Λόγια του Παντοδύναμου Θεού των εσχάτων ημερών

Οι αλαζόνες και ξεροκέφαλοι άνθρωποι δυσκολεύονται να αποδεχθούν την αλήθεια. Όταν ακούνε κάτι που δεν συμφωνεί με τη δική τους οπτική, άποψη και σκέψη, δεν μπορούν να το αποδεχθούν. Δεν τους νοιάζει αν αυτό που λένε οι άλλοι είναι σωστό ή λάθος, ποιος το είπε, σε ποιο πλαίσιο το είπε ή αν σχετίζεται με τις δικές τους ευθύνες και τα δικά τους καθήκοντα. Αυτά τα πράγματα δεν τους νοιάζουν. Αυτό που προέχει για εκείνους είναι να ικανοποιήσουν πρώτα τα δικά τους συναισθήματα. Δεν δείχνει αυτό ξεροκεφαλιά; Και τι θα χάσουν τελικά όσοι είναι ξεροκέφαλοι; Είναι δύσκολο να αποκτήσουν την αλήθεια. Η διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου είναι που τον κάνει να μην αποδέχεται την αλήθεια, και το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι δεν μπορεί να αποκτήσει εύκολα την αλήθεια. Οτιδήποτε αποκαλύπτει φυσικά η φύση-ουσία του ανθρώπου έρχεται σε αντίθεση με την αλήθεια και δεν έχει καμία σχέση μ’ αυτήν· ούτε ένα τέτοιο στοιχείο δεν προσεγγίζει την αλήθεια ούτε συμφωνεί μ’ αυτήν. Επομένως, για να πετύχει κάποιος τη σωτηρία, πρέπει να αποδεχθεί και να κάνει πράξη την αλήθεια. Αν δεν μπορεί να αποδεχθεί την αλήθεια και θέλει πάντα να ενεργεί σύμφωνα με τις δικές του προτιμήσεις, δεν μπορεί να πετύχει τη σωτηρία. Αν θέλεις να ακολουθήσεις τον Θεό και να εκτελέσεις καλά το καθήκον σου, πρέπει πρώτα να αποφύγεις να είσαι παρορμητικός όταν τα πράγματα δεν πάνε όπως θέλεις. Να ηρεμήσεις πρώτα και να γαληνέψεις ενώπιον του Θεού, και μέσα στην καρδιά σου να προσευχηθείς σ’ Αυτόν και να αναζητήσεις απ’ Αυτόν. Μην είσαι ξεροκέφαλος· πρώτα υποτάξου. Μόνο με τέτοια νοοτροπία μπορείς να φέρεις καλύτερες λύσεις στα προβλήματα. Αν μπορείς να επιμείνεις να ζεις ενώπιον του Θεού, και ό,τι κι αν σου συμβεί, είσαι σε θέση να προσευχηθείς σ’ Αυτόν και να αναζητήσεις απ’ Αυτόν, και να το αντιμετωπίσεις με νοοτροπία υποταγής, τότε δεν έχει σημασία πόσες αποκαλύψεις της διεφθαρμένης διάθεσής σου υπάρχουν ούτε πόσες παραβάσεις έχεις κάνει στο παρελθόν —εφόσον αναζητάς την αλήθεια, αυτά μπορούν να επιλυθούν. Όποιες δοκιμασίες κι αν σε βρουν, θα είσαι σε θέση να παραμείνεις σταθερός. Εφόσον έχεις τη σωστή νοοτροπία, και είσαι σε θέση να αποδεχτείς την αλήθεια και να υποταχθείς στον Θεό σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του, τότε είσαι απόλυτα ικανός να κάνεις πράξη την αλήθεια. Παρόλο που μπορεί να είσαι λίγο επαναστατικός και να αντιστέκεσαι κατά καιρούς, και μερικές φορές να παρουσιάζεις αμυντικά επιχειρήματα και να μην είσαι σε θέση να υποταχθείς, αν μπορείς να προσευχηθείς στον Θεό και να αντιστρέψεις την επαναστατική σου κατάσταση, τότε μπορείς να δεχτείς την αλήθεια. Αφού το κάνεις αυτό, αναλογίσου γιατί προέκυψε μέσα σου τέτοια επαναστατικότητα και αντίσταση. Βρες την αιτία, έπειτα αναζήτησε την αλήθεια για να την επιλύσεις, και μπορεί να εξαγνιστεί αυτή η πτυχή της διεφθαρμένης διάθεσής σου. Μετά από αρκετές ανακάμψεις από τέτοιου είδους παραπατήματα και πτώσεις, μέχρι να μπορέσεις να κάνεις πράξη την αλήθεια, θα αποβληθεί σταδιακά η διεφθαρμένη διάθεσή σου.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο

Κάποιοι άνθρωποι, όσο εκτελούν τα καθήκοντά τους, ενεργούν συχνά με τρόπο αυθαίρετο και απερίσκεπτο. Είναι όλο καπρίτσια: Όταν είναι χαρούμενοι, κάνουν ένα μέρος απ’ το καθήκον τους· όταν δεν είναι, μουτρώνουν και λένε: «Δεν έχω κέφι σήμερα. Δεν θα φάω τίποτα και δεν θα εκτελέσω το καθήκον μου». Τότε, οι άλλοι αναγκάζονται να διαπραγματευτούν μαζί τους, λέγοντας: «Δεν είναι σωστό αυτό. Δεν γίνεται να έχεις τόσα καπρίτσια». Και τι θα απαντήσουν εκείνοι τότε; «Ξέρω ότι δεν είναι σωστό, αλλά έχω μεγαλώσει σε οικογένεια πλούσια και προνομιούχα. Οι παππούδες μου και οι θείες μου με κακομάθαιναν και οι γονείς μου ήταν ακόμα χειρότεροι. Ήμουν ο αγαπημένος τους, η αδυναμία τους, μου έκαναν όλα τα χατίρια και με κακομάθαιναν. Λόγω αυτής της ανατροφής έχω τέτοια καπριτσιόζικη ιδιοσυγκρασία, οπότε όταν εκτελώ κάποιο καθήκον στον οίκο του Θεού, δεν συζητώ τα πράγματα με τους άλλους, δεν αναζητώ την αλήθεια ούτε υποτάσσομαι στον Θεό. Εγώ φταίω;» Είναι σωστή η κατανόησή τους; Φανερώνει η στάση τους ότι επιδιώκουν την αλήθεια; (Όχι.) Κάθε φορά που κάποιος αναφέρει κάποιο μικρό ελάττωμά τους, όπως το ότι όταν τρώνε παίρνουν τα καλύτερα κομμάτια απ’ το φαγητό, το ότι νοιάζονται μόνο για τον εαυτό τους και δεν δίνουν καμία σημασία στους άλλους, λένε: «Έτσι είμαι από παιδί. Έτσι έχω συνηθίσει. Ποτέ δεν σκέφτηκα τους άλλους. Πάντα ζούσα μια ζωή με προνόμια, οι γονείς μου με λατρεύουν και οι παππούδες μου με υπεραγαπούν. Είμαι η αδυναμία όλης της οικογένειας». Αυτά είναι σκέτες ανοησίες και πλάνες. Δεν δείχνει ξεδιαντροπιά και θράσος αυτό; Επειδή οι γονείς σου σε υπεραγαπούν, πρέπει να κάνουν το ίδιο και όλοι οι άλλοι; Επειδή οι συγγενείς σου σε λατρεύουν και σε παραχαϊδεύουν, αυτό δικαιολογεί το να φέρεσαι απερίσκεπτα και αυθαίρετα στον οίκο του Θεού; Είναι βάσιμος αυτός ο λόγος; Αυτή είναι η σωστή στάση που πρέπει να έχεις απέναντι στη διεφθαρμένη σου διάθεση; Είναι στάση επιδίωξης της αλήθειας αυτή; (Όχι.) Αυτοί οι άνθρωποι, όταν τους συμβαίνει κάτι, όταν έχουν οποιοδήποτε πρόβλημα σχετικά με τη διεφθαρμένη τους διάθεση ή τη ζωή τους, ψάχνουν να βρουν αντικειμενικές δικαιολογίες για να λογοδοτήσουν γι’ αυτό, να το εξηγήσουν, να το δικαιολογήσουν. Ποτέ δεν αναζητούν την αλήθεια ούτε προσεύχονται στον Θεό, ενώ δεν προσέρχονται ενώπιον του Θεού για να κάνουν αυτοκριτική. Αν κάποιος δεν κάνει αυτοκριτική, μπορεί να γνωρίσει τα προβλήματα και τη διαφθορά του; (Όχι.) Και μπορεί, άραγε, να μετανοήσει κάποιος χωρίς να γνωρίζει τη διαφθορά του; (Όχι.) Κι αν δεν μπορέσει να μετανοήσει, τότε σε ποια κατάσταση θα ζει αναπόφευκτα; Δεν θα ζει στην κατάσταση της αυτοσυγχώρεσης; Της αίσθησης ότι, αν και έχει εκδηλώσει διαφθορά, δεν έχει κάνει κανένα κακό ούτε έχει παραβιάσει τα διοικητικά διατάγματα; Ότι, αν και αυτό που έκανε δεν συμφωνούσε με τις αλήθεια-αρχές, δεν το έκανε επίτηδες και πρέπει να συγχωρεθεί; (Ναι.) Τέτοια κατάσταση, λοιπόν, οφείλει να έχει κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια; […] Όσοι είναι όλο καπρίτσια και συμπεριφέρονται πολλές φορές απερίσκεπτα και αυθαίρετα δεν αποδέχονται την κρίση και την παίδευση των λόγων του Θεού ούτε αποδέχονται το κλάδεμα. Επίσης, βρίσκουν συχνά δικαιολογίες για το ότι δεν καταφέρνουν να επιδιώξουν την αλήθεια και δεν μπορούν να αποδεχτούν το κλάδεμα. Τι διάθεση είναι αυτή; Προφανώς είναι μια διάθεση αποστροφής προς την αλήθεια· είναι η διάθεση του Σατανά. Ο άνθρωπος διακατέχεται από τη φύση του Σατανά και τη διάθεσή του, οπότε οι άνθρωποι αναμφίβολα ανήκουν στον Σατανά. Είναι διάβολοι, είναι τέκνα του Σατανά και απόγονοι του μεγάλου κόκκινου δράκοντα. Κάποιοι άνθρωποι μπορούν να παραδεχτούν ότι είναι διάβολοι, σατανάδες, και απόγονοι του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, και μιλούν πολύ όμορφα για την αυτογνωσία τους. Αλλά όταν αποκαλύπτουν διεφθαρμένη διάθεση και κάποιος τους εκθέτει και τους κλαδεύει, τότε προσπαθούν με όλες τους τις δυνάμεις να δικαιολογηθούν και δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια. Τι θέμα υπάρχει εδώ; Όλο αυτό τούς εκθέτει πέρα για πέρα. Όταν κάνουν λόγο για την αυτογνωσία τους, μιλούν πολύ όμορφα· γιατί, λοιπόν, όταν έρχονται αντιμέτωποι με το κλάδεμα, δεν μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια; Υπάρχει ένα πρόβλημα εδώ. Δεν είναι πολύ συνηθισμένο αυτό το πράγμα; Είναι εύκολο να το διακρίνει κανείς; Η αλήθεια είναι πως ναι. Υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που, όταν μιλούν για την αυτογνωσία τους, παραδέχονται ότι είναι διάβολοι και σατανάδες, όμως μετά ούτε μετανοούν ούτε αλλάζουν. Άρα, είναι αληθινή ή ψεύτικη η αυτογνωσία για την οποία μιλάνε; Έχουν ειλικρινή αυτογνωσία ή πρόκειται απλώς για ένα τέχνασμα που σκοπό έχει να ξεγελάσει τους άλλους; Η απάντηση είναι αυτονόητη. Επομένως, για να διαπιστώσετε αν κάποιος έχει πραγματική αυτογνωσία, δεν αρκεί μόνο να τον ακούσετε να μιλά γι’ αυτό· πρέπει και να εξετάσετε τη στάση που έχει απέναντι στο κλάδεμα, αλλά και το αν μπορεί να αποδεχθεί την αλήθεια. Αυτό είναι το πιο κρίσιμο πράγμα. Όποιος δεν δέχεται να τον κλαδεύουν έχει ως ουσία το να μην αποδέχεται την αλήθεια, να αρνείται να την αποδεχτεί, και η διάθεσή του είναι αποστροφή προς την αλήθεια. Δεν υπάρχει αμφιβολία ως προς αυτό. Κάποιοι άνθρωποι δεν επιτρέπουν στους άλλους να τους κλαδέψουν, όση διαφθορά κι αν έχουν αποκαλύψει· κανείς δεν επιτρέπεται να τους κλαδέψει. Οι ίδιοι μπορούν να μιλήσουν για την αυτογνωσία τους με όποιον τρόπο τούς ευχαριστεί, αν όμως κάποιος άλλος τους εκθέσει, τους επικρίνει ή τους κλαδέψει, τότε όσο αντικειμενικά και όσο σύμφωνα με τα γεγονότα κι αν το κάνει, εκείνοι δεν το αποδέχονται. Όποια εκδήλωση διεφθαρμένης διάθεσης κι αν φανερώσει κάποιος σ’ αυτούς, είναι πάρα πολύ ανταγωνιστικοί και συνεχίζουν να παρουσιάζουν ευλογοφανείς δικαιολογίες για τον εαυτό τους, χωρίς ίχνος αληθινής υποταγής. Αν οι άνθρωποι αυτοί δεν επιδιώξουν την αλήθεια, θα υπάρξουν προβλήματα. Μέσα στην εκκλησία, είναι άτρωτοι και άμεμπτοι. Όταν οι άλλοι λένε κάτι καλό γι’ αυτούς, χαίρονται· όταν επισημαίνουν κάτι κακό γι’ αυτούς, θυμώνουν. Αν κάποιος τούς εκθέσει και πει: «Είσαι καλός άνθρωπος, αλλά είσαι όλο καπρίτσια. Ενεργείς συνέχεια αυθαίρετα και απερίσκεπτα. Πρέπει να αποδεχτείς το κλάδεμα. Δεν θα ήταν καλύτερα να απαλλαγείς από αυτές τις ελλείψεις και τις διεφθαρμένες διαθέσεις;», εκείνοι θα απαντήσουν: «Δεν έχω κάνει τίποτα κακό. Δεν έχω αμαρτήσει. Γιατί με κλαδεύεις; Από παιδί στο σπίτι μου με κακομάθαιναν, τόσο οι γονείς μου όσο και οι παππούδες μου. Είμαι ο αγαπημένος τους, η αδυναμία τους. Τώρα, εδώ στον οίκο του Θεού, κανείς δεν μου κάνει τα χατίρια. Δεν είναι ωραίο να ζεις εδώ! Πάντα ψάχνετε να μου βρείτε κάποιο ελάττωμα και προσπαθείτε να με κλαδέψετε. Πώς να ζήσω έτσι;» Τι πρόβλημα υπάρχει εδώ; Οι διορατικοί μπορούν να καταλάβουν αμέσως ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν κακομάθει απ’ τους γονείς και την οικογένειά τους και ότι ακόμα και τώρα δεν ξέρουν πώς να συμπεριφερθούν ή να ζήσουν ανεξάρτητα. Η οικογένειά σου σε λατρεύει λες και είσαι κανένα είδωλο, και δεν ξέρεις τη θέση σου στο σύμπαν. Έχεις αναπτύξει τα ελαττώματα της αλαζονείας, της αυταρέσκειας και της ακραία καπριτσιόζικης συμπεριφοράς, τα οποία δεν αντιλαμβάνεσαι και δεν ξέρεις πώς να στοχαστείς σχετικά με αυτά. Ναι μεν πιστεύεις στον Θεό, αλλά δεν δίνεις σημασία στα λόγια Του και δεν κάνεις πράξη την αλήθεια. Είναι δυνατόν να κερδίσεις την αλήθεια πιστεύοντας έτσι στον Θεό; Γίνεται να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα; Γίνεται να βιώσεις την αληθινή ομοιότητα ενός ανθρώπινου όντος; Όχι βέβαια.

«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (1)

Μια άλλη ομάδα ανθρώπων δεν επιδιώκει τη σωματική άνεση. Αυτοί θέλουν να ενεργούν σύμφωνα με τα καπρίτσια τους και να κάνουν το κέφι τους. Όταν είναι ευτυχισμένοι, είναι σε θέση να υπομείνουν πιο πολλή ταλαιπωρία και μπορούν να εργάζονται αδιάκοπα όλη μέρα, ενώ αν τους ρωτήσεις αν είναι κουρασμένοι, θα πουν: «Δεν είμαι κουρασμένος. Δεν γίνεται να κουραστώ κάνοντας το καθήκον μου!» Αν μια μέρα, όμως, νιώθουν δυστυχισμένοι, θα τους δυσαρεστήσει ακόμη και το να τους ζητήσεις να αφιερώσουν ένα επιπλέον λεπτό πάνω σε κάτι, ενώ αν τους επιπλήξεις λιγάκι, θα πουν: «Σταμάτα να μιλάς! Νιώθω καταπιεσμένος. Αν συνεχίσεις να μιλάς, δεν θα κάνω το καθήκον μου και γι’ αυτό θα φταις εσύ. Αν δεν λάβω ευλογίες στο μέλλον, το φταίξιμο θα είναι όλο δικό σου και εσύ θα είσαι ο μόνος υπαίτιος γι’ αυτό!» Οι άνθρωποι είναι άστατοι όταν δεν βρίσκονται σε κανονική κατάσταση. Μερικές φορές θα είναι ικανοί να υποφέρουν και να πληρώσουν κάποιο τίμημα, ενώ άλλες φορές θα παραπονεθούν ακόμη και για μια μικρή ταλαιπωρία και θα τους αναστατώσει ακόμη κι ένα ασήμαντο ζήτημα. Όταν είναι κακόκεφοι, δεν θα θέλουν πια να κάνουν τα καθήκοντά τους, να διαβάσουν τα λόγια του Θεού, να ψάλουν ύμνους ή να πάνε σε συναθροίσεις και να ακούσουν κηρύγματα. Θα θέλουν μονάχα να μείνουν μόνοι για λίγο και θα είναι αδύνατο να τους βοηθήσει ή να τους υποστηρίξει κανείς. Μετά από λίγες μέρες μπορεί να το ξεπεράσουν και να νιώσουν καλύτερα. Οτιδήποτε δεν καταφέρνει να τους ικανοποιήσει τους κάνει να νιώθουν καταπιεσμένοι. Δεν είναι ιδιαίτερα ισχυρογνώμων ένας τέτοιος άνθρωπος; (Ναι.) Είναι ιδιαίτερα ισχυρογνώμων. Αν θέλει, για παράδειγμα, να πάει κατευθείαν για ύπνο, δεν θα κάνει πίσω. Θα πει: «Είμαι κουρασμένος και θέλω να πάω για ύπνο αυτήν τη στιγμή. Όταν δεν έχω ενέργεια, πρέπει να κοιμηθώ!» Αν κάποιος πει: «Δεν μπορείς να κάνεις υπομονή άλλα δέκα λεπτά; Λίγο θέλουμε για να ολοκληρώσουμε αυτήν την εργασία και τότε μπορούμε να ξεκουραστούμε όλοι. Τι λες;» εκείνος θα απαντήσει: «Όχι, πρέπει να πάω αμέσως για ύπνο!» Αν τον μεταπείσει κάποιος, με βαριά καρδιά θα κάνει υπομονή για λίγο, αλλά θα νιώσει καταπιεσμένος και ενοχλημένος. Νιώθει συχνά καταπιεσμένος για αυτά τα ζητήματα και δεν είναι διατεθειμένος να δεχτεί βοήθεια από τους αδελφούς και τις αδελφές του ούτε επίβλεψη από τους επικεφαλής. Αν κάνει κάποιο λάθος, δεν θα επιτρέψει στους άλλους να τον κλαδέψουν. Δεν θέλει να συγκρατείται με κανέναν τρόπο. Σκέφτεται: «Πιστεύω στον Θεό για να καταφέρω να βρω την ευτυχία, άρα γιατί να κάνω τη ζωή μου δύσκολη; Γιατί να ζω με τόσο εξουθενωτικούς ρυθμούς; Η ζωή των ανθρώπων θα έπρεπε να είναι ευτυχισμένη. Οι άνθρωποι δεν θα έπρεπε να δίνουν τόση προσοχή σε αυτούς τους κανονισμούς και αυτά τα συστήματα. Τι όφελος έχει να συμμορφώνεται κανείς συνεχώς με αυτά τα πράγματα; Τώρα, αυτήν τη στιγμή, θα κάνω ό,τι θέλω και κανείς σας δεν θα έπρεπε να έχει να πει κάτι γι’ αυτό». Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι ιδιαίτερα ισχυρογνώμων και άσωτος: Δεν επιτρέπει στον εαυτό του να υποστεί κανέναν περιορισμό ούτε θέλει να νιώθει περιορισμένος σε οποιοδήποτε περιβάλλον εργασίας. Δεν θέλει να συμμορφώνεται με τους κανονισμούς και τις αρχές του οίκου του Θεού, δεν είναι διατεθειμένος να δεχτεί τις αρχές που θα πρέπει να τηρούν οι άνθρωποι στη συμπεριφορά τους και δεν θέλει να τηρεί καν αυτά που του υπαγορεύουν η συνείδηση και η λογική. Θέλει να κάνει ό,τι του αρέσει, ό,τι τον κάνει ευτυχισμένο, ό,τι θα τον ωφελήσει και θα τον κάνει να νιώσει άνετα. Πιστεύει πως, αν ζούσε με αυτούς τους περιορισμούς, θα παραβίαζε τη βούλησή του, θα ήταν σαν να κακοποιεί τον εαυτό του, θα ήταν πολύ δύσκολο για τον ίδιο και οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να ζουν έτσι. Θεωρεί πως οι άνθρωποι θα πρέπει να ζουν ελεύθεροι και απελευθερωμένοι, να ικανοποιούν ασύστολα τη σάρκα και τις επιθυμίες τους, καθώς και τα ιδανικά και τα θέλω τους. Θεωρεί πως θα πρέπει να κάνει ό,τι του κατεβαίνει στο κεφάλι, να λέει ό,τι θέλει, να κάνει ό,τι θέλει και να πηγαίνει όπου θέλει, χωρίς να χρειάζεται να σκέφτεται τις συνέπειες ή τα αισθήματα των άλλων και, ιδίως, χωρίς να χρειάζεται να σκέφτεται τις δικές του ευθύνες και υποχρεώσεις, τα καθήκοντα που οφείλουν να εκτελούν οι πιστοί, τις αλήθεια-πραγματικότητες που οφείλουν να υποστηρίζουν και να βιώνουν ή το μονοπάτι της ζωής που θα πρέπει να ακολουθούν. Οι άνθρωποι σε αυτήν την ομάδα θέλουν πάντα να κάνουν ό,τι τους αρέσει στην κοινωνία και μεταξύ των άλλων ανθρώπων· όπου κι αν πάνε, όμως, δεν μπορούν ποτέ να καταφέρουν κάτι τέτοιο. Πιστεύουν πως ο οίκος του Θεού δίνει έμφαση στα ανθρώπινα δικαιώματα, παραχωρεί στους ανθρώπους πλήρη ελευθερία και νοιάζεται για την ανθρώπινη φύση, καθώς και για την ανοχή και τη μακροθυμία προς τους ανθρώπους. Νομίζουν πως, αφότου έρθουν στον οίκο του Θεού, θα πρέπει να είναι σε θέση να ικανοποιούν ελεύθερα τη σάρκα και τις επιθυμίες τους· ο οίκος του Θεού, όμως, έχει διοικητικά διατάγματα και κανονισμούς, οπότε και πάλι δεν μπορούν να κάνουν ό,τι τους αρέσει. Επομένως, αυτό το αρνητικό συναίσθημα καταπίεσης που νιώθουν δεν μπορεί να διορθωθεί ακόμη και αφότου προσχωρήσουν στον οίκο του Θεού. Δεν ζουν για να ανταποκριθούν σε οποιαδήποτε ευθύνη ή για να ολοκληρώσουν αποστολές ούτε για να γίνουν αληθινοί άνθρωποι. Δεν πιστεύουν στον Θεό για να εκπληρώσουν το καθήκον ενός δημιουργημένου όντος, να ολοκληρώσουν την αποστολή τους και να φτάσουν στη σωτηρία. Ανεξάρτητα από τα άτομα που είναι γύρω τους, τα περιβάλλοντα στα οποία βρίσκονται ή το επάγγελμα που ασκούν, τελικός τους στόχος είναι να βρουν και να ικανοποιήσουν τον εαυτό τους. Όλα όσα κάνουν περιστρέφονται γύρω από αυτόν τον σκοπό, ενώ η διά βίου επιθυμία τους και ο στόχος της επιδίωξής τους είναι η προσωπική ικανοποίησή τους.

«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (5)

Υπάρχει ένα είδος ανθρώπου που νιώθει μέσα του ενθουσιασμό για την πίστη του στον Θεό. Δεν έχει πρόβλημα με κανένα καθήκον ούτε και με λίγη δυσκολία, όμως η ιδιοσυγκρασία του είναι ασταθής· είναι συναισθηματικός, ιδιότροπος και απρόβλεπτος. Πράττει ανάλογα με τα κέφια του. Όταν είναι χαρούμενος, κάνει σωστά τη δουλειά που του έχουν αναθέσει, και τα πάει καλά με όποιον συνεργάζεται και με όποιον συνδέεται. Είναι, επίσης, πρόθυμος να αναλάβει και μεγαλύτερο μέρος του καθήκοντος· όποιο καθήκον κι αν εκτελεί, το αντιμετωπίζει με αίσθημα ευθύνης. Έτσι ενεργεί όταν βρίσκεται σε καλή κατάσταση. Μπορεί να υπάρχει κάποιος λόγος που βρίσκεται σε καλή κατάσταση: Ίσως κάποιος τον επαίνεσε που έκανε καλά το καθήκον του, κι έτσι κέρδισε την εκτίμηση και την έγκριση της ομάδας. Μπορεί, ακόμα, πολλοί άλλοι να εκτίμησαν τη δουλειά του, κι έτσι να φούσκωσε σαν το κοκόρι, και να φουσκώνει ακόμα περισσότερο με κάθε νέο έπαινο. Έτσι, συνεχίζει να εκτελεί το ίδιο καθήκον κάθε μέρα, όμως δεν συλλαμβάνει ποτέ τις προθέσεις του Θεού ούτε αναζητά τις αλήθεια-αρχές. Ενεργεί πάντα με τη δύναμη που του δίνει η εμπειρία του. Η εμπειρία, όμως, είναι η αλήθεια; Είναι αξιόπιστη μέθοδος το να ενεργεί κανείς βάσει εμπειρίας; Συμφωνεί κάτι τέτοιο με τις αλήθεια-αρχές; Το να ενεργεί κανείς βάσει εμπειρίας δεν συμφωνεί με τις αρχές και σίγουρα κάποιες φορές θα αποτύχει ως μέθοδος. Έρχεται μια μέρα, λοιπόν, που αυτός ο άνθρωπος δεν εκτελεί σωστά το καθήκον του. Πολλά πράγματα πάνε στραβά, και κλαδεύεται. Η ομάδα δεν είναι ικανοποιημένη μαζί του. Τότε, πέφτει στην αρνητικότητα και λέει: «Δεν θα εκτελέσω ξανά αυτό το καθήκον. Δεν το κάνω καλά. Είστε όλοι σας καλύτεροι από μένα. Εγώ φταίω. Όποιος θέλει να το κάνει, ορίστε, ας το κάνει!» Κάποιος συναναστρέφεται μαζί του σχετικά με την αλήθεια, όμως δεν καταφέρνει να του τη μεταδώσει· έτσι, εκείνος δεν καταλαβαίνει και λέει: «Τι συναναστροφή να κάνουμε για το ζήτημα; Δεν με ενδιαφέρει αν είναι ή δεν είναι η αλήθεια. Όταν είμαι χαρούμενος, θα κάνω το καθήκον μου· όταν δεν είμαι, δεν θα το κάνω. Γιατί κάνετε τα πράγματα τόσο περίπλοκα; Τώρα δεν το κάνω. Θα περιμένω μια μέρα που θα είμαι χαρούμενος». Έτσι είναι πάντα αυτοί οι άνθρωποι. Είτε εκτελούν το καθήκον τους, είτε διαβάζουν τα λόγια του Θεού, είτε ακούνε κηρύγματα και παρίστανται σε συναθροίσεις, είτε αλληλεπιδρούν με τους άλλους, σε οτιδήποτε αφορά τη ζωή τους, όλα όσα αποκαλύπτουν είναι πότε έτσι πότε αλλιώς. Τη μια στιγμή είναι ανεβασμένοι και την άλλη πεσμένοι, τη μια ζέστη, την άλλη κρύο, άλλοτε αρνητικοί κι άλλοτε θετικοί. Με δυο λόγια, είτε καλή είτε κακή, η κατάστασή τους είναι πάντα πολύ αισθητή. Τη βλέπεις με μια ματιά. Είναι απρόβλεπτοι σε ό,τι κάνουν, αφού απλώς αφήνονται στον έλεγχο απ’ την ιδιοσυγκρασία τους. Όταν είναι χαρούμενοι, κάνουν καλύτερα τη δουλειά τους· όταν, όμως, δεν είναι, την κάνουν πρόχειρα, ενώ μπορεί ακόμα και να την εγκαταλείψουν και να παραιτηθούν. Ό,τι κι αν κάνουν, πρέπει οπωσδήποτε να το κάνουν ανάλογα με τα κέφια τους, το περιβάλλον και τις απαιτήσεις τους. Δεν έχουν καμία θέληση να υπομείνουν δυσκολίες· είναι παραχαϊδεμένοι και κακομαθημένοι, υστερικοί, έχουν ανοσία στη λογική και δεν κάνουν τίποτα για να τα διορθώσουν όλα αυτά. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να τους προσβάλει· όποιος το κάνει γίνεται στόχος του οξύθυμου χαρακτήρα τους που πέφτει σαν καταιγίδα και, μόλις περάσει, τους αφήνει συναισθήματα αρνητισμού και λύπης. Επιπλέον, κάνουν τα πάντα με βάση τις προτιμήσεις τους. «Αν μου αρέσει αυτή η δουλειά, θα την κάνω· αν δεν μου αρέσει, δεν θα την κάνω, ούτε τώρα ούτε ποτέ. Όποιος από σας θέλει ας την κάνει. Δεν με αφορά καθόλου». Τι είδους άνθρωπος είναι αυτός; Όταν είναι χαρούμενος και σε καλή κατάσταση, νιώθει ενθουσιασμό μέσα του και λέει ότι θέλει ν’ αγαπήσει τον Θεό. Είναι τόσο ενθουσιασμένος, που κλαίει με δυνατά αναφιλητά, και τα καυτά του δάκρυα κυλούν στο πρόσωπό του. Άραγε η καρδιά του αγαπάει στ’ αλήθεια τον Θεό; Το ν’ αγαπάς μέσα σου τον Θεό είναι μια κανονική κατάσταση· όταν όμως βλέπεις τη διάθεση, τις συμπεριφορές και τις αποκαλύψεις ενός τέτοιου ανθρώπου, νομίζεις ότι είναι δέκα χρονών παιδάκι. Αυτή του η διάθεση και ο τρόπος ζωής του δείχνουν ιδιοτροπία. Είναι απρόβλεπτος, δεν είναι αφοσιωμένος, είναι ανεύθυνος και άβουλος σε οτιδήποτε κάνει. Δεν υπομένει ποτέ τις δυσκολίες και δεν θέλει ποτέ να αναλάβει ευθύνες. Όταν είναι χαρούμενος, κάνει ευχαρίστως τα πάντα· δεν τον πειράζει αν έχει λίγες δυσκολίες ή και όταν θίγονται τα συμφέροντά του. Αν, όμως, είναι λυπημένος, δεν θέλει να κάνει τίποτα. Τι είδους άνθρωπος είναι αυτός; Είναι φυσιολογική μια τέτοια κατάσταση; (Όχι.) Το ζήτημα ξεπερνά τα όρια μιας αφύσικης κατάστασης· είναι μια εκδήλωση ακραίας ιδιοτροπίας, ανοησίας και άγνοιας, μια ακραία παιδιάστικη συμπεριφορά. Και ποιο είναι το πρόβλημα αν είναι κανείς ιδιότροπος; Κάποιοι μπορεί να πουν: «Είναι μια αστάθεια της ιδιοσυγκρασίας. Αυτοί οι άνθρωποι είναι πολύ νέοι και έχουν αντιμετωπίσει ελάχιστες δυσκολίες· η προσωπικότητά τους δεν έχει κατασταλάξει ακόμα, κι έτσι η συμπεριφορά τους είναι συχνά ιδιότροπη». Η αλήθεια είναι πως η ιδιοτροπία δεν συνδέεται με την ηλικία: κάποιες φορές, φέρονται ιδιότροπα και οι σαραντάχρονοι κι οι εβδομηντάχρονοι. Πώς μπορεί να εξηγηθεί αυτό; Στην πραγματικότητα, η ιδιοτροπία είναι πρόβλημα της διάθεσης κάποιου, και μάλιστα πολύ σοβαρό! Αν αυτός ο άνθρωπος εκτελεί ένα σημαντικό καθήκον, η ιδιοτροπία μπορεί να προκαλέσει καθυστέρηση στο καθήκον και στην πρόοδο του έργου, πλήττοντας τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Το ίδιο συμβαίνει και με τα συνηθισμένα καθήκοντα· τα επηρεάζει κι αυτά και βάζει εμπόδια. Καμία πτυχή της δεν ωφελεί τους άλλους ούτε τον άνθρωπο που την εμφανίζει, ούτε το έργο της εκκλησίας. Όλες οι μικρές εργασίες που κάνει αυτός ο άνθρωπος και το τίμημα που πληρώνει αποτελούν καθαρή ζημία. Όσοι είναι ιδιαιτέρως ιδιότροποι δεν είναι κατάλληλοι για την εκτέλεση καθηκόντων στον οίκο του Θεού, και υπάρχουν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι. Η ιδιοτροπία είναι η πιο συνηθισμένη εκδήλωση ανάμεσα στις διεφθαρμένες διαθέσεις. Σχεδόν όλοι οι άνθρωποι έχουν μια τέτοια διάθεση. Και ποια είν’ αυτή; Κάθε διεφθαρμένη διάθεση είναι από τη φύση της μια κατηγορία των διαθέσεων του Σατανά, και η ιδιοτροπία είναι μία διεφθαρμένη διάθεση. Αν το θέσουμε ήπια, δείχνει ότι κάποιος δεν αγαπάει ή δεν αποδέχεται την αλήθεια· αν το θέσουμε πιο αυστηρά, δείχνει ότι κάποιος αποστρέφεται την αλήθεια και τη μισεί. Μπορούν οι ιδιότροπος άνθρωποι να υποταχθούν στον Θεό; Φυσικά και όχι. Ίσως για λίγο, όταν είναι χαρούμενοι και έχουν κέρδη· όταν, όμως, είναι λυπημένοι και δεν έχουν κέρδη, γίνονται έξαλλοι και τολμούν να αντισταθούν στον Θεό και να Τον προδώσουν. Λένε στον εαυτό τους: «Δεν με νοιάζει αν είναι ή δεν είναι η αλήθεια· αυτό που έχει σημασία είναι να είμαι χαρούμενος και ευχαριστημένος. Αν είμαι λυπημένος, δεν πρόκειται να βοηθήσουν τα λόγια κανενός! Τι σημασία έχει η αλήθεια; Τι σημασία έχει ο θεός; Εγώ κάνω κουμάντο!» Τι είδους διεφθαρμένη διάθεση είν’ αυτή; (Είναι μίσος για την αλήθεια.) Είναι μια διάθεση μίσους και αποστροφής για την αλήθεια. Ενέχει ένα στοιχείο αλαζονείας και έπαρσης; Ένα στοιχείο αδιαλλαξίας; (Ναι.) Να, λοιπόν, άλλη μια εξωφρενική κατάσταση. Όταν αυτός ο άνθρωπος έχει καλή ψυχική διάθεση, είναι καλός με όλους και εκτελεί υπεύθυνα το καθήκον του· οι άλλοι νομίζουν ότι υποτάσσεται, είναι καλός, πρόθυμος να πληρώσει το τίμημα, και ότι αγαπάει την αλήθεια. Μόλις, όμως, δείξει αρνητισμό, εγκαταλείπει και παραπονιέται· καταλήγει ακόμα και να αναπτύξει ανοσία στη λογική. Τότε κάνει την εμφάνισή της η κακή του πλευρά. Κανείς δεν επιτρέπεται να τον κατηγορήσει. Φτάνει μέχρι και στο σημείο να πει: «Κατανοώ όλες τις αλήθειες, απλώς δεν τις κάνω πράξη. Μου αρκεί να τα έχω καλά με τον εαυτό μου!» Τι διάθεση είν’ αυτή; (Διάθεση κακίας.) Αυτοί οι κακοί άνθρωποι όχι μόνο είναι έτοιμοι να περάσουν στην αντεπίθεση απέναντι σε όποιον τους κλαδέψει, αλλά είναι και πρόθυμοι να τον πληγώσουν και να τον βλάψουν, σαν να ήταν κακοί δαίμονες. Κανείς δεν θα τολμούσε να τα βάλει μαζί τους. Δεν δείχνουν, λοιπόν, κακία και ιδιοτροπία; Αυτό το πρόβλημα έχει σχέση με τα νιάτα; Δεν θα ήταν ιδιότροποι αυτοί οι άνθρωποι αν ήταν μεγαλύτεροι σε ηλικία; Θα ήταν πιο συμπονετικοί και ορθολογικοί αν ήταν μεγαλύτεροι σε ηλικία; Όχι. Δεν είναι ζήτημα της προσωπικότητας ή της ηλικίας τους. Κρύβεται εκεί μια βαθιά ριζωμένη διεφθαρμένη διάθεση. Μια διεφθαρμένη διάθεση κυριαρχεί πάνω τους και σε μια διεφθαρμένη διάθεση βασίζουν τη ζωή τους. Έχει μέσα του υποταγή κάποιος που ζει μέσα σε μια διεφθαρμένη διάθεση; Μπορεί ν’ αναζητήσει την αλήθεια; Υπάρχει κανένα κομμάτι του που ν’ αγαπάει την αλήθεια; (Όχι.) Όχι, δεν υπάρχει κανένα τέτοιο κομμάτι.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Τι ακριβώς είναι αυτό στο οποίο βασίζονται οι άνθρωποι για να ζήσουν;

Είναι πολύ επικίνδυνο να είναι οι άνθρωποι υπερβολικά πεισματάρηδες και να επιμένουν στις δικές τους ιδέες χωρίς να αναζητούν την αλήθεια όταν αντιμετωπίζουν ένα ζήτημα. Ο Θεός θα αποστραφεί και θα απορρίψει αυτούς τους ανθρώπους, θα τους θέσει στο περιθώριο. Ποια συνέπεια θα έχει αυτό; Μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι υπάρχει ο κίνδυνος να αποκλειστούν. Ωστόσο, εκείνοι που αναζητούν την αλήθεια μπορούν να λάβουν τη διαφώτιση και την καθοδήγηση του Άγιου Πνεύματος, με αποτέλεσμα να κερδίσουν την ευλογία του Θεού. Οι δύο διαφορετικές στάσεις, δηλαδή αυτή του να αναζητάς και αυτή του να μην αναζητάς την αλήθεια, μπορούν να επιφέρουν δύο διαφορετικές καταστάσεις μέσα σου και να οδηγήσουν σε δύο διαφορετικά αποτελέσματα. Ποιο αποτέλεσμα προτιμάς; (Θα προτιμούσα να λάβω τη διαφώτιση του Θεού.) Αν οι άνθρωποι επιθυμούν να διαφωτιστούν και να καθοδηγηθούν από τον Θεό και να λάβουν τις χάρες του Θεού, τι είδους στάση πρέπει να έχουν; Πρέπει να έχουν συχνά μια στάση αναζήτησης και υποταγής ενώπιον του Θεού. Είτε εκτελείς το καθήκον σου, είτε αλληλεπιδράς με άλλους ή χειρίζεσαι κάποιο ιδιαίτερο ζήτημα με το οποίο έρχεσαι αντιμέτωπος, πρέπει να έχεις στάση αναζήτησης και υποταγής. Με τέτοιου είδους στάση, μπορεί κανείς να πει ότι έχεις κάπως θεοφοβούμενη καρδιά. Το να μπορείς να αναζητάς και να υποτάσσεσαι στην αλήθεια είναι το μονοπάτι του φόβου του Θεού και της αποφυγής του κακού. Εάν δεν έχεις στάση αναζήτησης και υποταγής, αλλά, αντίθετα, προσκολλάσαι στον εαυτό σου, είσαι πεισματικά ανταγωνιστικός και αρνείσαι να αποδεχτείς την αλήθεια και την αποστρέφεσαι, τότε φυσικά θα διαπράξεις πολλά κακά. Δεν θα μπορείς να το αποφύγεις! Αν οι άνθρωποι δεν αναζητούν ποτέ την αλήθεια για να το λύσουν αυτό, η τελική συνέπεια θα είναι μία: όσα κι αν βιώσουν, σε όσες καταστάσεις κι αν βρεθούν, όσα διδάγματα κι αν τους δώσει ο Θεός, και πάλι δεν θα καταλαβαίνουν την αλήθεια. Και στο τέλος, θα παραμείνουν ανίκανοι να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα. Αν δεν έχουν την αλήθεια-πραγματικότητα, δεν θα μπορούν να ακολουθήσουν την οδό του Θεού. Κι αν δεν μπορέσουν ποτέ να ακολουθήσουν την οδό του Θεού, τότε δεν είναι άνθρωποι που έχουν τον φόβο Του και αποφεύγουν το κακό. Οι άνθρωποι λένε ξανά και ξανά πως θέλουν να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους και να ακολουθήσουν τον Θεό. Είναι τόσο απλά τα πράγματα; Σε καμία περίπτωση. Αυτά τα πράγματα έχουν τεράστια σημασία στη ζωή των ανθρώπων! Δεν είναι εύκολο να εκτελεί κανείς καλά το καθήκον του, να ικανοποιεί τον Θεό και να μπορεί να έχει φόβο Θεού και να αποφεύγει το κακό. Όμως θα σας πω μια αρχή άσκησης: εάν έχεις στάση αναζήτησης και υποταγής όταν σου συμβαίνει κάτι, αυτό θα σε προστατεύει. Απώτερος στόχος δεν είναι να προστατευθείς. Είναι να σε κάνει να κατανοήσεις την αλήθεια και να μπορέσεις να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα, και να επιτύχεις τη σωτηρία του Θεού —αυτός είναι ο απώτερος στόχος.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο

Όσοι πιστεύουν αληθινά στον Θεό είναι όλοι τους άνθρωποι που φροντίζουν για το κανονικό έργο τους, είναι όλοι τους διατεθειμένοι να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους, καθώς και ικανοί να αναλάβουν μια δουλειά και να την κάνουν καλά σύμφωνα με το επίπεδό τους και τους κανονισμούς του οίκου του Θεού. Φυσικά, μπορεί στην αρχή να σου φανεί δύσκολο να προσαρμοστείς σε αυτήν τη ζωή. Μπορεί να νιώθεις εξαντλημένος τόσο σωματικά όσο και ψυχικά. Ωστόσο, αν είσαι πραγματικά αποφασισμένος να συνεργαστείς και διατεθειμένος να γίνεις ένας κανονικός, καλός άνθρωπος και να φτάσεις στη σωτηρία, τότε πρέπει να πληρώσεις κάποιο τίμημα και να αφήσεις τον Θεό να σε πειθαρχήσει. Όταν νιώθεις την παρόρμηση να γίνεις ισχυρογνώμων, πρέπει να επαναστατείς εναντίον της και να την εγκαταλείπεις, μειώνοντας σταδιακά την ισχυρογνωμοσύνη σου και τις εγωιστικές επιθυμίες σου. Πρέπει να αναζητάς τη βοήθεια του Θεού σε κρίσιμα θέματα, κρίσιμους καιρούς και κρίσιμες εργασίες. Αν έχεις όντως αποφασιστικότητα, θα πρέπει να ζητάς από τον Θεό να σε συμμορφώνει και να σε πειθαρχεί, καθώς και να σε διαφωτίζει για να καταφέρεις να κατανοήσεις την αλήθεια· με αυτόν τον τρόπο θα πετυχαίνεις καλύτερα αποτελέσματα. Αν έχεις πραγματικά αποφασιστικότητα, προσεύχεσαι στον Θεό παρουσία Του και κάνεις δεήσεις σε Αυτόν, τότε ο Θεός θα αναλάβει δράση. Θα αλλάξει την κατάστασή σου και τις σκέψεις σου. Αν το Άγιο Πνεύμα κάνει λίγο έργο, σε συγκινήσει και σε διαφωτίσει λιγάκι, η καρδιά σου θα αλλάξει και η κατάστασή σου θα μεταμορφωθεί. Όταν πραγματοποιηθεί αυτή η μεταμόρφωση, θα νιώθεις πως δεν είναι καταπιεστικό να ζεις έτσι. Η καταπιεσμένη κατάστασή σου και τα συναισθήματα καταπίεσης που νιώθεις θα μεταμορφωθούν, θα μετριαστούν και θα είναι διαφορετικά απ’ ό,τι προηγουμένως. Θα νιώθεις πως δεν είναι κουραστικό να ζεις έτσι. Θα σε ευχαριστεί να εκτελείς το καθήκον σου στον οίκο του Θεού. Θα νιώθεις πως είναι καλό να ζεις, να συμπεριφέρεσαι και να εκτελείς το καθήκον σου κατ’ αυτόν τον τρόπο, με το να υπομένεις κακουχίες και να πληρώνεις ένα τίμημα, να ακολουθείς τους κανόνες και να ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές. Θα νιώθεις πως έτσι θα πρέπει να ζουν οι κανονικοί άνθρωποι. Όταν ζεις σύμφωνα με την αλήθεια και εκτελείς καλά το καθήκον σου, θα νιώθεις πως η καρδιά σου είναι σταθερή και γαλήνια και πως η ζωή σου έχει νόημα. Θα σκέφτεσαι: «Γιατί δεν το ήξερα αυτό παλιότερα; Γιατί ήμουν τόσο ισχυρογνώμων; Παλιά, ζούσα σύμφωνα με τις φιλοσοφίες και τη διάθεση του Σατανά, δεν ζούσα ούτε σαν άνθρωπος ούτε σαν στοιχειό και όσο περισσότερο ζούσα τόσο πιο πολύ πονούσα. Τώρα που κατανοώ την αλήθεια, μπορώ να αποβάλω μέρος της διεφθαρμένης διάθεσής μου και να νιώσω την αληθινή γαλήνη και χαρά μιας ζωής που αφιερώνεται στην εκπλήρωση του καθήκοντός μου και την άσκηση της αλήθειας!» Δεν θα έχει αλλάξει τότε η ψυχική σου κατάσταση; (Ναι.) Μόλις συνειδητοποιήσεις γιατί ένιωθες παλιότερα καταπίεση και δυστυχία στη ζωή σου, βρεις τη βασική αιτία της ταλαιπωρίας σου και επιλύσεις το πρόβλημα, θα έχεις την ελπίδα να αλλάξεις. […] Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να μάθουν να φροντίζουν για το κανονικό έργο τους, να επωμίζονται τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις ενός ενήλικα και ενός κανονικού ανθρώπου και, έπειτα, να μάθουν να τηρούν τους κανόνες, να δέχονται τη διαχείριση, την επίβλεψη και το κλάδεμα του οίκου του Θεού και να εκτελούν καλά τα καθήκοντά τους. Αυτή είναι η σωστή στάση την οποία θα πρέπει να υιοθετήσει ένας άνθρωπος με συνείδηση και λογική. Δεύτερον, θα πρέπει να έχουν σωστή κατανόηση και γνώση των ευθυνών, των υποχρεώσεων, των σκέψεων και των απόψεων που αφορούν τη συνείδηση και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Θα πρέπει να απαλλαγείς από τα αρνητικά συναισθήματα και την καταπίεση που νιώθεις και να αντιμετωπίσεις σωστά τις διάφορες δυσκολίες που προκύπτουν στη ζωή σου. Για σένα, αυτά δεν είναι επιπλέον πράγματα, βάρη ή δεσμά, αλλά αυτά που θα πρέπει να αναλάβεις ως κανονικός ενήλικας. Αυτό σημαίνει πως κάθε ενήλικας, ανεξαρτήτως φύλου, επιπέδου, ικανότητας ή ταλέντων, πρέπει να αντέχει όλα τα πράγματα που οφείλουν να αντέχουν οι ενήλικες, μεταξύ των οποίων είναι τα περιβάλλοντα διαβίωσης στα οποία πρέπει να προσαρμοστούν οι ενήλικες, οι ευθύνες, οι υποχρεώσεις και οι αποστολές που θα πρέπει να αναλάβεις, καθώς και το έργο που θα πρέπει να επωμιστείς. Πρώτα απ’ όλα, θα πρέπει να δεχθείς με θετικό τρόπο αυτά τα πράγματα και όχι να περιμένεις από τους άλλους να σε ντύνουν και να σε ταΐζουν ούτε να βασίζεσαι στους καρπούς των κόπων των άλλων για να τα κουτσοβολεύεις. Επιπλέον, θα πρέπει να μάθεις να προσαρμόζεσαι και να αποδέχεσαι διάφορα είδη κανόνων, κανονισμών και διαχείρισης, θα πρέπει να αποδέχεσαι τα διοικητικά διατάγματα του οίκου του Θεού και να μάθεις να προσαρμόζεσαι σε μια ύπαρξη και μια ζωή ανάμεσα σε άλλους ανθρώπους. Θα πρέπει να διαθέτεις τη συνείδηση και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης, να προσεγγίζεις σωστά τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα γύρω σου και να χειρίζεσαι και να επιλύεις σωστά τα διάφορα προβλήματα που αντιμετωπίζεις. Όλα αυτά είναι πράγματα που θα πρέπει να αντιμετωπίζει ένας άνθρωπος με κανονική ανθρώπινη φύση. Επιπλέον, μπορούμε να πούμε πως αυτή είναι η ζωή και το περιβάλλον διαβίωσης που οφείλει να αντιμετωπίζει ένας ενήλικας. Ως ενήλικας, για παράδειγμα, όσο δύσκολη κι αν είναι η ζωή σου, θα πρέπει να βασίζεσαι στις ικανότητές σου για να συντηρείς και να ταΐζεις την οικογένειά σου. Θα πρέπει να υπομείνεις αυτήν την κακουχία, να ανταποκριθείς σε αυτήν την ευθύνη και να εκπληρώσεις αυτήν την υποχρέωση. Θα πρέπει να αναλάβεις τις ευθύνες που οφείλει να επωμιστεί ένας ενήλικας. Όση ταλαιπωρία κι αν υπομείνεις, όσο μεγάλο τίμημα κι αν πληρώσεις και όσο λυπημένος κι αν νιώθεις, θα πρέπει να καταπιείς τη δυσαρέσκειά σου, να μην αρχίσεις να νιώθεις αρνητικά συναισθήματα ούτε να διαμαρτυρηθείς για κανέναν, αφού αυτό πρέπει να αντέχουν οι ενήλικες. Ως ενήλικας, πρέπει να επωμιστείς αυτά τα πράγματα χωρίς να παραπονεθείς ή να αντισταθείς και, ιδίως, χωρίς να τα αποφύγεις ή να τα απορρίψεις. Αν περνάς άσκοπα τη ζωή σου, είσαι αδρανής, κάνεις ό,τι σου αρέσει, είσαι ισχυρογνώμων ή όλο καπρίτσια και κάνεις μόνο αυτά που θέλεις να κάνεις και όχι αυτά που δεν θέλεις, τότε δεν έχεις τη στάση που θα πρέπει να έχει ένας ενήλικας στη ζωή. Όση πίεση κι αν αντιμετωπίζει ένας ενήλικας, όπως κακουχίες, ασθένειες και διάφορες άλλες δυσκολίες, πρέπει να επωμίζεται τις ευθύνες ενός ενήλικα, αφού αυτά είναι πράγματα που θα πρέπει να βιώνουν και να αντέχουν όλοι. Είναι μέρος της ζωής ενός κανονικού ανθρώπου. Αν δεν μπορείς να αντέξεις την πίεση ή να υπομείνεις την ταλαιπωρία, αυτό σημαίνει πως είσαι πολύ ευάλωτος και άχρηστος. Κάθε ζωντανός άνθρωπος πρέπει να αντέχει αυτήν την ταλαιπωρία και κανείς δεν μπορεί να την αποφύγει. Αυτό ισχύει για όλους, τόσο στην κοινωνία όσο και στον οίκο του Θεού. Αυτή είναι η ευθύνη που θα πρέπει να αναλάβεις, το βαρύ φορτίο που θα πρέπει να φέρει ένας ενήλικας, αυτό που θα πρέπει να επωμιστεί, και δεν πρέπει να το αποφύγεις. Αν προσπαθείς μονίμως να ξεφύγεις ή να απαλλαχθείς από όλα αυτά, τότε θα βγαίνουν στην επιφάνεια τα συναισθήματα καταπίεσης που νιώθεις και πάντα θα εγκλωβίζεσαι σε αυτά. Αν καταφέρεις, ωστόσο, να κατανοήσεις και να δεχτείς όλα αυτά τα πράγματα όπως πρέπει και να τα δεις ως αναγκαίο μέρος της ζωής και της ύπαρξής σου, τότε αυτά τα ζητήματα δεν θα γίνονται αιτία να γεννηθούν μέσα σου αρνητικά συναισθήματα. Από τη μία, πρέπει να μάθεις να επωμίζεσαι τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις που οφείλουν να έχουν και να αναλαμβάνουν οι ενήλικες. Από την άλλη, στο περιβάλλον διαβίωσης και εργασίας σου θα πρέπει να μάθεις να συνυπάρχεις αρμονικά και με κανονική ανθρώπινη φύση με τους άλλους. Μην κάνεις απλώς ό,τι σου αρέσει. Ποιος είναι ο σκοπός της αρμονικής συνύπαρξης; Να ολοκληρώνεις καλύτερα το έργο που οφείλεις να ολοκληρώσεις και να ανταποκρίνεσαι καλύτερα στις υποχρεώσεις και τις ευθύνες στις οποίες οφείλεις να ανταποκριθείς ως ενήλικας, να ελαχιστοποιείς τη ζημιά που προκαλούν τα προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζεις στο έργο σου και να μεγιστοποιείς τα αποτελέσματα και την αποδοτικότητα του έργου σου. Αυτό οφείλεις να επιτύχεις. Αν έχεις κανονική ανθρώπινη φύση, θα πρέπει να το καταφέρεις αυτό όταν εργάζεσαι με άλλους ανθρώπους. Όσο για την πίεση της δουλειάς, είτε αυτή προέρχεται από τον Άνωθεν, είτε από τον οίκο του Θεού, είτε είναι πίεση που σου ασκούν οι αδελφοί και οι αδελφές σου, είναι κάτι που θα πρέπει να αντέξεις. Δεν μπορείς να πεις: «Η πίεση είναι υπερβολική, οπότε δεν θα το κάνω. Όταν κάνω το καθήκον μου και εργάζομαι στον οίκο του Θεού, το μόνο που ψάχνω είναι αναψυχή, ευκολία, ευτυχία και άνεση». Κάτι τέτοιο δεν θα έχει αποτέλεσμα· ένας κανονικός ενήλικας δεν πρέπει να σκέφτεται έτσι και ο οίκος του Θεού δεν είναι μέρος για να ενδίδεις στην άνεση. Κάθε άνθρωπος αναλαμβάνει έναν συγκεκριμένο βαθμό πίεσης και ρίσκου στη ζωή και το έργο του. Σε κάθε δουλειά —ιδίως καθώς εκτελείς το καθήκον σου στον οίκο του Θεού— θα πρέπει να πασχίζεις για τα βέλτιστα αποτελέσματα. Από μια ευρύτερη άποψη, αυτή είναι η διδασκαλία και η απαίτηση του Θεού. Πιο συγκεκριμένα, είναι η στάση, η άποψη, το πρότυπο και η αρχή που θα πρέπει να υιοθετήσει κάθε άνθρωπος στη συμπεριφορά και τις πράξεις του. Όταν εκτελείς ένα καθήκον στον οίκο του Θεού, πρέπει να μάθεις να τηρείς τους κανονισμούς και τα συστήματα του οίκου του Θεού, να μάθεις να συμμορφώνεσαι, να μάθεις τους κανόνες και να έχεις καλή συμπεριφορά. Αυτό είναι βασικό μέρος της συμπεριφοράς ενός ανθρώπου. Δεν θα πρέπει να αφιερώνεις όλον τον χρόνο σου στην καλοπέραση αντί να εργάζεσαι, χωρίς να κάνεις καμία σοβαρή σκέψη και περνώντας άσκοπα τις μέρες σου ή κάνοντας παράνομες πράξεις και επιδιώκοντας τον δικό σου τρόπο ζωής, όπως κάνουν οι άπιστοι. Μην κάνεις τους άλλους να σε απεχθάνονται, μην τους γίνεσαι μπελάς ή πονοκέφαλος, μην κάνεις τους πάντες να σε αποφεύγουν ή να σε απορρίπτουν και μη γίνεσαι εμπόδιο ή πρόσκομμα σε οποιαδήποτε εργασία. Αυτή είναι η συνείδηση και η λογική που θα πρέπει να διαθέτει ένας κανονικός ενήλικας, καθώς και η ευθύνη που θα πρέπει να αναλαμβάνει κάθε κανονικός ενήλικας.

«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (5)