Μπορεί οι αδελφοί κι οι αδελφές μας να έχουν κάποια ιδέα για τη σειρά, τα στάδια και τις μεθόδους του έργου του Θεού στην κινεζική ενδοχώρα, αλλά ακόμη κι έτσι, νομίζω ότι αξίζει να κάνω μια αναδρομή ή μια γρήγορη περίληψη αυτών των στοιχείων. Δράττομαι απλώς αυτής της ευκαιρίας για να πω όσα έχω μες στην καρδιά Μου και δεν θα μιλήσω για θέματα πέραν αυτού του έργου. Ελπίζω οι αδελφοί και οι αδελφές να μπορέσουν να καταλάβουν το πώς αισθάνομαι και ζητώ, επίσης, ταπεινά από όλους όσοι διαβάζουν τα λόγια Μου να κατανοήσουν και να συγχωρήσουν το μικρό Μου ανάστημα, την ανεπαρκή εμπειρία της ζωής Μου και την αδυναμία Μου να κρατήσω το κεφάλι Μου ψηλά ενώπιον του Θεού. Ωστόσο, έχω την αίσθηση ότι αυτοί είναι απλώς αντικειμενικοί λόγοι. Εν ολίγοις, ό,τι κι αν γίνει, κανένας άνθρωπος, γεγονός ή πράγμα δεν μπορεί να μας εμποδίσει να συναναστρεφόμαστε ενώπιον του Θεού, και ελπίζω ότι οι αδελφοί κι οι αδελφές μας θα μπορέσουν να εργαστούν πιο σκληρά μαζί Μου ενώπιον του Θεού. Θα ήθελα να αναπέμψω την παρακάτω δέηση: «Ω, Θεέ μου! Σε παρακαλώ, ελέησέ μας για να αγωνιστούμε μαζί εγώ και οι αδελφοί και οι αδελφές Μου υπό το κράτος των κοινών μας ιδανικών, να είμαστε πιστοί σ’ Εσένα μέχρι τον θάνατο και να μη νιώσουμε ποτέ τύψεις!» Τα λόγια αυτά αποτελούν την απόφασή Μου ενώπιον του Θεού, αλλά θα μπορούσε επίσης να ειπωθεί ότι αποτελούν το δικό Μου σύνθημα ως άνθρωπος από σάρκα και οστά τον οποίο χρησιμοποιεί ο Θεός. Έχω μοιραστεί αυτά τα λόγια πολλές φορές συναναστρεφόμενος τους αδελφούς και τις αδελφές στο πλευρό Μου και τα έχω δώσει ως μήνυμα σε όσους βρίσκονται πλάι Μου. Δεν ξέρω πώς τα βλέπουν οι άνθρωποι, αλλά σε κάθε περίπτωση, πιστεύω πως αυτά τα λόγια όχι μόνο έχουν μια πλευρά υποκειμενικής προσπάθειας, αλλά ακόμη περισσότερο, περιλαμβάνουν και μια πλευρά αντικειμενικής θεωρίας. Εξαιτίας αυτού, είναι πιθανό κάποιοι να έχουν συγκεκριμένες απόψεις και καλά θα κάνεις να πάρεις αυτά τα λόγια ως σύνθημά σου και να δεις πόσο θα μεγαλώσει το κίνητρο της αγάπης σου για τον Θεό. Κάποιοι άνθρωποι θα αναπτύξουν μια συγκεκριμένη αντίληψη όταν διαβάσουν αυτά τα λόγια και θα σκεφτούν: «Πώς θα μπορούσαν αυτά τα καθημερινά και κανονικά λόγια να δώσουν στους ανθρώπους μεγάλο κίνητρο να αγαπήσουν τον Θεό μέχρι θανάτου; Και δεν έχει καμία σχέση με το θέμα που συζητάμε, “Το μονοπάτι”». Ομολογώ ότι αυτά τα λόγια μπορεί να μην έχουν ιδιαίτερη γοητεία, αλλά πάντα πίστευα ότι μπορούν να οδηγήσουν τους ανθρώπους στον σωστό δρόμο και να τους δώσουν τη δυνατότητα να υποβληθούν σε κάθε είδους δοκιμασίες κατά την πορεία επί του μονοπατιού της πίστης στον Θεό, χωρίς να αποθαρρύνονται ή να πισωγυρίζουν. Γι’ αυτόν τον λόγο και τα έχω πάντα για σύνθημά Μου. Ελπίζω ότι και οι άνθρωποι θα τα αναλογιστούν προσεκτικά. Ωστόσο, η πρόθεσή Μου δεν είναι να τους υποχρεώσω όλους να αποδεχθούν τις δικές Μου απόψεις —πρόκειται απλώς για μια πρόταση. Ανεξάρτητα από το τι σκέφτονται οι άλλοι για Μένα, θεωρώ ότι ο Θεός καταλαβαίνει την εσωτερική δυναμική καθενός μας. Ο Θεός εργάζεται συνεχώς πάνω στον καθέναν μας και το έργο Του είναι ανεξάντλητο. Εργάζεται κατ’ αυτόν τον τρόπο μέσα μας επειδή γεννηθήκαμε όλοι στη χώρα του μεγάλου κόκκινου δράκοντα. Όσοι γεννήθηκαν στη χώρα του μεγάλου κόκκινου δράκοντα έχουν την τύχη να κερδίσουν αυτό το έργο του Αγίου Πνεύματος. Όντας ένας από αυτούς, έχω μεγάλη αίσθηση του πόσο πολύτιμος, αξιοσέβαστος και αξιαγάπητος είναι ο Θεός. Έτσι μας φροντίζει ο Θεός. Το γεγονός ότι μια τέτοια οπισθοδρομική, συντηρητική, φεουδαρχική, προληπτική και έκφυλη αυτοκρατορία του προλεταριάτου είναι σε θέση να κερδίσει αυτό το έργο από τον Θεό δείχνει ακριβώς πόσο ευλογημένοι είμαστε εμείς, αυτή η ομάδα ανθρώπων κατά την τελική εποχή. Πιστεύω ότι όλοι οι αδελφοί και όλες οι αδελφές των οποίων έχουν ανοιχτεί τα πνευματικά μάτια για να δουν αυτό το έργο θα κλάψουν από χαρά λόγω αυτού. Εκείνη τη στιγμή, δεν θα εκφραστείς στον Θεό χορεύοντας από χαρά; Δεν θα προσφέρεις το τραγούδι που έχεις στην καρδιά σου στον Θεό; Εκείνη τη στιγμή, δεν θα δείξεις την απόφασή σου στον Θεό και δεν θα καταστρώσεις νέο σχέδιο ενώπιόν Του; Θεωρώ πως όλα αυτά είναι πράγματα που θα πρέπει να κάνουν οι κανονικοί άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό. Ως ανθρώπινα όντα, πιστεύω ότι καθένας μας θα πρέπει να έχει κάποιο είδος έκφρασης ενώπιον του Θεού. Αυτό θα πρέπει να κάνει κάποιος που έχει αισθήματα. Κοιτάζοντας το επίπεδο καθενός μας, καθώς και τη γενέτειρά μας, βλέπουμε ακριβώς πόση ταπείνωση υπέμεινε ο Θεός για να έρθει ανάμεσά μας. Ίσως έχουμε κάποια γνώση για τον Θεό μέσα μας, αλλά όσα όντως γνωρίζουμε —ότι ο Θεός είναι τόσο μεγάλος, τόσο ύψιστος και τόσο αξιοσέβαστος— αρκούν για να τονίσουμε πόσο μεγάλο πόνο έχει υποστεί μεταξύ των ανθρώπων. Εντούτοις, αυτά τα λόγια Μου είναι ακόμα αόριστα και οι άνθρωποι δεν μπορούν παρά να τα αντιμετωπίζουν ως λόγια και δόγμα, διότι οι άνθρωποι που βρίσκονται ανάμεσά μας είναι υπερβολικά αποχαυνωμένοι και αποβλακωμένοι. Η μόνη Μου επιλογή, συνεπώς, είναι να καταβάλω μεγαλύτερη προσπάθεια στο να εξηγήσω αυτό το θέμα σε όλους τους αδελφούς και σε όλες τις αδελφές που θα το αποδέχονταν, ώστε το πνεύμα μας να συγκινηθεί από το Πνεύμα του Θεού. Είθε ο Θεός να ανοίξει τα πνευματικά μας μάτια, έτσι ώστε να δούμε το τίμημα που έχει πληρώσει ο Θεός, τις προσπάθειες που έχει καταβάλει και την ενέργεια που έχει δαπανήσει για εμάς.

Όντας ένας από εκείνους στην κινεζική ενδοχώρα που έχει αποδεχθεί το Πνεύμα του Θεού, νιώθω βαθιά μέσα Μου πόσο πολύ υστερεί το επίπεδό μας. (Ελπίζω οι αδελφοί και οι αδελφές μας να μην αισθάνονται αρνητικά εξαιτίας αυτού —αυτή είναι η πραγματικότητα.) Στην πρακτική Μου ζωή έχω δει ξεκάθαρα ότι αυτό που έχουμε και αυτό που είμαστε είναι εξ ολοκλήρου πολύ οπισθοδρομικό. Όσον αφορά τις σημαντικές πτυχές, έχει σχέση με τη συμπεριφορά μας στη ζωή και τη σχέση μας με τον Θεό και όσον αφορά τις ασήμαντες πτυχές, έχει να κάνει με την παραμικρή μας ιδέα και σκέψη. Όλα αυτά είναι πράγματα που υπάρχουν αντικειμενικά και είναι δύσκολο να τα αποκρύψει κανείς με λόγια ή απάτες. Έτσι, όποτε το λέω αυτό, οι περισσότεροι γνέφουν καταφατικά ως επιβεβαίωση και είναι πεπεισμένοι περί αυτού, εκτός αν στερούνται κοινής λογικής: Αυτού του είδους οι άνθρωποι είναι ανίκανοι να δεχθούν τις συγκεκριμένες απόψεις Μου. Ίσως είμαι υπερβολικά αγενής, όταν αναφέρομαι ευθαρσώς σε αυτού του είδους τους ανθρώπους ως πραγματικά κτήνη. Αυτό συμβαίνει επειδή αυτοί είναι οι τελευταίοι των τελευταίων στη χώρα του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, κάτι σαν γουρούνια ή σκυλιά. Κανείς δεν στερείται επιπέδου πιο πολύ απ’ αυτούς· είναι ανάξιοι να εμφανιστούν ενώπιον του Θεού. Ίσως τα λόγια μου είναι υπερβολικά «αναιδή». Εκπροσωπώντας το Πνεύμα του Θεού που εργάζεται μέσα Μου, καταριέμαι αυτού του είδους τα κτηνώδη, βρομερά πλάσματα και ελπίζω να μην έχουν αποδυναμωθεί οι αδελφοί και οι αδελφές Μου εξαιτίας αυτού. Πιθανόν να μην υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι ανάμεσά μας, αλλά ανεξάρτητα από το ποια είναι η αλήθεια, πιστεύω ότι τέτοιας μεταχείρισης θα πρέπει να τυγχάνουν αυτού του είδους οι άνθρωποι. Εσύ τι λες;

Η αυτοκρατορία του μεγάλου κόκκινου δράκοντα έχει διαρκέσει αρκετές χιλιάδες χρόνια κι έχει εκφαυλιστεί εντελώς —κι επειδή καθ’ όλη την πορεία της αντιστέκεται στον Θεό, έχει έρθει αντιμέτωπη με τις κατάρες και την οργή του Θεού, και κατόπιν επακολούθησε η παίδευσή Του. Αυτή η χώρα, την οποία έχει καταραστεί ο Θεός, υποφέρει μονίμως από φυλετικές διακρίσεις και παραμένει σε οπισθοδρομική κατάσταση. Η χώρα στην οποία γεννηθήκαμε βρίθει από κάθε λογής ακάθαρτους δαίμονες που δρουν ανεξέλεγκτα επιδιώκοντας, ως εκ τούτου, την κυριαρχία —πράγμα που σημαίνει ότι μιαίνουν όσους γεννιούνται εδώ. Οι συνήθειες, τα έθιμα, οι ιδέες και οι έννοιες των ανθρώπων είναι οπισθοδρομικές και παλιομοδίτικες, οπότε διατυπώνουν κάθε είδους αντιλήψεις σχετικά με τον Θεό, τις οποίες μέχρι στιγμής αδυνατούν να αποτινάξουν. Ειδικότερα, ενεργούν αλλιώς ενώπιον του Θεού από ό,τι πίσω από την πλάτη Του, όπου δείχνουν ευλάβεια προς τον Σατανά νομίζοντας εσφαλμένα ότι υπηρετούν τον Θεό, πράγμα που δείχνει ότι είναι οι πιο οπισθοδρομικοί όλων. Ο Θεός έχει εκτελέσει πολύ μεγάλο έργο στην κινεζική ενδοχώρα κι έχει πει τόσο πολλά από τα λόγια Του, κι όμως οι άνθρωποι είναι εντελώς αποχαυνωμένοι και αδιάφοροι. Εξακολουθούν να κάνουν ό,τι έκαναν και πριν και δεν κατανοούν καθόλου τα λόγια του Θεού. Όταν ο Θεός διακήρυξε ότι δεν υπήρχε κανένα μέλλον ούτε ελπίδα, μια εκκλησία που διατηρείτο ζωντανή με τη ζέστη του καλοκαιριού αμέσως έπεσε σε κρύο χειμώνα. Ο αληθινός εαυτός των ανθρώπων εκτέθηκε στο φως της ημέρας και η παλιά εμπιστοσύνη, αγάπη, και δύναμή τους εξαφανίστηκαν εξ ολοκλήρου χωρίς το παραμικρό ίχνος. Και σήμερα, κανείς τους δεν έχει ανακτήσει τη ζωντάνια του. Λένε με τα λόγια ότι αγαπούν τον Θεό και, παρόλο που δεν τολμούν να διαμαρτυρηθούν ενδόμυχα, ό,τι κι αν κάνουν, απλώς δεν έχουν αυτήν την αγάπη. Περί τίνος πρόκειται; Θεωρώ ότι οι αδελφοί κι οι αδελφές μας θα ομολογήσουν αυτό το γεγονός. Είθε να μας διαφωτίσει ο Θεός, έτσι ώστε να μπορέσουμε να γνωρίσουμε όλοι το κάλλος Του, να αγαπήσουμε τον Θεό μας μέσα στα βάθη της καρδιάς μας και να εκφράσουμε την αγάπη που όλοι μας τρέφουμε για τον Θεό, καθένας από τη διαφορετική του θέση· είθε ο Θεός να μας χαρίσει μια ακλόνητη καρδιά, γεμάτη ειλικρινή αγάπη για Εκείνον —αυτό ελπίζω. Έχοντας πει αυτά, αισθάνομαι μια κάποια συμπόνια για τους αδελφούς και τις αδελφές Μου που έχουν γεννηθεί κι αυτοί σε αυτήν τη γη της βρομιάς, κι έτσι έχω αναπτύξει μέσα Μου μίσος για τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα. Αυτός εμποδίζει την καρδιά μας που αγαπάει τον Θεό και προσελκύει την απληστία μας για τις μελλοντικές προοπτικές μας. Μας βάζει σε πειρασμό να είμαστε αρνητικοί, να αντιστεκόμαστε στον Θεό. Ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας είναι αυτός που μας έχει παραπλανήσει, διαφθείρει και ρημάξει μέχρι τώρα, σε σημείο που να μην είμαστε σε θέση να ξεπληρώσουμε την αγάπη του Θεού με την καρδιά μας. Έχουμε το κίνητρο στην καρδιά μας, αλλά άθελά μας, είμαστε ανίσχυροι. Είμαστε όλοι μας θύματά του. Για τον λόγο αυτόν, τον μισώ με κάθε μου κύτταρο και ανυπομονώ να τον καταστρέψω. Ωστόσο, όταν το ξανασκέφτομαι, αυτό θα ήταν εντελώς ανώφελο και μόνο προβλήματα θα δημιουργούσε στον Θεό, οπότε επανέρχομαι σε αυτά τα λόγια: παίρνω την απόφαση να ακολουθήσω το θέλημά Του —να αγαπώ τον Θεό. Αυτό το μονοπάτι παίρνω —είναι το μονοπάτι όπου Εγώ, ένα από τα δημιουργήματά Του, θα πρέπει να βαδίσω. Έτσι θα πρέπει να διάγω τη ζωή Μου. Αυτά είναι λόγια μέσ’ από την καρδιά Μου, και ελπίζω ότι οι αδελφοί και οι αδελφές Μου θα αποκτήσουν λίγο κουράγιο αφότου διαβάσουν αυτά τα λόγια, ώστε η καρδιά Μου να νιώσει κάποια γαλήνη. Διότι ο στόχος Μου είναι να ακολουθήσω το θέλημα του Θεού και έτσι να βιώσω μια φωτεινή και υπέροχη ζωή γεμάτη νόημα. Έτσι, θα είμαι σε θέση να πεθάνω χωρίς τύψεις, με μια καρδιά γεμάτη ικανοποίηση και ανακούφιση. Θα ήθελες κι εσύ να κάνεις το ίδιο; Διαθέτεις την ίδια αποφασιστικότητα;

Η μεγάλη δύναμη του Θεού έγκειται στο ότι είναι σε θέση να εργαστεί μέσα στον αποκαλούμενο «άρρωστο της ανατολικής Ασίας». Αυτή είναι η ταπεινοφροσύνη και η απόκρυψή Του. Ανεξάρτητα από τα σκληρά Του λόγια ή την παίδευσή Του προς εμάς, θα πρέπει να Τον δοξάζουμε από τα βάθη της καρδιάς μας για την ταπεινότητά Του και γι’ αυτό να Τον αγαπάμε μέχρι τέλους. Οι άνθρωποι που είναι δέσμιοι του Σατανά επί αρκετές χιλιάδες χρόνια συνεχίζουν να ζουν υπό την επιρροή του και δεν την έχουν αποτινάξει. Συνεχίζουν με πίκρα να ψαχουλεύουν στο σκοτάδι και να πασχίζουν. Στο παρελθόν έκαιγαν λιβάνι, προσκυνούσαν και έδειχναν ευλάβεια στον Σατανά, και ήταν σε μεγάλο βαθμό δέσμιοι των οικογενειακών και κοσμικών τους σχέσεων καθώς και των κοινωνικών συναναστροφών. Δεν ήταν σε θέση να αποτινάξουν αυτούς τους δεσμούς. Σε αυτήν την άκρως ανταγωνιστική κοινωνία, πού μπορεί να βρει κανείς μια ζωή γεμάτη νόημα; Οι άνθρωποι έχουν να μιλούν για μια ζωή γεμάτη πόνο, και ευτυχώς ο Θεός έχει σώσει αυτούς τους αθώους ανθρώπους, θέτοντας τη ζωή μας υπό τη φροντίδα και την προστασία Του, ώστε η ζωή μας να είναι χαρούμενη και όχι πια γεμάτη έγνοιες. Συνεχίζουμε να ζούμε με τη χάρη Του μέχρι στιγμής. Αυτή δεν είναι η ευλογία του Θεού; Πώς μπορεί κανείς να έχει το θράσος να θέτει υπερβολικές απαιτήσεις στον Θεό; Λίγα μάς έχει δώσει; Ακόμα δεν είστε ικανοποιημένοι; Νομίζω πως έχει έλθει η ώρα να ξεπληρώσουμε την αγάπη του Θεού. Μπορεί να δεχόμαστε ουκ ολίγη γελοιοποίηση, συκοφαντία και διώξεις επειδή ακολουθούμε το μονοπάτι της πίστης στον Θεό, μα πιστεύω ότι αυτό έχει ουσία. Περιέχει δόξα, όχι ντροπή, και ό,τι κι αν γίνει, είναι πολλές οι ευλογίες που απολαμβάνουμε. Στις αμέτρητες στιγμές απογοήτευσης, τα λόγια του Θεού έχουν φέρει παρηγοριά και, πριν το καταλάβουμε, η θλίψη γίνεται χαρά. Σε αμέτρητες στιγμές ανάγκης, ο Θεός έχει φέρει ευλογίες και μας έχει φροντίσει μέσω του λόγου Του. Σε αμέτρητες στιγμές ασθένειας, τα λόγια του Θεού έχουν φέρει ζωή —έχουμε απελευθερωθεί από τον κίνδυνο και είμαστε πλέον ασφαλείς. Έχεις ήδη απολαύσει τόσο πολλά πράγματα όπως αυτά χωρίς να το συνειδητοποιήσεις. Δεν το θυμάσαι καθόλου;