Εκλέχθηκα ως επικεφαλής της εκκλησίας το 2021. Για λίγο καιρό, είχα πρόβλημα με το έργο του ποτίσματος. Κάποιοι ποτιστές δεν συναθροίζονταν τακτικά, και όταν το έκαναν, σπανίως συναναστρέφονταν. Δεν ήξερα πως να αντιμετωπίσω το θέμα, έτσι, μίλησα γι’ αυτό στην επικεφαλής Αδελφή Λούσυ. Μία μέρα πρόσθεσε έναν κήρυκα, τον Αδελφό Μάθιου, στην ομάδα μας. Καταλάβαινε την αλήθεια καλύτερα από εμένα, και με είχε βοηθήσει στο έργο μου παλαιότερα. Αλλά δεν χάρηκα με τη συμμετοχή του στην ομάδα, και η πρώτη μου σκέψη ήταν αν είχε έρθει να επιβλέψει το έργο μου. Ανησυχούσα ότι αν ανακάλυπτε προβλήματα και με εξέθετε, θα έχανα την υπόληψη μου και οι άλλοι δεν θα με εκτιμούσαν ως επικεφαλής· έτσι, δεν ήθελα να επιβλέψει το έργο μου. Αργότερα η Αδελφή Λούσυ τον πρόσθεσε σε διάφορες μεγάλες ομάδες της εκκλησίας, και όλοι οι αδελφοί τού έστειλαν μηνύματα καλωσορίσματος. Αυτό με τάραξε χειρότερα. Πίστεψα ότι μάλλον σκόπευε να πάρει τη θέση μου.

Ένα βράδυ, ο αδελφός Μάθιου παρευρέθη σε μία συνάθροιση νεοφώτιστων. Τον άκουσαν προσεκτικά και συναναστράφηκαν πρόθυμα μαζί του, αλλά απέναντί μου ήταν αδιάφοροι. Ζήλευα πραγματικά τον Μάθιου και δεν ήθελα να πω τίποτε περισσότερο. Ένιωθα ότι με αυτόν εκεί, κανείς δεν με χρειαζόταν πια. Όλοι ήταν χαρούμενοι αφού άκουσαν τη συναναστροφή του και ευχαριστούσαν τον Θεό. Κάποιοι είπαν ότι δεν είχαν νιώσει τόσο διαφωτισμένοι σε συνάθροιση, και ότι κέρδισαν πολλά από τη συναναστροφή του. Θύμωσα πολύ όταν είπαν αυτό οι αδελφοί και οι αδελφές και ένιωσα ότι δεν πρόσεξαν την παρουσία μου, σαν να μην είχα συναναστραφεί καθόλου μαζί τους. Αισθάνθηκα ταπείνωση και πικρία απέναντι στους αδελφούς και τις αδελφές∙ σαν να είχαν ξεχάσει όλα όσα είχα συναναστραφεί. Καθώς τελείωνε η συνάθροιση, ο Μάθιου συνόψισε κάποια πράγματα. Δεν ήθελα να μιλήσω ούτε ήθελα να ακούσω τους πάντες να τον επαινούν. Ήθελα να τελειώσει η συνάθροιση το συντομότερο και να φύγω από εκεί. Τότε, ο Μάθιου με ρώτησε πώς μου φάνηκε η συνάθροιση. Δεν ήθελα να ανοίξω συζήτηση και, έτσι, έκανα μερικά τυπικά σχόλια. Τότε, εκείνος μίλησε για μερικά θέματα που είχε εντοπίσει. Είπε ότι η συναναστροφή μου ήταν γενικευμένη και ασαφής, ότι οι άλλοι δεν την είχαν καταλάβει ούτε ανταποκριθεί σ’ αυτήν, και ότι αυτές οι συναθροίσεις δεν ήταν αποτελεσματικές. Ένιωσα μεγάλη περιφρόνηση όταν τον άκουσα. Γιατί έπρεπε να φέρει τα προβλήματά μου στο φως; Μάλλον με είχε βάλει στόχο προσωπικά. Αν επρόκειτο να με απομακρύνει, ας το έλεγε ευθέως! Ανέπτυξα προκατάληψη εναντίον του.

Αργότερα, πρότεινε την εύρεση χωρίων των λόγων του Θεού σχετικά με ζητήματα των νεοφώτιστων για τις συναθροίσεις. Θα μπορούσε η συναναστροφή να είναι πιο ελαστική, να χρησιμοποιούμε μερικά παραδείγματα ή ανέκδοτα, ώστε να τους βοηθήσουμε να Τον καταλάβουν. Πίστευα ότι η συναναστροφή γινόταν υπερβολικά λεπτομερής και διαφωνούσα, αλλά η πρόταση άρεσε σε όλους τους άλλους. Το βράδυ, συνηγηθήκαμε άλλης μίας συνάθροισης, και ανησύχησα ότι ο Μάθιου θα με εξέθετε ξανά. Σκέφτηκα να σημειώσω τα προβλήματα της συναναστροφής του και να τα επισημάνω στο τέλος της συνάθροισης, Αλλά προς έκπληξή μου, οι νεοφώτιστοι απόλαυσαν μια τέτοια συνάθροιση, και η αναφορά παραδειγμάτων τούς βοήθησε να καταλάβουν τα λόγια του Θεού. Ήταν μία αποδοτική συνάθροιση. Δεν μπορούσα να βρω λάθη. Αλλά όταν ο Μάθιου τούς έκανε ερωτήσεις, κάποιοι δεν απάντησαν, δημιουργώντας αμηχανία. Χάρηκα πολύ∙ είχα ανακαλύψει επιτέλους ένα πρόβλημά του. Το σημείωσα ώστε να μπορέσω να τον εγκαλέσω και εγώ. Όταν ήρθε η στιγμή για τη δική μου συναναστροφή, ήθελα να κάνω ό,τι μπορούσα για να μοιραστώ τα βασικά όσων καταλάβαινα, να υπερτερήσω του Αδελφού Μάθιου και να κάνω τους άλλους να με θαυμάσουν. Αλλά πριν το καταλάβω, συναναστρεφόμουν πάνω σε ένα άλλο θέμα. Αισθάνθηκα ότι ήταν κάτι επίσης σημαντικό που έπρεπε να καταλάβουν, οπότε συνέχισα. Αφού τελείωσε η συνάθροιση, ο Μάθιου επεσήμανε ξανά τα προβλήματα μου, λέγοντας ότι είχα βγει εκτός θέματος, κάνοντας δύσκολη για όλους την κατανόηση του κυρίως θέματος της συνάθροισης. Μου υπενθύμισε επίσης να εξετάζω σοβαρά το θέμα της συνάθροισης. Μία αδελφή επίσης είπε ότι η συναναστροφή μου πήρε πολύ χρόνο και ότι αυτή δεν είχε πιάσει το νόημα. Ακούγοντας όλα αυτά βυθίστηκα στη δυστυχία και άρχισα να κλαίω. Αναρωτιόμουν, γιατί συνέχιζε να αναφέρει τα λάθη μου; Τι θα σκεφτόντουσαν οι άλλοι για εμένα; Θα με σεβόντουσαν ακόμη; Ήμουν πολύ θυμωμένη με τον Αδελφό Μάθιου, και αισθανόμουν ότι με δυσκόλευε εσκεμμένα εκείνον τον καιρό, ότι ήθελε όλοι να δουν τα ελαττώματά μου. Ήθελα να τον κάνω να φύγει, να μην συμμετέχει πια στις συναθροίσεις μας. Αλλά είχα κάποια επίγνωση ότι δεν έπρεπε να σκέφτομαι έτσι. Προσευχήθηκα, «Παντοδύναμε Θεέ, το ξέρω ότι υπάρχει ένα μάθημα να πάρω μέσα από αυτό, αλλά έχω θυμώσει με τον Αδελφό Μάθιου. Δυσκολεύομαι να αποδεχτώ τις προτάσεις του. Πώς πρέπει να προσλάβω αυτή την κατάσταση; Βοήθησε με να μείνω ψύχραιμη, να γνωρίσω τον εαυτό μου, να μην κάνω οτιδήποτε Σε προσβάλει».

Έψαξα λόγια Του για να αντιμετωπίσω το θέμα μου. Διάβασα δύο χωρία. «Υπάρχουν κάποιοι που μονίμως ανησυχούν ότι οι άλλοι είναι καλύτεροι απ’ αυτούς και υψηλότεροι απ’ αυτούς, ότι οι άλλοι θα τύχουν σεβασμού, ενώ αυτοί παραμελούνται. Αυτό τους ωθεί να επιτίθενται και να αποκλείουν τους άλλους. Τούτο δεν σημαίνει ότι ζηλεύουν ανθρώπους πιο ικανούς από τους ίδιους; Αυτή η συμπεριφορά δεν είναι εγωιστική και άξια περιφρόνησης; Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Είναι κακόβουλη! Το να σκέφτεται κανείς μόνο τα δικά του συμφέροντα, ικανοποιώντας μόνο τις δικές του επιθυμίες, χωρίς να δείχνει κανένα ενδιαφέρον για τους άλλους ή για τα συμφέροντα του οίκου του Θεού —τέτοιοι άνθρωποι έχουν κακή διάθεση και ο Θεός δεν αισθάνεται αγάπη για αυτούς» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). «Σε ό,τι αφορά τη φήμη, την θέση ή οτιδήποτε μπορεί να τους προσφέρει έκθεση —για παράδειγμα όταν οι άνθρωποι ακούνε ότι ο οίκος του Θεού σχεδιάζει να καλλιεργήσει διάφορα είδη ταλέντων— η καρδιά όλων σκιρτά από προσμονή, και ο καθένας από εσάς θέλει πάντα να γίνει διάσημος και να αναγνωριστεί. Όλοι θέλουν να παλέψουν για την θέση και τη φήμη· και ντρέπονται γι’ αυτό, αλλά αισθάνονται άσχημα αν δεν το κάνουν. Νιώθουν φθόνο και μίσος όταν βλέπουν κάποιον να ξεχωρίζει, και πικραίνονται και νιώθουν ότι αυτό είναι άδικο, σκεπτόμενοι το εξής: “Γιατί δεν μπορώ να ξεχωρίσω εγώ; Γιατί παίρνουν πάντα άλλοι άνθρωποι τη δόξα; Γιατί δεν είναι ποτέ η σειρά μου;” Κι έπειτα, αισθάνονται πικρία, προσπαθούν να την καταπνίξουν, αλλά δεν μπορούν. Προσεύχονται στον Θεό και αισθάνονται καλύτερα για λίγο, αλλά μόλις ξαναβρεθούν αντιμέτωποι με μια τέτοια κατάσταση, εξακολουθούν να αδυνατούν να την ξεπεράσουν. Αυτό δεν δείχνει ότι έχουν ανώριμο ανάστημα; Όταν οι άνθρωποι έχουν βυθιστεί σε τέτοιες καταστάσεις, δεν έχουν πέσει στην παγίδα του Σατανά; Τούτα είναι τα δεσμά της διεφθαρμένης φύσης του Σατανά, που δένουν τα ανθρώπινα όντα. Αν κάποιος άνθρωπος έχει αποτινάξει αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις, δεν είναι ελεύθερος και απαλλαγμένος; Σκέψου το: για να μην πέσεις στις καταστάσεις του ανταγωνισμού για προβολή και κέρδος —για να απελευθερωθείς από αυτές τις διεφθαρμένες καταστάσεις, να απελευθερωθείς από το άγχος και τα δεσμά της θέσης και της φήμης— ποιες αλήθειες πρέπει να κατανοήσεις; Ποιες πραγματικότητες της αλήθειας πρέπει να κατέχεις για να κερδίσεις ελευθερία και χειραφέτηση; Πρώτον, πρέπει να δεις ότι ο Σατανάς χρησιμοποιεί το κύρος και τη φήμη για να διαφθείρει τους ανθρώπους, να τους παγιδεύσει, να τους κακοποιήσει, να τους εξευτελίσει και να τους βυθίσει στην αμαρτία· επιπλέον, μόνο με την αποδοχή της αλήθειας μπορούν οι άνθρωποι να εγκαταλείψουν, να παραμερίσουν τη φήμη και τη θέση. […] Πρέπει να μάθεις να δίνεις τόπο στην οργή και να παραμερίζεις αυτά τα πράγματα, να προτείνεις άλλους και να τους επιτρέπεις να ξεχωρίσουν. Μην παλεύεις και μη σπεύδεις να εκμεταλλευτείς τη στιγμή που συναντάς την ευκαιρία να ξεχωρίσεις ή να αποκτήσεις δόξα. Πρέπει να είσαι σε θέση να παραμερίζεις αυτά τα πράγματα, αλλά δεν πρέπει να καθυστερείς την εκτέλεση του καθήκοντός σου. Έσο άνθρωπος που εργάζεται ήσυχα και αφανώς, και που δεν κορδώνεται στους άλλους ενώ εκτελεί πιστά το καθήκον του. Όσο περισσότερο αποχωρίζεσαι το γόητρο και το κύρος σου, όσο περισσότερο αποχωρίζεσαι τα δικά σου συμφέροντα, τόσο πιο γαλήνιος θα γίνεσαι, τόσο περισσότερο φως θα υπάρχει στην καρδιά σου και τόσο περισσότερο θα βελτιώνεται η κατάστασή σου. Όσο περισσότερο παλεύεις και ανταγωνίζεσαι, τόσο πιο σκοτεινή θα γίνεται η κατάστασή σου. Αν δεν το πιστεύεις, δοκίμασε και θα δεις! Αν θέλεις να αντιστρέψεις αυτήν τη διεφθαρμένη κατάσταση και να μη σε εξουσιάζουν αυτά τα πράγματα, πρέπει να αναζητήσεις την αλήθεια και να κατανοήσεις με σαφήνεια την ουσία αυτών των πραγμάτων και, στη συνέχεια, να τα παραμερίσεις, να τα εγκαταλείψεις. Ειδάλλως, όσο περισσότερο αγωνίζεσαι, τόσο περισσότερο σκοτάδι θα σε περιβάλλει και τόσο περισσότερη ζήλια και μίσος θα νοιώθεις, και η επιθυμία σου για αποκτήματα θα γίνεται μονάχα ισχυρότερη. Όσο ισχυρότερη η επιθυμία σου για αποκτήματα, τόσο πιο ανίκανος θα είσαι για να το καταφέρεις, και καθώς δεν θα μπορείς να αποκτάς, το μίσος σου θα αυξάνεται. Καθώς το μίσος σου θα αυξάνεται, εσύ θα γίνεσαι όλο και πιο σκοτεινός μέσα σου. Όσο πιο σκοτεινός είσαι μέσα σου, τόσο πιο ανεπαρκώς θα εκτελείς το καθήκον σου· όσο πιο ανεπαρκώς εκτελείς το καθήκον σου, τόσο πιο άχρηστος θα γίνεσαι για τον οίκο του Θεού. Είναι ένας αλληλένδετος φαύλος κύκλος. Αν δεν μπορείς ποτέ να εκτελέσεις καλά το καθήκον σου, τότε σταδιακά θα αποκλειστείς» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). Τα λόγια Του περιγράφουν τις ζηλόφθονες συμπεριφορές. Οι άνθρωποι ζηλεύουν, απορρίπτουν και ανταγωνίζονται τους καλύτερούς τους. Αυτή είναι σατανική διάθεση. Ήμουν ακριβώς έτσι —υπερβολικά ζηλόφθων. Βλέποντας τους άλλους να επικροτούν τη συναναστροφή και τις προτάσεις του, ήθελα να τον ανταγωνιστώ. Αυτό με έφερε σε μια κακή κατάσταση, δυστυχίας και σκοταδιού. Πριν έρθει αυτός, πάντα εγώ ηγούμουν των συναθροίσεων. Οι ποτιστές ερχόντουσαν σε εμένα για τα προβλήματά τους, και με θαύμαζαν. Ζητούσαν τη συμβουλή μου για το τι να συναναστραφούν στις συναθροίσεις, και ανυπομονούσαν για τη συναναστροφή μου, ώστε να λύσουν τα προβλήματά τους. Αλλά αργότερα, η συναναστροφή μου δεν τους βοηθούσε∙ δεν μπορούσαν να βελτιώσουν το πότισμα των νεοφώτιστων. Έγιναν αρνητικοί και δεν ήθελαν να μιλούν στις συναθροίσεις. Αφού ήρθε ο αδελφός Μάθιου, και τους καθοδήγησε πραγματικά για το πότισμα και τους έδειξε έναν τρόπο άσκησης, βοηθήθηκαν και ωφελήθηκαν στ’ αλήθεια. Όλοι ήθελαν να ακούν τη συναναστροφή του. Έπρεπε να χαίρομαι για αυτό. Θα μπορούσα να το χρησιμοποιήσω για να στοχαστώ πάνω στις ελλείψεις μου. Αλλά αντίθετα, όχι μόνο απέτυχα να κάνω αυτοκριτική, αλλά συνέχιζα να παλεύω για κύρος. Προφανώς είχα ελλείψεις και δεν παρήγαγα πρακτικό έργο, αλλά δεν ήθελα πότισμα και υποστήριξη από κανέναν άλλο. Ήθελα να είμαι η μόνη επικεφαλής στην εκκλησία, ώστε όλοι να θαυμάζουν και να ακούν μόνο εμένα. Ήμουν προσηλωμένη στη φήμη και στην υπόληψή μου και δεν υπολόγιζα καθόλου το έργο της εκκλησίας. Αυτή η κατάσταση αποκάλυψε την επιθυμία μου για κύρος και τη διαφθορά μου. Προσευχήθηκα στον Θεό να με διαφωτίσει να κάνω αυτοκριτική.

Ξαφνιάστηκα όταν κάτι παρόμοιο συνέβη τρεις μήνες μετά. Σε μία συνάντηση, ο αδελφός Μάθιου με ρώτησε πώς τα πήγαιναν τα νέα μέλη της εκκλησίας. Θύμωσα λίγο. Νόμιζα ότι ως κήρυκας, θα έπρεπε να γνωρίζει την κατάσταση της κάθε εκκλησίας, οπότε γιατί με ρωτούσε; Και ζητώντας μου να μιλήσω μπροστά σε τόσο κόσμο, δεν με ταπείνωνε εσκεμμένα, ώστε να παραδεχτώ ότι δεν έκανα καλά το πότισμα; Έδωσα μία γρήγορη, παρορμητική απάντηση, χωρίς λεπτομέρειες, και ανέφερα επίτηδες κάποια προβλήματα, ρωτώντας τον πώς να τα αντιμετωπίσω. Αλλά το μετάνιωσα τη στιγμή που το έκανα. Προσπαθούσα σκοπίμως να δυσκολέψω τον Αδελφό Μάθιου, και αυτό είναι αισχρό. Αναρωτιόμουν γιατί δεν έλεγχα τον εαυτό μου όταν φανέρωνε τις ελλείψεις μου μπροστά στους άλλους, αλλά τον φθονούσα, και ήθελα να σημειώσω τα προβλήματά του, ώστε να τον εκθέσω μπροστά σε όλους, για εκδίκηση. Ήξερα ότι ήταν μια επικίνδυνη κατάσταση, αλλά δεν ήξερα γιατί ήμουν τόσο θυμωμένη μαζί του. Ένα βράδυ, διάβασα μία μαρτυρία με τον τίτλο «Η Έκθεση Μου Δίχως Μάσκα». Παρέθετε κάποια λόγια του Θεού, και μου χάρισε μια βαθύτερη κατανόηση. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Ποιος είναι ο κύριος στόχος ενός αντίχριστου όταν επιτίθεται και αποκλείει έναν αντιφρονούντα; Επιδιώκει να δημιουργήσει μια κατάσταση στην εκκλησία όπου δεν θα υπάρχουν φωνές αντίθετες από τη δική του, όπου η δύναμή του, η ηγετική του θέση και τα λόγια του θα έχουν απόλυτη εξουσία. Όλοι πρέπει να τον προσέχουν και, ακόμη κι αν έχουν κάποια διαφορά απόψεων, δεν πρέπει να την εκφράζουν, αλλά να την αφήνουν να μαραζώνει στην καρδιά τους. Όποιος τολμήσει να διαφωνήσει ανοιχτά μαζί του γίνεται εχθρός του αντίχριστου, ο οποίος θα σκεφτεί όποιον τρόπο μπορεί για να του κάνει τη ζωή δύσκολη, και δεν βλέπει την ώρα να τον εξαφανίσει. Αυτός είναι ένας από τους τρόπους με τους οποίους οι αντίχριστοι επιτίθενται και αποκλείουν έναν αντιφρονούντα προκειμένου να στηρίξουν τη θέση τους και να προστατεύσουν τη δύναμή τους. Σκέφτονται: “Μια χαρά είναι να έχεις διαφορετικές απόψεις, δεν μπορείς όμως να βγαίνεις και να μιλάς γι’ αυτές όπως θέλεις, πόσο μάλλον να θέτεις σε κίνδυνο τη δύναμη και τη θέση μου. Εάν έχεις κάτι να πεις, μπορείς να το πεις σ’ εμένα εμπιστευτικά. Αν το πεις μπροστά σε όλους και με κάνεις να χάσω την υπόληψή μου, πας γυρεύοντας να δεχθείς την περιφρόνησή μου, και θα πρέπει να σε τακτοποιήσω κιόλας”. Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Οι αντίχριστοι δεν επιτρέπουν στους άλλους να μιλούν ελεύθερα. Αν έχουν άποψη —είτε σχετικά με τον αντίχριστο είτε οτιδήποτε άλλο— πρέπει να την κρατούν για τον εαυτό τους· πρέπει να λαμβάνουν υπόψη την υπόληψη του αντίχριστου. Αν δεν το κάνουν αυτό, ο αντίχριστος θα τους χαρακτηρίσει εχθρούς, θα τους επιτεθεί και θα τους αποκλείσει. Τι είδους φύση είναι αυτή; Είναι η φύση ενός αντίχριστου. Και γιατί το κάνουν αυτό; Δεν επιτρέπουν στην εκκλησία να έχει εναλλακτικές φωνές, δεν επιτρέπουν τυχόν αντιφρονούντες στην εκκλησία, δεν επιτρέπουν στους εκλεκτούς του Θεού να συναναστρέφονται ανοιχτά σχετικά με την αλήθεια και να αναγνωρίζουν ανθρώπους. Αυτό που φοβούνται περισσότερο είναι ότι θα εκτεθούν και θ’ αναγνωριστούν από τους ανθρώπους. Προσπαθούν διαρκώς να εδραιώσουν τη δύναμή τους και τη θέση που έχουν στην καρδιά των ανθρώπων, που πιστεύουν ότι δεν πρέπει ποτέ να κλονιστεί. Δεν θα ανέχονταν ποτέ οτιδήποτε απειλεί ή πλήττει την υπερηφάνεια, τη φήμη ή τη θέση και την αξία τους ως επικεφαλής. Δεν είναι αυτό εκδήλωση της μοχθηρής φύσης των αντίχριστων; Ανικανοποίητοι από τη δύναμη που ήδη κατέχουν, την εδραιώνουν και τη διασφαλίζουν και αναζητούν την αιώνια κυριαρχία. Θέλουν να ελέγχουν όχι μόνο τη συμπεριφορά των άλλων, αλλά και την καρδιά τους. Ο τρόπος δράσης των αντίχριστων αποσκοπεί εξ ολοκλήρου στην προστασία της δύναμης και της θέσης τους, είναι εξ ολοκλήρου αποτέλεσμα της επιθυμίας τους να κρατηθούν στην εξουσία» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο δεύτερο). Η κατάσταση μου ήταν αυτή που φανέρωνε ο Θεός. Όταν ο Μάθιου αποκάλυψε τα ελαττώματα μου, ήθελα να τον διαψεύσω και να πάρω εκδίκηση. Αυτές είναι συμπεριφορές αντίχριστων. Είχα παραδεχτεί ότι αγαπούσα το κύρος και ήμουν αλαζονική, αλλά δεν είχα πραγματική αυτογνωσία. Βαθιά μέσα μου, πίστευα ότι το να είμαι επικεφαλής σήμαινε ότι ήμουν ικανή, είχα επίπεδο και αν και υπήρχαν ψεγάδια στο καθήκον μου, ότι μπορούσα να κάνω το έργο της εκκλησίας, και δεν θα απαλλασσόμουν. Όταν είδα τον Αδερφό Μάθιου να προστίθεται συνεχώς σε συναθροίσεις, ένιωσα ότι η θέση μου απειλούταν, σαν να είχε έρθει ένας εχθρός να με αντικαταστήσει. Τον μισούσα, και τον απέρριπτα. Δεν μ’ ένοιαζε τι χρειάζονταν οι αδελφοί και οι αδελφές ούτε υπολόγιζα το έργο τις εκκλησίας. Πολεμούσα ύπουλα τον Αδελφό Μάθιου ώστε να κρατήσω τη θέση μου ασφαλή. Αυτή ήταν μία κακή διάθεση. Επεσήμανε τα προβλήματά μου, δεν μπορούσα να το δεχτώ, οπότε του εναντιώθηκα. Ήθελα να τον εκδικηθώ και να χαλάσω την εικόνα του. Ένιωσα ταπείνωση όταν επέστησε προσοχή στα λάθη μου και έγινα έξαλλη μαζί του, θέλοντας να τον ξεφορτωθώ. Αλλά στην πραγματικότητα, έκανε πράξη την αλήθεια. Υπήρχαν παραλείψεις στο έργο μου και πολλές αρχές που δεν κατανοούσα. Γι’ αυτό μου μάθαινε έναν καλύτερο τρόπο να δουλεύω. Αλλά αντί να τον καλοδεχτώ, προσπαθούσα να εντοπίσω θέματά του για να τον εκθέσω μπροστά σε όλους. Δεν μοιράστηκα λεπτομέρειες μαζί του όταν με ρώτησε για το έργο μου, αλλά σκοπίμως έκανα ερωτήσεις για να τον μειώσω. Παλιά, πίστευα ότι απλώς τον ζήλευα. Αλλά κατάλαβα μέσα από την αποκάλυψη των λόγων του Θεού ότι παρουσίαζα τη διάθεση ενός αντίχριστου. Ήθελα να του επιτεθώ και να πάρω εκδίκηση για να προστατεύσω το κύρος μου. Πιθανώς θα έκανα κάτι ακόμα χειρότερο αν είχα την ευκαιρία. Όταν κατάλαβα την αντίχριστη διάθεσή μου, ένιωσα σοκ και φόβο. Ήξερα ότι αν συνέχιζα έτσι, ο Θεός σίγουρα θα με απέκλειε, καθώς ο Θεός δεν σώζει αντίχριστους. Προσευχήθηκα μετανοώντας, «Παντοδύναμε Θεέ, δεν είμαι καλή επικεφαλής. Έχω αγωνιστεί με όλη μου την καρδιά για τη φήμη και το κύρος και ήμουν ικανή ακόμα και για κακό, όπως η επίθεση και η εκδίκηση. Πήρα τον ρόλο του Σατανά με τη συμπεριφορά μου. Επιθυμώ να μετανοήσω».

Διάβασα ένα απόσπασμα από τα λόγια Του το οποίο με βοήθησε να δω τη διεφθαρμένη μου διάθεση. «Η λατρεία των αντίχριστων για το κύρος και το γόητρό τους ξεπερνά αυτήν των κανονικών ανθρώπων και είναι κάτι που εμπεριέχεται στη διάθεση και στην ουσία τους· δεν είναι κάποιο προσωρινό ενδιαφέρον ούτε η παροδική συνέπεια του περιβάλλοντός τους —είναι κάτι που βρίσκεται μέσα στη ζωή τους, στα κόκαλά τους, άρα είναι η ουσία τους. Αυτό σημαίνει ότι σε ό,τι κάνει ένας αντίχριστος, το πρώτο πράγμα που τον ενδιαφέρει είναι το δικό του κύρος και γόητρο, τίποτε άλλο. Για έναν αντίχριστο, το κύρος και το γόητρο είναι η ζωή του και ο ισόβιος στόχος του. Σε ό,τι κάνει, το πρώτο πράγμα που σκέφτεται είναι το εξής: “Τι θα συμβεί στο κύρος μου; Στο γόητρό μου; Αν το κάνω αυτό, θα κερδίσω γόητρο; Θα εξυψώσει αυτό τη θέση μου στο μυαλό των ανθρώπων;” Αυτό είναι το πρώτο πράγμα που σκέφτονται, πράγμα που αποτελεί επαρκή απόδειξη ότι έχουν τη διάθεση και την ουσία των αντίχριστων· αλλιώς δεν θα σκέφτονταν αυτά τα προβλήματα. Μπορεί να πει κανείς πως για έναν αντίχριστο, το κύρος και το γόητρο δεν αποτελούν κάποια επιπλέον απαίτηση, πόσο μάλλον κάτι εξωγενές χωρίς το οποίο θα άντεχαν. Αποτελούν μέρος της φύσης των αντίχριστων, βρίσκονται στα κόκαλά τους, στο αίμα τους, τα έχουν έμφυτα. Οι αντίχριστοι δεν αδιαφορούν για το αν κατέχουν κύρος και γόητρο· δεν είναι αυτή η στάση τους. Τότε, ποια είναι η στάση τους; Το κύρος και το γόητρο είναι στενά συνδεδεμένα με την καθημερινότητά τους, με την καθημερινή κατάστασή τους, με αυτά για τα οποία πασχίζουν σε καθημερινή βάση. Και έτσι για τους αντίχριστους, το κύρος και το γόητρο είναι η ζωή τους. Όπως κι αν ζουν, σε όποιο περιβάλλον κι αν ζουν, ό,τι έργο κι αν κάνουν, για ό,τι κι αν πασχίζουν, όποιος κι αν είναι ο στόχος τους, όποια κι αν είναι η κατεύθυνση της ζωής τους, όλα περιστρέφονται γύρω από την απόκτηση καλής φήμης και υψηλής θέσης. Κι αυτός ο στόχος δεν αλλάζει· δεν μπορούν ποτέ να παραβλέψουν τέτοια πράγματα. Αυτό είναι το αληθινό πρόσωπο των αντίχριστων και η ουσία τους» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος τρίτο)]. Αυτά τα λόγια του Θεού αποκάλυψαν αυτό που επιδίωκα εξ αρχής, τη φύση και ουσία μου. Αυτό που με ενδιέφερε ήταν η φήμη και το κύρος μου. Στην επαφή μου με τους άλλους και σε ό,τι έκανα, προσπαθούσα πάντα να κάνω καλή εντύπωση, να κερδίσω τον σεβασμό των άλλων. Έτσι είχα μάθει από μικρή και πάντα αποζητούσα να είμαι η καλύτερη. Στο λύκειο, συνεχώς ανταγωνιζόμουν με τους άλλους στην προσπάθεια μου να είμαι η πιο καλή, πιο εξαίρετη μαθήτρια στην τάξη μου, ώστε να με θαυμάζουν και να με εκτιμούν. Όταν έγινα μέλος της εκκλησίας, ήμουν ακόμη επικεντρωμένη στη φήμη και το κύρος, επιθυμώντας πάντα τον θαυμασμό των άλλων. Νόμιζα ότι η εκκλησία μού ανέθεσε ένα καθήκον επειδή είχα ειδικές ικανότητες, και μπορούσα να κάνω πράγματα γρήγορα και καλά. Όταν έγινα επικεφαλής, έγινα ακόμα πιο αλαζονική και υπερόπτης. Πάντα ήθελα να επιδεικνύομαι μέσω της συναναστροφής, αλλά δεν επικεντρωνόμουν στη μάθηση και στην επανόρθωση των λαθών μου. Όταν ο αδελφός Μάθιου επεσήμανε τις ελλείψεις μου, ένιωσα ότι έχασα την υπόληψή μου και τον θαυμασμό των άλλων. Δεν μπορούσα να το δεχτώ αυτό, έτσι ήθελα να του επιτεθώ και να εκδικηθώ. Κατάλαβα μεταλαμβάνοντας τα λόγια του Θεού ότι είχα κάνει τα πάντα για να προστατέψω το κύρος μου, πράγμα που Αυτός απεχθάνεται. Του ζήτησα να με σώσει από τη διεφθαρμένη διάθεση.

Οι αδελφοί και οι αδελφές μού έστειλαν μερικά από τα λόγια Του. «Η αλαζονεία είναι η ρίζα της διεφθαρμένης διάθεσης του ανθρώπου. Όσο πιο αλαζονικοί είναι οι άνθρωποι, τόσο πιο παράλογοι είναι· και όσο πιο παράλογοι είναι, τόσο πιο επιρρεπείς είναι στο να αντιστέκονται στον Θεό. Πόσο σοβαρό είναι αυτό το πρόβλημα; Οι άνθρωποι με αλαζονικές διαθέσεις όχι μόνο θεωρούν όλους τους άλλους κατώτερούς τους αλλά, το χειρότερο από όλα, είναι και απαξιωτικοί απέναντι στον Θεό, και δεν έχουν φόβο Θεού στην καρδιά τους. Αν και μπορεί να φαίνεται ότι πιστεύουν στον Θεό και Τον ακολουθούν, δεν Τον αντιμετωπίζουν καθόλου ως Θεό. Πάντοτε αισθάνονται ότι κατέχουν την αλήθεια και έχουν τεράστια ιδέα για τον εαυτό τους. Αυτή είναι η ουσία και η ρίζα της αλαζονικής διάθεσης, και προέρχεται από τον Σατανά. Επομένως, το πρόβλημα της αλαζονείας πρέπει να επιλυθεί. Το να αισθάνεται κάποιος ότι είναι καλύτερος από τους άλλους είναι ασήμαντο θέμα. Το κρίσιμο ζήτημα είναι πως η αλαζονική του διάθεση τον παρεμποδίζει να υποταχθεί στον Θεό, στη διακυβέρνηση και τις ρυθμίσεις Του: ένας τέτοιος άνθρωπος έχει συνεχώς την τάση να ανταγωνίζεται τον Θεό για την εξουσία έναντι των άλλων. Ο άνθρωπος αυτού του είδους δεν σέβεται στο παραμικρό τον Θεό, πόσο μάλλον Τον αγαπά και υποτάσσεται σε Αυτόν» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). «Κανείς να μη θεωρεί τον εαυτό του τέλειο, ή διακεκριμένο και ευγενή, ή ξεχωριστό από τους άλλους: όλα αυτά προκαλούνται από την αλαζονική διάθεση και την άγνοια του ανθρώπου. Το να σκέφτεται πάντα κανείς ότι είναι ξεχωριστός —αυτό οφείλεται σε αλαζονική διάθεση· το να μην μπορεί ποτέ να αποδεχτεί τις ελλείψεις του, ούτε και να αντιμετωπίσει τα λάθη και τις αποτυχίες του —αυτό οφείλεται σε αλαζονική διάθεση· το να μην επιτρέπει ποτέ στους άλλους να είναι ανώτεροι ή καλύτεροι από αυτόν —αυτό οφείλεται σε αλαζονική διάθεση· το να μην επιτρέπει ποτέ στους άλλους να είναι ανώτεροι ή δυνατότεροι από αυτόν —αυτό προέρχεται από αλαζονική διάθεση· το να μην επιτρέπει ποτέ στους άλλους να έχουν καλύτερες σκέψεις, προτάσεις και απόψεις από αυτόν και, όταν έχουν, να γίνεται αρνητικός, να μη θέλει να μιλήσει, να αισθάνεται άγχος και απόγνωση και να αναστατώνεται —όλα αυτά οφείλονται σε αλαζονική διάθεση. Η αλαζονική διάθεση μπορεί να σε κάνει να προστατεύεις τη φήμη σου, να σε κάνει ανίκανο να αποδεχτείς την καθοδήγηση των άλλων, ανίκανο να αντιμετωπίσεις τις ελλείψεις σου, αλλά και να αποδεχτείς τις αποτυχίες και τα λάθη σου. Ακόμη χειρότερα, όταν κάποιος είναι καλύτερος από σένα, αυτό μπορεί να γίνει η αιτία να γεννηθούν μίσος και ζήλια στην καρδιά σου και να αισθανθείς περιορισμένος, τόσο ώστε να μη θέλεις να κάνεις το καθήκον σου και να το εκτελείς τσαπατσούλικα. Η αλαζονική διάθεση μπορεί να σε οδηγήσει σε τέτοιου είδους συμπεριφορές και πρακτικές. Εάν είστε σε θέση, σιγά-σιγά, να εμβαθύνετε σε όλες αυτές τις λεπτομέρειες, να επιτύχετε σημαντική πρόοδο σε αυτές και να αποκτήσετε κάποια κατανόηση γι’ αυτές· και αν είστε κατόπιν σε θέση να απαρνηθείτε σταδιακά αυτές τις σκέψεις και να απαρνηθείτε αυτές τις εσφαλμένες αντιλήψεις, απόψεις ακόμη και συμπεριφορές, και δεν περιορίζεστε από αυτές, και αν, κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σας, μπορείτε να βρείτε την κατάλληλη θέση για εσάς και να ενεργείτε σύμφωνα με τις αρχές και να εκτελείτε το καθήκον που μπορείτε και πρέπει να εκτελείτε, τότε, με την πάροδο του χρόνου, θα μπορείτε να εκτελείτε τα καθήκοντά σας καλύτερα. Αυτό είναι είσοδος στην πραγματικότητα της αλήθειας. Εάν μπορείς να εισέλθεις στην πραγματικότητα της αλήθειας, θα φανεί στους άλλους ότι έχεις ανθρώπινη ομοιότητα και θα πουν: “Αυτός ο άνθρωπος συμπεριφέρεται σύμφωνα με τη θέση του και κάνει το καθήκον του προσγειωμένος. Δεν βασίζεται στη φυσικότητα, στη θερμοαιμία ή στη διεφθαρμένη, σατανική του διάθεση για να κάνει το καθήκον του. Ενεργεί με αυτοσυγκράτηση, έχει θεοσεβούμενη καρδιά, αγαπά την αλήθεια και η συμπεριφορά και οι εκφράσεις του αποκαλύπτουν ότι έχει απαρνηθεί τη σάρκα και τις προτιμήσεις του”. Πόσο υπέροχο είναι να συμπεριφερόμαστε έτσι! Όποτε οι άλλοι αναφέρουν τις ελλείψεις σου, όχι μόνο είσαι σε θέση να τις αποδεχτείς, αλλά είσαι και αισιόδοξος, αντιμετωπίζοντας τις ελλείψεις και τα ελαττώματά σου με σταθερότητα. Η ψυχική σου κατάσταση είναι εντελώς φυσιολογική, χωρίς ακραίες ή εν θερμώ αντιδράσεις. Αυτό δεν είναι να έχει κανείς ανθρώπινη ομοιότητα; Μόνο τέτοιου είδους άνθρωποι έχουν μεγάλη σύνεση» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Οι αρχές που θα πρέπει να καθοδηγούν τη συμπεριφορά σας). Τα λόγια Tου αποκάλυψαν την πηγή του προβλήματος. Η διαφθορά μας προέρχεται από μία αλαζονική φύση. Η αλαζονική μου διάθεση ήταν ο λόγος που ζήλευα και αψηφούσα τον Αδελφό Μάθιου, και δεν δεχόμουν τις προτάσεις του. Ζούσα αλαζονικά και δεν μπορούσα να δω τα λάθη μου. Αν και οι προτάσεις του ήταν ωφέλιμες για μένα, δεν τις δεχόμουν. Αρνούμουν τη βοήθεια και την καθοδήγηση του, προσπαθώντας να προστατέψω το κύρος μου. Δεν σκεφτόμουν καθόλου τι θα έπρεπε να κάνω για να κάνω καλά το καθήκον μου. Υπήρχαν κάποιες δυσκολίες στο έργο και εγώ δεν έκανα καλή δουλειά, κι όμως ήμουν αλαζονική, περιφρονητική. Δεν είχα πραγματικά καμία αυτογνωσία. Επεσήμανε μία σειρά πρακτικών ζητημάτων που αφορούσαν σφάλματα στο καθήκον μου. Δεν τα δεχόμουν και δεν έκανα αυτοκριτική, αλλά αντίθετα τον διερευνούσα. Η συναναστροφή του ήταν πολύ πρακτική για την κατανόηση της αλήθειας από τους νεοφώτιστους∙ πιο βοηθητική και ωφέλιμη από τις συναθροίσεις στις οποία είχα ηγηθεί εγώ. Αντιμέτωπη με τα γεγονότα, δεν μπορούσα να παραδεχτώ ότι ο αδελφός Μάθιου ήταν πιο ικανός από εμένα αλλά τον αντιπαθούσα και ζήλευα. Ήμουν αλαζονική, υπερόπτης, και παράλογη. Είχα μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μου. Ήθελα πάντα να είμαι η καλύτερη όλων και να με επαινούν. Αυτή η διάθεση του αρχάγγελου είναι εναντίον του Θεού. Προσευχήθηκα μέσα μου να επιδιώξω την αλήθεια, να αλλάξω τη διεφθαρμένη διάθεση, να γίνω λογικός άνθρωπος.

Αργότερα διάβασα το εξής στα λόγια του Θεού: «Αυτό είναι το είδος της ατμόσφαιρας που πρέπει να έχετε μέσα στην εκκλησία —όλοι να εστιάζουν στην αλήθεια και να αγωνίζονται να την αποκτήσουν. Δεν έχει σημασία πόσο μεγάλοι ή μικροί είναι στην ηλικία, ή αν είναι βετεράνοι πιστοί ή όχι. Ούτε έχει σημασία εάν έχουν υψηλό ή χαμηλό επίπεδο. Αυτά τα θέματα δεν έχουν σημασία. Ενώπιον της αλήθειας, όλοι είναι ίσοι. Τα ζητήματα που πρέπει να εξετάζετε είναι ποιος μιλάει σωστά και σύμφωνα με την αλήθεια, ποιος σκέφτεται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, ποιος φέρει το μεγαλύτερο βάρος στο έργο του οίκου Του, ποιος κατανοεί σαφέστερα την αλήθεια, ποιος μοιράζεται μια αίσθηση δικαιοσύνης και ποιος είναι πρόθυμος να καταβάλει το τίμημα. Αυτού του είδους οι άνθρωποι πρέπει να υποστηρίζονται και να επικροτούνται από τους αδελφούς και τις αδελφές τους. Αυτή η ατμόσφαιρα ευθύτητας που προέρχεται από την επιδίωξη της αλήθειας πρέπει να κυριαρχεί μέσα στην εκκλησία. Με αυτόν τον τρόπο, θα έχετε το έργο του Αγίου Πνεύματος κι ο Θεός θα χαρίζει ευλογίες και καθοδήγηση. Εάν η ατμόσφαιρα που επικρατεί μέσα στην εκκλησία είναι να λέτε ό,τι σας κατέβει, να προκαλείτε φασαρίες ο ένας στον άλλον, να μνησικακείτε ο ένας εναντίον του άλλου, να ζηλεύετε ο ένας τον άλλον και να διαφωνείτε, τότε σίγουρα το Άγιο Πνεύμα δεν θα εργαστεί μέσα σας. Όταν παλεύετε ο ένας εναντίον του άλλου και πολεμάτε κρυφά, εξαπατάτε, κοροϊδεύετε και συνωμοτείτε ο ένας εναντίον του άλλου —αυτή είναι ατμόσφαιρα κακού! Εάν επικρατεί τέτοια ατμόσφαιρα μέσα στην εκκλησία, τότε το Άγιο Πνεύμα σίγουρα δεν θα επιτελέσει το έργο Του» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο κάποιος που εκτελεί το καθήκον του με όλη του την καρδιά, τον νου και την ψυχή είναι κάποιος που αγαπά τον Θεό). «Σήμερα, όλοι όσοι δεν μπορούν να αποδεχθούν τον εξονυχιστικό έλεγχο του Θεού δεν μπορούν να λάβουν την έγκρισή Του, και όσοι δεν γνωρίζουν τον ενσαρκωμένο Θεό δεν μπορούν να οδηγηθούν στην τελείωση. Κοίταξε όλα όσα κάνεις και δες αν μπορούν να παρουσιαστούν ενώπιον του Θεού. Εάν δεν μπορείς να φέρεις όλα όσα κάνεις ενώπιον του Θεού, αυτό δείχνει ότι είσαι κάποιος που πράττει το κακό. Μπορούν να οδηγηθούν στην τελείωση εκείνοι που πράττουν το κακό; Ό,τι κάνεις —κάθε ενέργεια, κάθε πρόθεση και κάθε αντίδραση— πρέπει να παρουσιάζεται ενώπιον του Θεού. Ακόμη και η καθημερινή σου πνευματική ζωή —οι προσευχές σου, η εγγύτητά σου με τον Θεό, ο τρόπος που τρως και πίνεις τα λόγια του Θεού, η συναναστροφή σου με τους αδελφούς και τις αδελφές σου και η ζωή σου στην εκκλησία— και η υπηρεσία σου κατά τη συνεργασία μπορούν να παρουσιαστούν ενώπιον του Θεού για να υποβληθούν στον εξονυχιστικό έλεγχό Του. Αυτή είναι η άσκηση θα σε βοηθήσει να αναπτυχθείς στη ζωή» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Θεός οδηγεί στην τελείωση αυτούς που επιθυμεί η καρδιά Του). Τα λόγια Του μου έδωσαν παρηγοριά και μονοπάτι άσκησης. Ο Θεός απαιτεί να μην είμαστε ανταγωνιστικοί, αλλά να επιδιώκουμε την αλήθεια. Πρέπει να ακούμε τα λόγια όποιου μιλάει σύμφωνα με την αλήθεια. Ο αδελφός Μάθιου αποκάλυψε τις ελλείψεις μου, για να με βοηθήσει να κάνω το πότισμα των νέων μελών καλά. Δεν προστάτευε διαπροσωπικές σχέσεις. Συναναστρεφόταν όταν έβλεπε ένα πρόβλημα, καθοδηγώντας στην αυτογνωσία. Όταν έδειχνε διαφθορά, ήταν ευθύς για αυτό, δεν προσπαθούσε να κερδίσει θαυμασμό. Επεδίωξε την αλήθεια και υποστήριξε το έργο της εκκλησίας, και έπρεπε να μάθω από εκείνον να επανορθώνω για τα λάθη μου, όχι να είμαι ζηλόφθων, περιφρονητική και να ψάχνω ελαττώματά του για εκδίκηση. Κατάλαβα ότι οι επισημάνσεις και η έκθεση είναι προστασία και σωτηρία του Θεού για εμένα, βοηθώντας με να μάθω την διαφθορά και να επιδιορθώσω τα λάθη μου. Ο Θεός ελπίζει να κάνουμε τα πράγματα σύμφωνα με τις αρχές. Ένιωθα έτοιμη για τον εξονυχιστικό έλεγχό Του, να εξετάσω τη διαφθορά μου, να κάνω αλλαγές γρήγορα, να πράξω σύμφωνα με τις αρχές.

Δεν ζηλεύω τον Αδελφό Μάθιου, πια. Δέχομαι τη συναναστροφή και τις επισημάνσεις του. Στις συναθροίσεις όταν κάνω ερωτήσεις, οργανώνω όσα θέλω να πω ώστε είναι πιο σαφή για τους αδελφούς. Όταν δεν μιλούν και δεν συναναστρέφονται, επικεντρώνομαι σε διαδραστική επικοινωνία μαζί τους. Για να κάνω τις συναθροίσεις πιο αποτελεσματικές, μαθαίνω από τους άλλους νωρίτερα, τι πρακτικά προβλήματα έχουν, ώστε να επιλυθούν μέσω της συναναστροφής πάνω στα λόγια του Θεού. Προσπαθώ να διαβάζω τα λόγια του Θεού περισσότερο και να εφοδιάζομαι με την αλήθεια, για να βοηθώ στην επίλυση των δυσκολιών τους. Αυτή η μικρή αλλαγή μου είναι η σωτηρία του Θεού. Δόξα τον Παντοδύναμο!