Στη διεφθαρμένη διάθεση των ανθρώπων, στην ανθρώπινη φύση του καθενός, υπάρχει ένα κοινό πρόβλημα που είναι πολύ σοβαρό. Αυτό το κοινό πρόβλημα είναι το πιο αδύναμο, το πιο μοιραίο μέρος της ανθρώπινης φύσης κάποιου, ενώ όσον αφορά τη φύση-ουσία του, είναι το πιο δύσκολο πράγμα που μπορεί να ξεθάψει ή να αλλάξει. Ποιο είναι αυτό το πρόβλημα; Ότι οι άνθρωποι θέλουν συνέχεια να είναι εξαιρετικοί, να είναι υπεράνθρωποι, τέλειοι. Οι ίδιοι οι άνθρωποι είναι δημιουργήματα. Μπορούν τα δημιουργήματα να φτάσουν στην παντοδυναμία; Μπορούν να επιτύχουν τελείωση και τελειότητα; Μπορούν να επιτύχουν επιδεξιότητα σε όλα, να φτάσουν να κατανοούν τα πάντα, να διαβλέπουν τα πάντα και να είναι ικανοί για τα πάντα; Όχι, δεν μπορούν. Ωστόσο, μέσα στους ανθρώπους υπάρχουν διεφθαρμένες διαθέσεις και μια μοιραία αδυναμία. Αμέσως μόλις διδαχθούν μια δεξιότητα ή ένα επάγγελμα, οι άνθρωποι αισθάνονται ικανοί, ότι είναι άνθρωποι με θέση και αξία, και ότι είναι επαγγελματίες. Ανεξάρτητα από το πόσο συνηθισμένοι είναι, όλοι τους θέλουν να προωθήσουν τον εαυτό τους ως ένα διάσημο ή εξαιρετικό άτομο, να γίνουν κάποια μικρή διασημότητα και να κάνουν τους άλλους να πιστεύουν ότι είναι τέλειοι, άψογοι και αψεγάδιαστοι· στα μάτια των άλλων, θέλουν να γίνουν διάσημοι, ισχυροί, ή κάποια μεγάλη προσωπικότητα, να γίνουν πανίσχυροι, ικανοί για οτιδήποτε και σε θέση να επιτύχουν τα πάντα. Νιώθουν πως αν ζητούσαν τη βοήθεια των άλλων, θα έδειχναν ανίκανοι, αδύναμοι και κατώτεροι, και οι άλλοι θα τους περιφρονούσαν. Γι’ αυτόν τον λόγο, θέλουν πάντα να προσποιούνται. Μερικοί άνθρωποι, όταν τους ζητάς να κάνουν κάτι, λένε ότι ξέρουν πώς να το κάνουν, ενώ στην πραγματικότητα δεν ξέρουν. Στη συνέχεια, το ψάχνουν κρυφά και προσπαθούν να μάθουν πώς να το κάνουν, αφού όμως το μελετήσουν για αρκετές ημέρες, και πάλι δεν καταλαβαίνουν πώς να το κάνουν. Όταν τους ρωτάς πώς τα πηγαίνουν με αυτό, λένε: «Σε λίγο, σε λίγο!» Μέσα τους, όμως, σκέφτονται: «Δεν έχω φτάσει ακόμα εκεί, δεν έχω ιδέα, δεν ξέρω τι να κάνω! Δεν πρέπει να αφήσω να βγουν τα άπλυτά μου στη φόρα, πρέπει να συνεχίσω να υποκρίνομαι, δεν μπορώ ν’ αφήσω τους άλλους να δουν τα μειονεκτήματα και την άγνοιά μου, δεν μπορώ να τους επιτρέψω να με περιφρονήσουν!» Τι πρόβλημα είναι αυτό; Είναι σαν μια κόλαση επί γης, όπου προσπαθείς να σώσεις την υπόληψή σου με κάθε κόστος. Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Η αλαζονεία των ανθρώπων αυτών δεν έχει όρια, έχουν χάσει κάθε λογική. Δεν επιθυμούν να είναι σαν όλους τους άλλους, δεν θέλουν να είναι συνηθισμένοι άνθρωποι, κανονικοί άνθρωποι, αλλά υπεράνθρωποι, σπουδαία άτομα, ή επιτυχημένοι. Αυτό είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα! Όσον αφορά τις αδυναμίες, τα ελαττώματα, την άγνοια, την ανοησία και την έλλειψη κατανόησης εντός της κανονικής ανθρώπινης φύσης, τα σκεπάζουν όλα και δεν αφήνουν τους άλλους να τα δουν, και στη συνέχεια συνεχίζουν να υποδύονται. Κάποιοι άνθρωποι αδυνατούν να διακρίνουν το οτιδήποτε, αλλά παρ’ όλα αυτά λένε ότι κατά βάθος καταλαβαίνουν. Όταν, όμως, τους ζητήσεις να εξηγήσουν αυτό που κατάλαβαν, δεν μπορούν να το κάνουν. Μόλις το εξηγήσει κάποιος άλλος, τότε λένε ότι ετοιμαζόντουσαν να πουν το ίδιο πράγμα, αλλά δεν πρόλαβαν να το πουν εγκαίρως. Κάνουν ό,τι μπορούν για να μεταμφιεστούν και προσπαθούν να δείξουν μια καλή εικόνα. Τι λες, τέτοιοι άνθρωποι δεν πετούν στα σύννεφα; Διαρκώς ονειρεύονται, σωστά; Δεν ξέρουν ποιοι είναι ούτε πώς να βιώσουν την κανονική ανθρώπινη φύση. Δεν έχουν ενεργήσει ούτε μια φορά σαν πρακτικά ανθρώπινα όντα. Αν περνάς τις μέρες σου πετώντας στα σύννεφα, χωρίς σχέδιο και σκοπό, χωρίς να ενεργείς σε τίποτα προσγειωμένος, ζώντας πάντα με βάση τη φαντασία σου, τότε αυτό είναι πρόβλημα. Το μονοπάτι στη ζωή που διαλέγεις δεν είναι το σωστό. Αν το πράξεις, τότε, ανεξάρτητα από το ότι πιστεύεις στον Θεό, δεν πρόκειται να κατανοήσεις την αλήθεια ούτε θα είσαι ικανός να την αποκτήσεις. Για να σου μιλήσω ειλικρινά, δεν μπορείς να αποκτήσεις την αλήθεια, διότι ξεκινάς από λάθος αφετηρία. Πρέπει να μάθεις να περπατάς στο έδαφος και να περπατάς σταθερά, κάνοντας ένα βήμα τη φορά. Αν μπορείς να περπατήσεις, περπάτα· μην προσπαθείς να μάθεις να τρέχεις. Αν μπορείς να κάνεις ένα βήμα τη φορά, μην προσπαθείς να κάνεις δύο βήματα τη φορά. Πρέπει να φέρεσαι με τα πόδια σου σταθερά στο έδαφος. Μην προσπαθείς να είσαι υπεράνθρωπος, σπουδαίος ή υψηλόφρων. Επειδή τους ανθρώπους τούς έχει κυριεύσει η σατανική τους διάθεση, έχουν κάποιες φιλοδοξίες και επιθυμίες μέσα τους, οι οποίες είναι κρυμμένες στην καρδιά τους. Δεν θέλουν να ζουν προσγειωμένοι και να πατάνε στο έδαφος· αντίθετα, θέλουν πάντα να πετάνε στον αέρα, να ζουν μέσα στα σύννεφα και στην ομίχλη. Δεν είναι ονειροπόληση αυτό; Μπορούν να ζήσουν οι άνθρωποι στον αέρα; Αυτή είναι η σφαίρα επιρροής του Σατανά, δεν είναι μέρος για να ζουν οι άνθρωποι. Ο Θεός δημιούργησε τους ανθρώπους από το χώμα της γης· τους βάζει να ζήσουν στο έδαφος, να έχουν μια κανονική ζωή και να τηρούν κάποιους κανόνες, να έχουν κοινή γνώση για τη συμπεριφορά τους, να μαθαίνουν πώς να ενεργούν, πώς να ζουν και πώς να Τον λατρεύουν. Δεν τους έδωσε φτερά ούτε τους αφήνει να ζουν στον αέρα. Στον αέρα περιφέρονται ο Σατανάς και ένα σωρό κακά πνεύματα, όχι οι άνθρωποι. Αν οι άνθρωποι έχουν συνέχεια τέτοιες φιλοδοξίες, αν θέλουν συνέχεια να γίνουν υπεράνθρωποι, να αλλάξουν και να γίνουν κάτι άλλο, τότε γυρεύουν μπελάδες. Είναι πολύ εύκολο να γεμίσεις εμμονές! Κατ’ αρχάς, αυτή η σκέψη και η ιδέα που έχεις είναι λάθος. Προέρχεται από τον Σατανά, δεν ανταποκρίνεται καθόλου στην πραγματικότητα, δεν συνάδει καθόλου με τις απαιτήσεις του Θεού και υπερβαίνει ολοκληρωτικά τα λόγια Του. Και ποια είναι αυτή η σκέψη; Είναι να θέλεις συνέχεια να απέχεις απ’ τα χυδαία πράγματα, να είσαι εξαιρετικός, να μην υπάρχει κανένας σαν κι εσένα, να είσαι ασύγκριτα υπέροχος, να είσαι απόλυτα επιτυχημένος, να γίνεις διάσημος και σπουδαίος, ένα είδωλο για τους άλλους· αυτούς τους στόχους πρέπει να επιδιώκεις; Όχι βέβαια. Σε όλα τα λόγια του Θεού, δεν υπάρχει τίποτα απολύτως που να λέει στους ανθρώπους να επιδιώξουν να γίνουν υπεράνθρωποι, δυνατοί, διάσημοι ή σπουδαίοι. Τίποτα απ’ όσα φαντάζονται οι άνθρωποι δεν είναι αληθινό· δεν υπάρχει τίποτα απ’ όλα αυτά. Αν επιδιώκεις αυτά τα πράγματα, τότε σκάβεις τον ίδιο σου τον λάκκο. Όσο περισσότερο τα επιδιώκεις, τόσο πιο γρήγορα πεθαίνεις. Αυτός ο δρόμος οδηγεί στην καταστροφή.

Μετά από τόσα λόγια που έχει πει ο Θεός, ξέρετε ποιες είναι οι απαιτήσεις Του για το πώς να συμπεριφέρονται οι άνθρωποι; (Θέλει η διαγωγή τους να είναι ευσυνείδητη.) (Θέλει στη διαγωγή και τις ενέργειές τους να είναι προσγειωμένοι, επιμελείς και να μην τραβούν την προσοχή.) Είναι απλά αυτά τα λίγα λόγια, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να τα πετύχουν· μόνο οι ειλικρινείς μπορούν να το κάνουν αυτό. Στην πραγματικότητα, όπως κι αν το εκφράσετε, με λίγα λόγια, ο Θεός απαιτεί απ’ τους ανθρώπους να είναι ειλικρινείς. Μόνο όσοι είναι ειλικρινείς μπορούν να έχουν μια ευσυνείδητη διαγωγή, να είναι προσγειωμένοι στις πράξεις τους, να μην τραβούν την προσοχή και να είναι επιμελείς· επομένως, είναι σωστό να είσαι ειλικρινής και ο Θεός συμπαθεί τους ειλικρινείς ανθρώπους. Τους δόλιους τους απεχθάνεται. Όσοι δεν έχουν ευσυνείδητη διαγωγή, όσοι δεν είναι προσγειωμένοι στις πράξεις τους είναι δόλιοι. Το καταλαβαίνετε έτσι που το λέω; Πείτε Μου, λοιπόν, ξανά, ποιες άλλες απαιτήσεις έχει ο Θεός από τους ανθρώπους εκτός από το να είναι ειλικρινείς; (Πρέπει να είναι ταπεινοί.) «Ταπεινοί» λέτε· είναι, όμως, λογικό να περιγράψετε τους ανθρώπους με αυτήν τη λέξη; (Είναι παράλογο.) Γιατί είναι παράλογο; Η ανθρωπότητα, λόγω της διαφθοράς της απ’ τον Σατανά, δεν είχε αρχικά καμία θέση· στην αρχή, ήταν κατώτερη από τα σκουλήκια· πόσο πιο ταπεινή θα μπορούσε να είναι, λοιπόν; Τι θα γίνονταν οι άνθρωποι αν υποβίβαζαν ακόμα περισσότερο τον εαυτό τους; Δεν θα γίνονταν διάβολοι ή θηρία; Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον Θεό, και όλοι αυτοί που δημιούργησε ο Θεός έχουν ανθρώπινα ένστικτα. Όλοι οι άνθρωποι μπορούν να καταφέρουν όσα οφείλουν να έχουν· όλα αυτά συγκαταλέγονται στις κανονικές συμπεριφορές και αποκαλύψεις. Ας μιλήσουμε πρώτα για κάποια απ’ τα συναισθήματα των ανθρώπων, και συγκεκριμένα για την ευτυχία, τον θυμό, τη θλίψη και τη χαρά. Όταν κάποιος είναι θλιμμένος ή λυπημένος, η πιο συνηθισμένη εκδήλωση είναι να κλάψει. Το κλάμα είναι μια φυσική αποκάλυψη της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Όταν είσαι θλιμμένος ή όταν πονάς, μπορείς να κλάψεις, να αφήσεις τα δάκρυά σου να τρέξουν ελεύθερα. Μην προσποιείσαι. Κάποιοι λένε: «Εγώ δεν κλαίω, είμαι δυνατός άντρας. Οι άνδρες δεν δακρύζουν εύκολα!» Άλλοι λένε: «Αν και είμαι γυναίκα, έχω αποφασιστικότητα. Πρέπει να δείξω δυνατή σαν άντρας. Θα γίνω ηρωίδα, δεν θα είμαι μια αδύναμη γυναικούλα». Είναι σωστό αυτό το σκεπτικό; Τι ανθρώπινη φύση είναι αυτή; Είναι προσποίηση και δεν είναι αλήθεια. Αυτά που προσποιούνται αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι αποκάλυψη της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Αντίθετα, είναι μια ψεύτικη εντύπωση που δίνουν στους άλλους, με την οποία διαστρεβλώνουν εντελώς την κανονική ανθρώπινη φύση. Έτσι, όταν οι άνθρωποι στενοχωριούνται ή ανησυχούν για κάτι, όταν αναστενάζουν ή έχουν σχετικά σοβαρή έκφραση, ή όταν δεν έχουν όρεξη να φάνε, όλα αυτά τα πράγματα αποτελούν αποκαλύψεις της κανονικής ανθρώπινης φύσης και κανείς δεν μπορεί να τις κρύψει. Όταν σε κάποιον συμβαίνει κάτι καλό, εκείνος χαμογελάει, και είναι κι αυτό μια κανονική αποκάλυψη. Κάποιοι δεν τολμάνε να γελάσουν δυνατά όταν χαίρονται. Καλύπτουν πάντα το στόμα τους για να κρύψουν το χαμόγελό τους, από φόβο μήπως οι άλλοι γελάσουν μαζί τους. Είναι φυσιολογικό αυτό; (Όχι, δεν είναι φυσιολογικό.) Προσποίηση είναι κι αυτό. Νομίζουν ότι οι γυναίκες δεν είναι σωστό να γελάνε δημόσια μπροστά σε πολύ κόσμο, και κυρίως ότι δεν μπορούν να δείξουν τα δόντια τους. Αν το κάνουν, οι άλλοι θα τις υποτιμήσουν ή θα τις περιφρονήσουν, γι’ αυτό και πρέπει να είναι συγκρατημένες και να μη δείχνουν επιπολαιότητα. Για όλα αυτά φταίει η εκπαίδευση της παραδοσιακής κινεζικής κουλτούρας. Αν κάποιος δεν βιώνει με κανονικό τρόπο την ευτυχία, τον θυμό, τη θλίψη και τη χαρά, τότε οι άλλοι δεν βλέπουν τις εκδηλώσεις ή τις ανάγκες της κανονικής του ανθρώπινης φύσης. Είναι κανονικός ένας τέτοιος άνθρωπος; (Όχι, δεν είναι.) Δεν υπάρχει κάτι στις σκέψεις του που τον κυριεύει; Ο Σατανάς έχει διαφθείρει βαθιά τους ανθρώπους. Έτσι ακριβώς είναι. Μοιάζουν περισσότερο με τέρατα παρά με ανθρώπους. Αυτήν την όψη έχουν όσοι ζουν υπό την κυριαρχία μιας διαβολικής φύσης. Όλο ψέματα λένε και προσποιούνται υπερβολικά. Γιατί δεν έχουν αλλάξει σχεδόν καθόλου αυτοί που πιστεύουν στον Θεό εδώ και τόσα χρόνια; Πρώτον, ούτε είναι σωστά ενημερωμένοι ούτε έχουν ξεκάθαρη άποψη για το μονοπάτι, τις αρχές, την κατεύθυνση και τους στόχους που πρέπει να έχει ένας κανονικός άνθρωπος· ούτε έχουν ξεκάθαρη άποψη για το ποιο είναι το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Επιπλέον, άνθρωποι σαν κι αυτούς δεν ξέρουν τίποτα. Ακόμα κι αν ζήσουν σαράντα ή πενήντα χρόνια, δεν έχουν ιδέα για το πώς να είναι ειλικρινείς ή για τις απαιτήσεις που πρέπει να ικανοποιήσουν για να βιώσουν την κανονική ανθρώπινη φύση. Όλα αυτά οφείλονται στο ότι η παραδοσιακή κουλτούρα έχει ριζώσει πολύ βαθιά στην καρδιά τους, κι εκείνοι θέλουν πάντα να παριστάνουν τους άγιους, σπουδαίους ανθρώπους που φαντάζονται ότι είναι· αυτό τους κάνει να αντιλαμβάνονται τα πράγματα με τρόπους προκατειλημμένους, γελοίους και παράξενους. Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι ανάμεσά σας; Κάποιοι δεν έχουν ανοίξει ποτέ την καρδιά τους στους άλλους ούτε ξέρουν πώς να μιλήσουν για τις σκέψεις που κρύβουν βαθιά μέσα τους. Φαίνονται σαν να μην έχουν καμία δυσκολία, σαν να μην υπήρξαν ποτέ αρνητικοί ή αδύναμοι, σαν να μη δυσκολεύτηκαν ποτέ στη ζωή-είσοδο. Δεν έχουν ανάγκη να αναζητήσουν τίποτα ούτε να συναναστραφούν με τους άλλους, ούτε χρειάζονται τη συναναστροφή, την παροχή, τη βοήθεια ή τη συνδρομή κανενός. Μοιάζουν λες και καταλαβαίνουν τα πάντα από μόνοι τους και μπορούν να λύσουν τα πάντα. Όταν κάποιος τους ρωτάει αν έχουν αναπτύξει ποτέ αρνητικότητα στο παρελθόν, λένε: «Καμιά φορά δείχνω αρνητικότητα· αλλά τότε απλώς προσεύχομαι στον Θεό, το παίρνω απόφαση και δίνω έναν όρκο. Μετά είμαι μια χαρά». Τι άνθρωπος είναι αυτός; Μπορεί φαινομενικά να μην υπάρχουν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι, αλλά η αλήθεια είναι πως είναι πολλοί αυτοί που έχουν τέτοια κατάσταση. Ακόμα και σήμερα, ένας τέτοιος άνθρωπος δεν ξέρει τι σημαίνει η πίστη στον Θεό. Νομίζει πως πίστη στον Θεό σημαίνει απλώς να Τον αναγνωρίζει κανείς και να είναι καλός άνθρωπος· αν τα κάνει αυτά, μια μέρα «θα γίνει αθάνατος και θα αποκτήσει την οδό», και θα εισέλθει στη βασιλεία των ουρανών· το ίδιο ακριβώς που λένε κι οι Βουδιστές, ότι δηλαδή δεν έχουν ανθρώπινες επιθυμίες και πάθη ή ότι έχουν αγνή καρδιά και ελάχιστες επιθυμίες. Ο άνθρωπος αυτός εργάζεται μεν επιμελώς και καταβάλλει προσπάθεια προς αυτήν την κατεύθυνση, αλλά ισοδυναμεί αυτό με πίστη στον Θεό; Ακόμα και τώρα, δεν ξέρει τι σημαίνει η πίστη στον Θεό ούτε τι θα έπρεπε να επιδιώκει ή τι άνθρωπος θα έπρεπε να είναι. Όσα κηρύγματα κι αν ακούσει για την αλήθεια, δεν αλλάζει ο στόχος της επιδίωξής του ούτε η άποψή του για την πίστη στον Θεό. Και αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα! Αν δεν καταλαβαίνεις καν τι σημαίνει η πίστη στον Θεό, τότε είναι δυνατόν να μπορέσεις να μάθεις ποιος είναι ο Θεός σου; Αν δεν καταλαβαίνεις καν τι σημαίνει η πίστη στον Θεό, μπορείς τότε να επιδιώξεις την αλήθεια; Μπορεί να αγαπήσει την αλήθεια κάποιος που δεν γνωρίζει απολύτως τίποτα για το όραμα της πίστης στον Θεό; Όσοι δεν καταλαβαίνουν το όραμα της πίστης στον Θεό δεν μπορούν να αποκτήσουν την αλήθεια. Τέτοιους ανθρώπους είναι ανώφελο να τους ρωτήσεις αν αγαπούν ή δεν αγαπούν την αλήθεια· δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει η πίστη στον Θεό ή η επιδίωξη της αλήθειας. Δεν τα καταλαβαίνουν αυτά τα πράγματα. Κανένας τους, είτε πιστεύουν στον Θεό για τρία είτε για πέντε χρόνια, είτε για δέκα είτε για οκτώ, δεν καταλαβαίνει την αλήθεια. Το μόνο που ξέρουν είναι ότι πίστη στον Θεό σημαίνει να είναι κανείς καλός άνθρωπος, να κάνει καλά πράγματα, να είναι ευγενικός και φιλάνθρωπος· νομίζουν ότι ένας τέτοιος τρόπος ζωής είναι έντιμος. Δεν είναι πολύ επιφανειακή και ξεπερασμένη αυτή η άποψη; Είναι ασύμβατη και δεν έχει καμία σχέση με τις αλήθειες της πίστης στον Θεό. Δεν κοροϊδεύει τον εαυτό του κάποιος που, αν και πιστεύει στον Θεό εδώ και πολλά χρόνια, συνεχίζει να αντιμετωπίζει το θέμα της πίστης σ’ Αυτόν σύμφωνα με τις απόψεις, τις σκέψεις και τις μεθόδους των απίστων, των βουδιστών και των ταοϊστών, κάποιος που για να βαδίσει στο μονοπάτι της πίστης στον Θεό, στηρίζεται σε παραδοσιακές αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, κάποιος που έχει τη λανθασμένη πεποίθηση ότι η κατανόησή του είναι αγνή, που πιστεύει ότι μόνο με μια τέτοια πίστη στον Θεό μπορεί κανείς να επιδιώξει την αλήθεια;

Ο Κινεζικός λαός έχει το πολιτιστικό υπόβαθρο της παράδοσης του Ταοϊσμού και του Βουδισμού. Με ένα τόσο σπουδαίο παραδοσιακό κοινωνικό υπόβαθρο, οι Κινέζοι δυσκολεύονται πολύ να απαλλάξουν τις σκέψεις τους απ’ αυτά τα πράγματα· έτσι, όταν αναφέρεται η πίστη στον Θεό, τα πρώτα πράγματα που σκέφτονται οι Κινέζοι είναι οι απόψεις του Βουδισμού και του Ταοϊσμού, δηλαδή το να μην τρώνε κρέας και να προσεύχονται στον Βούδα, να μη σκοτώνουν, να δίνουν ελεημοσύνη και να κάνουν καλές πράξεις, να βοηθούν τους άλλους, να μην επιτίθενται και να μη φωνάζουν σε κανέναν, να μη δολοφονούν και να μην κάνουν εμπρησμούς, να είναι καλοί άνθρωποι και ούτω καθεξής. Πόσο καιρός χρειάζεται για ν’ απαλλαγεί κάποιος απ’ αυτά τα πράγματα και να καταλάβει το αληθινό νόημα της πίστης στον Θεό; Ποιες αλήθειες πρέπει να επιδιώξει να κατανοήσει για να αντιστρέψει και να εξαλείψει μια και καλή αυτές τις λανθασμένες σκέψεις και αντιλήψεις; Για να μπει κανείς στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό, αυτό θα το πετύχει μόνο αν καταλάβει πραγματικά τις απαιτήσεις του Θεού και πιστέψει σ’ Αυτόν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές· τότε είναι που ξεκινά επίσημα η ζωή του ως πιστός στον Θεό. Αν κάποιος διατηρεί στην καρδιά του φεουδαρχικές δεισιδαιμονίες ή τις αντιλήψεις, τις φαντασιοκοπίες και τους κανονισμούς της παραδοσιακής θρησκείας, τότε αυτά που διατηρεί στην καρδιά του είναι ακριβώς αυτά που απεχθάνεται και μισεί περισσότερο απ’ όλα ο Θεός. Πρέπει να αναζητήσει την αλήθεια, να διακρίνει αυτά τα πράγματα και στη συνέχεια να τα εγκαταλείψει μια και καλή. Μόνο ένας τέτοιος άνθρωπος αγαπά την αλήθεια και μπορεί να λάβει το έργο του Αγίου Πνεύματος. Είναι σίγουρο αυτό. Αν δεν έχεις την αλήθεια των λόγων του Θεού ως βάση της πίστης σου σ’ Αυτόν, τότε δεν θα μπορέσεις ποτέ να λάβεις τις ευλογίες Του. Μόλις κάποιος έχει μπει στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό, μόλις περάσει αυτό το κατώφλι, τότε συντελείται κάποια αλλαγή στην εσωτερική του κατάσταση. Αρχικά, δεν έχει απατηλές σκέψεις και απόψεις, αλλά πραγματικές. Η κατάσταση, οι σκέψεις και οι ιδέες του δεν είναι κενές, αλλά είναι σύμφωνες με την αλήθεια, εναρμονίζονται πλήρως με τα λόγια του Θεού. Ο στόχος και η κατεύθυνση που επιδιώκει δεν περιορίζονται στο δόγμα ούτε είναι κάτι το ανέφικτο ή το αόρατο· αντίθετα, είναι κάτι θετικό, κάτι που συμφωνεί με τις απαιτήσεις του Θεού και που Εκείνος το εγκρίνει. Όλη η κατάστασή του, οι σκέψεις του και οι ιδέες του είναι πράγματα πρακτικά και αληθινά. Αφού τώρα πιστεύεις στον Θεό, πού είναι οι σκέψεις σου; Αν ακόμα αιωρούνται στον αέρα και δεν έχουν ακριβή κατεύθυνση, αν έχεις ακόμα πολλές σκέψεις που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, και πολλές κενές, δογματικές σκέψεις, αν έχεις ένα σωρό ανθρώπινες ιδέες, αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, τότε συνεχίζεις να ζεις στον αέρα της φαντασίας και δεν έχεις κατέβει στη γη. Κάτι τέτοιο είναι πολύ επικίνδυνο, επειδή αυτά που σκέφτεσαι, οι πράξεις σου και οι στόχοι που επιδιώκεις μέσα σου δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια της πίστης στον Θεό ούτε με τις απαιτήσεις Του. Αυτά τα πράγματα δεν έχουν την παραμικρή επαφή μεταξύ τους. Πάνω σε ποια βάση ενεργείς, λοιπόν; Ενεργείς με βάση τις εμπειρίες του ανθρώπου που έχουν συνοψιστεί, τις ανθρώπινες φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις, καθώς και αυτά που μαθαίνεις από την κοινωνία, την οικογένειά σου και από κάθε λογής περιστάσεις, κι εκείνα που φαντάζεσαι και συνοψίζεις στο μυαλό σου. Για παράδειγμα, όταν σου συμβαίνει κάτι, κάνεις ό,τι νομίζεις εσύ ότι πρέπει να κάνεις, και αυτό το θεωρείς σύμφωνο με την αλήθεια· πιστεύεις ότι αυτό που θεωρείς εσύ σωστό και θετικό είναι η αλήθεια. Κάποια μέρα, όταν βρεθείς σε αδιέξοδο ή όταν σε κλαδέψουν, θα συνειδητοποιήσεις ότι όλες σου οι πράξεις, οι σκέψεις και οι ιδέες αποτελούν ανθρώπινες φαντασιοκοπίες και αντιλήψεις, και ότι είναι εκ διαμέτρου ασύμβατες με τις αλήθεια-αρχές. Δηλαδή, πριν εισέλθει κανείς επίσημα στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό, πολλά απ’ αυτά που κάνει δεν έχουν καμία σχέση με τις αλήθεια-αρχές. Όλα προέρχονται από το μυαλό και τη φαντασία του, ή από τις προτιμήσεις, τον ενθουσιασμό και τη θέλησή του, ή από τις καλές επιθυμίες και τις ελπίδες του, ή ακόμη και απ’ αυτά που ποθεί. Όλα αυτά τα πράγματα είναι η αφετηρία και η πηγή των πράξεων του κάθε ανθρώπου.

Υπάρχει ένα πρότυπο για το τι καταστάσεις πρέπει να έχει κανείς για να εισέλθει στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό· το πρότυπο είναι να έχει μια κανονική κατάσταση καθώς βιώνει τα λόγια του Θεού. Ορισμένοι ζουν ήδη σ’ αυτήν την κατάσταση, ενώ υπάρχουν άλλοι που δεν έχουν εισέλθει ακόμη σ’ αυτήν ή που την έχουν πού και πού, αλλά μετά από λίγο καιρό επιστρέφουν στην παλιά τους κατάσταση. Και ποια είναι η κατάσταση για την οποία μιλώ; Είναι η κατάσταση κατά την οποία κάποιος, μόλις περάσει λίγος καιρός που βασίζεται στον ενθουσιασμό, στις προτιμήσεις, στις αντιλήψεις και στις φαντασιοκοπίες του, συνειδητοποιεί ξαφνικά ότι μια τέτοια πίστη μοιάζει απαράδεκτη, ότι δεν μπορεί να αποκτήσει την αλήθεια και ότι είναι κενό και καθόλου ρεαλιστικό το να έχει μια τέτοια πίστη. Συνειδητοποιεί ότι ανέκαθεν ήταν ένα δημιούργημα, ότι οφείλει να είναι αληθινό δημιούργημα και να κάνει ειλικρινά το καθήκον ενός δημιουργήματος με όλη του την καρδιά και όλη του τη δύναμη. Τότε, αρχίζει να ενεργεί προσγειωμένα και κάνει το καθήκον του με απόλυτη αφοσίωση. Αρχίζει μέσα στις πράξεις του να αναλογίζεται και να αναζητά πώς να ενεργεί σύμφωνα με την αλήθεια, πώς να ικανοποιεί τις προθέσεις του Θεού και πώς να γίνει αποδεκτός από Εκείνον. Οι πράξεις του δεν βασίζονται στις αντιλήψεις, στις φαντασιοκοπίες ή στις προτιμήσεις του. Μόνο τότε έχουν οι άνθρωποι την επιθυμία να ικανοποιήσουν τον Θεό και να ανταποδώσουν την αγάπη Του. Στο σημείο αυτό, αρχίζουν να αναζητούν την αλήθεια και τις προθέσεις του Θεού, αλλά και να ικανοποιούν τις απαιτήσεις Του. Όταν έχεις αυτήν την επιθυμία, όταν έχεις μια κανονική κατάσταση μέσα στην καρδιά σου, τότε από μια άποψη στέκεσαι στη θέση που σου αρμόζει και είσαι αληθινό δημιούργημα. Από μια άλλη άποψη, από την κύρια άποψη, έχεις αποδεχτεί πραγματικά από τα βάθη της καρδιάς σου ότι ο Θεός είναι ο Κύριός σου και ο Θεός σου, έχεις αποδεχτεί όλα Του τα λόγια και έχεις διαπιστώσει ότι όλα τους είναι η αλήθεια. Επιπλέον, μπορείς να κάνεις πράξη και να βιώσεις τα λόγια Του, και τα μετατρέπεις στη ζωή-πραγματικότητά σου· αυτό σου δίνει την ευκαιρία να αποκτήσεις την αλήθεια και ζωή. Όταν αποκτήσεις αυτήν τη θέληση και την επιθυμία, καθώς και αυτήν την ανάγκη, και αποδεχτείς τον λόγο του Θεού και αυτά που απαιτεί από σένα, και όταν έχεις τη θέληση να υποταχθείς σ’ Αυτόν και να Τον ικανοποιήσεις, τότε θα αρχίσει να αλλάζει η κατάσταση της ζωής σου. Από τότε κι έπειτα, θα βαδίζεις στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό.

Για να συνοψίσουμε, αυτά τα λόγια πάνω στα οποία συναναστράφηκα μόλις είναι πολύ απλά· όταν, δηλαδή, κάποιος αρχίσει να αντιλαμβάνεται ότι είναι δημιούργημα, θα αναπτύξει τότε ελπίδες να γίνει ένα αληθινό δημιούργημα, έτσι ώστε να ικανοποιήσει τον Θεό. Την ίδια στιγμή, οι άνθρωποι αυτού του είδους θα αποδεχτούν και τον Θεό ως Κύριο και Θεό τους, και θα θελήσουν να υποταχθούν σε όλες τις απαιτήσεις Του και στην κυριαρχία Του, οπότε θα πάψουν να ενεργούν αλόγιστα, ενώ σε όλες τους τις πράξεις θα αναζητούν τις επιθυμίες του Θεού και τις αλήθεια-αρχές. Θα πάψουν να κάνουν ό,τι θέλουν και δεν θα ενεργούν πια με βάση τα δικά τους σχέδια. Δεν θα βασίζουν τις πράξεις τους στις δικές τους ιδέες, αλλά αντίθετα θα αρχίσουν να έχουν συνέχεια στις σκέψεις τους τον Θεό, και θα έχουν την υποκειμενική επιθυμία να Τον ικανοποιούν σε κάθε πτυχή, να συμμορφώνονται με την αλήθεια και σε όσα κάνουν να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις Του. Όσοι βρίσκονται σε μια τέτοια κατάσταση έχουν σίγουρα αρχίσει να μαθαίνουν να αναζητούν την αλήθεια, να την κάνουν πράξη και να εισέρχονται στην αλήθεια-πραγματικότητα. Εάν βρίσκεσαι σε μια τέτοια κατάσταση και έχεις αυτήν τη θέληση, τότε είναι απόλυτα φυσικό να αρχίσεις να μαθαίνεις πώς να αναζητάς τις προθέσεις του Θεού και πώς να μην ατιμάζεις το όνομά Του, πώς να Τον τιμάς ως μέγα, πώς να έχεις τον φόβο Του και πώς να Τον ικανοποιείς· δεν ικανοποιείς τις δικές σου εγωιστικές επιθυμίες ούτε κάποιον άλλον, αλλά προσπαθείς να ικανοποιήσεις τον Θεό. Όταν κάποιος εισέρχεται σ’ αυτήν την κατάσταση, ζει παρουσία του Θεού και δεν κατευθύνεται πλέον από τη διεφθαρμένη του διάθεση. Όταν εισέρχεσαι σ’ αυτήν την κατάσταση, όλα αυτά που σκέφτεσαι στα πλαίσια των υποκειμενικών σου επιθυμιών είναι θετικά. Ακόμα κι αν αποκαλύψεις καμιά φορά κάποια διεφθαρμένη διάθεση, θα την αντιληφθείς και θα μπορέσεις έτσι να κάνεις αυτοκριτική και να αναζητήσεις την αλήθεια για να απαλλαγείς απ’ αυτήν. Το αποτέλεσμα είναι ότι η διεφθαρμένη σου διάθεση, παρόλο που θα συνεχίσει να υπάρχει, δεν θα μπορεί πια να κατευθύνει καθετί δικό σου και να σε ελέγχει. Αυτήν τη στιγμή, δεν κυριαρχεί μέσα σου η αλήθεια του λόγου του Θεού; Δεν ζεις μέσα στα λόγια Του; Μπορείτε όλοι να αφήσετε την αλήθεια να ασκήσει εξουσία μέσα στην καρδιά σας; Εξαρτάται απ’ το αν έχετε ή όχι τη θέληση να επιδιώξετε την αλήθεια. Αν κάποιος καταλαβαίνει ξεκάθαρα ένα μεγάλο μέρος της αλήθειας, τότε εκείνη είναι φυσικό να εξουσιάζει την καρδιά του. Αν δεν καταλαβαίνει μεγάλο μέρος της αλήθειας ή είναι γεμάτος με τα δηλητήρια του Σατανά, τότε δεν μπορεί η αλήθεια να ασκήσει εξουσία στην καρδιά του. Πολλοί άνθρωποι είναι πρόθυμοι να κάνουν πράξη την αλήθεια, αλλά όταν τους συμβαίνει κάτι, χωρίς να το θέλουν κάνουν επίδειξη, επιδιώκουν τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, δεν έχουν κανέναν περιορισμό ούτε κανέναν έλεγχο και αφήνουν τη διεφθαρμένη τους διάθεση να αποκαλυφθεί όπως θέλει εκείνη. Τι κατάσταση είναι αυτή; Αυτό γίνεται όταν κάποιος καταλαβαίνει πολύ μικρό μέρος της αλήθειας, όταν έχει πολύ μικρό ανάστημα και δεν μπορεί να υπερνικήσει τη σάρκα ή την επιρροή του Σατανά. Είναι πολύ δύσκολο να αφήσουν αυτοί οι άνθρωποι την αλήθεια να ασκήσει εξουσία στην καρδιά τους. Η επιδίωξη της αλήθειας, λοιπόν, δεν είναι κάτι απλό· αν δεν έχει κανείς έστω και λίγα χρόνια εμπειρίας, είναι πολύ δύσκολο να λυθεί το πρόβλημα της διεφθαρμένης διάθεσης. Κάποιοι άνθρωποι, για παράδειγμα, είναι πολύ δόλιοι, δεν λένε ποτέ φωναχτά τις σκέψεις που έχουν μέσα τους και δεν μπορούν να πουν ούτε μία αληθινή κουβέντα. Ό,τι κι αν συζητούν, όσα λόγια κι αν λένε, δεν μιλάνε καθαρά, όλο λένε τα ίδια και τα ίδια και δεν μπορούν να ελέγξουν τον εαυτό τους. Μπροστά στις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και μπροστά στην αηδιαστική, σατανική φύση-ουσία τους, αποκαλύπτουν πόσο ασήμαντοι, αδύναμοι, ανίσχυροι και εντελώς αβοήθητοι είναι· έτσι, πολλές φορές διαπράττουν αμαρτίες, κάνουν λάθη και πέφτουν στην αρνητικότητα. Τι γίνεται εδώ; (Δεν βαδίζουν στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό.) Δεν βαδίζουν στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό, και σε τι οδηγεί κάτι τέτοιο; (Δεν έχουν καταλάβει ακόμα ότι είναι δημιουργήματα, και δεν είναι πρόθυμοι ούτε να υποταχθούν στον Θεό ούτε να Τον ικανοποιήσουν.) Αυτή η συνέπεια προκύπτει απ’ το ότι δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Εφόσον κι εσείς βρίσκεστε σε αυτήν την κατάσταση, θα λέγατε ότι δεν έχετε αρχίσει ακόμα να εισέρχεστε στην αλήθεια-πραγματικότητα; (Ναι.) Κάποιος που δεν έχει εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει αποκτήσει την αλήθεια; (Όχι.) Έχει την αλήθεια στην καρδιά του κάποιος που δεν την έχει αποκτήσει; (Όχι, δεν την έχει.) Αν οι άνθρωποι δεν έχουν την αλήθεια, δεν βασίζουν τότε τις πράξεις τους στις διεφθαρμένες διαθέσεις τους; Τι πρέπει, λοιπόν, να έχει κανείς για να κάνει κάποια θετικά πράγματα όταν εκτελεί το καθήκον του; Δεν πρέπει να καταλαβαίνει την αλήθεια; Αν κάποιος δεν μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια την ώρα που κάνει το καθήκον του, αλλά αντίθετα το μόνο που ξέρει είναι να ενεργεί όπως θέλει εκείνος, τι ιδιότητα είναι αυτή; Δεν είναι απλή δουλειά; Είναι το ίδιο με το να προσλάβει ο Θεός έναν άπιστο για να δουλέψει απλώς γι’ Αυτόν. Εάν δεν επιδιώκεις την αλήθεια και δεν εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα, τότε απλώς δουλεύεις. Νομίζετε ότι ο Θεός θέλει να δει τους ανθρώπους που επιθυμεί να σώσει να δουλεύουν απλώς γι’ Αυτόν, και όχι να ασκούνται σύμφωνα με τα λόγια Του για να σωθούν; (Δεν το θέλει αυτό.) Γιατί δεν το θέλει αυτό ο Θεός; (Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο για να τον αποκτήσει.) Σωστά, ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο για να φανερωθεί ο Ίδιος, και ακόμη περισσότερο για να τον αποκτήσει. Για ποιον λόγο δεν ικανοποιείται ο Θεός όταν οι άνθρωποι απλώς δουλεύουν γι’ Αυτόν; (Γιατί οι άνθρωποι δεν κάνουν αυτά που θέλει ο Θεός.) Και τι θέλει ο Θεός; (Θέλει την ειλικρίνειά τους.) Δεν είναι από μόνη της ειλικρίνεια η απλή δουλειά για τον Θεό; Είτε η απλή δουλειά σου είναι είτε δεν είναι πραγματική και ειλικρινής, αν δεν επιδιώκεις την αλήθεια, τότε ακόμη κι αν είσαι στη δούλεψή Του για μια ζωή, δεν υπάρχει περίπτωση να αποκτήσεις την αλήθεια. Κι αν δεν αποκτήσεις την αλήθεια, τότε δεν πρόκειται να αποκτήσεις ούτε τον Θεό, και ούτε Εκείνος πρόκειται να αποκτήσει εσένα· η απλή δουλειά, λοιπόν, που κάνεις δεν έχει αξία ούτε νόημα. Όσα χρόνια κι αν είσαι στη δούλεψή Του, αν δεν επιδιώκεις την αλήθεια, τότε ο Θεός δεν πρόκειται να σε αποκτήσει, κι αυτό σημαίνει ότι συνεχίζεις να Του αντιστέκεσαι. Ποιος το προκαλεί αυτό; Το προκαλούν οι ίδιοι οι άνθρωποι επειδή δεν εργάζονται σκληρά για να συνεργαστούν κι επειδή δεν επιδιώκουν την αλήθεια· αυτή και μόνο είναι η βασική αιτία. Πώς εξηγείται πρακτικά το γεγονός ότι ο Θεός δεν αποκτά έναν άνθρωπο; Φταίει που ο άνθρωπος εκείνος, όταν κάνει το καθήκον του, έχει πάντα τις δικές του προθέσεις και δεν προσφέρει την καρδιά του στον Θεό, με αποτέλεσμα να μην έχει στραμμένη την καρδιά του προς Αυτόν ούτε να την προορίζει για Εκείνον. Δεν δείχνει να λαμβάνει υπόψη τις προθέσεις Του και σε καμία περίπτωση δεν προσπαθεί να Τον ικανοποιήσει εκπληρώνοντας το καθήκον του. Η απλούστερη εξήγηση είναι ότι αυτός ο άνθρωπος δεν είναι ειλικρινής απέναντι τον Θεό, κι έτσι δεν έχει καμία απολύτως ελπίδα. Ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά τους ανθρώπους για να δει κατά πόσο πιστεύουν ειλικρινά σ’ Αυτόν· θέλει την ειλικρίνειά τους. Και τι σημαίνει να είσαι ειλικρινής; (Να έχεις μια καρδιά στραμμένη προς τον Θεό, μια καρδιά που Του υποτάσσεται.) Σωστά. Μπορεί κάποιος που δεν έχει την καρδιά του στραμμένη προς τον Θεό και υποταγμένη σ’ Αυτόν να αποκαλείται καλός άνθρωπος; Μπορεί ο Θεός να συμπαθήσει έναν τέτοιον άνθρωπο; Μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια κάποιος άνθρωπος που δεν είναι σε σύμπνοια με τον Θεό; Η καρδιά σας υποτάσσεται στον Θεό; Μπορείτε να σταθείτε δίπλα Του στα πάντα; Είναι η καρδιά σας στραμμένη προς Εκείνον; Αν έλεγα ότι δεν έχετε καθόλου ειλικρίνεια, θα σας αδικούσα· λάθος θα ήταν, όμως, κι αν έλεγα ότι μισείτε πραγματικά τον Σατανά, ότι μπορείτε να επαναστατήσετε εναντίον του και να στραφείτε ολοκληρωτικά προς τον Θεό. Αυτό απαιτεί μια καρδιά υποταγής στον Θεό, επιδίωξη της αλήθειας και κατανόηση μεγαλύτερου μέρους της. Τι καρδιά θέλει ο Θεός να έχουν οι άνθρωποι; Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να έχουν ειλικρινή καρδιά, και πρέπει να μπορούν να εκτελούν ευσυνείδητα και προσγειωμένα το καθήκον τους, να μπορούν να στηρίξουν το έργο της εκκλησίας και να αφήσουν τις λεγόμενες «μεγάλες φιλοδοξίες» και τους λεγόμενους «υψηλούς στόχους». Σε κάθε τους βήμα, οι άνθρωποι αυτοί ακολουθούν και λατρεύουν όλο και περισσότερο τον Θεό και η διαγωγή τους είναι αυτή των δημιουργημάτων· δεν επιδιώκουν πλέον να γίνουν εξαιρετικοί ή σπουδαίοι, πόσο μάλλον άνθρωποι με ειδικές ικανότητες, ενώ δεν λατρεύουν τα δημιουργήματα που υπάρχουν σε πλανήτες πέρα από τη γη. Επιπλέον, αυτή η καρδιά πρέπει να αγαπάει την αλήθεια. Ποιο είναι το κύριο νόημα του να αγαπάει κανείς την αλήθεια; Είναι να αγαπάει τα θετικά πράγματα, να έχει αίσθημα δικαιοσύνης, να μπορεί να δαπανά τον εαυτό του ειλικρινά για τον Θεό, να Τον αγαπάει πραγματικά, να Του υποτάσσεται και να δίνει μαρτυρία γι’ Αυτόν. Φυσικά, μόνο αν καταλάβεις την αλήθεια, μπορείς να τα πετύχεις όλα αυτά. Όποιος έχει μια τέτοια καρδιά έχει κανονική ανθρώπινη φύση. Και κάποιος που έχει κανονική ανθρώπινη φύση πρέπει τουλάχιστον να διαθέτει συνείδηση και λογική. Πώς καταλαβαίνεις αν κάποιος έχει συνείδηση και λογική; Αν τα λόγια και οι πράξεις του ουσιαστικά συμφωνούν με τα πρότυπα της συνείδησης και της λογικής, τότε σύμφωνα με την ανθρώπινη οπτική, είναι καλός άνθρωπος και ανταποκρίνεται σ’ ένα αποδεκτό πρότυπο. Αν επίσης καταλαβαίνει την αλήθεια και μπορεί να βασίσει τις πράξεις του στις αλήθεια-αρχές, τότε ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του Θεού, οι οποίες είναι υψηλότερες από τα πρότυπα της συνείδησης και της λογικής. Κάποιοι λένε: «Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον Θεό. Ο Θεός μάς έδωσε την πνοή της ζωής και Αυτός είναι που μας προμηθεύει, μας θρέφει και μας οδηγεί στην ενηλικίωση. Όσοι έχουν συνείδηση και λογική δεν γίνεται να ζουν για τον εαυτό τους ή για τον Σατανά· οφείλουν να ζουν για τον Θεό και να εκπληρώνουν το καθήκον τους». Αυτό είναι αλήθεια, αλλά δεν είναι παρά ένα γενικό πλαίσιο, μια πρόχειρη διατύπωση. Πιο συγκεκριμένα, το πώς να ζει κανείς στην πραγματικότητα για τον Θεό αφορά τη συνείδηση και τη λογική. Πώς, λοιπόν, ζει κανείς για τον Θεό; (Κάνοντας καλά το καθήκον που οφείλει να κάνει ένα δημιούργημα.) Σωστά. Αυτήν τη στιγμή, εσείς κάνετε μόνο το καθήκον του ανθρώπου· για ποιον το κάνετε, όμως, στην πραγματικότητα; (Για τον Θεό.) Για τον Θεό το κάνετε, συνεργάζεστε μαζί Του! Η ανάθεση που σας έχει δώσει ο Θεός είναι το καθήκον σας. Αυτό είναι προαποφασισμένο και προκαθορισμένο από τον Θεό και Εκείνος το κυβερνά· με άλλα λόγια, ο Θεός είναι Εκείνος που σου αναθέτει αυτό το καθήκον και θέλει να το ολοκληρώσεις. Πώς γίνεται, λοιπόν, να το ολοκληρώσεις και να το κάνεις καλά με βάση τη συνείδησή σου; (Πρέπει να προσπαθήσουμε όσο μπορούμε.) Πρέπει να προσπαθήσεις όσο μπορείς, και αυτό είναι μια εκδήλωση του ότι βασίζεσαι στη συνείδησή σου. Επιπλέον, πρέπει να εκπληρώσεις την ευθύνη σου με όλη σου την καρδιά —μην το αντιμετωπίζεις επιπόλαια. Ο Θεός έχει προσδοκίες από μας και πληρώνει το τίμημα της επίπονης προσπάθειάς Του πάνω μας. Βλέποντας ότι ο Θεός έχει προκαθορίσει πως θα πρέπει να εκπληρώσουμε αυτήν την ευθύνη και να κάνουμε αυτό το καθήκον, εμείς οφείλουμε να μην Τον απογοητεύσουμε, να μην Τον δυσαρεστήσουμε ούτε να Τον στενοχωρήσουμε. Πρέπει να κάνουμε καλά το καθήκον μας και να Του δώσουμε μια τέλεια, ικανοποιητική απάντηση. Σε όσα δεν μπορούμε να κάνουμε, βασιζόμαστε στον Θεό· μαθαίνουμε περισσότερα για το επάγγελμά μας και αναζητούμε περισσότερο τις αλήθεια-αρχές. Αφού ο Θεός μάς δίνει ζωή, εμείς οφείλουμε να κάνουμε καλά το καθήκον μας· για κάθε ημέρα που ζούμε, οφείλουμε να κάνουμε καλά το καθήκον της ημέρας αυτής. Θα πρέπει να μετατρέψουμε σε πρωταρχική μας αποστολή αυτό που μας έχει εμπιστευτεί ο Θεός, να έχουμε την εκτέλεση του καθήκοντός μας ως το πρώτο και βασικό πράγμα στη ζωή μας, για να το ολοκληρώσουμε καλά. Δεν επιδιώκουμε μεν την τελειότητα, αλλά μπορούμε να καταβάλλουμε προσπάθεια για την αλήθεια και να βασίζουμε τις πράξεις μας στα λόγια του Θεού και στις αλήθεια-αρχές, με σκοπό να ικανοποιήσουμε τον Θεό, να ντροπιάσουμε τον Σατανά και να μην έχουμε καθόλου τύψεις. Αυτήν τη στάση πρέπει να έχουν απέναντι στο καθήκον τους όσοι πιστεύουν στον Θεό. Όταν θα φτάσεις στα σαράντα ή τα πενήντα —ή ακόμη και στα εβδομήντα ή τα ογδόντα— και κάτσεις να σκεφτείς αυτά που έκανες όταν ήσουν νέος και δεν ήξερες τίποτα, θα καταλάβεις ότι, αν και τότε δεν ήσουν μεγάλος σε ηλικία, έκανες τα πάντα με όλη σου την καρδιά και όλη σου τη δύναμη· ενεργούσες πάντα με βάση τη συνείδησή σου, δεν απογοήτευσες, δεν δυσαρέστησες ούτε στενοχώρησες τον Θεό, ενώ κατά βάθος αποδεχόσουν την εξονυχιστική εξέταση και την επιθεώρησή Του. Όταν όλα αυτά ολοκληρωθούν και παραδώσεις την τελική σου εξέταση στον Θεό, Εκείνος θα πει: «Δεν έκανες και σπουδαία δουλειά και είχες μέτρια αποτελέσματα· έκανες, όμως, τα πάντα με όλη σου τη δύναμη και δεν παραμέλησες το καθήκον σου». Αυτό δεν σημαίνει ότι ενήργησες με βάση τη συνείδησή σου; Τι πρέπει να γίνει, λοιπόν, όταν οι άνθρωποι αποκαλύπτουν συχνά διαφθορά, όταν έχουν τις δικές τους επιλογές, επιθυμίες και προτιμήσεις, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να παραβιάζουν εντελώς το πρότυπο της συνείδησής τους και να χάνουν την κανονική τους ανθρώπινη φύση; Πρέπει να προσεύχεσαι στον Θεό και να επαναστατείς ενάντια στον εαυτό σου· δεν γίνεται να τα αφήσεις όλα αυτά να σε περιορίζουν ή να ελέγχουν τη συνείδηση και τη λογική σου. Όταν μπορέσεις να κατευθύνεις τις πράξεις σου, τον βιοπορισμό σου και τη ζωή σου με βάση τη συνείδησή σου, τότε θα μπορέσεις εύκολα να κατακτήσεις τις εγωιστικές επιθυμίες της σάρκας, και θα αποκτήσεις αυτήν την πτυχή της αλήθειας. Αυτό είναι το ελάχιστο που πρέπει να διαθέτεις. Όσον αφορά το τι καρδιά θέλει ο Θεός να έχουν οι άνθρωποι, για πόσες πτυχές μίλησα μόλις τώρα; (Για τρεις πτυχές: μια ειλικρινή καρδιά, μια καρδιά που αγαπά την αλήθεια και μια καρδιά που έχει συνείδηση και λογική.) Η ειλικρινής καρδιά και η καρδιά που αγαπάει την αλήθεια εμπεριέχουν μερικές ακόμη λεπτομέρειες· αυτό πρέπει να το συλλογιστείτε και να το συνοψίσετε αργότερα. Το ελάχιστο που πρέπει να έχει ένας άνθρωπος είναι η συνείδηση και η λογική που οφείλει να διαθέτει κάποιος που έχει κανονική ανθρώπινη φύση. Αν κάποιος δεν έχει συνείδηση ή λογική, τότε χάνει την κανονική του ανθρώπινη φύση, δεν μπορεί να κάνει τίποτα καλά, δεν μπορεί να πετύχει τίποτα και, στο τέλος, θα αποτύχει τελείως. Αν, όμως, έχει μόνο συνείδηση και λογική, αν ζει σύμφωνα με τη συνείδησή του και δεν κάνει τίποτα κακό, αυτό σημαίνει ότι έχει εισέλθει στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό; Μπορεί να κερδίσει την έγκριση του Θεού κάποιος που ζει μόνο με βάση τη συνείδηση και τη λογική του; Σίγουρα όχι.

Για να εισέλθει κανείς στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό, απαιτείται να έχει και μια θεοφοβούμενη καρδιά. Πρώτον, όσον αφορά τη θέση, οι άνθρωποι είναι δημιουργήματα και είναι πολύ κατώτεροι· ο Θεός είναι ο Δημιουργός, ο Ύψιστος. Σχετικά με την ανθρώπινη λογική, τι πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι για να έχουν φόβο Θεού; Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι σου συμβαίνει κάτι, και πιστεύεις ότι αν κάνεις κάτι συγκεκριμένο, αυτό πάει κόντρα στην αλήθεια, αλλά απ’ την άλλη δεν ξέρεις και τι πρέπει να κάνεις για να εναρμονιστείς με τις προθέσεις του Θεού. Τι πρέπει να κάνεις αν έχεις μια θεοφοβούμενη καρδιά; Πρέπει να προσευχηθείς στον Θεό, να αναζητήσεις την αλήθεια, να βρεις το μονοπάτι της άσκησης της αλήθειας και, μετά απ’ αυτά να δράσεις. Αν κάποιος δεν έχει θεοφοβούμενη καρδιά, πώς θα συμπεριφερθεί; Θα κάνει ό,τι θέλει, γιατί θα πιστεύει το εξής: «Τέλος πάντων, έχω καλή πρόθεση, οπότε ας το κάνω αυτό, δεν υπάρχει πρόβλημα». Δεν κάνει ό,τι τον συμβουλεύουν οι άλλοι ούτε ακούει κανέναν άλλον· αποφασίζει να κάνει αυτά που σχεδιάζει για τον εαυτό του και δεν αλλάζει γνώμη με τίποτα. Έχει αυτός ο άνθρωπος θεοφοβούμενη καρδιά; (Δεν έχει.) Είναι κάποιοι που, αν και γνωρίζουν ότι ο Θεός συμπαθεί τους ειλικρινείς και ότι δεν πρέπει να λένε ψέματα, πιστεύουν παρ’ όλα αυτά ότι αν σε κάποιο ζήτημα πουν την αλήθεια, θα ντροπιαστούν, θα χάσουν το κέρδος τους και ίσως να μη διατηρήσουν τη θέση τους. Το σκέφτονται ξανά και ξανά και καταλήγουν πάλι σε ψέματα, γιατί πιστεύουν τα εξής: «Δεν έγινε και τίποτα αν πω ψέματα μια φορά· δεν είναι ότι λέω συνέχεια ψέματα. Ακόμα κι αν λέω ψέματα, εφόσον δεν βλέπω συνέπειες, ας πω κι άλλη μια φορά. Τι θα γίνει;» Τα βάζουν κάτω και αποφασίζουν να δράσουν· δεν έχουν καθόλου τύψεις στην καρδιά τους ούτε θέλουν να προσευχηθούν και να αποδεχτούν την εξονυχιστική εξέταση του Θεού. Έχουν αυτοί οι άνθρωποι θεοφοβούμενη καρδιά; (Δεν έχουν.) Και πώς συμπεριφέρεται κάποιος που έχει θεοφοβούμενη καρδιά; (Δεν ενεργεί απερίσκεπτα ούτε ξεροκέφαλα.) Αυτές οι δύο λέξεις είναι πολύ σωστές. Και πώς μπορείτε να κάνετε πράξη το να μην ενεργείτε απερίσκεπτα ή ξεροκέφαλα; (Θα πρέπει να έχουμε μια καρδιά που αναζητά.) Όταν έρχονται αντιμέτωποι με ένα πρόβλημα, μερικοί άνθρωποι αναζητούν απάντηση από τους άλλους, όταν όμως ο άλλος μιλά σύμφωνα με την αλήθεια, δεν την αποδέχονται, δεν μπορούν να υπακούσουν και σκέφτονται μέσα τους: «Κανονικά, είμαι καλύτερος από αυτόν. Αν ακούσω την πρότασή του αυτήν τη φορά, δεν θα φαίνεται ότι εκείνος είναι ανώτερος από εμένα; Όχι, δεν μπορώ να τον ακούσω για το συγκεκριμένο ζήτημα. Θα το κάνω με τον δικό μου τρόπο». Στη συνέχεια, βρίσκουν έναν λόγο και μια δικαιολογία για να καταρρίψουν την άποψη του άλλου. Τι είδους διάθεση είναι αυτή, όταν ένα άτομο βλέπει κάποιον που είναι καλύτερος από αυτόν και προσπαθεί να τον υποβιβάσει, διαδίδοντας φήμες γι’ αυτόν ή επιστρατεύοντας βδελυρά μέσα για να τον κακολογήσει και να υπονομεύσει τη φήμη του —ακόμη και να τον ποδοπατήσει— προκειμένου να προστατεύσει τη θέση του στο μυαλό των ανθρώπων; Αυτό δεν είναι απλώς αλαζονεία και έπαρση, είναι η διάθεση του Σατανά, είναι κακόβουλη διάθεση. Το ότι το άτομο αυτό μπορεί να επιτεθεί και να αποξενώσει ανθρώπους που είναι καλύτεροι και ισχυρότεροι από αυτό είναι ύπουλο και μοχθηρό. Και το ότι δεν θα σταματήσει μπροστά σε τίποτα προκειμένου να υποβιβάσει κάποιους ανθρώπους δείχνει ότι έχει σε μεγάλο βαθμό τον διάβολο μέσα του! Ζώντας σύμφωνα με τη διάθεση του Σατανά, μπορεί να μειώνει τους ανθρώπους, να προσπαθεί να τους τη φέρει, να τους δυσκολεύει τα πράγματα. Δεν διαπράττει έτσι το κακό; Και ζώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο, εξακολουθεί να πιστεύει ότι είναι εντάξει, ότι είναι καλός άνθρωπος —ωστόσο, όταν βλέπει κάποιον καλύτερο από αυτόν, είναι πιθανό να του κάνει τη ζωή δύσκολη, να τον ποδοπατά. Ποιο είναι το θέμα εδώ; Δεν είναι αδίστακτοι και ισχυρογνώμονες όσοι είναι ικανοί να διαπράττουν τέτοιου είδους κακές πράξεις; Τέτοιοι άνθρωποι σκέφτονται μόνο τα δικά τους συμφέροντα, εξετάζουν μόνο τα δικά τους συναισθήματα, και το μόνο που θέλουν είναι να επιτύχουν τις δικές τους επιθυμίες, φιλοδοξίες και στόχους. Δεν τους νοιάζει πόση ζημιά προκαλούν στο έργο της εκκλησίας και θα προτιμούσαν να θυσιάσουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού για να προστατεύσουν τη θέση τους στο μυαλό των ανθρώπων και τη φήμη τους. Δεν είναι αλαζονικοί και αυτάρεσκοι, εγωιστές και ποταποί οι άνθρωποι αυτοί; Τέτοιοι άνθρωποι δεν είναι μόνο αλαζονικοί και αυτάρεσκοι, είναι και εξαιρετικά εγωιστές και αχρείοι. Δεν λαμβάνουν καθόλου υπ’ όψη τους τις προθέσεις του Θεού. Τέτοιου είδους άνθρωποι έχουν θεοφοβούμενη καρδιά; Δεν έχουν καθόλου θεοφοβούμενη καρδιά. Γι’ αυτό ενεργούν ανεύθυνα και κάνουν ό,τι τους αρέσει, χωρίς καμία αίσθηση ενοχής, χωρίς κανέναν φόβο, χωρίς καμία νευρικότητα ή ανησυχία, και χωρίς να υπολογίζουν τις συνέπειες. Έτσι ενεργούν συχνά και έτσι συμπεριφέρονταν ανέκαθεν. Ποια είναι η φύση μιας τέτοιας συμπεριφοράς; Για να το θέσουμε ήπια, τέτοιοι άνθρωποι ζηλεύουν υπερβολικά και η επιθυμία τους για προσωπική φήμη και θέση είναι πολύ έντονη· είναι πολύ δόλιοι και ύπουλοι. Μιλώντας πιο σοβαρά, η ουσία του προβλήματος είναι ότι τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν καθόλου θεοφοβούμενη καρδιά. Δεν φοβούνται τον Θεό, πιστεύουν ότι οι ίδιοι είναι κάτι πολύ σπουδαίο και θεωρούν κάθε πτυχή του εαυτού τους ως υψηλότερη του Θεού και της αλήθειας. Μέσα τους, ο Θεός είναι ανάξιος αναφοράς και είναι ασήμαντος, και δεν κατέχει απολύτως καμία θέση στις καρδιές τους. Μπορούν όσοι δεν έχουν τον Θεό στην καρδιά τους και δεν έχουν θεοφοβούμενη καρδιά να κάνουν πράξη την αλήθεια; Με κανένα τρόπο. Άρα, όταν κυκλοφορούν ως συνήθως χαρούμενοι, όντας πολυάσχολοι και καταναλώνοντας πάρα πολλή ενέργεια, τι κάνουν; Αυτοί οι άνθρωποι ισχυρίζονται μάλιστα ότι έχουν εγκαταλείψει τα πάντα για να δαπανήσουν για τον Θεό και ότι υπέφεραν πολλά, αλλά στην πραγματικότητα, το κίνητρο, η αρχή και ο στόχος όλων των ενεργειών τους είναι η κοινωνική τους θέση και το κύρος τους, είναι να προστατεύσουν όλα τα συμφέροντά τους. Θα λέγατε ή όχι ότι ένας τέτοιος άνθρωπος είναι απαίσιος; Τι είδους άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό για πολλά χρόνια, αλλά δεν έχουν θεοφοβούμενη καρδιά; Δεν είναι αλαζονικοί; Δεν είναι σατανάδες; Και σε ποια πράγματα λείπει περισσότερο μια θεοφοβούμενη καρδιά; Εκτός από τα κτήνη, στους κακούς και τους αντίχριστους, στους όμοιους των διαβόλων και του Σατανά. Δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια· δεν έχουν καθόλου θεοφοβούμενη καρδιά. Είναι ικανοί για κάθε κακό· είναι οι εχθροί του Θεού, αλλά και οι εχθροί του εκλεκτού λαού Του.

Σε ποια ζητήματα της καθημερινότητάς σας έχετε θεοφοβούμενη καρδιά; Και σε ποια ζητήματα δεν έχετε; Μπορείς να μισήσεις κάποιον όταν σε προσβάλλει ή θίγει τα συμφέροντά σου; Και όταν μισείς κάποιον, μπορείς να τον τιμωρήσεις και να τον εκδικηθείς; (Ναι.) Τότε είσαι πολύ τρομακτικός! Αν δεν έχεις θεοφοβούμενη καρδιά και είσαι ικανός να κάνεις κακά πράγματα, τότε έχεις μια πάρα πολύ σοβαρή φαύλη διάθεση! Η αγάπη και το μίσος συνιστούν πράγματα που θα πρέπει να διαθέτει η κανονική ανθρώπινη φύση· πρέπει, όμως, να κάνεις σαφή διάκριση μεταξύ των πραγμάτων που αγαπάς και μισείς. Στην καρδιά σου, θα πρέπει να αγαπάς τον Θεό, την αλήθεια, τα θετικά πράγματα και τους αδελφούς και τις αδελφές σου, ενώ θα πρέπει να μισείς τον Σατανά και τους διαβόλους, τα αρνητικά πράγματα, τους αντίχριστους και τους κακούς ανθρώπους. Αν είσαι ικανός λόγω μίσους να καταπιέζεις και να εκδικείσαι τους αδελφούς και τις αδελφές σου, κάτι τέτοιο είναι πολύ τρομακτικό· είναι η διάθεση ενός κακού ανθρώπου. Κάποιοι άνθρωποι έχουν μόνο κάποιες σκέψεις και ιδέες που είναι γεμάτες μίσος· έχουν μεν κακές ιδέες, αλλά ποτέ δεν θα έκαναν τίποτα κακό. Αυτοί δεν είναι κακοί άνθρωποι, καθώς όταν συμβαίνει κάτι, μπορούν να αναζητήσουν την αλήθεια, και φέρονται και αντιμετωπίζουν τα πράγματα λαμβάνοντας υπόψη τις αρχές. Στην αλληλεπίδρασή τους με άλλους ανθρώπους, δεν τους ζητάνε περισσότερα από όσα πρέπει· αν τα πάνε καλά με κάποιον, θα συνεχίσουν να έχουν σχέσεις μαζί του, αλλά αν δεν τα πάνε καλά, τότε θα διακόψουν. Κάτι τέτοιο δεν επηρεάζει σχεδόν καθόλου το πώς εκτελούν το καθήκον τους ούτε και τη ζωή-είσοδό τους. Έχουν τον Θεό στην καρδιά τους και μια θεοφοβούμενη καρδιά. Δεν θέλουν να προσβάλουν τον Θεό, αλλά φοβούνται κιόλας να το κάνουν. Αυτοί οι άνθρωποι μπορεί μεν να έχουν μέσα τους κάποιες λανθασμένες σκέψεις και ιδέες, αλλά μπορούν να επαναστατήσουν απέναντι σ’ αυτές και να τις εγκαταλείψουν. Οι πράξεις τους δείχνουν αυτοσυγκράτηση, δεν ξεστομίζουν ούτε μια κουβέντα που να είναι ανάρμοστη ή να προσβάλλει τον Θεό. Όποιος μιλάει και ενεργεί μ’ αυτόν τον τρόπο έχει αρχές και κάνει πράξη την αλήθεια. Μπορεί η προσωπικότητά σου να μην ταιριάζει με την προσωπικότητα κάποιου άλλου, μπορεί να μην τον συμπαθείς· όταν, όμως, συνεργάζεσαι μαζί του, παραμένεις αμερόληπτος και δεν εκτονώνεις τη δυσαρέσκειά σου όταν εκτελείς το καθήκον σου ούτε την ξεσπάς στα συμφέροντα της οικογένειας του Θεού· μπορείς να χειρίζεσαι τις υποθέσεις σύμφωνα με τις αρχές. Και τι είναι αυτό που εκδηλώνεται εδώ; Αυτό αποτελεί εκδήλωση μιας στοιχειωδώς θεοφοβούμενης καρδιάς. Αν έχεις κάτι παραπάνω από αυτό, όταν βλέπεις ότι κάποιος άλλος έχει κάποιες ανεπάρκειες ή αδυναμίες, τότε, ακόμη και αν σε έχει προσβάλει ή έχει μια προκατάληψη απέναντί σου, εσύ παραμένεις ικανός να του συμπεριφερθείς σωστά και να τον βοηθήσεις με αγάπη. Αυτό σημαίνει ότι έχεις αγάπη μέσα σου, ότι έχεις ανθρώπινη φύση, ότι είσαι ευγενικός και μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια, ότι είσαι ένας άνθρωπος ειλικρινής που διαθέτει τις αλήθεια-πραγματικότητες και ότι έχεις θεοφοβούμενη καρδιά. Εάν το ανάστημά σου παραμένει μικρό, αλλά έχεις θέληση, και είσαι πρόθυμος να πασχίσεις για την αλήθεια και για να ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές, αν μπορείς να αντιμετωπίζεις τα πράγματα και να φέρεσαι στους άλλους με βάση τις αρχές, τότε κι αυτό λογίζεται κατά κάποιον τρόπο ως θεοφοβούμενη καρδιά· αυτό είναι το πιο βασικό. Αν ούτε αυτό δεν μπορείς να πετύχεις και δεν μπορείς να συγκρατηθείς, τότε κινδυνεύεις πολύ και είσαι πολύ τρομακτικός. Αν έπαιρνες κάποια θέση, ίσως να τιμωρούσες και να ταλαιπωρούσες τους ανθρώπους· τότε μπορεί ανά πάσα στιγμή να γινόσουν αντίχριστος. Ένας άνθρωπος, είτε είναι καλός είτε κακός, όπως κι αν πιστεύει στον Θεό και σε όποιο μονοπάτι κι αν βαδίζει, μέσα σε λίγα χρόνια θα αποκαλυφθεί. Πρέπει να φέρεσαι στους ανθρώπους σύμφωνα με τις αρχές, όποιο κι αν θα είναι το αποτέλεσμά τους, είτε πρέπει να τιμωρηθούν είτε να ανταμειφθούν —αυτό είναι ζήτημα που αφορά τον Θεό. Εφόσον μπορείς να τους διακρίνεις και να τους συμπεριφέρεσαι σύμφωνα με τις αρχές, αυτό αρκεί. Με όποιους κι αν έχεις να κάνεις, εφόσον ο Θεός δεν έχει καθορίσει το αποτέλεσμα αυτών των ανθρώπων, εφόσον η εκκλησία δεν τους έχει αποβάλει και ο Θεός δεν τους έχει τιμωρήσει, και εφόσον σώζονται, εσύ πρέπει να τους βοηθάς με υπομονή, δείχνοντας αγάπη· δεν πρέπει να καθορίζεις εσύ το αποτέλεσμά τους ούτε να τους τιμωρείς με ανθρώπινα μέσα. Αν έχουν αποκαλύψεις διαφθοράς, μπορείς να τους κλαδέψεις ή να ανοίξεις ειλικρινά την καρδιά σου και να προβείς σε συναναστροφή προκειμένου να τους βοηθήσεις. Ωστόσο, εάν συλλογίζεσαι να τιμωρήσεις, να εξοστρακίσεις και να παγιδέψεις αυτούς τους ανθρώπους, προσπαθώντας να διορθώσεις λάθη εν ονόματι του Ουρανού, τότε θα έχεις πρόβλημα. Θα ήταν αυτό συμβατό με την αλήθεια; Η ύπαρξη τέτοιων σκέψεων θα οφειλόταν στο ότι είσαι θερμόαιμος· αυτές οι σκέψεις προέρχονται από τον Σατανά και πηγάζουν από την ανθρώπινη μνησικακία, καθώς επίσης και από τη ζήλια και την αποστροφή των ανθρώπων. Μια τέτοιου είδους συμπεριφορά δεν συμφωνεί με την αλήθεια. Είναι κάτι που θα επέφερε αντίποινα σε σένα και δεν πρέπει να το κάνεις. Είστε ικανοί να επινοείτε διάφορους τρόπους για να τιμωρείτε ανθρώπους επειδή δεν τους συμπαθείτε ή επειδή δεν τα πηγαίνουν καλά μαζί σου; Έχετε κάνει ποτέ κάτι τέτοιο στο παρελθόν; Πόσα απ’ αυτά έχετε κάνει; Δεν υποτιμούσατε πάντοτε έμμεσα τους ανθρώπους, δεν κάνατε δηκτικά σχόλια και δεν ήσασταν σαρκαστικοί απέναντί τους; Σε τι κατάσταση ήσασταν όταν κάνατε τέτοια πράγματα; Εκείνη τη στιγμή εκτονωνόσασταν και νιώθατε χαρούμενοι· είχατε το πάνω χέρι. Αργότερα, ωστόσο, σκεφτόσασταν μέσα σας: «Έκανα μια άκρως ποταπή πράξη. Δεν έχω θεοφοβούμενη καρδιά και φέρθηκα εντελώς άδικα σε αυτόν τον άνθρωπο». Αισθανόσασταν ένοχοι βαθιά μέσα σας; (Ναι.) Παρόλο που δεν έχετε θεοφοβούμενη καρδιά, διαθέτετε τουλάχιστον κάποιο αίσθημα συνείδησης. Συνεπώς, εξακολουθείτε να είστε ικανοί να ξανακάνετε κάτι αντίστοιχο στο μέλλον; Μπορείς ακόμη να επιτεθείς και να ζητήσεις εκδίκηση από τους ανθρώπους κάθε φορά που τους σιχαίνεσαι και δεν τα πας καλά μαζί τους, ή κάθε φορά που δεν σε υπακούν ή δεν σε ακούν; Τι είδους ανθρώπινη φύση διαθέτει κάποιος που κάνει κάτι τέτοιο; Ως προς την ανθρώπινη φύση του, είναι μοχθηρός. Συγκρινόμενος με την αλήθεια, δεν έχει θεοφοβούμενη καρδιά. Δεν ενεργεί και δεν μιλάει με βάση τις αρχές· ενεργεί αλόγιστα, λέει και κάνει ό,τι θέλει. Άνθρωποι σαν κι αυτόν διαθέτουν τις αλήθεια-πραγματικότητες; Φυσικά και όχι· η απάντηση είναι εκατό τοις εκατό αρνητική. Μπορεί κάποιος που δεν έχει θεοφοβούμενη καρδιά να υποταχθεί αληθινά στον Θεό και να Τον λατρέψει; Σε καμία περίπτωση.

Κάποιοι λένε το εξής: «Όταν βλέπω τις καταστροφές να πλησιάζουν, προσεύχομαι πολλές φορές στον Θεό, δεν τολμώ να Τον εγκαταλείψω ποτέ και Του ζητώ να με καθοδηγήσει και να με προστατέψει. Όταν τη νύχτα περπατάω μόνος μου στον δρόμο, όποτε νιώθω τον κίνδυνο να πλησιάζει, βασίζομαι πάντα στον Θεό, δεν τολμώ να Τον εγκαταλείψω και Του ζητώ να με βοηθήσει. Την ώρα που κάνω το καθήκον μου, η καρδιά μου προσεύχεται διαρκώς σ’ Αυτόν και Του ζητάει κάποια πράγματα, ώστε να με αποτρέψει απ’ την επιπολαιότητα και να αναλάβει Εκείνος τα ηνία. Έχω προσπαθήσει και παλιότερα· χωρίς να εργαστεί ο Θεός, δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Εγώ ο ίδιος δεν έχω τίποτα από μόνος μου». Ένας τέτοιος άνθρωπος έχει θεοφοβούμενη καρδιά; (Όχι.) Είναι λάθος να βασίζεται κανείς στον Θεό; Είναι λάθος να ζητάει την προστασία Του; Όλα τα παραπάνω λόγια δεν είναι λανθασμένα, αλλά μια τέτοια κατάσταση δεν είναι κανονική. Φαίνεται ότι ο μόνος λόγος που βρίσκεις τον Θεό είναι ότι δεν έχεις κανένα στήριγμα και καμία διέξοδο, ότι είσαι αναγκασμένος και δεν έχεις άλλη επιλογή· για να πετύχεις τους στόχους σου, θέλεις να χρησιμοποιήσεις τον Θεό, να ενεργήσει Εκείνος στη θέση σου. Είναι φόβος Θεού αυτό; Όταν δεν έχεις προβλήματα, τότε έχεις προ πολλού ξεχάσει εντελώς τον Θεό. Όταν είσαι πολύ ευτυχισμένος και επιτυχημένος, όταν έχεις κερδίσει μια θέση πάνω από όλους τους άλλους, κι οι υπόλοιποι σε κολακεύουν και σε λατρεύουν, πώς και δεν βασίζεσαι και τότε στον Θεό; Πώς και δεν αποδέχεσαι την εξονυχιστική εξέτασή Του και δεν αναζητάς την καθοδήγησή Του; Πώς και δεν Τον ρωτάς αν όλα όσα κάνεις συμφωνούν ή δεν συμφωνούν με την πρόθεσή Του; Όταν πράττεις το κακό, όταν μεγαλοποιείς τον εαυτό σου και καταθέτεις μαρτυρία γι’ αυτόν, τότε πώς και δεν ρωτάς τον Θεό αν αυτό συμφωνεί ή δεν συμφωνεί με την πρόθεσή Του; Πώς και δεν κάνεις αυτοκριτική και δεν βασίζεσαι στον Θεό για να συγκρατηθείς; Τι πρόβλημα είναι αυτό; Πώς λέγονται όλες αυτές οι καταστάσεις; Δεν έχεις θεοφοβούμενη καρδιά. Γίνεται να κάνει καλά το καθήκον του κάποιος που δεν έχει θεοφοβούμενη καρδιά; Μπορεί να γίνει στ’ αλήθεια καλός άνθρωπος; Μπορεί να εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα; (Όχι, δεν μπορεί.) Όντως, δεν μπορεί. Χωρίς θεοφοβούμενη καρδιά, ακόμα και να το θέλει, δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να κάνει καλά το καθήκον του ούτε να κάνει πράξη την αλήθεια ή να υποταχθεί στον Θεό. Αν δεν έχει θεοφοβούμενη καρδιά, δεν μπορεί να κάνει εύκολα πράξη την αλήθεια. Αν θέλει να κάνει καλά το καθήκον του, τότε είναι βέβαιο ότι θα προκύψουν πάρα πολλές δυσκολίες και μεγάλη αναστάτωση, και τότε δεν θα μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια με επιτυχία. Αυτήν τη στιγμή, πρέπει να ηρεμήσετε την καρδιά σας και να σκεφτείτε λιγάκι. Με βάση το ανάστημα που έχετε τώρα, ακόμα δυσκολεύεστε πολύ να κάνετε το καθήκον σας ικανοποιητικά, επειδή οι περισσότεροι καταλαβαίνετε μόνο τα λόγια, τα δόγματα και τους κανονισμούς, αλλά έχετε και κάποιες προσωπικές επιθυμίες, ιδανικά και ενθουσιασμό. Δεν ξεκινάτε, όμως, από τα θεμέλια του λόγου του Θεού και τα πρότυπα της άσκησής σας δεν βασίζονται εκεί. Ακόμα δεν έχετε εισέλθει κανονικά στην αλήθεια-πραγματικότητα· απλώς συμμορφώνεστε με τους κανονισμούς. Αν δεν επιδιώξετε την αλήθεια, το μέλλον σας κρύβει πολλούς κινδύνους. Αν πιστεύετε στον Θεό χωρίς να κάνετε πράξη την αλήθεια και χωρίς υποτάσσεστε σ’ Αυτόν, τότε αργά ή γρήγορα θα αποκλειστείτε. Το αν κάποιος πιστεύει στ’ αλήθεια ή στα ψέματα δεν υπολογίζεται σε χρόνια· απλώς το γεγονός ότι πιστεύετε στον Θεό για πολλά χρόνια, για μεγάλο χρονικό διάστημα, δεν σημαίνει ότι πιστεύετε αληθινά και ότι ο Θεός θα σας εγκρίνει. Στο τέλος, ο Θεός δεν πρόκειται να αναγνωρίσει όσους δεν κάνουν πράξη την αλήθεια. Θα τους αποκαλύψει και θα τους αποκλείσει. Αυτό πρέπει να το καταλάβετε.

Μόλις τώρα συναναστραφήκαμε πάνω σε τέσσερις προϋποθέσεις που πρέπει να πληροί κανείς για να εισέλθει στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό. Υπάρχει όμως κι άλλη μία, τελευταία προϋπόθεση, η πιο κρίσιμη από όλες, η οποία είναι κάτι που λέτε συχνά. Για σκεφτείτε μια στιγμή ποια μπορεί να είναι αυτή η προϋπόθεση. (Να αγαπάς τον Θεό.) Για την ώρα, δεν θα αναφερθούμε στην αγάπη προς τον Θεό, αφού οι περισσότεροι άνθρωποι απέχουν πολύ απ’ αυτό. Ας μιλήσουμε για κάτι πιο πρακτικό και αληθινό, κάτι που περιλαμβάνει μια αλήθεια στην οποία μπορούν πράγματι να ανταποκριθούν οι άνθρωποι. (Να υποτάσσεσαι στον Θεό.) Σωστά. Είναι να έχεις μια καρδιά που υποτάσσεται στον Θεό. Η αλήθεια είναι πως οι άνθρωποι, τις περισσότερες φορές που τους συμβαίνει κάτι, δεν γνωρίζουν τις σωστές αρχές άσκησης ούτε ξέρουν ποια κατεύθυνση να ακολουθήσουν και για ποιον στόχο να εργαστούν. Αλλά εδώ υπάρχει ένα ζήτημα σχετικά με τη στάση και την κατάστασή τους: Πρέπει να έχουν μια καρδιά υποταγής στον Θεό. Αυτό χρειάζεται να διαθέτουν πάνω απ’ όλα. Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι κάτι σου συμβαίνει και δεν ξέρεις τι να κάνεις ούτε έχεις ακούσει κανέναν άλλον να λέει τι πρέπει να γίνει. Ίσως αυτό το ζήτημα να μη συμφωνεί με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες σου και μπορεί να μην είναι και πολύ του γούστου σου, και γι’ αυτόν τον λόγο υπάρχει μέσα στην καρδιά σου κάποια αντίσταση και είσαι λίγο αναστατωμένος. Τι πρέπει, λοιπόν, να κάνεις; Υπάρχει ένας πολύ απλός τρόπος άσκησης: να υποταχθείς πρώτα. Η υποταγή δεν είναι μια εξωτερική πράξη ή δήλωση ούτε ένας λεκτικός ισχυρισμός —εμπεριέχει μια κατάσταση. Πρέπει να το γνωρίζετε αυτό. Πώς πιστεύετε, σύμφωνα με τις πραγματικές σας εμπειρίες, ότι μιλούν, ενεργούν και σκέφτονται οι άνθρωποι και ποια είναι η κατάστασή τους και η στάση τους, όταν υποτάσσονται πραγματικά; (Σχετικά μ’ αυτά που δεν καταλαβαίνουν ακόμα, πρώτα απ’ όλα παραμερίζουν τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους. Αναζητούν την αλήθεια και τις προθέσεις του Θεού. Αν και μετά την αναζήτηση συνεχίσουν να μην καταλαβαίνουν, τότε μαθαίνουν να περιμένουν τη στιγμή του Θεού.) Αυτή είναι μια πτυχή του θέματος. Τι άλλο; (Όταν κλαδεύονται, ούτε να προβάλλουν επιχειρήματα προσπαθούν ούτε να υπερασπιστούν τον εαυτό τους.) Αυτή είναι άλλη μια πτυχή αυτής της κατάστασης. Κάποιοι, ναι μεν ευθέως ούτε επιχειρήματα προβάλλουν ούτε υπερασπίζονται τον εαυτό τους, αλλά είναι γεμάτοι παράπονα και δυσαρέσκεια. Δεν σου το λένε στα μούτρα, αλλά πίσω από την πλάτη σου μιλούν απερίσκεπτα και το διαδίδουν παντού. Είναι στάση υποταγής αυτό; (Όχι, δεν είναι.) Και τι ακριβώς είναι, λοιπόν, η στάση υποταγής; Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να έχεις θετική στάση: Όταν σε κλαδεύουν, αρχικά δεν αναλύεις το σωστό και το λάθος, αλλά το αποδέχεσαι απλώς με υποτακτική καρδιά. Για παράδειγμα, μπορεί κάποιος να πει ότι έκανες κάποιο λάθος. Εσύ μπορεί μέσα σου να μην καταλαβαίνεις και να μην ξέρεις τι έκανες λάθος· παρ’ όλα αυτά, το αποδέχεσαι. Η αποδοχή είναι κυρίως μια θετική στάση. Υπάρχει και μία λίγο πιο αρνητική στάση, δηλαδή να παραμένεις σιωπηλός και να μην αντιστέκεσαι καθόλου. Τι είδους συμπεριφορές εμπεριέχει αυτό; Δεν προβάλλεις επιχειρήματα, δεν υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου και δεν βρίσκεις αντικειμενικές δικαιολογίες. Αν πάντοτε βρίσκεις δικαιολογίες και προβάλλεις επιχειρήματα για τον εαυτό σου, και αν μεταθέτεις την ευθύνη στους άλλους, είναι κάτι τέτοιο αντίσταση; Αυτό αποτελεί επαναστατική διάθεση. Μην απορρίπτεις, μην αντιστέκεσαι και μην προβάλλεις επιχειρήματα. Ακόμα κι αν τα επιχειρήματά σου είναι σωστά, είναι αυτά η αλήθεια; Δεν είναι η αλήθεια, είναι μια αντικειμενική ανθρώπινη δικαιολογία. Δεν σου ζητείται να πεις αντικειμενικές δικαιολογίες, δηλαδή γιατί έγινε αυτό το πράγμα ή πώς προέκυψε —αντίθετα, σου λέω είναι ότι η φύση αυτής της πράξης σου δεν συμφωνούσε με την αλήθεια. Αν φτάσει σε αυτό το επίπεδο η γνώση σου, τότε θα μπορείς να αποδέχεσαι και να μην αντιστέκεσαι. Είναι πολύ σημαντικό, όταν σου συμβαίνει κάτι, να ξεκινάς με στάση υποταγής. Κάποιοι, όταν κλαδεύονται, συνέχεια προβάλλουν επιχειρήματα και υπερασπίζονται τον εαυτό τους: «Δεν φταίω μόνο εγώ· πώς φόρτωσαν σ’ εμένα την ευθύνη; Γιατί δεν με υπερασπίζεται κανένας; Γιατί μόνο εγώ παίρνω την ευθύνη γι’ αυτό το ζήτημα; Η κατάσταση εδώ είναι του τύπου “όλοι καρπώνονται τα οφέλη, αλλά μόνο ένας αναλαμβάνει την ευθύνη”. Είμαι τόσο άτυχος!» Τι συναίσθημα είναι αυτό; Αντίσταση. Η εξωτερική τους αντίδραση είναι να γνέψουν καταφατικά και να παραδεχτούν το λάθος τους, να το αποδεχτούν με τα λόγια τους. Μέσα τους, όμως, παραπονιούνται: «Αν είναι να με κλαδέψετε, κλαδέψτε με. Ποιος ο λόγος, όμως, να μιλάτε τόσο σκληρά; Με κατακρίνετε μπροστά σε τόσους ανθρώπους· δεν έχω πού να κρυφτώ! Δεν δείχνει αγάπη αυτός ο τρόπος αντιμετώπισης! Ένα λαθάκι έκανα· δεν θα σταματήσετε ποτέ να μιλάτε γι’ αυτό;» Έτσι, μέσα τους αντιστέκονται και απορρίπτουν αυτήν τη μεταχείριση, εναντιώνονται σ’ αυτήν πεισματικά, και είναι παράλογοι και εριστικοί. Ένας άνθρωπος που έχει αυτές τις σκέψεις και αυτά τα συναισθήματα είναι ξεκάθαρα αντιδραστικός και ανταγωνιστικός· πώς είναι, λοιπόν, δυνατόν να έχει μια πραγματικά υποτακτική στάση; Όταν κάποιος κλαδεύεται, με ποιες πράξεις δείχνει μια αποδεκτή, υποτακτική στάση; Το ελάχιστο είναι να είσαι συνετός και να διαθέτεις λογική. Αρχικά πρέπει να υποταχθείς, και όχι να αντισταθείς ή να το απορρίψεις· πρέπει επίσης να το αντιμετωπίσεις με ορθολογισμό. Αν το κάνεις αυτό, τότε θα έχεις το ελάχιστο επίπεδο λογικής. Αν θέλεις να φτάσεις στην αποδοχή και στην υποταγή, πρέπει να καταλάβεις την αλήθεια, και αυτό δεν είναι καθόλου απλό. Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να αποδέχεσαι πράγματα από τον Θεό. Το λιγότερο που πρέπει να κάνεις είναι να γνωρίζεις πως το κλάδεμα είναι κάτι που ο Θεός επιτρέπει να σου συμβεί ή που προέρχεται από Εκείνον. Είτε είναι είτε δεν είναι απόλυτα λογικό, πρέπει να έχεις μια στάση αποδοχής και υποταγής. Αυτό αποτελεί εκδήλωση υποταγής στον Θεό, και ταυτόχρονα είναι και αποδοχή της εξονυχιστικής εξέτασής Του. Αν το μόνο που κάνεις είναι να προβάλλεις επιχειρήματα και να υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου, θεωρώντας ότι το κλάδεμα προέρχεται απ’ τον άνθρωπο και όχι από τον Θεό, τότε δεν καταλαβαίνεις καλά. Πρώτα απ’ όλα, δεν έχεις αποδεχτεί την εξονυχιστική εξέταση του Θεού· δεύτερον, δεν έχεις ούτε υποτακτική στάση ούτε υποτακτική συμπεριφορά στο περιβάλλον που έχει διαμορφώσει για σένα ο Θεός. Αυτό δείχνει ότι δεν υποτάσσεσαι στον Θεό. Κάποιοι άνθρωποι, όταν κλαδεύονται, ούτε την αλήθεια αποδέχονται ούτε αυτοκριτική κάνουν· το μόνο που κάνουν είναι να ακολουθούν τυφλά τους κανονισμούς. Οι πράξεις τους παραβιάζουν ξεκάθαρα τις αρχές και ρίχνουν όλη την ευθύνη στον Σατανά. Λένε: «Καλά να πάθει! Ποιος άφησε αυτόν τον παλιοσατανά να παρουσιαστεί στα τυφλά, να ενεργήσει στα τυφλά, να προκαλέσει διαταράξεις και αναστάτωση στα τυφλά; Πρέπει να κλαδευτεί, να ντροπιαστεί τόσο, που να μην μπορεί δείξει το πρόσωπό του, και να ταπεινωθεί! Όλη η ευθύνη γι’ αυτό πρέπει να πέσει στον Σατανά· εγώ δεν έχω καμία σχέση! Ο Σατανάς είναι ο μόνος που φταίει!» Αυτό θα ικανοποιήσει την καρδιά τους και θα νομίζουν ότι έχουν νικήσει τον Σατανά. Δεν είναι παράλογος ένας τέτοιος τρόπος σκέψης; Είναι ξεκάθαρο πως το λάθος το έκαναν οι ίδιοι και λένε ότι το έκανε ο Σατανάς. Άρα στην πραγματικότητα το έκαναν αυτοί ή ο Σατανάς; (Οι ίδιοι το έκαναν.) Καταλαβαίνουν πραγματικά ότι οι ίδιοι είναι ο Σατανάς; (Δεν το καταλαβαίνουν.) Άρα, στην πραγματικότητα μισούν τον Σατανά ή τον εαυτό τους; Δεν το λένε ξεκάθαρα. Με λίγα λόγια, κάποιος που δεν αποδέχεται το κλάδεμα είναι κάποιος που δεν έχει καθόλου υποταγή στον Θεό. Η υποταγή είναι το δυσκολότερο απ’ όλα τα μαθήματα. Οι περισσότεροι άνθρωποι, όταν τους συμβαίνει κάτι που συμφωνεί με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, αλλά και με τα γούστα τους, νιώθουν πολύ καλά· έτσι, υποτάσσονται ευχαρίστως και όλα κυλούν ομαλά. Η καρδιά τους είναι ήρεμη και γαλήνια, νιώθουν χαρά και ικανοποίηση. Όταν, όμως, τους συμβαίνει κάτι που δεν συμφωνεί με τις αντιλήψεις τους ή κάτι που μπορεί να τους βλάψει, τότε ναι μεν ξέρουν ότι πρέπει να υποταχθούν, αλλά δεν μπορούν να το κάνουν. Πονάνε, η μόνη τους επιλογή είναι να υποφέρουν σιωπηλά και δεν είναι εύκολο να μιλήσουν για τις δυσκολίες τους. Στενοχωριούνται και εκφράζουν συνέχεια παράπονα που δεν έχουν πού να τα απευθύνουν, οπότε η καρδιά τους βράζει: «Οι άλλοι έχουν δίκιο. Έχουν υψηλότερη θέση από μένα· πώς γίνεται να μην τους ακούσω; Ας αποδεχτώ τη μοίρα μου καλύτερα. Την επόμενη φορά, πρέπει να είμαι πιο προσεκτικός και να μη ρισκάρω. Όσοι ρισκάρουν κλαδεύονται. Δεν είναι εύκολο να υποταχθείς. Είναι πολύ δύσκολο! Είναι λες και έριξαν έναν κουβά κρύο νερό στη φλόγα του ενθουσιασμού μου κι έσβησε. Ήθελα να είμαι απλός και ανοιχτός, αλλά το αποτέλεσμα ήταν να λέω συνέχεια το λάθος πράγμα και να κλαδεύομαι όλη την ώρα. Από δω και στο εξής, δεν θα λέω τίποτα και θα είμαι ανθρωπάρεσκος». Τι στάση είναι αυτή; Απ’ το ένα άκρο πάει στο άλλο. Με ποιον απώτερο σκοπό επιτρέπει ο Θεός στους ανθρώπους να πάρουν το μάθημα της υποταγής; Όσο κι αν αδικηθείς και πονέσεις εκείνη τη στιγμή, όσο κι αν ντροπιαστείς ή όσο κι αν πληγεί η υπόληψή σου, η ματαιοδοξία σου ή η φήμη σου, όλα αυτά είναι δευτερεύοντα. Το πιο σημαντικό είναι να αλλάξεις την κατάστασή σου. Ποια κατάσταση; Υπό κανονικές συνθήκες, υπάρχει ένα είδος αδιαλλαξίας και επαναστατικής κατάστασης στα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων, το οποίο οφείλεται κυρίως στο ότι, μέσα τους, έχουν ένα συγκεκριμένο είδος ανθρώπινης λογικής και ένα σύνολο ανθρώπινων αντιλήψεων, που έχουν ως εξής: «Εφόσον οι προθέσεις μου είναι σωστές, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, δεν θα πρέπει να με αντιμετωπίζεις και, αν το κάνεις, εγώ δεν χρειάζεται να υπακούω». Δεν αναλογίζονται αν οι πράξεις τους συνάδουν με τις αρχές της αλήθειας ή ποιες θα είναι οι συνέπειες. Αυτό στο οποίο εμμένουν είναι πάντα το εξής: «Εφόσον οι προθέσεις μου είναι καλές και σωστές, ο Θεός θα πρέπει να με αποδεχτεί. Ακόμη κι αν το αποτέλεσμα δεν είναι καλό, δεν θα πρέπει να με κλαδέψεις ή να με αντιμετωπίσεις, πόσο μάλλον οφείλεις να με καταδικάσεις». Αυτή είναι η ανθρώπινη επιχειρηματολογία, έτσι δεν είναι; Αυτές είναι αντιλήψεις του ανθρώπου, σωστά; Ο άνθρωπος προσηλώνεται διαρκώς στη δική του επιχειρηματολογία —υπάρχει καθόλου υποταγή σ’ αυτό; Έχεις μετατρέψει την επιχειρηματολογία σου σε αλήθεια κι έχεις παραμερίσει την αλήθεια. Πιστεύεις ότι αυτό που συμφωνεί με την επιχειρηματολογία σου είναι η αλήθεια, και αυτό που δεν συμφωνεί δεν είναι. Υπάρχει κανείς πιο γελοίος; Υπάρχει κανείς πιο αλαζονικός και αυτάρεσκος; Ποια διεφθαρμένη διάθεση πρέπει να διορθώσουμε για να αντλήσουμε το δίδαγμα της υποταγής; Ουσιαστικά τη διάθεση της αλαζονείας και της αυταρέσκειας, που είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο στο να ασκούν οι άνθρωποι την αλήθεια και να υποτάσσονται τον Θεό. Οι άνθρωποι με αλαζονική και αυτάρεσκη διάθεση κλίνουν περισσότερο προς την επιχειρηματολογία και την ανυπακοή, πιστεύουν πάντα ότι έχουν δίκιο, άρα τίποτα δεν είναι πιο επείγον από το να διορθώσει κανείς και να αντιμετωπίσει την αλαζονική και αυτάρεσκη διάθεσή του. Όταν οι άνθρωποι γίνουν υποτακτικοί και σταματήσουν να επιχειρηματολογούν για τον εαυτό τους, το πρόβλημα της επαναστατικότητας θα επιλυθεί και θα υπάρχει δυνατότητα υποταγής από την πλευρά τους. Για να μπορέσουν οι άνθρωποι να επιτύχουν την υποταγή, δεν χρειάζεται να έχουν κάποιον βαθμό ορθολογισμού; Πρέπει να έχουν τη σύνεση ενός κανονικού ανθρώπου. Σε κάποιο θέμα, για παράδειγμα, ανεξάρτητα από το αν πράξαμε το σωστό ή όχι, αν ο Θεός δεν είναι ικανοποιημένος, θα πρέπει να πράττουμε όπως λέει και να μεταχειριζόμαστε τα λόγια Του ως το πρότυπο για τα πάντα. Είναι λογικό αυτό; Τέτοια είναι η σύνεση που πρέπει να συναντάται στους ανθρώπους πριν από οτιδήποτε άλλο. Ανεξάρτητα από το πόσο υποφέρουμε, και ανεξάρτητα από το ποιες είναι οι προθέσεις, οι στόχοι και οι λόγοι μας, εάν ο Θεός δεν είναι ικανοποιημένος —εάν οι απαιτήσεις Του δεν έχουν ικανοποιηθεί— τότε αναμφισβήτητα οι πράξεις μας δεν ήταν σύμφωνες με την αλήθεια, γι’ αυτό πρέπει να ακούμε τον Θεό και να Του υποτασσόμαστε, και δεν θα πρέπει να προσπαθούμε να επιχειρηματολογούμε ή να βρίσκουμε δικαιολογίες έναντί Του. Όταν διαθέτεις τέτοιον ορθολογισμό, όταν έχεις τη σύνεση ενός κανονικού ανθρώπου, είναι εύκολο να επιλύεις τα προβλήματά σου και θα είσαι πραγματικά υποτακτικός. Σε όποια κατάσταση κι αν βρίσκεσαι, δεν θα είσαι επαναστατικός ούτε και θα αψηφάς τις απαιτήσεις του Θεού: δεν θα αναλύεις εάν αυτό που ζητά ο Θεός είναι σωστό ή λάθος, καλό ή κακό, και θα είσαι σε θέση να υπακούς —διορθώνοντας έτσι την κατάσταση της επιχειρηματολογίας, της αδιαλλαξίας και της επαναστατικότητας. Έχουν όλοι αυτές τις επαναστατικές καταστάσεις μέσα τους; Αυτές οι καταστάσεις εμφανίζονται συχνά στους ανθρώπους, κι εκείνοι σκέφτονται: «Εφόσον η προσέγγισή μου, οι προτάσεις και οι υποδείξεις μου είναι λογικές, τότε ακόμα κι αν παραβιάζω τις αρχές της αλήθειας, δεν θα πρέπει να με κλαδεύουν ή να με αντιμετωπίζουν, γιατί δεν έχω διαπράξει κακό». Αυτή είναι μια κοινή κατάσταση στους ανθρώπους. Άποψή τους είναι ότι, εάν δεν έχουν διαπράξει το κακό, δεν θα πρέπει να κλαδεύονται και να αντιμετωπίζονται. Μόνο τα άτομα που έχουν διαπράξει το κακό θα πρέπει να κλαδεύονται και να αντιμετωπίζονται. Είναι ορθή αυτή η άποψη; Σίγουρα όχι. Το κλάδεμα και η αντιμετώπιση στοχεύουν κυρίως στις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων. Εάν κάποιος έχει διεφθαρμένη διάθεση, θα πρέπει να κλαδεύεται και να αντιμετωπίζεται. Εάν κλαδευόταν και αντιμετωπιζόταν μόνον αφού διέπραττε το κακό, θα ήταν ήδη πολύ αργά, γιατί θα είχε ήδη προκληθεί το πρόβλημα. Εάν προσβληθεί η διάθεση του Θεού, τότε έχεις πρόβλημα, και ο Θεός μπορεί να πάψει να εργάζεται σ’ εσένα —και σ’ αυτήν την περίπτωση, ποιο είναι το νόημα να σε αντιμετωπίζει; Δεν υπάρχει άλλη επιλογή από το να σε αποκαλύψει και να σε αποκλείσει. Η κύρια δυσκολία που δεν αφήνει τους ανθρώπους να υπακούν τον Θεό είναι η αλαζονική τους διάθεση. Εάν είναι πραγματικά σε θέση να αποδεχτούν την κρίση και την παίδευση, θα είναι σε θέση να διορθώσουν αποτελεσματικά την αλαζονική τους διάθεση. Ανεξάρτητα από τον βαθμό στον οποίο είναι σε θέση να τη διορθώσουν, αυτό είναι ωφέλιμο για την άσκηση της αλήθειας και την υπακοή στον Θεό. Η αποδοχή της κρίσης και της παίδευσης γίνεται, πάνω απ’ όλα, για να επιλύσει κανείς τη διεφθαρμένη του διάθεση, για να σωθεί από τον Θεό. Και αν οι άνθρωποι είναι αληθινά σε θέση να επιτύχουν την απόλυτη υποταγή στον Θεό, χρειάζεται και πάλι να βιώσουν την κρίση και την παίδευση; Χρειάζεται και πάλι να βιώσουν το κλάδεμα και την αντιμετώπιση; Δεν χρειάζεται, γιατί οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους έχουν ήδη διορθωθεί. Όταν έρχονται αντιμέτωποι με την κρίση, την παίδευση, το κλάδεμα και την αντιμετώπιση του Θεού, οι άνθρωποι λατρεύουν πάντα να επιχειρηματολογούν υπέρ του εαυτού τους. Όσο κι αν επιχειρηματολογήσεις, τίποτα από όσα πεις δεν είναι η αλήθεια· δεν σημαίνει ότι η διεφθαρμένη διάθεσή σου έχει διορθωθεί, πόσο μάλλον ότι είσαι πραγματικά υποτακτικός απέναντι στον Θεό. Δεν έχει νόημα, λοιπόν, να επιχειρηματολογείς· το πιο σημαντικό είναι η επίλυση του προβλήματος.

Αν κάποιος δεν έχει καρδιά που υποτάσσεται στον Θεό, τότε έχει πρόβλημα. Κάποιες φορές ο Θεός διαμορφώνει για σένα κάποιες συνθήκες που δεν είναι όπως τις είχες φανταστεί, και γι’ αυτό αντιστέκεσαι. Για παράδειγμα, μπορεί να αγαπάς την καθαριότητα και να μη σου αρέσουν οι άνθρωποι που είναι τσαπατσούληδες, ακατάστατοι· σου προκαλούν αηδία και μόνο που τους βλέπεις. Μπορείς να συγκρατηθείς απέναντι σε τέτοιους ανθρώπους; Τι πρέπει να κάνεις; Το πρώτο πράγμα που χρειάζεται να έχεις είναι μια σωστή στάση. Τι στάση; (Μια στάση υποταγής.) Και πώς υποτάσσεσαι; Ποιες εσωτερικές σκέψεις συνιστούν μια στάση υποταγής; Ποια είναι η πραγματικότητα της υποταγής; Απέναντι σε τέτοια πράγματα, πρέπει να υπάρχει αμοιβαία προσαρμογή. Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν αποτελεί πρόβλημα. Σε όλη τη ζωή του καθενός, εννιά στα δέκα πράγματα που του τυχαίνουν δεν είναι αυτά που θέλει. Μπορεί να μη σου αρέσει το ένα ή το άλλο, και ό,τι κι αν σου συμβαίνει, εσύ συνέχεια προβάλλεις επιχειρήματα για τον εαυτό σου και παραπονιέσαι ότι ο Θεός σού φέρεται άδικα. Η αλήθεια είναι πως το πρόβλημα είναι δικό σου, οπότε μην κάνεις φασαρία για το τίποτα. Όταν θα έχεις πιστέψει στον Θεό για πολύ καιρό και θα έχεις βιώσει την αποτυχία πολλές φορές, τότε θα ξέρεις ότι δεν είσαι πραγματικά αξιοσέβαστος ούτε είσαι καλύτερος από κανέναν άλλον. Στη σκέψη ότι κάποτε νόμιζες πως ήσουν καλύτερος, ευγενέστερος και πιο έντιμος από τους άλλους, θα νιώσεις πολύ ανόητος! Όταν κάποιος καταλαβαίνει έστω ένα μέρος της αλήθειας, τότε έχει περισσότερη λογική από πριν, κι έτσι μπορεί να αποδεχτεί εύκολα την αλήθεια, ενώ όταν του συμβαίνει κάτι, μπορεί εύκολα να αναζητήσει την αλήθεια και να υποταχθεί στον Θεό. Πρέπει να μάθεις πώς να προσαρμόζεσαι στο περιβάλλον σου. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να γνωρίζουν οι πιστοί στον Θεό είναι αυτό: Στην εκκλησία υπάρχουν άνθρωποι από κάθε χώρα, και κάθε χώρα έχει διαφορετικά έθιμα και συνήθειες. Όλα αυτά δεν αντιπροσωπεύουν το επίπεδο της ανθρώπινης φύσης του κάθε ανθρώπου· ακόμα κι αν κάποιος έχει συνήθειες ζωής που είναι καλές, κανονικές και υπάγονται σε κανονισμούς, ακόμα κι αν έχει ευγενή χαρακτήρα, αυτό δεν σημαίνει ότι καταλαβαίνει την αλήθεια. Πρέπει να το καταλάβεις αυτό και η κατανόησή σου αυτή να είναι θετική. Επιπλέον, έχεις πολλά ελαττώματα και είσαι πολύ λεπτολόγος. Ο Θεός σού προσφέρει ένα περιβάλλον που σου κάνει καλό, οπότε πρέπει να μάθεις να προσαρμόζεσαι σ’ αυτό, να μην ψειρίζεις τα ελαττώματα των άλλων, και επιπλέον, να έχεις σχέσεις αγάπης με τους άλλους, να τους προσεγγίζεις, να βλέπεις και να μαθαίνεις τα προτερήματά τους· έπειτα, πρέπει να προσεύχεσαι στον Θεό να σε βοηθήσει να ξεπεράσεις τα δικά σου ελαττώματα. Αυτή είναι μια υποτακτική στάση και άσκηση. Αν αντιπαθείς πάρα πολύ τους άλλους κι αυτό σε επηρεάζει στο πώς κάνεις το καθήκον σου, τότε μείνε μακριά τους και μην ανακατεύεσαι μαζί τους. Τι σημαίνει να ανακατεύεσαι; Είναι όταν λες: «Πρέπει να αλλάξω αυτό το ελάττωμά του συγκεκριμένου ανθρώπου —αν δεν αλλάξει, δεν πρόκειται να ησυχάσω!» Τι τρόπος συμπεριφοράς είναι αυτός; Είναι θράσος, αλαζονεία και άγνοια. Μην είσαι τέτοιος άνθρωπος. Όλοι συνηθισμένοι άνθρωποι είμαστε· δεν δείχνουμε καθόλου ξεχωριστοί. Ο καθένας μας έχει ένα κεφάλι, δύο μάτια, μια μύτη κι ένα στόμα. Είτε στο φαγητό, είτε στο περπάτημα, είτε στην εργασία μας, είμαστε όλοι ίδιοι, δεν έχουμε διαφορές· επίσης, δεν είμαστε καλύτεροι απ’ τους άλλους, και γι’ αυτό δεν θα πρέπει να περνιόμαστε για αξιοσέβαστοι ή για σπουδαίοι. Και κάποια δεξιότητα ή κάποιο ταλέντο να έχεις, δεν υπάρχει λόγος να περηφανεύεσαι για αυτά. Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να ξεκαθαρίσεις τη θέση σου, κι όταν σου συμβαίνει κάτι, πρέπει να το εξετάζεις με βάση τα λόγια του Θεού, ώστε να μην κάνεις φασαρία για το τίποτα. Αν σου συμβεί κάτι ιδιαίτερο και όντως δεν μπορείς να υποταχθείς, και αν αυτό επηρεάζει το πώς εκτελείς το καθήκον σου, τότε για να το λύσεις, προσευχήσου στον Θεό και αναζήτησε την αλήθεια. Δεν μπαίνουμε μόνοι μας εκεί όπου δεν ανήκουμε. Όλα τα πράγματα έχουν μέσα τους την καλή θέληση του Θεού. Εκείνος εκπαιδεύει τους ανθρώπους μέσα από ένα σωρό συνθήκες, με αποτέλεσμα να μετριάζονται οι αντιδράσεις τους και να μαθαίνουν να υποτάσσονται· στο τέλος, αυτός ο μετριασμός αποδίδει καρπούς: Μπορούν να έχουν φόβο Θεού και να αποφεύγουν το κακό, να Τον ικανοποιούν, και τότε είναι που αλλάζουν πραγματικά. Για να επιδιώξεις την αλήθεια, πρέπει πρώτα να έχεις τη θέληση να υποφέρεις, αλλά και να μάθεις να υποτάσσεσαι στις δικές σου συνθήκες. Πολλές φορές, οι συνθήκες σου δεν είναι και τόσο απλές· μπορεί να έρθεις σε επαφή με ένα σωρό ανθρώπους και να σου τύχουν ένα σωρό παράξενα πράγματα. Ό,τι κι αν σου συμβαίνει, μη βασίζεσαι στη θέλησή σου ή στην παρορμητικότητά σου· αντίθετα, να προσέρχεσαι ενώπιον του Θεού για προσευχή. Για να το κάνεις αυτό, πρέπει πρώτα να έχεις στάση υποταγής· όλοι οι κανονικοί άνθρωποι οφείλουν να έχουν ένα τέτοιο επίπεδο μέσα τους. Επιπλέον, αν προσεύχεσαι στον Θεό και Του ζητάς να ενεργήσει, αλλά Εκείνος δεν ενεργεί ή δεν σου προσφέρει μια διέξοδο, πρέπει και τότε να υποταχθείς. Θα πρέπει να συνεχίσεις να ζεις σε αυτού του είδους τις συνθήκες, και να Τον αφήσεις να σε ενορχηστρώσει· δεν πρέπει να πιέζεις τις καταστάσεις και να προπορεύεσαι του Θεού. Μόνο έτσι θα ζήσεις μια πολύτιμη ζωή. Δεν είναι τόσο εύκολο να εισέλθει κανείς στην πραγματικότητα της υποταγής στον Θεό, γιατί κανείς δεν ζει εντελώς αποκομμένος απ’ το περιβάλλον του. Αν κοιτάξουμε τη ζωή των ανθρώπων, ο καθένας έχει τις δικές του συνήθειες και τις δικές του υποκειμενικές σκέψεις, επιθυμίες και επιδιώξεις. Αν κοιτάξουμε τις αντικειμενικές συνθήκες, είναι αδύνατο να μιλά ή να ενεργεί κάποιος ακριβώς όπως θέλεις εσύ. Το πιο ουσιαστικό μάθημα, λοιπόν, είναι να μάθουν όλοι πώς να υποτάσσονται στις συνθήκες που τους τυχαίνουν και να αναζητούν την πρόθεση του Θεού στις συνθήκες της ζωής που συναντούν. Είτε οι συνθήκες της ζωής σου είναι καλές είτε κακές, είτε άνετες είτε άσχημες, πρέπει να πάρεις απ’ αυτές κάποια μαθήματα. Όσοι λαχταρούν τις ανέσεις και τις ευκολίες πρέπει να πάρουν τα μαθήματα της υποταγής και της ταλαιπωρίας· πρέπει να αποκτήσουν την ικανότητα να επιβιώνουν σε οποιεσδήποτε συνθήκες, να κάνουν καλά το καθήκον τους και να παραμένουν σταθεροί στη μαρτυρία τους. Μόνο έτσι θα ικανοποιήσουν τις προθέσεις του Θεού. Ο Θεός δεν είναι Αυτός που ενορχηστρώνει και διευθετεί αυτές τις συνθήκες ζωής; Όλοι λαχταρούν μια καλή ζωή, αλλά αν ζουν σε πολύ άνετες και ιδανικές συνθήκες, αν δεν υποφέρουν καθόλου, τότε θα μπορέσουν άραγε να υποταχθούν στον Θεό και να δώσουν μαρτυρία γι’ Αυτόν; Όταν ο Θεός διαμορφώνει για σένα κάποιες δύσκολες και άσχημες συνθήκες, το βασικό ερώτημα είναι αν μπορείς ή δεν μπορείς να υποταχθείς. Εάν όλοι μπορούν να δείξουν ότι λαμβάνουν υπόψη τις προθέσεις του Θεού υπό αυτές τις συνθήκες και να κάνουν πράξη τις απαιτήσεις Του, τότε πρέπει να υπομείνεις όλα αυτά που δεν θέλεις να δεις, αυτά που δεν σου αρέσουν· επιπλέον, αυτά δεν πρέπει να σε περιορίζουν και πρέπει να μπορείς να κάνεις κανονικά το καθήκον σου. Μια τέτοια εμπειρία θα φέρει ανάπτυξη στη ζωή σου. Κάποιοι λένε: «Αν οι άλλοι δεν κάνουν πράξη την αλήθεια, τότε ούτε εγώ θα την κάνω πράξη. Αν δεν υποτάσσονται οι άλλοι, τότε εγώ γιατί να υποταχθώ; Αν οι άλλοι δεν έχουν καμία ανοχή, τότε εγώ γιατί να έχω; Γιατί πρέπει πάντα να κάνω αυτά που δεν κάνουν οι άλλοι; Γιατί να είμαι πάντα εγώ αυτός που θα καταβάλλει τόση προσπάθεια; Δεν το κάνω ούτε εγώ». Τι στάση είναι αυτή; Η άσκηση της αλήθειας είναι δική σου υπόθεση· είναι κάτι που είναι ανάμεσα σ’ εσένα και στον Θεό, δεν έχει την παραμικρή σχέση με κανέναν άλλον. Κανένας άλλος δεν έχει την παραμικρή υποχρέωση να συνεργαστεί μαζί σου. Άλλο εσύ, άλλο αυτοί. Αν εκείνοι δεν κάνουν πράξη την αλήθεια και δεν εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα, τότε, στο τέλος, αυτοί είναι που θα εγκαταλειφθούν, όχι εσύ· εσύ δεν θα χάσεις τίποτα. Έχουν να χάσουν κάτι όσοι υποτάσσονται στον Θεό; Όχι. Αν δεν το καταλαβαίνεις αυτό, τότε είσαι πολύ ανόητος!

Όσον αφορά το ζήτημα της ζωής-εισόδου, ακόμα κι αν πρόκειται μόνο για λίγα λόγια συναναστροφής, αν τα αποδεχτείτε ειλικρινά, αν μπορείτε να τα κάνετε πράξη στην πραγματική σας ζωή και να τα μετατρέψετε σε πραγματικότητά σας, τότε τα λόγια Μου δεν θα έχουν πάει στράφι. Για όποια πτυχή, λοιπόν, της πραγματικότητας κι αν γίνεται λόγος, ακόμα και για λίγα μόνο λόγια, αν μπορέσει η αλήθεια να βρει χώρο στην καρδιά σου, και αν εσύ την κάνεις πράξη ως την αλήθεια, τότε θα ριζώσει, θα ανθίσει και θα καρποφορήσει μέσα σου. Θα γίνει η ζωή σου και θα μπορέσεις να τη βιώσεις και να την κάνεις να αποδώσει καρπούς. Αυτό το αποτέλεσμα είναι καλό. Δεν θα ήταν μάταια τα λόγια Μου αν, παρόλο που συναναστρεφόμουν μαζί σας κάθε μέρα και σας έλεγα ένα σωρό πράγματα, εσείς δεν καταλαβαίνατε τίποτα, αν δεν τα δεχόταν κανείς κατά βάθος και όλοι συνέχιζαν να κάνουν του κεφαλιού τους, να ενεργούν αλόγιστα και απερίσκεπτα, να μην ακούνε αυτά που λέω και να ζουν σύμφωνα με τη δική τους θέληση, τις φαντασιοκοπίες και τις αντιλήψεις τους; Όσα σχετικά λόγια κι αν σας λέω, αυτό που έχει σημασία είναι κατά πόσο θα τα ακούσετε προσεκτικά, θα τα αποδεχτείτε και θα τα κάνετε πράξη. Η αλήθεια είναι πραγματικά η ζωή του ανθρώπου. Δεν είναι ακαδημαϊκός κλάδος, δεν είναι γνώση, δεν είναι λαϊκή παράδοση ούτε επιχείρημα· είναι η ζωή του ανθρώπου. Μπορεί να σε βοηθήσει να ξεφύγεις απ’ τα δεσμά του Σατανά, να απελευθερωθείς απ’ τη διεφθαρμένη σου διάθεση, να ζήσεις μια δυνατή και πιο ισχυρή ζωή, αλλά και πιο άνετη και με συγκεκριμένη κατεύθυνση και στόχο. Η αλήθεια μπορεί πραγματικά να γίνει η ζωή του ανθρώπου. Αν δεν Με πιστεύεις, τότε προσπάθησε λίγο καιρό να τη βιώσεις και να την κάνεις πράξη, δες αν υπάρχουν ή δεν υπάρχουν αποτελέσματα, και τότε θα μάθεις. Αν πέφτεις συχνά στην αδυναμία και στην αρνητικότητα, τότε το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι δεν έχεις αποκτήσει ακόμα την αλήθεια. Αν την είχες αποκτήσει, τώρα δεν θα ήσουν σε αυτήν την κατάσταση, τόσο αβοήθητος, τόσο αδύναμος και τόσο ευάλωτος· δεν θα έπεφτες τόσο συχνά στην αρνητικότητα ούτε θα βρισκόσουν τόσο συχνά κολλημένος σε ένα σταυροδρόμι, χωρίς να ξέρεις πού να πας. Αυτό είναι εκατό τοις εκατό σίγουρο! Το καταλαβαίνεις; (Ναι.)

Μόλις τώρα ολοκληρώθηκε η συναναστροφή σχετικά με τις πέντε προϋποθέσεις που πρέπει να πληροί κανείς για να εισέλθει στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό. Ποιες είναι αυτές οι πέντε προϋποθέσεις; (Πρώτον, πρέπει να διαθέτει ειλικρινή καρδιά· δεύτερον, να διαθέτει καρδιά που αγαπά την αλήθεια· τρίτον, να διαθέτει συνείδηση και λογική· τέταρτον, να διαθέτει θεοφοβούμενη καρδιά· πέμπτον, να διαθέτει καρδιά που υποτάσσεται στον Θεό.) Να θυμάστε αυτές τις πέντε προϋποθέσεις, να συναναστρέφεστε σχετικά μ’ αυτές και να προσεύχεστε διαβάζοντάς τες όταν δεν συμβαίνει κάτι άλλο. Δείτε ποιες αλήθεια-αρχές κάνατε πράξη αυτό το διάστημα, αν είναι ή δεν είναι ειλικρινή τα λόγια και οι πράξεις σας, αν έχετε ή δεν έχετε θεοφοβούμενη καρδιά, αν κάνετε ή δεν κάνετε το καθήκον σας με ειλικρινή καρδιά, αν έχετε ή δεν έχετε επιπόλαιη κατάσταση, αν σκέφτεστε ή όχι να τεμπελιάσετε, να αποφύγετε ευθύνες ή να εξαπατήσετε, καθώς και αν αναζητάτε όλες τις απαιτήσεις του Θεού κι αν υποτάσσεστε σ’ αυτές. Πρέπει να τα εξετάζετε πολύ συχνά αυτά τα πράγματα. Ο μόνος τρόπος να προοδεύσει η ζωή σας είναι να πετύχετε αποτελέσματα.

15 Σεπτεμβρίου 2015