Στις μέρες μας, όσοι εκτελούν καθήκοντα έχουν όλο και μεγαλύτερο φόρτο εργασίας. Νιώθουν πως ο χρόνος περνάει πολύ γρήγορα, πως ποτέ δεν είναι αρκετός. Γιατί συμβαίνει αυτό; Είναι γεγονός πως οφείλεται στο ότι πλέον κατανοούν την αλήθεια και έχουν γνώσεις για πολλά ζητήματα. Τους βαραίνει όλο και μεγαλύτερο αίσθημα ευθύνης, εκτελούν τα καθήκοντά τους όλο και πιο επιμελώς και κάνουν όλο και πιο λεπτομερές έργο. Θεωρούν, λοιπόν, πως θα πρέπει να εκτελούν όλο και περισσότερα καθήκοντα. Γι’ αυτό και έχουν όλο και μεγαλύτερο φόρτο εργασίας. Επιπλέον, οι περισσότεροι απ’ αυτούς έχουν κάθε μέρα να διαβάζουν και τα λόγια του Θεού και να συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια. Πρέπει να κάνουν αυτοκριτική και, όταν αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα, να αναζητούν την αλήθεια για να το επιλύσουν. Εκτός αυτού, πρέπει να μάθουν και ορισμένες επαγγελματικές δεξιότητες. Νιώθουν διαρκώς πως δεν υπάρχει αρκετός χρόνος και πως οι μέρες περνούν πολύ γρήγορα. Το βράδυ, όταν σκέφτονται όσα έκαναν κατά τη διάρκεια της μέρας, τους φαίνεται πως δεν είχαν ιδιαίτερη αξία και δεν βγήκε τίποτα σπουδαίο απ’ αυτά. Θεωρούν πως είναι ανεπαρκείς και πως έχουν πολύ μικρό ανάστημα κι έτσι θέλουν να το βελτιώσουν γρήγορα. Κάποιοι από αυτούς λένε: «Πότε θα σταματήσω να έχω τόση δουλειά; Πότε θα μπορέσω να γαληνέψω την καρδιά μου, να διαβάσω όπως πρέπει τα λόγια του Θεού και να εξοπλιστώ με την αλήθεια; Αυτά που αποκομίζω με μια δυο συναθροίσεις τη βδομάδα είναι πολύ περιορισμένα. Θα έπρεπε να συναθροιζόμαστε συχνότερα και να ακούμε πιο πολλά κηρύγματα. Μόνο έτσι θα κατανοήσουμε την αλήθεια». Περιμένουν, λοιπόν, με λαχτάρα, αλλά χωρίς να το καταλάβουν, περνάνε τρία, τέσσερα ή ακόμη και πέντε χρόνια και νιώθουν πως ο χρόνος κυλάει πολύ γρήγορα. Ορισμένοι άνθρωποι δεν μπορούν να προσφέρουν ιδιαίτερη βιωματική εμπειρία ακόμη και μετά από δέκα χρόνια πίστης. Γίνονται νευρικοί, φοβούνται πως θα τους εγκαταλείψουν και θέλουν να εξοπλιστούν γρήγορα με περισσότερη αλήθεια. Γι’ αυτό και νιώθουν πως τους πιέζει ο χρόνος. Είναι πολλοί αυτοί που σκέφτονται κατ’ αυτόν τον τρόπο. Όλοι όσοι επιδιώκουν την αλήθεια και είναι επιφορτισμένοι με την εκτέλεση ενός καθήκοντος νιώθουν πως ο χρόνος περνάει πολύ γρήγορα. Στον αντίποδα, όσοι δεν αγαπούν την αλήθεια και λαχταρούν ανέσεις και απολαύσεις, δεν νιώθουν πως ο χρόνος περνάει γρήγορα. Μάλιστα, κάποιοι από αυτούς παραπονιούνται: «Πότε θα έρθει η ημέρα του Θεού; Όλο λένε πως το έργο Του πλησιάζει στο τέλος του. Γιατί δεν έχει τελειώσει ακόμα; Πότε θα επεκταθεί το έργο Του σε ολόκληρο το σύμπαν;» Όσοι τα λένε αυτά νιώθουν πως ο χρόνος κυλάει πολύ αργά. Κατά βάθος, δεν τους ενδιαφέρει η αλήθεια. Πάντα θέλουν να επιστρέψουν στον έξω κόσμο και να συνεχίσουν την ασήμαντη ζωή τους. Είναι εμφανές πως βρίσκονται σε διαφορετική κατάσταση από όσους επιδιώκουν την αλήθεια. Όσο απασχολημένοι κι αν είναι με τα καθήκοντά τους οι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια, και πάλι την αναζητούν για να επιλύσουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, συναναστρέφονται με τους άλλους για τα σημεία που δεν κατάλαβαν καλά στα κηρύγματα που άκουσαν, γαληνεύουν την καρδιά τους καθημερινά για να αναλογιστούν πώς τα πήγαν και, έπειτα, συλλογίζονται τα λόγια του Θεού και παρακολουθούν βίντεο με βιωματικές μαρτυρίες. Αποκομίζουν πολλά από αυτό. Όσο απασχολημένοι κι αν είναι με τα καθήκοντά τους, αυτό δεν εμποδίζει καθόλου ούτε καθυστερεί τη ζωή-είσοδό τους. Είναι φυσιολογικό να ασκούνται έτσι οι άνθρωποι που αγαπούν την αλήθεια. Όσοι δεν αγαπούν την αλήθεια δεν την αναζητούν και, ανεξάρτητα από το αν είναι απασχολημένοι με το καθήκον τους και από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, δεν θέλουν να γαληνέψουν ενώπιον του Θεού ώστε να κάνουν αυτοκριτική και να αποκτήσουν αυτογνωσία. Είτε, λοιπόν, είναι πολύ απασχολημένοι είτε χαλαροί στο καθήκον τους, δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Είναι γεγονός πως, αν κάποιος θέλει αληθινά να επιδιώξει την αλήθεια, αν λαχταράει την αλήθεια και είναι επιφορτισμένος με τη ζωή-είσοδο και την αλλαγή της διάθεσής του, τότε όσο απασχολημένος κι αν είναι με το καθήκον του, θα έρχεται πιο κοντά στον Θεό μέσα στην καρδιά του και θα προσεύχεται σ’ Αυτόν. Θα κερδίσει σίγουρα κάποια από τη διαφώτιση και τη λαμπρότητα του Αγίου Πνεύματος και η ζωή του θα αναπτύσσεται χωρίς διακοπή. Αν κάποιος δεν αγαπά την αλήθεια, δεν είναι επιφορτισμένος με τη ζωή-είσοδο ή την αλλαγή της διάθεσής του και δεν ενδιαφέρεται γι’ αυτά τα πράγματα, τότε δεν θα κερδίσει τίποτα. Μπορεί κανείς να συλλογίζεται τη διαφθορά που εκδηλώνει οπουδήποτε και οποτεδήποτε. Αν, για παράδειγμα, κάποιος έχει εκδηλώσει διαφθορά κατά την εκτέλεση του καθήκοντός του, τότε πρέπει μέσα του να προσευχηθεί στον Θεό, να κάνει αυτοκριτική, να γνωρίσει τη διεφθαρμένη διάθεσή του και να αναζητήσει την αλήθεια για να τη διορθώσει. Είναι ζήτημα της καρδιάς και δεν έχει σχέση με την εργασία που πρέπει να επιτελεστεί. Είναι εύκολο να γίνει αυτό; Εξαρτάται από το αν είσαι άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια. Όσοι δεν αγαπούν την αλήθεια δεν ενδιαφέρονται για ζητήματα που αφορούν την ανάπτυξη στη ζωή. Δεν συλλογίζονται τέτοια πράγματα. Μόνο οι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια είναι διατεθειμένοι να μοχθήσουν για να αναπτυχθούν στη ζωή· μόνο αυτοί συλλογίζονται συχνά τα υπαρκτά προβλήματά τους και σκέφτονται πώς να αναζητήσουν την αλήθεια για να τα επιλύσουν. Στην πραγματικότητα, η διαδικασία της επίλυσης προβλημάτων και της επιδίωξης της αλήθειας είναι το ένα και το αυτό. Αν κάποιος αναζητά συνεχώς την αλήθεια για να επιλύσει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει καθώς εκτελεί το καθήκον του και έχει επιλύσει πολλά στα χρόνια που ασκείται κατ’ αυτόν τον τρόπο, τότε είναι βέβαιο πως εκτελεί το καθήκον του σε ικανοποιητικό επίπεδο. Τέτοιοι άνθρωποι εκδηλώνουν πολύ λιγότερη διαφθορά και έχουν αποκομίσει πολλή αληθινή εμπειρία κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους. Μπορούν, επομένως, να καταθέσουν μαρτυρία για τον Θεό. Πώς βιώνουν τέτοιοι άνθρωποι την εμπειρία που ξεκίνησε από τότε που πρωτοανέλαβαν το καθήκον τους έως ότου ήταν σε θέση να καταθέσουν μαρτυρία για τον Θεό; Βασίζονται στην αναζήτηση της αλήθειας για να επιλύσουν προβλήματα. Γι’ αυτό και, όσο απασχολημένοι κι αν είναι με τα καθήκοντά τους οι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια, αναζητούν την αλήθεια για να επιλύσουν προβλήματα, καταφέρνουν να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους σύμφωνα με τις αρχές, κάνουν πράξη την αλήθεια και υποτάσσονται στον Θεό. Αυτή είναι η διαδικασία της ζωής-εισόδου και της εισόδου στην αλήθεια-πραγματικότητα. Κάποιοι άνθρωποι λένε διαρκώς πως είναι τόσο απασχολημένοι με τα καθήκοντά τους που δεν έχουν τον χρόνο να επιδιώξουν την αλήθεια. Αυτό δεν ευσταθεί. Μόλις εντοπίσει κάποιο πρόβλημα ένας άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια, τότε, όποιο έργο κι αν κάνει, θα αναζητήσει την αλήθεια για να το επιλύσει και θα καταφέρει να κατανοήσει και να αποκτήσει την αλήθεια. Αυτό είναι βέβαιο. Πολλοί νομίζουν πως ο μόνος τρόπος για να κατανοήσουν την αλήθεια είναι μέσω καθημερινών συναθροίσεων. Αυτό είναι μέγα λάθος. Ο άνθρωπος δεν θα κατανοήσει την αλήθεια αν πηγαίνει απλώς σε συναθροίσεις και ακούει κηρύγματα. Πρέπει, πέρα απ’ αυτά, να κάνει πράξη και να βιώνει τα λόγια του Θεού, καθώς και να εντοπίζει και να επιλύει τυχόν προβλήματα σύμφωνα με τη διαδικασία που αναφέραμε. Το βασικό είναι να μάθει να αναζητά την αλήθεια. Οι άνθρωποι που δεν αγαπούν την αλήθεια δεν την αναζητούν, ανεξάρτητα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Από την άλλη, όσοι αγαπούν την αλήθεια την αναζητούν, όσο απασχολημένοι κι αν είναι με τα καθήκοντά τους. Μπορούμε, λοιπόν, να πούμε με βεβαιότητα πως οι άνθρωποι που παραπονιούνται διαρκώς πως πρέπει να αναβάλλουν την επιδίωξη της αλήθειας επειδή η ενασχόληση με τα καθήκοντά τους δεν τους αφήνει χρόνο για να συναθροίζονται δεν είναι άνθρωποι που αγαπούν την αλήθεια. Είναι άνθρωποι που έχουν παράλογη αντίληψη και δεν διαθέτουν πνευματική κατανόηση. Όταν διαβάζουν τα λόγια του Θεού ή ακούνε κηρύγματα, γιατί δεν μπορούν να τα κάνουν πράξη ή να τα εφαρμόσουν καθώς εκτελούν τα καθήκοντά τους; Γιατί δεν μπορούν να εφαρμόσουν τα λόγια του Θεού στην πραγματική τους ζωή; Αυτό αρκεί για να αποδείξει πως δεν αγαπούν την αλήθεια. Έτσι, όποια δυσκολία κι αν αντιμετωπίσουν καθώς εκτελούν τα καθήκοντά τους, δεν αναζητούν ούτε κάνουν πράξη την αλήθεια. Είναι ξεκάθαρα απλοί δουλευτές. Κάποιοι άνθρωποι μπορεί να θέλουν να επιδιώξουν την αλήθεια, αλλά το επίπεδό τους είναι πολύ χαμηλό. Δεν μπορούν να βάλουν σε τάξη ούτε τη ζωή τους· όταν έχουν να κάνουν δύο ή τρία πράγματα, δεν ξέρουν ποιο να κάνουν πρώτο και ποιο να αφήσουν για το τέλος. Αν αντιμετωπίζουν ταυτόχρονα δύο ή τρία προβλήματα, δεν ξέρουν πώς να τα επιλύσουν. Τους πιάνει πονοκέφαλος. Μπορούν τέτοιοι άνθρωποι να αποκτήσουν πρόσβαση στην αλήθεια; Θα καταφέρουν να αναζητήσουν την αλήθεια για να επιλύσουν τυχόν προβλήματα; Όχι απαραίτητα, επειδή το επίπεδό τους είναι πολύ χαμηλό. Πολλοί άνθρωποι είναι διατεθειμένοι να επιδιώξουν την αλήθεια, αλλά μετά από δέκα ή είκοσι χρόνια πίστης στον Θεό, δεν μπορούν να προσφέρουν καμία βιωματική μαρτυρία και δεν έχουν κερδίσει καθόλου την αλήθεια. Γι’ αυτό φταίει κυρίως το πολύ χαμηλό τους επίπεδο. Το αν κάποιος επιδιώκει ή όχι την αλήθεια δεν εξαρτάται από το πόσο απασχολημένος είναι με το καθήκον του ή πόσο χρόνο έχει, αλλά από το αν αγαπάει την αλήθεια μέσα στην καρδιά του. Είναι γεγονός πως όλοι έχουν την ίδια αφθονία χρόνου· η μόνη διαφορά είναι πώς τον ξοδεύει κάθε άνθρωπος. Όποιος λέει πως δεν έχει χρόνο να επιδιώξει την αλήθεια πιθανότατα αφιερώνει τον χρόνο του σε σαρκικές απολαύσεις ή είναι απασχολημένος με κάποιο εξωτερικό εγχείρημα. Δεν αφιερώνει τον χρόνο του στην αναζήτηση της αλήθειας ώστε να επιλύσει προβλήματα. Έτσι είναι όσοι δείχνουν αμέλεια κατά την επιδίωξή τους. Αυτό καθυστερεί το σημαντικότατο ζήτημα της ζωής-εισόδου τους.

Στις δύο τελευταίες συναθροίσεις μας, συναναστραφήκαμε πάνω στο θέμα «Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια» και σε ορισμένες λεπτομέρειές του. Ας αρχίσουμε αναλύοντας τα θέματα της συναναστροφής μας κατά την τελευταία μας συνάθροιση. Προσδιορίσαμε τον ακριβή ορισμό του «Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια», συναναστραφήκαμε σχετικά με κάποια συγκεκριμένα προβλήματα και συγκεκριμένους τρόπους συμπεριφοράς των ανθρώπων τα οποία αφορούν το τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια. Ποιο ήταν το τελικό θέμα της συναναστροφής μας στην πιο πρόσφατη συνάθροισή μας; (Θεέ μου, ρώτησες το εξής: Εφόσον αυτά που ο άνθρωπος θεωρεί καλά και σωστά δεν είναι η αλήθεια, γιατί συνεχίζει να τα επιδιώκει σαν να είναι η αλήθεια;) Εφόσον τα πράγματα που ο άνθρωπος θεωρεί καλά και σωστά δεν είναι η αλήθεια, γιατί συνεχίζει να τα υποστηρίζει σαν να είναι η αλήθεια και έχει την εντύπωση πως επιδιώκει την αλήθεια; Την τελευταία φορά, συναναστραφήκαμε πάνω σε τρία πράγματα που απαντούν σ’ αυτό το ερώτημα. Το πρώτο: Τα πράγματα που επιδιώκει ο άνθρωπος δεν είναι η αλήθεια, οπότε γιατί συνεχίζει να τα κάνει πράξη σαν να είναι η αλήθεια; Επειδή τα πράγματα που θεωρεί σωστά και καλά τού δίνουν την εντύπωση πως είναι η αλήθεια, οπότε τα επιδιώκει και σαν να είναι η αλήθεια. Δεν είναι ξεκάθαρο αν το θέσουμε έτσι; (Ναι.) Ποια είναι, λοιπόν, η ακριβής απάντηση σε αυτό το ερώτημα; Οι άνθρωποι υποστηρίζουν τα πράγματα που νομίζουν πως είναι σωστά και καλά σαν να είναι η αλήθεια και έχουν, έτσι, την εντύπωση πως επιδιώκουν την αλήθεια. Αυτή δεν είναι η πλήρης απάντηση; (Ναι.) Το δεύτερο: Γιατί όταν ο άνθρωπος υποστηρίζει πράγματα που νομίζει πως είναι καλά και σωστά σαν να είναι η αλήθεια, έχει την εντύπωση πως επιδιώκει την αλήθεια; Αυτό μπορούμε να το απαντήσουμε ως εξής: Επειδή ο άνθρωπος επιθυμεί να λάβει ευλογίες. Αρχίζει να επιδιώκει ένθερμα και φιλόδοξα τα πράγματα που θεωρεί σωστά και καλά και έτσι σχηματίζει την εντύπωση πως κάνει πράξη και επιδιώκει την αλήθεια. Στην ουσία, προσπαθεί να κάνει μια συμφωνία με τον Θεό. Το τρίτο: Αν ένας άνθρωπος έχει κανονική συνείδηση και λογική, τότε όταν δεν κατανοεί την αλήθεια, θα επιλέξει ενστικτωδώς να ενεργήσει σύμφωνα με τη συνείδηση και τη λογική του, ακολουθώντας τους κανονισμούς, τους νόμους, τους κανόνες και ούτω καθεξής. Μπορούμε να πούμε πως ο άνθρωπος υποστηρίζει ενστικτωδώς σαν να είναι η αλήθεια τα πράγματα που, σύμφωνα με τη συνείδησή του, θεωρεί θετικά, εποικοδομητικά και εναρμονισμένα με την ανθρώπινη φύση. Αυτό είναι κάτι που μπορεί να επιτευχθεί εντός των παραμέτρων της συνείδησης και της λογικής του ανθρώπου. Είναι πολλοί αυτοί που μπορούν να μοχθήσουν κανονικά στον οίκο του Θεού. Είναι διατεθειμένοι να δουλεύουν και να υποτάσσονται στις διευθετήσεις του οίκου του Θεού επειδή διαθέτουν κανονική συνείδηση και λογική. Για να λάβουν, μάλιστα, ευλογίες, υφίστανται ταλαιπωρίες και πληρώνουν το οποιοδήποτε τίμημα. Έτσι, ο άνθρωπος θεωρεί πως αυτά που μπορεί να καταφέρει εντός των παραμέτρων της συνείδησης και της λογικής του αποτελούν άσκηση και επιδίωξη της αλήθειας. Αυτά είναι τα τρία κύρια σημεία που απαντούν αυτό το ερώτημα. Την τελευταία φορά, συναναστραφήκαμε πάνω σ’ αυτά τα τρία σημεία από μια γενική άποψη. Σήμερα, θα συναναστραφούμε πιο συγκεκριμένα και λεπτομερώς σχετικά με τα προβλήματα που γεννούν αυτά τα τρία σημεία, θα αναλύσουμε τα προβλήματα που περιλαμβάνει το κάθε σημείο, καθώς και πώς διαφέρει το κάθε στοιχείο από την επιδίωξη της αλήθειας ή πώς έρχεται σε σύγκρουση μ’ αυτήν. Έτσι, θα γνωρίζετε σαφέστερα τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια και πώς ακριβώς πρέπει να γίνεται πράξη αυτή η επιδίωξη. Αυτό θα προσφέρει μεγαλύτερο κίνητρο στους ανθρώπους ώστε να κάνουν πράξη και να επιδιώκουν τις αλήθειες στην καθημερινότητά τους με ακρίβεια.

Θα αρχίσουμε τη συναναστροφή μας από το πρώτο στοιχείο. Για να το θέσουμε απλά, η συναναστροφή μας πάνω στο πρώτο στοιχείο θα εστιάσει στα πράγματα που ο άνθρωπος θεωρεί σωστά και καλά σύμφωνα με τις αντιλήψεις του. Γιατί θα πρέπει να εστιάσει σ’ αυτά; Ποια προβλήματα εντοπίζονται εκεί; Για αρχή, σκεφτείτε προσεκτικά αυτά τα ερωτήματα. Θα τα γνωρίζατε με ακρίβεια αν δεν συναναστρεφόμασταν όπως πρέπει πάνω σ’ αυτά τα πράγματα στις συναθροίσεις; Θα τα γνωρίζατε αν δεν συναναστρεφόμασταν συγκεκριμένα σχετικά με αυτά και βασιζόσασταν μόνο στις δικές σας σκέψεις ή αφιερώνατε χρόνο για να τα βιώσετε και να τα γνωρίσετε μόνοι σας; Θα γνωρίζατε τότε ποιες αλήθειες αφορά αυτό το περιεχόμενο; Θα μπορούσατε να τις ανακαλύψετε μέσω στοχασμού; (Όχι.) Θα ξεκινήσουμε εξετάζοντας την κυριολεκτική σημασία της φράσης «τα πράγματα που ο άνθρωπος θεωρεί σωστά και καλά σύμφωνα με τις αντιλήψεις του» και θα δούμε πόσο καλά τη γνωρίζετε. Καταρχάς, τι πραγματεύεται το σημαντικό μέρος αυτής της φράσης, πάνω στο οποίο πρόκειται να συναναστραφούμε; Δεν μπορείτε να καταλάβετε; Είναι μια φράση ασαφής; Εμπεριέχει κάποιο μυστήριο; (Πραγματεύεται τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες που έχει ο άνθρωπος.) Το θέσατε κάπως γενικευμένα. Δώστε Μου ένα παράδειγμα. (Ο άνθρωπος έχει την αντίληψη πως εφόσον μπορεί να απαρνηθεί και να δαπανήσει τον εαυτό του, να υποφέρει και να πληρώσει ένα τίμημα, θα λάβει την έγκριση του Θεού. Περιέχει και κάποια στοιχεία της παραδοσιακής κουλτούρας. Για παράδειγμα, το ότι ένα παιδί πρέπει να δείχνει ευσέβεια στους γονείς του και οι γυναίκες να φροντίζουν τους συζύγους τους και να μεγαλώνουν τα παιδιά τους. Οι άνθρωποι τα εκλαμβάνουν κι αυτά ως καλά πράγματα.) Πετύχατε κάποια από αυτά. Έχετε πιάσει το νόημα; Ποιες πτυχές αφορούν το θέμα μας; (Αυτές της απάρνησης, της δαπάνης, του να υποφέρει κανείς και να πληρώνει κάποιο τίμημα.) (Το ότι ένα παιδί πρέπει να δείχνει ευσέβεια στους γονείς του και οι γυναίκες να φροντίζουν τους συζύγους τους και να μεγαλώνουν τα παιδιά τους.) Ναι. Τίποτε άλλο; (Το να δίνει κανείς την εντύπωση πως είναι ευσεβής, υπομονετικός και ανεκτικός, όπως οι Φαρισαίοι.) Η ταπεινοφροσύνη, η υπομονή και η ανεκτικότητα έχουν να κάνουν με μερικές συγκεκριμένες εκδηλώσεις και ρητά συμπεριφοράς. Εφόσον θα συναναστραφούμε πάνω σε τέτοιο περιεχόμενο, καλύτερα να το κάνουμε συγκεκριμένα και να χρησιμοποιήσουμε συγκεκριμένα ρητά. Οι άνθρωποι θα καταλάβουν με περισσότερη ακρίβεια και πιο σωστά το συγκεκριμένο ζήτημα αν το προσεγγίσουμε έτσι. Μέχρι στιγμής, μιας και δεν μπορείτε να προσφέρετε κάποιο στοιχείο, θα προχωρήσω στη συναναστροφή, εντάξει; (Ναι.) Η κουλτούρα της Κίνας, που απαριθμεί πέντε χιλιάδες χρόνια, είναι «εκτενής και βαρυσήμαντη», γεμάτη με κάθε λογής δημοφιλή ρητά και ιδιωματικές εκφράσεις. Διαθέτει επίσης πληθώρα ξακουστών «αρχαίων σοφών», όπως ο Κομφούκιος, ο Μέγκιος και άλλοι, οι οποίοι δημιούργησαν τις κινεζικές διδαχές του κομφουκιανισμού, που αποτελούν το κύριο τμήμα της παραδοσιακής κινεζικής κουλτούρας. Μεγάλο μέρος της γλώσσας, του λεξιλογίου και των ρητών της κινεζικής παραδοσιακής κουλτούρας συντάχθηκε από πολλές γενιές ανθρώπων. Κάποια από αυτά παραπέμπουν στην αρχαιότητα, άλλα όχι· κάποια προέρχονται από τον απλό λαό, άλλα από διάσημους ανθρώπους. Ίσως να μη σας αρέσει πολύ η παραδοσιακή κουλτούρα, να έχετε απομακρυνθεί από την ευτελή, παραδοσιακή κουλτούρα ή να είστε πολύ νέοι για να έχετε μελετήσει ή ερευνήσει σε βάθος την «εκτενή και βαρυσήμαντη» παραδοσιακή κουλτούρα, και γι’ αυτό να μη γνωρίζετε ακόμη γι’ αυτήν ή να μην καταλαβαίνετε τέτοια πράγματα. Στην πραγματικότητα, αυτό είναι καλό. Μπορεί ο άνθρωπος να μην το καταλαβαίνει, αλλά τα στοιχεία της παραδοσιακής κουλτούρας ενσταλάζονται υποσυνείδητα στον τρόπο σκέψης και τις αντιλήψεις του και τα μολύνουν. Καταλήγει, λοιπόν, εν αγνοία του να ζει σύμφωνα με αυτά τα στοιχεία. Όσα κληροδοτούν οι προηγούμενες γενιές στις επόμενες, με άλλα λόγια, η παραδοσιακή κουλτούρα που κληροδοτούν στον άνθρωπο οι πρόγονοί του, θέτουν πολλούς και ποικίλους ισχυρισμούς για τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να μιλάει, να ενεργεί και να συμπεριφέρεται. Μπορεί οι άνθρωποι να κατανοούν και να βλέπουν διαφορετικά τις διάφορες δηλώσεις της παραδοσιακής κουλτούρας, αλλά σε γενικές γραμμές είναι σίγουροι γι’ αυτά τα στοιχεία της. Απ’ αυτήν την παρατήρηση, βλέπουμε πως οι πηγές που επηρεάζουν τη ζωή και την ύπαρξη των ανθρώπων, την άποψή τους για τους ανθρώπους και τα πράγματα, και τη συμπεριφορά και τις πράξεις τους είναι όλα στοιχεία της παραδοσιακής κουλτούρας. Παρόλο που οι διάφορες εθνικότητες της ανθρωπότητας διαφέρουν στις δηλώσεις τους σχετικά με τα ηθικά πρότυπα και κριτήρια που υποστηρίζουν, η γενική ιδέα πίσω από αυτές είναι παρόμοια. Σήμερα θα συναναστραφούμε πάνω σε μερικές από αυτές και θα τις αναλύσουμε λεπτομερώς. Αν και δεν θα μπορέσουμε να αναφέρουμε και να αναλύσουμε όλα όσα θεωρεί σωστά και καλά ο άνθρωπος, το γενικό περιεχόμενό τους δεν είναι τίποτε άλλο παρά τα δύο στοιχεία που θίγει ο ορισμός της επιδίωξης της αλήθειας: οι απόψεις, δηλαδή, που έχει κάποιος για τους ανθρώπους και τα πράγματα, και ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρεται και ενεργεί. Το ένα είναι οι απόψεις και το άλλο οι συμπεριφορές. Αυτό σημαίνει πως ο άνθρωπος βλέπει τους ανθρώπους και τα γεγονότα του κόσμου υπό το πρίσμα των πραγμάτων που θεωρεί σωστά και καλά σύμφωνα με τις αντιλήψεις του, και εκλαμβάνει αυτά τα πράγματα ως το θεμέλιο, τη βάση και τα κριτήρια με τα οποία συμπεριφέρεται και ενεργεί. Ποια ακριβώς είναι, λοιπόν, αυτά τα καλά και σωστά πράγματα; Σε γενικές γραμμές, τα πράγματα που ο άνθρωπος θεωρεί σωστά και καλά σύμφωνα με τις αντιλήψεις του δεν είναι τίποτε άλλο παρά απαιτήσεις που του επιβάλλουν να συμπεριφέρεται καλά και να έχει καλή ανθρώπινη ηθική και χαρακτήρα. Αυτά τα δύο πράγματα είναι. Για σκεφτείτε το. Αυτά τα δύο πράγματα δεν είναι ουσιαστικά; (Ναι.) Το ένα είναι η καλή συμπεριφορά και το άλλο ο ανθρώπινος χαρακτήρας και η ηθική. Στην ουσία, η ανθρωπότητα έχει καθιερώσει δύο πρότυπα για να μετρά την ανθρώπινη φύση με την οποία ζει κάποιος και τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεται: Το ένα είναι η απαίτηση ο άνθρωπος να εκδηλώνει καλή εξωτερική συμπεριφορά και το άλλο να έχει ηθική διαγωγή. Χρησιμοποιεί αυτούς τους δύο παράγοντες για να μετρήσει πόσο καλός είναι ένας άνθρωπος. Επειδή το κάνει αυτό, δημιουργήθηκαν γι’ αυτόν τον σκοπό κάποια πρότυπα βάσει των οποίων κρίνεται η συμπεριφορά και η ηθική των ανθρώπων. Καθώς δημιουργούνταν, ήταν φυσικό κι επόμενο να αρχίσουν οι άνθρωποι να ακούνε κάθε λογής δηλώσεις σχετικά με την ηθική διαγωγή ή τη συμπεριφορά του ανθρώπου. Ποια συγκεκριμένα ρητά υπάρχουν; Γνωρίζετε; Να ρωτήσω κάτι απλό: Για παράδειγμα, σύμφωνα με ποια πρότυπα και ρητά μετριέται η συμπεριφορά των ανθρώπων; Πράγματα όπως το να έχει κανείς καλή μόρφωση και σύνεση, και να είναι ευγενικός και εκλεπτυσμένος έχουν να κάνουν με εξωτερικές συμπεριφορές. Είναι ένα απ’ αυτά το να είναι κανείς αβρός; (Ναι.) Τα υπόλοιπα είναι πάνω κάτω παρόμοια και θα γνωρίζετε αναλογικά ποια λόγια και δηλώσεις αποτελούν πρότυπα για τη μέτρηση της συμπεριφοράς του ανθρώπου και ποιες δηλώσεις αποτελούν πρότυπα για τη μέτρηση της ηθικής του. Το ρητό τώρα που λέει ότι «Η γυναίκα πρέπει να είναι ενάρετη, καλοσυνάτη, ευγενική και ηθική» αποτελεί πρότυπο για την εξωτερική συμπεριφορά ή την ηθική; (Αφορά το ήθος και την ηθική.) Και η μεγαλοψυχία; (Κι αυτή αφορά την ηθική.) Σωστά. Αυτά έχουν να κάνουν με την ηθική και τον ηθικό χαρακτήρα του ανθρώπου. Οι κύριες δηλώσεις που αφορούν τη συμπεριφορά του ανθρώπου είναι το να είναι αβρός, ευγενικός και εκλεπτυσμένος, και να έχει καλή μόρφωση και σύνεση. Όλα αυτά είναι πράγματα που ο άνθρωπος θεωρεί σωστά και καλά σύμφωνα με τις αντιλήψεις του. Πιστεύει πως είναι θετικά, όχι αρνητικά, πως βασίζονται στους ισχυρισμούς της παραδοσιακής κουλτούρας ή πως συμφωνούν, τουλάχιστον, με τη συνείδηση και τη λογική. Μιλάμε για τα πράγματα που οι άνθρωποι αναγνωρίζουν, σε γενικές γραμμές, ως σωστά και καλά. Πέρα, λοιπόν, από τις τρεις δηλώσεις που μόλις ανέφερα, ποιες άλλες αφορούν την καλή συμπεριφορά του ανθρώπου; (Το να σέβεται τους ηλικιωμένους και να φροντίζει τους νέους.) Να σέβεται τους ηλικιωμένους και να φροντίζει τους νέους, να είναι προσηνής και προσιτός. Οι άνθρωποι είναι κάπως εξοικειωμένοι με όλα αυτά και τα κατανοούν. Θεωρούν πως όποιος έχει καλή μόρφωση και σύνεση, είναι ευγενικός, εκλεπτυσμένος και αβρός, σέβεται τους ηλικιωμένους και φροντίζει τους νέους, είναι προσηνής και προσιτός, και διαθέτει γενικότερα αυτές τις συμπεριφορές, είναι τότε καλός κι ευγενικός άνθρωπος με ανθρώπινη φύση. Όλοι μετρούν τους άλλους με βάση τη συμπεριφορά τους και κρίνουν πόσο καλοί είναι βάσει της εξωτερικής τους συμπεριφοράς. Οι άνθρωποι κρίνουν, προσδιορίζουν και μετρούν το κατά πόσον κάποιος είναι καλλιεργημένος και έχει ανθρώπινη φύση, και κατά πόσον αξίζει να έχουν αλληλεπιδράσεις μαζί του και να τον εμπιστεύονται σύμφωνα με τη συμπεριφορά που εκδηλώνει και τις σκέψεις και τις ιδέες της παραδοσιακής κουλτούρας. Έχουν οι άνθρωποι τη δυνατότητα να διεισδύσουν στον υλικό κόσμο; Ούτε κατά διάνοια. Μπορούν να κρίνουν και να διακρίνουν αν ένας άνθρωπος είναι καλός ή κακός, ή τι είδους άνθρωπος είναι γενικότερα, μόνο με βάση τη συμπεριφορά του. Μπορούν να παρατηρήσουν και να προσδιορίσουν αυτά τα πράγματα μόνο αν αλληλεπιδράσουν, μιλήσουν και συνεργαστούν μαζί του. Όταν μετράς τους άλλους, ανεξάρτητα από το αν χρησιμοποιείς κατηγορηματικά δηλώσεις του τύπου «Να έχεις καλή μόρφωση και σύνεση», «Να είσαι προσηνής» ή «Να σέβεσαι τους ηλικιωμένους και να φροντίζεις τους νέους», τα πρότυπα που χρησιμοποιείς για να τους μετρήσεις δεν είναι άλλα από αυτές τις δηλώσεις. Όταν κάποιος δεν μπορεί να δει τον εσωτερικό κόσμο ενός ατόμου, μετρά το αν είναι καλός ή κακός και ευγενής ή ευτελής παρατηρώντας τη συμπεριφορά και τις πράξεις του και εφαρμόζοντας αυτά τα κριτήρια συμπεριφοράς. Στην ουσία, αυτά είναι τα μόνα που χρησιμοποιεί. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Με βάση τις δηλώσεις που περιγράψαμε τώρα, ποια πρότυπα μέτρησης έχει η ανθρωπότητα; Ποια πράγματα θεωρεί ο άνθρωπος καλά και σωστά σύμφωνα με τις αντιλήψεις του; Αντί να ξεκινήσουμε από τα πράγματα που αφορούν την ηθική διαγωγή, ας ξεκινήσουμε τη συναναστροφή και την ανάλυσή μας από τα καλά, σωστά και θετικά πράγματα που εκδηλώνει και φανερώνει ο άνθρωπος στη συμπεριφορά του. Ας εξετάσουμε αν είναι όντως θετικά πράγματα. Αφορά, λοιπόν, οτιδήποτε στις δηλώσεις που μόλις αναφέραμε την αλήθεια; Εμπεριέχουν κάτι που να συμφωνεί με την αλήθεια; (Όχι.) Αν κάποιος επιδιώκει να είναι τέτοιος άνθρωπος και να έχει τέτοιες συμπεριφορές και παρουσιαστικό, επιδιώκει τότε την αλήθεια; Σχετίζεται αυτό που επιδιώκει με την επιδίωξη της αλήθειας; Αν κάποιος διαθέτει αυτές τις συμπεριφορές, κάνει πράξη και επιδιώκει την αλήθεια; Είναι κάποιος που διαθέτει αυτές τις συμπεριφορές και εκδηλώσεις καλός άνθρωπος, με την πραγματική έννοια του όρου; Η απάντηση είναι αρνητική. Δεν είναι, κι αυτό είναι πασιφανές.

Ας εξετάσουμε πρώτα τη δήλωση πως ο άνθρωπος πρέπει να έχει καλή μόρφωση και σύνεση. Μιλήστε για το τι σημαίνει από μόνη της η δήλωση: «Να έχεις καλή μόρφωση και σύνεση». (Περιγράφει κάποιον που είναι σχετικά ευπρεπής και έχει καλούς τρόπους.) Τι σημαίνει να είναι κανείς «ευπρεπής»; (Να ακολουθεί λίγο πολύ τους κανονισμούς.) Σωστά. Σε ποιους κανονισμούς υπακούει ένας τέτοιος άνθρωπος; Όσο πιο συγκεκριμένη απάντηση δώσεις, τόσο βαθύτερα θα κατανοήσεις αυτό το θέμα και την ουσία του. Τι σημαίνει, λοιπόν, να ακολουθεί κανείς τους κανονισμούς; Θα σας δώσω ένα παράδειγμα: Κατά τη διάρκεια του φαγητού, οι νεότεροι πρέπει να καθίσουν μόνο αφότου καθίσουν οι μεγαλύτεροί τους και να κάνουν ησυχία όταν δεν μιλούν εκείνοι. Μπορούν να φάνε τυχόν φαγητό που έχει περισσέψει μόνο αν τους το επιτρέψουν οι μεγαλύτεροί τους. Πέρα από αυτό, δεν επιτρέπεται να μιλάει κανείς κατά τη διάρκεια του φαγητού, να δείχνει τα δόντια του, να γελάει δυνατά, να κάνει θόρυβο όταν μασάει ή να σκαλίζει το φαγητό του. Όταν τελειώσουν με το φαγητό τους οι μεγαλύτεροι, οι νεότεροι πρέπει να σταματήσουν να τρώνε κατευθείαν και να σηκωθούν όρθιοι. Μπορούν να συνεχίσουν το γεύμα τους μόνο αφού έχουν ξεπροβοδίσει τους μεγαλύτερούς τους. Δεν είναι αυτό τήρηση κανονισμών; (Ναι.) Αυτοί οι κανονισμοί υπάρχουν σε κάποιο βαθμό σε κάθε σπίτι και νοικοκυριό, σε οικογένειες κάθε ονόματος και καταγωγής. Τους τηρούν λίγο πολύ όλοι οι άνθρωποι και, κατά συνέπεια, περιορίζονται από αυτούς. Κάθε οικογένεια έχει διαφορετικούς κανονισμούς. Ποιοι τους έθεσαν; Οι πρόγονοι της οικογένειας και οι αξιοσέβαστοι πρεσβύτεροι διαφορετικών εποχών του παρελθόντος. Αποκτούν ιδιαίτερη σημασία σε σημαντικές γιορτές και μέρες που γιορτάζεται η μνήμη κάποιου. Πρέπει να τους ακολουθούν όλοι, χωρίς καμία εξαίρεση. Αν κάποιος παραβεί ή παραβιάσει τους κανονισμούς, θα τιμωρηθεί αυστηρά σύμφωνα με τους περιορισμούς που έχει θέσει η οικογένειά του. Μπορεί, μάλιστα, να χρειαστεί να γονατίσει στον οικογενειακό βωμό και να ζητήσει συγχώρεση. Έτσι είναι οι κανονισμοί. Αυτά που συζητήσαμε τώρα ήταν μόνο κάποιοι από τους κανονισμούς που μπορεί να εφαρμόζονται σε ένα σπιτικό ή μια οικογένεια. Δεν εξηγούν κάπως αυτοί οι κανονισμοί το τι σημαίνει να είναι κανείς «ευπρεπής»; (Ναι.) Αρκεί κανείς να παρατηρήσει πώς τρώει κάποιος για να καταλάβει αν είναι ευπρεπής. Αν κάνει θόρυβο όταν μασάει, σκαλίζει το φαγητό του, ταΐζει μπουκιές στους άλλους, μιλάει με γεμάτο στόμα, γελάει δυνατά και, μάλιστα, δείχνει με το πιρούνι του το άτομο στο οποίο μιλάει, τότε μέσα απ’ όλα αυτά φανερώνει πως είναι απρεπής. Όταν λέμε πως κάποιος είναι απρεπής, υπονοούμε πως οι άλλοι τον επιπλήττουν, τον αμφισβητούν και τον σιχαίνονται εξαιτίας της συμπεριφοράς του. Οι ευπρεπείς, από την άλλη, δεν μιλάνε με γεμάτο στόμα, δεν χαχανίζουν, δεν σκαλίζουν το φαγητό τους ούτε ταΐζουν μπουκιές στους άλλους. Ακολουθούν τους κανονισμούς. Βλέποντας τη συμπεριφορά και το φέρσιμό τους, οι άλλοι τούς χαρακτηρίζουν ως ευπρεπείς. Με την ευπρέπειά τους αυτή, κερδίζουν τον σεβασμό, την εκτίμηση και τη συμπάθεια των άλλων. Αυτή είναι μία από τις πτυχές της ευπρέπειας. Άρα, τι είναι πραγματικά η ευπρέπεια; Μόλις είπαμε πως η «ευπρέπεια» έχει να κάνει μόνο με τη συμπεριφορά των ανθρώπων. Στα παραδείγματα που δώσαμε μόλις, λόγου χάρη, υπάρχει ηλικιακή προτεραιότητα κατά διάρκεια του φαγητού. Όλοι πρέπει να τοποθετήσουν τα καθίσματά τους σύμφωνα με τους κανονισμούς και να μην καθίσουν σε λάθος θέση. Τόσο οι μεγαλύτερες όσο και οι νεότερες γενιές ακολουθούν τους οικογενειακούς κανονισμούς, τους οποίους δεν πρέπει να παραβιάσει κανείς. Φαίνεται να τους τηρούν πολύ αυστηρά και δείχνουν όλοι πολύ αβροί, ευγενείς και αξιοπρεπείς. Όσο κι αν δίνουν, όμως, αυτήν την εντύπωση, όλα αυτά δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια καλή εξωτερική συμπεριφορά. Έχει να κάνει αυτό με διεφθαρμένες διαθέσεις; Όχι. Είναι απλώς ένα πρότυπο σύμφωνα με οποίο μετριούνται οι εξωτερικές συμπεριφορές των ανθρώπων. Ποιες συμπεριφορές εννοούμε; Κυρίως την ομιλία και τις πράξεις τους. Για παράδειγμα, ο άνθρωπος δεν πρέπει να μιλάει με γεμάτο στόμα ή να κάνει θόρυβο όταν μασάει. Σε ένα τραπέζι, υπάρχει σειρά που ορίζει ποιος θα καθίσει πρώτος. Σε γενικές γραμμές, πρέπει να σηκωθείς και να καθίσεις στο τραπέζι με τον σωστό τρόπο. Όλα αυτά, χωρίς καμία εξαίρεση, δεν είναι τίποτε άλλο παρά συμπεριφορές· εξωτερικές συμπεριφορές. Είναι, λοιπόν, οι άνθρωποι πραγματικά διατεθειμένοι να ακολουθούν αυτούς τους κανονισμούς; Τι γνώμη έχουν γι’ αυτό το ζήτημα; Πώς νιώθουν γι’ αυτό; Τους ωφελεί να ακολουθούν αυτούς τους αξιολύπητους κανονισμούς; Μπορούν να τους βοηθήσουν να προοδεύσουν στη ζωή; Ποιο πρόβλημα προκύπτει αν ακολουθούν αυτούς τους αξιολύπητους κανονισμούς; Έχει αυτό κάποια σχέση με το αν αλλάζει η οπτική που έχει κάποιος για τα πράγματα και η ζωή-διάθεσή του; Όχι, καμία. Έχει να κάνει μόνο με τη συμπεριφορά των ανθρώπων. Απλώς απαιτεί κάποια πράγματα από τη συμπεριφορά των ανθρώπων, τα οποία αφορούν τους κανονισμούς που πρέπει να τηρούν και να ακολουθούν. Όποια γνώμη κι αν έχει κάποιος γι’ αυτούς τους κανονισμούς, ακόμη κι αν τους μισεί και τους σιχαίνεται, δεν έχει επιλογή παρά να ζει δέσμιός τους, λόγω της οικογένειάς του, του κώδικά της και των προγόνων του. Κανείς, όμως, δεν διερευνά τι ακριβώς σκέφτονται οι άνθρωποι γι’ αυτούς τους κανονισμούς, πώς τους βλέπουν και τι γνώμη έχουν γι’ αυτούς ή ποια άποψη και στάση έχουν απέναντί τους. Αρκεί να εκδηλώνεις μια καλή συμπεριφορά και να ακολουθείς αυτούς τους κανόνες σε αυτό το συγκεκριμένο πλαίσιο. Όσοι το κάνουν αυτό είναι ευπρεπείς. Το ρητό «Να έχεις καλή μόρφωση και σύνεση» θέτει μόνο διάφορες απαιτήσεις για τη συμπεριφορά των ανθρώπων. Χρησιμοποιείται απλώς για να οριοθετήσει τη συμπεριφορά των ανθρώπων, η οποία περιλαμβάνει τη στάση τους όταν κάθονται και σηκώνονται, τις κινήσεις του σώματός τους και των αισθητήριων οργάνων τους, τι βλέμμα πρέπει να έχουν, πώς πρέπει να κουνάνε τα χείλη τους, πώς πρέπει να γυρνούν το κεφάλι τους και ούτω καθεξής. Δίνει στους ανθρώπους ένα πρότυπο εξωτερικής συμπεριφοράς, χωρίς να λαμβάνει καθόλου υπόψη πώς είναι ο νους, η διάθεση και η ουσία της ανθρώπινης φύσης τους. Έτσι είναι το πρότυπο που λέει: «Να έχεις καλή μόρφωση και σύνεση». Αν πληροίς το πρότυπο αυτό, τότε είσαι άνθρωπος με καλή μόρφωση και σύνεση. Αν διαθέτεις αυτήν την καλή συμπεριφορά, τότε οι άλλοι σε βλέπουν ως άνθρωπο που αξίζει να εκτιμούν και να σέβονται. Έτσι δεν έχουν τα πράγματα; (Ναι.) Εστιάζει, λοιπόν, αυτή η δήλωση στη συμπεριφορά του ανθρώπου; (Ναι.) Σε τι χρησιμεύει πραγματικά αυτό το πρότυπο συμπεριφοράς; Στο να μετρά κυρίως κανείς αν κάποιος είναι ευπρεπής και ακολουθεί τους κανονισμούς, αν μπορεί να κερδίσει τον σεβασμό και την εκτίμηση των άλλων κατά τις αλληλεπιδράσεις του μαζί τους και αν είναι άξιος θαυμασμού. Δεν συμφωνεί καθόλου με τις αλήθεια-αρχές να μετρά κανείς έτσι τους ανθρώπους. Είναι κάτι ασήμαντο.

Η συναναστροφή μας πριν λίγο αφορούσε κυρίως μια από τις απαιτήσεις που επιβάλλει η δήλωση: «Να έχεις καλή μόρφωση και σύνεση» και πιο συγκεκριμένα την καλλιέργεια του ανθρώπου. Σε τι αναφέρεται το «να έχεις σύνεση»; (Να δείχνεις πως κατανοείς τους καλούς τρόπους και την εθιμοτυπία.) Κάπως επιφανειακά το θέτετε, αλλά είναι κι αυτό μέρος του. Δεν σημαίνει να έχεις την ευγένεια να αποδέχεσαι τη λογική, να είσαι δεκτικός στη λογική; Μπορούμε να το διατυπώσουμε έτσι; (Ναι.) Να κατανοεί κανείς τους καλούς τρόπους και την εθιμοτυπία και να έχει την ευγένεια να αποδέχεται τη λογική. Συνολικά, λοιπόν, αν κάποιος διαθέτει τους τρόπους συμπεριφοράς που υπαγορεύει το «να έχεις καλή μόρφωση και σύνεση», πώς ακριβώς τους εκδηλώνει γενικότερα; Ξέρετε κάποιον άνθρωπο που έχει καλή μόρφωση και σύνεση; Μήπως είναι έτσι κάποιος από τους πρεσβυτέρους, τους συγγενείς ή τους φίλους σας; Ποιο είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα αυτών των ανθρώπων; Ακολουθούν τεράστιο αριθμό κανονισμών. Δίνουν μεγάλη προσοχή στον τρόπο που μιλάνε κι έτσι δεν είναι ούτε άξεστοι ούτε ωμοί ούτε πληγώνουν τους άλλους. Όταν κάθονται, κάθονται σωστά· όταν στέκονται, έχουν σωστή στάση του σώματος. Οι άλλοι θεωρούν τη συμπεριφορά τους εκλεπτυσμένη και συγκροτημένη από κάθε άποψη και, όταν τους βλέπουν, νιώθουν μια συμπάθεια γι’ αυτούς και ταυτόχρονα τους ζηλεύουν. Όταν γνωρίζουν κάποιον, χαμηλώνουν το κεφάλι, γέρνουν μπροστά το σώμα, υποκλίνονται και του κάνουν τεμενάδες. Μιλούν ευγενικά, τηρούν αυστηρά τους κανόνες της δημόσιας ευπρέπειας και τάξης και δεν έχουν τις συνήθειες και την άναρχη συμπεριφορά που διακρίνει τα κατώτερα στρώματα της κοινωνίας. Σε γενικές γραμμές, η συμπεριφορά τους προς τα έξω φανερώνει άνεση και θεωρείται αξιέπαινη. Υπάρχει, όμως, κάτι ανησυχητικό σ’ αυτό: Γι’ αυτούς, τα πάντα έχουν τους κανονισμούς τους. Πρέπει να τρώνε, να κοιμούνται, να περπατούν, ακόμη και να φεύγουν από το σπίτι και να επιστρέφουν σύμφωνα με κανονισμούς. Όταν είσαι με έναν τέτοιο άνθρωπο, νιώθεις πολύ περιορισμένος και νευρικός. Δεν ξέρεις πότε θα σου ξεφουρνίσει κάποιον κανονισμό· αν εσύ τον παραβιάσεις χωρίς να το πολυσκεφτείς, θα φανείς απερίσκεπτος και αδαής, ενώ εκείνος πολύ εκλεπτυσμένος. Δείχνει πόσο εκλεπτυσμένος είναι ακόμη και στον τρόπο που χαμογελάει, αφού δεν φανερώνει τα δόντια του, αλλά και στον τρόπο που κλαίει, αφού ποτέ δεν κλαίει μπροστά σε άλλους, αλλά χωμένος κάτω από τα σκεπάσματά του αργά το βράδυ, ενώ οι άλλοι κοιμούνται. Σε ό,τι κι αν κάνει, ακολουθεί κανονισμούς. Αυτό λέγεται «ανατροφή». Τέτοιοι άνθρωποι ζουν σε έναν κόσμο εθιμοτυπίας, σε μια μεγάλη οικογένεια· έχουν πάρα πολλούς κανονισμούς και σπουδαία ανατροφή. Όπως κι αν το θέσουμε, οι καλοί τρόποι που υπαγορεύει το να έχει κανείς καλή μόρφωση και σύνεση είναι μια καλή συμπεριφορά προς τα έξω που καλλιεργείται στον άνθρωπο από το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε και του εμπεδώνεται σταδιακά από τα υψηλά στάνταρ και τις αυστηρές απαιτήσεις που ο ίδιος θέτει στη συμπεριφορά του. Όπως κι αν επηρεάζουν αυτοί οι τρόποι τους άλλους, αφορούν μόνο τη συμπεριφορά του ατόμου προς τα έξω. Αν και το άτομο θεωρεί ότι τέτοιους καλούς τρόπους οι άλλοι τους επιδοκιμάζουν και θέλουν να τους υιοθετήσουν, ωστόσο διαφέρουν από τη διάθεσή του. Όσο καλή κι αν είναι η συμπεριφορά κάποιου προς τα έξω, δεν μπορεί να κρύψει τη διεφθαρμένη διάθεσή του και σίγουρα δεν ισοδυναμεί με αλλαγή στη διεφθαρμένη διάθεσή του. Αν και ένας άνθρωπος που έχει καλή μόρφωση και σύνεση είναι αρκετά πειθαρχημένος στη συμπεριφορά του και οι άλλοι τον θαυμάζουν και τον εκτιμούν πολύ, αυτή η καλή του συμπεριφορά δεν χρησιμεύει σε τίποτα όταν εκδηλώνεται η διεφθαρμένη διάθεσή του. Όσο ευγενής και ώριμος κι αν είναι στη συμπεριφορά του, όταν του συμβαίνει κάτι που αφορά τις αλήθεια-αρχές, αυτή η καλή του συμπεριφορά είναι τελείως άχρηστη και δεν τον παρακινεί να κατανοήσει την αλήθεια. Αντίθετα, επειδή έχει την αντίληψη πως το να έχει κανείς καλή μόρφωση και σύνεση είναι κάτι το θετικό, εκλαμβάνει αυτό το πράγμα ως την αλήθεια και το χρησιμοποιεί για να μετρήσει και να αμφισβητήσει τα λόγια που λέει ο Θεός. Μετρά την ομιλία και τις πράξεις του σύμφωνα μ’ αυτήν τη δήλωση, αλλά και τη χρησιμοποιεί ως πρότυπο για να μετρά και τους άλλους. Εξετάστε τώρα τον ορισμό του «Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια», ο οποίος είναι να βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα και να συμπεριφέρεται και να ενεργεί αποκλειστικά σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό του την αλήθεια. Πείτε Μου, έχει καμία σχέση με τα λόγια του Θεού και την αλήθεια το πρότυπο της συμπεριφοράς προς τα έξω που απαιτεί να έχει κανείς καλή μόρφωση και σύνεση; (Όχι.) Όχι μόνο δεν έχει σχέση μ’ αυτά, αλλά έρχεται και σε σύγκρουση μαζί τους. Και σε τι συνίσταται αυτή η σύγκρουση; (Τέτοια ρητά κάνουν τους ανθρώπους να εστιάζουν μόνο στην καλή συμπεριφορά προς τα έξω, αγνοώντας τις προθέσεις και τις διεφθαρμένες διαθέσεις που έχουν μέσα τους. Τους κάνουν να παραπλανώνται από τους καλούς τρόπους, να μην αναλογίζονται τι υπάρχει μέσα στις σκέψεις και τις ιδέες τους, να μην μπορούν να διακρίνουν τη διεφθαρμένη διάθεσή τους, αλλά και να ζηλεύουν και να λατρεύουν τυφλά τους άλλους βάσει της συμπεριφοράς τους.) Αυτές είναι οι συνέπειες του να αποδέχεται κανείς τις δηλώσεις της παραδοσιακής κουλτούρας. Όταν ένας άνθρωπος βλέπει, λοιπόν, κάποιον να εκδηλώνει αυτούς τους καλούς τρόπους, τους εκτιμά ιδιαίτερα. Αρχικά, τους θεωρεί ως καλά και θετικά πράγματα και, έχοντας αυτήν την πεποίθηση ως βάση του, τους αντιμετωπίζει σαν να είναι η αλήθεια. Στη συνέχεια, το χρησιμοποιεί αυτό ως το κριτήριο βάσει του οποίου συγκρατεί τον εαυτό του και μετρά τους άλλους· βασίζει σ’ αυτό τις απόψεις του για τους ανθρώπους και τα πράγματα, με αποτέλεσμα να βασίζει σ’ αυτό και τη συμπεριφορά και τις πράξεις του. Αυτό δεν έρχεται, λοιπόν, σε σύγκρουση με την αλήθεια; (Ναι.) Για την ώρα, δεν θα αναλύσουμε το αν παραπλανά τους ανθρώπους η δήλωση πως πρέπει κανείς να έχει καλή μόρφωση και σύνεση και θα μιλήσουμε για τη δήλωση την ίδια. «Να έχεις καλή μόρφωση και σύνεση»: Είναι μια πολιτισμένη, ευγενική δήλωση που αρέσει σε όλους και που οι άνθρωποι τη χρησιμοποιούν για να μετρούν τους άλλους και να βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, υποθέτοντας ότι είναι κάτι σωστό και καλό και πως αποτελεί κριτήριο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να την εκλαμβάνουν και ως τη βάση για τη συμπεριφορά και τις πράξεις τους. Οι άνθρωποι, για παράδειγμα, δεν βασίζονται στα λόγια του Θεού για να μετρήσουν πόσο καλός είναι κάποιος. Σε τι βασίζονται; Στα εξής: «Έχει αυτός ο άνθρωπος καλή μόρφωση και σύνεση; Έχει καλλιεργημένη συμπεριφορά προς τα έξω; Τηρεί αυστηρά τους κανονισμούς; Σέβεται τους άλλους; Έχει τρόπους; Έχει ταπεινή στάση όταν μιλά με άλλους; Διαθέτει την καλή συμπεριφορά που είχε κάποτε και ο Κονγκ Ρονγκ, ο οποίος πρόσφερε τα μεγαλύτερα αχλάδια στους άλλους;^[α] Είναι τέτοιος άνθρωπος;» Σε τι βασίζονται οι άνθρωποι όταν διατυπώνουν αυτά τα ερωτήματα κι αυτές τις απόψεις; Αρχικά, στο κριτήριο που λέει ότι πρέπει να έχει κανείς καλή μόρφωση και σύνεση. Είναι σωστό να το χρησιμοποιούν αυτό ως κριτήριό τους; (Όχι.) Γιατί δεν είναι σωστό; Η απάντηση είναι πολύ απλή κι όμως δεν μπορείτε να τη βρείτε. Επειδή ο Θεός δεν μετρά έτσι τα πράγματα, ούτε θα έβαζε τον άνθρωπο να κάνει κάτι τέτοιο. Αν το κάνει αυτό ο άνθρωπος, τότε σφάλλει. Αν μετρά κανείς έτσι έναν άνθρωπο ή ένα γεγονός, αν χρησιμοποιεί αυτό ως πρότυπο για να βλέπει τους ανθρώπους και τα πράγματα, τότε παραβιάζει την αλήθεια και τα λόγια του Θεού. Αυτή είναι η σύγκρουση μεταξύ των παραδοσιακών αντιλήψεων και της αλήθειας. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Σε τι θέλει ο Θεός να βασίζεται ο άνθρωπος όταν μετρά τους άλλους; Σύμφωνα με τι θέλει ο Θεός να βλέπει κάποιος τους ανθρώπους και τα πράγματα; (Σύμφωνα με τα λόγια Του.) Θέλει ο άνθρωπος να βλέπει τους άλλους σύμφωνα με τα λόγια Του. Πιο συγκεκριμένα, αυτό σημαίνει πως θέλει ο άνθρωπος να μετρά αν κάποιος έχει ανθρώπινη φύση σύμφωνα με τα λόγια Του. Αυτή είναι εν μέρει η απάντηση. Πέρα από αυτό, βασίζεται στο αν κάποιος αγαπά την αλήθεια, αν έχει θεοφοβούμενη καρδιά και αν μπορεί να υποταχθεί στην αλήθεια. Αυτές δεν είναι οι λεπτομέρειες του ερωτήματος; (Ναι.) Σε τι βασίζεται, λοιπόν, ο άνθρωπος για να μετρήσει πόσο καλός είναι κάποιος; Στο αν είναι καλλιεργημένος και τηρεί αυστηρά τους κανονισμούς, αν κάνει θόρυβο όταν μασάει και σκαλίζει το φαγητό του όταν τρώει και αν περιμένει να καθίσουν οι μεγαλύτεροί του στο τραπέζι προτού καθίσει και ο ίδιος. Τέτοια πράγματα χρησιμοποιεί για να μετρήσει τους άλλους. Αυτό δεν σημαίνει πως χρησιμοποιεί το πρότυπο συμπεριφοράς τού να έχει κανείς καλή μόρφωση και σύνεση; (Ναι.) Είναι ακριβή τα αποτελέσματα που παίρνει όποιος μετρά έτσι τους άλλους; Συμφωνούν με την αλήθεια; (Όχι.) Είναι ξεκάθαρο πως δεν συμφωνούν με την αλήθεια. Τι προκύπτει τελικά όταν μετρά κανείς τους άλλους μ’ αυτόν τον τρόπο; Το άτομο που μετρά έτσι τους άλλους πιστεύει πως όποιοι έχουν καλή μόρφωση και σύνεση είναι καλοί άνθρωποι. Αν του ζητήσεις να συναναστραφεί σχετικά με την αλήθεια, πάντα θα ενσταλάζει στους ανθρώπους αυτούς τους τοπικούς κανόνες και διδαχές και αυτούς τους καλούς τρόπους. Η ενστάλαξη αυτών των πραγμάτων στους ανθρώπους θα έχει ως τελικό αποτέλεσμα να αποκτήσουν καλή συμπεριφορά, χωρίς όμως να αλλάξει καθόλου η διεφθαρμένη ουσία τους. Το να ενεργούν έτσι απέχει πολύ από την αλήθεια και τα λόγια του Θεού. Τέτοιοι άνθρωποι διαθέτουν απλώς κάποιους καλούς τρόπους συμπεριφοράς. Μπορούν, λοιπόν, να αλλάξουν οι διεφθαρμένες διαθέσεις που έχουν μέσα τους λόγω της καλής τους συμπεριφοράς; Θα καταφέρουν να είναι υπάκουοι και αφοσιωμένοι στον Θεό; Ούτε κατά διάνοια. Σε τι έχουν μεταμορφωθεί αυτοί οι άνθρωποι; Σε Φαρισαίους. Έχουν απλώς καλή συμπεριφορά προς τα έξω, αλλά δεν καταλαβαίνουν ουσιαστικά την αλήθεια και δεν μπορούν να υποταχθούν στον Θεό. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Εκ πρώτης όψεως, δεν ήταν άψογοι οι Φαρισαίοι; Τηρούσαν το Σάββατο και εκείνη τη μέρα δεν έκαναν τίποτα. Μιλούσαν ευγενικά, τηρούσαν με μεγάλη ευλάβεια τους κανονισμούς και τους κανόνες και ήταν πολύ καλλιεργημένοι, πολιτισμένοι και μορφωμένοι. Στο τέλος ο Θεός τούς καταράστηκε, επειδή ήξεραν να μεταμφιέζονται καλά και όχι μόνο δεν είχαν καθόλου φόβο Θεού, αλλά και Τον έκριναν και Τον καταδίκαζαν. Ο Θεός τούς όρισε ως υποκριτές Φαρισαίους που όλοι τους κάνουν κακό. Παρομοίως, είναι προφανές πως όσοι χρησιμοποιούν την καλή συμπεριφορά τού να έχει κανείς καλή μόρφωση και σύνεση ως κριτήριο για τη συμπεριφορά και τις πράξεις τους δεν είναι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια. Φυσικά, όταν χρησιμοποιούν αυτόν τον κανόνα για να μετρούν τους άλλους και να συμπεριφέρονται και να ενεργούν, δεν επιδιώκουν την αλήθεια· και όταν κρίνουν κάποιον ή κάτι, το πρότυπο και η βάση για την κρίση τους δεν εναρμονίζονται με την αλήθεια, αλλά την παραβιάζουν. Εστιάζουν μόνο στη συμπεριφορά και τους τρόπους ενός ανθρώπου, όχι στη διάθεση και την ουσία του. Δεν βασίζονται στα λόγια του Θεού ούτε στην αλήθεια. Αντίθετα, μετρούν τους άλλους με βάση το πρότυπο συμπεριφοράς της παραδοσιακής κουλτούρας που λέει να έχει κανείς καλή μόρφωση και σύνεση. Ως αποτέλεσμα, εφόσον κάποιος έχει καλή συμπεριφορά προς τα έξω, όπως καλή μόρφωση και σύνεση, θεωρούν πως είναι καλός και πως εναρμονίζεται με τις προθέσεις του Θεού. Όταν οι άνθρωποι αρχίζουν να κατηγοριοποιούν έτσι τους άλλους, είναι προφανές πως έχουν ταχθεί ενάντια στην αλήθεια και στα λόγια του Θεού. Όσο περισσότερο χρησιμοποιούν αυτό το κριτήριο συμπεριφοράς για να βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα και να συμπεριφέρονται και να ενεργούν τόσο περισσότερο απομακρύνονται από τα λόγια του Θεού και την αλήθεια. Ακόμη και τότε, απολαμβάνουν αυτό που κάνουν και πιστεύουν πως επιδιώκουν την αλήθεια. Υποστηρίζοντας κάποιες από τις καλές δηλώσεις της παραδοσιακής κουλτούρας, πιστεύουν πως υποστηρίζουν την αλήθεια και την αληθινή οδό. Όσο κι αν τηρούν, όμως, αυτά τα πράγματα και όσο κι αν επιμένουν σ’ αυτά, στο τέλος δεν θα έχουν βιώσει ούτε θα έχουν αντιληφθεί καθόλου τα λόγια του Θεού και την αλήθεια, δεν θα υποτάσσονται καθόλου στον Θεό, ούτε θα έχουν αποκτήσει, βέβαια, αληθινό φόβο Θεού. Αυτό συμβαίνει όταν οι άνθρωποι υποστηρίζουν άκριτα όλους τους καλούς τρόπους συμπεριφοράς, όπως το να έχει κανείς καλή μόρφωση και σύνεση. Όσο περισσότερο εστιάζει ο άνθρωπος στην καλή συμπεριφορά, στη βίωση και την επιδίωξή της, τόσο περισσότερο απομακρύνεται από τα λόγια του Θεού. Και όσο περισσότερο απομακρύνεται από τα λόγια του Θεού τόσο λιγότερο είναι σε θέση να κατανοήσει την αλήθεια. Αυτό είναι αναμενόμενο. Αν βελτιωθεί η συμπεριφορά κάποιου, αυτό σημαίνει πως έχει αλλάξει η διάθεσή του; Έχετε εμπειρία πάνω σε αυτό; Έχετε επιδιώξει ποτέ ασυναίσθητα να είστε άνθρωποι με καλή μόρφωση και σύνεση; (Ναι.) Αυτό συμβαίνει επειδή όλοι καταλαβαίνουν πως, αν κάποιος έχει καλή μόρφωση και σύνεση, οι άλλοι τον θεωρούν ιδιαίτερα αξιοσέβαστο και ευγενή και τον έχουν σε μεγάλη εκτίμηση. Έτσι έχουν τα πράγματα, σωστά; (Ναι.) Δεν θα πρέπει, άρα, να είναι κακό να διαθέτει κανείς αυτούς τους καλούς τρόπους συμπεριφοράς. Μπορεί, όμως, να διορθωθεί η διεφθαρμένη διάθεση ενός ανθρώπου αν αποκτήσει αυτούς τους καλούς τρόπους συμπεριφοράς, αυτές τις καλές εκδηλώσεις; Μπορεί αυτό να τον εμποδίσει να κάνει κακές πράξεις; Αν όχι, σε τι ωφελεί αυτή η καλή συμπεριφορά; Σε τίποτα δεν ωφελεί, είναι μόνο επιφανειακά ευχάριστη. Μπορούν οι άνθρωποι με τέτοια καλή συμπεριφορά να υποταχθούν στον Θεό; Μπορούν να αποδεχθούν και να κάνουν πράξη την αλήθεια; Προφανώς και όχι. Η καλή συμπεριφορά δεν μπορεί να αντικαταστήσει την άσκηση της αλήθειας από τον άνθρωπο. Έτσι συνέβη και με τους Φαρισαίους. Είχαν άριστη συμπεριφορά και ήταν πολύ ευλαβείς, αλλά πώς φέρθηκαν στον Κύριο Ιησού; Κανείς δεν θα φανταζόταν πως θα σταύρωναν τον Σωτήρα της ανθρωπότητας. Άρα, λοιπόν, όσοι έχουν μόνο καλή συμπεριφορά προς τα έξω χωρίς να έχουν κερδίσει την αλήθεια διατρέχουν κίνδυνο. Μπορεί να συνεχίσουν να κάνουν ό,τι έκαναν, να αντιστέκονται, δηλαδή, στον Θεό και να Τον προδίδουν. Αν δεν το διακρίνετε αυτό, μπορεί, ως συνήθως, να σας παραπλανά ακόμα η καλή συμπεριφορά των ανθρώπων.

Το να έχει κανείς καλή μόρφωση και σύνεση είναι μια παραδοσιακή αντίληψη του ανθρώπου και δεν συνάδει καθόλου με την αλήθεια. Εφόσον έρχεται σε σύγκρουση με την αλήθεια, τι θα πρέπει να διαθέτει ακριβώς ο άνθρωπος αν θέλει να κάνει πράξη την αλήθεια; Ποια πραγματικότητα εναρμονίζεται με την αλήθεια και τις απαιτήσεις του Θεού όταν τη βιώνει κανείς; Γνωρίζετε; Εφόσον συναναστρεφόμαστε έτσι, κάποιοι μπορεί να πουν το εξής: «Λες πως το να έχει κανείς καλή μόρφωση και σύνεση δεν συνάδει με την αλήθεια και είναι μόνο μια καλή συμπεριφορά προς τα έξω. Σ’ αυτήν την περίπτωση, θα πάψουμε να είμαστε άνθρωποι με καλή μόρφωση και σύνεση. Η ζωή θα είναι πιο ξέγνοιαστη, δεν θα μας περιορίζει τίποτα ούτε θα μας συγκρατεί κανένας κανόνας. Θα μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε και να ζούμε όπως θέλουμε. Θα είμαστε τελείως ξέγνοιαστοι! Αφού η καλή συμπεριφορά του ανθρώπου δεν σχετίζεται με την έκβασή του, είμαστε πιο ελεύθεροι. Δεν χρειάζεται να μας απασχολεί η καλλιέργεια, οι κανόνες ή οτιδήποτε τέτοιο». Είναι σωστό να αποκομίσει κανείς κάτι τέτοιο απ’ αυτό; (Όχι.) Πρόκειται για στρεβλή κατανόηση και αυτοί οι άνθρωποι κάνουν το λάθος να φτάνουν στα άκρα. Υπάρχει κάποιος που θα έκανε ένα τέτοιο λάθος; Ορισμένοι μπορεί να πουν το εξής: «Εφόσον και οι καλλιεργημένοι άνθρωποι μπορούν να αντισταθούν στον Θεό και να Τον προδώσουν, απλώς δεν θα είμαι καλλιεργημένος. Αρχίζω να περιφρονώ τους καλλιεργημένους ανθρώπους. Σιχαίνομαι όσους έχουν καλή μόρφωση και σύνεση, είναι ευγενικοί, εκλεπτυσμένοι, αβροί και προσηνείς, σέβονται τους ηλικιωμένους και φροντίζουν τους νέους. Περιφρονώ όποιον βλέπω να εκδηλώνει τέτοια πράγματα και τον επιπλήττω δημοσίως: “Συμπεριφέρεσαι σαν τους Φαρισαίους. Σκοπός σου είναι να παραπλανήσεις τους άλλους, όχι να επιδιώξεις την αλήθεια, ούτε, βέβαια, να την κάνεις πράξη. Σταμάτα να προσπαθείς να μας κοροϊδέψεις! Δεν θα μας ξεγελάσουν ούτε θα μας εξαπατήσουν τα κόλπα σου!”» Θα κάνατε κάτι τέτοιο; (Όχι.) Ορθώς δεν θα το κάνατε. Αν κάνατε κάτι τόσο ανόητο, αυτό θα σήμαινε πως είστε πολύ επιρρεπείς στις στρεβλώσεις. Κάποιοι άνθρωποι που διαθέτουν στρεβλή κατανόηση δεν αντιλαμβάνονται καθαρά την αλήθεια· δεν έχουν ικανότητα κατανόησης. Μπορούν μόνο να ακολουθούν τους κανόνες, οπότε ενεργούν έτσι. Γιατί, λοιπόν, συναναστρεφόμαστε πάνω σε αυτό το πρόβλημα και το αναλύουμε; Κυρίως για να καταλάβουν οι άνθρωποι πως η επιδίωξη της αλήθειας δεν ισοδυναμεί με την επιδίωξη της καλής συμπεριφοράς προς τα έξω ούτε στοχεύει στο να αποκτήσεις καλή συμπεριφορά, να τηρείς αυστηρά τους κανονισμούς και να είσαι καλλιεργημένος. Αντίθετα, στόχος της είναι να κατανοήσεις την αλήθεια, να την κάνεις πράξη και να ενεργείς σύμφωνα μ’ αυτήν, όλα όσα κάνεις να βασίζονται στα λόγια του Θεού και να εναρμονίζονται με την αλήθεια. Οι συμπεριφορές που εναρμονίζονται με την αλήθεια και βασίζονται στα λόγια του Θεού διαφέρουν από το να έχει κανείς καλή μόρφωση και σύνεση, ούτε είναι το ίδιο με τα πρότυπα που επιβάλλει στον άνθρωπο η παραδοσιακή κουλτούρα και ηθική. Πρόκειται για δύο διαφορετικά πράγματα. Τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και αποτελούν το αποκλειστικό κριτήριο με το οποίο μετριέται πόσο καλός ή κακός, σωστός ή λάθος είναι ένας άνθρωπος. Από την άλλη, το πρότυπο της παραδοσιακής κουλτούρας που λέει να έχει κανείς καλή μόρφωση και σύνεση, υπολείπεται κατά πολύ του προτύπου που θέτουν οι αλήθεια-αρχές. Σε ποιο στάδιο του έργου σού είπε ο Θεός πως πρέπει να είσαι καλλιεργημένος και ευγενής άνθρωπος με καλή μόρφωση και σύνεση, χωρίς κανένα ποταπό συμφέρον; Έχει πει ο Θεός τέτοιο πράγμα; (Όχι.) Σωστά. Ποια δήλωση και απαίτηση θέτει, λοιπόν, ο Θεός σχετικά με τη συμπεριφορά του ανθρώπου; Να συμπεριφέρεστε και να ενεργείτε πάντα σύμφωνα με τα λόγια Του, έχοντας ως κριτήριό σας την αλήθεια. Ποια είναι, άρα, η βάση των λόγων του Θεού; Με άλλα λόγια, ποιες αλήθειες θα πρέπει να χρησιμοποιείτε ως τα κριτήριά σας και τι είδους ζωή πρέπει να ζείτε ώστε να επιδιώκετε και να κάνετε πράξη την αλήθεια; Δεν οφείλετε να το κατανοήσετε αυτό; (Ναι.) Ποια είναι, λοιπόν, τα πρότυπα των απαιτήσεων συμπεριφοράς που θέτουν τα λόγια του Θεού στον άνθρωπο; Μπορείτε να βρείτε λόγια Του που το επεξηγούν αυτό ξεκάθαρα; [Τα λόγια του Θεού λένε: «Έχω πολλές ελπίδες. Ελπίζω ότι θα μπορέσετε να συμπεριφέρεστε με σωστό και ευπρεπή τρόπο, να εκτελείτε πιστά το καθήκον σας, να κατέχετε αλήθεια και ανθρώπινη φύση, να είστε άνθρωποι που μπορούν να εγκαταλείψουν όλα όσα έχουν και ακόμα και τη ζωή τους για τον Θεό και ούτω καθεξής. Όλες οι παραπάνω ελπίδες πηγάζουν από τις ανεπάρκειές σας, τη διαφθορά και την επαναστατικότητά σας» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι παραβάσεις θα οδηγήσουν τον άνθρωπο στην κόλαση).] Όλα αυτά τα λόγια είναι αρχές και απαιτήσεις για τη συμπεριφορά του ανθρώπου. Ποια άλλα λόγια του Θεού σχετίζονται με συγκεκριμένους τρόπους άσκησης; [Ένα άλλο χωρίο λέει το εξής: «Η καρδιά σου πρέπει να βρίσκεται σε μια συνεχή κατάσταση ηρεμίας, και όταν σου συμβαίνουν πράγματα, δεν πρέπει να είσαι βιαστικός, προκατειλημμένος, πεισματάρης, ακραίος, επιτηδευμένος ή ψεύτικος, ώστε να είσαι σε θέση να ενεργείς με λογική. Αυτή είναι η σωστή εκδήλωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Το μονοπάτι της διάλυσης μιας διεφθαρμένης διάθεσης).] Αυτός είναι ένας συγκεκριμένος τρόπος άσκησης. Αυτά αποτελούν συγκεκριμένες υποδείξεις και απαιτήσεις για τη συμπεριφορά προς τα έξω και τους τρόπους του ανθρώπου. Μπορούν να θεωρηθούν ως η βάση των λόγων του Θεού; Είναι αρκετά συγκεκριμένα; (Ναι.) Διαβάστε τα ξανά. («Η καρδιά σου πρέπει να βρίσκεται σε μια συνεχή κατάσταση ηρεμίας, και όταν σου συμβαίνουν πράγματα, δεν πρέπει να είσαι βιαστικός, προκατειλημμένος, πεισματάρης, ακραίος, επιτηδευμένος ή ψεύτικος, ώστε να είσαι σε θέση να ενεργείς με λογική. Αυτή είναι η σωστή εκδήλωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης».) Λάβετε υπόψη αυτά τα πράγματα· είναι οι αρχές που θα πρέπει να ακολουθείτε στο μέλλον όταν κάνετε κάτι. Λένε στους ανθρώπους πως πρέπει να μάθουν να αντιμετωπίζουν λογικά τα πράγματα στη συμπεριφορά και τις πράξεις τους και να αναζητούν τις αλήθεια-αρχές έχοντας ως βάση τους το να ενεργούν με συνείδηση και λογική. Αν συμπεριφέρεστε και ενεργείτε έτσι, θα έχετε αρχές και μονοπάτι άσκησης.

Μόλις είπαμε πως: «Όταν σου συμβαίνουν πράγματα, δεν πρέπει να είσαι βιαστικός, προκατειλημμένος, πεισματάρης, ακραίος, επιτηδευμένος ή ψεύτικος, ώστε να είσαι σε θέση να ενεργείς με λογική». Είναι εύκολο να τα κάνει αυτά κανείς; Για την ακρίβεια, είναι όλα εφικτά μετά από μια περίοδο εκπαίδευσης. Τι πρέπει να γίνει αν κάποιος δεν μπορεί όντως να τα κάνει; Δεν υπάρχει πρόβλημα, αρκεί να κάνεις ένα μόνο πράγμα, δηλαδή να τηρείς το εξής όταν αντιμετωπίζεις ένα ζήτημα ή αλληλεπιδράς με άλλους: Να συμπεριφέρεσαι και να ενεργείς με τρόπο που διαπλάθει τους άλλους. Αυτό είναι το βασικότερο. Αν ασκείσαι κι ενεργείς σύμφωνα μ’ αυτό, το τηρείς και το έχεις ως κριτήριό σου, τότε, σε γενικές γραμμές, δεν θα προκαλείς μεγάλο κακό στους άλλους ούτε μεγάλες απώλειες στον εαυτό σου. Να συμπεριφέρεσαι και να ενεργείς με τρόπο που διαπλάθει τους άλλους —έχει επιμέρους λεπτομέρειες αυτό; (Ναι.) Να μη βλάπτεις τα συμφέροντα των άλλων για χάρη της προσωπικής σου ικανοποίησης και να μη χτίζεις την ευτυχία και τη χαρά σου πάνω στον πόνο των άλλων. Αυτό σημαίνει να διαπλάθεις τους άλλους. Πώς μπορεί να γίνει στοιχειωδώς κατανοητή αυτή η διάπλαση; Σημαίνει πως η συμπεριφορά σου πρέπει να γίνεται ανεκτή από τους άλλους με γνώμονα τη συνείδηση και τη λογική της ανθρώπινης φύσης και να εναρμονίζεται με τη συνείδηση και τη λογική της ανθρώπινης φύσης. Δεν ισχύει πως οποιοσδήποτε έχει κανονική ανθρώπινη φύση μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτό; (Ναι.) Θα ήταν σωστό αν, ενώ κάποιος ξεκουραζόταν σε ένα δωμάτιο, εσύ έμπαινες μέσα κι άρχιζες να τραγουδάς και να παίζεις μουσική, αγνοώντας το περιβάλλον σου; (Όχι.) Δεν θα διασκέδαζες και θα έχτιζες την ευτυχία σου εις βάρος του; (Ναι.) Αν, την ώρα που κάποιος διαβάζει τα λόγια του Θεού ή συναναστρέφεται σχετικά με την αλήθεια, εσύ θέλεις οπωσδήποτε να του μιλήσεις για τα προβλήματά σου, του δείχνεις σεβασμό; Τον διαπλάθεις έτσι; (Όχι.) Τι σημαίνει ότι δεν τον διαπλάθεις; Αν μη τι άλλο, σημαίνει πως δεν τον σέβεσαι. Δεν πρέπει να διακόπτεις τους άλλους όταν μιλάνε ή κάνουν κάτι. Δεν μπορεί να το κάνει αυτό κάποιος με κανονική ανθρώπινη φύση; Αν ούτε αυτό δεν μπορείς να κάνεις, τότε πραγματικά δεν έχεις συνείδηση και λογική. Μπορούν όσοι δεν έχουν συνείδηση και λογική να αποκτήσουν πρόσβαση στην αλήθεια; Όχι. Μόνο όσοι έχουν τουλάχιστον συνείδηση και λογική μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια. Αν θέλεις να επιδιώξεις την αλήθεια, πρέπει τα λόγια και οι πράξεις σου να συμφωνούν τουλάχιστον με τα πρότυπα της συνείδησης και της λογικής, οι γύρω σου να μπορούν να σε ανεχτούν και να γίνεσαι αποδεκτός από όλους. Είναι αυτό που μόλις είπαμε: Φρόντισε οι πράξεις σου να φαίνονται τουλάχιστον κόσμιες στους άλλους και να τους διαπλάθουν. Το να τους διαπλάθεις είναι ίδιο με το να τους ωφελείς; Όχι. Στην πραγματικότητα, το να διαπλάθεις τους άλλους σημαίνει να σέβεσαι τον χώρο τους και, τόσο εσύ όσο και εκείνοι, να μη διαταράσσετε, να μη διακόπτετε και να μην ενοχλείτε ο ένας τον άλλο. Σημαίνει να φροντίζεις να μην τους βλάπτει και να μην τους πληγώνει η συμπεριφορά σου. Έτσι διαπλάθεις τους άλλους. Πώς το αντιλαμβάνεστε εσείς; Το να διαπλάθεις τους άλλους δεν έχει σχέση με το πόσο τους ωφελείς, αλλά με το αν μπορούν οι άλλοι να επωφελούνται από τα δέοντα συμφέροντα και δικαιώματά τους, χωρίς να διακόπτονται όταν τα ασκούν και χωρίς να τα στερούνται εξαιτίας της ισχυρογνωμοσύνης και της ανάρμοστης συμπεριφοράς σου. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Αν και πλέον γνωρίζετε κάποια από τα λόγια του Θεού που αφορούν τις απαιτήσεις Του από τη συμπεριφορά και τις πράξεις του ανθρώπου, σας επαναλαμβάνω ότι το σημαντικότερο είναι η συμπεριφορά και οι πράξεις σου να διαπλάθουν τους άλλους. Αυτή είναι η αρχή βάσει της οποίας πρέπει να ενεργείτε. Καταλάβατε τι σημαίνει να διαπλάθετε τους άλλους; (Ναι.) Κάποιοι δεν σκέφτονται καθόλου αν τα λόγια και οι πράξεις τους διαπλάθουν τους άλλους κι όμως ισχυρίζονται πως είναι άνθρωποι με καλή μόρφωση και σύνεση. Δεν είναι απατεώνες; Δεν υπάρχει ένα μάθημα που πρέπει να γίνει κατανοητό από το να διαπλάθει κάποιος τους άλλους με τη συμπεριφορά και τις πράξεις του; Μπορεί να είναι μια εκδήλωση συμπεριφοράς, αλλά είναι εύκολο να επιτευχθεί; Αν κάποιος κατανοεί ένα μέρος της αλήθειας, θα γνωρίζει πώς να ενεργεί σύμφωνα με τις αρχές και με τρόπο που διαπλάθει και ωφελεί τους άλλους. Αν δεν κατανοεί, όμως, την αλήθεια, τότε δεν θα ξέρει τι να κάνει και θα ενεργεί μόνο με βάση τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες του. Κάποιοι άνθρωποι δεν αναζητούν ποτέ την αλήθεια στην καθημερινότητά τους, ανεξάρτητα από το τι τους συμβαίνει. Ενεργούν απλώς σύμφωνα με τις προτιμήσεις τους, χωρίς να τους νοιάζει πώς νιώθουν οι άλλοι. Βασίζονται σε αρχές όταν ενεργούν έτσι; Θα πρέπει να μπορείτε να το διακρίνετε αυτό, έτσι δεν είναι; Όλοι σας συναθροίζεστε και διαβάζετε συχνά τα λόγια του Θεού. Αν μπορείτε να κατανοήσετε πραγματικά ένα μέρος της αλήθειας, θα μπορείτε να ασκείστε και να ασχολείστε με ορισμένες υποθέσεις σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Τι αίσθημα σου προκαλεί αυτός ο τρόπος άσκησης; Τι αίσθημα προκαλεί στους άλλους; Αν προσπαθήσεις στ’ αλήθεια να το αντιληφθείς, θα καταλάβεις ποιος τρόπος άσκησης διαπλάθει τους άλλους. Όταν σας συμβαίνει κάτι, ό,τι κι αν είναι αυτό, συνήθως δεν σκέφτεστε καθόλου ποια είναι η ουσία του να ενεργεί κανείς με τρόπο που σχετίζεται με την κανονική ανθρώπινη φύση ή την άσκηση της αλήθειας. Αν, λοιπόν, σας συνέβαινε κάτι και κάποιος σάς ρωτούσε ποιος τρόπος άσκησης ή ποια ενέργεια θα μπορούσε να διαπλάσει τους άλλους, θα δυσκολευόσασταν να απαντήσετε, σαν να μην είχατε κάποιο ξεκάθαρο μονοπάτι. Στις συναθροίσεις, τα μόνα ζητήματα για τα οποία συναναστρέφομαι είναι τα προβλήματα που προκύπτουν στην πραγματική ζωή. Κι όμως, όταν τα αντιμετωπίζετε, δεν μπορείτε ποτέ να τα βγάλετε πέρα και πάντα θολώνει το μυαλό σας. Δεν υπάρχει ασυμφωνία εδώ; (Ναι.) Τι έχετε αποκομίσει, λοιπόν, από την πίστη σας στον Θεό; Λίγα συνθήματα και δόγματα. Πόσο φτωχοί και αξιολύπητοι είστε!

Συζητήσαμε για κάποια από τα πράγματα που ο άνθρωπος θεωρεί σωστά και καλά σύμφωνα με τις αντιλήψεις του. Σε ένα από αυτά, πιο συγκεκριμένα το να έχει κανείς καλή μόρφωση και σύνεση, εμπλέκονται συγκεκριμένες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες του ανθρώπου, καθώς και κάποιοι παραδοσιακοί τρόποι που χρησιμοποιεί ο άνθρωπος για να κατανοήσει αυτήν τη συμπεριφορά. Με λίγα λόγια, όταν εξετάζουμε τώρα αυτήν την εκδήλωση συμπεριφοράς, βλέπουμε πως δεν έχει καμία σχέση με την αλήθεια ή την αληθινή ανθρώπινη φύση. Αυτό συμβαίνει επειδή απέχει παρασάγγας από την αλήθεια και δεν έχει καμία συνάφεια με αυτήν. Επιπλέον, μια τέτοια συμπεριφορά δεν εναρμονίζεται καθόλου με τα πρότυπα των απαιτήσεων του Θεού σχετικά με τις απόψεις του ανθρώπου για τους άλλους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και με τη συμπεριφορά και τις πράξεις του, είναι σε πλήρη δυσαρμονία μαζί τους και δεν έχει καμία σχέση μ’ αυτά. Είναι απλώς η συμπεριφορά του ανθρώπου. Όσο καλά κι αν εκδηλώνει ο άνθρωπος μια τέτοια συμπεριφορά, όσο ικανοποιητικά κι αν την κάνει πράξη, είναι απλώς ένα είδος συμπεριφοράς. Δεν μπορεί καν να θεωρηθεί αληθινή κανονική ανθρώπινη φύση. Η δήλωση που λέει πως πρέπει κανείς να έχει καλή μόρφωση και σύνεση είναι απλώς ένας τρόπος ωραιοποίησης της συμπεριφοράς του ανθρώπου προς τα έξω. Ο άνθρωπος, προκειμένου να ωραιοποιήσει και να εξωραΐσει τον εαυτό του, καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια να είναι άτομο με καλή μόρφωση και σύνεση, αφού έτσι κερδίζει την εκτίμηση και τον θαυμασμό των άλλων και αυξάνει το κύρος και την αξία που έχει μεταξύ των ομοίων του. Είναι, όμως, γεγονός πως μια τέτοια συμπεριφορά δεν προσεγγίζει καν το επίπεδο της ηθικής, της ακεραιότητας και της αξιοπρέπειας που θα πρέπει να διαθέτει ένας αληθινός άνθρωπος. Η δήλωση που λέει «Να έχεις καλή μόρφωση και σύνεση» προέρχεται από την παραδοσιακή κουλτούρα και αποτελείται από ένα σύνολο εκδηλώσεων συμπεριφοράς που έχουν καθορίσει για τον εαυτό τους οι διεφθαρμένοι άνθρωποι και πιστεύουν πως θα πρέπει να τηρούνται. Με αυτές τις εκδηλώσεις συμπεριφοράς, ο άνθρωπος στοχεύει να βελτιώσει την υπόληψή του μεταξύ των ομοίων του και να αποκτήσει μεγαλύτερη αξία, έτσι ώστε να κερδίσει τον σεβασμό των άλλων και να είναι ο πιο δυνατός από όλους, αποφεύγοντας να γίνει αντικείμενο περιφρόνησης ή εκφοβισμού από τους ομοίους του. Παρόλο που αυτή η συμπεριφορά προς τα έξω δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την ηθική ή την ποιότητα της ανθρώπινης φύσης, ο άνθρωπος της προσδίδει πολύ μεγάλη σημασία και βαρύτητα. Βλέπετε και μόνοι σας πόσο δόλιο είναι αυτό! Αν, λοιπόν, αυτό που επιδιώκεις τώρα είναι να είσαι ένας άνθρωπος με καλή μόρφωση και σύνεση, και ρυθμίζεις τη συμπεριφορά σου και καταβάλλεις μεγάλη προσπάθεια κατά την επιδίωξη και άσκησή σου ώστε να πετύχεις αυτόν τον στόχο, σε παροτρύνω να σταματήσεις αμέσως. Τέτοιες συμπεριφορές και μέθοδοι μπορούν μόνο να σε κάνουν να μεταμφιέζεις όλο και περισσότερο τον εαυτό σου και να γίνεσαι όλο και πιο υποκριτής. Καθώς συμβαίνει αυτό, θα γίνεσαι όλο και λιγότερο ειλικρινής, απλός και ανοιχτός. Όσο περισσότερο πασχίζεις να είσαι ένας άνθρωπος με καλή μόρφωση και σύνεση, τόσο περισσότερο θα μεταμφιέζεις τον εαυτό σου. Και όσο πιο συχνά και αποτελεσματικά το κάνεις αυτό τόσο περισσότερο θα δυσκολεύονται οι άλλοι να σε μετρήσουν και να σε καταλάβουν και τόσο καλύτερα θα συγκαλύπτεται η διεφθαρμένη διάθεσή σου. Αν το κάνεις αυτό, θα δυσκολευτείς πολύ να αποδεχθείς την αλήθεια και τη σωτηρία. Λαμβάνοντας, επομένως, υπόψη όλα αυτά, είναι το ίδιο το να επιδιώκει κανείς να είναι άνθρωπος με καλή μόρφωση και σύνεση το ίδιο με το να επιδιώκει την αλήθεια; Είναι αυτή η σωστή επιδίωξη; (Όχι.) Πέρα από την αρνητική ουσία και τα αρνητικά αποτελέσματά της, πίσω από τη συμπεριφορά της καλής μόρφωσης και σύνεσης ενός ανθρώπου δεν κρύβεται και περισσότερος δόλος, τόσο προς τους άλλους όσο και προς τον εαυτό του; (Ναι.) Ένας άνθρωπος με καλή μόρφωση και σύνεση κρύβει πολλά ανομολόγητα μυστικά, αλλά και κάθε λογής ελεεινές, μοχθηρές, κακές και απεχθείς σκέψεις, αντιλήψεις, απόψεις, στάσεις και ιδέες που είναι λανθασμένες και τις οποίες οι άλλοι αγνοούν. Πίσω από την καλή συμπεριφορά της καλής μόρφωσης και σύνεσης ενός ατόμου καραδοκεί μια πιο διεφθαρμένη διάθεσή του. Κρυμμένος πίσω από αυτήν τη συμπεριφορά που εκδηλώνει, ένας τέτοιος άνθρωπος δεν έχει το κουράγιο να αντιμετωπίσει τη διεφθαρμένη διάθεσή του ούτε την αυτοπεποίθηση να παραδεχθεί πως έχει μια τέτοια διάθεση. Ούτε έχει, βέβαια, το κουράγιο και την αυτοπεποίθηση να μιλήσει ανοιχτά για τη διεφθαρμένη διάθεσή του, τις στρεβλές γνώσεις του, τις κακές σκέψεις, προθέσεις και στόχους του ή, ενδεχομένως, τις κακόβουλες και δηλητηριώδεις σκέψεις του. Κρύβει χίλια δυο πράγματα και κανείς δεν μπορεί να τα δει. Το μόνο που βλέπουν οι άλλοι είναι αυτό που έχουν μπροστά τους: έναν «καλό άνθρωπο», όπως λέγεται, με μια καλή συμπεριφορά που δείχνει ότι έχει καλή μόρφωση και σύνεση. Δεν είναι δόλιο αυτό; (Ναι.) Το σύνολο της συμπεριφοράς, της επίδοσης, της επιδίωξης και της ουσίας αυτού του ανθρώπου χαρακτηρίζεται από δόλο. Εξαπατά τόσο τους άλλους όσο και τον εαυτό του. Ποια έκβαση θα έχει τελικά ένας τέτοιος άνθρωπος; Προκειμένου να είναι άνθρωπος με καλή μόρφωση και σύνεση, απαρνιέται τον Θεό και γυρνά την πλάτη του στην αληθινή οδό, με αποτέλεσμα ο Θεός να τον αποστρέφεται και να τον απορρίπτει. Πίσω από την καλή συμπεριφορά της καλής μόρφωσης και σύνεσης ο άνθρωπος κρύβει τις τεχνικές και τις συμπεριφορές που χρησιμοποιεί για να μεταμφιέζει τον εαυτό του και να εξαπατά τους άλλους. Ταυτόχρονα, συγκαλύπτει τις αλαζονικές, μοχθηρές, κακοήθεις και αδιάλλακτες διαθέσεις του, καθώς και το ότι αποστρέφεται την αλήθεια. Άρα, λοιπόν, όσο πιο καλή μόρφωση και σύνεση έχει κανείς τόσο πιο δόλιος είναι· και όσο περισσότερο πασχίζει κανείς να είναι άνθρωπος με καλή μόρφωση και σύνεση, τόσο λιγότερο αγαπά την αλήθεια και τόσο περισσότερο αποστρέφεται την αλήθεια και τα λόγια του Θεού. Πείτε μου, έτσι δεν έχουν τα πράγματα; (Ναι.) Σε αυτό το σημείο θα ολοκληρώσουμε προς το παρόν τη συναναστροφή μας σχετικά με τη συμπεριφορά τού να έχει κανείς καλή μόρφωση και σύνεση.

Μόλις συναναστραφήκαμε σχετικά με μια δήλωση της παραδοσιακής κουλτούρας για την καλή συμπεριφορά: Το να έχει κανείς καλή μόρφωση και σύνεση. Δεν θα συναναστραφούμε ξεχωριστά πάνω στις υπόλοιπες. Συνολικά, όλες οι δηλώσεις που αφορούν την καλή συμπεριφορά δεν είναι παρά ένας τρόπος ωραιοποίησης της συμπεριφοράς και εικόνας του ανθρώπου προς τα έξω. Η λέξη «ωραιοποίηση» είναι ευφημισμός· για την ακρίβεια, πρόκειται στην ουσία για έναν τρόπο με τον οποίο ο άνθρωπος αποκρύπτει τον εαυτό του και δείχνει στους άλλους ένα προσωπείο για να τους ξεγελάσει και να τον συμπαθήσουν, να τον αξιολογήσουν θετικά και να τον σέβονται, ενώ ταυτόχρονα κρύβει καλά τη σκοτεινή πλευρά της καρδιάς του, τις διεφθαρμένες διαθέσεις του και το αληθινό του πρόσωπο. Μπορούμε να το θέσουμε και ως εξής: Κάτω από το φωτοστέφανο αυτής της καλής συμπεριφοράς κρύβεται το αληθινό, διεφθαρμένο πρόσωπο κάθε μέλους της διεφθαρμένης ανθρωπότητας. Κρύβεται κάθε μέλος της κακής ανθρωπότητας που έχει αλαζονική, δόλια και κακόβουλη διάθεση και αποστρέφεται την αλήθεια. Δεν έχει σημασία αν με τη συμπεριφορά του κάποιος δείχνει προς τα έξω ότι έχει καλή μόρφωση και σύνεση, είναι ευγενικός και εκλεπτυσμένος, προσηνής και προσιτός, ότι σέβεται τους ηλικιωμένους και φροντίζει τους νέους ή οτιδήποτε τέτοιο. Ό,τι από αυτά κι αν φανερώνει, δεν είναι παρά μια συμπεριφορά προς τα έξω που μπορούν να δουν οι άλλοι. Το άτομο αυτό δεν μπορεί να γνωρίσει τη φύση-ουσία του μέσω της καλής του συμπεριφοράς. Αν και οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν θετικά τη συμπεριφορά κάποιου που προς τα έξω δείχνει πως έχει καλή μόρφωση και σύνεση, είναι ευγενικός και εκλεπτυσμένος, προσιτός και προσηνής και, επί της ουσίας, ολόκληρη η ανθρωπότητα επιδοκιμάζει μια τέτοια συμπεριφορά, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως κάτω από αυτήν κρύβονται οι πραγματικές, διεφθαρμένες διαθέσεις του. Μέσα του συνεχίζει να αποστρέφεται την αλήθεια, να αντιστέκεται στον Θεό και να επαναστατεί εναντίον Του, ενώ η φύση-ουσία του αποστρέφεται τα λόγια του Δημιουργού και αντιστέκεται σ’ Αυτόν. Αυτό είναι πέρα για πέρα αλήθεια. Όσο καλά κι αν προσποιείται κάποιος, όσο ευπαρουσίαστες ή ελκυστικές κι αν είναι οι συμπεριφορές του, με όσο ωραίο περιτύλιγμα κι αν περιβάλλει τον εαυτό του ή όσο απατηλός κι αν είναι, αυτό που δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς είναι ότι κάθε διεφθαρμένο άτομο ανεξαιρέτως είναι γεμάτο σατανική διάθεση. Κάτω από το προσωπείο αυτών των εξωτερικών συμπεριφορών, εξακολουθεί να αντιστέκεται και να επαναστατεί εναντίον του Θεού, να αντιστέκεται και να επαναστατεί εναντίον του Δημιουργού. Φυσικά, κρυμμένοι πίσω από τέτοιους καλούς τρόπους συμπεριφοράς, οι άνθρωποι εκδηλώνουν διεφθαρμένες διαθέσεις σε κάθε υπόθεσή τους κάθε μέρα, ώρα, στιγμή, λεπτό και δευτερόλεπτο, ζώντας μέσα στις διεφθαρμένες διαθέσεις και την αμαρτία. Αυτό είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός. Παρά την ευχάριστη συμπεριφορά, τα ωραία λόγια και τα απατηλά προσωπεία του ανθρώπου, η διεφθαρμένη του διάθεση ούτε βελτιώνεται ούτε αλλάζει χάρη σε παρόμοιους τρόπους συμπεριφοράς προς τα έξω. Αντίθετα, επειδή έχει την κάλυψη αυτών των καλών τρόπων προς τα έξω, η διεφθαρμένη διάθεσή του εκδηλώνεται συνεχώς και ο άνθρωπος δεν σταματά ποτέ να κάνει κακές πράξεις και να αντιστέκεται στον Θεό. Όπως είναι φυσικό, επειδή τον κυβερνούν οι κακόβουλες και μοχθηρές διαθέσεις του, οι φιλοδοξίες, οι επιθυμίες και οι εξωφρενικές απαιτήσεις του επεκτείνονται και αναπτύσσονται διαρκώς. Πείτε Μου, πού βρίσκεται ο αβρός, προσηνής και προσιτός άνθρωπος που βιώνει μια εικόνα θετική και σύμφωνη με τα λόγια του Θεού και συμπεριφέρεται και ενεργεί θετικά και σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και την αλήθεια; Πού βρίσκεται ο άνθρωπος με καλή μόρφωση και σύνεση, που είναι ευγενικός, εκλεπτυσμένος, αγαπά την αλήθεια, είναι διατεθειμένος να βρει την κατεύθυνση και τον στόχο της ζωής του στα λόγια του Θεού και συνεισφέρει στη σωτηρία της ανθρωπότητας; Μπορείτε να βρείτε έστω και έναν τέτοιο άνθρωπο; (Όχι.) Είναι γεγονός πως, μέσα στην ανθρωπότητα, όσο πιο πολλές γνώσεις έχει ένας άνθρωπος, όσο πιο μορφωμένος είναι και όσο περισσότερες ιδέες και μεγαλύτερη θέση και φήμη έχει —παρόλο που μπορεί να λέγεται προσηνής και προσιτός άνθρωπος με καλή μόρφωση και σύνεση— τόσο περισσότερο παραπλανούν τους ανθρώπους οι ισχυρισμοί που διατυπώνει εγγράφως, τόσο περισσότερο κακό κάνει και τόσο περισσότερο αντιστέκεται στον Θεό. Όσοι έχουν μεγαλύτερη φήμη και θέση παραπλανούν τους άλλους ακόμα περισσότερο και αντιστέκονται ακόμη πιο φανατικά στον Θεό. Κοιτάξτε όλους τους διάσημους και σπουδαίους ανθρώπους του κόσμου, όλους τους στοχαστές, παιδαγωγούς, συγγραφείς, επαναστάτες και πολιτικούς της ή κάθε αυθεντία σε οποιονδήποτε τομέα. Ποιος από αυτούς δεν ήταν προσιτός και προσηνής άνθρωπος με καλή μόρφωση και σύνεση; Ποιος από αυτούς δεν συμπεριφερόταν προς τα έξω με τρόπο που κέρδιζε τον έπαινο και τον σεβασμό των άλλων; Στην πράξη, όμως, τι έχουν συνεισφέρει στην ανθρωπότητα; Την έχουν οδηγήσει στο σωστό μονοπάτι ή την έχουν παραπλανήσει; (Την έχουν παραπλανήσει.) Την έχουν οδηγήσει στο κράτος του Δημιουργού ή έχουν γίνει η αιτία να την ποδοπατήσει ο Σατανάς; (Έχουν γίνει η αιτία να την ποδοπατήσει ο Σατανάς.) Έχουν δώσει στην ανθρωπότητα τη δυνατότητα να μετέχει στην κυριαρχία, την παροχή και την καθοδήγηση του Δημιουργού ή την άφησαν να αντιμετωπίσει το ποδοπάτημα, τη σκληρότητα και την κακομεταχείριση του Σατανά; Ποια απ’ όλες τις ηρωικές προσωπικότητες και τους διάσημους, σπουδαίους, εξυψωμένους, εξαιρετικούς και ισχυρούς ανθρώπους της ιστορίας δεν απέκτησε την εξουσία και τη θέση του δολοφονώντας εκατομμύρια ανθρώπους; Ποιος απ’ αυτούς δεν απέκτησε τη φήμη του εξαπατώντας, παραπλανώντας και βάζοντας σε πειρασμό την ανθρωπότητα; Εξωτερικά, φαίνονται προσιτοί και αρκετά χαλαροί στις καθημερινές τους αλληλεπιδράσεις με τους άλλους, αφού βάζουν τον εαυτό τους στο ίδιο επίπεδο μαζί τους και είναι προσηνείς στον τρόπο που μιλούν. Αυτά που κάνουν, όμως, παρασκηνιακά είναι τελείως διαφορετικά. Κάποιοι απ’ αυτούς συνωμοτούν για να παγιδέψουν τους άλλους, κάποιοι εξαπατούν τους άλλους για να τους ταλαιπωρήσουν και να τους κάνουν κακό, ενώ άλλοι ψάχνουν ευκαιρίες για να πάρουν εκδίκηση. Οι περισσότεροι πολιτικοί είναι άσπλαχνοι και κάνουν κακό σε αναρίθμητους ανθρώπους. Αν και απέκτησαν τη θέση και την επιρροή τους πατώντας επί πτωμάτων, αυτό που βλέπουν οι άνθρωποι δημοσίως είναι το προσιτό παρουσιαστικό και η προσηνής συμπεριφορά τους. Βλέπουν τις ευγενικές, εκλεπτυσμένες και ταπεινές προσωπικότητες με καλή μόρφωση και σύνεση τις οποίες έχουν πλάσει οι ίδιοι. Εξωτερικά, είναι αβροί, ευγενικοί και εκλεπτυσμένοι. Παρασκηνιακά, όμως, δολοφονούν αναρίθμητους ανθρώπους, αρπάζουν την περιουσία τους, τους εξουσιάζουν και παίζουν μαζί τους. Κάθε κουβέντα τους είναι ωραία και κάθε πράξη τους μοχθηρή. Κάνουν κήρυγμα από καθέδρας χωρίς ντροπή κι αισχύνη, διδάσκοντας στους άλλους πώς να είναι προσιτοί άνθρωποι με καλή μόρφωση και σύνεση, πώς να συνεισφέρουν στην πατρίδα τους και στην ανθρωπότητα, να υπηρετούν τον λαό και το κοινό καλό και να αφοσιώνονται στο έθνος. Δεν είναι ξεδιάντροποι; Όλοι τους είναι θρασύτατα, αχόρταγα αποβράσματα! Εν ολίγοις, το να είναι κανείς άνθρωπος με καλή συμπεριφορά που συμμορφώνεται με τις παραδοσιακές έννοιες της ηθικής δεν σημαίνει ότι επιδιώκει την αλήθεια· αυτό δεν είναι επιδίωξη του να είναι κανείς ένα αληθινό δημιουργημένο ον. Αντιθέτως, πολλά σκοτεινά και ανομολόγητα μυστικά κρύβονται πίσω από την επιδίωξη αυτών των καλών συμπεριφορών. Ανεξάρτητα από το είδος της καλής συμπεριφοράς που επιδιώκει ο άνθρωπος, ο στόχος πίσω από αυτήν δεν είναι άλλος από το να κερδίσει τη συμπάθεια και τον σεβασμό περισσότερων ανθρώπων, να αυξήσει την υπόληψή του και να κάνει τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι είναι άξιος σεβασμού, εμπιστοσύνης, αλλά και άξιος να λάβει αποστολή. Αν επιδιώκεις να είσαι ένα τέτοιο άτομο με καλή συμπεριφορά, αυτό δεν είναι σαν ιδιότητα το ίδιο με τους διάσημους και σπουδαίους; Αν είσαι ένα άτομο που έχει απλώς καλή συμπεριφορά, αλλά δεν αγαπάει τον λόγο του Θεού και δεν αποδέχεται την αλήθεια, τότε σε ιδιότητα, είσαι το ίδιο με αυτούς. Και ποιο είναι το αποτέλεσμα; Αυτό που έχεις απαρνηθεί είναι η αλήθεια· αυτό που έχεις χάσει είναι η ευκαιρία σου για σωτηρία. Αυτή είναι η πιο ανόητη συμπεριφορά —είναι η επιλογή και η επιδίωξη ενός ηλίθιου. Έχετε ποτέ ευχηθεί να γίνετε εκείνο το σπουδαίο, διάσημο, επιβλητικό άτομο πάνω στη σκηνή, το οποίο θαυμάζετε εδώ και τόσο καιρό; Εκείνο το προσηνές και προσιτό άτομο; Εκείνο το αβρό, ευγενικό και εκλεπτυσμένο άτομο με καλή μόρφωση και σύνεση; Εκείνο το άτομο που, εξωτερικά, φαίνεται να είναι φιλικό και αξιαγάπητο; Δεν έχετε ακολουθήσει και λατρέψει ποτέ στο παρελθόν τέτοιους ανθρώπους; (Ναι.) Αν τώρα ακολουθείς ακόμα τέτοιους ανθρώπους, αν ακόμα ειδωλοποιείς τέτοιους ανθρώπους, σου λέω το εξής: Δεν απέχεις πολύ από τον θάνατο, γιατί οι άνθρωποι που ειδωλοποιείς είναι κακοί άνθρωποι που παριστάνουν τους καλούς. Ο Θεός δεν θα σώσει τους κακούς ανθρώπους. Αν ειδωλοποιείς τους κακούς ανθρώπους και δεν αποδέχεσαι την αλήθεια, στο τέλος θα καταστραφείς κι εσύ.

Η ουσία που διέπει την καλή συμπεριφορά, όπως το να είναι κανείς προσιτός και φιλικός, μπορεί να περιγραφεί με μία λέξη: προσποίηση. Η εν λόγω καλή συμπεριφορά δεν πηγάζει από τα λόγια του Θεού ούτε απορρέει από την άσκηση της αλήθειας ή τη δράση σύμφωνα με τις αρχές. Από τι προέρχεται; Προέρχεται από τα κίνητρα και τις μεθοδεύσεις των ανθρώπων, από την προσποίηση, την υποκρισία, τη δολιότητά τους. Όταν οι άνθρωποι προσκολλώνται σε αυτές τις καλές συμπεριφορές, στόχος είναι να αποκτήσουν τα πράγματα που θέλουν, αλλιώς δεν θα σκοτίζονταν ποτέ κατ’ αυτόν τον τρόπο ούτε θα ζούσαν αντίθετα προς τις επιθυμίες τους. Τι σημαίνει να ζουν αντίθετα προς τις επιθυμίες τους; Σημαίνει ότι η πραγματική τους φύση δεν είναι τόσο καλοπροαίρετη, άδολη, ήπια, ευγενική και ενάρετη όσο φαντάζονται οι άνθρωποι. Δεν ζουν με βάση τη συνείδηση και τη σύνεση· αντίθετα, ζουν για να επιτύχουν έναν συγκεκριμένο στόχο ή αίτημα. Ποια είναι η αληθινή φύση του ανθρώπου; Είναι χαοτική και αδαής. Χωρίς τους νόμους και τις εντολές που δόθηκαν από τον Θεό, οι άνθρωποι δεν θα είχαν ιδέα του τι είναι αμαρτία. Έτσι δεν ήταν η ανθρωπότητα κάποτε; Μόνον όταν ο Θεός εξέδωσε τους νόμους και τις εντολές απέκτησαν οι άνθρωποι κάποια ιδέα για την αμαρτία. Αλλά και πάλι δεν είχαν καμία ιδέα για το σωστό και το λάθος ή για τα θετικά και τα αρνητικά πράγματα. Και πώς, υπό αυτές τις συνθήκες, θα μπορούσαν να γνωρίζουν τις σωστές αρχές ομιλίας και δράσης; Να γνωρίζουν ποιοι τρόποι δράσης, ποιες καλές συμπεριφορές πρέπει να απαντώνται στην κανονική ανθρώπινη φύση; Να γνωρίζουν τι παράγει την πραγματικά καλή συμπεριφορά, ποια οδό πρέπει να ακολουθήσουν για να βιώσουν την ανθρώπινη ομοιότητα; Δεν θα μπορούσαν. Λόγω της σατανικής φύσης των ανθρώπων, λόγω των ενστίκτων τους, θα μπορούσαν μόνο να προσποιούνται και να υποκρίνονται ότι ζουν κόσμια και με αξιοπρέπεια —γεγονός το οποίο οδήγησε σε δολιότητες όπως το να έχεις καλή μόρφωση και σύνεση, να είσαι ευγενικός και εκλεπτυσμένος, αβρός, να σέβεσαι τους ηλικιωμένους και να φροντίζεις τους νέους, αλλά και να είσαι φιλικός και προσιτός· έτσι προέκυψαν αυτά τα τεχνάσματα και οι τεχνικές εξαπάτησης. Και άπαξ και εμφανίστηκαν, οι άνθρωποι προσκολλήθηκαν επιλεκτικά σε μία ή πολλές από αυτές τις δολιότητες. Κάποιοι επέλεξαν να είναι φιλικοί και προσιτοί, άλλοι επέλεξαν να έχουν καλή μόρφωση και σύνεση, να είναι ευγενικοί και εκλεπτυσμένοι, άλλοι επέλεξαν να είναι αβροί, να σέβονται τους ηλικιωμένους και να νοιάζονται τους νέους, κάποιοι επέλεξαν να είναι όλα αυτά τα πράγματα. Εγώ, πάλι, ορίζω τους ανθρώπους με τις εν λόγω καλές συμπεριφορές με έναν όρο. Ποιος είναι αυτός ο όρος; «Λείες πέτρες». Τι είναι οι λείες πέτρες; Είναι εκείνες οι πέτρες στους ποταμούς, των οποίων οι τυχόν αιχμηρές άκρες έχουν τριφτεί και λειανθεί από το νερό που κυλά επί τόσα χρόνια. Και μολονότι μπορεί να μην πονάνε όταν τις πατάς, όσοι δεν προσέχουν μπορεί να γλιστρήσουν σ’ αυτές. Ως προς την εμφάνιση και το σχήμα, οι πέτρες αυτές είναι πολύ όμορφες, άπαξ όμως και τις πάρεις σπίτι, είναι μάλλον άχρηστες. Δεν σου πάει να τις πετάξεις, αλλά δεν έχει και νόημα να τις κρατήσεις· αυτό είναι η «λεία πέτρα». Για Μένα, τα άτομα με αυτές τις φαινομενικά καλές συμπεριφορές είναι άτονα. Προσποιούνται ότι είναι καλοί εξωτερικά, όμως δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια, λένε ωραία πράγματα, όμως δεν κάνουν τίποτα αληθινό. Δεν είναι παρά λείες πέτρες. Εάν συναναστραφείς μαζί τους σχετικά με την αλήθεια και τις θεμελιώδεις αρχές, θα σου μιλήσουν για το να είναι κανείς ευγενικός, εκλεπτυσμένος και αβρός. Εάν τους μιλήσεις για τη διάκριση των αντίχριστων, θα σου μιλήσουν για τον σεβασμό προς τους ηλικιωμένους και τη φροντίδα για τους νέους και για το να έχει κανείς καλή μόρφωση και σύνεση. Αν τους πεις ότι πρέπει να υπάρχουν αρχές στη συμπεριφορά κάποιου, ότι πρέπει ν’ αναζητά τις θεμελιώδεις αρχές στο καθήκον του και να μην ενεργεί πεισματικά, ποια θα είναι η στάση τους; Θα πουν: «Το να ενεργείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές είναι άλλο ζήτημα. Εγώ θέλω απλώς να έχω καλή μόρφωση και σύνεση, και οι άλλοι να εγκρίνουν τις πράξεις μου. Εφόσον σέβομαι τους ηλικιωμένους και νοιάζομαι για τους νέους κι έχω την έγκριση των άλλων, αυτό αρκεί». Νοιάζονται μόνο για την καλή συμπεριφορά, δεν εστιάζουν στην αλήθεια. Σε γενικές γραμμές, είναι σε θέση να σέβονται τους ηλικιωμένους, τους πρεσβυτέρους τους και όσους έχουν προσόντα, καλή ηθική υπόσταση και φήμη μεταξύ των ομοίων τους, δείχνοντας, παράλληλα, μεγάλη φροντίδα και στοργή στις κοινότητες των νέων και ευπαθών ατόμων. Για να δώσουν την εντύπωση πως είναι ευγενείς, τηρούν αυστηρά τον κοινωνικό κανόνα του σεβασμού προς τους ηλικιωμένους και της φροντίδας για τους νέους. Είναι, όμως, αδιαμφισβήτητο πως, όταν τα συμφέροντά τους έρθουν σε σύγκρουση με αυτόν τον κανόνα, θα τον κάνουν στην άκρη και θα τρέξουν να προστατέψουν τα συμφέροντά τους, αποφασιστικά και χωρίς να ανεχτούν τους περιορισμούς κανενός. Αν και η καλή τους συμπεριφορά κερδίζει την επιδοκιμασία όσων ανθρώπων συναντούν, γνωρίζουν και ξέρουν, είναι αδιαμφισβήτητο πως, ακόμη και καθώς εκδηλώνουν αυτούς τους καλούς τρόπους συμπεριφοράς που επαινούν οι άλλοι, δεν βλάπτουν ούτε στο ελάχιστο τα δικά τους συμφέροντα και αγωνίζονται γι’ αυτά με κάθε μέσο, χωρίς να ανέχονται τους περιορισμούς κανενός. Ο σεβασμός τους προς τους ηλικιωμένους και η φροντίδα τους για τους νέους είναι μόνο μια παροδική συμπεριφορά που βασίζεται στην προϋπόθεση να μην επηρεάζονται τα συμφέροντά τους. Περιορίζεται σε έναν τρόπο συμπεριφοράς και τίποτε παραπάνω. Όταν δεν θίγονται και δεν επηρεάζονται καθόλου τα συμφέροντά τους, μπορούν να τα κάνουν αυτά τα πράγματα. Όταν, όμως, διακυβεύονται τα συμφέροντά τους, γι’ αυτά θα αγωνιστούν τελικά. Στην πραγματικότητα, λοιπόν, ο σεβασμός τους προς τους ηλικιωμένους και η φροντίδα τους για τους νέους δεν επηρεάζουν την επιδίωξη των συμφερόντων τους ούτε μπορούν να την περιορίσουν. Οι άνθρωποι μπορούν να εκδηλώσουν την καλή συμπεριφορά του σεβασμού προς τους ηλικιωμένους και της φροντίδας για τους νέους μόνο υπό ορισμένες συνθήκες και με την προϋπόθεση πως δεν επηρεάζονται τα συμφέροντά τους. Δεν είναι κάτι βγαλμένο από τη ζωή και από το μεδούλι ενός ανθρώπου. Όσο κι αν μπορεί να ασκήσει κανείς αυτήν τη συμπεριφορά και για όσο καιρό κι αν μπορεί να επιμείνει σ’ αυτήν, δεν μπορεί να αλλάξει τις διεφθαρμένες διαθέσεις στις οποίες βασίζεται ο άνθρωπος για να ζήσει. Αυτό σημαίνει πως, αν και κάποιος μπορεί να μην επιδεικνύει αυτήν την καλή συμπεριφορά, και πάλι εκδηλώνει διεφθαρμένες διαθέσεις. Αλλά και όταν αποκτήσει αυτήν την καλή συμπεριφορά, οι διεφθαρμένες διαθέσεις του δεν βελτιώνονται ούτε αλλάζουν στο ελάχιστο. Αντίθετα, τις κρύβει όλο και πιο βαθιά. Αυτά είναι ουσιώδη πράγματα που κρύβονται πίσω από τέτοιους καλούς τρόπους συμπεριφοράς.

Εδώ ολοκληρώνεται λίγο πολύ η συναναστροφή και η ανάλυσή μας πάνω στους καλούς τρόπους συμπεριφοράς της παραδοσιακής κουλτούρας που λένε να είναι κανείς ευγενικός και εκλεπτυσμένος, αβρός, προσηνής και προσιτός, και να σέβεται τους ηλικιωμένους και να φροντίζει τους νέους. Μοιάζουν με το να έχει κανείς καλή μόρφωση και σύνεση και η ουσία τους είναι πάνω κάτω η ίδια. Αυτοί οι καλοί τρόποι συμπεριφοράς είναι επουσιώδεις και οι άνθρωποι θα πρέπει να τους εγκαταλείψουν. Αυτό που θα πρέπει να προσπαθούν να επιτύχουν περισσότερο οι άνθρωποι είναι να κάνουν τα λόγια του Θεού βάση τους και την αλήθεια κριτήριό τους· μόνο τότε μπορούν να ζήσουν στο φως και να βιώσουν την ομοιότητα ενός κανονικού ανθρώπου. Αν θέλεις να ζήσεις στο φως, οφείλεις να ενεργείς σύμφωνα με την αλήθεια· θα πρέπει είσαι ειλικρινής άνθρωπος που λέει ειλικρινή λόγια και κάνει ειλικρινή πράγματα. Το βασικό είναι να έχει κανείς τις αλήθεια-αρχές στη συμπεριφορά του· μόλις οι άνθρωποι χάσουν τις αλήθεια-αρχές, και επικεντρωθούν μόνο στην καλή συμπεριφορά, αυτό αναπόφευκτα προκαλεί παραποίηση και προσποίηση. Εάν η συμπεριφορά των ανθρώπων δεν διέπεται από αρχές, τότε όσο καλή κι αν είναι αυτή, είναι υποκριτές. Μπορεί να είναι σε θέση να παραπλανούν τους άλλους για λίγο, όμως ποτέ δεν θα είναι αξιόπιστοι. Μόνο όταν οι άνθρωποι ενεργούν και συμπεριφέρονται σύμφωνα με τα λόγια του Θεού έχουν αληθινό θεμέλιο. Αν δεν συμπεριφέρονται σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και επικεντρώνονται μόνο στο να προσποιούνται ότι συμπεριφέρονται καλά, μπορούν ως αποτέλεσμα να γίνουν καλοί άνθρωποι; Με τίποτα. Τα καλά δόγματα και η καλή συμπεριφορά δεν μπορούν να αλλάξουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου, ούτε μπορούν να αλλάξουν την ουσία του. Μόνο η αλήθεια και τα λόγια του Θεού μπορούν να αλλάξουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις, σκέψεις και απόψεις των ανθρώπων, και να γίνουν η ζωή τους. Οι διάφοροι τρόποι συμπεριφοράς που θεωρούνται καλοί σύμφωνα με την παραδοσιακή κουλτούρα και τις αντιλήψεις του ανθρώπου, όπως το να έχει κανείς καλή μόρφωση και σύνεση, να είναι ευγενικός και εκλεπτυσμένος, αβρός, προσηνής και προσιτός, και να σέβεται τους ηλικιωμένους και να φροντίζει τους νέους, είναι μόνο τρόποι συμπεριφοράς και τίποτε άλλο. Δεν είναι η ζωή, πόσο μάλλον η αλήθεια. Ούτε η παραδοσιακή κουλτούρα ούτε κανένας από τους καλούς τρόπους συμπεριφοράς που προωθεί δεν είναι η αλήθεια. Όση από την παραδοσιακή κουλτούρα κι αν κατανοεί ο άνθρωπος και όσους καλούς τρόπους συμπεριφοράς κι αν επιδεικνύει στη ζωή του, οι διεφθαρμένες διαθέσεις του δεν αλλάζουν. Η παραδοσιακή κουλτούρα ενσταλάζεται στους ανθρώπους εδώ και χιλιάδες χρόνια και η διεφθαρμένη διάθεσή τους όχι μόνο δεν έχει αλλάξει καθόλου, αλλά η διαφθορά τους γίνεται όλο και πιο βαθιά και ο κόσμος όλο και πιο σκοτεινός και κακός. Αυτό συνδέεται άμεσα με την εκπαίδευση της παραδοσιακής κουλτούρας. Οι άνθρωποι μπορούν να βιώσουν την ομοιότητα ενός αληθινού ανθρώπινου όντος μόνο αν εκλάβουν τα λόγια του Θεού ως τη ζωή τους. Αυτό είναι αδιαμφισβήτητο. Τι είδους παραμέτρους και απαιτήσεις θέτουν τα λόγια του Θεού για τη συμπεριφορά του ανθρώπου; Πέρα από όσα καθορίζονται στους νόμους και τις εντολές, υπάρχουν και οι απαιτήσεις του Κυρίου Ιησού για τη συμπεριφορά του ανθρώπου, και ειδικά οι απαιτήσεις και οι κανόνες που θέτει στον άνθρωπο η κρίση του Θεού τις έσχατες ημέρες. Για την ανθρωπότητα, αυτά είναι τα πιο πολύτιμα λόγια απ’ όλα και οι πιο βασικές αρχές για τη συμπεριφορά της. Πρέπει να εντοπίσετε τα βασικότερα κριτήρια συμπεριφοράς για τη συμπεριφορά και τις πράξεις σας στα λόγια του Θεού. Όταν το κάνετε αυτό, θα μπορείτε να απαλλαγείτε από τον αποπροσανατολισμό και την παραπλάνηση των καλών τρόπων συμπεριφοράς της κινεζικής παραδοσιακής κουλτούρας. Τότε θα έχετε βρει το μονοπάτι και τις αρχές για τη συμπεριφορά και τις πράξεις σας, πράγμα που σημαίνει πως θα έχετε βρει και το μονοπάτι και τις αρχές της σωτηρίας. Αν πάρετε τα τωρινά λόγια του Θεού ως τη βάση σας και την αλήθεια πάνω στην οποία συναναστρεφόμαστε ως το κριτήριό σας και τα χρησιμοποιήσετε για να αντικαταστήσετε τα —κατά την αντίληψη του ανθρώπου— πρότυπα καλής συμπεριφοράς, τότε είσαι άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια. Όλες οι απαιτήσεις που έχει ο Θεός από τον άνθρωπο αφορούν το τι είδους άνθρωπος θα πρέπει να είναι και σε ποιον δρόμο θα πρέπει να βαδίζει. Ο Θεός δεν απαιτεί ποτέ να έχει ο άνθρωπος κάποια μεμονωμένη συμπεριφορά. Απαιτεί οι άνθρωποι να είναι ειλικρινείς, όχι δόλιοι, να αποδέχονται και να επιδιώκουν την αλήθεια, να είναι πιστοί σ’ Αυτόν, να υποτάσσονται και να καταθέτουν μαρτυρία γι’ Αυτόν. Δεν έχει απαιτήσει ποτέ να έχουν απλώς μερικούς καλούς τρόπους συμπεριφοράς, ούτε έχει πει πως αυτό και μόνο θα ήταν αρκετό. Η παραδοσιακή κουλτούρα της Κίνας, όμως, κάνει τον άνθρωπο να επικεντρώνεται μόνο στην καλή συμπεριφορά και στο να εκδηλώνει καλά πράγματα προς τα έξω. Δεν κάνει τίποτα απολύτως για να ρίξει φως στο τι είναι οι διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου ή στην πηγή της διαφθοράς του, ούτε είναι, βέβαια, σε θέση να του υποδείξει το μονοπάτι μέσω του οποίου θα αποβάλει τις διεφθαρμένες διαθέσεις του. Άρα, λοιπόν, όπως κι αν υποστηρίζει η παραδοσιακή κουλτούρα τους όποιους καλούς τρόπους συμπεριφοράς θα πρέπει να διαθέτουν οι άνθρωποι, αυτό δεν τους βοηθά καθόλου να απαλλαγούν από τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και να βιώσουν την ομοιότητα ενός αληθινού ανθρώπινου όντος. Όσο ευγενείς ή ελκυστικές κι αν είναι οι δηλώσεις της περί ηθικής, δεν μπορεί να κάνει τίποτα για να αλλάξει τη διεφθαρμένη ουσία της ανθρωπότητας. Υπό την κατήχηση και την επιρροή της παραδοσιακής κουλτούρας, έχουν συμβεί υποσυνείδητα πολλά πράγματα στη διεφθαρμένη ανθρωπότητα. Τι σημαίνει η λέξη «υποσυνείδητα» εδώ; Σημαίνει πως, μόλις ενσταλαχτεί στον άνθρωπο η παραδοσιακή κουλτούρα και τον μολύνει χωρίς εκείνος να το καταλάβει, εφόσον ο άνθρωπος δεν διαθέτει ξεκάθαρα λόγια, δηλώσεις, κανόνες και τη γνώση για το πώς να ενεργεί σωστά, κάνει πράξη και τηρεί ενστικτωδώς τις συμβατικές ιδέες και μεθόδους των ανθρώπων. Εφόσον ζει υπό τέτοιες συνθήκες και σε μια τέτοια κατάσταση, όπως ισχύει, άλλωστε, για όλους τους ανθρώπους, καταλήγει εν αγνοία του να σκέφτεται υποσυνείδητα το εξής: «Είναι υπέροχο να έχεις καλή μόρφωση και σύνεση· είναι κάτι το θετικό που εναρμονίζεται με την αλήθεια. Είναι υπέροχο να είσαι ευγενικός και εκλεπτυσμένος· έτσι οφείλουν να είναι οι άνθρωποι, αυτό αρέσει στον Θεό και εναρμονίζεται με την αλήθεια. Το να είναι κανείς αβρός, προσηνής και προσιτός, και να σέβεται τους ηλικιωμένους και να φροντίζει τους νέους είναι όλα τους εκδηλώσεις της κανονικής ανθρώπινης φύσης και εναρμονίζονται με τα λόγια του Θεού και την αλήθεια». Αν και δεν έχει βρει κάποια ξεκάθαρη βάση στα λόγια του Θεού, μέσα του νιώθει πως τα λόγια του Θεού και οι απαιτήσεις Του από τον άνθρωπο είναι πάνω κάτω τα ίδια με τα πρότυπα που απαιτεί η παραδοσιακή κουλτούρα, χωρίς να υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσά τους. Έτσι δεν διαστρεβλώνει και παρερμηνεύει τα λόγια του Θεού; Λένε κάτι τέτοιο τα λόγια του Θεού; Όχι, ούτε και εννοεί κάτι τέτοιο ο Θεός· τα πράγματα αυτά είναι προϊόν της διαστρέβλωσης και παρερμηνείας των λόγων του Θεού από τον άνθρωπο. Εφόσον δεν υπήρξε ποτέ κάτι τέτοιο στα λόγια του Θεού, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να σκέφτεστε έτσι. Θα πρέπει να διαβάσετε πολύ προσεκτικά τα λόγια του Θεού και να εντοπίσετε τις ακριβείς απαιτήσεις συμπεριφοράς που θέτουν στον άνθρωπο, έπειτα να βρείτε και να συγκεντρώσετε λίγα ακόμα χωρία των λόγων Του, να προσευχηθείτε διαβάζοντάς τα και να συναναστραφείτε σχετικά με αυτά συγκεντρωτικά. Μόλις αποκτήσετε γνώση τους, πρέπει να τα κάνετε πράξη και να τα βιώσετε. Έτσι μπαίνουν τα λόγια του Θεού στην πραγματική σας ζωή, όπου γίνονται η βάση των απόψεών σας για τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και της συμπεριφοράς και των πράξεών σας. Ποια θα πρέπει να είναι η βάση της ομιλίας και των πράξεων των ανθρώπων; Τα λόγια του Θεού. Ποιες είναι λοιπόν οι απαιτήσεις και τα πρότυπα που έχει ο Θεός για την ομιλία και τις πράξεις των ανθρώπων; (Να είναι εποικοδομητικά για τους ανθρώπους.) Σωστά. Το βασικότερο είναι ότι πρέπει να λες την αλήθεια, να μιλάς με ειλικρίνεια και να ωφελείς τους άλλους. Η ομιλία σου πρέπει κατ’ ελάχιστον να είναι εποικοδομητική για τους ανθρώπους και όχι να τους ξεγελά, να τους παραπλανά, να τους κοροϊδεύει, να τους σατιρίζει, να τους χλευάζει, να τους ειρωνεύεται, να τους περιορίζει, να εκθέτει τις αδυναμίες τους ή να τους πληγώνει. Αυτή είναι η έκφραση της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Είναι αρετή της ανθρώπινης φύσης. Σου έχει πει ο Θεός πόσο δυνατά να μιλάς; Έχει απαιτήσει να μιλάς τυπικά; Έχει απαιτήσει να χρησιμοποιείς εξεζητημένη ρητορεία ή υπεροπτικό και εκλεπτυσμένο γλωσσικό ύφος; (Όχι.) Δεν υπάρχει ούτε ίχνος από τέτοια επιφανειακά, υποκριτικά, ψευδή κι ασήμαντα πράγματα. Όλες οι απαιτήσεις του Θεού είναι πράγματα τα οποία θα πρέπει να διαθέτει η κανονική ανθρώπινη φύση, καθώς και πρότυπα και αρχές για τη γλώσσα και τη συμπεριφορά του ανθρώπου. Δεν έχει σημασία πού έχει γεννηθεί κάποιος ή τι γλώσσα μιλάει. Όπως και να ’χει, τα λόγια που λες, καθώς και η διατύπωση και το περιεχόμενό τους, πρέπει να διαπλάθουν τους άλλους. Τι σημαίνει να διαπλάθουν τους άλλους; Σημαίνει πως, μόλις τα ακούσουν οι άλλοι, νιώθουν πως είναι αληθινά, εμπλουτίζονται και βοηθιούνται απ’ αυτά, μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια και παύουν να είναι μπερδεμένοι και επιρρεπείς στην παραπλάνηση από τους άλλους. Επομένως, ο Θεός απαιτεί οι άνθρωποι να λένε την αλήθεια, να λένε αυτό που σκέφτονται και όχι να ξεγελούν, να παραπλανούν, να κοροϊδεύουν, να σατιρίζουν, να χλευάζουν, να ειρωνεύονται, να περιορίζουν τους άλλους, να εκθέτουν τις αδυναμίες τους ή να τους πληγώνουν. Δεν είναι αυτές οι θεμελιώδεις αρχές της ομιλίας; Τι εννοούμε λέγοντας ότι δεν θα πρέπει κάποιος να εκθέτει τις αδυναμίες των ανθρώπων; Εννοούμε να μη ρίχνει λάσπη στους άλλους. Να μην εμμένει στα λάθη ή τις ελλείψεις του παρελθόντος τους για να τους κρίνει ή να τους καταδικάσει. Αυτό είναι το λιγότερο που θα πρέπει να κάνεις. Από τη θετική πλευρά, πώς εκφράζεται η εποικοδομητική ομιλία; Κατά κύριο λόγο ενθαρρύνει, προσανατολίζει, καθοδηγεί, προτρέπει, δείχνει κατανόηση και προσφέρει παρηγοριά. Επίσης, σε ορισμένες ειδικές περιπτώσεις, καθίσταται απαραίτητο να εκθέσουμε άμεσα τα λάθη των άλλων και να τους κλαδέψουμε, ώστε να γνωρίσουν την αλήθεια και να επιθυμήσουν τη μετάνοια. Μόνο τότε επιτυγχάνεται το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Αυτός ο τρόπος άσκησης είναι μεγάλο όφελος για τους ανθρώπους. Είναι πραγματική βοήθεια για αυτούς και είναι εποικοδομητικό για αυτούς, έτσι δεν είναι; Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι είσαι ιδιαίτερα ισχυρογνώμων και αλαζόνας. Δεν το έχεις αντιληφθεί ποτέ, όμως κάποιος που σε γνωρίζει καλά βγαίνει ανοιχτά και σου λέει το πρόβλημα. Σκέφτεσαι μέσα σου: «Είμαι ισχυρογνώμων; Είμαι αλαζόνας; Κανείς άλλος δεν τόλμησε να μου το πει, αλλά με καταλαβαίνει. Το ότι μπόρεσε να πει κάτι τέτοιο υποδηλώνει ότι είναι όντως αλήθεια. Πρέπει να αφιερώσω λίγο χρόνο να το αναλογιστώ αυτό». Μετά απ’ αυτό, λες στο συγκεκριμένο άτομο: «Οι άλλοι μού λένε μόνο ωραία πράγματα, μου απευθύνουν επαίνους, κανένας δεν με προσεγγίζει ποτέ σε προσωπικό επίπεδο, κανείς δεν μου έχει επισημάνει ποτέ αυτές τις ελλείψεις και τα προβλήματα που έχω. Μόνον εσύ μπόρεσες να μου το πεις, να μου μιλήσεις έξω από τα δόντια. Ήταν πολύ σπουδαίο, πολύ μεγάλη βοήθεια για μένα». Μιλάτε μέσα από την καρδιά σας, έτσι δεν είναι; Σιγά-σιγά, ο άλλος επικοινωνεί μαζί σου για ό,τι έχει κατά νου, για τις σκέψεις του για σένα και για τις εμπειρίες του ως προς το ότι είχε αντιλήψεις, φαντασιοκοπίες, αρνητικότητα και αδυναμία σε αυτό το θέμα και το ότι κατάφερε να ξεφύγει απ’ αυτό αναζητώντας την αλήθεια. Αυτό είναι να μιλάτε μέσα από την καρδιά σας, είναι επικοινωνία ψυχών. Και ποια είναι, εν ολίγοις, η θεμελιώδης αρχή που διέπει την ομιλία; Είναι η εξής: Πες αυτό που έχεις στην καρδιά σου και μίλα για τις αληθινές σου εμπειρίες και για το τι πραγματικά σκέφτεσαι. Αυτά τα λόγια είναι τα πλέον επωφελή για τους ανθρώπους, προσφέρουν στους ανθρώπους, τους βοηθούν, είναι θετικά. Ν’ αρνείσαι να λες εκείνα τα ψεύτικα λόγια, εκείνα τα λόγια που δεν ωφελούν τους ανθρώπους ούτε είναι εποικοδομητικά γι’ αυτούς. Έτσι δεν θα τους βλάπτεις ούτε θα τους βάζεις τρικλοποδιές, δεν θα τους βυθίζεις στην αρνητικότητα ούτε θα υπάρχει αρνητικό αποτέλεσμα. Πρέπει να λες θετικά πράγματα. Πρέπει να προσπαθείς να βοηθάς τους ανθρώπους όσο περισσότερο μπορείς, να τους ωφελείς, να τους προσφέρεις, να τους δημιουργείς αληθινή πίστη στον Θεό. Πρέπει να δίνεις στους ανθρώπους τη δυνατότητα να βοηθηθούν και να κερδίσουν πολλά από τις εμπειρίες σου όσον αφορά τα λόγια του Θεού και τον τρόπο με τον οποίο επιλύεις προβλήματα, αλλά και να μπορέσουν να κατανοήσουν το μονοπάτι της βίωσης του έργου του Θεού και της εισόδου στην αλήθεια-πραγματικότητα, επιτρέποντάς τους να αποκτήσουν ζωή-είσοδο και να κάνοντας τη ζωή τους να αναπτυχθεί —πράγμα που θα είναι το αποτέλεσμα του ότι τα λόγια σου έχουν αρχές και είναι εποικοδομητικά για τους ανθρώπους. Πέρα από αυτό, όταν οι άνθρωποι βρίσκονται για να κουτσομπολέψουν ή να σπάσουν πλάκα, αυτό δεν στηρίζεται σε αρχές. Το μόνο που εκδηλώνουν είναι οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Κάτι τέτοιο δεν βασίζεται στα λόγια του Θεού και εκείνοι δεν τηρούν τις αλήθεια-αρχές. Όλα αυτά είναι οι φιλοσοφίες του ανθρώπου για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις. Οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους τους χειραγωγούν στο πώς να ζουν.

Ο Θεός απαιτεί τα λόγια του ανθρώπου να στηρίζονται σε αρχές και να διαπλάθουν τους άλλους. Έχει αυτό κάποια σχέση με τους καλούς τρόπους συμπεριφοράς του ανθρώπου προς τα έξω; (Όχι.) Δεν έχει καμία απολύτως σχέση με αυτούς. Έστω πως δεν είσαι αυταρχικός απέναντι στους άλλους και τα λόγια σου δεν είναι ψευδή και δόλια, αλλά μπορείς, μάλιστα, να ενθαρρύνεις, να καθοδηγείς και να παρηγορείς τους άλλους. Αν μπορείς να κάνεις και τα δύο αυτά πράγματα, χρειάζεται να τα κάνεις έχοντας προσιτή στάση; Πρέπει να καταφέρεις να είσαι προσιτός; Μπορείς να τα κάνεις αυτά μόνο σε ένα πλαίσιο συμπεριφορών προς τα έξω όπως το να είσαι αβρός, ευγενικός και εκλεπτυσμένος; Δεν υπάρχει ανάγκη για κάτι τέτοιο. Η προϋπόθεση ώστε τα λόγια σου να διαπλάθουν τους άλλους είναι να βασίζονται στα λόγια του Θεού, τις απαιτήσεις Του και την αλήθεια, όχι στους καλούς τρόπους συμπεριφοράς που ορίζει η παραδοσιακή κουλτούρα. Όταν τα λόγια σου βασίζονται σε αρχές και διαπλάθουν τους άλλους, μπορείς να μιλάς είτε καθιστός είτε όρθιος, είτε μεγαλόφωνα είτε χαμηλόφωνα, είτε ευγενικά είτε αυστηρά. Εφόσον το τελικό αποτέλεσμα είναι θετικό κι εσύ έχεις ανταποκριθεί στην ευθύνη σου και έχει επωφεληθεί και το άλλο άτομο, τότε εναρμονίζεται με τις αλήθεια-αρχές. Αν αυτό που επιδιώκεις είναι η αλήθεια, και αυτό που κάνεις πράξη είναι η αλήθεια, και η βάση της ομιλίας και των πράξεών σου είναι τα λόγια του Θεού, οι αλήθεια-αρχές, και αν οι άλλοι μπορούν να επωφεληθούν και να κερδίσουν κάτι από εσένα, αυτό δεν θα ήταν επωφελές για όλους σας; Αν, ζώντας περιορισμένος από τον τρόπο σκέψης της παραδοσιακής κουλτούρας, παίζεις θέατρο ενώ οι άλλοι κάνουν το ίδιο, και επιδεικνύεις αβρότητα ενώ αυτοί υποκλίνονται, παίζοντας ο ένας θέατρο για τον άλλον, τότε καμία από τις δύο πλευρές δεν είναι καλή. Και εσύ και εκείνοι όλη μέρα υποκλίνεστε και επιδίδεστε σε αβρότητες, χωρίς ούτε μια αληθινή λέξη, ενσωματώνοντας στη ζωή μόνο την καλή συμπεριφορά όπως την προωθεί η παραδοσιακή κουλτούρα. Παρόλο που μια τέτοια συμπεριφορά φαίνεται εξωτερικά να είναι συμβατική, είναι εντελώς υποκριτική, μια συμπεριφορά που ξεγελά και παραπλανά τους άλλους, μια συμπεριφορά που εξαπατά τους ανθρώπους και τους ξεγελά, χωρίς να ακούγεται ούτε ένας ειλικρινής λόγος. Αν γίνεις φίλος με ένα τέτοιο άτομο, είναι βέβαιο ότι στο τέλος θα σε εξαπατήσει και θα σε ξεγελάσει. Δεν υπάρχει τίποτα να κερδίσεις από την καλή του συμπεριφορά που θα μπορούσε να σε διαπλάσει. Το μόνο που έχει να σου διδάξει είναι το ψέμα και η απάτη: Τον ξεγελάς, σε ξεγελά και αυτός. Αυτό που θα νιώσεις, τελικά, είναι μια ακραία υποβάθμιση της ακεραιότητας και της αξιοπρέπειάς σου, την οποία απλώς θα πρέπει να υπομείνεις. Θα πρέπει ακόμα να παρουσιάζεσαι με ευγένεια, με τρόπο που δείχνει καλή μόρφωση και σύνεση, χωρίς να διαφωνείς με τους άλλους ή να απαιτείς πολλά από αυτούς. Θα πρέπει ακόμη να είσαι υπομονετικός και ανεκτικός, να επιδεικνύεις χαλαρότητα και απλόχερη μεγαλοψυχία με ένα λαμπερό χαμόγελο. Πόσα χρόνια προσπάθειας πρέπει να χρειάζονται για να επιτευχθεί μια τέτοια κατάσταση! Αν απαιτήσεις από τον εαυτό σου να ζει έτσι ενώπιον των άλλων, δεν θα σε εξαντλήσει η ζωή σου; Το να προσποιείσαι ότι έχεις τόση αγάπη, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι δεν έχεις —τέτοια υποκρισία δεν είναι εύκολο πράγμα! Θα ένιωθες όλο και πιο έντονα την εξάντληση του να συμπεριφέρεσαι με αυτόν τον τρόπο ως άτομο· θα προτιμούσες στην επόμενη ζωή σου να γεννηθείς ως αγελάδα ή άλογο, γουρούνι ή σκύλος παρά ως ανθρώπινο ον. Θα τα έβρισκες υπερβολικά ψεύτικα και κακά. Γιατί ζει ο άνθρωπος με τρόπο που τον εξουθενώνει τόσο πολύ; Επειδή ζει με παραδοσιακές αντιλήψεις που τον περιορίζουν και τον δεσμεύουν. Βασίζεται στη διεφθαρμένη διάθεσή του κι έτσι ζει μέσα στην αμαρτία, ανήμπορος να απελευθερωθεί απ’ αυτήν. Δεν έχει διέξοδο. Αυτό που βιώνει δεν είναι η ομοιότητα ενός αληθινού ανθρώπινου όντος. Μεταξύ των ανθρώπων, ακόμη και σε ένα αντρόγυνο, ανάμεσα σε μητέρα και κόρη ή πατέρα και γιο —μεταξύ ανθρώπων, δηλαδή, που έχουν τις στενότερες σχέσεις— δεν ακούει και δεν εισπράττει κανείς ούτε μια λέξη στοιχειώδους ειλικρίνειας, ούτε μια στοργική ή τρυφερή λέξη ή κάποια κουβέντα που μπορεί να του προσφέρει παρηγοριά. Σε τι χρησιμεύουν, λοιπόν, αυτοί οι καλοί τρόποι συμπεριφοράς προς τα έξω; Διατηρούν προσωρινά μια κανονική απόσταση και κανονικές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Παρόλα αυτά, πίσω από αυτούς τους καλούς τρόπους συμπεριφοράς, κανείς δεν τολμά να αλληλεπιδράσει σε βαθύτερο επίπεδο με κάποιον άλλο, πράγμα που η ανθρωπότητα έχει συνοψίσει τελικά στην εξής φράση: «Η απόσταση γεννά την ομορφιά». Αυτό αποκαλύπτει την αληθινή φύση της ανθρωπότητας, έτσι δεν είναι; Πώς γίνεται η απόσταση να γεννά την ομορφιά; Στην ψευδή και μοχθηρή πραγματικότητα μιας τέτοιας ζωής, ο άνθρωπος βιώνει όλο και μεγαλύτερη μοναξιά, στέρηση, κατάθλιψη, αγανάκτηση και δυσαρέσκεια, χωρίς να έχει κάποιο μονοπάτι να ακολουθήσει. Αυτή είναι η αληθινή κατάσταση των απίστων. Εσύ, όμως, πιστεύεις τώρα στον Θεό. Έχεις εισέλθει στον οίκο Του, έχεις αποδεχθεί την παροχή των λόγων Του και ακούς συχνά κηρύγματα. Μέσα στην καρδιά σου, παρόλα αυτά, σου αρέσουν ακόμα οι καλοί τρόποι συμπεριφοράς που προωθεί η παραδοσιακή κουλτούρα, πράγμα που αποδεικνύει το εξής: Δεν κατανοείς την αλήθεια και δεν έχεις καμία πραγματικότητα. Γιατί εξακολουθείς να νιώθεις τόση μοναξιά και κατάθλιψη στη ζωή σου, να είσαι τόσο αξιολύπητος και να ταπεινώνεις τόσο τον εαυτό σου; Η μόνη αιτία είναι πως δεν αποδέχεσαι την αλήθεια και δεν έχεις αλλάξει καθόλου. Με άλλα λόγια, δεν βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα ούτε συμπεριφέρεσαι και ενεργείς σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και δεν έχεις ως κριτήριό σου την αλήθεια. Εξακολουθείς να ζεις βάσει διεφθαρμένων διαθέσεων και παραδοσιακών αντιλήψεων. Γι’ αυτό εξακολουθείς να νιώθεις τόση μοναξιά στη ζωή σου. Δεν έχεις φίλους και κανέναν στον οποίο να μπορείς να πεις τα μυστικά σου. Δεν μπορείς να λάβεις από άλλους την ενθάρρυνση, καθοδήγηση, βοήθεια ή διάπλαση που χρειάζεσαι, ούτε μπορείς κι εσύ με τη σειρά σου να ενθαρρύνεις, να καθοδηγήσεις ή να βοηθήσεις τους άλλους. Ακόμη και σε αυτές τις βασικότερες συμπεριφορές, δεν εκλαμβάνεις τα λόγια του Θεού ως βάση σου και την αλήθεια ως κριτήριό σου, άρα δεν έχει νόημα να αναφερθούμε καν στις απόψεις σου για τους ανθρώπους και τα πράγματα ή στη συμπεριφορά και τις πράξεις σου, αφού αυτά απέχουν παρασάγγας από την αλήθεια και τα λόγια του Θεού.

Μόλις συναναστραφήκαμε σχετικά με τις απαιτήσεις που έχει ο Θεός από τη συμπεριφορά του ανθρώπου. Πιο συγκεκριμένα, απαιτεί τα λόγια και οι πράξεις του ανθρώπου να στηρίζονται σε αρχές και να διαπλάθουν τους άλλους. Με βάση αυτό, λοιπόν, γνωρίζουν πλέον όλοι αν έχουν κάποια αξία αυτοί οι καλοί τρόποι συμπεριφοράς τους οποίους συνοψίζει ο άνθρωπος και αν αξίζει να τους εκτιμά κανείς; (Δεν αξίζει.) Τι θα πρέπει να κάνετε, λοιπόν, εφόσον δεν πιστεύετε πως αξίζει να τους εκτιμάτε; (Να τους απαρνηθούμε.) Πώς τους απαρνιέται κανείς; Για να τους απαρνηθεί, πρέπει να ασκείται ακολουθώντας συγκεκριμένο μονοπάτι και βήματα. Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να εξετάσει τον εαυτό του και να δει αν εκδηλώνει τους τρόπους συμπεριφοράς που προωθεί η παραδοσιακή κουλτούρα, δηλαδή να έχει καλή μόρφωση και σύνεση, και να είναι ευγενικός και εκλεπτυσμένος. Τι μορφή έχει μια τέτοια εξέταση και ποιο είναι το περιεχόμενό της; Πρέπει να εξετάσεις τον εαυτό σου για να δεις σε τι βασίζονται οι απόψεις σου για τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και η συμπεριφορά και οι πράξεις σου, και ποια στοιχεία του Σατανά έχουν ριζώσει βαθιά μέσα στην καρδιά σου και σε έχουν διαποτίσει ως το μεδούλι. Ας πάρουμε, για παράδειγμα, έναν άνθρωπο που, αν και είναι παραχαϊδεμένος από παιδί και δεν ξέρει πολλά για τον αυτοέλεγχο, ωστόσο δεν έχει κακή ανθρώπινη φύση. Είναι αληθινός πιστός, πιστεύει στον Θεό, εκτελεί το καθήκον του με ειλικρίνεια και μπορεί να υποφέρει και να πληρώνει το εκάστοτε τίμημα. Έχει απλώς ένα κακό: Όταν τρώει, έχει τη συνήθεια να σκαλίζει το φαγητό του και να κάνει θόρυβο ενώ μασάει. Ο ήχος που κάνει σε ενοχλεί τόσο πολύ που δεν μπορείς φας. Παλιά, ένιωθες μεγάλη αντιπάθεια για τέτοιους ανθρώπους. Έλεγες πως δεν έχουν καλή ανατροφή, δεν ξέρουν πώς να ελέγχουν τον εαυτό τους και δεν έχουν καλή μόρφωση και σύνεση. Μέσα σου, τους σιχαινόσουν, θεωρώντας ότι τέτοιοι άνθρωποι είναι ποταποί και αναξιοπρεπείς και ότι αποκλείεται να είναι άτομα που επιλέγει και αγαπάει ο Θεός. Πού βάσιζες αυτήν την πεποίθησή σου; Είχες διακρίνει την ουσία τους και τους μετρούσες με βάση αυτήν; Σε τι βασιζόσουν για να τους μετρήσεις; Είναι ξεκάθαρο πως μετρούσες τους ανθρώπους βάσει των διάφορων δηλώσεων της κινεζικής παραδοσιακής κουλτούρας. Όταν, λοιπόν, διαπιστώσεις πως υπάρχει αυτό το πρόβλημα, τι θα πρέπει να σκεφτείς με βάση τις αλήθειες πάνω στις οποίες συναναστραφήκαμε σήμερα; «Ποπό, παλιά τους περιφρονούσα. Ποτέ δεν άκουγα πρόθυμα τη συναναστροφή τους. Όποτε έλεγαν ή έκαναν κάτι, όσο πρακτικά κι αν ήταν τα λόγια της συναναστροφής τους ή όσο σωστή κι αν ήταν η πράξη τους, μόλις τους σκεφτόμουν να κάνουν θόρυβο ενώ μασάνε ή να σκαλίζουν το φαγητό τους ενώ τρώνε, δεν ήθελα να ακούσω αυτά που είχαν να πουν. Πάντα τους θεωρούσα άτομα με κακή ανατροφή, χωρίς επίπεδο. Μέσα από μια τέτοια συναναστροφή από τον Θεό, πλέον καταλαβαίνω πως οι απόψεις μου για τους ανθρώπους δεν βασίζονται στα λόγια Του. Αντίθετα, αντιμετωπίζω τις κακές συνήθειες και συμπεριφορές που έχουν οι άνθρωποι στη ζωή τους —τους τομείς, δηλαδή, στους οποίους δείχνουν πως δεν έχουν καλή ανατροφή ή τρόπους— σαν να είναι εκδηλώσεις της ανθρώπινης φύσης-ουσίας τους. Τώρα που τους μετράω με βάση τα λόγια του Θεού, βλέπω πως τα πράγματα αυτά είναι μικροελαττώματα που δεν αφορούν την ανθρώπινη φύση-ουσία τους. Δεν είναι ούτε κατά διάνοια προβλήματα αρχών». Έτσι δεν εξετάζει κανείς τον εαυτό του; (Ναι.) Όλα αυτά είναι ξεκάθαρα σε όσους μπορούν να αποδεχθούν τα λόγια του Θεού και να κατανοήσουν την αλήθεια. Τι πρέπει να γίνει από εκεί και πέρα; Υπάρχει κάποιο μονοπάτι; Θα είχε αποτέλεσμα αν απαιτούσες από εκείνους να κόψουν αμέσως αυτές τις κακές συνήθειες; (Όχι.) Αυτά τα μικροελαττώματα είναι βαθιά ριζωμένα μέσα τους και δύσκολα αλλάζουν. Δεν είναι κάτι που μπορεί να αλλάξει κανείς μέσα σε μια δυο μέρες. Τα προβλήματα συμπεριφοράς δεν είναι τόσο δύσκολο να διορθωθούν· όταν ο άνθρωπος έχει, όμως, ελαττώματα στις συνήθειες της ζωής του, χρειάζεται κάποιο χρόνο για να απαλλαγεί από αυτά. Επειδή, όμως, δεν αφορούν ούτε την ποιότητα της ανθρώπινης φύσης ούτε την ανθρώπινη-φύση ουσία κάποιου, δεν πρέπει να προσδίδει υπερβολική βαρύτητα σε αυτά ούτε να αρνείται να τα εγκαταλείψει. Όλοι έχουν τις συνήθειες και τα χούγια τους στη ζωή. Κανείς δεν προέρχεται από το κενό. Όλοι έχουν κάποια ελαττώματα· όποια κι αν είναι αυτά, αν επηρεάζουν τους άλλους, πρέπει να διορθωθούν. Έτσι πετυχαίνει κανείς φιλικές αλληλεπιδράσεις. Βέβαια, είναι αδύνατον να είναι κανείς ιδανικός από κάθε άποψη. Οι άνθρωποι προέρχονται από πολύ διαφορετικά υπόβαθρα και έχουν διαφορετικές συνήθειες ζωής, άρα πρέπει να είναι ανεκτικοί ο ένας με τον άλλο. Αυτό είναι κάτι που οφείλει να διαθέτει η κανονική ανθρώπινη φύση. Μην παίρνεις κατάκαρδα τα ασήμαντα προβλήματα· να δείχνεις ανοχή. Αυτός είναι ο πιο κατάλληλος τρόπος να φέρεσαι στους άλλους. Αυτή είναι η αρχή της ανοχής και η αρχή και μέθοδος βάσει των οποίων αντιμετωπίζονται τέτοια ζητήματα. Μην προσπαθείς να προσδιορίσεις την ουσία και την ανθρώπινη φύση των άλλων με βάση τα μικροελαττώματά τους. Αυτή η βάση δεν συμφωνεί ούτε στο ελάχιστο με τις αρχές, αφού τα όποια ελαττώματα ή ατέλειες έχει κανείς δεν υποδηλώνουν την ουσία του, δεν σημαίνουν πως δεν είναι αληθινός πιστός στον Θεό ούτε, βέβαια, πως δεν επιδιώκει την αλήθεια. Πρέπει να κοιτάζουμε τα δυνατά σημεία των άλλων και να βασίζουμε τις απόψεις μας για κείνους στα λόγια του Θεού και στις απαιτήσεις Του από τον άνθρωπο. Έτσι φερόμαστε δίκαια στους ανθρώπους. Πώς θα πρέπει να βλέπει τους ανθρώπους κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια; Πρέπει να βασίζει τις απόψεις του για τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και τη συμπεριφορά και τις πράξεις του, στα λόγια του Θεού και να έχει ως κριτήριό του την αλήθεια. Πώς εξετάζεις, λοιπόν, τον κάθε άνθρωπο σύμφωνα με τα λόγια του Θεού; Να βλέπεις αν έχει συνείδηση και λογική και αν είναι καλός ή κακός άνθρωπος. Όταν έρθεις σε επαφή μαζί του, μπορεί να δεις πως, παρόλο που έχει κάποια μικρά ελαττώματα και κουσούρια, η ανθρώπινη φύση του είναι αρκετά καλή. Όταν αλληλεπιδρά με άλλους, είναι ανεκτικός και υπομονετικός, ενώ όταν κάποιος είναι αρνητικός και αδύναμος, του δείχνει στοργή και μπορεί να τον φροντίσει και να τον βοηθήσει. Αυτήν τη στάση έχει απέναντι στους άλλους. Και ποια είναι η στάση του απέναντι στον Θεό; Από αυτήν μπορεί να μετρηθεί ακόμη καλύτερα το αν έχει ανθρώπινη φύση. Πιθανόν, σε όλα όσα κάνει ο Θεός να επιδεικνύει υποταγή και αναζήτηση και λαχτάρα, ενώ κατά την εκτέλεση του καθήκοντός του και στις αλληλεπιδράσεις του με άλλους —όταν, δηλαδή, κάνει κάποια πράγματα— να έχει θεοφοβούμενη καρδιά. Δεν είναι ριψοκίνδυνος, δεν κάνει εξωφρενικά πράγματα, ούτε είναι απρόβλεπτος στα λόγια και τα έργα του. Είναι πολύ προσεκτικός όταν συμβαίνει κάτι που αφορά τον Θεό ή το έργο Του. Μόλις εξακριβώσεις ότι εκδηλώνει αυτά τα πράγματα, πώς πρέπει να μετρήσεις αν είναι καλό ή κακό άτομο με βάση τις εκφάνσεις της ανθρώπινης φύσης του; Πρέπει να το μετρήσεις με βάση τα λόγια του Θεού, με βάση το κατά πόσον έχει συνείδηση και λογική και με βάση τη στάση του απέναντι στην αλήθεια και τον Θεό. Αν τον μετρήσεις από αυτές τις απόψεις, θα δεις πως, αν και έχει κάποια προβλήματα και ελαττώματα στη συμπεριφορά του, μπορεί, εντούτοις, να είναι άνθρωπος με συνείδηση και λογική, κάποιος που δείχνει υποταγή στον Θεό, έχει φόβο Θεού μέσα του και τηρεί στάση αγάπης και αποδοχής προς την αλήθεια. Αν είναι έτσι, τότε ο Θεός τον βλέπει ως άνθρωπο που μπορεί να σωθεί και τον οποίο αγαπάει. Εφόσον ο Θεός τον βλέπει έτσι, πώς θα πρέπει να του φέρεσαι; Πρέπει να βλέπεις και να μετράς τους ανθρώπους και τα πράγματα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Το άτομο αυτό είναι αληθινός αδελφός σου, οπότε θα πρέπει να του φέρεσαι σωστά και αμερόληπτα. Μην είσαι προκατειλημμένος απέναντί του και μην τον μετράς σύμφωνα με τις δηλώσεις της παραδοσιακής κουλτούρας, αλλά σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Αν είσαι πραγματικά καλόκαρδος, θα πρέπει να τον βοηθήσεις με τα ελαττώματα στη συμπεριφορά του. Δείξε του πώς να ενεργεί με σωστό τρόπο. Τι θα κάνεις αν ναι μεν μπορεί να το δεχθεί, αλλά δεν μπορεί να διορθώσει αμέσως τα ελαττώματα αυτά; Θα πρέπει να δείξεις ανοχή. Αν δεν είσαι ανεκτικός, αυτό σημαίνει πως δεν είσαι πραγματικά καλόκαρδος· θα πρέπει να αναζητήσεις την αλήθεια στη στάση σου απέναντί του και να αναλογιστείς και να γνωρίσεις τις ελλείψεις σου. Έτσι θα καταφέρεις να φέρεσαι σωστά στους ανθρώπους. Ας εξετάσουμε και την περίπτωση που πεις το εξής: «Αυτός ο άνθρωπος έχει χίλια δυο ελαττώματα. Έχει κακή ανατροφή, δεν ξέρει πώς να ελέγχει τον εαυτό του και να σέβεται τους άλλους και δεν έχει τρόπους. Είναι, άρα, ένας άπιστος. Δεν θέλω επαφές μαζί του, δεν θέλω να τον βλέπω ούτε να ακούσω οτιδήποτε έχει να πει, όσο δίκιο κι αν έχει. Ποιος θα πίστευε πως έχει φόβο Θεού και υποτάσσεται σ’ Αυτόν; Είναι ικανός για κάτι τέτοιο; Έχει το απαιτούμενο επίπεδο;» Τι στάση φανερώνει κάτι τέτοιο; Είναι ευγενικό να φέρεσαι έτσι στους άλλους; Τους βοηθάει; Εναρμονίζεται με τις αλήθεια-αρχές; Αν αντιμετωπίζεις έτσι τους άλλους, κατανοείς και κάνεις πράξη την αλήθεια; Δείχνει κάτι τέτοιο στοργή; Έχεις πραγματικά φόβο Θεού; Αν η πίστη κάποιου στον Θεό δεν διακρίνεται ούτε καν από στοιχειώδη καλοσύνη, τότε διαθέτει αυτός ο άνθρωπος την αλήθεια-πραγματικότητα; Αν συνεχίζεις να προσκολλάσαι στις αντιλήψεις σου και οι απόψεις σου για τους ανθρώπους και τα πράγματα εξακολουθούν να βασίζονται στα συναισθήματα, τις εντυπώσεις, τις προτιμήσεις και τις αντιλήψεις σου, αυτό είναι επαρκής απόδειξη ότι δεν κατανοείς ίχνος της αλήθειας και εξακολουθείς να ζεις βάσει σατανικών φιλοσοφιών. Είναι επαρκής απόδειξη ότι δεν αγαπάς και δεν επιδιώκεις την αλήθεια. Κάποιοι άνθρωποι είναι πολύ αυτάρεσκοι. Όπως κι αν συναναστραφείς μαζί τους, εξακολουθούν να είναι προσκολλημένοι στις δικές τους απόψεις: «Είμαι ένας αβρός άνθρωπος που σέβεται τους ηλικιωμένους και φροντίζει τους νέους. Και τι μ’ αυτό; Αν μη τι άλλο, είμαι καλός άνθρωπος. Τι το κακό έχει η συμπεριφορά μου; Τουλάχιστον με σέβονται όλοι». Δεν διαφωνώ πως είσαι καλός άνθρωπος, αλλά θα καταφέρεις να αποκτήσεις την αλήθεια και ζωή αν συνεχίσεις να προσποιείσαι όπως τώρα; Το να είσαι καλός άνθρωπος με τον τρόπο που είσαι μπορεί να μην παραβιάζει την ακεραιότητά σου ούτε να αντιβαίνει στον στόχο και την κατεύθυνση της συμπεριφοράς σου, αλλά υπάρχει κάτι που πρέπει να καταλάβεις: Αν συνεχίσεις έτσι, δεν θα καταφέρεις να κατανοήσεις την αλήθεια ούτε να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα. Στο τέλος, δεν θα αποκτήσεις την αλήθεια, τη ζωή και τη σωτηρία του Θεού. Αυτή είναι η μόνη πιθανή έκβαση.

Μόλις συναναστράφηκα μαζί σας για το πώς να βλέπει κανείς τους καλούς τρόπους συμπεριφοράς που έχουν οι άνθρωποι στις αντιλήψεις τους και πώς να τους αναγνωρίζει έτσι ώστε να επιδιώκει την αλήθεια. Έχετε πλέον ένα μονοπάτι; (Ναι.) Τι θα πρέπει να κάνετε; (Πρώτα απ’ όλα, πρέπει κανείς να αναλογιστεί αν έχει και ο ίδιος αυτές τις συμπεριφορές. Στη συνέχεια, πρέπει να αναλογιστεί σε ποιες βάσεις και κριτήρια στηρίζει συνήθως τις απόψεις του για τους ανθρώπους και τα πράγματα.) Σωστά. Θα πρέπει πρώτα να δεις καθαρά αν υπάρχει κάτι στις προηγούμενες απόψεις σου για τους ανθρώπους και τα πράγματα ή στη συμπεριφορά και τις πράξεις σου το οποίο να έρχεται σε σύγκρουση με τα όσα έχω αναφέρει στη συναναστροφή Μου σήμερα ή αντιβαίνει σε αυτά. Αναλογίσου σε τι βασίζεται η στάση και η άποψη που υιοθετείς όταν εξετάζεις ανθρώπους και πράγματα: στα πρότυπα της παραδοσιακής κουλτούρας και στα ρητά κάποιου σπουδαίου και φημισμένου ανθρώπου ή στα λόγια του Θεού και την αλήθεια; Έπειτα, αναλογίσου αν οι σκέψεις και οι απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας κι εκείνων των σπουδαίων και φημισμένων ανθρώπων εναρμονίζονται με την αλήθεια, πού ακριβώς έρχονται σε σύγκρουση με την αλήθεια και πού ακριβώς κάνουν λάθος. Αυτές είναι οι λεπτομέρειες του δεύτερου βήματος της αυτοκριτικής. Ας περάσουμε τώρα στο τρίτο βήμα. Τι θα πρέπει να κάνεις όταν διαπιστώσεις πως οι απόψεις, οι τρόποι, η βάση και το κριτήριο για τις απόψεις σου σχετικά με τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και για τη συμπεριφορά και τις πράξεις σου, αντιβαίνουν στην αλήθεια και προέρχονται από το θέλημα του ανθρώπου, τις κακές τάσεις της κοινωνίας και την παραδοσιακή κουλτούρα; Δεν θα πρέπει να ψάξεις τα σχετικά λόγια του Θεού και να εκλάβεις αυτά ως βάση σου; (Ναι.) Αναζήτησε στα λόγια του Θεού τις αλήθεια-αρχές που αφορούν το πώς να βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα και πώς να συμπεριφέρεται και να ενεργεί. Θα πρέπει να βασιστείς κυρίως στα λόγια του Θεού ή, για να είμαι πιο ακριβής, στις αλήθεια-αρχές των λόγων του Θεού. Αυτές οι αλήθεια-αρχές θα πρέπει να γίνουν η βάση και το κριτήριο των απόψεών σου για τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και της συμπεριφοράς και των πράξεών σου. Αυτό είναι το πιο δύσκολο πράγμα να καταφέρει κανείς. Πρέπει πρώτα να απαρνηθεί τις απόψεις, τις αντιλήψεις, τη γνώμη και τη στάση του, στις οποίες περιλαμβάνονται και κάποιες εσφαλμένες και στρεβλές απόψεις των ανθρώπων. Πρέπει, λοιπόν, να φέρει στην επιφάνεια αυτές τις απόψεις, να τις γνωρίσει και να τις αναλύσει σχολαστικά. Το άλλο σκέλος αυτού του σημείου είναι πως, όταν οι άνθρωποι έχουν βρει τη σωστή δήλωση στα σχετικά λόγια του Θεού, θα πρέπει να την αναλογιστούν προσεκτικά και να συναναστραφούν σχετικά με αυτήν. Όταν θα έχουν διασαφηνίσει ποιες είναι οι αλήθεια-αρχές της, το ερώτημα που γεννάται αμέσως είναι το πώς πρέπει να αποδεχθούν και να κάνουν πράξη την αλήθεια. Πείτε Μου, μόλις κατανοήσει κανείς τις αλήθεια-αρχές, είναι σύντομα σε θέση να τις αποδεχθεί και να υποταχθεί σε αυτές; (Όχι.) Η επαναστατικότητα και οι διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου δεν μπορούν να διορθωθούν μέσα σε μια στιγμή. Ο άνθρωπος έχει διεφθαρμένες διαθέσεις και, παρόλο που μπορεί να γνωρίζει τι σημαίνουν τα λόγια του Θεού, δεν μπορεί να τα κάνει πράξη κατευθείαν. Η άσκηση της αλήθειας είναι κάθε φορά μια μάχη γι’ αυτόν. Ο άνθρωπος έχει επαναστατική διάθεση. Δεν μπορεί να εγκαταλείψει τις προκαταλήψεις, την ιδιοτροπία, την αδιαλλαξία, την αλαζονεία, την αυταρέσκεια και την υπεροψία του, ούτε τις αμέτρητες αιτιάσεις και δικαιολογίες του, ούτε την αυτοεκτίμηση, τη θέση, τη φήμη ή τη ματαιοδοξία του. Όταν, λοιπόν, εγκαταλείπεις κάτι που θεωρείς καλό κατά τις αντιλήψεις σου, αυτό που πρέπει να απαρνηθείς είναι τα συμφέροντά σου και τα πράγματα που θεωρείς πολύτιμα. Όταν απαρνηθείς και εγκαταλείψεις όλα αυτά τα πράγματα, θα έχεις την ελπίδα και την ευκαιρία να ασκείσαι βάσει των λόγων του Θεού και σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Το να εγκαταλείψεις και να απαρνηθείς τον εαυτό σου αποτελεί την πιο δύσκολη καμπή από την οποία πρέπει να περάσεις. Μόλις την περάσεις, όμως, δεν θα έχουν μείνει μεγάλες δυσκολίες μέσα στην καρδιά σου. Όταν κατανοήσεις την αλήθεια και είσαι σε θέση να εισχωρήσεις στην ουσία των καλών τρόπων συμπεριφοράς, θα αλλάξουν οι απόψεις σου για τους ανθρώπους και τα πράγματα και τότε θα καταφέρεις να εγκαταλείψεις σταδιακά αυτά τα στοιχεία της παραδοσιακής κουλτούρας. Άρα, λοιπόν, δεν είναι απλή υπόθεση να αλλάξουν οι εσφαλμένες απόψεις του ανθρώπου για τους άλλους ανθρώπους και τα πράγματα, οι μέθοδοι και οι τρόποι με τους οποίους ενεργεί και η πηγή και τα κίνητρα των πράξεών του. Πιο δύσκολα από όλα αλλάζει το γεγονός πως ο άνθρωπος έχει διεφθαρμένες διαθέσεις. Οι απόψεις του ανθρώπου για τα πράγματα και ο τρόπος ζωής του γεννιούνται από τις διεφθαρμένες διαθέσεις του. Οι διεφθαρμένες διαθέσεις σε κάνουν αλαζόνα, αυτάρεσκο και ισχυρογνώμονα· σε κάνουν να περιφρονείς τους άλλους, να επικεντρώνεσαι πάντα στο να διατηρείς την υπόληψη και τη θέση σου, στο αν μπορείς να κερδίσεις την εκτίμηση των άλλων και να τους ξεπεράσεις, λαμβάνοντας πάντα υπόψη σου τις μελλοντικές προοπτικές, τη μοίρα σου και ούτω καθεξής. Όλα αυτά προέρχονται από τη διεφθαρμένη διάθεσή σου και άπτονται των συμφερόντων σου. Μόλις αναλύσεις, διακρίνεις και απορρίψεις όλα αυτά τα πράγματα, θα καταφέρεις και να τα αποκηρύξεις. Και μόνο όταν τα εγκαταλείψεις, λίγο λίγο, θα καταφέρεις να εκλαμβάνεις, απόλυτα και χωρίς συμβιβασμούς, τα λόγια του Θεού ως τη βάση σου και την αλήθεια ως το κριτήριό σου στις απόψεις σου για τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και στη συμπεριφορά και τις πράξεις σου.

Όλοι καταλαβαίνουν τα λόγια: «Να εκλαμβάνεις τα λόγια του Θεού ως τη βάση σου στις απόψεις σου για τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και στη συμπεριφορά και τις πράξεις σου». Είναι ευκολονόητα. Ο άνθρωπος μπορεί να συλλάβει αυτά τα λόγια και είναι διατεθειμένος να τα ακολουθήσει στον ορθολογισμό, στις σκέψεις, στις αποφάσεις και στα ιδανικά του. Δεν θα έπρεπε να υπάρχουν δυσκολίες εδώ. Στην πραγματικότητα, όμως, ο άνθρωπος δυσκολεύεται να ανταποκριθεί σε αυτά όταν κάνει πράξη την αλήθεια, και τα εμπόδια και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει όταν το κάνει δεν είναι απλές δυσκολίες που παρουσιάζει το εξωτερικό του περιβάλλον. Ο κύριος λόγος έχει να κάνει με τη διεφθαρμένη διάθεσή του, η οποία είναι η πηγή των διάφορων προβλημάτων του. Μόλις διορθωθεί, όλα τα προβλήματα και οι δυσκολίες του ανθρώπου δεν αποτελούν πλέον μεγάλο ζήτημα. Όπως βλέπουμε, λοιπόν, όλες οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος καθώς κάνει πράξη την αλήθεια προκαλούνται από τη διεφθαρμένη διάθεσή του. Καθώς κάνεις, επομένως, πράξη αυτά τα λόγια του Θεού και εισέρχεσαι σε αυτήν την πραγματικότητα της άσκησης της αλήθειας, θα συνειδητοποιείς όλο και περισσότερο το εξής: «Έχω διεφθαρμένη διάθεση. Είμαι ο “διεφθαρμένος άνθρωπος” για τον οποίο κάνει λόγο ο Θεός, με έχει διαφθείρει μέχρι το μεδούλι ο Σατανάς και ζω σύμφωνα με σατανικές διαθέσεις». Αυτό δεν συμβαίνει; (Ναι.) Αν θέλει, λοιπόν, ο άνθρωπος να επιδιώξει την αλήθεια και να εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα, το να γνωρίσει και να διακρίνει τυχόν αρνητικά πράγματα είναι μόνο το πρώτο βήμα της ζωής-εισόδου, η αρχή του βήματος. Γιατί, λοιπόν, ενώ πολλοί άνθρωποι κατανοούν κάποιες αλήθειες, δεν μπορούν να τις κάνουν πράξη; Γιατί μπορούν όλοι τους να κηρύξουν πολλά λόγια και δόγματα, αλλά δεν έχουν καταφέρει να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα; Μήπως δεν κατανοούν κανένα μέρος της αλήθειας; Όχι, ακριβώς το αντίθετο. Κατανοούν την αλήθεια σε απόλυτα ενδεδειγμένο θεωρητικό, λεκτικό και φραστικό επίπεδο. Μάλιστα, την απαγγέλλουν αβίαστα. Φυσικά, έχουν αποφασιστικότητα και καλή νοοτροπία και φιλοδοξίες, και είναι όλοι τους πρόθυμοι να αγωνιστούν για την αλήθεια. Γιατί, όμως, δεν μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια και εξακολουθούν να είναι ανήμποροι να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα; Επειδή τα λόγια, τα γράμματα και οι θεωρίες που κατανοούν δεν μπορούν να εκδηλωθούν ακόμα στην πραγματική τους ζωή. Από πού πηγάζει, λοιπόν, αυτό το πρόβλημα; Από τη διεφθαρμένη διάθεσή τους, που μπαίνει στη μέση και δυσχεραίνει τα πράγματα. Γι’ αυτό και κάποιοι άνθρωποι που υστερούν σε πνευματική κατανόηση και δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια δίνουν μια υπόσχεση και δηλώνουν το θέλημά τους κάθε φορά που αποτυγχάνουν, κάνουν κάποιο παράπτωμα ή δεν καταφέρνουν να κάνουν πράξη την αλήθεια. Αν και δίνουν και κάνουν αναρίθμητες τέτοιες υποσχέσεις και δηλώσεις, αυτό δεν λύνει το πρόβλημα. Σταματούν συνεχώς στο στάδιο όπου παίρνουν αποφάσεις και δίνουν υποσχέσεις. Κολλάνε εκεί. Όταν κάνουν πράξη την αλήθεια, πολλοί άνθρωποι όλο το παίρνουν απόφαση και ορκίζονται ότι θα αγωνιστούν. Κάθε μέρα, ενθαρρύνουν τον εαυτό τους. Ποια έκβαση έχει τελικά αυτό, μετά από τρία, τέσσερα ή πέντε χρόνια αγώνα; Δεν έχει επιτευχθεί τίποτα και τα πάντα καταλήγουν σε αποτυχία. Τα λιγοστά δόγματα που κατανοούν δεν εφαρμόζονται πουθενά. Όταν τους συμβαίνει κάτι, δεν ξέρουν πώς να το εξετάσουν και δεν μπορούν να το διακρίνουν. Δεν μπορούν να βρουν λόγια του Θεού για να χρησιμοποιήσουν ως βάση τους, δεν ξέρουν πώς να βλέπουν τα πράγματα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, ούτε γνωρίζουν ποιο στοιχείο της αλήθειας των λόγων Του εφαρμόζεται στο ζήτημα που αντιμετωπίζουν. Τότε, τους κυριεύει μεγάλο άγχος, μισούν τον εαυτό τους και προσεύχονται και ζητούν από τον Θεό περισσότερη δύναμη και πίστη, συνεχίζοντας να ενθαρρύνουν στο τέλος τον εαυτό τους. Δεν είναι ανόητοι; (Ναι.) Είναι ακριβώς σαν παιδιά. Τόσο παιδιάστικα δεν αντιμετωπίζει, πραγματικά, ο άνθρωπος συνήθως την επιδίωξη της αλήθειας; Θέλει πάντα να ενθαρρύνει τον εαυτό του να κάνει πράξη την αλήθεια, παίρνοντας αποφάσεις, δίνοντας υποσχέσεις και περιορίζοντας και ενθαρρύνοντας τον εαυτό του. Ωστόσο, η άσκηση της αλήθειας και η είσοδος σε αυτήν δεν προέρχονται από την ενθάρρυνση που δίνει ο άνθρωπος στον εαυτό του. Αντίθετα, πρέπει στ’ αλήθεια να εισέλθεις και να ασκηθείς σύμφωνα με τον τρόπο και τα βήματα που σου λέω, προχωρώντας σταθερά και αποφασιστικά, βήμα προς βήμα. Μόνο έτσι θα δεις αποτελέσματα και μόνο έτσι θα επιδιώξεις την αλήθεια και θα καταφέρεις να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα. Δεν υπάρχει κάποιος σύντομος δρόμος που μπορείς να πάρεις για να το παρακάμψεις αυτό. Αυτό δεν σημαίνει πως θα γίνει η αλήθεια η πραγματικότητά σου αν έχεις λίγη εσωτερική δύναμη, την επιθυμία να δαπανήσεις τον εαυτό σου, ισχυρή θέληση και μεγαλεπήβολο στόχο, αλλά πως ο άνθρωπος πρέπει να μάθει τα βασικά μαθήματα αναζήτησης, εισόδου, άσκησης και υποταγής στην αληθινή του ζωή, ανάμεσα στους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα. Μόνο αφότου μάθει αυτά τα μαθήματα μπορεί να έρθει σε επαφή με την αλήθεια και τα λόγια του Θεού, να τα βιώσει και να τα γνωρίσει. Αν δεν το κάνει, όσα χρόνια κι αν αφιερώσει στο να παρακινεί, να ενθαρρύνει και να λέει μπράβο στον εαυτό του, το μόνο που θα κερδίσει θα είναι λίγα δόγματα για να γεμίσει το κενό μέσα στην καρδιά του. Θα νιώσει μόνο μια φευγαλέα πνευματική ικανοποίηση, αλλά δεν θα έχει κερδίσει τίποτα πραγματικά ουσιώδες. Τι σημαίνει να μην έχεις κερδίσει τίποτα πραγματικά ουσιώδες; Σημαίνει ότι δεν βασίζεις στα λόγια του Θεού τις απόψεις σου για τους ανθρώπους και τα πράγματα, ή τη συμπεριφορά και τις πράξεις σου. Οι απόψεις σου για τους ανθρώπους και τα πράγματα και η νοοτροπία σου σχετικά με τη συμπεριφορά και τις πράξεις δεν βασίζονται καθόλου στα λόγια του Θεού. Ζεις μια μπερδεμένη ζωή, χωρίς βοήθεια· όσο περισσότερο αντιμετωπίζεις κάποιο ζήτημα που απαιτεί να αποκαλύψεις τις απόψεις, τις αρχές και τη στάση σου τόσο περισσότερο θα γίνεται εμφανής η άγνοια, η ανοησία, η κενότητα και η ανημποριά σου. Υπό κανονικές συνθήκες, μπορείς να αραδιάσεις κάποια σωστά δόγματα και συνθήματα, λες και κατανοείς τα πάντα. Όταν, όμως, προκύψει ένα πρόβλημα και κάποιος σε προσεγγίσει σοβαρά για να δηλώσεις τη θέση και την άποψή σου, δεν θα ξέρεις τι να πεις. Κάποιοι θα πουν: «Δεν θα ξέρω τι να πω; Δεν είναι αυτό. Απλώς δεν θα τολμούσα να ξεστομίσω τις λέξεις». Γιατί, λοιπόν, δεν θα το τολμούσες; Αυτό δείχνει πως δεν είσαι σίγουρος αν κάνεις το σωστό. Γιατί δεν θα ήσουν σίγουρος; Επειδή δεν επιβεβαίωσες ποτέ σε τι βασιζόσουν και ποιες αρχές ακολουθούσες όταν ενεργούσες, ούτε, βέβαια, επιβεβαίωσες αν βλέπεις το ζήτημα και πράττεις σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό σου την αλήθεια. Όταν, λοιπόν, προκύπτει κάποιο πρόβλημα, δείχνεις αμήχανος και ανίκανος. Κάποιοι άνθρωποι δεν πείθονται και λένε: «Εγώ δεν είμαι έτσι. Πήγα στο πανεπιστήμιο και έχω μεταπτυχιακό» ή «Είμαι φιλόσοφος, καθηγητής, διανοούμενος υψηλής τάξεως» ή «Είμαι καλλιεργημένος άνθρωπος. Ό,τι λέω διακρίνεται από απόλυτη ευγλωττία» ή «Είμαι σπουδαίος λόγιος» ή «Είμαι ταλαντούχος». Χρησιμεύει σε κάτι να ξεφουρνίζεις τέτοιες κουβέντες; Δεν αποτελούν πλεονεκτήματα για σένα. Στην καλύτερη περίπτωση, σημαίνουν πως έχεις κάποιες γνώσεις. Δεν είναι σίγουρο πως θα έχουν κάποια χρησιμότητα στον οίκο του Θεού. Το σίγουρο, όμως, είναι πως αυτές οι γνώσεις σου δεν ταυτίζονται με την αλήθεια και δεν αντικατοπτρίζουν το ανάστημά σου. Τι θα πει ότι οι γνώσεις σου δεν αντικατοπτρίζουν το ανάστημά σου; Αυτά τα πράγματα δεν είναι η ζωή σου και είναι ξένα προς το σώμα σου. Ποια είναι, τότε, η ζωή σου; Είναι μια ζωή που βασίζεται στη λογική και τη φιλοσοφία του Σατανά και έχει αυτά ως κριτήριά της· παρά τις γνώσεις, την κουλτούρα και το μυαλό σου, δεν μπορείς να περιορίσεις ή να ελέγξεις αυτά τα πράγματα. Όταν προκύψει, λοιπόν, ένα πρόβλημα, το αστείρευτο ταλέντο και το πνεύμα σου και οι άφθονες γνώσεις σου θα είναι όλα τους τελείως άχρηστα. Ή αλλιώς, όταν εκδηλωθεί μια πτυχή της διεφθαρμένης διάθεσής σου, η υπομονή, η ανατροφή, οι γνώσεις σου και ούτω καθεξής δεν θα σε ωφελήσουν καθόλου. Τότε θα νιώσεις αβοήθητος. Όλα αυτά τα πράγματα είναι οι αμήχανοι τρόποι με τους οποίους εκδηλώνει ο άνθρωπος πως δεν επιδιώκει την αλήθεια και δεν έχει εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα. Είναι εύκολο να εισέλθει κανείς στην αλήθεια; Μήπως υπάρχει κάποια δυσκολία σ’ αυτό; Πού ακριβώς; Αν θες τη γνώμη Μου, δεν υπάρχει καμία δυσκολία. Μην εστιάζεις στο να παίρνεις αποφάσεις και να δίνεις υποσχέσεις. Αυτά είναι άχρηστα. Όταν έχεις ελεύθερο χρόνο, αντί να παίρνεις αποφάσεις και να δίνεις υποσχέσεις, κατάβαλε προσπάθεια για τα λόγια του Θεού. Σκέψου τι λένε τα λόγια αυτά και ποιο μέρος τους αφορά την τρέχουσα κατάστασή σου. Είναι ανούσιο να παίρνεις αποφάσεις. Ακόμη κι αν έσπαγες κυριολεκτικά το κεφάλι σου παίρνοντας αποφάσεις, θα ήταν και πάλι ανώφελο. Δεν μπορεί να λύσει κανένα πρόβλημα. Μπορείς έτσι να ξεγελάσεις ανθρώπους και δαίμονες, αλλά όχι τον Θεό. Τον Θεό δεν Τον ευχαριστούν οι αποφάσεις που παίρνεις. Πόσες φορές το έχεις πάρει απόφαση; Δίνεις υποσχέσεις, έπειτα τις αθετείς, μετά τις δίνεις πάλι και τις αθετείς ξανά. Τι είδους άνθρωπος είσαι, λοιπόν; Πότε θα κρατήσεις τον λόγο σου; Δεν έχει σημασία αν κρατάς τον λόγο σου ή παίρνεις αποφάσεις, ούτε παίζει κάποιο ρόλο το να δίνεις υποσχέσεις. Τι είναι σημαντικό; Το να κάνεις πράξη την αλήθεια που κατανοείς τώρα αμέσως, αυτήν τη στιγμή. Κάν’ την πράξη αμέσως και είσελθε αμέσως σ’ αυτήν, ακόμη κι αν είναι η πιο προφανής αλήθεια, εκείνη που τραβά λιγότερο το ενδιαφέρον των άλλων και στην οποία δίνεις τη λιγότερη έμφαση. Αν το κάνεις, θα εισέλθεις αμέσως στην αλήθεια-πραγματικότητα και θα αρχίσεις να βαδίζεις κατευθείαν στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Θα κοντεύεις να γίνεις άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια. Βάσει αυτού, θα καταφέρεις σύντομα να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα και να συμπεριφέρεσαι και να ενεργείς σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό σου την αλήθεια. Αυτό θα αποτελεί πολύ μεγάλη ανταμοιβή, με τεράστια πραγματική αξία!

Μετά από συναναστροφή πάνω στις ρήσεις της παραδοσιακής κουλτούρας περί καλής συμπεριφοράς, έχετε αποκτήσει με αυτές κάποια κατανόηση; Πώς θα πρέπει να προσεγγίσετε αυτό το είδος καλής συμπεριφοράς; Κάποιοι ίσως να λένε: «Από σήμερα, δεν θα είμαι ένας άνθρωπος με καλή μόρφωση και σύνεση, ένας ευγενικός και εκλεπτυσμένος ή αβρός άνθρωπος Δεν θα είμαι ένα υποτιθέμενο “καλό” άτομο· δεν θα είμαι κάποιος που σέβεται τους ηλικιωμένους ή φροντίζει τους νέους· δεν θα είμαι ένας προσηνής, προσιτός άνθρωπος. Τίποτα από αυτά δεν είναι φυσική έκφανση της κανονικής ανθρώπινης φύσης· είναι παραπλανητική συμπεριφορά που είναι πλαστή και ψεύτικη, και δεν ανέρχεται στο επίπεδο της άσκησης της αλήθειας. Τι είδους άνθρωπος θα είμαι; Θα είμαι ειλικρινής άνθρωπος· θα ξεκινήσω με το να είμαι ειλικρινής άνθρωπος. Στην ομιλία μου, μπορεί να είμαι αμόρφωτος, να μην καταλαβαίνω τους κανόνες, να μου λείπουν οι γνώσεις και να με περιφρονούν οι άλλοι, αλλά θα μιλάω με ευθύτητα, με ειλικρίνεια και χωρίς ψέματα. Ως άτομο και στις πράξεις μου, δεν θα είμαι ψεύτικος και δεν θα προσποιούμαι. Κάθε φορά που θα μιλάω, θα είναι από καρδιάς —θα λέω αυτό που σκέφτομαι μέσα μου. Αν έχω μίσος για κάποιον, θα εξετάζω τον εαυτό μου και δεν θα κάνω τίποτα που να πληγώνει τον άλλο· θα κάνω μόνο πράγματα τα οποία είναι εποικοδομητικά. Όταν μιλάω, δεν θα εξετάζω το προσωπικό μου όφελος ούτε θα περιορίζομαι από τη φήμη ή την υπόληψή μου. Επιπλέον, δεν θα έχω την πρόθεση να κάνω τους ανθρώπους να με εκτιμήσουν. Θα δίνω σημασία μόνο στο αν ο Θεός είναι χαρούμενος. Το να μην πληγώνω τους ανθρώπους θα είναι η βασική μου αρχή. Ό,τι κάνω θα γίνεται σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού· δεν θα κάνω πράγματα που βλάπτουν τους άλλους ούτε θα κάνω πράγματα που βλάπτουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Θα κάνω μόνο πράγματα που είναι ωφέλιμα για τους άλλους, θα είμαι μόνο ένας ειλικρινής άνθρωπος και ένας άνθρωπος που κάνει τον Θεό χαρούμενο». Αυτό δεν είναι αλλαγή σε ένα άτομο; Αν κάνει πραγματικά πράξη αυτά τα λόγια, τότε θα έχει αλλάξει πραγματικά. Το μέλλον και η μοίρα του θα έχουν αλλάξει προς το καλύτερο. Σύντομα θα ακολουθήσει το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, σύντομα θα εισέλθει στην πραγματικότητα της αλήθειας και σύντομα θα γίνει ένα άτομο με ελπίδα σωτηρίας. Αυτό είναι κάτι καλό, κάτι θετικό. Απαιτεί να πάρεις μια απόφαση ή να δώσεις μια υπόσχεση; Δεν απαιτεί τίποτα: Ούτε να ανακοινώσεις την απόφασή σου στον Θεό, ούτε να κάνεις απογραφή των προηγούμενων παραβάσεων, των λαθών και της επαναστατικότητάς σου ή να σπεύσεις να εξομολογηθείς στον Θεό και να ζητήσεις τη συγχώρεσή Του. Δεν υπάρχει ανάγκη για τέτοιες τυπικότητες. Πες απλώς κάτι αληθινό και από καρδιάς τώρα αμέσως, αυτήν τη στιγμή, και κάνε κάτι απτό, χωρίς ψέματα ή εξαπάτηση. Τότε θα έχεις επιτύχει κάτι και θα υπάρχει ελπίδα να γίνεις ειλικρινής άνθρωπος. Όταν κάποιος γίνει ειλικρινής, αποκτά την αλήθεια-πραγματικότητα και αρχίζει να ζει ως ανθρώπινο ον. Έτσι είναι όσοι εγκρίνει ο Θεός. Δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό.

5 Φεβρουαρίου 2022

Υποσημειώσεις:

α. Ο Κονγκ Ρονγκ εμφανίζεται σε μια πολύ γνωστή κινεζική ιστορία που χρησιμοποιείται παραδοσιακά για να μαθαίνει στα παιδιά τις αξίες της ευγένειας και της αδελφικής αγάπης. Σύμφωνα με την ιστορία, όταν η οικογένειά του έλαβε ένα καλάθι αχλάδια, ο τετράχρονος Κονγκ Ρονγκ έδωσε τα μεγαλύτερα αχλάδια στα μεγαλύτερα αδέρφια του και κράτησε το μικρότερο για τον εαυτό του.