Λόγια του Παντοδύναμου Θεού των εσχάτων ημερών

Πιο δύσκολα απ’ όλα εντοπίζεται η μοχθηρία, γιατί έχει γίνει η φύση των ανθρώπων. Επιπλέον, εκείνοι έχουν αρχίσει να την εξυμνούν σε βαθμό που, όσο μεγάλη κι αν είναι, δεν την αντιλαμβάνονται πια. Επομένως, η μοχθηρή διάθεση εντοπίζεται ακόμα δυσκολότερα κι από την αδιάλλακτη. Κάποιοι λένε το εξής: «Μα πώς είναι δυνατόν να εντοπίζεται δύσκολα; Όλοι έχουν πόθους που θεωρούνται μοχθηροί. Μοχθηρία δεν είναι κι αυτό;» Αυτή η προσέγγιση είναι επιφανειακή. Ποια είναι η αληθινή μοχθηρία; Πώς εκδηλώνονται οι μοχθηρές καταστάσεις; Αποτελεί μοχθηρή διάθεση όταν οι άνθρωποι κάνουν ηχηρές δηλώσεις για να κρύψουν τις μοχθηρές και ντροπιαστικές προθέσεις που έχουν στα βάθη της καρδιάς τους; Ή όταν στη συνέχεια κάνουν τους άλλους να πιστεύουν ότι αυτές οι δηλώσεις είναι πολύ καλές, ακέραιες και νόμιμες, και τελικά επιτυγχάνουν τους απώτερους στόχους τους; Γιατί αυτό ονομάζεται μοχθηρία και όχι δολιότητα; Όσον αφορά τη διάθεση και την ουσία, η δολιότητα δεν είναι τόσο κακή. Το να είσαι μοχθηρός είναι πιο σοβαρό από το να είσαι δόλιος. Είναι μια συμπεριφορά που είναι πιο ύπουλη και άθλια από τη δόλια, και δύσκολα τη διακρίνει ο μέσος άνθρωπος. Για παράδειγμα, τι λόγια χρησιμοποίησε το φίδι για να δελεάσει την Εύα; Ωραία λόγια που φαίνονται σωστά και λέγονται για το δικό σου καλό. Δεν έχεις επίγνωση ότι υπάρχει κάτι κακό σ’ αυτά τα λόγια ή κάποια κακόβουλη πρόθεση πίσω απ’ αυτά. Ταυτόχρονα, δεν είσαι σε θέση να απαλλαγείς από τις υποδείξεις του Σατανά. Αυτός είναι πειρασμός. Όταν μπαίνεις σε πειρασμό και ακούς τέτοιου είδους λόγια, δεν γίνεται παρά να δελεαστείς και είναι πιθανό να πέσεις σε παγίδα, επιτυγχάνοντας έτσι τον στόχο του Σατανά. Αυτό ονομάζεται μοχθηρία. Το φίδι χρησιμοποίησε αυτήν τη μέθοδο για να δελεάσει την Εύα. Είναι αυτό ένα είδος διάθεσης; (Είναι.) Από πού προέρχεται αυτή η διάθεση; Προέρχεται από το φίδι, από τον Σατανά. Αυτό το είδος μοχθηρής διάθεσης υπάρχει εντός της φύσης του ανθρώπου. Η μοχθηρία για την οποία μιλάμε είναι διαφορετική από τους μοχθηρούς πόθους των ανθρώπων. Πώς γεννιούνται οι μοχθηροί πόθοι; Από τη σάρκα. Όμως, η αληθινή μοχθηρία είναι ένα είδος διάθεσης. Είναι βαθιά κρυμμένη και δεν μπορούν να τη διακρίνουν με τίποτα όσοι δεν διαθέτουν εμπειρία ή δεν κατανοούν την αλήθεια. Γι’ αυτό και εντοπίζεται δυσκολότερα από κάθε άλλη ανθρώπινη διάθεση. Σε ποιο είδος ανθρώπου εκδηλώνεται πιο σοβαρά η μοχθηρή διάθεση; Σε αυτούς που τους αρέσει πολύ να εκμεταλλεύονται τους άλλους. Είναι τόσο άριστοι στη χειραγώγηση ώστε τα θύματά τους ούτε καν καταλαβαίνουν τι τους συνέβη. Αυτό το είδος ανθρώπου έχει μοχθηρή διάθεση. Όσοι είναι μοχθηροί και βασίζονται στη δολιότητα χρησιμοποιούν άλλα μέσα για να καλύπτουν την απάτη τους, να αποκρύπτουν τις αμαρτίες τους και να κρύβουν τις μυστικές τους προθέσεις, τους σκοπούς και τις εγωιστικές τους επιθυμίες. Να τι είναι η μοχθηρία. Επιπλέον, χρησιμοποιούν διάφορα μέσα για να σε δελεάζουν, να σε βάζουν σε πειρασμό και να σε αποπλανούν. Σε κάνουν να ακολουθείς και να ικανοποιείς τις επιθυμίες τους προκειμένου να πετύχουν τους σκοπούς τους. Όλες αυτές οι πράξεις είναι μοχθηρές. Κι αυτή η διάθεση είναι πραγματικά σατανική. Έχετε εκδηλώσει καμία από αυτές τις συμπεριφορές; Ποιες πτυχές της μοχθηρής διάθεσης έχετε εκδηλώσει σε μεγαλύτερο βαθμό; Βάλατε κάποιον σε πειρασμό, δελεάσατε ή είπατε ψέματα για να καλύψετε άλλα ψέματα; (Έχω την εντύπωση ότι λίγο πολύ τα έκανα όλα αυτά.) Έχετε την εντύπωση ότι λίγο πολύ τα κάνατε όλα αυτά. Δηλαδή, σε συναισθηματικό επίπεδο, δεν είστε σίγουροι αν έχετε εκδηλώσει ή όχι αυτές τις συμπεριφορές. Δεν μπορείτε να βρείτε αποδεικτικά στοιχεία. Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, αν αποκαλύπτετε μοχθηρή διάθεση όταν έρχεστε αντιμέτωποι με κάτι στην καθημερινή σας ζωή; Στην πραγματικότητα, αυτά βρίσκονται μέσα στη διάθεση όλων. Για παράδειγμα, κάποιες φορές δεν καταλαβαίνεις κάτι, αλλά δεν θέλεις να το αντιληφθούν οι άλλοι, κι έτσι χρησιμοποιείς διάφορα μέσα για να τους παραπλανήσεις ώστε να νομίζουν ότι καταλαβαίνεις. Αυτό είναι απάτη. Και αυτό το είδος απάτης είναι εκδήλωση μοχθηρίας. Άλλες εκδηλώσεις της μοχθηρίας είναι όταν βάζετε κάποιον σε πειρασμό ή τον δελεάζετε. Βάζετε συχνά τους άλλους σε πειρασμό; Δεν μετράει ως πειρασμός όταν προσπαθείτε να καταλάβετε κάποιον επειδή θέλετε να συναναστραφείτε μαζί του, αν αυτό το απαιτεί το έργο σας και είναι μια σωστή αλληλεπίδραση. Αν, όμως, έχετε προσωπικά κίνητρα και σκοπό, και δεν θέλετε να καταλάβετε τη διάθεση, τις επιδιώξεις και τις γνώσεις αυτού του ανθρώπου, αλλά να του αποσπάσετε τις πιο μύχιες σκέψεις και τα αληθινά του συναισθήματα, τότε έχετε μοχθηρία, τον βάζετε σε πειρασμό και τον δελεάζετε. Αν κάνεις κάτι τέτοιο, έχεις μοχθηρή διάθεση. Κι αυτό είναι κάτι κρυμμένο, σωστά; Είναι εύκολο να αλλάξει κανείς αυτήν τη διάθεση; Αν διακρίνεις ποιες είναι οι εκδηλώσεις κάθε πτυχής της διάθεσής σου και ποιες καταστάσεις προκαλεί συχνά κάθε πτυχή και τις συγκρίνεις με τον εαυτό σου ώστε να δεις πόσο απαίσια και επικίνδυνη είναι μια τέτοια διάθεση, θα αισθανθείς πόσο μεγάλη ανάγκη είναι να αλλάξεις. Θα διψάσεις για τον λόγο του Θεού και θα αποδεχθείς την αλήθεια. Τότε θα μπορείς πλέον να αλλάξεις και να βρεις τη σωτηρία. Αν, όμως, και αφού τις συγκρίνεις με τον εαυτό σου, συνεχίσεις να μη διψάς για την αλήθεια, να μην αισθάνεσαι κανένα χρέος ή τύψεις —πόσο μάλλον μεταμέλεια— και να μην αγαπάς την αλήθεια, τότε θα είναι πολύ δύσκολο να αλλάξεις. Ούτε η αντίληψή σου θα βοηθήσει, αφού δεν μπορείς να κατανοήσεις παρά μόνο το δόγμα. Ανεξάρτητα από τη συγκεκριμένη πτυχή της αλήθειας, αν η κατανόησή σου σταματήσει στο επίπεδο του δόγματος και δεν συνδεθεί με την άσκηση και την είσοδό σου, δεν σε ωφελεί τίποτα το δόγμα που κατανοείς. Αν δεν κατανοήσεις την αλήθεια, δεν θα αναγνωρίσεις τη διεφθαρμένη διάθεσή σου, δεν θα μετανοήσεις απέναντι στον Θεό και δεν θα εξομολογηθείς, ούτε θα αισθανθείς υποχρεωμένος στον Θεό. Δεν θα μισήσεις τον εαυτό σου, οπότε θα έχεις μηδενικές πιθανότητες να σωθείς. Αν αναγνωρίζεις πόσο σοβαρά είναι τα προβλήματά σου, αλλά δεν σε νοιάζει, ούτε και μισείς τον εαυτό σου, επειδή είσαι ακόμα απαθής και παθητικός μέσα σου, αν δεν αποδέχεσαι την κρίση και την παίδευση του Θεού, και δεν προσεύχεσαι σ’ Αυτόν ούτε και βασίζεσαι σ’ Αυτόν για να σε απαλλάξει από τη διεφθαρμένη διάθεσή σου, τότε διατρέχεις μεγάλο κίνδυνο και δεν πρόκειται να βρεις τη σωτηρία.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο η αυτογνωσία βοηθά στην επιδίωξη της αλήθειας

Η μοχθηρία είναι σε βαθύτερο επίπεδο απ’ τη δολιότητα. Είναι πιο ύπουλη, πιο μυστικοπαθής, πιο παραπλανητική, πιο δύσκολα αντιληπτή. Χαρακτηρίζεται από δελεασμό, καλόπιασμα, προσέλκυση, προσεταιρισμό, δωροδοκία και πειρασμό. Αυτές οι πράξεις και συμπεριφορές υπερβαίνουν κατά πολύ τη δολιότητα. Είναι χωρίς αμφιβολία μοχθηρές. Ο άντρας δεν είπε: «Αν δεν μου πεις, θα σε χτυπήσω, θα σε κλοτσήσω ή θα σε σφάξω!» Δεν υιοθέτησε τέτοιες μεθόδους. Εξωτερικά, δεν έδειχνε κακός. Παρ’ όλα αυτά, αυτό που έκανε είναι πιο φοβερό απ’ την κακία. Είναι μοχθηρία. Γιατί λέω ότι είναι μοχθηρία; Οι περισσότεροι άνθρωποι συνήθως μπορούν να εντοπίσουν τη δολιότητα. Αυτός ο άντρας όμως έχει πιο πονηρή μέθοδο. Επιφανειακά, χρησιμοποιεί μια ευγενική γλώσσα που εναρμονίζεται με το ανθρώπινο συναίσθημα. Στην πραγματικότητα, όμως, βαθιά μέσα, υπάρχουν πράγματα που είναι πιο κρυμμένα. Οι πράξεις και οι μέθοδοί του είναι πιο συγκαλυμμένες, πιο ύπουλες απ’ τη δολιότητα που βλέπουν και αντιμετωπίζουν συνήθως οι άνθρωποι. Οι τακτικές του είναι πιο εκλεπτυσμένες, πιο υποκριτικές και πιο παραπλανητικές. Αυτό είναι μοχθηρία.

Στην καθημερινότητά σας, μπορείτε να ξεχωρίσετε και να διακρίνετε την αποκάλυψη της μοχθηρής διάθεσης και τη μοχθηρή συμπεριφορά άλλων ανθρώπων; Αν και οι δόλιοι άνθρωποι μπορούν να γίνουν αρκετά διακριτικοί, οι περισσότεροι μπορούν να τους διακρίνουν μετά από επαφή μαζί τους για κάποιο διάστημα. Αυτούς που έχουν μοχθηρή διάθεση όμως δεν μπορεί κανείς να τους διακρίνει τόσο εύκολα. Αν δεν μπορείς να καταλάβεις την ουσία ή τις συνέπειες, τότε δεν έχεις τρόπο να τους διακρίνεις. Οι μοχθηροί άνθρωποι είναι πολύ πιο ύπουλοι απ’ τους δόλιους. Δεν γίνεται να τους διακρίνεις από μια ή δυο προτάσεις μόνο. Εκείνους που έχουν μοχθηρή διάθεση, για ένα διάστημα ή για μια σύντομη περίοδο, μπορεί να μην τους διακρίνεις ούτε να μπορείς να κατανοήσεις γιατί κάνουν αυτό το πράγμα, γιατί μιλάνε ή ενεργούν με τέτοιον τρόπο. Μια μέρα που θα αποκαλυφθούν και ξεσκεπαστούν πλήρως, όλοι θα ανακαλύψουν τελικά τι είδους άνθρωποι είναι. Αυτό δεν είναι απλή δολιότητα· είναι μοχθηρία. Επομένως, χρειάζεται λίγος καιρός για να διακρίνεις μια μοχθηρή διάθεση. Μερικές φορές, για να καταφέρεις να τη διακρίνεις, πρέπει πρώτα να φανούν οι συνέπειες. Δεν είναι κάτι που διακρίνεται γρήγορα. Για παράδειγμα, ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας παραπλανά τους ανθρώπους εδώ και δεκαετίες. Μόλις τώρα έδειξαν κάποια διάκριση λίγοι άνθρωποι. Ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας λέει συχνά πράγματα που ακούγονται πάρα πολύ ωραία και συμφωνούν περισσότερο με τις ανθρώπινες αντιλήψεις, ενώ υψώνει το λάβαρο του υπηρέτη των ανθρώπων για να τους παραπλανά, και το λάβαρο της δικαιοσύνης για να εκδιώκει τους αντιφρονούντες και να σκοτώνει αμέτρητους καλούς ανθρώπους. Λίγοι όμως μπορούν να το διακρίνουν αυτό, γιατί όλα όσα λέει και κάνει οι άνθρωποι τα θεωρούν σωστά. Πιστεύουν πως όλα όσα κάνει είναι δίκαια και σωστά, νόμιμα και λογικά, ότι χαρακτηρίζονται από ανθρωπισμό. Κι έτσι, ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας παραπλανά τους ανθρώπους εδώ και δεκαετίες. Όταν τελικά εκτεθεί και καταρρεύσει, οι άνθρωποι θα καταλάβουν ότι το πραγματικό του πρόσωπο είναι το πρόσωπο του διαβόλου και ότι η φύση-ουσία του είναι μοχθηρή. Ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας παραπλανά τους ανθρώπους εδώ και πολλά χρόνια. Το δηλητήριό του έχει διαποτίσει τους πάντες. Έχουν γίνει επίγονοί του. Εσείς είστε ικανοί να κάνετε όλα αυτά που έχει κάνει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας; Κάποιοι μιλάνε σαν κι αυτόν. Μιλάνε με πολύ ευχάριστα λόγια, αλλά δεν κάνουν πραγματικό έργο. Όλα τους τα λόγια είναι ευχάριστα, αλλά το πραγματικό τους έργο είναι μηδενικό. Επίσης, είναι εξαιρετικά ύπουλοι και μοχθηροί. Αν τους προσβάλλει κάποιος, δεν το ξεχνάνε. Αργά ή γρήγορα, θα βρουν την κατάλληλη ευκαιρία για να πετύχουν τον σκοπό της εκδίκησης χωρίς να δώσουν πάτημα. Μπορεί μάλιστα να χειριστούν το ζήτημα χωρίς να βγουν μπροστά και να δείξουν το πρόσωπό τους. Δεν είναι μοχθηρό αυτό; Οι μοχθηροί άνθρωποι λειτουργούν με εξαιρετικά μυστικοπαθείς και κρυμμένες αρχές, μεθόδους, προθέσεις, κίνητρα και σκοπούς. Καταφεύγουν σε μεθοδεύσεις για να κάνουν κακό στους άλλους. Μερικές φορές, βάζουν ανθρώπους να σκοτώνουν για λογαριασμό τους, βασανίζουν ανθρώπους παρασύροντάς τους να διαπράξουν αμαρτίες και επικαλούνται νόμους ή καταφεύγουν σε ένα σωρό ποταπά μέσα για να βασανίσουν άλλους. Όλα αυτά είναι εκδηλώσεις μοχθηρίας. Δεν είναι δίκαιες ούτε έντιμες μέθοδοι. Εσείς επιδεικνύετε τέτοιες συμπεριφορές ή αποκαλύψεις; Μπορείτε να τις διακρίνετε; Έχετε επίγνωση ότι συνιστούν μοχθηρή διάθεση; Η δολιότητα συνήθως φαίνεται εξωτερικά. Κάποιοι υπεκφεύγουν ή μιλάνε με γλαφυρά λόγια και κανείς δεν μπορεί να διαβάσει τι σκέφτονται. Αυτό είναι δολιότητα. Η μοχθηρία ποιο κύριο χαρακτηριστικό έχει; Τα λόγια των μοχθηρών ανθρώπων ακούγονται πάρα πολύ ευχάριστα. Επιφανειακά, όλα μοιάζουν σωστά. Φαίνεται λες και δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Απ’ όποια οπτική κι αν εξετάσεις τα πράγματα, δείχνουν αρκετά καλά. Όταν κάνουν κάτι, δεν τους βλέπεις να χρησιμοποιούν συγκεκριμένα μέσα. Εξωτερικά, δεν φαίνεται να έχουν αδύνατα σημεία ή ελαττώματα. Παρ’ όλα αυτά, πετυχαίνουν τον στόχο τους. Κάνουν πράγματα με εξαιρετικά μυστικοπαθή τρόπο. Έτσι παραπλανούν οι αντίχριστοι τους ανθρώπους. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να διακρίνεις αυτούς τους ανθρώπους και αυτά τα ζητήματα. Κάποιοι λένε συχνά τα σωστά πράγματα, επικαλούνται εύλογες δικαιολογίες και χρησιμοποιούν συγκεκριμένα δόγματα, αποφθέγματα ή πράξεις που συμφωνούν το ανθρώπινο συναίσθημα για να παραπλανήσουν τους ανθρώπους. Προσποιούνται ότι κάνουν ένα πράγμα ενώ κάνουν άλλο για να πετύχουν τον απώτερο σκοπό τους. Αυτό είναι μοχθηρία, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι εκλαμβάνουν αυτές τις συμπεριφορές ως δόλιες. Οι άνθρωποι διαθέτουν σχετικά περιορισμένη ικανότητα να καταλάβουν και να αναλύσουν τη μοχθηρία. Στην πραγματικότητα, είναι πιο δύσκολο να διακρίνει κανείς τη μοχθηρία απ’ τη δολιότητα γιατί είναι πιο μυστικοπαθής, και έχει πιο εκλεπτυσμένες μεθόδους και ενέργειες. Όταν κάποιος έχει μέσα του κάποια δόλια διάθεση, οι άλλοι μπορούν συνήθως να διακρίνουν τη δολιότητά του μέσα σε δυο-τρεις μέρες επαφής μαζί του ή μπορούν να αντιληφθούν την αποκάλυψη της δόλιας διάθεσής του μέσα απ’ τις πράξεις και τα λόγια του. Ας υποθέσουμε όμως ότι αυτός ο άνθρωπος είναι μοχθηρός. Αυτό δεν διακρίνεται εύκολα μέσα σε λίγες μέρες. Αν δεν προκύψουν σημαντικά γεγονότα ή ειδικές περιστάσεις μέσα σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα, τότε δεν είναι εύκολο να τον διακρίνεις ακούγοντάς τον μόνο να μιλάει. Λέει και κάνει πάντα τα σωστά πράγματα. Παρουσιάζει το ένα σωστό δόγμα μετά το άλλο. Μετά από μερικές μέρες επαφής μαζί του, μπορεί να θεωρείς ότι αυτός ο άνθρωπος είναι μια χαρά, ότι είναι ικανός να απαρνηθεί πράγματα και να δαπανήσει τον εαυτό του, ότι διαθέτει πνευματική κατανόηση και καρδιά που αγαπά τον Θεό, ότι ενεργεί με συνείδηση και λογική. Μόλις όμως χειριστεί μερικά ζητήματα, βλέπεις ότι τα λόγια και οι πράξεις του μπερδεύονται με πάρα πολλά πράγματα, με πάρα πολλές διαβολικές προθέσεις. Συνειδητοποιείς ότι αυτός ο άνθρωπος δεν είναι έντιμος, αλλά είναι δόλιος, ένα μοχθηρό πράγμα. Χρησιμοποιεί συχνά κατάλληλα λόγια και ευχάριστες φράσεις που συμφωνούν με την αλήθεια και διαθέτει ανθρώπινο συναίσθημα για να έρχεται σε επαφή με τους ανθρώπους. Απ’ τη μια, εδραιώνεται. Απ’ την άλλη, παραπλανά τους ανθρώπους, και αποκτά γόητρο και θέση ανάμεσά τους. Αυτοί οι άνθρωποι είναι απίστευτα παραπλανητικοί. Μόλις αποκτήσουν εξουσία και θέση, παραπλανούν πολλούς ανθρώπους και τους κάνουν κακό. Όσοι έχουν μοχθηρές διαθέσεις είναι εξαιρετικά επικίνδυνοι. Υπάρχουν γύρω σας τέτοιοι άνθρωποι; Εσείς είστε έτσι; (Ναι.) Πόσο σοβαρό είναι αυτό; Όταν μιλάς και ενεργείς χωρίς αλήθεια-αρχές, αλλά βασίζεσαι ολότελα στη μοχθηρή φύση σου, και θέλεις συνέχεια να παραπλανάς τους άλλους και να φοράς προσωπείο για να μη σε διακρίνουν και να μη σε αναγνωρίζουν, αλλά να βλέπουν την ανθρώπινη φύση και τη θέση σου με εκτίμηση και θαυμασμό, τότε αυτό είναι μοχθηρία. Αυτές τις μοχθηρές συμπεριφορές τις έχετε μόνο περιστασιακά ή είστε έτσι τον περισσότερο καιρό; Αυτός είναι ο εαυτός σας; Δυσκολεύεστε να απελευθερωθείτε; Αν χρησιμοποιείτε τέτοιες μεθόδους μόνο περιστασιακά, αυτό μπορεί ακόμη να αλλάξει. Όμως, αν αυτός είναι ο εαυτός σας, αν ενεργείτε μονίμως διακριτικά και δόλια, αν βασίζεστε διαρκώς σε μεθοδεύσεις, τότε είστε οι πονηρότεροι διάβολοι. Θα σας πω την αλήθεια: Αυτοί οι άνθρωποι δεν πρόκειται να αλλάξουν ποτέ.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο πέμπτο: Εξαπατούν, προσελκύουν, απειλούν και ελέγχουν τους ανθρώπους

Πείτε Μου, όταν κάποιος κάνει πράξη την αλήθεια και χειρίζεται τα ζητήματα σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, χρειάζεται να βρίσκει διάφορες προφάσεις και δικαιολογίες; (Όχι.) Εφόσον ένας άνθρωπος έχει ειλικρινή καρδιά, μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια. Βρίσκουν διάφορες προφάσεις οι άνθρωποι που δεν κάνουν πράξη την αλήθεια; Για παράδειγμα, όταν κάνουν κάτι λάθος, όταν πηγαίνουν ενάντια στις αρχές και κάποιος τους διορθώνει, μπορούν ν’ ακούσουν; Δεν ακούνε. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι δεν ακούνε; Με ποιον τρόπο είναι μοχθηροί; (Βρίσκουν μια πρόφαση για να σε πείσουν, να σε κάνουν να πιστέψεις ότι έχουν δίκιο.) Θα βρουν μια ερμηνεία που συμφωνεί με τις δικές σου αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες και έπειτα θα χρησιμοποιήσουν διάφορες πνευματικές θεωρίες που μπορείς ν’ αναγνωρίσεις και να αποδεχθείς και που συνάδουν με την αλήθεια, προκειμένου να σε πείσουν, να σε κάνουν να πας με τα νερά τους και να πιστέψεις ειλικρινά ότι έχουν δίκιο· κι όλα αυτά για να πετύχουν τον στόχο τους, ο οποίος είναι να παραπλανούν και να ελέγχουν τους άλλους. Δεν είναι μοχθηρία αυτό; (Ναι.) Αυτό είναι όντως μοχθηρία. Είναι ξεκάθαρο ότι έχουν κάνει κάτι λάθος, ότι έχουν ενεργήσει ενάντια στις αρχές και στην αλήθεια και ότι απέτυχαν να κάνουν πράξη την αλήθεια, κι ωστόσο βρίσκουν διάφορες θεωρητικές δικαιολογίες. Αυτό είναι πραγματικά μοχθηρό. Είναι σαν έναν λύκο που τρώει ένα πρόβατο· ήταν ευθύς εξαρχής στη φύση του λύκου να τρώει πρόβατα, και ο Θεός δημιούργησε αυτό το είδος ζώου για να τρώει πρόβατα· τα πρόβατα είναι η τροφή του. Όμως, αφού το φάει, ο λύκος εξακολουθεί να βρίσκει διάφορες προφάσεις. Δεν έχεις κάποιες σκέψεις πάνω σ’ αυτό; Σκέφτεσαι: «Έφαγες το πρόβατό μου και τώρα θέλεις να με κάνεις να πιστέψω ότι όφειλες να το φας, ότι ήταν λογικό και σωστό να το φας και ότι θα έπρεπε μάλιστα να σου πω κι ευχαριστώ». Δεν νιώθεις θυμωμένος; (Ναι.) Όσο είσαι θυμωμένος, τι σκέψεις περνάνε από το μυαλό σου; Σκέφτεσαι: «Αυτός ο τύπος είναι πολύ μοχθηρός! Αν θέλεις να το φας, κάν’ το, απλώς έτσι είσαι· άλλο το γεγονός ότι έφαγες το πρόβατό μου και άλλο να βρίσκεις κιόλας ένα σωρό δικαιολογίες και προφάσεις και να μου ζητάς να νιώθω ευγνωμοσύνη απέναντί σου. Δεν μπερδεύεις έτσι το σωστό με το λάθος;» Αυτό είναι μοχθηρία. Όταν ένας λύκος θέλει να φάει ένα πρόβατο, τι προφάσεις βρίσκει; Ο λύκος λέει: «Αρνάκι μου, πρέπει να σε φάω σήμερα, επειδή θέλω να σ’ εκδικηθώ που με προσέβαλες πέρυσι». Το αρνί νιώθει αδικημένο και λέει: «Δεν είχα καν γεννηθεί πέρυσι». Όταν ο λύκος συνειδητοποιεί ότι έκανε λάθος και δεν υπολόγισε σωστά την ηλικία του αρνιού, λέει: «Εντάξει, τότε αυτό δεν μετράει, αλλά και πάλι πρέπει να σε φάω, επειδή την τελευταία φορά που έπινα νερό από αυτό το ποτάμι, λάσπωσες το νερό, οπότε πρέπει να σ’ εκδικηθώ». Το αρνί λέει: «Εγώ βρίσκομαι στα κατάντη του ποταμού κι εσύ στα ανάντη. Πώς γίνεται να σου λασπώσω το νερό; Αν θέλεις να με φας, απλώς κάν’ το. Μην ψάχνεις προφάσεις». Αυτή είναι η φύση του λύκου. Δεν είναι μοχθηρία αυτό; (Ναι, είναι.) Είναι ίδια η μοχθηρία του λύκου με τη μοχθηρία του μεγάλου κόκκινου δράκοντα; (Ναι.) Αυτή η περιγραφή ταιριάζει απόλυτα στον μεγάλο κόκκινο δράκοντα. Ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας θέλει να συλλαμβάνει όσους πιστεύουν στον Θεό· θέλει να κατηγορεί αυτούς τους ανθρώπους για εγκλήματα. Οπότε, πρώτα δημιουργεί μια βιτρίνα, κατασκευάζει κάποιες φήμες, και έπειτα τις μεταδίδει στον κόσμο για να κάνει όλον τον κόσμο να ξεσηκωθεί και να σε καταδικάσει. Προσάπτει πολλαπλές κατηγορίες σε όσους πιστεύουν στον Θεό, όπως «διατάραξη δημόσιας τάξης», «διαρροή κρατικών μυστικών» και «υπονόμευση της κρατικής εξουσίας». Επίσης, διαδίδει φήμες ότι έχεις διαπράξει διάφορα ποινικά αδικήματα και σου προσάπτει αυτές τις κατηγορίες. Λύνεται το πρόβλημα αν αρνηθείς να τις παραδεχθείς; Έχει καμία σημασία αν θα τις παραδεχθείς ή όχι; Όχι, δεν έχει. Εφόσον έχει αποφασίσει να σε συλλάβει, ψάχνει για διάφορες προφάσεις, ακριβώς όπως ο λύκος όταν θέλει να φάει το πρόβατο. Ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας δημιουργεί μια βιτρίνα, ισχυρίζεται ότι έχουμε κάνει κάτι κακό, ενώ, στην πραγματικότητα, το κακό το έκαναν άλλοι. Μετατοπίζει την ευθύνη και παγιδεύει την εκκλησία. Μπορείς ν’ αντιπαρατεθείς μαζί του; (Όχι.) Γιατί δεν μπορείς ν’ αντιπαρατεθείς μαζί του; Μπορείς να προβάλεις ένα ξεκάθαρο επιχείρημα απέναντί του; Πιστεύεις ότι αν αντιπαρατεθείς και εξηγήσεις την κατάσταση, δεν θα σε συλλάβει; Έχεις υπερβολικά καλή άποψη γι’ αυτόν. Προτού ολοκληρώσεις αυτό που λες, θα σε βουτήξει από τα μαλλιά, θα κοπανήσει το κεφάλι σου στον τοίχο, και μετά θα σε ρωτήσει: «Ξέρεις ποιος είμαι εγώ; Είμαι ένας διάβολος!» Μετά, θ’ ακολουθήσει άγριος ξυλοδαρμός, καθώς και ολόκληρα μερόνυχτα ανακρίσεων και βασανιστηρίων εναλλάξ, και τότε θ’ αρχίσεις να «στρώνεις». Σ’ αυτό το σημείο, θα συνειδητοποιήσεις το εξής: «Δεν χωράει καμία λογική εδώ· είναι παγίδα!» Ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας δεν αντιπαρατίθεται μαζί σου· πιστεύεις ότι δημιουργεί αυτήν τη βιτρίνα άσκοπα, κατά τύχη; Υπάρχει μια συνωμοσία πίσω από αυτό, και έχει σχεδιάσει το επόμενο βήμα. Αυτό είναι απλώς το προοίμιο των ενεργειών του. Κάποιοι μπορεί και πάλι να σκεφτούν: «Δεν κατανοεί τα ζητήματα που σχετίζονται με την πίστη στον Θεό. Αν του τα εξηγήσω, όλα θα πάνε καλά». Μπορείς να τα εξηγήσεις ξεκάθαρα; Σε παγίδεψε για κάτι που δεν έκανες. Μπορείς, παρόλα αυτά, να εξηγήσεις ξεκάθαρα αυτά τα πράγματα; Όταν σε παγίδεψε, δεν ήξερε ότι δεν το έκανες; Λες να μην έχει ιδέα ποιος το έκανε; Ξέρει πολύ καλά! Γιατί, λοιπόν, ρίχνει το φταίξιμο σ’ εσένα; Εσένα έχει αιχμαλωτίσει. Πιστεύεις ότι όταν ρίχνει το φταίξιμο σ’ εσένα, δεν ξέρει ότι σου φέρεται άδικα; Θέλει να σου φερθεί άδικα, να σε συλλάβει και να σε καταδιώξει. Αυτό είναι μοχθηρία.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο έβδομο: Είναι μοχθηροί, ύπουλοι και δόλιοι (Μέρος τρίτο)

Οι μοχθηρές διαθέσεις εκδηλώνονται και με έναν ακόμη τρόπο. Ορισμένοι διαπιστώνουν ότι στις συναθροίσεις που γίνονται στον οίκο του Θεού, οι άνθρωποι διαβάζουν πάντοτε τον λόγο του Θεού, συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια και μιλούν για την αυτογνωσία, για την ορθή εκτέλεση του καθήκοντος, για το πώς να ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές, να έχουν φόβο Θεού και να αποφεύγουν το κακό, να κατανοούν και να κάνουν πράξη την αλήθεια, καθώς και για διάφορες άλλες πτυχές της αλήθειας. Αφού τα έχουν ακούσει όλα αυτά τόσα χρόνια πλέον, όσο περισσότερο τα ακούνε, τόσο περισσότερο μπουχτίζουν, και αρχίζουν να παραπονιούνται, λέγοντας: «Ο σκοπός της πίστης στον θεό δεν είναι να κερδίσουμε ευλογίες; Γιατί μιλάμε συνέχεια για την αλήθεια και συναναστρεφόμαστε πάνω στον λόγο του θεού; Θα τελειώνουμε επιτέλους μ’ αυτό; Έχω βαρεθεί πια!» Δεν θέλουν, όμως, να επιστρέψουν στα εγκόσμια. Σκέφτονται μέσα τους: «Πόσο ανιαρή και βαρετή είναι η πίστη στον θεό· πώς μπορώ να την κάνω λίγο πιο ενδιαφέρουσα; Πρέπει να βρω κάτι ενδιαφέρον». Γυρνάνε, λοιπόν, εδώ κι εκεί και ρωτούν: «Πόσοι πιστοί στον θεό υπάρχουν στην εκκλησία; Πόσοι επικεφαλής και εργάτες υπάρχουν; Πόσοι έχουν αντικατασταθεί; Πόσοι είναι νεαροί φοιτητές και πόσοι μεταπτυχιακοί; Ξέρει κανείς τον αριθμό;» Αντιμετωπίζουν αυτά τα πράγματα και αυτά τα δεδομένα ως την αλήθεια. Τι διάθεση είναι αυτή; Είναι μοχθηρότητα και συνήθως χαρακτηρίζεται ως «ελεεινότητα». Παρότι έχουν ακούσει άπειρες αλήθειες, καμία από αυτές δεν τους ενέπνευσε τόσο ώστε να τους τραβήξει αρκετά την προσοχή ή το ενδιαφέρον. Μόλις κάποιος έχει να πει κάποιο κουτσομπολιό ή κάποια είδηση εκ των έσω, τεντώνουν αμέσως τα αυτιά τους μην τυχόν και δεν το ακούσουν. Δεν είναι αυτό ελεεινότητα; (Ναι.) Ποια χαρακτηριστικά έχουν οι ελεεινοί άνθρωποι; Δεν ενδιαφέρονται καθόλου για την αλήθεια. Ενδιαφέρονται μόνο για εξωτερικά ζητήματα και δεν κουράζονται ούτε χορταίνουν ποτέ να μαθαίνουν κουτσομπολιά και πράγματα που δεν έχουν καμία σχέση με τη ζωή-είσοδό τους ή την αλήθεια. Νομίζουν ότι από τη στιγμή που καταλαβαίνουν όλα αυτά τα πράγματα, όλες αυτές τις πληροφορίες, και τα συγκρατούν στο κεφάλι τους, διαθέτουν την αλήθεια-πραγματικότητα, είναι πραγματικά μέλη του οίκου του Θεού, θα λάβουν σίγουρα την έγκριση του Θεού και θα μπορέσουν να εισέλθουν στη βασιλεία Του. Ισχύει, λέτε, όντως αυτό; (Όχι.) Εσείς είστε σε θέση να το διακρίνετε αυτό, αλλά πολλοί νέοι πιστοί στον Θεό δεν είναι. Έχουν εμμονή με αυτές τις πληροφορίες και θεωρούν ότι το να γνωρίζουν αυτά τα πράγματα τους καθιστά μέλη του οίκου του Θεού. Στην πραγματικότητα, όμως, ο Θεός απεχθάνεται αυτούς τους ανθρώπους περισσότερο από όλους· είναι οι πιο ματαιόδοξοι, επιφανειακοί και αδαείς από όλους τους ανθρώπους. Ο Θεός ενσαρκώθηκε τις έσχατες ημέρες για να επιτελέσει το έργο της κρίσης και του εξαγνισμού των ανθρώπων, προκειμένου να δώσει στους ανθρώπους την αλήθεια ως ζωή. Επιδιώκουν, όμως, την αλήθεια οι άνθρωποι που δεν εστιάζουν στο να τρώνε και να πίνουν τον λόγο του Θεού, αλλά προσπαθούν διαρκώς να μαθαίνουν κουτσομπολιά και περισσότερες πληροφορίες για τις εσωτερικές υποθέσεις της εκκλησίας; Κάνουν το έργο που οφείλουν να κάνουν; Εγώ, προσωπικά, τους θεωρώ μοχθηρούς ανθρώπους. Είναι δύσπιστοι. Αυτού του είδους οι άνθρωποι θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν και ως ελεεινοί. Το μόνο πράγμα στο οποίο εστιάζουν μονίμως είναι οι φήμες. Ικανοποιούν έτσι την περιέργειά τους, αλλά ο Θεός τούς απεχθάνεται. Δεν είναι άνθρωποι που πιστεύουν πραγματικά στον Θεό, πόσο μάλλον άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια. Πολύ απλά, είναι οι υπηρέτες του Σατανά, οι οποίοι έρχονται με σκοπό να αναστατώσουν το έργο της εκκλησίας. Πέρα από αυτό, οι άνθρωποι που μονίμως εξετάζουν και διερευνούν τον Θεό είναι οι υπηρέτες και οι υποτακτικοί του μεγάλου κόκκινου δράκοντα. Αυτούς τους ανθρώπους ο Θεός τούς μισεί και τους σιχαίνεται περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο. Εφόσον πιστεύεις στον Θεό, γιατί δεν Του έχεις εμπιστοσύνη; Αναζητάς άραγε την αλήθεια, όταν εξετάζεις και διερευνάς τον Θεό; Έχει την παραμικρή σχέση η αναζήτηση της αλήθειας με την οικογένεια στην οποία γεννήθηκε ο Χριστός ή με το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε; Δεν είναι αηδιαστικοί οι άνθρωποι που μονίμως βάζουν τον Θεό στο μικροσκόπιο; Αν έχεις διαρκώς αντιλήψεις σχετικά με την ανθρώπινη φύση του Χριστού, θα πρέπει να αφιερώνεις περισσότερο χρόνο για να επιδιώκεις να γνωρίσεις τα λόγια του Θεού· ο μόνος τρόπος να μπορέσεις να λύσεις το πρόβλημα των αντιλήψεών σου είναι να κατανοήσεις την αλήθεια. Θα μπορέσεις να γνωρίσεις τον Θεό εξετάζοντας το οικογενειακό Του υπόβαθρο ή τις συνθήκες της γέννησής Του; Θα μπορέσεις μήπως έτσι να ανακαλύψεις τη θεϊκή ουσία του Χριστού; Σε καμία περίπτωση. Όσοι πιστεύουν αληθινά στον Θεό αφοσιώνονται στα λόγια του Θεού και στην αλήθεια, και μόνο αυτό τους βοηθά να γνωρίσουν τη θεϊκή ουσία του Χριστού. Γιατί, όμως, όσοι μονίμως εξετάζουν σχολαστικά τον Θεό φέρονται μονίμως ελεεινά; Αυτοί οι τιποτένιοι άνθρωποι που δεν έχουν πνευματική κατανόηση πρέπει να φύγουν γρήγορα από τον οίκο του Θεού! Έχουν εκφραστεί πάρα πολλές αλήθειες, έχουν γίνει πάρα πολλές συναναστροφές κατά τη διάρκεια των συναθροίσεων και των κηρυγμάτων· γιατί εξακολουθείς να εξετάζεις σχολαστικά τον Θεό; Τι δείχνει το γεγονός ότι μονίμως εξετάζεις σχολαστικά τον Θεό; Ότι είσαι εξαιρετικά μοχθηρός! Επιπλέον, κάποιοι πιστεύουν πως εφόσον γνωρίζουν όλες αυτές τις ασήμαντες πληροφορίες, έχουν κάποιο πλεονέκτημα, και γυρνούν εδώ κι εκεί κάνοντας επίδειξη στους γύρω τους. Και τι συμβαίνει στο τέλος; Ο Θεός τούς σιχαίνεται και αηδιάζει μαζί τους. Θεωρούνται καν άνθρωποι; Δεν είναι ζωντανοί δαίμονες; Είναι δυνατόν να είναι πιστοί στον Θεό; Κάθε τους σκέψη είναι αφιερωμένη στη μοχθηρότητα και την ατιμία. Κατά κάποιον τρόπο, έχουν την εντύπωση πως όσο περισσότερες φήμες γνωρίζουν, τόσο περισσότερο ανήκουν στον οίκο του Θεού και τόσο περισσότερο κατανοούν την αλήθεια. Αυτού του είδους οι άνθρωποι είναι εντελώς παράλογοι. Στον οίκο του Θεού, δεν υπάρχει πιο σιχαμερός άνθρωπος από εκείνους.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο η γνώση των έξι ειδών διεφθαρμένων διαθέσεων συνεπάγεται αληθινή αυτογνωσία

Ποια είναι η πιο μοχθηρή διάθεση που αποκαλύπτουν οι άνθρωποι ενώπιον του Θεού; Ότι δοκιμάζουν τον Θεό. Κάποιοι ανησυχούν ότι μπορεί να μην έχουν καλό προορισμό και ότι η έκβασή τους ίσως να μην είναι εξασφαλισμένη επειδή παραστράτησαν, έκαναν κακό και διέπραξαν πολλές παραβάσεις αφότου άρχισαν να πιστεύουν στον Θεό. Ανησυχούν ότι θα πάνε στην κόλαση και φοβούνται διαρκώς για την έκβαση και τον προορισμό τους. Είναι συνεχώς ανήσυχοι και μονίμως συλλογίζονται: «Θα είναι καλή ή κακή η μελλοντική μου έκβαση; Θα είναι καλός ή κακός ο προορισμός μου; Θα πάω στην κόλαση ή στον παράδεισο; Είμαι ένας από τους ανθρώπους του θεού ή ένας πάροχος υπηρεσιών; Θα χαθώ ή θα σωθώ; Πρέπει να μάθω ποια από τα λόγια του θεού αναφέρονται σ’ αυτό». Βλέπουν ότι όλα τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και ότι όλα εκθέτουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων· δεν βρίσκουν τις απαντήσεις που αναζητούν, οπότε συλλογίζονται διαρκώς πού αλλού να ψάξουν. Αργότερα, όταν βρίσκουν μια ευκαιρία να προαχθούν και να τοποθετηθούν σ’ έναν σημαντικό ρόλο, θέλουν να βολιδοσκοπήσουν τον Άνωθεν και σκέφτονται: «Ποια είναι η γνώμη του άνωθεν για μένα; Αν έχει ευνοϊκή γνώμη, αυτό αποδεικνύει ότι ο θεός δεν θυμάται το κακό που έκανα στο παρελθόν και τις παραβάσεις που διέπραξα. Αποδεικνύει ότι ο θεός και πάλι θα με σώσει, ότι εξακολουθώ να έχω ελπίδα». Τότε, εφαρμόζοντας τις ιδέες τους στην πράξη, λένε ευθέως: «Εδώ που είμαστε, οι περισσότεροι αδελφοί και αδελφές δεν είναι πολύ έμπειροι στα επαγγέλματά τους και πιστεύουν στον θεό μόνο εδώ και λίγο καιρό. Εγώ πιστεύω στον θεό περισσότερο καιρό από όλους. Έχω πέσει και έχω αποτύχει, είχα κάποια βιώματα και πήρα κάποια διδάγματα. Αν μου δοθεί η ευκαιρία, είμαι πρόθυμος να επωμισθώ βαρύ φορτίο και να δείξω ότι λαμβάνω υπόψη τις προθέσεις του θεού». Χρησιμοποιούν αυτά τα λόγια σαν δοκιμή, για να δουν αν ο Άνωθεν έχει οποιαδήποτε πρόθεση να τους προαγάγει ή αν ο Άνωθεν τούς έχει εγκαταλείψει. Στην πραγματικότητα, δεν θέλουν αληθινά ν’ αναλάβουν αυτήν την ευθύνη ή αυτό το φορτίο· λένε αυτά τα λόγια με μοναδικό σκοπό να βολιδοσκοπήσουν την κατάσταση και να δουν κατά πόσο έχουν ακόμα ελπίδα να σωθούν. Είναι μια δοκιμή. Ποια είναι η διάθεση που κρύβεται πίσω από αυτήν την προσέγγιση της δοκιμής; Είναι μια μοχθηρή διάθεση. Για όσο διάστημα κι αν αποκαλύπτεται αυτή η προσέγγιση, όπως κι αν την εφαρμόζουν ή όση από αυτήν κι αν υλοποιείται, σε κάθε περίπτωση, η διάθεση που αποκαλύπτουν είναι σίγουρα μοχθηρή, καθώς έχουν πολλές σκέψεις, επιφυλάξεις και ανησυχίες όσο ενεργούν μ’ αυτόν τον τρόπο.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Παράρτημα πέμπτο: Συνοψίζοντας τον χαρακτήρα των αντίχριστων και τη διάθεση-ουσία τους (Μέρος δεύτερο)

Αν ένας άνθρωπος εξοργίζεται και γίνεται πυρ και μανία όταν αναφέρεται ο Θεός, έχει δει τον Θεό; Γνωρίζει ποιος είναι ο Θεός; Δεν γνωρίζει ποιος είναι ο Θεός, δεν πιστεύει σε Εκείνον και ο Θεός δεν του έχει μιλήσει. Ο Θεός δεν τον έχει ενοχλήσει ποτέ, οπότε γιατί θυμώνει; Μπορούμε να πούμε ότι αυτό το άτομο είναι μοχθηρό; Οι κοσμικές τάσεις, το φαγητό, το ποτό, η αναζήτηση απολαύσεων και το κυνήγι των διασημοτήτων —τίποτε από αυτά δεν θα ενοχλούσε έναν τέτοιον άνθρωπο. Ωστόσο, με την αναφορά και μόνο της λέξης «Θεός» ή της αλήθειας των λόγων του Θεού, γίνεται έξω φρενών. Αυτό δεν σημαίνει ότι έχει μοχθηρή φύση; Τούτο αρκεί για να αποδείξει ότι αυτή είναι η μοχθηρή φύση του ανθρώπου. Τώρα, όσο για εσάς, υπάρχουν φορές που αναφέρεται η αλήθεια ή γίνεται αναφορά στις δοκιμασίες που θέτει ο Θεός στην ανθρωπότητα ή στα λόγια κρίσεως του Θεού απέναντι τους ανθρώπους, και νιώθετε αποστροφή, νιώθετε απέχθεια και δεν θέλετε να ακούσετε τέτοια πράγματα; Η καρδιά σας μπορεί να σκεφτεί: «Δεν λένε όλοι οι άνθρωποι ότι ο Θεός είναι αλήθεια; Μερικά από αυτά τα λόγια δεν είναι αλήθεια! Είναι ξεκάθαρα απλώς λόγια νουθεσίας του Θεού προς τον άνθρωπο!» Ορισμένοι μπορεί να νιώσουν ακόμα και έντονη αποστροφή μέσα τους και να σκεφτούν: «Αυτό αναφέρεται καθημερινά —οι δοκιμασίες Του, η κρίση Του, πότε θα τελειώσουν; Πότε θα λάβουμε τον καλό προορισμό;» Δεν είναι γνωστό από πού προέρχεται αυτός ο παράλογος θυμός. Τι είδους φύση είναι αυτή; (Μοχθηρή φύση.) Κατευθύνεται και καθοδηγείται από τη μοχθηρή φύση του Σατανά.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Ε΄

Όλοι οι κακοί άνθρωποι έχουν μοχθηρές διαθέσεις. Κάποια μοχθηρία εκφράζεται μέσω των κακόβουλων διαθέσεων, όπως όταν κάποιος εκφοβίζει συχνά άδολους ανθρώπους και τους σατιρίζει ή τους σαρκάζει, τους κάνει μονίμως περίγελο και τους εκμεταλλεύεται. Οι κακοί άνθρωποι υποκλίνονται και προσκυνούν με σεβασμό όταν βλέπουν έναν άλλο κακό άνθρωπο, αλλά όταν βλέπουν έναν αδύναμο άνθρωπο, τον ποδοπατούν και του κάνουν τον καμπόσο. Αυτοί είναι εξαιρετικά κακόβουλοι και μοχθηροί άνθρωποι. Όποιος εκφοβίζει ή καταπιέζει χριστιανούς είναι διάβολος μεταμφιεσμένος σε άνθρωπο. Είναι ένα άψυχο κτήνος, και η μετενσάρκωση ενός διαβόλου. Αν μέσα στο πλήθος των κακών ανθρώπων υπάρχουν και κάποιοι που δεν εκφοβίζουν άδολους ανθρώπους, δεν βασανίζουν χριστιανούς, αλλά εξαπολύουν την οργή τους μόνο σε εκείνους που βλάπτουν το δικό τους συμφέρον, τότε οι άνθρωποι αυτοί θεωρούνται καλοί άνθρωποι ανάμεσα στους άπιστους. Αλλά πού διαφέρει η μοχθηρία των αντίχριστων; Η μοχθηρία των αντίχριστων εκδηλώνεται κυρίως στην ιδιαίτερη τάση τους προς τον ανταγωνισμό. Τολμούν να ανταγωνιστούν τους Ουρανούς, να ανταγωνιστούν τη γη, και να ανταγωνιστούν άλλους ανθρώπους. Όχι μόνο δεν επιτρέπουν στους άλλους να τους εκφοβίσουν, αλλά εκφοβίζουν και τιμωρούν εκείνοι τους άλλους. Καθημερινά, σκέφτονται πώς να τιμωρήσουν τους άλλους. Αν ζηλεύουν ή μισούν κάποιον, δεν θα το ξεχάσουν ποτέ. Με αυτούς τους τρόπους είναι μοχθηροί οι αντίχριστοι. Πού αλλού εκδηλώνεται αυτή η μοχθηρία; Μπορεί να φανεί στον πανούργο τρόπο με τον οποίο ενεργούν, που είναι δύσκολο να τον εντοπίσουν οι άνθρωποι που έχουν λίγο μυαλό, κάποιες γνώσεις και κάποια κοινωνική εμπειρία. Ενεργούν με εξαιρετικά πανούργο τρόπο, κι αυτό φτάνει σε σημείο μοχθηρίας, δεν είναι συνηθισμένη δολιότητα. Μπορούν να παίζουν παρασκηνιακά παιχνίδια και να κάνουν τεχνάσματα, και μάλιστα σε υψηλότερο επίπεδο από τους περισσότερους ανθρώπους. Οι περισσότεροι συνηθισμένοι άνθρωποι δεν μπορούν να τους συναγωνιστούν και δεν μπορούν να τους αντιμετωπίσουν. Έτσι είναι ο αντίχριστος. Γιατί λέω ότι οι συνηθισμένοι άνθρωποι δεν μπορούν να τους αντιμετωπίσουν; Επειδή η μοχθηρία τους είναι τόσο ακραία που κατέχουν τεράστια δύναμη να παραπλανούν τους άλλους. Μπορούν να σκεφτούν κάθε λογής τρόπους για να κάνουν τους άλλους να τους λατρεύουν και να τους ακολουθούν. Επίσης, μπορούν να εκμεταλλεύονται όλα τα είδη ανθρώπων για να αναστατώνουν και να καταστρέφουν το έργο της εκκλησίας. Σε τέτοιες περιπτώσεις, ο οίκος του Θεού συναναστρέφεται επανειλημμένα πάνω σε κάθε είδους εκδήλωση, διάθεση και ουσία των αντίχριστων, έτσι ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να τους διακρίνουν. Αυτό είναι απαραίτητο. Κάποιοι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν και λένε: «Γιατί συναναστρεφόμαστε συνεχώς για το πώς να διακρίνουμε τους αντίχριστους;» Επειδή όλοι οι αντίχριστοι είναι πολύ ικανοί να παραπλανούν τους άλλους. Μπορούν να παραπλανήσουν πολλούς ανθρώπους, σαν θανατηφόρα πανούκλα που, όταν μεταδίδεται, μπορεί να βλάψει και να σκοτώσει πολλούς με μία μόνο επιδημία. Είναι εξαιρετικά μεταδοτική κι έχει μεγάλη εμβέλεια, ενώ τα ποσοστά μεταδοτικότητας και θνησιμότητας είναι πολύ υψηλά. Δεν είναι αυτές σοβαρές συνέπειες; Αν δεν συναναστραφώ μαζί σας με αυτόν τον τρόπο, μπορείτε να ξεφύγετε από τους αντίχριστους που σας παραπλανούν και σας περιορίζουν; Μπορείτε να στραφείτε πραγματικά στον Θεό και να υποταχθείτε σε Αυτόν; Αυτό είναι πολύ δύσκολο. Όταν οι συνηθισμένοι άνθρωποι αποκαλύπτουν μια αλαζονική διάθεση, στη χειρότερη περίπτωση, οι άλλοι μπορούν να δουν την άσχημη κατάσταση της αλαζονείας τους. Πότε καυχιούνται, πότε καμαρώνουν και κάνουν επίδειξη, και κάποιες φορές τους αρέσει να επιβάλλουν τη θέση τους και να κάνουν διάλεξη στους άλλους. Συμβαίνει το ίδιο με τους αντίχριστους; Με την πρώτη ματιά, μπορεί να μη φαίνεται ότι επιβάλλουν τη θέση τους ή ότι την αγαπούν, μπορεί να μη φαίνεται ποτέ ότι τους ενδιαφέρει η θέση, αλλά κατά βάθος τη λαχταρούν. Είναι όπως κάποιοι αυτοκράτορες ή λήσταρχοι των άπιστων. Όταν πολεμούν για τη γη τους, υπομένουν κακουχίες μαζί με τους συντρόφους τους και φαίνονται ταπεινοί και χωρίς φιλοδοξίες. Όμως, έχεις δει τις επιθυμίες που κρύβουν βαθιά μέσα στην καρδιά τους; Γιατί μπορούν να υπομένουν τέτοιες κακουχίες; Οι επιθυμίες τους είναι αυτό που τους στηρίζει. Τρέφουν μεγάλη φιλοδοξία μέσα τους, είναι έτοιμοι να υπομείνουν οποιοδήποτε βάσανο ή να αντέξουν κάθε συκοφαντία, διασυρμό, ύβρη και προσβολή, ώστε μια μέρα να μπορέσουν να ανέλθουν στον θρόνο. Δεν είναι πανούργο αυτό; Θα αποκαλύψουν σε κανέναν αυτήν τη φιλοδοξία; (Όχι.) Την αποκρύπτουν και την κρατούν μυστική. Αυτό που φαίνεται με την πρώτη ματιά είναι ένας άνθρωπος που μπορεί να υπομένει ό,τι οι άλλοι δεν μπορούν, που μπορεί να αντέχει αβάστακτες κακουχίες, που φαίνεται επίμονος, δεν έχει φιλοδοξίες, είναι προσγειωμένος και καλός με τους ανθρώπους γύρω του. Αλλά μόλις ανέλθουν στον θρόνο κι αποκτήσουν πραγματική δύναμη, σκοτώνουν όλους εκείνους που υπέφεραν και πολέμησαν στο πλευρό τους, για να εδραιώσουν την εξουσία τους και να αποτρέψουν τυχόν σφετερισμό. Μόνο όταν αποκαλύπτεται η αλήθεια, συνειδητοποιούν οι άλλοι πόσο δόλιοι είναι κατά βάθος. Όταν κάνεις μια αναδρομή και διαπιστώνεις ότι όλα όσα έκαναν είχαν ως κίνητρο τη φιλοδοξία, ανακαλύπτεις ότι η διάθεσή τους ήταν μοχθηρή. Τι τακτική ήταν αυτή; Ήταν πανουργία. Με αυτήν τη διάθεση ενεργούν οι αντίχριστοι. Οι αντίχριστοι και οι βασιλιάδες διάβολοι που ασκούν επίσημη εξουσία ανήκουν στο ίδιο είδος. Σε καμία περίπτωση δεν θα υποφέρουν ούτε θα υπομένουν στην εκκλησία χωρίς λόγο, αν δεν αποκτήσουν δύναμη και θέση. Με άλλα λόγια, αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι καθόλου ικανοποιημένοι ως συνηθισμένοι πιστοί, δεν θέλουν να συμβιβάζονται στον οίκο του Θεού ως κοινοί πιστοί του Θεού ή να κάνουν ήσυχα κι ανώνυμα κάποιο καθήκον. Σε καμία περίπτωση δεν θα ήταν πρόθυμοι να το κάνουν αυτό. Αν κάποιος που κατείχε μια θέση αντικατασταθεί επειδή βάδισε στο μονοπάτι ενός αντίχριστου, και σκεφτεί: «Τώρα που δεν έχω κάποια θέση, θα ενεργώ απλώς όπως ένας συνηθισμένος άνθρωπος, κάνοντας όποιο καθήκον μπορώ. Μπορώ να πιστεύω εξίσου στον Θεό χωρίς να έχω κάποια θέση», είναι αντίχριστος; Όχι. Αυτός ο άνθρωπος βάδισε κάποια στιγμή στο μονοπάτι ενός αντίχριστου, πήρε κάποτε το λάθος μονοπάτι λόγω στιγμιαίας ανοησίας, αλλά δεν είναι αντίχριστος. Τι θα έκανε ένας πραγματικός αντίχριστος; Αν έχανε τη θέση του, θα έπαυε να πιστεύει. Κι όχι μόνο αυτό. Θα σκεφτόταν, επίσης, διάφορους τρόπους να παραπλανήσει τους άλλους, να τους κάνει να τον λατρεύουν και να τον ακολουθούν, ώστε να ικανοποιήσει τη φιλοδοξία του και την επιθυμία του για δύναμη. Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ εκείνων που βαδίζουν στο μονοπάτι των αντίχριστων και των πραγματικών αντίχριστων. Εξετάζουμε και αναλύουμε αυτές τις διάθεση-ουσίες και τις εκδηλώσεις των αντίχριστων επειδή η φύση αυτού του ζητήματος είναι πολύ σοβαρή. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να διακρίνουν τους αντίχριστους. Πέρα από τους συνηθισμένους αδελφούς και αδελφές, ακόμη και κάποιοι επικεφαλής και εργάτες που νομίζουν ότι κατανοούν κάποια αλήθεια δεν έχουν κατακτήσει πλήρως την ικανότητα διάκρισης των αντίχριστων. Είναι δύσκολο να πει κανείς σε ποιον βαθμό το έχουν καταφέρει, γεγονός που υποδηλώνει ότι το ανάστημά τους είναι πολύ μικρό. Μόνο εκείνοι που μπορούν να διακρίνουν με ακρίβεια τους αντίχριστους είναι άνθρωποι με πραγματικό ανάστημα.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο έκτο

Η πιο κοινή εκδήλωση της μοχθηρής ουσίας των αντίχριστων είναι το γεγονός ότι είναι πολύ καλοί στην προσποίηση και στην υποκρισία. Παρά την ιδιαίτερα φαύλη, ύπουλη, αδυσώπητη και αλαζονική διάθεσή τους, παρουσιάζονται εξωτερικά ως εξαιρετικά ταπεινοί και καλοκάγαθοι. Δεν είναι προσποίηση αυτό; Αυτοί οι άνθρωποι συλλογίζονται καθημερινά μέσα τους και σκέφτονται: «Τι ρούχα πρέπει να φοράω για να φαίνομαι πιο Χριστιανός, πιο έντιμος, πιο πνευματικός, πιο φορτωμένος με βάρη και να μοιάζω περισσότερο με επικεφαλής; Πώς πρέπει να τρώω για να δείξω στους άλλους ότι είμαι αρκετά εξευγενισμένος, κομψός, αξιοπρεπής και ευγενής; Τι στάση πρέπει να έχω όταν βαδίζω για να έχω τον αέρα του ηγέτη και του χαρισματικού ανθρώπου, να φαίνομαι ιδιαίτερος και όχι συνηθισμένος; Στις συζητήσεις μου με τους άλλους, ποιο ύφος, ποιο λεξιλόγιο, ποιο βλέμμα και ποιες εκφράσεις του προσώπου μου μπορούν να κάνουν τους άλλους να πιστεύουν ότι ανήκω σε ανώτερη τάξη, όπως η κοινωνική ελίτ ή οι διανοούμενοι υψηλού επιπέδου; Πώς μπορούν η αμφίεσή μου, το στυλ μου, η ομιλία μου και η συμπεριφορά μου να κάνουν τους άλλους να μ’ έχουν σε εκτίμηση, να τους αφήσουν ανεξίτηλη εντύπωση και να διασφαλίσουν ότι θα παραμείνω για πάντα στην καρδιά τους; Τι πρέπει να λέω για να πάρω με το μέρος μου τους ανθρώπους, να ζεστάνω την καρδιά τους και να τους μείνω αξέχαστος; Πρέπει να κάνω περισσότερα για να βοηθάω τους άλλους και να τους επαινώ, ν’ αναφέρομαι τακτικά στα λόγια του θεού και να χρησιμοποιώ κάποιους πνευματικούς όρους μπροστά στους άλλους, να τους διαβάζω περισσότερα λόγια του θεού, να προσεύχομαι περισσότερο για εκείνους, να μιλάω χαμηλόφωνα για να τους κάνω ν’ ανοίγουν τ’ αυτιά τους και να με ακούνε, καθώς και να τους κάνω να πιστεύουν ότι είμαι πράος, τρυφερός και μεγαλόκαρδος, ότι νοιάζομαι και ξέρω να συγχωρώ». Δεν είναι προσποίηση αυτό; Αυτές είναι οι σκέψεις που καταλαμβάνουν την καρδιά των αντίχριστων. Οι σκέψεις τους είναι γεμάτες με τάσεις των άπιστων και τίποτε άλλο, πράγμα που δείχνει σαφώς ότι οι σκέψεις και οι απόψεις τους ανήκουν στον έξω κόσμο και στον Σατανά. Κάποιες γυναίκες μπορεί να ντύνονται στα κρυφά σαν γυναίκες ελευθέρων ηθών και πόρνες· τα ρούχα τους ακολουθούν πιστά τις πονηρές τάσεις και είναι ιδιαιτέρως μοντέρνα. Ωστόσο, όταν έρχονται στην εκκλησία, ανάμεσα στους αδελφούς και τις αδελφές ντύνονται και φέρονται εντελώς διαφορετικά. Δεν είναι πολύ επιδέξιες στην προσποίηση; (Ναι.) Όλα αυτά που συλλογίζονται μέσα τους οι αντίχριστοι, αυτά που κάνουν, οι διάφορες εκδηλώσεις τους και οι διαθέσεις που αποκαλύπτουν αποδεικνύουν ότι η διάθεση-ουσία τους είναι μοχθηρή. Οι αντίχριστοι δεν συλλογίζονται την αλήθεια, τα θετικά πράγματα, το σωστό μονοπάτι ή τις απαιτήσεις του Θεού. Οι σκέψεις τους, καθώς και οι προσεγγίσεις, οι μέθοδοι και οι στόχοι που επιλέγουν, είναι όλα μοχθηρά· όλα αποκλίνουν από το σωστό μονοπάτι και είναι ασύμβατα με την αλήθεια. Μάλιστα, αντιτίθενται στην αλήθεια και γενικά μπορούν να συνοψιστούν ως κακά. Κι επειδή η φύση αυτού του κακού είναι μοχθηρή, αναφέρονται συνολικά ως μοχθηρία. Δεν συλλογίζονται πώς θα είναι τίμιοι, αγνοί και ξεκάθαροι, ειλικρινείς και αφοσιωμένοι. Αντιθέτως, σκέφτονται μοχθηρές μεθόδους. Πάρτε, για παράδειγμα, έναν άνθρωπο που μπορεί να μιλήσει για τον εαυτό του αγνά και ανοιχτά, πράγμα που είναι θετικό και είναι άσκηση της αλήθειας. Το κάνουν αυτό οι αντίχριστοι; (Όχι.) Τι κάνουν; Προσποιούνται διαρκώς, και, μόλις κάνουν κάτι κακό και αρχίσουν να προδίδονται, σπεύδουν να το κρύψουν, να δικαιολογηθούν και να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, να συγκαλύψουν τα γεγονότα και, στο τέλος, αναφέρουν τους λόγους τους. Συγκρίνεται κανένας από αυτούς τους τρόπους άσκησης με την άσκηση της αλήθειας; (Όχι.) Συνάδει κανένας τους με τις αλήθεια-αρχές; Ακόμα λιγότερο.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Παράρτημα πέμπτο: Συνοψίζοντας τον χαρακτήρα των αντίχριστων και τη διάθεση-ουσία τους (Μέρος δεύτερο)

Ποια είναι η κύρια εκδήλωση της μοχθηρίας ενός αντίχριστου; Είναι ότι γνωρίζει σαφώς τι είναι σωστό και τι συνάδει με την αλήθεια, αλλά όταν πρόκειται να κάνει κάτι, θα επιλέξει πάντα μόνο αυτό που παραβιάζει τις αρχές κι αντιτίθεται στην αλήθεια, κι αυτό που ικανοποιεί τα δικά του συμφέροντα και τη θέση του. Αυτή είναι η κύρια εκδήλωση της μοχθηρής διάθεσης ενός αντίχριστου. Όσα λόγια και δόγματα κι αν κατανοεί, όσο ευχάριστη γλώσσα κι αν χρησιμοποιεί στα κηρύγματα, ή όσο κι αν φαίνεται στους άλλους ανθρώπους ότι έχει πνευματική κατανόηση, όταν ενεργεί, επιλέγει μόνο μία αρχή και μία μέθοδο: να αντιτεθεί στην αλήθεια, να προστατεύσει τα δικά του συμφέροντα και να αντισταθεί στην αλήθεια ως το τέλος, εκατό τοις εκατό. Αυτή είναι η αρχή και η μέθοδος με την οποία επιλέγει να ενεργεί. Εκτός αυτού, ποιος ακριβώς είναι ο θεός και ποια η αλήθεια που φαντάζεται βαθιά μέσα του; Η στάση του απέναντι στην αλήθεια είναι απλώς η στάση εκείνου που θέλει να μπορεί να μιλάει και να κηρύττει για την αλήθεια, κι όχι να την κάνει πράξη. Απλώς μιλάει γι’ αυτήν, θέλοντας να τον έχει σε μεγάλη εκτίμηση ο εκλεκτός λαός του Θεού κι έπειτα να το χρησιμοποιήσει αυτό για να αρπάξει τη θέση του επικεφαλής της εκκλησίας και να πετύχει τον στόχο του, δηλαδή να αποκτήσει έλεγχο πάνω στον εκλεκτό λαό του Θεού. Κηρύττει δόγματα για να πετύχει τους στόχους του. Δεν δείχνει αυτό ότι περιφρονεί την αλήθεια, παίζει με την αλήθεια και την ποδοπατά; Δεν προσβάλλει τη διάθεση του Θεού όταν αντιμετωπίζει την αλήθεια με αυτόν τον τρόπο; Απλώς χρησιμοποιεί την αλήθεια. Βαθιά μέσα του, η αλήθεια είναι ένα σλόγκαν, μερικά μεγαλόπνοα λόγια· μεγαλόπνοα λόγια που μπορεί να χρησιμοποιεί για να παραπλανά τους ανθρώπους και να τους παίρνει με το μέρος του, που μπορούν να ικανοποιήσουν τη δίψα των ανθρώπων για υπέροχα πράγματα. Πιστεύει ότι δεν υπάρχει κανείς σε αυτόν τον κόσμο που μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια ή να βιώνει την αλήθεια, ότι αυτό απλώς δεν γίνεται, ότι είναι αδύνατον, κι ότι η αλήθεια είναι μόνο αυτό που αναγνωρίζουν όλοι και είναι εφικτό. Παρ’ όλο που μιλάει για την αλήθεια, βαθιά μέσα του δεν αναγνωρίζει ότι είναι η αλήθεια. Πώς το επαληθεύουμε αυτό; (Δεν κάνει πράξη την αλήθεια.) Ποτέ δεν κάνει πράξη την αλήθεια. Αυτή είναι μία πτυχή. Και ποια είναι μια άλλη σημαντική πτυχή; Όταν αντιμετωπίζει πράγματα στην πραγματική ζωή, το δόγμα που κατανοεί δεν είναι ποτέ εφικτό. Φαίνεται σαν να έχει πραγματικά πνευματική κατανόηση, κηρύττει το ένα δόγμα μετά το άλλο, αλλά όταν αντιμετωπίζει ζητήματα, οι μέθοδοί του είναι στρεβλές. Αν και δεν είναι σε θέση να κάνει πράξη την αλήθεια, αυτό που κάνει πρέπει τουλάχιστον να συμφωνεί με τις ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, να εναρμονίζεται με τα ανθρώπινα κριτήρια και γούστα, και πρέπει τουλάχιστον να θεωρείται ικανοποιητικό από τους άλλους. Με αυτόν τον τρόπο, η θέση του θα διατηρείται σταθερή. Ωστόσο, στην πραγματική ζωή, αυτά που κάνει είναι απίστευτα στρεβλά, κι αρκεί μία ματιά για να διαπιστώσει κανείς ότι δεν κατανοεί την αλήθεια. Γιατί δεν κατανοεί την αλήθεια; Βαθιά μέσα του, αποστρέφεται την αλήθεια, δεν την αναγνωρίζει, του αρέσει να ενεργεί σύμφωνα με σατανικές φιλοσοφίες, θέλει πάντοτε να χειρίζεται τα ζητήματα με ανθρώπινους τρόπους, κι αν μπορεί να πείσει τους άλλους και να αποκτήσει κύρος με τον τρόπο που χειρίζεται αυτά τα ζητήματα, τότε του είναι αρκετό. Αν ένας αντίχριστος ακούσει κάποιον να κηρύττει κενές θεωρίες όταν πηγαίνει σε έναν χώρο, ενθουσιάζεται πολύ. Αν, όμως, είναι κάποιος εκεί που κηρύττει την αλήθεια-πραγματικότητα κι εμβαθύνει σε λεπτομέρειες όπως οι διάφορες καταστάσεις των ανθρώπων, νιώθει πάντα ότι ο ομιλητής τον επικρίνει και τρυπάει την καρδιά του, κι έτσι νιώθει απέχθεια και δεν θέλει να την ακούσει. Αν του ζητηθεί να συναναστραφεί για το πώς ήταν η κατάστασή του πρόσφατα, κατά πόσο έκανε κάποια πρόοδο, και κατά πόσο αντιμετώπισε δυσκολίες στην εκτέλεση του καθήκοντός του, δεν έχει τίποτε να πει. Αν συνεχίσεις να συναναστρέφεσαι πάνω σε αυτήν την πτυχή της αλήθειας, τον παίρνει ο ύπνος. Δεν του αρέσει να ακούει γι’ αυτό. Υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι που σκύβουν μπροστά όταν πιάνεις κουβεντούλα μαζί τους, αλλά τη στιγμή που ακούν κάποιον να συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια, πηγαίνουν να κρυφτούν στη γωνία και να πάρουν έναν υπνάκο. Δεν αγαπούν σε καμία περίπτωση την αλήθεια. Σε ποιον βαθμό δεν αγαπούν την αλήθεια; Σε ήπιο βαθμό· δεν τους ενδιαφέρει η αλήθεια και τους αρκεί να είναι απλοί δουλευτές. Σε μεγάλο βαθμό, αποστρέφονται την αλήθεια, νιώθουν μεγάλη απέχθεια γι’ αυτήν, και δεν μπορούν να την αποδεχθούν. Αν ένας τέτοιος άνθρωπος είναι επικεφαλής, τότε είναι αντίχριστος. Αν είναι ένας κοινός πιστός, τότε και πάλι βαδίζει στο μονοπάτι των αντίχριστων και είναι ο διάδοχος του αντίχριστου. Εξωτερικά, φαίνεται έξυπνος και χαρισματικός, με κάποια καλή προοπτική, αλλά η φύση-ουσία του είναι εκείνη ενός αντίχριστου. Έτσι έχουν τα πράγματα.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο έβδομο: Είναι μοχθηροί, ύπουλοι και δόλιοι (Μέρος πρώτο)

Οι αντίχριστοι είναι εχθρικοί απέναντι σε όλα τα θετικά πράγματα και στην αλήθεια και τα απεχθάνονται. Η εχθρικότητα και η απέχθειά τους απέναντι στην αλήθεια και στα θετικά πράγματα δεν βασίζονται σε κάποιο λόγο ούτε προκύπτουν επειδή τους παρακινεί κάποιος, ενώ σίγουρα δεν τους έχει κυριεύσει κάποιο κακό πνεύμα. Πολύ απλά, από τη φύση τους οι αντίχριστοι αντιπαθούν αυτά τα πράγματα. Είναι εχθρικοί απέναντί τους και τα απεχθάνονται. Καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους, όταν έρχονται αντιμέτωποι με θετικά πράγματα, νιώθουν αποστροφή ως το κόκαλο. Αν καταθέτεις μαρτυρία στον Θεό ή συναναστρέφεσαι μαζί τους για την αλήθεια, αναπτύσσουν ένα μίσος εναντίον σου, και μπορεί ακόμη και να τους περάσει από το μυαλό η σκέψη να σου επιτεθούν. Στην προηγούμενή μας συναναστροφή, καλύψαμε αυτήν την πτυχή των αντίχριστων, ότι, δηλαδή, είναι εχθρικοί απέναντι στα θετικά πράγματα και τα απεχθάνονται, οπότε δεν θα την ξανασυζητήσουμε αυτήν τη φορά. Σε αυτήν τη συναναστροφή, θα διερευνήσουμε μια άλλη πτυχή. Ποια είναι αυτή η άλλη πτυχή; Οι αντίχριστοι είναι εχθρικοί απέναντι στα θετικά πράγματα και τα απεχθάνονται. Τι τους αρέσει, λοιπόν; Σήμερα, θα εξετάσουμε και θα αναλύσουμε τη μοχθηρή φύση των αντίχριστων από αυτήν την οπτική και σκοπιά. Είναι απαραίτητο αυτό; (Ναι, είναι.) Είναι απαραίτητο. Θα μπορούσατε να το αντιληφθείτε από μόνοι σας; (Όχι.) Η αντιπάθεια των αντίχριστων για τα θετικά πράγματα και την αλήθεια είναι η μοχθηρή τους φύση. Επομένως, με αυτό ως βάση, σκεφτείτε προσεκτικά τι αρέσει στους αντίχριστους και τι λογής πράγματα τους αρέσει να κάνουν, καθώς και ποια είναι η μέθοδος και τα μέσα που χρησιμοποιούν όταν ενεργούν, και τι είδους ανθρώπους συμπαθούν. Από αυτήν την οπτική και σκοπιά δεν φαίνεται καλύτερα η μοχθηρή τους φύση; Δίνεται έτσι μια πιο συγκεκριμένη και αντικειμενική εικόνα. Κατ’ αρχάς, οι αντίχριστοι αντιπαθούν τα θετικά πράγματα, κι αυτό υποδηλώνει ότι είναι εχθρικοί απέναντί τους κι ότι τους αρέσουν τα αρνητικά πράγματα. Ποια είναι μερικά παραδείγματα αρνητικών πραγμάτων; Τα ψέματα και η εξαπάτηση. Δεν είναι αυτά αρνητικά πράγματα; Ναι, τα ψέματα και η εξαπάτηση είναι αρνητικά πράγματα. Ποιο είναι, λοιπόν, το θετικό αντίστοιχο των ψεμάτων και της εξαπάτησης; (Η ειλικρίνεια.) Σωστά. Είναι η ειλικρίνεια. Αρέσει η ειλικρίνεια στον Σατανά; (Όχι.) Του αρέσει η εξαπάτηση. Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που απαιτεί ο Θεός από τους ανθρώπους; Ο Θεός λέει: «Αν θέλεις να πιστεύεις σ’ Εμένα και να Με ακολουθείς, τι είδους άνθρωπος θα πρέπει να είσαι πάνω απ’ όλα;» (Ειλικρινής άνθρωπος.) Ποιο είναι, λοιπόν, το πρώτο πράγμα που διδάσκει ο Σατανάς στους ανθρώπους; Να λένε ψέματα. Ποια είναι η πρώτη απόδειξη της μοχθηρής φύσης των αντίχριστων; (Η εξαπάτηση.) Ναι, στους αντίχριστους αρέσουν η εξαπάτηση και τα ψέματα, ενώ αποστρέφονται και μισούν την ειλικρίνεια. Παρόλο που η ειλικρίνεια είναι θετικό πράγμα, δεν τους αρέσει, και νιώθουν αποστροφή και μίσος γι’ αυτήν. Αντιθέτως, τους αρέσουν η εξαπάτηση και τα ψέματα. Έστω πως κάποιος λέει συχνά την αλήθεια μπροστά στους αντίχριστους, και πει, για παράδειγμα, το εξής: «Σου αρέσει να κάνεις έργο από μια υψηλή θέση και μερικές φορές είσαι τεμπέλης». Πώς αντιδρούν οι αντίχριστοι; (Δεν το αποδέχονται.) Το να μην το αποδεχθούν είναι μία από τις στάσεις τους. Είναι, όμως, η μοναδική; Ποια είναι η στάση τους απέναντι σε αυτόν τον άνθρωπο που λέει την αλήθεια; Τον αποστρέφονται και τον αντιπαθούν. Κάποιοι αντίχριστοι λένε στους αδελφούς και στις αδελφές: «Είμαι επικεφαλής σας εδώ κι αρκετό καιρό. Πείτε μου, σας παρακαλώ, όλοι σας τη γνώμη σας για μένα». Όλοι σκέφτονται: «Αφού είσαι τόσο ειλικρινής, θα σου κάνουμε κάποια σχόλια». Κάποιοι λένε: «Είσαι αρκετά σοβαρός κι επιμελής σε ό,τι κάνεις, κι έχεις υπομείνει πολλά βάσανα. Δεν αντέχουμε εύκολα να το βλέπουμε αυτό το πράγμα και στενοχωριόμαστε για σένα. Ο οίκος του Θεού χρειάζεται κι άλλους επικεφαλής σαν κι εσένα! Αν έπρεπε να επισημάνουμε ένα μειονέκτημα, θα ήταν ότι είσαι υπερβολικά σοβαρός κι επιμελής. Αν εργάζεσαι υπερβολικά και πάθεις υπερκόπωση, δεν θα μπορείς να συνεχίσεις το έργο σου. Αυτό δεν θα είναι το τέλος μας; Ποιος θα είναι επικεφαλής μας τότε;» Όταν τα ακούνε αυτά οι αντίχριστοι, νιώθουν ικανοποίηση. Ξέρουν ότι είναι ψέματα, ότι αυτοί οι άνθρωποι τους καλοπιάνουν, αλλά τα ακούνε με προθυμία. Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι που τους τα λένε αυτά τούς κοροϊδεύουν, αλλά οι αντίχριστοι προτιμούν να κάνουν το κορόιδο παρά να αποκαλύψουν την πραγματική φύση που κρύβουν αυτά τα λόγια. Οι αντίχριστοι αγαπούν τους ανθρώπους που τους κολακεύουν με αυτόν τον τρόπο. Αυτά τα άτομα δεν αναφέρουν τα ελαττώματα, τις διεφθαρμένες διαθέσεις ή τις αδυναμίες των αντίχριστων. Αντιθέτως, τους επαινούν και τους εξαίρουν με συγκαλυμμένο τρόπο. Παρόλο που είναι ξεκάθαρο ότι τα λόγια τους είναι ψέματα και κολακείες, οι αντίχριστοι τα αποδέχονται μετά χαράς, και τα βρίσκουν παρήγορα κι ευχάριστα. Οι αντίχριστοι απολαμβάνουν αυτά τα λόγια περισσότερο κι απ’ το πιο εκλεκτό έδεσμα. Αφού ακούσουν αυτά τα λόγια, κορδώνονται. Τι δείχνει αυτό; Δείχνει ότι στους αντίχριστους υπάρχει μια συγκεκριμένη διάθεση που αγαπά τα ψέματα. Ας υποθέσουμε ότι κάποιος τούς λέει: «Είσαι πολύ αλαζόνας και φέρεσαι άδικα στους ανθρώπους. Με όσους σε στηρίζουν είσαι καλός· αν, όμως, κάποιος κρατάει αποστάσεις από σένα και δεν σε γλείφει, τον μειώνεις και τον αγνοείς». Δεν είναι ειλικρινή αυτά τα λόγια; (Είναι.) Πώς νιώθουν οι αντίχριστοι όταν τα ακούνε; Δυσαρεστούνται. Δεν θέλουν να τα ακούσουν ούτε μπορούν να τα αποδεχθούν. Προσπαθούν να βρουν δικαιολογίες κι επιχειρήματα για να εξηγήσουν και να εξομαλύνουν τα πράγματα. Όσο για εκείνους που διαρκώς κολακεύουν τους αντίχριστους κατά πρόσωπο, που χρησιμοποιούν πάντα ευχάριστα λόγια για να τους επαινέσουν με συγκαλυμμένο τρόπο ή που φτάνουν ακόμη και στο σημείο να τους εξαπατήσουν ξεκάθαρα με τα λόγια τους, οι αντίχριστοι δεν τους ερευνάνε ποτέ. Αντιθέτως, τους αξιοποιούν ως σημαντικές προσωπικότητες. Μάλιστα τοποθετούν άτομα που λένε μονίμως ψέματα σε σημαντικές θέσεις, τους αναθέτουν να κάνουν κάποια σημαντικά κι αξιοσέβαστα καθήκοντα, ενώ για εκείνους που μιλούν πάντα ειλικρινά και αναφέρουν συχνά ζητήματα, οι αντίχριστοι κανονίζουν να κάνουν τα καθήκοντά τους σε λιγότερο προβεβλημένες θέσεις, τους εμποδίζουν την πρόσβαση στην ανώτερη ηγεσία, δεν τους αφήνουν να γίνουν γνωστοί στους περισσότερους ανθρώπους ή να έρθουν πιο κοντά τους. Δεν έχει σημασία πόσο ταλαντούχοι είναι αυτοί οι άνθρωποι ή τι καθήκοντα μπορούν να κάνουν στον οίκο του Θεού. Οι αντίχριστοι τα αγνοούν όλα αυτά. Τους ενδιαφέρει μόνο ποιος ξέρει από εξαπάτηση και ποιος μπορεί να ωφελήσει τους ίδιους. Τέτοια άτομα τοποθετούν σε σημαντικές θέσεις, χωρίς να λαμβάνουν καθόλου υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο έβδομο: Είναι μοχθηροί, ύπουλοι και δόλιοι (Μέρος δεύτερο)

Οι αντίχριστοι, λόγω της έμφυτης μοχθηρής τους διάθεσης, ποτέ δεν μιλάνε ούτε ενεργούν με ευθύτητα. Δεν χειρίζονται τα πράγματα με τίμια και ειλικρινή στάση, δεν μιλάνε με ειλικρινή λόγια ούτε ενεργούν με εγκάρδιο τρόπο. Τίποτε από όσα λένε ή κάνουν δεν είναι ξεκάθαρο· είναι όλα δυσνόητα και υπόγεια και δεν εκφράζουν ποτέ ευθέως τις σκέψεις ή τα κίνητρά τους. Επειδή πιστεύουν ότι, αν τα εκφράσουν, θα τους καταλάβουν και θα τους διακρίνουν πλήρως, ότι οι φιλοδοξίες και οι επιθυμίες τους θα βγουν στο φως και ότι οι άλλοι δεν θα τους θεωρούν ανώτερους ή ευγενείς ούτε θα τους σέβονται και θα τους λατρεύουν, προσπαθούν πάντα να συγκαλύπτουν και να κρύβουν τα επαίσχυντα κίνητρα και τις επιθυμίες τους. Πώς μιλάνε και πώς ενεργούν, λοιπόν; Χρησιμοποιούν διάφορες μεθόδους. Οι άπιστοι έχουν την εξής έκφραση: «βολιδοσκόπηση μιας κατάστασης». Οι αντίχριστοι υιοθετούν μια παρόμοια προσέγγιση. Όταν θέλουν να κάνουν κάτι και έχουν μια συγκεκριμένη άποψη ή στάση, ποτέ δεν την εκφράζουν ευθέως· αντιθέτως, χρησιμοποιούν ορισμένες συγκαλυμμένες ή διερευνητικές μεθόδους, για παράδειγμα εκμαιεύουν πράγματα από τους ανθρώπους για να συγκεντρώσουν τις πληροφορίες που αναζητούν. Λόγω της μοχθηρής τους διάθεσης, οι αντίχριστοι δεν αναζητούν ποτέ την αλήθεια ούτε θέλουν να την κατανοήσουν. Η μοναδική τους ανησυχία είναι η φήμη, το κέρδος και η θέση τους. Επιδίδονται σε δραστηριότητες που μπορούν να τους φέρουν φήμη, κέρδος και θέση και αποφεύγουν όσες δεν προσφέρουν τέτοια πράγματα. Αναλαμβάνουν με προθυμία δραστηριότητες που σχετίζονται με την υπόληψη, τη θέση, τη διάκριση και τη δόξα, ενώ αποφεύγουν πράγματα που διαφυλάττουν το έργο της εκκλησίας ή που μπορεί να προσβάλλουν άλλους. Επομένως, οι αντίχριστοι δεν προσεγγίζουν τίποτε με στάση αναζήτησης, αλλά χρησιμοποιούν τη μέθοδο της δοκιμής για να βολιδοσκοπήσουν τα πράγματα κι έπειτα ν’ αποφασίσουν κατά πόσο θα προχωρήσουν. Οι αντίχριστοι είναι πολύ απλά τόσο πονηροί και μοχθηροί. Για παράδειγμα, όταν θέλουν να μάθουν τι είδους άνθρωποι είναι στα μάτια του Θεού, δεν αξιολογούν τον εαυτό τους μέσα από τα λόγια του Θεού για ν’ αποκτήσουν αυτογνωσία, αλλά ρωτάνε εδώ κι εκεί και ακούνε για να πιάσουν τυχόν υπονοούμενα, παρατηρούν τον τόνο και τη στάση των επικεφαλής και του Άνωθεν και ψάχνουν στα λόγια του Θεού για να δουν πώς καθορίζει τις εκβάσεις ανθρώπων όπως αυτοί. Χρησιμοποιούν αυτά τα μονοπάτια και αυτές τις μεθόδους για να καταλάβουν πού ανήκουν μέσα στον οίκο του Θεού και να μάθουν ποια θα είναι η μελλοντική τους έκβαση. Δεν εμπεριέχει αυτό κάποιας φύσεως δοκιμή; Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι, αφού κλαδευτούν, αντί να εξετάσουν γιατί κλαδεύτηκαν, να εξετάσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις και τα λάθη που αποκάλυψαν στη διάρκεια των πράξεών τους και ποιες πτυχές της αλήθειας θα πρέπει ν’ αναζητήσουν για ν’ αποκτήσουν αυτογνωσία και να διορθώσουν τα προηγούμενα σφάλματά τους, δίνουν στους άλλους μια ψεύτικη εντύπωση, χρησιμοποιώντας έμμεσους τρόπους για να μάθουν ποια είναι η πραγματική στάση του Άνωθεν απέναντί τους. Λόγου χάρη, αφού κλαδευτούν, σπεύδουν ν’ αναφέρουν ένα ασήμαντο ζήτημα για ν’ αναζητήσουν τον Άνωθεν, προκειμένου να δουν τι ύφος έχει ο Άνωθεν, αν είναι υπομονετικός, αν θ’ απαντήσει με σοβαρότητα στις ερωτήσεις τους, αν θα υιοθετήσει μια πιο ήπια στάση απέναντί τους, αν θα τους εμπιστευτεί κάποιες εργασίες, αν θα εξακολουθεί να τους έχει σε εκτίμηση και τι πραγματικά πιστεύει ο Άνωθεν για τα λάθη που διέπραξαν στο παρελθόν. Όλες αυτές οι προσεγγίσεις είναι ένα είδος δοκιμής. Με λίγα λόγια, όταν οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τέτοιες καταστάσεις και εμφανίζουν τέτοιες εκδηλώσεις, το γνωρίζουν βαθιά μέσα τους; (Ναι.) Όταν, λοιπόν, το γνωρίζετε και θέλετε να κάνετε τέτοια πράγματα, πώς το χειρίζεστε; Κατ’ αρχάς, στο απλούστερο επίπεδο, μπορείτε να επαναστατήσετε ενάντια στον εαυτό σας; Κάποιοι άνθρωποι δυσκολεύονται να επαναστατήσουν ενάντια στον εαυτό τους όταν έρχεται η στιγμή. Σκέφτονται: «Ξέχασέ το· αυτήν τη φορά έχει να κάνει με τις ευλογίες μου και την έκβασή μου. Δεν μπορώ να επαναστατήσω ενάντια στον εαυτό μου. Την επόμενη φορά». Όταν έρχεται η επόμενη φορά και έρχονται ξανά αντιμέτωποι μ’ ένα ζήτημα που έχει να κάνει με τις ευλογίες τους και την έκβασή τους, και πάλι δεν είναι σε θέση να επαναστατήσουν ενάντια στον εαυτό τους. Τέτοιοι άνθρωποι έχουν αίσθημα συνείδησης και, παρόλο που δεν έχουν διάθεση-ουσία αντίχριστου, εξακολουθούν να έχουν μεγάλο πρόβλημα και να διατρέχουν κίνδυνο. Από την άλλη πλευρά, οι αντίχριστοι έχουν συχνά αυτές τις σκέψεις και ζουν σε τέτοια κατάσταση, αλλά δεν επαναστατούν ποτέ ενάντια στον εαυτό τους, επειδή δεν έχουν αίσθημα συνείδησης. Ακόμη κι αν κάποιος τους εκθέσει και τους κλαδέψει, επισημαίνοντας την κατάστασή τους, εκείνοι επιμένουν και δεν υπάρχει καμία απολύτως περίπτωση να επαναστατήσουν ενάντια στον εαυτό τους ούτε πρόκειται να μισήσουν τον εαυτό τους λόγω αυτού ή να εγκαταλείψουν και να διορθώσουν αυτήν την κατάσταση. Αφού απαλλαγούν κάποιοι αντίχριστοι από τα καθήκοντά τους, εκείνοι σκέφτονται: «Φαίνεται φυσιολογικό ν’ απαλλαγεί κάποιος από τα καθήκοντά του, αλλά νιώθω πως είναι κάπως ατιμωτικό. Παρόλο που δεν είναι σημαντικό ζήτημα, υπάρχει ένα καίριο σημείο που δεν μπορώ να αγνοήσω. Αν απαλλαγώ από τα καθήκοντά μου, μήπως αυτό θα σημαίνει ότι ο οίκος του θεού δεν θα με καλλιεργήσει πλέον; Τότε τι είδους άνθρωπος θα είμαι στα μάτια του θεού; Άραγε θα εξακολουθώ να έχω ελπίδα; Θα εξακολουθώ να είμαι έστω και ελάχιστα χρήσιμος στον οίκο του θεού;» Το συλλογίζονται αυτό και επινοούν ένα σχέδιο: «Έχω στη διάθεσή μου δέκα χιλιάδες γουάν και τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να τα χρησιμοποιήσω. Θα δώσω αυτά τα δέκα χιλιάδες γουάν ως προσφορά και θα δω αν μπορεί ν’ αλλάξει λίγο η στάση του άνωθεν απέναντί μου και αν μπορεί να μου δείξει κάποια εύνοια. Αν ο οίκος του θεού δεχτεί τα χρήματα, αυτό θα σημαίνει ότι εξακολουθώ να έχω ελπίδα. Αν αρνηθεί τα χρήματα, αυτό αποδεικνύει ότι δεν έχω ελπίδα και θα κάνω άλλα σχέδια». Τι είδους προσέγγιση είναι αυτή; Είναι μια δοκιμή. Με λίγα λόγια, η δοκιμή είναι μια σχετικά εμφανής εκδήλωση της μοχθηρής διάθεση-ουσίας. Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν διάφορα μέσα για ν’ αποκτήσουν τις πληροφορίες που επιθυμούν, για ν’ αποκτήσουν βεβαιότητα κι έπειτα να έχουν ήσυχο το κεφάλι τους. […] Όποια μέθοδο κι αν χρησιμοποιούν οι άνθρωποι απέναντι στον Θεό, αν έχουν ένοχη συνείδηση γι’ αυτό κι έπειτα αποκτήσουν γνώση γι’ αυτές τις πράξεις και τις διαθέσεις και μπορέσουν να τις μεταστρέψουν αμέσως, τότε το πρόβλημα δεν είναι τόσο σοβαρό· πρόκειται για κανονική διεφθαρμένη διάθεση. Ωστόσο, αν κάποιος είναι σε θέση να το κάνει αυτό αδιάκοπα και πεισματικά, ακόμη κι αν ξέρει ότι είναι λάθος και ότι το απεχθάνεται ο Θεός, και αν επιμένει σ’ αυτό και δεν επαναστατεί ποτέ εναντίον του ούτε το εγκαταλείπει, τότε αυτή είναι ουσία αντίχριστου. Η διάθεση-ουσία ενός αντίχριστου είναι διαφορετική από των συνηθισμένων ανθρώπων, επειδή οι αντίχριστοι δεν κάνουν ποτέ αυτοκριτική ούτε αναζητούν την αλήθεια, αλλά χρησιμοποιούν αδιάκοπα και πεισματικά διάφορες μεθόδους για να δοκιμάσουν τον Θεό, τη στάση Του απέναντι στους ανθρώπους, το συμπέρασμά Του για έναν άνθρωπο και τις σκέψεις και τις ιδέες Του για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον ενός ανθρώπου. Δεν αναζητούν ποτέ τις προθέσεις του Θεού και την αλήθεια και, ιδίως, πώς να υποταχθούν στην αλήθεια για να αλλάξουν τη διάθεσή τους. Ο σκοπός πίσω από όλες τις πράξεις τους είναι να βολιδοσκοπήσουν τις σκέψεις και τις ιδέες του Θεού· έτσι είναι οι αντίχριστοι. Αυτή η διάθεση των αντίχριστων είναι ξεκάθαρα μοχθηρή. Όταν επιδίδονται σ’ αυτές τις ενέργειες και εμφανίζουν αυτές τις εκδηλώσεις, δεν έχουν ίχνος τύψεων ή μεταμέλειας. Ακόμη κι αν συνδέουν τον εαυτό τους μ’ αυτά τα πράγματα, δεν δείχνουν καμία μεταμέλεια ή πρόθεση να σταματήσουν, αλλά εξακολουθούν να επιμένουν στους δικούς τους τρόπους. Από τον τρόπο με τον οποίο φέρονται στον Θεό, από τη στάση και την προσέγγισή τους, είναι εμφανές ότι θεωρούν τον Θεό αντίπαλο. Στις σκέψεις και τις απόψεις τους δεν υπάρχει καμία ιδέα ή στάση που να δείχνει ότι γνωρίζουν και αγαπούν τον Θεό, ότι υποτάσσονται σ’ Αυτόν και έχουν φόβο Θεού· απλώς επιθυμούν να πάρουν από τον Θεό τις πληροφορίες που θέλουν και να χρησιμοποιήσουν τις δικές τους μεθόδους και τα δικά τους μέσα για να εξακριβώσουν συγκεκριμένα τι στάση έχει ο Θεός απέναντί τους και πώς τους χαρακτηρίζει. Το ακόμα πιο σοβαρό είναι ότι, παρόλο που εναρμονίζουν τις προσεγγίσεις τους με τα λόγια έκθεσης του Θεού, ακόμα κι αν έχουν την παραμικρή επίγνωση ότι ο Θεός απεχθάνεται αυτήν τη συμπεριφορά και ότι ένας άνθρωπος δεν πρέπει να κάνει τέτοια πράγματα, δεν πρόκειται ποτέ να σταματήσουν.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Παράρτημα έκτο: Συνοψίζοντας τον χαρακτήρα των αντίχριστων και τη διάθεση-ουσία τους (Μέρος τρίτο)

Οι αντίχριστοι πιστεύουν στον Θεό αποκλειστικά και μόνο με σκοπό ν’ αποκομίσουν κέρδος και να λάβουν ευλογίες. Ακόμη κι αν αντέχουν κάποια βάσανα ή πληρώνουν κάποιο τίμημα, τα κάνουν όλα αυτά για να συνάψουν συμφωνία με τον Θεό. Η πρόθεση και η επιθυμία τους να λάβουν ευλογίες κι ανταμοιβές είναι τεράστια, και είναι γερά γαντζωμένοι σε αυτήν. Δεν αποδέχονται καμία από τις πολλές αλήθειες που έχει εκφράσει ο Θεός, βαθιά μέσα τους σκέφτονται πάντα ότι ο μόνος λόγος να πιστεύουν στον Θεό είναι να λάβουν ευλογίες και να διασφαλίσουν έναν καλό προορισμό, ότι αυτό είναι η ύψιστη αρχή κι ότι τίποτε δεν μπορεί να την υπερβεί. Θεωρούν ότι οι άνθρωποι πρέπει να πιστεύουν στον Θεό μόνο για να λάβουν ευλογίες, κι ότι αν δεν ήταν οι ευλογίες, η πίστη στον Θεό δεν θα είχε κανένα νόημα ή αξία κι ότι θα έχανε το νόημα και την αξία της. Μήπως εμφύσησε κάποιος άλλος αυτές τις ιδέες στους αντίχριστους; Προέρχονται άραγε από την εκπαίδευση ή την επιρροή κάποιου άλλου; Όχι, καθορίζονται από την έμφυτη φύση-ουσία των αντίχριστων, την οποία δεν μπορεί κανείς να αλλάξει. Παρόλο που ο ενσαρκωμένος Θεός λέει τόσα λόγια σήμερα, οι αντίχριστοι δεν αποδέχονται κανένα από αυτά, αλλά αντιθέτως αντιστέκονται σε αυτά και τα καταδικάζουν. Δεν θα μπορέσει ν’ αλλάξει ποτέ η φύση τους που αποστρέφεται και μισεί την αλήθεια. Τι υποδηλώνει το γεγονός ότι δεν μπορούν ν’ αλλάξουν; Υποδηλώνει ότι η φύση τους είναι μοχθηρή. Το θέμα δεν είναι αν επιδιώκουν ή δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Πρόκειται για μοχθηρή διάθεση που διαμαρτύρεται με θρασύτητα ενάντια στον Θεό και Τον ανταγωνίζεται. Αυτή είναι η φύση-ουσία των αντίχριστων· αυτό είναι το αληθινό τους πρόσωπο. Αφού οι αντίχριστοι μπορούν να διαμαρτύρονται με θρασύτητα ενάντια στον Θεό και να Του εναντιώνονται, τι είναι η διάθεσή τους; Είναι μοχθηρή. Γιατί λέω ότι είναι μοχθηρή; Οι αντίχριστοι τολμούν ν’ αντιστέκονται στον Θεό και να διαμαρτύρονται εναντίον Του για να λάβουν ευλογίες, καθώς και για τη φήμη, το κέρδος και τη θέση. Γιατί τολμούν να το κάνουν αυτό; Βαθιά μέσα στην καρδιά τους, υπάρχει μια δύναμη, μια μοχθηρή διάθεση που τους κυβερνά, κι έτσι μπορούν να ενεργούν αδίστακτα, να έρχονται σε αντιπαράθεση με τον Θεό και να διαμαρτύρονται εναντίον Του. Πριν καν πει ο Θεός ότι δεν θα τους δώσει στέφανο, πριν τους στερήσει τον προορισμό τους, ξεσπά η μοχθηρή τους διάθεση από τα βάθη της καρδιάς τους και λένε: «Αν δεν μου δώσεις έναν στέφανο κι έναν προορισμό, θα πάω στον τρίτο ουρανό και θα έρθω σε αντιπαράθεση μαζί σου!» Αν δεν είχαν μοχθηρή διάθεση, πού θα έβρισκαν τόση ενέργεια; Μπορούν οι περισσότεροι άνθρωποι να συγκεντρώσουν τόση ενέργεια; Γιατί δεν πιστεύουν οι αντίχριστοι ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια; Γιατί εμμένουν πεισματικά στην επιθυμία τους για ευλογίες; Δεν οφείλεται αυτό για άλλη μια φορά στη μοχθηρία τους; (Ναι.) Οι ίδιες οι ευλογίες που υπόσχεται ο Θεός να δώσει στους ανθρώπους έχουν γίνει η φιλοδοξία και η επιθυμία των αντίχριστων. Είναι αποφασισμένοι να τις λάβουν, αλλά δεν θέλουν ν’ ακολουθήσουν την οδό του Θεού και δεν αγαπούν την αλήθεια. Αντιθέτως, επιδιώκουν ευλογίες, ανταμοιβές και στεφάνους. Πριν καν πει ο Θεός ότι δεν θα τους παραχωρήσει αυτά τα πράγματα, εκείνοι θέλουν ν’ αναμετρηθούν με τον Θεό. Ποια είναι η λογική τους; «Αν δεν μπορώ να λάβω ευλογίες κι ανταμοιβές, θα έρθω σε αντιπαράθεση μαζί σου, θα σου εναντιωθώ και θα πω ότι δεν είσαι θεός!» Δεν απειλούν τον Θεό όταν λένε τέτοια πράγματα; Δεν προσπαθούν να Τον ανατρέψουν; Τολμούν ακόμη και ν’ αρνηθούν την κυριαρχία του Θεού στα πάντα. Εφόσον οι ενέργειες του Θεού δεν εναρμονίζονται με τη δική τους βούληση, τολμούν ν’ αρνηθούν ότι ο Θεός είναι ο Δημιουργός, ο ένας αληθινός Θεός. Δεν είναι αυτή η διάθεση του Σατανά; Δεν είναι αυτή η μοχθηρία του Σατανά; Υπάρχει κάποια διαφορά ανάμεσα στο πώς ενεργούν οι αντίχριστοι και στη στάση που έχει ο Σατανάς απέναντι στον Θεό; Αυτές οι δύο προσεγγίσεις είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα. Οι αντίχριστοι αρνούνται ν’ αναγνωρίσουν την κυριαρχία του Θεού στα πάντα και θέλουν ν’ αποσπάσουν ευλογίες, ανταμοιβές και στεφάνους από τα χέρια του Θεού. Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Πού βασίζονται και θέλουν να ενεργούν και ν’ αρπάζουν πράγματα μ’ αυτόν τον τρόπο; Πώς μπορούν και βρίσκουν τέτοια ενέργεια; Μπορούμε τώρα να συνοψίσουμε τον λόγο: Είναι η μοχθηρία των αντίχριστων. Οι αντίχριστοι δεν αγαπούν την αλήθεια, κι ωστόσο θέλουν να λάβουν ευλογίες και στεφάνους και ν’ αρπάξουν αυτές τις ανταμοιβές από τα χέρια του Θεού. Δεν φλερτάρουν με τον θάνατο; Συνειδητοποιούν, άραγε, ότι φλερτάρουν με τον θάνατο; (Δεν το συνειδητοποιούν.) Μπορεί και να έχουν μια αμυδρή αίσθηση ότι είναι αδύνατον να λάβουν ανταμοιβές, οπότε πρώτα κάνουν μια δήλωση του τύπου: «Αν δεν μπορώ να λάβω ευλογίες, θα πάω στον τρίτο ουρανό και θα έρθω σε αντιπαράθεση με τον θεό!» Προβλέπουν ήδη ότι θα είναι αδύνατον να λάβουν ευλογίες. Άλλωστε, ο Σατανάς διαμαρτύρεται στον αέρα ενάντια στον Θεό εδώ και τόσα χρόνια, και τι του έχει δώσει ο Θεός; Το μόνο πράγμα που έχει δηλώσει ο Θεός σ’ αυτόν είναι το εξής: «Μόλις ολοκληρωθεί το έργο, θα σε ρίξω στο πηγάδι της αβύσσου. Ανήκεις στο πηγάδι της αβύσσου!» Αυτή είναι η μοναδική «υπόσχεση» που δίνει ο Θεός στον Σατανά. Δεν είναι εξωφρενικό το γεγονός ότι εξακολουθεί να επιθυμεί ανταμοιβές; Αυτό είναι μοχθηρία. Η έμφυτη ουσία των αντίχριστων είναι ανταγωνιστική απέναντι στον Θεό, κι ούτε οι ίδιοι οι αντίχριστοι δεν ξέρουν γιατί συμβαίνει αυτό. Η καρδιά τους εστιάζει αποκλειστικά στο πώς θα κερδίσουν ευλογίες και στεφάνους. Όποτε κάτι έχει σχέση με την αλήθεια ή με τον Θεό, γεννιούνται μέσα τους η αντίσταση κι ο θυμός. Αυτό είναι μοχθηρία. Οι κανονικοί άνθρωποι πιθανώς να μην μπορούν να κατανοήσουν τα ενδόμυχα αισθήματα των αντίχριστων. Οι αντίχριστοι περνάνε αρκετά δύσκολα· έχουν τεράστιες φιλοδοξίες, τρέφουν απέραντη μοχθηρή ενέργεια μέσα τους και μεγάλη επιθυμία για ευλογίες. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι φλέγονται από επιθυμία. Ο οίκος του Θεού, όμως, συναναστρέφεται συνεχώς πάνω στην αλήθεια· θα πρέπει να είναι πολύ επίπονο και δύσκολο γι’ αυτούς να την ακούν. Καταπιέζονται και προσποιούνται τόσο πολύ για να το αντέξουν. Δεν είναι αυτό ένα είδος μοχθηρής ενέργειας; Οι συνηθισμένοι άνθρωποι, αν δεν αγαπούσαν την αλήθεια, θα έβρισκαν αδιάφορη την εκκλησιαστική ζωή και θα ένιωθαν ακόμη κι αποστροφή γι’ αυτήν. Η ανάγνωση των λόγων του Θεού και η συναναστροφή πάνω στην αλήθεια θα ήταν γι’ αυτούς περισσότερο μαρτύριο παρά ευχαρίστηση. Πώς, λοιπόν, μπορούν να το αντέξουν οι αντίχριστοι; Η επιθυμία τους για ευλογίες είναι τόσο μεγάλη που τους αναγκάζει να καταπιέζονται και να το αντέχουν απρόθυμα. Επιπλέον, τρυπώνουν στον οίκο του Θεού για να ενεργήσουν σαν λακέδες του Σατανά κι αφοσιώνονται στη διατάραξη και την αναστάτωση του έργου της εκκλησίας. Πιστεύουν ότι αυτή είναι η αποστολή τους, και μέχρι να ολοκληρώσουν το έργο τους, που είναι η αντίσταση στον Θεό, αισθάνονται άβολα και νιώθουν ότι έχουν απογοητεύσει τον Σατανά. Αυτό καθορίζεται από τη φύση των αντίχριστων.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο έβδομο: Είναι μοχθηροί, ύπουλοι και δόλιοι (Μέρος δεύτερο)

Είναι σίγουρο και δεν χωράει αμφιβολία ότι οι αντίχριστοι δεν αποδέχονται την αλήθεια· αν μπορούσαν να αποδεχτούν την αλήθεια, τότε δεν θα ήταν αντίχριστοι. Και τότε, για ποιον λόγο συνεχίζουν οι αντίχριστοι να κάνουν τα καθήκοντά τους; Ποια ακριβώς πρόθεση έχουν όταν κάνουν τα καθήκοντά τους; Είναι «να λάβουν τα εκατονταπλάσια σε αυτήν τη ζωή και αιώνια ζωή στον κόσμο που θα έρθει». Στα καθήκοντά τους, ακολουθούν απόλυτα αυτό το ρητό. Δεν είναι συναλλαγή αυτό; Πρόκειται οπωσδήποτε για συναλλαγή. Αν κρίνουμε σύμφωνα με τη φύση αυτής της συναλλαγής, δεν πρόκειται για μοχθηρή διάθεση; (Ναι.) Και από ποια άποψη είναι μοχθηροί; Μπορεί να Μου πει κάποιος; (Οι αντίχριστοι, παρόλο που ακούνε τόσες αλήθειες τις οποίες εκφράζει ο Θεός, δεν τις επιδιώκουν ποτέ. Γαντζώνονται γερά από τη θέση τους και δεν την εγκαταλείπουν, ενώ κάνουν το καθήκον τους μόνο για το προσωπικό τους όφελος και για να ασκήσουν εξουσία στους άλλους.) Αυτή η απάντηση είναι κάπως σωστή, το έχεις καταλάβει περίπου, αλλά δεν είναι αρκετά συγκεκριμένη. Αν, παρόλο που ξέρουν πολύ καλά ότι είναι λάθος να κάνουν συναλλαγές με τον Θεό, επιμένουν μέχρι τέλους και δεν δέχονται να μετανοήσουν, τότε πρόκειται για σοβαρό πρόβλημα. Στις μέρες μας, οι περισσότεροι άνθρωποι κάνουν τα καθήκοντά τους με την πρόθεση να κερδίσουν ευλογίες. Όλοι θέλουν να χρησιμοποιήσουν την εκτέλεση των καθηκόντων τους για να κερδίσουν ανταμοιβές και να πάρουν στέφανο, και δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει να εκτελεί κανείς το καθήκον του. Πρέπει να γίνει ξεκάθαρη συναναστροφή πάνω σ’ αυτό το πρόβλημα. Ας μιλήσουμε, λοιπόν, αρχικά για το πώς ακριβώς δημιουργήθηκε το καθήκον των ανθρώπων. Ο Θεός εργάζεται για να διαχειριστεί και να σώσει την ανθρωπότητα. Βεβαίως, ο Θεός έχει απαιτήσεις από τους ανθρώπους, και αυτές οι απαιτήσεις είναι το καθήκον τους. Είναι ολοφάνερο ότι το καθήκον των ανθρώπων πηγάζει από το έργο του Θεού και από τις απαιτήσεις Του προς την ανθρωπότητα. Όποιο κι αν είναι το καθήκον που εκτελεί κανείς, αυτό είναι ό,τι πιο σωστό θα μπορούσε να κάνει, ό,τι πιο όμορφο και δίκαιο ανάμεσα στην ανθρωπότητα. Οι άνθρωποι, ως δημιουργήματα, οφείλουν να εκτελούν το καθήκον τους· μόνο τότε μπορούν να πάρουν την έγκριση του Δημιουργού. Τα δημιουργήματα ζουν υπό την κυριαρχία του Δημιουργού και αποδέχονται όλα όσα τους παρέχει ο Θεός και όλα όσα προέρχονται από Εκείνον, γι’ αυτό και πρέπει να εκπληρώνουν τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις τους. Κάτι τέτοιο είναι απόλυτα φυσικό και δικαιολογημένο, και το έχει ορίσει ο Θεός. Αυτό δείχνει ότι, όταν οι άνθρωποι εκτελούν το καθήκον ενός δημιουργήματος, αυτό είναι ό,τι πιο δίκαιο, πιο όμορφο και πιο ευγενές από οτιδήποτε άλλο κατά τη διάρκεια της ζωής τους στη γη· τίποτα μέσα στην ανθρωπότητα δεν έχει περισσότερο νόημα ή αξία και τίποτα δεν δίνει μεγαλύτερο νόημα και μεγαλύτερη αξία στη ζωή ενός δημιουργημένου ανθρώπου από το να εκτελεί το καθήκον ενός δημιουργήματος. Στη γη, οι μόνοι που υποτάσσονται στον Δημιουργό είναι η ομάδα των ανθρώπων που εκτελούν αληθινά και ειλικρινά το καθήκον τους ως δημιουργήματα. Αυτή η ομάδα δεν ακολουθεί τις κοσμικές τάσεις· υποτάσσεται στην ηγεσία και την καθοδήγηση του Θεού, ακούει μόνο τα λόγια του Δημιουργού, αποδέχεται τις αλήθειες που εκφράζει ο Δημιουργός και ζει με βάση τα λόγια του Δημιουργού. Αυτή είναι η πιο αληθινή και ηχηρή μαρτυρία, και αποτελεί την καλύτερη μαρτυρία πίστης στον Θεό. Αν ένα δημιούργημα μπορέσει να εκπληρώσει το καθήκον του ως δημιούργημα, μπορέσει να ικανοποιήσει τον Δημιουργό, είναι ό,τι πιο όμορφο υπάρχει στην ανθρωπότητα και κάτι που πρέπει να διαδοθεί σαν μια ιστορία που αξίζει τον έπαινο όλων. Τα δημιουργήματα πρέπει να αποδέχονται χωρίς όρους οτιδήποτε τους εμπιστεύεται ο Δημιουργός· για την ανθρωπότητα, είναι ζήτημα και ευτυχίας και προνομίου, ενώ για όλους εκείνους που εκπληρώνουν το καθήκον ενός δημιουργήματος, τίποτα δεν είναι πιο όμορφο ή πιο αξιομνημόνευτο· είναι κάτι θετικό. Κι όσο για το πώς μεταχειρίζεται ο Δημιουργός όσους μπορούν να εκπληρώσουν το καθήκον ενός δημιουργήματος και τι τους υπόσχεται, αυτό είναι ζήτημα που αφορά τον Δημιουργό· δεν είναι δουλειά της δημιουργημένης ανθρωπότητας. Για να το πω με λίγο πιο απλά και ξεκάθαρα λόγια, κάτι τέτοιο εξαρτάται από τον Θεό και οι άνθρωποι δεν έχουν κανένα δικαίωμα να ανακατευτούν. Θα πάρεις ό,τι σου δώσει ο Θεός, κι αν δεν σου δώσει τίποτα, τότε δεν σου πέφτει λόγος. Όταν ένα δημιούργημα αποδέχεται την ανάθεση από τον Θεό και συνεργάζεται με τον Δημιουργό για να εκτελέσει το καθήκον του και να βάλει τα δυνατά του, δεν πρόκειται για συναλλαγή ούτε για εμπόριο· δεν πρέπει οι άνθρωποι να προσπαθούν να ανταλλάξουν οποιεσδήποτε στάσεις ή πράξεις και συμπεριφορές τους για να κερδίσουν υποσχέσεις ή ευλογίες απ’ τον Θεό. Όταν σας εμπιστεύεται ο Δημιουργός αυτό το έργο, είναι σωστό και πρέπον, ως δημιουργήματα, να αποδεχτείτε αυτό το καθήκον και αυτήν την ανάθεση. Υπάρχει κανένα στοιχείο συναλλαγής σ’ αυτό; (Όχι.) Ο Δημιουργός, από τη μεριά Του, είναι πρόθυμος να εμπιστευτεί στον καθένα σας τα καθήκοντα που οφείλουν να εκτελούν οι άνθρωποι· και, από την πλευρά της δημιουργημένης ανθρωπότητας, οι άνθρωποι πρέπει να αποδέχονται με χαρά αυτό το καθήκον, και να το θεωρούν ως υποχρέωση της ζωής τους, ως την αξία που πρέπει να βιώσουν σ’ αυτήν τη ζωή. Δεν υπάρχει εδώ καμία συναλλαγή, δεν είναι μια ισότιμη ανταλλαγή, πόσο μάλλον αφορά κάποια ανταμοιβή ή κάποιες άλλες δηλώσεις που φαντάζονται οι άνθρωποι. Δεν είναι σε καμία περίπτωση εμπόριο· δεν αφορά την ανταλλαγή του τιμήματος που πληρώνουν οι άνθρωποι ή της σκληρής δουλειάς που καταβάλλουν όταν εκτελούν το καθήκον τους με κάτι άλλο. Ο Θεός δεν έχει πει ποτέ αυτό το πράγμα, και οι άνθρωποι δεν πρέπει να το εκλαμβάνουν έτσι. Ο Δημιουργός δίνει στην ανθρωπότητα μια ανάθεση, και ένα δημιούργημα, όταν πάρει από τον Δημιουργό την ανάθεση που του δίνει ο Θεός, αναλαμβάνει να εκτελέσει το καθήκον του. Στο ζήτημα αυτό, στη διαδικασία αυτή, δεν υπάρχει κανένα ίχνος συναλλαγής· είναι κάτι πολύ απλό και πρέπον. Το ίδιο συμβαίνει με τους γονείς, που, μόλις γεννήσουν το παιδί τους, το μεγαλώνουν χωρίς όρους και χωρίς παράπονα. Όσο για το αν το παιδί, όταν μεγαλώσει, θα φέρεται στους γονείς του με τον δέοντα σεβασμό, εκείνοι δεν έχουν τέτοιες απαιτήσεις από τη μέρα που γεννιέται. Ούτε ένας γονιός δεν υπάρχει που, μόλις γεννήσει ένα παιδί, να λέει: «Το μεγαλώνω μόνο με σκοπό στο μέλλον να με υπηρετεί και να με τιμά. Αν δεν πρόκειται να με τιμήσει, τότε θα το πνίξω τώρα αμέσως». Δεν υπάρχει ούτε ένας τέτοιος γονιός. Αν, λοιπόν, κρίνουμε από το πώς μεγαλώνουν οι γονείς τα παιδιά τους, πρόκειται για μια υποχρέωση, για μια ευθύνη, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Οι γονείς δεν θα σταματήσουν να μεγαλώνουν το παιδί τους, είτε τους σέβεται είτε όχι, και όποιες κι αν είναι οι δυσκολίες, θα το μεγαλώσουν μέχρι την ενηλικίωσή του και θα ευελπιστούν ό,τι καλύτερο γι’ αυτό. Δεν υπάρχει κανένας όρος και κανένα ίχνος συναλλαγής σ’ αυτήν την ευθύνη και την υποχρέωση που έχουν οι γονείς απέναντι στο παιδί τους. Όσοι έχουν σχετική εμπειρία το καταλαβαίνουν αυτό. Οι περισσότεροι γονείς δεν έχουν κανένα πρότυπο που να απαιτούν να τους δείχνει το παιδί τους τον δέοντα σεβασμό. Αν το παιδί τους τους σέβεται, θα είναι λίγο πιο χαρούμενοι από ό,τι θα ήταν σε άλλη περίπτωση, και θα είναι λίγο πιο ευτυχισμένοι στα γεράματά τους. Αν το παιδί τους δεν τους δείχνει τον δέοντα σεβασμό, δεν πρόκειται να κάνουν τίποτα. Έτσι θα σκεφτούν οι περισσότεροι γονείς που έχουν σχετικά ανοιχτό μυαλό. Συνολικά, είτε το θέμα είναι οι γονείς να μεγαλώνουν τα παιδιά τους είτε τα παιδιά να στηρίζουν τους γονείς τους, πρόκειται για ζήτημα ευθύνης και υποχρέωσης, και εντάσσεται στο πλαίσιο του αναμενόμενου ρόλου του καθενός. Φυσικά, όλα αυτά είναι μικροπράγματα σε σχέση με την εκτέλεση του καθήκοντος ενός δημιουργήματος, αλλά ανάμεσα στα ζητήματα του ανθρώπινου κόσμου, είναι πιο όμορφα και δίκαια. Εννοείται ότι αυτά ισχύουν ακόμα περισσότερο όσον αφορά την εκτέλεση του καθήκοντος ενός δημιουργήματος. Όταν κάποιος, ως δημιούργημα, προσέρχεται ενώπιον του Δημιουργού, οφείλει να εκτελεί το καθήκον του. Αυτό είναι κάτι πολύ πρέπον, και οφείλει να εκπληρώσει αυτήν την ευθύνη. Υπό την προϋπόθεση ότι τα δημιουργήματα εκτελούν τα καθήκοντά τους, ο Δημιουργός έχει κάνει ακόμα μεγαλύτερο έργο ανάμεσα στην ανθρωπότητα, έχει εκτελέσει ένα περαιτέρω βήμα έργου στους ανθρώπους. Και τι έργο είναι αυτό; Προσφέρει στους ανθρώπους την αλήθεια, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να αποκτήσουν την αλήθεια από τον Θεό όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους, με αποτέλεσμα να αποβάλουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και να εξαγνιστούν, να μπορέσουν να ικανοποιήσουν τις προθέσεις του Θεού και να βαδίσουν στο σωστό μονοπάτι στη ζωή και, τελικά, να είναι σε θέση να έχουν φόβο Θεού και να αποφεύγουν το κακό, να επιτύχουν πλήρη σωτηρία και να μην υποβάλλονται πλέον στα δεινά του Σατανά. Αυτό είναι το αποτέλεσμα που σκοπεύει τελικά να επιτύχει ο Θεός βάζοντας τους ανθρώπους να εκτελούν τα καθήκοντά τους. Επομένως, κατά τη διαδικασία εκτέλεσης του καθήκοντός σου, ο Θεός δεν σε κάνει απλώς να δεις ένα πράγμα καθαρά και να κατανοήσεις λίγη αλήθεια, ούτε απλώς σε αφήνει να απολαύσεις τη χάρη και τις ευλογίες που λαμβάνεις εκτελώντας το καθήκον σου ως δημιουργημένο ον. Αντίθετα, σου επιτρέπει να εξαγνιστείς και να σωθείς και, τελικά, να καταφέρεις να ζήσεις στο φως του προσώπου του Δημιουργού. Αυτό το «φως του προσώπου του Δημιουργού» συνεπάγεται ένα πολύ εκτεταμένο νόημα και περιεχόμενο —δεν θα υπεισέλθουμε σε αυτό σήμερα. Φυσικά, ο Θεός είναι βέβαιο ότι θα δώσει υποσχέσεις και ευλογίες στους ανθρώπους αυτού του είδους και θα κάνει διαφορετικές δηλώσεις για αυτούς —αυτό είναι ένα ζήτημα πιο μακρινό. Όσον αφορά το εδώ και τώρα, τι λαμβάνει από τον Θεό όποιος έρχεται ενώπιόν Του και κάνει το καθήκον του ως δημιουργημένο ον; Η αλήθεια και η ζωή είναι τα πολυτιμότερα και ομορφότερα πράγματα στην ανθρωπότητα. Κανένα δημιουργημένο ον στην ανθρωπότητα δεν μπορεί να λάβει εύκολα τέτοιες ευλογίες από το χέρι του Δημιουργού. Ένα τόσο όμορφο και τόσο σπουδαίο πράγμα μετατρέπεται από το συνάφι των αντίχριστων σε συναλλαγή, κατά την οποία αξιώνουν στεφάνια και ανταμοιβές από το χέρι του Θεού. Μια τέτοια συναλλαγή μετατρέπει κάτι ωραιότατο και δικαιότατο σε κάτι ασχημότατο και μοχθηρότατο. Αυτό δεν κάνουν οι αντίχριστοι; Κρίνοντας από αυτό, είναι οι αντίχριστοι μοχθηροί; Είναι πράγματι πολύ μοχθηροί!

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος έβδομο)

Για να διορθώσει κανείς το πρόβλημα της διεφθαρμένης διάθεσης, πρέπει να έχει ως αφετηρία την αυτογνωσία. Πρέπει να είναι προσεκτικός και να επικεντρώνεται στο να εξετάσει σιγά σιγά τις προθέσεις και τις καταστάσεις του. Επιπλέον, να εξετάζει συνεχώς τόσο τις προθέσεις όσο και τον τρόπο που συνηθίζει να μιλάει. Κι έτσι, μια μέρα, θα συνειδητοποιήσει ξαφνικά το εξής: «Λέω πάντα όμορφα πράγματα για να μεταμφιέζομαι, με την ελπίδα να κερδίσω μια θέση στην καρδιά των άλλων. Να μια μοχθηρή διάθεση. Δεν αποκαλύπτει μια κανονική ανθρώπινη φύση, ούτε συμφωνεί με την αλήθεια. Ο μοχθηρός τρόπος που μιλάω και η μοχθηρή πρόθεσή μου είναι λανθασμένα· πρέπει να τα αλλάξω και να τα ξεφορτωθώ». Αφού το συνειδητοποιήσεις αυτό, θα νιώθεις όλο και πιο ξεκάθαρα πόσο σοβαρή είναι η μοχθηρή διάθεσή σου. Νόμιζες ότι μοχθηρία ήταν μόνο αυτός ο μικρός μοχθηρός πόθος που υπάρχει ανάμεσα σ’ έναν άντρα και μια γυναίκα. Έτσι, παρότι εμφάνιζες τέτοια μοχθηρία, θεωρούσες ότι δεν είσαι άνθρωπος με μοχθηρή διάθεση. Αυτό δείχνει ότι δεν κατανοούσες τι είναι η μοχθηρή διάθεση. Φαινόταν ότι γνώριζες επιφανειακά τη σημασία της λέξης «μοχθηρός», αλλά δεν μπορούσες στ’ αλήθεια να αναγνωρίσεις ή να διακρίνεις μια μοχθηρή διάθεση· στην πραγματικότητα, ακόμα δεν καταλαβαίνεις τι σημαίνει η λέξη «μοχθηρός». Όταν συνειδητοποιείς ότι έχεις αποκαλύψει αυτό το είδος διάθεσης, αρχίζεις να κάνεις αυτοκριτική για να το αναγνωρίσεις, ενώ εμβαθύνεις για να βρεις από πού πηγάζει. Τελικά, διαπιστώνεις ότι πράγματι έχεις μια τέτοια διάθεση. Ποιο θα πρέπει να είναι, λοιπόν, το επόμενο βήμα σου; Πρέπει να εξετάζεις συνεχώς τις προθέσεις που υπάρχουν μέσα στον αντίστοιχο τρόπο που μιλάς. Αν σκάβεις συνεχώς, θα διαπιστώσεις από πρώτο χέρι και με μεγάλη ακρίβεια ότι όντως έχεις τέτοια διάθεση και ουσία. Τη μέρα που θα παραδεχθείς αληθινά ότι πράγματι έχεις μοχθηρή διάθεση, και μόνο τότε, θα αρχίσεις να νιώθεις μίσος και απέχθεια γι’ αυτήν τη διάθεση. Εκεί που κάποιος νομίζει ότι είναι καλός άνθρωπος, με ορθή συμπεριφορά και αίσθημα δικαιοσύνης, άνθρωπος με ηθική ακεραιότητα και απονήρευτος, αναγνωρίζει τελικά ότι η φύση-ουσία του περιλαμβάνει χαρακτηριστικά όπως η αλαζονεία, η αδιαλλαξία, η δολιότητα, η μοχθηρία και η αποστροφή της αλήθειας. Σε αυτό το σημείο, έχει αξιολογήσει σωστά τον εαυτό του και γνωρίζει ποιος είναι πραγματικά. Αν παραδεχθείς μόνο λεκτικά ή αναγνωρίσεις βιαστικά ότι εμφανίζεις αυτές τις εκδηλώσεις και καταστάσεις, δεν θα νιώσεις πραγματικό μίσος. Αν αναγνωρίσει κανείς ότι η ουσία αυτών των διεφθαρμένων διαθέσεων είναι ο αποκρουστικός τρόπος με τον οποίο ενεργεί ο Σατανάς, τότε μόνο μπορεί να μισήσει πραγματικά τον εαυτό του. Τι είδους ανθρώπινη φύση πρέπει να έχει κάποιος για να γνωρίζει πραγματικά τον εαυτό του σε σημείο που να νιώσει μίσος γι’ αυτόν; Πρέπει κανείς να αγαπά τη θετικότητα, την αλήθεια, την αμεροληψία και τη δικαιοσύνη· να έχει συνείδηση, επίγνωση και καλή καρδιά, και να μπορεί να αποδεχθεί και να κάνει πράξη την αλήθεια· όσοι άνθρωποι είναι έτσι μπορούν να γνωρίσουν και να μισήσουν αληθινά τον εαυτό τους.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο η αυτογνωσία βοηθά στην επιδίωξη της αλήθειας

Σχετικές βιωματικές εμπειρίες

Επιτέλους, βλέπω την πανουργία μου

Πρέπει να είσαι ειλικρινής για να σωθείς