Λόγια του Παντοδύναμου Θεού των εσχάτων ημερών

Όταν οι άνθρωποι έχουν αδιάλλακτη διάθεση, από τι είδους κατάσταση χαρακτηρίζονται; Είναι κυρίως πεισματάρηδες και αυτάρεσκοι. Πάντα εμμένουν στις δικές τους ιδέες, πάντα θεωρούν ότι αυτό που λένε είναι και το σωστό, δεν είναι καθόλου ευέλικτοι, αλλά ισχυρογνώμονες. Αυτή είναι η στάση της αδιαλλαξίας. Είναι λες και έχει κολλήσει η βελόνα, δεν ακούνε κανέναν, είναι προσηλωμένοι σε μία συγκεκριμένη πορεία δράσης την οποία δεν αλλάζουν με τίποτα κι επιμένουν να την ακολουθούν, είτε αυτή είναι σωστή είτε λανθασμένη· αυτό δείχνει ότι είναι κάπως αμετανόητοι. Όπως λέει και το ρητό, «τα ψόφια γουρούνια δεν τρέμουν το βραστό νερό». Παρότι οι άνθρωποι γνωρίζουν πολύ καλά ποιο είναι το σωστό, δεν το κάνουν και αρνούνται κατηγορηματικά να αποδεχτούν την αλήθεια. Αυτό είναι ένα είδος διάθεσης: αδιαλλαξία. Υπό ποιες συνθήκες αποκαλύπτετε αδιάλλακτη διάθεση; Είστε συχνά αδιάλλακτοι; (Ναι.) Πολύ συχνά! Εφόσον, λοιπόν, η αδιαλλαξία είναι η διάθεσή σου, σε συνοδεύει κάθε στιγμή κάθε ημέρα της ύπαρξής σου. Η αδιαλλαξία δεν αφήνει τους ανθρώπους να προσέλθουν ενώπιον του Θεού, δεν τους αφήνει να αποδεχτούν την αλήθεια και να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα. Και αν δεν είσαι σε θέση να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα, είναι δυνατόν να αλλάξει αυτή η πτυχή της διάθεσής σου; Με μεγάλη δυσκολία μόνο. Προς το παρόν υπάρχει κάποια αλλαγή σε αυτήν την πτυχή της αδιάλλακτης διάθεσής σας; Και σε ποιον βαθμό έχει αλλάξει; Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι κάποτε ήσασταν υπερβολικά πεισματάρηδες, αλλά τώρα έχει σημειωθεί μια μικρή αλλαγή. Όταν αντιμετωπίζετε κάποιο ζήτημα, έχετε κάποια συνείδηση στην καρδιά σας και λέτε μέσα σας: «Στο συγκεκριμένο θέμα, πρέπει να κάνω πράξη κάποια αλήθεια. Εφόσον ο Θεός εξέθεσε αυτήν την αδιάλλακτη διάθεση, κι εγώ το άκουσα και το γνωρίζω πλέον, πρέπει να αλλάξω. Στο παρελθόν που έτυχε κάποιες φορές να έρθω αντιμέτωπος με τέτοιου είδους πράγματα, ακολούθησα τη σάρκα μου και απέτυχα. Δεν είμαι ευχαριστημένος, λοιπόν, μ’ αυτό. Πρέπει αυτήν τη φορά να κάνω πράξη την αλήθεια». Αν έχετε μια τέτοιου είδους φιλοδοξία, πιθανώς να κάνετε πράξη την αλήθεια, και αυτό συνιστά αλλαγή. Αν το βιώσετε αυτό για λίγο καιρό και είστε σε θέση να κάνετε πράξη περισσότερες αλήθειες, κι αυτό επιφέρει μεγαλύτερες αλλαγές, ενώ αποκαλύπτετε ολοένα και λιγότερες επαναστατικές και αδιάλλακτες διαθέσεις, θα έχει υπάρξει τότε αλλαγή στη ζωή-διάθεσή σας; Αν είναι φανερό πως η επαναστατική σας διάθεση μειώνεται διαρκώς και υποτάσσεστε όλο και περισσότερο στον Θεό, τότε θα έχει υπάρξει πραγματική αλλαγή. Σε ποιον βαθμό, λοιπόν, πρέπει να αλλάξετε για να υποταχθείτε αληθινά; Για να το καταφέρετε αυτό, θα πρέπει να μην υπάρχει ίχνος αδιαλλαξίας, αλλά μόνο υποταγή. Πρόκειται για μια αργή διαδικασία. Οι αλλαγές στη διάθεση δεν συμβαίνουν από τη μια μέρα στην άλλη, χρειάζεται να μεσολαβήσουν μεγάλα διαστήματα εμπειρίας, ίσως και μια ολόκληρη ζωή. Μερικές φορές πρέπει αναγκαστικά να ταλαιπωρηθείτε πολύ, να βιώσετε πολλές και μεγάλες κακουχίες, κακουχίες σαν να πεθαίνετε και να ξαναέρχεστε στη ζωή, κακουχίες πιο επώδυνες και δύσκολες από το να σας γδάρει κάποιος τα κόκκαλα για να σας αφαιρέσει το δηλητήριο.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο η γνώση των έξι ειδών διεφθαρμένων διαθέσεων συνεπάγεται αληθινή αυτογνωσία

Όταν κάποιος επιδεικνύει αλαζονεία, δολιότητα και υποκρισία ενώπιον του Θεού, το καταλαβαίνει αυτό καθόλου βαθιά μέσα του; (Ναι.) Όταν το καταλαβαίνει, τι κάνει; Αυτοσυγκρατείται; Απέχει; Κάνει αυτοκριτική; (Όχι.) Τι διάθεση είναι εκείνη κατά την οποία κάποιος γνωρίζει ότι έχει αποκαλύψει μια αλαζονική διάθεση, αλλά εξακολουθεί να μην κάνει αυτοκριτική και να μην προσπαθεί να γνωρίσει τον εαυτό του, ενώ αν κάποιος του το επισημάνει, πάλι δεν το αποδέχεται και προσπαθεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του; (Αδιαλλαξία.) Σωστά, πρόκειται για αδιαλλαξία. Όπως κι αν εκδηλώνεται αυτή η αδιάλλακτη διάθεση μπροστά στους άλλους και σε όποια πλαίσια κι αν αποκαλύπτεται μια τέτοια στάση, πρόκειται για ένα άτομο με αδιάλλακτη διάθεση. Όσο πονηροί και μεταμφιεσμένοι κι αν είναι οι άνθρωποι, αυτή η αδιάλλακτη διάθεση είναι εύκολο να αποκαλυφθεί. Επειδή οι άνθρωποι δεν ζουν μέσα σε μια φούσκα, και άσχετα με το αν βρίσκονται μπροστά σε άλλους ανθρώπους ή όχι, όλοι ζουν ενώπιον του Θεού, και κάθε άνθρωπος δέχεται την εξονυχιστική εξέταση του Θεού. Αν κάποιος είναι συνήθως πεισματάρης, ακόλαστος, ασυγκράτητος και έχει αυτές τις κλίσεις και αυτές τις αποκαλύψεις διαφθοράς, και αν δεν αλλάζει ακόμη και όταν το αντιλαμβάνεται αυτό, και όταν το αναγνωρίζει δεν μετανοεί, δεν ανοίγεται στη συναναστροφή ούτε αναζητά την αλήθεια για να λύσει αυτό το πρόβλημα, αυτό είναι αδιαλλαξία. Υπάρχουν δύο διαφορετικές εκδηλώσεις της αδιαλλαξίας: η ισχυρογνωμοσύνη και η σκληρότητα.^[α] «Ισχυρογνωμοσύνη» σημαίνει να είσαι πολύ πεισματάρης, να μη μεταστρέφεσαι και να μην είσαι απαλός. «Σκληρότητα» σημαίνει να μην τολμούν οι άλλοι να σε ακουμπήσουν, και όταν το κάνουν, να πονάνε. Συνήθως οι άνθρωποι δεν θέλουν επαφές με άτομα που έχουν αδιάλλακτη διάθεση, όπως ακριβώς δεν επιθυμούν να έρθουν σε επαφή με σκληρά πράγματα, και όταν το κάνουν, δεν νιώθουν άνετα· στους ανθρώπους αρέσουν τα απαλά πράγματα, η υφή των απαλών πραγμάτων τούς κάνει να αισθάνονται άνετα και τους φέρνει ευχαρίστηση· η αδιαλλαξία είναι ακριβώς το αντίθετο. Η αδιαλλαξία κάνει τους ανθρώπους να επιδεικνύουν μια στάση. Αυτή η στάση είναι η ξεροκεφαλιά και το πείσμα. Ποια διάθεση παίζει ρόλο εδώ; Η αδιάλλακτη διάθεση. Επομένως, όταν ένα άτομο αντιμετωπίζει κάτι, παρόλο που γνωρίζει ή έχει μια αμυδρή αίσθηση ότι αυτή η στάση του δεν είναι καλή και σωστή, η αδιάλλακτη διάθεσή του τον ωθεί να σκεφτεί: «Και τι έγινε αν το μάθει κάποιος; Έτσι είμαι εγώ!» Τι στάση είναι αυτή; Αρνείται το ζήτημα, δεν πιστεύει ότι αυτή η στάση είναι κακή ή επαναστατική απέναντι στον Θεό, ότι προέρχεται από τον Σατανά ή ότι αποτελεί αποκάλυψη της διάθεσης του Σατανά· δεν διαισθάνεται ούτε συνειδητοποιεί πώς τη βλέπει ο Θεός και ότι την απεχθάνεται —τόσο σοβαρό είναι το πρόβλημα αυτό. Η διάθεση της αδιαλλαξίας είναι καλή ή κακή; (Είναι κακή.) Είναι μια σατανική διάθεση. Δυσκολεύει τους ανθρώπους να αποδεχτούν την αλήθεια και τους δυσκολεύει ακόμη περισσότερο να μετανοήσουν. Όλες οι σατανικές διαθέσεις είναι αρνητικά πράγματα, όλες τις μισεί ο Θεός, και καμία από αυτές δεν ανήκει στα θετικά πράγματα.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η γνώση της διάθεσης κάποιου είναι το θεμέλιο της αλλαγής της

Υποσημειώσεις:

α. Το αρχικό κείμενο δεν περιέχει τη φράση «Υπάρχουν δύο διαφορετικές εκδηλώσεις της αδιαλλαξίας: η ισχυρογνωμοσύνη και η σκληρότητα».

Μια άλλη απ’ τις βασικές είναι κάτι που ενυπάρχει στη διάθεση-ουσία του καθενός: η αδιαλλαξία. Αυτό εκδηλώνεται επίσης με τρόπο πολύ συγκεκριμένο και προφανή, σωστά; (Πράγματι.) Αυτοί είναι δύο από τους κύριους τρόπους με τους οποίους εκδηλώνεται και αποκαλύπτεται η διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου. Αυτές οι συγκεκριμένες συμπεριφορές, αυτές οι συγκεκριμένες απόψεις, στάσεις και ούτω καθεξής, δείχνουν πραγματικά και με ακρίβεια ότι η διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου εμπεριέχει το στοιχείο της αποστροφής για την αλήθεια. Το πιο εμφανές στη διάθεση του ανθρώπου, βέβαια, είναι οι εκδηλώσεις της αδιαλλαξίας: Ό,τι κι αν λέει ο Θεός, όποιες διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου κι αν αποκαλύπτονται στη διάρκεια του έργου Του, οι άνθρωποι αρνούνται πεισματικά να τα αναγνωρίσουν, και αντιστέκονται σ’ αυτά. Εκτός απ’ την προφανή αντίσταση και την περιφρονητική απόρριψη, υπάρχει, βεβαίως, κι ακόμα ένα είδος συμπεριφοράς: όταν οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται για το έργο του Θεού, λες και το έργο του Θεού δεν έχει καμία σχέση μ’ αυτούς. Τι σημαίνει να μην ενδιαφέρεται κάποιος για τον Θεό; Είναι όταν λέει κανείς: «Πες ό,τι θέλεις, δεν έχει καμία σχέση μ’ εμένα. Καμία δική Σου κρίση και έκθεση δεν έχει σχέση μ’ εμένα. Ούτε τις αποδέχομαι ούτε τις αναγνωρίζω». Θα μπορούσαμε να ονομάσουμε μια τέτοια στάση «αδιάλλακτη»; (Ναι.) Πρόκειται για εκδήλωση αδιαλλαξίας. Αυτοί οι άνθρωποι λένε: «Ζω όπως μου αρέσει, με όποιον τρόπο με κάνει να νιώθω άνετα και με όποιον τρόπο με κάνει ευτυχισμένο. Όσο για τις συμπεριφορές που αναφέρεις Εσύ, δηλαδή την αλαζονεία, την απάτη, την αποστροφή για την αλήθεια, τη μοχθηρία, τη φαυλότητα και ούτω καθεξής, ακόμα κι αν τις έχω, πού είναι το πρόβλημα; Δεν πρόκειται ούτε να τις εξετάσω ούτε να τις γνωρίσω ούτε να τις αποδεχτώ. Έτσι πιστεύω στον Θεό εγώ, τι θα κάνεις Εσύ γι’ αυτό;» Αυτή είναι μια στάση αδιαλλαξίας. Όταν οι άνθρωποι δεν νοιάζονται για τα λόγια του Θεού και δεν τους δίνουν σημασία, πράγμα που σημαίνει ότι με τον ίδιο τρόπο αγνοούν τον Θεό, ό,τι κι αν πει Εκείνος, είτε δίνοντας υπενθυμίσεις είτε προειδοποιήσεις είτε προτροπές —με όποιον τρόπο κι αν μιλάει, απ’ όποια πηγή και με όποιους στόχους κι αν μιλάει— τότε η στάση τους είναι αδιάλλακτη. Σημαίνει ότι δεν δίνουν καμία σημασία στην επείγουσα πρόθεση του Θεού και ακόμα λιγότερο στην ειλικρινή, καλοπροαίρετη επιθυμία Του να σώσει τον άνθρωπο. Ό,τι κι αν κάνει ο Θεός, οι άνθρωποι δεν έχουν την αποφασιστικότητα που χρειάζεται για να συνεργαστούν και είναι απρόθυμοι να πασχίσουν για την αλήθεια. Ακόμα κι αν αναγνωρίζουν ότι η κρίση και η αποκάλυψη του Θεού υπάρχουν στ’ αλήθεια, δεν νιώθουν μέσα τους καμία μεταμέλεια και συνεχίζουν να πιστεύουν όπως και πριν. Στο τέλος, όταν έχουν ακούσει πολλά κηρύγματα, λένε το ίδιο πράγμα: «Είμαι αληθινός πιστός· όπως και να ’χει, δεν έχω κακή ανθρώπινη φύση, δεν θα έκανα επίτηδες κακό, είμαι ικανός να απαρνηθώ πράγματα, μπορώ να υπομείνω δυσκολίες και είμαι πρόθυμος να πληρώσω το τίμημα για την πίστη μου. Ο Θεός δεν πρόκειται να με εγκαταλείψει». Δεν είναι το ίδιο με αυτό που είπε ο Παύλος: «Τον αγώνα τον καλόν ηγωνίσθην, τον δρόμον ετελείωσα, την πίστιν διετήρησα· του λοιπού μένει εις εμέ ο της δικαιοσύνης στέφανος»; Τέτοια στάση έχουν οι άνθρωποι. Τι διάθεση κρύβεται πίσω από μια τέτοια στάση; Η αδιαλλαξία.

«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (1)

Αν οι άνθρωποι έχουν συνείδηση και λογική, και αν λαχταρούν την αλήθεια, αλλά, μόλις κάνουν κάποιο λάθος, δεν ξέρουν ποτέ πώς να κάνουν αυτοκριτική και μεταστροφή, αλλά αντίθετα πιστεύουν πως ό,τι έγινε έγινε και είναι σίγουροι πως δεν κάνουν ποτέ λάθος, τότε τι είδους διάθεση δείχνει αυτό; Τι είδους συμπεριφορά; Ποια είναι η ουσία μιας τέτοιας συμπεριφοράς; (Είναι αδιαλλαξία.) Τέτοιου είδους άνθρωποι είναι αδιάλλακτοι και, ό,τι κι αν γίνει, θα ακολουθήσουν αυτό το μονοπάτι. Ο Θεός δεν συμπαθεί τέτοιους ανθρώπους. Τι είπε ο Ιωνάς όταν εξέφρασε για πρώτη φορά τα λόγια του Θεού στους Νινευίτες; [«Έτι τεσσαράκοντα ημέραι και η Νινευή θέλει καταστραφή» (Ιωνάς 3:4)]. Πώς αντέδρασαν οι Νινευίτες σ’ αυτά τα λόγια; Όταν κατάλαβαν ότι ο Θεός επρόκειτο να τους καταστρέψει, βιάστηκαν να πάρουν σάκο και στάχτη και να Του εξομολογηθούν τις αμαρτίες τους. Αυτό σημαίνει να μετανοεί κανείς. Αν ο άνθρωπος μπορεί να μετανοήσει, αυτό του παρουσιάζει μια τεράστια ευκαιρία. Τι ευκαιρία είναι αυτή; Η ευκαιρία να συνεχίσει να ζει. Χωρίς αληθινή μετάνοια, θα ήταν δύσκολο να συνεχίσει να προχωράς, είτε πρόκειται για την εκτέλεση του καθήκοντος είτε για την αναζήτηση της σωτηρίας. Σε κάθε στάδιο —είτε όταν σε πειθαρχεί ή σε συμμορφώνει ο Θεός είτε όταν σου υπενθυμίζει και σε προτρέπει— εφόσον έχει προκύψει κάποια σύγκρουση ανάμεσα σ’ εσένα και τον Θεό, αλλά εσύ δεν μεταστρέφεσαι και παραμένεις προσκολλημένος στις δικές σου ιδέες, οπτικές και στάσεις, τότε, παρόλο που τα βήματά σου προχωρούν εμπρός, δεν διορθώνεται η σύγκρουσή σου με τον Θεό, οι παρανοήσεις προς Αυτόν, και τα παράπονά σου και η επαναστατικότητά σου εναντίον Του, καθώς και η παρακοή σου, ενώ η καρδιά σου δεν μεταστρέφεται. Τότε, ο Θεός από την πλευρά Του θα σε αποκλείσει. Αν και δεν έχεις εγκαταλείψει το καθήκον που έχεις, και εξακολουθείς να τηρείς το καθήκον σου και να δείχνεις λίγη αφοσίωση σε αυτό που έχει αναθέσει ο Θεός, και οι άνθρωποι το βλέπουν αυτό ως αποδεκτό, υπάρχει και κάτι ακόμα: Η διαμάχη ανάμεσα σ’ εσένα και στον Θεό έχει γίνει ένας μόνιμος κόμπος. Δεν έχεις χρησιμοποιήσει την αλήθεια για να την επιλύσεις και να αποκτήσεις αληθινή κατανόηση των προθέσεων του Θεού, με αποτέλεσμα να γίνεται πιο βαθιά η παρανόησή σου για τον Θεό και να νομίζεις πάντα ότι ο Θεός έχει άδικο και ότι αδικείσαι. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχεις μεταστραφεί. Η επαναστατικότητά σου, οι αντιλήψεις σου και η παρανόησή σου για τον Θεό υπάρχουν ακόμα, γεγονός που σου προκαλεί μια νοοτροπία μη υποταγής, σε κάνει πάντα επαναστατικό και σε οδηγεί να εναντιώνεσαι στον Θεό. Άραγε, ένας τέτοιος άνθρωπος δεν είναι κάποιος που επαναστατεί ενάντια στον Θεό, Του αντιστέκεται και αρνείται πεισματικά να μετανοήσει; Γιατί δίνει τόση έμφαση ο Θεός στη μεταστροφή των ανθρώπων; Με τι στάση θα πρέπει να αντιμετωπίζει ένα δημιουργημένο ον τον Δημιουργό; Με μια στάση που να αναγνωρίζει πως ο Δημιουργός, ό,τι κι αν κάνει, έχει δίκιο. Αν δεν το αναγνωρίζεις αυτό, τότε το ότι ο Δημιουργός είναι η αλήθεια, η οδός και η ζωή δεν θα είναι για σένα παρά μόνο κούφια λόγια. Αν ισχύει αυτό, μπορείς να αποκτήσεις τη σωτηρία; Δεν μπορείς. Δεν θα είχες τα προσόντα· ο Θεός δεν σώζει ανθρώπους σαν κι εσένα.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο διαλύοντας τις αντιλήψεις του μπορεί κανείς να πορευτεί στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό (3)

Κάποιους τους περιορίζουν συνέχεια αυτές οι παραβάσεις· έτσι, αυτοί οι άνθρωποι σκέφτονται: «Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να συγχωρέσει ο Θεός κάτι που προσβάλλει τη διάθεσή Του. Εδώ και πολύ καιρό η καρδιά Του με αποστρέφεται και με απορρίπτει, άρα δεν έχει κανένα νόημα να επιδιώκω την αλήθεια». Μα τι στάση είναι αυτή; Είναι μια στάση καχυποψίας και παρανόησης απέναντι στον Θεό. Στην πραγματικότητα, πριν ακόμα κάνεις οτιδήποτε που προσέβαλε τη διάθεση του Θεού, είχες απέναντί Του μια ασεβή, ανευλαβή και επιπόλαιη στάση, και δεν Του συμπεριφερόσουν όπως αρμόζει στον Θεό. Οι άνθρωποι αποκαλύπτουν τις σατανικές τους διαθέσεις σε μια στιγμή άγνοιας ή παρορμητικότητας και, αν δεν είναι κανείς εκεί για να τους πειθαρχήσει και να τους σταματήσει, τότε διαπράττουν παραβάσεις. Κι όταν οι παραβάσεις τους έχουν συνέπειες, δεν ξέρουν πώς να μετανοήσουν και αισθάνονται άσχημα. Ανησυχούν για την μελλοντική έκβαση και τον προορισμό τους, και κουβαλούν όλο αυτό το βάρος μέσα τους, λέγοντας συνέχεια με το μυαλό τους «Ξόφλησα, καταστράφηκα, ας ξεγράψω καλύτερα τον εαυτό μου, γιατί δεν έχω καμία ελπίδα. Αν μια μέρα ο Θεός πάψει να με θέλει και αρχίσει να με αποστρέφεται, το χειρότερο που μπορεί να μου συμβεί είναι να πεθάνω. Παραδίνομαι στο έλεος της ενορχήστρωσης του Θεού». Εξωτερικά, λένε ότι παραδίνονται στο έλεος της ενορχήστρωσής Του και υποτάσσονται στις ρυθμίσεις και στην κυριαρχία Του· όμως, ποια στάση υιοθετούν στην πραγματικότητα; Μια στάση αντίστασης, αδιαλλαξίας και αμετανοησίας. Τι σημαίνει να είναι κανείς αμετανόητος; Σημαίνει να εμμένει στις ιδέες του και να μην πιστεύει ούτε να αποδέχεται τίποτα από αυτά που λέει ο Θεός. Σκέφτεται συνεχώς: «Τα προτρεπτικά και παρηγορητικά λόγια του Θεού δεν προορίζονται για μένα, αλλά για τους άλλους. Εγώ είμαι πια ξοφλημένος, ξεγραμμένος και ανάξιος· ο Θεός με έχει εγκαταλείψει προ πολλού και, όσο κι αν εξομολογηθώ τις αμαρτίες μου, όσο κι αν προσευχηθώ ή κλάψω μετανιωμένος, δεν θα μου δώσει ποτέ δεύτερη ευκαιρία». Όταν κάποιος μέσα του αξιολογεί και αμφισβητεί τον Θεό, τι στάση υιοθετεί; Πρόκειται άραγε για μια στάση εξομολόγησης και μετάνοιας; Προφανώς και όχι. Μια τέτοια στάση είναι αντιπροσωπευτική μιας συγκεκριμένης διάθεσης, η οποία είναι απίστευτη αδιαλλαξία και τίποτε άλλο. Εξωτερικά, οι άνθρωποι που έχουν αυτήν τη διάθεση φαίνονται πολύ αυτάρεσκοι, δεν ακούν κανέναν, κατανοούν όλα τα δόγματα αλλά δεν κάνουν τίποτα πράξη. Μέσα τους, έχουν μια αδιάλλακτη διάθεση. Άραγε ο Θεός βλέπει την αδιαλλαξία ως υποταγή ή ως επαναστατικότητα; Φυσικά και τη βλέπει ως επαναστατικότητα. Αυτοί οι άνθρωποι, όμως, νιώθουν ότι έχουν αδικηθεί οικτρά, και λένε: «Αγαπούσα τόσο πολύ τον Θεό, Εκείνος όμως δεν μπορεί να μου συγχωρέσει ένα τόσο δα λάθος, και τώρα έχει χαθεί η κατάληξή μου. Ο Θεός έχει βγάλει την ετυμηγορία Του για ανθρώπους σαν κι εμένα. Είμαι σαν τον Παύλο». Μα είπε ο Θεός ότι είσαι σαν τον Παύλο; Όχι, δεν είπε κάτι τέτοιο. Εσύ λες ότι είσαι σαν τον Παύλο· πού το στηρίζεις; Λες ότι θα σε πατάξει ο Θεός, θα σε τιμωρήσει και θα σε στείλει στην κόλαση. Ποιος την αποφάσισε αυτήν την κατάληξη; Είναι ξεκάθαρα δική σου απόφαση, αφού ο Θεός δεν είπε ποτέ ότι θα πας στην κόλαση όταν ολοκληρωθεί το έργο Του, ούτε ότι δεν μπορείς να εισέλθεις στη βασιλεία των ουρανών. Όσο, λοιπόν, δεν λέει ο Θεός ότι σε αποστρέφεται και σε απορρίπτει, έχεις την ευκαιρία και το δικαίωμα να επιδιώξεις την αλήθεια, και θα πρέπει απλώς να αποδεχθείς την κρίση και την παίδευση των λόγων Του. Τέτοια στάση πρέπει να τηρείς, αφού με αυτήν αποδέχεσαι την αλήθεια και τη σωτηρία του Θεού και μετανοείς πραγματικά. Εσύ μένεις πάντα προσκολλημένος στις αντιλήψεις, τις φαντασιοκοπίες και τις παρανοήσεις σου, και όλα αυτά ήδη σε κατακλύζουν και σε καταλαμβάνουν. Αποφάσισες ακόμα και ότι ο Θεός δεν θα σε σώσει, κι έπειτα υιοθέτησες μια επιπόλαιη νοοτροπία καθώς εκτελούσες το καθήκον σου. Σύμφωνα με αυτήν την αρνητική, παθητική και οκνηρή νοοτροπία, έχεις ξεγράψει τον εαυτό σου, πιστεύεις ότι τάχα δεν έχεις ελπίδα, και κοιτάς μόνο να βγάλεις τη μέρα. Μπορείς να κερδίσεις την αλήθεια; Με αυτήν τη νοοτροπία, όχι. Κι έτσι δεν θα σωθείς. Αυτός ο άνθρωπος που περιγράφουμε δεν είναι αξιολύπητος; (Πράγματι, είναι.) Τι του συνέβη κι έγινε τόσο αξιολύπητος; Φταίει η άγνοια. Όταν συμβαίνει κάτι, δεν αναζητά την αλήθεια· αντίθετα, μελετά και κάνει εικασίες, θέλει ακόμα και να βυθιστεί στα λόγια του Θεού για να βρει αυτά που αφορούν την κατάστασή του, να δει τι στάση έχει ο Θεός, πώς βγάζει την ετυμηγορία Του και ποια θα είναι η κατάληξη. Μέσα από όλα αυτά, προσπαθεί να προσδιορίσει το τελικό αποτέλεσμα. Αυτή η προσέγγιση μοιάζει καθόλου με την αναζήτηση της αλήθειας; Φυσικά και όχι. Αυτός ο άνθρωπος κρεμά πάνω από το κεφάλι του τα καταδικαστικά λόγια και τις κατάρες του Θεού, κι έτσι ζει μέσα στον αρνητισμό. Μπορεί να δίνει την εντύπωση ότι είναι ευάλωτος, αδύναμος και αρνητικός, αλλά στην πραγματικότητα αντιστέκεται. Ποια είναι η διάθεση που κρύβεται πίσω από την αντίσταση; Η αδιαλλαξία. Στα μάτια του Θεού, η αδιαλλαξία είναι ένα είδος επαναστατικότητας, και αυτό ο Θεός το απεχθάνεται πιο πολύ από οτιδήποτε άλλο.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο επιδιώκοντας την αλήθεια μπορεί κανείς να διαλύσει τις αντιλήψεις και τις παρανοήσεις του για τον Θεό

Ξέρετε ποιους ανθρώπους εγκαταλείπει τελικά ο Θεός; (Εκείνους που παραμένουν συνέχεια αδιάλλακτοι και δεν μετανοούν ενώπιόν Του.) Ποια είναι η συγκεκριμένη κατάσταση ανθρώπων σαν κι αυτούς; (Όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους, είναι πάντα επιπόλαιοι· όταν πάλι αντιμετωπίζουν προβλήματα, δεν αναζητούν την αλήθεια για να τα λύσουν. Δεν αντιμετωπίζουν σοβαρά την άσκηση της αλήθειας και κάνουν τα πάντα με προχειρότητα. Αρκούνται απλώς στο να μην κάνουν κακά και άσχημα πράγματα, αλλά δεν πασχίζουν προς την κατεύθυνση της αλήθειας.) Η επιπόλαιη συμπεριφορά εξαρτάται απ’ την περίσταση. Κάποιοι άνθρωποι την έχουν επειδή δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια και μάλιστα πιστεύουν ότι η επιπολαιότητα είναι κάτι το φυσιολογικό. Κάποιοι είναι επίτηδες επιπόλαιοι, δηλαδή επιλέγουν συνειδητά να ενεργούν με τέτοιον τρόπο. Το κάνουν όταν δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια, και ακόμα κι όταν την καταλάβουν, δεν βελτιώνουν τη συμπεριφορά τους. Δεν κάνουν πράξη την αλήθεια κι ενεργούν σταθερά με αυτόν τον τρόπο, χωρίς να έχουν την παραμικρή αλλαγή. Όταν κάποιος τους επικρίνει, ούτε ακούνε ούτε αποδέχονται το κλάδεμα. Κάθε άλλο, εμμένουν πεισματικά στις θέσεις τους μέχρι τέλους. Πώς λέγεται αυτό; Λέγεται αδιαλλαξία. Όλοι γνωρίζουν ότι η «αδιαλλαξία» είναι ένας όρος αρνητικός και υποτιμητικός. Δεν είναι καλή λέξη. Ποια έκβαση νομίζετε, λοιπόν, πως θα είχε κανείς αν ίσχυε γι’ αυτόν ο όρος «αδιάλλακτος», αν ταίριαζε σ’ αυτήν την περιγραφή; (Ο Θεός τον αποστρέφεται, τον απορρίπτει και τον παραμερίζει.) Να σας πω κάτι: Ο Θεός απεχθάνεται περισσότερο και θέλει περισσότερο απ’ όλους να εγκαταλείψει τους αδιάλλακτους ανθρώπους αυτού του είδους. Ξέρουν καλά τα παραπτώματά τους, αλλά δεν μετανοούν, δεν παραδέχονται ποτέ τα λάθη τους· βρίσκουν συνέχεια δικαιολογίες κι επιχειρήματα για να δικαιολογήσουν τον εαυτό τους και να αποποιηθούν την ευθύνη, ενώ ψάχνουν βολικούς και πλάγιους τρόπους να αποφύγουν το θέμα. Κρύβουν τις πράξεις τους για να μην τις δουν οι άλλοι και κάνουν συνέχεια λάθη χωρίς μέσα τους να έχουν το παραμικρό ίχνος μετάνοιας ή εξομολόγησης. Ένας τέτοιος άνθρωπος προκαλεί πολλά προβλήματα, και δεν είναι εύκολο να φτάσει στη σωτηρία. Αυτούς τους ανθρώπους θέλει να εγκαταλείψει ο Θεός. Γιατί να τους εγκαταλείψει; (Επειδή δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια και η συνείδησή τους είναι πλέον μουδιασμένη.) Τέτοιοι άνθρωποι δεν σώζονται με τίποτα. Ο Θεός δεν σώζει αυτούς τους ανθρώπους· δεν κάνει τέτοιο άχρηστο έργο. Εξωτερικά φαίνεται ότι ο Θεός δεν τους σώζει και δεν τους θέλει, αλλά στην πραγματικότητα υπάρχει ένας πρακτικός λόγος, ότι, δηλαδή, αυτοί οι άνθρωποι δεν αποδέχονται τη σωτηρία Του· απορρίπτουν τη σωτηρία του Θεού και αντιστέκονται σ’ αυτήν. Σκέφτονται: «Τι κερδίζω αν υποταχθώ σ’ Εσένα, αν αποδεχτώ και κάνω πράξη την αλήθεια; Ποιο είναι το όφελος; Θα το κάνω μόνο αν έχω να αποκομίσω κάποιο όφελος. Αν δεν έχω να κερδίσω κάτι, τότε δεν πρόκειται το κάνω». Τι άνθρωποι είναι αυτοί; Είναι άνθρωποι που τους καθοδηγεί η ιδιοτέλεια, και η ιδιοτέλεια καθοδηγεί όλους όσοι δεν αγαπούν την αλήθεια. Όσοι καθοδηγούνται από την ιδιοτέλεια δεν μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια. Πώς θα αντιδράσει κάποιος τον οποίο τον καθοδηγεί η ιδιοτέλεια αν προσπαθήσεις να συναναστραφείς μαζί του πάνω στην αλήθεια και του ζητήσεις να αποκτήσει αυτογνωσία και να παραδεχτεί τα λάθη του; «Τι έχω να κερδίσω αν παραδεχτώ τα λάθη μου; Τι ευλογίες θα λάβω αν με κάνεις να παραδεχτώ ότι έσφαλα και με βάλεις να εξομολογηθώ τις αμαρτίες μου και να μετανοήσω; Θα ζημιωθεί η φήμη μου και τα συμφέροντά μου. Θα υποστώ απώλειες. Ποιος θα με αποζημιώσει;» Τέτοια νοοτροπία έχουν αυτοί οι άνθρωποι. Επιδιώκουν μόνο το προσωπικό τους κέρδος και θεωρούν πολύ ασαφές το να ενεργούν με έναν συγκεκριμένο τρόπο προκειμένου να λάβουν τις ευλογίες του Θεού. Πολύ απλά, το θεωρούν αδύνατον· πιστεύουν μόνο ό,τι βλέπουν με τα ίδια τους τα μάτια. Ανθρώπους σαν κι αυτούς τους καθοδηγεί η ιδιοτέλεια· ζουν σύμφωνα με τη σατανική φιλοσοφία «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Αυτή είναι η φύση-ουσία τους. Πιστεύουν κατά βάθος πως το να αναγνωρίζουν τον Θεό και την αλήθεια σημαίνει ότι πιστεύουν στον Θεό. Θεωρούν αποδεκτό το να μην κάνουν κακό, με την προϋπόθεση, όμως, να κερδίζουν οφέλη και να μην έχουν καθόλου απώλειες. Μόνο όταν δεν θίγονται τα συμφέροντά τους μιλάνε για την άσκηση της αλήθειας και την υποταγή στον Θεό. Αν πληγούν τα συμφέροντά τους, τότε δεν μπορούν ούτε να κάνουν πράξη την αλήθεια ούτε να υποταχθούν στον Θεό. Ακόμα πιο αδύνατο είναι να δαπανήσουν τον εαυτό τους, να υποφέρουν ή να πληρώσουν τίμημα για τον Θεό. Τέτοιοι άνθρωποι δεν είναι αληθινοί πιστοί. Ζουν για τα συμφέροντά τους, επιδιώκουν μόνο ευλογίες και οφέλη, και δεν θέλουν να ταλαιπωρηθούν ούτε να πληρώσουν τίμημα, μα απ’ την άλλη δεν παύουν να θέλουν μια θέση στον οίκο του Θεού για να αποφύγουν την έκβαση του θανάτου. Τέτοιοι άνθρωποι δεν αποδέχονται το παραμικρό μέρος της αλήθειας και δεν γίνεται να σωθούν από τον Θεό. Ο Θεός μπορεί παρ’ όλα αυτά να τους σώσει; Σίγουρα θα τους αποστρέφεται, θα τους απορρίψει και θα τους αποκλείσει. Αυτό σημαίνει ότι δεν τους σώζει ο Θεός; Οι ίδιοι έχουν εγκαταλείψει τον εαυτό τους. Δεν πασχίζουν προς την κατεύθυνση της αλήθειας, δεν προσεύχονται ούτε βασίζονται στον Θεό. Άρα, πώς γίνεται να τους σώσει ο Θεός; Ο μόνος δρόμος είναι να τους εγκαταλείψει, να τους παραμερίσει και να τους αφήσει να κάνουν αυτοκριτική. Αν θέλουν να σωθούν, τότε ο μόνος τρόπος είναι να αποδεχτούν την αλήθεια, να φτάσουν στην αυτογνωσία, να κάνουν πράξη τη μετάνοια και να βιώσουν την αλήθεια-πραγματικότητα. Αν τα κάνουν όλα αυτά, μπορούν να λάβουν την έγκριση του Θεού. Πρέπει να κάνουν πράξη την αλήθεια, ώστε μπορέσουν να υποταχθούν στον Θεό και να έχουν τον φόβο Του· αυτός είναι και ο απώτερος στόχος της σωτηρίας. Οι άνθρωποι πρέπει να ενσαρκώνουν και να βιώνουν την υποταγή στον Θεό και τον φόβο Θεού. Αν δεν βαδίζεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, τότε δεν υπάρχει άλλο μονοπάτι να επιλέξεις. Αν κάποιος δεν βαδίζει σ’ αυτό το μονοπάτι, το μόνο που μπορεί να πει κανείς είναι ότι δεν πιστεύει πως η αλήθεια μπορεί να τον σώσει. Δεν πιστεύει ότι όλα τα λόγια που είπε ο Θεός μπορούν να τον αλλάξουν και να τον κάνουν αληθινό άνθρωπο. Επιπλέον, ουσιαστικά δεν πιστεύει ότι ο Θεός είναι η αλήθεια ούτε πιστεύει ότι η αλήθεια μπορεί να αλλάξει και να σώσει τους ανθρώπους. Επομένως, όπως κι αν το αναλύσεις, η καρδιά ενός τέτοιου ανθρώπου είναι γεμάτη αδιαλλαξία. Ό,τι κι αν γίνει, αυτός ο άνθρωπος αρνείται να αποδεχτεί την αλήθεια, και είναι αδύνατον να σωθεί.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Στην πίστη στον Θεό, το πιο σημαντικό είναι να κάνει κανείς πράξη και να βιώνει τα λόγια Του

Είναι δύσκολο να αλλάξει μια αδιάλλακτη διάθεση; Υπάρχει τρόπος να αλλάξει; Η απλούστερη και πιο άμεση μέθοδος είναι να αλλάξεις τη στάση σου απέναντι στα λόγια του Θεού και απέναντι στον Ίδιο τον Θεό. Πώς μπορείς να αλλάξεις αυτά τα πράγματα; Να αναλύσεις και να γνωρίσεις τις καταστάσεις και τις νοοτροπίες που προκύπτουν από την αδιάλλακτη στάση σου, και να ψάξεις να βρεις ποιες απ’ τις πράξεις και τα λόγια σου, ποιες απ’ τις απόψεις και τις προθέσεις στις οποίες προσκολλάσαι, και συγκεκριμένα ακόμη ποιες απ’ τις σκέψεις και τις ιδέες που εκδηλώνεις, διαφεντεύονται από την αδιάλλακτη διάθεσή σου. Εξέτασε και διόρθωσε αυτές τις συμπεριφορές, τις εκδηλώσεις και τις καταστάσεις μία προς μία, και μετά άλλαξέ τες· μόλις εξετάσεις και εντοπίσεις κάτι, άλλαξέ το γρήγορα. Για παράδειγμα, πριν από λίγο μιλούσαμε για το να ενεργεί κάποιος ανάλογα με τις προτιμήσεις και το κέφι του, δηλαδή με βάση τα καπρίτσια του. Η καπριτσιόζικη διάθεση έχει μια διάσταση αποστροφής για την αλήθεια. Αν συνειδητοποιήσεις ότι είσαι τέτοιος άνθρωπος και έχεις τέτοια διεφθαρμένη διάθεση, και ούτε κάνεις αυτοκριτική ούτε αναζητάς την αλήθεια για να το διορθώσεις, αλλά επιμένεις να πιστεύεις πεισματικά ότι δεν έχεις κανένα θέμα, αυτό είναι αδιαλλαξία. Μετά από αυτό το κήρυγμα, μπορεί ξαφνικά να συνειδητοποιήσεις το εξής: «Έχω πει τέτοια πράγματα και έχω τέτοιες απόψεις. Αυτή η διάθεσή μου δείχνει ότι αποστρέφομαι την αλήθεια. Εφόσον είναι έτσι, θα ξεκινήσω να απαλλάσσομαι απ’ αυτήν τη διάθεση». Και πώς θα ξεκινήσεις να απαλλάσσεσαι απ’ αυτήν; Να εγκαταλείψεις πρώτα την αίσθηση της ανωτερότητας που έχεις, τα καπρίτσια σου και την αυθαιρεσία σου· έχεις-δεν έχεις κέφι, να κοιτάς ποιες είναι οι απαιτήσεις του Θεού. Αν μπορέσεις να επαναστατήσεις ενάντια στη σάρκα και να ασκηθείς σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού, πώς θα σε δει Εκείνος; Αν μπορέσεις να αρχίσεις πραγματικά να διορθώνεις αυτές τις διεφθαρμένες συμπεριφορές, είναι σημάδι ότι συνεργάζεσαι θετικά και ενεργά με το έργο του Θεού. Θα επαναστατείς συνειδητά ενάντια στη διάθεση της αποστροφής για την αλήθεια και θα τη διορθώνεις, ενώ ταυτόχρονα θα απαλλάσσεσαι απ’ την αδιάλλακτη διάθεσή σου. Όταν θα έχεις απαλλαγεί και απ’ τις δύο αυτές διεφθαρμένες διαθέσεις, θα μπορείς να υποταχθείς στον Θεό και να Τον ικανοποιήσεις, πράγμα που θα Τον ευχαριστήσει.

«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (1)

Η αδιαλλαξία αποτελεί πρόβλημα μιας διεφθαρμένης διάθεσης· είναι κάτι που έχει κανείς στη φύση του και δεν είναι εύκολο να το διορθώσει. Όταν κάποιος έχει αδιάλλακτη διάθεση, την εκδηλώνει κυρίως ως μια τάση να παρουσιάζει δικαιολογίες και αληθοφανή επιχειρήματα, να κολλάει στις ιδέες του και να μην αποδέχεται εύκολα καινούργια πράγματα. Κάποιες φορές, οι άνθρωποι ξέρουν ότι οι ιδέες τους είναι λανθασμένες, όμως επιμένουν σ’ αυτές για χάρη της ματαιοδοξίας και του εγωισμού τους, παραμένοντας ξεροκέφαλοι μέχρι τέλους. Μια τέτοια αδιάλλακτη διάθεση δύσκολα αλλάζει, ακόμα κι αν τη γνωρίζει κανείς. Για να λύσει κανείς το πρόβλημα της αδιαλλαξίας, πρέπει να γνωρίσει την αλαζονεία, τη δολιότητα, τη φαυλότητα του ανθρώπου, το ότι αποστρέφεται την αλήθεια και άλλες τέτοιες διαθέσεις. Όταν κάποιος γνωρίσει την αλαζονεία, τη δολιότητα, τη φαυλότητά του, το ότι αποστρέφεται την αλήθεια, το ότι, παρόλο που θέλει να κάνει πράξη την αλήθεια, δεν είναι πρόθυμος να επαναστατήσει εναντίον της σάρκας, το ότι, αν και θέλει να υπακούσει στον Θεό, παρουσιάζει συνέχεια δικαιολογίες και εξηγεί τις δυσκολίες του, τότε θα μπορέσει εύκολα να αναγνωρίσει ότι έχει πρόβλημα αδιαλλαξίας. Για να διορθώσει κανείς αυτό το πρόβλημα, πρέπει κατ’ αρχάς να διαθέτει κανονική ανθρώπινη σύνεση και να αρχίσει μαθαίνοντας να ακούει τα λόγια του Θεού. Αν θέλεις να είσαι πρόβατο του Θεού, πρέπει να μάθεις να ακούς τα λόγια Του. Και πώς πρέπει να τα ακούς; Να δίνεις προσοχή για να ακούσεις τυχόν προβλήματα που εκθέτει Εκείνος στα λόγια Του και τα οποία έχουν σχέση μ’ εσένα. Αν βρεις κάποιο, πρέπει να το αποδεχτείς· δεν πρέπει να θεωρήσεις ότι είναι πρόβλημα των άλλων ανθρώπων, πρόβλημα όλων ή πρόβλημα της ανθρωπότητας και δεν έχει καμία σχέση μ’ εσένα. Θα ήταν λάθος αν το πίστευες αυτό. Πρέπει να αναλογιστείς, μέσα απ’ την αποκάλυψη των λόγων του Θεού, αν διαθέτεις τις διεφθαρμένες καταστάσεις ή τις στρεβλές απόψεις που φανερώνει ο Θεός. Για παράδειγμα, όταν ακούς τα λόγια του Θεού να αποκαλύπτουν τις εκδηλώσεις αλαζονικής διάθεσης που φανερώνει κανείς, πρέπει μέσα σου να σκεφτείς: «Εγώ μήπως έχω εκδηλώσεις αλαζονείας; Αφού είμαι ένας διεφθαρμένος άνθρωπος, πρέπει να έχω κάποιες απ’ αυτές τις εκδηλώσεις· θα πρέπει να αναλογιστώ πού εκδηλώνω τέτοια πράγματα. Οι άνθρωποι λένε ότι είμαι αλαζόνας, ότι συνέχεια συμπεριφέρομαι σαν να είμαι ανώτερος, ότι όταν μιλάω, περιορίζω τους ανθρώπους. Αυτήν τη διάθεση έχω όντως;» Μέσα απ’ την αυτοκριτική, θα συνειδητοποιήσεις τελικά ότι η αποκάλυψη των λόγων του Θεού είναι απόλυτα ακριβής, ότι δηλαδή είσαι αλαζόνας. Και αφού η αποκάλυψη των λόγων του Θεού είναι απόλυτα ακριβής, αφού ταιριάζει απόλυτα με την κατάστασή σου χωρίς την παραμικρή αναντιστοιχία και, αν το σκεφτείς ακόμα περισσότερο, τότε φαίνεται ακόμα πιο ακριβής, πρέπει να δεχτείς την κρίση και την παίδευση των λόγων Του, και σύμφωνα μ’ αυτές να διακρίνεις και να γνωρίσεις την ουσία της διεφθαρμένης διάθεσής σου. Τότε θα μπορέσεις να νιώσεις αληθινές τύψεις. Κατά την πίστη στον Θεό, μόνο αν τρως και πίνεις μ’ αυτόν τον τρόπο τα λόγια Του μπορείς να πετύχεις την αυτογνωσία. Για να απαλλαγείς απ’ τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου, πρέπει να δεχτείς την κρίση και την έκθεση των λόγων του Θεού. Αν δεν μπορέσεις να το κάνεις αυτό, δεν θα υπάρχει τρόπος να απαλλαγείς απ’ τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου. Αν είσαι έξυπνος και βλέπεις ότι η αποκάλυψη των λόγων του Θεού είναι σε γενικές γραμμές ακριβής ή αν μπορέσεις να παραδεχτείς ότι είναι σωστά έστω και τα μισά απ’ αυτά, τότε πρέπει να τα αποδεχτείς αμέσως και να υποταχθείς ενώπιον του Θεού. Πρέπει επίσης να προσευχηθείς σ’ Αυτόν και να κάνεις αυτοκριτική. Μόνο τότε θα καταλάβεις ότι όλα τα λόγια αποκάλυψης του Θεού είναι ακριβή, ότι όλα είναι πραγματικότητα και τίποτα λιγότερο απ’ αυτό. Μόνο αν υποταχθούν ενώπιον του Θεού με θεοφοβούμενη καρδιά μπορούν οι άνθρωποι να κάνουν πραγματικά αυτοκριτική. Μόνο τότε θα δουν τις τόσες διεφθαρμένες διαθέσεις που έχουν μέσα τους και το ότι είναι στ’ αλήθεια αλαζόνες και αυτάρεσκοι, χωρίς την παραμικρή σύνεση. Αν κάποιος αγαπά την αλήθεια, θα μπορέσει να προσκυνήσει ενώπιον του Θεού, να παραδεχτεί σ’ Αυτόν ότι είναι βαθιά διεφθαρμένος και να έχει τη θέληση που χρειάζεται για να δεχτεί την κρίση και την παίδευσή Του. Με αυτόν τον τρόπο, μπορεί να γεμίσει στην καρδιά του μεταμέλεια, να αρχίσει να αρνείται και να μισεί τον εαυτό του και να μετανιώσει που δεν είχε επιδιώξει την αλήθεια νωρίτερα και να σκεφτεί: «Γιατί όταν άρχισα να διαβάζω τα λόγια του Θεού δεν μπορούσα να δεχτώ την κρίση και την παίδευσή τους; Η στάση μου απέναντι στα λόγια Του ήταν μια στάση αλαζονείας, έτσι δεν είναι; Πώς μπορούσα να είμαι τόσο αλαζόνας;» Αν κάνει πολλές φορές τέτοια αυτοκριτική για λίγο καιρό, θα αναγνωρίσει ότι πράγματι είναι αλαζόνας, ότι δεν είναι απόλυτα ικανός να παραδεχτεί πως τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και πως είναι γεγονότα, και ότι πραγματικά δεν διαθέτει την παραμικρή σύνεση. Αλλά είναι δύσκολο πράγμα η αυτογνωσία. Κάθε φορά που κάποιος κάνει αυτοκριτική, μόνο λίγο περισσότερη και λίγο βαθύτερη αυτογνωσία αποκτά. Δεν γίνεται να γνωρίσει κανείς ξεκάθαρα μια διεφθαρμένη διάθεση μέσα σε λίγο καιρό· πρέπει να διαβάζει περισσότερα απ’ τα λόγια του Θεού, να προσεύχεται περισσότερο και να κάνει περισσότερη αυτοκριτική. Μόνο έτσι μπορεί να φτάσει σιγά σιγά στην αυτογνωσία. Όλοι εκείνοι που έχουν αληθινή αυτογνωσία στο παρελθόν έχουν αποτύχει και έχουν σκοντάψει πολλές φορές, και μετά διάβασαν τα λόγια του Θεού, προσευχήθηκαν σ’ Αυτόν και έκαναν αυτοκριτική· έτσι, κατάφεραν να διακρίνουν ξεκάθαρα την αλήθεια της διαφθοράς τους και να καταλάβουν ότι ήταν όντως βαθιά διεφθαρμένοι και ότι δεν είχαν σε κανέναν βαθμό την αλήθεια-πραγματικότητα. Αν βιώνεις έτσι το έργο του Θεού, και όταν σου συμβαίνει κάτι προσεύχεσαι σ’ Αυτόν και αναζητάς την αλήθεια, σταδιακά θα πετύχεις την αυτογνωσία. Τότε, μια μέρα, θα καταλάβεις πια ξεκάθαρα μέσα σου το εξής: «Μπορεί να έχω λιγάκι καλύτερο επίπεδο απ’ τους άλλους, αλλά αυτό μου το έδωσε ο Θεός. Συνέχεια καυχιέμαι, όταν μιλάω προσπαθώ να ξεπεράσω τους άλλους, ενώ προσπαθώ να τους κάνω να ενεργήσουν όπως εγώ θέλω. Στ’ αλήθεια, δεν έχω σύνεση· αυτό είναι αλαζονεία και αυταρέσκεια! Μέσα από την αυτοκριτική, γνώρισα την αλαζονική μου διάθεση. Αυτό είναι αποτέλεσμα της διαφώτισης και της χάρης του Θεού, και Τον ευχαριστώ γι’ αυτό!» Είναι καλό ή κακό το να γνωρίσεις τη διεφθαρμένη διάθεσή σου; (Καλό.) Από εκεί και πέρα, πρέπει να αναζητάς πώς να μιλάς και να πράττεις με σύνεση και υπακοή, πώς να είσαι ισότιμος με τους άλλους, πώς να τους συμπεριφέρεσαι δίκαια χωρίς να τους περιορίζεις, πώς να εκτιμάς σωστά το επίπεδο, τα χαρίσματα και τα προτερήματά σου και ούτω καθεξής. Αν τα κάνεις όλα αυτά, τότε η αλαζονική σου διάθεση θα διαλυθεί σαν βουνό που, σφυριά με τη σφυριά, γίνεται σκόνη. Μετά απ’ αυτό, όταν αλληλεπιδράς με τους άλλους ή όταν συνεργάζεσαι μαζί τους για να εκτελέσετε κάποιο καθήκον, θα μπορείς να αντιμετωπίζεις σωστά τις απόψεις τους και να τους δίνεις μεγάλη προσοχή όταν τους ακούς. Κι όταν τους ακούσεις να εκφράζουν μια άποψη που είναι σωστή, θα ανακαλύψεις το εξής: «Φαίνεται πως δεν έχω και το καλύτερο επίπεδο. Η αλήθεια είναι ότι καθένας έχει τα δικά του προτερήματα· δεν είναι καθόλου κατώτεροι από μένα. Παλιότερα, πάντα πίστευα ότι είχα καλύτερο επίπεδο απ’ τους άλλους. Αυτό ήταν αυτοθαυμασμός και στενόμυαλη άγνοια. Είχα πολύ περιορισμένη οπτική, λες και ήμουν βάτραχος στον πάτο ενός πηγαδιού. Δεν ήταν καθόλου συνετό να σκέφτομαι έτσι· ήταν ξεδιάντροπο! Η αλαζονική μου διάθεση με είχε τυφλώσει και με είχε κουφάνει. Δεν με άγγιζαν τα λόγια των άλλων και νόμιζα ότι ήμουν καλύτερος απ’ αυτούς, ότι είχα δίκιο, ενώ στην πραγματικότητα δεν είμαι καλύτερος από κανέναν τους!» Από κει και πέρα, θα έχεις αληθινή εικόνα και γνώση σχετικά με τις ελλείψεις σου και το μικρό σου ανάστημα. Και μετά απ’ αυτό, στις συναναστροφές σου με τους άλλους, θα ακούς προσεκτικά τις απόψεις τους και θα συνειδητοποιήσεις το εξής: «Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που είναι καλύτεροι από μένα. Έχω μέτριο επίπεδο και μέτρια ικανότητα κατανόησης, στην καλύτερη των περιπτώσεων». Αν το συνειδητοποιήσεις αυτό, δεν θα έχεις αποκτήσει λίγη αυτογνωσία; Αν το βιώσεις αυτό και αν κάνεις συχνά αυτοκριτική σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, θα μπορέσεις να αποκτήσεις αληθινή αυτογνωσία, η οποία θα βαθαίνει όλο και περισσότερο. Θα μπορείς να διακρίνεις την αλήθεια της διαφθοράς σου, τη φτώχεια και την αθλιότητά σου, την ελεεινή ασχήμια σου, κι εκείνη τη στιγμή θα νιώσεις αποστροφή για τον εαυτό σου και θα μισήσεις τη διεφθαρμένη σου διάθεση. Τότε θα μπορέσεις εύκολα να επαναστατήσεις εναντίον του εαυτού σου. Έτσι βιώνεις το έργο του Θεού. Πρέπει να αναλογιστείς σύμφωνα με τα λόγια του Θεού τη διαφθορά που εκδηλώνεις. Πιο συγκεκριμένα, αφού αποκαλύψεις μια διεφθαρμένη διάθεση σε οποιαδήποτε κατάσταση, πρέπει να κάνεις αυτοκριτική πολλές φορές και να φτάσεις στην αυτογνωσία. Τότε θα μπορέσεις εύκολα να διακρίνεις ξεκάθαρα τη διεφθαρμένη σου ουσία και θα μπορέσεις να μισήσεις από καρδιάς τη διαφθορά σου, τη σάρκα σου και τον Σατανά. Και μέσ’ απ’ την καρδιά σου θα μπορείς να αγαπάς την αλήθεια και να αγωνίζεσαι γι’ αυτήν. Με αυτόν τον τρόπο, θα μειώνεται συνεχώς η αλαζονική σου διάθεση και σιγά σιγά θα την αποβάλεις. Θα γίνεσαι όλο και πιο συνετός και θα σου είναι ευκολότερο να υποταχθείς στον Θεό. Οι άλλοι θα σε βλέπουν πιο σταθερό και πιο προσγειωμένο, ενώ θα δείχνεις ότι μιλάς πιο αντικειμενικά. Θα μπορείς να ακούς τους άλλους και θα τους δίνεις χρόνο να μιλήσουν. Όταν έχουν δίκιο οι άλλοι, θα μπορείς εύκολα να δεχτείς τα λόγια τους, και δεν θα ζορίζεσαι τόσο στις αλληλεπιδράσεις σου με τους ανθρώπους. Θα μπορείς να συνεργαστείς αρμονικά με τον οποιονδήποτε. Αν εκτελείς το καθήκον σου με αυτόν τον τρόπο, θα διαθέτεις σύνεση και ανθρώπινη φύση, έτσι δεν είναι; Έτσι απαλλάσσεται κανείς από μια τέτοια διεφθαρμένη διάθεση.

«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (1)

Ας πάρουμε ως παράδειγμα την αδιάλλακτη διάθεση: Στην αρχή που δεν είχε υπάρξει ακόμα καμία αλλαγή στη διάθεσή σου, δεν κατανοούσες την αλήθεια ούτε γνώριζες ότι είχες αδιάλλακτη διάθεση. Όταν, λοιπόν, άκουσες την αλήθεια, σκέφτηκες: «Πώς γίνεται η αλήθεια να αποκαλύπτει πάντοτε τις ουλές των ανθρώπων;» Μόλις άκουσες την αλήθεια, ένιωσες ότι τα λόγια του Θεού ήταν σωστά· όταν, όμως, έχουν περάσει ένα ή δύο χρόνια και δεν έχεις πάρει τίποτα από αυτά στα σοβαρά ούτε έχεις αποδεχτεί το οτιδήποτε, τότε αυτό δεν είναι αδιαλλαξία; Αν, μετά από δύο ή τρία χρόνια, δεν έχεις αποδεχτεί τίποτα, δεν έχει υπάρξει καμία αλλαγή στην εσωτερική σου κατάσταση, και παρότι δεν έχεις μείνει πίσω όσον αφορά την εκτέλεση του καθήκοντός σου και έχεις υποφέρει πολύ, η αδιάλλακτη κατάστασή σου δεν έχει διορθωθεί καθόλου ούτε έχει μειωθεί στο ελάχιστο, έχει, άραγε, υπάρξει κάποια αλλαγή σ’ αυτήν την πτυχή της διάθεσής σου; (Όχι.) Για ποιον λόγο, τότε, τρέχεις πέρα δώθε και εργάζεσαι; Για όποιον λόγο κι αν το κάνεις αυτό, τρέχεις πέρα δώθε και εργάζεσαι στα τυφλά. Παρόλο που έχεις κάνει τόσο τρέξιμο και τόσο έργο, δεν έχει υπάρξει η παραμικρή αλλαγή στη διάθεσή σου. Ώσπου έρχεται μια μέρα που σκέφτεσαι ξαφνικά το εξής: «Πώς γίνεται να μην μπορώ να πω ούτε μία λέξη μαρτυρίας; Δεν έχει αλλάξει καθόλου η ζωή-διάθεσή μου». Εκείνη τη στιγμή αντιλαμβάνεσαι τη σοβαρότητα του προβλήματος και σκέφτεσαι μέσα σου: «Είμαι πραγματικά επαναστατικός και αδιάλλακτος! Δεν επιδιώκω την αλήθεια! Ο Θεός δεν έχει καμία θέση στην καρδιά μου! Γίνεται να χαρακτηριστεί αυτό το πράγμα πίστη στον Θεό; Έχω κάμποσα χρόνια που πιστεύω στον Θεό, αλλά ακόμα να βιώσω την εικόνα ενός ανθρώπου και η καρδιά μου δεν έχει έρθει ακόμα κοντά στον Θεό! Ούτε έχω πάρει στα σοβαρά τα λόγια του Θεού και, όταν κάνω κάτι κακό, δεν κατηγορώ καθόλου τον εαυτό μου ούτε τείνω να μετανοήσω· δεν είναι αδιαλλαξία αυτό; Δεν είμαι υιός της επανάστασης;» Προβληματίζεσαι. Και τι σημαίνει το γεγονός ότι προβληματίζεσαι; Σημαίνει ότι θες να μετανοήσεις. Έχεις επίγνωση της αδιαλλαξίας και της επαναστατικότητάς σου. Αυτήν ακριβώς, λοιπόν, τη στιγμή, η διάθεσή σου αρχίζει να αλλάζει. Δεν το καταλαβαίνεις, αλλά υπάρχουν μέσα στη συνείδησή σου ορισμένες σκέψεις και επιθυμίες ν’ αλλάξεις και δεν βρίσκεσαι πλέον σε τέλμα όσον αφορά τον Θεό. Ανακαλύπτεις ότι θέλεις να βελτιώσεις τη σχέση σου με τον Θεό, δεν θες να είσαι πλέον τόσο αδιάλλακτος, θες να μπορείς να κάνεις πράξη τα λόγια του Θεού στην καθημερινή σου ζωή, να τα κάνεις πράξη ως αλήθεια-αρχές· έχεις αυτήν την επίγνωση. Καλό είναι που έχεις επίγνωση αυτών των πραγμάτων, αλλά σημαίνει αυτό ότι θα μπορέσεις να αλλάξεις αμέσως; (Όχι.) Πρέπει να περάσουν αρκετά χρόνια εμπειρίας, κατά τη διάρκεια των οποίων θα μεγαλώνει η επίγνωση μέσα στην καρδιά σου και θα νιώθεις μια ισχυρή ανάγκη. Θα σκέφτεσαι μέσα σου: «Δεν είναι σωστό αυτό· πρέπει να σταματήσω να σπαταλάω τον χρόνο μου. Πρέπει να επιδιώξω την αλήθεια, πρέπει να κάνω κάτι σωστό. Παλιά, παραμελούσα τα καθήκοντα που όφειλα να κάνω και το μυαλό μου ήταν μόνο στα υλικά πράγματα, όπως το φαγητό και τα ρούχα. Το μόνο που επιδίωκα ήταν η φήμη και το κέρδος, με αποτέλεσμα να μην αποκτήσω την παραμικρή αλήθεια. Μετανιώνω γι’ αυτό και πρέπει να μετανοήσω!» Τότε είναι που αρχίζεις να βαδίζεις στο σωστό μονοπάτι της πίστης στον Θεό. Εφόσον οι άνθρωποι αρχίζουν να επικεντρώνονται στην άσκηση της αλήθειας, δεν έρχονται έτσι ένα βήμα πιο κοντά στην αλλαγή της διάθεσής τους; Όσο καιρό κι αν πιστεύετε στον Θεό, αν μπορείτε να διαισθανθείτε πόσο θολωμένοι είστε, ότι, δηλαδή, ζούσατε ανέκαθεν τη ζωή σας άσκοπα, και ότι μετά από κάμποσα χρόνια που ζούσατε έτσι άσκοπα, δεν έχετε κερδίσει τίποτα και νιώθετε ακόμη κενοί μέσα σας, κι αν αυτό σάς φέρει σε αμηχανία και αρχίσετε να κάνετε αυτοκριτική, θεωρώντας χάσιμο χρόνου το να μην επιδιώκετε την αλήθεια, εκείνη τη στιγμή θα συνειδητοποιήσετε ότι τα λόγια προτροπής του Θεού είναι η αγάπη Του για τον άνθρωπο. Τότε, θα μισήσετε τον εαυτό σας που δεν ακούγατε τα λόγια του Θεού και που σας λείπει τόσο πολύ η συνείδηση και η λογική. Θα μετανιώσετε και θα θελήσετε, τότε, να αλλάξετε τη διαγωγή σας και να ζήσετε πραγματικά ενώπιον του Θεού. Θα πείτε από μέσα σας: «Δεν γίνεται να πληγώνω πια τον Θεό. Ο Θεός έχει πει τόσα πράγματα και κάθε ένα από τα λόγια Του ήταν για το καλό του ανθρώπου, για να του δείξει την ορθή οδό. Ο Θεός είναι τόσο αξιαγάπητος και αξίζει τόσο την αγάπη του ανθρώπου!» Αυτή είναι η αρχή της μεταμόρφωσης των ανθρώπων. Είναι πολύ καλό να το αντιλαμβάνεται κανείς αυτό μέσα από την εμπειρία! Αν είσαι τόσο μουδιασμένος που ούτε καν γνωρίζεις αυτά τα πράγματα, τότε δεν θα βρεθείς σε μπελάδες; Σήμερα οι άνθρωποι συνειδητοποιούν πλέον ότι το βασικό για την πίστη στον Θεό είναι να διαβάζουν περισσότερα από τα λόγια του Θεού, ότι δεν υπάρχει τίποτα σημαντικότερο από την κατανόηση της αλήθειας, ότι η κατανόηση της αλήθειας και η αυτογνωσία είναι ζωτικής σημασίας, και ότι μόνο αν είναι σε θέση να κάνουν πράξη την αλήθεια και να κάνουν την αλήθεια πραγματικότητά τους θα εισέλθουν στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό. Πόσα χρόνια εμπειρίας πιστεύετε, λοιπόν, ότι χρειάζεστε για να αποκτήσετε αυτήν τη γνώση και αυτό το αίσθημα στην καρδιά σας; Οι άνθρωποι που είναι οξυδερκείς, που έχουν διορατικότητα και επιθυμούν διακαώς τον Θεό μπορεί να είναι σε θέση να μεταστραφούν μέσα σε ένα ή δύο χρόνια και να αρχίσουν τότε να εισέρχονται. Όσοι, όμως, είναι μπερδεμένοι, μουδιασμένοι και ανόητοι, χωρίς καθόλου διορατικότητα, θα περάσουν τρία με πέντε χρόνια σε κατάσταση σύγχυσης, κι ακόμη δεν θα γνωρίζουν ότι δεν έχουν κερδίσει τίποτα. Αν εκτελούν τα καθήκοντά τους με ενθουσιασμό, μπορεί να περάσουν πάνω από δέκα χρόνια σε κατάσταση σύγχυσης και πάλι να μην έχουν κανένα προφανές κέρδος ούτε να είναι σε θέση να μιλήσουν για τις βιωματικές τους μαρτυρίες. Μόνο όταν απομακρυνθούν ή αποκλειστούν, αφυπνίζονται τελικά και σκέφτονται μέσα τους: «Στ’ αλήθεια δεν έχω καμία αλήθεια-πραγματικότητα. Πραγματικά δεν είμαι ένας απ’ αυτούς που επιδιώκουν την αλήθεια!» Δεν είναι λίγο αργά να αφυπνιστούν σ’ αυτό το σημείο; Μερικοί άνθρωποι ζουν άσκοπα μες στη σύγχυση, με τη διαρκή ελπίδα ότι θα έρθει η ημέρα του Θεού, χωρίς, όμως, να επιδιώκουν καθόλου την αλήθεια. Περνούν, έτσι, πάνω από δέκα χρόνια και δεν έχουν το παραμικρό κέρδος ούτε είναι σε θέση να μοιραστούν κάποια μαρτυρία. Μόνο όταν τους κλαδεύουν και τους προειδοποιούν με αυστηρότητα, νιώθουν τελικά τα λόγια του Θεού να διαπερνούν την καρδιά τους. Πόσο αδιάλλακτες είναι οι καρδιές τους! Πώς γίνεται να μην κλαδευτούν και να μην τιμωρηθούν; Πώς είναι δυνατόν να μην πειθαρχηθούν αυστηρά; Τι πρέπει να γίνει για να αποκτήσουν επίγνωση, για να αντιδράσουν; Όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια δεν θα χύσουν ούτε ένα δάκρυ μέχρι να βρεθούν στο κατώφλι του θανάτου. Μόνο όταν έχουν κάνει πολλά δαιμονικά και κακά πράγματα, το συνειδητοποιούν και λένε μέσα τους: «Τελείωσε η πίστη μου στον Θεό; Δεν με θέλει πια ο Θεός; Έχω καταδικαστεί;» Αρχίζουν να κάνουν αυτοκριτική. Όταν είναι αρνητικοί, νιώθουν πως όλα αυτά τα χρόνια της πίστης τους στον Θεό πήγαν χαμένα, νιώθουν μεγάλη δυσαρέσκεια και είναι τόσο απελπισμένοι που κοντεύουν να παραιτηθούν τελείως. Μόλις, όμως, συνέλθουν, συνειδητοποιούν το εξής: «Δεν κάνω κακό στον εαυτό μου έτσι; Πρέπει να ξανασταθώ στα πόδια μου. Μου είπαν ότι δεν αγαπώ την αλήθεια. Γιατί μου το είπαν αυτό; Από πού κι ως πού δεν αγαπώ την αλήθεια; Ωχ, όχι! Όχι μόνο δεν αγαπώ την αλήθεια, αλλά δεν μπορώ καν να κάνω πράξη τις αλήθειες που κατανοώ! Αυτή είναι μια εκδήλωση αποστροφής απέναντι στην αλήθεια!» Όταν το σκέφτονται αυτό, αισθάνονται κάποια μεταμέλεια, μα και λίγο φόβο: «Αν συνεχίσω έτσι, σίγουρα θα τιμωρηθώ. Όχι, πρέπει να μετανοήσω γρήγορα· δεν πρέπει να προσβάλω τη διάθεση του Θεού». Έχει μειωθεί σ’ αυτό το σημείο η αδιαλλαξία τους; Είναι λες και έχει τρυπήσει την καρδιά τους μια βελόνα· νιώθουν κάτι. Όταν, λοιπόν, έχεις ένα τέτοιο αίσθημα, συγκινείται η καρδιά σου κι αρχίζεις να ενδιαφέρεσαι για την αλήθεια. Γιατί ενδιαφέρεσαι; Επειδή έχεις ανάγκη την αλήθεια. Χωρίς την αλήθεια, δεν μπορείς να υποταχθείς στο κλάδεμα ούτε να αποδεχτείς την αλήθεια, και δεν μπορείς να μείνεις σταθερός στις δοκιμασίες. Αν γινόσουν επικεφαλής, θα ήταν δυνατό να μη γίνεις ψευδοεπικεφαλής και να μη βαδίσεις στο μονοπάτι του αντίχριστου; Δεν θα ήταν δυνατόν. Έχεις μια θέση και οι άλλοι σε επαινούν· μπορείς να το ξεπεράσεις αυτό; Μπορείς να ξεπεράσεις τις καταστάσεις ή τους πειρασμούς που σου παρουσιάζονται; Έχεις μεγάλη αυτογνωσία και κατανοείς πάρα πολύ καλά τον εαυτό σου, οπότε θα πεις: «Αν δεν κατανοήσω την αλήθεια, δεν μπορώ να τα ξεπεράσω όλα αυτά· είμαι ένα σκουπίδι, δεν είμαι ικανός για τίποτα». Τι είδους νοοτροπία είναι αυτή; Έχεις ανάγκη την αλήθεια. Όταν χρειάζεσαι βοήθεια, όταν νιώθεις πιο αβοήθητος από ποτέ, το μόνο πράγμα στο οποίο θέλεις να στηριχτείς είναι η αλήθεια. Αισθάνεσαι ότι δεν μπορείς να στηριχτείς σε κανέναν άλλον και ότι μόνο αν στηριχτείς στην αλήθεια, θα μπορέσεις να λύσεις τα προβλήματά σου και να αντέξεις το κλάδεμα, τις δοκιμασίες και τους πειρασμούς, καθώς και να βγεις νικητής σε κάθε περίσταση. Και όσο περισσότερο στηρίζεσαι στην αλήθεια, τόσο περισσότερο αισθάνεσαι ότι η αλήθεια είναι καλή, χρήσιμη και η μεγαλύτερη δυνατή βοήθεια για σένα, καθώς και ότι μπορεί να λύσει κάθε δυσκολία σου. Θα αρχίσεις, τότε, να λαχταράς την αλήθεια. Όταν οι άνθρωποι φτάνουν σε αυτό το σημείο, δεν αρχίζει σιγά σιγά να μειώνεται ή να αλλάζει η διεφθαρμένη τους διάθεση; Από τη στιγμή που αρχίζουν να κατανοούν και να αποδέχονται την αλήθεια, αρχίζει να αλλάζει ο τρόπος με τον οποίο βλέπουν τα πράγματα, κι αρχίζουν έπειτα ν’ αλλάζουν και οι διαθέσεις τους. Πρόκειται για μια αργή διαδικασία. Στα πρώτα στάδια, οι άνθρωποι δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν αυτές τις τόσο μικρές αλλαγές· όταν, όμως, κατανοήσουν πραγματικά και είναι σε θέση να κάνουν πράξη την αλήθεια, αρχίζουν να υπάρχουν ουσιαστικές αλλαγές, τις οποίες είναι σε θέση να αντιληφθούν. Από τη στιγμή που οι άνθρωποι αρχίζουν να λαχταρούν την αλήθεια, διψούν να την κερδίσουν και επιθυμούν να την αναζητήσουν, μέχρι τη στιγμή που τους συμβαίνει κάτι, και με βάση το πώς κατανοούν οι ίδιοι την αλήθεια, είναι σε θέση να κάνουν πράξη την αλήθεια και να ικανοποιήσουν τις προθέσεις του Θεού και να μην ενεργούν σύμφωνα με τη δική τους βούληση. Είναι σε θέση, επίσης, να ξεπεράσουν τα κίνητρά τους και να ξεπεράσουν την αλαζονική, επαναστατική, αδιάλλακτη και προδοτική τους καρδιά. Δεν γίνεται, τότε, σιγά σιγά η αλήθεια ζωή τους; Και όταν γίνει η αλήθεια ζωή σου, οι αλαζονικές, επαναστατικές, αδιάλλακτες και προδοτικές διαθέσεις που έχεις μέσα σου παύουν να είναι η ζωή σου και δεν μπορούν πια να σε ελέγχουν. Και τι καθοδηγεί τη συμπεριφορά σου τη στιγμή εκείνη; Τα λόγια του Θεού. Όταν τα λόγια του Θεού γίνουν ζωή σου, έχει υπάρξει αλλαγή; (Ναι.) Και στη συνέχεια, όσο περισσότερο αλλάζεις, τόσο καλύτερα θα γίνονται τα πράγματα. Αυτή είναι η διαδικασία της αλλαγής των ανθρώπινων διαθέσεων, και απαιτείται πολύς χρόνος για να επιτευχθεί ένα τέτοιο αποτέλεσμα.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο η γνώση των έξι ειδών διεφθαρμένων διαθέσεων συνεπάγεται αληθινή αυτογνωσία