Λόγια του Παντοδύναμου Θεού των εσχάτων ημερών

Ποιο είναι το έργο που προέρχεται από τον Σατανά; Στο έργο που προέρχεται από τον Σατανά, τα οράματα μέσα στους ανθρώπους είναι ασαφή· οι άνθρωποι δεν έχουν κανονική ανθρώπινη φύση, τα κίνητρα πίσω από τις πράξεις τους είναι λανθασμένα και, παρόλο που επιθυμούν να αγαπήσουν τον Θεό, υπάρχουν πάντα κατηγορίες μέσα τους, κι αυτές οι κατηγορίες και οι σκέψεις προκαλούν συνεχή αναστάτωση μέσα τους, περιορίζοντας την ανάπτυξη της ζωής τους και εμποδίζοντάς τους να έρχονται ενώπιον του Θεού όντας στην κανονική κατάσταση. Δηλαδή, από τη στιγμή που υπάρξει το έργο του Σατανά μέσα στους ανθρώπους, η καρδιά τους δεν μπορεί να είναι γαλήνια ενώπιον του Θεού. Αυτοί οι άνθρωποι δεν ξέρουν τι να κάνουν —όταν βλέπουν ανθρώπους να συναθροίζονται, θέλουν να το βάλουν στα πόδια, και δεν μπορούν να κλείσουν τα μάτια τους όταν οι άλλοι προσεύχονται. Το έργο των κακών πνευμάτων καταστρέφει την κανονική σχέση μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού, και αναστατώνει τα προηγούμενα οράματα των ανθρώπων ή το πρότερο μονοπάτι τους της εισόδου στη ζωή· μες στην καρδιά τους, δεν μπορούν ποτέ να πλησιάσουν τον Θεό, και συμβαίνουν συνεχώς πράγματα που τους προκαλούν αναστάτωση και τους περιορίζουν. Η καρδιά τους δεν μπορεί να βρει γαλήνη, δεν τους μένει δύναμη να αγαπήσουν τον Θεό και το πνεύμα τους βουλιάζει. Αυτές είναι οι εκδηλώσεις του έργου του Σατανά. Οι εκδηλώσεις του έργου του Σατανά είναι οι εξής: το να είσαι ανήμπορος να εμμείνεις στη θέση σου και να παραμείνεις σταθερός στη μαρτυρία σου, γεγονός που σε οδηγεί να γίνεις κάποιος που έχει σφάλει ενώπιον του Θεού και δεν έχει καθόλου πίστη προς τον Θεό. Όταν σε αναστατώνει ο Σατανάς, χάνεις την αγάπη και την αφοσίωση που έχεις μέσα σου προς τον Θεό, σου αφαιρείται η κανονική σχέση με τον Θεό, δεν επιδιώκεις την αλήθεια ούτε τη βελτίωση του εαυτού σου· οπισθοδρομείς και γίνεσαι αρνητικός, κακομαθαίνεις τον εαυτό σου, επιτρέπεις την ανεξέλεγκτη εξάπλωση της αμαρτίας και δεν αισθάνεσαι μίσος για την αμαρτία· επιπλέον, η παρεμβολή του Σατανά σε κάνει ακόλαστο· εξαφανίζει το άγγιγμα του Θεού από μέσα σου και σε κάνει να διαμαρτύρεσαι για τον Θεό και να αντιτάσσεσαι σε Αυτόν, και σε οδηγεί να αμφισβητείς τον Θεό· υπάρχει ακόμη και ο κίνδυνος να εγκαταλείψεις τον Θεό. Όλα αυτά προέρχονται από τον Σατανά.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το έργο του Αγίου Πνεύματος και το έργο του Σατανά

Όταν οι άνθρωποι έχουν γνώση του Θεού, χαίρονται να υποφέρουν και να ζουν για τον Θεό, όμως ο Σατανάς εξακολουθεί να ελέγχει τις αδυναμίες μέσα τους, ο Σατανάς μπορεί ακόμη να τους κάνει να υποφέρουν, τα κακά πνεύματα είναι ακόμη ικανά να εργάζονται και να προκαλούν διαταραχή μέσα τους, να τους συνεπαίρνουν, να τους τρελαίνουν και να τους αρρωσταίνουν, να τους αναστατώνουν εντελώς. Υπάρχουν πράγματα στις σκέψεις και τη συνείδηση των ανθρώπων που τείνουν να ελέγχονται και να χειραγωγούνται από τον Σατανά. Επομένως, μερικές φορές είσαι άρρωστος ή προβληματισμένος, υπάρχουν στιγμές που αισθάνεσαι ότι ο κόσμος είναι έρημος ή ότι δεν έχει νόημα να ζεις, υπάρχουν ακόμη και στιγμές που μπορεί να αναζητάς τον θάνατο και να θέλεις να αυτοκτονήσεις. Αυτούς λοιπόν τους πόνους χειρίζεται ο Σατανάς, και είναι η θνητή αδυναμία του ανθρώπου. Κάτι που έχει διαφθείρει και καταπατήσει ο Σατανάς, μπορεί να εξακολουθεί να το χρησιμοποιεί: αυτό εκμεταλλεύεται ο Σατανάς. […] Όταν εργάζονται τα κακά πνεύματα, δεν υπάρχει κενό που δεν θα εκμεταλλευτούν. Μπορεί να μιλούν μέσα σου ή στο αυτί σου, ή μπορεί να αναστατώνουν το μυαλό σου και να διαταράσσουν τις σκέψεις σου, καθιστώντας σε αναίσθητο στο άγγιγμα του Αγίου Πνεύματος, εμποδίζοντάς σε από το να αισθάνεσαι, και τότε τα κακά πνεύματα θα αρχίσουν να παρεμβαίνουν στη δράση σου, να ρίχνουν τις σκέψεις σου στο χάος και να σε κάνουν να χάνεις τη σύνεσή σου, κάνοντας ακόμη και την ψυχή σου να εγκαταλείψει το σώμα σου. Αυτό είναι το έργο που κάνουν τα κακά πνεύματα μέσα στους ανθρώπους και οι άνθρωποι βρίσκονται σε μεγάλο κίνδυνο αν δεν μπορούν να διακρίνουν τι πραγματικά συμβαίνει.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η σημασία του ότι ο Θεός γεύτηκε τα εγκόσμια δεινά

Κάποιοι άνθρωποι λένε ότι το Άγιο Πνεύμα εργάζεται μέσα τους την κάθε στιγμή. Αυτό είναι αδύνατον. Αν έλεγαν ότι το Άγιο Πνεύμα είναι πάντα μαζί τους, αυτό θα ήταν ρεαλιστικό. Αν έλεγαν ότι το σκεπτικό και η σύνεσή τους είναι συνεχώς κανονικά, κι αυτό θα ήταν ρεαλιστικό και θα έδειχνε ότι το Άγιο Πνεύμα είναι μαζί τους. Αν λένε ότι το Άγιο Πνεύμα εργάζεται συνεχώς μέσα τους, ότι ο Θεός τούς διαφωτίζει και το Άγιο Πνεύμα τούς αγγίζει κάθε στιγμή και ότι αποκτούν νέες γνώσεις συνεχώς, τότε αυτό δεν είναι σε καμία περίπτωση φυσιολογικό! Είναι ολότελα υπερφυσικό! Χωρίς την παραμικρή αμφιβολία, αυτοί οι άνθρωποι είναι κακά πνεύματα! Ακόμη κι όταν ενσαρκώνεται το Πνεύμα του Θεού, υπάρχουν στιγμές που πρέπει να τραφεί και να αναπαυθεί —για να μη μιλήσουμε για τους ανθρώπους. Εκείνοι που έχουν κυριευτεί από κακά πνεύματα φαίνεται ότι είναι απαλλαγμένοι από την αδυναμία της σάρκας. Είναι σε θέση να απαρνηθούν και να εγκαταλείψουν τα πάντα, είναι απαλλαγμένοι από το συναίσθημα, είναι ικανοί να υπομείνουν μαρτύριο και δεν αισθάνονται την παραμικρή κόπωση, θαρρείς κι έχουν υπερβεί τη σάρκα. Αυτό δεν είναι εξαιρετικά υπερφυσικό; Το έργο των κακών πνευμάτων είναι υπερφυσικό —κανένας άνθρωπος δεν θα μπορούσε να επιτύχει τέτοια πράγματα! Όσοι έχουν έλλειψη διάκρισης νιώθουν φθόνο όταν βλέπουν τέτοιους ανθρώπους: Λένε ότι διαθέτουν μεγάλο σθένος στην πίστη τους στον Θεό, ότι έχουν μεγάλη πίστη και ότι δεν δείχνουν ποτέ το παραμικρό σημάδι αδυναμίας! Στην πραγματικότητα, όλα αυτά αποτελούν εκδηλώσεις του έργου ενός κακού πνεύματος. Διότι οι κανονικοί άνθρωποι έχουν, αναπόφευκτα, ανθρώπινες αδυναμίες· αυτή είναι η κανονική κατάσταση όσων έχουν την παρουσία του Αγίου Πνεύματος.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Άσκηση (4)

Αν, κατά τη σημερινή εποχή, εμφανιστεί κάποιος που μπορεί να επιδεικνύει σημεία και θαύματα, να εκβάλλει δαίμονες, να θεραπεύει τους αρρώστους και να εκτελεί θαύματα, και εάν αυτός ισχυρίζεται ότι είναι ο Ιησούς που έχει έρθει, τότε τούτο θα αποτελούσε μια απομίμηση που παρήγαγαν τα κακά πνεύματα, τα οποία μιμούνται τον Ιησού. Να το θυμάσαι! Ο Θεός δεν επαναλαμβάνει το ίδιο έργο. Το στάδιο του έργου του Ιησού έχει ήδη ολοκληρωθεί και ο Θεός δεν θα καταπιαστεί ποτέ ξανά με το συγκεκριμένο στάδιο. Το έργο του Θεού είναι ασυμβίβαστο με τις αντιλήψεις του ανθρώπου· για παράδειγμα, η Παλαιά Διαθήκη προείπε την έλευση ενός Μεσσία, και το αποτέλεσμα αυτής της προφητείας ήταν ο ερχομός του Ιησού. Εφόσον αυτό έχει γίνει ήδη, θα ήταν λάθος να εμφανιστεί ξανά ένας άλλος Μεσσίας. Ο Ιησούς ήρθε ήδη μία φορά, και θα ήταν λάθος να έρθει ξανά σήμερα. Υπάρχει μόνο ένα όνομα για κάθε εποχή, και κάθε όνομα περιέχει έναν χαρακτηρισμό εκείνης της εποχής. Στις αντιλήψεις του ανθρώπου, ο Θεός πρέπει πάντα να επιδεικνύει σημεία και θαύματα, να θεραπεύει τους αρρώστους, να εκβάλλει δαίμονες και να είναι ακριβώς όπως ο Ιησούς. Όμως αυτή τη φορά ο Θεός δεν είναι καθόλου έτσι. Αν, κατά τις έσχατες μέρες, ο Θεός εξακολουθούσε να επιδεικνύει σημεία και θαύματα, να εκβάλλει δαίμονες και να θεραπεύει τους αρρώστους —αν έπραττε ακριβώς τα ίδια με τον Ιησού— τότε θα επαναλάμβανε το ίδιο έργο και το έργο του Ιησού θα ήταν άνευ σημασίας ή αξίας. Έτσι, ο Θεός εκτελεί μόνο ένα στάδιο του έργου σε κάθε εποχή. Μόλις ολοκληρώνεται κάθε στάδιο του έργου Του, σύντομα έρχεται η μίμηση από τα κακά πνεύματα και μόλις ο Σατανάς αρχίζει να ακολουθεί κατά πόδας τον Θεό, Εκείνος αλλάζει μέθοδο. Όταν ο Θεός ολοκληρώνει ένα στάδιο του έργου Του, αυτό γίνεται αντικείμενο μίμησης από τα κακά πνεύματα. Πρέπει να έχετε ξεκάθαρη εικόνα γι’ αυτό.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Γνωρίζοντας το έργο του Θεού σήμερα

Υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι έχουν κυριευθεί από κακά πνεύματα και φωνάζουν δυνατά: «Είμαι ο Θεός!» Στο τέλος, εντούτοις, αποκαλύπτονται, επειδή κάνουν λάθος σε αυτό που αντιπροσωπεύουν. Αντιπροσωπεύουν τον Σατανά, και το Άγιο Πνεύμα δεν τους δίνει καμία προσοχή. Όσο κι αν εξυμνείς τον εαυτό σου ή όσο δυνατά κι αν φωνάζεις, παραμένεις ένα δημιουργημένο ον που ανήκει στον Σατανά. Εγώ δεν φωνάζω ποτέ: «Εγώ είμαι ο Θεός, Εγώ είμαι ο αγαπημένος Υιός του Θεού!» Ωστόσο, το έργο που επιτελώ είναι το έργο του Θεού. Χρειάζεται να φωνάζω; Δεν υπάρχει λόγος για εξύμνηση. Ο Θεός επιτελεί ο ίδιος το έργο Του και δεν έχει την ανάγκη να Του αποδώσει ο άνθρωπος κύρος ή να Του δώσει κάποιον τιμητικό τίτλο: Το έργο Του εκπροσωπεί την ταυτότητα και το κύρος Του. Πριν από τη βάπτισή Του, δεν ήταν ο Ιησούς ο ίδιος ο Θεός; Δεν ήταν ο ενσαρκωμένος Θεός; Σίγουρα δεν μπορεί να ειπωθεί ότι έγινε ο μοναδικός Υιός του Θεού μόνο αφότου δέχθηκε τη μαρτυρία, έτσι δεν είναι; Πολύ καιρό πριν ξεκινήσει το έργο Του, δεν υπήρχε ήδη κάποιος άνθρωπος με το όνομα Ιησούς; Δεν είσαι σε θέση να δημιουργείς νέα μονοπάτια ούτε να εκπροσωπείς το Πνεύμα. Δεν μπορείς να εκφράσεις το έργο του Πνεύματος ούτε τα λόγια που εκφέρει Εκείνο. Δεν μπορείς να επιτελέσεις το έργο του ίδιου του Θεού ούτε το έργο του Πνεύματος. Η σοφία, το θαύμα και η ακαταληπτότητα του Θεού, καθώς και η ολότητα της διάθεσης με την οποία ο Θεός παιδεύει τον άνθρωπο —όλα τους υπερβαίνουν την ικανότητά σου να τα εκφράσεις. Θα ήταν, συνεπώς, ανώφελο να προσπαθήσεις να ισχυριστείς ότι είσαι ο Θεός· θα είχες μόνο το όνομα και καθόλου ουσία. Ο ίδιος ο Θεός έχει έλθει, αλλά κανείς δεν Τον αναγνωρίζει, κι όμως συνεχίζει το έργο Του και το πράττει εκπροσωπώντας το Πνεύμα. Είτε Τον αποκαλείς άνθρωπο είτε Θεό, Κύριο ή Χριστό, είτε Την αποκαλείς αδελφή, δεν έχει σημασία. Εντούτοις, το έργο που επιτελεί είναι αυτό του Πνεύματος και εκπροσωπεί το έργο του ίδιου του Θεού. Εκείνον δεν Τον ενδιαφέρει το όνομα με το οποίο Τον αποκαλεί ο άνθρωπος. Μπορεί αυτό το όνομα να καθορίσει το έργο Του; Ανεξάρτητα από το πώς Τον αποκαλείς, από την άποψη του Θεού, Αυτός είναι η ενσάρκωση του Πνεύματος του Θεού. Εκπροσωπεί το Πνεύμα και Τον έχει εγκρίνει το Πνεύμα. Αν δεν μπορείς ούτε να ανοίξεις τον δρόμο για μια νέα εποχή, ούτε να φέρεις την παλαιά στο τέλος της, ούτε να αναγγείλεις μια νέα εποχή, ούτε να επιτελέσεις νέο έργο, τότε δεν μπορείς να αποκαλείσαι Θεός!

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το μυστήριο της ενσάρκωσης (1)

Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που, όταν όλα είναι εντάξει, είναι αρκετά φυσιολογικοί ενώ μιλούν και αλληλεπιδρούν με τους άλλους. Δεν κάνουν τίποτα κακό και φαίνονται ειλικρινείς. Όταν, όμως, όλοι επικεντρώνονται στην ακρόαση του λόγου του Θεού και στην ανάγνωση προσευχών κατά τη συνάθροιση, αυτοί ξαφνικά αρρωσταίνουν. Βγάζουν αφρούς από το στόμα, ολόκληρο το σώμα τους τρέμει, δάκρυα κυλούν ποτάμι στο πρόσωπό τους, έπειτα αρχίζουν να μιλούν και επαναλαμβάνουν συνεχώς ένα πράγμα: Δεν θέλω να τον ακούσω! Δεν θέλω να τον ακούσω! Δεν έχουν καμία απολύτως επίγνωση —τι πραγματικά συμβαίνει εδώ; Τους διακατέχει ένα κακό πνεύμα. Γιατί, όταν τους διακατέχει ένα κακό πνεύμα, επαναλαμβάνουν συνεχώς αυτά τα λόγια; Δεν θα συνέβαινε ποτέ σε ένα κανονικό άτομο, είναι, όμως, ξεκάθαρο σ’ ένα κακό πνεύμα. Αυτό είναι το πνεύμα μέσα στους αντίχριστους. Τους ρωτάς γιατί είναι τόσο κακοπροαίρετοι έναντι της αλήθειας, και λένε ότι δεν είναι και αρνούνται πεισματικά να το αναγνωρίσουν. Όμως μέσα στην καρδιά τους, ξέρουν ότι δεν αγαπούν την αλήθεια. Όταν δεν διαβάζουν τον λόγο του Θεού, φαίνονται φυσιολογικοί στην αλληλεπίδρασή τους με τους άλλους. Δεν μπορείς να ξέρεις τι υπάρχει μέσα τους. Όταν προσπαθούν και διαβάζουν τον λόγο του Θεού, τότε ξεστομίζουν τα λόγια: «Δεν θέλω να τον ακούσω»: η φύση τους έχει εκτεθεί, τέτοιοι άνθρωποι είναι. Τα προκάλεσε ο λόγος του Θεού, ή τα αποκάλυψε, ή τα χτύπησε εκεί που πονάει; Κανένα από τα παραπάνω. Αυτό που συνέβη είναι ότι όταν όλοι διαβάζουν τον λόγο του Θεού, εκείνοι λένε ότι δεν θέλουν να τον ακούσουν. Δεν είναι κακοί; (Ναι.) Τι σημαίνει να είσαι κακός; Σημαίνει να είσαι εντελώς κακοπροαίρετος για κάτι χωρίς συγκεκριμένο λόγο και να είσαι εντελώς κακοπροαίρετος για θετικά πράγματα χωρίς καν να γνωρίζεις γιατί. Θέλουν πραγματικά να πουν: «Μόλις ακούσω τον λόγο του Θεού, ξεστομίζω αυτά τα λόγια· μόλις ακούσω μαρτυρία για τον Θεό, νιώθω έχθρα και δεν ξέρω καν γιατί. Όταν βλέπω κάποιον που επιδιώκει την αλήθεια, ή που την αγαπά, θέλω να τον προκαλέσω, θέλω πάντα να τον επιπλήξω, να του κάνω κάτι πίσω από την πλάτη του που θα τον βλάψει, θέλω να τον σκοτώσω». Λέγοντάς τα αυτά, είναι κακοί. Στην πραγματικότητα, από την αρχή οι αντίχριστοι δεν είχαν ποτέ το πνεύμα ενός κανονικού ατόμου, ούτε είχαν ποτέ κανονική ανθρώπινη φύση —αυτό συμβαίνει πραγματικά.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο έβδομο: Είναι μοχθηροί, δόλιοι και απατηλοί (Μέρος πρώτο)

Για να κάνει τους αδελφούς και τις αδελφές να αναπτύξουν ικανότητα διάκρισης και να πάρουν ένα πρακτικό μάθημα, ο Θεός όρισε να ζήσει ανάμεσά τους κάποιος που είχε καταληφθεί από έναν δαίμονα. Στην αρχή, ο τρόπος με τον οποίο μιλούσε και ενεργούσε αυτό το άτομο ήταν φυσιολογικός, όπως ήταν και η λογική του˙ δεν φαινόταν καθόλου προβληματικός. Μα μετά από κάποιο διάστημα επαφής, οι αδελφοί και οι αδελφές ανακάλυψαν πως ό,τι έλεγε έμοιαζε εκτός θέματος —ήταν όλα χωρίς σημασία. Έπειτα, συνέβησαν κάποια «υπερφυσικά» πράγματα: Έλεγε συνέχεια στους αδελφούς και τις αδελφές ότι είχε δει το ένα ή το άλλο, ή ότι ο Θεός τού είχε αποκαλύψει το τάδε. Μια μέρα, για παράδειγμα, ο Θεός τού αποκάλυψε ότι έπρεπε να φτιάξει ψωμάκια στον ατμό —ήταν υποχρεωμένος— και την επομένη, έτυχε να πρέπει να βγει έξω, οπότε πήρε τα ψωμάκια μαζί του και δεν χρειαζόταν να φτιάξει άλλο φαγητό. Την επόμενη μέρα, ο Θεός τού αποκάλυψε σ’ ένα όνειρο ότι πρέπει να κατευθυνθεί νότια˙ υπήρχε κάποιος που τον περίμενε εκεί έξι μίλια μακριά. Πήγε να κοιτάξει, κι εκεί πέρα βρισκόταν ένας πιστός στον Ιησού που είχε χαθεί˙ αυτός μαρτύρησε σ’ αυτόν τον πιστό περί του έργου των εσχάτων ημερών του Θεού, κι εκείνος το αποδέχτηκε. Λάμβανε πάντοτε αποκαλύψεις, άκουγε πάντοτε μια φωνή, συνέβαιναν πάντοτε υπερφυσικά πράγματα. Κάθε μέρα, όσον αφορά το τι να φάει, το πού να πάει, το τι να κάνει, με ποιον να αλληλεπιδράσει, δεν ακολουθούσε τους νόμους μιας κανονικής ανθρώπινης ζωής ούτε επεδίωκε τα λόγια του Θεού ως βάση ή ως αρχή, ούτε έψαχνε ανθρώπους για να συναναστραφεί μαζί τους. Αντίθετα, περίμενε πάντοτε μια φωνή, ή μια αποκάλυψη ή ένα όνειρο. Ήταν κανονικό αυτό το άτομο; (Όχι.) Κάποιοι άνθρωποι κατάφεραν να τον διακρίνουν και είπαν: «Αυτός ο άνθρωπος μπορεί να μην τρέχει γυμνός και βρόμικος στον δρόμο, μα αυτές είναι εκδηλώσεις ενός κακού πνεύματος». Αργά αλλά σταθερά, οι αδελφοί και οι αδελφές ξεκίνησαν να τον καταλαβαίνουν, μέχρι την ημέρα που η κατάσταση ξέφυγε και όντως έτρεχε γυμνός και βρόμικος στους δρόμους, λέγοντας τρελά πράγματα. Ο δαίμονας είχε εμφανιστεί˙ τα πράγματα είχαν έρθει πια στο φως. Άρα, εκείνον τον καιρό, κατάφεραν οι αδελφοί και οι αδελφές να τον καταλάβουν; Έλαβαν γνώση του τι εστί κακό πνεύμα και ποιες είναι οι εκδηλώσεις του έργου των κακών πνευμάτων στους ανθρώπους; (Ναι.) Κάποιοι άνθρωποι, φυσικά, κέρδισαν γνώση και ικανότητα διάκρισης. Κάποιους ανθρώπους, πιθανότατα, τους είχε κερδίσει, και τον κατάλαβαν μόνο μετά το ξέσπασμά του. Μα είτε τους είχε κερδίσει είτε είχαν καταφέρει να τον καταλάβουν, αν ο Θεός δεν είχε ρυθμίσει αυτό το περιβάλλον, θα ήταν ξεκάθαρο στους ανθρώπους ποιο ήταν το έργο ενός κακού πνεύματος; (Όχι.) Άρα, ποια ακριβώς ήταν η σημασία και ο σκοπός της διευθέτησης αυτού του περιβάλλοντος και της συγκεκριμένης δράσης από τον Θεό; Ήταν να μπορέσουν οι άνθρωποι να αναπτύξουν πρακτική ικανότητα διάκρισης και να πάρουν ένα μάθημα, να αναγνωρίσουν αυτού του είδους το άτομο. Αν οι άνθρωποι απλώς πληροφορούνταν ποιο είναι το έργο ενός κακού πνεύματος, όπως ακριβώς όταν ένας δάσκαλος διδάσκει ένα μάθημα, χωρίς καμία άσκηση ή πρακτική, τότε θα κέρδιζαν μόνο θεωρία και λόγια. Μπορείς να εξηγήσεις ξεκάθαρα ποιο ακριβώς είναι το έργο ενός κακού πνεύματος και ποιες είναι οι συγκεκριμένες εκδηλώσεις του μόνο αν το έχεις μαρτυρήσει προσωπικά —βλέποντάς το με τα ίδια σου τα μάτια και ακούγοντάς το με τα ίδια σου τα αυτιά. Και τότε, μόλις ξανασυναντήσεις τέτοιους ανθρώπους, θα είσαι σε θέση να τους αναγνωρίσεις και να τους απορρίψεις˙ θα μπορείς να διευθετήσεις και να χειριστείς καταλλήλως τέτοια ζητήματα.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο δέκατο πέμπτο: Δεν πιστεύουν στην ύπαρξη του Θεού και αρνούνται την ουσία του Χριστού (Μέρος πρώτο)