Λόγια του Παντοδύναμου Θεού των εσχάτων ημερών

Σήμερα, ο Θεός σάς κρίνει, σας παιδεύει και σας καταδικάζει, αλλά πρέπει να ξέρεις ότι ο σκοπός της καταδίκης σου είναι να γνωρίσεις τον εαυτό σου. Σε καταδικάζει, σε καταριέται, σε κρίνει και σε παιδεύει ώστε να μπορέσεις να γνωρίσεις τον εαυτό σου, ώστε να μπορέσει να αλλάξει η διάθεσή σου και, επιπλέον, ώστε να μπορέσεις να μάθεις την αξία σου και να δεις ότι όλες οι ενέργειες του Θεού είναι δίκαιες και γίνονται σύμφωνα με τη διάθεσή Του και τις απαιτήσεις του έργου Του, ότι εργάζεται σύμφωνα με το σχέδιό Του για τη σωτηρία του ανθρώπου και ότι είναι ο δίκαιος Θεός που αγαπά, σώζει, κρίνει και παιδεύει τον άνθρωπο. Εάν γνωρίζεις μόνο ότι έχεις χαμηλό κύρος και ότι είσαι διεφθαρμένος και επαναστατικός, αλλά δεν γνωρίζεις ότι ο Θεός επιθυμεί να διασαφηνίσει τη σωτηρία Του μέσω της κρίσης και της παίδευσης που επιτελεί μέσα σου σήμερα, τότε δεν έχεις κανέναν τρόπο να αποκτήσεις εμπειρία, πόσο μάλλον δε, είσαι ικανός να συνεχίσεις προς τα εμπρός. Ο Θεός δεν έχει έλθει για να σκοτώσει ή να καταστρέψει, αλλά για να κρίνει, να καταραστεί, να παιδέψει και να σώσει. Έως ότου φτάσει στο τέλος του το σχέδιο διαχείρισής Του που αριθμεί 6.000 έτη —προτού Εκείνος αποκαλύψει την έκβαση κάθε κατηγορίας ανθρώπου— το έργο του Θεού επί γης θα γίνεται για χάρη της σωτηρίας· ο αποκλειστικός σκοπός του είναι να ολοκληρωθούν —διεξοδικά— όσοι Τον αγαπούν και να παραδοθούν υπό το κράτος Του. Όπως κι αν σώζει ο Θεός τους ανθρώπους, όλα γίνονται κάνοντάς τους να απελευθερωθούν από την παλιά σατανική τους φύση· δηλαδή, τους σώζει κάνοντάς τους να αναζητήσουν τη ζωή. Αν δεν το κάνουν, τότε δεν θα έχουν τρόπο να δεχτούν τη σωτηρία του Θεού. Η σωτηρία είναι το έργο του ίδιου του Θεού και η αναζήτηση της ζωής είναι κάτι που πρέπει να αναλάβει ο άνθρωπος προκειμένου να αποδεχτεί τη σωτηρία. Στα μάτια του ανθρώπου, η σωτηρία είναι η αγάπη του Θεού, και η αγάπη του Θεού δεν μπορεί να είναι παίδευση, κρίση και κατάρες· η σωτηρία πρέπει να περιέχει αγάπη, συμπόνια και, επιπλέον, λόγια παρηγοριάς και απεριόριστες ευλογίες που παραχωρεί ο Θεός. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι όταν ο Θεός σώζει τον άνθρωπο, το κάνει συγκινώντας τον με τις ευλογίες και τη χάρη Του, έτσι ώστε να μπορέσει να δώσει την καρδιά του στον Θεό. Τουτέστιν, το γεγονός ότι συγκινεί τον άνθρωπο αποτελεί τη σωτηρία του από Εκείνον. Αυτού του είδους η σωτηρία επιτελείται μέσω του κλεισίματος μιας συμφωνίας. Μόνο όταν ο Θεός τούς προσφέρει τα εκατονταπλάσια, θα παραδοθούν οι άνθρωποι ενώπιον του ονόματος του Θεού και θα προσπαθούν να τα πηγαίνουν καλά για χάρη Του και να Του φέρνουν δόξα. Αυτή δεν είναι η πρόθεση του Θεού για την ανθρωπότητα. Ο Θεός έχει έλθει να εργαστεί στη γη για να σώσει τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα· δεν υπάρχει αναλήθεια σε αυτό. Αν υπήρχε, τότε σίγουρα δεν θα είχε έλθει να επιτελέσει το έργο Του αυτοπροσώπως. Στο παρελθόν, τα μέσα της σωτηρίας Του περιλάμβαναν την επίδειξη υπέρτατης αγάπης και συμπόνιας, σε βαθμό που Εκείνος έδωσε όλο Του το Είναι στον Σατανά σε αντάλλαγμα για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Το παρόν δεν μοιάζει καθόλου με το παρελθόν: Η σωτηρία που σας παραχωρείται σήμερα λαμβάνει χώρα κατά τις έσχατες ημέρες, κατά τη διάρκεια της ταξινόμησης του καθενός ανά είδος· τα μέσα της σωτηρίας σας δεν είναι η αγάπη ή η συμπόνια, αλλά η παίδευση και η κρίση, ώστε ο άνθρωπος να μπορεί να σωθεί πιο επισταμένως. Έτσι, όλα όσα λαμβάνετε είναι παίδευση, κρίση και ανηλεή πάταξη, αλλά να γνωρίζετε το εξής: Σε αυτήν την άσπλαχνη πάταξη δεν υπάρχει η παραμικρή τιμωρία. Όσο σκληρά κι αν είναι τα λόγια Μου, αυτά που σας πλήττουν δεν είναι παρά μερικά λόγια που ίσως σας φαίνονται εντελώς άσπλαχνα και, όσο οργισμένος κι αν είμαι, αυτά που πέφτουν πάνω σας σαν βροχή είναι και πάλι λόγια διδασκαλίας, και δεν θέλω να σας βλάψω ούτε να σας θανατώσω. Δεν αποτελούν όλα αυτά γεγονός; Να ξέρετε ότι, τη σήμερον ημέρα, είτε πρόκειται για δίκαιη κρίση είτε για άσπλαχνο εξευγενισμό και παίδεμα, όλα γίνονται για χάρη της σωτηρίας. Σήμερα, είτε ταξινομηθεί ο καθένας ανά είδος είτε αποκαλυφθούν οι κατηγορίες του ανθρώπου, ο σκοπός όλων των λόγων και όλου του έργου του Θεού είναι η σωτηρία εκείνων που αγαπούν αληθινά τον Θεό. Η δίκαιη κρίση γίνεται για τον εξαγνισμό του ανθρώπου και ο άσπλαχνος εξευγενισμός γίνεται για την κάθαρσή του· τα σκληρά λόγια ή η σκληρή συμμόρφωση γίνονται αμφότερα με σκοπό τον εξαγνισμό και για χάρη της σωτηρίας. Συνεπώς, η σημερινή μέθοδος σωτηρίας διαφέρει από εκείνη του παρελθόντος. Σήμερα, σας δίνεται η σωτηρία μέσω της δίκαιης κρίσης, κι αυτό είναι ένα καλό εργαλείο για την ταξινόμηση του καθενός σας ανά είδος. Επιπλέον, η αδυσώπητη παίδευση λειτουργεί ως η υπέρτατη σωτηρία σας —και τι έχετε να πείτε ενόψει αυτής της παίδευσης και κρίσης; Δεν απολαμβάνατε ανέκαθεν τη σωτηρία, από την αρχή μέχρι το τέλος; Έχετε δει τον ενσαρκωμένο Θεό κι έχετε συνειδητοποιήσει την παντοδυναμία και τη σοφία Του· επιπλέον, έχετε βιώσει αλλεπάλληλη πάταξη και πειθαρχία. Ωστόσο, δεν έχετε λάβει και υπέρτατη χάρη; Δεν είναι οι ευλογίες σας μεγαλύτερες από εκείνες οποιωνδήποτε άλλων; Οι χάρες σας είναι πιο πλουσιοπάροχες ακόμη κι από τη δόξα και τα πλούτη που απολάμβανε ο Σολομών! Σκεφτείτε το: Εάν η πρόθεση πίσω από την έλευσή Μου ήταν να σας καταδικάσω και να σας τιμωρήσω, και όχι να σας σώσω, θα μπορούσαν οι ημέρες σας να διαρκέσουν τόσο πολύ; Θα μπορούσατε εσείς, τα αμαρτωλά όντα από σάρκα και αίμα, να έχετε επιβιώσει μέχρι σήμερα; Εάν ο στόχος Μου ήταν μονάχα να σας τιμωρήσω, τότε γιατί να είχα ενσαρκωθεί και να είχα ξεκινήσει ένα τόσο μεγάλο εγχείρημα; Το να τιμωρήσω εσάς, τους απλούς θνητούς, δεν θα μπορούσε να γίνει με την εκφορά μίας και μόνο λέξης; Θα εξακολουθούσα να πρέπει να σας καταστρέψω αφότου σας καταδίκαζα σκόπιμα; Ακόμη δεν πιστεύετε αυτά τα λόγια Μου; Θα μπορούσα να σώσω τον άνθρωπο μόνο μέσω της αγάπης και της συμπόνιας; Ή μήπως θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω μόνο τον σταυρό για να σώσω τον άνθρωπο; Η δίκαιη διάθεσή Μου δεν είναι πιο πρόσφορη για να κάνει τον άνθρωπο να υποταχθεί πλήρως; Δεν είναι πιο ικανή να σώσει επισταμένως τον άνθρωπο;

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Θα πρέπει να αφήσετε κατά μέρος τις ευλογίες του κύρους και να κατανοήσετε το θέλημα του Θεού, το οποίο είναι να φέρει σωτηρία στον άνθρωπο

Όλοι σας ζείτε σε έναν τόπο αμαρτίας και ακολασίας, και είστε όλοι ακόλαστοι και αμαρτωλοί. Σήμερα, όχι μόνο είστε σε θέση να αντικρίσετε τον Θεό, αλλά, πάνω απ’ όλα, έχετε λάβει παίδευση και κρίση, έχετε λάβει πολύ βαθιά σωτηρία, με άλλα λόγια, έχετε λάβει τη μέγιστη αγάπη του Θεού. Όλα όσα κάνει ο Θεός, τα κάνει με πραγματική στοργή για εσάς. Εκείνος δεν έχει καμία κακή πρόθεση. Σας κρίνει λόγω των αμαρτιών σας, έτσι ώστε να εξετάσετε τον εαυτό σας και να λάβετε αυτήν την τεράστια σωτηρία. Όλα αυτά γίνονται με σκοπό την ολοκλήρωση του ανθρώπου. Από την αρχή μέχρι το τέλος, ο Θεός κάνει τα μέγιστα για να σώσει τον άνθρωπο και σε καμία περίπτωση δεν επιθυμεί να καταστρέψει ολοσχερώς τους ανθρώπους που Εκείνος δημιούργησε με τα ίδια Του τα χέρια. Σήμερα, έχει έρθει ανάμεσά σας για να κάνει έργο· ακόμα περισσότερο δεν αποτελεί αυτό σωτηρία; Αν σας μισούσε, θα συνέχιζε να κάνει ένα έργο τέτοιου μεγέθους για να σας καθοδηγήσει προσωπικά; Γιατί να υποφέρει τόσο; Ο Θεός δεν σας μισεί ούτε έχει κακές προθέσεις απέναντί σας. Θα πρέπει να γνωρίζετε ότι η αγάπη του Θεού είναι η πιο αληθινή αγάπη. Μόνο λόγω της επαναστατικότητας των ανθρώπων πρέπει Εκείνος να τους σώσει μέσω της κρίσης· διαφορετικά, η σωτηρία τους δεν θα καταστεί δυνατή. Επειδή δεν γνωρίζετε πώς να ζείτε και δεν έχετε καν την επίγνωση του πώς να ζείτε, κι επειδή ζείτε σε αυτόν τον ακόλαστο και αμαρτωλό τόπο και είστε και οι ίδιοι ακόλαστοι και βρομεροί διάβολοι, Εκείνος δεν αντέχει να σας αφήσει να εκμαυλιστείτε ακόμα περισσότερο, δεν αντέχει να σας βλέπει να ζείτε τώρα σε ένα βρομερό τόπο σαν κι αυτόν, όπου ο Σατανάς σάς ποδοπατά κατά βούληση και δεν αντέχει να σας αφήσει να πέσετε στον Άδη. Το μόνο που θέλει Εκείνος είναι να κερδίσει αυτήν την ομάδα ανθρώπων και να σας σώσει εξ ολοκλήρου. Αυτός είναι ο βασικός σκοπός για τον οποίο επιτελεί το έργο της κατάκτησης πάνω σας —είναι μόνο για τη σωτηρία. Αν δεν μπορείς να δεις ότι όλα όσα γίνονται επάνω σου είναι αγάπη και σωτηρία, αν νομίζεις ότι είναι απλώς μια μέθοδος, ένας τρόπος βασανισμού του ανθρώπου και κάτι αναξιόπιστο, τότε μπορείς κάλλιστα να επιστρέψεις στον κόσμο σου και να υποφέρεις πόνο και κακουχίες! Αν είσαι πρόθυμος να ακολουθήσεις αυτό το ρεύμα και να απολαύσεις αυτήν την κρίση και αυτήν την τεράστια σωτηρία, να απολαύσεις όλες αυτές τις ευλογίες, ευλογίες που δεν απαντώνται πουθενά στον κόσμο των ανθρώπων, και να απολαύσεις αυτήν την αγάπη, τότε φέρσου σωστά: Μείνε σε αυτό το ρεύμα για να αποδεχθείς το έργο της κατάκτησης, ώστε να οδηγηθείς στην τελείωση. Σήμερα, παρόλο που μπορεί να υποστείς λίγο πόνο και εξευγενισμό λόγω της κρίσης του Θεού, αυτός ο πόνος έχει αξία και νόημα. Παρόλο που οι άνθρωποι εξευγενίζονται και εκτίθενται ανηλεώς από την παίδευση και την κρίση του Θεού —οι οποίες έχουν στόχο να τιμωρηθούν για τις αμαρτίες τους, να τιμωρηθούν στη σάρκα τους— κανένα μέρος αυτού του έργου δεν έχει πρόθεση να καταδικαστεί και να τιμωρηθεί η σάρκα τους. Οι σκληρές αποκαλύψεις του λόγου αποσκοπούν όλες τους να σε οδηγήσουν στο σωστό μονοπάτι. Έχετε βιώσει προσωπικά τόσο μεγάλο μέρος αυτού του έργου και είναι ξεκάθαρο ότι δεν σας έχει οδηγήσει σε κάποιο κακό μονοπάτι! Όλα αυτά γίνονται για να σε κάνουν να βιώσεις μια κανονική ανθρώπινη φύση και όλα αυτά μπορούν να επιτευχθούν από την κανονική ανθρώπινη φύση σου. Κάθε στάδιο του έργου του Θεού βασίζεται στις ανάγκες σου, γίνεται σύμφωνα με τις αδυναμίες σου και σύμφωνα με το πραγματικό ανάστημά σου, και δεν επωμίζεστε κανένα αβάσταχτο φορτίο. Αυτό δεν το κατανοείς ξεκάθαρα σήμερα, και θεωρείς ότι είμαι σκληρός μαζί σου και όντως πιστεύεις πάντοτε ότι ο λόγος για τον οποίο σε παιδεύω, σε κρίνω και σε επιπλήττω καθημερινά είναι το ότι σε μισώ. Εντούτοις, παρόλο που αυτό που έχεις υποστεί είναι παίδευση και κρίση, στην πραγματικότητα είναι αγάπη για εσένα και η μέγιστη προστασία. Αν δεν μπορείς να κατανοήσεις το βαθύτερο νόημα αυτού του έργου, τότε θα είναι αδύνατο να συνεχίσεις να βιώνεις εμπειρίες. Αυτή η σωτηρία θα έπρεπε να σου φέρει παρηγοριά. Μην αρνείσαι να έρθεις στα συγκαλά σου. Εφόσον έχεις φτάσει μέχρι εδώ, θα έπρεπε να βλέπεις ξεκάθαρα τη σημασία του έργου της κατάκτησης και δεν θα έπρεπε να έχεις πλέον οποιεσδήποτε απόψεις σχετικά μ’ αυτό, ούτως ή άλλως!

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η πραγματική αλήθεια του έργου της κατάκτησης (4)

Κάποιοι άνθρωποι έχουν πολύ χαμηλό επίπεδο και δεν αγαπούν την αλήθεια. Όπως και αν γίνεται η συναναστροφή της αλήθειας, δεν μπορούν να ανταποκριθούν. Πιστεύουν πολλά χρόνια στον Θεό και ακόμη δεν μπορούν να μιλήσουν για πραγματικές εμπειρίες ή κατανόηση. Έτσι, προσδιορίζουν ότι δεν συγκαταλέγονται μεταξύ του προκαθορισμένου, εκλεκτού λαού του Θεού και ότι δεν μπορούν να σωθούν από τον Θεό, όσα χρόνια κι αν πιστεύουν σε Εκείνον. Πιστεύουν σταθερά μέσα τους: «Μόνον όσοι είναι προκαθορισμένοι και επιλεγμένοι από τον Θεό μπορούν να σωθούν, ενώ όλοι όσοι έχουν πολύ χαμηλό επίπεδο και δεν μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια δεν συγκαταλέγονται μεταξύ του προκαθορισμένου, εκλεκτού λαού του Θεού. Αυτοί αποκλείεται να σωθούν, ακόμα και αν πιστεύουν». Νομίζουν ότι ο Θεός δεν καθορίζει το αποτέλεσμα των ανθρώπων με βάση τις εκδηλώσεις και τη συμπεριφορά τους. Εάν το σκεπτικό σου είναι τέτοιο, παρανοείς πολύ τον Θεό. Εάν ο Θεός όντως ενεργούσε έτσι, θα ήταν δίκαιος; Ο Θεός καθορίζει το αποτέλεσμα των ανθρώπων με μία αρχή: σε τελική ανάλυση, το αποτέλεσμα των ανθρώπων θα καθοριστεί με βάση τις εκδηλώσεις και τη συμπεριφορά τους. Εάν δεν μπορείς να δεις τη δίκαιη διάθεση του Θεού και πάντα παρεξηγείς τον Θεό και διαστρεβλώνεις τις προθέσεις Του, ώστε να είσαι πάντα απαισιόδοξος και απογοητευμένος, εσύ δεν το προκαλείς αυτό στον εαυτό σου; Εάν δεν κατανοείς πώς λειτουργεί ο προκαθορισμός του Θεού, θα πρέπει να αναζητήσεις την αλήθεια από Εκείνον στα λόγια Του και να μην προσδιορίζεις στα τυφλά ότι δεν συγκαταλέγεσαι στον προκαθορισμένο, εκλεκτό λαό Του. Είναι σοβαρή παρανόηση του Θεού αυτή! Απλά δεν γνωρίζεις καθόλου το έργο του Θεού και δεν κατανοείς το θέλημά Του, πολύ περισσότερο δε την επίπονη προσπάθεια που διέπει το έξι χιλιάδων ετών έργο διαχείρισης του Θεού. Τα παρατάς, κάνεις εικασίες και αμφιβάλλεις για τον Θεό, φοβούμενος ότι είσαι πάροχος υπηρεσιών και θα αποκλεισθείς όταν τελειώσεις την υπηρεσία σου, αναμασώντας διαρκώς τα εξής: «Γιατί θα πρέπει να εκπληρώνω το καθήκον μου; Παρέχω υπηρεσία καθώς εκτελώ το καθήκον μου; Δεν θα την πατήσω εάν με πετάξουν έξω αφού τελειώσω την υπηρεσία μου;» Τι πιστεύεις για αυτό το σκεπτικό; Μπορείς να το διακρίνεις; Παρανοείς διαρκώς τον Θεό, τον κατηγοριοποιείς στους διαβολικούς βασιλείς που κυβερνούν στον κόσμο, είσαι επιφυλακτικός απέναντί Του, πιστεύοντας πάντα ότι είναι εξίσου εγωιστής και ποταπός όσο οι άνθρωποι. Ποτέ δεν πιστεύεις ότι αγαπά την ανθρωπότητα, ποτέ δεν πιστεύεις στην ειλικρίνειά Του όσον αφορά τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Εάν χαρακτηρίζεις διαρκώς τον εαυτό σου πάροχο υπηρεσιών και φοβάσαι ότι θα αποκλειστείς αφού παράσχεις την υπηρεσία σου, τότε έχεις τη δόλια νοοτροπία των μη πιστών. Οι άπιστοι δεν πιστεύουν στον Θεό επειδή δεν παραδέχονται ότι υπάρχει Θεός, ούτε ότι ο λόγος του Θεού είναι η αλήθεια. Δεδομένου ότι εσύ πιστεύεις στον Θεό, γιατί δεν έχεις πίστη σε Αυτόν; Γιατί δεν παραδέχεσαι ότι ο λόγος του Θεού είναι η αλήθεια; Δεν είσαι διατεθειμένος να εκπληρώσεις το καθήκον σου και δεν υφίστασαι καμία δυσκολία για να κάνεις πράξη την αλήθεια και, ως αποτέλεσμα αυτού, δεν έχεις ακόμη κερδίσει την αλήθεια παρά την πολυετή πίστη σου στον Θεό και, παρ’ όλα αυτά, στο τέλος ρίχνεις την ευθύνη στον Θεό, λέγοντας ότι δεν σε έχει προκαθορίσει, ότι δεν ήταν ειλικρινής μαζί σου. Τι πρόβλημα είναι αυτό; Παρανοείς τις προθέσεις του Θεού και δεν πιστεύεις στα λόγια Του, ούτε και κάνεις πράξη την αλήθεια ούτε αφιερώνεσαι ενώ εκτελείς το καθήκον σου. Πώς μπορείς να ικανοποιείς το θέλημα του Θεού; Πώς μπορείς να κερδίσεις το έργο του Αγίου Πνεύματος και να κατανοήσεις την αλήθεια; Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν καν τα προσόντα να είναι πάροχοι υπηρεσιών, οπότε πώς θα μπορούσαν να έχουν τα προσόντα να διαπραγματευθούν με τον Θεό; Εάν πιστεύεις ότι ο Θεός δεν είναι δίκαιος, γιατί πιστεύεις σε Αυτόν; Θέλεις διαρκώς ο Θεός να σου λέει προσωπικά: «Συγκαταλέγεσαι στον λαό της βασιλείας. Αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ» για να προσπαθήσεις για τον οίκο Του και, αν δεν το κάνει, ποτέ δεν θα του δώσεις την καρδιά σου. Πόσο ανυπότακτοι και αδιάλλακτοι είναι αυτού του είδους οι άνθρωποι! Διαπιστώνω ότι υπάρχουν πάρα πολλοί που δεν επικεντρώνονται ποτέ στο να αλλάξουν τις διαθέσεις τους, και πολύ λιγότερο στην άσκηση της αλήθειας. Επικεντρώνονται μόνο στο να ρωτούν ανά πάσα στιγμή αν θα μπορέσουν να κερδίσουν έναν καλό προορισμό, πώς θα τους συμπεριφερθεί ο Θεός, εάν έχει προκαθορίσει να συμπεριληφθούν στον λαό Του και άλλες τέτοιες διαδόσεις. Πώς μπορούν αυτοί οι άνθρωποι, που δεν φροντίζουν να κάνουν σωστά τη δουλειά τους, να αποκτήσουν την αλήθεια; Πώς μπορούν να παραμείνουν στον οίκο του Θεού; Τώρα, σας το δηλώνω επίσημα: Αν και ένα άτομο μπορεί να είναι προκαθορισμένο, εάν δεν μπορεί να αποδεχθεί την αλήθεια και να την κάνει πράξη για να επιτύχει την υποταγή στον Θεό, τότε το τελικό του αποτέλεσμα θα είναι να αποκλεισθεί. Μόνον όσοι δαπανούν ειλικρινά εαυτούς για τον Θεό και κάνουν πράξη την αλήθεια με όλη τους τη δύναμη, θα μπορέσουν να επιβιώσουν και να εισέλθουν στη βασιλεία του Θεού. Αν και οι άλλοι μπορεί να τους βλέπουν ως άτομα που δεν είναι προκαθορισμένο να παραμείνουν, θα έχουν καλύτερο προορισμό από τους υποτιθέμενους προκαθορισμένους που δεν είχαν ποτέ πίστη στον Θεό, λόγω της δίκαιης διάθεσης Εκείνου. Πιστεύεις αυτά τα λόγια; Εάν δεν μπορείς να τα πιστέψεις και εμμένεις στην παραπλάνησή σου, τότε σου λέω, σίγουρα δεν θα μπορέσεις να επιβιώσεις, γιατί απλά δεν είσαι άτομο με αληθινή πίστη στον Θεό ή αγάπη για την αλήθεια. Εφόσον έτσι έχουν τα πράγματα, ο προκαθορισμός του Θεού δεν είναι σημαντικός. Ο λόγος που το λέω αυτό είναι επειδή στο τέλος ο Θεός θα καθορίσει τα αποτελέσματα των ανθρώπων με βάση τις εκδηλώσεις και τη συμπεριφορά τους, ενώ ο προκαθορισμός του Θεού διαδραματίζει μικρό μόνο ρόλο αντικειμενικά, όχι πρωταγωνιστικό ρόλο. Το καταλαβαίνεις αυτό;

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο

Κάποιοι άνθρωποι, όταν διαβάζουν τα λόγια του Θεού και Τον βλέπουν να καταδικάζει σ’ αυτά τους ανθρώπους, σχηματίζουν αντιλήψεις και νιώθουν ένα είδος σύγκρουσης. Για παράδειγμα, τα λόγια του Θεού λένε ότι δεν αποδέχεσαι την αλήθεια, κι άρα ο Θεός δεν σε συμπαθεί ούτε σε αποδέχεται, ή λένε ότι είσαι κακοποιός, αντίχριστος, ότι ταράζεται και μόνο που σε βλέπει και ότι δεν σε θέλει. Όταν διαβάζουν αυτά τα λόγια οι άνθρωποι, σκέφτονται: «Τα λόγια αυτά απευθύνονται σ’ εμένα. Ο Θεός έχει καθορίσει ότι δεν με θέλει, και αφού με παράτησε Εκείνος, θα πάψω κι εγώ να πιστεύω σ’ Αυτόν». Υπάρχουν εκείνοι που, όταν διαβάζουν τα λόγια του Θεού, επειδή ο Θεός φανερώνει τις διεφθαρμένες καταστάσεις των ανθρώπων και αναφέρει ενίοτε ότι τους καταδικάζει, αναπτύσσουν συχνά αντιλήψεις και παρανοήσεις. Γίνονται αρνητικοί και αδύναμοι, επειδή νομίζουν ότι τα λόγια του Θεού απευθύνονταν σε αυτούς, ότι ο Θεός τούς εγκαταλείπει και δεν θα τους σώσει. Γίνονται τόσο αρνητικοί που βάζουν τα κλάματα και δεν θέλουν πλέον να ακολουθούν τον Θεό. Αυτό είναι στην πραγματικότητα μια παρανόηση για τον Θεό. Όταν δεν καταλαβαίνεις τη σημασία των λόγων του Θεού, δεν πρέπει να προσπαθείς να Τον σκιαγραφήσεις. Δεν ξέρεις τι είδους ανθρώπους εγκαταλείπει ο Θεός ή υπό ποιες συνθήκες τούς παρατά ή τους παραμερίζει. Όλα αυτά γίνονται σύμφωνα με συγκεκριμένες αρχές και πλαίσια. Εάν δεν έχεις πλήρη γνώση αυτών των λεπτομερών θεμάτων, είναι πολύ πιθανό μα γίνεις υπερβολικά ευαίσθητος και να οριοθετείς τον εαυτό σου με βάση κάθε λόγο του Θεού. Δεν δημιουργεί προβλήματα αυτό; Ποια είναι η κύρια πτυχή των ανθρώπων την οποία καταδικάζει ο Θεός όταν τους κρίνει; Αυτό που κρίνει και φανερώνει ο Θεός είναι οι διεφθαρμένες διαθέσεις και η διεφθαρμένη ουσία τους· καταδικάζει τις σατανικές τους διαθέσεις και τη σατανική τους φύση, τις διάφορες εκδηλώσεις και συμπεριφορές που δείχνουν επαναστατικότητα και εναντίωση σ’ Αυτόν· τους καταδικάζει επειδή δεν μπορούν να υποταχθούν σε Αυτόν, επειδή Του εναντιώνονται συνέχεια και επειδή έχουν μονίμως τα δικά τους κίνητρα και τους δικούς τους στόχους. Ωστόσο, μια τέτοια καταδίκη δεν σημαίνει ότι έχει εγκαταλείψει όσους έχουν σατανικές διαθέσεις. Αν δεν το καταλαβαίνετε αυτό ξεκάθαρα, τότε δεν έχετε ικανότητα κατανόησης, κι έτσι μοιάζετε λίγο με εκείνους που έχουν κάποια ψυχική ασθένεια, οι οποίοι είναι μονίμως καχύποπτοι απέναντι στα πάντα και παρερμηνεύουν τον Θεό. Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν αληθινή πίστη. Πώς θα μπορούσαν, λοιπόν, να ακολουθήσουν μέχρι τέλους τον Θεό; Με το που ακούς έστω και μία καταδικαστική δήλωση του Θεού, νομίζεις ότι εφόσον έχει καταδικάσει τους ανθρώπους, τους έχει εγκαταλείψει και δεν πρόκειται πλέον να σωθούν· αυτό σε κάνει αρνητικό και αφήνεσαι έρμαιο στην απελπισία. Με αυτόν τον τρόπο παρερμηνεύεις τον Θεό. Η αλήθεια είναι ότι ο Θεός δεν έχει εγκαταλείψει τους ανθρώπους. Εκείνοι Τον έχουν παρερμηνεύσει και έχουν εγκαταλείψει τον εαυτό τους. Δεν υπάρχει τίποτα πιο κρίσιμο από το ότι οι άνθρωποι εγκαταλείπουν τον εαυτό τους, όπως εκπληρώνεται μέσα από τα λόγια της Παλαιάς Διαθήκης: «Οι δε άφρονες αποθνήσκουσι δι’ έλλειψιν φρενών» (Παροιμίαι 10:21). Η πιο ανόητη συμπεριφορά είναι όταν οι άνθρωποι αφήνονται έρμαιο στην απελπισία. Κάποιες φορές διαβάζεις κάποια λόγια του Θεού που μοιάζουν να σκιαγραφούν τους ανθρώπους· η αλήθεια είναι ότι κανέναν δεν σκιαγραφούν, απλώς εκφράζουν τις προθέσεις και τις απόψεις του Θεού. Είναι λόγια αλήθειας και αρχών, δεν σκιαγραφούν κανέναν. Τα λόγια που εκφράζει ο Θεός όταν είναι θυμωμένος ή εξοργισμένος αντιπροσωπεύουν κι αυτά τη διάθεσή Του, είναι λόγια που αποτελούν την αλήθεια και, επιπλέον, είναι λόγια αρχής. Πρέπει να το καταλάβουν αυτό οι άνθρωποι. Ο Θεός τα λέει όλα αυτά με σκοπό να καταλάβουν οι άνθρωποι την αλήθεια και τις αρχές· δεν σκοπεύει σε καμία περίπτωση να σκιαγραφήσει κανέναν. Κάτι τέτοιο καμία σχέση δεν έχει με τον τελικό προορισμό και την ανταμοιβή τους, ούτε είναι σε καμία περίπτωση η τελική τιμωρία τους. Είναι μόνο λόγια που τα είπε με σκοπό να κρίνει και να κλαδέψει τους ανθρώπους, προκύπτουν επειδή τους θυμώνει που δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες Του· τα είπε για να τους αφυπνίσει, για να τους προτρέψει, και είναι λόγια που προέρχονται απ’ την καρδιά Του. Και όμως, κάποιοι άνθρωποι καταρρέουν και απαρνιούνται τον Θεό μόνο και μόνο εξαιτίας μίας δήλωσης που εκφράζει την κρίση Του. Οι άνθρωποι αυτοί δεν ξέρουν το καλό τους, δεν παίρνουν από λογική, δεν δέχονται καθόλου την αλήθεια. […] Κάποιες στιγμές πιστεύεις ότι ο Θεός σε έχει εγκαταλείψει —στην πραγματικότητα, όμως, δεν σε έχει εγκαταλείψει, απλώς σε αφήνει για λίγο στην άκρη για να κάνεις αυτοκριτική. Μπορεί να σε αποστρέφεται και να μη θέλει να σε προσέξει, αλλά δεν σε έχει εγκαταλείψει πραγματικά. Υπάρχουν εκείνοι που κάνουν μια προσπάθεια να εκτελέσουν το καθήκον τους στον οίκο του Θεού αλλά, λόγω της ουσίας τους και των διαφόρων πραγμάτων που εκδηλώνονται σ’ αυτούς, ο Θεός βλέπει ότι δεν αγαπάνε ούτε αποδέχονται καθόλου την αλήθεια, κι έτσι τους απαρνιέται όντως. Στην πραγματικότητα, οι συγκεκριμένοι άνθρωποι δεν επιλέχθηκαν, αλλά απλώς παρείχαν υπηρεσία για λίγο. Παράλληλα, υπάρχουν και κάποιοι που ο Θεός κάνει ό,τι μπορεί για να τους πειθαρχήσει, να τους συμμορφώσει και να τους κρίνει, ενώ μάλιστα τους καταδικάζει και τους καταριέται χρησιμοποιώντας ένα σωρό τρόπους για να τους μεταχειριστεί, οι οποίοι έρχονται σε αντίθεση με τις αντιλήψεις του ανθρώπου. Μερικοί άνθρωποι δεν κατανοούν την πρόθεση του Θεού και νομίζουν ότι ο Θεός τούς παρενοχλεί και τους βλάπτει. Πιστεύουν ότι δεν υπάρχει αξιοπρέπεια στο να ζουν ενώπιον του Θεού, δεν θέλουν να πληγώσουν άλλο τον Θεό και εγκαταλείπουν την εκκλησία. Νομίζουν μάλιστα ότι είναι λογικό να ενεργήσουν έτσι κι έτσι γυρίζουν την πλάτη τους στον Θεό. Στην πραγματικότητα, όμως, ο Θεός δεν τους είχε απαρνηθεί. Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν ιδέα για την πρόθεση του Θεού. Είναι κάπως υπερευαίσθητοι, φτάνοντας μάλιστα σε σημείο να εγκαταλείψουν τη σωτηρία του Θεού. Έχουν πραγματικά συνείδηση; Υπάρχουν στιγμές που ο Θεός αποφεύγει τους ανθρώπους, και στιγμές που τους αφήνει στην άκρη για ένα διάστημα, ώστε να κάνουν την αυτοκριτική τους, χωρίς, όμως, να τους έχει απαρνηθεί· τους δίνει την ευκαιρία να μετανοήσουν. Ο Θεός απαρνιέται αληθινά μόνο τους κακούς ανθρώπους που διαπράττουν πολλές κακές πράξεις, τους δύσπιστους και τους αντίχριστους. Μερικοί άνθρωποι λένε: «Αισθάνομαι ότι δεν έχω το έργο του Αγίου Πνεύματος και καιρό τώρα δεν λαμβάνω τη διαφώτισή Του. Με έχει απαρνηθεί ο Θεός;» Αυτή είναι μια λανθασμένη αντίληψη. Εδώ υπάρχει κι ένα πρόβλημα διάθεσης: Οι άνθρωποι είναι υπερβολικά συναισθηματικοί, ακολουθούν πάντα τη δική τους λογική, είναι πάντα ισχυρογνώμονες και δεν έχουν ορθολογισμό. Αυτό δεν είναι πρόβλημα διάθεσης; Λες ότι ο Θεός σε έχει απαρνηθεί, ότι δεν θα σε σώσει. Έχει, άρα, προκαθορίσει την έκβασή σου; Ο Θεός απλώς σου είπε μερικά θυμωμένα λόγια. Πώς μπορείς να λες ότι σε έχει εγκαταλείψει, ότι δεν σε θέλει πια; Υπάρχουν περιπτώσεις που δεν μπορείς να αισθανθείς το έργο του Αγίου Πνεύματος, αλλά ο Θεός δεν σου έχει στερήσει το δικαίωμα να διαβάζεις τα λόγια Του, ούτε έχει καθορίσει την έκβασή σου, ούτε έχει κόψει το μονοπάτι σου προς τη σωτηρία —οπότε γιατί είσαι τόσο αναστατωμένος; Είσαι σε κακή κατάσταση, υπάρχει πρόβλημα με τα κίνητρά σου, υπάρχουν θέματα με τη σκέψη και την άποψή σου, η πνευματική σου κατάσταση είναι διαταραγμένη. Παρ’ όλα αυτά, όμως, δεν αναζητάς την αλήθεια για να προσπαθείς να διορθώσεις αυτά τα πράγματα, και αντ’ αυτού, συνεχώς παρερμηνεύεις και διαμαρτύρεσαι για τον Θεό, ρίχνεις την ευθύνη σ’ Αυτόν, ενώ λες κιόλας το εξής: «Αφού δεν με θέλει ο Θεός, παύω να πιστεύω σ’ Αυτόν». Δεν παραλογίζεσαι; Δεν φέρεσαι παράλογα; Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι υπερβολικά συναισθηματικός, δεν έχει καθόλου σύνεση, δεν παίρνει από λογική. Είναι πολύ απίθανο να αποδεχτεί την αλήθεια και πολύ δύσκολα θα φτάσει στη σωτηρία.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο διαλύοντας τις αντιλήψεις του μπορεί κανείς να πορευτεί στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό (1)

Όταν σας συμβαίνουν διάφορα, συμπεριφέρεστε πάντα σαν δειλοί, σαν άνθρωποι που θέλουν να γίνουν αρεστοί, διαρκώς συμβιβάζεστε, διαρκώς παίρνετε τη μέση οδό, ποτέ δεν προσβάλλετε κανέναν ούτε ανακατεύεστε σε διάφορα, ποτέ δεν το παρακάνετε —είναι σαν να στέκεστε στη θέση σας, να εμμένετε στο καθήκον σας, να κάνετε ό,τι σας ζητείται, να μη στέκεστε ούτε μπροστά ούτε πίσω και να πηγαίνετε με το ρεύμα —πείτε Μου, νομίζετε ότι αν επιμένετε να κάνετε το καθήκον σας κατ’ αυτόν τον τρόπο ως το τέλος, θα είστε σε θέση να κερδίσετε την έγκριση του Θεού; Γνωρίζετε ότι αυτού του είδους η κατάσταση είναι αρκετά επικίνδυνη, ότι όχι μόνο δεν θα είστε σε θέση να επιτύχετε την τελείωση του Θεού, αλλά ενδέχεται και να προσβάλετε τη διάθεσή Του; Επιδιώκει την αλήθεια αυτό το είδος χλιαρού ανθρώπου; Είναι το είδος ανθρώπου που σέβεται τον Θεό και αποφεύγει το κακό; Όποιος ζει σε αυτό το είδος κατάστασης συχνά ξεφουρνίζει σκέψεις ατόμου που θέλει να γίνεται αρεστό, χωρίς να έχει φόβο Θεού μέσα του. Αν κάποιος αισθάνεται απλώς φρίκη και φόβο χωρίς ιδιαίτερο λόγο, έχει φόβο Θεού στην καρδιά του; (Όχι.) Ακόμη κι αν αφιερωθεί ολόψυχα στο καθήκον του, παραιτηθεί από τη δουλειά του και απαρνηθεί την οικογένειά του, εάν δεν δώσει στον Θεό την καρδιά του, εάν είναι επιφυλακτικός έναντι του Θεού, είναι σε καλή κατάσταση; Είναι αυτή η κανονική κατάσταση εισόδου στην πραγματικότητα της αλήθειας; Δεν είναι τρομακτική η μελλοντική εξέλιξη αυτής της κατάστασης; Εάν κάποιος συνεχίσει σε αυτήν την κατάσταση, μπορεί να επιτύχει την αλήθεια; Μπορεί να κερδίσει τη ζωή; Μπορεί να εισέλθει στην πραγματικότητα της αλήθειας; (Όχι.) Γνωρίζετε ότι κι εσείς οι ίδιοι είστε σ’ αυτήν ακριβώς την κατάσταση; Όταν το αντιλαμβάνεστε, σκέφτεστε μέσα σας: «Γιατί είμαι διαρκώς επιφυλακτικός απέναντι στον Θεό; Γιατί σκέφτομαι διαρκώς με αυτόν τον τρόπο; Είναι πολύ τρομακτικό να σκέφτεσαι έτσι! Είναι σαν να αντιτίθεσαι στον Θεό και να απορρίπτεις την αλήθεια. Όταν είσαι επιφυλακτικός απέναντι στον Θεό είναι το ίδιο με το να Του αντιστέκεσαι»; Η κατάσταση του να είσαι επιφυλακτικός απέναντι στον Θεό είναι ακριβώς σαν να είσαι κλέφτης —δεν τολμάς να ζήσεις στο φως, φοβάσαι να εκθέσεις τα δαιμονικά σου πρόσωπα και ταυτόχρονα είσαι τρομοκρατημένος: «Δεν είναι να παίζεις με τον Θεό. Μπορεί να κρίνει και να παιδεύσει τους ανθρώπους ανά πάσα στιγμή και οπουδήποτε. Εάν εξοργίσεις τον Θεό, στις ήπιες περιπτώσεις θα σε κλαδέψει και θα σε αντιμετωπίσει και, στις σοβαρές, θα σε τιμωρήσει, θα σε κάνει να αρρωστήσεις ή θα σε κάνει να υποφέρεις. Οι άνθρωποι δεν αντέχουν αυτά τα πράγματα!» Δεν έχουν τέτοιες παρανοήσεις οι άνθρωποι; Έχει αυτή η καρδιά φόβο Θεού; (Όχι.) Δεν είναι τρομακτικό αυτό το είδος κατάστασης; Όταν κάποιος βρίσκεται σε αυτήν την κατάσταση, όταν είναι επιφυλακτικός απέναντι στον Θεό και κάνει διαρκώς αυτές τις σκέψεις, όταν έχει πάντα τέτοιου είδους στάση απέναντι στον Θεό, φέρεται στον Θεό σαν να είναι Θεός; Είναι αυτή πίστη στον Θεό; Όταν κάποιος πιστεύει στον Θεό κατ’ αυτόν τον τρόπο, όταν δεν φέρεται στον Θεό σαν να είναι Θεός, δεν είναι αυτό πρόβλημα; Στην καλύτερη περίπτωση, οι άνθρωποι δεν αποδέχονται τη δίκαιη διάθεση του Θεού, ούτε αποδέχονται το γεγονός του έργου Του. Σκέφτονται: «Είναι αλήθεια ότι ο Θεός είναι ελεήμων και στοργικός, αλλά είναι και γεμάτος οργή. Όταν η οργή Του πλήττει κάποιον άνθρωπο, είναι καταστροφική. Μπορεί να θανατώσει τον άνθρωπο ανά πάσα στιγμή, καταστρέφοντας όποιον θέλει. Μην προκαλείτε τον θυμό του Θεού. Είναι αλήθεια ότι η μεγαλοπρέπεια και η οργή Του δεν επιτρέπουν ουδεμία προσβολή. Κρατάτε αποστάσεις από Αυτόν!» Εάν κάποιος έχει αυτού του είδους τη στάση και αυτές τις ιδέες, μπορεί να έλθει πλήρως και ειλικρινά ενώπιον του Θεού; Δεν μπορεί.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο κάνοντας πράξη την αλήθεια μπορεί κανείς να απαλλαχτεί από τα δεσμά μιας διεφθαρμένης διάθεσης

Αν θεωρείς ότι μπορείς να εκπληρώσεις ένα συγκεκριμένο καθήκον, αλλά φοβάσαι κιόλας μήπως κάνεις λάθος και αποκλειστείς, και έτσι είσαι άτολμος, στάσιμος και δεν μπορείς να προοδεύσεις, τότε είναι αυτή στάση υποταγής; Για παράδειγμα, αν οι αδελφοί και οι αδελφές σου σε επιλέξουν ως επικεφαλής τους, τότε μπορεί να αισθάνεσαι υποχρεωμένος να εκτελέσεις αυτό το καθήκον επειδή σε επέλεξαν, αλλά δεν προσεγγίζεις αυτό το καθήκον με ενεργητική στάση. Γιατί δεν το εκτελείς ενεργητικά; Επειδή έχεις σκέψεις σχετικά μ’ αυτό και θεωρείς το εξής: «Δεν είναι καθόλου καλό να είσαι επικεφαλής. Είναι σαν να παίζεις με τη φωτιά ή πας γυρεύοντας. Αν κάνω καλή δουλειά, τότε δεν θα υπάρξει ανταμοιβή, αλλά αν δεν κάνω καλή δουλειά, τότε θα αντιμετωπιστώ και θα κλαδευτώ. Και η αντιμετώπιση δεν είναι καν το χειρότερο απ’ όλα. Αν με αντικαταστήσουν ή με αποκλείσουν; Αν συμβεί αυτό, δεν τελειώνουν όλα για μένα;» Σ’ αυτό το σημείο, αρχίζεις να αισθάνεσαι διχασμένος. Τι στάση είναι αυτή; Είναι επιφυλακτικότητα και παρανόηση. Αυτή δεν είναι η στάση που θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι απέναντι στο καθήκον τους. Είναι μια στάση αποθάρρυνσης και αρνητικότητας. Ποια θα πρέπει να είναι, λοιπόν, μια θετική στάση; (Θα πρέπει να έχουμε ανοικτή καρδιά, να είμαστε ειλικρινείς και να έχουμε το θάρρος να επωμιστούμε φορτία.) Θα πρέπει να υπάρχει υπακοή και ενεργητική συνεργασία. Αυτό που λέτε εσείς είναι κάπως κενό. Πώς μπορείς να έχεις ανοικτή καρδιά και να είσαι ειλικρινής όταν έχεις τέτοιο μεγάλο φόβο; Και τι σημαίνει το να έχει κανείς το θάρρος να επωμιστεί φορτία; Ποια νοοτροπία θα σου εξασφαλίσει το θάρρος να επωμιστείς; Αν φοβάσαι συνέχεια μην πάει κάτι στραβά και δεν θα μπορείς να το αντιμετωπίσεις, αν έχεις πολλά εσωτερικά εμπόδια, τότε ουσιαστικά δεν θα ’χεις το θάρρος να επωμιστείς φορτία. Οι φράσεις «να έχεις ανοικτή καρδιά και να είσαι ειλικρινής», «να έχεις το θάρρος να επωμιστείς φορτία» ή «να μην κάνεις ποτέ πίσω, ακόμη κι αν έρχεσαι αντιμέτωπος με τον θάνατο» που αναφέρετε ακούγονται λίγο σαν συνθήματα που φωνάζουν θυμωμένοι νέοι. Μπορούν αυτά τα συνθήματα να δώσουν λύση σε πρακτικά προβλήματα; Αυτό που χρειάζεται τώρα είναι μια σωστή στάση. Για να υπάρχει μια σωστή στάση, θα πρέπει να κατανοήσεις αυτήν την πτυχή της αλήθειας. Μόνο έτσι θα επιλύσεις τις εσωτερικές σου δυσκολίες και θα αποδεχθείς ομαλά αυτήν την αποστολή, αυτό το καθήκον. Αυτό είναι το μονοπάτι της άσκησης και μόνο αυτή είναι η αλήθεια. Σε βοηθάνε να αντιμετωπίσεις τον φόβο που νιώθεις φράσεις όπως «να έχεις ανοικτή καρδιά και να είσαι ειλικρινής» και «να έχεις το θάρρος να επωμιστείς φορτία»; (Όχι.) Αυτό δείχνει ότι αυτά τα πράγματα δεν είναι ούτε αλήθεια ούτε μονοπάτι άσκησης. Μπορεί να λες: «Έχω ανοικτή καρδιά κι είμαι ειλικρινής, έχω ακαταμάχητο ανάστημα, δεν υπάρχουν άλλες σκέψεις μέσα μου και η καρδιά μου δεν έχει μολυνθεί από τίποτα, κι έχω το θάρρος να επωμιστώ φορτία». Φαινομενικά, αναλαμβάνεις το καθήκον σου. Αλλά, αργότερα, αφού το συλλογιστείς λίγο, συνεχίζεις να πιστεύεις ότι δεν μπορείς να το αντέξεις. Μπορεί να φοβάσαι ακόμη. Επίσης, μπορεί να βλέπεις άλλους να δέχονται αντιμετώπιση και να φοβάσαι ακόμη περισσότερο, σαν δαρμένος σκύλος που τρομοκρατείται όταν βλέπει το λουρί. Θα θεωρείς όλο και περισσότερο ότι έχεις μικρό ανάστημα κι ότι αυτό το καθήκον είναι σαν μια αχανής, αδιαπέραστη άβυσσος. Τελικά, δεν θα μπορείς να επωμιστείς αυτό το φορτίο. Γι’ αυτό τα πρακτικά προβλήματα δεν λύνονται λέγοντας συνθήματα. Πώς μπορείς, λοιπόν, πραγματικά να επιλύσεις αυτό το πρόβλημα; Θα πρέπει να αναζητάς ενεργά την αλήθεια και να υιοθετείς μια στάση υποταγής και συνεργασίας. Αυτό μπορεί να λύσει πλήρως το πρόβλημα. Δεν υπάρχει λόγος να είσαι άτολμος, να φοβάσαι και να ανησυχείς. Υπάρχει κάποια σχέση μεταξύ του αν θα αποκαλυφθείς και θα αποκλειστείς, και του αν είσαι επικεφαλής; Αν δεν είσαι επικεφαλής, θα εξαφανιστεί η διεφθαρμένη διάθεσή σου; Αργά ή γρήγορα, πρέπει να επιλύσεις το πρόβλημα της διεφθαρμένης διάθεσής σου. Επιπλέον, αν δεν είσαι επικεφαλής, τότε δεν θα έχεις περισσότερες ευκαιρίες να ασκηθείς και θα προοδεύσεις αργά στη ζωή σου, με ελάχιστες ευκαιρίες να οδηγηθείς στην τελείωση. Παρόλο που ενέχει λίγο περισσότερη ταλαιπωρία το να είσαι επικεφαλής ή εργάτης, υπάρχουν και πολλές ανταμοιβές, και αν καταφέρεις να βαδίσεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, τότε μπορείς να οδηγηθείς στην τελείωση. Τι μεγάλη ευλογία είναι αυτή! Θα πρέπει, λοιπόν, να υποτάσσεσαι και να συνεργάζεσαι ενεργά. Αυτό είναι το καθήκον σου και η ευθύνη σου. Όποιος κι αν είναι ο δρόμος που ανοίγεται μπροστά σου, θα πρέπει να έχεις μια καρδιά με υπακοή. Με τέτοια στάση πρέπει να εκτελείς το καθήκον σου.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Ποια είναι η επαρκής εκτέλεση του καθήκοντος;

Μερικοί άνθρωποι δεν πιστεύουν ότι ο οίκος του Θεού μπορεί να μεταχειρίζεται δίκαια τους ανθρώπους. Δεν πιστεύουν ότι ο Θεός βασιλεύει στον οίκο Του και ότι εκεί βασιλεύει η αλήθεια. Πιστεύουν ότι όποιο καθήκον κι αν εκτελεί κάποιος, αν προκύψει κάποιο πρόβλημα σ’ αυτό, ο οίκος του Θεού θα χειριστεί αμέσως την περίπτωσή του, θα του αφαιρέσει το δικαίωμα να εκτελεί αυτό το καθήκον και θα τον στείλει κάπου αλλού ή, μάλιστα, θα τον αποπέμψει από την εκκλησία. Είναι όντως έτσι τα πράγματα; Ασφαλώς όχι. Ο οίκος του Θεού μεταχειρίζεται κάθε άτομο σύμφωνα με την αλήθεια-αρχές. Ο Θεός είναι δίκαιος στη μεταχείρισή Του προς κάθε άτομο. Δεν εξετάζει μόνο το πώς συμπεριφέρεται ένα άτομο σε μια μεμονωμένη περίπτωση· εξετάζει τη φύση-ουσία του, τις προθέσεις του, τη στάση του, και ιδίως το κατά πόσο μπορεί να κάνει αυτοκριτική όταν κάνει λάθος, κατά πόσο δείχνει μεταμέλεια και κατά πόσο μπορεί να φτάσει στην ουσία του προβλήματος με βάση τα λόγια Του, να κατανοήσει την αλήθεια, να μισήσει τον εαυτό του και να μετανοήσει πραγματικά. Δεν μπορεί να σωθεί ένας άνθρωπος που δεν έχει αυτήν τη σωστή στάση, που αφήνει τις προσωπικές επιδιώξεις να μολύνουν πλήρως την ψυχή του, που καταστρώνει πονηρά σχέδια και αποκαλύπτει διεφθαρμένες διαθέσεις και που, όταν προκύπτουν προβλήματα, προσποιείται, χρησιμοποιεί σοφίσματα, προσπαθεί να δικαιολογηθεί και αρνείται πεισματικά να παραδεχθεί τι έχει κάνει. Δεν δέχεται καθόλου την αλήθεια, και ο πραγματικός του χαρακτήρας έχει αποκαλυφθεί πλήρως. Οι άνθρωποι που δεν είναι σωστοί και που δεν μπορούν ούτε στο ελάχιστο να δεχθούν την αλήθεια είναι στην ουσία δύσπιστοι, και μόνο ο αποκλεισμός τούς αξίζει. Πώς γίνεται να μην αποκαλυφθεί και να μην αποκλειστεί ένας δύσπιστος που είναι επικεφαλής ή εργάτης; Αποκαλύπτεται στο πι και φι, ό,τι καθήκον κι αν εκτελεί. Αυτό συμβαίνει επειδή οι διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτει είναι πάρα πολλές και ολοφάνερες. Επιπλέον, δεν δέχεται καθόλου την αλήθεια και ενεργεί απερίσκεπτα και αυθαίρετα. Στο τέλος, όταν έχει αποκλειστεί και έχει χάσει την ευκαιρία να εκτελέσει το καθήκον του, αρχίζει να ανησυχεί και να κάνει σκέψεις του τύπου: «Την έχω πατήσει άσχημα. Αν δεν μου επιτρέπεται να εκτελώ το καθήκον μου, δεν θα μπορέσω να σωθώ. Τι πρέπει να κάνω;» Στην πραγματικότητα, o Ουρανός θα δείχνει πάντα στους ανθρώπους ότι έχουν κι άλλες επιλογές. Υπάρχει κι ένα τελευταίο μονοπάτι που μπορεί να ακολουθήσει: να μετανοήσει αληθινά, να σπεύσει να διαδώσει το ευαγγέλιο και να κερδίσει ανθρώπους, χρησιμοποιώντας έτσι τις καλές του πράξεις ως αντιστάθμισμα για τα παραπτώματα που έχει κάνει. Αν δεν ακολουθήσει αυτό το μονοπάτι, τότε είναι πραγματικά καταδικασμένος. Αν έχει λίγη λογική και γνωρίζει ότι δεν διαθέτει κανένα ταλέντο, θα πρέπει να εφοδιαστεί καταλλήλως με την αλήθεια και να εξασκηθεί στη διάδοση του ευαγγελίου —είναι και αυτό ένα είδος εκτέλεσης καθήκοντος. Μιλάμε για κάτι απολύτως εφικτό. Δεν είναι ανόητος και αδαής όποιος ναι μεν αναγνωρίζει ότι αποκλείστηκε επειδή δεν εκτέλεσε καλά το καθήκον του αλλά αφήνει την απόγνωση να τον παρασύρει, και αρνείται ακόμη και τώρα να δεχτεί την αλήθεια και να δείξει έστω και την παραμικρή μεταμέλεια; Πείτε Μου, αν κάποιος έχει κάνει ένα λάθος αλλά είναι ικανός να κατανοήσει αληθινά τα πράγματα και διατεθειμένος να μετανοήσει, δεν θα του δώσει ο οίκος του Θεού μια ευκαιρία; Καθώς πλησιάζει στο τέλος του το έξι χιλιάδων ετών σχέδιο διαχείρισης του Θεού, υπάρχουν τόσο πολλά καθήκοντα που πρέπει να εκτελεστούν. Αν όμως δεν έχεις συνείδηση και λογική, και δεν μεριμνάς για τις εργασίες που πρέπει, αν έχεις κερδίσει μια ευκαιρία να εκτελέσεις ένα καθήκον αλλά δεν την εκτιμάς, αν δεν επιδιώκεις ούτε στο ελάχιστο την αλήθεια κι αφήνεις να περάσει πολύτιμος χρόνος, τότε θα αποκαλυφθείς. Αν είσαι συστηματικά επιπόλαιος στην εκτέλεση του καθήκοντός σου, και δεν υποτάσσεσαι καθόλου όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με κλάδεμα, θα σε χρησιμοποιήσει παρόλα αυτά ο οίκος του Θεού για να εκτελέσεις κάποιο καθήκον; Στον οίκο του Θεού βασιλεύει η αλήθεια, όχι ο Σατανάς. Ο Θεός έχει τον τελικό λόγο για τα πάντα. Αυτός είναι που κάνει το έργο της σωτηρίας του ανθρώπου κι Αυτός κυριαρχεί επί των πάντων. Δεν υπάρχει ανάγκη να αναλύσεις τι είναι σωστό και τι λάθος· το μόνο που χρειάζεται είναι να ακούς και να υποτάσσεσαι. Όταν βρεθείς αντιμέτωπος με το κλάδεμα, πρέπει να αποδεχτείς την αλήθεια και να είσαι σε θέση να διορθώσεις τα λάθη σου. Αν το κάνεις, ο οίκος του Θεού δεν θα σου αφαιρέσει το δικαίωμα να εκτελείς ένα καθήκον. Αν φοβάσαι πάντα μήπως αποκλειστείς, αν βρίσκεις συνεχώς δικαιολογίες και δικαιολογείς πάντα τον εαυτό σου, τότε υπάρχει πρόβλημα. Αν αφήσεις τους άλλους να δουν ότι δεν αποδέχεσαι την αλήθεια στο ελάχιστο και ότι δεν καταλαβαίνεις από λογική, τότε έχεις πρόβλημα. Η εκκλησία θα είναι υποχρεωμένη να χειριστεί την περίπτωσή σου. Αν δεν αποδέχεσαι καθόλου την αλήθεια κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σου, και φοβάσαι πάντα μήπως αποκαλυφθείς και αποκλειστείς, τότε αυτός ο φόβος σου είναι μολυσμένος από ανθρώπινες προθέσεις και διεφθαρμένη σατανική διάθεση, καθώς και από καχυποψία, επιφυλακτικότητα και παρερμηνεία. Κανένα από αυτά δεν αποτελεί στάση που θα πρέπει να έχει ένα άτομο. Πρέπει αρχικά να αντιμετωπίσεις τον φόβο σου, καθώς και τις παρανοήσεις που έχεις για τον Θεό. Πώς προκύπτουν οι παρανοήσεις ενός ατόμου για τον Θεό; Όταν τα πράγματα του πάνε καλά, τότε σίγουρα δεν Τον παρανοεί. Πιστεύει ότι ο Θεός είναι καλός, ότι ο Θεός είναι αξιοσέβαστος, ότι ο Θεός είναι δίκαιος, ότι ο Θεός είναι ελεήμων και στοργικός, ότι ο Θεός είναι σωστός σε ό,τι κάνει. Ωστόσο, όταν βρίσκεται αντιμέτωπος με κάτι που δεν συνάδει με τις αντιλήψεις του, σκέφτεται: «Φαίνεται ότι ο Θεός δεν είναι πολύ δίκαιος, τουλάχιστον όχι σ’ αυτό το θέμα». Δεν πρόκειται για παρανόηση; Πώς είναι δυνατόν ο Θεός να μην είναι δίκαιος; Τι προκάλεσε αυτήν την παρανόηση; Τι σε έκανε να σχηματίσεις αυτήν την άποψη και αντίληψη ότι ο Θεός δεν είναι δίκαιος; Μπορείς να πεις με βεβαιότητα τι ήταν αυτό; Ποια πρόταση ήταν; Ποιο θέμα; Ποια κατάσταση; Πες το, ώστε να το καταλάβουν όλοι και να δουν αν μπορείς να το τεκμηριώσεις. Και όταν κάποιος παρανοεί τον Θεό ή βρίσκεται αντιμέτωπος με κάτι που δεν συνάδει με τις αντιλήψεις του, τι στάση πρέπει να έχει; (Πρέπει να αναζητά την αλήθεια και να δείχνει υποταγή.) Πρέπει πρώτα να υποταχθεί και να σκεφτεί: «Δεν καταλαβαίνω, αλλά θα υποταχθώ γιατί είναι κάτι που έχει κάνει ο Θεός και όχι κάτι που πρέπει να αναλύσει ο άνθρωπος. Επιπλέον, δεν μπορώ να αμφισβητήσω ούτε τα λόγια του Θεού ούτε το έργο Του, επειδή ο λόγος του Θεού είναι η αλήθεια». Αυτή δεν είναι η στάση που πρέπει να έχει ένας άνθρωπος; Αν είχες αυτήν τη στάση, θα εξακολουθούσε να αποτελεί πρόβλημα η παρανόησή σου; (Όχι.) Δεν θα επηρέαζε ούτε θα αναστάτωνε την εκπλήρωση του καθήκοντός σου. Ποιος πιστεύετε ότι είναι ικανός να δείξει αφοσίωση: κάποιος που έχει παρανοήσεις ενώ εκτελεί το καθήκον του ή κάποιος που δεν έχει; (Κάποιος που δεν έχει παρανοήσεις ενώ εκτελεί το καθήκον του είναι ικανός να δείξει αφοσίωση.) Πρέπει, λοιπόν, καταρχάς να διατηρείς μια στάση υποταγής. Επιπλέον, οφείλεις να πιστεύεις τουλάχιστον ότι ο Θεός είναι η αλήθεια, ότι είναι δίκαιος και ότι όλα όσα κάνει είναι σωστά. Αυτές είναι οι προϋποθέσεις που καθορίζουν αν μπορείς να είσαι αφοσιωμένος ενώ εκτελείς το καθήκον σου. Αν πληροίς και τις δύο αυτές προϋποθέσεις, μπορούν οι παρανοήσεις που έχουν δημιουργηθεί μέσα στη ψυχή σου μέσα σου να επηρεάσουν την εκτέλεση του καθήκοντός σου; (Όχι). Δεν μπορούν. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα αφήσεις αυτές τις παρανοήσεις να επηρεάσουν την εκτέλεση του καθήκοντός σου. Αρχικά, θα πρέπει να τις εξαλείψεις από την πρώτη κιόλας στιγμή και να διασφαλίσεις ότι θα παραμείνουν σε εμβρυϊκό στάδιο. Τι θα πρέπει να κάνεις μετά; Θα πρέπει να τις εκριζώσεις. Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Με το να διαβάζεις διάφορα συναφή κείμενα των λόγων του Θεού γύρω από αυτό το θέμα. Στη συνέχεια, φρόντισε να συναναστραφείς σχετικά με τους λόγους για τους οποίος ο Θεός ενεργεί με αυτόν τον τρόπο, σχετικά με τις προθέσεις Του και τα αποτελέσματα που μπορεί να επιφέρει αυτός ο τρόπος δράσης του Θεού. Αν το κάνεις σε βάθος, θα μπορέσεις να κατανοήσεις κάπως τον Θεό και να υποταχθείς. Όταν δεν εξαλείφεις τις παρανοήσεις σου για τον Θεό, αλλά αφήνεις τις διάφορες αντιλήψεις να επηρεάσουν την εκτέλεση του καθήκοντός σου, λέγοντας πράγματα του τύπου: «Σε αυτό το θέμα ο Θεός δεν ενήργησε σωστά και εγώ δεν θα υποταχθώ. Θα αμφισβητήσω το ζήτημα και θα προσπαθήσω να το λύσω συζητώντας το με τον οίκο του Θεού. Δεν πιστεύω ότι το έχει κάνει ο Θεός αυτό», τότε τι είδους διάθεση αποκτάς; Αποκτάς τη χαρακτηριστική σατανική διάθεση. Δεν πρέπει οι άνθρωποι να λένε τέτοια πράγματα. Δεν αρμόζει να έχει τέτοια στάση ένα δημιουργημένο ον. Αν φέρνεις τέτοιες αντιρρήσεις στον Θεό, μπορείς επάξια να εκτελείς αυτό το καθήκον; Όχι. Είσαι διάβολος και δεν έχεις ανθρώπινη φύση. Γι’ αυτό, λοιπόν, δεν σου αξίζει να εκτελείς κάποιο καθήκον. Αν ένας άνθρωπος που μπορεί να σκέφτεται λογικά αρχίσει να κάνει παρανοήσεις για τον Θεό, θα προσευχηθεί σε Αυτόν, αναζητώντας παράλληλα την αλήθεια στα λόγια Του. Έτσι, αργά ή γρήγορα, θα αποκτήσει μια πιο ξεκάθαρη εικόνα για το ζήτημα. Αυτό πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο

Οι άνθρωποι συχνά ανησυχούν και φοβούνται τις δοκιμασίες του Θεού, όμως ζουν διαρκώς στην παγίδα του Σατανά και ζουν σε επικίνδυνο έδαφος όπου δέχονται τις επιθέσεις και την κακοποίηση του Σατανά —όμως δεν γνωρίζουν φόβο και είναι ατάραχοι. Τι συμβαίνει; Η πίστη του ανθρώπου στον Θεό περιορίζεται μόνο στα πράγματα που μπορεί να δει. Δεν έχει την παραμικρή εκτίμηση για την αγάπη του Θεού και την έγνοια Του για τον άνθρωπο ή για την τρυφερότητα και το ενδιαφέρον Του προς τον άνθρωπο. Εκτός από ελάχιστο δέος και φόβο για τις δοκιμασίες του Θεού, την κρίση και το παίδεμα, το μεγαλείο και την οργή, ο άνθρωπος δεν κατανοεί ούτε στο ελάχιστο τις καλές προθέσεις του Θεού. Μόλις γίνεται αναφορά στις δοκιμασίες, οι άνθρωποι αισθάνονται ότι ο Θεός έχει απώτερα κίνητρα, και κάποιοι πιστεύουν μάλιστα ότι ο Θεός καταστρώνει κακά σχέδια, αγνοώντας τι θα τους κάνει πράγματι ο Θεός. Έτσι, παράλληλα με το να κραυγάζουν ότι υποτάσσονται στην κυριαρχία και τις ρυθμίσεις του Θεού, κάνουν ό,τι μπορούν για να αντισταθούν και να αντιταχθούν στην κυριαρχία του Θεού πάνω στον άνθρωπο και τις ρυθμίσεις για τον άνθρωπο, διότι πιστεύουν ότι αν δεν είναι προσεκτικοί, θα παραπλανηθούν από τον Θεό, ότι αν δεν κρατήσουν στα χέρια τους τη μοίρα τους, τότε ό,τι έχουν, θα μπορούσε να αφαιρεθεί από τον Θεό, και η ζωή τους θα μπορούσε μάλιστα να τερματιστεί. Ο άνθρωπος βρίσκεται στο στρατόπεδο του Σατανά, αλλά δεν ανησυχεί μήπως κακοποιηθεί από τον Σατανά, και κακοποιείται από τον Σατανά, αλλά δεν φοβάται μήπως αιχμαλωτιστεί από τον Σατανά. Εξακολουθεί να λέει ότι δέχεται τη σωτηρία του Θεού, όμως ποτέ δεν εμπιστεύτηκε τον Θεό ούτε πίστεψε ότι ο Θεός θα σώσει τον άνθρωπο πραγματικά από τα νύχια του Σατανά. Αν, όπως ο Ιώβ, ο άνθρωπος είναι σε θέση να υποταχθεί στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις του Θεού και μπορεί να αφήσει ολόκληρη την ύπαρξή του στα χέρια του Θεού, τότε το τέλος του ανθρώπου δεν θα είναι το ίδιο με αυτό του Ιώβ —θα πάρει τις ευλογίες του Θεού; Αν ο άνθρωπος είναι σε θέση να δεχτεί και να υποταχθεί στην κυριαρχία του Θεού, τι έχει να χάσει; Συνεπώς, προτείνω να είστε μετρημένοι στις πράξεις σας, και προσεκτικοί με όλα όσα πρόκειται να σας συμβούν. Μην είστε βιαστικοί ή παρορμητικοί και μην αντιμετωπίζετε τον Θεό και τους ανθρώπους, τα θέματα και τα αντικείμενα που έχει ρυθμίσει για εσάς ανάλογα με την οξυθυμία ή τον αυθορμητισμό σας ή σύμφωνα με τη φαντασία και τις αντιλήψεις σας. Πρέπει να είστε προσεκτικοί στις πράξεις σας, και πρέπει να προσεύχεστε και να αναζητάτε περισσότερα, για να αποφύγετε να προκαλέσετε την οργή του Θεού.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Β΄

Μερικές φορές, ο Θεός χρησιμοποιεί ένα συγκεκριμένο θέμα για να σε αποκαλύψει ή να σε πειθαρχήσει. Αυτό σημαίνει τότε ότι έχεις αποκλειστεί; Σημαίνει ότι έφτασε το τέλος σου; Όχι. Είναι όπως όταν ένα παιδί είναι ανυπάκουο και κάνει ένα λάθος· οι γονείς του μπορεί να το μαλώσουν και να το τιμωρήσουν, αλλά αν το παιδί δεν μπορεί να κατανοήσει την πρόθεση των γονιών του ή να καταλάβει γιατί το κάνουν αυτό, θα παρεξηγήσει την πρόθεσή τους. Για παράδειγμα, οι γονείς μπορεί να πουν στο παιδί: «Μη βγαίνεις μόνος σου από το σπίτι και μη βγαίνεις έξω μόνος σου», αλλά αυτό μπαίνει από το ένα αυτί και βγαίνει από το άλλο, και το παιδί βγαίνει έτσι κι αλλιώς μόνο του κρυφά. Μόλις οι γονείς το ανακαλύψουν, επιπλήττουν το παιδί και ως τιμωρία το βάζουν να σταθεί στη γωνία για να αναλογιστεί τη συμπεριφορά του. Επειδή το παιδί δεν καταλαβαίνει τις προθέσεις των γονιών του, αρχίζει να έχει αμφιβολίες: «Μήπως οι γονείς μου δεν με θέλουν πια; Είμαι πραγματικά δικός τους; Αν δεν είμαι δικό τους παιδί, αυτό σημαίνει ότι με υιοθέτησαν;» Αυτά τα πράγματα αναρωτιέται. Ποιες είναι οι πραγματικές προθέσεις των γονέων; Οι γονείς είπαν ότι αυτό ήταν πολύ επικίνδυνο και είπαν στο παιδί τους να μην το κάνει. Αλλά το παιδί δεν άκουσε, από το ένα αυτί μπήκε και από το άλλο βγήκε. Επομένως, οι γονείς έπρεπε να χρησιμοποιήσουν κάποια μορφή τιμωρίας για να διαπαιδαγωγήσουν σωστά το παιδί τους και να το κάνουν να μάθει από τα λάθη του. Τι είναι αυτό που θέλουν να πετύχουν οι γονείς κάνοντας κάτι τέτοιο; Θέλουν μόνο να κάνουν το παιδί να μάθει από τα λάθη του; Δεν στοχεύουν τελικά σε αυτό το είδος μάθησης. Ο στόχος των γονέων με την πράξη τους αυτήν είναι να αναγκάσουν το παιδί να κάνει ό,τι του λένε, να συμπεριφέρεται σύμφωνα με τις συμβουλές τους και να μην κάνει οτιδήποτε τους παρακούει για να τους ανησυχήσει· αυτό θα ήταν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αν το παιδί ακούει τους γονείς του, αυτό δείχνει ότι έχει ωριμάσει και καταλαβαίνει, οπότε θα έχουν λιγότερες έγνοιες και οι γονείς του. Δεν θα είναι τότε ικανοποιημένοι μαζί του; Θα χρειάζεται ακόμα να το τιμωρούν με αυτόν τον τρόπο; Όχι πια. Η πίστη στον Θεό είναι ακριβώς έτσι. Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν να προσέχουν τα λόγια του Θεού και να κατανοούν την καρδιά Του. Δεν πρέπει να παρανοούν τον Θεό. Στην πραγματικότητα, σε πολλές περιπτώσεις, η ανησυχία των ανθρώπων πηγάζει από τα ιδιοτελή τους συμφέροντα. Μιλώντας γενικά, φοβούνται ότι δεν θα έχουν καμία έκβαση. Σκέφτονται συνεχώς το εξής: «Κι αν ο Θεός με ξεσκεπάσει, με αποκλείσει και με απορρίψει;» Έτσι παρερμηνεύεις τον Θεό· αυτές είναι μόνο οι μονόπλευρες εικασίες σου. Πρέπει να καταλάβεις ποια είναι η πρόθεση του Θεού. Όταν ξεσκεπάζει τους ανθρώπους δεν το κάνει απλώς και μόνο για να τους αποκλείσει. Οι άνθρωποι ξεσκεπάζονται για να εκτεθούν οι ελλείψεις τους, τα λάθη τους και η φύση-ουσία τους, για να γνωρίσουν τον εαυτό τους και να μπορέσουν να μετανοήσουν αληθινά· γι’ αυτόν τον λόγο, ο Θεός ξεσκεπάζει τους ανθρώπους για να βοηθήσει τη ζωή τους να αναπτυχθεί. Χωρίς σαφή κατανόηση, οι άνθρωποι έχουν την τάση να παρερμηνεύουν τον Θεό και να γίνονται αρνητικοί και αδύναμοι. Μπορεί ακόμη και να υποκύψουν στην απελπισία. Στην πραγματικότητα, το να ξεσκεπαστείς από τον Θεό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα αποκλειστείς. Αποσκοπεί στο να σε κάνει να γνωρίσεις τη διαφθορά σου και να σε κάνει να μετανοήσεις. Συχνά, οι άνθρωποι είναι επαναστατικοί και δεν αναζητούν τη λύση στην αλήθεια όταν εκτεθεί η διαφθορά τους· γι’ αυτό ο Θεός πρέπει να τους πειθαρχήσει. Και έτσι, μερικές φορές, ξεσκεπάζει τους ανθρώπους, εκθέτει την ασχήμια τους και το πόσο αξιοθρήνητοι είναι, τους κάνει να γνωρίσουν τον εαυτό τους, πράγμα που βοηθάει τη ζωή τους να αναπτυχθεί. Όταν οι άνθρωποι ξεσκεπάζονται, υπάρχουν δύο διαφορετικές προεκτάσεις. Όταν ξεσκεπάζονται οι κακοί άνθρωποι, σημαίνει ότι αποκλείονται. Για εκείνους που είναι σε θέση να δεχτούν την αλήθεια, είναι μια υπενθύμιση και μια προειδοποίηση· αναγκάζονται να κάνουν αυτοκριτική, να δουν την πραγματική τους κατάσταση και να σταματήσουν να είναι πλέον ισχυρογνώμονες και απερίσκεπτοι, γιατί αν συνέχιζαν έτσι, θα ήταν επικίνδυνο. Ξεσκεπάζει τους ανθρώπους με αυτόν τον τρόπο για να τους υπενθυμίσει, ότι αν κατά την εκτέλεση του καθήκοντός τους γίνουν άμυαλοι και απρόσεκτοι, δεν παίρνουν τα πράγματα σοβαρά, αρκούνται σε λίγα αποτελέσματα, και νομίζουν ότι έχουν εκτελέσει το καθήκον τους σε αποδεκτό επίπεδο, στην πραγματικότητα, έχουν μείνει πολύ πίσω, αν μετρηθούν σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού. Παρ’ όλ’ αυτά, εξακολουθούν να είναι αυτάρεσκοι και να νομίζουν ότι τα πάνε μια χαρά. Σε τέτοιες περιστάσεις, ο Θεός θα πειθαρχήσει, θα προειδοποιήσει τους ανθρώπους και θα τους το υπενθυμίσει. Μερικές φορές, ο Θεός ξεσκεπάζει την ασχήμια τους —πράγμα που είναι προφανές ότι χρησιμεύει ως υπενθύμιση. Σε τέτοιες στιγμές θα πρέπει να κάνεις αυτοκριτική: Το να εκτελείς έτσι το καθήκον σου είναι ανεπαρκές, έχεις μέσα σου παρακοή, υπάρχουν πάρα πολλά αρνητικά στοιχεία, ό,τι κάνεις είναι εντελώς επιπόλαιο, και αν δεν μετανοήσεις ούτε τώρα, σου αξίζει να τιμωρηθείς. Σε τέτοιες στιγμές, όταν ο Θεός σε πειθαρχεί ή σε ξεσκεπάζει, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα αποκλειστείς. Αυτό το θέμα θα πρέπει να προσεγγιστεί σωστά. Ακόμα και αν αποκλειστείς, θα πρέπει να το αποδεχτείς και να υποταχθείς σ’ αυτό, και να σπεύσεις να κάνεις αυτοκριτική και να μετανοήσεις. Συνοψίζοντας, ό,τι κι αν σημαίνει να ξεσκεπαστείς, πρέπει να μάθεις να υποτάσσεσαι. Αν επιδείξεις παθητική αντίσταση και πηγαίνεις απ’ το κακό στο χειρότερο αντί να διορθώνεις τα σφάλματά σου, θα τιμωρηθείς σίγουρα. Επομένως, όταν ξεσκεπάζεσαι, πρέπει να δείχνεις υπακοή. Η καρδιά σου πρέπει να γεμίσει φόβο. Πρέπει να είσαι ικανός να μετανοήσεις. Μόνο τότε συμβαδίζεις με το θέλημα του Θεού. Μόνο όταν ασκείσαι με αυτόν τον τρόπο, θα σωθείς και θα γλιτώσεις την τιμωρία του Θεού. Οι ορθολογικοί άνθρωποι είναι τότε ικανοί να αναγνωρίζουν και να διορθώνουν τα λάθη τους, φτάνοντας τουλάχιστον στο σημείο να βασίζονται στη συνείδησή τους για να εκπληρώσουν το καθήκον τους. Επιπλέον, πρέπει να επιδιώκουν την αλήθεια, φτάνοντας στο σημείο όχι μόνο να συμπεριφέρονται σύμφωνα με τις αρχές, αλλά και να δίνουν όλη τους την καρδιά, όλη τους την ψυχή, όλο τους το μυαλό, όλη τους τη δύναμη. Αυτός είναι, λοιπόν, ο μόνος αποδεκτός τρόπος να εκπληρώνουν το καθήκον τους. Έτσι μόνο γίνονται άνθρωποι που υποτάσσονται πραγματικά στον Θεό. Ποιο είναι το κριτήριο σύμφωνα με το οποίο ικανοποιούν το θέλημα του Θεού; Πρέπει να βασίζετε τις πράξεις σας στις αλήθεια-αρχές, η κύρια πτυχή των οποίων είναι να επικεντρώνεστε στα συμφέροντα του οίκου του Θεού και στο έργο στον οίκο Του. Πρέπει να έχετε τη γενική εικόνα στο μυαλό σας και να μην εστιάζετε σε μια μόνο πτυχή με κίνδυνο να μη διακρίνετε μια άλλη. Μια δευτερεύουσα πτυχή είναι να κάνετε σωστά το έργο σας και να φτάνετε στο επιθυμητό αποτέλεσμα σύμφωνα με ό,τι απαιτείται από εσάς, χωρίς να λειτουργείτε μηχανικά κι επιπόλαια, χωρίς να ντροπιάζετε τον Θεό. Αν οι άνθρωποι ακολουθήσουν αυτές τις αρχές, δεν θα εγκαταλείψουν τις ανησυχίες και τις παρανοήσεις τους; Όταν βάζεις στην άκρη τις ανησυχίες και τις παρανοήσεις σου, και δεν έχεις πλέον παράλογες ιδέες για τον Θεό, τα αρνητικά στοιχεία παύουν σιγά-σιγά να κυριαρχούν μέσα σου, και θα προσεγγίζεις αυτά τα ζητήματα με τον σωστό τρόπο. Επομένως, είναι σημαντικό να αναζητάς την αλήθεια και να προσπαθείς να κατανοήσεις το θέλημα του Θεού.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο κάνοντας πράξη την αλήθεια και υπακούοντας τον Θεό μπορεί κανείς να επιτύχει αλλαγή στη διάθεση

Ο Θεός σώζει ανθρώπους που έχουν διαφθαρεί από τον Σατανά και έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, όχι τέλειους ανθρώπους χωρίς ελαττώματα ή ανθρώπους που ζουν απομονωμένοι απ’ το περιβάλλον τους. Μερικοί άνθρωποι, όταν επιδεικνύουν λίγη διαφθορά, σκέφτονται: «Αντιστάθηκα ξανά στον Θεό. Πιστεύω στον Θεό εδώ και πολλά χρόνια και ακόμα δεν έχω αλλάξει. Σίγουρα ο Θεός δεν με θέλει πια!» Τότε παραδίδονται στην απελπισία και γίνονται απρόθυμοι να επιδιώξουν την αλήθεια. Τι γνώμη έχετε γι’ αυτήν τη στάση; Οι ίδιοι έχουν παραιτηθεί από την αλήθεια και πιστεύουν ότι ο Θεός δεν τους θέλει πλέον. Δεν είναι αυτό παρανόηση του Θεού; Μια τέτοια αρνητικότητα είναι ο ευκολότερος τρόπος να τους εκμεταλλευτεί ο Σατανάς. Ο Σατανάς τούς κοροϊδεύει, λέγοντας: «Ανόητε! Ο Θεός θέλει να σε σώσει, μα εσύ εξακολουθείς να υποφέρεις έτσι! Γι’ αυτό, απλώς παραιτήσου! Αν παραιτηθείς, ο Θεός θα σε αποκλείσει, πράγμα που είναι σαν να σε παραδίδει σ’ εμένα. Εγώ θα σε βασανίσω μέχρι θανάτου!» Μόλις επιτύχει ο Σατανάς, οι συνέπειες θα είναι αδιανόητες. Επομένως, όποιες δυσκολίες ή όποια αρνητικότητα κι αν έχει απέναντί του ένα άτομο, δεν πρέπει να το βάλει κάτω. Θα πρέπει να αναζητά την αλήθεια για λύσεις και δεν πρέπει να περιμένει παθητικά. Κατά τη διαδικασία της ανάπτυξης της ζωής και της πορείας της ανθρώπινης σωτηρίας, οι άνθρωποι μπορεί μερικές φορές να πάρουν το λάθος μονοπάτι, να παρεκκλίνουν ή να έχουν στιγμές όπου επιδεικνύουν καταστάσεις και συμπεριφορές ανωριμότητας στη ζωή. Μπορεί να έχουν στιγμές αδυναμίας και αρνητικότητας, στιγμές κατά τις οποίες λένε τα λάθος πράγματα, σκοντάφτουν ή βιώνουν την αποτυχία. Όλα αυτά είναι φυσιολογικά στα μάτια του Θεού. Δεν τα καταλογίζει σε βάρος τους. Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι η διαφθορά τους είναι πολύ βαθιά και ότι δεν μπορούν ποτέ να ικανοποιήσουν τον Θεό, οπότε νιώθουν θλίψη και σιχαίνονται τον εαυτό τους. Εκείνοι που έχουν μια τέτοια μετανιωμένη καρδιά είναι ακριβώς αυτοί που σώζει ο Θεός. Από την άλλη πλευρά, εκείνοι που πιστεύουν ότι δεν χρειάζονται τη σωτηρία του Θεού, που πιστεύουν ότι είναι καλοί άνθρωποι και ότι δεν υπάρχει τίποτα κακό σ’ αυτούς, συνήθως δεν είναι αυτοί που σώζει ο Θεός. Ποιο είναι το νόημα πίσω από αυτά που σας λέω; Όποιος καταλαβαίνει, ας μιλήσει. (Για να χειριστείς σωστά τις δικές σου εκδηλώσεις διαφθοράς, επικεντρώσου στην άσκηση της αλήθειας, και θα λάβεις τη σωτηρία του Θεού. Αν παρανοείς συστηματικά τον Θεό, θα παραδοθείς εύκολα στην απελπισία). Πρέπει να έχεις πίστη και να πεις: «Αν και είμαι αδύναμος τώρα, και έχω σκοντάψει και αποτύχει, θα αναπτυχθώ, και μια μέρα θα κατανοήσω την αλήθεια, θα ικανοποιήσω τον Θεό και θα επιτύχω τη σωτηρία». Πρέπει να έχεις αυτήν την αποφασιστικότητα. Ανεξάρτητα από τις αναποδιές, τις δυσκολίες, τις αποτυχίες ή τις τρικλοποδιές με τις οποίες βρίσκεσαι αντιμέτωπος, δεν πρέπει να είσαι αρνητικός. Πρέπει να γνωρίζεις τι είδους ανθρώπους σώζει ο Θεός. Επιπλέον, αν νιώθεις ότι δεν έχεις ακόμη τα προσόντα να σωθείς από τον Θεό ή αν υπάρχουν περιπτώσεις όπου βρίσκεσαι σε καταστάσεις που ο Θεός μισεί ή με τις οποίες δυσαρεστείται, ή αν είναι φορές που συμπεριφέρεσαι άσχημα και ο Θεός δεν σε δέχεται, ή ο Θεός σε απεχθάνεται και σε απορρίπτει, αυτό δεν έχει σημασία. Τώρα πια ξέρεις, και δεν είναι πολύ αργά. Εφόσον μετανοήσεις, ο Θεός θα σου δώσει μια ευκαιρία.

[…] Ότι ο Θεός είναι δίκαιος και αμερόληπτος απέναντι σε όλους. Ο Θεός δεν κοιτάζει πώς ήσουν πριν ή το σημερινό σου ανάστημα, κοιτάζει αν επιδιώκεις την αλήθεια και αν βαδίζεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Δεν πρέπει ποτέ να παρανοήσεις τον Θεό και να πεις: «Γιατί αυτοί που μπορούν να σωθούν από τον Θεό εξακολουθούν να λένε ψέματα και να επιδεικνύουν διαφθορά; Ο Θεός θα πρέπει να σώζει εκείνους που δεν λένε ψέματα». Δεν είναι πλάνη αυτό; Υπάρχει κάποιος μέσα στη διεφθαρμένη ανθρωπότητα που να μη λέει ψέματα; Εξακολουθούν οι άνθρωποι που δεν ψεύδονται να χρειάζονται τη σωτηρία του Θεού; Η ανθρωπότητα, η οποία έχει διαφθαρεί από τον Σατανά, είναι αυτή που σώζει ο Θεός. Αν δεν μπορείς καν να κατανοήσεις αυτό το γεγονός με σαφήνεια, τότε είσαι αδαής και ανόητος. Ακριβώς όπως είπε ο Θεός: «Δεν υπάρχει δίκαιος σ’ αυτήν τη γη, οι δίκαιοι δεν είναι σ’ αυτόν τον κόσμο». Ακριβώς επειδή η ανθρωπότητα έχει διαφθαρεί από τον Σατανά, ο Θεός ενσαρκώθηκε στη γη για να σώσει αυτούς τους διεφθαρμένους ανθρώπους. Γιατί δεν λέει τίποτα ο Θεός για τη σωτηρία των αγγέλων; Επειδή οι άγγελοι βρίσκονται στον ουρανό και δεν έχουν διαφθαρεί από τον Σατανά. Ο Θεός πάντα έλεγε από την αρχή ότι «Η ανθρωπότητα που σώζω είναι η ανθρωπότητα που έχει διαφθαρεί από τον Σατανά, η ανθρωπότητα που έχει αποσπαστεί από τα χέρια του Σατανά, η ανθρωπότητα που διαθέτει τη διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά, η ανθρωπότητα που Μου εναντιώνεται, που Μου αντιστέκεται και επαναστατεί εναντίον Μου». Τότε γιατί δεν δέχονται οι άνθρωποι αυτό το γεγονός; Δεν παρανοούν τον Θεό; Η παρανόηση του Θεού είναι το ευκολότερο μονοπάτι για την αντίσταση εναντίον Του και πρέπει να διευθετηθεί αμέσως. Η αποτυχία επίλυσης αυτού του ζητήματος είναι πολύ επικίνδυνη, καθώς μπορεί εύκολα να έχει ως αποτέλεσμα να παραμεριστεί κάποιος από τον Θεό. Οι παρανοήσεις των ανθρώπων έχουν τις ρίζες τους στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους. Αν είναι πάντα προσκολλημένοι στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, τότε είναι πολύ πιθανό να αρνηθούν να δεχτούν την αλήθεια. Όταν παρανοείς τον Θεό, αν δεν αναζητάς την αλήθεια για να βρεις λύση, γνωρίζετε τις συνέπειες. Ο Θεός σού επιτρέπει να σκοντάφτεις, να αποτυγχάνεις και να κάνεις λάθη. Ο Θεός θα σου δώσει ευκαιρίες και χρόνο για να κατανοήσεις την αλήθεια, να κάνεις πράξη την αλήθεια, να κατανοήσεις σταδιακά το θέλημά Του, να κάνεις τα πάντα σύμφωνα με το θέλημά Του, να υπακούσεις πραγματικά στον Θεό και να επιτύχεις την πραγματικότητα της αλήθειας που απαιτεί ο Θεός να έχουν οι άνθρωποι. Ωστόσο, ποιος είναι ο άνθρωπος που μισεί περισσότερο ο Θεός; Είναι αυτός που, παρόλο που γνωρίζει την αλήθεια στην καρδιά του, αρνείται να την αποδεχτεί, πόσο μάλλον να την κάνει πράξη. Αντ’ αυτού, εξακολουθεί να ζει σύμφωνα με τις φιλοσοφίες του Σατανά, αλλά θεωρεί τον εαυτό του αρκετά καλό και υπάκουο στον Θεό, ενώ παράλληλα προσπαθεί να εξαπατήσει τους άλλους και να κερδίσει μια θέση στον οίκο του Θεού. Ο Θεός μισεί αυτό το είδος ανθρώπου περισσότερο από κάθε άλλο, είναι αντίχριστος. Παρόλο που όλοι έχουν διεφθαρμένη διάθεση, αυτές οι πράξεις είναι διαφορετικής φύσης. Δεν πρόκειται για μια συνηθισμένη διεφθαρμένη διάθεση ούτε για μια κανονική αποκάλυψη διαφθοράς· αντιθέτως, αντιστέκεσαι συνειδητά και πεισματικά στον Θεό μέχρι τέλους. Γνωρίζεις ότι ο Θεός υπάρχει, πιστεύεις στον Θεό, κι όμως επιλέγεις συνειδητά να Του αντιστέκεσαι. Αυτό δεν σημαίνει ότι έχεις αντιλήψεις για τον Θεό και ότι υπάρχει πρόβλημα παρανόησης· αντίθετα, αντιστέκεσαι συνειδητά στον Θεό μέχρι τέλους. Μπορεί ο Θεός να σώσει έναν τέτοιον άνθρωπο; Ο Θεός δεν μπορεί να σε σώσει. Είσαι εχθρός του Θεού, επομένως είσαι ο διάβολος Σατανάς. Μπορεί ο Θεός να σώσει ακόμα τον διάβολο Σατανά;

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Στην πίστη στον Θεό, το πιο σημαντικό είναι να κάνει κανείς πράξη και να βιώνει τα λόγια Του

Από την αρχή, σας ενθαρρύνω συχνά να επιδιώκετε όλοι την αλήθεια. Όσο έχετε την ευκαιρία, μην τα παρατάτε· κάθε άνθρωπος έχει την υποχρέωση, την ευθύνη και το καθήκον να επιδιώκει την αλήθεια. Η επιδίωξη της αλήθειας είναι το μονοπάτι που πρέπει να ακολουθεί ο καθένας, αλλά και το μονοπάτι που πρέπει να ακολουθήσουν όλοι όσοι θα σωθούν. Κι όμως, κανείς δεν το προσέχει αυτό. Κανένας δεν το βρίσκει σημαντικό. Όλοι πιστεύουν ότι πρόκειται για αερολογίες και ο καθένας νομίζει τα δικά του. Από την αρχή μέχρι και σήμερα, πολλοί σφίγγουν στα χέρια τους και διαβάζουν βιβλία με τον λόγο του Θεού, ακούνε κηρύγματα και μοιάζουν όλοι να έχουν αποδεχθεί την κρίση και την παίδευσή Του, καθώς και την καθοδήγησή Του την ώρα που εκτελούν τα καθήκοντά τους. Παρ’ όλα αυτά, όμως, δεν έχει δημιουργηθεί μια πραγματική σχέση ανάμεσα στον Θεό και τον άνθρωπο· όλοι ζουν με τις φαντασιοκοπίες, τις αντιλήψεις, τις παρανοήσεις και τις εικασίες τους, κι έτσι κάθε μέρα είναι γι’ αυτούς γεμάτη αμφιβολία και αρνητισμό όσον αφορά τον τρόπο που αντιμετωπίζουν τον λόγο, το έργο και την καθοδήγηση του Θεού. Αν ζεις σε μια τέτοια κατάσταση, πώς μπορείς να απαλλαγείς από τον αρνητισμό; Πώς μπορείς να απαλλαγείς από την επαναστατικότητα; Πώς μπορείς να απαλλαγείς από τη νοοτροπία και τη στάση της δολιότητας, της μοχθηρίας, της εικασίας και της παρανόησης με την οποία προσεγγίζεις την αποστολή και το καθήκον που σου έδωσε ο Θεός; Δεν μπορείς να απαλλαγείς από όλα αυτά. Αν λοιπόν θέλεις να μπεις σε ένα μονοπάτι όπου θα επιδιώκεις και θα κάνεις πράξη την αλήθεια, και θα εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα, τότε πρέπει να εμφανιστείς αμέσως ενώπιον του Θεού, να προσευχηθείς σ’ Αυτόν και να αναζητήσεις τις προθέσεις Του· το να καταλάβεις ποιες είναι οι επιθυμίες Του είναι το πιο σημαντικό. Δεν είναι καθόλου μα καθόλου πρακτικό να ζεις συνέχεια με αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες· πρέπει να μάθεις να κάνεις αυτοκριτική σε όλα τα ζητήματα και να αναγνωρίζεις ποιες διεφθαρμένες διαθέσεις σου χρειάζονται ακόμα εκκαθάριση. Επίσης, πρέπει να μάθεις να αναγνωρίζεις τι σε εμποδίζει να κάνεις πράξη την αλήθεια, ποιες είναι οι παρανοήσεις και οι αντιλήψεις σου σχετικά με τον Θεό, καθώς και ποια έργα Του δεν συνάδουν με τις αντιλήψεις σου, κάνοντάς σε να αμφιβάλλεις και να παρανοείς. Αν κάνεις έτσι την αυτοκριτική σου, μπορείς να ανακαλύψεις τα προβλήματα που πρέπει ακόμα να λύσεις αναζητώντας την αλήθεια και, αν ασκείσαι με αυτόν τον τρόπο, τότε η ζωή σου θα προοδεύσει γρήγορα. Αν δεν κάνεις αυτοκριτική αλλά, αντίθετα, τρέφεις πάντα μέσα σου αντιλήψεις και παρανοήσεις για τον Θεό, επιμένεις συνέχεια στις ιδέες σου, νομίζεις πάντα ότι ο Θεός σε απογοητεύει ή σε αδικεί και προσκολλάσαι στη δική σου λογική, τότε το μόνο που μπορεί να συμβεί είναι να γίνουν σοβαρότερες οι παρανοήσεις σου σχετικά μ’ Αυτόν, και η σχέση σου μαζί Του όλο και πιο απόμακρη, και ταυτόχρονα στην καρδιά σου να μεγαλώνει όλο και περισσότερο η επαναστατικότητα και η εναντίωση σ’ Αυτόν. Είναι πολύ επικίνδυνο να χειροτερέψει έτσι η κατάστασή σου, καθώς κάτι τέτοιο θα έχει ήδη επηρεάσει σοβαρά το πόσο αποτελεσματικά εκτελείς το καθήκον σου. Η στάση σου απέναντι στο καθήκον και τις ευθύνες σου θα είναι πρόχειρη, επιπόλαιη, ανευλαβής, επαναστατική και απρόθυμη· σε τι αποτέλεσμα θα οδηγήσει αυτό; Μια τέτοια στάση θα σε κάνει να εκτελείς το καθήκον επιπόλαια, να εξαπατάς τον Θεό και να Του αντιστέκεσαι. Δεν θα μπορείς να κερδίσεις την αλήθεια, ούτε και να εισέλθεις στις αλήθεια-πραγματικότητες. Και ποια είναι η βαθύτερη αιτία που προκαλεί αυτό το αποτέλεσμα; Λοιπόν, αυτό συμβαίνει επειδή ο άνθρωπος έχει ακόμα μέσα του αντιλήψεις και παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό, και αυτά τα πρακτικά προβλήματα δεν έχουν λυθεί. Μια θάλασσα θα χωρίζει πάντα τον άνθρωπο από τον Θεό. Αν λοιπόν κάποιος θέλει να εμφανιστεί ενώπιον του Θεού, πρέπει πρώτα να αναλογιστεί ποιες είναι οι παρανοήσεις, οι αντιλήψεις, οι φαντασιοκοπίες, οι αμφιβολίες ή οι εικασίες που τρέφει σχετικά μ’ Αυτόν. Πρέπει όλα αυτά να τα εξετάσει. Το να έχει κανείς αντιλήψεις ή παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό είναι πραγματικά σοβαρό θέμα, αφού αφορά τη στάση του ανθρώπου απέναντι στον Θεό, καθώς και τη φύση-ουσία του. Αν δεν αναζητήσουν οι άνθρωποι την αλήθεια για να απαλλαγούν από αυτές τις αντιλήψεις και παρανοήσεις, μη νομίζεις ότι πρόκειται να εξαφανιστούν από μόνες τους. Ακόμα κι αν δεν σε επηρεάζουν καθώς εκτελείς το καθήκον σου ή επιδιώκεις την αλήθεια, θα έρθουν και πάλι να σε ενοχλήσουν και να προκαλέσουν αναστάτωση στο καθήκον σου μόλις συμβεί το οτιδήποτε ή προκύψουν ειδικές συνθήκες. Αν, λοιπόν, έχεις αντιλήψεις και παρανοήσεις, πρέπει να προσέλθεις ενώπιον του Θεού και να κάνεις αυτοκριτική, να αναζητήσεις την αλήθεια και να κατανοήσεις καλά τη βαθύτερη αιτία και την ουσία λόγω των οποίων προκύπτουν αυτές οι αντιλήψεις και παρανοήσεις. Μόνο τότε θα εξαφανιστούν, θα γίνει κανονική η σχέση σου με τον Θεό και η ζωή σου θα μπορεί να προοδεύσει σταδιακά. Το ότι ο άνθρωπος έχει πάρα πολλές αντιλήψεις και παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό δείχνει πόσο Του αντιστέκεται η ανθρωπότητα και πόσο ασύμβατη είναι μ’ Αυτόν. Μόνο αν προσπαθεί συνεχώς να απαλλαγεί από αυτές τις αντιλήψεις και παρανοήσεις θα μπορέσει να κλείσει σιγά-σιγά αυτήν τη θάλασσα που τον χωρίζει από τον Θεό. Θα μπορέσει να υποταχθεί στον Θεό και να Του δείξει περισσότερη πίστη· και έχοντας περισσότερη πίστη, θα κάνει πράξη την αλήθεια πιο ανόθευτα, ενώ θα επιδιώκει την αλήθεια με πολύ λιγότερες νοθείες και εμπόδια.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο επιδιώκοντας την αλήθεια μπορεί κανείς να διαλύσει τις αντιλήψεις και τις παρανοήσεις του για τον Θεό

Αν τηρείς ειλικρινή στάση, στάση αποδοχής της αλήθειας και υποταγής σ’ αυτήν, και μπορείς να το κάνεις αυτό ό,τι κι αν συμβεί, όσο κι αν πονάς μέσα σου και όσο ταπεινωμένος κι αν είσαι, αν μπορείς ακόμα να προσεύχεσαι στον Θεό λέγοντας: «Όλα όσα κάνει ο Θεός είναι σωστά και πρέπει να τα αποδεχθώ», τότε υιοθετείς μια στάση υποταγής. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας αποδοχής, όμως, πρέπει να κάνεις συνεχώς αυτοκριτική, με το να αναλογίζεσαι αφενός ποιο είναι το σφάλμα στις πράξεις και τη συμπεριφορά σου, αφετέρου ποιες πτυχές της αλήθειας έχεις παραβιάσει. Πρέπει, ακόμα, να ερευνάς σε βάθος τις προθέσεις σου, ώστε να δεις καθαρά την αληθινή κατάσταση και το αληθινό ανάστημά σου. Αν αναζητάς στη συνέχεια την αλήθεια, τότε θα ξέρεις πώς να την κάνεις πράξη σύμφωνα με τις αρχές. Αν ασκείσαι και βιώνεις τα πράγματα με αυτόν τον τρόπο, τότε ούτε που θα καταλάβεις πόσο γρήγορα θα προοδεύσεις. Η αλήθεια θα ριζώσει μέσα σου, θα ανθίσει, θα καρποφορήσει και θα γίνει η ζωή σου. Σιγά-σιγά, θα λυθούν όλα τα προβλήματα που προέκυψαν από τις αποκαλύψεις της διαφθοράς σου. Όταν θα σου συμβαίνει κάτι, η στάση, οι απόψεις και οι καταστάσεις σου θα γίνονται όλο και θετικότερες. Θα συνεχίσεις και τότε να είσαι αποξενωμένος από τον Θεό; Ίσως, αλλά αυτή η αποξένωση θα μειώνεται όλο και περισσότερο, όπως θα μειωθούν και οι αμφιβολίες, οι εικασίες, οι παρανοήσεις, τα παράπονα, η επαναστατικότητα και η αντίσταση που τρέφεις απέναντί Του. Όταν γίνει αυτό, θα σου είναι ευκολότερο όταν σου συμβαίνει κάτι να σιωπάς ενώπιον του Θεού, να προσεύχεσαι σ’ Αυτόν, να αναζητάς την αλήθεια και, μαζί μ’ αυτήν, ένα μονοπάτι άσκησης. Αν δεν μπορείς να διακρίνεις όσα σου συμβαίνουν και, αντίθετα, παραμένεις εντελώς μπερδεμένος και συνεχίζεις να μην αναζητάς την αλήθεια, τότε θα έχεις πρόβλημα. Είναι σίγουρο ότι θα χειριστείς τα ζητήματα με ανθρώπινα μέσα, και θα φανερωθούν όλες οι φιλοσοφίες για τις κοσμικές σου αλληλεπιδράσεις, οι ύπουλες μέθοδοι και οι έξυπνες τεχνικές σου. Στην αρχή, έτσι αντιδρά μέσα του ο άνθρωπος όταν συμβαίνει κάτι. Κάποιοι δεν προσπαθούν ποτέ ουσιαστικά να βρουν την αλήθεια όταν συμβαίνει κάτι· αντίθετα, σκέφτονται πάντα πώς να αντιμετωπίσουν αυτά που τους συμβαίνουν με ανθρώπινα μέσα, κάτι που τους οδηγεί να ταλαιπωρούνται για πολύ καιρό και να βασανίζονται μέχρι το πρόσωπό τους να γίνει κατάχλωμο απ’ την εξάντληση, και ακόμα και τότε δεν κάνουν πράξη την αλήθεια. Τόσο αξιολύπητοι είναι όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Αν και τώρα μπορεί να εκτελείς το καθήκον σου με προθυμία, και μπορεί να απαρνιέσαι πράγματα και να δαπανάς τον εαυτό σου με προθυμία, αν εξακολουθείς να έχεις παρανοήσεις, εικασίες, αμφιβολίες ή παράπονα σχετικά με τον Θεό, ή ακόμα και επαναστατικότητα και αντίσταση εναντίον Του, ή αν χρησιμοποιείς διάφορες μεθόδους και τεχνικές για να Του αντιταχθείς και να απορρίψεις την κυριαρχία Του πάνω σου —αν δεν επιλύσεις αυτά τα πράγματα— τότε θα είναι σχεδόν αδύνατο να γίνει η αλήθεια κύριος του ατόμου σου, και η ζωή σου θα είναι εξαντλητική. Οι άνθρωποι συχνά πασχίζουν και βασανίζονται σε αυτές τις αρνητικές καταστάσεις, σαν να έχουν βυθιστεί σε ένα τέλμα, και τους απασχολεί όλη την ώρα η ιδέα του σωστού και του λάθους. Πώς μπορούν να ανακαλύψουν και να κατανοήσουν την αλήθεια; Για να αναζητήσει κανείς την αλήθεια, πρέπει πρώτα να υποταχθεί. Στη συνέχεια, μετά από μια περίοδο εμπειρίας, θα είναι σε θέση να αποκτήσει κάποια διαφώτιση, οπότε θα είναι εύκολο να κατανοήσει την αλήθεια. Αν κάποιος προσπαθεί πάντα να βρει τι είναι σωστό και τι λάθος, και παγιδεύεται στο τι είναι αληθινό και τι ψευδές, δεν έχει τρόπο να ανακαλύψει ή να κατανοήσει την αλήθεια. Και τι θα βγει αν κανείς δεν μπορεί ποτέ να κατανοήσει την αλήθεια; Η μη κατανόηση της αλήθειας γεννά αντιλήψεις και παρανοήσεις για τον Θεό· όταν κάποιος έχει παρανοήσεις για τον Θεό, είναι πολύ πιθανό να αναπτύξει παράπονα γι’ Αυτόν. Όταν προκύψουν αυτά τα παράπονα, γίνονται εναντίωση· η εναντίωση στον Θεό είναι αντίσταση εναντίον Του και σοβαρή παράβαση. Αν κάποιος έχει προβεί σε πολλές παραβάσεις, τότε έχει διαπράξει πολλαπλά κακά, και θα πρέπει να τιμωρηθεί. Αυτό το πράγμα προκύπτει από την αιώνια ανικανότητα να κατανοήσει κανείς την αλήθεια. Η επιδίωξη της αλήθειας, λοιπόν, δεν αποσκοπεί μόνο στο να εκτελείς σωστά το καθήκον σου, να υπακούς, να συμμορφώνεσαι με τους κανόνες, να φαίνεσαι ευσεβής ή να είσαι ευπρεπής σαν άγιος. Δεν είναι όλα αυτά ο κύριος σκοπός της· ο κύριος σκοπός της είναι να εξαλείψει τις διάφορες λανθασμένες απόψεις που έχεις σχετικά με τον Θεό. Η κατανόηση της αλήθειας αποσκοπεί στη διόρθωση των διεφθαρμένων διαθέσεων· όταν γίνει αυτό, ο άνθρωπος δεν έχει πλέον παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό, καθώς αυτά τα δύο προβλήματα σχετίζονται μεταξύ τους. Καθώς οι άνθρωποι διορθώνουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, σιγά-σιγά βελτιώνεται η σχέση τους με τον Θεό και γίνεται όλο και πιο κανονική. Έτσι, μόλις διορθωθούν οι διεφθαρμένες διαθέσεις, τότε όλες οι αμφιβολίες, οι υποψίες, οι δοκιμασίες, οι παρανοήσεις, οι απορίες και τα παράπονα που έχουν για τον Θεό, ακόμα κι η αντίσταση απέναντί Του, αρχίζουν λίγο-λίγο να εξαλείφονται. Ποια εκδήλωση εμφανίζει κανείς αμέσως όταν εξαλείφονται οι διεφθαρμένες διαθέσεις του; Αλλάζει η στάση του απέναντι στον Θεό. Μπορεί να αντιμετωπίσει τα πάντα με καρδιά που υποτάσσεται στον Θεό, και η σχέση που έχει μαζί Του βελτιώνεται. Αν κατανοήσει την αλήθεια, τότε μπορεί να την κάνει και πράξη. Εφόσον έχει καρδιά που υποτάσσεται στον Θεό, δεν εκτελεί επιπόλαια το καθήκον του και, φυσικά, δεν εξαπατά τον Θεό. Έτσι, έχει όλο και λιγότερες αντιλήψεις και παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό, η σχέση που έχει μαζί Του γίνεται όλο και πιο κανονική, και μπορεί να υποτάσσεται πλήρως σ’ Αυτόν όταν εκτελεί το καθήκον του. Αν όμως κάποιος δεν λύσει το πρόβλημα των διεφθαρμένων διαθέσεών του, δεν θα μπορέσει ποτέ να αποκτήσει μια κανονική σχέση με τον Θεό, και δεν θα έχει ποτέ μια καρδιά που υποτάσσεται σ’ Αυτόν. Ακριβώς σαν τους άπιστους, θα είναι υπερβολικά επαναστατικός, θα απορρίπτει πάντα μέσα του τον Θεό και θα Του αντιστέκεται, ενώ θα του είναι αδύνατο να εκτελέσει σωστά το καθήκον του. Γι’ αυτό έχει τόσο ζωτική σημασία η επιδίωξη και η άσκηση της αλήθειας! Μπορείς από τη μια να μην επιδιώκεις την αλήθεια κι από την άλλη να θέλεις να απαλλαγείς από τις αντιλήψεις, τις παρανοήσεις και τα παράπονά σου σχετικά με τον Θεό; Όχι βέβαια! Κάποιοι λένε: «Εγώ είμαι απλός άνθρωπος και δεν έχω αντιλήψεις, παρανοήσεις και παράπονα. Δεν σκέφτομαι καν τέτοια πράγματα». Μπορείς να εγγυηθείς ότι δεν έχεις αντιλήψεις αν δεν αναλογιστείς το θέμα; Μπορείς να αποφύγεις την αποκάλυψη των διεφθαρμένων διαθέσεών σου απλώς και μόνο αν δεν τις σκέφτεσαι; Όποια διαφθορά κι αν αποκαλύψει κανείς, αυτή είναι πάντα προκαθορισμένη από τη φύση του. Όλοι οι άνθρωποι ζουν σύμφωνα με τη σατανική τους φύση· οι σατανικές διαθέσεις τους είναι τόσο βαθιά ριζωμένες μέσα τους, που έχουν γίνει η φύση-ουσία τους. Δεν διαθέτουν τα μέσα να τις ξεριζώσουν, και μόνο μέσα από την αλήθεια και τον λόγο του Θεού μπορούν σιγά-σιγά να λύσουν όλα τα προβλήματα που τους προκαλούν οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο επιδιώκοντας την αλήθεια μπορεί κανείς να διαλύσει τις αντιλήψεις και τις παρανοήσεις του για τον Θεό

Πολύ χαίρομαι με όσους δεν είναι καχύποπτοι για τους άλλους και συμπαθώ πολύ αυτούς που δέχονται εύκολα την αλήθεια· δείχνω μεγάλη στοργή σε αυτά τα δύο είδη ανθρώπων, διότι στα μάτια Μου είναι έντιμοι άνθρωποι. Εάν είστε ανειλικρινείς, τότε θα είστε επιφυλακτικοί και καχύποπτοι σχετικά με όλους τους ανθρώπους και όλα τα θέματα, και έτσι η πίστη σας προς Εμένα θα οικοδομηθεί σε θεμέλια καχυποψίας. Δεν θα μπορούσα να αναγνωρίσω ποτέ μια τέτοια πίστη. Αν υπολείπεστε αληθινής πίστης, θα στερηθείτε περισσότερο της αληθινής αγάπης. Και αν είστε επιρρεπείς στο να αμφισβητείτε τον Θεό και να κάνετε εικασίες για Αυτόν ηθελημένα, τότε χωρίς αμφιβολία είστε οι πιο δόλιοι απ’ όλους τους ανθρώπους. Κάνεις εικασίες για το αν ο Θεός μπορεί να είναι σαν τον άνθρωπο: ασυγχώρητα αμαρτωλός, μικροπρεπής, στερούμενος αμεροληψίας και λογικής, χωρίς αίσθηση της δικαιοσύνης, παραδομένος σε φαύλες τακτικές, ύπουλος και πονηρός, απολαμβάνοντας το κακό και το σκοτάδι, και ούτω καθεξής. Δεν είναι η αιτία για την οποία οι άνθρωποι έχουν τέτοιες σκέψεις για τον Θεό το ότι δεν έχουν την παραμικρή γνώση για Αυτόν; Μια τέτοια πίστη δεν είναι τίποτα λιγότερο από αμαρτία! Υπάρχουν, μάλιστα, κάποιοι που πιστεύουν ότι αυτοί που Με ικανοποιούν είναι ακριβώς εκείνοι που με κολακεύουν και με γλύφουν, και ότι όσοι δεν έχουν τέτοιες ιδιότητες δεν θα είναι ευπρόσδεκτοι στον οίκο του Θεού και θα χάσουν τη θέση τους από εκεί. Αυτή είναι όλη κι όλη η γνώση που αποκτήσατε τόσα χρόνια; Αυτό είναι ό,τι κερδίσατε; Και η γνώση σας για Εμένα δεν σταματά σε αυτές τις παρανοήσεις· ακόμα χειρότερη είναι η βλασφημία σας ενάντια στο Πνεύμα του Θεού και η εξύβριση των ουρανών. Για αυτό και μπορώ να πω ότι μια τέτοια πίστη όπως η δική σας θα σας κάνει μόνο να απομακρυνθείτε περισσότερο από Εμένα και να βρεθείτε σε ακόμα μεγαλύτερη αντίθεση απέναντι σε Εμένα. Μέσα σε πολλά χρόνια έργου, έχετε δει πολλές αλήθειες, αλλά ξέρετε τι έχουν ακούσει τα αφτιά Μου; Πόσοι από εσάς είστε πρόθυμοι να αποδεχτείτε την αλήθεια; Όλοι σας πιστεύετε πως είστε πρόθυμοι να πληρώσετε το τίμημα της αλήθειας, αλλά πόσοι από εσάς έχετε υποφέρει πραγματικά για την αλήθεια; Στην καρδιά σας δεν υπάρχει παρά μόνο η αδικία, κάτι που σας κάνει να πιστεύετε πως όλοι, όποιοι κι αν είναι, είναι εξίσου δόλιοι και βρόμικοι, σε σημείο που πιστεύετε ότι ο ενσαρκωμένος Θεός θα μπορούσε, όπως ακριβώς ένας κανονικός άνθρωπος, να υπάρχει χωρίς μια ευγενική καρδιά ή καλοκάγαθη αγάπη. Ακόμη περισσότερο, πιστεύετε πως ένας ευγενής χαρακτήρας και μια φιλεύσπλαχνη, καλοπροαίρετη φύση υπάρχει μόνο εντός του Θεού στους ουρανούς. Πιστεύετε ότι ένας τέτοιος άγιος δεν υπάρχει, ότι μόνο το σκοτάδι και το κακό βασιλεύουν στη γη, ενώ ο Θεός είναι κάτι στο οποίο ο άνθρωπος εμπιστεύεται τη λαχτάρα του για το καλό και το ωραίο, μια θρυλική φιγούρα κατασκευασμένη από αυτόν. Στο μυαλό σας, ο Θεός στους ουρανούς είναι πολύ αξιότιμος, δίκαιος και μεγάλος, άξιος να Τον λατρεύουν και να Τον θαυμάζουν· αυτός ο Θεός στη γη, εν τω μεταξύ, δεν είναι παρά ένα υποκατάστατο και ένα όργανο του Θεού που είναι στον ουρανό. Πιστεύετε ότι αυτός ο Θεός δεν θα μπορούσε να είναι ισοδύναμος με τον Θεό στον ουρανό, πόσο μάλλον να εξισώνεται με Αυτόν. Όταν πρόκειται για το μεγαλείο και την τιμή του Θεού, ανήκουν στη δόξα του Θεού στους ουρανούς, μα όταν πρόκειται για τη φύση και τη διαφθορά του ανθρώπου, είναι χαρακτηριστικά στα οποία ο Θεός στη γη παίζει κάποιο ρόλο. Ο Θεός στους ουρανούς είναι αιώνια ευγενής, ενώ ο Θεός στη γη είναι αιώνια ασήμαντος, αδύναμος και ανίκανος. Ο Θεός στους ουρανούς δεν υποκύπτει στα σαρκικά αισθήματα, μόνο στη δικαιοσύνη, ενώ ο Θεός στη γη έχει κίνητρα μόνο εγωιστικά και χωρίς δικαιοσύνη ή λογική. Ο Θεός στους ουρανούς δεν έχει την παραμικρή ατιμία και είναι αιώνια πιστός, ενώ ο Θεός στη γη έχει πάντα μια ανέντιμη πλευρά. Ο Θεός στους ουρανούς αγαπά βαθιά τον άνθρωπο, ενώ ο Θεός στη γη του δείχνει ανεπαρκή φροντίδα, μέχρι που τον παραμελεί τελείως. Αυτή η παράλογη γνώση έχει διατηρηθεί πολύ καιρό μέσα στις καρδιές σας και, επίσης, μπορεί να διαιωνιστεί και μελλοντικά. Κοιτάζετε όλες τις πράξεις του Χριστού από τη σκοπιά των αδίκων και αξιολογείτε όλο Του το έργο, όπως και την ταυτότητα και την ουσία Του, από τη σκοπιά των κακών. Έχετε κάνει ένα σοβαρό λάθος, κάτι που δεν έκαναν ποτέ όσοι υπήρξαν πριν από σας. Δηλαδή, υπηρετείτε μόνο τον υψηλό Θεό των ουρανών, που έχει μια κορώνα στο κεφάλι Του, και ποτέ δεν δίνετε προσοχή στον Θεό που θεωρείτε τόσο ασήμαντο, ώστε να είναι αόρατος για εσάς. Αυτή δεν είναι η αμαρτία σας; Δεν είναι αυτό ένα κλασικό παράδειγμα της προσβολής σας έναντι της διάθεσης του Θεού; Λατρεύετε τον Θεό των ουρανών. Λατρεύεις ευγενείς εικόνες και εκτιμάς όσους διακρίνονται για την ευφράδεια τους. Δέχεσαι πρόθυμα διαταγές από τον Θεό που γεμίζει τα χέρια σου με πλούτη, και λαχταράς τον Θεό που μπορεί να εκπληρώσει κάθε σου επιθυμία. Ο μόνος που δεν λατρεύεις είναι ο Θεός που δεν είναι μεγαλόπνοος· το μοναδικό πράγμα που μισείς είναι η συσχέτιση με τον Θεό που κανένας άνθρωπος δεν έχει σε εκτίμηση. Το μόνο πράγμα που είσαι απρόθυμος να κάνεις είναι να υπηρετήσεις αυτόν τον Θεό που ποτέ δεν σου έδωσε τίποτα, και ο μόνος που αδυνατεί να σε κάνει να Τον λαχταράς είναι αυτός ο δυσάρεστος Θεός. Αυτός ο Θεός δεν μπορεί να σου επιτρέψει να διευρύνεις τους ορίζοντες σου, να νιώσεις σαν να ανακάλυψες έναν θησαυρό, πόσο μάλλον να εκπληρώσει ό,τι εύχεσαι. Γιατί, λοιπόν, Τον ακολουθείς; Σε απασχόλησαν τέτοιου είδους ερωτήματα; Αυτό που κάνεις δεν προσβάλλει απλώς αυτόν τον Χριστό· πάνω απ’ όλα, προσβάλλει τον Θεό στους ουρανούς. Δεν είναι αυτός, νομίζω, ο σκοπός της πίστης σας στον Θεό!

[…] Εύχομαι σύντομα να καταλάβετε αυτήν την αλήθεια: για να γνωρίζετε τον Θεό, πρέπει να γνωρίζετε όχι μόνο τον Θεό στους ουρανούς, αλλά είναι ακόμη σημαντικότερο να γνωρίζετε τον Θεό στη γη. Μην μπερδεύετε τις προτεραιότητες σας και μην επιτρέπετε στα δευτερεύοντα να αντικαθιστούν τα κύρια. Μόνο με αυτό τον τρόπο μπορείς να χτίσεις μια αληθινά καλή σχέση με τον Θεό, να έρθεις πιο κοντά Του και να φέρεις την καρδιά σου κοντύτερα σε Αυτόν. Εάν ήσουν πιστός για πολλά χρόνια και έχει καιρό που συνδέεσαι μαζί Μου, όμως παραμένεις μακριά Μου, τότε πρέπει να πω πως έχεις συχνά προσβάλλει τη διάθεση του Θεού και το τέλος σου θα είναι πολύ δύσκολο να το υποθέσεις. Εάν, τα χρόνια κατά τα οποία συνδέεσαι με Εμένα όχι μόνο δεν σε έχουν κάνει άνθρωπο που διακατέχεται από ανθρώπινη φύση και την αλήθεια, αλλά, επιπλέον, έχουν εδραιώσει πονηρούς τρόπους στη φύση σου και, όχι μόνο έχεις τη διπλή αλαζονεία απ’ ό,τι πριν, αλλά έχουν πολλαπλασιαστεί και οι παρανοήσεις σου για Εμένα, έτσι που να Με αντιμετωπίζεις σαν έναν μικρό παρατρεχάμενο σου, τότε λέω πως η ασθένειά σου δεν είναι μόνο επιφανειακή, αλλά έχει εισχωρήσει στα κόκαλά σου. Το μόνο που απομένει είναι να περιμένεις να διευθετηθούν οι διαδικασίες για την κηδεία σου. Τότε, δε χρειάζεται να με εκλιπαρείς να γίνω ο Θεός σου, γιατί έχεις διαπράξει μια αμαρτία αντάξια θανάτου, μια ασυγχώρητη αμαρτία. Ακόμη κι αν σου έδειχνα έλεος, ο Θεός στους ουρανούς θα επέμενε να πάρει τη ζωή σου, γιατί η προσβολή σου έναντι της διάθεσης του Θεού δεν είναι ένα συνηθισμένο πρόβλημα, αλλά ένα πρόβλημα πολύ σοβαρής φύσεως. Όταν φτάσει ο καιρός, μη Με κατηγορήσεις για το ότι δεν σου το είπα εκ των προτέρων. Όλα καταλήγουν στο εξής: όταν συσχετίζεσαι με τον Χριστό —τον Θεό στη γη— όπως με έναν συνηθισμένο άνθρωπο, δηλαδή όταν πιστεύεις ότι ο Θεός δεν είναι παρά ένας άνθρωπος, τότε είναι που θα αφανιστείς. Αυτή είναι η μοναδική Μου νουθεσία προς όλους σας.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Πώς να γνωρίσετε τον Θεό στη γη

Σχετικές βιωματικές εμπειρίες

Επιτέλους απαλλάχθηκα από τις παρανοήσεις

Σχετικοί ύμνοι

Η κρίση και η παίδευση αποκαλύπτουν τη σωτηρία του Θεού

Ο Σκοπός Πίσω Από τα Σχέδια Του Θεού

Η πρόθεση του Θεού να σώσει τον άνθρωπο δεν θα αλλάξει

Ο Θεός επιδοκιμάζει όσους έχουν αποφασιστικότητα