Λόγια του Παντοδύναμου Θεού των εσχάτων ημερών

Τι είναι, στην ουσία, τα συναισθήματα; Είναι ένα είδος διεφθαρμένης διάθεσης. Μπορεί κανείς να περιγράψει τις εκδηλώσεις τους με πολλές λέξεις: μεροληψία, προστασία των άλλων χωρίς να τηρούνται αρχές, διατήρηση σωματικών σχέσεων, προτίμηση· να τι είναι τα συναισθήματα. Ποιες θα είναι μάλλον οι συνέπειες αν οι άνθρωποι έχουν συναισθήματα και ζουν με βάση αυτά; Γιατί ο Θεός αποστρέφεται εντελώς τα συναισθήματά τους; Κάποιοι άνθρωποι περιορίζονται διαρκώς από τα συναισθήματά τους, δεν μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια και, ενώ θέλουν να υποταχθούν στον Θεό, δεν μπορούν· έτσι, νιώθουν να τους βασανίζουν τα συναισθήματά τους. Πολλοί άνθρωποι κατανοούν την αλήθεια, αλλά δεν μπορούν να την κάνουν πράξη· κι αυτό οφείλεται στο ότι τους περιορίζουν τα συναισθήματα. Για παράδειγμα, κάποιοι φεύγουν απ’ το σπίτι τους για να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους, αλλά σκέφτονται διαρκώς την οικογένειά τους νύχτα-μέρα κι έτσι δεν μπορούν να τα εκτελέσουν σωστά. Δεν είναι πρόβλημα αυτό; Άλλοι είναι κρυφά ερωτευμένοι, και μέσα τους υπάρχει χώρος μόνο για τον άνθρωπο με τον οποίο είναι ερωτευμένοι, πράγμα που επηρεάζει την εκτέλεση των καθηκόντων τους. Δεν είναι πρόβλημα αυτό; Κάποιοι θαυμάζουν τους άλλους και τους έχουν σαν είδωλα, κι ακούνε μόνο αυτούς και κανέναν άλλον, σε τέτοιο βαθμό που δεν ακούνε καν τι λέει ο Θεός. Ακόμα κι αν κάποιος συναναστραφεί μαζί τους πάνω στην αλήθεια, δεν την αποδέχονται· ακούνε μόνο τα λόγια που λέει το είδωλό τους. Άλλοι έχουν ένα είδωλο στην καρδιά τους, και δεν επιτρέπουν σε κανέναν να συζητήσει γι’ αυτό ή να το αγγίξει. Αν οποιοσδήποτε μιλήσει για τα προβλήματα αυτού του ειδώλου, θυμώνουν, και αναλαμβάνουν να το υπερασπιστούν και να αντικρούσουν τα επιχειρήματα του άλλου. Δεν πρόκειται να αφήσουν το είδωλό τους ανυπεράσπιστο στην αδικία, οπότε κάνουν ό,τι περνάει απ’ το χέρι τους για να υπερασπιστούν την υπόληψή του· με τα λόγια τους παρουσιάζουν τα λάθη του ως σωστά, και δεν αφήνουν κανέναν άλλον να πει αληθινά λόγια ή να το εκθέσει. Αυτό δεν είναι δικαιοσύνη· είναι συναισθήματα. Τα συναισθήματα απευθύνονται μόνο στην οικογένεια; (Όχι.) Τα συναισθήματα έχουν μεγάλη γκάμα. Είναι ένα είδος διεφθαρμένης διάθεσης, αλλά δεν περιορίζονται στις σχέσεις ανάμεσα στα μέλη μιας οικογένειας. Μπορεί να αφορούν κάποιον ανώτερό σου, κάποιον που σου έδειξε προτίμηση ή σε βοήθησε, κάποιον που έχει πολύ στενή σχέση μαζί σου ή τα πάτε καλά, κάποιον γείτονα ή φίλο, ακόμα και κάποιον που θαυμάζεις· αυτό αλλάζει. Είναι, λοιπόν, τόσο εύκολο να απαλλαγεί κανείς από τα συναισθήματα, απλώς με το να μη σκέφτεται τους γονείς και την οικογένειά του; (Όχι.) Απαλλάσσεται κανείς τόσο εύκολα από τα συναισθήματα; Οι περισσότεροι άνθρωποι, όταν φτάσουν τα 30 και μπορούν να ζήσουν μόνοι τους, δεν νιώθουν και τόση νοσταλγία για το πατρικό τους. Μέχρι τα 40 δε, κάτι τέτοιο γίνεται απόλυτα φυσιολογικό. Προτού ενηλικιωθούν, όμως, τους λείπει πολύ το σπίτι τους και δεν μπορούν να αφήσουν τους γονείς τους, επειδή δεν είναι ακόμα ανεξάρτητοι. Είναι φυσιολογικό να σου λείπει η οικογένεια και οι γονείς σου. Το να σου λείπει η οικογένεια και οι γονείς σου δεν είναι θέμα συναισθημάτων. Θέμα συναισθημάτων γίνεται μόνο όταν τα συναισθήματα νοθεύουν τη στάση και την οπτική σου για τα πράγματα.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Ποια είναι η πραγματικότητα της αλήθειας;

Με ποια ζητήματα σχετίζονται τα αισθήματα; Πρώτον, σχετίζονται με το πώς αξιολογείς τους ίδιους τους συγγενείς σου και πώς προσεγγίζεις τα πράγματα που κάνουν. «Τα πράγματα που κάνουν», φυσικά, εδώ αναφέρονται στην περίπτωση που διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας, όταν εκφέρουν κρίση για τους άλλους πίσω απ’ την πλάτη τους, όταν εμπλέκονται σε κάποιες από τις πρακτικές των απίστων, και ούτω καθεξής. Μπορείς να προσεγγίσεις αυτά τα πράγματα αμερόληπτα; Όταν χρειαστεί αναγκαστικά να γράψεις μια αξιολόγηση για τους συγγενείς σου, μπορείς να το κάνεις αυτό αντικειμενικά και αμερόληπτα, παραμερίζοντας τα αισθήματά σου; Αυτό σχετίζεται με το πώς προσεγγίζεις τους συγγενείς σου. Επίσης, τρέφεις αισθήματα για εκείνους με τους οποίους τα πηγαίνεις καλά ή για όσους σε βοήθησαν στο παρελθόν; Είσαι σε θέση να δεις τις πράξεις και τη διαγωγή τους αντικειμενικά, αμερόληπτα και με ακρίβεια; Αν διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας, θα είσαι σε θέση να τους αναφέρεις αμέσως ή να τους ξεσκεπάσεις μόλις ανακαλύψεις ότι το κάνουν αυτό; Επίσης, τρέφεις αισθήματα για εκείνους που βρίσκονται σχετικά κοντά σου ή για όσους έχουν παρόμοια ενδιαφέροντα μ’ εσένα; Μπορείς να αξιολογήσεις, να ορίσεις και να αντιμετωπίσεις με αμερόληπτο και αντικειμενικό τρόπο τις πράξεις και τη συμπεριφορά τους; Ας υποθέσουμε ότι η εκκλησία μεταχειρίζεται τους ανθρώπους αυτούς, με τους οποίους συνδέεσαι συναισθηματικά, σύμφωνα με τις αρχές, και η έκβαση αυτής της διαδικασίας δεν συμφωνεί με τις αντιλήψεις σου· πώς θα το προσέγγιζες αυτό; Θα ήσουν σε θέση να υπακούσεις; Μήπως θα συνέχιζες να εμπλέκεσαι μαζί τους μυστικά, θα σε παραπλανούσαν και θα σε παρακινούσαν να τους δικαιολογήσεις, να τους δώσεις δίκιο και να τους υπερασπιστείς; Θα έτρεχες να βοηθήσεις εκείνους που σε βοήθησαν και θα γινόσουν ασπίδα γι’ αυτούς, αψηφώντας τις αλήθεια-αρχές και αγνοώντας τα συμφέροντα του οίκου του Θεού; Δεν σχετίζονται αυτά τα διάφορα ζητήματα με τα αισθήματα; Μερικοί άνθρωποι αναρωτιούνται: «Δεν σχετίζονται τα αισθήματα μόνο με τους συγγενείς και τα μέλη της οικογένειας; Δεν αφορούν τα αισθήματα μόνο τους γονείς, τα αδέλφια και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας;» Όχι, τα αισθήματα αφορούν πολλούς ανθρώπους. Μερικοί άνθρωποι όχι απλώς δεν μπορούν να αξιολογήσουν αμερόληπτα τους συγγενείς τους, αλλά δεν είναι ικανοί να αξιολογήσουν αμερόληπτα ούτε τους καλούς τους φίλους και τους κολλητούς τους, και διαστρεβλώνουν τα γεγονότα όταν μιλούν για αυτούς τους ανθρώπους. Για παράδειγμα, αν το φιλαράκι τους δεν ασχολείται με το ανειλημμένο έργο του και πάντα επιδίδεται σε διεστραμμένους και μοχθηρούς τρόπους άσκησης εν ώρα καθήκοντος, τότε θα τον χαρακτηρίσουν αρκετά παιχνιδιάρη, και θα πουν ότι η ανθρώπινη φύση του είναι ανώριμη και δεν έχει σταθεροποιηθεί ακόμη αρκετά. Άραγε, δεν κρύβονται αισθήματα πίσω από αυτές τις λέξεις; Αυτά τα λόγια είναι γεμάτα αισθήματα. Εάν κάποιος με τον οποίο δεν συνδέονται δεν ασχολείται με το ανειλημμένο έργο του και επιδίδεται σε διεστραμμένους και μοχθηρούς τρόπους άσκησης, για αυτόν θα επιφυλάσσουν ακόμα πιο σκληρή κριτική· ίσως ακόμα και να τον καταδικάσουν. Άραγε, δεν αποτελεί αυτό εκδήλωση κάποιου που μιλάει και πράττει με βάση τα αισθήματά του; Είναι αμερόληπτοι οι άνθρωποι που ζουν τη ζωή τους σύμφωνα με τα αισθήματά τους; Είναι έντιμοι; (Όχι.) Ποιο είναι το πρόβλημα των ανθρώπων που μιλούν σύμφωνα με τα αισθήματά τους; Γιατί δεν μπορούν να μεταχειριστούν δίκαια τους άλλους; Γιατί δεν μπορούν να μιλήσουν με βάση τις αλήθεια-αρχές; Οι άνθρωποι που είναι διπρόσωποι και δεν βασίζουν ποτέ τα λόγια τους σε γεγονότα είναι μοχθηροί. Ο χαρακτήρας ενός αντίχριστου είναι ως εξής: Δεν είναι αμερόληπτος όταν μιλάει, μιλάει πάντοτε σύμφωνα με τα αισθήματά του και προς το συμφέρον του, και όχι σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, δεν σκέφτεται το έργο του οίκου του Θεού, ενώ προστατεύει μονάχα τα προσωπικά του αισθήματα, τη φήμη, το κέρδος και τη θέση του. Έτσι μιλάνε οι αντίχριστοι: Όλα όσα λένε είναι μοχθηρά, προκαλούν διατάραξη και αναστάτωση. Οι άνθρωποι που ζουν μέσα στις προτιμήσεις και τα συμφέροντα της σάρκας ζουν μέσα στα αισθήματά τους. Οι άνθρωποι που ζουν σύμφωνα με τα αισθήματά τους είναι εκείνοι που δεν αποδέχονται και δεν κάνουν καθόλου πράξη την αλήθεια. Όσοι μιλούν και ενεργούν με βάση τα αισθήματά τους δεν κατέχουν καθόλου την αλήθεια-πραγματικότητα. Εάν τέτοιοι άνθρωποι γίνουν επικεφαλής, θα είναι αναμφίβολα ψευδοεπικεφαλής ή αντίχριστοι. Δεν είναι απλώς ανίκανοι να κάνουν πραγματικό έργο, αλλά θα εμπλακούν πιθανότατα και σε διάφορα πονηρά έργα. Είναι βέβαιο ότι θα αποκλειστούν και θα τιμωρηθούν.

«Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών», Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών (2)

Πώς εκδηλώνεται το ότι ενεργεί κανείς με βάση τα αισθήματά του; Η πιο συνηθισμένη εκδήλωση είναι όταν οι άνθρωποι υπερασπίζονται και υποστηρίζουν συνεχώς οποιονδήποτε τους έχει φερθεί καλά ή με τον οποίο έχουν κοντινή σχέση. Για παράδειγμα, ας πούμε ότι εκθέτουν έναν φίλο σου επειδή έκανε κάτι κακό κι εσύ τον υπερασπίζεσαι, λέγοντας: «Δεν θα έκανε κάτι τέτοιο, είναι καλός άνθρωπος! Πρέπει να τον παγίδεψαν». Είναι δίκαιη αυτή η δήλωση; (Όχι.) Έτσι ενεργεί και μιλάει κάποιος που βασίζεται στα αισθήματά του. Για να πούμε άλλο ένα παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι συγκρούεσαι λίγο με κάποιον κι αρχίζεις να τον αντιπαθείς, και όταν εκείνος πει κάτι που είναι σωστό και συμφωνεί με τις αρχές, εσύ δεν θέλεις να τον ακούσεις· τι εκδηλώνει, τότε; (Δεν αποδέχεται την αλήθεια.) Για ποιον λόγο δεν μπορείς να αποδεχτείς την αλήθεια; Ξέρεις μέσα σου ότι αυτό που είπε είναι σωστό, αλλά επειδή έχεις προκατάληψη απέναντί του, δεν θέλεις να ακούσεις, παρόλο που ξέρεις ότι έχει δίκιο. Τι πρόβλημα είναι αυτό; (Tον κυριεύουν τα αισθήματά του.) Κατακλύζεται από αισθήματα. Κάποιοι άνθρωποι επηρεάζονται εύκολα από τις προσωπικές τους προτιμήσεις και τα αισθήματά τους. Αν δεν τα πάνε καλά με κάποιον, όσο καλά ή σωστά κι αν μιλάει αυτός ο άνθρωπος, δεν πρόκειται να ακούσουν. Κι αν τα πάνε καλά με κάποιον, είναι πρόθυμοι να ακούσουν ό,τι έχει να πει, είτε είναι σωστό είτε λάθος, συμφωνεί-δεν συμφωνεί με την αλήθεια. Αυτό άραγε δεν δείχνει ότι επηρεάζεται εύκολα από τις προσωπικές προτιμήσεις και τα αισθήματά του; Με μια τέτοια διάθεση, μπορεί κανείς να μιλήσει και να ενεργήσει λογικά; Μπορεί να αποδεχθεί την αλήθεια και να υποταχθεί σ’ αυτήν; (Όχι.) Επειδή τον περιορίζουν τα αισθήματα και επηρεάζεται εύκολα από τα συναισθήματά του, κάτι τέτοιο επηρεάζει και την προσήλωσή του στις αλήθεια-αρχές όταν ενεργεί. Επηρεάζει, επίσης, το κατά πόσο αποδέχεται την αλήθεια και υποτάσσεται σ’ αυτήν. Τι είναι, λοιπόν, αυτό που επηρεάζει την ικανότητά του να κάνει πράξη την αλήθεια και να υποταχθεί σ’ αυτήν; Τι τον περιορίζει; Τα αισθήματα και τα συναισθήματά του. Αυτά είναι που τον περιορίζουν και τον δεσμεύουν. Αν βάζεις σε προτεραιότητα τις προσωπικές σχέσεις και το προσωπικό συμφέρον αντί για την αλήθεια, τότε τα αισθήματα δεν σε αφήνουν να αποδεχτείς την αλήθεια. Άρα, δεν πρέπει ούτε να ενεργείς ούτε να μιλάς με βάση τα αισθήματα. Ανεξάρτητα από το αν έχεις καλή ή κακή σχέση με κάποιον, ή αν τα λόγια του είναι ευγενικά ή αυστηρά, εφόσον αυτό που λέει συμφωνεί με την αλήθεια, πρέπει να το ακούς και να το αποδέχεσαι. Με αυτήν τη στάση αποδέχεται κανείς την αλήθεια. Αν πεις: «Ναι μεν η συναναστροφή του συμφωνεί με την αλήθεια, και έχει και εμπειρία, αλλά είναι πολύ θρασύς και αλαζόνας, και είναι δυσάρεστο και άβολο να τον κοιτάω. Ακόμα, λοιπόν, κι αν έχει δίκιο, δεν πρόκειται να το δεχτώ». Τότε, τι διάθεση είναι αυτή; Για να μιλήσουμε συγκεκριμένα, πρόκειται για αίσθημα. Όταν προσεγγίζεις ανθρώπους και πράγματα με βάση τις δικές σου προτιμήσεις και τα δικά σου συναισθήματα, αυτό αποτελεί αίσθημα, κι όλα αυτά εμπίπτουν στην κατηγορία των αισθημάτων. Αυτά που έχουν να κάνουν με τα αισθήματα ανήκουν στις διεφθαρμένες διαθέσεις. Όλοι οι διεφθαρμένοι άνθρωποι έχουν αισθήματα, και αυτά τους περιορίζουν όλους σε διαφορετικό βαθμό. Αν κάποιος δεν μπορεί να αποδεχτεί την αλήθεια, θα δυσκολευτεί να λύσει το πρόβλημα των αισθημάτων. Κάποιοι προστατεύουν τους ψευδείς επικεφαλής, προστατεύουν τους αντίχριστους, και υπερασπίζονται και προασπίζονται τους κακούς ανθρώπους. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις εμπλέκονται αισθήματα. Φυσικά, σε ορισμένες περιπτώσεις, οι άνθρωποι αυτοί ενεργούν έτσι μόνο και μόνο λόγω της κακής τους φύσης. Αυτά τα προβλήματα πρέπει να συζητιούνται συχνά στη συναναστροφή, για να τα καταλάβετε ξεκάθαρα. Κάποιοι μπορεί να λένε: «Έχω απλώς κάποια αισθήματα για την οικογένειά μου και για τους φίλους μου, αλλά όχι για κανέναν άλλον». Αυτή η δήλωση δεν είναι ακριβής. Αν οι άλλοι σου δείξουν έστω και την παραμικρή εύνοια, θα αναπτύξεις αισθήματα γι’ αυτούς. Η σχέση σου μαζί τους θα είναι στενή ή βαθιά σε διαφορετικό βαθμό, μα δεν παύει να αφορά αισθήματα. Αν οι άνθρωποι δεν απαλλαγούν από τα αισθήματά τους, τότε θα δυσκολευτούν να κάνουν πράξη την αλήθεια και να υποταχθούν στον Θεό.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Το μονοπάτι της διάλυσης μιας διεφθαρμένης διάθεσης

Κάποιοι είναι εξαιρετικά συναισθηματικοί. Κάθε μέρα, τόσο στα λόγια τους, όσο και στη συμπεριφορά τους απέναντι στους άλλους, ζουν με βάση τα αισθήματά τους. Αγαπούν τον έναν και τον άλλον, και όλη την ώρα ασχολούνται με το πόσο ωραίο είναι να δείχνεις αγάπη και στοργή. Ζουν σε ό,τι κι αν τους συμβεί στη σφαίρα του αισθήματος. Ένας τέτοιος άνθρωπος, όταν χάσει έναν μη πιστό συγγενή του, κλαίει για τρεις μέρες και δεν επιτρέπει την ταφή του νεκρού. Έχει ακόμη αισθήματα για τον αποθανόντα, και μάλιστα πολύ έντονα. Θα μπορούσατε να πείτε ότι τα αισθήματα είναι το μοιραίο ελάττωμα αυτού του ανθρώπου. Τα αισθήματά του τον περιορίζουν σε όλα τα ζητήματα, δεν μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια ούτε να ενεργήσει σύμφωνα με τις αρχές και συχνά είναι επιρρεπής στο να επαναστατεί εναντίον του Θεού. Τα αισθήματα είναι η μεγαλύτερη αδυναμία του, το μοιραίο ελάττωμά του· είναι σίγουρο ότι μπορούν να τον καταστρέψουν. Όσοι είναι υπερβολικά συναισθηματικοί δεν μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια ούτε να υποταχθούν στον Θεό. Τους απασχολεί η σάρκα, και είναι ανόητοι και μπερδεμένοι. Είναι στη φύση ενός τέτοιου ανθρώπου να είναι πολύ συναισθηματικός, και ζει σύμφωνα με τα συναισθήματά του.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Πώς να γνωρίσουμε τη φύση του ανθρώπου

Οι κανονικές διαπροσωπικές σχέσεις δημιουργούνται στα θεμέλια του να στρέφει κανείς την καρδιά του στον Θεό, όχι μέσω ανθρώπινης προσπάθειας. Αν ο Θεός απουσιάζει από την καρδιά ενός ανθρώπου, τότε οι σχέσεις του με τους άλλους ανθρώπους είναι απλώς σχέσεις της σάρκας. Δεν είναι κανονικές, είναι λάγνες απολαύσεις, και ο Θεός τις μισεί και τις αποστρέφεται. Εάν λες ότι το πνεύμα σου έχει συγκινηθεί, αλλά είσαι πρόθυμος να συναναστρέφεσαι μόνο με ανθρώπους τους οποίους συμπαθείς και σέβεσαι, και είσαι προκατειλημμένος και αρνείσαι να μιλήσεις με ανθρώπους που αντιπαθείς όταν έρχονται να αναζητήσουν από σένα, αυτό είναι επιπλέον απόδειξη ότι σε κυβερνούν τα συναισθήματά σου και δεν έχεις σε καμία περίπτωση κανονική σχέση με τον Θεό. Δείχνει ότι προσπαθείς να κοροϊδέψεις τον Θεό και να συγκαλύψεις τη δική σου ασχήμια. Μπορεί να είσαι σε θέση να μοιραστείς ορισμένες από τις γνώσεις σου, αλλά αν έχεις λανθασμένες προθέσεις, τότε ό,τι κάνεις είναι καλό μόνο σύμφωνα με τα ανθρώπινα πρότυπα και ο Θεός δεν θα σε επαινέσει. Οι ενέργειές σου θα υποκινούνται από τη σάρκα σου, όχι από το φορτίο του Θεού. Είσαι κατάλληλος προς χρήση από τον Θεό μόνο αν είσαι σε θέση να γαληνέψεις την καρδιά σου ενώπιόν Του και να έχεις κανονικές αλληλεπιδράσεις με όλους όσοι Τον αγαπούν. Αν μπορείς να το κάνεις αυτό, τότε ανεξάρτητα από το πώς αλληλεπιδράς με τους άλλους, δεν θα ενεργείς σύμφωνα με μια φιλοσοφία για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις, αλλά θα λαμβάνεις υπόψη το φορτίο του Θεού και θα ζεις ενώπιόν Του.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η δημιουργία μιας κανονικής σχέσης με τον Θεό είναι πολύ σημαντική

Σε οτιδήποτε κάνεις, πρέπει να εξετάζεις αν οι προθέσεις σου είναι σωστές. Εάν μπορείς να ενεργείς σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού, τότε η σχέση σου με τον Θεό είναι κανονική. Αυτό συνιστά το ελάχιστο κριτήριο. Να διερευνάς τις προθέσεις σου, και αν διαπιστώσεις πως έχουν προκύψει λανθασμένες προθέσεις, να είσαι σε θέση να επαναστατήσεις εναντίον τους και να ενεργήσεις σύμφωνα με τα λόγια του Θεού· κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα γίνεις κάποιος που είναι σωστός ενώπιον του Θεού, γεγονός που θα δείξει με τη σειρά του πως η σχέση σου με τον Θεό είναι κανονική και πως ό,τι κάνεις είναι για χάρη του Θεού, όχι για δική σου. Σε ό,τι κάνεις και ό,τι λες, να είσαι σε θέση να διορθώνεις την καρδιά σου, να είσαι αμερόληπτος στις ενέργειές σου και να μην καθοδηγείσαι από τα συναισθήματά σου ούτε να ενεργείς σύμφωνα με τη δική σου θέληση. Αυτές είναι οι αρχές σύμφωνα με τις οποίες πρέπει να συμπεριφέρονται οι πιστοί στον Θεό.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Πώς είναι η σχέση σου με τον Θεό;

Πώς απαιτεί ο Θεός να φέρονται οι άνθρωποι στους άλλους; (Μας ζητάει να φερόμαστε δίκαια στους ανθρώπους.) Τι σημαίνει να φέρεστε δίκαια; Σημαίνει να φέρεστε στους ανθρώπους σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, κι όχι ανάλογα με την εμφάνισή τους, την ταυτότητά τους, το κύρος τους, το πόσες γνώσεις έχουν ή τις προτιμήσεις σας και τα συναισθήματα που έχετε γι’ αυτούς. Όμως, γιατί είναι δίκαιο να φέρεστε στους ανθρώπους σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές; Υπάρχουν πολλοί που δεν το κατανοούν αυτό και για να το κάνουν, πρέπει να καταλάβουν την αλήθεια. Η δικαιοσύνη, όπως την κατανοούν οι άπιστοι, είναι πραγματική δικαιοσύνη; Όχι βέβαια. Μόνο ο Θεός διαθέτει δικαιοσύνη και αμεροληψία. Μόνο στις απαιτήσεις που έχει ο Δημιουργός από τα δημιουργήματά Του υπάρχει αμεροληψία και μπορεί να αποκαλυφθεί η δικαιοσύνη του Θεού. Επομένως, δικαιοσύνη μπορείτε να έχετε μόνο όταν φέρεστε στους ανθρώπους σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Τι θα πρέπει να ζητάτε από τους ανθρώπους στην εκκλησία και πώς θα πρέπει να τους φέρεστε; Θα πρέπει να τους αναθέτετε μόνο όποιο καθήκον είναι σε θέση να εκτελέσουν. Κι αν είναι ανίκανοι να εκτελέσουν το οποιοδήποτε καθήκον και μάλιστα προκαλούν και αναστάτωση, τότε, εάν τους αξίζει να αποπεμφθούν, ακόμη κι αν έχουν καλή σχέση μαζί σου, θα πρέπει να αποπέμπονται. Αυτό είναι δικαιοσύνη. Αποτελεί μέρος των αρχών της δίκαιης μεταχείρισης των άλλων και έχει να κάνει με τις αρχές της διαγωγής.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο όσοι κατανοούν την αλήθεια έχουν πνευματική κατανόηση

Βάσει ποιας αρχής ζητούν τα λόγια του Θεού να συμπεριφέρονται οι άνθρωποι στους άλλους; Να αγαπούν αυτό που αγαπά ο Θεός και να μισούν αυτό που μισεί: αυτή είναι η αρχή που θα πρέπει να τηρείται. Ο Θεός αγαπά όσους επιδιώκουν την αλήθεια και είναι σε θέση να ακολουθήσουν το θέλημά Του· αυτοί είναι οι άνθρωποι που θα πρέπει να αγαπάμε κι εμείς. Όσοι δεν είναι σε θέση να ακολουθήσουν το θέλημα του Θεού, Τον μισούν και επαναστατούν ενάντιά Του —αυτούς τους απεχθάνεται ο Θεός και θα πρέπει να τους απεχθανόμαστε κι εμείς. Αυτό ζητά ο Θεός από τον άνθρωπο. Εάν οι γονείς σου δεν πιστεύουν στον Θεό, εάν γνωρίζουν μεν πολύ καλά ότι η πίστη στον Θεό είναι το σωστό μονοπάτι και ότι μπορεί να οδηγήσει στη σωτηρία, όμως παραμένουν μη δεκτικοί, τότε δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται για ανθρώπους που αποστρέφονται την αλήθεια και τη μισούν, και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι άνθρωποι που αντιστέκονται στον Θεό και Τον μισούν —και ο Θεός φυσικά τους απεχθάνεται και τους μισεί. Θα μπορούσες να απεχθάνεσαι τέτοιους γονείς; Εναντιώνονται στον Θεό και μιλούν άσχημα σ’ Εκείνον —οπότε, στην περίπτωση αυτή, είναι σίγουρα δαίμονες και Σατανάδες. Θα μπορούσες να τους μισείς και να τους καταριέσαι; Όλα αυτά είναι πραγματικά ερωτήματα. Εάν οι γονείς σου δεν σε αφήνουν να πιστεύεις στον Θεό, πώς θα πρέπει να τους συμπεριφέρεσαι; Όπως ζητά ο Θεός, θα πρέπει να αγαπάς αυτό που αγαπά ο Θεός και να μισείς αυτό που μισεί ο Θεός. Κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, ο Κύριος Ιησούς είπε: «Τις είναι η μήτηρ μου και τίνες είναι οι αδελφοί μου;» «Διότι όστις ακολουθεί το θέλημα του Πατρός μου του εν ουρανοίς, αυτός μου είναι αδελφός και αδελφή και μήτηρ». Αυτά τα λόγια υπήρχαν ήδη από την Εποχή της Χάριτος, και τώρα τα λόγια του Θεού είναι ακόμη πιο ξεκάθαρα: «Να αγαπάς όσα αγαπά ο Θεός και να μισείς όσα μισεί ο Θεός». Αυτά τα λόγια μάς βάζουν κατευθείαν στο θέμα, κι όμως οι άνθρωποι συχνά δεν είναι σε θέση να συλλάβουν την πραγματική τους σημασία.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο αναγνωρίζοντας τις πλανεμένες απόψεις του μπορεί κανείς να αλλάξει πραγματικά

Πώς μεταχειριζόταν ο Ιώβ τα παιδιά του; Απλώς έκανε το καθήκον του ως πατέρας, τους μετέδιδε το ευαγγέλιο και συναναστρεφόταν μαζί τους πάνω στην αλήθεια. Δεν τα ανάγκασε, όμως, να πιστέψουν στον Θεό, είτε τον άκουγαν και υπάκουγαν είτε όχι. Δεν τα έσερνε κακήν κακών ούτε παρενέβαινε στη ζωή τους. Είχαν διαφορετικές ιδέες και απόψεις με εκείνον, κι αυτός δεν παρενέβαινε στις πράξεις και στο μονοπάτι που ακολουθούσαν. Μήπως μιλούσε σπάνια ο Ιώβ στα παιδιά του σχετικά με την πίστη στον Θεό; Σίγουρα τους μιλούσε αρκετές φορές, όμως εκείνα δεν άκουγαν και δεν τις δέχονταν. Και ποια ήταν η στάση του Ιώβ απέναντι σ’ αυτό; Έλεγε: «Εγώ εκπλήρωσα την ευθύνη μου. Όσον αφορά τι είδους μονοπάτι θα ακολουθήσουν, αυτό είναι δική τους επιλογή κι εναπόκειται στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις του Θεού. Εάν ο Θεός δεν εργαστεί σ’ αυτά ή δεν τα παρακινήσει, εγώ δεν θα προσπαθήσω να τα εξαναγκάσω». Επομένως, ο Ιώβ δεν προσευχήθηκε για τα παιδιά του ενώπιον του Θεού, ούτε έχυσε δάκρυα αγωνίας, ούτε νήστεψε γι’ αυτά ούτε υπέφερε με οποιονδήποτε τρόπο. Δεν τα έκανε αυτά. Και γιατί δεν τα έκανε; Επειδή δεν ήταν πράγματα που δήλωναν υποταγή στην κυριαρχία και τις ρυθμίσεις του Θεού. Προέρχονταν όλα από ανθρώπινες ιδέες, ήταν τρόποι για ν’ ανοίξει κάποιος τον δρόμο ώστε να εκβιάσει τα πράγματα. Αυτή ήταν η στάση του Ιώβ όταν τα παιδιά του αρνήθηκαν να πάρουν το ίδιο μονοπάτι μ’ αυτόν· ποια ήταν, όμως, η στάση του όταν τα παιδιά του πέθαναν; Έκλαψε ή όχι; Εκδήλωσε τα συναισθήματά του; Πόνεσε; Στη Βίβλο δεν καταγράφεται τίποτα τέτοιο. Όταν ο Ιώβ είδε τα παιδιά του να πεθαίνουν, στεναχωρήθηκε, καταρρακώθηκε; (Ναι.) Αν σκεφτούμε πόσο πολύ τα αγαπούσε, σίγουρα στεναχωρήθηκε λίγο, όμως και πάλι υποτάχθηκε στον Θεό. Πώς εκφράστηκε η υποταγή του; Είπε: «Αυτά τα παιδιά μού τα έδωσε ο Θεός. Είτε πίστευαν σ’ Αυτόν είτε όχι, οι ζωές τους είναι στα χέρια Του. Αν πίστευαν στον Θεό και Εκείνος είχε θελήσει να τα πάρει, και πάλι θα τα είχε πάρει· αν δεν πίστευαν στον Θεό, και πάλι θα είχαν χαθεί αν ο Θεός έλεγε ότι θα χάνονταν. Όλα αυτά είναι στα χέρια του Θεού· αν ήταν αλλιώς, ποιος θα έπαιρνε τις ζωές των ανθρώπων;» Με λίγα λόγια, πώς πρέπει να το εκλάβουμε αυτό; «Ο Ιεχωβά έδωκε και ο Ιεχωβά αφήρεσεν· είη το όνομα Ιεχωβά ευλογημένον» (Ιώβ 1:21). Και με αυτήν τη στάση μεταχειριζόταν στα παιδιά του. Και στη ζωή και στον θάνατό τους, συνέχισε να έχει αυτήν τη στάση. Η μέθοδος άσκησής του ήταν σωστή. Όπως κι αν ασκούνταν, με όποια άποψη, στάση και κατάσταση κι αν αντιμετώπιζε τα πάντα, ήταν διαρκώς έτοιμος και σε θέση να υποταχθεί, ν’ αναμείνει, ν’ αναζητήσει κι έπειτα να μάθει. Αυτή η στάση είναι πολύ σημαντική. Εάν οι άνθρωποι δεν κάνουν ποτέ τίποτα με τέτοια στάση, κι έχουν ιδιαίτερα ισχυρές ιδέες και θέτουν τις δικές τους προθέσεις και τα δικά τους οφέλη πάνω απ’ όλα, τότε υποτάσσονται πραγματικά; (Όχι.) Δεν βλέπεις αληθινή υποταγή σε τέτοιους ανθρώπους· δεν μπορούν να υποταχθούν αληθινά.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Οι αρχές της άσκησης της υποταγής στον Θεό

Πρέπει να επιδεικνύεις δύναμη και κότσια, και να παραμένεις ακλόνητος στη μαρτυρία σου για Μένα· ύψωσε το ανάστημά σου και μίλα για λογαριασμό Μου και μη φοβάσαι τι θα πουν ενδεχομένως οι άλλοι άνθρωποι. Απλώς ικανοποίησε τις προθέσεις Μου και μην αφήνεις κανέναν να σε περιορίζει. Πρέπει να ακολουθείς αυτό που σου αποκαλύπτω σύμφωνα με τις προθέσεις Μου χωρίς καμία καθυστέρηση. Πώς νιώθεις βαθιά μέσα σου; Δεν νιώθεις άβολα; Θα καταλάβεις. Γιατί αδυνατείς να υψώσεις ανάστημα και να μιλήσεις για λογαριασμό Μου, λαμβάνοντας, παράλληλα, υπόψιν το φορτίο Μου; Επιμένεις να ασχολείσαι με μικροραδιουργίες, ωστόσο, Εγώ βλέπω τα πάντα καθαρά. Εγώ είμαι το στήριγμά σου και η ασπίδα σου και τα πάντα βρίσκονται στα χέρια Μου. Άρα, τι φοβάσαι; Δεν γίνεσαι υπερβολικά συναισθηματικός; Πρέπει να παραμερίσεις τα συναισθήματά σου όσο το δυνατόν νωρίτερα· δεν ενεργώ με βάση τα συναισθήματά μου, αλλά αντ’ αυτού ασκώ δικαιοσύνη. Αν οι γονείς σου κάνουν κάτι που δεν ωφελεί την εκκλησία, δεν θα μπορέσουν να ξεφύγουν. Οι προθέσεις Μου σου έχουν αποκαλυφθεί και δεν επιτρέπεται να τις αγνοήσεις. Αντιθέτως, πρέπει να τους δώσεις όλη την προσοχή σου και να παραμερίσεις τα πάντα, για να ακολουθήσεις ολόψυχα. Θα σε κρατώ πάντοτε στα χέρια Μου. Μη δειλιάζεις μονίμως και μην περιορίζεσαι από τον άντρα ή τη γυναίκα σου· πρέπει να επιτρέπεις να επιτελείται το θέλημά Μου.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 9

Μεγάλο χάος επικρατεί στις χώρες, επειδή η ράβδος του Θεού έχει ξεκινήσει να διαδραματίζει τον ρόλο της επί γης. Το έργο του Θεού μπορεί να φανεί από την κατάσταση της γης. Όταν ο Θεός λέει: «Τα νερά θα βουίξουν, τα βουνά θα γκρεμιστούν, οι μεγάλοι ποταμοί θα διασκορπιστούν», αυτό συνιστά το αρχικό έργο της ράβδου επί γης, με το εξής αποτέλεσμα: «Όλα τα νοικοκυριά επάνω στη γη θα διαλυθούν και όλα τα έθνη επί γης θα κατακερματιστούν· θα αποτελούν παρελθόν οι ημέρες της επανένωσης μεταξύ συζύγων, οι μητέρες δεν θα ξανασμίξουν ποτέ με τους γιους τους ούτε οι πατεράδες θα βρεθούν ξανά με τις κόρες τους. Όλα όσα υπήρχαν επάνω στη γη θα συντριβούν από Μένα». Αυτή θα είναι η γενική κατάσταση των οικογενειών επάνω στη γη. Φυσικά, αυτή δεν θα ήταν δυνατόν να είναι η κατάσταση όλων των οικογενειών, αλλά των περισσοτέρων. Από την άλλη, αναφέρεται στις συνθήκες που θα βιώσουν οι άνθρωποι αυτού του ρεύματος στο μέλλον. Προβλέπει ότι, μόλις υποβληθούν στην παίδευση των λόγων και οι άπιστοι υποστούν καταστροφή, δεν θα υπάρχουν πλέον οικογενειακές σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους στη γη· θα γίνουν όλοι ο λαός του Σινείμ και θα είναι όλοι αφοσιωμένοι στη βασιλεία του Θεού. Συνεπώς, θα αποτελούν παρελθόν οι ημέρες της επανένωσης μεταξύ συζύγων, οι μητέρες δεν θα ξανασμίξουν ποτέ με τους γιους τους ούτε οι πατεράδες θα βρεθούν ξανά με τις κόρες τους. Έτσι, οι οικογένειες των ανθρώπων στη γη θα διαλυθούν, θα κομματιαστούν και αυτό θα είναι το τελικό έργο που θα κάνει ο Θεός στον άνθρωπο. Και επειδή ο Θεός θα διαδώσει αυτό το έργο σε ολόκληρο το σύμπαν, δράττεται της ευκαιρίας να αποσαφηνίσει τη λέξη «συναισθήματα» για τους ανθρώπους, ώστε να τους δώσει τη δυνατότητα να αντιληφθούν ότι η πρόθεση του Θεού είναι να διαλύσει τις οικογένειες όλων των ανθρώπων, καθώς και να δείξει ότι ο Θεός χρησιμοποιεί την παίδευση για να επιλύσει όλες τις «οικογενειακές διαμάχες» που υπήρχαν στην ανθρωπότητα. Αν δεν το έκανε, δεν θα υπήρχε κανένας τρόπος να περατώσει το τελικό μέρος του έργου του Θεού στη γη. Το τελικό μέρος των λόγων του Θεού απογυμνώνει τη μεγαλύτερη αδυναμία των ανθρώπων —όλοι ζούνε σε συναισθηματική κατάσταση— οπότε ο Θεός δεν αποφεύγει κανέναν τους, και εκθέτει τα μυστικά που έχουν κρυμμένα στην καρδιά τους όλοι οι άνθρωποι. Γιατί είναι τόσο δύσκολο για τους ανθρώπους να αποχωριστούν τα συναισθήματά τους; Μήπως αυτό ξεπερνάει τα πρότυπα της συνείδησης; Μπορεί η συνείδηση να εκπληρώσει το θέλημα του Θεού; Μπορούν τα συναισθήματα να βοηθήσουν τους ανθρώπους να ανταπεξέλθουν στις αντιξοότητες; Στα μάτια του Θεού, τα συναισθήματα είναι εχθρός Του —δεν έχει εκφραστεί αυτό με σαφήνεια μέσα από τα λόγια του Θεού;

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ερμηνείες των μυστηρίων των λόγων του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν, Κεφάλαιο 28

Σήμερα, αυτοί που αναζητούν κι αυτοί που δεν αναζητούν είναι δύο εντελώς διαφορετικοί τύποι ανθρώπων, των οποίων οι προορισμοί είναι επίσης πολύ διαφορετικοί. Εκείνοι που επιδιώκουν τη γνώση της αλήθειας και κάνουν πράξη την αλήθεια είναι εκείνοι στους οποίους ο Θεός θα φέρει σωτηρία. Εκείνοι που δεν γνωρίζουν την αληθινή οδό είναι οι δαίμονες και οι εχθροί· είναι οι απόγονοι του αρχαγγέλου και θα αποτελέσουν αντικείμενα καταστροφής. Ακόμη και όσοι είναι ευσεβείς πιστοί ενός ασαφούς Θεού δεν είναι επίσης δαίμονες; Οι άνθρωποι που έχουν καλή συνείδηση, αλλά δεν αποδέχονται την αληθινή οδό, είναι δαίμονες· η ουσία τους είναι μια αντίσταση στον Θεό. Εκείνοι που δεν αποδέχονται την αληθινή οδό είναι εκείνοι που αντιστέκονται στον Θεό, κι ακόμη κι αν τέτοιου είδους άνθρωποι υπομείνουν πολλές κακουχίες, και πάλι θα καταστραφούν. Όλοι όσοι δεν είναι πρόθυμοι να εγκαταλείψουν τον κόσμο, όσοι δεν μπορούν να αντέξουν να αποχωριστούν τους γονείς τους και όσοι δεν μπορούν να αντέξουν να απαλλαγούν από τις σαρκικές απολαύσεις τους είναι επαναστατικοί απέναντι στον Θεό και όλοι θα αποτελέσουν αντικείμενα καταστροφής. Όποιος δεν πιστεύει στον ενσαρκωμένο Θεό είναι δαιμονικός και επιπλέον θα καταστραφεί. Εκείνοι που έχουν πίστη, αλλά δεν κάνουν πράξη την αλήθεια, αυτοί που δεν πιστεύουν στον ενσαρκωμένο Θεό κι εκείνοι που δεν πιστεύουν καθόλου στην ύπαρξη του Θεού, θα γίνουν κι αυτοί αντικείμενα καταστροφής. Όλοι όσοι επιτραπεί να παραμείνουν, είναι άνθρωποι που έχουν υποστεί την οδύνη του ραφιναρίσματος και παρέμειναν σταθεροί· είναι άνθρωποι που έχουν πραγματικά υπομείνει δοκιμασίες. Όποιος δεν αναγνωρίζει τον Θεό είναι εχθρός· δηλαδή, οποιοσδήποτε δεν αναγνωρίζει τον ενσαρκωμένο Θεό —είτε είναι μέσα είτε έξω από αυτό το ρεύμα— είναι ένας αντίχριστος! Ποιος είναι ο Σατανάς, ποιοι είναι οι δαίμονες και ποιοι είναι οι εχθροί του Θεού, αν όχι οι ανθιστάμενοι που δεν πιστεύουν στον Θεό; Δεν είναι αυτοί που είναι επαναστατικοί απέναντι στον Θεό; Δεν είναι εκείνοι που ισχυρίζονται ότι πιστεύουν, κι όμως στερούνται αλήθειας; Δεν είναι εκείνοι που αναζητούν απλώς να αποκτήσουν ευλογίες, ενώ δεν είναι σε θέση να καταθέτουν μαρτυρία για τον Θεό; Εξακολουθείς να συναναστρέφεσαι με αυτούς τους δαίμονες σήμερα και να τους φέρεσαι με συνείδηση και αγάπη, μα, σ’ αυτήν την περίπτωση, δεν έχεις καλές προθέσεις προς τον Σατανά; Δεν έχεις γίνει ένα με τους δαίμονες; Αν οι άνθρωποι έχουν φτάσει σε αυτό το σημείο και εξακολουθούν να αδυνατούν να διακρίνουν το καλό από το κακό, και συνεχίζουν να είναι στοργικοί και ελεήμονες στα τυφλά, χωρίς να επιθυμούν καθόλου να αναζητήσουν τις προθέσεις του Θεού ή να είναι σε θέση να εκλαμβάνουν, με οποιοδήποτε τρόπο, τις προθέσεις του Θεού ως δικές τους, τότε η κατάληξή τους θα είναι ακόμα πιο καταστροφική. Όποιος δεν πιστεύει στον ενσαρκωμένο Θεό είναι εχθρός του Θεού. Αν τρέφεις συνείδηση και αγάπη προς έναν εχθρό, δεν στερείσαι του αισθήματος της δικαιοσύνης; Εάν είσαι σε σύμπνοια με εκείνους τους οποίους απεχθάνομαι και με τους οποίους διαφωνώ, και όμως τρέφεις αγάπη ή προσωπικά συναισθήματα προς αυτούς, τότε δεν είσαι επαναστατικός; Δεν αντιστέκεσαι σκόπιμα στον Θεό; Μήπως ένα τέτοιο άτομο κατέχει την αλήθεια; Εάν οι άνθρωποι τρέφουν συνείδηση προς τους εχθρούς, αγάπη για τους δαίμονες και έλεος για τον Σατανά, τότε δεν διαταράσσουν σκόπιμα το έργο του Θεού; Αυτοί οι άνθρωποι που πιστεύουν μόνο στον Ιησού και δεν πιστεύουν στον Θεό που ενσαρκώθηκε κατά τις έσχατες ημέρες, καθώς και όσοι προφορικά ισχυρίζονται ότι πιστεύουν στον ενσαρκωμένο Θεό, αλλά πράττουν το κακό, είναι όλοι αντίχριστοι, χωρίς να γίνει καν αναφορά σ’ αυτούς που δεν πιστεύουν καν στον Θεό. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι θα αποτελέσουν αντικείμενο καταστροφής.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Θεός και ο άνθρωπος θα εισέλθουν στην ανάπαυση μαζί

Αυτά τα λόγια που ειπώθηκαν κατά το παρελθόν: «Όταν κάποιος πιστεύει στον Κύριο, η τύχη χαμογελάει σε ολόκληρη την οικογένειά του», είναι κατάλληλα για την Εποχή της Χάριτος, αλλά δεν σχετίζονται με τον προορισμό της ανθρωπότητας. Ήταν κατάλληλα μόνο για ένα στάδιο κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος. Η συνυποδήλωση αυτών των φράσεων αναφερόταν στη γαλήνη και στις υλικές ευλογίες που απολάμβαναν οι άνθρωποι· δεν σήμαιναν ότι ολόκληρη η οικογένεια κάποιου που πιστεύει στον Κύριο θα σωθεί, ούτε σήμαιναν ότι όταν κάποιος λάβει ευλογίες, ολόκληρη η οικογένειά του μπορεί επίσης να έρθει στην ανάπαυση. Το αν κάποιος λαμβάνει ευλογίες ή υποφέρει από κακοτυχία καθορίζεται σύμφωνα με την ουσία του ατόμου, όχι σύμφωνα με οποιαδήποτε κοινή ουσία που ίσως μοιράζεται με άλλους. Αυτού του είδους η ρήση ή ο κανόνας δεν έχει απολύτως καμία θέση στη βασιλεία. Εάν ένα άτομο είναι τελικά σε θέση να επιβιώσει, είναι επειδή πληροί τις απαιτήσεις του Θεού, κι αν δεν είναι τελικά σε θέση να παραμείνει μέχρι τον καιρό της ανάπαυσης, είναι επειδή υπήρξε επαναστατικός απέναντι στον Θεό και δεν έχει ικανοποιήσει τις απαιτήσεις του Θεού. Ο καθένας έχει έναν κατάλληλο προορισμό. Αυτοί οι προορισμοί καθορίζονται σύμφωνα με την ουσία κάθε ατόμου και δεν έχουν απολύτως καμία σχέση με τους άλλους ανθρώπους. Η κακή συμπεριφορά ενός παιδιού δεν μπορεί να μεταφέρεται στους γονείς του ούτε η δικαιοσύνη ενός παιδιού μπορεί να μοιράζεται με τους γονείς του. Η κακή συμπεριφορά ενός γονέα δεν μπορεί να μεταφέρεται στα παιδιά του ούτε η δικαιοσύνη ενός γονέα μπορεί να μοιράζεται με τα παιδιά του. Ο καθένας φέρει τις δικές του αμαρτίες και ο καθένας απολαμβάνει τις δικές του αντίστοιχα ευλογίες. Κανείς δεν μπορεί να υποκαταστήσει κάποιον άλλον· αυτή είναι δικαιοσύνη. Από την οπτική του ανθρώπου, αν οι γονείς λάβουν ευλογίες, τότε το ίδιο θα συμβεί λογικά και με τα παιδιά τους, κι αν τα παιδιά διαπράττουν το κακό, τότε οι γονείς τους πρέπει να εξιλεωθούν για αυτές τις αμαρτίες. Αυτή είναι η ανθρώπινη οπτική και ο ανθρώπινος τρόπος δράσης· δεν είναι η οπτική του Θεού. Η έκβαση καθενός καθορίζεται σύμφωνα με την ουσία που προέρχεται από τη συμπεριφορά του και καθορίζεται πάντοτε κατάλληλα. Κανείς δεν μπορεί να φέρει τις αμαρτίες του άλλου, πόσο μάλλον να λάβει τιμωρία στη θέση κάποιου άλλου. Αυτό είναι απόλυτο. Η στοργική φροντίδα ενός γονέα για τα παιδιά του δεν υποδεικνύει ότι μπορεί να εκτελεί δίκαιες πράξεις εκ μέρους των παιδιών του, ούτε η στοργική αγάπη ενός παιδιού προς τους γονείς του σημαίνει ότι μπορεί να εκτελεί δίκαιες πράξεις εκ μέρους των γονιών του. Αυτό είναι το αληθινό νόημα της φράσης: «Τότε δύο θέλουσιν είσθαι εν τω αγρώ· ο εις παραλαμβάνεται και ο εις αφίνεται· δύο γυναίκες θέλουσιν αλέθει εν τω μύλω, μία παραλαμβάνεται και μία αφίνεται». Οι άνθρωποι δεν μπορούν να πάρουν στην ανάπαυση τα κακά παιδιά τους λόγω της βαθιάς αγάπης τους γι’ αυτά, ούτε μπορεί κανείς να πάρει στην ανάπαυση τη σύζυγό του (ή τον σύζυγό της) βάσει της δικής του δίκαιης συμπεριφοράς. Αυτός είναι διοικητικός κανόνας· δεν μπορεί να υπάρξουν εξαιρέσεις για κανέναν. Στο τέλος, όσοι πράττουν τη δικαιοσύνη είναι δίκαιοι, και όσοι πράττουν το κακό είναι κακοί. Θα επιτραπεί τελικά στους δικαίους να επιβιώσουν, ενώ οι κακοί θα καταστραφούν. Οι άγιοι είναι άγιοι· δεν είναι ακάθαρτοι. Οι ακάθαρτοι είναι ακάθαρτοι, και δεν έχουν τίποτα άγιο. Οι άνθρωποι που θα καταστραφούν θα είναι όλοι τους κακοί κι αυτοί που θα επιβιώσουν θα είναι όλοι τους δίκαιοι —έστω κι αν τα παιδιά των κακών εκτελούν δίκαιες πράξεις και ακόμη κι αν οι γονείς των δικαίων διαπράττουν κακές πράξεις. Δεν υπάρχει καμία σχέση μεταξύ ενός συζύγου που πιστεύει και μιας συζύγου που δεν πιστεύει, και δεν υπάρχει καμία σχέση μεταξύ των παιδιών που πιστεύουν και των γονέων που δεν πιστεύουν· αυτοί οι δύο τύποι ανθρώπων είναι παντελώς ασύμβατοι. Προτού εισέλθει στην ανάπαυση, κάποιος έχει σαρκικούς συγγενείς, αλλά όταν κάποιος έχει εισέλθει στην ανάπαυση, δεν θα έχει πλέον σαρκικούς συγγενείς. Όσοι κάνουν το καθήκον τους είναι εχθροί όσων δεν το κάνουν· όσοι αγαπούν τον Θεό και όσοι Τον μισούν αντιτίθενται ο ένας στον άλλο. Εκείνοι που θα εισέλθουν στην ανάπαυση και εκείνοι που θα έχουν καταστραφεί είναι δύο ασύμβατα είδη δημιουργημάτων. Τα δημιουργήματα που εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους θα είναι σε θέση να επιβιώσουν, ενώ τα δημιουργήματα που δεν εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους θα αποτελέσουν αντικείμενο καταστροφής. Επιπλέον, αυτό θα διαρκέσει ως την αιωνιότητα. Εσύ αγαπάς τον σύζυγό σου ώστε να εκπληρώσεις το καθήκον σου ως δημιουργημένο ον; Εσύ αγαπάς τη σύζυγό σου ώστε να εκπληρώσεις το καθήκον σου ως δημιουργημένο ον; Είσαι υπάκουος στους γονείς σου που δεν πιστεύουν ώστε να εκπληρώσεις το καθήκον σου ως δημιουργημένο ον; Είναι σωστή η άποψη του ανθρώπου σχετικά με την πίστη στον Θεό ή λάθος; Γιατί πιστεύεις στον Θεό; Τι επιθυμείς να κερδίσεις; Πώς αγαπάς τον Θεό; Εκείνοι που δεν μπορούν να εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους ως δημιουργημένα όντα και που δεν μπορούν να καταβάλουν εντατική προσπάθεια, θα μετατραπούν σε αντικείμενα καταστροφής. Υπάρχουν σωματικές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων της σημερινής εποχής, καθώς και σχέσεις αίματος, αλλά στο μέλλον, όλοι αυτοί οι δεσμοί θα σπάσουν. Οι πιστοί και οι άπιστοι δεν είναι συμβατοί· αντίθετα, αντιτίθενται ο ένας στον άλλο. Αυτοί στην ανάπαυση θα πιστέψουν ότι υπάρχει ένας Θεός και θα υποταχθούν στον Θεό, ενώ όσοι είναι επαναστατικοί απέναντι στον Θεό θα έχουν όλοι καταστραφεί. Δεν θα υπάρχουν πλέον οικογένειες στη γη· πώς θα μπορούσαν να υπάρχουν γονείς ή παιδιά ή συζυγικές σχέσεις; Η μεγάλη ασυμβατότητα μεταξύ πίστης και απιστίας θα έχει καταργήσει πλήρως τέτοιου είδους σωματικές σχέσεις!

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Θεός και ο άνθρωπος θα εισέλθουν στην ανάπαυση μαζί

Σχετικές βιωματικές εμπειρίες

Τα αισθήματα πρέπει να διέπονται από αρχές

Είδα το πραγματικό πρόσωπο των γονιών μου

Η ιστορία της Τζόυ

Τα συναισθήματά μου θόλωσαν την κρίση μου

Σχετικοί ύμνοι

Ο Θεός μισεί τα συναισθήματα μεταξύ των ανθρώπων

Για σωστές σχέσεις με τους άλλους, να ενεργείς σύμφωνα με τον λόγο του Θεού

Ο Θεός αποφασίζει το τέλος των ανθρώπων ανάλογα με την ουσία τους