Τι σημαίνει ότι ο ενσαρκωμένος Θεός είναι συνηθισμένος και κανονικός; Αυτά άραγε τα πράγματα υπάρχουν μόνο και μόνο ώστε να μπορέσει να επιτελέσει έργο; Μήπως για να αποδείξει ότι είναι ο Χριστός; Κάποιοι λένε: «Σίγουρα ο ενσαρκωμένος Θεός πρέπει να είναι από συνηθισμένη και κανονική σάρκα». Μόνο αυτό σημαίνει; Άραγε δεν οριοθετεί κανείς τον Θεό λέγοντας «αν είναι ο Χριστός, τότε πρέπει σίγουρα να έχει συνηθισμένη και κανονική σάρκα»; Τι σημαίνει «σίγουρα»; Κάποιοι λένε: «Το κάνει για να εκφράσει τα λόγια του Θεού, για να μπορεί ο άνθρωπος να έρθει εύκολα σε επαφή μαζί Του». Αυτός είναι ο μοναδικός σκοπός; Αν δει κανείς το θέμα από την άποψη της ουσίας του Χριστού, η ουσία του Χριστού είναι ο ίδιος ο Θεός, πλήρως και απολύτως. Όλα όσα κάνει ο Θεός έχουν νόημα. Υπάρχει ένα σαρκικό σώμα που έχει καθοριστεί ειδικά, το οποίο έχει μια εμφάνιση καθορισμένη ειδικά, μια οικογένεια καθορισμένη ειδικά, ένα περιβάλλον διαβίωσης καθορισμένο ειδικά· όλα όσα κάνει ο Θεός έχουν νόημα. Κάποιοι ρωτάνε: «Πώς γίνεται να μην μπορώ να καταλάβω πόσο πολύ σημαντικό είναι το γεγονός ότι ο Θεός φοράει συνηθισμένη και κανονική σάρκα; Η σάρκα Του δεν είναι απλώς ένα εξωτερικό κέλυφος; Μόλις ολοκληρώσει το έργο Του, δεν θα είναι άχρηστο αυτό το εξωτερικό κέλυφος;» Σύμφωνα μ’ αυτά που φαντάζονται και αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι, πιστεύουν ότι το εξωτερικό κέλυφος αυτής της συνηθισμένης και κανονικής σάρκας δεν είναι και πολύ χρήσιμο, δεν εξυπηρετεί κανέναν σπουδαίο σκοπό στο έργο του Θεού ούτε στο σχέδιο διαχείρισής Του· υπάρχει απλώς για να ολοκληρωθεί αυτό το στάδιο του έργου. Πιστεύουν ότι υπάρχει για να μπορούν να έρθουν εύκολα σε επαφή μαζί Του και να ακούσουν τα λόγια Του, για να μπορούν να Τον δουν και να Τον αισθανθούν, και ότι δεν έχει καμία άλλη χρησιμότητα. Παλιότερα, έτσι κατανοούσαν οι άνθρωποι τη σημασία της ενσάρκωσης. Στην πραγματικότητα, όμως, κατά τη διάρκεια του έργου της συνηθισμένης και κανονικής σάρκας και κατά τον καιρό της ενσάρκωσης, εκτός από το έργο της δικής Του δουλειάς, επωμίζεται και άλλη μια δουλειά που κανείς δεν έχει σκεφτεί ακόμα. Τι έργο δηλαδή; Εκτός από το έργο του ίδιου του Θεού, βιώνει και τα βάσανα του ανθρώπου. Οι άνθρωποι στο παρελθόν δεν το γνώριζαν αυτό.

Παλιότερα, οι άνθρωποι δεν καταλάβαιναν γιατί ο ενσαρκωμένος Θεός υποφέρει συνέχεια από ασθένειες ή για ποιον λόγο υποφέρει. Κάποιοι έλεγαν: «Ο Θεός είναι ταπεινός και κρυμμένος, ο Θεός βασανίζεται τόσο για να σώσει τον άνθρωπο, ο Θεός αγαπάει τον άνθρωπο!». Αυτήν την μπερδεμένη εξήγηση δίνουν. Είναι άραγε απολύτως απαραίτητο ο Θεός να τα πάθει όλα αυτά, για να σώσει την ανθρωπότητα; Εάν δεν βασανιζόταν έτσι ο ενσαρκωμένος Θεός, θα μπορούσε ο ίδιος ο Θεός να το πετύχει; Θα μπορούσε. Κάποιοι λένε: «Στην Εποχή της Χάριτος, αρκεί να προσευχηθούμε στον Θεό· τότε, η οποιαδήποτε ασθένεια μπορεί να θεραπευτεί με το που θα εκδηλωθεί. Εμείς ποτέ δεν πήραμε φάρμακα, και κάποιοι με την προσευχή θεραπεύτηκαν ακόμα κι από τον καρκίνο. Γιατί, λοιπόν, αρρωσταίνει συνεχώς και υποφέρει ο ενσαρκωμένος Θεός; Γιατί δεν είναι ποτέ υγιής; Γιατί δεν έχει αποκτήσει τόση χάρη όση έχει αποκτήσει ο άνθρωπος;» Αυτό ήταν πάντα μυστήριο για την ανθρωπότητα. Υπάρχει ένας κόμπος στην καρδιά του ανθρώπου, αλλά οι άνθρωποι δεν αντιμετωπίζουν και πολύ σοβαρά το θέμα αυτό. Ακόμα και τώρα, δίνουν μπερδεμένες εξηγήσεις, λέγοντας ότι ο Θεός αγαπάει τον άνθρωπο, ότι υποφέρει για την ανθρωπότητα. Ακόμη και τώρα, εξακολουθούν να μην το καταλαβαίνουν σωστά. Είναι ευθύνη του ενσαρκωμένου Θεού να βιώσει τα βάσανα του κόσμου. Ποιον σκοπό εξυπηρετεί το να βιώσει τα βάσανα του κόσμου; Αυτό είναι ακόμα ένα ζήτημα. Ο Θεός έρχεται για να βιώσει τα βάσανα του κόσμου, πράγμα το οποίο δεν μπορεί να πετύχει το Πνεύμα σε καμία περίπτωση. Μόνο ο ενσαρκωμένος Θεός, ο οποίος είναι από συνηθισμένη, κανονική και ολοκληρωμένη σάρκα και ο οποίος έχει γίνει εξολοκλήρου άνθρωπος, μπορεί να βιώσει πλήρως τα βάσανα του κόσμου. Αν αυτό το έργο το έκανε το Πνεύμα, τότε δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να βιώσει οποιονδήποτε πόνο. Θα μπορούσε μόνο να δει και να κατανοήσει. Είναι το ίδιο να βλέπει, να καταλαβαίνει και να βιώνει κανείς; Όχι, δεν είναι. Παλιότερα, ο Θεός είπε: «Ξέρω πόσο κενός είναι ο κόσμος και ξέρω τι δυσκολίες υπάρχουν στη ζωή του ανθρώπου. Έχω γυρίσει από εδώ κι από κει στον κόσμο και έχω δει την απόλυτη αθλιότητα. Έχω δει τις δυσχέρειες, τη δυστυχία και το κενό που υπάρχει στη ζωή του ανθρώπου». Όσο για το αν το έχει βιώσει, απ’ την άλλη, αυτό είναι ένα θέμα τελείως διαφορετικό. Σκεφτείτε, για παράδειγμα, μια οικογένεια που παλεύει για να τα βγάλει πέρα. Αν και το βλέπεις αυτό και το καταλαβαίνεις κάπως, μήπως έχεις βιώσει ο ίδιος τις συνθήκες τους; Έχεις νιώσει τις δυσκολίες τους, τα βάσανά τους; Είχες τέτοια αισθήματα ή παρόμοια εμπειρία; Όχι, δεν τα είχες, πράγμα που σημαίνει ότι άλλο είναι να βλέπεις και άλλο να βιώνεις. Μπορεί να πει κανείς ότι αυτό το πράγμα, αυτό το έργο, πρέπει αναγκαστικά να το κάνει ο ενσαρκωμένος Θεός. Σε τέτοια θέματα, το Πνεύμα είναι παντελώς ανίκανο. Να, λοιπόν, άλλη μια πτυχή της σημασίας της ενσάρκωσης: Ο Θεός έρχεται για να βιώσει τα βάσανα του κόσμου και τα βάσανα που υπομένει ο άνθρωπος. Ποια βάσανα βιώνει; Βιώνει τις δυσκολίες που υπάρχουν στη ζωή του ανθρώπου, τις οικογενειακές δυστυχίες, τις ανθρώπινες πλάνες, την εγκατάλειψη και τις διώξεις, καθώς και τις ασθένειες του σώματος· όλα αυτά αποτελούν τα βάσανα του κόσμου. Ο Θεός βιώνει τις συμφορές της ασθένειας, τις επιθέσεις των ανθρώπων, των γεγονότων και των πραγμάτων που συμβαίνουν τριγύρω, τις οικογενειακές συμφορές, την εγκατάλειψη των ανθρώπων, τη βλασφημία, τις συκοφαντίες, την αντίσταση, την επανάσταση, τις προσβολές και τις παρανοήσεις τους και ούτω καθεξής· όλα αυτά τα βιώνει ως επίθεση ο ενσαρκωμένος Θεός. Όσο για εκείνους που τα παθαίνουν όλα αυτά, επίθεση είναι και γι’ αυτούς. Είτε πρόκειται για κάποιον άνθρωπο σπουδαίο, για κάποιον άνθρωπο εξαιρετικό, είτε για κάποιον άνθρωπο ανοιχτόμυαλο, αυτά τα βάσανα, αυτά τα πράγματα, αποτελούν επίθεση εναντίον του. Ο Θεός υποβάλλεται στις διώξεις του κόσμου και δεν έχει πού την κεφαλήν κλίναι, δεν έχει πού να μείνει και ούτε έχει κάποιον έμπιστο… Όλα αυτά είναι οδυνηρά. Μπορεί να μην είναι το αποκορύφωμα των βασάνων, αλλά ο Θεός τα βιώνει όλα αυτά. Κάποιοι αναρωτιόντουσαν: «Δεν μπορεί άραγε ο Θεός, κατά το έργο του ενσαρκωμένου Θεού, να Τον απαλλάξει απ’ αυτές τις ασθένειες; Δεν θα μπορούσε να Τον αφήσει να κάνει το έργο Του με άνεση και να μην αφήσει τους ανθρώπους να επαναστατήσουν εναντίον Του ή να Του αντισταθούν; Αν τιμωρούσε τους ανθρώπους, τότε δεν θα τολμούσαν να Του αντισταθούν. Αφού ο Θεός έχει την εξουσία, για ποιον λόγο να επιτρέψει στον εαυτό Του να αρρωστήσει; Αν κάποιος έχει μια ασθένεια, αρκεί να προσευχηθεί και τότε θα θεραπευτεί· γιατί, λοιπόν, να αρρωστήσει ο ίδιος ο Θεός;» Το κάνει για να μπορέσει να βιώσει τα βάσανα του κόσμου. Δεν απαλλάσσει τη σάρκα την οποία υιοθετεί ως ενσάρκωση ούτε από τις αντιξοότητες ούτε από την ταλαιπωρία των ασθενειών, ούτε απαλλάσσει τους ανθρώπου από το βάσανο της εγκατάλειψης. Απλώς αναπτύσσεται και εργάζεται με φυσικό τρόπο μέσα σ’ αυτό το δύσκολο περιβάλλον. Έτσι, μπορεί να βιώσει τα βάσανα του κόσμου. Αν δεν υπήρχαν όλα αυτά, τότε δεν θα γευόταν αυτά τα βάσανα. Αν δεν Τον έπλητταν ασθένειες και δεν υπέφερε από παθήσεις που ταλαιπωρούν τους κανονικούς ανθρώπους, δεν θα ήταν, τότε, λιγότερα τα βάσανά Του; Θα μπορούσε άραγε να κανονιστεί έτσι ώστε να μην παθαίνει ποτέ πονοκέφαλο ή να μην κουράζεται ποτέ μετά από πάρα πολύ εγκεφαλική δραστηριότητα, ενώ οι άλλοι άνθρωποι κουράζονται; Ναι, θα μπορούσε να κανονιστεί· αυτήν τη φορά, όμως, τα πράγματα γίνονται διαφορετικά. Κατά την εποχή που εργαζόταν ο Ιησούς, μπορούσε να μείνει χωρίς φαγητό και νερό για 40 μερόνυχτα και να μην πεινάσει. Στην τωρινή εποχή, όμως, ο ενσαρκωμένος Θεός πεινάει ακόμη και αν χάσει ένα γεύμα. Κάποιοι λένε: «Δεν είναι παντοδύναμος ο Θεός; Έτσι όπως το βλέπω, δεν είναι. Δεν μπορεί να κάνει ούτε ένα τόσο δα πραγματάκι σαν αυτό. Βλέπουμε από τον τρόπο που μιλάει ότι είναι Θεός· γιατί, λοιπόν, δεν μπορεί να κάνει αυτά τα πράγματα;» Δεν είναι ότι δεν μπορεί να κάνει αυτά τα πράγματα, αλλά ότι δεν τα κάνει με αυτόν τον τρόπο. Δεν ενσαρκώνεται με σκοπό να κάνει αυτά που νομίζουν οι άνθρωποι ότι μπορεί να κάνει ο Θεός. Βιώνει τα βάσανα του κόσμου και αυτό έχει σημασία. Έπειτα, είναι κι εκείνοι που ρωτούν: «Πού χρησιμεύει, Θεέ μου, να βιώνεις τα βάσανα του κόσμου; Μπορείς να υποφέρεις Εσύ στη θέση του ανθρώπου; Οι άνθρωποι δεν συνεχίζουν και τώρα να υποφέρουν;» Τίποτα απ’ όσα κάνει ο Θεός δεν γίνεται τυχαία. Δεν φεύγει μόλις υποστεί τα βάσανα του κόσμου, μόλις κοιτάξει και δει πώς είναι ο κόσμος. Κάθε άλλο, έρχεται για να ολοκληρώσει πλήρως όλο το έργο που απαιτείται από την ενσάρκωσή Του. Κάποιοι νομίζουν ότι ο Θεός μπορεί απλώς να έχει συνηθίσει υπερβολικά να απολαμβάνει μια ζωή γεμάτη ευκολίες και ανέσεις, ότι θέλει απλώς να υποφέρει λίγο, ότι ζει μέσα στην ευδαιμονία και δεν γνωρίζει πώς είναι τα βάσανα, γι’ αυτό θέλει απλώς να τα δοκιμάσει. Όλα αυτά αποτελούν προϊόν της ανθρώπινης φαντασίας. Το ότι βιώνει τώρα τα βάσανα του κόσμου είναι κάτι που μπορεί να γίνει μόνο την εποχή της ενσάρκωσης. Εάν έχει ήδη ολοκληρωθεί πλήρως το έργο του ενσαρκωμένου Θεού και έχει ήδη ξεκινήσει το επόμενο στάδιο του έργου, τότε δεν πρέπει πλέον «να βιώνει τα βάσανα του κόσμου». Για ποιον ακριβώς λόγο, λοιπόν, βιώνει ο Θεός τα βάσανα του κόσμου; Ξέρει κανείς; Προφητείες έχουν πει ότι ο άνθρωπος δεν θα δακρύσει, δεν θα θρηνήσει και δεν θα υποφέρει, και ότι δεν θα υπάρχουν ασθένειες στον κόσμο. Ο ενσαρκωμένος Θεός βιώνει τώρα αυτά τα βάσανα· όταν τελειώσει, θα φέρει την ανθρωπότητα στον όμορφο προορισμό της, και όλα τα βάσανα του παρελθόντος θα πάψουν να υπάρχουν. Γιατί θα πάψουν να υπάρχουν; Θα πάψουν να υπάρχουν, επειδή ο ίδιος ο ενσαρκωμένος Θεός θα έχει ήδη βιώσει όλα αυτά τα βάσανα και θα απαλλάξει την ανθρωπότητα από αυτά. Γι’ αυτόν τον λόγο βιώνει ο Θεός τα βάσανα του ανθρώπου.

Ο ενσαρκωμένος Θεός βιώνει τα βάσανα του κόσμου για να προετοιμάσει καλύτερα τον μελλοντικό προορισμό της ανθρωπότητας, για να τον κάνει πιο όμορφο, πιο τέλειο. Αυτή είναι η πιο σημαντική πτυχή της ενσάρκωσης, και είναι ένα μέρος του έργου του ενσαρκωμένου. Εδώ τίθεται κι ένα ακόμα ζήτημα. Ο Θεός ενσαρκώθηκε και βιώνει αυτά τα βάσανα για να απαλλάξει από αυτά αργότερα την ανθρωπότητα. Αν, όμως, δεν ενσαρκωνόταν και δεν τα βίωνε, τότε θα μπορούσαν άραγε να απαλλαγούν από αυτά τα βάσανα; Ναι, θα μπορούσαν και πάλι να απαλλαγούν. Στην Εποχή της Χάριτος, όταν σταυρώθηκε ο Ιησούς, ήταν ένας δίκαιος άνθρωπος που απέκτησε την ομοιότητα της αμαρτωλής σάρκας και έγινε προσφορά περί αμαρτίας, με αποτέλεσμα να λυτρώσει όλη την ανθρωπότητα και να την απελευθερώσει από τα νύχια του Σατανά. Αυτός ήταν ο σκοπός και η σημασία της σταύρωσης του Ιησού: Λύτρωνε την ανθρωπότητα με το πολύτιμο αίμα Του, για να συγχωρεθούν οι αμαρτίες της. Τώρα ο Θεός βιώνει τα ανθρώπινα βάσανα, δηλαδή τα βιώνει όλα αυτά στη θέση του ανθρώπου, και ύστερα δεν χρειάζεται να τα περάσει ποτέ ξανά ο άνθρωπος. Μην ξεχάσεις αυτά τα λόγια: Σε κάθε στάδιο του έργου του Θεού, Αυτός βρίσκεται σε πόλεμο με τον Σατανά, και κάθε στάδιο του έργου Του έχει κάποια σχέση μ’ αυτόν τον πόλεμο ενάντια στον Σατανά. Στο στάδιο του έργου που έγινε κατά την Εποχή της Χάριτος, συγχωρέθηκαν όλες οι αμαρτίες της ανθρωπότητας· η σταύρωση λύτρωσε τους ανθρώπους. Αν δεν υπήρχε αυτό το γεγονός, το γεγονός της σταύρωσης, και αντίθετα η συγχώρεση των αμαρτιών του ανθρώπου βασιζόταν μόνο στα λόγια, τότε ο Σατανάς δεν θα είχε πειστεί και θα έλεγε: «Δεν υπέφερες καθόλου και δεν ανέλαβες τις αμαρτίες του ανθρώπου. Με μία μόνο λέξη συγχωρούνται οι αμαρτίες της ανθρωπότητας; Αυτό είναι απαράδεκτο! Αφού Eσύ τη δημιούργησες, αν δεν αναλάβεις τις αμαρτίες στη θέση της, τότε δεν μπορείς να συγχωρέσεις τις αμαρτίες της». Στο τωρινό στάδιο του έργου, όλοι οι άνθρωποι που θα σωθούν θα οδηγηθούν στον όμορφο προορισμό, θα πάνε στην επόμενη εποχή. Η ανθρωπότητα θα πάψει να υποφέρει, δεν θα αρρωσταίνει πια. Αλλά πού βασίζεται το γεγονός ότι ο άνθρωπος θα πάψει να αρρωσταίνει; Πού βασίζεται το γεγονός ότι δεν θα υπάρχουν πια βάσανα στον κόσμο; Είναι λογικό να πει κανείς ότι, εφόσον οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις και είναι ικανοί να αντιστέκονται στον Θεό, τότε πρέπει να υποστούν αυτά τα βάσανα. Πώς λύνεται αυτό το πρόβλημα; Άρα, ο ενσαρκωμένος Θεός αυτήν τη φορά κάνει και κάτι πάρα πολύ σημαντικό, δηλαδή παίρνει τη θέση της ανθρωπότητας και υποφέρει όλον τον πόνο της. Αυτή η «εμπειρία» της ενσάρκωσης του Θεού και της βίωσης του ανθρώπινου πόνου δείχνει ότι Εκείνος υποφέρει στη θέση της ανθρωπότητας. Κάποιοι λένε: «Τώρα που ο Θεός υποφέρει στη θέση της ανθρωπότητας, εμείς γιατί συνεχίζουμε να υποφέρουμε;» Αυτήν τη στιγμή βιώνεις το έργο του Θεού. Δεν έχεις φτάσει ακόμα ολοκληρωτικά στην τελείωση, δεν έχεις εισέλθει ακόμα ολοκληρωτικά στην επόμενη εποχή και έχεις ακόμα διεφθαρμένη διάθεση. Το έργο του Θεού δεν έχει φτάσει ακόμη στην αποθέωσή του, είναι ακόμη σε εξέλιξη. Οι άνθρωποι, λοιπόν, δεν πρέπει να παραπονιούνται για τα βάσανά τους· ο ενσαρκωμένος Θεός υποφέρει ακόμα, πόσο μάλλον ο άνθρωπος. Δεν είναι απίστευτα σημαντικό το γεγονός ότι ο Θεός βιώνει τα ανθρώπινα βάσανα; Ο ενσαρκωμένος Θεός δεν ήρθε για να κάνει λίγο έργο και μετά να φύγει. Οι άνθρωποι έχουν πολύ επιφανειακή κατανόηση. Πιστεύουν ότι ο ενσαρκωμένος Θεός ήρθε για να κάνει το έργο του ίδιου του Θεού, ότι αυτή η σάρκα ήρθε απλώς για να εκφράσει τον λόγο του Θεού και να εργαστεί για λογαριασμό Του. Κάποιοι, μάλιστα, πιστεύουν ότι αυτή η σάρκα έχει μόνο εξωτερική μορφή· αυτή η άποψη είναι τελείως λάθος και αποτελεί ξεκάθαρη βλασφημία εναντίον του ενσαρκωμένου Θεού. Το έργο της σάρκας σημαίνει ότι ο ίδιος ο Θεός έχει έρθει και έχει ενσαρκωθεί για να βιώσει τα ανθρώπινα βάσανα· σημαίνει ότι ο Θεός έχει γίνει άνθρωπος για να βιώσει τα βάσανα του ανθρώπου. Έχουν δίκιο οι άνθρωποι να πιστεύουν ότι η εξωτερική μορφή της σάρκας του Θεού έχει έρθει για να βιώσει αυτά τα βάσανα και ότι το Πνεύμα Του μέσα Του δεν υποφέρει; Το Πνεύμα του Θεού υποφέρει όπως υποφέρει η σάρκα. Όταν ήταν να σταυρωθεί ο Ιησούς, προσευχήθηκε: «Πάτερ μου, εάν ήναι δυνατόν, ας παρέλθη απ’ εμού το ποτήριον τούτο· πλην ουχί ως εγώ θέλω, αλλ’ ως συ» (Κατά Ματθαίον 26:39). Το επιθυμούσε αυτό επειδή, όπως ακριβώς υπέφερε η σάρκα Του, έτσι υπέφερε και το Πνεύμα Του μέσα στη σάρκα. Αν λες ότι υποφέρει μόνο το εξωτερικό περίβλημα της σάρκας, ότι ο Θεός στη θεϊκή φύση Του δεν υποφέρει καθόλου, ότι δεν βασανίζεται καθόλου, τότε κάνεις λάθος. Αν το κατανοείς έτσι, τότε αποδεικνύεται ότι δεν έχεις δει την πτυχή της ουσίας του ενσαρκωμένου Θεού. Γιατί αναφέρεται ότι ο Θεός παίρνει τώρα υλική μορφή μέσα σε ένα σαρκικό σώμα; Ο Θεός θα μπορούσε να έρχεται και να φεύγει όποτε θέλει, αλλά δεν το κάνει αυτό. Έχει γίνει άνθρωπος για να υποστεί αυτά τα βάσανα, τα πραγματικά, απτά βάσανα, για να το δουν οι άνθρωποι και να το καταλάβουν την ώρα που συμβαίνει. Νιώθει τα βάσανα που υφίσταται, τα βιώνει ο ίδιος. Ούτε μία φορά δεν νιώθει η σάρκα Του το παραμικρό βάσανο ή μαρτύριο το οποίο δεν νιώθει και το Πνεύμα Του· και η σάρκα Του και το Πνεύμα Του νιώθουν και υπομένουν τον πόνο σαν ένα. Είναι εύκολο να το καταλάβει κανείς αυτό; Δεν είναι εύκολο. Δεν είναι εύκολο επειδή το μόνο που βλέπει ο άνθρωπος είναι η σάρκα· δεν βλέπει ότι το Πνεύμα υποφέρει όπως υποφέρει και η σάρκα. Εσύ πιστεύεις ότι όταν κάποιος υποφέρει, υποφέρει και η ψυχή του; Γιατί λένε οι άνθρωποι ότι νιώθουν το τάδε συναίσθημα βαθιά μέσα τους; Επειδή η σάρκα και το πνεύμα του ανθρώπου είναι ένα. Το πνεύμα και η σάρκα κάθε ανθρώπου είναι ένα και το αυτό· υποφέρουν το ίδιο και χαίρονται το ίδιο. Δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος που, όταν αισθάνεται πραγματικό πόνο, τον αισθάνεται μόνο στη σάρκα του ενώ η καρδιά του χαίρεται· ούτε υπάρχει κάποιος που θα έλεγε ότι η σάρκα του δεν υποφέρει καθόλου ενώ η καρδιά του υποφέρει. Αυτά που βρίσκονται στην καρδιά και προκαλούν συναισθήματα ή πόνο, ή όσα μπορεί να βιώσει η καρδιά, όλα αυτά τα πράγματα μπορεί να τα νιώσει και η σάρκα.

Ο ενσαρκωμένος Θεός ήρθε για να κάνει το έργο Του, δηλαδή να βιώσει τα βάσανα του κόσμου, για να αναλάβει όλον τον πόνο του ανθρώπου. Εφόσον έχει υπομείνει αυτά τα βάσανα μέχρι να τελειώσουν, στο επόμενο στάδιο του έργου δεν χρειάζεται να επαναληφθεί ένα τέτοιο έργο. Αντίθετα, η ανθρωπότητα θα μπορέσει να οδηγηθεί στον όμορφο προορισμό. Αφού έχει υποστεί αυτόν τον πόνο στη θέση του ανθρώπου, πληροί τα κριτήρια για να τον φέρει στον όμορφο προορισμό· αυτό είναι το σχέδιό Του. Κάποιοι παράλογοι άνθρωποι λένε: «Γιατί δεν έχω δει τον ενσαρκωμένο Θεό να υπομένει όλα αυτά τα βάσανα; Δεν τα έχει υπομείνει όλα στο σύνολό τους. Θα έπρεπε να υπομείνει όλων των ειδών τα βάσανα, θα έπρεπε τουλάχιστον να σταυρωθεί». Ο πόνος της σταύρωσης είναι κάτι που έχει υπομείνει στο παρελθόν και δεν χρειάζεται να υποφέρει ξανά. Εξάλλου, οι άνθρωποι δεν πρέπει να λένε τέτοια πράγματα. Μήπως δεν έχει υποφέρει πολύ όλα αυτά τα χρόνια ο ενσαρκωμένος Θεός; Μόνο παράλογοι άνθρωποι σκέφτονται έτσι. Μέσα στα τόσα βάσανα που μπορεί να υποστεί ο ενσαρκωμένος Θεός, θα μπορούσε να πάθει όλα τα βάσανα που πλήττουν την ανθρωπότητα. Όσο για τα βάσανα που είναι πολύ μεγάλα, για εκείνα που μπορεί να αντέξει μόνο ένας στους χίλιους ανθρώπους, δεν υπάρχει λόγος να τα υποστεί ο Θεός, αφού έχει ήδη βιώσει αντιπροσωπευτικά βάσανα. Ο Θεός μπορεί να βιώσει τέτοια βάσανα, πράγμα που αποδεικνύει ότι δεν έχει καμία διαφορά με τους κανονικούς ανθρώπους, ότι δεν υπάρχει καμία διάκριση και κανένας διαχωρισμός μεταξύ του ίδιου και των ανθρώπων, και ότι Αυτός υποφέρει όπως ακριβώς υποφέρουν κι αυτοί. Όταν υποφέρουν οι άνθρωποι, υποφέρει κι ο Θεός. Κάποιες φορές, οι άνθρωποι αρρωσταίνουν και πονάνε, και ο Θεός το βιώνει κι Αυτός αυτοπροσώπως· όλα αυτά τα βάσανα τα έχει γευτεί. Αυτήν τη φορά, τα βάσανα του ενσαρκωμένου Θεού δεν είναι σαν την προηγούμενη φορά που χρειάστηκε να γευτεί τον θάνατο στον σταυρό. Δεν χρειάζεται να γίνει κάτι τέτοιο, αφού το έχει ήδη βιώσει. Αυτήν τη φορά θα βιώσει μόνο τα ανθρώπινα βάσανα και θα επωμιστεί τα βάσανα του ανθρώπου. Παλιότερα, ο Ιεχωβά εργαζόταν ως Πνεύμα και έτσι ο άνθρωπος μπορούσε να κερδίσει κάποια πράγματα. Το έργο του ενσαρκωμένου Θεού, όμως, οι άνθρωποι μπορούν να το δουν και να το αισθανθούν, και γι’ αυτό είναι πιο βολικό και πιο προσιτό για τους ανθρώπους από το έργο του Πνεύματος. Αυτή είναι η μία πτυχή. Η άλλη πτυχή είναι ότι ο ενσαρκωμένος Θεός μπορεί να βιώσει τα βάσανα του κόσμου. Αυτό δεν μπορεί να το πετύχει σε καμία περίπτωση το έργο του Πνεύματος· αναγκαστικά, μόνο με την ενσάρκωση μπορεί να γίνει. Αν εργαζόταν το Πνεύμα, τότε θα έλεγε αυτά που έχει να πει και μετά θα έφευγε. Ακόμη και κατά την επαφή με τους ανθρώπους, δεν μπορεί να βιώσει τα βάσανα του κόσμου. Κάποιοι μπορεί να θέλουν να ρωτήσουν: «Εφόσον υποφέρει ο ενσαρκωμένος Θεός, τότε δεν υποφέρει και το Πνεύμα; Δεν μπορεί και το Πνεύμα να το βιώσει;» Δεν είναι κι αυτή η ιδέα παράλογη; Το Πνεύμα μπορεί να βιώσει τον πόνο μόνο μόλις ενδυθεί τη σάρκα. Το Πνεύμα και η σάρκα είναι αδιαίρετα· το Πνεύμα βιώνει κι αυτό τον πόνο της σάρκας. Αν το Πνεύμα δεν είχε ενδυθεί τη σάρκα, δεν θα μπορούσε να βιώσει κάτι τέτοιο. Ο πόνος που νιώθει η σάρκα είναι κάτι πολύ πιο λεπτομερές, πιο πραγματικό και πιο συγκεκριμένο. Το Πνεύμα δεν μπορεί να το καταφέρει αυτό. Στον φυσικό κόσμο υπάρχουν κάποια πράγματα τα οποία δεν μπορεί να τα υποκαταστήσει το έργο του Πνεύματος. Αυτή είναι η πιο ολοκληρωμένη σημασία της ενσάρκωσης.

Έχει ειπωθεί πιο παλιά ότι ο Χριστός δεν μετείχε στην οικογενειακή ευτυχία του κόσμου. Κάποιοι λένε: «Τον Χριστό Τον καλοδέχτηκαν όπου κι αν πήγε. Κάποιοι Του αγόραζαν ακόμη και ωραία πράγματα, και παντού Τον εκτιμούσαν πολύ. Πρέπει να πέρναγε αρκετά καλά, ενώ δεν υπέφερε σχεδόν καθόλου· πώς, λοιπόν, είναι δυνατόν να πει κανείς ότι δεν μετείχε σ’ αυτή;» Πώς σας φαίνεται αυτή η δήλωση; Η δήλωση ότι δεν μετείχε σ’ αυτή δεν σημαίνει ότι δεν απολάμβανε αυτά τα πράγματα· αντίθετα, σημαίνει ότι δεν υπέφερε λιγότερο εξαιτίας αυτών. Αυτό σημαίνει η έκφραση «δεν μετείχε σ’ αυτή». Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι προσβάλλεσαι από κάποια αρρώστια και κάποιος σου δίνει μερικά ωραία ρούχα. Αυτά τα ρούχα θα μπορούσαν να απαλύνουν το μαρτύριο της αρρώστιας σου; Όχι. Δεν θα απαλυνόταν καθόλου το μαρτύριό σου. Πρέπει και πάλι να υποφέρεις όσο είναι να υποφέρεις, και αυτό σημαίνει το «δεν μετέχεις σ’ αυτή». Για παράδειγμα, τα βάσανα που προκαλεί μια ασθένεια ή οι περιορισμοί του περιβάλλοντος δεν απαλύνονται από τις σωματικές απολαύσεις, και ο Χριστός αυτά τα πράγματα δεν τα έλαβε για να τα απολαύσει. Γι’ αυτό λέγεται: «Δεν μετείχε σ’ αυτή». Κάποιοι παράλογοι άνθρωποι νομίζουν το εξής: «Αν ο Θεός δεν συμμετέχει στην οικογενειακή ευτυχία του κόσμου, τότε δεν έχει σημασία πώς Τον υποδεχόμαστε, αφού ό,τι κι αν κάνουμε εμείς, Αυτός θα υποφέρει». Αυτός ο τρόπος κατανόησης είναι τελείως παράλογος και δείχνει ότι μέσα στην καρδιά τους υπάρχει κακία. Η καρδιά των ανθρώπων πρέπει να αξιοποιείται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο· οι άνθρωποι πρέπει να εκτελούν τα καθήκοντά τους με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Έπειτα, κάποιοι το κατανοούν ως εξής: «Ο Θεός απολάμβανε κάποτε την απόλυτη ευδαιμονία, και τώρα ήρθε να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό: τα βάσανα του κόσμου». Είναι τόσο απλό; Πρέπει να καταλάβεις για ποιον λόγο έρχεται ο Θεός να βιώσει τα βάσανα του κόσμου. Όλα όσα κάνει ο Θεός έχουν πολύ βαθιά σημασία. Σκεφτείτε, για παράδειγμα, τη σταύρωση του Ιησού. Γιατί έπρεπε να σταυρωθεί ο Ιησούς; Δεν έγινε αυτό για να λυτρώσει όλη την ανθρωπότητα; Έτσι, λοιπόν, έχει μεγάλη σημασία και η τωρινή ενσάρκωση του Θεού, και το ότι βιώνει τα δεινά του κόσμου· γίνεται για τον όμορφο προορισμό της ανθρωπότητας. Ο Θεός, στο έργο Του, κάνει πάντα ακριβώς το πιο πρακτικό. Για ποιον λόγο βλέπει ο Θεός τον άνθρωπο ως ον χωρίς αμαρτία, και βλέπει ότι ο άνθρωπος μπορεί να έχει την καλή τύχη να προσέλθει ενώπιόν Του; Επειδή ο Ιησούς σταυρώθηκε, φορτώθηκε τις αμαρτίες του ανθρώπου και λύτρωσε την ανθρωπότητα. Γιατί, λοιπόν, η ανθρωπότητα δεν θα υποφέρει πια, δεν θα νιώθει θλίψη, δεν θα δακρύζει ούτε θα αναστενάζει πια; Επειδή η τωρινή ενσάρκωση του Θεού έχει αναλάβει αυτοπροσώπως όλα αυτά τα βάσανα και τα έχει πια υπομείνει για λογαριασμό του ανθρώπου. Είναι σαν μια μητέρα, η οποία βλέπει το παιδί της να αρρωσταίνει και προσεύχεται στον Ουρανό· προτιμά να χαθεί η δική της ζωή προκειμένου να θεραπευτεί το παιδί της. Ο Θεός λειτουργεί κι Εκείνος με αυτόν τον τρόπο, προσφέροντας τα βάσανα Του ως αντάλλαγμα για τον όμορφο προορισμό που θα έρθει έπειτα για την ανθρωπότητα. Δεν θα υπάρχει πλέον θλίψη, ούτε δάκρυα, ούτε αναστεναγμοί, ούτε άλλα βάσανα. Ο Θεός πληρώνει το τίμημα, το κόστος, βιώνοντας προσωπικά τα δεινά του κόσμου ως αντάλλαγμα για τον όμορφο προορισμό που θα έρθει στη συνέχεια για την ανθρωπότητα. Η δήλωση ότι γίνεται «ως αντάλλαγμα για» τον όμορφο προορισμό δεν σημαίνει ότι ο Θεός δεν έχει καμία δύναμη ή καμία εξουσία να προσφέρει στην ανθρωπότητα έναν όμορφο προορισμό· αντίθετα, σημαίνει ότι θέλει να βρει μια πιο πρακτική και ισχυρή απόδειξη για να πείσει ολοκληρωτικά τους ανθρώπους. Ο Θεός έχει ήδη βιώσει αυτά τα βάσανα, άρα έχει τις δυνατότητες, έχει τη δύναμη και, ακόμη περισσότερο, έχει την εξουσία να παραδώσει την ανθρωπότητα στον όμορφο προορισμό, να της αυτόν τον όμορφο προορισμό και την υπόσχεση. Ο Σατανάς θα πειστεί ολοκληρωτικά· όλα τα δημιουργήματα του σύμπαντος θα πειστούν ολοκληρωτικά. Στο τέλος, ο Θεός θα δώσει στην ανθρωπότητα τη δυνατότητα να λάβει την υπόσχεση και την αγάπη Του. Ό,τι κάνει ο Θεός είναι πρακτικό, τίποτα από όσα κάνει δεν είναι κενό, και τα βιώνει όλα ο ίδιος. Ο Θεός πληρώνει το τίμημα των βασάνων που βιώνει, ως αντάλλαγμα για έναν προορισμό για την ανθρωπότητα. Δεν είναι αυτό πρακτικό έργο; Οι γονείς ίσως να πληρώσουν ένα σοβαρό τίμημα για χάρη των παιδιών τους, και αυτό αντιπροσωπεύει την αγάπη τους γι’ αυτά. Ο ενσαρκωμένος Θεός, με αυτό που κάνει, είναι, φυσικά, εντελώς ειλικρινής και πιστός απέναντι στην ανθρωπότητα. Η ουσία του Θεού είναι πιστή· ο Θεός κάνει ό,τι λέει, και ό,τι κάνει επιτυγχάνεται. Ό,τι κάνει για τον άνθρωπο χαρακτηρίζεται από ειλικρίνεια. Δεν λέει μόνο λόγια. Όταν λέει ότι θα πληρώσει τίμημα, όντως το πληρώνει. Όταν λέει ότι θα αναλάβει τα βάσανα των ανθρώπων και θα υποφέρει στη θέση τους, έρχεται όντως να ζήσει μεταξύ τους, να νιώσει και να βιώσει αυτοπροσώπως αυτά τα βάσανα. Και μετά απ’ αυτό, τα πάντα στο σύμπαν θα αναγνωρίσουν ότι όλα όσα κάνει ο Θεός είναι σωστά και δίκαια, ότι όλα όσα κάνει ο Θεός είναι ρεαλιστικά. Αυτό συνιστά ισχυρό αποδεικτικό στοιχείο. Επιπλέον, η ανθρωπότητα θα αποκτήσει στο μέλλον έναν όμορφο προορισμό, και όλοι όσοι παραμείνουν θα δοξολογούν τον Θεό. Θα εξυμνούν το γεγονός ότι οι πράξεις Του έγιναν πράγματι λόγω της αγάπης Του για την ανθρωπότητα. Ο Θεός έρχεται ταπεινά μεταξύ των ανθρώπων, ως συνηθισμένος άνθρωπος. Δεν εκτελεί απλώς κάποιο έργο, εκφέρει μερικά λόγια, κι έπειτα φεύγει· αντιθέτως, μιλάει και εργάζεται πρακτικά την ώρα βιώνει τα βάσανα του κόσμου. Θα φύγει μόνο μόλις τελειώσει με αυτά τα βάσανα. Τόσο πραγματικό και τόσο πρακτικό είναι το έργο του Θεού· όλοι όσοι θα παραμείνουν θα Τον επαινούν γι’ αυτό, και θα δουν την πίστη που έχει Εκείνος στον άνθρωπο και την καλοσύνη Του. Η ουσία της ομορφιάς και της καλοσύνης του Θεού φαίνεται απ’ τη σημασία της ενσάρκωσής Του. Ό,τι κάνει ο Θεός είναι ειλικρινές· ό,τι λέει είναι ειλικρινές και αξιόπιστο. Όλα όσα σκοπεύει να κάνει τα κάνει πρακτικά· όταν υπάρχει τίμημα να πληρωθεί, το πληρώνει πρακτικά. Δεν λέει μόνο λόγια. Ο Θεός είναι ένας δίκαιος Θεός. Ο Θεός είναι ένας πιστός Θεός.

Άνοιξη, 1997