Από παιδί, οι γονείς μου με μάθαιναν να είμαι φιλική με τους ανθρώπους, προσιτή και γεμάτη κατανόηση. Αν οι γύρω μου είχαν προβλήματα ή ελαττώματα, δεν έπρεπε να τους τα εκθέτω κατάμουτρα, για να μην τους θίξω. Εξαιτίας αυτής της παιδείας, ποτέ δεν είχα συγκρουστεί ή διαφωνήσει με κανέναν, κι όλοι γύρω μου με θεωρούσαν καλό άτομο και ήθελαν να έχουν σχέσεις μαζί μου. Αλλά κι εγώ πίστευα πως αυτό ήταν το σωστό. Αφότου πίστεψα στον Θεό, κράτησα την ίδια στάση απέναντι στους αδελφούς και τις αδελφές. Ειδικά όταν έγινα επικεφαλής εκκλησίας, σκεφτόμουν πως έπρεπε να είμαι φιλική με τους άλλους και να μην τους κατηγορώ ποτέ για τα λάθη τους. Έτσι, δεν θα χαλούσε η καλή σχέση που είχαμε, κι εκείνοι ήθελαν να τα πηγαίνουν καλά μαζί μου και με επαινούσαν ως φιλική και καλή επικεφαλής.

Αργότερα, έμαθα πως μια επικεφαλής ομάδας, η αδελφή Ζοάν, δεν έφερε φορτίο στο καθήκον της. Της τόνισα πολλές φορές: «Ως επικεφαλής ομάδας, πρέπει να κατανοείς την κατάσταση των αδελφών σου και να παρακολουθείς το έργο της ομάδας». Όμως εκείνη δεν το έκανε, έτσι έπρεπε να της το υπενθυμίσω ξανά και να ρωτήσω τον λόγο. Είπε πως είχε μόνο μία ώρα ελεύθερο χρόνο και την περνούσε στο Facebook και βλέποντας ταινίες, έτσι δεν παρακολουθούσε τίποτα. Μόλις το άκουσα, θύμωσα και σκέφτηκα: «Είσαι πολύ τεμπέλα. Δεν φέρεις κανένα φορτίο. Όταν οι αδελφοί κι οι αδελφές δεν έρχονται σε συναθροίσεις, δεν τους υποστηρίζεις!» Ήθελα να την αντιμετωπίσω που ψευτοδούλευε στο καθήκον της και ήταν ανεύθυνη, όμως αν την αντιμετώπιζα, σκεφτόμουν πως ίσως με κρατούσε σε απόσταση κι έλεγε πως δεν ήμουν καλή και προσιτή επικεφαλής. Δεν ήθελα να χαλάσω την αρμονική μας σχέση, έτσι αντί να την αντιμετωπίσω, την ενθάρρυνα. Είπα: «Μπορείς σ’ αυτήν την ώρα του ελεύθερου χρόνου σου να προσπαθείς να κατανοείς την κατάσταση των αδελφών σου, και τότε θα κάνεις καλά το καθήκον σου». Τα πήγε καλά για μερικές μέρες, όμως το πρόβλημα επανεμφανιζόταν. Επειδή ψευτοδούλευε στο καθήκον της, όλο και περισσότεροι νεοφώτιστοι δεν πήγαιναν τακτικά στις συναθροίσεις και κάποιοι δεν έμπαιναν καν στον κόπο να πάνε. Ήμουν πολύ θυμωμένη. Η επικεφαλής αυτή ήταν πολύ ανεύθυνη! Ήθελα να την αντιμετωπίσω, όμως μόλις σκέφτηκα πως θα κρατούσε αποστάσεις από μένα, δεν είπα τίποτα κι έπρεπε να ποτίσω και να υποστηρίξω εγώ τους νεοφώτιστους. Μόλις μίλησα στους νεοφώτιστους, έμαθα πως δεν έρχονταν στις συναθροίσεις, επειδή υπήρχαν πολλές δυσκολίες που δεν είχαν επιλυθεί, όμως η Ζοάν μού είχε πει προηγουμένως πως δεν απαντούσαν σε μηνύματα. Μόλις είδα τη στάση της Ζοάν απέναντι στο καθήκον της, ήθελα να την αντιμετωπίσω. Ήθελα να καταλάβει τις σοβαρές συνέπειες της ανευθυνότητάς της. Αλλά ήθελα να είμαι και καλή επικεφαλής, φιλική και προσιτή, έτσι άλλαξα γνώμη, κι αντ’ αυτού την ενθάρρυνα με τα λόγια μου. Συνεπώς, δεν άλλαξε ποτέ. Σε μια συνάθροιση, η Ζοάν παραπονέθηκε: «Είμαι εδώ και καιρό στην ομάδα. Γιατί δεν έχω προαχθεί;» Μόλις την άκουσα, σκέφτηκα: «Είσαι τόσο τεμπέλα, ψευτοδουλεύεις στο καθήκον σου και είσαι ανεύθυνη. Πώς είναι δυνατόν να προαχθείς;» Αν και ήμουν έξω φρενών μαζί της, την καθησύχασα λέγοντας: «Η εκτέλεση κάθε καθήκοντός μας οφείλεται στις κυρίαρχες ρυθμίσεις του Θεού. Παρόλο που τα καθήκοντά μας είναι διαφορετικά, όλοι ποτίζουμε τους νεοφώτιστους και βιώνουμε το έργο του Θεού». Νόμιζα πως έτσι θα ένιωθε πως την καταλάβαινα και τη νοιαζόμουν, πως ήμουν καλή επικεφαλής. Κι έτσι, αν και έβλεπα τα προβλήματα των άλλων, ποτέ δεν τους εξέθετα ούτε τους αντιμετώπιζα. Αντιθέτως, τους καθησύχαζα και τους ενθάρρυνα. Θεωρούσα πως έτσι διατηρούσα την καλή εικόνα της προσιτής σε όλους.

Μια άλλη φορά, η διακόνισσα του ευαγγελίου Έντνα και η επικεφαλής Ανν δεν τα πήγαιναν καλά. Η Έντνα μού είπε θυμωμένη: «Η Ανν είναι πολύ τεμπέλα. Τη ρώτησα για την κατάσταση και τις δυσκολίες των άλλων στην ομάδα της και απάντησε πολύ αργά. Αν δεν ενημερωθώ εγώ για την κατάστασή τους, δεν κάνει καλά το καθήκον της». Ήξερα πως η Έντνα είχε αρκετά αλαζονική διάθεση και ο τόνος της ήταν συχνά διατακτικός ή απαιτητικός, κάτι που οι άλλοι δεν δέχονταν, κι η Ανν ανησυχούσε για την υπερηφάνεια της. Πιθανόν, άκουσε τον τόνο της Έντνα, δεν τον δέχτηκε, κι έτσι δεν ήθελε να απαντήσει. Ήθελα να το επισημάνω στην Έντνα, όμως δεν ήθελα να την πληγώσω ή να νομίζει πως δεν την καταλάβαινα, έτσι της είπα με τρόπο φιλικό: «Ίσως η Ανν ήταν απασχολημένη και δεν είδε το μήνυμά σου». Έπειτα, πήγα στην Ανν κι εκείνη είπε δυσαρεστημένη: «Η Έντνα είναι πολύ αλαζονική. Έχει απαιτήσεις για το πώς να κάνω το καθήκον μου, κι έτσι δεν θέλω να απαντώ στα μηνύματά της». Είδα πως δεν δεχόταν συμβουλές από άλλους και ήθελα να της το τονίσω, όμως ανησυχούσα πως δεν θα το δεχόταν και θα χαλούσε η αρμονική μας σχέση, έτσι είπα: «Ίσως παρεξήγησες την Έντνα. Θέλει απλώς να κάνεις καλά το καθήκον σου». Τους είπα μόνο λόγια καθησυχαστικά και προτρεπτικά και δεν επισήμανα τα προβλήματά τους. Καμιά τους δεν κατανόησε τον εαυτό της. Η Έντνα συνέχιζε να μην μπορεί να παρακολουθεί το έργο της Ανν, και η Ανν ένιωθε πως αδικούνταν και πως δεν μπορούσε να εκτελέσει αυτό το καθήκον. Ήξερα πως δεν εκπλήρωνα τις υποχρεώσεις μου ως επικεφαλής, που σήμαινε πως δεν αντιλαμβάνονταν τα προβλήματά τους. Εγώ είχα προκαλέσει αυτά τα αποτελέσματα. Προσευχήθηκα στον Θεό να με διαφωτίσει, ώστε να γνωρίσω τον εαυτό μου.

Διάβασα το εξής στον λόγο Του: «Το να κάνει κανείς πράξη την αλήθεια δεν είναι να λέει κούφια λόγια και να απαγγέλλει προκαθορισμένες φράσεις. Ό,τι κι αν συναντήσει κανείς στη ζωή, εφόσον αυτό περιλαμβάνει τις αρχές της ανθρώπινης συμπεριφοράς, τις οπτικές για τα γεγονότα ή το θέμα της εκτέλεσης του καθήκοντός του, βρίσκεται αντιμέτωπος με μια επιλογή και πρέπει να αναζητήσει την αλήθεια, να αναζητήσει μια βάση και μια θεμελιώδη αρχή στα λόγια του Θεού, και στη συνέχεια να αναζητήσει ένα μονοπάτι άσκησης· αυτοί που μπορούν να ασκηθούν με αυτόν τον τρόπο, είναι οι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια. Το να μπορεί κανείς να επιδιώκει την αλήθεια με αυτόν τον τρόπο, ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλες δυσκολίες αντιμετωπίζει, σημαίνει ότι βαδίζει στο μονοπάτι του Πέτρου και στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Για παράδειγμα: Ποια θεμελιώδης αρχή πρέπει να ακολουθείται κατά την αλληλεπίδραση με τους άλλους; Η αρχική οπτική σου είναι ότι δεν θα πρέπει να προσβάλλεις κανέναν, αλλά να διατηρείς την ειρήνη και να αποφεύγεις να κάνεις οποιονδήποτε να χάσει την υπόληψή του, έτσι ώστε στο μέλλον όλοι να έχουν καλές σχέσεις μεταξύ τους. Περιορισμένος από αυτήν την οπτική, όταν βλέπεις κάποιον να κάνει κάτι κακό, να κάνει κάποιο λάθος ή να διαπράττει κάποια ενέργεια που αντιτίθεται στις αρχές, θα προτιμούσες να το ανεχτείς, παρά να το αναφέρεις στο άτομο. Περιορισμένος από την οπτική σου, απεχθάνεσαι να προσβάλλεις τον οποιονδήποτε. Με όποιον κι αν συναναστρέφεσαι, καθώς σε εμποδίζουν οι σκέψεις σου για την υπόληψη, για τα συναισθήματα ή τα αισθήματα που έχουν αναπτυχθεί μετά από τα τόσα χρόνια αλληλεπίδρασης, λες πάντα καλά πράγματα για να χαροποιήσεις αυτό το άτομο. Όταν υπάρχουν πράγματα που βρίσκεις μη ικανοποιητικά, είσαι και τότε ανεκτικός· απλώς ξεσπάς λίγο ιδιωτικά, πετάς μερικά υπονοούμενα, αλλά όταν τον συναντάς από κοντά, δεν ταράζεις τα νερά και εξακολουθείς να διατηρείς σχέση μαζί του. Τι γνώμη έχεις για μια τέτοια συμπεριφορά; Δεν είναι συμπεριφορά ενός ατόμου δουλοπρεπούς; Δεν είναι κάπως πονηρό αυτό; Παραβιάζει τις αρχές της συμπεριφοράς. Δεν είναι, λοιπόν, άθλιο το να ενεργείς κατ’ αυτόν τον τρόπο; Εκείνοι που ενεργούν έτσι δεν είναι καλοί άνθρωποι ούτε είναι ευγενείς. Όσο κι αν έχεις υποφέρει και όσο τίμημα κι αν έχεις πληρώσει, αν συμπεριφέρεσαι χωρίς αρχές, τότε έχεις αποτύχει και δεν θα λάβεις έγκριση ενώπιον του Θεού ούτε Αυτός θα σε μνημονεύσει ή θα ευαρεστηθεί από σένα» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Για να εκτελέσει κανείς καλά το καθήκον του, πρέπει τουλάχιστον να έχει συνείδηση και λογική). Μόλις το συλλογίστηκα, κατάλαβα πως, το να κάνεις πράξη την αλήθεια σημαίνει να ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές της αλήθειας, ακόμη κι αν προσβάλεις κάποιον. Όμως, στη σχέση μου με τους άλλους, πάντα ήθελα να με εκτιμούν, να διατηρείται η μεταξύ μας αρμονία, και επιδίωκα να είμαι προσιτή και γεμάτη κατανόηση, για να λαμβάνω τον έπαινο των αδελφών, όμως δεν έκανα πράξη την αλήθεια. Όταν είδα τη Ζοάν να μη φέρει φορτίο και να είναι τεμπέλα και πονηρή, ήθελα να την αντιμετωπίσω για την ανευθυνότητά της, όμως προκειμένου να διατηρήσω την καλή μας σχέση και να νιώθει πως ήμουν καλή και προσιτή επικεφαλής, δεν εξέθεσα το πρόβλημά της. Ως αποτέλεσμα, εξαιτίας της ανευθυνότητάς της, δεν έλυνε προβλήματα κι έτσι κάποιοι νεοφώτιστοι δεν πήγαιναν στις συναθροίσεις. Και με την Έντνα και την Ανν, έβλεπα πως δεν μπορούσαν να συνεργαστούν αρμονικά και δεν γνώριζαν τον εαυτό τους, όμως αντί να τους επισημάνω τα προβλήματά τους και να τις βοηθήσω έδωσα αόριστες απαντήσεις, προσπαθώντας με λόγια καθησυχαστικά και προτρεπτικά να αμβλύνω τις συγκρούσεις μεταξύ τους. Ως αποτέλεσμα, η Έντνα εξακολουθούσε να μη μπορεί να παρακολουθήσει, και η Ανν δεν έκανε καλά το καθήκον της και ήθελε να πάρει άλλος τη θέση της. Είδα πως προκειμένου να διατηρήσω την εικόνα μιας καλής, φιλικής και προσιτής επικεφαλής, δεν προστάτεψα καθόλου το έργο της εκκλησίας. Προτίμησα να αφήσω το έργο να πληγεί για να διατηρήσω τη σχέση μου με τους άλλους. Ήμουν πολύ εγωίστρια και ποταπή. Ήμουν ανθρωπάρεσκη και δόλια. Οι πράξεις και η συμπεριφορά μου βασίζονταν στη διεφθαρμένη μου διάθεση. Δεν έκανα πράξη την αλήθεια. Ακόμα κι αν με επαινούσαν οι άλλοι, ποτέ δεν θα με επαινούσε ο Θεός. Επιπλέον, δεν εξέθεσα και δεν επισήμανα τα προβλήματά τους και δεν συναναστράφηκα για να τα επιλύσω, έτσι δεν αναγνώριζαν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και δεν έκαναν καλά τα καθήκοντά τους, κι αυτό επηρέαζε το ευαγγελικό έργο. Όταν το αντιλήφθηκα, κατάλαβα πως δεν ήμουν καθόλου καλό άτομο, καθώς δεν βοηθούσα τους αδελφούς και τις αδελφές να προοδεύσουν στην είσοδο στη ζωή. Αντιθέτως, επιδίωκα την προστασία, τον έπαινο και τον σεβασμό όλων, κι αυτό αηδιάζει τον Θεό. Όταν το αντιλήφθηκα, στενοχωρήθηκα πολύ, έτσι προσευχήθηκα στον Θεό να με καθοδηγήσει να διορθώσω τις διεφθαρμένες διαθέσεις μου.

Αργότερα, μια αδελφή έμαθε για την κατάστασή μου και μου έστειλε ένα χωρίο των λόγων του Θεού. «Η ουσία που διέπει την “καλή” συμπεριφορά, όπως το να είναι κανείς προσιτός και φιλικός, μπορεί να περιγραφεί με μία λέξη: προσποίηση. Η εν λόγω “καλή” συμπεριφορά δεν πηγάζει από τα λόγια του Θεού ούτε απορρέει από την άσκηση της αλήθειας ή τη δράση σύμφωνα με τις αρχές. Από τι προέρχεται; Προέρχεται από τα κίνητρα και τις μεθοδεύσεις των ανθρώπων, από την προσποίηση, την υποκρισία, τη δολιότητά τους. Όταν οι άνθρωποι προσκολλώνται σε αυτές τις “καλές” συμπεριφορές, στόχος είναι να αποκτήσουν τα πράγματα που θέλουν, αλλιώς δεν θα σκοτίζονταν ποτέ κατ’ αυτόν τον τρόπο ούτε θα ζούσαν αντίθετα προς τις επιθυμίες τους. Τι σημαίνει να ζουν αντίθετα προς τις επιθυμίες τους; Σημαίνει ότι η πραγματική τους φύση δεν είναι τόσο καλοπροαίρετη, άδολη, ήπια, ευγενική και ενάρετη όσο φαντάζονται οι άνθρωποι. Δεν ζουν με βάση τη συνείδηση και τη σύνεση· αντίθετα, ζουν για να επιτύχουν έναν συγκεκριμένο στόχο ή αίτημα. Η αληθινή τους φύση είναι χαοτική και αδαής. Χωρίς τους νόμους και τις εντολές που δόθηκαν από τον Θεό, οι άνθρωποι δεν θα είχαν ιδέα του τι είναι αμαρτία. Έτσι δεν ήταν η ανθρωπότητα κάποτε; Μόνον όταν ο Θεός εξέδωσε τους νόμους και τις εντολές απέκτησαν οι άνθρωποι κάποια ιδέα για την αμαρτία. Αλλά και πάλι δεν είχαν καμία ιδέα για το σωστό και το λάθος ή για τα θετικά και τα αρνητικά πράγματα. Και πώς, υπό αυτές τις συνθήκες, θα μπορούσαν να γνωρίζουν τις σωστές αρχές ομιλίας και δράσης; Να γνωρίζουν ποιοι τρόποι δράσης, ποιες καλές συμπεριφορές πρέπει να απαντώνται στην κανονική ανθρώπινη φύση; Να γνωρίζουν τι παράγει την πραγματικά καλή συμπεριφορά, ποια οδό πρέπει να ακολουθήσουν για να βιώσουν την ανθρώπινη ομοιότητα; Δεν θα μπορούσαν. Λόγω της σατανικής φύσης των ανθρώπων, λόγω των ενστίκτων τους, θα μπορούσαν μόνο να προσποιούνται και να υποκρίνονται ότι ζουν κόσμια και με αξιοπρέπεια —γεγονός το οποίο οδήγησε σε δολιότητες όπως το να είσαι εκλεπτυσμένος και συνετός, ήπιος στους τρόπους, ευγενικός, να σέβεσαι τους ηλικιωμένους και να φροντίζεις τους νέους, αλλά και να είσαι φιλικός και προσιτός· έτσι προέκυψαν αυτά τα τεχνάσματα και οι τεχνικές εξαπάτησης. Και άπαξ και εμφανίστηκαν, οι άνθρωποι προσκολλήθηκαν επιλεκτικά σε μία ή δύο από αυτές τις δολιότητες. Κάποιοι επέλεξαν να είναι φιλικοί και προσιτοί, άλλοι επέλεξαν να είναι εκλεπτυσμένοι, συνετοί και ήπιοι στους τρόπους, άλλοι επέλεξαν να είναι ευγενικοί, να σέβονται τους ηλικιωμένους και να νοιάζονται τους νέους, κάποιοι επέλεξαν να είναι όλα αυτά τα πράγματα. Εγώ, πάλι, ορίζω τους ανθρώπους με τις εν λόγω “καλές” συμπεριφορές με έναν όρο. Ποιος είναι αυτός ο όρος; “Λείες πέτρες”. Τι είναι οι λείες πέτρες; Είναι εκείνες οι πέτρες στην άκρη του ποταμού που έχουν τριφτεί και λειανθεί από τις τυχόν αιχμηρές άκρες από το νερό που κυλά τόσα χρόνια. Και μολονότι μπορεί να μην πονάνε όταν τις πατάς, όσοι δεν προσέχουν μπορεί να γλιστρήσουν σ’ αυτές. Ως προς την εμφάνιση και το σχήμα, οι πέτρες αυτές είναι πολύ όμορφες, άπαξ όμως και τις πάρεις σπίτι, είναι μάλλον άχρηστες. Δεν σου πάει να τις πετάξεις, αλλά δεν έχει και νόημα να τις κρατήσεις· αυτό είναι η “λεία πέτρα”. Για Μένα, τα άτομα με αυτές τις φαινομενικά καλές συμπεριφορές είναι άτονα. Προσποιούνται ότι είναι καλοί εξωτερικά, όμως δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια, λένε ωραία πράγματα, όμως δεν κάνουν τίποτα αληθινό. Δεν είναι παρά λείες πέτρες» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (3)]. Πριν, ένιωθα πάντα πως όσοι είναι προσιτοί και φιλικοί, είναι καλά άτομα. Ποτέ δεν σκέφτηκα πως πίσω από αυτές τις καλές πράξεις βρίσκονται σατανικές διεφθαρμένες διαθέσεις και προσωπικοί στόχοι και προθέσεις. Από παιδί, επιδίωκα να είμαι προσιτή και φιλική, και οι φίλοι, οι αδελφοί και οι αδελφές μου με επαινούσαν που ήμουν ευγενική και φιλική, όμως βαθιά μέσα μου, ό,τι έκανα ήταν για να κάνω τους άλλους να με σέβονται και να με επαινούν. Χρησιμοποιούσα την εικόνα της προσιτής και της φιλικής για να τυφλώνω και να εξαπατώ τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Είδα πως ο Θεός χαρακτηρίζει τα άτομα με αυτού του είδους την καλή συμπεριφορά ως «λείες πέτρες». Οι πέτρες αυτές δεν μας πληγώνουν όταν τις πατάμε, όμως μπορεί να γλιστρήσουμε σ’ αυτές και να πέσουμε. Μπορούμε να τις κοιτάμε, αλλά δεν έχουν καμιά πρακτική χρησιμότητα. Κατάλαβα πως αυτό ήμουν, κάποια που έδινε την εντύπωση της προσιτής και φιλικής, αλλά δεν πρόσφερε καμιά πρακτική βοήθεια στους αδελφούς και τις αδελφές. Η καρδιά μου ήταν γεμάτη δόλο και πονηριά. Ήμουν ευγενική με όλους και δεν πρόσβαλλα κανέναν. Ήμουν μια «λεία πέτρα», μια ανθρωπάρεσκος που ενέμενε σε μια χρυσή τομή, μια πονηρή υποκρίτρια. Όπως αποκαλύπτει ο λόγος του Θεού: «Όλοι αυτοί που επιμένουν στη μέση οδό, είναι οι πιο μοχθηροί. Προσπαθούν να μην προσβάλλουν κανέναν, ευχαριστούν τους ανθρώπους, συμφωνούν με τα πράγματα και κανείς δεν μπορεί να τους καταλάβει. Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι ζωντανός Σατανάς!» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο κάνοντας πράξη την αλήθεια μπορεί κανείς να απαλλαχτεί από τα δεσμά μιας διεφθαρμένης διάθεσης). Παλιά, νόμιζα πως ο Θεός και οι άλλοι άνθρωποι συμπαθούν και εγκρίνουν όσους είναι προσιτοί, τώρα όμως ήξερα πως οι ενέργειές μου δεν συμβάδιζαν με τις αρχές της αλήθειας και τον λόγο του Θεού. Απλώς φανέρωνα τη δόλια διάθεσή μου. Τέτοια άτομα δεν έχουν αξιοπρέπεια και χαρακτήρα, και ο Θεός τα μισεί. Ήξερα πως, αν δεν μετανοούσα και δεν άλλαζα, μια μέρα ο Θεός θα με αποκάλυπτε και θα με εξάλειφε. Δεν ήθελα να είμαι έτσι. Γι’ αυτό, προσευχήθηκα στον Θεό και μετανόησα. Του ζήτησα να με βοηθήσει ν’ αλλάξω τη διάθεσή μου, να μου δώσει δύναμη να κάνω πράξη την αλήθεια, και να με βοηθήσει να είμαι ειλικρινής απέναντι στον Θεό και στους άλλους.

Μια μέρα, μια αδελφή μού έστειλε δύο χωρία των λόγων του Θεού: «Ποιο είναι το πρότυπο βάσει του οποίου οι πράξεις ενός ανθρώπου κρίνονται ως καλές ή κακές; Εξαρτάται από το κατά πόσο μέσα στις σκέψεις, τις εκφράσεις και τις ενέργειές του κατέχει μαρτυρία στο να κάνει πράξη την αλήθεια και να βιώνει την πραγματικότητα της αλήθειας. Αν δεν έχεις αυτήν την πραγματικότητα ή δεν το βιώνεις αυτό, τότε είσαι αδιαμφισβήτητα ένα κακοποιό στοιχείο» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). «Οι υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών: 1. Να οδηγούν τους ανθρώπους στο να τρώνε και να πίνουν τον λόγο του Θεού και να τον κατανοούν, και να εισέρχονται στην πραγματικότητα του λόγου του Θεού. 2. Να γνωρίζουν την κατάσταση κάθε λογής ανθρώπου και να επιλύουν τις διάφορες δυσκολίες που σχετίζονται με την είσοδο στη ζωή και τις οποίες συναντούν στη ζωή τους. 3. Να συναναστρέφονται σχετικά με τις αρχές της αλήθειας που θα πρέπει να γίνουν κατανοητές ώστε να εκτελείται σωστά το κάθε καθήκον. 4. Να είναι ενημερωμένοι για τις συνθήκες των επιβλεπόντων διαφόρων εργασιών και του προσωπικού που είναι αρμόδιο για διάφορες σημαντικές δουλείες, και να τους ανακατανέμουν ή να τους αντικαθιστούν άμεσα εφόσον απαιτείται, προκειμένου να αποτρέψουν ή να περιορίσουν τις απώλειες που οφείλονται στην ακατάλληλη χρήση των ανθρώπων και να εγγυηθούν την αποτελεσματικότητα και την ομαλή πρόοδο του έργου. 5. Να φροντίζουν ώστε η αντίληψη και η κατανόησή τους σχετικά με την κατάσταση και την πρόοδο κάθε επιμέρους εργασίας να είναι ενημερωμένες, και να είναι σε θέση να επιλύσουν άμεσα τυχόν προβλήματα, να διορθώσουν αποκλίσεις και να αποκαταστήσουν τυχόν παραλήψεις στο έργο, έτσι ώστε αυτό να προχωρήσει ομαλά» («Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών»). Μόλις τα διάβασα, κατάλαβα πως τα κριτήρια αξιολόγησης της ανθρώπινης φύσης μας απ’ τον Θεό δεν είναι οι εξωτερικά καλές πράξεις ούτε η εκτίμηση των άλλων για μας. Αντιθέτως, είναι η υπακοή μας στον Θεό και το κατά πόσο οι σκέψεις και οι πράξεις μας μαρτυρούν την άσκηση της αλήθειας. Μόνο τέτοια άτομα έχουν καλή ανθρώπινη φύση. Έβλεπα πως η Ζοάν ψευτοδούλευε στο καθήκον της και ήταν ανεύθυνη, ενώ η Έντνα και η Ανν είχαν διεφθαρμένες διαθέσεις και αγνοούσαν η μία την άλλη. Όλα αυτά είχαν επιπτώσεις στο έργο της εκκλησίας. Ως επικεφαλής της εκκλησίας, έπρεπε να είχα συναναστραφεί, εκθέσει και αναλύσει τη φύση όσων έκαναν, όμως, εγώ τους έλεγα καλά λόγια και έκανα την ειρηνοποιό. Ακόμα κι όταν είδα το έργο της εκκλησίας να πλήττεται, εγώ διατηρούσα την καλή μου εικόνα. Όχι μόνο δεν έκανα πράξη την αλήθεια, αλλά και δεν εκπλήρωνα τις υποχρεώσεις μου ως επικεφαλής και δεν βοηθούσα καθόλου την είσοδο των αδελφών μου στη ζωή. Θεωρούσα πως αν ζούσα αρμονικά με τους αδελφούς και τις αδελφές και τους έκανα να νιώθουν πως ήμουν προσιτή και φιλική, ήμουν καλή επικεφαλής. Τώρα βλέπω πως η κατανόηση αυτή είναι εσφαλμένη. Ένας καλός επικεφαλής συναναστρέφεται για να επιλύει προβλήματα, ενεργεί σύμφωνα με τις αρχές, δεν φοβάται να προσβάλει τους άλλους και είναι υπεύθυνος για τη ζωή των αδελφών. Μπρος στα προβλήματα των αδελφών μου, αντί να τους τα επισημάνω και να τους βοηθήσω να εισέλθουν στις πραγματικότητες της αλήθειας, προστάτευα με κόλπα την εικόνα μου, τους καθησύχαζα και τους ενθάρρυνα και δεν επέλυα τα πραγματικά τους προβλήματα. Δεν ξεγελούσα και εξαπατούσα τους αδελφούς και τις αδελφές μου; Κατάλαβα πως η αντίληψή μου σχετικά με τον καλό επικεφαλής ήταν λανθασμένη και δεν συμφωνούσε καθόλου με τις απαιτήσεις του Θεού. Όλα τα λόγια και οι πράξεις μου έπρεπε να βασίζονται στις αρχές του λόγου του Θεού. Αν δεν κάνω πράξη την αλήθεια, βαδίζω στην οδό της αντίστασης στον Θεό. Ο Θεός θέλει αυτούς που μιλούν και ενεργούν σύμφωνα με τα λόγια και τις απαιτήσεις Του, κι όχι όσους τηρούν παραδοσιακές αξίες, επιδιώκουν τον έπαινο, μιλούν και ενεργούν ανέντιμα και δεν κάνουν πράξη την αλήθεια. Στη σκέψη αυτή, κατάλαβα πως έπρεπε να αλλάξω τη στάση μου απέναντι στους άλλους. Ως επικεφαλής της εκκλησίας, δεν έπρεπε πια να εκτελώ το καθήκον μου όπως ήθελα. Έπρεπε να ενεργώ σύμφωνα με το θέλημα του Θεού και να βοηθώ τους άλλους να επιλύουν τις δυσκολίες σύμφωνα με τον λόγο του Θεού, ώστε να εκτελούν τα καθήκοντά τους σύμφωνα με την αλήθεια και τις αρχές. Αυτή ήταν η ευθύνη μου. Στον λόγο του Θεού, βρήκα ένα μονοπάτι άσκησης. Έτσι, προσευχήθηκα στον Θεό να με καθοδηγήσει να κάνω πράξη την αλήθεια για να διορθώσω τη διαφθορά μου.

Αργότερα, διάβασα τον λόγο του Θεού. «Αυτό που θα πρέπει να προσπαθούν να επιτύχουν περισσότερο οι άνθρωποι είναι να κάνουν τα λόγια του Θεού βάση τους και την αλήθεια κριτήριό τους. Μόνο τότε μπορούν να ζήσουν στο φως και να βιώσουν την κανονική εικόνα του ανθρώπου. Ενεργείτε όπως φέρεστε. Το πώς φέρεσαι καθορίζει τις ενέργειες και τη συμπεριφορά σου, η δε συμπεριφορά σου είναι αδιαχώριστη από το πώς φέρεσαι. Και μόνο με αρχές υπάρχει βάση για το πώς φέρεσαι. Από τη στιγμή που οι άνθρωποι χάσουν τη βάση του πώς φέρονται και επικεντρωθούν μόνο στην καλή συμπεριφορά, αυτό αναπόφευκτα προκαλεί παραποίηση και προσποίηση. Εάν δεν φέρονται οι άνθρωποι με βάση τις αρχές, τότε όσο καλή κι αν είναι η συμπεριφορά τους, είναι υποκριτές. Μπορεί να είναι σε θέση να εξαπατούν τους άλλους για λίγο, όμως ποτέ δεν θα είναι αξιόπιστοι. Μόνο όταν οι άνθρωποι ενεργούν και φέρονται σύμφωνα με τα λόγια του Θεού έχουν αληθινό θεμέλιο. Μπορούν να γίνουν καλοί άνθρωποι χωρίς βάση ως προς το πώς φέρονται, εστιάζοντας μόνο στην “καλή” συμπεριφορά; Με τίποτα. Η καλή συμπεριφορά δεν μπορεί να αλλάξει την ουσία των ανθρώπων. Μόνο η αλήθεια και τα λόγια του Θεού μπορούν να αλλάξουν τις διαθέσεις, τις σκέψεις και τις απόψεις των ανθρώπων, και να τους επιτρέψουν να κερδίσουν την αληθινή ζωή. […] Μερικές φορές, είναι απαραίτητο να επισημάνουμε και να επικρίνουμε άμεσα τις ελλείψεις, τις ατέλειες και τα ελαττώματα των ανθρώπων. Αυτό είναι μεγάλο όφελος για τους ανθρώπους. Και είναι πραγματική βοήθεια για αυτούς; Είναι εποικοδομητικό για αυτούς;» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (3)]. Τα λόγια του Θεού μού έδειξαν το μονοπάτι της αλλαγής διάθεσης, δηλαδή να ενεργώ σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, να έχω ως κριτήριο την αλήθεια, να μην προσποιούμαι με εξωτερικά καλές πράξεις, να κάνω πράξη την αλήθεια και να είμαι έντιμη. Όταν βλέπω να συμβαίνουν πράγματα που είναι ενάντια στις αρχές της αλήθειας ή κάποιους να εκτελούν τα καθήκοντά τους από διεφθαρμένες διαθέσεις, πρέπει να είμαι ειλικρινής μαζί τους, να τους φέρομαι σύμφωνα με τις αρχές, να τους συναναστρέφομαι, να τους επισημαίνω πράγματα ή να τους αντιμετωπίζω όπως πρέπει. Μόνον έτσι θα αντιληφθούν οι αδελφοί και οι αδελφές τις παρεκκλίσεις κατά την εκπλήρωση των καθηκόντων τους και θα αλλάξουν εγκαίρως. Έτσι, βοηθώ πραγματικά τους αδελφούς και τις αδελφές, και η σχέση μου μαζί τους βασίζεται στον λόγο του Θεού. Αυτή είναι μια κανονική σχέση μεταξύ των ανθρώπων. Μόλις κατανόησα πώς να κάνω πράξη την αλήθεια, είπα στον εαυτό μου: «Μη φοβάσαι να μιλάς για τα λάθη των άλλων και μη λες πάντα καλά πράγματα. Ο Θεός μισεί όσους προσποιούνται και εξαπατούν. Τα λόγια και οι πράξεις μου πρέπει να συμφωνούν με τα λόγια του Θεού και τις αρχές της αλήθειας». Αργότερα, όταν είδα τη Ζοάν να τεμπελιάζει ξανά, ήθελα να της το επισημάνω, όμως μόλις ήρθε η ώρα να το κάνω, μου ήταν πολύ δύσκολο. Ανησυχούσα πάλι πως θα χαλούσα την καλή εικόνα που είχε για μένα. Θυμήθηκα τον λόγο του Θεού που είχα διαβάσει πριν και κατάλαβα πως και πάλι βασιζόμουν στην ιδέα να είμαι προσιτή και φιλική στον τρόπο που συμπεριφερόμουν. Προσευχήθηκα στον Θεό να με καθοδηγήσει να κάνω πράξη την αλήθεια. Έπειτα, πήγα στη Ζοάν και της είπα: «Αδελφή, επειδή ψευτοδουλεύεις στο καθήκον σου και είσαι ανεύθυνη, πολλοί νεοφώτιστοι δεν έρχονται στις συναθροίσεις. Με τον τρόπο που κάνεις το καθήκον σου, καθυστερεί το πότισμα των νεοφώτιστων…» Μόλις της επισήμανα το πρόβλημά της, μοιράστηκα επίσης την εμπειρία μου μαζί της. Νόμιζα πως θα θύμωνε και θα με αγνοούσε, όμως αυτό που συνέβη, με εξέπληξε. Όχι μόνο δεν θύμωσε, αλλά έκανε και αυτοκριτική και είπε: «Έχω αυτό το ελάττωμα και πρέπει να το αλλάξω». Έκτοτε, η αδελφή Ζοάν έκανε το καθήκον της με ειλικρίνεια, και οι νεοφώτιστοι που πότιζε συμμετείχαν στις συναθροίσεις πιο τακτικά. Η σχέση μεταξύ μας δεν χάλασε εξαιτίας της καθοδήγησης και της βοήθειάς μου, αλλά βελτιώθηκε. Αργότερα, όταν έβλεπα ξανά τη διαφθορά της, της το επισήμαινα αμέσως, κι εκείνη το αποδεχόταν και γνώριζε τον εαυτό της. Τώρα, η στάση της απέναντι στο καθήκον της έχει αλλάξει πολύ, κι αργότερα προήχθη σε επικεφαλής εκκλησίας. Επισήμανα επίσης στην Έντνα και την Ανν τα προβλήματά τους. Η Έντνα αντιλήφθηκε την αλαζονεία της και είπε πως έπρεπε να αλλάξει τον τρόπο που μιλούσε στους άλλους, και η Ανν παραδέχτηκε τη διεφθαρμένη διάθεσή της και είπε πως ήταν πρόθυμη να αλλάξει. Αυτό με έκανε πολύ χαρούμενη. Δόξα τω Θεώ! Μόνο ο λόγος του Θεού αλλάζει τους ανθρώπους!

Η βίωση όλων αυτών μου επέτρεψε να δω πως καλό άτομο δεν είναι όποιο εξωτερικά συμπεριφέρεται όπως θέλουν οι άλλοι. Αλλά όποιο ενεργεί βάσει του λόγου του Θεού, κάνει πράξη την αλήθεια και είναι έντιμο. Αυτό το είδος ατόμου αγαπά ο Θεός. Είδα επίσης πως όταν βλέπω προβλήματα στους άλλους, πρέπει να συναναστρέφομαι γρήγορα, να τους εκθέτω και να τους αντιμετωπίζω όπως πρέπει. Μόνον έτσι θα αντιληφθούν τη διαφθορά και τα ελαττώματά τους, θα αναζητήσουν την αλήθεια και θα ακολουθούν τις αρχές. Αυτή είναι η καλύτερη βοήθεια. Τώρα, δεν φοβάμαι πια να επισημαίνω τα προβλήματα των αδελφών μου. Ό,τι κι αν σκέφτονται για μένα, θέλω να κάνω πράξη την εντιμότητα, και βάσει αρχών, να διαφυλάττω το έργο της εκκλησίας. Δόξα τω Θεώ!