Λόγια του Παντοδύναμου Θεού των εσχάτων ημερών

Τι είδους κατάσταση υπάρχει μέσα στους ανθρώπους όταν έχουν αδιάλλακτη διάθεση; Είναι κυρίως ισχυρογνώμονες και αυτάρεσκοι. Πάντα εμμένουν στις δικές τους ιδέες, πάντα πιστεύουν ότι αυτό που λένε είναι σωστό, είναι εντελώς άκαμπτοι και ισχυρογνώμονες. Αυτή είναι η στάση της αδιαλλαξίας. Είναι σαν να έχει κολλήσει η βελόνα, δεν ακούνε κανέναν, παραμένουν αμετάβλητα προσηλωμένοι σε μία συγκεκριμένη πορεία δράσης, επιμένοντας να την ακολουθούν, ανεξάρτητα από το αν είναι σωστή ή λανθασμένη· σε αυτό διακρίνουμε μια αμετανόητη στάση. Όπως λέει και το ρητό: «Τα ψόφια γουρούνια δεν φοβούνται το βραστό νερό». Οι άνθρωποι γνωρίζουν πολύ καλά ποιο είναι το σωστό, και παρ’ όλα αυτά δεν το κάνουν, αρνούνται πεισματικά να αποδεχτούν την αλήθεια. Αυτό είναι ένα είδος διάθεσης: η αδιαλλαξία. Σε τι είδους καταστάσεις αποκαλύπτετε αδιάλλακτη διάθεση; Είστε συχνά αδιάλλακτοι; (Ναι.) Πολύ συχνά! Και εφόσον η αδιαλλαξία είναι η διάθεσή σου, αυτή σε συνοδεύει κάθε στιγμή κάθε ημέρα της ύπαρξής σου. Η αδιαλλαξία εμποδίζει τους ανθρώπους από το να μπορέσουν να προσέλθουν ενώπιον του Θεού, τους εμποδίζει από το να μπορέσουν να αποδεχτούν την αλήθεια και τους εμποδίζει από το να μπορέσουν να εισέλθουν στην πραγματικότητα της αλήθειας. Και αν δεν είσαι σε θέση να εισέλθεις στην πραγματικότητα της αλήθειας, μπορεί να επέλθει αλλαγή σε αυτήν την πτυχή της διάθεσής σου; Μόνο με μεγάλη δυσκολία. Έχει υπάρξει τώρα κάποια αλλαγή σε αυτήν την πτυχή της διάθεσής σας η οποία είναι αδιάλλακτη; Και πόση αλλαγή έχει υπάρξει; Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι κάποτε ήσασταν υπερβολικά ισχυρογνώμονες, αλλά τώρα έχει υπάρξει μια μικρή αλλαγή μέσα σας: Όταν αντιμετωπίζετε κάποιο ζήτημα, έχετε κάποιο αίσθημα συνείδησης στην καρδιά σας και λέτε μέσα σας: «Πρέπει να κάνω πράξη κάποια αλήθεια σε αυτό το θέμα. Αφού ο Θεός εξέθεσε αυτήν την αδιάλλακτη διάθεση —αφού το άκουσα και τώρα το γνωρίζω— πρέπει επομένως να αλλάξω. Όταν στο παρελθόν ήρθα κάποιες φορές αντιμέτωπος με τέτοιου είδους πράγματα, ακολούθησα τη σάρκα μου και απέτυχα, και δεν είμαι ευχαριστημένος με αυτό. Αυτήν τη φορά πρέπει να κάνω πράξη την αλήθεια». Με μια τέτοια φιλοδοξία, είναι δυνατόν να κάνετε πράξη την αλήθεια, και αυτό συνιστά αλλαγή. Όταν έχετε τέτοιου είδους εμπειρία για κάποιο χρονικό διάστημα, και είστε σε θέση να κάνετε πράξη περισσότερες αλήθειες, και αυτό επιφέρει μεγαλύτερες αλλαγές, και οι επαναστατικές και αδιάλλακτες διαθέσεις σας μειώνονται ολοένα και περισσότερο, έχει υπάρξει αλλαγή στη διάθεση της ζωής σας; Εάν η επαναστατική σας διάθεση μειώνεται ορατά ολοένα και περισσότερο και η υπακοή σας στον Θεό γίνεται ολοένα και μεγαλύτερη, τότε έχει υπάρξει πραγματική αλλαγή. Σε ποιο βαθμό, λοιπόν, πρέπει να αλλάξετε για να επιτύχετε αληθινή υπακοή; Θα έχετε επιτύχει όταν δεν υπάρχει η παραμικρή αδιαλλαξία, αλλά μόνο υπακοή. Πρόκειται για μια αργή διαδικασία. Οι αλλαγές στη διάθεση δεν συμβαίνουν από τη μια μέρα στην άλλη, χρειάζονται εκτεταμένες περίοδοι εμπειρίας, ίσως και μια ολόκληρη ζωή. Μερικές φορές είναι απαραίτητο να υποστείτε πολλές μεγάλες κακουχίες, κακουχίες παρόμοιες με τον θάνατο και την επιστροφή στη ζωή, κακουχίες πιο επώδυνες και δύσκολες από το να σας γδάρουν τα κόκκαλα για να αφαιρέσουν το δηλητήριο.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο η γνώση των έξι ειδών διεφθαρμένων διαθέσεων συνεπάγεται αληθινή αυτογνωσία

Όταν κάποιος επιδεικνύει αλαζονεία, δολιότητα και υποκρισία ενώπιον του Θεού, το καταλαβαίνει αυτό καθόλου βαθιά μέσα του; (Ναι.) Όταν το καταλαβαίνει, τι κάνει; Αυτοσυγκρατείται; Απέχει; Κάνει αυτοκριτική; (Όχι.) Τι διάθεση είναι εκείνη κατά την οποία κάποιος γνωρίζει ότι έχει αποκαλύψει μια αλαζονική διάθεση, αλλά εξακολουθεί να μην κάνει αυτοκριτική και να μην προσπαθεί να γνωρίσει τον εαυτό του, ενώ αν κάποιος του το επισημάνει, πάλι δεν το αποδέχεται και προσπαθεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του; (Αδιαλλαξία.) Σωστά, πρόκειται για αδιαλλαξία. Όπως κι αν εκδηλώνεται αυτή η αδιάλλακτη διάθεση μπροστά στους άλλους και σε όποια πλαίσια κι αν αποκαλύπτεται μια τέτοια στάση, πρόκειται για ένα άτομο με αδιάλλακτη διάθεση. Όσο πονηροί και μεταμφιεσμένοι κι αν είναι οι άνθρωποι, αυτή η αδιάλλακτη διάθεση είναι εύκολο να αποκαλυφθεί. Επειδή οι άνθρωποι δεν ζουν μέσα σε μια φούσκα, και άσχετα με το αν βρίσκονται μπροστά σε άλλους ανθρώπους ή όχι, όλοι ζουν ενώπιον του Θεού, και κάθε άνθρωπος δέχεται την εξονυχιστική εξέταση του Θεού. Αν κάποιος είναι συνήθως πεισματάρης, ακόλαστος, ασυγκράτητος και έχει αυτές τις κλίσεις και αυτές τις αποκαλύψεις διαφθοράς, και αν δεν αλλάζει ακόμη και όταν το αντιλαμβάνεται αυτό, και όταν το αναγνωρίζει δεν μετανοεί, δεν ανοίγεται στη συναναστροφή ούτε αναζητά την αλήθεια για να λύσει αυτό το πρόβλημα, αυτό είναι αδιαλλαξία. Υπάρχουν δύο διαφορετικές εκδηλώσεις της αδιαλλαξίας: η ισχυρογνωμοσύνη και η σκληρότητα.^[α] «Ισχυρογνωμοσύνη» σημαίνει να είσαι πολύ πεισματάρης, να μη μεταστρέφεσαι και να μην είσαι απαλός. «Σκληρότητα» σημαίνει να μην τολμούν οι άλλοι να σε ακουμπήσουν, και όταν το κάνουν, να πονάνε. Συνήθως οι άνθρωποι δεν θέλουν επαφές με άτομα που έχουν αδιάλλακτη διάθεση, όπως ακριβώς δεν επιθυμούν να έρθουν σε επαφή με σκληρά πράγματα, και όταν το κάνουν, δεν νιώθουν άνετα· στους ανθρώπους αρέσουν τα απαλά πράγματα, η υφή των απαλών πραγμάτων τούς κάνει να αισθάνονται άνετα και τους φέρνει ευχαρίστηση· η αδιαλλαξία είναι ακριβώς το αντίθετο. Η αδιαλλαξία κάνει τους ανθρώπους να επιδεικνύουν μια στάση. Αυτή η στάση είναι η ξεροκεφαλιά και το πείσμα. Ποια διάθεση παίζει ρόλο εδώ; Η αδιάλλακτη διάθεση. Επομένως, όταν ένα άτομο αντιμετωπίζει κάτι, παρόλο που γνωρίζει ή έχει μια αμυδρή αίσθηση ότι αυτή η στάση του δεν είναι καλή και σωστή, η αδιάλλακτη διάθεσή του τον ωθεί να σκεφτεί: «Και τι έγινε αν το μάθει κάποιος; Έτσι είμαι εγώ!» Τι στάση είναι αυτή; Αρνείται το ζήτημα, δεν πιστεύει ότι αυτή η στάση είναι κακή ή επαναστατική απέναντι στον Θεό, ότι προέρχεται από τον Σατανά ή ότι αποτελεί αποκάλυψη της διάθεσης του Σατανά· δεν διαισθάνεται ούτε συνειδητοποιεί πώς τη βλέπει ο Θεός και ότι την απεχθάνεται —τόσο σοβαρό είναι το πρόβλημα αυτό. Η διάθεση της αδιαλλαξίας είναι καλή ή κακή; (Είναι κακή.) Είναι μια σατανική διάθεση. Δυσκολεύει τους ανθρώπους να αποδεχτούν την αλήθεια και τους δυσκολεύει ακόμη περισσότερο να μετανοήσουν. Όλες οι σατανικές διαθέσεις είναι αρνητικά πράγματα, όλες τις μισεί ο Θεός, και καμία από αυτές δεν ανήκει στα θετικά πράγματα.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η γνώση της διάθεσης κάποιου είναι το θεμέλιο της αλλαγής της

Υποσημειώσεις:

α. Το αρχικό κείμενο δεν περιέχει τη φράση «Υπάρχουν δύο διαφορετικές εκδηλώσεις της αδιαλλαξίας: η ισχυρογνωμοσύνη και η σκληρότητα».

Μια άλλη βασική είναι κάτι που υπάρχει στην ουσία της διάθεσης κάθε ανθρώπου: η αδιαλλαξία. Αυτό εκδηλώνεται επίσης με αρκετά συγκεκριμένο και προφανή τρόπο, έτσι δεν είναι; (Πράγματι.) Αυτοί είναι δύο από τους κύριους τρόπους με τους οποίους εκδηλώνεται και ξεχύνεται η διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου. Αυτές οι συγκεκριμένες συμπεριφορές, αυτές οι συγκεκριμένες απόψεις, στάσεις κ.ο.κ., απεικονίζουν αληθινά και με ακρίβεια ότι μέσα στη διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου υπάρχει το στοιχείο της κούρασης από την αλήθεια. Φυσικά, αυτό που είναι πιο εμφανές στη διάθεση του ανθρώπου είναι οι εκδηλώσεις αδιαλλαξίας: Ό,τι κι αν λέει ο Θεός και όποιες διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου κι αν αποκαλύπτονται κατά τη διάρκεια του έργου του Θεού, οι άνθρωποι αρνούνται πεισματικά να τα αναγνωρίσουν και αντιστέκονται σ’ αυτά. Πέρα από την προφανή αντίσταση ή την περιφρονητική απόρριψη, υπάρχει, βέβαια, και ένα άλλο είδος συμπεριφοράς, που είναι όταν οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται για το έργο του Θεού, λες και το έργο του Θεού δεν έχει καμία σχέση μ’ αυτούς. Τι σημαίνει να μην ενδιαφέρεται κάποιος για τον Θεό; Είναι όταν ένα άτομο λέει: «Πες ό,τι θέλεις —δεν έχει καμία σχέση μ’ εμένα. Καμία δική Σου κρίση ή έκθεση δεν έχει σχέση μ’ εμένα. Δεν τις αποδέχομαι ούτε τις αναγνωρίζω». Θα μπορούσαμε να ονομάσουμε μια τέτοια στάση «αδιάλλακτη»; (Ναι.) Πρόκειται για εκδήλωση αδιαλλαξίας. Αυτοί οι άνθρωποι λένε: «Ζω όπως μου αρέσει, με όποιον τρόπο με κάνει να νιώθω άνετα και με όποιον τρόπο με κάνει ευτυχισμένο. Οι συμπεριφορές για τις οποίες μιλάς Εσύ, όπως η αλαζονεία, η απάτη, η κούραση από την αλήθεια, η μοχθηρία, η φαυλότητα και ούτω καθεξής —ακόμη κι αν τις έχω, τι έγινε; Δεν θα τις εξετάσω, ούτε θα τις γνωρίσω, ούτε θα τις αποδεχτώ. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίον πιστεύω στον Θεό, τι θα κάνεις Εσύ γι’ αυτό;» Αυτή είναι μια στάση αδιαλλαξίας. Όταν οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται για τα λόγια του Θεού ούτε δίνουν σημασία σ’ αυτά, πράγμα που σημαίνει ότι αγνοούν με τον ίδιο τρόπο τον Θεό, ό,τι κι αν λέει Αυτός, είτε μιλάει με τη μορφή υπενθυμίσεων, είτε προειδοποιήσεων, είτε προτροπών —ανεξάρτητα από τον τρόπο ομιλίας που χρησιμοποιεί ή από την πηγή και τους στόχους της ομιλίας Του— τότε η στάση τους είναι αδιάλλακτη. Αυτό σημαίνει ότι δεν δίνουν καμία σημασία στο επείγον θέλημα του Θεού, πόσο μάλλον στην ειλικρινή, καλοπροαίρετη επιθυμία Του να σώσει τον άνθρωπο. Ό,τι κι αν κάνει ο Θεός, οι άνθρωποι δεν έχουν καρδιά συνεργασίας και είναι απρόθυμοι να αγωνιστούν για την αλήθεια. Ακόμη κι αν αναγνωρίζουν ότι η κρίση και η αποκάλυψη του Θεού είναι απολύτως πραγματικές, δεν υπάρχει καμία μεταμέλεια στην καρδιά τους και συνεχίζουν να πιστεύουν όπως και πριν. Στο τέλος, όταν έχουν ακούσει πολλά κηρύγματα, λένε το ίδιο πράγμα: «Είμαι αληθινός πιστός· εν πάση περιπτώσει, η ανθρώπινη φύση μου δεν είναι κακή, δεν θα έκανα σκόπιμα κακό, είμαι ικανός να απαρνηθώ πράγματα, μπορώ να υπομείνω δυσκολίες και είμαι πρόθυμος να πληρώσω τίμημα για την πίστη μου. Ο Θεός δεν θα με εγκαταλείψει». Δεν είναι ακριβώς σαν αυτό που είπε ο Παύλος: «Τον αγώνα τον καλόν ηγωνίσθην, τον δρόμον ετελείωσα, την πίστιν διετήρησα· του λοιπού μένει εις εμέ ο της δικαιοσύνης στέφανος»; Τέτοια στάση έχουν οι άνθρωποι. Ποια είναι η διάθεση που κρύβεται πίσω από μια τέτοια στάση; Η αδιαλλαξία.

«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας Α΄», Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (1)

Αν οι άνθρωποι έχουν συνείδηση και σύνεση και λαχταρούν την αλήθεια, αλλά δεν γνωρίζουν ποτέ να κάνουν μεταστροφή αναφορικά με τα λάθη τους, πιστεύοντας αντίθετα πως ό,τι έγινε, έγινε και νιώθοντας σίγουροι πως δεν κάνουν ποτέ λάθος, τότε τι είδους διάθεση δείχνει αυτό; Τι είδους συμπεριφορά; Ποια είναι η ουσία μιας τέτοιας συμπεριφοράς; Τέτοιου είδους άνθρωποι είναι στυγνοί και ό,τι κι αν γίνει θα ακολουθήσουν αυτό το μονοπάτι. Ο Θεός δεν συμπαθεί τέτοιους ανθρώπους. Τι είπε ο Ιωνάς όταν εξέφρασε για πρώτη φορά τα λόγια του Θεού στους Νινευίτες; [«Έτι τεσσαράκοντα ημέραι και η Νινευή θέλει καταστραφή» (Ιωνάς 3:4)]. Πώς αντέδρασαν οι Νινευίτες σε αυτά τα λόγια; Μόλις κατάλαβαν ότι ο Θεός επρόκειτο να τους καταστρέψει, πήραν σάκο και στάχτη και έσπευσαν να Του εξομολογηθούν τις αμαρτίες τους. Αυτό σημαίνει να μετανοεί κανείς. Μια τέτοια μετάνοια παρουσιάζει στον άνθρωπο μια τεράστια ευκαιρία. Τι ευκαιρία είναι αυτή; Η ευκαιρία να συνεχίσει να ζει. Χωρίς μια τέτοια μετάνοια, θα σου ήταν δύσκολο να συνεχίσεις να προχωράς, είτε πρόκειται για την εκτέλεση του καθήκοντός σου είτε για την αναζήτηση της σωτηρίας σου. Σε κάθε στάδιο —είτε όταν σε πειθαρχεί ή σε συμμορφώνει ο Θεός είτε όταν σου υπενθυμίζει και σε προτρέπει— εφόσον έχει προκύψει κάποια διαμάχη ανάμεσα σ’ εσένα και τον Θεό, κι όμως δεν κάνεις μεταστροφή και παραμένεις προσκολλημένος στις δικές σου ιδέες, οπτικές και στάσεις, τότε, παρόλο που τα βήματά σου προχωρούν εμπρός, η διαμάχη ανάμεσα σ’ εσένα και τον Θεό, οι παρανοήσεις και η αγανάκτησή σου προς Αυτόν, καθώς και η παρακοή σου δεν θα διορθωθούν, και αν δεν κάνεις μεταστροφή, τότε ο Θεός από την πλευρά Του θα σε εξαλείψει. Αν και δεν έχεις αφήσει το εκάστοτε καθήκον, και εξακολουθείς να τηρείς το καθήκον σου και να έχεις λίγη αφοσίωση σε αυτό που έχει αναθέσει ο Θεός, και οι άνθρωποι το βλέπουν αυτό ως αποδεκτό, η διαμάχη ανάμεσα σ’ εσένα και στον Θεό έχει γίνει ένας μόνιμος κόμπος. Δεν έχεις χρησιμοποιήσει την αλήθεια για να επιλύσεις αυτή τη διαμάχη και να αποκτήσεις αληθινή κατανόηση του θελήματος του Θεού. Ως αποτέλεσμα, η παρανόησή σου για τον Θεό βαθαίνει. Νομίζεις πάντα ότι ο Θεός έχει άδικο και ότι αδικείσαι, πράγμα που σημαίνει ότι δεν έχεις αλλάξει γνώμη. Η επανάστασή σου, οι αντιλήψεις σου και η παρανόησή σου για τον Θεό εξακολουθούν να υφίστανται, γεγονός που σε οδηγεί να έχεις μια ανυπάκουη στάση, να είσαι πάντα επαναστατικός και να εναντιώνεσαι στον Θεό. Αυτό το είδος ανθρώπου δεν είναι κάποιος που επαναστατεί ενάντια στον Θεό, αντιστέκεται στον Θεό και αρνείται πεισματικά να μετανοήσει; Γιατί δίνει τόση έμφαση ο Θεός στη μεταστροφή των ανθρώπων; Με τι στάση θα πρέπει να αντιμετωπίζει ένα δημιουργημένο ον τον Δημιουργό; Με μια στάση που να αναγνωρίζει πως ο Δημιουργός έχει δίκιο, ό,τι κι αν κάνει. Αν δεν το αναγνωρίζεις αυτό, τότε το ότι ο Δημιουργός είναι η αλήθεια, η οδός και η ζωή θα είναι απλώς και μόνο κούφια λόγια για σένα. Αν ισχύει αυτό, μπορείς να αποκτήσεις τη σωτηρία; Σίγουρα δεν μπορείς. Θα ήσουν ακατάλληλος· ο Θεός δεν σώζει ανθρώπους σαν κι εσένα.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο διαλύοντας τις αντιλήψεις του μπορεί κανείς να πορευτεί στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό (3)

Κάποιους τους περιορίζουν συνέχεια αυτές οι παραβάσεις· έτσι, αυτοί οι άνθρωποι σκέφτονται: «Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να συγχωρέσει ο Θεός κάτι που προσβάλλει τη διάθεσή Του. Εδώ και πολύ καιρό η καρδιά Του με αποστρέφεται και με απορρίπτει, άρα δεν έχει κανένα νόημα να επιδιώκω την αλήθεια». Μα τι στάση είναι αυτή; Είναι μια στάση καχυποψίας και παρανόησης απέναντι στον Θεό. Στην πραγματικότητα, πριν ακόμα κάνεις οτιδήποτε που προσέβαλε τη διάθεση του Θεού, είχες απέναντί Του μια ασεβή, ανευλαβή και επιπόλαιη στάση, και δεν Του συμπεριφερόσουν όπως αρμόζει στον Θεό. Οι άνθρωποι αποκαλύπτουν τις σατανικές τους διαθέσεις σε μια στιγμή άγνοιας ή παρορμητικότητας και, αν δεν είναι κανείς εκεί για να τους πειθαρχήσει και να τους σταματήσει, τότε διαπράττουν παραβάσεις. Κι όταν οι παραβάσεις τους έχουν συνέπειες, δεν ξέρουν πώς να μετανοήσουν και αισθάνονται άσχημα. Ανησυχούν για την μελλοντική έκβαση και τον προορισμό τους, και κουβαλούν όλο αυτό το βάρος μέσα τους, λέγοντας συνέχεια με το μυαλό τους «Ξόφλησα, καταστράφηκα, ας ξεγράψω καλύτερα τον εαυτό μου, γιατί δεν έχω καμία ελπίδα. Αν μια μέρα ο Θεός πάψει να με θέλει και αρχίσει να με αποστρέφεται, το χειρότερο που μπορεί να μου συμβεί είναι να πεθάνω. Παραδίνομαι στο έλεος της ενορχήστρωσης του Θεού». Εξωτερικά, λένε ότι παραδίνονται στο έλεος της ενορχήστρωσής Του και υποτάσσονται στις ρυθμίσεις και στην κυριαρχία Του· όμως, ποια στάση υιοθετούν στην πραγματικότητα; Μια στάση αντίστασης, αδιαλλαξίας και αμετανοησίας. Τι σημαίνει να είναι κανείς αμετανόητος; Σημαίνει να εμμένει στις ιδέες του και να μην πιστεύει ούτε να αποδέχεται τίποτα από αυτά που λέει ο Θεός. Σκέφτεται συνεχώς: «Τα προτρεπτικά και παρηγορητικά λόγια του Θεού δεν προορίζονται για μένα, αλλά για τους άλλους. Εγώ είμαι πια ξοφλημένος, ξεγραμμένος και ανάξιος· ο Θεός με έχει εγκαταλείψει προ πολλού και, όσο κι αν εξομολογηθώ τις αμαρτίες μου, όσο κι αν προσευχηθώ ή κλάψω μετανιωμένος, δεν θα μου δώσει ποτέ δεύτερη ευκαιρία». Όταν κάποιος μέσα του αξιολογεί και αμφισβητεί τον Θεό, τι στάση υιοθετεί; Πρόκειται άραγε για μια στάση εξομολόγησης και μετάνοιας; Προφανώς και όχι. Μια τέτοια στάση είναι αντιπροσωπευτική μιας συγκεκριμένης διάθεσης, η οποία είναι απίστευτη αδιαλλαξία και τίποτε άλλο. Εξωτερικά, οι άνθρωποι που έχουν αυτήν τη διάθεση φαίνονται πολύ αυτάρεσκοι, δεν ακούν κανέναν, κατανοούν όλα τα δόγματα αλλά δεν κάνουν τίποτα πράξη. Μέσα τους, έχουν μια αδιάλλακτη διάθεση. Άραγε ο Θεός βλέπει την αδιαλλαξία ως υποταγή ή ως επαναστατικότητα; Φυσικά και τη βλέπει ως επαναστατικότητα. Αυτοί οι άνθρωποι, όμως, νιώθουν ότι έχουν αδικηθεί οικτρά, και λένε: «Αγαπούσα τόσο πολύ τον Θεό, Εκείνος όμως δεν μπορεί να μου συγχωρέσει ένα τόσο δα λάθος, και τώρα έχει χαθεί η κατάληξή μου. Ο Θεός έχει βγάλει την ετυμηγορία Του για ανθρώπους σαν κι εμένα. Είμαι σαν τον Παύλο». Μα είπε ο Θεός ότι είσαι σαν τον Παύλο; Όχι, δεν είπε κάτι τέτοιο. Εσύ λες ότι είσαι σαν τον Παύλο· πού το στηρίζεις; Λες ότι θα σε πατάξει ο Θεός, θα σε τιμωρήσει και θα σε στείλει στην κόλαση. Ποιος την αποφάσισε αυτήν την κατάληξη; Είναι ξεκάθαρα δική σου απόφαση, αφού ο Θεός δεν είπε ποτέ ότι θα πας στην κόλαση όταν ολοκληρωθεί το έργο Του, ούτε ότι δεν μπορείς να εισέλθεις στη βασιλεία των ουρανών. Όσο, λοιπόν, δεν λέει ο Θεός ότι σε αποστρέφεται και σε απορρίπτει, έχεις την ευκαιρία και το δικαίωμα να επιδιώξεις την αλήθεια, και θα πρέπει απλώς να αποδεχθείς την κρίση και την παίδευση των λόγων Του. Τέτοια στάση πρέπει να τηρείς, αφού με αυτήν αποδέχεσαι την αλήθεια και τη σωτηρία του Θεού και μετανοείς πραγματικά. Εσύ μένεις πάντα προσκολλημένος στις αντιλήψεις, τις φαντασιοκοπίες και τις παρανοήσεις σου, και όλα αυτά ήδη σε κατακλύζουν και σε καταλαμβάνουν. Αποφάσισες ακόμα και ότι ο Θεός δεν θα σε σώσει, κι έπειτα υιοθέτησες μια επιπόλαιη νοοτροπία καθώς εκτελούσες το καθήκον σου. Σύμφωνα με αυτήν την αρνητική, παθητική και οκνηρή νοοτροπία, έχεις ξεγράψει τον εαυτό σου, πιστεύεις ότι τάχα δεν έχεις ελπίδα, και κοιτάς μόνο να βγάλεις τη μέρα. Μπορείς να κερδίσεις την αλήθεια; Με αυτήν τη νοοτροπία, όχι. Κι έτσι δεν θα σωθείς. Αυτός ο άνθρωπος που περιγράφουμε δεν είναι αξιολύπητος; (Πράγματι, είναι.) Τι του συνέβη κι έγινε τόσο αξιολύπητος; Φταίει η άγνοια. Όταν συμβαίνει κάτι, δεν αναζητά την αλήθεια· αντίθετα, μελετά και κάνει εικασίες, θέλει ακόμα και να βυθιστεί στα λόγια του Θεού για να βρει αυτά που αφορούν την κατάστασή του, να δει τι στάση έχει ο Θεός, πώς βγάζει την ετυμηγορία Του και ποια θα είναι η κατάληξη. Μέσα από όλα αυτά, προσπαθεί να προσδιορίσει το τελικό αποτέλεσμα. Αυτή η προσέγγιση μοιάζει καθόλου με την αναζήτηση της αλήθειας; Φυσικά και όχι. Αυτός ο άνθρωπος κρεμά πάνω από το κεφάλι του τα καταδικαστικά λόγια και τις κατάρες του Θεού, κι έτσι ζει μέσα στον αρνητισμό. Μπορεί να δίνει την εντύπωση ότι είναι ευάλωτος, αδύναμος και αρνητικός, αλλά στην πραγματικότητα αντιστέκεται. Ποια είναι η διάθεση που κρύβεται πίσω από την αντίσταση; Η αδιαλλαξία. Στα μάτια του Θεού, η αδιαλλαξία είναι ένα είδος επαναστατικότητας, και αυτό ο Θεός το απεχθάνεται πιο πολύ από οτιδήποτε άλλο.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο επιδιώκοντας την αλήθεια μπορεί κανείς να διαλύσει τις αντιλήψεις και τις παρανοήσεις του για τον Θεό

Γνωρίζετε τι είδους ανθρώπους εγκαταλείπει τελικά ο Θεός; (Εκείνους που είναι διαρκώς αδιάλλακτοι και δεν μετανοούν ενώπιον του Θεού.) Ποια είναι η συγκεκριμένη κατάσταση αυτού του είδους ανθρώπων; (Όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους είναι πάντα επιπόλαιοι και απρόσεκτοι, και όταν αντιμετωπίζουν προβλήματα, δεν αναζητούν την αλήθεια για να βρουν λύση. Δεν είναι σοβαροί σχετικά με το πώς θα πρέπει να κάνουν πράξη την αλήθεια και χειρίζονται τα πάντα με πρόχειρο τρόπο. Αρκούνται απλώς στο να μην κάνουν κακά ή άσχημα πράγματα, και δεν πασχίζουν για την αλήθεια). Η επιπόλαιη και απρόσεκτη συμπεριφορά εξαρτάται από την περίσταση. Μερικοί άνθρωποι το κάνουν επειδή δεν κατανοούν την αλήθεια και μάλιστα πιστεύουν ότι είναι φυσιολογικό να είναι κανείς επιπόλαιος και απρόσεκτος. Κάποιοι άνθρωποι είναι σκόπιμα επιπόλαιοι και απρόσεκτοι, επιλέγοντας συνειδητά να ενεργούν με αυτόν τον τρόπο. Ενεργούν με αυτόν τον τρόπο όταν δεν κατανοούν την αλήθεια, και ακόμη και όταν την κατανοήσουν, δεν βελτιώνουν τη συμπεριφορά τους. Δεν εκτελούν την αλήθεια κι ενεργούν σταθερά με αυτόν τον τρόπο χωρίς την παραμικρή αλλαγή. Όταν κάποιος τους επικρίνει, δεν ακούνε ούτε δέχονται το κλάδεμα και την αντιμετώπιση. Αντιθέτως, επιμένουν πεισματικά στη θέση τους μέχρι τέλους. Πώς λέγεται αυτό; Λέγεται αδιαλλαξία. Όλοι γνωρίζουν ότι η «αδιαλλαξία» είναι ένας αρνητικός όρος, ένας υποτιμητικός όρος. Δεν είναι καλή λέξη. Ποια θα λέγατε λοιπόν ότι θα ήταν η έκβαση κάποιου, αν ίσχυε γι’ αυτόν ο όρος «αδιάλλακτος» και ο ίδιος ταίριαζε στην περιγραφή; (Ο Θεός τον απεχθάνεται, τον απορρίπτει και τον παραμερίζει.) Να σας πω κάτι: Αυτό που ο Θεός απεχθάνεται περισσότερο και θέλει περισσότερο να εγκαταλείψει είναι αυτού του είδους οι αδιάλλακτοι άνθρωποι. Έχουν πλήρη επίγνωση των σφαλμάτων τους, αλλά δεν μετανοούν, δεν παραδέχονται ποτέ τα λάθη τους και βρίσκουν πάντα δικαιολογίες και επιχειρήματα για να δικαιολογήσουν τον εαυτό τους και να αποποιηθούν την ευθύνη, και προσπαθούν να βρουν πλάγιους τρόπους και να αποφύγουν το θέμα, καλύπτοντας τις πράξεις τους για να μην τις δουν οι άλλοι και κάνοντας συνεχώς λάθη χωρίς το παραμικρό ίχνος μετάνοιας ή εξομολόγησης στην καρδιά τους. Ένα τέτοιο άτομο προκαλεί πολλά προβλήματα, και δεν είναι εύκολο να επιτύχει τη σωτηρία. Πρόκειται για τους ανθρώπους που θέλει να εγκαταλείψει ο Θεός. Γιατί να εγκαταλείψει ο Θεός τέτοιους ανθρώπους; (Επειδή δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια και η συνείδησή τους έχει αδρανήσει). Τέτοιοι άνθρωποι δεν μπορούν να σωθούν. Ο Θεός δεν σώζει αυτούς τους ανθρώπους· δεν κάνει τέτοιο περιττό έργο. Εξωτερικά φαίνεται ότι ο Θεός δεν τους σώζει και δεν τους θέλει, αλλά στην πραγματικότητα υπάρχει ένας πρακτικός λόγος, ο οποίος είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν αποδέχονται τη σωτηρία του Θεού· απορρίπτουν τη σωτηρία του Θεού και αντιστέκονται σ’ αυτήν. Σκέφτονται: «Τι κερδίζω από την υπακοή σ’ Εσένα, την αποδοχή της αλήθειας και την άσκηση της αλήθειας; Ποιο είναι το όφελος; Θα το κάνω μόνο αν υπάρχει όφελος για μένα. Αν δεν υπάρχει όφελος, τότε δεν θα το κάνω». Τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί; Είναι άνθρωποι που καθοδηγούνται από την ιδιοτέλεια, και όλοι όσοι δεν αγαπούν την αλήθεια καθοδηγούνται από την ιδιοτέλεια. Οι άνθρωποι που καθοδηγούνται από την ιδιοτέλεια δεν μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια. Αν προσπαθήσεις να συναναστραφείς πάνω στην αλήθεια με κάποιον που καθοδηγείται από την ιδιοτέλεια και του ζητήσεις να γνωρίσει τον εαυτό του και να παραδεχτεί τα λάθη του, πώς θα αντιδράσει; «Τι όφελος έχω από την παραδοχή των λαθών μου; Αν με κάνεις να παραδεχτώ ότι έκανα κάτι λάθος και με κάνεις να εξομολογηθώ τις αμαρτίες μου και να μετανοήσω, τι ευλογίες θα λάβω; Η φήμη μου και τα συμφέροντά μου θα ζημιωθούν. Θα υποστώ απώλειες. Ποιος θα με αποζημιώσει;» Αυτή είναι η νοοτροπία τους. Επιδιώκουν μόνο το προσωπικό τους κέρδος και θεωρούν ότι το να ενεργούν με έναν συγκεκριμένο τρόπο προκειμένου να λάβουν τις ευλογίες του Θεού είναι πολύ ασαφές. Απλούστατα δεν πιστεύουν ότι είναι δυνατόν· πιστεύουν μόνο αυτό που βλέπουν με τα ίδια τους τα μάτια. Αυτοί οι άνθρωποι καθοδηγούνται από την ιδιοτέλεια, και ζουν σύμφωνα με τη σατανική φιλοσοφία «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Αυτή είναι η ουσία της φύσης τους. Κατά τη γνώμη τους, το να αναγνωρίζουν τον Θεό και να αναγνωρίζουν την αλήθεια σημαίνει ότι πιστεύουν στον Θεό. Είναι αποδεκτό γι’ αυτούς να μην κάνουν κακό, αλλά πρέπει να λαμβάνουν οφέλη και να μην υφίστανται καθόλου απώλειες. Μόνο όταν δεν θίγονται τα συμφέροντά τους θα μιλήσουν για την άσκηση της αλήθειας και την υπακοή στον Θεό. Αν ζημιωθούν τα συμφέροντά τους, δεν μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια ή να υπακούσουν τον Θεό. Το να τους ζητηθεί να δαπανήσουν τον εαυτό τους, να υποφέρουν ή να πληρώσουν τίμημα για τον Θεό είναι ακόμη πιο αδύνατο. Τέτοιοι άνθρωποι δεν είναι αληθινοί πιστοί. Ζουν για τα δικά τους συμφέροντα, επιδιώκοντας απλώς ευλογίες και οφέλη, και δεν είναι πρόθυμοι να υπομείνουν βάσανα ή να πληρώσουν τίμημα, όμως εξακολουθούν να θέλουν μια θέση στον οίκο του Θεού για να αποφύγουν την έκβαση του θανάτου. Τέτοιοι άνθρωποι δεν δέχονται την παραμικρή αλήθεια και δεν μπορούν να σωθούν από τον Θεό. Μπορεί παρ’ όλα αυτά ο Θεός να τους σώσει; Ο Θεός σίγουρα θα τους απεχθάνεται και θα τους απορρίψει, και θα τους αποκλείσει. Αυτό σημαίνει ότι ο Θεός δεν τους σώζει; Οι ίδιοι έχουν εγκαταλείψει τον εαυτό τους. Δεν πασχίζουν προς την κατεύθυνση της αλήθειας, δεν προσεύχονται στον Θεό ούτε βασίζονται στον Θεό, οπότε πώς γίνεται να τους σώσει ο Θεός; Ο μόνος τρόπος είναι να τους εγκαταλείψει, να τους παραμερίσει και να τους αφήσει να κάνουν αυτοκριτική. Αν θέλουν οι άνθρωποι να σωθούν, ο μόνος τρόπος είναι να αποδεχτούν την αλήθεια, να γνωρίσουν τον εαυτό τους, να κάνουν πράξη τη μετάνοια και να βιώσουν την πραγματικότητα της αλήθειας. Με αυτόν τον τρόπο, μπορούν να λάβουν την έγκριση του Θεού. Πρέπει να κάνουν πράξη την αλήθεια, ώστε να είναι σε θέση να υπακούν τον Θεό και να έχουν φόβο Θεού, πράγμα που αποτελεί τον απώτερο στόχο της σωτηρίας. Οι άνθρωποι και ο τρόπος με τον οποίο βιώνουν τη ζωή τους πρέπει να χαρακτηρίζονται από την υπακοή και τον φόβο Θεού. Αν δεν βαδίζεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, δεν υπάρχει δεύτερο μονοπάτι που μπορείς να επιλέξεις. Αν κάποιος δεν βαδίζει σ’ αυτό το μονοπάτι, το μόνο που μπορεί να ειπωθεί είναι ότι δεν πιστεύει ότι η αλήθεια μπορεί να τον σώσει. Δεν πιστεύει ότι όλα τα λόγια που είπε ο Θεός μπορούν να τον μεταμορφώσουν και να τον κάνουν αληθινό άνθρωπο. Επιπλέον, ουσιαστικά δεν πιστεύει ότι ο Θεός είναι η αλήθεια ούτε πιστεύει στο γεγονός ότι η αλήθεια μπορεί να αλλάξει και να σώσει τους ανθρώπους. Επομένως, όπως κι αν το αναλύσεις, η καρδιά ενός τέτοιου ανθρώπου είναι υπερβολικά αδιάλλακτη. Ό,τι κι αν γίνει, αυτός αρνείται να δεχτεί την αλήθεια, και δεν μπορεί να σωθεί.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Στην πίστη στον Θεό, το πιο σημαντικό είναι να κάνει κανείς πράξη και να βιώνει τα λόγια Του

Είναι δύσκολο να αλλάξει μια αδιάλλακτη διάθεση; Υπάρχει κάποιος τρόπος να γίνει αυτό; Η απλούστερη και πιο άμεση μέθοδος είναι να αλλάξεις τη στάση σου απέναντι στα λόγια του Θεού και απέναντι στον ίδιο τον Θεό. Πώς μπορείς να αλλάξεις αυτά τα πράγματα; Αναλύοντας και γνωρίζοντας τις καταστάσεις και τις νοοτροπίες που προκύπτουν από την αδιάλλακτη στάση σου, και ψάχνοντας να δεις ποιες από τις πράξεις και τα λόγια σου, ποιες από τις απόψεις και τις προθέσεις στις οποίες προσκολλάσαι, και συγκεκριμένα μάλιστα ποιες από τις σκέψεις και τις ιδέες που εκδηλώνεις βρίσκονται κάτω από την κυριαρχία της αδιάλλακτης διάθεσής σου. Εξέτασε και διόρθωσε αυτές τις συμπεριφορές, τις εκφάνσεις και τις καταστάσεις, μία προς μία, και στη συνέχεια, άλλαξέ τες —μόλις εξετάσεις και εντοπίσεις κάτι, σπεύσε να το αντιστρέψεις. Για παράδειγμα, πριν από λίγο μιλούσαμε για το να ενεργεί κάποιος με βάση τις προτιμήσεις και την ψυχολογική του κατάσταση, πράγμα που αποτελεί ιδιοτροπία. Η διάθεση της ιδιοτροπίας φέρει μαζί της την ιδιότητα της κούρασης από την αλήθεια. Αν συνειδητοποιείς ότι είσαι τέτοιου είδους άτομο, με τέτοιου είδους διεφθαρμένη διάθεση, και δεν κάνεις αυτοκριτική ούτε αναζητάς την αλήθεια για να το επιλύσεις, πιστεύοντας πεισματικά ότι είσαι μια χαρά, αυτό είναι αδιαλλαξία. Μετά από αυτό το κήρυγμα, μπορεί ξαφνικά να συνειδητοποιήσεις το εξής: «Έχω πει τέτοια πράγματα και έχω τέτοιες απόψεις. Αυτή η διάθεσή μου είναι μια διάθεση κούρασης από την αλήθεια. Εφόσον είναι έτσι, θα ξεκινήσω να διορθώνω αυτήν τη διάθεση». Πώς θα ξεκινήσεις να τη διορθώνεις, λοιπόν; Ξεκίνα εγκαταλείποντας την αίσθηση της ανωτερότητας που σε διακατέχει, την ιδιοτροπία σου και την αυθαιρεσία σου· είτε είσαι σε καλή είτε σε κακή ψυχολογική κατάσταση, κοίταξε ποιες είναι οι απαιτήσεις του Θεού. Αν μπορέσεις να εγκαταλείψεις τη σάρκα και να ασκηθείς σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού, πώς θα σε δει Εκείνος; Αν μπορέσεις να αρχίσεις πραγματικά να επιλύεις αυτές τις διεφθαρμένες συμπεριφορές, αυτό είναι σημάδι ότι συνεργάζεσαι θετικά και ενεργά με το έργο του Θεού. Θα απαρνιέσαι και θα διορθώνεις συνειδητά εκείνη τη διάθεση κούρασης από την αλήθεια, και ταυτόχρονα θα διορθώνεις την αδιάλλακτη διάθεσή σου. Όταν θα έχεις διορθώσει και τις δύο αυτές διεφθαρμένες διαθέσεις, θα είσαι σε θέση να υπακούς και να ικανοποιείς τον Θεό, και αυτό θα Τον ευχαριστήσει.

«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας Α΄», Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (1)

Η αδιαλλαξία αποτελεί πρόβλημα διεφθαρμένης διάθεσης· είναι κάτι που βρίσκεται στη φύση ενός ατόμου και δεν είναι εύκολο να διορθωθεί. Όταν κάποιος έχει αδιάλλακτη διάθεση, αυτή εκδηλώνεται κυρίως ως μια τάση να προβάλλει δικαιολογίες και παραπειστικά επιχειρήματα, να εμμένει στις ιδέες του και να μην αποδέχεται νέα πράγματα με ευκολία. Ορισμένες φορές, οι άνθρωποι γνωρίζουν ότι οι ιδέες τους είναι λανθασμένες, όμως επιμένουν σ’ αυτές για χάρη της ματαιοδοξίας και της υπερηφάνειας τους, παραμένοντας ξεροκέφαλοι μέχρι τέλους. Μια τέτοια αδιάλλακτη διάθεση είναι δύσκολο να αλλάξει, ακόμη και αν κανείς έχει επίγνωση αυτής. Για να επιλύσει κανείς το πρόβλημα της αδιαλλαξίας, πρέπει να γνωρίσει την αλαζονεία του ανθρώπου, την απάτη, τη μοχθηρία, το ότι έχει κουραστεί από την αλήθεια και άλλες τέτοιες διαθέσεις. Όταν κάποιος γνωρίσει τη δική του αλαζονεία, απάτη, μοχθηρία, το ότι έχει κουραστεί από την αλήθεια, ότι δεν είναι πρόθυμος να εγκαταλείψει τη σάρκα παρόλο που επιθυμεί να κάνει πράξη την αλήθεια, ότι πάντα προβάλλει δικαιολογίες και εξηγεί τις δυσκολίες του παρόλο που επιθυμεί να υπακούσει στον Θεό, τότε θα μπορέσει εύκολα να αναγνωρίσει ότι έχει πρόβλημα με την αδιαλλαξία. Για να διορθώσει κανείς αυτό το πρόβλημα, πρέπει πρώτα να διακατέχεται από κανονική ανθρώπινη σύνεση και να ξεκινήσει μαθαίνοντας να ακούει τα λόγια του Θεού. Αν επιθυμείς να είσαι πρόβατο του Θεού, πρέπει να μάθεις να ακούς τα λόγια Του. Και πώς θα πρέπει να τα ακούς; Δίνοντας προσοχή ώστε να ακούσεις τυχόν προβλήματα που ο Θεός εκθέτει στα λόγια Του και τα οποία έχουν σχέση μ’ εσένα. Αν βρεις κάποιο, θα πρέπει να το αποδεχτείς· δεν πρέπει να πιστεύεις ότι πρόκειται για ένα πρόβλημα που έχουν οι άλλοι άνθρωποι, ότι πρόκειται για πρόβλημα όλων ή πρόβλημα της ανθρωπότητας, και ότι δεν έχει καμία σχέση μ’ εσένα. Θα ήταν λάθος να έχεις μια τέτοια πεποίθηση. Θα πρέπει να αναλογιστείς, μέσα απ’ την αποκάλυψη των λόγων του Θεού, το αν έχεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις ή τις εσφαλμένες απόψεις που φανερώνει ο Θεός. Για παράδειγμα, όταν ακούς τα λόγια του Θεού να αποκαλύπτουν εκδηλώσεις αλαζονικής διάθεσης που ξεχύνονται από κάποιον, θα πρέπει να σκεφτείς μέσα σου: «Δείχνω εγώ εκδηλώσεις αλαζονείας; Είμαι ένας διεφθαρμένος άνθρωπος, άρα πρέπει να δείχνω κάποιες από αυτές τις εκδηλώσεις· θα πρέπει να αναλογιστώ πού τις δείχνω. Οι άνθρωποι λένε ότι είμαι αλαζόνας, ότι πάντα συμπεριφέρομαι σαν να είμαι ανώτερος, ότι περιορίζω τους ανθρώπους όταν μιλάω. Είναι όντως αυτή η διάθεσή μου;» Μέσα από την αυτοκριτική, θα συνειδητοποιήσεις τελικά ότι η αποκάλυψη των λόγων του Θεού είναι απολύτως ακριβής —ότι είσαι αλαζονικό άτομο. Και καθώς η αποκάλυψη των λόγων του Θεού είναι απολύτως ακριβής, καθώς ταιριάζει απόλυτα με την κατάστασή σου χωρίς την παραμικρή ασυμφωνία και φαίνεται ακόμη πιο ακριβής με περαιτέρω αναστοχασμό, θα πρέπει να δεχτείς την κρίση και την παίδευση των λόγων Του, και να διακρίνεις και να γνωρίσεις την ουσία της διεφθαρμένης διάθεσής σου σύμφωνα μ’ αυτές. Τότε θα είσαι σε θέση να νιώσεις αληθινές τύψεις. Στην πίστη στον Θεό, μόνο τρώγοντας και πίνοντας τα λόγια Του μ’ αυτόν τον τρόπο μπορείς να γνωρίσεις τον εαυτό σου. Για να επιλύσεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου, πρέπει να δεχτείς την κρίση και την έκθεση των λόγων του Θεού. Αν δεν μπορείς να το κάνεις αυτό, δεν θα υπάρχει τρόπος να αποβάλεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου. Αν είσαι έξυπνο άτομο που βλέπει ότι η αποκάλυψη των λόγων του Θεού είναι γενικά ακριβής, ή αν μπορείς να παραδεχτείς ότι τα μισά από αυτά είναι σωστά, τότε θα πρέπει να τα αποδεχτείς αμέσως και να υποταχθείς ενώπιον του Θεού. Πρέπει επίσης να προσευχηθείς σ’ Αυτόν και να κάνεις αυτοκριτική. Μόνο τότε θα καταλάβεις ότι όλα τα λόγια αποκάλυψης του Θεού είναι ακριβή, ότι είναι όλα πραγματικότητα και τίποτα λιγότερο απ’ αυτό. Μόνο αν οι άνθρωποι υποταχθούν ενώπιον του Θεού με μια καρδιά γεμάτη σεβασμό προς Αυτόν, μπορούν να κάνουν πραγματικά αυτοκριτική. Μόνο τότε θα μπορέσουν να δουν το πλήθος των διεφθαρμένων διαθέσεων που έχουν μέσα τους και το ότι είναι πράγματι αλαζόνες και αυτάρεσκοι, χωρίς την παραμικρή σύνεση. Αν κάποιος αγαπά την αλήθεια, θα είναι σε θέση να προσκυνήσει ενώπιον του Θεού, να παραδεχτεί σ’ Αυτόν ότι είναι βαθιά διεφθαρμένος και να έχει τη θέληση να δεχτεί την κρίση και την παίδευσή Του. Με αυτόν τον τρόπο, μπορεί να αναπτύξει μια καρδιά γεμάτη μεταμέλεια, να αρχίσει να αρνείται και να μισεί τον εαυτό του, και να μετανιώνει που δεν είχε επιδιώξει την αλήθεια νωρίτερα, σκεπτόμενος: «Γιατί δεν μπόρεσα να δεχτώ την κρίση και την παίδευση των λόγων του Θεού όταν άρχισα να τα διαβάζω; Αυτή η στάση που τηρούσα απέναντι στα λόγια Του ήταν μια στάση αλαζονείας, έτσι δεν είναι; Πώς μπόρεσα να είμαι τόσο αλαζόνας;» Μετά από συχνή αυτοκριτική με αυτόν τον τρόπο για κάποιο χρονικό διάστημα, θα αναγνωρίσει ότι πράγματι είναι αλαζόνας, ότι δεν είναι απόλυτα ικανός να παραδεχτεί ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και είναι γεγονότα, και ότι πραγματικά δεν έχει ίχνος σύνεσης. Αλλά είναι δύσκολο πράγμα το να γνωρίσει κανείς τον εαυτό του. Κάθε φορά που κάποιος κάνει αυτοκριτική, δεν μπορεί παρά να αποκτήσει λίγο περισσότερη και λίγο βαθύτερη γνώση του εαυτού του. Το να αποκτήσει κανείς σαφή γνώση μιας διεφθαρμένης διάθεσης δεν είναι κάτι που μπορεί να επιτευχθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα· πρέπει κανείς να διαβάζει περισσότερα από τα λόγια του Θεού, να προσεύχεται περισσότερο και να κάνει περισσότερη αυτοκριτική. Μόνο έτσι μπορεί σταδιακά να φτάσει στην αυτογνωσία. Όλοι εκείνοι που πραγματικά γνωρίζουν τον εαυτό τους έχουν αποτύχει και σκοντάψει αρκετές φορές στο παρελθόν, και μετά διάβασαν τα λόγια του Θεού, προσευχήθηκαν σ’ Αυτόν και έκαναν αυτοκριτική, κι έτσι κατάφεραν να διακρίνουν ξεκάθαρα την αλήθεια της δικής τους διαφθοράς, και να καταλάβουν ότι ήταν πράγματι βαθιά διεφθαρμένοι και ότι δεν κατείχαν καθόλου την αλήθεια-πραγματικότητα. Αν βιώνεις έτσι το έργο του Θεού, και προσεύχεσαι σ’ Αυτόν και αναζητάς την αλήθεια όταν σου συμβαίνει κάτι, σταδιακά θα γνωρίσεις τον εαυτό σου. Τότε, μια μέρα, θα σου καταστεί επιτέλους ξεκάθαρο το εξής: «Μπορεί να έχω ελαφρώς καλύτερο επίπεδο απ’ τους άλλους, αλλά αυτό μου το έδωσε ο Θεός. Πάντα καυχιέμαι, προσπαθώ να ξεπεράσω τους άλλους όταν μιλάω και προσπαθώ να κάνω τους ανθρώπους να ενεργήσουν με τον δικό μου τρόπο. Στ’ αλήθεια, δεν έχω σύνεση —αυτό είναι αλαζονεία και αυταρέσκεια! Μέσα από την αυτοκριτική, έμαθα για την αλαζονική μου διάθεση. Πρόκειται για τη διαφώτιση και τη χάρη του Θεού, και Τον ευχαριστώ γι’ αυτό!» Είναι καλό ή κακό το να μάθεις για τη δική σου διεφθαρμένη διάθεση; (Καλό.) Από εκεί και πέρα, θα πρέπει να αναζητάς πώς να μιλάς και να ενεργείς με σύνεση και υπακοή, πώς να είσαι ισότιμος με τους άλλους, πώς να συμπεριφέρεσαι δίκαια στους άλλους χωρίς να τους περιορίζεις, πώς να εκτιμάς σωστά το επίπεδο, τα χαρίσματα, τα προτερήματά σου και ούτω καθεξής. Με αυτόν τον τρόπο, η αλαζονική σου διάθεση θα διαλυθεί σαν ένα βουνό που, χτύπημα προς χτύπημα, σφυροκοπείται και γίνεται σκόνη. Μετά απ’ αυτό, όταν αλληλεπιδράς με τους άλλους ή συνεργάζεσαι μαζί τους για την εκτέλεση ενός καθήκοντος, θα είσαι σε θέση να αντιμετωπίζεις σωστά τις απόψεις τους και να τους δίνεις μεγάλη προσοχή ενώ τους ακούς. Και όταν τους ακούσεις να εκφράζουν μια άποψη που είναι σωστή, θα ανακαλύψεις το εξής: «Φαίνεται ότι το επίπεδό μου δεν είναι το καλύτερο. Η αλήθεια είναι ότι όλοι έχουν τα δικά τους προτερήματα· δεν είναι καθόλου κατώτεροι από μένα. Προηγουμένως, πάντα πίστευα ότι είχα καλύτερο επίπεδο απ’ τους άλλους. Αυτό ήταν αυτοθαυμασμός και στενόμυαλη άγνοια. Είχα πολύ περιορισμένη οπτική, σαν βάτραχος στον πάτο ενός πηγαδιού. Το να σκέφτομαι έτσι δεν εμπεριείχε καθόλου σύνεση —ήταν ξεδιάντροπο! Είχα τυφλωθεί και κουφαθεί από την αλαζονική μου διάθεση. Δεν καταλάβαινα τα λόγια των άλλων και νόμιζα ότι ήμουν καλύτερος απ’ αυτούς, ότι είχα δίκιο, ενώ στην πραγματικότητα δεν είμαι καλύτερος από κανέναν τους!» Από εκεί και πέρα, θα έχεις αληθινή εικόνα και γνώση των ελλείψεών σου και του μικρού σου αναστήματος. Και μετά απ’ αυτό, όταν συναναστρέφεσαι με άλλους, θα ακούς προσεκτικά τις απόψεις τους και θα συνειδητοποιήσεις το εξής: «Υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που είναι καλύτεροι από μένα. Το επίπεδο και η ικανότητα κατανόησής μου είναι και τα δύο μέτρια, στην καλύτερη των περιπτώσεων». Με αυτήν τη συνειδητοποίηση, δεν θα έχεις αποκτήσει λίγη αυτογνωσία; Βιώνοντας αυτό και κάνοντας συχνά αυτοκριτική σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, θα είσαι σε θέση να αποκτήσεις αληθινή αυτογνωσία, που θα γίνεται όλο και πιο βαθιά. Θα είσαι σε θέση να διακρίνεις την αλήθεια της διαφθοράς σου, της φτώχειας και της αθλιότητάς σου, της αξιοθρήνητης ασχήμιας σου, και εκείνη τη στιγμή, θα σιχαθείς τον εαυτό σου και θα μισήσεις τη διεφθαρμένη σου διάθεση. Τότε θα σου είναι εύκολο να απαρνηθείς τον εαυτό σου. Έτσι βιώνεις το έργο του Θεού. Πρέπει να αναλογιστείς τις εκφάνσεις της διαφθοράς σου σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Ειδικότερα, αφού αποκαλύψεις μια διεφθαρμένη διάθεση σε οποιαδήποτε κατάσταση, πρέπει συχνά να κάνεις αυτοκριτική και να γνωρίζεις τον εαυτό σου. Τότε θα σου είναι εύκολο να διακρίνεις ξεκάθαρα τη διεφθαρμένη σου ουσία και θα είσαι σε θέση να μισήσεις από καρδιάς τη διαφθορά σου, τη σάρκα σου και τον Σατανά. Και από την καρδιά σου, θα είσαι σε θέση να αγαπάς την αλήθεια και να αγωνίζεσαι γι’ αυτήν. Με αυτόν τον τρόπο, η αλαζονική σου διάθεση θα μειώνεται συνεχώς και, σιγά-σιγά, θα την αποβάλεις. Θα αποκτάς όλο και περισσότερη σύνεση, και θα σου είναι ευκολότερο να υποταχθείς στον Θεό. Στα μάτια των άλλων, θα φαίνεσαι πιο σταθερός και πιο προσγειωμένος, και θα φαίνεται ότι μιλάς πιο αντικειμενικά. Θα είσαι σε θέση να ακούς τους άλλους και θα τους δίνεις χρόνο να μιλήσουν. Όταν οι άλλοι έχουν δίκιο, θα σου είναι εύκολο να δεχτείς τα λόγια τους, και οι αλληλεπιδράσεις σου με τους ανθρώπους δεν θα είναι τόσο φορτικές. Θα είσαι σε θέση να συνεργαστείς αρμονικά με οποιονδήποτε. Αν εκτελείς το καθήκον σου με αυτόν τον τρόπο, δεν θα έχεις τότε σύνεση και ανθρώπινη φύση; Αυτός είναι ο τρόπος για να διορθώσεις μια τέτοιου είδους διεφθαρμένη διάθεση.

«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας Α΄», Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (1)

Ας πάρουμε για παράδειγμα την αδιάλλακτη διάθεση: Στην αρχή, όταν δεν είχε υπάρξει καμία αλλαγή στη διάθεσή σου, δεν κατανοούσες την αλήθεια, ούτε γνώριζες ότι είχες αδιάλλακτη διάθεση, και όταν άκουσες την αλήθεια, σκέφτηκες: «Πώς μπορεί η αλήθεια να αποκαλύπτει πάντα τα σημάδια των ανθρώπων;» Αφού την άκουσες, ένιωσες ότι τα λόγια του Θεού ήταν σωστά, αλλά αν, μετά από ένα ή δύο χρόνια, δεν έχεις πάρει τίποτα από αυτά στα σοβαρά, αν δεν έχεις αποδεχτεί τίποτα από αυτά, τότε αυτό είναι αδιαλλαξία, έτσι δεν είναι; Αν, μετά από δύο ή τρία χρόνια, δεν έχει υπάρξει καμία αποδοχή, αν δεν έχει υπάρξει καμία αλλαγή στην κατάσταση μέσα σου, και παρόλο που δεν έχεις μείνει πίσω ως προς την εκτέλεση του καθήκοντός σου και έχεις υποφέρει πολύ, η αδιάλλακτη κατάστασή σου δεν έχει διορθωθεί καθόλου ούτε έχει μειωθεί στο ελάχιστο, τότε έχει υπάρξει κάποια αλλαγή σε αυτήν την πτυχή της διάθεσής σου; (Όχι.) Τότε γιατί τρέχεις και εργάζεσαι; Ανεξάρτητα από τον λόγο για τον οποίο το κάνεις αυτό, τρέχεις και εργάζεσαι στα τυφλά, επειδή έχεις τρέξει τόσο πολύ και έχεις εργαστεί τόσο πολύ, και παρόλα αυτά δεν έχει υπάρξει η παραμικρή αλλαγή στη διάθεσή σου. Ώσπου έρχεται μια μέρα που σκέφτεσαι ξαφνικά: «Πώς γίνεται να μην μπορώ να πω ούτε μια λέξη μαρτυρίας; Η διάθεση της ζωής μου δεν έχει αλλάξει καθόλου». Εκείνη τη στιγμή νιώθεις πόσο σοβαρό είναι αυτό το πρόβλημα, και σκέφτεσαι μέσα σου: «Είμαι πραγματικά επαναστατικός και αδιάλλακτος! Δεν είμαι άτομο που επιδιώκει την αλήθεια! Ο Θεός δεν έχει καμία θέση μέσα στην καρδιά μου! Πώς μπορεί αυτό να αποκληθεί πίστη στον Θεό; Πιστεύω στον Θεό εδώ και αρκετά χρόνια, αλλά ακόμα δεν βιώνω την εικόνα ενός ανθρώπου, ούτε έχει πλησιάσει η καρδιά μου τον Θεό! Ούτε έχω πάρει στα σοβαρά τα λόγια του Θεού· ούτε έχω κανένα αίσθημα μομφής ή κάποια τάση προς τη μετάνοια όταν κάνω κάτι κακό· δεν είναι αυτό αδιαλλαξία; Δεν είμαι υιός της επανάστασης;» Νιώθεις προβληματισμένος. Και τι σημαίνει το ότι νιώθεις προβληματισμένος; Σημαίνει ότι θες να μετανοήσεις. Έχεις επίγνωση της αδιαλλαξίας και της επαναστατικότητάς σου. Και αυτήν τη στιγμή, η διάθεσή σου αρχίζει να αλλάζει. Χωρίς να το συνειδητοποιείς, υπάρχουν ορισμένες σκέψεις και επιθυμίες μέσα στη συνείδησή σου τις οποίες θέλεις να αλλάξεις, και δεν βρίσκεσαι πλέον σε αδιέξοδο με τον Θεό. Ανακαλύπτεις ότι θέλεις να βελτιώσεις τη σχέση σου με τον Θεό, να μην είσαι πλέον τόσο αδιάλλακτος, να μπορείς να κάνεις πράξη τα λόγια του Θεού στην καθημερινή σου ζωή, να τα κάνεις πράξη ως αρχές της αλήθειας —έχεις αυτήν τη επίγνωση. Είναι καλό που έχεις επίγνωση αυτών των πραγμάτων, αλλά σημαίνει αυτό ότι θα μπορέσεις να αλλάξεις αμέσως; (Όχι.) Πρέπει να περάσεις αρκετά χρόνια εμπειρίας, κατά τη διάρκεια των οποίων θα έχεις μια όλο και πιο ξεκάθαρη επίγνωση στην καρδιά σου, και θα έχεις μια ισχυρή ανάγκη, και μέσα σου θα σκέφτεσαι: «Αυτό δεν είναι σωστό —πρέπει να σταματήσω να σπαταλάω τον χρόνο μου. Πρέπει να επιδιώξω την αλήθεια, πρέπει να κάνω κάτι σωστό. Στο παρελθόν παραμελούσα τα δέοντα καθήκοντά μου, σκεφτόμουν μόνο τα υλικά πράγματα, όπως το φαγητό και τα ρούχα, και επιδίωκα μόνο την αναγνώριση και τα κέρδη. Ως εκ τούτου, δεν απέκτησα καθόλου αλήθεια. Μετανιώνω γι’ αυτό και πρέπει να μετανοήσω!» Σε αυτό το σημείο, εισέρχεσαι στο σωστό μονοπάτι της πίστης στον Θεό. Εφόσον οι άνθρωποι αρχίζουν να εστιάζουν στην άσκηση της αλήθειας, αυτό δεν τους φέρνει ένα βήμα πιο κοντά στις αλλαγές της διάθεσής τους; Όσο καιρό κι αν πιστεύετε στον Θεό, αν μπορείτε να αντιληφθείτε τη σύγχυσή σας —ότι ανέκαθεν ζούσατε μια ζωή δίχως σκοπό, και ότι μετά από αρκετά χρόνια που ζούσατε έτσι άσκοπα, δεν έχετε κερδίσει τίποτα και εξακολουθείτε να αισθάνεστε κενοί— και αν αυτό σας κάνει να νιώσετε άβολα, και αρχίσετε να κάνετε αυτοκριτική, και νιώσετε ότι το να μην επιδιώκετε την αλήθεια είναι χάσιμο χρόνου, τότε σε μια τέτοια στιγμή θα συνειδητοποιήσετε ότι τα λόγια προτροπής του Θεού είναι η αγάπη Του για τον άνθρωπο, και θα μισήσετε τον εαυτό σας που δεν ακούτε τα λόγια του Θεού και που υστερείτε τόσο πολύ σε συνείδηση και σύνεση. Θα μετανιώσετε, και τότε θα θελήσετε να αλλάξετε τη διαγωγή σας και να ζήσετε πραγματικά ενώπιον του Θεού, και θα πείτε μέσα σας: «Δεν γίνεται να πληγώνω πια τον Θεό. Ο Θεός έχει μιλήσει τόσο πολύ, και κάθε λέξη ήταν προς όφελος του ανθρώπου και για να δείξει στον άνθρωπο την ορθή οδό. Ο Θεός είναι τόσο αξιαγάπητος και αξίζει τόσο την αγάπη του ανθρώπου!» Αυτή είναι η αρχή της μεταμόρφωσης των ανθρώπων. Είναι πολύ καλό να έχει κανείς αυτήν την εκτίμηση! Αν είσαι τόσο αναίσθητος που δεν τα γνωρίζεις καν αυτά τα πράγματα, τότε έχεις πρόβλημα, έτσι δεν είναι; Σήμερα οι άνθρωποι συνειδητοποιούν ότι το κλειδί για την πίστη στον Θεό είναι η ανάγνωση περισσότερων από τα λόγια του Θεού, ότι η κατανόηση της αλήθειας είναι το πιο σημαντικό από όλα, ότι η κατανόηση της αλήθειας και η αυτογνωσία είναι ζωτικής σημασίας, και ότι μόνο το να είναι σε θέση να κάνουν πράξη την αλήθεια και να κάνουν την αλήθεια πραγματικότητά τους είναι η είσοδος στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό. Πόσα χρόνια εμπειρίας πιστεύετε, λοιπόν, ότι χρειάζεστε για να έχετε αυτήν τη γνώση και αυτό το συναίσθημα στην καρδιά σας; Άνθρωποι που είναι οξυδερκείς, που έχουν διορατικότητα, που έχουν έντονη επιθυμία για τον Θεό —τέτοιοι άνθρωποι μπορεί να είναι σε θέση να μεταστραφούν μέσα σε ένα ή δύο χρόνια και να αρχίσουν να εισέρχονται. Αλλά οι άνθρωποι που είναι άμυαλοι, που είναι αναίσθητοι και κουτοί, που δεν έχουν διορατικότητα —θα περάσουν τρία ή πέντε χρόνια σε κατάσταση σύγχυσης, χωρίς να γνωρίζουν ότι δεν έχουν κερδίσει τίποτα. Αν εκτελούν τα καθήκοντά τους με ενθουσιασμό, μπορεί να περάσουν περισσότερα από δέκα χρόνια μες στη σύγχυση και πάλι να μην έχουν κανένα προφανές κέρδος ούτε να είναι σε θέση να μιλήσουν για τις βιωματικές τους μαρτυρίες. Μόνο όταν απομακρυνθούν ή αποκλειστούν, ξυπνούν τελικά και σκέφτονται μέσα τους: «Πραγματικά δεν έχω καμία πραγματικότητα της αλήθειας. Πραγματικά δεν υπήρξα άτομο που επιδιώκει την αλήθεια!» Δεν είναι λίγο καθυστερημένη η αφύπνισή τους τη στιγμή εκείνη; Μερικοί άνθρωποι ζουν άσκοπα σε κατάσταση σύγχυσης, ελπίζοντας συνεχώς ότι θα έρθει η ημέρα του Θεού, αλλά δεν επιδιώκουν καθόλου την αλήθεια. Ως αποτέλεσμα, περνούν περισσότερα από δέκα χρόνια χωρίς να έχουν κανένα κέρδος και χωρίς να είναι σε θέση να μοιραστούν κάποια μαρτυρία. Μόνο όταν κλαδεύονται, αντιμετωπίζονται και προειδοποιούνται με αυστηρό τρόπο, νιώθουν τελικά τα λόγια του Θεού να διαπερνούν την καρδιά τους. Πόσο αδιάλλακτες είναι οι καρδιές τους! Είναι δυνατόν να μην αντιμετωπίζονται, να μην κλαδεύονται και να μην τιμωρούνται; Είναι δυνατόν να μην πειθαρχούνται αυστηρά; Τι πρέπει να γίνει για να αποκτήσουν επίγνωση, για να αντιδράσουν; Όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια δεν θα χύσουν ούτε ένα δάκρυ μέχρι να δουν το φέρετρο. Μόνο όταν έχουν κάνει πολλά δαιμονικά και κακά πράγματα το συνειδητοποιούν και λένε μέσα τους: «Τελείωσε η πίστη μου στον Θεό; Δεν με θέλει πια ο Θεός; Έχω καταδικαστεί;» Αρχίζουν να κάνουν αυτοκριτική. Όταν είναι αρνητικοί, αισθάνονται ότι όλα αυτά τα χρόνια που πίστευαν στον Θεό πήγαν χαμένα, είναι γεμάτοι δυσαρέσκεια και τείνουν να απαρνηθούν τον εαυτό τους όντας απελπισμένοι. Όταν όμως συνέλθουν, συνειδητοποιούν το εξής: «Δεν βλάπτω απλώς τον εαυτό μου; Πρέπει να ξανασταθώ στα πόδια μου. Μου είπαν ότι δεν αγαπώ την αλήθεια. Γιατί μου το είπαν αυτό; Πώς δεν αγαπώ την αλήθεια; Ωχ, όχι! Όχι μόνο δεν αγαπώ την αλήθεια, αλλά δεν μπορώ καν να κάνω την πράξη τις αλήθειες που κατανοώ! Αυτή είναι μια εκδήλωση του ότι βαριέμαι αλήθεια!» Σκεπτόμενοι αυτό, αισθάνονται κάποια μεταμέλεια, μα και λίγο φόβο: «Αν συνεχίσω έτσι, σίγουρα θα τιμωρηθώ. Όχι, πρέπει να μετανοήσω γρήγορα —η διάθεση του Θεού δεν πρέπει να προσβληθεί». Τη στιγμή εκείνη, έχει μειωθεί το επίπεδο της αδιαλλαξίας τους; Είναι σαν να έχει τρυπήσει την καρδιά τους μια βελόνα· κάτι αισθάνονται. Και όταν έχεις αυτό το συναίσθημα, η καρδιά σου συγκινείται και αρχίζεις να ενδιαφέρεσαι για την αλήθεια. Γιατί έχεις αυτό το ενδιαφέρον; Επειδή έχεις ανάγκη την αλήθεια. Χωρίς την αλήθεια, όταν κλαδεύεσαι και αντιμετωπίζεσαι, δεν μπορείς να υποταχθείς σε αυτήν ή να αποδεχτείς την αλήθεια και δεν μπορείς να μείνεις σταθερός όταν δοκιμάζεσαι. Αν γινόσουν επικεφαλής, θα μπορούσες να αποφύγεις το να γίνεις ψευδής επικεφαλής και το να βαδίζεις στο μονοπάτι του αντίχριστου; Δεν θα μπορούσες. Μπορείς να ξεπεράσεις το να έχεις κύρος και να σε επαινούν οι άλλοι; Μπορείς να ξεπεράσεις τις καταστάσεις στις οποίες εισέρχεσαι και τις δοκιμασίες στις οποίες υποβάλλεσαι; Γνωρίζεις και κατανοείς τον εαυτό σου πάρα πολύ καλά, και θα πεις: «Αν δεν κατανοήσω την αλήθεια, δεν μπορώ να τα ξεπεράσω όλα αυτά —είμαι σκουπίδι, δεν είμαι ικανός για τίποτα». Τι είδους νοοτροπία είναι αυτή; Έχεις ανάγκη την αλήθεια. Όταν χρειάζεσαι βοήθεια, όταν είσαι στην πιο αβοήθητη φάση σου, θα θέλεις να στηριχτείς μόνο στην αλήθεια. Θα νιώθεις ότι δεν μπορείς να στηριχτείς σε κανέναν άλλον και ότι μόνο η στήριξη στην αλήθεια μπορεί να λύσει τα προβλήματά σου και να σου επιτρέψει να τα καταφέρεις μέσα από το κλάδεμα και την αντιμετώπιση, τις δοκιμασίες και τους πειρασμούς και να σε βοηθήσει να τα καταφέρεις σε κάθε κατάσταση. Και όσο περισσότερο εξαρτάσαι από την αλήθεια, τόσο περισσότερο θα αισθάνεσαι ότι η αλήθεια είναι καλή, χρήσιμη και η μεγαλύτερη δυνατή βοήθεια για σένα, και ότι μπορεί να λύσει όλες τις δυσκολίες σου. Σε τέτοιες στιγμές, θα αρχίσεις να λαχταράς την αλήθεια. Όταν οι άνθρωποι φτάνουν σε αυτό το σημείο, αρχίζει σιγά-σιγά η διεφθαρμένη τους διάθεση να μειώνεται ή να αλλάζει; Από τη στιγμή που αρχίζουν να κατανοούν και να αποδέχονται την αλήθεια, ο τρόπος με τον οποίο βλέπουν οι άνθρωποι τα πράγματα αρχίζει να αλλάζει, και μετά αρχίζουν να αλλάζουν και οι διαθέσεις τους. Πρόκειται για μια αργή διαδικασία. Στα πρώτα στάδια, οι άνθρωποι δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν αυτές τις τόσο μικρές αλλαγές· αλλά όταν κατανοήσουν πραγματικά και είναι σε θέση να κάνουν πράξη την αλήθεια, αρχίζουν να υπάρχουν ουσιαστικές αλλαγές, και είναι σε θέση να αισθανθούν αυτές τις αλλαγές. Από τη στιγμή που αρχίζουν οι άνθρωποι να λαχταρούν την αλήθεια, να διψούν γι’ αυτήν και επιθυμούν να την αναζητήσουν, μέχρι τη στιγμή που τους συμβαίνει κάτι και, με βάση την κατανόηση της αλήθειας, είναι σε θέση να την κάνουν πράξη και να ικανοποιήσουν το θέλημα του Θεού και να μην ενεργούν σύμφωνα με τη δική τους βούληση, ενώ είναι παράλληλα σε θέση να ξεπεράσουν τα κίνητρά τους και να ξεπεράσουν την αλαζονεία, την επαναστατικότητα, την αδιαλλαξία και την προδοτική καρδιά τους, τότε, σιγά-σιγά, δεν γίνεται η αλήθεια ζωή τους; Και όταν η αλήθεια γίνει η ζωή σου, οι αλαζονικές, επαναστατικές, αδιάλλακτες και προδοτικές διαθέσεις μέσα σου παύουν να είναι η ζωή σου και δεν μπορούν να σε ελέγχουν πια. Και τι καθοδηγεί τη συμπεριφορά σου τη στιγμή αυτή; Τα λόγια του Θεού. Όταν τα λόγια του Θεού έχουν γίνει η ζωή σου, έχει υπάρξει αλλαγή; (Ναι.) Και στη συνέχεια, όσο περισσότερο αλλάζεις, τόσο καλύτερα γίνονται τα πράγματα. Αυτή είναι η διαδικασία με την οποία αλλάζουν οι διαθέσεις των ανθρώπων, και η επίτευξη αυτού του αποτελέσματος απαιτεί πολύ χρόνο.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο η γνώση των έξι ειδών διεφθαρμένων διαθέσεων συνεπάγεται αληθινή αυτογνωσία