Οι καταστροφές σήμερα χειροτερεύουν μέρα με τη μέρα. Πέρα από την επιδημία που συνεχίζει να εξαπλώνεται, οι άνθρωποι λιμοκτονούν κιόλας. Σε ορισμένες περιοχές έχει ξεσπάσει πόλεμος και σε πολλές χώρες του κόσμου επικρατεί χάος. Ολόκληρος ο κόσμος έχει ήδη διχαστεί. Έχει ήδη αρχίσει να γίνεται πραγματικότητα η πρόβλεψη που έγινε στο παρελθόν κι έλεγε ότι «Οι φωτιές του πολέμου στροβιλίζονται, ο καπνός από τα κανόνια κάνει τον αέρα αποπνικτικό, ο καιρός ζεσταίνει, το κλίμα αλλάζει, μια επιδημία θα εξαπλωθεί». Εξαπλώνεται μια επιδημία που δεν λέει να υποχωρήσει και οι άπιστοι ζουν σε απελπιστική κατάσταση. Μέρα με τη μέρα, χρόνο με τον χρόνο τα πράγματα χειροτερεύουν, και οι άπιστοι βαδίζουν ήδη στην καταστροφή. Όλοι θέλουν να απαλλαγούν απ’ αυτό το μαρτύριο και να ξεφύγουν απ’ τις μέρες της καταστροφής. Όλοι ελπίζουν ότι η κυβέρνηση θα τους σώσει και θα τους λυτρώσει απ’ την καταστροφή. Η κυβέρνηση, όμως, είναι σαν ένα κάστρο από άμμο που το χτυπούν τα κύματα· είναι ανήμπορη και ανίκανη να σώσει τον εαυτό της, πόσο μάλλον οποιονδήποτε άλλον. Μπορεί από μέρα σε μέρα να καταρρεύσει και να καταστραφεί· αυτό είναι αναπόφευκτο. Όλοι σας έχετε δει τι περνάνε οι άπιστοι. Πραγματικά υποφέρουν! Πώς είναι η δική σας ζωή σήμερα; Συγκριτικά με τους άπιστους, δεν είστε σε πολύ καλύτερη κατάσταση; (Ναι.) Από ποια άποψη είστε σε καλύτερη κατάσταση; (Μπορούμε ακόμα να διαβάζουμε όλοι μαζί τον λόγο του Θεού και να συναναστρεφόμαστε πάνω στην αλήθεια. Μπορούμε ακόμα να κάνουμε το καθήκον μας στον οίκο του Θεού και να επιδιώκουμε τη ζωή-είσοδο. Έχουμε γαλήνη στην καρδιά μας και καθόλου άγχος. Είμαστε σε πολύ καλύτερη κατάσταση από τους απίστους.) Όσοι πιστεύουν στον Θεό είναι σε καλύτερη κατάσταση από τους απίστους, επειδή, αν μη τι άλλο, έχουν ένα στήριγμα. Πιστεύουν στην κυριαρχία του Θεού· πιστεύουν ότι όλα είναι στα χέρια Του και πιστεύουν στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις Του. Επειδή έχουν πίστη και πιστεύουν αληθινά στον Θεό, έχουν ένα αληθινό στήριγμα και νιώθουν ασφάλεια. Όσο επικίνδυνο και χαοτικό κι αν είναι το ευρύτερο εξωτερικό τους περιβάλλον, όσοι πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό νιώθουν μέσα τους αληθινή στήριξη, ασφάλεια, γαλήνη και χαρά. Όποια, λοιπόν, κατάσταση κι αν βιώνει κάποιος, ό,τι αλλαγές κι αν γίνονται στο εξωτερικό περιβάλλον, ό,τι κι αν συμβαίνει, είτε μια καταστροφή, είτε πόλεμος, είτε μια επιδημία, όσο σημαντικό ή ασήμαντο κι αν είναι αυτό, δεν αλλάζει ποτέ το γεγονός ότι, αν πιστεύει ειλικρινά στον Θεό, μπορεί να αφοσιωθεί στην εκτέλεση του καθήκοντός του στον οίκο Του, να τρώει και να πίνει τον λόγο Του, να βιώνει το έργο Του και να επιδιώκει να αποκτήσει την αλήθεια. Κι όλα αυτά γιατί ακολουθεί τον Θεό και αποφεύγει τις κοσμικές τάσεις. Το πιο σημαντικό πράγμα και ο πιο σημαντικός στόχος που πρέπει να επιδιώκετε ως πιστοί στον Θεό δεν μπορεί να αλλάξει. Πρέπει, δηλαδή να επιδιώκετε την αλήθεια, να εκτελείτε καλά το καθήκον σας και να καταθέτετε ωραία μαρτυρία για τον Θεό. Αυτό δεν μπορεί να αλλάξει σε καμία περίπτωση.

Όσο κι αν αλλάζει ο κόσμος, όσο κι αν μάχονται και προκαλούν καβγάδες οι δυνάμεις του Σατανά και όσο χάος κι αν επικρατεί σ’ αυτήν την κοινωνία και σ’ αυτόν τον κόσμο, τα ουσιαστικά προβλήματα, όπως το γεγονός ότι ο Σατανάς παραπλανά, διαφθείρει, υποδουλώνει και ελέγχει την ανθρωπότητα, δεν πρόκειται να αλλάξουν ποτέ. Με άλλα λόγια, δεν έχουν αλλάξει καθόλου οι διάφορες αιρέσεις και πλάνες που ενσταλάζει στους ανθρώπους ο Σατανάς, καθώς και όλες οι σκέψεις και οι δηλώσεις που αντιστέκονται στον Θεό και αντιτίθενται στους νόμους και τους κανονισμούς Του για τη δημιουργία των ανθρώπων και όλων των πραγμάτων. Αφενός, λοιπόν, όλα αυτά τα σατανικά πράγματα δεν έχουν αλλάξει, και αφετέρου, όσο κι αν αλλάζει η κατάσταση και η δομή αυτού του κόσμου, οι αιρέσεις και οι πλάνες που έχει καλλιεργήσει στους ανθρώπους ο Σατανάς παραμένουν ακόμα στα βάθη της καρδιάς τους. Δεν έχουν υποχωρήσει από την καρδιά τους οι αιρέσεις και οι πλάνες με τις οποίες τους παραπλανά και τους διαφθείρει ο Σατανάς, μόνο και μόνο επειδή ο κόσμος έχει βυθιστεί στο χάος ή επειδή ο Σατανάς είναι πλέον σε τόσο κακή κατάσταση που δεν μπορεί να ελέγξει τον κόσμο. Δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Οι αιρέσεις και οι πλάνες του Σατανά παραμένουν στις καρδιές των ανθρώπων και δεν μπορεί κανένας να τις εξαλείψει. Από τότε που ο Σατανάς ξεκίνησε να διαφθείρει την ανθρωπότητα, οι αιρέσεις και οι πλάνες του έχουν σταδιακά ριζώσει βαθιά μέσα στην καρδιά και το μυαλό κάθε δημιουργήματος. Μέχρι και σήμερα, όλα αυτά τα πράγματα παραμένουν εντελώς αμετάβλητα στην καρδιά και το μυαλό των ανθρώπων. Παρόλο που ο Θεός εργάζεται εδώ και τόσα χρόνια και έχει παράσχει στους ανθρώπους ένα μεγάλο μέρος της αλήθειας, εκείνοι παραμένουν ανίκανοι να εντοπίσουν τις διάφορες σκέψεις, απόψεις και τα διάφορα ρητά που τους έχει ενσταλάξει ο Σατανάς, ενώ δεν είναι σε καμία απολύτως θέση να προσπαθήσουν ενεργά να εντοπίσουν αυτά τα πράγματα και να τα απομακρύνουν από την καρδιά τους, χωρίς να επηρεάζονται από περιβαλλοντικούς παράγοντες. Ακόμη και όταν έχουν την παροχή και την καθοδήγηση του λόγου του Θεού, δεν είναι ούτε τότε σε θέση να πάρουν την πρωτοβουλία να απορρίψουν τις διάφορες σκέψεις και δηλώσεις που τους έχει ενσταλάξει ο Σατανάς. Όταν ο Σατανάς ξεκίνησε να διαφθείρει τους ανθρώπους, εκείνοι ήταν παθητικοί. Όσο, όμως, αυτός συνέχιζε να διαφθείρει την ανθρωπότητα, άρχισαν όλοι να ζουν σύμφωνα με τη διάθεσή του και να βλέπουν τα πράγματα σύμφωνα με τον τρόπο σκέψης και την οπτική του. Σταδιακά, άρχισαν να συνεργάζονται όλο και πιο ενεργά με τον Σατανά, καθώς και να επαναστατούν ακόμα πιο ενεργά ενάντια στον Θεό, να απομακρύνονται απ’ Αυτόν και να Τον εγκαταλείπουν, με αποτέλεσμα στο τέλος να βρεθούν υπό τον απόλυτο έλεγχο του Σατανά. Όταν ο Σατανάς διαποτίζει σε βάθος τους ανθρώπους με τις κακές και γελοίες σκέψεις και απόψεις του, τους αιχμαλωτίζει ολοκληρωτικά και γίνονται σκλάβοι του, ή, για την ακρίβεια, γίνονται η προσωποποίηση του Σατανά. Σε αυτήν την περίπτωση, βιώνουν πλήρως τη διάθεση του Σατανά. Όχι μόνο ζουν σύμφωνα με τις φιλοσοφίες και τις σκέψεις του, αλλά οι διάφορες αντιλήψεις και απόψεις που τους έχει ενσταλάξει ο Σατανάς έχουν γίνει κιόλας ένα με τη φύση τους. Για την ακρίβεια, το θέμα δεν είναι μόνο ότι οι άνθρωποι βιώνουν την εικόνα του Σατανά· ζουν κιόλας ως σατανάδες, ως διάβολοι. Στην περίπτωση αυτή, ο Σατανάς δεν τους διαφθείρει, δεν τους επηρεάζει, δεν τους παραπλανά ούτε τους ελέγχει πλέον παθητικά. Αντίθετα, στέκονται ολοκληρωτικά στο πλευρό του Σατανά και αντιτίθενται στον Θεό. Όταν η διαφθορά των ανθρώπων φτάσει σε τέτοιο σημείο, θα έλεγε κανείς ότι έχουν γίνει το εργαλείο και η προσωποποίηση του Σατανά. Προκειμένου ο Θεός να σώσει ένα δημιούργημα που έχει γίνει το εργαλείο και η προσωποποίηση του Σατανά, πέρα από το να του παράσχει την αλήθεια και να αποκαλύψει τις διάφορες διεφθαρμένες διαθέσεις και πράξεις του που τον κάνουν να επαναστατεί ενάντια στον Θεό, το πιο σημαντικό είναι να ξεσκεπάσει και να αναλύσει τις σκέψεις, τις απόψεις και τις δηλώσεις που κρύβει στα βάθη της καρδιάς του και οι οποίες είναι ίδιες με αυτές του Σατανά. Οι άνθρωποι και ο Σατανάς μοιράζονται τις ίδιες σκέψεις, απόψεις και δηλώσεις. Ο Σατανάς, λοιπόν, ζει σύμφωνα με αυτά τα πράγματα. Επειδή, όμως, οι άνθρωποι έχουν διαφθαρεί βαθιά από τον Σατανά, είναι φυσικό να ζουν αντίστοιχα κι εκείνοι σύμφωνα μ’ αυτά. Ακριβώς, λοιπόν, επειδή οι άνθρωποι ζουν σύμφωνα με αυτά τα πράγματα και επηρεάζονται, παρασύρονται και ελέγχονται από τις συγκεκριμένες απόψεις, ακόμη κι αν κατανοήσουν ένα μέρος της αλήθειας και μάθουν ότι ο Θεός είναι ο Δημιουργός, δεν μπορούν ούτε και τότε να βασιστούν στην πίστη τους στον Θεό για να υποκλιθούν ενώπιόν Του· δεν μπορούν να Του υποταχθούν απόλυτα ούτε να Τον λατρεύουν με ειλικρινή καρδιά. Κι ο λόγος για τον οποίο αδυνατούν τελικά να το κάνουν αυτό είναι ότι οι διάφορες σκέψεις και απόψεις του Σατανά εξακολουθούν να καταλαμβάνουν και να ελέγχουν σε βάθος την καρδιά και το μυαλό τους. Γι’ αυτό άλλωστε, μόλις οι άνθρωποι αποδεχτούν το έργο του Θεού και κατακτηθούν, ναι μεν είναι σε θέση να αποδεχτούν τον λόγο Του ως ζωή τους, αλλά αδυνατούν να εγκαταλείψουν εντελώς τις διάφορες αιρέσεις και πλάνες του Σατανά· αδυνατούν ακόμα και τότε να ξεφύγουν εντελώς από την επιρροή του σκότους και να υποταχθούν πραγματικά τον Θεό ή να Τον λατρεύουν. Προκειμένου, άρα, ο Θεός να σώσει τους ανθρώπους, πρέπει αφενός να εκφράσει την αλήθεια για να κρίνει και να καθάρει τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, ώστε εκείνοι να κατανοήσουν την αλήθεια και να γνωρίσουν και να υποταχθούν στον Θεό. Πρέπει να τους διδάξει πώς να φέρονται και πώς να βαδίσουν στο σωστό μονοπάτι, και να τους πει πώς να κάνουν πράξη την αλήθεια, πώς να εκτελούν καλά το καθήκον τους και πώς να εισέλθουν στις αλήθεια-πραγματικότητες. Πρέπει, αφετέρου, να εκθέσει τις σκέψεις και τις απόψεις του Σατανά. Πρέπει να εκθέσει και να αναλύσει τις κάθε λογής αιρέσεις και πλάνες με τις οποίες διαφθείρει ο Σατανάς τους ανθρώπους, ώστε εκείνοι να είναι σε θέση να τις εντοπίσουν, και στη συνέχεια να απομακρύνουν όλα αυτά τα σατανικά πράγματα από την καρδιά τους, να καθαρθούν και να σωθούν. Με αυτόν τον τρόπο, θα κατανοήσουν, αφενός, την αλήθεια και θα μπορέσουν, αφετέρου, να αναγνωρίσουν τη διάθεση του Σατανά, τη φύση του, καθώς και τις αιρέσεις και τις πλάνες του. Μόλις αναγνωρίσουν ότι ο Θεός είναι ο Δημιουργός και έχουν την πίστη που χρειάζεται ώστε να Τον ακολουθούν, θα μπορέσουν βαθιά μέσα τους να δουν την ασχήμια του Σατανά και να τον απορρίψουν πραγματικά. Οι καρδιές τους θα μπορέσουν τότε να επιστρέψουν ολοκληρωτικά στον Θεό. Όταν η καρδιά ενός ανθρώπου αρχίζει να επιστρέφει στον Θεό, αλλά δεν έχει ακόμη επιστρέψει ολοκληρωτικά, με άλλα λόγια, όταν η καρδιά του δεν έχει καταληφθεί ακόμη από την αλήθεια και δεν έχει αποκτηθεί από τον Θεό, αν μη τι άλλο, όσο ζει ο άνθρωπος αυτός, θα χρησιμοποιεί τον λόγο του Θεού για να εντοπίσει, να αναλύσει και να διακρίνει όλες τις δηλώσεις που ενσταλάζει ο Σατανάς στους ανθρώπους. Έτσι, θα φτάσει τελικά στο σημείο να εγκαταλείψει τον Σατανά. Με τον τρόπο αυτόν, η θέση που έχει ο Σατανάς στην καρδιά κάθε ανθρώπου θα γίνεται όλο και μικρότερη, έως ότου εξαλειφθεί τελείως. Στη θέση του Σατανά θα υπάρχει πλέον ο λόγος του Θεού, οι διδασκαλίες Του προς τους ανθρώπους, οι αλήθεια-αρχές που τους παρέχει και ούτω καθεξής. Αυτή η ζωή που χαρακτηρίζεται από θετικότητα και αλήθεια θα ριζώσει σταδιακά μέσα στους ανθρώπους και θα καταλάβει την πρώτη θέση στην καρδιά τους, με αποτέλεσμα, στις καρδιές τους να επικρατήσει ο Θεός. Όταν, δηλαδή, οι άνθρωποι εντοπίσουν και διακρίνουν τις διάφορες σκέψεις, απόψεις, αιρέσεις και πλάνες με τις οποίες τους διαφθείρει ο Σατανάς, ώστε να τις σιχαθούν και τις εγκαταλείψουν, οι καρδιές τους θα καταληφθούν σταδιακά από την αλήθεια, η οποία θα γίνει σιγά σιγά η ζωή τους. Οι άνθρωποι τότε θα υποτάσσονται στον Θεό και θα Τον ακολουθούν ενεργά. Όπως κι αν εργάζεται ο Θεός, όπως κι αν τους καθοδηγεί, εκείνοι θα είναι σε θέση να αποδεχθούν ενεργά την αλήθεια και τον λόγο Του και να υποταχθούν στο έργο Του. Επιπλέον, μέσα απ’ όλη αυτήν την εμπειρία, θα αγωνιστούν ενεργά για την αλήθεια και θα καταφέρουν να την κατανοήσουν. Να, λοιπόν, πώς αναπτύσσουν οι άνθρωποι αληθινή πίστη στον Θεό. Καθώς αντιλαμβάνονται όλο και πιο ξεκάθαρα την αλήθεια, αυξάνεται και μεγαλώνει η πίστη τους. Και όταν έχουν αληθινή πίστη στον Θεό, γεννιέται μέσα τους και φόβος Θεού. Όταν έχουν φόβο Θεού, λαχταρούν βαθιά μέσα τους να αποκτήσουν τον Θεό, και υποτάσσονται πρόθυμα στο κράτος Του. Υποτάσσονται στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις Του, καθώς και στα σχέδιά Του για τη μοίρα τους. Υποτάσσονται στην κάθε μέρα και σε όλες τις ιδιαίτερες περιστάσεις που κανονίζει γι’ αυτούς ο Θεός. Όταν οι άνθρωποι έχουν τόσο μεγάλη προθυμία και δίψα, αποδέχονται εξίσου ενεργά τις απαιτήσεις που τους θέτει ο Θεός και υποτάσσονται σ’ αυτές. Μόλις, λοιπόν, όλα αυτά τα αποτελέσματα γίνουν ακόμη πιο φανερά σ’ έναν άνθρωπο και ακόμη πιο αληθινά, οι δηλώσεις, οι σκέψεις και οι απόψεις του Σατανά θα πάψουν να επηρεάζουν την καρδιά του. Με άλλα λόγια, ο έλεγχος και η επιρροή που ασκούν οι δηλώσεις, οι σκέψεις και οι απόψεις του Σατανά στους ανθρώπους θα μειώνονται όλο και περισσότερο. Αφού περάσει μια περίοδος αγώνων, κατά την οποία οι άνθρωποι θα συνεργάζονται ενεργά και θα είναι αποφασισμένοι να υποταχθούν στον Θεό, θα καταφέρουν τότε να απελευθερωθούν από τα δεσμά και τον έλεγχο του Σατανά. Στο σημείο αυτό, θα έχουν ξεφύγει από τη δύναμη του Σατανά. Θα εγκαταλείψουν εντελώς τις δηλώσεις, τις σκέψεις και τις απόψεις με τις οποίες τους παραπλανούσε ο Σατανάς, και η πίστη τους στον Θεό θα γίνεται όλο και πιο ισχυρή. Φυσικά, το κατά πόσο θα επιτευχθούν όλα αυτά εξαρτάται από τον λόγο και το έργο του Θεού και, κυρίως, από την επιδίωξη και τη συνεργασία των ανθρώπων. Έστω δηλαδή, ότι κάποιος ακούει πολύ συχνά την αλήθεια και τα κηρύγματα, αλλά εξακολουθεί να μη γνωρίζει καθόλου τις σκέψεις και τις απόψεις του Σατανά και δεν έχει φτάσει σε σημείο να τις σιχαίνεται ούτε θέλει να εντοπίσει, να διακρίνει και να εγκαταλείψει ενεργά αυτά τα σατανικά πράγματα. Αντίθετα, τα προσεγγίζει όλα αυτά παθητικά ή τα αγνοεί. Σ’ αυτήν την περίπτωση, οι διάφορες σκέψεις και απόψεις του Σατανά θα παραμένουν βαθιά ριζωμένες μέσα του. Χωρίς να το θέλει, τόσο στην καθημερινότητά του όσο και στο μονοπάτι που ακολουθεί σε όλη τη ζωή του, θα εξακολουθεί να επηρεάζεται και να ελέγχεται από τις διάφορες σκέψεις και οπτικές του Σατανά, ενώ οι απόψεις που θα έχει για τους ανθρώπους και τα πράγματα, και η συμπεριφορά και οι πράξεις του θα εξακολουθούν να πηγάζουν από εκείνον. Αν όλα αυτά πηγάζουν από τον Σατανά, η πίστη σου στον Θεό σημαίνει μονάχα ότι αναγνωρίζεις την ύπαρξή Του· δεν έχεις αληθινή πίστη. Δεν πρόκειται ποτέ σου να αναγνωρίσεις πραγματικά την ταυτότητα και την ουσία του Θεού. Φυσικά, η καρδιά σου δεν πρόκειται να στραφεί στον Θεό με τη θέλησή της, κι έτσι δεν θα μπορέσεις να την επιστρέψεις σ’ Εκείνον. Θα έλεγε κανείς ότι δεν είσαι ικανός να δείξεις ούτε την παραμικρή αληθινή αφοσίωση στο καθήκον και τις υποχρεώσεις που σου έχει αναθέσει ο Θεός, και δεν θα έχεις αληθινό φόβο Θεού, πόσο μάλλον θα υποτάσσεσαι αληθινά σε Αυτόν. Εάν δεν καταφέρεις να πετύχεις όλα αυτά τα πράγματα, ποιο θα είναι προφανώς το αποτέλεσμα; Δεν θα σωθείς. Αυτό δεν θα γίνει; (Ναι.) Αυτό θα γίνει. Είναι ξεκάθαρο ότι οι σκέψεις, οι απόψεις και οι αντιλήψεις με τις οποίες διαφθείρει ο Σατανάς τους ανθρώπους και τις οποίες καλλιεργεί στα βάθη της καρδιάς τους τους εμποδίζουν να ακούσουν τη φωνή του Θεού, να πιστέψουν τον λόγο Του, να αποδεχτούν τα θετικά πράγματα και, φυσικά, να αποδεχτούν την αλήθεια και να εισέλθουν σ’ αυτήν. Παρόλο που εκ πρώτης όψεως αυτά τα πράγματα διαφέρουν από τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων, η ουσία τους ανήκει στη φύση του Σατανά και είναι πράγματα με τα οποία διαφθείρει ο Σατανάς τον άνθρωπο. Από εξωτερική σκοπιά, υπάρχει σαφής διάκριση μεταξύ των κακών πραγμάτων που κάνει ο Σατανάς για να διαφθείρει την ανθρωπότητα και του θεάτρου που παίζει όταν παριστάνει πως κάνει καλά πράγματα· αυτό δύσκολα μπορεί να το διακρίνει ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Οι συνέπειες, όμως, της παραπλάνησης και της διαφθοράς των ανθρώπων από τον Σατανά είναι εξαιρετικά εμφανείς. Είναι σαφές ότι έχει οδηγήσει ολόκληρη την ευρύτερη κοινωνία στο να αρνείται τον Θεό, να Του αντιστέκεται, μέχρι και να Του αντιτίθεται.

Η σατανική διάθεση που έχουν μέσα τους οι άνθρωποι είναι εξολοκλήρου αποτέλεσμα της παραπλάνησης και της διαφθοράς τους από τον Σατανά. Παράλληλα, οι διάφορες σατανικές αιρέσεις, πλάνες, φιλοσοφίες, οι διάφοροι νόμοι που τηρούν οι άνθρωποι, κι επίσης η στάση τους για τη ζωή και τις αξίες, εκδηλώνουν πώς ακριβώς τους παραπλανά και τους διαφθείρει ο Σατανάς. Με άλλα λόγια, αφού ο Σατανάς τούς παραπλανήσει και τους κάνει να απομακρυνθούν από τον Θεό και να Τον αρνηθούν, τους διαποτίζει ολόκληρους με κάθε λογής σατανικές σκέψεις, απόψεις, αιρέσεις και πλάνες. Παράλληλα, διαδίδει απροκάλυπτα κάθε λογής προπαγάνδα, όπως για παράδειγμα, ένα σωρό αντιλήψεις, απόψεις και δηλώσεις, με τις οποίες δίνει οδηγίες και κίνητρα στους ανθρώπους για το πώς να αντιμετωπίζουν το καθετί, και τους κάνει να τα δέχονται όλα αυτά στην καρδιά τους. Εξαιτίας αυτού, καλλιεργούνται μέσα τους κάθε λογής διεφθαρμένες σατανικές διαθέσεις. Με αυτή, λοιπόν, τη μέθοδο διαφθείρει ο Σατανάς τους ανθρώπους. Όταν, δηλαδή, οι άνθρωποι νιώθουν ένα κενό στα βάθη της ψυχής τους, όταν δεν σκέφτονται σωστά και είναι σαν ένα κενό δοχείο, εισέρχονται στις καρδιές τους οι διάφορες δηλώσεις του Σατανά και εγκαθίστανται εκεί. Για παράδειγμα, χωρίς καν να το καταλάβουν, οι άνθρωποι επηρεάζονται κάθε φορά που ακούνε κάποια από τις παρακάτω δηλώσεις: «Δεν έχει υπάρξει ποτέ κάποιος σωτήρας», «Οι ουρανοί και η γη και όλα τα πράγματα δημιουργούνται από τη φύση», «Θα έτρωγα σφαίρα για έναν φίλο», «Η γυναίκα πρέπει να είναι ενάρετη, καλοσυνάτη, ευγενική και ηθική», «Οι άνδρες θα πρέπει να είναι ανδροπρεπείς» και ούτω καθεξής. Χωρίς να αντιλαμβάνονται καθόλου αυτές τις κακές δυνάμεις, αιρέσεις και πλάνες, χωρίς να είναι ικανοί να τις αναγνωρίσουν και να μπορούν να τους αντισταθούν, οι άνθρωποι δέχονται κάθε είδους σκέψεις και απόψεις που τους εμφυσά ο Σατανάς. Για την ακρίβεια, η διαδικασία κατά την οποία αποδέχονται αυτές τις σατανικές σκέψεις και απόψεις είναι αυτή κατά την οποία παραπλανώνται, υποκινούνται και διαφθείρονται. Αν, παραδείγματος χάρη, είσαι γυναίκα, αλλά δεν ξέρεις ποιος είναι ο σωστός τρόπος να ζει μια γυναίκα και τι πρέπει να κάνει, τότε ο Σατανάς θα προβάλει τις εξής αιρέσεις και πλάνες του: «Η γυναίκα πρέπει να είναι ενάρετη, καλοσυνάτη, ευγενική και ηθική, να μένει στο σπίτι και να μη βγαίνει έξω», «Αρετή σε μια γυναίκα είναι το να μην έχει δεξιότητες» και άλλες παρόμοιες. Αυτά τα ρητά σού φαίνονται αρκετά σοφά και καλά, κι έτσι τα αποδέχεσαι. Όταν κυκλοφορούν στην κοινωνία και στη γη τέτοιου είδους αιρέσεις και πλάνες, ως γυναίκα θα τις υιοθετήσεις ασυναίσθητα, θα είσαι αυστηρή με τον εαυτό σου και θα έχεις την απαίτηση να ανταποκριθείς κι εσύ σ’ αυτά τα ρητά. Το πρώτο πράγμα που κάνεις είναι να συγκρίνεις τον εαυτό σου μ’ αυτά, με αποτέλεσμα να πιστεύεις ότι αφού είσαι γυναίκα, πρέπει να είσαι ενάρετη, καλοσυνάτη, ευγενική και ηθική, να μένεις στο σπίτι, να είσαι μια ενάρετη γυναίκα χωρίς δεξιότητες και ούτω καθεξής. Κατά τη διαδικασία αυτή, οι δηλώσεις, οι σκέψεις και οι απόψεις που κυκλοφορούν στην κοινωνία σταδιακά σε υποκινούν, σε κατηχούν και σε επηρεάζουν σε βαθμό που τελικά τις αφομοιώνεις. Πιο συγκεκριμένα, αφού παραπλανηθείς από τις σκέψεις και τις απόψεις του Σατανά, θα σε δεσμεύουν και θα σε ελέγχουν, και στη συνέχεια, βαθιά μέσα σου και χωρίς καν να το καταλάβεις, θα έχεις απαιτήσεις από τον εαυτό σου και θα κρίνεις τους άλλους σύμφωνα με αυτές. Όλες αυτές, λοιπόν, οι σκέψεις και οι δηλώσεις θα διαμορφώνουν καθημερινά βαθιά μέσα σου σκέψεις και απόψεις, και στη συνέχεια θα τις υιοθετείς ως κριτήρια και βάση για τη διαγωγή και τη συμπεριφορά σου. Κάπως έτσι, οι διάφορες σκέψεις και απόψεις του Σατανά καταφέρνουν σιγά σιγά να γίνουν κοινή πρακτική στην κοινωνία και το ευρύ κοινό. Καθώς αυτή η πρακτική επικρατεί όλο και περισσότερο στην κοινωνία και υποκινεί και κερδίζει όλο και περισσότερους ανθρώπους, μετατρέπεται σε ένα είδος δύναμης. Μόλις σχηματιστεί αυτή η δύναμη, οι συγκεκριμένες σκέψεις και απόψεις αιχμαλωτίζουν και ελέγχουν απόλυτα την ανθρωπότητα, ή με άλλα λόγια, καταλαμβάνουν τους ανθρώπους. Για την ακρίβεια, οι άνθρωποι γίνονται αιχμάλωτοι του Σατανά. Στον κόσμο του Σατανά, για παράδειγμα, «οι άνδρες θα πρέπει να είναι ανδροπρεπείς, σκληροί και φιλόδοξοι», «οι άνδρες θα πρέπει να έχουν μακρόπνοες φιλοδοξίες, όνειρα και αδάμαστο πνεύμα», «οι άνδρες θα πρέπει να καλλιεργούν τον εαυτό τους, να βάζουν σε τάξη την οικογένειά τους, να κυβερνούν το έθνος και να φέρνουν ειρήνη σε όλους», «οι άνδρες θα πρέπει να μάθουν να ασκούν εξουσία, να παίρνουν τον έλεγχο μιας κατάστασης και να κυριαρχούν στον κόσμο», «οι άνδρες δεν κλαίνε εύκολα» και ούτω καθεξής. Από το ξεκίνημα κιόλας της ζωής του, κάθε άντρας δεσμεύεται από αυτές τις απαιτήσεις, τις σκέψεις και τις απόψεις. Οι άντρες και οι γυναίκες περιορίζονται και δεσμεύονται εξίσου από τα διάφορα ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας. Όταν ένας άντρας δεν γνωρίζει πώς φέρονται οι άντρες ή πώς να εδραιώσει τη θέση του στο κοινωνικό σύνολο, την κοινωνία ή τη χώρα, μόλις ακούσει αυτές τις σκέψεις και απόψεις, θα τις αποδεχθεί χωρίς καν να το αντιληφθεί. Σταδιακά θα τις συνηθίσει τόσο πολύ που θα γίνουν τα κριτήρια και η βάση του για να θέτει αυστηρές απαιτήσεις στον εαυτό του. Θα κάνει μάλιστα πράξη όλες αυτές τις σκέψεις και τις απόψεις· θα βιώσει, δηλαδή, στην πράξη πώς να είναι τέτοιος άνθρωπος, και στη συνέχεια θα εργαστεί για να πετύχει αυτούς τους στόχους, αποτελώντας παράδειγμα και για τους άλλους. Οι άντρες, για παράδειγμα, πρέπει να έχουν μακρόπνοες φιλοδοξίες, να κάνουν μεγάλα πράγματα και να έχουν σπουδαία καριέρα. Δεν πρέπει να χτίζουν σχέσεις αγάπης ούτε να θέτουν ως στόχο και ευθύνη της ζωής τους τη στήριξη των γονιών τους ή την ανατροφή των παιδιών τους. Πρέπει, αντίθετα, να διευρύνουν τους ορίζοντές τους, να ακολουθούν τις φιλοδοξίες τους, να μάθουν να παίρνουν τον έλεγχο μιας κατάστασης, και μάλιστα να ασκούν την εξουσία για να ελέγχουν την ανθρωπότητα και τις γυναίκες. Οι άνθρωποι έχουν αποδεχτεί αυτές τις σκέψεις και τις απόψεις· σ’ όλη τη ζωή τους, ασκούνται και ζουν σύμφωνα μ’ αυτές, ενώ επιδιώκουν τους στόχους που εμπεριέχουν. Επιπλέον, μόλις οι συγκεκριμένες σκέψεις και απόψεις διαμορφωθούν και ριζώσουν βαθιά μέσα στην καρδιά τους, εκείνοι βλέπουν την ανθρωπότητα, την κοινωνία και ολόκληρο τον κόσμο μέσα από αυτές. Μόλις ριζώσουν στην καρδιά ενός άντρα τόσο βαθιά που είναι πλέον αδύνατο να ξεριζωθούν, εκείνος βλέπει τους ανθρώπους και τα πράγματα, συμπεριφέρεται και ενεργεί σύμφωνα με διάφορες σκέψεις και απόψεις του τύπου «Οι άνδρες θα πρέπει να είναι ανδροπρεπείς και σκληροί». Από εκεί προέρχεται και πηγάζει η κοσμοθεωρία και η άποψη των αντρών για τη ζωή. Όταν οι άντρες βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, και συμπεριφέρονται και ενεργούν σύμφωνα με τις σκέψεις και τις απόψεις που τους έχει ενσταλάξει ο Σατανάς, όλες αυτές οι σκέψεις και οι απόψεις εξαπλώνονται χωρίς να γίνεται αντιληπτό και στους άλλους ανθρώπους και στην κοινωνία, μέχρι που εισχωρούν σταδιακά στα βάθη της καρδιάς κάθε ανθρώπου· όχι μόνο των αντρών, δηλαδή, αλλά και των γυναικών. Όταν όλες αυτές οι σκέψεις και οι απόψεις διεισδύσουν στα βάθη της καρδιάς κάθε ανθρώπου, και ενσταλαχτούν μάλιστα και στις καρδιές των μικρών παιδιών που μόλις μαθαίνουν να μιλάνε, θα έχουν γίνει τότε κοινή πρακτική για το ευρύ κοινό και την κοινωνία. Η πρακτική αυτή θα εξαπλώνεται όλο και πιο γρήγορα και θα διαδίδεται όλο και περισσότερο, μέχρι να γίνει γνωστή σε όλους, μέχρι να την αναγνωρίσουν και να την αποδεχτούν όλοι στο εκατό τοις εκατό. Όταν τα πράγματα φτάσουν σε τέτοιο στάδιο, οι κοινωνιολόγοι, οι πολιτικοί και οι ηγέτες κρατών, ή πιο συγκεκριμένα, οι διάβολοι βασιλιάδες που ακολουθούν τον Σατανά, θα προσπαθήσουν να ισχυροποιήσουν ακόμα περισσότερο τη θέση που κατέχουν αυτές οι σκέψεις και οι δηλώσεις στην ανθρωπότητα. Θα καταγράψουν αυτές τις δηλώσεις και θα χρησιμοποιούν συστηματικά κάθε είδους περιστασιακά τεκμήρια, ευνοϊκές συνθήκες, ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα για να τις διαδώσουν και να τις προωθήσουν ευρέως. Σκοπός τους είναι οι δηλώσεις αυτές να εξαπλωθούν στην ανθρωπότητα και να διαμορφώσουν ένα κοινωνικό κλίμα και έναν παγιωμένο κώδικα ηθικής στην κοινωνία. Με αυτόν τον κώδικα ηθικής, θα μπορέσουν να ελέγχουν και να δεσμεύουν τους ανθρώπους, και κάπως έτσι θα επιτευχθεί ο στόχος του Σατανά. Μόλις ο Σατανάς πετύχει αυτόν τον στόχο, αυτές οι σκέψεις και απόψεις θα έχουν παραπλανήσει, διαφθείρει και καταλάβει ολόκληρη την ανθρωπότητα, τόσο τους άντρες όσο και τις γυναίκες. Ξέρετε μήπως ποιες θα είναι οι συνέπειες αν παραπλανηθεί, διαφθαρεί και καταληφθεί η ανθρωπότητα από τις σκέψεις και τις απόψεις του Σατανά; Γιατί πιστεύετε ότι προβάλλει ο Σατανάς αυτές τις σκέψεις, τις δηλώσεις, τις αιρέσεις και τις πλάνες; Απλώς και μόνο για να διαφθείρει την ανθρωπότητα; Απλώς και μόνο για να αρπάξει τους ανθρώπους; Πού στοχεύουν όλα αυτά; (Στον Θεό.) Σωστά, πρέπει να το αντιλαμβάνεστε ξεκάθαρα αυτό. Κάθε φορά που κάνει κακό ο Σατανάς, και συγκεκριμένα κάθε φορά που πάει να παραπλανήσει, να αναστατώσει, να ελέγξει και να διαφθείρει την ανθρωπότητα, οι άνθρωποι δεν είναι παρά αντικείμενα και εργαλεία υπηρεσίας. Είναι απλώς μέσα που χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να αξιοποιήσει όλες τις ικανότητες και δεξιότητές του. Όλα όσα κάνει ο Σατανάς απευθύνονται στον Θεό, όχι στους ανθρώπους. Στον Θεό θέλει να εναντιωθεί και οι άνθρωποι είναι απλώς μέσα και εργαλεία που χρησιμοποιεί για να πετύχει τον στόχο του. Γιατί, όμως, θέλει ο Σατανάς να πολεμήσει τον Θεό; Γιατί θέλει να διαφθείρει την ανθρωπότητα με τέτοιον τρόπο; Επειδή τη δημιούργησε ο Θεός και θέλει να τη σώσει. Γιατί ο Σατανάς δεν διαφθείρει τα ζώα, τα φυτά ή τα όντα που ζουν εκτός του πλανήτη μας; Επειδή ο Θεός δεν προσπαθεί να σώσει ζώα, φυτά, όντα από άλλους πλανήτες ή οποιοδήποτε άλλο πλάσμα εκτός από τον άνθρωπο. Αυτοί που προσπαθεί να σώσει ο Θεός είναι οι άνθρωποι που δημιούργησε σ’ αυτήν εδώ τη γη. Αυτήν την ομάδα ανθρώπων που ζουν στη γη προσπαθεί να κερδίσει. Τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί; Είναι μια ομάδα ανθρώπων που ακολουθούν τον Θεό και είναι πιστοί μέχρι θανάτου, είναι σε σύμπνοια μαζί Του, έχουν φόβο Θεού και αποφεύγουν το κακό. Αυτούς τους ανθρώπους θέλει να κερδίσει ο Θεός. Προτού κάνει ο Θεός το έργο Του, προτού σώσει και κερδίσει τους ανθρώπους αυτούς, προσπαθεί να εισέλθει πρώτος ο Σατανάς για να τους διαφθείρει και λέει το εξής: «Θες, Θεέ, να σώσεις την ανθρωπότητα; Τότε, θα διαφθείρω πρώτα τους ανθρώπους, και μόλις διαφθαρούν τόσο πολύ που θα είναι πια σκέτοι δαίμονες και όχι άνθρωποι, δεν θα μπορείς να τους σώσεις. Δεν θα τα καταφέρεις και θα αποτύχεις στο τέλος». Αυτός είναι ο στόχος του Σατανά. Ας επιστρέψουμε στο ερώτημα που έθεσα νωρίτερα. Τι σκοπό έχει ο Σατανάς όταν διαφθείρει την ανθρώπινη διάθεση και προβάλλει διάφορες αιρέσεις και πλάνες και κάθε είδους σκέψεις και απόψεις για να παραπλανήσει, να παραλύσει και να ελέγξει τον νου και την καρδιά του ανθρώπου; Δεν μπορείτε να δώσετε μια απάντηση· δεν το καταλαβαίνετε. Παρόλο που διαφθείρει και ελέγχει τους ανθρώπους, ο στόχος του Σατανά όταν τα κάνει όλα αυτά δεν είναι οι άνθρωποι. Αντίθετα, όλα αυτά στοχεύουν στον Θεό. Ποιος είναι ο απώτερος στόχος ή το αποτέλεσμα της διαφθοράς των ανθρώπων από τον Σατανά; Να στραφούν οι άνθρωποι ενάντια στον Θεό. Μόλις οι άνθρωποι γίνουν ο απόλυτος αντίπαλος του Θεού και εχθρός Του, ο Σατανάς θα νομίζει ότι έχουν πετύχει οι συνωμοσίες και τα ιδιοτελή σχέδιά του και ότι οι άνθρωποι στη γη θα λατρεύουν και θα ακολουθούν τώρα αυτόν. Όταν, λοιπόν, οι διάφορες σκέψεις, δηλώσεις, αιρέσεις και πλάνες του Σατανά ριζώσουν στα βάθη της καρδιάς τους, οι άνθρωποι θα πάψουν να πιστεύουν στην ύπαρξη του Θεού, και δεν θα αποδέχονται πια τις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις Του ούτε την κυριαρχία Του. Θα αρνηθούν απόλυτα τον Θεό και θα Τον προδώσουν. Ο Σατανάς πιστεύει ότι αν διαφθείρει τους ανθρώπους σε τέτοιον βαθμό ώστε να αρνηθούν τον Θεό, αυτό θα είναι αρκετό. Γιατί; Επειδή στο σημείο αυτό, ο Σατανάς θα έχει αιχμαλωτίσει και καταλάβει απόλυτα και ολοκληρωτικά τους ανθρώπους που θέλει να σώσει ο Θεός και θα τους έχει μετατρέψει απόλυτα και ολοκληρωτικά σε αντιπάλους του Θεού. Αυτόν τον σκοπό έχει ο Σατανάς. Ισχύει ότι δεν σας έχει περάσει ποτέ απ’ το μυαλό κάτι τέτοιο; (Ναι.) Δεν καταλαβαίνετε. Οι άνθρωποι σκέφτονται το εξής: «Ο Σατανάς διαφθείρει τους ανθρώπους για να μας αιχμαλωτίσει, να μας παγιδεύσει, να μας κάνει κακό, να μας αφήσει να πεθάνουμε, να μας στείλει στην κόλαση και να μας κρατήσει μακριά από τη σωτηρία του Θεού και το σωστό μονοπάτι στη ζωή. Ο Σατανάς μάς κάνει να υποφέρουμε». Αυτή είναι μία μόνο πτυχή του θέματος. Στην πραγματικότητα, όμως, πρόκειται απλώς για μια αντικειμενική συνέπεια των όσων κάνει ο Σατανάς, και δεν είναι αυτός ο απώτερος στόχος του. Καταλαβαίνετε τώρα ποιος είναι ο απώτερος στόχος; Πείτε Μου, γιατί παραπλανά, ελέγχει και αιχμαλωτίζει ο Σατανάς το μυαλό των ανθρώπων; (Όλα όσα κάνει ο Σατανάς στοχεύουν στον Θεό, και ο απώτερος στόχος του είναι να στρέψει όλους τους ανθρώπους ενάντια στον Θεό.) Τι άλλο; (Ο Θεός θέλει να σώσει τον άνθρωπο, οπότε ο Σατανάς θέλει να τον διαφθείρει και να τον στρέψει ενάντιά Του, ώστε να μην είναι σε θέση να λάβει τη σωτηρία Του. Αυτό που θέλει ο Σατανάς είναι να καταστρέψει το σχέδιο διαχείρισης του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας.) Ο Σατανάς ενσταλάζει στους ανθρώπους κάθε λογής αιρέσεις και πλάνες, και όταν αυτές οι άστοχες σκέψεις και απόψεις, αιρέσεις και πλάνες ριζώσουν βαθιά μέσα στις καρδιές των ανθρώπων, ελέγχουν και αιχμαλωτίζουν το μυαλό τους. Προκύπτει τότε μια ιδιαίτερη κατάσταση. Τι είδους κατάσταση; Έχει διαμορφωθεί πλήρως ο απόλυτος αντίπαλος του Θεού, ενώ η ανθρωπότητα έχει γίνει μια απόλυτα εχθρική δύναμη κατά του Θεού. Ο Σατανάς είναι τότε ευτυχισμένος, γιατί αυτόν τον στόχο προσπαθεί να πετύχει. Τι σκοπό έχει ο Σατανάς όταν τα κάνει όλα αυτά; Συνοψίστε τον σε μια πρόταση. (Ο Σατανάς ενσταλάζει στους ανθρώπους κάθε λογής αιρέσεις και πλάνες, και όταν αυτές οι άστοχες σκέψεις και απόψεις, αιρέσεις και πλάνες ριζώσουν βαθιά μέσα στις καρδιές τους, προκύπτει μια κατάσταση κατά την οποία οι άνθρωποι έχουν πια γίνει ο απόλυτος αντίπαλος του Θεού, Του αντιστέκονται κι έχουν γίνει εχθροί Του, ενώ ο Σατανάς έχει πετύχει τον στόχο του.) Αυτή είναι η απάντηση. Απλό δεν είναι; (Ναι.) Αυτός είναι ο στόχος και το αποτέλεσμα που θέλει να πετύχει ο Σατανάς όταν διαφθείρει την ανθρωπότητα.

Πιστεύετε ότι ο Θεός γνωρίζει όλα όσα κάνει ο Σατανάς για να διαφθείρει την ανθρωπότητα; (Ναι.) Γιατί, τότε, του επιτρέπει να τα κάνει; Προσπαθήστε να το εξηγήσετε με βάση όλα όσα κατανοείτε σχετικά με την αλήθεια. Δεν υπάρχει ένα σχετικό ρητό που λέει «Η σοφία του Θεού ασκείται με βάση τα τεχνάσματα του Σατανά»; Μήπως είναι κι αυτό ένα παράδειγμα του παραπάνω ρητού; (Ναι.) Δεν ταιριάζει εδώ και η φράση που λέει ότι «ο Σατανάς είναι το αντιθετικό στοιχείο και το αντικείμενο υπηρεσίας στο έργο του Θεού»; (Ναι.) Και τα δύο αυτά ρητά είναι σχετικά με το παραπάνω ερώτημα και μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να το εξηγήσουμε. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Έτσι ακριβώς είναι. Έστω πως κάποιος θέτει όντως το ερώτημα αυτό. Πώς θα του το εξηγήσετε; Αν πείτε έτσι γενικά κι αόριστα πως «Η σοφία του Θεού ασκείται με βάση τα τεχνάσματα του Σατανά», θα τον μπερδέψετε και δεν θα το καταλάβει. Ξέρετε πώς να το εξηγήσετε με περισσότερες λεπτομέρειες; Δεν είναι εύκολο; Δεν ισχύει πως ο Θεός επιτρέπει στον Σατανά να κάνει αυτά τα πράγματα που διαφθείρουν την ανθρωπότητα επειδή ο ίδιος είναι ανίκανος να τα σταματήσει ή να τα χειριστεί. Αντίθετα, έχει κάποιον λόγο που το κάνει αυτό. Όπως έχω ήδη αναφέρει, ο λόγος αυτός είναι πως «η σοφία του Θεού ασκείται με βάση τα τεχνάσματα του Σατανά». Δεν είναι ένα ρητό ούτε μια θεωρία. Είναι, αντίθετα, μια αδιαμφισβήτητη αλήθεια, η οποία μπορεί να επαληθευτεί από το γεγονός ότι ο Θεός είναι σε θέση να σώσει τον άνθρωπο αφότου τον διαφθείρει ο Σατανάς. Τι σκοπό έχει ο Σατανάς όταν διαφθείρει τις ανθρώπινες διαθέσεις και ενσταλάζει στον άνθρωπο κάθε λογής αιρέσεις και πλάνες για να ελέγχει και να αιχμαλωτίζει τον νου του; Μήπως απώτερος στόχος του είναι να καταστείλει το έργο του Θεού και να εξαφανίσει από προσώπου γης το σχέδιο διαχείρισής Του; Είναι αυτό ένα απ’ τα τεχνάσματα του Σατανά; (Ναι.) Είναι όντως τέχνασμα του Σατανά. Τι σκέφτεται ο Θεός όταν κάνει ο Σατανάς τέτοια τεχνάσματα; Τι κάνει σ’ αυτήν την περίπτωση ο Θεός; Τι έχει στο μυαλό Του; Πώς εκδηλώνεται η σοφία Του σ’ όλο αυτό; Ο Θεός χρησιμοποιεί τα τεχνάσματα του Σατανά. Σ’ ένα από τα τεχνάσματά του ο Σατανάς λέει το εξής: «Προκαλώ τους ανθρώπους και τους διαφθείρω μέχρι να γίνουν σαν εμένα. Μετατρέπονται, έτσι, σε μικρούς σατανάδες που συμμερίζονται τις σκέψεις και τις απόψεις μου, ενώ βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, συμπεριφέρονται και ενεργούν σύμφωνα με τη δική μου σατανική οπτική, με αποτέλεσμα να εναντιώνονται στον Θεό. Αυτό που θέλω είναι όλοι οι άνθρωποι που δημιούργησε ο Θεός να έρθουν σ’ εμένα τον Σατανά και να γίνουν δικοί μου, έτσι ώστε όλο το έργο που κάνει ο Θεός στον άνθρωπο να είναι μάταιο και ανώφελο. Σίγουρα έτσι το σχέδιο διαχείρισης του Θεού θα εξαφανιστεί από προσώπου γης». Είναι αυτό ένα απ’ τα τεχνάσματα του Σατανά; (Ναι.) Τι σκέφτεται, λοιπόν, ο Θεός και τι κάνει γι’ αυτό; Λέει το εξής: «Σατανά, διαδίδεις αιρέσεις και πλάνες για να αναστατώσεις και να παραπλανήσεις τους ανθρώπους, ενώ κάνεις κι ένα σωρό πράγματα για να αναστατώσεις και να καταστρέψεις το έργο του Θεού. Το μόνο που θα καταφέρεις είναι να τους ενσταλάξεις κάποιες αιρέσεις και πλάνες, σύμφωνα με τις οποίες θα ζουν και θα εναντιώνονται στον Θεό. Στην περίπτωση αυτήν, Εγώ θα βασίσω τα λόγια και το έργο Μου στη διαφθορά της ανθρωπότητας, θα εκθέσω τις αιρέσεις και τις πλάνες με τις οποίες διαφθείρεις τους ανθρώπους, θα κρίνω τις διάφορες διεφθαρμένες διαθέσεις τους και θα τους δώσω παράλληλα τη δυνατότητα να αναγνωρίσουν τις διάφορες σκέψεις και δηλώσεις που τους έχεις ενσταλάξει. Με αυτόν τον τρόπο, οι άνθρωποι όχι μόνο θα μπορέσουν να κατανοήσουν την αλήθεια και τον Θεό, αλλά θα είναι επίσης σε θέση να εντοπίσουν τις διάφορες δηλώσεις, σκέψεις και απόψεις του Σατανά και να διακρίνουν τη διάθεση, την ουσία και τις διάφορες κακές του πράξεις. Αν έχουν ως βάση την κατανόηση της αλήθειας, οι άνθρωποι θα είναι σε θέση να αναγνωρίσουν και να απορρίψουν τον Σατανά με μεγαλύτερη ακρίβεια και μεγαλύτερο σθένος. Από αρνητική άποψη, ο Σατανάς δεν θα παραπλανά πια τους ανθρώπους, δεν θα τους αιχμαλωτίσει ούτε θα τους καταβροχθίσει για δεύτερη φορά. Από θετική άποψη, οι άνθρωποι θα είναι πιο ικανοί να πιστέψουν και να επιβεβαιώσουν την ύπαρξη και την ταυτότητα του Θεού, καθώς και το γεγονός ότι Εκείνος κυριαρχεί σε όλα τα πλάσματα και τα πράγματα. Μόλις επιτευχθούν τα δύο αυτά πράγματα, οι άνθρωποι θα αποκτήσουν θεοφοβούμενη καρδιά και θα υποταχθούν αληθινά στον Θεό. Εκείνος, τότε, θα κερδίσει τις καρδιές τους ή, για την ακρίβεια, θα κερδίσει τους ίδιους. Όταν οι άνθρωποι φτάσουν σε τέτοιο στάδιο, ο Σατανάς δεν θα μπορεί πια να τους παραπλανά ή να τους χρησιμοποιεί. Αντίθετα, εκείνοι θα είναι σε θέση να τον εντοπίσουν ξεκάθαρα, να τον διακρίνουν και να τον απορρίψουν μέσα από τα βάθη της καρδιάς τους. Θα παραδεχθούν ότι είναι δημιουργήματα του Θεού και θα αποδεχτούν πρόθυμα την κυριαρχία και τις ενορχηστρώσεις του Δημιουργού. Θα έχουν, δηλαδή, τότε επιστρέψει εξολοκλήρου στον Θεό». Αυτή είναι η ειδική διευθέτηση του Θεού και το ειδικό σχέδιό Του. Θα μπορούσε, βέβαια, να πει κανείς ότι είναι και η σκέψη και η ιδέα που έχει ο Θεός βαθιά μέσα Του. Έτσι σκέφτεται ο Θεός, έτσι λειτουργούν οι ιδέες Του κι έτσι είναι οι ενορχηστρώσεις Του. Ο Σατανάς παραπλανά και διαφθείρει τους ανθρώπους. Ο Θεός, από την άλλη, διευθετεί με μεθοδικότητα όλα τα πλάσματα και τα πράγματα, ενώ προχωρά το σχέδιο και τη διαχείρισή Του σταδιακά και µε οργανωμένο τρόπο, χωρίς καμία διακοπή έως και σήμερα. Ο Σατανάς έχει διαφθείρει κι έχει κυριεύσει εξολοκλήρου τον άνθρωπο. Είναι, όμως, αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι, όταν αυτή η ανθρωπότητα που έχει εμποτιστεί και γεμίσει με κάθε λογής δηλητήρια του Σατανά κληθεί από τον Θεό και ακούσει τη φωνή Του, θα μπορέσει να προσέλθει ενώπιον του Θεού, να δεχτεί το κάλεσμά Του και λάβει πρόθυμα την κρίση και την παίδευσή Του. Ακόμα και στην περίπτωση που ο Θεός καταδικάσει και καταραστεί την ανθρωπότητα αυτή, επειδή ανήκει στο σινάφι του Σατανά και είναι εχθρός Του, εκείνη δεν πρόκειται ποτέ της να Τον εγκαταλείψει. Οι σκέψεις και οι απόψεις των ανθρώπων έχουν κατακλυστεί με πράγματα που τους έχει ενσταλάξει ο Σατανάς, με αποτέλεσμα να βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, να συμπεριφέρονται και να ενεργούν με τρόπο που δείχνει ότι ακόμη τους επηρεάζουν και τους ελέγχουν βαθύτατα οι σκέψεις και οι απόψεις του Σατανά. Παρ’ όλα αυτά όμως, οι καρδιές τους στρέφονται προς τον Θεό όλο και πιο ειλικρινά και επιτακτικά. Δεν είναι αδιαμφισβήτητο το γεγονός αυτό; (Ναι.) Σύντομα, μάλιστα, αφού ο Θεός εκθέσει όλες τις κακές πράξεις του Σατανά, όλοι οι άνθρωποι που έχουν διαφθαρεί σε βάθος από τον Σατανά θα μπορέσουν να τον απαρνηθούν πλήρως, να του πουν «όχι» και να επιστρέψουν την καρδιά τους στον Θεό. Θα είναι όλοι πρόθυμοι να ακολουθήσουν πιστά τον Θεό σύμφωνα με την κυριαρχία, τις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις Του. Προς αυτήν την κατεύθυνση δεν κινείται η επιτυχής ολοκλήρωση του μεγάλου έργου του Θεού; (Ναι.) Ειδικά μόλις συναναστραφούμε σχετικά με το τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια, όλο και περισσότεροι θα είναι αποφασισμένοι να βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, να συμπεριφέρονται και να ενεργούν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό τους την αλήθεια. Δεν έχει σημασία αν η αποφασιστικότητα των ανθρώπων είναι ισχυρή ή αδύναμη ούτε αν έχουν εισέλθει σ’ αυτήν την πραγματικότητα ή όχι. Άσχετα με όλα αυτά, το γεγονός ότι μια ανθρωπότητα που έχει διαφθαρεί τόσο βαθιά από τον Σατανά έχει τη θέληση και την αποφασιστικότητα να τον απαρνηθεί και να βλέπει τους ανθρώπους και τα πράγματα, να συμπεριφέρεται και να ενεργεί σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό της την αλήθεια και όχι τις διάφορες σκέψεις και απόψεις που της έχει ενσταλάξει ο Σατανάς, είναι από μόνο του σημάδι ότι ο Θεός έχει ήδη νικήσει. Ο Σατανάς έχει, άρα, ταπεινωθεί ήδη, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Το ρητό, λοιπόν, που λέει ότι «Η σοφία του Θεού ασκείται με βάση τα τεχνάσματα του Σατανά» δεν είναι λόγια του αέρα. Είναι, αντίθετα, ένα πρακτικό, αντικειμενικό και αδιαμφισβήτητο γεγονός. Ο Σατανάς κάνει τόσο κακό που έχει φτάσει σε σημείο να παραπλανά και να ελέγχει την ανθρωπότητα. Ο ίδιος πιστεύει ότι έχει αναστατώσει και καταστρέψει το έργο του Θεού και ότι Αυτός δεν θα μπορέσει σε καμία περίπτωση να συνεχίσει το σχέδιο διαχείρισής Του. Πιστεύει, έτσι, ότι έχει νικήσει ο ίδιος. Όσο παράτολμος κι αν γίνει, όμως, ο Σατανάς, δεν μπορεί να επιβραδύνει τον ρυθμό του σχεδίου διαχείρισης του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας ούτε και να αποτρέψει τη μεγάλη επιτυχία του σχεδίου αυτού και τη νίκη του Θεού επί του Σατανά. Το έργο του Θεού έχει πλέον επεκταθεί σε ολόκληρο το σύμπαν και ο λόγος Του έχει διαδοθεί σε εκατομμύρια οικογένειες. Όλα αυτά αποτελούν απόδειξη της μεγάλης επιτυχίας του Θεού.

Έστω, λοιπόν, πως κάποιος σας θέτει ξανά τα εξής ερωτήματα: «Γιατί παραπλανά, ελέγχει και αιχμαλωτίζει ο Σατανάς τον νου των ανθρώπων; Γιατί επιτρέπει ο Θεός στον Σατανά να το κάνει αυτό;» Θα είστε σε θέση να τα απαντήσετε; Ακόμα κι αν δεν είστε σε θέση να δώσετε μια ολοκληρωμένη εξήγηση, μπορείτε έστω να μοιραστείτε κάτι απ’ αυτά που έχετε καταλάβει. Γιατί τα κάνει όλα αυτά ο Σατανάς; Τι σημαίνει το ότι ο Θεός τού επιτρέπει να τα κάνει όλα αυτά; Οφείλετε να τα σκεφτείτε όλα αυτά και πρέπει να έχετε μια πολύ συγκεκριμένη απάντηση στην καρδιά σας. Εδώ και έξι χιλιάδες χρόνια, ο Θεός εργάζεται για να σώσει την ανθρωπότητα. Μερικοί άνθρωποι δεν το καταλαβαίνουν αυτό και λένε το εξής: «Εργάζεται ο Θεός εδώ και έξι χιλιάδες χρόνια; Δεν είναι πάρα πολύς καιρός αυτός;» Όση διάρκεια κι αν έχει το έργο του Θεού, όλες Του οι ενέργειές είναι άκρως σημαντικές. Δεν είναι σημαντική μόνο η διάρκεια του έργου του Θεού· ακόμη σημαντικότερα είναι τα τελικά αποτελέσματα που πετυχαίνει το έργο αυτό. Αν ο Θεός δεν εργαζόταν εδώ και έξι χιλιάδες χρόνια για να σώσει την ανθρωπότητα, λόγω της απάθειας και της ανοησίας τους, οι άνθρωποι δεν θα μπορούσαν να γνωρίσουν τον Θεό ούτε και να σωθούν πλήρως από Αυτόν. Αν τώρα είχαν βιώσει μόνο μια-δυο φορές την παραπλάνηση και την αναστάτωση που προκαλούν οι αντίχριστοι, θα ήταν λέτε σε θέση να τους αναγνωρίσουν και να διακρίνουν τη φύση-ουσία τους; Θα έφταναν μήπως τρεις φορές; Πέντε; Μάλλον όχι. Οι άνθρωποι πρέπει να τα βιώσουν αυτά πολλές φορές για να μπορέσουν να διακρίνουν σε βάθος τη φύση-ουσία των αντίχριστων. Μόνο τότε θα μπορέσουν πραγματικά να τους αναγνωρίσουν και να τους απαρνηθούν τελείως. Αν, ειδικά, εκτεθούν για πολύ μικρό διάστημα στην άγρια καταπίεση και στις σκληρές διώξεις του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, δεν θα τα βιώσουν όλα αυτά σε βάθος και θα τα ξεχάσουν πολύ γρήγορα. Έτσι, δεν πρόκειται ούτε να μισήσουν ούτε να απορρίψουν στ’ αλήθεια τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα. Για να μπορέσουν, λοιπόν, οι άνθρωποι να μισήσουν τον Σατανά από τα βάθη της καρδιάς τους και να δουν καθαρά το αληθινό του πρόσωπο, πρέπει οι σκληρές του διώξεις να αφήσουν το σημάδι τους στις καρδιές τους σαν σφραγίδα. Αν κάποιος έχει διωχθεί μια-δυο φορές μόνο, κι αυτό για μικρό διάστημα, δεν είναι εύκολο να μισήσει τον Σατανά και να επαναστατήσει ενάντιά του. Αν του δοθεί η ευκαιρία δε, θα εξακολουθεί να μιλάει για τον Σατανά με καλά λόγια και να του πλέκει το εγκώμιο. Για να μπορέσει κάποιος να δει καθαρά το κακό, την ασχήμια, την κακία και το θράσος του Σατανά και να τον εγκαταλείψει τελείως, πρέπει πρώτα να παραδοθεί σ’ αυτόν πολλές φορές, και να υποστεί τα βασανιστήρια και την κακοποίησή του. Είναι απαραίτητο να τα βιώσει όλα αυτά για μεγάλο χρονικό διάστημα. Στη χαλυβουργία, για παράδειγμα, το ατσάλι δεν βγαίνει καλό αν μείνει στη φωτιά για πολύ λίγο· πρέπει να θερμανθεί για πολλή ώρα για να παραχθεί το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Με άλλα λόγια, κάθε στάδιο του έργου του Θεού χρειάζεται πολύ χρόνο· για κάθε στάδιο απαιτείται να περάσει ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Έτσι πρέπει να γίνει· σε διαφορετική περίπτωση, το αποτέλεσμα δεν θα είναι καλό. Υπό την επιρροή των γενικότερων συνθηκών κάθε εποχής, τα βάθη της καρδιάς και η διεφθαρμένη διάθεση των ανθρώπων αλλάζουν σε διαφορετικό βαθμό. Καθεμία από τις αλλαγές αυτές θα σχετίζεται με το έργο που θέλει να κάνει ο Θεός στον άνθρωπο σε κάθε στάδιο. Ο Θεός ενσαρκώθηκε ξανά τις έσχατες ημέρες για να κάνει ένα τόσο μεγάλο έργο και να πει τόσο πολλά λόγια επειδή σ’ αυτήν την τελευταία φάση, η διεφθαρμένη διάθεση, οι σκέψεις και οι απόψεις της ανθρωπότητας, καθώς και το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον και υπόβαθρο, ταιριάζουν με το υπόβαθρο του έργου που θέλει να κάνει ο Θεός τις έσχατες ημέρες. Οι κοινωνικές τάσεις, τα κοινωνικά έθιμα και μοντέλα, οι κοινωνικές συνθήκες, η πολιτική κατάσταση ή ακόμη και η πολιτική εξουσία ενός σατανικού έθνους, όλα αυτά τα πράγματα αποτελούν παράγοντες του ευρύτερου περιβάλλοντος. Σε μια εποχή κατά την οποία υπάρχουν στο υπόβαθρο όλοι αυτοί οι παράγοντες, αυτόν ακριβώς τον εσωτερικό κόσμο και τη διεφθαρμένη διάθεση των ανθρώπων χρειάζεται ο Θεός για να κάνει το έργο Του· την εσωτερική, δηλαδή, κατάσταση ολόκληρης της ανθρωπότητας. Αυτή είναι η καταλληλότερη στιγμή για να ξεδιπλώσει ο Θεός την κρίση και την παίδευσή Του, ώστε να αποκαλύψει τη μεγαλοπρέπεια, τη δικαιοσύνη, το έλεος και τη στοργική Του καλοσύνη. Ο Θεός αρχίζει να εργάζεται ακριβώς τη στιγμή που όλοι αυτοί οι παράγοντες έχουν εξελιχθεί πλήρως και είναι πανέτοιμοι. Αυτό το έργο θέλει να κάνει ο Θεός υπό την επιρροή του ευρύτερου υποβάθρου. Το μόνο που χρειάζεται να κάνετε εσείς είναι να το καταλάβετε αυτό. Κάποιοι άνθρωποι που έχουν καλό επίπεδο θα το καταλάβουν. Κάποιοι άλλοι, όμως, που δεν είναι έμπειροι μπορεί να μην τα καταφέρουν. Πιο συγκεκριμένα, όσοι δεν μπορούν να κατανοήσουν την πολιτική κατάσταση και την ουσία των κοινωνικών τάσεων και δεν έχουν αρκετά ώριμη σκέψη, αρκούνται μόνο σε μικρές πνευματικές εμπειρίες και ασήμαντες μαρτυρίες, ενώ μπορεί να μην καταλαβαίνουν πολλά για το ευρύτερο πολιτικό και κοινωνικό υπόβαθρο που σχετίζεται με το έργο του Θεού. Δεν έχει σημασία πόσα απ’ αυτά μπορείτε να καταλάβετε. Εφόσον αφορούν το σχέδιο διαχείρισης του Θεού και το έργο Του θα τα καταλαβαίνετε, καθώς σταδιακά θα βιώνετε όλο και περισσότερα από αυτά. Αυτό είναι το μεγάλο όραμα. Δεν είστε ακόμα έτοιμοι να εμβαθύνετε σ’ αυτό το θέμα, επομένως δεν θα συναναστραφούμε περισσότερο σχετικά μ’ αυτό.

Την προηγούμενη φορά, συναναστραφήκαμε πάνω στο ρητό σχετικά με την ηθική διαγωγή που λέει «Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να χειρίζεσαι με αφοσίωση ό,τι σου έχουν εμπιστευτεί οι άλλοι». Θα συναναστραφούμε τώρα πάνω στο εξής ρητό: «Ο λόγος ενός κυρίου είναι σπαθί». Πρέπει, πρώτα απ’ όλα, να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε πώς να αναλύσουμε τις παράλογες σκέψεις και απόψεις που περιέχονται σ’ αυτό το ρητό σχετικά με την ηθική διαγωγή, καθώς και τι πρόθεση έχει ο Σατανάς όταν λέει κάτι τέτοιο. Ένα κινεζικό απόφθεγμα λέει το εξής: «Δύσκολα μπορούμε να μάθουμε τις αληθινές προθέσεις ενός ανθρώπου». Ποιες είναι, άρα, οι αληθινές προθέσεις του Σατανά; Αυτό ακριβώς πρέπει να αποκαλύψουμε και να αναλύσουμε. Το ρητό «Ο λόγος ενός κυρίου είναι σπαθί» είναι μια ακόμη σκέψη και δήλωση που προβάλλει ο Σατανάς στους ανθρώπους, η οποία φαίνεται εκ πρώτης όψεως να είναι αρκετά ευγενής· είναι επιβλητική και δυνατή. Γιατί είναι τόσο εντυπωσιακό, λοιπόν, αυτό το ρητό; Αξίζει να το εκτιμάμε και να το παίρνουμε στα σοβαρά; Αξίζει να βλέπουμε τους ανθρώπους και τα πράγματα, να συμπεριφερόμαστε και να ενεργούμε σύμφωνα με αυτήν τη σκέψη και άποψη; Έχει κάποια αξία; Είναι ένα θετικό ρητό; Αν δεν είναι θετική ούτε σωστή σκέψη και άποψη, τι αρνητική επίδραση έχει, τότε, στους ανθρώπους; Ποια είναι η πρόθεση του Σατανά όταν διατυπώνει ένα τέτοιο ρητό και ενσταλάζει αυτήν τη σκέψη και άποψη στους ανθρώπους; Πώς πρέπει να τη διακρίνουμε; Αν μπορέσεις να διακρίνεις αυτήν τη φράση, θα την αρνηθείς και θα την απορρίψεις μέσα από τα βάθη της καρδιάς σου και δεν θα σε επηρεάζει πια. Παρόλο που μπορεί να περνάει στιγμιαία απ’ το μυαλό σου και κατά καιρούς να σου προκαλεί βαθιά αναστάτωση, αν είσαι σε θέση να τη διακρίνεις, δεν θα σε δεσμεύει ούτε θα σε περιορίζει πια. Έχει λέτε κάποια αξία το ρητό «Ο λόγος ενός κυρίου είναι σπαθί»; Θεωρείται ρητό που έχει θετική επίδραση στους ανθρώπους; (Όχι.) Θα θέλατε να είστε κύριοι; Είναι καλό ή κακό να είναι κανείς κύριος; Είναι καλύτερο να είναι κύριος ή να υποκρίνεται τον κύριο; Είναι καλύτερο να είναι κύριος ή κακούργος; Δεν τα έχετε σκεφτεί ποτέ σας όλα αυτά; (Όχι.) Μπορεί να μην τα έχετε σκεφτεί, ένα πράγμα, όμως, είναι σίγουρο: Χρησιμοποιείτε συχνά τη λέξη «κύριος», και λέτε πράγματα του τύπου: «Καλύτερα να είσαι αληθινός κακούργος παρά ψεύτικος κύριος» και «Ένας αληθινός κύριος είναι τόσο γενναιόδωρος πνευματικά που και να τον προσβάλει κάποιος, δεν του κρατάει κακία και είναι σε θέση να τον συγχωρήσει. Αυτό θα πει κύριος!» Εφόσον είσαι σε θέση να λες τέτοια πράγματα, τι αποδεικνύει αυτό για σένα; Μήπως ότι η έννοια του «κυρίου» έχει υψηλή θέση στις σκέψεις και τις απόψεις σου; Μήπως έχεις στο μυαλό σου τις ανάλογες σκέψεις και ρητά; Θα μπορούσαμε να πούμε κάτι τέτοιο; (Ναι.) Εγκρίνεις και θαυμάζεις τους ανθρώπους στην κοινωνία που συμπεριφέρονται σαν κύριοι ή που αποκαλούνται κύριοι, και πασχίζεις να γίνεις σαν κι αυτούς και να σε βλέπουν οι άλλοι ως κύριο κι όχι ως κακούργο. Θα στενοχωρηθείς πολύ αν ακούσεις κάποιον να λέει: «Είσαι αληθινός κακούργος». Θα ενθουσιαστείς, όμως, αν κάποιος σου πει: «Είσαι αληθινός κύριος». Αυτό συμβαίνει επειδή έχεις την εντύπωση πως αν κάποιος σου κάνει κομπλιμέντο και σε πει κύριο, θα αποκτήσεις περισσότερη αξία ως χαρακτήρας. Νομίζεις πως έτσι επικυρώνονται οι τρόποι και οι μέθοδοι βάσει των οποίων φέρεσαι και χειρίζεσαι τα πράγματα. Αφού, βέβαια, λάβεις αυτού του είδους την επικύρωση στην κοινωνία, νιώθεις ότι έχεις μια ευγενή θέση και δεν ανήκεις σε χαμηλή τάξη ούτε είσαι κατώτερος. Η έννοια του «έντιμου κυρίου», είτε είναι πραγματική είτε μύθος, κατέχει ιδιαίτερη θέση στα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων. Γι’ αυτό άλλωστε, όταν σας ρώτησα αν είναι καλύτερο να είναι κανείς κύριος ή κακούργος, δεν τόλμησε κανείς σας να Μου απαντήσει. Γιατί άραγε; Επειδή σκεφτήκατε το εξής: «Πώς γίνεται να ρωτάς κάτι τέτοιο; Προφανώς και είναι καλύτερο να είσαι κύριος παρά κακούργος. Ένας κύριος δεν είναι καλός άνθρωπος; Δεν είναι έντιμος και ιδιαίτερα ηθικός; Αν πούμε ότι δεν είναι καλό να είναι κανείς κύριος, δεν πάμε κόντρα στην κοινή λογική; Κάτι τέτοιο θα ερχόταν σε αντίθεση με την κανονική ανθρώπινη φύση, έτσι δεν είναι; Αν δεν είναι καλός να είναι κανείς κύριος, ποιο είδος ανθρώπου είναι, τότε, καλό;» Δεν τολμήσατε, λοιπόν, να απαντήσετε, σωστά; (Ναι.) Μήπως αυτό επιβεβαιώνει ότι μέσα σας είναι ξεκάθαρη η επιλογή μεταξύ ενός κυρίου και ενός κακούργου; Ποιον από τους δύο προτιμάτε; (Τον κύριο.) Ο στόχος μας είναι, άρα, ξεκάθαρος. Θα εστιάσουμε στο πώς αναγνωρίζουμε και αναλύουμε έναν κύριο. Είναι αυτονόητο πως σε κανέναν δεν αρέσουν οι κακούργοι. Τι ακριβώς είναι, λοιπόν, ένας κύριος; Έστω πως το ερώτημα που θέτετε είναι το εξής: «Είναι καλύτερα να είσαι κύριος ή κακούργος;» Η απάντηση για Μένα είναι ξεκάθαρη: Και τα δύο είναι κακά, αφού ούτε ο κύριος ούτε ο κακούργος έχουν θετικό χαρακτήρα. Απλώς στην περίπτωση του κακούργου, οι άνθρωποι κρίνουν τη συμπεριφορά, τις πράξεις, τον χαρακτήρα και το ήθος του ως σχετικά κακά, με αποτέλεσμα να μην τον συμπαθούν. Ειδικά όταν ο κακούργος προβάλλει δημόσια το ποταπό ήθος και τον ποταπό του χαρακτήρα, οι άνθρωποι τον θεωρούν ακόμη πιο αχρείο. Από την άλλη, ένας κύριος επιδεικνύει πιο συχνά το πόσο κομψά μιλάει και ενεργεί, καθώς και το καλό του ήθος και τον εκλεπτυσμένο χαρακτήρα του, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να τον σέβονται και να έχουν την αίσθηση ότι επωφελούνται από αυτόν. Τον αποκαλούν, έτσι, κύριο. Όταν ένας κύριος παρουσιάζεται στους άλλους με τέτοιον τρόπο, επαινείται και κερδίζει τον θαυμασμό και την εκτίμησή τους. Εξαιτίας αυτών, οι άνθρωποι αγαπούν τους κυρίους και αντιπαθούν τους κακούργους. Πού βασίζονται, όμως, οι άνθρωποι για να διαπιστώσουν αν κάποιος είναι κύριος ή κακούργος; (Βασίζονται στην εξωτερική του συμπεριφορά.) Για να κρίνουν κάποιον ως ευγενή ή ποταπό βασίζονται στη συμπεριφορά του. Γιατί, όμως, κρίνουν οι άνθρωποι τους άλλους με βάση τη συμπεριφορά τους; Η απάντηση είναι ότι το επίπεδο των περισσότερων ανθρώπων δεν μπορεί να ξεπεράσει αυτό το επίπεδο και μέχρι εκεί φτάνει. Το μόνο που μπορούν να δουν είναι αν η συμπεριφορά κάποιου είναι καλή ή κακή· δεν είναι σε θέση να δουν καθαρά την ουσία του ανθρώπου αυτού. Ο μόνος, λοιπόν, τρόπος με τον οποίο μπορούν να διαπιστώσουν αν ο άνθρωπος αυτός είναι κύριος ή κακούργος είναι με βάση τη συμπεριφορά του. Είναι, άρα, σωστή αυτή η μέθοδος διάκρισης; (Όχι.) Είναι τελείως λανθασμένη. Είναι ακριβές, λοιπόν, να λέμε ότι ένας κύριος έχει εκλεπτυσμένο χαρακτήρα και καλό ήθος; (Όχι.) Σωστά, δεν είναι ακριβές. Είναι ανακρίβεια να ερμηνεύουμε τους κυρίους ως ανθρώπους με εκλεπτυσμένο χαρακτήρα ή ως ηθικούς, αξιοπρεπείς και ενάρετους. Αν, λοιπόν, τον εξετάσουμε τώρα, είναι θετικός ο όρος «κύριος»; (Όχι.) Δεν είναι θετικός. Ένας κύριος δεν είναι πιο ευγενής από έναν κακούργο. Ποια είναι, άρα, η απάντηση αν κάποιος ρωτήσει το εξής: «Είναι καλύτερο να είναι κανείς κύριος ή κακούργος;»; (Και τα δύο είναι κακά.) Αυτή είναι η ακριβής απάντηση. Αν τώρα ρωτήσει κάποιος γιατί είναι και τα δύο κακά, η απάντηση είναι απλή. Ούτε ο κύριος ούτε ο κακούργος έχουν θετικό χαρακτήρα· κανένας από τους δύο δεν είναι πραγματικά καλός άνθρωπος. Έχουν εμποτιστεί με τη διεφθαρμένη διάθεση και το δηλητήριο του Σατανά. Ελέγχονται και δηλητηριάζονται από τον Σατανά και ζουν σύμφωνα με τη λογική και τους νόμους του. Μπορούμε, άρα, να πούμε με βεβαιότητα ότι ένας κακούργος δεν είναι καλός άνθρωπος και, παράλληλα, ένας κύριος δεν μπορεί να είναι θετικός άνθρωπος. Ακόμη κι αν οι άλλοι τον θεωρούν καλό, εκείνος απλώς παριστάνει τον καλό. Δεν είναι ένας ειλικρινής άνθρωπος που έχει λάβει την έγκριση του Θεού, πόσο μάλλον ένας άνθρωπος που έχει φόβο Θεού και αποφεύγει το κακό. Ένας κύριος συμπεριφέρεται απλώς καλά λίγο πιο συχνά και άσχημα λίγο πιο σπάνια. Ένας κακούργος, από την άλλη, συμπεριφέρεται άσχημα λίγο πιο συχνά και καλά λίγο πιο σπάνια. Τον κύριο τον σέβονται λίγο περισσότερο, ενώ τον κακούργο τον σιχαίνονται λίγο πιο πολύ. Αυτή είναι η μόνη διαφορά μεταξύ ενός κυρίου και ενός κακούργου και μόνο σ’ αυτό το αποτέλεσμα θα καταλήξει κάποιος αν τους κρίνει σύμφωνα με τη συμπεριφορά τους.

Για να προσδιορίσουν οι άνθρωποι αν κάποιος είναι κύριος ή κακούργος βασίζονται στη συμπεριφορά του. Μπορεί, για παράδειγμα, να πουν το εξής: «Ο τάδε άνθρωπος έχει ωφελήσει όλους τους άλλους με έναν σωρό τρόπους, άρα είναι κύριος. Όλοι το ίδιο πιστεύουν. Είναι, λοιπόν, κύριος και έχει ιδιαίτερα ηθικό χαρακτήρα». Επειδή όλοι χαρακτηρίζουν κάποιον ως κύριο, σημαίνει αυτό ότι είναι καλός άνθρωπος ή ότι έχει θετικό χαρακτήρα; (Όχι.) Γιατί όχι; Επειδή όλοι οι άνθρωποι είναι διεφθαρμένοι, έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις και δεν κατέχουν τις αλήθεια-αρχές. Όποιος, άρα, και να χαρακτηρίζει κάποιον ως κύριο, πρόκειται για δήλωση που προέρχεται από τον Σατανά και από έναν διεφθαρμένο άνθρωπο. Εφόσον το πρότυπο αξιολόγησης που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι δεν είναι σωστό, τότε ούτε και το αποτέλεσμα που προκύπτει είναι σωστό. Ο Θεός δεν μιλά ποτέ για κυρίους ή κακούργους. Δεν απαιτεί να είναι οι άνθρωποι αληθινοί κύριοι αντί να προσποιούνται τους κυρίους, ούτε λέει ποτέ το εξής: «Είστε όλοι σας κακούργοι. Εγώ δεν θέλω κακούργους, θέλω κυρίους». Το λέει αυτό ο Θεός; (Όχι.) Δεν το λέει. Ο Θεός δεν βασίζεται ποτέ στα λόγια και τις πράξεις κάποιου για να τον αξιολογήσει ή να προσδιορίσει αν είναι καλός ή κακός. Αντίθετα, το αξιολογεί και το προσδιορίζει αυτό σύμφωνα με την ουσία του. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι οι άνθρωποι κρίνονται αφενός, ανάλογα με την ιδιότητα της ανθρώπινης φύσης τους και το κατά πόσο διαθέτουν συνείδηση και σύνεση, και αφετέρου, με βάση τη στάση τους απέναντι στην αλήθεια και τον Θεό. Έτσι αξιολογεί και προσδιορίζει ο Θεός κάποιον ως ανώτερο ή κατώτερο. Στα λόγια του Θεού, επομένως, δεν θα βρει κανείς αναφορές σε κυρίους ή κακούργους. Στην εκκλησία, ο Θεός δεν απαιτεί από τους ανθρώπους που σώζει να είναι κύριοι. Δεν προωθεί την ιδέα του να είναι κανείς κύριος ούτε ζητά από τους ανθρώπους να επικρίνουν τους κακούργους. Ο οίκος του Θεού σε καμία περίπτωση δεν βασίζεται στα ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας σχετικά με την ηθική διαγωγή για να κρίνει ποιος έχει ιδιαίτερα ηθικό χαρακτήρα. Δεν προωθεί ούτε καλλιεργεί όποιον είναι κύριος, και δεν αποπέμπει ούτε αποκλείει όποιον είναι κακούργος. Ο οίκος του Θεού διαθέτει τις δικές του αρχές σύμφωνα με τις οποίες προωθεί, καλλιεργεί, αποπέμπει ή αποκλείει τους ανθρώπους. Δεν τους βλέπει σύμφωνα με τα πρότυπα και τα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή. Δεν προάγει, δηλαδή, όποιον είναι κύριος ούτε απορρίπτει όποιον είναι κακούργος. Αντίθετα, μεταχειρίζεται τον καθένα σύμφωνα με τον λόγο του Θεού και την αλήθεια. Ποια είναι η γνώμη σας για κάποιους ανθρώπους που ανήκουν στην εκκλησία και πασχίζουν μονίμως να είναι κύριοι; (Δεν είναι καλοί άνθρωποι.) Κάποιοι νέοι πιστοί κρίνουν πάντα τους άλλους σύμφωνα με το πρότυπο του κυρίου ή του κακούργου. Όταν βλέπουν έναν επικεφαλής της εκκλησίας να κλαδεύει όσους προκαλούν διαταραχές και αναστάτωση, λένε το εξής: «Δεν είναι κύριος ο τάδε επικεφαλής! Κάθε φορά που οι αδελφοί κι οι αδελφές κάνουν ένα μικρό λαθάκι, κολλάει σ’ αυτό και δεν λέει να το ξεχάσει. Ένας κύριος δεν θα του έδινε σημασία. Θα ήταν, αντίθετα, ανεκτικός, θα συγχωρούσε και μη σου πω θα καθησύχαζε τον άλλο. Θα έδειχνε πολύ μεγαλύτερη ανοχή! Ο συγκεκριμένος επικεφαλής είναι πολύ σκληρός με τους άλλους. Προφανώς και είναι κακούργος!» Οι νέοι αυτοί πιστοί λένε ότι όποιος υπερασπίζεται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού δεν είναι κύριος, ενώ όποιος είναι σοβαρός, σχολαστικός και υπεύθυνος στο έργο του είναι κακούργος. Τι πιστεύετε για όσους βλέπουν τους άλλους με τέτοιον τρόπο; Τους βλέπουν σύμφωνα με την αλήθεια και τον λόγο του Θεού; (Όχι.) Δεν βλέπουν τους ανθρώπους σύμφωνα με την αλήθεια και τον λόγο του Θεού. Πέρα απ’ αυτό, παίρνουν κιόλας τις σκέψεις, τις απόψεις, τις μεθόδους και τα μέσα με τα οποία αξιολογεί τους ανθρώπους ο Σατανάς και τα διαδίδουν και τα αφήνουν να κυκλοφορήσουν στην εκκλησία. Όλα αυτά αντανακλούν ξεκάθαρα τις σκέψεις και τις απόψεις των απίστων και των δύσπιστων. Αν τώρα δεν διαθέτεις διάκριση κι έχεις την εντύπωση πως ένας κύριος είναι καλός άνθρωπος με ιδιαίτερα ηθικό χαρακτήρα και στυλοβάτης της εκκλησίας, μπορεί εύκολα ο άνθρωπος αυτός να σε παραπλανήσει. Επειδή έχεις τις ίδιες σκέψεις και απόψεις μ’ εκείνον, κάθε φορά που κάποιος θα διατυπώνει μια δήλωση ή ένα ρητό για τους κυρίους, είναι σίγουρο πως θα παρασύρεσαι και θα παραπλανάσαι χωρίς καν να το καταλάβεις. Αν, όμως, είσαι σε θέση να τα διακρίνεις όλα αυτά, θα μπορείς να απορρίψεις τα ρητά αυτού του είδους ώστε να μη σε παραπλανούν πια. Θα επιμένεις, αντίθετα, να αξιολογείς τους ανθρώπους και τα πράγματα και να κρίνεις τι είναι σωστό και τι λάθος, σύμφωνα με τον λόγο του Θεού και τις αλήθεια-αρχές. Θα βλέπεις, έτσι, τους ανθρώπους και τα πράγματα με ακρίβεια και θα ενεργείς σύμφωνα με τις προθέσεις του Θεού. Προκειμένου να παραπλανήσουν τους αδελφούς και τις αδελφές και να τους αναστατώσουν ώστε να μην κατανοήσουν την αλήθεια, οι δύσπιστοι που δεν επιδιώκουν την αλήθεια, καθώς και όσοι δεν έχουν διάκριση και δεν είναι πρόθυμοι να τηρήσουν τους κανόνες του οίκου του Θεού αναφέρουν συχνά κάποιες πολύ συνηθισμένες σκέψεις και δηλώσεις των απίστων, οι οποίες προέρχονται από τον Σατανά. Κάποιος που δεν έχει διάκριση μπορεί και να μην παραπλανηθεί ούτε να αναστατωθεί από τους ανθρώπους αυτούς. Και πάλι, όμως, οι δηλώσεις τους θα τον περιορίζουν συχνά, με αποτέλεσμα να αποφεύγει να ενεργήσει ή να εκφράσει τη γνώμη του. Δεν θα τολμά να τηρήσει τις αλήθεια-αρχές ούτε να επιμένει να ενεργεί σύμφωνα με τις απαιτήσεις του λόγου του Θεού, πόσο μάλλον να υπερασπιστεί τα συμφέροντα του οίκου Του. Αυτό δεν γίνεται επειδή δεν μπορεί να διακρίνει τις σκέψεις και τις δηλώσεις του Σατανά; (Ναι.) Προφανώς κι αυτός είναι ο λόγος. Οι όροι «κύριος» και «κακούργος» δεν έχουν καμία ισχύ στην εκκλησία. Οι άπιστοι είναι καλοί στο να προσποιούνται και να φοράνε προσωπεία για όλη τους τη ζωή. Υποστηρίζουν ότι είναι κύριοι και όχι κακούργοι, και ζουν προσποιούμενοι ότι είναι κάτι άλλο απ’ αυτό που όντως είναι. Όλα αυτά τα χρησιμοποιούν προκειμένου να εδραιώσουν τη θέση τους μεταξύ των ανθρώπων, να ξεγελάσουν τους άλλους, ώστε να αποκτήσουν οι ίδιοι κύρος, καλή φήμη, κέρδος και να γίνουν διάσημοι. Στον οίκο του Θεού, όλα αυτά τα πράγματα πρέπει να αποκλειστούν και να απαγορευτούν. Μην τα αφήνετε να εξαπλωθούν στον οίκο του Θεού και στον εκλεκτό λαό Του. Μην τους δίνετε την ευκαιρία να αναστατώνουν και να παραπλανούν τον εκλεκτό λαό του Θεού. Όλα αυτά τα πράγματα προέρχονται από τον Σατανά, δεν έχουν καμία βάση στον λόγο του Θεού και σίγουρα δεν αποτελούν αλήθεια-αρχές που πρέπει να τηρεί κανείς όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο βλέπει τους ανθρώπους και τα πράγματα, συμπεριφέρεται και ενεργεί. Επομένως, οι όροι «κύριος», «ψεύτικος κύριος» και «κακούργος» δεν είναι οι σωστοί όροι που πρέπει να χρησιμοποιεί κανείς για να ορίσει την ουσία ενός ανθρώπου. Τώρα που τον εξήγησα, σας είναι πλέον ξεκάθαρος ο όρος «κύριος»; (Ναι.)

Ας δούμε μία ακόμη φορά το ρητό «Ο λόγος ενός κυρίου είναι σπαθί» μήπως και καταλάβουμε την πραγματική του σημασία. Στην κυριολεξία, η φράση αυτή σημαίνει ότι ένας κύριος πρέπει να παίρνει τα λόγια του στα σοβαρά. Κοινώς, το κατά πόσο κάποιος είναι καλός εξαρτάται από το αν κρατά τον λόγο του ή όχι. Ένας κύριος, λοιπόν, όταν λέει κάτι, πρέπει να το εννοεί, και πρέπει κιόλας να κρατά τις υποσχέσεις του. Για να γίνει κάποιος, άρα, κύριος με ιδιαίτερα ηθικό χαρακτήρα τον οποίο οι άλλοι θα συμπαθούν και θα εκτιμούν, πρέπει να ενεργεί σύμφωνα με το ρητό «Ο λόγος ενός κυρίου είναι σπαθί». Ένας κύριος, δηλαδή, οφείλει να είναι αξιόπιστος. Πρέπει να είναι υπεύθυνος για όσα λέει και υπόσχεται, και να φροντίζει να τα εκπληρώνει. Δεν γίνεται να αθετεί τον λόγο του ή να μην τηρεί τις υποσχέσεις που δίνει στους άλλους. Αν κάποιος αθετεί συχνά τις υποσχέσεις που δίνει στους άλλους δεν είναι κύριος ούτε καλός άνθρωπος. Είναι, αντίθετα, κακούργος. Έτσι θα ερμήνευε κανείς τη φράση «Ο λόγος ενός κυρίου είναι σπαθί». Το ρητό αυτό εστιάζει κυρίως στα λόγια και τις πράξεις ενός κυρίου που έχουν να κάνουν με το κατά πόσο είναι ηθικός και αξιόπιστος. Επιτρέψτε Μου, πρώτα απ’ όλα, να ρωτήσω τι σημαίνει ο όρος «λόγος» στη φράση «ο λόγος ενός κυρίου»; Έχει δύο σημασίες: κάποιος υπόσχεται ή δεσμεύεται να κάνει κάτι. Όπως είπα προηγουμένως, οι κύριοι δεν είναι καλοί άνθρωποι. Είναι, αντίθετα, συνηθισμένοι άνθρωποι που έχουν διαφθαρεί σε βάθος από τον Σατανά. Όσον αφορά, λοιπόν, την ουσία των ανθρώπων, πώς εκδηλώνονται ως προς τις υποσχέσεις τους; Μιλάνε αλαζονικά, υπερβάλλουν, λένε τα καλύτερα για τον εαυτό τους καθώς και πράγματα που δεν ισχύουν και δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, λένε ψέματα, μιλάνε σκληρά και ξεσπούν. Αυτά περιέχουν όσα λένε και υπόσχονται οι άνθρωποι. Αφού, λοιπόν, πει κάποιος αυτά τα πράγματα, του ζητάς να κρατήσει την υπόσχεσή του, να τα εκπληρώσει και να μην αθετήσει τον λόγο του. Αν τα τηρήσει, θεωρείς ότι είναι κύριος και καλός άνθρωπος. Δεν είναι παράλογο αυτό; Αν κάτσεις να διερευνήσεις και να ελέγξεις προσεκτικά όλα όσα λένε καθημερινά οι διεφθαρμένοι άνθρωποι, θα διαπιστώσεις ότι είναι εκατό τοις εκατό ψέματα, λόγια του αέρα και μισοαλήθειες. Ούτε μία λέξη απ’ όσα λένε δεν είναι ακριβής και αληθινή· ούτε μία δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Αντίθετα, οι δηλώσεις τους διαστρεβλώνουν τα γεγονότα και κάνουν το άσπρο να φαίνεται μαύρο. Μερικές μάλιστα κρύβουν κακές προθέσεις ή σατανικά τεχνάσματα. Αν κρατήσουν τον λόγο τους, θα προκαλέσουν τεράστιο χάος. Ας μην αναφερθούμε στο τι θα συνέβαινε αν όλα αυτά αφορούσαν μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων. Ας επικεντρωθούμε στην περίπτωση μιας οικογένειας, στην οποία υπάρχει ένας δήθεν κύριος. Ο κύριος αυτός, λοιπόν, κάνει όλη την ώρα αδιάκριτα σχόλια και ξεστομίζει ένα κάρο ανούσιες θεωρίες και έναν σωρό αλαζονικά, λανθασμένα, κακόβουλα και κακοήθη λόγια. Έστω, λοιπόν, πως ο άνθρωπος αυτός παίρνει τα λόγια του στα σοβαρά και ο λόγος του είναι σπαθί. Τι συνέπειες θα έχει αυτό; Σε τι χάος θα βυθιστεί αυτή η οικογένεια; Είναι ακριβώς όπως και η περίπτωση του διαβόλου βασιλιά στη χώρα του μεγάλου κόκκινου δράκοντα. Όσο παράλογες και κακές κι αν είναι οι πολιτικές του, δεν παύει να τις προωθεί, ενώ όσοι βρίσκονται υπό την εξουσία του τις εκτελούν και τις εφαρμόζουν κατά γράμμα. Κανείς δεν τολμά να πάει κόντρα σ’ αυτές ή να τις εμποδίσει, κι αυτό οδηγεί τη χώρα στο χάος. Επιπλέον, η χώρα πλήττεται από διάφορες καταστροφές και έχουν ξεκινήσει προετοιμασίες για πόλεμο. Αυτά βυθίζουν ολόκληρη τη χώρα στην απόλυτη σύγχυση. Αν ένας διάβολος ηγέτης κυβερνά για μεγάλο χρονικό διάστημα μια χώρα ή ένα έθνος, τότε ο λαός που ζει εκεί θα έχει σοβαρό πρόβλημα. Για πόσο χαοτική κατάσταση μιλάμε σ’ αυτήν την περίπτωση; Αν οι άνθρωποι εκτελούν και εφαρμόζουν κάθε παράλογη ανοησία, πλάνη και ψέμα που ξεστομίζουν οι διάβολοι βασιλιάδες, θα ωφελήσει αυτό καθόλου την ανθρωπότητα; Το μόνο που θα γίνει είναι να βυθίζεται όλο και περισσότερο στο χάος, το σκοτάδι και το κακό. Ευτυχώς, το ρητό «Ο λόγος ενός κυρίου είναι σπαθί» είναι απλώς λόγια του αέρα και τίποτα περισσότερο· είναι απλώς μεγάλα λόγια που ο Σατανάς δεν είναι σε θέση να υλοποιήσει και να εκπληρώσει. Έτσι, λοιπόν, υπάρχει ακόμα κάποια τάξη στον κόσμο και οι άνθρωποι είναι ακόμα σχετικά σταθεροί. Διαφορετικά, σε κάθε γωνιά του ανθρώπινου κόσμου και οπουδήποτε υπήρχαν «κύριοι», θα επικρατούσε χάος. Να, λοιπόν, γιατί είναι παράλογο το ρητό «Ο λόγος ενός κυρίου είναι σπαθί». Όσον αφορά την ουσία των ανθρώπων, βλέπουμε ότι δεν είναι αξιόπιστοι όσον αφορά τις δηλώσεις, τα λόγια και τις υποσχέσεις τους. Υπάρχει ένα ακόμη πρόβλημα με το συγκεκριμένο ρητό. Η σκέψη και άποψη ότι «Ο λόγος ενός κυρίου είναι σπαθί» περιορίζει τους ανθρώπους, οι οποίοι σκέφτονται το εξής: «Πρέπει να κρατάμε τον λόγο μας και αν λέμε ότι θα κάνουμε κάτι, πρέπει να το κάνουμε. Μόνο έτσι θα είμαστε κύριοι». Αυτή η σκέψη και άποψη κυριαρχεί στη νοοτροπία των ανθρώπων και γίνεται το πρότυπο σύμφωνα με το οποίο βλέπουν, κρίνουν και χαρακτηρίζουν τους άλλους. Είναι σωστό και ακριβές κάτι τέτοιο; (Δεν είναι ακριβές, όχι.) Γιατί δεν είναι ακριβές; Αφενός, γιατί αυτά που λένε οι άνθρωποι δεν έχουν μεγάλη αξία και είναι απλώς λόγια του αέρα, ψέματα και υπερβολές. Αφετέρου, είναι άδικο να χρησιμοποιεί κανείς αυτήν τη σκέψη και άποψη για να ελέγχει τους άλλους και να απαιτεί να κρατούν τον λόγο τους. Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν συχνά το ρητό «Ο λόγος ενός κυρίου είναι σπαθί» για να κρίνουν αν κάποιος είναι ανώτερος ή κατώτερος. Χωρίς να το συνειδητοποιούν, ανησυχούν συχνά για το πώς θα τηρήσουν τις υποσχέσεις τους και περιορίζονται από αυτό. Αν δεν μπορούν να τις τηρήσουν, οι άλλοι τούς αντιμετωπίζουν με προκατάληψη και τους επιπλήττουν. Και κάτι εντελώς ασήμαντο να μην μπορούν να εκπληρώσουν, τους είναι δύσκολο να εδραιώσουν τη θέση τους ανάμεσα στους άλλους ανθρώπους. Αυτό είναι άδικο για εκείνους και απάνθρωπο. Επειδή έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, οι άνθρωποι εκφράζουν τις προτιμήσεις τους, και λένε ό,τι θέλουν να πουν· δεν τους ενδιαφέρει πόσο παράλογες ή αντίθετες με την πραγματικότητα είναι οι δηλώσεις τους. Έτσι είναι οι διεφθαρμένοι άνθρωποι. Είναι φυσικό το καθετί να ενεργεί σύμφωνα με τη διάθεσή του. Μια κότα, για παράδειγμα, πρέπει να μάθει να κακαρίζει, ένας σκύλος να γαβγίζει και ένας λύκος να αλυχτά. Θα ήταν πολύ δύσκολο να αναγκαστεί ένα ον που δεν είναι ανθρώπινο να μιλήσει ή να ενεργήσει σαν άνθρωπος. Εφόσον οι άνθρωποι έχουν τη διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά, μια διάθεση αλαζονική και δόλια, είναι φυσικό να λένε ψέματα, να υπερβάλλουν και να λένε λόγια του αέρα. Αν κατανοείς την αλήθεια και είσαι σε θέση να διακρίνεις τους ανθρώπους, όλα αυτά θα πρέπει να σου φαίνονται φυσιολογικά και συνηθισμένα. Δεν πρέπει να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα και να προβαίνεις σε κρίσεις και χαρακτηρισμούς για το κατά πόσο είναι καλοί ή αξιόπιστοι σύμφωνα με την παράλογη σκέψη και άποψη ότι «Ο λόγος ενός κυρίου είναι σπαθί». Αυτή η μέθοδος αξιολόγησης δεν είναι σωστή και δεν πρέπει να την υιοθετεί κανείς. Ποια είναι η σωστή μέθοδος; Εφόσον οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένη διάθεση, είναι φυσιολογικό να υπερβάλλουν και να λένε πράγματα που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματική τους κατάσταση. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να το χειριστείς σωστά. Δεν πρέπει να ζητάς σε κανέναν να τηρεί τις υποσχέσεις του σύμφωνα με τα πρότυπα ενός κυρίου, και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να δεσμεύεις τους άλλους ή τον εαυτό σου με τη σκέψη και άποψη ότι «Ο λόγος ενός κυρίου είναι σπαθί». Δεν είναι σωστό αυτό. Πέρα απ’ αυτό, το να κρίνει κανείς την ανθρώπινη φύση και το ήθος ενός ατόμου με βάση το αν είναι κύριος ή όχι είναι θεμελιώδες λάθος, και δεν είναι η σωστή προσέγγιση. Η βάση στην οποία στηρίζεται κάτι τέτοιο είναι λανθασμένη και δεν συνάδει με τον λόγο του Θεού ούτε με την αλήθεια. Σε όποιες, λοιπόν, σκέψεις και απόψεις και να βασίζεται ο κόσμος των απίστων για να κρίνει κάποιον, και άσχετα με το αν υποστηρίζει το να είναι κανείς κύριος ή κακούργος, ο οίκος του Θεού δεν προωθεί το ρητό που λέει ότι «Ο λόγος ενός κυρίου είναι σπαθί», δεν συνιστά να είναι κανείς κύριος και σίγουρα δεν απαιτεί να ενεργείς σύμφωνα με το ρητό «Ο λόγος ενός κυρίου είναι σπαθί». Και έστω πως έχεις από τον εαυτό σου την αυστηρή απαίτηση να είσαι κύριος και ενστερνίζεσαι το ρητό που λέει ότι «Ο λόγος ενός κυρίου είναι σπαθί». Και τι μ’ αυτό; Μπορεί να το κάνεις πολύ καλά αυτό και να γίνεις όντως ένας ταπεινός κύριος που κρατά τις υποσχέσεις του και καταφέρνει πάντα να τηρεί τον λόγο του. Αν, όμως, δεν βλέπεις ποτέ σου τους ανθρώπους και τα πράγματα και δεν συμπεριφέρεσαι ούτε ενεργείς σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, και δεν ακολουθείς τις αλήθεια-αρχές, τότε είσαι δύσπιστος με όλη τη σημασία της λέξης. Τι κι αν είναι πολλοί αυτοί που συμφωνούν μαζί σου και σε υποστηρίζουν, που λένε ότι είσαι κύριος, ότι δεν αθετείς ποτέ τον λόγο σου και ότι παίρνεις στα σοβαρά τις υποσχέσεις σου; Σημαίνει μήπως αυτό ότι κατανοείς την αλήθεια; Σημαίνει μήπως ότι ακολουθείς την οδό του Θεού; Όσο καλά και σωστά κι αν τηρείς το ρητό σχετικά με την ηθική διαγωγή που λέει ότι «Ο λόγος ενός κυρίου είναι σπαθί», αν δεν κατανοείς τον λόγο του Θεού και δεν τηρείς τις αλήθειες-αρχές ούτε ενεργείς σύμφωνα με αυτές, δεν πρόκειται να λάβεις την έγκριση του Θεού.

Μόλις τώρα εντοπίσαμε και αναλύσαμε τα λάθη που υπάρχουν στη σκέψη και άποψη ότι «Ο λόγος ενός κυρίου είναι σπαθί». Ας δούμε τώρα τι απαιτήσεις έχει ο Θεός από τους ανθρώπους όσον αφορά τα λόγια και τις πράξεις τους. Τι είδους άνθρωποι απαιτεί να είναι; (Ειλικρινείς.) Σωστά. Να είσαι ειλικρινής, να μη λες ψέματα, να μην εξαπατάς, να μην είσαι δόλιος και να μην παίζεις παιχνίδια. Ό,τι κι αν κάνεις, να αναζητάς τον λόγο του Θεού και τις αλήθεια-αρχές. Αυτές τις λίγες απαιτήσεις έχει μονάχα ο Θεός· τόσο απλό είναι. Αν δεν μιλάς με ειλικρίνεια, διόρθωσέ το. Αν υπερβάλλεις, λες ψέματα ή μιλάς αλαζονικά, πρέπει να κάτσεις να το αναλογιστείς και να το αντιληφθείς, και να αναζητήσεις την αλήθεια για να το διορθώσεις. Πρέπει όσα λες να ανταποκρίνονται στην πραγματική σου κατάσταση, σ’ αυτά που κατανοείς μέσα σου και στην πραγματικότητα. Πέρα απ’ αυτό, αν έχεις υποσχεθεί κάτι σε κάποιον και μπορείς να το κάνεις, τότε κάν’ το. Αν, όμως, δεν μπορείς, τότε πρέπει να του το πεις αμέσως. Πες, δηλαδή, το εξής: «Λυπάμαι, δεν μπορώ να το κάνω. Δεν ξέρω πώς να το κάνω και δεν θα κάνω καλή δουλειά. Δεν θέλω να σε καθυστερήσω, γι’ αυτό καλύτερα ζήτα βοήθεια από κάποιον άλλο». Δεν χρειάζεται να τηρείς πάντα τον λόγο σου και μπορείς να αθετήσεις κάποιες από τις υποσχέσεις που έδωσες. Πρέπει απλώς να είσαι ειλικρινής. Μίλα και πράξε με ειλικρίνεια και να μην προσπαθείς να διαστρεβλώσεις τα πράγματα ή να εξαπατήσεις τους άλλους. Όποιες κι αν είναι οι συνθήκες, πρέπει να αναζητάς τις αλήθεια-αρχές. Τόσο απλά είναι τα πράγματα· τόσο εύκολα. Μήπως κάτι από αυτά που ζητά ο Θεός από τους ανθρώπους τους αναγκάζει να προσποιηθούν; Μήπως είχε ποτέ υπερβολικές απαιτήσεις από τους ανθρώπους; Μήπως τους έχει ζητήσει να κάνουν περισσότερα από όσα μπορούν να αντέξουν ή μπορούν να κάνουν; (Όχι.) Αν το επίπεδο, η ικανότητα κατανόησης, η σωματική ενέργεια και δύναμη των ανθρώπων δεν επαρκούν, ο Θεός τούς λέει ότι αρκεί να κάνουν ό,τι περνά απ’ το χέρι τους, να κάνουν ό,τι μπορούν και να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό. Λες το εξής: «Έδωσα ό,τι είχα και δεν είχα, αλλά και πάλι δεν μπορώ να ανταποκριθώ στις απαιτήσεις του Θεού. Δεν ξέρω αν ο Θεός είναι ικανοποιημένος, παρόλο που έκανα ό,τι μπορούσα». Στην πραγματικότητα, έχεις ήδη εκπληρώσει τις απαιτήσεις του Θεού αν το κάνεις αυτό. Το φορτίο που δίνει ο Θεός στους ανθρώπους δεν είναι τόσο βαρύ που να μην μπορούν να το σηκώσουν. Αν μπορείς να κουβαλήσεις εκατό κιλά, δεν υπάρχει περίπτωση να σου δώσει ο Θεός φορτίο που να τα υπερβαίνει. Δεν θα σε πιέσει. Έτσι είναι με όλους ο Θεός. Και δεν θα περιορίζεσαι από κανέναν άνθρωπο και καμία σκέψη και άποψη, θα είσαι ελεύθερος. Ό,τι κι αν σου συμβαίνει, έχεις το δικαίωμα της επιλογής. Μπορείς, δηλαδή, να επιλέξεις να ασκηθείς σύμφωνα με τον λόγο του Θεού ή σύμφωνα με τις προσωπικές σου επιθυμίες. Μπορείς, φυσικά, και να επιλέξεις να μείνεις προσκολλημένος στις σκέψεις και τις απόψεις που σου έχει ενσταλάξει ο Σατανάς. Είσαι ελεύθερος να κάνεις οποιαδήποτε από αυτές τις επιλογές. Όποια, όμως, επιλογή κι αν κάνεις, πρέπει να αναλάβεις και την αντίστοιχη ευθύνη. Το μόνο που κάνει ο Θεός είναι να σου δείξει τον δρόμο· δεν σε εξαναγκάζει ούτε να κάνεις ούτε να μην κάνεις το οτιδήποτε. Αφού σου δείξει τον δρόμο ο Θεός, η επιλογή από κει και πέρα είναι δική σου. Έχεις πλήρη ανθρώπινα δικαιώματα, και μέσα σ’ αυτά και το αναφαίρετο δικαίωμα της επιλογής. Μπορείς να επιλέξεις την αλήθεια, τις ανθρώπινες επιθυμίες σου ή, φυσικά, τις σκέψεις και απόψεις του Σατανά. Όποιο κι αν επιλέξεις, το τελικό αποτέλεσμα θα το επωμιστείς εσύ και μόνο εσύ· κανείς άλλος δεν θα το επωμιστεί για λογαριασμό σου. Άπαξ και κάνεις μία επιλογή, ο Θεός δεν πρόκειται να παρέμβει με κανέναν τρόπο ούτε θα κάνει κάτι για να σε εξαναγκάσει. Όποια κι αν είναι η επιλογή σου, είσαι ελεύθερος να κάνεις ό,τι θες. Στο τέλος, δεν θα σου πλέξει το εγκώμιο ο Θεός μόνο και μόνο επειδή επέλεξες το σωστό μονοπάτι και την αλήθεια, ούτε θα σου δώσει κάποιο μεγάλο πλεονέκτημα· δεν θα σε κάνει να νιώσεις ευχάριστα μέσα σου ούτε και εξαιρετικά ευγενής. Δεν θα κάνει τίποτα απ’ όλα αυτά. Επίσης, αν επιλέξεις τις ανθρώπινες επιθυμίες σου, ο Θεός δεν θα σε πειθαρχήσει ούτε θα σε καταραστεί αμέσως. Ακόμη κι αν ενεργείς απερίσκεπτα σύμφωνα με τις σκέψεις και τις απόψεις που σου έχει ενσταλάξει ο Σατανάς, ο Θεός δεν θα σε τιμωρήσει αμέσως στέλνοντας καταστροφές. Όσο, λοιπόν, επιλέγεις, όλα προχωρούν φυσικά. Αφού επιλέξεις, όλα συνεχίζουν και τότε να προχωρούν φυσικά. Ο Θεός απλώς παρατηρεί, παρακολουθεί πώς εξελίσσεται το καθετί και εξετάζει την αιτία, τη διαδικασία και το αποτέλεσμα. Φυσικά, στο τέλος, όταν ο Θεός κρίνει τους ανθρώπους και καθορίζει την έκβασή τους, θα κατηγοριοποιήσει το μονοπάτι που έχεις ακολουθήσει ανάλογα με τις προσωπικές σου επιλογές και θα το εξετάσει συνολικά για να δει τι είδους άνθρωπος είσαι πραγματικά. Με βάση αυτό, θα καθορίσει το τέλος που πρέπει να έχεις. Αυτή είναι η μέθοδος του Θεού. Το καταλαβαίνεις αυτό; (Ναι.) Καθώς εργάζεται ο Θεός, δεν αφήνει ποτέ μια δήλωση, ένα ρητό ή μια σκέψη και άποψη να γίνει τάση μεταξύ των ανθρώπων, η οποία θα περιορίζει και θα ελέγχει τις σκέψεις τους, προκειμένου να κάνουν αυτό που θέλει Εκείνος, παρά τη θέλησή τους. Δεν εργάζεται με τέτοιον τρόπο ο Θεός. Αντίθετα, δίνει στους ανθρώπους πλήρη ελευθερία και το δικαίωμα της επιλογής. Οι άνθρωποι απολαμβάνουν πλήρη ανθρώπινα δικαιώματα και το αναφαίρετο δικαίωμα της επιλογής. Σε όποιες συνθήκες κι αν βρίσκονται, αν θέλουν να διακρίνουν και να κρίνουν τη φύση ενός συγκεκριμένου πράγματος, μπορούν να επιλέξουν είτε να αποδεχτούν και να εφαρμόσουν τις σκέψεις και τις απόψεις του Σατανά είτε τον λόγο του Θεού και τις αλήθεια-αρχές. Δεν ισχύει αυτό; (Ναι.) Ο Θεός δεν εξαναγκάζει τους ανθρώπους· αυτό που κάνει είναι δίκαιο για όλους. Όσοι αγαπούν την αλήθεια και τα θετικά πράγματα βαδίζουν τελικά στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, αποκτούν την αλήθεια, έχουν θεοφοβούμενη καρδιά, μπορούν να υποταχθούν πραγματικά στον Θεό και θα σωθούν. Όσοι, όμως, δεν αγαπούν την αλήθεια και ενεργούν πάντα απερίσκεπτα και σύμφωνα με τη δική τους βούληση, αποστρέφονται την αλήθεια και δεν την αποδέχονται με κανέναν τρόπο. Απλώς και μόνο επειδή φοβούνται την παίδευση και την κρίση του Θεού και μην τυχόν τιμωρηθούν, κάνουν απρόθυμα κάποιο έργο στον οίκο του Θεού για το θεαθήναι, δουλεύουν λιγάκι και επιδεικνύουν κάποια καλή συμπεριφορά. Δεν αποδέχονται, όμως, ποτέ τους την αλήθεια, δεν ακολουθούν την οδό του Θεού ούτε βαδίζουν στο μονοπάτι της επιδίωξης και της άσκησης της αλήθειας. Επομένως, δεν πρόκειται να κατανοήσουν ποτέ την αλήθεια ούτε και να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα. Θα χάσουν, έτσι, την ευκαιρία να σωθούν. Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους αυτούς είναι απλοί δουλευτές. Ακόμα κι αν δεν κάνουν κακό, ακόμη κι αν δεν προκαλούν διαταραχές ή αναστάτωση και δεν αποκλείονται ούτε αποπέμπονται από τον οίκο του Θεού, όπως συμβαίνει με τους αντίχριστους και τους κακούς ανθρώπους, στο τέλος, μόλις και μετά βίας θα καταφέρουν να αποκτήσουν τον τίτλο του «απλού δουλευτή», ενώ δεν είναι ξεκάθαρο αν θα τη γλιτώσουν ή όχι. Υπάρχει και μια ακόμη ομάδα ανθρώπων που ανήκουν στον Σατανά και εμμένουν πεισματικά στις σκέψεις και τις απόψεις του. Αυτοί οι άνθρωποι προτιμούν να πεθάνουν παρά να αποδεχτούν την αλήθεια ή να ακολουθήσουν την αλήθεια και τον λόγο του Θεού. Αντιτίθενται μάλιστα σε όλα τα θετικά πράγματα και στον Θεό. Στο τέλος, επειδή διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας, ενώ κάνουν παράλληλα πολύ κακό και παίζουν τον ρόλο του Σατανά σε όλη του την έκταση, ορισμένοι από αυτούς αποπέμπονται και κάποιοι άλλοι αποβάλλονται από την εκκλησία ή διαγράφονται από το μητρώο. Ακόμη και να γλιτώσουν κάποιοι τη διαγραφή ή την αποβολή τους, ο Θεός θα αναγκαστεί τελικά να τους αποκλείσει. Απλώς και μόνο επειδή δεν αποδέχονται την αλήθεια και τη σωτηρία του Θεού, χάνουν την ευκαιρία να σωθούν, και στο τέλος, όταν καταστραφεί ο κόσμος, θα καταστραφούν κι αυτοί μαζί με τον Σατανά. Βλέπεις, ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί ο Θεός είναι τόσο ελεύθερος και απελευθερωτικός που όλα παίρνουν τον δρόμο τους με φυσικό τρόπο. Ο λόγος για τον οποίο εργάζεται ο Θεός στους ανθρώπους είναι να τους καθοδηγεί, να τους διαφωτίζει και να τους βοηθά, και μερικές φορές να τους υπενθυμίζει πράγματα, να τους παρηγορεί και να τους προτρέπει. Αυτή είναι η πλευρά της διάθεσης του Θεού που δείχνει άφθονο έλεος. Καθώς ο Θεός δείχνει το έλεός Του, οι άνθρωποι απολαμβάνουν την άφθονη χάρη και τις άφθονες ευλογίες Του, καθώς και απόλυτη ελευθερία και απελευθέρωση, χωρίς να αισθάνονται κανέναν απολύτως περιορισμό ή δέσμευση, και φυσικά χωρίς να νιώθουν να τους περιορίζει καμία δήλωση, σκέψη ή άποψη. Την ίδια στιγμή που ο Θεός επιτελεί αυτό το έργο, περιορίζει επίσης τους ανθρώπους με τους διοικητικούς κανονισμούς και τα διάφορα συστήματα της εκκλησίας και κλαδεύει, κρίνει και παιδεύει τη διαφθορά και την επαναστατικότητά τους. Ορισμένους από αυτούς μάλιστα τους πειθαρχεί και τους συμμορφώνει ή τους εκθέτει και τους επιπλήττει με τα λόγια Του, ενώ επιτελεί και άλλου είδους έργο. Ενώ, όμως, οι άνθρωποι απολαμβάνουν όλα τα παραπάνω, απολαμβάνουν παράλληλα το άφθονο έλεος και τη βαθιά οργή του Θεού. Όταν τους αποκαλύπτεται η άλλη πλευρά της δίκαιης διάθεσης του Θεού, η βαθιά, δηλαδή, οργή Του, δεν παύουν να νιώθουν ελεύθεροι και απελευθερωμένοι, ενώ δεν αισθάνονται κανέναν περιορισμό, δέσμευση ή όριο. Όποια πτυχή της δίκαιης διάθεσης του Θεού κι αν βιώσουν, όταν αυτή εργαστεί μέσα τους, θα νιώσουν στην πραγματικότητα την αγάπη του Θεού. Τα αποτελέσματα που θα επιτευχθούν μέσα τους θα είναι θετικά, θα έχουν κέρδος από αυτό και φυσικά θα είναι αυτοί που θα επωφεληθούν περισσότερο απ’ όλους. Έτσι εργάζεται ο Θεός. Δεν εξαναγκάζει, δεν υποχρεώνει, δεν καταπιέζει ούτε δεσμεύει ποτέ Του τους ανθρώπους. Τους κάνει, αντίθετα, να αισθάνονται απελευθερωμένοι, ελεύθεροι, χαλαροί και χαρούμενοι. Είτε οι άνθρωποι απολαμβάνουν το έλεος και τη στοργική καλοσύνη του Θεού είτε τη δικαιοσύνη και τη μεγαλοπρέπειά Του, αυτό που κερδίζουν στο τέλος από Εκείνον είναι η αλήθεια, ενώ παράλληλα κατανοούν το νόημα και την αξία της ζωής, καθώς και το μονοπάτι στο οποίο πρέπει να βαδίσουν και την κατεύθυνση και τον στόχο της ανθρώπινης ύπαρξης. Κερδίζουν πάρα πολλά! Όταν οι άνθρωποι ζουν υπό τη δύναμη του Σατανά, δεσμεύονται, περιορίζονται και σακατεύονται από τις κάθε λογής παράλογες σκέψεις και απόψεις που τους ενσταλάζει. Δεν μπορούν να το αντέξουν αυτό, αλλά ούτε έχουν τη δύναμη να απελευθερωθούν. Όταν προσέρχονται στον Θεό, η στάση Του απέναντί τους θα παραμένει πάντα η ίδια, ό,τι στάση κι αν έχουν οι ίδιοι απέναντί Του. Κι αυτό γιατί η διάθεση και η ουσία του Θεού δεν αλλάζουν. Ο Θεός εκφράζει πάντα την αλήθεια, αποκαλύπτοντας έτσι τη διάθεση και την ουσία Του. Έτσι εργάζεται στους ανθρώπους. Εκείνοι απολαμβάνουν στο έπακρο τη στοργική καλοσύνη και το έλεος του Θεού, καθώς και τη δικαιοσύνη και τη μεγαλοπρέπειά Του. Όσοι, λοιπόν, ζουν σ’ αυτό το περιβάλλον είναι ευλογημένοι. Αν τώρα, μέσα σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον, οι άνθρωποι δεν είναι σε θέση να επιδιώξουν, να αγαπήσουν και τελικά να αποκτήσουν την αλήθεια, με αποτέλεσμα να χάσουν την ευκαιρία να σωθούν, και κάποιοι μάλιστα να τιμωρηθούν και να καταστραφούν όπως ο Σατανάς, είναι γεγονός πως ένας μόνο λόγος υπάρχει γι’ αυτό. Ποιος πιστεύετε ότι είναι; Οι άνθρωποι θα βαδίσουν σ’ ένα συγκεκριμένο μονοπάτι και θα έχουν μία συγκεκριμένη έκβαση ανάλογα με τη φύση τους. Τη στιγμή που θα καθοριστεί τελικά η έκβαση κάθε ανθρώπου, θα ταξινομηθούν όλοι τους σε ομάδες ανάλογα με το είδος τους. Εάν κάποιος αγαπά την αλήθεια και τα θετικά πράγματα, όσα αρνητικά πράγματα και να του έχει ενσταλάξει ο Σατανάς, στο τέλος, όταν μιλήσει και ενεργήσει ο Θεός, θα επιστρέψει στον Θεό και θα ακολουθήσει το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Αν, όμως, κάποιος δεν αγαπά την αλήθεια και την αποστρέφεται, όσο και να μιλά ο Θεός, όσο ειλικρινή κι αν είναι τα λόγια Του, όσο έργο και όσο εκπληκτικά σημεία και τέρατα κι αν κάνει, αυτή του η διάθεση δεν πρόκειται να αλλάξει και θα συνεχίσει να τον κατευθύνει. Οι κακοί άνθρωποι είναι ακόμη πιο ακραίοι. Όχι μόνο αποστρέφονται την αλήθεια, αλλά η ουσία τους είναι μοχθηρή και μισεί την αλήθεια. Αντιτίθενται στον Θεό και ανήκουν στο στρατόπεδο του Σατανά. Ακόμη και αν πιστεύουν στον Θεό, στο τέλος θα επιστρέψουν στον Σατανά. Και τα τρία αυτά είδη ανθρώπων έχουν βιώσει εξίσου τη διαφθορά του Σατανά και έχουν παραπλανηθεί και αιχμαλωτιστεί από τις διάφορες δηλώσεις, σκέψεις και απόψεις του. Γιατί, λοιπόν, κάποιοι άνθρωποι τελικά θα σωθούν και άλλοι όχι; Αυτό εξαρτάται κυρίως από το μονοπάτι που ακολουθούν και από το κατά πόσο αγαπούν ή όχι την αλήθεια. Με αυτά τα δύο πράγματα έχει να κάνει. Γιατί, λοιπόν, κάποιοι άνθρωποι είναι ικανοί να αγαπούν την αλήθεια και άλλοι όχι; Γιατί κάποιοι μπορούν να ακολουθήσουν το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, ενώ άλλοι όχι, και κάποιοι μάλιστα διαπληκτίζονται ανοιχτά με τον Θεό και κακολογούν δημόσια την αλήθεια; Πού οφείλεται αυτό; Εξαρτάται μήπως από τη φύση-ουσία τους; (Ναι.) Παρόλο που έχουν όλοι τους βιώσει τη διαφθορά του Σατανά, η ουσία κάθε ανθρώπου είναι διαφορετική. Πείτε Μου, εργάζεται με σοφία ο Θεός; Είναι σε θέση να διακρίνει την ανθρωπότητα; (Ναι.) Γιατί, τότε, δίνει στους ανθρώπους το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής; Γιατί δεν κατηχεί τους πάντες με τη βία; Επειδή αυτό που θέλει ο Θεός είναι να ταξινομήσει τον κάθε άνθρωπο ανάλογα με το είδος του και παράλληλα να τους εκθέσει όλους. Δεν εργάζεται άσκοπα· πίσω από όλο το έργο που κάνει ο Θεός, υπάρχουν συγκεκριμένες αρχές, ενώ το έργο που κάνει σε κάθε άνθρωπο βασίζεται στο είδος του ανθρώπου αυτού. Πώς αποκαλύπτεται η κατηγορία ενός ανθρώπου; Με βάση ποιο κριτήριο χωρίζονται οι άνθρωποι σε διαφορετικές κατηγορίες; Με βάση τα πράγματα που προτιμούν και το μονοπάτι που ακολουθούν. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Ο Θεός ταξινομεί τους ανθρώπους ανάλογα με αυτά που προτιμούν και το μονοπάτι που ακολουθούν. Καθορίζει το κατά πόσο μπορούν να σωθούν με βάση την κατηγορία στην οποία ανήκουν και εργάζεται σ’ αυτούς ανάλογα με το αν μπορούν να σωθούν ή όχι. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με τις προτιμήσεις των ανθρώπων στο φαγητό. Κάποιοι, δηλαδή, προτιμούν τα γλυκά, άλλοι τα πικάντικα, άλλοι τα αλμυρά και κάποιοι τα ξινά. Αν πάνω στο τραπέζι υπάρχουν όλα αυτά τα διαφορετικά είδη φαγητού, δεν υπάρχει λόγος να πούμε στους ανθρώπους τι να φάνε και τι όχι. Όσοι προτιμούν τα πικάντικα, θα φάνε κάτι πικάντικο, όσοι προτιμούν τα γλυκά, θα φάνε κάτι γλυκό και όσοι προτιμούν τα αλμυρά, θα φάνε κάτι αλμυρό. Έχουν το ελεύθερο να επιλέξουν ό,τι θέλουν. Όσοι πιστεύουν στον Θεό έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν αν αγαπούν ή όχι την αλήθεια και ποιο μονοπάτι θα ακολουθήσουν. Δεν είναι, όμως, στο χέρι τους να αποφασίσουν αν θα σωθούν ή όχι και ποια θα είναι τελικά η έκβασή τους. Βλέπεις ότι υπάρχουν αρχές πίσω από το έργο του Θεού; (Ναι.) Υπάρχουν αρχές πίσω από το έργο Του, και μία από τις μεγαλύτερες αρχές είναι η κατηγοριοποίηση των ανθρώπων ανάλογα με τις επιδιώξεις και το μονοπάτι τους, καθώς και η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων. Οι άνθρωποι αδυνατούν μονίμως να το κατανοήσουν αυτό και ρωτάνε το εξής: «Ακούμε συνεχώς ότι ο Θεός έχει εξουσία. Πού είναι, όμως, η εξουσία Του; Γιατί ο Θεός δεν κατηχεί με τη βία τους ανθρώπους για να δείξει την εξουσία Του;» Δεν εκδηλώνεται έτσι η εξουσία του Θεού· δεν δείχνει με αυτόν τον τρόπο την εξουσία Του στους ανθρώπους.

Είστε πλέον σε θέση να διακρίνετε το ρητό σχετικά με την ηθική διαγωγή που λέει ότι «Ο λόγος ενός κυρίου είναι σπαθί»; Καταλαβαίνετε, επίσης, τι απαιτήσεις έχει ο Θεός από τους ανθρώπους; (Ναι.) Τι καταλαβαίνετε δηλαδή; (Ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους να είναι ειλικρινείς.) Ο Θεός έχει πολύ απλές απαιτήσεις από τους ανθρώπους. Απαιτεί να είναι ειλικρινείς, να χειρίζονται κάθε ζήτημα που προκύπτει σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, να μην προσποιούνται, να μην επικεντρώνονται μόνο στην εξωτερική τους συμπεριφορά, αλλά αντίθετα να εστιάζουν στο να ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές. Αρκεί να ακολουθείς το σωστό μονοπάτι και οι αρχές στις οποίες βασίζεσαι για να επιδιώκεις πώς να συμπεριφέρεσαι να είναι σωστές και να συμμορφώνονται με την αλήθεια του λόγου του Θεού. Απλό δεν είναι; (Ναι.) Επειδή ο Σατανάς δεν κατέχει ούτε αποδέχεται την αλήθεια, παραπλανά τους ανθρώπους με ρητά που εκείνοι θεωρούν καλά και σωστά. Τους κάνει, επιπλέον, να πασχίζουν να είναι κύριοι που συμπεριφέρονται καλά, και όχι κακούργοι που κάνουν κακά πράγματα. Όλα αυτά συνάδουν με τις αντιλήψεις και τις προτιμήσεις των ανθρώπων και μπορούν εύκολα να τα αποδεχτούν, επομένως δεν αργεί να τους παραπλανήσει ο Σατανάς, ο οποίος τους αναγκάζει να κάνουν πράγματα που φαινομενικά μόνο είναι καλά. Δεν έχει σημασία πόσο κακά πράγματα έχεις κάνει στο παρασκήνιο ούτε πόσο διεφθαρμένη είναι η διάθεσή σου· δεν έχει σημασία αν είσαι κακός άνθρωπος ή όχι. Αρκεί να έχεις καμουφλάρει την εξωτερική σου εμφάνιση σύμφωνα με τα ρητά και τις απαιτήσεις που θέτει ο Σατανάς και να σε αποκαλούν οι άλλοι καλό άνθρωπο. Σ’ αυτήν την περίπτωση, είσαι καλός άνθρωπος. Είναι ξεκάθαρο πως όλες αυτές οι απαιτήσεις και τα πρότυπα ενθαρρύνουν τους ανθρώπους να είναι δόλιοι και κακοί, και να φορούν ένα προσωπείο, ενώ τους εμποδίζουν παράλληλα να βαδίσουν στο σωστό μονοπάτι. Δεν μπορούμε, άρα, να πούμε ότι κάθε σκέψη και άποψη που ενσταλάζει στους ανθρώπους ο Σατανάς τούς οδηγεί στο ένα λάθος μονοπάτι μετά το άλλο; (Ναι.) Το έργο που θέλει να κάνει ο Θεός σήμερα είναι να δώσει στους ανθρώπους τη δυνατότητα να διακρίνουν, να αντιληφθούν και να απορρίψουν τις διάφορες αιρέσεις και πλάνες του Σατανά. Θέλει, στη συνέχεια, να επαναφέρει στο σωστό μονοπάτι όλους όσοι έχουν ακολουθήσει διάφορα αποκλίνοντα μονοπάτια, ώστε να μπορούν να βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, να συμπεριφέρονται και να ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές. Καμία από αυτές τις αρχές δεν προέρχεται από τους ανθρώπους· αυτές είναι οι αλήθεια-αρχές. Όταν οι άνθρωποι κατανοήσουν αυτές τις αλήθεια-αρχές, και είναι σε θέση να τις κάνουν πράξη και να εισέλθουν στην πραγματικότητά τους, τα λόγια και η ζωή του Θεού θα εισχωρήσουν σταδιακά μέσα τους. Ο Σατανάς δεν θα είναι πλέον σε θέση να παραπλανά όσους αποδέχονται τα λόγια του Θεού ως ζωή τους. Οι άνθρωποι αυτοί δεν θα βαδίζουν πια στο λάθος μονοπάτι, στο μονοπάτι του Σατανά και στο μονοπάτι χωρίς επιστροφή. Όσο κι αν τους παραπλανά και τους διαφθείρει ο Σατανάς, δεν πρόκειται να προδώσουν τον Θεό. Εφόσον θεωρούν τα λόγια του Θεού ζωή τους, όσο κι αν αλλάζει ο κόσμος, όποιοι καιροί κι αν έρθουν, η ζωή τους δεν θα φθαρεί ούτε θα χαθεί· κι επειδή δεν θα φθαρεί ούτε θα χαθεί η ζωή τους, θα συνυπάρξουν με αυτήν τη ζωή και θα ζήσουν για πάντα. Είναι καλό αυτό; (Ναι.) Όποιος σώζεται λαμβάνει πλουσιοπάροχες ευλογίες!

Ποιο είναι το σημαντικότερο που πρέπει να κάνετε αυτήν τη στιγμή; Πρέπει να εφοδιαστείτε με περισσότερη αλήθεια. Μόνο αφού εφοδιαστείς με περισσότερη αλήθεια και ακούσεις, βιώσεις και κατανοήσεις περισσότερα πράγματα, θα είσαι σε θέση να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, να συμπεριφέρεσαι και να ενεργείς σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Μόνο τότε θα μάθεις τι ακριβώς είναι οι αλήθεια-αρχές και δεν θα παραστρατείς ούτε θα αντικαθιστάς τα λόγια του Θεού και τις αλήθεια-αρχές με τα ανθρώπινα θέλω και τις σκέψεις και απόψεις που σου έχει ενσταλάξει ο Σατανάς. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Ένα, λοιπόν, από τα πιο σημαντικά και επιτακτικά πράγματα που πρέπει να κάνετε τώρα είναι να εφοδιαστείτε με την αλήθεια, να κατανοήσετε περισσότερα από τα λόγια του Θεού, καθώς και να συγκεντρωθείτε σ’ αυτά. Επειδή τα λόγια του Θεού περιλαμβάνουν πολλά πράγματα και πολλά στοιχεία αλήθειας, μη χάνεις χρόνο· πρέπει να εφοδιαστείς άμεσα με όλες αυτές τις αλήθειες. Αν δεν το κάνεις αυτό, σε περίπτωση που συμβεί κάτι, δεν θα είσαι σε θέση να βασιστείς στα λόγια του Θεού, με αποτέλεσμα να το αντιμετωπίσεις καθαρά σύμφωνα με τη δική σου βούληση. Σ’ αυτήν την περίπτωση, θα παραβιάσεις τις αρχές, και οι παραβάσεις σου θα μείνουν πάνω σου σαν ένα στίγμα. Δεν πρόκειται να αποκτήσεις αυτογνωσία και να μπορέσεις να μετανοήσεις πραγματικά αν, κάθε φορά που συμβαίνει κάτι, δεν ξέρεις πώς να αναζητήσεις την αλήθεια, αλλά το χειρίζεσαι σύμφωνα με τη δική σου βούληση κι έχεις μέλημα να πετύχεις τους δικούς σου στόχους. Ούτε αν, παρόλο που βασίζεσαι στη δική σου βούληση και έχεις ακάθαρτα στοιχεία, δεν ξέρεις πώς να κάνεις αυτοκριτική και να αποκτήσεις αυτογνωσία ή να συγκριθείς με τα λόγια του Θεού. Κι αν δεν μετανοήσεις πραγματικά, πώς θα σε βλέπει ο Θεός; Αυτό σημαίνει ότι έχεις αδιάλλακτη διάθεση και αποστρέφεσαι την αλήθεια. Κάτι τέτοιο σού αφήνει ένα ακόμη στίγμα κι είναι μια ακόμη σοβαρή παράβαση. Σε ωφελεί να συσσωρεύεις πολλά στίγματα και παραβάσεις; (Όχι.) Όχι. Πώς μπορεί, λοιπόν, να λυθεί το θέμα των παραβάσεων; Εξέφρασα νωρίτερα ένα κεφάλαιο με τίτλο «Οι παραβάσεις θα οδηγήσουν τον άνθρωπο στην κόλαση», πράγμα που σημαίνει ότι οι παραβάσεις ενός ανθρώπου σχετίζονται άμεσα με την έκβασή του. Τι γίνεται με όσους διαπράττουν παραβάσεις όλη την ώρα; Κάποιοι απ’ αυτούς λένε το εξής: «Δεν το έκανα επίτηδες. Δεν ήθελα να κάνω κανένα κακό εκείνη την ώρα». Είναι αυτή σοβαρή δικαιολογία; Δεν ήταν, δηλαδή, παράβαση, επειδή δεν το έκανες επίτηδες; Δεν χρειάζεται λες να κάνεις αυτοκριτική και να μετανοήσεις; Ναι μεν δεν το έκανες σκόπιμα, αλλά και πάλι παράβαση δεν ήταν; Ναι μεν δεν το έκανες επίτηδες, αλλά προσέβαλες τη διάθεση και τα διοικητικά διατάγματα του Θεού. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Είναι γεγονός αυτό, άρα ήταν όντως παράβαση. Δεν έχει νόημα να λες δικαιολογίες του τύπου: «Μικρός είμαι. Δεν είμαι πολύ μορφωμένος και δεν έχω μεγάλη εμπειρία στην κοινωνία. Πού να ξέρω ότι ήταν λάθος αυτό; Δεν μου το είπε κανένας». Μπορεί να πεις και το εξής: «Ήταν μια πολύ επικίνδυνη κατάσταση. Το έκανα εν βρασμώ ψυχής». Είναι αυτοί σοβαροί λόγοι; Κανένας απ’ αυτούς τους λόγους δεν είναι σοβαρός. Εφόσον έχεις την ευκαιρία να ενεργήσεις σύμφωνα με τη δική σου βούληση, έχεις τότε και την ευκαιρία να αναζητήσεις την αλήθεια, την οποία οφείλεις να χρησιμοποιείς ως αρχή για τις πράξεις σου. Γιατί, λοιπόν, ενώ είχες την ευκαιρία να αναζητήσεις την αλήθεια, επέλεξες αντ’ αυτού να ενεργήσεις σύμφωνα με τη δική σου βούληση; Αυτό εν μέρει οφείλεται στο ότι κατανοείς την αλήθεια πολύ επιφανειακά και συνήθως δεν σε νοιάζει ούτε να την επιδιώξεις ούτε να εφοδιαστείς με τα λόγια του Θεού. Οφείλεται, όμως, και σε έναν ακόμη λόγο και κατάσταση. Συνήθως ενεργείς χωρίς να έχεις στην καρδιά σου τον Θεό ή τα λόγια Του. Τα λόγια του Θεού δεν έχουν κυριαρχήσει ποτέ στην καρδιά σου. Έχεις συνηθίσει να είσαι ισχυρογνώμων και τις περισσότερες φορές νομίζεις ότι έχεις δίκιο. Έχεις συνηθίσει να υπερισχύεις σε κάθε θέμα και να ενεργείς σύμφωνα με τις δικές σου προτιμήσεις. Όταν προσεύχεσαι στον Θεό, το μόνο που κάνεις είναι να τηρείς τυπικά τη διαδικασία. Τα λόγια του Θεού δεν έχουν καμιά θέση στην καρδιά σου ούτε μπορούν να κυριαρχήσουν εκεί. Αντίστοιχα και ο Θεός δεν έχει καμιά θέση στην καρδιά σου και ούτε Αυτός μπορεί να κυριαρχήσει εκεί. Σου φαίνεται φυσικό να είσαι εσύ ο κύριος υπεύθυνος για ό,τι κάνεις, με αποτέλεσμα να παραβιάζεις τις αλήθεια-αρχές. Είναι παράβαση αυτό; Εννοείται πως είναι παράβαση. Γιατί, τότε, λες δικαιολογίες; Καμία δικαιολογία δεν στέκει. Η παράβαση είναι παράβαση. Αν διαπράξεις έναν σωρό παραβάσεις και βλάψεις τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και το έργο της εκκλησίας, με αποτέλεσμα να εξοργίσεις τη διάθεση του Θεού, θα χάσεις, τότε, κάθε πιθανότητα σωτηρίας. Αυτό ακριβώς σημαίνει η φράση «Οι παραβάσεις θα οδηγήσουν τον άνθρωπο στην κόλαση» κι αυτό είναι γεγονός. Αυτό είναι αποτέλεσμα των διεφθαρμένων διαθέσεων των ανθρώπων, οι οποίες οδηγούν σε κάθε λογής συμπεριφορές. Οι συμπεριφορές αυτές με τη σειρά τους αποτελούν το μονοπάτι που ακολουθούν οι άνθρωποι. Επειδή ακολουθούν αυτό το λανθασμένο μονοπάτι, καταλήγουν να διαπράττουν κάθε λογής παραβάσεις όταν εκτελούν το καθήκον τους σε σημαντικές και κρίσιμες στιγμές. Εάν έχεις διαπράξει πάρα πολλές παραβάσεις και αυτές συσσωρεύονται, τότε έχεις χάσει κάθε πιθανότητα να σωθείς. Γιατί διαπράττουν μονίμως παραβάσεις οι άνθρωποι; Κυρίως επειδή εφοδιάζονται σπάνια, αν όχι ποτέ, με τα λόγια του Θεού, και δεν ενεργούν σχεδόν ποτέ με βάση τα λόγια Του ή τις αλήθεια-αρχές. Καταλήγουν, λοιπόν, να διαπράττουν διαρκώς παραβάσεις. Κάθε φορά που κάνουν μια παράβαση, συγχωρούν τον εαυτό τους και προβάλλουν λόγους και δικαιολογίες του τύπου: «Δεν το έκανα επίτηδες. Οι προθέσεις μου ήταν καλές. Το έκανα επειδή ήταν επείγουσα η κατάσταση. Ο τάδε φταίει που το έκανα. Βασίστηκα σ’ όλους αυτούς τους αντικειμενικούς λόγους και το έκανα, και ούτω καθεξής. […]». Όποιος κι αν είναι ο λόγος, αν δεν επιδιώκεις την αλήθεια και δεν ενεργείς σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό σου την αλήθεια, είναι πιθανό να κάνεις παραβάσεις και να αντισταθείς στον Θεό. Δεν χωράει καμία αμφιβολία. Σύμφωνα με αυτό, λοιπόν, η έκβασή σου στο τέλος θα είναι αυτή που ανέφερα και πριν: «Οι παραβάσεις θα οδηγήσουν τον άνθρωπο στην κόλαση». Αυτό θα είναι το τέλος σου. Καταλαβαίνεις; (Καταλαβαίνω, ναι.)

Κάποιοι άνθρωποι έχουν πολύ αδιάλλακτη διάθεση και είναι πολύ αδίστακτοι. Τρέφουν, λοιπόν, πάντα ευσεβείς πόθους και σκέφτονται ως εξής: «Μια μικρή παράβαση δεν είναι τίποτα. Ο Θεός δεν τιμωρεί τους ανθρώπους, αλλά είναι ελεήμων και στοργικός. Τους συγχωρεί και δείχνει υπομονή. Η ημέρα του Θεού αργεί πολύ ακόμα. Αργότερα, μόλις βρω ευκαιρία, θα επιδιώξω τις αλήθειες που έχει διατυπώσει. Παρόλο που ο τόνος του Θεού όταν εξέφρασε αυτά τα λόγια ήταν ειλικρινής και επιτακτικός, θα υπάρξουν ακόμη ένας σωρός ευκαιρίες για να πιστέψουμε σ’ Αυτόν και να σωθούμε». Έχουν μονίμως μια στάση απαξίωσης και δεν έχουν ποτέ το αίσθημα του επείγοντος. Δεν επιθυμούν διακαώς τον Θεό ούτε διψάνε για την αλήθεια. Η καρδιά τους είναι πάντα αδιάλλακτη και αγνοούν παντελώς την αλήθεια και τις απαιτήσεις που εκφράζει ο Θεός στα λόγια Του. Πού θα καταλήξουν αν κάνουν το καθήκον τους με τέτοια στάση και σ’ αυτήν την κατάσταση; Συνέχεια θα κάνουν παραβάσεις και θα στιγματίζονται! Κάποιος που στιγματίζεται και κάνει παραβάσεις συνέχεια, αλλά δεν το παίρνει στα σοβαρά και αδιαφορεί εντελώς γι’ αυτό, κινδυνεύει. Επειδή δεν σε καταδικάζει τώρα ο Θεός, μη νομίζεις ότι δεν θα σε καταδικάσει ούτε στο μέλλον. Με δυο λόγια, όποιος ζει σε μια τέτοια κατάσταση κινδυνεύει. Δεν εκτιμά τα λόγια του Θεού ούτε την ευκαιρία που του δίνεται να σωθεί ή να κάνει το καθήκον του, πόσο μάλλον κάθε περίσταση που έχει ενορχηστρώσει γι’ αυτόν ο Θεός. Είναι πάντα αμελής και αδιάφορος και ό,τι κι αν κάνει είναι επιπόλαιος, χαλαρός και αφηρημένος. Αυτού του είδους οι άνθρωποι κινδυνεύουν. Κάποιοι εξακολουθούν να αισθάνονται καλά με τον εαυτό τους, και σκέφτονται ως εξής: «Ό,τι κι αν κάνω, είναι μαζί μου ο Θεός· έχω τη διαφώτιση και την καθοδήγησή Του και μερικές φορές την πειθαρχία Του. Ο Θεός είναι μαζί μου και όταν προσεύχομαι!» Η χάρη του Θεού είναι άφθονη και φτάνει σίγουρα να την απολαύσεις. Μπορείς να πάρεις όση θέλεις και να μην εξαντληθεί ποτέ. Τι μ’ αυτό, όμως; Η χάρη του Θεού δεν αντιπροσωπεύει την αλήθεια, ενώ το ότι την απολαμβάνεις δεν σημαίνει ότι κατέχεις την αλήθεια. Ο Θεός είναι μεν συμπονετικός με κάθε άνθρωπο, αλλά η συμπόνια Του δεν είναι υπερβολικά επιεικής. Είναι μεν συμπονετικός με την ανθρώπινη ζωή και κάθε δημιούργημα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει αρχές στο έργο Του, ότι δεν έχει δίκαιη διάθεση ή ότι θα αλλάξουν τα πρότυπα που απαιτεί από τους ανθρώπους και με τα οποία τους αξιολογεί. Το καταλαβαίνεις αυτό; (Ναι.) Νιώθεις ότι ο Θεός δεν σου έχει θυμώσει ποτέ, ότι σου φέρεται πάντα με ευγένεια και σε προσέχει, ότι σε νοιάζεται, σε αγαπάει και σε λατρεύει απεριόριστα. Νιώθεις τη ζεστασιά Του, την παροχή Του, τη βοήθειά Του κι μάλιστα την εύνοια και την καλοσύνη Του. Νιώθεις ότι σε αγαπά περισσότερο απ’ όλους και ότι ακόμη κι αν εγκαταλείπει κάποιους ανθρώπους, εσένα δεν πρόκειται να σε εγκαταλείψει ποτέ. Ξεχειλίζεις, λοιπόν, από αυτοπεποίθηση και αισθάνεσαι ότι δικαίως δεν επιδιώκεις την αλήθεια, δεν υποφέρεις και δεν πληρώνεις κάποιο τίμημα καθώς εκτελείς το καθήκον σου και που δεν επιδιώκεις ν’ αλλάξεις τη διάθεσή σου. Είναι σίγουρο πως ο Θεός δεν πρόκειται να σε εγκαταλείψει. Βασίζεσαι στα λόγια του Θεού κι έχεις τόσο μεγάλη αυτοπεποίθηση; Αν μια μέρα δεν μπορείς όντως να αισθανθείς την παρουσία του Θεού, θα πανικοβληθείς μέσα σου και θα σκεφτείς το εξής: «Είναι δυνατόν να μ’ έχει εγκαταλείψει ο Θεός;» Θα πρέπει να γνωρίζεις ξεκάθαρα ποια θα είναι η έκβασή σου. Όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια και είναι υπερβολικά αυτάρεσκοι δεν θα έχουν καθόλου καλή κατάληξη. Όταν ο Θεός αγαπά και λατρεύει τους ανθρώπους, όταν είναι συμπονετικός απέναντί τους και τους απονέμει χάρη ή δείχνει εύνοια και καλοσύνη σε κάποιους απ’ αυτούς, ο σκοπός Του και η ουσία αυτών των ενεργειών σίγουρα δεν είναι να σε περιποιηθεί ή να σε καλομάθει, ούτε να σε οδηγήσει σ’ ένα λάθος μονοπάτι, να σε κάνει να παραστρατήσεις ή να γυρίσεις την πλάτη σου στην αλήθεια ή στην αληθινή οδό. Τα κάνει όλα αυτά με σκοπό να σε στηρίξει ώστε να βαδίσεις στο σωστό μονοπάτι, να έχεις μια καρδιά που θα Τον επιθυμεί διακαώς, να αποκτήσεις περισσότερη πίστη σ’ Αυτόν και στη συνέχεια να καλλιεργήσεις μια πραγματικά θεοφοβούμενη καρδιά. Αν το μόνο που θες μονίμως είναι να απολαμβάνεις την περιποίηση του Θεού και να είσαι ο χαϊδεμένος Του, τότε σου λέω ότι κάνεις λάθος. Δεν είσαι ο χαϊδεμένος του Θεού, και η καλοσύνη και η εύνοια που σου δείχνει σίγουρα δεν είναι περιποίηση ούτε κανάκεμα. Ο Θεός τα κάνει όλα αυτά για να μπορέσεις να εκτιμήσεις τα λόγια Του, να αποδεχτείς την αλήθεια και να πάρεις δύναμη από την καλοσύνη και τις ευλογίες Του. Έτσι, θα έχεις τη θέληση και την επιμονή να βαδίσεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, δηλαδή στο σωστό μονοπάτι στη ζωή. Είναι, βέβαια, σίγουρο ότι όταν ο Θεός διατυπώνει αυτές τις αλήθειες, εσύ έχεις λάβει κάποιες παροχές, έχεις κερδίσει τη ζωή και έχεις απολαύσει την αγάπη Του. Αν, τώρα, είσαι σε θέση να ευχαριστείς τον Θεό για την καλοσύνη Του, να στέκεσαι σταθερά στη θέση που σου αρμόζει, να εφοδιάζεσαι με όλο και περισσότερα λόγια του Θεού, να τα εκτιμάς περισσότερο, να αναζητάς τις αλήθεια-αρχές όταν κάνεις το καθήκον σου και να προσπαθείς να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, να συμπεριφέρεσαι και να ενεργείς σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, τότε δεν Τον έχεις απογοητεύσει. Εσύ, όμως, εκμεταλλεύεσαι την καλοσύνη και την εύνοια που σου δείχνει, αγνοείς τη συμπόνια με την οποία σου φέρεται, επιμένεις να γίνεται πάντα το δικό σου και ενεργείς πεισματικά και απερίσκεπτα· δεν εφοδιάζεσαι ποτέ με τα λόγια του Θεού και δεν έχεις τη θέληση να αγωνιστείς για την αλήθεια ούτε βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα· δεν συμπεριφέρεσαι ούτε ενεργείς σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό σου την αλήθεια, ενώ το μόνο που θέλεις είναι να απολαμβάνεις τη χάρη του Θεού και να αισθάνεσαι καλά με τον εαυτό σου. Σε αυτήν την περίπτωση, όταν δεν είσαι σε θέση να εκπληρώσεις τις προσδοκίες του Θεού, όταν, δηλαδή, Τον απογοητεύεις επανειλημμένα, αργά ή γρήγορα, θα εξαντληθούν η χάρη, η συμπόνια και η στοργική καλοσύνη του Θεού προς εσένα. Τη μέρα που θα εξαντληθούν όλα αυτά, ο Θεός θα σου στερήσει όλη τη χάρη Του. Όταν δεν νιώθεις καν την παρουσία του Θεού, θα ξέρεις τι νιώθεις πραγματικά μέσα σου. Θα έχεις βυθιστεί στο σκοτάδι. Θα νιώθεις απελπισία και ανησυχία, άγχος και κενό μέσα σου. Θα νιώθεις αβεβαιότητα για το μέλλον. Θα φοβάσαι και θα ζεις διαρκώς μες στο άγχος. Είναι πολύ τρομερό αυτό. Πρέπει, άρα, οι άνθρωποι να μάθουν να υπεραγαπούν όλα όσα τους έχει δώσει ο Θεός, να υπεραγαπούν το καθήκον που πρέπει να εκτελούν και να γνωρίζουν ταυτόχρονα πώς να ανταποδίδουν. Στην πραγματικότητα, όταν ο Θεός σού ζητά να ανταποδώσεις, δεν απαιτεί να κάνεις μια μεγάλη συνεισφορά εκ μέρους Του ή να καταθέσεις μια πολύ ηχηρή μαρτυρία γι’ Αυτόν. Αυτό που θέλει είναι να βαδίζεις στο σωστό μονοπάτι, στο μονοπάτι στο οποίο απαιτεί ο Ίδιος να βαδίζεις. Η χάρη του Θεού είναι υπεραρκετή για να την απολαμβάνουν όλοι οι άνθρωποι. Ο Θεός δεν τσιγκουνεύεται να δώσει αυτήν τη χάρη στους ανθρώπους ούτε μετανιώνει που το κάνει. Κάθε φορά που ο Θεός δίνει ευλογίες και χάρη σ’ έναν άνθρωπο, το κάνει επειδή το θέλει, και η ενέργειά Του αυτή είναι μέρος της ουσίας, της διάθεσης και της ταυτότητάς Του. Δεν μετανιώνει ούτε έχει ποτέ Του τύψεις που τα δίνει όλα αυτά στους ανθρώπους. Έστω, όμως, πως οι άνθρωποι δεν ξεχωρίζουν τι είναι καλό και τι κακό και δεν ξέρουν πώς να εκτιμούν τις χάρες, με αποτέλεσμα να απογοητεύουν επανειλημμένα τον Θεό σε μόνιμη βάση. Όσο υψηλό τίμημα κι αν έχει πληρώσει ο Θεός και όσο καιρό κι αν περιμένει, οι άνθρωποι εξακολουθούν να Τον αγνοούν και να μην κατανοούν τις καλές Του προθέσεις. Το μόνο που επιδιώκουν είναι να απολαμβάνουν τη χάρη Του· όσο περισσότερη τόσο το καλύτερο. Όση χάρη και όσες ευλογίες κι αν απολαμβάνουν από τον Θεό, δεν ξέρουν πώς να ανταποδώσουν την αγάπη Του ή πώς να Του επιστρέψουν την καρδιά τους και να Τον ακολουθήσουν. Θα είναι, λέτε, ικανοποιημένος ο Θεός αν Του φέρονται έτσι οι άνθρωποι; (Όχι.) Τι είδους αληθινή στάση πρέπει να έχει κανείς για να ικανοποιήσει τον Θεό; Πρέπει να μετανοεί, να εκδηλώνεται με πρακτικούς τρόπους και να εκτελεί καλά το καθήκον του. Δεν πρέπει να προσκολλάται σε διάφορες δικαιολογίες και προφάσεις. Η χάρη, η συγχώρεση και η συμπόνια του Θεού προς την ανθρωπότητα δεν είναι πλεονέκτημα ή δικαιολογία που σου επιτρέπει να κακομάθεις τον εαυτό σου. Ό,τι κι αν κάνει ο Θεός, όσο κι αν προσπαθεί, όποιο τίμημα κι αν πληρώνει για τους ανθρώπους και όσο κι αν τους σκέφτεται, ο απώτερος σκοπός Του είναι ένας. Ελπίζει, δηλαδή, ότι οι άνθρωποι θα στραφούν και θα βαδίσουν στο σωστό μονοπάτι. Ποιο είναι το σωστό μονοπάτι; Αυτό κατά το οποίο επιδιώκουν και εφοδιάζονται με περισσότερη αλήθεια. Αν το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν οι άνθρωποι συμφωνεί με τα λόγια του Θεού και έχει ως κριτήριο την αλήθεια, τότε θα ανταποδώσουν το τίμημα που πληρώνει γι’ αυτούς ο Θεός και θα εκπληρώσουν όλες τις προσδοκίες Του. Πιστεύετε ότι ο Θεός απαιτεί πολλά από τους ανθρώπους; (Όχι.) Ο Θεός δεν απαιτεί πολλά από τους ανθρώπους και έχει αρκετή υπομονή και αγάπη ώστε να τους περιμένει να επιστρέψουν. Όταν στραφείς στον Θεό, δεν θα σου δώσει απλώς λίγη χάρη και μερικές ευλογίες. Θα σε φροντίσει κιόλας, θα σε στηρίξει και θα σε καθοδηγήσει στην αλήθεια, στη ζωή και στο μονοπάτι στο οποίο βαδίζεις. Θα κάνει ακόμη μεγαλύτερο έργο σ’ εσένα κι αυτό το περιμένει πώς και πώς. Πριν κάνει αυτό το έργο, ο Θεός καθοδηγεί ακούραστα τους ανθρώπους, τους υποστηρίζει και τους δίνει χάρη και ευλογίες. Όλα αυτά δεν ήταν η αρχική Του πρόθεση ούτε είναι ιδιαίτερα πρόθυμος να τα κάνει. Ωστόσο, δεν έχει άλλη επιλογή και πρέπει αναγκαστικά να πληρώσει οποιοδήποτε τίμημα για τους ανθρώπους και να κάνει αυτό το έργο με κάθε κόστος. Μετά από όλο αυτό το έργο, αυτό που θέλει τελικά ο Θεός είναι να δει τους ανθρώπους να επιστρέφουν. Αν κατανοήσουν τις προθέσεις, τον τρόπο σκέψης Του και τον πραγματικό λόγο για τον οποίο θέλει να το κάνει αυτό, τότε θα αναγνωρίσουν το κάλλος Του, θα αποκτήσουν κάποιο ανάστημα και θα έχουν ωριμάσει. Όταν αρχίζουν να εργάζονται σχολαστικά και σκληρά για κάθε αλήθεια που τους έχει παράσχει ο Θεός και αρχίζουν να εισέρχονται στην πραγματικότητα κάθε αλήθειας, ο Θεός νιώθει ευχαρίστηση. Δεν χρειάζεται πια να κάνει αυτό το τόσο απλό έργο, να είναι, δηλαδή, με τους ανθρώπους και να τους παρηγορεί, να τους προτρέπει και να τους παροτρύνει. Μπορεί, αντίθετα, να τους παρέχει περισσότερα όσον αφορά την αλήθεια, τόσο στη ζωή όσο και στο μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν. Μπορεί πλέον να κάνει μεγαλύτερο και πιο συγκεκριμένο έργο πάνω τους. Γιατί προτιμά αυτού του είδους το έργο ο Θεός; Επειδή, όταν κάνει τέτοιο έργο, βλέπει την ελπίδα στους ανθρώπους, βλέπει το μέλλον τους και βλέπει ότι η καρδιά και ο νους τους είναι σε σύμπνοια μαζί Του. Αυτό έχει ανυπολόγιστη σημασία τόσο για τους ανθρώπους όσο και για τον Θεό και είναι κάτι που περιμένει πώς και πώς ο Θεός εδώ και πολύ καιρό. Όταν κάποιος εισέλθει στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, θα αποκτήσει σταδιακά περισσότερη δύναμη και αληθινό ανάστημα με το οποίο θα μπορεί να πολεμήσει τον Σατανά και να μείνει σταθερός στη μαρτυρία του για τον Θεό. Ο Θεός, έτσι, θα έχει περισσότερες ελπίδες να δει ένα ακόμη δημιουργημένο ανθρώπινο ον να ορθώνει το ανάστημά του και να πολεμά τον Σατανά για χάρη Του. Αυτή είναι η δόξα του Θεού. Όσο αυξάνεται το ανάστημα των ανθρώπων, όσο γίνονται όλο και πιο δυνατοί, όσο καταθέτουν όλο και περισσότερη μαρτυρία και φοβούνται και υποτάσσονται όλο και περισσότερο τον Θεό, αποδεικνύεται ότι υπάρχει ελπίδα να κερδίσει ο Θεός μια ομάδα νικητών και να δοξαστεί μέσω και μεταξύ των ανθρώπων. Είναι καλό αυτό; (Ναι.) Αυτό περιμένει πώς και πώς ο Θεός και αυτή είναι η ελπίδα και η προσδοκία που έχει από σας. Το περιμένει αυτό εδώ και πολύ καιρό. Αν οι άνθρωποι κατανοούν την καρδιά του Θεού και είναι σε θέση να νοιάζονται γι’ αυτή, θα εργάζονται γι’ αυτό που τους ζητάει Εκείνος και θα πληρώνουν το τίμημα που απαιτείται. Θα καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να συνεργαστούν σε ό,τι θέλει να κάνει ο Θεός, να εκπληρώσουν τις επιθυμίες Του και να παρηγορήσουν την καρδιά Του. Ωστόσο, αν δεν θέλεις να το κάνεις, ο Θεός δεν πρόκειται να σε εξαναγκάσει. Λες το εξής: «Γιατί δεν το θέλω; Γιατί δεν θέλω να εκπληρώσω τις απαιτήσεις του Θεού; Γιατί όταν σκέφτομαι να εκπληρώσω τις απαιτήσεις του Θεού, αισθάνομαι άβολα, αμήχανα και δεν είμαι διατεθειμένος να υποταχθώ;» Δεν χρειάζεται να εκπληρώσεις τις απαιτήσεις του Θεού· είναι προαιρετικό. Είσαι ελεύθερος κι έχεις το δικαίωμα της επιλογής. Ο Θεός δεν εξαναγκάζει τους ανθρώπους. Ο μόνος λόγος για τον οποίο σας το λέω αυτό είναι για να κατανοήσετε απόλυτα τι πραγματικά θέλει να πετύχει ο Θεός, την ευθύνη που φέρετε και τι περιμένει Εκείνος από σας. Είναι σαφές αυτό; (Ναι.) Είναι καλό που είναι σαφές. Αν είναι σαφές, τότε οι άνθρωποι θα έχουν επίγνωση μέσα τους. Θα ξέρουν πάνω σε τι πρέπει να δουλέψουν στη συνέχεια, τι πρέπει να κάνουν και ποιο τίμημα πρέπει να πληρώσουν· θα έχουν μια κατεύθυνση.

Συναναστράφηκα σήμερα πάνω στο εξής ρητό σχετικά με την ηθική διαγωγή: «Ο λόγος ενός κυρίου είναι σπαθί». Εφόσον έχουμε ήδη συναναστραφεί προηγουμένως πάνω σε διάφορα άλλα ρητά που προωθεί ο Σατανάς σχετικά με την ηθική διαγωγή, μπορείτε να κατανοήσετε λιγάκι πιο εύκολα και το σημερινό ρητό. Όπως και με κάθε ρητό σχετικά με την ηθική διαγωγή που προωθεί ο Σατανάς, θέλει βασικά να χρησιμοποιήσει αυτήν τη δήλωση για να δεσμεύσει και να περιορίσει την ανθρώπινη συμπεριφορά, και να διαμορφώσει έπειτα μια τάση στην κοινωνία. Εφόσον διαμορφώσει την τάση αυτή, θέλει να παραπλανήσει, να ελέγξει και να αιχμαλωτίσει τον νου κάθε ανθρώπου, και να στρέψει έτσι ολόκληρη την ανθρωπότητα εναντίον του Θεού. Αφού στραφούν οι άνθρωποι εναντίον του Θεού, ο Σατανάς θέλει να δει τον Θεό να μην μπορεί με κανέναν τρόπο να επιδράσει στους ανθρώπους ή να εργαστεί. Αυτόν τον στόχο θέλει να πετύχει ο Σατανάς, κι αυτή είναι η ουσία όλων όσα κάνει. Όποια πτυχή της συμπεριφοράς και όποιες σκέψεις και απόψεις κι αν αντιπροσωπεύουν τα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή που προωθεί ο Σατανάς, σε κάθε περίπτωση, δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια, στην οποία μάλιστα αντιτίθενται. Πώς πρέπει να αντιμετωπίζει κανείς τα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή που προωθεί ο Σατανάς; Μια πολύ απλή και βασική αρχή είναι ότι πρέπει να εκθέτουμε, να αναλύουμε, να διακρίνουμε και να απορρίπτουμε κάθε δήλωση που προέρχεται από τον Σατανά. Εφόσον οι συγκεκριμένες δηλώσεις προέρχονται από τον Σατανά, αν μπορούμε να τις διακρίνουμε μέσα απ’ την καρδιά μας, μπορούμε τότε να τις καταδικάσουμε και να τις απορρίψουμε. Δεν θα επιτρέψουμε στα πράγματα του Σατανά να έχουν θέση στην εκκλησία, καθώς και να παραπλανούν, να διαφθείρουν και να αναστατώνουν τον εκλεκτό λαό του Θεού. Πρέπει να επιτευχθεί ο εξής στόχος: Ο εκλεκτός λαός του Θεού πρέπει να απορρίψει τον Σατανά και να απαλλαγεί τελείως από τις αιρέσεις και τις πλάνες του. Αντί για αυτές τις αιρέσεις και τις πλάνες, τα λόγια του Θεού και η αλήθεια πρέπει να βασιλεύουν στην καρδιά και να γίνουν η ζωή του εκλεκτού λαού του Θεού. Μια τέτοια ανθρωπότητα θέλει να κερδίσει ο Θεός.

Θα σταματήσουμε εδώ τη σημερινή μας συναναστροφή.

9 Ιουλίου 2022