Σχετικά λόγια του Θεού:

Ολόκληρο το σχέδιο της διαχείρισής Μου, το σχέδιο διαχείρισης διάρκειας έξι χιλιάδων ετών, αποτελείται από τρία στάδια ή τρεις εποχές: την αρχική Εποχή του Νόμου, την Εποχή της Χάριτος (που είναι επίσης και η Εποχή της Λύτρωσης) και την Εποχή της Βασιλείας τις έσχατες ημέρες. Το έργο Μου στις τρεις αυτές εποχές διαφέρει σε περιεχόμενο σύμφωνα με τη φύση της κάθε εποχής, αλλά σε κάθε στάδιο αυτό το έργο ανταποκρίνεται στις ανάγκες του ανθρώπου —ή, για να είμαστε πιο ακριβείς, γίνεται σύμφωνα με τα κόλπα που ο Σατανάς εφαρμόζει στον πόλεμο που διεξάγω εναντίον του. Ο σκοπός του έργου Μου είναι να νικήσω τον Σατανά, να εκδηλώσω τη σοφία και την παντοδυναμία Μου, να αποκαλύψω όλα τα κόλπα του Σατανά και, μ’ αυτόν τον τρόπο, να σώσω ολόκληρο το ανθρώπινο γένος, το οποίο ζει υπό τη σφαίρα επιρροής του Σατανά. Γίνεται για να δείξω τη σοφία και την παντοδυναμία Μου, ενώ ταυτόχρονα να αποκαλύψω το αβάσταχτα αποκρουστικό πρόσωπο του Σατανά. Ακόμη περισσότερο, γίνεται για να δώσω τη δυνατότητα στα δημιουργημένα όντα να διακρίνουν μεταξύ καλού και κακού, να γνωρίζουν ότι Εγώ είμαι ο Κυβερνήτης των πάντων, να δουν ξεκάθαρα ότι ο Σατανάς είναι ο εχθρός της ανθρωπότητας, φαύλος, ο πονηρός, και να τους δώσω τη δυνατότητα να διακρίνουν με απόλυτη βεβαιότητα τη διαφορά μεταξύ καλού και κακού, αλήθειας και ψεύδους, αγιοσύνης και ακαθαρσίας, και τι είναι μεγαλειώδες και τι ποταπό. Μ’ αυτόν τον τρόπο, η αδαής ανθρωπότητα θα μπορεί να γίνει μάρτυράς Μου στο γεγονός ότι δεν διαφθείρω Εγώ την ανθρωπότητα, και μόνο Εγώ —ο Δημιουργός— μπορώ να σώσω την ανθρωπότητα, μπορώ να παρέχω στους ανθρώπους αυτά που μπορούν να απολαύσουν· και τελικά θα αναγνωρίσουν ότι Εγώ είμαι ο Κυβερνήτης των πάντων και ο Σατανάς είναι απλώς ένα από τα όντα που δημιούργησα, το οποίο αργότερα στράφηκε εναντίον Μου. Το σχέδιο διαχείρισής Μου των έξι χιλιάδων ετών διακρίνεται σε τρία στάδια, κι Εγώ εργάζομαι κατά τέτοιον τρόπο ώστε να επιτύχω το παρακάτω αποτέλεσμα: Να βοηθήσω τα δημιουργημένα όντα Μου να γίνουν μάρτυρές Μου, να κατανοήσουν το θέλημά Μου και να αναγνωρίσουν ότι Εγώ είμαι η αλήθεια.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η αληθινή ιστορία πίσω από το έργο της Εποχής της Λύτρωσης

Σήμερα, θα συνοψίσουμε πρώτα τις σκέψεις, τις ιδέες και την καθεμιά κίνηση του Θεού από τότε που δημιούργησε την ανθρωπότητα. Θα ρίξουμε μια ματιά στο έργο που έχει εκτελέσει, από τη δημιουργία του κόσμου μέχρι την επίσημη αρχή της Εποχής της Χάριτος. Μπορούμε τότε να ανακαλύψουμε ποιες σκέψεις και ιδέες του Θεού είναι άγνωστες στον άνθρωπο και, από εκεί, μπορούμε να αποσαφηνίσουμε τη σειρά του σχεδίου διαχείρισης του Θεού και να κατανοήσουμε απόλυτα το πλαίσιο στο οποίο ο Θεός δημιούργησε το έργο της διαχείρισής Του, την πηγή και τη διαδικασία της ανάπτυξής του, καθώς επίσης και να κατανοήσουμε απόλυτα τα αποτελέσματα που επιδιώκει από το έργο της διαχείρισής Του, δηλαδή, τον πυρήνα και τον σκοπό του έργου της διαχείρισής Του. Για να κατανοήσουμε τα πράγματα αυτά, πρέπει να επιστρέψουμε σε μια μακρινή, ήρεμη και ήσυχη εποχή, όπου δεν υπήρχαν άνθρωποι…

Όταν ο Θεός σηκώθηκε από το κρεβάτι Του, η πρώτη σκέψη που έκανε ήταν η εξής: να δημιουργήσει ένα ζωντανό άτομο —έναν πραγματικό, ζωντανό άνθρωπο— κάποιον με τον οποίο θα ζει μαζί και ο οποίος θα είναι η μόνιμη συντροφιά Του· το άτομο αυτό θα μπορούσε να Τον ακούει και Εκείνος θα μπορούσε να του εκμυστηρεύεται πράγματα και να μιλάει μαζί του. Τότε, για πρώτη φορά, ο Θεός σήκωσε μια χούφτα χώμα και την χρησιμοποίησε για να δημιουργήσει τον πρώτο ζωντανό άνθρωπο σύμφωνα με την εικόνα που είχε φανταστεί στο μυαλό Του και, στη συνέχεια, έδωσε στο ζωντανό αυτό πλάσμα ένα όνομα: Αδάμ. Μόλις ο Θεός απέκτησε αυτό το άτομο που ζούσε και ανέπνεε, πώς αισθάνθηκε; Για πρώτη φορά, αισθάνθηκε τη χαρά του να έχεις κάποιο αγαπημένο πρόσωπο, μια συντροφιά. Επίσης, αισθάνθηκε για πρώτη φορά την ευθύνη του να είσαι πατέρας και το ενδιαφέρον που τη συνοδεύει. Το άτομο αυτό, που ζούσε και ανέπνεε, έφερε στον Θεό ευτυχία και χαρά· για πρώτη φορά αισθάνθηκε παρηγορημένος. Αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που πραγματοποίησε ποτέ ο Θεός, όχι με τις σκέψεις ή τον λόγο Του, αλλά με τα ίδια Του τα χέρια. Όταν το είδος του όντος αυτού —ένα άτομο που ζούσε και ανέπνεε— στάθηκε μπροστά στον Θεό, φτιαγμένο από σάρκα και αίμα, με σώμα και μορφή, και ικανό να μιλήσει με τον Θεό, αυτός βίωσε ένα είδος χαράς που δεν είχε ξανανιώσει ποτέ. Ο Θεός ένιωσε πραγματικά την ευθύνη Του, ενώ το ζωντανό αυτό ον δεν άγγιξε μόνο την καρδιά Του, αλλά ζέστανε και συγκίνησε την καρδιά Του με την κάθε μικρή κίνηση που έκανε. Όταν το ζωντανό αυτό ον στάθηκε ενώπιον του Θεού, ήταν η πρώτη φορά που Αυτός έκανε τη σκέψη να κερδίσει κι άλλους τέτοιους ανθρώπους. Αυτή ήταν η σειρά των γεγονότων που ξεκίνησε με την πρώτη αυτή σκέψη που έκανε ο Θεός. Για τον Θεό, όλα αυτά τα γεγονότα συνέβαιναν για πρώτη φορά, αλλά, κατά τα πρώτα γεγονότα αυτά, ό,τι κι αν αισθανόταν εκείνη τη στιγμή —χαρά, ευθύνη, ενδιαφέρον— δεν είχε με ποιον να το μοιραστεί. Από εκείνη τη στιγμή και μετά, ο Θεός αισθάνθηκε πραγματικά μια μοναξιά και μια θλίψη, που δεν είχε ποτέ Του βιώσει στο παρελθόν. Ένιωσε πως ο άνθρωπος δεν μπορούσε να δεχτεί ή να κατανοήσει την αγάπη και το ενδιαφέρον Του, ούτε τις προθέσεις Του για τον άνθρωπο, κι έτσι αισθανόταν ακόμα λύπη και πόνο στην καρδιά Του. Παρόλο που είχε κάνει τα πράγματα αυτά για τον άνθρωπο, ο άνθρωπος δεν το γνώριζε και δεν μπορούσε να το καταλάβει. Πέρα από την ευτυχία, η χαρά και η παρηγοριά που Του έφερε ο άνθρωπος, γρήγορα Του γέννησε και τα πρώτα αισθήματα λύπης και μοναξιάς. Αυτές ήταν οι σκέψεις και τα συναισθήματα του Θεού εκείνη τη στιγμή. Όσο ο Θεός έκανε όλα αυτά τα πράγματα, στην καρδιά Του περνούσε από τη χαρά στη λύπη και από τη λύπη στον πόνο και αυτά τα συναισθήματα ήταν ανάμεικτα με άγχος. Το μόνο που ήθελε να κάνει ήταν να βιαστεί να αφήσει αυτό το άτομο, το ανθρώπινο αυτό γένος να γνωρίσει αυτό που υπήρχε στην καρδιά Του και να κατανοήσει τις προθέσεις Του νωρίτερα. Τότε, θα μπορούσαν να γίνουν οι ακόλουθοί Του και να μοιραστούν τις σκέψεις Του και να συμμορφωθούν με το θέλημά Του. Δεν θα άκουγαν πλέον απλώς τον Θεό να μιλά και θα παρέμεναν άφωνοι· δεν θα αγνοούσαν πλέον τον τρόπο που θα συμμετείχαν στο έργο του Θεού και, πάνω απ’ όλα, δεν θα ήταν πλέον άνθρωποι αδιάφοροι προς τις απαιτήσεις του Θεού. Τα πρώτα αυτά πράγματα που έκανε ο Θεός έχουν μεγάλη σημασία και μεγάλη αξία για το σχέδιο της διαχείρισής Του και για τα ανθρώπινα όντα σήμερα.

Αφού δημιούργησε τα πάντα και την ανθρωπότητα, ο Θεός δεν αναπαύτηκε. Ήταν ανυπόμονος και πρόθυμος να εκτελέσει τη διαχείρισή Του και να κερδίσει μέσα από την ανθρωπότητα τους ανθρώπους που τόσο αγαπούσε.

[…]

[…] Ο Θεός θεωρεί αυτήν την περίπτωση διαχείρισης της ανθρωπότητας από Αυτόν, της σωτηρίας της ανθρωπότητας από Αυτόν, ως πιο σημαντική απ’ οτιδήποτε άλλο. Κάνει τα πράγματα αυτά, όχι μόνο με το μυαλό Του, όχι μόνο με τον λόγο Του, και σίγουρα όχι με αδιάφορη στάση· τα κάνει όλα αυτά με σχέδιο, με στόχο, με πρότυπα και με το θέλημά Του. Είναι ξεκάθαρο πως το έργο της σωτηρίας της ανθρωπότητας έχει μεγάλη σημασία και για τον Θεό και για τον άνθρωπο. Όσο δύσκολο κι αν είναι το έργο, όσο μεγάλα κι αν είναι τα εμπόδια, όσο αδύναμοι κι αν είναι οι άνθρωποι ή όσο βαθιά κι αν είναι η επαναστατικότητα της ανθρωπότητας, τίποτε από αυτά δεν είναι δύσκολο για τον Θεό. Ο Θεός κρατάει τον εαυτό Του απασχολημένο, καταβάλλοντας Τις επίμοχθες προσπάθειές Του και διαχειριζόμενος το έργο που Αυτός ο ίδιος θέλει να επιτελέσει. Επίσης, κανονίζει τα πάντα και ασκεί την κυριαρχία Του πάνω σε όλους εκείνους τους ανθρώπους στους οποίους θα εργαστεί και σε όλο το έργο που θέλει να ολοκληρώσει· τίποτε από αυτά δεν έχει ξαναγίνει ποτέ στο παρελθόν. Αυτή είναι η πρώτη φορά που ο Θεός έχει χρησιμοποιήσει αυτές τις μεθόδους και έχει πληρώσει ένα τέτοιο μεγάλο τίμημα για το τεράστιο αυτό έργο της διαχείρισης και της σωτηρίας της ανθρωπότητας. Όσο ο Θεός εκτελεί αυτό το έργο, εκφράζει και ανακοινώνει στην ανθρωπότητα, λίγο-λίγο και χωρίς επιφύλαξη, την επίμοχθη προσπάθειά Του, αυτό που Αυτός έχει και είναι, τη σοφία και την παντοδυναμία Του, καθώς και την κάθε πτυχή της διάθεσής Του. Ανακοινώνει και εκφράζει τα πράγματα αυτά όπως δεν έχει ξανακάνει ποτέ Του. Επομένως, σ’ ολόκληρο το σύμπαν, πέρα από τους ανθρώπους που ο Θεός σκοπεύει να διαχειριστεί και να σώσει, δεν έχουν υπάρξει ποτέ πλάσματα τόσο κοντά με τον Θεό, που να είχαν τόσο στενή σχέση μ’ Αυτόν. Στην καρδιά Του, η ανθρωπότητα, την οποία Αυτός θέλει να διαχειριστεί και να σώσει, είναι ό,τι πιο σημαντικό· εκτιμά την ανθρωπότητα αυτή περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο. Παρόλο που έχει πληρώσει μεγάλο τίμημα για τους ανθρώπους και παρόλο που Τον πληγώνουν και Τον παρακούν συνεχώς, Αυτός δεν τους εγκαταλείπει ποτέ και συνεχίζει το έργο Του ακούραστα, δίχως παράπονα ή μετάνοια. Αυτό συμβαίνει γιατί γνωρίζει πως, αργά ή γρήγορα, οι άνθρωποι θα αφυπνιστούν από το κάλεσμά Του, θα συγκινηθούν από τον λόγο Του, θα αναγνωρίσουν πως Αυτός είναι ο Κύριος της κτίσης και θα επιστρέψουν στο πλευρό Του…

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Γ΄

Ανεξάρτητα από το τι κάνει ο Θεός ή τα μέσα με τα οποία το κάνει, ανεξάρτητα από το κόστος, ανεξάρτητα από τον στόχο Του, ο σκοπός των πράξεών Του δεν αλλάζει. Ο σκοπός του είναι να προσθέσει στον άνθρωπο τα λόγια του Θεού, όπως και τις απαιτήσεις του Θεού και το θέλημα του Θεού για τον άνθρωπο· με άλλα λόγια, είναι να προσθέσει στον άνθρωπο ό,τι πιστεύει ο Θεός ότι είναι θετικό σύμφωνα με τα στάδιά Του, επιτρέποντας στον άνθρωπο να καταλάβει την καρδιά του Θεού και να κατανοήσει την υπόσταση του Θεού και να επιτρέψει στον άνθρωπο να υπακούσει στην κυριαρχία και τις ρυθμίσεις του Θεού, επιτρέποντας έτσι στον άνθρωπο να επιτύχει σεβασμό για τον Θεό και αποφυγή του κακού —όλα αυτά είναι μια πτυχή του σκοπού του Θεού σε όλα όσα κάνει. Η άλλη άποψη είναι ότι, επειδή ο Σατανάς είναι το αντιθετικό στοιχείο και το αντικείμενο υπηρεσίας στο έργο του Θεού, ο άνθρωπος συχνά παραδίδεται στον Σατανά· αυτό είναι το μέσο που χρησιμοποιεί ο Θεός για να επιτρέψει στους ανθρώπους να δουν στους πειρασμούς και στις επιθέσεις του Σατανά την κακία, την ασχήμια και την ασέβεια του Σατανά, κάνοντας έτσι τους ανθρώπους να μισούν τον Σατανά και να είναι σε θέση να γνωρίζουν και να αναγνωρίζουν ό,τι είναι αρνητικό. Αυτή η διαδικασία τούς επιτρέπει να απελευθερωθούν σταδιακά από τον έλεγχο του Σατανά και από τις κατηγορίες, τις παρεμβάσεις και τις επιθέσεις του —μέχρι που, χάρη στα λόγια του Θεού, στις γνώσεις τους για τον Θεό και χάρη στην υπακοή τους σ’ Αυτόν, και στην πίστη τους στον Θεό και στον σεβασμό τους γι’ Αυτόν, νικούν θριαμβευτικά τις επιθέσεις και των κατηγοριών του Σατανά. Μόνο τότε θα έχουν σωθεί εντελώς από τη σφαίρα επιρροής του Σατανά. Η σωτηρία των ανθρώπων σημαίνει ότι ο Σατανάς έχει ηττηθεί, σημαίνει ότι δεν αποτελούν πια το φαγητό στο στόμα του Σατανά —αντί να τους καταπιεί, ο Σατανάς τούς έχει αφήσει ελεύθερους. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι ακέραιοι, επειδή διαθέτουν πίστη, υπακοή και σεβασμό για τον Θεό και επειδή διακόπτουν κάθε σχέση με τον Σατανά. Ταπεινώνουν τον Σατανά, κάνουν τον Σατανά να δειλιάσει, και καταφέρνουν να κατατροπώσουν τον Σατανά. Η αποφασιστικότητά τους να ακολουθήσουν τον Θεό, και η υπακοή και ο σεβασμός για τον Θεό νικούν τον Σατανά και κάνουν τον Σατανά να τους εγκαταλείψει οριστικά. Μόνο τέτοιοι άνθρωποι έχουν πραγματικά κερδηθεί από τον Θεό, και αυτός είναι ο απώτερος στόχος του Θεού για την σωτηρία του ανθρώπου.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Β΄

Τέτοια είναι η διαχείριση του Θεού: να παραδίδει την ανθρωπότητα στον Σατανά —μια ανθρωπότητα που δεν ξέρει τι είναι Θεός, ποιος είναι ο Δημιουργός, πώς να λατρεύει τον Θεό ή γιατί είναι απαραίτητο να υποτάσσεται σ’ Αυτόν— και να επιτρέπει στον Σατανά να τη διαφθείρει. Βήμα-βήμα, ο Θεός ανακτά έπειτα τον άνθρωπο από τα χέρια του Σατανά, έως ότου να λατρέψει πλήρως τον Θεό και να απορρίψει τον Σατανά. Αυτή είναι η διαχείριση του Θεού. Μπορεί να ακούγεται σαν μύθος και να φαίνεται περίπλοκη. Οι άνθρωποι αισθάνονται ότι είναι μύθος επειδή δεν έχουν την παραμικρή ιδέα για το πόσα έχουν συμβεί στον άνθρωπο τα τελευταία χιλιάδες χρόνια, και πολύ περισσότερο επειδή δεν γνωρίζουν πόσες ιστορίες έχουν συμβεί στο σύμπαν και το στερέωμα. Και επιπλέον, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι δεν μπορούν να εκτιμήσουν τον πιο εκπληκτικό, τον πιο τρομακτικό κόσμο που υπάρχει πέρα από τον υλικό κόσμο, τον οποίο, όμως, τα θνητά τους μάτια τούς εμποδίζουν να δουν. Μοιάζει ακατανόητο για τον άνθρωπο, επειδή ο άνθρωπος δεν καταλαβαίνει καθόλου τη σημασία της σωτηρίας της ανθρωπότητας από τον Θεό ή τη σημασία του έργου της διαχείρισής Του και δεν κατανοεί πώς επιθυμεί τελικά ο Θεός να είναι η ανθρωπότητα. Να μην έχει διαφθαρεί καθόλου από τον Σατανά, όπως ο Αδάμ και η Εύα; Όχι! Σκοπός της διαχείρισης του Θεού είναι να κερδίσει μια ομάδα ανθρώπων που Τον λατρεύουν και υποτάσσονται σε Αυτόν. Αν και οι άνθρωποι αυτοί έχουν διαφθαρεί από τον Σατανά, δεν βλέπουν πλέον τον Σατανά ως πατέρα τους· αναγνωρίζουν το αποκρουστικό του πρόσωπο και τον απορρίπτουν και έρχονται ενώπιον του Θεού για να αποδεχτούν την κρίση και την παίδευσή Του. Μαθαίνουν τελικά τι είναι άσχημο και πώς έρχεται σε αντίθεση με αυτό που είναι άγιο, και αναγνωρίζουν το μεγαλείο του Θεού και τη μοχθηρία του Σατανά. Μια ανθρωπότητα όπως αυτή δεν θα εργάζεται πλέον για τον Σατανά, ούτε θα τον λατρεύει ή θα τον προσκυνά. Αυτό συμβαίνει επειδή είναι μια ομάδα ανθρώπων που τους κέρδισε πραγματικά ο Θεός. Αυτή είναι η σημασία του έργου του Θεού για τη διαχείριση της ανθρωπότητας.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Παράρτημα Γ΄: Ο άνθρωπος μπορεί να σωθεί μόνο μέσα από τη διαχείριση του Θεού

Ο Θεός δημιούργησε τους ανθρώπους, τους τοποθέτησε επί γης και τους έχει οδηγεί έκτοτε. Στη συνέχεια, τους έσωσε και πρόσφερε τον εαυτό Του ως θυσία περί αμαρτίας για την ανθρωπότητα. Στο τέλος, πρέπει να κατακτήσει την ανθρωπότητα, να σώσει πλήρως τους ανθρώπους και να αποκαταστήσει την αρχική τους ομοιότητα. Αυτό είναι το έργο με το οποίο ασχολείται από τις απαρχές —η αποκατάσταση της ανθρωπότητας στην αρχική της εικόνα και ομοιότητα. Ο Θεός θα εδραιώσει τη βασιλεία Του και θα αποκαταστήσει την αρχική ομοιότητα των ανθρωπίνων όντων, το οποίο σημαίνει ότι ο Θεός θα αποκαταστήσει την εξουσία Του επί γης και μεταξύ όλων των δημιουργημάτων. Η ανθρωπότητα έχασε τη θεοσεβούμενη καρδιά της, καθώς και τη λειτουργία που βαρύνει τα δημιουργήματα του Θεού αφότου διαφθάρηκε από τον Σατανά, κι έτσι μετατράπηκε σε εχθρό ανυπάκουο στον Θεό. Στη συνέχεια, η ανθρωπότητα ζούσε υπό τη σφαίρα επιρροής του Σατανά και ακολουθούσε τις εντολές του Σατανά· επομένως, ο Θεός δεν είχε τρόπο να εργαστεί μεταξύ των δημιουργημάτων Του, πόσο δε μάλλον μπορούσε να κερδίσει φόβο Θεού και σεβασμό από αυτά. Οι άνθρωποι δημιουργήθηκαν από τον Θεό και όφειλαν να λατρεύουν τον Θεό, αλλά, στην πραγματικότητα, γύρισαν την πλάτη τους σ’ Αυτόν και λάτρεψαν τον Σατανά αντ’ Αυτού. Ο Σατανάς έγινε το είδωλο στην καρδιά τους. Έτσι, ο Θεός έχασε τη θέση Του στην καρδιά τους, έχασε δηλαδή ουσιαστικά τη σημασία πίσω από τη δημιουργία της ανθρωπότητας από Εκείνον. Συνεπώς, για να αποκαταστήσει τη σημασία πίσω από τη δημιουργία της ανθρωπότητας από Εκείνον, πρέπει να αποκαταστήσει την αρχική ομοιότητά της και να απαλλάξει την ανθρωπότητα από τις διεφθαρμένες της διαθέσεις. Για να διεκδικήσει και πάλι τους ανθρώπους από τον Σατανά, πρέπει να τους σώσει από την αμαρτία. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί ο Θεός να αποκαταστήσει σταδιακά την αρχική ομοιότητα και λειτουργία τους και, τελικά, να αποκαταστήσει τη βασιλεία Του. Η τελική καταστροφή αυτών των υιών της ανυπακοής θα πραγματοποιηθεί, επίσης, για να δώσει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να βελτιώσουν τη λατρεία τους στον Θεό και τη ζωή τους επί γης. Επειδή ο Θεός δημιούργησε τους ανθρώπους, θα τους κάνει να Τον λατρεύουν· επειδή επιθυμεί να αποκαταστήσει την αρχική λειτουργία της ανθρωπότητας, θα την αποκαταστήσει πλήρως και χωρίς καμία νόθευση. Η αποκατάσταση της εξουσίας Του σημαίνει πως θα κάνει τους ανθρώπους να Τον λατρεύουν και να υποτάσσονται σ’ Αυτόν· σημαίνει ότι ο Θεός θα κάνει τους ανθρώπους να ζουν λόγω Αυτού και θα κάνει τους εχθρούς Του να χάνονται ως αποτέλεσμα της εξουσίας Του. Σημαίνει ότι ο Θεός θα κάνει όλα όσα έχουν σχέση μ’ Αυτόν να κυριαρχήσουν μεταξύ των ανθρώπων χωρίς καμία αντίσταση από κανέναν. Η βασιλεία που επιθυμεί να εγκαθιδρύσει ο Θεός είναι η δική Του βασιλεία. Η ανθρωπότητα που επιθυμεί είναι εκείνη που θα Τον λατρεύει, που θα υποτάσσεται πλήρως σ’ Αυτόν και θα εκδηλώνει τη δόξα Του. Εάν ο Θεός δεν σώσει τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα, τότε η σημασία πίσω από τη δημιουργία της ανθρωπότητας από Εκείνον θα χαθεί. Δεν θα έχει άλλη εξουσία μεταξύ των ανθρώπων, και η βασιλεία Του δεν θα είναι πλέον σε θέση να υπάρχει πάνω στη γη. Εάν ο Θεός δεν καταστρέψει εκείνους τους εχθρούς που είναι ανυπάκουοι σ’ Αυτόν, δεν θα είναι σε θέση να αποκτήσει την πλήρη δόξα Του, ούτε θα είναι σε θέση να εδραιώσει τη βασιλεία Του πάνω στη γη. Αυτά θα είναι τα σημάδια της ολοκλήρωσης του έργου Του και του μεγάλου επιτεύγματός Του: να καταστρέψει τελείως εκείνους μεταξύ της ανθρωπότητας που είναι ανυπάκουοι σ’ Αυτόν και να φέρει στην ανάπαυση όσους έχουν ολοκληρωθεί. Όταν οι άνθρωποι αποκατασταθούν στην αρχική τους ομοιότητα, και όταν μπορέσουν να εκπληρώσουν τα αντίστοιχα καθήκοντά τους, μπορέσουν να διατηρήσουν τη δική τους σωστή θέση και να υποταχθούν σε όλες τις ρυθμίσεις του Θεού, ο Θεός θα έχει αποκτήσει μια ομάδα ανθρώπων πάνω στη γη που Τον λατρεύει, και θα έχει επίσης εγκαθιδρύσει μια βασιλεία πάνω στη γη που Τον λατρεύει. Θα σημειώσει αιώνια νίκη επί γης και όλοι όσοι εναντιώνονται σ’ Αυτόν, θα χαθούν στην αιωνιότητα. Έτσι, θα αποκατασταθεί η αρχική Του πρόθεση όσον αφορά τη δημιουργία της ανθρωπότητας. Θα αποκατασταθεί η πρόθεσή Του να δημιουργήσει τα πάντα και θα αποκατασταθεί επίσης η εξουσία Του επί γης, μεταξύ των πάντων και μεταξύ των εχθρών Του. Αυτά θα είναι τα σύμβολα της συνολικής νίκης Του. Από εκείνο το σημείο και πέρα, η ανθρωπότητα θα εισέλθει στην ανάπαυση και θα ξεκινήσει μια ζωή που είναι στον σωστό δρόμο. Ο Θεός θα εισέλθει επίσης στην αιώνια ανάπαυση με την ανθρωπότητα, και θα ξεκινήσει μια αιώνια ζωή, την οποία θα μοιράζονται ο ίδιος και οι άνθρωποι. Η ακαθαρσία και η ανυπακοή επί γης θα έχουν εξαφανιστεί, και όλος ο θρήνος θα έχει υποχωρήσει, και τα πάντα σ’ αυτόν τον κόσμο που εναντιώνονται στον Θεό θα έχουν πάψει να υπάρχουν. Μόνο ο Θεός και εκείνοι οι άνθρωποι στους οποίους έχει φέρει τη σωτηρία θα παραμείνουν· μόνο η δημιουργία Του θα παραμείνει.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Θεός και ο άνθρωπος θα εισέλθουν στην ανάπαυση μαζί

Αφού επιτέλεσε το έργο Του των έξι χιλιάδων ετών μέχρι σήμερα, ο Θεός έχει ήδη αποκαλύψει πολλές από τις πράξεις Του, με πρωταρχικό σκοπό να κατατροπώσει τον Σατανά και να φέρει σωτηρία σε όλη την ανθρωπότητα. Χρησιμοποιεί αυτή την ευκαιρία για να επιτρέψει στα πάντα στον ουρανό, στη γη, μέσα στις θάλασσες και στο πιο ασήμαντο αντικείμενο της δημιουργίας Του στη γη, για να δει την παντοδυναμία του Θεού και να γίνει μάρτυρας όλων των πράξεών Του. Αρπάζει την ευκαιρία που δίνεται από τη νίκη Του επί του Σατανά για να αποκαλύψει όλες Του τις πράξεις στους ανθρώπους και για να τους επιτρέψει να καταστούν ικανοί να Τον δοξάζουν και να εξυμνήσουν τη σοφία Του στο ότι νίκησε τον Σατανά. Τα πάντα στη γη, στον ουρανό και μέσα στις θάλασσες αποδίδουν τιμή στον Θεό, δοξάζουν την παντοδυναμία Του, κάθε μία από τις πράξεις Του και φωνάζουν το άγιο όνομά Του. Αυτό είναι η απόδειξη ότι νίκησε τον Σατανά· είναι η απόδειξη ότι κατατρόπωσε τον Σατανά. Και το σημαντικότερο, είναι η απόδειξη ότι έσωσε την ανθρωπότητα. Ολόκληρη η δημιουργία του Θεού, Του αποδίδει τιμή, Τον δοξάζει που νίκησε τον εχθρό Του και επέστρεψε νικητής και Τον εξυμνεί ως τον μεγάλο νικηφόρο Βασιλιά. Σκοπός Του δεν ήταν μόνο να νικήσει τον Σατανά, κι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον το έργο Του συνεχίστηκε για έξι χιλιάδες χρόνια. Χρησιμοποιεί τη νίκη επί του Σατανά, για να σώσει την ανθρωπότητα. Χρησιμοποιεί τη νίκη επί του Σατανά, για να αποκαλύψει όλες τις πράξεις Του και όλη τη δόξα Του. Θα αποκτήσει δόξα, και όλες οι στρατιές των αγγέλων θα δουν όλη τη δόξα Του. Οι αγγελιοφόροι του ουρανού, οι άνθρωποι πάνω στη γη και όλα τα αντικείμενα της δημιουργίας στη γη θα δουν τη δόξα του Δημιουργού. Αυτό είναι το έργο που επιτελεί. Η δημιουργία Του στον ουρανό και στη γη θα δουν επίσης την δόξα Του, και θα επιστρέψει θριαμβευτής αφού νικήσει ολοκληρωτικά τον Σατανά και επιτρέψει στην ανθρωπότητα να Τον δοξάσει, επιτυγχάνοντας έτσι διπλή νίκη στο έργο Του. Στο τέλος, όλη η ανθρωπότητα θα κατακτηθεί από Εκείνον και θα αφανίσει όλους όσοι εναντιώνονται ή επαναστατούν· με άλλα λόγια, θα αφανίσει όλους αυτούς που ανήκουν στον Σατανά.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Θα πρέπει να γνωρίζεις πώς εξελίχθηκε η ανθρωπότητα στο σύνολό της μέχρι τη σήμερον ημέρα