Όσοι δεν έχουν θεοφοβούμενη καρδιά δεν πρόκειται ν’ αλλάξουν, όσο καιρό κι αν πιστεύουν σ’ Αυτόν. Μόνο όσοι έχουν φόβο Θεού μπορούν να αποκτήσουν το έργο του Αγίου Πνεύματος και να ξεκινήσουν να βαδίζουν στο μονοπάτι της σωτηρίας. Πόσο σημαντικό είναι να έχει ο άνθρωπος θεοφοβούμενη καρδιά! Γιατί κάποιοι άνθρωποι δεν φτάνουν ποτέ στην αυτογνωσία; Επειδή δεν έχουν θεοφοβούμενη καρδιά. Γιατί κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν ποτέ να αποκτήσουν το έργο του Αγίου Πνεύματος; Επειδή δεν έχουν θεοφοβούμενη καρδιά. Μόνο όσοι έχουν θεοφοβούμενη καρδιά μπορούν να κάνουν συχνά αυτοκριτική και να φτάσουν στην αυτογνωσία· φοβούνται διαρκώς μήπως κάνουν λάθη ή βαδίσουν σε λάθος δρόμο. Όταν τους συμβαίνουν πράγματα όπου πρέπει να κάνουν επιλογές, προτιμούν να προσβάλουν τον άνθρωπο παρά να προσβάλουν τον Θεό, και προτιμούν να υποστούν διώξεις παρά να απομακρυνθούν από τον Θεό ή να Τον προδώσουν. Ο Ιώβ ήταν άνθρωπος που είχε φόβο Θεού και απέφευγε το κακό, ο οποίος κέρδισε την έγκριση του Θεού.

Από πού πρέπει, λοιπόν, να ξεκινήσει η εμπειρία σας αν θέλετε να φτάσετε στη σωτηρία κατά την πίστη σας στον Θεό; Πρέπει να ξεκινήσετε με την αποδοχή της κρίσης και της παίδευσης του Θεού, να αποκτήσετε αληθινή αυτογνωσία και να μετανοήσετε αληθινά· έτσι βαδίζετε στο μονοπάτι της σωτηρίας. Δεν είναι εύκολο να φτάσουν οι άνθρωποι στην αυτογνωσία· είναι ακόμη πιο δύσκολο να γνωρίσουν τη διεφθαρμένη τους διάθεση και ουσία, να μάθουν πόσο μικροί και ασήμαντοι είναι μπροστά στον Θεό, μπροστά στον Δημιουργό. Αν δεν μπορούν να μάθουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους ούτε ποια είναι η διεφθαρμένη ουσία τους, τότε θα μάθουν τι είδους σχέση έχουν με τον Θεό, πόσο μετράνε μπροστά στον Θεό ή αν Εκείνος τους συμπαθεί; (Δεν θα το μάθουν.) Τι έχουν αποκτήσει, λοιπόν, μετά από τόσα χρόνια που πιστεύουν στον Θεό; Έχουν αποκτήσει την αλήθεια; Έχουν εισέλθει στο μονοπάτι της σωτηρίας; Αν, αφού πιστέψουν στον Θεό, τρώνε και πίνουν τα λόγια Του, ζουν εκκλησιαστική ζωή και εκτελούν το καθήκον τους, σημαίνει ότι έχουν σχέση μαζί Του; Τι μπορεί να κάνει κάποιος, τι πρέπει να επιδιώκει, σε ποια θέση πρέπει να σταθεί και πώς θα πρέπει να επιλέξει το μονοπάτι του, προκειμένου να έχει σχέση με τον Δημιουργό; Ξέρετε, μήπως; Δεν μπορείτε να απαντήσετε. Φαίνεται ότι έχετε πολλές ελλείψεις, κι αυτό σημαίνει ότι δεν εστιάζετε στην αναζήτηση ή τη συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια για πολλά πράγματα που δεν καταλαβαίνετε· οπότε, από την εκκλησιαστική σας ζωή λείπουν οι λεπτομέρειες, και δεν είναι δυνατόν να έχετε πολύ καλά αποτελέσματα. Έχετε στα χείλη σας τους πνευματικούς όρους και τα ρητά που λέγονται συχνά κατά την πίστη στον Θεό, αλλά δεν τα παίρνετε στα σοβαρά, δεν επιστρέφετε στο δικό σας πνεύμα ούτε γαληνεύετε την καρδιά σας για να συλλογιστείτε: «Τι σημαίνουν αυτά τα λόγια που είπε ο Θεός; Πώς τα εφαρμόζω στην πραγματική μου ζωή; Πώς τα κάνω συγκεκριμένα αυτά τα λόγια, δηλαδή πώς θα τα μετατρέψω σε πραγματικότητα; Τι μπορώ να κάνω ώστε αυτά τα λόγια να μη μείνουν στο δόγμα και στη θεωρία, αλλά να γίνουν μέρος της ζωής μου, να γίνουν η κατεύθυνση όπου βαδίζω; Πώς πρέπει να συμπεριφερθώ για να γίνουν τα λόγια του Θεού μέρος της ζωής μου;» Αν μπορείτε να αναλογιστείτε τέτοια πράγματα, τότε θα μπορέσετε να σκεφτείτε πολλές λεπτομέρειες. Αλλά τέτοια πράγματα, γενικά, δεν τα αναλογίζεστε ποτέ, οπότε τις περισσότερες αλήθειες που αναφέρονται συνήθως τις κατανοείτε μόνο σε κυριολεκτικό επίπεδο. Αν οι άνθρωποι μένουν στην κυριολεκτική κατανόηση, τότε τι θα καταλάβουν οι άλλοι γι’ αυτούς; Οι άνθρωποι συχνά κηρύττουν για πνευματικές θεωρίες, για πνευματική ορολογία και για πνευματικά ρητά, αλλά στη ζωή τους δεν βλέπεις την πραγματικότητα του να κάνουν πράξη τα λόγια του Θεού ή να βιώνουν τα λόγια Του. Σήμερα, αντιμετωπίζετε ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα. Τι πρόβλημα είναι αυτό; Είναι ότι, επειδή είστε ικανοί να κηρύξετε λίγο δόγμα, και έχετε καταλάβει κάποια πνευματικά ρητά, ενώ μπορείτε να πείτε λίγα πράγματα για τις εμπειρίες σας από τη διαδικασία της αυτογνωσίας, νομίζετε ότι καταλαβαίνετε την αλήθεια, ότι η πίστη σας στον Θεό έχει φτάσει σε ένα ορισμένο επίπεδο, ότι είστε πάνω από τους περισσότερους. Ωστόσο, για την ακρίβεια, δεν έχετε εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα· αν δεν είχατε ανθρώπους να σας στηρίζουν και να σας προσφέρουν, αν δεν είχατε ανθρώπους να σας συναναστραφούν σχετικά με την αλήθεια και να σας καθοδηγήσουν, θα μένατε στάσιμοι και θα γινόσασταν άσωτοι. Είστε ανίκανοι να αναλάβετε το έργο της μαρτυρίας για τον Θεό, δεν μπορείτε να ολοκληρώσετε την ανάθεση από τον Θεό, και παρ’ όλα αυτά, μέσα σας, συνεχίζετε να έχετε μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σας, νομίζετε ότι καταλαβαίνετε πιο πολλά πράγματα από τους περισσότερους ανθρώπους· η αλήθεια είναι, όμως, ότι δεν έχετε ανάστημα, ότι δεν έχετε εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα και έχετε γίνει αλαζόνες απλώς και μόνο επειδή μπορείτε να καταλάβετε μερικά λόγια και δόγματα. Μόλις οι άνθρωποι εισέρχονται σε μια τέτοια κατάσταση, όταν νομίζουν ότι έχουν ήδη κερδίσει την αλήθεια και εφησυχάζουν, τότε τι κίνδυνο αντιμετωπίζουν; Αν όντως εμφανιστεί ένας εύγλωττος ψευδής επικεφαλής ή αντίχριστος, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα παραπλανηθείτε και θα αρχίσετε να τον ακολουθείτε. Αυτό είναι επικίνδυνο, σωστά; Είστε επιρρεπείς να γίνετε αλαζόνες και αυτάρεσκοι, να εφησυχάζετε· σ’ αυτήν την περίπτωση δεν θα απομακρυνθείτε από τον Θεό; Δεν θα προδώσετε τον Θεό και δεν θα ακολουθήσετε τον δικό σας δρόμο; Δεν έχετε την αλήθεια-πραγματικότητα και δεν μπορείτε να καταθέσετε μαρτυρία για τον Θεό· μόνο για τον εαυτό σας μπορείτε να καταθέτετε μαρτυρία και να καυχιέστε —άρα, δεν κινδυνεύετε; Επιπλέον, ποιες διεφθαρμένες διαθέσεις θα αποκαλύψετε αν είστε βυθισμένοι σε μια τέτοια κατάσταση; Πρώτα απ’ όλα, θα αποκαλύψετε μια αλαζονική και αυτάρεσκη διάθεση· αυτό είναι αυτονόητο. Δεν θα εκμεταλλευτείτε, επίσης, και τη θέση σας και δεν θα κάνετε επίδειξη την αρχαιότητά σας; Δεν θα κάνετε κήρυγμα στους ανθρώπους αφ’ υψηλού; Αν αποκαλύψετε αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις, τότε ο Θεός δεν θα νιώσει αποστροφή για σας; Αν κάποιος είναι πάρα πολύ αλαζόνας και αυτάρεσκος, και δεν εξετάζει τον εαυτό του, τότε δεν είναι πιθανό να τον αποστραφεί και να τον απορρίψει ο Θεός; Είναι όντως πάρα πολύ πιθανό. Ένα παράδειγμα: Μπορεί να εκτελείτε τα καθήκοντά σας για κάποια χρόνια, αλλά να μην έχετε σημειώσει καμία αισθητή πρόοδο στη ζωή-είσοδό σας, καταλαβαίνετε μόνο μερικά επιφανειακά δόγματα και δεν έχετε την παραμικρή αληθινή γνώση της διάθεσης και της ουσίας του Θεού, καμία σημαντική εξέλιξη. Αν αυτό είναι το σημερινό σας ανάστημα, τότε σε ποια πράγματα θα είστε επιρρεπείς; Τι αποκαλύψεις διαφθοράς θα έχετε; (Αλαζονεία και έπαρση.) Η αλαζονεία και η έπαρσή σας θα ενταθούν ή θα παραμείνουν αμετάβλητες; (Θα ενταθούν.) Γιατί θα ενταθούν; (Επειδή θα νομίζουμε ότι έχουμε πολλά προσόντα.) Και σε ποια βάση κρίνουν οι άνθρωποι το επίπεδο των προσόντων τους; Πόσα χρόνια εκτελούν ένα συγκεκριμένο καθήκον και πόση εμπειρία έχουν αποκτήσει, σωστά; Και με αυτό το δεδομένο, δεν θα αρχίσετε σιγά σιγά να δίνετε σημασία στο ποιος είναι ο πιο παλιός; Για παράδειγμα, ένας συγκεκριμένος αδελφός πιστεύει στον Θεό για πολλά χρόνια και εκτελεί ένα καθήκον για μεγάλο διάστημα, οπότε έχει τα πιο πολλά προσόντα να μιλήσει· μια συγκεκριμένη αδελφή δεν είναι εδώ πολύ καιρό και, παρόλο που έχει κάποιο επίπεδο, δεν έχει εμπειρία στην εκτέλεση αυτού του καθήκοντος και δεν πιστεύει πολύ καιρό στον Θεό, οπότε έχει τα λιγότερα προσόντα να μιλήσει. Εκείνος που έχει τα περισσότερα προσόντα να μιλήσει σκέφτεται μέσα του: «Εφόσον είμαι αρχαιότερος, αυτό σημαίνει ότι εκτελώ το καθήκον μου σύμφωνα με τις προδιαγραφές, η επιδίωξή μου έχει φτάσει στο αποκορύφωμά της και δεν έχω να αγωνιστώ για τίποτα ούτε να εισέλθω σε τίποτα. Έχω εκτελέσει καλά αυτό το καθήκον, λίγο-πολύ έχω ολοκληρώσει αυτό το έργο, ο Θεός θα πρέπει να είναι ευχαριστημένος». Και έτσι αρχίζουν να εφησυχάζουν. Δείχνει, άραγε, αυτό ότι έχουν εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα; Έχουν σταματήσει να κάνουν οποιαδήποτε πρόοδο. Παρόλο που δεν έχουν ακόμα κερδίσει την αλήθεια ή τη ζωή, θεωρούν πως έχουν τα περισσότερα προσόντα, δίνουν σημασία στην παλαιότητα και περιμένουν την ανταμοιβή του Θεού. Άραγε αυτό δεν είναι εκδήλωση μιας αλαζονικής διάθεσης; Όταν οι άνθρωποι δεν έχουν «πολλά προσόντα», ξέρουν να είναι προσεκτικοί, υπενθυμίζουν στον εαυτό τους να μην κάνουν λάθη· μόλις πιστέψουν ότι έχουν πολλά προσόντα, τότε γίνονται αλαζόνες, αρχίζουν να έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους και είναι πολύ πιθανό να εφησυχάσουν. Σε τέτοιες στιγμές, δεν είναι πιθανό να ζητήσουν ανταμοιβές και στέφανο από τον Θεό, όπως έκανε ο Παύλος; (Ναι.) Ποια είναι η σχέση μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού; Δεν είναι αυτή η σχέση μεταξύ του Δημιουργού και των δημιουργημάτων. Δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια σχέση συναλλαγής. Και όταν συμβαίνει αυτό, οι άνθρωποι δεν έχουν καμία σχέση με τον Θεό κι Εκείνος πιθανότατα θα κρύψει το πρόσωπό Του απ’ αυτούς· αυτό είναι επικίνδυνο σημάδι.

Κάποιοι άνθρωποι αφήνουν στην άκρη τον Θεό και ελέγχουν οι ίδιοι τον εκλεκτό λαό Του, μετατρέπουν το περιβάλλον στο οποίο οι άνθρωποι κάνουν το καθήκον τους σε ένα ανεξάρτητο βασίλειο αντίχριστων· μετατρέπουν τις εκκλησίες που υπηρετούν τον Θεό και Τον λατρεύουν σε θρησκευτικές οργανώσεις. Άραγε έχουν εισέλθει αυτοί οι άνθρωποι στην αλήθεια και τη ζωή; Ακολουθούν μήπως τον Θεό, Τον υπηρετούν ή δίνουν μαρτυρία γι’ Αυτόν; Σε καμία περίπτωση. Κάνουν το καθήκον τους; (Όχι.) Και τότε τι κάνουν; Δεν ασχολούνται, άραγε, με τις ανθρώπινες δραστηριότητες και επιχειρήσεις; Όσο καλά κι αν τα πας με τις ανθρώπινες δραστηριότητες και επιχειρήσεις, αν δεν έχεις τον Θεό στην καρδιά σου και αν δεν επιδιώκεις την αλήθεια, τότε αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχεις σχέση μαζί Του; Δεν είναι τρομερό αυτό; Όταν κάποιος πιστεύει στον Θεό και Τον ακολουθεί, αυτό που πρέπει να φοβάται περισσότερο είναι να μην απομακρυνθεί από τα λόγια του Θεού και την αλήθεια για να ασχοληθεί με ανθρώπινες δραστηριότητες και ανθρώπινες επιχειρήσεις, πράγμα που σημαίνει ότι ξεστρατίζει κι ακολουθεί το δικό του μονοπάτι. Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι μια εκκλησία εκλέγει έναν επικεφαλής. Αυτός ο επικεφαλής γνωρίζει μόνο πώς να κηρύττει λόγια και δόγματα, και επικεντρώνεται μόνο στο δικό του κύρος και θέση. Δεν επιτελεί καθόλου πρακτικό έργο. Εσείς, όμως, τον ακούτε να κηρύττει λόγια και δόγματα καλά και σύμφωνα με την αλήθεια, και όλα όσα λέει είναι σωστά· έτσι, τον θαυμάζετε πολύ και τον θεωρείτε καλό επικεφαλής. Τον προσέχετε στα πάντα και, τελικά, τον ακολουθείτε και τον υπακούτε ολοκληρωτικά. Δεν σας παραπλανά, λοιπόν, και δεν σας ελέγχει ένας ψευδής επικεφαλής; Και αυτή η εκκλησία δεν έχει γίνει, άραγε, μια θρησκευτική ομάδα με αρχηγό έναν ψευδή επικεφαλής; Παρόλο που τα μέλη μιας θρησκευτικής ομάδας με αρχηγό έναν ψευδή επικεφαλής μπορεί να φαίνεται ότι εκτελούν τα καθήκοντά τους, άραγε τα εκτελούν αληθινά; Υπηρετούν αληθινά τον Θεό; (Όχι.) Αν αυτοί οι άνθρωποι δεν υπηρετούν τον Θεό ούτε εκτελούν τα καθήκοντά τους, τότε έχουν μήπως σχέση με τον Θεό; Μια συμμορία που δεν έχει σχέση με τον Θεό πιστεύει σ’ Αυτόν; Πείτε Μου, κατέχουν το έργο του Αγίου Πνεύματος όσοι ακολουθούν έναν ψευδή επικεφαλής ή όσοι βρίσκονται υπό τον έλεγχο ενός αντίχριστου; Σίγουρα όχι. Και γιατί δεν κατέχουν το έργο του Αγίου Πνεύματος; Επειδή έχουν παρεκκλίνει από τα λόγια του Θεού και δεν υποτάσσονται στον Θεό ούτε Τον λατρεύουν· αντίθετα, ακούνε τους ψευδο-ποιμένες και τους αντίχριστους —ο Θεός τούς αποστρέφεται και τους απορρίπτει, και παύει να επιτελεί έργο πάνω τους. Έχουν παρεκκλίνει από τα λόγια του Θεού, ο Θεός έχει καταλήξει να τους αποστρέφεται και να τους απορρίπτει, και έχουν χάσει το έργο του Αγίου Πνεύματος. Μπορούν, λοιπόν, να σωθούν από τον Θεό; (Όχι.) Δεν μπορούν, και θα έχουν πρόβλημα. Ανεξάρτητα, λοιπόν, από το πόσοι άνθρωποι εκτελούν σε μια εκκλησία τα καθήκοντά τους, το αν μπορούν να σωθούν εξαρτάται σε καθοριστικό βαθμό από το αν ακολουθούν πραγματικά τον Χριστό ή κάποιον άνθρωπο, από το αν βιώνουν πραγματικά το έργο του Θεού και επιδιώκουν την αλήθεια ή αν ασχολούνται με τη θρησκεία, με ανθρώπινες δραστηριότητες και ανθρώπινες επιχειρήσεις. Εξαρτάται σε καθοριστικό βαθμό από το αν μπορούν να αποδεχθούν και να επιδιώξουν την αλήθεια, και από το αν μπορούν να αναζητήσουν την αλήθεια για να λύσουν τα προβλήματα τη στιγμή που τα ανακαλύπτουν. Αυτά τα πράγματα είναι τα πιο σημαντικά. Ο Θεός εξετάζει συνέχεια εξονυχιστικά τι επιδιώκουν πραγματικά οι άνθρωποι και σε ποιον δρόμο βαδίζουν, αν αποδέχονται πραγματικά την αλήθεια ή αν την εγκαταλείπουν, αν υποτάσσονται στον Θεό ή αν Του αντιστέκονται. Ο Θεός εξετάζει συνέχεια διεξοδικά όλα αυτά τα πράγματα. Ο Θεός παρατηρεί κάθε εκκλησία και κάθε άτομο. Ανεξάρτητα από το πόσοι άνθρωποι εκτελούν ένα καθήκον ή ακολουθούν τον Θεό σε μια εκκλησία, τη στιγμή που απομακρύνονται από τα λόγια του Θεού, τη στιγμή που χάνουν το έργο του Αγίου Πνεύματος, παύουν να βιώνουν το έργο του Θεού· έτσι, αυτοί, αλλά και το καθήκον που εκτελούν, δεν έχουν καμία σχέση και κανέναν ρόλο στο έργο του Θεού, με αποτέλεσμα η εκκλησία αυτή να έχει γίνει θρησκευτική ομάδα. Πείτε Μου, τι συνέπειες υπάρχουν όταν μια εκκλησία γίνεται θρησκευτική ομάδα; Δεν θα λέγατε ότι αυτοί οι άνθρωποι διατρέχουν μεγάλο κίνδυνο; Δεν αναζητούν ποτέ την αλήθεια όταν αντιμετωπίζουν προβλήματα και δεν ενεργούν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, αλλά υπόκεινται στις διευθετήσεις και τους χειρισμούς των ανθρώπων. Υπάρχουν, μάλιστα, και πολλοί που, ενώ εκτελούν το καθήκον τους, ούτε προσεύχονται ποτέ ούτε αναζητούν τις αλήθεια-αρχές· ρωτάνε μόνο τους άλλους και κάνουν ό,τι τους πουν, δηλαδή ενεργούν με βάση τις υποδείξεις των άλλων. Κάνουν ό,τι τους πουν οι άλλοι. Θεωρούν ασαφές και δύσκολο να προσευχηθούν στον Θεό για τα προβλήματά τους και να αναζητήσουν την αλήθεια, οπότε ψάχνουν μια απλή, εύκολη λύση. Θεωρούν εύκολο και πιο πρακτικό να βασίζονται στους άλλους και να κάνουν ό,τι τους πουν οι άλλοι, κι έτσι απλώς κάνουν ό,τι τους λένε· για τα πάντα ρωτάνε τους άλλους και κάνουν ό,τι τους πουν, με αποτέλεσμα, ακόμα και μετά από πολλά χρόνια πίστης, όταν αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα, να μην έχουν προσέλθει ούτε μία φορά ενώπιον του Θεού για να προσευχηθούν και να αναζητήσουν τις επιθυμίες Του και την αλήθεια, και στη συνέχεια να φτάσουν στην κατανόηση της αλήθειας και να ενεργήσουν και να συμπεριφερθούν σύμφωνα με τις προθέσεις του Θεού. Ποτέ δεν είχαν μια τέτοια εμπειρία. Τέτοιοι άνθρωποι κάνουν στ’ αλήθεια πράξη την πίστη στον Θεό; Αναρωτιέμαι για ποιον λόγο κάποιοι άνθρωποι, μόλις εισέλθουν σε μια θρησκευτική ομάδα, μπορούν να περάσουν τόσο εύκολα από την πίστη στον Θεό στην πίστη σε κάποιον άνθρωπο, από το να ακολουθούν τον Θεό στο να ακολουθούν κάποιον άνθρωπο; Γιατί αλλάζουν τόσο γρήγορα; Γιατί, μετά από τόσα χρόνια πίστης στον Θεό, και πάλι θα έδιναν σημασία και θα ακολουθούσαν κάποιον άνθρωπο στα πάντα; Τόσα χρόνια πίστης, αλλά ποτέ δεν είχαν στ’ αλήθεια θέση για τον Θεό στην καρδιά τους. Απ’ όλα όσα κάνουν, τίποτα δεν έχει ποτέ καμία σχέση με τον Θεό και με τα λόγια Του. Η ομιλία τους, οι πράξεις τους, η ζωή τους, οι αλληλεπιδράσεις τους με τους άλλους, ο τρόπος με τον οποίο χειρίζονται τα ζητήματα, ακόμη και η εκτέλεση του καθήκοντος και η υπηρεσία τους προς τον Θεό, και όλες οι πράξεις και τα έργα τους, και όλες οι συμπεριφορές τους, ακόμη και κάθε σκέψη και ιδέα που εκφράζουν —τίποτα από αυτά δεν έχει καμία σχέση με την πίστη στον Θεό ούτε με τα λόγια Του. Πιστεύει, άραγε, ένας τέτοιος άνθρωπος ειλικρινά στον Θεό; Μπορούν τα χρόνια που πιστεύει κάποιος στον Θεό να καθορίσουν το ανάστημά του; Μπορούν να αποδείξουν αν έχει κανονική σχέση με τον Θεό; Σε καμία περίπτωση. Το σημαντικό για να διαπιστωθεί αν κάποιος πιστεύει ειλικρινά στον Θεό είναι να εξεταστεί αν μπορεί να αποδεχτεί τα λόγια Του στην καρδιά του, και αν μπορεί να ζήσει μέσα στα λόγια Του και να βιώσει το έργο Του.

Αναλογιστείτε το εξής: Αν, καθώς πιστεύετε στον Θεό, απλώς συμμετέχετε σε θρησκευτικές τελετουργίες και τηρείτε κάποιους κανονισμούς, αν εκτελείτε το καθήκον σας και γενικά ενεργείτε μηχανικά, χωρίς να επικεντρώνεστε στις αλήθεια-αρχές, αν μιλάτε μόνο για λόγια και δόγματα την ώρα που συναναστρέφεστε πάνω στην αλήθεια, αλλά δεν έχετε καμία πρακτική γνώση, αν τα λόγια της συναναστροφής σας είναι επιφανειακά την ώρα που διαδίδετε το ευαγγέλιο και καταθέτετε μαρτυρία, αν μιλάτε μόνο για πνευματικά λόγια και δόγματα για να φροντίσετε και να στηρίξετε τους ανθρώπους, τότε μπορείτε να πετύχετε αποτελέσματα; Αν κατά την πίστη σας στον Θεό επιδιώκετε μόνο την εξωτερική πνευματικότητα, τότε μια τέτοια πίστη σαν τη δική σας δείχνει ότι βιώνετε το έργο του Θεού; Μπορείτε να αποκτήσετε την αλήθεια όπως εκτελείτε το καθήκον σας με αυτόν τον τρόπο; Είναι αυτό αληθινή πίστη στον Θεό; (Όχι.) Τι είναι στην πραγματικότητα η αληθινή πίστη στον Θεό; Μπορεί να ακολουθείτε τον Θεό εδώ και πολλά χρόνια, να έχετε διαβάσει πολλά από τα λόγια Του, να έχετε ακούσει αρκετά κηρύγματα και να έχετε καταλάβει πολλά δόγματα —και φυσικά, κάποιοι από εσάς έχουν εισέλθει κατά ένα μέρος στην αλήθεια-πραγματικότητα· θα τολμούσατε, ωστόσο, να πείτε ότι έχετε ήδη φτάσει στο ανάστημα που απαιτεί η σωτηρία; Μπορείτε να πείτε με σιγουριά ότι δεν πρόκειται να σας παραπλανήσει και να σας αιχμαλωτίσει και πάλι ο Σατανάς; Μπορείτε να πείτε με σιγουριά ότι δεν θα λατρέψετε και δεν θα ακολουθήσετε τον άνθρωπο και πάλι; Μπορείτε να διασφαλίσετε ότι θα ακολουθήσετε τον Θεό μέχρι τέλους, ότι δεν θα υποχωρήσετε καθόλου, ότι δεν θα πιστεύετε απλώς σε έναν ουράνιο, ασαφή Θεό, όπως κάνουν οι θρησκευόμενοι, αντί να ακολουθήσετε τον πρακτικό Θεό; Μπορεί να ακολουθείτε τον ενσαρκωμένο Θεό· όμως, επιδιώκετε την αλήθεια; Είστε ικανοί να υποταχθείτε αληθινά στον Θεό και να Τον γνωρίσετε; Δεν κινδυνεύετε ακόμα να προδώσετε τον Θεό; Όλα αυτά πρέπει να τα αναλογιστείτε. Σήμερα, ποια από τα μέσα της πίστης σας, τις απόψεις και τις καταστάσεις σας είναι παρόμοια ή μοιάζουν με εκείνα των πιστών στον χριστιανισμό; Σε ποιους τομείς έχετε την ίδια κατάσταση; Εάν κάποιος που πιστεύει στον Θεό εμμένει στην αλήθεια σαν να ήταν ένα σύνολο κανονισμών, τότε δεν είναι πιθανό η πίστη του να μετατραπεί σε ενασχόληση με θρησκευτικές τελετουργίες; (Είναι.) Το να τηρεί κανείς θρησκευτικές τελετουργίες δεν έχει στην πραγματικότητα καμία διαφορά από τον χριστιανισμό· απλώς, όσοι το κάνουν αυτό είναι πιο προχωρημένοι και έχουν αναπτυχθεί περισσότερο όσον αφορά τη διδασκαλία και τη θεωρία, και είναι λίγο πιο εξελιγμένοι και πιο προχωρημένοι στην πίστη τους. Αυτό είναι όλο. Αν η πίστη στον Θεό μετατραπεί σε θρησκευτική πίστη, σε μελέτη της θεολογίας, σε ένα σύνολο κανονισμών ή τελετουργιών, τότε δεν έχει μετατραπεί σε χριστιανισμό; Οι νέες και οι παλιές διδασκαλίες διαφέρουν μεταξύ τους, αλλά αν εσύ καταλαβαίνεις την αλήθεια μόνο ως δόγμα, και δεν ξέρεις πώς να κάνεις πράξη την αλήθεια, πόσο μάλλον πώς να βιώσεις το έργο του Θεού, και αν, δεν κατανοείς πραγματικά την αλήθεια, δεν έχεις αποκτήσει την αλήθεια ούτε έχεις εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα όσα χρόνια κι αν πιστεύεις στον Θεό, όσες δυσχέρειες κι αν υποστείς, όσες καλές συμπεριφορές κι αν έχεις, τότε δεν πιστεύεις με τον ίδιο τρόπο όπως στον χριστιανισμό; Αυτή δεν είναι η ουσία του χριστιανισμού; (Ναι.) Οπότε, ποιες απόψεις ή καταστάσεις έχετε εσείς στις πράξεις σας ή στην εκτέλεση του καθήκοντός σας οι οποίες είναι παρόμοιες ή ίδιες με αυτές των ανθρώπων του χριστιανισμού; (Τηρούμε κανονισμούς και εξοπλιζόμαστε με λόγια και δόγματα.) Τηρείτε κανονισμούς, κηρύττετε λόγια και δόγματα, θεωρείτε την αλήθεια λόγια και δόγματα. Τι άλλο; (Επικεντρωνόμαστε στο να κάνουμε έργο, όχι στη ζωή-είσοδο.) Επικεντρώνεστε μόνο στο να καταβάλλετε προσπάθεια, όχι στο να κερδίσετε τη ζωή ή να εισέλθετε στην αλήθεια-πραγματικότητα. Τι άλλο; (Επικεντρωνόμαστε στο να παρουσιάσουμε πνευματικότητα και καλή συμπεριφορά.) Ωραία, είπατε αρκετά, οπότε θα τα συνοψίσω: Το να επιδιώκεις να παρουσιάσεις καλή συμπεριφορά και να προσπαθείς σκληρά να φορέσεις το προσωπείο της πνευματικότητας, και να κάνεις πράγματα που οι άνθρωποι θεωρούν σωστά σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, πράγματα που έχουν την τάση να επιδοκιμάζουν, όλα αυτά δείχνουν ότι επιδιώκεις την ψευδή πνευματικότητα. Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι υποκριτής που κηρύττει μέσα σε παραλήρημα λόγια και δόγματα, που καθοδηγεί τους άλλους να κάνουν καλές πράξεις και να είναι καλοί άνθρωποι, που παριστάνει τον πνευματικό. Ωστόσο, στις αλληλεπιδράσεις του με τους άλλους, στο πώς χειρίζεται τα ζητήματα και στην εκτέλεση του καθήκοντός του, δεν αναζητά ποτέ την αλήθεια, παρά ζει με σατανικές διαθέσεις. Ό,τι κι αν του συμβεί, πορεύεται όπως θέλει αυτός και παραμερίζει τον Θεό. Ποτέ δεν ενεργεί σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές· απλώς τηρεί κανονισμούς. Δεν καταλαβαίνει καθόλου την αλήθεια ούτε τις προθέσεις του Θεού, ούτε τα πρότυπα των απαιτήσεών Του για τον άνθρωπο, ούτε τι θα πετύχει ο Θεός με τη σωτηρία του ανθρώπου. Δεν εξετάζει ποτέ σοβαρά αυτές τις λεπτομέρειες της αλήθειας ούτε ρωτά γι’ αυτές. Το μόνο που αποκαλύπτουν αυτά τα ρητά και οι συμπεριφορές του ανθρώπου είναι η υποκρισία. Αν κάποιος κοιτάξει τις αληθινές καταστάσεις που έχουν μέσα τους αυτοί οι άνθρωποι μαζί με την εξωτερική τους συμπεριφορά, μπορεί να είναι βέβαιος ότι δεν κατέχουν καμία αλήθεια-πραγματικότητα, ότι ουσιαστικά είναι υποκριτές Φαρισαίοι, ότι είναι δύσπιστοι. Αν κάποιος πιστεύει στον Θεό χωρίς να επιδιώκει την αλήθεια, τότε είναι αληθινή η πίστη του; (Όχι.) Μπορεί κάποιος που πιστεύει στον Θεό, όσα χρόνια κι αν πιστεύει, αλλά δεν αποδέχεται καθόλου την αλήθεια, να αναπτύξει φόβο Θεού και να αποφεύγει το κακό; (Όχι.) Δεν μπορεί να φτάσει σ’ αυτό το σημείο. Ποια, λοιπόν, είναι η φύση της συμπεριφοράς αυτών των ανθρώπων; Σε τι μονοπάτι θα βαδίσουν; (Στο μονοπάτι των Φαρισαίων.) Με τι εξοπλίζονται καθημερινά; Δεν εξοπλίζονται με λόγια και δόγματα; Όλη μέρα εξοπλίζονται, ενδύονται με λόγια και δόγματα για να μοιάσουν περισσότερο στους Φαρισαίους, να γίνουν περισσότερο πνευματικοί, να μοιάσουν περισσότερο στους ανθρώπους που υπηρετούν τον Θεό· τι ακριβώς φύση έχουν όλες αυτές οι πράξεις; Αποτελούν λατρεία του Θεού; Αποτελούν αληθινή πίστη σ’ Αυτόν; (Όχι.) Τι κάνουν, λοιπόν; Εξαπατούν τον Θεό· απλώς περνάνε βήμα-βήμα από μια διαδικασία. Κουνάνε το λάβαρο της πίστης και εκτελούν θρησκευτικές τελετές, προσπαθώντας να εξαπατήσουν τον Θεό για να πετύχουν τον στόχο τους να κερδίσουν ευλογίες. Αυτοί οι άνθρωποι δεν λατρεύουν καθόλου τον Θεό. Στο τέλος, μια τέτοια ομάδα ανθρώπων θα καταλήξει ακριβώς όπως σαν κι εκείνους που βρίσκονται μέσα στις εκκλησίες, οι οποίοι υποτίθεται ότι υπηρετούν τον Θεό, υποτίθεται ότι πιστεύουν στον Θεό και Τον ακολουθούν.

Τι διαφορά έχουν οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι που πίστευαν στον Θεό την Εποχή του Νόμου και οι πάστορες, οι πρεσβύτεροι, οι πατέρες και οι επίσκοποι των σύγχρονων χριστιανικών και καθολικών εκκλησιών; Δηλαδή, ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στην πίστη στον Ιεχωβά και στην πίστη στον Ιησού; Εκτός από το όνομα στο οποίο πιστεύουν αυτοί οι άνθρωποι, τι διαφορά υπάρχει; Τι υποστήριζαν αυτοί που πίστευαν στον Ιεχωβά; Ποια ήταν η μέθοδος της πίστης τους; (Τηρούσαν τον νόμο και τις εντολές.) Κατανοούσαν το έργο του Αγίου Πνεύματος; Κατανοούσαν τι μονοπάτι είναι το να κουβαλάει κανείς τον σταυρό του; (Όχι.) Ήξεραν ότι ο Θεός είναι η αλήθεια, η οδός και η ζωή; Είχαν αυτήν την έννοια; Ήξεραν τα κηρύγματα που έχουν ακούσει οι πιστοί στον Ιησού; (Δεν τα ήξεραν.) Τι γνώμη έχουν γι’ αυτούς εκείνοι που πιστεύουν στον Ιησού; (Ήταν οπισθοδρομικοί και συντηρητικοί, ενώ δεν ακολουθούσαν το έργο του Αγίου Πνεύματος.) Το κυριότερο είναι ότι δεν ακολουθούσαν τα στάδια του έργου του Θεού. Ο Θεός είπε ότι θα ερχόταν ο Μεσσίας, και όταν ήρθε με σάρκα και οστά, το όνομά Του ήταν Ιησούς Χριστός. Εκείνοι δεν Τον αποδέχτηκαν· αντίθετα, Του αντιστάθηκαν πεισματικά. Δεν αναγνώρισαν ότι ο Κύριος Ιησούς ήταν ο ενσαρκωμένος Θεός και Τον σταύρωσαν. Έμειναν, λοιπόν, πίσω και αποκλείστηκαν από την Εποχή της Χάριτος. Δεν γνώρισαν τα κηρύγματα της Εποχής της Χάριτος, όπως η λύτρωση, η σωτηρία του σταυρού και η μετάνοια. Αυτή δεν είναι μια διαφορά; (Είναι.) Για ποιο πράγμα μιλούν, λοιπόν, εκείνοι που βρίσκονται στην Εποχή της Χάριτος; Τι διαφορά έχουν αυτοί με τους πιστούς της Εποχής του Νόμου; Τι περισσότερο γνωρίζουν αυτοί; Πρώτα απ’ όλα, αν το εξετάσει κανείς από την άποψη της Βίβλου, διαβάζουν την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη· αν εξετάσει κανείς σε ποιο όνομα του Θεού πιστεύουν, δεν αναφέρονται πια στον Θεό μόνο ως Ιεχωβά, αλλά Τον αποκαλούν κυρίως Ιησού Χριστό. Τι κάνουν πράξη; Την εξομολόγηση και τη μετάνοια, τη μακροχρόνια ταλαιπωρία και την ταπεινοφροσύνη· είναι στοργικοί, τηρούν τις εντολές, κουβαλάνε τον σταυρό τους, βαδίζουν στο μονοπάτι του μαρτυρίου του σταυρού, και ανυπομονούν να αναληφθούν στον ουρανό μετά τον θάνατό τους. Είναι πολλά τα σημεία στα οποία διαφέρουν από τους πιστούς στον Θεό της Εποχής του Νόμου. Μιλάνε για το έργο του Αγίου Πνεύματος, αλλά και για το ότι είναι γεμάτοι από το Άγιο Πνεύμα και ότι αυτό τους καθοδηγεί· μιλάνε για προσευχή, λένε πως ενεργούν στο όνομα του Κυρίου Ιησού, μιλάνε για τη διάδοση του ευαγγελίου. Εκείνα για τα οποία μιλάνε είναι τελείως διαφορετικά από εκείνα της Εποχής του Νόμου, αλλά τελικά ο Θεός τούς δίνει την ίδια κατάληξη με τους ανθρώπους της ιουδαϊκής πίστης· ανήκουν κι αυτοί σε μια θρησκευτική ομάδα. Τι ζήτημα είναι αυτό; Αυτοί οι Ιουδαίοι Φαρισαίοι, αρχιερείς και γραμματείς της Εποχής του Νόμου πίστευαν θεωρητικά στον Θεό, αλλά γύρισαν την πλάτη τους στην οδό Του· μάλιστα, σταύρωσαν τον ενσαρκωμένο Θεό. Θα μπορούσε, άρα, η πίστη τους να κερδίσει την έγκριση του Θεού; (Όχι.) Ο Θεός τούς είχε ήδη χαρακτηρίσει ως ανθρώπους της ιουδαϊκής πίστης, ως μέλη θρησκευτικής ομάδας. Με τον ίδιο τρόπο βλέπει και εκείνους που πιστεύουν σήμερα στον Ιησού ως μέλη μιας θρησκευτικής ομάδας, εφόσον ο Θεός δεν τους αναγνωρίζει ως μέλη της εκκλησίας Του ούτε ως πιστούς Του. Γιατί να καταδικάσει έτσι ο Θεός τον θρησκευτικό κόσμο; Επειδή όλα τα μέλη των θρησκευτικών ομάδων, κυρίως οι υψηλόβαθμοι επικεφαλής των διάφορων δογμάτων, δεν έχουν θεοφοβούμενη καρδιά ούτε ακολουθούν το θέλημα του Θεού. Είναι όλοι τους δύσπιστοι. Δεν πιστεύουν στην ενσάρκωση, πόσο μάλλον αποδέχονται την αλήθεια. Ποτέ δεν αναζητούν, δεν ρωτάνε, δεν εξετάζουν και δεν αποδέχονται το έργο του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες ή τις αλήθειες που Αυτός εκφράζει· αντίθετα, κατευθείαν καταδικάζουν και βλασφημούν το έργο της ενσάρκωσης του Θεού τις έσχατες ημέρες. Απ’ αυτό φαίνεται ξεκάθαρα ότι μπορεί να πιστεύουν κατ’ όνομα στον Θεό, αλλά Εκείνος δεν τους αναγνωρίζει ως πιστούς Του· λέει ότι είναι κακοποιοί, ότι τίποτα απ’ αυτά που κάνουν δεν έχει την παραμικρή σχέση με το έργο Του για τη σωτηρία, ότι είναι άπιστοι που βρίσκονται έξω από τα λόγια Του. Αν πιστεύετε στον Θεό όπως πιστεύετε τώρα, δεν θα έρθει η μέρα που κι εσείς θα υποβαθμιστείτε σε υποστηρικτές της θρησκείας; Η πίστη στον Θεό στο πλαίσιο της θρησκείας δεν μπορεί να φέρει τη σωτηρία. Ποιος είναι ο λόγος γι’ αυτό; Αν δεν μπορείτε να εξηγήσετε τον λόγο, αυτό δείχνει ότι δεν καταλαβαίνετε στο ελάχιστο ούτε την αλήθεια ούτε τις προθέσεις του Θεού. Το πιο τραγικό που μπορεί να συμβεί στην πίστη στον Θεό είναι Εκείνος να την υποβαθμίσει σε θρησκεία και να την αποκλείσει. Αυτό είναι κάτι αδιανόητο για τον άνθρωπο, και όσοι δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια δεν μπορούν ποτέ να αντιληφθούν ξεκάθαρα αυτό το θέμα. Πείτε Μου, όταν μια εκκλησία στα μάτια του Θεού έχει μετατραπεί σιγά σιγά σε θρησκεία και έχει γίνει δόγμα μέσα στα τόσα χρόνια που πέρασαν από την ίδρυσή της, τότε οι άνθρωποι που βρίσκονται σ’ αυτήν είναι, άραγε, αντικείμενα της σωτηρίας του Θεού; Είναι μέλη της οικογένειάς Του; (Όχι.) Δεν είναι. Σε ποιον δρόμο βαδίζουν αυτοί οι άνθρωποι που πιστεύουν μεν θεωρητικά στον αληθινό Θεό, αλλά Εκείνος τους θεωρεί θρησκευόμενους; Ο δρόμος στον οποίο βαδίζουν είναι ένας δρόμος στον οποίο κουβαλάνε το λάβαρο της πίστης στον Θεό, αλλά ποτέ δεν ακολουθούν την οδό Του· είναι ένας δρόμος στον οποίο πιστεύουν σ’ Αυτόν, αλλά δεν Τον λατρεύουν, και μάλιστα Τον απαρνούνται· είναι ένας δρόμος στον οποίο ισχυρίζονται ότι πιστεύουν στον Θεό, αλλά Του αντιστέκονται, πιστεύουν δήθεν στο όνομά Του, στον αληθινό Θεό, αλλά λατρεύουν τον Σατανά, τους διαβόλους, και ασχολούνται με ανθρώπινες δραστηριότητες, εγκαθιδρύοντας ένα ανεξάρτητο, ανθρώπινο βασίλειο. Σ’ αυτόν τον δρόμο βαδίζουν. Αν κοιτάξει κανείς τον δρόμο στον οποίο βαδίζουν, είναι προφανές ότι πρόκειται για μια ομάδα δύσπιστων, μια συμμορία αντίχριστων, μια ομάδα σατανάδων και διαβόλων που έχουν βάλει ξεκάθαρα σκοπό να αντισταθούν στον Θεό και να διαταράξουν το έργο Του. Αυτή είναι η ουσία του θρησκευτικού κόσμου. Μια ομάδα τέτοιων ανθρώπων έχει, άραγε, καμία σχέση με το σχέδιο διαχείρισης του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου; (Όχι.) Από τη στιγμή που ο Θεός ορίζει τον τρόπο που πιστεύουν οι πιστοί σ’ Αυτόν, όσοι κι αν είναι, ως δόγμα ή ομάδα, τότε ορίζει κι αυτούς ως άτομα που δεν μπορούν να σωθούν. Γιατί το λέω αυτό; Μια ομάδα που δεν έχει το έργο ή την καθοδήγηση του Θεού, η οποία δεν υποτάσσεται σ’ Αυτόν ούτε Τον λατρεύει καθόλου, μπορεί να πιστεύει σ’ Αυτόν θεωρητικά, αλλά ακολουθεί και υπακούει τους ιερείς και τους πρεσβυτέρους της θρησκείας, οι οποίοι είναι στην ουσία τους σατανάδες και υποκριτές. Άρα, αυτοί οι άνθρωποι ακολουθούν και υπακούν τους σατανάδες και τους διαβόλους. Μέσα τους, κάνουν πράξη την πίστη στον Θεό, αλλά στην πραγματικότητα τους χειραγωγεί ο άνθρωπος, υπόκεινται στις ανθρώπινες ενορχηστρώσεις και στην ανθρώπινη κυριαρχία. Έτσι, ουσιαστικά, αυτοί τους οποίους ακολουθούν και υπακούν είναι ο Σατανάς και οι διάβολοι, οι δυνάμεις του κακού που αντιστέκονται στον Θεό και οι εχθροί του Θεού. Θα έσωζε ο Θεός μια τέτοια συμμορία ανθρώπων; (Όχι.) Γιατί όχι; Είναι μήπως τέτοιοι άνθρωποι ικανοί να μετανοήσουν; Όχι, δεν πρόκειται να μετανοήσουν. Ασχολούνται με ανθρώπινες δραστηριότητες και ανθρώπινες επιχειρήσεις υπό το λάβαρο της πίστης στον Θεό, και αντιβαίνουν στο σχέδιο διαχείρισης του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου. Η τελική έκβαση είναι ότι ο Θεός τούς αποστρέφεται και τους απορρίπτει. Είναι αδύνατον να σώσει ο Θεός αυτούς τους ανθρώπους· είναι ανίκανοι να μετανοήσουν, και επειδή τους έχει παρασύρει ο Σατανάς, ο Θεός τούς παραδίδει σ’ αυτόν. Το αν ο Θεός εγκρίνει την πίστη κάποιου σ’ Αυτόν εξαρτάται μήπως από το πόσα χρόνια διαρκεί αυτή; Εξαρτάται από το τι τελετουργίες ή τι κανονισμούς τηρεί κανείς; Εξετάζει ο Θεός τις ανθρώπινες πρακτικές; Μήπως κοιτάζει τους αριθμούς τους; (Όχι.) Τι εξετάζει, λοιπόν; Όταν ο Θεός έχει επιλέξει μια ομάδα ανθρώπων, με ποιο κριτήριο αξιολογεί αν μπορούν να σωθούν, αν θα τους σώσει; Αυτό βασίζεται στο αν μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια· βασίζεται στην οδό όπου βαδίζουν. Μπορεί ο Θεός την Εποχή της Χάριτος να μην είχε πει στον άνθρωπο τόσες αλήθειες όσες λέει τώρα, και μάλιστα δεν ήταν τόσο συγκεκριμένες, αλλά και τότε μπορούσε να οδηγήσει τον άνθρωπο στην τελείωση, και υπήρχαν και τότε άνθρωποι που μπορούσαν να σωθούν. Έτσι, αν οι άνθρωποι της σημερινής εποχής, που έχουν ακούσει τόσες αλήθειες και καταλαβαίνουν τις προθέσεις του Θεού, δεν μπορέσουν να ακολουθήσουν την οδό Του ή να ξεκινήσουν να βαδίζουν στο μονοπάτι της σωτηρίας, τότε ποια θα είναι τελικά η έκβασή τους; Η τελική τους έκβαση θα είναι η ίδια μ’ εκείνη των πιστών στον χριστιανισμό και τον ιουδαϊσμό· σαν κι εκείνους, δεν θα μπορέσουν να σωθούν. Αυτή είναι η δίκαιη διάθεση του Θεού. Δεν έχει σημασία πόσα κηρύγματα έχεις ακούσει ή πόσες αλήθειες έχεις κατανοήσει. Αν συνεχίζεις να ακολουθείς τον άνθρωπο, αν συνεχίζεις να ακολουθείς τον Σατανά, και στο τέλος δεν μπορείς να ακολουθήσεις την οδό του Θεού ούτε να έχεις τον φόβο Του και να αποφεύγεις το κακό, τότε άνθρωποι σαν κι αυτούς τους αποστρέφεται και τους απορρίπτει ο Θεός. Οι άνθρωποι που ανήκουν στη θρησκεία ίσως μπορούν να κηρύξουν πολλές βιβλικές γνώσεις, και ίσως να καταλαβαίνουν κάποιο πνευματικό δόγμα, αλλά δεν μπορούν να υποταχθούν στο έργο του Θεού ούτε να κάνουν πράξη και να βιώσουν τα λόγια Του, ούτε να Τον λατρέψουν αληθινά, ούτε να έχουν φόβο Θεού και να αποφύγουν το κακό. Είναι όλοι τους υποκριτές, δεν είναι άνθρωποι που υποτάσσονται πραγματικά στον Θεό. Στα μάτια του Θεού, τέτοιοι άνθρωποι λογίζονται ότι ανήκουν σε ένα δόγμα, σε μια ανθρώπινη ομάδα, σε μια ανθρώπινη συμμορία, λογίζονται ως κατάλυμα του Σατανά. Όλοι μαζί, είναι η συμμορία του Σατανά, το βασίλειο των αντίχριστων, και ο Θεός τούς αποστρέφεται και τους απορρίπτει ολοκληρωτικά.

Αυτήν τη στιγμή, αυτό που επείγει είναι να επιδιώξετε την αλήθεια. Από τη μία, μην καθυστερείτε καθώς κάνετε το καθήκον σας, και από την άλλη, πρέπει να πασχίζετε γρήγορα να ξεκινήσετε σε σύντομο χρονικό διάστημα να βαδίζετε στο μονοπάτι της σωτηρίας και να μη σας εγκαταλείψει ο Θεός. Τι τρομερό που θα ήταν αυτό! Αυτή είναι η τελευταία, φευγαλέα ευκαιρία σας, την ώρα που ο Θεός κάνει το έργο της σωτηρίας Του τις έσχατες ημέρες. Αν ο Θεός προσδιορίσει κάποιον άνθρωπο, και πει ότι δεν έχεις ακολουθήσει ποτέ την οδό Του, ότι δεν θα μπορούσες ποτέ να έχεις τον φόβο Του και να αποφύγεις το κακό, και όταν αποφασίσει να σε εγκαταλείψει, τότε δεν πρόκειται να σε επιπλήξει ούτε και να σε πειθαρχήσει, δεν πρόκειται να σε κλαδέψει πια, δεν πρόκειται να σε κρίνει ούτε να σε παιδεύσει πια· θα σε εγκαταλείψει πέρα για πέρα. Εκείνη τη στιγμή, θα νιώσεις τελείως ελεύθερος. Κανείς δεν θα σε φυλάει πια. Κανείς δεν θα παρεμβαίνει στον τρόπο με τον οποίο πιστεύεις στον Θεό· δεν θα υπάρχει καμία επίπληξη, όσα κακά πράγματα κι αν κάνεις. Δεν θα υπάρχει ούτε επίπληξη ούτε πειθαρχία αν, την ώρα που κάνεις το καθήκον σου, δεν είσαι πιστός ή επιδιώκεις μόνο να ικανοποιήσεις τις δικές σου φιλοδοξίες και επιθυμίες, ή αναστατώνεις και διαταράσσεις το έργο της εκκλησίας. Ακόμα κι αν έχεις μέσα σου αντιλήψεις για τον Θεό, δεν υπάρχει ούτε επίπληξη ούτε πειθαρχία. Αν αντιστέκεσαι ή απορρίπτεις το κλάδεμα, αν κρίνεις ή υπονομεύεις τους άλλους πίσω από την πλάτη τους ή τους παρασύρεις με το μέρος σου, δεν θα υπάρχει ούτε επίπληξη ούτε πειθαρχία. Τι σηματοδοτεί αυτό; Είναι καλό σημάδι; Κανείς δεν σε φυλάει, κανείς δεν σε κλαδεύει, και ο Θεός δεν σε επιπλήττει. Όλα μοιάζουν να πηγαίνουν όπως τα θες και μπορείς να κάνεις ό,τι θες. Είναι πολύ προφανές πως αυτό δεν είναι καλό σημάδι. Όταν ο Θεός θέλει να σε παρατήσει, δεν θα έχεις πλέον καμία επίπληξη, δεν θα νιώθεις πλέον την πειθαρχία ούτε θα νιώθεις πλέον την κρίση και την παίδευση. Τι σημαίνει το γεγονός ότι ο Θεός παρατάει κάποιον; Σημαίνει ότι ο άνθρωπος αυτός δεν έχει τελική έκβαση, ότι έχει χάσει την ευκαιρία του να σωθεί. Όταν ο Θεός παρατάει κάποιον, τον κάνει πρώτα να μην αισθάνεται καμία επίπληξη· κάθε μέρα είναι ικανοποιημένος με τον εαυτό του σε υπερβολικό βαθμό και νομίζει ότι είναι ευλογημένος· έτσι, ενδίδει χαλαρά στην καλοπέραση, εκφυλίζεται, ακολουθεί τις επιθυμίες της καρδιάς του, κάνει ό,τι θέλει και ενεργεί όπως θέλει. Ό,τι ακολασίες κι αν θέλει να κάνει κάποιος, δεν υπάρχει καμία επίπληξη ούτε πειθαρχία, πόσο μάλλον ανησυχία ή αίσθηση ότι κάτι δεν πάει καλά. Κάποιος που δεν έχει πια την επίπληξη και την πειθαρχία του Θεού είναι στο χείλος του γκρεμού. Τι μονοπάτι θα ακολουθήσει τυχόν στη συνέχεια; Αρχίζει να εκφυλίζεται, να γίνεται ακόλαστος, να ενδίδει στην καλοπέραση, και κάνει συνεχώς κακές πράξεις. Αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα. Κάποιοι άνθρωποι φαίνεται εξωτερικά να ζουν πολύ άνετα, να μην έχουν καμία έγνοια, αλλά όσοι καταλαβαίνουν την αλήθεια βλέπουν ότι ένας τέτοιος άνθρωπος βρίσκεται σε κίνδυνο, ότι ο Θεός δεν τον θέλει. Ο Θεός τον έχει εγκαταλείψει, κι αυτός δεν το ξέρει καν! Οι αντίχριστοι του θρησκευτικού κόσμου όλη μέρα κρίνουν τα λόγια και το έργο του ενσαρκωμένου Θεού, και κάνουν πολλά κακά πράγματα που αποτελούν αντίσταση στον Θεό. Αν και δεν έχουν πλέον καμία πειθαρχία και καμία επίπληξη, ο λόγος είναι ότι ο Θεός τούς έχει ήδη εγκαταλείψει· στο τέλος, όλοι τους θα έρθουν αντιμέτωποι με μια μεγάλη τιμωρία, από την οποία δεν θα ξεφύγει ούτε ένας. Από αυτό το θέμα, βλέπετε την πρόθεση και τη στάση του Θεού; (Ναι.) Αν δεν επιδιώκετε την αλήθεια όσο ακολουθείτε τον Θεό τώρα, τότε θα μπορούσατε να φτάσετε στο ίδιο σημείο μ’ αυτούς, και τότε θα κινδυνέψετε· η τελική σας έκβαση θα είναι η ίδια με τη δική τους, αυτό είναι σίγουρο. Άρα, αυτήν τη στιγμή, τι επείγει να κάνουν οι άνθρωποι κατά προτεραιότητα για να μη βυθιστούν σε σημείο που ο Θεός θα τους εγκαταλείψει; (Θα πρέπει να επιδιώκουμε την αλήθεια και να εκπληρώνουμε σωστά το καθήκον μας.) Εκτός από το να εκπληρώνετε σωστά το καθήκον σας, πρέπει να προσέρχεστε συχνά ενώπιον του Θεού, να τρώτε, να πίνετε και να αναλογίζεστε τα λόγια Του, να αποδέχεστε την πειθαρχία και την καθοδήγησή Του, και να παίρνετε το μάθημα της υποταγής· είναι πολύ σημαντικό αυτό. Πρέπει να μπορείς να υποτάσσεσαι σε όλα τα περιβάλλοντα, τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που έχει ρυθμίσει για σένα ο Θεός, και όταν πρόκειται για ζητήματα που δεν καταλαβαίνεις καλά, πρέπει να προσεύχεσαι συχνά ενώ αναζητάς την αλήθεια· μόνο αν καταλάβεις τις προθέσεις του Θεού θα βρεις έναν δρόμο προς τα εμπρός. Πρέπει να έχεις θεοφοβούμενη καρδιά. Κάνε ό,τι πρέπει να κάνεις με προσοχή και σύνεση, και ζήσε ενώπιον του Θεού με καρδιά που υποτάσσεται στον Θεό. Να γαληνεύεις συχνά ενώπιόν Του και να μην είσαι ακόλαστος. Αν μη τι άλλο, όταν σου συμβαίνει κάτι, πρώτα να γαληνεύεις, έπειτα να σπεύδεις να προσευχηθείς, και με την προσευχή, την αναζήτηση και την αναμονή, να φτάνεις στο σημείο να καταλάβεις τις προθέσεις του Θεού. Αυτή δεν είναι στάση που δείχνει φόβο Θεού; Αν έχεις φόβο Θεού και υποτάσσεσαι σ’ Αυτόν κατά βάθος, και αν μπορείς να γαληνεύεις μπροστά Του και να αντιλαμβάνεσαι τις προθέσεις Του, τότε με μια τέτοια συνεργασία και άσκηση, θα είσαι προστατευμένος και δεν θα μπαίνεις σε πειρασμό ούτε θα κάνεις κάτι που διαταράσσει ή αναστατώνει το έργο της εκκλησίας. Στα ζητήματα που δεν μπορείς να διακρίνεις καθαρά, να αναζητάς την αλήθεια. Μην κρίνεις και μην καταδικάζεις τυφλά. Με αυτόν τον τρόπο, δεν θα νιώσει ο Θεός απέχθεια για σένα ούτε θα σε αποστραφεί και θα σε απορρίψει. Αν κατά βάθος έχεις θεοφοβούμενη καρδιά, τότε θα φοβάσαι μήπως Τον προσβάλεις, και αν σου συμβεί κάτι που σε βάζει σε πειρασμό, θα ζεις ενώπιον του Θεού με τρόμο και ταραχή, και θα λαχταράς να υποτάσσεσαι σ’ Αυτόν και να Τον ικανοποιείς στα πάντα. Μόνο όταν έχεις μια τέτοια άσκηση και μπορείς να ζεις συχνά σε μια τέτοια κατάσταση, κατά την οποία γαληνεύεις συχνά ενώπιον του Θεού και προσέρχεσαι συχνά ενώπιόν Του, θα μπορέσεις να αποφεύγεις ασυνείδητα τον πειρασμό και τα κακά πράγματα. Αν δεν έχεις θεοφοβούμενη καρδιά ή αν η καρδιά σου δεν είναι ενώπιόν Του, θα είσαι ικανός να κάνεις συγκεκριμένα κακά. Έχεις διεφθαρμένη διάθεση και δεν μπορείς να την ελέγξεις, οπότε είσαι ικανός να κάνεις κακό. Δεν θα είναι άραγε σοβαρές οι συνέπειες αν κάνεις ένα τέτοιο κακό που συνιστά διατάραξη και αναστάτωση; Αν μη τι άλλο, θα κλαδευτείς, και αν αυτό που έκανες είναι σοβαρό, ο Θεός θα σε αποστραφεί και θα σε απορρίψει, ενώ θα αποβληθείς κι από την εκκλησία. Αν, όμως, η καρδιά σου υποτάσσεται στον Θεό, και αν η καρδιά σου μπορεί συχνά να γαληνεύει ενώπιον του Θεού, και αν έχεις τον φόβο Του και Τον τρέμεις, τότε δεν θα μπορέσεις να μείνεις πολύ μακριά από πολλά κακά πράγματα; Αν έχεις φόβο Θεού και λες: «Τρέμω τον Θεό· φοβάμαι μήπως Τον προσβάλω, μήπως διαταράξω το έργο Του και προκαλέσω την αποστροφή Του», αυτό δεν δείχνει, τότε, ότι έχεις κανονική στάση και κανονική κατάσταση; Τι είναι αυτό που θα έχει προκαλέσει τον τρόμο σου; Ο τρόμος σου θα έχει προκύψει από μια θεοφοβούμενη καρδιά. Αν κατά βάθος τρέμεις τον Θεό, τότε, όταν βλέπεις κακά πράγματα, θα τα αποφεύγεις και θα απέχεις από αυτά· έτσι, θα προστατεύεσαι. Μπορεί να έχει φόβο Θεού κάποιος που δεν τρέμει τον Θεό στην καρδιά του; Μπορεί να αποφύγει το κακό; (Όχι.) Δεν είναι άραγε τολμηροί όσοι δεν μπορούν να έχουν φόβο Θεού και δεν Τον τρέμουν; Γίνεται να συγκρατηθούν οι τολμηροί άνθρωποι; (Όχι.) Και όσοι δεν γίνεται να συγκρατηθούν δεν κάνουν ό,τι τους κατέβει εν βρασμώ; Τι κάνουν οι άνθρωποι όταν ενεργούν με βάση τη θέλησή τους, τον ζήλο τους, τη διεφθαρμένη τους διάθεση; Κατά την άποψη του Θεού, όλα όσα κάνουν είναι κακά πράγματα. Πρέπει, λοιπόν, να καταλάβετε ξεκάθαρα ότι είναι καλό να τρέμει ο άνθρωπος στην καρδιά του τον Θεό· έτσι μπορεί να αποκτήσει φόβο Θεού. Όταν κάποιος έχει τον Θεό στην καρδιά του και μπορεί έχει φόβο Θεού, τότε θα μπορεί να μείνει μακριά από τα κακά πράγματα. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν ελπίδα να σωθούν.

Είναι εύκολο για έναν πιστό να έχει φόβο Θεού και να αποφεύγει το κακό; Η αλήθεια είναι πως δεν είναι εύκολη υπόθεση· αν δεν επιδιώκεις την αλήθεια, τότε ποτέ δεν θα μπορέσεις να την αποκτήσεις. Για παράδειγμα, κάποιοι λένε: «Ειλικρινά δεν είναι εύκολο να πιστεύεις στον Θεό· πρέπει και να κάνεις το καθήκον σου, να υποφέρεις και να πληρώνεις τίμημα». Πώς νιώθεις όταν ακούς αυτά τα λόγια; Τι πρόβλημα κρύβουν αυτά τα λόγια; Αν δεν έχεις θεοφοβούμενη καρδιά, τότε τι θα έλεγες; Θα έλεγες: «Έτσι ακριβώς είναι, έχω εγκαταλείψει το σπίτι μου για να κάνω το καθήκον μου εδώ και πολλά χρόνια, μου λείπουν τα παιδιά μου και η μητέρα μου, και έχω υποφέρει πολύ. Θα ήταν άδικο να μη λάβω ευλογίες!» Υπάρχει καθόλου φόβος Θεού σ’ αυτά τα λόγια; (Δεν υπάρχει.) Εάν κάποιος δεν έχει θεοφοβούμενη καρδιά και λέει τέτοια λόγια, τι ποιότητα έχει η συμπεριφορά του; Δεν βρίσκεται, άραγε, σε σύγκρουση με τον Θεό; Δεν διαμαρτύρεται εναντίον Του; Αν λέει λόγια που αποτελούν διαμαρτυρία κατά του Θεού, μήπως πιστεύει στ’ αλήθεια ότι ο Θεός είναι ένας δίκαιος Θεός; Αν κάποιος δεν τρέμει κατά βάθος τον Θεό, αν δεν καταφέρνει να έχει φόβο Θεού, τότε είναι εύκολο να αποφύγει το κακό; (Δεν είναι εύκολο.) Δεν θα καταφέρει να αποφύγει το κακό. Αυτός ο άνθρωπος λέει: «Θα ήταν τόσο άδικο να μη λάβω ευλογίες αφότου εγκατέλειψα την οικογένειά μου και την καριέρα μου!» Αν απαντούσες αμέσως: «Ακριβώς έτσι είναι», πώς θα σου φαινόταν αυτά τα λόγια; Αποφεύγει κανείς έτσι το κακό; Το γεγονός ότι μπορείς να πεις «ακριβώς έτσι είναι» αποδεικνύει απλώς ότι κι εσύ, σαν τον άλλο, παραπονιέσαι κατά του Θεού. Έχεις ήδη ξεστομίσει το παράπονο και αυτό έχει δημιουργήσει το κακό. Όχι μόνο δεν μπορείς να αποφύγεις το κακό, αλλά είσαι ικανός να εκφράσεις παράπονα και να κάνεις κακό. Ναι μεν είναι μικρό το κακό, αλλά δεν παύει να είναι παράπονο εναντίον του Θεού. Αν δεν διευθετηθεί το σημερινό μικρό κακό, τότε αύριο κινδυνεύεις να προδώσεις τον Θεό· τόσο τρομερή είναι η διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου. Το καταλαβαίνετε ξεκάθαρα αυτό το ζήτημα; Αν κάποιος δεν έχει θεοφοβούμενη καρδιά, τότε είτε αυτά που λέει δυνατά, είτε αυτά που σκέφτεται μέσα του, είτε αυτά που εκφράζει με φυσικό τρόπο, όλα είναι κακά. Αν δεν έχεις θεοφοβούμενη καρδιά, τότε ακόμα κι ένα μικρό ζήτημα μπορεί να εκθέσει πλήρως τη διεφθαρμένη διάθεσή σου, τον χαρακτήρα σου, τις επιδιώξεις και τις προθέσεις σου· μπορεί ακόμα και να εκθέσει τη δυσαρέσκειά σου απέναντι στον Θεό. Όσοι δεν έχουν θεοφοβούμενη καρδιά λένε ό,τι θέλουν. Λένε ό,τι έχουν στο μυαλό τους, και μόλις το πουν, αυτό γίνεται γεγονός. Έτσι όπως το βλέπει ο Θεός, ένας τέτοιος άνθρωπος δεν έχει φόβο Θεού ούτε αποφεύγει τα κακά πράγματα· αντίθετα, όταν βλέπει κακά πράγματα, εμπλέκεται σ’ αυτά και γίνεται συνεργός με τους κακούς ανθρώπους στο έγκλημα. Αν έχεις θεοφοβούμενη καρδιά, αν τρέμεις τον Θεό, αν ζεις υπό την παρουσία Του, τότε πώς πρέπει να αντιδράσεις στα λόγια ενός τέτοιου ανθρώπου; Τι εννοεί με τα λόγια του; Δεν είναι πρόθυμος να εγκαταλείψει τις ευλογίες. Θέλει να αποκτήσει ευλογίες, αλλά δεν είναι διατεθειμένος να υποφέρει ούτε να πληρώσει το τίμημα. Γι’ αυτό, λέει: «Στ’ αλήθεια δεν είναι εύκολο να πιστεύει κανείς στον Θεό». Δεν νιώθει ένα παράπονο; Αυτά τα λόγια περιέχουν παράπονο· αυτός ο άνθρωπος έχει θυμώσει με τον Θεό, παραπονιέται, και πιστεύει ότι ο Θεός έχει πολύ υψηλές απαιτήσεις από τους ανθρώπους· πιστεύει ότι ο Θεός θέλει να τον κάνει να πληρώσει πολύ μεγάλο τίμημα σε σχέση με τις λίγες ευλογίες που του δίνει· πιστεύει ότι ο Θεός δεν θα έπρεπε να ενεργεί έτσι, ότι δεν αγαπάει τον άνθρωπο, ότι δεν είναι πραγματικά ελεήμων προς τον άνθρωπο, ότι τον βασανίζει· πιστεύει ότι δεν είναι εύκολο να ανταλλάξει κανείς τα βάσανα με την ευλογία· αυτό δεν υπονοεί; (Ναι.) Πώς πρέπει, λοιπόν, να του απαντήσεις; Άκου αυτήν την απάντηση, και δες αν τη θεωρείς σωστή. Πρέπει να πεις: «Πόσο είναι το ελάχιστό μας μαρτύριο; Βλέπεις πόσο πολύ έχει υποφέρει ο Θεός. Ο Θεός, για να σώσει την ανθρωπότητα, κατέβηκε απ’ τον ουρανό στη γη, ενσαρκώθηκε ταπεινά και κρυφά ανάμεσα στους ανθρώπους και ταπεινώθηκε πολύ· για να σώσει την ανθρωπότητα, θυσίασε ακόμα και τη ζωή Του. Το μαρτύριο του Θεού είναι πολύ πιο μεγάλο από το ελάχιστο μαρτύριο που τραβήξαμε εμείς. Το δικό μας μαρτύριο δεν είναι τίποτα. Επιπλέον, θα πρέπει να υποφέρουμε· δεν υποφέρουμε για να λάβουμε ευλογίες;» Πώς σου φαίνεται; Επιφανειακά, μοιάζει σωστό, και από την άποψη του δόγματος, δεν έχει λάθη· υπάρχει, όμως, μαρτυρία σ’ αυτά τα λόγια; (Όχι.) Δεν υπάρχει μαρτυρία. Είναι απλώς μια πρόχειρη διατύπωση του δόγματος για να παροτρυνθεί κάποιος. Μπορεί έτσι να λυθεί το οποιοδήποτε πρόβλημα; Αν θέλεις να λύσεις προβλήματα, πώς θα πρέπει να συναναστραφείς μ’ αυτόν τον άνθρωπο; Πώς θα ένιωθες μέσα σου αν άκουγες αυτά τα παράπονα; Θα πίστευες ότι, όσο έκανε το καθήκον του καθώς πίστευε στον Θεό, δεν υπέφερε με πάρα πολύ πρόθυμη καρδιά· μετά από λίγη σκέψη, όμως, θα σκεφτόσουν: «Δεν πειράζει που είναι απρόθυμος. Τι σχέση έχω εγώ μ’ αυτό; Αν παραπονιέται κατά του Θεού, δεν παραπονιέται εναντίον μου· αυτό δεν αφορά το δικό μου κέρδος. Πρόκειται για την προσωπική του σχέση με τον Θεό, άρα πρέπει να το χειριστεί μόνος του. Τι σχέση έχω εγώ μ’ αυτό;» Μια τέτοια συμπεριφορά απέναντί του μοιάζει με κοινή λογική, και δεν είναι λάθος· όμως, αφού είσαι άνθρωπος με θεοφοβούμενη καρδιά, όταν σου συμβεί κάτι τέτοιο, πρέπει πρώτα να σκεφτείς: «Αυτός ο άνθρωπος, παρόλο που πιστεύει στον Θεό, διαμαρτύρεται εναντίον Του και με τα λόγια του διαστρεβλώνει τα γεγονότα. Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν είναι δυνατόν να αποδεχτεί την αλήθεια. Αφού η σωτηρία είναι μεγάλη υπόθεση, γίνεται να μην υποφέρει καθόλου; Εξάλλου, γιατί υποφέρουν οι άνθρωποι; Δεν φταίνε γι’ αυτό οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους; Ο Θεός επιτρέπει στους ανθρώπους να υποφέρουν, αλλά έχει καλές προθέσεις. Τους ωφελεί, τους οδηγεί στην τελείωση και τους οικοδομεί· αν οι άνθρωποι δεν υποφέρουν, δεν μπορούν να πάρουν το μάθημά τους ούτε να αποκτήσουν την αλήθεια, ούτε να εναρμονιστούν με τις προθέσεις του Θεού. Το να υποφέρεις λίγο είναι έλεος και χάρη εκ μέρους του Θεού· είναι η αγάπη του Θεού για την ανθρωπότητα. Αυτή είναι η σωτηρία! Πώς είναι δυνατόν να μιλά με αυτόν τον τρόπο; Πρέπει να συναναστραφώ μαζί του. Δεν μπορώ να του επιτρέψω να παρανοεί και να διαμαρτύρεται εναντίον του Θεού, δεν μπορώ να του επιτρέψω να πηγαίνει παντού και να διαδίδει αυτά τα λόγια για να επηρεάζει τους άλλους. Σε αυτό το θέμα, πρέπει να μιλήσω υπέρ του Θεού. Πρέπει να τον βοηθήσω να απαλλαγεί από τις παρανοήσεις του σχετικά με τον Θεό και να τον βοηθήσω να καταλάβει σωστά την πίστη στον Θεό. Αν παρανοεί έτσι τον Θεό, τότε δεν Του φέρεται άδικα; Είναι τόσο μεγάλη η αγάπη και η σωτηρία του Θεού προς τον άνθρωπο! Πώς είναι δυνατόν να έχει αυτό το σκεπτικό;» Αν έχεις αυτό το σκεπτικό, τότε αυτό δεν σημαίνει ότι έχεις θεοφοβούμενη καρδιά; (Ναι.) Όσον αφορά το θέμα του φόβου του Θεού, δεν λες μόνο σωστά λόγια· αντίθετα, έχεις θεοφοβούμενη καρδιά, θα καταφέρεις να υποταχθείς σ’ Αυτόν, δεν επαναστατείς ούτε παραπονιέσαι καθόλου, με αποτέλεσμα να γίνεσαι κάποιος που έχει φόβο Θεού. Όσον αφορά τον φόβο του Θεού, έχεις αποκτήσει την αλήθεια. Δεν ξεφωνίζεις απλώς ένα σύνθημα, αλλά μπορείς να καταθέσεις μαρτυρία για τον Θεό και να παραμείνεις σταθερός στη μαρτυρία σου γι’ Αυτόν. Τώρα που το γνωρίζεις αυτό, τι πρέπει να πεις σ’ αυτόν τον άνθρωπο; Πρέπει να πεις: «Ο Θεός προσφέρει μεγάλη φροντίδα για να σώσει τον άνθρωπο. Εκείνοι που δεν έχουν θεοφοβούμενη καρδιά πολλές φορές διαμαρτύρονται εναντίον Του και Του αντιστέκονται, ενώ δεν τους νοιάζουν καθόλου οι προθέσεις Του. Αν υποφέρουν λίγο ή αν δεν δουν τις ευλογίες του Θεού, τότε παραπονιούνται, η καρδιά τους επαναστατεί, πέφτουν στην αρνητικότητα και σε αντιφάσεις. Έτσι αποδεικνύεται ότι είναι φυσικό αυτοί που έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις να αντιστέκονται συχνά στον Θεό και ότι η ανθρώπινη φύση είναι εχθρική απέναντί Του. Όταν οι άνθρωποι πληρώνουν ένα μικρό τίμημα, εγκαταλείπουν λίγα πράγματα και δαπανούν λίγο τον εαυτό τους καθώς εκτελούν το καθήκον τους, με σκοπό να φτάσουν στη σωτηρία —όλα αυτά δεν τα κάνουν για τον Θεό. Υποφέρεις εξαιτίας της διεφθαρμένης διάθεσής σου. Αν θέλεις να αποκτήσεις την αλήθεια, πρέπει να υποφέρεις λίγο. Για να το πω λίγο πιο δυσάρεστα, οι άνθρωποι αξίζουν να υποφέρουν· ο Θεός δεν σου δίνει βάσανα ούτε σε κάνει να υποφέρεις. Αν έχεις επαναστατική διάθεση, μπορείς να αποφύγεις τα βάσανα; Η διεφθαρμένη σου διάθεση είναι που σε κάνει να υποφέρεις, ο Θεός δεν έχει καμία σχέση. Αν καταλάβαινες πραγματικά την αλήθεια και υποτασσόσουν στον Θεό στα πάντα, τότε θα γινόσουν και πάλι αρνητικός; Θα διαμαρτυρόσουν και πάλι κατά του Θεού; Θα πάθαινες και πάλι αυτά τα πράγματα; Όσο, λοιπόν, κι αν υποφέρουν οι άνθρωποι, αυτό είναι αποτέλεσμα των διεφθαρμένων διαθέσεών τους· δεν μπορούν να κατηγορούν τους άλλους, πόσο μάλλον τον Θεό. Ό,τι σπέρνεις θερίζεις. Αν δεν υποφέρεις, πρέπει να χαθείς· πρέπει να τιμωρηθείς. Εσύ τι θα διάλεγες; Ο Θεός δεν θέλει να υποφέρεις· θα μπορούσες, όμως, να υποταχθείς στον Θεό χωρίς να υποφέρεις; Θα μπορούσες, χωρίς να υποφέρεις, να ενεργήσεις σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές; Θα μπορούσες, χωρίς να υποφέρεις, να ακούσεις τα λόγια του Θεού;» Μόλις πεις αυτά τα λόγια, θα καταλάβει τίποτα ο συνομιλητής σου; Πρώτα απ’ όλα, συμφωνούν αυτά τα λόγια με τις προθέσεις του Θεού; Συνάδουν με την αλήθεια; (Ναι.) Εφόσον συνάδουν με την αλήθεια, δεν πρέπει να τα λέει κάποιος που έχει φόβο Θεού; (Πρέπει.) Κάποιος που είναι ικανός να πει αυτά τα λόγια αποφεύγει το κακό. Τι πρέπει, λοιπόν, να διαθέτει κανείς για να μπορεί να αποφεύγει το κακό; (Πρέπει να έχει θεοφοβούμενη καρδιά.) Μόνο αν έχει κανείς θεοφοβούμενη καρδιά μπορεί να αποφύγει το κακό· μόνο αν έχουν θεοφοβούμενη καρδιά μπορούν οι άνθρωποι να υποταχθούν στον Θεό και να καταθέσουν μαρτυρία γι’ Αυτόν. Τέτοιοι άνθρωποι θα καταφέρουν με φυσικό τρόπο να αποφύγουν το κακό.

Σε ποια κατάσταση, λοιπόν, θα λέγατε ότι ζουν συχνά οι άνθρωποι που δεν έχουν θεοφοβούμενη καρδιά; Έχουν σχέση με τον Θεό; (Όχι, δεν έχουν.) Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Δεν είναι έτσι. Αυτοί προσεύχονται κάθε μέρα, διαβάζουν τα λόγια του Θεού, πάνε στις συναθροίσεις στην ώρα τους και κάνουν κανονικά το καθήκον τους. Πώς είναι δυνατόν να λέτε ότι δεν έχουν σχέση με τον Θεό; Αν δεν πίστευαν στον Θεό, τότε θα μπορούσαν να τα κάνουν όλα αυτά;» Είναι σωστός αυτός ο τρόπος που μιλάνε; (Δεν είναι. Όλα αυτά δεν είναι παρά μια εξωτερική ενέργεια. Αν δεν αναζητάς την αλήθεια στις ενέργειές σου, τότε δεν έχεις θεοφοβούμενη καρδιά και τίποτα απ’ αυτά που κάνεις δεν έχει σχέση με τον Θεό.) Εάν οι άνθρωποι, κατά την πίστη τους στον Θεό, δεν ζουν συχνά ενώπιον Του, τότε δεν θα μπορέσουν να έχουν κανέναν φόβο γι’ Αυτόν, και έτσι δεν θα μπορούν να αποφύγουν το κακό. Αυτά τα πράγματα συνδέονται μεταξύ τους. Αν βαθιά μέσα σου ζεις συχνά ενώπιον του Θεού, τότε θα είσαι υπό έλεγχο και θα έχεις τον φόβο Του σε πολλά πράγματα. Δεν θα λες τίποτα παράλογο, δεν θα το παρατραβάς ούτε θα κάνεις ακολασίες, αλλά και τίποτα που να το αποστρέφεται ο Θεός. Αν δεχτείς την εξονυχιστική εξέταση του Θεού και την πειθαρχία Του, τότε θα αποφύγεις να κάνεις πολλά κακά πράγματα. Δεν θα έχεις αποφύγει, λοιπόν, το κακό; Αν παρόλο που λες ότι πιστεύεις στον Θεό, πολλές φορές κατά βάθος βρίσκεσαι σε σύγχυση και δεν ξέρεις ούτε πώς εργάζεται ο Θεός για να σώσει τον άνθρωπο ούτε πώς οφείλει ο άνθρωπος να επιδιώκει την αλήθεια, ούτε αν αγαπάς την αλήθεια, ούτε ποια γεγονότα πρέπει να αποτελούν αφορμή για να προσευχηθείς στον Θεό· αν βρίσκεσαι κάθε μέρα σε σύγχυση, αν δεν παίρνεις τίποτα στα σοβαρά και τηρείς απλώς τους κανόνες, αν η καρδιά σου αδυνατεί να είναι γαλήνια ενώπιον του Θεού και δεν προσεύχεσαι ούτε αναζητάς την αλήθεια κάθε φορά που σου συμβαίνει κάτι, αν πολλές φορές κάνεις ό,τι θες, ζεις σύμφωνα με τη σατανική σου διάθεση και αποκαλύπτεις την αλαζονική σου διάθεση, αλλά και αν δεν δέχεσαι την εξονυχιστική εξέταση ούτε την πειθαρχία του Θεού και δεν έχεις υποτακτική καρδιά, τότε βαθιά μέσα σου θα ζεις πάντα ενώπιον του Σατανά και θα σε ελέγχει ο Σατανάς και η διεφθαρμένη σου διάθεση. Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν τον παραμικρό φόβο Θεού. Απλώς αδυνατούν να αποφύγουν το κακό· ακόμα κι αν δεν κάνουν κακά πράγματα, όλα όσα σκέφτονται είναι κακά, και μάλιστα αφενός δεν συνδέονται με την αλήθεια, αφετέρου αντιβαίνουν σ’ αυτήν. Μήπως, λοιπόν, αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν ουσιαστικά καμία σύνδεση με τον Θεό; Παρόλο που Αυτός τους εξουσιάζει, η καρδιά τους δεν έχει έρθει ποτέ ενώπιόν Του ούτε έχουν προσευχηθεί ποτέ σ’ Αυτόν πραγματικά· δεν Του έχουν συμπεριφερθεί ποτέ ως Θεό, δεν Του έχουν συμπεριφερθεί ποτέ ως τον Δημιουργό που κυριαρχεί πάνω τους, δεν έχουν αναγνωρίσει ποτέ ότι Αυτός είναι ο Θεός και ο Κύριός τους, και δεν έχουν σκεφτεί ποτέ να Τον λατρέψουν ειλικρινά. Αυτοί οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει να έχεις φόβο Θεού και νομίζουν ότι είναι δικαίωμά τους να διαπράττουν το κακό. Λένε μέσα τους: «Θα κάνω ό,τι θέλω. Θα φροντίσω εγώ για τις δικές μου υποθέσεις, δεν είναι δουλειά κανενός άλλου!» Αντιμετωπίζουν την πίστη στον Θεό ως ένα είδος μάντρα, ως μια μορφή τελετής. Αυτό δεν τους καθιστά δύσπιστους; Είναι δύσπιστοι! Στο μυαλό του Θεού, όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι κακοποιοί. Το μόνο που σκέφτονται όλη μέρα είναι το κακό. Είναι οι έκφυλοι του οίκου του Θεού, και τέτοιους ανθρώπους ο Θεός δεν τους αναγνωρίζει ως μέλη του οίκου Του. Τι άνθρωποι είναι αυτοί που βρίσκονται στον οίκο του Θεού; Άνθρωποι που έχουν φόβο Θεού και αποφεύγουν το κακό, άνθρωποι που υποτάσσονται στο έργο Του. Ανήκουν μήπως στον οίκο του Θεού όσοι απλώς πιστεύουν στο όνομά Του, όσοι δεν Τον αποδέχονται ως Κύριο και Θεό τους; Ανήκουν μήπως στον Θεό όσοι δεν Τον αποδέχονται ως τον Δημιουργό τους, όσοι δεν αποδέχονται το γεγονός ότι Αυτός είναι η αλήθεια; Φυσικά και όχι. Μόνο όσοι αποδέχονται την αλήθεια ανήκουν στον Θεό· μόνο όσοι Του συμπεριφέρονται ως Θεό ανήκουν σ’ Αυτόν. Και πώς εκφράζονται οι άνθρωποι που είναι σε θέση να γνωρίζουν ότι ο Θεός είναι η αλήθεια, μπορούν να Τον αποδεχτούν ως Κύριό τους και καταλαβαίνουν ότι Αυτός είναι ο Κυρίαρχος των πάντων; Τι κατάσταση έχουν στην καρδιά τους; Πώς ασκούνται όταν τους συμβαίνει κάτι; (Αναζητούν την αλήθεια στα πάντα.) Αυτή είναι μια πτυχή. Τι άλλο; (Υποτάσσονται σε όλα τα περιβάλλοντα, τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που ορίζει ο Θεός, μπορούν και μαθαίνουν απ’ αυτά και κερδίζουν την αλήθεια.) (Δεν τολμάνε να κάνουν τίποτα που αντιτίθεται στον Θεό ή Τον προσβάλλει.) Ναι, εκφράζονται και μ’ αυτούς τους τρόπους. Το κυριότερο είναι ότι όταν τους συμβαίνει κάτι, είτε κατανοούν την αλήθεια είτε όχι, είτε μπορούν είτε δεν μπορούν να την κάνουν πράξη, πρώτα απ’ όλα τρέμουν τον Θεό· δεν ενεργούν απερίσκεπτα και όπως θέλουν, έχουν φόβο Θεού και δεν Τον προσβάλλουν. Είναι φανερό στους άλλους ότι δεν μιλούν απερίσκεπτα, ότι οι ενέργειές τους είναι ήρεμες και όχι παρορμητικές ή ακόλαστες, ότι είναι πολύ γαλήνιοι, ότι είναι υπομονετικοί, ότι στην καρδιά τους επικοινωνούν με τον Θεό και Τον αναζητούν, ότι έχουν καρδιά υποταγής στον Θεό και ότι έχουν θεοφοβούμενη καρδιά. Οι άνθρωποι που βιώνουν αυτά τα πράγματα μπορούν να συνδέουν και να συσχετίζουν οτιδήποτε τους συμβαίνει με τα λόγια του Θεού, και έχουν κανονική σχέση μαζί Του. Κάποιοι, δηλαδή όσοι δεν έχουν τον Θεό στην καρδιά τους, αδυνατούν να βιώσουν αυτές τις πραγματικότητες, και είναι βέβαιο ότι θα έχουν αλαζονικές, ακόλαστες και ανεξέλεγκτες διαθέσεις. Όλη μέρα γελάνε και αστειεύονται, δεν αφιερώνουν την καρδιά τους στην εκτέλεση των καθηκόντων τους, λένε και κάνουν ό,τι τους κατέβει στο μυαλό, δείχνουν τα νύχια και τα δόντια τους, και κάνουν τα πάντα απερίσκεπτα και παρορμητικά. Από την πρώτη ματιά μοιάζουν με δύσπιστους. Κάποιος που έχει τέτοιες εκφάνσεις και συμπεριφορά είναι άραγε άνθρωπος που ζει ενώπιον του Θεού; Πιστεύει ειλικρινά στον Θεό; Έχει τον Θεό μέσα στην καρδιά του; Είναι απόλυτα βέβαιο ότι δεν Τον έχει. Τέτοιους ανθρώπους ο Θεός τούς καταδικάζει και τους αποστρέφεται.

Σήμερα συναναστρεφόμαστε σχετικά με ένα απ’ τα πιο σημαντικά θέματα. Τι αφορά αυτό το θέμα; (Τη σωτηρία.) Αν οι άνθρωποι θέλουν να σωθούν όταν πιστεύουν στον Θεό, το βασικό είναι αν έχουν ή δεν έχουν θεοφοβούμενη καρδιά, αν ο Θεός έχει ή δεν έχει θέση στην καρδιά τους, μπορούν ή δεν μπορούν να ζήσουν ενώπιον του Θεού και να διατηρήσουν μια κανονική σχέση μαζί Του. Το κρίσιμο είναι κατά πόσον οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια και να επιτύχουν την υποταγή στον Θεό. Αυτό είναι το μονοπάτι και αυτές είναι οι προϋποθέσεις για τη σωτηρία. Αν η καρδιά σου δεν είναι ικανή να ζει ενώπιον του Θεού, αν δεν προσεύχεσαι συχνά σ’ Αυτόν και δεν έχεις συναναστροφή μαζί Του, και αν χάσεις την κανονική σχέση μ’ Αυτόν, τότε δεν πρόκειται σωθείς ποτέ, γιατί έχεις μπλοκάρει το μονοπάτι προς τη σωτηρία. Αν δεν έχεις καμία σχέση με τον Θεό, έχεις φτάσει στο τέλος της γραμμής. Αν δεν έχεις τον Θεό στην καρδιά σου, τότε είναι ανώφελο να ισχυρίζεσαι ότι έχεις πίστη, να πιστεύεις στον Θεό μόνο στα λόγια. Δεν έχει σημασία πόσα λόγια και δόγματα μπορείς να πεις, πόσο έχεις υποφέρει για την πίστη σου στον Θεό ή πόσο χαρισματικός είσαι· αν ο Θεός δεν βρίσκεται στην καρδιά σου και δεν έχεις φόβο Θεού, τότε δεν έχει σημασία πώς πιστεύεις σ’ Αυτόν. Ο Θεός θα πει: «Φύγε από κοντά Μου, κακοποιέ». Θα ταξινομηθείς ως κακοποιός. Δεν θα είσαι συνδεδεμένος με τον Θεό· δεν θα είναι ο Κύριος ή ο Θεός σου. Παρόλο που αναγνωρίζεις ότι ο Θεός κυριαρχεί επί των πάντων και αναγνωρίζεις ότι είναι ο Δημιουργός, δεν Τον λατρεύεις και δεν υποτάσσεσαι στην κυριαρχία Του. Ακολουθείς τον Σατανά και τους διαβόλους· μόνο ο Σατανάς και οι διάβολοι είναι οι κύριοί σου. Αν στα πάντα εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου και ακολουθείς τη θέλησή σου, αν θεωρείς ότι η μοίρα σου βρίσκεται στα δικά σου χέρια, τότε αυτός στον οποίο πιστεύεις είναι ο εαυτός σου. Παρόλο που ισχυρίζεσαι ότι πιστεύεις στον Θεό και Τον αναγνωρίζεις, Εκείνος δεν σε αναγνωρίζει. Δεν έχεις καμία σχέση με τον Θεό, και έτσι είσαι προορισμένος για την αποστροφή και την απόρριψή Του, την τιμωρία Του και τον αποκλεισμό σου απ’ Αυτόν· ο Θεός δεν σώζει ανθρώπους σαν εσένα. Οι άνθρωποι που πιστεύουν πραγματικά στον Θεό είναι εκείνοι που Τον αποδέχονται ως Σωτήρα, που αποδέχονται ότι Αυτός είναι η αλήθεια, η οδός και η ζωή. Είναι ικανοί να δαπανήσουν ειλικρινά τον εαυτό τους γι’ Αυτόν και να εκτελέσουν το καθήκον του δημιουργημένου όντος· βιώνουν το έργο του Θεού, κάνουν πράξη τα λόγια Του και την αλήθεια, και βαδίζουν στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Είναι άνθρωποι που υποτάσσονται στην κυριαρχία και στις ρυθμίσεις του Θεού, και που ακολουθούν το θέλημά Του. Μόνο όταν έχουν τέτοια πίστη στον Θεό μπορούν να σωθούν οι άνθρωποι· ειδάλλως, θα καταδικαστούν. Είναι αποδεκτό να επιδίδονται σε ευσεβείς πόθους κατά την πίστη τους στον Θεό; Μπορούν στην πίστη τους στον Θεό να κερδίσουν την αλήθεια όταν προσκολλώνται πάντα στις δικές τους αντιλήψεις και στις ασαφείς, αφηρημένες φαντασιοκοπίες τους; Φυσικά και όχι. Όταν οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό, πρέπει να αποδέχονται την αλήθεια, πρέπει να πιστεύουν σ’ Αυτόν όπως ζητά Εκείνος, πρέπει να υποτάσσονται στις ενορχηστρώσεις και στις ρυθμίσεις Του· μόνο τότε μπορούν να φτάσουν στη σωτηρία. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος εκτός από αυτόν —ό,τι κι αν κάνεις, δεν πρέπει να επιδοθείς σε ευσεβείς πόθους. Η συναναστροφή γι’ αυτό το θέμα είναι πολύ σημαντική για τους ανθρώπους, έτσι δεν είναι; Αυτό αποτελεί αφύπνιση για σας.

Τώρα που έχετε ακούσει αυτά τα κηρύγματα, θα πρέπει να καταλάβετε την αλήθεια και να έχετε ξεκαθαρίσει τι συνεπάγεται η σωτηρία. Όσο για το τι αρέσει στους ανθρώπους, το τι επιδιώκουν και τι τους παθιάζει, τίποτα απ’ αυτά δεν έχει σημασία. Το πιο σημαντικό είναι να αποδέχονται την αλήθεια. Σε τελική ανάλυση, το πιο σημαντικό είναι το να μπορέσεις να αποκτήσεις την αλήθεια· αυτό που μπορεί να σου επιτρέψει να επιτύχεις τον φόβο του Θεού και την αποφυγή του κακού είναι το σωστό μονοπάτι. Αν πιστεύεις στον Θεό εδώ και αρκετά χρόνια και πάντοτε εστίαζες στην επιδίωξη πραγμάτων που δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια, τότε η πίστη σου δεν έχει καμία σχέση με την αλήθεια και ούτε με τον Θεό. Μπορεί να ισχυρίζεσαι ότι πιστεύεις στον Θεό και Τον αναγνωρίζεις, αλλά ο Θεός δεν είναι ο Κύριός σου, δεν είναι ο Θεός σου, δεν αποδέχεσαι ότι ο Αυτός κυριαρχεί στη μοίρα σου, δεν υποτάσσεσαι σε όλα όσα κανονίζει Εκείνος για σένα, δεν αναγνωρίζεις το γεγονός ότι Αυτός είναι η αλήθεια· άρα, έχουν χαθεί οι ελπίδες σου να σωθείς· αν δεν μπορείς να βαδίσεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, τότε βαδίζεις στο μονοπάτι της καταστροφής. Αν όλα αυτά που επιδιώκεις, εκείνα στα οποία εστιάζεις, εκείνα για τα οποία προσεύχεσαι και απευθύνεις έκκληση βασίζονται στα λόγια του Θεού και σε αυτά που ζητά Εκείνος, και αν έχεις όλο και περισσότερο την αίσθηση ότι υποτάσσεσαι στον Δημιουργό και Τον λατρεύεις, και θεωρείς τον Θεό Κύριό σου και Θεό σου, αν χαίρεσαι όλο και περισσότερο να υποτάσσεσαι σε όλα όσα ενορχηστρώνει και κανονίζει Αυτός για σένα, και η σχέση σου μαζί Του γίνεται όλο και πιο στενή και όλο και πιο φυσιολογική, και αν η αγάπη σου γι’ Αυτόν είναι όλο και πιο αγνή και αληθινή, τότε τα παράπονα και οι παρανοήσεις σου γι’ Αυτόν και οι υπερβολικές επιθυμίες σου απέναντί Του θα λιγοστεύουν όλο και περισσότερο, και θα έχεις επιτύχει ολοκληρωτικά τον φόβο Θεού και την αποφυγή του κακού. Αυτό σημαίνει ότι θα έχεις ήδη πατήσει το πόδι σου στο μονοπάτι της σωτηρίας. Παρόλο που το βάδισμα στο μονοπάτι της σωτηρίας συνοδεύεται από την πειθαρχία, το κλάδεμα, την κρίση και την παίδευση του Θεού, και παρόλο που αυτά σου προκαλούν πολύ πόνο, όλο αυτό είναι η αγάπη του Θεού που έρχεται πάνω σου. Αν, όταν πιστεύεις στον Θεό, επιδιώκεις μόνο την ευλογία, αν επιδιώκεις μόνο τη θέση, το κύρος και το κέρδος, και ποτέ δεν πειθαρχείσαι, δεν κλαδεύεσαι, δεν κρίνεσαι και ούτε παιδεύεσαι, τότε, μπορεί μεν να έχεις μια εύκολη ζωή, αλλά η καρδιά σου θα απομακρύνεται όλο και περισσότερο από τον Θεό, θα χάσεις την κανονική σχέση μαζί Του και θα είσαι και απρόθυμος να δεχτείς την εξονυχιστική εξέτασή Του· θα θέλεις να είσαι αφεντικό του εαυτού σου —και όλα αυτά αποδεικνύουν ότι το μονοπάτι στο οποίο βαδίζεις δεν είναι το σωστό μονοπάτι. Αν έχεις βιώσει το έργο του Θεού για λίγο καιρό και καταλαβαίνεις όλο και περισσότερο πόσο βαθιά διεφθαρμένη είναι η ανθρωπότητα και πόσο επιρρεπής στο να αντιστέκεται στον Θεό, και αν ανησυχείς ότι μπορεί να έρθει η μέρα που θα κάνεις κάτι που αποτελεί αντίσταση σ’ Αυτόν, και φοβάσαι μήπως Τον προσβάλεις και σε εγκαταλείψει, και έτσι θεωρείς ότι η αντίσταση στον Θεό είναι το πιο τρομακτικό πράγμα, τότε θα έχεις θεοφοβούμενη καρδιά. Θα πιστεύεις ότι όταν οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό, δεν πρέπει να απομακρύνονται απ’ Αυτόν· αν απομακρυνθούν από τον Θεό, αν απομακρυνθούν από την πειθαρχία Του, από την κρίση και την παίδευσή Του, τότε αυτό ισοδυναμεί με το να χάσουν την προστασία, τη φροντίδα και τις ευλογίες Του· τότε, όλα τελειώνουν γι’ αυτούς. Μπορούν μόνο να εκφυλίζονται όλο και πιο πολύ· θα μοιάζουν με τους ανθρώπους της θρησκείας και μπορούν και πάλι να αντιταχθούν στον Θεό ενώ πιστεύουν σ’ Αυτόν· σ’ αυτό το ζήτημα, θα έχουν γίνει αντίχριστοι. Αν μπορείς να το συνειδητοποιήσεις αυτό, τότε θα προσευχηθείς στον Θεό: «Ω, Θεέ μου! Σε παρακαλώ, κρίνε με και παίδευσέ με. Σε ό,τι κάνω, Σε ικετεύω να με εξετάσεις εξονυχιστικά. Αν κάνω κάτι που παραβιάζει την αλήθεια και αντιβαίνει στις προθέσεις Σου, ας με κρίνεις αυστηρά και ας με παιδεύσεις —δεν μπορώ χωρίς την κρίση και την παίδευσή Σου». Αυτό είναι το σωστό μονοπάτι στο οποίο πρέπει να βαδίζουν οι άνθρωποι κατά την πίστη τους στον Θεό. Υπολογίστε, λοιπόν, σύμφωνα με αυτό το πρότυπο: Τολμάτε να πείτε ότι έχετε πατήσει το πόδι σας στο μονοπάτι της σωτηρίας; Δεν τολμάτε, επειδή δεν έχετε γίνει ακόμη ένας από εκείνους που επιδιώκουν την αλήθεια, σε πολλά πράγματα, δεν αναζητάτε την αλήθεια και δεν μπορείτε να δεχτείτε το κλάδεμα και να υποταχθείτε σ’ αυτό, πράγμα που αποδεικνύει ότι απέχετε πολύ από το να βαδίσετε στο μονοπάτι της σωτηρίας. Μήπως είναι εύκολο να πατήσεις το πόδι σου στο μονοπάτι της σωτηρίας αν δεν είσαι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια; Καθόλου εύκολο δεν είναι. Αν οι άνθρωποι δεν έχουν βιώσει την κρίση και την παίδευση του Θεού, αν δεν έχουν βιώσει την πειθαρχία, τη συμμόρφωση και το κλάδεμά Του, τότε δεν είναι εύκολο να επιδιώκουν την αλήθεια. Άρα, είναι πολύ δύσκολο να πατήσουν το πόδι τους στο μονοπάτι της σωτηρίας. Αν, ακόμα και αφότου άκουσες αυτό το κήρυγμα, παρόλο που γνωρίζεις ότι είναι η αλήθεια, δεν έχεις ακόμη πατήσει το πόδι σου στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας και της επίτευξης της σωτηρίας, κι αν δεν το παίρνεις στα σοβαρά και θεωρείς ότι αργά ή γρήγορα θα έρθει η μέρα που θα το κάνεις να τελειώνεις, χωρίς βιασύνη, τότε τι είδους άποψη είναι αυτή; Όταν έχεις μια τέτοια άποψη, έχεις πρόβλημα και θα δυσκολευτείς να πατήσεις το πόδι σου στο μονοπάτι της σωτηρίας. Ποια αποφασιστικότητα θα πρέπει, λοιπόν, να έχεις, για να μπορέσεις να πατήσεις το πόδι σου σ’ αυτό το μονοπάτι; Θα πρέπει να πεις: «Αυτήν τη στιγμή, δεν έχω πατήσει ακόμα το πόδι μου στο μονοπάτι της σωτηρίας —αυτό είναι πολύ επικίνδυνο! Ο Θεός λέει ότι οι άνθρωποι πρέπει ανά πάσα στιγμή να ζουν ενώπιόν Του και να προσεύχονται περισσότερο, και ότι η καρδιά τους πρέπει να είναι γαλήνια και όχι παρορμητική —οπότε θα πρέπει να αρχίσω να τα κάνω όλα αυτά πράξη τώρα αμέσως». Το να ασκείται κανείς κατ’ αυτόν τον τρόπο σημαίνει ότι μπαίνει στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό· τόσο απλό είναι. Τι άνθρωποι είναι εκείνοι που ακούνε τα λόγια του Θεού και στη συνέχεια πηγαίνουν και τα κάνουν πράξη; Είναι καλοί άνθρωποι; Είναι. Είναι άνθρωποι που αγαπούν την αλήθεια. Τι άνθρωποι είναι αν, αφού ακούσουν τα λόγια του Θεού, παραμένουν απαθείς, αδιάφοροι, ανυποχώρητοι, δηλαδή αν αντιμετωπίζουν τα λόγια του Θεού ελαφρά τη καρδία και κλείνουν σε αυτά τα αυτιά και τα μάτια; Δεν είναι μπερδεμένοι; Οι άνθρωποι πάντα ψάχνουν για παρακάμψεις προς τη σωτηρία όταν πιστεύουν στον Θεό. Σας λέω ότι δεν υπάρχουν, και στη συνέχεια σας λέω γι’ αυτό το απλό μονοπάτι, αλλά αφού το ακούσετε δεν το κάνετε πράξη —πράγμα που δείχνει ότι δεν καταλαβαίνετε κάτι καλό όταν το ακούτε. Είναι δυνατόν να σωθούν τέτοιοι άνθρωποι; Ακόμα κι αν έχουν κάποια ελπίδα, δεν είναι μεγάλη· η σωτηρία θα είναι πολύ δύσκολη. Μπορεί να έρθει μια μέρα που θα ξυπνήσουν από τον ύπνο τους και θα σκεφτούν μέσα τους: «Έχω γεράσει και τόσα χρόνια που πίστευα στον Θεό, δεν μεριμνούσα για τα καθήκοντα που έπρεπε να κάνω. Ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους να ζουν πάντοτε ενώπιόν Του και εγώ δεν έχω ζήσει ενώπιον του Θεού. Πρέπει να βιαστώ και να προσευχηθώ». Αν έρθουν στα συγκαλά τους μέσα τους και αρχίσουν να μεριμνούν για τα καθήκοντα που πρέπει να κάνουν, τότε δεν είναι πολύ αργά. Αλλά μην το αφήσετε για πολύ αργά· αν περιμένετε μέχρι να φτάσετε τα εβδομήντα ή τα ογδόντα, και το σώμα σας έχει καταρρεύσει και δεν έχετε πλέον καθόλου ενέργεια, τότε δεν θα είναι πολύ αργά για να επιδιώξετε την αλήθεια; Αν ξοδέψετε τα καλύτερα χρόνια της ζωής σας σε ανούσια πράγματα και καταλήξετε να αναβάλετε ή χάσετε την επιδίωξη της αλήθειας, που είναι το πιο σημαντικό πράγμα απ’ όλα, δεν είναι αυτό μεγάλη ανοησία; Υπάρχει μεγαλύτερη ανοησία απ’ αυτήν; Πολλοί άνθρωποι, παρόλο που γνωρίζουν πολύ καλά την αληθινή οδό, αργούν να την αποδεχτούν και να την επιδιώξουν και το αφήνουν για μετά —όλοι τους είναι ανόητοι. Δεν γνωρίζουν ότι η επιδίωξη της αλήθειας απαιτεί δεκαετίες προσπάθειας προτού μπορέσουν να κερδίσουν τη ζωή. Αν σπαταλήσουν τα καλύτερά τους χρόνια για να σωθούν, θα είναι πολύ αργά για να μετανιώσουν!

Αυτήν τη στιγμή, ποιο είναι το πιο σημαντικό θέμα που πρέπει να κάνετε πράξη; Όταν σας συμβαίνουν πράγματα, πρέπει γρήγορα να αναζητάτε την αλήθεια, να γαληνεύετε την καρδιά σας ενώπιον του Θεού, να προσεύχεστε σ’ Αυτόν και να διαβάζετε τα λόγια Του με καρδιά γεμάτη υποταγή στον Θεό. Αν το κάνετε, θα μπορέσετε να θεμελιώσετε μια κανονική σχέση μαζί Του. Αν, παρόλο που πιστεύεις στον Θεό, δεν έχεις καμία σχέση μαζί Του, αν συνεχίζεις να πιστεύεις σε έναν αόριστο Θεό, αν δεν έχεις κανονική σχέση με τον πρακτικό Θεό, τότε μπορεί ο Θεός να αναγνωρίσει ότι πιστεύεις σ’ Αυτόν; Κι αν δεν σε αναγνωρίσει ο Θεός, τότε δεν έχεις πρόβλημα; Πρέπει να ξεκαθαρίσεις μέσα σου τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να επιδιώκεις, έτσι ώστε ο Θεός να σε αναγνωρίσει ως μέλος του οίκου Του, ως έναν από τους ακολούθους Του. Μην είσαι αδιάλλακτος ούτε επαναστατικός, και μην απομακρυνθείς σε καμία περίπτωση από τον Θεό· πρέπει να προσέλθεις ενώπιον του Θεού και να Τον αποδεχτείς ως Κύριό σου. Άρα, τι πρέπει να κάνεις στη συνέχεια; Να σπεύδεις να τρως και να πίνεις τα λόγια του Θεού, να αποδεχτείς όλη την αλήθεια που έχει εκφράσει Εκείνος, να την κάνεις πράξη και να τη βιώσεις, και να εισέλθεις στην πραγματικότητα· αυτό είναι το πιο σημαντικό. Αν πιστεύετε ότι αυτά τα λόγια που έχω συναναστραφεί είναι σημαντικά, αν μπορείτε να τα εφαρμόσετε στη ζωή σας, να τα κάνετε οδηγό στη ζωή σας και να τα μετατρέψετε στην πραγματικότητα που βιώνετε, τότε θα έχετε κερδίσει κάτι και η σημερινή Μου συναναστροφή δεν θα είναι μάταιη. Το πιο σημαντικό πράγμα για την πίστη στον Θεό είναι να Τον έχεις στην καρδιά σου, να μπορείς να ενεργείς με βάση τα λόγια Του, να Τον τιμάς στην καρδιά σου ως μέγα και να Του υποτάσσεσαι· πρέπει να θέτεις όλα όσα κάνεις ενώπιον του Θεού και να βεβαιώνεσαι ότι έχουν σχέση μ’ Αυτόν· αυτό σημαίνει ότι για να πιστέψεις στον Θεό, πρέπει να έχεις την ομοιότητα κάποιου που πιστεύει σ’ Αυτόν. Πρέπει να έχεις την πραγματικότητα της πίστης στον Θεό. Αφού ακούσεις ένα κήρυγμα, καταλαβαίνεις ποιες είναι οι προθέσεις του Θεού, και μπορείς να βασίσεις την άσκησή σου και την είσοδό σου στις απαιτήσεις Του. Μετά από λίγο καιρό, βλέπω ότι οι άνθρωποι έχουν αλλάξει, ότι τα λόγια Μου τους έχουν ωφελήσει, ότι έχουν αλλάξει την κατάστασή τους και την κατεύθυνση προς την οποία βαδίζουν. Όταν οι άνθρωποι μεταστραφούν πραγματικά, τότε δεν θεωρώ ότι όσα έχω πει έχουν πάει στράφι. Όταν σας βλέπω να βάζετε αυτά τα λόγια στην καρδιά σας και δεν μπαίνουν από το ένα αυτί και βγαίνουν από το άλλο, τότε χαίρομαι πολύ να σας βλέπω. Αν, όσα λόγια κι αν σας πω, δεν ακούτε και δεν τα παίρνετε στα σοβαρά, αν κάνετε ό,τι θέλετε και ενεργείτε όπως θέλετε, τότε όταν σας κοιτάζω, πονάω· αρχίζω να νιώθω αποστροφή για σας, και είναι μάταιο να λες όμορφα λόγια ή να παρουσιάζεις τον εαυτό σου καλύτερο εξωτερικά. Κάτι τέτοιο θα ήταν υποκρισία εκ μέρους σου, και Μου είναι δυσάρεστο να το βλέπω. Άρα, είναι πολύ σημαντικό οι άνθρωποι να κάνουν πράξη την αλήθεια, και ακόμη πιο σημαντικό να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα. Όσοι έχουν την αλήθεια-πραγματικότητα καταλήγουν με φυσικό τρόπο να έχουν φόβο Θεού· όσοι αποκτούν θεοφοβούμενη καρδιά μπορούν με φυσικό τρόπο να βαδίσουν στο μονοπάτι της σωτηρίας.

05 Φεβρουαρίου 2017