Αν θέλεις να εκτελέσεις καλά το καθήκον σου, πρέπει πρώτα να κατανοήσεις την αλήθεια. Πρέπει να αναζητήσεις την αλήθεια με όλη σου την καρδιά. Στην αναζήτηση της αλήθειας, το κλειδί είναι να μάθεις να στοχάζεσαι πάνω στα λόγια του Θεού. Ο σκοπός ενός τέτοιου στοχασμού των λόγων του Θεού είναι να κατανοήσεις το αληθινό τους νόημα. Μέσω της αναζήτησης θα κατανοήσεις το νόημα των λόγων του Θεού, το τι απαιτεί ο Θεός από τους ανθρώπους και τις προθέσεις του Θεού που μπορούν να βρεθούν στα λόγια Του. Όταν φτάσεις σε μια τέτοια κατανόηση, θα καταλάβεις την αλήθεια. Μόλις καταλάβεις την αλήθεια, είναι εύκολο να κατανοήσεις τις αρχές που πρέπει να καθοδηγούν την άσκησή σου, και τότε μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια. Μόλις μάθεις να κάνεις πράξη την αλήθεια, θα αρχίσεις να εισέρχεσαι στην πραγματικότητα της αλήθειας. Τότε, θα καταλάβεις πράγματα που προηγουμένως δεν μπορούσες να καταλάβεις, θα αντιληφθείς πράγματα που προηγουμένως δεν μπορούσες να διακρίνεις καθαρά, και θα λύσεις προβλήματα που προηγουμένως ήταν αδύνατο να τα λύσεις. Σε πολλά πράγματα θα αρχίσεις να αποκτάς έμπνευση και νέα διορατικότητα, θα σου ανοίγονται δρόμοι υλοποίησης και θα είσαι σε θέση να κάνεις με συνέπεια πράξη την αλήθεια. Έτσι, θα εισέλθεις πλήρως στην πραγματικότητα της αλήθειας. Ωστόσο, αν δεν κάνεις το καθήκον σου με την καρδιά σου και δεν αναζητάς τις αρχές της αλήθειας, αν είσαι μπερδεμένος ή σε σύγχυση, κάνοντας απλώς τα πράγματα με τον πιο εύκολο τρόπο που μπορείς, τότε τι είδους νοοτροπία είναι αυτή; Είναι νοοτροπία του να ενεργείς επιπόλαια. Αν δεν είσαι αφοσιωμένος στο καθήκον σου, αν δεν έχεις κανένα αίσθημα ευθύνης απέναντί του ή κανένα αίσθημα αποστολής, θα είσαι σε θέση να εκτελέσεις σωστά το καθήκον σου; Θα είσαι σε θέση να εκτελέσεις το καθήκον σου σε αποδεκτό επίπεδο; Και αν δεν είσαι σε θέση να εκτελέσεις το καθήκον σου σε αποδεκτό επίπεδο, θα είσαι σε θέση να εισέλθεις στην πραγματικότητα της αλήθειας; Με τίποτα. Αν, κάθε φορά που εκτελείς το καθήκον σου, είσαι αδιάφορος, δεν καταβάλλεις καμία προσπάθεια και απλώς ενεργείς πρόχειρα, απερίσκεπτα σαν να παίζεις κάποιο παιχνίδι, αυτό δεν είναι πρόβλημα; Τι μπορείς να κερδίσεις εκτελώντας το καθήκον σου με αυτόν τον τρόπο; Τελικά, οι άνθρωποι θα δουν ότι, όταν εκτελείς το καθήκον σου, δεν έχεις κανένα αίσθημα ευθύνης, είσαι απρόσεκτος και επιπόλαιος, και απλώς κάνεις τα τυπικά —και σ’ αυτήν την περίπτωση, κινδυνεύεις να αποκλειστείς. Ο Θεός παρακολουθεί καθ’ όλη τη διάρκεια καθώς εκτελείς το καθήκον σου, και τι θα πει ο Θεός; (Αυτό το άτομο δεν είναι άξιο της αποστολής από Αυτόν ούτε της εμπιστοσύνης Του.) Ο Θεός θα πει ότι δεν είσαι αξιόπιστος και ότι πρέπει να αποκλειστείς. Κι έτσι, όποιο καθήκον κι αν εκτελείς, είτε πρόκειται για σημαντικό είτε για συνηθισμένο, αν δεν αφιερώνεις την καρδιά σου στο έργο που σου έχει ανατεθεί ή αν δεν ανταποκρίνεσαι στην ευθύνη σου και αν δεν το βλέπεις ως αποστολή από τον Θεό ή δεν το αναλαμβάνεις ως δικό σου καθήκον και υποχρέωση, ενεργώντας πάντοτε επιπόλαια, τότε αυτό θα είναι πρόβλημα. «Μη αξιόπιστος» —αυτές οι δύο λέξεις θα καθορίσουν τον τρόπο με τον οποίο εκτελείς το καθήκον σου. Αυτό που σημαίνουν είναι ότι η εκπλήρωση του καθήκοντός σου δεν πληροί τις προδιαγραφές, και έχεις αποκλειστεί, και ο Θεός λέει ότι ο χαρακτήρας σου δεν είναι στο ύψος των περιστάσεων. Αν σου ανατεθεί ένα ζήτημα, αλλά αυτή είναι η στάση που θα τηρήσεις απέναντί του και αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο θα το χειριστείς, τότε θα σου ανατεθεί κανένα περαιτέρω καθήκον στο μέλλον; Μπορεί να σου ανατεθεί κάτι σημαντικό; Σίγουρα όχι, εκτός αν επιδείξεις αληθινή μετάνοια. Κατά βάθος, ωστόσο, ο Θεός θα τρέφει πάντα κάποια δυσπιστία και δυσαρέσκεια απέναντί σου. Αυτό θα αποτελέσει πρόβλημα, έτσι δεν είναι; Μπορεί να χάσεις κάθε ευκαιρία να εκτελέσεις το καθήκον σου και μπορεί να μη σωθείς.

Όταν οι άνθρωποι εκτελούν το καθήκον τους, στην πραγματικότητα κάνουν αυτό που πρέπει να κάνουν. Αν το κάνεις ενώπιον του Θεού, αν εκτελείς το καθήκον σου και υποτάσσεσαι στον Θεό με στάση ειλικρίνειας και με την καρδιά σου, δεν θα είναι αυτή η στάση πολύ πιο σωστή; Πώς θα πρέπει, λοιπόν, να εφαρμόζεις αυτήν τη στάση στην καθημερινή σου ζωή; Πρέπει να κάνεις πραγματικότητά σου τη «λατρεία του Θεού με την καρδιά και με ειλικρίνεια». Όποτε θέλεις να είσαι χαλαρός και απλώς να κάνεις τα τυπικά, όποτε θέλεις να ενεργήσεις ύπουλα και να τεμπελιάσεις, και όποτε αποσπάται η προσοχή σου και θα προτιμούσες να διασκεδάσεις, θα πρέπει να σκεφτείς: «Μήπως η συμπεριφορά αυτή με καθιστά αναξιόπιστο; Μοιάζω να εκτελώ το καθήκον μου με την καρδιά μου; Μήπως η ενέργεια αυτή με καθιστά άπιστο; Μήπως αποτυγχάνω έτσι να ανταποκριθώ στην αποστολή που μου εμπιστεύθηκε ο Θεός;» Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο πρέπει να κάνεις την αυτοκριτική σου. Αν ανακαλύψεις ότι είσαι πάντα απρόσεκτος και επιπόλαιος στο καθήκον σου, ότι είσαι μη αφοσιωμένος, και ότι έχεις πληγώσει τον Θεό, τι θα πρέπει να κάνεις; Θα πρέπει να πεις: «Εκείνη τη στιγμή διαισθάνθηκα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, αλλά δεν το αντιμετώπισα ως πρόβλημα· απλώς το προσπέρασα απρόσεκτα. Δεν είχα συνειδητοποιήσει μέχρι τώρα ότι ήμουν πραγματικά απρόσεκτος και επιπόλαιος, ότι δεν είχα ανταποκριθεί στην ευθύνη μου. Μου λείπει πραγματικά η συνείδηση και η λογική!» Έχεις διαπιστώσει το πρόβλημα και όπως μάθει λίγα πράγματα για τον εαυτό σου —τώρα, λοιπόν, πρέπει να αλλάξεις τον εαυτό σου! Η στάση σου απέναντι στην εκτέλεση του καθήκοντός σου ήταν λανθασμένη. Ήσουν απρόσεκτος μ’ αυτό, όπως με μια παράλληλη δουλειά, και δεν το έκανες με την καρδιά σου. Αν είσαι ξανά απρόσεκτος και επιπόλαιος όπως τώρα, πρέπει να προσευχηθείς στον Θεό και να Τον αφήσεις να σε πειθαρχήσει και να σε συμμορφώσει. Πρέπει έχεις τέτοια θέληση στην εκτέλεση του καθήκοντός σου. Μόνο τότε μπορείς να μετανοήσεις πραγματικά. Μπορείς να μεταστραφείς μόνο όταν είναι καθαρή η συνείδησή σου και έχει μεταμορφωθεί η στάση σου απέναντι στην εκτέλεση του καθήκοντός σου. Και καθώς μετανοείς, πρέπει, επίσης, να αναλογίζεσαι συχνά αν πραγματικά το κάνεις με όλη σου την καρδιά, όλον σου τον νου και όλη σου τη δύναμη κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σου· τότε, χρησιμοποιώντας τα λόγια του Θεού ως μέτρο και εφαρμόζοντάς τα στον εαυτό σου, θα μάθεις ποια προβλήματα υπάρχουν ακόμη στην εκτέλεση του καθήκοντός σου. Επιλύοντας συνεχώς τα προβλήματα με αυτόν τον τρόπο, σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, δεν κάνεις πραγματικότητα την εκτέλεση του καθήκοντός σου με όλη σου την καρδιά, όλον σου τον νου και όλη σου τη δύναμη; Το να εκτελείς το καθήκον σου με αυτόν τον τρόπο: δεν το έχεις κάνει ήδη αυτό με όλη σου την καρδιά, τον νου και τη δύναμη; Αν δεν υπάρχει πλέον καμία μομφή από τη συνείδησή σου, αν είσαι σε θέση να ανταποκρίνεσαι στα κριτήρια και να επιδεικνύεις αφοσίωση κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σου, μόνο τότε θα υπάρξει πραγματικά γαλήνη και χαρά στην καρδιά σου. Θα νιώσεις την εκτέλεση του καθήκοντός σου σαν μια ευθύνη που είναι ορισμένη από τον Ουρανό και αναγνωρισμένη από τη γη, παρά σαν ένα πρόσθετο φορτίο, και σε καμία περίπτωση σαν μια δουλειά που γίνεται για κάποιον άλλον. Εκτελώντας ένα καθήκον με αυτόν τον τρόπο, θα νιώσεις ολοκληρωμένος και θα αισθανθείς ότι ζεις ενώπιον του Θεού. Το να συμπεριφέρεσαι με αυτόν τον τρόπο φέρνει γαλήνη στο μυαλό σου. Δεν θα σε καθιστούσε λίγο περισσότερο άνθρωπο και λιγότερο ζόμπι; Είναι εύκολο να συμπεριφερθείς έτσι; Είναι στην πραγματικότητα, αλλά όχι για εκείνους που δεν αποδέχονται την αλήθεια.

Στην πραγματικότητα, είτε ένα άτομο είναι πραγματικά σε θέση να εκπληρώσει το καθήκον του είτε όχι, σε κάθε περίπτωση υπάρχει μια σταθμισμένη ζυγαριά στην καρδιά του. Αν ακούει συνεχώς κηρύγματα, αν διαβάζει συνεχώς τον λόγο του Θεού και αν κοινωνεί συνεχώς με άλλους, ακόμη και αν δεν έχει παρά μια ρηχή κατανόηση της αλήθειας, θα είναι τουλάχιστον σε θέση να κατανοήσει ορισμένα δόγματα. Έχοντας αυτά τα δόγματα ως κριτήριο, είναι επίσης σε θέση να κρίνει πόσο καλά εκπληρώνει το καθήκον του και αν τηρεί τις σωστές αρχές. Αυτή η διαύγεια είναι εφικτή για όλους όσοι διαθέτουν συνείδηση και λογική. Πολλές φορές, όταν οι άνθρωποι εκτελούν τα καθήκοντά τους, το κάνουν επιπόλαια και απρόσεκτα. Δεν αφιερώνουν όλη τους τη δύναμη, πόσο μάλλον αναζητούν την αλήθεια και ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές της. Όποια κι αν είναι τα καθήκοντά τους, κλείνουν τα μάτια. Αν και μπορεί να βλέπουν ένα πρόβλημα, δεν επιδιώκουν να βρουν λύση, αλλά συμπεριφέρονται σαν να μην τους αφορά και κάνουν κάποιες επιπόλαιες προσπάθειες να το επιλύσουν. Κατά βάθος, δεν βλέπουν καμιά ανάγκη να δυσκολέψουν τα πράγματα για τον εαυτό τους, καμιά ανάγκη να είναι σοβαροί σ’ αυτό το θέμα. Ωστόσο, αυτή η διευκόλυνση του εαυτού τους κάνει την εσωτερική τους κατάσταση να επιδεινώνεται ανεπαίσθητα. Αν εκτελείς το καθήκον σου χωρίς αίσθημα φορτίου, η καρδιά σου αναπόφευκτα θα γίνει επιπόλαιη και απρόσεκτη. Δεν θα είναι σε θέση να αναλάβει ευθύνες, πόσο μάλλον να είναι πιστή. Ως αποτέλεσμα, θα αρνηθείς τη διαφώτιση και την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος. Ακολουθείς πάντα τους καθιερωμένους κανόνες και κανονισμούς χωρίς κανένα νέο φως ή διορατικότητα, χωρίς να κάνεις τίποτα περισσότερο από τα τυπικά. Το να εκπληρώνεις το καθήκον σου με έναν τέτοιο τρόπο είναι άσκοπο, ακόμη και όταν παρέχεις υπηρεσία, είναι ανεπαρκής. Αν ακόμη και η υπηρεσία σου παρέχεται ανεπαρκώς, μπορείς να είσαι πιστός πάροχος υπηρεσιών; Φυσικά και όχι. Εκείνοι που παρέχουν ανεπαρκή υπηρεσία μπορούν μόνο να αποκλειστούν. Κάποιοι μπερδεμένοι άνθρωποι δεν έχουν την παραμικρή κατανόηση της αλήθειας. Θεωρούν την απλή εκπλήρωση του καθήκοντός τους ως άσκηση της αλήθειας. Νομίζουν ότι απλώς και μόνο εκτελώντας το καθήκον τους, ασκούν την αλήθεια. Αν ρωτήσεις ένα τέτοιο άτομο, «Μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια;» Θα απαντήσει: «Δεν κάνω πράξη την αλήθεια κάνοντας το καθήκον μου;» Είναι σωστό αυτό; Αυτά είναι τα λόγια ενός ατόμου με μπερδεμένο μυαλό. Για να εκτελέσεις το καθήκον σου, πρέπει τουλάχιστον να αφιερώσεις όλη σου την καρδιά, τον νου και τη δύναμή σου σ’ αυτό, προκειμένου να κάνεις αποτελεσματικά πράξη την αλήθεια. Για να κάνεις αποτελεσματικά πράξη την αλήθεια, πρέπει να ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές. Αν εκτελείς το καθήκον σου με επιπόλαιο τρόπο, αυτό δεν έχει κανένα αληθινό αποτέλεσμα. Δεν μπορείς να το αποκαλείς αυτό άσκηση της αλήθειας, δεν είναι τίποτε άλλο παρά παροχή υπηρεσιών. Είναι σαφές ότι απλώς παρέχεις μια υπηρεσία, αυτό είναι διαφορετικό από την άσκηση της αλήθειας. Η παροχή υπηρεσιών είναι απλώς να κάνεις τα πράγματα που σε ευχαριστούν σύμφωνα με τη θέλησή σου, ενώ αγνοείς όλα όσα δεν σου αρέσουν να κάνεις. Όποιες δυσκολίες και αν αντιμετωπίσεις, ποτέ δεν αναζητάς τις αρχές της αλήθειας. Εξωτερικά, μπορεί να φαίνεται ότι εκπληρώνεις το καθήκον σου, αλλά όλα αυτά είναι απλώς παροχή υπηρεσιών. Όποιος δεν εκτελεί το καθήκον του ενεργώντας σύμφωνα με τις αρχές της αλήθειας δεν καταφέρνει τίποτα άλλο από το να παρέχει υπηρεσίες. Στην οικογένεια του Θεού, πολλοί άνθρωποι προσπαθούν να εκτελέσουν το καθήκον τους βασιζόμενοι σε ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Μοχθούν για χρόνια χωρίς να έχουν τίποτα να επιδείξουν, δεν μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια ή να ενεργήσουν σύμφωνα με τις αρχές κατά την εκτέλεση του καθήκοντός τους. Επομένως, αν οι άνθρωποι ενεργούν συχνά σύμφωνα με τη δική τους βούληση και εκτελούν τα καθήκοντά τους σύμφωνα με τη δική τους βούληση, παρόλο που δεν κάνουν κακό, ούτε αυτό θεωρείται άσκηση της αλήθειας. Στο τέλος, τα χρόνια εργασίας τους δεν τους οδηγούν στο να καταλάβουν κανένα μέρος της αλήθειας, και δεν έχουν καμία εμπειρία ή μαρτυρία που να μπορούν να μοιραστούν. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή οι προθέσεις που οδηγούν αυτούς τους ανθρώπους να εκτελέσουν το καθήκον τους δεν είναι σωστές. Ο λόγος για τον οποίο εκπληρώνουν το καθήκον τους είναι σίγουρα να λάβουν ευλογίες, θέλουν να κάνουν μια συμφωνία με τον Θεό. Δεν εκτελούν το καθήκον τους απλώς και μόνο για να κερδίσουν την αλήθεια. Εκτελούν το καθήκον τους επειδή δεν έχουν άλλη επιλογή. Γι’ αυτόν τον λόγο, βρίσκονται πάντα σε σύγχυση και εκτελούν τα καθήκοντά τους επιπόλαια και πρόχειρα. Δεν αναζητούν την αλήθεια, και έτσι όλα είναι απλώς παροχή υπηρεσιών. Όσα καθήκοντα κι αν εκτελούν, οι πράξεις τους δεν έχουν κανένα πραγματικό αποτέλεσμα. Τα πράγματα είναι διαφορετικά για εκείνους που έχουν τον φόβο του Θεού στην καρδιά τους. Αυτοί συλλογίζονται συνεχώς πώς να ενεργούν σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, και πώς να ενεργούν προς όφελος της οικογένειας του Θεού και του εκλεκτού λαού Του. Σκέπτονται πάντα βαθιά για τις αρχές και τα αποτελέσματα. Προσπαθούν πάντα να κάνουν πράξη την αλήθεια και να επιδεικνύουν υπακοή στον Θεό. Αυτή είναι η σωστή στάση της καρδιάς. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που αναζητούν την αλήθεια και αγαπούν τα θετικά πράγματα. Αυτού του είδους οι άνθρωποι, όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους, γίνονται αποδεκτοί από τον Θεό και λαμβάνουν τον έπαινό Του. Παρόλο που εκείνοι που δεν αγαπούν την αλήθεια μπορεί εξωτερικά να φαίνεται ότι εκτελούν το καθήκον τους, δεν αναζητούν στο ελάχιστο την αλήθεια. Ενεργούν σύμφωνα με τη θέλησή τους και κάνουν μόνο πράγματα που αποφεύγουν κάθε μειονέκτημα, ενώ είναι ωφέλιμα για τους ίδιους. Καταβάλλουν μόνο την ελάχιστη προσπάθεια και αποφεύγουν κάθε δυσκολία, όμως εξακολουθούν να θέλουν την έγκριση του εκλεκτού λαού του Θεού και μια καλή φήμη. Αν εκεί εστιάζει η καρδιά τους, θα μπορέσουν να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους σε αποδεκτό επίπεδο; Σίγουρα όχι. Παρόλο που εξωτερικά φαίνεται να εκτελείτε το καθήκον σας, στην πραγματικότητα η καρδιά σας δεν ζει ενώπιον του Θεού. Με όλη σας την προσοχή στραμμένη σε ιδιοτελή σχέδια και υπολογισμούς, δεν θα σημειώσετε καμία απολύτως πρόοδο, παρόλο που έχετε κρατήσει την πίστη σας για πολλά χρόνια. Παρόλο που συχνά συγκεντρώνεστε, τρώτε και πίνετε μαζί τα λόγια του Θεού, ακούτε κηρύγματα και συναναστρέφεστε, μόλις κλείσετε τον λόγο του Θεού και φύγετε από τον τόπο συνάντησής σας, τίποτα από αυτά δεν παραμένει στην καρδιά σας. Ούτε ένα από τα λόγια του Θεού, ούτε μια λέξη της αλήθειας δεν παραμένει στην καρδιά σας. Μερικές φορές γράφετε τα λόγια Του σε ένα τετράδιο, αλλά δεν τα κρατάτε στην καρδιά σας, και τα ξεχνάτε όλα εν ριπή οφθαλμού. Επιπλέον, δεν συλλογίζεστε ποτέ τον λόγο του Θεού και την αλήθεια στην καθημερινή σας ζωή. Εκτελώντας το καθήκον σας, δεν αναζητάτε ποτέ τις αρχές της αλήθειας. Όποιες δυσκολίες κι αν αντιμετωπίσετε, υιοθετείτε μια επιπόλαιη και αδιάφορη στάση. Ακόμη και εν μέσω κλαδέματος και αντιμετώπισης, δεν προσεύχεστε ποτέ στον Θεό ούτε αναζητάτε την αλήθεια. Ως προς αυτό, δεν φαίνεστε να διαφέρετε σε τίποτα από τους άπιστους. Πιστεύετε στον Θεό εδώ και αρκετά χρόνια, αλλά δεν έχετε ούτε είσοδο στη ζωή ούτε καθόλου την πραγματικότητα της αλήθειας. Η εκτέλεση του καθήκοντός σας είναι καθαρά παροχή υπηρεσιών, και η πρόθεσή σας είναι να ανταλλάξετε την υπηρεσία αυτή με τις ευλογίες της βασιλείας των ουρανών. Γι’ αυτό δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Πιστεύοντας στον Θεό με αυτόν τον τρόπο, είναι δύσκολο να εισέλθετε στην πραγματικότητα της αλήθειας, δύσκολο να κερδίσετε τη ζωή και την αλήθεια. Ανάμεσά σας, υπάρχουν εκείνοι που διαθέτουν καλό επίπεδο, αλλά παρόλο που η πίστη τους ξεπερνά τη δεκαετία, μπορούν να εκστομίσουν μόνο λίγα λόγια δόγματος και σταματούν στα επιφανειακά λόγια δόγματος. Τους αρκεί η κατανόηση λίγου δόγματος και νομίζουν ότι αρκεί απλώς να ακολουθούν τους κανόνες. Θα δυσκολευτούν να προχωρήσουν βαθύτερα. Καθώς οι καρδιές αυτών των ανθρώπων δεν έχουν προσπαθήσει να κατανοήσουν την αλήθεια, ο βαθμός στον οποίο μπορούν εκείνοι να εισέλθουν στην πραγματικότητα της αλήθειας είναι πολύ περιορισμένος. Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να ακολουθούν ορισμένους κανόνες. Αν σας ρωτούσαν πώς πρέπει να κάνεις πράξη την αλήθεια κατά την εκπλήρωση του καθήκοντός σου, ίσως να λέγατε: «Να προσεύχεσαι περισσότερο, να δέχεσαι με προθυμία τα βάσανα, κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σου να μην είσαι τεμπέλης ή επιπόλαιος, να ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές και να υπακούς την οικογένεια του Θεού σε ό,τι αυτή απαιτεί». Είστε σε θέση να συζητήσετε τις εξωτερικές, δογματικές πτυχές της εκπλήρωσης του καθήκοντός σας, αλλά σε συγκεκριμένα ζητήματα που αφορούν τις αρχές της αλήθειας, δεν έχετε παρά μόνο λίγη κατανόηση. Αυτό αποδεικνύει ότι οι περισσότεροι άνθρωποι κατανοούν μόνο την κυριολεκτική σημασία της αλήθειας, αλλά δεν κατανοούν την πραγματικότητα της αλήθειας. Ως εκ τούτου, στην πραγματικότητα δεν κατανοούν καθόλου την αλήθεια. Οι άνθρωποι που δεν κατανοούν την αλήθεια μπορεί να προσφέρουν κάποια λόγια και δόγματα σχετικά με την αλήθεια, αλλά θα πρέπει να θεωρήσουμε ότι έχουν κερδίσει την αλήθεια; (Φυσικά όχι.) Επομένως, σε τι πρέπει να εστιάσετε στο μέλλον; Θα πρέπει να ζείτε μια κανονική πνευματική ζωή, να προσεύχεστε, να συγκεντρώνεστε, να τρώτε και να πίνετε τα λόγια του Θεού, να ακούτε κηρύγματα και να τραγουδάτε ύμνους για να δοξάζετε τον Θεό. Εκτός από αυτήν την εξωτερική τήρηση των κανόνων, δεν πρέπει να αναβάλλετε το καθήκον σας, αλλά αντίθετα θα πρέπει να το εκτελείτε καλά. Υπάρχει επίσης το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να καταλάβετε: Αν θέλετε να επιδιώξετε την αλήθεια, αν θέλετε να κατανοήσετε και να κερδίσετε την αλήθεια, τότε πρέπει να μάθετε πώς να ησυχάζετε ενώπιον του Θεού, πώς να συλλογίζεστε την αλήθεια και πώς να συλλογίζεστε τα λόγια του Θεού. Υπάρχουν τυπικότητες που πρέπει να λάβετε υπόψη σας όταν συλλογίζεστε την αλήθεια; Υπάρχουν κάποιοι κανόνες; Υπάρχουν χρονικοί περιορισμοί; Πρέπει να το κάνετε σε ένα συγκεκριμένο μέρος; Όχι —μπορείτε να συλλογιστείτε τα λόγια του Θεού ανά πάσα στιγμή και σε οποιοδήποτε μέρος. Αφιερώστε τον χρόνο που κανονικά ξοδεύετε για αναψυχή ή ονειροπόληση στον στοχασμό των λόγων του Θεού και της αλήθειας, ώστε να μη χαραμίζεται η μέρα. Πώς χαραμίζουν οι άνθρωποι τον χρόνο τους; Περνούν τις μέρες τους με άσκοπες κουβέντες, κάνοντας πράγματα που τους ενδιαφέρουν ή ασχολούμενοι με επιπόλαια πράγματα που δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια, και όταν δεν έχουν τίποτε άλλο να κάνουν, σκέφτονται άσκοπα πράγματα και πράγματα που έχουν ήδη συμβεί. Φαντάζονται τι μπορεί να επιφυλάσσει το μέλλον, πού θα είναι η μελλοντική βασιλεία και πού είναι η κόλαση, και ούτω καθεξής. Δεν είναι αυτά επιπόλαια πράγματα; Αν αφιερώνετε αυτόν τον χρόνο σε θετικά πράγματα —αν είστε ήσυχοι ενώπιον του Θεού, αν αφιερώνετε περισσότερο χρόνο στο να συλλογίζεστε τα λόγια του Θεού και να συναναστρέφεστε με την αλήθεια, αν συλλογίζεστε κάθε σας πράξη και αν τις προβάλλετε στον Θεό για να τις εξετάσει εξονυχιστικά· αν στη συνέχεια προβληματίζεστε για το ποια ζητήματα παραμένουν άλυτα μέσα σας και ποιες δυσκολίες μένει να ξεπεράσετε κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σας, και για το αν οι διεφθαρμένες διαθέσεις σας που ξεδιπλώνονται συχνά —ιδιαίτερα αυτές που είναι πιο επαναστατικές ενάντια στον Θεό και πιο θανατηφόρες— έχουν διορθωθεί μέσω της αναζήτησης της αλήθειας στα λόγια του Θεού· αν μπορούν να επιλυθούν όλα αυτά τα ζητήματα μέσα σε ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, τότε θα εισέλθετε σταδιακά στην πραγματικότητα της αλήθειας.

Πώς θα πρέπει να γίνεται ο στοχασμός των λόγων του Θεού; Πρώτον, να σκέφτεσαι και να συναναστρέφεσαι συχνά σχετικά με τους πνευματικούς όρους και τις εκφράσεις που χρησιμοποιείς συνήθως. Διερωτήσου: «Μπορεί να γνωρίζω τι σημαίνουν αυτά τα πράγματα στην κυριολεξία και στη θεωρία, αλλά τι σημαίνουν στην πράξη; Τι είναι αυτό που καλύπτουν πρακτικά; Πώς μπορώ να κατέχω την πραγματικότητα που υποδηλώνουν αυτές οι πνευματικές εκφράσεις; Από πού πρέπει να αρχίσω να τις κάνω πράξη και να εισέρχομαι σ’ αυτές;» Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο θα πρέπει να στοχάζεσαι. Από εδώ ξεκινάει ο στοχασμός του λόγου του Θεού. Είναι δύσκολο να κατανοήσει κανείς την αλήθεια και να την κάνει πράξη αν πιστεύει στον Θεό, αλλά δεν έχει μάθει πώς να στοχάζεται τα λόγια του Θεού. Αν κάποιος δεν είναι σε θέση να κατανοήσει την αλήθεια, μπορεί να εισέλθει στην πραγματικότητα της αλήθειας; (Όχι.) Χωρίς να εισέλθει κανείς στην πραγματικότητα της αλήθειας, μπορεί να κερδίσει την αλήθεια; (Όχι.) Χωρίς να κερδίσει κανείς την αλήθεια, μπορεί να ικανοποιήσει το θέλημα του Θεού; (Όχι.) Δεν μπορεί —αυτό είναι βέβαιο. Επειδή οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια, ζουν μόνο με τη διεφθαρμένη τους διάθεση και αντιστέκονται στον Θεό. Πώς θα μπορούσαν ποτέ τέτοιοι άνθρωποι να ικανοποιήσουν το θέλημα του Θεού; Αυτό δεν μπορεί να γίνει με τίποτα. Πώς, λοιπόν, μπορεί κανείς να στοχάζεται τα λόγια του Θεού; Για παράδειγμα, όταν εξετάζετε τη συχνά επαναλαμβανόμενη φράση «να σέβεσαι τον Θεό και να αποφεύγεις το κακό», αυτό είναι που πρέπει να αναλογιστείτε: Τι σημαίνει να σέβεσαι τον Θεό; Το να λέει κανείς κάτι κακό ισοδυναμεί με το να μη σέβεται τον Θεό; Είναι κακό να μιλάς με έναν τέτοιο τρόπο; Το θεωρεί ο Θεός αμαρτία; Ποιες πράξεις είναι κακές; Οι σκέψεις, οι προθέσεις, οι ιδέες και οι απόψεις μου, τα κίνητρα και η πηγή των πράξεών μου, και οι διάφορες διαθέσεις που αποκαλύπτονται μέσα μου· είναι όλα αυτά σύμφωνα με την αλήθεια; Ποιες από αυτές επαινεί ο Θεός και ποιες αποστρέφεται; Ποιες καταδικάζει; Σε ποια θέματα είναι οι άνθρωποι επιρρεπείς στο να κάνουν μεγάλα λάθη; Όλα αυτά αξίζουν να τα συλλογιστεί κανείς. Είναι συνηθισμένο να αναλογίζεστε την αλήθεια; (Δεν αφιερώνουμε πολύ χρόνο στο να αναλογιζόμαστε την αλήθεια· τις περισσότερες φορές, ο εγκέφαλός μας βρίσκεται στον αυτόματο πιλότο). Σκεφτείτε πόσο χρόνο έχετε σπαταλήσει όλα αυτά τα χρόνια! Πόσο συχνά έχετε σκεφτεί θέματα που σχετίζονται με την αλήθεια, με την πίστη στον Θεό, με την είσοδο στη ζωή, με το να σέβεστε τον Θεό και να αποφεύγετε το κακό; Έχετε σκεφτεί σοβαρά αυτά τα θέματα; Όταν θα έχετε στοχαστεί τα λόγια του Θεού μέχρι του σημείου να κατανοήσετε την αλήθεια και να την κάνετε πράξη σύμφωνα με τις αρχές, τότε είναι που θα αρχίσετε να βλέπετε τους καρπούς, και τότε είναι που θα εισέλθετε στη ζωή. Δεν ξέρετε ακόμη πώς να στοχάζεστε τα λόγια του Θεού ούτε έχετε φτάσει στην κατανόηση της αλήθειας. Δεν έχετε εισέλθει ακόμη στη ζωή. Πρέπει να αγωνιστείτε γι’ αυτό και να μη σπαταλήσετε τον χρόνο σας. Ακριβώς όπως όταν ένα άτομο, ανεξαρτήτως ηλικίας, αρχίζει να σκέφτεται πώς να μάθει ένα επάγγελμα, πώς να κερδίσει τα προς το ζην και να συντηρήσει την οικογένειά του, πώς να ζήσει μια καλή ζωή, πώς να φέρεται στους άλλους, πώς θα είναι το μέλλον του και ούτω καθεξής, αυτό σημαίνει ότι ο νους αυτού του ατόμου έχει ωριμάσει και αρχίζει να ζει μια ανεξάρτητη ζωή. Κάποιος που δεν σκέφτεται τέτοια πράγματα και δεν έχει σκεφτεί ποτέ τέτοια πράγματα είναι κάποιος που δεν έχει σκέψεις ή ανεξάρτητες γνώμες. Δεν μπορεί να καταλάβει αυτά τα πράγματα για τη ζωή, και γι’ αυτό πρέπει να βασίζεται στους γονείς του για τα πάντα. Βασίζεται σ’ αυτούς για τα χρήματα που θα ξοδέψει, για το φαγητό που θα φάει και για τα ρούχα που θα φορέσει. Αν δεν τον φρόντιζαν οι γονείς του, θα ήταν άπορος, μες στην πείνα και στο κρύο. Μπορεί ένα τέτοιο άτομο να ζήσει ανεξάρτητα; Είναι ένα τέτοιο άτομο ώριμο; (Φυσικά και όχι.) Σε ποιο στάδιο βρίσκεστε εσείς αυτήν τη στιγμή; Έχετε φτάσει στο στάδιο της ενηλικίωσης στην πίστη σας; Αυτήν τη στιγμή, αν κανείς δεν σας πότιζε, αν ο Άνωθεν δεν σας κήρυττε, αν κανείς δεν σας οδηγούσε, και αντ’ αυτού σας άφηνε να τρώτε και να πίνετε τα λόγια του Θεού και να ακούτε ύμνους μόνοι σας, θα μπορούσατε να εισέλθετε στη ζωή; Θα ήσασταν σε θέση να κάνετε πράξη την αλήθεια, να εκτελείτε καλά το καθήκον σας και να ενεργείτε σύμφωνα με τις αρχές; (Όχι.) Εδώ έγκειται το πρόβλημα. Αυτό σημαίνει ότι εξακολουθείτε να είστε πολύ μικροί στο ανάστημα. Δεν μπορείτε καν να εκτελέσετε καλά το καθήκον σας και δεν έχετε ακόμη φτάσει στην ενηλικίωση. Υπό τις παρούσες συνθήκες, αν κάποιος σας καθοδηγήσει και σας ποιμάνει, μπορείτε να πιστέψετε στον Θεό και να εκτελέσετε το καθήκον σας. Έχετε την ομοιότητα ενός ατόμου με πίστη. Αλλά αν στο μέλλον δεν υπάρχει κανείς να σας καθοδηγήσει, δεν θα αποκαλυπτόταν τότε αν μπορείτε να παραμείνετε σταθεροί και να εκπληρώσετε σωστά το καθήκον σας, καθώς και πόση πραγματικότητα της αλήθειας έχετε αποκτήσει; Αν δεν συνειδητοποιείτε ότι δεν έχετε κανένα μέρος από την πραγματικότητα της αλήθειας μέχρι να έρθει εκείνη η στιγμή, δεν είναι αυτό ανησυχητικό; Είναι κάτι πολύ επικίνδυνο! Όταν αντιμετωπίσετε δοκιμασίες, δεν θα ξέρετε πώς να παραμείνετε σταθεροί στη μαρτυρία σας και δεν θα ξέρετε πώς να ικανοποιήσετε το θέλημα του Θεού. Δεν θα έχετε κανένα μονοπάτι, καμία κατεύθυνση στην καρδιά σας, και καμία αλήθεια δεν θα φυτέψει τις ρίζες της μέσα σας. Πώς, λοιπόν, θα μπορέσετε να παραμείνετε σταθεροί; Αν δεν κατέχετε την πραγματικότητα της αλήθειας, είναι πιθανό να σκοντάψετε όταν συναντήσετε πειρασμούς. Όταν συναντήσετε ψευδείς επικεφαλής ή αντίχριστους που πράττουν το κακό και προσπαθούν να παρεμποδίσουν το έργο της εκκλησίας, δεν θα είστε σε θέση να διακρίνετε το αληθινό τους πρόσωπο και να ξεφύγετε από τα δεσμά τους. Αν ακόμη μπορείτε να ακολουθήσετε τέτοιους ψευδείς επικεφαλής και αντίχριστους, θα έχετε πρόβλημα. Αυτά τα δύο ερωτήματα θα σας έχουν εκθέσει, και θα κινδυνεύετε να αποκλειστείτε. Επομένως, η πίστη στον Θεό απαιτεί να στοχάζεστε συνεχώς τον λόγο του Θεού και να αναλογίζεστε την αλήθεια. Με αυτόν τον τρόπο μπορείτε να εισέλθετε στην πραγματικότητα της αλήθειας και να κερδίσετε την αλήθεια.

Υπάρχουν σήμερα πολλοί πειρασμοί για τους ανθρώπους που ζουν σ’ αυτήν την κοινωνία; Οι πειρασμοί σε περιβάλλουν από όλες τις πλευρές, κάθε είδους κακά ρεύματα, κάθε είδους λόγια, κάθε λογής σκέψεις και απόψεις, κάθε είδους αποπλανήσεις και θέλγητρα από κάθε λογής ανθρώπους, κάθε είδους διαβολικά πρόσωπα που φορούν κάθε λογής άνθρωποι. Αυτοί είναι όλοι οι πειρασμοί που αντιμετωπίζεις. Για παράδειγμα, οι άνθρωποι μπορεί να σου κάνουν χάρες, να σε κάνουν πλούσιο, να γίνουν φίλοι σου, να βγουν ραντεβού μαζί σου, να σου δώσουν χρήματα, να σου δώσουν δουλειά, να σε καλέσουν για χορό, να σου επιδείξουν ευγένεια ή να σου δώσουν δώρα. Όλα αυτά τα πράγματα είναι ενδεχομένως πειρασμοί. Αν τα πράγματα δεν πάνε καλά, θα πέσεις στην παγίδα. Αν δεν είσαι εσωτερικά εξοπλισμένος με κάποια αλήθεια και δεν έχεις αληθινό ανάστημα, δεν θα είσαι σε θέση να δεις αυτά τα πράγματα όπως είναι πραγματικά, και όλα αυτά θα είναι για σένα παγίδες και πειρασμοί. Από μια άποψη, αν δεν διαθέτεις την αλήθεια, δεν θα είσαι σε θέση να διακρίνεις τα τεχνάσματα του Σατανά και δεν θα είσαι σε θέση να δεις τα σατανικά πρόσωπα των διάφορων ειδών ανθρώπων. Δεν θα είσαι σε θέση να νικήσεις τον Σατανά, να εγκαταλείψεις τη σάρκα και να επιτύχεις την υπακοή στον Θεό. Από μια άλλη άποψη, ελλείψει της πραγματικότητας της αλήθειας, δεν θα είσαι σε θέση να αντισταθείς σε όλα τα ποικίλα κακά ρεύματα, τις κακές απόψεις και τις παράλογες σκέψεις και ρητά. Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με αυτά, θα είναι σαν ένα αιφνίδιο ψυχρό κύμα. Ίσως να πάθεις μόνο ένα ήπιο κρυολόγημα, ή ίσως κάτι πιο σοβαρό —μπορεί ακόμη και να υποστείς ένα δυνητικά θανατηφόρο κρυοπάγημα^[α]. Ίσως χάσεις εντελώς την πίστη σου. Αν δεν διαθέτεις την αλήθεια, μερικά μόνο λόγια του Σατανά και των δαιμόνων του κόσμου των άπιστων θα σε αφήσουν μπερδεμένο και σαστισμένο. Θα αναρωτηθείς αν θα πρέπει να πιστεύεις ή όχι στον Θεό και αν αυτή η πίστη είναι σωστή. Μπορεί, καθώς συγκεντρώνεσαι σήμερα, να είσαι σε καλή κατάσταση, αλλά αύριο να πας σπίτι και να παρακολουθήσεις δύο επεισόδια μιας τηλεοπτικής εκπομπής. Έχεις παρασυρθεί μακριά. Τη νύχτα, ξεχνάς να προσευχηθείς πριν κοιμηθείς, και το μυαλό σου είναι εντελώς απασχολημένο με την πλοκή της τηλεοπτικής εκπομπής. Αν συνεχίσεις να παρακολουθείς τηλεόραση για δύο μέρες, η καρδιά σου έχει ήδη απομακρυνθεί από τον Θεό. Δεν επιθυμείς πλέον να διαβάζεις τον λόγο του Θεού ή να συναναστρέφεσαι σχετικά με την αλήθεια. Δεν θέλεις καν να προσευχηθείς στον Θεό. Μέσα σου λες πάντα: «Πότε θα μπορέσω να κάνω κάτι; Πότε μπορώ να ξεκινήσω κάποιον σημαντικό σκοπό; Δεν χρειάζεται η ζωή μου να είναι μάταιη!» Είναι αυτό αλλαγή γνώμης; Αρχικά, ήθελες να καταλάβεις μεγαλύτερο μέρος της αλήθειας, ώστε να μπορείς να διαδώσεις το ευαγγέλιο και να καταθέσεις μαρτυρία για τον Θεό. Γιατί έχεις αλλάξει τώρα; Απλώς παρακολουθώντας ταινίες και τηλεοπτικά προγράμματα, επιτρέπεις στον Σατανά να κυριεύσει την καρδιά σου. Το ανάστημά σου είναι πράγματι μικρό. Πιστεύεις ότι έχεις το ανάστημα να αντισταθείς σ’ αυτά τα μοχθηρά ρεύματα; Τώρα ο Θεός σού δείχνει χάρη και σε παίρνει στον οίκο Του για να εκτελέσεις το καθήκον σου. Μην ξεχνάς το ανάστημά σου. Προς το παρόν, είσαι ένα λουλούδι μέσα σε ένα θερμοκήπιο, ανίκανο να αντέξει τον άνεμο και τη βροχή που επικρατεί έξω. Αν οι άνθρωποι δεν μπορούν να αναγνωρίσουν αυτούς τους πειρασμούς και να τους αντισταθούν, ο Σατανάς μπορεί να τους αιχμαλωτίσει ανά πάσα στιγμή, σε οποιοδήποτε μέρος. Τέτοιο είναι το μικρό ανάστημα και η θλιβερή κατάσταση του ανθρώπου. Καθώς δεν διαθέτεις την πραγματικότητα της αλήθειας και σου λείπει η κατανόηση της αλήθειας, όλα τα λόγια του Σατανά είναι σαν δηλητήριο για σένα. Αν τα ακούσεις, θα παγιδευτούν αμετάκλητα μέσα στην καρδιά σου. Κατά βάθος, λες: «Θα κλείσω τα αυτιά μου και θα σφραγίσω τα μάτια μου», αλλά δεν μπορείς να ξεφύγεις από τον πειρασμό του Σατανά. Δεν ζεις σε συνθήκες κενού. Αν ακούσεις τα λόγια του Σατανά, δεν θα μπορέσεις να αντισταθείς. Θα πέσεις στην παγίδα. Οι προσευχές σου και οι κατάρες σου για τον εαυτό σου δεν θα έχουν κανένα αποτέλεσμα. Δεν μπορείς να αντισταθείς. Τέτοια πράγματα μπορούν να επηρεάσουν τις σκέψεις σου και να επηρεάσουν τις πράξεις σου. Μπορούν να μπλοκάρουν το μονοπάτι της προσπάθειάς σας για την αλήθεια. Μπορούν ακόμη και να σε ελέγξουν, να σε εμποδίσουν να δαπανήσεις τον εαυτό σου για τον Θεό, να σε καταστήσουν παθητικό και αδύναμο, και να σε κρατήσουν μακριά από τον Θεό. Στο τέλος, θα είσαι άχρηστος και θα απελπιστείς εντελώς.

Τώρα νομίζεις ότι είσαι αφοσιωμένος στον Θεό. Έχεις τη φιλοδοξία, την αποφασιστικότητα και το ιδανικό να ικανοποιήσεις τον Θεό. Αλλά πώς θα τα καταφέρεις όταν βρεθείς αντιμέτωπος με τις δοκιμασίες του Θεού; Λες ότι θα είσαι υπάκουος, αλλά όταν ο Θεός θέτει μπροστά σου μια δυσκολία που δεν ανταποκρίνεται στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες σου, τι μπορείς να κάνεις όταν δεν είσαι σε θέση να Τον υπακούσεις; Όταν ο Θεός ανταμείβει τους ανθρώπους, αυτό ταιριάζει στις ψυχολογικές τους ανάγκες και ανταποκρίνεται στις αντιλήψεις και τα γούστα τους, ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να Τον υπακούσουν. Όταν όμως ο Θεός σού αφαιρέσει πράγματα, πώς θα αντιδράσεις; Μπορείς να παραμείνεις ακλόνητος στη μαρτυρία σου εν μέσω των δοκιμασιών του Θεού και μέσα στο περιβάλλον που Εκείνος έχει διαμορφώσει για σένα; Θα αποτελέσει αυτό πρόβλημα; Όταν λες: «Θα παραμείνω σίγουρα σταθερός στη μαρτυρία μου», τα λόγια σου είναι επίδειξη, ανοησία, άγνοια και βλακεία. Γνωρίζεις τι θέλει να κάνει ο Θεός μ’ εσένα; Γνωρίζεις γιατί ο Θεός επιθυμεί να σε δοκιμάσει; Τι θέλει να αποκαλύψει μέσα σου; Λες: «Έχω τη θέληση να δεχτώ τα βάσανα, είμαι έτοιμος, δεν φοβάμαι καμία δοκιμασία που μπορεί να μου δώσει ο Θεός», αλλά τότε συμβαίνει ξαφνικά κάτι που ποτέ δεν περίμενες, κάτι για το οποίο ποτέ δεν προετοιμάστηκες. Τότε ποια είναι η χρησιμότητα της προετοιμασίας σου; Καμία απολύτως. Ας πούμε ότι είχες πάντοτε καλή υγεία. Έχεις κάνει το καθήκον σου για πολλά χρόνια και ο Θεός σε έχει προστατεύσει από όλες τις ασθένειες. Η πορεία σου ήταν ομαλή. Ξαφνικά, μια μέρα πηγαίνεις για εξετάσεις και οι γιατροί διαπιστώνουν κάποια παράξενη ασθένεια, την οποία αργότερα διαγιγνώσκουν ως ανίατη. Μέσα σου, είναι σαν κάποια δύναμη να έχει ανακατευθύνει πανίσχυρα ρεύματα και να έχει ανατρέψει έναν μεγάλο ωκεανό. «Κανένας από τους αδελφούς και τις αδελφές στην εκκλησία δεν έχει αυτήν την ασθένεια», λες. «Εγώ πιστεύω στον Θεό τον περισσότερο καιρό, είμαι ο πιο δραστήριος στην εκτέλεση του καθήκοντός μου και υποφέρω περισσότερο. Πώς είναι δυνατόν να έχω αυτήν την ασθένεια;» Αφού συλλογιστείς το θέμα, συνειδητοποιείς ότι αυτό πρέπει να είναι μια δοκιμασία από τον Θεό και ότι πρέπει να υποταχθείς. Αυτήν τη στιγμή, έχεις ακόμα την πίστη να προσευχηθείς στον Θεό. Αλλά αφότου προσευχηθείς για κάποιο χρονικό διάστημα και εξακολουθείς να μην θεραπεύεσαι, αποφαίνεσαι το εξής: «Εδώ ο Θεός με αφήνει να πεθάνω. Ο Θεός θέλει να μου πάρει τη ζωή!» Θα εξακολουθείς να υποτάσσεσαι στον Θεό τώρα; (Μάλλον όχι.) Θα αναφωνήσεις: «Θεέ μου! Δεν θέλω να πεθάνω. Δεν έχω ζήσει αρκετά. Είμαι ακόμα νέος. Έχω ζήσει μόνο τη μισή μου ζωή. Δώσε μου μερικά χρόνια ακόμα. Υπάρχουν ακόμα πολλά που μπορώ να κάνω!» Είναι ανώφελο να προσεύχεσαι να σε θεραπεύσει ο Θεός. Όσες εξετάσεις κι αν κάνεις, θα δείξουν ότι η ασθένειά σου είναι ανίατη. Με τη θεραπεία, θα πεθάνεις. Χωρίς θεραπεία, και πάλι θα πεθάνεις. Τι θα κάνεις τότε; Πολλές φορές, όταν ο Θεός δοκιμάζει τους ανθρώπους, αυτοί ξεκινούν πιστεύοντας ότι οι πράξεις του Θεού είναι σωστές και καλές, αλλά όταν η κατάληξη γίνεται σαφής, σκέφτονται: «Ίσως είναι θέλημα του Θεού να πεθάνω. Αν ο Θεός θέλει να πεθάνω, ας πεθάνω!» Έτσι, απλώς περιμένουν παθητικά, αδύναμα τον θάνατο. Τι είδους στάση είναι αυτή η αναμονή του θανάτου; Υπάρχει κάποιο στοιχείο υπακοής σ’ αυτή; (Όχι, είναι απλή αποδοχή της μοίρας.) Είναι τέτοιοι άνθρωποι πραγματικά πρόθυμοι να πεθάνουν; (Δεν είναι.) Τότε γιατί περιμένουν τον θάνατο; Όταν έρθει ο θάνατος, δεν έχουν άλλη επιλογή από το να πεθάνουν. Αν δεν έχουν άλλη επιλογή, δεν μπορούν παρά να τον αποδεχτούν. Αυτή η «αποδοχή» είναι μια στάση παθητικής εναντίωσης, όχι πράξη μαρτυρίας. Μερικοί άνθρωποι λένε: «Ο Θεός με άφησε να πεθάνω, οπότε τι μαρτυρία μού έχει απομείνει να καταθέσω;» Αν και ο Θεός σε αφήνει να πεθάνεις, δεν είσαι δημιούργημα του Θεού; Θα εγκατέλειπες το καθήκον σου; Έχεις ολοκληρώσει το καθήκον σου; Έχεις κάνει καλά το καθήκον σου; Τι είδους καρδιά πρέπει να έχεις για να παραμείνεις σταθερός στη μαρτυρία που οφείλει να δώσει ένα δημιούργημα; (Επιτρέψτε μου να μιλήσω για την εμπειρία μου. Πριν από λίγες ημέρες, είχα έναν τόσο έντονο πονόδοντο, που επί τρεις ημέρες δεν μπορούσα να κοιμηθώ απ’ τον πόνο. Παρ’ όλα αυτά, έπρεπε να κάνω το καθήκον μου κάθε μέρα. Ο παράφορος πόνος στο κεφάλι μου ήταν πράγματι σχεδόν περισσότερο από όσο θα μπορούσα να αντέξω. Παραπονέθηκα λίγο μέσα μου. Ένιωθα ότι είχα κάνει το καθήκον μου πολύ καλά, οπότε γιατί μου συνέβαινε αυτό; Εκείνη τη στιγμή, ένιωθα ότι δεν μπορούσα να κατανοήσω το θέλημα του Θεού. Κάποιοι αδελφοί και αδελφές με παρότρυναν να ερευνήσω την καρδιά μου και να γνωρίσω τον εαυτό μου, οπότε συνέχισα να προσεύχομαι και να αναζητώ τον Θεό. Δεν διαπίστωσα ότι είχα παρακούσει τον Θεό σε κάτι. Αργότερα, σκέφτηκα τα λόγια του Ιώβ προς τη σύζυγό του κατά τη διάρκεια των δοκιμασιών του: «…τα αγαθά μόνον θέλομεν δεχθή εκ του Θεού, και τα κακά δεν θέλομεν δεχθή;» (Ιώβ 2:10). Ο Ιώβ μπόρεσε να μαρτυρήσει για τον Θεό κατά τις δοκιμασίες του. Σκέφτηκα τον εαυτό μου και είδα ότι ήμουν σε θέση να δοξάζω τον Θεό όταν τα πράγματα μου πήγαιναν καλά, αλλά γινόμουν αρνητικός και επαναστατούσα εναντίον του Θεού σε περιόδους δυσκολιών. Ένιωσα ότι αυτός δεν ήταν ο τρόπος ενός σωστού δημιουργήματος που δημιούργησε ο Θεός. Αυτό τελικά τάραξε τη συνείδησή μου. Είχα τη θέληση να εγκαταλείψω τη σάρκα και να ικανοποιήσω τον Θεό. Σκέφτηκα ότι, ακόμη κι αν ήμουν άρρωστος, θα έπρεπε να υποταχθώ στον Θεό. Ανεξάρτητα από τον πόνο, πρέπει να επιμένω πρόθυμα να κάνω το καθήκον μου. Αυτή ήταν η δική μου εμπειρία). Όποιες δοκιμασίες κι αν αντιμετωπίζεις, πρέπει να έρχεσαι ενώπιον του Θεού —αυτό είναι το σωστό. Πρέπει να κάνεις αυτοκριτική, χωρίς να καθυστερείς την εκπλήρωση του καθήκοντός σου. Μην προβληματίζεσαι μόνο χωρίς να εκτελείς ποτέ το καθήκον σου, παραμελώντας τα σημαντικά για να επικεντρωθείς στα ασήμαντα —αυτός είναι ο δρόμος της ανοησίας. Όποια δοκιμασία κι αν σου τύχει, πρέπει να την αντιμετωπίζεις ως φορτίο που σου δίνει ο Θεός. Ας πούμε ότι κάποιοι άνθρωποι ταλαιπωρούνται από μεγάλες αρρώστιες και αβάσταχτα βάσανα, κάποιοι έρχονται αντιμέτωποι ακόμη και με τον θάνατο. Πώς θα πρέπει να προσεγγίσουν αυτού του είδους την κατάσταση; Σε πολλές περιπτώσεις, οι δοκιμασίες του Θεού είναι φορτία που δίνει στους ανθρώπους. Όσο μεγάλο κι αν είναι το φορτίο που σου έχει δώσει ο Θεός, αυτό είναι το φορτίο που θα πρέπει να αναλάβεις, διότι ο Θεός σε καταλαβαίνει και ξέρει ότι μπορείς να το αντέξεις. Το φορτίο που σου δίνει ο Θεός δεν θα υπερβαίνει το ανάστημα ή τα όρια της αντοχής σου, επομένως δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα μπορέσεις να το αντέξεις. Ανεξάρτητα από το τι είδους φορτίο σού δίνει ο Θεός, τι είδους δοκιμασία, να θυμάσαι ένα πράγμα: Είτε κατανοείς το θέλημα του Θεού είτε όχι, είτε διαφωτίζεσαι και φωτίζεσαι από το Άγιο Πνεύμα μετά την προσευχή σου είτε όχι, είτε η δοκιμασία αυτή γίνεται για να σε πειθαρχήσει ο Θεός ή να σε προειδοποιήσει είτε όχι, δεν έχει σημασία εάν εσύ δεν καταλαβαίνεις. Εφόσον δεν αναβάλλεις την εκτέλεση του καθήκοντός σου και μπορείς να τηρείς πιστά το καθήκον σου, ο Θεός θα είναι ικανοποιημένος, κι εσύ θα παραμένεις σταθερός στη μαρτυρία σου. Μερικοί άνθρωποι, βλέποντας ότι πάσχουν από μια σοβαρή ασθένεια και πρόκειται να πεθάνουν, σκέφτονται: «Για να αποφύγω τον θάνατο άρχισα να πιστεύω στον Θεό —αλλά αποδεικνύεται ότι ακόμη και μετά από όλα αυτά τα χρόνια που εκτελώ το καθήκον μου, Αυτός θα με αφήσει να πεθάνω. Θα πρέπει να συνεχίσω τη δουλειά μου, να κάνω τα πράγματα που πάντα ήθελα να κάνω και να απολαύσω τα πράγματα που δεν έχω απολαύσει σ’ αυτήν τη ζωή. Μπορώ να αναβάλω το καθήκον μου». Τι στάση είναι αυτή; Εκτελείς το καθήκον σου όλα αυτά τα χρόνια, έχεις ακούσει όλα αυτά τα κηρύγματα, και ακόμα δεν έχεις καταλάβει την αλήθεια. Μια δοκιμασία σε ρίχνει, σε γονατίζει και σε ξεσκεπάζει. Είναι ένα τέτοιο άτομο άξιο να το φροντίσει ο Θεός; (Είναι ανάξιο.) Δεν έχει καθόλου πίστη. Πώς είναι λοιπόν γνωστό το καθήκον που έχει περάσει όλα αυτά τα χρόνια εκτελώντας; Είναι γνωστό ως «παροχή υπηρεσιών», και απλώς έχει καταβάλει μεγάλη προσπάθεια. Αν κατά την πίστη σου στον Θεό και κατά την επιδίωξη της αλήθειας είσαι σε θέση να πεις, «Οποιαδήποτε ασθένεια ή οποιοδήποτε δυσάρεστο γεγονός κι αν επιτρέψει ο Θεός να μου συμβεί —ό,τι κι αν κάνει ο Θεός— πρέπει να υπακούσω και να παραμείνω στη θέση μου ως δημιουργημένο ον. Πριν από οτιδήποτε άλλο, πρέπει να κάνω πράξη αυτήν την πτυχή της αλήθειας, την υπακοή· πρέπει να την εφαρμόσω και να βιώσω την πραγματικότητα της υπακοής στον Θεό. Επιπλέον, δεν πρέπει να παραμερίσω αυτό που μου έχει αναθέσει ο Θεός και το καθήκον που θα πρέπει να εκτελέσω. Ακόμα και κατά την τελευταία μου πνοή, πρέπει να τηρήσω το καθήκον μου», δεν αποτελεί αυτό κατάθεση μαρτυρίας; Όταν έχεις αυτό το είδος αποφασιστικότητας κι αυτό το είδος κατάστασης, μπορείς και πάλι να παραπονιέσαι για τον Θεό; Όχι, δεν μπορείς. Σε μια τέτοια στιγμή, θα σκεφτείς μέσα σου: «Ο Θεός μού δίνει αυτήν την αναπνοή, με φροντίζει και με προστατεύει όλα αυτά τα χρόνια, έχει πάρει πολύ πόνο από μένα, μου έδωσε πολλή χάρη και πολλές αλήθειες. Έχω κατανοήσει αλήθειες και μυστήρια που οι άνθρωποι δεν έχουν καταλάβει επί γενιές. Έχω κερδίσει πάρα πολλά από τον Θεό, οπότε πρέπει να Του το ανταποδώσω! Στο παρελθόν, το ανάστημά μου ήταν πολύ μικρό, δεν καταλάβαινα τίποτα και ό,τι έπραττα πλήγωνε τον Θεό. Ίσως να μην έχω άλλη ευκαιρία να το ανταποδώσω στον Θεό στο μέλλον. Όσο διάστημα κι αν μου έχει απομείνει να ζήσω, πρέπει να προσφέρω τη λίγη δύναμη που έχω και να κάνω ό,τι μπορώ για τον Θεό, ώστε ο Θεός να δει ότι όλα αυτά τα χρόνια που με φρόντιζε δεν ήταν μάταια, αλλά έχουν αποφέρει καρπό. Θέλω να παρηγορώ τον Θεό και να μην Τον πληγώνω ούτε να Τον απογοητεύω πλέον». Τι θα έλεγες να σκέφτεσαι κατ’ αυτόν τον τρόπο; Μη σκέφτεσαι πώς να σώσεις τον εαυτό σου ή πώς να ξεφύγεις, με τη σκέψη: «Πότε θα θεραπευτεί αυτή η ασθένεια; Όταν θεραπευτεί, θα κάνω ό,τι μπορώ για να εκτελώ το καθήκον μου και να είμαι αφοσιωμένος. Πώς μπορώ ν’ αφοσιωθώ όταν είμαι άρρωστος; Πώς μπορώ να εκτελώ το καθήκον ενός δημιουργημένου όντος;» Όσο σου μένει έστω και μία ανάσα, δεν είσαι ικανός να εκτελείς το καθήκον σου; Όσο σου μένει έστω και μία ανάσα, δεν είσαι ικανός να μην ντροπιάζεις τον Θεό; Όσο σου μένει έστω και μία ανάσα, όσο το μυαλό σου είναι διαυγές, δεν είσαι ικανός να μην παραπονιέσαι για τον Θεό; (Ναι.) Είναι εύκολο να λες «Ναι» τώρα, δεν θα είναι, όμως, τόσο εύκολο όταν αυτό σου συμβεί πραγματικά. Έτσι, λοιπόν, πρέπει να επιδιώκεις την αλήθεια, συχνά να εργάζεσαι σκληρά για την αλήθεια και να αφιερώνεις περισσότερο χρόνο στη σκέψη: «Πώς μπορώ να ικανοποιήσω το θέλημα του Θεού; Πώς μπορώ να ανταποδώσω την αγάπη Του; Πώς μπορώ να εκτελώ το καθήκον ενός δημιουργημένου όντος;» Τι είναι ένα δημιουργημένο ον; Είναι ευθύνη ενός δημιουργημένου όντος απλώς να ακούει τα λόγια του Θεού; Όχι —είναι να βιώνει τα λόγια του Θεού. Ο Θεός σού έχει δώσει πάρα πολλή αλήθεια, πάρα πολλή οδό και πάρα πολλή ζωή, ώστε να μπορείς να βιώνεις αυτά τα πράγματα και να καταθέτεις μαρτυρία σ’ Εκείνον. Αυτό οφείλει να κάνει ένα δημιουργημένο ον, αυτή είναι ευθύνη και υποχρέωσή σου. Πρέπει να συλλογίζεσαι αυτά τα πράγματα συχνά· αν τα συλλογίζεσαι διαρκώς, θα εμβαθύνεις σε όλες τις πτυχές της αλήθειας.

Αν οι άνθρωποι δεν ακολουθήσουν το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας και δεν εργαστούν σκληρά για να κερδίσουν την αλήθεια, αργά ή γρήγορα θα σκοντάψουν και θα πέσουν. Θα είναι δύσκολο να σταθούν όρθιοι, επειδή τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν δεν μπορούν να επιλυθούν με το να βασίζονται στις λίγες γνώσεις και δόγματα που κατέχουν. Όσο καλά κι αν μπορείς να μιλήσεις για δόγματα, δεν θα μπορέσεις να λύσεις τις πραγματικές δυσκολίες. Πρέπει να στοχάζεσαι συνεχώς τις διάφορες αλήθειες για να επιτύχεις μια διαπεραστική διαύγεια. Μόνο τότε μπορείς να χρησιμοποιήσεις την αλήθεια για να λύσεις τα όποια προβλήματα συναντάς. Εκείνοι που κατανοούν πραγματικά την αλήθεια δεν μιλούν για λόγια και δόγματα. Μπορούν να διακρίνουν τα πάντα και να τα δουν καθαρά, και ενεργούν με αυτοπεποίθηση σε ό,τι κάνουν. Αν δεν ξέρεις πώς να αναζητάς την αλήθεια στις καταστάσεις που συναντάς και να ενεργείς πάντα σύμφωνα με τη δική σου βούληση, δεν υπάρχει τρόπος να κατανοήσεις την αλήθεια. Για να κατανοήσεις την αλήθεια, πρέπει να σκέφτεσαι συνεχώς πώς να χρησιμοποιείς την αλήθεια για να λύνεις προβλήματα κατά την εκτέλεση των καθηκόντων σου. Εάν δεν στοχάζεσαι με αυτόν τον τρόπο, μπορείς να επιτύχεις αυτές τις αλήθειες; Αν δεν στοχάζεσαι τα λόγια του Θεού, όσα κηρύγματα κι αν ακούσεις, όσα δόγματα κι αν κατανοήσεις, θα μένεις πάντα στο επίπεδο των λόγων και των δογμάτων. Αν γνωρίζεις πώς να μιλάς γι’ αυτά τα λόγια και τα δόγματα, αυτό μπορεί συχνά να σε ξεγελάσει και να σε κάνει να νομίζεις ότι η πίστη σου στον Θεό έχει ήδη αποδώσει καρπούς και το ανάστημά σου είναι πολύ υψηλό, επειδή είσαι τώρα παθιασμένος και σθεναρός. Αλλά όταν έρθεις αντιμέτωπος με τα γεγονότα, δηλαδή όταν αντιμετωπίσεις δοκιμασίες και δεινά, θα διαπιστώσεις πόσο λίγη προστασία σού παρέχουν αυτά τα λόγια και τα δόγματα. Δεν μπορούν να σε προστατεύσουν από ούτε μία δοκιμασία, πόσο μάλλον να διασφαλίσουν ότι θα μπορέσεις να περάσεις ομαλά κάθε δοκιμασία που δίνει ο Θεός στον άνθρωπο. Αντίθετα, θα αισθανθείς ότι αυτά τα λόγια και τα δόγματα σε οδήγησαν στην καταστροφή. Σε τέτοιες στιγμές, θα διαπιστώσεις πόσο μικρό μέρος της αλήθειας καταλαβαίνεις και ότι δεν έχεις ακόμη εισέλθει στην πραγματικότητα της αλήθειας. Οι άνθρωποι συχνά, όταν αντιμετωπίζουν δοκιμασίες και δεν βλέπουν διέξοδο προς τα εμπρός, συνειδητοποιούν τελικά την αδυναμία τους χωρίς την αλήθεια και αντιλαμβάνονται πόσο άχρηστα ήταν όλα τα λόγια τους περί δογμάτων. Μόνο τότε βλέπουν πόσο υστερούν και πόσο αξιοθρήνητοι είναι. Όταν όλα είναι ασφαλή και χωρίς προβλήματα, πάντοτε νομίζεις ότι καταλαβαίνεις τα πάντα. Νομίζεις ότι η πίστη σου δεν είναι μάταιη και ότι έχεις κερδίσει πολλά από αυτήν. Νομίζεις πως, ό,τι κι αν συμβεί, δεν έχεις να ανησυχείς για τίποτα. Στην πραγματικότητα, απλώς καταλαβαίνεις κάποια λόγια και δόγματα, τα οποία δεν έχουν καμία απολύτως χρησιμότητα. Μπροστά στην καταστροφή και τη συμφορά, θα βρεθείς σε αμηχανία, μη γνωρίζοντας πώς να αντιμετωπίσεις την κατάσταση. Όταν προσεύχεσαι στον Θεό, δεν θα ξέρεις τι να πεις ή τι να ζητήσεις. Δεν μπορείς να βρεις το μονοπάτι. Αυτό δείχνει πόσο θλιβερός είναι ο άνθρωπος. Η καρδιά σου είναι άδεια από τα λόγια του Θεού και στερείσαι το έργο του Αγίου Πνεύματος. Ήδη, βρίσκεσαι στο σκοτάδι. Η πίστη σου στον Θεό δεν σου έχει αποφέρει τίποτα, και τώρα είσαι άπορος σαν ζητιάνος. Μόνο τότε συνειδητοποιείς ότι η πίστη σου στον Θεό όλα αυτά τα χρόνια στερούνταν εντελώς την πραγματικότητα της αλήθειας. Πλέον έχεις εκτεθεί πλήρως. Αν τα πολλά χρόνια πίστης στον Θεό σε αφήσουν σε μια τέτοια κατάσταση, μοιραία θα αποκλειστείς.

12 Φεβρουαρίου 2017

Υποσημειώσεις:

α. Κρυοπάγημα, όρος που χρησιμοποιείται στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική και αναφέρεται σε σοβαρό, δυνητικά θανατηφόρο εσωτερικό ψύχος που προκαλείται από εξωτερικά στοιχεία.