Από την Γουάνγκ Λέι, Κίνα

Η γυναίκα μου και εγώ γίναμε χριστιανοί το 1995. Έκτοτε, ήμασταν πολύ πρόθυμοι στην επιδίωξή μας και σύντομα, ήμασταν συνεργάτες στην Εκκλησία Σόλα Φίντε. Έπειτα, το 2000 περίπου, πολλά μέλη εκείνης της εκκλησίας άκουσαν το ευαγγέλιο της Αστραπής της Ανατολής κι άρχισαν να πιστεύουν στον Παντοδύναμο Θεό. Έκτοτε, οι πάστορες κι οι πρεσβύτεροι κήρυτταν συνεχώς εναντίον της Αστραπής της Ανατολής στις συναθροίσεις των συνεργατών. Μια φορά, ο πάστορας Γουάνγκ ανέφερε πως, στη Βίβλο, ο Παύλος είπε: «Θαυμάζω ότι τόσον ταχέως μεταφέρεσθε από εκείνου, όστις σας εκάλεσε διά της χάριτος του Χριστού, εις άλλο ευαγγέλιον, το οποίον δεν είναι άλλο, αλλ’ υπάρχουσί τινές, οι οποίοι σας ταράττουσι και θέλουσι να μετατρέψωσι το ευαγγέλιον του Χριστού. Αλλά και εάν ημείς ή άγγελος εξ ουρανού σας κηρύττη άλλο ευαγγέλιον παρά εκείνο, το οποίον σας εκηρύξαμεν, ας ήναι ανάθεμα» (Προς Γαλάτας 1:6-8). Είπε επίσης πως πρέπει να ακολουθούμε την οδό του Κυρίου, κι ότι το να ακούμε άλλο ευαγγέλιο είναι προδοσία προς τον Κύριο και θα καταδικαστούμε στην κόλαση. Είπε ότι η Αστραπή της Ανατολής κήρυττε πως ο Κύριος είχε ήδη επιστρέψει κι εκτελούσε το έργο της κρίσης των εσχάτων ημερών μέσα από τα λόγια Του, κι ότι αυτό ήταν άλλο ευαγγέλιο. Είπε πως δεν μπορούμε να το ακούμε, και κυρίως να το πιστεύουμε —αυτό θα ήταν προδοσία προς τον Κύριο. Μας παρότρυνε να διώχνουμε αμέσως όποιον μας έλεγε για την Αστραπή της Ανατολής. Κάθε φορά που οι πάστορες ανέφεραν αυτούς τους στίχους της Βίβλου, προειδοποιούσα σιωπηλά τον εαυτό μου: «Ο κλήρος δεν μας αφήνει να έχουμε επαφή με την Αστραπή της Ανατολής, κι αυτό γίνεται για το καλό μας. Δεν κατανοώ καλά τις Γραφές και το ανάστημά μου είναι χαμηλό, οπότε δεν μπορώ να ακούω ό,τι κι ό,τι. Έχω απολαύσει πολλή από τη χάρη του Κυρίου. Δεν μπορώ να Τον προδώσω!» Είχα φίλους και συγγενείς που μοιράστηκαν μαζί μου το ευαγγέλιο αρκετές φορές, μα τους απέρριπτα όλους. Νόμιζα ότι έπρεπε να παραμείνω στην οδό του Κυρίου κι ότι δεν μπορούσα να ακούω ό,τι κι ό,τι. Τι θα έκανα αν παραπλανιόμουν κι ο Κύριος με απέρριπτε; Μια μέρα, η ανιψιά μου ήρθε για να μοιραστεί το ευαγγέλιο με εμένα και τη γυναίκα μου, κι εγώ απάντησα ψυχρά: «Λέει στη Βίβλο: “Αλλά και εάν ημείς ή άγγελος εξ ουρανού σας κηρύττη άλλο ευαγγέλιον παρά εκείνο, το οποίον σας εκηρύξαμεν, ας ήναι ανάθεμα” (Προς Γαλάτας 1:8). Πιστεύουμε στον Κύριο Ιησού, κι αν ακολουθήσουμε οποιοδήποτε άλλο μονοπάτι, αυτό θα ήταν αποστασία και προδοσία προς τον Κύριο. Θα ήμασταν καταραμένοι. Πρέπει να εξομολογηθείς στον Κύριο και να μετανοήσεις αμέσως». Άκουγα ό,τι είχε πει ο πάστορας. Όποιοι κι αν ήρθαν για να μοιραστούν το ευαγγέλιο του Θεού τις έσχατες ημέρες, δεν τους άκουγα με τίποτα και χρησιμοποιούσα οποιαδήποτε δικαιολογία για να τους ξεφορτωθώ.

Μια άλλη φορά, όταν δούλευα με τη γυναίκα μου στα χωράφια, εκείνη μου είπε πολύ επιφυλακτικά: «Ο Κύριος Ιησούς έχει επιστρέψει. Είναι ο Παντοδύναμος Θεός». Όταν το είπε, συνειδητοποίησα πως όχι μόνο είχε ακούσει το ευαγγέλιο της Αστραπής της Ανατολής, μα το είχε αποδεχτεί κιόλας. Ήμουν εξοργισμένος και ξέσπασα πάνω της, λέγοντας: «Οι κληρικοί έχουν τονίσει επανειλημμένα ότι δεν πρέπει να ακούμε την Αστραπή της Ανατολής. Γιατί δεν τους άκουσες; Η αποδοχή μιας άλλης οδού είναι προδοσία προς τον Κύριο και δεν θα εισέλθεις στη βασιλεία του Θεού!» Συγχυζόμουν όλο και πιο πολύ, και σκέφτηκα τον εξής στίχο της Βίβλου: «Μηδέ γίνου κοινωνός αλλοτρίων αμαρτιών· φύλαττε σεαυτόν καθαρόν» (Προς Τιμόθεον Α΄ 5:22). Νόμιζα πως αφού είχε αποδεχτεί την Αστραπή της Ανατολής και είχε προδώσει τον Κύριο, δεν μπορούσα να συμμετέχω στις αμαρτίες της. Το είπα αμέσως στον πάστορα για να την παροτρύνει να γυρίσει πίσω. Αναστατώθηκε πολύ μόλις το άκουσε κι είπε: «Όταν ακούς ανθρώπους να κηρύττουν άλλα πιστεύω, προδίδεις τον Κύριο, κι εκείνη θα εκδιωχθεί από την εκκλησία. Κοίτα αν έχει βιβλία, και αν βρεις κανένα, κατάστρεψέ το. Γύρνα αμέσως σπίτι για να την προσέχεις. Μην την αφήσεις να βγει έξω και να ακούσει αυτούς τους ανθρώπους». Όταν το άκουσα αυτό, σκέφτηκα: «Ναι. Ο μόνος τρόπος να σώσω τη γυναίκα μου είναι να κάνω ό,τι λέει ο πάστορας. Αλλιώς, θα απορριφθεί από τον Κύριο και θα χάσει την ευκαιρία της να πάει στους ουρανούς». Έκτοτε, παρακολουθούσα στενά τη γυναίκα μου και δεν την άφηνα να έχει καμία επαφή με τους ανθρώπους από την Αστραπή της Ανατολής όσο ήμουν μαζί της. Είχα βάλει τις δύο κόρες μας να την προσέχουν όταν πήγαινα στη δουλειά. Μα συνέχιζε να το σκάει και να πηγαίνει σε συναθροίσεις. Μια μέρα γύρισα από τη δουλειά και όταν δεν είδα τη γυναίκα μου, ήξερα ότι ήταν σε άλλη μια συνάθροιση. Εξοργίστηκα πολύ. Δεν μπορούσα να τη μαζέψω ό,τι κι αν έκανα, οπότε σκέφτηκα να της σφίξω τα λουριά. Δεν μπορούσα να κάθομαι άπραγος και να τη βλέπω να προδίδει τον Κύριο και να αποκλείεται από Εκείνον. Όταν επέστρεψε, σήκωσα χέρι πάνω της. Δεν την είχα ξαναχτυπήσει ποτέ όλα αυτά τα χρόνια του γάμου μας. Ένιωθα φρικτά γι αυτό, μα έπειτα σκέφτηκα ότι απλώς φοβόμουν πως θα κατέληγε σε λάθος δρόμο και θα έχανε τη σωτηρία του Κυρίου. Μα ό,τι κι αν έκανα, συνέχισε σθεναρά να πιστεύει στην Αστραπή της Ανατολής. Μη γνωρίζοντας τι να κάνω, σκέφτηκα ότι ο πάστορας Γουάνγκ είχε πει να καταστρέψω τα βιβλία της. Θεώρησα ότι είχε δίκιο, ότι χωρίς βιβλία για να διαβάζει, πώς θα ασκούσε την πίστη της; Γεμάτος οργή, βρήκα στα κρυφά τα βιβλία της και τα κατέστρεψα, μα και πάλι δεν είχε καμιά πρόθεση να γυρίσει πίσω. Πάντα έβρισκε τρόπο να ξεφεύγει από την επιτήρησή μου και να πηγαίνει σε συναθροίσεις, και πάντα μου έλεγε να διαβάσω τον λόγο του Παντοδύναμου Θεού για να δω και μόνος μου αν ήταν η φωνή του Θεού. Για να πω την αλήθεια, αμφιταλαντευόμουν. Η γυναίκα μου ήταν πάντα καλόβολη —δεν ήταν ποτέ ιδιαίτερα πεισματάρα. Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί αυτή τη φορά δεν έκανε ούτε βήμα πίσω. Αναρωτιόμουν τι κήρυττε πραγματικά η Αστραπή της Ανατολής και γιατί την είχε προσελκύσει τόσο έντονα. Όντως ήθελα να διαβάσω τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού. Μα όταν θυμόμουν τι είχε πει ο πάστορας, μου εφιστούσα την προσοχή: «Πρέπει να παραμένουμε στην οδό του Κυρίου στην πίστη μας. Η παρέκκλιση θα ήταν προδοσία προς τον Κύριο!» Έτσι, αρνιόμουν σθεναρά.

Μια μέρα, όταν ήμουν στο ανθρακωρυχείο, ο πυροκροτητής που άναβε ένας συνάδελφος εξερράγη ξαφνικά επάνω του, και τυφλώθηκε επί τόπου. Αν και δεν ήμουν μακριά, ήμουν μια χαρά. Έτρεμα από φόβο. Ένιωσα πολύ άσχημα για τον συνάδελφό μου, μα συγχρόνως ήμουν πολύ χαρούμενος που ο Θεός με είχε προστατεύσει. Τα νεύρα μου δεν είχαν ακόμη ηρεμήσει όταν έφτασα στο σπίτι, κι είπα στη γυναίκα μου τι είχε συμβεί. Η απάντησή της ήταν: «Εκείνος έχει φυσική τύφλωση, αλλά εσύ έχεις πνευματική. Σου λέω συνεχώς να διαβάσεις τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού, μα εσύ αρνείσαι και μάλιστα Τον καταδικάζεις. Βγήκες αλώβητος χάρη στην προστασία του Θεού, μα αυτό ήταν κι η προειδοποίησή Του προς εσένα!» Τα λόγια της με επηρέασαν. Αν όντως ο Θεός με προειδοποιούσε; Λίγες μέρες αργότερα, ενώ επιθεωρούσα τον ιμάντα μεταφοράς στο ορυχείο, άρχισα ξαφνικά να ζαλίζομαι και παραλίγο να πέσω πάνω στον ιμάντα. Με έλουσε κρύος ιδρώτας, και ήξερα πως αν είχα πέσει, θα είχα γίνει κιμάς. Ο πανικός που μ’ έπιασε δεν περιγράφεται και το είπα στη γυναίκα μου όταν έφτασα στο σπίτι. Τη ρώτησα: «Ως πιστός, γιατί δεν προστατεύτηκα; Τι συμβαίνει;» Μου είπε: «Ο Κύριος Ιησούς έχει επιστρέψει πραγματικά. Είναι ο Παντοδύναμος Θεός. Εξακολουθείς να Του αντιστέκεσαι, κι έτσι ο Θεός σε προειδοποιεί! Πρέπει να σταματήσεις να Του αντιστέκεσαι». Όντως φοβόμουν τότε κι ένιωθα πως δεν θα έπρεπε να συνεχίσω να τη σταματώ. Έπειτα, όμως, σκέφτηκα τον πάστορα που έλεγε πως εκείνη ακολουθούσε άλλο δρόμο, προδίδοντας τον Κύριο, και πως έτσι ο Θεός με δοκίμαζε, κι έπρεπε οπωσδήποτε να παραμείνω πλάι Του. Δεν τόλμησα να το σκεφτώ περισσότερο, φοβούμενος ότι θα με έπειθε και θα αμφιταλαντευόμουν. Συνέχισα να την εμποδίζω να παρευρίσκεται σε συναθροίσεις και να την παροτρύνω να εξομολογηθεί και να μετανοήσει. Μα όταν προσπάθησα να τη σταματήσω, για έναν περίεργο λόγο, άρχισα να νιώθω αδυναμία και ατονία. Δεν είχα ίχνος δύναμης και δεν μπορούσα ούτε στη δουλειά να πάω. Απλώς ξάπλωνα στο κρεβάτι σαν πτώμα. Προσευχήθηκα στον Κύριο επανειλημμένα, αλλά δεν γινόμουν καλύτερα. Η γυναίκα μου μού είπε να στραφώ στον Παντοδύναμο Θεό, λέγοντας ότι μόνο Εκείνος μπορούσε να με σώσει. Όταν έφτασα στα όριά μου, αποφάσισα να το δοκιμάσω. Είπα σιωπηλά, μέσα από την καρδιά μου: «Παντοδύναμε Θεέ! Παντοδύναμε Θεέ…» Σοκαρίστηκα όταν, αμέσως μόλις απευθύνθηκα στον Παντοδύναμο Θεό, άρχισα σιγά σιγά να ανακτώ τη δύναμή μου. Αυτό συνέβη μερικές φορές ακόμη. Μόλις στεκόμουν εμπόδιο στον δρόμο της, έχανα τη δύναμή μου και δεν μπορούσα ούτε στη δουλειά να πάω. Μα τη στιγμή που προσευχόμουν στον Παντοδύναμο Θεό, η δύναμή μου επανερχόταν σιγά σιγά. Έπειτα από αυτό, δεν ήμουν τόσο αδιάλλακτος κι άρχισα να υποχωρώ. Θα μπορούσε πραγματικά ο Παντοδύναμος Θεός να ήταν ο επιστρέψας Κύριος Ιησούς; Την επόμενη φορά που η γυναίκα μου με παρότρυνε να διερευνήσω την αληθινή οδό, συμφώνησα.

Την ίδια μέρα είδα κάποιους να μοιράζονται το ευαγγέλιο της Αστραπής της Ανατολής στο σπίτι της κουνιάδας μου. Μια αδελφή μίλησε για το έργο του Θεού, από την Εποχή του Νόμου μέχρι την Εποχή της Χάριτος, για το έργο της σταύρωσης του Κυρίου Ιησού, που λύτρωσε την ανθρωπότητα από τις αμαρτίες της. Έπειτα, συμπεριέλαβε και τα λόγια του Κυρίου Ιησού και τις προφητείες της Βίβλου για να συναναστραφεί πάνω στον Θεό που γύρισε τις έσχατες ημέρες, εκφράζει την αλήθεια, κάνει το έργο της κρίσης, απαλείφει την αμαρτωλή φύση μας, μας εξαγνίζει πλήρως, μας σώζει και μας παίρνει στη βασιλεία Του. Είπε επίσης τι είναι η αρπαγή, οι φρόνιμες και οι μωρές παρθένες κι άλλα πολλά. Η συναναστροφή τους ήταν ξεκάθαρη και σε πλήρη συμφωνία με τη Βίβλο. Γέμισε πραγματικά την καρδιά μου με φως. Δεν είχα ξανακούσει κάτι τέτοιο όσα χρόνια ήμουν χριστιανός. Είπα στον εαυτό μου ότι τα κηρύγματα της Αστραπής της Ανατολής είχαν ολοφάνερα το έργο του Αγίου Πνεύματος κι αυτό μου προσέφερε πνευματική ικανοποίηση. Αναρωτιόμουν γιατί οι κληρικοί μάς κρατούσαν μακριά από αυτήν κι ήθελα να συναναστραφώ μαζί τους πάνω σε αυτό όταν θα πήγαινα στην εκκλησία, ώστε να ακούσουν για την Αστραπή της Ανατολής και να αναλογιστούν αν είναι η αληθινή οδός. Πριν βρω την ευκαιρία να πάω να τους δω, ήρθαν στο σπίτι μου, κι επέμεναν η γυναίκα μου να εγκαταλείψει την Αστραπή της Ανατολής. Συζήτησε μαζί τους για δυο-τρεις ώρες. Όταν είδε πως ήταν αποφασισμένη να συνεχίσει να πιστεύει σε αυτήν, ο πάστορας Γουάνγκ τής φώναξε: «Αρνείσαι να ακούσεις, μα επιμένεις να πιστεύεις στην Αστραπή της Ανατολής. Αυτό είναι αποστασία και προδοσία προς τον Κύριο! Δεν θα είσαι ασφαλής αν απομακρυνθείς από τον Κύριο, κι αν σου συμβεί κάτι, η εκκλησία δεν θα είναι εκεί για εσένα!» Ένας άλλος πάστορας την επέπληξε έντονα: «Γυρίζεις την πλάτη σου στον Κύριο και πρέπει να εξομολογηθείς και να μετανοήσεις αμέσως. Αλλιώς, θα εκδιωχθείς από την εκκλησία!» Ήθελαν επίσης να εξαναγκάσουν τη γυναίκα μου να γονατίσει στο πάτωμα και να εξομολογηθεί στον Κύριο. Εκνευρίστηκα πολύ με την επιθετικότητά τους και σκέφτηκα: «Ακόμη κι αν η πίστη της δεν είναι σωστή, δεν μπορείτε να την κρίνετε και να την καταδικάζετε αυθαίρετα. Πρέπει να είστε επιεικείς, στοργικοί, να τη βοηθάτε και να τη συναναστρέφεστε με υπομονή. Αυτό είναι το θέλημα του Κυρίου. Πώς μπορείτε να είστε τόσο αυταρχικοί;»

Εκείνο το βράδυ, στριφογυρνούσα στο κρεβάτι και δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Δεν μπορούσα να κατανοήσω γιατί εκείνοι, ως πάστορες, συμπεριφέρονταν έτσι σε αδελφούς κι αδελφές. Δεν είχαν στάλα από την αγάπη, τη συμπόνια και την ανεκτικότητα που μας δίδαξε ο Κύριος να έχουμε. Τι κληρικοί ήταν αυτοί; Αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση ήταν ότι οι φήμες για τη σύζυγό μου κυκλοφόρησαν πολύ γρήγορα στην εκκλησία, κι όλοι έλεγαν ότι πίστευε στην Αστραπή της Ανατολής κι ότι είχε χάσει το μυαλό της. Ήμουν πραγματικά εξοργισμένος. Σε μια συνάθροιση, ρώτησα τον πάστορα Γουάνγκ: «Η γυναίκα μου ξεκάθαρα δεν έχει τίποτα, οπότε γιατί την αποκαλείτε τρελή; Πώς μπορείτε να επινοείτε τέτοιες φήμες από το τίποτα;» Σοκαρίστηκα όταν είπε αδιάφορα: «Φοβόμαστε ότι κι άλλοι πιστοί θα ακολουθήσουν την Αστραπή της Ανατολής και θα προδώσουν τον Κύριο, οπότε το κάνουμε επειδή νοιαζόμαστε για τη ζωή τους…» Δεν μπορούσα να πιστέψω πως κάτι τέτοιο είχε βγει από το στόμα ενός πάστορα. Ο Κύριος Ιησούς είπε ξεκάθαρα: «Αλλ’ ας ήναι ο λόγος σας Ναι ναι, Ου, ού· το δε πλειότερον τούτων είναι εκ του πονηρού» (Κατά Ματθαίον 5:37). Μας δίδαξε να μιλάμε ειλικρινά, να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, πως δεν γίνεται να λέμε ψέματα, να εξαπατάμε και να επινοούμε διάφορα. Μα οι πάστορες όχι μόνο έλεγαν ξεδιάντροπα ψέματα, μα ούτε καν ένιωθαν άσχημα γι’ αυτό. Ο πάστορας Γουάνγκ είπε ευθαρσώς πως το έκανε σκεπτόμενος το εκκλησίασμα. Δεν ενεργούσαν καθόλου σαν πιστοί. Δεν μπορούσα να επικεντρωθώ καθόλου στη συνάθροιση και έφυγα πολύ νωρίς. Συγγενείς και φίλοι ήρθαν να με ρωτήσουν για τη γυναίκα μου εξαιτίας των ψεμάτων που είχαν διαδώσει οι πάστορες κι όλη η γειτονιά το συζητούσε χαμηλόφωνα. Η γυναίκα μου κι εγώ ήμασταν σε δύσκολη θέση. Είχα πληγωθεί κι απογοητευτεί από τη συμπεριφορά των παστόρων και προσευχόμουν συνεχώς: «Κύριε, οι πάστορες διαστρεβλώνουν την αλήθεια και διαδίδουν ψέματα για τη γυναίκα μου για να παρεμποδίσουν τους πιστούς να διερευνήσουν την Αστραπή της Ανατολής. Δεν εγκρίνω καθόλου τις πράξεις τους. Κύριε, έχω ακούσει τι κηρύττει η Αστραπή της Ανατολής και νιώθω ότι είναι θαυμάσιο και πολύ πρακτικό, αλλά φοβάμαι πως Σε προδίδω. Δεν ξέρω τι να κάνω. Σε παρακαλώ, διαφώτισέ με και δώσε μου ευθυκρισία».

Ένιωθα πραγματικά χαμένος για λίγο καιρό και σκεφτόμουν τη συναναστροφή που είχα με τους ανθρώπους από την Αστραπή της Ανατολής. Ήταν όλοι αξιοπρεπείς και μιλούσαν με μεγάλη θέρμη. Έμοιαζαν πολύ ευσεβείς, κι η συναναστροφή τους πάνω στα λόγια του Κυρίου ήταν πολύ διαφωτιστική. Δεν ήταν καθόλου σαν να ακούω τους πάστορες. Μα αν ήταν η αληθινή οδός, γιατί οι πάστορες κι οι πρεσβύτεροι δεν τη δέχονταν κι ούτε άφηναν τους πιστούς να τη διερευνήσουν; Ενώ με προβλημάτιζε αυτό κι αμφιταλαντευόμουν, ένιωσα ξαφνικά μια φωνή γεμάτη μεγαλοπρέπεια κι εξουσία να λέει: «Να μην αμφιβάλλεις, αλλά πάντα να έχεις πίστη!» Όταν άκουσα αυτήν τη φωνή, ένιωσα σαν να ήμουν ενώπιον του Θεού και να Τον άκουγα. Έμεινα έκπληκτος. Καθόμουν ακίνητος κι ένιωθα κάπως φοβισμένος. Σκέφτηκα την προφητεία στην Αποκάλυψη: «Όστις έχει ωτίον ας ακούση τι λέγει το Πνεύμα προς τας εκκλησίας» (Αποκάλυψη 2:7). Επίσης, σκεφτόμουν αυτό που έλεγε συνεχώς η γυναίκα μου, πως ο Παντοδύναμος Θεός είχε εκφράσει πολλά λόγια. Θα μπορούσαν τα συγκεκριμένα λόγια να είναι αυτά που λέει το Πνεύμα στις εκκλησίες; Τότε, αποφάσισα να διερευνήσω την Αστραπή της Ανατολής. Η γυναίκα μου κάλεσε στο σπίτι μας τον αδελφό Ζου από την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού για να μοιραστεί μια μαρτυρία πάνω στο έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες. Ρώτησα τον αδελφό: «Ο Παύλος είπε στη Βίβλο: “Θαυμάζω ότι τόσον ταχέως μεταφέρεσθε από εκείνου, όστις σας εκάλεσε διά της χάριτος του Χριστού, εις άλλο ευαγγέλιον, το οποίον δεν είναι άλλο, αλλ’ υπάρχουσί τινές, οι οποίοι σας ταράττουσι και θέλουσι να μετατρέψωσι το ευαγγέλιον του Χριστού. Αλλά και εάν ημείς ή άγγελος εξ ουρανού σας κηρύττη άλλο ευαγγέλιον παρά εκείνο, το οποίον σας εκηρύξαμεν, ας ήναι ανάθεμα” (Προς Γαλάτας 1:6-8). Οι πάστορες κι οι πρεσβύτεροι πάντα λένε ότι αυτό σημαίνει πως αν απομακρυνθούμε από την οδό του Κυρίου κι ακούσουμε άλλο ευαγγέλιο, αυτό είναι αποστασία και προδοσία προς τον Κύριο. Ανησυχώ. Αν πιστεύεις στον Παντοδύναμο Θεό, δεν προδίδεις τον Κύριο;» Μου απάντησε ρωτώντας με: «Οι πάστορες κι οι πρεσβύτεροι το ερμηνεύουν σαν να σημαίνει πως πιστεύοντας στον Παντοδύναμο Θεό απομακρύνεσαι από την οδό του Κυρίου, αποδέχεσαι άλλο ευαγγέλιο και Τον προδίδεις. Είναι αυτή η σωστή κατανόηση όσων είπε ο Παύλος; Τολμούν να εγγυηθούν ότι λέγοντας “άλλο ευαγγέλιο”, ο Παύλος αναφερόταν στο ευαγγέλιο της βασιλείας της επιστροφής του Θεού τις έσχατες ημέρες; Αυτό είπε ο Παύλος;» Η γλώσσα μου δέθηκε. Συνειδητοποίησα ότι ο Παύλος δεν είπε ποτέ αυτό. Έπειτα, συνέχισε τη συναναστροφή: «Η προειδοποίηση του Παύλου ήταν σε συγκεκριμένο πλαίσιο, το είπε μόλις ο Κύριος Ιησούς τελείωσε το έργο της λύτρωσης, όταν διαδιδόταν το δικό Του ευαγγέλιο της βασιλείας των ουρανών. Πολλοί Γαλάτες είχαν αποδεχτεί τον Κύριο Ιησού, μα κάποιοι είχαν παραπλανηθεί και πίστευαν σε άλλο ευαγγέλιο. Γι’ αυτό έγραψε την επιστολή ο Παύλος, για να παροτρύνει τους Γαλάτες, να τους προειδοποιήσει ότι στην Εποχή της Χάριτος υπήρχε μόνο ένα ευαγγέλιο, που ήταν το ευαγγέλιο του έργου της λύτρωσης του Κυρίου Ιησού. Αν κάποιος κήρυττε ένα άλλο ευαγγέλιο, διαφορετικό από του Κυρίου Ιησού, αυτό ήταν το “άλλο ευαγγέλιο”, κι είχε σκοπό να παραπλανήσει τον κόσμο. Ο Θεός δεν είχε κάνει το έργο Του τις έσχατες ημέρες και κανείς δεν μοιραζόταν το ευαγγέλιο των εσχάτων ημερών όταν ο Παύλος το είπε αυτό. Γι’ αυτό όσα είπε ο Παύλος δεν αναφέρονταν στο ευαγγέλιο της επιστροφής του Κυρίου τις έσχατες ημέρες. Χρησιμοποιώντας αυθαίρετα τα λόγια του Παύλου προς τις εκκλησίες την Εποχή της Χάριτος, ώστε να καταδικάσουν την εμφάνιση και το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες, απομόνωναν τις λέξεις από τα συμφραζόμενα και παρερμήνευαν τις Γραφές. Αυτό δεν είναι παράλογο;»

Η συναναστροφή του αδελφού Ζου μού έδωσε μια ιδέα για όσα είχε πει ο πάστορας, μα και πάλι είχα κάποιες αμφιβολίες. Το να πιστεύεις στον Κύριο σημαίνει ότι είσαι πιστός στο όνομα και την οδό Του. Αν αποδεχόμουν την οδό της Αστραπής της Ανατολής, δεν θα πρόδιδα τον Κύριο; Είπε: «Σκέψου το. Όταν ο Κύριος Ιησούς εμφανίστηκε και εργάστηκε, πολλοί άνθρωποι που πίστευαν στον Ιεχωβά Θεό άκουσαν την οδό του Κυρίου και άρχισαν να Τον ακολουθούν. Πρόδιδαν τον Ιεχωβά Θεό; Ήταν αυτό αποστασία; Ξεκάθαρα δεν ήταν. Ακολουθούσαν τα βήματα του Αρνίου. Ήταν ευλαβείς ακόλουθοι του Θεού. Μα εκείνοι που πεισματικά ενέμεναν στον νόμο της Παλαιάς Διαθήκης κι απέρριπταν τον Κύριο Ιησού, έμοιαζαν αφοσιωμένοι στον Ιεχωβά Θεό, μα, στην πραγματικότητα, ήταν εκείνοι που επαναστατούσαν ενάντια στον Θεό και Του αντιστέκονταν περισσότερο. Υποστήριζαν μόνο το προηγούμενο έργο του Θεού, μα δεν δέχονταν ούτε υποτάσσονταν στο τωρινό έργο και στα τωρινά λόγια Του. Μάλιστα τα καταδίκαζαν και τα πολεμούσαν. Γι’ αυτό ήταν εκείνοι που πρόδωσαν τον Κύριο, κι έπειτα απορρίφθηκαν κι εξοντώθηκαν από Εκείνον». Ο αδελφός Ζου είπε επίσης: «Το έργο του Θεού προχωρά πάντα μπροστά, κι Εκείνος πάντα κάνει όλο και πιο νέο κι υψηλό έργο σύμφωνα με το δικό Του σχέδιο διαχείρισης και τις ανάγκες της ανθρωπότητας. Στην Εποχή της Χάριτος, το έργο της λύτρωσης του Κύριου Ιησού ήταν απλώς να μας λυτρώσει από τις αμαρτίες μας, ώστε αφού αμαρτήσουμε, να συγχωρεθούμε αφού προσευχηθούμε στον Κύριο Ιησού. Μα αυτό δεν απάλειψε την αμαρτωλή φύση που έχουμε μέσα μας. Ζούμε ακόμη στον φαύλο κύκλο της αμαρτίας και της εξομολόγησης, της αμαρτίας και της εξομολόγησης, εντελώς ανίκανοι να δραπετεύσουμε από τα δεσμά της αμαρτίας. Και σε τι κατάσταση ζουν σήμερα όλοι οι πιστοί του Κυρίου; Λένε συνεχώς ψέματα και εξαπατούν για τη φήμη και το κύρος, ακολουθώντας κοσμικές τάσεις, γεμάτοι απληστία για τα χρήματα. Υπάρχει ζήλεια, φαγωμάρα, επικρίσεις και καθόλου αγάπη ανάμεσα στους πιστούς. Οι συνεργάτες μπλέκουν σε ίντριγκες και παιχνίδια εξουσίας που καταστρέφουν τις εκκλησίες. Οι πάστορες κι οι πρεσβύτεροι αρνούνται ακόμη και να διερευνήσουν το έργο του επιστρέψαντος Κυρίου, αντ’ αυτού επινοούν φήμες, το καταδικάζουν, κι εμποδίζουν την αναζήτηση της αληθινής οδού. Κάποιοι έχουν βοηθήσει και το ΚΚΚ στη σύλληψη όσων μοιράζονται το ευαγγέλιο των εσχάτων ημερών». Είπε: «Ο Θεός είναι δίκαιος κι άγιος, κι η βασιλεία Του είναι άγιος τόπος. Πώς θα μπορούσε ο Θεός να αφήσει να εισέλθουν στη βασιλεία Του όσοι πάντα αμαρτάνουν και Του αντιστέκονται; Αυτός είναι ο λόγος που ο Κύριος Ιησούς υποσχέθηκε ότι θα έλθει ξανά. Ο Παντοδύναμος Θεός έχει έρθει τις έσχατες ημέρες, εκφράζοντας αλήθειες και κάνοντας το έργο της κρίσης βασιζόμενος στο έργο της λύτρωσης του Κυρίου Ιησού. Γίνεται για να απαλείψει την αμαρτωλή μας φύση, ώστε να αποβάλουμε τελείως την αμαρτία, να μας σώσει πλήρως ο Θεός και να μας πάρει στη βασιλεία Του. Αυτό εκπληρώνει απόλυτα την προφητεία του Κύριου Ιησού: “Ο αθετών εμέ και μη δεχόμενος τους λόγους μου, έχει τον κρίνοντα αυτόν· ο λόγος, τον οποίον ελάλησα, εκείνος θέλει κρίνει αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα” (Κατά Ιωάννην 12:48). “Έτι πολλά έχω να είπω προς εσάς, δεν δύνασθε όμως τώρα να βαστάζητε αυτά. Όταν δε έλθη εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας, θέλει σας οδηγήσει εις πάσαν την αλήθειαν· διότι δεν θέλει λαλήσει αφ’ εαυτού, αλλ’ όσα αν ακούση θέλει λαλήσει, και θέλει σας αναγγείλει τα μέλλοντα” (Κατά Ιωάννην 16:12-13)».

Σε εκείνο το σημείο της συναναστροφής του, ο αδελφός Ζου διάβασε αποσπάσματα του λόγου του Θεού. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Παρόλο που ο Ιησούς έκανε μεγάλο έργο ανάμεσα στους ανθρώπους, ολοκλήρωσε μόνο τη λύτρωση όλης της ανθρωπότητας και έγινε η προσφορά περί αμαρτίας του ανθρώπου· δεν απάλλαξε τον άνθρωπο από όλη τη διεφθαρμένη διάθεσή του. Για να σωθεί ολοκληρωτικά ο άνθρωπος από την επιρροή του Σατανά, δεν αρκούσε μόνο να γίνει ο Ιησούς προσφορά περί αμαρτίας, αλλά έπρεπε, επίσης, ο Θεός να επιτελέσει ακόμα μεγαλύτερο έργο για να απαλλάξει πλήρως τον άνθρωπο από τη σατανικά διεφθαρμένη διάθεσή του. Συνεπώς, τώρα που ο άνθρωπος έχει συγχωρεθεί για τις αμαρτίες του, ο Θεός έχει επιστρέψει ενσαρκωμένος για να οδηγήσει τον άνθρωπο στη νέα εποχή και έχει ξεκινήσει το έργο του παιδέματος και της κρίσης. Αυτό το έργο ανέβασε τον άνθρωπο σε ένα υψηλότερο βασίλειο. Όλοι όσοι υποτάσσονται στο κράτος Του θα απολαμβάνουν ανώτερη αλήθεια και θα λαμβάνουν μεγαλύτερες ευλογίες. Θα ζούνε πραγματικά στο φως και θα κερδίσουν την αλήθεια, την οδό και τη ζωή». «Μετά το έργο του Ιεχωβά, ο Ιησούς ενσαρκώθηκε για να επιτελέσει το έργο Του ανάμεσα στους ανθρώπους. Το έργο Του δεν πραγματοποιήθηκε μεμονωμένα, αλλά βασίστηκε στο έργο του Ιεχωβά. Ήταν το έργο για μια νέα εποχή, το οποίο ο Θεός έκανε αφότου είχε ολοκληρώσει την Εποχή του Νόμου. Παρομοίως, αφότου έλαβε τέλος το έργο του Ιησού, ο Θεός συνέχισε με το έργο Του για την επόμενη εποχή, επειδή η συνολική διαχείριση του Θεού εξελίσσεται συνεχώς. Όταν περάσει η παλιά εποχή, θα αντικατασταθεί από μια νέα εποχή και, μόλις ολοκληρωθεί το παλιό έργο, θα υπάρξει ένα νέο έργο που θα συνεχίσει τη διαχείριση του Θεού. Αυτή η ενσάρκωση είναι η δεύτερη ενσάρκωση του Θεού, η οποία ακολουθεί το έργο του Ιησού. Φυσικά, αυτή η ενσάρκωση δεν προκύπτει αυτόνομα· είναι το τρίτο στάδιο του έργου μετά από την Εποχή του Νόμου και την Εποχή της Χάριτος. Κάθε φορά που ο Θεός ξεκινά ένα νέο στάδιο στο έργο Του, πρέπει πάντοτε να υπάρχει ένα νέο ξεκίνημα και πρέπει πάντοτε να φέρει μια νέα εποχή. Το ίδιο συμβαίνει με τις αντίστοιχες αλλαγές στη διάθεση του Θεού, στον τρόπο με τον οποίο εργάζεται, στην τοποθεσία του έργου Του και στο όνομά Του. Δεν προκαλεί έκπληξη, λοιπόν, το γεγονός ότι είναι δύσκολο για τον άνθρωπο να αποδεχτεί το έργο του Θεού στη νέα εποχή. Όμως, ανεξαρτήτως από το πώς Του εναντιώνεται ο άνθρωπος, ο Θεός κάνει πάντοτε το έργο Του και οδηγεί πάντοτε ολόκληρη την ανθρωπότητα προς τα εμπρός» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Πρόλογος). Αφού το διάβασε αυτό, είπε: «Ο Παντοδύναμος Θεός κάνει το έργο της κρίσης, κι αν και διαφέρει από το έργο της λύτρωσης του Κυρίου Ιησού και από το έργο του Ιεχωβά Θεού την Εποχή του Νόμου, το συγκεκριμένο έργο έχει στηριχθεί σε εκείνες τις δύο φάσεις του έργου. Είναι το σκέλος του έργου που κάνει ο Θεός τις έσχατες ημέρες για να καθάρει και να σώσει την ανθρωπότητα. Κάθε σκέλος εξυψώνεται πιο πολύ από το προηγούμενο, μα όλα γίνονται από τον ίδιο Θεό. Ο Παντοδύναμος Θεός είναι ο επιστρέψας Κύριος Ιησούς, κι ο μόνος τρόπος για να απελευθερωθούμε από την αμαρτία και να εξαγνιστούμε είναι να αποδεχτούμε το έργο της κρίσης του Παντοδύναμου Θεού. Μόνο τότε μπορούμε να είμαστε άξιοι να εισέλθουμε στη βασιλεία του Θεού. Όταν αποδέχεσαι τον Παντοδύναμο Θεό, είσαι μια φρόνιμη παρθένα που ακούει τη φωνή του Κυρίου και Τον καλωσορίζει. Ανυψώνεσαι ενώπιον του θρόνου και παρευρίσκεσαι στο γαμήλιο δείπνο του Κυρίου! Πώς θα μπορούσε να σημαίνει ότι ξεμακραίνεις από την οδό του Κυρίου ή Τον προδίδεις;» Ενθουσιάστηκα πραγματικά όταν το άκουσα. Συνειδητοποίησα ότι ο Κύριος Ιησούς έκανε το έργο της λύτρωσης για να συγχωρέσει τις αμαρτίες μας, μα δεν απάλειψε την αμαρτωλή μας φύση. Ο Παντοδύναμος Θεός έχει έρθει τις έσχατες ημέρες για το έργο της κρίσης, Μόνο με αυτό θα εξαφανίσει την αμαρτωλή μας φύση, θα μας καθάρει, θα μας σώσει, και να μας φέρει τη σωτηρία για να εισέλθουμε στη βασιλεία των ουρανών. Ξέρω πως ακούγοντας την Αστραπή της Ανατολής δεν πρόδιδα τον Κύριο, μα άκουγα τη φωνή Του και Τον καλωσόριζα. Ακολουθούσα τα βήματα του Αρνίου! Αυτό μου θυμίζει τον εξής στίχο από την Αποκάλυψη: «Ούτοι είναι οι ακολουθούντες το Αρνίον όπου αν υπάγη» (Αποκάλυψη 14:4). Τώρα που ο Κύριος έχει επιστρέψει, το να μην αποδέχεσαι τα λόγια και το έργο του επιστρέψαντος Κυρίου θα ήταν η μόνη προδοσία απέναντί Του. Δεν μπορούσα να βάλω σε τάξη τα συναισθήματά μου. Ο Παντοδύναμος Θεός είναι ο επιστρέψας Κύριος Ιησούς που περίμενα τόσα χρόνια! Μπορούσα επιτέλους να καλωσορίσω τον Κύριο! Μπορούσα να ακούσω τη φωνή του Κυρίου και να Τον καλωσορίσω όσο ζούσα —τι μεγάλη ευλογία! Μα ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι θα καλωσόριζα τον Κύριο με αυτόν τον τρόπο. Οι άνθρωποι μοιράζονταν το ευαγγέλιο μαζί μου επί χρόνια, μα άκουγα τα ψέματα των κληρικών, οπότε έκλεινα την πόρτα στον Θεό ξανά και ξανά κι έκανα ό,τι μπορούσα για να εμποδίσω τη γυναίκα μου να πιστεύει στον Παντοδύναμο Θεό. Κι υποκινούμενος από τους κληρικούς, είχα καταστρέψει τα αντίτυπα του λόγου του Θεού που είχε η γυναίκα μου. Μου άξιζε η καταδίκη στην κόλαση. Δεν ήμουν άξιος να έλθω ενώπιον του Θεού!

Όλοι οι πάστορες κι οι πρεσβύτεροι γνώριζαν καλά τη Βίβλο και είχαν υπηρετήσει τον Κύριο πολλά χρόνια. Πώς επέλεγαν ό,τι ήθελαν από τις Γραφές και το παρερμήνευαν για να παραπλανούν, και μάλιστα να επινοούν φήμες για να εμποδίζουν τους πιστούς να διερευνήσουν την αληθινή οδό; Κι εμένα με μπέρδευε αυτό τότε. Έπειτα από κάποιες συναναστροφές με αδελφούς κι αδελφές σε συναθροίσεις, έβγαζε περισσότερο νόημα. Σκέψου τότε που ο Κύριος Ιησούς ήρθε για να εργαστεί. Γιατί οι Φαρισαίοι επινόησαν ψέματα για να Τον καταδικάσουν και να Του αντισταθούν; Στο Κεφάλαιο 11, στους στίχους 47 και 48 του Ευαγγελίου του Ιωάννη αναφέρει: «Συνεκρότησαν λοιπόν συνέδριον οι αρχιερείς και οι Φαρισαίοι και έλεγον· Τι κάμνομεν, διότι ούτος ο άνθρωπος πολλά θαύματα κάμνει. Εάν αφήσωμεν αυτόν ούτω, πάντες θέλουσι πιστεύσει εις αυτόν, και θέλουσιν ελθεί οι Ρωμαίοι και αφανίσει και τον τόπον ημών και το έθνος». Και στο Κατά Ματθαίον, 23:13-14, όπου ο Κύριος Ιησούς επιπλήττει τους Φαρισαίους: «Αλλ’ ουαί εις εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριταί, διότι κλείετε την βασιλείαν των ουρανών έμπροσθεν των ανθρώπων· επειδή σεις δεν εισέρχεσθε ουδέ τους εισερχομένους αφίνετε να εισέλθωσιν. Ουαί εις εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριταί, διότι κατατρώγετε τας οικίας των χηρών και τούτο επί προφάσει ότι κάμνετε μακράς προσευχάς· διά τούτο θέλετε λάβει μεγαλητέραν καταδίκην». Αυτά τα αποσπάσματα της Βίβλου μάς δείχνουν ότι οι Φαρισαίοι το παράκαναν με τα ψέματα, πολεμούσαν και καταδίκαζαν τον Κύριο Ιησού και παραπλανούσαν τους πιστούς, ώστε να διατηρήσουν το κύρος και τον τρόπο ζωής τους. Ισχυρίζονταν πως η οδός του Κυρίου Ιησού παραβίαζε τον νόμο, πως ήταν αίρεση και παραπλανούσε τον κόσμο. Τον διέβαλαν, λέγοντας ότι εξέβαλε τους δαίμονες μέσω του πρίγκιπα των δαιμόνων Βελζεβούλ. Δωροδόκησαν μάλιστα στρατιώτες για να πουν ψέματα και να συγκαλύψουν την ανάσταση του Κυρίου Ιησού. Ως αποτέλεσμα, οι περισσότεροι πιστοί παραπλανήθηκαν, κι απέρριψαν τον Κύριο Ιησού, χάνοντας έτσι τη σωτηρία Του. Ο Παντοδύναμος Θεός έχει εμφανιστεί κι εργάζεται τις έσχατες ημέρες. Ο κλήρος στον θρησκευτικό κόσμο βλέπει πόση εξουσία και δύναμη έχουν τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού, κι ότι οι άνθρωποι αναγνωρίζουν αμέσως μέσα τους τη φωνή του Θεού, κι ότι θα ακολουθήσουν τον Παντοδύναμο Θεό. Αυτό αποτελεί μεγάλη απειλή για τους πάστορες και τους πρεσβύτερους. Αν όλοι πίστευαν στον Παντοδύναμο Θεό, ποιος θα τους άκουγε πια; Ποιος θα συνέχιζε να κάνει προσφορές προς αυτούς; Γι’ αυτό προσπαθούν να προστατέψουν το κύρος και το εισόδημά τους, καταδικάζοντας τον Παντοδύναμο Θεό, παραπλανώντας τον κόσμο κι εμποδίζοντάς τον να ακούσει τη φωνή του Θεού και να καλωσορίσει τον Κύριο. Διαφέρει το πώς καταδικάζουν και αντιστέκονται στον Παντοδύναμο Θεό από ό,τι έκαναν οι Φαρισαίοι στον Κύριο Ιησού; Δεν είναι αντίχριστοι που εμποδίζουν τον κόσμο να στραφεί προς τον Θεό; Ας διαβάσουμε άλλο ένα απόσπασμα από τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού. Θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε την ουσία των παστόρων.

Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Υπάρχουν εκείνοι που διαβάζουν τη Βίβλο σε μεγαλόσχημες εκκλησίες και την απαγγέλλουν όλη μέρα, και εντούτοις κανένας τους δεν αντιλαμβάνεται τον σκοπό του έργου του Θεού. Κανένας τους δεν μπορεί να γνωρίσει τον Θεό· πολλώ δε μάλλον, κανένας τους δεν είναι σε σύμπνοια με το θέλημα του Θεού. Είναι όλοι άχρηστοι, ποταποί άνθρωποι, ο καθείς στεκούμενος ψηλά για να κάνει κήρυγμα στον Θεό. Καταπολεμούν εκουσίως τον Θεό, ενώ κουβαλούν μάλιστα το λάβαρό Του. Αν και ισχυρίζονται πίστη στον Θεό, τρώγουν τη σάρκα και πίνουν το αίμα του ανθρώπου. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι διάβολοι που καταβροχθίζουν την ψυχή του ανθρώπου, αρχιδαίμονες που παρεμποδίζουν σκόπιμα εκείνους που προσπαθούν να πάρουν το σωστό μονοπάτι και προσκόμματα που παρακωλύουν εκείνους που αναζητούν τον Θεό. Μπορεί να φαίνεται πως έχουν “γερή κράση”, μα πώς μπορούν οι ακόλουθοί τους να καταλάβουν ότι αυτοί δεν είναι τίποτε άλλο παρά αντίχριστοι που οδηγούν τους ανθρώπους στο να σταθούν ενάντια στον Θεό; Πώς να ξέρουν οι ακόλουθοί τους ότι είναι ζωντανοί διάβολοι που αφιερώνονται στο να καταβροχθίζουν ανθρώπινες ψυχές;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Όλοι οι άνθρωποι που δεν γνωρίζουν τον Θεό είναι άνθρωποι που εναντιώνονται στον Θεό). Οι πάστορες ισχυρίζονται ότι προστατεύουν το ποίμνιό τους, μα στην πραγματικότητα, προστατεύουν το κύρος και το εισόδημά τους. Συνήθιζα να βλέπω πόσο ευλαβείς φαίνονταν εξωτερικά οι πάστορες, μα δεν μπορούσα να καταλάβω καθόλου τα κίνητρα των πράξεών τους. Γι’ αυτό μπορούσαν να με κοροϊδέψουν. Αν το σκεφτούμε, ξέρουμε ότι το να καλωσορίσουμε τον Κύριο είναι μεγάλη υπόθεση. Ως πάστορες και πρεσβύτεροι, όταν ακούνε κάποιον να μαρτυρά πως ο Κύριος έχει έρθει, θα πρέπει να το ερευνούν αμέσως και να καθοδηγούν τους αδελφούς και τις αδελφές ώστε να ακούσουν τη φωνή του Κυρίου και να Τον καλωσορίσουν. Μα ενδιαφέρονται περισσότερο για τον τίτλο και τον μισθό τους κι αφοσιώνονται στην παρερμηνεία των Γραφών, στην παραπλάνηση των ανθρώπων και στο να τους εμποδίζουν να διερευνήσουν την αληθινή οδό. Όταν κάποιος αποδέχεται τον Παντοδύναμο Θεό, διαστρεβλώνουν τα γεγονότα και τον συκοφαντούν, ώστε οι άλλοι πιστοί να τον καταδικάσουν και να τον απορρίψουν. Ο κλήρος είναι πολύ ύπουλος, πολύ μοχθηρός! Για τη θέση και τον τρόπο ζωής τους, δεν θα διστάσουν να καταστρέψουν την ευκαιρία των αδελφών να εισέλθουν στη βασιλεία. Είναι αηδιαστικό! Αυτοί οι κληρικοί είναι αντίθεοι αντίχριστοι. Είναι εχθροί του Θεού. Τώρα, αναρωτιέμαι πώς ήμουν τόσο ανόητος και αδαής στο παρελθόν. Πίστευα στον Κύριο χωρίς να ακούω τα λόγια Του, αντιθέτως άκουγα τα ψέματα των παστόρων. Ήμουν προσκολλημένος σε θρησκευτικές αντιλήψεις κι άφηνα απ’ έξω τον Θεό. Προσπάθησα να αποτρέψω τη γυναίκα μου απ’ το να αποδεχτεί τον Παντοδύναμο Θεό, πολεμώντας κατά του Θεού μαζί με τον κλήρο. Παραλίγο να με καταστρέψουν. Τι τρομακτική σκέψη! Η εμφάνιση και το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες ήταν αυτά που αποκάλυψαν το αληθινό πρόσωπο των κληρικών, ώστε να δω ότι ήταν αντίθεοι Φαρισαίοι και αντίχριστοι, και μετά να απελευθερωθώ από την εξαπάτηση και τον έλεγχό τους. Το έργο του Θεού είναι αληθινό!