Τον Ιούνιο του 2021, επέβλεπα έργο βίντεο στην εκκλησία μου. Λόγω αυξημένου φόρτου, έπρεπε να παρακολουθήσω μια ακόμη ομάδα. Σκέφτηκα, «Είμαι αρκετά απασχολημένη με το τωρινό μου έργο. Αν έχω ακόμη περισσότερο έργο, δεν θα κουράζομαι ακόμα περισσότερο;» Ήξερα ότι οι αδελφοί και οι αδελφές αυτής της ομάδας γνώριζαν το έργο. Ήταν καλοί σ’ αυτό και αποτελεσματικοί στα καθήκοντά τους. Η παρακολούθησή τους δεν θα έπρεπε να με αγχώνει ούτε θα μου έπαιρνε πολύ χρόνο, έτσι συμφώνησα. Αρχικά, ρωτούσα πότε-πότε για την κατάσταση του έργου, αν η πρόοδος ήταν κανονική και αν κάποιος είχε δυσκολίες στα καθήκοντά του. Αν και ήξερα ότι έπρεπε να εξετάσω τις λεπτομέρειες, σκέφτηκα ότι είχα και άλλο έργο να παρακολουθήσω, και μου φάνηκε μεγάλος κόπος να ασχολούμαι με τις λεπτομέρειες κάθε ομάδας. Το έργο στην ομάδα εξελισσόταν κανονικά, άρα δεν χρειαζόταν να αφιερώσω πολύ χρόνο για να κατανοήσω. Ο επικεφαλής της ομάδας ήταν εκεί, και οι αδελφοί και οι αδελφές ήταν αξιόπιστοι στα καθήκοντά τους. Δεν είχαν σημαντικά προβλήματα τα τελευταία χρόνια, οπότε δεν ανησυχούσα. Ας παρακολουθούσα και λίγο λιγότερο. Έτσι, δεν ρωτούσα σχεδόν καθόλου για το έργο αυτής της ομάδας.

Μια μέρα, δύο μήνες μετά, ένας αδελφός μού έδωσε ανατροφοδότηση, λέγοντας ότι υπήρχαν προβλήματα με τα δύο πρόσφατα βίντεο της ομάδας, και αν δεν τα είχαν βρει εγκαίρως άλλες αδελφές, θα καθυστερούσε το έργο. Στην αρχή δεν το πίστεψα ακριβώς, μα αργότερα, μου έστειλε στιγμιότυπα οθόνης με τα προβλήματα και υπήρχαν πραγματικά προβλήματα στην ομάδα. Οι αδελφοί και οι αδελφές της είχαν σοβαρά προβλήματα στα καθήκοντά τους. Γιατί δεν το ήξερα; Είχα αυτό το έργο για αρκετούς μήνες, αλλά δεν εξέταζα καθόλου πώς πήγαινε. Το άφησα να κυλήσει μόνο του. Είχα πλήρη άγνοια για το πώς εκτελούσαν τα καθήκοντά τους. Συνειδητοποίησα πως έφταιγε το ότι δεν έκανα πρακτικό έργο. Αφού το εξέτασα, ανακάλυψα ότι επειδή δεν επέβλεπε κανείς το έργο εκείνη την περίοδο, εκτελούσαν τα καθήκοντά τους εμπειρικά, κανείς δεν έφερε φορτίο, και μερικές φορές, όταν υπήρχε πολλή δουλειά, ήταν επιπόλαιοι. Παρόλο που δύο άτομα συνεργάζονταν για τον έλεγχο των βίντεο, απλώς έκαναν τα τυπικά, οπότε δεν έβρισκαν προβλήματα. Αναστατώθηκα πολύ με όλα αυτά. Αυτά τα προβλήματα δεν ήταν δύσκολο να ανακαλυφθούν· αν είχα επιβλέψει σωστά το έργο της ομάδας, δεν θα τα αγνοούσα. Ήμουν τόσο ανεύθυνη! Συνέχισα να αναλογίζομαι· αναρωτιόμουν γιατί, τους τελευταίους τρεις μήνες, αγνοούσα το έργο τους.

Αργότερα, διάβασα στον λόγο του Θεού: «Οι ψεύτικοι επικεφαλής δεν ενημερώνονται ποτέ για την κατάσταση του έργου των εποπτών ομάδων ούτε την παρακολουθούν· ούτε ενημερώνονται, παρακολουθούν ή προσπαθούν να αντιληφθούν την κατάσταση σχετικά με την είσοδο στη ζωή, όπως επίσης και σχετικά με τη στάση προς το έργο και το καθήκον και τη στάση προς την πίστη στον Θεό, την αλήθεια και τον Θεό από μέρους των εποπτών ομάδων και του προσωπικού που είναι υπεύθυνο για σημαντικό έργο· οι ψεύτικοι επικεφαλής δεν ενημερώνονται για τις μεταμορφώσεις τους, την πρόοδό τους ή τα διάφορα ζητήματα που προκύπτουν κατά το έργο τους, ιδίως όσον αφορά την επίδραση στο έργο της εκκλησίας και στους εκλεκτούς του Θεού, των λαθών και των αποκλίσεων που έγιναν στα διάφορα στάδια του έργου. Οι ψεύτικοι επικεφαλής δεν γνωρίζουν τίποτα για το κατά πόσον έχουν αντιμετωπιστεί τα εν λόγω λάθη κι οι αποκλίσεις. Μη γνωρίζοντας τίποτα για αυτές τις λεπτομέρειες, γίνονται παθητικοί όταν εμφανίζονται προβλήματα. Ωστόσο, όταν οι ψεύτικοι επικεφαλής εργάζονται, δεν τους ενδιαφέρουν καθόλου αυτές οι λεπτομέρειες. Απλώς κανονίζουν τους επόπτες ομάδων και στη συνέχεια θεωρούν ότι το έργο τους έχει τελειώσει αφού παραδώσουν την εργασία. Πιστεύουν ότι με αυτό ολοκληρώνεται η δουλειά τους και τα τυχόν επακόλουθα προβλήματα δεν έχουν καμία σχέση με αυτούς. Επειδή οι ψεύτικοι επικεφαλής δεν επιβλέπουν, δεν καθοδηγούν ούτε και παρακολουθούν τους επόπτες κάθε ομάδας, επειδή δεν εκπληρώνουν τις ευθύνες τους σε αυτούς τους τομείς, το έργο καταστρέφεται. Αυτό συνεπάγεται το να είσαι αμελής ως επικεφαλής ή εργάτης. Ο Θεός εξετάζει την ενδότατη ύπαρξη του ανθρώπου. Οι άνθρωποι δεν έχουν αυτήν την ικανότητα, επομένως, όταν εργάζονται, πρέπει να είναι πιο επιμελείς και να δίνουν μεγαλύτερη προσοχή και συχνά να πηγαίνουν εκεί όπου εκτελείται η εργασία για να ελέγχουν πράγματα, να επιβλέπουν και να παρέχουν καθοδήγηση, επειδή μόνο τότε μπορούν να διασφαλίσουν ότι το έργο της εκκλησίας προχωρά κανονικά. Προφανώς, οι ψεύτικοι επικεφαλής είναι ανεύθυνοι στο έργο τους. Είναι ανεύθυνοι από την αρχή, όταν κανονίζουν το έργο. Ποτέ δεν επιβλέπουν, δεν παρακολουθούν ούτε και προσφέρουν καθοδήγηση. Κατά συνέπεια, ορισμένοι επόπτες που δεν είναι σε θέση να επιλύουν τα διάφορα προβλήματα όταν προκύπτουν και απλώς δεν διαθέτουν τα εφόδια για να επιτύχουν στο έργο τους, παραμένουν στον εποπτικό τους ρόλο. Στο τέλος, καθυστερεί επανειλημμένα το έργο, παραμένουν άλυτα κάθε είδους προβλήματα και το έργο καταστρέφεται. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της αδυναμίας των ψεύτικων επικεφαλής να κατανοήσουν, να εποπτεύσουν και να παρακολουθήσουν τους επόπτες. Οφείλεται εξ ολοκλήρου στην παράλειψη καθήκοντος από τους ψεύτικους επικεφαλής» («Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών»). Είδα ότι οι ψευδοεπικεφαλής αμελούν τα καθήκοντά τους και δεν κάνουν πρακτικό έργο, καθώς νομίζουν ότι κάθε ομάδα έχει έναν επόπτη για να μπορούν να έχουν χαλαρή προσέγγιση, και αυτό οδηγεί σε προβλήματα στο εκκλησιαστικό έργο. Εξωτερικά, οι ψευδοεπικεφαλής δεν κάνουν κανένα προφανές κακό, αλλά επειδή είναι ανεύθυνοι με το εκκλησιαστικό έργο, επηρεάζουν την πρόοδο και την αποτελεσματικότητα των εργασιών, διαταράσσοντας το εκκλησιαστικό έργο. Ο Θεός απαιτεί από τους επικεφαλής και τους εργάτες να παρακολουθούν έγκαιρα το έργο, για να διασφαλίζεται η εύρυθμη πρόοδος των εργασιών του οίκου του Θεού. Αυτή είναι η ευθύνη και το καθήκον των επικεφαλής και των εργατών. Μα από τότε που ανέλαβα το έργο αυτής της ομάδας, νόμιζα ότι, με τον επικεφαλής της εκεί, όλα εξελίσσονταν κανονικά, έτσι φυσικά ακολούθησα χαλαρή προσέγγιση, δεν έλεγξα ούτε παρακολούθησα ποτέ το έργο τους, δεν εξέταζα τις λεπτομέρειες των κενών στην εργασία, και όταν χαλάρωναν στα καθήκοντά τους, δεν το παρατηρούσα. Εν τω μεταξύ, με βάση τις αντιλήψεις και τις σκέψεις μου, πίστευα ότι έκαναν τα καθήκοντά τους πρακτικά και σοβαρά, και ότι ήταν αξιόπιστοι, άρα δεν χρειαζόταν να επιβλέπω και να παρακολουθώ το έργο τους. Το αποτέλεσμα ήταν να προκαλέσω βλάβη και διαταραχή στο καθήκον μου. Μέσω του λόγου του Θεού, είδα ότι ήμουν αμελής στο καθήκον μου και ψευδοεπικεφαλής. Αν και δεν ήθελα να κάνω κακό, εφόσον δεν έκανα πρακτικό έργο, τα προβλήματα που θα μπορούσαν να είχαν ανακαλυφθεί δεν επιλύθηκαν ποτέ, και τώρα, είχαν εμφανιστεί προβλήματα στο έργο των βίντεο, για τα οποία έφταιγε άμεσα το ότι ήμουν επιπόλαιη και ανεύθυνη στο καθήκον μου. Παρόλο που άλλοι βρήκαν τα προβλήματα εγκαίρως και αποφεύχθηκαν σοβαρότερες συνέπειες, απαιτούταν πολλή δουλειά για να επαναληφθεί το έργο. Είδα ότι ήμουν επιπόλαιη και έψαχνα την ευκολία. Μην επιβλέποντας το έργο, κέρδιζα πολύ χρόνο και ενέργεια, μα αυτό καθυστερούσε άμεσα την πρόοδο του εκκλησιαστικού έργου και κόστισε τον χρόνο των αδελφών μου για να το ξανακάνουν. Έπραττα το κακό, και διέκοπτα και διατάρασσα το έργο της εκκλησίας! Μόλις συνειδητοποίησα αυτό, φοβήθηκα, και έκανα συνεχή αυτοκριτική. Γιατί ήμουν τόσο αποστασιοποιημένη χωρίς να το συνειδητοποιήσω για τόσο καιρό;

Διαβάζοντας τον λόγο του Θεού, απέκτησα περισσότερες γνώσεις σχετικά με το γιατί δεν έκανα πρακτικό έργο. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Οι ψευδείς επικεφαλής δεν διερευνούν τους επόπτες που δεν κάνουν πραγματικό έργο ή που αμελούν τις ευθύνες τους. Νομίζουν ότι πρέπει απλώς να επιλέξουν έναν επόπτη και όλα θα πάνε καλά· στη συνέχεια, ο επόπτης θα χειριστεί όλα τα εργασιακά ζητήματα, και το μόνο που χρειάζεται να κάνουν είναι να οργανώνουν κάθε τόσο μια συνέλευση, χωρίς να χρειάζεται να παρακολουθούν το έργο ή να ρωτούν πώς πάει· μπορούν να μείνουν αμέτοχοι. […] Οι ψευδείς επικεφαλής είναι ανίκανοι να κάνουν αληθινό έργο και δεν προσεγγίζουν το έργο των επικεφαλής ομάδων και των εποπτών με καμία σοβαρότητα. Η άποψή τους για τους ανθρώπους βασίζεται μόνο στις δικές τους εντυπώσεις και φαντασιοκοπίες. Βλέποντας κάποιον να αποδίδει καλά για ένα διάστημα, πιστεύουν ότι αυτό το άτομο θα είναι για πάντα καλό, ότι δεν θα αλλάξει· δεν πιστεύουν κανέναν που λέει ότι υπάρχει πρόβλημα αυτού του ατόμου, ενώ όταν κάποιος επισημαίνει κάτι σχετικά με αυτό το άτομο, το αγνοούν. Πιστεύετε ότι οι ψευδείς επικεφαλής είναι ανόητοι; Είναι ανόητοι και κουτοί. Τι τους κάνει ανόητους; Εμπιστεύονται αμέριμνοι τους ανθρώπους, θεωρώντας ότι επειδή όταν επέλεξαν αυτό το άτομο, αυτό το άτομο έδωσε έναν όρκο, έδωσε μια υπόσχεση και προσευχήθηκε με δάκρυα στα μάτια, αυτό σημαίνει ότι είναι αξιόπιστο και δεν θα υπάρξει ποτέ κανένα πρόβλημα μαζί του στο μέλλον. Οι ψευδείς επικεφαλής δεν έχουν καμία κατανόηση της φύσης των ανθρώπων· αγνοούν την πραγματική κατάσταση της διεφθαρμένης ανθρωπότητας. Λένε: “Πώς θα μπορούσε κάποιος να αλλάξει, από τη στιγμή που έχει επιλεγεί ως επόπτης; Πώς θα μπορούσε κάποιος που φαίνεται τόσο ένθερμος και αξιόπιστος να αποφύγει το έργο του; Δεν θα μπορούσε, έτσι δεν είναι; Διαθέτει μεγάλη ακεραιότητα”. Επειδή οι ψευδείς επικεφαλής έχουν τέτοιες φαντασιοκοπίες και εμπιστεύονται υπερβολικά τη διαίσθησή τους, αυτό τελικά τους καθιστά ανίκανους να επιλύσουν εγκαίρως τα πολλά προβλήματα που προκύπτουν στο εκκλησιαστικό έργο, και τους εμποδίζει να αντικαταστήσουν και να επανατοποθετήσουν εγκαίρως τον εμπλεκόμενο επόπτη. Είναι πραγματικοί ψευδείς επικεφαλής. Και ποιο ακριβώς είναι το ζήτημα εδώ; Έχει σχέση η προσέγγιση των ψευδών επικεφαλής στο έργο τους με την απροσεξία και την επιπολαιότητα; Από τη μία πλευρά, βλέπουν τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα να εκτελεί λυσσαλέα συλλήψεις, οπότε για να είναι ασφαλείς, επιλέγουν τυχαία κάποιον υπεύθυνο, πιστεύοντας ότι έτσι θα λυθεί το πρόβλημα και ότι δεν χρειάζεται να δώσουν περισσότερη προσοχή στο θέμα. Τι σκέφτονται μέσα τους; “Αυτό το περιβάλλον είναι τόσο εχθρικό, θα πρέπει να κρυφτώ για λίγο”. Αυτό είναι απληστία για φυσικές ανέσεις, έτσι δεν είναι; Οι ψευδείς επικεφαλής έχουν, επίσης, ένα σημαντικό ελάττωμα: Σπεύδουν να εμπιστευτούν τους ανθρώπους με βάση τις δικές τους φαντασιοκοπίες. Και αυτό οφείλεται στο ότι δεν κατανοούν την αλήθεια, έτσι δεν είναι; Πώς αποκαλύπτει ο λόγος του Θεού την ουσία της διεφθαρμένης ανθρωπότητας; Γιατί θα πρέπει να εμπιστεύονται τους ανθρώπους, όταν δεν τους εμπιστεύεται ο Θεός; Αντί να κρίνει τους ανθρώπους με βάση τα φαινόμενα, ο Θεός παρακολουθεί διαρκώς την καρδιά τους —γιατί, λοιπόν, να είναι τόσο χαλαροί οι ψευδείς επικεφαλής όταν κρίνουν τους άλλους και τους εμπιστεύονται; Οι ψευδείς επικεφαλής είναι πολύ επηρμένοι, έτσι δεν είναι; Αυτό που σκέφτονται είναι το εξής: “Δεν έκανα λάθος όταν εντόπισα αυτό το άτομο. Τίποτα δεν θα μπορούσε να πάει στραβά· σίγουρα δεν είναι κάποιος που χαζολογάει, που αρέσκεται να διασκεδάζει και μισεί τη σκληρή δουλειά. Είναι απολύτως αξιόπιστος και φερέγγυος. Δεν πρόκειται να αλλάξει· αν άλλαζε, αυτό θα σήμαινε ότι έκανα λάθος γι’ αυτόν, έτσι δεν είναι;” Τι είδους λογική είναι αυτή; Είσαι κάποιου είδους ειδικός; Έχεις όραση με ακτίνες Χ; Είναι αυτή η ειδική σου ικανότητα; Θα μπορούσες να ζεις με αυτόν τον άνθρωπο για ένα ή δύο χρόνια, αλλά θα ήσουν σε θέση να διακρίνεις ποιος είναι πραγματικά χωρίς ένα κατάλληλο περιβάλλον που θα αποκάλυπτε εντελώς τη φύση και ουσία του; Αν δεν τον εξέθετε ο Θεός, θα μπορούσες να ζήσεις πλάι-πλάι μαζί του για τρία ή ακόμη και πέντε χρόνια, και πάλι θα δυσκολευόσουν να δεις ακριβώς τι είδους φύση και ουσία έχει. Και πόσο περισσότερο ισχύει αυτό όταν σπάνια τον βλέπεις, σπάνια βρίσκεσαι μαζί του; Τον εμπιστεύεσαι αμέριμνος με βάση μια φευγαλέα εντύπωση ή τη θετική εκτίμηση κάποιου άλλου γι’ αυτόν, και τολμάς να εμπιστεύεσαι το έργο της εκκλησίας σε τέτοιους ανθρώπους. Σε αυτό, δεν είσαι εξαιρετικά τυφλός; Δεν είσαι παρορμητικός; Και όταν εργάζονται με τέτοιον τρόπο, δεν είναι οι ψευδείς επικεφαλής εξαιρετικά ανεύθυνοι;» («Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών»). Αποκαλύπτεται ότι οι ψευδοεπικεφαλής είναι τεμπέληδες, αδαείς και ανόητοι. Δεν εξετάζουν ανθρώπους και πράγματα βάσει του λόγου του Θεού, μα με τις αντιλήψεις τους, μα πιστεύουν ότι μπορούν να τα δουν καθαρά. Εμπιστεύονται εύκολα τον οποιονδήποτε και αφήνουν το έργο εξ ολοκλήρου σ’ αυτόν, ενώ είναι χαλαροί και απολαμβάνουν με απληστία τα οφέλη του κύρους. Μέσω του λόγου του Θεού, είδα ότι εγώ ήμουν η τεμπέλα και ανόητη ψευδοεπικεφαλής που περιγράφει ο Θεός. Λόγω της τεμπέλικης φύσης μου, ένιωθα ότι ήμουν υπεύθυνη για υπερβολική δουλειά και ότι θα ήταν πολύ κουραστικό να παρακολουθώ το έργο κάθε ομάδας, έτσι παρακολουθούσα το έργο της μιας, ενώ για την άλλη εμπιστευόμουν τον επικεφαλής της, και πίστευα ότι αν το έργο προχωρούσε κανονικά, δεν χρειαζόταν να το παρακολουθώ. Είδα ότι προσπαθούσα να μην κοπιάσω στο καθήκον μου. Κατείχα τον τίτλο της επόπτριας, ενώ είχα χαλαρή προσέγγιση. Ήμουν πραγματικά ανεύθυνη! Ήμουν επίσης πολύ επηρμένη. Βασιζόμουν στις αντιλήψεις και στη φαντασία μου, πίστευα ότι όλοι έκαναν καλά τα καθήκοντά τους, οπότε δεν ανησυχούσα, και ότι θα συνέχιζαν να το κάνουν ακόμα και αν δεν τους παρακολουθούσα. Έτσι, δεν ρωτούσα ούτε παρακολούθησα το έργο τους για αρκετούς μήνες, με αποτέλεσμα να εμφανιστούν τα προβλήματα. Δεν καταλάβαινα την αλήθεια ούτε διέκρινα τα πράγματα, μα πίστευα πολύ στον εαυτό μου, νομίζοντας ότι όσοι εμπιστευόμουν δεν θα έκαναν λάθος. Ήμουν πολύ αλαζονική και ανόητη. Η σκέψη αυτή με έκανε να νιώσω τύψεις. Πρέπει να χειριζόμαστε τους ανθρώπους και το καθήκον σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Άρχισα να αναζητώ στα λόγια του Θεού έναν τρόπο να κάνω το καθήκον μου.

Σύντομα, διάβασα ένα απόσπασμα αυτών. «Επειδή οι ψευδείς επικεφαλής δεν κατανοούν την κατάσταση της προόδου του έργου, είναι ανίκανοι να εντοπίσουν άμεσα —πόσο μάλλον να επιλύσουν— τα προβλήματα που εμφανίζονται στο έργο, γεγονός που συχνά οδηγεί σε επαναλαμβανόμενες καθυστερήσεις. Σε ορισμένες εργασίες, επειδή οι άνθρωποι δεν έχουν κατανόηση των αρχών και δεν υπάρχει κάποιος κατάλληλος για να προΐσταται, εκείνοι που εκτελούν το έργο βρίσκονται συχνά σε κατάσταση αρνητικότητας, παθητικότητας και αναμονής, γεγονός που επηρεάζει σοβαρά την πρόοδο του έργου. Αν ο επικεφαλής είχε εκπληρώσει τις ευθύνες του —αν είχε αναλάβει τα ηνία, αν είχε προωθήσει τις εργασίες, αν τους είχε κάνει να επισπεύσουν και αν είχε βρει κάποιον που κατανοεί το είδος της εργασίας που απαιτείται για να δώσει καθοδήγηση, τότε το έργο θα είχε προχωρήσει ταχύτερα, αντί να υποστεί επανειλημμένες καθυστερήσεις. Συνεπώς, είναι ζωτικής σημασίας οι επικεφαλής να κατανοήσουν και να αντιληφθούν την πραγματική κατάσταση του έργου. Είναι, φυσικά, άκρως απαραίτητο να κατανοούν και να αντιλαμβάνονται οι επικεφαλής πώς εξελίσσεται το έργο —γιατί η πρόοδος σχετίζεται με την αποτελεσματικότητα του έργου και τα αποτελέσματα που αυτό το έργο προορίζεται να επιτύχει. Εάν ένας επικεφαλής δεν αντιλαμβάνεται καν πώς εξελίσσεται το έργο, και δεν το ελέγχει ή δεν το παρακολουθεί, τότε οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που εκτελούν ένα καθήκον θα έχουν αρνητική και παθητική στάση, θα είναι πολύ απαθείς και δεν θα έχουν καμία αίσθηση ευθύνης, θα είναι απρόσεκτοι και επιπόλαιοι, και έτσι το έργο είναι βέβαιο ότι θα εξελίσσεται αργά. Εάν δεν υπάρχει κάποιος με αίσθηση ευθύνης και με εργασιακή εμπειρία, για να παρέχει καθοδήγηση και εποπτεία —και να πειθαρχεί και να αντιμετωπίζει τους ανθρώπους— τότε η αποδοτικότητα και η αποτελεσματικότητα του έργου θα είναι φυσικά σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν μπορούν να δουν ούτε καν αυτό, είναι ανόητοι και τυφλοί. Και γι’ αυτό, είναι εξαιρετικά σημαντικό οι επικεφαλής και οι εργάτες γρήγορα να μαθαίνουν περισσότερα, να ελέγχουν και να εξοικειώνονται με την πρόοδο του έργου. Οι άνθρωποι είναι νωθροί, οπότε χωρίς καθοδήγηση, παρότρυνση και παρακολούθηση από τους επικεφαλής και τους εργάτες, οι οποίοι διαθέτουν πρόσφατη ενημέρωση για την πρόοδο του έργου, υπάρχει η πιθανότητα οι άνθρωποι να χαλαρώσουν, να τεμπελιάσουν, να είναι επιπόλαιοι —αν αυτή είναι η στάση τους απέναντι στο έργο τους, θα επηρεαστεί σοβαρά η πρόοδος του έργου αυτού, όπως και η αποτελεσματικότητά του. Δεδομένων αυτών των συνθηκών, οι επικεφαλής και εργάτες που έχουν τις κατάλληλες ικανότητες θα πρέπει να παρακολουθούν αμέσως κάθε κομμάτι του έργου και να ενημερώνονται για την κατάσταση όσον αφορά το προσωπικό και το έργο· δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να είναι σαν τους ψευδείς επικεφαλής» («Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών»). Ο λόγος Του υπέδειξε μονοπάτι άσκησης για να είμαστε ικανοί στο καθήκον μας. Ως επικεφαλής ή επόπτες, πρέπει να φέρουμε φορτίο στο καθήκον μας και να μην επιζητούμε ανέσεις, να αναλαμβάνουμε την ευθύνη για το έργο μας και να παρακολουθούμε, να εξετάζουμε και να ελέγχουμε τα πράγματα εγκαίρως. Πρέπει να είμαστε ενήμεροι για την κατάσταση και τις λεπτομέρειες των καθηκόντων όλων, για να εντοπίζουμε εγκαίρως τα προβλήματα και τις αποκλίσεις. Οι άνθρωποι δεν έχουν τελειωθεί ακόμη, άρα έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, οπότε όταν η κατάστασή τους είναι καλή, μπορούν να εκτελούν τα καθήκοντά τους υπεύθυνα και αποτελεσματικά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι απόλυτα αξιόπιστοι. Όταν η κατάστασή τους δεν είναι κανονική ή έχουν διεφθαρμένη διάθεση, αθέλητα είναι επιπόλαιοι και διαταράσσουν το έργο της εκκλησίας. Έτσι, καθώς οι άνθρωποι εκτελούν καθήκοντα, οι επικεφαλής, οι εργάτες και οι επόπτες πρέπει να ελέγχουν το έργο, και όταν βρίσκουν προβλήματα, να τα αντιστρέφουν εγκαίρως. Αυτή είναι η ευθύνη τους. Μόλις κατάλαβα αυτές τις απαιτήσεις, άρχισα να παρακολουθώ και να εξετάζω το έργο αυτής της ομάδας, Πήγαινα τακτικά στις συναντήσεις τους για να διορθώσω τις αποκλίσεις τους, και όταν έβρισκα προβλήματα, μιλούσα εγκαίρως γι’ αυτά στον επικεφαλής. Αργότερα, συζητήσαμε και το σχέδιο εργασίας και την πρόοδο της ομάδας, και το έργο ολοκληρώθηκε εντός προγράμματος. Μειώσαμε το προσωπικό σε όσο χρειαζόταν για το έργο, ώστε οι άλλοι να αναλάβουν καθήκοντα όπου τους χρειάζονταν περισσότερο. Μετά από αυτή την άσκηση, ένιωσα πολύ πιο άνετα. Ταυτόχρονα, παρακολουθούσα το έργο εντός του πεδίου ευθύνης μου πιο επιμελώς από ό,τι πριν. Τώρα, νόμιζα ότι ασκούσα την αλήθεια και ότι είχα αλλάξει όταν προέκυψε μια νέα κατάσταση, αποκαλύφθηκα ξανά.

Σε λίγο καιρό, αυξήθηκε ο φόρτος εργασίας μου και μια εργασία στο καθήκον μου απαιτούσε πολύ χρόνο. Νόμιζα ότι παρακολουθούσα λεπτομερώς το έργο κάθε ομάδας και τα πράγματα ήταν σταθερά τώρα. Θα απαιτούσε πολύ χρόνο για να συνεχίσω να ρωτάω για τις λεπτομέρειες κάθε ομάδας, πράγμα που θα στένευε το πρόγραμμά μου και θα με πίεζε πολύ. Αναρωτήθηκα μήπως μπορούσα να αναθέσω μέρος του έργου σε κάποια ομάδα, για να μην ανησυχώ τόσο πολύ. Σκέφτηκα μια ομάδα όπου και οι δύο επικεφαλής ήταν προνοητικοί και ικανοί να πληρώσουν τίμημα. Αν τους ανέθετα την εργασία στην ομάδα και τους ζητούσα να παρακολουθούν, θα έπρεπε απλώς να βλέπω πού πάνε τα πράγματα και να πηγαίνω στις συναντήσεις. Δεν θα υπήρχε πρόβλημα αν τους άφηνα να αναλάβουν τα υπόλοιπα. Και κάπως έτσι, το παλιό μου πρόβλημα εμφανίστηκε ξανά. Έπεσα με τα μούτρα στο νέο μου έργο και ρωτούσα για το έργο αυτής της ομάδας. Θεώρησα ότι μπορούσαν να το χειριστούν οι επικεφαλής ομάδας και ότι αν υπήρχε κάποιο πρόβλημα, θα μου το έλεγαν. Μια μέρα, ένας από τους επικεφαλής επισήμανε ότι δεν παρακολουθούσα σωστά τα πράγματα ούτε ρωτούσα για το έργο τους. Κάποιοι χρονοτριβούσαν και τεμπέλιαζαν, μα εγώ δεν το παρακολουθούσα και δεν το έλυνα, και αυτό επηρέαζε την πρόοδο του έργου. Όταν το άκουσα αυτό, αντιστάθηκα. Σκέφτηκα: «Δεν μπορείτε εσείς οι δύο να το τακτοποιήσετε; Έχω άλλο έργο σε εξέλιξη αυτή τη στιγμή. Αν είμαι τόσο σχολαστική και ξοδεύω τόσο χρόνο για κάθε εργασία, θα τελειώσω ποτέ; Δεν μου ζητάτε πολλά;» Αλλά τα επιχειρήματά μου με ανησύχησαν λίγο. Μετά είδα ότι σπάνια παρακολουθούσα τις λεπτομέρειες του έργου. Οι καταστάσεις των αδελφών, το αν είχαν αρχές στο καθήκον τους και η ποιότητα του έργου τους ήταν όλα πράγματα που δεν καταλάβαινα. Σε αυτό το σημείο, άρχισα να σκέφτομαι: στο παρελθόν, παρέβαινα το καθήκον με την αποστασιοποιημένη προσέγγισή μου, οπότε γιατί έκανα πάλι το ίδιο πράγμα;

Αργότερα, διάβασα στον λόγο του Θεού: «Πολλοί άνθρωποι πίσω από την πλάτη Μου εποφθαλμιούν τα οφέλη του κύρους, παραδίδονται χωρίς όρια στο φαγητό, τους αρέσει ο ύπνος και φροντίζουν με κάθε τρόπο τη σάρκα, και πάντα φοβούνται πως δεν υπάρχει τρόπος διαφυγής για τη σάρκα. Δεν εκτελούν την ορθή λειτουργία τους στην εκκλησία, αλλά παρασιτούν σε βάρος της εκκλησίας ή αλλιώς επιπλήττουν τους αδελφούς και τις αδελφές τους με τον λόγο Μου, διαφεντεύοντας τους άλλους από θέσεις εξουσίας. Αυτοί οι άνθρωποι επιμένουν να λένε ότι κάνουν το θέλημα του Θεού και πάντα λένε πως είναι οι οικείοι του Θεού —δεν είναι αυτό παράλογο; Αν έχεις τις σωστές προθέσεις, αλλά δεν έχεις την ικανότητα να υπηρετήσεις σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, τότε φέρεσαι ανόητα· αλλά αν οι προθέσεις σου δεν είναι σωστές κι επιμένεις να λες πως υπηρετείς τον Θεό, τότε είσαι κάποιος που αντιτίθεται στον Θεό και θα πρέπει να τιμωρηθείς από τον Θεό! Δεν έχω καμία συμπόνια για τέτοιους ανθρώπους! Στον οίκο του Θεού παρασιτούν, εποφθαλμιώντας πάντα τις ανέσεις της σάρκας, και δεν λαμβάνουν καθόλου υπόψη τους τα συμφέροντα του Θεού. Επιζητούν πάντοτε το δικό τους καλό και δεν δίνουν καθόλου προσοχή στο θέλημα του Θεού. Σε οτιδήποτε κάνουν, δεν δέχονται τον εξονυχιστικό έλεγχο του Πνεύματος του Θεού. Πάντα χειραγωγούν και εξαπατούν τους αδελφούς και τις αδελφές τους, και είναι διπρόσωποι, όπως μια αλεπού σε αμπελώνα, που πάντα κλέβει τα σταφύλια και ποδοπατεί τον αμπελώνα. Μπορούν τέτοιοι άνθρωποι να είναι οικείοι με τον Θεό; Είσαι κατάλληλος για να δεχθείς τις ευλογίες του Θεού; Δεν αναλαμβάνεις κανένα φορτίο για τη ζωή σου και την εκκλησία, είσαι κατάλληλος για να δεχθείς την αποστολή του Θεού; Ποιος θα τολμούσε να εμπιστευτεί κάποιον σαν εσένα; Όταν υπηρετείς μ’ αυτόν τον τρόπο, θα μπορούσε ο Θεός να σ’ εμπιστευτεί για ένα μεγαλύτερο καθήκον; Δεν θα καθυστερούσε κάτι τέτοιο το έργο;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Πώς να υπηρετήσεις σε αρμονία με το θέλημα του Θεού). «Ξέχνα πόσο ταλαντούχος είσαι, πόσο μεγάλο είναι το επίπεδό σου ή πόσο μορφωμένος είσαι· αυτό που έχει σημασία είναι το αν κάνεις αληθινό έργο και αν φέρνεις εις πέρας τις ευθύνες ενός επικεφαλής. Κατά τη διάρκεια της θητείας σου ως επικεφαλής, πήρες μέρος σε κάθε συγκεκριμένο έργο μέσα στο πεδίο ευθύνης σου; Πόσα προβλήματα που προέκυψαν κατά το έργο σου έλυσες αποτελεσματικά; Πόσοι άνθρωποι, λόγω του έργου σου, της ηγεσίας σου, της καθοδήγησής σου, κατάφεραν να κατανοήσουν τις αρχές της αλήθειας; Ποιο μέρος του έργου της εκκλησίας προωθήθηκε και προχώρησε; Αυτά έχουν σημασία. Ξέχνα πόσα μάντρα μπορείς να επαναλάβεις, πόσα λόγια και δόγματα έχεις μάθει άριστα, ξέχνα πόσες ώρες έχεις δαπανήσει μοχθώντας κάθε μέρα, πόσο εξουθενωμένος είσαι, ξέχνα πόσο χρόνο έχεις περάσει έξω στον δρόμο, πόσες εκκλησίες έχεις επισκεφθεί, πόσα ρίσκα έχεις πάρει, πόσα έχεις υποφέρει —ξέχνα τα όλα αυτά. Κοίταξε απλώς πόσο αποτελεσματικό ήταν το έργο στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων σου, εάν έχει επιτύχει κάποια αποτελέσματα, πόσες από τις ρυθμίσεις του οίκου του Θεού και τους στόχους που υποτίθεται ότι πρέπει να επιτύχεις έχεις όντως επιτύχει, πόσοι από αυτούς έχουν ευοδωθεί, πόσο καλά τους έχεις φέρει σε πέρας, πόσο καλά τους έχεις παρακολουθήσει, πόσα ζητήματα σχετικά με προβλήματα αβλεψιών, παρεκκλίσεων ή παραβίασης αρχών που εμφανίστηκαν στο έργο επέλυσες, διόρθωσες ή επανόρθωσες, καθώς και στην επίλυση πόσων προβλημάτων που σχετίζονται με το τμήμα προσωπικού, τη διοίκηση ή διάφορες εξειδικευμένες εργασίες βοήθησες, και εάν τα έλυσες σύμφωνα με τις αρχές και τις απαιτήσεις του οίκου του Θεού και ούτω καθεξής —όλα αυτά είναι πρότυπα βάσει των οποίων ελέγχεται εάν ένας επικεφαλής ή εργάτης εκπληρώνει τις ευθύνες του» («Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών»). Από τα λόγια του Θεού, είδα ότι για εκείνους που επιθυμούν τα οφέλη του κύρους, που είναι πονηροί και παίζουν κόλπα, που σκέφτονται τα σαρκικά συμφέροντά τους, ο Θεός αισθάνεται απέχθεια και αηδία. Δεν μπορούν να παίξουν κανέναν θετικό ρόλο στο καθήκον τους ούτε να ανακαλύψουν και να αντιστρέψουν τις αποκλίσεις στα καθήκοντά τους, και μπορούν μέχρι και να προκαλέσουν βλάβη λόγω της ανευθυνότητάς τους, και να διαταράξουν και να αναστατώσουν το εκκλησιαστικό έργο. Στερούνται ειλικρίνειας στο καθήκον τους και είναι ανάξιοι της αποστολής από τον Θεό. Αν δεν μετανοήσουν, τελικά ο Θεός θα τους μισήσει και θα τους εξαλείψει. Το πρότυπό Του για την αξιολόγηση των επικεφαλής και των εργατών δεν είναι πόσες οδούς βαδίζουν ή πόσο έργο κάνουν, αλλά το αν κάνουν πρακτικό έργο ή αν φέρνουν πραγματικά αποτελέσματα. Αυτό που αποκάλυψε ο λόγος του Θεού με ντρόπιασε. Η εκκλησία κανόνισε να αναλάβω το σημαντικό έργο των βίντεο, μου ζήτησε να σηκώσω μεγαλύτερο φορτίο, με προήγαγε και με εκπαίδευσε, αλλά δεν είχα ανθρώπινη φύση και δεν ήθελα να υποφέρω στο καθήκον μου. Όταν ο φόρτος αυξήθηκε έστω και λίγο, το μόνο που σκεφτόμουν ήταν πώς να υποφέρω και να ανησυχώ λιγότερο, και φοβόμουν ότι η επιπλέον ανησυχία θα με εξαντλούσε. Όταν οι αδελφοί και οι αδελφές μού έλεγαν ότι δεν έκανα πρακτικό έργο, έψαχνα κάθε είδους δικαιολογίες για να αμυνθώ. Ήμουν ακριβώς όπως περιγράφει ο Θεός, «Στον οίκο του Θεού παρασιτούν, εποφθαλμιώντας πάντα τις ανέσεις της σάρκας, και δεν λαμβάνουν καθόλου υπόψη τους τα συμφέροντα του Θεού. Επιζητούν πάντοτε το δικό τους καλό». Ως επόπτρια, θα έπρεπε να έχω παρακολουθήσει εγκαίρως όλες τις εργασίες της αρμοδιότητάς μου και να επιλύω τις αποκλίσεις και τα κενά αμέσως όταν τα έβρισκα, για να προχωρούν κανονικά οι εργασίες της εκκλησίας. Αυτό ήταν το καθήκον μου. Αλλά ήμουν σαν πονηρή αλεπού. Ήμουν πονηρή, πανούργα και ανεύθυνη στο καθήκον, είχα τη θέση της επόπτριας χωρίς στην πραγματικότητα να κάνω το έργο, και δεν παρακολουθούσα τις εργασίες. Έτσι, δεν έβρισκα ή δεν έλυνα εγκαίρως τα προβλήματα της ομάδας, και η εργασία έγινε αναποτελεσματική, γεγονός που επηρέασε την πρόοδο του έργου. Στην πραγματικότητα, δεν εκτελούσα το καθήκον μου. Προφανώς, απλώς κατείχα άσκοπα τη θέση μου. Εξαπατούσα τους πάντες και δεν έκανα πρακτικό έργο. Ήμουν πολύ αναξιόπιστη! Η εκκλησία μού ανέθεσε έργο και μου ζήτησε να αναλάβω την ευθύνη, αλλά εγώ δεν εμπλεκόμουν ενεργά. Δεν μου άξιζε ένα τόσο σημαντικό καθήκον. Αν αντιμετώπιζα πάντα το καθήκον μου τόσο ανεύθυνα, και ακόμα δεν έκανα πρακτικό έργο, στο τέλος, ο Θεός θα με μισούσε και θα με εξάλειφε! Φοβήθηκα λίγο όταν το σκέφτηκα αυτό, έτσι προσευχήθηκα στον Θεό για να με καθοδηγήσει να αλλάξω, και για να μπορέσω να είμαι σχολαστική και να εκπληρώνω τις ευθύνες μου.

Αργότερα, βρήκα μονοπάτια άσκησης στα λόγια Του. «Οι άνθρωποι που πιστεύουν αληθινά στον Θεό εκτελούν τα καθήκοντά τους πρόθυμα, χωρίς να υπολογίζουν τα δικά τους κέρδη και τις ζημίες. Ανεξάρτητα από το αν είσαι άτομο που επιδιώκει την αλήθεια, πρέπει πάντα να βασίζεσαι στη συνείδηση και τη λογική σου και να εργάζεσαι πραγματικά σκληρά κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σου. Τι σημαίνει να εργάζεσαι πραγματικά σκληρά; Εάν ικανοποιείσαι απλώς με το να καταβάλλεις κάποια συμβολική προσπάθεια και να υπομένεις λίγες σωματικές ταλαιπωρίες, δεν παίρνεις όμως καθόλου στα σοβαρά το καθήκον σου, ούτε αναζητάς τις αρχές της αλήθειας, τότε δεν είσαι τίποτε άλλο παρά απρόσεκτος και επιπόλαιος —δεν καταβάλλεις πραγματική προσπάθεια. Αυτό που είναι κομβικής σημασίας για να καταβάλλεις προσπάθεια, είναι να το κάνεις με την καρδιά σου, να φοβάσαι μέσα σου τον Θεό, να λαμβάνεις υπόψη σου το θέλημα του Θεού, να φοβάσαι μήπως παρακούσεις και πληγώσεις τον Θεό και να υπομένεις οποιαδήποτε δυσκολία προκειμένου να εκτελέσεις καλά το καθήκον σου και να ικανοποιήσεις τον Θεό: εάν έχεις καρδιά που αγαπά τον Θεό κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα μπορείς να εκτελείς το καθήκον σου σωστά. Εάν δεν υπάρχει φόβος Θεού στην καρδιά σου, δεν θα έχεις κανένα βάρος όταν εκτελείς το καθήκον σου, δεν θα έχεις κανένα ενδιαφέρον γι’ αυτό και, αναπόφευκτα, θα είσαι απρόσεκτος και επιπόλαιος και θα το εκτελείς μηχανικά χωρίς να έχεις κανένα πραγματικό αποτέλεσμα —κάτι το οποίο δεν είναι εκτέλεση καθήκοντος. Εάν έχεις πραγματικά αίσθηση του βάρους και αισθάνεσαι ότι η εκτέλεση του καθήκοντός σου είναι προσωπική σου ευθύνη, κι ότι εάν δεν το κάνεις, δεν είσαι κατάλληλος να ζεις και είσαι θηρίο, ότι μόνο εάν εκτελείς το καθήκον σου σωστά είσαιάξιος να αποκαλείσαι άνθρωπος και μπορείς να αντιμετωπίσεις τη συνείδησή σου —αν έχεις αυτήν την αίσθηση του βάρους όταν εκτελείς το καθήκον σου— τότε θα μπορείς να κάνεις τα πάντα επιμελώς και να αναζητάς την αλήθεια και να πράττεις σύμφωνα με τις αρχές, κι έτσι θα μπορείς να κάνεις σωστά το καθήκον σου και να ικανοποιείς τον Θεό. Εάν είσαι άξιος της αποστολής που σου έχει δώσει ο Θεός και όλων όσων έχει θυσιάσει για σένα και των προσδοκιών Του από σένα, τότε αυτό σημαίνει ότι προσπαθείς πραγματικά σκληρά» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Για να εκτελέσει κανείς καλά το καθήκον του, πρέπει τουλάχιστον να έχει συνείδηση και λογική). Αφού διάβασα τα λόγια του Θεού, ντράπηκα πάρα πολύ. Πίστευα στον Θεό για πολλά χρόνια και είχα διαβάσει τόσα από τα λόγια Του, αλλά πίστευα ότι το να κάνω λίγο περισσότερο έργο θα με καταπονούσε λιγάκι, οπότε το έβλεπα ως ενοχλητικό και κουραστικό, και ήμουν χαλαρή. Είδα πόσο εγωιστική και τεμπέλικη ήταν η φύση μου, ότι δεν είχα ειλικρίνεια προς τον Θεό και ότι δεν έφερα φορτίο για το καθήκον μου. Ως επόπτρια, δεν έκανα το έργο που όφειλα να κάνω. Είχα παραλείψει το καθήκον μου. Ακόμη κι ένας σκύλος μπορεί να φυλάει το σπίτι και να είναι πιστός. Είμαι δημιούργημα, αλλά δεν εκπλήρωσα το καθήκον του δημιουργήματος. Πώς ήμουν άξια να ονομάζομαι άνθρωπος; Πολλοί αδελφοί και αδελφές στην εκκλησία ήταν υπεύθυνοι για περισσότερα από εμένα, έκαναν το καθήκον τους με ειλικρίνεια, πλήρωναν ένα τίμημα και αφιέρωναν χρόνο στο καθήκον τους, και όλα αυτά χωρίς να εξαντληθούν. Όσο περισσότερο σκέφτονταν το θέλημα του Θεού, τόσο τους ευλογούσε ο Θεός και τόσο αναπτύσσονταν στη ζωή τους. Τώρα που το σκέφτομαι, ο φόρτος εργασίας μου δεν ήταν εξαντλητικός και αν εγκατέλειπα τη σάρκα, υπέφερα και πλήρωνα τίμημα, ήταν εφικτό να παρακολουθώ τις λεπτομέρειες του έργου κάθε ομάδας. Έπειτα, αναδιοργάνωσα το πρόγραμμά μου, παρακολουθούσα τα πάντα στον τομέα ευθύνης μου σύμφωνα με το νέο πρόγραμμα και τίποτα στο καθήκον μου δεν καθυστερούσε.

Μια μέρα, διάβαζα μηνύματα ομάδων και βρήκα κάποιες αποκλίσεις στο έργο μιας ομάδας. Ανέλυσα γρήγορα το πρόβλημα, το συζήτησα με τον επικεφαλής της, και βρήκα μια λύση. Εκείνη τη στιγμή, εξεπλάγην. Το να κάνεις πρακτικό έργο δεν σημαίνει να παρακολουθείς όλη μέρα τους ανθρώπους. Είναι κάτι που μπορεί να γίνει με λίγη περισσότερη επιμέλεια. Παλιά, δεν διάβαζα σχεδόν ποτέ αυτά τα μηνύματα ομάδων. Τα προβλήματα βρίσκονταν ακριβώς εκεί, μα δεν τα πρόσεχα. Όταν προσπαθούσα λίγο περισσότερο, έβρισκα προβλήματα και αποκλίσεις και τα έλυνα εγκαίρως, οπότε δεν έβλαπταν το έργο. Έπειτα, μίλησα με κάθε μέλος της ομάδας για το έργο τους και έτσι ανακάλυψα περισσότερες αποκλίσεις. Ο επικεφαλής της ομάδας και εγώ τους συναναστραφήκαμε στις αρχές, οι αποκλίσεις επιλύθηκαν γρήγορα και βελτιώθηκε η αποτελεσματικότητα του έργου. Αν και είχα λίγη περισσότερη δουλειά εκείνες τις ημέρες, μετά την άσκηση με αυτόν τον τρόπο, ένιωθα πολύ γαλήνια.

Ευγνωμονούσα τον Θεό για την καθοδήγησή Του. Μέσα απ’ αυτές τις εμπειρίες, γνώρισα λίγο την εγωιστική, τεμπέλικη φύση μου. Είδα επίσης ότι η ανευθυνότητα και η επιδίωξη της άνεσης καθυστερεί το έργο, και αν είναι σοβαρό, διαταράσσει και να αναστατώνει το έργο της εκκλησίας. Ως επόπτρια, δεν μπορώ πλέον να είμαι αποστασιοποιημένη. Πρέπει να επιβλέπω και να παρακολουθώ συχνά το έργο, να εντοπίζω και να λύνω τα προβλήματα. Μόνο αν κάνω έτσι το καθήκον μου θα έχω καλά αποτελέσματα και θα κάνω το θέλημα του Θεού.