Ποια είναι η σημασία του ότι ο ενσαρκωμένος Θεός είναι συνηθισμένος και κανονικός; Πρόκειται απλώς για πράγματα που υπάρχουν προκειμένου να μπορεί να επιτελέσει έργο; Για να αποδείξει ότι είναι ο Χριστός; Ορισμένοι λένε: «Ο ενσαρκωμένος Θεός πρέπει σίγουρα να έχει συνηθισμένη και κανονική σάρκα». Σημαίνει μόνο αυτό; Με το να λέει κανείς «αν είναι ο Χριστός, τότε σίγουρα πρέπει να έχει συνηθισμένη και κανονική σάρκα», δεν οριοθετεί έτσι τον Θεό; Τι σημαίνει «σίγουρα»; Κάποιοι λένε: «Είναι για να εκφράσει τα λόγια του Θεού, έτσι ώστε ο άνθρωπος να μπορεί να έρθει εύκολα σε επαφή μαζί Του». Είναι αυτός ο μοναδικός σκοπός; Εξετάζοντας το θέμα από την άποψη της ουσίας του Χριστού, η ουσία του Χριστού είναι ο ίδιος ο Θεός, εντελώς και ολοκληρωτικά. Όλα όσα κάνει ο Θεός έχουν νόημα. Ένα ειδικά καθορισμένο σαρκικό σώμα, το οποίο έχει μια ειδικά καθορισμένη εμφάνιση, μια ειδικά καθορισμένη οικογένεια, ένα ειδικά καθορισμένο περιβάλλον διαβίωσης —όλα αυτά τα πράγματα που κάνει ο Θεός έχουν νόημα. Μερικοί ρωτούν: «Πώς γίνεται να μην μπορώ να καταλάβω τη μεγάλη σημασία που κρύβει το γεγονός ότι ο Θεός είναι ενδεδυμένος με συνηθισμένη και κανονική σάρκα; Η σάρκα Του δεν είναι απλώς ένα εξωτερικό κέλυφος; Μόλις ο Θεός ολοκληρώσει το έργο Του, δεν θα γίνει άχρηστο αυτό το εξωτερικό κέλυφος;» Κατά τη φαντασία των ανθρώπων και κατά τη γνώµη τους, το εξωτερικό κέλυφος αυτής της συνηθισµένης και κανονικής σάρκας δεν έχει µεγάλη χρησιµότητα, δεν εξυπηρετεί κανέναν σπουδαίο σκοπό στο έργο του Θεού ή στο σχέδιο διαχείρισής Του και υπάρχει απλώς για να ολοκληρώσει αυτό το στάδιο του έργου. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι υπάρχει για να μπορούν να έρχονται εύκολα σε επαφή μαζί Του και να ακούν τα λόγια Του, για να μπορούν να Τον βλέπουν και να Τον αισθάνονται, και ότι δεν έχει καμία άλλη χρήση. Στο παρελθόν, έτσι αντιλαμβάνονταν οι άνθρωποι τη σημασία της ενσάρκωσης. Στην πραγματικότητα, όμως, κατά τη διάρκεια του έργου της συνηθισμένης και κανονικής σάρκας και κατά τον καιρό της ενσάρκωσης, εκτός από το έργο της δικής Του δουλειάς, αναλαμβάνει και μια δουλειά που κανείς δεν έχει ακόμη σκεφτεί. Τι είδους έργο είναι αυτό; Εκτός από το έργο του ίδιου του Θεού, βιώνει επίσης και τα βάσανα του ανθρώπου. Στο παρελθόν, οι άνθρωποι δεν το γνώριζαν αυτό.

Παλαιότερα, οι άνθρωποι δεν καταλάβαιναν γιατί ο ενσαρκωμένος Θεός υποφέρει πάντα από ασθένειες ή για ποιον λόγο υποφέρει. Κάποιοι έλεγαν: «Ο Θεός είναι ταπεινός και κρυμμένος, ο Θεός υφίσταται αυτό το μαρτύριο για να σώσει τον άνθρωπο, ο Θεός αγαπάει τον άνθρωπο….». Αυτή είναι η μπερδεμένη εξήγηση που δίνουν. Είναι απολύτως απαραίτητο να υποστεί αυτά τα πράγματα ο Θεός για να σώσει την ανθρωπότητα; Εάν ο ενσαρκωμένος Θεός δεν υφίστατο αυτό το μαρτύριο, θα μπορούσε ο ίδιος ο Θεός να το επιτύχει; Θα μπορούσε. Μερικοί άνθρωποι λένε: «Στην Εποχή της Χάριτος, αρκεί να προσευχηθούμε στον Θεό, και τότε η οποιαδήποτε ασθένεια μπορεί να θεραπευτεί αμέσως μόλις εμφανιστεί. Δεν πήραμε ποτέ φάρμακα, και κάποιοι άνθρωποι προσευχήθηκαν και θεραπεύτηκαν ακόμη κι απ’ τον καρκίνο. Γιατί, λοιπόν, ο ενσαρκωμένος Θεός βασανίζεται πάντα από ασθένειες; Γιατί δεν είναι ποτέ υγιής; Γιατί ο ενσαρκωμένος Θεός δεν έχει αποκτήσει τόση χάρη όσο ο άνθρωπος;» Αυτό αποτελούσε πάντα μυστήριο για την ανθρωπότητα. Πρόκειται για έναν κόμπο στην καρδιά του ανθρώπου, και όμως οι άνθρωποι δεν αντιμετωπίζουν αυτό το θέμα με μεγάλη σοβαρότητα. Αντ’ αυτού, δίνουν μπερδεμένες εξηγήσεις, λέγοντας ότι ο Θεός αγαπάει τον άνθρωπο, ότι ο Θεός υποφέρει για την ανθρωπότητα. Ακόμη και τώρα, οι άνθρωποι εξακολουθούν να μην το κατανοούν σωστά. Είναι ευθύνη του ενσαρκωμένου Θεού να βιώσει τα βάσανα του κόσμου. Ποιον σκοπό εξυπηρετεί το να βιώσει τα βάσανα του κόσμου; Αυτό αποτελεί ακόμη ένα ζήτημα. Ο Θεός έρχεται για να βιώσει τα βάσανα του κόσμου, κάτι που το Πνεύμα δεν μπορεί να επιτύχει απολύτως. Μόνο ο ενσαρκωμένος Θεός, ο οποίος έχει συνηθισμένη, κανονική και ολοκληρωμένη σάρκα και ο οποίος έχει γίνει εξ ολοκλήρου άνθρωπος, μπορεί να βιώσει πλήρως τα βάσανα του κόσμου. Αν αυτό το έργο το έκανε το Πνεύμα, τότε θα αδυνατούσε εντελώς να βιώσει οποιονδήποτε πόνο. Θα μπορούσε μόνο να δει και να κατανοήσει. Είναι το να βλέπεις, το να κατανοείς και το να βιώνεις ένα και το αυτό; Όχι, δεν είναι. Στο παρελθόν, ο Θεός είπε: «Γνωρίζω το κενό του κόσμου και γνωρίζω τις δυσκολίες που υπάρχουν στη ζωή του ανθρώπου. Έχω βαδίσει εδώ κι εκεί στον κόσμο και έχω δει την απόλυτη αθλιότητα. Έχω δει τις δυσχέρειες, τη δυστυχία και το κενό στη ζωή του ανθρώπου». Όσον αφορά όμως το ερώτημα αν το έχει βιώσει, αυτό είναι ένα εντελώς διαφορετικό θέμα. Σκεφτείτε, για παράδειγμα, μια οικογένεια που παλεύει για να τα βγάλει πέρα. Το βλέπεις αυτό και έχεις κάποια κατανόηση, αλλά έχεις βιώσει ο ίδιος την κατάστασή τους; Έχεις νιώσει τις δυσκολίες τους, τα βάσανά τους, είχες αυτά τα συναισθήματα ή αυτήν την εμπειρία; Όχι, δεν τα έχεις βιώσει. Που σημαίνει ότι είναι δύο διαφορετικά πράγματα το να βλέπεις και το να βιώνεις. Μπορεί να πει κανείς ότι αυτό το πράγμα, αυτό το έργο, πρέπει αναγκαστικά να γίνει από τον ενσαρκωμένο Θεό. Σε τέτοια θέματα, το Πνεύμα είναι απολύτως ανίκανο. Αυτή είναι άλλη μια πτυχή της σημασίας της ενσάρκωσης: Ο Θεός έρχεται για να βιώσει τα βάσανα του κόσμου και τα βάσανα που υφίσταται ο άνθρωπος. Ποια βάσανα βιώνει; Βιώνει τις δυσκολίες που υπάρχουν στη ζωή του ανθρώπου, τις οικογενειακές δυστυχίες, τις πλάνες του ανθρώπου, την εγκατάλειψη και τις διώξεις, καθώς και τις ασθένειες του σώματος —όλα αυτά ισοδυναμούν με τα βάσανα του κόσμου. Οι συμφορές των ασθενειών, οι επιθέσεις των ανθρώπων και των πραγμάτων του περιβάλλοντος, οι οικογενειακές συμφορές, η εγκατάλειψη των ανθρώπων, η βλασφημία, οι συκοφαντίες, η αντίσταση, η εξέγερση, οι προσβολές και οι παρανοήσεις των ανθρώπων κ.ο.κ. —ο ενσαρκωμένος Θεός τα βιώνει όλα αυτά ως επίθεση. Για εκείνους που υφίστανται όλα αυτά, είναι επίσης μια επίθεση. Είτε πρόκειται για κάποιο σπουδαίο άτομο, για κάποιο εξαιρετικό άτομο, είτε για ένα άτομο με ανοιχτό μυαλό, αυτά τα βάσανα, αυτά τα πράγματα, αποτελούν επίθεση. Ο Θεός υφίσταται τις διώξεις του κόσμου, χωρίς να έχει πουθενά να γείρει το κεφάλι Του, χωρίς να έχει πού να μείνει και χωρίς να έχει κάποιον έμπιστο…. Όλα αυτά τα πράγματα είναι οδυνηρά. Μολονότι αυτά τα πράγματα μπορεί να μην αγγίζουν το αποκορύφωμα του πόνου, ο Θεός τα βιώνει όλα αυτά. Κάποιοι άνθρωποι αναρωτιόντουσαν: «Στο έργο του ενσαρκωμένου Θεού, δεν μπορεί ο Θεός να αφαιρέσει αυτές τις ασθένειες; Το να Του επιτρέψει να κάνει το έργο Του με ευκολία και να μην επιτρέψει στους ανθρώπους να επαναστατήσουν εναντίον Του ή να Του αντισταθούν —δεν θα μπορούσε να κάνει αυτά τα πράγματα; Αν τιμωρούσε τους ανθρώπους, τότε δεν θα τολμούσαν να Του αντισταθούν. Ο Θεός έχει την εξουσία, οπότε γιατί να επιτρέψει στον εαυτό Του να αρρωστήσει; Αν κάποιος έχει μια ασθένεια, αρκεί να προσευχηθεί και τότε θα θεραπευτεί, οπότε γιατί να υποφέρει ο ίδιος ο Θεός από ασθένεια;» Το κάνει για να μπορέσει να βιώσει τα βάσανα του κόσμου. Από τη σάρκα που υιοθετεί ως ενσάρκωση δεν απομακρύνει τις αντιξοότητες ή την ταλαιπωρία των ασθενειών ούτε απομακρύνει τις εγκαταλείψεις που υπέστη από τους ανθρώπους. Απλώς αναπτύσσεται και εργάζεται με φυσικό τρόπο μέσα σ’ αυτό το δύσκολο περιβάλλον. Με αυτόν τον τρόπο, μπορεί να βιώσει τα βάσανα του κόσμου. Αν δεν υπήρχαν όλα αυτά, δεν θα γευόταν αυτά τα βάσανα. Αν δεν Τον έπλητταν ασθένειες ή αν δεν υπέφερε από παθήσεις που ταλαιπωρούν τους κανονικούς ανθρώπους, δεν θα ήταν τότε λιγότερα τα βάσανά Του; Θα μπορούσε να ρυθμιστεί έτσι ώστε να μην υποφέρει ποτέ από πονοκέφαλο ή να μην αισθάνεται κουρασμένος μετά από υπερβολική εγκεφαλική δραστηριότητα, ενώ οι άλλοι άνθρωποι υποφέρουν; Ναι, θα μπορούσε να ρυθμιστεί· αλλά αυτήν τη φορά, τα πράγματα γίνονται διαφορετικά. Κατά την εποχή που εργαζόταν ο Ιησούς, ήταν σε θέση να μείνει χωρίς φαγητό ή νερό για 40 ημέρες και νύχτες και να μη νιώσει πείνα. Αλλά στην τωρινή εποχή, ο ενσαρκωμένος Θεός αισθάνεται πείνα ακόμη και αν χάσει ένα γεύμα. Μερικοί άνθρωποι λένε: «Δεν είναι ο Θεός παντοδύναμος; Από τη δική μου οπτική, δεν είναι. Δεν μπορεί να κάνει ούτε ένα τόσο μικρό πράγμα σαν αυτό. Βλέπουμε από τον τρόπο που μιλάει ότι είναι Θεός, οπότε γιατί δεν μπορεί να πετύχει αυτά τα πράγματα;» Δεν είναι ότι ο Θεός δεν μπορεί να πετύχει αυτά τα πράγματα, αλλά ότι δεν τα κάνει με αυτόν τον τρόπο. Ο σκοπός της ενσάρκωσής Του δεν είναι να κάνει αυτά που οι άνθρωποι νομίζουν ότι μπορεί να κάνει ο Θεός. Βιώνει τα βάσανα του κόσμου και υπάρχει νόημα σ’ αυτό. Έπειτα, υπάρχουν εκείνοι που ρωτούν: «Ποια είναι η χρησιμότητα, Θεέ μου, στο να βιώνεις τα βάσανα του κόσμου; Μπορείς να υποφέρεις στη θέση του ανθρώπου; Οι άνθρωποι δεν υποφέρουν ακόμη και τώρα;» Τίποτα από όσα κάνει ο Θεός δεν γίνεται τυχαία. Δεν φεύγει μόλις υποστεί τα βάσανα του κόσμου, μόλις κοιτάξει και δει πώς είναι ο κόσμος. Αντιθέτως, έρχεται για να ολοκληρώσει σε βάθος όλο το έργο που απαιτείται από την ενσάρκωσή Του. Μερικοί άνθρωποι νομίζουν ότι ο Θεός μπορεί απλώς να είναι υπερβολικά συνηθισμένος να απολαμβάνει μια ζωή γεμάτη ευκολίες και ανέσεις, ότι θέλει απλώς να υποφέρει λίγο, ότι ζει μέσα στην ευδαιμονία και δεν γνωρίζει τη γεύση του πόνου, γι’ αυτό θέλει απλώς να γνωρίσει τη γεύση του πόνου. Όλα αυτά αποτελούν προϊόν της φαντασίας των ανθρώπων. Η βίωση τώρα των βασάνων του κόσμου είναι κάτι που μπορεί να γίνει μόνο κατά τον καιρό της ενσάρκωσης. Εάν το έργο του ενσαρκωμένου Θεού έχει ήδη ολοκληρωθεί πλήρως και έχει ήδη ξεκινήσει το επόμενο στάδιο του έργου, τότε δεν θα πρέπει να υπάρχει πλέον «η βίωση των βασάνων του κόσμου». Για ποιον ακριβώς λόγο, λοιπόν, βιώνει ο Θεός τα βάσανα του κόσμου; Γνωρίζει κανείς; Έχει προφητευτεί ότι ο άνθρωπος δεν θα έχει δάκρυα, δεν θα κλαίει και δεν θα υποφέρει, και ότι δεν θα υπάρχουν ασθένειες στον κόσμο. Ο ενσαρκωμένος Θεός βιώνει τώρα αυτά τα βάσανα και όταν τελειώσει, θα φέρει την ανθρωπότητα στον όμορφο προορισμό της, και όλα τα βάσανα του παρελθόντος δεν θα υπάρχουν πια. Γιατί δεν θα υπάρχουν πια; Δεν θα υπάρχουν πια, επειδή ο ίδιος ο ενσαρκωμένος Θεός θα έχει ήδη βιώσει όλα αυτά τα βάσανα και θα τα απομακρύνει από την ανθρωπότητα. Γι’ αυτόν τον λόγο βιώνει ο Θεός τα βάσανα του ανθρώπου.

Ο ενσαρκωμένος Θεός βιώνει τα βάσανα του κόσμου για να προετοιμάσει καλύτερα τον μελλοντικό προορισμό της ανθρωπότητας, για να τον κάνει πιο όμορφο, πιο τέλειο. Αυτή είναι η πιο σημαντική πτυχή της ενσάρκωσης και αποτελεί ένα μέρος του έργου της ενσάρκωσης. Εδώ τίθεται και άλλο ένα ζήτημα. Με το να ενσαρκωθεί και να βιώσει αυτά τα βάσανα, ο Θεός θα απομακρύνει αργότερα αυτά τα βάσανα από την ανθρωπότητα. Αλλά αν δεν ενσαρκωνόταν και δεν τα βίωνε, θα μπορούσαν να απομακρυνθούν αυτά τα βάσανα; Ναι, θα μπορούσαν και πάλι να απομακρυνθούν. Στην Εποχή της Χάριτος, όταν ο Ιησούς σταυρώθηκε, ήταν ένας δίκαιος άνθρωπος που απέκτησε την ομοιότητα της αμαρτωλής σάρκας και έγινε προσφορά περί αμαρτίας, λυτρώνοντας έτσι όλη την ανθρωπότητα και απελευθερώνοντάς την από τα νύχια του Σατανά. Αυτός ήταν ο σκοπός και η σημασία της σταύρωσης του Ιησού: Λύτρωνε την ανθρωπότητα με το πολύτιμο αίμα Του, ώστε να συγχωρεθούν οι αμαρτίες της ανθρωπότητας. Τώρα ο Θεός βιώνει τα ανθρώπινα βάσανα, πράγμα που σημαίνει ότι τα βιώνει όλα αυτά στη θέση του ανθρώπου, και κατόπιν αυτού ο άνθρωπος δεν χρειάζεται να τα υποστεί ποτέ ξανά. Να μην ξεχάσεις τα παρακάτω λόγια: Σε κάθε στάδιο του έργου του Θεού, Αυτός βρίσκεται σε πόλεμο με τον Σατανά, και κάθε στάδιο του έργου Του σχετίζεται με κάποιον τρόπο με αυτόν τον πόλεμο με τον Σατανά. Στο στάδιο του έργου που πραγματοποιήθηκε κατά την Εποχή της Χάριτος, συγχωρέθηκαν όλες οι αμαρτίες της ανθρωπότητας —οι άνθρωποι λυτρώθηκαν μέσω της σταύρωσης. Αν δεν υπήρχε αυτό το γεγονός, το γεγονός της σταύρωσης, και αν αντ’ αυτού η συγχώρεση των αμαρτιών του ανθρώπου βασιζόταν μόνο στα λόγια, τότε δεν θα είχε πεισθεί ο Σατανάς. Θα έλεγε: «Δεν υπέφερες καθόλου και δεν ανέλαβες τις αμαρτίες του ανθρώπου. Με έναν μόνο λόγο συγχωρούνται οι αμαρτίες της ανθρωπότητας; Αυτό είναι απαράδεκτο! Εσύ δημιούργησες την ανθρωπότητα, οπότε αν δεν αναλάβεις τις αμαρτίες στη θέση της ανθρωπότητας, δεν μπορείς να συγχωρέσεις τις αμαρτίες της». Τώρα, στο παρόν στάδιο του έργου, όλοι οι άνθρωποι που θα σωθούν πρέπει να οδηγηθούν στον όμορφο προορισμό, να μεταφερθούν στην επόμενη εποχή. Η ανθρωπότητα δεν πρόκειται πλέον να υποφέρει, δεν πρόκειται πλέον να ταλαιπωρείται από ασθένειες. Αλλά πάνω σε τι θα βασίζεται το γεγονός ότι ο άνθρωπος δεν θα υποφέρει πλέον από ασθένειες; Σε τι θα βασίζεται το γεγονός ότι δεν θα υπάρχουν πια βάσανα στον κόσμο; Είναι λογικό να πει κανείς ότι, εφόσον οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις και είναι ικανοί να αντιστέκονται στον Θεό, θα πρέπει να υποστούν αυτά τα βάσανα. Πώς μπορεί να επιλυθεί αυτό το πρόβλημα; Επομένως, ο ενσαρκωμένος Θεός αυτήν τη φορά κάνει και κάτι εξαιρετικά σημαντικό, δηλαδή παίρνει τη θέση της ανθρωπότητας και υφίσταται όλα τα βάσανά της. Αυτή η «εμπειρία» του ότι ο Θεός ενσαρκώνεται και βιώνει τα ανθρώπινα βάσανα έχει να κάνει με το ότι Εκείνος υποφέρει στη θέση της ανθρωπότητας. Κάποιοι λένε: «Τώρα που ο Θεός υποφέρει στη θέση της ανθρωπότητας, γιατί εξακολουθούμε να υποφέρουμε;» Αυτήν τη στιγμή βιώνεις το έργο του Θεού. Δεν έχεις ακόμη τελειωθεί πλήρως, δεν έχεις ακόμη εισέλθει πλήρως στην επόμενη εποχή, και η διάθεσή σου είναι ακόμη διεφθαρμένη. Το έργο του Θεού δεν έχει φτάσει ακόμη στην αποθέωσή του και βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη. Επομένως, οι άνθρωποι δεν πρέπει να παραπονιούνται για τα βάσανά τους· ο ενσαρκωμένος Θεός υποφέρει ακόμα, πόσο μάλλον ο άνθρωπος. Δεν είναι υψίστης σημασίας το γεγονός ότι ο Θεός βιώνει τα ανθρώπινα βάσανα; Ο ενσαρκωμένος Θεός δεν ήρθε για να κάνει λίγο έργο και μετά να φύγει. Η κατανόηση των ανθρώπων είναι πολύ ρηχή —πιστεύουν ότι ο ενσαρκωμένος Θεός ήρθε για να κάνει το έργο του ίδιου του Θεού, ότι αυτή η σάρκα ήρθε απλώς για να εκφράσει τον λόγο του Θεού και να εργαστεί για λογαριασμό του Θεού. Υπάρχουν ακόμη και κάποιοι που πιστεύουν ότι αυτή η σάρκα είναι απλώς μια εξωτερική μορφή, μα πρόκειται για μια εντελώς λανθασμένη άποψη και για σαφέστατη βλασφημία εναντίον του ενσαρκωμένου Θεού. Το έργο της σάρκας σημαίνει ότι ο ίδιος ο Θεός έχει έρθει και έχει ενσαρκωθεί για να βιώσει τα ανθρώπινα βάσανα· σημαίνει ότι ο Θεός έχει γίνει άνθρωπος για να βιώσει τα ανθρώπινα βάσανα. Έχουν δίκιο οι άνθρωποι να πιστεύουν ότι η εξωτερική μορφή της σάρκας του Θεού έχει έρθει για να βιώσει αυτόν τον πόνο και ότι το Πνεύμα Του δεν υποφέρει μέσα Του; Το Πνεύμα του Θεού υποφέρει όπως υποφέρει η σάρκα. Όταν ο Ιησούς επρόκειτο να σταυρωθεί, προσευχήθηκε: «Πάτερ μου, εάν ήναι δυνατόν, ας παρέλθη απ’ εμού το ποτήριον τούτο· πλην ουχί ως εγώ θέλω, αλλ’ ως συ» (Κατά Ματθαίον 26:39). Το επιθυμούσε αυτό επειδή, όπως ακριβώς υπέφερε η σάρκα Του, έτσι υπέφερε και το Πνεύμα Του μέσα στη σάρκα. Αν λες ότι υποφέρει μόνο το εξωτερικό περίβλημα της σάρκας, ότι ο Θεός στη θεία φύση Του δεν υποφέρει καθόλου, ότι δεν υφίσταται κανένα μαρτύριο, τότε κάνεις λάθος. Αν το αντιλαμβάνεσαι έτσι, τότε αυτό αποδεικνύει ότι δεν έχεις δει την πτυχή της ουσίας του ενσαρκωμένου Θεού. Γιατί αναφέρεται ότι ο Θεός υλοποιείται τώρα μέσα σε ένα σαρκικό σώμα; Ο Θεός θα μπορούσε να έρχεται και να φεύγει όποτε θέλει, αλλά δεν το κάνει αυτό. Έχει γίνει άνθρωπος για να υποστεί αυτό το μαρτύριο, το πραγματικό, απτό μαρτύριο, ώστε οι άνθρωποι να το δουν και να το νιώσουν καθώς συμβαίνει. Νιώθει τα βάσανα που υφίσταται, τα βιώνει ο ίδιος. Η σάρκα Του δεν αισθάνεται ούτε μία φορά το παραμικρό βάσανο ή μαρτύριο που να μην αισθάνεται το Πνεύμα Του —η σάρκα Του και το Πνεύμα Του είναι ένα στο να νιώθουν και να υπομένουν τον πόνο. Είναι εύκολο να το καταλάβει κανείς αυτό; Δεν είναι εύκολο. Δεν είναι εύκολο επειδή το μόνο που μπορεί να δει ο άνθρωπος είναι η σάρκα, και δεν μπορεί να δει ότι το Πνεύμα υποφέρει όπως υποφέρει και η σάρκα. Πιστεύεις ότι όταν κάποιος υποφέρει, υποφέρει και η ψυχή του; Γιατί οι άνθρωποι λένε ότι νιώθουν το τάδε συναίσθημα βαθιά στην καρδιά τους; Επειδή η σάρκα και το πνεύμα του ανθρώπου είναι ένα. Το πνεύμα και η σάρκα κάθε ανθρώπου είναι ένα και το αυτό· υποφέρουν το ίδιο και χαίρονται το ίδιο. Δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος που, όταν νιώθει πραγματικό πόνο, τον αισθάνεται μόνο στη σάρκα του, ακόμη και ενώ η καρδιά του χαίρεται· ούτε υπάρχει κάποιος που θα έλεγε ότι η σάρκα του δεν υποφέρει καθόλου, ακόμη και ενώ η καρδιά του υποφέρει. Τα όσα βρίσκονται στην καρδιά και προκαλούν συναισθήματα ή πόνο, ή τα πράγματα που μπορεί να βιώσει η καρδιά —αυτά τα πράγματα μπορεί να τα νιώσει και η σάρκα.

Ο ενσαρκωμένος Θεός ήρθε για να κάνει το έργο Του —να βιώσει τα βάσανα του κόσμου— για να αναλάβει όλα τα βάσανα του ανθρώπου. Εφόσον έχει υπομείνει αυτά τα βάσανα μέχρι να τελειώσουν, αυτού του είδους το έργο δεν χρειάζεται να επαναληφθεί στο επόμενο στάδιο του έργου. Αντίθετα, η ανθρωπότητα θα μπορεί να οδηγηθεί στον όμορφο προορισμό. Καθότι έχει υποστεί αυτόν τον πόνο στη θέση του ανθρώπου, πληροί τα κριτήρια για να φέρει τον άνθρωπο στον όμορφο προορισμό —αυτό είναι το σχέδιό Του. Κάποιοι παράλογοι άνθρωποι λένε: «Γιατί δεν έχω δει τον ενσαρκωμένο Θεό να υπομένει όλα αυτά τα βάσανα; Δεν τα έχει υπομείνει όλα στο σύνολό τους. Θα έπρεπε να υπομείνει κάθε είδους βάσανα, και θα έπρεπε τουλάχιστον να σταυρωθεί». Ο πόνος της σταύρωσης έχει βιωθεί στο παρελθόν και δεν χρειάζεται να βιωθεί ξανά. Εξάλλου, οι άνθρωποι δεν πρέπει να λένε τέτοια πράγματα. Ο ενσαρκωμένος Θεός δεν έχει υποφέρει πολύ όλα αυτά τα χρόνια; Μόνο παράλογοι άνθρωποι σκέφτονται έτσι. Στο πλαίσιο των δεινών που μπορεί να υποστεί ο ενσαρκωμένος Θεός, θα μπορούσαν να Τον πλήξουν όλα πρακτικά τα δεινά που πλήττουν την ανθρωπότητα. Όσο για πολύ μεγάλα βάσανα, για τα βάσανα που μπορεί να υπομείνει μόνο ένας άνθρωπος στους χίλιους, ο Θεός δεν χρειάζεται να τα υποστεί, επειδή όλα αυτά τα βάσανα έχουν ήδη βιωθεί. Ο Θεός μπορεί να βιώσει τέτοια βάσανα, και αυτό αποδεικνύει ότι δεν διαφέρει από τους κανονικούς ανθρώπους, ότι δεν υπάρχει καμία διάκριση μεταξύ Αυτού και των ανθρώπων, ότι δεν υπάρχει κανένας διαχωρισμός μεταξύ Αυτού και των ανθρώπων και ότι Αυτός υποφέρει ακριβώς όπως και οι άνθρωποι. Όταν οι άνθρωποι υποφέρουν, υποφέρει κι ο Θεός. Κατά καιρούς, οι άνθρωποι αρρωσταίνουν και πονάνε, και ο Θεός το βιώνει κι Αυτός προσωπικά —έχει γευτεί όλα αυτά τα βάσανα. Αυτήν τη φορά, τα βάσανα του ενσαρκωμένου Θεού δεν είναι όπως την προηγούμενη φορά, όταν χρειάστηκε να γευτεί τον θάνατο στον σταυρό. Κάτι τέτοιο δεν είναι απαραίτητο, διότι το έχει ήδη βιώσει. Αυτήν τη φορά πρόκειται να βιώσει μόνο τα ανθρώπινα βάσανα και να αναλάβει τα βάσανα του ανθρώπου. Προηγουμένως, ο Ιεχωβά εργαζόταν ως Πνεύμα, και από αυτό ο άνθρωπος μπορούσε να κερδίσει κάποια πράγματα. Το έργο του ενσαρκωμένου Θεού, ωστόσο, μπορεί να γίνει ορατό και αισθητό από τους ανθρώπους, γεγονός που το καθιστά πιο βολικό και πιο προσιτό για τους ανθρώπους από το έργο του Πνεύματος. Αυτή είναι η μία πτυχή. Η άλλη πτυχή είναι ότι ο ενσαρκωμένος Θεός μπορεί να βιώσει τα βάσανα του κόσμου. Αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί απόλυτα με το έργο του Πνεύματος· αναγκαστικά, μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την ενσάρκωση. Αν εργαζόταν το Πνεύμα, το Πνεύμα θα έλεγε αυτά που έχει να πει και μετά θα έφευγε. Ακόμη και όταν βρίσκεται σε επαφή με τους ανθρώπους, δεν μπορεί να βιώσει τα βάσανα του κόσμου. Μερικοί άνθρωποι μπορεί να θέλουν να ρωτήσουν: «Αν ο ενσαρκωμένος Θεός υποφέρει, δεν υποφέρει και το Πνεύμα; Δεν μπορεί και το Πνεύμα να το βιώσει;» Δεν είναι κι αυτή η ιδέα παράλογη; Το Πνεύμα μπορεί να βιώσει τον πόνο μόνο αφότου ενδυθεί σάρκα. Το Πνεύμα και η σάρκα είναι αδιαίρετα· το Πνεύμα βιώνει επίσης τον πόνο της σάρκας. Αν το Πνεύμα δεν είχε ενδυθεί τη σάρκα, δεν θα ήταν σε θέση να βιώσει κάτι τέτοιο. Η αίσθηση πόνου της σάρκας είναι πολύ πιο λεπτομερής, πιο πραγματική και πιο συγκεκριμένη. Αυτό είναι κάτι που το Πνεύμα δεν μπορεί να φτάσει. Υπάρχουν κάποια πράγματα μέσα στον φυσικό κόσμο τα οποία το έργο του Πνεύματος δεν μπορεί να υποκαταστήσει. Αυτή είναι η πιο ολοκληρωμένη σημασία της ενσάρκωσης.

Έχει ειπωθεί προηγουμένως ότι ο Χριστός δεν συμμετείχε στην οικογενειακή ευτυχία του κόσμου. Κάποιοι λένε: «Τον Χριστό τον καλοδέχτηκαν όπου κι αν πήγε. Κάποιοι άνθρωποι Του αγόραζαν ακόμη και ωραία πράγματα, και παντού έχαιρε μεγάλης εκτίμησης. Τα πράγματα πρέπει να ήταν αρκετά ευχάριστα γι’ Αυτόν και δεν υπέφερε καθόλου, οπότε πώς θα μπορούσε να ειπωθεί ότι δεν συμμετείχε σ’ αυτά;» Τι λέτε γι’ αυτήν τη δήλωση; Το να πει κανείς ότι δεν συμμετείχε σ’ αυτά δεν σημαίνει ότι δεν απολάμβανε αυτά τα πράγματα, αλλά αντίθετα, ότι δεν υπέφερε λιγότερο εξαιτίας αυτών των πραγμάτων. Αυτό εννοείται με την έκφραση «δεν συμμετείχε σ’ αυτά». Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι προσβάλλεσαι από κάποια ασθένεια και κάποιος σου δίνει μερικά ωραία ρούχα. Θα απαλυνόταν το μαρτύριο της ασθένειάς σου λόγω αυτών των ρούχων; Όχι. Ο πόνος σου δεν θα απαλυνόταν καθόλου. Θα πρέπει ακόμα να υποφέρεις όσο πρέπει να υποφέρεις, και αυτό σημαίνει το «δεν συμμετέχεις σ’ αυτό». Για παράδειγμα, ο πόνος που προκύπτει από μια ασθένεια ή από τους περιορισμούς του περιβάλλοντος δεν μπορεί να απαλυνθεί από τις απολαύσεις του σώματος, και ο Χριστός δεν έλαβε αυτά τα πράγματα για να τα απολαύσει. Ως εκ τούτου, λέγεται: «Δεν συμμετείχε σ’ αυτά». Κάποιοι παράλογοι άνθρωποι θεωρούν: «Αν ο Θεός δεν συμμετέχει στην οικογενειακή ευτυχία του κόσμου, τότε δεν έχει σημασία πώς Τον υποδεχόμαστε, καθώς ό,τι κι αν κάνουμε εμείς, ο Θεός θα υποφέρει». Αυτή η αντίληψη είναι άκρως παράλογη και δείχνει ότι μέσα στην καρδιά τους υπάρχει κακία. Η καρδιά των ανθρώπων πρέπει να αξιοποιείται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο· τα καθήκοντα των ανθρώπων πρέπει να εκτελούνται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Έπειτα, υπάρχουν εκείνοι που το αντιλαμβάνονται ως εξής: «Ο Θεός απολάμβανε κάποτε την απόλυτη ευδαιμονία, και τώρα ήρθε να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό —τα βάσανα του κόσμου». Είναι τόσο απλό; Πρέπει να καταλάβεις γιατί έρχεται ο Θεός να βιώσει τα βάσανα του κόσμου. Η σημασία όλων όσα κάνει ο Θεός έχει μεγάλο βάθος. Σκεφτείτε, για παράδειγμα, τη σταύρωση του Ιησού. Γιατί έπρεπε να σταυρωθεί ο Ιησούς; Δεν έγινε για να λυτρώσει όλη την ανθρωπότητα; Έτσι, λοιπόν, έχει μεγάλη σημασία και η τωρινή ενσάρκωση του Θεού, και το ότι βίωσε τα δεινά του κόσμου —αυτό έγινε για τον όμορφο προορισμό της ανθρωπότητας. Στο έργο Του, ο Θεός πράττει πάντα ακριβώς το πιο πρακτικό. Γιατί ο Θεός βλέπει τον άνθρωπο ως ον χωρίς αμαρτία, και ότι ο άνθρωπος μπορεί να έχει την καλή τύχη να έλθει ενώπιον του Θεού; Αυτό συμβαίνει επειδή ο Ιησούς σταυρώθηκε, φορτώθηκε τις αμαρτίες του ανθρώπου και λύτρωσε την ανθρωπότητα. Γιατί, λοιπόν, η ανθρωπότητα δεν θα υποφέρει πια, δεν θα νιώθει θλίψη, δεν θα χύνει δάκρυα, ούτε θα αναστενάζει πια; Επειδή η τωρινή ενσάρκωση του Θεού έχει αναλάβει αυτοπροσώπως όλα αυτά τα βάσανα και τα έχει πλέον υπομείνει για λογαριασμό του ανθρώπου. Είναι σαν μια μητέρα που βλέπει το παιδί της να αρρωσταίνει και προσεύχεται στον Ουρανό, προτιμώντας να χαθεί η δική της ζωή προκειμένου να θεραπευτεί το παιδί της. Ο Θεός λειτουργεί κι Εκείνος με αυτόν τον τρόπο, προσφέροντας τα βάσανα Του ως αντάλλαγμα για τον όμορφο προορισμό που θα έρθει έπειτα για την ανθρωπότητα. Δεν θα υπάρχει πλέον θλίψη, ούτε δάκρυα, ούτε αναστεναγμοί, ούτε άλλα βάσανα. Ο Θεός πληρώνει το τίμημα —το κόστος— βιώνοντας προσωπικά τα δεινά του κόσμου σε αντάλλαγμα για τον όμορφο προορισμό που θα ακολουθήσει για την ανθρωπότητα. Το να λέμε ότι γίνεται «σε αντάλλαγμα για» τον όμορφο προορισμό δεν σημαίνει ότι ο Θεός δεν έχει καμία δύναμη ή καμία εξουσία να προσφέρει στην ανθρωπότητα έναν όμορφο προορισμό, αλλά μάλλον ότι ο Θεός θέλει να βρει μια πιο πρακτική και ισχυρή απόδειξη για να πείσει απόλυτα τους ανθρώπους. Ο Θεός έχει ήδη βιώσει αυτά τα δεινά, επομένως έχει τις δυνατότητες, έχει τη δύναμη και, ακόμη περισσότερο, έχει την εξουσία να παραδώσει την ανθρωπότητα στον όμορφο προορισμό, να δώσει στην ανθρωπότητα αυτόν τον όμορφο προορισμό και την υπόσχεση. Ο Σατανάς θα πειστεί ολοκληρωτικά· όλα τα δημιουργήματα του σύμπαντος θα πειστούν ολοκληρωτικά. Στο τέλος, ο Θεός θα επιτρέψει στην ανθρωπότητα να λάβει την υπόσχεση και την αγάπη Του. Ό,τι κάνει ο Θεός είναι πρακτικό, τίποτα από όσα κάνει δεν είναι κενό, κι Εκείνος τα βιώνει όλα ο ίδιος. Ο Θεός πληρώνει το τίμημα της δικής Του εμπειρίας πόνου, ως αντάλλαγμα για έναν προορισμό για την ανθρωπότητα. Δεν είναι αυτό πρακτικό έργο; Οι γονείς ίσως να πληρώσουν ένα σοβαρό τίμημα για χάρη των παιδιών τους, και αυτό αντιπροσωπεύει την αγάπη τους για τα παιδιά τους. Κάνοντας αυτό, ο ενσαρκωμένος Θεός είναι, φυσικά, άκρως ειλικρινής και πιστός στην ανθρωπότητα. Η ουσία του Θεού είναι πιστή —ο Θεός πράττει ό,τι λέει, και ό,τι πράττει, επιτυγχάνεται. Ό,τι κάνει για τον άνθρωπο είναι ειλικρινές. Δεν λέει απλώς λόγια. Όταν λέει ότι θα πληρώσει ένα τίμημα, όντως πληρώνει το τίμημα. Όταν λέει ότι θα αναλάβει τα δεινά των ανθρώπων και θα υποφέρει στη θέση τους, έρχεται όντως να ζήσει μεταξύ τους, να νιώσει και να βιώσει αυτά τα δεινά ο ίδιος. Κατόπιν τούτου, τα πάντα στο σύμπαν θα αναγνωρίσουν ότι όλα όσα κάνει ο Θεός είναι σωστά και δίκαια, ότι όλα όσα κάνει ο Θεός είναι ρεαλιστικά: Αυτό συνιστά ισχυρό αποδεικτικό στοιχείο. Επιπλέον, η ανθρωπότητα θα έχει έναν όμορφο προορισμό στο μέλλον, και όλοι όσοι παραμείνουν θα δοξολογούν τον Θεό. Θα εξυμνούν το γεγονός ότι οι πράξεις του Θεού έγιναν πράγματι λόγω της αγάπης Του για την ανθρωπότητα. Ο Θεός έρχεται ταπεινά μεταξύ των ανθρώπων, ως συνηθισμένος άνθρωπος. Δεν εκτελεί απλώς κάποιο έργο, εκφέρει μερικά λόγια, κι έπειτα φεύγει· αντιθέτως, μιλάει και εργάζεται πραγματικά ενόσω βιώνει τα βάσανα του κόσμου. Θα φύγει μόνο μόλις θα έχει πάψει να βιώνει αυτόν τα βάσανα. Τόσο πραγματικό και τόσο πρακτικό είναι το έργο του Θεού· όλοι όσοι θα παραμείνουν θα Τον επαινούν λόγω αυτού, και θα δουν την πίστη του Θεού στον άνθρωπο και την καλοσύνη Του. Η ουσία της ομορφιάς και της καλοσύνης του Θεού μπορεί να φανεί στη σημασία της ενσάρκωσής Του. Ό,τι κάνει ο Θεός είναι ειλικρινές· ό,τι λέει είναι ειλικρινές και αξιόπιστο. Όλα όσα προτίθεται να κάνει τα κάνει· όταν υπάρχει τίμημα να πληρωθεί, το πληρώνει· δεν λέει απλώς λόγια. Ο Θεός είναι ένας δίκαιος Θεός. Ο Θεός είναι ένας πιστός Θεός.

Άνοιξη, 1997