Μεταξύ των ανθρώπων, κάποτε συνόψισα την επαναστατικότητα και την αδυναμία του ανθρώπου και έτσι κατανόησα την αδυναμία του ανθρώπου και γνώρισα την επαναστατικότητά του. Πριν έλθω μεταξύ των ανθρώπων, είχα φτάσει εδώ και πολύ καιρό στο σημείο να κατανοώ τις χαρές και τις λύπες του ανθρώπου —και γι’ αυτό είμαι σε θέση να κάνω αυτό που ο άνθρωπος δεν μπορεί και να λέω αυτό που ο άνθρωπος δεν μπορεί, και το πράττω εύκολα. Αυτή δεν είναι η διαφορά ανάμεσα σ’ Εμένα και τον άνθρωπο; Και δεν είναι σαφής η διαφορά; Μήπως το έργο Μου είναι εφικτό από ανθρώπους με σάρκα και οστά; Μήπως είμαι του ιδίου είδους όπως τα δημιουργημένα όντα; Οι άνθρωποι Με κατέταξαν ως «όμοιο όρο» —και δεν συμβαίνει άραγε αυτό επειδή δεν Με γνωρίζουν; Γιατί, αντί να ανέρχομαι ψηλά μεταξύ των ανθρώπων, πρέπει να ταπεινώνομαι; Γιατί η ανθρωπότητα συνεχίζει να Με αποκηρύσσει, γιατί η ανθρωπότητα αδυνατεί να ανακηρύξει το όνομά Μου; Η καρδιά Μου σπαράζει, αλλά πώς να το ξέρουν οι άνθρωποι; Πώς να το δουν; Το να μην αντιμετωπίζουν ποτέ ό,τι Με αφορά σαν να είναι υψίστης σημασίας σε ολόκληρη τη ζωή τους οδηγεί τους ανθρώπους σε ζάλη και σύγχυση, σαν να έχουν μόλις πάρει υπνωτικά χάπια. Όταν τους καλώ, απλώς συνεχίζουν να ονειρεύονται και έτσι κανείς δεν έχει ποτέ επίγνωση των έργων Μου. Σήμερα, οι περισσότεροι άνθρωποι εξακολουθούν να κοιμούνται. Μόνο όταν ακούγεται ο ύμνος της βασιλείας, ανοίγουν τα νυσταγμένα μάτια τους και αισθάνονται μια μικρή μελαγχολία στην καρδιά τους. Όταν η ράβδος Μου χτυπάει μεταξύ των ανθρώπων, εκείνοι δίνουν μόνο ελάχιστη προσοχή, λες και η μοίρα τους είναι τόσο ασήμαντη όσο η άμμος στη θάλασσα. Παρόλο που οι περισσότεροι από αυτούς έχουν κάποια επίγνωση, δεν γνωρίζουν και πάλι τι απόσταση έχω διανύσει —διότι τους ανθρώπους δεν τους ενδιαφέρει να κατανοήσουν την καρδιά Μου, και έτσι δεν κατάφεραν ποτέ να απελευθερωθούν από τα δεσμά του Σατανά. Κινούμαι πάνω από τα πάντα και ζω ανάμεσα στα πάντα, και ταυτόχρονα, είμαι στο επίκεντρο της καρδιάς όλων των ανθρώπων. Γι’ αυτόν τον λόγο, οι άνθρωποι Με θεωρούν διαφορετικό, γιατί πιστεύουν ότι είμαι ιδιαίτερος, ή ότι είμαι ασύλληπτος —και ως εκ τούτου, η εμπιστοσύνη τους σ’ Εμένα ενισχύεται μέρα με τη μέρα. Κάποτε ξάπλωσα στον τρίτο ουρανό, παρατηρώντας όλους τους ανθρώπους και τα πράγματα στο σύμπαν. Όταν κοιμάμαι, οι άνθρωποι σιγούν, τρέμοντας μήπως διαταράξουν την ανάπαυσή Μου. Όταν ξυπνάω, ζωντανεύουν αμέσως, σαν να εργάζονται ειδικά για να Με ευφράνουν. Δεν είναι αυτή άραγε η στάση των ανθρώπων στη γη απέναντί Μου; Ποιος από τους σημερινούς ανθρώπους βλέπει τον εαυτό Μου στον ουρανό και στη γη ως ένα; Ποιος δεν λατρεύει τον εαυτό Μου στον ουρανό; Και ποιος δεν περιφρονεί τον εαυτό Μου στη γη; Γιατί ο άνθρωπος διαχωρίζει πάντα τον εαυτό Μου; Γιατί ο άνθρωπος έχει πάντα δύο διαφορετικές στάσεις απέναντί Μου; Δεν είναι ο ενσαρκωμένος Θεός επί γης ο Θεός που ορίζει τα πάντα στον ουρανό; Δεν είναι ο εαυτός Μου στον ουρανό τώρα επί γης; Γιατί Με βλέπουν οι άνθρωποι αλλά δεν Με γνωρίζουν; Γιατί υπάρχει τόσο μεγάλη απόσταση μεταξύ ουρανού και γης; Δεν είναι αυτά τα πράγματα άξια βαθύτερης εξέτασης από τον άνθρωπο;

Όταν επιτελώ το έργο Μου και κατά τις περιόδους που εκφωνώ ομιλίες, οι άνθρωποι πάντα επιθυμούν να τους προσθέσουν «καρυκεύματα», λες και έχουν πιο οξεία αίσθηση όσφρησης από Μένα, λες και προτιμούν την έντονη γεύση, λες και δεν γνωρίζω τι έχει ανάγκη ο άνθρωπος και έτσι πρέπει να «ενοχλώ» τον άνθρωπο για να «συμπληρώνει» το έργο Μου. Δεν μειώνω σκόπιμα τη θετική στάση των ανθρώπων, αλλά τους ζητώ να καθαρθούν με το να Με γνωρίσουν. Επειδή έχουν πάρα πολλές ελλείψεις, προτείνω να κάνουν μεγαλύτερη προσπάθεια, κι έτσι να αντισταθμίσουν τις ελλείψεις τους για να ευφράνουν την καρδιά Μου. Οι άνθρωποι Με γνώριζαν κάποτε μέσα στις αντιλήψεις τους, ωστόσο το αγνοούσαν παντελώς και, συνεπώς, η λατρεία τους ήταν σαν να μεταχειρίζεσαι την άμμο σαν χρυσό. Όταν τους το υπενθύμισα, εγκατέλειψαν μόνο ένα μέρος του, αλλά αντί να αντικαταστήσουν το μέρος που είχε χαθεί με τιμαλφή από ασήμι και χρυσό, συνεχίζουν να απολαμβάνουν το μέρος που παραμένει ακόμα στα χέρια τους —και ως εκ τούτου, είναι πάντοτε ταπεινοί και καρτερικοί ενώπιόν Μου. Δεν είναι σε θέση να είναι συμβατοί μ’ Εμένα, διότι έχουν πάρα πολλές αντιλήψεις. Επομένως, αποφάσισα να αδράξω ό,τι έχει και είναι ο άνθρωπος και να το εκσφενδονίσω μακριά, ώστε να μπορούν όλοι να ζήσουν μαζί Μου και να μην είναι πλέον μακριά Μου. Εξαιτίας του έργου Μου ο άνθρωπος δεν κατανοεί το θέλημά Μου. Κάποιοι πιστεύουν ότι θα ολοκληρώσω το έργο Μου για δεύτερη φορά και θα τους ρίξω στην κόλαση. Κάποιοι πιστεύουν ότι θα υιοθετήσω έναν νέο τρόπο ομιλίας και οι περισσότεροι από αυτούς τρέμουν από φόβο: Τρέμουν ότι θα τελειώσω το έργο Μου και θα τους αφήσω χωρίς διέξοδο και φοβούνται υπερβολικά ότι θα τους εγκαταλείψω για άλλη μια φορά. Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν πάντα παλιές αντιλήψεις για να μετρήσουν το νέο Μου έργο. Είπα ότι οι άνθρωποι δεν είχαν ποτέ κατανοήσει τη μέθοδο με την οποία εργάζομαι —θα μπορούσαν να το επιτύχουν αυτή τη φορά; Δεν είναι άραγε οι παλιές αντιλήψεις των ανθρώπων τα όπλα που διαταράσσουν το έργο Μου; Όταν μιλάω στους ανθρώπους, πάντα αποφεύγουν το βλέμμα Μου, τρέμουν μήπως πέσει το βλέμμα Μου πάνω τους. Έτσι, χαμηλώνουν το κεφάλι τους, σαν να δέχονται επιθεώρηση από Μένα —δεν οφείλεται άραγε αυτό στις αντιλήψεις τους; Γιατί έχω ταπεινωθεί μέχρι σήμερα, αλλά κανείς δεν το έχει προσέξει ποτέ; Πρέπει να υποκλιθώ στον άνθρωπο; Ήλθα από τον ουρανό στη γη, κατήλθα από ψηλά σε ένα μυστικό μέρος και ήλθα ανάμεσα στους ανθρώπους και αποκάλυψα σ’ αυτούς όλα όσα Εγώ έχω και είμαι. Ο λόγος Μου είναι ειλικρινής και σοβαρός, στωικός και ευσπλαχνικός —αλλά ποιος έχει δει ποτέ αυτό που Εγώ είμαι και έχω; Είμαι ακόμα κρυμμένος για τον άνθρωπο; Γιατί Μου είναι τόσο δύσκολο να συναντηθώ με τον άνθρωπο; Μήπως επειδή οι άνθρωποι είναι υπερβολικά απασχολημένοι με το έργο τους; Μήπως επειδή παραμελώ τα καθήκοντά Μου και όλοι οι άνθρωποι είναι αποφασισμένοι να επιδιώξουν την επιτυχία;

Στο μυαλό των ανθρώπων, ο Θεός είναι Θεός, και η επαφή μαζί Του δεν είναι εύκολη, ενώ ο άνθρωπος είναι άνθρωπος και δεν πρέπει να πέσει εύκολα στην ακολασία —εντούτοις τα έργα των ανθρώπων εξακολουθούν να μην μπορούν να έρθουν ενώπιόν Μου. Μήπως οι απαιτήσεις Μου είναι υπερβολικά υψηλές; Μήπως ο άνθρωπος είναι υπερβολικά αδύναμος; Γιατί οι άνθρωποι κοιτούν πάντα τα πρότυπα που απαιτώ εκ του μακρόθεν; Είναι πράγματι ανέφικτα για τον άνθρωπο; Οι απαιτήσεις Μου υπολογίζονται με βάση την «κράση» των ανθρώπων και έτσι δεν έχουν ξεπεράσει ποτέ το ανάστημα του ανθρώπου —αλλά ακόμα κι έτσι, οι άνθρωποι παραμένουν ανίκανοι να επιτύχουν τα πρότυπα τα οποία Εγώ ζητώ. Αμέτρητες φορές Με έχουν απαρνηθεί οι άνθρωποι, αμέτρητες φορές Με έχουν κοιτάξει οι άνθρωποι χλευαστικά, σαν να ήταν καλυμμένο το σώμα Μου από αγκάθια και τους φαινόταν αποκρουστικό, κι επομένως, οι άνθρωποι Με αποστρέφονται και πιστεύουν ότι είμαι ασήμαντος. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, οι άνθρωποι Με άγουν και Με φέρουν. Αμέτρητες φορές Με έχουν εξαγοράσει φτηνά οι άνθρωποι και αμέτρητες φορές Με έχουν πουλήσει με υψηλό τίμημα, και εξαιτίας αυτού βρίσκομαι στην κατάσταση που βρίσκομαι σήμερα. Είναι λες και οι άνθρωποι μαγειρεύουν ακόμα σχέδια για Μένα. Οι περισσότεροι από αυτούς εξακολουθούν να θέλουν να Με πουλήσουν με κέρδος εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων, γιατί ο άνθρωπος δεν Με έχει αγαπήσει ποτέ. Είναι λες και έχω γίνει διαμεσολαβητής μεταξύ των ανθρώπων ή ένα πυρηνικό όπλο με το οποίο πολεμούν μεταξύ τους ή μια συμφωνία που έχει υπογραφεί μεταξύ τους —και ως εκ τούτου δεν έχω, εν συντομία, ουδεμία αξία στην καρδιά του ανθρώπου, είμαι ένα αναλώσιμο χρηστικό αντικείμενο. Ωστόσο, δεν καταδικάζω τον άνθρωπο εξαιτίας αυτού. Δεν κάνω τίποτα άλλο παρά να σώζω τον άνθρωπο και πάντοτε ήμουν φιλεύσπλαχνος προς τον άνθρωπο.

Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι θα αισθάνομαι άνετα όταν ρίξω τους ανθρώπους στην κόλαση, λες και κάνω ειδική συμφωνία με την κόλαση και λες και είμαι ένα κατάστημα που ειδικεύεται στην πώληση ανθρώπων, λες και είμαι ειδικός στην εξαπάτηση των ανθρώπων και θα τους πουλήσω με υψηλό τίμημα μόλις τους πιάσω στα χέρια Μου. Μπορεί να μην ακούγεται από το στόμα των ανθρώπων, αλλά αυτό πιστεύουν στην καρδιά τους. Παρόλο που Με αγαπούν όλοι, το κάνουν στα κρυφά. Έχω πληρώσει τόσο μεγάλο τίμημα και δαπάνησα τόσα πολλά σε αντάλλαγμα για αυτό το μικρό ίχνος αγάπης από αυτούς; Οι άνθρωποι είναι απατεώνες, και Εγώ παίζω πάντα τον ρόλο του εξαπατημένου. Λες και είμαι υπερβολικά αφελής: Μόλις δουν αυτό το αδύναμο σημείο, συνεχίζουν να Με εξαπατούν. Ο λόγος που εκφράζει το στόμα Μου δεν έχει στόχο να θανατώσει τους ανθρώπους ή να βάλει τυχαίες ταμπέλες πάνω τους —αυτά είναι η πραγματικότητα του ανθρώπου. Ίσως κάποια από τα λόγια Μου «είναι υπερβολικά», οπότε δεν έχω παρά να «ικετεύσω» τη συγχώρεση των ανθρώπων. Επειδή δεν διαθέτω τις ανθρώπινες γλωσσικές «δεξιότητες», πολλά από αυτά που λέω αδυνατούν να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις των ανθρώπων. Ίσως κάποια από τα λόγια Μου διαπερνούν τις καρδιές των ανθρώπων, οπότε δεν έχω παρά να «ικετεύσω» την ανοχή τους. Επειδή δεν διαθέτω άριστη γνώση της φιλοσοφίας για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις και δεν είμαι εκλεκτικός στον τρόπο με τον οποίο μιλάω, πολλά από τα λόγια Μου ενδέχεται να φέρουν σε αμηχανία τους ανθρώπους. Ίσως κάποια από τα λόγια Μου μιλάνε στη ρίζα της ασθένειας των ανθρώπων και αποκαλύπτουν την ασθένειά τους και γι’ αυτό σε συμβουλεύω να πάρεις λίγο από το φάρμακο που έχω προετοιμάσει για σένα, γιατί δεν έχω καμία πρόθεση να σε βλάψω και αυτό το φάρμακο δεν έχει παρενέργειες. Ίσως κάποια από τα λόγια Μου να μην ακούγονται «ορθολογικά», αλλά «ικετεύω» τους ανθρώπους να μην πανικοβάλλονται —τα χέρια και τα πόδια Μου δεν είναι «ευκίνητα», επομένως ο λόγος Μου δεν έχει ακόμη πραγματοποιηθεί. Ζητώ από τους ανθρώπους να Με «υπομείνουν». Αυτά τα λόγια βοηθούν τον άνθρωπο; Ελπίζω ότι οι άνθρωποι θα μπορέσουν να κερδίσουν κάτι από αυτά τα λόγια, έτσι ώστε ο λόγος Μου να μην είναι πάντα μάταιος!

9 Απριλίου 1992