60. Ο Θεός είναι πολύ δίκαιος
Τον Σεπτέμβριο του 2012, ήμουν υπεύθυνος εκκλησιαστικού έργου όταν γνώρισα την επικεφαλής μου Γιαν Ζουό. Διαπίστωσα πως ζητούσε από αδελφούς και αδελφές να κηρύττουν το ευαγγέλιο πόρτα-πόρτα. Αυτό συνιστούσε σοβαρή παράβαση των αρχών. Ο συνεργάτης μου κι εγώ της είπαμε: «Πρέπει να συμμορφωνόμαστε με τις αρχές του οίκου του Θεού κατά τη διάδοση του ευαγγελίου. Η πρακτική σου αντιτίθεται σε αυτές και αν καταλήξουν στην εκκλησία άπιστοι ή κακούργοι, αυτό θα διαταράξει το έργο του οίκου του Θεού. Όπως και να ’χει, είναι επικίνδυνο να κηρύττουμε έτσι το ευαγγέλιο. Αν κάποιος καλέσει την αστυνομία, θα έχεις ρίξει αδελφούς και αδελφές στο στόμα του λύκου». Δεν έδωσε καμία σημασία και μας χαρακτήρισε και τυπολάτρες από πάνω. Σε μετέπειτα συναθροίσεις, συχνά επέπληττε εμένα και τον συνεργάτη μου ότι παρεμποδίζαμε το ευαγγελικό έργο του οίκου του Θεού. Νιώθαμε και οι δύο πως μας περιόριζε πολύ. Τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς, μέλη από την περιφέρειά μας κήρυτταν το ευαγγέλιο κατ’ εντολή της Γιαν Ζουό και πάνω από 100 άτομα συνελήφθησαν. Το πλήγμα ήταν μεγάλο για το έργο του οίκου του Θεού, αλλά η Γιαν Ζουό ήταν αμετανόητη. Ούτε μία φορά δεν την είδα να αναλύει ή να στοχάζεται την αλαζονεία ή την απερισκεψία της. Τον Νοέμβριο του 2013, είχα αναλάβει να κάνω εκκλησιαστικά βίντεο. Πρόσεξα πως εξακολουθούσε να κάνει αλαζονικά ό,τι ήθελε. Επέπληττε και καταδίκαζε όποιον εξέφραζε διαφορετική γνώμη. Καθυστερούσε να παραδώσει βίντεο που της έδιναν για επιμέλεια, οπότε οι αδελφοί και οι αδελφές δεν λάμβαναν καίρια καθοδήγηση ή βοήθεια από τον οίκο του Θεού. Της επεσήμανα κάποιες ελλείψεις στον τρόπο που έκανε το καθήκον της και της έκανα μερικές υποδείξεις, αλλά εκείνη συνέχισε στον ίδιο σκοπό. Δεν άκουγε και είπε ότι εγώ ήμουν ο αλαζονικός. Τον Μάιο του 2014, με απάλλαξε απ’ τα καθήκοντά μου και μ’ έστειλε σπίτι. Αφού γύρισα σπίτι, έτυχε να διαβάσω κάποιες αρχές περί διάκρισης αντίχριστων και ψευδών επικεφαλής. Αντιπαραβάλλοντας τη μόνιμη στάση της Γιαν Ζουό απέναντι σε αυτές, συνειδητοποίησα πόσο αλαζονική και δόλια ήταν πραγματικά. Ήταν πάντα ασύδοτη και δικτατορική στο καθήκον της. Δεν δεχόταν την αλήθεια ούτε προτάσεις από αδελφούς και αδελφές, μόνο καταπίεζε και καταδίκαζε ανθρώπους. Δεν έδειχνε η συμπεριφορά της ότι ήταν μια αντίχριστη που σιχαινόταν την αλήθεια; Όταν είδα καθαρά τη συμπεριφορά της, σοκαρίστηκα. Τα δύο χρόνια που συνεργαζόμασταν, είχα δει τη συμπεριφορά και την προσέγγισή της, αλλά τα θεωρούσα όλα σημάδια διαφθοράς. Δεν χρησιμοποίησα ποτέ λόγια του Θεού για ν’ αναλύσω τη φύση της, την ουσία της ή τον δρόμο που ακολουθούσε. Έτσι, όποτε ήμουν κοντά της, φρόντιζα να είμαι ανεκτικός και υπομονετικός, κάτι που εντέλει καθυστερούσε και επηρέαζε το έργο του οίκου του Θεού. Σκέφτηκα, «Αν η Γιαν Ζουό παραμείνει επικεφαλής εκκλησίας, θα διαταράξει ακόμα περισσότερο το έργο του οίκου του Θεού». Αποφάσισα να καταγγείλω τα ζητήματά της στον οίκο του Θεού. Προσευχήθηκα στον Θεό και σύνταξα μια επιστολή καταγγελίας. Στον επίλογο της επιστολής, πρόσθεσα κάτι. Ήξερα πως υπήρχε τότε ένα βίντεο που είχε προβλήματα, οπότε ζήτησα από τον οίκο του Θεού να το εξετάσει και να το επιμεληθεί.
Πάνω που ετοιμαζόμουν να στείλω την επιστολή, άρχισα να το ξανασκέφτομαι. Σκέφτηκα, «Της έκανα και παλαιότερα προτάσεις και επεσήμανα προβλήματα στο καθήκον της, αλλά δεν πήγε καλά και μ’ έστειλε σπίτι. Τώρα ούτε το καθήκον μου δεν μπορώ να κάνω. Αν στείλω την αναφορά για τα ζητήματά της και πέσει τυχαία στα χέρια της, θα με κατηγορήσει πως επιτίθεμαι σε επικεφαλής και εργάτες, και τότε τι θα απογίνω; Καλύτερα να το ξεχάσω. Αφού έχω πάρει ήδη πόδι, ας μη δημιουργώ καταστάσεις». Ύστερα όμως, σκέφτηκα: «Ο Θεός με καθοδήγησε σήμερα να δω ότι η Γιαν Ζουό βαδίζει στον δρόμο των αντίχριστων. Αν δεν το αναφέρω, το έργο του οίκου του Θεού και οι αδελφοί και οι αδελφές θα υποφέρουν. Δεν θα γίνω έτσι βοηθός του Σατανά και κακούργος;» Γινόταν μάχη μέσα μου με το συμφέρον του οίκου του Θεού και των αδελφών από τη μία και τις δικές προοπτικές μου απ’ την άλλη. Δεν ήξερα τι να κάνω. Για μερικές μέρες, προσευχόμουν συχνά ενώπιον του Θεού, ζητώντας Του να με οδηγήσει στον σωστό δρόμο. Αργότερα, διάβασα ένα απόσπασμα των λόγων του Θεού. «Πρέπει να έχεις τις φιλοδοξίες εκείνες και το θάρρος για να οδηγηθείς στην τελείωση και δεν πρέπει πάντα να θεωρείς ότι δεν είσαι σε θέση να το κάνεις αυτό. Έχει η αλήθεια τους αγαπημένους της; Μπορεί η αλήθεια να αντιταχθεί σκοπίμως στους ανθρώπους; Αν ακολουθήσεις την αλήθεια, μπορεί να σε συντρίψει; Εάν μείνεις πιστός στη δικαιοσύνη, θα σε τσακίσει; Εάν είναι αληθινή η επιθυμία σου να κυνηγήσεις τη ζωή, μπορεί η ζωή να σου ξεφύγει; Εάν δεν έχεις την αλήθεια, αυτό δεν συμβαίνει επειδή η αλήθεια σε αγνοεί, αλλά γιατί παραμένεις μακριά από την αλήθεια. Εάν δεν μπορείς να εμμείνεις στη δικαιοσύνη, αυτό δεν συμβαίνει επειδή υπάρχει κάτι κακό στη δικαιοσύνη, αλλά επειδή πιστεύεις ότι είναι αποσυνδεδεμένη από τα γεγονότα. Αν δεν έχεις κερδίσει τη ζωή αφού την κυνηγάς τόσα πολλά χρόνια, αυτό δεν συμβαίνει επειδή η ζωή δεν έχει συνείδηση προς εσένα, αλλά επειδή εσύ δεν έχεις συνείδηση προς τη ζωή και έχεις απομακρύνει τη ζωή. Εάν ζεις στο φως και δεν υπήρξες ικανός να κερδίσεις το φως, αυτό δεν συμβαίνει επειδή το φως αδυνατεί να σε φωτίσει, αλλά επειδή δεν έχεις δώσει καμία προσοχή στην ύπαρξη του φωτός και έτσι το φως απομακρύνθηκε ήσυχα από εσένα. Αν δεν το ακολουθήσεις, τότε μπορεί να ειπωθεί ότι είσαι άχρηστο σκουπίδι και δεν έχεις θάρρος στη ζωή σου και δεν έχεις το πνεύμα να αντισταθείς στις δυνάμεις του σκότους. Είσαι πολύ αδύναμος! Δεν μπορείς να ξεφύγεις από τις δυνάμεις του Σατανά που σε πολιορκούν και είσαι μόνο πρόθυμος να κάνεις αυτού του είδους την ασφαλή και σίγουρη ζωή και να πεθάνεις αδαής. Αυτό που πρέπει να επιτύχεις είναι η επιδίωξή σου να κατακτηθείς. Αυτό είναι το δεσμευτικό σου καθήκον. Εάν είσαι ικανοποιημένος με την κατάκτηση, τότε διώχνεις την ύπαρξη του φωτός. Πρέπει να υποφέρεις για την αλήθεια, πρέπει να παραδοθείς στην αλήθεια, πρέπει να υπομείνεις με ταπείνωση για την αλήθεια και για να κερδίσεις περισσότερη αλήθεια, πρέπει να υποστείς περισσότερα βάσανα. Αυτό πρέπει να κάνεις» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι εμπειρίες του Πέτρου: η γνώση του για την παίδευση και την κρίση). Το ανάγνωσμα αυτό μου έδωσε πίστη και δύναμη. «Ναι», σκέφτηκα. «Δεν θ’ αφήσω τη σκοτεινή δύναμη να με νικήσει». Ποτέ ως τότε δεν διέκρινα τη Γιαν Ζουό. Τώρα ο Θεός τα είχε φέρει έτσι ώστε να δω τη φύση, την ουσία της και τον δρόμο που ακολουθούσε. Έπρεπε να έχω βγει μπροστά και να την έχω καταγγείλει, αλλά εγώ ακολούθησα τη φιλοσοφία του Σατανά «Άσε τα πράγματα να κυλήσουν, αν δεν επηρεάζουν κάποιον προσωπικά» για χάρη των προοπτικών μου. Είδα πόσο εγωιστής ήμουν, χωρίς συνείδηση ή λογική. Σκέφτηκα όλα τα χρόνια που πίστευα στον Θεό και χαιρόμουν το πότισμα και τη θρέψη των λόγων του Θεού. Ωστόσο, την κρίσιμη στιγμή, αγνοούσα τη συνείδησή μου για να προφυλάξω τα συμφέροντά μου και έκανα τα στραβά μάτια στον οίκο του Θεού. Πόσο αχάριστος, ποταπός και κατάπτυστος ήμουν! Συνειδητοποιώντας το, σκέφτηκα: «Πρέπει να ενεργήσω με συνείδηση και αίσθηση δικαίου, να κάνω πράξη την αλήθεια και να προστατεύσω το έργο του οίκου του Θεού». Έτσι, προσευχήθηκα πολλές φορές ενώπιον του Θεού και πήρα την εξής απόφαση: «Ό,τι κι αν επακολουθήσει τη σύνταξη της καταγγελτήριας επιστολής, δεν θα γίνω βοηθός του Σατανά για να διαφυλάξω τα συμφέροντά μου. Έχω δει τα ζητήματα της Γιαν Ζουό, και πρέπει να πάρω θέση, να εκθέσω τις κακές πράξεις της και να προφυλάξω το έργο του οίκου του Θεού». Έστειλα τότε την αναφορά στον οίκο του Θεού. Ένιωσα μεγάλη ανακούφιση και γαλήνεψε η καρδιά μου μετά απ’ αυτό. Περίμενα με αγωνία κάθε μέρα μετά απ’ αυτό να στείλουν κάποιον απ’ τον οίκο του Θεού να διερευνήσει το ζήτημα της Γιαν Ζουό και να δουν οι αδελφοί και αδελφές ότι ήταν μια αντίχριστη και να την απορρίψουν. Δυστυχώς, τα πράγματα χειροτέρεψαν εξαιτίας της επιστολής.
Τον Αύγουστο του 2014, η εκκλησία μού επέτρεψε να ασκώ ξανά το καθήκον μου. Όμως, μια μέρα στα μέσα του Οκτώβρη, η Λι, μια επικεφαλής, ήρθε στο σπίτι όπου έμενα. Με βλέμμα βλοσυρό, με ρώτησε, «Έχεις συντάξει ποτέ καταγγελτήρια επιστολή;» Είπα πως το είχα κάνει. Δυσαρεστημένη, είπε: «Η Γιαν Ζουό είναι υπεύθυνη για το εκκλησιαστικό έργο και έχω συχνές επαφές μαζί της. Δεν υπέπεσε ποτέ στην αντίληψή μου κάποια ένδειξη ότι φέρεται σαν ψευδής επικεφαλής ή αντίχριστη. Η επιστολή σου ήταν μια τυφλή επίθεση εναντίον επικεφαλής και εργατών». Δεν μπορούσα να πιστέψω στα αφτιά μου. Δεν φανταζόμουν ποτέ τέτοια κατάληξη μετά από αναμονή τεσσάρων μηνών. Παρέμεινα ψύχραιμος παρά τα λεγόμενά της. Ήξερα πως είχα γράψει την επιστολή για τη Γιαν Ζουό βάσει στοιχείων και αρχών. Επ’ ουδενί δεν ήταν ψευδής κατηγορία. Η επικεφαλής Λι είπε, «Στην επιστολή σου, έκανες λόγο για τον έλεγχο κάποιου βίντεο και επί δύο μήνες ο οίκος του Θεού το διερευνούσε. Έχει διαταράξει σοβαρά το έργο του οίκου του Θεού και προσβάλει τη διάθεση του Θεού». Είπε ακόμα ότι αυτά ήταν τα λόγια των ανώτερων επικεφαλής. Αυτά τα σχόλια μ’ έκαναν να παραπαίω από το σοκ. Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι η επιστολή μου θα διατάρασσε τόσο σοβαρά το έργο του οίκου του Θεού και θα πρόσβαλλε τη διάθεση του Θεού. Αν ίσχυαν αυτά που είπε, τότε είχα διαπράξει μεγάλο κακό. Ένιωσα ξαφνικά αποκαμωμένος και δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα δάκρυά μου. Η επικεφαλής Λι είπε τότε, «Μάζεψε τα πράγματά σου, πήγαινε σπίτι και συλλογίσου ό,τι έκανες. Αφού στοχαστείς, μπορείς να επιστρέψεις στο καθήκον σου». Κάθισα στο λεωφορείο για το σπίτι με το μυαλό μου ανταριασμένο κι ένα μεγάλο βάρος στην καρδιά. Τόσα χρόνια πίστευα στον Θεό και να που είχα γίνει ένας κακούργος που είχε διαταράξει σοβαρά το έργο του οίκου του Θεού. Με κατέτρωγαν οι τύψεις και οι ενοχές και δεν είχα ιδέα τι μου επιφύλασσε το μέλλον. Απηύθυνα έκκληση στον Θεό να προφυλάξει την καρδιά μου. Όπως κι αν με αντιμετώπιζε ο Θεός, εγώ θα υπάκουα σε όσα κανόνιζε. Δεν θα κατηγορούσα ποτέ τον Θεό. Αφού προσευχήθηκα, σιγά σιγά ηρέμησα. Τρεις μέρες αφότου γύρισα στο σπίτι, σκέφτηκα τι είχε πει η Λι και άρχισαν να μου γεννιούνται απορίες: Ο Χριστός και η αλήθεια βασιλεύουν στον οίκο του Θεού, και αρχές διέπουν όσα κάνει, όπως και το πώς χειρίζεται ανθρώπους. Δεν θα επαφίετο στην πρόσκαιρη συμπεριφορά κάποιου. Ποιες αρχές ακολουθούσαν η Λι και οι άλλοι και μου φέρονταν έτσι; Ίσχυαν πράγματι όσα είπε η επικεφαλής Λι; Δεν έβγαζα άκρη, αλλά ήξερα πως όποια κι αν ήταν η αλήθεια, ο Θεός επέτρεπε να συμβεί αυτό, οπότε έπρεπε να υποταχθώ σε όσα κανόνιζε. Δεν πέρασε καιρός και μια επικεφαλής εκκλησίας μού ανέθεσε μια ομάδα για συναθροίσεις. Πάνω από έναν μήνα μετά, μου ανέθεσαν να παρευρίσκομαι σε συναθροίσεις στο σπίτι με τη μητέρα μου, και δεν μας επέτρεπαν να ασκούμε πια τα καθήκοντά μας. Κατάλαβα τότε πως μας εξοστράκιζαν. Πίστευα στον Θεό τόσο καιρό, και τώρα όχι μόνο με απομόνωναν στο σπίτι, αλλά ούτε το καθήκον μου δεν μπορούσα να κάνω πια. Έγινα ράκος. Εκείνη την περίοδο, σχεδόν κάθε βράδυ ονειρευόμουν ότι συναθροιζόμουν και έκανα το καθήκον μου με αδελφούς και αδελφές. Ξυπνούσα και δεν μ’ έπαιρνε ξανά ο ύπνος. Κάθε νύχτα έδειχνε ατελείωτη, ανυπόφορη. Υπέφερε και η μαμά μου μαζί με μένα εκείνον τον καιρό. Ιδίως όταν την άκουγα να κλαίει τις νύχτες όταν προσευχόταν στον Θεό, κατηγορούσα τον εαυτό μου κι έπεφτα σε βαθιά θλίψη. Ένιωθα πως εγώ την έφερα σ’ αυτή τη θέση. Ήταν οι πιο οδυνηρές και δύσκολες μέρες που είχα περάσει από τότε που πίστεψα στον Θεό. Πέρα από το να προσεύχομαι συνέχεια, δεν είχα άλλον τρόπο να απαλύνω τον πόνο στην καρδιά μου. Αργότερα ρώτησα την επικεφαλής της εκκλησίας μου αν μπορούσα να ξανακάνω το καθήκον μου. Είπε, «Θες ακόμα να κάνεις το καθήκον σου; Αν δεν στοχαστείς όπως οφείλεις, θα αποπεμφθείς!» Στο άκουσμα όσων είπε, με κυρίεψε η απελπισία. Κατάλαβα πλέον πως άδικα ήλπιζα ότι θα έκανα το καθήκον μου. Οι επικεφαλής έρχονταν στο σπίτι μας κάθε εβδομάδα για σύσκεψη, αλλά στην ουσία έρχονταν για να μάθουν για μένα, να δουν αν διέσπειρα αρνητικότητα ή έφτιαχνα κλίκες. Κάθε φορά που έρχονταν για να μάθουν για εμένα, εγώ στεναχωριόμουν απίστευτα. Υπήρχαν φορές που ήθελα να τους ρωτήσω, «Γιατί μου φέρεστε έτσι; Εγώ κατήγγειλα τη Γιαν Ζουό βάσει των αρχών. Αντί να εξετάζετε εκείνη, κρατάτε εμένα στο σπίτι. Τι κακό έχει η άσκηση της αλήθειας;» Ήμουν πολύ στεναχωρημένος. Κάποιες φορές, σκεφτόμουν: «Γιατί η άσκηση της αλήθειας οδήγησε σε αυτό; Πιστεύω πως ο Θεός είναι δίκαιος, αλλά δεν βλέπω τη δικαιοσύνη Του σε όσα διαδραματίζονται». Τα είχα χαμένα. Έκανα τα απολύτως βασικά: δεν μιλούσα βλάσφημα και δεν κατηγορούσα τον Θεό. Συχνά, προσευχόμουν ενώπιον του Θεού, και Του ζητούσα καθοδήγηση για να κατανοήσω το θέλημά Του και να μην Τον παρεξηγώ.
Εκείνη την πιο βασανιστική και επώδυνη περίοδο, διάβασα μερικά λόγια του Θεού. «Πώς ακριβώς θα πρέπει να φτάσουν οι άνθρωποι στο σημείο να γνωρίσουν και να αντιληφθούν τη δίκαιη διάθεση του Θεού; Όταν οι δίκαιοι λαμβάνουν τις ευλογίες Του και όταν οι πονηροί δέχονται την κατάρα Του —αυτά αποτελούν παραδείγματα της δικαιοσύνης του Θεού. Ισχύει αυτό; Λέγεται ότι ο Θεός ανταμείβει το καλό και τιμωρεί το κακό, και ότι αποζημιώνει κάθε άνθρωπο σύμφωνα με τις πράξεις του. Ισχύει αυτό, έτσι δεν είναι; Αυτές τις ημέρες, ωστόσο, ο Θεός σκοτώνει ή καταριέται, ή δεν έχει ποτέ ευλογήσει ή αναγνωρίσει όσους Τον λατρεύουν· όσο και να Τον λατρεύουν, Αυτός τους αγνοεί. Ο Θεός ούτε ευλογεί τους πονηρούς ούτε τους τιμωρεί· αντιθέτως, εκείνοι είναι πλούσιοι κι έχουν πολλούς απογόνους και όλα τους πάνε καλά· έχουν επιτυχίες στα πάντα. Αυτή είναι η δικαιοσύνη του Θεού; Κατά συνέπεια, ορισμένοι άνθρωποι λένε: “Ο Θεός δεν είναι δίκαιος. Εμείς Τον λατρεύουμε, αλλά δεν μας έχει ευλογήσει ποτέ, ενώ σε όλα τα πράγματα, οι πονηροί που αντιστέκονται σ’ Αυτόν και δεν Τον λατρεύουν είναι σε καλύτερη κατάσταση και έχουν υψηλότερες θέσεις από εμάς. Ο Θεός δεν είναι δίκαιος!” Τι σας δείχνει αυτό; Μόλις σας έδωσα δύο παραδείγματα. Ποιο υποδεικνύει τη δικαιοσύνη του Θεού; Ορισμένοι άνθρωποι λένε, “Και τα δύο αποτελούν εκδηλώσεις της δικαιοσύνης του Θεού!” Γιατί το λένε αυτό; Η γνώση των ανθρώπων σχετικά με τη διάθεση του Θεού είναι εσφαλμένη· υπάρχει κάπου ανάμεσα στις προσωπικές τους σκέψεις και απόψεις, στα πλαίσια μιας συναλλαγματικής οπτικής ή μιας οπτικής καλού και κακού, μιας οπτικής σωστού και λάθους ή μιας λογικής οπτικής. Αυτές τις οπτικές διαθέτουν αναφορικά με τη γνώση τους για τον Θεό· τέτοιου είδους άνθρωποι δεν είναι σε αρμονία με τον Θεό και είναι βέβαιο πως θα Του αντισταθούν και θα παραπονεθούν γι’ Αυτόν».
«Ο Θεός θα κάνει αυτό που οφείλει να κάνει, και η διάθεσή Του είναι δίκαιη. Η δικαιοσύνη δεν είναι σε καμία περίπτωση δίκαιη ή λογική· δεν είναι εξισωτισμός, ή ζήτημα του να σου κατανεμηθεί αυτό που σου αξίζει σύμφωνα με το πόσο έργο έχεις ολοκληρώσει, ούτε ζήτημα του να πληρωθείς για όσο έργο έχεις κάνει, ούτε ζήτημα του να σου δοθούν τα οφειλόμενα σύμφωνα με την προσπάθεια που καταβάλλεις. Αυτό δεν είναι δικαιοσύνη. Φανταστείτε ο Θεός να είχε εξαλείψει τον Ιώβ αφότου ο Ιώβ έγινε μάρτυράς Του: Ο Θεός θα ήταν δίκαιος και σε αυτήν την περίπτωση. Γιατί ονομάζεται αυτό δικαιοσύνη; Κατά την ανθρώπινη οπτική, αν κάτι συμβαδίζει με τις αντιλήψεις των ανθρώπων, τότε είναι πολύ εύκολο για εκείνους να πουν ότι ο Θεός είναι δίκαιος· ωστόσο, αν δεν θεωρούν πως αυτό το πράγμα συμβαδίζει με τις αντιλήψεις τους —εάν είναι κάτι που αδυνατούν να κατανοήσουν— τότε θα τους είναι πολύ δύσκολο να πουν ότι ο Θεός είναι δίκαιος. […] Η ουσία του Θεού είναι δικαιοσύνη. Αν και δεν είναι εύκολο να κατανοήσει κανείς αυτό που κάνει ο Θεός, όλα όσα κάνει είναι δίκαια· απλώς οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν. Όταν ο Θεός έδωσε τον Πέτρο στον Σατανά, πώς αποκρίθηκε ο Πέτρος; “Η ανθρωπότητα δεν μπορεί να συλλάβει αυτό που κάνεις, αλλά όλα όσα κάνεις περιέχουν το αγαθό θέλημά Σου· υπάρχει δικαιοσύνη σε όλα. Πώς να μην αποδώσω αίνο για τις σοφές Σου πράξεις;” Σήμερα, θα πρέπει να καταλάβεις πως ο Θεός δεν καταστρέφει τον Σατανά προκειμένου να δείξει στους ανθρώπους πώς τους έχει διαφθείρει ο Σατανάς και πώς τους σώζει ο Θεός· τελικά, εξαιτίας του βαθμού στον οποίο έχουν διαφθαρεί οι άνθρωποι από τον Σατανά, θα αντικρίσουν την τερατώδη αμαρτία της διαφθοράς τους από τον Σατανά, και όταν ο Θεός καταστρέψει τον Σατανά, θα αντικρίσουν τη δικαιοσύνη του Θεού και θα δουν πως εκεί περιέχεται η διάθεση του Θεού. Όλα όσα κάνει ο Θεός είναι δίκαια. Αν και μπορεί να σου είναι ακατάληπτα, δεν θα πρέπει να κρίνεις κατά βούληση. Εάν κάτι που Εκείνος κάνει σου φανεί παράλογο ή έχεις αντιλήψεις γι’ αυτό και αυτό σε οδηγεί να πεις πως Εκείνος δεν είναι δίκαιος, τότε φέρεσαι εντελώς παράλογα. Βλέπεις πως ο Πέτρος βρήκε ακατανόητα κάποια πράγματα, μα ήταν σίγουρος πως σ’ αυτά τα πράγματα ήταν παρούσα η σοφία του Θεού και βρισκόταν το αγαθό θέλημά Του. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να συλλάβουν τα πάντα· υπάρχουν τόσο πολλά πράγματα που δεν μπορούν να κατανοήσουν. Έτσι, η γνώση της διάθεσης του Θεού πραγματικά δεν είναι εύκολη υπόθεση» («Πώς να κατανοήσεις τη δίκαιη διάθεση του Θεού» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»). Τα λόγια του Θεού έλαμψαν σαν φανάρι στο σκοτάδι και ξαφνικά κατάλαβα. Δεν έβλεπα τη δικαιοσύνη του Θεού, γιατί προσπαθούσα να την κατανοήσω με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες μου. Όταν έβλεπα εκείνους τους αντίχριστους και ψευδείς επικεφαλής να διαταράσσουν το έργο του οίκου του Θεού, πίστευα πως μια ειλικρινής αναφορά ήταν μια καλή και δίκαιη πράξη που θα μου χάριζε την εύνοια και προστασία του Θεού. Νόμιζα ότι θα τους κανόνιζε αμέσως και πως μόνο αυτό συνιστά τη δικαιοσύνη του Θεού. Όμως, αφού κατήγγειλα τα ζητήματα, παρέμειναν στα πόστα τους και συνέχισαν να ενεργούν ασύδοτα, ενώ αυτός που περιορίστηκε και εξοστρακίστηκε ήμουν εγώ. Είχα πλέον αρχίσει ν’ αμφισβητώ τη δικαιοσύνη του Θεού. Αφού διάβασα τα λόγια του Θεού, αντιλήφτηκα εντέλει ότι η ουσία του Θεού είναι δίκαιη. Είτε συνάδουν με τις αντιλήψεις μας είτε όχι, οι ενέργειές Του εκφράζουν πάντα τη δικαιοσύνη Του. Έτσι έγινε και με τις δοκιμασίες του Ιώβ. Ήταν ένας τέλειος άνθρωπος στα μάτια του Θεού, αλλά ο Θεός τον παρέδωσε στον Σατανά και του πήρε τα πλούτη και τα παιδιά του. Αυτή ήταν η δικαιοσύνη του Θεού. Ο Ιώβ σεβάστηκε τον Θεό και απέφυγε το κακό και στηρίχτηκε στην πίστη του για να καταθέσει ακλόνητη, ηχηρή μαρτυρία για τον Θεό. Ο Θεός τον ευλόγησε με μακροζωία, περισσότερα πλούτη και καλύτερα παιδιά. Δικαιοσύνη του Θεού ήταν κι αυτό. Ας υποθέσουμε πως αφού ο Ιώβ έδωσε μαρτυρία για τον Θεό, ο Θεός δεν τον ευλογούσε, αλλά τον κατέστρεφε. Θα ήταν και αυτό δικαιοσύνη του Θεού. Η ουσία και η διάθεση του Θεού είναι εκ φύσεως δίκαιες, οπότε ό,τι κάνει είναι δίκαιο. Σκέφτηκα μετά τον Πέτρο που πέρασε εκατοντάδες δοκιμασίες και εξευγενισμούς, και παρ’ όλα αυτά, δόξαζε τη δικαιοσύνη του Θεού. Δεν καταλάβαινε όλα όσα συνέβαιναν, αλλά πίστευε πως η δικαιοσύνη και η σοφία του Θεού ήταν πίσω από αυτά. Σε αντιδιαστολή, εγώ —δεν κατανοούσα πραγματικά τη δικαιοσύνη του Θεού, αλλά την αξιολογούσα από το κατά πόσο τα φαινόμενα και η κατάληξη συμβάδιζαν με τις αντιλήψεις μου. Όταν όσα έκανε ο Θεός ταίριαζαν με τις αντιλήψεις μου και με ωφελούσαν, πίστευα στη δικαιοσύνη Του. Όταν όμως κανόνιζε καταστάσεις που δεν με ωφελούσαν, άρχιζα ν’ αμφισβητώ τη δικαιοσύνη Του και πίστευα πως ήταν άδικα όσα είχε κανονίσει. Μολονότι ποτέ δεν κατηγόρησα ανοικτά τον Θεό, μέσα μου, ερχόμουν διαρκώς σε αντιπαράθεση μαζί Του. Κατάλαβα πόσο άφρονας είχα υπάρξει. Ο Θεός δεν γινόταν άδικος. Εγώ ήμουν αυτός που δεν καταλάβαινε τον Θεό. Γινόμουν εγωιστής και δόλιος. Δεν αναζητούσα την αλήθεια ούτε διδασκόμουν από την κατάσταση που είχε κανονίσει για μένα. Απεναντίας, είχα αντιρρήσεις και εμμονές για το μέλλον και τα συμφέροντά μου. Πώς να μη νιώθω φρικτά; Πώς να μη βυθιστώ στο σκοτάδι και τον πόνο; Κατάλαβα εντέλει το θέλημα του Θεού. Ο Θεός ήθελε με αυτή την κατάσταση να διορθώσει τις λανθασμένες απόψεις μου, ώστε να πάψω πια να προσπαθώ να κατανοήσω τη δικαιοσύνη Του βάσει των δικών μου αντιλήψεων. Ένιωσα πως συνειδητοποίησα τελικά τι γινόταν. Προσευχήθηκα ενώπιον του Θεού, πρόθυμος να υποταχθώ στις διευθετήσεις Του και να Τον κατανοήσω σε αυτήν την κατάσταση.
Διάβασα μετά τα εξής λόγια του Θεού: «Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν κατανοούν το έργο του Θεού. Πράγματι, δεν είναι εύκολο για κάποιον να το κατανοήσει· πρέπει πρώτα να γνωρίζει κανείς πως υπάρχει ένα σχέδιο για ολόκληρο το έργο του Θεού και ότι όλα γίνονται κατά τον χρόνο που ορίζει ο Θεός. Ο άνθρωπος δεν θα μπορέσει στον αιώνα τον άπαντα να καταλάβει τι έργο κάνει και πότε εργάζεται ο Θεός· ο Θεός κάνει συγκεκριμένο έργο σε συγκεκριμένη χρονική στιγμή και δεν καθυστερεί· κανείς δεν μπορεί να καταστρέψει το έργο Του. Το να εργάζεται σύμφωνα με το σχέδιό Του και σύμφωνα με την πρόθεσή Του είναι η αρχή βάσει της οποίας κάνει το έργο Του, και κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό. Σ’ αυτό θα πρέπει να δεις τη διάθεση του Θεού» («Μόνο αν γνωρίσεις την παντοδυναμία του Θεού μπορείς να αποκτήσεις αληθινή πίστη» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»). «Ό,τι κάνει ο Θεός είναι απαραίτητο, και έχει εξαιρετική σημασία, διότι όλα όσα κάνει μέσα στον άνθρωπο αφορούν τη διαχείρισή Του και τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Φυσικά, το έργο που επιτέλεσε ο Θεός στον Ιώβ δεν διαφέρει, παρόλο που ο Ιώβ ήταν άμεμπτος και ευθύς στα μάτια του Θεού. Με άλλα λόγια, ανεξάρτητα από το τι κάνει ο Θεός ή τα μέσα με τα οποία το κάνει, ανεξάρτητα από το κόστος, ανεξάρτητα από τον στόχο Του, ο σκοπός των πράξεών Του δεν αλλάζει. Ο σκοπός του είναι να προσθέσει στον άνθρωπο τα λόγια του Θεού, όπως και τις απαιτήσεις του Θεού και το θέλημα του Θεού για τον άνθρωπο· με άλλα λόγια, είναι να προσθέσει στον άνθρωπο ό,τι πιστεύει ο Θεός ότι είναι θετικό σύμφωνα με τα στάδιά Του, επιτρέποντας στον άνθρωπο να καταλάβει την καρδιά του Θεού και να κατανοήσει την υπόσταση του Θεού και να επιτρέψει στον άνθρωπο να υπακούσει στην κυριαρχία και τις ρυθμίσεις του Θεού, επιτρέποντας έτσι στον άνθρωπο να επιτύχει σεβασμό για τον Θεό και αποφυγή του κακού —όλα αυτά είναι μια πτυχή του σκοπού του Θεού σε όλα όσα κάνει. Η άλλη άποψη είναι ότι, επειδή ο Σατανάς είναι το αντιθετικό στοιχείο και το αντικείμενο υπηρεσίας στο έργο του Θεού, ο άνθρωπος συχνά παραδίδεται στον Σατανά· αυτό είναι το μέσο που χρησιμοποιεί ο Θεός για να επιτρέψει στους ανθρώπους να δουν στους πειρασμούς και στις επιθέσεις του Σατανά την κακία, την ασχήμια και την ασέβεια του Σατανά, κάνοντας έτσι τους ανθρώπους να μισούν τον Σατανά και να είναι σε θέση να γνωρίζουν και να αναγνωρίζουν ό,τι είναι αρνητικό. Αυτή η διαδικασία τούς επιτρέπει να απελευθερωθούν σταδιακά από τον έλεγχο του Σατανά και από τις κατηγορίες, τις παρεμβάσεις και τις επιθέσεις του —μέχρι που, χάρη στα λόγια του Θεού, στις γνώσεις τους για τον Θεό και χάρη στην υπακοή τους σ’ Αυτόν, και στην πίστη τους στον Θεό και στον σεβασμό τους γι’ Αυτόν, νικούν θριαμβευτικά τις επιθέσεις και των κατηγοριών του Σατανά. Μόνο τότε θα έχουν σωθεί εντελώς από τη σφαίρα επιρροής του Σατανά» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Β΄). Τα λόγια του Θεού μού έδειξαν πως ενεργεί βάσει αρχών και πάντα όποτε Εκείνος κρίνει, και πως πίσω απ’ όλα αυτά κρύβονται η δικαιοσύνη και η σοφία Του. Εγώ αντιλαμβανόμουν τη δικαιοσύνη του Θεού ως άμεση τιμωρία και νόμιζα ότι οι κακούργοι έπρεπε να τιμωρούνται αμέσως. Μα αν αυτά συνέβαιναν όπως νόμιζα, τότε πώς θα εξέθετε ο Θεός το ποιόν κάθε ανθρώπου και θα επέτρεπε στους εκλεκτούς Του να αποκτούν διάκριση; Μάλιστα, ο Θεός επιτρέπει σε αντίχριστους και ψευδείς επικεφαλής να εμφανίζονται στην εκκλησία, ώστε χρησιμοποιώντας τους να μας βοηθά ν’ αναπτυσσόμαστε στη ζωή, να μας ωθεί ν’ αναζητάμε την αλήθεια και ν’ αναπτύσσουμε διάκριση. Όταν είμαστε σε θέση να διακρίνουμε αυτούς τους ανθρώπους μέσα από τις αρχές της αλήθειας, τότε καταλαβαίνουμε και εισερχόμαστε στην αλήθεια. Όταν γίνεται αυτό, οι αντίχριστοι και οι ψευδείς επικεφαλής έχουν εκπληρώσει τον σκοπό τους. Παρότι κάποιοι αντίχριστοι και ψευδείς επικεφαλής κατείχαν θέσεις εξουσίας στην εκκλησία τότε και έδειχναν ικανοί να ελέγχουν και να εξαπατούν ανθρώπους, ο Χριστός και η αλήθεια συνέχιζαν να βασιλεύουν στην εκκλησία, ώστε, αργά ή γρήγορα, όλοι θα εξετίθεντο και θ’ αποπέμπονταν.
Συνειδητοποίησα ακόμα πόσο κακόβουλη και κακοήθης είναι η φύση των αντίχριστων, χωρίς στάλα ανθρωπιάς. Μόνο για το γόητρο και το κύρος νοιάζονται και καθόλου για τους εκλεκτούς του Θεού. Όποιος βλάπτει τα συμφέροντά τους, τους γίνεται βραχνάς. Επιτίθενται και εκδικούνται αυτό το άτομο, και δεν σταματούν αν δεν τον βγάλουν απ’ τη μέση. Συμπεριφέρονται ακριβώς όπως ο διάβολος, ο Σατανάς. Οι αντίχριστοι, ώσπου ν’ αποπεμφθούν, δεν αφήνουν τους εκλεκτούς του Θεού σε χλωρό κλαρί στην εκκλησιαστική ζωή ή το καθήκον τους. Ο Θεός είχε επιτρέψει να μου συμβεί αυτό, ώστε να μπορέσω να δω πώς αυτοί οι άνθρωποι ξεγελούσαν και έβλαπταν τους άλλους, ν’ αναγνωρίσω τη φύση και την ουσία τους, να διακρίνω τις αιρετικές πλάνες τους και να γλιτώσω από τον έλεγχο και την εξαπάτησή τους. Ο Θεός ήθελε να διδαχθώ από τα σφάλματά τους για να μην πάρω λάθος δρόμο. Όλα αυτά μου έδειξαν πως ο Θεός κανόνιζε έτσι την κατάσταση για να με σώσει και να με τελειώσει. Όπως λένε τα λόγια του Θεού: «Με τη βοήθεια πολλών αντιθετικών και αρνητικών πραγμάτων, και επιστρατεύοντας κάθε λογής εκδηλώσεις του Σατανά —τις ενέργειες, τις κατηγορίες, τις ενοχλήσεις και τις απάτες του— ο Θεός σού δείχνει ξεκάθαρα το αποκρουστικό πρόσωπο του Σατανά και μ’ αυτόν τον τρόπο οδηγεί στην τελείωση την ικανότητά σου να διακρίνεις τον Σατανά, έτσι ώστε να τον μισήσεις και να τον απαρνηθείς» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Όσοι πρόκειται να οδηγηθούν στην τελείωση πρέπει να υποβληθούν σε εξευγενισμό). Ευχαριστώ τον Θεό που με καθοδήγησε να καταλάβω τις επίπονες προσπάθειές Του και με έβγαλε από το σκοτάδι.
Τον Ιανουάριο του 2015, έγραψα άλλη μία επιστολή καταγγέλλοντας τη Γιαν Ζουό. Περίμενα και πάλι εναγωνίως κάθε μέρα να στείλουν κάποιον από τον οίκο του Θεού να την εξετάσει. Όμως, πέρασαν δύο μήνες και εγώ ακόμα περίμενα να έρθει κάποιος να το διερευνήσει. Η επικεφαλής της εκκλησίας μας ερχόταν συνέχεια και μου έκανε ερωτήσεις. «Έχεις κάποιο πρόβλημα με τον Θεό ή τον οίκο του Θεού;» Άρχισα ν’ ανησυχώ όταν το είπε αυτό. Σκέφτηκα, «Αναρωτιέμαι τι θα μου συμβεί τώρα που έγραψα το γράμμα. Με έχουν ήδη απομονωμένο. Αν συμβεί οτιδήποτε άλλο, με περιμένει αποπομπή από την Εκκλησία». Ξαφνικά, συνειδητοποίησα πως είχα αρχίσει πάλι ν’ αμφισβητώ τη δικαιοσύνη του Θεού. Ήρθα εσπευσμένα ενώπιον του Θεού και προσευχήθηκα λέγοντας, «Αγαπητέ Θεέ, στα λόγια, αναγνωρίζω τη δικαιοσύνη Σου και πιστεύω ότι ο Χριστός και η αλήθεια βασιλεύουν στον οίκο του Θεού. Όταν όμως δοκιμάζομαι από τον χρόνο και τα γεγονότα, βλέπω πόσο λίγη πίστη έχω και ότι ακόμα δεν κατανοώ πραγματικά τη δικαιοσύνη Σου. Επιθυμώ τώρα να παραβλέψω τα συμφέροντά μου και να υποταχθώ στις διευθετήσεις Σου. Καθοδήγησέ με για να κατανοήσω το θέλημά Σου». Διάβασα μετά ένα απόσπασμα των λόγων του Θεού «Για όλους όσοι φιλοδοξούν να αγαπήσουν τον Θεό, δεν υπάρχουν άπιαστες αλήθειες ούτε μια δικαιοσύνη στην οποία δεν μπορούν να παραμείνουν πιστοί. Πώς πρέπει να ζήσεις τη ζωή σου; Πώς πρέπει να αγαπάς τον Θεό και να χρησιμοποιήσεις αυτή την αγάπη για να ικανοποιήσεις την επιθυμία Του; Δεν υπάρχει πιο σημαντικό θέμα από αυτό στη ζωή σου. Πάνω απ’ όλα, πρέπει να έχεις τέτοιες φιλοδοξίες και επιμονή, και δεν θα πρέπει να είσαι σαν εκείνους που είναι δειλοί, που είναι αδύναμοι. Πρέπει να μάθεις πώς να αποκτάς εμπειρία μιας ουσιαστικής ζωής και να βιώνεις ουσιαστικές αλήθειες και να μην συμπεριφέρεσαι στον εαυτό σου επιπόλαια με αυτόν τον τρόπο. Χωρίς να το συνειδητοποιήσεις, η ζωή σου θα σε προσπεράσει· μετά από αυτό, θα έχεις, άραγε, άλλη μια ευκαιρία να αγαπήσεις τον Θεό; Μπορεί ο άνθρωπος να αγαπάει τον Θεό όταν πεθάνει; Πρέπει να έχεις τις ίδιες φιλοδοξίες και την ίδια συνείδηση με τον Πέτρο. Η ζωή σου πρέπει να έχει νόημα και δεν πρέπει να παίζεις παιχνίδια με τον εαυτό σου» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι εμπειρίες του Πέτρου: η γνώση του για την παίδευση και την κρίση). Τα λόγια του Θεού μού έδειξαν πως αυτά που τελειώνει είναι η λαχτάρα μας για αλήθεια και δικαιοσύνη και η απόφασή μας ν’ αγαπάμε τον Θεό. Όσες κακουχίες, αναποδιές ή επιθέσεις κι αν αντιμετωπίζουμε, δεν πρέπει να υποχωρούμε, αλλά να ζούμε για τον Θεό και την αλήθεια. Δεν πρέπει να υποκύψουμε σε καμία δύναμη του Σατανά. Μόνο τότε θα αποκτήσουμε την αλήθεια και θα τελειωθούμε. Τέτοια αποφασιστικότητα και βούληση δεν είχα. Αν και προσευχόμουν και υποσχόμουν στον Θεό να προστατεύω το έργο του οίκου Του και να ασκώ την αλήθεια, μόλις είδα κακές δυνάμεις να αναδύονται, φοβήθηκα μην περιοριστώ και έβαλα την ουρά στα σκέλια. Συνειδητοποίησα πως δεν κατανοούσα πραγματικά τη δικαιοσύνη του Θεού και μόνο τον εαυτό μου σκεφτόμουν όταν συνέβαιναν πράγματα. Κάτι που είπε ο Θεός μού ήρθε τότε κατά νου: «Οι πονηροί θα τιμωρηθούν σίγουρα». Τα λόγια του Θεού θα εκπληρωθούν, και ό,τι Εκείνος εκπληρώνει μένει για πάντα. Κάθε κακούργος θα υποστεί την τιμωρία της δικαιοσύνης του Θεού. Όσο καιρό κι αν πάρει, με όποιον τρόπο κι αν γίνει, στο τέλος, πάντα γίνεται αυτό που λένε τα λόγια του Θεού. Σκέφτηκα λοιπόν, «Πρέπει να παραμερίσω τις αντιλήψεις μου, ν’ απαρνηθώ τη δόλια σατανική διάθεσή μου, να εμπιστευτώ τα λόγια του Θεού και τη δικαιοσύνη Του. Δεν θα υποκύψω σε καμία δύναμη του Σατανά!» Μόλις το αντιλήφθηκα, σταδιακά ηρέμησα και έπαψα να σκοτίζομαι.
Τον Απρίλιο του 2015, η επικεφαλής Λι, άλλοι επικεφαλής και εργάτες μού έγραφαν σε επιστολές ότι η Γιαν Ζουό τούς είχε ρίξει στάχτη στα μάτια και ότι μου είχαν προξενήσει μεγάλο κακό. Μου ζήτησαν όλοι συγγνώμη. Στο γράμμα της, η επικεφαλής Λι παραδεχόταν, «Δεν ήταν οι ανώτεροι επικεφαλής που σε κατηγορούσαν για διατάραξη του εκκλησιαστικού έργου, αλλά η Γιαν Ζουό». Κατάλαβα τότε ότι η Γιαν Ζουό είχε διαβάσει και τις δύο επιστολές μου. Για να σώσει το τομάρι της, μαγείρευε στοιχεία για να αποπεμφθώ, αλλά κάποιοι επικεφαλής και εργάτες είδαν τα ζητήματά της και την κατήγγειλαν ομαδικά με επιστολή προς τον οίκο του Θεού. Όταν διάβασα όλα εκείνα τα γράμματα, αναστέναξα ανακουφισμένος. Γονάτισα ενώπιον του Θεού και έκλαψα. Ένιωθα βαθιά υποχρεωμένος στον Θεό. Πίστευα τόσα χρόνια στον Θεό, αλλά έβλεπα πάντα τη δικαιοσύνη Του με τα μάτια της φαντασίας μου. Όταν προέκυπταν ζητήματα, προσπαθούσα να τα προσαρμόσω σε όσα φανταζόμουν και όταν αυτό δεν μου έβγαινε, παρεξηγούσα και κατηγορούσα τον Θεό. Εκείνος όμως παρέβλεψε την αδυναμία και τη διαφθορά μου και έγινε οδηγός μου στις πιο επώδυνες, δυσβάσταχτες στιγμές μου. Η εμπειρία αυτή μού έδειξε ότι ο Θεός χρησιμοποιούσε την πνευματική μάχη της διάκρισης και καταγγελίας εκείνων των ψευδών επικεφαλής για να διορθώσει τις άστοχες αντιλήψεις μου και να μου χαρίσει ουσιαστική κατανόηση της δικαιοσύνης Του. Συνειδητοποίησα ακόμα ότι κοιτούσα όσα έκανε ο Θεός με τα μάτια της φαντασίας μου. Στην ουσία, βλασφημούσα και οριοθετούσα τον Θεό, πρόσβαλλα τη διάθεσή Του. Αυτή η εμπειρία μού έδειξε πως η ουσία του Θεού είναι δίκαιη. Όσα λέει και πράττει ο Θεός, είτε συμβαδίζουν με τις αντιλήψεις μας είτε όχι, είναι μια αποκάλυψη της δίκαιης διάθεσής Του. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Η δίκαιη διάθεση του Θεού είναι η αληθινή ουσία του Θεού. Δεν είναι κάτι γραμμένο ή διαμορφωμένο από τον άνθρωπο. Η δίκαιη διάθεσή Του είναι η δίκαιη διάθεσή Του και δεν έχει καμία σχέση ή σύνδεση με οτιδήποτε από τη δημιουργία. Ο Θεός ο ίδιος είναι ο Θεός ο ίδιος. Δεν θα καταστεί ποτέ μέρος της δημιουργίας και, ακόμα και αν γίνει μέλος των δημιουργημένων όντων, η έμφυτη διάθεση και η ουσία Του δεν πρόκειται να αλλάξουν. Επομένως, η γνώση του Θεού δεν είναι το ίδιο με τη γνώση ενός αντικειμένου· η γνώση του Θεού δεν είναι η ανάλυση κάποιου πράγματος, ούτε είναι το ίδιο με την κατανόηση κάποιου ανθρώπου. Αν ο άνθρωπος χρησιμοποιεί τη γενική ιδέα του ή τη δική του μέθοδο για γνώση ενός αντικειμένου ή για κατανόηση ενός ατόμου προκειμένου να γνωρίσει τον Θεό, τότε δεν θα είσαι ποτέ ικανός να αποκτήσεις γνώση του Θεού. Η γνώση του Θεού δεν βασίζεται στην εμπειρία ή τη φαντασία και, επομένως, δεν πρέπει ποτέ να επιβάλλεις την εμπειρία ή τη φαντασία σου στον Θεό· όσο πλούσιες και αν είναι η εμπειρία και η φαντασία σου, είναι ακόμα περιορισμένες. Επιπλέον, η φαντασία σου δεν αντιστοιχεί σε γεγονότα, πολύ λιγότερο δε, στην αλήθεια, ενώ είναι ασύμβατη με την πραγματική διάθεση και ουσία του Θεού. Δεν θα επιτύχεις ποτέ, αν βασίζεσαι στη φαντασία σου προκειμένου να κατανοήσεις την ουσία του Θεού. Ο μοναδικός δρόμος είναι αυτός: Αποδέξου όλα όσα προέρχονται από τον Θεό και, στη συνέχεια, βίωσέ τα και κατανόησέ τα σταδιακά. Θα έρθει μια ημέρα, κατά την οποία, χάρη στη συνεργασία σου και στην πείνα και τη δίψα σου για την αλήθεια, ο Θεός θα σε διαφωτίσει, προκειμένου να Τον κατανοήσεις και να Τον γνωρίσεις πραγματικά» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Β΄).
Τον Μάιο του 2015, η αντίχριστη Γιαν Ζουό αποπέμφθηκε από την εκκλησία για το μεγάλο κακό που έκανε. Οι φίλοι και οι συνεργοί της αντιμετωπίστηκαν και αυτοί. Όταν διάβασα την αναγγελία της αποπομπής της, ένιωσα από τα βάθη της καρδιάς μου πόσο πραγματικά δίκαιος είναι ο Θεός! Η αλήθεια και ο Χριστός βασιλεύουν στον οίκο του Θεού! Δόξα Σοι ο Θεός!
