Ⅰ

Αν έχετε ένα ίχνος ελπίδας,

ασχέτως αν ο Θεός θυμάται το παρελθόν,

εσείς θα πρέπει αυτήν τη στάση να έχετε:

«Πρέπει διάθεση να αλλάξω,

Θεού γνώση να ζητώ,

ο Σατανάς να μη με εξαπατά,

να μη ντροπιάζω το όνομα του Θεού».

Αυτό που θα κρίνει αν έχεις ελπίδα ή αν μπορείς να σωθείς

είναι αν παίρνεις την αλήθεια από το κήρυγμα που ακούς,

αν μπορείς την αλήθεια να κάνεις πράξη

και αν τελικά μπορείς να αλλάξεις.

Ⅱ

Αν νιώθεις μονάχα τύψεις, μα όταν κάνεις κάτι

σκέφτεσαι και πράττεις με τους τρόπους τους παλιούς,

κι αν σου λείπει η κατανόηση, αν γίνεσαι όλο και χειρότερος,

δεν υπάρχει για σένα ελπίδα και πρέπει να διαγραφείς.

Όσο γνωρίζεις τον Θεό και τη φύση σου,

κύριος γίνεσαι του εαυτού σου.

Συνοψίζοντας την εμπειρία σου,

δεν θα αποτύχεις έτσι ξανά.

Αυτό που θα κρίνει αν έχεις ελπίδα ή αν μπορείς να σωθείς

είναι αν παίρνεις την αλήθεια από το κήρυγμα που ακούς,

αν μπορείς την αλήθεια να κάνεις πράξη

και αν τελικά μπορείς να αλλάξεις.

Ⅲ

Όλοι έχουν ατέλειες, διεφθαρμένες διαθέσεις,

αλαζονεία, έπαρση,

παραβάσεις, ανυπακοή.

Να τ’ αποφύγει κανείς διεφθαρμένος δεν μπορεί.

Μα την αλήθεια αν καταλάβεις

πρέπει να τα αποφεύγεις,

μην σ’ απασχολεί το παρελθόν.

Ο φόβος είναι μήπως καταλάβεις κι όμως δεν αλλάξεις,

και κάνεις πράγματα που ξέρεις πως είναι λάθη,

και ενεργείς με τρόπο που ξέρεις πως δεν είναι σωστός.

Για τέτοιους δεν υπάρχει λύτρωση.

Αυτό που θα κρίνει αν έχεις ελπίδα ή αν μπορείς να σωθείς

είναι αν παίρνεις την αλήθεια από το κήρυγμα που ακούς,

αν μπορείς την αλήθεια να κάνεις πράξη

και αν τελικά μπορείς να αλλάξεις.

Διασκευασμένο από το «Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο