Λόγια του Παντοδύναμου Θεού των εσχάτων ημερών

Από τότε που ο άνθρωπος διεφθάρη από τον Σατανά, η φύση του, που είναι και η ουσία του, άλλαξε. Ποια είναι λοιπόν η ανθρώπινη ουσία; Αυτό για το οποίο μιλάω τώρα είναι η ουσία και η φύση όλων των ανθρώπων και δεν αφορά ένα συγκεκριμένο άτομο. Από τη διαφθορά της ανθρωπότητας από τον Σατανά κι έπειτα, η φύση των ανθρώπων άρχισε να επιδεινώνεται, κι εκείνοι έχουν χάσει σταδιακά τη σύνεση που κατέχουν οι κανονικοί άνθρωποι. Δεν ενεργούν πια ως ανθρώπινα όντα στη θέση του ανθρώπου, μα είναι γεμάτοι τρελές φιλοδοξίες· έχουν ξεπεράσει τη θέση του ανθρώπου — κι όμως λαχταρούν να ανέβουν ακόμα πιο ψηλά. Πού αναφέρεται αυτό το «πιο ψηλά»; Επιθυμούν να ξεπεράσουν τον Θεό, να ξεπεράσουν τους ουρανούς και όλα τα υπόλοιπα. Από πού πηγάζει ο λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι προδίδουν τέτοιες διαθέσεις; Σε τελική ανάλυση, η φύση του ανθρώπου είναι υπερβολικά αλαζονική. Οι περισσότεροι άνθρωποι κατανοούν την έννοια της λέξης «αλαζονεία». Πρόκειται για έναν απαξιωτικό όρο. Αν κάποιος επιδεικνύει αλαζονεία, οι άλλοι πιστεύουν ότι δεν είναι καλός άνθρωπος. Όταν κάποιος είναι απίστευτα αλαζονικός, οι άλλοι πάντα υποθέτουν ότι είναι κακοποιός. Κανείς δεν θέλει να του αποδίδεται αυτός ο όρος. Στην πραγματικότητα, ωστόσο, όλοι είναι αλαζονικοί και όλοι οι διεφθαρμένοι άνθρωποι έχουν αυτή την ουσία. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Δεν είμαι καθόλου αλαζονικός. Ποτέ δεν θέλησα να γίνω ο αρχάγγελος ούτε θέλησα ποτέ να ξεπεράσω τον Θεό ή να ξεπεράσω όλα τα υπόλοιπα. Ήμουν πάντα κάποιος που είναι ιδιαίτερα σωστός στη συμπεριφορά και υπάκουος». Όχι απαραίτητα· αυτά τα λόγια είναι λανθασμένα. Από τη στιγμή που οι άνθρωποι έχουν γίνει αλαζονικοί στη φύση και την ουσία τους, εκείνοι μπορεί συχνά να παρακούν τον Θεό και να αντιστέκονται σ’ Αυτόν, να μην ακολουθούν τα λόγια Του, να δημιουργούν αντιλήψεις γι’ Αυτόν, να κάνουν πράγματα που Τον προδίδουν και πράγματα που εξυψώνουν και καταθέτουν μαρτυρία στους ίδιους τους τους εαυτούς. Λες ότι δεν είσαι αλαζονικός, μα, ας υποθέσουμε ότι σου δινόταν μια εκκλησία και σου επιτρεπόταν να γίνεις επικεφαλής αυτής· ας υποθέσουμε ότι δεν σε αντιμετώπιζα Εγώ και ότι δεν σου ασκούσε κριτική ούτε σε βοηθούσε κανείς στην οικογένεια του Θεού: Αφού θα ήσουν για λίγο επικεφαλής της, θα έφερνες τους ανθρώπους στα πόδια σου και θα τους έκανες να υποταχθούν ενώπιόν σου, μέχρι και το σημείο να σε θαυμάζουν και να σε σέβονται. Και γιατί θα το έκανες αυτό; Θα το καθόριζε η φύση σου· δεν θα ήταν τίποτε άλλο παρά μια φυσική αποκάλυψη. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να το μάθεις αυτό από άλλους, ούτε υπάρχει κανένας λόγος εκείνοι να σου το διδάξουν. Δεν χρειάζεται οι άλλοι να σου δώσουν οδηγίες ή να σε αναγκάσουν να το κάνεις· αυτού του είδους η κατάσταση έρχεται φυσικά. Όλα όσα κάνεις αφορούν το να κάνεις τους ανθρώπους να σε εξυψώνουν, να σε επαινούν, να σε λατρεύουν, να σου υποτάσσονται και να σε ακούν στα πάντα. Το ότι σου επιτρέπεται να είσαι επικεφαλής φέρνει φυσικά αυτήν την κατάσταση, και αυτό δεν μπορεί να αλλάξει. Και πώς προκύπτει αυτή η κατάσταση; Καθορίζεται από την αλαζονική φύση του ανθρώπου. Η εκδήλωση αλαζονείας είναι επανάσταση και αντίσταση κατά του Θεού. Όταν οι άνθρωποι είναι αλαζόνες, υπερόπτες και αυτάρεσκοι, έχουν την τάση να στήνουν τα δικά τους ανεξάρτητα βασίλεια και να ενεργούν κατά βούληση. Επίσης, φέρνουν άλλους στα χέρια τους και τους προσελκύουν στις αγκάλες τους. Το ότι οι άνθρωποι δύνανται να κάνουν τέτοια αλαζονικά πράγματα αποδεικνύει ότι η ουσία της αλαζονικής φύσης τους είναι αυτή του Σατανά· είναι αυτή του αρχαγγέλου. Όταν η αλαζονεία και η έπαρσή τους φτάνουν σ’ ένα ορισμένο επίπεδο, τότε δεν έχουν πλέον θέση για τον Θεό στην καρδιά τους και ο Θεός παραμερίζεται. Έπειτα επιθυμούν να γίνουν Θεός, να κάνουν τους ανθρώπους να τους υπακούσουν, και γίνονται ο αρχάγγελος. Αν διακατέχεσαι από μια τέτοια σατανική αλαζονική φύση, ο Θεός δεν θα έχει καμία θέση στην καρδιά σου. Ακόμα κι αν πιστεύεις στον Θεό, ο Θεός δεν θα σε αναγνωρίζει πλέον, θα σε βλέπει ως κακοποιό και θα σε αποκλείσει.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μια αλαζονική φύση είναι η βασική αιτία της αντίστασης του ανθρώπου στον Θεό

Υπάρχουν πολλά είδη διεφθαρμένων διαθέσεων που περιλαμβάνονται εντός της διάθεσης του Σατανά, αλλά αυτή που είναι πιο έκδηλη και ξεχωρίζει περισσότερο είναι η αλαζονική διάθεση. Η αλαζονεία είναι η ρίζα της διεφθαρμένης διάθεσης του ανθρώπου. Όσο πιο αλαζονικοί είναι οι άνθρωποι, τόσο πιο παράλογοι είναι· και όσο πιο παράλογοι είναι, τόσο πιο επιρρεπείς είναι στο να αντιστέκονται στον Θεό. Πόσο σοβαρό είναι αυτό το πρόβλημα; Οι άνθρωποι με αλαζονική διάθεση όχι μόνο θεωρούν όλους τους άλλους κατώτερούς τους, αλλά, το χειρότερο από όλα, είναι και απαξιωτικοί απέναντι στον Θεό, και δεν έχουν φόβο Θεού στην καρδιά τους. Αν κι άνθρωποι μπορεί να φαίνεται ότι πιστεύουν στον Θεό και Τον ακολουθούν, δεν Τον αντιμετωπίζουν καθόλου ως Θεό. Πάντοτε αισθάνονται ότι κατέχουν την αλήθεια και έχουν τεράστια ιδέα για τον εαυτό τους. Αυτή είναι η ουσία και η ρίζα της αλαζονικής διάθεσης, και προέρχεται από τον Σατανά. Επομένως, το πρόβλημα της αλαζονείας πρέπει να επιλυθεί. Το να αισθάνεται κάποιος ότι είναι καλύτερος από τους άλλους είναι ασήμαντο θέμα. Το κρίσιμο ζήτημα είναι πως η αλαζονική του διάθεση τον παρεμποδίζει να υποταχθεί στον Θεό, στη διακυβέρνηση και τις ρυθμίσεις Του: ένας τέτοιος άνθρωπος έχει συνεχώς την τάση να ανταγωνίζεται τον Θεό για την εξουσία και τον έλεγχο στους άλλους. Ο άνθρωπος αυτού του είδους δεν σέβεται στο παραμικρό τον Θεό, πόσο μάλλον Τον αγαπά και υποτάσσεται σε Αυτόν. Οι άνθρωποι που είναι αλαζονικοί και επηρμένοι, ιδιαίτερα όσοι είναι τόσο αλαζονικοί που έχουν χάσει τη σύνεσή τους, δεν μπορούν να υποταχθούν στον Θεό κατά την πίστη τους σ’ Αυτόν, και μάλιστα εξυμνούν και καταθέτουν μαρτυρία για τον εαυτό τους. Αυτοί οι άνθρωποι αντιστέκονται στον Θεό περισσότερο απ’ όλους και δεν έχουν καθόλου φόβο Θεού.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο

Αν έχεις αλαζονική και επηρμένη διάθεση, τότε το να σου λένε να μην εναντιώνεσαι στον Θεό δεν έχει καμία σημασία, δεν μπορείς να συγκρατηθείς, είναι πέρα από τον έλεγχό σου. Δεν θα το έκανες σκόπιμα, θα το έκανες υπό την κυριαρχία της αλαζονικής και επηρμένης φύσης σου. Η αλαζονεία και η έπαρσή σου θα σε ανάγκαζαν να κοιτάζεις τον Θεό αφ’ υψηλού και να Τον βλέπεις ως ανάξιο· θα σε έκαναν να εξυμνείς τον εαυτό σου, να επιδεικνύεσαι μονίμως· θα σε έκαναν να περιφρονείς τους άλλους, δεν θα άφηναν κανέναν στην καρδιά σου παρά μόνο τον εαυτό σου· θα σου στερούσαν τη θέση του Θεού στην καρδιά σου και τελικά θα σε έκαναν να καθίσεις στη θέση του Θεού και να απαιτείς από τους ανθρώπους να υποταχθούν σ’ εσένα, θα σε έκαναν να τιμάς τις δικές σου σκέψεις, ιδέες και αντιλήψεις ως την αλήθεια. Τόσο κακό γίνεται από τους ανθρώπους όταν αυτοί κυριαρχούνται από την αλαζονική και υπεροπτική τους φύση!

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο αναζητώντας την αλήθεια, μπορεί να επιτύχει κανείς αλλαγή στη διάθεσή του

Το έργο της κρίσης και της παίδευσης τις έσχατες ημέρες στρέφεται κυρίως προς την αλαζονική φύση των ανθρώπων. Η αλαζονεία περιλαμβάνει πολλά πράγματα, πολλές διεφθαρμένες διαθέσεις. Η κρίση και η παίδευση αφορούν απευθείας αυτήν τη λέξη, την «αλαζονεία», ώστε να αρθεί πλήρως η αλαζονική διάθεση των ανθρώπων. Στο τέλος, οι άνθρωποι δεν θα επαναστατούν εναντίον του Θεού ούτε θα Του αντιστέκονται, επομένως δεν θα προσπαθούν να ιδρύσουν τα δικά τους ανεξάρτητα βασίλεια, ούτε θα εξυψώνουν ή θα δίνουν μαρτυρία για τον εαυτό τους, ούτε θα ενεργούν πονηρά, ούτε θα έχουν υπερβολικές απαιτήσεις από τον Θεό —με αυτόν τον τρόπο, αποτινάσσουν την αλαζονική τους διάθεση. Η αλαζονεία έχει πολλές εκδηλώσεις. Για παράδειγμα, ας πούμε ότι κάποιος που πιστεύει στον Θεό απαιτεί τη χάρη Του —βάση ποιου πράγματος μπορείς να την απαιτήσεις; Είσαι ένα άτομο διεφθαρμένο από τον Σατανά, ένα δημιουργημένο ον. Και μόνο το γεγονός ότι ζεις και αναπνέεις είναι η μεγαλύτερη από τις χάρες του Θεού. Μπορείς να απολαμβάνεις όλα όσα έχει δημιουργήσει ο Θεός στη γη. Ο Θεός σού έχει δώσει αρκετά, οπότε γιατί να Του ζητάς περισσότερα; Επειδή οι άνθρωποι δεν είναι ποτέ ικανοποιημένοι με το γραφτό τους. Πάντα πιστεύουν ότι είναι καλύτεροι από τους άλλους, ότι θα πρέπει να έχουν περισσότερα, γι’ αυτό το απαιτούν διαρκώς από τον Θεό. Αυτό είναι αντιπροσωπευτικό της αλαζονικής τους διάθεσης. Αν και μπορεί να μην το λένε με το στόμα, όταν οι άνθρωποι αρχίζουν για πρώτη φορά να πιστεύουν στον Θεό, μέσα τους μπορεί κάλλιστα να σκέφτονται: «Θέλω να πάω στον παράδεισο, όχι στην κόλαση. Δεν θέλω να είμαι ευλογημένος μόνο εγώ, αλλά ολόκληρη η οικογένειά μου. Θέλω να τρώω ωραίο φαγητό, να φοράω ωραία ρούχα, να απολαμβάνω ωραία πράγματα. Θέλω μια καλή οικογένεια, έναν καλό (ή μια καλή) σύζυγο και καλά παιδιά. Σε τελική ανάλυση, θέλω να εξουσιάζω σαν βασιλιάς». Τα πάντα αφορούν τις απαιτήσεις και τα αιτήματά τους. Αυτή η διάθεσή τους, αυτά που σκέφτονται μέσα τους, αυτές οι εξωφρενικές επιθυμίες —όλα αυτά χαρακτηρίζουν την αλαζονική φύση του ανθρώπου. Τι Με κάνει να το λέω αυτό; Αφορά στην ουσία τη θέση των ανθρώπων. Ο άνθρωπος είναι ένα δημιουργημένο ον που προήλθε από το χώμα. Ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο από πηλό και του εμφύσησε πνοή ζωής. Αυτή είναι η ταπεινή θέση του ανθρώπου, ωστόσο εξακολουθεί να έρχεται ενώπιον του Θεού θέλοντας μια το ένα και μια το άλλο. Η θέση του ανθρώπου είναι τόσο ποταπή που δεν θα έπρεπε να ανοίγει το στόμα του και να απαιτεί οτιδήποτε από τον Θεό. Τι θα πρέπει λοιπόν να κάνουν οι άνθρωποι; Θα πρέπει να εργάζονται σκληρά ανεξάρτητα από τις επικρίσεις, να βάζουν πλάτη στα δύσκολα και να υπακούουν με χαρά. Δεν είναι το θέμα να ασπαστούν με χαρά την ταπεινοφροσύνη —μην ασπαστείτε με χαρά την ταπεινοφροσύνη. Αυτή είναι η θέση στην οποία γεννιούνται οι άνθρωποι και θα πρέπει να είναι εγγενώς υπάκουοι και ταπεινοί, επειδή η θέση τους είναι ταπεινή, οπότε δεν θα πρέπει να απαιτούν διάφορα από τον Θεό, ούτε να έχουν υπερβολικές απαιτήσεις από Εκείνον. Δεν θα πρέπει να έχουν τέτοια πράγματα μέσα τους. Ιδού ένα απλό παράδειγμα. Κάποιο πλούσιο νοικοκυριό προσέλαβε έναν υπηρέτη. Η θέση του υπηρέτη αυτού στο πλούσιο νοικοκυριό ήταν ιδιαίτερα χαμηλή, εντούτοις αυτός έλεγε στον κύριο του σπιτιού: «Θέλω να φορέσω το καπέλο του γιου σου, θέλω να φάω το φαγητό σου, θέλω να φορέσω τα ρούχα σου και να κοιμηθώ στο κρεβάτι σου. Ό,τι αντικείμενο κι αν χρησιμοποιείς, είτε χρυσό είτε ασημένιο, το θέλω! Συμβάλλω πάρα πολύ με τη δουλειά μου και μένω στο σπίτι σου, οπότε τα θέλω!». Πώς θα πρέπει να του φερθεί ο κύριος; Θα πει: «Οφείλεις να γνωρίζεις τι είδους πράγμα είσαι, ποιος είναι ο ρόλος σου: είσαι υπηρέτης. Δίνω στον γιο μου ό,τι θέλει, επειδή αυτή είναι η θέση του. Ποια είναι η δική σου θέση, η δική σου ταυτότητα; Δεν έχεις δικαίωμα να ζητάς αυτά τα πράγματα. Φύγε και κάνε αυτά που πρέπει, πήγαινε κάνε τις δουλειές σου σύμφωνα με τη θέση και την ταυτότητά σου». Έχει σύνεση αυτό το άτομο; Υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν στον Θεό και δεν έχουν και πολλή σύνεση. Από την αρχή της πίστης στον Θεό, έχουν απώτερα κίνητρα και, συνεχίζοντας, απαιτούν ασταμάτητα από Εκείνον: «Πρέπει να με ακολουθεί το έργο του Αγίου Πνεύματος ενόσω διαδίδω το ευαγγέλιο! Πρέπει επίσης να με συγχωρείς και να με ανέχεσαι όταν κάνω κακές πράξεις! Εάν κάνω πολλή δουλειά, πρέπει να με ανταμείψεις!». Με λίγα λόγια, οι άνθρωποι θέλουν διαρκώς πράγματα από τον Θεό, είναι συνεχώς άπληστοι. Κάποιοι που έχουν κάνει λίγη δουλειά και ηγήθηκαν αρκετά καλά μιας εκκλησίας πιστεύουν ότι είναι ανώτεροι από τους άλλους και συχνά διαδίδουν κουβέντες όπως: «Γιατί ο Θεός με βάζει σε μια σημαντική θέση; Γιατί αναφέρει συνέχεια το όνομά μου; Γιατί συνεχίζει να μου μιλάει; Ο Θεός με έχει σε εκτίμηση επειδή έχω επίπεδο και είμαι ανώτερος από τους απλούς ανθρώπους. Ζηλεύετε που ο Θεός μού φέρεται καλύτερα. Γιατί να ζηλεύετε όμως; Δεν βλέπετε πόση δουλειά κάνω και πόσες θυσίες; Δεν πρέπει να ζηλεύετε τα όποια καλά μού δίνει ο Θεός, γιατί τα αξίζω. Δουλεύω πολλά χρόνια και έχω υποφέρει πάρα πολύ. Αξίζω τα εύσημα, τα δικαιούμαι». Άλλοι πάλι λένε: «Ο Θεός μού έδωσε τη δυνατότητα να συμμετέχω σε συναντήσεις συναδέλφων και να ακούω τη συναναστροφή Του. Είμαι ικανός για αυτό —εσείς είστε; Καταρχάς, έχω υψηλό επίπεδο και επιδιώκω την αλήθεια περισσότερο από εσάς. Επιπλέον, δαπανώ εαυτόν περισσότερο από εσάς και μπορώ να διεκπεραιώνω το έργο της εκκλησίας —εσείς μπορείτε;» Αυτό είναι αλαζονεία. Τα αποτελέσματα στην εκτέλεση των καθηκόντων των ανθρώπων και στην εργασία τους είναι διαφορετικά. Ορισμένοι έχουν καλά αποτελέσματα, ενώ άλλοι κακά. Μερικοί άνθρωποι γεννιούνται με καλό επίπεδο και μπορούν, επίσης, να αναζητήσουν την αλήθεια, επομένως τα αποτελέσματα των καθηκόντων τους βελτιώνονται γρήγορα. Αυτό οφείλεται στο καλό τους επίπεδο, το οποίο είναι προκαθορισμένο από τον Θεό. Πώς επιλύεται όμως το πρόβλημα των κακών αποτελεσμάτων από την εκτέλεση του καθήκοντός σας; Πρέπει να αναζητάτε συνεχώς την αλήθεια και να εργάζεστε σκληρά, και τότε θα μπορέσετε κι εσείς σταδιακά να επιτύχετε καλά αποτελέσματα. Όσο αγωνίζεστε για την αλήθεια και φτάνετε στα όρια των δυνατοτήτων σας, ο Θεός θα το εγκρίνει. Είτε όμως τα αποτελέσματα της δουλειάς σας είναι καλά είτε όχι, δεν θα πρέπει να έχετε λανθασμένες ιδέες. Μη σκέφτεστε: «Είμαι ικανός να είμαι ίσος με τον Θεό», «Είμαι ικανός να απολαμβάνω αυτό που μου έχει δώσει ο Θεός», «Είμαι ικανός να κάνω τον Θεό να με επαινεί», «Είμαι ικανός να ηγούμαι άλλων» ή «Είμαι ικανός να κάνω διαλέξεις σε άλλους». Μην πεις ότι είσαι ικανός. Οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να κάνουν τέτοιες σκέψεις. Εάν κάνεις τέτοιες σκέψεις, αυτό αποδεικνύει ότι δεν είσαι στη σωστή σου θέση, δεν έχεις καν τη βασική σύνεση που θα πρέπει να έχει ένας άνθρωπος. Πώς μπορείς λοιπόν να αποβάλεις την αλαζονική σου διάθεση; Δεν μπορείς.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μια αλαζονική φύση είναι η βασική αιτία της αντίστασης του ανθρώπου στον Θεό

Μερικοί άνθρωποι εξιδανικεύουν ιδιαιτέρως τον Παύλο. Τους αρέσει να βγαίνουν έξω και να δίνουν ομιλίες και να κάνουν έργο· τους αρέσει να παρευρίσκονται σε συγκεντρώσεις και να κηρύττουν, τους αρέσει να τους ακούν οι άνθρωποι, να τους λατρεύουν και να περιστρέφονται γύρω τους. Τους αρέσει να έχουν μια θέση στην καρδιά των άλλων και το εκτιμούν όταν οι άλλοι τιμούν την εικόνα που παρουσιάζουν. Ας αναλύσουμε τη φύση τους μέσα από αυτές τις συμπεριφορές. Ποια είναι η φύση τους; Αν πράγματι συμπεριφέρονται έτσι, τότε αυτό αρκεί για να φανεί ότι είναι αλαζόνες και επηρμένοι. Δεν λατρεύουν καθόλου τον Θεό· επιδιώκουν υψηλότερη θέση και επιθυμούν να έχουν εξουσία πάνω στους άλλους, να τους καταλαμβάνουν και να κρατούν μια θέση στην καρδιά τους. Αυτή είναι η κλασική εικόνα του Σατανά. Οι πτυχές της φύσης τους που ξεχωρίζουν είναι η αλαζονεία και η έπαρση, μια απροθυμία να λατρεύουν τον Θεό και μια επιθυμία να λατρεύονται από τους άλλους. Τέτοιες συμπεριφορές μπορούν να σας προσφέρουν μια πολύ ξεκάθαρη εικόνα της φύσης τους.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Πώς να γνωρίσουμε τη φύση του ανθρώπου

Κάποιοι λένε ότι δεν έχουν διεφθαρμένη διάθεση, ότι δεν είναι αλαζονικοί. Τι άνθρωποι είναι αυτοί; Είναι άνθρωποι χωρίς σύνεση και είναι, επίσης, οι πιο ανόητοι και αλαζονικοί όλων. Στην πραγματικότητα, είναι πιο αλαζονικοί και επαναστατικοί από τον οποιονδήποτε· όσο περισσότερο λέει κανείς ότι δεν έχει διεφθαρμένες διαθέσεις, τόσο πιο αλαζονικός και αυτάρεσκος είναι. Γιατί άλλοι είναι σε θέση να γνωρίζουν τον εαυτό τους και να αποδέχονται την κρίση του Θεού, όμως εσύ δεν είσαι; Είσαι η εξαίρεση; Είσαι άγιος; Ζεις στον δικό σου κόσμο; Δεν αναγνωρίζεις ότι η ανθρωπότητα έχει διαφθαρεί βαθιά από τον Σατανά, ότι όλοι έχουν διεφθαρμένη διάθεση. Αυτό σημαίνει ότι δεν κατανοείς καθόλου την αλήθεια και είσαι ο πιο επαναστατικός, αδαής και αλαζονικός όλων. Κατά την άποψή σου, υπάρχουν πολλοί καλοί άνθρωποι στον κόσμο και μόνο λίγοι κακοί —άρα γιατί ο κόσμος είναι γεμάτος σκοτάδι, γεμάτος ακαθαρσία και διαφθορά, γεμάτος συγκρούσεις; Γιατί, στον κόσμο του ανθρώπου, όλοι παίρνουν και αρπάζουν ο ένας από τον άλλο; Δεν αποτελούν εξαίρεση ούτε καν όσοι πιστεύουν στον Θεό: Παλεύουν και μαλώνουν διαρκώς μεταξύ τους. Και από πού πηγάζει αυτός ο αλληλοσπαραγμός; Από την αλαζονεία. Εν ολίγοις, δεν διαχωρίζεται από την αλαζονεία που είναι η ουσία της διαφθοράς του ανθρώπου· είναι το ξέσπασμα της αλαζονείας και της παρακοής της φύσης του ανθρώπου. Γιατί, λοιπόν, πιστεύουν οι άνθρωποι στον Θεό, κι όμως είναι ανίκανοι να κάνουν πράξη την αλήθεια; Γιατί, λοιπόν, πιστεύουν στον Θεό, κι όμως δεν μπορούν να συμβαδίσουν με τον Θεό; Κι αυτό καθορίζεται από την αλαζονική φύση των ανθρώπων. Η ανθρωπότητα διαρκώς αντιστέκεται και επαναστατεί εναντίον του Θεού, και αυτό δεν οφείλεται σε σφάλμα του Θεού, δεν οφείλεται στο γεγονός ότι ο Θεός στερείται αλήθειας, αλλά στο ότι ο άνθρωπος έχει διαφθαρεί πάρα πολύ βαθιά από τον Σατανά, και είναι υπερβολικά αλαζονικός, δεν έχει καθόλου σύνεση, δεν αποδέχεται καθόλου την αλήθεια, οπότε ο άνθρωπος δεν μπορεί ποτέ να συμβαδίσει με τον Θεό, και αντιτάσσεται διαρκώς στον Θεό, και απωθεί τον Θεό. Σε ποιο σημείο έχει φτάσει τώρα η σχέση μεταξύ ανθρώπου και Θεού; Ο άνθρωπος έχει γίνει εχθρός του Θεού, το αντίθετο του Θεού. Ο Θεός εκφράζει την αλήθεια για να εκθέσει και να σώσει τον άνθρωπο, αλλά ο άνθρωπος αρνείται να την αποδεχτεί και δεν τη λαμβάνει υπόψη του. Ο άνθρωπος δεν κάνει ό,τι του ζητά ο Θεός να κάνει· από την άλλη, ο άνθρωπος κάνει ό,τι είναι απεχθές και μισητό στον Θεό. Ο Θεός είναι η αλήθεια, κι όμως ο άνθρωπος Τον απορρίπτει. Ο Θεός κρίνει και παιδεύει τη διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου, κι όμως ο άνθρωπος παραμένει ανίκανος να το αναγνωρίσει. Άραγε πόσο αλαζονικός είναι ο άνθρωπος; Παλιότερα, υπήρχαν κάποιοι που έλεγαν συνεχώς ότι θα κυβερνούσαν ως βασιλείς. Αυτό συνιστά χαρακτηριστική αλαζονεία, είναι η διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου. Ο Θεός ενσαρκώθηκε για να σώσει τον άνθρωπο, αλλά ως αντάλλαγμα για το γεγονός ότι έλαβαν τον Θεό, οι άνθρωποι απαιτούσαν έξοδα διαβίωσης, ανταμοιβές, ευλογίες και μάλιστα καυχιόντουσαν γι’ αυτό, λέγοντας ότι ήταν οι αγαπημένοι του Θεού, έτσι ώστε οι άλλοι να τους έχουν σε υψηλή εκτίμηση. Ένας μικρός αριθμός γνώριζε σαφώς ότι Αυτός που έλαβαν ήταν ο Θεός, κι όμως απαιτούσαν χρήματα από τις εκκλησίες ως αντάλλαγμα. Αυτοί οι αλαζονικοί άνθρωποι λένε ότι δεν έχουν διεφθαρμένη διάθεση, και ότι η πίστη τους είναι ανώτερη από οποιουδήποτε άλλου, ότι είναι πιο αφοσιωμένοι στον Θεό από οποιονδήποτε άλλο, και ενεργούν καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο. Ενεργείς όντως τόσο καλά; Εάν είσαι πραγματικά καλός, γιατί τείνεις να κάνεις αλαζονικά πράγματα; Και γιατί είσαι ανίκανος να ενεργείς ανθρωπιστικά; Γιατί δεν υπάρχει τίποτα ανθρώπινο πάνω σου; Η αλαζονεία των ανθρώπων έχει φτάσει στο σημείο που θέλουν τα πάντα, αλλά δεν θέλουν τον Θεό, και θα κάνουν οτιδήποτε άθλιο και ελεεινό, αλλά δεν θα λατρεύουν και δεν θα υπακούν τον Θεό.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μια αλαζονική φύση είναι η βασική αιτία της αντίστασης του ανθρώπου στον Θεό

Μερικοί άνθρωποι λένε: «Στον οίκο του Θεού, δεν υποτάσσομαι σε κανέναν εκτός από τον Θεό, επειδή μόνο ο Θεός έχει την αλήθεια· οι άνθρωποι δεν έχουν την αλήθεια, έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, δεν μπορεί κανείς να βασιστεί σε τίποτα από όσα λένε, γι’ αυτό υποτάσσομαι μόνο στον Θεό». Έχουν δίκιο που το λένε αυτό; (Όχι.) Γιατί όχι; Τι είδους διάθεση είναι αυτή; (Αλαζονική και επηρμένη.) (Οι διαθέσεις του Σατανά και του αρχάγγελου.) Αυτή είναι αλαζονική διάθεση. Μη λέτε πάντα ότι είναι η διάθεση του Σατανά και του αρχάγγελου, αυτή η διατύπωση είναι πολύ γενική και αόριστη. […] Ορισμένοι άνθρωποι έχουν κάποιες δεξιότητες, κάποια χαρίσματα, κάποιες μικρές κλίσεις και έχουν κάνει πολλές πράξεις για την εκκλησία. Οι άνθρωποι αυτοί σκέφτονται το εξής: «Η πίστη σας στον Θεό περιλαμβάνει το να περνάτε όλη την ημέρα διαβάζοντας, αντιγράφοντας, γράφοντας, απομνημονεύοντας τον λόγο του Θεού σαν κάποιο πνευματικό πρόσωπο. Ποιο είναι το νόημα; Μπορείτε να κάνετε κάτι αληθινό; Πώς μπορείτε να αποκαλείτε τον εαυτό σας πνευματικό όταν δεν κάνετε τίποτα; Εσείς δεν έχετε ζωή. Εγώ έχω ζωή, ό,τι κάνω είναι αληθινό». Ποια διάθεση είναι αυτή; Έχουν κάποιες ιδιαίτερες δεξιότητες, κάποια χαρίσματα, μπορούν να κάνουν λίγο καλό, και θεωρούν ότι αυτά τα πράγματα είναι ζωή. Ως αποτέλεσμα, δεν υπακούν κανέναν, δεν φοβούνται να κάνουν κήρυγμα σε κανέναν, περιφρονούν όλους τους άλλους —είναι αυτό αλαζονεία; (Ναι.) Αυτό είναι αλαζονεία. Υπό ποιες συνθήκες αποκαλύπτουν οι άνθρωποι γενικά αλαζονεία; (Όταν έχουν κάποια χαρίσματα ή ιδιαίτερες δεξιότητες, όταν μπορούν να κάνουν κάποια πρακτικά πράγματα, όταν έχουν κεφάλαιο). Αυτό είναι ένα είδος κατάστασης. Επομένως, οι άνθρωποι που δεν έχουν κάποιο χάρισμα ή δεν έχουν ιδιαίτερες δεξιότητες δεν είναι αλαζόνες; (Και αυτοί είναι αλαζόνες.) Το άτομο για το οποίο μόλις μιλήσαμε θα πει συχνά: «Δεν υπακούω κανέναν άλλον παρά μόνο τον Θεό», και ακούγοντάς το αυτό, οι άνθρωποι θα σκεφτούν μέσα τους: «Πόσο υπακούει στην αλήθεια αυτός ο άνθρωπος, δεν υπακούει κανέναν άλλον, υπακούει μόνο στην αλήθεια, αυτό που λέει είναι σωστό!» Στην πραγματικότητα, μέσα σε αυτά τα φαινομενικά ορθά λόγια κρύβεται ένα είδος αλαζονικής διάθεσης: Το «Δεν υπακούω κανέναν άλλον παρά μόνο τον Θεό» σημαίνει σαφώς ότι δεν υπακούει κανέναν. Σας ρωτώ, είναι αυτοί που λένε τέτοια λόγια πραγματικά σε θέση να υπακούσουν τον Θεό; Δεν θα μπορούσαν ποτέ να υπακούσουν τον Θεό. Όσοι έχουν την τάση να ξεστομίζουν τέτοια λόγια είναι αναμφίβολα οι πιο αλαζόνες από όλους. Εξωτερικά, αυτό που λένε φαίνεται σωστό —αλλά στην πραγματικότητα, αυτός είναι ο πιο ύπουλος τρόπος με τον οποίο εκδηλώνεται η αλαζονική διάθεση. Χρησιμοποιούν αυτό το «παρά μόνο τον Θεό» για να προσπαθήσουν να αποδείξουν ότι είναι λογικοί, αλλά στην πραγματικότητα, είναι σαν να θάβουν χρυσάφι και να βάζουν από πάνω μια πινακίδα που να λέει «Δεν έχει θαφτεί χρυσάφι εδώ». Δεν είναι ανόητο αυτό; Τι λέτε εσείς, ποιο είδος ανθρώπου είναι το πιο αλαζονικό; Ποια πράγματα μπορούν να πουν οι άνθρωποι ότι τους καθιστούν τους πιο αλαζόνες; Ίσως έχετε ακούσει κάποια αλαζονικά πράγματα στο παρελθόν. Ποιο είναι το πιο αλαζονικό από αυτά; Γνωρίζετε; Τολμά κάποιος να πει: «Δεν υπακούω κανέναν —δεν υπακούω ούτε καν στον Ουρανό ή στη γη, ούτε καν στα λόγια του Θεού»; Μόνο ο δαίμονας, ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας τολμά να το πει αυτό. Κανείς πιστός στον Θεό δεν θα το έλεγε αυτό. Ωστόσο, αν όσοι πιστεύουν στον Θεό λένε: «Δεν υπακούω κανέναν άλλον παρά μόνο τον Θεό», τότε δεν διαφέρουν και πολύ από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, ισοβαθμούν στην παγκόσμια πρωτιά, είναι οι πιο αλαζόνες από όλους. Τι λέτε εσείς, όλοι οι άνθρωποι είναι αλαζόνες, υπάρχει όμως κάποια διαφορά στην αλαζονεία τους; Πού κάνετε τη διάκριση; Όλοι οι διεφθαρμένοι άνθρωποι έχουν αλαζονικές διαθέσεις, αλλά υπάρχουν διαφορές στην αλαζονεία τους. Όταν η αλαζονεία ενός ανθρώπου έχει φτάσει σε έναν ορισμένο βαθμό, τότε έχει χάσει κάθε σύνεση. Η διάκριση έγκειται στο αν υπάρχει σύνεση σε αυτά που λέει κάποιος. Κάποιοι άνθρωποι είναι αλαζόνες. Αλλά εξακολουθούν να διαθέτουν λίγη λογική. Αν είναι σε θέση να αποδεχτούν την αλήθεια, τότε έχουν ακόμα ελπίδα σωτηρίας. Κάποιοι είναι τόσο αλαζόνες που δεν έχουν καθόλου σύνεση —δεν υπάρχει όριο στην αλαζονεία τους— και τέτοιοι άνθρωποι δεν θα μπορούσαν ποτέ να δεχτούν την αλήθεια. Αν οι άνθρωποι είναι τόσο αλαζόνες που δεν έχουν καθόλου σύνεση, τότε χάνουν κάθε αίσθημα ντροπής και είναι μονάχα βλακωδώς αλαζόνες. Όλα αυτά είναι αποκαλύψεις και εκδηλώσεις μιας αλαζονικής διάθεσης.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο η γνώση των έξι ειδών διεφθαρμένων διαθέσεων συνεπάγεται αληθινή αυτογνωσία

Υπάρχουν κάποιοι που παραβιάζουν συχνά τις αρχές όταν ενεργούν. Δεν αποδέχονται το κλάδεμα ή την αντιμετώπιση, γνωρίζουν μέσα τους ότι τα όσα λένε οι άλλοι συνάδουν με την αλήθεια, όμως δεν τα αποδέχονται. Οι άνθρωποι είναι πολύ αλαζόνες και αυτάρεσκοι! Γιατί λέω ότι είναι αλαζόνες; Εάν δεν αποδέχονται το κλάδεμα ή την αντιμετώπισή τους, τότε δεν είναι υπάκουοι, και δεν είναι αλαζονεία η ανυπακοή; Νομίζουν ότι τα πηγαίνουν καλά, δεν πιστεύουν ότι κάνουν λάθη, κάτι που σημαίνει ότι δεν γνωρίζουν τον εαυτό τους, το οποίο είναι αλαζονεία. Άρα, υπάρχουν κάποια ζητήματα που πρέπει να αναλύσεις με ειλικρίνεια, που πρέπει σταδιακά να βγάλεις στο φως. Ενόσω κάνετε το έργο της εκκλησίας, εάν κερδίζεις τον θαυμασμό των άλλων και σου κάνουν προτάσεις και σου ανοίγονται σε συναναστροφή, αυτό αποδεικνύει ότι έκανες καλά το έργο σου. Εάν οι άλλοι περιορίζονται διαρκώς από εσένα, τότε σταδιακά θα σε διακρίνουν και θα απομακρυνθούν από σένα, κάτι που αποδεικνύει ότι δεν κατέχεις την πραγματικότητα της αλήθειας, επομένως, όλα όσα λες είναι σίγουρα απλώς λόγια δόγματος, με σκοπό να περιορίσουν τους άλλους. Ορισμένοι επικεφαλής της εκκλησίας αντικαθίστανται, γιατί όμως αντικαθίστανται; Επειδή λένε μόνο λόγια δόγματος, κάνοντας διαρκώς επίδειξη και καταθέτοντας μαρτυρία για τον εαυτό τους. Λένε ότι το να τους αντιστέκεστε ισοδυναμεί με το να αντιστέκεστε στον Θεό, και ότι όποιος αναφέρει καταστάσεις στον Άνωθεν αναστατώνει το έργο της εκκλησίας. Τι είδους πρόβλημα είναι αυτό; Οι άνθρωποι αυτοί έχουν γίνει ήδη τόσο αλαζόνες που δεν έχουν πλέον σύνεση. Δεν δείχνει αυτό τον αληθινό τους χαρακτήρα ως αντίχριστων; Δεν θα εξελιχθεί αυτό στο να αρχίσουν να ιδρύουν τα δικά τους ανεξάρτητα βασίλεια; Κάποιοι που μόλις άρχισαν να πιστεύουν θα τους προσκυνήσουν και θα καταθέσουν μαρτυρία για αυτούς, κι εκείνοι θα το ευχαριστηθούν πάρα πολύ και θα αισθανθούν μεγάλη ικανοποίηση. Κάποιος τόσο αλαζόνας είναι ήδη καταδικασμένος. Κάποιος που είναι ικανός να πει «το να αντιστέκεσαι σε εμένα ισοδυναμεί με το να αντιστέκεσαι στον Θεό», έχει ήδη γίνει ένας σύγχρονος Παύλος. Δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ αυτού και του λόγου του Παύλου: «Διότι εις εμέ το ζην είναι ο Χριστός». Δεν διατρέχουν μεγάλο κίνδυνο όσοι μιλάνε έτσι; Ακόμη κι αν δεν ιδρύσουν ανεξάρτητα βασίλεια, δεν παύουν να είναι αυθεντικοί αντίχριστοι. Εάν επρόκειτο να ηγηθεί μιας εκκλησίας ένα τέτοιο άτομο, η εκκλησία αυτή γρήγορα θα γινόταν βασίλειο αντίχριστων. Μερικοί άνθρωποι, αφού γίνουν επικεφαλής εκκλησίας, εστιάζουν ειδικά στο να εκφωνούν μεγαλόστομα κηρύγματα και να επιδεικνύονται, να μιλούν μυστηριωδώς έτσι ώστε οι άλλοι να τους θαυμάζουν, και το αποτέλεσμα είναι ότι απομακρύνονται όλο και περισσότερο από την πραγματικότητα της αλήθειας. Αυτό οδηγεί στο να λατρεύει η πλειονότητα των ανθρώπων πνευματικές θεωρίες. Όποιον μιλά μεγαλόστομα, αυτόν ακούει ο κόσμος. Όποιον μιλά για την είσοδο στη ζωή, οι άνθρωποι δεν του δίνουν καμία σημασία. Δεν οδηγεί κάτι τέτοιο σε πλάνες; Εάν κάποιος συναναστρέφεται την πραγματικότητα της αλήθειας, κανείς δεν ακούει, κι αυτό είναι πρόβλημα. Κανείς εκτός από το άτομο αυτό δεν μπορεί να ηγηθεί της εκκλησίας, επειδή όλοι λατρεύουν τις πνευματικές θεωρίες. Όσοι δεν μπορούν να μιλήσουν για πνευματικές θεωρίες, δεν μπορούν να μείνουν σταθεροί. Μπορεί παρά ταύτα μια τέτοια εκκλησία να αποκτήσει το έργο του Αγίου Πνεύματος; Μπορούν οι άνθρωποι να εισέλθουν στην πραγματικότητα της αλήθειας; Γιατί απορρίπτουν το να συναναστρέφεται κανείς την αλήθεια και να μιλά για πραγματικές εμπειρίες, σε σημείο που να είναι απρόθυμοι να ακούσουν κι Εμένα ακόμη να συναναστρέφομαι την αλήθεια; Αυτό αποδεικνύει ότι έχουν ήδη εξαπατήσει και ελέγχουν τους εν λόγω επικεφαλής, ότι οι άνθρωποι αυτοί ακούνε και υποτάσσονται σε εκείνους, αντί να υποτάσσονται στον Θεό. Είναι προφανές ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι του είδους που υποτάσσεται στους επικεφαλής τους, και όχι στον Θεό. Επειδή όσοι πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό και επιδιώκουν την αλήθεια δεν είναι του είδους που λατρεύει ή ακολουθεί ανθρώπους. Έχουν μια θέση για τον Θεό στην καρδιά τους και Τον σέβονται, οπότε πώς θα μπορούσαν να περιορίζονται από ανθρώπους; Πώς θα μπορούσαν να υποταχθούν υπάκουα σε έναν ψευδή επικεφαλής που δεν κατέχει την πραγματικότητα της αλήθειας; Εκείνο που φοβάται περισσότερο ένας ψευδής επικεφαλής είναι κάποιον που κατέχει την πραγματικότητα της αλήθειας, κάποιον που σέβεται τον Θεό και αποφεύγει το κακό. Εάν κάποιος δεν κατέχει την αλήθεια, θέλει όμως και να κάνει τους άλλους να τον υπακούουν, δεν είναι αυτός ο πιο αλαζονικός διάβολος ή Σατανάς που μπορεί να υπάρξει; Εάν μονοπωλείς την εκκλησία ή ελέγχεις τον εκλεκτό λαό του Θεού, τότε έχεις προσβάλει τη διάθεσή Του και έχεις καταστρέψει τον εαυτό σου, και μπορεί να μην έχεις καν την ευκαιρία να μετανοήσεις. Ο καθένας σας πρέπει να είναι προσεκτικός. Είναι πολύ επικίνδυνο το θέμα, κάτι που ο καθένας θα μπορούσε να κάνει πολύ εύκολα. Μπορεί να υπάρχουν κάποιοι που λένε: «Σίγουρα δεν θα το κάνω αυτό, δεν θα καταθέσω μαρτυρία για τον εαυτό μου!» Αυτό συμβαίνει απλώς και μόνο επειδή έχεις εργαστεί για λίγο. Αργότερα, θα τολμούσες να το κάνεις. Σιγά-σιγά θα γινόσουν πιο τολμηρός —όσο περισσότερο το κάνεις, τόσο τολμηρότερος γίνεσαι. Εάν τυχόν εκείνοι των οποίων ηγείσαι καυχιούνται και σε ακούνε, είναι φυσικό να νιώσεις ότι κατέχεις υψηλή θέση, ότι είσαι καταπληκτικός: «Κοιτάξτε με, είμαι πολύ καλός. Μπορώ να ηγούμαι όλων αυτών των ανθρώπων και όλοι με ακούνε. Εκείνους που δεν με ακούνε, τους υποτάσσω. Αυτό αποδεικνύει ότι έχω κάποια ικανότητα να δουλεύω και ανταποκρίνομαι στις απαιτήσεις της εργασίας μου». Όσο περνά ο καιρός, τα αλαζονικά στοιχεία της φύσης σου θα άρχιζαν να εκδηλώνονται και θα γινόσουν τόσο αλαζόνας που θα έχανες τη λογική σου και θα κινδύνευες. Δεν το βλέπεις ξεκάθαρα αυτό; Θα μπεις σε μπελάδες μόλις αποκαλύψεις την αλαζονική, ανυπάκουη διάθεσή σου. Δεν θα ακούς ούτε όταν μιλάω Εγώ, ο οίκος του Θεού θα σε αντικαταστήσει, και θα τολμήσεις και πάλι να πεις: «Ας το αποκαλύψει το Άγιο Πνεύμα». Το γεγονός ότι θα το έλεγες αυτό αποδεικνύει ότι δεν αποδέχεσαι την αλήθεια. Η παρακοή σου είναι πολύ μεγάλη —έχει αποκαλύψει τη φύση και την ουσία σου. Δεν γνωρίζεις καθόλου τον Θεό. Άρα, σας τα λέω όλα αυτά σήμερα για να προσέχετε πολύ τις κινήσεις σας. Μην εξυψώνετε τον εαυτό σας, ούτε να καταθέτετε μαρτυρία για τον εαυτό σας. Είναι λογικό οι άνθρωποι να προσπαθούν να ιδρύσουν τα δικά τους ανεξάρτητα βασίλεια, γιατί σε όλους αρέσει η θέση, ο πλούτος και η δόξα, η ματαιοδοξία, να είναι υψηλού κύρους υπηρέτες και να επιδεικνύουν δύναμη: «Δείτε πόσο αυστηρά είπα αυτά τα λόγια. Τη στιγμή που άρχισα να απειλώ, έχασαν το θάρρος τους και έγιναν πειθήνιοι». Μην επιδεικνύετε αυτού του είδους τη δύναμη. Είναι άχρηστη και δεν αποδεικνύει τίποτα. Αποδεικνύει μόνο ότι είσαι ιδιαίτερα αλαζόνας και ότι έχεις κακή διάθεση. Δεν αποδεικνύει ότι έχεις κάποια ικανότητα, πολύ περισσότερο ότι κατέχεις την πραγματικότητα της αλήθειας. Αφού ακούσατε μερικά χρόνια κηρυγμάτων, γνωρίζετε όλοι τον εαυτό σας; Δεν νιώθετε ότι βρίσκεστε σε επικίνδυνες συνθήκες; Αν δεν ήταν ο Θεός να μιλά και να εργάζεται για να σώσει τον άνθρωπο, δεν θα δημιουργούσατε ανεξάρτητα βασίλεια; Δεν θέλετε να μονοπωλείτε τις εκκλησίες για τις οποίες είστε υπεύθυνοι, να φέρνεις τους ανθρώπους αυτούς υπό την επιρροή σου, ώστε κανένας τους να μην μπορεί να ξεφύγει από τον έλεγχό σου, επομένως να πρέπει να σε ακούει; Εάν ελέγχεις τους ανθρώπους μόλις το κάνεις αυτό, τότε είσαι διάβολος, Σατανάς. Είναι πολύ επικίνδυνο για σένα να κάνεις τέτοιες σκέψεις, ήδη έχεις εισέλθει στο μονοπάτι ενός αντίχριστου. Εάν δεν κάνεις την αυτοκριτική σου και δεν είσαι σε θέση να εξομολογηθείς τις αμαρτίες σου στον Θεό και να μετανοήσεις, τότε σίγουρα θα παραμεριστείς και ο Θεός δεν θα σου δίδει καμία σημασία. Θα πρέπει να γνωρίζεις πώς να μετανοείς, πώς να αλλάζεις πορεία ώστε να συνάδεις με το θέλημα του Θεού, προκειμένου να είναι βέβαιο ότι δεν προσβάλλεις τη διάθεσή Του. Μην περιμένεις μέχρι να αποφασίσει ο οίκος του Θεού ότι είσαι αντίχριστος και σε αποβάλει —μέχρι τότε, θα είναι πολύ αργά.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μια αλαζονική φύση είναι η βασική αιτία της αντίστασης του ανθρώπου στον Θεό

Κανείς να μη θεωρεί τον εαυτό του τέλειο, διακεκριμένο, ευγενή ή ξεχωριστό από τους άλλους: όλα αυτά προκαλούνται από την αλαζονική διάθεση και την άγνοια του ανθρώπου. Το να θεωρεί πάντα κανείς ότι είναι ξεχωριστός —αυτό οφείλεται σε αλαζονική διάθεση· το να μην μπορεί ποτέ να αποδεχτεί τις ελλείψεις του, ούτε και να αντιμετωπίσει τα λάθη και τις αποτυχίες του —αυτό οφείλεται σε αλαζονική διάθεση· το να μην επιτρέπει ποτέ στους άλλους να είναι ανώτεροι από αυτόν ή να είναι καλύτεροι από αυτόν —αυτό οφείλεται σε αλαζονική διάθεση· το να μην επιτρέπει ποτέ στους άλλους να είναι ανώτεροι ή καλύτεροι από αυτόν —αυτό προέρχεται από αλαζονική διάθεση· το να μην επιτρέπει ποτέ στους άλλους να έχουν καλύτερες σκέψεις, προτάσεις και απόψεις από τον ίδιο και, όταν ανακαλύπτει ότι οι άλλοι είναι καλύτεροι από τον ίδιο, να γίνεται αρνητικός, να μη θέλει να μιλήσει, να αισθάνεται άγχος και απόγνωση και να αναστατώνεται —όλα αυτά οφείλονται σε αλαζονική διάθεση. Η αλαζονική διάθεση μπορεί να σε κάνει προστατευτικό για τη φήμη σου, ανίκανο να αποδεχτείς τις διορθώσεις των άλλων, ανίκανο να αντιμετωπίσεις τις ελλείψεις σου, αλλά και να αποδεχτείς τις αποτυχίες και τα λάθη σου. Ακόμη χειρότερα, όταν κάποιος είναι καλύτερος από σένα, αυτό μπορεί να γίνει η αιτία να αναδυθούν μίσος και ζήλια στην καρδιά σου και να αισθανθείς περιορισμένος, τόσο ώστε να μη θέλεις να κάνεις το καθήκον σου και να το εκτελείς επιπόλαια. Η αλαζονική διάθεση μπορεί να οδηγήσει να αναδυθούν τέτοιου είδους συμπεριφορές και πρακτικές μέσα σου. Εάν είστε σε θέση, σιγά-σιγά, να εμβαθύνετε σε όλες αυτές τις λεπτομέρειες, να επιτύχετε σημαντική πρόοδο και να αποκτήσετε κάποια κατανόηση γι’ αυτές· και αν είστε κατόπιν σε θέση να απαρνηθείτε σταδιακά αυτές τις σκέψεις, να απαρνηθείτε αυτές τις εσφαλμένες αντιλήψεις, απόψεις ακόμη και συμπεριφορές, και δεν περιορίζεστε από αυτές, και αν, κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σας, μπορείτε να βρείτε την κατάλληλη θέση για εσάς και να ενεργείτε σύμφωνα με τις αρχές και να εκτελείτε το καθήκον που μπορείτε και πρέπει να εκτελείτε, τότε, με την πάροδο του χρόνου, θα μπορείτε να εκτελείτε τα καθήκοντά σας καλύτερα. Αυτό συνιστά είσοδο στην πραγματικότητα της αλήθειας. Εάν μπορείς να εισέλθεις στην πραγματικότητα της αλήθειας, θα φανεί ότι έχεις ανθρώπινη ομοιότητα και θα πουν: «Αυτός ο άνθρωπος συμπεριφέρεται σύμφωνα με τη θέση του και εκπληρώνει το καθήκον του προσγειωμένος. Δεν βασίζεται στη φυσικότητα, στη θερμοαιμία ή στη διεφθαρμένη, σατανική του διάθεση για να εκπληρώσει το καθήκον του. Ενεργεί με αυτοσυγκράτηση, έχει θεοσεβούμενη καρδιά, έχει αγάπη για την αλήθεια και η συμπεριφορά και οι εκφράσεις του αποκαλύπτουν ότι έχει απαρνηθεί τη σάρκα και τις προτιμήσεις του». Πόσο υπέροχο είναι να συμπεριφερόμαστε με τέτοιο τρόπο! Σε περιπτώσεις που οι άλλοι αναφέρουν τις ελλείψεις σου, όχι μόνο είσαι σε θέση να τις αποδεχτείς, αλλά είσαι και αισιόδοξος, αντιμετωπίζοντας τις ελλείψεις και τα ελαττώματά σου με σταθερότητα. Η ψυχική σου κατάσταση είναι εντελώς φυσιολογική, χωρίς ακραίες αντιδράσεις ή οξυθυμία. Αυτό δεν είναι να έχει κανείς ανθρώπινη ομοιότητα; Μόνο τέτοιου είδους άνθρωποι έχουν σύνεση.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Οι αρχές που θα πρέπει να καθοδηγούν τη συμπεριφορά σας

Αφότου οι άνθρωποι κατακτηθούν από τον Θεό, οφείλουν τουλάχιστον να διαθέτουν τη λογική του να φροντίζουν να μη μιλούν αλαζονικά. Θα ήταν καλύτερο να παίρνουν ταπεινή θέση, «ως κοπριά στο έδαφος», και να λένε κάποια πράγματα που είναι αληθινά. Ειδικά όταν γίνεσαι μάρτυρας για τον Θεό, εάν μπορείς να πεις κάτι ουσιαστικό από καρδιάς, χωρίς αερολογίες ή υπερβολές και μυθοπλασίες, τότε η διάθεσή σου θα έχει αλλάξει αληθινά· αυτή είναι η αλλαγή που θα πρέπει να συμβεί όταν έχεις κατακτηθεί από τον Θεό. Αν δεν μπορείς να διαθέτεις έστω και αυτήν την ποσότητα λογικής, τότε στερείσαι πράγματι κάθε ομοιότητας με άνθρωπο. Στο μέλλον, όταν ο εκλεκτός λαός του Θεού από όλα τα έθνη και τις περιοχές θα έχει επιστρέψει ενώπιον του Θεού, και θα έχει κατακτηθεί από τα λόγια Του, αν σε μια τεράστια συγκέντρωση αίνου προς τον Θεό αρχίσεις να φέρεσαι πάλι αλαζονικά, κομπάζοντας και κάνοντας επίδειξη όλη την ώρα τότε θα αχρηστευτείς ολοκληρωτικά και θα αποκλειστείς. Οι άνθρωποι πρέπει πάντα να συμπεριφέρονται δεόντως, να αναγνωρίζουν το κύρος και τη θέση τους, και να μην επιστρέφουν στις παλιές τους συμπεριφορές. Η εικόνα του Σατανά εκδηλώνεται κλασικά στην ανθρώπινη αλαζονεία και έπαρση. Αν δεν αλλάξεις αυτήν την πτυχή του εαυτού σου, δεν θα έχεις ποτέ την ομοιότητα του ανθρώπου και θα έχεις πάντα την όψη του Σατανά. Η διόρθωση της αλαζονείας και της έπαρσης είναι το πιο δύσκολο πράγμα, και το να έχεις απλώς λίγη γνώση της αλαζονείας και της έπαρσής σου δεν θα σου επιτρέψει να επιτύχεις πλήρη μεταμόρφωση· θα χρειαστεί και πάλι να υπομείνεις πολλαπλούς εξευγενισμούς. Χωρίς να κριθείς και να παιδευτείς, να αντιμετωπιστείς και να κλαδευτείς, θα εξακολουθήσεις να κινδυνεύεις μακροπρόθεσμα. Στο μέλλον, όταν ο εκλεκτός λαός του Θεού από όλο τον κόσμο αποδεχτεί το έργο Του και πει: «Έχουμε λάβει διαφώτιση εδώ και πολύ καιρό ότι ο Θεός είχε κερδίσει μια ομάδα νικητών στην Κίνα», όταν το ακούσετε αυτό, θα σκεφτείτε: «Δεν έχουμε τίποτα για να καυχηθούμε, όλα δίνονται από τη χάρη του Θεού. Δεν μας αξίζει να αποκαλούμαστε νικητές». Αλλά με την πάροδο του χρόνου, καθώς θα αρχίσετε να βλέπετε ότι μπορείτε να πείτε κάτι και ότι διαθέτετε λίγη πραγματικότητα, θα αναλογιστείτε: «Ακόμα και οι ξένοι έχουν κερδίσει τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος και λένε ότι ο Θεός έχει δημιουργήσει μια ομάδα νικητών στην Κίνα, οπότε θα πρέπει να θεωρούμαστε νικητές». Θα επιτρέψετε σιωπηλά αυτήν την αναγνώριση στην καρδιά σας τώρα, και αργότερα θα κάνετε απλώς μια δημόσια αναγνώριση. Οι άνθρωποι δεν αντέχουν να επαινούνται ή να δοκιμάζονται από τη θέση. Αν συνεχώς σε επαινούν, τότε θα κινδυνεύεις. Εκείνοι των οποίων η διάθεση δεν έχει αλλάξει δεν μπορούν να παραμείνουν σταθεροί στο τέλος.

Το δυσκολότερο πρόβλημα που καλείται να επιλύσει η διεφθαρμένη ανθρωπότητα είναι ότι κάνει τα ίδια και τα ίδια λάθη. Για να αποφευχθεί αυτό, οι άνθρωποι πρέπει πρώτα να συνειδητοποιήσουν ότι δεν έχουν ακόμη αποκτήσει την αλήθεια, ότι δεν έχει υπάρξει αλλαγή στη διάθεση της ζωής τους και ότι, παρόλο που πιστεύουν στον Θεό, εξακολουθούν να ζουν υπό το κράτος του Σατανά και δεν έχουν σωθεί· είναι πιθανό να προδώσουν τον Θεό και να παραστρατίσουν από τον Θεό ανά πάσα στιγμή. Αν έχουν αυτήν την αίσθηση της κρίσιμης κατάστασης στην καρδιά τους —αν, όπως λένε, είναι προετοιμασμένοι για κίνδυνο εν καιρώ ειρήνης— τότε θα μπορέσουν να χαλιναγωγήσουν κάπως τον εαυτό τους και, όταν όντως τους συμβεί κάτι, θα προσευχηθούν στον Θεό, θα βασιστούν σ’ Αυτόν και θα μπορέσουν να αποφύγουν να κάνουν τα ίδια και τα ίδια λάθη. Θα πρέπει να γνωρίζετε ότι η διάθεσή σας δεν έχει αλλάξει, ότι η φύση της προδοσίας εναντίον του Θεού εξακολουθεί να είναι βαθιά ριζωμένη μέσα σας και δεν έχει εκδιωχθεί, ότι εξακολουθείτε να κινδυνεύετε να προδώσετε τον Θεό και ότι αντιμετωπίζετε τη συνεχή πιθανότητα να υποστείτε απώλεια και να καταστραφείτε. Αυτό είναι αληθινό, άρα πρέπει να είστε προσεκτικοί. Υπάρχουν τρία ιδιαιτέρως σημαντικά σημεία που πρέπει να έχετε κατά νου: Πρώτον, εξακολουθείτε να μη γνωρίζετε τον Θεό· δεύτερον, δεν έχουν υπάρξει αλλαγές στη διάθεσή σας· και τρίτον, δεν έχετε ακόμη βιώσει την αληθινή εικόνα του ανθρώπου. Αυτά τα τρία πράγματα συνάδουν με τα γεγονότα, είναι αληθινά και πρέπει να τα κατανοήσετε καλά. Πρέπει να έχετε αυτογνωσία. Αν έχετε τη θέληση να επιλύσετε αυτό το πρόβλημα, τότε θα πρέπει να επιλέξετε το δικό σας σύνθημα: Για παράδειγμα, «Είμαι η κοπριά στο έδαφος», ή «Είμαι ο διάβολος», ή «Επιστρέφω συχνά στις παλιές μου συνήθειες» ή «Βρίσκομαι πάντοτε σε κίνδυνο». Οποιοδήποτε από αυτά είναι κατάλληλο για να χρησιμεύσει ως το προσωπικό σας σύνθημα, και θα σας βοηθήσει το να το υπενθυμίζετε στον εαυτό σας ανά πάσα στιγμή. Να το επαναλαμβάνετε συνεχώς από μέσα σας, να το αναλογίζεστε, και τότε ενδεχομένως να καταφέρετε να κάνετε λιγότερα λάθη ή να σταματήσετε να κάνετε λάθη. Ωστόσο, το πιο σημαντικό είναι να αφιερώνετε περισσότερο χρόνο στην ανάγνωση των λόγων του Θεού και να κατανοήσετε την αλήθεια, να γνωρίσετε τη φύση σας και να ξεφύγετε από τη διεφθαρμένη σας διάθεση. Μόνο τότε θα είστε ασφαλείς. Ένα ακόμα σημείο είναι το να μην παίρνετε ποτέ τη θέση του «μάρτυρα του Θεού» και να μην αποκαλείτε ποτέ τον εαυτό σας μάρτυρα του Θεού. Μπορείτε να μιλάτε μόνο για την προσωπική σας εμπειρία. Μπορείτε να μιλάτε για το πώς σας έσωσε ο Θεός, να συναναστρέφεστε για το πώς σας κατέκτησε ο Θεός, και να μιλάτε για το ποια χάρη σας χάρισε. Μην ξεχνάτε ποτέ ότι είστε οι πιο βαθιά διεφθαρμένοι άνθρωποι· είστε κοπριά και σκουπίδια. Το ότι είστε σε θέση να δεχτείτε τώρα το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες οφείλεται εξ ολοκλήρου στο ότι Εκείνος σας ανυψώνει. Μόνο επειδή είστε οι πιο διεφθαρμένοι και βρόμικοι έχετε σωθεί από τον ενσαρκωμένο Θεό, σας έδωσε τέτοια τεράστια χάρη. Επομένως, δεν σας αξίζει να καυχιέστε για τίποτε, και μπορείτε μόνο να δοξάζετε και να ευχαριστείτε τον Θεό. Η σωτηρία σας οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στη χάρη του Θεού.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο αναζητώντας την αλήθεια, μπορεί να επιτύχει κανείς αλλαγή στη διάθεσή του

Και τώρα που τα πράγματα έφτασαν εδώ, πόσα γνωρίζεις στ’ αλήθεια σχετικά με τα όσα λέω και κάνω; Μη νομίζεις πως είσαι παιδί-θαύμα, ελάχιστα κατώτερος από τους ουρανούς αλλά εξαιρετικά ανώτερος από τη γη. Απέχεις πολύ από το να είσαι εξυπνότερος από κανέναν άλλον —και θα μπορούσε, μάλιστα, να ειπωθεί πως είναι αξιολάτρευτο το πόσο πιο ανόητος είσαι από κάθε άνθρωπο στη γη που διακατέχεται από λογική, διότι έχεις πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου και δεν ένιωσες ποτέ σου ένα αίσθημα κατωτερότητας, λες και διακρίνεις τις ενέργειές Μου μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας. Στην πραγματικότητα, είσαι κάποιος που στερείται πάσας λογικής, διότι δεν έχεις ιδέα τι σκοπεύω να κάνω, και μάλιστα γνωρίζεις ακόμα λιγότερο τι κάνω επί του παρόντος. Κι έτσι, λέω πως δεν είσαι ισάξιος ούτε καν με έναν γερο-αγρότη που δουλεύει σκληρά τη γη, έναν αγρότη που δεν έχει ούτε την παραμικρή αντίληψη περί ανθρώπινης ζωής, κι όμως βασίζεται εξ ολοκλήρου στις ευλογίες από τον Ουρανό καθώς καλλιεργεί τη γη. Δεν αφιερώνεις ούτε ένα δευτερόλεπτο για να σκεφτείς τη ζωή σου, δεν γνωρίζεις τίποτα το δοξασμένο, πόσο μάλλον δε, έχεις αυτογνωσία. Είσαι τόσο «ανώτερος»! […] Επίτρεψέ Μου να σου πω μία αλήθεια: Τη σήμερον ημέρα δεν έχει καθόλου σχεδόν σημασία εάν διαθέτεις ή όχι φόβο στην καρδιά σου· αυτό ούτε Με αγχώνει ούτε Με ανησυχεί. Μα πρέπει να σου πω και το εξής: Εσύ, ο «ταλαντούχος», που δεν μαθαίνεις τίποτα και παραμένεις αδαής, θα καταστραφείς, εν τέλει, εξαιτίας της αυτάρεσκης, μηδαμινής ευφυΐας σου —εσύ θα είσαι αυτός που θα υποφέρει και θα παιδευτεί. Δεν θα είμαι τόσο ανόητος ώστε να σε συντροφεύσω καθώς συνεχίζεις να υποφέρεις στην κόλαση, διότι δεν ανήκω στο ίδιο είδος με εσένα. Μην ξεχνάς πως είσαι δημιουργημένο ον, το οποίο έχω καταραστεί Εγώ και το οποίο, όμως, διδάσκω και σώζω Εγώ, και δεν υπάρχει τίποτε σ’ εσένα το οποίο θα δίσταζα να αποχωριστώ. Όποτε και αν κάνω το έργο Μου, δεν περιορίζομαι ποτέ από κανέναν άνθρωπο, κανένα συμβάν και κανένα αντικείμενο. Η στάση Μου και η άποψή Μου απέναντι στην ανθρωπότητα έχουν παραμείνει ανέκαθεν οι ίδιες. Δεν είμαι ιδιαίτερα θετικά διακείμενος απέναντί σου, διότι αποτελείς παράρτημα στη διαχείρισή Μου, και δεν είσαι σε καμία περίπτωση πιο ιδιαίτερος από οποιοδήποτε άλλο ον. Ορίστε η συμβουλή Μου για σένα: Πρέπει να θυμάσαι συνεχώς πως δεν είσαι τίποτα περισσότερο από ένα δημιούργημα! Αν και μοιράζεσαι την ύπαρξή σου μαζί Μου, θα πρέπει να γνωρίζεις τη δική σου ταυτότητα· μην έχεις πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου. Ακόμη κι αν δεν σε επιπλήττω ούτε σε κλαδεύω, μα σε χαιρετώ με χαμογελαστό πρόσωπο, αυτό δεν αρκεί για να αποδείξει πως ανήκεις στο ίδιο είδος με Εμένα. Θα πρέπει να γνωρίζεις πως είσαι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια, όχι η ίδια η αλήθεια! Πρέπει πάντα να είσαι έτοιμος να αλλάξεις σύμφωνα με τον λόγο Μου. Δεν μπορείς να το αποφύγεις αυτό. Σε παροτρύνω κατά τη διάρκεια αυτής της πολύτιμης περιόδου, όταν έχεις αυτή τη σπάνια ευκαιρία, να προσπαθήσεις να μάθεις κάτι. Μη Με κοροϊδέψεις· δεν χρειάζεται να χρησιμοποιήσεις κολακεία για να προσπαθήσεις να Με εξαπατήσεις. Όταν Με αναζητάς, δεν το κάνεις εξ ολοκλήρου για δική Μου χάρη, αλλά αντίθετα για δική σου!

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Δεν είναι θηρία όσοι δεν μαθαίνουν και παραμένουν αδαείς;

Ο Σατανάς έχει διαφθείρει τόσο τους ανθρώπους ώστε έχουν όλοι σατανική φύση και αλαζονική διάθεση· ακόμη κι οι ανόητοι και οι ηλίθιοι είναι αλαζόνες και θεωρούν τον εαυτό τους καλύτερο απ’ τους άλλους, και δεν τους υπακούν. Η ανθρωπότητα είναι σαφέστατα πολύ βαθιά διεφθαρμένη και δυσκολεύεται πολύ να υποταχθεί στον Θεό. Οι άνθρωποι απ’ την αλαζονεία και την αυταρέσκειά τους έχουν χάσει κάθε λογική· δεν υπακούν σε κανέναν· ακόμη κι αν οι άλλοι λένε κάτι σωστό και αληθινό, δεν τους υπακούν. Εξαιτίας της αλαζονείας τους, οι άνθρωποι τολμούν να κρίνουν τον Θεό, να Τον καταδικάζουν και να Του αντιστέκονται. Πώς διορθώνεται, λοιπόν, μια αλαζονική διάθεση; Μπορεί να διορθωθεί με λίγη αυτοσυγκράτηση από μέρους του ανθρώπου; Μπορεί να επιλυθεί απλώς αν την αναγνωρίσει κανείς και την παραδεχτεί; Σε καμία περίπτωση. Μόνο με έναν τρόπο διορθώνεται μια αλαζονική διάθεση: Με το να αποδεχτεί κανείς την κρίση και την παίδευση του Θεού. Μόνο όσοι μπορέσουν να αποδεχτούν την αλήθεια μπορούν να αποβάλουν σιγά-σιγά την αλαζονική τους διάθεση· όσοι δεν αποδέχονται την αλήθεια δεν θα μπορέσουν ποτέ να τη διορθώσουν. Βλέπω πολλούς ανθρώπους που, όταν δείχνουν στο καθήκον τους να έχουν κάποιο ταλέντο, το παίρνουν πάνω τους. Όταν παρουσιάζουν κάποιες ικανότητες, τις θεωρούν πολύ εντυπωσιακές, και έπειτα επαναπαύονται σ’ αυτές και δεν ωθούν τον εαυτό τους παραπέρα. Δεν ακούνε τους άλλους ό,τι κι αν λένε, γιατί νομίζουν ότι αυτά τα ελάχιστα που διαθέτουν είναι η αλήθεια και ότι οι ίδιοι είναι ανώτεροι. Τι διάθεση είναι αυτή; Αλαζονική διάθεση. Τους λείπει η λογική. Μπορεί ένας άνθρωπος με αλαζονική διάθεση να εκτελέσει καλά το καθήκον του; Μπορεί να υποτάσσεται στον Θεό και να Τον ακολουθεί μέχρι τέλους; Ακόμη πιο δύσκολα. Για να διορθώσει μια αλαζονική διάθεση, πρέπει να μάθει πώς να βιώνει το έργο του Θεού, την κρίση και την παίδευσή Του ενώ εκτελεί το καθήκον του. Μόνο έτσι θα γνωρίσει πραγματικά τον εαυτό του. Ο μόνος τρόπος για να γνωρίσεις στ’ αλήθεια τη φύση-ουσία σου είναι να δεις καθαρά τη διεφθαρμένη ουσία σου, να δεις καθαρά την αιτία της αλαζονείας σου, και μετά να τη διακρίνεις και την αναλύσεις. Πρέπει να ανασύρεις κάθε τι διεφθαρμένο που έχεις μέσα σου, να τα συγκρίνεις όλα και να τα γνωρίσεις με βάση την αλήθεια, και τότε θα μάθεις τι είσαι: Δεν είσαι μόνο γεμάτος με μια διεφθαρμένη διάθεση, και δεν σου λείπει απλώς η λογική και η υποταγή· θα δεις ότι σου λείπουν πάρα πολλά πράγματα, ότι δεν κατέχεις καθόλου την αλήθεια-πραγματικότητα, θα δεις πόσο αξιολύπητος είσαι. Και τότε πια δεν θα είναι δυνατόν να είσαι αλαζόνας. Αν δεν αναλύσεις και δεν γνωρίσεις έτσι τον εαυτό σου, τότε, όταν εκτελείς το καθήκον σου, δεν θα γνωρίζεις τη θέση σου στο σύμπαν. Θα θεωρείς τον εαυτό σου σπουδαίο στα πάντα, θα θεωρείς τους άλλους κακούς στα πάντα και ότι μόνο εσύ είσαι ο καλύτερος. Τότε, θα κάνεις συνέχεια επίδειξη, για να σε θαυμάζουν και να σε λατρεύουν οι άλλοι. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχεις καθόλου αυτογνωσία. Κάποιοι άνθρωποι κάνουν συνεχώς επίδειξη. Όταν οι άλλοι το βρίσκουν αυτό δυσάρεστο, τους επικρίνουν και τους λένε αλαζόνες. Αλλά εκείνοι δεν το αποδέχονται· συνεχίζουν να πιστεύουν ότι είναι ταλαντούχοι και επιδέξιοι. Τι διάθεση είναι αυτή; Είναι υπερβολικά αλαζόνες και αυτάρεσκοι. Είναι οι τόσο αλαζόνες και αυτάρεσκοι άνθρωποι ικανοί να διψάνε για την αλήθεια; Μπορούν να επιδιώξουν την αλήθεια; Αν δεν μπορέσουν ποτέ να γνωρίσουν τον εαυτό τους και δεν αποβάλλουν τη διεφθαρμένη τους διάθεση, τότε μπορούν να επιτελέσουν καλά το καθήκον τους; Σε καμία περίπτωση.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η γνώση της διάθεσης κάποιου είναι το θεμέλιο της αλλαγής της

Όταν ακούς τα λόγια του Θεού να αποκαλύπτουν εκδηλώσεις αλαζονικής διάθεσης που ξεχύνονται από κάποιον, θα πρέπει να σκεφτείς μέσα σου: «Δείχνω εγώ εκδηλώσεις αλαζονείας; Είμαι ένας διεφθαρμένος άνθρωπος, άρα πρέπει να δείχνω κάποιες από αυτές τις εκδηλώσεις· θα πρέπει να αναλογιστώ πού τις δείχνω. Οι άνθρωποι λένε ότι είμαι αλαζόνας, ότι πάντα συμπεριφέρομαι σαν να είμαι ανώτερος, ότι περιορίζω τους ανθρώπους όταν μιλάω. Είναι όντως αυτή η διάθεσή μου;» Μέσα από την αυτοκριτική, θα συνειδητοποιήσεις τελικά ότι η αποκάλυψη των λόγων του Θεού είναι απολύτως ακριβής —ότι είσαι αλαζονικό άτομο. Και καθώς η αποκάλυψη των λόγων του Θεού είναι απολύτως ακριβής, καθώς ταιριάζει απόλυτα με την κατάστασή σου χωρίς την παραμικρή ασυμφωνία και φαίνεται ακόμη πιο ακριβής με περαιτέρω αναστοχασμό, θα πρέπει να δεχτείς την κρίση και την παίδευση των λόγων Του, και να διακρίνεις και να γνωρίσεις την ουσία της διεφθαρμένης διάθεσής σου σύμφωνα μ’ αυτές. Τότε θα είσαι σε θέση να νιώσεις αληθινές τύψεις. Στην πίστη στον Θεό, μόνο τρώγοντας και πίνοντας τα λόγια Του μ’ αυτόν τον τρόπο μπορείς να γνωρίσεις τον εαυτό σου. Για να επιλύσεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου, πρέπει να δεχτείς την κρίση και την έκθεση των λόγων του Θεού. Αν δεν μπορείς να το κάνεις αυτό, δεν θα υπάρχει τρόπος να αποβάλεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου. Αν είσαι έξυπνο άτομο που βλέπει ότι η αποκάλυψη των λόγων του Θεού είναι γενικά ακριβής, ή αν μπορείς να παραδεχτείς ότι τα μισά από αυτά είναι σωστά, τότε θα πρέπει να τα αποδεχτείς αμέσως και να υποταχθείς ενώπιον του Θεού. Πρέπει επίσης να προσευχηθείς σ’ Αυτόν και να κάνεις αυτοκριτική. Μόνο τότε θα καταλάβεις ότι όλα τα λόγια αποκάλυψης του Θεού είναι ακριβή, ότι είναι όλα πραγματικότητα και τίποτα λιγότερο απ’ αυτό. Μόνο αν οι άνθρωποι υποταχθούν ενώπιον του Θεού με μια καρδιά γεμάτη σεβασμό προς Αυτόν, μπορούν να κάνουν πραγματικά αυτοκριτική. Μόνο τότε θα μπορέσουν να δουν το πλήθος των διεφθαρμένων διαθέσεων που έχουν μέσα τους και το ότι είναι πράγματι αλαζόνες και αυτάρεσκοι, χωρίς την παραμικρή σύνεση. Αν κάποιος αγαπά την αλήθεια, θα είναι σε θέση να προσκυνήσει ενώπιον του Θεού, να παραδεχτεί σ’ Αυτόν ότι είναι βαθιά διεφθαρμένος και να έχει τη θέληση να δεχτεί την κρίση και την παίδευσή Του. Με αυτόν τον τρόπο, μπορεί να αναπτύξει μια καρδιά γεμάτη μεταμέλεια, να αρχίσει να αρνείται και να μισεί τον εαυτό του, και να μετανιώνει που δεν είχε επιδιώξει την αλήθεια νωρίτερα, σκεπτόμενος: «Γιατί δεν μπόρεσα να δεχτώ την κρίση και την παίδευση των λόγων του Θεού όταν άρχισα να τα διαβάζω; Αυτή η στάση που τηρούσα απέναντι στα λόγια Του ήταν μια στάση αλαζονείας, έτσι δεν είναι; Πώς μπόρεσα να είμαι τόσο αλαζόνας;» Μετά από συχνή αυτοκριτική με αυτόν τον τρόπο για κάποιο χρονικό διάστημα, θα αναγνωρίσει ότι πράγματι είναι αλαζόνας, ότι δεν είναι απόλυτα ικανός να παραδεχτεί ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και είναι γεγονότα, και ότι πραγματικά δεν έχει ίχνος σύνεσης. Αλλά είναι δύσκολο πράγμα το να γνωρίσει κανείς τον εαυτό του. Κάθε φορά που κάποιος κάνει αυτοκριτική, δεν μπορεί παρά να αποκτήσει λίγο περισσότερη και λίγο βαθύτερη γνώση του εαυτού του. Το να αποκτήσει κανείς σαφή γνώση μιας διεφθαρμένης διάθεσης δεν είναι κάτι που μπορεί να επιτευχθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα· πρέπει κανείς να διαβάζει περισσότερα από τα λόγια του Θεού, να προσεύχεται περισσότερο και να κάνει περισσότερη αυτοκριτική. Μόνο έτσι μπορεί σταδιακά να φτάσει στην αυτογνωσία. Όλοι εκείνοι που πραγματικά γνωρίζουν τον εαυτό τους έχουν αποτύχει και σκοντάψει αρκετές φορές στο παρελθόν, και μετά διάβασαν τα λόγια του Θεού, προσευχήθηκαν σ’ Αυτόν και έκαναν αυτοκριτική, κι έτσι κατάφεραν να διακρίνουν ξεκάθαρα την αλήθεια της δικής τους διαφθοράς, και να καταλάβουν ότι ήταν πράγματι βαθιά διεφθαρμένοι και ότι δεν κατείχαν καθόλου την αλήθεια-πραγματικότητα. Αν βιώνεις έτσι το έργο του Θεού, και προσεύχεσαι σ’ Αυτόν και αναζητάς την αλήθεια όταν σου συμβαίνει κάτι, σταδιακά θα γνωρίσεις τον εαυτό σου. Τότε, μια μέρα, θα σου καταστεί επιτέλους ξεκάθαρο το εξής: «Μπορεί να έχω ελαφρώς καλύτερο επίπεδο απ’ τους άλλους, αλλά αυτό μου το έδωσε ο Θεός. Πάντα καυχιέμαι, προσπαθώ να ξεπεράσω τους άλλους όταν μιλάω και προσπαθώ να κάνω τους ανθρώπους να ενεργήσουν με τον δικό μου τρόπο. Στ’ αλήθεια, δεν έχω σύνεση —αυτό είναι αλαζονεία και αυταρέσκεια! Μέσα από την αυτοκριτική, έμαθα για την αλαζονική μου διάθεση. Πρόκειται για τη διαφώτιση και τη χάρη του Θεού, και Τον ευχαριστώ γι’ αυτό!» Είναι καλό ή κακό το να μάθεις για τη δική σου διεφθαρμένη διάθεση; (Καλό.) Από εκεί και πέρα, θα πρέπει να αναζητάς πώς να μιλάς και να ενεργείς με σύνεση και υπακοή, πώς να είσαι ισότιμος με τους άλλους, πώς να συμπεριφέρεσαι δίκαια στους άλλους χωρίς να τους περιορίζεις, πώς να εκτιμάς σωστά το επίπεδο, τα χαρίσματα, τα προτερήματά σου και ούτω καθεξής. Με αυτόν τον τρόπο, η αλαζονική σου διάθεση θα διαλυθεί σαν ένα βουνό που, χτύπημα προς χτύπημα, σφυροκοπείται και γίνεται σκόνη. Μετά απ’ αυτό, όταν αλληλεπιδράς με τους άλλους ή συνεργάζεσαι μαζί τους για την εκτέλεση ενός καθήκοντος, θα είσαι σε θέση να αντιμετωπίζεις σωστά τις απόψεις τους και να τους δίνεις μεγάλη προσοχή ενώ τους ακούς. Και όταν τους ακούσεις να εκφράζουν μια άποψη που είναι σωστή, θα ανακαλύψεις το εξής: «Φαίνεται ότι το επίπεδό μου δεν είναι το καλύτερο. Η αλήθεια είναι ότι όλοι έχουν τα δικά τους προτερήματα· δεν είναι καθόλου κατώτεροι από μένα. Προηγουμένως, πάντα πίστευα ότι είχα καλύτερο επίπεδο απ’ τους άλλους. Αυτό ήταν αυτοθαυμασμός και στενόμυαλη άγνοια. Είχα πολύ περιορισμένη οπτική, σαν βάτραχος στον πάτο ενός πηγαδιού. Το να σκέφτομαι έτσι δεν εμπεριείχε καθόλου σύνεση —ήταν ξεδιάντροπο! Είχα τυφλωθεί και κουφαθεί από την αλαζονική μου διάθεση. Δεν καταλάβαινα τα λόγια των άλλων και νόμιζα ότι ήμουν καλύτερος απ’ αυτούς, ότι είχα δίκιο, ενώ στην πραγματικότητα δεν είμαι καλύτερος από κανέναν τους!» Από εκεί και πέρα, θα έχεις αληθινή εικόνα και γνώση των ελλείψεών σου και του μικρού σου αναστήματος. Και μετά απ’ αυτό, όταν συναναστρέφεσαι με άλλους, θα ακούς προσεκτικά τις απόψεις τους και θα συνειδητοποιήσεις το εξής: «Υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που είναι καλύτεροι από μένα. Το επίπεδο και η ικανότητα κατανόησής μου είναι και τα δύο μέτρια, στην καλύτερη των περιπτώσεων». Με αυτήν τη συνειδητοποίηση, δεν θα έχεις αποκτήσει λίγη αυτογνωσία; Βιώνοντας αυτό και κάνοντας συχνά αυτοκριτική σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, θα είσαι σε θέση να αποκτήσεις αληθινή αυτογνωσία, που θα γίνεται όλο και πιο βαθιά. Θα είσαι σε θέση να διακρίνεις την αλήθεια της διαφθοράς σου, της φτώχειας και της αθλιότητάς σου, της αξιοθρήνητης ασχήμιας σου, και εκείνη τη στιγμή, θα σιχαθείς τον εαυτό σου και θα μισήσεις τη διεφθαρμένη σου διάθεση. Τότε θα σου είναι εύκολο να απαρνηθείς τον εαυτό σου. Έτσι βιώνεις το έργο του Θεού. Πρέπει να αναλογιστείς τις εκφάνσεις της διαφθοράς σου σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Ειδικότερα, αφού αποκαλύψεις μια διεφθαρμένη διάθεση σε οποιαδήποτε κατάσταση, πρέπει συχνά να κάνεις αυτοκριτική και να γνωρίζεις τον εαυτό σου. Τότε θα σου είναι εύκολο να διακρίνεις ξεκάθαρα τη διεφθαρμένη σου ουσία και θα είσαι σε θέση να μισήσεις από καρδιάς τη διαφθορά σου, τη σάρκα σου και τον Σατανά. Και από την καρδιά σου, θα είσαι σε θέση να αγαπάς την αλήθεια και να αγωνίζεσαι γι’ αυτήν. Με αυτόν τον τρόπο, η αλαζονική σου διάθεση θα μειώνεται συνεχώς και, σιγά-σιγά, θα την αποβάλεις. Θα αποκτάς όλο και περισσότερη σύνεση, και θα σου είναι ευκολότερο να υποταχθείς στον Θεό. Στα μάτια των άλλων, θα φαίνεσαι πιο σταθερός και πιο προσγειωμένος, και θα φαίνεται ότι μιλάς πιο αντικειμενικά. Θα είσαι σε θέση να ακούς τους άλλους και θα τους δίνεις χρόνο να μιλήσουν. Όταν οι άλλοι έχουν δίκιο, θα σου είναι εύκολο να δεχτείς τα λόγια τους, και οι αλληλεπιδράσεις σου με τους ανθρώπους δεν θα είναι τόσο φορτικές. Θα είσαι σε θέση να συνεργαστείς αρμονικά με οποιονδήποτε. Αν εκτελείς το καθήκον σου με αυτόν τον τρόπο, δεν θα έχεις τότε σύνεση και ανθρώπινη φύση; Αυτός είναι ο τρόπος για να διορθώσεις μια τέτοιου είδους διεφθαρμένη διάθεση.

«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας Α΄», Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (1)

Αν δεν έχεις κανένα μονοπάτι για την επίλυση μιας αλαζονικής διάθεσης, θα πρέπει να προσευχηθείς στον Θεό ως εξής: «Θεέ μου, έχω μια αλαζονική διάθεση. Νομίζω ότι υπερτερώ των άλλων, ότι είμαι καλύτερος απ’ τους άλλους, εξυπνότερος απ’ τους άλλους και θέλω να αναγκάζω τους άλλους να κάνουν ό,τι λέω εγώ. Αυτό στερείται κάθε λογικής. Γιατί δεν μπορώ να το εγκαταλείψω, παρόλο που ξέρω ότι είναι αλαζονεία; Σε ικετεύω να με πειθαρχήσεις και να με επιπλήξεις. Είμαι πρόθυμος να αφήσω την αλαζονεία μου και το δικό μου θέλημα για να αναζητήσω αντ’ αυτού το δικό Σου θέλημα. Είμαι πρόθυμος να ακούσω τα λόγια Σου και να τα αποδεχθώ ως τη ζωή μου και τις αρχές με τις οποίες ενεργώ. Είμαι πρόθυμος να βιώσω τα λόγια Σου. Σε ικετεύω να με καθοδηγήσεις, σε ικετεύω να με βοηθήσεις και να με οδηγήσεις». Υπάρχει στάση υποταγής σ’ αυτά τα λόγια; Υπάρχει επιθυμία υποταγής; (Ναι.) Κάποιοι μπορεί να πουν: «Το να προσευχηθώ μόνο μια φορά δεν έχει αποτέλεσμα. Όταν μου συμβαίνει κάτι, εξακολουθώ να ζω σύμφωνα με τη διεφθαρμένη μου διάθεση και εξακολουθώ να θέλω να έχω το πάνω χέρι». Σε αυτήν την περίπτωση, συνέχισε να προσεύχεσαι: «Θεέ μου, είμαι τόσο αλαζόνας, τόσο επαναστατικός! Σε ικετεύω να με πειθαρχήσεις, να ανακόψεις την κακία μου και να συγκρατήσεις την αλαζονική μου διάθεση. Σε ικετεύω να με καθοδηγήσεις και να με οδηγήσεις, ώστε να βιώσω τα λόγια Σου και να ενεργήσω και να ασκηθώ σύμφωνα με τα λόγια Σου και τις απαιτήσεις Σου». Να προσέρχεσαι περισσότερο ενώπιον του Θεού με προσευχή και δέηση, και να Τον αφήνεις να εργαστεί. Όσο πιο ειλικρινή είναι τα λόγια σου και όσο πιο ειλικρινής είναι η καρδιά σου, τόσο μεγαλύτερη θα γίνει η επιθυμία σου να εγκαταλείψεις τη σάρκα σου και τον εαυτό σου. Όταν αυτό υπερκεράσει την επιθυμία σου να ενεργείς σύμφωνα με το δικό σου θέλημα, η καρδιά σου σταδιακά θα μεταστραφεί —και όταν συμβεί αυτό, θα υπάρχει ελπίδα να κάνεις πράξη την αλήθεια και να ενεργήσεις σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Όταν προσεύχεσαι, ο Θεός δεν θα σου πει τίποτα, ούτε θα σου υποδείξει κάτι, ούτε θα σου υποσχεθεί κάτι, αλλά θα εξετάσει την καρδιά σου και την πρόθεση που κρύβεται πίσω από τα λόγια σου· θα παρατηρήσει αν αυτό που λες είναι ειλικρινές και αληθινό, και αν Τον ικετεύεις και προσεύχεσαι σε Αυτόν με ειλικρινή καρδιά. Όταν ο Θεός δει ότι η καρδιά σου είναι ειλικρινής, θα σε οδηγήσει και θα σε καθοδηγήσει, όπως Του ζήτησες και προσευχήθηκες να κάνει και, φυσικά, θα σε επιπλήξει και θα σε πειθαρχήσει. Όταν ο Θεός εκπληρώσει αυτό για το οποίο ικέτευσες, η καρδιά σου θα διαφωτιστεί και θα αλλάξει κάπως.

«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας Α΄», Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (2)

Στην καθημερινή σου ζωή, όταν μιλάς, όταν συμπεριφέρεσαι και χειρίζεσαι θέματα, όταν εκτελείς το καθήκον σου, όταν συναναστρέφεσαι με τους άλλους και ούτω καθεξής, όποιο κι αν είναι το θέμα που σε απασχολεί ή όπου κι αν βρίσκεσαι ή όποιες κι αν είναι οι περιστάσεις, πρέπει να εστιάζεις ανά πάσα στιγμή στην εξέταση του είδους της αλαζονικής διάθεσης που έχεις εκδηλώσει. Πρέπει να ανασύρεις όλες τις εκφάνσεις, τις σκέψεις και τις ιδέες που προέρχονται από την αλαζονική σου διάθεση, τις οποίες γνωρίζεις και μπορείς να αντιληφθείς, καθώς και τις προθέσεις και τους στόχους σου —ειδικότερα, το να θέλεις πάντα να κάνεις κήρυγμα στους άλλους αφ’ υψηλού· το να μην υπακούς κανέναν· το να θεωρείς τον εαυτό σου καλύτερο από τους άλλους· το να μην αποδέχεσαι αυτά που λένε οι άλλοι, όσο δίκιο κι αν έχουν· το να κάνεις τους άλλους να αποδέχονται αυτά που λες εσύ και να υποτάσσονται σ’ αυτά, ακόμα κι όταν κάνεις λάθος· το να έχεις μια συνεχή τάση να καθοδηγείς τους άλλους· το να είσαι ανυπότακτος και να προβάλλεις δικαιολογίες όταν σε κλαδεύουν και σε αντιμετωπίζουν οι επικεφαλής και οι εργάτες, καταδικάζοντάς τους ως ψευδείς· το να καταδικάζεις πάντα τους άλλους και να εξυψώνεις τον εαυτό σου· το να νομίζεις πάντα ότι είσαι καλύτερος από όλους τους άλλους· το να επιθυμείς πάντα να είσαι ένα διάσημο, επιφανές πρόσωπο· το να λατρεύεις πάντα να επιδεικνύεσαι, ώστε οι άλλοι να σε εκτιμούν ιδιαίτερα και να σε λατρεύουν… Μέσω της άσκησης του προβληματισμού και της ανάλυσης αυτών των εκφάνσεων διαφθοράς, μπορείς να γνωρίσεις πόσο άσχημη είναι η αλαζονική σου διάθεση, μπορείς να φτάσεις στο σημείο να αποστρέφεσαι και να σιχαίνεσαι τον εαυτό σου, καθώς και να μισήσεις ακόμα περισσότερο την αλαζονική σου διάθεση. Έτσι, θα είσαι πρόθυμος να προβληματιστείς σχετικά με το αν έχεις εκδηλώσει ή όχι αλαζονική διάθεση σε όλα τα ζητήματα. Ένα μέρος αυτού είναι ο προβληματισμός σχετικά με το ποιες αλαζονικές και αυτάρεσκες διαθέσεις ξεχύνονται στον λόγο σου· τι υπεροπτικά, αλαζονικά, παράλογα πράγματα λες. Το άλλο μέρος είναι ο προβληματισμός σχετικά με το τι παράλογα, ανόητα πράγματα κάνεις ενώ ενεργείς σύμφωνα με τις αντιλήψεις, τις φαντασιοκοπίες, τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες σου. Μόνο αυτού του είδους η αυτοκριτική μπορεί να αποφέρει αυτογνωσία. Μόλις αποκτήσεις αληθινή γνώση του εαυτού σου, θα πρέπει να αναζητήσεις στα λόγια του Θεού τα μονοπάτια και τις αρχές της άσκησης του να είσαι ειλικρινής άνθρωπος, και στη συνέχεια να ασκείσαι, να εκτελείς το καθήκον σου και να προσεγγίζεις τους άλλους και να αλληλεπιδράς μαζί τους σύμφωνα με τα μονοπάτια και τις αρχές που υποδεικνύονται στα λόγια του Θεού. Όταν θα έχεις ασκηθεί μ’ αυτόν τον τρόπο για λίγο καιρό, ίσως για έναν ή δύο μήνες, θα νιώσεις μια λαμπρότητα στην καρδιά σου γι’ αυτό, θα έχεις κερδίσει κάτι από αυτό και θα έχεις πάρει μια γεύση της επιτυχίας. Θα νιώσεις ότι έχεις ένα μονοπάτι για να γίνεις ειλικρινής, λογικός άνθρωπος, και θα αισθανθείς πολύ πιο προσγειωμένος. Αν και δεν θα μπορείς ακόμη να μιλάς για ιδιαίτερα βαθιά γνώση της αλήθειας, θα έχεις αποκτήσει κάποια αντιληπτική γνώση της, καθώς και ένα μονοπάτι άσκησης. Αν και δεν θα είσαι σε θέση να το εκφράσεις ξεκάθαρα με λόγια, θα έχεις κάποια αντίληψη της ζημιάς που κάνει στους ανθρώπους η αλαζονική διάθεση και για το γεγονός ότι διαστρεβλώνει την ανθρώπινη φύση τους. Για παράδειγμα, οι άνθρωποι που είναι αλαζόνες και επηρμένοι λένε συχνά υπεροπτικά, τρελά πράγματα και ψεύδονται για να ξεγελάσουν τους άλλους· λένε μεγάλα λόγια, αναφωνούν συνθήματα και εκστομίζουν υψηλούς λόγους. Δεν είναι αυτές διάφορες εκδηλώσεις αλαζονικής διάθεσης; Δεν είναι τελείως παράλογο να εκδηλώνει κανείς αυτές τις αλαζονικές διαθέσεις; Αν είσαι σε θέση να καταλάβεις πραγματικά ότι πρέπει να έχεις χάσει την κανονική ανθρώπινη λογική σου για να εκδηλώνεις τέτοιες αλαζονικές διαθέσεις, και ότι το να ζεις μέσα σε μια αλαζονική διάθεση σημαίνει ότι βιώνεις τη διαβολική φύση και όχι την ανθρώπινη φύση, τότε θα έχεις αναγνωρίσει πραγματικά ότι μια διεφθαρμένη διάθεση είναι μια σατανική διάθεση, και θα είσαι σε θέση να μισήσεις τον Σατανά και τις διεφθαρμένες διαθέσεις μέσα από την καρδιά σου. Με έξι μήνες ή έναν χρόνο τέτοιας εμπειρίας, θα είσαι ικανός να αποκτήσεις αληθινή αυτογνωσία, και αν εκδηλώσεις ξανά μια αλαζονική διάθεση, θα έχεις αμέσως επίγνωση αυτής, και θα είσαι σε θέση να την απαρνηθείς και να την αποκηρύξεις. Θα έχεις αρχίσει να αλλάζεις, και θα είσαι σε θέση να αποβάλεις σιγά-σιγά την αλαζονική σου διάθεση και να τα πηγαίνεις καλά με τους άλλους. Θα είσαι σε θέση να μιλάς ειλικρινά και από καρδιάς· δεν θα λες πλέον ψέματα ούτε θα λες αλαζονικά πράγματα. Δεν θα διαθέτεις τότε λίγη λογική και κάποια ομοιότητα ενός ειλικρινούς ανθρώπου; Δεν θα έχεις κερδίσει αυτήν την είσοδο; Τότε είναι που θα αρχίσεις να κερδίζεις κάτι. Όταν ασκηθείς στο να είσαι ειλικρινής με αυτόν τον τρόπο, θα είσαι σε θέση να αναζητάς την αλήθεια και να κάνεις αυτοκριτική, ανεξάρτητα από το είδος της αλαζονικής διάθεσης που εκδηλώνεις, και αφού βιώσεις για κάποιο χρονικό διάστημα το να είσαι ειλικρινής άνθρωπος μ’ αυτόν τον τρόπο, θα κατανοήσεις ασυναίσθητα και σταδιακά τις αλήθειες και τα σχετικά λόγια του Θεού που αφορούν το να είσαι ειλικρινής άνθρωπος. Και όταν χρησιμοποιήσεις αυτές τις αλήθειες για να αναλύσεις την αλαζονική σου διάθεση, στα βάθη της καρδιάς σου θα υπάρξει η διαφώτιση και η φώτιση των λόγων του Θεού, και η καρδιά σου θα αρχίσει να φωτίζεται. Θα δεις καθαρά τη διαφθορά που φέρνει στους ανθρώπους μια αλαζονική διάθεση και την ασχήμια που τους κάνει να βιώνουν, και θα είσαι σε θέση να διακρίνεις κάθε μία από τις διεφθαρμένες καταστάσεις στις οποίες βρίσκονται οι άνθρωποι όταν εκδηλώνουν μια αλαζονική διάθεση. Με περισσότερη ανάλυση, θα δεις την ασχήμια του Σατανά ακόμα πιο καθαρά, και θα μισήσεις τον Σατανά ακόμα περισσότερο. Έτσι, θα σου είναι εύκολο να αποβάλεις την αλαζονική σου διάθεση.

«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας Α΄», Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (2)

Εάν η γνώση των ανθρώπων για τον ίδιο τον εαυτό τους είναι υπερβολικά ρηχή, θα τους είναι αδύνατο να λύσουν τα προβλήματα, και η διάθεση της ζωής τους απλώς δεν θα αλλάξει. Είναι απαραίτητο να γνωρίζει κανείς τον εαυτό του σε βαθύ επίπεδο, δηλαδή να γνωρίζει κανείς τη δική του φύση: ποια στοιχεία περιλαμβάνει αυτή η φύση, πώς δημιουργήθηκαν αυτά τα πράγματα και από πού προήλθαν. Επιπλέον, είσαι όντως σε θέση να μισήσεις αυτά τα πράγματα; Έχεις δει τη δική σου άσχημη ψυχή και τη μοχθηρή σου φύση; Εάν είσαι πραγματικά σε θέση να δεις την αλήθεια για τον εαυτό σου, τότε θα αποστραφείς τον εαυτό σου. Όταν αποστραφείς τον εαυτό σου και στη συνέχεια κάνεις πράξη τον λόγο του Θεού, θα είσαι σε θέση να απαρνηθείς τη σάρκα και να έχεις τη δύναμη να εφαρμόσεις την αλήθεια χωρίς να πιστεύεις πως αυτό είναι επίπονο. Γιατί πολλοί άνθρωποι ακολουθούν τις σαρκικές προτιμήσεις τους; Επειδή θεωρούν τον εαυτό τους πολύ καλό και νιώθουν ότι οι πράξεις τους είναι σωστές και δικαιολογημένες, ότι δεν έχουν κανένα ελάττωμα και ότι, μάλιστα, έχουν απόλυτο δίκιο, είναι, συνεπώς, ικανοί να ενεργούν με την παραδοχή ότι η δικαιοσύνη είναι με το μέρος τους. Όταν κάποιος αναγνωρίζει ποια είναι η πραγματική φύση του —πόσο άσχημη, απεχθής και αξιολύπητη είναι— τότε δεν είναι ιδιαίτερα περήφανος για τον εαυτό του, δεν είναι τόσο αχαλίνωτα αλαζόνας και ούτε τόσο ευχαριστημένος με τον εαυτό του όπως πριν. Ένας τέτοιος άνθρωπος πιστεύει: «Πρέπει να είμαι ειλικρινής και προσγειωμένος κατά την άσκηση κάποιου μέρους από τον λόγο του Θεού. Αν δεν το κάνω, τότε δεν θα ανταποκρίνομαι στο πρότυπο του να είμαι άνθρωπος και θα ντρέπομαι να ζω υπό την παρουσία του Θεού». Τότε θεωρεί πραγματικά τον εαυτό του ως ευτελή, ως πραγματικά ασήμαντο. Εκείνη τη στιγμή καθίσταται εύκολο για αυτόν να υλοποιήσει την αλήθεια και εκείνος θα έχει κάπως την όψη που θα έπρεπε να έχει ο άνθρωπος. Μόνο όταν οι άνθρωποι απεχθάνονται πραγματικά τον εαυτό τους είναι σε θέση να απαρνηθούν τη σάρκα. Εάν δεν σιχαθούν τον εαυτό τους, δεν θα είναι σε θέση να απαρνηθούν τη σάρκα. Το να αποστρέφεται κανείς πραγματικά τον εαυτό δεν είναι ένα απλό ζήτημα. Υπάρχουν αρκετά πράγματα που πρέπει να απαντώνται σ’ αυτόν: Πρώτον, να γνωρίζει τη δική του φύση· και δεύτερον, να βλέπει τον εαυτό του ως ενδεή και ελεεινό, να βλέπει τον εαυτό του ως εξαιρετικά μικρό και ασήμαντο, και να βλέπει τη δική του ελεεινή και ακάθαρτη ψυχή. Όταν κάποιος βλέπει πλήρως αυτό που πραγματικά είναι και επιτυγχάνεται αυτό το αποτέλεσμα, τότε αποκτά πραγματικά γνώση του εαυτού του και μπορεί να ειπωθεί ότι έχει καταφέρει να γνωρίσει τον εαυτό του πλήρως. Μόνο τότε μπορεί κάποιος πραγματικά να μισήσει τον εαυτό του, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να καταραστεί τον εαυτό του, και να αισθανθεί πραγματικά ότι έχει διαφθαρεί βαθιά από τον Σατανά, σε σημείο ώστε να μη μοιάζει καν με ανθρώπινο ον. Τότε, μια μέρα, όταν εμφανιστεί η απειλή του θανάτου, ένα τέτοιο άτομο θα σκεφτεί: «Αυτή είναι η δίκαιη τιμωρία του Θεού. Ο Θεός είναι όντως δίκαιος· θα έπρεπε στ’ αλήθεια να πεθάνω!» Σ’ αυτό το σημείο, δεν θα παραπονεθεί, πόσω δε μάλλον θα κατηγορήσει τον Θεό, νιώθοντας απλώς ότι ο ίδιος είναι τόσο οικτρός και αξιοθρήνητος, τόσο ακάθαρτος και διεφθαρμένος που θα έπρεπε να αποκλειστεί και να καταστραφεί από τον Θεό, και μια ψυχή σαν τη δική του δεν είναι κατάλληλη να ζει στη γη. Συνεπώς, το συγκεκριμένο άτομο δεν θα παραπονεθεί ενάντια στον Θεό ούτε θα αντισταθεί σ’ Αυτόν, πολύ λιγότερο δε, θα προδώσει τον Θεό. Εάν κάποιος δεν γνωρίζει τον εαυτό του και εξακολουθεί να θεωρεί τον εαυτό του πολύ καλό, τότε, όταν ο θάνατος χτυπήσει την πόρτα, το άτομο αυτό θα σκεφτεί: «Τα έχω καταφέρει τόσο καλά στην πίστη μου. Πόσο σκληρά έχω αναζητήσει! Έχω δώσει τόσο πολλά, έχω υποφέρει τόσο πολύ, αλλά, τελικά, ο Θεός μού ζητάει τώρα να πεθάνω. Δεν ξέρω πού έγκειται η δικαιοσύνη του Θεού. Γιατί μου ζητάει να πεθάνω; Εάν πρέπει να πεθάνω εγώ, τότε ποιος θα σωθεί; Δεν θα έρθει το τέλος της ανθρώπινης φυλής;» Πρώτον, αυτό το άτομο τρέφει αντιλήψεις για τον Θεό. Δεύτερον, αυτό το άτομο διαμαρτύρεται και δεν δείχνει καμία απολύτως υποταγή. Αυτό έκανε ακριβώς και ο Παύλος: Όταν ήρθε η ώρα να πεθάνει, δεν γνώριζε τον εαυτό του, και όταν η τιμωρία του Θεού πλησίαζε, ήταν πλέον πολύ αργά.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο

Σχετικές βιωματικές εμπειρίες

Πώς ξύπνησα από την αλαζονεία μου

Γιατί είμαι τόσο υπεροπτικός;

Σχετικοί ύμνοι

Έχω δει το κάλλος του Θεού