Αν θέλεις να εκτελέσεις καλά το καθήκον σου, πρέπει πρώτα να καταλάβεις την αλήθεια. Πρέπει να αναζητήσεις την αλήθεια με όλη σου την καρδιά. Το πιο σημαντικό κατά την αναζήτηση της αλήθειας, είναι να μάθεις να στοχάζεσαι τα λόγια του Θεού. Και αυτός ο στοχασμός των λόγων του Θεού έχει στόχο να καταλάβεις το αληθινό τους νόημα. Μέσω της αναζήτησης είναι που θα καταλάβεις το νόημα των λόγων του Θεού, τι απαιτεί Εκείνος από τους ανθρώπους και τις προθέσεις Του που βρίσκονται στα λόγια Του. Όταν φτάσεις σε μια τέτοια κατανόηση, τότε θα καταλάβεις την αλήθεια. Μόλις καταλάβεις την αλήθεια, θα μπορείς εύκολα να καταλάβεις ποιες αρχές πρέπει να καθοδηγούν την άσκησή σου, και τότε θα μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια. Μόλις μάθεις να κάνεις πράξη την αλήθεια, θα αρχίσεις να εισέρχεσαι στην αλήθεια-πραγματικότητα, και τότε θα καταλάβεις πράγματα που προηγουμένως δεν καταλάβαινες, θα αντιληφθείς πράγματα που προηγουμένως δεν μπορούσες να διακρίνεις καθαρά, και θα λύσεις προβλήματα που προηγουμένως ήταν αδύνατο να τα λύσεις. Σε πολλά πράγματα θα αρχίσεις να αποκτάς έμπνευση και νέα γνώση, θα σου ανοίγονται δρόμοι για να τα υλοποιήσεις και θα μπορείς να κάνεις με συνέπεια πράξη την αλήθεια. Έτσι θα εισέλθεις πλήρως στην αλήθεια-πραγματικότητα. Αν, όμως, δεν κάνεις το καθήκον σου με την καρδιά σου και δεν αναζητάς τις αλήθεια-αρχές, αν είσαι μπερδεμένος ή σε σύγχυση, και απλώς ενεργείς με τον πιο εύκολο τρόπο που μπορείς, τότε τι είδους νοοτροπία είναι αυτή; Είναι νοοτροπία του να ενεργείς επιπόλαια. Αν δεν είσαι αφοσιωμένος στο καθήκον σου, αν δεν έχεις κανένα αίσθημα ευθύνης απέναντι σ’ αυτό και κανένα αίσθημα αποστολής, τότε άραγε θα μπορείς να εκτελέσεις σωστά το καθήκον σου; Θα μπορείς να εκτελέσεις το καθήκον σου σε αποδεκτό επίπεδο; Κι αν δεν μπορείς να εκτελέσεις το καθήκον σου σε αποδεκτό επίπεδο, τότε θα μπορείς να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα; Με τίποτα. Αν, κάθε φορά που εκτελείς το καθήκον σου, δεν είσαι επιμελής, δεν θέλεις να καταβάλεις καμία προσπάθεια κι απλώς ενεργείς πρόχειρα και απερίσκεπτα λες και παίζεις κάποιο παιχνίδι, δεν είναι πρόβλημα αυτό; Τι μπορείς να κερδίσεις αν εκτελείς το καθήκον σου με αυτόν τον τρόπο; Τελικά, οι άλλοι θα δουν ότι, όταν εκτελείς το καθήκον σου, δεν έχεις κανένα αίσθημα ευθύνης, είσαι επιπόλαιος και απλώς ενεργείς μηχανικά· και σ’ αυτήν την περίπτωση, κινδυνεύεις να αποκλειστείς. Ο Θεός σε εξετάζει εξονυχιστικά καθ’ όλη τη διάρκεια που εκτελείς το καθήκον σου· και τι θα πει ο Θεός; (Αυτός ο άνθρωπος δεν είναι άξιος της ανάθεσης από Αυτόν ούτε της εμπιστοσύνης Του.) Ο Θεός θα πει ότι δεν είσαι αξιόπιστος και ότι πρέπει να αποκλειστείς. Κι έτσι, όποιο καθήκον κι αν εκτελείς, είτε σημαντικό είτε συνηθισμένο, αν δεν κάνεις με την καρδιά σου το έργο που σου έχει ανατεθεί ή αν δεν ανταποκρίνεσαι στην ευθύνη σου και αν δεν το βλέπεις ως ανάθεση από τον Θεό κι ούτε το αναλαμβάνεις ως δικό σου καθήκον και υποχρέωση, ενώ συνέχεια ενεργείς επιπόλαια, τότε αυτό θα είναι πρόβλημα. «Δεν είσαι αξιόπιστος» —αυτές οι τρεις λέξεις θα καθορίσουν πώς ενεργείς στο καθήκον σου. Αυτό που σημαίνουν είναι ότι δεν εκτελείς το καθήκον σου σε ικανοποιητικό επίπεδο και έχεις αποκλειστεί, και ο Θεός λέει ότι ο χαρακτήρας σου δεν είναι στο ύψος των περιστάσεων. Αν σου ανατεθεί ένα ζήτημα, αλλά απέναντί του τηρήσεις τέτοια στάση και το χειριστείς με αυτόν τον τρόπο, τότε στο μέλλον θα σου ανατεθούν κι άλλα καθήκοντα; Μπορεί να σου ανατεθεί κάτι σημαντικό; Με τίποτα, εκτός αν δείξεις αληθινή μετάνοια. Κατά βάθος, όμως, ο Θεός θα τρέφει πάντα κάποια δυσπιστία και δυσαρέσκεια απέναντί σου. Αυτό θα είναι πρόβλημα, σωστά; Μπορεί να χάσεις κάθε ευκαιρία να εκτελέσεις το καθήκον σου και μπορεί να μη σωθείς.

Όταν οι άνθρωποι εκτελούν το καθήκον τους, στην πραγματικότητα κάνουν αυτό που πρέπει να κάνουν. Αν το κάνεις ενώπιον του Θεού, αν εκτελείς το καθήκον σου και υποτάσσεσαι στον Θεό με στάση ειλικρίνειας και με την καρδιά σου, δεν θα είναι αυτή η στάση πολύ πιο σωστή; Πώς θα πρέπει, λοιπόν, να εφαρμόζεις αυτήν τη στάση στην καθημερινή σου ζωή; Πρέπει να κάνεις πραγματικότητά σου τη «λατρεία του Θεού με την καρδιά και με ειλικρίνεια». Όποτε θέλεις να είσαι χαλαρός και απλώς να κάνεις τα τυπικά, όποτε θέλεις να ενεργήσεις ύπουλα και να τεμπελιάσεις, και όποτε αποσπάται η προσοχή σου και θα προτιμούσες να διασκεδάσεις, θα πρέπει να σκεφτείς: «Μήπως η συμπεριφορά αυτή με καθιστά αναξιόπιστο; Μοιάζω να εκτελώ το καθήκον μου με την καρδιά μου; Μήπως η ενέργεια αυτή με καθιστά άπιστο; Μήπως αποτυγχάνω έτσι να ανταποκριθώ στην αποστολή που μου εμπιστεύθηκε ο Θεός;» Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο πρέπει να κάνεις την αυτοκριτική σου. Αν ανακαλύψεις ότι είσαι πάντα απρόσεκτος και επιπόλαιος στο καθήκον σου, ότι είσαι μη αφοσιωμένος, και ότι έχεις πληγώσει τον Θεό, τι θα πρέπει να κάνεις; Θα πρέπει να πεις: «Εκείνη τη στιγμή διαισθάνθηκα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, αλλά δεν το αντιμετώπισα ως πρόβλημα· απλώς το προσπέρασα απρόσεκτα. Δεν είχα συνειδητοποιήσει μέχρι τώρα ότι ήμουν πραγματικά απρόσεκτος και επιπόλαιος, ότι δεν είχα ανταποκριθεί στην ευθύνη μου. Μου λείπει πραγματικά η συνείδηση και η λογική!» Έχεις διαπιστώσει το πρόβλημα και όπως μάθει λίγα πράγματα για τον εαυτό σου —τώρα, λοιπόν, πρέπει να αλλάξεις τον εαυτό σου! Η στάση σου απέναντι στην εκτέλεση του καθήκοντός σου ήταν λανθασμένη. Ήσουν απρόσεκτος μ’ αυτό, όπως με μια παράλληλη δουλειά, και δεν το έκανες με την καρδιά σου. Αν είσαι ξανά απρόσεκτος και επιπόλαιος όπως τώρα, πρέπει να προσευχηθείς στον Θεό και να Τον αφήσεις να σε πειθαρχήσει και να σε συμμορφώσει. Πρέπει έχεις τέτοια θέληση στην εκτέλεση του καθήκοντός σου. Μόνο τότε μπορείς να μετανοήσεις πραγματικά. Μπορείς να μεταστραφείς μόνο όταν είναι καθαρή η συνείδησή σου και έχει μεταμορφωθεί η στάση σου απέναντι στην εκτέλεση του καθήκοντός σου. Και καθώς μετανοείς, πρέπει, επίσης, να αναλογίζεσαι συχνά αν πραγματικά το κάνεις με όλη σου την καρδιά, όλον σου τον νου και όλη σου τη δύναμη κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σου· τότε, χρησιμοποιώντας τα λόγια του Θεού ως μέτρο και εφαρμόζοντάς τα στον εαυτό σου, θα μάθεις ποια προβλήματα υπάρχουν ακόμη στην εκτέλεση του καθήκοντός σου. Επιλύοντας συνεχώς τα προβλήματα με αυτόν τον τρόπο, σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, δεν κάνεις πραγματικότητα την εκτέλεση του καθήκοντός σου με όλη σου την καρδιά, όλον σου τον νου και όλη σου τη δύναμη; Το να εκτελείς το καθήκον σου με αυτόν τον τρόπο: δεν το έχεις κάνει ήδη αυτό με όλη σου την καρδιά, τον νου και τη δύναμη; Αν δεν υπάρχει πλέον καμία μομφή από τη συνείδησή σου, αν μπορείς να πληροίς τα προσόντα και να δείχνεις αφοσίωση όταν εκτελείς το καθήκον σου, μόνο τότε θα υπάρξει πραγματικά γαλήνη και χαρά στην καρδιά σου. Θα θεωρήσεις πως η εκτέλεση του καθήκοντός σου είναι μια ευθύνη απόλυτα φυσική και δικαιολογημένη, παρά ένα πρόσθετο φορτίο, και σε καμία περίπτωση μια δουλειά που κάνεις για κάποιον άλλον. Όταν εκτελείς ένα καθήκον με αυτόν τον τρόπο, θα νιώσεις ολοκληρωμένος και θα αισθανθείς ότι ζεις ενώπιον του Θεού. Μια τέτοια συμπεριφορά φέρνει γαλήνη στο μυαλό σου. Δεν θα σε έκανε λίγο περισσότερο άνθρωπο και λιγότερο ζόμπι; Είναι εύκολο να συμπεριφερθείς έτσι; Βασικά, είναι, αλλά όχι για εκείνους που δεν αποδέχονται την αλήθεια.

Στην πραγματικότητα, είτε κάποιος μπορεί να εκτελέσει το καθήκον του σε έναν ικανοποιητικό βαθμό είτε όχι, σε κάθε περίπτωση υπάρχει στην καρδιά του μια σταθμισμένη ζυγαριά. Αν ακούει συνεχώς κηρύγματα, αν διαβάζει συνεχώς τον λόγο του Θεού κι αν συναναστρέφεται συνεχώς με άλλους, ακόμα κι αν έχει μόνο μια ρηχή κατανόηση της αλήθειας, τουλάχιστον θα μπορεί να καταλάβει κάποια δόγματα. Με αυτά τα δόγματα ως κριτήριο, μπορεί επίσης να κρίνει πόσο καλά εκτελεί το καθήκον του και αν τηρεί τις αρχές. Αυτά μπορούν να τα καταλάβουν ξεκάθαρα όλοι όσοι διαθέτουν συνείδηση και λογική. Όταν οι άνθρωποι εκτελούν τα καθήκοντά τους, πολλές φορές το κάνουν επιπόλαια. Δεν αφιερώνουν όλη τους τη δύναμη, πόσο μάλλον αναζητούν την αλήθεια και ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές. Όποια κι αν είναι τα καθήκοντά τους, κλείνουν τα μάτια. Μπορεί να βλέπουν ένα πρόβλημα, αλλά να μην επιζητούν να βρουν λύση, να ενεργούν λες και δεν τους αφορά και να κάνουν κάποιες επιπόλαιες προσπάθειες να το λύσουν. Κατά βάθος, θεωρούν πως δεν υπάρχει λόγος να δυσκολέψουν τα πράγματα για τον εαυτό τους, δεν υπάρχει λόγος να δουν το θέμα σοβαρά. Ωστόσο, το γεγονός ότι διευκολύνουν τον εαυτό τους έχει ως αποτέλεσμα να χειροτερεύει η εσωτερική τους κατάσταση χωρίς να το καταλαβαίνουν. Αν εκτελείς το καθήκον σου χωρίς αίσθημα φορτίου, τότε είναι αναπόφευκτο να γίνει η καρδιά σου επιπόλαιη. Δεν θα μπορεί να αναλάβει ευθύνες, πόσο μάλλον να είναι αφοσιωμένη, με αποτέλεσμα να αρνηθείς τη διαφώτιση και την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος. Ακολουθείς πάντα τους καθιερωμένους κανόνες και κανονισμούς χωρίς κανένα νέο φως και καμία νέα γνώση, χωρίς να κάνεις τίποτα περισσότερο από το να ενεργείς μηχανικά. Είναι άσκοπο να εκτελείς το καθήκον σου με έναν τέτοιο τρόπο· ακόμα κι όταν δουλεύεις, είναι ανεπαρκές. Αν ακόμα και μια απλή δουλειά την κάνεις ανεπαρκώς, μπορείς άραγε να είσαι αφοσιωμένος δουλευτής; Φυσικά και όχι. Εκείνοι που δουλεύουν ανεπαρκώς μόνο να αποκλειστούν μπορούν. Κάποιοι μπερδεμένοι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν καθόλου την αλήθεια. Θεωρούν πως η εκτέλεση του καθήκοντος είναι άσκηση της αλήθειας. Νομίζουν ότι αν απλώς και μόνο εκτελέσουν το καθήκον τους, κάνουν πράξη την αλήθεια. Αν ρωτήσεις έναν τέτοιον άνθρωπο: «Μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια;», θα απαντήσει: «Δεν κάνω πράξη την αλήθεια όταν κάνω το καθήκον μου;» Είναι σωστό αυτό; Αυτά είναι τα λόγια κάποιου που είναι μπερδεμένος. Για να εκτελέσεις το καθήκον σου, πρέπει τουλάχιστον να αφιερώσεις σ’ αυτό όλη την καρδιά, το μυαλό και τη δύναμή σου, προκειμένου να κάνεις αποτελεσματικά πράξη την αλήθεια. Για να κάνεις αποτελεσματικά πράξη την αλήθεια, πρέπει να ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές. Αν εκτελείς το καθήκον σου επιπόλαια, αυτό δεν φέρνει κανένα αληθινό αποτέλεσμα. Δεν μπορείς να το αποκαλείς αυτό άσκηση της αλήθειας, δεν είναι τίποτε άλλο παρά απλή δουλειά. Είναι ξεκάθαρο ότι απλώς δουλεύεις· αυτό δεν είναι το ίδιο με την άσκηση της αλήθειας. Αν δουλεύεις απλώς δεν κάνεις τίποτε άλλο από αυτά που σε ευχαριστούν ανάλογα με τη θέλησή σου, ενώ αγνοείς όλα όσα δεν σου αρέσουν. Όποιες δυσκολίες και αν αντιμετωπίσεις, ποτέ δεν αναζητάς τις αλήθεια-αρχές. Εξωτερικά, μπορεί να φαίνεται ότι εκτελείς το καθήκον σου, αλλά όλα αυτά δεν είναι παρά απλή δουλειά. Όποιος δεν εκτελεί το καθήκον του, ενεργώντας σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, δεν καταφέρνει τίποτα άλλο από το να κάνει μια απλή δουλειά. Στην οικογένεια του Θεού, πολλοί άνθρωποι προσπαθούν να εκτελέσουν το καθήκον τους με βάση τις ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Μοχθούν για χρόνια χωρίς να έχουν τίποτα να παρουσιάσουν, δεν μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια ούτε να ενεργήσουν σύμφωνα με τις αρχές όταν εκτελούν το καθήκον τους. Άρα, αν οι άνθρωποι ενεργούν συχνά όπως θέλουν αυτοί και εκτελούν τα καθήκοντά τους όπως θέλουν αυτοί, ναι μεν δεν κάνουν κακό, αλλά ούτε κι αυτό θεωρείται άσκηση της αλήθειας. Στο τέλος, τα τόσα χρόνια που εργάζονται δεν τους οδηγούν να καταλάβουν κανένα μέρος της αλήθειας, και δεν έχουν καμία βιωματική μαρτυρία που να μπορούν να μοιραστούν. Για ποιον λόγο συμβαίνει αυτό; Επειδή οι προθέσεις που οδηγούν αυτούς τους ανθρώπους να εκτελέσουν το καθήκον τους δεν είναι σωστές. Σίγουρα εκτελούν το καθήκον τους για να λάβουν ευλογίες, θέλουν να κάνουν συμφωνία με τον Θεό. Δεν εκτελούν το καθήκον τους απλώς και μόνο για να κερδίσουν την αλήθεια. Εκτελούν το καθήκον τους επειδή δεν έχουν άλλη επιλογή. Γι’ αυτόν τον λόγο, βρίσκονται πάντα σε σύγχυση και εκτελούν τα καθήκοντά τους επιπόλαια. Δεν αναζητούν την αλήθεια, και έτσι όλα δεν είναι τίποτε άλλο παρά απλή δουλειά. Όσα καθήκοντα κι αν εκτελούν, οι πράξεις τους δεν έχουν κανένα πραγματικό αποτέλεσμα. Όσο για εκείνους που έχουν φόβο Θεού στην καρδιά τους, γι’ αυτούς τα πράγματα είναι διαφορετικά. Αυτοί στοχάζονται συνεχώς πώς να ενεργούν σύμφωνα με τις προθέσεις του Θεού, και πώς να ενεργούν προς όφελος της οικογένειας του Θεού και του εκλεκτού λαού Του. Σκέφτονται πάντα βαθιά σχετικά με τις αρχές και τα αποτελέσματα. Πασχίζουν πάντα να κάνουν πράξη την αλήθεια και να δείχνουν υποταγή στον Θεό. Αυτή είναι η σωστή στάση της καρδιάς. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που αναζητούν την αλήθεια και αγαπούν τα θετικά πράγματα. Ανθρώπους σαν κι αυτούς, όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους, ο Θεός τούς αποδέχεται και τους εγκρίνει. Εκείνοι που δεν αγαπούν την αλήθεια, αν και μπορεί εξωτερικά να φαίνεται ότι εκτελούν το καθήκον τους, δεν αναζητούν την αλήθεια ούτε στο ελάχιστο. Ενεργούν σύμφωνα με τη βούλησή τους και κάνουν μόνο πράγματα που δεν τους φέρνουν σε καθόλου μειονεκτική θέση, ενώ είναι ωφέλιμα για τους ίδιους. Καταβάλλουν μόνο την ελάχιστη προσπάθεια και αποφεύγουν κάθε δυσκολία, όμως δεν παύουν να θέλουν την έγκριση του εκλεκτού λαού του Θεού και να αποκτήσουν καλή φήμη. Αν εκεί εστιάζει η καρδιά τους, άραγε θα μπορέσουν να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους σε αποδεκτό επίπεδο; Σίγουρα όχι. Μπορεί εξωτερικά να φαίνεται ότι εκτελείτε το καθήκον σας, αλλά στην πραγματικότητα η καρδιά σας δεν ζει ενώπιον του Θεού. Αν έχετε όλη σας την προσοχή στραμμένη σε ιδιοτελή σχέδια και υπολογισμούς, δεν θα σημειώσετε καμία απολύτως πρόοδο, παρόλο που έχετε κρατήσει την πίστη σας για πολλά χρόνια. Παρόλο που πολύ συχνά συναθροίζεστε, τρώτε και πίνετε μαζί τα λόγια του Θεού, ακούτε κηρύγματα και συναναστρέφεστε, μόλις κλείσετε τον λόγο του Θεού και φύγετε από το μέρος όπου είχατε συναντηθεί, τίποτα από αυτά δεν μένει στην καρδιά σας. Ούτε ένα από τα λόγια του Θεού, ούτε μια λέξη της αλήθειας δεν παραμένει στην καρδιά σας. Μερικές φορές γράφετε τα λόγια Του σε ένα τετράδιο, αλλά δεν τα κρατάτε στην καρδιά σας, και τα ξεχνάτε όλα μέσα σε μια στιγμή. Επιπλέον, δεν στοχάζεστε ποτέ την αλήθεια του λόγου του Θεού στην καθημερινότητά σας. Όταν εκτελείτε το καθήκον σας, δεν αναζητάτε ποτέ τις αλήθεια-αρχές. Όποιες δυσκολίες κι αν αντιμετωπίσετε, έχετε μια στάση επιπόλαιη. Ακόμα και την ώρα που σας κλαδεύουν, δεν προσεύχεστε ποτέ στον Θεό ούτε αναζητάτε την αλήθεια. Ως προς αυτό, δεν δείχνετε να έχετε καμία διαφορά με τους άπιστους. Πιστεύετε αρκετά χρόνια στον Θεό, αλλά δεν έχετε καθόλου ούτε ζωή-είσοδο ούτε την αλήθεια-πραγματικότητα. Η εκτέλεση του καθήκοντός σας είναι απλώς και μόνο δουλειά, και η πρόθεσή σας είναι να ανταλλάξετε τη δουλειά αυτή με τις ευλογίες της βασιλείας των ουρανών. Γι’ αυτό δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Αν πιστεύετε στον Θεό μ’ αυτόν τον τρόπο, είναι δύσκολο να εισέλθετε στην αλήθεια-πραγματικότητα, δύσκολο να κερδίσετε τη ζωή και την αλήθεια. Ανάμεσά σας, κάποιοι διαθέτουν καλό επίπεδο, αλλά παρόλο που πιστεύουν για πάνω από δέκα χρόνια, μπορούν να ξεστομίσουν λίγα μόνο λόγια και δόγματα, και μετά από τα επιφανειακά λόγια και δόγματα, τίποτε άλλο. Τους φτάνει να καταλάβουν λίγο δόγμα και νομίζουν ότι αρκεί απλώς να ακολουθούν τους κανονισμούς. Θα δυσκολευτούν να προχωρήσουν βαθύτερα. Καθώς αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν προσπαθήσει από καρδιάς να καταλάβουν την αλήθεια, μπορούν να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα σε πολύ περιορισμένο βαθμό. Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να ακολουθούν ορισμένους κανονισμούς. Αν σας ρωτούσαν πώς πρέπει να κάνετε πράξη την αλήθεια όταν εκτελείτε το καθήκον σας, ίσως να λέγατε: «Να προσεύχεσαι περισσότερο, να δέχεσαι με προθυμία τα βάσανα, όταν εκτελείς το καθήκον σου να μην είσαι τεμπέλης ούτε επιπόλαιος, να ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές και να υποτάσσεσαι στην οικογένεια του Θεού και σε ό,τι αυτή απαιτεί». Είστε ικανοί να συζητάτε τις εξωτερικές, δογματικές πτυχές της εκτέλεσης του καθήκοντός σας, αλλά σε συγκεκριμένα ζητήματα που αφορούν τις αλήθεια-αρχές, πολύ λίγα πράγματα καταλαβαίνετε. Αυτό αποδεικνύει ότι οι περισσότεροι άνθρωποι καταλαβαίνουν μόνο την κυριολεκτική σημασία της αλήθειας, αλλά δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια-πραγματικότητα. Άρα, ουσιαστικά δεν καταλαβαίνουν καθόλου την αλήθεια. Παρόλο που όσοι δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια μπορεί να προσφέρουν κάποια λόγια και δόγματα σχετικά με την αλήθεια, άραγε πρέπει να θεωρήσουμε ότι έχουν κερδίσει την αλήθεια; (Φυσικά και όχι.) Άρα, σε τι πρέπει να εστιάσετε από δω και στο εξής; Θα πρέπει να ζείτε μια κανονική πνευματική ζωή, να προσεύχεστε, να συναθροίζεστε, να τρώτε και να πίνετε τα λόγια του Θεού, να ακούτε κηρύγματα και να ψάλλετε ύμνους για να δοξάζετε τον Θεό. Εκτός από το να τηρείτε εξωτερικά αυτές τις πρακτικές, δεν πρέπει να αναβάλετε το καθήκον σας, αλλά αντίθετα πρέπει να το εκτελείτε καλά. Πρέπει, επίσης, να καταλάβετε το πιο σημαντικό πράγμα: Αν θέλετε να επιδιώξετε την αλήθεια, αν επιθυμείτε να καταλάβετε και να κερδίσετε την αλήθεια, τότε πρέπει να μάθετε πώς να γαληνεύετε ενώπιον του Θεού, πώς να συλλογίζεστε την αλήθεια και πώς να συλλογίζεστε τα λόγια του Θεού. Υπάρχουν άραγε τυπικότητες που πρέπει να λάβετε υπόψη σας όταν συλλογίζεστε την αλήθεια; Υπάρχουν κάποιοι κανονισμοί; Υπάρχουν χρονικοί περιορισμοί; Πρέπει να το κάνετε σε ένα συγκεκριμένο μέρος; Όχι· μπορείτε να συλλογιστείτε τα λόγια του Θεού κάθε στιγμή και σε οποιοδήποτε μέρος. Αφιερώστε τον χρόνο που κανονικά ξοδεύετε για αναψυχή ή για ονειροπόληση για να συλλογιστείτε τα λόγια του Θεού και την αλήθεια, ώστε να μην πάει στράφι η μέρα. Πώς χαραμίζουν οι άνθρωποι τον χρόνο τους; Περνούν τις μέρες τους με άσκοπες κουβέντες, κάνουν πράγματα που τους ενδιαφέρουν ή ασχολούνται με επιπόλαια πράγματα που δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια, και όταν δεν έχουν τίποτε άλλο να κάνουν, σκέφτονται άσκοπα πράγματα και πράγματα που έχουν ήδη συμβεί. Φαντάζονται τι μπορεί να γίνει στο μέλλον, πού θα είναι η μελλοντική βασιλεία και πού είναι η κόλαση, και ούτω καθεξής. Δεν είναι επιπόλαια πράγματα αυτά; Αν αφιερώνετε αυτόν τον χρόνο σε θετικά πράγματα —δηλαδή είστε γαλήνιοι ενώπιον του Θεού, ξοδεύετε περισσότερο χρόνο για να συλλογίζεστε τα λόγια του Θεού και να συναναστρέφεστε σχετικά με την αλήθεια, εξετάζετε κάθε σας πράξη και τις δείχνετε στον Θεό για να τις εξετάσει εξονυχιστικά, και στη συνέχεια προβληματίζεστε για το ποια ζητήματα δεν έχετε λύσει ακόμα μέσα σας και ποιες δυσκολίες μένει να ξεπεράσετε όταν εκτελείτε το καθήκον σας, και κατά πόσο έχετε απαλλαγεί από τις διεφθαρμένες διαθέσεις σας που αποκαλύπτονται συχνά, ιδιαίτερα αυτές που είναι πιο επαναστατικές ενάντια στον Θεό και πιο θανατηφόρες, μέσω της αναζήτησης της αλήθειας στα λόγια του Θεού, αν μπορούν να λυθούν όλα αυτά τα ζητήματα μέσα σε ένα συγκεκριμένο διάστημα, τότε θα εισέλθετε σιγά σιγά στην αλήθεια-πραγματικότητα.

Πώς θα πρέπει ο στοχασμός πάνω στα λόγια του Θεού να γίνεται πράξη; Καταρχάς, να σκέφτεσαι και να συναναστρέφεσαι συχνά σχετικά με τους πνευματικούς όρους και τις πνευματικές εκφράσεις που χρησιμοποιείς συνήθως. Διερωτήσου: «Μπορεί να ξέρω τι σημαίνουν αυτά τα πράγματα στην κυριολεξία και στη θεωρία, αλλά στην πράξη τι σημαίνουν; Τι είναι αυτό που περιλαμβάνουν πρακτικά; Πώς μπορώ να αποκτήσω την πραγματικότητα που υποδηλώνουν αυτές οι πνευματικές εκφράσεις; Από πού πρέπει να αρχίσω να τις κάνω πράξη και να εισέρχομαι σ’ αυτές;» Έτσι πρέπει να στοχάζεσαι. Από εκεί ξεκινάει ο στοχασμός του λόγου του Θεού. Είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς την αλήθεια και να την κάνει πράξη αν πιστεύει στον Θεό χωρίς να έχει μάθει πώς να στοχάζεται τα λόγια του Θεού. Αν κάποιος δεν μπορεί να καταλάβει την αλήθεια, τότε άραγε μπορεί να εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα; (Όχι.) Χωρίς να εισέλθει κανείς στην αλήθεια-πραγματικότητα, μπορεί άραγε να κερδίσει την αλήθεια; (Όχι.) Χωρίς να κερδίσει κανείς την αλήθεια, μπορεί άραγε να ικανοποιήσει το θέλημα του Θεού; (Όχι.) Δεν μπορεί, είναι βέβαιο αυτό. Οι άνθρωποι, επειδή δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια, ζουν μόνο με τη διεφθαρμένη τους διάθεση και αντιστέκονται στον Θεό. Πώς θα μπορούσαν ποτέ τέτοιοι άνθρωποι να ικανοποιήσουν τις προθέσεις του Θεού; Αυτό δεν μπορεί να γίνει με τίποτα. Πώς, λοιπόν, μπορεί κανείς να στοχάζεται τα λόγια του Θεού; Για παράδειγμα, όταν εξετάζετε τη φράση που επαναλαμβάνεται συνέχεια «να έχεις φόβο Θεού και να αποφεύγεις το κακό», πρέπει να αναλογιστείτε το εξής: Τι σημαίνει να έχεις φόβο Θεού; Το να λέει κανείς κάτι κακό είναι το ίδιο με το να μην έχει φόβο Θεού; Είναι κακό να μιλάς με τέτοιο τρόπο; Το θεωρεί αμαρτία ο Θεός; Ποιες πράξεις είναι κακές; Οι σκέψεις, οι προθέσεις, οι ιδέες και οι απόψεις μου, τα κίνητρα και η πηγή των λόγων και των πράξεών μου, και οι διάφορες διαθέσεις που αποκαλύπτονται μέσα μου, όλα αυτά άραγε είναι σύμφωνα με την αλήθεια; Ποια απ’ αυτά επαινεί ο Θεός και ποια αποστρέφεται; Ποια καταδικάζει; Σε ποια θέματα είναι πιθανόν να κάνουν μεγάλα λάθη οι άνθρωποι; Όλα αυτά αξίζουν να τα συλλογιστεί κανείς. Γενικά, συλλογίζεστε συχνά την αλήθεια; (Δεν αφιερώνουμε πολύ χρόνο να συλλογιστούμε την αλήθεια· τις περισσότερες φορές, ο εγκέφαλός μας βρίσκεται στον αυτόματο πιλότο.) Σκεφτείτε πόσον καιρό έχετε σπαταλήσει όλα αυτά τα χρόνια! Πόσο συχνά έχετε σκεφτεί θέματα που σχετίζονται με την αλήθεια, με την πίστη στον Θεό, με τη ζωή-είσοδο, με τον φόβο Θεού και την αποφυγή του κακού; Έχετε σκεφτεί σοβαρά αυτά τα θέματα; Όταν θα έχετε στοχαστεί τα λόγια του Θεού μέχρι του σημείου να κατανοήσετε την αλήθεια και να την κάνετε πράξη σύμφωνα με τις αρχές, τότε είναι που θα αρχίσετε να βλέπετε τους καρπούς, και τότε είναι που θα έχετε ζωή-είσοδο. Δεν ξέρετε ακόμα πώς να στοχάζεστε τα λόγια του Θεού ούτε έχετε φτάσει στην κατανόηση της αλήθειας. Δεν έχετε εισέλθει ακόμη στη ζωή. Πρέπει να αγωνιστείτε γι’ αυτό και να μη σπαταλάτε τον χρόνο σας. Ακριβώς όπως όταν κάποιος, ανεξαρτήτως ηλικίας, αρχίζει να σκέφτεται πώς να μάθει ένα επάγγελμα, πώς να βγάλει τα προς το ζην και να συντηρήσει την οικογένειά του, πώς να ζήσει μια καλή ζωή, πώς να φέρεται στους άλλους, πώς θα είναι το μέλλον του και ούτω καθεξής, αυτό σημαίνει ότι αυτός ο άνθρωπος έχει ωριμάσει στο μυαλό και αρχίζει να ζει μια ανεξάρτητη ζωή. Κάποιος που δεν σκέφτεται τέτοια πράγματα και δεν έχει σκεφτεί ποτέ τέτοια πράγματα είναι άνθρωπος που δεν έχει σκέψεις ούτε ανεξάρτητες απόψεις. Δεν μπορεί να καταλάβει αυτά τα πράγματα για τη ζωή, και γι’ αυτό πρέπει να βασίζεται για τα πάντα στους γονείς του. Βασίζεται σ’ αυτούς για τα χρήματα που θα ξοδέψει, για το φαγητό που θα φάει και για τα ρούχα που θα φορέσει. Αν δεν τον φρόντιζαν οι γονείς του, θα ήταν άπορος, μες στην πείνα και στο κρύο. Μπορεί ένας τέτοιος άνθρωπος να ζήσει ανεξάρτητος; Είναι ώριμος ένας τέτοιος άνθρωπος; (Φυσικά και όχι.) Σε ποιο στάδιο βρίσκεστε εσείς αυτήν τη στιγμή; Έχετε φτάσει στο στάδιο της ενηλικίωσης στην πίστη σας; Αυτήν τη στιγμή, αν κανείς δεν σας πότιζε, αν δεν σας κήρυττε ο Άνωθεν, αν δεν σας οδηγούσε κανείς, αλλά σας άφηνε να τρώτε και να πίνετε τα λόγια του Θεού και να ακούτε ύμνους μόνοι σας, τότε άραγε θα μπορούσατε να έχετε ζωή-είσοδο; Θα μπορούσατε να κάνετε πράξη την αλήθεια, να εκτελείτε καλά το καθήκον σας και να ενεργείτε σύμφωνα με τις αρχές; (Όχι.) Εδώ είναι το πρόβλημα. Αυτό σημαίνει ότι το ανάστημά σας παραμένει υπερβολικά μικρό. Δεν μπορείτε καν να εκτελέσετε καλά το καθήκον σας και δεν έχετε ακόμα φτάσει στην ενηλικίωση. Με τις τωρινές συνθήκες, αν κάποιος σας καθοδηγήσει και σας ποιμάνει, μπορείτε να πιστέψετε στον Θεό και να εκτελέσετε το καθήκον σας. Έχετε την ομοιότητα ενός ατόμου που έχει πίστη. Αλλά αν στο μέλλον δεν υπάρχει κανείς να σας καθοδηγήσει, τότε δεν θα αποκαλυπτόταν αν μπορείτε να παραμείνετε σταθεροί και να εκτελέσετε σωστά το καθήκον σας, καθώς και πόση αλήθεια-πραγματικότητα έχετε αποκτήσει; Δεν είναι ανησυχητικό να μη συνειδητοποιείτε ότι, μέχρι να έρθει εκείνη η στιγμή, δεν έχετε καθόλου αλήθεια-πραγματικότητα; Είναι πολύ επικίνδυνο! Όταν αντιμετωπίσεις δοκιμασίες, δεν θα ξέρεις πώς να παραμείνεις σταθερός στη μαρτυρία σου ούτε θα ξέρεις πώς να ικανοποιήσεις τις προθέσεις του Θεού. Δεν θα έχεις κανένα μονοπάτι, καμία κατεύθυνση στην καρδιά σου, και καμία αλήθεια δεν πρόκειται να αναπτύξει τις ρίζες της μέσα σου. Πώς, λοιπόν, θα μπορέσεις να παραμείνεις σταθερός; Αν δεν έχεις την αλήθεια-πραγματικότητα, είναι πιθανό να σκοντάψεις όταν συναντήσεις πειρασμούς. Όταν συναντήσεις ψευδείς επικεφαλής ή αντίχριστους που πράττουν το κακό και προσπαθούν να παρεμποδίσουν το έργο της εκκλησίας, δεν θα μπορέσεις να διακρίνεις το αληθινό τους πρόσωπο και να ξεφύγεις από τα νύχια τους. Αν και πάλι ακολουθείς τέτοιους ψευδείς επικεφαλής και αντίχριστους, θα έχεις πρόβλημα. Αυτά τα δύο ερωτήματα θα σε έχουν αποκαλύψει, και θα κινδυνεύεις να αποκλειστείς. Άρα, η πίστη στον Θεό απαιτεί να στοχάζεστε συνεχώς τον λόγο του Θεού και να συλλογίζεστε την αλήθεια. Με αυτόν τον τρόπο μπορείτε να εισέλθετε στην αλήθεια-πραγματικότητα και να κερδίσετε την αλήθεια.

Άραγε, σήμερα υπάρχουν πολλοί πειρασμοί για τους ανθρώπους που ζουν σ’ αυτήν την κοινωνία; Σε τριγυρίζουν πειρασμοί απ’ όλες τις πλευρές, κάθε λογής κακά ρεύματα, κάθε λογής συζητήσεις, κάθε λογής σκέψεις και απόψεις, κάθε λογής παραπλανήσεις και δελεασμοί από κάθε λογής ανθρώπους, κάθε λογής διαβολικά προσωπεία που φορούν κάθε λογής άνθρωποι. Αυτοί είναι όλοι οι πειρασμοί που αντιμετωπίζεις. Για παράδειγμα, μπορεί οι άνθρωποι να σου κάνουν χάρες, να σε κάνουν πλούσιο, να γίνουν φίλοι σου, να βγουν ραντεβού μαζί σου, να σου δώσουν χρήματα, να σου προσφέρουν δουλειά, να σε καλέσουν για χορό, να είναι ευγενικοί απέναντί σου ή να σου δώσουν δώρα. Όλα αυτά τα πράγματα πιθανόν να είναι πειρασμοί. Αν δεν πάνε καλά τα πράγματα, τότε θα πέσεις στην παγίδα. Αν δεν έχεις εξοπλιστεί εσωτερικά με κάποια αλήθεια και δεν έχεις αληθινό ανάστημα, δεν θα μπορέσεις να δεις αυτά τα πράγματα όπως είναι πραγματικά, και όλα αυτά θα είναι για σένα παγίδες και πειρασμοί. Από μια άποψη, αν δεν έχεις την αλήθεια, δεν θα μπορείς να διακρίνεις τα τεχνάσματα του Σατανά και δεν θα μπορείς να δεις το σατανικό πρόσωπο που έχει ο κάθε διαφορετικός άνθρωπος. Δεν θα μπορείς να νικήσεις τον Σατανά, να επαναστατήσεις εναντίον της σάρκας και να υποταχθείς στον Θεό. Από μια άλλη άποψη, αν δεν έχεις την αλήθεια-πραγματικότητα, δεν θα μπορείς να αντισταθείς σε όλα τα διάφορα κακά ρεύματα, τις κακές απόψεις και τις παράλογες σκέψεις και ρητά. Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με αυτά, θα είναι σαν να σε χτυπά ένα ξαφνικό ψυχρό κύμα. Μπορεί να πάθεις μόνο ένα μικρό κρυολόγημα, ή μπορεί και κάτι πιο σοβαρό —μπορεί ακόμα και να πάθεις ένα πιθανά θανατηφόρο κρυοπάγημα^[α]. Ίσως χάσεις τελείως την πίστη σου. Αν δεν έχεις την αλήθεια, λίγα μόνο λόγια από τους Σατανάδες και τους διαβόλους του κόσμου των απίστων θα σε μπερδέψουν και θα σε σαστίσουν. Θα αναρωτηθείς αν πρέπει ή δεν πρέπει να πιστεύεις στον Θεό και αν είναι σωστή μια τέτοια πίστη. Μπορεί σήμερα, καθώς συναθροίζεσαι, να είσαι σε καλή κατάσταση, αλλά αύριο να πας σπίτι και να δεις δύο επεισόδια μιας τηλεοπτικής σειράς. Έχεις ήδη παρασυρθεί. Το βράδυ, ξεχνάς να προσευχηθείς πριν κοιμηθείς, και το μυαλό σου το απασχολεί διαρκώς η πλοκή της τηλεοπτικής εκπομπής. Αν συνεχίσεις να βλέπεις τηλεόραση για δύο μέρες, η καρδιά σου έχει ήδη απομακρυνθεί από τον Θεό. Δεν θέλεις πια να διαβάζεις τον λόγο του Θεού ούτε να συναναστρέφεσαι σχετικά με την αλήθεια. Δεν θέλεις καν να προσευχηθείς στον Θεό. Μέσα σου λες πάντα: «Πότε θα μπορέσω να κάνω κάτι; Πότε μπορώ να ξεκινήσω κάποιον σημαντικό σκοπό; Δεν χρειάζεται να είναι μάταιη η ζωή μου!» Είναι αλλαγή γνώμης αυτό; Αρχικά, ήθελες να καταλάβεις μεγαλύτερο μέρος της αλήθειας, ώστε να μπορείς να διαδώσεις το ευαγγέλιο και να καταθέσεις μαρτυρία για τον Θεό. Τώρα γιατί άλλαξες; Μόνο και μόνο βλέποντας ταινίες και τηλεοπτικά προγράμματα, επιτρέπεις στον Σατανά να κυριεύσει την καρδιά σου. Στ’ αλήθεια, έχεις μικρό ανάστημα. Πιστεύεις ότι έχεις το ανάστημα που χρειάζεται για να αντισταθείς σ’ αυτά τα κακά ρεύματα; Τώρα ο Θεός σού δείχνει χάρη και σε παίρνει στον οίκο Του για να εκτελέσεις το καθήκον σου. Μην ξεχνάς το ανάστημά σου. Προς το παρόν, είσαι ένα λουλούδι μέσα σε θερμοκήπιο, ανίκανο να αντέξει τον αέρα και τη βροχή που επικρατεί έξω. Αν οι άνθρωποι δεν μπορούν να αναγνωρίσουν αυτούς τους πειρασμούς και να αντισταθούν σ’ αυτούς, τότε ο Σατανάς μπορεί να τους αιχμαλωτίσει κάθε στιγμή, σε οποιοδήποτε μέρος. Τόσο μικρό ανάστημα και τέτοια θλιβερή κατάσταση έχει ο άνθρωπος. Αφού δεν κατέχεις την αλήθεια-πραγματικότητα και δεν καταλαβαίνεις την αλήθεια, όλα τα λόγια του Σατανά είναι για σένα σαν δηλητήριο. Αν τα ακούσεις, θα παγιδευτούν μέσα στην καρδιά σου και δεν θα βγαίνουν με τίποτα. Ναι μεν κατά βάθος, λες: «Θα κλείσω τα αυτιά μου και θα σφραγίσω τα μάτια μου», αλλά δεν μπορείς να ξεφύγεις από τον πειρασμό του Σατανά. Δεν ζεις σε φούσκα. Αν ακούσεις τα λόγια του Σατανά, δεν θα μπορέσεις να αντισταθείς. Θα πέσεις στην παγίδα. Μάταια θα προσεύχεσαι και θα καταριέσαι τον εαυτό σου. Δεν θα μπορέσεις να αντισταθείς. Τέτοια πράγματα μπορούν να επηρεάσουν τις σκέψεις σου και τις πράξεις σου. Μπορούν να μπλοκάρουν το μονοπάτι σου για την επιδίωξη της αλήθειας. Μπορούν ακόμα και να σε ελέγξουν, να μη σε αφήσουν να δαπανήσεις τον εαυτό σου για τον Θεό, να σε ρίξουν στην αρνητικότητα και στην αδυναμία, και να σε κρατήσουν μακριά από τον Θεό. Στο τέλος, θα είσαι άχρηστος και θα απελπιστείς εντελώς.

Τώρα νομίζεις ότι είσαι αφοσιωμένος στον Θεό. Έχεις τη φιλοδοξία, την αποφασιστικότητα και το ιδανικό να ικανοποιήσεις τον Θεό. Όταν, όμως, έρθεις αντιμέτωπος με τις δοκιμασίες του Θεού, πώς θα τα καταφέρεις; Ναι μεν λες ότι θα υποταχθείς, αλλά όταν ο Θεός βάλει στον δρόμο σου μια δυσκολία που δεν ανταποκρίνεται στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες σου, τι θα κάνεις άραγε όταν δεν μπορείς να υποταχθείς σ’ Αυτόν; Όταν ο Θεός ανταμείβει τους ανθρώπους, αυτό συμφωνεί με τις ψυχολογικές τους ανάγκες και ανταποκρίνεται στις αντιλήψεις και τα γούστα τους, έτσι ώστε εκείνοι να μπορούν να υποταχθούν σ’ Αυτόν. Πώς θα αντιδράσεις, όμως, όταν ο Θεός σού αφαιρέσει πράγματα; Μπορείς, άραγε, να παραμείνεις ακλόνητος στη μαρτυρία σου εν μέσω των δοκιμασιών του Θεού και μέσα στο περιβάλλον που έχει διαμορφώσει Εκείνος για σένα; Θα είναι πρόβλημα αυτό; Όταν λες: «Θα παραμείνω σίγουρα σταθερός στη μαρτυρία μου», τα λόγια σου είναι επίδειξη, ανοησία, άγνοια και βλακεία. Ξέρεις τι σκοπό έχει για σένα ο Θεός; Ξέρεις γιατί επιθυμεί ο Θεός να σε δοκιμάσει; Τι θέλει να αποκαλύψει μέσα σου; Λες: «Έχω τη θέληση που χρειάζεται για να δεχτώ τα βάσανα, είμαι έτοιμος, δεν φοβάμαι καμία δοκιμασία που μπορεί να μου δώσει ο Θεός»· τότε, όμως, συμβαίνει ξαφνικά κάτι που ποτέ δεν περίμενες, κάτι για το οποίο ποτέ δεν προετοιμάστηκες. Τότε πού χρησιμεύει η προετοιμασία σου; Πουθενά απολύτως. Ας πούμε ότι ήσουν πάντοτε καλά στην υγεία σου. Έχεις κάνει για πολλά χρόνια το καθήκον σου και ο Θεός σε έχει προστατεύσει απ’ όλες τις ασθένειες. Το μονοπάτι σου ήταν ομαλό. Ξαφνικά, μια μέρα πηγαίνεις για εξετάσεις και οι γιατροί βρίσκουν κάποια παράξενη ασθένεια, και στη συνέχεια διαπιστώνουν πως είναι ανίατη. Μέσα σου, είναι σαν κάποια δύναμη να έχει αλλάξει την κατεύθυνση σε πανίσχυρα ρεύματα και να έχει στερέψει έναν μεγάλο ωκεανό. «Κανένας από τους αδελφούς και τις αδελφές στην εκκλησία δεν έχει αυτήν την ασθένεια», λες. «Εγώ πιστεύω στον Θεό τον περισσότερο καιρό, είμαι ο πιο δραστήριος στην εκτέλεση του καθήκοντός μου και υπέφερα περισσότερο. Πώς γίνεται να έχω αυτήν την ασθένεια;» Αφού συλλογιστείς το θέμα, συνειδητοποιείς ότι λογικά αυτό είναι μια δοκιμασία από τον Θεό και ότι πρέπει να υποταχθείς. Αυτήν τη στιγμή, έχεις ακόμα την πίστη να προσευχηθείς στον Θεό. Αλλά αφότου προσευχηθείς για λίγο καιρό και παρ’ όλα αυτά, δεν θεραπευτείς, αποφαίνεσαι το εξής: «Αυτό δείχνει ότι ο Θεός με αφήνει να πεθάνω. Ο Θεός θέλει να μου πάρει τη ζωή!» Θα συνεχίσεις τώρα να υποτάσσεσαι στον Θεό; (Μάλλον όχι.) Θα αναφωνήσεις: «Θεέ μου! Δεν θέλω να πεθάνω. Δεν έχω ζήσει αρκετά. Είμαι ακόμα νέος. Έχω ζήσει μόνο τη μισή μου ζωή. Δώσε μου λίγα παραπάνω χρόνια. Υπάρχουν ακόμα πολλά που μπορώ να κάνω!» Είναι ανώφελο να προσεύχεσαι να σε θεραπεύσει ο Θεός. Όσες εξετάσεις κι αν κάνεις, θα δείξουν ότι η ασθένειά σου είναι ανίατη. Με τη θεραπεία, θα πεθάνεις. Χωρίς θεραπεία, και πάλι θα πεθάνεις. Τι θα κάνεις τότε; Πολλές φορές, όταν ο Θεός δοκιμάζει τους ανθρώπους, αυτοί στην αρχή θεωρούν τις πράξεις του Θεού σωστές και καλές, αλλά όταν η κατάληξη γίνεται σαφής, σκέφτονται: «Ίσως όντως η επιθυμία του Θεού είναι να πεθάνω. Αν ο Θεός θέλει να πεθάνω, ας πεθάνω!» Έτσι, απλώς περιμένουν παθητικοί και αβοήθητοι τον θάνατο. Τι στάση είναι αυτή η αναμονή του θανάτου; Περιλαμβάνει μήπως κανένα στοιχείο υποταγής; (Όχι, απλώς αποδέχεται κανείς τη μοίρα του.) Τέτοιοι άνθρωποι είναι άραγε στ’ αλήθεια πρόθυμοι να πεθάνουν; (Δεν είναι.) Τότε, γιατί περιμένουν τον θάνατο; Όταν έρθει ο θάνατος, δεν έχουν άλλη επιλογή από το να πεθάνουν. Αν δεν έχουν άλλη επιλογή, δεν μπορούν παρά να τον αποδεχτούν. Αυτή η «αποδοχή» είναι μια στάση παθητικής εναντίωσης, όχι πράξη που καταθέτει μαρτυρία. Κάποιοι λένε: «Εφόσον ο Θεός με άφησε να πεθάνω, τι μαρτυρία μού έχει απομείνει να καταθέσω;» Αν και ο Θεός σε αφήνει να πεθάνεις, δεν είσαι δημιούργημα του Θεού; Θα εγκατέλειπες το καθήκον σου; Έχεις μήπως ολοκληρώσει το καθήκον σου; Έχεις κάνει καλά το καθήκον σου; Τι καρδιά πρέπει να έχεις για να παραμείνεις σταθερός στη μαρτυρία που οφείλει να δώσει ένα δημιούργημα; [Θα μιλήσω για την εμπειρία μου. Πριν από λίγες ημέρες, με πόναγε τόσο πολύ το δόντι μου που για τρεις μέρες δεν μπορούσα να κοιμηθώ απ’ τον πόνο. Παρ’ όλα αυτά, έπρεπε κάθε μέρα να κάνω το καθήκον μου. Ο πόνος στο κεφάλι μου ήταν πράγματι σχεδόν ανυπόφορος και με αποπροσανατόλιζε. Μέσα μου παραπονέθηκα λίγο. Πίστευα ότι είχα κάνει το καθήκον μου πολύ καλά· για ποιον λόγο, λοιπόν, μου συνέβαινε αυτό; Εκείνη τη στιγμή, ένιωθα ότι δεν μπορούσα να καταλάβω την πρόθεση του Θεού. Κάποιοι αδελφοί και αδελφές με παρότρυναν να κάνω αυτοκριτική και να φτάσω στην αυτογνωσία, οπότε συνέχισα να προσεύχομαι και να αναζητώ τον Θεό. Δεν θεωρούσα ότι είχα επαναστατήσει εναντίον του Θεού σε κάτι. Αργότερα, σκέφτηκα τα λόγια που είπε ο Ιώβ στη σύζυγό του όταν δοκιμαζόταν: «…τα αγαθά μόνον θέλομεν δεχθή εκ του Θεού, και τα κακά δεν θέλομεν δεχθή;» (Ιώβ 2:10). Ο Ιώβ μπόρεσε, όταν δοκιμαζόταν, να μαρτυρήσει για τον Θεό. Σκέφτηκα τον εαυτό μου και είδα ότι, όταν τα πράγματα μου πήγαιναν καλά, μπορούσα να δοξάζω τον Θεό, αλλά σε περιόδους δυσκολιών, γινόμουν αρνητικός και επαναστατούσα εναντίον του Θεού. Κατάλαβα ότι αυτή δεν ήταν η οδός ενός ικανού δημιουργήματος και εκείνη τη στιγμή, τελικά η συνείδησή μου αναστατώθηκε. Είχα τη θέληση να επαναστατήσω ενάντια στη σάρκα και να ικανοποιήσω τον Θεό. Σκέφτηκα ότι, ακόμα κι αν ήμουν άρρωστος, έπρεπε να υποταχθώ στον Θεό. Όσο κι αν πονάω, πρέπει να συνεχίσω να κάνω το καθήκον μου με επιμονή και προθυμία. Αυτή ήταν η δική μου εμπειρία.] Όποιες δοκιμασίες κι αν αντιμετωπίζεις, πρέπει να προσέρχεσαι ενώπιον του Θεού· αυτό είναι το σωστό. Πρέπει να κάνεις αυτοκριτική, χωρίς να καθυστερείς να εκτελέσεις το καθήκον σου. Μην κάνεις μόνο αυτοκριτική χωρίς να εκτελείς ποτέ το καθήκον σου, παραμελώντας τα σημαντικά για να επικεντρωθείς στα ασήμαντα· αυτή είναι η οδός της ανοησίας. Όποια δοκιμασία κι αν σου τύχει, πρέπει να την αντιμετωπίζεις ως φορτίο που σου δίνει ο Θεός. Ας πούμε ότι κάποιοι άνθρωποι ταλαιπωρούνται από μεγάλες αρρώστιες και αβάσταχτα βάσανα, κάποιοι έρχονται αντιμέτωποι ακόμα και με τον θάνατο. Πώς θα πρέπει να προσεγγίζουν μια τέτοια κατάσταση; Σε πολλές περιπτώσεις, οι δοκιμασίες του Θεού είναι φορτία που δίνει στους ανθρώπους. Όσο μεγάλο κι αν είναι το φορτίο που σου έχει δώσει ο Θεός, αυτό είναι το φορτίο που θα πρέπει να αναλάβεις, διότι ο Θεός σε καταλαβαίνει και ξέρει ότι μπορείς να το αντέξεις. Το φορτίο που σου δίνει ο Θεός δεν θα υπερβαίνει το ανάστημα ή τα όρια της αντοχής σου, επομένως δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα μπορέσεις να το αντέξεις. Ανεξάρτητα από το τι είδους φορτίο σού δίνει ο Θεός, τι είδους δοκιμασία, να θυμάσαι ένα πράγμα: Είτε κατανοείς το θέλημα του Θεού είτε όχι, είτε διαφωτίζεσαι και φωτίζεσαι από το Άγιο Πνεύμα μετά την προσευχή σου είτε όχι, είτε η δοκιμασία αυτή γίνεται για να σε πειθαρχήσει ο Θεός ή να σε προειδοποιήσει είτε όχι, δεν έχει σημασία εάν εσύ δεν καταλαβαίνεις. Εφόσον δεν αναβάλλεις την εκτέλεση του καθήκοντός σου και μπορείς να τηρείς πιστά το καθήκον σου, ο Θεός θα είναι ικανοποιημένος, κι εσύ θα παραμένεις σταθερός στη μαρτυρία σου. Κάποιοι άνθρωποι, βλέποντας ότι πάσχουν από μια σοβαρή ασθένεια και ότι θα πεθάνουν, σκέφτονται μέσα τους: «Για να αποφύγω τον θάνατο άρχισα να πιστεύω στον Θεό· αλλά τελικά φαίνεται ότι, ακόμα και μετά από όλα αυτά τα χρόνια που εκτελώ το καθήκον μου, Αυτός θα με αφήσει να πεθάνω. Θα πρέπει να φροντίσω τις δικές μου υποθέσεις, να κάνω όσα πάντα ήθελα να κάνω και να απολαύσω εκείνα που δεν έχω απολαύσει σ’ αυτήν τη ζωή. Το καθήκον μου μπορώ να το αναβάλω». Τι στάση είναι αυτή; Εκτελείς το καθήκον σου όλα αυτά τα χρόνια, έχεις ακούσει όλα αυτά τα κηρύγματα, και ακόμα δεν έχεις καταλάβει την αλήθεια. Μια δοκιμασία σε ρίχνει, σε γονατίζει και σε ξεσκεπάζει. Είναι ένας τέτοιος άνθρωπος άξιος να τον φροντίσει ο Θεός; (Είναι ανάξιος.) Δεν έχει καθόλου αφοσίωση. Ως τι είναι, λοιπόν, γνωστό το καθήκον που έχει εκτελέσει όλα αυτά τα χρόνια; Είναι γνωστό ως «απλή δουλειά». Απλώς έχει καταβάλει μεγάλη προσπάθεια. Αν κατά την πίστη σου στον Θεό και κατά την επιδίωξη της αλήθειας είσαι σε θέση να πεις, «Οποιαδήποτε ασθένεια ή οποιοδήποτε δυσάρεστο γεγονός κι αν επιτρέψει ο Θεός να μου συμβεί —ό,τι κι αν κάνει ο Θεός— πρέπει να υπακούσω και να παραμείνω στη θέση μου ως δημιουργημένο ον. Πριν από οτιδήποτε άλλο, πρέπει να κάνω πράξη αυτήν την πτυχή της αλήθειας, την υπακοή· πρέπει να την εφαρμόσω και να βιώσω την πραγματικότητα της υπακοής στον Θεό. Επιπλέον, δεν πρέπει να παραμερίσω αυτό που μου έχει αναθέσει ο Θεός και το καθήκον που θα πρέπει να εκτελέσω. Ακόμα και κατά την τελευταία μου πνοή, πρέπει να τηρήσω το καθήκον μου», δεν αποτελεί αυτό κατάθεση μαρτυρίας; Όταν έχεις αυτό το είδος αποφασιστικότητας κι αυτό το είδος κατάστασης, μπορείς και πάλι να παραπονιέσαι για τον Θεό; Όχι, δεν μπορείς. Σε μια τέτοια στιγμή, θα σκεφτείς μέσα σου: «Ο Θεός μού δίνει αυτήν την αναπνοή, με φροντίζει και με προστατεύει όλα αυτά τα χρόνια, έχει πάρει πολύ πόνο από μένα, μου έδωσε πολλή χάρη και πολλές αλήθειες. Έχω κατανοήσει αλήθειες και μυστήρια που οι άνθρωποι δεν έχουν καταλάβει επί γενιές. Έχω κερδίσει πάρα πολλά από τον Θεό, οπότε πρέπει να Του το ανταποδώσω! Στο παρελθόν, το ανάστημά μου ήταν πολύ μικρό, δεν καταλάβαινα τίποτα και ό,τι έπραττα πλήγωνε τον Θεό. Ίσως να μην έχω άλλη ευκαιρία να το ανταποδώσω στον Θεό στο μέλλον. Όσο διάστημα κι αν μου έχει απομείνει να ζήσω, πρέπει να προσφέρω τη λίγη δύναμη που έχω και να κάνω ό,τι μπορώ για τον Θεό, ώστε ο Θεός να δει ότι όλα αυτά τα χρόνια που με φρόντιζε δεν ήταν μάταια, αλλά έχουν αποφέρει καρπό. Θέλω να παρηγορώ τον Θεό και να μην Τον πληγώνω ούτε να Τον απογοητεύω πλέον». Τι θα έλεγες να σκέφτεσαι κατ’ αυτόν τον τρόπο; Μη σκέφτεσαι πώς να σώσεις τον εαυτό σου ή πώς να ξεφύγεις, με τη σκέψη: «Πότε θα θεραπευτεί αυτή η ασθένεια; Όταν θεραπευτεί, θα κάνω ό,τι μπορώ για να εκτελώ το καθήκον μου και να είμαι αφοσιωμένος. Πώς μπορώ ν’ αφοσιωθώ όταν είμαι άρρωστος; Πώς μπορώ να εκτελώ το καθήκον ενός δημιουργημένου όντος;» Όσο σου μένει έστω και μία ανάσα, δεν είσαι ικανός να εκτελείς το καθήκον σου; Όσο σου μένει έστω και μία ανάσα, δεν είσαι ικανός να μην ντροπιάζεις τον Θεό; Όσο σου μένει έστω και μία ανάσα, όσο το μυαλό σου είναι διαυγές, δεν είσαι ικανός να μην παραπονιέσαι για τον Θεό; (Ναι.) Είναι εύκολο να λες «Ναι» τώρα, δεν θα είναι, όμως, τόσο εύκολο όταν αυτό σου συμβεί πραγματικά. Έτσι, λοιπόν, πρέπει να επιδιώκεις την αλήθεια, συχνά να εργάζεσαι σκληρά για την αλήθεια και να αφιερώνεις περισσότερο χρόνο στη σκέψη: «Πώς μπορώ να ικανοποιήσω το θέλημα του Θεού; Πώς μπορώ να ανταποδώσω την αγάπη Του; Πώς μπορώ να εκτελώ το καθήκον ενός δημιουργημένου όντος;» Τι είναι ένα δημιουργημένο ον; Είναι ευθύνη ενός δημιουργημένου όντος απλώς να ακούει τα λόγια του Θεού; Όχι —είναι να βιώνει τα λόγια του Θεού. Ο Θεός σού έχει δώσει πάρα πολλή αλήθεια, πάρα πολλή οδό και πάρα πολλή ζωή, ώστε να μπορείς να βιώνεις αυτά τα πράγματα και να καταθέτεις μαρτυρία σ’ Εκείνον. Αυτό οφείλει να κάνει ένα δημιουργημένο ον, αυτή είναι ευθύνη και υποχρέωσή σου. Πρέπει να συλλογίζεσαι συχνά αυτά τα πράγματα· αν τα συλλογίζεσαι διαρκώς, τότε θα εισέλθεις πιο βαθιά σε όλες τις πτυχές της αλήθειας.

Αν οι άνθρωποι δεν ακολουθήσουν το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας και δεν εργαστούν σκληρά για να κερδίσουν την αλήθεια, τότε αργά ή γρήγορα θα σκοντάψουν και θα πέσουν. Θα είναι δύσκολο να μείνουν όρθιοι, γιατί τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν δεν λύνονται αν βασιστούν στις λίγες γνώσεις και στα λίγα δόγματα που κατέχουν. Όσο καλά κι αν μπορείς να μιλήσεις για δόγματα, δεν θα μπορέσεις να αντιμετωπίσεις τις πραγματικές δυσκολίες. Πρέπει να στοχάζεσαι συνεχώς τις διάφορες αλήθειες για να φτάσεις σε μια διορατική και σαφή κατανόηση. Μόνο τότε μπορείς να χρησιμοποιήσεις την αλήθεια για να λύσεις τα όποια προβλήματα συναντάς. Εκείνοι που καταλαβαίνουν πραγματικά την αλήθεια δεν μιλούν για λόγια και δόγματα. Μπορούν να διακρίνουν τα πάντα και να τα δουν καθαρά, και ό,τι κάνουν το κάνουν με αυτοπεποίθηση. Αν δεν ξέρεις πώς να αναζητάς την αλήθεια στις καταστάσεις που συναντάς και ενεργείς πάντα όπως θέλεις εσύ, τότε δεν υπάρχει τρόπος να καταλάβεις την αλήθεια. Για να καταλάβεις την αλήθεια, πρέπει να σκέφτεσαι συνεχώς πώς να λύνεις προβλήματα όταν εκτελείς τα καθήκοντά σου χρησιμοποιώντας την αλήθεια. Εάν δεν στοχάζεσαι με αυτόν τον τρόπο, τότε άραγε μπορείς να φτάσεις σ’ αυτές τις αλήθειες; Αν δεν στοχάζεσαι τα λόγια του Θεού, τότε όσα κηρύγματα κι αν ακούσεις, όσα δόγματα κι αν καταλάβεις, θα μένεις πάντα στο επίπεδο των λόγων και δογμάτων. Αν ξέρεις πώς να μιλάς γι’ αυτά τα λόγια και δόγματα, κάτι τέτοιο μπορεί πολλές φορές να σε ξεγελάσει και να σε κάνει να νομίζεις ότι η πίστη σου στον Θεό έχει ήδη αποδώσει καρπούς και έχεις πολύ ψηλό ανάστημα, επειδή τώρα έχεις πάθος και ζωντάνια. Αλλά όταν έρθεις αντιμέτωπος με τα γεγονότα, δηλαδή όταν συναντήσεις δοκιμασίες και δεινά, τότε θα διαπιστώσεις πόσο λίγο σε προστατεύουν αυτά τα λόγια και δόγματα. Δεν μπορούν να σε προστατέψουν ούτε από μία δοκιμασία, πόσο μάλλον να διασφαλίσουν ότι θα μπορέσεις να περάσεις ομαλά κάθε δοκιμασία που δίνει ο Θεός στον άνθρωπο. Αντίθετα, θα καταλάβεις ότι αυτά τα λόγια και δόγματα σε οδήγησαν στην καταστροφή. Σε τέτοιες στιγμές, θα διαπιστώσεις πόσο μικρό μέρος της αλήθειας καταλαβαίνεις και ότι δεν έχεις εισέλθει ακόμα στην αλήθεια-πραγματικότητα. Οι άνθρωποι, πολλές φορές, όταν αντιμετωπίζουν δοκιμασίες και δεν βλέπουν τον δρόμο προς τα εμπρός, συνειδητοποιούν τελικά πόσο αβοήθητοι είναι χωρίς την αλήθεια και αντιλαμβάνονται πόσο άχρηστα ήταν όλα τους τα λόγια σχετικά με τα δόγματα. Μόνο τότε καταλαβαίνουν πόσο υστερούν και πόσο αξιοθρήνητοι είναι. Όταν όλα είναι ασφαλή και δεν υπάρχουν προβλήματα, νομίζεις συνέχεια ότι καταλαβαίνεις τα πάντα. Νομίζεις ότι η πίστη σου δεν είναι μάταιη και ότι έχεις κερδίσει πολλά απ’ αυτήν. Νομίζεις πως, ό,τι κι αν συμβεί, δεν έχεις να ανησυχείς για τίποτα. Στην πραγματικότητα, απλώς καταλαβαίνεις κάποια λόγια και δόγματα, τα οποία δεν έχουν καμία απολύτως χρησιμότητα. Μπροστά στην καταστροφή και τη συμφορά, θα βρεθείς σε αμηχανία και δεν θα ξέρεις πώς να αντιμετωπίσεις την κατάσταση. Όταν προσεύχεσαι στον Θεό, δεν θα ξέρεις τι να πεις ούτε τι να ζητήσεις. Δεν μπορείς να βρεις το μονοπάτι. Αυτό δείχνει πόσο θλιβερός είναι ο άνθρωπος. Η καρδιά σου είναι άδεια από τα λόγια του Θεού και δεν έχεις το έργο του Αγίου Πνεύματος. Ήδη βρίσκεσαι στο σκοτάδι. Η πίστη σου στον Θεό δεν σου έχει αποφέρει τίποτα, και τώρα είσαι εξαθλιωμένος σαν ζητιάνος. Μόνο τότε συνειδητοποιείς ότι η πίστη σου στον Θεό όλα αυτά τα χρόνια δεν είχε καθόλου την αλήθεια-πραγματικότητα. Πλέον έχεις αποκαλυφθεί πλήρως. Αν μετά από τόσα χρόνια πίστης στον Θεό μείνεις σε μια τέτοια κατάσταση, τότε μοιραία θα αποκλειστείς.

12 Φεβρουαρίου 2017

Υποσημειώσεις:

α. Κρυοπάγημα, όρος που χρησιμοποιείται στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική και αναφέρεται σε σοβαρό, δυνητικά θανατηφόρο εσωτερικό ψύχος που προκαλείται από εξωτερικούς παράγοντες.