Λόγια του Παντοδύναμου Θεού των εσχάτων ημερών

Κρίνοντας απ’ την κυριολεκτική σημασία του όρου «ενεργούν αυθαίρετα και δικτατορικά», «αυθαίρετος» είναι κάποιος που παίρνει αποφάσεις μόνος του, κάποιος που έχει τον τελευταίο λόγο, και «δικτατορικός» είναι κάποιος που αφού κρίνει ή λάβει μια απόφαση μόνος του, απαιτεί από όλους τους άλλους να την εκτελέσουν χωρίς να έχουν το δικαίωμα να εκφράσουν διαφορετική άποψη ή δήλωση, ούτε καν το δικαίωμα να κάνουν ερωτήσεις. Κάποιος που είναι αυθαίρετος και δικτατορικός, όταν αντιμετωπίζει μια κατάσταση, τη σκέφτεται και την εξετάζει μόνος του προτού αποφασίσει τι θα κάνει. Λαμβάνει ανεξάρτητα αποφάσεις στο παρασκήνιο για το πώς θα ενεργήσει, χωρίς τη συμβολή κανενός άλλου. Κι ακόμη και οι δικοί του συνεργάτες, όσοι τον βοηθούν ή οι επικεφαλής υψηλότερου επιπέδου δεν μπορούν να παρέμβουν. Αυτό σημαίνει να είναι κάποιος αυθαίρετος και δικτατορικός. Εκείνοι που ενεργούν με αυτόν τον τρόπο, όποιες συνθήκες κι αν αντιμετωπίζουν, προχωρούν πάντα αφού συλλογιστούν σε βάθος τα πράγματα κι αφού στύψουν το μυαλό τους, χωρίς ποτέ να συζητούν με άλλους. Σκέφτονται τον έναν ή τον άλλο τρόπο στο μυαλό τους, αλλά κανείς δεν ξέρει τι πραγματικά σκέφτονται. Γιατί δεν ξέρει κανείς; Επειδή δεν το λένε. Ορισμένοι ίσως πιστεύουν ότι αυτό συμβαίνει απλώς επειδή δεν είναι ομιλητικοί. Αλλά είναι πράγματι αυτός ο λόγος; Δεν είναι θέμα προσωπικότητας. Είναι σκόπιμη επιλογή να κρατούν τους άλλους στο σκοτάδι. Θέλουν να ενεργούν μόνοι τους, έχουν τα δικά τους υστερόβουλα σχέδια. Ποια είναι τα υστερόβουλα σχέδιά τους; Τα υστερόβουλα σχέδιά τους περιστρέφονται γύρω από τα δικά τους συμφέροντα, τη θέση τους, τη φήμη τους, το κέρδος και το κύρος. Σκέφτονται πώς να ενεργήσουν για δικό τους όφελος, πώς να προστατεύσουν τη θέση και τη φήμη τους, πώς να ενεργήσουν χωρίς να αφήσουν τους άλλους να τους διακρίνουν, και το σημαντικότερο, πώς να αποκρύψουν τις ενέργειές τους από τον Άνωθεν, με την ελπίδα ότι στο τέλος θα αποκομίσουν όφελος χωρίς να φανερώσουν τα ελαττώματά τους σε κανέναν. Σκέφτονται: «Αν κάνω κάποιο στιγμιαίο στραβοπάτημα και πω κάτι λάθος, όλοι θα με καταλάβουν. Κι αν κάποιος ανοίξει αυθαίρετα το στόμα του και με καταγγείλει στον άνωθεν, ο άνωθεν μπορεί να με αντικαταστήσει, και θα χάσω τη θέση μου. Άλλωστε, αν συναναστρέφομαι συνεχώς με τους άλλους, δεν θα αντιληφθούν όλοι τις περιορισμένες μου ικανότητες; Μπορεί, τότε, να μου φέρονται υποτιμητικά;» Πείτε Μου, λοιπόν, αν τους έβλεπαν όπως πραγματικά είναι, αυτό θα ήταν καλό ή κακό; Στην πραγματικότητα, εκείνοι που επιδιώκουν την αλήθεια, οι ειλικρινείς άνθρωποι, δεν νοιάζονται και πολύ αν θα τους δουν όπως είναι κι αν θα χάσουν την υπόληψη ή τη φήμη τους. Δεν φαίνεται να τους απασχολούν ιδιαίτερα αυτά τα πράγματα. Φαίνεται να τους ενδιαφέρουν λιγότερο και δεν τους δίνουν τόσο μεγάλη αξία. Όμως, οι αντίχριστοι κάνουν το ακριβώς αντίθετο: δεν επιδιώκουν την αλήθεια, και θεωρούν τη θέση τους και τις αντιλήψεις και τις στάσεις των άλλων απέναντί τους πιο σημαντικό πράγμα κι από την ίδια τη ζωή.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο έκτο

Μερικοί άνθρωποι αρέσκονται στο να ενεργούν μόνοι τους, χωρίς να συζητούν τα πράγματα με κανέναν ή να τα λένε σε κανέναν. Απλώς κάνουν τα πράγματα όπως θέλουν, όπως και αν τα βλέπουν οι άλλοι. Σκέφτονται: «Εγώ είμαι ο επικεφαλής και εσείς είστε οι εκλεκτοί του Θεού, οπότε πρέπει να ακολουθείτε ό,τι κάνω εγώ. Κάντε ακριβώς ό,τι σας λέω —έτσι πρέπει να γίνεται». Δεν ενημερώνουν τους άλλους όταν ενεργούν και οι πράξεις τους δεν έχουν διαφάνεια. Πάντα προσπαθούν μόνοι τους για κάτι και ενεργούν κρυφά. Ακριβώς όπως ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας, που διατηρεί το μονοπώλιο της εξουσίας, επιθυμούν πάντα να εξαπατούν και να ελέγχουν τους άλλους, τους οποίους θεωρούν ασήμαντους και άχρηστους. Θέλουν πάντα να έχουν τον τελευταίο λόγο στα ζητήματα, χωρίς να συζητούν ή να επικοινωνούν με τους άλλους, και ποτέ δεν ζητούν τις γνώμες των άλλων. Πώς σας φαίνεται αυτή η προσέγγιση; Διακατέχεται από κανονική ανθρώπινη φύση; (Όχι.) Δεν είναι η φύση του μεγάλου κόκκινου δράκοντα. Ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας είναι δικτατορικός και του αρέσει να ενεργεί με αυθαίρετο τρόπο. Αυτοί που έχουν αυτού του είδους τη διεφθαρμένη διάθεση δεν είναι απόγονοι του μεγάλου κόκκινου δράκοντα; Έτσι θα πρέπει να γνωρίζουν οι άνθρωποι τον εαυτό τους. Είστε ικανοί να συμπεριφέρεστε έτσι; (Ναι.) Όταν συμπεριφέρεστε κατ’ αυτόν τον τρόπο, το συνειδητοποιείτε; Εάν ναι, τότε υπάρχει ακόμη ελπίδα για σας, αν όμως όχι, σίγουρα υπάρχει πρόβλημα και, σε αυτήν την περίπτωση, δεν είστε νεκροί; Τι πρέπει να γίνει όταν δεν συνειδητοποιείτε ότι συμπεριφέρεστε έτσι; (Πρέπει να μας το επισημάνουν οι αδελφοί και οι αδελφές μας και να μας κλαδέψουν.) Εάν λέτε πρώτα στους άλλους: «Είμαι άνθρωπος που από τη φύση μου μου αρέσει να καθοδηγώ τους άλλους και σας το λέω εκ των προτέρων ώστε, εάν και όταν συμβεί, να μην μου πάτε κόντρα. Πρέπει να με ανεχτείτε. Ξέρω ότι δεν είναι ωραίο και προσπαθώ να το αλλάξω σταδιακά, οπότε ελπίζω να είστε ανεκτικοί μαζί μου. Όταν συμβαίνουν αυτά τα πράγματα, κάντε υπομονή, συνεργαστείτε μαζί μου και ας προσπαθήσουμε μαζί να συνεργαστούμε αρμονικά». Είναι αποδεκτό να πράττουμε κατ’ αυτόν τον τρόπο; (Όχι. Κάτι τέτοιο δεν έχει λογική.) Γιατί λέτε ότι δεν έχει λογική; Κάποιος που το λέει αυτό δεν σκοπεύει να αναζητήσει την αλήθεια. Γνωρίζει πολύ καλά ότι είναι λάθος να λειτουργεί έτσι, όμως επιμένει να το κάνει, ενώ ταυτόχρονα περιορίζει τους άλλους, απαιτώντας τη συνεργασία και την υποστήριξή τους. Στην πρόθεσή του δεν υπάρχει επιθυμία να κάνει πράξη την αλήθεια. Επίτηδες αντιτίθεται στην αλήθεια. Μια συνειδητή παραβίαση· αυτό αποστρέφεται περισσότερο από όλα ο Θεός. Μόνο οι κακοί άνθρωποι και οι αντίχριστοι είναι ικανοί να κάνουν κάτι τέτοιο· έτσι ακριβώς ενεργούν οι αντίχριστοι. Όταν κάποιος αντιτίθεται σκόπιμα στην αλήθεια και αντιστέκεται στον Θεό, βρίσκεται σε κίνδυνο. Βαδίζει έτσι στο μονοπάτι των αντίχριστων.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Περί αρμονικής συνεργασίας

Οι αντίχριστοι δεν μπορούν να συνεργαστούν με κανέναν. Θέλουν πάντα να κυριαρχούν μόνο εκείνοι. Το χαρακτηριστικό αυτής της εκδήλωσης είναι ο όρος «μεμονωμένα». Γιατί χρησιμοποιούμε τη λέξη «μεμονωμένα» για να το περιγράψουμε; Επειδή, πριν ενεργήσουν, δεν προσέρχονται ενώπιον του Θεού για να προσευχηθούν, ούτε αναζητούν τις αλήθεια-αρχές, πόσο μάλλον βρίσκουν κάποιον για να συναναστραφούν μαζί του και να του πουν: «Είναι αυτή η κατάλληλη πορεία δράσης; Τι ορίζουν οι εργασιακές ρυθμίσεις; Πώς πρέπει να χειριστούμε αυτό το πράγμα;» Ποτέ δεν συζητούν τα πράγματα ούτε επιζητούν να καταλήξουν σε συναίνεση με τους συνεργάτες τους· απλώς εξετάζουν τα πράγματα και μηχανορραφούν μόνοι τους, κάνουν τα δικά τους σχέδια και τις δικές τους διευθετήσεις. Θεωρούν ότι έχουν κατανοήσει τις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού απλώς και μόνο με μια πρόχειρη ανάγνωση, και έπειτα διευθετούν το έργο στα τυφλά· μέχρι να το μάθουν οι άλλοι αυτό, το έργο έχει ήδη διευθετηθεί. Είναι αδύνατον ν’ ακούσει κανείς από πριν τις απόψεις ή τις γνώμες τους από το ίδιο τους το στόμα, αφού ποτέ δεν εκφράζουν σε κανέναν τις σκέψεις και τις απόψεις τους. Κάποιος μπορεί να ρωτήσει: «Δεν έχουν συνεργάτες όλοι οι επικεφαλής και οι εργάτες;» Μπορεί θεωρητικά να έχουν κάποιον ως συνεργάτη, αλλά όταν έρχεται η στιγμή να εργαστούν, δεν έχουν πλέον· ενεργούν μεμονωμένα. Παρότι οι επικεφαλής και οι εργάτες έχουν συνεργάτες, και όλοι όσοι κάνουν οποιοδήποτε καθήκον έχουν έναν συνεργάτη, οι αντίχριστοι πιστεύουν ότι έχουν καλό επίπεδο και ότι είναι καλύτεροι από τους συνηθισμένους ανθρώπους, επομένως οι συνηθισμένοι άνθρωποι δεν είναι άξιοι να είναι συνεργάτες τους και είναι όλοι κατώτεροι από εκείνους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο αρέσει στους αντίχριστους να κάνουνε κουμάντο και δεν τους αρέσει να συζητούν τα πράγματα με κανέναν άλλο. Νομίζουν ότι κάτι τέτοιο τούς κάνει να φαίνονται ανίκανοι και άχρηστοι. Τι είδους άποψη είναι αυτή; Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Πρόκειται για αλαζονική διάθεση; Νομίζουν ότι είναι αναξιοπρεπές και υποτιμητικό να συνεργάζονται και να συζητούν πράγματα με άλλους, να τους κάνουν ερωτήσεις και να αναζητούν από αυτούς, ότι είναι προσβολή για τον αυτοσεβασμό τους. Κι έτσι, για να προστατεύσουν τον αυτοσεβασμό τους, δεν επιτρέπουν διαφάνεια σε οτιδήποτε κάνουν ούτε μιλούν στους άλλους σχετικά με αυτά, πόσο μάλλον τα συζητούν μαζί τους. Νομίζουν ότι το να συζητούν με άλλους σημαίνει ότι φαίνονται ανίκανοι, ότι το να ζητούν διαρκώς τη γνώμη των άλλων σημαίνει ότι είναι ανόητοι και ανίκανοι να σκεφτούν μόνοι τους, ότι το να συνεργάζονται με άλλους για την ολοκλήρωση μιας εργασίας ή την επίλυση κάποιου προβλήματος τους κάνει να φαίνονται άχρηστοι. Δεν είναι αυτή η αλαζονική και παράλογη νοοτροπία τους; Δεν είναι αυτή η διεφθαρμένη διάθεσή τους; Η αλαζονεία και η αυταρέσκεια μέσα τους είναι προφανέστατες· έχουν χάσει όλη την κανονική ανθρώπινη λογική, δεν είναι καλά στα μυαλά τους. Διαρκώς πιστεύουν ότι έχουν ικανότητες, ότι μπορούν να ολοκληρώσουν τα πράγματα μόνοι τους και δεν έχουν ανάγκη να συνεργαστούν με άλλους. Με τόσο διεφθαρμένες διαθέσεις που έχουν, δεν μπορούν να επιτύχουν αρμονική συνεργασία. Πιστεύουν ότι το να συνεργάζονται με άλλους συνεπάγεται ότι εξασθενεί και κατακερματίζεται η δύναμή τους, ότι όταν το έργο μοιράζεται, η δική τους δύναμη μειώνεται και δεν μπορούν να αποφασίζουν τα πάντα μόνοι τους, κάτι που σημαίνει ότι δεν έχουν πραγματική δύναμη, γεγονός που αποτελεί γι’ αυτούς τεράστια απώλεια. Έτσι λοιπόν, ό,τι κι αν τους συμβαίνει, εάν θεωρούν ότι κατανοούν και ότι γνωρίζουν τον σωστό τρόπο για να το χειριστούν, δεν το συζητούν με κανέναν άλλο και κάνουν εκείνοι κουμάντο. Προτιμούν να κάνουν λάθη από το να ενημερώσουν άλλους, προτιμούν να κάνουν λάθος από το να μοιραστούν τη δύναμη με κάποιον άλλο, και προτιμούν την αποπομπή από το ν’ αφήσουν άλλους ανθρώπους να παρέμβουν στο έργο τους. Αυτός είναι ο αντίχριστος. Προτιμά να βλάψει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, προτιμά να παίξει στα ζάρια τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, παρά να μοιραστεί τη δύναμή του με οποιονδήποτε άλλον. Νομίζει ότι όταν κάνει ένα έργο ή χειρίζεται κάποιο θέμα, αυτό δεν αποτελεί εκτέλεση ενός καθήκοντος, αλλά μάλλον μια ευκαιρία να κάνει επίδειξη και να ξεχωρίσει από τους άλλους, και μια ευκαιρία ν’ ασκήσει εξουσία. Επομένως, παρόλο που λέει ότι θα συνεργαστεί αρμονικά με τους άλλους και ότι θα συζητά τα ζητήματα μαζί τους όταν προκύπτουν, η αλήθεια είναι ότι, βαθιά μέσα του, δεν είναι πρόθυμος να εγκαταλείψει τη δύναμη ή τη θέση του. Θεωρεί ότι εφόσον κατανοεί κάποια δόγματα και είναι ικανός να το κάνει μόνος του, δεν χρειάζεται να συνεργαστεί με κανέναν άλλον. Πιστεύει ότι οφείλει να το εκτελέσει και να το ολοκληρώσει μόνος του και ότι μόνον αυτό τον καθιστά ικανό. Είναι σωστή αυτή η άποψη; Δεν γνωρίζει ότι εάν παραβιάζει τις αρχές, τότε δεν κάνει τα καθήκοντά του, δεν είναι σε θέση να εκτελέσει την ανάθεση από τον Θεό και απλώς δουλεύει. Αντί να αναζητά τις αλήθεια-αρχές καθώς κάνει το καθήκον του, ασκεί εξουσία σύμφωνα με τις σκέψεις και τις προθέσεις του και κάνει επίδειξη και φιγούρα. Ανεξάρτητα από το ποιος είναι ο συνεργάτης του ή τι κάνει, δεν θέλει ποτέ να συζητά πράγματα, θέλει πάντα να ενεργεί μόνος του, θέλει πάντα να έχει τον τελευταίο λόγο. Προφανώς παίζει με τη δύναμη και τη χρησιμοποιεί για να κάνει πράγματα. Όλοι οι αντίχριστοι αγαπούν τη δύναμη, κι όταν έχουν μια θέση, θέλουν περισσότερη δύναμη. Όταν κατέχουν δύναμη, οι αντίχριστοι είναι πιθανό να χρησιμοποιήσουν τη θέση τους για να κάνουν επίδειξη και φιγούρα, έτσι ώστε οι άλλοι να τους θαυμάζουν και να πετύχουν έτσι τον στόχο τους να ξεχωρίσουν από το πλήθος. Έτσι προσηλώνονται οι αντίχριστοι στη δύναμη και τη θέση και δεν εγκαταλείπουν ποτέ μα ποτέ τη δύναμή τους.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο όγδοο: Θα έκαναν τους άλλους να υπακούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό (Μέρος πρώτο)

Επιφανειακά, μπορεί να φαίνεται ότι κάποιοι αντίχριστοι έχουν βοηθούς ή συνεργάτες, αλλά στην πραγματικότητα, όταν συμβαίνει κάτι, όσο δίκιο κι αν έχουν οι άλλοι, οι αντίχριστοι δεν ακούν ποτέ αυτό που έχουν να τους πουν. Δεν το λαμβάνουν καν υπόψη, πόσο μάλλον το συζητούν ή συναναστρέφονται πάνω σ’ αυτό. Δεν δίνουν καμία απολύτως σημασία, λες κι οι άλλοι δεν είναι καν εκεί. Όταν οι αντίχριστοι ακούνε αυτό που έχουν να πουν οι άλλοι, απλώς ακολουθούν τις τυπικές διαδικασίες ή παίζουν θέατρο για να τους δουν οι άλλοι. Όταν, όμως, έρχεται η στιγμή για την τελική απόφαση, οι αντίχριστοι κάνουν κουμάντο· τα λόγια όλων των άλλων είναι χαμένος κόπος, δεν μετράνε καθόλου. Για παράδειγμα, όταν δύο άνθρωποι είναι υπεύθυνοι για κάτι, και ο ένας από αυτούς έχει την ουσία ενός αντίχριστου, τι εκδηλώνεται σε αυτόν τον άνθρωπο; Ό,τι κι αν είναι, αυτός και μόνο αυτός «κάνει παιχνίδι», θέτει τις ερωτήσεις, ξεκαθαρίζει τα πράγματα και βρίσκει μια λύση. Και, τις περισσότερες φορές, κρατάει τον συνεργάτη του εντελώς στο σκοτάδι. Στα δικά του μάτια, τι είναι ο συνεργάτης του; Δεν είναι το δεξί του χέρι, αλλά απλώς μια βιτρίνα. Στα μάτια του αντίχριστου, ο συνεργάτης του απλώς δεν υπάρχει. Όποτε υπάρχει ένα πρόβλημα, ο αντίχριστος το σκέφτεται και, μόλις καταλήξει σε μια πορεία δράσης, ενημερώνει όλους τους άλλους ότι έτσι πρόκειται να γίνει, και κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει. Ποια είναι η ουσία της συνεργασίας του με τους άλλους; Ουσιαστικά, είναι να έχει εκείνος τον τελευταίο λόγο, να μη συζητά ποτέ τα προβλήματα με κανέναν άλλο, ν’ αναλαμβάνει την αποκλειστική ευθύνη για το έργο και να μετατρέπει τους συνεργάτες του σε βιτρίνα. Ενεργεί πάντα μόνος του και δεν συνεργάζεται ποτέ με κανέναν. Δεν συζητά ούτε επικοινωνεί ποτέ με κανέναν άλλο για το έργο του, συχνά παίρνει αποφάσεις και αντιμετωπίζει τα ζητήματα μόνος του, και, για πολλά πράγματα, οι άλλοι μαθαίνουν ότι ολοκληρώθηκε ή αντιμετωπίστηκε κάτι, μόνο αφού έχει γίνει. Οι άλλοι τού λένε: «Πρέπει να συζητάς μαζί μας όλα τα προβλήματα. Πότε χειρίστηκες αυτόν τον άνθρωπο; Πώς τον χειρίστηκες; Πώς και δεν ξέρουμε τίποτε γι’ αυτό;» Δεν δίνει καμία εξήγηση ούτε καμία σημασία· για εκείνον, οι συνεργάτες του δεν έχουν καμία χρησιμότητα, είναι απλώς διακοσμητικοί, μια βιτρίνα. Όταν συμβαίνει κάτι, το σκέφτεται, παίρνει μόνος του την απόφαση και ενεργεί όπως θέλει. Όσοι άνθρωποι κι αν βρίσκονται γύρω του, είναι σαν να μην υπάρχουν. Για τον αντίχριστο, είναι σαν αόρατοι. Μ’ αυτό το δεδομένο, υπάρχει οποιαδήποτε πραγματική πτυχή στη συνεργασία του με τους άλλους; Καμία απολύτως. Απλώς ακολουθεί τις τυπικές διαδικασίες και παίζει θέατρο. Οι άλλοι τού λένε: «Γιατί δεν συναναστρέφεσαι με όλους τους άλλους όταν αντιμετωπίζεις ένα πρόβλημα;» Εκείνος απαντάει: «Τι ξέρουν αυτοί; Εγώ είμαι ο επικεφαλής της ομάδας, είναι δική μου δουλειά ν’ αποφασίσω». Οι άλλοι λένε: «Και γιατί δεν συναναστράφηκες με τον συνεργάτη σου;» Εκείνος απαντάει: «Του το είπα· δεν είχε καμία γνώμη». Χρησιμοποιεί ως δικαιολογία το γεγονός ότι οι άλλοι δεν έχουν γνώμη ή ότι δεν μπορούν να σκεφτούν μόνοι τους, για ν’ αποκρύψει το γεγονός ότι ενεργεί θέτοντας τους δικούς του νόμους. Και δεν ακολουθεί μετά η παραμικρή ενδοσκόπηση. Θα ήταν αδύνατον για έναν τέτοιο άνθρωπο ν’ αποδεχθεί την αλήθεια. Αυτό είναι ένα πρόβλημα που έχει να κάνει με τη φύση του αντίχριστου.

Τι σημαίνει ο όρος «συνεργασία» και πώς γίνεται πράξη; (Να συζητάει κανείς τα πράγματα όταν προκύπτουν.) Ναι, αυτός είναι ένας τρόπος να γίνει πράξη. Τι άλλο; (Ν’ αντισταθμίζει κανείς τις αδυναμίες του με τα προτερήματα του άλλου, να επιβλέπει ο ένας τον άλλο.) Αυτό ταιριάζει απόλυτα· μια τέτοια άσκηση αποτελεί αρμονική συνεργασία. Υπάρχει κάτι ακόμα; Να ζητάει κανείς τη γνώμη του άλλου όταν συμβαίνει κάτι· δεν είναι αυτό συνεργασία; (Ναι.) Αν ένας άνθρωπος συναναστρέφεται πάνω στη δική του γνώμη και ένας άλλος πάνω στη δική του και στο τέλος απλώς υιοθετείται η συναναστροφή του πρώτου, τότε γιατί ν’ ακολουθούνται οι τυπικές διαδικασίες; Αυτό δεν είναι συνεργασία· δεν εναρμονίζεται με τις αρχές και δεν αποφέρει τ’ αποτελέσματα της συνεργασίας. Αν μιλάς ακατάπαυστα, σαν πολυβόλο, και δεν δίνεις σε όσους το θέλουν την ευκαιρία να μιλήσουν και δεν ακούς τους άλλους ακόμα και αφού έχεις εκφράσει όλες τις ιδέες σου, είναι αυτό συζήτηση; Είναι συναναστροφή; Απλώς ακολουθείς τις τυπικές διαδικασίες· δεν είναι συνεργασία. Τι είναι, λοιπόν, συνεργασία; Είναι όταν, αφού αναφέρεις τις δικές σου ιδέες και αποφάσεις, μπορείς να ζητήσεις τη γνώμη και την άποψη του άλλου και έπειτα να συγκρίνεις τις δηλώσεις και τις απόψεις σας μεταξύ τους, ασκώντας διάκριση πάνω σ’ αυτές μαζί με κάποιους ανθρώπους και αναζητώντας τις αρχές, με αποτέλεσμα να καταλήγετε σε μια κοινή κατανόηση και να καθορίζετε το σωστό μονοπάτι άσκησης. Αυτό σημαίνει να συζητάει και να συναναστρέφεται κάποιος· αυτό σημαίνει «συνεργασία». Κάποιοι άνθρωποι που είναι επικεφαλής δεν μπορούν να διακρίνουν ένα ζήτημα, αλλά δεν το συζητούν με τους άλλους αν δεν έχουν πρώτα εξαντλήσει όλες τις άλλες επιλογές. Έπειτα, λένε στην ομάδα: «Δεν μπορώ να χειριστώ απολυταρχικά αυτό το ζήτημα· πρέπει να συνεργαστώ αρμονικά με όλους. Θα σας αφήσω να εκφράσετε όλοι τις απόψεις σας για το ζήτημα και να το συζητήσετε, για να καθορίσουμε τι είναι σωστό να κάνουμε». Αφού μιλήσουν όλοι και εκφράσουν τις απόψεις τους, ρωτούν τον επικεφαλής τι πιστεύει. Εκείνος λέει: «Αυτό που θέλετε όλοι σας είναι αυτό που θέλω κι εγώ. Κι εγώ αυτό σκεφτόμουν. Αυτό σκόπευα να κάνω ευθύς εξαρχής, και μ’ αυτήν τη συζήτηση εξασφαλίζεται η ομοφωνία». Είναι αυτό ένα ειλικρινές σχόλιο; Εμπεριέχει μια δόση υποκρισίας. Ο επικεφαλής δεν μπορεί καθόλου να διακρίνει το ζήτημα και έχει την πρόθεση να παραπλανήσει και να ξεγελάσει τους άλλους μ’ αυτό που λέει· ο στόχος του είναι να κάνει τους άλλους να τον εκτιμούν. Ζητά τις απόψεις όλων απλώς και μόνο για τους τύπους, για να λένε όλοι ότι δεν είναι δικτατορικός ή απολυταρχικός. Για ν’ αποφύγει αυτήν την ταμπέλα, χρησιμοποιεί αυτήν τη μέθοδο συγκάλυψης. Στην πραγματικότητα, όσο μιλάνε όλοι, εκείνος δεν ακούει καθόλου και δεν παίρνει καθόλου στα σοβαρά όσα λένε. Και ούτε είναι ειλικρινής όταν τους αφήνει όλους να μιλήσουν. Επιφανειακά, τους αφήνει όλους να συναναστραφούν και να συζητήσουν, αλλά στην πραγματικότητα, απλώς τους αφήνει όλους να μιλήσουν για να βρει μια μέθοδο που εναρμονίζεται με τις δικές του προθέσεις. Και μόλις καθορίσει τον κατάλληλο τρόπο να χειριστεί το ζήτημα, θα εξαναγκάσει τους άλλους ν’ αποδεχθούν αυτό που σκοπεύει να κάνει, είτε είναι σωστό είτε όχι, και θα τους κάνει να πιστεύουν ότι ο δικός του τρόπος είναι ο σωστός, ότι είναι αυτό που σκόπευαν όλοι να κάνουν. Στο τέλος, το επιβάλει με το ζόρι. Θα το λέγατε αυτό συνεργασία; Όχι. Τι θα το λέγατε, λοιπόν; Φέρεται δικτατορικά. Είτε έχει δίκιο είτε άδικο, θέλει να έχει τον αποκλειστικό, τον τελευταίο λόγο. Επιπλέον, όταν συμβαίνει κάτι και δεν μπορεί να το διακρίνει, αφήνει πρώτα όλους τους άλλους να μιλήσουν. Μόλις μιλήσουν, ανακεφαλαιώνει τις απόψεις τους και ψάχνει σ’ αυτές μια μέθοδο που του αρέσει και θεωρεί κατάλληλη, και κάνει όλους τους άλλους να την αποδεχθούν. Προσποιείται ότι συνεργάζεται, με αποτέλεσμα να κάνει και πάλι αυτό που σκοπεύει· εξακολουθεί να έχει εκείνος τον αποκλειστικό και τελευταίο λόγο. Βρίσκει λάθη και εντοπίζει κενά σε ό,τι λένε όλοι, κάνοντας σχόλια και δημιουργώντας ένα ορισμένο κλίμα, και έπειτα σπεύδει να τα συνθέσει όλα σε μια πλήρη, ακριβή δήλωση πάνω στην οποία βασίζει την απόφασή του, για να δείξει σε όλους ότι είναι ανώτερος από εκείνους. Εξωτερικά, φαίνεται να έχει ακούσει τα μηνύματα όλων και πράγματι τους αφήνει όλους να μιλήσουν. Ωστόσο, στην πραγματικότητα μόνο εκείνος παίρνει την τελική απόφαση. Η απόφαση είναι ουσιαστικά οι γνώμες και οι απόψεις όλων, τις οποίες απλώς έχει συνοψίσει και έχει διατυπώσει με κάπως πιο ολοκληρωμένο και ακριβή τρόπο. Κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν να το διακρίνουν αυτό, και έτσι νομίζουν ότι εκείνος είναι ανώτερος. Ποιος είναι ο χαρακτήρας αυτής του της ενέργειας; Δεν είναι απίστευτη πονηριά; Συνοψίζει τα μηνύματα όλων και τα παρουσιάζει σαν δικά του, για να τον λατρεύουν και να τον υπακούν οι άλλοι. Και στο τέλος, όλοι ενεργούν όπως θέλει εκείνος. Είναι αυτό αρμονική συνεργασία; Είναι αλαζονεία και αυταρέσκεια, δικτατορία· παίρνει εκείνος όλα τα εύσημα. Τέτοιοι άνθρωποι είναι πολύ ανειλικρινείς, πολύ αλαζόνες και αυτάρεσκοι στη συνεργασία τους με τους άλλους· και οι άλλοι θα το διακρίνουν αυτό, αν τους δοθεί αρκετός χρόνος.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο όγδοο: Θα έκαναν τους άλλους να υπακούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό (Μέρος πρώτο)

«Είναι αυθαίρετοι και δικτατορικοί, δεν συναναστρέφονται ποτέ με τους άλλους και αναγκάζουν τους άλλους να τους υπακούσουν». Τι σημαίνει κατά κύριο λόγο αυτή η συμπεριφορά των αντίχριστων; Ότι η διάθεσή τους είναι μοχθηρή και κακόβουλη, κι ότι έχουν μια εξαιρετικά έντονη επιθυμία να ελέγχουν τους άλλους, υπερβαίνοντας τα όρια του κανονικού ανθρώπινου ορθολογισμού. Επιπλέον, πώς κατανοούν ή ποια άποψη και στάση έχουν απέναντι στο καθήκον που εκτελούν; Σε τι διαφέρουν από τους ανθρώπους που εκτελούν με ειλικρίνεια το καθήκον τους; Εκείνοι που εκτελούν με ειλικρίνεια το καθήκον τους αναζητούν αρχές για ό,τι κάνουν, κάτι που αποτελεί βασική απαίτηση. Όμως, πώς αντιλαμβάνονται οι αντίχριστοι το καθήκον που εκτελούν; Ποια διάθεση και ποια ουσία αποκαλύπτεται μέσα από την εκτέλεση του καθήκοντός τους; Τοποθετούν τον εαυτό τους σε βάθρο και κοιτάζουν αφ’ υψηλού όσους είναι πιο κάτω. Μόλις επιλεγούν επικεφαλής, αρχίζουν να βλέπουν τον εαυτό τους ως άτομο με θέση και ταυτότητα. Δεν αποδέχονται το καθήκον τους από τον Θεό. Μόλις αποκτήσουν μια συγκεκριμένη θέση, νιώθουν ότι η θέση τους είναι σημαντική, ότι έχουν μεγάλη δύναμη και μοναδική ταυτότητα, κι ότι αυτό τους επιτρέπει να κοιτάζουν υπεροπτικά τους άλλους από την υψηλή τους θέση. Ταυτόχρονα, πιστεύουν ότι μπορούν να δίνουν εντολές και να ενεργούν όπως νομίζουν, καθώς κι ότι δεν χρειάζεται καν να έχουν ενδοιασμούς όταν το κάνουν. Πιστεύουν ότι μπορούν να χρησιμοποιήσουν την εκτέλεση του καθήκοντός τους ως ευκαιρία για να ικανοποιήσουν τη δίψα τους για εξουσία, την επιθυμία τους και τη φιλοδοξία τους να κυβερνούν και να καθοδηγούν τους άλλους με τη δύναμή τους. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι πιστεύουν πως έχουν επιτέλους την ευκαιρία να ασκούν την εξουσία τους αδιαμφισβήτητα. Ορισμένοι λένε: «Οι εκδηλώσεις των αντίχριστων είναι ότι είναι αυθαίρετοι και δικτατορικοί, και δεν συναναστρέφονται ποτέ με τους άλλους. Κι ο επικεφαλής μας έχει τη διάθεση και τις αποκαλύψεις των αντίχριστων, αλλά συναναστρέφεται συχνά μαζί μας!» Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι αντίχριστος; Οι αντίχριστοι μπορούν να προσποιούνται κάποιες φορές. Αφού συναναστραφούν μία φορά με όλους και καταλάβουν κι αντιληφθούν τις σκέψεις τους, κι εντοπίσουν ποιος εναρμονίζεται με αυτούς και ποιος όχι, τους κατηγοριοποιούν. Σε μελλοντικά ζητήματα, επικοινωνούν μόνο με εκείνους που έχουν καλές σχέσεις μαζί τους και είναι συμβατοί με αυτούς. Για τα περισσότερα ζητήματα συχνά κρατούν στο σκοτάδι όσους δεν εναρμονίζονται μαζί τους, και μπορεί ακόμη και να τους αποκρύπτουν τα βιβλία με τα λόγια του Θεού. Έχετε ενεργήσει ποτέ με αυτόν τον τρόπο; Έχετε, δηλαδή, υπάρξει αυθαίρετοι και δικτατορικοί, άνθρωποι που δεν συναναστρέφονται ποτέ με τους άλλους; Υπάρχει, φυσικά, περίπτωση να είσαι αυθαίρετος και δικτατορικός, αλλά αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι δεν συναναστρέφεται ποτέ με τους άλλους. Μπορεί να συναναστρέφεσαι περιστασιακά. Ωστόσο, μετά τη συναναστροφή, τα πράγματα εξακολουθούν να παίρνουν την πορεία που όρισες εσύ. Ορισμένοι σκέφτονται: «Παρά τη συναναστροφή μας, στην πραγματικότητα έχω ήδη καταρτίσει συγκεκριμένο σχέδιο πριν από πολύ καιρό. Συναναστρέφομαι μαζί σου απλώς για τυπικούς λόγους, μόνο και μόνο για να μάθεις ότι έχω τις αρχές μου σε ό,τι κάνω. Πιστεύεις ότι δεν ξέρω πόσο μετράς; Στο τέλος, θα πρέπει και πάλι να με ακούσεις και να ακολουθήσεις τη δική μου οδό». Στην πραγματικότητα, έχουν ήδη αποφασίσει βαθιά μέσα τους πριν από πολύ καιρό. Πιστεύουν το εξής: «Έχω ευφράδεια και μπορώ να γυρίσω υπέρ μου οποιοδήποτε επιχείρημα. Κανείς δεν μπορεί να με ξεπεράσει στα λόγια, οπότε είναι φυσικό το ρεύμα να ακολουθήσει τη δική μου καθοδήγηση». Έχουν κάνει τα υστερόβουλα σχέδιά τους πολύ πριν. Μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο; Η αυθαίρετη και δικτατορική συμπεριφορά δεν είναι κάτι που αποκαλύπτεται τυχαία κάποια στιγμή. Ελέγχεται από μια συγκεκριμένη διάθεση. Μπορεί από τον τρόπο που μιλούν ή ενεργούν να μη φαίνεται ότι είναι αυθαίρετοι και δικτατορικοί, αλλά κρίνοντας από τη διάθεσή τους και τη φύση των πράξεών τους είναι πράγματι αυθαίρετοι και δικτατορικοί. Ακολουθούν τις τυπικές διαδικασίες κι «ακούν» τις απόψεις των άλλων, αφήνουν τους άλλους να μιλήσουν, τους ενημερώνουν για τις λεπτομέρειες μιας κατάστασης, συζητούν ποιες είναι οι απαιτήσεις των λόγων του Θεού, αλλά χρησιμοποιούν μια συγκεκριμένη ρητορική ή διατύπωση για να καθοδηγήσουν τους άλλους ώστε να πετύχουν τη συναίνεσή τους. Και ποιο είναι το τελικό αποτέλεσμα; Τα πάντα εξελίσσονται σύμφωνα με το σχέδιό τους. Αυτή είναι η ύπουλη πτυχή τους. Επίσης, αυτό σημαίνει ότι αναγκάζουν τους άλλους να τους υπακούσουν. Είναι ένα είδος «ήπιου» καταναγκασμού.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο έκτο

Ποια είναι μια άλλη εκδήλωση της αυθαίρετης και δικτατορικής συμπεριφοράς των αντίχριστων; Δεν συναναστρέφονται ποτέ πάνω στην αλήθεια με τους αδελφούς και τις αδελφές, ούτε λύνουν τα πραγματικά προβλήματα των ανθρώπων. Αντιθέτως, απλώς κηρύττουν λόγια και δόγματα για να κάνουν διάλεξη στους άλλους, και μάλιστα αναγκάζουν τους άλλους να τους υπακούσουν. Και ποια είναι η στάση τους και η προσέγγισή τους απέναντι στον Άνωθεν και στον Θεό; Δεν είναι τίποτε άλλο από απάτη και διπροσωπία. Όποια κι αν είναι τα ζητήματα που προκύπτουν εντός της εκκλησίας, δεν αναφέρουν ποτέ τίποτε στον Άνωθεν. Ό,τι κι αν κάνουν, δεν ρωτούν ποτέ τον Άνωθεν. Είναι σαν να μην έχουν ζητήματα που απαιτούν συναναστροφή ή καθοδήγηση από τον Άνωθεν. Κάνουν τα πάντα με υπόγειο και μυστικό τρόπο, και δρουν στο παρασκήνιο. Αυτό λέγεται παρασκηνιακή χειραγώγηση, όπου θέλουν να έχουν τον τελευταίο λόγο και να παίρνουν εκείνοι τις αποφάσεις. Ωστόσο, κάποιες φορές φορούν και προσωπείο, θέτουν ασήμαντα ζητήματα στον Άνωθεν, παριστάνουν ότι επιδιώκουν την αλήθεια και κάνουν τον Άνωθεν να πιστεύει λανθασμένα ότι αναζητούν την αλήθεια στα πάντα με υπέρτατη επιμέλεια. Στην πραγματικότητα, δεν ζητούν ποτέ καθοδήγηση για κανένα σημαντικό ζήτημα, ενώ παίρνουν μονομερώς αποφάσεις και κρατούν τον Άνωθεν στο σκοτάδι. Αν προκύψει οποιοδήποτε πρόβλημα, είναι ακόμη λιγότερο πιθανό να το αναφέρουν, από φόβο μήπως επηρεάσει τη δύναμη, τη θέση ή τη φήμη τους. Οι αντίχριστοι ενεργούν αυθαίρετα και δικτατορικά. Δεν συναναστρέφονται ποτέ με τους άλλους και αναγκάζουν τους άλλους να τους υπακούσουν. Για να το θέσουμε ξεκάθαρα, οι κύριες εκδηλώσεις αυτής της συμπεριφοράς είναι ότι εμπλέκονται σε προσωπική διαχείριση· καλλιεργούν την επιρροή τους, την προσωπική τους κλίκα και τις διασυνδέσεις τους· επιδιώκουν τα δικά τους εγχειρήματα· και κατόπιν, κάνουν ό,τι θέλουν, πράγματα που ωφελούν τους ίδιους, κι ενεργούν χωρίς διαφάνεια. Η επιθυμία και ο πόθος των αντίχριστων να κάνουν τους άλλους να υποτάσσονται σε αυτούς είναι ιδιαίτερα έντονα. Απαιτούν από τους άλλους να τους υπακούν όπως ένας κυνηγός κάνει το κυνηγόσκυλό του να υπακούει τις εντολές του, χωρίς να επιτρέπουν καμία διάκριση ανάμεσα στο σωστό και το λάθος, κι επιμένουν στην απόλυτη συμμόρφωση και υποταγή.

Μπορούμε να παρατηρήσουμε άλλη μια εκδήλωση της αυθαίρετης και δικτατορικής συμπεριφοράς των αντίχριστων στο παρακάτω σενάριο. Για παράδειγμα, αν ο επικεφαλής μιας συγκεκριμένης εκκλησίας είναι ένας αντίχριστος, κι αν οι επικεφαλής και οι εργάτες υψηλότερου επιπέδου σκοπεύουν να ενημερωθούν για το έργο αυτής της εκκλησίας και να παρέμβουν σε αυτό, θα συμφωνούσε αυτός ο αντίχριστος; Σε καμία περίπτωση. Σε ποιον βαθμό ελέγχει την εκκλησία; Σαν ένα απόρθητο φρούριο, όπου δεν μπορεί να περάσει ούτε καρφίτσα ούτε μια σταγόνα νερό. Δεν επιτρέπει σε κανέναν άλλο να εμπλακεί ή να ρωτήσει. Όταν μαθαίνει ότι έρχονται επικεφαλής κι εργάτες για να ενημερωθούν σχετικά με το έργο, λέει στους αδελφούς και στις αδελφές: «Δεν ξέρω με τι στόχο έρχονται αυτοί οι άνθρωποι. Δεν καταλαβαίνουν την πραγματική κατάσταση της εκκλησίας μας. Αν ανακατευτούν, θα μπορούσαν να προκαλέσουν αναστάτωση στο έργο της εκκλησίας μας». Έτσι παραπλανά τους αδελφούς και τις αδελφές. Μόλις φτάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες, βρίσκει διάφορους λόγους και δικαιολογίες για να εμποδίσει τους αδελφούς και τις αδελφές να έρθουν σε επαφή μαζί τους, ενώ φιλοξενεί υποκριτικά τους επικεφαλής και τους εργάτες, κρατώντας τους απομονωμένους σε ένα μέρος με το πρόσχημα ότι προστατεύει την ασφάλειά τους. Όμως, στην πραγματικότητα, το κάνει για να τους εμποδίσει να συναντηθούν με τους αδελφούς και τις αδελφές και να ενημερωθούν για την κατάσταση από αυτούς. Όταν οι επικεφαλής και οι εργάτες ρωτούν για την κατάσταση του έργου, ο αντίχριστος τους εξαπατά παρουσιάζοντας ψευδή εικόνα. Εξαπατά τους ανώτερούς του και αποκρύπτει την αλήθεια από τους κατώτερούς του, παραφουσκώνει τις δηλώσεις του, και υπερβάλλει ως προς την αποτελεσματικότητα του έργου για να τους εξαπατήσει. Όταν οι επικεφαλής και οι εργάτες προτείνουν να συναντήσουν τους αδελφούς και τις αδελφές της εκκλησίας, εκείνος απαντά: «Δεν το έχω κανονίσει! Δεν με ενημέρωσες πριν έρθεις. Αν το είχες κάνει, θα είχα κανονίσει να σε γνωρίσουν κάποιοι από τους αδελφούς και τις αδελφές. Αλλά δεδομένου του εχθρικού περιβάλλοντος που επικρατεί αυτήν τη στιγμή, για λόγους ασφαλείας είναι καλύτερο να μη συναντηθείτε με τους αδελφούς και τις αδελφές». Παρόλο που τα λόγια του ακούγονται λογικά, ένας άνθρωπος με κρίση μπορεί να εντοπίσει το πρόβλημα: «Δεν θέλει οι επικεφαλής και οι εργάτες να συναντηθούν με τους αδελφούς και τις αδελφές επειδή φοβάται μήπως εκτεθεί, φοβάται μήπως αποκαλυφθούν τα ελαττώματα και οι παρεκκλίσεις στο έργο του». Ο αντίχριστος ελέγχει στενά τους αδελφούς και τις αδελφές της εκκλησίας. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν είναι υπεύθυνοι, μπορούν εύκολα να εξαπατηθούν και να ξεγελαστούν από τον αντίχριστο. Η πραγματική κατάσταση των αδελφών της εκκλησίας, οι δυσκολίες τους που παραμένουν άλυτες, το κατά πόσο οι συναναστροφές και τα κηρύγματα του Άνωθεν και τα βιβλία των λόγων του Θεού παραδίδονται έγκαιρα στους αδελφούς και στις αδελφές, το πώς προχωρούν τα διάφορα έργα της εκκλησίας, το κατά πόσο υπάρχουν παρεκκλίσεις ή προβλήματα —όλα αυτά είναι πράγματα που δεν θα γνώριζαν οι επικεφαλής και οι εργάτες. Ούτε οι αδελφοί και οι αδελφές δεν γνωρίζουν για οποιεσδήποτε νέες εργασιακές ρυθμίσεις στον οίκο του Θεού. Επομένως, ο αντίχριστος ελέγχει εξολοκλήρου την εκκλησία, μονοπωλεί τη δύναμη κι έχει τον τελευταίο λόγο στα ζητήματα. Οι αδελφοί και οι αδελφές της εκκλησίας δεν έχουν καμία ευκαιρία να έρθουν σε επαφή με τους επικεφαλής και τους εργάτες ανώτερου επιπέδου, και δεν γνωρίζουν τα πραγματικά γεγονότα, τους παραπλανά και τους ελέγχει ο αντίχριστος. Όπως κι αν μιλάει ο αντίχριστος, αυτοί οι επιθεωρητές επικεφαλής και εργάτες δεν έχουν διάκριση κι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ο αντίχριστος κάνει καλή δουλειά, ενώ του έχουν απόλυτη εμπιστοσύνη. Αυτό είναι σαν να αναθέτει κανείς τη φροντίδα του εκλεκτού λαού του Θεού στον αντίχριστο. Αν, όσο τους εξαπατά ο αντίχριστος, οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν μπορούν να τον διακρίνουν, είναι ανεύθυνοι, και δεν ξέρουν πώς να χειριστούν το ζήτημα, δεν παρακωλύει αυτό το έργο της εκκλησίας και δεν βλάπτει τον εκλεκτό λαό του Θεού; Αυτοί οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν είναι ψευδο-επικεφαλής και ψευδο-εργάτες; Όταν μια εκκλησία ελέγχεται από έναν αντίχριστο, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να παρέμβουν και να κάνουν ερωτήσεις, και πρέπει να χειριστούν άμεσα και να ξεφορτωθούν τον αντίχριστο —δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό. Αν υπάρχουν ψευδο-επικεφαλής που δεν κάνουν πραγματικό έργο κι αγνοούν ότι ο αντίχριστος παραπλανά τον εκλεκτό λαό του Θεού, ο εκλεκτός λαός θα πρέπει να εκθέσει αυτούς τους ψευδο-επικεφαλής και ψευδο-εργάτες, να τους καταγγείλει, να τους απομακρύνει από τις θέσεις τους, και να τους αντικαταστήσει με καλούς επικεφαλής. Αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος για να επιλυθεί διεξοδικά το ζήτημα της παραπλάνησης των ανθρώπων από τον αντίχριστο. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Τέτοιοι επικεφαλής και εργάτες μπορεί να έχουν χαμηλό επίπεδο και να μην έχουν διάκριση, κι αυτός να είναι ο λόγος που απέτυχαν να χειριστούν και να επιλύσουν το ζήτημα του αντίχριστου. Δεν το κάνουν σκόπιμα. Δεν θα έπρεπε να τους δοθεί άλλη μια ευκαιρία;» Σε τέτοιους μπερδεμένους επικεφαλής, δεν θα πρέπει να δίνονται άλλες ευκαιρίες. Αν τους δοθεί άλλη ευκαιρία, απλώς θα συνεχίσουν να βλάπτουν τον εκλεκτό λαό του Θεού. Ο λόγος είναι ότι δεν είναι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια. Δεν έχουν συνείδηση και λογική, και οι πράξεις τους δεν έχουν αρχές. Είναι ποταποί και θα έπρεπε να αποκλειστούν!

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο έκτο

Σήμερα, από μία άποψη, αναλύσαμε τις εκδηλώσεις της αυθαίρετης και δικτατορικής συμπεριφοράς των αντίχριστων. Από μια άλλη, μέσα από την ανάλυση αυτών των εκδηλώσεων, μαθαίνουν όλοι ότι ακόμη κι αν δεν είσαι αντίχριστος, όταν έχεις τέτοιες εκδηλώσεις συσχετίζεσαι με τα χαρακτηριστικά των αντίχριστων. Είναι εκδήλωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης το να συμπεριφέρεται κανείς με αυθαίρετο και δικτατορικό τρόπο; Σε καμία περίπτωση. Είναι σαφές ότι πρόκειται για επίδειξη διεφθαρμένης διάθεσης. Όσο υψηλή κι αν είναι η θέση σου ή όσα καθήκοντα κι αν μπορείς να εκτελέσεις, αν μπορείς να μάθεις να συναναστρέφεσαι με τους άλλους, τότε τηρείς τις αρχές της αλήθειας, που είναι η ελάχιστη απαίτηση. Γιατί λέμε ότι αν μάθεις να συναναστρέφεσαι με τους άλλους αυτό σημαίνει ότι τηρείς τις αρχές; Αν μπορείς να μάθεις να συναναστρέφεσαι, αυτό αποδεικνύει ότι δεν αντιμετωπίζεις τη θέση σου ως εισιτήριο για μια άνετη ζωή ούτε της δίνεις μεγαλύτερη αξία από αυτήν που πρέπει. Όσο υψηλή κι αν είναι η θέση σου, εκτελείς το καθήκον σου. Οι ενέργειές σου έχουν ως στόχο την εκτέλεση του καθήκοντός σου, όχι τη θέση. Ταυτόχρονα, όταν αντιμετωπίζεις προβλήματα, αν μπορείς να μάθεις να συναναστρέφεσαι, είτε με συνηθισμένους αδελφούς και αδελφές είτε με εκείνους με τους οποίους συνεργάζεσαι, αν μπορείς να αναζητάς και να συναναστρέφεσαι μαζί τους, τι αποδεικνύει αυτό; Δείχνει ότι έχεις στάση αναζήτησης της αλήθειας και υποταγής σε αυτήν, κάτι που αντικατοπτρίζει καταρχάς τη στάση σου απέναντι στον Θεό και την αλήθεια. Επιπλέον, η εκτέλεση του καθήκοντός σου είναι δική σου ευθύνη, και η αναζήτηση της αλήθειας στο έργο σου είναι το μονοπάτι που πρέπει να ακολουθείς. Το πώς αντιδρούν οι άλλοι στις αποφάσεις σου, το κατά πόσο μπορούν να υποταχθούν ή πώς υποτάσσονται, είναι δική τους δουλειά. Αλλά το κατά πόσο μπορείς εσύ να εκτελείς σωστά το καθήκον σου και να πληροίς τις προϋποθέσεις, είναι δική σου δουλειά. Πρέπει να κατανοείς τις αρχές για την εκτέλεση ενός καθήκοντος. Η ουσία δεν είναι η υποταγή σε κάποιο άτομο, αλλά η υποταγή στις αλήθεια-αρχές. Αν πιστεύεις ότι κατανοείς τις αλήθεια-αρχές και, μέσω της συναναστροφής με όλους, επιτυγχάνεις συναίνεση που όλοι τη θεωρούν ομόφωνα σωστή, αλλά υπάρχουν κάποιοι λίγοι που είναι απείθαρχοι και θέλουν να προκαλέσουν πρόβλημα, τι πρέπει να γίνει σε αυτήν την περίπτωση; Σε αυτήν την περίπτωση, η μειοψηφία θα πρέπει να ακολουθήσει την πλειοψηφία. Εφόσον οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν καταλήξει σε συναίνεση, γιατί εμφανίζονται εκείνοι για να δημιουργήσουν πρόβλημα; Προσπαθούν σκοπίμως να σπείρουν την καταστροφή; Μπορούν να εκφράσουν τις απόψεις τους για να μπορέσουν όλοι να τις διακρίνουν, κι αν όλοι λένε ότι οι απόψεις τους δεν συμμορφώνονται με τις αρχές και δεν στέκουν, τότε θα πρέπει να τις εγκαταλείψουν και να σταματήσουν να εμμένουν σε αυτές. Ποια είναι η αρχή για την αντιμετώπιση αυτού του ζητήματος; Θα πρέπει να υποστηρίζει κανείς αυτό που είναι σωστό και να μην αναγκάζει τους άλλους να υπακούν σε αυτό που είναι λάθος. Είναι κατανοητό αυτό;

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο έκτο

Σύμφωνα με ποιο πρότυπο κρίνουμε αν κάποιος εκτέλεσε το καθήκον του επαρκώς; Αν κάποιος ακολουθεί το σωστό μονοπάτι στην εκτέλεση του καθήκοντος, με σωστή κατεύθυνση και πρόθεση, αν η προέλευση και οι αρχές είναι σωστές, αν δηλαδή όλες αυτές οι πτυχές είναι σωστές, τότε το καθήκον εκτελέστηκε επαρκώς. Πολλοί άνθρωποι το καταλαβαίνουν αυτό στη θεωρία, αλλά όταν τους συμβεί κάτι στ’ αλήθεια, μπερδεύονται. Θα σας πω μία αρχή για να το συνοψίσουμε: Όταν αντιμετωπίζετε διάφορες καταστάσεις, μη φέρεστε αυθαίρετα και μονομερώς. Γιατί δεν πρέπει να φέρεστε αυθαίρετα και μονομερώς; Πρώτον, μια τέτοια συμπεριφορά δεν συμβαδίζει με τις αρχές της εκτέλεσης του καθήκοντος. Επιπλέον, το καθήκον δεν είναι προσωπικό σου ζήτημα, δεν το κάνεις για σένα, δεν είναι προσωπική σου διαχείριση, δεν είναι η επιχείρησή σου. Στον οίκο του Θεού, ό,τι κι αν κάνεις, δεν ασχολείσαι με το δικό σου εγχείρημα· πρόκειται για το έργο του οίκου του Θεού, πρόκειται για το έργο του Θεού. Πρέπει να έχεις διαρκώς αυτήν τη γνώση στο μυαλό σου και να λες: «Δεν είναι δική μου υπόθεση· κάνω το καθήκον μου και εκπληρώνω την ευθύνη μου. Κάνω το έργο της εκκλησίας. Είναι μια εργασία που μου εμπιστεύτηκε ο Θεός και την κάνω για Εκείνον. Είναι το καθήκον μου, δεν είναι προσωπική μου υπόθεση». Αυτό είναι το πρώτο που θα πρέπει να καταλάβουν οι άνθρωποι. Εάν αντιμετωπίζεις ένα καθήκον ως προσωπική σου υπόθεση και δεν αναζητάς τις αλήθεια-αρχές όταν ενεργείς, αν το εκτελείς σύμφωνα με τα κίνητρα, τις απόψεις και τα κρυφά σου σχέδια, τότε πιθανότατα να κάνεις λάθη. Πώς πρέπει λοιπόν να πράξεις εάν μπορείς να ξεχωρίσεις πολύ καλά μεταξύ του καθήκοντός σου και των προσωπικών σου υποθέσεων, και γνωρίζεις ότι πρόκειται για καθήκον; (Αναζητώ ό,τι ζητά ο Θεός, αναζητώ τις αρχές.) Σωστά. Αν σου συμβεί κάτι και δεν κατανοείς την αλήθεια, κι έχεις κάποια ιδέα, αλλά ακόμα δεν το έχεις ξεκαθαρίσει, τότε πρέπει να βρεις αδελφούς και αδελφές που να κατανοούν την αλήθεια για να συναναστραφείς μαζί τους. Αυτό σημαίνει αναζήτηση της αλήθειας, αυτή είναι, πριν απ’ όλα τ’ άλλα, η στάση που θα πρέπει να έχεις απέναντι στο καθήκον σου. Μην παίρνεις αποφάσεις με βάση ό,τι που θεωρείς εσύ σωστό και στη συνέχεια να χτυπάς το σφυρί και να λες ότι η υπόθεση έκλεισε —κάτι τέτοιο εύκολα οδηγεί σε προβλήματα. Το καθήκον δεν είναι προσωπική σου υπόθεση. Τα ζητήματα του οίκου του Θεού, είτε μικρά είτε μεγάλα, δεν είναι προσωπική υπόθεση κανενός. Εφόσον σχετίζεται με το καθήκον, τότε δεν είναι προσωπικό σου ζήτημα, δεν είναι προσωπική σου υπόθεση —αφορά την αλήθεια και την αρχή. Ποιο είναι λοιπόν το πρώτο που θα πρέπει να κάνετε; Ν’ αναζητήσετε την αλήθεια, ν’ αναζητήσετε τις αρχές. Και αν δεν κατανοείτε την αλήθεια, πρέπει πρώτα ν’ αναζητήσετε τις αρχές. Εάν ήδη κατανοείτε την αλήθεια, θα είναι εύκολο να εντοπίσετε τις αρχές. Τι πρέπει να κάνεις αν δεν καταλαβαίνεις τις αρχές; Υπάρχει τρόπος: μπορείς να συναναστραφείς μ’ αυτούς που καταλαβαίνουν. Μην υποθέτεις ότι εσύ καταλαβαίνεις τα πάντα κι έχεις πάντα δίκιο. Έτσι είναι εύκολο να κάνεις λάθη. Τι είδους διάθεση είναι αυτή κατά την οποία πρέπει πάντα να έχεις τον τελευταίο λόγο; Είναι αλαζονεία κι αυταρέσκεια, αυθαίρετη και μονομερής συμπεριφορά. Κάποιοι σκέφτονται: «Είμαι απόφοιτος πανεπιστημίου, είμαι πιο καλλιεργημένος από εσάς, έχω ικανότητα κατανόησης. Εσείς έχετε όλοι μικρό ανάστημα και δεν καταλαβαίνετε την αλήθεια, οπότε πρέπει να μ’ ακούτε σ’ ό,τι λέω. Μπορώ να παίρνω αποφάσεις ολομόναχος!» Τι άποψη είναι αυτή; Αν έχεις τέτοια άποψη, θα έχεις προβλήματα. Δεν πρόκειται να εκτελέσεις ποτέ καλά τα καθήκοντά σου. Πώς μπορείς να εκτελείς τα καθήκοντά σου καλά όταν θέλεις να έχεις πάντα τον τελευταίο λόγο, χωρίς αρμονική συνεργασία; Αν εκτελείς έτσι τα καθήκοντά σου, δεν υπάρχει περίπτωση να φτάσεις στον στόχο. Γιατί το λέω αυτό; Θέλεις μονίμως να περιορίζεις τους άλλους και να τους κάνεις να σ’ ακούνε, και δεν ακούς τίποτα απ’ όσα λένε οι άλλοι. Αυτό δεν δείχνει μόνο προκατάληψη και πείσμα, αλλά κι αλαζονεία και αυταρέσκεια. Έτσι, όχι μόνο δεν θα εκτελέσεις καλά το δικό σου καθήκον, αλλά θα εμποδίσεις και τους άλλους απ’ το να εκτελέσουν καλά το δικό τους. Αυτή είναι η συνέπεια της αλαζονικής διάθεσης. […] Κάποιοι άνθρωποι έχουν αλαζονική κι αυτάρεσκη διάθεση. Είναι απρόθυμοι να συναναστραφούν σχετικά με την αλήθεια και θέλουν μονίμως να έχουν τον τελευταίο λόγο. Μπορεί ένας άνθρωπος τόσο αλαζονικός και αυτάρεσκος να συνεργαστεί αρμονικά με τους άλλους; Ο Θεός απαιτεί απ’ τους ανθρώπους να συνεργάζονται αρμονικά όσο εκτελούν τα καθήκοντά τους για να διορθώνουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, για να τους βοηθήσει να μάθουν να υποτάσσονται στο έργο του Θεού ενώ εκτελούν τα καθήκοντά τους, και ν’ απαλλαχθούν από τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, καταφέρνοντας έτσι να εκτελέσουν επαρκώς το καθήκον τους. Όταν αρνείσαι να συνεργαστείς με τους άλλους και θες να φέρεσαι αυθαίρετα και μονομερώς, και να κάνεις όλους τους άλλους να σ’ ακούνε, τότε έχεις σωστή στάση απέναντι στο καθήκον σου; Η στάση σου απέναντι στο καθήκον σου σχετίζεται με τη ζωή-είσοδό σου. Ο Θεός δεν ενδιαφέρεται για το τι σου συμβαίνει κάθε μέρα ή για το πόση δουλειά κάνεις, πόση προσπάθεια καταβάλλεις —αυτό που εξετάζει είναι η στάση σου απέναντι σ’ όλα αυτά. Και με τι σχετίζονται η στάση με την οποία κάνεις αυτά τα πράγματα και ο τρόπος με τον οποίον τα κάνεις; Σχετίζονται με το αν επιδιώκεις ή δεν επιδιώκεις την αλήθεια, καθώς και με τη ζωή-είσοδό σου. Ο Θεός εξετάζει τη ζωή-είσοδό σου, το μονοπάτι στο οποίο βαδίζεις. Εάν βαδίζεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας και έχεις ζωή-είσοδο, τότε θα μπορείς να συνεργαστείς αρμονικά με τους άλλους όταν εκτελείς τα καθήκοντά σου και θα είναι εύκολο να τα εκτελέσεις επαρκώς. Αν όμως, καθώς εκτελείς το καθήκον σου, τονίζεις διαρκώς ότι έχεις κεφάλαιο, ότι καταλαβαίνεις τη δουλειά σου, ότι έχεις εμπειρία, ότι λαμβάνεις υπόψη σου τις προθέσεις του Θεού και ότι επιδιώκεις την αλήθεια περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον, και αν τότε νομίζεις ότι όλα αυτά σου δίνουν το δικαίωμα να έχεις τον τελευταίο λόγο, και δεν συζητάς τίποτα με κανέναν άλλον, ενώ ακολουθείς πάντα δικούς σου κανόνες και το κάνεις λες και ασχολείσαι με προσωπική διαχείριση, και θέλεις πάντα να είσαι «το μόνο λουλούδι που ανθίζει», βαδίζεις τότε στο μονοπάτι της ζωής-εισόδου; Όχι —αυτό είναι η επιδίωξη της θέσης, είναι σαν να βαδίσεις στο μονοπάτι του Παύλου, δεν είναι το μονοπάτι της ζωής-εισόδου.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Ποια είναι η επαρκής εκτέλεση του καθήκοντος;

Πώς πρέπει να χειρίζεστε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζετε όταν εκτελείτε το καθήκον σας; Ο καλύτερος τρόπος είναι να αναζητήσουν όλοι μαζί την αλήθεια για να λύσουν ένα πρόβλημα και να καταλήξουν σε ομοφωνία. Εφόσον καταλαβαίνετε τις αρχές, τότε ξέρετε τι πρέπει να κάνετε. Αυτός είναι ο βέλτιστος τρόπος να λυθούν τα προβλήματα. Αν δεν αναζητείτε την αλήθεια για να λύσετε ένα πρόβλημα και αντίθετα βασίζεστε μόνο στις προσωπικές σας αντιλήψεις και τη φαντασία σας, τότε δεν εκτελείτε το καθήκον σας. Τι διαφορά έχει αυτό με το να εργάζεστε στην κοινωνία των απίστων ή στον κόσμο του Σατανά; Στον οίκο του Θεού κυβερνάει η αλήθεια και ο Θεός. Όποιο πρόβλημα κι αν εμφανιστεί, για να λυθεί πρέπει να αναζητηθεί η αλήθεια. Όσες διαφορετικές γνώμες κι αν υπάρχουν, όσο κι αν διαφέρουν, πρέπει να αναφερθούν όλες και να γίνει συναναστροφή για όλες. Έπειτα, όταν συμφωνήσουν όλοι, θα πρέπει να ενεργήσετε σύμφωνα με τις αρχές. Αν το κάνετε αυτό, όχι μόνο θα μπορέσετε να λύσετε το πρόβλημα, αλλά και να κάνετε πράξη την αλήθεια και να εκπληρώσετε σωστά το καθήκον σας. Μπορείτε, επίσης, καθώς λύνετε το πρόβλημα, να επιτύχετε αρμονική συνεργασία. Αν αγαπούν την αλήθεια όλοι όσοι εκτελούν το καθήκον τους, τότε είναι εύκολο να την αποδεχτούν και να υποταχθούν σ’ αυτήν· αν, όμως, είναι αλαζόνες και αυτάρεσκοι, τότε δεν μπορούν να αποδεχτούν εύκολα την αλήθεια, ακόμη κι αν γίνει συναναστροφή πάνω σ’ αυτήν. Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι, παρόλο που δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια, θέλουν συνέχεια να τους ακούνε οι άλλοι. Τέτοιοι άνθρωποι δεν κάνουν τίποτε παρά να αναστατώνουν την εκτέλεση των καθηκόντων των άλλων. Αυτή είναι η αιτία του προβλήματος, και για να εκτελέσει κανείς σωστά το καθήκον του, πρέπει να λυθεί. Αν κάποιος, την ώρα που εκτελεί το καθήκον του, είναι συνέχεια αλαζόνας και ισχυρογνώμων, αν ενεργεί συνέχεια αυθαίρετα και μονόπλευρα, αν συνέχεια ενεργεί απερίσκεπτα και όπως του αρέσει, χωρίς να συνεργάζεται ή να συζητάει με τους άλλους και χωρίς να αναζητά τις αλήθεια-αρχές, τότε τι στάση είναι αυτή απέναντι στο καθήκον του; Μπορεί να εκπληρώσει σωστά το καθήκον του μ’ αυτόν τον τρόπο; Αν ένας τέτοιος άνθρωπος δεν δέχεται ποτέ το κλάδεμα, αν δεν δέχεται καθόλου την αλήθεια και συνεχίζει να κάνει τα πράγματα με τον δικό του τρόπο, απερίσκεπτα και όπως του αρέσει, και ούτε μετανοεί ούτε αλλάζει, τότε το πρόβλημα δεν αφορά απλώς τη στάση του, αλλά την ανθρώπινη φύση και τον χαρακτήρα του. Είναι άνθρωπος που δεν έχει καθόλου ανθρώπινη φύση. Μπορεί να εκπληρώσει σωστά το καθήκον του κάποιος που δεν έχει ανθρώπινη φύση; Φυσικά και όχι. Αν κάποιος, την ώρα που εκτελεί το καθήκον του, κάνει μάλιστα κάθε λογής εξωφρενικές πράξεις και αναστατώνει το έργο της εκκλησίας, τότε είναι κακός άνθρωπος. Τέτοιοι άνθρωποι δεν είναι κατάλληλοι να εκτελούν το καθήκον τους. Το μόνο που κάνουν έτσι που εκτελούν το καθήκον τους είναι να αναστατώνουν και να βλάπτουν· κάνουν περισσότερο κακό παρά καλό, κι έτσι θα πρέπει να αποκλείονται από την εκτέλεση του καθήκοντός τους και να εκκαθαρίζονται από την εκκλησία. Γι’ αυτόν τον λόγο, το αν μπορεί κάποιος να εκτελέσει καλά το καθήκον του δεν εξαρτάται μόνο από το επίπεδό του, αλλά κυρίως εξαρτάται από τη στάση του απέναντι στο καθήκον του, από τον χαρακτήρα του, από το αν έχει καλή ή κακή ανθρώπινη φύση και από το αν μπορεί να αποδεχτεί την αλήθεια. Αυτά είναι τα βασικά ζητήματα.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η σωστή εκπλήρωση του καθήκοντος απαιτεί αρμονική συνεργασία

Είναι απαραίτητο να μάθετε πώς να χειρίζεστε τις περιπτώσεις που οι άνθρωποι έχουν προβλήματα συνεργασίας με τους άλλους ενώ κάνουν το καθήκον τους. Με βάση ποια αρχή πρέπει να τους χειρίζεστε; Ποιο αποτέλεσμα πρέπει να πετύχετε; Μάθετε να εργάζεστε αρμονικά με όλους και να αλληλεπιδράτε με βάση την αλήθεια, τον λόγο του Θεού και τις αρχές, και όχι τα συναισθήματα ή την παρόρμηση. Αν το κάνετε αυτό, τότε δεν θα βασιλεύσει άραγε η αλήθεια στην εκκλησία; Όσο βασιλεύει η αλήθεια, δεν θα αντιμετωπίζονται, τότε, τα πράγματα με τρόπο δίκαιο και λογικό; Δεν πιστεύετε ότι η αρμονική συνεργασία είναι ωφέλιμη για όλους; (Ναι.) Αν ενεργείτε έτσι, ωφελείστε πολύ. Πρώτα απ’ όλα, είναι σίγουρα εποικοδομητικό και πολύτιμο για σας καθώς εκτελείτε τα καθήκοντά σας. Επίσης, σας αποτρέπει από το να κάνετε λάθη, να προκαλείτε διαταράξεις και αναστάτωση, και να ακολουθείτε το μονοπάτι των αντίχριστων. Φοβάστε να βαδίσετε στο μονοπάτι των αντίχριστων; (Ναι.) Είναι χρήσιμος ο φόβος από μόνος του; Όχι, ο φόβος από μόνος του δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα. Είναι φυσιολογικό να φοβάστε να βαδίσετε στο μονοπάτι του αντίχριστου. Αυτό δείχνει για κάποιον ότι αγαπάει την αλήθεια, ότι είναι πρόθυμος να πασχίσει προς την αλήθεια και ότι είναι πρόθυμος να την επιδιώξει. Αν φοβάσαι κατά βάθος, τότε θα πρέπει να αναζητήσεις την αλήθεια και να βρεις το μονοπάτι άσκησης. Πρέπει να αρχίσεις μαθαίνοντας να συνεργάζεσαι αρμονικά με τους άλλους. Αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα, επίλυσέ το με συναναστροφή και συζήτηση, ώστε όλοι να γνωρίσουν τις αρχές, καθώς και τη συγκεκριμένη επιχειρηματολογία και το πρόγραμμα σχετικά με την επίλυση. Αυτό δεν σε αποτρέπει από το να ενεργείς αυθαίρετα και μονόπλευρα; Επιπροσθέτως, αν έχεις θεοφοβούμενη καρδιά, τότε θα είσαι φυσικά ικανός να δεχθείς την εξονυχιστική εξέταση του Θεού, αλλά πρέπει και να μάθεις να δέχεσαι την επίβλεψη του εκλεκτού λαού του Θεού, πράγμα που απαιτεί να έχεις ανοχή και αποδοχή. Αν βλέπεις κάποιον να σε επιβλέπει, να επιθεωρεί το έργο σου ή να σε ελέγχει εν αγνοία σου και γίνεσαι οξύθυμος, μεταχειρίζεσαι αυτό το άτομο σαν εχθρό και το σιχαίνεσαι, ή ακόμη και του επιτίθεσαι και το αντιμετωπίζεις σαν προδότη, θέλοντας να εξαφανιστεί, τότε αυτό είναι πρόβλημα. Δεν είναι εξαιρετικά άθλιο; Σε τι διαφέρει αυτή η στάση από ενός βασιλιά των διαβόλων; Είναι αυτή δίκαιη μεταχείριση των ανθρώπων; Αν βαδίζεις στο σωστό μονοπάτι και ενεργείς με τον σωστό τρόπο, τι έχεις να φοβηθείς από τον έλεγχο των ανθρώπων; Αν φοβάσαι, αυτό δείχνει ότι υπάρχει κάτι που ελλοχεύει στην καρδιά σου. Αν γνωρίζεις μέσα σου ότι έχεις πρόβλημα, τότε θα πρέπει να δεχτείς την κρίση και την παίδευση του Θεού. Αυτό είναι λογικό. Αν γνωρίζεις ότι έχεις πρόβλημα, μα δεν επιτρέπεις σε κανέναν να σε επιβλέπει, να επιθεωρεί το έργο σου ή να ερευνά το πρόβλημά σου, τότε είσαι εξαιρετικά παράλογος, επαναστατείς και αντιστέκεσαι στον Θεό, και σε αυτήν την περίπτωση το πρόβλημά σου είναι ακόμη πιο σοβαρό. Εάν ο εκλεκτός λαός του Θεού διακρίνει ότι είσαι κακός άνθρωπος ή δύσπιστος, τότε οι συνέπειες θα είναι ακόμη πιο δυσάρεστες. Έτσι, όσοι είναι σε θέση να δέχονται την επίβλεψη, την εξέταση και τον έλεγχο των άλλων είναι οι πιο λογικοί από όλους, έχουν ανοχή και κανονική ανθρώπινη φύση. Όταν ανακαλύπτεις ότι κάνεις κάτι λάθος ή αποκαλύπτεις μια διεφθαρμένη διάθεση, αν μπορέσεις να ανοιχτείς και να επικοινωνήσεις με τους ανθρώπους, αυτό θα βοηθήσει τους γύρω σου να σε προσέχουν. Σίγουρα είναι απαραίτητο να δέχεσαι την επίβλεψη, αλλά το κυριότερο είναι να προσεύχεσαι στον Θεό και να στηρίζεσαι σ’ Αυτόν, υποβάλλοντας τον εαυτό σου σε συνεχή εξέταση. Ιδιαίτερα όταν έχεις πάρει λάθος δρόμο ή έχεις κάνει κάποιο λάθος, ή όταν είσαι έτοιμος να ενεργήσεις αυθαίρετα και μονόπλευρα, και κάποιος κοντινός σου το αναφέρει και σε προειδοποιήσει, πρέπει να το αποδεχτείς αυτό και να σπεύσεις να κάνεις αυτοκριτική, να παραδεχτείς το λάθος σου και να το διορθώσεις. Αυτό μπορεί να σε αποτρέψει από το να βαδίσεις στο μονοπάτι των αντίχριστων. Εάν υπάρχει κάποιος που σε βοηθάει και σε προειδοποιεί με αυτόν τον τρόπο, μήπως δεν προστατεύεσαι εν αγνοία σου; Προστατεύεσαι. Αυτή είναι η προστασία σου. Δεν πρέπει, λοιπόν, να φυλάγεσαι συνέχεια από τους αδελφούς και τις αδελφές σου ή από τους γύρω σου. Μη μεταμφιέζεσαι και μην κουκουλώνεσαι συνέχεια, έτσι ώστε να μη σε καταλάβουν οι άλλοι και να μη δουν το αληθινό σου πρόσωπο. Αν η καρδιά σου φυλάγεται πάντα από τους άλλους, αυτό θα επηρεάσει το πώς αναζητάς την αλήθεια και θα είναι εύκολο να χάσεις το έργο του Αγίου Πνεύματος, αλλά και πολλές ευκαιρίες για να οδηγηθείς στην τελείωση.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η σωστή εκπλήρωση του καθήκοντος απαιτεί αρμονική συνεργασία

Τι πρέπει να κάνει κανείς για να εκτελέσει καλά το καθήκον του; Πρέπει να το εκτελέσει με όλη του την καρδιά και όλη του την ενέργεια. Το να χρησιμοποιεί κανείς όλη του την καρδιά και την ενέργεια σημαίνει να διατηρεί όλες του τις σκέψεις στην εκτέλεση του καθήκοντός του και να μην αφήνει άλλα πράγματα να τον απασχολούν, και στη συνέχεια να χρησιμοποιεί την ενέργεια που διαθέτει, να ασκεί το σύνολο της δύναμής του και να βάζει στην εργασία του το επίπεδο, τα χαρίσματα, τα προτερήματά του και τα πράγματα που έχει κατανοήσει. Αν έχεις την ικανότητα να κατανοείς και να καταλαβαίνεις, και έχεις μια καλή ιδέα, πρέπει να επικοινωνήσεις με τους άλλους γι’ αυτήν. Αυτό σημαίνει αρμονική συνεργασία. Έτσι θα εκτελέσεις καλά το καθήκον σου, έτσι θα επιτύχεις ικανοποιητική εκτέλεση του καθήκοντός σου. Αν συνέχεια επιθυμείς να αναλαμβάνεις τα πάντα μόνος σου, αν θέλεις πάντα να κάνεις σπουδαία πράγματα μόνος σου, αν θέλεις πάντα το επίκεντρο να είσαι εσύ και όχι οι άλλοι, εκτελείς το καθήκον σου; Αυτό που κάνεις ονομάζεται δεσποτισμός· δίνεις παράσταση. Πρόκειται για σατανική συμπεριφορά, όχι για εκτέλεση του καθήκοντος. Κανείς, ανεξάρτητα από τα προτερήματά του, τα χαρίσματά του ή τα ιδιαίτερα ταλέντα του, δεν μπορεί να αναλάβει μόνος του όλο το έργο· αν θέλει να κάνει καλά το έργο της εκκλησίας, πρέπει να μάθει να συνεργάζεται αρμονικά. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η αρμονική συνεργασία αποτελεί αρχή της άσκησης της εκτέλεσης του καθήκοντος. Εφόσον χρησιμοποιείς όλη σου την καρδιά, όλη σου την ενέργεια και όλη σου την αφοσίωση, και προσφέρεις ό,τι μπορείς να κάνεις, εκτελείς καλά το καθήκον σου. Αν έχεις μια σκέψη ή μια ιδέα, πες την στους άλλους· μην τη συγκρατείς ούτε να την κρύβεις —αν έχεις προτάσεις, πες τες· όποιου η ιδέα είναι σύμφωνη με την αλήθεια, πρέπει να γίνεται αποδεκτή και να υπακούεται. Κάνε αυτό, και θα έχεις επιτύχει αρμονική συνεργασία. Αυτό σημαίνει να εκτελεί κανείς το καθήκον του με αφοσίωση. Κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σου, δεν σου ζητάει κανείς να αναλαμβάνεις τα πάντα μόνος σου ούτε να σκοτώνεσαι στη δουλειά, ούτε να είσαι «το μόνο λουλούδι που ανθίζει» ή αντισυμβατικός· αντίθετα, σου ζητάνε να μάθεις πώς να συνεργάζεσαι αρμονικά με τους άλλους και να κάνεις ό,τι μπορείς, να εκπληρώνεις τις ευθύνες σου, να καταβάλλεις όλη σου την ενέργεια. Αυτό σημαίνει να εκτελείς το καθήκον σου. Το να εκτελείς το καθήκον σου σημαίνει να επιστρατεύεις όλη τη δύναμη και το φως που διαθέτεις για να πετύχεις ένα αποτέλεσμα. Αυτό αρκεί. Μην προσπαθείς να επιδεικνύεσαι συνέχεια, να λες πάντα μεγαλοστομίες, να ενεργείς μόνος σου. Θα πρέπει να μάθεις πώς να συνεργάζεσαι με τους άλλους και να επικεντρωθείς περισσότερο στο να ακούς τις προτάσεις των άλλων και να ανακαλύπτεις τα προτερήματά τους. Με αυτόν τον τρόπο, διευκολύνεται η αρμονική συνεργασία. Αν προσπαθείς πάντα να επιδεικνύεσαι και να έχεις τον τελικό λόγο, δεν συνεργάζεσαι αρμονικά. Τι κάνεις; Προκαλείς αναστάτωση και υπονομεύεις τους άλλους. Το να προκαλείς αναστάτωση και να υπονομεύεις τους άλλους είναι σαν να παίζεις τον ρόλο του Σατανά· δεν είναι εκτέλεση του καθήκοντος. Αν κάνεις πάντα πράγματα που προκαλούν αναστάτωση και υπονομεύουν τους άλλους, τότε όση προσπάθεια κι αν καταβάλεις ή όση φροντίδα κι αν προσφέρεις, ο Θεός δεν θα το θυμηθεί. Μπορεί να µην έχεις µεγάλη δύναµη, αλλά αν είσαι ικανός να συνεργαστείς µε άλλους και αν είσαι σε θέση να δεχτείς τις κατάλληλες υποδείξεις, και αν έχεις τα σωστά κίνητρα και µπορείς να προστατεύσεις το έργο του οίκου του Θεού, τότε είσαι το σωστό άτοµο. Μερικές φορές, με μια μόνο πρόταση, μπορείς να λύσεις ένα πρόβλημα και να ωφελήσεις τους πάντες· μερικές φορές, αφού συναναστραφείς με μια μόνο πρόταση αλήθειας, όλοι βρίσκουν μονοπάτι άσκησης και είναι σε θέση να εργαστούν αρμονικά μαζί, και όλοι προσπαθούν για έναν κοινό στόχο και μοιράζονται τις ίδιες απόψεις και γνώμες, και έτσι το έργο είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικό. Παρόλο που κανείς μπορεί να μη θυμάται ότι εσύ έπαιξες αυτόν τον ρόλο και μπορεί να μην πιστεύεις ότι κατέβαλες μεγάλη προσπάθεια, ο Θεός θα δει ότι είσαι ένα άτομο που κάνει πράξη την αλήθεια, ένα άτομο που ενεργεί σύμφωνα με τις αρχές. Ο Θεός θα θυμάται ότι το έκανες αυτό. Έτσι εκτελείς το καθήκον σου με αφοσίωση. Όποιες δυσκολίες κι αν αντιμετωπίζεις καθώς εκτελείς το καθήκον σου, στην πραγματικότητα όλες μπορούν να επιλυθούν εύκολα. Εφόσον είσαι ειλικρινής και έχεις την καρδιά στραμμένη προς τον Θεό, και αφού μπορείς να αναζητήσεις την αλήθεια, τότε δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα που να μη λύνεται. Εάν δεν καταλαβαίνεις την αλήθεια, τότε πρέπει να μάθεις να υπακούς. Αν κάποιος καταλαβαίνει την αλήθεια ή μιλάει σύμφωνα μ’ αυτήν, τότε πρέπει να το αποδεχθείς και να υπακούσεις. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να κάνεις πράγματα που αναστατώνουν ή υπονομεύουν, και δεν πρέπει να ενεργείς αυθαίρετα και μονόπλευρα. Με αυτόν τον τρόπο, δεν θα κάνεις κακό. Πρέπει να θυμάσαι το εξής: η εκτέλεση του καθήκοντός σου δεν σημαίνει ότι ασχολείσαι με τις δικές σου επιχειρηματικές δραστηριότητες ή τη δική σου διοίκηση. Δεν είναι προσωπικό σου έργο, είναι έργο της εκκλησίας, κι εσύ συνεισφέρεις μόνο με τις δυνάμεις που έχεις. Αυτό που επιτελείς στο έργο διαχείρισης του Θεού δεν είναι παρά μικρό μέρος της συνεργασίας του ανθρώπου. Ο ρόλος σου είναι απλώς ένας δευτερεύων ρόλος σε κάποια γωνία. Αυτή είναι η ευθύνη που φέρεις. Θα πρέπει να έχεις αυτήν τη λογική μέσα σου. Έτσι, ανεξάρτητα από το πόσα άτομα εκτελούν μαζί τα καθήκοντά τους ή από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουν όλοι είναι να προσευχηθούν στον Θεό και να συναναστραφούν μαζί, να αναζητήσουν την αλήθεια και μετά να καθορίσουν ποιες είναι οι αρχές της άσκησης. Όταν εκτελέσουν τα καθήκοντά τους μ’ αυτόν τον τρόπο, θα έχουν ένα μονοπάτι άσκησης.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η σωστή εκπλήρωση του καθήκοντος απαιτεί αρμονική συνεργασία

Σχετικές βιωματικές εμπειρίες

Εγκαταλείποντας την αυταρχική μου συμπεριφορά

Η αυθαίρετη δράση με έβλαψε