Τον τελευταίο καιρό συναναστρεφόμαστε κυρίως σχετικά με κάποιες δηλώσεις που αφορούν την ηθική διαγωγή. Έχουμε αναλύσει, εξετάσει και εκθέσει μία προς μία διάφορες δηλώσεις που έχουν διατυπωθεί στα πλαίσια της παραδοσιακής κουλτούρας σχετικά με κάθε πτυχή της ηθικής διαγωγής. Οι άνθρωποι έχουν καταφέρει, έτσι, να διακρίνουν διάφορες δηλώσεις σχετικά με την ηθική διαγωγή που θεωρούνται θετικές στην παραδοσιακή κουλτούρα, καθώς και να διακρίνουν την ουσία τους. Όταν ένας άνθρωπος κατανοεί ξεκάθαρα αυτές τις δηλώσεις, θα αρχίσει να τις αποστρέφεται και θα καταφέρει να τις απορρίψει. Έπειτα, θα μπορέσει να εγκαταλείψει σταδιακά αυτά τα πράγματα στην πραγματική του ζωή. Μόλις πάψει να επιδοκιμάζει την παραδοσιακή κουλτούρα, να έχει τυφλή πίστη σε αυτήν και να συμμορφώνεται με αυτήν, θα καταφέρει να αποδεχθεί τα λόγια του Θεού και να δεχθεί μέσα στην καρδιά του τις απαιτήσεις Του και τις αλήθεια-αρχές που θα πρέπει να διαθέτει ένας άνθρωπος, έτσι ώστε να αντικαταστήσουν μέσα του την παραδοσιακή κουλτούρα. Θα καταφέρει, έτσι, να βιώσει μια ανθρώπινη ομοιότητα και να κερδίσει την επιδοκιμασία του Θεού. Με λίγα λόγια, στόχος της ανάλυσης των διάφορων δηλώσεων που ενστερνίζεται η παραδοσιακή κουλτούρα της ανθρωπότητας σχετικά με την ηθική διαγωγή είναι να αποκτήσουν οι άνθρωποι σαφή διάκριση και γνώση της ουσίας που κρύβεται πίσω από αυτές τις δηλώσεις σχετικά με την ηθική διαγωγή και του τρόπου με τον οποίο τις χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να διαφθείρει, να παραπλανά και να ελέγχει την ανθρωπότητα. Οι άνθρωποι θα καταφέρουν, τότε, να διακρίνουν ακριβώς ποια είναι η αλήθεια και τα θετικά πράγματα. Για να είμαστε ακριβείς, αφού δουν ξεκάθαρα τι κρύβεται πίσω από αυτές τις δηλώσεις σχετικά με την ηθική διαγωγή και φτάσουν στην ουσία τους, στην αληθινή τους φύση και στα πονηρά σχέδια του Σατανά, οι άνθρωποι θα πρέπει να γνωρίζουν ακριβώς ποια είναι η αλήθεια. Μη συγχέεις την αλήθεια με την παραδοσιακή κουλτούρα και τις δηλώσεις σχετικά με την ηθική διαγωγή που ενσταλάζει αυτή στους ανθρώπους. Αυτά τα πράγματα δεν είναι η αλήθεια, δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την αλήθεια ούτε έχουν, βέβαια, καμία σχέση με την αλήθεια. Η παραδοσιακή κουλτούρα, από όποια σκοπιά και αν τη βλέπεις και όποιες συγκεκριμένες δηλώσεις ή απαιτήσεις κι αν έχει, αντιπροσωπεύει μόνο τη διδασκαλία, την κατήχηση, την παραπλάνηση και την πλύση εγκεφάλου της ανθρωπότητας από τον Σατανά. Αντιπροσωπεύει τα πονηρά σχέδια και τη φύση-ουσία του Σατανά. Δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την αλήθεια και τις απαιτήσεις του Θεού. Όσο καλά, λοιπόν, κι αν κάνεις πράξη, εφαρμόζεις ή κατανοείς την ηθική διαγωγή, αυτό δεν σημαίνει πως κάνεις πράξη την αλήθεια ούτε πως είσαι άνθρωπος με ανθρώπινη φύση και σύνεση ούτε, βέβαια, πως είσαι σε θέση να ικανοποιήσεις τις προθέσεις του Θεού. Ανεξάρτητα από το είδος ανθρώπου ή συμπεριφοράς στο οποίο στοχεύουν οι δηλώσεις ή οι απαιτήσεις σχετικά με την ηθική διαγωγή, καμιά τους δεν έχει σχέση με τις απαιτήσεις που έχει ο Θεός από τον άνθρωπο. Δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια που απαιτεί ο Θεός να κάνει πράξη ο άνθρωπος ούτε με τις αρχές που θα πρέπει να τηρεί. Το έχετε συλλογιστεί αυτό το ερώτημα; Το βλέπετε πλέον καθαρά; (Ναι.)

Χωρίς διεξοδική συναναστροφή σχετικά με τις διάφορες δηλώσεις της παραδοσιακής κουλτούρας και αναλυτική εξέτασή τους, οι άνθρωποι δεν βλέπουν πως οι δηλώσεις που διατυπώνονται στα πλαίσιά της είναι ψευδείς, παραπλανητικές και άκυρες. Βαθιά μέσα τους, λοιπόν, εξακολουθούν να βλέπουν τις διάφορες δηλώσεις της παραδοσιακής κουλτούρας ως μέρος των πιστεύω ή των κανόνων που θα πρέπει να τηρούν στον τρόπο με τον οποίο ενεργούν και συμπεριφέρονται. Εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν ως την αλήθεια τις συμπεριφορές και την ηθική διαγωγή που θεωρούνται καλές στην παραδοσιακή κουλτούρα, τις τηρούν ως την αλήθεια και, μάλιστα, τις συγχέουν με αυτήν. Ακόμη χειρότερο είναι πως οι άνθρωποι κηρύττουν και προωθούν τα πράγματα αυτά σαν να είναι σωστά και θετικά και, μάλιστα, σαν να είναι η αλήθεια. Παραπλανούν, αναστατώνουν τους ανθρώπους και τους εμποδίζουν να προσέλθουν ενώπιον του Θεού για να αποδεχθούν την αλήθεια. Αυτό είναι ένα πολύ ουσιαστικό πρόβλημα, το οποίο μπορεί να δει ο καθένας. Οι άνθρωποι συχνά εκλαμβάνουν ως την αλήθεια τις δηλώσεις σχετικά με την ηθική διαγωγή που θεωρούνται καλές και θετικές από τον άνθρωπο. Παραθέτουν, μάλιστα, δηλώσεις και λόγια της παραδοσιακής κουλτούρας για να συναναστραφούν και να κηρύξουν όταν βρίσκονται σε συναθροίσεις και επικοινωνούν τα λόγια του Θεού. Το πρόβλημα αυτό είναι σοβαρότατο. Δεν θα έπρεπε να προκύπτουν τέτοια ζητήματα και περιστατικά στον οίκο του Θεού, αλλά προκύπτουν συχνά και αποτελούν πολύ κοινό πρόβλημα. Αυτό καταδεικνύει ένα άλλο ζήτημα: Όταν οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αληθινή ουσία της παραδοσιακής κουλτούρας και των δηλώσεων περί ηθικής διαγωγής, συχνά αντιμετωπίζουν τις δηλώσεις της παραδοσιακής κουλτούρας σχετικά με την ηθική διαγωγή ως θετικά πράγματα που μπορούν να αντικαταστήσουν ή να εκτοπίσουν την αλήθεια. Είναι συνηθισμένο αυτό το φαινόμενο; (Ναι.) Για παράδειγμα, οι δηλώσεις της παραδοσιακής κουλτούρας, όπως: «Να είσαι ευγενικός με τους άλλους», «Η αρμονία είναι θησαυρός· η μακροθυμία είναι εξαιρετική ικανότητα», «Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο· αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους», «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς», «Μια σταγόνα καλοσύνης θα πρέπει να ανταποδίδεται με έναν χείμαρρο καλοσύνης» και ακόμη πιο δημοφιλείς δηλώσεις όπως: «Θα έτρωγα σφαίρα για έναν φίλο» και «Ένας πιστός υπήκοος δεν μπορεί να υπηρετεί δύο βασιλείς, μια καλή γυναίκα δεν μπορεί να παντρευτεί δύο συζύγους» έχουν ήδη γίνει πιστεύω σύμφωνα με τα οποία συμπεριφέρονται οι άνθρωποι, καθώς και τα κριτήρια και τα πρότυπα βάσει των οποίων κρίνεται η ευγένεια ενός ανθρώπου. Επομένως, ακόμη και αφού ακούσουν μεγάλο μέρος του λόγου του Θεού και της αλήθειας, οι άνθρωποι εξακολουθούν να χρησιμοποιούν τις δηλώσεις και τις θεωρίες της παραδοσιακής κουλτούρας ως πρότυπα με τα οποία μετρούν τους άλλους και βλέπουν τα πράγματα. Τι πρόβλημα υπάρχει εδώ; Καταδεικνύει ένα σοβαρότατο πρόβλημα, το οποίο είναι πως η παραδοσιακή κουλτούρα έχει πολύ σημαντική θέση μέσα στα βάθη της καρδιάς του ανθρώπου. Αυτό δεν καταδεικνύει; (Ναι.) Οι διάφορες ιδέες που έχει ενσταλάξει ο Σατανάς στους ανθρώπους έχουν ριζώσει βαθιά μέσα στην καρδιά τους. Έχουν κυριαρχήσει και έχουν γίνει μόδα στη ζωή, τα περιβάλλοντα και τις κοινωνίες ολόκληρης της ανθρωπότητας. Η παραδοσιακή κουλτούρα, λοιπόν, δεν καταλαμβάνει απλώς μια σημαντική θέση στα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων, αλλά επηρεάζει και ελέγχει, επίσης, σε μεγάλο βαθμό τις αρχές, τις στάσεις, τις οπτικές και τις μεθόδους με τις οποίες βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, συμπεριφέρονται και ενεργούν. Ακόμη κι αφότου δεχθούν οι άνθρωποι την κατάκτηση των λόγων του Θεού, καθώς και την έκθεση, την κρίση και την παίδευσή τους, αυτές οι ιδέες της παραδοσιακής κουλτούρας συνεχίζουν να κατέχουν σημαντική θέση στον πνευματικό τους κόσμο και στα βάθη της καρδιάς τους. Αυτό σημαίνει πως ελέγχουν την κατεύθυνση, τους στόχους, τις αρχές, τις στάσεις και τις οπτικές που διαπνέουν τον τρόπο με τον οποίο βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, συμπεριφέρονται και ενεργούν. Αυτό δεν σημαίνει πως οι άνθρωποι έχουν αιχμαλωτιστεί πλήρως από τον Σατανά; Δεν είναι γεγονός; (Ναι.) Είναι πράγματι γεγονός. Ο τρόπος με τον οποίο ζουν οι άνθρωποι, οι στόχοι τους στη ζωή και οι απόψεις και οι στάσεις με τις οποίες προσεγγίζουν όλα τα πράγματα βασίζονται εξολοκλήρου στην παραδοσιακή κουλτούρα, την οποία προωθεί και ενσταλάζει μέσα τους ο Σατανάς. Η παραδοσιακή κουλτούρα κατέχει δεσπόζουσα θέση στη ζωή των ανθρώπων. Μπορούμε να πούμε πως, αφού προσέλθουν ενώπιον του Θεού και ακούσουν τα λόγια Του, ακόμη και αφού αποδεχθούν κάποιες σωστές δηλώσεις και απόψεις από Αυτόν, διάφορες σκέψεις της παραδοσιακής κουλτούρας εξακολουθούν να κατέχουν δεσπόζουσα και σημαντική θέση στον πνευματικό τους κόσμο και στα βάθη της καρδιάς τους. Εξαιτίας αυτών των σκέψεων, οι άνθρωποι δεν μπορούν παρά να βλέπουν τον Θεό, τα λόγια και το έργο Του χρησιμοποιώντας αυτές τις μεθόδους, απόψεις και στάσεις της παραδοσιακής κουλτούρας. Βασίζονται, μάλιστα, σε αυτές για να κρίνουν, να αναλύσουν και να μελετήσουν τα λόγια, το έργο, την ταυτότητα και την ουσία του Θεού. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Πρόκειται για αδιαμφισβήτητο γεγονός. Ακόμη κι όταν οι άνθρωποι έχουν κατακτηθεί από τα λόγια, το έργο, τις πράξεις, την ουσία, τη δύναμη και τη σοφία του Θεού, η παραδοσιακή κουλτούρα εξακολουθεί να κατέχει τόσο σημαντική θέση στα βάθη της καρδιάς τους, που τίποτα δεν μπορεί να την αντικαταστήσει. Όπως είναι φυσικό, αυτό ισχύει και για τα λόγια του Θεού και την αλήθεια. Ακόμη κι όταν οι άνθρωποι έχουν κατακτηθεί από τον Θεό, τα λόγια Του και η αλήθεια δεν μπορούν να εκτοπίσουν την παραδοσιακή κουλτούρα από την καρδιά τους, πράγμα πολύ θλιβερό και τρομακτικό. Οι άνθρωποι προσκολλώνται στην παραδοσιακή κουλτούρα ενώ ακολουθούν τον Θεό, ακούν τα λόγια Του και αποδέχονται την αλήθεια και διάφορες ιδέες από Εκείνον. Εκ πρώτης όψεως, αυτοί οι άνθρωποι φαίνεται να ακολουθούν τον Θεό, αλλά οι διάφορες ιδέες, απόψεις και οπτικές που έχει ενσταλάξει μέσα τους η παραδοσιακή κουλτούρα και ο Σατανάς κατέχουν σταθερή και αναντικατάστατη θέση μέσα στην καρδιά τους. Αν και οι άνθρωποι τρώνε και πίνουν τα λόγια του Θεού κάθε μέρα και τα συλλογίζονται και προσεύχονται διαβάζοντάς τα συχνά, οι βασικές απόψεις, αρχές και μέθοδοι που διέπουν τον τρόπο με τον οποίο βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, και συμπεριφέρονται και ενεργούν εξακολουθούν να βασίζονται στην παραδοσιακή κουλτούρα. Η παραδοσιακή κουλτούρα, επομένως, επηρεάζει τους ανθρώπους υποβάλλοντάς τους στη χειραγώγηση, τις ενορχηστρώσεις και τον έλεγχό της στην καθημερινή τους ζωή. Είναι σαν σκιά από την οποία δεν μπορούν να ξεφύγουν ή να γλιτώσουν. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή οι άνθρωποι δεν μπορούν να ξεσκεπάσουν, να αναλύσουν ή να εκθέσουν τις διάφορες ιδέες και απόψεις που τους έχει ενσταλάξει η παραδοσιακή κουλτούρα και ο Σατανάς στα βάθη της καρδιάς τους· δεν μπορούν να αναγνωρίσουν και να διακρίνουν αυτά τα πράγματα, να επαναστατήσουν ενάντιά τους ή να τα εγκαταλείψουν· δεν μπορούν να βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, να συμπεριφέρονται ή να ενεργούν με τον τρόπο που τους λέει, τους διδάσκει και τους υποδεικνύει ο Θεός. Σε ποια δύσκολη κατάσταση εξακολουθούν να βρίσκονται οι περισσότεροι άνθρωποι εξαιτίας αυτού; Αν και βαθιά μέσα στην καρδιά τους θέλουν να βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, και να συμπεριφέρονται και να ενεργούν με βάση τα λόγια του Θεού και να μην πηγαίνουν ενάντια στις προθέσεις του Θεού και την αλήθεια, εξακολουθούν, παρά τη θέλησή τους και ανυπεράσπιστοι καθώς είναι, να αλληλεπιδρούν με τους ανθρώπους, να φέρονται και να χειρίζονται ζητήματα σύμφωνα με τις μεθόδους που διδάσκει ο Σατανάς. Κατά βάθος, οι άνθρωποι λαχταρούν την αλήθεια και θέλουν να έχουν τεράστια επιθυμία για τον Θεό, να βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, και να συμπεριφέρονται και να ενεργούν σύμφωνα με τα λόγια Του και να μην παραβιάζουν τις αλήθεια-αρχές, όμως τα πράγματα δεν έχουν ποτέ την κατάληξη που θέλουν. Ακόμη και όταν εντείνουν τις προσπάθειές τους, δεν καταλήγουν στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Όσο κι αν αγωνίζονται, όση προσπάθεια κι αν καταβάλλουν, όσο αποφασισμένοι κι αν είναι να αποκτήσουν αγάπη για τα θετικά πράγματα και όσο κι αν το θέλουν, η αλήθεια που μπορούν τελικά να κάνουν πράξη και τα κριτήρια της αλήθειας που μπορούν να τηρήσουν στην πραγματική τους ζωή είναι λιγοστά και σπάνια. Αυτό είναι το ζήτημα για το οποίο αγωνιούν περισσότερο οι άνθρωποι βαθιά μέσα στην καρδιά τους. Γιατί συμβαίνει αυτό; Ένας λόγος είναι, φυσικά, πως οι διάφορες ιδέες και απόψεις που διδάσκει η παραδοσιακή κουλτούρα στους ανθρώπους εξακολουθούν να κυριαρχούν στην καρδιά τους και να ελέγχουν τα λόγια, τις πράξεις και τις ιδέες τους, καθώς και τις μεθόδους και τους τρόπους με τους οποίους συμπεριφέρονται και ενεργούν. Οι άνθρωποι, λοιπόν, πρέπει να υποβληθούν σε κάποια διαδικασία για να αναγνωρίσουν την παραδοσιακή κουλτούρα, να την αναλύσουν, να την εκθέσουν, να τη διακρίνουν, να την αντιληφθούν απόλυτα και, τελικά, να την εγκαταλείψουν οριστικά. Αυτό είναι κάτι πολύ σημαντικό, όχι προαιρετικό, επειδή η παραδοσιακή κουλτούρα κυριαρχεί ήδη στα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων και εξουσιάζει, μάλιστα, όλο τους το είναι. Αυτό σημαίνει ότι, στη ζωή τους, οι άνθρωποι δεν μπορούν παρά να παραβιάζουν την αλήθεια στον τρόπο με τον οποίο φέρονται και χειρίζονται ζητήματα, και αναπόφευκτα ελέγχονται και επηρεάζονται από την παραδοσιακή κουλτούρα, όπως άλλωστε συμβαίνει μέχρι και σήμερα.

Αν κάποιος θέλει να αποδεχθεί απόλυτα την αλήθεια στην πίστη του στον Θεό, να την κάνει πράξη διεξοδικά και να την αποκτήσει, πρέπει πρώτα να φέρει στην επιφάνεια, να αναλύσει και να γνωρίσει σε βάθος και με λεπτομέρεια τις διάφορες ιδέες και απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας. Είναι εμφανές πως αυτές οι ιδέες της παραδοσιακής κουλτούρας κατέχουν σημαντική θέση στην καρδιά όλων των ανθρώπων. Παρ’ όλ’ αυτά, κάθε άνθρωπος προσκολλάται σε διαφορετικές πτυχές της κατήχησής της και επικεντρώνεται σε διαφορετικό μέρος της. Ορισμένοι άνθρωποι υποστηρίζουν ειδικότερα τη δήλωση: «Θα έτρωγα σφαίρα για έναν φίλο». Είναι πολύ αφοσιωμένοι στους φίλους τους και θεωρούν πως η αφοσίωση είναι πιο σημαντική από οτιδήποτε άλλο. Η αφοσίωση είναι η ζωή τους και, από τη μέρα που γεννιούνται, ζουν γι’ αυτήν. Ορισμένοι άνθρωποι εκτιμούν ιδιαίτερα την καλοσύνη. Αν κάποιος τούς δείξει καλοσύνη, είτε σε μεγάλο είτε σε μικρό βαθμό, το παίρνουν πολύ σοβαρά και η ανταπόδοσή της γίνεται το πιο σημαντικό πράγμα και η αποστολή τους στη ζωή. Ορισμένοι άνθρωποι εκτιμούν ιδιαίτερα το να κάνουν καλή εντύπωση στους άλλους. Επικεντρώνονται, λοιπόν, στο να γίνουν έντιμοι, ευγενείς και αξιοπρεπείς, και να κάνουν τους άλλους να τους σέβονται και να τους έχουν σε μεγάλη εκτίμηση. Θέλουν να έχουν καλή φήμη και όλοι να λένε καλά λόγια για αυτούς, να τους επαινούν και να τους επικροτούν. Κάθε άνθρωπος επικεντρώνεται σε κάτι διαφορετικό καθώς επιδιώκει τις διάφορες δηλώσεις της παραδοσιακής κουλτούρας και της ηθικής διαγωγής. Κάποιοι εκτιμούν τη φήμη και τον πλούτο, άλλοι την ακεραιότητα. Κάποιοι εκτιμούν την αγνότητα, άλλοι την ανταπόδοση της καλοσύνης. Κάποιοι εκτιμούν την αφοσίωση, άλλοι την αγαθοσύνη· άλλοι, πάλι, εκτιμούν την ευπρέπεια, κι έτσι δείχνουν σεβασμό και συμπεριφέρονται καλά προς όλους, πάντα υποχωρούν για χάρη των άλλων, δίνουν προτεραιότητα στους άλλους και ούτω καθεξής. Όλοι επικεντρώνονται σε κάτι διαφορετικό. Αν θέλεις, λοιπόν, να καταλάβεις πώς σε έχει επηρεάσει και πώς σε ελέγχει η παραδοσιακή κουλτούρα και να μάθεις τι βαρύτητα έχει στα βάθη της καρδιάς σου, πρέπει να αναλύσεις τι είδους άνθρωπος είσαι και τι εκτιμάς. Σε ενδιαφέρει η «ευπρέπεια» ή η «αγαθοσύνη»; Εκτιμάς την «αξιοπιστία» ή τη «μακροθυμία»; Από διαφορετικές οπτικές και με βάση την πραγματική σου συμπεριφορά, πρέπει να αναλύσεις τον λόγο που επιδιώκεις την παραδοσιακή κουλτούρα και ποια πτυχή της σε έχει επηρεάσει πιο βαθιά. Η ουσία της παραδοσιακής κουλτούρας που επιδιώκεις δείχνει τι είδους άνθρωπος είσαι· το είδος του ανθρώπου που είσαι είναι αυτό που εξουσιάζει τη ζωή σου· και αυτό που εξουσιάζει τη ζωή σου, είναι αυτό που πρέπει να αναγνωρίσεις, να αναλύσεις και να διακρίνεις, να επαναστατήσεις ενάντιά του και να το εγκαταλείψεις. Αφού την ξεσκεπάσεις και την κατανοήσεις, θα μπορέσεις σταδιακά να απομακρυνθείς από την παραδοσιακή κουλτούρα, να την εγκαταλείψεις πραγματικά και, τελικά, να απελευθερωθείς τελείως από αυτήν και να την ξεριζώσεις από τα βάθη της καρδιάς σου. Τότε θα καταφέρεις να επαναστατήσεις απόλυτα εναντίον της και να την εξαλείψεις. Όταν το κάνεις αυτό, η παραδοσιακή κουλτούρα θα πάψει να έχει τον σημαντικότερο ρόλο στη ζωή σου, και τα λόγια του Θεού και η αλήθεια θα αρχίσουν σιγά σιγά να αναλαμβάνουν ηγετικό ρόλο στα βάθη της καρδιάς σου και να γίνονται η ζωή σου. Θα αρχίσουν σιγά σιγά να καταλαμβάνουν μια σημαντική θέση εκεί, και τα λόγια του Θεού και ο Θεός θα καθίσουν στον θρόνο μέσα στην καρδιά σου, θα βασιλέψουν ως Βασιλιάς σου και θα καταλάβουν κάθε κομμάτι σου. Δεν θα νιώθεις τότε λιγότερη αγωνία στη ζωή σου; Δεν θα γίνεται η ζωή σου όλο και λιγότερο οδυνηρή; (Ναι.) Δεν θα σου είναι πιο εύκολο να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, να συμπεριφέρεσαι και να ενεργείς αποκλειστικά σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό σου την αλήθεια; (Ναι.) Θα σου είναι πολύ ευκολότερο. Βλέπω πως είστε όλοι σας πολύ απασχολημένοι με τα καθήκοντά σας σε καθημερινή βάση. Πέρα από την ανάγνωση των λόγων του Θεού, πρέπει, επίσης, να συναναστρέφεστε καθημερινά σχετικά με την αλήθεια και να διαβάζετε, να ακούτε, να αποστηθίζετε και να γράφετε διάφορα πράγματα. Αφιερώνετε πολύ χρόνο και ενέργεια, πληρώνετε μεγάλο τίμημα, υποφέρετε πολύ και ίσως κατανοείτε μεγάλο μέρος του δόγματος. Είναι, όμως, κρίμα που δεν μπορείτε να κάνετε πράξη την αλήθεια και να κατανοήσετε τις αρχές όταν εκτελείτε το καθήκον σας. Αν και έχετε ακούσει διάφορες πτυχές της αλήθειας και έχετε συναναστραφεί τόσες φορές σχετικά με αυτές, όταν σας συμβαίνει κάτι δεν ξέρετε πώς να βιώσετε, να κάνετε πράξη ή να αξιοποιήσετε τα λόγια του Θεού. Δεν γνωρίζετε πώς να κάνετε πράξη την αλήθεια, αλλά πρέπει ακόμα να την αναζητάτε και να συζητάτε γι’ αυτήν με άλλους. Γιατί χρειάζεται τόσος χρόνος για να ριζώσουν τα λόγια του Θεού μέσα στην καρδιά ενός ανθρώπου; Γιατί είναι τόσο δύσκολο να κατανοήσει κανείς την αλήθεια και να ενεργεί σύμφωνα με τις αρχές βάσει των λόγων Του; Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε πως μια από τις κύριες αιτίες είναι η τεράστια επιρροή που ασκεί στους ανθρώπους η παραδοσιακή κουλτούρα. Κατέχει σημαντική θέση μέσα στην καρδιά των ανθρώπων εδώ και πολύ καιρό και ελέγχει τις σκέψεις και τον νου τους. Η παραδοσιακή κουλτούρα δίνει απόλυτη ελευθερία στις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων, με αποτέλεσμα εκείνοι να νιώθουν άνετα να τις αποκαλύπτουν, σαν να βρίσκονται στο στοιχείο τους —σαν το ψάρι στο νερό. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Η παραδοσιακή κουλτούρα και οι διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου είναι στενά συνδεδεμένες. Εργάζονται παράλληλα και αλληλοενισχύονται. Όταν οι διεφθαρμένες διαθέσεις έρχονται σε επαφή με την παραδοσιακή κουλτούρα μπορούν —σαν το ψάρι στο νερό— να επιδείξουν τις πλήρεις δυνατότητές τους. Οι διεφθαρμένες διαθέσεις αγαπούν και χρειάζονται την παραδοσιακή κουλτούρα. Έτσι, λοιπόν, μετά από χιλιετίες επιρροής της παραδοσιακής κουλτούρας, ο άνθρωπος διαφθείρεται όλο πιο βαθιά από τον Σατανά και οι διεφθαρμένες διαθέσεις του γίνονται όλο και πιο σοβαρές και έντονες. Υπό τη μεταμφίεση και την κάλυψή της, αυτές οι διαθέσεις δεν γίνονται απλώς όλο και πιο σοβαρές, αλλά κρύβονται, μάλιστα, όλο και καλύτερα. Οι διαθέσεις όπως η αλαζονεία, η δολιότητα, η μοχθηρία, η αδιαλλαξία και η αποστροφή για την αλήθεια κρύβονται και μεταμφιέζονται όλο και πιο βαθιά και αποκαλύπτονται με αυξανόμενα πονηρούς τρόπους, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να δυσκολεύονται να τις εντοπίσουν. Σε τι έχει μετατραπεί σταδιακά, λοιπόν, ο κόσμος των ανθρώπων υπό την επιρροή, τη διδασκαλία, την παραπλάνηση και τον έλεγχο της παραδοσιακής κουλτούρας; Σε έναν κόσμο δαιμόνων. Οι άνθρωποι δεν ζουν σαν άνθρωποι και δεν έχουν ούτε ανθρώπινη ομοιότητα ούτε ανθρώπινη φύση. Παρόλα αυτά, οι άνθρωποι που προσκολλώνται στην παραδοσιακή κουλτούρα και τους οποίους έχει κατηχήσει, διαποτίσει και καταλάβει αυτή προ πολλού, πείθονται όλο και περισσότερο για το δικό τους μεγαλείο και τη δική τους ευγένεια και υπεροχή. Γίνονται όλο και πιο εγωκεντρικοί και κανείς τους δεν πιστεύει πως είναι ασήμαντος, ανάξιος και τίποτε άλλο παρά ένα μικροσκοπικό δημιούργημα. Κανείς τους δεν είναι πρόθυμος να είναι κανονικός άνθρωπος και όλοι θέλουν να είναι διάσημοι, σπουδαίοι και σοφοί. Υπό την επιρροή της παραδοσιακής κουλτούρας, οι άνθρωποι δεν θέλουν να ξεπεράσουν μόνο τον εαυτό τους, αλλά και ολόκληρο τον κόσμο και την ανθρωπότητα. Έχεις ακούσει το τραγούδι που τραγουδούν οι άπιστοι «Θέλω να πετάξω πιο ψηλά, πιο ψηλά» και εκείνο που λέει: «Είμαι ένα μικρό πουλί, θέλω να πετάξω, αλλά δεν μπορώ να πετάξω ψηλά». Δεν είναι παράλογα αυτά τα λόγια; Δεν στερούνται κάθε ανθρώπινης φύσης και σύνεσης; Δεν είναι το άγριο αλύχτισμα του Σατανά; (Ναι.) Είναι ο ήχος του λυσσαλέου αλυχτίσματος του Σατανά. Όπως κι αν το δει, λοιπόν, κανείς, το δηλητήριο της παραδοσιακής κουλτούρας έχει από καιρό διαχυθεί στην καρδιά του ανθρώπου και δεν είναι κάτι που μπορεί να εξαλειφθεί μέσα σε ένα βράδυ. Δεν είναι τόσο εύκολο όσο το να ξεπερνάς κάποιο προσωπικό ελάττωμα ή μια κακή συνήθεια· πρέπει να ξεσκεπάσεις τις σκέψεις, τις απόψεις και τη διεφθαρμένη διάθεσή σου και να εξαλείψεις την δηλητηριώδη ρίζα της παραδοσιακής κουλτούρας από τη ζωή σου σύμφωνα με την αλήθεια. Έπειτα, πρέπει να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, και να συμπεριφέρεσαι και να ενεργείς σύμφωνα με τα λόγια και τις απαιτήσεις του Θεού, και να κάνεις την αλήθεια των λόγων Του ζωή σου. Μόνο τότε θα βαδίζεις πραγματικά στο σωστό μονοπάτι καθώς ακολουθείς τον Θεό και πιστεύεις σε Αυτόν.

Έχουμε ήδη κάνει πολλά για να αναλύσουμε και να εκθέσουμε το θέμα της παραδοσιακής κουλτούρας και έχουμε συναναστραφεί εκτενώς σχετικά με αυτό. Όσο σχολαστικά και όσο καιρό κι αν συναναστραφήκαμε σχετικά με αυτό, στόχος παραμένει η επίλυση των διάφορων δυσκολιών που προκύπτουν καθώς οι άνθρωποι επιδιώκουν την αλήθεια ή των διάφορων δυσκολιών και προβλημάτων που υπάρχουν στη ζωή-είσοδό τους. Σκοπός μας είναι να απομακρυνθούν όλοι οι φραγμοί, τα εμπόδια και οι δυσκολίες —επικρατέστερα των οποίων είναι οι διάφορες δηλώσεις, ιδέες και απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας— που εμποδίζουν τους ανθρώπους να επιδιώξουν την αλήθεια. Επί του παρόντος, έχουμε ολοκληρώσει ουσιαστικά τη συναναστροφή μας σχετικά με το θέμα της παραδοσιακής κουλτούρας. Ολοκληρώσαμε, λοιπόν, και τη συναναστροφή μας σχετικά με τα θέματα που αφορούν την επιδίωξη της αλήθειας; (Όχι.) Σχετιζόταν η συναναστροφή και η ανάλυσή μας πάνω στην παραδοσιακή κουλτούρα με την επιδίωξη της αλήθειας; (Ναι.) Πράγματι, σχετιζόταν με την επιδίωξη της αλήθειας. Η παραδοσιακή κουλτούρα αποτελεί τη μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Σήμερα, εφόσον έχουμε ολοκληρώσει τη συναναστροφή μας σχετικά με το μεγαλύτερο εμπόδιο του ανθρώπου καθώς επιδιώκει την αλήθεια —την παραδοσιακή κουλτούρα— θα συναναστραφούμε σχετικά με το εξής ερώτημα: «Γιατί πρέπει ο άνθρωπος να επιδιώκει την αλήθεια;» Έχουμε συναναστραφεί σχετικά με αυτό το ερώτημα στο παρελθόν; Γιατί πρέπει να συναναστραφούμε σχετικά με αυτό; Είναι σημαντικό; (Ναι.) Γιατί είναι σημαντικό; Μοιραστείτε τις σκέψεις σας. (Όπως το καταλαβαίνω εγώ, η επιδίωξη της αλήθειας σχετίζεται άμεσα με τη σωτηρία του ανθρώπου. Όλοι μας έχουμε εξαιρετικά διεφθαρμένες διαθέσεις και, από νεαρή ηλικία, κατηχούμαστε και δηλητηριαζόμαστε βαθιά από την παραδοσιακή κουλτούρα. Πρέπει, λοιπόν, να επιδιώκουμε την αλήθεια, αλλιώς δεν θα διακρίνουμε τα αρνητικά πράγματα που προέρχονται από τον Σατανά. Εκτός αυτού, δεν θα μπορούμε να κάνουμε πράξη την αλήθεια και δεν θα γνωρίζουμε πώς να ενεργούμε με θετικό τρόπο που συνάδει με τις προθέσεις του Θεού. Μόνη μας επιλογή θα είναι να ενεργούμε και να συμπεριφερόμαστε σύμφωνα με τις διεφθαρμένες διαθέσεις μας. Αν κάποιος πιστεύει στον Θεό κατ’ αυτόν τον τρόπο, τότε στο τέλος θα παραμένει ζωντανός Σατανάς, όχι κάποιος που θα έσωζε ο Θεός. Η επιδίωξη της αλήθειας είναι, επομένως, πολύ σημαντική. Πέρα από αυτό, οι διεφθαρμένες διαθέσεις μας μπορούν να καθαρθούν μόνο μέσω της επιδίωξης της αλήθειας και αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να διορθωθούν οι εσφαλμένες ιδέες μας για το πώς θα πρέπει να βλέπουμε τους ανθρώπους και τα πράγματα, να συμπεριφερόμαστε και να ενεργούμε. Μόνο αφού κατανοήσει και αποκτήσει κανείς την αλήθεια μπορεί να κάνει ικανοποιητικά το καθήκον του και να γίνει άνθρωπος που υποτάσσεται στον Θεό. Διαφορετικά, θα ακολουθεί άθελά του τις διεφθαρμένες του διαθέσεις για να κάνει πράγματα στα καθήκοντά του που διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας.) Αναφερθήκατε σε δύο πράγματα. Ποια ήταν η ερώτησή Μου; (Γιατί πρέπει ο άνθρωπος να επιδιώκει την αλήθεια;) Είναι απλή ερώτηση; Ακούγεται σαν απλή ερώτηση αιτίας και αποτελέσματος. Συμμερίζεστε όλοι την άποψη πως η επιδίωξη της αλήθειας σχετίζεται, από τη μία, με τη σωτηρία ενός ανθρώπου και, από την άλλη, με την αποφυγή πρόκλησης διαταράξεων ή αναστατώσεων; (Ναι.) Όταν το θέτετε έτσι, η ερώτηση ακούγεται όντως πολύ απλή. Είναι πράγματι τόσο απλή; Μοιραστείτε τις σκέψεις σας. (Πιστεύω πως το ερώτημα «Γιατί πρέπει ο άνθρωπος να επιδιώκει την αλήθεια;» είναι πιο απλό να απαντηθεί από θεωρητική σκοπιά, αλλά όταν αφορά όντως την άσκηση και την είσοδο στην πραγματικότητα, δεν είναι απλό.) Πόσα επιμέρους ερωτήματα περιλαμβάνει το ερώτημα «Γιατί πρέπει ο άνθρωπος να επιδιώκει την αλήθεια;» Περιλαμβάνει τη σημασία της επιδίωξης της αλήθειας, τους λόγους για τους οποίους πρέπει να την επιδιώκει κανείς —τι άλλο; (Τη σπουδαιότητα της επιδίωξης της αλήθειας.) Σωστά. Περιλαμβάνει τη σπουδαιότητα της επιδίωξης της αλήθειας και αυτά τα ερωτήματα. Λαμβάνοντάς τα αυτά υπόψη, είναι απλό το ερώτημα «Γιατί πρέπει ο άνθρωπος να επιδιώκει την αλήθεια;» (Όχι.) Συλλογιστείτε το ξανά υπό το πρίσμα αυτών των πραγμάτων. Πρώτα απ’ όλα, για θυμηθείτε, τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια και πώς πρέπει να ορίζεται; (Να βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα, και να συμπεριφέρεται και να ενεργεί σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό του την αλήθεια.) Είναι σωστό αυτό; Σας ξέφυγε η λέξη «αποκλειστικά». Διαβάστε το πάλι. («Να βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα, και να συμπεριφέρεται και να ενεργεί αποκλειστικά σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό του την αλήθεια».) Το ερώτημα «Γιατί πρέπει ο άνθρωπος να επιδιώκει την αλήθεια;» σχετίζεται με τις απόψεις των ανθρώπων για τους ανθρώπους και τα πράγματα, και με τη συμπεριφορά και τις πράξεις τους. Έχει να κάνει με το πώς θα πρέπει να βλέπουν τα πράγματα και τους ανθρώπους, πώς θα πρέπει να συμπεριφέρονται και να ενεργούν, καθώς και γιατί θα πρέπει να βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, και να συμπεριφέρονται και να ενεργούν αποκλειστικά σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό τους την αλήθεια. Ο πυρήνας του ερωτήματος δεν είναι γιατί θα πρέπει να επιδιώκουν να ενεργούν κατ’ αυτόν τον τρόπο; Αυτό δεν είναι το ουσιαστικό ερώτημα; (Ναι.) Τώρα που καταλάβατε την κεντρική ιδέα του ερωτήματος, ας επιστρέψουμε στο ίδιο το ερώτημα «Γιατί πρέπει ο άνθρωπος να επιδιώκει την αλήθεια;» Αυτό το ερώτημα δεν είναι απλό. Περιλαμβάνει τη σημασία και την αξία της επιδίωξης της αλήθειας, καθώς και κάτι ακόμα που έχει τεράστια σημασία: Με βάση την ουσία και τα ένστικτά τους, οι άνθρωποι χρειάζονται την αλήθεια ως τη ζωή τους, άρα πρέπει να την επιδιώκουν. Όπως είναι φυσικό, αυτό σχετίζεται, επίσης, με το μέλλον και την επιβίωση της ανθρωπότητας. Για να το θέσουμε απλά, η επιδίωξη της αλήθειας σχετίζεται με τη σωτηρία των ανθρώπων και την αλλαγή των διεφθαρμένων διαθέσεών τους. Φυσικά, σχετίζεται και με τα διαφορετικά πράγματα που βιώνουν, τις εκφάνσεις τους και τους τρόπους συμπεριφοράς τους στην καθημερινή τους ζωή. Μπορούμε να πούμε με ακρίβεια πως, αν οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια, οι ελπίδες τους να σωθούν είναι μηδενικές. Αν οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια, είναι εκατό τοις εκατό σίγουρο πως αντιστέκονται στον Θεό, Τον προδίδουν και Τον απορρίπτουν. Μπορεί να αντισταθούν στον Θεό και να Τον προδώσουν οποτεδήποτε και οπουδήποτε και, όπως είναι φυσικό, μπορεί να αναστατώσουν το έργο της εκκλησίας και του οίκου του Θεού ή να κάνουν κάτι που προκαλεί αναστάτωση ή διατάραξη οποτεδήποτε και οπουδήποτε. Αυτοί είναι κάποιοι από τους πιο απλούς και βασικούς λόγους για τους οποίους πρέπει οι άνθρωποι να επιδιώκουν την αλήθεια και οι οποίοι παρατηρούνται και γίνονται αντιληπτοί στην καθημερινή τους ζωή. Σήμερα, όμως, θα συναναστραφούμε μόνο σχετικά με κάποια καίριας σημασίας μέρη του ερωτήματος «Γιατί πρέπει ο άνθρωπος να επιδιώκει την αλήθεια;» Έχουμε ήδη συναναστραφεί σχετικά με τις πιο ουσιαστικές πτυχές αυτού του ερωτήματος, τις οποίες οι άνθρωποι έχουν κατανοήσει και αναγνωρίσει ως ζήτημα δόγματος. Σήμερα, λοιπόν, δεν θα συναναστραφούμε σχετικά με εκείνα τα απλά και βασικά ερωτήματα. Θα είναι αρκετό να συναναστραφούμε σχετικά με διάφορα κύρια στοιχεία. Γιατί συναναστρεφόμαστε σχετικά με το θέμα της επιδίωξης της αλήθειας; Είναι προφανές πως περιέχει κάποια πιο σημαντικά ερωτήματα, τα οποία δεν διακρίνουν, δεν γνωρίζουν και δεν αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι, αλλά απαιτείται να τα αντιληφθούν και να τα κατανοήσουν.

Γιατί πρέπει ο άνθρωπος να επιδιώκει την αλήθεια; Δεν θα αρχίσουμε από τις βασικές πτυχές του ερωτήματος, τις οποίες οι άνθρωποι ήδη αντιλαμβάνονται και κατανοούν, ούτε από το δόγμα που ήδη γνωρίζουν. Από πού θα ξεκινήσουμε, λοιπόν; Πρέπει να αρχίσουμε από τον πυρήνα του ερωτήματος, δηλαδή από το σχέδιο διαχείρισης του Θεού και τις προθέσεις Του. Τι σημαίνει να αρχίσουμε από τον πυρήνα του ερωτήματος; Σημαίνει πως θα αρχίσουμε από το σχέδιο διαχείρισης του Θεού και τη δημιουργία της ανθρωπότητας από τον Θεό. Από τότε που υπάρχουν άνθρωποι, και ένα ζωντανό ον —ο δημιουργημένος άνθρωπος— έλαβε την πνοή του Θεού, ο Θεός σχεδίαζε να αποκτήσει μια ομάδα από τις τάξεις τους. Αυτή η ομάδα θα μπορεί να αντιλαμβάνεται, να κατανοεί και να τηρεί τα λόγια Του. Αυτοί οι άνθρωποι θα μπορούν να ενεργούν ως οικονόμοι των πάντων, των μυριάδων πραγμάτων της δημιουργίας του Θεού —των φυτών, ζώων, δασών, ωκεανών, ποταμών, λιμνών, βουνών, ρυακιών, πεδιάδων της και ούτω καθεξής— σύμφωνα με τα λόγια Του. Όταν ο Θεός κατάρτισε το σχέδιό Του, άρχισε να εναποθέτει αντίστοιχα τις ελπίδες του στην ανθρωπότητα. Ελπίζει πως μια μέρα οι άνθρωποι θα μπορούν να ενεργούν ως οικονόμοι αυτής της ανθρωπότητας, όλων των πραγμάτων που υπάρχουν στον κόσμο και των διαφορετικών πλασμάτων που ζουν ανάμεσά τους, και πως θα μπορούν να το κάνουν οργανωμένα και σύμφωνα με τις μεθόδους, τους κανόνες και τους νόμους που έχει θέσει ο Ίδιος. Αν και ο Θεός έχει ήδη καταρτίσει αυτό το σχέδιο και έχει αυτές τις προσδοκίες, θα χρειαστεί πάρα πολύς καιρός για να επιτευχθεί ο τελικός Του στόχος. Δεν είναι κάτι που μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσα σε δέκα ή είκοσι χρόνια, ούτε σε εκατό ή διακόσια χρόνια, και σίγουρα όχι σε χίλια ή δύο χιλιάδες χρόνια. Θα χρειαστούν έξι χιλιάδες χρόνια. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, η ανθρωπότητα πρέπει να βιώσει διαφορετικές περιόδους, εποχές, καιρούς και στάδια του έργου του Θεού. Πρέπει να βιώσει δραστικές αλλαγές: την κίνηση των άστρων στον ουρανό, το στέρεμα των θαλασσών και το θρυμμάτισμα των βράχων. Από την εποχή των πρώτων λιγοστών ανθρώπων, η ανθρωπότητα έχει βιώσει μεγάλα σκαμπανεβάσματα και τις μεταπτώσεις και αλλαγές αυτού του κόσμου. Σταδιακά, οι άνθρωποι έχουν αυξηθεί σε αριθμό και έχουν αποκτήσει εμπειρία, και η γεωργία, η οικονομία και οι τρόποι ζωής και επιβίωσης της ανθρωπότητας έχουν σιγά σιγά αλλάξει και έχουν οδηγήσει σε νέες μεθόδους. Μόνο όταν καταφτάσει μια συγκεκριμένη περίοδος και εποχή μπορούν οι άνθρωποι να φτάσουν στο επίπεδο όπου ο Θεός θα τους κρίνει, θα τους παιδέψει, θα τους κατακτήσει και θα τους εκφράσει την αλήθεια, τα λόγια Του και τις προθέσεις Του. Για να φτάσει η ανθρωπότητα σε αυτό το επίπεδο έχει βιώσει τεράστια αναταραχή, όπως ισχύει, άλλωστε, και για όλα τα πράγματα σ’ αυτόν τον κόσμο. Όπως είναι φυσικό, έχουν σημειωθεί δραστικές αλλαγές και στους ουρανούς και στο σύμπαν. Αυτή η σειρά αλλαγών έχει συμβεί και έχει εμφανιστεί σταδιακά, παράλληλα με τη διαχείριση του Θεού. Χρειάστηκε πολύς καιρός για να φτάσουν οι άνθρωποι στο σημείο να προσέλθουν ενώπιον του Θεού και να δεχθούν την κατάκτηση, την κρίση και την παίδευσή Του, καθώς και την παροχή των λόγων Του. Δεν πειράζει, όμως· ο Θεός μπορεί να περιμένει, γιατί αυτό είναι το σχέδιό Του και αυτή η επιθυμία Του. Ο Θεός πρέπει να περιμένει πολύ καιρό για χάρη του σχεδίου και της επιθυμίας Του. Μέχρι στιγμής, περιμένει πραγματικά εδώ και πάρα πολύ καιρό.

Αφού η ανθρωπότητα πέρασε από το αρχικό στάδιο της άγνοιας, της αυταπάτης και της σύγχυσης που βίωνε, ο Θεός την οδήγησε στην Εποχή του Νόμου. Παρόλο που η ανθρωπότητα είχε εισέλθει σε μια νέα εποχή στο σχέδιο διαχείρισης του Θεού και οι άνθρωποι δεν ζούσαν πια μια αχαλίνωτη και απείθαρχη ζωή σαν ένα κοπάδι από πρόβατα, και το περιβάλλον διαβίωσης στο οποίο είχαν εισέλθει είχε την καθοδήγηση, τη διδασκαλία και τις οδηγίες του νόμου, γνώριζαν μόνο κάποια απλά πράγματα που είχαν διδαχθεί, μάθει ή πληροφορηθεί από τον νόμο ή ήξεραν ήδη εντός του πλαισίου της ανθρώπινης ζωής: Τι είναι η κλοπή, η μοιχεία και ο φόνος, πώς να αλληλεπιδρά κανείς με τους γείτονές του και πώς θα λογοδοτούν οι άνθρωποι για φόνο και άλλες παρόμοιες πράξεις. Οι αρχικές συνθήκες της ανθρωπότητας είχαν αλλάξει και από εκεί που οι άνθρωποι δεν γνώριζαν και δεν καταλάβαιναν τίποτα, έμαθαν από τον Θεό κάποιους απλούς και στοιχειώδεις νόμους για την ανθρώπινη διαγωγή. Όταν ο Θεός διακήρυξε αυτούς τους νόμους, οι άνθρωποι που ζούσαν υπό τον νόμο ήξεραν να ακολουθούν τους κανόνες και να τηρούν τον νόμο. Στο μυαλό τους και στον εσωτερικό τους κόσμο, ο νόμος λειτουργούσε ως ανασταλτικός παράγοντας και ως οδηγός για τη διαγωγή τους, και η ανθρωπότητα είχε την αρχική ομοιότητα του ανθρώπου. Αυτοί οι άνθρωποι κατανοούσαν πως έπρεπε να ακολουθούν κάποιους κανόνες και να τηρούν κάποιους νόμους. Ανεξάρτητα από το πόσο καλά τους ακολουθούσαν και πόσο αυστηρά τους τηρούσαν —όπως και να ’χει— αυτοί οι άνθρωποι είχαν μεγαλύτερη ανθρώπινη ομοιότητα από εκείνους που προηγήθηκαν του νόμου. Στη συμπεριφορά και τη ζωή τους, ενεργούσαν και ζούσαν βάσει ορισμένων προτύπων και με ορισμένους περιορισμούς. Δεν ήταν πια τόσο χαμένοι και αδαείς όσο ήταν κάποτε ούτε είχαν τόσο μεγάλη έλλειψη στόχων στη ζωή. Οι νόμοι του Θεού και όλες οι δηλώσεις που τους είχε διακηρύξει ρίζωσαν στην καρδιά τους και κατέλαβαν εκεί μια θέση. Οι άνθρωποι ήξεραν πλέον τι να κάνουν και δεν ζούσαν πια χωρίς στόχους, κατεύθυνση ή περιορισμούς. Παρόλα αυτά, απείχαν ακόμα πολύ από τους ανθρώπους που επιθυμούσε ο Θεός και είχε στα σχέδιά Του. Δεν μπορούσαν ακόμα να ενεργούν ως οι κύριοι των πάντων. Ο Θεός έπρεπε να συνεχίσει να περιμένει και να κάνει υπομονή. Αν και οι άνθρωποι που ζούσαν υπό τον νόμο ήξεραν να λατρεύουν τον Θεό, το έκαναν μόνο για τους τύπους. Η θέση και η εικόνα του Θεού στα βάθη της καρδιάς τους ήταν τελείως διαφορετική από την αληθινή ταυτότητα και ουσία του Θεού. Επομένως, δεν είχαν γίνει ακόμα οι δημιουργημένοι άνθρωποι που ήθελε ο Θεός ούτε οι άνθρωποι που οραματιζόταν και μπορούσαν να ενεργούν ως οικονόμοι των πάντων. Στα βάθη της καρδιάς τους, ο Θεός είχε απλώς την ουσία, την ταυτότητα και τη θέση του Άρχοντα της ανθρωπότητας, και οι άνθρωποι ήταν απλώς οι υπήκοοι ή οι ευεργετούμενοι εκείνου του Άρχοντα και τίποτε άλλο. Ο Θεός έπρεπε, λοιπόν, να συνεχίσει να καθοδηγεί αυτούς τους ανθρώπους που ζούσαν υπό τον νόμο και γνώριζαν μονάχα τον νόμο για να συνεχίσουν να προχωρούν προς τα εμπρός. Αυτοί οι άνθρωποι δεν καταλάβαιναν τίποτε άλλο πέρα από τον νόμο. Δεν γνώριζαν πώς να ενεργούν ως οικονόμοι των πάντων, δεν γνώριζαν ποιος ήταν ο Θεός ούτε ποιος ήταν ο σωστός τρόπος να ζουν. Δεν γνώριζαν πώς να συμπεριφέρονται και να ζουν σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού, πώς θα αποκτούσε η ζωή τους μεγαλύτερο νόημα, τι έπρεπε να επιδιώκουν οι άνθρωποι στη ζωή τους και ούτω καθεξής. Οι άνθρωποι που ζούσαν υπό τον νόμο είχαν πλήρη άγνοια αυτών των πραγμάτων. Πέρα από τον νόμο, δεν ήξεραν τίποτα για τις απαιτήσεις του Θεού, την αλήθεια ή τα λόγια Του. Ο Θεός έπρεπε, λοιπόν, να συνεχίσει να ανέχεται αυτήν την ανθρωπότητα που ζούσε υπό τον νόμο. Αν και αυτοί οι άνθρωποι ήταν πολύ καλύτεροι από εκείνους που είχαν προηγηθεί, αφού κατανοούσαν τουλάχιστον τι είναι η αμαρτία και ήξεραν πως έπρεπε να τηρούν και να ακολουθούν τον νόμο και να ζουν στο πλαίσιό του, εξακολουθούσαν να μην ανταποκρίνονται καθόλου στις απαιτήσεις του Θεού. Παρόλα αυτά, ο Θεός συνέχιζε να ελπίζει και να περιμένει με ανυπομονησία.

Με την εξέλιξη των εποχών, την ανάπτυξη της ανθρωπότητας, τη λειτουργία όλων των πραγμάτων, τις διευθετήσεις του ίδιου του Θεού και την κυριαρχία, την καθοδήγηση και την ηγεσία Του, η ανθρωπότητα, όλα τα πράγματα και το ίδιο το σύμπαν προχωρούν συνεχώς προς τα εμπρός. Μετά από χιλιάδες χρόνια περιορισμού από τον νόμο, η ανθρωπότητα που ζούσε υπό τον νόμο δεν ήταν πια σε θέση να τον τηρεί και ακολούθησε το έργο του Θεού στην επόμενη εποχή που Εκείνος ξεκίνησε: την Εποχή της Χάριτος. Με την άφιξη της Εποχής της Χάριτος, ο Θεός ξεκίνησε το έργο Του με βάση το γεγονός πως είχε στείλει προφήτες για να το προαναγγείλουν. Αυτό το στάδιο του έργου δεν ήταν τόσο στοργικό ή επιθυμητό όσο το φανταζόταν ο άνθρωπος κατά τις αντιλήψεις του ούτε είχε τόσο ευχάριστη αίσθηση όσο νόμιζε. Αντίθετα, απ’ έξω, τα πάντα έμοιαζαν να πηγαίνουν αντίθετα με τις προφητείες. Από τις συνθήκες αυτές προέκυψε ένα γεγονός το οποίο δεν θα φανταζόταν ποτέ ο άνθρωπος: η σταύρωση του Κυρίου Ιησού, δηλαδή του ενσαρκωμένου Θεού. Όλα αυτά υπερέβαιναν όσα είχε προβλέψει ο άνθρωπος. Αν και, εξωτερικά, όλα αυτά φαίνονταν σαν ένα σκληρό και αιματηρό συμβάν και ένα φρικτό θέαμα, ήταν η αρχή της λήξης της Εποχής του Νόμου και του ξεκινήματος μιας νέας εποχής από τον Θεό. Αυτή η νέα εποχή είναι η Εποχή της Χάριτος, την οποία πλέον γνωρίζετε όλοι. Η Εποχή της Χάριτος φαίνεται να ήρθε αψηφώντας τις προφητείες του Θεού κατά την Εποχή του Νόμου. Βέβαια, ήρθε επίσης με τη μορφή της σταύρωσης του ενσαρκωμένου Θεού. Όλα αυτά τα γεγονότα συνέβησαν πολύ ξαφνικά, με πολύ φυσικό τρόπο και όταν οι συνθήκες είχαν ωριμάσει. Αυτά ήταν τα μέσα που χρησιμοποίησε ο Θεός για να φέρει στο τέλος της την παλιά εποχή και να εγκαινιάσει και να φέρει μια νέα. Αν και όσα συνέβησαν στην απαρχή αυτής της εποχής ήταν πολύ σκληρά, αιματηρά και αδιανόητα, αν και ήρθαν αιφνιδίως και τίποτα δεν ήταν τόσο υπέροχο ή στοργικό όσο το είχε φανταστεί ο άνθρωπος και αν και η εναρκτήρια σκηνή της Εποχής της Χάριτος ήταν ένα φρικτό και σπαραξικάρδιο θέαμα, ποιο ήταν το μόνο πράγμα που άξιζε να εορταστεί; Το τέλος της Εποχής του Νόμου σήμαινε πως ο Θεός δεν χρειαζόταν πια να ανέχεται τους διάφορους τρόπους συμπεριφοράς της ανθρωπότητας υπό τον νόμο. Σήμαινε, επίσης, πως η ανθρωπότητα είχε κάνει ένα μεγάλο βήμα προς τα εμπρός, σύμφωνα με το έργο και το σχέδιο του Θεού, και είχε εισέλθει σε μια νέα εποχή. Φυσικά, σήμαινε επίσης πως οι μέρες αναμονής του Θεού είχαν μειωθεί. Η ανθρωπότητα εισήλθε σε μια νέα εποχή και μια νέα περίοδο, πράγμα που σήμαινε πως το έργο του Θεού είχε κάνει ένα μεγάλο βήμα προς τα εμπρός και η επιθυμία Του θα πραγματοποιούνταν σταδιακά καθώς προχωρούσε το έργο Του. Η άφιξη της Εποχής της Χάριτος δεν ήταν τόσο ωραία στην αρχή, αλλά κατά την άποψη του Θεού, η ανθρωπότητα που θα προέκυπτε σύντομα και την οποία ήθελε Εκείνος πλησίαζε όλο και περισσότερο στις απαιτήσεις και τους στόχους Του. Αυτό ήταν κάτι χαρμόσυνο, αξιέπαινο και άξιο εορτασμού. Αν και η ανθρωπότητα σταύρωσε τον Θεό, το οποίο ήταν θλιβερό θέαμα για τον άνθρωπο, η στιγμή ακριβώς που σταυρώθηκε ο Χριστός σήμαινε πως είχε φτάσει η επόμενη εποχή του Θεού —η Εποχή της Χάριτος— και, φυσικά, πως το έργο του Θεού σε εκείνη την εποχή ήταν έτοιμο να ξεκινήσει. Σήμαινε, επιπλέον, πως είχε πραγματοποιηθεί το σπουδαίο έργο εκείνης της ενσάρκωσης του Θεού. Ο Θεός θα αντίκριζε τους ανθρώπους του κόσμου ως νικητής, με νέο όνομα και νέα εικόνα, και το περιεχόμενο του νέου Του έργου θα γνωστοποιούνταν και θα αποκαλυπτόταν στην ανθρωπότητα. Παράλληλα, οι άνθρωποι δεν θα βασανίζονταν πια συνεχώς από συχνές παραβάσεις του νόμου ούτε θα τιμωρούνταν πια διά νόμου επειδή τον παραβίασαν. Η άφιξη της Εποχής της Χάριτος έδωσε στην ανθρωπότητα τη δυνατότητα να εξέλθει από το προηγούμενο έργο του Θεού και να εισέλθει σε ένα ολοκαίνουριο περιβάλλον έργου, με νέα στάδια και νέα μέθοδο έργου. Της έδωσε μια νέα είσοδο και ζωή και, φυσικά, επέτρεψε να δημιουργηθεί μια κάπως στενότερη σχέση μεταξύ Θεού και ανθρώπου. Λόγω της ενσάρκωσης του Θεού, οι άνθρωποι μπορούσαν να έρθουν πρόσωπο με πρόσωπο μαζί Του. Άκουγαν την πραγματική και αληθινή φωνή του Θεού και τα πραγματικά και αληθινά Του λόγια. Έβλεπαν τον τρόπο με τον οποίο εργαζόταν ο Θεός, τη διάθεσή Του και ούτω καθεξής. Τα άκουγαν με τα ίδια τους τα αυτιά και τα έβλεπαν με τα ίδια τους τα μάτια, από κάθε άποψη. Βίωναν έντονα πως ο Θεός είχε όντως έρθει πραγματικά μεταξύ των ανθρώπων, πως όντως βρισκόταν πραγματικά πρόσωπο με πρόσωπο με τον άνθρωπο και είχε όντως έρθει πραγματικά να ζήσει μεταξύ των ανθρώπων. Αν και το έργο του Θεού σε εκείνη την ενσάρκωση δεν διήρκησε πολύ, έδωσε στην ανθρωπότητα της εποχής μια σταθερή και άρτια εμπειρία για το πώς νιώθει πραγματικά ο άνθρωπος όταν ζει μαζί με τον Θεό. Αν και όσοι βίωναν τέτοια πράγματα δεν τα βίωσαν για πολύ καιρό, ο Θεός είπε πολλά λόγια σε εκείνη την ενσάρκωσή Του, τα οποία ήταν πολύ συγκεκριμένα. Επιπλέον, έκανε πολύ έργο και είχε πολλούς ανθρώπους που Τον ακολουθούσαν. Είναι βέβαιο πως η ανθρωπότητα έληξε τη ζωή της υπό τον νόμο της παλιάς εποχής και εισήλθε σε μια εντελώς νέα εποχή: την Εποχή της Χάριτος.

Έχοντας εισέλθει στη νέα εποχή, η ανθρωπότητα δεν ζούσε πια υπό τους περιορισμούς του νόμου, αλλά υπό νέες απαιτήσεις και νέα λόγια του Θεού. Χάρη στα νέα λόγια και τις νέες απαιτήσεις του Θεού, η ανθρωπότητα ανέπτυξε μια νέα ζωή —μια ζωή πίστης στον Θεό με διαφορετική μορφή και περιεχόμενο. Σε σχέση με την προηγούμενη ζωή υπό τον νόμο, αυτή η ζωή πλησίαζε περισσότερο στο να ανταποκριθεί στα πρότυπα των απαιτήσεων που είχε ο Θεός από τον άνθρωπο. Ο Θεός έθεσε νέες εντολές για τους ανθρώπους, νέα πρότυπα συμπεριφοράς που ήταν ακριβέστερα και καλύτερα προσαρμοσμένα σε αυτούς από ό,τι ήταν παλιά, καθώς και κριτήρια και αρχές για τις απόψεις τους για τους ανθρώπους και τα πράγματα, και για τη συμπεριφορά και τις πράξεις τους. Αν και τα λόγια που είπε τότε ο Θεός δεν ήταν ούτε τόσο συγκεκριμένα ούτε τόσο πολλά όσο τα σημερινά, αυτά τα λόγια και οι απαιτήσεις ήταν αρκετά για τους ανθρώπους εκείνης της εποχής οι οποίοι είχαν μόλις εξέλθει από τον νόμο. Ήταν τα μόνα πράγματα που μπορούσαν να επιτύχουν και να αποκτήσουν οι άνθρωποι της εποχής δεδομένου του αναστήματός τους και των εφοδίων τους. Ο Θεός είπε, για παράδειγμα, στους ανθρώπους να είναι ταπεινοί, υπομονετικοί, ανεκτικοί, να σηκώνουν τον σταυρό και ούτω καθεξής. Όλα αυτά αποτελούσαν πιο συγκεκριμένες απαιτήσεις τις οποίες έθεσε ο Θεός στον άνθρωπο στον απόηχο του νόμου και αφορούσαν τον τρόπο με τον οποίο έπρεπε να βιώνεται η ανθρώπινη φύση. Πέρα από αυτό, η άφιξη της Εποχής της Χάριτος πρόσφερε στον άνθρωπο —ο οποίος είχε ζήσει υπό τον νόμο— άφθονη και σταθερή ροή χάριτος, ευλογιών και άλλων παρόμοιων πραγμάτων από τον Θεό. Η ανθρωπότητα εκείνης της εποχής ζούσε πραγματικά μια ζωή στρωμένη με ροδοπέταλα. Όλοι ήταν ευτυχισμένοι, και ο Θεός τούς είχε σαν κόρη οφθαλμού και σαν μωρά στα χέρια Του. Έπρεπε να τηρούν τις εντολές και να εκδηλώνουν κάποιες καλές συμπεριφορές που συμφωνούσαν με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες του ανθρώπου, αλλά απολάμβαναν περισσότερο τη χάρη του Θεού. Οι άνθρωποι, για παράδειγμα, θεραπεύονταν από αρρώστιες που είχαν προκληθεί από δαιμονισμό και εκβάλλονταν από μέσα τους οι απαίσιοι δαίμονες και τα κακά πνεύματα. Όταν αντιμετώπιζαν προβλήματα ή χρειάζονταν βοήθεια, ο Θεός έκανε κατ’ εξαίρεση σημεία και θαύματα, έτσι ώστε να θεραπευτούν από τις εκάστοτε αρρώστιες τους, να ανακουφιστούν σωματικά και να μην τους λείψουν το φαγητό και τα ρούχα. Ο άνθρωπος απολάμβανε τεράστια χάρη και πολλές ευλογίες εκείνη την εποχή. Πέρα από το να τηρούν απλώς τις εντολές, οι άνθρωποι έπρεπε να είναι, το πολύ πολύ, υπομονετικοί, ανεκτικοί, στοργικοί και ούτω καθεξής. Δεν είχαν την παραμικρή ιδέα για οτιδήποτε άλλο που αφορούσε την αλήθεια ή τις απαιτήσεις που είχε ο Θεός από αυτούς. Οι άνθρωποι άρχισαν να απολαμβάνουν τακτικά και αδιάκοπα τη χάρη του Θεού, αφενός επειδή ήταν απόλυτα αποφασισμένοι να απολαύσουν τη χάρη και τις ευλογίες του Θεού και, αφετέρου, λόγω της υπόσχεσης που είχε δώσει ο Κύριος Ιησούς στον άνθρωπο εκείνη την εποχή. Οι άνθρωποι θεωρούσαν πως αν πίστευαν στον Θεό, έπρεπε και δικαιούνταν να απολαμβάνουν και τη χάρη Του. Δεν γνώριζαν, όμως, να λατρεύουν τον Κύριο της δημιουργίας ούτε να παίρνουν τη θέση και να εκπληρώνουν το καθήκον ενός δημιουργήματος και να είναι, γενικότερα, καλά δημιουργήματα. Δεν γνώριζαν πώς να υποτάσσονται και πώς να είναι πιστοί στον Θεό ούτε πώς να αποδέχονται τα λόγια Του και να τα χρησιμοποιούν ως τη βάση των απόψεών τους για τους ανθρώπους και τα πράγματα, και της συμπεριφοράς και των πράξεών τους. Οι άνθρωποι είχαν μεγάλη άγνοια αυτών των πραγμάτων. Πέρα από το ότι απολάμβαναν αυτόματα τη χάρη του Θεού, ήθελαν και να εισέλθουν αυτομάτως στον ουρανό μετά θάνατον και να απολαύσουν πολλές ευλογίες μαζί με τον Κύριο. Επιπλέον, οι άνθρωποι που ζούσαν στην Εποχή της Χάριτος και απολάμβαναν χάρη και ευλογίες είχαν την εσφαλμένη εντύπωση πως ο Θεός είναι μόνο σπλαχνικός και στοργικός, και πως η ουσία Του είναι το έλεος, η στοργή και η καλοσύνη και τίποτε άλλο. Κατά την άποψή τους, το έλεος, η στοργή και η καλοσύνη ήταν σύμβολα της ταυτότητας, της θέσης και της ουσίας του Θεού· εκλάμβαναν την αλήθεια, την οδό και τη ζωή ως τη χάρη και τις ευλογίες του Θεού ή ίσως ως έναν τρόπο για να σηκώσει απλώς κανείς τον σταυρό και να βαδίσει στην οδό του σταυρού. Αυτά ήταν όλα κι όλα όσα γνώριζαν οι άνθρωποι την Εποχή της Χάριτος και μόνο σε αυτά προσανατολίζονταν τόσο σε ό,τι αφορά τον Θεό όσο και σε ό,τι αφορά την ανθρωπότητα και τους ίδιους τους ανθρώπους. Ας στραφούμε τώρα στα αίτια για να φτάσουμε στον πυρήνα. Τι ακριβώς οδήγησε σε αυτές τις συνθήκες; Δεν φταίει κανείς. Δεν μπορεί κανείς να κατηγορήσει τον Θεό πως δεν εργάστηκε ή πως δεν μίλησε πιο συγκεκριμένα ή διεξοδικά ούτε μπορεί να ρίξει την ευθύνη στον άνθρωπο. Γιατί; Ο άνθρωπος είναι δημιούργημα, είναι δημιουργημένο ον. Βγήκε από τον νόμο και εισήλθε στην Εποχή της Χάριτος. Όσα χρόνια κι αν βίωνε ο άνθρωπος το έργο του Θεού καθώς αυτό προχωρούσε, αυτά που έκανε ο Θεός και αυτά που έδωσε στον άνθρωπο ήταν και αυτά που μπορούσε να αποκτήσει και να γνωρίσει εκείνος. Πέρα, όμως, από αυτό, η ανθρωπότητα δεν είχε την ικανότητα να κατανοήσει ή να γνωρίσει όσα δεν είχε κάνει, δεν είχε πει και δεν είχε αποκαλύψει ο Θεός. Αν κοιτάξουμε, όμως, τις αντικειμενικές συνθήκες και την ευρύτερη εικόνα, όταν η ανθρωπότητα εισήλθε στην Εποχή της Χάριτος μετά από πρόοδο χιλιάδων χρόνων, αυτά που μπορούσε να κατανοήσει ήταν περιορισμένα και ο Θεός μπορούσε να επιτελέσει μόνο το έργο που επιτελούσε. Αυτό οφείλεται στο γεγονός πως αυτό που χρειαζόταν η ανθρωπότητα, αφήνοντας πίσω της τον νόμο, δεν ήταν να παιδευτεί, να κριθεί και να κατακτηθεί ούτε, βέβαια, να οδηγηθεί στην τελείωση. Η ανθρωπότητα εκείνης της εποχής χρειαζόταν μόνο ένα πράγμα. Ποιο ήταν αυτό; Μια προσφορά περί αμαρτίας, το πολύτιμο αίμα του Θεού. Αυτό ήταν το μόνο πράγμα που χρειαζόταν η ανθρωπότητα καθώς έβγαινε από την Εποχή του Νόμου. Την εποχή εκείνη, λοιπόν, λόγω των αναγκών και των πραγματικών συνθηκών της ανθρωπότητας, το έργο που είχε να κάνει ο Θεός ήταν να προσφέρει το πολύτιμο αίμα της ενσάρκωσής Του ως προσφορά περί αμαρτίας. Αυτός ήταν ο μόνος τρόπος για να λυτρωθεί η ανθρωπότητα που ζούσε υπό τον νόμο. Ο Θεός εξάλειψε την αμαρτία της ανθρωπότητας προσφέροντας το πολύτιμο αίμα Του ως τίμημα και προσφορά περί αμαρτίας. Μόνο όταν εξαλείφθηκε η αμαρτία του ανθρώπου είχε εκείνος τα προσόντα να προσέλθει αναμάρτητος ενώπιον του Θεού και να δεχθεί τη χάρη και τη διαρκή καθοδήγησή Του. Το πολύτιμο αίμα του Θεού προσφέρθηκε στην ανθρωπότητα, δίνοντάς της τη δυνατότητα να λυτρωθεί. Τι μπορούσε να κατανοήσει και τι χρειαζόταν η ανθρωπότητα που είχε μόλις λυτρωθεί; Αν ακολουθούσε κατευθείαν η κατάκτηση, η κρίση και η παίδευσή της, δεν θα είχε την ικανότητα να το δεχθεί. Οι άνθρωποι δεν είχαν την ικανότητα να αποδεχθούν τέτοια πράγματα ούτε και τους επέτρεπαν οι συνθήκες να τα κατανοήσουν όλα αυτά. Άρα, λοιπόν, πέρα από την προσφορά περί αμαρτίας του Θεού, καθώς και τη χάρη, τις ευλογίες, την ανοχή, την υπομονή, το έλεος και τη στοργή και καλοσύνη του Θεού, οι άνθρωποι εκείνης της εποχής μπορούσαν να αποδεχθούν μόνο κάποιες απλές απαιτήσεις που είχε ο Θεός για τη συμπεριφορά τους και τίποτε άλλο. Η ανθρωπότητα εκείνης της εποχής δεν θα μπορούσε να κατανοήσει τίποτα απολύτως για όλες τις αλήθειες που πραγματεύονται πιο βαθιά τη σωτηρία του ανθρώπου, δηλαδή τις εσφαλμένες ιδέες και απόψεις που έχει η ανθρωπότητα, τις διεφθαρμένες της διαθέσεις, την ουσία της επαναστατικότητάς της ενάντια στον Θεό, την ουσία της παραδοσιακής κουλτούρας που υποστηρίζει η ανθρωπότητα και για την οποία συζητήσαμε προσφάτως, τον τρόπο με τον οποίο τη διαφθείρει ο Σατανάς και ούτω καθεξής. Σε τέτοιες συνθήκες, ο Θεός μπορούσε μόνο να νουθετήσει την ανθρωπότητα και να της επιβάλει κάποιες απαιτήσεις όσο πιο απλά και ξεκάθαρα γινόταν, θέτοντας τις πιο στοιχειώδεις απαιτήσεις συμπεριφοράς. Άρα, λοιπόν, η ανθρωπότητα της Εποχής της Χάριτος μπορούσε να απολαμβάνει μόνο χάρη, καθώς και να απολαμβάνει απεριόριστα το πολύτιμο αίμα του Θεού ως προσφορά περί αμαρτίας. Την Εποχή της Χάριτος, όμως, είχε ήδη επιτευχθεί το πιο σπουδαίο πράγμα. Ποιο ήταν αυτό; Χάρη στο πολύτιμο αίμα του Θεού, είχε συγχωρεθεί η αμαρτία της ανθρωπότητας την οποία θα έσωζε ο Θεός. Αυτό είναι άξιο εορτασμού και ήταν το σπουδαιότερο πράγμα που έκανε ο Θεός την Εποχή της Χάριτος. Η αμαρτία του ανθρώπου είχε συγχωρεθεί και εκείνος —εφόσον είχε συγχωρεθεί για τις αμαρτίες του χάρη στην προσφορά περί αμαρτίας και ήταν πλέον κατάλληλος να προσέρχεται ενώπιον του Θεού— δεν θα προσερχόταν πια ενώπιόν Του με την ομοιότητα της αμαρτωλής σάρκας και ως αμαρτωλός. Παρόλα αυτά, όμως, η σχέση που είχε ο άνθρωπος με τον Θεό δεν είχε φτάσει ακόμα στο σημείο της σχέσης μεταξύ δημιουργήματος και Δημιουργού. Δεν είχε γίνει ακόμα η σχέση μεταξύ δημιουργημένου ανθρώπου και Δημιουργού. Ο άνθρωπος υπό τη χάρη απείχε ακόμα παρασάγγας από τον ρόλο που απαιτεί από αυτόν ο Θεός —του κυρίου και οικονόμου των πάντων. Ο Θεός έπρεπε, λοιπόν, να περιμένει και να κάνει υπομονή. Τι σήμαινε πως έπρεπε να περιμένει ο Θεός; Πως η ανθρωπότητα της εποχής θα συνέχιζε να ζει μέσα στη χάρη του Θεού και με τους διάφορους τρόπους του έργου Του την Εποχή της Χάριτος. Ο Θεός θέλει να σώσει πολύ περισσότερους από μια χούφτα ανθρώπους ή μια φυλή· η σωτηρία Του δεν περιορίζεται σε καμία περίπτωση σε μία μόνο φυλή ή στους πιστούς ενός μόνο συγκεκριμένου δόγματος. Η ανθρωπότητα, λοιπόν, θα βίωνε την Εποχή της Χάριτος για χιλιάδες χρόνια, όπως είχε βιώσει και την Εποχή του Νόμου. Έπρεπε να συνεχίσει να ζει στη νέα εποχή με την καθοδήγηση του Θεού, χρόνο με τον χρόνο και επί γενεές γενεών. Πόσες εποχές πρέπει να βιώσουν οι άνθρωποι κατ’ αυτόν τον τρόπο —πόσα άστρα να μετατοπίζονται, πόσες θάλασσες να ξηραίνονται, πόσα βράχια να χάνονται και πόσους ωκεανούς να υποχωρούν μπρος σε εύφορη γη! Πρέπει να υποβληθούν και στις ποικίλες αλλαγές της ανθρωπότητας σε διάφορες περιόδους και στις διαφορετικές αλλαγές που συμβαίνουν στα μυριάδες πράγματα της γης. Καθώς τα βίωναν όλα αυτά, τα λόγια του Θεού, το έργο Του και το γεγονός της λύτρωσης της ανθρωπότητας από τον Κύριο Ιησού κατά την Εποχή της Χάριτος εξαπλώθηκαν στα πέρατα της γης, σε κάθε δρόμο, σοκάκι και γωνιά, έως ότου έγιναν γνωστά σε κάθε σπιτικό. Τότε ήταν γραφτό να φτάσει στο τέλος της η Εποχή της Χάριτος, η οποία ακολούθησε την Εποχή του Νόμου. Το έργο που έκανε ο Θεός εκείνη την περίοδο δεν ήταν απλώς να περιμένει σιωπηλά· καθώς περίμενε, επιτελούσε έργο στην ανθρωπότητα της Εποχής της Χάριτος με διάφορους τρόπους. Συνέχισε το βασιζόμενο στη χάρη έργο Του, απονέμοντας χάρη και ευλογίες στην ανθρωπότητα της εποχής, έτσι ώστε οι πράξεις, το έργο, τα λόγια Του, τα γεγονότα που έκανε και οι προθέσεις Του την Εποχή της Χάριτος να φτάσουν στα αυτιά κάθε ανθρώπου τον οποίο θα επέλεγε. Έδωσε τη δυνατότητα σε κάθε άνθρωπο τον οποίο θα επέλεγε να επωφεληθεί από την προσφορά περί αμαρτίας Του, ώστε να μην προσέρχεται πια ενώπιόν Του με την ομοιότητα της αμαρτωλής σάρκας και ως αμαρτωλός. Η σχέση που είχε ο άνθρωπος με τον Θεό είχε ξεπεράσει εκείνη της Εποχής του Νόμου, κατά την οποία δεν Τον είχε δει ποτέ, και είχε προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα ως σχέση μεταξύ πιστών και του Κυρίου ή χριστιανών και του Χριστού. Παρόλα αυτά, δεν είναι αυτή η σχέση που θέλει εν τέλει ο Θεός μεταξύ ανθρωπότητας και Θεού ή μεταξύ δημιουργημάτων και Δημιουργού. Η μεταξύ τους σχέση απείχε ακόμα πολύ από τη σχέση μεταξύ των δημιουργημάτων και του Δημιουργού, αλλά σε σύγκριση με τη σχέση μεταξύ της ανθρωπότητας και του Θεού την Εποχή του Νόμου, αποτελούσε τεράστια πρόοδο. Αυτό ήταν αιτία για χαρά και εορτασμό. Όπως και να ’χει, όμως, ο Θεός έπρεπε και πάλι να καθοδηγεί την ανθρωπότητα· έπρεπε να καθοδηγεί προς τα εμπρός τους ανθρώπους, που στα βάθη της καρδιάς τους ήταν γεμάτοι με αντιλήψεις για τον Θεό, καθώς και φαντασιοκοπίες, αιτήματα, απαιτήσεις, επαναστατικότητα και αντίσταση. Γιατί; Επειδή αυτοί οι άνθρωποι ναι μεν γνώριζαν να απολαμβάνουν τη χάρη του Θεού και ήξεραν πως ο Θεός είναι σπλαχνικός και στοργικός, αλλά πέρα από αυτό δεν γνώριζαν απολύτως τίποτα για την αληθινή ταυτότητα, θέση και ουσία του Θεού. Αυτοί οι άνθρωποι απολάμβαναν τη χάρη του Θεού, αλλά επειδή είχαν διαφθαρεί από τον Σατανά, η ουσία τους και οι διάφορες αντιλήψεις και σκέψεις στα βάθη της καρδιάς τους εξακολουθούσαν να έρχονται σε αντίθεση με τον Θεό και να Του εναντιώνονται. Ο άνθρωπος δεν γνώριζε πώς να υποτάσσεται στον Θεό, πώς να εκπληρώνει το καθήκον που είχε ως δημιούργημα ούτε, βέβαια, πώς να είναι ένα επαρκές δημιούργημα. Πολύ λιγότερο υπήρχε, φυσικά, κανείς που γνώριζε πώς να λατρεύει τον Κύριο της δημιουργίας. Αν τα μυριάδες πράγματα του κόσμου παραδίδονταν σ’ αυτήν την τόσο διεφθαρμένη ανθρωπότητα, θα ήταν σαν να παραδίδονται στον Σατανά και οι συνέπειες θα ήταν ίδιες και απαράλλαχτες. Ο Θεός, λοιπόν, έπρεπε να συνεχίσει το έργο Του και να συνεχίσει να καθοδηγεί την ανθρωπότητα στο επόμενο στάδιο έργου που θα επιτελούσε. Εκείνο το στάδιο ήταν κάτι που ο Θεός περίμενε, προσδοκούσε και πλήρωνε με την υπομονή Του για πολύ καιρό.

Τώρα που η ανθρωπότητα έχει απολαύσει, επιτέλους, την επαρκή και άφθονη χάρη του Θεού, αυτός ο κόσμος και αυτή η ανθρωπότητα —από όποια σκοπιά κι αν το δει κανείς— έχουν φτάσει στο επίπεδο όπου ο Θεός θα επιτελέσει το αληθινό έργο της σωτηρίας της ανθρωπότητας. Έχουν φτάσει στον καιρό που ο Θεός θα κατακτήσει, θα παιδεύσει και θα κρίνει την ανθρωπότητα, θα εκφράσει πολλές αλήθειες για να την οδηγήσει στην τελείωση και θα αποκτήσει μια ομάδα ανθρώπων από τις τάξεις της, οι οποίοι θα μπορούν να είναι οι οικονόμοι των πάντων μεταξύ αυτών των πραγμάτων. Τώρα που έχει φτάσει αυτός ο καιρός, ο Θεός δεν χρειάζεται πια να κάνει υπομονή ούτε να καθοδηγεί την ανθρωπότητα της Εποχής της Χάριτος για να ζει με χάρη. Δεν χρειάζεται πια να φροντίζει, να ποιμαίνει, να προσέχει ή να συντηρεί την ανθρωπότητα που ζει με χάρη. Δεν χρειάζεται πια να προμηθεύει την ανθρωπότητα ακούραστα και άνευ όρων με χάρη και ευλογίες· δεν χρειάζεται πια να είναι άνευ όρων υπομονετικός με τους ανθρώπους και να τους δίνει χάρη, ενώ εκείνοι την επιζητούν άπληστα και αναίσχυντα χωρίς να Τον λατρεύουν καθόλου. Αντί για όλα αυτά, ο Θεός θα εκφράσει τις προθέσεις και τη διάθεσή Του, την αληθινή φωνή της καρδιάς Του και την ουσία Του. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, καθώς ο Θεός παρέχει στους ανθρώπους την πληθώρα αληθειών και λόγων που χρειάζονται, εκδηλώνει και εκφράζει, ταυτόχρονα, την αληθινή, δηλαδή τη δίκαιη διάθεσή Του. Όταν εκφράζει τη δίκαιη διάθεσή Του, δεν προσφέρει αόριστα κάποιες φράσεις κρίσης και καταδίκης και σταματάει εκεί· αντίθετα, χρησιμοποιεί γεγονότα για να εκθέσει τη διαφθορά, την ουσία και τη σατανική φρικαλεότητα της ανθρωπότητας. Εκθέτει την επαναστατικότητα, την αντίσταση και την απόρριψη που εκδηλώνουν οι άνθρωποι εναντίον Του, τις διάφορες αντιλήψεις που έχουν γι’ Αυτόν και τα περιστατικά προδοσίας προς το πρόσωπό Του. Την περίοδο αυτή, η πλειονότητα όσων εκφράζει ο Θεός υπερβαίνουν το έλεος, τη στοργή και καλοσύνη που προσφέρει στην ανθρωπότητα: Είναι το μίσος, η απέχθεια, η αποστροφή και η καταδίκη Του για την ανθρωπότητα. Αυτή η ξαφνική στροφή ή αλλαγή εκατόν ογδόντα μοιρών στη διάθεση και τη θέση του Θεού πιάνει απροετοίμαστους τους ανθρώπους, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να το δεχθούν. Ο Θεός εκφράζει τη διάθεση και τα λόγια Του με την ξαφνική ισχύ μιας αστραπής. Φυσικά, παρέχει ταυτόχρονα στην ανθρωπότητα όλα όσα χρειάζεται δείχνοντας τεράστια υπομονή και ανοχή. Ο Θεός μιλάει και εκφράζει τη διάθεσή Του στην ανθρωπότητα με διαφορετικούς τρόπους και από διαφορετικές σκοπιές, χρησιμοποιώντας τους πιο κατάλληλους, σωστούς, συγκεκριμένους και άμεσους τρόπους αντιμετώπισης των δημιουργημάτων, από τη σκοπιά της στάσης Του ως Δημιουργού. Αυτοί είναι οι τρόποι ομιλίας και έργου που λαχταρά και περιμένει ο Θεός εδώ και έξι χιλιάδες χρόνια. Τα έξι χιλιάδες χρόνια λαχτάρας και αναμονής αφορούν τα έξι χιλιάδες χρόνια υπομονής και προσδοκίας του Θεού. Η ανθρωπότητα παραμένει η ανθρωπότητα που δημιούργησε ο Θεός, αλλά έχοντας υποβληθεί σε αδιάκοπες αλλαγές έξι χιλιάδων χρόνων, κατά τη διάρκεια των οποίων άλλαξαν θέση άστρα και εξαφανίστηκαν θάλασσες, έπαψε να είναι η ανθρωπότητα που δημιούργησε ο Θεός στην αρχή και δεν έχει πια την ουσία που είχε. Καθώς ξεκινά, λοιπόν, ο Θεός να εργάζεται σήμερα, αν και η ανθρωπότητα που αντικρίζει τώρα είναι αυτή που περίμενε, τη βρίσκει ταυτόχρονα και απεχθή και, φυσικά, υπερβολικά τραγικό θέαμα. Έχω μιλήσει για τρία πράγματα. Τα θυμάστε; Αν και αυτή η ανθρωπότητα είναι αυτή που περίμενε ο Θεός, τη βρίσκει ταυτόχρονα απεχθή. Ποιο ήταν το άλλο; (Αποτελεί υπερβολικά τραγικό θέαμα για τον Θεό.) Σωστά, αποτελεί επίσης υπερβολικά τραγικό θέαμα για τον Θεό. Αυτά τα τρία πράγματα υπάρχουν όλα ταυτόχρονα μέσα στον άνθρωπο. Τι περίμενε ο Θεός; Πως αν είχαν βιώσει πρώτα τον νόμο και έπειτα τη λύτρωση, αυτοί οι άνθρωποι θα έφταναν τελικά στο σήμερα έχοντας ως θεμέλιό τους την κατανόηση κάποιων στοιχειωδών νόμων και εντολών που έπρεπε να τηρούν και δεν θα ήταν πια απλοί άνθρωποι με κενό μες στην καρδιά τους, όπως ο Αδάμ και η Εύα. Αντίθετα, θα είχαν μέσα τους μια δόση νέων πραγμάτων. Αυτά περίμενε ο Θεός πως θα διέθετε η ανθρωπότητα. Την ίδια στιγμή, όμως, η ανθρωπότητα είναι και απεχθής στον Θεό. Τι είναι, λοιπόν, αυτό που απεχθάνεται ο Θεός; Το γνωρίζετε όλοι σας, σωστά; (Την επαναστατικότητα και την αντίσταση του ανθρώπου.) Οι άνθρωποι βρίθουν από τη διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά και ζουν μια φρικτή ζωή· δεν είναι ακριβώς ούτε άνθρωποι ούτε δαίμονες. Δεν είναι πια τόσο απλοί ώστε να μην μπορούν να αντισταθούν στο δέλεαρ του ερπετού. Αν και έχουν τις δικές τους σκέψεις και απόψεις, συγκεκριμένη γνώμη, και τους δικούς τους τρόπους να βλέπουν τα μυριάδες γεγονότα και πράγματα, οι απόψεις τους για τους ανθρώπους και τα πράγματα, και η συμπεριφορά και οι πράξεις τους δεν περιέχουν τίποτα απολύτως από όσα θέλει ο Θεός. Οι άνθρωποι μπορούν να σκέφτονται και να έχουν απόψεις, και όταν κάνουν κάτι έχουν τις βάσεις, τα μέσα και τις στάσεις τους, αλλά όλα όσα διαθέτουν απορρέουν από τη διαφθορά του Σατανά. Όλα βασίζονται στις απόψεις και τις φιλοσοφίες του Σατανά. Όταν ο άνθρωπος προσέρχεται ενώπιον του Θεού, στην καρδιά του δεν υπάρχει ούτε ίχνος υποταγής και ειλικρίνειας προς τον Θεό. Είναι εμποτισμένος με τις τοξίνες του Σατανά και γεμάτος από την εκπαίδευση, τις σκέψεις και τη διεφθαρμένη διάθεσή του. Τι υποδεικνύει αυτό; Ο Θεός πρέπει να πει πολλά λόγια και να κάνει πολύ μεγάλο έργο για τον άνθρωπο προκειμένου να αλλάξει τον τρόπο ύπαρξής του, τη στάση που διατηρεί απέναντί Του και πιο συγκεκριμένα, φυσικά, τους τρόπους και τα κριτήριά του για τις απόψεις του για τους ανθρώπους και τα πράγματα, και για τη συμπεριφορά και τις πράξεις του. Προτού παραγάγουν όλα αυτά αποτελέσματα, η ανθρωπότητα είναι αντικείμενο απέχθειας στα μάτια του Θεού. Τι είναι αυτό που χρειάζεται ο Θεός όταν σώζει ένα αντικείμενο της απέχθειάς Του; Υπάρχει χαρά μέσα στην καρδιά Του; Υπάρχει ευτυχία και παρηγοριά; (Όχι.) Δεν υπάρχει ούτε ίχνος παρηγοριάς και ευτυχίας. Η καρδιά Του είναι γεμάτη αποστροφή. Πέρα από το να μιλάει —να μιλάει ακούραστα— το μόνο που κάνει ο Θεός σε τέτοιες περιπτώσεις είναι υπομονή. Αυτό είναι το δεύτερο στοιχείο του αισθήματος που νιώθει ο Θεός για τέτοιους ανθρώπους όπως τους βλέπει μέσα από τα μάτια Του: απέχθεια. Το τρίτο στοιχείο είναι πως αποτελούν υπερβολικά τραγικό θέαμα. Λαμβάνοντας υπόψη την αρχική πρόθεση του Θεού όταν δημιούργησε την ανθρωπότητα, η σχέση του Θεού με τον άνθρωπο είναι μια σχέση γονέα και παιδιού —είναι μια οικογενειακή σχέση. Αν και αυτή η διάσταση της σχέσης δεν είναι σαν τις συγγένειες εξ αίματος των ανθρώπων, για τον Θεό υπερβαίνει τις σαρκικές συγγένειες εξ αίματος της ανθρωπότητας. Η ανθρωπότητα που δημιούργησε αρχικά ο Θεός διαφέρει τελείως σε ομοιότητα από την ανθρωπότητα την οποία βλέπει τις έσχατες ημέρες. Στην αρχή, οι άνθρωποι είχαν μια απλή και ανώριμη ομοιότητα και, παρόλο που ήταν αδαείς, η καρδιά τους ήταν αγνή και καθαρή. Στα μάτια τους διαφαίνονταν η διαύγεια και η διαφάνεια που είχαν στα βάθη της καρδιάς τους. Δεν είχαν τις ποικίλες διεφθαρμένες διαθέσεις που έχει σήμερα ο άνθρωπος· δεν είχαν αδιαλλαξία, αλαζονεία, μοχθηρία ή δόλο και σε καμία περίπτωση δεν είχαν τη διάθεση της αποστροφής για την αλήθεια. Από τα λόγια, τις πράξεις, τα μάτια και το πρόσωπό τους φαινόταν πως αυτή ήταν η ανθρωπότητα που είχε δημιουργήσει ο Θεός στην αρχή και ευνοούσε. Στο τέλος, όμως, καθώς ο Θεός ξανακοιτά την ανθρωπότητα, τα βάθη της καρδιάς και τα μάτια των ανθρώπων δεν είναι πια τόσο καθαρά. Η καρδιά τους είναι γεμάτη με τη διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά· όταν συναντούν τον Θεό, το πρόσωπο, τα λόγια και οι πράξεις τους Του προκαλούν απέχθεια. Υπάρχει, όμως, ένα γεγονός το οποίο κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει και σε αυτό βασίζεται ο Θεός όταν λέει πως μια τέτοια ανθρωπότητα αποτελεί υπερβολικά τραγικό θέαμα γι’ Αυτόν. Ποιο είναι αυτό; Το εξής αδιαμφισβήτητο γεγονός: Ο Θεός δημιούργησε με τα ίδια Του τα χέρια αυτήν την ανθρωπότητα που έχει προσέλθει για άλλη μια φορά ενώπιόν Του, αλλά δεν είναι πια η ανθρωπότητα που ήταν στην αρχή. Ο άνθρωπος, από τα μάτια και τις σκέψεις του και μέχρι τα βάθη της καρδιάς του είναι γεμάτος αντίσταση και προδοσία εναντίον του Θεού· από τα μάτια και τις σκέψεις του και μέχρι τα βάθη της καρδιάς του δεν εκδηλώνει τίποτε άλλο πέρα από τη διάθεση του Σατανά. Οι σατανικές διαθέσεις που δείχνουν αδιαλλαξία, αλαζονεία, δόλο, μοχθηρία και αποστροφή για την αλήθεια τις οποίες διαθέτει ο άνθρωπος εκδηλώνονται απροκάλυπτα και φυσικά, τόσο από το βλέμμα όσο και από τις εκφράσεις του. Ακόμη κι όταν ο άνθρωπος βρίσκεται αντιμέτωπος με τα λόγια του Θεού ή έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με τον Θεό, έτσι απροκάλυπτα εκδηλώνεται η διεφθαρμένη, σατανική διάθεσή του και η διεφθαρμένη από τον Σατανά ουσία του. Το πώς νιώθει ο Θεός βλέποντας αυτό το γεγονός μπορεί να περιγραφεί με μία μόνο φράση: «υπερβολικά τραγικό θέαμα». Η ανθρωπότητα που έχει έρθει στο σήμερα και σε αυτήν την εποχή έχει φτάσει στο επίπεδο των απαιτήσεων του Θεού για το τρίτο και τελικό στάδιο του έργου Του —εκείνο της σωτηρίας της ανθρωπότητας— τόσο σε ό,τι αφορά το ευρύτερο περιβάλλον του ανθρώπου όσο και σε ό,τι αφορά κάθε συγκεκριμένη πτυχή των καταστάσεων και συνθηκών στις οποίες βρίσκονται οι άνθρωποι. Παρόλα αυτά, αν και ο Θεός είναι γεμάτος προσμονή για αυτήν την ανθρωπότητα, είναι ταυτόχρονα και γεμάτος μίσος για αυτήν. Βλέποντας τη διαφθορά της ανθρωπότητας να εκδηλώνεται ξανά και ξανά, ο Θεός εξακολουθεί, φυσικά, να τη θεωρεί ένα υπερβολικά τραγικό θέαμα. Αυτό που είναι, όμως, άξιο εορτασμού είναι πως ο Θεός δεν χρειάζεται πια να κάνει άσκοπα υπομονή και να περιμένει μάταια για λογαριασμό του ανθρώπου. Αυτό που πρέπει να κάνει είναι το έργο το οποίο προσμένει και για το οποίο περιμένει και ανυπομονεί εδώ και έξι χιλιάδες χρόνια: να εκφράσει τα λόγια Του, τη διάθεσή Του και κάθε αλήθεια. Φυσικά, αυτό σημαίνει, επίσης, πως μέσα από αυτήν την ανθρωπότητα που έχει επιλέξει ο Θεός θα προκύψει η ομάδα ανθρώπων που περιμένει εδώ και καιρό ο Θεός και που θα είναι οι οικονόμοι των πάντων και θα γίνουν οι κύριοι των πάντων. Αν κοιτάξουμε σφαιρικά την κατάσταση, τα πάντα έχουν ξεστρατίσει πάρα πολύ από το αναμενόμενο και έχουν προκαλέσει πολύ πόνο και θλίψη. Αλλά αυτό που αξίζει περισσότερο να φέρνει ευτυχία στον Θεό είναι πως χάρη στην πάροδο του χρόνου και τη διαφορετική εποχή, οι μέρες που η ανθρωπότητα διαφθειρόταν από τον Σατανά έχουν ήδη παρέλθει. Η ανθρωπότητα έχει περάσει από το βάπτισμα του νόμου και τη λύτρωση του Θεού, φτάνοντας, εν τέλει, στο τελικό βήμα του έργου που θα κάνει ο Θεός: το στάδιο της σωτηρίας της ανθρωπότητας —το τελικό αποτέλεσμα που προκύπτει όταν η ανθρωπότητα αποδέχεται την παίδευση, την κρίση και την κατάκτηση του Θεού. Αυτό είναι αναμφίβολα υπέροχη είδηση για την ανθρωπότητα και κάτι που ο Θεός περιμένει σίγουρα εδώ και πολύ καιρό. Από όποια σκοπιά κι αν το δει κανείς, είναι η έλευση της πιο σπουδαίας εποχής ολόκληρης της ανθρωπότητας. Είτε το δούμε από τη σκοπιά της διαφθοράς της ανθρωπότητας, είτε από τις τάσεις του κόσμου, είτε από τις κοινωνικές δομές, είτε από την πολιτική της ανθρωπότητας, είτε από τους πόρους ολόκληρου του κόσμου, είτε από τις σημερινές καταστροφές, η έκβαση της ανθρωπότητας πλησιάζει και αυτή η ανθρωπότητα έχει φτάσει στο τέρμα. Αυτό είναι, όμως, το αποκορύφωμα του έργου του Θεού και ο καιρός που αξίζει περισσότερο να θυμάται και να γιορτάζει ο άνθρωπος· αποτελεί, φυσικά, και την έλευση του πιο σημαντικού και κρίσιμου καιρού στα έξι χιλιάδες χρόνια του έργου του Θεού πάνω στο σχέδιο διαχείρισής Του, αφού τότε αποφασίζεται η μοίρα της ανθρωπότητας. Ό,τι κι αν έχει συμβεί, λοιπόν, στην ανθρωπότητα και όσο καιρό κι αν έχει περιμένει και έχει κάνει υπομονή ο Θεός, όλα άξιζαν τον κόπο.

Ας επιστρέψουμε στο θέμα που αρχίσαμε να συζητάμε: «Γιατί πρέπει ο άνθρωπος να επιδιώκει την αλήθεια». Το σχέδιο διαχείρισης του Θεού χωρίζεται σε τρία στάδια έργου μεταξύ των ανθρώπων και ο Θεός έχει ήδη ολοκληρώσει τα δύο προηγούμενα. Αν εξετάσουμε εκείνα τα στάδια μέχρι σήμερα, είτε μιλάμε για τον νόμο είτε για τις εντολές, η μόνη χρησιμότητα που είχαν για τους ανθρώπους ήταν να τους κάνουν να διατηρούν την πίστη στα μύχια της καρδιάς τους και να τηρούν τον νόμο, τις εντολές, το όνομα του Θεού, κάποιες καλές συμπεριφορές και κάποιες καλές αρχές. Ο άνθρωπος αποτυγχάνει ουσιαστικά να ανταποκριθεί στο πρότυπο της απαίτησης του Θεού —να είναι, δηλαδή, ο οικονόμος των πάντων και να γίνει ο κύριος των πάντων. Έτσι δεν είναι; Αποτυγχάνει ουσιαστικά να ανταποκριθεί σε αυτό. Αν ο άνθρωπος, ο οποίος έχει περάσει από τον νόμο και την Εποχή της Χάριτος, αναγκαζόταν να κάνει όσα απαιτεί από αυτόν ο Θεός, θα μπορούσε να χειριστεί τα πάντα μόνο μέσω του νόμου ή της χάρης και των ευλογιών που του απονεμήθηκαν κατά την Εποχή της Χάριτος. Αυτό υπολείπεται κατά πολύ της απαίτησης του Θεού πως ο άνθρωπος θα πρέπει να είναι ο οικονόμος των πάντων και η ανθρωπότητα απέχει πολύ από το να ανταποκριθεί στα όσα απαιτεί από αυτήν ο Θεός και από την ευθύνη και το καθήκον που απαιτεί να εκπληρώσει αυτή. Οι άνθρωποι πολύ απλά δεν μπορούν να ανταποκριθούν ούτε να ανταπεξέλθουν στο πρότυπο της απαίτησης του Θεού πως θα πρέπει να είναι οι κύριοι των πάντων και της επόμενης εποχής. Στο τελικό στάδιο του έργου Του, λοιπόν, ο Θεός εκφράζει και λέει από κάθε άποψη στους ανθρώπους όλες τις αλήθειες και τις αρχές άσκησης που χρειάζεται η ανθρωπότητα, ώστε να γνωρίζουν ποια είναι τα πρότυπα των απαιτήσεών Του, πώς θα πρέπει να χειρίζονται και να βλέπουν όλα τα πράγματα, πώς θα πρέπει να είναι οι οικονόμοι των πάντων, ποιος θα πρέπει να είναι ο τρόπος ύπαρξής τους και με ποιον τρόπο θα πρέπει να ζουν ενώπιόν Του ως αληθινά δημιουργήματα υπό το κράτος του Δημιουργού. Μόλις οι άνθρωποι κατανοήσουν αυτά τα πράγματα, θα ξέρουν και ποιες είναι οι απαιτήσεις που έχει από αυτούς ο Θεός· μόλις εκπληρώσουν αυτά τα πράγματα, θα έχουν ανταποκριθεί και στα πρότυπα των απαιτήσεων που έχει από αυτούς ο Θεός. Εφόσον ο νόμος, οι εντολές και τα απλά κριτήρια συμπεριφοράς δεν αποτελούν υποκατάστατο της αλήθειας, τις έσχατες ημέρες ο Θεός εκφράζει πάρα πολλά λόγια και αλήθειες που αφορούν την άσκηση, τη συμπεριφορά και τις πράξεις του ανθρώπου, καθώς και τις απόψεις του για τους ανθρώπους και τα πράγματα. Ο Θεός λέει στον άνθρωπο πώς να βλέπει τους ανθρώπους και τα πράγματα, και πώς να συμπεριφέρεται και να ενεργεί. Τι σημαίνει το γεγονός πως ο Θεός τα λέει όλα αυτά στον άνθρωπο; Σημαίνει πως ο Θεός απαιτεί από εσένα να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, να συμπεριφέρεσαι και να ενεργείς σύμφωνα με όλες αυτές τις αλήθειες και να ζεις μ’ αυτόν τον τρόπο στον κόσμο. Όποιο καθήκον κι αν εκτελείς και όποια ανάθεση κι αν δεχθείς από τον Θεό, οι απαιτήσεις Του από εσένα δεν αλλάζουν. Μόλις κατανοήσεις τις απαιτήσεις του Θεού, πρέπει να ασκείσαι, να εκτελείς το καθήκον σου και να φέρεις εις πέρας την ανάθεση που σου έχει δώσει ο Θεός σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του —όπως τις κατανοείς— ανεξάρτητα από το αν είναι Εκείνος στο πλάι σου ή σε εξετάζει σχολαστικά. Μόνο έτσι μπορείς να γίνεις πραγματικά ένας κύριος των πάντων που έχει τα προσόντα, είναι άξιος της ανάθεσης που του έχει δώσει ο Θεός και για τον οποίο είναι σίγουρος ο Θεός. Αυτό δεν αφορά τον λόγο για τον οποίο πρέπει ο άνθρωπος να επιδιώκει την αλήθεια; (Ναι.) Καταλάβατε τώρα; Αυτά είναι τα γεγονότα που θα φέρει ο Θεός. Άρα, λοιπόν, η επιδίωξη της αλήθειας δεν αφορά μόνο το να αποβάλει κανείς τη διεφθαρμένη διάθεσή του και να πάψει να αντιστέκεται στον Θεό. Η επιδίωξη της αλήθειας για την οποία μιλάμε έχει μεγαλύτερη σημασία και αξία. Περιλαμβάνει στ’ αλήθεια τον προορισμό και τη μοίρα του ανθρώπου. Καταλάβατε; (Ναι.) Γιατί πρέπει ο άνθρωπος να επιδιώκει την αλήθεια; Κατά μια στενή έννοια, αυτό το πραγματεύονται τα πλέον βασικά δόγματα που κατανοεί ο άνθρωπος. Κατά μια γενική έννοια, ο κυριότερος λόγος είναι πως, για τον Θεό, η επιδίωξη της αλήθειας αφορά τη διαχείρισή Του, τις προσδοκίες που έχει από την ανθρωπότητα και τις ελπίδες που εναποθέτει σε αυτήν. Είναι ένα μέρος του σχεδίου διαχείρισης του Θεού. Από αυτό φαίνεται πως, όποιος κι αν είσαι και όσο καιρό κι αν πιστεύεις στον Θεό, αν δεν επιδιώκεις και δεν αγαπάς την αλήθεια, ο αποκλεισμός σου θα είναι αναπόφευκτος. Αυτό είναι ολοφάνερο. Ο Θεός κάνει τρία στάδια έργου και είχε σχέδιο διαχείρισης από τότε που δημιούργησε την ανθρωπότητα. Στη συνέχεια, επιτέλεσε ένα προς ένα καθένα από τα στάδια του σχεδίου διαχείρισής Του στην ανθρωπότητα και την καθοδήγησε βήμα προς βήμα στο σήμερα. Ο Θεός έχει καταβάλει μεγάλη και επίπονη προσπάθεια, έχει πληρώσει τεράστιο τίμημα και έχει αντέξει πολύ καιρό προκειμένου να επιτύχει τον απώτερο στόχο να μεταδώσει στον άνθρωπο τις αλήθειες που εκφράζει και κάθε άποψη των κριτηρίων των απαιτήσεών Του —τα οποία λέει στην ανθρωπότητα— μετατρέποντάς τα στη ζωή και την πραγματικότητα του ανθρώπου. Όπως το βλέπει ο Θεός, το ζήτημα αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό και ο Θεός τού προσδίδει ιδιαίτερη βαρύτητα. Πριν ο Θεός εκφράσει πάρα πολλά λόγια, είχε κάνει σημαντική προετοιμασία. Τώρα που ο Θεός έχει εκφράσει αυτά τα λόγια, πώς θα σε βλέπει αν τελικά δεν τα επιδιώξεις ούτε εισέλθεις σε αυτά; Τι είδους χαρακτηρισμό θα σου προσδώσει; Είναι ολοφάνερο. Ανεξάρτητα, λοιπόν, από το επίπεδο, την ηλικία σου ή τα χρόνια που πιστεύεις στον Θεό, θα πρέπει να καταβάλλεις προσπάθεια να μπεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Αυτό ισχύει για όλους τους ανθρώπους. Δεν θα πρέπει να δίνεις έμφαση σε τυχόν αντικειμενικά σκεπτικά, αλλά να επιδιώκεις την αλήθεια άνευ όρων. Μην περνάς άσκοπα τις μέρες σου. Αν αναζητάς και καταβάλλεις προσπάθεια για την επιδίωξη της αλήθειας αντιμετωπίζοντάς την ως το σπουδαιότερο ζήτημα στη ζωή σου, ίσως η αλήθεια που αποκτήσεις και στην οποία καταφέρεις να φτάσεις κατά την επιδίωξή σου να μην είναι αυτή που ήλπιζες. Αν, όμως, ο Θεός πει πως θα σου δώσει έναν κατάλληλο προορισμό βάσει της ειλικρίνειάς σου και της στάσης που έχεις στην επιδίωξή σου, αυτό θα είναι υπέροχο! Για την ώρα, μην επικεντρώνεσαι στο ποιος θα είναι ο προορισμός ή η έκβασή σου ούτε στο τι θα συμβεί και τι επιφυλάσσει το μέλλον ούτε στο αν θα μπορέσεις να αποφύγεις την καταστροφή και να μην πεθάνεις. Μη σκέφτεσαι τέτοια πράγματα και μην τα αποζητάς. Επικεντρώσου μόνο στο να επιδιώκεις την αλήθεια στα λόγια του Θεού και στις απαιτήσεις Του, στο να εκτελείς καλά το καθήκον σου και να ικανοποιείς τις προθέσεις του Θεού, ώστε να μην αποδειχθείς ανάξιος των έξι χιλιάδων χρόνων αναμονής και προσμονής Του. Δώσε λίγη παρηγοριά στον Θεό, φρόντισε να δει πως υπάρχει ελπίδα για σένα και άφησε τις επιθυμίες Του να πραγματοποιηθούν μέσα σου. Πες Μου, θα σου φερόταν άσχημα ο Θεός αν το έκανες αυτό; Φυσικά και όχι! Ακόμη και αν τα τελικά αποτελέσματα που επιτύχει κάποιος δεν είναι αυτά που θα ήθελε, πώς θα πρέπει να αντιμετωπίσει αυτό το γεγονός ως δημιουργημένο ον; Θα πρέπει να υποταχθεί σε όλες τις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού, χωρίς να έχει κάποιο προσωπικό κίνητρο. Αυτή δεν είναι η άποψη που θα πρέπει να υιοθετήσουν τα δημιουργημένα όντα; (Ναι.) Αυτή είναι η σωστή νοοτροπία. Σε αυτό το σημείο θα ολοκληρώσουμε τη συναναστροφή μας σχετικά με την κεντρική ιδέα του λόγου για τον οποίο πρέπει να επιδιώκει ο άνθρωπος την αλήθεια.

Στη συναναστροφή μας μόλις τώρα, εξετάσαμε κυρίως τον λόγο για τον οποίο πρέπει ο άνθρωπος να επιδιώκει την αλήθεια, από την οπτική του Θεού και σε ό,τι αφορά το σχέδιο διαχείρισής Του. Αν το κοιτάξουμε από την άλλη πλευρά, είναι κάπως πιο απλό. Γιατί πρέπει ο άνθρωπος να επιδιώκει την αλήθεια, από τη δική του οπτική και σε ό,τι αφορά τον ίδιο τον άνθρωπο; Για να το θέσουμε πιο απλά, αν ο άνθρωπος ζούσε υπό τον νόμο και δεν κατανοούσε την αλήθεια, τι αποτέλεσμα θα είχε τελικά η επιδίωξή του αν περιοριζόταν αποκλειστικά στην τήρηση του νόμου; Η μόνη πιθανή έκβαση θα ήταν τελικά η καταδίκη του ανθρώπου από τον νόμο εξαιτίας της αδυναμίας του να τον τηρεί. Ας περάσουμε τώρα στην Εποχή της Χάριτος. Εκείνη την εποχή, ο άνθρωπος πράγματι καταλάβαινε πολλά και λάμβανε πολλές νέες πληροφορίες για τον άνθρωπο από τον Θεό, όπως οδηγίες και εντολές για την ανθρώπινη συμπεριφορά. Αν και οι άνθρωποι ωφελήθηκαν πολύ από πλευράς δόγματος, ταυτόχρονα ήλπιζαν πως θα επωφελούνταν περισσότερο και από την προστασία, την εύνοια, τις ευλογίες και τη χάρη του Θεού, χωρίς να έχουν κατανοήσει την αλήθεια. Επειδή εξακολουθούσαν να θέτουν απαιτήσεις στον Θεό, η επιδίωξή τους εξακολουθούσε να στοχεύει και να στρέφεται στη ζωή και τις ανέσεις της σάρκας και σε μια καλύτερη σαρκική ζωή. Ο στόχος της επιδίωξής τους εξακολουθούσε να έρχεται σε αντίθεση με την αλήθεια και να αντιβαίνει σε αυτήν. Ο άνθρωπος συνέχιζε να μην μπορεί να επιδιώξει την αλήθεια ούτε να εισέλθει σε μια πραγματική ζωή όπου η αλήθεια θα λειτουργούσε ως το θεμέλιο της ύπαρξής του. Αυτές είναι οι πραγματικότητες της ζωής του ανθρώπου, όπως τις βιώνει με βάση το ότι κατανοεί όλους τους νόμους ή τις εντολές και τους περιορισμούς της Εποχής της Χάριτος, αλλά δεν κατανοεί ακόμα την αλήθεια. Όταν αυτές είναι οι πραγματικότητες στη ζωή του ανθρώπου, θα χάνει συχνά την κατεύθυνσή του χωρίς να το συνειδητοποιεί. Όπως λένε κι οι άνθρωποι: «Είμαι μπερδεμένος και πελαγωμένος». Σε τέτοιες συνθήκες συνεχούς σύγχυσης, ο άνθρωπος βυθίζεται συχνά σε ένα κενό, δεν ξέρει τι να κάνει, γιατί ζει, τι του επιφυλάσσει το μέλλον ούτε, βέβαια, πώς θα πρέπει να αντιμετωπίζει τα διάφορα άτομα, γεγονότα και πράγματα που συναντά στην πραγματική του ζωή ή ποιος είναι ο σωστός τρόπος αντιμετώπισής τους. Πολλοί, μάλιστα, που ακολουθούν και πιστεύουν στον Θεό, ακόμη και καθώς τηρούν τις εντολές και απολαμβάνουν πολλή χάρη και πολλές ευλογίες από τον Θεό, επιδιώκουν θέση και πλούτη, ένα υποσχόμενο μέλλον, διακρίσεις μεταξύ των ομοίων τους, ρόδινους γάμους, οικογενειακή πληρότητα και τύχη. Στη σημερινή κοινωνία, επιδιώκουν τις απολαύσεις της σάρκας, τη ζωή και τις ανέσεις· επιδιώκουν πολυτελείς επαύλεις και αυτοκίνητα, να ταξιδέψουν σε όλη τη γη και να εξερευνήσουν τα μυστήρια και το μέλλον της ανθρωπότητας. Αν και η ανθρωπότητα έχει αποδεχθεί τους κανονισμούς και τους περιορισμούς πληθώρας νόμων και κριτηρίων συμπεριφοράς, συνεχίζει να μην μπορεί να αποβάλει την τάση της να εξερευνά το μέλλον, τα μυστήρια της ανθρωπότητας και κάθε ζήτημα που υπερβαίνει τις γνώσεις της. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι άνθρωποι να νιώθουν συχνά κενοί, θλιμμένοι, ταραγμένοι, ενοχλημένοι, αναστατωμένοι και φοβισμένοι, σε τέτοιον βαθμό που ζορίζονται να ελέγξουν την ευερεθιστότητα και τα συναισθήματά τους σε πολλές καταστάσεις που αντιμετωπίζουν. Κάποιοι άνθρωποι αποκαρδιώνονται, πέφτουν σε κατάθλιψη, νιώθουν καταπιεσμένοι ή βιώνουν άλλα παρόμοια συναισθήματα όταν αντιμετωπίζουν καταστάσεις που τους προκαλούν ταραχή, όπως δύσκολες συνθήκες στο εργασιακό τους περιβάλλον, ρήξεις και αναστάτωση στην οικογενειακή τους ζωή και στον γάμο τους ή την προκατάληψη της κοινωνίας. Κάποιοι βυθίζονται ακόμα και σε ακραία συναισθήματα, ενώ άλλοι, πάλι, επιλέγουν να βάλουν τέλος στη ζωή τους με ακραίους τρόπους. Υπάρχουν, φυσικά, και εκείνοι που επιλέγουν την απομόνωση και τη μοναξιά. Πού έχει οδηγήσει αυτό στην κοινωνία; Σε αντικοινωνικούς άντρες και γυναίκες, άτομα με κλινική κατάθλιψη και άλλες παρόμοιες περιπτώσεις. Αυτά τα φαινόμενα παρατηρούνται συχνά και στη ζωή των χριστιανών. Σε τελική ανάλυση, η βασική αιτία γι’ αυτό είναι πως οι άνθρωποι δεν κατανοούν ποια είναι η αλήθεια, από πού προέρχεται ο άνθρωπος, πού πηγαίνει, γιατί είναι ζωντανός και πώς οφείλει να ζει. Όταν αντιμετωπίζουν οποιοδήποτε από τα ποικίλα είδη ανθρώπων, γεγονότων και πραγμάτων που συναντούν, δεν ξέρουν πώς να χειριστούν, να διορθώσουν, να αποτινάξουν και να διακρίνουν όλα αυτά τα πράγματα ούτε πώς να διεισδύσουν σε αυτά, έτσι ώστε να ζήσουν μια ευτυχισμένη και άνετη ζωή υπό την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Δημιουργού. Η ανθρωπότητα δεν έχει αυτήν την ικανότητα. Αν ο Θεός δεν εκφράσει την αλήθεια και δεν πει στους ανθρώπους πώς οφείλουν να βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, και πώς να συμπεριφέρονται και να ενεργούν, εκείνοι στηρίζονται στις δικές τους προσπάθειες, στις γνώσεις που έχουν αποκτήσει, στις δεξιότητες ζωής που κατέχουν, στους κανόνες του παιχνιδιού που έχουν καταλάβει και σε κανόνες συμπεριφοράς ή φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις. Στηρίζονται στην εμπειρία που έχουν για την ανθρώπινη ζωή και στην έκθεσή τους σε αυτήν ή ακόμη και σε πράγματα που έχουν μάθει από βιβλία. Παρόλα αυτά, όμως, είναι ανήμποροι όταν αντιμετωπίζουν όλες τις δυσκολίες που προκύπτουν στην πραγματική ζωή. Είναι μάταιο να διαβάζουν τη Βίβλο όσοι ζουν τη ζωή τους υπό τέτοιες συνθήκες. Είναι μάταιο ακόμα και να προσεύχονται στον Κύριο Ιησού, πόσο μάλλον στον Ιεχωβά. Ούτε η ανάγνωση των όσων προανήγγειλαν οι παλιοί προφήτες μπορεί να επιλύσει κανένα πρόβλημά τους. Μερικοί άνθρωποι, λοιπόν, ταξιδεύουν ανά την υφήλιο· πηγαίνουν και εξερευνούν το φεγγάρι και τον Άρη ή ψάχνουν και μιλάνε με προφήτες που μπορούν να προαναγγείλουν το μέλλον. Αφού τα κάνουν, όμως, αυτά, εξακολουθούν να νιώθουν ανήσυχοι, δυστυχισμένοι και απαρηγόρητοι μέσα τους. Η κατεύθυνση και ο στόχος που πρέπει να επιδιώξουν για να σημειώσουν πρόοδο εξακολουθούν να τους φαίνονται πολύ ασύλληπτα και κενά. Η ζωή του ανθρώπου παραμένει, γενικότερα, πολύ κενή. Η ισχύουσα κατάσταση της ζωής των ανθρώπων τούς κάνει να εφευρίσκουν πολλούς τρόπους για να ψυχαγωγούνται, όπως, για παράδειγμα, τα σύγχρονα βιντεοπαιχνίδια και το μπάντζι τζάμπινγκ, το σέρφινγκ, η ορειβασία και η πτώση με αλεξίπτωτο που απολαμβάνουν οι λαοί των δυτικών χωρών, οι διάφορες δραματικές ταινίες, τα τραγούδια και οι χοροί που αρέσουν στους Κινέζους, και τα σόου με τρανσέξουαλ στη Νοτιοανατολική Ασία. Οι άνθρωποι παρακολουθούν, μάλιστα, πράγματα που ικανοποιούν τον πνευματικό τους κόσμο και τους σαρκικούς τους πόθους. Όπως, όμως, κι αν διασκεδάζουν και ό,τι κι αν παρακολουθούν, στα βάθη της καρδιάς τους εξακολουθούν να νιώθουν σύγχυση για το μέλλον. Όσες φορές κι αν έχει γυρίσει κανείς τον κόσμο —ακόμη κι αν έχει πάει στο φεγγάρι και στον Άρη— μόλις επιστρέψει και τακτοποιηθεί λιγάκι, αισθάνεται εντελώς εξαντλημένος, όπως και πριν. Νιώθει, μάλιστα, μεγαλύτερη θλίψη και ανησυχία από όσο θα ένιωθε αν δεν πήγαινε. Οι άνθρωποι πιστεύουν πως ο λόγος που είναι τόσο κενοί, ανίσχυροι, μπερδεμένοι και ταραγμένοι, και επιθυμούν να εξερευνήσουν τα άγνωστα μελλούμενα είναι πως δεν ξέρουν πώς να ψυχαγωγούνται και πώς να ζουν. Θεωρούν πως ευθύνεται το ότι δεν γνωρίζουν πώς να απολαμβάνουν τη ζωή ή τη στιγμή· νομίζουν πως τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι τους είναι απλοϊκά και όχι αρκετά ποικιλόμορφα. Όσα ενδιαφέροντα κι αν έχουν, όμως, οι άνθρωποι, όσους τρόπους ψυχαγωγίας κι αν έχουν δοκιμάσει και όσα μέρη κι αν έχουν επισκεφτεί ανά τον κόσμο, εξακολουθούν να νιώθουν πως ο τρόπος ζωής και η κατεύθυνση και ο στόχος της ύπαρξής τους δεν είναι αυτά που θα επιθυμούσαν. Με λίγα λόγια, αυτό που νιώθουν γενικότερα οι άνθρωποι είναι κενότητα και πλήξη. Εξαιτίας αυτής της κενότητας και πλήξης, ορισμένοι άνθρωποι θέλουν να γευτούν κάθε εκλεκτή λιχουδιά στον κόσμο και, όπου πάνε, ο νους τους είναι στο φαγητό. Άλλοι έχουν τον νου τους στη διασκέδαση όπου πηγαίνουν, κι έτσι διασκεδάζουν, τρώνε και ψυχαγωγούνται όσο τραβά η όρεξή τους. Όταν, όμως, έχουν φάει, πιει και γλεντήσει, καταλήγουν πιο κενοί από ό,τι ήταν πριν. Πώς μπορεί να διορθωθεί αυτό; Γιατί τους είναι αδύνατο να αποβάλουν αυτό το συναίσθημα; Όταν κάποιοι άνθρωποι βρεθούν σε αδιέξοδο, αρχίζουν να κάνουν χρήση ναρκωτικών, όπως όπιο και έκστασι, και να διεγείρονται με κάθε είδους υλικά αγαθά. Και πού οδηγεί αυτό; Βοηθά καμία από αυτές τις μεθόδους τον άνθρωπο να διορθώσει την κενότητα που νιώθει; Μπορεί κάποια από αυτές να επιλύσει τα προβλήματα στον πυρήνα τους; (Όχι.) Γιατί δεν μπορούν; Επειδή οι άνθρωποι ζουν βάσει των συναισθημάτων τους. Δεν κατανοούν την αλήθεια, δεν γνωρίζουν τι προκαλεί την κενότητα, την ανησυχία, τη σύγχυση και τα άλλα παρόμοια προβλήματα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα ούτε ξέρουν πώς να τα επιλύσουν. Θεωρούν πως αν φροντίσουν για τις σαρκικές τους απολαύσεις και χορτάσει και γεμίσει ο κόσμος του σαρκικού τους πνεύματος, θα εξαφανιστεί το αίσθημα κενότητας που νιώθουν πνευματικά. Έτσι έχουν τα πράγματα; Όχι, και αυτό είναι γεγονός. Αν ακούς αυτά τα κηρύγματα και τα δέχεσαι ως δόγμα, αλλά δεν τα επιδιώκεις ούτε τα κάνεις καθόλου πράξη και, επιπλέον, δεν εκλαμβάνεις αυτά τα λόγια του Θεού ως τη βάση και το κριτήριο των απόψεών σου για τους ανθρώπους και τα πράγματα, της συμπεριφοράς και των πράξεών σου, τότε ο τρόπος ύπαρξής σου και η άποψή σου για τη ζωή δεν θα αλλάξουν ποτέ. Αν δεν αλλάξουν αυτά τα πράγματα, αυτό σημαίνει πως δεν θα αλλάξει ποτέ ούτε η ζωή σου, ο τρόπος ζωής σου ή η αξία της ύπαρξής της. Και τι σημαίνει αν δεν αλλάξει ποτέ ο τρόπος και η αξία της ύπαρξης της ζωής σου; Πως μια μέρα, αργά ή γρήγορα, τα δόγματα που κατανοείς θα σου φαίνονται σαν πυλώνες του πνεύματος και, αργά ή γρήγορα, θα γίνουν συνθήματα και θεωρίες με τα οποία θα γεμίζεις το κενό στον εσωτερικό σου κόσμο όταν το απαιτεί η κατάσταση. Αν δεν αλλάξει η κατεύθυνση και ο στόχος της επιδίωξής σου, θα είσαι ίδιος με τους ανθρώπους που δεν έχουν ακούσει ούτε λέξη των λόγων του Θεού. Η επιδίωξή σου θα εξακολουθεί να έχει ως κατεύθυνση και στόχο την αναζήτηση διασκέδασης και σαρκικής παρηγοριάς. Θα εξακολουθείς να προσπαθείς να διώξεις την κενότητα και τη σύγχυσή σου ταξιδεύοντας ανά τον κόσμο και εξερευνώντας μυστήρια. Τότε είναι βέβαιο πως θα βαδίζεις στο ίδιο μονοπάτι με εκείνους τους ανθρώπους. Όπως νιώθουν εκείνοι κενοί αφού έχουν γευτεί τις λιχουδιές του κόσμου και έχουν απολαύσει τις μεγάλες πολυτέλειές του, το ίδιο θα νιώθεις και εσύ. Μπορεί να μένεις πιστός στην αληθινή οδό και στα λόγια του Θεού, αλλά αν δεν τα επιδιώκεις και δεν τα κάνεις πράξη, θα καταλήξεις σαν κι αυτούς και θα νιώθεις συχνά κενός, ταραγμένος, πικραμένος και καταπιεσμένος, χωρίς αληθινή ευτυχία, χαρά, ελευθερία και, ακόμη περισσότερο, χωρίς αληθινή γαλήνη. Στο τέλος, λοιπόν, η έκβασή σου θα είναι ίδια με τη δική τους.

Τι εξετάζει ο Θεός σε ό,τι αφορά την έκβαση του ανθρώπου; Δεν εξετάζει πόσα λόγια Του έχεις διαβάσει ή πόσα κηρύγματα έχεις ακούσει. Ο Θεός δεν εξετάζει αυτά τα πράγματα. Εξετάζει πόσες αλήθειες έχεις αποκτήσει κατά την επιδίωξή σου και πόσες μπορείς να κάνεις πράξη· εξετάζει αν στη ζωή σου εκλαμβάνεις τα λόγια Του ως τη βάση και την αλήθεια ως το κριτήριο των απόψεών σου για τους ανθρώπους και τα πράγματα, της συμπεριφοράς και των πράξεών σου ή, με άλλα λόγια, αν έχεις τέτοια εμπειρία και μαρτυρία. Αν δεν έχεις τέτοια μαρτυρία στην καθημερινή σου ζωή και καθώς ακολουθείς τον Θεό, και αν κανένα από αυτά τα πράγματα δεν είναι καθόλου τεκμηριωμένο, τότε ο Θεός θα σε βλέπει όπως βλέπει τους απίστους. Αν σε βλέπει έτσι, το θέμα θεωρείται λήξαν; Όχι. Δεν ισχύει σε καμία περίπτωση πως, αν σε έβλεπε έτσι ο Θεός, θα το άφηνε έτσι. Αντίθετα, θα αποφασίσει κατ’ αυτόν τον τρόπο την έκβασή σου. Ο Θεός ορίζει την έκβασή σου με βάση το μονοπάτι στο οποίο βαδίζεις, πώς τα πας στην επιδίωξη και τον στόχο σου, τη στάση σου απέναντι στην αλήθεια και αν έχεις αρχίσει να βαδίζεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Γιατί την ορίζει έτσι; Όταν κάποιος που απλώς δεν επιδιώκει την αλήθεια έχει διαβάσει τα λόγια του Θεού και έχει ακούσει πολλά από αυτά, όμως εξακολουθεί να μην μπορεί να τα εκλάβει ως το κριτήριο των απόψεών του για τους ανθρώπους και τα πράγματα, της συμπεριφοράς και των πράξεών του, τότε αυτό που θα γίνει στο τέλος δεν θα είναι μόνο πως δεν θα καταφέρει να σωθεί. Το σημαντικότερο είναι το εξής: Τι θα μπορούσε να γίνει ένας τέτοιος άνθρωπος αν παρέμενε; Θα μπορούσε να γίνει κύριος των πάντων; Θα μπορούσε να γίνει οικονόμος των πάντων στη θέση του Θεού; Είναι άξιος κάποιας ανάθεσης; Είναι άξιος εμπιστοσύνης; Αν ο Θεός σού παρέδιδε τα πάντα, θα έκανες ό,τι κάνει τώρα η ανθρωπότητα; Θα σκότωνες, δηλαδή, αδιάκριτα τα έμβια όντα που δημιούργησε ο Θεός; Θα ρήμαζες αδιάκριτα τα μυριάδες πράγματα που δημιούργησε ο Θεός; Θα βεβήλωνες αδιάκριτα τα μυριάδες πράγματα που έχει δώσει ο Θεός στην ανθρωπότητα; Φυσικά και θα το έκανες! Αν ο Θεός σού παρέδιδε, λοιπόν, αυτόν τον κόσμο και όλα τα πράγματα, με τι θα έρχονταν τελικά αντιμέτωπα αυτά; Δεν θα είχαν αληθινό οικονόμο, και θα τα βεβήλωνε και θα τα ρήμαζε η διεφθαρμένη από τον Σατανά ανθρωπότητα σε σημείο που θα χάνονταν εντελώς. Στο τέλος, όλα τα πράγματα, τα έμβια όντα μεταξύ των πάντων και η διεφθαρμένη από τον Σατανά ανθρωπότητα θα είχαν την ίδια μοίρα: Θα καταστρέφονταν από τον Θεό. Ο Θεός ελπίζει να μη δει κάτι τέτοιο. Άρα, λοιπόν, αν ένας τέτοιος άνθρωπος έχει ακούσει πολλά λόγια του Θεού και, από αυτά, έχει κατανοήσει μόνο πολλά δόγματα, όμως εξακολουθεί να μην είναι σε θέση να αναλάβει το καθήκον του κυρίου των πάντων ούτε να βλέπει τους ανθρώπους και τα πράγματα, να συμπεριφέρεται και να ενεργεί σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, τότε ο Θεός σίγουρα δεν θα του εμπιστευτεί καμία υπόθεση, επειδή είναι ακατάλληλος. Ο Θεός δεν θέλει να δει για δεύτερη φορά όλα τα πράγματα που με κόπο δημιούργησε να ρημάζονται και να βεβηλώνονται από τη διεφθαρμένη από τον Σατανά ανθρωπότητα σε σημείο που να χάνονται εντελώς ούτε θέλει να δει την ανθρωπότητα την οποία διαχειρίζεται επί έξι χιλιάδες χρόνια να καταστρέφεται στα χέρια τέτοιων ανθρώπων. Το μόνο που θέλει να δει είναι να συνεχίσουν να υπάρχουν όλα τα πράγματα που με κόπο δημιούργησε με οικονόμους τους την ομάδα ανθρώπων που κερδίζουν τη σωτηρία Του και υπό τη φροντίδα, την προστασία και την καθοδήγησή Του, να επιβιώνουν σύμφωνα με την τάξη όλων των πραγμάτων και με τους νόμους που προστάζει ο Ίδιος. Τι είδους άνθρωποι μπορούν να επωμιστούν μια τόσο βαριά ευθύνη; Μόνο εκείνοι για τους οποίους μιλάω —εκείνοι που επιδιώκουν την αλήθεια και μπορούν να βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, να συμπεριφέρονται και να ενεργούν αυστηρά σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό τους την αλήθεια. Αυτοί οι άνθρωποι είναι άξιοι εμπιστοσύνης. Ο τρόπος ύπαρξής τους έχει απομακρυνθεί τελείως από τους τρόπους που λειτουργεί η διεφθαρμένη από τον Σατανά ανθρωπότητα. Είναι σε θέση να συμμορφώνονται απόλυτα με τα λόγια του Θεού και να δέχονται ως κριτήριό τους την αλήθεια, τόσο στον στόχο και τον τρόπο της επιδίωξής τους, όσο και στις απόψεις τους για τους ανθρώπους και τα πράγματα, στη συμπεριφορά και τις πράξεις τους. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που είναι πραγματικά κατάλληλοι να συνεχίσουν να ζουν και να παραλάβουν τα πάντα από τον Θεό. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που μπορούν να επωμιστούν μια τόσο βαριά ευθύνη όσο η ανάθεση από τον Θεό. Ο Θεός σίγουρα δεν θα παραδώσει τα πάντα σε ανθρώπους που δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Σίγουρα δεν θα παραδώσει τα πάντα σε ανθρώπους που πολύ απλά δεν ακούν τα λόγια Του ούτε θα εμπιστευτεί καμία εργασία σε τέτοιους ανθρώπους. Αυτοί δεν μπορούν να εκτελέσουν καλά ούτε τα δικά τους καθήκοντα, πόσο μάλλον την ανάθεση από τον Θεό. Αν ο Θεός τούς εμπιστευόταν τα πάντα, δεν θα ήταν καθόλου αφοσιωμένοι ούτε θα ενεργούσαν σύμφωνα με τα λόγια Του. Θα εργάζονταν λιγάκι όταν ήταν ευτυχισμένοι και, όταν δεν ήταν, θα πήγαιναν να φάνε, να πιούνε και να γλεντήσουν. Κατά βάθος, θα ένιωθαν συχνά κενοί, ανήσυχοι, δεν θα ήξεραν τι να κάνουν και δεν θα ήταν αληθινά αφοσιωμένοι στην ανάθεση από τον Θεό. Είναι βέβαιο πως ο Θεός δεν θέλει τέτοιους ανθρώπους. Αν κατανοείς, λοιπόν, τις προθέσεις του Θεού και γνωρίζεις ποιες ελλείψεις έχει η διεφθαρμένη ανθρωπότητα και ποιο μονοπάτι θα πρέπει να ακολουθήσει, θα πρέπει πρώτα να επιδιώξεις την αλήθεια. Άκου τα λόγια του Θεού και ξεκίνα θέτοντας ως στόχο σου να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, να συμπεριφέρεσαι και να ενεργείς αποκλειστικά σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό σου την αλήθεια. Αν προσανατολιστείς σε αυτόν τον στόχο και σε αυτήν την κατεύθυνση, αργά ή γρήγορα θα έρθει η μέρα που ο Θεός θα θυμηθεί και θα δεχθεί όσα δαπάνησες και πλήρωσες. Τότε θα έχει αξία το γεγονός πως είσαι ζωντανός· ο Θεός θα σε εγκρίνει και δεν θα είσαι πια ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Δεν σου ζητείται να επιμείνεις όσο καιρό επέμεινε ο Νώε ενώ κατασκεύαζε την κιβωτό, αλλά πρέπει να επιμείνεις τουλάχιστον για όσο ζεις. Θα φτάσεις στην ηλικία των εκατόν είκοσι; Κανείς δεν ξέρει· αρκεί, όμως, να πούμε πως ο άνθρωπος σήμερα δεν ζει τόσα χρόνια. Η επιδίωξη της αλήθειας τώρα είναι πολύ πιο εύκολη απ’ ό,τι ήταν η κατασκευή της κιβωτού. Εκείνο το έργο ήταν εξαιρετικά δύσκολο, αφού δεν υπήρχαν σύγχρονα εργαλεία· όλα έγιναν αποκλειστικά με τη δύναμη του ανθρώπου και, επιπλέον, σε δυσμενές περιβάλλον. Χρειάστηκε πολύ καιρό, αφού δεν υπήρχαν πολλά χέρια να βοηθήσουν. Είναι πολύ πιο εύκολο για εσάς να επιδιώξετε την αλήθεια τώρα απ’ ό,τι ήταν να κατασκευαστεί η κιβωτός. Το μεγάλης κλίμακας περιβάλλον σας και οι μικρής κλίμακας συνθήκες της ζωής σας σας δίνουν μεγάλο πλεονέκτημα και το καθιστούν πολύ πιο εύκολο να επιδιώξετε την αλήθεια.

Η σημερινή συναναστροφή πάνω στο θέμα «Γιατί πρέπει ο άνθρωπος να επιδιώκει την αλήθεια» έχει καλύψει κυρίως δύο πτυχές του. Η μία ήταν απλή συναναστροφή από την οπτική του Θεού και αφορούσε το σχέδιο διαχείρισής Του, τις επιθυμίες και τη λαχτάρα Του. Η άλλη ήταν μια ανάλυση των προβλημάτων που υπάρχουν στους ίδιους τους ανθρώπους, από τη δική τους οπτική, μέσω της οποίας διευκρινίστηκε γιατί είναι αναγκαίο και σημαντικό να επιδιώκει κανείς την αλήθεια. Από όποια σκοπιά κι αν το δούμε, η επιδίωξη της αλήθειας είναι υψίστης σημασίας και κάτι εξαιρετικά επιτακτικό για τον άνθρωπο. Όπως κι αν το δει κανείς, η επιδίωξη της αλήθειας είναι το μονοπάτι και ο στόχος ζωής που θα πρέπει να επιλέξουν όσοι ακολουθούν τον Θεό και όσοι έχουν ακούσει τα λόγια Του. Δεν θα πρέπει να θεωρείται ως ιδανικό ή επιθυμία ούτε θα πρέπει οι δηλώσεις που διατυπώνονται γι’ αυτή να εκλαμβάνονται ως κάποια μορφή πνευματικής παρηγοριάς. Αντίθετα, πρέπει κανείς να παίρνει τα λόγια που λέει ο Θεός και τις απαιτήσεις που θέτει στον άνθρωπο και, με πολύ πρακτικό τρόπο, να τα μετατρέπει στις αρχές και τη βάση της άσκησής του στην πραγματική ζωή, έτσι ώστε να αλλάξει ο στόχος της ζωής του και ο τρόπος της ύπαρξής του, γεγονός που θα έχει ως φυσική συνέπεια να γίνει και η ζωή του πιο αξιόλογη. Έτσι, καθώς επιδιώκεις την αλήθεια, σε μικρότερη κλίμακα, θα βαδίζεις στον σωστό δρόμο και θα έχεις κάνει τη σωστή επιλογή και, σε μεγάλη κλίμακα, το γεγονός πως επιδιώκεις την αλήθεια θα σε κάνει να απαλλαγείς τελικά από τη διεφθαρμένη διάθεσή σου και να σωθείς. Κατά την άποψη του Θεού, εκείνοι που θα σωθούν δεν είναι απλώς η κόρη οφθαλμού Του ή θησαυροί στο χέρι Του ούτε είναι, βέβαια, μόνο οι απλοί στυλοβάτες της βασιλείας Του. Η ευλογία που θα λάβεις εσύ —ένα μέλος της μελλοντικής ανθρωπότητας— είναι πράγματι πολύ μεγάλη και όμοιά της ούτε είχε ξαναδεί στο παρελθόν ο άνθρωπος ούτε και θα ξαναδεί στο μέλλον. Θα σου συμβούν αλλεπάλληλα καλά πράγματα, με τρόπο που δεν μπορεί να συλλάβει ο νους σου. Σε κάθε περίπτωση, αυτό που πρέπει να γίνει πρώτα είναι να καθοριστεί ο στόχος της επιδίωξης της αλήθειας. Ο καθορισμός αυτού του στόχου δεν αποσκοπεί να διορθώσει την κενότητα του πνευματικού σου κόσμου ούτε την καταπίεση, την αγανάκτηση, την αβεβαιότητα και τη σύγχυση που υπάρχουν στα βάθη της καρδιάς σου. Δεν προορίζεται για κάτι τέτοιο. Σκοπός του είναι, αντίθετα, να αποτελέσει έναν πραγματικό και αληθινό στόχο που θα επιδιώκει κανείς στη συμπεριφορά και τις πράξεις του. Τόσο απλό είναι το θέμα. Συμφωνείτε πως είναι απλό; Αν και δεν τολμάτε να το πείτε, είναι πολύ απλό, και αυτό είναι γεγονός· στην ουσία, έχει να κάνει με το αν είναι κανείς αποφασισμένος να επιδιώξει την αλήθεια. Αν είσαι πραγματικά αποφασισμένος, υπάρχει αλήθεια που δεν έχει συγκεκριμένο μονοπάτι άσκησης; Όλες έχουν το μονοπάτι τους, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Όσοι είναι στ’ αλήθεια αποφασισμένοι θα καταφέρουν να έχουν συγκεκριμένη βάση για την άσκηση οποιασδήποτε πτυχής της αλήθειας και συγκεκριμένες αρχές άσκησης για κάθε επιμέρους εργασία του έργου. Κάποιοι μπορεί να πουν το εξής: «Ακόμη δεν ξέρω πώς να ασκούμαι όταν αντιμετωπίζω προβλήματα». Αυτό συμβαίνει επειδή δεν αναζητάς. Αν αναζητούσες, θα είχες μονοπάτι. Υπάρχει ένα ρητό που λέει: «Ζητείτε, και θέλετε ευρεί, κρούετε, και θέλει σας ανοιχθή» (Κατά Ματθαίον 7:7). Έχεις αναζητήσει; Έχεις κρούσει; Έχεις συλλογιστεί την αλήθεια καθώς διαβάζεις τα λόγια του Θεού; Αν κάνεις προσπάθεια καθώς συλλογίζεσαι, θα καταφέρεις να καταλάβεις τα πάντα. Όλη η αλήθεια βρίσκεται στα λόγια του Θεού· εσύ πρέπει απλώς να τη διαβάσεις και να τη συλλογιστείς. Μη μένεις αδρανής, αλλά να δίνεις μεγάλη προσοχή. Όταν αντιμετωπίζεις προβλήματα που δεν μπορείς να λύσεις ο ίδιος, πρέπει να προσεύχεσαι στον Θεό, να αναζητάς για κάποιο διάστημα την αλήθεια και, μερικές φορές, να κάνεις υπομονή και να περιμένεις τον Θεό στον καιρό Του. Αν ο Θεός κανονίσει για σένα ένα περιβάλλον και, μέσα σε αυτό, αποκαλύψει τα πάντα και σε διαφωτίσει με ένα χωρίο των λόγων Του, με αποτέλεσμα να αποκτήσεις εσωτερική διαύγεια και συγκεκριμένες αρχές άσκησης, δεν θα έχεις καταλάβει; Η επιδίωξη της αλήθειας, επομένως, δεν είναι ούτε τόσο αόριστη ούτε δύσκολη. Από όποια σκοπιά κι αν το δεις, είτε από την καθημερινή σου ζωή, είτε από το καθήκον σου, είτε από το έργο της εκκλησίας, είτε από τις αλληλεπιδράσεις σου με τους άλλους, μπορείς να αναζητήσεις την αλήθεια για να προσδιορίσεις την κατεύθυνση και τα κριτήρια της άσκησης. Δεν είναι καθόλου δύσκολο. Σήμερα είναι πολύ πιο εύκολο να πιστεύει ο άνθρωπος στον Θεό από ό,τι ήταν στο παρελθόν, επειδή υπάρχουν πάρα πολλά λόγια του Θεού και επειδή ακούτε πάρα πολλά κηρύγματα και υπάρχουν πολλές συναναστροφές πάνω σε κάθε πτυχή της αλήθειας. Όποιος έχει πνευματική κατανόηση και επίπεδο, θα έχει ήδη καταλάβει. Μόνο όσοι έχουν πολύ κακό επίπεδο και έλλειψη πνευματικής κατανόησης λένε συνεχώς πως δεν κατανοούν διάφορα ζητήματα και δεν μπορούν ποτέ να διακρίνουν τα πράγματα. Μόλις τους συμβεί κάτι, βυθίζονται σε σύγχυση. Η συναναστροφή πάνω στην αλήθεια ξεδιαλύνει τη σύγχυσή τους, αλλά, λίγο αργότερα, βυθίζονται ξανά σε αυτήν. Όλα αυτά οφείλονται στο ότι περνούν άσκοπα τις μέρες τους χωρίς την παραμικρή σκοτούρα. Πολύ απλά είναι υπερβολικά τεμπέληδες και δεν αναζητούν. Θα σου είναι εύκολο να καταλάβεις τα πράγματα αν αναζητήσεις και διαβάσεις περισσότερα από τα σχετικά λόγια του Θεού, αφού όλα τους είναι διατυπωμένα σε απλή γλώσσα που είναι εύκολα κατανοητή. Μπορεί να τα καταλάβει κάθε κανονικός άνθρωπος, με εξαίρεση τα άτομα με νοητική υστέρηση. Αυτά τα λόγια διατυπώνουν ξεκάθαρα πολλά ζητήματα και σου λένε τα πάντα. Αν λαχταράς πραγματικά μέσα στην καρδιά σου να αποκτήσεις την αλήθεια και εκλαμβάνεις την επιδίωξή της ως το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή, τότε τίποτα δεν μπορεί να σε καθυστερήσει ή να σε εμποδίσει να την κατανοήσεις και να την κάνεις πράξη —εκτός κι αν δεν θεωρείς την επιδίωξη της αλήθειας ως κάτι σημαντικό.

Ο πιο απλός κανόνας της επιδίωξης της αλήθειας είναι πως, από τη μία, πρέπει να αποδέχεσαι τα πάντα από τον Θεό και να υποτάσσεσαι στα πάντα. Από την άλλη, στο καθήκον σου, σε ό,τι είναι δική σου δουλειά και, κυρίως, στην ανάθεση που σου δίνει ο Θεός, στην υποχρέωσή σου, σε σημαντικά έργα που ναι μεν δεν εμπίπτουν στο καθήκον σου αλλά πρέπει να κάνεις και σε δουλειές που κανονίζονται για σένα και καλείσαι ονομαστικά να επιτελέσεις, θα πρέπει να πληρώσεις το τίμημα, όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό. Ακόμη κι αν χρειαστεί να δοθείς ολόψυχα, ακόμη κι αν έρχονται διωγμοί και κινδυνεύει η ζωή σου, εσύ δεν πρέπει να δυσανασχετήσεις για το κόστος, αλλά να προσφέρεις την αφοσίωσή σου και να υποταχθείς ως τον θάνατο. Έτσι εκδηλώνεται στην πραγματικότητα η επιδίωξη της αλήθειας και έτσι δαπανά κανείς τον εαυτό του και κάνει την αλήθεια πράξη πραγματικά. Είναι κάτι δύσκολο; (Όχι.) Μου αρέσουν οι άνθρωποι που λένε ότι δεν είναι δύσκολο, επειδή μες στην καρδιά τους λαχταρούν να επιδιώξουν την αλήθεια, είναι αποφασισμένοι, πιστοί και έχουν εσωτερική δύναμη, οπότε τίποτε από όσα τους συμβαίνουν δεν είναι δύσκολο. Αν, όμως, οι άνθρωποι δεν έχουν αυτοπεποίθηση και αμφιβάλλουν για τον εαυτό τους, τότε —όπως λένε συχνά και οι ίδιοι— όλα τελείωσαν γι’ αυτούς. Αν ένας άνθρωπος είναι παντελώς άχρηστος και δεν έχει κίνητρο να κάνει τίποτε το παραγωγικό, αλλά ζωηρεύει όταν έρχεται η ώρα για γλέντια και φαγοπότια, ενώ γίνεται αρνητικός όταν αντιμετωπίζει δυσκολίες και δεν έχει ενθουσιασμό ούτε το παραμικρό κίνητρο όταν έρχεται η ώρα να συναναστραφεί σχετικά με την αλήθεια, τότε τι είδους άνθρωπος είναι; Είναι κάποιος που δεν αγαπάει την αλήθεια. Αν υπήρχε η απαίτηση να επιδιώκει ο άνθρωπος την αλήθεια την Εποχή της Χάριτος ή την Εποχή του Νόμου, θα δυσκολευόταν να το κάνει. Δεν θα ήταν εύκολο, γιατί τόσο οι συνθήκες της ανθρωπότητας όσο και τα πρότυπα των απαιτήσεων που είχε από αυτήν ο Θεός ήταν διαφορετικά. Σε παλαιότερες εποχές, λοιπόν, πέρα από κάποιους εξέχοντες ανθρώπους όπως ο Νώε, ο Αβραάμ, ο Ιώβ και ο Πέτρος, λίγοι ήταν εκείνοι που μπορούσαν να δώσουν προσοχή στα λόγια του Θεού και να υποταχθούν σε Αυτόν. Ο Θεός, όμως, δεν κατηγόρησε τους ανθρώπους εκείνων των δύο εποχών, αφού δεν τους είχε πει πώς να ανταποκριθούν στα πρότυπα της σωτηρίας. Σε αυτό το στάδιο του έργου την έσχατη εποχή, ο Θεός λέει ξεκάθαρα στους ανθρώπους κάθε πτυχή των αληθειών που πρέπει να κάνουν πράξη. Δεν φταίει ο Θεός αν εκείνοι εξακολουθούν να μην τις κάνουν πράξη και δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις Του. Το πρόβλημα είναι πως ο άνθρωπος δεν αγαπάει την αλήθεια και την αποστρέφεται. Άρα, λοιπόν, δεν αποτελεί πρόκληση το να επιδιώξουν οι άνθρωποι την αλήθεια όταν πρέπει να την επιδιώξουν· είναι κάτι που μπορούν να επιτύχουν. Αυτό συμβαίνει, αφενός, επειδή τα πάντα την ευνοούν και, αφετέρου, επειδή οι συνθήκες και οι βάσεις των ανθρώπων επαρκούν για να επιδιώξουν εκείνοι την αλήθεια. Αν κάποιος δεν καταφέρει να αποκτήσει τελικά την αλήθεια, αυτό πάει να πει πως τα προβλήματά του είναι πάρα πολύ σοβαρά. Όποια κι αν είναι η τιμωρία και η έκβαση ενός τέτοιου ανθρώπου και με όποιον τρόπο κι αν πεθάνει, θα του αξίζει. Δεν του αξίζει οίκτος. Για τον Θεό, δεν υπάρχουν όροι όπως οίκτος ή συμπόνια για τους ανθρώπους. Καθορίζει την έκβαση που θα πρέπει να έχει κανείς βάσει των απαιτήσεών Του από τον άνθρωπο, των διαθέσεών Του και της τάξης και των κανόνων που έχει θέσει· όπως μια συγκεκριμένη απόδοση αποφέρει ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα, έτσι καθορίζεται και πώς θα είναι αυτή η ζωή και ο επόμενος κόσμος για έναν άνθρωπο. Τόσο απλό είναι το θέμα. Δεν έχει σημασία πόσοι θα επιζήσουν στο τέλος ή πόσοι θα τιμωρηθούν. Ο Θεός δεν νοιάζεται γι’ αυτό. Τι καταλάβατε από αυτά τα λόγια; Ποιες πληροφορίες σάς μεταφέρουν; Γνωρίζετε; Για να δω αν είστε αρκετά έξυπνοι και επινοητικοί να απαντήσετε. Αν δεν μπορείτε, θα σας αξιολογούσα με μία μόνο λέξη: ανόητοι. Γιατί λέω πως είστε ανόητοι; Θα σας πω. Είπα πως τον Θεό δεν Τον νοιάζει πόσοι άνθρωποι θα επιζήσουν ή πόσοι θα αντιμετωπίσουν τελικά καταστροφές και τιμωρία. Τι σας λέει αυτό; Πως ο Θεός δεν έχει ορίσει έναν συγκεκριμένο αριθμό ανθρώπων. Μπορείς να αγωνιστείς για να το πετύχεις, αλλά το ποιος θα επιζήσει και ποιος θα τιμωρηθεί τελικά —είτε είσαι εσύ, είτε κάποιος άλλος, είτε οποιαδήποτε ομάδα ανθρώπων— δεν εξαρτάται από έναν αριθμό ανθρώπων που έχει ήδη καθορίσει ο Θεός. Ο Θεός εργάζεται και μιλάει όπως κάνει τώρα. Φέρεται δίκαια σε κάθε άνθρωπο και δίνει σε κάθε άνθρωπο άφθονες ευκαιρίες. Σου προσφέρει άφθονες ευκαιρίες και χάρη, καθώς και αφθονία των λόγων, του έργου, του ελέους και της ανοχής Του. Είναι δίκαιος με κάθε άνθρωπο. Αν μπορείς να επιδιώξεις την αλήθεια, αν βρίσκεσαι στο μονοπάτι όπου ακολουθείς τον Θεό, αν μπορείς να αποδεχθείς την αλήθεια και καθαρθεί η διεφθαρμένη διάθεσή σου, τότε όσες δυσκολίες κι αν υπομείνεις ή όσες προκλήσεις κι αν αντιμετωπίσεις, θα σωθείς. Αν μπορείς να καταθέσεις μαρτυρία για τον Θεό και γίνεις ένα άξιο δημιουργημένο ον και ένας άξιος κύριος των πάντων, θα επιβιώσεις. Αν επιβιώσεις, δεν θα οφείλεται στο ότι έχεις καλή μοίρα, αλλά στα όσα δαπάνησες, στην προσπάθεια που κατέβαλες και στην επιδίωξή σου. Θα είναι αυτό που αξίζεις και δικαιούσαι. Δεν θα έχεις ανάγκη να σου δώσει κάτι επιπλέον ο Θεός. Ο Θεός δεν σου δίνει πρόσθετη καθοδήγηση και εκπαίδευση, δεν σου λέει επιπλέον λόγια ούτε σου κάνει ειδικές χάρες. Δεν κάνει τέτοια πράγματα. Πρόκειται για την επιβίωση του ισχυρότερου, όπως είναι και στη φύση. Κάθε ζώο γεννά έναν αριθμό απογόνων και πεθαίνουν κι αυτοί σύμφωνα με την τάξη και τους κανόνες που έχει θέσει ο Θεός. Όσα μπορούν να επιβιώσουν, επιβιώνουν· όσα δεν μπορούν, πεθαίνουν, και έπειτα γεννιούνται άλλα. Όσα επιβιώνουν συνεχίζουν να υπάρχουν. Σε κακές χρονιές, δεν επιβιώνει ούτε ένα· σε καλές, επιβιώνουν περισσότερα. Τα πάντα διατηρούν στο τέλος μια ισορροπία. Πώς φέρεται, λοιπόν, ο Θεός στην ανθρωπότητα που ο Ίδιος δημιούργησε; Η στάση του Θεού είναι η ίδια. Δίνει δίκαια σε κάθε άνθρωπο την ευκαιρία του και μιλάει σε κάθε άνθρωπο, ανοιχτά και χωρίς να ζητάει τίποτα. Είναι ευγενικός με όλους τους ανθρώπους και τους εξυψώνει, τους καθοδηγεί, τους προσέχει και τους φυλάει. Αν, στο τέλος, επιβιώσεις επιδιώκοντας την αλήθεια και ανταποκριθείς στα πρότυπα των απαιτήσεων του Θεού, θα τα έχεις καταφέρει. Αν, όμως, σπαταλάς διαρκώς άσκοπα τις μέρες σου ενώ είσαι μπερδεμένος, θεωρείς πως έχεις κακή μοίρα, έχεις πάντα την τάση να θέτεις υπερβολικούς στόχους, δεν ξέρεις τι να κάνεις και ζεις μονίμως βάσει των συναισθημάτων σου, χωρίς να επιδιώκεις την αλήθεια ούτε να βαδίζεις στη σωστή οδό, τότε στο τέλος δεν θα κερδίσεις τίποτα. Αν θέλεις να περνάς διαρκώς όπως όπως τις μέρες σου, να αγνοείς το έργο που κάνει ο Θεός μέσα σου και μη νοιάζεσαι καθόλου για το γεγονός πως σε καθοδηγεί ή σου δίνει ευκαιρίες, πειθαρχία, διαφώτιση και στήριξη, τότε ο Θεός θα δει πως είσαι ένας απαθής ανόητος και θα σε αγνοήσει. Θα κάνει έργο πάνω σου τη μέρα που θα επιδιώξεις την αλήθεια. Δεν θυμάται τις παραβάσεις σου. Αν δεν επιδιώκεις την αλήθεια, ο Θεός ούτε θα σε αναγκάσει ούτε θα σε σύρει με το ζόρι. Αν επιδιώκεις, θα κερδίσεις· αν δεν επιδιώκεις, δεν θα κερδίσεις. Οι άνθρωποι μπορούν να επιλέξουν αν θα επιδιώκουν την αλήθεια ή όχι. Η απόφαση είναι δική τους. Όταν φτάσει στο τέλος του το έργο του Θεού, Εκείνος θα ζητήσει το «φύλλο απαντήσεών» σου και θα σε μετρήσει σύμφωνα με τα πρότυπα της αλήθειας. Αν δεν έχεις καμία απολύτως μαρτυρία, πρέπει να αποκλειστείς και δεν θα καταφέρεις να επιβιώσεις. Εσύ θα πεις: «Έχω εκτελέσει χίλια δυο καθήκοντα και έχω δουλέψει πάρα πολύ. Δαπάνησα και πλήρωσα πολλά!» Ο Θεός θα σου πει: «Επιδίωξες, όμως, την αλήθεια;» Θα το ξανασκεφτείς και θα διαπιστώσεις πως δεν επιδίωκες την αλήθεια κατά τα είκοσι, τριάντα, σαράντα ή πενήντα χρόνια της πίστης σου στον Θεό. Ο Θεός θα πει: «Εσύ ο ίδιος λες πως δεν έχεις επιδιώξει την αλήθεια. Δρόμο, λοιπόν. Πήγαινε όπου θέλεις». Εσύ θα πεις: «Δεν το θεωρεί κρίμα ο Θεός να σώσει έναν λιγότερο άνθρωπο από όσους θα έπρεπε και να του λείπει ένας κύριος των πάντων;» Σ’ αυτό το σημείο, ο Θεός θα συνέχιζε να θεωρεί ότι είναι κρίμα; Ο Θεός έχει κάνει υπομονή και έχει περιμένει αρκετό καιρό. Οι προσδοκίες που είχε για σένα θα έχουν κάνει τον κύκλο τους, θα έχει χάσει την ελπίδα Του για σένα και δεν θα σου δίνει πια σημασία. Δεν θα χύσει ούτε ένα δάκρυ για σένα ούτε θα υποφέρει και θα νιώσει άλλη οδύνη για λογαριασμό σου. Γιατί αυτό; Επειδή η έκβαση όλων των πραγμάτων θα έχει κάνει τον κύκλο της, το έργο του Θεού θα φτάσει στο τέλος του, το σχέδιο διαχείρισής Του θα φτάσει στη λήξη του και Εκείνος θα αναπαυτεί. Ο Θεός δεν θα χαρεί για κανέναν άνθρωπο ούτε θα νιώσει οδύνη, θα θρηνήσει ή θα κλάψει για κανέναν. Ούτε θα νιώσει, φυσικά, αγαλλίαση και ευχαρίστηση επειδή θα επιβιώσει κάποιος άνθρωπος ή θα καταφέρει να γίνει κύριος των πάντων. Γιατί αυτό; Ο Θεός έχει δαπανήσει πάρα πολλά, για πάρα πολύ καιρό για αυτήν την ανθρωπότητα, και χρειάζεται ανάπαυση. Πρέπει να ολοκληρώσει τα έξι χιλιάδες χρόνια του σχεδίου διαχείρισής Του· δεν θα δίνει πια καμία σημασία σε αυτό, δεν θα κάνει σχέδια, δεν θα λέει λόγια, ούτε θα επιτελεί οποιοδήποτε έργο πάνω στον άνθρωπο. Θα παραδώσει το μελλοντικό έργο και τις μέρες που θα ’ρθουν στους κύριους της επόμενης εποχής. Τι σας λέω, λοιπόν; Το εξής: Τώρα που γνωρίζετε πλέον πόσοι άνθρωποι θα παραμείνουν στο τέλος και ποιοι θα τα καταφέρουν, κάθε ένας από εσάς μπορεί να αγωνιστεί ώστε να το πετύχει, και το μόνο μονοπάτι για να το κάνετε είναι η επιδίωξη της αλήθειας. Μη σπαταλάτε άσκοπα τις μέρες σας· δεν θα καταφέρετε τίποτα αν είστε μπερδεμένοι. Αν έρθει η μέρα που ο Θεός δεν θα θυμάται πλέον τίποτα από όσα πλήρωσες και δεν θα νοιάζεται πια σε τι μονοπάτι βαδίζεις ούτε ποια θα είναι η έκβασή σου, τότε, τη μέρα εκείνη θα έχει οριστεί πραγματικά η έκβασή σου. Τι πρέπει να κάνετε τώρα; Πρέπει να εκμεταλλευτείτε το παρόν όσο η καρδιά του Θεού εξακολουθεί να μοχθεί για την ανθρωπότητα, όσο Εκείνος κάνει ακόμα σχέδια για αυτήν και όσο στενοχωριέται και αγχώνεται για την κάθε κίνηση και χειρονομία του ανθρώπου. Οι άνθρωποι πρέπει να κάνουν την επιλογή τους το συντομότερο δυνατό. Προσδιόρισε τον στόχο και την κατεύθυνση της επιδίωξής σου και μην περιμένεις να έρθουν οι μέρες της ανάπαυσης του Θεού για να κάνεις τα σχέδιά σου. Αν δεν έχεις νιώσει αληθινή μεταμέλεια, τύψεις, θλίψη και λύπη μέχρι τότε, θα είναι πολύ αργά. Κανείς δεν θα μπορεί να σε σώσει, ούτε καν ο Θεός. Κι αυτό επειδή, όταν έρθει ο καιρός και η στιγμή που θα τελειώσει πραγματικά το σχέδιο του Θεού και ο Θεός βάλει την τελευταία πινελιά και ολοκληρώσει το σχέδιό Του, δεν θα εργάζεται άλλο πια. Ο Θεός χρειάζεται ανάπαυση. Πρέπει να γευτεί τους καρπούς που απέφερε το έξι χιλιάδων ετών σχέδιο διαχείρισής Του και να απολαύσει το γεγονός ότι οι άνθρωποι που παραμένουν είναι οικονόμοι των πάντων για λογαριασμό Του. Ο Θεός θέλει να απολαύσει το θέαμα των ανθρώπων που παραμένουν και διαχειρίζονται τα πάντα με βάση τους κανόνες και τους κανονισμούς που έχει θέσει ο Ίδιος, σε απόλυτη συμφωνία και με την τάξη που δημιούργησε όσον αφορά τις εποχές, όλα τα πράγματα και την ανθρωπότητα, χωρίς να παραβιάζουν το θέλημα ή τις επιθυμίες Του. Ο Θεός θέλει να απολαύσει την ανάπαυσή Του· θέλει να απολαύσει την άνεσή Του, χωρίς να ανησυχεί πια για την ανθρωπότητα ούτε να εργάζεται πια για χάρη της. Το καταλαβαίνετε αυτό; (Ναι.) Αυτή η μέρα θα έρθει σύντομα. Αν μιλούσαμε για τη μακροζωία του ανθρώπου κατά τον καιρό του Αδάμ και της Εύας, οι άνθρωποι μπορεί να είχαν αιώνες μπροστά τους και ο χρόνος που απέμενε θα ήταν πολύς. Κοιτάξτε πόσο χρόνο χρειάστηκε ο Νώε για να φτιάξει την κιβωτό. Νομίζω πως υπάρχουν μόνο ελάχιστοι άνθρωποι σήμερα που θα ζήσουν πάνω από εκατό χρόνια· ακόμη κι αν όντως ζήσεις μέχρι τα ενενήντα ή τα εκατό, πόσες δεκαετίες σού απομένουν; Όχι πολλές. Ακόμη κι αν είσαι τώρα είκοσι χρόνων και ζήσεις μέχρι τα ενενήντα, θα ζήσεις για άλλα εβδομήντα χρόνια· αυτός ο χρόνος είναι πάλι λιγότερος από εκείνον που χρειάστηκε ο Νώε για να φτιάξει την κιβωτό. Για τον Θεό, τα έξι χιλιάδες χρόνια περνούν στο άψε σβήσε, και ό,τι είναι για τον άνθρωπο τα εξήντα, τα ογδόντα ή τα εκατό χρόνια, για τον Θεό είναι λίγα δευτερόλεπτα, το πολύ λίγα λεπτά, και περνούν εν ριπή οφθαλμού. Ακόμη και οι άνθρωποι που δεν βαδίζουν στη σωστή οδό και δεν επιδιώκουν την αλήθεια, λένε συχνά: «Η ζωή είναι μικρή. Εν ριπή οφθαλμού έχουμε μεγαλώσει, το σπίτι έχει γεμίσει παιδιά και εγγόνια, και η ζωή μας έχει κάνει τον κύκλο της». Τι γίνεται αν όντως επιδιώκεις την αλήθεια; Για εσένα, ο χρόνος πιέζει ακόμη περισσότερο. Οι άνθρωποι που δεν επιδιώκουν την αλήθεια και ζουν σε έναν κόσμο κενότητας, σπαταλούν άσκοπα τις μέρες τους και όλοι νιώθουν πως ο χρόνος περνά πολύ γρήγορα. Τι γίνεται αν όντως επιδιώκεις την αλήθεια; Για ένα διάστημα, μπορείς να βιώσεις αρκετά κάθε περιβάλλον, άτομο, γεγονός ή πράγμα που έχει διευθετήσει ο Θεός· θα χρειαστεί πολύς καιρός μέχρι να αποκομίσεις λιγοστή μόνο γνώση, ενόραση και εμπειρία. Δεν είναι εύκολο. Όταν έχεις πράγματι αυτήν τη γνώση και εμπειρία, θα καταλάβεις το εξής: «Αμάν! Ο άνθρωπος δεν αποκομίζει πολλά επιδιώκοντας μια ζωή την αλήθεια!» Πολλοί άνθρωποι γράφουν τώρα εκθέσεις για τη βιωματική τους μαρτυρία, και βλέπω πως κάποιοι που πιστεύουν στον Θεό εδώ και είκοσι ή τριάντα χρόνια, γράφουν απλώς για τις αποτυχίες ή τα ολισθήματα που είχαν πριν από δέκα ή είκοσι χρόνια. Αν και θέλουν να γράψουν για κάτι πρόσφατο και για την τωρινή ζωή-είσοδό τους, δεν υπάρχει τίποτα. Η εμπειρία τους είναι θλιβερά πενιχρή. Όταν γράφουν εκθέσεις για τη βιωματική τους μαρτυρία, κάποιοι άνθρωποι πρέπει να ανατρέξουν στις παρελθοντικές αποτυχίες και τα παρελθοντικά ολισθήματά τους, ενώ όσοι έχουν κακή μνήμη χρειάζονται τη βοήθεια των άλλων για να τα θυμηθούν. Μόνο αυτά τα λίγα έχουν αποκτήσει στα δέκα, είκοσι ή ακόμη και τριάντα χρόνια της πίστης τους στον Θεό, και είναι σκληρή δουλειά να τα καταγράψουν. Κάποιες εκθέσεις, μάλιστα, δεν έχουν συνοχή, και τα ασυνάρτητα κομμάτια τους έχουν συνενωθεί όπως όπως, με τρόπο ευφάνταστο. Στην πραγματικότητα, αυτές δεν μετρούν καν ως εμπειρία ζωής και δεν έχουν καμία σχέση με τη ζωή. Τόσο αξιοθρήνητος είναι ο άνθρωπος όταν δεν επιδιώκει την αλήθεια. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Έτσι είναι. Ελπίζω να μην έρθει για κανέναν η μέρα που θα έχει τελειώσει το έργο του Θεού και εσύ, μεταμελημένος απέναντί Του, πέσεις στα γόνατα και πεις: «Τώρα γνωρίζω τον εαυτό μου! Τώρα ξέρω πώς να επιδιώξω την αλήθεια!» Πολύ αργά! Ο Θεός δεν θα σου δώσει σημασία. Δεν θα Τον νοιάζει πλέον αν είσαι άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια, τι είδους διεφθαρμένη διάθεση έχεις, ποια στάση τηρείς απέναντί Του, πόσο βαθιά έχεις διαφθαρεί από τον Σατανά ή τι είδους άνθρωπος είσαι. Όταν συμβεί αυτό, δεν θα παγώσεις μέχρι το μεδούλι; (Ναι.) Φαντάσου το εξής τώρα: Αν ερχόταν πραγματικά εκείνη η ώρα, θα ένιωθες λυπημένος; (Ναι.) Γιατί θα ένιωθες λυπημένος; Η επίπτωση θα ήταν πως δεν θα είχες ποτέ ξανά άλλη ευκαιρία, δεν θα άκουγες ποτέ ξανά τα λόγια του Θεού, ο Θεός δεν θα αγχωνόταν ποτέ ξανά για σένα, δεν θα ενδιαφερόταν ποτέ ξανά για σένα ούτε θα ήσουν πια δημιούργημά Του. Δεν θα είχες καμία απολύτως σχέση μαζί Του. Τρομακτική σκέψη. Αν ναι μεν μπορείς να το κάνεις τώρα εικόνα, αλλά έρθει όντως η μέρα που φτάσεις σε αυτό το σημείο, δεν θα μείνεις εμβρόντητος; Θα είναι όπως ακριβώς λέει η Βίβλος: Όταν έρθει εκείνος ο καιρός, οι άνθρωποι θα χτυπούν τα στήθια και την πλάτη τους, θα θρηνούν, θα τρίζουν τα δόντια και θα κλαίνε τόσο γοερά, που μπορεί και να πεθάνουν. Ακόμη κι αν κλάψουν μέχρι θανάτου θα είναι ανώφελο· θα είναι πολύ αργά! Ο Θεός δεν θα είναι πια ο Θεός σου και εσύ δεν θα είσαι πια δημιούργημά Του. Δεν θα έχεις καμία σχέση μαζί Του και Εκείνος δεν θα σε θέλει. Το πώς είσαι δεν θα αφορά πια καθόλου τον Θεό. Δεν θα σε έχει πια μέσα στην καρδιά Του ούτε θα ανησυχεί πια για σένα. Τότε δεν θα έχεις φτάσει στο τέλος του μονοπατιού της πίστης σου στον Θεό; (Ναι.) Γι’ αυτό, αν μπορείς να κάνεις εικόνα πως ίσως έρθει ο καιρός που ο Θεός θα σε αποστρέφεται και θα σε απορρίψει, θα πρέπει να εκτιμάς το παρόν. Ο Θεός μπορεί να σε παιδεύσει, να σε κρίνει ή να σε κλαδέψει· μπορεί, μάλιστα, να σε καταραστεί και να σε επιπλήξει δριμύτατα. Αξίζει να τα εκτιμάς όλα αυτά γιατί τουλάχιστον ο Θεός σε αναγνωρίζει ακόμα ως δημιούργημά Του, έχει ακόμα προσδοκίες για εσένα, παραμένεις τουλάχιστον μέσα στην καρδιά Του και Εκείνος είναι ακόμα πρόθυμος να σε επιπλήξει και να σε καταραστεί, πράγμα που σημαίνει πως εξακολουθεί να ανησυχεί για σένα μέσα Του. Αυτή η ανησυχία δεν είναι κάτι το οποίο μπορεί κανείς να λάβει με αντάλλαγμα τη ζωή του. Μην είστε ανόητοι, λοιπόν! Καταλάβατε; (Ναι.) Αν καταλάβατε, τότε δεν είστε στ’ αλήθεια ανόητοι. Προσποιείστε, έτσι δεν είναι; Στ’ αλήθεια ελπίζω να μην είστε πραγματικά ανόητοι. Αν τα καταλάβατε αυτά, μη σπαταλάτε άσκοπα τις μέρες σας. Η επιδίωξη της αλήθειας είναι σπουδαίο ζήτημα στην ανθρώπινη ζωή. Δεν υπάρχει άλλο ζήτημα εξίσου σημαντικό με την επιδίωξη της αλήθειας ούτε άλλο ζήτημα που να ξεπερνά σε αξία την απόκτησή της. Ήταν εύκολο να ακολουθήσεις τον Θεό μέχρι σήμερα; Πρέπει να βιαστείς και να θεωρήσεις την επιδίωξη της αλήθειας ως ζήτημα μεγάλης σημασίας! Αυτό το στάδιο του έργου τις έσχατες ημέρες είναι το σημαντικότερο στάδιο έργου που κάνει ο Θεός πάνω στους ανθρώπους κατά το έξι χιλιάδων ετών σχέδιο διαχείρισής Του. Η επιδίωξη της αλήθειας είναι η μεγαλύτερη προσδοκία που εναποθέτει ο Θεός στον εκλεκτό Του λαό. Ελπίζει πως οι άνθρωποι θα βαδίζουν στο σωστό μονοπάτι, το οποίο είναι η επιδίωξη της αλήθειας. Μη δυσαρεστήσεις τον Θεό, μην Τον απογοητεύσεις και μην Τον αναγκάσεις να σε βγάλει από την καρδιά Του όταν έρθει η τελική στιγμή και πάψει να ανησυχεί για σένα, ενώ δεν θα νιώθει ούτε καν μίσος πια για σένα. Μην αφήσεις τα πράγματα να φτάσουν σε αυτό το σημείο. Κατάλαβες; (Ναι.)

Ποιο ήταν το θέμα της σημερινής μας συναναστροφής; (Γιατί πρέπει ο άνθρωπος να επιδιώκει την αλήθεια.) Είναι κάπως βαρύ θέμα, έτσι δεν είναι; Γιατί είναι βαρύ; Επειδή είναι σημαντικό. Είναι υψίστης σημασίας για το μέλλον και τη ζωή κάθε ανθρώπου, καθώς και για τον τρόπο με τον οποίο θα υπάρχει κάθε άνθρωπος στην επόμενη εποχή. Ελπίζω, λοιπόν, πως θα ακούσετε λίγες φορές ακόμα τη σημερινή συζήτηση πάνω στο θέμα, έτσι ώστε να εντυπωθεί πιο βαθιά μέσα σας. Ανεξάρτητα από το αν επιδίωκες την αλήθεια στο παρελθόν και ανεξάρτητα από το αν είσαι διατεθειμένος να την επιδιώξεις, προσπάθησε μετά τη σημερινή συναναστροφή πάνω στο θέμα «Γιατί πρέπει ο άνθρωπος να επιδιώκει την αλήθεια» να αποκτήσεις την αποφασιστικότητα και να έχεις την ατσάλινη θέληση να επιδιώκεις την αλήθεια. Είναι η καλύτερη επιλογή. Μπορείς να το κάνεις αυτό; (Ναι.) Τέλεια. Σήμερα συναναστραφήκαμε σχετικά με το γιατί πρέπει ο άνθρωπος να επιδιώκει την αλήθεια. Το επόμενο θέμα συναναστροφής μας είναι το πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια. Τώρα που σας έχω αποκαλύψει το θέμα, συλλογιστείτε το λιγάκι και δείτε τι γνωρίζετε γι’ αυτό μέσα σας. Πάρτε μια πρώτη γεύση του. Σε αυτό το σημείο ολοκληρώνεται η σημερινή συναναστροφή.

3 Σεπτεμβρίου 2022