Από την Ξιάοτσεν, επαρχία Χενάν

Ήμουν άνθρωπος με αλαζονική φύση, αποκάλυπτα συχνά την αλαζονική, διεφθαρμένη διάθεσή μου, πιστεύοντας πάντοτε ότι ήμουν καλύτερη από τους άλλους. Ειδικά όταν έκανα επιμέλεια σε άρθρα ή όταν επικοινωνούσα σχετικά με το έργο μας με τους αδελφούς και τις αδελφές με τους οποίους και τις οποίες συνεργαζόμουν, ήμουν πάντοτε ισχυρογνώμων και δεν άκουγα άλλες απόψεις με ανοιχτό μυαλό. Η αδυναμία μου να συντονιστώ αρμονικά με τους συνεργάτες μου συχνά προκαλούσε προβλήματα στο έργο μας. Οι αδελφοί και οι αδελφές μού επισήμαναν πολλάκις αυτό το ζήτημα, κι εγώ διάβαζα τακτικά σχετικά με το ότι τα λόγια του Θεού εκθέτουν την αλαζονική φύση των ανθρώπων, όμως, από τη στιγμή που δεν είχα πετύχει μια πραγματική κατανόηση της ίδιας μου της φύσης και ουσίας, και δεν μπορούσα να τις μισήσω πραγματικά, όποτε βρισκόμουν σε κάποιο περιβάλλον που τις ευνοούσε, έχανα τον έλεγχο. Μετά το γεγονός, ένιωθα αρκετά αηδιασμένη, αλλά εφόσον ό,τι έγινε, έγινε, το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να συνεχίσω να προσπαθώ να αποκτήσω κάποια κατανόησή τους. Κι έτσι αυτό συνέβαινε ξανά και ξανά, και δεν βίωνα ποτέ οποιαδήποτε μεταμόρφωση στη διάθεση της ζωής μου. Ένιωθα πραγματικά ντροπιασμένη, πραγματικά ανήμπορη σχετικά με αυτό το θέμα.

Μία φορά, κατά τη διάρκεια της πνευματικής μου άσκησης, είδα τα ακόλουθα λόγια του Θεού: «Πώς πρέπει να επιλύσει κάποιος την ανθρώπινη φύση του; Πρώτον, πρέπει να γνωρίζει την εν λόγω φύση και πρέπει να κατανοεί τόσο τον λόγο όσο και το θέλημα του Θεού. Πώς, λοιπόν, μπορεί να εξασφαλίσει κάποιος, στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό, ότι αποφεύγει να διαπράττει άδικες πράξεις και ότι πράττει μόνο αυτό που εναρμονίζεται με την αλήθεια; Αν επιθυμείς να κάνεις μια αλλαγή, τότε πρέπει να το εξετάσεις αυτό. Όσον αφορά στην ατελή σου φύση, τι διεφθαρμένες διαθέσεις έχεις και για ποιες ενέργειες είσαι ικανός, ποια προσέγγιση μπορεί στη συνέχεια να υιοθετηθεί και πώς μπορείς να την κάνεις πράξη προκειμένου να την ελέγχεις – τούτα είναι καίριας σημασίας ζητήματα. […] Ο Lin Zexu ήταν πάντα ευέξαπτος. Με γνώμονα την προσωπική του αδυναμία, έγραψε στο δωμάτιό του ένα σύνθημα: Χαλιναγώγησε Τον Θυμό Σου. Αυτή είναι ανθρώπινη προσέγγιση, αλλά λειτουργεί στ’ αλήθεια. Κάθε άτομο έχει τις προσωπικές του αρχές, τις οποίες ακολουθεί, οπότε κι εσύ, επίσης, θα πρέπει να ορίσεις αρχές σχετικά με τη δική σου φύση. Οι αρχές αυτές είναι απαραίτητες, και η μη ύπαρξή τους είναι απαράδεκτη. Τούτο θα πρέπει να είναι και το δικό σου σύνθημα για τον κώδικα συμπεριφοράς σου στην πίστη σου στον Θεό» (από «Εφαρμογή της αλήθειας και μετατροπή της φύσης» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»). Τα λόγια του Θεού μού έδωσαν ένα μονοπάτι που θα μπορούσα να ακολουθήσω ευθύς αμέσως. Κατάλαβα ότι για να αλλάξει μια επαναστατική διάθεση, πρέπει να τρως και να πίνεις συχνά τα λόγια του Θεού σχετικά με την έκθεση της διεφθαρμένης ουσίας του ανθρώπου από Αυτόν. Χρειάζεται επίσης να καθορίσεις ρήσεις με βάση τη συγκεκριμένη φύση σου, ώστε να μπορείς να ελέγχεις συνειδητά τον τρόπο με τον οποίο εκτίθεται η φύση σου, προκειμένου να απαρνηθείς τον εαυτό σου και να κάνεις πράξη την αλήθεια. Ως εκ τούτου, με βάση τις πτυχές της διαφθοράς μου, όπως την αλαζονική φύση μου, την αυταρέσκειά μου και την απροθυμία μου να ακούω τις απόψεις των αδελφών με τους οποίους και τις οποίες συνεργαζόμουν, σκέφτηκα το ακόλουθο ρητό: «Πώς μπορεί μια στοίβα κοπριά να είναι περήφανη για τη βρόμα της;» Κατόπιν, όποτε συναναστρεφόμουν σχετικά με κάποιο θέμα με τους αδελφούς και τις αδελφές με τους οποίους και τις οποίες συνεργαζόμουν, πρώτα προειδοποιούσα τον εαυτό μου με αυτό το ρητό, ώστε να έχω καλά κατά νου ότι η ουσία μου ήταν ίδια με αυτή της κοπριάς και ότι όλο μου το είναι αναδίνει μια απαίσια βρόμα. Σκεφτόμουν επίσης το γεγονός ότι είχα προκαλέσει τόσο πολλά προβλήματα στο έργο της εκκλησίας, λόγω της αλαζονείας και του εγωισμού μου, οπότε δεν είχα κανέναν λόγο να φέρομαι αλαζονικά. Έτσι, δεν επέμενα ότι οι απόψεις μου ήταν σωστές και μπορούσα να έχω κάποια καρδιά αναζήτησης, με αποτέλεσμα να είμαι πρόθυμη να ταπεινώνομαι και να ακούω τις απόψεις των άλλων. Μερικές φορές εξακολουθούσα να θέλω να αντικρούω τις απόψεις των άλλων, αλλά μόλις σκεφτόμουν το ρητό μου, έκανα μια συνειδητή προσπάθεια να απαρνηθώ τον εαυτό μου και να κάνω πράξη την αλήθεια του αρμονικού συντονισμού.

Μετά από λίγο καιρό, προς ικανοποίησή μου, ανακάλυψα ότι όταν ταπεινωνόμουν, λάμβανα κάποια διαφώτιση και φώτιση του Αγίου Πνεύματος μέσα από τη συναναστροφή με τους αδελφούς και τις αδελφές μου, και έβλεπα κάποιες από τις παράλογες πτυχές στην κατανόηση που είχα για την αλήθεια. Ταυτόχρονα, ανακάλυψα επίσης κάποια από τα δυνατά σημεία των άλλων και ήμουν πρόθυμη να τα αξιοποιήσω για να αντισταθμίσω τις δικές μου ελλείψεις. Δεν σκεφτόμουν ότι ήμουν καλύτερη από τους άλλους σε οτιδήποτε και δεν ήμουν ψηλομύτα. Δεν ήταν πλέον τόσο επώδυνο να απαρνούμαι τον εαυτό μου, και ένιωθα από καρδιάς ότι το να ταπεινώνομαι και να ακούω με σεμνότητα τις απόψεις των αδελφών με τους οποίους και τις οποίες συνεργαζόμουν ήταν πραγματικά επωφελές. Αυτό όχι μόνο ωφέλησε την ίδια μου την εξέλιξη στη ζωή, αλλά μέσα από αμοιβαία βοήθεια και με το να αντισταθμίζει ο ένας τις ελλείψεις του άλλου, όπως και μέσα από μια συνεργασία με μία καρδιά και ένα μυαλό, βελτιώθηκε επίσης η αποτελεσματικότητά μου στο έργο.

Μέσα από αυτή την εμπειρία, γεύτηκα πόσο γλυκό είναι να κάνεις πράξη την αλήθεια και είδα ότι μέσα από τη δημιουργία ενός ρητού μπορούσα να χαλιναγωγώ συνειδητά τις εκδηλώσεις της διεφθαρμένης διάθεσής μου, όχι μόνο μειώνοντας τις παραβάσεις μου, αλλά επίσης αποκτώντας περισσότερες ευκαιρίες να κατανοήσω την αλήθεια. Ταυτόχρονα, συνειδητοποίησα, επίσης, πόσο άσχημες, πόσο αηδιαστικές ήταν οι παλαιότερες εκδηλώσεις της αλαζονικής φύσης μου. Δόξα τω Θεώ που με καθοδήγησε να κατανοήσω αυτά τα πράγματα. Εφεξής, θα βρίσκω ρήσεις που θα ανταποκρίνονται στις πτυχές της διαφθοράς μου, θα περιορίζω τη φύση μου και θα απαρνούμαι τη σάρκα μου, ώστε να μπορώ να κάνω πράξη την αλήθεια. Θα διαβάζω, επίσης, περισσότερα από τα λόγια του Θεού, θα αποδέχομαι την κρίση και την παίδευση από τα λόγια του Θεού, θα γνωρίζω περισσότερα σχετικά με την αλήθεια, ώστε να γνωρίσω την ουσία της ίδιας μου της φύσης και να μπορέσω να μισήσω πραγματικά τον εαυτό μου και να απαλλαχτώ το συντομότερο δυνατό από τη διεφθαρμένη διάθεσή μου, ώστε να ανταποκρίνομαι στο θέλημα του Θεού.