Από τον Κενσούι, Νότια Κορέα

Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Πώς επιτυγχάνεται η τελείωση του ανθρώπου από τον Θεό; Μέσα από τη δίκαιη διάθεσή Του. Η διάθεση του Θεού αποτελείται κυρίως από τη δικαιοσύνη, την οργή, τη μεγαλοπρέπεια, την κρίση και την κατάρα, και η τελείωση του ανθρώπου από Εκείνον γίνεται πρωτίστως μέσω της κρίσης» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Την ομορφιά του Θεού μπορείς να τη γνωρίσεις μόνο βιώνοντας επίπονες δοκιμασίες). «Πριν από την εποχή των παρόχων υπηρεσιών, ο άνθρωπος δεν καταλάβαινε τίποτα για την επιδίωξη της ζωής, για το τι σημαίνει να πιστεύεις στον Θεό ή για τη σοφία του έργου του Θεού, ούτε καταλάβαινε ότι το έργο του Θεού μπορεί να δοκιμάσει τον άνθρωπο. Από την εποχή των παρόχων υπηρεσιών μέχρι σήμερα, ο άνθρωπος βλέπει πόσο θαυμάσιο είναι το έργο του Θεού, ότι είναι ακατάληπτο για τον άνθρωπο, και με το μυαλό του δεν μπορεί να φαντασθεί πώς εργάζεται ο Θεός. Βλέπει, επίσης, πόσο μικρό είναι το ανάστημά του και ότι πολύ μεγάλο μέρος του είναι ανυπάκουο. Όταν ο Θεός καταράστηκε τον άνθρωπο, το έκανε για κάποιο σκοπό, και δεν θανάτωσε τον άνθρωπο. Παρόλο που καταράστηκε τον άνθρωπο, το έκανε με λόγια, και οι κατάρες Του στην πραγματικότητα δεν έπληξαν τον άνθρωπο, διότι αυτό που ο Θεός καταράστηκε ήταν η ανυπακοή του ανθρώπου, κι έτσι τα λόγια των καταρών Του είχαν επίσης σκοπό να οδηγήσουν τον άνθρωπο στην τελείωση. Είτε ο Θεός κρίνει τον άνθρωπο είτε τον καταριέται, και τα δύο οδηγούν τον άνθρωπο στην τελείωση: και τα δύο έχουν σκοπό να οδηγήσουν στην τελείωση αυτό που είναι ακάθαρτο μέσα στον άνθρωπο. Με τον τρόπο αυτόν, ο άνθρωπος ραφιναρίζεται και αυτό που λείπει από μέσα του οδηγείται στην τελείωση μέσα από τον λόγο και το έργο Του. Κάθε βήμα του έργου του Θεού —είτε είναι σκληρά λόγια, είτε κρίση, είτε παίδεμα— οδηγεί τον άνθρωπο στην τελείωση, και είναι εντελώς κατάλληλο. Ποτέ στους αιώνες δεν έκανε ο Θεός ένα τέτοιο έργο. Σήμερα, εργάζεται μέσα σας, έτσι ώστε να εκτιμήσετε τη σοφία Του. Παρόλο που έχετε υποστεί κάποιο πόνο μέσα σας, η καρδιά σας νιώθει ακλόνητη και ήρεμη. Είναι ευλογία για σας να μπορείτε να απολαμβάνετε το στάδιο αυτό του έργου του Θεού. Ανεξάρτητα από το τι θα μπορέσετε να κερδίσετε στο μέλλον, όλα όσα βλέπετε στο έργο του Θεού σ’ εσάς σήμερα είναι αγάπη. Εάν ο άνθρωπος δεν βιώσει την κρίση και το ραφινάρισμα του Θεού, οι πράξεις και ο ζήλος του θα είναι πάντα εξωτερικά, και η διάθεσή του δεν θα αλλάξει ποτέ. Αυτό μετράει σαν να σε κέρδισε ο Θεός;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Την ομορφιά του Θεού μπορείς να τη γνωρίσεις μόνο βιώνοντας επίπονες δοκιμασίες). Βρίσκω πολύ συγκινητικά αυτά τα λόγια του Θεού. Το έργο της κρίσεως και της παίδευσης του Θεού αποσκοπεί στην κάθαρση και στη σωτηρία του ανθρώπου. Θα μοιραστώ όσα κατανόησα από την πρώτη δοκιμασία αφού αποδέχτηκα το έργο της κρίσεως του Θεού τις έσχατες ημέρες, τη δοκιμασία των παρόχων υπηρεσιών.

Μία μέρα τον Φεβρουάριο του 1991 παρευρισκόμουν σε μια συγκέντρωση όπως πάντα, όταν ένας αδελφός μάς είπε με χαρά: «Το Άγιο Πνεύμα εκφώνησε λόγια!» Οι αδελφοί κι οι αδελφές άρχισαν τότε να διαβάζουν: «Έχουν έλθει αίνοι στη Σιών και έχει εμφανιστεί ο τόπος κατοικίας του Θεού. Το ένδοξο άγιο όνομα που όλοι οι λαοί αινούν διαδίδεται. Ω, Παντοδύναμε Θεέ! Η Κεφαλή του σύμπαντος, ο Χριστός των εσχάτων ημερών —Αυτός είναι ο λαμπερός Ήλιος που έχει ανατείλει πάνω από το Όρος Σιών, το οποίο υψώνεται με μεγαλοπρέπεια και επιβλητικότητα σ’ ολόκληρο το σύμπαν…» «Έχεις φτιάξει μια ομάδα νικητών και έχεις εκπληρώσει το σχέδιο της διαχείρισης του Θεού. Όλοι οι λαοί θα συρρεύσουν σ’ αυτό το όρος. Όλοι οι λαοί θα γονατίσουν μπροστά στον θρόνο! Είσαι ο ένας και ο μόνος αληθινός Θεός και Σου αξίζει δόξα και τιμή. Όλη η δόξα, ο αίνος και η εξουσία ανήκουν στον θρόνο!» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 1). Αν και δεν το κατανόησα πλήρως εκείνη τη στιγμή, όταν το άκουσα ένιωσα ότι ήταν πολύ ξεχωριστό, πολύ συγκινητικό, και πως αποκλείεται άνθρωπος να έχει πει τέτοια λόγια. Ήμουν βέβαιος ότι τα λόγια αυτά προέρχονταν από τον Θεό, ότι ήταν ομιλίες του Αγίου Πνεύματος. Μετά από αυτό, τα λόγια του Αγίου Πνεύματος έφταναν κεφάλαιο κεφάλαιο στην εκκλησία μας, λόγια που αποκάλυπταν πολλές αλήθειες της πίστης και μυστήρια της Βίβλου, και άνοιγαν τον δρόμο για την άσκηση της αλήθειας και την είσοδο στη ζωή. Εκείνη την περίοδο, διαβάζαμε καθημερινά τα λόγια του Αγίου Πνεύματος σε συναθροίσεις. Αυτό δυνάμωνε κι έθρεφε την καρδιά μου. Όλοι ήταν πλημμυρισμένοι από χαρά και ικανοποίηση και ένιωθαν πολύ ευλογημένοι. Όλοι πιστεύαμε ότι είμαστε από τους πρώτους που ανυψώθηκαν ενώπιον του Θεού, ότι ο Θεός θα μας κάνει νικητές, ότι θα έχουμε μερίδιο στη βασιλεία των ουρανών και θα αξιωθούμε να λάβουμε τις υποσχέσεις και τις ευλογίες Του. Γεμάτοι πίστη, δαπανούσαμε εαυτόν για τον Θεό. Κάποιοι αντέγραφαν μετά μανίας τα λόγια του Αγίου Πνεύματος, άλλοι τα μελοποιούσαν για να γίνουν ύμνοι. Οι περιστάσεις ήταν πραγματικά δύσκολες τότε, με αδελφούς και αδελφές να συλλαμβάνονται σε συγκεντρώσεις. Δεν φοβόμουν. Συνέχιζα να δαπανώ ευχαρίστως τον εαυτό μου για τον Θεό.

Εκεί που έλπιζα ότι θα ευλογηθώ και θα εισέλθω στη βασιλεία των ουρανών, ο Θεός εκφώνησε νέα λόγια και μας οδήγησε στη δοκιμασία των παρόχων υπηρεσιών. Μία μέρα τον Οκτώβριο με ειδοποίησαν να πάω σε μια συγκέντρωση 40 χιλιόμετρα μακριά για να πάρω τα νέα λόγια που είχε εκφωνήσει το Άγιο Πνεύμα. Πίστευα ότι θα είχαν θαυμάσια νέα, και πήγα περιχαρής με το ποδήλατο στη συγκέντρωση, σιγοτραγουδώντας, γεμάτος ζωντάνια. Προς έκπληξή μου, όταν έφτασα τους βρήκα όλους στη συγκέντρωση προβληματισμένους και με το κεφάλι σκυμμένο. Ένας αδελφός μού είπε: «Το Άγιο Πνεύμα έχει εκφωνήσει λόγια. Ο Θεός λέει ότι είμαστε όλοι πάροχοι υπηρεσιών». Μια αδελφή είπε δακρυσμένη: «Είμαστε όλοι πάροχοι υπηρεσιών. Ο κινεζικός λαός προορίζεται για παροχή υπηρεσιών. Δεν θα λάβουμε ευλογίες». Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι είναι αλήθεια. Έσπευσα να διαβάσω τα λόγια του Αγίου Πνεύματος και διάβασα το εξής από τον Θεό: «Στην Κίνα, εκτός από τους πρωτότοκους γιους Μου και τον λαό Μου, όλοι οι άλλοι είναι απόγονοι του μεγάλου κόκκινου δράκοντα και πρέπει να απορριφθούν. Πρέπει να καταλάβετε όλοι ότι η Κίνα είναι, εν τέλει, ένα έθνος καταραμένο από Μένα και κάποιοι από τον λαό Μου εκεί δεν είναι τίποτα περισσότερο από όσους παρέχουν υπηρεσίες για το μελλοντικό Μου έργο. Για να το θέσω αλλιώς, εκτός από τους πρωτότοκους γιους Μου, δεν υπάρχει κανείς άλλος —πρέπει όλοι να χαθούν. Μην νομίζετε ότι είμαι υπερβολικά ακραίος στις πράξεις Μου —αυτό είναι το διοικητικό Μου διάταγμα. Όσοι υπομένουν τις κατάρες Μου είναι αντικείμενα του μίσους Μου, και αυτό είναι βέβαιο» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 95). Όταν το διάβασα αυτό, σοκαρίστηκα. Οι πάροχοι υπηρεσιών αναφέρονταν πολλές φορές στα λόγια του Αγίου Πνεύματος και πάντοτε πίστευα ότι σημαίνει τους άπιστους. Αποδείχθηκε όμως ότι πρόκειται για εμάς. Έλεγε ότι ο κινεζικός λαός είναι πάροχοι υπηρεσιών που θα τους καταραστεί ο Θεός και όταν ολοκληρώσουν την υπηρεσία τους, θα ριχτούν στο πηγάδι της αβύσσου. Ένιωσα όλο μου το σώμα να ατονεί. Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι είμαι πάροχος υπηρεσιών. Τόσα χρόνια πίστης για το τίποτα; Όχι μόνο δεν θα ήμουν ευλογημένος στη βασιλεία των ουρανών, αλλά θα έπεφτα και στο πηγάδι της αβύσσου! Ένιωσα σαν να βρέθηκα στην άβυσσο. Ήμουν στενοχωρημένος και μου βγήκε γκρίνια. Σκεφτόμουν ότι είχα εγκαταλείψει σπουδές για ν’ ακολουθήσω τον Κύριο, ότι οι κοσμικοί με κορόιδευαν, ότι φίλοι και συγγενείς δεν καταλάβαιναν, ότι το ΚΚΚ μάς δίωκε και ότι είχα πολλές φορές γλιτώσει τη σύλληψη. Μα δεν έκανα πίσω. Δαπανούσα εαυτόν κι έκανα θυσίες. Είχα υποφέρει πάρα πολύ, νόμιζα ότι θα εισέλθω στη βασιλεία των ουρανών και θα απολαύσω ευλογίες, μα ήμουν ένας ευτελής πάροχος υπηρεσιών. Δεν έβγαζα άκρη. Ξαπόστασα για λίγο εκεί στενάζοντας από απόγνωση. Υπήρχαν αδελφοί και αδελφές με το κεφάλι σκυμμένο, κάποιοι δάκρυζαν, άλλοι κάλυπταν το πρόσωπό τους και οδύρονταν, ενώ μερικοί αδελφοί μάλιστα θρηνούσαν γοερά.

Στην επιστροφή μετά τη συγκέντρωση, μετά βίας έκανα ποδήλατο. Αναρωτιόμουν σε όλον τον δρόμο: «Πώς γίνεται να είμαι πάροχος υπηρεσιών;» Όσο το σκεφτόμουν, τόσο πιο αδικημένος ένιωθα και τα δάκρυά μου ήταν ασυγκράτητα. Στο σπίτι, δεν είχα κέφι για τίποτα. Βημάτιζα με σκυμμένο το κεφάλι, δεν ήθελα να μιλήσω σε κανέναν. Και που ανάσαινα, κουραζόμουν. Δεν μπορούσα με τίποτα να χωνέψω ότι είμαι πάροχος υπηρεσιών που δεν θα λάβει τελικά ευλογίες.

Το ένα κεφάλαιο μετά το άλλο κυκλοφορούσαν τα λόγια του Θεού, κι εγώ τα διάβαζα με λαχτάρα, προσδοκώντας στα λόγια Του μια αχτίδα ελπίδας ότι θ’ άλλαζε η κατάληξή μου. Μα αντί να βρίσκω κάτι για τις ευλογίες που λαχταρούσα, μόνο σκληρή κρίση έβλεπα. Κάποια λόγια του Θεού έλεγαν συγκεκριμένα: «Εκείνοι που παρέχουν υπηρεσία κι εκείνοι που ανήκουν στον διάβολο είναι οι νεκροί χωρίς πνεύμα και πρέπει όλοι να εξαλειφθούν και να περάσουν στην ανυπαρξία. Αυτό είναι ένα μυστήριο του σχεδίου διαχείρισής Μου και συνιστά μέρος του σχεδίου διαχείρισής Μου, το οποίο δεν μπορούν να συλλάβουν οι άνθρωποι· εντούτοις, την ίδια στιγμή, το έχω γνωστοποιήσει σε όλους. Εκείνοι που δεν ανήκουν σ’ Εμένα είναι εναντίον Μου· εκείνοι που ανήκουν σ’ Εμένα είναι σε σύμπνοια μαζί Μου. Αυτό είναι απολύτως αναμφισβήτητο και είναι η θεμελιώδης αρχή που διέπει την κρίση Μου για τον Σατανά. Αυτή η αρχή θα πρέπει να γίνει γνωστή σε όλους, ώστε να δουν τη δικαιοσύνη και την αμεροληψία Μου. Όλοι όσοι προέρχονται από τον Σατανά θα κριθούν, θα καούν και θα γίνουν στάχτη. Αυτή είναι, επίσης, η οργή Μου και έτσι φανερώνεται περαιτέρω η διάθεσή Μου» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 108). «Αφότου Μου παράσχουν σήμερα υπηρεσία, πρέπει όλοι τους μετά να φύγουν. Μην παραμένετε στον οίκο Μου, μην είστε ξεδιάντροποι και μην παρασιτείτε. Εκείνοι που ανήκουν στον Σατανά είναι όλοι υιοί του διαβόλου και θα χαθούν για πάντα» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 109). Βλέποντας τον Θεό να κρίνει και να καταριέται τους παρόχους υπηρεσιών, έχασα κάθε ελπίδα και ένιωσα πραγματικά ότι είχα πέσει στο πηγάδι της αβύσσου. Δεν ξέρω καν πώς να περιγράψω εκείνο το αίσθημα δυστυχίας. Σκεφτόμουν ότι πριν ήμουν στην αγκαλιά του Θεού και απολάμβανα την αγάπη Του, και τώρα ο Θεός με έδιωξε, με καταδίκασε και με καταράστηκε, με έριξε στο πηγάδι της αβύσσου. Βούλιαξα στον εξευγενισμό της δυστυχίας και έγινα πολύ αρνητικός. Δεν είχα όρεξη να προσευχηθώ, ν’ ακούσω ύμνους, να διαβάσω λόγια του Θεού. Άρχισα μάλιστα να μετανιώνω για όσα είχα διαθέσει και θυσιάσει. Αν ήξερα την κατάληξη, θα είχα αποτραβηχτεί, τώρα όμως δεν μου έμενε τίποτα. Αν όσοι φίλοι και συγγενείς μου δεν πίστευαν μάθαιναν ότι ήμουν πάροχος υπηρεσιών και θα έμενα με άδεια χέρια, δεν θα με κορόιδευαν εσαεί; Με τι μούτρα θα εμφανιζόμουν; Τι μπορούσα να κάνω; Όταν το σκεφτόμουν, ένιωθα ντροπιασμένος. Όταν αναλογιζόμουν τα χρόνια της πίστης μου, αν και είχα υπομείνει αρκετά, είχα απολαύσει τη χάρη και τις ευλογίες του Θεού. Τώρα, ο Θεός με ανύψωνε ώστε ν’ ακούσω τα νέα Του λόγια, μάθαινα μυστήρια και αλήθειες. Επ’ ουδενί δεν θα εγκατέλειπα τον Θεό.

Σε μια συγκέντρωση, διαβάσαμε τα εξής λόγια του Θεού: «Επιθυμώ μόνο να προσφέρετε όλη σας τη δύναμη σ’ Εμένα με όλη την καρδιά και τη διάνοιά σας, και στο μέγιστο των δυνατοτήτων σας. Είτε σήμερα είτε αύριο, είτε είσαι κάποιος που παρέχει υπηρεσίες σ’ Εμένα ή κάποιος που κερδίζει ευλογίες, θα πρέπει όλοι να καταβάλλετε τη δύναμη που σας αναλογεί για τη βασιλεία Μου. Αυτή είναι μια υποχρέωση που θα πρέπει να αναλάβουν όλοι οι δημιουργημένοι άνθρωποι, και πρέπει να επιτελεστεί και να υλοποιηθεί κατ’ αυτόν τον τρόπο. Θα κινητοποιήσω τα πάντα για να παρέχουν υπηρεσίες ώστε η ομορφιά της βασιλείας Μου να ανανεώνεται διαρκώς και ώστε ο οίκος Μου να καταστεί αρμονικός και ενωμένος. Κανείς δεν επιτρέπεται να Με αψηφά, και οποιοσδήποτε το κάνει πρέπει να υποστεί την κρίση και την κατάρα» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 100). Ο τότε επικεφαλής της εκκλησίας μοιράστηκε επίσης κάποια συναναστροφή τού άνωθεν. «Πολλοί άνθρωποι αισθάνονται ότι είναι ντροπιαστικό να είναι κανείς πάροχος υπηρεσιών, μα αυτό είναι εντελώς λανθασμένο. Το ότι μπορούμε να παράσχουμε υπηρεσία στον Θεό σήμερα ήταν κάτι που είχε προκαθοριστεί από Εκείνον και, ακόμα περισσότερο, εμείς επιλεχθήκαμε από τον Θεό ώστε να το κάνουμε. Στην πραγματικότητα, η παροχή υπηρεσιών στον υπέρτατο και παντοδύναμο Θεό είναι κάτι ιδιαίτερα ένδοξο! Είμαστε άνθρωποι που έχουμε διαφθαρεί τόσο βαθιά από τον Σατανά και, ενώπιον του Θεού, δεν είμαστε παρά μικροσκοπικά πλάσματα. Ποιος είναι κατάλληλος να παρέχει υπηρεσία στον Θεό; Από ολόκληρη την ανθρωπότητα, εμάς επέλεξε ο Θεός να Τον υπηρετήσουμε. Έχουμε κερδίσει πολλά, και αυτό αποτελεί στ’ αλήθεια σπουδαία εξύψωση από τον Θεό. Αυτή είναι η πιο δίκαιη δήλωση και αν δεν μπορείτε να την αντιληφθείτε, τότε είστε παράλογα αλαζονικοί. Να σας μιλήσω με ειλικρίνεια: ο Θεός έχει επιτρέψει σ’ εμάς —που έχουμε παντελή έλλειψη ανθρώπινης φύσης— να Τον υπηρετήσουμε. Γνωρίζετε, όμως, πόση ταπείνωση έχει υποστεί Εκείνος; Καθημερινά αντιμετωπίζει τέτοιους διεφθαρμένους ανθρώπους σαν κι εμάς, κι όμως, ποιος από εμάς έχει σκεφτεί ποτέ τη μεγάλη ταπείνωση που έχει υποστεί ο Θεός; Πάντα επαναστατούμε απέναντί Του και Τον αψηφούμε, Τον κρίνουμε με βάση τις δικές μας αντιλήψεις και φαντασιοπληξίες, και Του έχουμε ραγίσει την καρδιά. Πόση οδύνη έχει υποφέρει ο Θεός; Ακούστε με όταν λέω πως είμαστε γεμάτοι διεφθαρμένες διαθέσεις και, όταν Τον υπηρετούμε, δεν ανταποκρινόμαστε στις απαιτήσεις Του. Μετά από τέτοια συμπεριφορά, δεν είμαστε καν κατάλληλοι να παρέχουμε υπηρεσία στον Θεό. Πώς γίνεται να είμαστε κατάλληλοι να γίνουμε ο λαός Του;» Ακούγοντάς τα αυτά, αφυπνίστηκα. Ο Θεός είναι ο Δημιουργός και είναι υπέρτατος. Εγώ είμαι τόσος δα. Ο Θεός με ανυψώνει και με ευνοεί με τη δυνατότητα να Του παρέχω υπηρεσία. Όμως δεν γνώριζα την ταυτότητα ή τη θέση μου. Θεωρούσα ευτελές να είμαι πάροχος υπηρεσιών και δεν ήθελα να το κάνω για τον Θεό. Ήμουν πολύ αλαζονικός και παράλογος. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, αν και επεδίωκα, έκανα θυσίες και δαπανούσα εαυτόν, το έκανα για να κερδίσω ευλογίες, τις ευλογίες της βασιλείας των ουρανών. Οι υποσχέσεις και οι ευλογίες για τον άνθρωπο στα λόγια του Θεού μού έδιναν κίνητρο και συνέχιζα παρά τους διωγμούς του ΚΚΚ. Όταν διάβασα στα λόγια του Θεού ότι είμαστε πάροχοι υπηρεσιών που θα πέσουν στο πηγάδι της αβύσσου, άρχισα να γκρινιάζω και να ψέγω τον Θεό. Σκέφτηκα μάλιστα να Τον προδώσω και να Τον εγκαταλείψω. Τι σόι πιστός ήμουν εγώ; Ό,τι έδινα, θυσίαζα και δαπανούσα ήταν όλα νοθευμένα με τα κίνητρα και τα μιάσματά μου. Το έκανα για να εξαπατήσω τον Θεό, να συναλλαγώ μαζί Του. Ήμουν πολύ εγωιστής και ποταπός. Ενώ είχα απολαύσει τη χάρη και τις ευλογίες του Θεού, τη θρέψη και το πότισμα των λόγων Του, θέλησα να Τον προδώσω μόλις αποκλείστηκε η προοπτική της ευλογίας. Δεν είχα ίχνος συνείδησης ή λογικής. Αυτή η σκέψη με γέμισε τύψεις και ενοχές. Ήμουν τέκνο του μεγάλου κόκκινου δράκοντα. Ανήκα στον Σατανά. Δεν ήμουν του οίκου του Θεού, και η πίστη μου είχε για κίνητρο τις ευλογίες. Ο Θεός είναι άγιος και δίκαιος και η διάθεσή Του δεν ανέχεται ύβρι. Με τη συμπεριφορά και τη στάση που είχα απέναντι στον Θεό, ούτε για πάροχος υπηρεσιών δεν άξιζα. Έπρεπε να με είχε στείλει προ πολλού στην κόλαση. Ο Θεός δεν με τιμωρούσε, αλλά μου επέτρεπε να ζω επί της γης ώστε να έχω την ευκαιρία να ακούω τις ομιλίες Του, να δέχομαι τη θρέψη Του για τη ζωή και να παρέχω υπηρεσίες στον Θεό, τον Ύψιστο. Με εξύψωνε έτσι και έπρεπε να ευχαριστώ τον Θεό. Είχα δικαίωμα να γκρινιάζω; Κατάλαβα πως έπρεπε να υπηρετήσω καλά τον Θεό!

Στα τέλη Νοεμβρίου, λάβαμε κι άλλα νέα λόγια του Θεού. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Αφότου επιστρέψω στη Σιών, εκείνοι που είναι στη γη θα συνεχίσουν να Με δοξάζουν όπως έκαναν και στο παρελθόν. Εκείνοι οι πιστοί πάροχοι υπηρεσιών θα παραμένουν σε αναμονή για να Μου παρέχουν υπηρεσίες, όμως η λειτουργία τους θα έχει λάβει τέλος. Στην καλύτερη περίπτωση, θα μπορούν να αναλογιστούν τις συνθήκες της παρουσίας Μου στη γη. Εκείνο το διάστημα, θα ξεκινήσω να στέλνω συμφορές πάνω σ’ αυτούς που θα υποστούν καταστροφή· κι όμως, όλοι πιστεύουν ότι είμαι ένας δίκαιος Θεός. Είναι σίγουρο ότι δεν θα τιμωρήσω εκείνους τους αφοσιωμένους παρόχους υπηρεσιών, αλλά θα τους αφήσω μόνο να λάβουν τη χάρη Μου. Καθότι έχω πει ότι θα τιμωρήσω όλους όσοι κάνουν κακό, ενώ εκείνοι που κάνουν καλές πράξεις θα λάβουν τις υλικές απολαύσεις που θα τους παρέχω Εγώ, δείχνοντας έτσι ότι είμαι ο ίδιος ο Θεός της δικαιοσύνης και της αφοσίωσης» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 120). Διαπίστωσα ότι ο Θεός δεν μας είχε εγκαταλείψει καθόλου και δεν μας τιμωρούσε επειδή είμαστε απόγονοι του μεγάλου κόκκινου δράκοντα. Ο Θεός μας επέτρεπε να είμαστε αφοσιωμένοι πάροχοι υπηρεσιών και να Τον δοξάζουμε επί γης. Αυτό μου χάρισε ένα αίσθημα θαλπωρής και ζωντάνια. Ο Θεός με εξύψωνε ως πάροχο υπηρεσιών, με ευλογούσε. Εκείνη την εποχή, ψάλλαμε τον ύμνο «Είναι τύχη αγαθή για εμάς να υπηρετούμε τον Θεό» σε κάθε συγκέντρωση: «Μέσα από την αποκάλυψη και την κρίση των λόγων του Θεού, βλέπουμε πόσο βαθιά διεφθαρμένοι είμαστε. Γεμάτοι με την πρόθεση και την επιθυμία να ευλογηθούμε, πώς θα μπορούσε να μας αξίζει να ζούμε ενώπιον του Θεού; Είμαστε ακατάλληλοι να εισέλθουμε στην ουράνια βασιλεία· το να παρέχουμε υπηρεσία στον Θεό αποτελεί ήδη την εξύψωσή Του. Ω! Παρέχουμε υπηρεσία με τη χάρη του Θεού, και είναι καλοτυχία που παρέχουμε υπηρεσία. Είτε λάβω ευλογίες είτε βιώσω δυστυχία, είμαι πρόθυμος να παρέχω υπηρεσία μέχρι τέλους. Σήμερα, υπηρετούμε, κι ας νιώθουμε ανάξιοι, δίχως αγωνία για ευλογία, καταστροφή ή το τέλος. Τον Σατανά νικά ο Θεός με όλο τον λόγο Του. Έτσι ο Θεός μας σώζει απ’ το σκοτάδι. Θέλουμε να μοχθούμε για τον Θεό, στα σχέδια Του να υποταχθούμε, με την καρδιά μας να Τον υπηρετούμε, τη δικαιοσύνη Του υμνώντας συνεχώς» (Ακολουθήστε τον Αμνό και τραγουδήστε νέα τραγούδια).

Αφού χαρήκαμε που είμαστε πάροχοι υπηρεσιών και θέλαμε να υπηρετούμε τον Θεό, ο Παντοδύναμος Θεός εκφώνησε νέα λόγια. Ήταν 20 Φεβρουαρίου του 1992. Μας εξύψωσε σε λαό της βασιλείας και έληξε τη δοκιμασία των παρόχων υπηρεσιών. «Η κατάσταση δεν είναι όπως ήταν κάποτε, και το έργο Μου έχει εισέλθει σε νέα αφετηρία. Ως εκ τούτου, η προσέγγιση θα είναι νέα: Όσοι διαβάζουν τον λόγο Μου και τον αποδέχονται ως την ίδια τους τη ζωή, είναι ο λαός της Βασιλείας Μου. Εφόσον είναι στη Βασιλεία Μου, είναι ο λαός Μου στη Βασιλεία. Επειδή καθοδηγούνται από τον λόγο Μου, παρόλο που αναφέρονται ως λαός Μου, αυτός ο τίτλος δεν είναι διόλου κατώτερος από το να αποκαλούνταν “υιοί” Μου» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Τα λόγια του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν, Κεφάλαιο 1). Όταν είδα πως ο Θεός είχε μετατρέψει τους παρόχους υπηρεσιών στον λαό Του την Εποχή της Βασιλείας, ένιωσα χαρά και λύπη μαζί και τα ’βαλα με τον εαυτό μου. Μετάνιωνα που ήμουν αρνητικός, αδύναμος και χωρίς ελπίδα κατά τη δοκιμασία των παρόχων υπηρεσιών, και που είχα παρεξηγήσει και κατηγορήσει τον Θεό. Δυσανασχετούσα που ήμουν πάροχος υπηρεσιών Του. Δεν έδειχνα αφοσίωση και υπακοή στον Θεό. Είχα χρέος απέναντι στον Θεό. Χαιρόμουν που ως τέκνα του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, ανυπότακτοι και διεφθαρμένοι, επειδή δεν εγκαταλείψαμε τη δοκιμασία, ο Θεός μάς ανύψωσε σε λαό της βασιλείας Του, σε μέλη του οίκου Του. Ένιωθα τη μεγάλη αγάπη του Θεού για μας. Η καρδιά μου πλημμύρισε ευγνωμοσύνη και εγκώμια για τον Θεό.

Με τη δοκιμασία εκείνη, είδα την απίστευτη σοφία στο έργο του Θεού. Κρίνει, παιδεύει και καταριέται τους ανθρώπους με τα λόγια Του, που μολονότι είναι σκληρά, μας πονούν και μας θλίβουν, μας εξαγνίζουν και μας μεταμορφώνουν. Αν και είχα εξευγενιστεί με τα λόγια του Θεού, είχα δει τη δίκαιη διάθεσή Του. Τον αηδιάζουν τα κίνητρα και τα μιάσματά μας, Τον αηδιάζει η πίστη με κίνητρο τις ευλογίες. Μετά από αυτήν την εμπειρία, η οπτική μου για την πίστη άλλαξε λίγο. Έπαψα να επιδιώκω ευλογίες και την είσοδο στη βασιλεία των ουρανών. Ένιωθα ως εξύψωση και ευλογία από τον Θεό τον ρόλο να υπηρετώ τον Δημιουργό ως πάροχος υπηρεσιών. Με κάνει να νιώθω υπερηφάνεια και τιμή!