Πέρσι τον Δεκέμβριο, μετά από μια συνάθροιση, η επικεφαλής ανέφερε πως η Ουντένα απομακρύνθηκε, επειδή παραπονιόταν πως κουραζόταν, τεμπέλιαζε, δεν ήθελε να πληρώνει τίμημα και δεν είχε αποτελέσματα στο καθήκον της. Επίσης, είχε κακή ανθρώπινη φύση, διέσπειρε αρνητικότητα και προκαλούσε διαταραχή. Έτσι απομακρύνθηκε. Η επικεφαλής μού το εξήγησε με ένα παράδειγμα. Είπε πως η Ουντένα πότιζε νεοφώτιστους για μήνες χωρίς αποτελέσματα. Δεν επέλυε τα προβλήματά τους, κι αυτό τους έκανε αρνητικούς και αδύναμους. Έτσι, η εκκλησία την απομάκρυνε βάσει της απόδοσής της. Στη συνάθροιση, η Ουντένα είπε: «Κάνω με πάθος το καθήκον μου, κι αυτό είναι το ευχαριστώ; Γιατί να μην ποτίζω νεοφώτιστους; Έκανα κάτι κακό; Δεν είμαι κατάλληλη γι’ αυτό το καθήκον; Δεν θα ξανακάνω αυτό το καθήκον. Είναι πολύ ντροπιαστικό. Δεν ξέρω γιατί το κάνει αυτό ο Θεός, μα δεν νιώθω την αγάπη Του». Είπε επίσης: «Γιατί κάποιοι που δεν κάνουν καλή δουλειά έχουν την ευκαιρία να ασκηθούν, ενώ εγώ δεν την έχω;» Η επικεφαλής τη συναναστράφηκε σχετικά με την αρνητικότητα που διέσπειρε με τα λόγια της, μα δεν το δέχτηκε. Είπε πως μιλούσε μόνο για τη διαφθορά της και δεν διέσπειρε αρνητικότητα. Ένιωθε πως καταδικαζόταν. Είπε θλιμμένη: «Αν μιλώντας για την κατάστασή μου διασπείρω αρνητικότητα, τότε δεν ξέρω πώς πρέπει να συναναστρέφομαι». Μόλις το άκουσα, μπερδεύτηκα πολύ. Σε τι αναφερόταν η Ουντένα λέγοντάς το αυτό; Μιλούσε για τη διαφθορά που φανέρωνε στις συναθροίσεις ή διέσπειρε σκόπιμα αρνητικότητα με σκοπό και πρόθεση; Με βάση τα λόγια της και μόνο, ήταν σωστό να λέμε πως διέσπειρε αρνητικότητα; Ήμουν πολύ μπερδεμένος. Αναρωτιόμουν αν η επικεφαλής την είχε κρίνει εσφαλμένα. Ενίοτε, δεν γνωρίζουμε το θέλημα του Θεού και παρανοούμε ή παραπονιόμαστε. Δεν είναι λογικό να συναναστρεφόμαστε σχετικά με την κατάστασή μας; Ήταν διασπορά αρνητικότητας; Ήθελα πολύ να ρωτήσω τους επικεφαλής μου περισσότερες λεπτομέρειες και γιατί είχαν φτάσει σ’ αυτό το συμπέρασμα, αλλά δίστασα. Σκεφτόμουν: «Έχω δει μερικές φορές την Ουντένα, αλλά δεν την ξέρω καλά. Πολλοί εκτελούν τα καθήκοντά τους μαζί της. Δεν την ξέρουν καλύτερα; Αν ήταν λάθος η απομάκρυνσή της, θα έλεγαν κάτι, ας μην ανησυχώ λοιπόν».

Την επομένη, το σκεφτόμουν ακόμα και δεν μπορούσα να ηρεμήσω. Συνεχώς αναρωτιόμουν: «Η συμπεριφορά της ήταν λόγος απομάκρυνσης; Ήταν σωστό να πούμε πως διέσπειρε αρνητικότητα; Η απομάκρυνση ενός καλού ατόμου αποτελεί κακή πράξη. Είμαι μπερδεμένος, άρα αν δεν ρωτήσω και δεν αναζητήσω, δεν σημαίνει πως συμφωνώ μ’ αυτό άκριτα; Είναι ανεύθυνο να αντιμετωπίζω έτσι το ζήτημα;» Τότε θυμήθηκα ένα χωρίο του λόγου του Θεού. «Κανένας δρόμος για την επίτευξη της σωτηρίας δεν είναι πιο αληθινός ή πρακτικός από την αποδοχή και την επιδίωξη της αλήθειας. Εάν δεν μπορείτε να κερδίσετε την αλήθεια, η πίστη σας στον Θεό είναι κενή. Όσοι μιλούν διαρκώς με κενά λόγια δόγματος, παπαγαλίζουν συνθήματα, λένε βαρύγδουπα πράγματα, ακολουθούν κανόνες και δεν επικεντρώνονται ποτέ στην άσκηση της αλήθειας, δεν κερδίζουν τίποτα, όσα χρόνια κι αν πιστεύουν. Ποιοι είναι αυτοί που κερδίζουν κάτι; Όσοι εκτελούν το καθήκον τους με ειλικρίνεια και είναι πρόθυμοι να κάνουν πράξη την αλήθεια, όσοι αντιμετωπίζουν αυτό που τους έχει εμπιστευτεί ο Θεός ως αποστολή τους, όσοι περνούν με χαρά όλη τους τη ζωή δαπανώντας για τον Θεό και δεν μηχανορραφούν για χάρη τους, όσων τα πόδια είναι γερά στο έδαφος και υπακούουν στις ενορχηστρώσεις του Θεού. Αυτοί είναι σε θέση να κατανοήσουν τις αρχές της αλήθειας ενώ εκτελούν το καθήκον τους και προσπαθούν σκληρά να κάνουν τα πάντα σωστά, κάτι που τους δίνει την ευκαιρία να επιτύχουν μαρτυρία για τον Θεό και να ικανοποιήσουν το θέλημά Του. Όταν αντιμετωπίζουν δυσκολίες κατά την εκτέλεση του καθήκοντός τους, προσεύχονται στον Θεό και προσπαθούν να κατανοήσουν το θέλημά Του, είναι σε θέση να υπακούουν στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις που προέρχονται από τον Θεό και, σε ό,τι κάνουν, αναζητούν και κάνουν πράξη την αλήθεια. Δεν παπαγαλίζουν συνθήματα ούτε λένε πράγματα βαρύγδουπα, αλλά επικεντρώνονται μόνο στο να κάνουν πράγματα χωρίς να αιθεροβατούν και στο να ακολουθούν σχολαστικά τις αρχές. Προσπαθούν σκληρά σε ό,τι κάνουν, προσπαθούν σκληρά να κατανοήσουν τα πάντα και, σε πολλά ζητήματα, είναι σε θέση να κάνουν πράξη την αλήθεια και στη συνέχεια αποκτούν γνώση και κατανόηση και μπορούν να αντλήσουν διδάγματα και να κερδίσουν πραγματικά κάτι. Και όταν έχουν εσφαλμένες σκέψεις ή λανθασμένες καταστάσεις, προσεύχονται στον Θεό και αναζητούν την αλήθεια για να τις διορθώσουν. Μέσα στην καρδιά τους κατανοούν τις όποιες αλήθειες έχουν μάθει και είναι σε θέση να μιλήσουν για τις εμπειρίες και τη μαρτυρία τους. Οι άνθρωποι αυτοί κερδίζουν τελικά την αλήθεια» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Στην πίστη στον Θεό, το πιο σημαντικό είναι να κάνει κανείς πράξη και να βιώνει τα λόγια Του). Απ’ τον λόγο Του αντιλήφθηκα ότι οι ευσυνείδητοι αναζητούν την αλήθεια και μαθαίνουν απ’ τα πράγματα γύρω τους. Επωφελούνται από τις εμπειρίες τους. Ό,τι ακούω και βλέπω καθημερινά, εμπεριέχει μαθήματα που μπορώ να πάρω. Όμως παλιά, σε συναναστροφές για άτομα που απομακρύνθηκαν ή αποπέμφθηκαν, απλώς άκουγα και ποτέ δεν τις έπαιρνα στα σοβαρά, έτσι δεν αποκόμιζα τίποτα απ’ αυτές. Αν αυτή τη φορά θεωρούσα ότι δεν με αφορούσε και παρέμενα σαστισμένος, τι θα αποκόμιζα απ’ αυτήν την εμπειρία; Στη σκέψη αυτή, θεώρησα πως έπρεπε να αναζητήσω την αλήθεια και να ρωτήσω. Ακόμα κι αν η απομάκρυνσή της ήταν σωστή, θα μάθαινα τις αρχές στην οποία βασίστηκε. Αν κατανοούσα την αλήθεια και αποκτούσα διάκριση, δεν θα ήταν μάταιο.

Εκείνο το βράδυ, ρώτησα τη γνώμη της αδελφής Μέριλιν για την απομάκρυνση της Ουντένα, για να δω τι άποψη είχε για εκείνη. Εκείνη είπε: «Η Ουντένα κάνει ό,τι κανονίζει η εκκλησία και τα πάει καλά με όλους. Στις συναθροίσεις, μιλούσε για τη διαφθορά που φανέρωνε. Είχε παρανοήσεις και παράπονα για τον Θεό, και γι’ αυτό έλεγε ό,τι έλεγε. Δεν νομίζω πως διέσπειρε αρνητικότητα». Σκέφτηκα πως γνώριζε καλά την Ουντένα και η εκτίμησή της για εκείνη ήταν σωστή. Είπε πως η Ουντένα τα πήγαινε καλά με όλους, έκανε ό,τι κανόνιζε η εκκλησία κι είχε καλή ανθρώπινη φύση. Γιατί λοιπόν η επικεφαλής είπε ότι είχε κακή ανθρώπινη φύση και διέσπειρε αρνητικότητα; Πέραν τούτου, η Ουντένα είχε λόγους να τα λέει αυτά. Αν απομακρύνεσαι και δεν κατανοείς το θέλημα του Θεού, δεν είναι λογικό να έχεις παρανοήσεις και παράπονα; Είναι διασπορά αρνητικότητας το να ανοιγόμαστε και να μιλάμε γι’ αυτό στις συναθροίσεις; Μου φαινόταν εντελώς παράλογο. Έτσι προσευχήθηκα στον Θεό σε αναζήτηση.

Μια μέρα, διάβασα κάποια λόγια του Θεού. «Ας δούμε πρώτα πώς θα πρέπει να κατανοηθεί και να αναγνωριστεί το να αποπνέει κανείς αρνητικότητα, πώς θα πρέπει να διακρίνεται η αρνητικότητα των ανθρώπων, ποιες τοποθετήσεις και εκδηλώσεις τους αποπνέουν αρνητικότητα. Πάνω απ’ όλα, η αρνητικότητα που αποπνέουν οι άνθρωποι δεν είναι θετική, είναι κάτι δυσμενές που έρχεται σε αντίθεση με την αλήθεια, είναι κάτι που παράγεται από τη διεφθαρμένη τους διάθεση. Το να έχει κανείς διεφθαρμένη διάθεση οδηγεί σε δυσκολίες στην άσκηση της αλήθειας και στην υπακοή στον Θεό —και εξαιτίας αυτών των δυσκολιών, αποκαλύπτονται στους ανθρώπους αρνητικές σκέψεις και άλλα αρνητικά πράγματα. Αυτά τα πράγματα παράγονται στο πλαίσιο της προσπάθειάς τους να κάνουν πράξη την αλήθεια· πρόκειται για σκέψεις και απόψεις που επηρεάζουν και εμποδίζουν τους ανθρώπους όταν προσπαθούν να κάνουν πράξη την αλήθεια, και είναι εντελώς αρνητικά πράγματα. Όσο κι αν είναι σύμφωνες με τις αντιλήψεις του ανθρώπου και όσο λογικές κι αν ακούγονται αυτές οι αρνητικές σκέψεις, δεν προέρχονται από την κατανόηση των λόγων του Θεού, πολύ λιγότερο δε αποτελούν τη βίωση και τη γνώση των λόγων του Θεού. Αντιθέτως, παράγονται από τον ανθρώπινο νου και δεν συμφωνούν καθόλου με την αλήθεια —και έτσι είναι αρνητικά, δυσμενή πράγματα. Η πρόθεση των ανθρώπων που αποπνέουν αρνητικότητα είναι να βρουν πολλούς αντικειμενικούς λόγους για την αποτυχία τους να κάνουν πράξη την αλήθεια, ώστε να κερδίσουν τη συμπόνια και την κατανόηση των άλλων. Σε διάφορους βαθμούς, αυτή η συμπεριφορά επηρεάζει και πλήττει την πρωτοβουλία των ανθρώπων να κάνουν πράξη την αλήθεια, και μπορεί ακόμη και να εμποδίσει πολλούς ανθρώπους από το να κάνουν πράξη την αλήθεια. Εξαιτίας αυτών των συνεπειών και του δυσμενούς αντίκτυπου, αυτά τα αρνητικά πράγματα αξίζει ακόμη περισσότερο να οριστούν ως δυσμενή πράγματα που αντιστέκονται στον Θεό και είναι εντελώς εχθρικά προς την αλήθεια. Μερικοί άνθρωποι είναι τυφλοί απέναντι στην ουσία της αρνητικότητας και νομίζουν ότι η συχνή αρνητικότητα είναι φυσιολογική, ότι δεν έχει μεγάλη επίδραση στην αναζήτηση της αλήθειας. Αυτό είναι λάθος· στην πραγματικότητα, έχει πολύ μεγάλη επίδραση και, αν η αρνητικότητα γίνει υπερβολικά δυσβάσταχτη, μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε προδοσία. Αυτή η τρομερή συνέπεια δεν προκαλείται από τίποτε άλλο παρά από την αρνητικότητα. Πώς θα πρέπει, λοιπόν, να αναγνωριστεί και να γίνει κατανοητή η αρνητικότητα που εκπέμπει κανείς; Με απλά λόγια, το να αποπνέει κανείς αρνητικότητα σημαίνει να εξαπατά τους ανθρώπους και να τους εμποδίζει να κάνουν πράξη την αλήθεια· είναι η χρήση ήπιων τακτικών, φαινομενικά φυσιολογικών μεθόδων, για να εξαπατήσει τους ανθρώπους και να τους βάλει τρικλοποδιά. Είναι αυτό επιβλαβές γι’ αυτούς; Στην πραγματικότητα, τους βλάπτει εξαιρετικά. Και έτσι, το να εκπέμπει κανείς αρνητικότητα είναι κάτι δυσμενές, ο Θεός το καταδικάζει· αυτή είναι η απλούστερη ερμηνεία του να εκπέμπει κανείς αρνητικότητα. Ποιο είναι λοιπόν το αρνητικό συστατικό τού να αποπνέει κανείς αρνητικότητα; Ποια πράγματα είναι αρνητικά και ενδέχεται να έχουν αρνητικό αντίκτυπο στους ανθρώπους και να προκαλούν διαταραχή και βλάβη; Τι αφορά η αρνητικότητα; Εάν οι άνθρωποι έχουν αγνή κατανόηση των λόγων του Θεού, θα περιέχουν κάποια αρνητικότητα τα λόγια με τα οποία συναναστρέφονται; Εάν οι άνθρωποι έχουν στάση αληθινής υπακοής στις περιστάσεις που τους έχει ορίσει ο Θεός, τότε η γνώση τους για τις εν λόγω περιστάσεις θα περιέχει κάποια αρνητικότητα; Όταν μοιράζονται με όλους όσα έχουν βιώσει και γνωρίζουν, θα υπάρχει κάποια αρνητικότητα; Σίγουρα όχι» («Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών»). Απ’ τον λόγο του Θεού κατάλαβα πως όταν δεν αποδεχόμαστε το έργο του Θεού ή τα περιβάλλοντα και τα όσα κανονίζει, δεν αναζητούμε, δεν υπακούμε, δυσαρεστούμαστε, παραπονιόμαστε, Του αντιστεκόμαστε και Του διαμαρτυρόμαστε, αυτές είναι αρνητικές καταστάσεις. Όσοι ζουν σ’ αυτές τις καταστάσεις κι αντί να αναζητούν την αλήθεια και να αναλύουν τις εσφαλμένες απόψεις τους, εκφράζουν τη δυσαρέσκειά τους για το έργο του οίκου του Θεού και διαδίδουν παρανοήσεις και παράπονα για τον Θεό, διασπείρουν αρνητικότητα. Απ’ τα λόγια του Θεού, είδα πως η Ουντένα δεν ήταν αποτελεσματική στο καθήκον της. Την απομάκρυνσή της, κάθε λογικός άνθρωπος θα την εκλάμβανε ως δικαιοσύνη του Θεού. Θα έκανε ήσυχα αυτοκριτική, θα μάθαινε και θα σκεφτόταν γιατί υπήρξε αναποτελεσματικός, τι πρόβλημα υπήρχε και γιατί είχε αποτύχει. Όποιος επιδιώκει την αλήθεια, αναλογίζεται αυτά τα ζητήματα προσεκτικά. Ακόμα κι αν δεν κατανοεί το θέλημα του Θεού κι έχει αντιλήψεις και παρανοήσεις, δεν τις διαδίδει, αλλά προσεύχεται κι αναζητά την αλήθεια για να διορθώσει την αρνητική του κατάσταση. Όσο για την Ουντένα, δεν έκανε αυτοκριτική, δεν αναζήτησε το θέλημα του Θεού ούτε έψαξε να δει τι μπορούσε να μάθει. Αντιστάθηκε στις ρυθμίσεις της εκκλησίας, τις παράκουσε, παραπονέθηκε γι’ αυτές και διέδιδε τις αντιλήψεις και τις παρανοήσεις της για τον Θεό σε συναθροίσεις. Στη συναναστροφή της, δεν παραδεχόταν ούτε ανέλυε τις εσφαλμένες απόψεις της, και δεν βρήκε μονοπάτι άσκησης και εισόδου. Δεν είχε στάση αναζήτησης και περισυλλογής. Όσα άκουγαν οι άλλοι ήταν οι αντιλήψεις και παρανοήσεις της για τον Θεό, τα παράπονα και η δυσαρέσκειά της, οι ισχυρισμοί της πως ο Θεός και οι ρυθμίσεις του οίκου του Θεού ήταν άδικα, πως άλλοι είχαν ευκαιρίες, ενώ εκείνη όχι, τα παράπονά της για το πώς της φερόταν ο Θεός, και δηλώσεις όπως «Δεν θα ξανακάνω αυτό το καθήκον. Είναι πολύ ντροπιαστικό. Δεν νιώθω την αγάπη του Θεού». Φαινομενικά, ανοιγόταν για τη διεφθαρμένη κατάστασή της, όμως με τα λόγια της, διαφωνούσε με τον Θεό και καταφερόταν εναντίον Του με θυμό. Απέδιδε τα κακά αποτελέσματά της στο ότι ο Θεός δεν την ευλογούσε, και την αντικατάστασή της στο ότι ο Θεός ήταν άδικος και δεν την αγαπούσε. Θεωρούσε τα ατοπήματα, το κλάδεμα και την αντιμετώπισή της ντροπιαστικά, και το καθήκον της αποπνικτικό. Προτιμούσε να μην κάνει καθήκον παρά να ταπεινώνεται. Βάσει της ουσίας των λόγων της, επ’ ουδενί δεν ανοιγόταν για τη διεφθαρμένη της κατάσταση. Διέσπειρε αρνητικότητα και αντιλήψεις. Διαφωνούσε με τον Θεό, Του διαμαρτυρόταν και Του αντιστεκόταν. Αργότερα, έμαθα πως μόλις η Ουντένα τα είπε αυτά, κάποια μέλη τη συμπόνεσαν και πήραν το μέρος της. Άλλοι που είχαν απομακρυνθεί απ’ τα καθήκοντά τους, συμμερίστηκαν τις απόψεις της κι έκριναν την εκκλησία ως άδικη, λέγοντας: «Κάποιοι δεν ποτίζουν καλά, αλλά έχουν την ευκαιρία να ασκηθούν. Γιατί η εκκλησία δεν δίνει και σ’ εμάς την ευκαιρία;» Αμφισβητούσαν τις ρυθμίσεις της εκκλησίας. Δεν αναζητούσαν την αλήθεια ούτε έπαιρναν μαθήματα. Τα λόγια της Ουντένα προκάλεσαν σύγχυση σε όσους δεν είχαν διάκριση και διαταραχή κι αναστάτωση στη ζωή της εκκλησίας. Αργότερα, έμαθα πως ο ισχυρισμός της πως αναποτελεσματικοί είχαν ευκαιρίες, ενώ εκείνη όχι ήταν αβάσιμος. Κάποιοι αδελφοί και αδελφές δεν γνώριζαν το έργο επειδή είχαν μόλις αρχίσει, έτσι δεν ήταν αποτελεσματικοί, όμως με συναναστροφή των αρχών της αλήθειας, κατανόησαν και εισήλθαν, προόδευσαν κι έδειξαν πως μπορούσαν να εκπαιδευτούν. Άλλοι είχαν παρεκκλίσεις και αποτυχίες στα καθήκοντά τους, αλλά με συναναστροφή και βοήθεια, έκαναν αυτοκριτική, αναζήτησαν τις αρχές, άλλαξαν και είχαν ταχεία πρόοδο. Μόλις η Ουντένα άρχισε να ποτίζει, οι επικεφαλής τη βοήθησαν πολλάκις και της έδωσαν χρόνο να ασκηθεί, όμως δεν έδινε την ψυχή της ούτε εργαζόταν σκληρά, κι όταν της επισημάνθηκαν τα προβλήματά της, δεν το πήρε στα σοβαρά. Μετά από χρόνια άσκησης, δεν έκανε πρόοδο και δεν επέλυε δυσκολίες, έτσι απομακρύνθηκε. Μα δεν έκανε αυτοκριτική για να κατανοήσει τον λόγο που απέτυχε, ούτε ένιωθε υπόλογη στον Θεό για την αποτυχία της. Έλεγε πως δεν της δόθηκε ευκαιρία, πως ο Θεός ήταν άδικος και δεν την αγαπούσε. Παραποιούσε τα γεγονότα για να ταιριάζουν με το αφήγημά της. Μόλις το αντιλήφθηκα, σκέφτηκα πως παλιά δεν είχα διάκριση. Δεν έβλεπα το πρόβλημά της —ότι διέσπειρε δηλαδή αρνητικότητα και αντιλήψεις. Νόμιζα πως ίσως η εκκλησία έκανε λάθος και ήθελα να το διορθώσω. Ήμουν πολύ αδαής και τυφλός.

Αργότερα, σκέφτηκα κάποια λόγια του Θεού. «Βασικά, αυτές είναι οι διάφορες καταστάσεις και εκδηλώσεις των ανθρώπων που αποπνέουν αρνητικότητα. Όταν δεν κερδίζουν κύρος ή γόητρο, όταν δεν επιτυγχάνουν τα συμφέροντά τους, το ίδιο και τις επιθυμίες, τις προτιμήσεις τους και ούτω καθεξής, όταν ο Θεός κάνει πράγματα που αντιβαίνουν στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, κάνει πράγματα που αφορούν τα συμφέροντά τους, τότε πέφτουν θύματα συναισθημάτων όπως η ανυπακοή κι η δυσαρέσκεια. Και όταν έχουν αυτήν την ανυπακοή και δυσαρέσκεια, το μυαλό τους αρχίζει να παράγει δικαιολογίες, προφάσεις, αιτιολογίες, άμυνες και άλλες στενάχωρες σκέψεις. Όταν τους έλθουν τέτοιες στενάχωρες σκέψεις, αντί να επαινούν, να υπακούουν και, επιπλέον, να αναζητούν τον Θεό, εκείνοι αντεπιτίθενται στον Θεό χρησιμοποιώντας τις αντιλήψεις, τις φαντασιοκοπίες, τις ιδέες και τις απόψεις τους ή την παρορμητικότητά τους. Και πώς αντεπιτίθενται; Διαδίδουν τα αισθήματα ανυπακοής και δυσαρέσκειας που νιώθουν, χρησιμοποιώντας τον τρόπο αυτόν για να κάνουν σαφείς τις σκέψεις και τις απόψεις τους στον Θεό, προσπαθώντας να Τον κάνουν να ενεργήσει σύμφωνα με τα θέλω και τις απαιτήσεις τους ώστε να ικανοποιήσει τις επιθυμίες τους. Μόνο τότε αισθάνονται άνετα. Συγκεκριμένα, ο Θεός έχει εκφράσει πολλές αλήθειες για να κρίνει και να παιδεύσει τους ανθρώπους, για να εξαγνίσει τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, να τους σώσει από την επιρροή του Σατανά, και ποιος ξέρει πόσων ανθρώπων τα όνειρα να ευλογηθούν έχουν διακόψει αυτές οι αλήθειες, διαλύοντας την ψευδαίσθηση ότι θ’ ανέλθουν στον ουρανό με την οποία βαυκαλίζονταν μέρα και νύχτα. Θέλουν να κάνουν ό,τι μπορούν για να το διορθώσουν, να το αντιστρέψουν αυτό —όμως είναι ανίσχυροι, το μόνο που μπορούν είναι να βυθίζονται στην καταστροφή με αρνητικότητα και μνησικακία. Αρνούνται να υπακούσουν τα όσα έχει ρυθμίσει ο Θεός, επειδή αυτό που πράττει ο Θεός έρχεται σε σύγκρουση με τις αντιλήψεις, τα συμφέροντα και τον τρόπο σκέψης τους. Ειδικότερα, όταν η εκκλησία κάνει το έργο της εκκαθάρισης και αποκλείει πολλούς ανθρώπους, αυτοί θεωρούν ότι ο Θεός δεν τους αγαπά, ότι ο Θεός έχει κάνει λάθος πράξη, ότι τους φέρεται άδικα, κι έτσι θέλουν να συνασπισθούν εναντίον Του, προσπαθούν να αρνηθούν ότι ο Θεός είναι η αλήθεια, αρνούνται την ταυτότητα και την ουσία Του, αρνούνται τη δίκαιη διάθεσή Του. Φυσικά, αρνούνται και το γεγονός της κυριαρχίας του Θεού επί των πάντων. Και με ποιο μέσο τα αρνούνται όλ’ αυτά; Με την αντίσταση και την εναντίωση. Το απώτερο νόημα είναι: “Αυτό που κάνει ο Θεός έρχεται σε αντίθεση με τις αντιλήψεις μου, επομένως δεν υπακούω, δεν πιστεύω ότι είσαι η αλήθεια. Θα διαφωνώ μαζί Σου και θα διαδίδω αυτές τις ιδέες σε ανθρώπους της εκκλησίας. Θα λέω ό,τι θέλω και δεν με νοιάζει ποιες είναι οι συνέπειες. Έχω ελευθερία του λόγου, δεν μπορείς να μου κλείσεις το στόμα, θα πω αυτό που θέλω. Τι μπορείς να κάνεις;” Όταν οι άνθρωποι αυτοί επιμένουν να μεταδίδουν τις εν λόγω λανθασμένες προσωπικές απόψεις και ιδέες, μιλούν για την κατανόησή τους; Συναναστρέφονται για την αλήθεια; Σίγουρα όχι. Διαδίδουν αρνητικότητα, προπαγανδίζουν κακές πλάνες. Δεν προσπαθούν να γνωρίσουν ή να εκθέσουν τη διαφθορά τους ή τα όσα έχουν κάνει, τα οποία έρχονται σε αντίθεση με την αλήθεια, ούτε αποκαλύπτουν τα λάθη που έχουν διαπράξει. Αντίθετα, κάνουν ό,τι μπορούν για να αιτιολογήσουν και να υπερασπιστούν τα λάθη τους ώστε ν’ αποδείξουν ότι έχουν δίκιο, και ταυτόχρονα εκφέρουν γελοίες κρίσεις και μεταδίδουν δυσμενείς και λανθασμένες ιδέες και γνώσεις, καθώς και διαστρεβλωμένα και μοχθηρά λόγια. Η επίδραση στον εκλεκτό λαό του Θεού και στην εκκλησία είναι διαταραχή και αυταπάτες. Μπορεί μάλιστα και να βυθίσει μερικούς ανθρώπους σε μια κατάσταση αρνητικότητας και σύγχυσης —όλες αυτές είναι οι αρνητικές επιπτώσεις που προκαλούν οι άνθρωποι που αποπνέουν αρνητικότητα» («Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών»). Απ’ τις αποκαλύψεις του Θεού, έμαθα πως όσοι διασπείρουν αρνητικότητα και αντιλήψεις, στα προβλήματα, δεν υπακούν στις ρυθμίσεις του Θεού. Δεν δέχονται πράγματα απ’ τον Θεό κι έχουν τις απόψεις των απίστων. Ουσιαστικά, είναι μη πιστοί. Αντί να αναζητούν την αλήθεια, βασίζονται στις αντιλήψεις και τις πεποιθήσεις τους, κι όταν κάτι είναι ενάντια στις επιθυμίες τους ή θίγει τα συμφέροντά τους, παραπονιούνται για τον Θεό και Του αντιστέκονται, κρίνουν αυθαίρετα, διασπείρουν αντιλήψεις και λένε ό,τι θέλουν, χωρίς να έχουν μέσα τους σεβασμό για τον Θεό. Δεν έβλεπα πως η Ουντένα διέσπειρε αρνητικότητα κι αντιλήψεις, διότι δεν κατανοούσα τι ήταν η διασπορά αρνητικότητας και νόμιζα πως με τα αρνητικά της σχόλια ανοιγόταν για τη διαφθορά της. Το θεωρούσα λογικό να είναι αρνητική και αδύναμη και να έχει αντιλήψεις για τον Θεό. Όταν αποκάλυπτε τις αντιλήψεις της ενώ μιλούσε για την κατάστασή της, το έβρισκα λογικό. Όμως άλλο να ανοίγεσαι για τη διαφθορά σου κι άλλο να διασπείρεις αρνητικότητα και αντιλήψεις. Όταν κάτι είναι ενάντια στις επιθυμίες μας, ίσως έχουμε αντιλήψεις και παρανοήσεις. Όμως αν πιστεύεις στον Θεό κι έχεις συνείδηση και λογική, αν έχεις φόβο Θεού, τότε ακόμα κι αν δεν γνωρίζεις το θέλημά Του, θα προσευχηθείς και θα αναζητήσεις, δεν θα πεις ό,τι σου κατέβει, και τότε θα λάβεις απ’ τον Θεό, θα μάθεις και θα αναζητήσεις την αλήθεια για να διορθώσεις τις αντιλήψεις σου. Στη συναναστροφή, θα αναλύσεις γιατί οι αντιλήψεις σου ήταν εσφαλμένες, θα παραδεχθείς τη διαφθορά σου και θα φανερώσεις την ασχήμια σου. Οι αδελφοί και οι αδελφές δεν παραπλανιούνται από τη συναναστροφή σου, ούτε αποκτούν παρανοήσεις και παράπονα για τον Θεό. Κατανοούν την αλήθεια, διακρίνουν τις εσφαλμένες απόψεις και τις απορρίπτουν. Επιτυγχάνονται θετικά αποτελέσματα. Αυτό σημαίνει να ανοίγεσαι και να συναναστρέφεσαι. Η διασπορά αρνητικότητας και αντιλήψεων διαφέρει. Φαινομενικά, κάποιος μιλά για την κατάστασή του ή ανοίγεται για τη διαφθορά του, μα όχι για να αναζητήσει την αλήθεια, να κατανοήσει το θέλημα του Θεού και να βρει λύση. Εκφράζει αρνητικά συναισθήματα και δυσαρέσκεια κατά τη συναναστροφή, παραπονιέται για τα περιβάλλοντα που δημιουργεί ο Θεός, θεωρεί πως οι άλλοι του βάζουν εμπόδια και διαδίδει αντιλήψεις και παρανοήσεις για τον Θεό ή παράλογες κι αρνητικές απόψεις. Όμως δεν παραδέχεται τη διεφθαρμένη του διάθεση, δεν κάνει αυτοκριτική ούτε αντλεί μαθήματα. Κάποιοι μάλιστα αποφεύγουν να μιλούν για τα προβλήματά τους και πάντα αποδίδουν τις αποτυχίες τους σε άλλους λόγους. Με μια τέτοια συναναστροφή, όσοι δεν κατανοούν την αλήθεια ή δεν έχουν διάκριση, εξαπατούνται, συμπονούν τον ομιλητή, στέκονται στο πλευρό του κατά του Θεού, ή παρανοούν τον Θεό και παραπονιούνται για Εκείνον και τον οίκο Του. Επιπλέον, παλιά έκρινα αν κάποιος διέσπειρε αρνητικότητα και αντιλήψεις βάσει του πλαισίου κι απ’ το αν υπήρχε πρόθεση στα λόγια του. Δεν κατανοούσα την αλήθεια ούτε πώς να βλέπω τα πράγματα. Για να διακρίνεις αν κάποιος διασπείρει αρνητικότητα, το βασικό δεν είναι ο σκοπός του ή το πλαίσιο στο οποίο μιλά, αλλά η ουσία και οι συνέπειες αυτού που λέει. Αν κάποιος μιλά για να εκφράσει δυσαρέσκεια για τον Θεό, διασπείρει αντιλήψεις για Εκείνον και επηρεάζει αρνητικά τους γύρω του, κι έτσι αυτοί παρανοούν και κατηγορούν τον Θεό, αντιτάσσονται στην εκκλησία και γίνονται αρνητικοί, είτε το κάνει εσκεμμένα είτε όχι, διασπείρει αρνητικότητα και διαταράσσει τη ζωή της εκκλησίας.

Τότε, δεν διέκρινα την Ουντένα, διότι πέρα από τη διασπορά αρνητικότητας, δεν διέκρινα σωστά και την καλή από την κακή ανθρώπινη φύση. Μέσα από ένα βίντεο των λόγων του Θεού, κατανόησα αυτήν την πτυχή της αλήθειας. Τα λόγια του Θεού λένε: «Όταν συμβαίνουν διάφορα πράγματα στους ανθρώπους, εμφανίζονται σ’ αυτούς όλων των ειδών οι εκδηλώσεις που δείχνουν τη διαφορά μεταξύ καλής και κακής ανθρώπινης φύσης. Ποια είναι λοιπόν τα κριτήρια για τη μέτρηση της ανθρώπινης φύσης; Πώς θα πρέπει να μετριέται τι είδους άνθρωπος είναι κάποιος και αν μπορεί να σωθεί ή όχι; Εξαρτάται από το αν αγαπάει την αλήθεια και αν είναι σε θέση να αποδεχτεί και να κάνει πράξη την αλήθεια. Όλοι οι άνθρωποι έχουν μέσα τους αντιλήψεις και παρακοή, όλοι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, κι έτσι θα βρεθούν μπροστά σε στιγμές που αυτό που ζητάει ο Θεός έρχεται σε αντίθεση με τα δικά τους συμφέροντα και θα πρέπει να κάνουν μια επιλογή —αυτά είναι πράγματα που όλοι θα τα βιώνουν συχνά· κανείς τους δεν μπορεί να τα αποφύγει. Όλοι θα έχουν επίσης στιγμές κατά τις οποίες θα παρερμηνεύουν τον Θεό και θα έχουν αντιλήψεις για τον Θεό ή κατά τις οποίες θα αισθάνονται πικρία, ή θα αντιστέκονται, ή θα είναι επαναστατικοί απέναντι στον Θεό —αλλά επειδή οι άνθρωποι έχουν διαφορετικές στάσεις απέναντι στην αλήθεια, ο τρόπος με τον οποίο την προσεγγίζουν είναι διαφορετικός. Μερικοί άνθρωποι δεν μιλούν ποτέ για τις αντιλήψεις τους, αλλά αναζητούν την αλήθεια και τις επιλύουν μόνοι τους. Γιατί δεν μιλούν γι’ αυτές; (Έχουν φόβο Θεού στην καρδιά τους.) Σωστά: Έχουν φόβο Θεού στην καρδιά τους. Φοβούνται ότι το να μιλήσουν θα έχει αρνητικό αποτέλεσμα, και απλώς προσπαθούν να το επιλύσουν μέσα στην καρδιά τους, χωρίς να επηρεάσουν κανέναν άλλον. Όταν συναντούν άλλους σε παρόμοια κατάσταση, χρησιμοποιούν τις δικές τους εμπειρίες για να τους βοηθήσουν. Αυτό σημαίνει να είσαι καλόκαρδος. Όσοι είναι καλόκαρδοι είναι στοργικοί προς τους άλλους, είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν τους άλλους να λύσουν τις δυσκολίες τους. Υπάρχουν αρχές όταν κάνουν πράγματα και βοηθούν τους άλλους· βοηθούν τους άλλους να διορθώσουν τα προβλήματα για να τους ωφελήσουν, και δεν λένε τίποτα που δεν είναι ωφέλιμο για τους άλλους. Αυτό είναι η αγάπη. Τέτοιοι άνθρωποι έχουν φόβο Θεού στην καρδιά τους και οι πράξεις τους έχουν αρχές και είναι σοφές. Αυτά είναι τα κριτήρια για να μετρήσουμε αν η ανθρώπινη φύση κάποιου είναι καλή ή κακή. Οι άνθρωποι αυτοί γνωρίζουν ότι τα αρνητικά πράγματα δεν ωφελούν κανέναν και ότι αυτά τα πράγματα θα επηρεάσουν τους άλλους αν μιλήσουν γι’ αυτά φωναχτά, οπότε επιλέγουν να προσευχηθούν στον Θεό μέσα στην καρδιά τους και να αναζητήσουν την αλήθεια για μια λύση. Ό,τι είδους αντιλήψεις κι αν έχουν, είναι σε θέση να τις προσεγγίσουν και να τις εξετάσουν με μια καρδιά υπακοής στον Θεό, και στη συνέχεια επιτυγχάνουν την κατανόηση της αλήθειας και είναι σε θέση να υπακούσουν απόλυτα στον Θεό· με αυτόν τον τρόπο, θα έχουν όλο και λιγότερες αντιλήψεις. Αλλά μερικοί άνθρωποι δεν έχουν καθόλου σύνεση. Όταν έχουν αντιλήψεις, τους αρέσει να συναναστρέφονται γι’ αυτές με τον οποιονδήποτε. Αυτό όμως δεν λύνει το πρόβλημα και προκαλεί στους άλλους αντιλήψεις —και αυτό δεν τους βλάπτει; Μερικοί άνθρωποι, όταν έχουν αντιλήψεις, δεν το λένε στους αδελφούς και τις αδελφές, φοβούνται ότι θα μπορέσουν να καταλάβουν ποιοι είναι πραγματικά και να χρησιμοποιήσουν τις αντιλήψεις εναντίον τους —αλλά στο σπίτι, μιλούν χωρίς τύψεις, λένε ό,τι θέλουν, αντιμετωπίζοντας τους άπιστους στην οικογένειά τους σαν αδελφούς και αδελφές. Δεν σκέφτονται καθόλου τι συνέπειες θα έχει αυτό που κάνουν. Ενεργούν έτσι σύμφωνα με τις αρχές; Για παράδειγμα, μεταξύ των συγγενών τους μπορεί να υπάρχουν εκείνοι που πιστεύουν στον Θεό και εκείνοι που δεν πιστεύουν, ή εκείνοι που πιστεύουν κατά το ήμισυ και είναι κατά το ήμισυ σκεπτικιστές· όταν έχουν αντιλήψεις, τις διαδίδουν στα μέλη της οικογένειας, με αποτέλεσμα όλοι αυτοί οι άνθρωποι να παρασύρονται μαζί τους και να αρχίζουν να έχουν αντιλήψεις και παρανοήσεις για τον Θεό. Οι αντιλήψεις και οι παρανοήσεις είναι εγγενώς μολυσματικές, και μόλις εξαπλωθούν, οι άνθρωποι που δεν μπορούν να τις διακρίνουν μπορούν να πάθουν κακό. Ειδικά οι άνθρωποι με μπερδεμένο μυαλό είναι πιθανό να μπερδευτούν ακόμη περισσότερο αφού τις ακούσουν. Μόνον όσοι κατανοούν την αλήθεια και είναι ικανοί να τις αναγνωρίσουν είναι σε θέση να απορρίψουν αυτά τα αντιθετικά πράγματα —δηλαδή τις αντιλήψεις, την αρνητικότητα και τις παρανοήσεις— και να προστατευτούν από τον Θεό. Οι περισσότεροι άνθρωποι στερούνται τέτοιου αναστήματος. Κάποιοι μπορούν να διαισθανθούν ότι αυτά τα πράγματα είναι λανθασμένα —κάτι που είναι ήδη αρκετά εντυπωσιακό— αλλά δεν μπορούν να τα καταλάβουν πλήρως. Επομένως, όταν υπάρχουν εκείνοι που συχνά διαδίδουν αντιλήψεις και αρνητικότητα, οι περισσότεροι άνθρωποι θα ενοχληθούν από αυτά τα αρνητικά πράγματα και θα γίνουν αδύναμοι και αρνητικοί. Αυτό είναι βέβαιο. Αυτά τα αρνητικά, αντιθετικά πράγματα έχουν τεράστια δύναμη να προκαλούν σύγχυση και βλάβη στους νέους πιστούς. Σε εκείνους που έχουν ήδη μια βάση, έχουν μικρή επίδραση· μετά από λίγο καιρό, οι άνθρωποι αυτοί είναι σε θέση να κατανοήσουν την αλήθεια και να μεταστραφούν. Αλλά μόλις ακούσουν αυτά τα αρνητικά πράγματα οι νέοι πιστοί που δεν έχουν θεμέλια, μπορεί εύκολα να γίνουν αρνητικοί και αδύναμοι· όσοι δεν αγαπούν την αλήθεια μπορεί ακόμη και να αποσυρθούν και να σταματήσουν να πιστεύουν στον Θεό· αυτοί οι κακούργοι μπορεί ακόμη και να διαδώσουν αντιλήψεις και να διαταράξουν το έργο του οίκου του Θεού. Τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί που εξαπλώνουν την αρνητικότητα και τις αντιλήψεις χωρίς τύψεις; Όλοι τους είναι κακούργοι, όλοι τους είναι δαίμονες, και όλοι τους θα εκτεθούν και θα αποκλειστούν» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η στάση που θα πρέπει να έχει ο άνθρωπος απέναντι στον Θεό). Απ’ τον λόγο του Θεού, κατάλαβα πως το αν έχει κανείς καλή ή κακή ανθρώπινη φύση δεν εξαρτάται απ’ το αν είναι φιλικός, απ’ το πόσο ενθουσιώδης δείχνει, πόσα καλά πράγματα κάνει ή πόσοι τα επικροτούν. Σημασία έχει η στάση του απέναντι στον Θεό, στην αλήθεια και στο καθήκον του, και το αν αγαπά κι αποδέχεται την αλήθεια. Η Ουντένα απομακρύνθηκε, όμως μπροστά σε τέτοιο πλήγμα, δεν αναζήτησε την αλήθεια ούτε σεβάστηκε τον Θεό. Μάλιστα, διέσπειρε αντιλήψεις και αρνητικότητα, κι έτσι παραπονιόνταν κι άλλοι για τον Θεό και τις ρυθμίσεις της εκκλησίας. Δεν αποδέχτηκε την έκθεση και ανάλυση της επικεφαλής και δικαιολογήθηκε. Η συμπεριφορά της δείχνει μη αποδοχή της αλήθειας και κακή ανθρώπινη φύση. Δεν είχε καλή καρδιά που στρεφόταν προς τον Θεό ή την εκκλησία. Αν δεν γινόταν το δικό της, αντιτασσόταν και παραπονιόταν για τον Θεό. Αυτό δείχνει πως έχει μοχθηρή φύση και καθόλου λογική και φόβο Θεού μέσα της. Μόλις ανέλυσα τη συμπεριφορά της βάσει του λόγου του Θεού, απέκτησα μεγαλύτερη διαύγεια και μπόρεσα να δω το πραγματικό της πρόσωπο. Ήταν μια μη πιστή με κακή ανθρώπινη φύση που απεχθανόταν την αλήθεια. Όταν το έργο του Θεού ήταν αντίθετο με τις αντιλήψεις της, κατηγορούσε και μισούσε τον Θεό και Του διαμαρτυρόταν. Είδα πως η εκκλησία το είχε χειριστεί σωστά, σύμφωνα με τις αρχές της αλήθειας, δίκαια κι αμερόληπτα.

Η Ουντένα είπε πως αν μιλώντας για την κατάστασή της διέσπειρε αρνητικότητα, τότε δεν ήξερε πώς να συναναστρέφεται. Είδα πως δεν αποδεχόταν την αλήθεια. Διέσπειρε αρνητικότητα και οι άλλοι το διέκριναν και τη σταμάτησαν. Τότε, δεν έκανε αυτοκριτική, αλλά είπε ότι δεν ήξερε πώς να συναναστρέφεται. Εννοούσε ότι οι άλλοι την περιόριζαν, κι έτσι δεν θα ανοιγόταν ούτε θα συναναστρεφόταν ξανά. Κατηγόρησε τους άλλους, ώστε κάποιοι να εστιάσουν στα προβλήματα εκείνων. Προέβη σε ψευδείς αντικατηγορίες. Εφόσον οι άλλοι δεν διέκριναν τα λόγια της, τους είχε μπερδέψει. Σ’ αυτήν την κατάσταση, οι άνθρωποι δεν ξέρουν πώς να ασκηθούν. Πώς πρέπει να ανοιγόμαστε και να συναναστρεφόμαστε για να μη διασπείρουμε αρνητικότητα; Αργότερα, αναζητώντας ένα μονοπάτι άσκησης, διάβασα κάποια λόγια του Θεού: «Όταν οι άνθρωποι έχουν σατανική φύση —κι όταν ζουν με βάση τη σατανική τους φύση— είναι πολύ δύσκολο ν’ αποφύγουν την αρνητική κατάσταση. Αυτή η αρνητικότητα, ειδικά, είναι σύνηθες φαινόμενο όταν δεν κατανοούν την αλήθεια. Όλοι έχουν στιγμές που είναι αρνητικοί. Μερικοί είναι αρνητικοί πολύ συχνά, άλλοι σπάνια. Μερικοί είναι αρνητικοί για μεγάλα διαστήματα, άλλοι για μικρά. Το ανάστημα των ανθρώπων είναι διαφορετικό, το ίδιο και οι αρνητικές τους καταστάσεις. […] Πώς μπορεί να λυθεί το πρόβλημα της συχνής αρνητικότητας; Αν οι άνθρωποι δεν ξέρουν πώς ν’ αναζητήσουν την αλήθεια, δεν θα μπορέσουν να παραμείνουν σταθεροί. Εάν δεν ξέρουν πώς να φάνε και να πιούν τα λόγια του Θεού, αν δεν ξέρουν πώς να προσευχηθούν σ’ Εκείνον, τότε έχουν μεγάλο πρόβλημα. Μπορούν να βασιστούν μόνο στη βοήθεια και την υποστήριξη των αδελφών. Και αν κανείς δεν είναι σε θέση να τους βοηθήσει ή δεν δεχτούν αυτήν τη βοήθεια, τότε είναι πιθανό να γίνουν αρνητικοί σε βαθμό που να παραλύσει η σκέψη τους, και μπορεί μάλιστα να πάψουν να πιστεύουν. Δείτε πόσο επικίνδυνο είναι επίσης για τους ανθρώπους να έχουν διαρκώς αντιλήψεις και να είναι πάντα αρνητικοί. Αρνούνται ν’ αποδεχτούν την αλήθεια με όποιον τρόπο κι αν συναναστρέφεστε γι’ αυτήν μαζί τους, και πάντα πιστεύουν ότι οι δικές τους αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες είναι σωστές —αυτοί οι άνθρωποι είναι πολύ ενοχλητικοί. Όμως ανεξάρτητα από το πόσο αρνητικός είσαι, μέσα σου θα πρέπει να καταλάβεις ότι, μόνο και μόνο επειδή έχεις αντιλήψεις, αυτό δεν σημαίνει ότι συνάδουν με την αλήθεια. Αυτό είναι πρόβλημα κατανόησης εκ μέρους σου. Εάν είχες λίγη σύνεση, τότε δεν θα έπρεπε να διαδίδεις αντιλήψεις. Αυτό είναι το ελάχιστο που θα πρέπει να τηρούν οι άνθρωποι. Εάν έχεις κάποιο φόβο Θεού και μπορείς ν’ αναγνωρίσεις ότι Τον ακολουθείς, τότε θα πρέπει ν’ αναζητάς την αλήθεια, να διορθώσεις τις αντιλήψεις σου, να είσαι σε θέση να υπακούς την αλήθεια και να μην κάνεις τίποτα που προκαλεί διαταραχή και αναστάτωση. […] Παρερμηνεύεις τον Θεό, είσαι αρνητικός και παραπονιέσαι για Εκείνον —τι θα πρέπει να γίνεται σε αυτές τις καταστάσεις; Αυτό είναι εύκολο ν’ αντιμετωπιστεί. Βρες μερικούς ανθρώπους που κατανοούν την αλήθεια και συναναστρέψου κι ερεύνησε μαζί τους, λέγοντάς τους τι βρίσκεται στην καρδιά σου. Ακόμα πιο σημαντικό είναι να προσέλθεις ενώπιον του Θεού και να προσευχηθείς ειλικρινά σ’ Εκείνον και να συναναστραφείς μαζί Του σχετικά με όλη αυτήν την αρνητικότητα, την αδυναμία και τα πράγματα που δεν κατανοείς και που είναι αξεπέραστα —μην τα κρύβεις. Εάν έχεις θέματα που είναι ανείπωτα, που δεν μπορείς να πεις σε κανέναν άλλο, είναι ακόμη πιο απαραίτητο να προσέλθεις ενώπιον του Θεού και να προσευχηθείς σ’ Εκείνον» («Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών»). Απ’ τον λόγο του Θεού, κατάλαβα πως κάποιοι ίσως φανερώσουν διαφθορά και αρνητικότητα ή εκφράσουν παράπονα απ’ τον Θεό σε περιβάλλοντα που δεν τους αρέσουν. Όταν η κατάστασή μας είναι αρνητική, πρέπει να έχουμε φόβο Θεού, να προσέχουμε τι λέμε, να μη διαδίδουμε παντού ό,τι δεν ξέρουμε ή δεν κατανοούμε και να μη διαταράσσουμε τους άλλους. Αυτό είναι το ελάχιστο. Επίσης, πρέπει να προσευχόμαστε στον Θεό, να τρώμε και να πίνουμε τον λόγο Του, να αναζητούμε την αλήθεια και να βγαίνουμε απ’ την αρνητικότητα γρήγορα. Αν δεν μπορούμε μόνοι μας, να συναναστρεφόμαστε επικεφαλής και εργάτες ή όποιον κατανοεί την αλήθεια. Έτσι αναζητούμε την αλήθεια για να λύσουμε προβλήματα, και δεν διασπείρουμε αρνητικότητα. Μα πρέπει να αναζητήσουμε με το σωστό άτομο. Κάποιοι νέοι πιστοί δεν κατανοούν την αλήθεια ή λόγω μικρού αναστήματος, δεν έχουν διάκριση. Το να τους ανοιγόμαστε και να τους συναναστρεφόμαστε δεν μας βοηθά, αλλά τους ενσταλάζει και αντιλήψεις και παρανοήσεις. Αυτή η συναναστροφή δεν είναι εποικοδομητική. Τους κάνει επιρρεπείς στο παραπάτημα. Όση αρνητικότητα, αντιλήψεις και παρανοήσεις κι αν έχουμε, πρέπει να προσευχόμαστε και να αναζητούμε την αλήθεια στον λόγο του Θεού, καθώς και τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος. Μόλις κατανοήσουμε την αλήθεια και διορθώσουμε τις αντιλήψεις μας, μοιραζόμαστε την εμπειρία μας. Λέμε πώς αναζητήσαμε την αλήθεια, είδαμε τα λάθη μας, αποκτήσαμε διάκριση, κατανοήσαμε το θέλημα του Θεού και διορθώσαμε τις αντιλήψεις μας. Έτσι ανοιγόμαστε και συναναστρεφόμαστε αληθινά· έτσι μαρτυρούμε για τον Θεό. Το να ανοίγεσαι έτσι είναι παιδαγωγικό. Μόλις το κατανόησα, είχα μονοπάτι άσκησης.

Η εμπειρία αυτή μου έδειξε τη διαφορά μεταξύ του να διασπείρεις αρνητικότητα και να ανοίγεσαι, πώς να αξιολογώ την καλή και την κακή ανθρώπινη φύση και πώς να διακρίνω τους μη πιστούς που κρύβονται στην εκκλησία. Ήταν πολύ ωφέλιμη. Δόξα τω Θεώ!