358. Έπειτα από χιλιάδες χρόνια διαφθοράς, ο άνθρωπος έχει γίνει αναίσθητος και αργόστροφος, ένας δαίμονας που εναντιώνεται στον Θεό, σε σημείο που η επαναστατικότητα του ανθρώπου ενάντια στον Θεό έχει καταγραφεί σε ιστορικά βιβλία, και ακόμα κι ο ίδιος ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση να δώσει μια πλήρη εικόνα της αντιδραστικής συμπεριφοράς του —διότι τον άνθρωπο τον έχει διαφθείρει βαθιά ο Σατανάς, τον έχει παρασύρει και ο άνθρωπος δεν ξέρει πού να στραφεί. Ακόμα και σήμερα, ο άνθρωπος εξακολουθεί να προδίδει τον Θεό. Όταν ο άνθρωπος βλέπει τον Θεό Τον προδίδει, και όταν δεν Τον βλέπει κάνει το ίδιο. Ακόμη, υπάρχουν κι εκείνοι που έχοντας γίνει μάρτυρες των καταρών του Θεού και της οργής Του, συνεχίζουν και Τον προδίδουν. Και έτσι λέω πως η σύνεση του ανθρώπου έχει χάσει την αρχική της λειτουργία και πως το ίδιο συνέβη και στη συνείδηση του. Ο άνθρωπος που αντικρίζω είναι ένα κτήνος σε ανθρώπινη μορφή, είναι ένα δηλητηριώδες φίδι και όσο αξιοθρήνητος κι αν προσπαθεί να εμφανίζεται μπροστά στα μάτια Μου, ποτέ δεν θα είμαι ελεήμων προς αυτόν διότι ο άνθρωπος δεν έχει αντιληφθεί τη διαφορά μεταξύ του μαύρου και του άσπρου, την διαφορά μεταξύ αλήθειας και μη αλήθειας. Η λογική του ανθρώπου είναι τόσο μουδιασμένη, κι όμως προσπαθεί ακόμη να κερδίσει ευλογίες· η ανθρώπινη φύση του είναι τόσο ποταπή, κι όμως ακόμα επιθυμεί να αποκτήσει την κυριαρχία ενός βασιλιά. Με τέτοια λογική, ποιανού βασιλιάς θα μπορούσε να είναι; Πώς θα μπορούσε με τέτοια ανθρώπινη φύση να καθίσει σε θρόνο; Ο άνθρωπος πραγματικά δεν έχει καμία ντροπή! Είναι ένας αλαζονικός αχρείος! Σε όσους από εσάς επιθυμείτε να κερδίσετε ευλογίες, προτείνω πρώτα να κοιτάξετε σε έναν καθρέφτη τη δική σας άσχημη αντανάκλαση —εσύ έχεις ό, τι χρειάζεται για να γίνεις βασιλιάς; Έχεις το πρόσωπο κάποιου που μπορεί να κερδίσει ευλογίες; Δεν έχει σημειωθεί η παραμικρή αλλαγή στη διάθεσή σου και δεν έχεις εφαρμόσει καμία από τις αλήθειες στην πράξη, κι όμως συνεχίζεις να ελπίζεις για ένα υπέροχο αύριο. Πλανάσαι! Έχοντας γεννηθεί σε τόσο βρόμικη γη, ο άνθρωπος έχει σημαδευτεί σοβαρά από την κοινωνία, έχει επηρεαστεί από φεουδαρχική δεοντολογία και έχει διδαχτεί σε «ιδρύματα υψηλής μόρφωσης». Ο οπισθοδρομικός τρόπος σκέψης, η διεφθαρμένη ηθική, η μοχθηρή άποψη ζωής, η ελεεινή φιλοσοφία για τη ζωή, η απολύτως ανάξια ύπαρξη κι ο διεφθαρμένος τρόπος ζωής και τα έθιμα, όλα έχουν εισβάλει βαθιά στην καρδιά του ανθρώπου και επιτίθενται άγρια και υπονομεύουν τη συνείδησή του. Ως αποτέλεσμα, ο άνθρωπος έχει απομακρυνθεί περισσότερο από τον Θεό και Του εναντιώνεται ακόμη περισσότερο. Ημέρα με την ημέρα, η διάθεση του ανθρώπου γίνεται όλο και πιο μοχθηρή και δεν υπάρχει ούτε ένας που πρόθυμα θα εγκαταλείψει τα πάντα για τον Θεό, ούτε ένας που πρόθυμα θα υπακούσει Εκείνον και, επιπλέον, ούτε ένας που θα αναζητήσει πρόθυμα την εμφάνιση Του. Αντίθετα, υπό την σφαίρα επιρροής του Σατανά, ο άνθρωπος δεν κάνει τίποτε άλλο από το να επιδιώκει την απόλαυση, παραδίδοντας τον εαυτό του στη διαφθορά της σάρκας στη γη της λάσπης. Ακόμη κι όταν ακούν την αλήθεια, εκείνοι που ζουν στο σκότος δεν σκέφτονται να την εφαρμόσουν στην πράξη, και ούτε τείνουν να αναζητήσουν τον Θεό, ακόμη και αν έχουν αντικρίσει την εμφάνιση Του. Πώς θα μπορούσε μια τόσο διεφθαρμένη ανθρωπότητα να έχει οποιαδήποτε ευκαιρία για σωτηρία; Πώς θα μπορούσε μια τόσο παρηκμασμένη ανθρωπότητα να ζήσει στο φως;

Η διάθεση του ανθρώπου πρέπει να μεταβληθεί ξεκινώντας από τη γνώση της υπόστασής του και μέσω αλλαγών στη σκέψη, τη φύση και τις διανοητικές του προοπτικές μέσα από θεμελιώδεις αλλαγές. Μονάχα έτσι θα επιτευχθούν πραγματικές αλλαγές στη διάθεση του ανθρώπου. Η διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου πηγάζει από το ότι ο Σατανάς έχει ποδοπατήσει και δηλητηριάσει την ύπαρξή του, από την ανήκουστη βλάβη που έχει προξενήσει ο Σατανάς στη σκέψη του, στην ηθική του, στην αντίληψη και τη λογική του. Ακριβώς επειδή αυτά τα βασικά πράγματα του ανθρώπου τα έχει διαφθείρει ο Σατανάς και είναι τελείως διαφορετικά από το πώς ήταν όταν ο Θεός τα δημιούργησε αρχικά, εναντιώνεται ο άνθρωπος στον Θεό και δεν καταλαβαίνει την αλήθεια. Έτσι, οι αλλαγές στη διάθεση του ανθρώπου θα πρέπει να ξεκινήσουν με αλλαγή στη σκέψη, τη λογική και την αντίληψη του, οι οποίες θα αλλάξουν τη γνώση του για τον Θεό και τη γνώση του για την αλήθεια. Εκείνοι που γεννήθηκαν στην πιο βαθιά διεφθαρμένη χώρα από όλες, έχουν ακόμη μεγαλύτερη άγνοια του τί είναι ο Θεός, ή του τί σημαίνει να πιστεύεις σε Εκείνον. Όσο περισσότερο διεφθαρμένοι είναι οι άνθρωποι, τόσο λιγότερο γνωρίζουν την ύπαρξη του Θεού και τόσο φτωχότερη είναι η λογική κι η αντίληψή τους. Η πηγή της αντίθεσης και της παρακοής ενάντια στον Θεό είναι η διαφθορά του ανθρώπου από τον Σατανά. Επειδή έχει διαφθαρεί από τον Σατανά, η συνείδηση του ανθρώπου έχει αναισθητοποιηθεί, έχει γίνει ανήθικος, οι σκέψεις του έχουν εκφυλιστεί κι έχει αποκτήσει μια οπισθοδρομική διανοητική στάση. Πριν τον διαφθείρει ο Σατανάς, ο άνθρωπος ακολουθούσε τον Θεό και υπάκουε στα λόγια Του με φυσικό τρόπο, αφού τα είχε ακούσει. Είχε σωστή λογική και συνείδηση και κανονική ανθρώπινη φύση. Αφού τον διέφθειρε ο Σατανάς, η αρχική του λογική, συνείδηση και η ανθρώπινη φύση του θόλωσαν και καταστράφηκαν από τον Σατανά. Επομένως, έχασε την υπακοή του και την αγάπη του προς τον Θεό. Η λογική του ανθρώπου άρχισε να αποκλίνει, η διάθεσή του έγινε σαν αυτή των ζώων και η παρακοή του προς τον Θεό έγινε συχνότερη και πιο σοβαρή. Ωστόσο, ο άνθρωπος δεν το ξέρει και ούτε το αναγνωρίζει αυτό, απλώς εναντιώνεται και επαναστατεί τυφλά. Η αποκάλυψη της διάθεσης του ανθρώπου είναι η έκφραση της λογικής, της αντίληψης και της συνείδησής του, και επειδή η σύνεση και η αντίληψή του έχουν ασθενήσει και η συνείδησή του έχει θολώσει υπερβολικά, η διάθεσή του εναντιώνεται στον Θεό. Αν η λογική και η αντίληψη του ανθρώπου δεν μπορούν να αλλάξουν, τότε δεν τίθεται θέμα για αλλαγές στη διάθεσή του, όσο και το αν τον επιθυμεί η καρδιά του Θεού. Εάν η λογική του ανθρώπου είναι αδύναμη, τότε δεν μπορεί να υπηρετήσει τον Θεό και δεν είναι κατάλληλος για χρήση από τον Θεό. Η «κανονική λογική» αναφέρεται στην υπακοή και στην πίστη στον Θεό, στη λαχτάρα για τον Θεό, στο να είσαι απόλυτος προς τον Θεό και στο να έχεις συνείδηση απέναντί Του. Αναφέρεται στο να είσαι ψυχή τε και σώματι δοσμένος στον Θεό και να μην Του εναντιώνεσαι σκόπιμα. Εκείνοι που η σύνεσή τους αποκλίνει, δεν είναι έτσι. Από τότε που ο άνθρωπος διαφθάρηκε από τον Σατανά, έχει δημιουργήσει αντιλήψεις για τον Θεό και δεν έχει καμία πίστη ή λαχτάρα για Εκείνον, όπως και καθόλου συνείδηση προς τον Θεό. Σκόπιμα εναντιώνεται και κατακρίνει τον Θεό και, επιπλέον, εκτοξεύει ύβρεις κατ’ Αυτού πίσω από την πλάτη Του. Σαφώς γνωρίζει ότι είναι ο Θεός κι όμως εξακολουθεί να Τον κατακρίνει πίσω από την πλάτη Του, δεν έχει καμία πρόθεση να Τον υπακούει και απλώς απαιτεί και ζητά τυφλά. Τέτοιοι άνθρωποι —άνθρωποι που η λογική τους αποκλίνει— δεν είναι ικανοί να γνωρίζουν την ίδια τους την ανήκουστη συμπεριφορά ή να μετανιώνουν για την αντιδραστικότητα τους. Εάν οι άνθρωποι είναι ικανοί να γνωρίσουν τον εαυτό τους, τότε έχουν αποκτήσει και πάλι κάποια από τη λογική τους· όσο περισσότερο επαναστατούν ενάντια στον Θεό αλλά δεν γνωρίζουν τον εαυτό τους, τόσο πιο επιβαρυμένη είναι η λογική τους.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το να έχετε μια αμετάβλητη διάθεση σημαίνει πως είστε εχθρικοί προς τον Θεό

359. Μέχρι να βιώσουν οι άνθρωποι το έργο του Θεού και να αποκτήσουν την αλήθεια, η φύση του Σατανά είναι αυτή που αναλαμβάνει τον έλεγχο και τους εξουσιάζει εκ των έσω. Τι περιλαμβάνει ακριβώς αυτή η φύση; Για παράδειγμα, γιατί είσαι εγωιστής; Γιατί προστατεύεις τη θέση σου; Γιατί είναι τόσο ισχυρά τα συναισθήματά σου; Γιατί σου αρέσουν εκείνα τα άδικα πράγματα; Γιατί σου αρέσουν εκείνα τα απεχθή πράγματα; Πού βασίζεται η αρέσκειά σου για αυτά τα πράγματα; Από πού προέρχονται αυτά τα πράγματα; Γιατί αποδέχεσαι αυτά τα πράγματα με τόση χαρά; Τώρα πια έχετε όλοι σας φτάσει στο σημείο να καταλάβετε ότι ο κύριος λόγος πίσω από όλα αυτά τα πράγματα είναι ότι περιέχουν το δηλητήριο του Σατανά. Όσο για το ποιο είναι το δηλητήριο του Σατανά, αυτό μπορεί να εκφραστεί πλήρως με λέξεις. Για παράδειγμα, αν ρωτήσεις κάποιους που πράττουν κακό γιατί ενεργούν κατ’ αυτόν τον τρόπο, αυτοί θα απαντήσουν: «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Αυτή η μία φράση εκφράζει την ίδια τη ρίζα του προβλήματος. Η λογική του Σατανά έχει γίνει η ζωή των ανθρώπων. Μπορεί να ενεργούν για τον έναν ή τον άλλο σκοπό, μα το κάνουν μόνο για τον εαυτό τους. Όλοι οι άνθρωποι πιστεύουν ότι εφόσον καθένας ενεργεί βάσει της ρήσης «ο σώζων εαυτόν σωθήτω», θα πρέπει να ζουν μόνο για λογαριασμό τους, κάνοντας ό,τι μπορούν προκειμένου να εξασφαλίσουν μια καλή θέση και όση τροφή και ρουχισμό χρειάζονται. «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω» —αυτή είναι η ζωή και η φιλοσοφία του ανθρώπου, κι αυτό αντιπροσωπεύει και την ανθρώπινη φύση. Αυτή ακριβώς η δήλωση αποτελεί το δηλητήριο του Σατανά, και όταν οι άνθρωποι τη δεχτούν μέσα τους, τότε αυτή γίνεται η φύση τους. Η φύση του Σατανά αποκαλύπτεται μέσα απ’ αυτά τα λόγια και αντιπροσωπεύεται πλήρως απ’ αυτά. Αυτό το δηλητήριο γίνεται η ζωή των ανθρώπων και το θεμέλιο της ύπαρξής τους, και η διεφθαρμένη ανθρωπότητα κυριαρχείται μονίμως απ’ αυτό το δηλητήριο εδώ και χιλιάδες χρόνια. Καθετί που κάνει ο Σατανάς το κάνει για τον εαυτό του. Επιθυμεί να ξεπεράσει τον Θεό, να απελευθερωθεί από Αυτόν και να αδράξει την εξουσία ο ίδιος, και να πάρει στην κατοχή του όλα τα πράγματα που έχει δημιουργήσει ο Θεός. Επομένως, η φύση του ανθρώπου είναι η φύση του Σατανά. Στην ουσία, τα συνθήματα πολλών ανθρώπων είναι δυνατόν να αντιπροσωπεύουν και να αντικατοπτρίζουν τη φύση τους. Ανεξάρτητα από το πώς οι άνθρωποι προσπαθούν να συγκαλυφθούν, δεν μπορούν να κρύψουν τη φύση τους σε ό,τι κάνουν και σε ό,τι λένε. Υπάρχουν κάποιοι που δεν λένε ποτέ την αλήθεια και είναι καλοί στο να προσποιούνται, αλλά μόλις οι άλλοι αλληλεπιδρούν μαζί τους για λίγο, η δόλια φύση τους και η πλήρης ανειλικρίνειά τους θα αποκαλυφθεί. Τελικά, οι άλλοι θα καταλήξουν στο εξής βέβαιο συμπέρασμα: Αυτοί οι άνθρωποι δεν λένε ποτέ την παραμικρή αλήθεια και είναι δόλιοι άνθρωποι. Αυτή η δήλωση αφορά τη φύση τους· αποτελεί την καλύτερη δυνατή απεικόνιση και απόδειξη της φύσης και της ουσίας τους. Η φιλοσοφία τους για τη ζωή είναι να μη λένε σε κανέναν την αλήθεια, αλλά και να μην πιστεύουν κανέναν. Η σατανική φύση του ανθρώπου περιέχει πολλή φιλοσοφία. Μερικές φορές, εσύ ο ίδιος δεν το αντιλαμβάνεσαι καν και δεν το καταλαβαίνεις, όμως κάθε στιγμή της ζωής σου στηρίζεται σ’ αυτήν. Επιπλέον, νομίζεις ότι η φιλοσοφία αυτή είναι απολύτως σωστή, λογική και αλάνθαστη. Αυτό αρκεί για να δείξει ότι η φιλοσοφία του Σατανά έχει γίνει η φύση των ανθρώπων, κι εκείνοι ζουν σε πλήρη συμφωνία με τη φιλοσοφία του Σατανά, και δεν επαναστατούν εναντίον της ούτε στο ελάχιστο. Επομένως, μονίμως αποκαλύπτουν μια σατανική φύση και, από κάθε άποψη, ζουν διαρκώς σύμφωνα με τη σατανική φιλοσοφία. Η φύση του Σατανά είναι η ζωή του ανθρώπου.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Πώς να περπατήσει κανείς στο μονοπάτι του Πέτρου

360. Όταν πρόκειται για τη γνώση της φύσης του ανθρώπου, το πιο σημαντικό είναι να τη βλέπει κανείς μέσα από την οπτική της άποψης του ανθρώπου για τον κόσμο, της άποψής του για τη ζωή και τις αξίες του. Όλοι όσοι ανήκουν στον διάβολο ζουν για τον εαυτό τους. Η άποψή τους για τη ζωή και τα αποφθέγματά τους προέρχονται κυρίως από ρητά του Σατανά, όπως «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Τα λόγια που εκφέρονται από αυτούς τους βασιλιάδες διαβόλους, τους σπουδαίους ανθρώπους και φιλόσοφους της γης έχουν γίνει η ίδια η ζωή του ανθρώπου. Πιο συγκεκριμένα, τα περισσότερα από τα λόγια του Κομφούκιου, τον οποίο ο κινεζικός λαός εκθειάζει ως «σοφό», έχουν γίνει η ζωή του ανθρώπου. Υπάρχουν επίσης τα περίφημα γνωμικά του Βουδισμού και του Ταοϊσμού και τα κλασικά ρητά διάφορων διασήμων, τα οποία αναφέρονται συχνά· όλα τούτα αποτελούν σκιαγραφήσεις των φιλοσοφιών και της φύσης του Σατανά. Αποτελούν, επίσης, τις καλύτερες απεικονίσεις και επεξηγήσεις της φύσης του Σατανά. Όλα αυτά τα δηλητήρια, που έχουν ενσταλαχθεί στην καρδιά του ανθρώπου, προέρχονται από τον Σατανά· ούτε το ελάχιστο δεν προέρχεται από τον Θεό. Τέτοια ψέματα και ανοησίες βρίσκονται επίσης σε άμεση αντίθεση με τον λόγο του Θεού. Είναι απολύτως ξεκάθαρο ότι οι πραγματικότητες όλων των θετικών πραγμάτων προέρχονται από τον Θεό, και όλα εκείνα τα αρνητικά πράγματα που δηλητηριάζουν τον άνθρωπο προέρχονται από τον Σατανά. Επομένως, μπορείς να διακρίνεις τη φύση ενός ατόμου και το σε ποιον ανήκει εκείνος από την άποψη και τις αξίες του για τη ζωή. Ο Σατανάς διαφθείρει τους ανθρώπους μέσα από την εκπαίδευση και την επιρροή των εθνικών κυβερνήσεων και των διασήμων και σπουδαίων. Τα ψέματα και οι ανοησίες τους έχουν γίνει η ζωή και η φύση του ανθρώπου. Το «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» είναι ένα γνωστό σατανικό ρητό που έχει ενσταλαχθεί σε όλους, και το οποίο έχει γίνει η ζωή του ανθρώπου. Υπάρχουν και άλλα λόγια φιλοσοφιών για τη ζωή που είναι έτσι. Ο Σατανάς χρησιμοποιεί τον περίτεχνο παραδοσιακό πολιτισμό κάθε έθνους για να εκπαιδεύσει τους ανθρώπους, σπρώχνοντας την ανθρωπότητα να πέσει και να βυθιστεί μέσα σε μια απέραντη άβυσσο καταστροφής, και τελικά, ο Θεός καταστρέφει τους ανθρώπους, επειδή υπηρετούν τον Σατανά και αντιστέκονται στον Θεό. Φανταστείτε ότι κάνετε την ακόλουθη ερώτηση σε κάποιον που δραστηριοποιείται στην κοινωνία για δεκαετίες: «Δεδομένου ότι έχεις ζήσει στον κόσμο για τόσο πολύν καιρό και έχεις επιτύχει τόσο πολλά, ποια είναι τα κύρια διάσημα αποφθέγματα βάσει των οποίων ζεις;» Ενδεχομένως πει: «Το πιο σημαντικό είναι: “Οι αξιωματούχοι δεν χτυπούν όσους δίνουν δώρα, και όσοι δεν χρησιμοποιούν την κολακεία, δεν καταφέρνουν ποτέ τίποτα”». Αυτά τα λόγια δεν είναι αντιπροσωπευτικά της φύσης εκείνου του ατόμου; Η αθέμιτη χρήση κάθε δυνατού μέσου για την απόκτηση θέσης έχει γίνει η φύση του, και το να είναι αξιωματούχος τού δίνει ζωή. Υπάρχουν πολλά ακόμα σατανικά δηλητήρια στη ζωή των ανθρώπων, στη διαγωγή και στη συμπεριφορά τους· δεν κατέχουν σχεδόν την παραμικρή αλήθεια. Για παράδειγμα, οι φιλοσοφίες τους για τη ζωή, ο τρόπος με τον οποίο ενεργούν και τα αξιώματά τους είναι όλα γεμάτα με τα δηλητήρια του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, και όλα αυτά προέρχονται από τον Σατανά. Συνεπώς, όλα τα πράγματα που ρέουν μέσα στα οστά και στο αίμα των ανθρώπων είναι όλα τους πράγματα του Σατανά. Όλοι αυτοί οι αξιωματούχοι, όσοι κατέχουν εξουσία και όσοι είναι επιτυχημένοι, ακολουθούν τα δικά τους μονοπάτια και έχουν τα δικά τους μυστικά επιτυχίας. Τέτοια μυστικά δεν αντιπροσωπεύουν τέλεια τη φύση τους; Έχουν επιτελέσει τόσο μεγάλα πράγματα στον κόσμο, και κανείς δεν μπορεί να διακρίνει τις μηχανορραφίες και τις ίντριγκες που κρύβονται πίσω τους. Αυτό δείχνει πόσο ύπουλη και δηλητηριώδης είναι η φύση τους. Η ανθρωπότητα έχει διαφθαρεί πολύ βαθιά από τον Σατανά. Το δηλητήριο του Σατανά κυλά μέσα στο αίμα κάθε ανθρώπου, και είναι εμφανές ότι η φύση του ανθρώπου είναι διεφθαρμένη, κακή και αντιδραστική, γεμάτη από τις φιλοσοφίες του Σατανά και βουτηγμένη σε αυτές, είναι, στο σύνολό της, μια φύση που προδίδει τον Θεό. Αυτός είναι ο λόγος που οι άνθρωποι αντιστέκονται και εναντιώνονται στον Θεό. Η φύση του ανθρώπου μπορεί να καταστεί γνωστή σε όλους, αν αναλυθεί κατ’ αυτόν τον τρόπο.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Πώς να γνωρίσουμε τη φύση του ανθρώπου

361. Πώς κατανοείς την ανθρώπινη φύση; Η κατανόηση της φύσης σου, στην πραγματικότητα, σημαίνει διεξοδική ανάλυση των ενδόμυχων της ψυχής σου· αφορά αυτό που υπάρχει στη ζωή σου. Είναι η λογική του Σατανά και οι οπτικές του Σατανά σύμφωνα με τις οποίες έχεις ζήσει· δηλαδή, η ζωή του Σατανά είναι αυτή σύμφωνα με την οποία ζεις. Μόνο ξεθάβοντας τα σημεία βαθιά μες στην ψυχή σου μπορείς να κατανοήσεις τη φύση σου. Πώς μπορούν να ξεθαφτούν αυτά τα πράγματα; Δεν μπορούν να ξεθαφτούν ή να αναλυθούν διεξοδικά με ένα ή δύο μόνο γεγονότα· πολλές φορές, αφότου ολοκληρώσεις κάτι, και πάλι δεν θα έχεις καταφέρει να το κατανοήσεις. Μπορεί να χρειαστούν τρία ή πέντε χρόνια έως ότου είσαι σε θέση να αποκτήσεις έστω και την παραμικρή συνειδητοποίηση και κατανόηση. Σε πολλές περιπτώσεις, πρέπει να αυτοστοχαστείς και να καταφέρεις να γνωρίσεις τον εαυτό σου, και μόνο όταν ασκηθείς σκάβοντας βαθιά, θα δεις αποτελέσματα. Καθώς κατανοείς την αλήθεια όλο και πιο βαθιά, σταδιακά θα καταφέρεις να γνωρίσεις τη δική σου φύση και ουσία μέσω του αυτοστοχασμού και της αυτογνωσίας. Προκειμένου να γνωρίσεις τη φύση σου, πρέπει να κατορθώσεις κάποια πράγματα. Πρώτον, πρέπει να έχεις σαφή κατανόηση του τι σου αρέσει. Αυτό δεν αναφέρεται σε αυτά που σου αρέσει να τρως ή να φοράς· αντίθετα, αναφέρεται στα πράγματα που απολαμβάνεις, που φθονείς, που λατρεύεις, που αναζητάς και στα οποία δίνεις προσοχή μες στην καρδιά σου, τα είδη των ανθρώπων με τα οποία χαίρεσαι να έρχεσαι σε επαφή, το είδος των πραγμάτων που σου αρέσει να κάνεις, και τα είδη των ανθρώπων που έχεις στην καρδιά σου ως είδωλα. Για παράδειγμα, στους περισσότερους ανθρώπους αρέσουν οι άνθρωποι με μεγάλη υπόληψη, οι άνθρωποι που είναι εκλεπτυσμένοι στον λόγο και τη διαγωγή τους ή τους αρέσουν εκείνοι που χρησιμοποιούν εύγλωττη κολακεία ή εκείνοι που προσποιούνται. Τα παραπάνω αφορούν τους ανθρώπους με τους οποίους τους αρέσει να έρχονται σε επαφή. Όσον αφορά τα πράγματα που απολαμβάνουν οι άνθρωποι, αυτά περιλαμβάνουν το να είναι πρόθυμοι να κάνουν ορισμένα πράγματα που είναι εύκολα, το να απολαμβάνουν να κάνουν πράγματα που οι άλλοι θεωρούν καλά και που θα έκαναν τους ανθρώπους να τους εγκωμιάζουν και να τους κάνουν φιλοφρονήσεις. Στη φύση των ανθρώπων υπάρχει ένα κοινό χαρακτηριστικό των πραγμάτων που τους αρέσουν. Τουτέστιν, τους αρέσουν άνθρωποι, γεγονότα και πράγματα τα οποία οι άλλοι φθονούν λόγω της εξωτερικής εμφάνισης, τους αρέσουν άνθρωποι, γεγονότα και πράγματα που φαίνονται όμορφα και πολυτελή, και τους αρέσουν άνθρωποι, γεγονότα και πράγματα που κάνουν τους άλλους να τα λατρεύουν λόγω εμφάνισης. Αυτά τα πράγματα που αρέσουν στους ανθρώπους είναι σπουδαία, εκθαμβωτικά, πανέμορφα και μεγαλοπρεπή. Όλοι οι άνθρωποι λατρεύουν αυτά τα πράγματα. Μπορεί να δει κανείς πως οι άνθρωποι δεν έχουν κατέχουν καθόλου αλήθεια ούτε και έχουν την ομοιότητα αληθινών ανθρώπινων όντων. Δεν υπάρχει ο παραμικρός βαθμός αξίας στη λατρεία αυτών των πραγμάτων, κι όμως εξακολουθούν να αρέσουν στους ανθρώπους. […] αυτά που σου αρέσουν, αυτά στα οποία επικεντρώνεσαι, αυτά που λατρεύεις, αυτά που φθονείς κι αυτά που σκέφτεσαι στην καρδιά σου κάθε μέρα είναι όλα αντιπροσωπευτικά της φύσης σου. Αρκούν για να αποδειχθεί πως στη φύση σου αρέσει η αδικία και σε σοβαρές περιπτώσεις η φύση σου είναι κακή και αθεράπευτη. Πρέπει να αναλύσεις τη φύση σου κατ’ αυτόν τον τρόπο· δηλαδή, να εξετάσεις τι σου αρέσει και τι εγκαταλείπεις στη ζωή σου. Ίσως να είσαι καλός απέναντι σε κάποιον για κάποιο χρονικό διάστημα, μα αυτό δεν αποδεικνύει πως τον συμπαθείς. Αυτό που πραγματικά σου αρέσει είναι ακριβώς αυτό που είναι στη φύση σου· ακόμη κι αν τα κόκαλά σου είχαν σπάσει, και πάλι θα το απολάμβανες και δεν θα μπορούσες ποτέ να το εγκαταλείψεις. Αυτό δεν είναι εύκολο να αλλάξει.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Τι θα πρέπει να γνωρίζει κανείς για τη μεταμόρφωση της διάθεσής του

362. Βασικό για την επίτευξη αλλαγής στη διάθεση είναι να γνωρίζει κανείς τη δική του φύση, και αυτό πρέπει να συμβεί σύμφωνα με τις αποκαλύψεις που προέρχονται από τον Θεό. Μόνο στον λόγο του Θεού μπορεί κάποιος να γνωρίσει την αποτρόπαια φύση του, να αναγνωρίσει τα διάφορα δηλητήρια του Σατανά στη δική του φύση, να συνειδητοποιήσει ότι είναι ανόητος και αδαής και να αναγνωρίσει τα αδύναμα και αρνητικά στοιχεία στη φύση του. Αφού τα γνωρίσεις αυτά πλήρως και είσαι πραγματικά σε θέση να μισήσεις τον εαυτό σου και να απαρνηθείς τη σάρκα, να εφαρμόσεις με συνέπεια τον λόγο του Θεού και να έχεις τη βούληση να υποταχθείς απόλυτα στο Άγιο Πνεύμα και στον λόγο του Θεού, τότε θα έχεις μπει στο μονοπάτι του Πέτρου. Χωρίς τη χάρη του Θεού και χωρίς τη διαφώτιση και την καθοδήγηση από το Άγιο Πνεύμα, θα ήταν δύσκολο να βαδίσεις σε αυτό το μονοπάτι, καθώς οι άνθρωποι δεν κατέχουν την αλήθεια και δεν μπορούν να προδώσουν τον εαυτό τους. Το να βαδίσει κανείς στο μονοπάτι της τελείωσης στο οποίο πορευόταν ο Πέτρος βασίζεται κυρίως στο να έχει αποφασιστικότητα, να έχει πίστη και να στηρίζεται στον Θεό. Επιπλέον, πρέπει κανείς να υποτάσσεται στο έργο του Αγίου Πνεύματος· σε όλα τα πράγματα, δεν μπορεί να κάνει δίχως τα λόγια του Θεού. Αυτές είναι οι βασικές πτυχές, καμιά εκ των οποίων δεν μπορεί να παραβιαστεί. Το να καταφέρει κανείς να γνωρίσει τον εαυτό του μέσω της εμπειρίας είναι κάτι πολύ δύσκολο· δίχως το έργο του Αγίου Πνεύματος, είναι πολύ δύσκολο να εισέλθει σε αυτό. Για να βαδίσει κανείς στο μονοπάτι του Πέτρου πρέπει να επικεντρωθεί στο να γνωρίσει τον εαυτό του και να μεταμορφώσει τη διάθεσή του.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο

363. Από τη μία, κατά τις δοκιμασίες του Θεού, ο άνθρωπος μαθαίνει τις αδυναμίες του και βλέπει ότι είναι ασήμαντος, ποταπός τιποτένιος, ότι δεν έχει τίποτα, δεν είναι τίποτα. Από την άλλη, κατά τις δοκιμασίες Του, ο Θεός δημιουργεί για τον άνθρωπο διαφορετικά περιβάλλοντα, τα οποία τον καθιστούν ικανότερο να βιώσει την ομορφιά του Θεού. Παρόλο που ο πόνος είναι μεγάλος, και πολλές φορές ανυπόφορος —φθάνοντας, μάλιστα, μέχρι το σημείο της συντριπτικής θλίψης— όταν τον βιώσει, ο άνθρωπος βλέπει πόσο όμορφο είναι το έργο του Θεού σ’ αυτόν, και μόνο πάνω σ’ αυτό το θεμέλιο γεννιέται στον άνθρωπο η αληθινή αγάπη για τον Θεό. Σήμερα, ο άνθρωπος βλέπει ότι μονάχα με τη χάρη, την αγάπη και το έλεος του Θεού, δεν είναι ικανός να γνωρίσει αληθινά τον εαυτό του, πόσο μάλλον να γνωρίσει την ουσία του ανθρώπου. Μόνο μέσα από το ραφινάρισμα και την κρίση του Θεού, μόνο κατά τη διάρκεια ενός τέτοιου ραφιναρίσματος μπορεί ο άνθρωπος να γνωρίσει τις αδυναμίες του και να μάθει ότι δεν έχει τίποτα.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Την ομορφιά του Θεού μπορείς να τη γνωρίσεις μόνο βιώνοντας επίπονες δοκιμασίες

364. Το βασικότερο για τον αυτοστοχασμό και τη γνώση του εαυτού σου είναι το εξής: Όσο περισσότερο αισθάνεσαι ότι τα έχεις πάει καλά ή ότι έχεις πράξει το σωστό, και όσο περισσότερο νομίζεις ότι μπορείς να ικανοποιήσεις το θέλημα του Θεού ή ότι είσαι σε θέση να καυχιέσαι για συγκεκριμένους τομείς, τόσο περισσότερο αξίζει τον κόπο να γνωρίσεις τον εαυτό σου σε εκείνους τους τομείς και τόσο περισσότερο αξίζει τον κόπο να σκάψεις βαθιά μέσα τους για να δεις τι ανηθικότητες υπάρχουν μέσα σου, καθώς και ποια πράγματα μέσα σου δεν μπορούν να ικανοποιήσουν το θέλημα του Θεού. Ας πάρουμε τον Παύλο ως παράδειγμα. Ο Παύλος ήταν πολύ μορφωμένος και υπέφερε πολύ κατά το έργο του κηρύγματος. Πολλοί άνθρωποι τον λάτρεψαν ιδιαιτέρως. Ως εκ τούτου, αφού ολοκλήρωσε πολύ έργο, υπέθεσε ότι θα υπήρχε γι’ αυτόν ένας στέφανος. Αυτό τον έκανε να προχωράει όλο και πιο μακριά στο λανθασμένο μονοπάτι, μέχρι που τελικά τιμωρήθηκε από τον Θεό. Αν, εκείνον τον καιρό, είχε αναλογιστεί τον εαυτό του και τον είχε αναλύσει, δεν θα είχε σκεφτεί κάτι τέτοιο. Με άλλα λόγια, ο Παύλος δεν είχε επικεντρωθεί στην αναζήτηση της αλήθειας μέσα από τα λόγια του Κυρίου Ιησού· είχε πιστέψει μόνο στις δικές του αντιλήψεις και φαντασιώσεις. Είχε σκεφτεί ότι εφόσον έκανε μερικά καλά πράγματα και έδειχνε καλή συμπεριφορά, ο Θεός θα τον επαινούσε και θα τον αντάμειβε. Τελικά, οι δικές του αντιλήψεις και φαντασιώσεις τύφλωσαν το πνεύμα του και κάλυψαν το αληθινό του πρόσωπο. Ωστόσο, οι άνθρωποι δεν το γνώριζαν αυτό, και επειδή ο Θεός δεν το αποκάλυψε, συνέχιζαν να παρουσιάζουν τον Παύλο ως πρότυπο, ως παράδειγμα προς μίμηση, και τον έβλεπαν ως κάποιον στον οποίο λαχταρούσαν να μοιάσουν, ως το αντικείμενο της επιδίωξής τους και ως κάποιον που πρέπει να μιμούνται. Αυτή η ιστορία σχετικά με τον Παύλο χρησιμεύει ως προειδοποίηση για τον καθένα που πιστεύει στον Θεό, ότι δηλαδή όποτε αισθανόμαστε πως έχουμε κάνει κάτι ιδιαίτερα καλά ή πιστεύουμε πως είμαστε ιδιαίτερα χαρισματικοί σε κάποια πτυχή, ή νομίζουμε πως δεν χρειάζεται να αλλάξουμε ή να δεχθούμε αντιμετώπιση σε κάποια πτυχή, θα πρέπει να αγωνιστούμε να αναλογιστούμε και να γνωρίσουμε περισσότερο τον εαυτό μας σε αυτήν την πτυχή· αυτό έχει κρίσιμη σημασία. Αυτό συμβαίνει επειδή σίγουρα δεν έχεις φέρει στην επιφάνεια, δεν έχεις δώσει προσοχή ούτε και αναλύσει διεξοδικά τις πτυχές του εαυτού σου στις οποίες πιστεύεις ότι είσαι καλός, ώστε να δεις αν πράγματι περιέχουν οτιδήποτε που αντιστέκεται στον Θεό.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο αναγνωρίζοντας τις πλανεμένες απόψεις του μπορεί κανείς να αλλάξει πραγματικά

365. Εάν η γνώση των ανθρώπων για τον ίδιο τον εαυτό τους είναι υπερβολικά ρηχή, θα τους είναι αδύνατο να λύσουν τα προβλήματα, και η διάθεση της ζωής τους απλώς δεν θα αλλάξει. Είναι απαραίτητο να γνωρίζει κανείς τον εαυτό του σε βαθύ επίπεδο, δηλαδή να γνωρίζει κανείς τη δική του φύση: ποια στοιχεία περιλαμβάνει αυτή η φύση, πώς δημιουργήθηκαν αυτά τα πράγματα και από πού προήλθαν. Επιπλέον, είσαι όντως σε θέση να μισήσεις αυτά τα πράγματα; Έχεις δει τη δική σου άσχημη ψυχή και τη μοχθηρή σου φύση; Εάν είσαι πραγματικά σε θέση να δεις την αλήθεια για τον εαυτό σου, τότε θα αρχίσεις να απεχθάνεσαι τον εαυτό σου. Όταν σιχαθείς τον εαυτό σου και στη συνέχεια κάνεις πράξη τον λόγο του Θεού, θα είσαι σε θέση να απαρνηθείς τη σάρκα και να έχεις τη δύναμη να εφαρμόσεις την αλήθεια χωρίς δυσκολία. Γιατί πολλοί άνθρωποι ακολουθούν τις σαρκικές προτιμήσεις τους; Επειδή θεωρούν τον εαυτό τους πολύ καλό και νιώθουν ότι οι πράξεις τους είναι σωστές και δικαιολογημένες, ότι δεν έχουν κανένα ελάττωμα και ότι, μάλιστα, έχουν απόλυτο δίκιο, είναι, συνεπώς, ικανοί να ενεργούν με την παραδοχή ότι η δικαιοσύνη είναι με το μέρος τους. Όταν κάποιος αναγνωρίζει ποια είναι η πραγματική φύση του —πόσο άσχημη, απεχθής και αξιολύπητη είναι— τότε δεν είναι ιδιαίτερα περήφανος για τον εαυτό του, δεν είναι τόσο αχαλίνωτα αλαζόνας και ούτε τόσο ευχαριστημένος με τον εαυτό του όπως πριν. Ένας τέτοιος άνθρωπος πιστεύει: «Πρέπει να είμαι ειλικρινής και προσγειωμένος, και να κάνω πράξη κάποιο μέρος από τον λόγο του Θεού. Αν δεν το κάνω, τότε δεν θα ανταποκρίνομαι στο πρότυπο του να είμαι άνθρωπος και θα ντρέπομαι να ζω υπό την παρουσία του Θεού». Τότε θεωρεί πραγματικά τον εαυτό του ως ευτελή, ως πραγματικά ασήμαντο. Εκείνη τη στιγμή καθίσταται εύκολο για αυτόν να υλοποιήσει την αλήθεια και εκείνος θα έχει κάπως την όψη που θα έπρεπε να έχει ο άνθρωπος. Μόνο όταν οι άνθρωποι απεχθάνονται πραγματικά τον εαυτό τους είναι σε θέση να απαρνηθούν τη σάρκα. Εάν δεν σιχαθούν τον εαυτό τους, δεν θα είναι σε θέση να απαρνηθούν τη σάρκα. Το να μισήσει κανείς πραγματικά τον εαυτό του περιλαμβάνει ορισμένα πράγματα: Πρώτον, να γνωρίζει τη δική του φύση· και δεύτερον, να βλέπει τον εαυτό του ως ενδεή και ελεεινό, να βλέπει τον εαυτό του ως εξαιρετικά μικρό και ασήμαντο, και να βλέπει τη δική του ελεεινή και ακάθαρτη ψυχή. Όταν κάποιος βλέπει πλήρως αυτό που πραγματικά είναι και επιτυγχάνεται αυτό το αποτέλεσμα, τότε αποκτά πραγματικά γνώση του εαυτού του και μπορεί να ειπωθεί ότι έχει καταφέρει να γνωρίσει τον εαυτό του πλήρως. Μόνο τότε μπορεί κάποιος πραγματικά να μισήσει τον εαυτό του, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να καταραστεί τον εαυτό του, και να αισθανθεί πραγματικά ότι έχει διαφθαρεί βαθιά από τον Σατανά, σε σημείο ώστε να μη μοιάζει καν με ανθρώπινο ον. Τότε, μια μέρα, όταν εμφανιστεί η απειλή του θανάτου, ένα τέτοιο άτομο θα σκεφτεί: «Αυτή είναι η δίκαιη τιμωρία του Θεού. Ο Θεός είναι όντως δίκαιος· θα έπρεπε στ’ αλήθεια να πεθάνω!» Σ’ αυτό το σημείο, δεν θα παραπονεθεί, πόσω δε μάλλον θα κατηγορήσει τον Θεό, νιώθοντας απλώς ότι ο ίδιος είναι τόσο οικτρός και αξιοθρήνητος, τόσο ακάθαρτος και διεφθαρμένος που θα έπρεπε να εξαλειφθεί από τον Θεό, και μια ψυχή σαν τη δική του δεν είναι κατάλληλη να ζει στη γη. Σε αυτό το σημείο, το συγκεκριμένο άτομο δεν θα αντισταθεί στον Θεό, πολύ λιγότερο δε, θα προδώσει τον Θεό. Εάν κάποιος δεν γνωρίζει τον εαυτό του και εξακολουθεί να θεωρεί τον εαυτό του πολύ καλό, τότε, όταν ο θάνατος χτυπήσει την πόρτα, το άτομο αυτό θα σκεφτεί: «Τα έχω καταφέρει τόσο καλά στην πίστη μου. Πόσο σκληρά έχω αναζητήσει! Έχω δώσει τόσο πολλά, έχω υποφέρει τόσο πολύ, αλλά, τελικά, ο Θεός μού ζητάει τώρα να πεθάνω. Δεν ξέρω πού έγκειται η δικαιοσύνη του Θεού. Γιατί μου ζητάει να πεθάνω; Εάν πρέπει να πεθάνει ακόμη κι ένα άτομο σαν κι εμένα, τότε ποιος θα σωθεί; Δεν θα έρθει το τέλος της ανθρώπινης φυλής;» Πρώτον, αυτό το άτομο τρέφει αντιλήψεις για τον Θεό. Δεύτερον, αυτό το άτομο διαμαρτύρεται και δεν δείχνει καμία απολύτως υποταγή. Αυτό έκανε ακριβώς και ο Παύλος: Όταν ήρθε η ώρα να πεθάνει, δεν γνώριζε τον εαυτό του, και όταν η τιμωρία του Θεού πλησίαζε, ήταν πολύ αργά για να μετανοήσει.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο