Σημείο δωδέκατο: Να αναγνωρίζουν άμεσα και με ακρίβεια τους διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο του Θεού και την κανονική τάξη της εκκλησίας· να τα σταματούν και να τα περιορίζουν, και να αντιστρέφουν την κατάσταση· επιπλέον, να συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια, ώστε ο εκλεκτός λαός του Θεού να αναπτύξει ικανότητα διάκρισης μέσα από τέτοια πράγματα και να μάθει από αυτά (Μέρος τέταρτο)

Οι διάφοροι άνθρωποι, γεγονότα και πράγματα που διαταράσσουν και αναστατώνουν την εκκλησιαστική ζωή

VIII. Διαδίδουν αντιλήψεις

Α. Οι εκδηλώσεις της διάδοσης αντιλήψεων

Σήμερα, θα συνεχίσουμε τη συναναστροφή πάνω στη δωδέκατη υποχρέωση των επικεφαλής και των εργατών: «Να αναγνωρίζουν άμεσα και με ακρίβεια τους διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο του Θεού και την κανονική τάξη της εκκλησίας· να τα σταματούν και να τα περιορίζουν και να αντιστρέφουν την κατάσταση· επιπλέον, να συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια, ώστε ο εκλεκτός λαός του Θεού να αναπτύξει ικανότητα διάκρισης μέσα από τέτοια πράγματα και να μάθει από αυτά». Όσο για τα διάφορα θέματα διατάραξης και αναστάτωσης που προκύπτουν στην εκκλησιαστικής ζωή, μετρήσαμε έντεκα από αυτά. Την προηγούμενη φορά, συναναστραφήκαμε πάνω στο ενδέκατο θέμα: ότι οι άνθρωποι εμπλέκονται σε αμοιβαίες επιθέσεις και λογομαχίες. Σήμερα, θα συναναστραφούμε πάνω στο όγδοο θέμα: ότι διαδίδουν αντιλήψεις. Η διάδοση αντιλήψεων είναι κι αυτή συχνό φαινόμενο στην εκκλησιαστική ζωή. Κάποιοι άνθρωποι, που δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια, πιστεύουν στον Θεό με βάση τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, ενώ διαδίδουν συχνά αντιλήψεις για να αναστατώσουν την εκκλησιαστική ζωή. Η εκκλησία πρέπει να περιορίσει αυτήν τη συμπεριφορά και να λύσει αυτό το πρόβλημα μέσω της συναναστροφής πάνω στην αλήθεια κατά την εκκλησιαστική ζωή. Εξετάζοντας το θέμα από κυριολεκτική άποψη, ο καθένας μπορεί να δει ότι η διάδοση αντιλήψεων δεν αποτελεί ορθή συμπεριφορά, ότι δεν είναι θετικό πράγμα, αλλά αρνητικό. Επομένως, πρέπει να σταματήσει και να περιοριστεί μέσα στην εκκλησιαστική ζωή. Ό,τι είδους άνθρωποι κι αν διαδίδουν αντιλήψεις, ανεξάρτητα από τα κίνητρά τους, είτε διαδίδουν αντιλήψεις ηθελημένα είτε χωρίς να το συνειδητοποιούν, εφόσον όντως διαδίδουν αντιλήψεις, κάτι τέτοιο διαταράσσει και αναστατώνει την εκκλησιαστική ζωή και έχει επιβλαβή αντίκτυπο. Γι’ αυτό και το συγκεκριμένο ζήτημα πρέπει εκατό τοις εκατό να περιοριστεί. Από οποιαδήποτε οπτική, δεν υπάρχει καμία πιθανότητα η διάδοση αντιλήψεων να παίξει έναν θετικό, καταφατικό ρόλο στην επιδίωξη των ανθρώπων για την αλήθεια, στην επιδίωξή τους για να γνωρίσουν τον Θεό ή στην είσοδό τους στην αλήθεια-πραγματικότητα· το μόνο της αποτέλεσμα μπορεί να είναι η αναστάτωση και η ζημίωση όλων αυτών. Όταν, λοιπόν, κάποιος διαδίδει αντιλήψεις στην εκκλησιαστική ζωή, τότε όλοι —οι επικεφαλής της εκκλησίας, μα το ίδιο κι οι αδελφοί κι οι αδελφές— πρέπει να διακρίνουν αυτό το ζήτημα και να βγουν άμεσα μπροστά για να σταματήσουν και να περιορίσουν αυτόν τον άνθρωπο και όχι να τον ανέχονται τυφλά ενώ διαδίδει αντιλήψεις προκειμένου να παραπλανήσει και να αναστατώσει τους άλλους. Ας συναναστραφούμε πρώτα σχετικά με το τι είδους λόγια συνιστούν διάδοση αντιλήψεων. Οι άνθρωποι, έχοντας αυτήν τη διάκριση, μπορούν να προσδιορίσουν με ακρίβεια τι είναι η διάδοση αντιλήψεων, καθώς και να τη σταματήσουν και να την περιορίσουν με ακρίβεια, αντί να την αγνοούν και να την αντιμετωπίζουν με αδιαφορία.

1. Διαδίδουν αντιλήψεις σχετικά με τον Θεό

Οι αντιλήψεις που διαδίδονται είναι στοχευμένες. Κατ’ αρχάς, είναι ανάγκη να δούμε ποιον στοχεύουν και ποιες είναι οι αντιλήψεις που διαδίδονται. Αν τα κατανοήσετε αυτά, θα μπορείτε να μάθετε πιο εύκολα ποιες δηλώσεις που κάνουν οι άνθρωποι και ποιες απόψεις που διαδίδουν αποτελούν αντιλήψεις. Αν οι άνθρωποι γνωρίζουν ποια λόγια είναι αντιλήψεις των άλλων και ποιες ενέργειες συνιστούν διάδοση αντιλήψεων, θα έχουν τη δυνατότητα να περιορίσουν τη διάδοση αντιλήψεων με μεγαλύτερη ακρίβεια και στις περιπτώσεις που όντως είναι σχετικές. Πρώτον και κύριον, η πιο σοβαρή διάδοση αντιλήψεων αφορά τις ιδέες και τις παρανοήσεις των ανθρώπων σχετικά με τον Θεό. Αυτή είναι μια κατηγορία μείζονος σημασίας. Η διάδοση αβάσιμων απόψεων και δηλώσεων για την ταυτότητα του Θεού, την ουσία του Θεού, τη διάθεση του Θεού, τα λόγια του Θεού, το έργο του Θεού και την ύπαρξη του Θεού αποτελεί διάδοση αντιλήψεων. Αυτή η δήλωση είναι γενική· τι είδους δηλώσεις, συγκεκριμένα, συνιστούν διάδοση αντιλήψεων; Το να διαδίδει κανείς παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό, κρίσεις και καταδίκες για τον Θεό, ακόμα και βλασφημίες ενάντια στον Θεό, είναι διάδοση αντιλήψεων. Με απλά λόγια, το να διαδίδει κανείς όσα κατανοεί σχετικά με τον Θεό, αλλά δεν συνάδουν με την πραγματικότητα, καθώς και δηλώσεις και παρερμηνείες που δεν συνάδουν με την ταυτότητα και την ουσία του Θεού, αποτελεί διάδοση αντιλήψεων. Για παράδειγμα, στην εκκλησιαστική ζωή κάποιοι άνθρωποι μιλούν συχνά για την ταυτότητα του Θεού και την ουσία του Θεού. Δεν κατανοούν πραγματικά την ταυτότητα και την ουσία του Θεού. Συχνά αμφισβητούν και παρανοούν τον Θεό μες στην καρδιά τους, ενώ δεν είναι σε θέση να υποταχθούν στο περιβάλλον διαβίωσης και στο περιβάλλον εκτέλεσης των καθηκόντων τους που, μεταξύ άλλων, διευθετεί γι’ αυτούς ο Θεός. Τότε, διαδίδουν τις παρανοήσεις που έχουν για τον Θεό, καθώς και τις ιδέες που έχουν ως προς το ότι δεν κατανοούν τον Θεό. Εν ολίγοις, αυτές οι ιδέες δεν αφορούν την αποδοχή της κυριαρχίας και των διευθετήσεων του Θεού ούτε την υποταγή σ’ αυτές από την οπτική ενός δημιουργημένου ανθρώπου· αντ’ αυτού, είναι γεμάτες προσωπικές προκαταλήψεις, παρανοήσεις, ακόμα και κρίσεις και καταδίκες. Οι άλλοι, αφού τα ακούσουν αυτά, αναπτύσσουν παρανοήσεις για τον Θεό και επιφυλακτικότητα απέναντί Του, χάνοντας έτσι την αληθινή πίστη τους στον Θεό, ενώ φυσικά δεν δείχνουν γνήσια υποταγή.

Κάποιοι άνθρωποι νομίζουν πως η πίστη στον Θεό πρέπει να φέρνει γαλήνη και χαρά και πως, αν έρθουν αντιμέτωποι με καταστάσεις, το μόνο που χρειάζεται να κάνουν είναι να προσευχηθούν στον Θεό κι ο Θεός θα τους εισακούσει, θα τους δώσει χάρη και ευλογίες και θα φροντίσει να τους πάνε όλα ήρεμα και απρόσκοπτα. Ο σκοπός τους ενώ πιστεύουν στον Θεό είναι να αναζητήσουν τη χάρη, να κερδίσουν ευλογίες και να απολαύσουν τη γαλήνη και την ευτυχία. Αυτές οι απόψεις είναι ο λόγος για τον οποίο απαρνούνται τις οικογένειές τους ή παραιτούνται απ’ τις δουλειές τους προκειμένου να δαπανήσουν τον εαυτό τους για τον Θεό και μπορούν να αντέξουν τις κακουχίες και να πληρώσουν ένα τίμημα. Πιστεύουν πως, εφόσον απαρνούνται κάποια πράγματα, δαπανούν τον εαυτό τους για τον Θεό, αντέχουν τις κακουχίες, εργάζονται επιμελώς και επιδεικνύουν εξαιρετική συμπεριφορά, θα κερδίσουν τις ευλογίες και την εύνοια του Θεού και πως, όποιες δυσκολίες κι αν αντιμετωπίσουν, εφόσον προσεύχονται στον Θεό, Εκείνος θα τους απαλλάξει από αυτές και θα τους ανοίξει ένα μονοπάτι σε κάθε περίσταση. Αυτήν την άποψη έχει η πλειοψηφία των ανθρώπων που πιστεύουν στον Θεό. Οι άνθρωποι θεωρούν πως αυτή η άποψη είναι θεμιτή και σωστή. Η ικανότητα πολλών ανθρώπων να διατηρούν την πίστη τους στον Θεό για χρόνια χωρίς να την εγκαταλείπουν σχετίζεται άμεσα με αυτήν την άποψη. Σκέφτονται: «Έχω δαπανήσει πάρα πολλά για τον Θεό, η συμπεριφορά μου έχει υπάρξει πολύ καλή, ενώ δεν έχω κάνει καμία κακή πράξη· ο Θεός σίγουρα θα με ευλογήσει. Επειδή έχω υποφέρει πολύ και έχω πληρώσει μεγάλο τίμημα για κάθε εργασία, κάνοντας τα πάντα σύμφωνα με τα λόγια και τις απαιτήσεις του Θεού και χωρίς κανένα λάθος, ο Θεός λογικά θα με ευλογήσει· θα φροντίσει να κυλήσουν όλα απρόσκοπτα για μένα, να έχω συχνά γαλήνη και χαρά μες στην καρδιά μου και να απολαμβάνω την παρουσία του Θεού». Δεν είναι αυτό ανθρώπινη αντίληψη και φαντασιοκοπία; Από ανθρώπινη οπτική, οι άνθρωποι απολαμβάνουν τη χάρη του Θεού και λαμβάνουν οφέλη, οπότε είναι λογικό να πρέπει να υποφέρουν λίγο γι’ αυτό, ενώ αξίζει να υποφέρει κανείς έτσι ως αντάλλαγμα για τις ευλογίες του Θεού. Αυτή η νοοτροπία υπαγορεύει τις συμφωνίες με τον Θεό. Ωστόσο, από τη σκοπιά της αλήθειας και από τη σκοπιά του Θεού, κάτι τέτοιο έρχεται σε θεμελιώδη αντίθεση με τις αρχές του έργου του Θεού, καθώς και με τα πρότυπα που απαιτεί ο Θεός απ’ τους ανθρώπους. Δεν είναι τίποτα άλλο παρά ευσεβής πόθος, μια καθαρά ανθρώπινη αντίληψη και φαντασιοκοπία σχετικά με την πίστη στον Θεό. Είτε αυτό αφορά τη σύναψη συμφωνιών με τον Θεό ή την απαίτηση κάποιων πραγμάτων από Εκείνον, είτε περιλαμβάνει ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, όπως και να ’χει δεν συνάδει πουθενά με τις απαιτήσεις του Θεού ούτε πληροί τις αρχές και τα πρότυπα που έχει θέσει ο Θεός για να ευλογεί τους ανθρώπους. Ειδικότερα, αυτό το σκεπτικό και η άποψη της συναλλαγής προσβάλλει τη διάθεση του Θεού, όμως οι άνθρωποι δεν το συνειδητοποιούν. Όταν τα όσα κάνει ο Θεός δεν συμβαδίζουν με τις αντιλήψεις των ανθρώπων, τότε πολύ γρήγορα γεννιούνται στην καρδιά τους παράπονα και παρανοήσεις για Εκείνον. Αισθάνονται ακόμα και ότι έχουν αδικηθεί, κι έπειτα αρχίζουν να διαφωνούν με τον Θεό· μπορεί να φτάσουν ακόμα και στο σημείο να Τον κρίνουν και να Τον καταδικάσουν. Όποιες αντιλήψεις και παρανοήσεις κι αν αναπτύξουν οι άνθρωποι, απ’ την οπτική του Θεού Εκείνος ούτε ενεργεί ούτε αντιμετωπίζει ποτέ κανέναν σύμφωνα με τις ανθρώπινες αντιλήψεις ή επιθυμίες. Ο Θεός κάνει πάντα αυτό που επιθυμεί, με τον δικό Του τρόπο και με βάση τη δική Του διάθεση-ουσία. Ο Θεός έχει αρχές για το πώς θα αντιμετωπίσει τον καθέναν· τίποτα απ’ όσα κάνει σε κάθε άνθρωπο δεν βασίζεται σε ανθρώπινες αντιλήψεις, φαντασιοκοπίες ή προτιμήσεις —αυτή είναι η πτυχή του έργου του Θεού που έρχεται σε μεγαλύτερη αντίθεση με τις ανθρώπινες αντιλήψεις. Όταν ο Θεός διευθετεί για τους ανθρώπους ένα περιβάλλον που εναντιώνεται πλήρως στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, μες στην καρδιά τους γεννιούνται αντιλήψεις, κρίσεις και καταδίκες εναντίον του Θεού, ενώ μπορεί να φτάσουν ακόμα και στο σημείο να Τον απαρνηθούν. Μπορεί ο Θεός να ικανοποιήσει τις ανάγκες τους; Σε καμία περίπτωση. Ο Θεός δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει ούτε τον τρόπο με τον οποίο εργάζεται ούτε τις επιθυμίες Του ανάλογα με τις ανθρώπινες αντιλήψεις. Ποιος πρέπει, τότε, να αλλάξει; Οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι πρέπει να εγκαταλείψουν τις αντιλήψεις τους, να αποδεχθούν και να βιώσουν τα περιβάλλοντα που διευθετεί ο Θεός και να υποταχθούν σ’ αυτά, καθώς και να αναζητήσουν την αλήθεια για να απαλλαγούν απ’ τις αντιλήψεις τους και όχι να μετράνε τι κάνει ο Θεός με βάση τις αντιλήψεις τους για να δουν αν είναι σωστό. Όταν οι άνθρωποι μένουν επίμονα προσκολλημένοι στις αντιλήψεις τους, αναπτύσσουν αντίσταση απέναντι στον Θεό· αυτό είναι κάτι που προκύπτει φυσικά. Πού είναι ριζωμένη αυτή η αντίσταση; Είναι ριζωμένη στο γεγονός ότι όσα έχουν συνήθως οι άνθρωποι μες στην καρδιά τους είναι αναμφίβολα οι αντιλήψεις κι οι φαντασιοκοπίες τους, όχι η αλήθεια. Γι’ αυτό και οι άνθρωποι, όταν έρχονται αντιμέτωποι με το ότι το έργο του Θεού δεν συμβαδίζει με τις ανθρώπινες αντιλήψεις, μπορεί να αψηφήσουν και να κρίνουν τον Θεό. Αυτό αποδεικνύει μια θεμελιώδη έλλειψη των ανθρώπων: Δεν έχουν καρδιά που υποτάσσεται στον Θεό, η διεφθαρμένη διάθεσή τους απέχει πολύ από την κάθαρση και ουσιαστικά ζουν σύμφωνα με τη διεφθαρμένη διάθεσή τους. Ακόμα έχουν τεράστια απόσταση να διανύσουν προκειμένου να κερδίσουν τη σωτηρία.

Όταν στην καρδιά των ανθρώπων γεννιούνται αντιλήψεις σχετικά με τον Θεό και αντίσταση απέναντί Του, όσοι έχουν κάποια συνείδηση αποδέχονται απρόθυμα αυτά που κάνει ο Θεός και προσπαθούν να ενσωματωθούν στο περιβάλλον που έχει διευθετήσει ο Θεός και να αποδεχθούν την κυριαρχία Του επί των ανθρώπων. Όσον αφορά το πόσες αντιλήψεις μπορούν να εγκαταλείψουν οι άνθρωποι και σε ποιον βαθμό, αυτό εξαρτάται εν μέρει από το επίπεδό τους και εν μέρει από το αν αποδέχονται την αλήθεια και αν αγαπούν την αλήθεια ως άνθρωποι. Κάποιοι αντιμετωπίζουν ενεργητικά τα περιβάλλοντα που διευθετεί ο Θεός με το να διαβάζουν τα λόγια Του, να αναζητούν και να συναναστρέφονται και να συλλογίζονται. Αποκτούν σιγά σιγά κάποια κατανόηση της κυριαρχίας που έχει ο Θεός στα πάντα, αυξάνοντας έτσι την υποταγή και την πίστη τους. Κάποιοι άνθρωποι, ωστόσο, δεν αναζητούν την αλήθεια, με όποιο περιβάλλον κι αν έρθουν αντιμέτωποι. Αντί γι’ αυτό, όλα τα περιβάλλοντα που ενορχηστρώνει ο Θεός τα αξιολογούν με βάση τις αντιλήψεις τους, τις φαντασιοκοπίες τους και το αν τους ωφελούν ή όχι. Οι σκέψεις τους γυρίζουν συνεχώς γύρω από τα συμφέροντά τους· τους νοιάζει πάντα πόσο μεγάλο όφελος θα αποκομίσουν, πόσο μπορούν να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντά τους όσον αφορά τα υλικά αγαθά, τα χρήματα και τις σαρκικές απολαύσεις, και πάντα με βάση αυτούς τους παράγοντες παίρνουν αποφάσεις και αντιμετωπίζουν όλα όσα διευθετεί ο Θεός. Στο τέλος, αφού στύψουν το μυαλό τους, επιλέγουν να μην υποταχθούν στο περιβάλλον που έχει διευθετήσει ο Θεός, αλλά να αποδράσουν και να το αποφύγουν. Λόγω της αντίστασης, της απόρριψης και της αποφυγής που δείχνουν, παίρνουν απόσταση από τα λόγια του Θεού, χάνουν εμπειρίες ζωής και ζημιώνονται, με αποτέλεσμα η καρδιά τους να πονά και να βασανίζεται. Όσο περισσότερο εναντιώνονται σε τέτοια περιβάλλοντα τόσο περισσότερα και μεγαλύτερα βάσανα υποφέρουν. Όταν προκύψει μια τέτοια κατάσταση, η λίγη πίστη τους στον Θεό γίνεται χίλια κομμάτια. Εκείνη τη στιγμή, έρχονται μεμιάς στην επιφάνεια όλες οι αντιλήψεις που εξουσιάζουν την καρδιά τους: «Δαπανώ τον εαυτό μου για τον θεό εδώ και τόσον καιρό —δεν περίμενα να μου φερθεί έτσι ο θεός. Είναι άδικος ο θεός και δεν αγαπάει τους ανθρώπους! Ο θεός είπε πως όσοι δαπανούν ειλικρινά τον εαυτό τους για εκείνον θα λάβουν σίγουρα μεγάλες ευλογίες. Εγώ δαπάνησα ειλικρινά τον εαυτό μου για τον θεό, απαρνήθηκα την οικογένεια και την καριέρα μου, υπέμεινα κακουχίες και εργάστηκα σκληρά —γιατί δεν μου έδωσε ο θεός μεγάλες ευλογίες; Πού είναι οι ευλογίες του θεού; Γιατί δεν τις νιώθω ούτε τις βλέπω; Γιατί φέρεται άδικα στους ανθρώπους ο θεός; Γιατί δεν κρατάει ο θεός τον λόγο του; Αφού οι άνθρωποι λένε πως ο θεός είναι αφοσιωμένος, εγώ γιατί δεν το νιώθω αυτό; Και εκτός από όλα τ’ άλλα, σε αυτό το συγκεκριμένο περιβάλλον δεν έχω νιώσει καμία αφοσίωση απ’ τον θεό!» Επειδή οι άνθρωποι έχουν αντιλήψεις, είναι εύκολο να ξεγελαστούν και να παραπλανηθούν από αυτές. Ακόμα κι όταν ο Θεός διευθετεί περιβάλλοντα για την αλλαγή διάθεσης των ανθρώπων και την εξέλιξη της ζωής τους, εκείνοι δυσκολεύονται να το αποδεχθούν αυτό και παρεξηγούν τον Θεό. Θεωρούν πως δεν είναι αυτή η ευλογία του Θεού και πως ο Θεός δεν τους συμπαθεί. Πιστεύουν πως έχουν δαπανήσει ειλικρινά τον εαυτό τους για τον Θεό, αλλά ο Θεός δεν έχει εκπληρώσει τις υποσχέσεις Του. Έτσι, αυτοί οι άνθρωποι, οι οποίοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια, αποκαλύπτονται πολύ εύκολα, με μία μόλις δοκιμασία σε κάποιο μικρό περιβάλλον. Όταν αποκαλύπτονται, λένε επιτέλους αυτό που ήθελαν διακαώς να πουν: «Ο θεός δεν είναι δίκαιος. Ο θεός δεν είναι αφοσιωμένος ως θεός. Τα λόγια του θεού σπάνια εκπληρώνονται. Ο θεός είπε: “Ο Θεός ό,τι λέει το εννοεί, και ό,τι λέει θα πραγματοποιηθεί, και ό,τι πραγματοποιεί θα διαρκέσει αιώνια”. Πού είναι η εκπλήρωση αυτών των λόγων; Γιατί δεν την βλέπω ούτε τη νιώθω; Για δες την Τάδε: Από τότε που πίστεψε στον θεό, ούτε απαρνήθηκε ούτε δαπάνησε τον εαυτό της για τον θεό όσο εγώ, ούτε κι έχει προσφέρει όσα έχω προσφέρει εγώ. Τα παιδιά της, όμως, μπήκαν σε πανεπιστήμια περιωπής, ο σύζυγός της πήρε προαγωγή, η επιχείρησή τους πηγαίνει πολύ καλά, ενώ ακόμα και οι σοδειές τους είναι καλύτερες από των άλλων. Κι εγώ, τι κέρδισα; Δεν πρόκειται να πιστέψω ποτέ ξανά στον θεό!» Τα λόγια αυτά είναι οι πραγματικές σκέψεις αυτών των ανθρώπων, τα συνθήματά τους. Είναι γεμάτοι από αυτές τις αντιλήψεις, γεμάτοι από αυτές τις παράλογες σκέψεις και απόψεις, γεμάτοι από συλλογισμούς για οφέλη και συναλλαγές. Έτσι κατανοούν και αντιλαμβάνονται το έργο του Θεού και τις φιλόπονες προθέσεις Του, έτσι τα αντιμετωπίζουν όλα αυτά. Κατά συνέπεια, στα περιβάλλοντα που επιμελώς διευθετεί ο Θεός ξανά και ξανά, εκείνοι διαρκώς μετρούν και παρεξηγούν τον Θεό με τις αντιλήψεις τους, αποτυγχάνοντας και σκοντάφτοντας συνεχώς. Επιπλέον, προσπαθούν συνέχεια να επαληθεύσουν την ορθότητα των αντιλήψεών τους. Όταν θεωρήσουν πως αυτές οι αντιλήψεις έχουν επιβεβαιωθεί και αποτελούν επαρκή στοιχεία ώστε οι ίδιοι να αξιολογήσουν, να κρίνουν και να καταδικάσουν αυθαίρετα τον Θεό, τότε αρχίζουν να διαδίδουν αντιλήψεις, επειδή η καρδιά τους είναι γεμάτη αντιλήψεις σχετικά με τον Θεό. Με τι είναι ανάμεικτες αυτές οι αντιλήψεις; Με διαμαρτυρίες, δυσαρέσκεια και παράπονα. Όταν είναι γεμάτοι από όλα αυτά, αναζητούν ευκαιρίες να τα εκτονώσουν. Ελπίζουν να βρουν ένα κοινό διατεθειμένο ν’ ακούσει τις «αδικίες» που αντιμετώπισαν· θέλουν να τα εκτονώσουν όλα αυτά μπροστά στους συγκεκριμένους ανθρώπους και να τους διηγηθούν την υποτιθέμενη «άδικη μεταχείριση» που τάχα υπέστησαν. Έτσι εμφανίζονται στην εκκλησιαστική ζωή οι αντιλήψεις που διαδίδουν αυτοί οι άνθρωποι, έτσι προκύπτουν τέτοιες αντιλήψεις. Η καρδιά αυτών των ανθρώπων είναι γεμάτη παράπονα, απείθεια και δυσαρέσκεια, καθώς και παρανοήσεις και διαμαρτυρίες σχετικά με τον Θεό, αλλά ακόμα και κρίσεις και καταδίκες εναντίον του Θεού, πράγμα που, εντέλει, έχει ως αποτέλεσμα η καρδιά τους να γεμίζει βλασφημία. Φοβούνται μήπως δεν κερδίσουν ευλογίες, οπότε δεν είναι διατεθειμένοι να φύγουν, κι έτσι διαδίδουν στους άλλους τις παρανοήσεις τους σχετικά με τον Θεό και τη δυσαρέσκειά τους απέναντί Του, ενώ ακόμα περισσότερο διαδίδουν τις κρίσεις, τις καταδίκες και τις βλασφημίες τους εναντίον του Θεού. Τι βλασφημούν; Βλασφημούν τον Θεό, λέγοντας πως είναι άδικος μαζί τους και δεν τους ανταμείβει κατάλληλα και αντίστοιχα με όσα έχουν κάνει. Κρίνουν τον Θεό που δεν τους δίνει χάρη και μεγάλες ευλογίες μετά από τις προσφορές και τις θυσίες που έκαναν εκείνοι. Δεν έχουν λάβει απ’ τον Θεό ικανοποίηση γι’ αυτές τις σαρκικές ανάγκες —υλικά αγαθά, χρήματα και ούτω καθεξής— όπως έλπιζαν, κι έτσι η καρδιά τους έχει γεμίσει διαμαρτυρίες και παράπονα. Ο σκοπός τους ενώ διαδίδουν αντιλήψεις είναι, από τη μία, να εκτονωθούν και να πάρουν εκδίκηση, αποκτώντας έτσι μια αίσθηση ψυχικής ισορροπίας και, από την άλλη, να παρακινήσουν περισσότερους ανθρώπους να αναπτύξουν παρανοήσεις και αντιλήψεις σχετικά με τον Θεό, ωθώντας τους έτσι να είναι επιφυλακτικοί απέναντι στον Θεό, όπως κάνουν κι οι ίδιοι. Αν πουν περισσότεροι άνθρωποι: «Δεν πρόκειται να πιστέψουμε ποτέ ξανά στον θεό», εκείνοι θα νιώσουν μέσα τους ικανοποίηση. Αυτός είναι ο σκοπός και η πραγματική αιτία πίσω από τις αντιλήψεις που διαδίδουν.

Ποιο είναι το σύνθημα όσων διαδίδουν αντιλήψεις; Ποιο ρητό επαναλαμβάνουν συχνά; Αφού βιώσουν ορισμένα πράγματα και δεν αποκομίσουν τα οφέλη που επιθυμούσαν, λένε ασταμάτητα στον εαυτό τους: «Δεν πρόκειται να πιστέψω ποτέ ξανά στον θεό». Ακόμα και αφότου το πουν αυτό, δεν νιώθουν ότι ανακουφίστηκαν από το μίσος τους ούτε ότι πέτυχαν τον στόχο τους. Όταν πηγαίνουν στις συναθροίσεις, όποιο κι αν είναι το αντικείμενο της συναναστροφής των άλλων, δεν μπορούν να το χωνέψουν. Πρέπει οπωσδήποτε να πουν ξανά αυτήν τη φράση, να την επαναλάβουν αρκετές φορές, ακόμα και πάνω από δέκα. «Δεν πρόκειται να πιστέψω ποτέ ξανά στον θεό» —δεν είναι γεμάτη νόημα αυτή η φράση; Κρύβεται πίσω της μια ιστορία. Τι είναι αυτό το «πιστεύω» τους; Πίστευαν κι από πριν στον Θεό; Αυτό που πίστευαν προηγουμένως ήταν γνήσια πίστη; Περιλάμβανε την υποταγή που πρέπει να δείχνει ένα δημιούργημα; (Όχι.) Καθόλου. Είναι γεμάτοι αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες σχετικά με τον Θεό. Το σημαντικότερο είναι πως είναι γεμάτοι απαιτήσεις κι αιτήματα από τον Θεό, χωρίς να δείχνουν καμία απολύτως υποταγή. Τι σημαίνει αυτό το «πιστεύω» τους; «Πιστεύω πως ο θεός είναι ο κυρίαρχος των ουρανών και της γης και των πάντων. Πιστεύω πως ο θεός μπορεί να με προστατέψει από τον εκφοβισμό των άλλων. Πιστεύω πως ο θεός μπορεί να μου επιτρέψει να απολαύσω τις σαρκικές ανέσεις, να ζήσω μια καλή ζωή μέσα στην ευημερία, αλλά και να φροντίσει να είναι όλα γαλήνια κι ευχάριστα για μένα. Πιστεύω πως ο θεός μπορεί να μου επιτρέψει να εισέλθω στη βασιλεία των ουρανών και να λάβω μεγάλες ευλογίες, να λάβω εκατονταπλάσια σ’ αυτήν τη ζωή και αιώνια ζωή στον κόσμο που θα έρθει!» Τι πιστεύω είναι αυτά; Δεν υπάρχει ούτε ίχνος υποταγής σ’ αυτά τα πιστεύω, ενώ κανένα τους δεν συμβαδίζει με τις απαιτήσεις του Θεού για τους ανθρώπους. Αυτά τα πιστεύω πηγάζουν ξεκάθαρα απ’ την οπτική του προσωπικού κέρδους. Ο Θεός εκφράζει την αλήθεια και κατεργάζεται τους ανθρώπους. Είπε ποτέ ο Θεός ότι θα δώσει στους ανθρώπους τη δυνατότητα να ζήσουν μια ευτυχισμένη ζωή, να ζήσουν καλύτερα απ’ τους άλλους ή να έχουν ευημερία και επιτυχία, με απεριόριστες προοπτικές; (Ποτέ.) Γιατί, λοιπόν, θεωρούν τόσο πολύτιμα τα δικά τους πιστεύω; Φτάνουν ακόμα και στο σημείο να πουν πως δεν πρόκειται ποτέ ξανά να πιστέψουν στον Θεό. Έχουν καμία αξία τα πιστεύω τους; Τα αποδέχεται ο Θεός; Δεν έχουν ούτε ίχνος της αλήθεια-πραγματικότητας, ούτε ίχνος υποταγής στον Θεό, θέλουν μόνο να κερδίσουν ευλογίες, οφέλη και πλεονεκτήματα απ’ τον Θεό, και το αποκαλούν αυτό πίστη στον Θεό. Δεν είναι αυτό βλασφημία απέναντι στον Θεό; Τέτοιου είδους άνθρωποι είναι γεμάτοι αντιλήψεις και διακατέχονται από την πρόθεση να κερδίσουν ευλογίες. Δεν βιώνουν καθόλου το έργο του Θεού και δεν κάνουν πράξη τα λόγια του Θεού. Ο στόχος και το κίνητρο κάθε πράξης τους δεν είναι άλλο από το όφελος της σάρκας τους. Νιώθουν καλά με τον εαυτό τους και θεωρούν ιδιαίτερα πολύτιμη την υποτιθέμενη πίστη τους στον Θεό. Αν η πίστη σου στον Θεό είναι τόσο πολύτιμη και ευγενής, τότε γιατί, όταν ο Θεός διευθετεί κάποιο μικρό περιβάλλον για εσένα, δεν μπορείς να κατανοήσεις από αυτό την αλήθεια ή να μείνεις ακλόνητος στη μαρτυρία σου; Τι συμβαίνει εδώ; Όταν ο Θεός δοκιμάζει την πίστη σου, εσύ τι ανταποδίδεις στον Θεό; Υπάρχει πιθανότητα αυτό που θέλει ο Θεός να είναι οι παρανοήσεις, οι διαμαρτυρίες και η αντίσταση που του ανταποδίδεις; Συνάδουν όλα αυτά με την αλήθεια; Είναι σαφές ότι δεν συνάδουν. Συνεπώς, το γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να διαδίδουν ανοιχτά αντιλήψεις στην εκκλησία αποδεικνύει ένα πράγμα: Δεν γνωρίζουν τον Θεό και, ακόμα περισσότερο, δεν πιστεύουν πως ο Θεός είναι κυρίαρχος των πάντων· ο θεός στον οποίο πιστεύουν απλώς δεν υπάρχει. Όταν αυτοί οι άνθρωποι διαδίδουν ανοιχτά αντιλήψεις για να παραπλανήσουν και να παρασύρουν περισσότερους ανθρώπους, που μαζί τους θα αψηφήσουν, θα καταδικάσουν και θα βλασφημήσουν τον Θεό, τότε, χωρίς να το αντιλαμβάνονται, δηλώνουν δημοσίως ότι δεν είναι πια ούτε ακόλουθοι του Θεού, ούτε πιστοί, ούτε δημιουργήματα υπό το κράτος του Δημιουργού. Οι αντιλήψεις που διαδίδουν δεν είναι απλές ιδέες ή δηλώσεις, αλλά έχουν ήδη χτίσει μέσα τους ένα αδιαπέραστο τείχος ενάντια στον Θεό και είναι πεπεισμένοι πως είναι σωστό να χρησιμοποιούν ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες για να αντιμετωπίσουν τον Θεό, να διαχειριστούν τη σχέση τους με τον Θεό και να αντιμετωπίσουν τα λόγια του Θεού και το έργο του Θεού και πως έτσι πρέπει να ασκούνται. Όταν άνθρωποι σαν κι αυτούς διαδίδουν ανοιχτά αντιλήψεις μέσα στην εκκλησιαστική ζωή, πρέπει να περιορίζονται; Ή μήπως, λαμβάνοντας υπόψη το μικρό τους ανάστημα και τα ρηχά τους θεμέλια, πρέπει να τους δίνεται το ελεύθερο να εκφράζουν τις απόψεις τους, καθώς και αρκετός χρόνος και χώρος για να μετανοήσουν; Ποιος είναι ο σωστός τρόπος ενέργειας; (Το σωστό είναι να σταματήσουν και να περιοριστούν.) Γιατί είναι σωστό να σταματήσουν και να περιοριστούν; Λένε κάποιοι: «Αν τους περιορίσεις και δεν τους αφήσεις να μιλήσουν ελεύθερα, κι έτσι σταματήσουν να πιστεύουν και σταματήσουν να πηγαίνουν στις συναθροίσεις, δεν θα τους έβλαπτε αυτό; Θα ήταν πολύ κρίμα κάτι τέτοιο! Δεν θα προτιμούσε ο Θεός να σώσει όλους τους ανθρώπους, αντί να αφήσει έναν άνθρωπο να υποστεί αιώνια απώλεια; Ακόμα και ένα απολωλός πρόβατο να υπάρχει, πρέπει να βρεθεί —μετά από όλη αυτήν την προσπάθεια για να βρεθεί το απολωλός πρόβατο, θα μπορούσε να το αφήσει να χαθεί ξανά;» Είναι σωστά αυτά τα λόγια; (Όχι.) Γιατί δεν είναι σωστά; (Επειδή άνθρωποι σαν κι αυτούς δεν έχουν γνήσια πίστη στον Θεό· πιστεύουν στον Θεό μόνο και μόνο επειδή ελπίζουν να κερδίσουν ευλογίες· η πίστη τους εμπεριέχει ακάθαρτα στοιχεία.) Και ποιος δεν έχει κάποια ακάθαρτα στοιχεία μέσα στην πίστη του στον Θεό; Εσύ δεν έχεις; Είναι αυτή εύλογη αιτία; Σκέψου τι δηλώνουν αυτοί οι άνθρωποι: «Δεν πρόκειται να πιστέψω ποτέ ξανά στον θεό». Τι είδους λόγια είναι αυτά; Υπάρχει καμία διαφορά ανάμεσα σ’ αυτό και στη βλασφημία των απίστων, των διαβόλων και του Σατανά; (Όχι.) Τι υπονοεί αυτή η δήλωση; «Δεν έχω πλέον πίστη στον θεό. Στο παρελθόν, πίστευα στον θεό και τον ακολουθούσα με όλη μου την καρδιά, όμως ο θεός δεν με ευλόγησε. Αντ’ αυτού, διευθέτησε τέτοια περιβάλλοντα για να μου κάνει τη ζωή δύσκολη και να με κάνει να σκοντάψω. Όσα λέει ο θεός δεν αντιστοιχούν καθόλου σε όσα κάνει, οπότε δεν τολμώ πια να πιστέψω στον θεό! Πόσο ανόητος υπήρξα! Απαρνήθηκα, δαπάνησα τον εαυτό μου και υπέφερα πάρα πολλές κακουχίες για τον θεό, αλλά δεν είδα καμία προστασία απ’ τον θεό όταν με συνέλαβε και με καταδίωξε ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας. Επιπλέον, η οικογενειακή μας επιχείρηση δεν πήγε τόσο καλά όσο κάποιων άλλων, δεν έβγαλα όσα χρήματα έβγαλαν άλλοι, ενώ οι γονείς μου παρέμειναν άρρωστοι. Τίποτα δεν κέρδισα από τόσα χρόνια πίστης στον θεό. Δεν είπε ο θεός πως θα έδινε στους ανθρώπους μεγάλες ευλογίες; Εγώ τι ευλογίες έλαβα από τον θεό; Τα λόγια του θεού δεν πραγματοποιήθηκαν καθόλου, έτσι κι εγώ δεν πρόκειται να πιστέψω ποτέ ξανά στον θεό!» Η δήλωση «δεν πρόκειται να πιστέψω ποτέ ξανά στον θεό!» έχει πολύ περιεχόμενο. Είναι γεμάτη διαμαρτυρίες, δυσαρέσκεια και παρανοήσεις απέναντι στον Θεό. Εν ολίγοις, αφού υπέφεραν κακουχίες και δαπάνησαν τον εαυτό τους με μια νοοτροπία ευσεβούς πόθου, ο Θεός δεν τους έδωσε ευλογίες σύμφωνα με τις απαιτήσεις τους ούτε τους αποζημίωσε ή τους αντάμειψε σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, οπότε δυσαρεστήθηκαν και γέμισαν πικρία απέναντι στον Θεό· δεδομένων αυτών των συνθηκών, λοιπόν, είπαν τη συγκεκριμένη φράση. Αυτή η φράση δεν προέκυψε από το πουθενά· όταν πια την είπαν, είχαν ήδη εμφανίσει πολλές συμπεριφορές και εκδηλώσεις και είχαν αποκαλυφθεί. Πού είναι το πρόβλημα στη σχέση τέτοιων ανθρώπων με τον Θεό; Ποιο είναι το μεγαλύτερο θέμα στη σχέση τους με τον Θεό; Είναι ότι δεν είδαν ποτέ και καθόλου τον εαυτό τους ως δημιούργημα και δεν είδαν ποτέ τον Θεό ως Δημιουργό τον οποίο έπρεπε να λατρεύουν έστω και στο ελάχιστο. Απ’ όταν άρχισαν να πιστεύουν στον Θεό, Τον αντιμετώπιζαν σαν λεφτόδεντρο, σαν κρυμμένο θησαυρό· τον έβλεπαν σαν Μποντισάτβα που θα τους γλίτωνε από τα βάσανα και την καταστροφή, ενώ έβλεπαν τον εαυτό τους ως ακόλουθο αυτού του Μποντισάτβα, αυτού του ειδώλου. Νόμιζαν πως η πίστη στον Θεό έμοιαζε με την πίστη στον Βούδα, όπου, για να αποκτήσουν όσα ήθελαν, αρκούσε απλώς να είναι χορτοφάγοι, να απαγγέλλουν τις γραφές, καθώς και να καίνε συχνά λιβάνι και να κάνουν γονυκλισίες. Έτσι, όλες οι ιστορίες που εκτυλίχθηκαν αφότου άρχισαν να πιστεύουν στον Θεό ανήκαν στο πεδίο των αντιλήψεων και των φαντασιοκοπιών τους. Εκείνοι δεν εμφάνισαν καμία απ’ τις εκδηλώσεις του δημιουργήματος που αποδέχεται την αλήθεια απ’ τον Δημιουργό ούτε εκδήλωσαν καθόλου την υποταγή που πρέπει να δείχνει το δημιούργημα στον Δημιουργό· το μόνο που υπήρχε ήταν συνεχείς απαιτήσεις, συνεχείς υπολογισμοί και ασταμάτητα αιτήματα. Εν τέλει, όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα να καταστραφεί η σχέση τους με τον Θεό. Αυτού του είδους η σχέση είναι συναλλακτική και δεν μπορεί ποτέ να μείνει ακλόνητη· η αποκάλυψη ανθρώπων σαν κι αυτούς είναι θέμα χρόνου. Ακόμα κι αν συμμετέχουν στην εκκλησιαστική ζωή, ακόμα κι αν δεν διαδίδουν αντιλήψεις, ενώ περιστασιακά συναναστρέφονται σχετικά με το πώς τους καθοδήγησε ο Θεός, πώς τους ευλόγησε ο Θεός, τι απόλαυσαν και ούτω καθεξής, και πάλι τα λεγόμενά τους αφορούν σε μεγάλο βαθμό τη χάρη, την απόλαυση και τα σαρκικά οφέλη που έλαβαν απ’ τον Θεό. Αυτές οι συζητήσεις είναι εντελώς άσχετες με την αλήθεια και με την υποταγή στον Θεό, ενώ δεν εμπεριέχουν απολύτως καμία αλήθεια-πραγματικότητα. Όταν το ευνοούν οι περιστάσεις, αυτοί οι άνθρωποι δείχνουν πίστη στον Θεό και αγάπη απέναντί Του, καθώς και μακροθυμία και υπομονή απέναντι στους άλλους —και όλα αυτά με έναν στόχο: να αποκτήσουν όλες τις ευλογίες του Θεού. Όταν ο Θεός τούς αφαιρεί τη χάρη, τα οφέλη και τα υλικά πλεονεκτήματα που απολάμβαναν, τότε αποκαλύπτονται οι αντιλήψεις τους. Αυτοί οι άνθρωποι, ωθούμενοι απ’ το συμφέρον τους και βάζοντας ως προτεραιότητα το προσωπικό κέρδος, γίνονται έξαλλοι όταν δεν λαμβάνουν αυτά που επιθυμούν· αρχίζουν να διαδίδουν αντιλήψεις για να εκτονώσουν τη δυσαρέσκειά τους απέναντι στον Θεό, ενώ επίσης προσπαθούν να παρασύρουν περισσότερους ανθρώπους που θα τους συμπονέσουν και θα αποδεχθούν τις αντιλήψεις τους σχετικά με τον Θεό. Άνθρωποι σαν κι αυτούς πρέπει να σταματούν και να περιορίζονται; (Ναι.) Τα θέματα, οι σκέψεις και οι απόψεις πάνω στις οποίες συναναστρέφονται δεν αντανακλούν μια αγνή κατανόηση της αλήθειας ούτε και βοηθούν τους ανθρώπους να υποταχθούν στον Θεό και να αποκτήσουν γνήσια πίστη σ’ Εκείνον. Αντ’ αυτού, απομακρύνουν τους ανθρώπους απ’ τον Θεό, προκαλούν παρανοήσεις, επιφυλακτικότητα, ακόμα και απόρριψη του Θεού, ενώ κάνουν όσους ακούνε τις αντιλήψεις που διαδίδουν αυτοί οι άνθρωποι να προειδοποιούν σιωπηρά τον εαυτό τους, όπως ακριβώς κάνουν κι εκείνοι: «Δεν πρόκειται να πιστέψω ποτέ ξανά στον θεό». Αυτήν την αναστάτωση προκαλούν στους άλλους οι αντιλήψεις που διαδίδουν τέτοιοι άνθρωποι.

2. Διαδίδουν αντιλήψεις σχετικά με τα λόγια και το έργο του Θεού

Όσοι διαδίδουν αντιλήψεις χρησιμοποιούν τις δικές τους αντιλήψεις ως μέτρο για τα λόγια του Θεού, ως μέτρο για το έργο του Θεού, αλλά και ως μέτρο για την ουσία του Θεού και τη διάθεση του Θεού. Πιστεύουν στον Θεό μέσα στα όρια των αντιλήψεών τους, βλέπουν τον Θεό μέσα στα όρια των αντιλήψεών τους, ενώ παρατηρούν και εξετάζουν εξονυχιστικά κάθε λέξη που λέει ο Θεός, κάθε μεμονωμένο έργο που κάνει ο Θεός, αλλά και κάθε περιβάλλον που διευθετεί ο Θεός, μέσα στα όρια των αντιλήψεών τους. Όταν οι πράξεις του Θεού συμβαδίζουν με τις αντιλήψεις τους, τότε δοξάζουν μεγαλόφωνα τον Θεό, λέγοντας πως ο Θεός είναι δίκαιος, ο Θεός είναι πιστός και ο Θεός είναι άγιος. Όταν οι πράξεις του Θεού δεν συμβαδίζουν με τις αντιλήψεις τους και τα συμφέροντά τους ζημιώνονται σοβαρά, ενώ οι ίδιοι υποφέρουν πολύ, τότε βγαίνουν και αποκηρύσσουν τα λόγια που λέει ο Θεός και το έργο που κάνει· φτάνουν ακόμα και στο σημείο να διαδίδουν αντιλήψεις για να παρακινήσουν περισσότερους ανθρώπους να παρεξηγήσουν τον Θεό και να είναι επιφυλακτικοί απέναντί Του, λέγοντας: «Να μην πιστεύετε τόσο εύκολα τα λόγια του θεού ούτε να κάνετε τόσο εύκολα πράξη τα λόγια του θεού· διαφορετικά, αν σας εκμεταλλευτούν και ζημιωθείτε, κανένας δεν θα αναλάβει την ευθύνη» και ούτω καθεξής. Λόγου χάρη, λέει ο Θεός: «Όσους από εσάς δαπανάτε ειλικρινά για Εμένα, είναι βέβαιο ότι θα σας ευλογήσω σε μεγάλο βαθμό» —δεν είναι η αλήθεια αυτά τα λόγια; Αυτά τα λόγια είναι εκατό τοις εκατό η αλήθεια. Δεν περιέχουν καθόλου παρορμητικότητα ούτε εξαπάτηση. Δεν είναι ψέματα ή βαρύγδουπες ιδέες ούτε, φυσικά, κάποιου είδους πνευματική θεωρία —είναι η αλήθεια. Ποια είναι η ουσία αυτών των λόγων, που λένε την αλήθεια; Είναι ότι πρέπει να είσαι ειλικρινής όταν δαπανάς τον εαυτό σου για τον Θεό. Τι σημαίνει «ειλικρινής»; Σημαίνει πρόθυμος και χωρίς ακάθαρτα στοιχεία· χωρίς να έχεις ως κίνητρο το χρήμα ή τη φήμη ούτε, βέβαια, τις προθέσεις, τις επιθυμίες και τους στόχους σου. Δαπανάς τον εαυτό σου όχι επειδή είσαι αναγκασμένος ή επειδή σε παρακινούν, σε καλοπιάνουν ή σε παρασέρνουν, αλλά επειδή βγαίνει από μέσα σου, με προθυμία· γεννιέται απ’ τη συνείδηση και τη λογική. Αυτό σημαίνει να είναι κανείς ειλικρινής. Όσον αφορά την προθυμία να δαπανήσεις τον εαυτό σου για τον Θεό, αυτό σημαίνει να είσαι ειλικρινής. Πώς, λοιπόν, εκδηλώνεται πρακτικά η ειλικρίνεια όταν δαπανάς τον εαυτό σου για τον Θεό; Δεν επιστρατεύεις ψεύδη και εξαπάτηση, δεν καταφεύγεις σε κόλπα για να αποφύγεις το έργο και δεν κάνεις τα πράγματα επιπόλαια· αφιερώνεις όλη σου την καρδιά και το μυαλό, κάνεις όλα όσα μπορείς και ούτω καθεξής —είναι πολλές οι λεπτομέρειες για να αναφερθούν εδώ! Εν ολίγοις, η ειλικρίνεια συμπεριλαμβάνει τις αλήθεια-αρχές. Υπάρχει ένα πρότυπο και μια αρχή πίσω απ’ τις απαιτήσεις του Θεού για τον άνθρωπο. Λένε κάποιοι: «Αν προσφέρω την ειλικρίνειά μου και όλες τις πενιχρές μου οικονομίες για να πιστέψω στον θεό, θα κερδίσω περισσότερα; Αν μπορώ να κερδίσω περισσότερα, τότε αξίζει να προσφέρω τα πάντα!» Μετά την προσφορά τους, βλέπουν ότι ο Θεός δεν τους έχει ευλογήσει, το συλλογίζονται και σκέφτονται: «Ίσως δεν πρόσφερα αρκετά, οπότε ας προσφέρω περισσότερα. Θα βγω να κηρύξω το ευαγγέλιο». Όταν αντιμετωπίσουν δυσκολίες ενώ κηρύσσουν το ευαγγέλιο, προσεύχονται. Μερικές φορές, όταν παραλείπουν γεύματα και δεν κοιμούνται καλά, και πάλι συνεχίζουν την προσευχή. Σκέφτονται: «Ο θεός είπε πως όσοι δαπανούν ειλικρινά τον εαυτό τους για Εκείνον θα λάβουν σίγουρα μεγάλες ευλογίες. Ίσως δεν έχω ακόμα αρκετή ειλικρίνεια, οπότε ας προσευχηθώ κι άλλο». Μέσα απ’ την προσευχή, κερδίζουν πίστη και δεν τους πειράζει να υποφέρουν λίγες κακουχίες. Αρχίζουν πράγματι να βλέπουν αποτελέσματα κηρύσσοντας το ευαγγέλιο και σκέφτονται: «Τώρα έχω κάποια ειλικρίνεια. Θα τρέξω σπίτι να δω αν έχει βελτιωθεί η ζωή της οικογένειάς μου, αν βελτιώθηκε η υγεία του άρρωστου παιδιού μου και αν η οικογενειακή επιχείρηση λειτουργεί απρόσκοπτα —αν, δηλαδή, υπάρχουν ευλογίες απ’ τον θεό». Αυτός ο άνθρωπος δαπανά ειλικρινά τον εαυτό του για τον Θεό; (Όχι.) Για τι πρόκειται; (Για συναλλαγή.) Αυτοί οι άνθρωποι κάνουν συμφωνία με τον Θεό. Χρησιμοποιούν τις δικές τους μεθόδους και όσα θεωρούν εκείνοι πως είναι «ειλικρίνεια» με βάση τις αντιλήψεις τους για να κάνουν ό,τι θέλουν και για να αποκτήσουν ό,τι επιθυμούν από όλα αυτά. Χρησιμοποιούν συνεχώς την «ειλικρίνεια» —όπως την κατανοούν εκείνοι— για να επαληθεύσουν αυτά τα λόγια που λέει ο Θεός, ερευνώντας συνεχώς τι σκοπεύει να κάνει ο Θεός, τι έχει κάνει και τι δεν έχει κάνει και κάνοντας συνέχεια εικασίες για το αν θα τους ευλογήσει ο Θεός ή όχι και για το αν σκοπεύει να τους δώσει μεγάλες ευλογίες. Υπολογίζουν συνεχώς τι έχουν προσφέρει και πόσα πρέπει να κερδίσουν, αν ο Θεός τους τα έχει δώσει αυτά και αν τα λόγια του Θεού έχουν εκπληρωθεί. Ψάχνουν συνεχώς γεγονότα με τα οποία μπορούν να θέσουν τη δήλωση του Θεού υπό δοκιμή. Ενώ δαπανούν τον εαυτό τους για τον Θεό, θέλουν διαρκώς να επιβεβαιώνουν το κατά πόσον τα λόγια του Θεού είναι αληθινά. Σκοπός τους είναι να διαπιστώσουν αν το να δαπανούν τον εαυτό τους για τον Θεό μπορεί να τους εξασφαλίσει τις ευλογίες του Θεού. Δοκιμάζουν συνέχεια τον Θεό και θέλουν διαρκώς να δουν τις ευλογίες του Θεού στους ίδιους ώστε να επιβεβαιώσουν τα λόγια Του. Όταν διαπιστώνουν πως τα λόγια του Θεού δεν εκπληρώνονται τόσο εύκολα όσο φαντάζονταν και δυσκολεύονται να επιβεβαιώσουν την εγκυρότητα των λόγων του Θεού, οι αντιλήψεις τους σχετικά με τον Θεό χειροτερεύουν. Ταυτόχρονα, αρχίζουν να πιστεύουν ακράδαντα πως δεν είναι απαραίτητα αλήθεια κάθε λέξη που λέει ο Θεός. Κρύβοντας κάτι τέτοιο στην καρδιά τους, αρχίζουν να αμφισβητούν τον Θεό και να αμφιβάλλουν γι’ Αυτόν, ενώ συχνά αναπτύσσουν αντιλήψεις σχετικά με Αυτόν. Κάθε τόσο, αυτοί οι άνθρωποι, που οι καρδιές τους είναι γεμάτες αντιλήψεις, αποκαλύπτουν κάποιες απ’ τις αντιλήψεις τους σχετικά με τον Θεό ενώ ζουν την εκκλησιαστική ζωή και αλληλεπιδρούν με τους αδελφούς και τις αδελφές. Αναπτύσσουν αντιλήψεις σχετικά με τα λόγια του Θεού και επίσης χρησιμοποιούν τις αντιλήψεις τους ως μέτρο για το έργο του Θεού. Όταν συμβαίνει συχνά το έργο του Θεού να μη συμβαδίζει με τις αντιλήψεις τους και να είναι εντελώς αντίθετο με τις προσδοκίες τους, τότε διαδίδουν τις αντιλήψεις τους για να εξωτερικεύσουν τη δυσαρέσκεια που έχουν απέναντι στον Θεό. Λόγου χάρη, ο Θεός λέει πως το έργο Του πλησιάζει στο τέλος του και πως οι άνθρωποι πρέπει να απαρνηθούν τα πάντα για να ακολουθήσουν τον Θεό και να δαπανήσουν τον εαυτό τους για Εκείνον, να συνεργαστούν στο έργο του Θεού και να μην επιδιώκουν πλέον κοσμικές προοπτικές, ένα ήρεμο σπιτικό και άλλα παρόμοια. Αφού πει ο Θεός αυτά τα λόγια, ο Θεός συνεχίζει και κάνει πολύ έργο. Περνούν τρία, πέντε, επτά ή οκτώ χρόνια και κάποιοι άνθρωποι βλέπουν ότι το έργο του Θεού προχωρά ακόμα σταθερά, χωρίς τίποτα να προμηνύει πως το έργο Του τελειώνει ή πως οι μεγάλες καταστροφές είναι προ των πυλών και όλοι οι πιστοί έχουν βρει καταφύγιο. Όσοι χρησιμοποιούν τις αντιλήψεις τους ως μέτρο για το έργο του Θεού ανυπομονούν να τελειώσει το έργο του Θεού το γρηγορότερο, προκειμένου να μοιραστούν οι πιστοί τις θαυμαστές ευλογίες του Θεού. Ο Θεός, όμως, δεν ενεργεί έτσι· δεν κάνει πραγματικότητα αυτό το ζήτημα σύμφωνα με τις ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Όσοι ανυπομονούν γίνονται ανήσυχοι, αρχίζουν να έχουν αμφιβολίες και λένε: «Το έργο του θεού πλησιάζει προς το τέλος του, έτσι δεν είναι; Δεν υποτίθεται ότι θα τελειώσει σύντομα; Δεν είπε ο θεός πως οι μεγάλες καταστροφές είναι προ των πυλών; Γιατί κάνει ακόμα τόσο έργο ο οίκος του θεού; Πότε ακριβώς θα τελειώσει το έργο του θεού; Πότε θα σημάνει η λήξη;» Αυτοί οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται ούτε στο ελάχιστο για την αλήθεια και για τις απαιτήσεις του Θεού. Δεν τους ενδιαφέρει καθόλου να κάνουν πράξη την αλήθεια, να υποταχθούν στον Θεό ή να ξεφύγουν από την επιρροή του Σατανά και να σωθούν. Τους ενδιαφέρουν αποκλειστικά —και συγκεκριμένα— ερωτήματα όπως πότε θα τελειώσει το έργο του Θεού, αν η έκβασή τους θα είναι η ζωή ή ο θάνατος, πότε μπορούν να εισέλθουν στη βασιλεία για να απολαύσουν τις ευλογίες και πώς θα είναι τα όμορφα τοπία της βασιλείας. Αυτές είναι οι μεγαλύτερες έγνοιες τους. Γι’ αυτό, αφού αντέξουν για ένα διάστημα και διαπιστώσουν ότι οι ουρανοί και η γη παραμένουν ίδια και απαράλλαχτα, καθώς και ότι οι χώρες του κόσμου συνεχίζουν κανονικά, λένε: «Πότε θα γίνουν πραγματικότητα αυτά τα λόγια του θεού; Περιμένω κάμποσα χρόνια —γιατί δεν έχουν γίνει ακόμα πραγματικότητα; Μπορούν στ’ αλήθεια να γίνουν πραγματικότητα τα λόγια του θεού; Κρατάει ο θεός τον λόγο του ή όχι;» Κι έτσι αυτοί οι άνθρωποι χάνουν την υπομονή τους, γίνονται ανήσυχοι κι αρχίζουν να ψάχνουν ευκαιρίες για να επιστρέψουν στα εγκόσμια και να ζήσουν τη ζωή τους.

Το έργο του Θεού και οι αλήθειες που εκφράζει ο Θεός ξεπερνούν πάντα τις ανθρώπινες φαντασιοκοπίες, ενώ είναι πάντα πέρα απ’ τις ανθρώπινες αντιλήψεις. Όσο κι αν προσπαθούν οι άνθρωποι, δεν μπορούν να τα συλλάβουν ούτε να τα μετρήσουν. Δεν γνωρίζουν ποιες ακριβώς είναι οι μέθοδοι του έργου του Θεού ούτε ποιους στόχους σκοπεύει να πετύχει, οπότε τελικά κάποιοι αρχίζουν να αμφιβάλλουν: «Υπάρχει πράγματι θεός; Πού ακριβώς βρίσκεται ο θεός; Ο θεός εκφράζει διαρκώς αλήθειες, μήπως, όμως, οι αλήθειες που εκφράζει είναι πάρα πολλές; Δεν είπε ο θεός πως θα μας έφερνε στη βασιλεία του; Πότε μπορούμε να εισέλθουμε στη βασιλεία των ουρανών; Πώς και δεν έχουν γίνει πραγματικότητα ούτε έχουν εκπληρωθεί ακόμα αυτά τα πράγματα; Πόσα χρόνια ακριβώς θα πάρει ακόμα; Λένε διαρκώς πως έφτασε η ημέρα του θεού, αλλά αυτό το “έφτασε” το ακούμε εδώ και χρόνια —γιατί είναι τόσο μακρινό που μοιάζει απρόσιτο;» Όχι μόνο σκέφτονται μ’ αυτόν τον τρόπο, αλλά επιπλέον διαδίδουν παντού αυτές τις αμφιβολίες. Τι πρόβλημα υποδηλώνει αυτό; Γιατί, ενώ έχουν ακούσει τόσα κηρύγματα, συνεχίζουν να μην κατανοούν καθόλου την αλήθεια; Γιατί χρησιμοποιούν συνεχώς ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες για να οριοθετήσουν το έργο του Θεού; Γιατί δεν μπορούν να εξετάσουν αυτά τα πράγματα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού; Μπορούν να επιβεβαιώσουν την ύπαρξη του Θεού και να ορίσουν ένα μονοπάτι προς τη σωτηρία μέσα απ’ τα λόγια του Θεού; Κατανοούν πως όλα αυτά τα λόγια που λέει ο Θεός και όλα όσα κάνει γίνονται προκειμένου να σωθούν οι άνθρωποι; Κατανοούν, άραγε, πως οι άνθρωποι θα μπορέσουν να κερδίσουν όλες τις ευλογίες που έχει υποσχεθεί ο Θεός στην ανθρωπότητα μόνο αν κερδίσουν την αλήθεια και καταφέρουν να σωθούν; Από όσα λένε και απ’ τις αντιλήψεις που διαδίδουν, είναι προφανές ότι τους λείπει θεμελιώδης κατανόηση σχετικά με το τι ακριβώς κάνει ο Θεός ή σε τι ακριβώς αποσκοπεί ο Θεός ενώ κάνει όλο αυτό το έργο και λέει όλα αυτά τα λόγια. Είναι απλώς δύσπιστοι! Τι έχουν κερδίσει μετά από τόσα χρόνια που ακούνε κηρύγματα και χαζεύουν στον οίκο του Θεού; Δεν έχουν βεβαιωθεί καν για την ύπαρξη του Θεού, δεν έχουν οριστική απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα. Τι ρόλο παίζουν στην εκκλησία; Αφού δούλεψαν για λίγο χωρίς να κερδίσουν ευλογίες, διαδίδουν αδίστακτα αντιλήψεις για να παραπλανήσουν και να αναστατώσουν τους άλλους. Όσα απροβλημάτιστα λένε είναι κρίσεις ενάντια στον Θεό και το έργο Του. Λένε κάποιοι από αυτούς: «Παλιά, νόμιζα πως το έργο του θεού θα τελείωνε σε τρία με πέντε χρόνια· δεν περίμενα ότι δεν θα είχε τελειώσει ακόμα και τώρα που έχουν περάσει δέκα χρόνια. Πότε θα ολοκληρωθεί αυτό το έργο; Γράφονται συνεχώς άρθρα μαρτυρίας· γυρίζονται συνέχεια βίντεο με ύμνους και ταινίες· γίνεται συνεχώς κήρυγμα του ευαγγελίου —πότε θα τελειώσει όλο αυτό;» Φτάνουν ακόμα και στο σημείο να ρωτούν τους άλλους: «Δεν έχετε την ίδια άποψη; Καλά, όποια κι αν είναι η δική σας άποψη, η δική μου είναι αυτή. Εγώ είμαι ειλικρινής άνθρωπος· λέω αυτό που σκέφτομαι, όχι σαν μερικούς που δεν λένε αυτό που σκέφτονται και όλο καταπιέζονται». Τι «ειλικρινείς» που είναι —τολμούν να πουν το οτιδήποτε! Ακόμα χειρότερα, λένε: «Αν δεν τελειώσει σύντομα το έργο του θεού, θα πάω να βρω μια δουλειά, να βγάλω λεφτά και να ζήσω τη ζωή μου. Όλα αυτά τα χρόνια που πιστεύω στον θεό έχω χάσει τόσο καλό φαγητό, τόσα διασκεδαστικά μέρη, τόσες υλικές απολαύσεις! Αν δεν πίστευα στον θεό, θα ζούσα σε έπαυλη, θα είχα δικό μου αυτοκίνητο, μπορεί και να είχα κάνει αρκετές φορές τον γύρο του κόσμου τα τελευταία χρόνια. Όσο το σκέφτομαι, μια χαρά ήταν η ζωή χωρίς την πίστη στον θεό· ήμουν πολύ χαρούμενος. Μπορεί να ένιωθα ένα κενό, αλλά μπορούσα να βιώσω τις σαρκικές απολαύσεις, να φάω και να πιω καλά και να κάνω ό,τι θέλω, χωρίς κανέναν περιορισμό. Όσα χρόνια πιστεύω στον θεό έχω υποφέρει πάρα πολύ και έχω υπάρξει υπερβολικά αυστηρός με τον εαυτό μου! Μπορεί να απέκτησα λίγη αλήθεια και να νιώθω λίγο πιο ασφαλής μέσα μου, αλλά αυτές οι αλήθειες δεν μπορούν να αντικαταστήσουν εκείνες τις σαρκικές απολαύσεις! Εξάλλου, το έργο του θεού δεν τελειώνει ποτέ κι ο θεός δεν εμφανίζεται ποτέ στους ανθρώπους, οπότε δεν νιώθω ποτέ απόλυτα ασφαλής. Λένε πως η κατανόηση και η απόκτηση της αλήθειας φέρνει γαλήνη και χαρά, αλλά σε τι ωφελεί να έχω γαλήνη και χαρά; Συνεχίζουν να μου λείπουν οι σαρκικές απολαύσεις!» Αυτές οι σκέψεις έχουν περάσει αμέτρητες φορές απ’ το μυαλό τους και τις έχουν επαναλάβει πολλές φορές στον εαυτό τους. Όταν θεωρήσουν πως οι αντιλήψεις τους είναι αρκετά αιτιολογημένες ώστε να μείνουν ακλόνητοι και νιώσουν πως έχει έρθει η ώρα κι έχουν επαρκή προσόντα για να ψειρίσουν το έργο του Θεού, τους είναι αδύνατο να μην διαδώσουν τις παρατηρήσεις και τις αντιλήψεις που αναφέρθηκαν παραπάνω. Διαδίδουν τη δυσαρέσκειά τους απέναντι στον Θεό, καθώς και τις αντιλήψεις και τις παρανοήσεις τους σχετικά με το έργο του Θεού, προσπαθώντας να παραπλανήσουν περισσότερους ανθρώπους και να τους κάνουν να παρεξηγήσουν τον Θεό και το έργο Του. Φυσικά, υπάρχουν κι εκείνοι που έχουν απώτερους σκοπούς και θέλουν να εμποδίσουν περισσότερους ανθρώπους να δαπανήσουν τον εαυτό τους για τον Θεό, να τους κάνουν να εγκαταλείψουν τα τωρινά τους καθήκοντα και να απορρίψουν τον Θεό· γι’ αυτούς, η διάλυση της εκκλησίας θα ήταν ό,τι καλύτερο. Ποιος είναι ο στόχος τους; «Αν δεν μπορώ εγώ να κερδίσω ευλογίες, τότε ας μην ελπίζει να τις κερδίσει κανένας από εσάς. Θα σας τα χαλάσω όλα κι έτσι κανένας σας δεν θα έχει ελπίδα να κερδίσει την αλήθεια ή τις ευλογίες που υποσχέθηκε ο θεός!» Βλέποντας ότι δεν έχουν καμία ελπίδα να κερδίσουν ευλογίες, χάνουν την υπομονή τους και δεν μπορούν να περιμένουν άλλο. Δεν κερδίζουν οι ίδιοι τις ευλογίες και δεν θέλουν να τις κερδίσουν ούτε οι άλλοι. Γι’ αυτό, όταν διαδίδουν αντιλήψεις, από τη μία εξωτερικεύουν τη δυσαρέσκειά τους, διαμαρτυρόμενοι ότι το έργο του Θεού δεν συμβαδίζει σε τίποτα με τις ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες και ότι η μέθοδος με την οποία εργάζεται ο Θεός δεν λαμβάνει υπόψη τα αισθήματα των ανθρώπων. Ταυτόχρονα, θέλουν να παραπλανήσουν περισσότερους ανθρώπους και να τους παρασύρουν ώστε να παρεξηγήσουν τον Θεό και να διαμαρτυρηθούν γι’ Αυτόν, να αναπτύξουν αντιλήψεις σχετικά με τον Θεό και να χάσουν την πίστη τους. Επιθυμία τους είναι να εγκαταλείψουν περισσότεροι άνθρωποι τον Θεό εξαιτίας των παρανοήσεων και των αντιλήψεων που έχουν γι’ Αυτόν, όπως ακριβώς έχουν κάνει κι οι ίδιοι.

Β. Πώς πρέπει να αντιμετωπίζονται οι άνθρωποι που διαδίδουν αντιλήψεις

Ποιες συνέπειες προκύπτουν όταν κάποιος μέσα στην εκκλησία διαδίδει αντιλήψεις και τη δυσαρέσκειά του απέναντι στον Θεό; Επηρεάζει άμεσα αυτό τα αποτελέσματα της εκκλησιαστικής ζωής; Αναστατώνει την κανονική εκκλησιαστική ζωή και το εκκλησιαστικό έργο; (Ναι.) Κάτι τέτοιο έχει αντίκτυπο στην πίστη των ανθρώπων στον Θεό και επηρεάζει την ικανότητά τους να κάνουν κανονικά τα καθήκοντά τους. Γι’ αυτό και πρέπει να περιορίζονται όσοι διαδίδουν αντιλήψεις. Ακόμα κι αν αναφέρουν τέτοια πράγματα μόνο περιστασιακά, πρέπει να περιορίζονται και να διακρίνονται· να διαπιστώνεται τι είδους ανθρώπινη φύση έχουν, καθώς και αν το ότι διαδίδουν αντιλήψεις οφείλεται σε κάποια προσωρινή αρνητικότητα και αδυναμία ή οφείλεται σε κάποιο θέμα με τη φύση-ουσία τους —μήπως, δηλαδή, το έχουν σύστημα να μην επιδιώκουν την αλήθεια και να διαδίδουν εσκεμμένα αντιλήψεις για να παραπλανήσουν περισσότερους ανθρώπους, καθώς και για να αναστατώσουν και να ζημιώσουν την εκκλησιαστική ζωή. Αν πρόκειται απλώς για περιστασιακή αρνητικότητα και αδυναμία, αρκεί κανείς να τους στηρίξει και να τους βοηθήσει μέσα από τη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια. Αν δεν παίρνουν από συμβουλές και συνεχίζουν να διαδίδουν αντιλήψεις και να αναστατώνουν την εκκλησιαστική ζωή —κάνοντας ακόμα και τους άλλους αρνητικούς κι αδύναμους, επηρεάζοντας την ικανότητά τους να κάνουν κανονικά τα καθήκοντά τους— τότε αυτό σημαίνει ότι είναι υπηρέτες του Σατανά και πρέπει να αποπεμφθούν σύμφωνα με τις αρχές. Γιατί να μην τους δοθεί άλλη μία ευκαιρία; Τι λέτε, είναι δύσπιστοι τέτοιοι άνθρωποι; (Ναι.) Όπως κι αν είναι η ανθρώπινη φύση τους, άνθρωποι σαν κι αυτούς είναι δύσπιστοι. Οι δύσπιστοι είναι σαν την ήρα μες στο σιτάρι —πρέπει να ξεριζωθούν. Αν εμφανίζουν μόνο κάποιες εκδηλώσεις των δύσπιστων και δεν έχουν προκαλέσει αναστάτωση στην εκκλησιαστική ζωή, ενώ μπορούν ακόμα να υπηρετήσουν ως φίλοι της εκκλησίας και να παράσχουν υπηρεσίες, τότε μπορεί κανείς να τους αφήσει στην ησυχία τους. Όσοι, όμως, μονίμως διαδίδουν αντιλήψεις εκφράζουν διαρκώς τις απόψεις και τα σχόλια των δύσπιστων. Δεν τα λένε έτσι τυχαία· σκοπός τους είναι να παρακινήσουν, να παραπλανήσουν και να παρασύρουν περισσότερους ανθρώπους ώστε να απομακρυνθούν απ’ τον Θεό. Η πρόθεσή τους περιγράφεται ως εξής: «Αν δεν μπορώ να κερδίσω ευλογίες, θα σταματήσω να πιστεύω. Μην ελπίζετε πως κανένας από εσάς θα κερδίσει ευλογίες —ούτε και να πιστεύετε! Αν εσείς συνεχίσετε να πιστεύετε, τι θα συμβεί αν δείξετε επιμονή και μια μέρα, τελικά, κερδίσετε ευλογίες —δεν θα βρεθώ εγώ σε δύσκολη θέση τότε; Πώς θα μπορέσω να βρω ισορροπία μέσα μου; Δεν μπορεί να συμβεί αυτό. Για να μην το μετανιώσω στο μέλλον, θα σας αναστατώσω και θα ταράξω την πίστη σας, θα σας κάνω να απομακρυνθείτε από τον θεό, να προδώσετε τον θεό και να εγκαταλείψετε την εκκλησία μαζί μου —αυτό θα ήταν ό,τι καλύτερο». Αυτός είναι ο σκοπός τους. Δύσπιστοι σαν κι αυτούς δεν πρέπει να αποπέμπονται; (Ναι.) Πρέπει να αποπέμπονται. Αν κάποιοι δύσπιστοι σταματήσουν να πιστεύουν, η εκκλησία απλώς θα τους πάρει πίσω τα βιβλία με τα λόγια του Θεού και θα τους ξεγράψει. Υπάρχουν κι άλλοι δύσπιστοι, που έχουν κάποια θετικά αισθήματα για την πίστη στον Θεό και για τους πιστούς. Αυτοί δεν παίζουν θετικό και καταφατικό ρόλο στην εκκλησία· απλώς βοηθούν περιστασιακά ως φίλοι της εκκλησίας. Άνθρωποι σαν κι αυτούς μπορεί να μην επιδιώκουν την αλήθεια ούτε να συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια, όμως δεν διαδίδουν αντιλήψεις ούτε αναστατώνουν την εκκλησιαστική ζωή. Εφόσον μπορούν να παράσχουν κάποια υπηρεσία, πρέπει να τους επιτρέπεται να παραμείνουν στην εκκλησία, δεν χρειάζεται να αποπεμφθούν. Στους δύσπιστους, όμως, που μονίμως διαδίδουν αντιλήψεις δεν πρέπει να δείχνει κανείς κανένα έλεος. Διαδίδουν τις αντιλήψεις τους και τη δυσαρέσκειά τους για τον Θεό, αναστατώνουν την εκκλησιαστική ζωή και προκαλούν διατάραξη και αναστάτωση στο εκκλησιαστικό έργο. Αυτοί οι δύσπιστοι είναι υπηρέτες του Σατανά. Έχουν αντιλήψεις· ωστόσο, όχι μόνο δεν αναζητούν την αλήθεια ώστε να απαλλαγούν απ’ αυτές, αλλά φτάνουν ακόμα και στο σημείο να διαδίδουν τις αντιλήψεις τους για να παραπλανήσουν τον εκλεκτό λαό του Θεού. Προδίδουν τον Θεό και θέλουν να τραβήξουν κι άλλους στην καταστροφή μαζί τους. Τέτοιου είδους προθέσεις έχουν όταν αναστατώνουν το εκκλησιαστικό έργο. Μπορεί να τους συγχωρέσει ο Θεός; Όχι, δεν πρέπει να γλιτώσουν. Το ζήτημα δεν είναι ότι πρέπει να περιοριστούν ή να απομονωθούν· πρέπει να απομακρυνθούν και να ξεγραφτούν διά παντός, χωρίς καμία απολύτως επιείκεια!

Στην εκκλησία, κάποιοι άνθρωποι δεν επιδιώκουν ποτέ την αλήθεια και δεν κατανοούν ποτέ πώς εργάζεται ο Θεός για τη σωτηρία των ανθρώπων. Αφού βιώσουν ορισμένα πράγματα, γεννιούνται μέσα τους παρανοήσεις, αντίσταση και παράπονα απέναντι στον Θεό· κάποια από τα λεγόμενα και τις πράξεις τους εξυπηρετούν τη διάδοση αντιλήψεων. Οι αντιλήψεις που διαδίδουν δεν είναι απλές αποκλίσεις από την κατανόηση των λόγων και του έργου του Θεού ή παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό. Κάποιες είναι πιο σοβαρές και αρνούνται ευθέως ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια —κρίνουν και καταδικάζουν τον Θεό πέρα για πέρα. Άλλες, πάλι, αντιλήψεις που διαδίδουν φτάνουν ακόμα και στο σημείο να επιτεθούν ανοιχτά στον Θεό και να Τον βλασφημήσουν. Δεν αναλύουν ούτε προσπαθούν να γνωρίσουν τη διαφθορά και την επαναστατικότητα που έχουν οι ίδιοι, έχοντας καρδιά που υποτάσσεται και υιοθετώντας την οπτική ενός δημιουργήματος ή ενός ακόλουθου του Θεού, ούτε αποδέχονται την αλήθεια, ούτε και συναναστρέφονται πάνω στο πώς κατανοούν το έργο του Θεού και στο πώς αντιλαμβάνονται τις προθέσεις Του. Οι αντιλήψεις που εκφράζουν είναι διαμετρικά αντίθετες από μια τέτοια θετική κατανόηση. Όταν οι άλλοι ακούνε τις αντιλήψεις τους, δεν κερδίζουν κατανόηση για τον Θεό, δεν αναπτύσσουν γνήσια πίστη ούτε, φυσικά, μεγαλώνει η πίστη τους στον Θεό. Αντ’ αυτού, η πίστη τους στον Θεό γίνεται συγκεχυμένη, φθίνει ή φτάνει ακόμα και στο σημείο να χαθεί εντελώς. Ταυτόχρονα, θολώνει για κείνους το όραμα του έργου του Θεού. Όσο περισσότερο ακούνε οι άλλοι τις αντιλήψεις που διαδίδουν τόσο περισσότερο μπερδεύεται η καρδιά τους, ακόμα και σε βαθμό που να μην ξέρουν με σιγουριά γιατί πρέπει να πιστεύουν στον Θεό και να αρχίζουν να αμφιβάλλουν αν υπάρχει Θεός. Το αν τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, το αν τα λόγια και το έργο του Θεού μπορούν να εξαγνίσουν και να σώσουν τους ανθρώπους, καθώς και άλλα τέτοια ζητήματα —όλα αυτά τούς φαίνονται πλέον ασαφή και αμφίβολα. Όταν οι άλλοι ακούνε τις αντιλήψεις και τις παρανοήσεις που διαδίδουν τέτοια άτομα, αρχίζουν να αμφιβάλλουν για τον Θεό και γίνονται επιφυλακτικοί απέναντί Του· αρχίζουν να οριοθετούν τον Θεό μες στην καρδιά τους, αναπτύσσουν παρανοήσεις και παράπονα εναντίον του Θεού, ενώ φτάνουν ακόμα και στο σημείο να απομακρυνθούν εσωτερικά απ’ τον Θεό. Αυτό είναι κάτι πολύ προβληματικό. Μόλις γεννηθούν μέσα τους αυτές οι αρνητικές, δυσμενείς σκέψεις, οι απόψεις, τα πλάνα και τα σχέδια, γίνεται σαφές ότι οι πληροφορίες και τα σχόλια που έχουν αποδεχθεί δεν συμβαδίζουν με τις ανάγκες της κανονικής ανθρώπινης φύσης, ενώ συμβαδίζουν ακόμα λιγότερο με την αλήθεια —είναι εκατό τοις εκατό βέβαιο ότι προέρχονται από τον Σατανά. Όποιες κι αν είναι οι προθέσεις ή τα κίνητρα όσων διαδίδουν αντιλήψεις, είτε διαδίδουν πλάνες και αβάσιμες φήμες επίτηδες είτε το κάνουν κατά λάθος, εφόσον έχουν βλαβερό αντίκτυπο στην εκκλησία, πρέπει να περιοριστούν. Φυσικά, αν ανακαλυφθούν και διακριθούν τέτοιοι άνθρωποι εκτός της εκκλησιαστικής ζωής, τότε πρέπει κι αυτοί να σταματήσουν και να περιοριστούν άμεσα. Αν κάποιος που κατανοεί την αλήθεια μπορεί να χρησιμοποιήσει τα λόγια του Θεού ή την κατανόηση που έχει ο ίδιος για να διαψεύσει και να εκθέσει όσους διαδίδουν τέτοια πράγματα, βοηθώντας έτσι τους αδελφούς και τις αδελφές να τους διακρίνουν, τότε ακόμα καλύτερα. Αυτό είναι μια μάχη ενάντια στον Σατανά. Αν δεν έχεις το ανάστημα, τότε πρέπει να μάθεις να τους διακρίνεις και να μένεις μακριά τους. Αν έχεις το ανάστημα, τότε πρέπει να τους εκθέσεις. Τολμάτε να το κάνετε αυτό; Ξέρετε πώς να το κάνετε; Αυτό αποκαλύπτει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο αν κάποιος κατέχει την αλήθεια-πραγματικότητα. Μερικοί νέοι πιστοί, όταν ακούν τις αντιλήψεις και τις παρανοήσεις που διαδίδουν τέτοιοι άνθρωποι για τον Θεό, σοκάρονται και λένε: «Πώς γίνεται να μιλάει έτσι κάποιος που πιστεύει στον Θεό;» Αν ακούσουν αυτές τις αντιλήψεις και τις πλάνες άνθρωποι που δεν έχουν θεμέλια, άραγε θα γίνουν αρνητικοί και αδύναμοι; Θα αποδεχθούν αυτές τις πλάνες; Θα παραπλανηθούν και θα εγκαταλείψουν την εκκλησία; Όλα αυτά είναι πιθανά. Όταν κάποιος που διαδίδει αντιλήψεις λέει «Δεν πρόκειται να πιστέψω ποτέ ξανά στον θεό», σε ό,τι είδους κατάσταση κι αν βρίσκεται όταν το λέει αυτό, κάτι τέτοιο υποδηλώνει ότι έχει χάσει εντελώς την πίστη του στον Θεό και είναι δύσπιστος. Με όποιον σκοπό κι αν διαδίδει αυτά τα λόγια, είναι καθόλου εποικοδομητικά για σένα όταν τα ακούς; (Όχι.) Όταν είσαι αδύναμος και ακούς αυτά τα λόγια, μπορεί να νιώσεις έτσι: «Αυτός ο άνθρωπος συμμερίζεται τον πόνο μου· όταν μιλάει για τις αντιλήψεις του, είναι σαν να δίνει φωνή στις δικές μου μύχιες σκέψεις». Αν, ωστόσο, ακούσει αυτά τα λόγια κάποιος που έχει πίστη, θα σκεφτεί: «Αυτό είναι εξοργιστικά επαναστατικό! Πώς γίνεται να λέει κανείς τέτοια λόγια; Δεν είναι βλασφημία απέναντι στον Θεό; Δεν θα τολμούσα να πω τέτοια πράγματα, αφού κάτι τέτοιο προσβάλλει τη διάθεση του Θεού!» Το γεγονός ότι αυτός ο άνθρωπος μπορεί να διαδίδει αυτές τις αντιλήψεις υποδεικνύει ότι οι συγκεκριμένες ιδέες γεννήθηκαν πολύ καιρό πριν και έχουν ήδη ριζώσει στην καρδιά του. Αν ιδέες σαν κι αυτές έχουν αρχίσει μόλις να σχηματίζονται, αν βρίσκονται ακόμα σε εμβρυϊκό στάδιο και δεν έχουν εξελιχθεί πλήρως σε αντιλήψεις, και εφόσον κάποιος δεν τις εκφράζει με λόγια και δεν έχει παραπλανήσει ούτε έχει αναστατώσει τους άλλους, αυτό δείχνει ότι έχει λίγη λογική· μπορεί να κρατήσει τη γλώσσα του κι έτσι να αποφύγει τις συνέπειες, δηλαδή την αποπομπή. Αν, όμως, εκφράζεται ανοιχτά και αναστατώνει την εκκλησιαστική ζωή, τότε δεν υπάρχει άλλο περιθώριο για αβρότητες· πρέπει να εκτεθεί και να αποπεμφθεί. Οι άνθρωποι που δεν αγαπούν την αλήθεια και δεν έχουν την ικανότητα να κατανοήσουν την αλήθεια έχουν την τάση να διαμορφώνουν συχνά αντιλήψεις. Όσοι, όμως, διαβάζουν συχνά τα λόγια του Θεού και έχουν ικανότητα κατανόησης, θα αναζητήσουν την αλήθεια για να απαλλαγούν από όποιες αντιλήψεις τυχόν γεννηθούν μέσα τους. Το έργο του Θεού αποκαλύπτει και αποκλείει όσους διαδίδουν συχνά αντιλήψεις· πρόκειται για ανθρώπους που δεν αγαπούν καθόλου την αλήθεια ούτε μπορούν να αποδεχθούν την αλήθεια, όλοι τους αποστρέφονται την αλήθεια και μισούν την αλήθεια. Δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό.

Το πρόβλημα της διάδοσης αντιλήψεων υπάρχει σίγουρα στην εκκλησιαστική ζωή σε διάφορες χώρες και περιοχές, αφού οι άνθρωποι που δεν αγαπούν την αλήθεια είναι πανταχού παρόντες. Όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια, όσοι αποστρέφονται την αλήθεια, όσοι αναζητούν τις σαρκικές ηδονές, καθώς και οι δύσπιστοι, οι κακοί άνθρωποι και άλλοι, επειδή δεν επιδιώκουν την αλήθεια, έχουν πάντα μέσα τους αντιλήψεις για τα λόγια του Θεού και για τον ενσαρκωμένο Θεό. Η καρδιά τους είναι γεμάτη αντιλήψεις, γεμάτη φαντασιοκοπίες για τον Θεό κι απαιτήσεις από Εκείνον, ενώ οι ίδιοι δεν μπορούν να συλλάβουν και να κατανοήσουν καθαρά κάθε λέξη που λέει ο Θεός· κατανοούν τα λόγια Του μόνο με βάση τις αντιλήψεις τους, τις προτιμήσεις τους, ακόμα και τα προσωπικά τους κέρδη και ζημίες. Η καρδιά τους είναι γεμάτη διάφορες αντιλήψεις, φαντασιοκοπίες και παράλογες απαιτήσεις απέναντι στον Θεό, μαζί με διάφορες παρανοήσεις και κρίσεις σχετικά με τον Θεό, και ούτω καθεξής. Επομένως, είναι φυσικό αυτοί οι άνθρωποι να διαδίδουν αντιλήψεις —δεν είναι κάτι καινούργιο αυτό. Εφόσον υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι, η διάδοση αντιλήψεων είναι κάτι που θα συμβαίνει κάθε τόσο, ενώ μπορεί να προκύψει ανά πάσα στιγμή. Όταν κάτι που λέει ή κάνει ο Θεός δεν συμβαδίζει με τις αντιλήψεις και τις επιθυμίες τους, αλλά και όταν πλήττει τα συμφέροντά τους, γίνονται έξαλλοι κι αρχίζουν να εκφράζονται ανοιχτά υπέρ των συμφερόντων τους, ενώ τα βάζουν με τον Θεό και το έργο Του. Αυτοί οι άνθρωποι πηγαίνουν πάντα κόντρα στην αλήθεια και τον Θεό, αναλύοντας και εξετάζοντας εξονυχιστικά τα λόγια του Θεού, τη διάθεση του Θεού και το έργο του Θεού. Συνεχώς εξετάζουν εξονυχιστικά και διερευνούν την ορθότητα των λόγων και του έργου του Θεού, ενώ επιπλέον θέλουν να επιβεβαιώσουν το κατά πόσον η ενσάρκωση του Θεού συμβαδίζει με την ταυτότητα και τη θέση του Θεού. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας επιβεβαίωσης, δυσκολεύονται πολύ να λάβουν ακριβείς απαντήσεις· στα μάτια τους, είναι πολύ δύσκολο ακόμα και να εκπληρωθούν και να γίνουν πραγματικότητα τα λόγια του Θεού. Επομένως, έχουν πολλά να πουν όταν διαδίδουν αντιλήψεις. Διαδίδουν τις αντιλήψεις τους ανεξαρτήτως ώρας, μέρους ή πλαισίου. Όποτε νιώθουν την όποια δυσαρέσκεια απέναντι στον Θεό, μετρούν τα πράγματα με βάση τις αντιλήψεις τους. Αν τα λόγια και το έργο του Θεού δεν συμβαδίζουν με τις αντιλήψεις τους, σπεύδουν να εκφράσουν αυτές τις αντιλήψεις. Αυτού του είδους την έκφραση τη χαρακτηρίζουμε ως διάδοση. Γιατί λέγεται «διάδοση»; Επειδή αυτά που εκφράζουν δεν έχουν θετική επίδραση ούτε στον εκλεκτό λαό του Θεού, ούτε στην εκκλησιαστική ζωή, ούτε στο έργο του οίκου του Θεού. Αντίθετα, το μόνο που κάνουν είναι να προκαλούν αναστάτωση, διατάραξη και ζημιά. Επομένως, είναι σωστό να χρησιμοποιεί κανείς τον όρο «διάδοση» για να αναφερθεί στη διατύπωση τέτοιων σχολίων.

Αφού αποκτήσετε μια στοιχειώδη διάκριση σχετικά με το θέμα της διάδοσης αντιλήψεων, πρέπει να αναλύσετε και να διακρίνετε τις διάφορες εσφαλμένες αντιλήψεις και σχόλια των ανθρώπων με βάση την αλήθεια και, στη συνέχεια, να τα χειριστείτε και να τα επιλύσετε σύμφωνα με τους κανονισμούς του οίκου του Θεού. Η επίλυση τέτοιων θεμάτων είναι, φυσικά, αναπόφευκτη ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών. Ταυτόχρονα, όλοι όσοι ανήκουν στον εκλεκτό λαό του Θεού, αφού ακούσουν τη συγκεκριμένη συναναστροφή, έχουν κι αυτοί ευθύνη και υποχρέωση να εκθέσουν και να αναλύσουν τους ανθρώπους που διαδίδουν αντιλήψεις, μαζί με τα λόγια τους και τις συμπεριφορές τους. Αν δεν έχεις το θάρρος να τους σταματήσεις ή να τους περιορίσεις, μπορείς να συναναστραφείς και να συζητήσεις μαζί τους με βάση τα λόγια του Θεού και την αλήθεια που κατανοείς. Πού αποσκοπεί μια τέτοια συζήτηση; Στο να δώσει τη δυνατότητα σε όσους έχουν μικρό ανάστημα και δεν έχουν κατανόηση της αλήθειας να συνειδητοποιήσουν, αφού ακούσουν τη συζήτηση, ποιανού τα λόγια συμβαδίζουν με την αλήθεια, αντί να νιώθουν σύγχυση και να παραπλανιούνται από τις αντιλήψεις και τις πλάνες που διαδίδουν μερικοί άνθρωποι. Κάτι τέτοιο είναι ωφέλιμο για τον εκλεκτό λαό του Θεού και για την εκκλησιαστική ζωή. Όταν διαπιστώνεται ότι κάποιος λέει λόγια που δεν συμβαδίζουν με την αλήθεια —είτε πρόκειται για ανθρώπινες αντιλήψεις είτε για πλάνες— πρέπει να γίνεται συζήτηση. Τέτοιες συζητήσεις είναι εποικοδομητικές για τους ανθρώπους. Αν μη τι άλλο, όσοι παρακολουθούν, αφού ακούσουν αυτές τις συζητήσεις, μπορούν να δουν ξεκάθαρα ότι τα λόγια εκείνων που διαδίδουν αντιλήψεις είναι πράγματι αντιλήψεις, ενώ μπορούν να κατανοήσουν ποιες πτυχές αυτών των αντιλήψεων δεν συμβαδίζουν με την αλήθεια, ποια είναι η ουσία των αντιλήψεων, γιατί δεν συμβαδίζουν με την αλήθεια, γιατί χαρακτηρίζονται ως αντιλήψεις, γιατί οι άνθρωποι που τις διαδίδουν πρέπει να περιοριστούν και ούτω καθεξής —είναι σε θέση να γνωρίζουν με ακρίβεια αυτά τα ζητήματα, αντί να παραμένουν μπερδεμένοι και οι άλλοι να τους παραπλανούν και να παίζουν μαζί τους. Οι αντιλήψεις που διαδίδουν οι άνθρωποι μπορούν να προκαλέσουν μια κάποια διατάραξη και ζημιά στη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού και στην εκκλησιαστική ζωή· στην πραγματικότητα, όμως, το να βιώνει κανείς αυτά τα πράγματα δεν κάνει κακό. Αν μη τι άλλο, του επιτρέπει να αποκτήσει μεγαλύτερη διάκριση, να δει το πραγματικό πρόσωπο όσων διαδίδουν αντιλήψεις, να δει τι διαθέσεις αποκαλύπτουν όταν διαδίδουν αντιλήψεις, καθώς και να δει τη διαφορά ανάμεσα στις αντιλήψεις που διαδίδουν και στην αλήθεια. Από τη μία, οι άνθρωποι θα είναι σε θέση να διακρίνουν αυτά τα σχόλια και να αποκτήσουν ανοσία απέναντί τους. Από την άλλη, θα μπορούν να διακρίνουν κάπως τέτοιους ανθρώπους και θα γνωρίζουν τι είδους λόγια λένε οι δύσπιστοι, αυτοί που δεν κατέχουν την αλήθεια στο παραμικρό και τρέφουν συχνά αντιλήψεις για τον Θεό, ενώ θα γνωρίζουν ότι η πίστη αυτών των ατόμων δεν είναι γνήσια —αν μη τι άλλο, οι άνθρωποι μπορούν να κερδίσουν αυτήν τη διάκριση. Φυσικά, αν δεν έχεις έρθει ακόμα αντιμέτωπος με αυτά τα θέματα, μην προσευχηθείς απερίσκεπτα, λέγοντας: «Σε παρακαλώ, Θεέ μου, διευθέτησε ένα περιβάλλον για μένα ώστε να μπορέσω να διαπιστώσω τι σημαίνει η φράση “οι αντιλήψεις που διαδίδουν οι άνθρωποι”». Το να γίνεις μάρτυρας της διάδοσης αντιλήψεων δεν είναι παιχνίδι και μπορεί να σε οδηγήσει εύκολα στην παραπλάνηση. Και όταν όντως συμβούν αυτά τα πράγματα, πρέπει να τα χειριστείς σωστά. Μην τα αφήσεις να περάσουν και μην τα αποφύγεις· αντιμετώπισέ τα σωστά και προσέγγισε με μια στάση σοβαρότητας και αυστηρότητας κάθε περιβάλλον που έχει διευθετήσει ο Θεός για σένα. Αυτήν τη στάση πρέπει να έχει ένας άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια προκειμένου να την αποκτήσει. Όταν έρθεις αντιμέτωπος με κάποιον που διαδίδει αντιλήψεις, πρέπει να μάθεις να προσεύχεσαι στον Θεό ως εξής: «Σε παρακαλώ, Θεέ μου, μείνε μαζί μου, διαφώτισέ με και καθοδήγησέ με, έτσι ώστε να μπορώ να διακρίνω αυτά τα λόγια και αυτόν τον τύπο ανθρώπου, δώσε μου και τη δυνατότητα να αναγνωρίσω αν εγώ έχω μέσα μου κάποιες απ’ τις αντιλήψεις αυτών των ανθρώπων». Έπειτα, αφού προσευχηθείς, πήγαινε να βιώσεις αυτό το ζήτημα. Φυσικά, τότε θα έχει έρθει και η στιγμή να δοκιμαστείς όσον αφορά το πόση αλήθεια κατανοείς πραγματικά και το πόσο μεγάλο είναι το ανάστημά σου. Όταν κάποιος διαδίδει αντιλήψεις, αν εσύ τον ακούσεις και δεν έχεις καμία εσωτερική αντίδραση ή σκέψη, παρά είσαι ακριβώς σαν ραδιόφωνο —δηλαδή αποδέχεσαι οποιεσδήποτε αντιλήψεις εκφράζει και διαδίδει, χωρίς καμία αντίσταση, χωρίς την ικανότητα να τον απορρίψεις και, φυσικά, χωρίς την ικανότητα να τον διακρίνεις— κάτι τέτοιο δεν είναι πολύ προβληματικό; Μερικοί άνθρωποι, όταν ακούσουν κάποιον να εκφράζει αντιλήψεις, νιώθουν μέσα τους πως όσα λέγονται είναι λάθος και θέλουν να συναναστραφούν και να συζητήσουν με αυτόν τον άνθρωπο, αλλά δεν ξέρουν πώς να εκφραστούν σωστά ή πώς να εκθέσουν και να αναλύσουν αυτόν τον άνθρωπο. Φοβούνται, επίσης, πως, αν δεν καταφέρουν να απαντήσουν με αποτελεσματικά επιχειρήματα, θα κοκκινίσουν μέχρι τα αυτιά και τότε, όταν θα έχουν ηττηθεί κατά κράτος, θα γίνουν ρεζίλι και θα κολλήσουν σε μια άβολη κατάσταση. Νιώθουν, ωστόσο, και ότι δεν είναι διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν χωρίς συζήτηση και σκέφτονται: «Έχω ακούσει πολλά κηρύγματα και κατανοώ αρκετά, γιατί, λοιπόν, δεν βρίσκω τα λόγια να τον διαψεύσω; Δεν έχω αντιλήψεις για τον Θεό, και έχω αληθινή πίστη στον Θεό· γιατί, λοιπόν, δεν μπορώ να εξηγήσω ξεκάθαρα τα πράγματα τώρα που ήρθε η ώρα να διαψεύσω τις πλάνες του;» Βλέπουν τον άνθρωπο που διαδίδει αντιλήψεις να μιλάει όλο και περισσότερο, ενώ τα λόγια του γίνονται όλο και πιο εξοργιστικά και απεχθή, αλλά δεν μπορούν με τίποτα να τον διαψεύσουν και να τον αναλύσουν, δεν είναι σε θέση να ορθώσουν το ανάστημά τους και να τον εκθέσουν ούτε, φυσικά, να τον σταματήσουν, πράγμα που τους κάνει να αισθάνονται μέσα τους απίστευτο άγχος και ανησυχία. Μόνο τότε συνειδητοποιούν ότι έχουν υπερβολικά μικρό ανάστημα και διαπιστώνουν ότι η κατανόησή τους για την αλήθεια δεν έχει συγκροτηθεί ακόμα σε μια ολοκληρωμένη και ορθή άποψη, ότι είναι μόνο μερικές αποσπασματικές φράσεις, σκόρπια κομματάκια από φως και ιδέες, ενώ δεν πρόκειται καθόλου για αυθεντική γνώση της αλήθειας. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι αυτός ο άνθρωπος διαδίδει αντιλήψεις και παραπλανά τον κόσμο, καθώς και ότι είναι δύσπιστος, και θέλουν να τον εκθέσουν και να διαψεύσουν τις απόψεις του, μόνο που δεν διαθέτουν εκείνη την κατάλληλη και ισχυρή γλώσσα που θα τους επέτρεπε να το κάνουν αυτό. Το μόνο που καταφέρνουν να πουν είναι: «Όλα όσα κάνει ο Θεός είναι καλά· πρέπει να το αποδεχθείς αυτό. Ο Θεός είναι άγιος και τέλειος· δεν έχει καμία σχέση με όσα περιγράφεις. Ο Θεός κυριαρχεί στα πάντα και οι άνθρωποι είναι δημιουργήματα. Πρέπει να υποτάσσονται στον Θεό. Οι άνθρωποι δεν βγαίνουν χαμένοι όταν υποτάσσονται στον Θεό». Μπορούν να εκφράσουν μόνο αυτές τις ρηχές θεωρίες, που καθόλου δεν αφορούν τα ζωτικής σημασίας σημεία. Αφού βιώσουν αυτό το ιδιαίτερο συμβάν, συνειδητοποιούν ότι έχουν υπερβολικά μικρό ανάστημα και σκέφτονται: «Γιατί είμαι τόσο ανίκανος; Κατά κανόνα μπορώ να μιλάω για βαρύγδουπα δόγματα ασταμάτητα και με μεγάλη ευγλωττία· στις συναθροίσεις μπορώ να μιλάω μία ώρα χωρίς κανένα πρόβλημα, ενώ μπορώ να γράψω απροβλημάτιστα τρεις έως πέντε σελίδες σημειώσεις για το κήρυγμα, αφού νιώθω μεγάλη αυτοπεποίθηση σ’ αυτόν τον τομέα. Όταν, όμως, έρθω αντιμέτωπος με κάποιον που διαδίδει έτσι αντιλήψεις, που κρίνει και βλασφημεί έτσι τον Θεό, γιατί δεν έχω καμία εγρήγορση, καμία αντίδραση; Γιατί δεν μπορώ να τον εκθέσω και να τον αντικρούσω με πυγμή;» Τι ανακαλύπτουν απ’ όλα αυτά; Μήπως συνειδητοποιούν ότι δεν κατανοούν την αλήθεια; Είναι καλή ή κακή αυτή η συνειδητοποίηση; (Είναι καλή.) Επιτέλους ανακαλύπτουν το πραγματικό τους ανάστημα. Αν δεν είχαν συναντήσει κάποιον που διαδίδει αντιλήψεις, μπορεί να νόμιζαν ακόμα πως έχουν ανάστημα, κατανοούν την αλήθεια, έχουν διάκριση, μπορούν να δουν σε βάθος τα πάντα, μπορούν να κηρύξουν διάφορα πνευματικά δόγματα και να συναναστραφούν λίγο πάνω σε κάθε αλήθεια με μεγάλη εξοικείωση. Όταν, όμως, έρθουν αντιμέτωποι με κάποιον που διαδίδει αντιλήψεις, παρότι γνωρίζουν ότι αυτό είναι λάθος, βρίσκονται αβοήθητοι, ανίκανοι να πράξουν οτιδήποτε, και καταλήγουν ηττημένοι. Προκαλεί αμηχανία κάτι τέτοιο; Είναι ένα ένδοξο ζήτημα; (Όχι.) Ποια, λοιπόν, πρέπει να είναι η λύση; Αν δεν διαθέτεις τα σωστά λόγια για να διαφωνήσεις μαζί του, αλλά παράλληλα θέλεις να αποφύγεις την αμηχανία και να μείνεις ακλόνητος στη μαρτυρία σου, ώστε να ντροπιάσεις και να κατατροπώσεις ολοκληρωτικά τον Σατανά, τι πρέπει να κάνεις; Θα σας πω μια αποτελεσματική μέθοδο: Αν δεις ότι αυτός διαδίδει αντιλήψεις ασταμάτητα και οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν διάκριση και επηρεάζονται από αυτόν, ενώ εσύ δεν μπορείς να τον αποστομώσεις με επιχειρήματα, τότε έχει έρθει η ώρα να περάσεις στην επίθεση, να χτυπήσεις τη γροθιά στο τραπέζι και να πεις: «Σκάσε! Τι είν’ αυτά που λες; Δεν μπορώ να σε αποστομώσω με επιχειρήματα, αλλά ξέρω ότι είσαι δύσπιστος! Κοίτα τι λες· υπάρχει έστω και μία λέξη που να συμβαδίζει με την αλήθεια; Τόσα χρόνια απολαμβάνεις τη χάρη του Θεού —είπες ποτέ έστω και μία κουβέντα για να δοξάσεις τον Θεό ή να καταθέσεις μαρτυρία γι’ Αυτόν; Έχεις παράπονα εναντίον του Θεού· αν σου βαστάει, πήγαινε απευθείας στον τρίτο ουρανό και πες τα στον ίδιο τον Θεό. Σταμάτα να προκαλείς αναστάτωση εδώ. Σε διατάζω επίσημα, αυτήν τη στιγμή, να του δίνεις!» Θα τολμούσατε να πείτε κάτι τέτοιο; Μήπως είναι παρορμητικότητα; (Όχι, δεν είναι.) Είναι μια δήλωση που γίνεται ευθέως στον Σατανά. Είναι απλό να το κάνετε. Να του πείτε: «Δίνε του, δύσπιστε! Όλη αυτή η χάρη του Θεού που απόλαυσες πήγε χαμένη, ασυνείδητο κάθαρμα· δεν σου αξίζει να είσαι άνθρωπος!» Δύο λέξεις μόνο: «Δίνε του!» Πώς σας ακούγεται αυτό; Έχει δύναμη, αλλά δεν πρέπει να χρησιμοποιείται με απερισκεψία. Δεν πρέπει να το λέτε σε αδελφούς και αδελφές που είναι νεοφερμένοι στην πίστη και δεν κατανοούν ακόμα την αλήθεια, αλλά στους δύσπιστους και τους υπηρέτες του Σατανά μπορείτε να δίνετε χωρίς έλεος διαταγές σαν κι αυτές: «Εδώ είναι ο οίκος του Θεού, ο οίκος των αληθινών αδελφών, ο οίκος όσων ακολουθούν τον Θεό. Δεν είναι οίκος διαβόλων και σατανάδων. Δεν χρειαζόμαστε διαβόλους και σατανάδες εδώ. Εσύ είσαι διάβολος και σατανάς, οπότε δίνε του!» Είναι σωστό αυτό; (Ναι.) Δεν είναι και η καλύτερη μέθοδος· σας τη διδάσκω μόνο και μόνο επειδή έχετε μικρό ανάστημα, επειδή το ανάστημά σας δεν αρκεί για μια μάχη με τον Σατανά. Στην πραγματικότητα, αυτή η μέθοδος δεν είναι ιδανική. Η ιδανική μέθοδος είναι —αν κατανοείτε πολλές αλήθειες και έχετε γνήσια πίστη στον Θεό και γνήσια γνώση γι’ Αυτόν— να μπορέσετε να τους διαψεύσετε —και μάλιστα να τους διαψεύσετε τόσο απόλυτα ώστε να καταντροπιαστούν και στο τέλος να πουν σε όλους: «Δεν μπορώ να διατηρήσω την πίστη μου· ντρέπομαι πάρα πολύ να αντικρίσω τον καθένα σας. Είμαι διάβολος και σατανάς· θα φύγω μόνος μου απ’ την εκκλησία». Αφού δεν έχετε τώρα αυτήν την ικανότητα, πρέπει όσους διαδίδουν αντιλήψεις να τους αντιμετωπίσετε σύμφωνα με τη μέθοδο που σας δίδαξα.

Τώρα, λοιπόν, γνωρίζετε πώς να χειριστείτε όσους διαδίδουν συχνά αντιλήψεις στην εκκλησία; Τώρα πια μπορείτε να διακρίνετε όσους διαδίδουν αντιλήψεις για να παραπλανήσουν τον κόσμο; (Ναι.) Ποιοι είναι οι κύριοι τύποι ομιλίας που διαδίδουν αντιλήψεις; Ο ένας βάζει στο στόχαστρο τα λόγια του Θεού, ο άλλος βάζει στο στόχαστρο το έργο του Θεού κι ένας τρίτος βάζει στο στόχαστρο τη διάθεση και την ουσία του Θεού. Αυτοί οι τύποι ομιλίας κυμαίνονται από ήπιας σοβαρότητας —δηλαδή φαντασιοκοπίες και παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό— μέχρι μεγάλης σοβαρότητας, δηλαδή κρίσεις, καταδίκες και βλασφημίες εναντίον του Θεού. Εκτός από αυτά, υπάρχουν επίσης τα σχόλια των ανθρώπων που δείχνουν αρνητικότητα και αντίσταση —εκφράζουν, φερ’ ειπείν, τα παράπονα, την ανυπακοή και τη δυσαρέσκειά τους απέναντι στον Θεό. Συνοψίζοντας, τα λόγια που διαδίδουν αντιλήψεις έχουν όλα τους μια φύση ανυπακοής, κρίσης, καταδίκης και βλασφημίας απέναντι στον Θεό, ενώ έχουν ως συνέπεια το να κάνουν τους ανθρώπους καχύποπτους και επιφυλακτικούς απέναντι στον Θεό, να τους κάνουν να παρεξηγούν τον Θεό και να απομακρύνονται από Εκείνον ή ακόμα και να Τον απορρίπτουν. Εύκολα τα διακρίνει κανείς όλα αυτά.

Γ. Οι αρχές και τα μονοπάτια της εξάλειψης των αντιλήψεων

Υπάρχουν ακόμα μερικά πράγματα που αφορούν τη διάδοση αντιλήψεων και για τα οποία πρέπει να γίνει συναναστροφή. Λένε κάποιοι: «Πρέπει να ασκηθούμε στην έκθεση και την ανάλυση κατά τη διάρκεια της εκκλησιαστικής ζωής όσον αφορά τη διάδοση αντιλήψεων και να την περιορίσουμε. Ωστόσο, όπως προχωράει η πίστη μας στον Θεό, υπάρχει πιθανότητα να σχηματίσουμε διάφορες αντιλήψεις· αυτό είναι κάτι που δεν μπορούμε να ελέγξουμε. Όσον αφορά τις αντιλήψεις, λοιπόν, τι είδους μονοπάτι άσκησης πρέπει να ακολουθήσουμε έτσι ώστε να ασκηθούμε σωστά και να μην προκαλέσουμε αναστάτωση και διατάραξη κατά τη διάρκεια της εκκλησιαστικής ζωής, να μην επηρεάσουμε αρνητικά τους άλλους και να μη ζημιώσουμε τη ζωή των άλλων; Ποιος είναι ο σωστός τρόπος δράσης;» Δεν είναι γεγονός ότι οι άνθρωποι έχουν αντιλήψεις; Δεν είναι αναπόφευκτο; (Ναι.) Λένε κάποιοι: «Αντιλήψεις σχηματίζουν μόνο όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια». Είναι σωστή αυτή η δήλωση; Είναι μόνο εν μέρει σωστή. Όσοι επιδιώκουν την αλήθεια μπορεί κι αυτοί, ενίοτε, να σχηματίζουν αντιλήψεις για τον Θεό όταν αντιμετωπίζουν ειδικές καταστάσεις, επειδή, προτού κατανοήσουν οι άνθρωποι την αλήθεια και τις προθέσεις του Θεού και προτού αποκτήσουν γνώσεις για τον Θεό, σχηματίζουν κάποιες αντιλήψεις για τα λόγια και το έργο του Θεού. Αυτές οι αντιλήψεις είναι παράλογες ανθρώπινες ιδέες που δεν συμβαδίζουν με την αλήθεια. Κάποιες αντιλήψεις μπορεί να συμβαδίζουν με την ηθική, τη φιλοσοφία, την παραδοσιακή κουλτούρα, τις ηθικοπλαστικές θεωρίες και ούτω καθεξής, ενώ, εκ πρώτης όψεως, αυτές οι ιδέες μπορεί να φαίνονται σωστές. Δεν συμβαδίζουν, όμως, με την αλήθεια και μάλιστα έρχονται σε σύγκρουση μαζί της. Αυτό είναι γεγονός. Πώς πρέπει να αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι αυτές τις αντιλήψεις; Οι άνθρωποι, προτού επιδιώξουν την αλήθεια, κουβαλούν ήδη μέσα τους πολλές αντιλήψεις· αυτές οι αντιλήψεις είναι έμφυτες. Ενώ βρίσκονται στη διαδικασία επιδίωξης της αλήθειας, γεννιούνται μέσα τους πολλές νέες αντιλήψεις, λόγω των εναλλαγών στο περιβάλλον και των διάφορων πλαισίων· αυτές οι αντιλήψεις είναι επίκτητες. Οι άνθρωποι οφείλουν να αντιμετωπίσουν και τους δύο αυτούς τύπους αντιλήψεων στο ταξίδι της πίστης τους στον Θεό. Υπάρχει, λοιπόν, κάποια λύση για την εξάλειψη των αντιλήψεων; Υπάρχει κάποιο μονοπάτι άσκησης; Λένε κάποιοι: «Εύκολα το χειρίζεται κανείς. Μπορούμε να επαναστατήσουμε ενάντια στις έμφυτες αντιλήψεις μας· δεν χρειάζεται να τις λάβουμε υπόψη. Είμαστε σίγουροι πως, κατά τη διαδικασία επιδίωξης της αλήθειας, αυτές οι αντιλήψεις θα εξαλείφονται και θα απαλλασσόμαστε από αυτές καθώς θα κατανοούμε την αλήθεια. Όσο για τις επίκτητες αντιλήψεις, βασιζόμαστε στον Θεό για να τις εξαλείψει, ενώ ούτε κι αυτές μας περιορίζουν. Μέχρι τώρα, επομένως, δεν έχουμε σχηματίσει μέσα μας αντιλήψεις που θα μπορούσαν να οδηγήσουν, φερ’ ειπείν, σε αντίσταση, καταδίκη ή βλασφημία εναντίον του Θεού». Πώς είναι αυτό ως μέθοδος άσκησης, ως τρόπος αντιμετώπισης και χειρισμού των αντιλήψεων; Μπορεί να εξαλείψει τις αντιλήψεις; Έχει μειονεκτήματα; Πρόκειται για δυναμική και θετική στάση απέναντι στις αντιλήψεις; (Όχι.) Έχει αυτή η στάση την οποιαδήποτε θετική επίδραση στους ανθρώπους; Αν εφαρμόζεις την εξής παθητική μέθοδο: Αγνοείς αυτές τις αντιλήψεις, τις καταχωνιάζεις στο πιο κρυφό μέρος της καρδιάς σου, τις σπρώχνεις βαθιά και, όποτε βγαίνουν στην επιφάνεια, προσεύχεσαι και κατόπιν θεωρείς ότι τις έχεις εξαλείψει, ενώ τις αντιμετωπίζεις με τον ίδιο τρόπο κάθε φορά που επανεμφανίζονται, χωρίς μετά να τις σκέφτεσαι, κάνοντας πως δεν είναι πρόβλημα και θεωρώντας το εξής: «Όπως και να ’χει, ο Θεός στον οποίο πιστεύω είναι ακόμα ο Θεός μου, είμαι ακόμα δημιούργημα του Θεού και ο Θεός είναι ακόμα ο Δημιουργός μου· αυτό δεν έχει αλλάξει» —είναι αυτός ο πιο αποτελεσματικός τρόπος εξάλειψης των αντιλήψεων; Επιτυγχάνεται έτσι ένα θετικό αποτέλεσμα; Εξαλείφει και εκριζώνει οριστικά τις αντιλήψεις αυτός ο τρόπος άσκησης; Προφανώς και όχι. Όσο μεγάλες ή μικρές κι αν είναι αυτές οι αντιλήψεις, όσο πολλές ή λίγες κι αν είναι, εφόσον υπάρχουν στην καρδιά των ανθρώπων, θα έχουν κάποιον αρνητικό αντίκτυπο στη ζωή-είσοδό τους και στη σχέση τους με τον Θεό, προκαλώντας αναστάτωση. Ειδικά όταν οι άνθρωποι είναι αδύναμοι, όταν έρχονται αντιμέτωποι με κάποιο περιβάλλον που δεν μπορούν να κατανικήσουν, όταν δεν κατανοούν τις προθέσεις του Θεού, όταν δεν έχουν μονοπάτι άσκησης και δεν γνωρίζουν πώς να ικανοποιήσουν τον Θεό, καθώς και όταν νιώθουν πως δεν έχουν ελπίδα σωτηρίας, αυτές οι αντιλήψεις αναδύονται γρήγορα από μέσα τους, κυριαρχούν στις σκέψεις τους, καταλαμβάνουν την καρδιά τους, ενώ μπορεί να παίξουν ρόλο ακόμα και στην απόφασή τους να μείνουν ή να φύγουν και να επηρεάσουν το μονοπάτι που θα διαλέξουν. Είναι πιθανό να υπάρχει μια αντίληψη που δεν σε απασχόλησε ποτέ, που ποτέ δεν σε επηρέασε ούτε σε κατέβαλε —πίστευες πάντα πως ήσουν κύριός της και μπορούσες να την ελέγξεις— αφού, όμως, βιώσεις κάποια αποτυχία, έναν αποκλεισμό, αν απαλλαχθείς από τα καθήκοντά σου, αν ο Θεός σε πειθαρχήσει και σε συμμορφώσει με αυστηρότητα ή ίσως ακόμα όταν νιώσεις πως έχεις πέσει στο πηγάδι της αβύσσου, εκείνη τη στιγμή αυτή η αντίληψη παύει να είναι ένα απλό αξεσουάρ για εσένα. Ακόμα κι αν την αγνοήσεις, μπορεί να αναστατώσει και να παραπλανήσει τις σκέψεις σου ή ακόμα και να κυριαρχήσει στις σκέψεις και τις απόψεις σου, στη στάση σου απέναντι στον Θεό, καθώς και στην πίστη σου στον Θεό. Αν δεν έχεις κάποια κατάλληλη μέθοδο ή αρχή άσκησης για να αντιμετωπίσεις αυτές τις αντιλήψεις ή δεν τις κατανοείς ξεκάθαρα, τότε αυτές οι αντιλήψεις θα επηρεάζουν κάθε τόσο τη ζωή-είσοδό σου ή τις τωρινές επιλογές σου. Μπορεί να επηρεάσουν ακόμα και τη σχέση σου με τον Θεό, καθώς και τη στάση σου απέναντι στον Θεό. Όταν, λοιπόν, οι άνθρωποι βρίσκονται μπροστά σε διάφορες αντιλήψεις, σε όποιο πλαίσιο κι αν προκύψουν αυτές, τι είδους στάση και μέθοδο πρέπει να υιοθετήσουν για να τις αντιμετωπίσουν και να τις χειριστούν ώστε να μην υποστούν ζημιές και να επιτύχουν ένα θετικό και ευεργετικό αποτέλεσμα; Γι’ αυτό το ερώτημα απαιτείται σαφής συναναστροφή.

Οι άνθρωποι που ζουν μέσα στη σάρκα έχουν ελεύθερη βούληση και ελεύθερη σκέψη. Όποια κι αν είναι η μόρφωσή τους, το επίπεδό τους ή το φύλο τους, εφόσον έχουν σκέψεις, θα διαμορφώσουν και αντιλήψεις. Αν η διεφθαρμένη διάθεσή σου κυριαρχείται από κάποια αντίληψη, θα αψηφήσεις τον Θεό λόγω αυτής της αντίληψης. Γι’ αυτό και πρέπει να λυθεί το πρόβλημα των αντιλήψεων που έχουν οι άνθρωποι. Αντιλήψεις δεν διαμορφώνουν μόνο όσοι διαδίδουν αντιλήψεις· αυτοί διαδίδουν τις αντιλήψεις τους, εναντιώνονται απερίσκεπτα στον Θεό και διαδίδουν διάφορες απόψεις και κρίσεις γι’ Αυτόν. Ισχύει, όμως, ότι όσοι δεν διαδίδουν αντιλήψεις δεν τις έχουν κιόλας; Όλοι έχουν αντιλήψεις· αυτό είναι γεγονός. Η διαφορά είναι ότι η φύση-ουσία αυτών που διαδίδουν εσκεμμένα αντιλήψεις χαρακτηρίζεται από έμφυτη αποστροφή για την αλήθεια. Επειδή δεν αποδέχονται την αλήθεια και φτάνουν ακόμα και στο σημείο να πιστεύουν πως οι αντιλήψεις τους είναι σωστές και συμβαδίζουν απόλυτα με την αλήθεια, αν οι αντιλήψεις τους έρθουν σε σύγκρουση με την αλήθεια, εκείνοι επιλέγουν, αντί για την αλήθεια, να αποδεχθούν τις αντιλήψεις τους. Σ’ αυτό το σημείο αποτυγχάνουν και γι’ αυτό περιορίζονται και καταδικάζονται. Γιατί, λοιπόν, δεν καταδικάζονται και οι συνηθισμένοι, οι κανονικοί άνθρωποι όταν γεννιούνται μέσα τους αντιλήψεις; Αυτό συμβαίνει επειδή οι περισσότεροι από αυτούς μιλούν και ενεργούν με ορθολογισμό και γνωρίζουν μέσα τους ότι οι ανθρώπινες αντιλήψεις δεν συμβαδίζουν με την αλήθεια, αλλά είναι εσφαλμένες· παρότι δεν μπορούν να εξαλείψουν αμέσως τις αντιλήψεις τους, είναι διατεθειμένοι να τις εγκαταλείψουν. Όταν επιλέγουν να αποδεχθούν την αλήθεια, η αλήθεια τότε αντικαθιστά και εξαλείφει τις εσωτερικές αντιλήψεις τους· εγκαταλείπουν τις αντιλήψεις τους, οι οποίες παύουν πια να τους επηρεάζουν, να τους περιορίζουν και να τους ελέγχουν. Αυτοί οι άνθρωποι, λοιπόν, παρότι έχουν αντιλήψεις, δεν τις διαδίδουν. Μπορούν ακόμα να κάνουν κανονικά τα καθήκοντά τους, να ακολουθούν κανονικά τον Θεό, να αποδέχονται τα λόγια του Θεού και το έργο του Θεού, να υποτάσσονται στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού, καθώς και να υποτάσσονται στη σωτηρία του Θεού. Αναγνωρίζουν πάντα ότι οι ίδιοι είναι δημιουργήματα και ότι ο Θεός είναι ο Δημιουργός. Όποιες αντιλήψεις κι αν τρέφουν στην καρδιά τους, μπορούν και διατηρούν μια κανονική σχέση με τον Θεό, διατηρούν τη σχέση δημιουργήματος και Δημιουργού, καταφέρνουν να μην παρατήσουν τα καθήκοντά τους, καταφέρνουν να μην απαρνηθούν το όνομα του Θεού, ενώ και η πίστη τους στον Θεό παραμένει απαράλλαχτη. Όλα αυτά ισχύουν· αν, ωστόσο, οι αντιλήψεις τελικά δεν εξαλειφθούν, μπορούν και πάλι να οδηγήσουν τους ανθρώπους στην καταστροφή και τον όλεθρο. Γι’ αυτό πρέπει να συναναστραφούμε κι άλλο πάνω στο ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης και εξάλειψης των αντιλήψεων.

Τι νομίζετε ότι είναι ευκολότερο να εξαλειφθεί: οι έμφυτες αντιλήψεις που έχουν μέσα τους οι άνθρωποι από πριν ακόμα αρχίσουν να πιστεύουν στον Θεό ή οι αντιλήψεις που σχηματίζουν σε ειδικά περιβάλλοντα και πλαίσια αφού αρχίσουν να πιστεύουν στον Θεό; (Οι έμφυτες αντιλήψεις εξαλείφονται ευκολότερα.) Οι φαντασιοκοπίες και οι αντιλήψεις που έχουν οι άνθρωποι για τον Θεό όταν πρωτοαρχίζουν να πιστεύουν σ’ Αυτόν εξαλείφονται ευκολότερα, σε αντίθεση με τις αντιλήψεις που σχηματίζουν ενώ βιώνουν το έργο του Θεού αφότου πιστέψουν σ’ Αυτόν, που δεν εξαλείφονται τόσο εύκολα: —Αυτή είναι μια θεωρητική δήλωση που, όμως, τελικά δεν συνάδει με τα γεγονότα. Τι σημαίνει ότι είναι «θεωρητική»; Σημαίνει πως τέτοιου είδους συμπεράσματα βγάζουν οι άνθρωποι με βάση τη φιλοσοφία και τη λογική. Όταν οι άνθρωποι πρωτοαρχίσουν να πιστεύουν στον Θεό και κατανοήσουν την αλήθεια για τα οράματα, εγκαταλείπουν κάποιες απ’ τις αντιλήψεις τους και τις εξαλείφουν. Στην πραγματικότητα, αυτή η εξάλειψη επιτυγχάνεται μόνο σε επίπεδο δόγματος· μπορεί να φαίνεται ότι αυτές οι αντιλήψεις έχουν εξαλειφθεί, όμως πολλές από τις αντιλήψεις που σχηματίζουν οι άνθρωποι ενώ ακολουθούν τον Θεό σχετίζονται με τις έμφυτες αντιλήψεις τους. Θεωρητικά, μεταξύ των δύο αυτών τύπων αντιλήψεων, οι έμφυτες αντιλήψεις εξαλείφονται ευκολότερα, στην πραγματικότητα, όμως, εφόσον οι άνθρωποι μπορέσουν να αποδεχθούν την αλήθεια και να αγαπήσουν τα θετικά πράγματα, εφόσον φτάσουν να κατανοήσουν την αλήθεια, τότε είναι εύκολο να εξαλείψουν και τους δύο τύπους αντιλήψεων. Για παράδειγμα, υποστηρίζετε κάποιοι πως οι έμφυτες αντιλήψεις εξαλείφονται ευκολότερα· υπάρχει, όμως, η πιθανότητα να συναντήσετε ανθρώπους με στρεβλή κατανόηση οι οποίοι είναι πολύ ξεροκέφαλοι, έχουν εμμονή με ασήμαντες λεπτομέρειες και ερευνούν τη Βίβλο, τα κλασικά πνευματικά έργα και τις ερμηνείες των αναλυτών της Βίβλου. Αυτοί οι άνθρωποι σάς επαναλαμβάνουν συνεχώς τα όσα βρίσκουν και, με όποιον τρόπο κι αν συναναστραφείτε μαζί τους πάνω στην αλήθεια, δεν την αποδέχονται. Δεν μπορούν να αποδεχθούν τα αγνά κηρύγματα, την αλήθεια και τα σωστά λόγια· αυτά τα πράγματα δεν περνάνε μέσα τους όταν τα ακούνε. Αφενός, έχουν πρόβλημα ικανότητας κατανόησης· αφετέρου, δεν αγαπούν τα θετικά πράγματα και την αλήθεια, αλλά τους αρέσει πολύ να είναι ξεροκέφαλοι και να εμμένουν σε ασήμαντες λεπτομέρειες, να παίζουν με τις λέξεις, ενώ τους αρέσουν και οι θεωρίες και η θεολογία. Μπορούν τέτοιοι άνθρωποι να εγκαταλείψουν τις αντιλήψεις τους; (Όχι.) Άνθρωποι σαν κι αυτούς, κρίνοντας από τα γεγονότα, τη διάθεση και τις προτιμήσεις τους, δεν μπορούν να αποδεχθούν την αλήθεια. Στην πραγματικότητα, οι αρχικές αντιλήψεις των ανθρώπων είναι πολύ ρηχές και επιφανειακές, οπότε εξαλείφονται πολύ εύκολα. Αν ένας άνθρωπος έχει κανονικό τρόπο σκέψης και κανονική ικανότητα κατανόησης, όταν συναναστρέφεσαι μαζί του πάνω στην αλήθεια σχετικά με τα οράματα, εφόσον την κατανοήσει, μπορεί εύκολα να εγκαταλείψει τις αντιλήψεις του. Υπάρχει, όμως, ένας τύπος ανθρώπου που δεν έχει κανονικό τρόπο σκέψης, δεν μπορεί να συλλάβει την αλήθεια και δεν αποδέχεται την αλήθεια. Μπορούν τέτοιοι άνθρωποι να εγκαταλείψουν τις αντιλήψεις τους; (Όχι.) Επομένως, δύσκολα εξαλείφονται οι αντιλήψεις τέτοιων ανθρώπων. Αν ένας άνθρωπος έχει κανονική λογική και είναι σε θέση να αποδεχθεί την αλήθεια, τότε όποιες αντιλήψεις κι αν διαμορφώσει για τον Θεό αφότου ξεκινήσει να πιστεύει στον Θεό και σε όποιο περιβάλλον ή πλαίσιο κι αν προκύψουν αυτές οι αντιλήψεις, εκείνος δεν λογομαχεί με τον Θεό. Λέει: «Εγώ είμαι άνθρωπος, έχω διεφθαρμένες διαθέσεις, μπορεί να κάνω λάθος στον τρόπο σκέψης μου και στις ενέργειές μου. Ο Θεός είναι η αλήθεια, ο Θεός δεν σφάλλει ποτέ. Όσο λογικές κι αν είναι οι σκέψεις μου, παραμένουν ανθρώπινες σκέψεις, προέρχονται από ένα ανθρώπινο ον και δεν είναι η αλήθεια. Αν αυτές οι σκέψεις έρχονται σε αντίφαση με τα λόγια του Θεού ή την αλήθεια, τότε αυτές οι σκέψεις, όσο λογικές κι αν φαίνονται, δεν παύουν να είναι λανθασμένες». Μπορεί τη δεδομένη στιγμή να μη γνωρίζει πού ακριβώς βρίσκεται το λάθος αυτών των αντιλήψεων, άρα πώς ασκείται; Κάνει πράξη την υποταγή, δεν πεισμώνει, δεν εμμένει σε ορισμένες λεπτομέρειες και εγκαταλείπει το θέμα, έχοντας την πεποίθηση ότι μια μέρα ο Θεός θα το αποκαλύψει. Τον ρωτάει κάποιος: «Κι αν δεν το αποκαλύψει ο Θεός;» Κι αυτός απαντάει: «Τότε θα υποταχθώ για πάντα. Ο Θεός δεν σφάλλει ποτέ και όσα κάνει ο Θεός δεν είναι ποτέ λανθασμένα. Αν όσα κάνει ο Θεός δεν συμβαδίζουν με τις ανθρώπινες αντιλήψεις, αυτό δεν σημαίνει πως κάνει λάθος ο Θεός, αλλά ότι τα ανθρώπινα όντα δεν μπορούν να τα συλλάβουν ή να τα κατανοήσουν. Επομένως, το καλύτερο που έχουν να κάνουν οι άνθρωποι είναι να μην εξετάζουν εξονυχιστικά, να μην εμμένουν στις αντιλήψεις τους, να μη χρησιμοποιούν τις αντιλήψεις τους για να βρουν ψεγάδι στον Θεό, ούτε να χρησιμοποιούν τις αντιλήψεις τους ως αιτία κι αφορμή για να μην υποταχθούν στον Θεό και να Τον αψηφήσουν». Έτσι αντιμετωπίζει τις αντιλήψεις του. Κάνει πράξη την αλήθεια όποιος ασκείται έτσι; Πράγματι, έτσι κάνει κάποιος πράξη την αλήθεια. Όταν σχηματίζει αντιλήψεις, δεν συγκρίνει τον Θεό με αυτές ούτε τις χρησιμοποιεί για να εξετάσει εξονυχιστικά τον Θεό, για να επιβεβαιώσει αν ο Θεός είναι αληθινός ή αν υπάρχει. Αντ’ αυτού, εγκαταλείπει τις αντιλήψεις του και αγωνίζεται να αποδεχθεί την αλήθεια και να γνωρίσει τον Θεό. Ωστόσο, παρότι προσπαθεί όσο πιο σκληρά μπορεί να γνωρίσει τον Θεό, και πάλι δεν μπορεί να Τον γνωρίσει. Και τότε τι κάνει; Συνεχίζει να υποτάσσεται. Λέει: «Ο Θεός δεν σφάλλει ποτέ. Ο Θεός είναι πάντα Θεός. Ο Θεός είναι Εκείνος που εκφράζει την αλήθεια. Ο Θεός είναι η πηγή της αλήθειας». Όταν αντιμετωπίζει αυτές τις αντιλήψεις, βάζει πρώτα τον Θεό στη θέση του Θεού και τον εαυτό του στη θέση του δημιουργήματος. Επομένως, ακόμα κι αν δεν έχει παραμερίσει ή δεν έχει εξαλείψει τις αντιλήψεις του, η στάση υποταγής που δείχνει απέναντι στον Θεό δεν αλλάζει. Αυτή η στάση τον προστατεύει και εξασφαλίζει ότι ο Θεός θα συνεχίσει να τον αναγνωρίζει ως δημιούργημα ενώπιόν Του. Είναι εύκολο, λοιπόν, να εξαλειφθούν οι αντιλήψεις ενός τέτοιου ανθρώπου; (Ναι.) Πώς επιτυγχάνεται κάτι τέτοιο; Ας υποτεθεί ότι κάποιος, μόλις έρθει αντιμέτωπος με μια κατάσταση, λέει τα εξής: «Αν πει κανείς πως όλα όσα κάνει ο θεός είναι η αλήθεια και είναι σωστά, πως ο θεός είναι παντοδύναμος και δεν γίνεται να σφάλλει —δεν είναι λάθος αυτό; Μπορεί να λέγεται ότι ο θεός δεν γίνεται να σφάλλει, όμως πρόκειται απλώς για μια θεωρητική δήλωση. Στην πραγματικότητα, ο θεός κάνει κάποια πράγματα που δείχνουν ότι δεν νοιάζεται και δεν συμβαδίζουν με τα ανθρώπινα αισθήματα. Νομίζω πως αυτό το ζήτημα δεν είναι απόλυτα σωστό. Αν κάτι δεν είναι απόλυτα σωστό, τότε δεν χρειάζεται να υποταχθώ ούτε να το αποδεχθώ, σωστά; Παρότι δεν αρνούμαι το όνομα του θεού ούτε την ταυτότητά του, οι αντιλήψεις που έχω διαμορφώσει πλέον μου έδωσαν περισσότερες γνώσεις και καλύτερη κατανόηση για τον θεό —ακόμα και ο θεός δεν τα κάνει όλα σωστά, ενώ υπάρχουν φορές που σφάλλει. Από δω και στο εξής, λοιπόν, όταν οι άνθρωποι λένε πως ο θεός είναι δίκαιος, τέλειος και άγιος, εγώ δεν θα το πιστεύω. Στο τέλος κάθε τέτοιας δήλωσης θα βάζω ένα μικρό ερωτηματικό. Μπορεί ο θεός να είναι ο δημιουργός κι εγώ να αποδέχομαι την κυριαρχία του, αλλά στο μέλλον πρέπει να επιλέγω τι αποδέχομαι και τι όχι, δεν είναι δυνατόν να υποτάσσομαι τυφλά και χωρίς διαύγεια. Κι αν υποταχθώ ενώ δεν πρέπει; Δεν θα υποστώ κάποια απώλεια; Δεν γίνεται να είμαι αυτός που υποτάσσεται βλακωδώς». Αν αντιμετωπίζει τις αντιλήψεις και τον Θεό μ’ αυτήν τη στάση, θα του είναι εύκολο να εγκαταλείψει τις αντιλήψεις του; Κάνει πράξη την αλήθεια όποιος ασκείται έτσι; (Όχι.) Δεν έχει γίνει προβληματική η σχέση του με τον Θεό; Δεν εξετάζει εξονυχιστικά τον Θεό σε μόνιμη βάση; Γι’ αυτόν, ο Θεός έχει γίνει αντικείμενο εξονυχιστικής εξέτασης, αντί να είναι ο Κυρίαρχος που κυβερνά τη μοίρα του. Παρότι αναγνωρίζει ότι ο ίδιος είναι δημιούργημα υπό το κράτος του Δημιουργού, μ’ αυτά που κάνει ούτε εκτελεί τα καθήκοντα ούτε εκπληρώνει τις υποχρεώσεις ενός δημιουργήματος. Δεν αντιμετωπίζει τον Δημιουργό από την αρχική θέση που έχει ως δημιούργημα, αλλά στέκεται αντιμέτωπος με τον Δημιουργό, εξετάζει εξονυχιστικά τον Δημιουργό και αναλύει τις ενέργειες και τη συμπεριφορά του Δημιουργού, επιλέγοντας σε τι θα υποταχθεί και τι θα αποδεχθεί κατά τη διακριτική του ευχέρεια. Είναι αυτή η στάση κι αυτός ο τρόπος άσκησης οι εκδηλώσεις που οφείλει να έχει όποιος αποδέχεται την αλήθεια; Γίνεται να εξαλειφθούν οι αντιλήψεις του; (Όχι, δεν γίνεται.) Δεν πρόκειται ποτέ να εξαλειφθούν. Αυτό συμβαίνει επειδή η σχέση του με τον Θεό έχει διαστρεβλωθεί· δεν είναι μια κανονική σχέση, δεν είναι η σχέση δημιουργήματος και Δημιουργού. Αντιμετωπίζει τον Θεό ως αντικείμενο εξονυχιστικής εξέτασης, στην οποία Τον υποβάλλει συνεχώς. Αποδέχεται όσα θεωρεί καλά και σωστά, αλλά εσωτερικά αντιστέκεται στον Θεό και Τον αντιμάχεται για όσα δεν συμβαδίζουν με τις ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες ή με τις ανθρώπινες προτιμήσεις, και αποξενώνεται από τον Θεό. Αποδέχεται την αλήθεια ένας τέτοιος άνθρωπος; Εκ πρώτης όψεως, απουσία συμβάντων και αντιλήψεων σχετικά με τον Θεό, μπορεί να υποταχθεί στα λόγια που λέει ο Θεός. Μόλις, όμως, σχηματίσει αντιλήψεις, η υποταγή του εξανεμίζεται· δεν υπάρχει ίχνος της και δεν εκδηλώνεται. Τι συμβαίνει εδώ; Είναι σαφές ότι δεν πρόκειται για κάποιον που κάνει πράξη την αλήθεια. Δεν αποδέχεται τον Θεό ως πηγή της αλήθειας ούτε ως την ίδια την αλήθεια. Όσοι δεν αποδέχονται την αλήθεια δυσκολεύονται να εγκαταλείψουν ή να εξαλείψουν τις αντιλήψεις τους, όποτε κι αν προκύψουν.

Κρίνοντας απ’ το περιεχόμενο της παραπάνω συναναστροφής, ποιος τύπος αντιλήψεων νομίζετε πως εξαλείφεται ευκολότερα; Αυτό εξαρτάται από την κατάσταση. Όταν κανείς μπορεί να αποδεχθεί την αλήθεια, έχει λογική και είναι σωστός άνθρωπος, είναι εύκολο να εξαλείψει τις αντιλήψεις του, όποτε κι αν προκύψουν. Όταν κανείς δεν μπορεί να αποδεχθεί την αλήθεια, είναι δύσκολο να εξαλείψει τις αντιλήψεις του, όποτε κι αν προκύψουν. Υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν είκοσι και τριάντα χρόνια στον Θεό και, ακόμα και τώρα, τίποτα απ’ όσα λένε δεν συμβαδίζει με την αλήθεια· όλα είναι σκέτα λόγια και δόγματα και ανθρώπινες αντιλήψεις. Δεν κατανοούν καμία απολύτως αλήθεια —μπορούν, άραγε, να εγκαταλείψουν τις αντιλήψεις τους όταν προκύψουν; Είναι δύσκολο να το προβλέψει κανείς. Αν δεν αποδεχθούν την αλήθεια, δεν θα μπορέσουν να εγκαταλείψουν τις αντιλήψεις τους. Οι άνθρωποι αναπόφευκτα αποκτούν αντιλήψεις. Στο μυαλό του καθενός μπορεί να γεννηθούν διάφορες αντιλήψεις ανά πάσα στιγμή, είτε έμφυτες είτε επίκτητες. Αντιλήψεις υπάρχουν στις καρδιές όλων, όσα χρόνια κι αν πιστεύουν στον Θεό. Τι πρέπει να γίνει, λοιπόν; Μήπως πρόκειται για πρόβλημα που δεν έχει λύση; Υπάρχει λύση· χρειάζεται να θυμάται κανείς μερικές αρχές. Αυτές οι αρχές είναι ζωτικής σημασίας. Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με τέτοιες καταστάσεις, να ασκείσαι σύμφωνα με αυτές τις αρχές. Αφού ασκηθείς για ένα διάστημα, θα δεις αποτελέσματα και θα εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα. Όποτε προκύπτουν αντιλήψεις —για όποια αντίληψη κι αν πρόκειται— πρώτα να αναλογίζεσαι και να αναλύεις μέσα σου αν είναι σωστός αυτός ο τρόπος σκέψης. Αν νιώθεις ξεκάθαρα ότι αυτός ο τρόπος σκέψης είναι λανθασμένος και στρεβλός, καθώς και ότι βλασφημεί τον Θεό, τότε να προσεύχεσαι αμέσως, ζητώντας απ’ τον Θεό να σε διαφωτίσει και να σε καθοδηγήσει ώστε να αναγνωρίσεις την ουσία αυτού του προβλήματος, και μετά να συζητάς ό,τι κατανόησες σε μια συνάθροιση. Καθώς αυξάνονται τα βιώματα και η κατανόησή σου, να επικεντρώνεσαι στην εξάλειψη των αντιλήψεών σου. Αν αυτός ο τρόπος άσκησης δεν φέρνει εμφανή αποτελέσματα, πρέπει να συναναστραφείς πάνω σ’ αυτήν την πτυχή της αλήθειας με κάποιον που κατανοεί την αλήθεια, προσπαθώντας να πάρεις βοήθεια απ’ τους άλλους και λύσεις απ’ τα λόγια του Θεού. Μέσα απ’ τα λόγια του Θεού κι από τα βιώματά σου θα επιβεβαιώσεις σιγά σιγά ότι τα λόγια του Θεού είναι σωστά, ενώ θα πετύχεις σπουδαία αποτελέσματα όσον αφορά το θέμα της εξάλειψης των αντιλήψεών σου. Αν αποδεχθείς και βιώσεις τέτοια λόγια και έργο απ’ τον Θεό, θα κατανοήσεις τελικά τις προθέσεις του Θεού και θα γνωρίσεις κάπως τη διάθεση του Θεού, κι έτσι θα έχεις τη δυνατότητα να εγκαταλείψεις και να εξαλείψεις τις αντιλήψεις σου. Δεν θα παρεξηγείς πια τον Θεό ούτε θα είσαι επιφυλακτικός απέναντί Του και δεν θα προβάλλεις παράλογες απαιτήσεις. Αυτά αφορούν τις αντιλήψεις που εξαλείφονται εύκολα. Υπάρχει, όμως, κι ένας άλλος τύπος αντιλήψεων, τις οποίες οι άνθρωποι δυσκολεύονται να κατανοήσουν και να εξαλείψουν. Για τις αντιλήψεις που δύσκολα εξαλείφονται, υπάρχει μία αρχή που πρέπει να τηρήσεις: Μην τις εκφράζεις και μην τις διαδίδεις, επειδή η έκφραση τέτοιων αντιλήψεων βλάπτει τους άλλους· είναι ένα γεγονός που δείχνει αντίσταση απέναντι στον Θεό. Αν κατανοείς τη φύση και τις συνέπειες της διάδοσης αντιλήψεων, καλύτερα να τα μετρήσεις ξεκάθαρα όλα αυτά μόνος σου και να αποφύγεις τις απερίσκεπτες κουβέντες. Αν πεις: «Αισθάνομαι απαίσια που δεν μπορώ να εκφραστώ ελεύθερα μέσα στην εκκλησία —πάω να σκάσω», πρέπει και πάλι να λάβεις υπόψη αν η διάδοση τέτοιων αντιλήψεων είναι πραγματικά ωφέλιμη για τον εκλεκτό λαό του Θεού. Αν δεν είναι ωφέλιμη και μπορεί να κάνει τους άλλους να αποκτήσουν αντιλήψεις σχετικά με τον Θεό ή ακόμα και να αψηφήσουν και να κρίνουν τον Θεό, τότε δεν βλάπτεις τον εκλεκτό λαό του Θεού; Βλάπτεις τους άλλους· δεν έχει καμία διαφορά απ’ το να μεταδίδεις μια επιδημία. Αν έχεις πράγματι λογική, θα προτιμήσεις να υποφέρεις μόνος σου τον πόνο, παρά να διαδώσεις αντιλήψεις και να βλάψεις τους άλλους. Ωστόσο, αν σου φαίνεται πολύ οδυνηρό να μετράς τις κουβέντες σου, πρέπει να προσευχηθείς στον Θεό. Αν λυθεί το πρόβλημα, δεν είναι καλό αυτό; Αν κρίνεις και παρεξηγείς τον Θεό με τις αντιλήψεις σου ακόμα κι όταν προσεύχεσαι σ’ Αυτόν, τότε το μόνο που κάνεις είναι να δημιουργείς προβλήματα στον εαυτό σου. Πρέπει να προσευχηθείς στον Θεό ως εξής: «Θεέ μου, κάνω κάποιες σκέψεις που θέλω να τις εγκαταλείψω, αλλά δεν μπορώ. Πειθάρχησέ με, Σε παρακαλώ, αποκάλυψέ με μέσα από διάφορα περιβάλλοντα και δώσε μου τη δυνατότητα να παραδεχτώ ότι οι αντιλήψεις μου είναι λανθασμένες. Όπως κι αν με πειθαρχήσεις, είμαι διατεθειμένος να το αποδεχθώ». Αυτή είναι η σωστή νοοτροπία. Αφού προσευχηθείς στον Θεό μ’ αυτήν τη νοοτροπία, δεν θα μειωθεί αυτή η πνιγηρή αίσθηση; Αν συνεχίσεις να προσεύχεσαι και να αναζητάς, λαμβάνοντας διαφώτιση και φώτιση απ’ τον Θεό, αν κατανοήσεις τις προθέσεις του Θεού και φωτιστεί η καρδιά σου, τότε δεν θα νιώθεις πια να πνίγεσαι. Δεν θα έχει λυθεί τότε το πρόβλημα; Οι αντιλήψεις σου, η αντίστασή σου και η επανάστασή σου εναντίον του Θεού ως επί το πλείστον θα εξαφανιστούν· αν μη τι άλλο, δεν θα νιώθεις την ανάγκη να τις εκφράσεις. Αν ούτε αυτό δεν φέρει αποτέλεσμα και το πρόβλημα δεν λυθεί πλήρως, τότε βρες κάποιον με εμπειρία για να σε βοηθήσει να εξαλείψεις τις αντιλήψεις σου. Ζήτησέ του να βρει μερικά αποσπάσματα απ’ τα λόγια του Θεού σχετικά με την εξάλειψη των αντιλήψεων που έχεις και διάβασέ τα δεκάδες, εκατοντάδες φορές· ίσως έτσι να εξαλείψεις πλήρως τις αντιλήψεις σου. Ίσως πουν κάποιοι: «Αν εκφράσω αντιλήψεις κατά τη διάρκεια μιας συνάθροισης με τους αδελφούς και τις αδελφές, κάτι τέτοιο θα είναι διάδοση αντιλήψεων, άρα δεν μπορώ να το κάνω. Αισθάνομαι απαίσια, όμως, να τις κρατάω μέσα μου. Μπορώ να τις συζητήσω με την οικογένειά μου;» Αν τα μέλη της οικογένειάς σου είναι κι αυτά πιστοί αδελφοί και αδελφές, αν σ’ ακούσουν να εκφράζεις αυτές τις αντιλήψεις, θα αναστατωθούν κι αυτοί. Είναι σωστό αυτό; (Όχι.) Αν αυτά που θα πεις είναι πιθανό να έχουν καταστροφικό αντίκτυπο στους άλλους, να τους βλάψουν και να τους παραπλανήσουν, τότε σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να τα πεις. Αντ’ αυτού, προσευχήσου στον Θεό να επιλύσει το θέμα. Εφόσον προσευχηθείς, εφόσον φας και πιεις τα λόγια του Θεού με ευσεβή καρδιά, με καρδιά που πεινάει και διψάει για δικαιοσύνη, οι αντιλήψεις σου μπορούν να εξαλειφθούν. Τα λόγια του Θεού περιέχουν όλη την αλήθεια· μπορούν να λύσουν κάθε πρόβλημα. Εξαρτάται μόνο απ’ το αν μπορείς να αποδεχθείς την αλήθεια, αν είσαι διατεθειμένος να κάνεις πράξη τα λόγια του Θεού και αν μπορείς να εγκαταλείψεις τις αντιλήψεις σου. Αν πιστεύεις ότι τα λόγια του Θεού περιέχουν όλη την αλήθεια, κάθε φορά που προκύπτουν προβλήματα, πρέπει να προσεύχεσαι στον Θεό και να αναζητάς την αλήθεια για να τα λύσεις. Αν, αφού προσευχηθείς για ένα διάστημα, συνεχίσεις να μη νιώθεις τη διαφώτιση του Θεού και δεν έχεις λάβει ξεκάθαρα λόγια απ’ τον Θεό για το τι να κάνεις, ωστόσο —χωρίς να το έχεις συνειδητοποιήσει— οι αντιλήψεις σου δεν σε επηρεάζουν πλέον εσωτερικά, δεν αναστατώνουν τη ζωή σου, υποχωρούν σιγά σιγά, δεν επηρεάζουν την κανονική σχέση σου με τον Θεό και, φυσικά, δεν επηρεάζουν την εκτέλεση του καθήκοντός σου, τότε ουσιαστικά η συγκεκριμένη αντίληψη έχει εξαλειφθεί, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Αυτό είναι το μονοπάτι της άσκησης.

Το πρώτο που πρέπει να θυμούνται όσοι δεν κατανοούν την αλήθεια είναι ότι, όταν έχουν αντιλήψεις, πρέπει να αναζητούν την αλήθεια για να τις εξαλείψουν. Δεν πρέπει ποτέ να τις διαδίδουν ούτε να μιλούν απρόσεκτα, λέγοντας: «Έχω ελευθερία του λόγου. Στο κάτω κάτω, δικό μου είναι το στόμα· μπορώ να λέω ό,τι θέλω, σε όποιον θέλω και σε όποιο πλαίσιο θέλω». Είναι λάθος να μιλάει έτσι κανείς. Μερικά καλά ή σωστά λόγια δεν είναι κατ’ ανάγκη ωφέλιμα για τους άλλους αν ειπωθούν, όμως τα λόγια που είναι αντιλήψεις ή πειρασμοί του Σατανά μπορεί να έχουν ανυπολόγιστες συνέπειες αν ειπωθούν. Με βάση αυτές τις συνέπειες, αν έχεις μια αντίληψη και επιμένεις να την εκφράσεις, νιώθοντας πως κάτι τέτοιο σού προσφέρει ευεξία και χαρά, οι ενέργειές σου θα πρέπει να χαρακτηριστούν ως κακές πράξεις, ενώ ο Θεός θα τις καταγράψει στα αρνητικά σου. Γιατί να καταγραφούν στα αρνητικά σου; Σου έχουν πει πολλές θετικές μεθόδους, μονοπάτια και αρχές άσκησης, αλλά δεν τα διάλεξες· αντίθετα, διάλεξες ένα μονοπάτι που βλάπτει τους ανθρώπους —το έκανες επίτηδες, έτσι δεν είναι; Είναι υπερβολικό, λοιπόν, να αποκαλέσει κανείς τις ενέργειές σου κακές πράξεις; (Όχι.) Μπορείς οπωσδήποτε να επιλέξεις να επιλύσεις αυτό το θέμα μόνος σου, μέσω της εμπειρίας, της προσευχής στον Θεό και της αναζήτησης, αντί να βγάλεις προς τα έξω τις αντιλήψεις σου, αναστατώνοντας και παραπλανώντας τους άλλους. Αυτήν την οδό πρέπει να διαλέγει ένας άνθρωπος με συνείδηση και λογική. Γιατί, λοιπόν, δεν διαλέγεις αυτήν την οδό; Γιατί να διαλέξεις μια οδό που βλάπτει τους άλλους και τους κάνει κακό; Κάτι τέτοιο δεν θα έκανε ο Σατανάς; Οι κακοί άνθρωποι κάνουν πράγματα που βλάπτουν τους άλλους και τον εαυτό τους. Δεν μισεί ο Θεός το να κάνεις κι εσύ τέτοια πράγματα; (Ναι.) Ακόμα κι αν δεν καταδικάσει τις αντιλήψεις σου ο Θεός, πρέπει να αναζητήσεις μόνος σου την αλήθεια για να εξαλείψεις τις αντιλήψεις σου, ενώ πρέπει να έχεις κι ένα μονοπάτι για να κάνεις πράξη την αλήθεια. Αν η οδός που ακολουθείς για να αντιμετωπίσεις τις αντιλήψεις είναι να τις διαδίδεις και εσκεμμένα να παραπλανάς και να βλάπτεις τους άλλους, αναστατώνοντας την εκκλησιαστική ζωή, καθώς και τη ζωή-είσοδο και τις κανονικές καταστάσεις των αδελφών, τότε οι ενέργειές σου είναι κακές πράξεις. Όταν έρχεται κανείς αντιμέτωπος με μια τέτοια κατάσταση, ποια πρέπει να είναι η επιλογή του; Ένας άνθρωπος που έχει ανθρώπινη φύση και επιδιώκει την αλήθεια δεν πρόκειται να επιλέξει μια οδό που παραπλανά και βλάπτει τους άλλους· θα επιλέξει να κάνει πράξη και να τηρήσει δυναμικές και θετικές αρχές, θα προσέλθει ενώπιον του Θεού για να προσευχηθεί και να αναζητήσει την αλήθεια, ενώ θα ζητήσει απ’ τον Θεό να συμβάλει στην επίλυση του θέματος. Λένε κάποιοι: «Όταν ζητώ απ’ τον Θεό να με βοηθήσει, νιώθω πάντα πως η βοήθειά Του είναι απροσδιόριστη και αόρατη. Αντί γι’ αυτήν, μήπως μπορώ να επιλέξω να ζητήσω βοήθεια απ’ τους ανθρώπους;» Ναι, μπορείς να επιλέξεις κάποιον που κατανοεί καλύτερα την αλήθεια κι έχει μεγαλύτερο ανάστημα από εσένα, κάποιον που πιστεύεις ότι μπορεί να λύσει το πρόβλημά σου χωρίς να αναστατωθεί ή να επηρεαστεί απ’ τις αντιλήψεις σου και να γίνει αδύναμος, κάποιον που έχει βιώσει παρόμοια θέματα και μπορεί να σου πει πώς να τα επιλύσεις —αυτό το μονοπάτι είναι επίσης σωστό. Αν επιλέξεις κάποιον που συνήθως είναι πολύ μπερδεμένος και δεν μπορεί να διακρίνει τίποτα, ενώ, αμέσως μόλις ακούσει το ζήτημα, κάνει φασαρία, θέλει να μεταδώσει τις αντιλήψεις παντού και να προκαλέσει αναστάτωση, αλλά και θέλει να πάψει να πιστεύει, τότε θα έχεις αναστατώσει άθελά σου την εκκλησιαστική ζωή με τις ενέργειές σου. Δεν θα χαρακτηριστούν, λοιπόν, οι ενέργειές σου ως κακές πράξεις; (Ναι.) Επομένως, όσον αφορά το πώς οφείλεις να χειρίζεσαι τις αντιλήψεις, πρέπει να είσαι προσεκτικός και επιφυλακτικός, δεν πρέπει να ενεργείς μπερδεμένα και παρορμητικά, ενώ σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αντιμετωπίζεις τις αντιλήψεις σαν να ήταν η αλήθεια —όσο σωστές κι αν είναι οι ανθρώπινες σκέψεις, δεν είναι η αλήθεια. Έτσι θα νιώθεις πολύ πιο ήρεμος, ενώ οι αντιλήψεις σου δεν θα μπορούν να προκαλέσουν μπελάδες. Δεν χρειάζεται να φοβάσαι που έχεις αντιλήψεις· εφόσον αναζητάς την αλήθεια, στο τέλος θα τις εξαλείψεις. Λένε κάποιοι: «Μα οι αντιλήψεις δεν εξαλείφονται εύκολα». Όντως, κάποιες αντιλήψεις δύσκολα εξαλείφονται —τι πρέπει να γίνει, λοιπόν; Είναι απλό. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν απαλλάσσονται ποτέ από κάποιες αντιλήψεις στις σκέψεις και στο μυαλό τους. Αυτό είναι ήδη γεγονός, ωστόσο, όσο δύσκολο κι αν είναι να εξαλειφθεί μια αντίληψη, δεν παύει να μην είναι η αλήθεια. Εφόσον κατανοείς αυτό το σημείο, εύκολα θα χειριστείς το πρόβλημα. Πρέπει να σας πω ένα γεγονός: Ο Θεός δεν απαιτεί όλοι να κατανοούν πλήρως και να αντιλαμβάνονται ξεκάθαρα όλα όσα κάνει· δεν απαιτεί όλοι να γνωρίζουν την αλήθεια μέσα σ’ αυτά ή το γιατί ενεργεί με έναν ορισμένο τρόπο. Δεν είναι αυτή η επιθυμία του Θεού· δεν είναι αυτά τα πρότυπα που απαιτεί απ’ τους ανθρώπους. Αν έχεις αρκετά καλό επίπεδο, τότε όποιον βαθμό κατανόησης κι αν πετύχεις είναι καλός —απλώς κάνε ό,τι καλύτερο μπορείς. Τώρα ίσως να μην μπορείς να κατανοήσεις, όμως καθώς μεγαλώνεις, καθώς αποκτάς συνεχώς όλο και πιο βαθιά βιώματα και συγκεντρώνεις περισσότερη εμπειρία, η κατανόησή σου για την αλήθεια θα γίνει κι αυτή σιγά σιγά βαθύτερη, ενώ οι αντιλήψεις σου θα μειωθούν. Οι περισσότεροι άνθρωποι, βέβαια, δεν έχουν τη δυνατότητα να κατανοήσουν κάποια ειδικά ζητήματα και δεν τα κατανοούν ποτέ. Τους αναγκάζει ο Θεός να κατανοήσουν αυτά τα ζητήματα; Όχι, ο Θεός δεν τους ενσταλάζει με το ζόρι την κατανόηση. Για παράδειγμα, υπάρχουν πολλά μυστήρια μέσα σε όλα όσα έχει δημιουργήσει ο Θεός που οι άνθρωποι θέλουν να τα μάθουν, αλλά δεν μπορούν. Ο Θεός, όμως, στα λόγια και στο έργο Του εστιάζει μόνο στην έκφραση της αλήθειας για να εξαγνίσει και να σώσει τους ανθρώπους. Σπάνια αναφέρει άλλα ζητήματα, ενώ, ακόμα κι όταν το κάνει περιστασιακά, είναι μόνο εν συντομία· ο Θεός δεν εξηγεί ποτέ αυτά τα ζητήματα στους ανθρώπους διεξοδικά. Γιατί όχι; Επειδή δεν χρειάζεται οι άνθρωποι να κατανοούν αυτά τα πράγματα. Στο έργο που κάνει ο Θεός στους ανθρώπους, από τη μία αποκαλύπτει τη διάθεση-ουσία Του· από την άλλη, ο Θεός έχει τις σκέψεις Του, τα σχέδιά Του, τις πηγές και τους σκοπούς Του για όσα κάνει, τους τρόπους και τις μεθόδους που χρησιμοποιεί για να εργαστεί σε διαφορετικούς ανθρώπους, τους τρόπους και τις μεθόδους για το πώς κυριαρχεί στα πάντα και ούτω καθεξής. Δεν είπε ποτέ ο Θεός ότι οι άνθρωποι πρέπει να κατανοήσουν και να εισέλθουν σε όλες τις αλήθειες προκειμένου να θεωρηθεί ότι σώθηκαν. Κι αυτό επειδή ο Θεός είναι απολύτως παντοδύναμος! Οι τρόποι με τους οποίους ενεργεί, μιλά, εργάζεται και κυριαρχεί στα πάντα αποκαλύπτουν με φυσικό τρόπο, μεταξύ άλλων, τη διάθεση, την ουσία και την ταυτότητά Του. Παρότι ο Θεός αποκαλύπτει με φυσικό τρόπο όσα έχει και είναι, δεν απαιτεί να τα κατανοούν ούτε να τα συλλαμβάνουν οι άνθρωποι όλα αυτά. Αυτό οφείλεται στο ότι ο Θεός θα είναι πάντα ο Θεός και είναι παντοδύναμος, ενώ η δημιουργημένη ανθρωπότητα είναι απειροελάχιστη και δεν έχει απολύτως καμία δύναμη· άνθρωπος και Θεός είναι τόσο διαφορετικοί, υπάρχει χάσμα ανάμεσά τους! Επομένως, είναι κάτι πολύ κανονικό να αναπτύσσουν οι άνθρωποι αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες για τον Θεό. Ο Θεός δεν το παίρνει κατάκαρδα αυτό, εσύ, όμως, το παίρνεις πάντα πολύ σοβαρά, πεισμώνεις και σου γίνεται εμμονή. Δεν θα λειτουργήσει μια τέτοια προσέγγιση. Αν είσαι άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια και έχει υψηλό επίπεδο, τότε, εφόσον κατανοείς την αλήθεια κι έχεις πραγματικά γνώση για τον Θεό, αυτές οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες θα εξαλειφθούν με φυσικό τρόπο. Αν δεν επιδιώκεις την αλήθεια και, όποιος κι αν συναναστραφεί πάνω στην αλήθεια μαζί σου, εσύ δεν την αποδέχεσαι και μένεις συνεχώς προσκολλημένος στις αντιλήψεις σου, τι συνέπεια θα έχει αυτό; Η συνέπεια θα είναι ότι, ακόμα κι αν φτάσεις στο τέλος της ζωής σου ή στο σημείο όπου το έργο του Θεού θα ολοκληρωθεί εντελώς, εσύ δεν θα έχεις κερδίσει την αλήθεια, παρά θα έχεις οδηγηθεί στον θάνατο απ’ τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες σου. Ακόμα κι αν δεις να εμφανίζεται το πνευματικό σώμα του Θεού, και πάλι δεν θα έχεις τη δυνατότητα να εξαλείψεις τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες σου για τον Θεό. Θα σου έλεγε ο Θεός όλα τα γεγονότα και τι είναι αλήθεια μόνο και μόνο επειδή εσύ δεν μπορείς να εξαλείψεις αυτές τις αντιλήψεις; Από τη μία, είναι περιττό να το κάνει· από την άλλη, είναι γεγονός ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος κι ο ανθρώπινος νους δεν έχουν την τεράστια ικανότητα που απαιτείται ώστε να χωρέσουν αυτά τα πράγματα. Το έργο που κάνει ο Θεός είναι πέρα από τις ανθρώπινες φαντασιοκοπίες και πέραν των πάντων. Σε σύγκριση με τα πάντα, οι άνθρωποι μοιάζουν με κόκκο άμμου στην παραλία. Αυτή η περιγραφή δεν είναι μακριά απ’ τα γεγονότα και μπορεί να θεωρηθεί σωστή. Ακόμα κι αν ήθελε ο Θεός να σου πει τα πάντα, εσύ έχεις την ικανότητα να τα χωρέσεις όλα στο μυαλό σου; Λένε κάποιοι: «Γιατί να μην μπορώ να τα χωρέσω όλα στο μυαλό μου; Αν ο Θεός έλεγε περισσότερα, θα μπορούσα να κατανοήσω περισσότερα και να κερδίσω περισσότερα. Αν γινόταν αυτό, θα ήταν ευνοϊκό για εμένα!» Αυτό είναι ουτοπία· υπερεκτιμάς τις ικανότητές σου. Δεν είναι όντως έτσι τα πράγματα. Στα μάτια του Θεού, όλα όσα σου λέει είναι πολύ απλά και προφανή· είναι όσα μπορούν να κατανοήσουν οι άνθρωποι. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν πολλά για τα οποία δεν έχει μιλήσει ο Θεός, επειδή οι άνθρωποι δεν μπορούν να τα κατανοήσουν. Συνεπώς, είναι κάτι πολύ κανονικό να μην μπορέσεις τελικά να εξαλείψεις ορισμένες αντιλήψεις σου. Αυτά που χρειάζεται ο Θεός να κατανοήσεις και που θέλει να σου τα πει ή που μπορείς να αντέξεις και να κατανοήσεις, αυτά θα καταλάβεις. Όσο γι’ αυτά που δεν μπορείς να αντέξεις ή να κατανοήσεις, που τα μάτια σου στην κυριολεξία δεν μπορούν να διακρίνουν, ακόμα κι αν σου τα πει ο Θεός, κάτι τέτοιο θα ήταν άχρηστο και χαμένος κόπος. Συνεπώς, ο Θεός δεν σου τα λέει αυτά τα πράγματα. Όσον αφορά αντιλήψεις σαν κι αυτές, ακόμα κι αν έρθει η ώρα να πεθάνεις ή να τελειώσει το έργο του Θεού και πάλι δεν έχεις καταλάβει, τι επηρεάζει όλο αυτό; Επηρεάζει την υποταγή σου στον Θεό; Επηρεάζει τον ρόλο του δημιουργήματος που υιοθετείς; Επηρεάζει τη γνώση που αποκτάς για την ταυτότητα και την ουσία του Θεού; Αν δεν επηρεάζεσαι σε κανέναν απ’ αυτούς τους τομείς, τότε θα έχεις σωθεί. Χρειάζεται, λοιπόν, ακόμα να εξαλείψεις αυτήν την αντίληψη; Όχι, δεν χρειάζεται. Πρόκειται για το τελευταίο είδος αντίληψης, αυτό που δεν μπορεί να εξαλειφθεί ούτε τη στιγμή του θανάτου. Λένε κάποιοι: «Θεέ μου, ακόμα δεν κατανοώ αυτό το έργο που έχεις κάνει, αυτά τα λόγια που έχεις πει και αυτό το περιβάλλον που έχεις διευθετήσει. Μπορείς να μου τα πεις πριν πεθάνω, ώστε να πεθάνω εν ειρήνη;» Ο Θεός αγνοεί τέτοια αιτήματα. Μπορείς να φύγεις εν ειρήνη· θα τα κατανοήσεις όλα στο πνευματικό βασίλειο.

Ο Θεός έχει το δικό του πρότυπο για να σώζει τους ανθρώπους· αυτό δεν βασίζεται στο πόσο αποτελεσματικά έχεις εξαλείψει τις αντιλήψεις σου ούτε στο πόσες από αυτές έχεις εγκαταλείψει. Βασίζεται, όμως, στο πόσο φόβο Θεού έχεις και πόσο υποτακτικός είσαι απέναντί Του, στο αν έχεις ή δεν έχεις γνήσιο φόβο και υποταγή προς Εκείνον. Το καθετί που κάνει ο Θεός έχει νόημα και, είτε σου είναι εύκολο να το αποδεχθείς είτε σου είναι δύσκολο να το αποδεχθείς και πιθανόν να γεννήσει μέσα σου αντιλήψεις, σε κάθε περίπτωση, κάτι τέτοιο δεν αλλάζει την ταυτότητα του Θεού· Αυτός θα είναι πάντα ο Δημιουργός κι εσύ θα είσαι πάντα ένα δημιούργημα. Αν έχεις τη δυνατότητα να μην περιορίζεσαι από καμία αντίληψη και συνεχίζεις να διατηρείς με τον Θεό τη σχέση δημιουργήματος και Δημιουργού, τότε είσαι ένα αληθινό δημιούργημα του Θεού. Αν έχεις τη δυνατότητα να μην επηρεάζεσαι και να μην αναστατώνεσαι από καμία αντίληψη· αν είσαι ικανός να υποτάσσεσαι αληθινά στον Θεό από τα βάθη της καρδιάς σου· και αν, ανεξάρτητα από το κατά πόσον η κατανόησή σου για την αλήθεια είναι βαθιά ή ρηχή, μπορείς να παραμερίσεις τις αντιλήψεις και να μην περιορίζεσαι απ’ αυτές, πιστεύοντας μόνο ότι ο Θεός είναι η αλήθεια, η οδός κι η ζωή, ότι ο Θεός θα είναι για πάντα Θεός και ότι όσα κάνει ο Θεός δεν είναι ποτέ λανθασμένα, τότε μπορείς να σωθείς. Στην πραγματικότητα, το ανάστημα όλων είναι περιορισμένο. Πόσα πράγματα να χωρέσουν στο μυαλό των ανθρώπων; Μπορούν να συλλάβουν τι είναι ο Θεός; Αυτό είναι ευσεβής πόθος! Μην ξεχνάς: Ενώπιον του Θεού, οι άνθρωποι θα είναι πάντοτε νήπια. Αν νομίζεις πως είσαι έξυπνος, αν προσπαθείς διαρκώς να το παίζεις έξυπνος, αν προσπαθείς να βρεις άκρη στα πάντα και σκέφτεσαι: «Αν δεν μπορώ να τα κατανοήσω, τότε δεν μπορώ και να αναγνωρίσω ότι είσαι ο θεός μου, δεν μπορώ να αποδεχθώ ότι είσαι ο θεός μου, δεν μπορώ να αναγνωρίσω ότι είσαι ο δημιουργός. Αν δεν επιλύσεις το θέμα των αντιλήψεών μου, ονειρεύεσαι αν νομίζεις ότι θα σε αναγνωρίσω ως θεό, ότι θα αποδεχθώ την κυριαρχία σου και ότι θα υποταχθώ σ’ εσένα» —αν σκέφτεσαι έτσι, τότε υπάρχει πρόβλημα. Γιατί; Ο Θεός δεν λογομαχεί μαζί σου για τέτοια πράγματα. Για Εκείνον, θα ισχύουν πάντα τα εξής όσον αφορά τον άνθρωπο: Αν δεν αποδεχθείς ότι ο Θεός είναι ο Θεός σου, δεν θα αποδεχθεί ούτε Εκείνος ότι είσαι ένα απ’ τα δημιουργήματά Του. Όταν ο Θεός δεν αποδέχεται ότι είσαι ένα απ’ τα δημιουργήματά Του, τότε προκύπτει στη σχέση σου με τον Θεό μια αλλαγή λόγω της στάσης σου απέναντί Του. Αν δεν είσαι σε θέση να υποταχθείς στον Θεό ούτε να αποδεχθείς την ταυτότητα και την ουσία του Θεού, καθώς και όλα όσα κάνει ο Θεός, θα υπάρξει αλλαγή στη δική σου ταυτότητα. Συνεχίζεις να είσαι δημιούργημα; Ο Θεός δεν σε αναγνωρίζει ως τέτοιο· δεν έχει νόημα να επιχειρηματολογήσεις. Και αν δεν είσαι δημιούργημα και ο Θεός δεν σε θέλει, συνεχίζεις να έχεις ελπίδα σωτηρίας; (Όχι.) Γιατί δεν σε βλέπει ο Θεός ως δημιούργημα; Επειδή δεν είσαι σε θέση να εκπληρώσεις τις ευθύνες και τα καθήκοντα που οφείλει να εκπληρώνει ένα δημιούργημα και δεν αντιμετωπίζεις τον Δημιουργό από τη θέση ενός δημιουργήματος. Πώς θα σου φερθεί, λοιπόν, κι ο Θεός; Πώς θα σε δει; Ο Θεός δεν θα σε δει ως δημιούργημα που ανταποκρίνεται στα πρότυπα, αλλά ως εκφυλισμένο, ως διάβολο και σατανά. Εσύ δεν περνιόσουν για έξυπνος; Πώς έγινε και μεταμορφώθηκες σε διάβολο και σατανά; Αυτό δεν είναι εξυπνάδα, είναι βλακεία. Τι βοηθούν τους ανθρώπους να κατανοήσουν αυτά τα λόγια; Ότι οι άνθρωποι πρέπει να συμμορφώνονται ενώπιον του Θεού. Ακόμα κι αν θεωρείς ότι υπάρχει λόγος για τις αντιλήψεις σου, μη νομίζεις πως κατέχεις την αλήθεια και πως έχεις το κεφάλαιο για να ωρύεσαι εναντίον του Θεού και να Τον οριοθετείς. Μην το κάνεις αυτό σε καμία περίπτωση. Μόλις χάσεις την ταυτότητα που έχεις ως δημιούργημα, θα καταστραφείς —δεν είναι αστείο. Ακριβώς γι’ αυτό είναι εντελώς διαφορετικές οι εκβάσεις: επειδή, όταν οι άνθρωποι έχουν αντιλήψεις, υιοθετούν διαφορετικές προσεγγίσεις και διαφορετικές λύσεις.

Εσείς έχετε αρχές για τον τρόπο άσκησής σας όσον αφορά τις αντιλήψεις; Σας προστατεύουν αυτές οι αρχές ώστε να έχετε σωστή διαγωγή ως δημιουργήματα; Είναι καλό αυτό το μονοπάτι; (Ναι.) Τότε, περιγράψτε το συνοπτικά. (Αν πρόκειται για μια αντίληψη που εξαλείφεται σχετικά εύκολα, πρέπει να προσευχηθούμε και να αναζητήσουμε, να βρούμε στα λόγια του Θεού την αλήθεια που αναλύει αυτόν τον τύπο αντίληψης, ενώ μπορούμε, επίσης, να συναναστραφούμε με αδελφούς και αδελφές που κατανοούν την αλήθεια· έτσι, θα έχουμε τη δυνατότητα να διακρίνουμε τις παράλογες πτυχές της αντίληψης και, μ’ αυτόν τον τρόπο, να την εξαλείψουμε. Υπάρχουν και αντιλήψεις που δεν εξαλείφονται εύκολα, όμως δεν πρέπει να μένουμε προσκολλημένοι σ’ αυτές. Πρέπει να έχουμε μια στάση αποδοχής της αλήθειας και υποταγής στον Θεό, γνωρίζοντας ότι είμαστε δημιουργήματα και ότι όσα κάνει ο Θεός είναι οπωσδήποτε σωστά κι απλώς εμείς δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει. Είτε κατανοούμε είτε όχι, δεν γίνεται να διαδίδουμε αντιλήψεις. Πρέπει να μάθουμε να προσευχόμαστε συχνά στον Θεό και να αναζητάμε και, σιγά σιγά, και αυτές οι αντιλήψεις μπορούν να εξαλειφθούν. Η τρίτη περίπτωση είναι κάποιες αντιλήψεις να μην εξαλειφθούν μέχρι τέλους. Σε τέτοιες περιπτώσεις, εφόσον αυτές οι αντιλήψεις δεν μας περιορίζουν κι εμείς δεν τις διαδίδουμε, όλα καλά. Ακόμα κι αν στο τέλος αυτές οι αντιλήψεις δεν εξαλειφθούν, εφόσον δεν μένουμε προσκολλημένοι σ’ αυτές και δεν διαπράττουμε το κακό εξαιτίας τους, ο Θεός δεν πρόκειται να μας καταδικάσει και κάτι τέτοιο δεν θα επηρεάσει τη σωτηρία μας.) Πόσες αρχές υπάρχουν συνολικά; (Τρεις.) Υπάρχουν τρεις αρχές συνολικά. Τις έχετε σημειώσει όλες, έτσι; Μόλις κατανοήσετε την αλήθεια και συλλάβετε τις αρχές, οι αντιλήψεις σας θα εξαλειφθούν με φυσικό τρόπο. Δεν πρέπει να αφήνετε τις αντιλήψεις να σας εμποδίζουν ή να σας βάζουν τρικλοποδιά· εξαλείψτε κατά το δυνατόν όσες αντιλήψεις εξαλείφονται και όσο για εκείνες που δεν μπορείτε προσωρινά να εξαλείψετε, τουλάχιστον μην τις αφήνετε να σας επηρεάζουν. Δεν πρέπει να εμποδίζουν την εκτέλεση του καθήκοντός σου ούτε και να επηρεάζουν τη σχέση σου με τον Θεό. Η κόκκινη γραμμή σου είναι τουλάχιστον να μη διαδίδεις αντιλήψεις, να μην διαπράττεις το κακό, να μην προκαλείς διατάραξη και αναστάτωση, καθώς και να μην ενεργείς ως υπηρέτης του Σατανά ή ως όργανο του Σατανά. Αν, όσο μεγάλη προσπάθεια κι αν καταβάλεις, ορισμένες αντιλήψεις μπορούν να εξαλειφθούν μόνο επιφανειακά και όχι τελείως, τότε απλώς αγνόησέ τις. Μην αφήσεις τις αντιλήψεις να επηρεάζουν την επιδίωξή σου για την αλήθεια και τη ζωή-είσοδό σου. Κάνε κτήμα σου αυτές τις αρχές και, υπό κανονικές συνθήκες, θα είσαι προστατευμένος. Αν είσαι κάποιος που αποδέχεται την αλήθεια, αγαπά τα θετικά πράγματα, δεν είναι κακός άνθρωπος, δεν είναι διατεθειμένος να προκαλέσει διατάραξη και αναστάτωση και δεν προκαλεί επίτηδες διατάραξη και αναστάτωση, τότε συνήθως, όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με το θέμα των αντιλήψεων που προκύπτουν, γενικά θα είσαι προστατευμένος. Η πιο στοιχειώδης αρχή άσκησης είναι η εξής: Αν προκύψει μια αντίληψη την οποία δυσκολεύεσαι να εξαλείψεις, μη βιαστείς να αναλάβεις δράση με βάση τη συγκεκριμένη αντίληψη. Περίμενε πρώτα και αναζήτησε την αλήθεια για να την εξαλείψεις, με την πεποίθηση ότι όσα κάνει ο Θεός δεν μπορεί να είναι λανθασμένα. Να τη θυμάσαι αυτήν την αρχή. Επιπλέον, μην παραμερίζεις το καθήκον σου και μην αφήνεις την αντίληψη να επηρεάσει την εκτέλεση του καθήκοντός σου. Αν έχεις αντιλήψεις και σκεφτείς: «Ε, απλώς θα κάνω αυτό το καθήκον όπως όπως· δεν έχω κέφι, οπότε δεν θα σου κάνω καλή δουλειά!», δεν είναι σωστό αυτό. Μόλις η στάση σου γίνει αρνητική και επιπόλαιη, υπάρχει πρόβλημα· σημαίνει πως σ’ ενοχλούν οι αντιλήψεις μέσα σου. Όταν σ’ ενοχλούν οι αντιλήψεις μέσα σου και επηρεάζουν την εκτέλεση του καθήκοντός σου, αυτό σημαίνει ότι, στην πραγματικότητα, η σχέση σου με τον Θεό πλέον έχει ήδη υποστεί αλλαγή. Κάποιες αντιλήψεις μπορούν να επηρεάσουν την εκτέλεση του καθήκοντός σου, πράγμα που αποτελεί σοβαρό πρόβλημα, και πρέπει να τις εξαλείψεις άμεσα. Άλλες αντιλήψεις δεν επηρεάζουν την εκτέλεση του καθήκοντός σου ή τη σχέση σου με τον Θεό, οπότε δεν είναι και σπουδαίο θέμα. Αν οι αντιλήψεις που σχηματίζεις μπορούν να επηρεάσουν την εκτέλεση του καθήκοντός σου, με αποτέλεσμα να αμφισβητείς τον Θεό, να μην κάνεις επιμελώς το καθήκον σου —φτάνοντας ακόμα και στο σημείο να αισθάνεσαι ότι δεν θα υπάρξουν συνέπειες που δεν εκτελείς το καθήκον σου— να μη νιώθεις καθόλου τρόμο και να μην έχεις θεοφοβούμενη καρδιά, αυτό είναι επικίνδυνο. Σημαίνει ότι θα υποκύψεις στον πειρασμό, ότι θα σε πιάσει κορόιδο και αιχμάλωτο ο Σατανάς. Η στάση σου απέναντι στις αντιλήψεις σου και οι επιλογές που κάνεις είναι ζωτικής σημασίας· ανεξάρτητα απ’ το κατά πόσον οι συγκεκριμένες αντιλήψεις μπορούν να εξαλειφθούν και σε ποιο βαθμό, η κανονική σχέση ανάμεσα σ’ εσένα και τον Θεό δεν πρέπει να αλλάξει. Πρώτον και κύριον, πρέπει να είσαι σε θέση να υποταχθείς σε όλα τα περιβάλλοντα που ενορχηστρώνει ο Θεός και να δηλώσεις πως όλα όσα κάνει ο Θεός είναι σωστά κι έχουν νόημα, ενώ αυτή η γνώση κι αυτή η πτυχή της αλήθειας δεν πρέπει ποτέ να αλλάξουν για εσένα. Δεύτερον, δεν πρέπει να παραμερίσεις το καθήκον που σου έχει εμπιστευτεί ο Θεός, δεν πρέπει να αφαιρέσεις από πάνω σου αυτό το φορτίο. Αν, εσωτερικά η εξωτερικά, δεν έχεις αντίσταση, εναντίωση ή επαναστατικότητα απέναντι στον Θεό, ο Θεός θα δει μόνο την υποταγή σου και το ότι περιμένεις. Μπορεί και πάλι να έχεις αντιλήψεις, αλλά ο Θεός δεν βλέπει την επαναστατικότητά σου. Αφού δεν υπάρχει μέσα σου επαναστατικότητα και αντίσταση, ο Θεός συνεχίζει να σε θεωρεί ένα απ’ τα δημιουργήματά Του. Απεναντίας, αν η καρδιά σου είναι γεμάτη διαμαρτυρίες και ανυπακοή, αν ψάχνεις ευκαιρία για αντεκδίκηση και δεν θες να κάνεις το καθήκον σου, ενώ αντίθετα εύχεσαι να αφαιρέσεις από πάνω σου αυτό το φορτίο —φτάνοντας ακόμα και στο σημείο να υπάρχουν μες στην καρδιά σου κάθε είδους παράπονα για τον Θεό, ενώ κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης του καθήκοντός σου αποκαλύπτονται εκδηλώσεις απείθειας και πικρίας— τότε, εκείνη τη στιγμή, η σχέση σου με τον Θεό έχει ήδη αλλάξει δραματικά. Έχεις ήδη μετατοπιστεί απ’ τη θέση του δημιουργήματος· δεν είσαι πλέον δημιούργημα, αλλά έχεις γίνει όργανο των διαβόλων και του Σατανά, επομένως ο Θεός δεν πρόκειται να σου δείξει καμία καλοσύνη. Όταν φτάνει κανείς σ’ αυτό το σημείο, πλησιάζει σε επικίνδυνα εδάφη. Ακόμα κι αν δεν κάνει τίποτα ο Θεός, αυτός ο άνθρωπος δεν θα είναι σε θέση να μείνει ακλόνητος μέσα στην εκκλησία. Έτσι, λοιπόν, σε όλα όσα κάνουν οι άνθρωποι —ιδιαίτερα όσον αφορά θέματα όπως η εξάλειψη των αντιλήψεων— πρέπει φροντίζουν να αποφεύγουν να κάνουν πράγματα που προσβάλλουν τον Θεό, που τα καταδικάζει ο Θεός ή που πληγώνουν ή βλάπτουν τους άλλους. Αυτή είναι η αρχή.

Το πρόβλημα του να έχουν οι άνθρωποι αντιλήψεις για τον Θεό δεν είναι ασήμαντο ζήτημα! Είναι ζωτικής σημασίας οι άνθρωποι να διατηρούν μια κανονική σχέση με τον Θεό, αλλά αυτό που επηρεάζει περισσότερο αυτή τη σχέση είναι οι αντιλήψεις των ανθρώπων. Μόνο όταν εξαλειφθούν οι αντιλήψεις των ανθρώπων για τον Θεό μπορεί να διατηρηθεί μια κανονική σχέση με τον Θεό. Αυτήν τη στιγμή, πολλοί άνθρωποι έχουν σοβαρό πρόβλημα. Όσα χρόνια κι αν πιστεύουν στον Θεό, παρότι ίσως είναι σε θέση να αντέξουν τα βάσανα και να πληρώσουν το τίμημα εκτελώντας τα καθήκοντά τους, συνολικά δεν μπορούν να εξαλείψουν εντελώς τις αντιλήψεις τους. Αυτό επηρεάζει σοβαρά τη σχέση τους με τον Θεό, ενώ έχει άμεσο αντίκτυπο στην αγάπη τους για τον Θεό και στην υποταγή τους σ’ Αυτόν. Γι’ αυτό, όποιες αντιλήψεις κι αν σχηματίζουν οι άνθρωποι για τον Θεό, το ζήτημα είναι σοβαρό και δεν πρέπει να παραβλέπεται. Οι αντιλήψεις μοιάζουν με τοίχο: Διακόπτουν τη σχέση των ανθρώπων με τον Θεό, ώστε να μην τους αφορά το έργο της σωτηρίας που κάνει ο Θεός. Συνεπώς, το ότι οι άνθρωποι έχουν αντιλήψεις για τον Θεό αποτελεί πολύ σοβαρό θέμα που δεν γίνεται να αγνοηθεί! Αν οι άνθρωποι έχουν αντιλήψεις και δεν μπορούν να αναζητήσουν γρήγορα την αλήθεια και να τις εξαλείψουν, αυτό μπορεί εύκολα να οδηγήσει σε αρνητικότητα, σε αντίσταση εναντίον του Θεού, ακόμα και σε εχθρότητα απέναντί Του. Μπορούν ακόμα να αποδεχθούν την αλήθεια τότε; Η ζωή-είσοδός τους θα βαλτώσει. Το μονοπάτι της βίωσης του έργου του Θεού δεν είναι ούτε ομαλό ούτε στρωτό. Οι άνθρωποι, επειδή έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, μπορεί να κάνουν πολλές παρακάμψεις και ίσως καταλήξουν να σχηματίζουν αντιλήψεις σε κάθε κατάσταση. Αν δεν εξαλείψουν αυτές τις αντιλήψεις μέσω της αναζήτησης της αλήθειας, μπορεί να επαναστατήσουν ενάντια στον Θεό και να Τον αψηφήσουν, βαδίζοντας στο μονοπάτι της εχθρότητας απέναντί Του. Μόλις οι άνθρωποι πάρουν το μονοπάτι των αντίχριστων, νομίζετε πως έχει απομείνει γι’ αυτούς πιθανότητα σωτηρίας; Σ’ αυτό το σημείο, δεν είναι εύκολος ο χειρισμός και δεν θα έχει απομείνει καμία πιθανότητα. Γι’ αυτό, προτού σε απαρνηθεί ο Θεός ως δημιούργημά Του, πρέπει εσύ να μάθεις πώς να είσαι δημιούργημα του Θεού. Να μην επιχειρείς να εξετάσεις εξονυχιστικά τον Δημιουργό ούτε να προσπαθείς να ανακαλύψεις πώς θα αποδείξεις και θα επιβεβαιώσεις ότι ο Θεός στον οποίο πιστεύεις είναι ο Δημιουργός. Δεν έχεις ούτε την ευθύνη ούτε την υποχρέωση να το κάνεις αυτό. Αυτό που πρέπει να σκέφτεσαι και να συλλογίζεσαι κάθε μέρα μες στην καρδιά σου είναι πώς θα εκπληρώσεις τα καθήκοντά σου και θα γίνεις ένα δημιούργημα που ανταποκρίνεται στα πρότυπα, όχι πώς θα αποδείξεις αν ο Θεός είναι ο Δημιουργός, αν είναι πράγματι ο Θεός, ούτε να εξετάζεις εξονυχιστικά τι έχει κάνει ο Θεός και αν οι ενέργειές Του είναι ή δεν είναι σωστές. Δεν είναι αυτά τα όσα πρέπει να εξετάζεις εξονυχιστικά.

19 Ιουνίου 2021