Ο άνθρωπος ζει μέσα στο φως, όμως αγνοεί την πολυτιμότητά του. Δεν έχει ιδέα για την ουσία του φωτός ούτε για την πηγή του φωτός και, επιπλέον, δε γνωρίζει σε ποιον ανήκει το φως. Όταν παρέχω το φως στους ανθρώπους, αμέσως εξετάζω τις συνθήκες που επικρατούν σ’ αυτούς: λόγω του φωτός, όλοι οι άνθρωποι αλλάζουν, αναπτύσσονται και έχουν βγει από το σκοτάδι. Κοιτάζω σε κάθε γωνιά του σύμπαντος και βλέπω ότι τα βουνά περιβάλλονται από ομίχλη, τα νερά έχουν παγώσει από το κρύο και, λόγω της έλευσης του φωτός, οι άνθρωποι κοιτάζουν προς την Ανατολή, μήπως και ανακαλύψουν κάτι πιο πολύτιμο. Ωστόσο, παραμένουν ανίκανοι να διακρίνουν μια ξεκάθαρη κατεύθυνση μέσα στην καταχνιά. Καθώς όλος ο κόσμος είναι σκεπασμένος από ομίχλη, όταν κοιτάω μέσα από τα σύννεφα, δεν υπάρχει ποτέ κάποιος άνθρωπος που να ανακαλύπτει την ύπαρξή Μου. Ο άνθρωπος αναζητά κάτι στη γη· μοιάζει να ψάχνει για τροφή· φαίνεται πως προτίθεται να περιμένει την άφιξή Μου —ωστόσο, δεν γνωρίζει την ημέρα Μου και μπορεί μόνο να κοιτάζει συχνά προς την αχτίδα φωτός από την Ανατολή. Από όλους τους ανθρώπους, αναζητώ εκείνους που συμφωνούν πραγματικά με τη δική Μου καρδιά. Βαδίζω ανάμεσα σε όλους τους ανθρώπους και ζω ανάμεσά τους, όμως οι άνθρωποι στη γη είναι σώοι και ασφαλείς, οπότε δεν υπάρχει κανένας που να συμφωνεί πραγματικά με τη δική Μου καρδιά. Οι άνθρωποι δεν ξέρουν πώς να φροντίσουν για το θέλημά Μου, δεν μπορούν να δουν τις ενέργειές Μου και δεν μπορούν να κινηθούν μέσα στο φως και να φωτιστούν από αυτό. Παρόλο που ο άνθρωπος εκτιμά πάντοτε τα λόγια Μου, δεν είναι ικανός να διακρίνει τις δόλιες μηχανορραφίες του Σατανά. Επειδή το ανάστημα του ανθρώπου είναι πολύ μικρό, δεν μπορεί να κάνει αυτό που επιθυμεί η καρδιά του. Ο άνθρωπος ποτέ του δεν Με αγάπησε ειλικρινά. Όταν τον επαινώ, εκείνος νιώθει ανάξιος, αλλά αυτό δεν τον κάνει να προσπαθήσει να Με ικανοποιήσει. Κρατάει απλώς τη «θέση» που του έχω δώσει και την εξετάζει σχολαστικά. Απαθής στην ομορφιά Μου, επιμένει να παραφουσκώνει τον εαυτό του με τα οφέλη της θέσης του. Δεν είναι αυτή η ανεπάρκεια του ανθρώπου; Όταν τα βουνά κινούνται, θα μπορούσαν να κάνουν παράκαμψη για χάρη της θέσης σου; Όταν τα νερά κυλάνε, θα μπορούσαν να σταματήσουν ενώπιον της θέσης του ανθρώπου; Θα μπορούσαν οι ουρανοί και η γη να αντιστραφούν από τη θέση του ανθρώπου; Κάποτε ήμουν ελεήμων απέναντι στους ανθρώπους, ξανά και ξανά. Ωστόσο, κανένας τους δεν το απόλαυσε ούτε το εκτίμησε. Απλώς το άκουγαν σαν μια ιστορία ή το διάβαζαν σαν μυθιστόρημα. Πραγματικά δεν αγγίζουν τα λόγια Μου την καρδιά του ανθρώπου; Πραγματικά οι ομιλίες Μου δεν έχουν καμία επίδραση; Μήπως δεν πιστεύει κανείς στην ύπαρξή Μου; Ο άνθρωπος δεν αγαπά τον εαυτό του. Αντιθέτως, ενώνει τις δυνάμεις του με τον Σατανά για να Μου επιτεθεί και χρησιμοποιεί τον Σατανά ως «περιουσιακό στοιχείο» με το οποίο Με υπηρετεί. Θα διεισδύσω σε όλες τις δόλιες μηχανορραφίες του Σατανά και θα σταματήσω τους ανθρώπους στη γη να παραπλανούνται από τον Σατανά, ώστε να μη Μου αντιτίθενται, λόγω της ύπαρξής του.

Στη βασιλεία είμαι Βασιλιάς, όμως, αντί να Με αντιμετωπίζει σαν Βασιλιά της, ο άνθρωπος Με αντιμετωπίζει σαν τον «Σωτήρα που κατέβηκε από τον ουρανό». Ως αποτέλεσμα, ποθεί από Μένα να του δώσω ελεημοσύνη και δεν επιδιώκει να Με γνωρίσει. Τόσοι ικέτεψαν ενώπιόν Μου σαν ζητιάνοι, τόσοι άνοιξαν το «σακί» τους σ’ Εμένα και Με εκλιπαρούσαν να τους δώσω φαγητό για να επιβιώσουν· τόσοι στύλωσαν επάνω Μου το άπληστο βλέμμα τους σαν πεινασμένοι λύκοι, θέλοντας να Με κατασπαράξουν για να γεμίσουν τις κοιλιές τους· τόσοι έσκυψαν το κεφάλι σιωπηλοί λόγω των παραβάσεων τους και ένιωσαν ντροπή, προσευχόμενοι να τους δείξω καλοσύνη ή πρόθυμοι να δεχθούν την παίδευσή Μου. Όταν εκφέρω τις ομιλίες Μου, οι διάφορες απερισκεψίες του ανθρώπου δείχνουν εξωφρενικές και η πραγματική του μορφή αποκαλύπτεται μέσα στο φως· και μέσα στο λαμπρό φως, ο άνθρωπος είναι ανίκανος να συγχωρέσει τον εαυτό του. Έτσι, σπεύδει ενώπιόν Μου για να υποκλιθεί και να εξομολογηθεί τις αμαρτίες του. Λόγω της «τιμιότητας» του ανθρώπου, τον ανεβάζω γι’ άλλη μια φορά επάνω στο άρμα της σωτηρίας και, έτσι, Μου είναι ευγνώμων και Μου ρίχνει ένα βλέμμα αγάπης. Ωστόσο, παραμένει πραγματικά απρόθυμος να βρει καταφύγιο σ’ Εμένα και δεν Μου έχει δώσει πλήρως την καρδιά του. Απλώς καυχιέται για Μένα, αλλά δεν Με αγαπάει πραγματικά, επειδή δεν έχει στρέψει το μυαλό του προς τα Μένα· το σώμα του είναι μπροστά Μου, αλλά η καρδιά του είναι πίσω Μου. Καθότι η κατανόηση του ανθρώπου για τους κανόνες είναι υπερβολικά φτωχή και δεν έχει κανένα ενδιαφέρον για να παρουσιαστεί ενώπιόν Μου, του παρέχω κατάλληλη υποστήριξη, ώστε να στραφεί σ’ Εμένα από την πεισματική άγνοιά του. Αυτό ακριβώς είναι το έλεος που δείχνω στον άνθρωπο και η μέθοδος με την οποία αγωνίζομαι να τον σώσω.

Οι άνθρωποι σε ολόκληρο το σύμπαν γιορτάζουν την άφιξη της ημέρας Μου και οι άγγελοι βαδίζουν ανάμεσα σε όλον τον λαό Μου. Όταν ο Σατανάς δημιουργεί αναστάτωση, οι άγγελοι, λόγω της υπηρεσίας που παρέχουν στον ουρανό, πάντοτε βοηθούν τον λαό Μου. Δεν παραπλανούνται από τους διαβόλους λόγω της ανθρώπινης αδυναμίας, αλλά, εξαιτίας της επέλασης των σκοτεινών δυνάμεων, προσπαθούν όλο και περισσότερο να βιώσουν τη ζωή του ανθρώπου μέσα από την ομίχλη. Όλος ο λαός Μου υποκύπτει στο όνομά Μου και κανένας δεν ορθώνει ποτέ το ανάστημά του για να Μου αντιταχθεί ανοιχτά. Χάρη στο έργο των αγγέλων, οι άνθρωποι αποδέχονται το όνομά Μου και βρίσκονται όλοι εντός του ρεύματος του έργου Μου. Ο κόσμος καταρρέει! Η Βαβυλώνα έχει παραλύσει! Ω, ο κόσμος της θρησκείας! Πώς είναι δυνατόν να μην καταστραφεί από την εξουσία Μου επί της γης; Ποιος τολμά ακόμα να επαναστατεί εναντίον Μου και να Μου αντιτάσσεται; Οι γραμματείς; Ο κάθε θρησκευτικός αξιωματούχος; Οι ηγέτες και οι αρχές επί της γης; Οι άγγελοι; Ποιος δεν γιορτάζει την τελειότητα και την πληρότητα του σώματός Μου; Από όλους τους ανθρώπους, ποιος δεν Με δοξολογεί ασταμάτητα, ποιος δεν είναι αιωνίως ευτυχής; Ζω στον τόπο όπου βρίσκεται η φωλιά του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, όμως αυτό δεν Με κάνει να τρέμω από φόβο ή να το βάζω στα πόδια, επειδή όλοι οι άνθρωποί του έχουν ήδη αρχίσει να τον αποστρέφονται. Ποτέ τίποτα δεν έχει κάνει το «καθήκον» του ενώπιον του δράκοντα για χάρη του δράκοντα· αντιθέτως, όλα τα πράγματα ενεργούν όπως εκείνα θεωρούν σωστό, και το καθένα διαγράφει τη δική του πορεία. Πώς είναι δυνατόν οι χώρες στη γη να μη χαθούν; Πώς είναι δυνατόν οι χώρες στη γη να μην καταρρεύσουν; Πώς είναι δυνατόν οι άνθρωποι Μου να μη ζητωκραυγάζουν; Πώς είναι δυνατόν να μην τραγουδούν από χαρά; Είναι αυτό έργο του ανθρώπου; Είναι κάτι που έχει κάνει ο άνθρωπος; Έδωσα στον άνθρωπο τη ρίζα της ύπαρξής του και του παρείχα όλα τα υλικά πράγματα, όμως εκείνοςείναι δυσαρεστημένος με τις σημερινές συνθήκες του και ζητά να εισέλθει στη βασιλεία Μου. Ωστόσο, πώς θα μπορούσε να εισέλθει τόσο εύκολα στη βασιλεία Μου, χωρίς να έχει πληρώσει κάποιο τίμημα, χωρίς να είναι πρόθυμος να προσφέρει την ανιδιοτελή αφοσίωσή του; Αντί να απαιτώ οτιδήποτε από τον άνθρωπο, έχω αξιώσεις από αυτόν, ώστε η βασιλεία Μου στη γη να είναι γεμάτη με δόξα. Ο άνθρωπος έχει οδηγηθεί από Μένα έως τη σημερινή εποχή, υπάρχει σ’ αυτήν την κατάσταση και ζει εν μέσω της καθοδήγησης του φωτός Μου. Αν δεν ήταν έτσι, ποιος από τους ανθρώπους επάνω στη γη θα γνώριζε τις προοπτικές του; Ποιος θα κατανοούσε το θέλημά Μου; Εγώ προσθέτω τις παροχές Μου στις απαιτήσεις του ανθρώπου. Αυτό δεν συμβαδίζει με τους νόμους της φύσης;

Εχθές, ζούσατε μέσα στον άνεμο και τη βροχή· σήμερα, έχετε εισέλθει στη βασιλεία Μου κι έχετε γίνει ο λαός της· ενώ αύριο, θα απολαμβάνετε τις ευλογίες Μου. Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ποτέ κάτι τέτοιο; Ξέρετε πόσες αντιξοότητες και κακουχίες θα βιώσετε στη ζωή σας; Εγώ προχωρώ μέσα από τον άνεμο και τη βροχή κι έχω περάσει τον έναν χρόνο μετά τον άλλον ανάμεσα στους ανθρώπους, και έχω φτάσει πλέον στη σήμερον ημέρα. Δεν είναι ακριβώς αυτά τα στάδια του σχεδίου διαχείρισής Μου; Ποιος έχει ποτέ προσθέσει κάτι στο σχέδιό Μου; Ποιος μπορεί να αποστασιοποιηθεί από τα στάδια του σχεδίου Μου; Ζω μέσα στις καρδιές εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων, είμαι Βασιλιάς για εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους και έχω απορριφθεί και συκοφαντηθεί από εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους. Η εικόνα Μου δεν βρίσκεται πραγματικά μέσα στην καρδιά του ανθρώπου. Ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται μόνο αμυδρά την ένδοξη όψη Μου στα λόγια Μου, αλλά λόγω της αναστάτωσης των σκέψεών του, δεν εμπιστεύεται τα ίδια του τα συναισθήματα. Υπάρχει μόνο ένας αόριστος εαυτός Μου στην καρδιά του, αλλά δεν παραμένει εκεί για πολύ. Συνεπώς, η αγάπη του για Μένα έχει επίσης ως εξής: Η αγάπη του ενώπιόν Μου εμφανίζεται διακεκομμένη, θαρρείς και κάθε άνθρωπος Με αγάπησε σύμφωνα με την ιδιοσυγκρασία του, θαρρείς και η αγάπη του εμφανιζόταν και εξαφανιζόταν κάτω από το θολό σεληνόφως. Σήμερα, μόνο χάρη στην αγάπη Μου ο άνθρωπος παραμένει και έχει την καλή τύχη να επιβιώνει. Αν δεν ήταν έτσι, ποιος από τους ανθρώπους δεν θα θανατωνόταν από την ακτίνα, εξαιτίας του αποσκελετωμένου σώματός του; Ο άνθρωπος εξακολουθεί να μην γνωρίζει τον εαυτό του. Επιδεικνύεται ενώπιόν Μου και καυχιέται πίσω από την πλάτη Μου, όμως κανένας δεν τολμά να Μου εναντιωθεί ενώπιόν Μου. Ωστόσο, ο άνθρωπος δεν γνωρίζει το νόημα της εναντίωσης για την οποία μιλάω. Αντιθέτως, εξακολουθεί να προσπαθεί να Με κοροϊδέψει και εξακολουθεί να εγκωμιάζει τον εαυτό του. Μέσα απ’ αυτό, δεν Μου εναντιώνεται ανοιχτά; Ανέχομαι την αδυναμία του ανθρώπου, αλλά δεν είμαι ούτε ελάχιστα επιεικής απέναντι στην εναντίωση της ίδιας της δημιουργίας του. Παρόλο που γνωρίζει το νόημά της, δεν είναι πρόθυμος να ενεργήσει σύμφωνα με αυτό το νόημα και ενεργεί μόνο σύμφωνα με τις δικές του προτιμήσεις, εξαπατώντας Με. Εγώ κάθε φορά καθιστώ ξεκάθαρη τη διάθεσή Μου μέσα από τα λόγια Μου, όμως ο άνθρωπος δεν αποδέχεται την ήττα του. Ταυτόχρονα, αποκαλύπτει τη διάθεσή του. Μέσα από την κρίση Μου, ο άνθρωπος θα πειστεί ολοκληρωτικά, και μέσα από την παίδευσή Μου, θα βιώσει τελικά την εικόνα Μου και θα γίνει η εκδήλωσή Μου στη γη!

22 Μαρτίου 1992