Όσοι δεν έχουν φόβο Θεού δεν θα αλλάξουν, ανεξάρτητα από το πόσο καιρό πιστεύουν σ’ Αυτόν. Μόνο όσοι έχουν φόβο Θεού μπορούν να αποκτήσουν το έργο του Αγίου Πνεύματος και να εισέλθουν στο μονοπάτι της σωτηρίας. Πόσο κρίσιμο είναι να έχει ο άνθρωπος φόβο Θεού! Γιατί κάποιοι άνθρωποι δεν φτάνουν ποτέ στην αυτογνωσία; Επειδή δεν έχουν φόβο Θεού. Γιατί κάποιοι άνθρωποι δεν είναι ποτέ σε θέση να αποκτήσουν το έργο του Αγίου Πνεύματος; Επειδή δεν έχουν φόβο Θεού. Μόνο εκείνοι που έχουν φόβο Θεού είναι σε θέση να κάνουν συχνά αυτοκριτική και να γνωρίσουν τον εαυτό τους· φοβούνται πάντα μήπως κάνουν λάθη ή βαδίσουν σε λάθος δρόμο. Όταν τους συμβαίνουν πράγματα που απαιτούν να κάνουν επιλογές, προτιμούν να προσβάλουν τον άνθρωπο παρά να προσβάλουν τον Θεό, και προτιμούν να υποστούν διώξεις παρά να απομακρυνθούν από τον Θεό ή να Τον προδώσουν. Ο Ιώβ ήταν ένας άνθρωπος που σεβόταν τον Θεό και απέφευγε το κακό, και έλαβε τον έπαινο του Θεού.

Από πού πρέπει λοιπόν να ξεκινήσει η εμπειρία σας, αν θέλετε να επιτύχετε τη σωτηρία με την πίστη σας στον Θεό; Πρέπει να ξεκινήσετε αποδεχόμενοι την κρίση και την παίδευση του Θεού, να αποκτήσετε αληθινή αυτογνωσία και να μετανοήσετε αληθινά —έτσι βαδίζετε στο μονοπάτι της σωτηρίας. Δεν είναι εύκολο να φτάσουν οι άνθρωποι στην αυτογνωσία· είναι ακόμη πιο δύσκολο να γνωρίσουν τη δική τους διεφθαρμένη διάθεση και ουσία, να γνωρίσουν πόσο μικροί και ασήμαντοι είναι μπροστά στον Θεό, μπροστά στον Δημιουργό. Αν οι άνθρωποι δεν μπορούν να γνωρίσουν τις δικές τους διεφθαρμένες διαθέσεις ή ποια είναι η διεφθαρμένη ουσία τους, θα γνωρίζουν τότε τι είδους σχέση έχουν με τον Θεό, το μέτρο τους ενώπιον του Θεού ή αν ο Θεός τούς συμπαθεί; (Δεν θα το ξέρουν.) Τι απέκτησαν λοιπόν μετά από τόσα χρόνια πίστης στον Θεό; Έχουν αποκτήσει την αλήθεια; Έχουν εισέλθει στο μονοπάτι της σωτηρίας; Αν, αφού πιστέψουν στον Θεό, τρώνε και πίνουν τα λόγια Του, ζουν μια εκκλησιαστική ζωή και εκτελούν το καθήκον τους, αυτό ισοδυναμεί με το να έχουν σχέση με τον Θεό; Τι μπορεί να κάνει ένα άτομο, τι θα πρέπει να επιδιώξει, σε ποια θέση θα πρέπει να σταθεί και πώς θα πρέπει να επιλέξει την πορεία του, προκειμένου να έχει σχέση με τον Δημιουργό; Ξέρετε; Δεν μπορείτε να απαντήσετε. Φαίνεται ότι σας λείπουν πάρα πολλά, πράγμα που σημαίνει ότι δεν εστιάζετε στην αναζήτηση ή τη συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια για πολλά πράγματα που δεν καταλαβαίνετε, οπότε η εκκλησιαστική σας ζωή υστερεί σε ιδιαιτερότητες, και τα αποτελέσματά της δεν είναι δυνατόν να είναι πολύ καλά. Έχετε στα χείλη σας τους πνευματικούς όρους και τα λόγια που λέγονται συχνά πιστεύοντας στον Θεό, αλλά δεν τα παίρνετε στα σοβαρά, και δεν επιστρέφετε στο δικό σας πνεύμα και δεν ησυχάζετε την καρδιά σας για να συλλογιστείτε: «Τι σημαίνουν αυτά τα λόγια που είπε ο Θεός; Πώς τα εφαρμόζω στην πραγματική μου ζωή; Πώς μπορώ να κάνω αυτά τα λόγια συγκεκριμένα —πώς μπορώ να τα μετατρέψω σε πραγματικότητα; Τι μπορώ να κάνω ώστε αυτά τα λόγια να μη μείνουν στο δόγμα και στη θεωρία, αλλά να γίνουν μέρος της ζωής μου, να γίνουν η κατεύθυνση προς την οποία βαδίζω; Πώς πρέπει να συμπεριφερθώ ώστε τα λόγια του Θεού να γίνουν μέρος της ζωής μου;» Αν μπορείτε να αναλογιστείτε τέτοια πράγματα, θα είστε σε θέση να σκεφτείτε πολλές λεπτομέρειες. Αλλά γενικά, δεν αναλογίζεστε ποτέ τέτοια πράγματα, οπότε για την πλειονότητα των αληθειών για τις οποίες γίνεται συνήθως λόγος, μένετε σε μια κυριολεκτική κατανόηση. Αν οι άνθρωποι μένουν στην κυριολεκτική κατανόηση, τι θα καταλάβουν οι άλλοι γι’ αυτούς; Οι άνθρωποι συχνά κηρύττουν για πνευματικές θεωρίες, πνευματική ορολογία και πνευματικά ρητά, αλλά στη ζωή τους δεν βλέπεις την πραγματικότητα ότι κάνουν πράξη τα λόγια του Θεού ή ότι βιώνουν τα λόγια του Θεού. Σήμερα, αντιμετωπίζετε ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα. Τι πρόβλημα είναι αυτό; Είναι ότι, επειδή είστε σε θέση να κηρύξετε λίγο δόγμα, και έχετε κατανοήσει ορισμένα πνευματικά ρητά, και μπορείτε να μιλήσετε λίγο για τις εμπειρίες σας από τη γνώση του εαυτού σας, νομίζετε ότι καταλαβαίνετε την αλήθεια, ότι η πίστη σας στον Θεό έχει φτάσει σε ένα ορισμένο επίπεδο, ότι είστε πάνω από τους περισσότερους ανθρώπους, αλλά στην πραγματικότητα, δεν έχετε εισέλθει στην πραγματικότητα της αλήθειας, και χωρίς ανθρώπους να σας στηρίζουν και να σας παρέχουν, χωρίς ανθρώπους να σας συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια και να σας καθοδηγούν, θα φτάνατε σε αδιέξοδο και θα διαλυόσασταν. Είστε ανίκανοι να αναλάβετε το έργο της μαρτυρίας για τον Θεό, δεν είστε ικανοί να ολοκληρώσετε την αποστολή από τον Θεό, όμως, μέσα σας, εξακολουθείτε να έχετε υψηλή γνώμη για τον εαυτό σας, νομίζετε ότι καταλαβαίνετε περισσότερα από τους περισσότερους ανθρώπους —αλλά στην πραγματικότητα, δεν έχετε ανάστημα, δεν έχετε εισέλθει στην πραγματικότητα της αλήθειας και έχετε γίνει αλαζόνες απλώς και μόνο επειδή είστε ικανοί να κατανοήσετε μερικά λόγια και φράσεις δόγματος. Μόλις οι άνθρωποι εισέλθουν σε αυτού του είδους την κατάσταση, όταν νομίζουν ότι έχουν ήδη κερδίσει την αλήθεια και εφησυχάζουν, σε τι είδους κίνδυνο βρίσκονται; Αν όντως εμφανιστεί ένας εύγλωττος ψευδής επικεφαλής ή αντίχριστος, αναμφίβολα θα παρασυρθείτε και θα αρχίσετε να τον ακολουθείτε. Αυτό είναι επικίνδυνο, έτσι δεν είναι; Είστε επιρρεπείς στο να είστε αλαζόνες και αυτάρεσκοι, και να εφησυχάζετε —οπότε δεν θα απομακρυνθείτε από τον Θεό; Δεν θα γυρίσετε την πλάτη σας στον Θεό και δεν θα ακολουθήσετε τον δικό σας δρόμο; Δεν έχετε την πραγματικότητα της αλήθειας, και δεν είστε σε θέση να καταθέσετε μαρτυρία για τον Θεό· μπορείτε μόνο να καταθέτετε μαρτυρία για τον εαυτό σας και να καυχιέστε —οπότε δεν κινδυνεύετε; Επιπλέον, αν είστε βυθισμένοι σε αυτήν την κατάσταση, ποιες διεφθαρμένες διαθέσεις θα ξεχειλίσουν από μέσα σας; Πρώτα απ’ όλα, θα αποκαλύψετε μια αλαζονική και αυτάρεσκη διάθεση· αυτό είναι αυτονόητο. Δεν θα προβάλλετε επίσης την ιεραρχία σας και δεν θα επιδεικνύετε την αρχαιότητά σας; Δεν θα κάνετε κήρυγμα στους ανθρώπους αφ’ υψηλού; Αν αποκαλύψετε αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις, δεν θα σας μισήσει ο Θεός; Αν κάποιος είναι ιδιαίτερα αλαζόνας και αυτάρεσκος, και δεν κάνει αυτοκριτική, τότε δεν είναι δυνατόν ο Θεός να τον σιχαθεί και να τον απορρίψει; Είναι πάρα πολύ πιθανό. Για παράδειγμα: Μπορεί να έχετε εκτελέσει τα καθήκοντά σας για αρκετά χρόνια, αλλά δεν έχει σημειωθεί καμία αισθητή πρόοδος στην είσοδό σας στη ζωή, κατανοείτε απλώς μερικά επιφανειακά δόγματα και δεν έχετε καθόλου αληθινή γνώση της διάθεσης και της ουσίας του Θεού, δεν έχετε κάνει κανένα σημαντικό επίτευγμα —αν αυτό είναι το ανάστημά σας σήμερα, τι θα είναι δυνατόν να κάνετε; Τι εκφάνσεις διαφθοράς θα έχετε; (Αλαζονεία και έπαρση.) Η αλαζονεία και η έπαρσή σας θα ενταθούν ή θα παραμείνουν αμετάβλητες; (Θα ενταθούν.) Γιατί θα ενταθούν; (Επειδή θα θεωρούμε τους εαυτούς μας υψηλά καταρτισμένους.) Και σε ποια βάση κρίνουν οι άνθρωποι το επίπεδο της κατάρτισής τους; Με βάση το πόσα χρόνια εκτελούν ένα συγκεκριμένο καθήκον, με βάση το πόση εμπειρία έχουν αποκτήσει, έτσι δεν είναι; Και με αυτό το δεδομένο, δεν θα αρχίσετε σταδιακά να σκέφτεστε με όρους αρχαιότητας; Για παράδειγμα, ένας συγκεκριμένος αδελφός πιστεύει στον Θεό εδώ και πολλά χρόνια και εκτελεί ένα καθήκον για μεγάλο χρονικό διάστημα, οπότε είναι ο πιο κατάλληλος για να μιλήσει· μια συγκεκριμένη αδελφή δεν είναι εδώ για πολύ καιρό, και παρόλο που έχει κάποιο επίπεδο, δεν έχει εμπειρία στην εκτέλεση αυτού του καθήκοντος, και δεν πιστεύει στον Θεό για πολύ καιρό, οπότε είναι η λιγότερο κατάλληλη για να μιλήσει. Το άτομο που έχει τα περισσότερα προσόντα για να μιλήσει σκέφτεται μέσα του: «Εφόσον είμαι αρχαιότερος, αυτό σημαίνει ότι η εκτέλεση του καθήκοντός μου είναι στο επίπεδο των προδιαγραφών, και η επιδίωξή μου έχει φτάσει στο αποκορύφωμά της, και δεν υπάρχει τίποτα για το οποίο θα πρέπει να αγωνιστώ ή στο οποίο θα πρέπει να εισέλθω. Έχω εκτελέσει καλά αυτό το καθήκον, έχω λίγο-πολύ ολοκληρώσει αυτό το έργο, ο Θεός θα πρέπει να είναι ικανοποιημένος». Και με αυτόν τον τρόπο αρχίζουν να εφησυχάζουν. Δείχνει αυτό ότι έχουν εισέλθει στην πραγματικότητα της αλήθειας; Έχουν σταματήσει να κάνουν οποιαδήποτε πρόοδο. Δεν έχουν ακόμη κερδίσει την αλήθεια ή τη ζωή, κι όμως θεωρούν τον εαυτό τους ιδιαίτερα καταρτισμένο, και μιλούν με όρους αρχαιότητας και περιμένουν την ανταμοιβή του Θεού. Δεν είναι αυτή έκφανση μιας αλαζονικής διάθεσης; Όταν οι άνθρωποι δεν έχουν «υψηλή κατάρτιση», ξέρουν να είναι προσεκτικοί, υπενθυμίζουν στον εαυτό τους να μην κάνουν λάθη· μόλις πιστέψουν ότι έχουν υψηλή κατάρτιση, γίνονται αλαζόνες, και αρχίζουν να έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους και είναι επιρρεπείς στον εφησυχασμό. Σε τέτοιες στιγμές, δεν είναι πιθανό να ζητήσουν ανταμοιβές και στεφάνι από τον Θεό, όπως έκανε ο Παύλος; (Ναι.) Ποια είναι η σχέση μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού; Δεν είναι αυτή η σχέση μεταξύ του Δημιουργού και των δημιουργημένων όντων. Δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια σχέση συναλλαγής. Και όταν συμβαίνει αυτό, οι άνθρωποι δεν έχουν καμία σχέση με τον Θεό και ο Θεός πιθανότατα θα κρύψει το πρόσωπό Του απ’ αυτούς —και αυτό είναι επικίνδυνο σημάδι.

Κάποιοι άνθρωποι παραμερίζουν τον Θεό, ελέγχοντας οι ίδιοι τον εκλεκτό λαό του Θεού, μετατρέποντας το περιβάλλον στο οποίο οι άνθρωποι κάνουν το καθήκον τους σε ένα ανεξάρτητο βασίλειο αντίχριστων· μετατρέπουν τις εκκλησίες που υπηρετούν τον Θεό και Τον λατρεύουν σε θρησκευτικές οργανώσεις. Έχουν εισέλθει αυτοί οι άνθρωποι στην αλήθεια και τη ζωή; Αυτοί οι άνθρωποι ακολουθούν, υπηρετούν τον Θεό ή μαρτυρούν περί Αυτού; Σε καμία περίπτωση δεν το κάνουν. Εκπληρώνουν το καθήκον τους; (Όχι.) Τι κάνουν λοιπόν; Δεν εμπλέκονται στις δραστηριότητες και τις επιχειρήσεις του ανθρώπου; Όσο καλά κι αν ασχολείσαι με τις δραστηριότητες και τις επιχειρήσεις του ανθρώπου, αν δεν είναι ο Θεός στην καρδιά σου και αν δεν επιδιώκεις την αλήθεια, τότε αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχεις σχέση με τον Θεό; Αυτό δεν είναι τρομερό πράγμα; Όταν κάποιος πιστεύει στον Θεό και Τον ακολουθεί, αυτό που πρέπει να φοβάται περισσότερο είναι ότι απομακρύνεται από τα λόγια του Θεού και την αλήθεια για να εμπλακεί σε ανθρώπινες δραστηριότητες και ανθρώπινες επιχειρήσεις. Κάτι τέτοιο σημαίνει ότι ξεστρατίζει στο δικό του μονοπάτι. Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι μια εκκλησία εκλέγει έναν επικεφαλής. Αυτός ο επικεφαλής γνωρίζει μόνο πώς να κηρύττει τα λόγια και τις φράσεις του δόγματος, και εστιάζει μόνο στο δικό του κύρος και στη δική του θέση. Δεν επιτελεί καθόλου πρακτικό έργο. Ωστόσο, εσείς τον ακούτε να κηρύττει τα λόγια και τις φράσεις του δόγματος καλά και σύμφωνα με την αλήθεια, και όλα όσα λέει είναι σωστά, οπότε τον θαυμάζετε πολύ και τον θεωρείτε καλό επικεφαλής. Τον προσέχετε σε κάθε τι και, τελικά, τον ακολουθείτε, υποτασσόμενοι πλήρως σ’ αυτόν. Δεν σας παρασύρει λοιπόν και δεν σας ελέγχει ένας ψευδής επικεφαλής; Και αυτή η εκκλησία δεν έχει γίνει μια θρησκευτική ομάδα με αρχηγό έναν ψευδή επικεφαλής; Τα μέλη μιας θρησκευτικής ομάδας με αρχηγό έναν ψευδή επικεφαλής μπορεί να φαίνεται ότι εκτελούν τα καθήκοντά τους, μα εκτελούν αληθινά τα καθήκοντά τους; Υπηρετούν αληθινά τον Θεό; (Όχι.) Αν αυτοί οι άνθρωποι δεν υπηρετούν τον Θεό ούτε εκτελούν τα καθήκοντά τους, έχουν σχέση με τον Θεό; Μια συμμορία που δεν έχει σχέση με τον Θεό πιστεύει σ’ Αυτόν; Πείτε Μου, έχουν το έργο του Αγίου Πνεύματος οι οπαδοί ενός ψευδή επικεφαλής ή οι άνθρωποι που βρίσκονται υπό τον έλεγχο ενός αντίχριστου; Σίγουρα όχι. Και γιατί δεν έχουν το έργο του Αγίου Πνεύματος; Επειδή έχουν παρεκκλίνει από τα λόγια του Θεού και δεν υπακούν στον Θεό ούτε Τον λατρεύουν, αλλά ακούνε τους ψευδο-ποιμένες και τους αντίχριστους —ο Θεός τούς απεχθάνεται και τους απορρίπτει, και δεν επιτελεί πλέον έργο πάνω τους. Έχουν παρεκκλίνει από τα λόγια του Θεού, και ο Θεός τούς απεχθάνεται και τους έχει απορρίψει, και έχουν χάσει το έργο του Αγίου Πνεύματος. Επομένως, μπορούν να σωθούν από τον Θεό; (Όχι.) Δεν μπορούν, και αυτό συνεπάγεται προβλήματα. Επομένως, όσοι άνθρωποι κι αν υπάρχουν σε μια εκκλησία που εκτελούν τα καθήκοντά τους, το αν μπορούν να σωθούν εξαρτάται καθοριστικά από το αν ακολουθούν πραγματικά τον Χριστό ή ένα πρόσωπο, από το αν βιώνουν πραγματικά το έργο του Θεού και επιδιώκουν την αλήθεια ή ασχολούνται με θρησκευτικές πράξεις, με ανθρώπινες δραστηριότητες και ανθρώπινες επιχειρήσεις. Εξαρτάται καθοριστικά από το αν μπορούν να αποδεχθούν και να επιδιώξουν την αλήθεια, και από το αν μπορούν να αναζητήσουν την αλήθεια για να επιλύσουν τα προβλήματα όταν τα ανακαλύπτουν. Αυτά τα πράγματα είναι τα πιο κρίσιμα. Τι επιδιώκουν πραγματικά οι άνθρωποι και ποιον δρόμο βαδίζουν, αν αποδέχονται πραγματικά την αλήθεια ή την εγκαταλείπουν, αν υποτάσσονται στον Θεό ή Του αντιστέκονται —ο Θεός επιθεωρεί συνεχώς όλα αυτά τα πράγματα. Ο Θεός παρακολουθεί κάθε εκκλησία και κάθε άτομο. Όσοι άνθρωποι κι αν υπάρχουν σε μια εκκλησία που εκτελούν ένα καθήκον ή ακολουθούν τον Θεό, τη στιγμή που απομακρύνονται από τα λόγια του Θεού, τη στιγμή που χάνουν το έργο του Αγίου Πνεύματος, παύουν να βιώνουν το έργο του Θεού, και έτσι αυτοί —και το καθήκον που εκτελούν— δεν έχουν καμία σχέση και κανέναν ρόλο στο έργο του Θεού, οπότε η εκκλησία αυτή έχει γίνει θρησκευτική ομάδα. Πείτε Μου, ποιες είναι οι συνέπειες όταν μια εκκλησία γίνει θρησκευτική ομάδα; Δεν θα λέγατε ότι αυτοί οι άνθρωποι διατρέχουν μεγάλο κίνδυνο; Δεν αναζητούν ποτέ την αλήθεια όταν αντιμετωπίζουν προβλήματα και δεν ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές της αλήθειας, αλλά υπόκεινται στις διευθετήσεις και τους χειρισμούς των ανθρώπων. Υπάρχουν ακόμη και πολλοί που, ενώ εκτελούν το καθήκον τους, δεν προσεύχονται ποτέ ούτε αναζητούν τις αρχές της αλήθειας· ρωτούν μόνο τους άλλους και κάνουν ό,τι λένε οι άλλοι, ενεργώντας με βάση τις υποδείξεις των άλλων. Ό,τι τους λένε οι άλλοι να κάνουν, αυτό κάνουν. Θεωρούν ότι το να προσεύχονται στον Θεό για τα προβλήματά τους και να αναζητούν την αλήθεια είναι ασαφές και δύσκολο, γι’ αυτό αναζητούν μια απλή, εύκολη λύση. Θεωρούν ότι το να βασίζονται στους άλλους και να κάνουν ό,τι λένε οι άλλοι είναι εύκολο και πιο πρακτικό, κι έτσι απλώς κάνουν ό,τι λένε οι άλλοι, ρωτώντας τους άλλους και κάνοντας σε όλα ό,τι λένε οι άλλοι. Ως αποτέλεσμα, ακόμη και μετά από πίστη πολλών ετών, όταν αντιμετωπίζουν ένα πρόβλημα, δεν έχουν έρθει ούτε μία φορά ενώπιον του Θεού, προσευχόμενοι και αναζητώντας το θέλημά Του και την αλήθεια, και στη συνέχεια επιτυγχάνοντας κατανόηση της αλήθειας και ενεργώντας και συμπεριφερόμενοι σύμφωνα με το θέλημα του Θεού —δεν είχαν ποτέ μια τέτοια εμπειρία. Τέτοιοι άνθρωποι κάνουν στ’ αλήθεια πράξη την πίστη στον Θεό; Αναρωτιέμαι: Γιατί κάποιοι άνθρωποι, μόλις εισέλθουν σε μια θρησκευτική ομάδα, είναι τόσο επιρρεπείς στο να περάσουν από την πίστη στον Θεό στην πίστη σε ένα πρόσωπο, από το να ακολουθούν τον Θεό στο να ακολουθούν ένα πρόσωπο; Γιατί αλλάζουν τόσο γρήγορα; Γιατί, έχοντας πιστέψει στον Θεό για τόσα χρόνια, και πάλι θα πρόσεχαν και θα ακολουθούσαν ένα άτομο στα πάντα; Τόσα χρόνια πίστης, αλλά ποτέ δεν υπήρξε πραγματικά θέση για τον Θεό στην καρδιά τους. Από όλα όσα κάνουν, τίποτα απ’ αυτά δεν έχει ποτέ καμία σχέση με τον Θεό και με τα λόγια Του. Η ομιλία τους, οι πράξεις τους, η ζωή τους, οι συναλλαγές τους με τους άλλους, ο τρόπος με τον οποίο χειρίζονται τα ζητήματα, ακόμη και η εκτέλεση του καθήκοντος και η υπηρεσία τους προς τον Θεό, και όλες οι πράξεις και τα έργα τους, και όλες οι συμπεριφορές τους, ακόμη και κάθε σκέψη και ιδέα που πηγάζει από αυτούς —τίποτα από αυτά δεν έχει καμία σχέση με την πίστη στον Θεό ή με τα λόγια Του. Είναι ένα τέτοιο άτομο ειλικρινά πιστό στον Θεό; Μπορεί τα χρόνια που έχει πιστέψει κάποιος στον Θεό να καθορίσουν το ανάστημα αυτού του ατόμου; Μπορούν να αποδείξουν αν η σχέση του με τον Θεό είναι κανονική; Σε καμία περίπτωση. Αυτό που είναι κρίσιμο για να διαπιστωθεί αν ένα άτομο πιστεύει ειλικρινά στον Θεό είναι να εξεταστεί αν μπορεί να δεχτεί τα λόγια του Θεού στην καρδιά του, και αν μπορεί να ζήσει εν μέσω των λόγων Του και να βιώσει το έργο Του.

Σκέψου αυτό: Αν απλώς συμμετέχεις σε θρησκευτικές τελετουργίες και τηρείς κάποιους κανόνες, αν κάνεις απλώς τα τυπικά καθώς εκτελείς το καθήκον σου και δρας, χωρίς να επικεντρώνεσαι στις αρχές της αλήθειας, αν μιλάς μόνο για λόγια και φράσεις του δόγματος καθώς συναναστρέφεσαι πάνω στην αλήθεια, αλλά δεν έχεις καμία πρακτική γνώση, αν τα λόγια της συναναστροφής σου είναι επιφανειακά καθώς διαδίδεις το ευαγγέλιο και καταθέτεις μαρτυρία, αν μιλάς μόνο για το πνευματικό γράμμα του δόγματος για να φροντίσεις και να στηρίξεις τους ανθρώπους, μπορείς να πετύχεις αποτελέσματα; Αν επιδιώκεις μόνο την εξωτερική πνευματικότητα καθώς πιστεύεις στον Θεό, αποτελεί μια τέτοια πίστη σαν τη δική σου βίωμα του έργου του Θεού; Μπορείς να αποκτήσεις την αλήθεια καθώς εκτελείς το καθήκον σου με αυτόν τον τρόπο; Είναι αυτό αληθινή πίστη στον Θεό; (Όχι.) Τι είναι στην πραγματικότητα η αληθινή πίστη στον Θεό; Μπορεί να ακολουθείτε τον Θεό για πολλά χρόνια, να έχετε διαβάσει πολλά από τα λόγια Του, να έχετε ακούσει αρκετά κηρύγματα και να έχετε κατανοήσει πολλά δόγματα —και φυσικά, κάποιοι από εσάς έχουν εν μέρει εισέλθει στην πραγματικότητα της αλήθειας— αλλά θα τολμούσατε να πείτε ότι έχετε ήδη φτάσει στο ανάστημα της σωτηρίας; Μπορείτε να είστε σίγουροι ότι δεν θα σας εξαπατήσει και δεν θα σας αιχμαλωτίσει και πάλι ο Σατανάς; Μπορείτε να είστε σίγουροι ότι δεν θα λατρέψετε και πάλι τον άνθρωπο και δεν θα τον ακολουθήσετε; Μπορείτε να διασφαλίσετε ότι θα ακολουθήσετε τον Θεό μέχρι τέλους, ότι δεν θα υποχωρήσετε καθόλου, ότι δεν θα πιστεύετε απλώς σε έναν ουράνιο, ασαφή Θεό, όπως κάνουν οι θρησκευόμενοι άνθρωποι, αντί να ακολουθήσετε τον πρακτικό Θεό; Μπορεί να ακολουθείτε τον ενσαρκωμένο Θεό, αλλά ακολουθείτε την αλήθεια; Είστε σε θέση να επιτύχετε την αληθινή υποταγή στον Θεό και τη γνώση Του; Δεν κινδυνεύετε ακόμα να προδώσετε τον Θεό; Θα πρέπει να αναλογιστείτε όλα αυτά τα πράγματα. Σήμερα, ποια από τα μέσα πίστης, τις απόψεις και τις καταστάσεις σας είναι τα ίδια ή παρόμοια με αυτά των πιστών στον Χριστιανισμό; Σε τι μοιράζεστε την ίδια κατάσταση; Εάν κάποιος που πιστεύει στον Θεό εμμένει στην αλήθεια σαν να ήταν ένα σύνολο κανόνων, δεν είναι δυνατόν η πίστη του να μετατραπεί σε εμπλοκή σε θρησκευτικές τελετουργίες; (Είναι.) Η τήρηση θρησκευτικών τελετουργιών δεν διαφέρει στην πραγματικότητα από τον Χριστιανισμό —όσοι το κάνουν αυτό είναι απλώς πιο προχωρημένοι και έχουν εξελιχθεί περισσότερο όσον αφορά τη διδασκαλία και τη θεωρία, και είναι λίγο πιο εξυψωμένοι και προχωρημένοι στην πίστη τους. Αυτό είναι όλο. Αν η πίστη στον Θεό μετατραπεί σε θρησκευτική πίστη, σε μελέτη της θεολογίας, σε ένα σύνολο κανόνων ή τελετουργιών, δεν έχει τότε μετατραπεί σε Χριστιανισμό; Υπάρχει διαφορά μεταξύ νέων και παλαιών διδασκαλιών, αλλά αν το μόνο που κάνεις είναι να καταλαβαίνεις την αλήθεια ως δόγμα, και δεν ξέρεις πώς να κάνεις πράξη την αλήθεια, πόσο μάλλον πώς να βιώνεις το έργο του Θεού —και αν, όσα χρόνια κι αν πιστεύεις στον Θεό, όσες δυσχέρειες κι αν υποστείς, όσες καλές συμπεριφορές κι αν έχεις, εντούτοις δεν έχεις πραγματική κατανόηση της αλήθειας, και δεν έχεις αποκτήσει την αλήθεια ή δεν έχεις εισέλθει στην πραγματικότητά της —τότε ο τρόπος πίστης σου δεν είναι αυτός του Χριστιανισμού; Δεν είναι αυτό η ουσία του Χριστιανισμού; (Ναι.) Οπότε, ποιες απόψεις ή καταστάσεις έχετε στις πράξεις σας ή στην εκτέλεση του καθήκοντός σας που είναι παρόμοιες με αυτές των Χριστιανών ή ίδιες με τις δικές τους; (Τηρούμε τους κανόνες και εξοπλιζόμαστε με τα λόγια και τις φράσεις του δόγματος). Τήρηση κανόνων, κήρυγμα των λόγων και των φράσεων του δόγματος, θεώρηση της αλήθειας ως λόγια και φράσεις του δόγματος —τι άλλο; (Επικεντρωνόμαστε στο να κάνουμε έργο, όχι να εισέλθουμε στη ζωή.) Επικεντρώνεστε μόνο στο να καταβάλλετε προσπάθεια, όχι στο να κερδίσετε τη ζωή ή να εισέλθετε στην πραγματικότητα της αλήθειας —τι άλλο; (Επικεντρωνόμαστε στην εμφάνιση της πνευματικότητας και της καλής συμπεριφοράς.) Είπατε αρκετά τώρα, οπότε θα συνοψίσω: Το να επιδιώκεις την εμφάνιση της καλής συμπεριφοράς, και να προσπαθείς σκληρά να φορέσεις ένα προσωπείο πνευματικότητας, και να κάνεις πράγματα που οι άνθρωποι θεωρούν σωστά στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, πράγματα που οι άνθρωποι τείνουν να επιδοκιμάζουν —αυτό αποτελεί επιδίωξη ψευδούς πνευματικότητας. Ένα τέτοιο άτομο είναι ένας υποκριτής που κηρύττει παραληρώντας τα λόγια και τις φράσεις του δόγματος, που καθοδηγεί τους άλλους να κάνουν καλές πράξεις και να είναι καλοί άνθρωποι, που παριστάνει τον πνευματικό άνθρωπο. Ωστόσο, στις συναλλαγές του με τους άλλους, και στον τρόπο με τον οποίο χειρίζεται τα ζητήματα και στην εκτέλεση του καθήκοντός του, δεν αναζητά ποτέ την αλήθεια, παρά ζει με σατανικές διαθέσεις. Ό,τι κι αν του συμβεί, πορεύεται με το δικό του θέλημα, παραμερίζοντας τον Θεό. Ποτέ δεν ενεργεί σύμφωνα με τις αρχές της αλήθειας· απλώς τηρεί κανόνες. Δεν κατανοεί καθόλου την αλήθεια ούτε κατανοεί το θέλημα του Θεού, ούτε τα πρότυπα των απαιτήσεών Του για τον άνθρωπο, ούτε τι θα επιτύχει ο Θεός με τη σωτηρία του ανθρώπου. Δεν εξετάζει ποτέ σοβαρά αυτές τις λεπτομέρειες της αλήθειας ούτε ρωτά γι’ αυτές. Το μόνο που αποκαλύπτουν αυτά τα λόγια και οι συμπεριφορές του ανθρώπου είναι η υποκρισία. Έχοντας εξετάσει τις αληθινές καταστάσεις στην καρδιά αυτών των ανθρώπων μαζί με την εξωτερική τους συμπεριφορά, μπορεί κανείς να είναι βέβαιος ότι δεν έχουν κανένα μέρος της πραγματικότητας της αλήθειας, ότι στην πραγματικότητα είναι υποκριτές Φαρισαίοι, ότι είναι μη πιστοί. Αν κάποιος πιστεύει στον Θεό, αλλά δεν αναζητά την αλήθεια, είναι η πίστη του αληθινή; (Όχι.) Μπορεί κάποιος που πιστεύει στον Θεό για όσα χρόνια και αν πιστεύει, αλλά δεν αποδέχεται καθόλου την αλήθεια, να φτάσει στο σημείο να σέβεται τον Θεό και να αποφεύγει το κακό; (Όχι.) Δεν μπορεί να το επιτύχει αυτό. Ποια, λοιπόν, είναι η φύση της εξωτερικής συμπεριφοράς αυτών των ανθρώπων; Σε τι είδους μονοπάτι μπορούν να βαδίσουν; (Στο μονοπάτι των Φαρισαίων.) Με τι εξοπλίζονται καθημερινά; Δεν εξοπλίζονται με λόγια και φράσεις του δόγματος; Περνούν τις ημέρες τους εξοπλίζοντας τον εαυτό τους, ενδύοντας τον εαυτό τους με λόγια και φράσεις του δόγματος για να γίνουν περισσότερο σαν τους Φαρισαίους, περισσότερο πνευματικοί, να μοιάσουνε περισσότερο με ανθρώπους που υπηρετούν τον Θεό —ποια ακριβώς είναι η φύση όλων αυτών των πράξεων; Είναι η λατρεία του Θεού; Είναι αληθινή πίστη σ’ Αυτόν; (Όχι, δεν είναι.) Επομένως, τι κάνουν; Εξαπατούν τον Θεό· απλώς διανύουν τα βήματα μιας διαδικασίας. Κουνάνε το λάβαρο της πίστης και εκτελούν θρησκευτικές τελετές, προσπαθώντας να εξαπατήσουν τον Θεό προκειμένου να επιτύχουν τον στόχο τους να ευλογηθούν. Αυτοί οι άνθρωποι δεν λατρεύουν καθόλου τον Θεό. Στο τέλος, μια τέτοια ομάδα ανθρώπων θα καταλήξει όπως ακριβώς εκείνοι που βρίσκονται μέσα στα παρεκκλήσια, οι οποίοι υποτίθεται ότι υπηρετούν τον Θεό, οι οποίοι υποτίθεται ότι πιστεύουν στον Θεό και τον ακολουθούν.

Ποια είναι η διαφορά μεταξύ των Γραμματέων και των Φαρισαίων που πίστευαν στον Θεό την εποχή του Νόμου και των παστόρων, των πρεσβυτέρων, των πατέρων και των επισκόπων των σύγχρονων χριστιανικών και καθολικών παρεκκλησίων; Δηλαδή, ποια είναι η διαφορά μεταξύ της πίστης στον Ιεχωβά και της πίστης στον Ιησού; Εκτός από το όνομα στο οποίο πιστεύουν, ποια είναι η διαφορά; Τι υποστήριζαν όσοι πίστευαν στον Ιεχωβά; Ποια ήταν η μέθοδος της πίστης τους; (Τηρούσαν τον νόμο και τις εντολές.) Κατανοούσαν το έργο του Αγίου Πνεύματος; Αντιλαμβάνονταν το μονοπάτι του να φέρει κανείς το σταυρό του; (Όχι.) Γνώριζαν ότι ο Θεός είναι η αλήθεια, η οδός και η ζωή; Είχαν μια τέτοια αντίληψη; Γνώριζαν τα μηνύματα που έχουν ακούσει οι πιστοί στον Ιησού; (Δεν τα γνώριζαν.) Πώς τους θεωρούν εκείνοι που πιστεύουν στον Ιησού; (Ήταν οπισθοδρομικοί, συντηρητικοί και δεν ακολουθούσαν το έργο του Αγίου Πνεύματος). Το κυριότερο είναι ότι δεν ακολουθούσαν τα στάδια του έργου του Θεού. Ο Θεός είπε ότι θα ερχόταν ο Μεσσίας, και όταν ήρθε με σάρκα και οστά, ονομαζόταν Ιησούς Χριστός. Εκείνοι δεν Τον αποδέχτηκαν, αλλά αντιθέτως Του αντιστάθηκαν πεισματικά. Δεν αναγνώρισαν ότι ο Κύριος Ιησούς ήταν ο ενσαρκωμένος Θεός και Τον σταύρωσαν. Έμειναν πίσω και αποκλείστηκαν από την εποχή της Χάριτος. Δεν γνώρισαν τα μηνύματα της Εποχής της Χάριτος, όπως η λύτρωση, η σωτηρία του σταυρού και η μετάνοια. Αυτή δεν είναι μια διαφορά; (Είναι.) Για ποιο πράγμα μιλούν, λοιπόν, εκείνοι που βρίσκονται στην Εποχή της Χάριτος; Ποια είναι η διαφορά μεταξύ αυτών και των πιστών της Εποχής του Νόμου; Τι περισσότερο γνωρίζουν; Πρώτα απ’ όλα, εξετάζοντας την ανάγνωση της Βίβλου, διαβάζουν την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη· εξετάζοντας το όνομα του Θεού στο οποίο πιστεύουν, δεν αναφέρονται πλέον στον Θεό μόνο ως Ιεχωβά, αλλά Τον αποκαλούν πρωτίστως Ιησού Χριστό. Τι κάνουν πράξη; Την εξομολόγηση και τη μετάνοια, τη μακροθυμία και την ταπεινοφροσύνη· είναι στοργικοί, τηρούν τις εντολές, κουβαλάνε τον σταυρό τους, βαδίζουν στο μονοπάτι του μαρτυρίου του σταυρού, και προσβλέπουν στην ανάληψη στον ουρανό μετά τον θάνατο. Σε πολλά σημεία διαφέρουν από τους πιστούς στον Θεό κατά την Εποχή του Νόμου. Μιλάνε για το έργο του Αγίου Πνεύματος και για το ότι είναι γεμάτοι από το Άγιο Πνεύμα και καθοδηγούνται από αυτό· μιλούν για προσευχή, για το ότι ενεργούν στο όνομα του Κυρίου Ιησού και για τη διάδοση του ευαγγελίου. Τα πράγματα για τα οποία μιλούν είναι τελείως διαφορετικά από εκείνα της Εποχής του Νόμου, αλλά τελικά εισπράττουν την ίδια κατάληξη από τον Θεό με τους ανθρώπους της ιουδαϊκής πίστης —ανήκουν κι αυτοί σε μια θρησκευτική ομάδα. Τι είδους ζήτημα είναι αυτό; Αυτοί οι Ιουδαίοι Φαρισαίοι, αρχιερείς και Γραμματείς της Εποχής του Νόμου πίστευαν κατ’ όνομα στον Θεό, αλλά γύρισαν την πλάτη τους στην οδό Του, και μάλιστα σταύρωσαν τον ενσαρκωμένο Θεό. Θα μπορούσε, άρα, η πίστη τους να κερδίσει την έγκριση του Θεού; (Όχι.) Ο Θεός τούς είχε ήδη χαρακτηρίσει ως ανθρώπους της ιουδαϊκής πίστης, ως μέλη μιας θρησκευτικής ομάδας. Και ο Θεός βλέπει με τον ίδιο τρόπο εκείνους που πιστεύουν σήμερα στον Ιησού ως μέλη μιας θρησκευτικής ομάδας, εφόσον δεν τους αναγνωρίζει ως μέλη της εκκλησίας Του ή ως πιστούς σ’ Αυτόν. Γιατί να καταδικάσει έτσι ο Θεός τον θρησκευτικό κόσμο; Επειδή όλα τα μέλη των θρησκευτικών ομάδων, ιδίως οι υψηλόβαθμοι επικεφαλής των διάφορων δογμάτων, δεν έχουν στην καρδιά τους φόβο Θεού ούτε ακολουθούν το θέλημα του Θεού. Είναι όλοι τους μη πιστοί. Δεν πιστεύουν στην ενσάρκωση, πόσο μάλλον αποδέχονται την αλήθεια. Ποτέ δεν αναζητούν, δεν ρωτούν, δεν εξετάζουν και δεν αποδέχονται το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες ή τις αλήθειες που Αυτός εκφράζει, αλλά αντίθετα προχωρούν κατευθείαν στο να καταδικάζουν και να βλασφημούν το έργο της ενσάρκωσης του Θεού τις έσχατες ημέρες. Φαίνεται ξεκάθαρα σ’ αυτό ότι μπορεί να πιστεύουν κατ’ όνομα στον Θεό, αλλά ο Θεός δεν τους αναγνωρίζει ως πιστούς σ’ Αυτόν· λέει ότι είναι κακούργοι, ότι τίποτα από όσα κάνουν δεν έχει την παραμικρή σχέση με το έργο Του για τη σωτηρία, ότι είναι άπιστοι που βρίσκονται εκτός των λόγων Του. Αν πιστεύετε στον Θεό όπως πιστεύετε τώρα, δεν θα έρθει η μέρα που κι εσείς θα υποβαθμιστείτε σε οπαδούς της θρησκείας; Η πίστη στον Θεό εντός της θρησκείας δεν μπορεί να επιφέρει σωτηρία —γιατί ακριβώς συμβαίνει αυτό; Αν δεν μπορείτε να εξηγήσετε γιατί συμβαίνει αυτό, αυτό δείχνει ότι δεν καταλαβαίνετε στο ελάχιστο ούτε την αλήθεια ούτε το θέλημα του Θεού. Το πιο τραγικό που μπορεί να συμβεί στην πίστη στον Θεό είναι η αναγωγή της σε θρησκεία και ο αποκλεισμός της από τον Θεό. Αυτό είναι κάτι αδιανόητο για τον άνθρωπο, και όσοι δεν κατανοούν την αλήθεια δεν μπορούν ποτέ να αντιληφθούν καθαρά αυτό το θέμα. Πείτε Μου, όταν μια εκκλησία έχει μετατραπεί σταδιακά σε θρησκεία στα μάτια του Θεού και έχει γίνει ένα δόγμα κατά τη διάρκεια πολλών ετών από την ίδρυσή της, είναι οι άνθρωποι που βρίσκονται σ’ αυτήν υποψήφιοι για τη σωτηρία του Θεού; Είναι μέλη της οικογένειάς Του; (Όχι.) Δεν είναι. Σε ποιον δρόμο βαδίζουν αυτοί οι άνθρωποι που πιστεύουν κατ’ όνομα στον αληθινό Θεό, αλλά Εκείνος τους θεωρεί θρησκευόμενους ανθρώπους; Ο δρόμος στον οποίο βαδίζουν είναι δρόμος στον οποίο φέρουν το λάβαρο της πίστης στον Θεό, αλλά ποτέ δεν ακολουθούν τον δρόμο Του· είναι δρόμος στον οποίο πιστεύουν σ’ Αυτόν, αλλά δεν Τον λατρεύουν, και μάλιστα Τον απαρνούνται· είναι δρόμος στον οποίο ισχυρίζονται ότι πιστεύουν στον Θεό, αλλά Του αντιστέκονται, πιστεύοντας δήθεν στο όνομα του Θεού, στον αληθινό Θεό, αλλά λατρεύοντας τον Σατανά, τον διάβολο, και επιδιδόμενοι σε ανθρώπινες πράξεις, και εγκαθιδρύοντας ένα ανεξάρτητο, ανθρώπινο βασίλειο. Αυτός είναι ο δρόμος στον οποίο βαδίζουν. Κοιτάζοντας τον δρόμο στον οποίο βαδίζουν, είναι προφανές ότι πρόκειται για μια ομάδα άπιστων, μια συμμορία αντίχριστων, μια ομάδα σατανιστών και διαβόλων που έχουν βάλει σαφέστατα σκοπό να αντισταθούν στον Θεό και να διαταράξουν το έργο Του. Αυτή είναι η ουσία του θρησκευτικού κόσμου. Έχει μια ομάδα τέτοιων ανθρώπων καμία σχέση με το σχέδιο διαχείρισης του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου; (Όχι.) Από τη στιγμή που όσοι κι αν είναι οι πιστοί στον Θεό, ο τρόπος πίστης τους ορίζεται από τον Θεό ως δόγμα ή ομάδα, τότε κι αυτοί ορίζονται από τον Θεό ως άτομα που δεν μπορούν να σωθούν. Γιατί το λέω αυτό; Μια ομάδα χωρίς το έργο ή την καθοδήγηση του Θεού που δεν υποτάσσεται σ’ Αυτόν ούτε Τον λατρεύει καθόλου μπορεί να πιστεύει κατ’ όνομα στον Θεό, αλλά ακολουθεί και υπακούει τους ιερείς και τους πρεσβυτέρους της θρησκείας, και οι ιερείς και οι πρεσβύτεροι της θρησκείας είναι κατ’ ουσίαν σατανικοί και υποκριτές. Επομένως, αυτό που ακολουθούν και στο οποίο υπακούν αυτοί οι άνθρωποι είναι ο Σατανάς και οι διάβολοι. Μέσα τους, κάνουν πράξη την πίστη στον Θεό, αλλά στην πραγματικότητα τους χειραγωγεί ο άνθρωπος, υπόκεινται στις ανθρώπινες ενορχηστρώσεις και την ανθρώπινη κυριαρχία. Έτσι, ουσιαστικά, αυτό που ακολουθούν και υπακούν είναι ο Σατανάς και οι διάβολοι, οι δυνάμεις του κακού που αντιστέκονται στον Θεό και οι εχθροί του Θεού. Θα έσωζε ο Θεός μια τέτοια συμμορία ανθρώπων; (Όχι.) Γιατί όχι; Λοιπόν, είναι τέτοιοι άνθρωποι ικανοί για μετάνοια; Όχι, δεν πρόκειται να μετανοήσουν. Επιδίδονται σε ανθρώπινες πράξεις και ανθρώπινες επιχειρήσεις υπό το λάβαρο της πίστης στον Θεό, αντιβαίνοντας στο σχέδιο διαχείρισης του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου, με τελικό αποτέλεσμα να γνωρίσουν την απέχθεια και την απόρριψη του Θεού. Είναι αδύνατον ο Θεός να σώσει αυτούς τους ανθρώπους· είναι ανίκανοι να μετανοήσουν, και καθώς έχουν παρασυρθεί από τον Σατανά, ο Θεός τούς παραδίδει σ’ αυτόν. Εξαρτάται το αν η πίστη κάποιου στον Θεό μπορεί να τύχει της έγκρισής Του από τη μακροβιότητά της σε χρόνια; Εξαρτάται από το είδος των τελετουργιών που τηρεί κανείς ή από τους κανόνες που τηρεί; Εξετάζει ο Θεός τις ανθρώπινες πρακτικές; Μήπως κοιτάζει τους αριθμούς τους; (Όχι.) Τι κοιτάζει, λοιπόν; Όταν ο Θεός έχει επιλέξει μια ομάδα ανθρώπων, με ποιο κριτήριο αξιολογεί αν μπορούν να σωθούν, αν θα τους σώσει; Στηρίζεται στο αν μπορούν να δεχτούν την αλήθεια· στηρίζεται στον δρόμο που βαδίζουν. Παρόλο που ο Θεός μπορεί την Εποχή της Χάριτος να μην είχε πει στον άνθρωπο τόσες αλήθειες όσες λέει τώρα, και παρόλο που δεν ήταν τόσο συγκεκριμένες, ήταν και τότε σε θέση να οδηγήσει τον άνθρωπο στην τελείωση, και υπήρχαν και τότε άνθρωποι που μπορούσαν να σωθούν. Έτσι, αν οι άνθρωποι της σημερινής εποχής, που έχουν ακούσει τόσες αλήθειες και που κατανοούν το θέλημα του Θεού, δεν μπορούν να ακολουθήσουν την οδό Του ή να εισέλθουν στο μονοπάτι της σωτηρίας, ποια θα είναι τελικά η κατάληξή τους; Η τελική τους έκβαση θα είναι η ίδια με εκείνη των πιστών στον Χριστιανισμό και τον Ιουδαϊσμό —όπως και αυτοί, δεν θα μπορέσουν να σωθούν. Αυτή είναι η δίκαιη διάθεση του Θεού. Δεν έχει σημασία πόσα κηρύγματα έχεις ακούσει ή πόσες αλήθειες έχεις κατανοήσει —αν ακολουθείς ακόμα τον άνθρωπο, αν ακολουθείς ακόμα τον Σατανά, και στο τέλος δεν είσαι σε θέση να ακολουθήσεις τον δρόμο του Θεού ούτε σε θέση να Τον σέβεσαι και να αποφεύγεις το κακό, τότε αυτοί οι άνθρωποι είναι εκείνοι που ο Θεός απεχθάνεται και απορρίπτει. Οι άνθρωποι που ανήκουν στη θρησκεία μπορεί να είναι ικανοί να κηρύξουν πολλές βιβλικές γνώσεις, και μπορεί να κατανοούν κάποιο πνευματικό δόγμα, αλλά δεν μπορούν να υποταχθούν στο έργο του Θεού ούτε να κάνουν πράξη και να βιώσουν τα λόγια Του, ούτε να Τον λατρέψουν αληθινά, ούτε να Τον σεβαστούν και να αποφύγουν το κακό. Είναι όλοι τους υποκριτές, όχι άνθρωποι που υποτάσσονται πραγματικά στον Θεό. Στα μάτια του Θεού, τέτοιοι άνθρωποι λογίζονται ότι ανήκουν σε ένα δόγμα, σε μια ανθρώπινη ομάδα, σε μια ανθρώπινη συμμορία, λογίζονται ως κατάλυμα του Σατανά. Συλλογικά, αποτελούν τη συμμορία του Σατανά, το βασίλειο των αντίχριστων, και ο Θεός τούς απεχθάνεται και τους απορρίπτει πλήρως.

Αυτήν τη στιγμή, το πιο επείγον πράγμα που πρέπει να κάνετε είναι να επιδιώξετε την αλήθεια. Αφενός, μην καθυστερείτε καθώς κάνετε το καθήκον σας, και αφετέρου, πρέπει να πασχίζετε να εισέλθετε γρήγορα και σε σύντομο χρονικό διάστημα στο μονοπάτι της σωτηρίας και να μην αποβληθείτε από τον Θεό. Τι τρομερό πράγμα θα ήταν αυτό! Αυτή είναι η τελευταία, στιγμιαία ευκαιρία σας, καθώς ο Θεός επιτελεί το έργο της σωτηρίας Του τις έσχατες ημέρες. Αν ο Θεός προσδιορίσει ένα άτομο, λέγοντας ότι δεν έχεις ποτέ τηρήσει τους τρόπους Του, ότι δεν θα μπορούσες ποτέ να Τον σεβαστείς ούτε να αποφύγεις το κακό, και όταν αποφασίσει να σε εγκαταλείψει, τότε δεν θα σε επιπλήξει ούτε θα σε πειθαρχήσει, δεν θα σε αντιμετωπίσει ούτε θα σε κλαδέψει, δεν θα σε κρίνει ούτε θα σε παιδεύσει —θα σε εγκαταλείψει εντελώς. Εκείνη τη στιγμή, θα νιώσεις τελείως ελεύθερος. Κανείς δεν θα σε παρακολουθεί πια. Κανείς δεν θα παρεμβαίνει στον τρόπο με τον οποίο πιστεύεις στον Θεό· δεν θα υπάρχει καμία μομφή, όσα κακά πράγματα κι αν κάνεις. Δεν υπάρχει ούτε μομφή ούτε πειθαρχία αν, καθώς κάνεις το καθήκον σου, δεν είσαι πιστός ή επιδιώκεις μόνο να ικανοποιήσεις τις δικές σου φιλοδοξίες και επιθυμίες, ή αναστατώνεις και διαταράσσεις το έργο της εκκλησίας. Ακόμη κι αν έχεις μέσα σου αντιλήψεις για τον Θεό, δεν υπάρχει ούτε μομφή ούτε πειθαρχία. Αν αντιστέκεσαι ή απορρίπτεις την αντιμετώπιση και το κλάδεμα, αν κρίνεις τους άλλους πίσω από την πλάτη τους, αν τους υπονομεύεις ή αν τους παρασύρεις με το μέρος σου, δεν υπάρχει ούτε μομφή ούτε πειθαρχία. Τι σηματοδοτεί αυτό; Είναι καλό σημάδι; Κανείς δεν σε παρακολουθεί, κανείς δεν σε κλαδεύει ούτε σε αντιμετωπίζει, και ο Θεός δεν σε επιπλήττει. Όλα φαίνονται να πηγαίνουν όπως τα θέλεις και μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις. Είναι πολύ προφανές ότι αυτό δεν είναι καλό σημάδι. Όταν ο Θεός θέλει να παραιτηθεί από σένα, δεν θα έχεις πλέον καμία επίπληξη, δεν θα νιώσεις πλέον την πειθαρχία ούτε θα αισθανθείς πλέον την κρίση και την παίδευση. Τι σημαίνει το γεγονός ότι ο Θεός παραιτείται από ένα άτομο; Υπονοείται ότι το άτομο αυτό δεν έχει τελικό αποτέλεσμα, ότι έχει χάσει την ευκαιρία του για τη σωτηρία. Όταν ο Θεός παραιτείται από κάποιον, τον κάνει πρώτα να μην αισθάνεται καμία μομφή· είναι υπερβολικά ευχαριστημένος με τον εαυτό του κάθε μέρα και νομίζει ότι είναι ευλογημένος, οπότε αφήνεται αδιάφορα στον εαυτό του, εκφυλίζεται, ακολουθεί τις επιθυμίες της καρδιάς του, κάνει ό,τι θέλει και ενεργεί όπως θέλει. Ό,τι ακόλαστα πράγματα κι αν θέλει να κάνει κανείς, δεν υπάρχει καμία μομφή ούτε πειθαρχία, πόσο μάλλον αίσθημα ανησυχίας ή ότι κάτι δεν πάει καλά. Κάποιος που αποχωρίζεται τη μομφή και την πειθαρχία του Θεού κινδυνεύει. Τι είδους μονοπάτι μπορεί να ακολουθήσει στη συνέχεια; Αρχίζει να εκφυλίζεται, να γίνεται ακόλαστος, να ενδίδει στην καλοπέραση, και οι κακές πράξεις του γίνονται αδιάκοπες. Αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα. Εξωτερικά, κάποιοι άνθρωποι φαίνεται να ζουν αρκετά άνετα, χωρίς καμία έγνοια, αλλά όσοι κατανοούν την αλήθεια βλέπουν ότι ένα τέτοιο άτομο βρίσκεται σε κίνδυνο, ότι ο Θεός δεν το θέλει —ο Θεός τον έχει εγκαταλείψει, κι αυτός δεν το γνωρίζει καν! Οι αντίχριστοι του θρησκευτικού κόσμου περνούν όλη την ημέρα τους κρίνοντας τα λόγια και το έργο του ενσαρκωμένου Θεού, κάνοντας πολλά κακά πράγματα που αποτελούν αντίσταση στον Θεό. Αν και τώρα δεν έχουν καμία πειθαρχία ή μομφή, αυτό συμβαίνει επειδή ο Θεός τούς έχει ήδη εγκαταλείψει, και στο τέλος, όλοι τους θα έρθουν αντιμέτωποι με μια μεγάλη τιμωρία, από την οποία δεν θα ξεφύγει ούτε ένας εξ αυτών. Από αυτό το θέμα, βλέπετε το θέλημα και τη στάση του Θεού; (Ναι.) Αν δεν επιδιώκετε την αλήθεια καθώς ακολουθείτε τον Θεό τώρα, τότε θα μπορούσατε να φτάσετε στο ίδιο σημείο με αυτούς, και τότε θα βρεθείτε σε κίνδυνο· η τελική σας έκβαση θα είναι η ίδια με τη δική τους, αυτό είναι σίγουρο. Επομένως, αυτήν τη στιγμή, ποιο είναι το πιο επείγον που πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι προκειμένου να αποφύγουν να βυθιστούν στο σημείο που ο Θεός θα τους εγκαταλείψει; (Θα πρέπει να επιδιώκουμε την αλήθεια και να εκπληρώνουμε σωστά το καθήκον μας.) Εκτός από το να εκπληρώνετε σωστά το καθήκον σας, πρέπει να έρχεστε συχνά ενώπιον του Θεού, να τρώτε και να πίνετε και να αναλογίζεστε τα λόγια Του, να δέχεστε την πειθαρχία και την καθοδήγησή Του, και να παίρνετε το μάθημα της υποταγής —αυτό είναι πολύ σημαντικό. Πρέπει να είσαι σε θέση να υποτάσσεσαι σε όλα τα περιβάλλοντα, τους ανθρώπους, τα πράγματα και τα ζητήματα που ο Θεός έχει διευθετήσει για σένα, και όταν πρόκειται για ζητήματα που δεν μπορείς να κατανοήσεις αρκετά, πρέπει να προσεύχεσαι συχνά αναζητώντας την αλήθεια· μόνο κατανοώντας το θέλημα του Θεού μπορείς να βρεις έναν δρόμο προς τα εμπρός. Πρέπει να έχεις φόβο Θεού στην καρδιά σου. Κάνε ό,τι οφείλεις να κάνεις με προσοχή και σύνεση, και ζήσε ενώπιον του Θεού με καρδιά υποταγής σ’ Αυτόν. Να γαληνεύεις συχνά ενώπιόν Του και να μην είσαι ακόλαστος. Τουλάχιστον, όταν σου συμβαίνει κάτι, πρώτα να γαληνεύεις, έπειτα να σπεύδεις να προσευχηθείς, και με την προσευχή και την αναζήτηση και την αναμονή, να φτάνεις στο σημείο να καταλαβαίνεις το θέλημα του Θεού. Αυτή δεν είναι μια στάση φόβου Θεού; Αν έχεις φόβο Θεού και υπακούς τον Θεό κατά βάθος, και είσαι σε θέση να γαληνεύεις μπροστά Του και να αντιλαμβάνεσαι το θέλημά Του, τότε με αυτού του είδους τη συνεργασία και την άσκηση, θα είσαι προστατευμένος, και δεν θα μπαίνεις σε πειρασμό ούτε θα κάνεις κάτι που διαταράσσει ή αναστατώνει το έργο της εκκλησίας. Να αναζητάς την αλήθεια στα θέματα που δεν μπορείς να δεις καθαρά. Μην κρίνεις τυφλά και μην διατυπώνεις καταδίκες. Με αυτόν τον τρόπο, δεν θα σε αποστρέφεται ο Θεός ούτε θα σε απεχθάνεται και θα σε απορρίπτει. Αν κατά βάθος έχεις φόβο Θεού, θα φοβάσαι μήπως Τον προσβάλεις, και αν σου συμβεί κάτι που σε βάζει σε πειρασμό, θα ζεις ενώπιον του Θεού με φόβο και τρόμο, και θα λαχταράς να Τον υπακούς και να Τον ικανοποιείς στα πάντα. Μόνο όταν έχεις μια τέτοια άσκηση και είσαι σε θέση να ζεις συχνά σε μια τέτοια κατάσταση, γαληνεύοντας συχνά ενώπιον του Θεού και προσερχόμενος συχνά ενώπιόν Του, θα είσαι σε θέση να αποφεύγεις ασυνείδητα τον πειρασμό και τα κακά πράγματα. Χωρίς μια καρδιά με φόβο Θεού ή με μια καρδιά που δεν είναι ενώπιόν Του, υπάρχουν κάποια κακά για τα οποία θα είσαι ικανός. Έχεις μια διεφθαρμένη διάθεση και δεν μπορείς να την ελέγξεις, οπότε είσαι ικανός για το κακό. Δεν θα είναι σοβαρές οι συνέπειες αν κάνεις ένα τέτοιο κακό που συνιστά διατάραξη και αναστάτωση; Κατ’ ελάχιστον, θα αντιμετωπιστείς και θα κλαδευτείς, και αν αυτό που έκανες είναι σοβαρό, ο Θεός θα νιώσει απέχθεια για σένα και θα σε απορρίψει, και θα αποβληθείς από την εκκλησία. Ωστόσο, αν υποταχθείς στον Θεό από καρδιάς, και η καρδιά σου είναι συχνά σε θέση να γαληνέψει ενώπιον του Θεού, και αν έχεις φόβο και τρόμο για τον Θεό, δεν θα μπορέσεις τότε να μείνεις πολύ μακριά από πολλά κακά πράγματα; Αν έχεις φόβο Θεού και λες: «Φοβάμαι τον Θεό· φοβάμαι μήπως Τον προσβάλω, μήπως διαταράξω το έργο Του και προκαλέσω την απέχθειά Του», δεν είναι αυτή μια κανονική στάση και μια κανονική κατάσταση για σένα; Τι είναι αυτό που θα έχει προκαλέσει τον τρόμο σου; Ο τρόμος σου θα έχει προκύψει από μια καρδιά φόβου για τον Θεό. Αν έχεις στην καρδιά σου τον τρόμο του Θεού, τότε θα αποφεύγεις και θα απέχεις από τα κακά πράγματα όταν τα βλέπεις, και έτσι θα προστατεύεσαι. Μπορεί κάποιος που δεν έχει τον τρόμο του Θεού στην καρδιά του να έχει φόβο Θεού; Μπορεί να αποφύγει το κακό; (Όχι.) Αυτοί που δεν μπορούν να έχουν φόβο Θεού και δεν Τον τρέμουν δεν είναι τολμηροί άνθρωποι; Μπορούν να συγκρατηθούν οι τολμηροί άνθρωποι; (Όχι.) Και όσοι δεν μπορούν να συγκρατηθούν δεν κάνουν ό,τι τους κατέβει εν θερμώ; Τι κάνουν οι άνθρωποι όταν ενεργούν με τη θέλησή τους, με τον ζήλο τους, με τη διεφθαρμένη τους διάθεση; Κατά την άποψη του Θεού, κακά πράγματα. Έτσι, πρέπει να δείτε ξεκάθαρα ότι είναι καλό να έχει ο άνθρωπος τον τρόμο του Θεού στην καρδιά του —με αυτόν μπορεί να αποκτήσει φόβο Θεού. Όταν κάποιος έχει τον Θεό στην καρδιά του και μπορεί έχει φόβο Θεού, τότε θα είναι σε θέση να μείνει μακριά από τα κακά πράγματα. Τέτοιοι άνθρωποι είναι εκείνοι που έχουν ελπίδα να σωθούν.

Είναι εύκολο για έναν πιστό να σέβεται τον Θεό και να αποφεύγει το κακό; Στην πραγματικότητα, δεν είναι εύκολη υπόθεση· αν δεν επιδιώκεις την αλήθεια, τότε δεν μπορείς ποτέ να το επιτύχεις. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι λένε: «Πραγματικά δεν είναι εύκολο να πιστεύεις στον Θεό, και πρέπει επίσης να κάνεις το καθήκον σου, να υποφέρεις και να πληρώσεις ένα τίμημα». Πώς νιώθεις όταν ακούς αυτά τα λόγια; Ποιο είναι το πρόβλημα με το να λες αυτά τα λόγια; Αν δεν έχεις φόβο Θεού, τότε τι θα έλεγες; Θα έλεγες: «Ακριβώς έτσι είναι, έχω εγκαταλείψει το σπίτι μου για να κάνω το καθήκον μου για πολλά χρόνια, μου λείπουν τα παιδιά μου και η μητέρα μου, και έχω υποφέρει πολύ. Αν δεν λάμβανα ευλογίες, θα ήταν άδικο!» Υπάρχει καθόλου φόβος Θεού σ’ αυτά τα λόγια; (Δεν υπάρχει.) Εάν ένα άτομο δεν έχει φόβο Θεού και λέει τέτοια λόγια, ποια είναι η ποιότητα της συμπεριφοράς του; Δεν βρίσκεται σε σύγκρουση με τον Θεό, δεν διαμαρτύρεται εναντίον Του; Αν λέει λόγια διαμαρτυρίας εναντίον του Θεού, τότε πιστεύει πραγματικά ότι ο Θεός είναι ένας δίκαιος Θεός; Αν ένα άτομο δεν έχει τον τρόμο του Θεού στην καρδιά του, αν δεν μπορεί να καταφέρει να έχει φόβο Θεού, τότε είναι εύκολο να αποφύγει το κακό; (Δεν είναι εύκολο.) Δεν μπορεί να καταφέρει να αποφύγει το κακό. Αυτό το άτομο λέει: «Αν δεν λάμβανα ευλογίες αφότου εγκατέλειψα την οικογένειά μου και την καριέρα μου, θα ήταν τόσο άδικο!» Αν απαντούσες αμέσως: «Ακριβώς έτσι είναι», πώς θα σου φαίνονταν αυτά τα λόγια; Αποτελεί αυτό αποφυγή του κακού; Το γεγονός ότι μπορείς να πεις «ακριβώς έτσι είναι» αποδεικνύει απλώς ότι κι εσύ, όπως και το άλλο άτομο, παραπονιέσαι ενάντια στον Θεό. Το παράπονο έχει ήδη βγει από το στόμα σου για να σχηματίσει το κακό. Όχι μόνο δεν μπορείς να αποφύγεις το κακό, αλλά είσαι ικανός να εκφράσεις παράπονα και να κάνεις κακό. Παρόλο που πρόκειται για μικρό κακό, δεν παύει να είναι παράπονο εναντίον του Θεού. Αν δεν επιλυθεί το σημερινό μικρό κακό, τότε αύριο κινδυνεύεις να προδώσεις τον Θεό —τόσο τρομερή είναι η διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου. Βλέπεις ξεκάθαρα αυτό το ζήτημα; Αν ένας άνθρωπος δεν έχει φόβο Θεού, τότε είτε αυτά που λέει δυνατά, είτε αυτά που σκέφτεται μέσα του, είτε αυτά που αναδύονται φυσικά από μέσα του —όλα είναι κακά. Αν δεν έχεις φόβο Θεού, τότε ακόμη κι ένα μικρό ζήτημα μπορεί να εκθέσει πλήρως τη διεφθαρμένη διάθεσή σου, τον χαρακτήρα σου, τις επιδιώξεις και τις προθέσεις σου· μπορεί ακόμη και να εκθέσει τη δυσαρέσκειά σου προς τον Θεό. Όσοι δεν έχουν φόβο Θεού λένε ό,τι θέλουν. Λένε ό,τι σκέφτονται, και αφού το πουν, αυτό γίνεται γεγονός. Από την οπτική του Θεού, ένα τέτοιο άτομο δεν σέβεται τον Θεό ούτε αποφεύγει τα κακά πράγματα· αντίθετα, όταν βλέπει κακά πράγματα, εμπλέκεται σ’ αυτά και γίνεται συνέταιρος στο έγκλημα με τους κακούς ανθρώπους. Αν έχεις φόβο Θεού, αν Τον τρέμεις, αν ζεις υπό την παρουσία Του, τότε πώς πρέπει να αντιδράσεις στα λόγια ενός τέτοιου ατόμου; Τι εννοεί με τα λόγια του; Είναι απρόθυμος να εγκαταλείψει τις ευλογίες. Θέλει να αποκτήσει ευλογίες, αλλά δεν είναι διατεθειμένος να υποφέρει ή να πληρώσει το τίμημα, οπότε λέει: «Πραγματικά δεν είναι εύκολο να πιστεύει κανείς στον Θεό». Δεν έχει ένα αίσθημα παραπόνου; Αυτά τα λόγια εμπεριέχουν ένα αίσθημα παραπόνου· αυτό το άτομο είναι αναστατωμένο με τον Θεό, παραπονιέται, και πιστεύει ότι οι απαιτήσεις του Θεού από τους ανθρώπους είναι πολύ υψηλές· πιστεύει ότι ο Θεός θέλει να πληρώσει πολύ υψηλό τίμημα για τις λίγες ευλογίες που του δίνει· πιστεύει ότι ο Θεός δεν θα έπρεπε να ενεργεί με αυτόν τον τρόπο, ότι δεν έχει αγάπη για τον άνθρωπο, ότι δεν αισθάνεται πραγματικά συμπόνια για τον άνθρωπο, ότι βασανίζει τον άνθρωπο· πιστεύει ότι δεν είναι εύκολο ένα άτομο να ανταλλάξει τα βάσανα με την ευλογία —αυτό δεν υπονοεί; (Ναι.) Πώς θα πρέπει λοιπόν να του απαντήσεις; Άκουσε αυτήν την απάντηση, και δες αν νομίζεις ότι είναι σωστή. Θα πρέπει να πεις: «Με τι ισοδυναμεί το λιγοστό μας μαρτύριο; Βλέπεις πόσο πολύ έχει υποφέρει ο Θεός. Για να σώσει την ανθρωπότητα, ο Θεός κατέβηκε στη γη από τον ουρανό, και ενσαρκώθηκε ταπεινά και κρυφά ανάμεσα στους ανθρώπους και υπέστη μεγάλη ταπείνωση· για να σώσει την ανθρωπότητα, θυσίασε ακόμη και τη ζωή Του. Το μαρτύριο του Θεού ξεπερνάει κατά πολύ το ελάχιστο μαρτύριο που έχουμε υποστεί εμείς. Το δικό μας μαρτύριο δεν είναι τίποτα. Επιπλέον, θα πρέπει να υποφέρουμε· το μαρτύριό μας δεν είναι για να μπορέσουμε να ευλογηθούμε;» Τι πιστεύεις; Επιφανειακά, φαίνεται σωστό, και από δογματικής άποψης, δεν υπάρχουν λάθη, αλλά υπάρχει μαρτυρία εδώ; (Όχι.) Δεν υπάρχει μαρτυρία. Πρόκειται απλώς για πρόχειρη διατύπωση του δόγματος προς παρότρυνση κάποιου. Μπορεί αυτό να επιλύσει οποιοδήποτε πρόβλημα; Αν θέλεις να επιλύσεις προβλήματα, πώς θα πρέπει να συναναστραφείς μαζί του; Αν άκουγες αυτά τα λόγια παραπόνου, πώς θα ένιωθες μέσα σου; Θα πίστευες ότι, καθώς έκανε το καθήκον του πιστεύοντας στον Θεό, το μαρτύριό του δεν έγινε με ιδιαίτερα πρόθυμη καρδιά, αλλά μετά από λίγη σκέψη θα σκεφτόσουν: «Αν είναι απρόθυμος, ας είναι απρόθυμος. Τι σχέση έχει αυτό μ’ εμένα; Αν παραπονιέται εναντίον του Θεού, δεν παραπονιέται εναντίον μου, και αυτό δεν αφορά το δικό μου κέρδος. Πρόκειται για την προσωπική του σχέση με τον Θεό, οπότε θα πρέπει να το χειριστεί μόνος του. Τι σχέση έχει αυτό μ’ εμένα;» Το να του φερθείς με αυτόν τον τρόπο μοιάζει με κοινή λογική, και δεν είναι λάθος, αλλά ως κάποιος που έχει φόβο Θεού, όταν σου συμβεί αυτό, πρέπει πρώτα να σκεφτείς: «Αυτό το άτομο πιστεύει στον Θεό, και παρ’ όλα αυτά διαμαρτύρεται εναντίον Του και διαστρεβλώνει τα γεγονότα καθώς μιλάει. Ένα τέτοιο άτομο δεν είναι δυνατόν να αποδεχτεί την αλήθεια. Η σωτηρία είναι μεγάλη υπόθεση, οπότε γίνεται να μην υποφέρει καθόλου; Επιπλέον, γιατί υποφέρουν οι άνθρωποι; Δεν οφείλεται αυτό στις διεφθαρμένες διαθέσεις τους; Ο Θεός έχει καλές προθέσεις όταν επιτρέπει στους ανθρώπους να υποφέρουν. Ωφελεί τους ανθρώπους, τους οδηγεί στην τελείωση και τους οικοδομεί· αν οι άνθρωποι δεν υποφέρουν, δεν μπορούν να πάρουν τα μαθήματά τους ούτε να αποκτήσουν την αλήθεια, ούτε να εναρμονιστούν με το θέλημα του Θεού. Το να υποφέρεις λίγο είναι συμπόνια και χάρη εκ μέρους του Θεού· είναι η αγάπη του Θεού για την ανθρωπότητα. Αυτή είναι η σωτηρία! Πώς είναι δυνατόν να μιλά με αυτόν τον τρόπο; Πρέπει να συναναστραφώ μαζί του. Δεν μπορώ να του επιτρέψω να παρανοεί και να διαμαρτύρεται εναντίον του Θεού, δεν μπορώ να του επιτρέψω να πηγαίνει και να διαδίδει αυτά τα λόγια για να επηρεάσει τους άλλους. Σε αυτό το θέμα, πρέπει να μιλήσω για τον Θεό. Πρέπει να τον βοηθήσω να επιλύσει τις παρανοήσεις του σχετικά με τον Θεό και να τον βοηθήσω να έχει σωστή κατανόηση της πίστης στον Θεό. Αν παρανοεί έτσι τον Θεό, δεν Τον αντιμετωπίζει άδικα; Η αγάπη και η σωτηρία του Θεού για τον άνθρωπο είναι τόσο μεγάλη! Πώς είναι δυνατόν να σκέφτεται με αυτόν τον τρόπο;» Αν σκέφτεσαι μ’ αυτόν τον τρόπο, αυτό δεν σημαίνει ότι έχεις τον φόβο Θεού; (Ναι.) Όσον αφορά το θέμα του φόβου του Θεού, δεν λες μόνο σωστά λόγια· αντίθετα, έχεις μέσα σου φόβο Θεού, είσαι σε θέση να επιτύχεις την υποταγή σ’ Αυτόν, δεν επαναστατείς ούτε παραπονιέσαι καθόλου. Έτσι, γίνεσαι κάποιος που σέβεται τον Θεό. Όσον αφορά τον φόβο του Θεού, έχεις αποκτήσει την αλήθεια. Δεν αναφωνείς απλώς ένα σύνθημα, είσαι σε θέση να καταθέσεις μαρτυρία για τον Θεό και να παραμείνεις σταθερός στη μαρτυρία σου γι’ Αυτόν. Με αυτήν τη γνώση, τι πρέπει να πεις σ’ αυτό το άτομο; Θα πρέπει να πεις: «Ο Θεός δαπανά μεγάλη μέριμνα για τη σωτηρία του ανθρώπου. Εκείνοι που δεν έχουν φόβο Θεού συχνά διαμαρτύρονται εναντίον Του και Του αντιστέκονται, και δεν σκέφτονται καθόλου το θέλημά Του. Αν υποφέρουν λίγο ή δεν βλέπουν τις ευλογίες του Θεού, τότε παραπονιούνται, η καρδιά τους επαναστατεί και γίνονται αρνητικοί και αντιφατικοί. Αυτό αποδεικνύει ότι είναι φυσικό οι άνθρωποι με διεφθαρμένες διαθέσεις να αντιστέκονται συχνά στον Θεό και ότι η ανθρώπινη φύση είναι εχθρική απέναντι στον Θεό. Το ότι οι άνθρωποι πληρώνουν ένα μικρό τίμημα, εγκαταλείπουν λίγα πράγματα και δαπανούν λίγο τον εαυτό τους είναι για να μπορέσουν να επιτύχουν τη σωτηρία —δεν είναι για τον Θεό. Υποφέρεις εξαιτίας της διεφθαρμένης διάθεσής σου. Αν θέλεις να αποκτήσεις την αλήθεια, πρέπει να υποφέρεις λίγο. Για να το θέσω με έναν λιγότερο ευχάριστο τρόπο, οι άνθρωποι αξίζουν να υποφέρουν· ο Θεός δεν σου δίνει βάσανα ούτε σε κάνει να υποφέρεις. Αν έχεις επαναστατική διάθεση, μπορείς να αποφύγεις τον πόνο; Είναι η διεφθαρμένη σου διάθεση που σε κάνει να υποφέρεις —δεν έχει καμία σχέση ο Θεός. Αν κατανοούσες πραγματικά την αλήθεια και υποτασσόσουν στον Θεό σε όλα τα πράγματα, τότε θα εξακολουθούσες να δημιουργείς αρνητικότητα; Θα εξακολουθούσες να διαμαρτύρεσαι κατά του Θεού; Θα εξακολουθούσες να υποφέρεις από αυτά τα πράγματα; Έτσι, όσο κι αν υποφέρουν οι άνθρωποι, αυτό είναι αποτέλεσμα των διεφθαρμένων διαθέσεών τους· δεν μπορούν να κατηγορούν τους άλλους, πόσο μάλλον τον Θεό. Ό,τι σπέρνεις το θερίζεις. Αν δεν υποφέρεις, πρέπει να χαθείς· πρέπει να τιμωρηθείς. Τι θα διάλεγες; Ο Θεός δεν θέλει να υποφέρεις, αλλά χωρίς να υποφέρεις, θα μπορούσες να υποταχθείς στον Θεό; Χωρίς να υποφέρεις, θα ήσουν σε θέση να ενεργήσεις σύμφωνα με τις αρχές της αλήθειας; Χωρίς να υποφέρεις, θα ήσουν σε θέση να ακούσεις τα λόγια του Θεού;» Μόλις πεις αυτά τα λόγια, θα μπορέσει ο συνομιλητής σου να καταλάβει κάτι; Πρώτα απ’ όλα, είναι αυτά τα λόγια σύμφωνα με το θέλημα του Θεού; Είναι σε συμφωνία με την αλήθεια; (Είναι.) Εφόσον είναι σύμφωνα με την αλήθεια, δεν θα πρέπει ένα άτομο που φοβάται τον Θεό να τα πει; (Θα πρέπει.) Κάποιος που είναι ικανός να πει αυτά τα λόγια αποφεύγει το κακό. Επομένως, τι πρέπει να διαθέτει ένα άτομο για να είναι σε θέση να αποφεύγει το κακό; (Πρέπει να έχει φόβο Θεού.) Μόνο με φόβο Θεού μπορεί να αποφύγει το κακό· μόνο με φόβο Θεού μπορούν οι άνθρωποι να υποταχθούν σ’ Αυτόν και να μαρτυρήσουν γι’ Αυτόν. Τέτοιοι άνθρωποι θα φτάσουν με φυσικό τρόπο στο σημείο να αποφεύγουν το κακό.

Σε ποια κατάσταση, λοιπόν, θα λέγατε ότι ζουν συχνά οι άνθρωποι που δεν έχουν φόβο Θεού; Έχουν σχέση με τον Θεό; (Δεν έχουν.) Μερικοί άνθρωποι λένε: «Δεν είναι έτσι. Προσεύχονται κάθε μέρα, διαβάζουν τα λόγια του Θεού, πηγαίνουν εγκαίρως στις συναθροίσεις και κάνουν κανονικά το καθήκον τους. Πώς είναι δυνατόν να λέτε ότι δεν έχουν σχέση με τον Θεό; Αν δεν πίστευαν στον Θεό, θα μπορούσαν να τα κάνουν όλα αυτά;» Είναι σωστό να μιλούν με αυτόν τον τρόπο; (Δεν είναι. Πρόκειται απλώς για μια εξωτερική ενέργεια. Αν δεν αναζητάς την αλήθεια καθώς ενεργείς, τότε δεν έχεις φόβο Θεού, και τίποτα από όσα κάνεις δεν έχει σχέση με τον Θεό). Εάν οι άνθρωποι, με την πίστη τους στον Θεό, δεν ζουν συχνά ενώπιον Του, τότε δεν θα είναι σε θέση να έχουν κανένα φόβο γι’ Αυτόν, και έτσι θα είναι ανίκανοι να αποφεύγουν το κακό. Αυτά τα πράγματα συνδέονται μεταξύ τους. Αν βαθιά μέσα σου ζεις συχνά ενώπιον του Θεού, θα διατηρείσαι υπό έλεγχο και θα έχεις φόβο Θεού σε πολλά πράγματα. Δεν θα λες τίποτα παράλογο, δεν θα το παρατραβάς ούτε θα κάνεις κάτι ακόλαστο, ούτε θα κάνεις κάτι που αποστρέφεται ο Θεός. Αν δεχτείς τον έλεγχο του Θεού και δεχτείς την πειθαρχία Του, θα αποφύγεις να κάνεις πολλά κακά πράγματα. Ως εκ τούτου, δεν θα έχεις αποφύγει το κακό; Αν λες ότι πιστεύεις στον Θεό, αλλά πολλές φορές βρίσκεσαι κατά βάθος σε σύγχυση, χωρίς να γνωρίζεις ούτε πώς λειτουργεί ο Θεός για να σώσει τον άνθρωπο ούτε πώς οφείλει ο άνθρωπος να επιδιώκει την αλήθεια, ούτε αν αγαπάς την αλήθεια, ούτε ποια γεγονότα πρέπει να αποτελούν αφορμή για την προσευχή σου στον Θεό· αν βρίσκεσαι κάθε μέρα σε σύγχυση, χωρίς σοβαρότητα στα πάντα, τηρώντας απλώς τους κανόνες· αν η καρδιά σου δεν είναι σε θέση να είναι γαλήνια ενώπιον του Θεού και δεν προσεύχεσαι ούτε αναζητάς την αλήθεια κάθε φορά που σου συμβαίνει κάτι· αν ενεργείς συχνά σύμφωνα με το δικό σου θέλημα, ζεις σύμφωνα με τη σατανική σου διάθεση και αποκαλύπτεις την αλαζονική σου διάθεση· και αν δεν δέχεσαι τον έλεγχο ή την πειθαρχία του Θεού και δεν υποτάσσεσαι, τότε βαθιά μέσα σου θα ζεις πάντα ενώπιον του Σατανά και θα ελέγχεσαι από τον Σατανά και από τη διεφθαρμένη σου διάθεση. Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν τον παραμικρό φόβο Θεού. Είναι απλώς ανίκανοι να αποφύγουν το κακό, και ακόμη και αν δεν κάνουν κακά πράγματα, οτιδήποτε σκέφτονται εξακολουθεί να είναι κακό, και μάλιστα αφενός δεν συνδέεται με την αλήθεια, αφετέρου είναι αντίθετο προς αυτήν. Μήπως, λοιπόν, αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν ουσιαστικά καμία σχέση με τον Θεό; Παρόλο που εξουσιάζονται από Αυτόν, η καρδιά τους δεν έχει έρθει ποτέ ενώπιον Του ούτε έχουν προσευχηθεί ποτέ πραγματικά σ’ Αυτόν· δεν έχουν συμπεριφερθεί ποτέ στον Θεό ως Θεό, δεν Του έχουν συμπεριφερθεί ποτέ ως τον Δημιουργό που τους εξουσιάζει, δεν έχουν αναγνωρίσει ποτέ ότι Αυτός είναι ο Θεός και ο Κύριός τους, και δεν έχουν σκεφτεί ποτέ να Τον λατρέψουν στα σοβαρά. Αυτοί οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει να έχεις φόβο Θεού, και νομίζουν ότι είναι δικαίωμά τους να διαπράττουν το κακό. Λένε μέσα τους: «Θα κάνω ό,τι θέλω. Θα φροντίσω εγώ για τις δικές μου υποθέσεις, δεν εξαρτάται από κανέναν άλλον!» Αντιμετωπίζουν την πίστη στον Θεό ως ένα είδος μάντρα, μια μορφή τελετής. Αυτό δεν τους καθιστά άπιστους; Είναι άπιστοι! Στο μυαλό του Θεού, όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι κακούργοι. Όλη την ημέρα, οτιδήποτε σκέφτονται είναι κακό. Είναι οι έκφυλοι του οίκου του Θεού, και Εκείνος δεν αναγνωρίζει τέτοιους ανθρώπους ως μέλη του οίκου Του. Τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί που βρίσκονται στον οίκο του Θεού; Είναι άνθρωποι που σέβονται τον Θεό και αποφεύγουν το κακό, άνθρωποι που υποτάσσονται στο έργο του Θεού. Εκείνοι που απλώς πιστεύουν στο όνομα του Θεού, που δεν Τον αποδέχονται ως Κύριο και Θεό τους —αποτελούν αυτοί μέρος του οίκου του Θεού; Εκείνοι που δεν αποδέχονται τον Θεό ως τον Δημιουργό τους, που δεν αποδέχονται το γεγονός ότι Αυτός είναι η αλήθεια —ανήκουν αυτοί στον Θεό; Φυσικά και όχι. Μόνο όσοι αποδέχονται την αλήθεια ανήκουν στον Θεό· μόνο όσοι συμπεριφέρονται στον Θεό ως Θεό ανήκουν σ’ Αυτόν. Όσον αφορά τους ανθρώπους που είναι σε θέση να γνωρίζουν ότι ο Θεός είναι η αλήθεια, που είναι σε θέση να Τον αποδέχονται ως Κύριό τους και που βλέπουν ότι Αυτός είναι ο Κυβερνήτης των πάντων, πώς εκφράζονται αυτοί οι άνθρωποι; Τι κατάσταση έχουν στην καρδιά τους; Πώς ασκούνται όταν τους συμβαίνουν πράγματα; (Αναζητούν την αλήθεια στα πάντα.) Αυτή είναι μια πτυχή. Τι άλλο; (Υποτάσσονται σε όλα τα περιβάλλοντα, τους ανθρώπους, τα ζητήματα και τα πράγματα που ορίζει ο Θεός, είναι σε θέση να μάθουν από αυτά και να κερδίσουν την αλήθεια). (Δεν τολμούν να κάνουν τίποτα που αντιτίθεται στον Θεό ή Τον προσβάλλει.) Και αυτοί, επίσης, αποτελούν τρόπους με τους οποίους εκφράζονται. Το κυριότερο είναι ότι όταν τους συμβαίνει κάτι, είτε κατανοούν την αλήθεια είτε όχι, είτε μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια είτε όχι, έχουν πρώτα απ’ όλα τον τρόμο του Θεού· δεν ενεργούν απερίσκεπτα σύμφωνα με τη δική τους θέληση, είναι σε θέση να έχουν φόβο Θεού και να μην Τον προσβάλλουν. Οι άλλοι βλέπουν ότι δεν μιλούν απερίσκεπτα, ότι οι ενέργειές τους είναι ήρεμες και όχι ορμητικές ή ακόλαστες, ότι έχουν βαθιά γαλήνη, ότι είναι ικανοί να περιμένουν, ότι επικοινωνούν με τον Θεό στην καρδιά τους και Τον αναζητούν, ότι έχουν καρδιά που υποτάσσεται στον Θεό και ότι έχουν μέσα τους φόβο Θεού. Οι άνθρωποι που βιώνουν αυτά τα πράγματα μπορούν να συνδέουν και να συσχετίζουν οτιδήποτε τους συμβαίνει με τα λόγια του Θεού, και η σχέση τους μαζί Του είναι κανονική. Κάποιοι άνθρωποι —αυτοί που δεν έχουν τον Θεό στην καρδιά τους— είναι ανίκανοι να βιώσουν αυτές τις πραγματικότητες, και είναι βέβαιο ότι οι διαθέσεις τους θα είναι αλαζονικές, ακόλαστες και ανεξέλεγκτες. Περνούν όλη την ημέρα γελώντας και αστειευόμενοι, δεν αφιερώνουν την καρδιά τους στην εκτέλεση των καθηκόντων τους, λένε και κάνουν ό,τι τους κατέβει στο μυαλό, δείχνουν τα δόντια και τα νύχια τους, και είναι απερίσκεπτοι και ορμητικοί σε ό,τι κάνουν. Φαίνεται με την πρώτη ματιά ότι μοιάζουν με άπιστους. Είναι κάποιος με αυτού του είδους τις εκφάνσεις και τη συμπεριφορά άτομο που ζει ενώπιον του Θεού; Πιστεύει ειλικρινά στον Θεό; Βρίσκεται ο Θεός μέσα στην καρδιά του; Είναι απολύτως βέβαιο ότι δεν βρίσκεται. Τέτοιους ανθρώπους ο Θεός τούς καταδικάζει και τους αποστρέφεται.

Σήμερα συναναστρεφόμαστε σχετικά με ένα από τα πιο σημαντικά θέματα. Με τι έχει να κάνει αυτό το θέμα; (Με τη σωτηρία.) Αν οι άνθρωποι επιθυμούν να σωθούν όταν πιστεύουν στον Θεό, το βασικό είναι αν έχουν ή όχι μια καρδιά που έχει φόβο Θεού, αν ο Θεός έχει ή δεν έχει μια θέση στην καρδιά τους, αν είναι ή δεν είναι σε θέση να ζήσουν ενώπιον του Θεού και να διατηρήσουν μια κανονική σχέση με τον Θεό. Το κρίσιμο είναι κατά πόσον οι άνθρωποι είναι σε θέση να κάνουν πράξη την αλήθεια και να επιτύχουν υπακοή στον Θεό. Αυτό είναι το μονοπάτι και αυτές οι προϋποθέσεις για τη σωτηρία. Αν η καρδιά σου δεν είναι ικανή να ζει ενώπιον του Θεού, αν δεν προσεύχεσαι συχνά στον Θεό και δεν έχεις συναναστροφή με τον Θεό, και αν χάσεις την κανονική σχέση με τον Θεό, δεν θα σωθείς ποτέ, γιατί έχεις μπλοκάρει το μονοπάτι προς τη σωτηρία. Αν δεν έχεις καμία σχέση με τον Θεό, έχεις φτάσει στο τέλος της γραμμής. Αν ο Θεός δεν είναι στην καρδιά σου, τότε είναι ανώφελο να ισχυρίζεσαι ότι έχεις πίστη, να πιστεύεις μόνο υποτυπωδώς στον Θεό. Δεν έχει σημασία πόσα λόγια δόγματος μπορείς να πεις, πόσο πολύ έχεις υποφέρει για την πίστη σου στον Θεό ή πόσο χαρισματικός είσαι· αν ο Θεός απουσιάζει από την καρδιά σου και δεν έχεις φόβο Θεού, τότε δεν έχει σημασία πώς πιστεύεις στον Θεό. Ο Θεός θα πει: «Φύγε από κοντά Μου, κακούργε». Θα ταξινομηθείς ως κακούργος. Δεν θα είσαι συνδεδεμένος με τον Θεό· δεν θα είναι ο Κύριος ή ο Θεός σου. Παρόλο που αναγνωρίζεις ότι ο Θεός κυβερνά τα πάντα και αναγνωρίζεις ότι είναι ο Δημιουργός, δεν Τον λατρεύεις και δεν υποτάσσεσαι στην κυριαρχία Του. Ακολουθείς τον Σατανά και τους διαβόλους· μόνο ο Σατανάς και οι διάβολοι είναι ο κύριός σου. Αν, σε όλα τα πράγματα, εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου και ακολουθείς τη θέλησή σου, αν θεωρείς ότι η μοίρα σου είναι στα δικά σου χέρια, τότε αυτό στο οποίο πιστεύεις είναι ο εαυτός σου. Παρόλο που ισχυρίζεσαι ότι πιστεύεις και αναγνωρίζεις τον Θεό, ο Θεός δεν σε αναγνωρίζει. Δεν έχεις καμία σχέση με τον Θεό, και έτσι είσαι προορισμένος να σε απεχθάνεται και να σε απορρίψει, να σε τιμωρήσει και να σε αποκλείσει· ο Θεός δεν σώζει ανθρώπους σαν εσένα. Οι άνθρωποι που πιστεύουν πραγματικά στον Θεό είναι εκείνοι που Τον αποδέχονται ως Σωτήρα, που αποδέχονται ότι είναι η αλήθεια, η οδός και η ζωή. Είναι ικανοί να δαπανήσουν ειλικρινά τον εαυτό τους γι’ Αυτόν και να εκτελέσουν το καθήκον ενός δημιουργημένου όντος· βιώνουν το έργο του Θεού, κάνουν πράξη τα λόγια Του και την αλήθεια, και βαδίζουν στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Είναι άνθρωποι που υπακούν στην κυριαρχία και τις ρυθμίσεις του Θεού, και που ακολουθούν το θέλημά Του. Μόνο όταν οι άνθρωποι έχουν τέτοια πίστη στον Θεό μπορούν να σωθούν· ειδάλλως, θα καταδικαστούν. Είναι αποδεκτό οι άνθρωποι να επιδίδονται σε ευσεβείς πόθους όταν πιστεύουν στον Θεό; Στην πίστη τους στον Θεό, μπορούν οι άνθρωποι να κερδίσουν την αλήθεια όταν προσκολλώνται πάντα στις δικές τους αντιλήψεις και στις ασαφείς, αφηρημένες φαντασιοκοπίες τους; Φυσικά και όχι. Όταν οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό, πρέπει να αποδέχονται την αλήθεια, πρέπει να πιστεύουν σ’ Αυτόν όπως Εκείνος ζητά, πρέπει να υπακούν στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις Του· μόνο τότε μπορούν να επιτύχουν τη σωτηρία. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος εκτός από αυτόν —ό,τι κι αν κάνεις, δεν πρέπει να επιδοθείς σε ευσεβείς πόθους. Η συναναστροφή γι’ αυτό το θέμα είναι πολύ σημαντική για τους ανθρώπους, έτσι δεν είναι; Αυτό αποτελεί αφύπνιση για σας.

Τώρα που έχετε ακούσει αυτά τα μηνύματα, θα πρέπει να καταλάβετε την αλήθεια και να έχετε ξεκαθαρίσει τι συνεπάγεται η σωτηρία. Τι αρέσει στους ανθρώπους, τι επιδιώκουν, τι τους παθιάζει —τίποτα από αυτά δεν είναι σημαντικό. Το πιο σημαντικό είναι η αποδοχή της αλήθειας. Σε τελική ανάλυση, το να είσαι σε θέση να αποκτήσεις την αλήθεια είναι το πιο σημαντικό, και αυτό που μπορεί να σου επιτρέψει να επιτύχεις τον φόβο του Θεού και την αποφυγή του κακού είναι το σωστό μονοπάτι. Αν πιστεύεις στον Θεό εδώ και αρκετά χρόνια και ανέκαθεν εστίαζες στην επιδίωξη πραγμάτων που δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια, τότε η πίστη σου δεν έχει καμία σχέση με την αλήθεια και καμία σχέση με τον Θεό. Μπορεί να ισχυρίζεσαι ότι πιστεύεις στον Θεό και Τον αναγνωρίζεις, αλλά ο Θεός δεν είναι ο Κύριός σου, δεν είναι ο Θεός σου, δεν αποδέχεσαι ότι ο Θεός ελέγχει τη μοίρα σου, δεν υποτάσσεσαι σε όλα όσα κανονίζει ο Θεός για σένα, δεν αναγνωρίζεις το γεγονός ότι ο Θεός είναι η αλήθεια —οπότε οι ελπίδες σου για σωτηρία έχουν διαλυθεί· αν δεν μπορείς να βαδίσεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, βαδίζεις στο μονοπάτι της καταστροφής. Αν όλα αυτά που επιδιώκεις, στα οποία εστιάζεις, για τα οποία προσεύχεσαι και για τα οποία απευθύνεις έκκληση βασίζονται στα λόγια του Θεού και σε αυτά που ζητά ο Θεός, και αν έχεις όλο και περισσότερο την αίσθηση ότι υπακούς στον Δημιουργό και λατρεύεις τον Δημιουργό, και νιώθεις ότι ο Θεός είναι ο Κύριός σου, ο Θεός σου, αν χαίρεσαι όλο και περισσότερο να υπακούς σε όλα όσα ενορχηστρώνει και κανονίζει ο Θεός για σένα, και η σχέση σου με τον Θεό γίνεται όλο και πιο στενή και όλο και πιο φυσιολογική, και αν η αγάπη σου για τον Θεό είναι όλο και πιο αγνή και αληθινή, τότε τα παράπονα και οι παρανοήσεις σου για τον Θεό και οι υπερβολικές επιθυμίες σου προς τον Θεό θα γίνονται όλο και λιγότερες, και θα έχεις επιτύχει πλήρως τον φόβο Θεού και την αποφυγή του κακού, πράγμα που σημαίνει ότι θα έχεις ήδη πατήσει το πόδι σου στο μονοπάτι της σωτηρίας. Παρόλο που το βάδισμα στο μονοπάτι της σωτηρίας συνοδεύεται από την πειθαρχία, το κλάδεμα, την αντιμετώπιση, την κρίση και την παίδευση του Θεού, και αυτά σου προκαλούν πολύ πόνο, είναι η αγάπη του Θεού που έρχεται πάνω σου. Αν, όταν πιστεύεις στον Θεό, επιδιώκεις μόνο να είσαι ευλογημένος, και επιδιώκεις μόνο τη θέση, το κύρος και το κέρδος, και ποτέ δεν πειθαρχείσαι, ούτε κλαδεύεσαι και αντιμετωπίζεσαι, ούτε κρίνεσαι και παιδεύεσαι, τότε, παρόλο που μπορεί να έχεις μια εύκολη ζωή, η καρδιά σου θα απομακρύνεται όλο και περισσότερο από τον Θεό, θα χάσεις την κανονική σχέση με τον Θεό και θα είσαι επίσης απρόθυμος να δεχτείς την εξονυχιστική εξέταση του Θεού· θα θέλεις να είσαι αφεντικό του εαυτού σου —και όλα αυτά αποδεικνύουν ότι το μονοπάτι στο οποίο βαδίζεις δεν είναι το σωστό μονοπάτι. Αν έχεις βιώσει το έργο του Θεού για λίγο καιρό και έχεις μια αυξανόμενη αίσθηση του πόσο βαθιά διεφθαρμένη είναι η ανθρωπότητα και τόσο επιρρεπής στο να αντιστέκεται στον Θεό, και αν ανησυχείς ότι μπορεί να έρθει η μέρα που θα κάνεις κάτι που αντιστέκεται στον Θεό, και φοβάσαι ότι είναι πιθανό να προσβάλεις τον Θεό και να σε εγκαταλείψει, και έτσι αισθάνεσαι ότι τίποτα δεν είναι πιο τρομακτικό από το να αντιστέκεσαι στον Θεό, τότε θα έχεις μια καρδιά που έχει φόβο Θεού. Θα νιώθεις ότι όταν οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό, δεν πρέπει να απομακρύνονται από τον Θεό· αν απομακρυνθούν από τον Θεό, αν απομακρυνθούν από την πειθαρχία του Θεού και από την κρίση και την παίδευση του Θεού, τότε αυτό ισοδυναμεί με το να χάσουν την προστασία και τη φροντίδα του Θεού, με το να χάσουν τις ευλογίες του Θεού, και όλα τελειώνουν για τους ανθρώπους· μπορούν μόνο να εκφυλίζονται όλο και πιο πολύ, θα μοιάζουν με τους ανθρώπους της θρησκείας και θα εξακολουθούν να είναι ικανοί να αντιταχθούν στον Θεό ενώ πιστεύουν στον Θεό —και σ’ αυτό, θα έχουν γίνει αντίχριστοι. Αν μπορείς να το συνειδητοποιήσεις αυτό, τότε θα προσευχηθείς στον Θεό: «Ω, Θεέ μου! Σε παρακαλώ, κρίνε με και παίδευσέ με. Σε ό,τι κάνω, Σε ικετεύω να με παρακολουθείς. Αν κάνω κάτι που παραβιάζει την αλήθεια και παραβιάζει το θέλημά Σου, ας με κρίνεις αυστηρά και ας με παιδεύσεις —δεν μπορώ χωρίς την κρίση και την παίδευσή Σου». Αυτό είναι το σωστό μονοπάτι στο οποίο πρέπει να βαδίζουν οι άνθρωποι κατά την πίστη τους στον Θεό. Έτσι, υπολογίστε σύμφωνα με αυτό το πρότυπο: Τολμάτε να πείτε ότι έχετε πατήσει το πόδι σας στο μονοπάτι της σωτηρίας; Δεν τολμάτε, επειδή δεν έχετε γίνει ακόμη ένας από εκείνους που επιδιώκουν την αλήθεια, σε πολλά πράγματα, δεν αναζητάτε την αλήθεια και δεν είστε σε θέση να δεχτείτε και να υποταχθείτε στην αντιμετώπιση και στο κλάδεμα —πράγμα που αποδεικνύει ότι απέχετε πολύ από το να βαδίσετε στο μονοπάτι της σωτηρίας. Μήπως είναι εύκολο να πατήσεις το πόδι σου στο μονοπάτι της σωτηρίας αν δεν είσαι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια; Καθόλου εύκολο δεν είναι. Αν οι άνθρωποι δεν έχουν βιώσει την κρίση και την παίδευση του Θεού, αν δεν έχουν βιώσει την πειθαρχία, τη συμμόρφωση, την αντιμετώπιση και το κλάδεμα του Θεού, τότε δεν είναι εύκολο να επιδιώκουν την αλήθεια και, ως εκ τούτου, είναι πολύ δύσκολο να πατήσουν το πόδι τους στο μονοπάτι της σωτηρίας. Αν, μετά το άκουσμα αυτού του μηνύματος, γνωρίζεις ότι είναι η αλήθεια, μα δεν έχεις ακόμη πατήσει το πόδι σου στο μονοπάτι της αναζήτησης της αλήθειας και της επίτευξης της σωτηρίας, και δεν το βλέπεις αυτό ως κάτι σοβαρό, θεωρώντας ότι αργά ή γρήγορα θα έρθει η ημέρα που θα το κάνεις να τελειώνεις —χωρίς βιασύνη— τότε τι είδους άποψη είναι αυτή; Όταν έχεις μια τέτοια άποψη, έχεις πρόβλημα και θα δυσκολευτείς να πατήσεις το πόδι σου στο μονοπάτι της σωτηρίας. Ποια αποφασιστικότητα θα πρέπει, λοιπόν, να έχεις, για να μπορέσεις να πατήσεις το πόδι σου σ’ αυτό το μονοπάτι; Θα πρέπει να πεις: «Αυτή τη στιγμή δεν έχω πατήσει ακόμα το πόδι μου στο μονοπάτι της σωτηρίας —αυτό είναι πολύ επικίνδυνο! Ο Θεός λέει ότι οι άνθρωποι πρέπει ανά πάσα στιγμή να ζουν ενώπιόν Του και να προσεύχονται περισσότερο, και ότι η καρδιά τους πρέπει να είναι γαλήνια και όχι παρορμητική —οπότε θα πρέπει να αρχίσω να τα κάνω όλα αυτά πράξη τώρα αμέσως». Το να ασκείται κανείς κατ’ αυτόν τον τρόπο σημαίνει ότι μπαίνει στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό· είναι τόσο απλό. Τι είδους άνθρωποι είναι εκείνοι που ακούνε τα λόγια του Θεού και στη συνέχεια πηγαίνουν και τα κάνουν πράξη; Είναι καλοί άνθρωποι; Είναι —είναι άνθρωποι που αγαπούν την αλήθεια. Τι είδους άνθρωποι είναι αν, αφού ακούσουν τα λόγια του Θεού, παραμένουν απαθείς, αδιάφοροι, ανυποχώρητοι —αν αντιμετωπίζουν τα λόγια του Θεού ελαφρά τη καρδία και κλείνουν σε αυτά τα αυτιά και τα μάτια; Δεν είναι μπερδεμένοι; Οι άνθρωποι πάντα ψάχνουν για παρακάμψεις προς τη σωτηρία όταν πιστεύουν στον Θεό. Σας λέω ότι δεν υπάρχουν, και στη συνέχεια σας λέω γι’ αυτό το απλό μονοπάτι, αλλά αφού το ακούσετε δεν το κάνετε πράξη —πράγμα που δείχνει ότι δεν καταλαβαίνετε κάτι καλό όταν το ακούτε. Είναι δυνατόν να σωθούν τέτοιοι άνθρωποι; Ακόμα κι αν υπάρχει κάποια ελπίδα γι’ αυτούς, δεν είναι μεγάλη· η σωτηρία θα είναι πολύ δύσκολη. Μπορεί να έρθει μια μέρα που θα ξυπνήσουν από τον ύπνο τους, που θα σκεφτούν μέσα τους: «Δεν είμαι πια νέος και δεν μεριμνούσα για τα δέοντα καθήκοντά μου ενώ πίστευα στον Θεό όλα αυτά τα χρόνια. Ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους να ζουν πάντοτε ενώπιόν Του και εγώ δεν έχω ζήσει ενώπιον του Θεού. Πρέπει να βιαστώ και να προσευχηθώ». Αν έρθουν στα συγκαλά τους μέσα τους και αρχίσουν να μεριμνούν για τα δέοντα καθήκοντά τους, τότε δεν είναι πολύ αργά. Αλλά μην το αφήσετε για πολύ αργά· αν περιμένετε μέχρι να φτάσετε τα εβδομήντα ή τα ογδόντα, και το σώμα σας έχει καταρρεύσει και δεν έχετε πλέον καθόλου ενέργεια, δεν θα είναι πολύ αργά για να επιδιώξετε την αλήθεια; Αν ξοδέψετε τα καλύτερα χρόνια της ζωής σας σε ανούσια πράγματα και καταλήξετε να αναβάλετε ή χάσετε την επιδίωξη της αλήθειας, που είναι το πιο σημαντικό πράγμα απ’ όλα, δεν είναι αυτό εξαιρετικά ανόητο; Υπάρχει κάτι πιο ανόητο; Πολλοί άνθρωποι γνωρίζουν πολύ καλά την αληθινή οδό και παρόλα αυτά περιμένουν μέχρι το μέλλον για να την αποδεχτούν και να την επιδιώξουν —όλοι τους είναι ανόητοι. Δεν γνωρίζουν ότι η επιδίωξη της αλήθειας απαιτεί δεκαετίες προσπάθειας προτού μπορέσουν να κερδίσουν τη ζωή. Θα είναι πολύ αργά για να μετανιώσουν αν σπαταλήσουν τον καλύτερο χρόνο για να σωθούν!

Αυτήν τη στιγμή, ποιο είναι το πιο επείγον θέμα που πρέπει να κάνετε πράξη; Είναι ότι όταν σας συμβαίνουν πράγματα, θα πρέπει να σπεύδετε να αναζητήσετε την αλήθεια, να φέρνετε γαλήνη στην καρδιά σας ενώπιον του Θεού, να προσεύχεστε στον Θεό και να διαβάζετε τα λόγια Του με υποτακτική καρδιά. Με αυτόν τον τρόπο, θα μπορέσετε να εδραιώσετε μια κανονική σχέση με τον Θεό. Αν πιστεύεις στον Θεό, αλλά δεν έχεις καμία σχέση μαζί Του, αν εξακολουθείς να πιστεύεις σε έναν αόριστο Θεό, αν δεν έχεις μια κανονική σχέση με τον πρακτικό Θεό, τότε μπορεί ο Θεός να αναγνωρίσει ότι πιστεύεις σ’ Αυτόν; Αν ο Θεός δεν σε αναγνωρίσει, τότε δεν έχεις πρόβλημα; Στην καρδιά σου, πρέπει να έχεις ξεκαθαρίσει τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να επιδιώκεις προκειμένου ο Θεός να σε αναγνωρίσει ως μέλος του οίκου Του, ως έναν από τους ακολούθους Του. Μην είσαι αδιάλλακτος ή επαναστατικός, και να μην απομακρυνθείς σε καμία περίπτωση από τον Θεό· πρέπει να προσέλθεις ενώπιον του Θεού και να Τον αποδεχτείς ως Κύριό σου. Τι πρέπει λοιπόν να κάνεις στη συνέχεια; Σπεύσε να φας και να πιεις τα λόγια του Θεού, να αποδεχτείς όλη την αλήθεια που έχει εκφράσει, να την κάνεις πράξη και να τη βιώσεις, και να εισέλθεις στην πραγματικότητα —αυτό είναι το πιο σημαντικό κομμάτι. Αν θεωρείτε ότι αυτά τα λόγια που έχω συναναστραφεί είναι σημαντικά, αν μπορείτε να εφαρμόσετε αυτά τα λόγια στη ζωή σας, να τα κάνετε οδηγό στη ζωή σας και να τα κάνετε την πραγματικότητα που ζείτε, τότε θα έχετε κερδίσει κάτι, και δεν θα έχω συναναστραφεί μάταια σήμερα. Το κλειδί για να πιστέψεις στον Θεό είναι ότι πρέπει να έχεις τον Θεό στην καρδιά σου, να είσαι σε θέση να ενεργείς με βάση τα λόγια του Θεού, να εξυψώνεις στην καρδιά σου τον Θεό ως μέγα και να υποτάσσεσαι στον Θεό· πρέπει να θέτεις όλα όσα κάνεις ενώπιον του Θεού και να βεβαιώνεσαι ότι έχουν σχέση με τον Θεό· αυτό σημαίνει ότι για να πιστέψεις στον Θεό, πρέπει να έχεις την ομοιότητα ενός ατόμου που πιστεύει στον Θεό. Πρέπει να έχεις την πραγματικότητα της πίστης στον Θεό. Αφού ακούσεις ένα κήρυγμα, καταλαβαίνεις ποιο είναι το θέλημα του Θεού, και είσαι σε θέση να ασκηθείς και να εισέλθεις σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού. Μετά από λίγο καιρό, βλέπω ότι οι άνθρωποι έχουν αλλάξει, ότι τα λόγια Μου τους έχουν ωφελήσει, έχουν αλλάξει την κατάστασή τους και έχουν αλλάξει την κατεύθυνση προς την οποία βαδίζουν. Όταν οι άνθρωποι αλλάζουν πραγματικά, νιώθω ότι δεν έχω μιλήσει μάταια. Όταν σας βλέπω να εντάσσετε αυτά τα λόγια στην καρδιά σας, χωρίς να τα αντιμετωπίζετε ως βουητό στ’ αυτιά σας, τότε χαίρομαι πολύ που σας βλέπω. Αν δεν ακούτε, όσα λόγια κι αν σας πω, αν δεν τα παίρνετε στα σοβαρά, αν κάνετε ό,τι θέλετε και ενεργείτε όπως θέλετε, τότε όταν σας κοιτάζω, πονάω· αρχίζω να αισθάνομαι απέχθεια για σας, και είναι μάταιο να λέτε όμορφα λόγια ή να κάνετε τον εαυτό σας να φαίνεται καλύτερος εξωτερικά. Κάτι τέτοιο θα ήταν υποκρισία εκ μέρους σας, και Μου είναι δυσάρεστο να το βλέπω. Άρα, είναι πολύ σημαντικό οι άνθρωποι να κάνουν πράξη την αλήθεια, και το να εισέλθουν στην πραγματικότητα της αλήθειας είναι ακόμη πιο σημαντικό. Οι άνθρωποι που έχουν την πραγματικότητα της αλήθειας καταλήγουν φυσικά να έχουν φόβο Θεού· όσοι έχουν φόβο Θεού είναι φυσικά ικανοί να βαδίσουν στο μονοπάτι της σωτηρίας.

05 Φεβρουαρίου 2017