Στην τελευταία συνάντηση, μιλήσαμε για την επαρκή εκτέλεση των καθηκόντων σας. Η επίτευξη αυτού του στόχου είναι η πρώτη και βασικότερη από τις τέσσερις θεμελιώδεις προϋποθέσεις για να οδηγηθεί ο άνθρωπος στην τελείωση από τον Θεό. Την προηγούμενη φορά, συναναστραφήκαμε πάνω στον ορισμό και τις αρχές της εκτέλεσης του καθήκοντος. Συζητήσαμε, επίσης, κάποια παραδείγματα και συναναστραφήκαμε σχετικά με τα διάφορα εξωτερικά σημάδια που δείχνουν ότι οι άνθρωποι δεν εκτελούν επαρκώς τα καθήκοντά τους. Με αυτόν τον τρόπο, έδωσα στον εκλεκτό λαό του Θεού να καταλάβει ξεκάθαρα ότι τέτοια προβλήματα πρέπει να διορθώνονται, αλλά και να καταλάβει τη στάση που τηρεί ο Θεός απέναντι σε όσους εκτελούν έτσι τα καθήκοντά τους. Μετά τη συναναστροφή πάνω σ’ αυτό, καταλάβατε κάπως σε γενικές γραμμές πώς να εκτελείτε επαρκώς τα καθήκοντά σας, τι πρέπει να προσέχετε, ποια πράγματα δεν πρέπει να κάνετε, και ποιες ενέργειες μπορεί να προσβάλουν τη διάθεση του Θεού και να οδηγήσουν στην καταστροφή. Μπορείτε με τη συναναστροφή πάνω στο πώς να εκτελείτε επαρκώς το καθήκον σας, να δείτε και να καταλάβετε εννοιολογικά ένα μέρος της αλήθειας αυτού του ζητήματος; Ποιες αρχές πρέπει να τηρούν και ποιες αλήθειες πρέπει να κάνουν πράξη οι άνθρωποι κάθε είδους όταν εκτελούν διάφορα καθήκοντα; Κατανοείτε ξεκάθαρα αυτές τις λεπτομέρειες; (Δεν τις έχουμε καταλάβει ξεκάθαρα.) Τότε, πρέπει να μιλήσουμε για το θέμα πιο αναλυτικά. Πρέπει να τις ταξινομήσουμε με μεγαλύτερη λεπτομέρεια, ώστε να συζητήσουμε τι σημαίνει να εκτελεί κανείς επαρκώς το καθήκον του.

Το έργο του οίκου του Θεού χωρίζεται σε διάφορες κύριες κατηγορίες. Το έργο που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή όλου του έργου του οίκου του Θεού είναι αυτό της διάδοσης του ευαγγελίου. Περιλαμβάνει έναν τεράστιο αριθμό ανθρώπων, αφορά ένα τεράστιο πεδίο εφαρμογής, ενώ περιλαμβάνει μεγάλο όγκο εργασίας. Είναι η πρώτη κατηγορία έργου και το σημαντικότερο καθήκον στο συνολικό έργο της εκκλησίας. Το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου είναι το πρώτο σημαντικό καθήκον στο σχέδιο διαχείρισης του Θεού. Γι’ αυτό πρέπει να ταξινομηθεί ως η πρώτη κατηγορία έργου. Ποιος είναι, λοιπόν, ο τίτλος που κατέχουν όσοι εκτελούν αυτό το καθήκον; Οι κήρυκες του ευαγγελίου. Όσον αφορά τη δεύτερη κατηγορία, ποιο είναι το πιο σημαντικό καθήκον στο εσωτερικό έργο της εκκλησίας; (Αυτό των επικεφαλής και των εργατών.) Σωστά, είναι το καθήκον των επικεφαλής και των εργατών σε όλα τα επίπεδα της εκκλησίας, συμπεριλαμβανομένων των εποπτών και των επικεφαλής των διάφορων ομάδων. Αυτό το καθήκον είναι υψίστης σημασίας, και όλο το έργο που επιτελούν αυτοί οι άνθρωποι είναι σημαντικό. Αυτή είναι η δεύτερη κατηγορία. Όσο για τα καθήκοντα της τρίτης κατηγορίας, ποια απ’ αυτά είναι σχετικά σημαντικά στο έργο της διάδοσης του ευαγγελίου; (Κάποια ειδικά καθήκοντα.) Ναι, η τρίτη κατηγορία περιλαμβάνει ανθρώπους που εκτελούν διάφορα ειδικά καθήκοντα, όπως συγγραφή, μετάφραση, μουσική, κινηματογράφηση, τέχνη και έργο εξωτερικών υποθέσεων. Όσοι ανήκουν στην τέταρτη κατηγορία εκτελούν κυρίως συνηθισμένα καθήκοντα που έχουν να κάνουν με λειτουργικές εργασίες, όπως η υποδοχή, το μαγείρεμα και οι αγορές. Δεν χρειάζεται λεπτομερής ταξινόμηση αυτών των καθηκόντων. Η πέμπτη κατηγορία αφορά τα άτομα που μπορούν να εκτελούν ορισμένα καθήκοντα μόνο στον ελεύθερο χρόνο τους λόγω της οικογενειακής ή της σωματικής τους κατάστασης ή παρόμοιων λόγων. Αυτοί οι άνθρωποι εκτελούν τα καθήκοντά τους όσο καλύτερα μπορούν. Αυτή είναι η πέμπτη κατηγορία. Οι υπόλοιποι, αυτοί που δεν εκτελούν τα καθήκοντά τους, κατατάσσονται στην έκτη κατηγορία. Γιατί να καταταχθούν σε κάποια κατηγορία αυτοί οι άνθρωποι, αφού δεν έχουν καμία σχέση με εκτέλεση καθηκόντων; Αφού συγκαταλέγονται στα μέλη της εκκλησίας, κατατάσσονται σ’ αυτήν την τελευταία κατηγορία. Εάν αυτοί οι άνθρωποι έχουν ακούσει πολλά κηρύγματα, καταλαβαίνουν την αλήθεια και ζητήσουν από μόνοι να εκτελέσουν καθήκοντα, τότε πρέπει να τους επιτρέψουμε να εκτελέσουν καθήκοντα και να τους δώσουμε την ευκαιρία να μετανοήσουν, εφόσον έχουν ειλικρινή πίστη και δεν έχουν πολύ χαμηλό επίπεδο ούτε είναι κακοί, με την προϋπόθεση να υποσχεθούν να μην προκαλέσουν αναστάτωση. Όλα τα μέλη της εκκλησίας ουσιαστικά εμπίπτουν στις έξι κατηγορίες που μόλις ανέφερα. Οι μόνοι που μένουν είναι οι νέοι πιστοί. Γι’ αυτούς δεν μπορεί να πει κανείς ότι δεν εκτελούν τα καθήκοντά τους. Αντίθετα, λόγω του μικρού αναστήματός τους και επειδή καταλαβαίνουν την αλήθεια επιφανειακά, δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Ακόμη και αν κάποιοι απ’ αυτούς έχουν καλό επίπεδο, δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια ούτε τις αρχές, κι έτσι δεν μπορούν να εκτελέσουν κανένα καθήκον. Μπορούν να αρχίσουν να εκτελούν καθήκοντα μετά από δύο ή τρία χρόνια πίστης στον Θεό. Τότε ναι, μπορούμε να τους κατατάξουμε στις διάφορες κατηγορίες ανθρώπων που εκτελούν καθήκοντα. Συνοψίζοντας, έχουμε πλέον οριοθετήσει ξεκάθαρα τις έξι κατηγορίες. Η πρώτη είναι για εκείνους που διαδίδουν το ευαγγέλιο· η δεύτερη για τους επικεφαλής και τους εργάτες σε όλα τα επίπεδα της εκκλησίας· η τρίτη για εκείνους που εκτελούν ειδικά καθήκοντα· η τέταρτη για εκείνους που εκτελούν συνηθισμένα καθήκοντα· η πέμπτη για όσους εκτελούν καθήκοντα όποτε προλαβαίνουν· και η έκτη για εκείνους που δεν εκτελούν καθήκοντα. Με βάση ποιες αρχές διαρθρώνονται οι κατηγορίες αυτές; Οι κατηγορίες αυτές διακρίνονται ανάλογα με τη φύση του έργου, τον χρόνο που απαιτείται για την εκτέλεσή του, τον φόρτο εργασίας και τη σπουδαιότητα του έργου. Όταν μιλήσαμε προηγουμένως για την εκτέλεση των καθηκόντων, ουσιαστικά συζητήσαμε τις διάφορες πτυχές της αλήθειας που σχετίζονται με αυτήν. Η συναναστροφή μας αφορούσε τις αλήθεια-αρχές που πρέπει να ακολουθούν όλοι οι άνθρωποι όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους. Δεν καταρτίσαμε κατηγορίες και δεν συζητήσαμε λεπτομερώς ποιες αρχές θα πρέπει να τηρεί καθένα από αυτά τα είδη ανθρώπων ούτε σε ποιες συγκεκριμένες αλήθειες θα πρέπει να εστιάζουν να εισέλθουν. Στη συνέχεια, θα συναναστραφούμε εκτενέστερα πάνω σ’ αυτήν την πτυχή της αλήθειας και θα συζητήσουμε κάθε κατηγορία με τη σειρά της, ώστε να γίνουν όλες σαφείς.

Θα ξεκινήσω πρώτα τη συναναστροφή μας με τις αλήθειες που πρέπει να καταλάβουν όσοι διαδίδουν το ευαγγέλιο. Και ποιες είναι οι βασικές αλήθειες που πρέπει να καταλάβουν και με τις οποίες πρέπει να εξοπλιστούν όσοι διαδίδουν το ευαγγέλιο; Πώς πρέπει να αντιμετωπίσεις αυτό το καθήκον για να το εκτελέσεις καλά; Πρέπει να εξοπλιστείς με κάποιες αλήθειες του οράματος που απαιτείται για να διαδώσεις το ευαγγέλιο και πρέπει να κατακτήσεις τις αρχές της διάδοσης του ευαγγελίου. Και μόλις τις κατακτήσεις, με ποιες άλλες αλήθειες πρέπει να εξοπλιστείς για να διορθώνεις τις αντιλήψεις και τα προβλήματα των άλλων; Πώς θα πρέπει να μεταχειρίζεσαι όσους ερευνούν την αληθινή οδό; Το πιο σημαντικό στοιχείο είναι να μάθεις να διακρίνεις. Η πρώτη αρχή που πρέπει να καταλάβεις είναι σε ποιους μπορείς να κηρύξεις το ευαγγέλιο και σε ποιους όχι. Αν κηρύξεις το ευαγγέλιο σε ανθρώπους που δεν θα το αποδεχτούν, δεν θα είναι μόνο χαμένος κόπος, αλλά μπορεί εύκολα να υπάρχουν και κρυφοί κίνδυνοι. Πρέπει να το καταλάβεις αυτό. Επιπλέον, ούτε όσοι μπορεί να αποδεχτούν το ευαγγέλιο θα το δεχτούν τελικά, αν πεις απλώς μερικά λόγια ή μιλήσεις για κάποια βαθυστόχαστα δόγματα. Δεν είναι τόσο εύκολο. Μπορεί να μιλάς μέχρι να στεγνώσει το στόμα σου και να ξεραθεί η γλώσσα σου, να χάσεις την υπομονή σου και να θες να εγκαταλείψεις τους ανθρώπους που ερευνούν την αληθινή οδό. Σε τέτοιες περιστάσεις, τι είναι πιο σημαντικό να έχεις; (Αγάπη και υπομονή.) Πρέπει να έχεις αγάπη και υπομονή. Αν δεν έχεις καθόλου αγάπη, τότε σίγουρα δεν έχεις υπομονή. Εκτός από το να καταλάβεις την αλήθεια του οράματος, η διάδοση του ευαγγελίου απαιτεί επίσης μεγάλη αγάπη και μεγάλη υπομονή. Μόνο έτσι θα εκτελέσεις σωστά το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου. Πώς ορίζεται το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου; Πώς βλέπεις το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου; Σε τι διαφέρουν αυτοί που διαδίδουν το ευαγγέλιο από αυτούς που εκτελούν άλλα καθήκοντα; Καταθέτουν μαρτυρία για το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες και τον ερχομό του Θεού. Κάποιοι λένε ότι είναι αγγελιαφόροι του ευαγγελίου, ότι στέλνονται σε αποστολή, ότι είναι άγγελοι που κατεβαίνουν από ψηλά. Μπορούν να οριστούν έτσι; (Όχι.) Ποια είναι η αποστολή αυτών που διαδίδουν το ευαγγέλιο; Ποια εικόνα έχουν στο μυαλό των ανθρώπων; Ποιος είναι ο ρόλος τους; (Είναι ιεροκήρυκες.) Ιεροκήρυκες, αγγελιαφόροι, τι άλλο; (Μάρτυρες.) Οι περισσότεροι άνθρωποι έτσι θα τους προσδιόριζαν. Είναι, όμως, στην πραγματικότητα ακριβείς αυτοί οι ορισμοί; Οι συνήθεις όροι είναι «ιεροκήρυκας» και «μάρτυρας»· το «αγγελιαφόρος του ευαγγελίου» είναι ένας τίτλος με μεγαλύτερο κύρος. Αυτοί οι τρεις οι όροι είναι οι πιο συχνοί. Όπως κι αν αντιλαμβάνονται και ορίζουν οι άνθρωποι τους τίτλους όσων εκτελούν αυτό το καθήκον, αυτοί οι τίτλοι είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι με τη λέξη «ευαγγέλιο». Ποιος από αυτούς τους τρεις όρους είναι πιο σχετικός και πιο εύστοχος ως προς το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου, γεγονός που τον καθιστά πιο ορθολογικό τίτλο; (Ιεροκήρυκες.) Οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν πιο εύστοχο τον τίτλο του ιεροκήρυκα. Συμφωνεί κανείς με τον τίτλο του μάρτυρα; (Ναι.) Με τον τίτλο του αγγελιαφόρου του ευαγγελίου; (Όχι.) Ουσιαστικά κανείς δεν συμφωνεί με τον τίτλο του αγγελιαφόρου του ευαγγελίου. Ας συζητήσουμε πρώτα αν είναι κατάλληλος ο τίτλος του ιεροκήρυκα. «Κηρύττω» σημαίνει διαδίδω, μεταδίδω, μεταφέρω και κοινοποιώ κάτι —και ποια είναι η «οδός» που κηρύττουν οι ιεροκήρυκες; (Η αληθινή οδός.) Ναι, μπορείς να το πεις έτσι. Η «οδός» είναι η αληθινή οδός του έργου του Θεού και της σωτηρίας του ανθρώπου από Εκείνον. Έτσι εξηγούμε και ορίζουμε τον όρο ιεροκήρυκας. Ας μιλήσουμε μετά για τον όρο μάρτυρας. Τι είναι αυτό που μαρτυρά ένας μάρτυρας; (Το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες.) Ισχύει ότι ένας μάρτυρας καταθέτει μαρτυρία για το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες. Αυτοί οι δύο τίτλοι φαίνονται σχετικά κατάλληλοι. Και ο όρος αγγελιαφόρος του ευαγγελίου; Σε τι αναφέρεται ο όρος «ευαγγέλιο»; Είναι οι ευχάριστες ειδήσεις και τα χαρμόσυνα μηνύματα για το έργο του Θεού, τη σωτηρία του ανθρώπου από τον Θεό και την επιστροφή του Θεού. Πώς μπορούμε να εξηγήσουμε τον όρο «αγγελιαφόρος»; Μια καλή εξήγηση του όρου «αγγελιαφόρος» είναι κάποιος που στέλνει ο Θεός, κάποιος που αποστέλλεται απευθείας για να διαδώσει το ευαγγέλιο ή ένας συγκεκριμένος άνθρωπος που στέλνει ο Θεός σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή για να μεταδώσει τα λόγια του Θεού ή ένα σημαντικό μήνυμα. Αυτό είναι ο αγγελιαφόρος. Αυτόν τον ρόλο έχουν όσοι διαδίδουν το ευαγγέλιο; Τέτοιο έργο κάνουν; (Όχι.) Τι έργο κάνουν, τότε; (Καταθέτουν μαρτυρία για το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες.) Είναι μήπως η μαρτυρία τους για το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες αποστολή που έχουν δεχθεί απευθείας από τον Θεό; (Όχι.) Τότε, πώς εξηγείται αυτή η αποστολή; (Είναι το καθήκον των δημιουργημάτων.) Πρόκειται για το καθήκον των ανθρώπων. Άσχετα αν ο Θεός σού έχει αναθέσει, σου έχει πει ή σου έχει εμπιστευτεί τη διακήρυξη του νέου έργου Του και τη διάδοση του ευαγγελίου, εσύ έχεις την ευθύνη και την υποχρέωση να μιλήσεις σε περισσότερους ανθρώπους για το ευαγγέλιο, να το διαδώσεις και να το μεταδώσεις σε περισσότερους ανθρώπους. Έχεις την ευθύνη και την υποχρέωση να γνωστοποιήσεις σε περισσότερους ανθρώπους αυτήν την είδηση, ώστε να προσέλθουν ενώπιον του Θεού και να επιστρέψουν στον οίκο Του. Αυτό το καθήκον και την ευθύνη έχουν οι άνθρωποι, οπότε δεν μπορεί να πει κανείς ότι ο Θεός τούς έχει στείλει και αποστείλει. Άρα, η λέξη «αγγελιαφόρος» δεν είναι κατάλληλη εδώ. Ποια είναι η φύση αυτής της λέξης; Είναι ψευδής, υπερβολική και κενή. Η λέξη «αγγελιαφόρος» είναι υπερβολική και δεν ταιριάζει. Από την εποχή της Παλαιάς Διαθήκης μέχρι σήμερα, από την αρχή του έργου διαχείρισης του Θεού μέχρι σήμερα, επί της ουσίας ο ρόλος του αγγελιαφόρου δεν έχει υπάρξει ποτέ. Με άλλα λόγια, κανένας τέτοιος ρόλος δεν έχει μετάσχει στο έργο του σχεδίου διαχείρισης του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας καθ’ όλη τη διάρκειά του. Πώς μπορούν οι απλοί άνθρωποι να επωμιστούν αυτό που σημαίνει η λέξη «αγγελιαφόρος»; Κανείς δεν μπορεί να αναλάβει ένα τέτοιο έργο. Άρα, ο άνθρωπος δεν μπορεί να αναλάβει αυτόν τον ρόλο, και κανένας δεν μπορεί να συνδεθεί ή να συσχετιστεί με αυτήν τη λέξη. Αγγελιαφόρος, όπως το κατανοούν οι άνθρωποι, είναι κάποιος που στέλνει ο Θεός για να κάνει κάτι ή να μεταφέρει ένα μήνυμα. Ένα τέτοιο πρόσωπο έχει ελάχιστη σχέση με το σπουδαίο και πρωταρχικό έργο του Θεού για τη διαχείριση της ανθρωπότητας. Με άλλα λόγια, στα τρία στάδια του έργου του Θεού, ο ρόλος του αγγελιαφόρου είναι σχεδόν ανύπαρκτος. Επομένως, στο μέλλον μη χρησιμοποιείτε αυτήν τη λέξη. Είναι αφελές να μιλάτε έτσι. Μπορεί να αναλάβει ένας άνθρωπος τον τίτλο του «αγγελιαφόρου του ευαγγελίου»; Δεν μπορεί. Κατ’ αρχάς, οι άνθρωποι έχουν σάρκα και οστά. Επιπλέον, καθένας τους είναι μέλος της διεφθαρμένης ανθρωπότητας. Τι ον είναι ένας αγγελιαφόρος; Ξέρετε; (Δεν ξέρουμε.) Δεν ξέρετε, αλλά τολμάτε να χρησιμοποιείτε αυτόν τον τίτλο. Αυτό είναι πλαστοπροσωπία. Μπορεί να πει κανείς με βεβαιότητα ότι οι αγγελιαφόροι δεν έχουν καμία σχέση με την ανθρωπότητα, και οι άνθρωποι δεν μπορούν να έχουν καμία σχέση με τη λέξη «αγγελιαφόρος». Η ανθρωπότητα δεν μπορεί να επωμιστεί τέτοιον ρόλο. Οι αγγελιαφόροι του ευαγγελίου, η κάθοδος των αγγελιαφόρων από ψηλά και το έργο των αγγελιαφόρων, όλα αυτά ουσιαστικά τελείωσαν από την εποχή του Αβραάμ στην Παλαιά Διαθήκη. Αυτό έχει ήδη τελειώσει. Από τότε που ο Θεός εκτέλεσε επισήμως το έργο της σωτηρίας της ανθρωπότητας, η ανθρωπότητα πρέπει να πάψει να χρησιμοποιεί τη λέξη «αγγελιαφόρος». Γιατί να πάψει να χρησιμοποιεί αυτήν τη λέξη; (Γιατί ο άνθρωπος δεν μπορεί να επωμιστεί τέτοιον ρόλο.) Το θέμα δεν είναι αν ο άνθρωπος μπορεί ή δεν μπορεί να επωμιστεί τέτοιον ρόλο, αλλά ότι οι αγγελιαφόροι δεν έχουν καμία σχέση με τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα. Μέσα στη διεφθαρμένη ανθρωπότητα δεν υπάρχει τέτοιος ρόλος ούτε τέτοιος τίτλος. Ας επιστρέψουμε στη λέξη «ιεροκήρυκας». Αν θέλαμε να δώσουμε έναν αντικειμενικό, ακριβή και βαθύ ορισμό της «οδού» για την οποία κηρύττουν, πώς θα την ορίζαμε; (Ο λόγος του Θεού.) Αυτός ο όρος είναι σχετικά γενικός. Δηλαδή, συγκεκριμένα, αναφέρεται μόνο στο ευαγγέλιο και στο μήνυμα για το τωρινό έργο του Θεού; (Όχι.) Τότε, τι είναι αυτό που διακηρύσσουν στην πραγματικότητα όσοι διαδίδουν το ευαγγέλιο; Σε ποιον βαθμό σχετίζεται το έργο εκείνων που διαδίδουν το ευαγγέλιο με την «οδό»; Τι έργο εμπίπτει στην πραγματικότητα στο πεδίο των καθηκόντων τους; Απλώς μεταδίδουν στους αποδέκτες του ευαγγελίου κάποιες βασικές πληροφορίες, όπως ότι ο Θεός έχει έλθει τις έσχατες ημέρες, το έργο που έχει κάνει, τα λόγια Του και τις προθέσεις Του, έτσι ώστε οι άνθρωποι να ακούσουν και να αποδεχτούν αυτές τις πληροφορίες, και στη συνέχεια να επιστρέψουν στον Θεό. Μόλις φέρουν αυτούς τους ανθρώπους ενώπιον του Θεού, εκπληρώνεται η ευθύνη τους να διαδώσουν το ευαγγέλιο. Υπάρχει στις πληροφορίες που μεταδίδουν τίποτα απ’ ό,τι σημαίνει ο όρος «οδός»; Στην προκειμένη περίπτωση, οι όροι «πληροφορίες» και «ευαγγέλιο» είναι ουσιαστικά ισοδύναμοι. Έχουν, λοιπόν, κάποια σχέση με την «οδό»; (Όχι.) Γιατί δεν έχουν σχέση; Σε τι ακριβώς αναφέρεται η «οδός»; Η απλούστερη λέξη που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ως εξήγηση είναι το μονοπάτι. Ο όρος «μονοπάτι» εμπεριέχει τον ορισμό της «οδού», ο οποίος είναι πιο συγκεκριμένος. Για να μιλήσουμε πιο συγκεκριμένα, η «οδός» είναι όλα τα λόγια που έδωσε ο Θεός για τη σωτηρία της ανθρωπότητας, για να απελευθερώσει τους ανθρώπους από τις διεφθαρμένες σατανικές τους διαθέσεις και για να τους γλιτώσει από τα δεσμά και τη σκοτεινή επιρροή του Σατανά. Είναι ακριβής και συγκεκριμένη αυτή η περιγραφή; Αν το εξετάσουμε τώρα, είναι η λέξη «ιεροκήρυκας» ο κατάλληλος ορισμός όσων εκτελούν το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου; (Όχι, δεν είναι.) Το καθήκον ενός ιεροκήρυκα υπερβαίνει κατά πολύ τη διάδοση του ευαγγελίου. Μόνο όσοι γνωρίζουν τον Θεό και καταθέτουν μαρτυρία για Αυτόν μπορούν να πάρουν αυτόν τον τίτλο. Μπορεί ένας μέσος άνθρωπος που διαδίδει το ευαγγέλιο να επωμιστεί το έργο ενός ιεροκήρυκα; Φυσικά και όχι. Η διάδοση του ευαγγελίου δεν είναι τίποτε περισσότερο από διακήρυξη καλών ειδήσεων και απλή κατάθεση μαρτυρίας για το έργο του Θεού. Εφόσον αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να επωμιστούν καθόλου το έργο του ιεροκήρυκα και δεν μπορούν να το εκτελέσουν, δεν μπορούν να αποκαλούνται ιεροκήρυκες. Ο τίτλος του ιεροκήρυκα δίνει υψηλότερο κύρος· δεν τον αξίζουν όσοι διαδίδουν το ευαγγέλιο. Αυτός ο τίτλος δεν τους ταιριάζει. Τώρα μένει μόνο ο όρος «μάρτυρας». Τι είναι αυτό που μαρτυρά ένας μάρτυρας; (Το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες.) Είναι εύστοχο να πούμε ότι διακηρύττει και μαρτυρά το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες; Αν ήταν να οριστεί με ακρίβεια η έννοια του μάρτυρα, θα έπρεπε να μιλά για εκείνον που καταθέτει μαρτυρία για τον Θεό και όχι για εκείνον που καταθέτει μαρτυρία για το ευαγγέλιο. Τι θα γινόταν αν ονομάζαμε μάρτυρες του Θεού όσους διαδίδουν το ευαγγέλιο; Μπορούν να καταθέσουν μαρτυρία για τον Θεό; (Δεν μπορούν.) Πώς μπορούμε να εξηγήσουμε τον όρο «μάρτυρας» όπως τον χρησιμοποιούμε εδώ; Αν το ερευνήσουμε προσεκτικά, ούτε η λέξη «μάρτυρας» είναι κατάλληλη. Αφού όσοι διαδίδουν το ευαγγέλιο διακηρύσσουν μόνο τα λόγια που είπε ο Θεός σε όλους τους ανθρώπους που διψούν για τα λόγια Του και λένε τον λόγο Του σ’ αυτούς που υποδέχονται την εμφάνισή Του, αυτό δεν ανταποκρίνεται στην πραγματική σημασία της λέξης «μάρτυρας». Γιατί λέω ότι δεν έχει αυτήν τη σημασία το να καταθέτεις μαρτυρία; Το να καταθέτεις μαρτυρία περιλαμβάνει εκείνα πάνω στα οποία κάνει κάποιος συναναστροφή και τα οποία διακηρύσσει, για να βοηθήσει τους ανθρώπους να γνωρίσουν τον Θεό και να τους φέρει ενώπιόν Του. Αυτήν τη στιγμή, όσοι διαδίδουν το ευαγγέλιο απλώς φέρνουν ανθρώπους στην εκκλησία, στον χώρο εργασίας του Θεού πάνω στη γη. Δεν καταθέτουν μαρτυρία για τη διάθεση του Θεού, για αυτό που έχει και αυτό που είναι ο Θεός ούτε για το έργο Του. Τους ταιριάζει ο τίτλος του μάρτυρα; Για να μιλήσουμε με ακρίβεια, ούτε τους ταιριάζει ούτε είναι εύστοχος. Λοιπόν, έχουμε ερευνήσει και αναλογιστεί και τους τρεις όρους (αγγελιαφόροι του ευαγγελίου, ιεροκήρυκες και μάρτυρες) και διαπιστώσαμε ότι κανένας τους δεν ταιριάζει σε όσους διαδίδουν το ευαγγέλιο. Είτε αυτοί οι όροι προέρχονται από τη θρησκεία είτε συνηθίζουν να τους χρησιμοποιούν τα μέλη του οίκου του Θεού, αυτοί οι τίτλοι ούτε ταιριάζουν ούτε είναι εύστοχοι. Ερχόμαστε, λοιπόν, στο εξής ερώτημα: Είναι σημαντικοί οι τίτλοι; (Ναι.) Είναι πραγματικά σημαντικοί; Για παράδειγμα, αν το όνομά σου ήταν παλιά Τζον Σμιθ, αλλά τώρα σε λένε Τζέιμς Κλαρκ, έχεις αλλάξει; Δεν είσαι ο ίδιος; Αυτό σημαίνει ότι δεν έχει σημασία ο τίτλος ή το όνομα που χρησιμοποιείς. Αν δεν έχει σημασία, τότε γιατί να αναλύουμε αυτές τις λέξεις; Τις ανέλυσα για να αποκτήσουν οι άνθρωποι ακριβή άποψη για το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου, να ορίσουν με ακρίβεια τι είναι στην πραγματικότητα αυτό το καθήκον, και να μάθουν πώς να το εκτελούν και να το αντιμετωπίζουν σωστά. Είναι πρώτα απαραίτητο να προσδιορίσεις τη θέση σου στο πλαίσιο αυτού του καθήκοντος. Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Άρα, πρέπει να είναι ακριβής ο τίτλος αυτός.

Μόλις τώρα ανέλυσα γενικά διάφορους τίτλους ή όρους που αναφέρονται στους ανθρώπους που εκτελούν το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου. Οι τίτλοι και οι όροι «μάρτυρες», «ιεροκήρυκες» και «αγγελιαφόροι του ευαγγελίου» είναι όλοι τους ανακριβείς. Και για ποιον λόγο είναι ανακριβείς; Επειδή εκείνοι που απλώς διαδίδουν το ευαγγέλιο δεν κάνουν κανένα ουσιαστικό έργο που να αξίζει αυτούς τους τίτλους. Δεν καταθέτουν μαρτυρία για τις πράξεις, το έργο ή την ουσία του Θεού. Δεν είναι αυτό το έργο τους ούτε το καθήκον που εκτελούν, οπότε δεν είναι άξιοι να αποκαλούνται «μάρτυρες». Ο τίτλος του ιεροκήρυκα είναι και αυτός τέτοιας φύσης, και φυσικά το ίδιο και ο τίτλος του αγγελιαφόρου του ευαγγελίου. Αυτός ο τελευταίος τίτλος είναι άνευ νοήματος, δεν βασίζεται σε τίποτε απολύτως. Δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας μεγαλόσχημος τίτλος που δίνουν οι άνθρωποι στον εαυτό τους. Από πού προήλθε ο τίτλος του αγγελιαφόρου; Δεν δημιουργήθηκε από τη διόγκωση της αλαζονικής διάθεσης του ανθρώπου; (Ναι.) Δεν είναι απλώς η επιθυμία κάποιου να δώσει στον εαυτό του έναν μεγαλοπρεπή τίτλο; Όταν κάποιος αποδίδει στον εαυτό του έναν τέτοιο τίτλο, αυτή η συμπεριφορά δεν αποτελεί εκδήλωση ότι διαθέτει λογική. Άλλοι είναι ακόμη λιγότερο κατάλληλοι και ταιριαστοί, και γι’ αυτό δεν πρόκειται να τους απαριθμήσουμε και να τους αναλύσουμε τον καθέναν με τη σειρά. Εφόσον αυτοί οι τίτλοι είναι ακατάλληλοι, ας ρίξουμε μια ματιά στην πραγματική ουσία του καθήκοντος της διάδοσης του ευαγγελίου. Σε μια θρησκεία, πώς το αποκαλούν όταν η διάδοση του ευαγγελίου κερδίζει κάποιον; (Συγκομιδή.) Όταν κερδίζουν έναν άνθρωπο αυτοί που διαδίδουν το ευαγγέλιο, λένε ότι έχουν δρέψει καρπούς. Όταν συναντιούνται και συζητούν, μιλάνε πάντα για το πόσους καρπούς έφεραν με τη διάδοση του ευαγγελίου στο τάδε μέρος. Συγκρίνονται μεταξύ τους για να δουν ποιος έχει φέρει περισσότερους καρπούς και τι είδους είναι αυτοί οι καρποί. Γιατί κάνουν τέτοιες συγκρίσεις; Τι συγκρίνουν στην πραγματικότητα όταν συγκρίνουν πόσους καρπούς έφερε ο καθένας; Την αξία και τα προσόντα τους για να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών. Αν κάνουν τέτοιες συγκρίσεις μεταξύ τους, βλέπουν το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου ως καθήκον τους; Γιατί δίνουν τόση σημασία στους καρπούς που φέρουν; Πιστεύουν ότι οι καρποί αυτοί έχουν κάποια σχέση με το αν θα πάνε στον ουρανό, αν θα λάβουν ευλογίες και αν θα κερδίσουν ανταμοιβές. Αν οι καρποί δεν έχουν καμία σχέση με αυτά τα πράγματα, θα έκαναν αυτές τις συγκρίσεις κάθε φορά που συναντιόνταν; Θα συγκρίνονταν μεταξύ τους σε άλλα ζητήματα. Θα συγκρίνονταν σε οτιδήποτε σχετίζεται με τις ανταμοιβές και την είσοδο στη βασιλεία των ουρανών. Επειδή το να κερδίζουν ανθρώπους και να φέρνουν καρπούς κατά τη διάδοση του ευαγγελίου έχει σχέση με την είσοδο στον ουρανό και τη λήψη ανταμοιβών, για να τα πετύχουν αυτά, δεν βαριούνται ποτέ να συγκρίνουν ποιος έχει κερδίσει περισσότερους ανθρώπους και έχει φέρει περισσότερους καρπούς κατά τη διάδοση του ευαγγελίου. Τότε, μέσα τους, υπολογίζουν τρόπους για να κερδίσουν περισσότερους ανθρώπους και να αποδώσουν περισσότερους καρπούς, ώστε να βελτιώσουν τα προσόντα τους και να βεβαιωθούν ότι θα εισέλθουν στον ουρανό και θα λάβουν ανταμοιβές. Σ’ αυτό το σημείο, γίνεται εμφανής η στάση κάθε λογής ανθρώπων απέναντι στη διάδοση του ευαγγελίου. Αποτελεί η στάση και το κίνητρό τους να διαδώσουν το ευαγγέλιο επιθυμία να εκπληρώσουν το καθήκον τους ως δημιουργήματα; (Όχι.) Πρόκειται για λανθασμένη άποψη. Δεν στοχεύουν να κάνουν καλά το καθήκον τους, ούτε να εκπληρώσουν την αποστολή απ’ τον Θεό, αλλά να πάρουν ανταμοιβές. Αν εκτελεί κανείς το καθήκον του με τέτοιο συναλλακτικό τρόπο, αυτό προφανώς δεν συμφωνεί με την αλήθεια, αλλά την παραβιάζει. Δεν εναρμονίζεται με τις προθέσεις του Θεού, που το θεωρεί απεχθές. Όσους καρπούς κι αν φέρουν αυτοί οι άνθρωποι, αυτό δεν έχει καμία σχέση με τον τελικό προορισμό τους. Θεωρούν τη διάδοση του ευαγγελίου ως επάγγελμα, ως τρόπο ή μέσο για να κερδίσουν ευλογίες και ανταμοιβές. Η πρόθεση αυτών των ανθρώπων όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους και αποδέχονται αυτήν την αποστολή δεν είναι να εκπληρώσουν την αποστολή από τον Θεό ή να εκτελέσουν καλά τα καθήκοντά τους, αλλά μόνο να κερδίσουν ευλογίες και ανταμοιβές. Άρα, τέτοιοι άνθρωποι, όσους καρπούς κι αν φέρουν, δεν είναι ούτε μάρτυρες ούτε ιεροκήρυκες. Το έργο που επιτελούν δεν είναι εκτέλεση καθήκοντος, είναι απλώς μόχθος και δουλειά με σκοπό να αποκτήσουν ευλογίες για τον εαυτό τους. Το πιο σοβαρό πρόβλημα που υπάρχει εδώ δεν είναι απλώς ότι έχουν σκοπό να αποκτήσουν ευλογίες και ανταμοιβές όταν διαδίδουν το ευαγγέλιο, αλλά ότι χρησιμοποιούν το γεγονός ότι κερδίζουν ανθρώπους κατά τη διάδοση του ευαγγελίου ως μάρκα προς ανταλλαγή με τον Θεό για ανταμοιβές και για την ευλογία της εισόδου στον ουρανό. Δεν είναι πολύ σοβαρό αυτό το πρόβλημα; Ποια είναι η ουσία αυτού του προβλήματος; Βάζουν το ευαγγέλιο προς πώληση, το «πουλάνε» με αντάλλαγμα τις ευλογίες. Δεν έχει αυτό ως ένα βαθμό τη φύση μιας προσπάθειας να συνάψουν συμφωνία με τον Θεό; Αυτή είναι η ουσία των προθέσεών τους, των πρακτικών τους και της φύσης που επιδεικνύουν όταν τα κάνουν αυτά. Απ’ ό,τι φαίνεται, η πώληση του ευαγγελίου με αντάλλαγμα ανταμοιβές είναι το πρόβλημα που υπάρχει μεταξύ των δήθεν «ιεροκηρύκων» του θρησκευτικού κόσμου. Μήπως, λοιπόν, έχουν το ίδιο πρόβλημα όσοι εκτελούν τώρα το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου στον οίκο του Θεού; (Ναι.) Ποιο ουσιαστικό πρόβλημα έχουν και οι δύο; Ότι πουλάνε το ευαγγέλιο με αντάλλαγμα την ικανοποίηση και την επιβεβαίωση του Θεού, για να πετύχουν τον στόχο της απόκτησης ευλογιών και αυτού του όμορφου προορισμού. Όταν παρουσιάζεται έτσι, κάποιοι από εσάς μπορεί να μην πείθονται, αλλά πολλοί άνθρωποι όντως συμπεριφέρονται έτσι.

Πολλοί από εκείνους που διαδίδουν το ευαγγέλιο, όταν κερδίσουν κάποιους ανθρώπους, νομίζουν ότι μπορούν να τους σώσουν και ότι εκτελούν μεγάλη υπηρεσία· συχνά λένε σε όσους έχουν αποδεχτεί το ευαγγέλιο «Αν δεν σου είχα κηρύξει το ευαγγέλιο, δεν θα πίστευες ποτέ στον Θεό. Χάρη στην καλή μου την καρδιά είχες την τύχη να δεχτείς το ευαγγέλιο». Και μόλις εκείνοι οι άνθρωποι δεχτούν το ευαγγέλιο, αυτοί θα σκέφτονται πάντα να τους ρωτήσουν «Ποιος ήταν αυτός που σου μετέδωσε το ευαγγέλιο;» Εκείνοι θα αναλογιστούν αυτήν την ερώτηση και θα σκεφτούν «Όντως εσύ μου κήρυξες το ευαγγέλιο, αλλά ήταν έργο του Αγίου Πνεύματος· δεν μπορώ να αποδώσω σ’ εσένα τα εύσημα», οπότε δεν θα θελήσουν να απαντήσουν. Όταν δεν απαντήσουν, εκείνοι που ρώτησαν θα θυμώσουν και θα συνεχίσουν να ρωτάνε. Ποια πρόθεση κρύβεται πίσω από τις συνεχείς ερωτήσεις τους; Θέλουν να διεκδικήσουν τα εύσημα. Ανάμεσα σ’ αυτούς που διαδίδουν το ευαγγέλιο, είναι και κάποιοι που ναι μεν θα μεταδώσουν σε κάποιον το ευαγγέλιο, αλλά όταν εκείνος φτάσει στο σημείο να πληροί τις προϋποθέσεις για να εισέλθει στην εκκλησία, αρνούνται να τον παραδώσουν σ’ αυτήν. Υπάρχουν κάποιοι από εκείνους που διαδίδουν το ευαγγέλιο, οι οποίοι το μεταδίδουν σε αρκετούς ανθρώπους και δεν τους παραδίδουν, και κάποιοι που το μεταδίδουν σε 20 ή 30 ανθρώπους —αριθμός που αρκεί για την ίδρυση μιας εκκλησίας— και δεν τους παραδίδουν ούτε αυτοί. Γιατί δεν παραδίδουν στην εκκλησία αυτούς τους ανθρώπους; Λένε το εξής: «Δεν έχουν ακόμη πολύ γερά θεμέλια. Ας περιμένουμε μέχρι να αποκτήσουν γερά θεμέλια, να μην έχουν αμφιβολίες, να μην μπορούν να παραπλανηθούν εύκολα, και τότε θα τους παραδώσω στην εκκλησία». Μετά από έξι μήνες, αυτοί οι άνθρωποι θα έχουν θεμέλια και θα πληρούν τις αρχές να εισέλθουν στην εκκλησία, αλλά εκείνοι που τους διέδωσαν το ευαγγέλιο εξακολουθούν να μην τους παραδίδουν. Θέλουν να οδηγήσουν μόνοι τους αυτούς τους ανθρώπους. Ποια πρόθεση κρύβεται εδώ; Αν δεν είχαν κανένα κέρδος, θα ήθελαν να οδηγήσουν αυτούς τους ανθρώπους; Τι κέρδος επιδιώκουν; Επιδιώκουν να αποκτήσουν προσωπικό κέρδος και οφέλη από τους συγκεκριμένους ανθρώπους. Αν τους παρέδιδαν στην εκκλησία, δεν θα αποκτούσαν αυτά τα οφέλη. Πρέπει, λοιπόν, να διακρίνεις αυτό το πρόβλημα. Το ίδιο συμβαίνει όταν πολλοί πάστορες και πρεσβύτεροι του θρησκευτικού κόσμου, παρόλο που ξέρουν πολύ καλά ποια είναι η αληθινή οδός, δεν την αποδέχονται ούτε επιτρέπουν στους πιστούς να την αποδεχτούν. Στην πραγματικότητα, το κάνουν για το δικό τους γόητρο και κέρδος. Αν οι πιστοί αποδέχονταν την αληθινή οδό, αυτοί οι πάστορες και οι πρεσβύτεροι δεν θα ωφελούνταν απ’ το γεγονός ότι πίστεψαν. Τέτοιοι άνθρωποι που διαδίδουν το ευαγγέλιο φοβούνται ότι, μόλις ενταχθούν στην εκκλησία οι δικοί τους αποδέκτες του ευαγγελίου, οι ίδιοι θα ξεχαστούν και, έτσι, δεν θα μπορούν πλέον να επωφεληθούν από την πίστη τους. Γι’ αυτό δεν παραδίδουν αυτούς τους ανθρώπους στην εκκλησία. Πότε θα παραδώσουν τους ανθρώπους αυτοί οι κήρυκες του ευαγγελίου; Μόλις τους ακούσουν και τους υπακούσουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι, τότε θα τους παραδώσουν στην εκκλησία. Και όταν αυτοί οι άνθρωποι εισέλθουν στην εκκλησία, όσοι απ’ αυτούς έχουν αρκετά καλή ανθρώπινη φύση, κατανοούν τα πράγματα σωστά και αγαπούν την αλήθεια, θα ακούνε συχνά κηρύγματα και θα καταλαβαίνουν κάποιες αλήθειες, οπότε θα μπορέσουν να διακρίνουν αυτούς τους ανθρώπους που τους διέδωσαν το ευαγγέλιο. Τότε θα πουν «Αυτός ο άνθρωπος είναι μάλλον αντίχριστος, όπως ο Παύλος». Την επόμενη φορά που θα συναντηθούν, δεν θα δώσουν καμία σημασία σ’ αυτούς που τους διέδωσαν το ευαγγέλιο, κι εκείνοι, επειδή τους αγνόησαν θα θυμώσουν και θα πουν το εξής: «Είσαι αχάριστος! Αν δεν σου είχα διαδώσει εγώ το ευαγγέλιο, θα είχες πιστέψει στον Θεό; Θα είχες βρει την αληθινή οδό; Τώρα που έχεις κάποιον άλλον να σε καθοδηγεί, ξέχασες εμένα, τη μητέρα σου;» Θέλουν να τους βλέπουν οι άλλοι ως μητέρα. Έχουν λογική όσοι λένε τέτοια πράγματα; (Όχι.) Αν κάποιος φτάσει στο σημείο να πει κάτι τέτοιο, σίγουρα δεν αξίζει δεκάρα. Γιατί το λέω αυτό; Όταν διαδίδει κανείς το ευαγγέλιο του Θεού, σε ποιον ανήκουν οι άνθρωποι που κερδίζει; (Στον Θεό.) Μπορεί να εργάζεται σκληρά για να διαδώσει το ευαγγέλιο, όμως οι άνθρωποι που κερδίζει δεν ανήκουν σ’ αυτόν, αλλά στον Θεό. Όσοι δέχονται το ευαγγέλιο θέλουν να ακολουθήσουν τον Θεό, όχι να πιστέψουν σ’ εκείνους που τους το κήρυξαν· όμως, αυτού του είδους οι άνθρωποι που διαδίδουν το ευαγγέλιο δεν τους αφήνουν να ενταχθούν στην εκκλησία και να ακολουθήσουν τον Θεό. Αντίθετα, θέλουν να τους έχουν στο χέρι και στον έλεγχό τους, και να τους αναγκάσουν να τους ακολουθήσουν. Άρα, δεν είναι αλήτες όσοι διαδίδουν έτσι το ευαγγέλιο; Αυτοί οι κήρυκες δεν αφήνουν τους ανθρώπους να προσέλθουν ενώπιον του Θεού, με αποτέλεσμα να τους αναγκάζουν να περάσουν απ’ τους ίδιους για να προσέλθουν ενώπιον του Θεού, κι έτσι τα πάντα πρέπει να γίνονται με τη μεσολάβησή τους. Δεν προσπαθούν να επωφεληθούν από την πίστη τους; Δεν θέλουν να ελέγξουν αυτούς τους ανθρώπους; (Ναι.) Τι συμπεριφορά είναι αυτή; Είναι ξεκάθαρα η συμπεριφορά του Σατανά! Αυτό σημαίνει ότι ένας αντίχριστος έχει δείξει το πραγματικό του πρόσωπο, και θέλει να ελέγξει την εκκλησία και τον εκλεκτό λαό του Θεού. Τέτοιου είδους άνθρωποι υπάρχουν σε κάθε εκκλησία. Σε σοβαρές περιπτώσεις, μπορεί να ελέγχουν δεκάδες ή και εκατοντάδες ανθρώπους. Σε πιο ήπιες περιπτώσεις, όταν κηρύττουν το ευαγγέλιο σε λίγους, απλώς απαιτούν συνεχώς την ευγνωμοσύνη τους, τους θυμίζουν όποτε συναντιούνται το χρέος που έχουν απέναντί τους και αναφέρουν συνέχεια διάφορα πράγματα από την εποχή που εκείνοι οι άνθρωποι πίστεψαν για πρώτη φορά. Γιατί αναφέρουν συνέχεια αυτά τα πράγματα; Για να μην ξεχάσουν εκείνοι οι άνθρωποι το καλό που τους έκαναν, και για να μην ξεχάσουν ποιανού το κήρυγμα ήταν αυτό που τους επέτρεψε να εισέλθουν στον οίκο του Θεού και σε ποιον πρέπει να αποδοθούν τα εύσημα. Έχουν έναν σκοπό όταν αναφέρουν τέτοια θέματα, και αν δεν επιτευχθεί, επιπλήττουν αυτούς τους ανθρώπους. Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που λένε για να τους επιπλήξουν; (Ότι είναι αχάριστοι.) Έχουν λογική αυτά που λένε; (Όχι.) Γιατί λες ότι δεν έχουν λογική; (Επειδή αυτοί οι άνθρωποι που διαδίδουν το ευαγγέλιο δεν στέκονται στη θέση που τους αρμόζει. Η διάδοση του ευαγγελίου είναι το καθήκον τους, είναι κάτι που πρέπει να κάνουν. Και όμως, όταν φέρουν το ευαγγέλιο στους ανθρώπους, το βλέπουν ως μια συνεισφορά εκ μέρους τους και όχι ως καθήκον τους.) Έχουν διαρκώς την άποψη ότι όταν διέδιδαν το ευαγγέλιο, έκαναν μια συνεισφορά. Αυτό είναι λάθος. Από τη μια πλευρά, δεν στέκονται στη θέση που τους αρμόζει. Ο Θεός είναι Αυτός που σώζει τους ανθρώπους, και το μόνο που μπορούν οι άνθρωποι να κάνουν είναι να συνεργαστούν. Τι μπορεί να καταφέρει ένας άνθρωπος αν δεν εργάζεται ο Θεός; Από την άλλη πλευρά, η διάδοση του ευαγγελίου σε άλλους ανθρώπους δεν είναι δική τους συμβολή. Αυτοί δεν έχουν κάνει καμία μεγάλη συνεισφορά· είναι καθήκον τους. Ο Θεός είναι Αυτός που θέλει να κερδίσει τους ανθρώπους· αυτοί που διαδίδουν το ευαγγέλιο απλώς συνεργάζονται λίγο μαζί Του. Ο Θεός σώζει και κερδίζει τους ανθρώπους, αυτό είναι δική Του υπόθεση, και δεν έχει καμία σχέση με όσους διαδίδουν το ευαγγέλιο. Εκείνοι δεν μπορούν να κάνουν αυτά τα πράγματα. Όσο διαδίδουν το ευαγγέλιο, εργάζονται απλώς για να το μεταδώσουν, απλώς μοιράζονται με άλλους ανθρώπους το ευαγγέλιο του Θεού τις έσχατες ημέρες. Δεν μπορούμε να πούμε ότι κάνουν κάποιο καλό οι ίδιοι στους ανθρώπους, οπότε αν οι αποδέκτες δεν τους δίνουν καμία σημασία, δεν σημαίνει ότι είναι αχάριστοι. Δεν συμβαίνουν συχνά τέτοια πράγματα την ώρα που εκτελούν τα καθήκοντά τους οι άνθρωποι που διαδίδουν το ευαγγέλιο; Έχετε αποκαλύψει εσείς τέτοιου είδους διαφθορά; (Ναι.) Ήταν σοβαρή αποκάλυψη; Έχετε φτάσει στο σημείο να επιπλήξετε τους άλλους; Έχετε φτάσει στο σημείο να μισήσετε τους άλλους; Έχετε φτάσει στο σημείο να θέλετε να καταριέστε και να ελέγχετε τους ανθρώπους; Θέλεις να κυριαρχήσεις και να ελέγξεις όποιον δέχεται το ευαγγέλιο από σένα. Θέλεις να κρατήσεις αυτούς τους ανθρώπους για τον εαυτό σου αντί να τους παραδώσεις στον Θεό. Περιμένεις όποιος λαμβάνει το ευαγγέλιο από σένα να είναι το πιστό σου τέκνο. Έχετε τέτοιες σκέψεις; Πολλοί άνθρωποι αντιμετωπίζουν το κήρυγμα του ευαγγελίου ως συγκομιδή. Νομίζουν ότι όποιος δέχεται το ευαγγέλιο απ’ αυτούς γίνεται καρπός τους και ακόλουθός τους, και πρέπει να τους ακολουθεί υπάκουα και να τους συμπεριφέρεται σαν Θεό και αφέντη τους. Σκέφτεσαι έτσι κι εσύ; Ακόμη κι αν δεν είναι τόσο ακραίες οι σκέψεις σου, σίγουρα διαθέτεις αυτήν την πτυχή της διεφθαρμένης διάθεσης. Γιατί συμβαίνει αυτό; Βασικά, οφείλεται σε δύο λόγους. Από τη μία πλευρά, οι άνθρωποι δεν στέκονται στη θέση που τους αρμόζει και δεν γνωρίζουν ποιοι είναι. Από μια άλλη άποψη, δεν θεωρούν καθήκον τους τη διάδοση του ευαγγελίου. Αν αντιμετωπίσεις τη διάδοση του ευαγγελίου ως καθήκον σου, θα καταλάβεις πως ό,τι κι αν κάνεις, σε όσους ανθρώπους κι αν κηρύξεις ή όσους κι αν κερδίσεις, αυτό δεν είναι παρά η εκτέλεση του καθήκοντος ενός δημιουργήματος, μια ευθύνη και μια υποχρέωση που οφείλεις να εκπληρώσεις, και δεν πρόκειται για κάποια σπουδαία και αξιόλογη συνεισφορά. Αν κατανοήσεις το θέμα μ’ αυτόν τον τρόπο, τότε αυτό συμφωνεί με την αλήθεια. Γιατί, όμως, κάποιοι άνθρωποι που κηρύττουν το ευαγγέλιο μπορούν και ελέγχουν εκείνους στους οποίους το διαδίδουν και θεωρούν αυτούς τους ανθρώπους δικούς τους; Επειδή είναι υπερβολικά αλαζόνες και αυτάρεσκοι απ’ τη φύση τους, και δεν έχουν το παραμικρό ίχνος λογικής. Επιπλέον, φταίει και το ότι δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια και δεν έχουν διορθώσει αυτήν την πτυχή της διεφθαρμένης διάθεσής τους. Γι’ αυτό κάνουν τόσο ανόητα, αλαζονικά και βάρβαρα πράγματα που προκαλούν αηδία στους άλλους ανθρώπους και αποστροφή στον Θεό.

Όταν οι άνθρωποι κάνουν κάτι, όταν διαθέτουν ένα μικρό πλεονέκτημα ή συνεισφέρουν με κάποιον τρόπο, θέλουν να το επιδείξουν, να ελέγχουν τους ανθρώπους, να ανταλλάξουν αυτό που έκαναν με ανταμοιβές ή να εξασφαλίσουν έναν καλό προορισμό. Κάποιοι μέχρι και εμπόριο θα προσπαθούσαν να κάνουν χρησιμοποιώντας το ευαγγέλιο του Θεού. Τι εμπόριο θέλουν να κάνουν; Θα σας πω ένα παράδειγμα. Όταν ένας τέτοιος άνθρωπος φτάνει στο σπίτι ενός πιθανού αποδέκτη του ευαγγελίου και βλέπει ότι εκείνος είναι από φτωχή οικογένεια, σκέφτεται ότι λογικά δεν θα έχει όφελος αν του διαδώσει το ευαγγέλιο, κι έτσι αδιαφορεί γι’ αυτόν ή μάλιστα κάνει και διακρίσεις εναντίον του. Κάθε φορά που βλέπει αυτόν τον άνθρωπο, νιώθει δυσαρέσκεια και λέει στον επικεφαλής του «Αυτός δεν θα μπορέσει να πιστέψει στον Θεό. Και ακόμη κι αν πίστευε, δεν θα μπορούσε να κερδίσει την αλήθεια». Με αυτήν τη δικαιολογία αποφεύγει να του διαδώσει το ευαγγέλιο. Λίγο αργότερα, κάποιος άλλος πηγαίνει να διαδώσει το ευαγγέλιο σ’ εκείνον τον άνθρωπο και αυτός το δέχεται. Πώς το εξηγεί αυτό ο πρώτος κήρυκας; Πώς είναι δυνατόν να είπε ότι εκείνος ο άνθρωπος δεν πρόκειται πιστέψει στον Θεό; Πώς γίνεται να ενήργησε τόσο αυθαίρετα; Πώς ήξερε αν κάποιος θα πίστευε ή δεν θα πίστευε, χωρίς να του διαδώσει το ευαγγέλιο; Δεν μπορούσε να το ξέρει. Γιατί δεν κέρδισε τον συγκεκριμένο άνθρωπο; Επειδή ήταν προκατειλημμένος απέναντί του, τον υποτίμησε και δεν του έδειξε στοργή· γι’ αυτό δεν κατάφερε να τον κερδίσει. Έτσι που εκτελούσε το καθήκον του, ήταν αμελής. Δεν είχε αγάπη μέσα στην καρδιά του και δεν κατάφερε να εκπληρώσει την ευθύνη του. Ο Θεός αυτό το βλέπει ως εύσημο ή μειονέκτημα; (Μειονέκτημα.) Είναι σίγουρα παράβαση. Πώς προέκυψε αυτή η παράβαση; Δεν προέκυψε επειδή δεν θα κέρδιζε κανένα όφελος απ’ αυτόν τον αποδέκτη του ευαγγελίου; Όταν είδε ότι δεν θα τον ωφελούσε να διαδώσει το ευαγγέλιο σ’ εκείνον τον άνθρωπο, ένιωσε απέχθεια απέναντί του και του έκανε αντίποινα. Οπότε, δεν ήθελε να του επιτρέψει να σωθεί, και στη συνέχεια βρήκε ένα σωρό λόγους και δικαιολογίες για να μην του διαδώσει το ευαγγέλιο. Αυτό είναι σοβαρή παραμέληση καθήκοντος και σοβαρή παράβαση! Τι είδους στάση έχεις όταν αρνείσαι να διαδώσεις το ευαγγέλιο σε κάποιον από τον οποίο δεν έχεις να αποκομίσεις κανένα κέρδος; Δεν είναι κλασική εκδήλωση κάποιου που πουλάει το ευαγγέλιο; (Ναι.) Και πώς πουλάει το ευαγγέλιο; Εξηγήστε τις λεπτομέρειες και τη διαδικασία. (Αυτός ο άνθρωπος που διαδίδει το ευαγγέλιο αποφάσισε αν θέλει να το διαδώσει σε κάποιον με βάση το αν αυτό θα τον ωφελούσε. Είναι σαν να αντιμετωπίζει κανείς το ευαγγέλιο του Θεού ως εμπόρευμα και να το πουλάει για να αποκτήσει τα οφέλη που επιθυμεί. Όταν είδε ότι δεν είχε να αποκομίσει κανένα όφελος, αρνήθηκε να διαδώσει το ευαγγέλιο.) Θεωρεί το ευαγγέλιο του Θεού ως ιδιωτικό του περιουσιακό στοιχείο. Αν δει κάποιον από πλούσια και ισχυρή οικογένεια που είναι καλοταϊσμένος και καλοντυμένος, σκέφτεται μέσα του το εξής: «Αν διαδώσω το ευαγγέλιο σ’ αυτόν τον άνθρωπο, τότε μπορώ να μείνω στο σπίτι του, να τρώω καλό φαγητό και να φοράω ωραία ρούχα». Τότε, αποφασίζει να του κηρύξει το ευαγγέλιο. Τι συμπεριφορά είναι αυτή; Είναι κλασικό παράδειγμα κάποιου που πουλάει το ευαγγέλιο. Αυτός ο άνθρωπος που διαδίδει το ευαγγέλιο αντιμετωπίζει το ευαγγέλιο του Θεού και τη χαρμόσυνη είδηση του νέου έργου Του ως εμπόρευμα και ως ιδιωτικό του περιουσιακό στοιχείο, κι έτσι εξαπατά και παραπλανεί τους άλλους με κάθε ευκαιρία, προκειμένου να εξασφαλίσει κέρδος και ό,τι χρειάζεται για χάρη του. Είναι αυτό εκτέλεση του καθήκοντος; Αυτό λέγεται επιχειρηματική δραστηριότητα και κέρδος από την εμπορία του ευαγγελίου. Εμπόριο σημαίνει να εμπορεύεσαι πράγματα που έχεις για να αποκτάς ως αντάλλαγμα χρήματα ή τα υλικά αγαθά που θες. Πώς, λοιπόν, εμπορεύεται το ευαγγέλιο αυτός ο άνθρωπος; Το διαδίδει ανάλογα με το αν μπορεί να αποκτήσει οφέλη από πιθανούς αποδέκτες του. Αυτό σημαίνει το εξής: «Θα σου διαδώσω το ευαγγέλιο αν αυτό με ωφελεί. Αν δεν έχω να κερδίσω κάτι, θα βρω μια δικαιολογία και δεν θα σου το κηρύξω. Θα είναι απλώς μια συμφωνία που δεν πέτυχε». Γιατί δεν πέτυχε αυτή η συμφωνία; Δεν πέτυχε επειδή αυτός που διαδίδει το ευαγγέλιο δεν μπόρεσε να επωφεληθεί από αυτήν. Πώς αποκαλούμε τέτοιους ανθρώπους; Τους αποκαλούμε «πλανόδιους απατεώνες». Δεν έχουν τίποτε πραγματικό να προσφέρουν, αλλά περιφέρονται παντού εξαπατώντας και ξεγελώντας τους άλλους, και με τα λόγια προσπαθούν να βγάλουν χρήματα και να αποκομίσουν κέρδη. Εκτελούν το καθήκον τους αν κηρύττουν το ευαγγέλιο με αυτόν τον τρόπο; Είναι ξεκάθαρο ότι πράττουν το κακό. Οι ενέργειές τους δεν έχουν καμία σχέση με την εκτέλεση του καθήκοντός τους, αφού δεν θεωρούν τη διάδοση του ευαγγελίου ως καθήκον τους και δεν τη βλέπουν ως ευθύνη ή υποχρέωσή τους, ή ως αποστολή που τους έχει ανατεθεί από τον Θεό. Αντίθετα, τη βλέπουν ως μια δουλειά, ένα επάγγελμα με αντάλλαγμα αυτά που χρειάζονται, για να ικανοποιήσουν τα δικά τους συμφέροντα και να καλύψουν τις δικές τους απαιτήσεις. Υπάρχουν ακόμη και κάποιοι που, όταν πηγαίνουν σε πλούσιες περιοχές για να κηρύξουν το ευαγγέλιο, δεν θέλουν να φύγουν, επειδή εκεί τρώνε καλά, ντύνονται καλά και μένουν σε ωραία σπίτια. Αρχίζουν να κλαίγονται μπροστά στους αποδέκτες του ευαγγελίου για τη φτώχεια τους και λένε τα εξής: «Κοιτάξτε πόση χάρη και πόσες ευλογίες του Θεού έχετε εδώ. Κάθε οικογένεια έχει το δικό της αυτοκίνητο, ζει στη βιλίτσα της και ντύνεται καλά. Μέχρι και κρέας τρώτε κάθε μέρα. Εκεί από όπου ερχόμαστε εμείς δεν έχουμε αυτήν τη δυνατότητα». Μόλις το ακούσουν αυτό οι αποδέκτες του ευαγγελίου λένε το εξής: «Αφού ο τόπος που ζείτε είναι τόσο φτωχός, να έρχεστε και να μένετε συχνά μαζί μας εδώ». Στη συνέχεια, δίνουν κάποια πράγματα σ’ αυτούς τους κήρυκες. Αυτός είναι ένας έμμεσος τρόπος να εκβιάζουν και να αποσπούν χρήματα και υλικά αγαθά από τους ανθρώπους. Σε τι βασίζεται ο εκβιασμός τους; «Σας κηρύξαμε το ευαγγέλιο του Θεού και δεν πήραμε τίποτα για αντάλλαγμα. Εμείς εκπληρώσαμε την αποστολή απ’ τον Θεό. Εσείς έχετε λάβει τόσο μεγάλες ευλογίες, οπότε θα πρέπει να ανταποδώσετε την αγάπη του Θεού και να μας προσφέρετε μια μικρή φιλανθρωπία. Δεν το αξίζουμε;» Με αυτόν τον τρόπο, χρησιμοποιούν διάφορα μέσα για να αποσπάσουν κρυφά, άμεσα ή έμμεσα απ’ τους ανθρώπους υλικά αγαθά και χρήματα. Χρησιμοποιούν τη διάδοση του ευαγγελίου ως ευκαιρία για να επιδιώξουν προσωπικά οφέλη. Η πρώτη εκδήλωση αυτού είναι να πουλάνε το ευαγγέλιο, η οποία απ’ τη φύση της είναι η πιο σοβαρή. Η δεύτερη εκδήλωση είναι ο συγκεκαλυμμένος εκβιασμός. Επομένως, κάποιοι από όσους εκτελούν το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου, αρχίζουν να γεμίζουν αδιόρατα τις τσέπες τους την ώρα κηρύττουν το ευαγγέλιο, και πλουτίζουν. Κάποιοι λένε «Δεν είναι καλό να είσαι πλούσιος; Δεν είναι ευλογία του Θεού;» Αυτά είναι ανοησίες! Κάνεις κόλπα και τερτίπια για να εκβιάσεις και να αποσπάσεις πράγματα απ’ τους ανθρώπους, και μετά ισχυρίζεσαι ότι αυτό είναι ευλογία του Θεού. Ποια είναι η φύση όσων λες; Βλασφημία κατά του Θεού. Αυτό δεν είναι η ευλογία του Θεού. Ο Θεός δεν ευλογεί έτσι τους ανθρώπους. Πώς, λοιπόν, θα μπορούσε να προκύψει μια τέτοια ιδέα μέσα σε κάποιον; Ως αποτέλεσμα των φιλοδοξιών του και της άπληστης, σατανικής του φύσης.

Όλοι όσοι διαδίδουν το ευαγγέλιο υποφέρουν πάρα πολύ. Κάποιες φορές διώκονται και προπηλακίζονται από θρησκευόμενους ή μάλιστα παραδίδονται στο καθεστώς του Σατανά. Αν είναι λίγο απρόσεκτοι, πιθανότατα να τους συλλάβει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας. Ωστόσο, όσοι αγαπούν την αλήθεια μπορούν να προσεγγίσουν σωστά τέτοια πράγματα, ενώ όσοι δεν την αγαπούν διαμαρτύρονται συχνά για το παραμικρό βάσανο. Κάποιοι από κείνους που διαδίδουν το ευαγγέλιο έχουν πει πράγματα του τύπου: «Κήρυξα το ευαγγέλιο σε κάποιον, και παρόλο που μιλούσα τόση ώρα, δεν μου έδωσε ούτε ένα ποτήρι νερό. Δεν θέλω να του κηρύξω ξανά». Είναι πρόβλημα το ότι κάποιος δεν τους έδωσε ένα ποτήρι νερό; Τα λόγια αυτών των ανθρώπων που διαδίδουν το ευαγγέλιο κρύβουν ένα είδος διάθεσης. Υπονοούν ότι η διάδοση του ευαγγελίου αξίζει μόνο όταν είναι ευχάριστη και φέρνει κέρδος. Αν ταλαιπωρούνται ή δεν τους προσφέρουν ούτε ένα ποτήρι νερό, τότε δεν αξίζει τον κόπο. Κρύβουν, επίσης, την πρόθεση να ζητήσουν κάτι και να συνάψουν συμφωνία. Αν κάποιος διαδίδει συνέχεια το ευαγγέλιο με συναλλακτικό τρόπο, τότε δαπανά ειλικρινά τον εαυτό του για τον Θεό; Εάν δεν μπορεί να αντέξει ούτε το παραμικρό βάσανο όταν εκτελεί το καθήκον του και αυτό μπορεί να τον οδηγήσει στην αρνητικότητα, μπορεί να εκτελέσει επαρκώς το καθήκον του; Θα πει, λοιπόν, το εξής: «Όχι μόνο δεν μου έδωσε νερό, αλλά δεν μου έδωσε ούτε φαγητό το μεσημέρι». Είναι πρόβλημα αν κάποιος δεν προσκάλεσε αυτούς τους ανθρώπους που διαδίδουν το ευαγγέλιο να κάτσουν και να φάνε μαζί του; Διαδίδουν το ευαγγέλιο εδώ και αρκετά χρόνια, και πάντα προσέχουν πώς τους φιλοξενούν οι άνθρωποι, τι τους δίνουν να φάνε και να πιούνε, και τι δώρα λαμβάνουν. Για ποιον λόγο; Δεν ξέρουν πώς να φέρονται σ’ εκείνους που ερευνούν την αληθινή οδό; Αυτό είναι πρόβλημα του χαρακτήρα τους. Έχουν στην καρδιά τους έστω και λίγη αγάπη για τους ανθρώπους; Και γιατί συνεχίζουν να μην καταλαβαίνουν τι βάσανα πρέπει να υπομένουν εκείνοι που διαδίδουν το ευαγγέλιο και πώς πρέπει να κάνουν πράξη την αλήθεια; Γιατί δεν έχουν κάνει καθόλου πράξη κάτι τέτοιο; Είναι πρόβλημα αν εκείνοι στους οποίους κηρύττεις το ευαγγέλιο δεν σου δίνουν νερό ή φαγητό; Αυτό δεν είναι πρόβλημα. Αν διαδίδουμε το ευαγγέλιο στους ανθρώπους, εκπληρώνουμε την υποχρέωσή μας· αυτό είναι το καθήκον μας. Δεν υπάρχουν πρόσθετες προϋποθέσεις. Εκείνοι στους οποίους κηρύττεις δεν είναι υποχρεωμένοι να σε ταΐσουν, να σε εξυπηρετήσουν ή να σου χαμογελάσουν. Δεν είναι υποχρεωμένοι να ακούσουν όλα όσα λες και να σε υπακούσουν. Δεν έχουν καμία τέτοια υποχρέωση. Αν μπορείς να σκέφτεσαι με αυτόν τον τρόπο, αυτό είναι αντικειμενικό και λογικό. Τότε, θα μπορέσεις να εκτιμήσεις αυτά τα πράγματα σωστά. Πώς πρέπει, λοιπόν, να συμπεριφερόμαστε σε κάποιον που ερευνά την αληθινή οδό; Εφόσον συμμορφώνεται με τις αρχές του οίκου του Θεού που αφορούν τη διάδοση του ευαγγελίου, είμαστε υποχρεωμένοι να του το κηρύξουμε· και ακόμη και αν η στάση του εκείνη τη στιγμή είναι κακή και απορριπτική, πρέπει να κάνουμε υπομονή. Για πόσο καιρό και πόση υπομονή; Μέχρι να σε απορρίψει και να μη σε αφήνει να μπεις στο σπίτι του, να μη θέλει να σου μιλήσει, να μη σου σηκώνει το τηλέφωνο ή να μη δέχεται κάποιον άλλον να τον προσκαλέσει, και να μη σε αναγνωρίζει. Στην περίπτωση αυτή, δεν υπάρχει τρόπος να του διαδώσεις το ευαγγέλιο. Τότε θα έχεις εκπληρώσει την ευθύνη σου. Αυτό σημαίνει να εκτελείς το καθήκον σου. Ωστόσο, όσο υπάρχει έστω και λίγη ελπίδα, να σκέφτεσαι κάθε δυνατό τρόπο και να κάνεις ό,τι μπορείς για να του διαβάσεις τα λόγια του Θεού και να του καταθέσεις μαρτυρία για το έργο Του. Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι έχεις επαφές με κάποιον εδώ και δύο-τρία χρόνια. Έχεις προσπαθήσει πολλές φορές να του διαδώσεις το ευαγγέλιο και να του καταθέσεις μαρτυρία για τον Θεό, αλλά εκείνος δεν έχει καμία πρόθεση να το δεχτεί. Ωστόσο, καταλαβαίνει αρκετά καλά τι του λες και είναι στ’ αλήθεια πιθανός αποδέκτης του ευαγγελίου. Τι πρέπει να κάνεις; Πρώτα απ’ όλα, δεν πρέπει με τίποτα να τα παρατήσεις· αντίθετα, θα πρέπει να διατηρήσεις κανονικές σχέσεις μαζί του και να συνεχίσεις να του διαβάζεις τα λόγια του Θεού και να καταθέτεις μαρτυρία για το έργο Του. Μην τον εγκαταλείψεις· να είσαι υπομονετικός μέχρι τέλους. Κάποια μέρα όταν δεν θα το περιμένεις, θα ξυπνήσει και θα νιώσει ότι ήρθε η ώρα να ερευνήσει την αληθινή οδό. Γι’ αυτό η υπομονή και η επιμονή μέχρι τέλους είναι πολύ σημαντικές πτυχές για τη διάδοση του ευαγγελίου. Και γιατί να το κάνεις αυτό; Επειδή είναι το καθήκον ενός δημιουργήματος. Από τη στιγμή που έρχεσαι σε επαφή μαζί του, έχεις υποχρέωση και ευθύνη να του κηρύξεις το ευαγγέλιο του Θεού. Πολλές διαδικασίες μεσολαβούν απ’ την πρώτη φορά που θα ακούσει τα λόγια του Θεού και το ευαγγέλιο μέχρι τη στιγμή που θα πειστεί. Κάτι τέτοιο απαιτεί χρόνο. Αυτήν την περίοδο πρέπει να είσαι υπομονετικός και να περιμένεις, μέχρι εκείνη την ημέρα που θα πειστεί και θα τον φέρεις ενώπιον του Θεού, πίσω στον οίκο Του. Αυτή είναι η υποχρέωσή σου. Τι σημαίνει υποχρέωση; Είναι μια ευθύνη που δεν μπορεί να αποφύγει κανείς, στην οποία δεσμεύεται ηθικά, όπως ακριβώς μια μητέρα φροντίζει το παιδί της. Όσο ανυπάκουο ή άτακτο κι αν είναι το παιδί, είτε είναι άρρωστο και δεν τρώει, ποια είναι η υποχρέωση της μητέρας; Αφού ξέρει ότι είναι το παιδί της, το λατρεύει, το αγαπά και το φροντίζει προσεκτικά. Δεν έχει καμία σημασία αν εκείνο την αναγνωρίζει ή δεν την αναγνωρίζει ως μητέρα του ούτε έχει σημασία πώς της φέρεται —αυτή παραμένει στο πλευρό του όπως και να ’χει, το προστατεύει, χωρίς να φεύγει ούτε στιγμή, και περιμένει συνεχώς να πιστέψει ότι είναι η μητέρα του και να επιστρέψει στην αγκαλιά της. Έτσι, το προσέχει και το φροντίζει διαρκώς. Αυτό σημαίνει ευθύνη· αυτό σημαίνει να δεσμεύεσαι ηθικά. Αν ασκούνταν έτσι όσοι ασχολούνται με τη διάδοση του ευαγγελίου, αν είχαν αγάπη για τους ανθρώπους στην καρδιά τους, τότε θα τηρούσαν τις αρχές της διάδοσης του ευαγγελίου και θα μπορούσαν σίγουρα να είναι αποτελεσματικοί. Αν βρίσκουν συνέχεια δικαιολογίες και μιλούν για τις συνθήκες τους, τότε δεν θα μπορέσουν να διαδώσουν το ευαγγέλιο ούτε θα εκτελέσουν το καθήκον τους. Κάποιοι άνθρωποι που διαδίδουν το ευαγγέλιο είναι συνέχεια επιλεκτικοί σχετικά με πιθανούς αποδέκτες τους που έχουν πάρα πολλές ερωτήσεις και δυσκολίες, ενώ έχουν και χαμηλό επίπεδο, κι έτσι δεν είναι διατεθειμένοι να υποφέρουν και να πληρώσουν τίμημα για να τους κερδίσουν. Αλλά αν οι δικοί τους γονείς και συγγενείς έχουν πολλές δυσκολίες και χαμηλό επίπεδο, τότε τους αντιμετωπίζουν με αγάπη. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αντιμετωπίζουν δίκαια τους ανθρώπους; Έχουν αγάπη στην καρδιά τους αυτοί οι άνθρωποι; Ενδιαφέρονται για τις προθέσεις του Θεού; Σίγουρα όχι. Όταν διαδίδουν το ευαγγέλιο, ψάχνουν να βρουν κάθε λόγο και δικαιολογία με βάση τις αντικειμενικές συνθήκες για να μην κηρύξουν το ευαγγέλιο στους ανθρώπους. Όποιον κι αν βλέπουν, δεν τον βρίσκουν ευχάριστο και τον θεωρούν κατώτερο από αυτούς, και συνεχώς θεωρούν ότι δεν βρίσκουν κανέναν της προκοπής για να του κηρύξουν το ευαγγέλιο. Ως αποτέλεσμα αυτού, καταλήγουν να μη μεταφέρουν το ευαγγέλιο σε κανέναν. Υπάρχουν αρχές αν διαδίδει κάποιος το ευαγγέλιο κατ’ αυτόν τον τρόπο; Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν λαμβάνει καθόλου υπόψη του τις προθέσεις ή τις απαιτήσεις του Θεού. Όποιος μπορεί να αναγνωρίσει ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και όποιος μπορεί να δεχτεί την αλήθεια είναι πιθανός αποδέκτης του ευαγγελίου, εκτός αν πρόκειται για ξεκάθαρα κακούς ανθρώπους ή παράλογους τύπους. Αν οι άνθρωποι έδειχναν πραγματικά ότι τους νοιάζουν οι προθέσεις του Θεού, θα εκτελούσαν τα καθήκοντά τους και θα συμπεριφέρονταν στους ανθρώπους με αρχές. Όποια προβλήματα κι αν έχουν αυτοί που ερευνούν την αληθινή οδό, όσο κι αν αποκαλύπτουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, εφόσον μπορούν να αναγνωρίσουν και να αποδεχτούν την αλήθεια, τότε να τους διαβάζεις ακούραστα τα λόγια του Θεού και να καταθέτεις μαρτυρία για το έργο του Θεού. Αυτήν την αρχή πρέπει να ακολουθεί κανείς όταν διαδίδει το ευαγγέλιο.

Έχω ακούσει ότι κάποιοι απ’ αυτούς που διαδίδουν το ευαγγέλιο δεν έχουν μέσα τους καθόλου αγάπη. Αυτοί οι άνθρωποι που διαδίδουν το ευαγγέλιο συναναστρέφονται πολλές φορές όσους ερευνούν την αληθινή οδό προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις αντιλήψεις και τις ερωτήσεις τους. Όταν, όμως, εκείνοι συνεχίζουν να μην καταλαβαίνουν και κάνουν συνέχεια ερωτήσεις ξανά και ξανά, τότε αυτοί που διαδίδουν το ευαγγέλιο δεν αντέχουν άλλο και αρχίζουν να τους κάνουν διάλεξη. «Κάνετε πάρα πολλές ερωτήσεις. Όσο κι αν συναναστρέφομαι μαζί σας, δεν καταλαβαίνετε την αλήθεια. Έχετε πολύ χαμηλό επίπεδο, δεν έχετε ικανότητα κατανόησης, και δεν μπορείτε να κερδίσετε την αλήθεια και τη ζωή. Όλοι είστε απλοί δουλευτές». Κάποιοι άνθρωποι δεν αντέχουν να ακούν τέτοια λόγια και πέφτουν για κάποιο διάστημα στην αρνητικότητα. Κάθε άνθρωπος διαφέρει. Κάποιοι, όταν ερευνούν την αληθινή οδό, διαπιστώνουν ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια. Ακόμη κι αν έχουν κάποιες αντιλήψεις και προβλήματα, αυτά λύνονται καθώς διαβάζουν τα λόγια του Θεού. Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι είναι τόσο αγνοί που μπορούν πολύ εύκολα να αποδεχτούν την αλήθεια. Διαβάζουν μόνοι τους τα λόγια του Θεού, αναζητούν και ερευνούν, και όταν συναναστραφεί κάποιος μαζί τους, αποδέχονται πρόθυμα την αληθινή οδό και εντάσσονται στην εκκλησία. Είναι, όμως, και άλλοι που έχουν πολλές απορίες. Δεν μπορούν να μην ερευνήσουν μέχρι να αποκτήσουν σαφή εικόνα από κάθε άποψη. Αν υπάρχει έστω κι ένα σημείο που δεν έχουν διερευνήσει μέχρι να το καταλάβουν ξεκάθαρα, τότε δεν αποδέχονται την αληθινή οδό και κάνουν τα πάντα προσεκτικά και επιφυλακτικά. Κάποιοι από εκείνους που διαδίδουν το ευαγγέλιο δεν αγαπάνε καθόλου μέσα τους αυτούς τους ανθρώπους. Τι στάση έχουν; «Αν θες, πίστεψε, αν δεν θες, μην πιστέψεις! Δεν θα είσαι για τον οίκο του Θεού ούτε μεγάλη απώλεια ούτε μεγάλο κέρδος. Αν δεν πιστεύεις, φύγε! Πώς γίνεται να έχεις τόσες απορίες; Σου έχουν ήδη απαντηθεί όλες». Στην πραγματικότητα, οι συγκεκριμένοι άνθρωποι που διαδίδουν το ευαγγέλιο δεν απαντάνε ξεκάθαρα στα ερωτήματα των πιθανών αποδεκτών του ευαγγελίου, δεν συναναστρέφονται ξεκάθαρα πάνω στην αλήθεια και δεν διαλύουν εντελώς τις αμφιβολίες που υπάρχουν στην καρδιά τους. Θέλουν, όμως, να εγκαταλείψουν τις αντιλήψεις τους και να αποδεχτούν το ευαγγέλιο το συντομότερο δυνατόν. Γίνεται να εξαναγκάσεις τους ανθρώπους να το κάνουν αυτό, ακόμη κι αν δεν θέλουν; Αν κάποιος πει ειλικρινά ότι δεν καταλαβαίνει, τότε να του διαβάσεις κάποια χωρία των λόγων του Θεού σχετικά με τα προβλήματα και τις αντιλήψεις του, και μετά να συναναστραφείς πάνω στην αλήθεια, ώστε να τον διευκολύνεις να καταλάβει. Ορισμένοι πιθανοί αποδέκτες του ευαγγελίου θέλουν να βρίσκουν την αιτία των πραγμάτων. Αυτοί οι άνθρωποι θέλουν να μαθαίνουν τα πάντα. Δεν είναι ότι σε δυσκολεύουν, ότι ψειρίζουν και κατακρίνουν τα πράγματα· απλώς παίρνουν τα πράγματα στα σοβαρά. Κάποιοι από αυτούς που διαδίδουν το ευαγγέλιο, όταν συναντούν τόσο σοβαρούς ανθρώπους, δεν έχουν τις απαντήσεις που ζητάνε εκείνοι και νομίζουν ότι γίνονται ρεζίλι, με συνέπεια να μη θέλουν να συναναστρέφονται με τέτοιους ανθρώπους και να λένε «Τόσα χρόνια διαδίδω το ευαγγέλιο, αλλά τέτοιον μπελά ποτέ δεν είχα!» Τους αποκαλούν μπελάδες. Στην πραγματικότητα, μόνο τα μισά καταλαβαίνουν για την οποιασδήποτε πτυχή της αλήθειας, μιλάνε για κάποια μεγαλόπνοα δόγματα και κενά λόγια, και προσπαθούν να κάνουν τους άλλους να τα αποδεχτούν ως την αλήθεια. Έτσι δεν δυσκολεύουν τους άλλους; Αν οι άλλοι δεν καταλαβαίνουν και θέλουν λεπτομέρειες, αυτοί δυσαρεστούνται και λένε «Σου εξήγησα τα τρία στάδια του έργου του Θεού και σου τα περιέγραψα καθαρά. Αν μετά από τόσα πράγματα που είπα, δεν μπορείς ακόμα να καταλάβεις, τότε διάβασε μόνος σου τα λόγια του Θεού για να διορθώσεις τις αντιλήψεις σου. Εκεί είναι ο λόγος του Θεού. Αν τον διαβάσεις και τον καταλάβεις, τότε πίστεψε. Αν δεν τον καταλαβαίνεις, τότε μην πιστεύεις!» Οι πιθανοί αποδέκτες του ευαγγελίου θα σκεφτούν μόλις ακούσουν αυτά τα λόγια το εξής: «Αν συνεχίσω να ρωτάω, μπορεί να χάσω την ευκαιρία μου να σωθώ και να μη λάβω ευλογίες. Άρα, δεν θα ρωτάω τίποτα, θα πάω γρήγορα με τα νερά του και θα πιστέψω!» Μετά απ’ αυτό, θα συνεχίσουν να παρευρίσκονται σε συναθροίσεις και θα ακούνε με προσοχή τα κηρύγματα, και σιγά-σιγά θα καταλάβουν κάποιες αλήθειες και θα διαλύσουν τις αντιλήψεις τους. Είναι, λοιπόν, αυτός ο κατάλληλος τρόπος διάδοσης του ευαγγελίου, όπως κι αν πηγαίνει σήμερα η πίστη τους; Μπορούμε να πούμε ότι αυτοί που διαδίδουν το ευαγγέλιο έτσι έχουν εκπληρώσει την ευθύνη τους; (Όχι.) Όταν διαδίδεις το ευαγγέλιο, πρέπει πρώτα να εκπληρώνεις την ευθύνη σου. Πρέπει να ακολουθείς τη συνείδηση και τη λογική σου, και να κάνεις ό,τι μπορείς και ό,τι πρέπει. Πρέπει να απαντάς με αγάπη στις όποιες αντιλήψεις μπορεί να έχει ή στις οποιεσδήποτε απορίες εκφράζει αυτός που ερευνά την αληθινή οδό. Αν δεν μπορείς να δώσεις λύση, βρες κάποια σχετικά χωρία από τα λόγια του Θεού και διάβασέ του τα, ή βρες και δείξε του σχετικά βίντεο που αφορούν βιωματικές μαρτυρίες, ή ταινίες που αφορούν μαρτυρία του ευαγγελίου. Είναι μεγάλη η πιθανότητα κάτι τέτοιο να φέρει αποτελέσματα· τουλάχιστον θα εκπληρώσεις την ευθύνη σου και δεν θα σε βασανίζει η συνείδησή σου. Αν, όμως, είσαι επιπόλαιος και δεν είσαι επιμελής, τότε μπορεί να καθυστερήσεις τα πράγματα, και δεν θα μπορείς να κερδίσεις εύκολα τον άνθρωπο αυτόν. Όταν διαδίδει κανείς το ευαγγέλιο στους άλλους, πρέπει να εκπληρώνει την ευθύνη του. Και πώς πρέπει να κατανοεί κανείς τη λέξη «ευθύνη»; Πώς, ακριβώς, πρέπει να την κάνει πράξη και να την εφαρμόζει; Πρέπει, λοιπόν, να καταλάβεις ότι αφού έχεις υποδεχθεί τον Κύριο και έχεις βιώσει το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες, είσαι υποχρεωμένος να καταθέσεις μαρτυρία για το έργο Του σε όσους διψάνε για την εμφάνισή Του. Πώς θα τους διαδώσεις, λοιπόν, το ευαγγέλιο; Είτε διαδικτυακά είτε από κοντά, πρέπει να το διαδίδεις με όποιον τρόπο κερδίζει τους ανθρώπους και είναι αποτελεσματικός. Η διάδοση του ευαγγελίου δεν είναι κάτι που κάνεις όταν έχεις όρεξη ή όταν έχεις κέφια, αλλιώς δεν το κάνεις. Ούτε είναι κάτι που κάνεις σύμφωνα με τις προτιμήσεις σου· δεν διαλέγεις εσύ ποιος θα λάβει προνομιακή μεταχείριση, ούτε διαδίδεις το ευαγγέλιο σε όσους σου αρέσουν και όχι σε όσους δεν σου αρέσουν. Το ευαγγέλιο πρέπει να διαδίδεται σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού και τις αρχές του οίκου Του. Θα πρέπει να εκπληρώνεις την ευθύνη και το καθήκον ενός δημιουργήματος και να κάνεις ό,τι περνάει απ’ το χέρι σου για να καταθέσεις μαρτυρία σε όσους ερευνούν την αληθινή οδό για τις αλήθειες που καταλαβαίνεις, για τα λόγια και το έργο του Θεού. Έτσι εκπληρώνεις τις ευθύνες και το καθήκον ενός δημιουργήματος. Τι πρέπει να κάνει όποιος διαδίδει το ευαγγέλιο; Να εκπληρώνει την ευθύνη του, να κάνει ό,τι περνάει απ’ το χέρι του και να είναι πρόθυμος να πληρώσει κάθε τίμημα. Μπορεί να κηρύττεις το ευαγγέλιο για λίγο καιρό, να μην έχεις αρκετή εμπειρία, να μην είσαι πολύ καλός στα λόγια ούτε πολύ μορφωμένος. Η αλήθεια είναι ότι αυτά τα πράγματα δεν έχουν τεράστια σημασία. Το πιο σημαντικό είναι να επιλέγεις τα κατάλληλα χωρία του λόγου του Θεού και να συναναστρέφεσαι πάνω στις αλήθειες που ταιριάζουν στις περιστάσεις και μπορούν να λύσουν προβλήματα. Η στάση σου πρέπει να είναι ειλικρινής και να σου επιτρέπει να συγκινείς τους άλλους, έτσι ώστε όλοι οι πιθανοί αποδέκτες του ευαγγελίου να είναι πρόθυμοι να σε ακούσουν, ό,τι κι αν λες, κυρίως όταν αναφέρεις τις πραγματικές σου εμπειρίες και μιλάς από καρδιάς. Αν κατορθώσεις να τους κάνεις να σε συμπαθήσουν, κι έτσι να θέλουν να έχουν επαφές μαζί σου, να συναναστρέφονται μαζί σου πρόθυμα και να ακούνε πρόθυμα τη μαρτυρία σου, τότε αυτό είναι επιτυχία. Θα σε αντιμετωπίζουν, τότε, ως έμπιστο και θα ακούνε πρόθυμα τα λόγια σου, θα θεωρούν καλές και πολύ πρακτικές όλες τις πτυχές της αλήθειας πάνω στις οποίες αποφασίζεις να συναναστραφείς, και θα μπορέσουν να τις αποδεχτούν όλες. Έτσι, θα τους κερδίσεις εύκολα. Αυτήν τη σοφία πρέπει να διαθέτεις για να διαδώσεις το ευαγγέλιο. Αν δεν μπορείς να βοηθήσεις τους ανθρώπους με αγάπη στην καρδιά σου, και αν δεν μπορείς να γίνεις έμπιστος για τους άλλους, τότε θα δυσκολευτείς πολύ να διαδώσεις το ευαγγέλιο και να κερδίσεις κάποιους ανθρώπους. Γιατί διαδίδουν τόσο αποτελεσματικά το ευαγγέλιο εκείνοι που μιλάνε απλά και ανοιχτά, εκείνοι που είναι ευθείς και εγκάρδιοι; Επειδή όλοι συμπαθούν τέτοιους ανθρώπους που διαδίδουν το ευαγγέλιο, όλοι θέλουν να έχουν σχέσεις και να γίνουν φίλοι τους. Αν οι ίδιοι καταλαβαίνουν την αλήθεια και συναναστρέφονται πάνω σ’ αυτήν πολύ πρακτικά και ξεκάθαρα, αν μπορούν να συναναστρέφονται την αλήθεια με υπομονή, να λύνουν τα προβλήματα, τις δυσκολίες και τις απορίες που έχουν οι άλλοι, να φωτίζουν τις καρδιές τους και να τους προσφέρουν μεγάλη παρηγοριά, τότε εκείνοι θα τους συμπαθήσουν και θα τους εμπιστευτούν μέσα τους, θα τους θεωρήσουν έμπιστους και θα ακούνε πρόθυμα ό,τι λένε. Αν κάποιος που διαδίδει το ευαγγέλιο ανεβαίνει συνέχεια πάνω σ’ ένα βάθρο και κάνει διαλέξεις στους άλλους, αν τους φέρεται σαν παιδιά και μαθητές, τότε μάλλον θα τον βρίσκουν ενοχλητικό και απωθητικό. Άρα, για να διαδώσεις το ευαγγέλιο, πρέπει να διαθέτεις την εξής σοφία: Πρώτον, να κάνεις στους άλλους καλή εντύπωση και να χρησιμοποιείς λόγια ευχάριστα για όσους σε ακούνε. Πρέπει μόλις σε ακούσουν, να έχουν να κερδίσουν κάτι απ’ αυτά που είπες και να λάβουν κάποιο όφελος. Έτσι, η διάδοση του ευαγγελίου θα είναι ομαλή, χωρίς εμπόδια και θα καρποφορήσει. Ακόμα κι αν κάποιοι δεν το αποδεχτούν, θα καταλάβουν ότι είσαι καλός άνθρωπος και θα θέλουν να έχουν επαφές μαζί σου. Όσοι κηρύττουν το ευαγγέλιο πρέπει να είναι κοινωνικοί. Είναι καλή επιλογή να έχεις πολλούς φίλους. Επιπλέον, υπάρχει και κάτι ακόμη άκρως σημαντικό. Σε όποιον κι αν κηρύττεις το ευαγγέλιο, πρέπει πρώτα να προετοιμαστείς πολύ καλά. Πρέπει να εφοδιαστείς με την αλήθεια, να κατέχεις άριστα τις αρχές, να μπορείς να διακρίνεις τους ανθρώπους και να χρησιμοποιείς σοφές μεθόδους. Πρέπει να ασκείσαι διαρκώς σ’ αυτό το έργο προεργασίας. Πρώτα απ’ όλα, όταν συζητάς με ανθρώπους που ερευνούν, πρέπει να καταλαβαίνεις και να αντιλαμβάνεσαι το υπόβαθρό τους, σε ποια δόγματα ανήκουν, ποιες είναι οι κύριες αντιλήψεις τους, αν είναι εσωστρεφείς ή εξωστρεφείς, τι ικανότητα κατανόησης έχουν και πώς είναι ο χαρακτήρας τους. Αυτό είναι το βασικό. Μόλις κατανοήσεις καλά από κάθε άποψη τους πιθανούς αποδέκτες του ευαγγελίου, τότε θα μπορείς να κηρύξεις το ευαγγέλιο πολύ πιο αποτελεσματικά και θα ξέρεις ποιο σωστό φάρμακο να χορηγήσεις για να διορθώσεις τις αντιλήψεις και τα προβλήματά τους. Αν αντιμετωπίσεις πειρασμούς από κακούς ανθρώπους, άθεους ή διαβόλους, θα μπορείς να τους διαισθανθείς, να διακρίνεις το αληθινό τους πρόσωπο και να τους εγκαταλείψεις αμέσως. Αν διαβάζεις τα λόγια του Θεού, θα μπορείς να αποκαλύψεις κάθε λογής ανθρώπους. Οι κακοί άνθρωποι και οι άθεοι θα νιώθουν αποστροφή όταν ακούνε τα λόγια του Θεού, και οι διάβολοι θα τα μισούν. Οι μόνοι που θα νοιαστούν είναι όσοι διψούν για την αλήθεια. Θα αναζητήσουν την αλήθεια και θα κάνουν ερωτήσεις. Έτσι, θα επιβεβαιώσεις ότι είναι πιθανοί αποδέκτες του ευαγγελίου. Και μόλις το επιβεβαιώσουμε, μπορούμε να συναναστραφούμε συστηματικά μαζί τους πάνω στην αλήθεια. Όταν συναναστρεφόμαστε πάνω στην αλήθεια, μπορούμε να κατανοήσουμε πλήρως το επίπεδο των πιθανών αποδεκτών του ευαγγελίου, το πόσο καλά μπορούν να καταλάβουν την αλήθεια και την κατάσταση του χαρακτήρα τους. Με αυτόν τον τρόπο θα ξέρουμε πάνω σε ποιους ανθρώπους να εργαστούμε και πώς να συναναστραφούμε πάνω στην αλήθεια. Η προσπάθειά μας, όσο μεγάλη κι αν είναι, δεν θα είναι μάταιη. Όσο διαδίδεις το ευαγγέλιο, αν δεν καταλάβεις και δεν αντιληφθείς την κατάσταση του άλλου, και δεν χορηγήσεις το σωστό φάρμακο, δεν θα κερδίσεις εύκολα τους ανθρώπους. Ακόμη κι αν τύχει να κερδίσεις κάποιους, είναι απλώς θέμα τύχης. Όσοι καταλαβαίνουν την αλήθεια και βλέπουν την ουσία των πραγμάτων μπορούν, όταν διαδίδουν το ευαγγέλιο, να παίρνουν λανθασμένη κατεύθυνση πιο σπάνια ή να την αποφεύγουν εντελώς. Κηρύττουν σ’ αυτούς που πρέπει και όχι σ’ αυτούς που δεν πρέπει. Πριν κηρύξουν, το υπολογίζουν σωστά και αποφεύγουν να κάνουν άχρηστο έργο. Έτσι, εκτελούν πιο αποτελεσματικά το καθήκον τους και σπαταλάνε λιγότερες δυνάμεις, οπότε επιτυγχάνουν καλά αποτελέσματα. Αν, λοιπόν, θες να διαδώσεις αποτελεσματικά το ευαγγέλιο, εφοδιάσου με την αλήθεια και κάνε αρκετή προεργασία. Κι αν συναντήσεις κάποιον θρησκευόμενο που γνωρίζει καλά τη Βίβλο, αλλά εσύ δεν την έχεις διαβάσει; Τι μπορείς να κάνεις; Εκείνη τη στιγμή θα είναι πολύ αργά να εφοδιαστείς με την αλήθεια της Βίβλου, άρα πρέπει να τον συστήσεις γρήγορα σε κάποιον που διαδίδει το ευαγγέλιο και καταλαβαίνει τη Βίβλο. Πρέπει να παραδώσεις αυτόν τον άνθρωπο σε κάποιον που καταλαβαίνει τη Βίβλο. Αυτό συμφωνεί με τις αλήθεια-αρχές. Αν προσπαθήσεις να κάνεις επίδειξη στα τυφλά και να του το κηρύξεις έτσι κι αλλιώς, τότε δεν πρόκειται να το αποδεχτεί, και γι’ αυτό το αποτέλεσμα θα φταίει η ανευθυνότητά σου. Πρέπει, επίσης, όταν δεν εργάζεσαι, να βρίσκεις τον χρόνο να εφοδιάζεσαι με κάποια γνώση της Βίβλου. Δεν είναι πολύ λειτουργικό να διαδίδεις το ευαγγέλιο χωρίς να ξέρεις τίποτα για τη Βίβλο. Πολλά απ’ τα ερωτήματα που θέτουν αυτοί που ερευνούν αφορούν τα λόγια της Βίβλου. Αν καταλαβαίνεις τη Βίβλο, τότε μπορείς να επιλύσεις αυτές τις απορίες με την αλήθεια της. Όποιες αντιλήψεις κι αν έχουν οι πιθανοί αποδέκτες του ευαγγελίου, εσύ θα βρίσκεις τα αντίστοιχα χωρία της Βίβλου και τα λόγια του Θεού για να τις διαλύσεις. Μόνο έτσι θα επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα. Άρα, η διάδοση του ευαγγελίου απαιτεί κάποια γνώση της Βίβλου. Για παράδειγμα, πρέπει να ξέρεις ποιες προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης και ποιοι στίχοι της Καινής Διαθήκης μαρτυρούν την επιστροφή του Θεού και το έργο Του τις έσχατες ημέρες. Αυτά τα λόγια να διαβάσεις περισσότερο, να τα αναλογιστείς περισσότερο και να τα κρατήσεις στην καρδιά σου. Επιπλέον, πρέπει να καταλάβεις πώς κατανοούν οι θρησκευόμενοι αυτούς τους στίχους της Βίβλου, να αναλογιστείς πώς να συναναστρέφεσαι για να τους κάνεις να τους καταλάβουν ξεκάθαρα και με ακρίβεια, και μετά να τους ενσωματώσεις για να τους κάνεις να καταλάβουν το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες. Αυτό δεν σημαίνει να κάνεις προεργασία; Αυτό ακριβώς σημαίνει. Πρέπει να καταλάβεις τι ανάγκες έχει ο κάθε άνθρωπος που ερευνά την αληθινή οδό, και μετά να κάνεις κάποια προεργασία ανάλογα με την περίπτωση. Μόνο τότε θα μπορέσεις να κάνεις ό,τι περνάει απ’ το χέρι σου και να εκπληρώσεις τις ευθύνες σου. Αυτή είναι η ευθύνη σου. Κάποιοι θα πουν το εξής: «Δεν χρειάζεται να τα κάνω όλα αυτά. Αρκεί να διαβάσω μερικές φορές τη Βίβλο. Σε όποιον κι αν διαδίδω το ευαγγέλιο, τα ίδια λέω πάντα. Τα λόγια που χρησιμοποιώ για να κηρύξω το ευαγγέλιο είναι σταθερά, δεν αλλάζουν. Αυτά τα λόγια θα πω· ας πιστέψει ή ας μην πιστέψει. Όσοι δεν πιστεύουν δεν θα λάβουν ευλογίες. Δεν μπορούν να το φορτώσουν σ’ εμένα αυτό. Εξάλλου, εγώ την ευθύνη μου την εκπλήρωσα». Εκπλήρωσε την ευθύνη του; Ποια είναι η κατάσταση του ανθρώπου που ερευνά, πόσο χρονών είναι, τι μόρφωση έχει, είναι παντρεμένος; Ποια είναι τα χόμπι, η προσωπικότητα, η ανθρώπινη φύση, η οικογενειακή κατάστασή του και ούτω καθεξής; Δεν ξέρεις τίποτα από όλα αυτά, και παρ’ όλα αυτά πας και του κηρύττεις. Δεν έχεις κάνει καμία προετοιμασία και καμία προσπάθεια. Και συνεχίζεις να ισχυρίζεσαι ότι έχεις εκπληρώσει την ευθύνη σου; Έτσι δεν κοροϊδεύεις απλώς τους ανθρώπους; Ο τρόπος που αντιμετωπίζεις το καθήκον σου δείχνει επιπόλαια και ανεύθυνη στάση. Είναι μια πρόχειρη στάση. Κηρύττεις το ευαγγέλιο με τέτοια στάση και, όταν δεν καταφέρνεις να κερδίσεις κάποιον, λες «Αν δεν πιστέψει, κακό του κεφαλιού του. Άλλωστε, δεν έχει πνευματική κατανόηση, οπότε, και να πίστευε, δεν θα κέρδιζε την αλήθεια και δεν θα σωζόταν!» Αυτό είναι ανευθυνότητα. Αποφεύγεις την ευθύνη σου. Προφανώς δεν προετοιμάστηκες καλά. Είναι προφανές ότι δεν εκπλήρωσες την ευθύνη σου, ότι δεν έκανες το καθήκον σου με αφοσίωση. Κι εσύ συνεχίζεις να βρίσκεις δικαιολογίες και έναν σωρό λόγους, προσπαθώντας με τα λόγια να αποφύγεις τις ευθύνες σου. Τι συμπεριφορά είναι αυτή; Ονομάζεται εξαπάτηση. Για να αποφύγεις την ευθύνη σου, προβαίνεις σε κρίσεις και συμπεράσματα για τους ανθρώπους, και λες ανεύθυνες ανοησίες. Αυτό λέγεται αλαζονεία και αυταρέσκεια, ύπουλη συμπεριφορά και μοχθηρία. Ονομάζεται, επίσης, εξαπάτηση. Προσπαθείς να εξαπατήσεις τον Θεό.

Αν ο Θεός σού έχει εμπιστευτεί το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου, πρέπει να αποδεχτείς ταπεινά και υποτακτικά την αποστολή αυτήν απ’ τον Θεό. Πρέπει να προσπαθείς να συμπεριφέρεσαι με αγάπη και υπομονή σε κάθε άνθρωπο που ερευνά την αληθινή οδό, και να μπορείς να υπομείνεις τις κακουχίες και τον μόχθο. Να είσαι επιμελής όταν αναλαμβάνεις την ευθύνη της μετάδοσης του ευαγγελίου· να συναναστρέφεσαι ξεκάθαρα σχετικά με την αλήθεια, ώστε να δώσεις λογαριασμό γι’ αυτό στον Θεό. Μ’ αυτήν τη στάση πρέπει να εκτελεί κανείς το καθήκον του. Αν κάποιος ερευνά την αληθινή οδό και αναζητήσει από σένα την αλήθεια, αλλά εσύ τον αγνοήσεις, τότε πώς χαρακτηρίζεται η στάση σου; Αν δεν μπορείς να συναναστραφείς σοβαρά μαζί του σχετικά με την αλήθεια και να επιλύσεις το πρόβλημά του, και μάλιστα βρεις και δικαιολογίες και πεις «Δεν έχω όρεξη τώρα. Όποιος κι αν είναι, όσο κι αν διψάει για την αλήθεια ή για την εμφάνιση και το έργο του Θεού, δεν είναι δική μου δουλειά. Δεν εξαρτάται από μένα το αν θα πιστέψει. Αν δεν αρχίσει να εργάζεται το Άγιο Πνεύμα, τότε όση προετοιμασία κι αν κάνω, δεν θα έχει καμία αξία —γι’ αυτό και δεν θα κάνω την προσπάθεια! Τέλος πάντων, έχω ήδη πει όλες τις αλήθειες που καταλαβαίνω. Το αν αυτός θα δεχτεί την αληθινή οδό είναι υπόθεση του Θεού. Δεν έχει καμία σχέση μ’ εμένα», τότε έχεις ανεύθυνη στάση, σκληρή στάση. Πολλοί δεν διαδίδουν έτσι το ευαγγέλιο; Ανταποκρίνεται στα πρότυπα ένας τέτοιος τρόπος διάδοσης του ευαγγελίου; Μπορεί να εξυψώσει τον Θεό και να καταθέσει μαρτυρία γι’ Αυτόν; Όχι, ούτε στο ελάχιστο. Ένας τέτοιος τρόπος διάδοσης του ευαγγελίου δεν είναι παρά εκτέλεση μιας απλής δουλειάς· δεν είναι ούτε κατά διάνοια εκτέλεση καθήκοντος. Πώς, λοιπόν, μπορεί να διαδώσει κανείς επαρκώς το ευαγγέλιο; Όποιος κι αν είναι αυτός που ερευνά την αληθινή οδό, πρέπει πρώτα να κάνεις λίγη προεργασία και να εφοδιαστείς με την αλήθεια. Κατόπιν, να βασιστείς στην αγάπη, την υπομονή, την ανεκτικότητα και το αίσθημα ευθύνης ώστε να εκτελέσεις καλά αυτό σου το καθήκον. Να είσαι αγνός και να κάνεις όλα όσα μπορείς και οφείλεις να κάνεις. Ένας τέτοιος τρόπος διάδοσης του ευαγγελίου είναι επαρκής. Αν οι περιστάσεις δεν σου επιτρέπουν να διαδώσεις το ευαγγέλιο ή αν αυτός που ερευνά αρνηθεί να ακούσει και φύγει, δεν φταις εσύ. Εσύ έκανες ό,τι έπρεπε να κάνεις, και δεν πρόκειται να σε κατηγορήσει η συνείδησή σου. Αυτό σημαίνει ότι έχεις εκπληρώσει την ευθύνη σου. Κάποιοι μπορεί να τηρούν τις αρχές για τη διάδοση του ευαγγελίου, αλλά μπορεί να μην είναι ακόμα η κατάλληλη ώρα. Δεν έχει έρθει ακόμη ο καιρός του Θεού. Σε αυτήν την περίπτωση, το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου πρέπει να αναβληθεί προς το παρόν. Το να αναβάλεις το έργο σημαίνει ότι δεν διαδίδεις το ευαγγέλιο στο άτομο; Δεν σημαίνει ότι δεν το διαδίδεις, αλλά απλώς ότι περιμένεις την κατάλληλη στιγμή. Σε ποιους άλλους ανθρώπους δεν πρέπει να κηρύττεις; Για παράδειγμα, όταν κάποιος επιδίδεται σε γλωσσολαλία —όχι για μία-δύο μέρες ή ακόμη και για ένα-δύο χρόνια— αλλά για πολύ καιρό, και αν μπορεί να μιλάει έτσι κάθε στιγμή και σε κάθε μέρος, τότε είναι ένα πονηρό πνεύμα και δεν πρέπει να του μεταδοθεί το ευαγγέλιο. Υπάρχουν, επίσης, άνθρωποι που εξωτερικά φαίνονται καλοί, αλλά αν τους ερευνήσεις και τους καταλάβεις καλύτερα, θα ανακαλύψεις ότι έχουν διαπράξει μοιχεία με πολλούς ανθρώπους. Αν διαδοθεί το ευαγγέλιο σε τέτοιους ανθρώπους, θα δημιουργηθούν πολλά προβλήματα. Είναι πολύ πιθανό να αναστατώσουν τον εκλεκτό λαό του Θεού, γι’ αυτό σ’ αυτούς δεν πρέπει να κηρύττει κανείς το ευαγγέλιο. Υπάρχουν, επίσης, κάποιοι πάστορες του θρησκευτικού κόσμου που για να αποδεχτούν την αλήθεια χρειάζεται τεράστια προσπάθεια. Ακόμη κι αν είναι πρόθυμοι να την αποδεχτούν, θέτουν όρους. Μόνο αν υπηρετήσουν ως επικεφαλής και εργάτες είναι ευχαριστημένοι. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι αντίχριστοι. Σύμφωνα με τις αρχές, δεν πρέπει να τους διαδίδεται το ευαγγέλιο. Σε τέτοιους ανθρώπους επιτρέπεται να διαδοθεί το ευαγγέλιο μόνο αν είναι πρόθυμοι να δουλέψουν για τη διάδοσή του και μπορέσουν να φέρουν πολλούς άλλους. Αν κάποιος έχει υπερβολικά κακή ανθρώπινη φύση, και φαίνεται από την εμφάνισή του και μόνο ότι πρόκειται για κακό άνθρωπο, τότε δεν πρόκειται να αποδεχτεί ποτέ την αλήθεια και να μετανοήσει. Ένας τέτοιος άνθρωπος, ακόμη κι αν εισέλθει στην εκκλησία, θα αποβληθεί· άρα, δεν πρέπει ποτέ να διαδοθεί σ’ αυτόν το ευαγγέλιο. Η κήρυξη του ευαγγελίου σε έναν τέτοιον άνθρωπο θα ήταν σαν να φέρνεις τον Σατανά, να φέρνεις έναν διάβολο στην εκκλησία. Μια ακόμη περίπτωση είναι όταν κάποιοι ανήλικοι είναι πρόθυμοι να πιστέψουν στον Θεό. Ωστόσο, σε κάποιες δημοκρατικές χώρες, για να συμμετέχουν οι ανήλικοι στην εκκλησιαστική ζωή και να εκτελούν τα καθήκοντά τους, χρειάζονται τη συγκατάθεση των κηδεμόνων τους. Μην αγνοείτε αυτήν την προϋπόθεση. Χρειάζεται λογική λύση, ενώ απαιτείται σύνεση. Στην Κίνα, αν ένας γονιός οδηγήσει έναν ανήλικο στην πίστη στον Θεό, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Αν ένας νεαρός που έχει ενηλικιωθεί πρόσφατα μπορεί να καταλάβει την αλήθεια και θέλει να πιστέψει στον Θεό, αλλά οι γονείς του είναι αντίθετοι και τον περιορίζουν, τότε μπορεί να εγκαταλείψει την οικογένειά του και να έρθει στην εκκλησία για να πιστέψει στον Θεό και να Τον ακολουθήσει, χωρίς να τον περιορίζουν και να τον εμποδίζουν οι γονείς του. Κάτι τέτοιο είναι απόλυτα θεμιτό. Είναι η ίδια περίπτωση με εκείνη του Πέτρου όταν πίστεψε στον Θεό. Συνοψίζοντας, όποιες κι αν είναι οι περιστάσεις, επιτρέπεται η διάδοση του ευαγγελίου εφόσον το επιτρέπουν οι αντικειμενικές συνθήκες και δεν παραβιάζεται ο νόμος. Το θέμα αυτό πρέπει να το προσεγγίζει κανείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές και την απαραίτητη σύνεση.

Πώς μπορεί κάποιος να εκτελέσει το καθήκον του επαρκώς όταν διαδίδει το ευαγγέλιο; Πρώτον, πρέπει να αντιληφθεί και να καταλάβει την αλήθεια σχετικά με τη διάδοση του ευαγγελίου. Μόνο όταν κατανοήσει την αλήθεια μπορεί να έχει τις σωστές απόψεις, να ξέρει πώς να αντιμετωπίζει τις απόψεις που είναι λανθασμένες ή παράλογες, και να ξέρει πώς να χειρίζεται τις υποθέσεις και να αντιμετωπίζει τα προβλήματα σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Και τότε, θα μπορεί να διακρίνει τις διάφορες λανθασμένες πρακτικές και τις πρακτικές των αντίχριστων που παραβιάζουν τις αλήθεια-αρχές. Έτσι, θα καταλάβει με φυσικό τρόπο ποιες αλήθεια-αρχές πρέπει να κατακτήσει, προκειμένου να εκτελέσει το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου. Ποια αλήθεια είναι εξαιρετικά σημαντικό να καταλάβει πρώτα κανείς για να εκτελέσει αυτό το καθήκον; Πρέπει να καταλάβετε ότι η διάδοση του μηνύματος του έργου του Θεού είναι ευθύνη και υποχρέωση κάθε ανθρώπου που ανήκει στον εκλεκτό λαό του Θεού. Είναι μια αποστολή που ο Θεός έχει αναθέσει σε όλους. Αυτή είναι η πηγή του καθήκοντος αυτού. Κάποιοι λένε «Εφόσον δεν είμαι στην ομάδα του ευαγγελίου, έχω κι εγώ αυτήν την ευθύνη και υποχρέωση;» Όλοι έχουν αυτήν την ευθύνη και υποχρέωση. Η αλήθεια σχετικά με αυτήν την πτυχή του καθήκοντος είναι χρήσιμη για όλους. Δεν ξέρω αν έχετε παρατηρήσει ένα συγκεκριμένο φαινόμενο στο πώς κατανέμεται το προσωπικό στην εκκλησία. Κάποιοι ήταν κάποτε επικεφαλής, αλλά στη συνέχεια αντικαταστάθηκαν επειδή δεν μπορούσαν να κάνουν πρακτικό έργο. Μετά από αυτό, επειδή δεν είχαν δεξιότητες ούτε τεχνογνωσία, δεν μπορούσαν να εκτελέσουν ειδικά καθήκοντα. Έτσι, τελικά τοποθετήθηκαν στην ομάδα του ευαγγελίου για να διαδώσουν το ευαγγέλιο ή να ποτίσουν τους νεοφώτιστους, ή να εκτελέσουν κάποια συνηθισμένα καθήκοντα. Τι θα έπρεπε να τους συμβεί αν κατά τον ίδιο τρόπο δεν μπορούν να εκπληρώσουν οποιαδήποτε άλλα καθήκοντα στην εκκλησία; Τέτοιοι άνθρωποι είναι απόβλητα και θα πρέπει να αποκλειστούν. Αν, λοιπόν, απομακρυνθείς από επικεφαλής της εκκλησίας λόγω ανικανότητας και δεν έχεις κάποια ιδιαίτερα ταλέντα ή δεξιότητες, τότε πρέπει να είσαι προετοιμασμένος να διαδώσεις το ευαγγέλιο. Εάν μπορείς να διαδώσεις το ευαγγέλιο και να κάνεις το καθήκον σου ως μέλος της ομάδας του ευαγγελίου, τότε η αλήθεια σχετικά με την επαρκή εκτέλεση των καθηκόντων σε αφορά. Εάν δεν μπορείς να εκτελέσεις το καθήκον σου να διαδώσεις το ευαγγέλιο, τότε η αλήθεια σχετικά με την επαρκή εκτέλεση των καθηκόντων δεν σε αφορά, και στον οίκο του Θεού, κατά τη διάρκεια του έργου Του, το έργο της εκτέλεσης καθήκοντος δεν σε αφορά. Πρέπει μέσα σου να γνωρίζεις ξεκάθαρα όλα όσα συνεπάγεται αυτό. Εάν δεν εκτελείς κανένα καθήκον, τότε τι σχέση έχεις με το έργο του Θεού; Άρα, όποιο κι αν είναι το καθήκον που εκτελεί κανείς, είναι, φυσικά, καλύτερο να μπορεί να επιμένει μέχρι τέλους και να το εκτελεί καλά. Κάποιοι λένε «Δεν θέλω να διαδίδω το ευαγγέλιο, επειδή αυτό με φέρνει συνεχώς σε επαφή με αγνώστους. Υπάρχουν ένα σωρό κακοί άνθρωποι, που είναι ικανοί για τόσα κακά πράγματα. Συγκεκριμένα, οι θρησκευόμενοι αντιμετωπίζουν εκείνους που διαδίδουν το ευαγγέλιο του Θεού τις έσχατες ημέρες ως εχθρούς και είναι ικανοί να τους παραδώσουν στο καθεστώς του Σατανά. Είναι χειρότεροι κι απ’ τους άπιστους. Δεν θα μπορούσα να αντέξω τέτοιον πόνο. Μπορεί να με σκότωναν στο ξύλο, να με ακρωτηρίαζαν ή να με παρέδιδαν στον μεγάλο κόκκινο δράκοντα. Και αυτό θα ήταν το τέλος μου». Εφόσον δεν μπορείς να αντέξεις την ταλαιπωρία και έχεις τόσο μικρό ανάστημα, θα πρέπει να κάνεις καλά το έργο που έχεις τώρα. Αυτή θα ήταν η σοφή επιλογή. Φυσικά, θα ήταν ακόμη καλύτερο αν μπορούσες να εκτελείς διάφορα καθήκοντα και παράλληλα να διαδίδεις το ευαγγέλιο. Η διάδοση του ευαγγελίου δεν είναι ευθύνη μόνο των μελών της ομάδας του ευαγγελίου· είναι ευθύνη όλων. Εφόσον όλοι έχουν ακούσει από τον Θεό τις ευχάριστες ειδήσεις και τα χαρμόσυνα νέα για το νέο έργο Του, όλοι έχουν την ευθύνη και την υποχρέωση να διακηρύξουν αυτό το ευαγγέλιο, έτσι ώστε να προσέλθουν περισσότεροι άνθρωποι στον οίκο του Θεού ακούγοντας τις ευχάριστες ειδήσεις και να προσέλθουν ενώπιον του Θεού για να δεχτούν τη σωτηρία Του. Έτσι θα μπορέσει να ολοκληρωθεί το έργο του Θεού το συντομότερο δυνατόν. Αυτή είναι η αποστολή από τον Θεό, αυτή είναι η πρόθεσή Του.

Κάποιοι απ’ αυτούς που διαδίδουν το ευαγγέλιο το κηρύττουν όλη μέρα, αλλά τόσα χρόνια δεν έχουν καταφέρει να κερδίσουν ούτε έναν άνθρωπο. Τι έχει συμβεί; Φαίνεται ότι εργάζονται εντατικά και ότι κάνουν πολύ προσεκτικά το καθήκον τους. Γιατί, λοιπόν, δεν κέρδισαν κανέναν; Η αλήθεια που πρέπει να καταλάβει κανείς για το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου είναι στην πραγματικότητα παρόμοια με αυτές που πρέπει να καταλάβει για τα υπόλοιπα καθήκοντα. Αν κάποιος κηρύττει το ευαγγέλιο για πολλά χρόνια και δεν κερδίσει κανέναν, αυτό σημαίνει ότι ο ίδιος έχει προβλήματα. Ποια είναι αυτά τα προβλήματα; Το κύριο πρόβλημα είναι ότι όταν διαδίδει το ευαγγέλιο δεν συναναστρέφεται ξεκάθαρα πάνω στην αλήθεια του οράματος. Γιατί δεν συναναστρέφεται ξεκάθαρα; Είτε επειδή έχει πολύ χαμηλό επίπεδο, είτε επειδή είναι απασχολημένος όλη μέρα χωρίς λόγο, με αποτέλεσμα να μην προλαβαίνει να διαβάσει τα λόγια του Θεού ή να συλλογιστεί την αλήθεια. Επιπλέον, δεν καταλαβαίνει καθόλου την αλήθεια και δεν μπορεί να διαλύσει καμία αντίληψη, αίρεση ή πλάνη. Αν ισχύουν και τα δύο αυτά, μπορεί ο άνθρωπος αυτός να εκπληρώσει το καθήκον του να διαδώσει το ευαγγέλιο; Φοβάμαι ότι θα δυσκολευτεί να κερδίσει ανθρώπους. Όσα χρόνια κι αν εργαστεί για τη διάδοση του ευαγγελίου, δεν πρόκειται να δει εμφανή αποτελέσματα. Για να διαδώσεις το ευαγγέλιο, πρέπει πρώτα να καταλάβεις την αλήθεια του οράματος. Εφόσον συναναστρέφεσαι πάνω στην αλήθεια με τρόπο που να γίνεται ξεκάθαρα αντιληπτή, μπορείς να απαντήσεις οποιεσδήποτε ερωτήσεις κι αν κάνουν οι άνθρωποι. Αν δεν καταλαβαίνεις την αλήθεια του οράματος και δεν μπορείς να μιλήσεις ξεκάθαρα, τότε όπως κι αν συναναστρέφεσαι, δεν πρόκειται να έχεις αποτελέσματα, ανεξάρτητα από το πώς διαδίδεις το ευαγγέλιο. Αν δεν καταλαβαίνεις την αλήθεια, επικεντρώσου στην αναζήτησή της και στη συναναστροφή πάνω σ’ αυτήν. Εάν διαβάσεις περισσότερα λόγια του Θεού, ακούσεις περισσότερα κηρύγματα, συναναστραφείς περισσότερο πάνω στην αλήθεια της διάδοσης του ευαγγελίου και συναναστρέφεσαι διαρκώς και σχολαστικά πάνω στην αλήθεια του οράματος, για να την καταλάβεις πραγματικά, να μπορείς να διαλύσεις τις πιο συνηθισμένες αντιλήψεις και να λύσεις τα προβλήματα που έχουν οι θρησκευόμενοι, τότε θα πετύχεις κάποια αποτελέσματα αντί να είσαι εντελώς αναποτελεσματικός. Επομένως, ένας λόγος που οι άνθρωποι δεν φέρνουν αποτελέσματα όταν διαδίδουν το ευαγγέλιο είναι ότι δεν μπορούν να καταλάβουν την αλήθεια του οράματος του έργου του Θεού. Επιπλέον, δεν μπορείς να συλλάβεις ούτε να κατανοήσεις τα ερωτήματα που θέτουν όσοι ερευνούν την αληθινή οδό, ούτε μπορείς να δεις βαθιά μέσα τους, για να εντοπίσεις πού βρίσκονται τα μεγαλύτερα προβλήματά τους και να προσδιορίσεις τα κύρια προβλήματα που δεν τους αφήνουν να αποδεχτούν τη αληθινή οδό. Αν δεν εντοπίσεις αυτά τα προβλήματα, τότε δεν μπορείς να διαδώσεις το ευαγγέλιο και να καταθέσεις μαρτυρία για τον Θεό σε άλλους ανθρώπους. Αν το κηρύττεις μόνο χρησιμοποιώντας κενές θεωρίες, δεν θα έχεις αποτέλεσμα. Μόλις αρχίσουν να κάνουν ερωτήσεις αυτοί που ερευνούν, δεν θα μπορείς να απαντήσεις. Απλώς θα τους ξεφορτώνεσαι με συνοπτικές διαδικασίες μιλώντας για κάποια δόγματα. Θα κερδίσεις ανθρώπους αν διαδίδεις έτσι το ευαγγέλιο; Σίγουρα όχι. Πολλές φορές, όταν εκείνοι που ερευνούν δεν μπορούν να αποδεχτούν εύκολα την αληθινή οδό, φταίει ότι δεν δίνεις σαφείς απαντήσεις στα ερωτήματά τους. Σε αυτήν την περίπτωση, θα αναρωτηθούν γιατί εσύ, που πιστεύεις τόσο καιρό, δεν μπορείς να δώσεις μια σαφή εξήγηση σε αυτά τα ερωτήματα. Βαθιά μέσα τους, θα αμφιβάλλουν για το αν αυτή είναι η αληθινή οδός, οπότε δεν θα τολμήσουν να την πιστέψουν ή να την αποδεχτούν. Αυτή δεν είναι η πραγματική κατάσταση; Αυτός είναι ο δεύτερος λόγος για τον οποίο μπορεί να μην έχουν αποτελέσματα όσοι διαδίδουν το ευαγγέλιο. Αν θέλεις να διαδώσεις το ευαγγέλιο στους ανθρώπους, αλλά δεν μπορείς να λύσεις τα πραγματικά προβλήματα, τότε δεν μπορείς να το κάνεις. Πώς μπορείς να λύσεις τα προβλήματά τους αν δεν καταλάβεις την αλήθεια; Για να πετύχεις, λοιπόν, αποτελέσματα στη διάδοση του ευαγγελίου, πρέπει να εργαστείς σκληρά για να αναζητήσεις την αλήθεια και να καταλάβεις σε βάθος όλα τα ερωτήματα που θέτουν όσοι ερευνούν. Έτσι, θα μπορείς να απαντάς στα ερωτήματά τους με συναναστροφή μαζί τους πάνω στην αλήθεια. Κάποιοι που διαδίδουν το ευαγγέλιο ψάχνουν διαρκώς κάποιον αντικειμενικό λόγο που μπορεί να χρησιμεύσει ως δικαιολογία, και λένε «Δυσκολεύομαι να αντιμετωπίσω αυτούς τους ανθρώπους. Ο ένας είναι πιο επιρρεπής στις στρεβλώσεις απ’ τον άλλον, και κανένας τους δεν δέχεται την αλήθεια. Είναι επαναστατικοί και πεισματάρηδες, κολλάνε πάντα σε θρησκευτικές αντιλήψεις». Αυτού του είδους οι άνθρωποι που διαδίδουν το ευαγγέλιο δεν πρόκειται να εργαστούν σκληρά για να επιλύσουν τις δυσκολίες και τα προβλήματα εκείνων των ανθρώπων, οπότε κάθε φορά που θα προσπαθούν να το διαδώσουν, θα αποτυγχάνουν. Δεν έχουν ούτε την παραμικρή αγάπη και δεν μπορούν να επιμείνουν για πολύ καιρό σ’ αυτό το καθήκον. Εξωτερικά φαίνονται πολύ απασχολημένοι, αλλά στην πραγματικότητα δεν έχουν καταβάλει αρκετή προσπάθεια για όλους όσοι ερευνούν την αληθινή οδό. Δεν αντιμετωπίζουν τα ερωτήματα εκείνων των ανθρώπων με σοβαρότητα και υπευθυνότητα. Δεν αναζητούν την αλήθεια για να βρουν μια λύση, να απαντήσουν αυτά τα ερωτήματα βήμα προς βήμα και τελικά να κερδίσουν αυτούς τους ανθρώπους, αλλά αντίθετα απλώς παραπαίουν. Όσους ανθρώπους κι αν χάσουν, επιμένουν στην ίδια προσέγγιση. Δουλεύουν για λίγες μέρες και μετά παίρνουν λίγες μέρες άδεια. Τι κάνουν με τη διάδοση του ευαγγελίου; Τη μετατρέπουν σε παιχνίδι, σε κάποιου είδους κοινωνική αλληλεπίδραση. Σκέφτονται το εξής: «Σήμερα θα συναντήσω αυτούς τους ανθρώπους και θα περάσω όμορφα και ωραία. Αύριο θα συναντήσω άλλους και θα είναι κάτι καινούργιο και ενδιαφέρον». Στο τέλος, δεν πρόκειται κερδίσουν ποτέ κανέναν. Ούτε τύψεις νιώθουν ούτε αίσθημα φορτίου εξαιτίας της αποτυχίας τους να κερδίσουν κανέναν. Έτσι που διαδίδουν το ευαγγέλιο, μπορούν να εκπληρώσουν το καθήκον τους; Δεν είναι επιπόλαιοι, δεν προσπαθούν να εξαπατήσουν τον Θεό; Κάποιος που διαδίδει ανέκαθεν έτσι το ευαγγέλιο δεν εκτελεί πραγματικά το καθήκον του, γιατί δεν έχει εκπληρώσει καθόλου την ευθύνη του. Είναι επιπόλαιος στα πάντα. Ποιοι άλλοι λόγοι κάνουν κάποιον να μην μπορεί να κερδίσει ανθρώπους όταν διαδίδει το ευαγγέλιο; Πείτε μου. (Το να μη διαδίδει το ευαγγέλιο σύμφωνα με τις αρχές.) Συμβαίνει όντως οι άνθρωποι να νοιάζονται μόνο για τους αριθμούς, όταν διαδίδουν το ευαγγέλιο. Αυτοί οι άνθρωποι δεν κηρύττουν σύμφωνα με τις αρχές και συχνά αποτυγχάνουν να κερδίσουν τους ανθρώπους. Συμβαίνει, επίσης, ορισμένοι άνθρωποι απ’ την ομάδα του ευαγγελίου να ανταγωνίζονται με ζήλο για να κερδίσουν πιθανούς αποδέκτες του ευαγγελίου, νομίζοντας ότι αυτός που θα διαδώσει το ευαγγέλιο σε περισσότερους ανθρώπους θα κερδίσει περισσότερα εύσημα. Αν τους δουν οι πιθανοί αποδέκτες του ευαγγελίου να ανταγωνίζονται έτσι, δεν πρόκειται να διαπαιδαγωγηθούν. Αντίθετα, θα προκύψουν οι εξής αντιλήψεις στο μυαλό τους: «Εσείς οι πιστοί στον Θεό δεν είστε ενωμένοι, αλλά αντίθετα ανάμεσά σας υπάρχουν διαμάχες και ζήλια». Τότε, δεν θα θέλουν να πιστέψουν. Αυτό αποτελεί τροχοπέδη. Μήπως είναι κι αυτός ένας από τους λόγους για τους οποίους δεν μπορούν να κερδίσουν ανθρώπους όταν διαδίδουν το ευαγγέλιο; (Ναι.) Κάποιοι πιθανοί αποδέκτες του ευαγγελίου έχουν ζήσει στην κοινωνία για πολύ καιρό και είναι επιφυλακτικοί απέναντι σε κάθε είδους ανθρώπους, και ιδιαίτερα στους ξένους. Αν δεν υπάρχει κάποιος ενδιάμεσος να τους συστήσει, θα είναι επιφυλακτικοί όταν συναντήσουν κάποιον για πρώτη φορά. Για παράδειγμα, αν έχεις μόλις γνωρίσει έναν άγνωστο, σίγουρα δεν θα του πεις άνετα το όνομα, τη διεύθυνση και τον αριθμό τηλεφώνου σου. Όταν αποκτήσετε οικειότητα, όταν γνωριστείτε καλύτερα, όταν ξέρεις ότι δεν έχει κακές προθέσεις απέναντί σου, θα γίνετε φίλοι. Μόνο τότε θα του δώσεις αυτές τις πληροφορίες. Κάποιοι, όμως, από εκείνους που διαδίδουν το ευαγγέλιο δεν μπορούν να καταλάβουν τους ανθρώπους, οπότε όταν εκείνοι είναι επιφυλακτικοί απέναντί τους, τους αποκαλούν δόλιους και μοχθηρούς. Καταδικάζουν την αμυντική τους στάση, και μεταθέτουν τη δική τους ευθύνη στους άλλους. Αυτοί που διαδίδουν το ευαγγέλιο δεν είναι κι οι ίδιοι επιφυλακτικοί απέναντι στους ξένους; Γιατί δεν καταδικάζουν τον εαυτό τους, αλλά τον θεωρούν σοφό που είναι επιφυλακτικός; Δεν είναι δίκαιο να συμπεριφέρονται έτσι στους ανθρώπους. Κάποιοι απ’ αυτούς που διαδίδουν το ευαγγέλιο ζητούν από τους πιθανούς αποδέκτες τα προσωπικά τους στοιχεία αμέσως μόλις τους γνωρίσουν. Αν κάποιος δεν θέλει να τους τα πει, τότε δεν θα θελήσουν να κηρύξουν στο άτομο αυτό. Τι διάθεση είναι αυτή; Είναι κακόβουλη διάθεση. Θυμώνουν και αρνούνται να κηρύξουν το ευαγγέλιο μόνο και μόνο επειδή κάποιος δεν συμμορφώνεται με τις απαιτήσεις τους σε ένα τόσο ασήμαντο θέμα. Πόσο ποταπό! Γιατί θέλεις να διαδώσεις το ευαγγέλιο; Δεν κάνεις έτσι το καθήκον σου; Εκπληρώνεις το καθήκον σου όταν κάνεις ό,τι θες; Δεν πρόκειται μόνο για απλή δουλειά; Πώς θα δώσεις λογαριασμό στον Θεό; Αν δεν μετανοήσεις ποτέ, τότε ο Θεός θα σε καταδικάσει και θα σε αποκλείσει. Προκαλείς προβλήματα στον εαυτό σου.

Έμαθα για κάποια μέλη δύο ομάδων ευαγγελίου που συνάντησαν έναν πιθανό αποδέκτη του ευαγγελίου, και μετά διαφώνησαν μεταξύ τους· ο καθένας έλεγε ότι αυτός ήρθε πρώτος σε επαφή με αυτόν τον άνθρωπο. Ποιος ο λόγος να τσακώνονται γι’ αυτό; Πρόκειται για θέμα άγνοιας; Δεν μπορεί να γίνεται αυτό. Και ποιο είναι το σωστό; Όλοι πρέπει να συζητούν το θέμα από κοινού. Δεν έχει σημασία ποιος ήταν ο πρώτος που ήρθε σε επαφή μαζί του. Όταν διαπιστώσετε ότι έχετε έρθει σε επαφή με τον ίδιο άνθρωπο, διαδώστε το ευαγγέλιο μαζί, μοιραστείτε το έργο και συνεργαστείτε. Αν αρχικά σχεδιάζατε ότι θα σας πάρει δύο μήνες για να του μεταδώσετε το ευαγγέλιο, προσπαθήστε να το κάνετε σε έναν μήνα, αφού είστε περισσότεροι. Έπειτα, θα πρέπει όλοι να συναναστραφούν πάνω στα εξής: ποια προβλήματα και δυσκολίες έχει ο πιθανός αποδέκτης του ευαγγελίου, ποιες πτυχές της αλήθειας πρέπει να αναζητήσουν όλοι για να λυθούν αυτά τα ζητήματα, πώς πρέπει να συντονιστούν οι δύο ομάδες, κι ούτω καθεξής. Ποιος είναι ο σκοπός όλου αυτού; Να κερδίσετε αυτόν τον άνθρωπο και να εκπληρώσετε το καθήκον σας. Όταν όλοι έχουν ομοψυχία, συναναστρέφονται μαζί και κατευθύνουν όλες τις προσπάθειές τους στον ίδιο στόχο, τότε το Άγιο Πνεύμα θα τους διαφωτίσει και θα τους καθοδηγήσει. Οι άνθρωποι ενωμένοι μπορούν εύκολα να πετύχουν πράγματα, και θα λάβουν τις ευλογίες και την καθοδήγηση του Θεού. Αν όμως δεν ενεργείς μ’ αυτόν τον τρόπο, αν ανταγωνίζεσαι συνέχεια τους άλλους, αν διοικείς συνέχεια τη δική σου επιχείρηση, αν τραβάς πάντα μια ξεκάθαρη γραμμή μεταξύ του εαυτού σου και των άλλων, και αν σε νοιάζει μόνο να κερδίσεις εσύ ο ίδιος ανθρώπους όταν διαδίδεις το ευαγγέλιο —εσύ κηρύττεις για τον εαυτό σου και εγώ θα κερδίσω μόνος μου ανθρώπους— τότε μπορείτε να εκπληρώσετε το καθήκον σας με ομοψυχία; Κάποιες φορές, οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν το καθήκον τους μόνοι τους, ενώ άλλες φορές πρέπει όλοι να συνεργαστούν αρμονικά για να εκτελέσουν σωστά το έργο της εκκλησίας. Αν καθένας ενεργεί μόνος του και δεν υπάρχει αρμονική συνεργασία, τότε θα ζημιωθεί το έργο της εκκλησίας. Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη γι’ αυτό; Όλοι είναι υπεύθυνοι, και το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης το έχει ο κύριος επόπτης. Όταν χαλάς το έργο της εκκλησίας, όχι μόνο δεν κάνεις σωστά το καθήκον σου, αλλά διαπράττεις, παράλληλα, μεγάλο κακό και προκαλείς την απέχθεια και την αποστροφή του Θεού. Τότε έχεις μπλέξει. Θα είναι ακόμη χειρότερα αν σε καταδικάσει ο Θεός ως κακό άνθρωπο ή αντίχριστο που παρεμβαίνει στο έργο της εκκλησίας. Σίγουρα θα αποκαλυφθείς και θα αποκλειστείς, μα θα πρέπει μάλιστα και να τιμωρηθείς. Αν εγκαταλείψεις το καθήκον σου, με τι ισοδυναμεί αυτό; Δεν θα έχεις καμία συμμετοχή στο έργο του Θεού και δεν θα λάβεις τη σωτηρία Του. Θα ανήκεις στους άπιστους και η ζωή σου θα χάσει το νόημά της. Για ποιον λόγο ζεις σήμερα; Ποια είναι η αξία σου στην ομάδα του ευαγγελίου; Πώς μπορείς να αντικατοπτρίσεις την αξία σου ως άτομο; Πρέπει να εκπληρώνεις προσγειωμένα τις ευθύνες σου, να κάνεις καλά το καθήκον σου και να μπορείς να διαβεβαιώνεις τον Θεό λέγοντας «Κέρδισα κάποιους ανθρώπους διαδίδοντας το ευαγγέλιο. Έκανα ό,τι περνούσε από το χέρι μου. Παρόλο που έχω πολύ χαμηλό επίπεδο και διαθέτω ελάχιστη αλήθεια-πραγματικότητες, έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα. Έκανα το καθήκον μου χωρίς να πετάξω λευκή πετσέτα, να αναστατωθώ, να πέσω στην αρνητικότητα και να χαλαρώσω ή να προσπαθήσω να κερδίσω φήμη ή κέρδος. Αντιθέτως, έχω ταπεινωθεί πολύ κηρύττοντας το ευαγγέλιο, έχω υπομείνει προσβολές και αποπομπές από θρησκευτικούς κύκλους και έχω κοιμηθεί στον δρόμο. Αν και έχω βιώσει αρνητικότητα και αδυναμία, δεν εγκατέλειψα το καθήκον μου, μα συνέχισα να διαδίδω το ευαγγέλιο ανά πάσα στιγμή. Ευχαριστώ τον Θεό για την προστασία και την καθοδήγηση που μου έδωσε». Αυτό σημαίνει να εκπληρώνεις πραγματικά τις ευθύνες σου. Όταν έρθει η ημέρα, θα μπορέσεις να προσέλθεις ενώπιον του Θεού με μια τέτοια καθαρή συνείδηση και να δώσεις λογαριασμό για τον εαυτό σου. Ίσως να συνάντησες πολλούς πιθανούς αποδέκτες του ευαγγελίου, αλλά να μην κέρδισες πολλούς. Ωστόσο, με βάση το επίπεδο και τις πράξεις σου, κέρδισες όλους όσους μπορούσες να κερδίσεις δίνοντας τον καλύτερό σου εαυτό. Σε αυτήν την περίπτωση, πώς θα σε αξιολογήσει ο Θεός; Έχεις εκτελέσει επαρκώς το καθήκον σου. Προσπάθησες να κάνεις το καλύτερο δυνατό και το έκανες με όλη σου την καρδιά. Προκειμένου να διαδώσεις το ευαγγέλιο στους πιθανούς αποδέκτες του, έχεις εργαστεί σκληρά για να εφοδιαστείς με την αλήθεια του οράματος και έχεις εξοικειωθεί με τα σχετικά εδάφια της Βίβλου. Έμαθες απέξω ό,τι χρειαζόταν και ό,τι δεν μπορούσες να το μάθεις απέξω, το έγραφες. Όταν διέδιδες το ευαγγέλιο, όποιον κι αν συναντούσες και ό,τι ερωτήσεις κι αν σου έκαναν, έδινες μια λύση. Με αυτόν τον τρόπο, το έργο σου για τη διάδοση του ευαγγελίου γινόταν όλο και πιο αποτελεσματικό, και κατάφερες να κερδίσεις πιο πολλούς ανθρώπους. Για να κερδίσεις περισσότερους ανθρώπους διαδίδοντας το ευαγγέλιο, για να εκτελέσεις καλά αυτό το καθήκον και να εκπληρώσεις τις ευθύνες σου, ξεπέρασες πολλές δυσκολίες που υπήρχαν μέσα σου, όπως τις ελλείψεις, τις αδυναμίες και τα αρνητικά συναισθήματά σου. Όλα αυτά τα νίκησες και αφιέρωσες πολύ χρόνο σε αυτό. Δεν είναι απαραίτητο να ξεπεράσεις τέτοιες δυσκολίες για να εκτελέσεις καλά το καθήκον σου; (Ναι.) Επιπλέον, για να οδηγήσεις εκείνους που ερευνούν την αληθινή οδό να ακούσουν τη φωνή του Θεού, να κατανοήσουν και να μάθουν το έργο του Θεού, και να αποδεχτούν την αληθινή οδό, πρέπει να καταλάβεις μεγαλύτερο μέρος της αλήθειας, ώστε να μπορείς να μαρτυρήσεις καλύτερα για το έργο του Θεού. Άσχετα με το πόσο βαθιά ή επιφανειακή είναι η συναναστροφή σου πάνω στην αλήθεια, θα πρέπει να έχεις αγάπη και υπομονή. Ίσως αυτοί που σε ακούσουν να σε γελοιοποιήσουν, να σε προσβάλουν, να σε απορρίψουν ή να μη σε καταλάβουν· δεν πειράζει. Αν το αντιμετωπίσεις αυτό σωστά και τους συναναστραφείς υπομονετικά πάνω στην αλήθεια, και αν έχεις επενδύσει μεγάλη προσπάθεια και έχεις πληρώσει υψηλό τίμημα γι’ αυτόν τον σκοπό, τότε έχεις εκπληρώσει τις ευθύνες σου. Αν κάνεις το καθήκον σου με αυτόν τον τρόπο, το κάνεις επαρκώς.

Όταν κάποιοι απ’ αυτούς που διαδίδουν το ευαγγέλιο συναντούν έναν πιθανό αποδέκτη του ευαγγελίου που είναι αλαζόνας επειδή η οικογένειά του είναι πλούσια και έχει υψηλή κοινωνική θέση, νιώθουν πάντα μειονεκτικά και άβολα μπροστά του. Θα επηρεάσει αυτή η δυσφορία το πώς εκτελείς το καθήκον σου; Αν σε επηρεάζει τόσο, ώστε να μην μπορείς να εκτελέσεις καλά το καθήκον σου και να εκπληρώσεις τις ευθύνες σου, τότε δεν εκτελείς το καθήκον σου. Αν επηρεάζει μόνο την ψυχική σου κατάσταση —σε στενοχωρεί και σε κάνει να νιώθεις άβολα— αλλά δεν εγκαταλείπεις το καθήκον σου ούτε ξεχνάς τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις σου, με αποτέλεσμα στο τέλος να ολοκληρώνεις το έργο σου και να το κάνεις καλά, τότε στ’ αλήθεια έχεις εκπληρώσει το καθήκον σου. Είναι αλήθεια αυτό; (Ναι.) Αυτή είναι η αλήθεια και όλοι πρέπει να την αποδεχτούν. Μπορεί να βρεθείς σ’ αυτήν την κατάσταση; Για παράδειγμα, κάποιοι αποδέκτες του ευαγγελίου μπορεί να σε περιφρονούν επειδή είσαι από την επαρχία. Μπορεί ακόμη και να σε μειώνουν. Πώς το αντιμετωπίζεις αυτό; Λες «Εγώ γεννήθηκα φτωχός στην επαρχία, ενώ εσύ γεννήθηκες σε προνομιούχες συνθήκες στην πόλη. Αυτό το όρισε ο Θεός. Ωστόσο, ο Θεός είναι φιλεύσπλαχνος, όπου κι αν γεννηθήκαμε. Ζούμε σ’ αυτήν την εποχή και είμαστε όλοι ευλογημένοι που έχουμε προλάβει το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες». Αυτά τα λόγια είναι πραγματικά κι όχι μια προσπάθεια να κερδίσεις την εύνοιά τους. Οι αποδέκτες του ευαγγελίου θα σου πουν το εξής: «Τότε, εσύ δεν είσαι τόσο ευλογημένος όσο εμείς. Εμείς απολαμβάνουμε και αυτόν τον κόσμο και τον επόμενο, ενώ εσύ μπορείς να απολαύσεις μόνο την επόμενη ζωή. Άρα, εμείς απολαμβάνουμε περισσότερα από σας». Εσύ θα πεις «Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα της χάρης του Θεού». Αφού δεν γνωρίζουν το έργο του Θεού, υπάρχει λόγος να διαφωνήσεις μαζί τους; Αν δεν τα εκτιμάς αυτά τα πράγματα, τότε δεν θα διαφωνήσεις μαζί τους. Κατά βάθος, πρέπει να καταλάβεις ξεκάθαρα ότι «έχω ένα καθήκον στην καρδιά μου, ένα φορτίο στους ώμους μου, μια αποστολή και μια υποχρέωση. Δεν πρόκειται να διαφωνήσω μαζί τους γι’ αυτό. Όταν έρθει η μέρα που θα πιστέψουν και θα επιστρέψουν στον οίκο του Θεού, όταν θα έχουν ακούσει περισσότερα κηρύγματα και θα έχουν καταλάβει κάπως την αλήθεια, τότε θα σκεφτούν τη σημερινή τους διαγωγή και τις πράξεις, και θα ντραπούν». Αν το σκεφτείς έτσι, η καρδιά σου θα ανοίξει. Αυτό συμβαίνει στην πραγματικότητα. Αν τους κερδίσεις πραγματικά και αυτοί επιδιώξουν πραγματικά την αλήθεια, τότε, αφού πιστέψουν για τρία ή πέντε χρόνια, θα αναγνωρίσουν ότι ήταν ανάρμοστο, δεν έχουν ανθρώπινη φύση και δεν είχε σχέση με την αλήθεια ο τρόπος που σου φέρθηκαν όταν σε πρωτογνώρισαν. Τότε, την επόμενη φορά που θα σε δουν, θα πρέπει να σου ζητήσουν συγγνώμη. Όσο διαδίδεις το ευαγγέλιο, θα συναντήσεις συχνά τέτοιου είδους καταστάσεις. Όταν συμβαίνει αυτό, πώς το αντιμετωπίζω; Δεν δίνω μεγάλη σημασία σε τέτοια πράγματα. Δεν είναι κάτι το σπουδαίο. Αν δεν το θεωρήσεις μεγάλη υπόθεση, τότε δεν θα σε πειράξουν τα λόγια τους. Αυτό σημαίνει να έχεις ανάστημα. Αν καταλαβαίνεις την αλήθεια και διαθέτεις την αλήθεια-πραγματικότητα, θα μπορείς να διακρίνεις πολλά ρητά και πολλές πρακτικές που υποτίθεται ότι βλάπτουν τους ανθρώπους. Θα μπορείς να τα επιλύσεις όλα αυτά. Ωστόσο, αν δεν μπορείς να διακρίνεις αυτά τα πράγματα, τότε θα θυμάσαι για μια ζωή τέτοια λόγια και πράξεις, και θα μπορεί ο καθένας να σε τραυματίσει με ένα κλείσιμο του ματιού, μια λέξη ή μια χειρονομία. Πόσο σοβαροί είναι αυτά τα τραύματα; Θα αφήσουν σημάδι στην καρδιά σου. Όταν βλέπεις πλούσιους, ανθρώπους που έχουν υψηλότερη θέση από σένα ή ανθρώπους σαν αυτούς που κάποτε σε περιφρονούσαν και σου επιτίθονταν, θα φοβάσαι και θα δειλιάζεις. Και πώς θα απαλλαγείς απ’ αυτήν τη δειλία; Θα πρέπει να διακρίνεις την ουσία τους. Όσο σπουδαίοι κι αν είναι, όποια θέση και κύρος κι αν έχουν, δεν είναι παρά διεφθαρμένοι άνθρωποι. Δεν έχουν τίποτα το ιδιαίτερο πάνω τους. Αν το δεις αυτό, η καρδιά σου θα πάψει να περιορίζεται. Στο έργο της διάδοσης του ευαγγελίου, θα αντιμετωπίσεις σίγουρα τέτοια προβλήματα. Όλα αυτά τα προβλήματα είναι συνηθισμένα. Κάποιοι δεν θα σε καταλάβουν ή θα είναι προκατειλημμένοι εναντίον σου, και μάλιστα θα κάνουν υπαινιγμούς και θα λένε εμμέσως κακά πράγματα για να σε γελοιοποιήσουν. Κάποιοι θα πουν ότι κηρύττεις το ευαγγέλιο για να βγάλεις λεφτά, να επιδιώξεις το κέρδος ή να βρεις τον έρωτα. Πώς θα χειριζόσουν τέτοιες καταστάσεις; Αξίζει να διαφωνήσεις με τέτοιους ανθρώπους; Ειδικά όταν ένας πιθανός αποδέκτης του ευαγγελίου προέρχεται από πλούσια οικογένεια, τι θα πρέπει να κάνεις αν φας ένα γεύμα στο σπίτι του και δεις αυτό το βλέμμα στο πρόσωπό του; Αν δεν φας στο σπίτι του με σκοπό να διατηρήσεις την αξιοπρέπειά σου, τότε μπορείς να συνεχίσεις να κηρύττεις το ευαγγέλιο με άδειο στομάχι; Σκέψου το ζήτημα ως εξής: «Σήμερα μπορώ να φάω στο σπίτι του και να του διαδώσω το ευαγγέλιο. Θα δεχτεί αυτούς που διαδίδουν το ευαγγέλιο για καλή του τύχη». Στην πραγματικότητα, έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα. Για καλή του τύχη. Εκείνος δεν το συνειδητοποιεί, αλλά εσύ πρέπει να το ξέρεις αυτό μέσα σου. Κάποιος που διαδίδει το ευαγγέλιο θα συναντήσει συχνά γελοιοποίηση, κοροϊδίες, γκριμάτσες και συκοφαντίες, ή μπορεί να βρεθεί ακόμη και σε επικίνδυνες καταστάσεις. Κάποιους αδελφούς και αδελφές, για παράδειγμα, τους καταγγέλλουν ή τους κρατάνε ομήρους κακοί άνθρωποι, και για άλλους καλούν την αστυνομία, η οποία τους παραδίδει στην κυβέρνηση. Κάποιοι μπορεί να συλληφθούν και να φυλακιστούν, ενώ άλλοι μπορεί να ξυλοκοπηθούν μέχρι θανάτου. Όλα αυτά συμβαίνουν. Τώρα, όμως, που γνωρίζουμε αυτά τα πράγματα, πρέπει ν’ αλλάξουμε τη στάση μας απέναντι στο έργο της διάδοσης του ευαγγελίου; (Όχι.) Η διάδοση του ευαγγελίου είναι ευθύνη και υποχρέωση όλων. Ανά πάσα στιγμή, ό,τι κι αν ακούμε ή βλέπουμε, όποιας μεταχείρισης κι αν τυγχάνουμε, πρέπει πάντοτε να ανταποκρινόμαστε στην ευθύνη της διάδοσης του ευαγγελίου. Δεν μπορούμε, σε καμία περίπτωση, να εγκαταλείψουμε αυτό το καθήκον λόγω αρνητικότητας ή αδυναμίας. Δεν είναι εύκολο καθήκον η διάδοση του ευαγγελίου· αντιθέτως, ενέχει πολλούς κινδύνους. Όταν διαδίδετε το ευαγγέλιο, δεν θα έρθετε αντιμέτωποι με αγγέλους, εξωγήινους ή ρομπότ, αλλά μόνο με την κακή και διεφθαρμένη ανθρωπότητα, με ζωντανούς δαίμονες, με θηρία —όλοι τους είναι άνθρωποι που επιβιώνουν σ’ αυτόν τον μοχθηρό τόπο, σε αυτόν τον κακό κόσμο, τους οποίους έχει διαφθείρει βαθιά ο Σατανάς, και οι οποίοι αντιστέκονται στον Θεό. Έτσι, υπάρχει σίγουρα ένας σωρός κίνδυνοι κατά τη διάδοση του ευαγγελίου, για να μη μιλήσουμε για μικροπρεπείς συκοφαντίες, χλευασμούς και παρεξηγήσεις, φαινόμενο σύνηθες. Εάν πραγματικά θεωρείς τη διάδοση του ευαγγελίου ευθύνη, υποχρέωση και καθήκον σου, τότε θα μπορείς να αντιμετωπίσεις σωστά αυτά τα πράγματα, και μάλιστα να τα χειριστείς σωστά. Δεν πρόκειται να σε κάνουν όλα αυτά να εγκαταλείψεις την ευθύνη και την υποχρέωσή σου ούτε να παρεκκλίνεις από την αρχική σου πρόθεση να διαδώσεις το ευαγγέλιο και να καταθέσεις μαρτυρία για τον Θεό. Επίσης, δεν πρόκειται ποτέ να αποφύγεις αυτήν την ευθύνη, επειδή αυτό είναι το καθήκον σου. Πώς θα πρέπει να γίνεται αντιληπτό αυτό το καθήκον; Είναι η αξία και η κύρια ευθύνη της ανθρώπινης ζωής. Αξία της ανθρώπινης ζωής είναι η διάδοση της χαρμόσυνης είδησης του έργου του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες, καθώς και του ευαγγελίου του έργου του Θεού.

Σήμερα, συναναστρεφόμαστε πάνω στην αλήθεια της εκτέλεσης του καθήκοντος της διάδοσης του ευαγγελίου. Έχετε κερδίσει κάτι απ’ αυτό; (Ναι.) Παλιότερα, η συναναστροφή μας σχετικά με την αλήθεια της διάδοσης του ευαγγελίου εστίαζε στο όραμα, δηλαδή συναναστρεφόμασταν συγκεκριμένα πάνω στην αλήθεια που σχετίζεται με το όραμα και δεν συζητούσαμε πολλά λεπτομερή θέματα όπως κάνουμε σήμερα. Επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι γνωρίζουν δυο πράγματα για το τι περιλαμβάνει γενικά η αλήθεια του οράματος, αλλά μπορεί να μην ξέρουν καλά τις λεπτομέρειες σχετικά με τα μονοπάτια άσκησης και τις αρχές για συγκεκριμένα ζητήματα, σήμερα θα συναναστραφούμε πάνω σ’ αυτά τα συγκεκριμένα ζητήματα. Μέσω της συναναστροφής πάνω σε ορισμένες περιπτώσεις και στη συμπεριφορά των ανθρώπων, δηλαδή τα σωστά και τα λάθος πράγματα που κάνει κάποιος όταν έρχεται αντιμέτωπος με αυτές τις καταστάσεις, τις απόψεις που έχουν οι άνθρωποι και το πώς πρέπει να εκπληρώνουν αυτήν την ευθύνη και υποχρέωση, θεωρείτε ότι η αλήθεια της διάδοσης του ευαγγελίου γίνεται πιο συγκεκριμένη και μπορεί πιο εύκολα να εφαρμοστεί στην πραγματική ζωή; Πιστεύω ότι μόλις ακούσετε αυτήν την πτυχή της αλήθειας, οι καρδιές σας θα φωτιστούν περισσότερο. Όταν αντιμετωπίζετε συγκεκριμένα προβλήματα ενώ διαδίδετε το ευαγγέλιο, αυτά τα λόγια θα σας ωφελήσουν, επειδή είναι πρακτικά και έχουν σχέση με τις αλήθεια-αρχές. Δεν είναι κενά λόγια. Όταν αντιμετωπίζετε στην καθημερινότητά σας τέτοια ζητήματα που αφορούν τη διάδοση του ευαγγελίου και ζείτε σε κάποιες λανθασμένες καταστάσεις ή όταν αντιμετωπίζετε προβλήματα στο έργο σας για τη διάδοση του ευαγγελίου, μπορείτε να λύσετε τα προβλήματα που αντιμετωπίζετε χρησιμοποιώντας αυτές τις αλήθειες; Εάν μπορείτε να λύσετε τέτοια προβλήματα, τότε τα σημερινά λόγια δεν είναι μάταια. Αν ακόμα δεν μπορείτε να λύσετε τέτοια προβλήματα ή αν ενεργείτε όπως θέλετε, αν παίρνετε τις δικές σας αποφάσεις και επιμένετε σ’ αυτές, αν κάνετε ό,τι θέλετε, και ενεργείτε πεισματικά και απερίσκεπτα χωρίς να σας νοιάζουν τα καθήκοντα και οι ευθύνες σας, τότε αυτές οι αλήθειες δεν είναι για σας παρά κενά λόγια. Δεν χρησιμεύουν σε τίποτα, όχι επειδή η αλήθεια δεν μπορεί να σε βοηθήσει, όχι επειδή η αλήθεια δεν σε ωφελεί καθόλου, αλλά επειδή δεν την αγαπάς καθόλου και δεν την κάνεις πράξη. Βλέπεις το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου σαν απλό χόμπι, το έχεις για να περνάς την ώρα σου. Τι θα συμβεί αν βλέπεις απ’ αυτήν την οπτική το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου; Θα μπορέσεις να εκτελέσεις επαρκώς το καθήκον σου; (Όχι.) Αν σου φαίνεται λίγο μακρινό το να μιλάς για την επαρκή εκτέλεση του καθήκοντός σου, τότε άσε Με πρώτα να σε ρωτήσω το εξής: Αν προσεγγίζεις το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου με αυτήν την οπτική, μπορείς να ικανοποιήσεις την πρόθεση του Θεού; (Όχι.) Πρέπει αυτό να το καταλάβετε καλά όλοι σας. Όταν προσεγγίζεις αυτό το καθήκον με τέτοια οπτική και στάση, η καρδιά σου θα είναι ασταθής. Θα νομίζεις ότι δεν έχεις τη στάση που θα ήθελε ο Θεός. Αν ενεργείς έτσι, ακόμη κι αν κερδίζεις κάποιους ανθρώπους και φαινομενικά κάνεις καλές πράξεις, οι προθέσεις και τα κίνητρά σου όταν εκτελείς το καθήκον σου είναι αντίθετα με τις αλήθεια-αρχές. Είσαι ακριβώς σαν εκείνους τους θρησκευόμενους που διαδίδουν το ευαγγέλιο, για να αποκτήσουν ευλογίες και να κάνουν συμφωνίες με τον Θεό. Είναι λάθος να έχεις τέτοια πρόθεση ή κίνητρα. Ο Θεός, όταν εξετάζει πώς εκτελούν τα καθήκοντά τους οι άνθρωποι, κρίνει τις προθέσεις και τα κίνητρά τους. Παρατηρεί με ποιες στάσεις και νοοτροπίες προσεγγίζουν τα καθήκοντά τους. Με βάση αυτό, εργάζεται για να εξαγνίσει τους ανθρώπους απ’ τη διαφθορά και να τους σώσει, ώστε να ξεφύγουν από την αμαρτία. Όπως, λοιπόν, κι αν διαδίδεις το ευαγγέλιο, πρέπει να δέχεσαι την εξονυχιστική εξέταση του Θεού. Ό,τι άνθρωπος κι αν είσαι, ό,τι επίπεδο κι αν έχεις, ό,τι καθήκον κι αν έχεις εκτελέσει και όποιο κι αν ήταν το καθήκον σου πριν αρχίσεις να διαδίδεις το ευαγγέλιο, πρέπει να τηρείς αυτές τις αλήθεια-αρχές της διάδοσης του ευαγγελίου, να βλέπεις τη διάδοση του ευαγγελίου ως καθήκον και ευθύνη σου, και να την επωμίζεσαι.

Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες που δεν μπορούν να κάνουν πρακτικό έργο ή να επιλύσουν πρακτικά προβλήματα αντικαθίστανται και τους ανατίθεται να διαδώσουν το ευαγγέλιο ως μέλη της ομάδας του ευαγγελίου. Μπορεί να λένε σε όποιους συναντούν «Ήμουν επικεφαλής, αλλά τώρα με έστειλαν στην ομάδα του ευαγγελίου για να το διαδώσω, επειδή δεν τα πήγαινα καλά. Ίσως ο Θεός με βάζει να διαδώσω το ευαγγέλιο για να με χαλιναγωγήσει για λίγο, να με εφοδιάσει με την αλήθεια και να με εκπαιδεύσει. Άρα, δεν χρειάζεται να καταβάλω τόσο μεγάλη προσπάθεια σ’ αυτό το καθήκον. Ό,τι κι αν κάνω αρκεί. Εξάλλου, είμαι κατάλληλος για επικεφαλής. Μόλις μεγαλώσει το ανάστημά μου, πρέπει να γίνω επικεφαλής. Εφόσον έχω τόσο καλό επίπεδο, χαραμίζεται το ταλέντο μου αν δεν γίνω επικεφαλής. Η εκκλησία σήμερα δεν έχει και πολλούς επικεφαλής και εργάτες!» Υπονοεί ότι ο οίκος του Θεού δεν μπορεί να τα καταφέρει χωρίς αυτόν ως επικεφαλής. Τον έβαλαν να διαδώσει το ευαγγέλιο μόνο και μόνο για να του δοθεί η ευκαιρία να ασκηθεί, να εφοδιαστεί με την αλήθεια και να κάνει κάποιο απλό έργο ως μέρος της καλλιέργειας και της εκπαίδευσής του. Κι έτσι, θεωρεί προσωρινό το καθήκον του να διαδίδει το ευαγγέλιο, το κάνει μόνο και μόνο για να γεμίσει το βιογραφικό του, να περάσει καλά και να διευρύνει τους ορίζοντές του. Νομίζει ότι, αν πετύχει αποτελέσματα στη διάδοση του ευαγγελίου, αν καταλάβει την αλήθεια και μπορέσει να κάνει κάποιο έργο, θα πάρει προαγωγή και θα γίνει επικεφαλής ή εργάτης. Αν εκτελεί το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου με αυτήν τη νοοτροπία, μπορεί να μετανοήσει αληθινά; Δεν έχει κάνει αυτοκριτική και ούτε έχει γνωρίσει τον εαυτό του. Δεν έχει καμία αυτογνωσία. Έχουν πρόβλημα αυτοί οι άνθρωποι; Δεν αντιλαμβάνονται σωστά τη διάδοση του ευαγγελίου. Έχουν μεγάλη άποψη για τον εαυτό τους· στην πραγματικότητα, δεν γνωρίζουν καθόλου τον εαυτό τους! Δεν έχουν ιδέα τι συμβαίνει στην πραγματικότητα. Στην πραγματικότητα, αυτό έχει συμβεί επειδή δεν είναι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια και δεν έχουν καμία ικανότητα κατανόησης. Επιφανειακά, ξέρουν να μιλάνε, τους αρέσει να χειρίζονται υποθέσεις και φαίνεται ότι έχουν κάποιο επίπεδο, αλλά όταν υπηρετούν ως επικεφαλής και εργάτες, ο χαρακτήρας και το επίπεδό τους δεν είναι επαρκή. Δεν μπορούν να ανταποκριθούν στα πρότυπα και τα κριτήρια για να είναι επικεφαλής και εργάτες, γι’ αυτό και αποκλείονται. Δεν καταλαβαίνουν καν ότι είναι άχρηστοι, αλλά αντιθέτως καυχιούνται ξεδιάντροπα και κομπάζουν. Κάποιοι δεν θα το πουν ποτέ, αλλά πιστεύουν ότι μόνο σε όσους δεν μπορούν να κάνουν τίποτε άλλο ανατίθεται η διάδοση του ευαγγελίου. Μέσα τους, διαχωρίζουν όλα τα καθήκοντα που υπάρχουν στον οίκο του Θεού σε υψηλά, μεσαία και χαμηλά. Θεωρούν το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου ως το πιο χαμηλό από όλα στον οίκο του Θεού. Όποιον κάνει λάθος ή δεν εκτελεί επαρκώς το καθήκον του, τον στέλνουν να διαδώσει το ευαγγέλιο. Έτσι αντιλαμβάνονται το συγκεκριμένο καθήκον αυτοί οι άνθρωποι. Υπάρχει κάποια διαφορά μεταξύ αυτού και του να θεωρεί κανείς τη διάδοση του ευαγγελίου ως ευθύνη και υποχρέωση που πρέπει να εκπληρώσει στη ζωή του; Μπορεί κάποιος που αντιλαμβάνεται έτσι την εκτέλεση του καθήκοντός του, να το εκτελέσει καλά; (Όχι.) Ποιο είναι το λάθος του; Θεωρεί το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου που είναι η μεγαλύτερη ευθύνη ενός ατόμου και η υποχρέωση που πρέπει να εκπληρώσει στη ζωή του ως το πιο ταπεινό έργο. Δεν το εκλαμβάνει ως ευθύνη και υποχρέωσή του ούτε ως καθήκον. Όπως κι αν συναναστρέφεται ο οίκος του Θεού για το γεγονός ότι είναι αναγκαίο να εκτελεί κανείς με αφοσίωση το καθήκον του και ότι η διάδοση του ευαγγελίου είναι ένα απ’ αυτά τα καθήκοντα, εκείνος δεν το αναγνωρίζει αυτό. Μέσα του πιστεύει ότι στον οίκο του Θεού τα διάφορα επίπεδα επικεφαλής, εργατών και εποπτών βρίσκονται στην κορυφή. Αυτοί έχουν απόλυτη εξουσία, και τελικά θα λάβουν μεγάλες ανταμοιβές και θα οδηγηθούν στην τελείωση από τον Θεό. Οι πιστοί που βρίσκονται κάτω από αυτούς είναι απλοί στρατιώτες, ειδικά όσοι διαδίδουν το ευαγγέλιο, γιατί οι επαφές τους είναι συνέχεια με ανθρώπους έξω απ’ την εκκλησία. Η δουλειά τους ενδεχομένως να είναι η πιο δύσκολη και η πιο εξαντλητική απ’ όλες. Στο τέλος, δεν είναι σίγουρο αν αυτοί οι άνθρωποι θα οδηγηθούν στην τελείωση. Φταίνε αυτοί που αντιλαμβάνονται έτσι το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου; Θεωρούν κάποιοι αυτήν την ιερή ευθύνη και υποχρέωση της διάδοσης του ευαγγελίου ως την πιο ταπεινή αγγαρεία και την τοποθετούν στο χαμηλότερο σκαλί της ιεραρχίας; Περιφρονούν αυτό το καθήκον και όσους το εκτελούν. Ποια άποψη έχουν, λοιπόν, όταν το εκτελούν; (Το θεωρούν προσωρινό.) Τίποτα άλλο; Όταν κερδίζουν κάποιον, δεν το σκέφτονται ιδιαίτερα, και όταν δεν καταφέρνουν να κερδίσουν κάποιον, δεν τους ενδιαφέρει. Δεν θεωρούν τη διάδοση του ευαγγελίου ως μέρος του δικού τους έργου και δεν βάζουν τα δυνατά τους για να το κάνουν καλά. Εφόσον μέσα τους υποτιμούν το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου, ποιο θα είναι το αποτέλεσμα του έργου τους αυτού; Μπορούν να εξοπλιστούν με όλες τις πτυχές της αλήθειας, για να εκπληρώσουν το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου; Μήπως για να κερδίσουν περισσότερους ανθρώπους, μαθαίνουν απέξω αποσπάσματα απ’ τον λόγο του Θεού και χωρία της Βίβλου, και μαθαίνουν πολλές βιωματικές μαρτυρίες, με σκοπό να μπορούν να λύνουν τα διάφορα προβλήματα που συναντούν κατά τη διάδοση του ευαγγελίου; (Όχι.) Αν την ώρα που διαδίδουν το ευαγγέλιο, κάποιοι άνθρωποι που έχουν στρεβλή κατανόηση και πολλές αντιλήψεις τούς κάνουν δύσκολες ερωτήσεις, πώς θα τους αντιμετωπίσουν; (Θα τους παρατήσουν.) Αυτό είναι κάποιου είδους στάση. Θα παραπονεθούν στον Θεό και θα πουν «Γιατί να συναντήσω έναν τόσο γελοίο άνθρωπο που δεν έχει καμία πνευματική κατανόηση καθώς διέδιδα το ευαγγέλιο; Τι κακοτυχία!»; Δεν αγαπάνε καθόλου τους πιθανούς αποδέκτες του ευαγγελίου και ελπίζουν ο Θεός να μη σώσει τέτοιου είδους άτομα. Όσον αφορά το θέμα αυτό, δεν προσεύχονται στον Θεό, δεν αναζητούν τις προθέσεις Του ούτε, βέβαια, τις λαμβάνουν υπόψη τους. Αποφασίζουν πώς θα αντιμετωπίσουν τους πιθανούς αποδέκτες του ευαγγελίου σύμφωνα με τις προτιμήσεις της σάρκας, και όταν συναντούν ανθρώπους που έχουν πολλά προβλήματα και σοβαρές αντιλήψεις, τους παρατάνε. Διαδίδουν το ευαγγέλιο μόνο σε όσους έχουν λίγες ή καθόλου αντιλήψεις, και δεν θέλουν να πληρώσουν κανένα τίμημα. Τι αποφασίζουν να κάνουν κάθε φορά που κάτι βλάπτει τη ματαιοδοξία ή την αξιοπρέπειά τους, τη φήμη ή τη θέση τους, κάθε φορά που κάτι έρχεται σε αντίθεση με τις προτιμήσεις της σάρκας ή συγκρούεται με τις απολαύσεις της; Να παραιτηθούν, να το βάλουν στα πόδια, να μην εκπληρώσουν αυτήν την ευθύνη· αντίθετα, την αρνούνται. Ταυτόχρονα, παραπονιούνται μέσα τους στον Θεό και λένε «Γιατί να συναντήσω έναν τόσο γελοίο άνθρωπο με τόσες αντιλήψεις; Γιατί να υποφέρω έτσι; Έχασα την υπόληψή μου, έκανα τζάμπα κόπο και δεν κατάφερα να κερδίσω κανέναν». Ενδόμυχα, μέσα στην καρδιά τους είναι δυσαρεστημένοι απέναντι στον Θεό, κι έτσι δεν θέλουν να δεχτούν το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου ούτε να εκπληρώσουν την ευθύνη αυτή· αν έχουν τέτοια στάση απέναντι στο καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου, τότε δεν απέχουν πολύ από το να αποκλειστούν.

Κατά τη διάδοση του ευαγγελίου, πολλοί από αυτούς που το διαδίδουν αντιμετωπίζουν το έργο τους επιπόλαια και αδιάφορα, και δεν αλλάζουν ποτέ. Ποτέ δεν το αντιμετωπίζουν με στάση προσοχής, σύνεσης και φόβου Θεού, αλλά αντίθετα σκέφτονται «Τέλος πάντων, δεν έχω τίποτε σημαντικό να κάνω, ας κάνω οτιδήποτε. Πλάκα έχει η ομάδα του ευαγγελίου, θα πάω εκεί». Στη συνέχεια, ακολουθούν και διαδίδουν το ευαγγέλιο. Στην πραγματικότητα, έχουν πολύ περιορισμένη συμβολή σ’ αυτήν τη διαδικασία. Αφιερώνουν λίγο χρόνο και κάνουν κάποια μικρά ταξίδια, αλλά πραγματικό τίμημα δεν πληρώνουν. Κηρύττουν το ευαγγέλιο πάντα σύμφωνα με τις προτιμήσεις της σάρκας τους, τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, χωρίς να ακολουθούν ποτέ στο ελάχιστο τις αλήθεια-αρχές. Σε πάρα πολλούς αρέσει να κηρύττουν στους πλούσιους και σε όσους έχουν λεφτά, αλλά όχι στους φτωχούς. Τους αρέσει να κηρύττουν σε όμορφους ανθρώπους, αλλά όχι σε όσους έχουν κοινότυπη εμφάνιση. Τους αρέσει να κηρύττουν σε ανθρώπους με τους οποίους τα πάνε καλά, αλλά όχι σε ανθρώπους με τους οποίους δεν τα πάνε καλά. Τους αρέσει να κηρύττουν σε ανθρώπους που έχουν λίγες, αλλά όχι σε όσους έχουν πολλές αντιλήψεις. Τους αρέσει να κηρύττουν σε ανθρώπους στους οποίους το ευαγγέλιο μεταδίδεται εύκολα, σε ανθρώπους που θα το δεχτούν χωρίς να χρειαστεί να ακούσουν πολλά. Δεν θέλουν να κηρύττουν σε ανθρώπους όταν πρέπει να μιλήσουν πολύ. Για παράδειγμα, ας πούμε ότι μια γυναίκα διαδίδει το ευαγγέλιο και συναντά έναν άνδρα που προέρχεται από εύπορη οικογένεια, έχει σπίτι και αυτοκίνητο, οι γονείς του έχουν καλές δουλειές, είναι μοναχογιός και ωραίος. Σκέφτεται ότι αν παντρευόταν αυτόν τον άνδρα, θα ζούσε μια πλούσια ζωή, οπότε θέλει να του κηρύξει το ευαγγέλιο, και αν εκείνος δεχόταν, τότε θα ήταν υπέροχο. Κάποιοι άλλοι προσπαθούν να την αποτρέψουν, λέγοντάς της ότι αυτός ο άνθρωπος δεν αναζητά την αλήθεια, δεν μπορεί κανείς να του κηρύξει, αλλά εκείνη λέει «Μπορεί, αν συναναστραφούμε περισσότερο πάνω στην αλήθεια, να την αποδεχτεί. Δεν θα ήταν ενάντια στις προθέσεις του Θεού να μη μεταδώσουμε το ευαγγέλιο σ’ έναν τόσο καλό άνθρωπο και να μην τον σώσουμε;» Στην πραγματικότητα, έχει τον δικό της σκοπό. Δεν προσπαθεί να κερδίσει αυτόν τον άνθρωπο για να τον φέρει ενώπιον του Θεού, αλλά θέλει να του πλασάρει και να του πουλήσει τον εαυτό της. Μετά από πολύ πλασάρισμα, τελικά παίρνει αυτό που θέλει, και δημιουργεί μια σχέση μαζί του για τους δικούς της σκοπούς. Τι πρόβλημα υπάρχει εδώ; Σε όλα όσα κάνει έχει τα δικά της κίνητρα, τα οποία παραβιάζουν τις αλήθεια-αρχές. Στο τέλος, επιστρατεύει διάφορα μέσα για να του «μεταδώσει» το ευαγγέλιο, και μάλιστα τον παντρεύεται, λέγοντας «Το μεγαλύτερο επίτευγμα κατά το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου ήταν να βρω την αδελφή ψυχή μου. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να αποδεχθώ από τον Θεό. Ο γάμος έχει οριστεί απ’ Αυτόν, και ήταν εξολοκλήρου αποτέλεσμα της διευθέτησής Του που γνώρισα και παντρεύτηκα αυτόν τον άνθρωπο. Είναι η εύνοια και η ευλογία του Θεού». Φτιάχνει, λοιπόν, μια μικρή οικογένεια και ζει ευτυχισμένη· μπορεί τώρα να διαδώσει το ευαγγέλιο; (Όχι.) Μετά από ένα-δύο χρόνια, πηγαίνει πού και πού να διαδώσει το ευαγγέλιο όταν νιώθει καλά, αλλά τον περισσότερο χρόνο τον αφιερώνει στην οικογενειακή ζωή, και η καρδιά της αδειάζει όλο και πιο πολύ. Τελικά, συνειδητοποιεί ότι η οικογενειακή ζωή δεν είναι τίποτα άλλο από κατσαρόλες και τηγάνια, φαγητό, ποτό, παιχνίδι και φασαρία. Τα θεωρεί μάταια όλα αυτά. Αναπολεί το παρελθόν, αναλογίζεται και σκέφτεται το εξής: «Η πίστη στον Θεό· αυτό έχει ακόμα νόημα. Θέλω να γυρίσω πίσω και να ασχοληθώ ξανά με την πίστη, να συνεχίσω να διαδίδω το ευαγγέλιο!» Στο τέλος, μιλάει για τις εμπειρίες της με μεγαλόπνοο τρόπο, λέγοντας «Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον Θεό, άρα δεν μπορεί να Τον εγκαταλείψει. Χωρίς τον Θεό, ο άνθρωπος δεν μπορεί ζει. Όπως ένα ψάρι δεν ζει μακριά απ’ το νερό, έτσι και ο άνθρωπος αν εγκαταλείψει τον Θεό, είναι σίγουρο ότι δεν θα προοδεύσει στη ζωή του. Γι’ αυτό επέστρεψα. Επειδή με κάλεσε ο Θεός». Πόσο ξεδιάντροπη! Μόλις γυρίσει, απαιτεί να εκτελέσει το καθήκον της, λέγοντας: «Αν δεν κάνω το καθήκον μου, όλα είναι κενά. Όλοι πρέπει να κάνουν το καθήκον τους». Τα λόγια αυτών που δεν κάνουν πράξη την αλήθεια και δεν την αγαπούν αηδιάζουν όσους τα ακούνε. Αφού λες ότι δεν μπορείς να εγκαταλείψεις τον Θεό, γιατί δεν ρωτάς τον Θεό αν σε θέλει; Την ώρα που έκανες το καθήκον σου, βρήκες σύντροφο, το παράτησες και το έσκασες. Γιατί δεν προσευχήθηκες στον Θεό να Τον ρωτήσεις αν συμφωνεί με αυτό και να μάθεις τη στάση Του; Εκπλήρωσες τις ευθύνες σου; Εκπλήρωσες την αποστολή που σου ανέθεσε ο Θεός; Αντιμετώπισες τον Θεό ως Θεό; Αντιμετώπισες το καθήκον σου ως καθήκον σου; Η απάντηση σε όλα αυτά είναι όχι. Τι είναι ο Θεός για σένα; Δεν είναι τίποτε άλλο από έναν φίλο που συνάντησες στον δρόμο. Τον χαιρετάς και αμέσως νομίζεις ότι είστε φίλοι. Αν έχεις συμφέρον, παραμένεις μαζί Του, αλλά αν αυτό δεν σε ωφελεί, Τον αποχαιρετάς. Στη συνέχεια όμως, Τον σκέφτεσαι ξανά όταν Τον χρειάζεσαι. Τέτοια σχέση έχετε. Αν θεωρείς τον Θεό ως παλιό φίλο, τότε τι γνώμη θα έχει για σένα ο Θεός; Πώς θα σου φερθεί; Στενοχωριέσαι, οι μέρες σου είναι κενές, και γι’ αυτό χρειάζεσαι τον Θεό. Γυρίζεις πίσω και θέλεις να εκτελέσεις το καθήκον σου. Θα σου δώσει ο Θεός τόσο εύκολα καθήκον; (Όχι.) Γιατί όχι; Γιατί δεν το αξίζεις! Ναι μεν τέτοιοι άνθρωποι μπορούν να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους αμέσως μόλις πιστέψουν στον Θεό, αλλά πριν τα ολοκληρώσουν, θα Τον παρατήσουν χωρίς προειδοποίηση, θα εγκαταλείψουν τη θέση τους και το έργο τους. Πώς το βλέπει αυτό ο Θεός; Ποια είναι η φύση αυτής της διαγωγής; (Προδοσία.) Η προδοσία δεν είναι απλή υπόθεση. Αυτοί οι άνθρωποι είναι λιποτάκτες! Και πώς εκτελούν το καθήκον τους οι λιποτάκτες; Αναζητούν κάτω από το λάβαρο της εκτέλεσης του καθήκοντός τους το δικό τους προσωπικό συμφέρον. Καταστρώνουν σχέδια για να εξασφαλίσουν το μέλλον τους και τα προς το ζην, ενώ παραβιάζουν την αρχική πρόθεση να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους. Τελικά, την ώρα που το εκτελούν, το σκάνε και γίνονται λιποτάκτες. Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν δαπανά τον εαυτό του για τον Θεό με ειλικρινή καρδιά, αλλά έχει τις δικές του προθέσεις και τους δικούς του σκοπούς, και προσπαθεί να εξαπατήσει τον Θεό· έτσι, τελικά αποκαλύπτει το αληθινό του πρόσωπο. Δεν προδίδουν αυτοί οι άνθρωποι τον Θεό; Κάποιοι λένε «Δεν είσαι ελεύθερος να έρχεσαι και να φεύγεις όποτε θέλεις στον οίκο του Θεού;» Είναι κανείς ελεύθερος να έρχεται και να φεύγει, αυτό είναι αλήθεια· όταν όμως εισέρχεται κανείς στον οίκο του Θεού, πρέπει να υποβάλλεται σε εξέταση. Είσαι ελεύθερος να φύγεις από τον οίκο του Θεού και κανείς δεν πρόκειται να σταθεί εμπόδιο στον δρόμο σου. Δεν είναι όμως τόσο εύκολο να επιστρέψεις στον οίκο Του. Πρέπει να σε ελέγξουν και να σε εξετάσουν οι επικεφαλής και οι εργάτες της εκκλησίας σε όλα τα επίπεδα, για να αποδείξεις ότι έχεις μετανιώσει στ’ αλήθεια. Μόνο τότε θα σε δεχτούν. Άρα, είναι εύκολο να φύγεις, αλλά δύσκολο να επιστρέψεις. Έχω ακούσει ότι κάποιοι δυσκολεύτηκαν τόσο πολύ να διαδώσουν το ευαγγέλιο και υπέφεραν τόσο πολύ που εγκατέλειψαν το φορτίο τους και το έσκασαν. Τι πρόβλημα υπάρχει εδώ; Ότι είναι λιποτάκτες. Ποιο είναι το πιο σημαντικό όταν εργάζεται κανείς για τη διάδοση του ευαγγελίου; Όλοι όσοι διαδίδουν το ευαγγέλιο, ιδίως αυτοί που είναι υπεύθυνοι σε σημαντικές θέσεις, έχουν σημαντικό ρόλο στα μάτια του Θεού. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη παράβαση απ’ το να παίζεις σημαντικό ρόλο στη διάδοση του ευαγγελίου και να εγκαταλείπεις τη θέση σου χωρίς την άδεια του Θεού. Δεν θεωρείται πράξη προδοσίας κατά του Θεού; (Ναι.) Πώς, λοιπόν, νομίζετε ότι πρέπει να μεταχειρίζεται ο Θεός τους λιποτάκτες; (Θα πρέπει να παραμεριστούν.) Το να σε παραμερίσουν σημαίνει να σε αγνοήσουν, να σε αφήσουν να κάνεις ό,τι θέλεις. Αν μετανιώσουν αυτοί που παραμερίζονται, ο Θεός πιθανό να δει ότι έχουν μετανοήσει επαρκώς και να τους θέλει και πάλι πίσω. Απέναντι όμως σ’ εκείνους που εγκαταλείπουν το καθήκον τους —και μόνο απέναντι σ’ αυτούς— ο Θεός δεν έχει αυτήν τη στάση. Και πώς τους μεταχειρίζεται αυτούς τους ανθρώπους; (Δεν τους σώζει. Τους αποστρέφεται και τους απορρίπτει.) Πάρα πολύ σωστά. Πιο συγκεκριμένα, όσοι εκτελούν ένα σημαντικό καθήκον έχουν λάβει αποστολή από τον Θεό, και αν εγκαταλείψουν τη θέση τους, τότε, όσο καλά κι αν τα πήγαιναν πριν ή όσο καλά κι αν πρόκειται να τα πάνε μετά, ο Θεός τούς βλέπει ως ανθρώπους που Τον πρόδωσαν και δεν θα τους δοθεί ποτέ ξανά η ευκαιρία να εκτελέσουν καθήκον. Τι σημαίνει να μη σου δίνεται άλλη ευκαιρία; Αν πεις «Έχω μετανιώσει πολύ. Οφείλω ένα χρέος στον Θεό. Δεν έπρεπε να είχα το κάνει αυτό στην αρχή. Εκείνον τον καιρό, μαγεύτηκα και παρασύρθηκα, και τώρα μετανιώνω. Παρακαλώ τον Θεό να μου δώσει άλλη μια ευκαιρία να εκτελέσω το καθήκον μου, για να μπορέσω να μετανοήσω για όσα έκανα κάνοντας αξιέπαινες πράξεις, και για να επανορθώσω τα λάθη μου». Πώς θα αντιμετωπίσει ο Θεός αυτό το θέμα; Εφόσον λέει ότι δεν έχεις καμία ευκαιρία, δεν πρόκειται να σου δώσει ποτέ ξανά προσοχή. Αυτήν τη στάση έχει ο Θεός απέναντι στους λιποτάκτες. Όταν αντιμετωπίζει ανθρώπους που διαπράττουν κοινές παραβάσεις, μπορεί να πει ότι ήταν μια στιγμιαία παράβαση ή ότι έφταιγε το δυσμενές περιβάλλον, το μικρό τους ανάστημα, το ότι δεν καταλάβαιναν την αλήθεια ή κάποιος άλλος τέτοιος λόγος. Σε αυτήν την περίπτωση, ο Θεός μπορεί να τους δώσει την ευκαιρία να μετανοήσουν. Ωστόσο, στους λιποτάκτες συγκεκριμένα δεν προσφέρει ποτέ δεύτερη ευκαιρία. Κάποιοι λένε «Τι σημαίνει ότι ο Θεός δεν δίνει δεύτερη ευκαιρία; Αν ήθελαν να εκτελέσουν το καθήκον τους, ο Θεός δεν θα το επέτρεπε;» Μπορείς να εκτελέσεις το καθήκον σου, να διαδώσεις το ευαγγέλιο, όπως και να ακούσεις κηρύγματα και να ενταχθείς στην εκκλησία. Η εκκλησία δεν θα διαγράψει το όνομά σου απ’ τους καταλόγους της, αλλά ο Θεός, όπως κι αν εκτελείς το καθήκον σου και όπως κι αν μετανοήσεις, ούτε σε χρειάζεται ούτε σε εγκρίνει, παρόλο που είσαι στη δούλεψή Του. Αυτήν τη στάση έχει ο Θεός. Κάποιοι μπορεί να μην το καταλάβουν αυτό και να πουν το εξής: «Γιατί είναι τόσο άκαρδος και απόλυτος ο Θεός όταν αντιμετωπίζει τέτοιου είδους ανθρώπους;» Δεν χρειάζεται να το καταλάβει αυτό ο άνθρωπος. Αυτή είναι η διάθεση και η στάση του Θεού. Σκέψου ό,τι θέλεις, αλλά ο Θεός έχει τη δύναμη να αποφασίσει. Έχει τη δύναμη να ενεργήσει με αυτόν τον τρόπο και να χειριστεί έτσι το ζήτημα. Τι μπορεί να κάνει ο οποιοσδήποτε άνθρωπος; Μπορούν μήπως οι άνθρωποι να διαμαρτυρηθούν; Ποιος σου είπε να μην ακολουθήσεις το ορθό μονοπάτι εξαρχής, να προδώσεις τον Θεό και να γίνεις λιποτάκτης; Το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί από έναν μόνο άνθρωπο, χρειάζονται πολλοί. Αν δεν μπορείς να εκτελέσεις το καθήκον σου, ο Θεός θα επιλέξει κάποιον άλλον που μπορεί. Αν δεν συνεργάζεσαι και δεν εκτελείς το καθήκον σου, αυτό σημαίνει ότι είσαι τυφλός, μπερδεμένος και ηλίθιος. Δεν ξέρεις ότι πρόκειται για ευλογία, άρα δεν θα έχεις αυτήν την ευλογία. Πρέπει να φύγεις! Αν φύγεις και γυρίσεις μετά από λίγο καιρό, θα σε θέλει ακόμα ο Θεός; Όχι, δεν Τον νοιάζει. Αυτήν τη στάση έχει απέναντι στους λιποτάκτες και μόνο σ’ αυτούς. Κάποιοι είπαν «Αφού επιστρέψω και εκτελέσω το καθήκον μου, το Άγιο Πνεύμα θα με διαφωτίζει!» Όταν εκτελούσες για πρώτη φορά το καθήκον σου, το έβαλες στα πόδια χωρίς άδεια. Τότε, το Άγιο Πνεύμα δεν σε εμπόδισε. Τώρα που επέστρεψες, μπορεί το Άγιο Πνεύμα να σε διαφωτίσει; Μη μεγαλοποιείς τόσο πολύ τα συναισθήματά σου. Ο Θεός δεν πρόκειται κάνει τίποτα ενάντια στις επιθυμίες Του, και όταν αντιμετωπίζει τους πάντες, έχει αρχές. Ποια προειδοποίηση υπάρχει εδώ για τους ανθρώπους; Πρέπει να επιμείνεις στο καθήκον σου, να μείνεις στη θέση σου και να εκπληρώσεις τις ευθύνες σου. Μήπως η στάση του Θεού απέναντι σε τέτοιους λιποτάκτες είναι υπερβολικά ακραία; (Όχι, δεν είναι.) Γιατί λες ότι δεν είναι; Πώς καταλαβαίνεις ότι δεν είναι υπερβολικά ακραία; Όποιο κι αν είναι το καθήκον που εκτελεί κανείς, αυτήν την περίοδο, έχει σχέση το καθήκον που εκτελεί ο καθένας με αυτό που έχει ορίσει ο Θεός; Έχουν στενή σχέση. Εξετάζοντάς το απ’ αυτήν την οπτική, αν μπορείς να εκτελέσεις το καθήκον σου, αυτό σημαίνει ότι ο Θεός έχει κάνει πολύ έργο; Ο Θεός σε έχει προκαθορίσει από τη δημιουργία του κόσμου. Έχει προκαθορίσει εκ των προτέρων την εποχή και τη χρονολογία στην οποία γεννήθηκες, την επιρροή που σου ασκεί η οικογένειά σου, το καθήκον που απαιτεί Εκείνος να εκτελέσεις και αυτά που σου έχει επιτραπεί να μάθεις. Για παράδειγμα, αν έχεις μάθει μια ξένη γλώσσα, έχεις τώρα αυτό το επίπεδο, αυτό το ταλέντο, που σου επιτρέπει να εκτελείς με επιτυχία το καθήκον σου. Ο Θεός έχει κάνει πολλή προεργασία. Για ποιον σκοπό κάνει τέτοια προεργασία ο Θεός; Μήπως για να ξεχωρίσεις από το πλήθος; Μήπως για να επιδιώξεις τα εγκόσμια και να υπηρετήσεις τον Σατανά; Φυσικά και όχι! Ο Θεός θέλει να προσφέρεις αυτά που σου έχει δώσει ο ίδιος στον οίκο Του, στη διάδοση του ευαγγελίου Του και στο σχέδιο διαχείρισής Του. Πώς θα νιώσει, όμως, ο Θεός αν εσύ δεν μπορείς να προσφέρεις αυτά που σου έχει δώσει ο Θεός, αλλά αντίθετα υπηρετείς τον Σατανά; Πώς θα το χειριστεί αυτό; Πώς θα πρέπει να το χειριστεί ο Θεός αυτό σύμφωνα με τη διάθεσή Του; Θα σε διώξει μακριά Του μ’ ένα χτύπημα. Δεν σε θέλει. Ξεχνάς την καλοσύνη Του και προδίδεις την εμπιστοσύνη Του. Δεν αναγνωρίζεις τον Δημιουργό σου ούτε επιστρέφεις σ’ Αυτόν. Δεν αφιερώνεις στον Θεό αυτά που σου έδωσε, αλλά αντίθετα τα προσφέρεις στον Σατανά. Πρόκειται για σοβαρή προδοσία, και ο Θεός δεν θέλει έναν τέτοιον προδότη!

Στο έργο του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας, το επίπεδο του καθενός τον καθιστά ικανό να εκτελέσει το καθήκον που πρέπει να κάνει. Επιπλέον, πρέπει να χρησιμοποιεί την εμπειρία και τις γνώσεις που αποκτά αφότου αρχίσει να πιστεύει στον Θεό, καθώς και τις αλήθειες που καταλαβαίνει, για να εκτελεί το καθήκον του. Μόνο έτσι μπορούν οι άνθρωποι να συμβάλουν με την ταπεινή τους προσπάθεια στο έργο της διάδοσης του ευαγγελίου της βασιλείας. Και ποια είναι αυτή η ταπεινή προσπάθεια; Είναι το καθήκον που πρέπει να εκτελεί κανείς. Ο Θεός σού επιτρέπει να καταλάβεις την αλήθεια και να διαθέτεις νοημοσύνη και σοφία ώστε να μπορείς να εκτελείς καλά το καθήκον σου. Αυτήν την αξία και αυτό το νόημα έχει η ζωή σου. Αν δεν βιώσεις αυτήν την αξία και αυτό το νόημα, αυτό σημαίνει ότι δεν έχεις κερδίσει τίποτα απ’ την πίστη σου στον Θεό. Έχεις γίνει ένα άχρηστο σκουπίδι στον οίκο Του. Αν αυτό που βιώνεις είναι ο Σατανάς και η σάρκα, είναι δυνατόν να σε θέλει ακόμα ο Θεός; Έχει χαθεί η αξία και το νόημα της ζωής σου. Όπως το βλέπει ο Θεός, πρέπει απλώς να εξαφανιστείς απ’ τον οίκο Του, να εξαφανιστείς για πάντα. Δεν σε θέλει πια. Επίσης, την περίοδο της επέκτασης του έργου διαχείρισης του Θεού, όλοι όσοι Τον ακολουθούν εκτελούν το καθήκον τους και όλοι έχουν υποστεί, ξανά και ξανά, καταπιέσεις και σκληρούς διωγμούς απ’ τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα. Ακολουθώντας τον Θεό, το μονοπάτι στο οποίο βαδίζει κανείς είναι δύσβατο και ανώμαλο, εξαιρετικά δύσκολο. Όποιος ακολουθεί τον Θεό για πάνω από δύο ή τρία χρόνια το έχει βιώσει αυτό ο ίδιος. Το καθήκον που εκτελεί κάθε άνθρωπος, είτε πρόκειται για ένα σταθερό καθήκον είτε για μια προσωρινή διευθέτηση, προέρχεται από την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού. Οι άνθρωποι μπορεί να συλλαμβάνονται συχνά και το έργο της εκκλησίας να αναστατώνεται και να καταστρέφεται, ενώ μπορεί να υπάρχει σαφής έλλειψη ατόμων για να εκτελέσουν τα καθήκοντα, ιδίως όσων έχουν καλό επίπεδο και επαγγελματική ειδίκευση, οι οποίοι είναι και μειοψηφία. Όμως χάρη στην ηγεσία του Θεού, χάρη στη δύναμη και την εξουσία Του, ο οίκος Του έχει ήδη ξεπεράσει τις μεγαλύτερες δυσκολίες και όλο του το έργο έχει μπει στον σωστό δρόμο. Ο άνθρωπος το βλέπει αδύνατο αυτό, αλλά για τον Θεό τίποτα δεν είναι δύσκολο. Τα τριάντα χρόνια από τότε που εμφανίστηκε ο Θεός και ξεκίνησε να εργάζεται μέχρι σήμερα έχουν σημαδευτεί από καταιγίδες και κάθε λογής δεινά. Χωρίς την ηγεσία του Θεού και τα λόγια Του που εμφυσούν στους ανθρώπους πίστη και δύναμη, κανείς δεν θα είχε φτάσει ως εδώ. Όλοι οι εκλεκτοί του Θεού το έχουν βιώσει αυτό αυτοπροσώπως. Κανένα από τα έργα του οίκου του Θεού δεν προχωρά ομαλά, όλα ξεκινάνε από το μηδέν και γίνονται με μεγάλες δυσκολίες και πολλά προβλήματα. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή, εκτός απ’ τη μανιώδη καταπίεση και τις διώξεις του καθεστώτος του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, αντιμετωπίζουμε και τις διακρίσεις, τις συκοφαντίες και την καταδίκη ολόκληρης της θρησκευτικής κοινότητας και της διεφθαρμένης ανθρωπότητας· ακόμα και ολόκληρη η εποχή μάς εγκαταλείπει και μας εμποδίζει. Όλο το έργο διαχείρισης του Θεού ξεκινάει και λειτουργεί σε ένα περιβάλλον και υπό συνθήκες γεμάτες με τις πονηρές τάσεις του Σατανά, με αυτόν στην εξουσία. Δεν είναι καθόλου εύκολο κάτι τέτοιο, είναι πάρα πολύ δύσκολο, και γι’ αυτό ο κάθε άνθρωπος που μπορεί να εκτελέσει κάποιο καθήκον αποτελεί παρηγοριά για τον Θεό, ενώ είναι σπάνιο και πολύτιμο να εκπληρώνει κανείς το καθήκον του. Η σοβαρότητα, η αφοσίωση και η δαπάνη που μπορεί να προσφέρει ο καθένας, καθώς και η στάση ειλικρίνειας και ευθύνης απέναντι στο καθήκον του, η στάση υποταγής απέναντι στην ανάθεση από τον Θεό, καθώς και η στάση του σεβασμού απέναντί Του είναι πράγματα που ο Θεός θεωρεί πολύτιμα και πολύ σημαντικά. Αντιθέτως, ο Θεός αποστρέφεται απεριόριστα όσους εγκαταλείπουν τα καθήκοντά τους ή τα αντιμετωπίζουν ως αστεία, αλλά και τις διάφορες συμπεριφορές, πράξεις και εκδηλώσεις προδοσίας εναντίον Του, επειδή μέσα στα διάφορα πλαίσια, τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που έχει ορίσει ο Θεός, αυτοί οι άνθρωποι παρεμποδίζουν, βλάπτουν, καθυστερούν, αναστατώνουν ή επηρεάζουν την πρόοδο του έργου του Θεού. Και πώς αισθάνεται και αντιδρά ο Θεός γι’ αυτό απέναντι στους λιποτάκτες και εκείνους που Τον προδίδουν; Ποια είναι η στάση Του απέναντί τους; (Τους αποστρέφεται.) Μόνο αποστροφή και μίσος. Τους λυπάται; Όχι —δεν θα μπορούσε ποτέ να τους λυπηθεί. Κάποιοι λένε: «Δεν είναι αγάπη ο Θεός;» Γιατί δεν αγαπάει τέτοιους ανθρώπους; Αυτοί οι άνθρωποι δεν αξίζουν να αγαπηθούν. Αν τους αγαπάς, τότε η αγάπη σου είναι ανόητη· και μόνο και μόνο επειδή τους αγαπάς εσύ, αυτό δεν σημαίνει ότι τους αγαπάει και ο Θεός· εσύ μπορεί να τους εκτιμάς, ο Θεός όμως όχι, γιατί δεν έχουν τίποτα που αξίζει εκτίμηση. Οπότε, ο Θεός εγκαταλείπει τέτοιους ανθρώπους μια και καλή και δεν τους δίνει δεύτερη ευκαιρία. Είναι λογικό αυτό; Όχι μόνο λογικό, αλλά πάνω απ’ όλα είναι μια πτυχή της διάθεσης του Θεού, και είναι και η αλήθεια. Κάποιοι, όταν διαδίδουν το ευαγγέλιο, δεν δέχονται κανένα μέρος της αλήθειας. Ενεργούν πάντα αυθαίρετα και απερίσκεπτα, κάνουν ό,τι θέλουν. Αποτελούν τροχοπέδη και εμπόδια στο έργο της διάδοσης του ευαγγελίου. Παίζουν αρνητικό ρόλο, καθώς αναστατώνουν, διαταράσσουν και καταστρέφουν το έργο του ευαγγελίου, παρεμποδίζοντας τη διάδοσή του. Κατά συνέπεια, ο Θεός έχει απέναντί τους στάση απέχθειας και μίσους. Πρέπει να αποκλειστούν. Έτσι αποκαλύπτεται η δίκαιη διάθεση του Θεού. Κάποιοι λένε: «Δεν είναι λίγο υπερβολικό να αντιμετωπίζονται έτσι αυτοί οι άνθρωποι;» Όχι, δεν είναι καθόλου υπερβολικό. Ο Θεός μόνο απέχθεια και μίσος μπορεί να νιώσει απέναντι σε τέτοιους διαβόλους. Ο Θεός δεν μεταμφιέζεται. Έχει δίκαιη και ξεκάθαρη διάθεση. Ποιες είναι οι δύο πιο σημαντικές πτυχές της δίκαιης διάθεσης του Θεού; (Απέραντο έλεος και βαθιά οργή.) Πόσο σημαντικό είναι αυτό; Ποιος υφίσταται τη βαθιά οργή του Θεού; Αυτοί που Του αντιστέκονται, απορρίπτουν την αλήθεια και ακολουθούν τον Σατανά. Ο Θεός δεν θέλει όσους είναι αποφασισμένοι να ακολουθήσουν τον Σατανά ούτε θέλει προδότες και λιποτάκτες. Κάποιοι λένε: «Σε μια στιγμή αδυναμίας, επέλεξα να μην κάνω το καθήκον μου, αλλά στην πραγματικότητα δεν ήθελα να εγκαταλείψω τον Θεό και να επιστρέψω στον κόσμο και στο στρατόπεδο του Σατανά». Είτε έδειξες αδυναμία είτε θέλησες να επιστρέψεις στον κόσμο, ο Θεός μπορεί, αντιμετωπίζοντας την αδυναμία σου, να δείξει έλεος και ανοχή, ανάλογα με την κατάσταση. Ο Θεός είναι απέραντα ελεήμων. Οι άνθρωποι ζουν μες στις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και κάποιες φορές δεν γίνεται να μη νιώσουν αδυναμία, αρνητικότητα ή οκνηρία. Ο Θεός τα εξετάζει όλα εξονυχιστικά και τα αντιμετωπίζει ανάλογα με την κατάσταση. Αν δεν είσαι λιποτάκτης, δεν θα σε μεταχειριστεί σαν τέτοιον. Αν είσαι αδύναμος, τότε σίγουρα θα σε μεταχειριστεί σύμφωνα με την αδυναμία σου. Αν αποκαλύψεις διαφθορά ή αδυναμία για μια στιγμή, αν χάσεις για λίγο τον δρόμο σου, τότε θα σε διαφωτίσει, θα σε καθοδηγήσει και θα σε στηρίξει. Θα σου φερθεί σαν να είσαι κάποιος που έχει μικρό ανάστημα και δεν καταλαβαίνει την αλήθεια, επειδή το συγκεκριμένο πρόβλημα δεν αφορά τη φύση-ουσία σου. Γιατί δεν εγκαταλείπει ο Θεός τέτοιους ανθρώπους; Γιατί δεν θέλουν να απορρίψουν ούτε Εκείνον ούτε την αλήθεια και γιατί δεν θέλουν να ακολουθήσουν τον Σατανά. Απλώς εμφανίζουν μια προσωρινή στιγμή αδυναμίας και δεν μπορούν να ορθώσουν το ανάστημά τους, οπότε ο Θεός τούς δίνει άλλη μια ευκαιρία. Πώς πρέπει, λοιπόν, να μεταχειριζόμαστε αυτούς τους ανθρώπους, οι οποίοι βιώνουν μια στιγμιαία αδυναμία και δεν μπορούν να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους, αλλά αργότερα επιστρέφουν για να τα κάνουν; Θα πρέπει να τους αποδεχόμαστε. Αυτή η περίπτωση έχει διαφορετική φύση από εκείνη των λιποτακτών, επομένως δεν γίνεται να εφαρμόσεις τον ίδιο κανόνα ή να υιοθετήσεις την ίδια προσέγγιση για να τους αντιμετωπίσεις. Κάποιοι άνθρωποι δεν εκδηλώνουν αδυναμία, αλλά είναι όντως λιποτάκτες. Αν τους δεχτείς πίσω αυτούς, θα λιποτακτήσουν ξανά όταν συναντήσουν μια παρόμοια κατάσταση. Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν είναι λιποτάκτης της στιγμής, αλλά θα είναι πάντα λιποτάκτης. Γι’ αυτό διώχνει ο Θεός αυτούς τους ανθρώπους και δεν τους παίρνει ποτέ πίσω. Αυτό δεν είναι καθόλου υπερβολικό. Και αφού δεν τους παίρνει ποτέ πίσω, αυτό σημαίνει ότι, όποιον άλλον κι αν σώσει, αυτούς δεν τους σώζει. Αν ο Θεός δει ότι λείπει κάποιος από την ομάδα των ανθρώπων που θα σώσει, μπορεί να προσθέσει κάποιον άλλον. Τέτοιους ανθρώπους, όμως, δεν τους θέλει. Έχουν αποκοπεί για πάντα και είναι ανεπιθύμητοι.

Υπάρχει και άλλη μια κατηγορία ανθρώπων, οι οποίοι, την ώρα που διαδίδουν το ευαγγέλιο, συχνά αναστατώνουν και καταστρέφουν το ευαγγελικό έργο, αλλά έχουν επίσης επιτελέσει κάποιο έργο και έχουν κερδίσει ορισμένους ανθρώπους. Μπορούν αυτές να θεωρηθούν καλές πράξεις εκ μέρους τους; Για την ώρα, ας αφήσουμε στην άκρη το ερώτημα αν έχουν κάνει ή όχι καλές πράξεις. Ας πούμε πρώτα ότι οι άνθρωποι αυτοί συχνά αναστατώνουν και καταστρέφουν το έργο του ευαγγελίου την ώρα που το διαδίδουν. Για παράδειγμα, αν κάποιος είναι υπεύθυνος για το ευαγγελικό έργο και ανταγωνίζεται συνεχώς τους άλλους για τη θέση και τη δύναμη ή εμπλέκεται συχνά σε διαμάχες, αναστατώνοντας και καταστρέφοντας το έργο του ευαγγελίου, ο Θεός πώς θα το δει αυτό; Θα ζυγιάσει, μήπως, τα επιτεύγματα και τα σφάλματα ενός τέτοιου ανθρώπου ή θα τον προσεγγίσει με κάποιον άλλον τρόπο; (Θα του καταλογίσει ένα αρνητικό.) Γιατί θα του καταλογίσει ένα αρνητικό; Γιατί ναι μεν έχει κηρύξει σε κάποιους ανθρώπους, έχει κάνει κάποιο έργο και έχει επιτύχει κάποια αποτελέσματα, αλλά κάνει συνέχεια κακές πράξεις. Δεν διαπράττει μεγάλα λάθη, αλλά πολύ συχνά κάνει μικρά. Και τι σημαίνει να κάνεις συχνά μικρά λάθη; Σημαίνει ότι δεν κάνεις πράξη την αλήθεια, αγωνίζεσαι για τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, μιλάς χωρίς το παραμικρό ίχνος ευσέβειας, δεν αναζητάς ποτέ τις αλήθεια-αρχές, συχνά ενεργείς αυθαίρετα και ασυγκράτητα, δεν κάνεις ποτέ αλλαγές και μοιάζεις με τους άπιστους, πράγμα που έχει επιζήμια επίδραση στη ζωή της εκκλησίας και του εκλεκτού λαού του Θεού, ενώ κάνει κάποιους νέους πιστούς να σκοντάφτουν. Αυτά δεν είναι κακές πράξεις; (Ναι, είναι.) Αν οι άνθρωποι έχουν κάνει τέτοιες κακές πράξεις, ακόμη κι αν έχουν εργαστεί σκληρά για να κάνουν τα καθήκοντά τους, έχουν στ’ αλήθεια ανταποκριθεί στις ευθύνες τους; Έχουν όντως εκτελέσει επαρκώς τα καθήκοντά τους; Ποια είναι η άποψη του Θεού γι’ αυτούς τους ανθρώπους; Ναι μεν έχουν κάνει κάποιο έργο, αλλά και πάλι μπορούν να κάνουν απερίσκεπτα το κακό· άρα, εκτελούν τα καθήκοντά τους; (Όχι.) Τότε γιατί μπορούν να κάνουν κακό με τόση απερισκεψία; Από μια άποψη, αυτό οφείλεται στις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Από μια άλλη άποψη, ασπάζονται τη νοοτροπία της τύχης. Σκέφτονται: «Έχω κάνει πολύ καλό στη διάδοση του ευαγγελίου. Στην τάδε ή στη δείνα εκκλησία, εκατοντάδες άνθρωποι βρίσκονται εκεί επειδή εγώ τους έφερα το ευαγγέλιο. Αν σωθούν αυτοί οι άνθρωποι, αυτό θα μου δώσει πολύ μεγάλη αξία. Πώς είναι, λοιπόν, δυνατόν να μη με θυμηθεί ο Θεός; Όταν λογαριάσει αυτούς τους ανθρώπους, δεν μπορεί να με καταδικάσει». Δεν υπερεκτιμούν τον εαυτό τους; Έχουν θεοφοβούμενη καρδιά; Δαπανούν τον εαυτό τους για τον Θεό με ειλικρινή καρδιά; Σαν τον Παύλο, επιδιώκουν να κερδίσουν ανταμοιβές και στεφάνια. Δεν έχουν θέση για τον Θεό στην καρδιά τους. Δεν καταλαβαίνουν τη διάθεση του Θεού και τολμούν να κάνουν συμφωνίες μαζί Του. Αυτό αποδεικνύει ότι δεν διαθέτουν κανένα μέρος της αλήθεια-πραγματικότητας. Κάποιος διέδιδε το ευαγγέλιο για αρκετά χρόνια και είχε κάποια εμπειρία σ’ αυτό. Υπέφερε πολύ ενώ διέδιδε το ευαγγέλιο, και μάλιστα φυλακίστηκε και καταδικάστηκε σε πολλά χρόνια φυλακή. Όταν βγήκε, συνέχισε να διαδίδει το ευαγγέλιο και κέρδισε αρκετές εκατοντάδες ανθρώπους, και κάποιοι απ’ αυτούς αποδείχθηκαν σημαντικά ταλέντα· κάποιοι μάλιστα έγιναν επικεφαλής ή εργάτες. Αυτό τον έκανε να πιστεύει ότι ήταν άξιος σπουδαίων επαίνων και το είχε αυτό για κεφάλαιο για το οποίο καυχιόταν όπου πήγαινε· έκανε επίδειξη και κατέθετε μαρτυρία για τον εαυτό του: «Πήγα φυλακή για οκτώ χρόνια και έμεινα σταθερός στη μαρτυρία μου. Έχω κερδίσει πολλούς ανθρώπους διαδίδοντας το ευαγγέλιο, και κάποιοι απ’ αυτούς τώρα είναι επικεφαλής ή εργάτες. Μου αξίζουν τα εύσημα στον οίκο του Θεού, έχω συνεισφορά». Όπου κι αν διέδιδε το ευαγγέλιο, ήταν σίγουρο ότι θα καυχιόταν στους επικεφαλής ή στους εργάτες της περιοχής. Έλεγε επίσης: «Πρέπει να ακούτε ό,τι λέω· ακόμη και οι ανώτεροι επικεφαλής σας πρέπει να μου μιλάνε ευγενικά. Όποιος δεν είναι, θα του δώσω ένα μάθημα!» Εκφοβίζει τον κόσμο, έτσι δεν είναι; Ένας τέτοιος άνθρωπος, αν δεν είχε διαδώσει το ευαγγέλιο και δεν είχε κερδίσει αυτούς τους ανθρώπους, θα τολμούσε να μιλάει με τόσο στόμφο; Κι όμως, θα τολμούσε. Το ότι μπορεί να μιλάει με τόσο στόμφο αποδεικνύει ότι αυτό είναι στη φύση του. Είναι η φύση-ουσία του. Γίνεται τόσο αλαζόνας που δεν έχει καθόλου λογική. Αφού διαδώσει το ευαγγέλιο και οδηγήσει κάποιους ανθρώπους στην πίστη, αυξάνεται η αλαζονική του φύση και μιλάει με περισσότερο στόμφο. Τέτοιοι άνθρωποι όπου κι αν πάνε καυχιούνται για το κεφάλαιό τους, προσπαθούν να διεκδικήσουν τα εύσημα και πιέζουν ακόμη και τους επικεφαλής των διάφορων επιπέδων· προσπαθούν να γίνουν ισάξιοί τους και μάλιστα θεωρούν ότι οι ίδιοι θα έπρεπε να είναι ανώτεροι επικεφαλής. Με βάση αυτά που εκδηλώνει η συμπεριφορά ενός τέτοιου ανθρώπου, όλοι πρέπει να καταλάβουμε ξεκάθαρα τι είδους φύση έχει και ποια θα είναι η πιθανή έκβασή του. Όταν ένας δαίμονας εισχωρεί στον οίκο του Θεού, προτού δείξει το πραγματικό του πρόσωπο, κάνει λίγη δουλειά· όποιος κι αν τον κλαδεύει, δεν ακούει και επιμένει να μάχεται απέναντι στον οίκο του Θεού. Ποια είναι η φύση των ενεργειών του; Στα μάτια του Θεού, φλερτάρει με τον θάνατο και δεν θα ησυχάσει μέχρι να αυτοκτονήσει. Δεν υπάρχει καταλληλότερος τρόπος να το θέσουμε. Ο όρος «φλερτάρει με τον θάνατο» έχει πρακτική σημασία. Ποια είναι αυτή η πρακτική σημασία; Είναι θετικό να μπορούν οι άνθρωποι να εκτελούν τα καθήκοντά τους. Κάποιοι γεννιούνται με ορισμένα χαρίσματα και αυτό είναι ευλογία, αλλά αν δεν ακολουθήσουν το ορθό μονοπάτι, θα έχουν προβλήματα. Για παράδειγμα, κάποιοι διαθέτουν ευφράδεια. Ξέρουν πώς να μιλήσουν σε διαφορετικούς ανθρώπους και μπορούν να συζητήσουν εύκολα με τον καθένα, πράγμα που μπορεί να θεωρηθεί ως έμφυτη ικανότητα. Αντί να πούμε πρώτα αν αυτό είναι καλό ή κακό, το βασικό είναι να εξετάσουμε τη φύση του ανθρώπου και το αν βαδίζει στο ορθό μονοπάτι ή σε κακό μονοπάτι. Την περίοδο του έργου του Θεού για τη διάδοση του ευαγγελίου, έχεις αφιερώσει τα ταλέντα σου, έχεις σκεφτεί πολύ και έχεις κερδίσει πολλούς ανθρώπους. Αυτό από μόνο του δεν είναι κακό. Με τις προσπάθειές σου έχεις συμβάλει στο ευαγγελικό έργο και γι’ αυτό αξίζεις να σε θυμηθεί ο Θεός. Αν κάνεις καλά αυτό το καθήκον χωρίς φανφάρες, οι αδελφοί και οι αδελφές θα βλέπουν το έργο σου και θα σε σέβονται, ενώ όσοι δεν καταλαβαίνουν κάτι θα αναζητούν από σένα και θα ζητούν τη συμβουλή σου. Αν διαθέτεις ανθρώπινη φύση και επιδιώκεις την αλήθεια, τότε οι άνθρωποι θα σε συμπαθούν και ο Θεός θα σε ευλογήσει. Ωστόσο, μπορεί να τύχει να μην ακολουθήσεις το ορθό μονοπάτι. Μπορεί να θεωρήσεις αυτό το μικρό δώρο του Θεού ως κεφάλαιο και να φτάσεις στο σημείο να καυχιέσαι στους πάντες ότι έχεις πάει φυλακή. Στην πραγματικότητα, το να είσαι στη φυλακή δεν είναι σπουδαίο πράγμα. Στη χώρα του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, πολλοί άνθρωποι έχουν συλληφθεί και φυλακιστεί επειδή διέδιδαν το ευαγγέλιο ή έκαναν εκκλησιαστικό έργο. Αυτό δεν πρέπει να θεωρείται κεφάλαιο, αλλά ένα είδος μαρτυρίου που είναι σωστό να υπομείνουν οι άνθρωποι. Αν μετά το μαρτύριό τους έχουν να καταθέσουν μαρτυρία, τότε μπορούν να μαρτυρήσουν για τα έργα του Θεού, για το ότι βασίστηκαν στον Θεό για να νικήσουν τον Σατανά όσο διώκονταν, για το τι είδους μαρτύριο υπέστησαν και για το τι κέρδισαν από αυτό. Αυτή είναι η σωστή οδός. Ωστόσο, εσκεμμένα δεν ακολουθούν αυτήν τη σωστή οδό, αλλά περιφέρονται και καυχιούνται παντού. «Ήμουν τόσα χρόνια στη φυλακή και υπέφερα τόσο, οπότε πρέπει να μου φέρεστε μ’ αυτόν τον τρόπο. Αν δεν μου φερθείτε έτσι, είστε τυφλοί, αδαείς και άκαρδοι». Δεν ακολουθούν τη σωστή οδό, έτσι δεν είναι; Αρχικά, ήταν καλό που μετά την καταδίκη τους φυλακίστηκαν και υπέφεραν, δεν ξεπουλήθηκαν και παρέμειναν σταθεροί στη μαρτυρία τους. Αυτό αξίζει να το θυμάται ο Θεός. Ωστόσο, σκόπιμα δεν έκαναν αυτό που έπρεπε. Όπου κι αν πήγαιναν, καυχιόντουσαν για τα επιτεύγματά τους για να τους σεβαστούν και να τους συμπαθήσουν οι άλλοι. Μέχρι και υλικά πράγματα ζητούσαν. Άρα, επιζητούσαν ανταμοιβή για τα επιτεύγματά τους. Και τι υπονοεί το να επιζητούν ανταμοιβές απ’ τους ανθρώπους; Απ’ τους ανθρώπους, ναι, μπορούν να ζητήσουν ανταμοιβές, από τον Θεό, όμως; Πηγαίνουν στους ανθρώπους και ζητούν μπόλικες ανταμοιβές, ζητούν θέση, φήμη και κέρδος, κύρος και σαρκικές απολαύσεις, και μετά πάνε και ζητούν ανταμοιβές κι απ’ τον Θεό. Δεν είναι σαν τον Παύλο; Επιπλέον, εκτελώντας αυτό το καθήκον, κέρδισαν πολλούς ανθρώπους. Κατά την άποψη του Θεού, αν συνεχίσουν να κάνουν τα καθήκοντά τους με βάση την κατανόηση της αλήθειας και συνεχίσουν να ανταποκρίνονται επαρκώς σε αυτήν την ευθύνη, ο Θεός θα συνεχίσει να τους εμπιστεύεται τη διάδοση του ευαγγελίου. Ωστόσο, εκείνοι αποφασίζουν να μην κάνουν αυτό, αλλά νομίζουν πως έχουν μπόλικα εύσημα και προσόντα και θέλουν να τα επιδεικνύουν σε όλους. Το αποτέλεσμα είναι ότι δεν κάνουν καθόλου έργο, αλλά αρχίζουν να ζητάνε ανταμοιβές. Όπου κι αν πάνε, καυχιούνται, επιδεικνύουν το κεφάλαιό τους, συγκρίνουν τις αρετές τους και κάνουν επίδειξη σε πόσες εκατοντάδες ή χιλιάδες ανθρώπους έχουν φέρει το ευαγγέλιο. Με αυτόν τον τρόπο, δεν δοξάζουν καθόλου τον Θεό ούτε δίνουν μαρτυρία για την παντοδυναμία και τη σοφία Του. Δεν φλερτάρουν με τον θάνατο έτσι; Αν και πιστεύουν στον Θεό, δεν βαδίζουν στο ορθό μονοπάτι. Ποια στάση τηρούν, λοιπόν, απέναντι στο να ακούνε κηρύγματα και να συμμετέχουν σε συναναστροφή; Πιστεύουν το εξής: «Δεν χρειάζεται να ακούσω, έχω πάει φυλακή, δεν έγινα Ιούδας, έχω μαρτυρία να δώσω. Εκτός αυτού, έχω κερδίσει περισσότερους ανθρώπους και έχω πληρώσει το υψηλότερο τίμημα από τον καθένα. Έχω υπομείνει κάθε κακουχία, έχω κρυφτεί μέσα σε θάμνους και έχω κοιμηθεί σε σπηλιές. Δεν υπάρχει μαρτύριο που να μην μπορώ να υπομείνω και δεν υπάρχει τόπος στον οποίο να μην έχω πάει. Ποιος από σας μπορεί να συγκριθεί μαζί μου; Άρα, δεν χρειάζεται να κατανοώ πλήρως τα κηρύγματα που ακούω. Ο λόγος που ακούμε κηρύγματα δεν είναι μόνο για την άσκηση; Εγώ τα έχω κάνει ήδη όλα, έχω βιώσει τα πάντα. Δεν υπάρχει τίποτα ιδιαίτερα εντυπωσιακό ούτε καν σχετικά με την ενσάρκωση του Θεού». Ποιο είδος ανθρώπου λέει τέτοια λόγια; (Ο Παύλος.) Είναι σαν να έχει επιστρέψει ο Παύλος στη ζωή. Λένε επίσης: «Δεν είστε τόσο ικανοί όσο εγώ· αν ήσασταν, δεν θα χρειαζόταν να ακούτε τόσα κηρύγματα και να γράφετε, να αντιγράφετε και να απομνημονεύετε προσεκτικά κάθε μέρα τα λόγια του Θεού. Κοιτάξτε εμένα. Έχω κερδίσει τόσους ανθρώπους κηρύττοντας το ευαγγέλιο. Πότε διάβασα όπως κάνετε εσείς; Εγώ δεν χρειάζεται να διαβάσω· μόλις κάνει το έργο Του το Άγιο Πνεύμα, έχω τα πάντα». Αυτό δεν είναι μεγάλη βλακεία; Η αλαζονεία τους δεν έχει όρια. Για τι την πέρασαν την αποδοχή του έργου του Θεού και την επιδίωξη της σωτηρίας; Το θεωρούν παιδικό παιχνίδι. Πιστεύουν ότι, αφού επέδειξαν λίγη καλή συμπεριφορά και έκαναν λίγο έργο, αφού ολοκλήρωσαν την πορεία τους και έδωσαν τη μάχη τους, το μόνο που απομένει είναι να λάβουν το στεφάνι τους. Γι’ αυτούς, ένας Θεός που δεν μοιράζει στεφάνια δεν είναι καν Θεός, και στο συγκεκριμένο ζήτημα έχουν την ίδια άποψη με τους θρησκευόμενους. Λένε, επίσης: «Τώρα έχω υποστεί ό,τι ταλαιπωρία υπάρχει και έχω πληρώσει κάθε τίμημα. Έχω υποφέρει σχεδόν όσο και ο Θεός. Θα έπρεπε να μπορώ να λάβω την ανταμοιβή του Θεού». Δεν είναι σαν τον Παύλο αυτοί οι άνθρωποι; Πάντα κατατάσσουν τους ανθρώπους με βάση τα προσόντα και την αρχαιότητα. Μόνο που δεν λένε ότι το να ζουν σημαίνει ζωή με τον Χριστό. Αν θέλουν πραγματικά να είναι ο Χριστός, θα έχουν προβλήματα. Σαν τον Παύλο είναι κι αυτοί. Έχει ακόμα περιθώριο να αλλάξει κάποιος που βαδίζει σ’ αυτό το μονοπάτι; Καθόλου. Αυτό το μονοπάτι είναι το αδιέξοδο των αντίχριστων.

Γιατί κάποιοι άνθρωποι που πιστεύουν για πολλά χρόνια στον Θεό βαδίζουν στο μονοπάτι των αντίχριστων; Αυτό το καθορίζει η φύση-ουσία του καθενός. Όλοι οι κακοί άνθρωποι και όλοι όσοι δεν έχουν συνείδηση και λογική είναι άνθρωποι που δεν αγαπούν την αλήθεια. Έτσι, μόλις τελικά πιστέψουν στον Θεό, επιλέγουν φυσικά να βαδίσουν στο μονοπάτι των αντίχριστων. Εφόσον όλοι πιστεύουν στον Θεό, διαβάζουν τα λόγια Του και ακούνε κηρύγματα, γιατί κάποιοι επιλέγουν να ακολουθήσουν το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας; Και γιατί άλλοι επιλέγουν να ακολουθήσουν το μονοπάτι της επιδίωξης της φήμης, του κέρδους, της θέσης και των ευλογιών; Έχουν παρόμοιο αντικειμενικό περιβάλλον, αλλά διαφορετική ποιότητα ανθρώπινης φύσης και διαφορετικές προσωπικές προτιμήσεις, οπότε επιλέγουν διαφορετικά μονοπάτια. Τα πρόβατα του Θεού ακούνε τη φωνή του Θεού. Ο Θεός έχει πει πάρα πολλά λόγια τις έσχατες ημέρες, τα λόγια Του εκφράζονται εδώ και σχεδόν 30 χρόνια, όμως αυτοί οι άνθρωποι δεν τα καταλαβαίνουν. Άρα, είναι πρόβατα του Θεού; (Όχι.) Αν δεν είναι πρόβατα του Θεού, είναι ανάξιοι να αποκαλούνται άνθρωποι. Σε τι επικεντρώνονται αυτοί οι άνθρωποι που δεν αγαπούν και δεν επιδιώκουν την αλήθεια; Τι είναι αυτό που επιδιώκουν; Εύκολα βλέπει κανείς ότι η επιθυμία τους να επιδιώξουν τη θέση και τις ευλογίες είναι εξαιρετικά έντονη, ενώ δεν είναι διατεθειμένοι να ακούσουν την αλήθεια, όσο κι αν συναναστραφείς πάνω σ’ αυτήν. Όχι μόνο δεν μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια, αλλά και συνεχίζουν πεισματικά να επιδιώκουν τη φήμη, το κέρδος και τη θέση. Όχι μόνο δεν διαθέτουν καθόλου αυτογνωσία, αλλά και συγκρίνουν συνέχεια τις αρετές τους και καυχιούνται παντού για το κεφάλαιό τους. Ποια είναι η φύση τέτοιων συμπεριφορών και πρακτικών; (Είναι φλερτ με τον θάνατο.) Σωστά. Έτσι φλέρταρε ο Παύλος με τον θάνατο. Αφότου έχουν ακούσει κηρύγματα για τόσα χρόνια, οι άνθρωποι μπορούν ακόμα να είναι σαν τον Παύλο και να μην έχουν μετανοήσει. Δεν καταλαβαίνουν και δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια. Αυτό δεν είναι φλερτ με τον θάνατο; Στην αρχή, όταν οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια, επιδεικνύουν κάποιες νοθευμένες συμπεριφορές και τρόπους άσκησης που προκαλεί η ανθρώπινη βούληση, μπορεί να κάνουν κάποιες συμφωνίες ή να παρουσιάσουν προσωπικές προθέσεις και επιθυμίες. Ο Θεός δεν δίνει σημασία σ’ αυτό, επειδή δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια. Όταν ο άνθρωπος δεν είχε καταλάβει ακόμα τόσο ξεκάθαρα τα λόγια του Θεού, Εκείνος τον άφηνε να έχει τη διαφθορά, τη νοθεία, την αδυναμία και τις συμφωνίες του. Ο Θεός πλέον έχει πει τόσα λόγια και τόσο αναλυτικά, αλλά εσύ συνεχίζεις να πιστεύεις ότι εκείνα στα οποία επιμένεις και οι συμπεριφορές που κάνεις πράξη είναι σωστές. Αρνείσαι αυτά τα λόγια του Θεού ή μπορεί και να τα περιφρονείς και να τα αγνοείς, δηλαδή κοιτάς και ακούς χωρίς να αντιλαμβάνεσαι πραγματικά. Τι στάση κρατάει ο Θεός απέναντι σε τέτοιους ανθρώπους; Πώς βλέπει τέτοια πράγματα; Θα πει ότι δεν αγαπάς την αλήθεια, ότι δεν αγαπάς τα θετικά πράγματα και ότι είσαι δύσπιστος. Τέτοιοι άνθρωποι δεν πιστεύουν ότι υπάρχει αλήθεια, ότι όλα όσα έχει πει ο Θεός είναι η αλήθεια και το μονοπάτι για τη σωτηρία του ανθρώπου. Δεν το αποδέχονται αυτό. Τέτοιοι άνθρωποι δεν αρνούνται αυτά τα λόγια του Θεού, αλλά ούτε και τα αποδέχονται. Από τη συμπεριφορά τους και απ’ τα όσα αποκαλύπτουν, φαίνεται ότι δεν βρίσκονται στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Σε ποιο μονοπάτι βαδίζουν; Εφόσον βασίζονται στο δικό τους κεφάλαιο και στα δικά τους επιτεύγματα για να αναζητήσουν ανταμοιβές από τον Θεό, βαδίζουν στο μονοπάτι του Παύλου. Όσο κι αν αναλύσουν τον Παύλο, δεν πρόκειται να εντοπίσουν τα ίδια πράγματα στον εαυτό τους. Όσο κι αν τον αναλύσουν, δεν πρόκειται να αλλάξουν, να μετανοήσουν και να φτάσουν στην αυτογνωσία. Συνεχίζουν να πιστεύουν ότι όλα όσα κάνουν είναι σωστά και σύμφωνα με την αλήθεια. Όσα λόγια κι αν εκφράσει ο Θεός, όσο κι αν αναλύσει και καταδικάσει τέτοιους ανθρώπους, αυτοί ποτέ δεν πρόκειται να κάνουν αυτοκριτική. Διατηρούν ίδιες κι απαράλλαχτες τις απόψεις τους σχετικά με την πίστη στον Θεό, την πρόθεσή τους να κερδίσουν ευλογίες και το να ασκούνται θέλοντας να κάνουν συμφωνίες με τον Θεό. Για ποιον λόγο; Δεν καταλαβαίνουν και δεν ακούνε τη φωνή του Θεού. Ό,τι κι αν λέει Εκείνος, δεν τους νοιάζει και πολύ. «Λέγε ό,τι θέλεις, αλλά άσε με εμένα να ακολουθήσω τον δικό μου δρόμο. Εσύ είσαι Εσύ, εγώ είμαι εγώ. Ό,τι κι αν κάνεις, όποια κι αν είναι η πρόθεσή Σου, τι με νοιάζει εμένα; Δεν έχει καμία σχέση με τη ζωή ή με τον θάνατό μου». Τι άνθρωποι είναι αυτοί; (Δύσπιστοι.) Σε ποιον πιστεύουν; Πιστεύουν στον εαυτό τους. Δεν είναι απεχθείς αυτοί οι άνθρωποι; (Ναι, είναι απεχθείς.) Είναι απεχθείς και πρέπει να χαθούν, δεν είναι αυτοί που θα σώσει ο Θεός. Αν, λοιπόν, ανάμεσα σ’ εκείνους που διαδίδουν το ευαγγέλιο υπάρχουν πολλοί που επαναπαύονται διαρκώς στις δάφνες τους, επιδεικνύουν την αρχαιότητά τους και ζητούν από τον Θεό ανταμοιβές για προηγούμενα καλά πράγματα που έκαναν, θα έχουν πρόβλημα. Η συμπεριφορά τους θα καθορίσει το αποτέλεσμά τους ως φλερτ με τον θάνατο. Όταν, λοιπόν, συναντήσεις τέτοια άτομα, είναι σωστό να τα νουθετήσεις να μη φλερτάρουν με τον θάνατο; Αν μπορούν ακόμα να διαδώσουν το ευαγγέλιο, μην τους το πεις. Μπορείς να τους υπενθυμίσεις, να τους προειδοποιήσεις και να τους καθοδηγήσεις με έμμεσες νύξεις για να τους βοηθήσεις όσο γίνεται. Αν, όμως, έχουν την ίδια ουσία και διάθεση με τον Παύλο, πώς θα πρέπει να τους συμπεριφερόμαστε; Πρέπει να ξέρουμε ότι φλερτάρουν με τον θάνατο, αλλά να μην τους λέμε την αλήθεια και να συνεχίσουμε να τους ενθαρρύνουμε και να τους επιτρέπουμε να συνεχίσουν να παρέχουν υπηρεσίες: Αυτό ονομάζεται ταπείνωση του Σατανά. Είναι σωστό να το κάνουμε αυτό; (Σωστό είναι.) Η εκμετάλλευση της υπηρεσίας του Σατανά είναι η σοφία του Θεού. Αν συμπεριφέρεσαι έτσι στους αδελφούς και τις αδελφές σου, είναι κακή πράξη και ο Θεός την απεχθάνεται. Αν εκμεταλλεύεσαι την υπηρεσία του Σατανά, αυτό ονομάζεται ταπείνωση του Σατανά. Ονομάζεται σοφία. Ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας, ο Σατανάς και οι διάβολοι υπηρετούν τον εκλεκτό λαό του Θεού. Είναι έργο αυτό του Θεού; (Ναι, είναι.) Πώς πρέπει να το βλέπουμε αυτό; Είναι η σοφία του Θεού. Αυτό το πράγμα δεν μπορεί να καταδικαστεί. Είναι η αλήθεια. Πρέπει να χρησιμοποιήσεις τον Σατανά, αυτό το πράγμα, προς όφελός σου. Αν δεν το χρησιμοποιήσεις για τον σκοπό της υπηρεσίας, κάποιο έργο δεν θα γίνει καλά και δεν θα είναι εύκολο να πετύχεις αποτελέσματα. Όσοι βαδίζουν στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας και της σωτηρίας έχουν κι αυτοί ένα στάδιο κατά το οποίο απλώς δουλεύουν, αλλά αυτό δεν είναι μόνιμο. Ο Θεός δεν σε βάζει μέσω της σοφίας Του να παράσχεις υπηρεσίες, απλώς πρέπει να περάσεις από αυτό το στάδιο. Επειδή δεν καταλαβαίνεις την αλήθεια, κάνεις πολλά πράγματα χωρίς αρχές και όπως θες εσύ. Η ουσία σου σε κάνει απρόθυμο να δουλεύεις απλώς, αλλά αντικειμενικά το κάνεις. Μόνο όταν είναι καλοί δουλευτές και καταλαβαίνουν σιγά σιγά τις προθέσεις του Θεού και την αλήθεια μπορούν οι άνθρωποι να προχωρήσουν βήμα βήμα στην επιδίωξη της αλήθειας, να εκτελούν πραγματικά τα καθήκοντά τους, να υποτάσσονται στον Θεό και να εναρμονίζονται με τις προθέσεις Του και να ξεκινήσουν σταδιακά να βαδίζουν στο μονοπάτι της σωτηρίας. Αυτή, όμως, η απλή δουλειά είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από την εκμετάλλευση της υπηρεσίας του Σατανά. Έχει διαφορετική φύση. Ο Θεός απλώς εκμεταλλεύεται την υπηρεσία του Σατανά, δεν τον σώζει. Οι απλοί δουλευτές που πιστεύουν στον Θεό με ειλικρινή καρδιά και μπορούν να επιδιώξουν την αλήθεια είναι αυτοί που θα λάβουν τη σωτηρία του Θεού. Για κάποιους απλούς δουλευτές, όταν είναι ωφέλιμες οι υπηρεσίες τους, χρησιμοποιούνται, αλλά αν διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας, χρειάζονται αυστηρή προειδοποίηση. Αν δεν μετανοήσουν, θα εκδιωχθούν και θα αποβληθούν. Έτσι πρέπει να αντιμετωπίζονται. Αν κατά κανόνα μπορούν να δουλεύουν έντιμα και δεν αναστατώνουν το έργο, τότε ας συνεχίσουν να δουλεύουν. Ίσως μια μέρα να καταλάβουν την αλήθεια και να σωθούν. Εφόσον κάτι τέτοιο είναι καλό, γιατί να μη γίνεται με καλή διάθεση; Δεν μπορείς να καταδικάσεις κάποιον πριν να έρθει η ώρα. Για ποιον λόγο, τότε, καταδικάζονται κάποιοι άνθρωποι; Επειδή η αναστάτωση που προκαλούν είναι πολύ σοβαρή. Όσο κι αν συναναστραφείς μαζί τους πάνω στην αλήθεια, δεν πρόκειται να την αποδεχτούν και θα εκτελούν τα καθήκοντά τους ανεπαρκώς. Η φύση-ουσία τους είναι ένα και το αυτό με του Παύλου. Αρνούνται πεισματικά να μετανοήσουν και αναμφίβολα φλερτάρουν με τον θάνατο. Είναι βέβαιο ότι υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι στην εκκλησία. Είναι βέβαιο ότι βρίσκονται ανάμεσα σ’ εκείνους που διαδίδουν το ευαγγέλιο. Τι λέτε, είναι καλό να μάθουν την πραγματική αλήθεια άνθρωποι σαν κι αυτούς; Φοβάστε μήπως μάθουν την πραγματική αλήθεια; (Δεν φοβόμαστε.) Αν τέτοιοι άνθρωποι μπορέσουν να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους σ’ αυτό και να μετανοήσουν, αυτό είναι καλό. Πρέπει να τους δώσετε μια ευκαιρία, μην τους ξεγράφετε. Αν, από την άλλη, γνωρίζουν την πραγματική αλήθεια, αλλά δεν αλλάζουν μεθόδους και συνεχίζουν να προκαλούν αναστάτωση, τότε πραγματικά φλερτάρουν με τον θάνατο. Όταν οι άνθρωποι δεν βρίσκονται στο σωστό μονοπάτι, δεν τους προσφέρεται καμία αβρότητα. Τέτοιοι άνθρωποι πρέπει να αποπεμφθούν και να αποκλειστούν.

Κατά βάση, αυτές είναι οι αρχές σχετικά με την άσκηση της διάδοσης του ευαγγελίου. Όταν οι άνθρωποι διαδίδουν το ευαγγέλιο, πρέπει να εκπληρώνουν την ευθύνη τους και να αντιμετωπίζουν κάθε δυνητικό αποδέκτη του με σοβαρότητα. Ο Θεός σώζει τον άνθρωπο όσο περισσότερο γίνεται και οι άνθρωποι πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τους τις προθέσεις του Θεού, να μην προσπερνάνε απρόσεκτα κανέναν άνθρωπο που αναζητά και ερευνά την αληθινή οδό. Επιπλέον, πρέπει όταν διαδίδεις το ευαγγέλιο, να κατανοείς τις αρχές. Για κάθε άνθρωπο που ερευνά την αληθινή οδό, πρέπει να παρατηρείς, να κατανοείς και να αντιλαμβάνεσαι διάφορα πράγματα, όπως το θρησκευτικό του υπόβαθρο, αν το επίπεδό είναι καλό ή κακό, καθώς και την ποιότητα της ανθρώπινης φύσης του. Αν βρεις κάποιον που διψάει για την αλήθεια, που μπορεί να κατανοήσει τα λόγια του Θεού και να αποδεχτεί την αλήθεια, τότε αυτός ο άνθρωπος έχει προκαθοριστεί από τον Θεό. Να προσπαθήσεις με όλη σου τη δύναμη να συναναστραφείς μαζί του σχετικά με την αλήθεια και να τον κερδίσεις. Αν, όμως, έχει κακή ανθρώπινη φύση και απαίσιο χαρακτήρα, και η δίψα του είναι προσποιητή, ενώ ταυτόχρονα συνεχίζει να διαφωνεί και να προσκολλάται στις αντιλήψεις του, να τον παραμερίσεις και να τον εγκαταλείψεις. Κάποιοι άνθρωποι που ερευνούν την αληθινή οδό έχουν ικανότητα κατανόησης και υψηλό επίπεδο, αλλά είναι αλαζονικοί και αυτάρεσκοι. Κολλάνε σε θρησκευτικές αντιλήψεις, οπότε θα πρέπει να τους συναναστραφείς σχετικά με την αλήθεια με αγάπη και υπομονή για να το λύσουν αυτό. Μόνο αν δεν δέχονται την αλήθεια, όπως κι αν συναναστρέφεσαι μαζί τους, να εγκαταλείψεις την προσπάθεια· τότε θα έχεις κάνει ό,τι μπορείς. Με λίγα λόγια, μην εγκαταλείπεις ελαφρά τη καρδία οποιονδήποτε μπορεί να αναγνωρίσει και να δεχτεί την αλήθεια. Εφόσον θέλει να ερευνήσει την αληθινή οδό και μπορεί να αναζητήσει την αλήθεια, κάνε ό,τι περνάει απ’ το χέρι σου, να του διαβάζεις πιο πολλά λόγια του Θεού, να συναναστρέφεσαι περισσότερο μαζί του σχετικά με την αλήθεια, να καταθέτεις μαρτυρία για το έργο του Θεού και να μεριμνάς για τις αντιλήψεις και τις απορίες του, ώστε να τον κερδίσεις και να τον φέρεις ενώπιον του Θεού. Αυτό συμφωνεί με τις αρχές της διάδοσης του ευαγγελίου. Πώς μπορεί, λοιπόν, να κερδηθεί ένας τέτοιος άνθρωπος; Αν, όσο ασχολείσαι μαζί του, διαπιστώσεις ότι έχει καλό επίπεδο και καλή ανθρώπινη φύση, τότε πρέπει να κάνεις ό,τι περνάει απ’ το χέρι σου για να εκπληρώσεις την ευθύνη σου· πρέπει να πληρώσεις κάποιο τίμημα και να χρησιμοποιήσεις συγκεκριμένους τρόπους και μέσα· δεν έχει σημασία τι τρόπους και μέσα χρησιμοποιείς, αρκεί τα χρησιμοποιείς για να τον κερδίσεις. Με λίγα λόγια, για να τον κερδίσεις, πρέπει να εκπληρώσεις την ευθύνη σου, να χρησιμοποιείς αγάπη και να κάνεις ό,τι περνάει από το χέρι σου. Πρέπει να συναναστραφείς σχετικά με όλες τις αλήθειες που καταλαβαίνεις και να κάνεις όλα όσα πρέπει. Ακόμα κι αν δεν κερδίσεις τον συγκεκριμένο άνθρωπο, θα έχεις καθαρή συνείδηση. Έχεις κάνει ό,τι μπορείς. Αν δεν συναναστραφείς ξεκάθαρα σχετικά με την αλήθεια και αυτός συνεχίσει να κολλάει στις αντιλήψεις του, και αν χάσεις την υπομονή σου και παραιτηθείς απ’ αυτόν με δική σου πρωτοβουλία, τότε θα είσαι αμελής στα καθήκοντά σου, και κάτι τέτοιο θα είναι παράβαση και θα σου επιφέρει ένα στίγμα. Κάποιοι λένε: «Αυτό το στίγμα σημαίνει ότι με έχει καταδικάσει ο Θεός;» Τα ζητήματα αυτά εξαρτώνται από το αν οι άνθρωποι κάνουν αυτά τα πράγματα σκόπιμα και κατά συνήθεια. Ο Θεός δεν καταδικάζει τους ανθρώπους για παραβάσεις που κάνουν περιστασιακά, αρκεί να μετανοήσουν. Όταν, όμως, κάνουν εν γνώσει τους κάποιο λάθος και αρνούνται να μετανοήσουν, τότε ο Θεός τούς καταδικάζει. Πώς θα μπορούσε να μην τους καταδικάσει όταν παρόλο που ξέρουν καλά την αληθινή οδό, αμαρτάνουν σκόπιμα; Αν το δούμε σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, αυτό είναι ανευθυνότητα και επιπολαιότητα, και στην καλύτερη περίπτωση αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν εκπληρώσει την ευθύνη τους· έτσι κρίνει ο Θεός τα λάθη τους. Αν δεν μετανοήσουν, θα καταδικαστούν. Κι έτσι, για να μειώσουν ή να αποφύγουν τέτοια λάθη, πρέπει να κάνουν το παν για να εκπληρώσουν τις ευθύνες τους: να προσπαθούν ενεργά να απαντήσουν σε κάθε ερώτημα των ανθρώπων που ερευνούν την αληθινή οδό, και οπωσδήποτε να μην αναβάλλουν και να μην καθυστερούν τα κρίσιμα ερωτήματα. Τι απάντηση πρέπει να δώσεις σε κάποιον που ερευνά την αληθινή οδό και κάνει επανειλημμένα μία ερώτηση; Πρέπει να μην έχεις πρόβλημα να αφιερώσεις χρόνο και να κάνεις τον κόπο να του απαντήσεις, πρέπει να βρεις τρόπο να συναναστραφείς ξεκάθαρα σχετικά με την απορία του, μέχρι να καταλάβει και να μην ξαναρωτήσει. Τότε θα έχεις εκπληρώσει την υποχρέωσή σου και δεν θα νιώθεις ενοχές μέσα σου. Και το πιο σημαντικό, δεν θα νιώθεις ενοχές απέναντι στον Θεό γι’ αυτό το ζήτημα, καθώς ο Θεός σού εμπιστεύτηκε αυτό το καθήκον, αυτήν την υποχρέωση. Όταν όλα όσα κάνεις τα κάνεις ενώπιον του Θεού, όταν τα κάνεις όλα μπροστά Του, όταν όλα στηρίζονται στον λόγο Του και γίνονται σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, τότε η άσκησή σου θα συμφωνεί απόλυτα με την αλήθεια και με τις απαιτήσεις του Θεού. Έτσι, όλα αυτά που κάνεις και που λες θα είναι προς όφελος των ανθρώπων, και αυτοί θα τα εγκρίνουν και θα τα αποδέχονται εύκολα. Εάν τα λόγια σου μπορούν να φωτίσουν και είναι πρακτικά και ξεκάθαρα, τότε θα μπορείς ν’ αποφεύγεις τις διαμάχες και τις αντιπαραθέσεις, θα επιτρέπεις στους άλλους να κατανοήσουν την αλήθεια και θα τους διαπαιδαγωγείς. Εάν λες λόγια μπερδεμένα και διφορούμενα, και αν η συναναστροφή σου για την αλήθεια είναι θολή, δεν φωτίζει και δεν είναι πρακτική, τότε δεν θα μπορείς να διορθώσεις τις αντιλήψεις και τα προβλήματα των ανθρώπων, είναι δε πιθανό να εκμεταλλευθούν τα λάθη σου, να σε κατακρίνουν και να σε καταδικάσουν. Αυτά τα προβλήματα θα είναι ακόμη δυσκολότερο να τα λύσεις κι ίσως να χρειαστεί να συναναστραφείς πολλά ακόμη χωρία των λόγων του Θεού προτού οι άνθρωποι καταλάβουν την αλήθεια και την αποδεχτούν. Πρέπει, λοιπόν, να μιλάει κανείς σοφά όταν διαδίδει το ευαγγέλιο και να συναναστρέφεται σχετικά με την αλήθεια με διαφάνεια, με τρόπο που να μπορεί να διορθώνει τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες των ανθρώπων, κερδίζοντας τον θαυμασμό τους πείθοντάς τους ειλικρινά. Έτσι είναι εύκολο να πετύχεις αποτελέσματα· κάτι τέτοιο επιτρέπει στους ανθρώπους να αποδεχτούν ανεμπόδιστα το έργο του Θεού, πράγμα που είναι επωφελές για τη διάδοση του ευαγγελίου.

Όσον αφορά τις αρχές που πρέπει να ακολουθεί κανείς στην άσκηση της διάδοσης του ευαγγελίου, από μια άλλη άποψη, αυτοί που διαδίδουν το ευαγγέλιο πρέπει να έχουν αξιοπρεπή και έντιμη συμπεριφορά, να μιλούν και να συμπεριφέρονται όπως οι άγιοι, να κάνουν τα πάντα με αυτοσυγκράτηση όταν διαδίδουν το ευαγγέλιο και να συμπεριφέρονται πειθαρχημένα. Κάποιοι δυνητικοί αποδέκτες του ευαγγελίου δεν θέλουν να τους ενοχλούν άγνωστοι· πώς πρέπει, λοιπόν, να κηρύξεις σ’ αυτούς; Κάποιοι για να κηρύξουν το ευαγγέλιο παίρνουν τηλέφωνο τρεις φορές την ημέρα, τρέχουν στα σπίτια των ανθρώπων μόλις εκείνοι γυρίσουν από τη δουλειά και, μόλις δουν τους δυνητικούς αποδέκτες, τους διαβάζουν τα λόγια του Θεού, όσο απασχολημένοι κι αν είναι εκείνοι. Αυτοί οι άνθρωποι δεν επιλέγουν ποτέ την κατάλληλη στιγμή, οπότε έχουν την τάση να γίνονται ενοχλητικοί. Κάποιοι είναι τόσο ανόητοι που ακόμη και σ’ εκείνους που διερευνούν την αληθινή οδό μιλούν ως εξής: «Αυτός ο κόσμος είναι πολύ κακός· παράτα ό,τι κάνεις, μην πας για δουλειά. Ξέρεις τι ώρα είναι; Η μεγάλη καταστροφή είναι προ των πυλών. Πρέπει πιστέψεις αμέσως στον Θεό!» Είναι σωστό να διαδίδεις έτσι το ευαγγέλιο; Τι συνέπειες θα έχει κάτι τέτοιο; Είναι άπιστοι που δεν έχουν ακόμη αποδεχτεί το έργο του Θεού. Χρειάζεται να τους μιλάτε έτσι; Επίσης, μην ανακατεύεστε στην προσωπική ζωή ή στις προσωπικές απόψεις των δυνητικών αποδεκτών του ευαγγελίου. Για παράδειγμα, κάποιοι λένε σ’ αυτούς που προσπαθούν να κερδίσουν: «Κοίτα, πιστεύεις ακόμα στον Θεό; Εμείς οι πιστοί δεν φοράμε αυτά τα ρούχα των απίστων». «Όσοι πιστεύουν στον Θεό δεν τρώνε τέτοια φαγητά, πρέπει να τρως το τάδε και το δείνα». Έτσι δεν χώνεις τη μύτη σου στις υποθέσεις των άλλων; Αυτό λέγεται ανοησία. Αν κάποια συγκεκριμένη στιγμή πεις κάτι ή κάνεις κάτι που δεν είναι εύστοχο, μπορεί ως αποτέλεσμα να πάει χαμένο το τίμημα που πλήρωσες διαδίδοντας το ευαγγέλιο. Επομένως, πρέπει να είσαι πάντα προσεκτικός, να συγκρατείς και να ρυθμίζεις τη συμπεριφορά σου και να συμπεριφέρεσαι πειθαρχημένα. Και τι είναι αυτό που ονομάζουμε πειθαρχία; Σημαίνει να ενεργείς σύμφωνα με τους κανόνες, να σκέφτεσαι ποια λόγια θα ήταν κατάλληλα για το καθήκον που εκτελείς και ποια λόγια θα ήταν πρόθυμοι να ακούσουν οι αποδέκτες του ευαγγελίου. Μην κάνεις και μη λες λες πράγματα που θα μισήσουν ή που θα τους ενοχλήσουν, μην κάνεις αδιάκριτες ερωτήσεις και μην ανακατεύεσαι ποτέ στα προσωπικά τους. Ας πούμε ότι κάποιος έχει δύο γιους κι εσύ του λες: «Καλό είναι που έχεις δύο γιους, αλλά δεν θα ήταν καλύτερα να είχες και μια κόρη;» Τι σε νοιάζει εσένα; Όταν κάποιοι δυνητικοί αποδέκτες του ευαγγελίου ξέρουν αγγλικά, λες: «Τα αγγλικά σου είναι φοβερά. Τι καλά που θα ήταν να πιστέψεις τελικά στον Θεό και να αρχίσεις να εκτελείς το καθήκον σου στον οίκο Του. Λείπουν άνθρωποι σαν εσένα απ’ τον οίκο του Θεού». Είναι σωστό να μιλάς έτσι; Κανένας άνθρωπος δεν είναι ίδιος με τον άλλον. Αυτοί οι άνθρωποι, μόλις πιστέψουν, μπορεί να είναι πιο δραστήριοι και ενθουσιώδεις από σένα, αλλά τώρα δεν πιστεύουν ούτε αποδέχονται ακόμη, οπότε μην πιέζεις τα πράγματα πριν από την κατάλληλη στιγμή και μην ανακατεύεσαι ποτέ στις ζωές των άλλων. Καταλαβαίνεις;

Υπάρχει και άλλη μια κατάσταση που μπορεί να προκύψει. Κάποιοι άνθρωποι, όταν τους διαδίδεις το ευαγγέλιο, αποδέχονται το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες και καταλαβαίνουν κάποιες αλήθειες, κι έπειτα θεωρούν τον εαυτό τους πολύ ανώτερο απ’ τους μέσους, καθημερινούς ανθρώπους. Σιχαίνονται όλους τους άπιστους και μάλιστα σιχαίνονται και περιφρονούν οποιονδήποτε συναντούν που να διερευνά την αληθινή οδό. Σκέφτονται: «Αν δεν δεχτείτε το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες, είστε τυφλοί, ανόητοι και ανίδεοι· μόνο ο θάνατος σας ταιριάζει, είστε τελείως άχρηστοι. Σήμερα, είναι καθήκον μου να σας κηρύξω το ευαγγέλιο, αλλιώς θα σας αγνοούσα!» Τι στάση είναι αυτή; Δεν έχεις κάνει τίποτα παραπάνω από το να αποδεχτείς το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες. Δεν έχεις ψηλότερη θέση από οποιονδήποτε άλλον. Ακόμη και βασιλιάς να ήσουν, δεν θα ανήκες και πάλι στο διεφθαρμένο ανθρώπινο γένος; Σε τι είσαι σπουδαιότερος απ’ τους άλλους; Μη σιχαίνεσαι αυτούς που διερευνούν την αληθινή οδό. Και να τους κηρύξεις το ευαγγέλιο, αυτό δεν σημαίνει ότι είσαι σπουδαιότερος ή καλύτερος από αυτούς. Μην ξεχνάς ότι, σαν κι αυτούς, είσαι ένα διεφθαρμένο ανθρώπινο ον. Πρέπει να το ξεκαθαρίσεις αυτό το θέμα μέσα σου. Μην κοιτάς πάντα τους άλλους σαν να προσφέρεις κάποια σπουδαία υπηρεσία στον κόσμο ή σαν να οδηγείς κάθε νοήμον ον στη λύτρωση. Σκέφτεσαι πάντα το εξής: «Εσείς που δεν έχετε αποδεχτεί το ευαγγέλιο είστε αξιολύπητοι. Κάθε μέρα, καίγομαι απ’ την αγωνία για σας». Ποια είναι αυτή η φωτιά που σε καίει; Ακόμα δεν έχεις λύσει τα δικά σου προβλήματα, αλλά σε καίει η αγωνία για τους άλλους. Δεν είναι υποκρισία αυτό; Δεν εξαπατάς τους άλλους; Μην κρύβεσαι πίσω απ’ το προσωπείο της αρετής. Στην πραγματικότητα, είσαι ένα τίποτα. Ακόμα κι αν έχεις αποδεχτεί το νέο έργο του Θεού εδώ και 20 ή 30 χρόνια, παραμένεις ένα τίποτα. Ακόμα κι αν ζεις με τον Θεό κάθε μέρα και μιλάς μαζί Του πρόσωπο με πρόσωπο, παραμένεις ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Η ουσία σου δεν αλλάζει. Διαδίδοντας το ευαγγέλιο στους άλλους εκτελείς απλώς το καθήκον σου. Είναι υποχρέωσή σου και ευθύνη σου. Πρέπει να καταλάβεις ότι, όσους ανθρώπους κι αν κερδίσεις, παραμένεις ο εαυτός σου. Δεν έχεις γίνει άλλος άνθρωπος, παραμένεις ένα διεφθαρμένο ανθρώπινο ον. Έχεις μεν κερδίσει πολλούς ανθρώπους, αλλά δεν πρέπει να νιώθεις υπερήφανος, πόσο μάλλον να είσαι αλαζονικός. Μην υπερηφανεύεσαι για τα επιτεύγματά σου, λέγοντας: «Διαδίδω το ευαγγέλιο εδώ και πολλά χρόνια, έχω συσσωρεύσει πολλά βιώματα και μαθήματα. Σε όποιον κι αν κηρύττω, καταλαβαίνω με μια ματιά αν είναι καλός ή κακός άνθρωπος και ξέρω πότε να κηρύξω και πότε να μην το κάνω. Όταν είναι σκόπιμο να διαδώσω το ευαγγέλιο, ξέρω αν θα είναι εύκολο ή εφικτό. Μπορώ να βρίσκω πάντα τρόπο να μεταδώσω το ευαγγέλιο σε όσους είναι δυνατόν να μεταδοθεί». Έχεις μεν εμπειρία στη διάδοση του ευαγγελίου, αλλά η ζωή-είσοδός σου είναι ακόμη πολύ επιφανειακή. Αν και έχεις κάποια εμπειρία απ’ τη ζωή και έχεις αλλάξει ως ένα βαθμό, μερικές φορές καυχιέσαι για να κάνεις φιγούρα. Δεν είναι πρόβλημα αυτό; Όσοι έχουν χαρίσματα έχουν πιο πολύ την τάση να λένε πομπώδη και κενά λόγια. Νομίζουν πάντα ότι είναι καλύτεροι απ’ τους άλλους, τους αρέσει να κάνουν διαλέξεις στους δυνητικούς αποδέκτες του ευαγγελίου και θέλουν πάντα να έχουν τον θαυμασμό και τη λατρεία των άλλων. Αυτό δεν είναι πρόβλημα διάθεσης; Μπορεί κάποιος να καταθέσει μαρτυρία για τον Θεό αν αλλάξει μόνο τη συμπεριφορά του και όχι τη διάθεσή του; Αν δεν μπορείς να καταθέσεις μαρτυρία για αλλαγή διάθεσης, αν μόνο μιλάς για την αλήθεια του ευαγγελίου για να καταθέσεις μαρτυρία για τον Θεό, τότε είσαι κατάλληλος να σε χρησιμοποιήσει ο Θεός; Αφού οι άνθρωποι αποδεχτούν την αληθινή οδό, πρέπει να καταλάβουν την αλήθεια της ζωή-εισόδου και την αλήθεια της άσκησης. Εάν δεν έχεις πραγματική εμπειρία και δεν ξέρεις πώς να μιλάς για τη βιωματική μαρτυρία σου, δεν είναι ελλείψεις αυτά; Αν εστιάζεις πάντα στο να μιλάς για δόγματα για να σε θαυμάζουν και να σε εκτιμούν οι άλλοι, αν θέλεις συνέχεια να καταλαμβάνεις υψηλή θέση, είναι κάτι τέτοιο μαρτυρία για τον Θεό; Σε καμία περίπτωση. Είναι μαρτυρία για τον εαυτό σου. Σημαίνει ότι έχεις διεφθαρμένη διάθεση. Πώς γίνεται να πετύχεις αλλαγή διάθεσης χωρίς να κριθείς και να παιδευτείς; Κάποιοι από εκείνους που διαδίδουν το ευαγγέλιο μιλούν για βιωματικές μαρτυρίες και όσοι τους ακούνε επωφελούνται πολύ, συγκινούνται και θαυμάζουν αυτούς τους ανθρώπους από τα βάθη της καρδιάς τους. Και όμως, αυτοί οι άνθρωποι που διαδίδουν το ευαγγέλιο δεν παύουν να έχουν θεοφοβούμενη καρδιά. Δεν σιχαίνονται κανέναν δυνητικό αποδέκτη του ευαγγελίου. Μπορούν να μιλήσουν στους ανθρώπους από καρδιάς, τα πάνε καλά με τους ανθρώπους και κάνουν φίλους με φυσιολογικό τρόπο και μάλιστα διαθέτουν λίγη από τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Πώς το καταφέρνουν αυτό; Αυτό αποδεικνύει ότι έχουν κερδίσει κάτι απ’ την πίστη τους στον Θεό. Τουλάχιστον, καταλαβαίνουν κάποιες αλήθειες, έχουν κάποια αυτογνωσία και έχει αλλάξει κάπως η ζωή-διάθεσή τους, οπότε δεν γίνονται πια αλαζόνες. Όταν βλέπουν ανθρώπους που δεν έχουν δεχτεί το ευαγγέλιο, σκέφτονται: «Παλιά ήμουν κι εγώ σαν κι αυτούς, οπότε δεν πρέπει να τους μειώνω. Δεν είμαι κι εγώ τόσο σπουδαίος». Η νοοτροπία τους δεν είναι πλέον όπως παλιά. Από τη στιγμή που θα αναγνωρίσουν οι άνθρωποι τη δική τους φύση, όταν βλέπουν δυνητικούς αποδέκτες του ευαγγελίου να αποκαλύπτουν λίγη άγνοια, ανοησία ή αδυναμία, θα το θεωρούν φυσικό. Μη χλευάζεις τους άλλους και μην υιοθετείς την αίσθηση ή τη στάση ότι όλοι οι άλλοι ανήκουν στη μάζα των κοινών, συνηθισμένων ανθρώπων. Αν έχεις τέτοια στάση, αυτό θα εμποδίσει και θα θέσει σε κίνδυνο το έργο σου για τη διάδοση του ευαγγελίου. Ωστόσο, μερικές φορές θα προκύψουν τέτοιου είδους διεφθαρμένες καταστάσεις στην καρδιά σου όταν βλέπεις πολλούς ανθρώπους που μόλις έχουν πιστέψει στον Θεό. Για παράδειγμα, ας πούμε ότι έχεις αποδεχτεί το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες εδώ και 20 χρόνια και διαδίδεις το ευαγγέλιο εδώ και 10. Όταν βρίσκεσαι ανάμεσα σε δυνητικούς αποδέκτες του ευαγγελίου, αυτοί θα σε θεωρούν συνέχεια ανώτερό τους και θα σου λένε: «Εσύ πιστεύεις στον Θεό εδώ και 20 χρόνια, ενώ εμείς μόλις τώρα Τον αποδεχτήκαμε. Έχουμε ακόμη πολύ μικρό ανάστημα και, συγκριτικά, είμαστε πολύ χαμηλότερα από σένα. Εσύ είσαι ενήλικας κι εμείς είμαστε νεογέννητα μωρά». Τι πρέπει να σκέφτεσαι όταν κάνουν τέτοιες συγκρίσεις; «Αν και αποδέχτηκα τον Θεό νωρίτερα απ’ αυτούς και πιστεύω περισσότερο καιρό, παραμένω πολύ πίσω όσον αφορά τη ζωή-είσοδο και την αλήθεια. Δεν έχω αποδεχτεί ακόμη την πραγματική κρίση και παίδευση του Θεού και βρίσκομαι ακόμα πολύ μακριά απ’ τη σωτηρία και την τελείωση». Ξέρεις πώς είσαι πραγματικά μέσα σου. Όσο κι αν σε θαυμάζουν οι άνθρωποι και όσο κι αν σε εκτιμούν, πώς αισθάνεσαι; «Είμαι απλώς ένας συνηθισμένος άνθρωπος, μη με θαυμάζετε». Θα αηδιάζεις και δεν θα το απολαμβάνεις καθόλου, επειδή, κατά βάθος, βλέπεις ξεκάθαρα ότι είσαι ένα τίποτα, ότι δεν καταλαβαίνεις καμία αλήθεια και ότι μπορείς να πεις μόνο μερικά λόγια και δόγματα. Οι άνθρωποι είναι ανόητοι και έχουν την τάση να θαυμάζουν τους άλλους. Αν εσύ απολαμβάνεις ιδιαίτερα το συναίσθημα του να σε θαυμάζουν και χαίρεσαι μ’ αυτό, τότε έχεις πρόβλημα. Αν σε ενοχλεί και θέλεις να φύγεις από μια τέτοια κατάσταση, αν δεν σου αρέσει να σου φέρονται έτσι, αυτό αποδεικνύει ότι διαθέτεις κάποια αυτογνωσία. Αυτή είναι η σωστή κατάσταση και μέσα σ’ αυτήν δεν είναι πιθανόν να κάνεις λάθη και σφάλματα.

Οι καταστάσεις για τις οποίες μιλάω είναι κατά βάση αυτές που αντιμετωπίζουν συνήθως οι άνθρωποι όταν διαδίδουν το ευαγγέλιο. Απ’ την αρνητική πλευρά των πραγμάτων, πρέπει να μη μιλάτε με κάποιους ακατάλληλους τρόπους, να αποφεύγετε ακατάλληλους τρόπους άσκησης και ακατάλληλες συμπεριφορές και να βεβαιώνεστε ότι η διάθεσή σας δεν αποκαλύπτει ακατάλληλα πράγματα που δεν συνάδουν με την αλήθεια. Απ’ τη θετική πλευρά, πρέπει όταν εκτελείτε αυτό το καθήκον, να έχετε απέναντι σ’ αυτό μια στάση αφοσίωσης και υπευθυνότητας μέχρι τέλους. Αν το κάνετε, μπορείτε να το εκτελέσετε επαρκώς. Κατά τη διαδικασία αυτή, πρέπει να αναζητάτε σταδιακά την αλήθεια και τις αρχές, ώστε να ικανοποιήσετε τις προθέσεις του Θεού, και να προσπαθείτε να επιμένετε και να παραμένετε αφοσιωμένοι μέχρι τέλους σε κάθε καθήκον που εκτελείτε. Ό,τι καθήκον κι αν εκτελείτε, πρέπει να μπορείτε να ικανοποιήσετε τον Θεό και να σας θυμάται Εκείνος για όσα πράξατε επαρκώς και αξιέπαινα. Την περίοδο που διαδίδεις το ευαγγέλιο, πρέπει να πασχίζεις να διαπράττεις όλο και λιγότερες παραβάσεις και να κάνεις όλο και λιγότερα λάθη. Πρέπει να εμπλέκεσαι όλο και λιγότερες φορές σε δοσοληψίες, να αναζητάς ανταμοιβές ή να έχεις τη φιλοδοξία και την επιθυμία να το κάνεις όταν εκτελείς το καθήκον σου. Ταυτόχρονα, πρέπει να επιδιώκεις ενεργά να ανταποκρίνεσαι στις ευθύνες σου, και μάλιστα σε απόλυτο βαθμό, και να θεωρείς το καθήκον σου ως κάτι που εναπόκειται σε σένα. Επίσης, πρέπει να πασχίζεις να κάνεις το καθήκον σου έτσι ώστε, όταν το αναπολείς μετά από πολλά χρόνια, η συνείδησή σου να είναι καθαρή. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει σιγά σιγά να μειώσεις εκείνα που σε κάνουν να θεωρείς ότι έχεις κάποιο χρέος. Δεν μπορείς να συνεχίσεις χωρίς να αλλάξεις καθόλου. Ας υποθέσουμε ότι, όταν διέδωσες το ευαγγέλιο σε έναν δυνητικό αποδέκτη, δεν έκανες καλά το καθήκον σου, πράγμα που σε έκανε να νιώθεις άβολα, σαν να χρωστάς κάτι, και θεώρησες ότι δεν έχεις κάνει αρκετό προπαρασκευαστικό έργο. Όταν, όμως, μετά απ’ αυτό συνέχισες να διαδίδεις το ευαγγέλιο, η κατάστασή σου ήταν η ίδια και δεν άλλαξες καθόλου. Αυτό σημαίνει ότι δεν αναπτύχθηκες καθόλου την περίοδο εκείνη. Τι αντιπροσωπεύει το ότι δεν αναπτύχθηκες; Σημαίνει ότι δεν έχεις κάνει πράξη και δεν έχεις κερδίσει αυτήν την πτυχή της αλήθειας· σημαίνει ότι αυτά τα πράγματα για τα οποία συναναστρέφομαι δεν ήταν ποτέ τίποτα άλλο παρά δόγματα για σένα. Τι αντιπροσωπεύει το να διαπράττεις όλο και λιγότερες παραβάσεις, να κάνεις όλο και λιγότερα λάθη, να νιώθεις λιγότερο χρεωμένος και να σε βασανίζει λιγότερο η συνείδησή σου; Σημαίνει ότι εκτελείς το καθήκον σου όλο και πιο αγνά και το αίσθημα της ευθύνης σου γίνεται όλο και πιο ισχυρό. Με άλλα λόγια, γίνεσαι όλο και πιο αφοσιωμένος στην εκτέλεση αυτού του καθήκοντος. Για να δώσω ένα παράδειγμα, στο παρελθόν, η διάδοση του ευαγγελίου στηριζόταν σε ανθρώπινες μεθόδους και όχι στη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια ή στην ερμηνεία των χωρίων της Βίβλου. Τώρα, φαίνεται ότι δεν ενδείκνυται μια τέτοια προσέγγιση, δηλαδή δεν είναι αυτό που πρέπει να κάνει κάποιος που αποδέχεται την ανάθεση από τον Θεό και είναι κάπως ατιμωτικό για τον Θεό. Είχατε ποτέ αυτό το συναίσθημα; Ίσως τώρα να μη νιώθετε έτσι, αλλά μια μέρα, μόλις εφοδιαστείς με όλο και περισσότερες αλήθειες και αποκτήσεις κάποιο ανάστημα, η στάση και η οπτική σου όταν εξετάζεις τις προηγούμενες μεθόδους της άσκησής σου θα είναι πιο ακριβείς και πρακτικές. Αυτό αποδεικνύει ότι η εσωτερική σου κατάσταση έχει γίνει κανονική. Τώρα, δεν νιώθεις τίποτα για τις προηγούμενες μεθόδους της άσκησής σου, δεν τις περιφρονείς και δεν τις βλέπεις ούτε τις αξιολογείς σωστά. Αντίθετα, είσαι αδιάφορος. Δεν είναι πολύ ανησυχητικό αυτό; Δείχνει ότι δεν κατέχεις καμία από τις αλήθειες που σχετίζονται με τέτοια πράγματα. Μέχρι και στάση αναισθησίας υιοθετείς απέναντι στις διάφορες κακές πράξεις και τα τεχνάσματα του ανθρώπου και σ’ εκείνες τις μεθόδους άσκησής του που δεν συνάδουν με την αλήθεια· αποδέχεσαι, συμφωνείς και ακόμη και συμπορεύεσαι με αυτά τα βρομερά πράγματα. Άρα, ποια είναι η εσωτερική σου κατάσταση; Αγαπάς τα άδικα πράγματα, αγαπάς πράγματα που έχουν σχέση με την αμαρτία, πράγματα που δεν συνάδουν με την αλήθεια, αλλά είναι αντίθετα μ’ αυτήν. Αυτό είναι πολύ μεγάλο πρόβλημα. Αν συνεχίσεις να ασκείσαι κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα βρεθείς αντιμέτωπος με μια πολύ σοβαρή συνέπεια. Και ποια είναι η συνέπεια αυτή; Συσσωρεύεις συνεχώς κακές πράξεις και απομακρύνεσαι όλο και περισσότερο απ’ το μονοπάτι της σωτηρίας. Γιατί λέω ότι απομακρύνεσαι όλο και περισσότερο; Επειδή, όταν εκτελείς αυτό το καθήκον, δεν αναζητείς την αλήθεια και δεν ενεργείς τηρώντας τις αρχές. Εφόσον κάνεις ό,τι θες και ό,τι προτιμάς, πώς μπορείς να εκτελέσεις επαρκώς το καθήκον σου; Εκτελείς το καθήκον σου όχι με σκοπό να εισέλθεις στην αλήθεια, αλλά για να ολοκληρώσεις ένα έργο και στη συνέχεια να λογοδοτήσεις για τον εαυτό σου. Αυτό που ακολουθείς δεν είναι το θέλημα του Θεού και αυτό που αποδέχεσαι δεν είναι η ανάθεση από τον Θεό. Τα πράγματα αυτά έχουν διαφορετική φύση. Όταν, λοιπόν, διαδίδεις το ευαγγέλιο, δεν βαδίζεις στο μονοπάτι που οδηγεί στη σωτηρία, αλλά στο μονοπάτι της απλής δουλειάς, στο μονοπάτι του Παύλου, που έκανε συμφωνίες με τον Θεό. Αργά ή γρήγορα, με βάση όλα όσα κάνεις, ο Θεός θα καθορίσει για σένα την ίδια έκβαση με τον Παύλο. Αυτό δεν θα είναι το αποτέλεσμα; Αυτό θα είναι, με απόλυτη βεβαιότητα. Αντίθετα, αν κατά τη διάδοση του ευαγγελίου, χρησιμοποιείς μόνο πρακτικές μεθόδους και μέσα, αν έχεις αφετηρία και πρόθεση να ικανοποιήσεις τον Θεό και να ανταποδώσεις την αγάπη Του, και οι αρχές με βάση τις οποίες ενεργείς και το μονοπάτι όπου βαδίζεις είναι σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού και σε πλήρη αρμονία με την αλήθεια, τότε τι αποτέλεσμα θα επιτευχθεί με έναν τέτοιο τρόπο άσκησης; Θα κατανοείς την αλήθεια όλο και βαθύτερα, θα χειρίζεσαι τις υποθέσεις όλο και περισσότερο σύμφωνα με τις αρχές, η ζωή σου θα αναπτύσσεται όλο και περισσότερο και θα αυξάνονται σταδιακά η πίστη, η αγάπη και η αφοσίωσή σου στον Θεό. Με τον τρόπο αυτόν, θα εισέλθεις στο μονοπάτι της σωτηρίας. Ταυτόχρονα, όταν εκτελείς το καθήκον σου, θα εξετάζεις σταδιακά τη δική σου επαναστατικότητα και διαφθορά, καθώς και τις διάφορες διεφθαρμένες διαθέσεις σου. Έπειτα, καθώς εκτελείς αυτό το καθήκον, θα μπορείς να συγκρατείσαι όλο και περισσότερο και να έχεις θεοφοβούμενη καρδιά και υποταγή. Στη συνέχεια, το αίσθημα της ευθύνης σου θα γίνεται όλο και πιο ισχυρό και η αφοσίωσή σου θα γίνεται όλο και πιο αγνή. Θα αυξηθεί, επίσης, ο φόβος Θεού που έχεις, ενώ ταυτόχρονα θα αποκτάς όλο και περισσότερη εμπειρία και γνώση για την πραγματικότητα διάφορων αληθειών. Με αυτόν τον τρόπο, θα βαδίζεις σε μονοπάτι εντελώς αντίθετο απ’ αυτό που ακολουθούσε ο Παύλος. Αυτό είναι το μονοπάτι του Πέτρου για την επιδίωξη της αλήθειας. Αυτό το μονοπάτι είναι το μονοπάτι της σωτηρίας. Όσον αφορά το τελικό αποτέλεσμα, θα το βιώσεις εσύ ο ίδιος. Ο Θεός θα σε εγκρίνει και η καρδιά σου θα γνωρίζει όλο και περισσότερη γαλήνη και χαρά. Στα μάτια του Θεού, δεν έχει σημασία πόσες ανατροπές έχουν γίνει στο μονοπάτι σου, πόσες παρακάμψεις έχεις κάνει ή πόση αρνητικότητα και αδυναμία έδειξες ή πόσες φορές απέτυχες και κατέρρευσες. Αν εξεταστούν ως ένα σύνολο αυτά που έχεις κάνει, αυτά που έχεις αποκαλύψει και αυτά που έχεις εκδηλώσει, τότε το μονοπάτι στο οποίο βαδίζεις θα είναι το μονοπάτι της σωτηρίας. Πώς θα καθορίσει, λοιπόν, ο Θεός το αποτέλεσμά σου; Δεν πρόκειται βιαστεί να το καθορίσει. Ο Θεός θα σε υποστηρίξει, θα σε βοηθήσει και θα σε οδηγήσει στο μονοπάτι της σωτηρίας μεθοδικά και με στοργική υπομονή. Θα σου επιτρέψει να δεχτείς την κρίση και την παίδευσή Του, τις δοκιμασίες και τον εξευγενισμό Του, και τελικά θα σε οδηγήσει στην τελείωση, ώστε να σωθείς, πλήρως και ολοκληρωτικά. Από αυτήν την άποψη, λοιπόν, εκτελώντας το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου, δεν έχουν οι άνθρωποι την ευκαιρία και τη δυνατότητα να ξεκινήσουν να βαδίζουν στο μονοπάτι της σωτηρίας; (Ναι.) Την έχουν αυτήν την ευκαιρία και είναι απολύτως εφικτό. Εξαρτάται μόνο από το αν μπορούν να επιδιώξουν την αλήθεια και να ακολουθήσουν το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας.

Η σημερινή μας συναναστροφή αφορούσε κυρίως διάφορες αλήθειες σχετικά με την εκτέλεση του καθήκοντος της διάδοσης του ευαγγελίου. Ας επιστρέψουμε στο θέμα με το οποίο ξεκινήσαμε. Πώς πρέπει να αποκαλούμε αυτούς που εκτελούν το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου; (Ανθρώπους που εκτελούν το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου.) Σωστά. Δεν μπορούμε να τους λέμε μάρτυρες, ιεροκήρυκες ούτε, φυσικά, αγγελιαφόρους του ευαγγελίου. Σε τελική ανάλυση, είναι άνθρωποι που διαδίδουν το ευαγγέλιο. Μην αποκαλείς ποτέ τον εαυτό σου μάρτυρα. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να γίνουν μάρτυρες για τίποτα, αρκεί απλώς να μην ντροπιάζουν τον Θεό. Ακόμα χειρότερο είναι να αποκαλείς τον εαυτό σου ιεροκήρυκα. Από αυτό απέχεις ακόμα περισσότερο. Αυτό που κηρύττεις δεν είναι η «οδός» και εκείνα για τα οποία κηρύττεις απέχουν πολύ από την «οδό». Αν, λοιπόν, κατασταλάξουμε στην ονομασία «άνθρωποι που διαδίδουν το ευαγγέλιο», τότε όλοι θα έχουν έναν ακριβή ορισμό αυτού του καθήκοντος, ότι δηλαδή είναι απλώς άνθρωποι που εκτελούν αυτό το καθήκον. Δεν είναι σε καμία περίπτωση ούτε μάρτυρες ούτε ιεροκήρυκες, απέχουν πολύ από αυτά. Αν τους αποκαλέσεις μάρτυρες ή ιεροκήρυκες, δεν θα θεωρήσουν πως είναι ανώτεροι απ’ τους άλλους; Δεν θέλουν και πολύ οι άνθρωποι για να αρχίσουν να κάνουν επίδειξη και να αυτοπροβάλλονται. Είναι καλό ή κακό πράγμα αυτή η επίδειξη και αυτοπροβολή; (Κακό.) Οι άνθρωποι, αν δεν τους εξυψώσεις και δεν τους προβάλεις, αυτοπροβάλλονται μόνοι τους. Αν τους εξυψώσεις και τους αποκαλέσεις μάρτυρες, ιεροκήρυκες ή αγγελιαφόρους του ευαγγελίου, φαντάζεσαι πώς θα ήταν μετά από έναν τέτοιον έπαινο; Θα έπαιρναν τόσο τα μυαλά τους αέρα που θα άρχιζαν να πετάνε. Καταλαβαίνεις τώρα σε ένα βασικό επίπεδο τις διάφορες αλήθειες που σχετίζονται με το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου; (Ναι.) Για να εκτελέσεις καλά το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου, πρέπει να έχεις εφοδιαστεί με πολλές αλήθειες. Κάποιοι λένε: «Εγώ που δεν διαδίδω το ευαγγέλιο χρειάζεται να εφοδιαστώ με την αλήθεια;» Άλλοι λένε: «Δεν ξέρω πότε θα μπορέσω να διαδώσω το ευαγγέλιο. Δεν το έχω διαδώσει ποτέ και δεν είμαι καλός στα λόγια· πώς θα μπορούσα, λοιπόν, να διαδώσω το ευαγγέλιο;» Ίσως να μην μπορείς να διαδώσεις το ευαγγέλιο, αλλά δεν μπορείς να εφοδιαστείς με τις αλήθειες που αφορούν τη διάδοσή του; Δεν μπορείς να ασκηθείς στο να μιλάς και να συναντάς ανθρώπους; Αν έχεις αίσθημα αποστολής και αίσθημα ευθύνης, αν θέλεις να εκτελείς καλά αυτό το καθήκον και να συνεργάζεσαι με τον Θεό, τότε να εφοδιαστείς με τις αλήθειες που αφορούν τη διάδοση του ευαγγελίου. Πρέπει να εφοδιαστείς με τις αλήθειες του οράματος και της άσκησης. Είναι επιτακτική ανάγκη να εφοδιαστούν οι εκλεκτοί του Θεού με τις αλήθειες που αφορούν αυτές τις δύο πτυχές, γιατί δεν είναι ποτέ περιττό να εφοδιάζεσαι μ’ αυτές. Δεν αφορούν μόνο τη διάδοση του ευαγγελίου, αλλά είναι αλήθειες που η ανθρωπότητα πρέπει να καταλάβει. Και πώς επωφελούνται οι άνθρωποι όταν τις καταλάβουν; Τι ευλογίες μπορεί να τους αποφέρει αυτό; Μπορεί να τις καταλαβαίνουν όλοι σε γενικές γραμμές· όσο, όμως, το έργο του Θεού συνεχίζει να εξελίσσεται και να γίνεται βαθύτερο, οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να βιώνουν το έργο Του και, ομοίως, θα συνεχίσει να εξελίσσεται και να γίνεται βαθύτερη η κατανόηση της αλήθειας από εκείνους. Θα αποκτούν όλο και πιο στενές σχέσεις με τον Θεό, θα συναναστρέφονται μαζί Του όλο και πιο συχνά. Βήμα βήμα, θα συγκρίνουν τις αλήθειες που αφορούν το όραμα και το έργο του Θεού με τις πράξεις και τη στάση του Θεού απέναντι στον καθένα. Αυτή η σταδιακή διαδικασία σύγκρισης είναι η διαδικασία της γνωριμίας με τον Θεό. Ως δημιούργημα, πιστεύεις στον Θεό εδώ και πολύ καιρό, αλλά δεν ξέρεις ποιος είναι ο Θεός, δεν ξέρεις πώς εμφανίζεται και πώς λειτουργεί. Δεν είναι πολύ μπερδεμένη και συγκεχυμένη μια τέτοια πίστη; Εκτελείς τόσα χρόνια το καθήκον σου. Αν, όμως, στο τέλος δεν έχεις μάθει ακόμα τίποτα για τον Θεό, τότε μάταια πίστευες σ’ Αυτόν. Αν ακούσεις τους διαβόλους να διαδίδουν φήμες για τον Θεό, θα τους πιστέψεις; (Δεν θα τους πιστεύαμε.) Λες τώρα ότι δεν θα τα πίστευες αυτά· αν, όμως, δεν καταλάβεις πραγματικά τον Θεό, τότε όταν έρθει η μέρα που θα ακούσεις αυτές τις φήμες, θα έχεις αμφιβολίες και θα συλλογιστείς τα λόγια μέσα σου. Θα σκεφτείς: «Μήπως είναι αλήθεια; Θα μπορούσε ο Θεός να κάνει κάτι τέτοιο;» Θα νιώσεις άβολα, δεν θα θες να κάνεις το καθήκον σου. Οι φήμες θα σε κάνουν να πιστέψεις ότι ο δρόμος μπροστά σου είναι ζοφερός και δυσοίωνος, οπότε θα νιώσεις χαμένος και μπερδεμένος. Για ποιον λόγο είναι οι άνθρωποι συνεχώς χαμένοι και μπερδεμένοι; Είναι πάντα χαμένοι και μπερδεμένοι επειδή δεν ξέρουν πού βρίσκεται ο Θεός ή αν υπάρχει καν Θεός. Και πώς προκύπτει αυτό το μπέρδεμα; Προκύπτει όταν τους μπερδεύουν πολλά φαινομενικά αντιφατικά πράγματα, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να διακρίνουν ξεκάθαρα ποια κατεύθυνση να ακολουθήσουν και να μην ξέρουν προς τα πού να κατευθυνθούν. Έτσι, χάνονται και μπερδεύονται. Καταλαβαίνετε και διακρίνετε καθαρά τα τόσα πράγματα που βρίσκονται μπροστά στα μάτια σας; Μπορείτε να ακολουθήσετε το ορθό μονοπάτι; Αυτό έχει να κάνει με το κατά πόσο καταλαβαίνεις τον Θεό, κατά πόσο καταλαβαίνεις την αλήθεια και πόσο έχεις εφοδιαστεί μ’ αυτήν. Τι σημαίνει όταν οι άνθρωποι είναι διαρκώς χαμένοι και μπερδεμένοι; Όντως δεν βλέπουν τον δρόμο μπροστά τους; Είναι όντως τυφλοί όσοι είναι χαμένοι και μπερδεμένοι; Όχι, απλά έχουν τυφλή καρδιά και είναι αναίσθητοι απέναντι στην αλήθεια, στον Θεό και στις κρίσεις για όλους τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα. Γιατί είναι αναίσθητοι; Γιατί δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια, δεν γνωρίζουν τα έργα του Θεού, δεν γνωρίζουν τη διάθεσή Του και δεν έχουν τρόπο να κρίνουν τα πράγματα με ακρίβεια, με αποτέλεσμα να μην έχουν κανένα πρότυπο για να κρίνουν και να χαρακτηρίσουν οτιδήποτε. Είναι θολωμένοι, δεν έχουν σαφή εικόνα και κατανόηση για τίποτα και δεν μπορούν να κρίνουν, να ορίσουν ή να διακρίνουν τα πράγματα σε βάθος. Αυτό ονομάζεται αναισθησία. Η αναισθησία οδηγεί στην τύφλωση και η τύφλωση τους κάνει να αισθάνονται χαμένοι και μπερδεμένοι. Κάπως έτσι δουλεύει το πράγμα. Γιατί, λοιπόν, ακόμα δεν μπορούν να διακρίνουν τα πράγματα όσοι ακούνε κηρύγματα τόσα χρόνια; Γιατί οι συγκεκριμένοι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια. Δεν μπορούν να διακρίνουν τίποτα· αντίθετα, ακολουθούν τυφλά κανονισμούς και βγάζουν βιαστικά συμπεράσματα. Αυτό θεωρείται τύφλωση; Δεν μπορεί να πει κανείς ότι είναι εντελώς τυφλοί, αλλά σίγουρα είναι μερικώς τυφλοί. Στην πραγματικότητα, αν δεν καταλαβαίνεις την αλήθεια, δεν μπορείς να διακρίνεις τίποτα σε βάθος. Όσο καιρό κι αν πιστεύει κάποιος στον Θεό, όσα κηρύγματα κι αν έχει ακούσει, αν δεν καταλαβαίνει ποτέ την αλήθεια, τότε το πρόβλημα είναι το επίπεδό του και αυτό έχει άμεση σχέση με το αν έχει ή δεν έχει πνευματική κατανόηση. Οι περισσότεροι απ’ όσους έχουν ακούσει κηρύγματα για πολλά χρόνια καταλαβαίνουν ένα μέρος της αλήθειας· ίσως εσείς να καταλαβαίνετε πολλά πράγματα, αλλά να μην υπήρχε το κατάλληλο περιβάλλον, οπότε δεν έχεις χρησιμοποιήσει κάποιες αλήθειες και πιστεύεις ακόμα ότι δεν τις καταλαβαίνεις. Όταν το βιώσεις πραγματικά μόνος σου, όταν πρέπει να κάνεις μια επιλογή ή χρειάζεται να σκεφτείς σοβαρά τα πράγματα, ίσως σιγά σιγά να καταλάβεις ξεκάθαρα τη συγκεκριμένη πτυχή της αλήθειας. Αυτήν τη στιγμή, οι εντυπώσεις σου είναι γεμάτες από πρόχειρες, κενές περιγραφές και πράγματα που αφορούν τα δόγματα. Καθώς αυξάνεται με τον καιρό η εμπειρία σου και όσο μεγαλώνεις, σιγά σιγά πολλές αλήθειες θα γίνουν για σένα πιο πρακτικές και ρεαλιστικές. Αυτό θα σου επιτρέπει όλο και περισσότερο να διακρίνεις την ουσία της αλήθειας κι έτσι θα μπορείς να καταφέρεις πραγματικά να την καταλάβεις και να δεις τα προβλήματα με ευαισθησία. Αυτοί που δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια, όσα κηρύγματα κι αν ακούσουν, δεν πρόκειται να διακρίνουν ποτέ τους τρόπους με τους οποίους εκδηλώνονται η ανθρώπινη φύση, οι διεφθαρμένες διαθέσεις, οι διάφορες ανθρώπινες καταστάσεις και η ουσία των διάφορων τύπων ανθρώπων, ακόμη και με τα δύο μάτια ορθάνοιχτα. Είναι τυφλοί. Ωστόσο, εξωτερικά, κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια μπορεί να μη φαίνεται ότι προσέχει, αλλά μέσα του θα έχει κάποια αντίδραση στη συμπεριφορά και στο φέρσιμο των άλλων και ασυνείδητα θα σχηματίσει κάποια εντύπωση για το θέμα. Από πού προέρχεται αυτή η εντύπωση, αυτό το συναίσθημα; Οι αλήθειες που καταλαβαίνουν οι άνθρωποι τους δίνουν την ικανότητα της διάκρισης και, κατά συνέπεια, έναν ορισμό για την ουσία μιας τέτοιας συμπεριφοράς, ενός τέτοιου τρόπου άσκησης ή μιας τέτοιας εκδήλωσης. Κι από πού προέρχεται αυτός ο ορισμός; Είναι η αλήθεια αυτή που τους κάνει να καταλάβουν και είναι η αλήθεια αυτή που τους δίνει διάκριση και κρίση. Αυτήν τη στιγμή, καταλαβαίνετε κάποιες αλήθειες και έχετε κάποια διάκριση για ορισμένα πράγματα. Η διάκρισή σας, όμως, δεν είναι πολύ ακριβής, οπότε δεν έχετε κάποιο αίσθημα σιγουριάς και ακόμα ψάχνετε τον δρόμο σας. Κάποιοι λένε: «Ε τότε, θα πρέπει να συναναστρέφεσαι Εσύ μαζί μας για το καθετί». Δεν είναι απαραίτητο. Οι άνθρωποι έχουν ανθρώπινες ευθύνες και ο Θεός έχει το δικό Του πεδίο εργασίας. Σας έχω πει κάθε πτυχή της αλήθειας· αυτό που απομένει είναι να βιώσετε στην καθημερινότητά σας κάθε είδους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα. Το Άγιο Πνεύμα θα ενεργήσει και θα ενορχηστρώσει. Οι άνθρωποι ένα πράγμα οφείλουν να κάνουν: να συνεργάζονται και να επιδιώκουν. Αν δεν επιδιώκεις, όσο ξεκάθαρα κι αν το εξηγήσω, δεν θα το κερδίσεις. Δεν πρόκειται να σε κατηχήσω με τη βία, δεν πρόκειται να σε αναγκάσω να μάθεις, να καταλάβεις και να κερδίσεις την είσοδο. Δεν θα το κάνω αυτό, ούτε και το Άγιο Πνεύμα θα το κάνει. Μόνο αν ασκηθείς εκούσια, εθελοντικά και ενεργά και εισέλθεις στην αλήθεια θα αποδώσει ασυνείδητα καρπούς μέσα σου η αλήθεια. Και όταν αποδώσει καρπούς η αλήθεια, η καρδιά σου θα γεμίσει με φως. Αυτό σημαίνει κατανόηση της αλήθειας. Αν, όμως, δεν την κατανοήσεις, θα είσαι αναίσθητος στα πάντα, θα έχεις αργές αντιδράσεις και θα είσαι ανίκανος να καταλάβεις οτιδήποτε σε βάθος. Για παράδειγμα, όταν κάποιος κάνει κάτι και κάποιος άλλος πει ότι είναι κακή πράξη και ότι έχει την τάδε φύση, εσύ δεν θα το καταλαβαίνεις και θα είσαι ανίκανος να το διακρίνεις μόνος σου. Όταν κάποιος σου πει την απάντηση, τότε μπορεί να την αποδεχτείς και να την παραδεχτείς σύμφωνα με τα δόγματα, αλλά από την άποψη της ουσίας, ακόμα δεν θα μπορείς να δώσεις τη σύμφωνη γνώμη σου. Αν δεν μπορείς να δώσεις τη σύμφωνη γνώμη σου, τότε καταλαβαίνεις πραγματικά; Δεν καταλαβαίνεις, οπότε μπορείς μόνο να αντιμετωπίζεις όσα σου συμβαίνουν ακολουθώντας κανονισμούς, και ο λόγος είναι ότι δεν καταλαβαίνεις την αλήθεια.

Πώς μπορείτε να εκτελέσετε καλά το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου; Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να καταλάβετε τις διάφορες αλήθειες που σχετίζονται με το καθήκον αυτό, όπως, για παράδειγμα, να καταλάβετε τον ορισμό και την τοποθέτηση του συγκεκριμένου καθήκοντος, καθώς και την κατάλληλη στάση που πρέπει να υιοθετήσετε, το κατάλληλο μαρτύριο που πρέπει να υπομείνετε, το κατάλληλο τίμημα που πρέπει να πληρώσετε και τις κατάλληλες αλήθειες που πρέπει να κάνετε πράξη και στις οποίες πρέπει να εισέλθετε όταν το εκτελείτε· αν γίνουν κατανοητές αυτές οι αλήθειες, θα μπορείτε εύκολα να εκτελέσετε καλά το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου. Επιπλέον, από την αρνητική πλευρά, πρέπει να αναλογιστείτε τα εξής ερωτήματα: ποιοι λανθασμένοι τρόποι άσκησης πρέπει να αποφεύγονται, ποιοι από αυτούς κατατάσσονται στις καλές προθέσεις του ανθρώπου και κατά πόσον οι ιδέες και οι τρόποι άσκησης των ανθρώπων συμφωνούν τελικά με τις αρχές της διάδοσης του ευαγγελίου. Αυτό σημαίνει ότι κάθε συμπεριφορά, κάθε άσκηση, κάθε αρχή και κάθε συμπέρασμα στο πλαίσιο της διάδοσης του ευαγγελίου θα πρέπει να εξετάζεται με σαφήνεια για να διαπιστωθεί αν, τελικά, συμμορφώνεται με τις αλήθεια-αρχές. Επιμείνετε μόνο σε εκείνα τα πράγματα που συμφωνούν με τις αλήθεια-αρχές και εγκαταλείψτε όσα δεν συμφωνούν μ’ αυτές. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να βελτιώνονται προοδευτικά τα αποτελέσματα που προκύπτουν από την εκπλήρωση του καθήκοντος της διάδοσης του ευαγγελίου. Επιπλέον, πρέπει να κάνετε πράξη την αρμονική συνεργασία, πράγμα που είναι εξαιρετικά ωφέλιμο για το έργο του ευαγγελίου. Χωρίς αρμονική συνεργασία, είναι δύσκολο να εκτελέσετε έργο. Πρέπει οι αδελφοί και οι αδελφές να δείχνουν μεταξύ τους ανεκτικότητα και υπομονή και να υποστηρίζουν ο ένας τον άλλον. Για την καλή εκτέλεση των καθηκόντων, απαιτείται αρμονικός συντονισμός. Όποιον λέει το σωστό πρέπει να τον υπακούτε. Μη συμπεραίνετε συνέχεια ότι εσείς έχετε δίκιο και οι άλλοι άδικο. Οι αποφάσεις σας πρέπει να βασίζονται στα λόγια του Θεού. Να συναναστρέφεστε πάνω στην αλήθεια σύμφωνα με τις αρχές που έχει θέσει ο οίκος του Θεού για να καταλήξετε σε συμφωνία. Επίσης, όταν συνεργάζεστε για να εκτελέσετε το καθήκον σας, πρέπει να μαθαίνετε ο ένας από τον άλλον και να αφήνετε τα προτερήματα του ενός να αντισταθμίζουν τις αδυναμίες του άλλου, καθώς και να μην είστε υπερβολικά αυστηροί με τους άλλους. Επιπλέον, να είστε προσεκτικοί και συνετοί, και να βασίζεστε μεταχειρίζεστε με αγάπη εκείνους που ερευνούν την αληθινή οδό, γιατί όσοι ερευνούν την αληθινή οδό είναι άπιστοι —ακόμη και οι θρησκευόμενοι που ανήκουν σ’ αυτούς είναι λίγο-πολύ άπιστοι— και είναι όλοι τους ευάλωτοι: Αν κάτι δεν συμφωνεί με τις αντιλήψεις τους, πιθανό να το διαψεύσουν, και αν κάποια φράση δεν λέει αυτό που θέλουν, μπορεί να την αμφισβητήσουν. Επομένως, για να τους διαδώσουμε το ευαγγέλιο, χρειαζόμαστε ανοχή και υπομονή. Απαιτείται τεράστια αγάπη από μέρους μας, αλλά και συγκεκριμένες μέθοδοι και προσεγγίσεις. Το πιο σημαντικό όμως είναι να τους διαβάζουμε τα λόγια του Θεού, να τους μεταφέρουμε όλες τις αλήθειες που εκφράζει Εκέινος για να σώσει τον άνθρωπο, και να τους αφήσουμε να ακούσουν τη φωνή του Θεού και τα λόγια του Δημιουργού. Έτσι θα επωφεληθούν. Η πιο σημαντική αρχή της διάδοσης του ευαγγελίου είναι να επιτρέψουμε σ’ εκείνους που διψούν για την εμφάνιση του Θεού και αγαπούν την αλήθεια να διαβάσουν τα λόγια Του και να ακούσουν τη φωνή Του. Λέγε τους, λοιπόν, λιγότερα από τα λόγια του ανθρώπου και διάβαζέ τους περισσότερα από τα λόγια του Θεού. Αφού τελειώσεις το διάβασμα, να συναναστρέφεσαι πάνω στην αλήθεια για να ακούσουν τη φωνή του Θεού και να καταλάβουν κάποιο μέρος της αλήθειας, και τότε είναι πιθανό να επιστρέψουν στον Θεό. Είναι ευθύνη και υποχρέωση όλων μας να διαδώσουμε το ευαγγέλιο. Σε όποιον κι αν αναλογεί αυτή η υποχρέωση, δεν πρέπει να την αποφύγει ούτε να την αρνηθεί με οποιεσδήποτε δικαιολογίες και λόγους. Κάποιοι λένε: «Δεν είμαι καλός στα λόγια, δεν καταλαβαίνω τη Βίβλο, ενώ είμαι και πολύ νέος. Τι θα έκανα αν αντιμετώπιζα κάποιον πειρασμό ή κίνδυνο;» Είναι λάθος αυτά τα λόγια. Η διάδοση του ευαγγελίου δεν σημαίνει ότι σου ανατίθεται κάτι επικίνδυνο. Ο οίκος του Θεού δεν πρόκειται να σε αφήσει να πας όπου υπάρχει κίνδυνος. Η εκκλησία αναθέτει τη διάδοση του ευαγγελίου σύμφωνα με αρχές. Δεν βάζει τους ανθρώπους να ρισκάρουν, αλλά κάνει λογικές διευθετήσεις με βάση τις συνθήκες, το επίπεδο και τα προτερήματα του καθενός. Οι αδελφοί και οι αδελφές συνεργάζονται μεταξύ τους και το έργο θα ανατεθεί σ’ εκείνους που είναι κατάλληλοι να το εκτελέσουν. Δεν λέει κανείς ότι δεν υπάρχει καθόλου ρίσκο. Κάθε ζωντανός άνθρωπος θα αντιμετωπίσει κινδύνους κάποιες φορές στη ζωή του. Αν σε αποστείλει άμεσα ο Θεός, τότε είναι θέμα τιμής για σένα να δεχτείς, ακόμη και αν είναι να βρεθείς αντιμέτωπος με πειρασμό, βάσανα ή κινδύνους. Γιατί είναι θέμα τιμής για σένα να δεχτείς; (Είναι ευθύνη των ανθρώπων.) Σωστά, μόνο έτσι θα δείξεις ότι η διάδοση του ευαγγελίου είναι ευθύνη και καθήκον σου. Αυτή είναι η σωστή στάση που πρέπει να έχει κανείς. Αυτή είναι η αλήθεια και, αφού είναι η αλήθεια, οι άνθρωποι θα πρέπει να την αποδεχτούν, και μάλιστα χωρίς επιφυλάξεις. Αν μια μέρα δεν χρειάζεται να εκτελέσεις άλλα καθήκοντα ή αν υπάρχει ανάγκη για ανθρώπους που θα διαδώσουν το ευαγγέλιο και σου ανατεθεί αυτό, τότε τι θα κάνεις; Πρέπει να το αποδεχτείς ως κάτι που είναι θέμα τιμής για σένα να το κάνεις, χωρίς εσωτερικές συγκρούσεις, αναλύσεις ή σχολαστική εξέταση. Είναι η ανάθεση από τον Θεό. Είναι η ευθύνη και το καθήκον σου. Δεν είναι στο χέρι σου να αποφασίσεις και να επιλέξεις. Εφόσον ακολουθείς τον Θεό, δεν είναι στο χέρι σου να κάνεις τις δικές σου επιλογές. Και γιατί δεν πρέπει να κάνεις επιλογές; Επειδή η διάδοση του ευαγγελίου είναι ανάθεση από τον Θεό και όλος ο εκλεκτός λαός του Θεού έχει μερίδιο σ’ αυτό το έργο. Κάποιοι λένε: «Τώρα που πάτησα τα 80, δεν μπορώ ούτε απ’ το σπίτι μου να βγω. Μπορεί και τώρα ο Θεός να μου αναθέσει αυτήν την αποστολή;» Άλλοι λένε: «Είμαι μόλις 18 ή 19 χρονών, δεν έχω μεγάλες εμπειρίες από τον κόσμο και δεν ξέρω πώς να συναναστρέφομαι με τους ανθρώπους. Είμαι πολύ ντροπαλός και φοβάμαι να μιλήσω δημοσίως. Μπορεί παρ’ όλα αυτά ο Θεός να μου αναθέσει αυτό το καθήκον;» Ο Θεός σού αναθέτει αυτήν την αποστολή άσχετα με όλα αυτά. Όσων χρονών κι αν είσαι, πρέπει να κάνεις ό,τι περνάει απ’ το χέρι σου για να εκτελέσεις το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου. Να το διαδίδεις όσο μπορείς και σε όσους περισσότερους μπορείς. Όποιο καθήκον κι αν εκτελείς αυτήν τη στιγμή, πρέπει να κάνεις ό,τι μπορείς για να διαδώσεις το ευαγγέλιο. Αν μια μέρα έχεις την ευκαιρία να το διαδώσεις σε κάποιον, πρέπει να το διαδώσεις; (Ναι.) Σωστά. Πολλοί άνθρωποι έχουν τα δικά τους καθήκοντα, αλλά στον ελεύθερο χρόνο τους μπορούν να διαδώσουν το ευαγγέλιο και, μάλιστα, να πετύχουν και κάποια αποτελέσματα. Ο Θεός το εγκρίνει αυτό. Όλοι, λοιπόν, έχουν την ευθύνη της διάδοσης του ευαγγελίου. Μην αποφασίζεις μόνος σου και μην αποφεύγεις αυτήν την ευθύνη· να συνεργάζεσαι ενεργά και οικειοθελώς. Μην υιοθετείς παθητική ή αρνητική στάση, μην αρνείσαι και μη βρίσκεις λόγους ή δικαιολογίες για να μην εκτελέσεις αυτό το καθήκον. Κάποιοι λένε: «Βρίσκομαι σε πολύ επικίνδυνο περιβάλλον. Μπορώ να εξαιρεθώ από τη διάδοση του ευαγγελίου;» Εάν τώρα έχεις μικρό ανάστημα και υπάρχει κάποιος άλλος να αναλάβει τη θέση σου και μπορείς να εκτελέσεις άλλα καθήκοντα, τότε ας ανταλλάξεις αυτό το καθήκον με κάποιο άλλο. Τι οφείλεις να κάνεις, όμως, αν εσύ είσαι αυτός που πρέπει να εκτελέσει αυτό το καθήκον; (Είναι θέμα τιμής για μένα να δεχτώ.) Σωστά. Είναι θέμα τιμής για σένα να το αποδεχτείς και να το δεχτείς από τον Θεό. Είναι ευθύνη και υποχρέωση κάθε δημιουργήματος. Κάποιοι λένε: «Δεν έχω γερό σκαρί κι έτσι δεν αντέχω την ταλαιπωρία να βγω έξω για να διαδώσω το ευαγγέλιο». Αν δεν αντέχεις αυτήν τη μεγάλη ταλαιπωρία, τότε μπορείς τουλάχιστον να αντέξεις κάποιες μικρότερες; Αν δεν αντέχεις καμία απολύτως ταλαιπωρία, τότε δεν πρέπει να υποστείς την τεράστια ταλαιπωρία της τιμωρίας; Όσο ζεις και αναπνέεις, θα πρέπει να εκτελείς το καθήκον σου, θα πρέπει να διαδίδεις το ευαγγέλιο. Αυτό είναι απολύτως φυσικό και δικαιολογημένο. Αν απορρίπτεις το καθήκον σου, δεν κηρύττεις το ευαγγέλιο και επιλέγεις να αποφύγεις τις ευθύνες σου και να ξεφύγεις απ’ αυτές, αυτή δεν είναι σωστή στάση για έναν άνθρωπο. Οι άνθρωποι δεν πρέπει να υιοθετούν στάση αντίστασης και άμυνας, αλλά πρέπει να είναι έτοιμοι να αναλάβουν τη διάδοση του ευαγγελίου ως υποχρέωση και καθήκον τους ανά πάσα στιγμή και σε κάθε τόπο. Κάποιοι λένε: «Πιστεύω στον Θεό εδώ και τόσα χρόνια, αλλά η εκκλησία δεν μου έχει αναθέσει ποτέ να διαδώσω το ευαγγέλιο». Είναι καλό ή κακό αυτό; Δεν είναι ζήτημα καλού ή κακού. Ίσως ο Θεός να μη σε χρειάζεται ακόμα για να διαδώσεις το ευαγγέλιο, αλλά να σε χρειάζεται να κάνεις άλλα καθήκοντα. Αφού όλα τα καθήκοντα είναι σημαντικά, πώς θα πρέπει να επιλέξεις ανάμεσά τους; Θα πρέπει να υποτάσσεσαι στις διευθετήσεις της εκκλησίας και να μην έχεις καθόλου προσωπικές επιθυμίες. Ο Θεός, όταν σε χρειάζεται για να διαδώσεις το ευαγγέλιο, λέει: «Δεν είναι ούτε κατάλληλο ούτε σημαντικό να εκτελέσεις το καθήκον που έχεις τώρα. Πιο σημαντικό είναι το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου». Τι πρέπει να κάνεις τότε; Θα πρέπει να το αποδεχτείς ως θέμα τιμής για σένα, χωρίς να το αναλύσεις, να το κρίνεις ή να το εξετάσεις σχολαστικά, πόσο μάλλον να αντισταθείς σ’ αυτό ή να το απορρίψεις. Αυτή είναι η σωστή στάση ενός δημιουργήματος απέναντι στον Δημιουργό. Μπορούμε να πούμε ότι, όταν οι άνθρωποι υιοθετούν τέτοια στάση, κατά μία έννοια η σχέση τους με τον Θεό είναι κανονική και κατάλληλη; Σε τι εκδηλώνεται η σχέση μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού; Εκδηλώνεται στο πώς αντιμετωπίζεις αυτά που θα ήθελε ο Θεός να κάνεις. Αν ο Θεός σού αναθέσει να κάνεις κάτι και εσύ αρχίσεις να συλλογίζεσαι και να αναλογίζεσαι το θέμα και να ρωτάς: «Γιατί θέλεις να το κάνω αυτό; Θα με ωφελήσει;» —αν μπορείς να σκέφτεσαι με αυτόν τον τρόπο, τότε δεν έχεις κανονική σχέση με τον Θεό και δεν υποτάσσεσαι σ’ Αυτόν. Αν πεις: «Πρόκειται για κάτι σημαντικό που ο Θεός μού είπε να το κάνω. Δεν γίνεται να είμαι απρόσεκτος σε ό,τι μου ζητάει ο Θεός να κάνω. Πρέπει να το αντιμετωπίσω προσεκτικά. Ό,τι μου ζητάει ο Θεός να κάνω, ό,τι μου εμπιστεύεται Αυτός, είναι το καθήκον μου. Θα Τον ακούσω και θα κάνω ό,τι διευθετήσει Εκείνος. Δεν μπορώ να αρνηθώ. Αν δεν μπορέσω να παραμείνω σταθερός στο καθήκον μου, αν αρνηθώ, αν δεν το πάρω στα σοβαρά, αν δεν το ολοκληρώσω καλά, τότε θα έχω προδώσει τον Θεό», τότε έχεις τη λογική που αρμόζει σε ένα δημιούργημα και έχεις υιοθετήσει τη σωστή στάση που πρέπει να έχει ένα δημιούργημα απέναντι στο καθήκον του. Αν, παρόλο που ξέρεις πολύ καλά ότι πρόκειται για την ανάθεση από τον Θεό, συνεχίζεις να αρνείσαι να την αποδεχτείς και να δικαιολογείς ότι αποφεύγεις το καθήκον σου, τότε η φύση του προβλήματος είναι σοβαρή. Αυτό δεν είναι απλώς επανάσταση ενάντια στον Θεό, αλλά προδοσία απέναντί Του. Αν πιστεύεις στον Θεό, πρέπει να πάρεις τη στάση και τη θέση του δημιουργήματος, να αποδεχτείς τις αναθέσεις από τον Δημιουργό και να υποταχθείς σ’ αυτές. Αυτή είναι η σωστή στάση. Αν δεν έχεις τη σωστή στάση απέναντι στο καθήκον σου, η φύση αυτού του προβλήματος είναι πολύ σοβαρή. Εάν, όταν έχεις μόλις αρχίσει να πιστεύεις, δεν καταλαβαίνεις την αλήθεια, δεν υπάρχει λόγος να ασχοληθούμε σοβαρά μαζί σου. Αν πιστεύεις εδώ και μερικά χρόνια στον Θεό και καταλαβαίνεις κάποιες αλήθειες, αλλά ακόμα μπορείς και απορρίπτεις την ανάθεση από τον Θεό, δεν διαδίδεις το ευαγγέλιο και συνεχίζεις να εκτελείς το καθήκον σου επιπόλαια, ποια είναι η φύση του συγκεκριμένου προβλήματος; Αυτό δεν δείχνει μόνο έλλειψη συνείδησης και λογικής, αλλά, κυρίως, είναι επαναστατικότητα και αντίσταση κατά του Θεού, προδοσία απέναντι στον Θεό. Είναι μια τεράστια προδοσία, πράγματι. Δεν θα ήταν υπερβολή να το πούμε αυτό. Ένα τέτοιο άτομο δεν αξίζει να αποκαλείται άνθρωπος και αναπόφευκτα θα τιμωρηθεί. Αφού παραδέχεσαι ότι είσαι δημιούργημα, ποια λογική αρμόζει σε ένα δημιούργημα; Να κάνεις ό,τι σου λέει ο Δημιουργός και να υποτάσσεσαι σε όλες τις διευθετήσεις Του. Αυτήν τη συνείδηση και λογική πρέπει να έχουν οι άνθρωποι. Όσοι καταλαβαίνουν την αλήθεια πρέπει να υποτάσσονται απόλυτα και ολοκληρωτικά στην ενορχήστρωση και τις διευθετήσεις του Θεού. Δεν πρέπει ποτέ να επαναστατήσουν ούτε στο παραμικρό.

Η αλήθεια για τη διάδοση του ευαγγελίου αφορά πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους· βέβαια, θα έπρεπε να αφορά τους πάντες. Αρχικά, όταν άκουγαν κάποιοι άνθρωποι κάποια συναναστροφή πάνω σ’ αυτήν την πτυχή της αλήθειας, νόμιζαν ότι δεν τους αφορούσε. Τώρα πια, όμως, όλοι θα πρέπει να έχουν μια στάση αποδοχής σχετικά με το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου, καθώς και να συνειδητοποιούν αυτήν την πτυχή της αλήθειας. Επίσης, πρέπει να έχουν έναν ακριβή ορισμό αυτού του καθήκοντος. Σε ποια θέση έχουν τοποθετήσει, λοιπόν, τον εαυτό τους οι άνθρωποι; (Στη θέση του δημιουργήματος.) Εφόσον είσαι ένα δημιούργημα, ποια είναι η πρώτη προτεραιότητα ενός δημιουργήματος; (Να υποτάσσεται στον Δημιουργό.) Ποια είναι η πρώτη απτή εκδήλωση της υποταγής στον Δημιουργό; (Να εκτελούμε το καθήκον μας ως δημιουργημάτων.) Άρα, λοιπόν, ποιο είναι το πρώτο καθήκον που πρέπει να εκτελεί ένα δημιούργημα; (Να διαδίδει το ευαγγέλιο και να μαρτυρεί για τον Θεό.) Σωστά. Αυτήν την απάντηση ψάχνω. Δυσκολευτήκατε να καταλήξετε στη σωστή απάντηση. Πρώτη προτεραιότητα κάθε δημιουργήματος είναι να διαδίδει το ευαγγέλιο, να μαρτυρεί για το έργο του Θεού και να το διαδίδει σε όλο τον κόσμο και ως τα πέρατα της γης. Αυτήν την ευθύνη και την υποχρέωση έχουν όλοι όσοι αποδέχονται το ευαγγέλιο του Θεού. Είναι θέμα τιμής γι’ αυτούς. Μπορεί τώρα να μην εκτελείς αυτό το καθήκον, να είναι κάτι πολύ μακρινό για σένα ή να μην έχεις σκεφτεί ποτέ ότι πρέπει να το εκτελέσεις. Ωστόσο, πρέπει να καταλάβεις μέσα σου ξεκάθαρα: Αυτό το καθήκον συνδέεται μ’ εσένα. Δεν είναι μόνο ευθύνη των άλλων, είναι και δική σου ευθύνη, δικό σου καθήκον. Το ότι δεν σου έχει ανατεθεί προς το παρόν να το εκτελέσεις δεν σημαίνει ότι αυτό το καθήκον δεν είναι δική σου υπόθεση, ότι δεν είναι δική σου αρμοδιότητα να το εκτελέσεις ή ότι δεν σου το έχει αναθέσει ο Θεός. Εάν φτάνεις σ’ αυτό το επίπεδο κατανόησης, αυτό δεν σημαίνει ότι η οπτική που έχεις μέσα σου για το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου είναι σύμφωνη με την αλήθεια και με την πρόθεση του Θεού; Όταν φτάσει η κατανόησή σας σ’ αυτό το επίπεδο, τότε μια μέρα που όλοι θα έχετε τελειώσει όλο σας το έργο, ο Θεός θα δώσει εντολή να σας διασκορπίσει και να σας διανείμει σε όλα τα μέρη, ακόμη και σε κάποια που τα θεωρείτε τα πιο παράξενα, τα πιο δυσάρεστα και τα πιο δύσκολα. Τι θα κάνετε τότε; (Θα είναι θέμα τιμής για μας να δεχτούμε.) Αυτό λέτε τώρα, αλλά όταν έρθει εκείνη η μέρα, μπορεί κάλλιστα να αρχίσετε να κλαίτε. Πρέπει τώρα να προετοιμαστείτε, συνειδητοποιώντας το εξής: «Αυτή είναι η εποχή στην οποία γεννήθηκα. Είμαι τυχερός που δέχτηκα το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες και που έχω μερίδιο στο έργο του σχεδίου διαχείρισης του Θεού. Επομένως, η αξία και η σημασία της ζωής μου θα πρέπει να είναι να αφιερώσω όλη την ενέργεια της ζωής μου στη διάδοση του ευαγγελικού έργου του Θεού. Δεν θα σκέφτομαι τίποτα άλλο». Έχετε αυτήν τη φιλοδοξία; (Ναι.) Θα πρέπει να έχετε αυτήν τη φιλοδοξία, αλλά και να έχετε κάνει τέτοια προετοιμασία και τέτοιο σχέδιο. Μόνο έτσι θα γίνεις αληθινό δημιούργημα, ένα δημιούργημα που ο Θεός αγαπάει και που θεωρεί επαρκές. Κάποιοι λένε: «Δεν είμαι έτοιμος και, αν μου ζητούσαν τώρα να διαδώσω το ευαγγέλιο, θα φοβόμουν». Μη φοβάσαι, ο Θεός δεν πρόκειται σε αναγκάσει να το κάνεις αν δεν είσαι έτοιμος. Ακόμα κι αν πεις εσύ ότι είσαι έτοιμος, ο Θεός μπορεί να μη σε χρησιμοποιήσει ακόμα. Και πότε θα σε χρησιμοποιήσει; Αυτό εξαρτάται απ’ τον Θεό, άρα εσένα μη σε απασχολεί. Όταν θελήσει ο Θεός να σε χρησιμοποιήσει, θα προετοιμάσει τα πάντα. Όταν έχεις το απαραίτητο ανάστημα και την απαραίτητη εμπειρία και πληροίς όλες τις άλλες απαραίτητες προϋποθέσεις, μπορεί να κανονίσει να πας να διαδώσεις το ευαγγέλιο σε διάφορα μέρη. Όταν έρθει εκείνη η ώρα, θα μπορείς να αποκαλείσαι αγγελιαφόρος του ευαγγελίου; (Όχι.) Σε καμία περίπτωση δεν γίνεται όσοι εκτελούν αυτό το καθήκον να αποκαλούνται αγγελιοφόροι του ευαγγελίου. Αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ. Και πώς θα πρέπει να αποκαλούνται; (Άνθρωποι που διαδίδουν το ευαγγέλιο.) Μια τέτοια ονομασία είναι πιο ακριβής. Όπως κι αν τους ονομάσεις, αυτό είναι το καθήκον που εκτελούν. Αυτή είναι η αλήθεια και δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ. Αν αλλάξει το όνομα και η ταυτότητα αυτών των ανθρώπων, τότε θα αλλάξει και η ουσία του έργου και, μόλις αλλάξει η ουσία, θα παρεκκλίνει από την τροχιά της αλήθειας. Μόλις παρεκκλίνει το έργο από την τροχιά της αλήθειας, θα γίνει θρησκευτική συμπεριφορά και τότε οι άνθρωποι θα απομακρύνονται όλο και περισσότερο από το μονοπάτι της σωτηρίας· θα πηγαίνουν νότια, ενώ ήθελαν να πάνε βόρεια. Άρα, μην ακολουθείς ποτέ το λάθος μονοπάτι. Κάθε ώρα και στιγμή, εκείνοι που διαδίδουν το ευαγγέλιο, όταν αποστέλλονται και στέλνονται σε διάφορα μέρη, δεν κάνουν τίποτα άλλο απ’ το να εκτελούν το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου. Δεν είναι μάρτυρες, δεν είναι ιεροκήρυκες, πόσο μάλλον αγγελιαφόροι του ευαγγελίου. Αυτή είναι μια αιώνια και αμετάβλητη αλήθεια.

Με όσα έχω πει μέχρι τώρα, οι περισσότεροι άνθρωποι θα έχουν σίγουρα νιώσει ένα φως να ακτινοβολεί στην καρδιά τους και πολλοί θα τρίβουν τα χέρια τους με ανυπομονησία και θα σκέφτονται: «Αυτό είναι υπέροχο, το μέλλον μοιάζει πολύ ελπιδοφόρο! Το μονοπάτι που έχει ετοιμάσει ο Θεός για μας ακτινοβολεί με λαμπρό φως!» Αυτό, όμως, δεν ισχύει απαραίτητα. Ο Θεός έχει σχέδιο για κάθε ακόλουθό Του. Ο καθένας τους έχει ένα περιβάλλον, που παρέχει ο Θεός στον άνθρωπο, μέσα στο οποίο μπορεί να επιτελέσει το καθήκον του· ο καθένας έχει να απολαύσει τη χάρη και την εύνοια του Θεού. Επίσης, έχει ειδικές συνθήκες, τις οποίες ο Θεός ορίζει για τον άνθρωπο, και χρειάζεται να υποστεί πολλά βάσανα· αντίθετα με την ομαλή πλεύση που φαντάζεται ο άνθρωπος. Πέρα απ’ αυτό, εάν αναγνωρίζεις ότι είσαι δημιούργημα, πρέπει να προετοιμαστείς ότι θα υποφέρεις και θα πληρώσεις τίμημα για να εκπληρώσεις την ευθύνη που αφορά τη διάδοση του ευαγγελίου, καθώς και για να εκτελέσεις σωστά το καθήκον σου. Το τίμημα μπορεί να είναι κάποια σωματική ασθένεια ή κακουχία, ή να υπομείνεις τις διώξεις του μεγάλου κόκκινου δράκοντα ή τις παρανοήσεις των κοσμικών, καθώς και τα δεινά που παθαίνει κανείς όταν διαδίδει το ευαγγέλιο, δηλαδή να τον ξεπουλάνε, να τον ξυλοκοπούν και να τον επιπλήττουν, να τον καταδικάζουν —ακόμη και να του επιτίθενται και να διατρέχει θανάσιμο κίνδυνο. Είναι πιθανό, την ώρα που διαδίδεις το ευαγγέλιο, να πεθάνεις προτού ολοκληρωθεί το έργο του Θεού και να μη ζήσεις ώστε να δεις την ημέρα της δόξας Του. Πρέπει να είστε προετοιμασμένοι και για αυτό. Δεν το λέω για να σας τρομάξω, είναι γεγονός. Τώρα που το έκανα σαφές και το καταλάβατε, εάν έχετε ακόμα αυτήν τη φιλοδοξία και είστε σίγουροι ότι δεν πρόκειται ν’ αλλάξει, και μείνετε αφοσιωμένοι μέχρι θανάτου, αυτό αποδεικνύει ότι έχετε κάποιο ανάστημα. Μην υποθέτετε ότι η διάδοση του ευαγγελίου σε αυτά τα υπερπόντια έθνη όπου υπάρχουν θρησκευτικές ελευθερίες και ανθρώπινα δικαιώματα δεν θα έχει κινδύνους και ότι όλα θα κυλήσουν ομαλά, όλα θα έχουν τις ευλογίες του Θεού και θα συνοδεύονται από τη μεγάλη δύναμη και εξουσία Του. Αυτά είναι ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Οι Φαρισαίοι πίστευαν κι εκείνοι στον Θεό, όμως έπιασαν τον ενσαρκωμένο Θεό και τον σταύρωσαν. Άρα, πόσο κακό είναι ικανός να κάνει στον ενσαρκωμένο Θεό ο σημερινός θρησκευτικός κόσμος; Έχουν κάνει τόσα κακά πράγματα —κρίνουν τον Θεό, Τον καταδικάζουν, Τον βλασφημούν— είναι ικανοί για όλα τα κακά. Μην ξεχνάτε ότι εκείνοι που έπιασαν και σταύρωσαν τον Κύριο Ιησού ήταν πιστοί. Μόνο αυτοί είχαν την ευκαιρία να κάνουν τέτοια πράγματα. Οι άπιστοι δεν νοιάζονταν για αυτά τα πράγματα. Αυτοί οι πιστοί ήταν που συνωμότησαν με την κυβέρνηση για να πιάσουν τον Κύριο Ιησού και να Τον σταυρώσουν. Επιπλέον, πώς πέθαναν οι μαθητές του Κυρίου Ιησού; Κάποιοι απ’ τους μαθητές Του λιθοβολήθηκαν, άλλοι σύρθηκαν πίσω από άλογα, άλλοι σταυρώθηκαν ανάποδα, άλλοι διαμελίστηκαν από πέντε άλογα· τους βρήκαν ένα σωρό διαφορετικοί θάνατοι. Για ποιον λόγο θανατώθηκαν; Εκτελέστηκαν για τα εγκλήματά τους βάσει νόμου; Όχι. Τους καταδίκασαν, τους χτύπησαν, τους επέπληξαν και τους θανάτωσαν επειδή διέδιδαν το ευαγγέλιο του Κυρίου και οι άνθρωποι του κόσμου τούς απέρριψαν —με αυτόν τον τρόπο μαρτύρησαν. Ας μην μιλήσουμε για την τελική έκβαση εκείνων των μαρτύρων ή για τον ορισμό του Θεού για τη συμπεριφορά τους, αλλά ας ρωτήσουμε το εξής: Όταν έφτασαν στο τέλος, οι τρόποι με τους οποίους ήρθε το τέλος της ζωής τους ήταν σύμφωνοι με τις ανθρώπινες αντιλήψεις; (Όχι, δεν ήταν.) Από την οπτική των ανθρώπινων αντιλήψεων, πλήρωσαν τόσο μεγάλο τίμημα για να διαδώσουν το έργο του Θεού, αλλά τελικά τους σκότωσε ο Σατανάς. Αυτό δεν συνάδει με τις ανθρώπινες αντιλήψεις, αλλά ακριβώς αυτό τους συνέβη. Είναι αυτό που επέτρεψε ο Θεός να συμβεί. Ποια αλήθεια μπορεί να αναζητήσει κανείς σ’ αυτό; Το ότι ο Θεός τούς επέτρεψε να πεθάνουν έτσι ήταν η κατάρα και η καταδίκη Του ή ήταν το σχέδιό Του και η ευλογία Του; Τίποτα απ’ τα δύο δεν ήταν. Και τι ήταν; Οι άνθρωποι τώρα αναλογίζονται με πολλή θλίψη το πώς πέθαναν, αλλά έτσι ήταν τα πράγματα. Εκείνοι που πίστεψαν στον Θεό πέθαναν με αυτόν τον τρόπο· πώς εξηγείται αυτό; Όταν αναφέρουμε αυτό το θέμα, βάζετε τον εαυτό σας στη θέση τους· θλίβεται τότε η καρδιά σας και νιώθετε έναν κρυφό πόνο; Σκέφτεστε: «Αυτοί οι άνθρωποι έκαναν το καθήκον τους για να διαδώσουν το ευαγγέλιο του Θεού και θα έπρεπε να θεωρούνται καλοί άνθρωποι· πώς λοιπόν έγινε και έφτασαν σε ένα τέτοιο τέλος, ένα τέτοιο αποτέλεσμα;» Στην πραγματικότητα, έτσι πέθαναν και χάθηκαν τα σώματά τους· αυτός ήταν ο τρόπος με τον οποίο έφυγαν απ’ τον ανθρώπινο κόσμο, όμως αυτό δεν σήμαινε ότι είχαν το ίδιο αποτέλεσμα. Άσχετα με τα μέσα ή τον τρόπο του θανάτου και της αναχώρησής τους, ο Θεός δεν είχε ορίσει έτσι το τελικό αποτέλεσμα αυτών των ζωών, αυτών των δημιουργημάτων. Πρέπει να το καταλάβεις ξεκάθαρα αυτό. Αντιθέτως, με αυτά ακριβώς τα μέσα καταδίκασαν αυτόν τον κόσμο και κατέθεσαν μαρτυρία για τις πράξεις του Θεού. Αυτά τα δημιουργήματα χρησιμοποίησαν την πολυτιμότατη ζωή τους, χρησιμοποίησαν την τελευταία στιγμή της ζωής τους για να μαρτυρήσουν για τα έργα του Θεού, να μαρτυρήσουν για τη μεγάλη δύναμη του Θεού και να δηλώσουν στον Σατανά και στον κόσμο ότι τα έργα του Θεού είναι σωστά, ότι ο Κύριος Ιησούς είναι ο Θεός, ότι είναι ο Κύριος και η ενσάρκωση του Θεού. Ακόμη και μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής τους, δεν αρνήθηκαν ποτέ το όνομα του Κυρίου Ιησού. Αυτό δεν ήταν μια μορφή κρίσης πάνω σ’ αυτόν τον κόσμο; Χρησιμοποίησαν τη ζωή τους για να διακηρύξουν στον κόσμο, για να επιβεβαιώσουν στους ανθρώπους ότι ο Κύριος Ιησούς είναι ο Κύριος, ότι ο Κύριος Ιησούς είναι ο Χριστός, ότι είναι η ενσάρκωση του Θεού, ότι το έργο της λύτρωσης που έκανε για όλη την ανθρωπότητα επιτρέπει στην ανθρωπότητα να ζήσει. Αυτό το γεγονός είναι για πάντα αναλλοίωτο. Σε ποιον βαθμό εκτέλεσαν το καθήκον τους όλοι όσοι μαρτύρησαν για τη διάδοση του ευαγγελίου του Κυρίου Ιησού; Το εκτέλεσαν στον απόλυτο βαθμό; Πώς εκδηλώθηκε στον απόλυτο βαθμό του; (Πρόσφεραν τη ζωή τους.) Σωστά, πλήρωσαν το τίμημα με τη ζωή τους. Η οικογένεια, τα πλούτη και τα υλικά πράγματα αυτής της ζωής, όλα αυτά είναι εξωτερικά πράγματα· το μοναδικό πράγμα που έχει να κάνει με τον εαυτό του καθενός είναι η ζωή του. Για κάθε ζωντανό άνθρωπο, η ζωή είναι αυτό που αξίζει να λατρεύει περισσότερο απ’ όλα, το πολυτιμότερο πράγμα και, όπως φαίνεται, αυτοί οι άνθρωποι μπόρεσαν να προσφέρουν το πολυτιμότερο πράγμα που είχαν, τη ζωή τους, ως επιβεβαίωση και μαρτυρία για το πόσο αγαπάει ο Θεός για την ανθρωπότητα. Μέχρι και τη μέρα που πέθαναν δεν απαρνήθηκαν το όνομα του Θεού ούτε το έργο Του, και χρησιμοποίησαν τις τελευταίες τους στιγμές στη ζωή για να γίνουν μάρτυρες αυτού του γεγονότος· δεν είναι αυτή η ύψιστη μορφή μαρτυρίας; Είναι ο καλύτερος τρόπος να κάνει κανείς το καθήκον του· αυτό σημαίνει να εκπληρώνει κανείς την ευθύνη του. Όταν ο Σατανάς τούς απείλησε και τους τρομοκράτησε, και τελικά όταν τους έκανε μέχρι και να πληρώσουν το τίμημα με τη ζωή τους, εκείνοι δεν εγκατέλειψαν την ευθύνη τους. Αυτό σημαίνει να εκπληρώνει κανείς το καθήκον του στον μέγιστο βαθμό. Τι εννοώ με αυτό; Εννοώ, μήπως, πως θα κάνω κι εσάς να καταθέσετε με την ίδια μέθοδο μαρτυρία για τον Θεό και να διαδώσετε το ευαγγέλιό Του; Δεν χρειάζεται απαραίτητα να το κάνεις αυτό, μα πρέπει να καταλάβεις πως είναι δική σου ευθύνη, πως αν ο Θεός χρειαστεί κάτι τέτοιο από εσένα, θα πρέπει να το αποδεχθείς ως κάτι που η τιμή σου σε δεσμεύει να κάνεις. Οι άνθρωποι σήμερα έχουν φόβο και ανησυχία μέσα τους· ποιον σκοπό εξυπηρετούν όμως αυτά τα συναισθήματα; Εάν ο Θεός δεν έχει ανάγκη να το κάνεις αυτό, ποιος ο λόγος ν’ ανησυχείς; Εάν ο Θεός έχει ανάγκη να το κάνεις, δεν θα πρέπει ν’ αποφύγεις ούτε να απορρίψεις αυτήν την ευθύνη. Θα πρέπει να συνεργαστείς ενεργά και να την αποδεχτείς χωρίς να ανησυχείς. Όπως και να πεθάνει κανείς, δεν πρέπει να πεθάνει ενώπιον του Σατανά ούτε στα χέρια του Σατανά. Αν είναι να πεθάνει κάποιος, αυτό θα πρέπει να γίνει στα χέρια του Θεού. Οι άνθρωποι προέρχονται από τον Θεό, και στον Θεό επιστρέφουν —αυτήν τη λογική και τη στάση πρέπει να έχει ένα δημιούργημα. Αυτή είναι η τελική αλήθεια που πρέπει να καταλάβει κανείς όταν διαδίδει το ευαγγέλιο και εκτελεί το καθήκον του —πρέπει να πληρώσει με τίμημα τη ζωή του ώστε να διαδώσει το ευαγγέλιο του ενσαρκωμένου Θεού για την εκτέλεση του έργου Του και τη σωτηρία της ανθρωπότητας, καθώς και να καταθέσει μαρτυρία για αυτό. Εάν έχεις αυτήν τη φιλοδοξία, εάν μπορείς να καταθέσεις μαρτυρία μ αυτόν τον τρόπο, είναι υπέροχο. Εάν ακόμα δεν έχεις τέτοια φιλοδοξία, πρέπει τουλάχιστον να εκπληρώνεις σωστά την ευθύνη και το καθήκον που σου αναλογούν, και τα υπόλοιπα εμπιστέψου τα στον Θεό. Ίσως τότε, καθώς περνούν οι μήνες και τα χρόνια, κι αυξάνεται η εμπειρία και η ηλικία σου, και καταλαβαίνεις την αλήθεια πιο βαθιά, να συνειδητοποιήσεις ότι έχεις υποχρέωση κι ευθύνη να προσφέρεις τη ζωή σου στο έργο του ευαγγελίου του Θεού, ακόμη και μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής σου.

Τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να αρχίσουμε να μιλάμε γι’ αυτά τα θέματα, επειδή έχει ήδη αρχίσει η διάδοση του ευαγγελίου της βασιλείας. Παλιότερα, στην Εποχή του Νόμου και στην Εποχή της Χάριτος, κάποιοι αρχαίοι προφήτες και άγιοι έδωσαν τη ζωή τους για να διαδώσουν το ευαγγέλιο. Έτσι, όσοι γεννιούνται τις έσχατες ημέρες μπορούν κι αυτοί να δώσουν τη ζωή τους για τον ίδιο σκοπό. Αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο ούτε κάτι ξαφνικό, και φυσικά δεν είναι υπερβολική απαίτηση· είναι αυτό που οφείλουν να κάνουν τα δημιουργήματα και το καθήκον που οφείλουν να εκτελούν. Αυτή είναι η αλήθεια, αυτή είναι η ύψιστη αλήθεια. Είναι ανώφελο μόνο να φωνάζεις συνθήματα για το τι θέλεις να κάνεις για τον Θεό, πώς θέλεις να εκπληρώσεις το καθήκον σου και πόσα θέλεις να δαπανήσεις και να καταβάλεις για τον Θεό. Όταν έρθεις αντιμέτωπος με την πραγματικότητα, όταν σου ζητηθεί να θυσιάσεις τη ζωή σου, το αν θα διαμαρτυρηθείς την τελευταία στιγμή, το αν θα είσαι πρόθυμος και το αν θα υποταχθείς πραγματικά, αυτή είναι η δοκιμασία του αναστήματός σου. Αν την ώρα που πρόκειται να χάσεις τη ζωή σου είσαι ήρεμος, πρόθυμος, αν υποταχθείς αδιαμαρτύρητα, αν νιώθεις ότι έχεις ανταποκριθεί στις ευθύνες, τις υποχρεώσεις και τα καθήκοντά σου μέχρι τέλους, αν η καρδιά σου είναι χαρούμενη και γαλήνια —αν φύγεις έτσι, τότε για τον Θεό δεν θα έχεις φύγει καθόλου, αλλά θα ζεις σε ένα άλλο βασίλειο, με μια άλλη μορφή. Το μόνο που έκανες ήταν να αλλάξεις τον τρόπο ζωής σου. Σε καμία περίπτωση δεν είσαι πραγματικά νεκρός. Ο άνθρωπος το βλέπει ως εξής: «Αυτός ο άνθρωπος πέθανε τόσο νέος, τι κρίμα!» Αλλά στα μάτια του Θεού, δεν έχεις πεθάνει ούτε έχεις πάει κάπου για να υποφέρεις. Αντίθετα, έχεις πάει να απολαύσεις τις ευλογίες και να έρθεις πιο κοντά στον Θεό, επειδή, ως δημιούργημα, για Εκείνον έχεις ήδη εκπληρώσει το καθήκον σου σύμφωνα με τα πρότυπα, έχεις πλέον ολοκληρώσει το καθήκον σου, επομένως Εκείνος δεν χρειάζεται πλέον να εκτελείς αυτό το καθήκον μέσα στις τάξεις των δημιουργημάτων. Ο Θεός δεν θεωρεί ότι «φεύγεις», αλλά ότι σε «περισυλλέγουν», σε «παίρνουν μακριά» ή σε «οδηγούν μακριά», και αυτό είναι καλό. Εύχεστε να σας οδηγήσει μακριά ο Θεός; (Ναι, το ευχόμαστε.) Μην το εύχεστε. Σε αυτήν τη ζωή, υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν καταλαβαίνει ο άνθρωπος. Μη βιάζεστε να φτάσετε σ’ αυτό το στάδιο. Πριν έρθει εκείνη η μέρα, πρέπει να πασχίσεις να καταλάβεις μεγαλύτερο μέρος της αλήθειας και να μάθεις περισσότερα για τον Δημιουργό. Μην αφήνεις πίσω σου πράγματα για τα οποία μετανιώνεις. Γιατί λέω να μην αφήσεις πίσω σου πράγματα για τα οποία μετανιώνεις; Σ’ αυτήν τη ζωή, οι άνθρωποι έχουν πάρα πολύ λίγο χρόνο για να περάσουν από το να καταλαβαίνουν πράγματα στο να έχουν αυτήν την ευκαιρία, να διαθέτουν αυτό το επίπεδο και να πληρούν τις προϋποθέσεις για να συνομιλήσουν με τον Δημιουργό, ώστε να φτάσουν πραγματικά να κατανοήσουν και να γνωρίσουν τον Δημιουργό, να αποκτήσουν τον φόβο Του και να βαδίσουν στην οδό του φόβου του Θεού και της αποφυγής του κακού. Αν τώρα θέλεις ο Θεός να σε οδηγήσει γρήγορα μακριά, τότε δεν αντιμετωπίζεις με υπευθυνότητα τη ζωή σου. Για να είσαι υπεύθυνος, θα πρέπει να εργαστείς σκληρότερα για να εφοδιαστείς με την αλήθεια, να κάνεις περισσότερη αυτοκριτική όταν σου συμβαίνει κάτι και να αντισταθμίζεις γρήγορα τις αδυναμίες σου. Θα πρέπει να φθάσεις στο να κάνεις πράξη την αλήθεια, να ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές, να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα, να γνωρίσεις περισσότερο τον Θεό, να μπορέσεις να γνωρίσεις και να καταλάβεις τις προθέσεις του Θεού και να μη ζεις τη ζωή σου μάταια. Πρέπει να φτάσεις στο σημείο να γνωρίζεις πού βρίσκεται ο Δημιουργός, ποιες είναι οι προθέσεις Του και πώς εκφράζει τη χαρά, τον θυμό, τη θλίψη και την ευτυχία· ακόμα κι αν δεν τα γνωρίσεις αυτά σε μεγάλο βάθος ή στον απόλυτο βαθμό, πρέπει τουλάχιστον να έχεις μια βασική κατανόηση του Θεού, να μην Τον προδώσεις ποτέ, να είσαι ουσιωδώς συμβατός μαζί Του, να Τον λαμβάνεις υπόψη, να Του προσφέρεις στοιχειώδη παρηγοριά και να κάνεις ό,τι είναι σωστό και επί της ουσίας εφικτό να κάνει ένα δημιούργημα. Αυτά δεν είναι εύκολα πράγματα. Οι άνθρωποι, την ώρα που εκτελούν τα καθήκοντά τους, μπορούν σιγά σιγά να γνωρίσουν τον εαυτό τους και, με τον τρόπο αυτόν, να γνωρίσουν και τον Θεό. Αυτή η διαδικασία είναι στην πραγματικότητα μια αλληλεπίδραση μεταξύ του Δημιουργού και των δημιουργημάτων και θα πρέπει να είναι μια διαδικασία που αξίζει να αναπολεί κανείς σε όλη τη ζωή του. Είναι κάτι που θα πρέπει να μπορούν να απολαύσουν οι άνθρωποι και όχι μια επώδυνη και δύσκολη διαδικασία. Επομένως, οι άνθρωποι πρέπει να εκτιμούν τις ημέρες και τις νύχτες, τα χρόνια και τους μήνες που περνούν εκτελώντας τα καθήκοντά τους. Πρέπει να εκτιμούν αυτήν τη φάση της ζωής και να μην τη θεωρούν βάρος ή φορτίο. Πρέπει να απολαμβάνουν αυτό το στάδιο της ζωής τους και να αποκτούν βιωματική γνώση του. Τότε, θα αποκτήσουν κατανόηση της αλήθειας και θα βιώσουν την ομοιότητα του ανθρώπου, θα έχουν θεοφοβούμενη καρδιά και θα κάνουν όλο και λιγότερο κακό. Καταλαβαίνεις μεγάλο μέρος της αλήθειας, δεν κάνεις πράγματα που θλίβουν τον Θεό ή που Εκείνος τα αποστρέφεται. Όταν προσέρχεσαι ενώπιόν Του, νιώθεις ότι δεν σε απεχθάνεται πια. Πόσο υπέροχο είναι αυτό! Όταν κάποιος έχει φτάσει σ’ αυτό το σημείο, δεν θα ήταν γαλήνιος ακόμα κι αν πέθαινε; Τι γίνεται, λοιπόν, με όσους παρακαλάνε να πεθάνουν τώρα; Θέλουν απλώς να ξεφύγουν και δεν θέλουν να υποφέρουν. Θέλουν απλώς ένα γρήγορο τέλος σ’ αυτήν τη ζωή, για να πάνε να παρουσιαστούν στον Θεό. Εσύ θέλεις να παρουσιαστείς στον Θεό, αλλά ο Θεός δεν σε θέλει ακόμα. Γιατί να παρουσιαστείς σ’ Εκείνον πριν καν σε καλέσει; Μην πας να παρουσιαστείς σ’ Εκείνον πριν την ώρα σου, δεν είναι καλό αυτό. Αν ζήσεις μια ουσιαστική και πολύτιμη ζωή και σε περισυλλέξει ο Θεός, αυτό είναι υπέροχο!

Καταλάβατε όλοι αυτά που συζητήσαμε σήμερα; Ελπίζω να μη σας επιβάρυναν επιπλέον αυτά τα λόγια και ελπίζω να μη σας τρόμαξαν αυτά που είπαμε στη σημερινή μας συναναστροφή. Ελπίζω, αντίθετα, να σας έδωσαν να καταλάβετε κάποιες αλήθειες που θα έπρεπε να καταλάβετε, για να αποκτήσετε καλύτερη κατανόηση του ζητήματος της πίστης στον Θεό και να νιώσετε ότι έχετε καλύτερες βάσεις και σαφέστερη εικόνα γι’ αυτό. Πέτυχαν τα λόγια Μου αυτό το αποτέλεσμα; (Το πέτυχαν.) Περιγράψτε το Μου. (Προηγουμένως, δεν πίστευα ότι είναι καθήκον μου η διάδοση του ευαγγελίου. Μέσα μου είχα πολλές παράλογες απόψεις. Πίστευα ότι μόνο αν δεν εκτελούσα καλά τα άλλα μου καθήκοντα θα μου ανέθεταν να διαδώσω το ευαγγέλιο. Θεωρούσα τη διάδοση του ευαγγελίου ως το χειρότερο καθήκον και όχι ως αποστολή που ο Θεός αναθέτει στον άνθρωπο. Σήμερα, η συναναστροφή Σου μάς είπε ότι η διάδοση του ευαγγελίου και η κατάθεση μαρτυρίας για τον Θεό είναι ευθύνη του ανθρώπου και ότι πρέπει να είναι θέμα τιμής για τους ανθρώπους να πάνε και να ανταποκριθούν σε αυτήν την ευθύνη. Μόνο τότε κατάλαβα ότι είχα υπερβολικά παράλογες απόψεις και ότι, λόγω αυτών, ουσιαστικά δεν ήθελα να εκτελέσω σωστά το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου. Όταν άκουσα σήμερα τη συναναστροφή του Θεού, αντιστράφηκαν οι απόψεις μου.) Εξαιρετικά. Θέλει κανείς άλλος να μιλήσει; (Πίστευα ότι ήμουν απλώς ένα μικρό δημιούργημα και δεν θεωρούσα την εκτέλεση αυτού του καθήκοντος ως κάτι σπουδαίο. Πίστευα ότι το καθήκον μου ήταν ασήμαντο και ανάξιο προσοχής. Σήμερα, όμως, Σε άκουσα να λες ότι τα καθήκοντα που εκτελεί όποιος έχει προκαθοριστεί απ’ τον Θεό τα έχει ορίσει Εκείνος και ότι Εκείνος τα έχει σχεδιάσει και διευθετήσει όλα προσεκτικά. Εάν οι άνθρωποι δεν εκτελούν τα καθήκοντά τους με αφοσίωση, τότε αποφεύγουν τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις τους. Συγκεκριμένα, όταν άκουσα στη συναναστροφή Σου ότι η διάδοση του ευαγγελίου και η μαρτυρία για τον Θεό είναι μια αποστολή που Αυτός αναθέτει σε όλους και είναι ευθύνη των δημιουργημάτων, αυτό μου έδωσε μεγάλη πίστη και μεγάλη προσδοκία να βαδίσω στο μονοπάτι που έχει ορίσει Εκείνος. Θέλω να αναλάβω την ευθύνη της ζωής μου, να κάνω καλά το καθήκον μου και να ολοκληρώσω την αποστολή μου. Τότε, θα μπορέσω να προσφέρω λίγη παρηγοριά στον Θεό. Μόλις άκουσα τη συναναστροφή Σου, η καρδιά μου συγκινήθηκε πάρα πολύ. Κατάλαβα ότι δεν μπορούσα πια να υποτιμώ την ανάθεσή μου από τον Θεό.) Πολύ σωστά. Όλοι αισθάνεστε το ίδιο, σωστά; (Ναι.) Όπως βλέπεις, όταν οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια, σαστίζουν και μπορούν να αγνοήσουν ακόμη και κάτι τόσο σημαντικό όσο η διάδοση του ευαγγελίου. Ωστόσο, όταν γίνεται ξεκάθαρη συναναστροφή μαζί τους πάνω στην αλήθεια, καταλαβαίνουν πόσο σημαντικό είναι αυτό το ζήτημα, μαθαίνουν τη θέση τους και αναγνωρίζουν την αξία της ζωής τους. Αυτό σημαίνει ότι έχουν κατεύθυνση; (Ναι.) Η αλήθεια μπορεί να αλλάξει την καρδιά των ανθρώπων. Εκτός από την αλήθεια, υπάρχει κάποια άλλη θεωρία που να μπορεί να συγκινήσει την καρδιά σου και να αλλάξει τις απόψεις σου; Καμία· μόνο η οδός της αλήθειας μπορεί να αλλάξει τις απόψεις σου. Και γιατί μπορεί να αλλάξει τις απόψεις σου αυτή η οδός; Γιατί αυτές οι αλήθειες είναι τόσο πρακτικές που κανείς δεν μπορεί να τις αντικρούσει. Σχετίζονται με τη ζωή του ανθρώπου και την αποστολή αυτής της ζωής. Είναι στενά συνδεδεμένες με τους ανθρώπους, δεν είναι άσχετες μ’ αυτούς. Δεν είναι ασήμαντα πράγματα, συνδέονται με την αποστολή της ζωής του ανθρώπου και με την αξία και το νόημα του να ζει κανείς. Όταν, λοιπόν, λέγονται ξεκάθαρα αυτά τα λόγια, μπορούν να αλλάξουν την καρδιά των ανθρώπων κι έτσι αυτοί να φτάσουν στο σημείο να τα αποδεχτούν και να αλλάξουν τις απόψεις τους. Η σημερινή συναναστροφή πρέπει να έχει παίξει έναν ορισμένο ρόλο για να αλλάξουν οι άνθρωποι στάση απέναντι στα καθήκοντά τους. Θα ήταν υπέροχο να μπορούσαν αυτές οι αλήθειες να αλλάξουν τη ζωή των ανθρώπων, το πώς ζουν και την κατεύθυνση που ακολουθούν στην επιδίωξή τους. Θα σήμαινε ότι δεν είπα μάταια σήμερα αυτά τα λόγια. Τώρα που έχω ολοκληρώσει τη συναναστροφή Μου πάνω σ’ αυτές τις αλήθειες, εσείς πρέπει σιγά σιγά να αρχίσετε να τις εφαρμόζετε, να τις βιώνετε και να τις αφομοιώνετε στην καθημερινότητά σας. Και όταν αυτές οι αλήθειες γίνουν η πραγματικότητα και η ζωή σου, τότε ο Θεός δεν θα σβήσει τον τίτλο που έχεις ως δημιούργημα και θα έχεις κερδίσει κάτι στ’ αλήθεια. Σε μια τέτοια στιγμή, όταν σου ζητήσει ο Θεός πραγματικά να προσφέρεις τη ζωή σου και να τη χρησιμοποιήσεις για να μαρτυρήσεις τα έργα Του και να καταθέσεις μαρτυρία για το ευαγγέλιό Του, δεν θα ανησυχείς και δεν θα φοβάσαι και σίγουρα δεν πρόκειται να αρνηθείς. Θα δεχτείς με χαρά. Εφόσον είναι μια αποστολή που σου έχει ανατεθεί από τον Δημιουργό, θα την αποδεχτείς από τον Θεό. Οι άνθρωποι, λοιπόν, προκειμένου να περιμένουν και να υποδεχθούν εκείνη την ημέρα, πρέπει, εκτός από το να μπορούν να καταλάβουν αυτές τις αλήθειες, να εργαστούν τώρα σκληρά για να εφοδιαστούν με τα λόγια του Θεού και να αποκτήσουν μεγαλύτερη και βαθύτερη γνώση του έργου Του και της διάθεσής Του. Αυτό είναι το πιο σημαντικό.

25 Δεκεμβρίου 2018