικές σου προσωπικές προτιμήσεις· επιπλέον, σκέφτεσαι συνεχώς ότι ο Θεός χαίρεται με ό,τι επιθυμείς να κάνεις και μισεί οτιδήποτε δεν επιθυμείς να κάνεις, ενώ καθοδηγείσαι εξ ολοκλήρου από τις δικές σου προτιμήσεις στο έργο σου. Μπορεί αυτό να ονομαστεί υπηρεσία προς τον Θεό; Τελικά, η διάθεσή της ζωής σου δεν πρόκειται να αλλάξει ούτε στο ελάχιστο· αντίθετα, θα γίνεις ακόμα πιο πεισματάρης επειδή υπηρετούσες τον Θεό, και αυτό θα κάνει τη διεφθαρμένη σου διάθεση να εδραιωθεί βαθιά. Με τον τρόπο αυτόν, θα αναπτύξεις μέσα σου κανόνες για την υπηρεσία προς τον Θεό, οι οποίοι βασίζονται κυρίως στο δικό σου χαρακτήρα, και την εμπειρία που προέρχεται από την υπηρεσία σου, ανάλογα με τη δική σου διάθεση. Αυτές είναι οι εμπειρίες και τα διδάγματα του ανθρώπου. Είναι η φιλοσοφία που έχει ο άνθρωπος για τη ζωή στον κόσμο. Τέτοιου είδους άνθρωποι ανήκουν στους Φαρισαίους και τους θρησκευτικούς αξιωματούχους. Αν δεν αφυπνιστούν και δεν μετανοήσουν, τότε σίγουρα θα γίνουν οι ψευδόχριστοι και οι αντίχριστοι που εξαπατούν τους ανθρώπους κατά τις έσχατες ημέρες» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η θρησκευτική υπηρεσία πρέπει να εξυγιανθεί). Όταν διάβασα αυτό το εδάφιο: «Το να υπηρετεί κανείς τον Θεό δεν είναι απλή υπόθεση. Εκείνοι των οποίων η διεφθαρμένη διάθεση παραμένει αμετάβλητη, δεν μπορούν ποτέ να υπηρετήσουν τον Θεό. Αν η διάθεσή σου δεν έχει κριθεί και παιδευτεί από τον λόγο του Θεού, τότε εξακολουθεί να αντιπροσωπεύει τον Σατανά», ένιωσα βαθιά συγκινημένος. Έχω βιώσει την αποτυχία παλιότερα. Έκανα το καθήκον μου με αλαζονεία και πολλή υπεροψία. Επιδεικνυόμουν για να μ’ έχουν σε υπόληψη οι άλλοι. Εν αγνοία μου, είχα αρχίσει ν’ αντιστέκομαι στον Θεό. Αργότερα, με την κρίση των λόγων του Θεού, συνειδητοποίησα την πηγή της σατανικής μου φύσης κι αντίστασης κι άρχισα να μετανοώ.
Το 2013 μ’ επέλεξαν για επικεφαλής της εκκλησίας. Έδειχνα μεγάλο ζήλο. Αν οι άλλοι είχαν πρόβλημα, τους συναναστρεφόμουν με τα λόγια του Θεού. Λύνοντας τα προβλήματά τους, εκτελούσαν κανονικά τα καθήκοντά τους. Λίγους μήνες μετά, ο επικεφαλής μου μού είπε: «Είναι μια εκκλησία με πολλά νέα μέλη. Οι άλλοι λένε ότι πρέπει να γίνεις επικεφαλής εκεί». Είπα «ναι» με αυτοπεποίθηση. Σκέφτηκα ότι έπρεπε να ποτίσω τους νεοφερμένους για να μάθουν γρήγορα την αλήθεια, να ριζώσουν στην αληθινή οδό. Όταν έφτασα στην εκκλησία, κατάλαβα τη γενική κατάσταση και σημείωσα τις δυσκολίες των αδελφών, σχεδιάζοντας να τους βοηθήσω έπειτα με σχετικά λόγια του Θεού. Ένιωσα ότι επειδή μόλις είχα πάει, πολλοί αδελφοί και αδελφές δεν με γνώριζαν, οπότε έπρεπε να προσπαθήσω να συναναστραφώ περισσότερο μαζί τους. Αν έκανα καλή δουλειά στο έργο της εκκλησίας σε σύντομο διάστημα, θα ένιωθαν ότι κατείχα την πραγματικότητα της αλήθειας και ότι ήμουν ικανός. Τότε θα σχημάτιζαν καλή εντύπωση κι οι επικεφαλής. Η εκκλησία τότε γνωστοποίησε τις αλήθειες που θα εισαγάγαμε σε εκείνη τη φάση και χρειαζόμασταν κάποια σχετικά λόγια του Θεού. Ενθουσιάστηκα. Ήταν ευκαιρία να δείξω την αξία μου. Βρήκα κάποια λόγια του Θεού σχετικά μ’ αυτές τις πτυχές της αλήθειας και τα οργάνωσα προσεκτικά, ενώ σκεφτόμουν διαρκώς: «Αύριο θα συναθροιστούν οι συνεργάτες. Θα δουν ότι ξενύχτησα ψάχνοντας αυτά τα λόγια του Θεού και θα πουν πόσο υπεύθυνα κάνω το καθήκον μου». Εκείνο το βράδυ, είχε σχεδόν ξημερώσει όταν τελείωσα τη δουλειά. Φυσικά, αφού είχα ψάξει τόσο τα λόγια του Θεού, οι συνεργάτες μου με παίνεψαν. Κάποιος είπε: «Δείτε τον αδελφό Τσεν. Εργάζεται πολύ σκληρά. Ξενύχτησε ψάχνοντας τα σχετικά εδάφια». Κάποιοι είπαν: «Ναι. Ο αδελφός Τσεν μάλλον διαβάζει πολύ τα λόγια του Θεού». Ο αδελφός που ήταν οικοδεσπότης είπε ανήσυχος: «Αδελφέ Τσεν, πόσο ξενύχτησες για να βρεις όλα αυτά τα σχετικά εδάφια στον λόγο του Θεού;» Όταν το άκουσα αυτό, εκστασιάστηκα. Δεν είχα ξενυχτήσει χωρίς λόγο και οι άλλοι έβλεπαν πόση προσπάθεια είχα αφιερώσει. Κρύβοντας τον ενθουσιασμό μου, είπα: «Είχε σχεδόν χαράξει όταν τελείωσα. Συχνά ξενυχτώ για το καθήκον μου, όπως πρέπει. Μην το κάνουμε θέμα. Έπρεπε να βρω κάτι να συναναστραφούμε σήμερα». Ο οικοδεσπότης αδελφός είπε ότι έκανα ευσυνείδητα το καθήκον μου, με το ξενύχτι και την επιμονή μου. Η καρδιά μου πλημμύρισε από ευτυχία: Θα εργαστώ πιο σκληρά για να πουν όλοι ότι είμαι ικανός.
Αργότερα, καθώς διαδίδαμε το ευαγγέλιο, ιδρύσαμε μερικές ακόμα εκκλησίες. Εργαζόμουν καθημερινά ολημερίς, ποτίζοντας τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Διάβαζα τα λόγια του Θεού σε όσους είχαν προβλήματα, τους συναναστρεφόμουν για να τους βοηθήσω, κι ο κόσμος με εκτιμούσε πιο πολύ. Μια φορά, κάποιοι αδελφοί και αδελφές συνάντησαν ένα πρόβλημα ενώ διέδιδαν το ευαγγέλιο. Ένιωσαν αρνητικοί, οπότε ήρθαν σε μένα. Μοιράστηκα τις παλιές εμπειρίες μου στη διάδοση του ευαγγελίου. Είπα: «Μίλησα σε πολλούς που δεν το δέχονταν. Κάποιοι μ’ έδιωξαν με τις κλοτσιές. Τότε, μου είχε φανεί κι εμένα πολύ δύσκολο, οπότε προσευχήθηκα στον Θεό. Ξενύχτησα ψάχνοντας σχετικά λόγια του Θεού, κι επέστρεψα για να τους συναναστραφώ. Ήθελα να λάβουν τη σωτηρία Του τις έσχατες ημέρες. Όσο δύσκολο κι αν ήταν, αρνήθηκα να τα παρατήσω. Τελικά, τους έφερα όλους στο ποίμνιο…» Όταν τελείωσα, ένας αδελφός είπε με θαυμασμό: «Ο αδελφός Τσεν υπέμεινε τόσες δυσκολίες, άλλα άντεξε». Κάποιος είπε: «Να διαδίδουμε το ευαγγέλιο όπως ο αδελφός Τσεν». Όταν είδα πόσο με εκτιμούσαν, ένιωσα να πετάω στα σύννεφα. Έπειτα από αυτό, όσοι δυσκολεύονταν στα καθήκοντά τους απευθύνονταν σε μένα για βοήθεια κι όχι στον συνεργάτη μου. Στα καθήκοντά τους, όλοι έκαναν ό,τι τους ζητούσα. Βλέποντας πόσο με εκτιμούσαν, μεγάλωνε η αυτοεκτίμησή μου. Ένιωθα σαν πυλώνας της εκκλησίας.
Σε μια συνάθροιση έλεγα συνέχεια πόσο είχα υποφέρει, τι τίμημα είχα πληρώσει για το καθήκον μου και τι αποτελέσματα είχα επιτύχει. Μια αδερφή μού είπε ξαφνικά: «Αδερφέ Τσεν, μιλάς πολύ για το πόσο υπέφερες στο καθήκον σου, αλλά δεν έχεις πει για τις αδυναμίες σου ή τις διεφθαρμένες σου διαθέσεις, τι έχεις μάθει για σένα, πώς αναζήτησες την αλήθεια για να βρεις λύσεις. Φαίνεται σαν να μην έχεις καμία διαφθορά…» Μόλις τελείωσε, οι άλλοι απλώς με κοίταζαν. Είχα μείνει άναυδος. Ένιωθα να με κολλάνε στον τοίχο, κοκκίνισα. Σκέφτηκα: «Αυτό που είπες με έκανε να φανώ γελοίος μπροστά σε όλους. Τι θα σκεφτούν για μένα;» Προσπαθώντας να σώσω τον εγωισμό μου, είπα: «Αδελφή, έχεις δίκιο. Το παραδέχομαι. Τώρα όμως οι αδελφοί και οι αδελφές γίνονται αρνητικοί στα καθήκοντά τους. Δεν πρέπει να εστιάζουμε μόνο στη διαφθορά, αλλά και σε θετικούς τρόπους άσκησης, είναι ο μόνος τρόπος να βρουν την πίστη τους οι αδελφοί και οι αδελφές…» Αργότερα, κάποιοι αδελφοί και αδελφές μού είπαν ότι όποτε μιλούσα για τις εμπειρίες μου, παρέλειπα κατά πολύ τη διαφθορά που είχε εμφανιστεί μέσα μου, κι επειδή είχα μιλήσει τόσο πολύ για το πώς υπέφερα στο καθήκον μου, φαινόμουν αυθεντία στην άσκηση της αλήθειας. Όταν μου τα είπαν αυτά, ένιωσα κάπως αμήχανα. Δεν ήταν κατάλληλα αυτά που είπα; Κάποιες φορές είχα παραδεχτεί ότι υπήρξα εγωιστής. Και πάντα πετύχαινα καλά αποτελέσματα στο καθήκον μου και βοηθούσα στο έργο της εκκλησίας. Αυτό δεν σήμαινε ότι έκανα σωστή συναναστροφή; Έτσι λοιπόν, δεν έκανα ενδοσκόπηση.
Αργότερα, όπως όριζε το καθήκον μου, μεταφέρθηκα σ’ άλλη εκκλησία να συνεχίσω το έργο μου. Σε μια συνάθροιση, ο αδελφός Τσανγκ μού είπε σοβαρά: «Αδελφέ Τσεν, απ’ όταν έφυγες από εκείνη την εκκλησία, κάποιοι έχασαν το ενδιαφέρον για το καθήκον τους. Στις δυσκολίες, δεν διαβάζουν τα λόγια του Θεού ούτε αναζητούν την αλήθεια. Θέλουν απλώς να το διορθώσεις εσύ. Ορισμένοι δεν θέλουν καν να πάνε σε συναθροίσεις. Αυτό δείχνει ότι δεν εξυμνούσες τον Θεό ούτε Του έδινες μαρτυρία στο καθήκον σου. Έκανες επίδειξη, ώστε οι άλλοι να σε θεωρήσουν σπουδαίο. Αυτό είναι σατανικό. Θα πρέπει να κάνεις ενδοσκόπηση». Όταν το άκουσα, έμεινα εμβρόντητος. Τι συνέβη; Όλοι λάτρευαν εμένα; Αυτό ήταν μεγάλο πρόβλημα. Ανησύχησα και τρόμαξα. Έπειτα από αυτό δεν μπορούσα να προσέξω την υπόλοιπη συναναστροφή. Βρισκόμουν σε σύγχυση. Δεν είχα ιδέα πώς θα το ξεπερνούσα. Όταν γύρισα στο σπίτι σκέφτηκα τα λόγια του αδελφού Τσανγκ. Αρχικά νόμιζα ότι το καθήκον μου είχε φέρει αποτελέσματα κι ότι θα ’λυνα κάποια προβλήματα με την αλήθεια. Δεν μου πέρασε από το μυαλό ότι θα είχα τέτοιες συνέπειες. Αυτό με αναστάτωσε. Πολύ. Ήμουν ανίσχυρος και προσευχήθηκα στον Θεό. Είπα: «Θεέ μου, σε παρακαλώ, διαφώτισέ με ώστε να λύσω το πρόβλημά μου και να καταλάβω τον εαυτό μου».
Στη συνέχεια, διάβασα κάποια λόγια του Θεού. «Όλοι εκείνοι που παίρνουν τον κατήφορο εξυμνούν τον εαυτό τους και γίνονται μάρτυρες του εαυτού τους. Τριγυρνούν και καυχιούνται για τον εαυτό τους, τον εξιδανικεύουν και δεν έχουν βάλει καθόλου τον Θεό στην καρδιά τους. Έχετε κάποια εμπειρία για τι πράγμα μιλάω; Πολλοί άνθρωποι γίνονται διαρκώς μάρτυρες του εαυτού τους: “Έχω υποφέρει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο· έχω κάνει το ένα ή το άλλο έργο· ο Θεός μού έχει φερθεί με τον έναν ή τον άλλον τρόπο· Εκείνος μου ζήτησε να κάνω το ένα ή το άλλο· με έχει σε ιδιαιτέρως υψηλή υπόληψη· τώρα εγώ είμαι έτσι ή αλλιώς”. Μιλάνε σκόπιμα με συγκεκριμένο ύφος και υιοθετούν συγκεκριμένη στάση σώματος. Τελικά, κάποιοι καταλήγουν να πιστεύουν ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι ο Θεός. Μόλις φτάσουν σ’ αυτό το σημείο, το Άγιο Πνεύμα θα τους έχει εγκαταλείψει προ πολλού. Παρόλο που, εν τω μεταξύ, δεν τους δίνεται σημασία και δεν εκδιώκονται, η μοίρα τους έχει προκαθοριστεί και το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να περιμένουν την τιμωρία τους» («Οι άνθρωποι έχουν πάρα πολλές απαιτήσεις από τον Θεό» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»). «Μερικοί μπορεί να χρησιμοποιούν τη θέση τους προκειμένου να καταθέτουν επανειλημμένα για τον εαυτό τους, να μεγαλοποιούν εαυτούς ανταγωνιζόμενοι τον Θεό για ανθρώπους και κύρος. Χρησιμοποιούν διάφορες μεθόδους και μέτρα για να κάνουν τους ανθρώπους να τους λατρεύουν, προσπαθώντας συνεχώς να κερδίζουν ανθρώπους και να τους ελέγχουν. Μερικοί, ακόμη και εσκεμμένα, παραπλανούν τους ανθρώπους ώστε να σκέφτονται ότι είναι θεοί, προκειμένου να μπορούν να αντιμετωπίζονται ως τέτοιοι. Ποτέ δεν θα πουν στους ανθρώπους ότι έχουν διαφθαρεί, ότι είναι, ακόμα, διεφθαρμένοι και αλαζόνες και να μην τους λατρεύουν και ότι, ανεξάρτητα από το πόσο καλά τα καταφέρνουν, όλα οφείλονται στην εξύψωση του Θεού και σε όσα πρέπει να πράττουν ούτως ή άλλως. Γιατί όμως δεν το λένε αυτό; Διότι τρέμουν από τον φόβο τους μήπως χάσουν τη θέση τους στις καρδιές των ανθρώπων. Τούτος είναι ο λόγος για τον οποίο τέτοιοι άνθρωποι ποτέ δεν εξυμνούν τον Θεό και ποτέ δεν γίνονται μάρτυρες του Θεού» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Α΄). Αφού τα διάβασα, ένιωσα συντετριμμένος. Κάνοντας ενδοσκόπηση, είδα ότι είχα δώσει την εντύπωση πως είχα υποφέρει, κι ότι συναναστρεφόμουν πάνω στα λόγια του Θεού για να λύσω τα προβλήματα των άλλων, αλλά το έκανα μόνο για να φανώ καλός, ώστε οι άλλοι να με έχουν σε υπόληψη. Τότε που με είχαν διαλέξει επικεφαλής της εκκλησίας με τα νέα μέλη το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να κατορθώσω πράγματα, που θα έκαναν τους άλλους να με έχουν σε υπόληψη. Γι’ αυτό δούλευα υπερωρίες, ξενυχτούσα διαβάζοντας τα λόγια του Θεού και σχεδιάζοντας τις συναναστροφές μας. Όταν οι άλλοι δυσκολεύονταν να διαδώσουν το ευαγγέλιο δεν τους συναναστράφηκα πάνω στο θέλημα του Θεού και τις αρχές της αλήθειας αλλά καυχιόμουν, προβάλλοντας πόσο είχα υποφέρει διαδίδοντας το ευαγγέλιο. Καθώς βελτιωνόταν το έργο μου, οι αδελφοί και οι αδελφές με επαινούσαν. Το απολάμβανα και έπαιρνα τα εύσημα για τα αποτελέσματα που είχε φέρει το Άγιο Πνεύμα, επιδεικνύοντάς τα ως δικά μου κατορθώματα. Στη συναναστροφή στις συγκεντρώσεις, έβαζα τον εαυτό μου στο προσκήνιο, λέγοντας μόνο τα θετικά, χωρίς να μιλώ για τη διαφθορά μέσα μου. Αν προέκυπτε τέτοιο ζήτημα, το αποσιωπούσα. Όσο για τα δικά μου κακά κίνητρα στο καθήκον μου, δεν ήθελα να τα αναλύσω. Επανειλημμένως, ο Θεός είχε χρησιμοποιήσει τους αδελφούς και τις αδελφές για να αναφέρει τα προβλήματά μου, αλλά για να προστατεύσω τη θέση και την εικόνα μου απλώς τα παραδεχόμουν, χωρίς να κάνω ενδοσκόπηση. Στις συναναστροφές, μιλούσα με στόμφο για να τους ξεγελάσω όλους. Μ’ αυτόν τον τρόπο πίστευα ότι έκανα υπεύθυνα το καθήκον μου και μπορούσα να υπομείνω τις δυσκολίες. Σε όλες τις δυσκολίες της εκκλησίας ή των αδελφών μου, βοηθούσα χωρίς να κάνω πίσω. Αφού εκτέθηκα από τα γεγονότα, κατάλαβα ότι όταν εκτελούσα το καθήκον μου δεν έκανα πράξη την αλήθεια, ούτε σκεφτόμουν το θέλημα του Θεού. Εκμεταλλεύτηκα την ευκαιρία για επίδειξη που μου έδινε το καθήκον μου, ικανοποιώντας την επιθυμία μου για μια θέση. Ενεργώντας έτσι, δεν έφερα τους αδελφούς και τις αδελφές μου ενώπιον του Θεού. Τους έκανα να με λατρεύουν. Αντιμαχόμουν τον Θεό για μια θέση. Τότε συνειδητοποίησα ότι βάδιζα στο μονοπάτι της αντίστασης προς τον Θεό, διαπράττοντας βαριά παράβαση. Ένιωσα μεγάλο φόβο κι πολλές ενοχές. Αναρωτήθηκα: Πώς βάδισα εν αγνοία μου στο μονοπάτι της αντίστασης προς τον Θεό;
Στη συνέχεια, διάβασα αυτό στα λόγια του Θεού. «Από τότε που ο Σατανάς διέφθειρε τους ανθρώπους, η φύση τους άρχισε να αλλάζει, κι εκείνοι έχασαν σταδιακά την αίσθηση της λογικής που κατέχουν οι κανονικοί άνθρωποι. Δεν ενεργούν πια ως ανθρώπινα όντα στη θέση του ανθρώπου· αντίθετα, επιθυμούν να ξεπεράσουν το κύρος του ανθρώπου και λαχταρούν κάτι ανώτερο και μεγαλύτερο. Και ποιο είναι αυτό το ανώτερο κάτι; Επιθυμούν να ξεπεράσουν τον Θεό, να ξεπεράσουν τους ουρανούς και όλα τα υπόλοιπα. Από πού πηγάζει ο λόγος για τον οποίο έχουν γίνει έτσι οι άνθρωποι; Σε τελική ανάλυση, η φύση του ανθρώπου είναι υπερβολικά αλαζονική. […] Από τη στιγμή που η φύση και η ουσία των ανθρώπων γίνονται αλαζονικές, εκείνοι καθίστανται ικανοί να κάνουν πράγματα τα οποία παρακούν τον Θεό και αντιστέκονται σ’ Αυτόν, πράγματα που δεν ακολουθούν τα λόγια Του, πράγματα που δημιουργούν αντιλήψεις γι’ Αυτόν, πράγματα που επαναστατούν εναντίον Του και πράγματα που εξυψώνουν και καταθέτουν μαρτυρία στους ίδιους τους τους εαυτούς. Λες ότι δεν είσαι αλαζονικός, μα, ας υποθέσουμε ότι σου δίνονταν κάποιες εκκλησίες και σου επιτρεπόταν να γίνεις επικεφαλής αυτών· ας υποθέσουμε ότι δεν σε αντιμετώπιζα Eγώ και ότι δεν σε κλάδευε κανείς στην οικογένεια του Θεού: Αφού θα ήσουν για λίγο επικεφαλής τους, θα τους έφερνες στα πόδια σου και θα τους έκανες να υποταχθούν ενώπιόν σου. Και γιατί θα το έκανες αυτό; Θα το καθόριζε η φύση σου· δεν θα ήταν τίποτε άλλο παρά μια φυσική αποκάλυψη. Δεν χρειάζεται να μπεις σε κόπο για να το μάθεις αυτό, ούτε χρειάζεται να βρεις άλλους να σου το διδάξουν ειδικά. Δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτε από αυτά σκόπιμα· αυτού του είδους η κατάσταση σού έρχεται φυσικά: Κάνεις τους ανθρώπους να υποτάσσονται ενώπιόν σου, να σε λατρεύουν, να σε εξυψώνουν, να καταθέτουν μαρτυρία για εσένα και να σε ακούν στα πάντα, και δεν τους επιτρέπεις να υπερβαίνουν τη δικαιοδοσία σου. Υπό την ηγεσία σου, τέτοιες καταστάσεις προκύπτουν με φυσικό τρόπο. Και πώς προκύπτουν αυτές οι καταστάσεις; Καθορίζονται από την αλαζονική φύση του ανθρώπου» («Η αλαζονική φύση του ανθρώπου είναι η βασική αιτία της εναντίωσής του στον Θεό» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»). Τα λόγια του Θεού μ’ έκαναν να καταλάβω γιατί ενώ ήθελα να ικανοποιήσω τον Θεό στο καθήκον μου, είχα αρχίσει άθελά μου να Του αντιστέκομαι. Η πηγή ήταν η αλαζονική σατανική φύση μέσα μου. Υπό τον έλεγχο αυτής της φύσης, είχα μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μου και προσπαθούσα να κάνω επίδειξη όταν ενεργούσα ή μιλούσα, ώστε να με επαινούν και να με λατρεύουν. Όταν οι άλλοι συναντούσαν προβλήματα στην εκπλήρωση των καθηκόντων τους, δεν συναναστρεφόμουν πάνω στην αλήθεια για να τους βοηθήσω να βρουν έναν δρόμο άσκησης. Έλεγα απλώς κενά λόγια για να φανώ καλός και έκανα επίδειξη μιλώντας για το πώς είχα εργαστεί και υποφέρει. Έτσι, όλοι με με είχαν σε μεγάλη υπόληψη και πίστευαν ότι κατανοούσα την αλήθεια και μπορούσα να τους βοηθήσω. Όποτε κάτι τους απασχολούσε έρχονταν σε μένα, ενώ έπρεπε να στρέφονται στον Θεό και ν’ αναζητούν την αλήθεια. Οι καρδιές τους δεν είχαν χώρο για τον Θεό. Κι όταν εγώ μεταφέρθηκα αλλού, μερικοί σταμάτησαν να πηγαίνουν στις συγκεντρώσεις. Έτσι, βέβαια, δεν εκπλήρωνα το καθήκον μου. Απλώς αντιστεκόμουν στον Θεό με κακία. Ήμουν ικανός γι’ αυτό λόγω της έπαρσής μου, της αλαζονείας μου. Είχα μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μου, προστάτευα την εικόνα μου, έκανα τους άλλους να με λατρεύουν και να μ’ έχουν στο επίκεντρο. Λαχταρούσα το κύρος. Είδα ότι, κατά βάθος, δεν είχα κανένα σεβασμό για τον Θεό. Όταν ζεις με αλαζονική φύση, συμβαίνει φυσικά η αντίσταση στον Θεό. Είναι πολύ επικίνδυνο. Σκέφτηκα τους πάστορες στον θρησκευτικό κόσμο. Δεν δίνουν μαρτυρία για τον Θεό ούτε βοηθούν τους πιστούς ν’ ασκήσουν τα λόγια Του. Απλώς εκθέτουν γνώσεις και θεωρία από τη Βίβλο για να εξαπατήσουν τους πιστούς, προβάλλουν το πόσο έχουν υποφέρει στη ζωή, πόσο έχουν διαδώσει το ευαγγέλιο, πόσες εκκλησίες έχουν ιδρύσει. Αυτό κάνει τους πιστούς να τους έχουν σε υπόληψη, να κάνουν ό,τι τους λένε, ακόμα και να τους λατρεύουν. Μερικοί έχουν διαβάσει τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού κι έχουν ακούσει τη φωνή Του, αλλά πάνε στους πάστορες για να το επαληθεύσουν. Χωρίς άδεια δεν ακολουθούν τον Παντοδύναμο Θεό. Οι πάστορες έχουν τον κόσμο υπό τον αυστηρό τους έλεγχο. Βαδίζουν στο μονοπάτι της αντίστασης στον Θεό για να φτιάξουν το δικό τους βασίλειο. Κι εγώ προσπαθούσα να επιδεικνύομαι στο καθήκον μου για να με λατρεύουν οι άλλοι. Σε τι διέφερα από τους πάστορες και τους πρεσβύτερους; Σκέφτηκα αυτά τα νέα μέλη της εκκλησίας: είχαν μάθει για το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες κι υπήρχαν πολλά που δεν ήξεραν ακόμα. Ο Θεός μού έδωσε το καθήκον να είμαι επικεφαλής της εκκλησίας, οπότε έπρεπε να έχω συναναστραφεί περισσότερο πάνω στα λόγια και το έργο του Θεού, ώστε να μάθουν πιο πολλά για την αλήθεια και να θέσουν τις βάσεις για την αληθινή οδό. Τι κατάφερα όμως προσπαθώντας να εκπληρώσω το καθήκον μου; Τους έκανα να με λατρεύουν, αντί να αποκτήσουν γνώση του Θεού. Έβλαψα τους αδελφούς και τις αδελφές μου και διέκοψα το έργο της εκκλησίας. Βάδιζα στον δρόμο του αντίχριστου αντιστεκόμενος στον Θεό. Όσο το σκεφτόμουν, τόσο χειρότερα ένιωθα. Είδα πόσο αλαζόνας υπήρξα, δεν έδειχνα σεβασμό και πρόσβαλλα τη διάθεση του Θεού. Αν δεν είχε χρησιμοποιήσει τους αδελφούς και τις αδελφές μου για να με αντιμετωπίσει έτσι, δεν θα το είχα αναλογιστεί. Αν συνέχιζα, ποιος ξέρει πόσο κακό θα είχα κάνει που θα προκαλούσε την οργή του Θεού. Φοβισμένος, γονάτισα ενώπιον του Θεού και προσευχήθηκα. Είπα: «Θεέ μου! Φέρθηκα αλαζονικά. Κάνω πάντα επίδειξη στο καθήκον μου, κι αυτό έχει κάνει τους άλλους να λατρεύουν εμένα, αντί να βάζουν Εσένα στις καρδιές τους. Σου αντιστάθηκα. Πρέπει να τιμωρηθώ. Θεέ μου! Θέλω να μετανοήσω, να επιδιώξω την αλήθεια, να ξεκινήσω απ’ την αρχή».
Στη συνέχεια διάβασα αυτά τα λόγια του Θεού. «Όντας ένα από τα δημιουργήματα, ο άνθρωπος πρέπει να κρατά τη θέση του και να συμπεριφέρεται με συνείδηση και αίσθηση καθήκοντος και να διαφυλάσσει αυτό που του έχει εμπιστευτεί ο Δημιουργός. Κι ο άνθρωπος πρέπει να συμπεριφέρεται πάντα σωστά και να μην κάνει πράγματα που ξεπερνούν το εύρος των δυνατοτήτων του ή που είναι δυσάρεστα για τον Θεό. Ο άνθρωπος δεν πρέπει να προσπαθεί να είναι σπουδαίος ή ξεχωριστός ή πάνω από τους άλλους, ούτε να προσπαθεί να γίνει Θεός. Αυτά είναι που δεν πρέπει να επιθυμεί ο άνθρωπος. Το να προσπαθεί κάποιος να γίνει σπουδαίος ή ξεχωριστός, είναι γελοίο. Το να ζητά να γίνει Θεός είναι ακόμη χειρότερο. Είναι αηδιαστικό και ποταπό. Εκείνο που είναι αξιέπαινο και που θα έπρεπε να ενδιαφέρει περισσότερο από οτιδήποτε τα δημιουργήματα, είναι να γίνουν αληθινά δημιουργήματα. Αυτός θα πρέπει να είναι ο μοναδικός στόχος τον οποίον όλοι οι άνθρωποι θα έπρεπε να προσπαθούν να πετύχουν» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Α΄). «Ό,τι κι αν είναι αυτό που αναζητούν ή επιθυμούν οι άνθρωποι, μόνο εκείνοι που επιστρέφουν ενώπιον του Δημιουργού, εκπληρώνουν και ολοκληρώνουν με αίσθημα καθήκοντος αυτό που οφείλουν να κάνουν και αυτό που τους έχουν εμπιστευθεί, θα ζήσουν με ελαφριά συνείδηση και με τρόπο δίκαιο και σωστό, χωρίς καθόλου βάσανα. Αυτό είναι το νόημα και η αξία της ζωής» (Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού). Όταν διάβασα τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι Εκείνος είναι ο Κύριος της δημιουργίας κι είναι απολύτως φυσικό οι άνθρωποι να Τον λατρεύουν και να υποτάσσονται σ’ Αυτόν. Επιπλέον, γνώριζα ότι ήμουν απλώς ένας διεφθαρμένος άνθρωπος, ένα ασήμαντο δημιούργημα. Ήμουν γεμάτος σατανικές διαθέσεις —ήμουν αλαζονικός, δόλιος και κακός. Παρ’ όλα αυτά, πάντα προσπαθούσα να κάνω επίδειξη και να βρω μια θέση στην καρδιά των άλλων. Ήμουν ξεδιάντροπος και αλαζόνας πέρα από κάθε λογική. Ντρεπόμουν όλο και πιο πολύ. Μισούσα τον εαυτό μου που δεν γνώριζα τον Θεό. Δεν ήξερα ποιος ήμουν. Το ότι εκπλήρωνα το καθήκον μου οφειλόταν στη χάρη του Θεού. Θα ’πρεπε να πάρω τη θέση μου ως δημιούργημα και να ’μαι ειλικρινής, να επικεντρώνομαι στην αλήθεια, να δίνω μαρτυρία για τον Θεό και να εκπληρώνω τα καθήκοντά μου. Μόνο τότε θα αποκτούσα τη συνείδηση που θα έπρεπε.
Στη συνέχεια, αναζήτησα ένα μονοπάτι εισόδου μέσω των λόγων του Θεού. Αυτά τα λόγια Του έλεγαν, «Όταν καταθέτετε μαρτυρία για τον Θεό, θα πρέπει να μιλάτε κυρίως περισσότερο για το πώς ο Θεός κρίνει και παιδεύει τους ανθρώπους, ποιες δοκιμασίες χρησιμοποιεί για να εξευγενίσει τους ανθρώπους και να αλλάξει τη διάθεσή τους. Θα πρέπει επίσης να μιλάτε για το πόση διαφθορά έχει αποκαλυφθεί κατά την εμπειρία σας, για το πόσα έχετε υποστεί και για το πώς τελικά σας κατέκτησε ο Θεός· να μιλάτε για το πόση αληθινή γνώση έχετε σχετικά με το έργο του Θεού και για το πώς θα πρέπει να καταθέτετε μαρτυρία για τον Θεό και να Του ανταποδίδετε την αγάπη Του. Πρέπει να μιλάτε πιο ουσιωδώς αυτού του είδους τη γλώσσα, καθώς το κάνετε με απλό τρόπο. Μη μιλάτε για κενές θεωρίες. Μιλήστε πιο προσγειωμένα· μιλήστε από καρδιάς. Αυτήν την εμπειρία θα πρέπει να έχετε. Μην εξοπλίζεστε με δήθεν βαθυστόχαστες, κενές θεωρίες σε μια προσπάθεια να κάνετε επίδειξη· αυτό σας κάνει να δείχνετε αρκετά αλαζονικοί και παράλογοι. Θα πρέπει να μιλάτε περισσότερο για αληθινά πράγματα από την πραγματική εμπειρία σας που είναι γνήσια και έρχονται από την καρδιά· τούτο είναι πιο ωφέλιμο για τους άλλους και πιο κατάλληλο για να δουν» («Μόνο αναζητώντας την αλήθεια, μπορεί να επιτύχει κανείς αλλαγή στη διάθεσή του» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»). Διαβάζοντας αυτό, κατανόησα λίγο το πώς θα έπρεπε να εξυμνώ τον Θεό στο καθήκον μου. Για να δίνω μαρτυρία για τον Θεό, θα έπρεπε να μιλώ πιο πολύ για το έργο Του, τις διεφθαρμένες διαθέσεις που είχα, το πώς είχα επαναστατήσει και Του αντιστάθηκα, πώς έκανα ενδοσκόπηση, πώς συγκρίθηκα με τα λόγια Του και μετανόησα κι άλλαξα. Mέσω της συναναστροφής πάνω στην αλήθεια, θα έπρεπε να βοηθάω τους άλλους να κατανοήσουν τις απαιτήσεις του Θεού το έργο της σωτηρίας και τη διάθεσή Του, και να σέβονται τον Θεό, να υποτάσσονται σ’ Αυτόν, να εκπληρώνουν το καθήκον τους. Έτσι, θα έδινα μαρτυρία για τον Θεό. Ξανασκέφτηκα πώς συναναστρεφόμουν. Κυρίως μιλούσα για το τίμημα που είχα πληρώσει και για το πώς είχα δεχθεί τις ευλογίες του Θεού. Όταν έπρεπε να αναλύσω διεφθαρμένες διαθέσεις ή τα κακά μου κίνητρα, απλώς τα κάλυπτα ή δεν έλεγα τίποτα. Φοβόμουν ότι αν διέκριναν τη διαφθορά μου, θα εξευτελιζόμουν. Είχα στ’ αλήθεια δόλια φύση. Αφού το αναγνώρισα, αναζήτησα τον αδελφό Τσανγκ και του μίλησα για τις σατανικές πράξεις με τις οποίες εξαπατούσα ανθρώπους. Επίσης του ζήτησα να πάει στην παλιά μου εκκλησία και να πει σε όλους τι είχα κάνει, ώστε να διδαχτούν από αυτό. Στη συγκέντρωση, ανοίχτηκα σε όλους για τη σατανική μου συμπεριφορά, έδωσα μαρτυρία για τη δικαιοσύνη του Θεού και τους είπα να διδαχτούν από μένα ώστε να μην πάρουν κι άλλοι τον ίδιο δρόμο.
Έπειτα, κρατούσα πιο χαμηλούς τόνους στο καθήκον μου κι έδειχνα σεβασμό προς τον Θεό. Μία φορά, σε μια συγκέντρωση, ήταν ένας αδελφός με κάποιο θέμα, όποτε συναναστράφηκα μαζί του πάνω στα λόγια του Θεού. Αφού με άκουσε, είπε: «Αδελφέ Τσεν, τι άψογη συναναστροφή! Είχα αυτό το πρόβλημα εδώ και καιρό και δεν έβρισκα λύση. Καταλαβαίνεις την αλήθεια! Να έρχεσαι για συναναστροφή πιο συχνά». Κάποιος ακόμα είπε το ίδιο. Τότε ένιωσα αρκετή ικανοποίηση, αλλά αμέσως είδα να επανέρχεται η παλιά μου συνήθεια για επίδειξη, οπότε προσευχήθηκα γρήγορα στον Θεό, εγκαταλείποντάς την. Τότε, λοιπόν, έδωσα μαρτυρία στον Θεό και τους έφερα όλους ενώπιόν Του. Είπα: «Όλοι μπορούν να μάθουν από τη σημερινή μας συναναστροφή. Είναι το Άγιο Πνεύμα που μας καθοδηγεί. Όλοι πρέπει να διαβάζουμε τα λόγια του Θεού πιο συχνά, ν’ αναζητούμε την αλήθεια όποτε έχουμε προβλήματα και το Άγιο Πνεύμα θα μας βοηθήσει. Έτσι, θα καταλάβουμε περισσότερα». Μόλις το είπα αυτό, ένιωσα εσωτερική γαλήνη. Το ότι μπόρεσα να δεχτώ αυτή την αλλαγή, κι έμαθα πώς να κάνω πράξη την εξύμνηση του Θεού στο καθήκον μου, έγινε χάρη στην κρίση και στην παίδευση των λόγων του Θεού. Δόξα Σοι ο Θεός.
