Πέρυσι τον Μάιο, η Τζεν, η επικεφαλής μας, μου είπε να αξιολογήσω τη Λάουρα. Είπε ότι η Λάουρα ήταν αλαζόνας, αυτάρεσκη και πάντα κατέκρινε τους επικεφαλής και τους εργάτες. Δεν ήταν σωστή. Η αξιολόγηση της επικεφαλής για τη Λάουρα διέφερε από τη δική μου. Όταν είχα αλληλεπιδράσει με τη Λάουρα στο παρελθόν, δεν ήταν όπως είχε πει η επικεφαλής. Αλλά ανησυχούσα ότι αν έλεγα την αλήθεια, η επικεφαλής θα έλεγε ότι δεν είχα διάκριση και θα είχε κακή εντύπωση για μένα. Τότε μπορεί να μη μου ανέθετε σημαντικά έργα στο μέλλον. Έκανα, λοιπόν, αυτό που ήθελε η επικεφαλής, συμφώνησα με την εκτίμησή της και είπα ότι η Λάουρα έκρινε αυθαίρετα τους άλλους. Σύντομα, η Λάουρα αντικαταστάθηκε. Αργότερα, έμαθα πως η Λάουρα είχε υποβάλει αναφορά για τη Τζεν για αποτυχία εκτέλεσης πρακτικής δουλειάς. Έτσι, η Τζεν την πίεσε και την τιμώρησε, ισχυριζόμενη ότι κατέκρινε τους επικεφαλής και τους εργάτες. Έπειτα, η Τζεν εκτέθηκε ως ψευδής επικεφαλής και αντικαταστάθηκε. Αφού το άκουσα, ξανασκέφτηκα τη συμπεριφορά μου κατά τη σύνταξη της αξιολόγησης και ένιωσα τύψεις. Διαβάζοντας τον λόγο του Θεού και κάνοντας αυτοκριτική, συνειδητοποίησα ότι ήμουν πρόθυμη να πω ψέματα και να συμφωνήσω με την καταδίκη της Λάουρα για να κάνω καλή εντύπωση στην επικεφαλής. Μου έλειπε πραγματικά η ανθρώπινη φύση. Όσο περισσότερο συλλογιζόμουν, τόσο περισσότερο αηδίαζα και μισούσα τον εαυτό μου. Σκέφτηκα να γράψω μια έκθεση πάνω στην εμπειρία μου από την αποτυχία, ως προειδοποίηση προς τους αδελφούς και τις αδελφές. Αλλά είχα τις ανησυχίες μου: «Αν γράψω για τα εσφαλμένα κίνητρά μου στην αξιολόγηση και τη διεφθαρμένη συμπεριφορά μου, τι θα σκεφτούν οι αδελφοί και οι αδερφές για μένα; Αν με υποτιμήσουν και με απορρίψουν, πάει η φήμη μου. Δεν θα έχω τα μούτρα να τους αντικρίσω ποτέ ξανά». Σκέφτηκα το γεγονός ότι παλιά ήμουν κοντά με τη Λάουρα και μου εκμυστηρευόταν συχνά τα προβλήματά της. Τι θα σκεφτόταν αν μάθαινε ότι την είχα αξιολογήσει έτσι, με διεφθαρμένη διάθεση; Θα την απογοήτευα και θα έκοβε κάθε επαφή μαζί μου; Αν το μάθαιναν οι ανώτεροι επικεφαλής, θα έλεγαν ότι είχα κακό χαρακτήρα και θα μου ανέθεταν άλλο καθήκον; Καθώς τα σκεφτόμουν αυτά, ένιωθα απαίσια. Είχα κάνει κάτι πραγματικά ντροπιαστικό και ήταν δύσκολο να μιλήσω γι’ αυτό. Δεν ήθελα να αντιμετωπίσω αυτό που είχα κάνει, ήθελα απλώς να προχωρήσω. Δεν ήθελα να γράψω γι’ αυτό.

Πιο μετά, άρχισα να σκέφτομαι αυτό το θέμα. Γιατί δεν ήθελα να αναφέρω την εμπειρία μου από την αποτυχία, να ανοιχτώ και να δείξω τον πραγματικό μου εαυτό; Ποια διεφθαρμένη διάθεση με περιόριζε; Μια μέρα, είδα κάποια λόγια του Θεού σε ένα βίντεο μαρτυρίας μιας εμπειρίας. «Ανεξάρτητα από το περιβάλλον, ανεξάρτητα από το καθήκον που εκτελούν, οι αντίχριστοι θα προσπαθήσουν να δώσουν την εντύπωση ότι δεν είναι αδύναμοι, ότι είναι πάντα δυνατοί, γεμάτοι αυτοπεποίθηση, ποτέ αρνητικοί. Ποτέ δεν αποκαλύπτουν το πραγματικό τους ανάστημα ή την πραγματική τους στάση απέναντι στον Θεό. Στην πραγματικότητα, στα βάθη της καρδιάς τους, όντως πιστεύουν ότι δεν υπάρχει τίποτα που να μην μπορούν να κάνουν; Πιστεύουν ειλικρινά ότι δεν έχουν αδυναμίες, αρνητικότητα ή εκρήξεις διαφθοράς; Σίγουρα όχι. Είναι καλοί στο να προσποιούνται, ικανοί στο να κρύβουν πράγματα. Τους αρέσει να δείχνουν στους ανθρώπους την ισχυρή και αξιόλογη πλευρά τους· δεν θέλουν να βλέπουν οι άνθρωποι την πλευρά τους που είναι αδύναμη και αληθινή. Ο σκοπός τους είναι προφανής: είναι, πολύ απλά, να διατηρήσουν το γόητρο, να προστατεύσουν τη θέση που έχουν στις καρδιές των ανθρώπων. Σκέφτονται ότι αν ανοιχτούν ενώπιον των άλλων σχετικά με την αρνητικότητα και την αδυναμία τους, αν αποκαλύψουν την πλευρά τους που είναι επαναστατική και διεφθαρμένη, αυτό θα επιφέρει σοβαρή ζημία στο κύρος και τη φήμη τους —δεν αξίζει τον κόπο. Προτιμούν, λοιπόν, να κρατήσουν παντελώς κρυφή από τους άλλους την αδυναμία, την παρακοή και την αρνητικότητά τους. Και αν έρθει μια μέρα που όλοι δουν την πλευρά τους που είναι αδύναμη και επαναστατική, που δουν ότι είναι διεφθαρμένοι και δεν έχουν αλλάξει καθόλου, θα συνεχίσουν και πάλι να προσποιούνται. Νομίζουν ότι αν παραδεχτούν ότι έχουν διεφθαρμένη διάθεση, ότι είναι συνηθισμένοι άνθρωποι, μικροί και ασήμαντοι, τότε θα χάσουν τη θέση τους στις καρδιές των ανθρώπων, θα χάσουν τον σεβασμό και τη λατρεία όλων, κι έτσι θα έχουν αποτύχει τελείως. Έτσι λοιπόν, ό,τι κι αν συμβεί, δεν ανοίγονται στους ανθρώπους· ό,τι κι αν συμβεί, δεν δίνουν την εξουσία και την κοινωνική τους θέση σε κανέναν άλλον· αντίθετα, προσπαθούν όσο μπορούν να ανταγωνίζονται και δεν τα παρατούν ποτέ» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο: Κάνουν το καθήκον τους μόνο για να διακριθούν και να τροφοδοτήσουν τα δικά τους συμφέροντα και φιλοδοξίες· ποτέ δεν λαμβάνουν υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, και μάλιστα ξεπουλάνε αυτά τα συμφέροντα με αντάλλαγμα την προσωπική δόξα (Μέρος δέκατο)). Από τον λόγο του Θεού. έμαθα πως οι αντίχριστοι είναι καλοί στο να προσποιούνται. Δεν θέλουν να δει κανείς τη σκοτεινή τους πλευρά, και δεν ανοίγονται για τη διαφθορά και την ανυπακοή τους. Επίσης, αποφεύγουν πάντα να μιλούν για τις αποτυχίες και τα λάθη τους. Πάντα δείχνουν στους ανθρώπους τις θετικές, ακλόνητες και εντυπωσιακές πτυχές του χαρακτήρα τους, ώστε οι άλλοι να τους σέβονται και να τους αγαπούν. Η συμπεριφορά μου δεν διέφερε από εκείνη ενός αντίχριστου. Είχα φτάσει να αναγνωρίζω τη διεφθαρμένη μου διάθεση με το να υποστηρίζω την ψευδή επικεφαλής στην καταδίκη της Λάουρα, αλλά δεν ήμουν διατεθειμένη να ανοιχτώ σε όλους, γιατί αυτή ήταν μια εμπειρία αποτυχίας. Αν γνωστοποιούσα τα τότε κίνητρα και τη διαφθορά μου, όλοι θα έβλεπαν πως μου έλειπε η ευθυκρισία, πως υποχωρούσα εύκολα, πως είχα καταδικάσει κάποια ως αλαζόνα, αυτάρεσκη και επιρρεπή στην αυθαίρετη κρίση, η οποία, όμως, ήταν ένα δίκαιο άτομο που εξέθεσε μια ψευδής επικεφαλής, πως παρερμήνευα έναν καλό άνθρωπο ως κακό, και δεν μπορούσα να ξεχωρίσω το σωστό από το λάθος. Φοβόμουν ότι θα με κοιτούσαν υποτιμητικά και θα με απέρριπταν και ίσως έχανα και το καθήκον μου. Εκτιμούσα πιο πολύ τη φήμη και το κύρος από το να κάνω πράξη την αλήθεια και να είμαι ειλικρινής. Απλώς δεν αγαπούσα την αλήθεια και τα θετικά πράγματα. Αγαπούσα τη φήμη, το κύρος και την προσποίηση, όπως ακριβώς ένας αντίχριστος. Ήμουν ένα αναξιόπιστο άτομο.

Αργότερα, διάβασα κι άλλα λόγια του Θεού: «Όλοι κάνουν λάθη. Όλοι έχουν ελαττώματα και αδυναμίες. Στην πραγματικότητα, μάλιστα, όλοι έχουν την ίδια διεφθαρμένη διάθεση. Μη νομίζεις ότι εσύ είσαι πιο ευγενής, τέλειος και ευγενικός από τους άλλους. Αυτό είναι εντελώς παράλογο. Όταν ξεκαθαρίσεις μέσα σου τις διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου και την ουσία και το αληθινό πρόσωπο της διαφθοράς του, δεν θα προσπαθείς να καλύπτεις τα λάθη σου, ούτε θα πιέζεις αφόρητα τους άλλους όταν κάνουν λάθος, αλλά θα αντιμετωπίζεις και τα δύο ζητήματα σωστά. Μόνο τότε θα είσαι διορατικός και δεν θα κάνεις ανοησίες, κάτι που θα σε κάνει άνθρωπο σοφό. Εκείνοι που δεν είναι σοφοί είναι ανόητοι και εμμένουν διαρκώς στα μικρά τους λάθη, ενώ παρασκηνιακά είναι ύπουλοι. Είναι αηδιαστικό να το βλέπεις αυτό» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Οι αρχές που θα πρέπει να καθοδηγούν τη συμπεριφορά σας). «Για τι διάθεση πρόκειται όταν οι άνθρωποι προσποιούνται διαρκώς, όταν καλύπτουν μονίμως τις ατέλειές τους, όταν υποκρίνονται ώστε οι άλλοι να τους έχουν σε μεγάλη εκτίμηση και δεν μπορούν να δουν τα ελαττώματα ή τις αδυναμίες τους, όταν προσπαθούν μονίμως να παρουσιάσουν την καλύτερη πλευρά τους στους ανθρώπους; Αυτό είναι αλαζονεία, προσποίηση, υποκρισία, είναι η διάθεση του Σατανά, είναι κάτι κακό. Πάρτε για παράδειγμα τα μέλη του σατανικού καθεστώτος: Όσο κι αν τσακώνονται, διαπληκτίζονται ή σκοτώνουν παρασκηνιακά, κανείς δεν επιτρέπεται να το αναφέρει ή να το φανερώσει. Φοβούνται ότι οι άνθρωποι θα δουν το δαιμονικό τους πρόσωπο και κάνουν ό,τι μπορούν για να το καλύψουν. Δημόσια, κάνουν τα πάντα για να ωραιοποιήσουν τον εαυτό τους, λέγοντας πόσο πολύ αγαπούν τους ανθρώπους, πόσο σπουδαίοι, ένδοξοι και σωστοί είναι. Αυτή είναι η φύση του Σατανά. Το κύριο χαρακτηριστικό της φύσης του Σατανά είναι η πονηριά και η εξαπάτηση. Και ποιος είναι ο στόχος αυτής της πονηριάς και της εξαπάτησης; Να ξεγελάσει τους ανθρώπους, να τους αποτρέψει από το να δουν την ουσία του και την πραγματική του εικόνα, και να επιτύχει έτσι τον στόχο της παράτασης της κυριαρχίας του. Οι συνηθισμένοι άνθρωποι μπορεί να μην έχουν τέτοια δύναμη και κύρος, αλλά και αυτοί επιθυμούν να κάνουν τους άλλους να έχουν καλή γνώμη γι’ αυτούς και να τους έχουν σε μεγάλη εκτίμηση, καθώς και να τους αποδίδουν υψηλό κύρος μέσα στην καρδιά τους. Αυτό ακριβώς είναι μια διεφθαρμένη διάθεση, και αν οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια, είναι ανίκανοι να το αναγνωρίσουν αυτό» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Οι αρχές που θα πρέπει να καθοδηγούν τη συμπεριφορά σας). Απο τον λόγο του Θεού, κατάλαβα πως κανείς δεν είναι τέλειος, όλοι έχουμε ελαττώματα, σφάλλουμε και εκδηλώνουμε τις διεφθαρμένες διαθέσεις μας. Όσοι έχουν ανθρώπινη φύση και ορθολογισμό μπορούν να αντιμετωπίσουν σωστά τις ελλείψεις και τα προβλήματά τους. Αφού πράξουν κάποιο λάθος, το αντιμετωπίζουν και αναζητούν την αλήθεια για να διώξουν τη διαφθορά τους. Αυτοί που δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους, να παραδεχτούν τα λάθη τους αφού σφάλουν και εκδηλώσουν τη διαφθορά τους, και πάντα προσποιούνται, εκδηλώνοντας μόνο τις άψογες πτυχές του χαρακτήρα τους, είναι ιδιαίτερα ανειλικρινείς και δόλιοι. Είχα διαφθαρεί βαθιά από τον Σατανά και είχα κατακλυστεί από κάθε είδους διεφθαρμένες διαθέσεις. Είναι φυσιολογικό να βιώνεις παρεκκλίσεις και να δείχνεις διαφθορά καθώς δουλεύεις. Ακόμα κι αν δεν ανοιγόμουν, αυτές οι διεφθαρμένες διαθέσεις θα υπήρχαν ακόμα μέσα μου, οπότε, δεν θα ήμουν και πάλι διεφθαρμένη; Όταν έκανα την αξιολόγησή μου για τη Λάουρα, ακολούθησα την ψευδή επικεφαλής στην επίκριση και καταδίκη της Λάουρα, για να μη χαλάσει η εντύπωση που είχε για μένα. Ήταν αδιαμφισβήτητο πως αν ήμουν άτομο με ανθρωπιά και ορθολογισμό, θα αντιμετώπιζα αυτό το θέμα, θα αποκάλυπτα πως είχα εκδηλώσει διαφθορά, πως είχα βιώσει την έκθεση και την κρίση του λόγου του Θεού, και θα συζητούσα τι είχα μάθει για τη διεφθαρμένη μου διάθεση. Θα ανοιγόμουν για όλα αυτά στους άλλους, για να δουν όλοι τον αληθινό μου εαυτό. Αλλά πάντα προσποιούμουν αφότου εκδήλωνα διαφθορά, ελπίζοντας να διαφυλάξω τη φήμη και την εικόνα μου στις καρδιές των άλλων. Πόσο αισχρή και αηδιαστική ήμουν! Πάντα πίστευα ότι αν η διαφθορά που είχα αποκαλύψει ήταν απλώς ένα μικρό ζήτημα, κάτι συνηθισμένο σε πολλούς ανθρώπους και μια πιο προφανής διεφθαρμένη διάθεση, τότε, ακόμα κι αν ανοιγόμουν, πιθανότατα δεν θα έβλαπτε πολύ τη φήμη μου, οπότε μπορούσα να δείξω το αληθινό μου πρόσωπο. Τώρα, όμως, είχα ταχθεί με μια ψευδή επικεφαλής για να καταδικάσω κάποιον. Ήταν σοβαρή παράβαση, κι όχι κάτι που αναφέρεις εύκολα. Θα φανέρωνε ότι είχα κακό χαρακτήρα και ότι ήμουν αναξιοπρεπής, και θα έβλαπτε σοβαρά τη φήμη μου. Έτσι, δεν ανοιγόμουν και προσπαθούσα να εξαπατήσω τον κόσμο με προσποίηση. Ήμουν πραγματικά ύπουλη! Μόνο τότε κατάλαβα πως η απροθυμία μου να ανοιχτώ για τη διαφθορά μου δεν έδειχνε μόνο τη ματαιοδοξία και την υπερηφάνεια μου, αλλά και τις εσωτερικές μου ύπουλες και κακές σατανικές διαθέσεις.

Έπειτα, συνέχισα να σκέφτομαι αυτό το πρόβλημα και διάβασα αυτά τα λόγια του Θεού: «Όταν συμβαίνει κάτι, κάποιος μπορεί να μη μιλά ή να μην εκφράζει κάποια άποψη επιπόλαια, αλλά να παραμένει διαρκώς σιωπηλός. Αυτό δεν σημαίνει ότι το άτομο αυτό είναι λογικό. Αντίθετα, δείχνει ότι καλύπτεται αρκετά καλά, ότι έχει πράγματα κρυμμένα, ότι είναι ανεπτυγμένη η πονηριά του. Εάν δεν ανοίγεσαι σε κανέναν άλλο, μπορείς να ανοιχτείς στον Θεό; Κι αν δεν είσαι γνήσιος, ακόμη και με τον Θεό, και δεν μπορείς να Του ανοιχτείς, μπορείς τότε να Του παραδώσεις την καρδιά σου; Σίγουρα όχι. Δεν μπορείς να γίνεις ένα στην καρδιά με τον Θεό, αλλά κρατάς την καρδιά σου μακριά από τη δική Του! Είστε σε θέση να ανοιχτείτε και να πείτε αυτό που πραγματικά έχετε στην καρδιά σας όταν συναναστρέφεστε με άλλους; Αν κάποιος λέει πάντα αυτό που πραγματικά βρίσκεται στην καρδιά του, αν δεν λέει ποτέ ψέματα ή υπερβολές, αν είναι ειλικρινής και καθόλου απρόσεκτος ή επιπόλαιος κατά την εκτέλεση του καθήκοντός του, αν μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια που κατανοεί, τότε αυτό το άτομο έχει ελπίδα να κερδίσει την αλήθεια. Αν ένα άτομο καλύπτει πάντοτε τον εαυτό του και αποκρύπτει ό,τι βρίσκεται στην καρδιά του, έτσι ώστε κανείς να μην μπορεί να το δει καθαρά, αν δίνει μια ψεύτικη εντύπωση για να εξαπατήσει τους άλλους, τότε βρίσκεται σε μεγάλο κίνδυνο, έχει μεγάλο πρόβλημα, θα του είναι πολύ δύσκολο να κερδίσει την αλήθεια. Μπορεί κανείς να δει από την καθημερινή ζωή κάποιου, τα λόγια και τις πράξεις του ποιες είναι οι προοπτικές του. Αν αυτό το άτομο προσποιείται συνεχώς, παριστάνοντας πάντα κάτι άλλο από αυτό που είναι, τότε αυτό το άτομο δεν είναι κάποιος που δέχεται την αλήθεια, και αργά ή γρήγορα θα αποκαλυφθεί και θα αποκλειστεί» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Προσφέροντας κανείς την καρδιά του στον Θεό, μπορεί να αποκτήσει την αλήθεια). Τα λόγια του Θεού με επηρέασαν πολύ. Αποκάλυψαν πως αυτοί που προσποιούνται δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους, δεν ανοίγονται όταν κάνουν λάθη, και πάντα τα καλύπτουν εξαπατώντας τους άλλους. Δεν ανοίγουν την καρδιά τους στο Θεό και ο Θεός δεν μπορεί να τη δει. Τέτοιοι άνθρωποι είναι ιδιαίτερα κακοί —είναι ολοφάνερα ύπουλοι. Στον Θεό αρέσουν οι έντιμοι άνθρωποι και απεχθάνεται τους δόλιους. Όλοι οι ύπουλοι άνθρωποι, εν τέλει, εκτίθενται και αποκλείονται. Κάποτε πίστευα ότι το να δείχνεις ένα ψεύτικο πρόσωπο ήταν απλώς ένα σημάδι επιθυμητής φήμης και στάτους, και δεν σήμαινε ότι κάποιος ήταν σαν κακοποιός ή αντίχριστος που διαπράττει κακές πράξεις, διαταράσσει το εκκλησιαστικό έργο και βλάπτει τους άλλους. Δεν πίστευα ότι θα οδηγούσε σε αποκλεισμό μου. Αλλά από το λόγο του Θεού κατάλαβα όλα αυτά ήταν απλώς οι ιδέες και οι φαντασιώσεις μου και είχα μια παραποιημένη άποψη για τα πράγματα. Είχα αγνοήσει τη συνείδησή μου καταδικάζοντας τη Λάουρα μαζί με τον ψευδή επικεφαλής, υποκινώντας έναν κακοποιό. Ο Θεός γνώριζε ήδη καλά την παράβασή μου, αλλά δεν ήμουν διατεθειμένη να το αναφέρω εκ των υστέρων, και προσπάθησα να προσποιηθώ για να κερδίσω τον θαυμασμό των άλλων. Αυτό αποκάλυψε πως δεν αγαπούσα την αλήθεια και δεν είχα μετανοήσει. Δεν έκανα πράξη την αλήθεια και ενεργούσα με δόλο και εξαπάτηση: Τι θα εμπόδιζε τον Θεό από το να με μισήσει; Αν συνέχιζα έτσι, σίγουρα θα με εξέθετε και θα με απέκλειε. Μέσα από τον συλλογισμό, είδα τις σοβαρές συνέπειες του να μην κάνεις πράξη την ειλικρίνεια και να μην ανοίγεσαι. Ένιωσα αρκετά φοβισμένη και έτσι βιάστηκα να αλλάξω τα πράγματα.

Αργότερα, διάβασα κάποια λόγια του Θεού: «Πρέπει να είσαι σε θέση να κάνεις αυτοκριτική και να γνωρίσεις τον εαυτό σου. Πρέπει να έχεις το θάρρος ν’ ανοιχτείς και ν’ αποκαλυφθείς παρουσία των αδελφών και να συναναστραφείς σχετικά με την αληθινή σου κατάσταση. Εάν δεν τολμάς να αποκαλύψεις ή να αναλύσεις τη διεφθαρμένη διάθεσή σου ή να παραδεχτείς τα λάθη σου, τότε δεν επιδιώκεις την αλήθεια και, πολύ περισσότερο, δεν είσαι άνθρωπος που γνωρίζει τον εαυτό του» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η πιο θεμελιώδης πράξη του να είναι κανείς ειλικρινής). «Άσχετα με το τι καθήκον εκτελούν ή με το τι κάνουν οι άνθρωποι, ποιο είναι πιο σημαντικό; Η ματαιοδοξία και η υπερηφάνειά τους ή η δόξα του Θεού; Ποιο απ’ τα δυο θα πρέπει να διαλέξουν οι άνθρωποι; (Τη δόξα του Θεού.) Ποια είναι πιο σημαντικά; Οι υποχρεώσεις σας ή τα προσωπικά σας συμφέροντα; Το πιο σημαντικό είναι η εκπλήρωση των υποχρεώσεών σας, οι οποίες αποτελούν το δεσμευτικό καθήκον σας. […] Όταν ασκείσαι σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας, θα υπάρξει θετικό αποτέλεσμα και θα καταθέσεις μαρτυρία στον Θεό, πράγμα που είναι τρόπος να ντροπιάσεις τον Σατανά και να καταθέσεις μαρτυρία στον Θεό. Η χρήση διάφορων μεθόδων για να καταθέσεις μαρτυρία στον Θεό και να κάνεις τον Σατανά να δει την αποφασιστικότητά σου να εγκαταλείψεις και να απορρίψεις τον Σατανά: Αυτό είναι ντροπή για τον Σατανά και μαρτυρία προς τον Θεό —είναι κάτι θετικό και σύμφωνο με το θέλημα του Θεού» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο αν κερδίσει κανείς την αλήθεια κερδίζει πραγματικά τον Θεό). Από τα λόγια του Θεού, βρήκα ένα μονοπάτι άσκησης. Όποια διαφθορά κι αν δείχνω, όποια λάθη κι αν κάνω, θα πρέπει να τα παραδέχομαι με γενναιότητα, να ανοίγομαι, να συναναστρέφομαι και να αναλύω τη διεφθαρμένη μου διάθεση. Έτσι κόβουμε τους δεσμούς με τον Σατανά, τον ντροπιάζουμε με αληθινές πράξεις και καταθέτουμε μαρτυρία για τον Θεό. Αυτή είναι η αληθινή μετάνοια. Ασχέτως αν αφότου ανοιχτώ πληγούν η ματαιοδοξία, η υπερηφάνεια, η φήμη και το κύρος μου, θα πρέπει να απαρνηθώ τον εαυτό μου, να κάνω πράξη την αλήθεια και να καταθέσω μαρτυρία για τον Θεό. Στην αξιολόγησή μου για τη Λάουρα, είχα πάει κόντρα στα γεγονότα και την καταδίκασα με την ψευδή επικεφαλής. Μέσα από αυτήν την εμπειρία, απέκτησα κάποια κατανόηση της διεφθαρμένης μου διάθεσης. Ήξερα ότι έπρεπε να ανοιχτώ και να αποκαλυφθώ μπροστά στους αδελφούς και τις αδελφές και να καταθέσω μαρτυρία για την επίδραση που είχαν τα λόγια του Θεού πάνω μου. Αυτό ήταν το καθήκον μου. Αν απετύγχανα να ανοιχτώ μπροστά σε όλους για να προστατέψω τη ματαιοδοξία και τη φήμη μου, θα έπεφτα στην πλεκτάνη του Σατανά και θα έχανα τη μαρτυρία μου. Επίσης, είχα προηγουμένως τη γελοία αντίληψη ότι το να μιλώ για τις αποτυχίες μου ήταν ντροπή, και όχι ένα είδος μαρτυρίας. Έπειτα, κατάλαβα ότι εφόσον εγκατέλειπα τη ματαιοδοξία και την περηφάνια μου, δεν με δέσμευε η διεφθαρμένη μου διάθεση, ανοιγόμουν για την εμπειρία μου από την αποτυχία και μετανοούσα, αυτό θα ήταν πράγματι ένα είδος μαρτυρίας. Μόλις τα κατάλαβα αυτά, οι ανησυχίες μου εξαφανίστηκαν.

Μετά από αυτό, ανοίχτηκα σε όλους σχετικά με την εμπειρία μου και, προς έκπληξή μου, οι αδελφοί και οι αδελφές είπαν: «Δεν έχουμε κακή γνώμη για εσένα αφού ακούσαμε την εμπειρία σου. Συχνά, αποκαλύπτουμε κι εμείς την ίδια διεφθαρμένη διάθεση, αλλά συχνά δεν το παρατηρούμε αμέσως και απλώς το αγνοούμε. Το γεγονός ότι αναγνώρισες τη διαφθορά σου και απέκτησες κατανόηση της ουσίας της μέσα από την κρίση και την αποκάλυψη των λόγων του Θεού ήταν πολύ εποικοδομητικό για εμάς». Αργότερα, οι αδελφοί και οι αδελφές με συναναστράφηκαν πάνω σε κάποια λόγια του Θεού. Με βοήθησαν να κατανοήσω βαθύτερα τις συνέπειες της μη αντικειμενικής αξιολόγησης των ανθρώπων. Με το να μην τους αξιολογείς αντικειμενικά, τους κατηγορείς, τους αποκλείεις και τους περιορίζεις ανυπόστατα. Εάν καταδικάσεις κάποιον αυθαίρετα, κι αυτό τον κάνει να γίνει αρνητικός, ή ένας ψευδής επικεφαλής χρησιμοποιήσει αυτήν την καταδίκη ως λόγο για να τιμωρήσει κάποιον, κάνοντάς τον να μην μπορεί να συνεχίσει το καθήκον τους, αυτό όχι μόνο προκαλεί ζημιά σε αυτόν τον άνθρωπο, αλλά επηρεάζει και το έργο της εκκλησίας. Κατανόησα πιο καλά τις αρχές που πρέπει να εφαρμόζουμε κατά την αξιολόγηση των ανθρώπων. Αργότερα, όταν η Λάουρα τα ανακάλυψε όλα αυτά, δεν είχε αρνητική γνώμη για εμένα. Όταν της έκανα ερωτήσεις, μου απαντούσε το ίδιο ειλικρινά όπως και πριν, και η εκκλησία δεν μου άλλαξε θέση, ούτε με έδιωξε. Αυτά τα αποτελέσματα ανέτρεψαν τις αρχικές μου αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Ένιωσα απίστευτη ντροπή. Αντιλήφθηκα πολύ περισσότερο την πίστη και τη δικαιοσύνη του Θεού. Όσο ασκούμαστε σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, θα έχουμε ένα μονοπάτι. Δόξα τω Θεώ!