Λόγια του Παντοδύναμου Θεού των εσχάτων ημερών

Ο ίδιος ο Θεός είναι η αλήθεια και κατέχει όλες τις αλήθειες. Ο Θεός είναι η πηγή της αλήθειας. Κάθε θετικό πράγμα και κάθε αλήθεια προέρχονται από τον Θεό. Εκείνος μπορεί να εκφέρει κρίση σχετικά με το πόσο ορθό ή εσφαλμένο είναι το κάθε πράγμα και το κάθε γεγονός· μπορεί να εκφέρει κρίση για πράγματα που έχουν γίνει, πράγματα που γίνονται τώρα και πράγματα που θα γίνουν στο μέλλον, τα οποία δεν γνωρίζει ακόμα ο άνθρωπος. Ο Θεός είναι ο μόνος Κριτής ο οποίος μπορεί να εκφέρει κρίση σχετικά με το πόσο ορθό ή εσφαλμένο είναι το κάθε πράγμα, και αυτό σημαίνει ότι μόνο ο Θεός μπορεί να κρίνει πόσο ορθό ή εσφαλμένο είναι το κάθε πράγμα. Γνωρίζει τα κριτήρια για όλα τα πράγματα. Μπορεί να εκφράσει αλήθειες σε κάθε χρόνο και τόπο. Ο Θεός είναι η προσωποποίηση της αλήθειας, πράγμα που σημαίνει ότι ο ίδιος κατέχει την ουσία της αλήθειας. Ακόμα κι αν ο άνθρωπος κατανοήσει πολλές αλήθειες και οδηγηθεί στην τελείωση από τον Θεό, θα είχε τότε καμία σχέση με την προσωποποίηση της αλήθειας; Όχι, αυτό είναι σίγουρο. Όταν ο άνθρωπος οδηγηθεί στην τελείωση, όσον αφορά το τρέχον έργο του Θεού και τα διάφορα πρότυπα που απαιτεί ο Θεός από τον άνθρωπο, θα έχει ακριβή κρίση και ακριβείς μεθόδους άσκησης, και θα κατανοήσει πλήρως τις προθέσεις του Θεού. Μπορεί να διακρίνει μεταξύ αυτού που προέρχεται από τον Θεό και αυτού που προέρχεται από τον άνθρωπο, μεταξύ του σωστού και του λάθους. Ωστόσο, υπάρχουν κάποια πράγματα που παραμένουν ανέφικτα και ασαφή για τον άνθρωπο, πράγματα που μπορεί να γνωρίσει μόνο αφού του τα πει ο Θεός. Θα μπορούσε ο άνθρωπος να γνωρίσει ή να προβλέψει πράγματα που είναι ακόμη άγνωστα, πράγματα που ο Θεός δεν του έχει πει ακόμη; Φυσικά και όχι. Επιπλέον, ακόμα κι αν ο άνθρωπος αποκτούσε την αλήθεια από τον Θεό, κατείχε την αλήθεια-πραγματικότητα, γνώριζε την ουσία πολλών αληθειών και είχε την ικανότητα να διακρίνει το σωστό από το λάθος, θα είχε τότε την ικανότητα να ελέγχει και να κυβερνά τα πάντα; Δεν θα είχε αυτήν την ικανότητα. Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ Θεού και ανθρώπου. Σε κάθε περίπτωση, τα δημιουργημένα όντα μπορούν να αποκτήσουν την αλήθεια μόνο από την πηγή της αλήθειας. Μπορούν να αποκτήσουν την αλήθεια από τον άνθρωπο; Είναι ο άνθρωπος η αλήθεια; Μπορεί ο άνθρωπος να παράσχει την αλήθεια; Δεν μπορεί, και εκεί έγκειται η διαφορά. Εσύ μπορείς μόνο να λαμβάνεις την αλήθεια, όχι να την παρέχεις. Μπορείς να αποκληθείς άτομο που κατέχει την αλήθεια; Μπορείς να αποκληθείς η προσωποποίηση της αλήθειας; Φυσικά και όχι! Ποια είναι ακριβώς η ουσία της προσωποποίησης της αλήθειας; Είναι η πηγή που παρέχει την αλήθεια, η πηγή της διακυβέρνησης και της κυριαρχίας επί των πάντων, και είναι επίσης το μόνο κριτήριο και πρότυπο βάσει του οποίου κρίνονται όλα τα πράγματα και όλα τα γεγονότα. Αυτή είναι η προσωποποίηση της αλήθειας.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο όγδοο: Θα έκαναν τους άλλους να υπακούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό (Μέρος τρίτο)

Στην έκφρασή Του όσον αφορά την αλήθεια, ο Θεός εκφράζει τη διάθεση και την ουσία Του· Η έκφραση της αλήθειας από Αυτόν δεν βασίζεται στα διάφορα θετικά πράγματα και τις θετικές δηλώσεις που οι άνθρωποι πιστεύουν ότι συνοψίζει η ανθρωπότητα. Ο λόγος του Θεού είναι ο λόγος του Θεού· ο λόγος του Θεού είναι αλήθεια. Είναι το μόνο θεμέλιο και νόμος βάσει των οποίων υφίσταται η ανθρωπότητα, ενώ όλα εκείνα τα αποκαλούμενα δόγματα που προέρχονται από τον άνθρωπο είναι λανθασμένα, παράλογα και καταδικάζονται από τον Θεό. Δεν πληρούν την έγκρισή Του και, πολύ περισσότερο, δεν είναι η προέλευση ή η βάση του λόγου Του. Ο Θεός εκφράζει τη διάθεση και την ουσία Του μέσω του λόγου Του. Όλα τα λόγια που εκφράζονται από τον Θεό είναι αλήθεια, γιατί Αυτός κατέχει την ουσία του Θεού και είναι η πραγματικότητα όλων των θετικών πραγμάτων. Ανεξάρτητα από το πώς τοποθετεί ή τα ορίζει η διεφθαρμένη αυτή ανθρωπότητα, ή από το πώς τα βλέπει ή τα κατανοεί, τα λόγια του Θεού είναι αιωνίως η αλήθεια, και αυτό αποτελεί αναλλοίωτο γεγονός. Ανεξάρτητα από το πόσο πολλά λόγια του Θεού έχουν ειπωθεί και από το πόσο πολύ τα καταδικάζει και τα απορρίπτει η διεφθαρμένη και μοχθηρή αυτή ανθρωπότητα, υπάρχει ένα γεγονός που παραμένει για πάντα αναλλοίωτο: Τα λόγια του Θεού θα είναι πάντα η αλήθεια, και ο άνθρωπος δεν μπορεί ποτέ να το αλλάξει αυτό. Στο τέλος, ο άνθρωπος πρέπει να παραδεχτεί ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, και ότι η σεβαστή παραδοσιακή κουλτούρα και η επιστημονική γνώση της ανθρωπότητας δεν μπορούν ποτέ να γίνουν θετικά πράγματα και δεν μπορούν ποτέ να γίνουν η αλήθεια. Αυτό είναι απόλυτο. Ο παραδοσιακός πολιτισμός και ο τρόπος ύπαρξης της ανθρωπότητας δεν θα καταστούν αλήθεια λόγω των αλλαγών ή της παρόδου του χρόνου, ούτε και τα λόγια του Θεού θα καταστούν λόγια του ανθρώπου λόγω της καταδίκης ή της λήθης της ανθρωπότητας. Η αλήθεια είναι πάντα η αλήθεια· αυτή η ουσία δεν θα αλλάξει ποτέ. Ποιο γεγονός υπάρχει εδώ; Ότι αυτά τα κοινά ρητά που έχει συνοψίσει η ανθρωπότητα πηγάζουν από τον Σατανά, από τις ανθρώπινες φαντασιοκοπίες και αντιλήψεις, ή προέρχονται από την ανθρώπινη θερμοαιμία και τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων, και δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με θετικά πράγματα. Τα λόγια του Θεού, από την άλλη πλευρά, αποτελούν εκφράσεις της ουσίας και της ταυτότητας του Θεού. Για ποιο λόγο εκφράζει αυτά τα λόγια; Γιατί λέω ότι είναι αλήθεια; Ο λόγος είναι ότι ο Θεός κυριαρχεί σε όλους τους νόμους, τους κανόνες, τις ρίζες, τις ουσίες, τις πραγματικότητες και τα μυστήρια όλων των πραγμάτων. Είναι κατανοητά στο χέρι Του. Επομένως, μόνο ο Θεός γνωρίζει τους κανόνες, τις πραγματικότητες, τα γεγονότα και τα μυστήρια όλων των πραγμάτων. Ο Θεός γνωρίζει την προέλευση όλων των πραγμάτων και ο Θεός γνωρίζει ποια ακριβώς είναι η ρίζα όλων των πραγμάτων. Μόνο οι ορισμοί για όλα όσα προέρχονται από τα λόγια Του είναι οι ακριβέστεροι, και μόνο τα λόγια του Θεού είναι τα πρότυπα και οι αρχές για τη ζωή των ανθρώπων, και οι αλήθειες και τα κριτήρια με βάση τα οποία οι άνθρωποι μπορούν να ζήσουν, ενώ οι σατανικοί νόμοι και θεωρίες όπου βασίζεται ο άνθρωπος για να ζήσει από τότε που τον διέφθειρε ο Σατανάς αντιτίθενται ταυτόχρονα στο γεγονός ότι ο Θεός έχει την κυριαρχία σε όλα τα πράγματα, αλλά και στο γεγονός ότι είναι έχει την κυριαρχία πάνω στους νόμους και τους κανόνες όλων των πραγμάτων. Όλες οι σατανικές θεωρίες του ανθρώπου προκύπτουν από τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες του, και προέρχονται από τον Σατανά. Τι ρόλο παίζει ο Σατανάς; Κατ’ αρχάς, παρουσιάζεται σαν να είναι η αλήθεια. Έπειτα, αναστατώνει, καταστρέφει και καταπατά όλους τους νόμους και τους κανόνες όλων όσα δημιούργησε ο Θεός. Επομένως, ό,τι προέρχεται από τον Σατανά ταιριάζει απόλυτα με την ουσία του Σατανά και είναι γεμάτο με τον μοχθηρό σκοπό του, με την απομίμηση και την προσποίηση, καθώς και την πάντα αναλλοίωτη φιλοδοξία του. Είτε οι διεφθαρμένοι άνθρωποι μπορούν είτε δεν μπορούν να διακρίνουν αυτές τις φιλοσοφίες και θεωρίες του Σατανά, και όσοι άνθρωποι κι αν εκθειάζουν, προωθούν και ακολουθούν αυτά τα πράγματα, και όσα χρόνια κι αν το διεφθαρμένο ανθρώπινο γένος τα θαυμάζει, τα λατρεύει και τα κηρύττει, δεν θα γίνουν ποτέ η αλήθεια. Επειδή η ουσία, η προέλευση και η πηγή αυτών των πραγμάτων είναι ο Σατανάς, που είναι εχθρικός απέναντι στον Θεό και στην αλήθεια, δεν πρόκειται να γίνουν ποτέ η αλήθεια· θα είναι πάντα αρνητικά πράγματα. Όταν δεν υπάρχει αλήθεια για να συγκριθούν, ίσως τότε να τα περάσει κανείς για καλά και θετικά πράγματα. Όταν, όμως, εκτίθενται και αναλύονται με βάση την αλήθεια, δεν είναι αλάνθαστα, δεν ευσταθούν, και είναι πράγματα που γρήγορα οι άνθρωποι τα κατακρίνουν και τα απορρίπτουν. Η αλήθεια που εκφράζει ο Θεός συμπίπτει ακριβώς με τις ανάγκες της κανονικής ανθρώπινης φύσης του ανθρώπινου γένους που δημιούργησε Εκείνος, ενώ αυτά που ενσταλάζει ο Σατανάς στους ανθρώπους είναι ακριβώς αντίθετα με τις ανάγκες που έχει η κανονική ανθρώπινη φύση του ανθρώπινου γένους. Κάνουν έναν κανονικό άνθρωπο να πάψει να είναι κανονικός και να γίνει ακραίος, στενόμυαλος, αλαζόνας, ανόητος, μοχθηρός, αδιάλλακτος, κακόβουλος και ακόμη και ανυπόφορα υπερόπτης. Σε κάποιο σημείο γίνεται τόσο σοβαρό το πρόβλημα, που οι άνθρωποι παραφρονούν και δεν ξέρουν καν ποιοι είναι. Δεν θέλουν να είναι κανονικοί και συνηθισμένοι άνθρωποι, αλλά αντιθέτως επιμένουν να είναι υπεράνθρωποι, άνθρωποι με ιδιαίτερες δυνάμεις ή ανθρώπινα όντα υψηλού επιπέδου. Αυτά τα πράγματα έχουν αλλοιώσει την ανθρώπινη φύση των ανθρώπων και έχουν αλλοιώσει το ένστικτό τους. Η αλήθεια δίνει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να υπάρχουν περισσότερο βασισμένοι στο ένστικτό τους σύμφωνα με τους κανόνες και τους νόμους της κανονικής ανθρώπινης φύσης και με όλους αυτούς τους κανόνες που έχει ορίσει ο Θεός, ενώ αυτά τα επονομαζόμενα κοινά γνωμικά και τα παραπλανητικά ρητά τούς κάνουν ακριβώς να στρέφονται ενάντια στο ανθρώπινο ένστικτο και να παρακάμπτουν τους νόμους που όρισε και διατύπωσε ο Θεός, ακόμα και σε σημείο που αποκλίνουν από την τροχιά της κανονικής ανθρώπινης φύσης και προβαίνουν σε κάποιες ακραίες πράξεις που οι κανονικοί άνθρωποι δεν θα έπρεπε ούτε να κάνουν ούτε να σκέφτονται. Αυτοί οι σατανικοί νόμοι όχι μόνο αλλοιώνουν την ανθρώπινη φύση, αλλά και κάνουν τους ανθρώπους να χάνουν την κανονική ανθρώπινη φύση και το ένστικτο της ανθρώπινης φύσης.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος πρώτο)

Από την επινόηση των κοινωνικών επιστημών από τον άνθρωπο, ο νους του έχει καταληφθεί από την επιστήμη και τη γνώση. Η επιστήμη και η γνώση έχουν γίνει, έπειτα, εργαλεία για την διακυβέρνηση της ανθρωπότητας, και δεν υπάρχει πλέον επαρκής χώρος στον άνθρωπο να λατρέψει τον Θεό, αλλά ούτε κι ευνοϊκές συνθήκες για την λατρεία του Θεού. Η θέση του Θεού έχει βυθιστεί ακόμα πιο κάτω στην καρδιά του ανθρώπου. Αν ο άνθρωπος δεν έχει τον Θεό μες στην καρδιά του, ο εσωτερικός του κόσμος είναι σκοτεινός, κενός και χωρίς ελπίδα. Επακολούθως, έχουν έρθει στο προσκήνιο τόσοι κοινωνικοί επιστήμονες, ιστορικοί και πολιτικοί που εκφράζουν θεωρίες κοινωνικής επιστήμης, την θεωρία της ανθρώπινης εξέλιξης, κι άλλες θεωρίες που έρχονται σε αντίφαση με την αλήθεια ότι ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο, για να γεμίζουν την καρδιά και τον νου της ανθρωπότητας. Με αυτόν τον τρόπο, αυτοί που πιστεύουν ότι όλα τα δημιούργησε ο Θεός όλο και λιγοστεύουν, κι αυτοί που πιστεύουν στην θεωρία της εξέλιξης, όλο και αυξάνονται. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τις καταγραφές του έργου του Θεού και των λόγων Του κατά την διάρκεια της εποχής της Παλαιάς Διαθήκης ως μύθους και θρύλους. Στην καρδιά τους, οι άνθρωποι γίνονται αδιάφοροι ως προς την αξιοπρέπεια και το μεγαλείο του Θεού, στην ύπαρξη του Θεού, καθώς και στην αρχή ότι ο Θεός κυριαρχεί στα πάντα. Η επιβίωση της ανθρωπότητας κι η μοίρα των χωρών και των εθνών δεν είναι πια σημαντική γι’ αυτούς και ο άνθρωπος ζει σε έναν κενό κόσμο, στον οποίο απασχολείται μόνο με το φαγητό, το ποτό και το κυνήγι της ευχαρίστησης… Λίγοι άνθρωποι αναλαμβάνουν να αναζητήσουν πού κάνει ο Θεός το έργο Του σήμερα, ή να αναζητήσουν το πώς προΐσταται και διευθετεί τον προορισμό του ανθρώπου. Και με αυτόν τον τρόπο, εν αγνοία του ανθρώπου, ο ανθρώπινος πολιτισμός γίνεται όλο και λιγότερο ικανός να ακολουθήσει τις επιθυμίες του ανθρώπου, και υπάρχουν ακόμη πολλοί άνθρωποι, οι οποίοι, ζώντας σ’ ένα τέτοιο κόσμο, νιώθουν λιγότερο χαρούμενοι από εκείνους που έχουν ήδη αποβιώσει. Ακόμη και άτομα σε χώρες που κάποτε ήταν πολύ πολιτισμένες, εκφράζουν τέτοιου είδους παράπονα. Διότι, χωρίς την καθοδήγηση του Θεού, ακόμη κι αν οι κυβερνώντες και οι κοινωνιολόγοι στύβουν το μυαλό τους για να διατηρήσουν τον ανθρώπινο πολιτισμό, είναι μάταιο. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να γεμίσει το κενό που υπάρχει στην καρδιά των ανθρώπων, γιατί κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να είναι η ζωή του ανθρώπου και καμία κοινωνική θεωρία δεν μπορεί να απελευθερώσει τον άνθρωπο από τα βάσανα της κενότητας. Η επιστήμη, η γνώση, η ελευθερία, η δημοκρατία, η απόλαυση και η άνεση φέρνουν στον άνθρωπο μόνο προσωρινή παρηγοριά. Ακόμη και με αυτά τα πράγματα, ο άνθρωπος συνεχίζει αναπόφευκτα να αμαρτάνει και να παραπονιέται για την αδικία της κοινωνίας. Αυτά τα πράγματα δεν μπορούν να εμποδίσουν τη λαχτάρα και την επιθυμία του ανθρώπου να εξερευνά. Αυτό συμβαίνει επειδή ο άνθρωπος φτιάχτηκε από τον Θεό και οι ανούσιες θυσίες και εξερευνήσεις του δεν μπορούν παρά να του φέρνουν όλο και μεγαλύτερη δυστυχία και να τον κάνουν να βρίσκεται σε μια συνεχή κατάσταση άγχους, χωρίς να ξέρει πώς να αντιμετωπίσει το μέλλον της ανθρωπότητας ή πώς να αντιμετωπίσει το μονοπάτι που βρίσκεται μπροστά του, σε τέτοιο βαθμό που ο άνθρωπος καταλήγει να φοβάται ακόμη και την επιστήμη και τη γνώση και να φοβάται ακόμη περισσότερο το αίσθημα κενότητας. Σε αυτόν τον κόσμο, είτε ζεις σε μια ελεύθερη χώρα είτε σε μια χώρα χωρίς ανθρώπινα δικαιώματα, είσαι εντελώς ανίκανος να ξεφύγεις από τη μοίρα της ανθρωπότητας. Είτε είσαι ο κυβερνών είτε ο κυβερνώμενος, είσαι εντελώς ανίκανος να ξεφύγεις από την επιθυμία να εξερευνήσεις τη μοίρα, τα μυστήρια και τον προορισμό της ανθρωπότητας ούτε είσαι, βέβαια, ικανός να ξεφύγεις από το χαοτικό αίσθημα της κενότητας. Τέτοιου είδους φαινόμενα, που είναι κοινά σε όλη την ανθρωπότητα, ονομάζονται κοινωνικά φαινόμενα από τους κοινωνιολόγους, αλλά κανένας σπουδαίος άνθρωπος δεν μπορεί να βγει μπροστά για να λύσει τέτοιου είδους προβλήματα. Ο άνθρωπος, εξάλλου, δεν είναι παρά άνθρωπος, και η θέση και η ζωή του Θεού δεν μπορούν να αντικατασταθούν από κανέναν άνθρωπο. Αυτό που χρειάζεται η ανθρωπότητα δεν είναι μόνο μια δίκαιη κοινωνία στην οποία όλοι είναι καλοταϊσμένοι, ίσοι και ελεύθεροι· αυτό που χρειάζεται η ανθρωπότητα είναι η σωτηρία του Θεού και η δική Του παροχή ζωής στον άνθρωπο. Μόνο όταν ο άνθρωπος λάβει την παροχή ζωής του Θεού και τη σωτηρία Του μπορούν να καλυφθούν οι ανάγκες του, η επιθυμία του να εξερευνά και το κενό που έχει μες στην καρδιά του. Αν ο λαός μιας χώρας ή ενός έθνους δεν μπορεί να λάβει τη σωτηρία και την επίβλεψη του Θεού, τότε μια τέτοια χώρα ή ένα τέτοιο έθνος θα οδεύει προς την παρακμή, προς το σκότος, με αποτέλεσμα να αφανιστεί από τον Θεό.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Παράρτημα Β΄: Ο Θεός προΐσταται της μοίρας όλης της ανθρωπότητας

Η γνώση περί αρχαίας κουλτούρας έχει κλέψει στα κρυφά τον άνθρωπο από την παρουσία του Θεού και τον έχει παραδώσει στον βασιλιά των διαβόλων και στους απογόνους του. Τα Τέσσερα Βιβλία και τα Πέντε Κλασικά^[α] έχουν μεταφέρει το σκεπτικό και τις αντιλήψεις του ανθρώπου σε μια άλλη εποχή παρακοής, κάνοντάς τον να λατρεύει ακόμη περισσότερο από πριν εκείνους που συνέταξαν το Βιβλίο των Πηγών και επιδεινώνοντας, ως εκ τούτου, περαιτέρω τις αντιλήψεις του για τον Θεό. Εν αγνοία του ανθρώπου, ο βασιλιάς των διαβόλων απέκλεισε άσπλαχνα τον Θεό από την καρδιά του κι έπειτα την κατέλαβε ο ίδιος, με θριαμβευτική χαρά. Από τότε, ο άνθρωπος απέκτησε μια άσχημη ψυχή, καθώς και την όψη του βασιλιά των διαβόλων. Μίσος για τον Θεό γέμισε το στήθος του, και η κακεντρέχεια του βασιλιά των διαβόλων εξαπλωνόταν μέρα με τη μέρα μες στον άνθρωπο, έως ότου τον κυρίευσε ολότελα. Ο άνθρωπος δεν είχε πια ούτε την παραμικρή ελευθερία και δεν είχε τον τρόπο να ξεφύγει από τα δίχτυα του βασιλιά των διαβόλων. Δεν είχε άλλη επιλογή παρά να πιαστεί επιτόπου αιχμάλωτος, να παραδοθεί και να πέσει κάτω υποταγμένος ενώπιόν του. Πριν από πολύ καιρό, όταν η καρδιά και η ψυχή του ανθρώπου ήταν ακόμη στο πρώιμο στάδιό τους, ο βασιλιάς των διαβόλων φύτεψε μέσα τους τον σπόρο του καρκινώματος του αθεϊσμού, διδάσκοντάς του πλάνες όπως «μελέτησε τις επιστήμες και την τεχνολογία· υλοποίησε τους Τέσσερις Εκσυγχρονισμούς· στον κόσμο Θεός δεν υπάρχει». Και πέραν τούτων, δεν χάνει ευκαιρία να φωνάξει: «Ας βασιστούμε στον σκληρό μας μόχθο για να χτίσουμε μια όμορφη πατρίδα», ζητώντας από τον καθένα να είναι προετοιμασμένος από την παιδική του ηλικία να υπηρετήσει πιστά την πατρίδα του. Ο άνθρωπος, όντας ανυποψίαστος, ήρθε στην παρουσία του, όπου εκείνος σφετερίστηκε δίχως δισταγμό όλα τα εύσημα (τα εύσημα, δηλαδή, που ανήκουν στον Θεό για το γεγονός πως κρατά όλη την ανθρωπότητα στα χέρια Του). Ποτέ του δεν ένιωσε καμία ντροπή. Επιπλέον, άρπαξε αναίσχυντα τον λαό του Θεού και έσυρε τους ανθρώπους αυτούς στο σπίτι του, όπου πήδησε σαν ποντικός πάνω στο τραπέζι κι έβαλε τον άνθρωπο να τον λατρεύει ως Θεό. Τέτοιος κακοποιός είναι! Αναφωνεί σκανδαλώδη, σοκαριστικά πράγματα, όπως: «Στον κόσμο Θεός δεν υπάρχει. Ο άνεμος προέρχεται από μετασχηματισμούς σύμφωνα με φυσικούς νόμους· η βροχή προκαλείται όταν οι υδρατμοί, αφού έρθουν σε επαφή με κρύες θερμοκρασίες, συμπυκνώνονται σε σταγόνες και πέφτουν στη γη· ο σεισμός είναι η δόνηση της επιφάνειας της γης λόγω γεωλογικών αλλαγών· η ξηρασία οφείλεται στην ξηρότητα του αέρα που προκαλείται από νουκλεονικές διαταραχές στην επιφάνεια του ήλιου. Πρόκειται για φυσικά φαινόμενα. Πού βρίσκεται, σε όλα αυτά, κάποια πράξη του Θεού;» Υπάρχουν, μάλιστα, εκείνοι που φωνάζουν δηλώσεις που δεν θα έπρεπε να εκφράζονται, όπως οι ακόλουθες: «Ο άνθρωπος εξελίχθηκε από τον πίθηκο κατά την αρχαιότητα, και ο σημερινός κόσμος προέρχεται από μια διαδοχή πρωτόγονων κοινωνιών που ξεκίνησαν πριν από περίπου ένα δισεκατομμύριο χρόνια. Το αν μια χώρα θα ακμάσει ή θα παρακμάσει εξαρτάται εξ ολοκλήρου από τον λαό της». Στο παρασκήνιο, κάνει τον άνθρωπο να τον κρεμάσει στον τοίχο ή να τον τοποθετήσει πάνω στο τραπέζι προκειμένου να του αποτίνει φόρο τιμής και να του κάνει προσφορές. Ενώ αναφωνεί «δεν υπάρχει Θεός», ταυτόχρονα πλασάρει τον εαυτό του ως Θεό, διώχνοντας συνοπτικά τον Θεό από τα όρια της γης, καθώς στέκεται στη θέση του Θεού και αναλαμβάνει τον ρόλο του βασιλιά των διαβόλων. Είναι πέρα για πέρα παράλογος! […]

Από πάνω έως κάτω και από την αρχή έως το τέλος, ο Σατανάς αναστατώνει το έργο του Θεού και ενεργεί ενάντια σ’ Εκείνον. Όλη αυτή η κουβέντα περί «αρχαίας πολιτιστικής κληρονομιάς», πολύτιμης «γνώσης για την αρχαία κουλτούρα», «διδασκαλιών του ταοϊσμού και του κομφουκιανισμού» και «κομφουκιανικών κλασικών και φεουδαρχικών τελετών» έχει οδηγήσει τον άνθρωπο στην κόλαση. Η προηγμένη επιστήμη και τεχνολογία της σύγχρονης εποχής, καθώς και οι ιδιαίτερα ανεπτυγμένοι τομείς της βιομηχανίας, της γεωργίας και των επιχειρήσεων είναι άφαντοι. Αντίθετα, το μόνο που κάνει είναι να τονίζει τις φεουδαρχικές τελετές που διαδίδονται από τους «πιθήκους» των αρχαίων χρόνων προκειμένου να διαταράξει και να αποδομήσει σκοπίμως το έργο του Θεού, καθώς και να εναντιωθεί σε αυτό. Δεν έχει συνεχίσει απλώς να πλήττει τον άνθρωπο μέχρι και σήμερα, μα θέλει, μάλιστα, να τον καταπιεί^[1] ολόκληρο. Η μετάδοση των ηθικών και δεοντολογικών διδασκαλιών του φεουδαρχισμού και η μεταλαμπάδευση της γνώσης περί αρχαίας κουλτούρας έχουν μολύνει από καιρό τους ανθρώπους, μετατρέποντάς τους σε μεγάλους και μικρούς διαβόλους. Λίγοι είναι εκείνοι που θα λάμβαναν μετά χαράς τον Θεό· λίγοι θα υποδέχονταν τον ερχομό Του με ευφροσύνη. Στα πρόσωπα όλων των ανθρώπων διαγράφονται δολοφονικές προθέσεις και σε κάθε τόπο διαχέεται στον αέρα η πνοή του θανάτου. Επιζητούν να αποκλείσουν τον Θεό απ’ αυτόν τον τόπο· κραδαίνοντας μαχαίρια και ξίφη, παρατάσσονται σε σχηματισμό μάχης απέναντι στον Θεό για να Τον «εξοντώσουν».

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Έργο και είσοδος (7)

Υποσημειώσεις:

1. Ο όρος «καταπιεί» αναφέρεται στη μοχθηρή συμπεριφορά του βασιλιά των διαβόλων, ο οποίος ρημάζει τους ανθρώπους στο σύνολό τους.

α. Τα Τέσσερα Βιβλία και τα Πέντε Κλασικά είναι τα επίσημα βιβλία του κομφουκιανισμού στην Κίνα.

Όποιες γνώσεις και να έχεις σήμερα, όσα πτυχία και ακαδημαϊκά προσόντα κι αν έχεις, τώρα μιλάω για τις απόψεις της ανθρωπότητας και για τις δικές Μου απόψεις για τη γνώση. Ξέρετε τι γνώμη έχει ο Θεός για τη γνώση; Θα μπορούσε κανείς να πει ότι ο Θεός επιθυμεί να αναπτυχθεί η επιστήμη και οι άνθρωποι να αποκτήσουν περισσότερες επιστημονικές γνώσεις, καθώς δεν θέλει να είναι οπισθοδρομικοί και αδαείς, να μην καταλαβαίνουν τίποτα. Σωστό είναι αυτό, αλλά ο Θεός δεν εγκρίνει αυτά τα πράγματα, τα χρησιμοποιεί για παροχή υπηρεσίας. Όσο θαυμάσια κι αν θεωρεί ο άνθρωπος αυτά τα πράγματα, δεν είναι ούτε η αλήθεια ούτε υποκατάστατό της. Ο Θεός εκφράζει την αλήθεια για να αλλάξει τους ανθρώπους και τις διαθέσεις τους. Τα λόγια του Θεού μπορεί καμιά φορά να αφορούν τις απόψεις ή τους τρόπους θεώρησης της γνώσης όπως ο κομφουκιανισμός ή οι κοινωνικές επιστήμες, αλλά δεν είναι παρά αντιπροσωπευτικά αυτών των απόψεων. Αν ψάξουμε το βαθύτερο νόημα των λόγων του Θεού, θα δούμε ότι απεχθάνεται την ανθρώπινη γνώση. Στην ανθρώπινη γνώση δεν περιέχονται μόνο βασικές προτάσεις και απλά δόγματα. Περιέχονται και κάποιες σκέψεις και απόψεις, καθώς και ο παραλογισμός, οι προκαταλήψεις και τα σατανικά δηλητήρια των ανθρώπων. Ορισμένες γνώσεις μπορούν ακόμη και να παραπλανήσουν και να διαφθείρουν τους ανθρώπους. Αυτές είναι το δηλητήριο και ο καρκίνος του Σατανά, και μόλις κάποιος τις αποδεχτεί και τις κατανοήσει, το δηλητήριο του Σατανά θα εξελιχθεί σε όγκο στην καρδιά. Αυτός ο όγκος θα εξαπλωθεί σε ολόκληρο το σώμα του, και αν δεν θεραπευτεί από τα λόγια του Θεού και από την αλήθεια, θα τον οδηγήσει σίγουρα στον θάνατο. Έτσι, όσο περισσότερες γνώσεις αποκτούν οι άνθρωποι, όσο περισσότερα αντιλαμβάνονται, τόσο πιο απίθανο είναι να πιστέψουν ότι υπάρχει ο Θεός. Αντίθετα, θα Τον αρνηθούν και θα Του αντισταθούν, γιατί τη γνώση μπορούν να τη δουν και να την αγγίξουν, και σχετίζεται κυρίως με όσα συμβαίνουν στη ζωή τους. Μπορεί οι άνθρωποι στο σχολείο να μελετήσουν και να αποκτήσουν πολλές γνώσεις, αλλά δεν βλέπουν την πηγή της γνώσης και το πώς συνδέεται με το πνευματικό βασίλειο. Οι περισσότερες γνώσεις που διδάσκονται και κατανοούν είναι αντίθετες με την αλήθεια των λόγων του Θεού. Ειδικότερα ο φιλοσοφικός υλισμός και η θεωρία της εξέλιξης ανήκουν στις αιρέσεις και τις πλάνες του αθεϊσμού. Είναι αναμφίβολα ένα σύνολο από πλάνες που αποτελούν αντίσταση στον Θεό. Αν διαβάσεις βιβλία ιστορίας, έργα γνωστών συγγραφέων ή βιογραφίες σπουδαίων ανθρώπων, ή αν τυχόν σπουδάσεις επιστήμη και τεχνολογία, τι θα κερδίσεις; Αν, για παράδειγμα, σπουδάσεις φυσική, θα μάθεις κάποιες φυσικές θεωρίες, τους Νόμους του Νεύτωνα ή άλλα δόγματα. Όταν, όμως, μάθεις και υιοθετήσεις αυτά τα πράγματα, θα καταλάβουν το μυαλό σου και θα κυριαρχήσουν στη σκέψη σου. Όταν κάποια στιγμή αργότερα διαβάσεις τα λόγια του Θεού, θα σκεφτείς: «Πώς γίνεται να μην αναφέρει ο Θεός τη βαρύτητα; Γιατί δεν γίνεται λόγος για το διάστημα; Γιατί δεν λέει ο Θεός αν έχει ατμόσφαιρα το φεγγάρι ή πόσο οξυγόνο υπάρχει στη γη; Ο Θεός θα έπρεπε να γνωστοποιήσει αυτά τα πράγματα, καθώς είναι πράγματα που πρέπει να ξέρει η ανθρωπότητα». Αν έχεις μέσα σου τέτοιες σκέψεις, τότε θα θεωρείς την αλήθεια και τα λόγια του Θεού δευτερεύοντα, και αντίθετα θα φέρνεις στο προσκήνιο όλες τις γνώσεις και τις θεωρίες σου. Έτσι θα αντιμετωπίζεις τον λόγο του Θεού. Σε κάθε περίπτωση, αυτά τα διανοητικά πράγματα θα δώσουν στους ανθρώπους εσφαλμένη αντίληψη και θα τους απομακρύνουν από τον Θεό. Είτε το πιστεύετε ή όχι, είτε μπορείτε να το αποδεχτείτε σήμερα είτε όχι, θα έρθει η μέρα που θα το παραδεχτείτε. Καταλαβαίνετε πώς μπορεί η γνώση να οδηγήσει τους ανθρώπους στην καταστροφή, στην κόλαση; Κάποιοι μπορεί να μη θέλουν να το δεχτούν, επειδή υπάρχουν ανάμεσά σας κάποιοι άνθρωποι με υψηλή μόρφωση και πολλές γνώσεις. Δεν σας κοροϊδεύω ούτε γίνομαι σαρκαστικός, απλώς δηλώνω ένα γεγονός. Ούτε σας ζητώ να το αποδεχτείτε εδώ και τώρα, αλλά να καταλάβετε αυτήν την πτυχή σιγά-σιγά. Η γνώση σε αναγκάζει να αναλύσεις και να αντιμετωπίσεις όλα όσα κάνει ο Θεός με το μυαλό και τη διάνοιά σου. Δεν θα σε αφήσει να γνωρίσεις τον Θεό και να βιώσεις το έργο Του, θα σε απομακρύνει από τον Θεό και θα σε κάνει να Του αντισταθείς. Αλλά εσύ τώρα έχεις γνώσεις, οπότε τι κάνεις; Πρέπει να διακρίνεις μεταξύ της πρακτικής γνώσης και εκείνης που προέρχεται από τον Σατανά και ανήκει στην αίρεση και την πλάνη. Αν δέχεσαι μόνο αθεϊστικές, παράλογες γνώσεις, αυτές μπορεί να εμποδίσουν την πίστη σου στον Θεό, να αναστατώσουν την κανονική σου σχέση μαζί Του και το πώς αποδέχεσαι την αλήθεια, και να σε εμποδίσουν να αποκτήσεις τη ζωή-είσοδο. Αυτό είναι σωστό, και πρέπει να το ξέρεις.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Το μονοπάτι άσκησης προς την αλλαγή διάθεσης

Η γνώση, η εμπειρία, τα διδάγματα, κανένα από αυτά τα πράγματα δεν είναι η αλήθεια· δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με την αλήθεια. Μάλιστα, αυτά τα πράγματα αντιτίθενται στην αλήθεια και τα καταδικάζει ο Θεός. Πάρτε για παράδειγμα τη γνώση. Θεωρείται η ιστορία μια μορφή γνώσης; (Ναι.) Πώς προέκυψαν οι γνώσεις και τα βιβλία για την ιστορία του ανθρώπου, την ιστορία συγκεκριμένων χωρών ή εθνοτικών ομάδων, τη σύγχρονη ιστορία, την αρχαία ιστορία ή ακόμη και κάποια ανεπίσημα ιστορικά αρχεία; (Τα έγραψαν άνθρωποι.) Συμφωνούν, λοιπόν, τα πράγματα που έγραψαν οι άνθρωποι με την πραγματική ιστορία; Δεν είναι οι ιδέες και οι απόψεις των ανθρώπων αντίθετες με τις αρχές, τις μεθόδους και τα μέσα με τα οποία ενεργεί ο Θεός; Έχουν σχέση όσα λέει ο άνθρωπος με την πραγματική ιστορία; (Όχι.) Δεν έχουν καμία σχέση. Επομένως, όσο ακριβείς κι αν είναι οι καταγραφές που περιέχουν τα βιβλία ιστορίας, είναι μόνο γνώσεις. Όσο εύγλωττοι κι αν είναι αυτοί οι ιστορικοί, και όσο λογικά και ξεκάθαρα κι αν αφηγούνται αυτές τις ιστορίες, ποιο είναι το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγεις όταν τους ακούς; (Ότι τα ξέρουμε αυτά τα γεγονότα.) Ναι, τα ξέρετε αυτά τα γεγονότα. Όμως, αφηγούνται, άραγε, αυτές τις ιστορίες με μοναδικό σκοπό να σε πληροφορήσουν γι’ αυτά τα γεγονότα; Έχουν μια συγκεκριμένη ιδέα στην οποία θέλουν να σε κατηχήσουν. Και ποιο είναι το επίκεντρο αυτής της κατήχησης; Αυτό πρέπει να εξετάσουμε και ν’ αναλύσουμε. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα, για να καταλάβετε σε τι επιθυμούν να κατηχήσουν τους ανθρώπους. Μετά από μια ανασκόπηση της ιστορίας από τους αρχαίους χρόνους έως σήμερα, οι άνθρωποι έχουν καταλήξει σ’ ένα ρητό. Έχουν παρατηρήσει από την ιστορία του ανθρώπου το εξής γεγονός: «Οι νικητές παίρνουν το στέμμα και οι χαμένοι δεν παίρνουν τίποτα». Είναι αυτό γνώση; (Ναι.) Αυτή η γνώση προέρχεται από ιστορικά γεγονότα. Έχει αυτό το ρητό καμία σχέση με τις μεθόδους και τα μέσα με τα οποία ο Θεός κυριαρχεί επί των πάντων; (Όχι.) Στην πραγματικότητα, είναι το αντίθετο· πάει κόντρα και είναι ενάντια σε αυτά. Έχεις, λοιπόν, κατηχηθεί σ’ αυτό το ρητό και, αν δεν κατανοείς την αλήθεια ή αν είσαι άπιστος, τι μπορεί να σκεφτείς όταν το ακούς; Πώς αντιλαμβάνεσαι αυτό το ρητό; Κατ’ αρχάς, αυτοί οι ιστορικοί ή αυτά τα βιβλία ιστορίας απαριθμούν όλα τα γεγονότα τέτοιου είδους, χρησιμοποιώντας επαρκή αποδεικτικά στοιχεία και ιστορικά γεγονότα για να τεκμηριώσουν την ακρίβεια αυτού του ρητού. Αρχικά, μπορεί να έμαθες απλώς αυτό το ρητό από ένα βιβλίο και να ξέρεις μόνο το ίδιο το ρητό. Μπορεί να το κατανοείς μόνο σε ένα επίπεδο ή ως έναν βαθμό, μέχρι να μάθεις γι’ αυτά τα γεγονότα. Μόλις, όμως, ακούσεις αυτά τα ιστορικά δεδομένα, αναγνωρίζεις και παραδέχεσαι περισσότερο αυτό το ρητό. Δεν θα πεις σε καμία περίπτωση: «Κάποια πράγματα δεν είναι έτσι». Αντιθέτως, θα πεις: «Έτσι έχουν τα πράγματα. Αν εξετάσει κανείς την ιστορία από τους αρχαίους χρόνους έως σήμερα, το ανθρώπινο είδος εξελίχθηκε μ’ αυτόν τον τρόπο· οι νικητές παίρνουν το στέμμα και οι χαμένοι δεν παίρνουν τίποτα!» Όταν αντιληφθείς το ζήτημα μ’ αυτόν τον τρόπο, ποια οπτική και ποια στάση θα έχεις απέναντι στον τρόπο συμπεριφοράς σου, στη σταδιοδρομία σου και στην καθημερινή σου ζωή, καθώς και απέναντι στους ανθρώπους, στα γεγονότα και στα πράγματα γύρω σου; Μήπως θ’ αλλάξει τη στάση σου αυτή η αντίληψη; (Ναι.) Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Πώς, λοιπόν, θ’ αλλάξει τη στάση σου; Μήπως θα καθοδηγήσει και θ’ αλλάξει την κατεύθυνση της ζωής σου και τις μεθόδους σου στις κοσμικές αλληλεπιδράσεις; Ίσως στο παρελθόν να πίστευες ότι «Η αρμονία είναι θησαυρός· η μακροθυμία είναι εξαιρετική ικανότητα» και ότι «Οι καλοί έχουν μια ήσυχη ζωή». Τώρα, θα σκέφτεσαι: «Εφόσον “οι νικητές παίρνουν το στέμμα και οι χαμένοι δεν παίρνουν τίποτα”, αν θέλω να γίνω αξιωματούχος, θα πρέπει να έχω τον νου μου στον τάδε. Δεν είναι με το μέρος μου, οπότε δεν μπορώ να τον προάγω, ακόμα κι αν το αξίζει». Όσο σκέφτεσαι τα πράγματα μ’ αυτόν τον τρόπο, η στάση σου θ’ αλλάξει, και μάλιστα γρήγορα. Πώς θα προκύψει αυτή η αλλαγή; Θα προκύψει επειδή αποδέχθηκες την ιδέα και την άποψη ότι «Οι νικητές παίρνουν το στέμμα και οι χαμένοι δεν παίρνουν τίποτα». Και όταν ακούσεις πολλά δεδομένα, απλώς θα επιβεβαιώνεις περισσότερο την ορθότητα αυτής της άποψης στην πραγματική ζωή των ανθρώπων. Θα πιστεύεις βαθιά ότι πρέπει να εφαρμόσεις αυτήν την άποψη στον τρόπο με τον οποίο ενεργείς και φέρεσαι, προκειμένου να επιδιώξεις τη μελλοντική σου ζωή και τις προοπτικές σου. Δεν θα σε έχει αλλάξει, λοιπόν, αυτή η ιδέα και αυτή η άποψη; (Ναι.) Και ενώ σε αλλάζει, ταυτόχρονα θα σε διαφθείρει. Έτσι έχουν τα πράγματα. Αυτή η γνώση σε αλλάζει και σε διαφθείρει. Όταν, λοιπόν, εξετάζεις τη ρίζα αυτού του ζητήματος, με όση ακρίβεια κι αν παρουσιάζονται αυτές οι ιστορίες, τελικά συνοψίζονται σ’ αυτό το ρητό και σε κατηχούν σ’ αυτήν την ιδέα. Είναι αυτή η γνώση η προσωποποίηση της αλήθειας ή μήπως είναι η λογική του Σατανά; (Η λογική του Σατανά.) Σωστά. Το εξήγησα με αρκετές λεπτομέρειες; (Ναι.) Τώρα είναι σαφές. Αν δεν πιστεύεις στον Θεό, δεν πρόκειται να το καταλάβεις αυτό ούτε και μετά από δύο ζωές. Όσο περισσότερο ζεις, τόσο περισσότερο θα νιώθεις ότι είσαι ανόητος και θα νομίζεις ότι δεν είσαι αρκετά αδίστακτος και ότι θα πρέπει να είσαι πιο αδίστακτος, πιο πονηρός, πιο καταχθόνιος και χειρότερος και πιο κακός άνθρωπος. Θα σκέφτεσαι: «Αν αυτός μπορεί να σκοτώσει, τότε εγώ πρέπει να βάζω φωτιές. Αν αυτός σκοτώσει έναν άνθρωπο, τότε εγώ πρέπει να σκοτώσω 10. Αν αυτός σκοτώσει χωρίς ν’ αφήσει κανένα ίχνος, τότε εγώ θα βλάπτω τους άλλους χωρίς να το καταλάβουν, και μάλιστα θα κάνω τους απογόνους τους να μ’ ευχαριστούν για τρεις γενιές!» Αυτή είναι η επιρροή της φιλοσοφίας, της γνώσης, της εμπειρίας και των διδαγμάτων του Σατανά που έχει δεχθεί το ανθρώπινο γένος. Στην πραγματικότητα, είναι απλώς κακοποίηση και διαφθορά. Επομένως, όποιο είδος γνώσης κι αν κηρύττεται ή διαδίδεται σ’ αυτόν τον κόσμο, θα σε κατηχήσει σε μια ιδέα ή μια άποψη. Αν δεν μπορείς να το διακρίνεις αυτό, θα δηλητηριαστείς. Τελικά, ένα πράγμα είναι βέβαιο πλέον: Δεν έχει σημασία αν αυτές οι γνώσεις προέρχονται από τον απλό λαό ή από επίσημες πηγές, αν τις σέβεται μια μειονότητα ή η πλειονότητα· καμία από αυτές δεν έχει σχέση με την αλήθεια. Η αλήθεια είναι η πραγματικότητα όλων των θετικών πραγμάτων. Η ορθότητά της δεν κρίνεται από τον αριθμό των ανθρώπων που την παραδέχονται. Η πραγματικότητα των θετικών πραγμάτων είναι η ίδια η αλήθεια. Κανείς δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό ούτε να το αρνηθεί. Η αλήθεια θα είναι πάντα η αλήθεια.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο όγδοο: Θα έκαναν τους άλλους να υπακούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό (Μέρος τρίτο)

Όλοι όσοι ανήκουν στον διάβολο ζουν για τον εαυτό τους. Η άποψή τους για τη ζωή και τα αποφθέγματά τους προέρχονται κυρίως από ρητά του Σατανά, όπως το «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω», το «Ο άνθρωπος πεθαίνει για τα πλούτη όπως το πουλί πεθαίνει για το φαγητό» και άλλες τέτοιες πλάνες. Όλα αυτά τα λόγια που εκφράζουν αυτοί οι βασιλιάδες διάβολοι, οι σπουδαίοι και οι φιλόσοφοι έχουν μετατραπεί στην ίδια τη ζωή του ανθρώπου. Πιο συγκεκριμένα, τα πιο πολλά λόγια του Κομφούκιου, τον οποίο ο κινεζικός λαός εκθειάζει ως «σοφό», έχουν γίνει η ζωή του ανθρώπου. Υπάρχουν επίσης τα περίφημα γνωμικά του Βουδισμού και του Ταοϊσμού, αλλά και τα κλασικά ρητά διάφορων διασήμων, τα οποία παραθέτουν συχνά. Όλα τούτα ανακεφαλαιώνουν τις φιλοσοφίες και τη φύση του Σατανά, την οποία παρουσιάζουν και εξηγούν με τον καλύτερο τρόπο. Όλα αυτά τα δηλητήρια, που είναι αποτυπωμένα στην καρδιά του ανθρώπου προέρχονται από τον Σατανά και ούτε το ελάχιστο δεν προέρχεται από τον Θεό. Αυτά τα διαβολικά λόγια, επίσης, είναι εντελώς αντίθετα απ’ τον λόγο του Θεού. Είναι τελείως ξεκάθαρο ότι η πραγματικότητα κάθε θετικού πράγματος προέρχεται από τον Θεό, και ότι όλα τα αρνητικά πράγματα που δηλητηριάζουν τον άνθρωπο προέρχονται απ’ τον Σατανά. Επομένως, αν εξετάσεις την άποψη και τις αξίες ενός ανθρώπου για τη ζωή μπορείς να διακρίνεις τη φύση του, αλλά και σε ποιον ανήκει. Ο Σατανάς διαφθείρει τους ανθρώπους μέσα από την εκπαίδευση και την επιρροή των εθνικών κυβερνήσεων, και των διασήμων και των σπουδαίων. Τα διαβολικά λόγια τους έχουν γίνει η ζωή και η φύση του ανθρώπου. Το «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» είναι ένα γνωστό σατανικό ρητό που έχει ενσταλαχθεί σε όλους, και το οποίο έχει γίνει η ζωή του ανθρώπου. Υπάρχουν και άλλα λόγια φιλοσοφιών για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις σαν κι αυτό. Ο Σατανάς χρησιμοποιεί την παραδοσιακή κουλτούρα κάθε έθνους για να εκπαιδεύσει, να παραπλανήσει και να διαφθείρει τους ανθρώπους, κι έτσι ωθεί την ανθρωπότητα να πέσει και να βυθιστεί μέσα σε μια απέραντη άβυσσο καταστροφής· τελικά, ο Θεός καταστρέφει τους ανθρώπους, επειδή υπηρετούν τον Σατανά και αντιστέκονται σ’ Αυτόν. Κάποιοι άνθρωποι έχουν υπηρετήσει ως δημόσιοι αξιωματούχοι στην κοινωνία για δεκαετίες. Φανταστείτε να ρωτούσατε: «Τα έχεις καταφέρει τόσο καλά σ’ αυτό το αξίωμα. Ποια είναι τα διάσημα αποφθέγματα στα οποία βασίζεις κυρίως τη ζωή σου;» Μπορεί να πουν: «Το μόνο που καταλαβαίνω είναι το εξής: “Οι αξιωματούχοι δεν κάνουν δύσκολη τη ζωή εκείνων που τους φέρνουν δώρα, και όσοι δεν κολακεύουν, δεν καταφέρνουν ποτέ τίποτα”». Πάνω σ’ αυτήν τη σατανική φιλοσοφία βασίζεται η καριέρα τους. Αυτά τα λόγια δεν είναι αντιπροσωπευτικά της φύσης τέτοιων ανθρώπων; Το να χρησιμοποιούν με αθέμιτο τρόπο κάθε δυνατό μέσο για την απόκτηση θέσης έχει γίνει η φύση τους· στόχοι τους είναι η θέση ενός αξιωματούχου και μια επιτυχημένη καριέρα. Υπάρχουν πολλά ακόμα σατανικά δηλητήρια στη ζωή των ανθρώπων, στη διαγωγή και στη συμπεριφορά τους. Για παράδειγμα, οι φιλοσοφίες τους για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις, ο τρόπος με τον οποίο ενεργούν και τα αξιώματά τους είναι όλα γεμάτα με τα δηλητήρια του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, και προέρχονται όλα από τον Σατανά. Άρα, όλα όσα ρέουν μέσα στο μεδούλι και στο αίμα τους προέρχονται απ’ τον Σατανά. Όλοι αυτοί οι αξιωματούχοι, όσοι έχουν εξουσία και όσοι είναι επιτυχημένοι ακολουθούν τα δικά τους μονοπάτια και μυστικά για την επιτυχία. Τέτοια μυστικά δεν αντιπροσωπεύουν απόλυτα τη φύση τους; Έχουν κάνει τόσο σπουδαία πράγματα στην κοινωνία, και κανείς δεν μπορεί να διακρίνει τις μηχανορραφίες και τις ίντριγκες που κρύβουν πίσω τους. Αυτό δείχνει πόσο ύπουλη και δηλητηριώδης είναι η φύση τους. Ο Σατανάς έχει διαφθείρει πολύ βαθιά την ανθρωπότητα. Το δηλητήριό του κυλά μέσα στο αίμα του κάθε ανθρώπου, και μπορεί να πει κανείς ότι ο άνθρωπος έχει διεφθαρμένη, μοχθηρή, ανταγωνιστική φύση που πάει κόντρα στον Θεό, γεμάτη από τις φιλοσοφίες και τα δηλητήρια του Σατανά, και βουτηγμένη μέσα σ’ αυτά. Έχει γίνει, στο σύνολό της, η φύση-ουσία του Σατανά. Γι’ αυτό αντιστέκονται και εναντιώνονται στον Θεό οι άνθρωποι.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Πώς να γνωρίσουμε τη φύση του ανθρώπου

Το ρητό «Το χρήμα κινεί τον κόσμο» είναι μια φιλοσοφία του Σατανά. Επικρατεί σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, σε κάθε ανθρώπινη κοινωνία· θα μπορούσατε να πείτε ότι είναι μια τάση. Κι αυτό επειδή έχει ενσταλαχτεί στην καρδιά του καθενός, ο οποίος στην αρχή δεν αποδεχόταν αυτό το ρητό, όμως στη συνέχεια το αποδέχτηκε σιωπηρά όταν ήρθε σε επαφή με την πραγματική ζωή, και άρχισε να πιστεύει πως τα λόγια αυτά ήταν, στην πραγματικότητα, αληθινά. Δεν πρόκειται για μια διαδικασία με την οποία διαφθείρει ο Σατανάς τους ανθρώπους; Ίσως οι άνθρωποι να μην κατανοούν αυτό το ρητό στον ίδιο βαθμό, αλλά ο καθένας έχει έναν διαφορετικό βαθμό ερμηνείας και αναγνώρισής του, με βάση τα όσα έχουν συμβεί γύρω του και τις προσωπικές εμπειρίες του. Δεν ισχύει αυτό; Ανεξαρτήτως του πόση εμπειρία έχει κάποιος από αυτό το ρητό, ποια είναι η αρνητική επίδραση που μπορεί να έχει στην καρδιά κάποιου; Κάτι αποκαλύπτεται μέσα από τη διάθεση των ανθρώπων αυτού του κόσμου, συμπεριλαμβανομένου καθενός από εσάς. Τι ακριβώς; Η λατρεία του χρήματος. Είναι δύσκολο να αφαιρεθεί αυτό από την καρδιά κάποιου; Είναι πολύ δύσκολο! Φαίνεται ότι η διαφθορά του ανθρώπου από τον Σατανά είναι όντως βαθιά! Ο Σατανάς χρησιμοποιεί το χρήμα για να φέρει σε πειρασμό τους ανθρώπους, και τους διαφθείρει ώστε να λατρεύουν το χρήμα και να προσκυνούν τα υλικά αγαθά. Και πώς εκδηλώνεται στους ανθρώπους αυτή η λατρεία για το χρήμα; Νιώθετε ότι δεν θα μπορούσατε να επιβιώσετε σε αυτόν τον κόσμο χωρίς καθόλου χρήματα, ότι έστω και μία ημέρα χωρίς χρήματα θα ήταν αδύνατη; Το κύρος των ανθρώπων βασίζεται στο πόσα χρήματα έχουν, καθώς και ο σεβασμός που εμπνέουν. Οι φτωχοί σκύβουν από ντροπή, ενώ οι πλούσιοι απολαμβάνουν μεγάλο κύρος. Στέκονται με το κεφάλι ψηλά και περήφανα, μιλάνε δυνατά και ζουν αλαζονικά. Τι αποφέρουν στους ανθρώπους αυτό το ρητό και αυτή η τάση; Δεν ισχύει ότι πολλοί άνθρωποι κάνουν την οποιαδήποτε θυσία κατά την επιδίωξη του χρήματος; Δεν χάνουν πολλοί άνθρωποι την αξιοπρέπεια και την ακεραιότητά τους κατά την επιδίωξη περισσότερου χρήματος; Δεν χάνουν πολλοί άνθρωποι την ευκαιρία να εκτελέσουν το καθήκον τους και να ακολουθήσουν τον Θεό για χάρη του χρήματος; Το να χάσουν την ευκαιρία να αποκτήσουν την αλήθεια και να σωθούν δεν συνιστά τη μεγαλύτερη απώλεια για τους ανθρώπους; Δεν αποτελεί καταχθόνιο σχέδιο του Σατανά να χρησιμοποιήσει αυτήν τη μέθοδο και αυτό το ρητό για να διαφθείρει τον άνθρωπο σε αυτόν τον βαθμό; Δεν πρόκειται για ένα κακόβουλο τέχνασμα; Καθώς πηγαίνεις από το να απορρίπτεις αυτό το δημοφιλές ρητό, στο να το αποδέχεσαι τελικά ως αλήθεια, η καρδιά σου πέφτει εντελώς στα χέρια του Σατανά και, συνεπώς, αρχίζεις ακούσια να ζεις σύμφωνα με αυτό το ρητό. Σε ποιον βαθμό σε έχει επηρεάσει αυτό το ρητό; Μπορεί να γνωρίζεις την αληθινή οδό και μπορεί να γνωρίζεις την αλήθεια, αλλά είσαι αδύναμος να την επιδιώξεις. Μπορεί να γνωρίζεις ξεκάθαρα ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, αλλά είσαι απρόθυμος να πληρώσεις το τίμημα ή να υποφέρεις προκειμένου να αποκτήσεις την αλήθεια. Αντιθέτως, θα προτιμούσες να θυσιάσεις το μέλλον και τη μοίρα σου για να αντισταθείς στον Θεό μέχρι τέλους. Ασχέτως του τι λέει ο Θεός, ασχέτως του τι κάνει ο Θεός, ασχέτως του αν καταλαβαίνεις πόσο βαθιά και μεγάλη είναι η αγάπη του Θεού για σένα, εσύ θα επέμενες πεισματικά να γίνει το δικό σου και να πληρώσεις το τίμημα για αυτό το ρητό. Με άλλα λόγια, αυτό το ρητό έχει ήδη παραπλανήσει και ελέγξει τις σκέψεις σου, έχει ήδη κυριεύσει τη συμπεριφορά σου, και θα προτιμούσες να το αφήσεις να κατευθύνει τη μοίρα σου παρά να εγκαταλείψεις την επιδίωξη του πλούτου. Όταν οι άνθρωποι ενεργούν κατ’ αυτόν τον τρόπο, όταν ελέγχονται και χειραγωγούνται από τα λόγια του Σατανά, αυτό δεν σημαίνει ότι έχουν παραπλανηθεί και διαφθαρεί από τον Σατανά; Η φιλοσοφία και η νοοτροπία του Σατανά, καθώς και η διάθεση του Σατανά, δεν έχουν ριζώσει στην καρδιά σου; Όταν επιδιώκεις στα τυφλά τον πλούτο, και εγκαταλείπεις την επιδίωξη της αλήθειας, δεν έχει επιτύχει ο Σατανάς τον στόχο του να σε παραπλανήσει; Έτσι ακριβώς είναι. Άρα, μπορείς να καταλάβεις πότε σε παραπλανά και σε διαφθείρει ο Σατανάς; Δεν μπορείς. Αν δεν μπορείς να δεις τον Σατανά που στέκεται ακριβώς μπροστά σου, ή να αντιληφθείς ότι ο Σατανάς κρύβεται κι ενεργεί στις σκιές, θα ήσουν σε θέση να δεις τη δολιότητα του Σατανά; Θα ήξερες πώς διαφθείρει ο Σατανάς την ανθρωπότητα; Ο Σατανάς διαφθείρει τον άνθρωπο ανά πάσα στιγμή και σε όλους τους τόπους. Ο Σατανάς καθιστά αδύνατον για τον άνθρωπο να αμυνθεί απέναντι σε αυτήν τη διαφθορά και τον καθιστά ανήμπορο απέναντί της. Ο Σατανάς σε κάνει να αποδεχθείς τις σκέψεις του, τις απόψεις του και τα μοχθηρά πράγματα που προέρχονται από αυτόν, σε περιστάσεις όπου έχεις άγνοια και δεν αναγνωρίζεις καθόλου αυτό που σου συμβαίνει. Οι άνθρωποι αποδέχονται αυτά τα πράγματα και δεν εξαιρούν κανένα από αυτά. Εκτιμούν και διαφυλάττουν αυτά τα πράγματα σαν θησαυρό, τα αφήνουν να τους χειραγωγούν και να παίζουν μαζί τους· έτσι ακριβώς ζουν οι άνθρωποι υπό την εξουσία του Σατανά και υπακούν χωρίς να το αντιληφθούν τον Σατανά, και γίνεται ολοένα και πιο βαθιά η διαφθορά του ανθρώπου από τον Σατανά.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Ε΄

Κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν ότι το ρητό «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις» είναι πρακτικό και σωστό. Έχουν, άραγε, αυτοί οι άνθρωποι ικανότητα διάκρισης; Κατανοούν, άραγε, την αλήθεια; Μήπως είναι προβληματικές οι σκέψεις και οι απόψεις αυτών των ανθρώπων; Αν κάποιος εντός της εκκλησίας διαδίδει αυτό το ρητό, το κάνει με κάποιο κίνητρο· προσπαθεί να παραπλανήσει τους άλλους. Επιχειρεί να χρησιμοποιήσει το ρητό «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις» για να διαλύσει τις υποψίες ή τις αμφιβολίες των άλλων για εκείνον. Εμμέσως πλην σαφώς, αυτό σημαίνει πως θέλει να πιστεύουν οι άλλοι ότι μπορεί να κάνει το έργο, ότι είναι κάποιος που μπορεί ν’ αξιοποιηθεί. Αυτήν την πρόθεση και αυτόν τον σκοπό δεν έχει; Έτσι δείχνουν τα πράγματα. Σκέφτεται μέσα του: «Δεν μ’ εμπιστεύεσαι ποτέ και αμφιβάλλεις συνεχώς για μένα. Κάποια στιγμή, πιθανότατα θα βρεις κάποιο μικρό πρόβλημα σ’ εμένα και θα με διώξεις. Πώς περιμένεις να εργαστώ αν έχω διαρκώς αυτήν τη σκέψη στο μυαλό μου;» Έτσι, διαδίδει αυτήν την άποψη, ώστε ο οίκος του Θεού να τον εμπιστεύεται χωρίς αμφιβολίες και να τον αφήσει να κάνει ελεύθερα το έργο του, πετυχαίνοντας έτσι τον σκοπό του. Αν κάποιος επιδιώκει πραγματικά την αλήθεια, όταν βλέπει τον οίκο του Θεού να επιβλέπει το έργο του, θα πρέπει ν’ αντιμετωπίζει κατάλληλα αυτήν την επίβλεψη, γνωρίζοντας ότι αυτό γίνεται για τη δική του προστασία και, το πιο σημαντικό, ότι αυτό δείχνει υπευθυνότητα και από μέρους του σχετικά με το έργο του οίκου του Θεού. Παρόλο που είναι πιθανό ν’ αποκαλύψει τη διαφθορά του, μπορεί να προσευχηθεί στον Θεό για να Του ζητήσει να τον εξετάσει εξονυχιστικά και να τον προστατεύσει ή να ορκιστεί στον Θεό ότι θ’ αποδεχθεί την τιμωρία που θα του επιβάλει, αν κάνει κάτι κακό. Αυτό δεν θα καθησύχαζε το μυαλό του; Γιατί να διαδίδει μια πλάνη προκειμένου να παραπλανήσει τους άλλους και να πετύχει τον δικό του σκοπό; Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες διατηρούν πάντα μια στάση αντίστασης απέναντι στην επίβλεψη από τον εκλεκτό λαό του Θεού ή στις προσπάθειες των ανώτερων επικεφαλής και εργατών να ενημερωθούν σχετικά με το έργο τους. Τι σκέφτονται; «“Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις’’. Γιατί με επιβλέπετε συνεχώς; Γιατί με χρησιμοποιείτε αν δεν μ’ εμπιστεύεστε;» Αν τους ρωτήσεις σχετικά με το έργο τους ή ζητήσεις πληροφορίες για την πρόοδό του κι έπειτα ρωτήσεις για την προσωπική τους κατάσταση, θα τηρήσουν ακόμα πιο αμυντική στάση: «Αυτό το έργο έχει ανατεθεί σ’ εμένα· εμπίπτει στη δική μου αρμοδιότητα. Γιατί παρεμβαίνετε στο έργο μου;» Παρόλο που δεν τολμούν να το πουν ευθέως, θα υπαινιχθούν το εξής: «Όπως λέει το ρητό, ‘‘Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις’’. Γιατί είσαι γεμάτος αμφιβολίες;» Θα φτάσουν ακόμα και στο σημείο να σε καταδικάσουν και να σου κολλήσουν ταμπέλες. Και τι γίνεται αν δεν κατανοείς την αλήθεια και δεν έχεις ικανότητα διάκρισης; Αφού καταλάβεις τον υπαινιγμό τους, θα πεις: «Είμαι γεμάτος αμφιβολίες; Τότε κάνω λάθος. Είμαι δόλιος! Έχεις δίκιο: Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις». Δεν έχεις παραπλανηθεί μ’ αυτόν τον τρόπο; Συμφωνεί με την αλήθεια το ρητό «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις»; Όχι, είναι μια ανοησία! Αυτοί οι μοχθηροί άνθρωποι είναι ύπουλοι και δόλιοι· παρουσιάζουν αυτό το ρητό σαν να είναι η αλήθεια, για να παραπλανήσουν τους μπερδεμένους ανθρώπους. Αυτό το ρητό μπορεί πραγματικά να παραπλανήσει έναν μπερδεμένο άνθρωπο, να του προκαλέσει σύγχυση και να τον κάνει να σκεφτεί το εξής: «Αυτός ο άνθρωπος έχει δίκιο, τον αδίκησα. Το είπε κι ο ίδιος: ‘‘Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις’’. Πώς μπόρεσα ν’ αμφιβάλλω γι’ αυτόν; Δεν μπορεί να γίνει το έργο μ’ αυτόν τον τρόπο. Πρέπει να τον ενθαρρύνω, χωρίς να χώνω τη μύτη μου στο έργο του. Αφού τον χρησιμοποιώ, πρέπει να τον εμπιστευτώ και να τον αφήσω να εργαστεί ελεύθερα χωρίς να τον περιορίζω. Πρέπει να του δώσω το περιθώριο να λειτουργήσει. Έχει την ικανότητα να κάνει τη δουλειά. Και ακόμη κι αν δεν έχει την ικανότητα, το Άγιο Πνεύμα και πάλι εργάζεται!» Τι είδους λογική είναι αυτή; Συμφωνεί καθόλου με την αλήθεια; (Όχι.) Όλα αυτά τα λόγια ακούγονται σωστά. «Δεν μπορούμε να περιορίζουμε τους άλλους». «Οι άνθρωποι δεν μπορούν να κάνουν τα πάντα· είναι το Άγιο Πνεύμα που τα κάνει όλα. Το Άγιο Πνεύμα εξετάζει εξονυχιστικά τα πάντα. Δεν χρειάζεται ν’ αμφιβάλλουμε, επειδή ο Θεός έχει τον πλήρη έλεγχο». Όμως, τι είδους λόγια είναι αυτά; Δεν είναι μπερδεμένοι οι άνθρωποι που τα λένε; Δεν μπορούν να διακρίνουν ούτε καν αυτά τα λίγα και παραπλανιούνται από μία μόνο πρόταση. Είναι σίγουρο ότι οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν τη φράση «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις» ως αλήθεια, και παραπλανώνται και δεσμεύονται από αυτήν. Ενοχλούνται και επηρεάζονται από αυτήν όταν επιλέγουν ή χρησιμοποιούν ανθρώπους, και μάλιστα την αφήνουν να υπαγορεύει τις πράξεις τους. Ως αποτέλεσμα, πολλοί επικεφαλής και εργάτες έχουν πάντα δυσκολίες και αμφιβολίες κάθε φορά που ελέγχουν το έργο της εκκλησίας και προάγουν και χρησιμοποιούν ανθρώπους. Τελικά, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να παρηγορηθούν με τα λόγια «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις». Κάθε φορά που επιθεωρούν ή ρωτούν για το έργο, σκέφτονται: «“Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις”. Θα πρέπει να εμπιστεύομαι τους αδελφούς και τις αδελφές μου, και εξάλλου το Άγιο Πνεύμα εξετάζει εξονυχιστικά τους ανθρώπους, οπότε δεν θα πρέπει πάντα να αμφιβάλλω και να επιβλέπω τους άλλους». Έχουν επηρεαστεί από αυτήν τη φράση, έτσι δεν είναι; Ποιες είναι οι συνέπειες που επιφέρει η επιρροή αυτής της φράσης; Πρώτα απ’ όλα, εάν κάποιος προσυπογράφει αυτήν την ιδέα τού να «Ούτε να αμφιβάλλεις γι’ αυτούς που προσλαμβάνεις ούτε να προσλαμβάνεις αυτούς για τους οποίους αμφιβάλλεις», θα επιθεωρεί και θα καθοδηγεί το έργο των άλλων; Είναι σε θέση να επιβλέπει και να παρακολουθεί τη δουλειά τους; Εάν το άτομο αυτό εμπιστεύεται όλους όσους χρησιμοποιεί και ποτέ δεν τους επιθεωρεί ούτε τους καθοδηγεί στην εργασία τους, ενώ δεν τους επιβλέπει ποτέ, τότε κάνει το καθήκον του με αφοσίωση; Μπορεί να εκτελεί το έργο της εκκλησίας κατά τρόπο ικανό και να ολοκληρώνει την ανάθεση από τον Θεό; Δείχνει αφοσίωση στην ανάθεση από τον Θεό; Δεύτερον, δεν είναι απλώς ότι δεν τηρείτε τον λόγο του Θεού και τα καθήκοντά σας· είναι ότι θεωρείτε τα τεχνάσματα του Σατανά και τη φιλοσοφία του για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις λες και είναι η αλήθεια, και τα ακολουθείτε και τα κάνετε πράξη. Υπακούς στον Σατανά και ζεις σύμφωνα με τη σατανική φιλοσοφία, έτσι δεν είναι; Αυτό σημαίνει ότι δεν είσαι άτομο που υποτάσσεται στον Θεό, πόσο μάλλον άτομο που τηρεί τα λόγια Του. Είσαι παλιοτόμαρο. Βάζοντας στην άκρη τα λόγια του Θεού και, αντίθετα, κάνοντας πράξη μια σατανική φράση σαν την αλήθεια, προδίδεις την αλήθεια και τον Θεό! Όταν εργάζεσαι στον οίκο του Θεού, κι όμως οι αρχές για τις πράξεις σου είναι η σατανική λογική και φιλοσοφία για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις, τι είδους άτομο είσαι; Άτομο που προδίδει τον Θεό, άτομο που Τον ντροπιάζει σοβαρά. Ποια είναι η ουσία αυτής της πράξης; Να καταδικάζεις ανοιχτά τον Θεό και να αρνείσαι ανοιχτά την αλήθεια. Αυτή δεν είναι η ουσία της; (Αυτή είναι.) Εκτός του ότι δεν ακολουθείς το θέλημα του Θεού, επιτρέπεις σε ένα από τα ρητά του διαβόλου που λέει ο Σατανάς και σε μια απ’ τις σατανικές φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις να κυκλοφορούν ανεξέλεγκτα μέσα στην εκκλησία. Με τον τρόπο αυτό, γίνεσαι συνεργός του Σατανά, βοηθάς τον Σατανά να κάνει τις δραστηριότητές του στην εκκλησία, και αναστατώνεις και διαταράσσεις το έργο της εκκλησίας. Η ουσία του προβλήματος αυτού είναι πολύ σοβαρή, έτσι δεν είναι;

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Παράρτημα πρώτο: Τι είναι η αλήθεια

Τι σημαίνει, λοιπόν, η φράση «να μην καταθέτεις ποτέ τα όπλα»; Σημαίνει να μην παραδέχεται κάποιος ότι αποτυγχάνει, ότι συναντά εμπόδια ή ότι ξεστρατίζει στο λάθος μονοπάτι. Απλώς συνεχίζει πεισματικά την πορεία του. Αποτυγχάνει, αλλά δεν αποθαρρύνεται· αποτυγχάνει, αλλά δεν παραδέχεται τα λάθη του. Όσοι άνθρωποι κι αν τον επιπλήττουν ή τον καταδικάζουν, εκείνος δεν αλλάζει γνώμη. Επιμένει να μάχεται, να κοπιάζει και να επιδιώκει προς τη δική του κατεύθυνση και για τους δικούς του στόχους, χωρίς να σκέφτεται καθόλου το κόστος. Σ’ αυτήν τη νοοτροπία αναφέρεται αυτή η φράση. Δεν καταφέρνει πολύ καλά να ενθαρρύνει τους ανθρώπους αυτή η νοοτροπία; Σε ποιες περιπτώσεις χρησιμοποιείται συνήθως η φράση «να μην καταθέτεις ποτέ τα όπλα»; Σε κάθε είδους περίπτωση. Όπου υπάρχουν διεφθαρμένοι άνθρωποι, υπάρχει κι αυτή η φράση· υπάρχει κι αυτή η νοοτροπία. Για ποιον λόγο, λοιπόν, επινόησαν αυτήν τη φράση εκείνοι που ανήκουν στο σινάφι του Σατανά; Για να μην αποκτήσουν ποτέ αυτογνωσία οι άνθρωποι, για να μην αναγνωρίζουν και να μην αποδέχονται τα λάθη τους. Για να μη βλέπουν μόνο την εύθραυστη, αδύναμη και ανίκανη πλευρά του εαυτού τους, αλλά να βλέπουν την πλευρά του εαυτού τους που είναι ικανή, δυνατή και γενναία, να μην υποτιμούν την εαυτό τους, αλλά να πιστεύουν ότι είναι ικανοί. Αν πιστεύεις ότι είσαι ικανός, τότε είσαι ικανός· αν πιστεύεις ότι μπορείς να πετύχεις, ότι δεν θ’ αποτύχεις και ότι μπορείς να γίνεις η αφρόκρεμα, τότε θα το καταφέρεις. Εφόσον έχεις αυτήν την αποφασιστικότητα, αυτήν τη φιλοδοξία και την επιθυμία, μπορείς να πετύχεις τα πάντα. Οι άνθρωποι δεν είναι ασήμαντοι· είναι δυνατοί. Οι άπιστοι έχουν ένα ρητό: «Η σκηνή σου φτάνει ως εκεί που φτάνει η καρδιά σου». Κάποιοι ξετρελαίνονται μ’ αυτό το ρητό μόλις το ακούνε: «Τέλεια! Θέλω ν’ αποκτήσω ένα διαμάντι δέκα καρατίων. Αυτό σημαίνει ότι θα το αποκτήσω; Θέλω μια Μερσεντές. Αυτό σημαίνει ότι θα την αποκτήσω;» Δηλαδή, θ’ αποκτήσεις αυτό που επιθυμεί η καρδιά σου; (Όχι.) Αυτό το ρητό είναι μια πλάνη. Για να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους, η αλαζονεία αυτών που πιστεύουν και αποδέχονται τη φράση «να μην καταθέτεις ποτέ τα όπλα» δεν έχει όρια. Με ποια λόγια του Θεού έρχεται ευθέως σε αντίφαση το σκεπτικό αυτών των ανθρώπων; Ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους να έχουν αυτογνωσία και να φέρονται προσγειωμένα. Οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις· έχουν ατέλειες και μια διάθεση που αντιστέκεται στον Θεό. Δεν υπάρχουν τέλειοι άνθρωποι. Κανείς δεν είναι τέλειος· όλοι είναι απλώς φυσιολογικοί άνθρωποι. Πώς προέτρεψε ο Θεός τους ανθρώπους να φέρονται; (Με κόσμιο τρόπο.) Να φέρονται με κόσμιο τρόπο και να παραμένουν ακλόνητοι στη θέση τους ως δημιουργήματα, προσγειωμένα. Απαίτησε ποτέ ο Θεός από τους ανθρώπους να μην καταθέτουν ποτέ τα όπλα; (Όχι.) Όχι. Τι λέει, λοιπόν, ο Θεός για τους ανθρώπους που ακολουθούν το λάθος μονοπάτι ή που αποκαλύπτουν μια διεφθαρμένη διάθεση; (Λέει να το αναγνωρίζουν και να το αποδέχονται.) Να το αναγνωρίζουν και να το αποδέχονται, έπειτα να το κατανοούν, να είναι σε θέση να μεταστραφούν και να καταφέρουν να κάνουν πράξη την αλήθεια. Αντιθέτως, οι άνθρωποι που δεν καταθέτουν ποτέ τα όπλα δεν κατανοούν τα προβλήματά τους, δεν κατανοούν τα λάθη τους, δεν αποδέχονται τα λάθη τους, δεν μεταστρέφονται σε καμία περίπτωση και δεν μετανοούν σε καμία περίπτωση, πόσο μάλλον αποδέχονται την κυριαρχία ή τις ρυθμίσεις του Θεού. Όχι μόνο δεν αναζητούν ποια είναι ακριβώς η μοίρα των ανθρώπων ή ποιες είναι οι ενορχηστρώσεις και οι ρυθμίσεις του Θεού, —όχι μόνο δεν τα αναζητούν όλα αυτά, αλλά, αντιθέτως, παίρνουν τη μοίρα τους στα δικά τους χέρια· θέλουν να έχουν τον τελευταίο λόγο. Επίσης, ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους να έχουν αυτογνωσία, να αξιολογούν και ν’ αποτιμούν με ακρίβεια τον εαυτό τους, και να κάνουν ό,τι μπορούν να κάνουν καλά, με προσγειωμένο και κόσμιο τρόπο και με όλη τους την καρδιά, το μυαλό και την ψυχή, ενώ ο Σατανάς ωθεί τους ανθρώπους να εκμεταλλεύονται στο έπακρο την αλαζονική τους διάθεση και να δίνουν στην αλαζονική τους διάθεση τον πλήρη έλεγχο. Ωθεί τους ανθρώπους να γίνουν υπεράνθρωποι, σπουδαίοι ή να έχουν ακόμα και υπερδυνάμεις· ωθεί τους ανθρώπους να γίνουν κάτι που δεν μπορούν να είναι. Άρα, ποια είναι η φιλοσοφία του Σατανά; Ότι ακόμα κι αν κάνεις λάθος, δεν κάνεις λάθος, και εφόσον έχεις μια νοοτροπία μη παραδοχής της ήττας και δεν καταθέτεις ποτέ τα όπλα, αργά ή γρήγορα θα έρθει μια μέρα που θα γίνεις η αφρόκρεμα και αργά ή γρήγορα θα έρθει μια μέρα που οι επιθυμίες και οι στόχοι σου θα πραγματοποιηθούν. Μήπως, λοιπόν, κατά μία έννοια το να μην καταθέτεις ποτέ τα όπλα σημαίνει ότι θα χρησιμοποιήσεις οποιοδήποτε μέσο για να πετύχεις κάτι; Για να πετύχεις τους στόχους σου, πρέπει να μην παραδέχεσαι ότι μπορεί ν’ αποτύχεις, πρέπει να μην πιστεύεις ότι είσαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος και πρέπει να μην πιστεύεις ότι είσαι ικανός ν’ ακολουθήσεις το λάθος μονοπάτι. Εκτός αυτού, πρέπει να χρησιμοποιήσεις αδίστακτα κάθε είδους μέθοδο ή δολοπλοκία για να πραγματοποιήσεις τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες σου. Άραγε, υπάρχει κάτι στη φράση «να μην καταθέτεις ποτέ τα όπλα» που υποδηλώνει ότι οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τη μοίρα τους με μια στάση αναμονής και υποταγής; (Όχι.) Όχι. Οι άνθρωποι επιμένουν να πάρουν τη μοίρα τους εξολοκλήρου στα δικά τους χέρια· θέλουν να ελέγχουν οι ίδιοι τη μοίρα τους. Είτε έχει να κάνει με τον δρόμο που θ’ ακολουθήσουν, είτε με το κατά πόσο θα είναι ευλογημένοι, είτε με τον τρόπο ζωής που θα υιοθετήσουν, πρέπει να έχουν τον τελευταίο λόγο στα πάντα.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Παράρτημα πρώτο: Τι είναι η αλήθεια

Όπως συμβαίνει με τα ρητά: «Μη βάζεις στην τσέπη τα χρήματα που βρίσκεις» και «Να αντλείς ευχαρίστηση από το να βοηθάς τους άλλους», το «Να είσαι αυστηρός με τον εαυτό σου και ανεκτικός με τους άλλους» είναι μια από τις απαιτήσεις που θέτει η παραδοσιακή κουλτούρα σχετικά με την ηθική διαγωγή των ανθρώπων. Με την ίδια λογική, ανεξάρτητα από το αν μπορεί κανείς να πετύχει ή να κάνει πράξη αυτήν την ηθική διαγωγή, εξακολουθεί να μην αποτελεί το πρότυπο ή τον κανόνα για τη μέτρηση της ανθρώπινης φύσης του. Μπορεί να είσαι πραγματικά ικανός να είσαι αυστηρός με τον εαυτό σου και ανεκτικός με τους άλλους και να έχεις ιδιαίτερα υψηλά πρότυπα για τον εαυτό σου. Μπορεί να είσαι άμεμπτος, να σκέφτεσαι πάντα τους άλλους και να ενδιαφέρεσαι γι’ αυτούς, χωρίς να είσαι εγωιστής και να επιδιώκεις τα δικά σου συμφέροντα. Μπορεί να φαίνεσαι ιδιαίτερα μεγαλόψυχος και ανιδιοτελής και να έχεις έντονο το αίσθημα της κοινωνικής ευθύνης και του κοινωνικού ήθους. Η ευγενής προσωπικότητα και τα προτερήματά σου μπορεί να είναι φανερά στους κοντινούς σου ανθρώπους και σε εκείνους με τους οποίους έρχεσαι σε επαφή και αλληλεπιδράς. Η συμπεριφορά σου μπορεί να μη δίνει ποτέ στους άλλους πάτημα να σε κατηγορήσουν ή να σε επικρίνουν και, αντίθετα, να αποσπά άφθονους επαίνους ή ακόμη και θαυμασμό. Οι άνθρωποι μπορεί να σε βλέπουν ως κάποιον που είναι πραγματικά αυστηρός με τον εαυτό του και ανεκτικός με τους άλλους. Ωστόσο, αυτά δεν είναι τίποτα περισσότερο από εξωτερικές συμπεριφορές. Συνάδουν οι σκέψεις και οι επιθυμίες βαθιά μέσα στην καρδιά σου με αυτές τις εξωτερικές συμπεριφορές και τις πράξεις που βιώνεις εξωτερικά; Η απάντηση είναι όχι, δεν συνάδουν. Μπορείς να ενεργείς κατ’ αυτόν τον τρόπο επειδή έχεις κάποιο απώτερο κίνητρο. Ποιο είναι αυτό ακριβώς; Θα άντεχες να αποκαλυφθεί αυτό το κίνητρο; Με τίποτα. Αυτό αποδεικνύει πως αυτό το κίνητρο είναι κάτι ακατανόμαστο, κάτι σκοτεινό και κακό. Γιατί είναι ανομολόγητο και κακό αυτό το κίνητρο; Επειδή η ανθρώπινη φύση των ατόμων εξουσιάζεται και κατευθύνεται από τις διεφθαρμένες τους διαθέσεις. Όλες οι σκέψεις των ανθρώπων, είτε τις εκφράζουν με λόγια είτε τις εκδηλώνουν, αδιαμφισβήτητα κυριαρχούνται, ελέγχονται και χειραγωγούνται από τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Αποτέλεσμα; Οι άνθρωποι έχουν μόνο καταχθόνια και κακά κίνητρα και σκοπούς. Ανεξάρτητα από το αν μπορούν να είναι αυστηροί με τον εαυτό τους και ανεκτικοί με τους άλλους και είτε εξωτερικά εκφράζουν απόλυτα αυτήν την ηθική επιταγή είτε όχι, είναι αναπόφευκτο πως αυτή η ηθική επιταγή δεν θα έχει κανέναν έλεγχο και καμία επιρροή στην ανθρώπινη φύση τους. Τι ελέγχει, λοιπόν, την ανθρώπινη φύση των ανθρώπων; Οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους και η ανθρώπινη φύση-ουσία τους που κρύβεται πίσω από την ηθική επιταγή «Να είσαι αυστηρός με τον εαυτό σου και ανεκτικός με τους άλλους»· αυτή είναι η αληθινή τους φύση. Η αληθινή φύση ενός ανθρώπου είναι η ανθρώπινη φύση-ουσία του. Από τι αποτελείται η ανθρώπινη φύση-ουσία του; Αποτελείται κυρίως από τις προτιμήσεις του, αυτά που επιδιώκει, την οπτική του για τη ζωή, το σύστημα αξιών του, τη στάση του απέναντι στην αλήθεια και τον Θεό και ούτω καθεξής. Μόνο αυτά τα πράγματα αντιπροσωπεύουν αληθινά την ανθρώπινη φύση-ουσία του καθενός. Μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι οι περισσότεροι άνθρωποι που απαιτούν από τον εαυτό τους να υπακούει στην ηθική επιταγή η οποία λέει «Να είσαι αυστηρός με τον εαυτό σου και ανεκτικός με τους άλλους» έχουν εμμονή με τη θέση. Καθοδηγούμενοι από τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, δεν μπορούν παρά να επιδιώκουν το κύρος μεταξύ των ανθρώπων, την κοινωνική υπεροχή και τη θέση στα μάτια των άλλων. Όλα αυτά τα πράγματα σχετίζονται με την επιθυμία τους για θέση και τα επιδιώκουν υπό το πρόσχημα της καλής ηθικής διαγωγής τους. Πώς προκύπτουν αυτές οι επιδιώξεις τους; Προέρχονται και καθοδηγούνται εξ ολοκλήρου από τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Σε κάθε περίπτωση, λοιπόν, είτε κάποιος συμμορφώνεται με την ηθική επιταγή που λέει «Να είσαι αυστηρός με τον εαυτό σου και ανεκτικός με τους άλλους» είτε όχι, και είτε συμμορφώνεται απόλυτα είτε όχι, αυτό δεν μπορεί να αλλάξει στο παραμικρό την ανθρώπινη φύση-ουσία του. Κατά συνέπεια, δεν μπορεί να αλλάξει στο παραμικρό ούτε τη νοοτροπία του για τη ζωή και το σύστημα αξιών του, αλλά και ούτε να καθοδηγήσει τις στάσεις και τις οπτικές του για κάθε είδους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Όσο περισσότερο μπορεί να είναι κανείς αυστηρός με τον εαυτό του και ανεκτικός με τους άλλους τόσο καλύτερος είναι στο να παίζει θέατρο, να κρύβει τον πραγματικό του εαυτό και να παραπλανά τους άλλους με καλή συμπεριφορά και ευχάριστα λόγια, ενώ τόσο πιο δόλιος και μοχθηρός είναι από τη φύση του. Σε όσο μεγαλύτερο βαθμό είναι τέτοιου είδους άνθρωπος τόσο πιο βαθιά αγαπά και επιδιώκει τη θέση και τη δύναμη. Όσο σπουδαία, ένδοξη και σωστή κι αν φαίνεται η εξωτερική ηθική διαγωγή του και όσο ευχάριστο θέαμα κι αν αποτελεί για τους ανθρώπους, η ανομολόγητη επιδίωξη που κρύβεται στα βάθη της καρδιάς του, η φύση-ουσία του, καθώς και οι φιλοδοξίες του, μπορεί να ξεχυθούν από μέσα του ανά πάσα στιγμή. Επομένως, όσο καλή κι αν είναι η ηθική διαγωγή του, δεν μπορεί να κρύψει την εγγενή ανθρώπινη φύση-ουσία του ούτε τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες του. Δεν μπορεί να κρύψει την αποκρουστική φύση-ουσία του που δεν αγαπά τα θετικά πράγματα και αποστρέφεται και μισεί την αλήθεια. Όπως δείχνουν αυτά τα γεγονότα, το ρητό «Να είσαι αυστηρός με τον εαυτό σου και ανεκτικός με τους άλλους» είναι κάτι περισσότερο από παράλογο: Εκθέτει τους φιλόδοξους ανθρώπους που προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν τέτοια ρητά και συμπεριφορές για να συγκαλύψουν τις ανομολόγητες φιλοδοξίες και επιθυμίες τους. Μπορείτε να το συγκρίνετε αυτό με κάποιους από τους αντίχριστους και τους κακούς ανθρώπους στην εκκλησία. Προκειμένου να εδραιώσουν τη θέση και την εξουσία τους στην εκκλησία και να αποκτήσουν καλύτερη φήμη μεταξύ των άλλων μελών, είναι σε θέση να υποστούν ταλαιπωρία και να πληρώσουν κάποιο τίμημα καθώς εκτελούν τα καθήκοντά τους, ενώ μπορεί ακόμα και να απαρνηθούν τη δουλειά και την οικογένειά τους και να πουλήσουν όλα τους τα υπάρχοντα για να δαπανήσουν τον εαυτό τους για τον Θεό. Σε μερικές περιπτώσεις, το τίμημα που πληρώνουν και η ταλαιπωρία που υπομένουν καθώς δαπανούν τον εαυτό τους για τον Θεό ξεπερνούν αυτά που μπορεί να αντέξει ο μέσος άνθρωπος· είναι σε θέση να ενσαρκώσουν ένα πνεύμα ακραίας αυταπάρνησης προκειμένου να διατηρήσουν τη θέση τους. Ωστόσο, όσο κι αν υποφέρουν ή όποιο τίμημα κι αν πληρώνουν, κανείς τους δεν διαφυλάσσει τη μαρτυρία του Θεού και τα συμφέροντα του οίκου του Θεού ούτε ασκείται σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Ο στόχος που επιδιώκουν είναι απλώς να αποκτήσουν θέση, εξουσία και τις ανταμοιβές του Θεού. Τίποτε από όσα κάνουν δεν έχει την παραμικρή σχέση με την αλήθεια. Ανεξάρτητα από το πόσο αυστηροί είναι με τον εαυτό τους και πόσο ανεκτικοί είναι με τους άλλους, ποια θα είναι η τελική τους έκβαση; Τι γνώμη θα σχηματίσει γι’ αυτούς ο Θεός; Μήπως θα καθορίσει την έκβασή τους με βάση τις εξωτερικές καλές συμπεριφορές που βιώνουν; Σε καμία περίπτωση. Οι άνθρωποι βλέπουν και κρίνουν τους άλλους με βάση αυτές τις συμπεριφορές και εκδηλώσεις και, επειδή δεν μπορούν να διακρίνουν την ουσία των άλλων ανθρώπων, στο τέλος οι άλλοι τους εξαπατούν. Ο Θεός, ωστόσο, δεν εξαπατάται ποτέ από τον άνθρωπο. Σε καμία περίπτωση δεν θα επιδοκιμάσει και δεν θα θυμάται την ηθική διαγωγή των ανθρώπων επειδή ήταν σε θέση να είναι αυστηροί με τον εαυτό τους και ανεκτικοί με τους άλλους. Αντίθετα, θα τους καταδικάσει για τις φιλοδοξίες τους και για τα μονοπάτια που πήραν καθώς επιδίωκαν τη θέση. Επομένως, όσοι επιδιώκουν την αλήθεια θα πρέπει να διακρίνουν αυτό το κριτήριο για την αξιολόγηση των ανθρώπων. Θα πρέπει να απαρνηθούν και να εγκαταλείψουν τελείως αυτό το παράλογο πρότυπο και να διακρίνουν τους ανθρώπους σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και τις αλήθεια-αρχές. Θα πρέπει να κοιτούν κυρίως το αν ένας άνθρωπος αγαπά τα θετικά πράγματα, αν μπορεί να αποδεχθεί την αλήθεια και να υποταχθεί στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού, όπως και το μονοπάτι που επιλέγει και στο οποίο βαδίζει και, με βάση αυτά τα πράγματα, να διαπιστώνουν τι είδους άνθρωπος είναι και τι είδους ανθρώπινη φύση έχει. Είναι πολύ εύκολο να προκύψουν αποκλίσεις και λάθη όταν οι άνθρωποι κρίνουν τους άλλους με βάση το πρότυπο «Να είσαι αυστηρός με τον εαυτό σου και ανεκτικός με τους άλλους». Αν διακρίνεις και δεις εσφαλμένα κάποιον με βάση τις αρχές και τα ρητά που προέρχονται από τον άνθρωπο, θα παραβιάζεις την αλήθεια και θα αντιστέκεσαι στον Θεό σε αυτό το ζήτημα. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή η βάση για τις απόψεις σου για τους ανθρώπους θα είναι λανθασμένη και ασύμβατη με τα λόγια του Θεού και την αλήθεια, ενώ μπορεί ακόμη και να εναντιώνεται και να αντιτίθεται σε αυτά. Ο Θεός δεν αξιολογεί την ανθρώπινη φύση των ανθρώπων με βάση τη δήλωση σχετικά με την ηθική διαγωγή: «Να είσαι αυστηρός με τον εαυτό σου και ανεκτικός με τους άλλους». Αν, λοιπόν, εξακολουθείς να επιμένεις να κρίνεις την ηθική των ανθρώπων και να καθορίζεις τι είδους άνθρωποι είναι με βάση αυτό το κριτήριο, τότε έχεις παραβιάσει εντελώς τις αλήθεια-αρχές, και είναι βέβαιο πως θα κάνεις λάθη και θα προκαλέσεις σφάλματα και αποκλίσεις. Έτσι δεν είναι; (Ναι.)

«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (6)

Ένα από τα αξιώματα των φιλοσοφιών για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις λέει το εξής: «Το να σιωπάς για τα ελαττώματα των καλών σου φίλων οδηγεί σε μια μακρά και καλή φιλία». Με άλλα λόγια, για να καταφέρει κανείς να διατηρήσει αυτήν την καλή φιλία, ακόμη κι αν βλέπει ξεκάθαρα τα προβλήματα του φίλου του, δεν πρέπει να μιλά γι’ αυτά. Τηρεί τις αρχές που του υπαγορεύουν να μη χτυπά τους άλλους στο πρόσωπο και να μην εκθέτει τα ελαττώματά τους. Εξαπατά ο ένας τον άλλον, κρύβεται ο ένας απ’ τον άλλον και μηχανορραφεί ο ένας ενάντια του άλλου. Παρόλο που και οι δύο γνωρίζουν ξεκάθαρα τι είδους άνθρωπος είναι ο άλλος, δεν το λένε ευθέως. Αντίθετα, προσπαθούν να διατηρήσουν τη σχέση τους, χρησιμοποιώντας πονηρές μεθόδους. Γιατί να θέλει κανείς να διατηρήσει μια τέτοια σχέση; Επειδή δεν θέλει να κάνει εχθρούς σ’ αυτήν την κοινωνία και μέσα στην ομάδα του, καθώς έτσι θα εκτίθεται συχνά σε επικίνδυνες καταστάσεις. Επειδή ξέρεις πως, αν εκθέσεις τα ελαττώματα ενός ανθρώπου ή τον πληγώσεις, αυτός θα γίνει εχθρός σου και θα σε βλάψει, κι επειδή δεν θες να βρεθείς σε μια τέτοια κατάσταση, επιστρατεύεις το εξής αξίωμα των φιλοσοφιών για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις: «Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο· αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους». Με βάση αυτό, αν δύο άνθρωποι έχουν μια τέτοια σχέση μεταξύ τους, λογίζονται αληθινοί φίλοι; (Όχι.) Δεν είναι αληθινοί φίλοι ούτε, βέβαια, έχουν εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλον. Τι ακριβώς σχέση είναι, λοιπόν, αυτή; Δεν είναι μια στοιχειώδης κοινωνική σχέση; (Ναι.) Όταν οι άνθρωποι συνδέονται με μια τέτοια κοινωνική σχέση, δεν μπορούν να κάνουν εγκάρδιες συζητήσεις ούτε να έχουν μια βαθιά σύνδεση και να μιλήσουν για ό,τι θέλουν. Δεν μπορούν να εξωτερικεύσουν όσα κρύβουν στην καρδιά τους ή να μιλήσουν για τα προβλήματα που διαπιστώνουν στους άλλους ούτε να πουν πράγματα που θα ωφελούσαν τους άλλους. Αντίθετα, προκειμένου να μη χάσουν την εύνοια των άλλων, επιλέγουν να πουν ωραία λόγια. Δεν τολμούν να πουν την αλήθεια και να τηρήσουν τις αρχές, αποτρέποντας έτσι τους άλλους να αναπτύξουν εχθρικές σκέψεις για εκείνους. Αν κανείς δεν αποτελεί απειλή για εκείνους, δεν ζουν σχετικά ήρεμα και γαλήνια; Αυτόν τον στόχο δεν θέλουν να πετύχουν όσοι υποστηρίζουν το ρητό «Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο· αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους»; (Ναι.) Είναι σαφές πως πρόκειται για έναν διεστραμμένο και δόλιο τρόπο επιβίωσης, με στοιχεία επιφυλακτικότητας και στόχο την αυτοσυντήρηση. Όταν ζουν έτσι, οι άνθρωποι δεν έχουν κάποιον που να μπορούν να εμπιστευτούν, δεν έχουν στενούς φίλους με τους οποίους να μπορούν να μιλήσουν για ό,τι θέλουν. Οι άνθρωποι είναι επιφυλακτικοί ο ένας απέναντι στον άλλον, εκμεταλλεύονται ο ένας τον άλλον και μηχανορραφούν ο ένας εναντίον του άλλου, και καθένας παίρνει ό,τι χρειάζεται από τη μεταξύ τους σχέση. Έτσι δεν έχουν τα πράγματα; Κατά βάση, το ρητό «Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο· αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους» αποσκοπεί στο να μην προσβάλλεις τους άλλους και να μην κάνεις εχθρούς, καθώς και να μη βλάπτεις κανέναν με σκοπό να προστατέψεις τον εαυτό σου. Είναι μια τεχνική και μια μέθοδος που υιοθετεί κανείς για να μην πληγωθεί ο ίδιος. Αν εξετάσουμε τις διάφορες πτυχές της ουσίας της, είναι ευγενής και θετική η απαίτηση σχετικά με την ανθρώπινη ηθική διαγωγή που σου λέει «Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο· αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους»; (Όχι.) Τι διδάσκει, άρα, στους ανθρώπους; Ότι δεν πρέπει να προσβάλλεις ή να πληγώνεις κανέναν, διαφορετικά εσύ είσαι αυτός που θα πληγωθεί στο τέλος. Σου διδάσκει, επίσης, ότι δεν πρέπει να εμπιστεύεσαι κανέναν. Αν πληγώσεις έναν καλό σου φίλο, θα αρχίσει να αλλάζει σιγά σιγά η φιλία σας: Εκεί που ήταν καλός και στενός σου φίλος, θα γίνει ένας ξένος ή εχθρός σου. Αν οι άνθρωποι διδαχθούν να ενεργούν έτσι, ποια προβλήματα μπορούν να λυθούν; Έστω πως ενεργείς έτσι και δεν κάνεις εχθρούς, ενώ μειώνεις μάλιστα και αυτούς που ήδη έχεις. Θα σε θαυμάζουν, μήπως, και θα σε εγκρίνουν οι άνθρωποι ή θα σε έχουν για πάντα φίλο εξαιτίας αυτού; Ανταποκρίνεσαι, μήπως, έτσι απόλυτα στο πρότυπο της ηθικής διαγωγής; Στην καλύτερη περίπτωση, πρόκειται για μια φιλοσοφία για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις και τίποτα περισσότερο. Αν τηρείς αυτήν τη δήλωση και ασκείσαι κατ’ αυτόν τον τρόπο, θεωρείται ότι έχεις καλή ηθική διαγωγή; Σε καμία περίπτωση. Ορισμένοι γονείς διαπαιδαγωγούν τα παιδιά τους με αυτόν τον τρόπο. Αν κάποιος χτυπήσει το παιδί τους την ώρα που είναι έξω, λένε στο παιδί: «Είσαι κότα. Γιατί δεν αντιστάθηκες; Αν κάποιος σού ρίξει μπουνιά, κλώτσα τον!» Είναι σωστός αυτός ο τρόπος; (Όχι.) Πώς λέγεται αυτό; Λέγεται υποκίνηση. Και ποιος είναι ο σκοπός της υποκίνησης; Να μη βγει κανείς χαμένος και να μπορέσει να εκμεταλλευτεί τους άλλους. Αν κάποιος σου ρίξει μπουνιά, το πολύ πολύ να πονάς για μερικές μέρες· αν μετά τον κλωτσήσεις, όμως, δεν θα είναι πιο σοβαρές οι συνέπειες; Και ποιος θα το έχει προκαλέσει αυτό; (Οι γονείς, που υποκινούν αυτήν τη συμπεριφορά.) Κάπως έτσι δεν είναι, λοιπόν, και η φύση της δήλωσης «Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο· αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους»; Είναι σωστό να αλληλεπιδρούν οι άνθρωποι σύμφωνα με αυτήν τη δήλωση; (Όχι.) Δεν είναι σωστό. Αν το δει κανείς από αυτήν τη σκοπιά, δεν είναι παρακινούνται έτσι οι άνθρωποι; (Ναι.) Μήπως η δήλωση αυτή διδάσκει στους ανθρώπους να είναι σοφοί όταν αλληλεπιδρούν με τους άλλους, να είναι σε θέση να τους διακρίνουν, να βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα σωστά και να είναι σοφοί στις αλληλεπιδράσεις τους με τους άλλους; Μήπως σου διδάσκει όταν συναντάς καλούς ανθρώπους, ανθρώπους με ανθρώπινη φύση, να τους φέρεσαι με ειλικρίνεια, να τους βοηθάς αν μπορείς, ενώ αν δεν μπορείς, να είσαι ανεκτικός και να τους φέρεσαι σωστά, να μάθεις να ανέχεσαι τα ελαττώματά τους, τις παρανοήσεις και τις κρίσεις τους για σένα και να διδάσκεσαι από τα δυνατά και τα καλά τους στοιχεία; Αυτά διδάσκει στους ανθρώπους; (Όχι.) Ποιο είναι, λοιπόν, το αποτέλεσμα της διδασκαλίας αυτού του ρητού στους ανθρώπους; Τους κάνει πιο ειλικρινείς ή πιο δόλιους; Το αποτέλεσμα είναι οι άνθρωποι να γίνουν πιο δόλιοι· οι καρδιές τους απομακρύνονται όλο και περισσότερο η μία από την άλλη, η μεταξύ τους απόσταση μεγαλώνει και οι σχέσεις τους περιπλέκονται· έχει ως άμεσο αποτέλεσμα οι ανθρώπινες κοινωνικές σχέσεις να περιπλέκονται. Οι άνθρωποι παύουν να επικοινωνούν ειλικρινά και γίνονται επιφυλακτικοί ο ένας με τον άλλον. Μπορούν στην περίπτωση αυτή οι σχέσεις των ανθρώπων να παραμείνουν κανονικές; Θα βελτιωθεί το κοινωνικό κλίμα; (Όχι.) Γι’ αυτό, λοιπόν, προφανώς και είναι λάθος το ρητό «Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο· αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους». Αν οι άνθρωποι διδάσκονται να ενεργούν έτσι, δεν πρόκειται να βιώσουν κανονική ανθρώπινη φύση· επιπλέον, δεν πρόκειται να γίνουν ακέραιοι, ευθείς ή ειλικρινείς. Δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να επιτευχθεί κάποιο θετικό αποτέλεσμα.

Δύο είναι οι ενέργειες που αναφέρονται στο ρητό «Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο· αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους»: η μία είναι το να χτυπάς και η άλλη το να εκθέτεις. Όταν οι άνθρωποι αλληλεπιδρούν υπό κανονικές συνθήκες, είναι σωστό ή λάθος να χτυπήσει ο ένας τον άλλον; (Λάθος.) Αν ένας άνθρωπος χτυπήσει κάποιον, αυτή του η αλληλεπίδραση με τους άλλους αποτελεί εκδήλωση και συμπεριφορά της κανονικής ανθρώπινης φύσης; (Όχι.) Είναι σίγουρα λάθος να χτυπάς τους άλλους, είτε το κάνεις στο πρόσωπο είτε κάπου αλλού. Από τη φύση της, άρα, η δήλωση «Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο» είναι λανθασμένη. Αυτό το ρητό φαίνεται να λέει ότι είναι λάθος να χτυπάς κάποιον στο πρόσωπο, αλλά σωστό να τον χτυπάς αλλού κι αυτό γιατί, όταν χτυπάς κάποιον στο πρόσωπο, κοκκινίζει, πρήζεται και δείχνει τραυματισμένος. Έτσι χαλάει η όψη και η εμφάνιση του ανθρώπου αυτού, ενώ παράλληλα εσύ φαίνεσαι πολύ απρεπής, άξεστος και αγενής στο φέρσιμό σου απέναντι στους άλλους. Είναι, λοιπόν, ευγενές να χτυπάς τους ανθρώπους αλλού; Όχι, ούτε αυτό είναι ευγενές. Στην πραγματικότητα, το ρητό δεν εστιάζει στο πού να χτυπάς κάποιον, αλλά στην ίδια τη λέξη «χτυπάω». Αν, στις αλληλεπιδράσεις σου με τους άλλους, προκειμένου να αντιμετωπίσεις και να χειριστείς τα προβλήματα, μονίμως τους χτυπάς, το λάθος έγκειται στην ίδια τη μέθοδο που χρησιμοποιείς. Ενεργείς παρορμητικά και δεν βασίζεσαι στη συνείδηση και τη λογική της ανθρώπινης φύσης. Εννοείται, βέβαια, πως δεν κάνεις πράξη την αλήθεια ούτε τηρείς τις αλήθεια-αρχές. Κάποιοι άνθρωποι δεν προσβάλλουν την αξιοπρέπεια των άλλων μπροστά τους· προσέχουν τι λένε και φροντίζουν να μη χτυπάνε τους άλλους στο πρόσωπο. Παίζουν, όμως, μονίμως βρώμικα παιχνίδια πίσω από την πλάτη τους. Πάνω από το γραφείο τούς σφίγγουν το χέρι, αλλά από κάτω τούς κλωτσάνε· μπροστά τους λένε καλά πράγματα, αλλά πίσω από την πλάτη τους συνωμοτούν εναντίον τους· εκμεταλλεύονται τα ελαττώματα των άλλων, περιμένουν ευκαιρίες για να τους εκδικηθούν, στήνουν παγίδες και δολοπλοκούν, διαδίδουν φήμες ή δημιουργούν συγκρούσεις και χρησιμοποιούν άλλους ανθρώπους για να τα βάλουν μαζί τους. Κατά πόσο θεωρούνται καλύτερες αυτές οι ύπουλες μέθοδοι σε σχέση με το να χτυπήσεις κάποιον στο πρόσωπο; Δεν είναι ακόμη πιο σοβαρές από το χτύπημα στο πρόσωπο; Δεν είναι ακόμα πιο ύπουλες και μοχθηρές; Δεν χαρακτηρίζονται από ακόμα λιγότερη ανθρώπινη φύση; (Ναι.) Επομένως, η δήλωση «Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο» από τη φύση της δεν έχει κανένα απολύτως νόημα. Αυτή η άποψη είναι από μόνη της ένα λάθος, μια ψευδής πρόφαση. Πρόκειται για μια μέθοδο υποκριτική, συνεπώς ακόμη πιο αποτρόπαιη, αηδιαστική και αποκρουστική. Έχουμε πλέον ξεκαθαρίσει πως, όταν κάποιος χτυπά τους ανθρώπους, το κάνει καθαρά λόγω παρορμητικότητας. Πού βασίζεσαι για να χτυπήσεις κάποιον; Είναι κάτι που το επιτρέπει ο νόμος ή είναι θεόσταλτο δικαίωμά σου; Τίποτα από τα παραπάνω δεν ισχύει. Γιατί, λοιπόν, να χτυπάς τους άλλους; Αν υπό κανονικές συνθήκες μπορείς να τα πας καλά με κάποιον, μπορείς να τα πηγαίνεις καλά μαζί του και να αλληλεπιδράτε με σωστό τρόπο. Αν σου είναι αδύνατον να τα πας καλά μαζί του, μπορούν να χωρίσουν οι δρόμοι σας και δεν υπάρχει λόγος να ενεργήσεις παρορμητικά ή να πιαστείτε στα χέρια. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι στα πλαίσια της συνείδησης και της λογικής της ανθρώπινης φύσης. Αν ενεργήσεις παρορμητικά, ακόμη κι αν δεν χτυπήσεις τον άλλον στο πρόσωπο αλλά κάπου αλλού, το πρόβλημα είναι σοβαρό. Δεν αλληλεπιδράτε με τρόπο κανονικό. Οι εχθροί αλληλεπιδρούν έτσι· δεν είναι ο κανονικός τρόπος με τον οποίο αλληλεπιδρούν οι άνθρωποι. Κάτι τέτοιο ξεπερνάει το εύρος της σύνεσης της ανθρώπινης φύσης. Είναι καλή ή κακή η λέξη «εκθέτω» που αναφέρεται στο ρητό «αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους»; Μήπως η συγκεκριμένη λέξη αναφέρεται κατά μία έννοια στην αποκάλυψη και την έκθεση των ανθρώπων μέσα από τα λόγια του Θεού; (Όχι.) Όπως κατανοώ τη λέξη «εκθέτω» στα πλαίσια της ανθρώπινης γλώσσας, δεν σημαίνει αυτό. Στην ουσία της, πρόκειται για μια σχετικά κακόβουλη μορφή έκθεσης· σημαίνει ν’ αποκαλύπτετε τα προβλήματα και τις ελλείψεις των ανθρώπων ή ορισμένα πράγματα και συμπεριφορές που δεν γνωρίζουν οι άλλοι ή κάποιες ραδιουργίες, ιδέες ή απόψεις που δρουν παρασκηνιακά. Αυτή τη σημασία έχει η λέξη «εκθέτω» στο ρητό «αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους». Αν δύο άνθρωποι τα πάνε καλά μεταξύ τους, εμπιστεύονται ο ένας τον άλλον και δεν έχουν κάτι να τους χωρίζει, ενώ ελπίζουν ότι μπορούν να ωφελήσουν και να βοηθήσουν ο ένας τον άλλον, το καλύτερο σε αυτήν την περίπτωση θα ήταν να καθίσουν μαζί και να αναλύσουν ο ένας τα προβλήματα του άλλου ανοιχτά και με ειλικρίνεια. Κάτι τέτοιο είναι σωστό και σ’ αυτήν την περίπτωση δεν εκτίθενται τα ελαττώματα των άλλων. Εάν εντοπίσεις ποια συγκεκριμένα προβλήματα έχει κάποιος, αλλά διαπιστώσεις ότι δεν είναι ακόμη σε θέση να δεχτεί τις συμβουλές σου, τότε μην πεις τίποτα, ώστε ν’ αποφύγεις τυχόν καυγάδες και συγκρούσεις. Αν θες να τον βοηθήσεις, μπορείς να ζητήσεις τη γνώμη του και να του κάνεις πρώτα την εξής ερώτηση: «Βλέπω ότι έχεις ένα προβληματάκι και ήλπιζα να σου δώσω κάποιες συμβουλές. Δεν ξέρω αν είσαι σε θέση να τις δεχτείς. Αν ναι, να σου τις πω. Αν όχι, θα τις κρατήσω προς το παρόν μέσα μου και δεν θα σου πω τίποτα». Αν σου απαντήσει: «Σ’ εμπιστεύομαι. Ό,τι κι αν έχεις να πεις δεν πρόκειται να ξεπερνάει τα όρια· μπορώ να το δεχτώ», αυτό σημαίνει ότι σου δίνει την άδεια και μπορείς τότε να του απαριθμήσεις τα προβλήματά του ένα προς ένα. Τότε, όχι μόνο θ’ αποδεχτεί απόλυτα όλα όσα του πεις, αλλά θα επωφεληθεί κιόλας από αυτά και έτσι θα μπορέσετε οι δυο σας να διατηρήσετε την κανονική σας σχέση. Αυτό δεν σημαίνει πως φέρεστε ο ένας στον άλλον με ειλικρίνεια; (Ναι.) Αυτή είναι η σωστή μέθοδος να αλληλεπιδράς με τους άλλους και δεν εκθέτεις έτσι τα ελαττώματά τους. Τι σημαίνει η φράση να μην «εκθέτεις τα ελαττώματα των άλλων» που αναφέρεται στο εν λόγω ρητό; Σημαίνει να μη μιλάς για τις ελλείψεις των άλλων, να μη μιλάς για τα πιο ταμπού προβλήματά τους, να μην εκθέτεις την ουσία των προβλημάτων τους και να μην το κάνεις τόσο απροκάλυπτα. Σημαίνει οι παρατηρήσεις που κάνεις να είναι καθαρά επιφανειακές, να λες όσα λένε και όλοι οι άλλοι, να λες πράγματα που και το ίδιο το άτομο είναι ήδη σε θέση ν’ αντιληφθεί και να μην αποκαλύπτεις λάθη που έχει κάνει στο παρελθόν ή ευαίσθητα θέματα. Πώς θα ωφεληθεί ο άλλος από αυτή σου τη στάση; Μπορεί μεν να μην τον προσβάλλεις και να μην τον κάνεις εχθρό σου, αλλά αυτό που κάνεις ούτε τον βοηθά ούτε τον ωφελεί σε κάτι. Επομένως, η φράση «μην εκθέτεις τα ελαττώματα των άλλων» είναι στην ουσία μια υπεκφυγή, μια μορφή εξαπάτησης που εμποδίζει τους ανθρώπους να φέρονται ο ένας στον άλλο με ειλικρίνεια. Θα έλεγε κανείς πως όποιος ενεργεί έτσι στην πραγματικότητα έχει κακές προθέσεις. Δεν είναι αυτός ο σωστός τρόπος να αλληλεπιδρούν οι άνθρωποι μεταξύ τους. Μάλιστα, οι άπιστοι θεωρούν πως όποιος διαθέτει ευγενές ήθος πρέπει να τηρεί το ρητό «αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους». Είναι σαφές πως πρόκειται για έναν δόλιο τρόπο να αλληλεπιδρούν οι άνθρωποι με τους άλλους τον οποίο υιοθετούν προκειμένου να προστατεύσουν τον εαυτό τους. Δεν είναι σε καμία περίπτωση ένας σωστός τρόπος αλληλεπίδρασης.

«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (8)

Το ρητό περί ηθικής διαγωγής «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς», το οποίο αναφέρεται στην παραδοσιακή κινεζική κουλτούρα, είναι ένα δόγμα που συγκρατεί και διαφωτίζει τους ανθρώπους. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να λύσει κάποιες μικροδιαφωνίες ή ασήμαντες διενέξεις, αλλά δεν είναι καθόλου αποτελεσματικό για κάποιον που τρέφει βαθιά αισθήματα μίσους. Κατανοούν πραγματικά την ανθρώπινη φύση του ανθρώπου όσοι προβάλλουν αυτήν την απαίτηση; Δεν είναι ότι όσοι προβάλλουν αυτήν την απαίτηση αγνοούν το εύρος της ανεκτικότητας της ανθρώπινης συνείδησης και σύνεσης. Απλώς όταν διατυπώνουν μια τέτοια θεωρία, φαίνονται πιο εκλεπτυσμένοι και ευγενείς και μπορούν να κερδίσουν την έγκριση και την κολακεία των ανθρώπων. Στην πραγματικότητα, ξέρουν πολύ καλά ότι αν κάποιος πληγώσει την αξιοπρέπεια ή τον χαρακτήρα ενός ανθρώπου, βλάψει τα συμφέροντά του ή επηρεάσει ακόμη και τις μελλοντικές του προοπτικές και ολόκληρη τη ζωή του, τότε, από την άποψη της ανθρώπινης φύσης, ο θιγμένος πρέπει να αντεκδικηθεί. Όση συνείδηση και σύνεση κι αν έχει, δεν θα το δεχτεί με σταυρωμένα χέρια. Στην καλύτερη περίπτωση, θα διαφέρουν απλώς ο βαθμός και η μέθοδος της εκδίκησής του. […]

Για ποιους κυρίως λόγους είναι οι άνθρωποι σε θέση να εγκαταλείψουν το μίσος; Αφενός, επηρεάζονται από το ρητό σχετικά με την ηθική διαγωγή «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς». Αφετέρου, τους ανησυχεί η σκέψη ότι αν κρατούν μικροπρεπή στάση, μισούν συνεχώς τους άλλους και δεν είναι ανεκτικοί απέναντί τους, δεν θα καταφέρουν να εδραιωθούν στην κοινωνία και θα τους καταδικάσει η κοινή γνώμη ή θα τους χλευάσουν οι άλλοι. Παρότι, λοιπόν, δεν είναι πρόθυμοι και δεν το θέλουν, πρέπει να καταπίνουν τον θυμό τους. Αφενός, από την άποψη των ανθρώπινων ενστίκτων, οι άνθρωποι που ζουν σ’ αυτόν τον κόσμο δεν μπορούν να αντέξουν όλη αυτήν την καταπίεση, τον αλόγιστο πόνο και την άδικη μεταχείριση. Με άλλα λόγια, η ανθρώπινη φύση τους δεν είναι σε θέση να τα αντέξει όλα αυτά. Είναι, επομένως, άδικο και απάνθρωπο να αναγκάζεται κανείς να τηρεί την απαίτηση «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς». Αφετέρου, είναι επίσης προφανές ότι τέτοιες ιδέες και απόψεις επηρεάζουν ή διαστρεβλώνουν τις απόψεις και τις οπτικές τους για αυτά τα θέματα, με αποτέλεσμα να μην είναι σε θέση να τα αντιμετωπίσουν σωστά και, αντ’ αυτού, να θεωρούν σωστά και θετικά τα ρητά όπως το «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς». Όταν αντιμετωπίζονται άδικα, προκειμένου να μην τους καταδικάσει η κοινή γνώμη, η μόνη επιλογή που έχουν είναι να καταπιούν τις προσβολές και την άνιση μεταχείριση που υπέστησαν και να περιμένουν την κατάλληλη ευκαιρία για να αντεκδικηθούν. Μπορεί στα λόγια να λένε όμορφα πράγματα όπως τα εξής: «‘‘Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς.’’ Δεν πειράζει, δεν υπάρχει λόγος να αντεκδικηθώ· περασμένα ξεχασμένα». Το ανθρώπινο ένστικτό τους, όμως, δεν τους αφήνει ποτέ να ξεχάσουν το κακό που έπαθαν· η ζημιά, δηλαδή, που προκάλεσε αυτό το περιστατικό στο σώμα και τον νου τους δεν πρόκειται να ξεχαστεί ή να σβηστεί ποτέ. Όταν οι άνθρωποι λένε «Ξέχνα το μίσος σου· το θέμα θεωρείται λήξαν, περασμένα ξεχασμένα», απλώς φοράνε ένα προσωπείο το οποίο είναι αποκλειστικά και μόνο αποτέλεσμα του περιορισμού και της επιρροής ιδεών και απόψεων όπως το ρητό «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς». Φυσικά, αυτές οι ιδέες και απόψεις περιορίζουν τους ανθρώπους σε σημείο να πιστεύουν ότι αν δεν καταφέρουν να τις κάνουν πράξη και δεν έχουν το κουράγιο ή τη γενναιοφροσύνη να είναι επιεικείς όποτε μπορούν, τότε όλοι θα τους περιφρονούν και θα τους καταδικάζουν και θα γίνονται ακόμη περισσότερες διακρίσεις εις βάρος τους στην κοινωνία ή στο κοινωνικό σύνολο στο οποίο ανήκουν. Ποιες είναι οι συνέπειες του να γίνονται διακρίσεις εις βάρος κάποιου; Όταν έρχεσαι σε επαφή με άλλους ανθρώπους και ασχολείσαι με τις υποθέσεις σου, εκείνοι θα λένε: «Αυτός εδώ είναι στενόμυαλος και εκδικητικός. Να είστε προσεκτικοί στις μεταξύ σας αλληλεπιδράσεις!» Ουσιαστικά, μπαίνει έτσι ένα επιπλέον εμπόδιο όταν ασχολείσαι με τις υποθέσεις σου στα πλαίσια του κοινωνικού συνόλου. Γιατί μπαίνει αυτό το επιπλέον εμπόδιο; Επειδή ολόκληρη η κοινωνία επηρεάζεται από ιδέες και απόψεις όπως το «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς». Σύμφωνα με τα ήθη της, ολόκληρη η κοινωνία τιμά αυτόν τον τρόπο σκέψης, ο οποίος την περιορίζει, την επηρεάζει και την ελέγχει. Αν, λοιπόν, δεν μπορείς να τον κάνεις πράξη, θα δυσκολευτείς να εδραιωθείς στην κοινωνία και να επιβιώσεις μέσα στο κοινωνικό σύνολο. Το αποτέλεσμα είναι ορισμένοι άνθρωποι να μην έχουν άλλη επιλογή από το να υποταχθούν σε αυτά τα κοινωνικά ήθη και να ζήσουν μια αξιολύπητη ζωή, ακολουθώντας ρητά και απόψεις όπως το «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς». Κρίνοντας από αυτά τα φαινόμενα, όταν οι λεγόμενοι ηθικολόγοι προέβαλαν αυτά τα ρητά σχετικά με τις ηθικές ιδέες και απόψεις, δεν είχαν ορισμένους στόχους και προθέσεις; Το έκαναν μήπως για να μπορέσουν οι άνθρωποι να ζήσουν πιο ελεύθερα και να απελευθερωθούν περισσότερο το σώμα, ο νους και το πνεύμα τους; Ή μήπως το έκαναν για να μπορέσουν οι άνθρωποι να ζήσουν πιο ευτυχισμένοι; Προφανώς και όχι. Αυτά τα ρητά περί ηθικής διαγωγής δεν εξυπηρετούν καθόλου τις ανάγκες της κανονικής ανθρώπινης φύσης και σε καμία περίπτωση δεν διατυπώθηκαν για να μπορέσουν οι άνθρωποι να βιώσουν την κανονική ανθρώπινη φύση. Αντίθετα, αυτό που εξυπηρετούν αποκλειστικά είναι η φιλοδοξία της άρχουσας τάξης να ελέγχει τον λαό και να σταθεροποιήσει τη δική της εξουσία. Τα ρητά αυτά εξυπηρετούν την άρχουσα τάξη και διατυπώθηκαν ώστε να μπορεί αυτή να έχει υπό έλεγχο την κοινωνική τάξη και τα κοινωνικά ήθη και να τα χρησιμοποιεί προκειμένου να περιορίζει κάθε άνθρωπο, κάθε οικογένεια, κάθε μεμονωμένο άτομο, κάθε κοινωνικό σύνολο, κάθε ομάδα, καθώς και την κοινωνία που σχηματίζουν οι κάθε λογής ομάδες. Σε τέτοιες ακριβώς κοινωνίες, οι οποίες κατηχούνται, επηρεάζονται και εμποτίζονται από αντίστοιχες ηθικές ιδέες και απόψεις, αναδύονται και διαμορφώνονται οι κυρίαρχες ηθικές ιδέες και απόψεις της κοινωνίας. Η διαμόρφωση μιας τέτοιας κοινωνικής ηθικής και κοινωνικών ηθών δεν ευνοεί την επιβίωση της ανθρώπινης φυλής, την πρόοδο και τον εξαγνισμό της ανθρώπινης σκέψης ούτε και τη βελτίωση της ανθρώπινης φύσης. Κάθε άλλο· η ανάδυση αυτών των ηθικών ιδεών και απόψεων περιορίζει την ανθρώπινη σκέψη σε ένα ελεγχόμενο εύρος. Ποιος είναι τελικά αυτός που ωφελείται; Η ανθρώπινη φυλή; Ή η άρχουσα τάξη; (Η άρχουσα τάξη.) Σωστά, η άρχουσα τάξη είναι αυτή που ωφελείται στο τέλος. Όταν η σκέψη και η ηθική διαγωγή των ανθρώπων βασίζονται σε αυτές τις ηθικές επιταγές, εκείνοι κυβερνώνται πιο εύκολα, είναι πιθανότερο να γίνουν υπάκουοι πολίτες, χειραγωγούνται πιο εύκολα, κουμαντάρονται πιο εύκολα από τα διάφορα ρητά των ηθικών επιταγών σε ό,τι κι αν κάνουν, και κυβερνώνται πιο εύκολα από τα κοινωνικά συστήματα, την κοινωνική ηθική, τα κοινωνικά ήθη και την κοινή γνώμη. Σε έναν βαθμό, λοιπόν, οι άνθρωποι που υπάγονται στο ίδιο κοινωνικό σύστημα, στο ίδιο ηθικό περιβάλλον και στα ίδια κοινωνικά ήθη έχουν κατά βάση ομόφωνες ιδέες και απόψεις και μια ομόφωνη βάση για το πώς πρέπει να συμπεριφέρονται, κι αυτό γιατί οι λεγόμενοι ηθικολόγοι, στοχαστές και παιδαγωγοί έχουν καταφέρει να επεξεργαστούν και να τυποποιήσουν τις ιδέες και τις απόψεις τους. Τι σημαίνει η λέξη «ομόφωνος»; Σημαίνει ότι αυτά τα ρητά των ηθικών επιταγών έχουν αφομοιώσει και περιορίζουν όλους τους κυβερνώμενους, και μαζί μ’ αυτούς και τις σκέψεις και την κανονική ανθρώπινη φύση τους. Πέρα από τις σκέψεις τους, περιορίζουν παράλληλα και το στόμα και το μυαλό τους. Αναγκάζονται όλοι τους να αποδεχτούν αυτές τις ηθικές ιδέες και απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας, τις οποίες χρησιμοποιούν, αφενός, για να κρίνουν και να περιορίσουν τη δική τους συμπεριφορά και, αφετέρου, για να κρίνουν τους άλλους ανθρώπους και την κοινωνία. Παράλληλα, βέβαια, βρίσκονται υπό τον έλεγχο της κοινής γνώμης, η οποία περιστρέφεται γύρω από αυτά τα ρητά των ηθικών επιταγών. Αν τυχόν θεωρείς ότι ο τρόπος με τον οποίο ενεργείς αντιβαίνει στο ρητό «Με την εκτέλεση απλώς πέφτουν κεφάλια· να είσαι επιεικής όποτε μπορείς», νιώθεις μεγάλη αναστάτωση και ανησυχία, και αμέσως σκέφτεσαι το εξής: «Δεν θα με κοροϊδεύουν αν δεν καταφέρω να είμαι επιεικής όποτε μπορώ, αν είμαι τόσο μικροπρεπής και στενόμυαλος σαν έναν ανθρωπάκο που φορά παρωπίδες και δεν μπορώ να εγκαταλείψω καθόλου αυτό το μίσος που νιώθω και το κρατάω συνέχεια στην καρδιά μου; Δεν θα κάνουν διακρίσεις εις βάρος μου οι συνάδελφοι και οι φίλοι μου;» Πρέπει, λοιπόν, να προσποιηθείς ότι είσαι ιδιαίτερα μεγαλόψυχος. Όταν οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με τέτοιο τρόπο, σημαίνει ότι ελέγχονται από την κοινή γνώμη; (Ναι.) Αντικειμενικά, η καρδιά σου περιορίζεται από κάποια αόρατα δεσμά. Με άλλα λόγια, η κοινή γνώμη και η κοινωνική κατακραυγή είναι σαν αόρατα δεσμά που σε περιορίζουν.

«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (9)

Το ρητό «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους» σημαίνει ουσιαστικά ότι πρέπει να δίνεις και να παρέχεις στους άλλους μόνο ό,τι αρέσει σ’ εσένα τον ίδιο και ευχαριστεί εσένα προσωπικά. Τι αρέσει, όμως, στους διεφθαρμένους ανθρώπους; Τι τους ευχαριστεί; Τα διεφθαρμένα και τα εξωφρενικά πράγματα και οι υπερβολικές επιθυμίες. Αν στους ανθρώπους δίνονται και παρέχονται τέτοια αρνητικά πράγματα, δεν θα διαφθείρεται όλο και περισσότερο ολόκληρη η ανθρωπότητα; Δεν είναι γεγονός ότι τα θετικά πράγματα θα μειώνονται όλο και περισσότερο; Είναι γεγονός ότι η ανθρωπότητα είναι βαθιά διεφθαρμένη. Στους διεφθαρμένους ανθρώπους αρέσει να επιδιώκουν τη φήμη, το κέρδος, τη θέση και τις σαρκικές απολαύσεις. Θέλουν να γίνουν διάσημοι, να έχουν δύναμη και να είναι υπεράνθρωποι. Θέλουν να ζήσουν μια άνετη ζωή, ενώ αποστρέφονται τη σκληρή δουλειά. Τα θέλουν όλα στο χέρι. Είναι ελάχιστοι αυτοί που αγαπούν την αλήθεια ή τα θετικά πράγματα. Ποια θα είναι η συνέπεια αν οι άνθρωποι δίνουν και παρέχουν στους άλλους τη διαφθορά και τις προτιμήσεις τους; Αυτή ακριβώς που φαντάζεστε· απλούστατα, η ανθρωπότητα θα διαφθείρεται όλο και περισσότερο. Αυτό που ζητά από τους ανθρώπους όποιος υποστηρίζει την ιδέα «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους» είναι να δίνουν και να παρέχουν στους άλλους τη διαφθορά, τις προτιμήσεις και τις υπερβολικές επιθυμίες τους, με αποτέλεσμα όλοι τους να επιζητούν το κακό, τις ανέσεις, τα χρήματα και την ανέλιξη. Είναι σωστό αυτό το μονοπάτι ζωής; Είναι προφανές πόσο προβληματικό είναι το ρητό «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους». Τα ψεγάδια και τα ελαττώματά του είναι ολοφάνερα. Δεν αξίζει καν την ανάλυση και τη διάκρισή μας. Με το που πάει κανείς να το εξετάσει, θα δει ξεκάθαρα πόσο λανθασμένο και γελοίο είναι. Πολλοί, όμως, από εσάς πείθεστε και επηρεάζεστε εύκολα απ’ αυτό το ρητό και το αποδέχεστε χωρίς καμία διάκριση. Το χρησιμοποιείτε συχνά για να νουθετήσετε τον εαυτό σας και να προτρέψετε τους άλλους στις μεταξύ σας αλληλεπιδράσεις. Πιστεύετε έτσι ότι έχετε ιδιαίτερα ευγενή χαρακτήρα και ότι συμπεριφέρεστε πολύ λογικά. Χωρίς, όμως, να το συνειδητοποιείς, τα λόγια αυτά αποκαλύπτουν την αρχή σύμφωνα με την οποία ζεις, αλλά και τη στάση σου απέναντι στα πράγματα. Ταυτόχρονα, παραπλανάς και αποπροσανατολίζεις τους άλλους, με αποτέλεσμα να υιοθετούν την ίδια άποψη και στάση μ’ εσένα όταν προσεγγίζουν διάφορους ανθρώπους και περιστάσεις. Δεν παίρνεις ξεκάθαρη θέση και είναι προφανές πως ακολουθείς τη μέση οδό. Λες: «Δεν χρειάζεται να παίρνουμε στα σοβαρά κανένα απολύτως ζήτημα. Μην κάνεις ούτε τη δική σου ζωή δύσκολη ούτε των άλλων. Αν κάνεις δύσκολη τη ζωή των άλλων, τότε κάνεις δύσκολη και τη δική σου. Αν είσαι ευγενικός με τους άλλους, είσαι ευγενικός και με τον εαυτό σου. Αν είσαι σκληρός με τους άλλους, είσαι σκληρός και με τον εαυτό σου. Γιατί να φέρνεις τον εαυτό σου σε δύσκολη θέση; Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους: Αυτό είναι το καλύτερο πράγμα που μπορείς να κάνεις για σένα και δείχνει ό,τι νοιάζεσαι». Αυτή σου η στάση δείχνει ότι προφανώς δεν κάνεις τίποτα σχολαστικά. Σε κανένα θέμα δεν έχεις σωστή θέση και οπτική· για τα πάντα η άποψή σου είναι μπερδεμένη. Δεν είσαι σχολαστικός και κάνεις απλώς τα στραβά μάτια για τα πάντα. Όταν σταθείς τελικά ενώπιον του Θεού και δώσεις λογαριασμό για τις πράξεις σου, θα είναι όλες μπερδεμένες. Και γιατί αυτό; Επειδή όλη την ώρα λες ότι δεν πρέπει να επιβάλλεις στους άλλους ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου. Μπορεί κάτι τέτοιο να σου προσφέρει μεγάλη παρηγοριά και ευχαρίστηση, ταυτόχρονα, όμως, σου προκαλεί και πολλά προβλήματα. Το αποτέλεσμα είναι ότι σε πολλά ζητήματα δεν μπορείς να έχεις ξεκάθαρη άποψη ή στάση ούτε, βέβαια, και να κατανοήσεις με σαφήνεια τι απαιτήσεις και πρότυπα θέτει για σένα ο Θεός ή τι αποτελέσματα πρέπει να πετύχεις στις εκάστοτε καταστάσεις με τις οποίες έρχεσαι αντιμέτωπος. Όλα αυτά οφείλονται στο ότι δεν κάνεις τίποτα σχολαστικά, καθώς και στη μπερδεμένη στάση και άποψή σου. Είναι το να μην επιβάλλεις στους άλλους ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου η στάση ανεκτικότητας που οφείλεις να έχεις απέναντι στους ανθρώπους και τα πράγματα; Δεν είναι, όχι. Δεν είναι παρά μια θεωρία που εξωτερικά φαίνεται σωστή, ευγενής και καλή, αλλά στην πραγματικότητα είναι κάτι τελείως αρνητικό. Είναι, επίσης, σαφές ότι σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί αλήθεια-αρχή που πρέπει να τηρούν οι άνθρωποι. Ο Θεός δεν απαιτεί από τους ανθρώπους να μην επιβάλλουν στους άλλους ό,τι δεν επιθυμούν για τον εαυτό τους, αλλά τους ζητά να γνωρίζουν ξεκάθαρα ποιες αρχές πρέπει να τηρούν όταν χειρίζονται διάφορες καταστάσεις. Αν κάτι είναι σωστό και συνάδει με την αλήθεια που εμπεριέχεται στα λόγια του Θεού, τότε πρέπει να το τηρείς πιστά. Και μάλιστα, όχι μόνο πρέπει να το τηρείς πιστά εσύ ο ίδιος, άλλα και να νουθετείς τους άλλους, να τους πείθεις και να συναναστρέφεσαι μαζί τους ώστε να κατανοήσουν κι εκείνοι ποιες ακριβώς είναι οι προθέσεις του Θεού και οι αλήθεια-αρχές. Αυτό αποτελεί ευθύνη και υποχρέωσή σου. Δεν σου ζητά ο Θεός ν’ ακολουθείς τη μέση οδό και, ακόμα λιγότερο, να κάνεις επίδειξη της μεγαλοψυχίας σου. Πρέπει να τηρείς πιστά όλα αυτά για τα οποία σ’ έχει νουθετήσει και τα οποία σού έχει διδάξει ο Θεός, αλλά και όσα αναφέρει στα λόγια Του, δηλαδή, τις απαιτήσεις, τα κριτήρια και τις αλήθεια-αρχές που πρέπει να τηρούν οι άνθρωποι. Δεν αρκεί να τα τηρείς πιστά και να εμμένεις σ’ αυτά για πάντα· πρέπει, επίσης, να κάνεις πράξη αυτές τις αλήθεια-αρχές δίνοντας το καλό παράδειγμα, καθώς και να πείθεις, να επιβλέπεις, να βοηθάς και να καθοδηγείς τους άλλους ώστε να τις τηρούν κι εκείνοι πιστά, να τις ακολουθούν και να τις κάνουν πράξη όπως κι εσύ. Αυτό απαιτεί ο Θεός να κάνεις· αυτό σου αναθέτει. Δεν γίνεται να θέτεις απλώς απαιτήσεις στον εαυτό σου και τους άλλους να τους αγνοείς. Αυτό που απαιτεί ο Θεός είναι να παίρνεις σωστή θέση για τα διάφορα θέματα, να τηρείς πιστά τα σωστά κριτήρια, να γνωρίζεις ακριβώς ποια είναι τα κριτήρια που εμπεριέχονται στα λόγια του Θεού, καθώς και ποιες ακριβώς είναι οι αλήθεια-αρχές. Ακόμη κι αν δεν μπορείς ή δεν θες να το καταφέρεις αυτό, ακόμη κι αν δεν σου αρέσει ή έχεις κάποιες αντιλήψεις και προβάλλεις αντίσταση, πρέπει να το αντιμετωπίσεις ως ευθύνη και υποχρέωσή σου. Πρέπει να συναναστρέφεσαι με τους άλλους πάνω στα θετικά πράγματα που προέρχονται από τον Θεό, πάνω στα σωστά και ορθά πράγματα. Πρέπει να τους βοηθάς, να τους επηρεάζεις και να τους καθοδηγείς με όλα αυτά προκειμένου να τους ωφελήσουν και να τους διαπλάσουν, και να μπορέσουν έτσι να βαδίσουν στο σωστό μονοπάτι στη ζωή. Αυτή είναι η δική σου ευθύνη και δεν πρέπει να εμμένεις πεισματικά στην ιδέα που σου έχει βάλει στο μυαλό ο Σατανάς: «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους». Στα μάτια του Θεού, αυτό το ρητό δεν είναι παρά μια φιλοσοφία για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις, ένας τρόπος σκέψης γεμάτος με τα τεχνάσματα του Σατανά· δεν είναι σε καμία περίπτωση το σωστό μονοπάτι ούτε κάτι θετικό. Η μόνη απαίτηση που έχει από σένα ο Θεός είναι να είσαι ένας έντιμος άνθρωπος που κατανοεί ξεκάθαρα τι πρέπει να κάνει και τι όχι. Δεν σου ζητά να είσαι ανθρωπάρεσκος ή να μην παίρνεις καμία θέση, ούτε σου ζητά να ακολουθείς τη μέση οδό. Σε θέματα που αφορούν τις αλήθεια-αρχές, πρέπει να λες ό,τι πρέπει να ειπωθεί και να κατανοείς ό,τι πρέπει να γίνει κατανοητό. Έστω πως ένας άνθρωπος δεν καταλαβαίνει κάτι, το οποίο εσύ το κατανοείς. Αν μπορείς να του κάνεις κάποιες υποδείξεις και να τον βοηθήσεις, τότε πρέπει οπωσδήποτε να ανταποκριθείς σε αυτήν την ευθύνη και υποχρέωση και όχι να στέκεσαι αμέτοχος και να παρακολουθείς. Δεν πρέπει, βέβαια, σε καμία περίπτωση να εμμένεις στις φιλοσοφίες που έχει βάλει στο μυαλό σου ο Σατανάς, όπως αυτή που λέει «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους». Είναι κατανοητό αυτό; (Ναι.) Τα σωστά και θετικά πράγματα παραμένουν τέτοια ακόμα κι αν δεν σου αρέσουν ή δεν είσαι πρόθυμος ή ικανός να τα κάνεις και να τα πετύχεις, ακόμη κι αν αντιστέκεσαι σ’ αυτά ή αναπτύσσεις αντιλήψεις απέναντί τους. Η ουσία των λόγων του Θεού και της αλήθειας δεν πρόκειται να αλλάξει μόνο και μόνο επειδή η ανθρωπότητα έχει διεφθαρμένες διαθέσεις και ορισμένα συναισθήματα, αισθήματα, επιθυμίες και αντιλήψεις. Η ουσία των λόγων του Θεού και της αλήθειας δεν θα αλλάξει ποτέ των ποτών. Από τη στιγμή που γνωρίζεις, κατανοείς, βιώνεις και αποκτάς τα λόγια του Θεού και την αλήθεια, είσαι υποχρεωμένος να συναναστρέφεσαι με τους άλλους σχετικά με τις βιωματικές μαρτυρίες σου. Έτσι, ακόμη περισσότεροι άνθρωποι θα έχουν τη δυνατότητα να κατανοήσουν τις προθέσεις του Θεού, να καταλάβουν και να αποκτήσουν την αλήθεια, να κατανοήσουν τις απαιτήσεις και τα πρότυπα του Θεού και να αντιληφθούν τις αλήθεια-αρχές. Θα αποκτήσουν τότε ένα μονοπάτι άσκησης για τα ζητήματα που συναντούν στην καθημερινή τους ζωή και δεν θα τους μπερδεύουν ούτε θα τους δεσμεύουν οι διάφορες ιδέες και απόψεις του Σατανά. Το ρητό περί ηθικής διαγωγής «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους» είναι πραγματικά και αληθινά ένα πονηρό σχέδιο που χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να ελέγχει το μυαλό των ανθρώπων. Αν εσύ το υποστηρίζεις διαρκώς, είσαι ένας άνθρωπος που ζει σύμφωνα με σατανικές φιλοσοφίες και με απόλυτα σατανική διάθεση.

«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (10)

Σε όποια εποχή και από όποια εθνοτική ομάδα κι αν χρησιμοποιείται, το ρητό περί ηθικής διαγωγής «Θα έτρωγα σφαίρα για έναν φίλο» έχει γερές βάσεις. Με άλλα λόγια, συνάδει αρκετά με τη συνείδηση και τη λογική της ανθρώπινης φύσης. Συνάδει, πιο συγκεκριμένα, με την έννοια της «αδελφοσύνης», μια έννοια που τηρούν πιστά οι άνθρωποι στη συνείδησή τους. Όσοι εκτιμούν την αδελφοσύνη θα έτρωγαν πρόθυμα σφαίρα για έναν φίλο. Σε όσο δύσκολη ή επικίνδυνη κατάσταση κι αν βρίσκεται ο φίλος τους, θα έμπαιναν μπροστά και θα έτρωγαν σφαίρα γι’ αυτόν. Αυτό είναι το πνεύμα ενός ανθρώπου που θυσιάζει τα συμφέροντά του για χάρη των άλλων. Το ρητό περί ηθικής διαγωγής «Θα έτρωγα σφαίρα για έναν φίλο» ενσταλάζει βασικά στους ανθρώπους την ιδέα να εκτιμούν την αδελφοσύνη. Απαιτεί από την ανθρώπινη φύση να τηρεί το εξής πρότυπο: να εκτιμά ο άνθρωπος την αδελφοσύνη. Αυτή είναι η ουσία αυτού του ρητού. […]

Τι το κακό έχουν ιδέες και απόψεις όπως το να «έτρωγε κανείς σφαίρα για έναν φίλο»; Στην πραγματικότητα, αυτό είναι ένα αρκετά απλό ερώτημα και δεν παρουσιάζει καμία δυσκολία. Κανένας άνθρωπος που ζει σ’ αυτόν τον κόσμο δεν ξεπηδάει από τις ρωγμές κάποιου βράχου. Όλοι τους έχουν γονείς και παιδιά, όλοι έχουν κάποιους συγγενείς· κανενός η ύπαρξη σε αυτόν τον ανθρώπινο κόσμο δεν είναι αυτόνομη. Τι εννοώ όταν το λέω αυτό; Εννοώ ότι, εφόσον ζεις σε αυτόν τον ανθρώπινο κόσμο, έχεις να εκπληρώσεις τις δικές σου υποχρεώσεις. Πρέπει, πρώτα απ’ όλα, να στηρίζεις τους γονείς σου. Πρέπει, επίσης, να αναθρέψεις τα παιδιά σου. Αυτές είναι οι ευθύνες που έχεις στα πλαίσια της οικογένειας. Στα πλαίσια της κοινωνίας, πρέπει, επίσης, να ανταποκριθείς σε ορισμένες κοινωνικές ευθύνες και υποχρεώσεις. Μέσα στην κοινωνία πρέπει να παίζεις έναν ορισμένο ρόλο. Μπορεί, για παράδειγμα, να είσαι εργάτης, αγρότης, επιχειρηματίας, φοιτητής ή διανοούμενος. Από το επίπεδο της οικογένειας μέχρι και αυτό της κοινωνίας, οφείλεις να εκπληρώσεις ένα σωρό ευθύνες και υποχρεώσεις. Πέρα, δηλαδή, από το να εξασφαλίσεις το φαγητό, τα ρούχα, τη στέγαση και τη μετακίνησή σου, υπάρχουν πολλά πράγματα που πρέπει να κάνεις, αλλά και πολλά πράγματα που οφείλεις να κάνεις και πολλές υποχρεώσεις που οφείλεις να εκπληρώσεις. Αφήνοντας στην άκρη το σωστό μονοπάτι της πίστης στον Θεό στο οποίο βαδίζουν οι άνθρωποι, υπάρχουν πολλές οικογενειακές ευθύνες και κοινωνικές υποχρεώσεις στις οποίες, ως μεμονωμένο άτομο, οφείλεις να ανταποκριθείς. Η ύπαρξή σου δεν είναι αυτόνομη. Η ευθύνη που έχεις επωμιστεί δεν περιορίζεται στο να κάνεις φίλους και να περνάς καλά ή στο να βρεις κάποιον που να μπορεί να σε ακούσει και να σε βοηθήσει. Οι περισσότερες και σημαντικότερες, μάλιστα, ευθύνες που έχεις αφορούν την οικογένειά σου και την κοινωνία. Η ζωή σου ως ανθρώπου μπορεί να θεωρηθεί ολοκληρωμένη και τέλεια μόνο αν ανταποκριθείς επαρκώς στις οικογενειακές σου ευθύνες και τις κοινωνικές σου υποχρεώσεις. Ποιες είναι, λοιπόν, οι ευθύνες στις οποίες οφείλεις να ανταποκρίνεσαι στα πλαίσια της οικογένειας; Ως παιδί, οφείλεις να είσαι σωστός απέναντι στους γονείς σου και να τους στηρίζεις. Όποτε αρρωσταίνουν ή αντιμετωπίζουν κάποια δυσκολία, οφείλεις να κάνεις ό,τι περνάει από το χέρι σου γι’ αυτούς. Ως γονιός, προκειμένου να θρέψεις ολόκληρη την οικογένειά σου, πρέπει να μοχθείς και να κοπιάζεις, να εργάζεσαι σκληρά και να υπομένεις κάθε κακουχία. Πρέπει να αναλάβεις τη βαριά ευθύνη που έχει ένα γονιός, να αναθρέψεις, δηλαδή, τα παιδιά σου, να τα διδάξεις να ακολουθήσουν το σωστό μονοπάτι και να τους δώσεις να καταλάβουν τις αρχές συμπεριφοράς. Δεν είναι, άρα, λίγες οι ευθύνες που έχεις στα πλαίσια της οικογένειάς σου. Πρέπει να στηρίζεις τους γονείς σου και να αναλαμβάνεις την ευθύνη της ανατροφής των παιδιών σου. Οφείλεις να κάνεις πολλά τέτοια πράγματα. Και τι ευθύνες έχεις στα πλαίσια της κοινωνίας; Πρέπει να τηρείς τους νόμους και τους κανονισμούς, να αντιμετωπίζεις τους άλλους σύμφωνα με ορισμένες αρχές, να βάζεις τα δυνατά σου στη δουλειά σου και να διαχειρίζεσαι σωστά την καριέρα σου. Σε αυτά τα πράγματα πρέπει να ξοδεύεις το ογδόντα με ενενήντα τοις εκατό του χρόνου και της ενέργειάς σου. Όποιον, δηλαδή, ρόλο κι αν διαδραματίζεις στην οικογένειά σου ή στην κοινωνία, σε όποιο μονοπάτι κι αν βαδίζεις, ό,τι φιλοδοξίες και βλέψεις κι αν έχεις, οι ευθύνες που πρέπει να επωμιστεί ο κάθε άνθρωπος είναι πολύ σημαντικές για τον ίδιο και απορροφούν σχεδόν όλον τον χρόνο και την ενέργειά του. Από την άποψη των ευθυνών που έχεις στα πλαίσια της οικογένειάς σου και της κοινωνίας, πού έγκειται η αξία σου ως ανθρώπου και η αξία της ζωής σου αφού εισέλθεις στον κόσμο των ανθρώπων; Στο να ανταποκρίνεσαι στις ευθύνες και να εκπληρώνεις τις αποστολές που σου δίνονται από τον Ουρανό. Η ζωή σου δεν ανήκει μόνο σ’ εσένα ούτε, φυσικά, ανήκει στους άλλους. Η ζωή σου υπάρχει για τις αποστολές και τις ευθύνες σου, για να φέρνεις σε πέρας τις ευθύνες, τις υποχρεώσεις και τις αποστολές που οφείλεις στον κόσμο των ανθρώπων. Η ζωή σου δεν ανήκει στους γονείς σου ούτε στη ή στον σύζυγό σου και, φυσικά, δεν ανήκει στα παιδιά σου. Προφανέστατα δεν ανήκει ούτε στους απογόνους σου. Σε ποιον, λοιπόν, ανήκει η ζωή σου; Από τη σκοπιά ενός κοσμικού ανθρώπου, η ζωή σου ανήκει στις ευθύνες και τις αποστολές που σου έχει δώσει ο Θεός. Από τη σκοπιά, όμως, ενός πιστού, η ζωή σου πρέπει να ανήκει στον Θεό, καθώς Εκείνος διευθετεί ό,τι έχει να κάνει μ’ εσένα και κυριαρχεί σ’ αυτό. Εφόσον, λοιπόν, είσαι ένας άνθρωπος που ζει σ’ αυτόν τον κόσμο, δεν πρέπει να τάζεις αυθαίρετα τη ζωή σου σε κανέναν ούτε και να τη θυσιάζεις αυθαίρετα για κανέναν στο όνομα της αδελφοσύνης. Με άλλα λόγια, δεν πρέπει να απαξιώνεις τη ζωή σου. Για τους άλλους, και ειδικά για τον Σατανά, για αυτήν την κοινωνία και για αυτό το διεφθαρμένο ανθρώπινο γένος, η ζωή σου δεν έχει καμία απολύτως αξία. Για τους γονείς, όμως, και τους συγγενείς σου, η ζωή σου είναι άκρως σημαντική, καθώς οι ευθύνες σου είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την επιβίωσή τους. Ακόμη πιο σημαντικό, βέβαια, είναι το ότι η ζωή σου είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την κυριαρχία του Θεού σε όλα τα πράγματα και σε ολόκληρο το ανθρώπινο γένος. Η ζωή σου είναι αναπόσπαστο κομμάτι των πολλών ζωών στις οποίες κυριαρχεί ο Θεός. Μπορεί να μην έχεις σε πολύ μεγάλη εκτίμηση τη ζωή σου —ίσως και να μην πρέπει να την έχεις σε τόσο μεγάλη εκτίμηση. Στην πραγματικότητα, όμως, η ζωή σου έχει τεράστια σημασία για τους γονείς και τους συγγενείς σου, με τους οποίους έχεις στενούς δεσμούς και μια άρρηκτη σχέση. Γιατί το λέω αυτό; Επειδή έχεις ευθύνες απέναντί τους, ενώ έχουν κι αυτοί ευθύνες απέναντί σου· έχεις ευθύνες απέναντι σ’ αυτήν την κοινωνία, οι οποίες σχετίζονται με τον ρόλο που διαδραματίζεις μέσα σ’ αυτήν. Ο ρόλος κάθε ανθρώπου και κάθε έμβιο ον είναι απαραίτητα για τον Θεό. Είναι όλα τους απαραίτητα στοιχεία της κυριαρχίας του Θεού στην ανθρωπότητα, σ’ αυτόν τον κόσμο, σ’ αυτήν τη γη και σ’ αυτό το σύμπαν. Στα μάτια του Θεού, κάθε ζωή είναι πιο ασήμαντη κι από έναν κόκκο άμμου, πιο αξιοκαταφρόνητη κι από ένα μυρμήγκι. Παρ’ όλα αυτά, επειδή κάθε άνθρωπος είναι μία ζωή, μια ζωή με σάρκα και οστά, παρότι δεν παίζει κάποιον καθοριστικό ρόλο, είναι κι αυτός απαραίτητος για την κυριαρχία του Θεού. Έχοντας, λοιπόν, εξετάσει αυτές τις πτυχές του θέματος, δεν είναι λάθος να είναι κάποιος πρόθυμος να φάει σφαίρα για έναν φίλο του και, όχι μόνο να σκέφτεται το ενδεχόμενο να το κάνει, αλλά να είναι και ανά πάσα στιγμή έτοιμος να θυσιάσει την ίδια του τη ζωή, αδιαφορώντας για τις ευθύνες του απέναντι στην οικογένειά του και την κοινωνία, αδιαφορώντας ακόμα και για τις αποστολές και καθήκοντα που του έχει αναθέσει ο Θεός; (Ναι.) Αυτό συνιστά προδοσία! Το πολυτιμότερο πράγμα που χαρίζει ο Θεός στον άνθρωπο είναι αυτή η πνοή που λέγεται ζωή. Δεν προδίδεις τον Θεό όταν, χωρίς να το πολυσκεφτείς, τάζεις τη ζωή σου σε έναν φίλο στον οποίο νομίζεις ότι μπορείς να την εμπιστευτείς; Δεν δείχνεις ασέβεια απέναντι στη ζωή; Δεν επαναστατείς με αυτήν σου την πράξη ενάντια στον Θεό; Δεν Τον προδίδεις με αυτήν σου την πράξη; (Ναι.) Είναι ξεκάθαρο πως αποποιείσαι των ευθυνών που έχεις απέναντι στην οικογένειά σου και την κοινωνίας και αποφεύγεις τις αποστολές που σου έχει αναθέσει ο Θεός. Αυτό συνιστά προδοσία. Δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό στη ζωή ενός ανθρώπου από τις ευθύνες που πρέπει να αναλάβει σ’ αυτήν τη ζωή, δηλαδή τις οικογενειακές ευθύνες, τις κοινωνικές ευθύνες και τις αποστολές που σου έχει αναθέσει ο Θεός. Αυτές οι ευθύνες και οι αποστολές είναι ό,τι πιο σημαντικό υπάρχει. Αν χάσεις τη ζωή σου θυσιάζοντάς την απερίσκεπτα για κάποιον άλλον εξαιτίας ενός στιγμιαίου αισθήματος αδελφοσύνης ή μιας στιγμιαίας παρόρμησης, υφίστανται ακόμη οι ευθύνες σου; Για ποια αποστολή να μιλήσεις σ’ αυτήν την περίπτωση; Είναι ξεκάθαρο πως δεν εκτιμάς τη ζωή που σου χάρισε ο Θεός ως το πολυτιμότερο πράγμα, αλλά την τάζεις σε άλλους χωρίς να το πολυσκεφτείς, τη θυσιάζεις για χάρη άλλων, ενώ αδιαφορείς τελείως για τις ευθύνες σου απέναντι στην οικογένειά σου και την κοινωνία και τις εγκαταλείπεις, πράγμα ανήθικο και άδικο. Τι προσπαθώ, λοιπόν, να σας πω; Μη δίνετε αδιάφορα τη ζωή σας και μην την τάζετε σε άλλους. Ορισμένοι άνθρωποι λένε: «Μπορώ να την τάξω στους γονείς μου; Μήπως να την τάξω στον σύντροφό μου; Επιτρέπεται αυτό;» Δεν επιτρέπεται. Γιατί δεν επιτρέπεται; Ο Θεός σού δίνει ζωή και σου επιτρέπει να συνεχίσεις να τη ζεις ώστε να μπορείς να ανταποκρίνεσαι στις ευθύνες σου απέναντι στην οικογένειά σου και την κοινωνία και να εκπληρώνεις τις αποστολές που σου αναθέτει Εκείνος. Δεν το κάνει για να παίρνεις τη ζωή σου στην πλάκα και, χωρίς να το πολυσκεφτείς, να την τάζεις, να τη δίνεις και να την αφιερώνεις στους άλλους ή να την ξοδεύεις για χάρη άλλων ανθρώπων. Αν χάσει κάποιος τη ζωή του, μπορεί σ’ αυτήν την περίπτωση να ανταποκριθεί στις οικογενειακές και κοινωνικές του ευθύνες και τις αποστολές του; Είναι ακόμα εφικτό κάτι τέτοιο; (Όχι.) Κι αν πάψουν να υφίστανται οι οικογενειακές και κοινωνικές ευθύνες ενός ανθρώπου, εξακολουθούν άραγε να υπάρχουν οι ρόλοι του στην κοινωνία; (Όχι.) Κι αν πάψουν να υπάρχουν οι κοινωνικοί του ρόλοι, εξακολουθούν να υπάρχουν οι αποστολές του; Όχι. Κι αν πάψουν να υπάρχουν οι αποστολές και οι κοινωνικοί ρόλοι ενός ανθρώπου, εξακολουθεί τότε να υπάρχει το αντικείμενο της κυριαρχίας του Θεού; Ο Θεός κυριαρχεί στα έμβια όντα, στα ανθρώπινα όντα που έχουν ζωή· όταν, λοιπόν, παύουν να υπάρχουν οι κοινωνικές τους ευθύνες και οι ζωές τους, και χάνονται όλοι οι κοινωνικοί τους ρόλοι, αυτό δεν είναι ουσιαστικά μια προσπάθεια να εκμηδενιστεί η ανθρωπότητα, στην οποία κυριαρχεί ο Θεός, και το σχέδιο διαχείρισής Του; Δεν συνιστά προδοσία αυτή σου η πράξη; (Ναι.) Συνιστά πράγματι προδοσία. Ζεις μονάχα για τις ευθύνες και τις αποστολές σου, και σ’ αυτά τα πράγματα μόνο αντανακλάται η αξία της ζωής σου. Εξάλλου, το να φας σφαίρα για έναν φίλο δεν αποτελεί ευθύνη και αποστολή σου. Ως άνθρωπος τον οποίο έχει προικίσει ο Θεός με ζωή, αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να ανταποκρίνεσαι στις ευθύνες και τις αποστολές που σου αναθέτει ο Θεός. Το να φας σφαίρα για έναν φίλο, από την άλλη, δεν αποτελεί ευθύνη ή αποστολή που σου έχει αναθέσει ο Θεός. Ενεργείς, αντίθετα, με βάση το αίσθημα της αδελφοσύνης και πρόκειται για δικό σου ευσεβή πόθο, για δική σου ανεύθυνη οπτική για τη ζωή. Φυσικά, πρόκειται και για ένα είδος σκέψης που ενσταλάζει στους ανθρώπους ο Σατανάς για να περιφρονήσει και να ποδοπατήσει τη ζωή τους.

«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (10)

Σ’ αυτήν την κοινωνία, οι αρχές των ανθρώπων για την αντιμετώπιση του κόσμου, οι μέθοδοί τους για τη ζωή και την ύπαρξη, ακόμη και οι στάσεις και οι αντιλήψεις τους απέναντι στη θρησκεία και την πίστη, καθώς και οι διάφορες αντιλήψεις και απόψεις τους απέναντι στους ανθρώπους και τα πράγματα, αναπόφευκτα έχουν όλα διαμορφωθεί από την οικογένεια. Εν ολίγοις, πριν καταφέρουν οι άνθρωποι να κατανοήσουν την αλήθεια —όσο χρονών κι αν είναι, ό,τι φύλο κι αν έχουν, ό,τι επάγγελμα κι αν κάνουν, όποια στάση κι αν έχουν απέναντι στο καθετί, είτε ακραία είτε ορθολογική— οι σκέψεις, οι απόψεις και οι στάσεις τους απέναντι στο οποιοδήποτε πράγμα επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό από την οικογένεια. Δηλαδή, οι διάφορες διαμορφωτικές επιρροές που ασκεί η οικογένεια σε ένα άτομο καθορίζουν, σε μεγάλο βαθμό, τη στάση του απέναντι στα πράγματα και το πώς τα αντιμετωπίζει, καθώς και την άποψή του για την ύπαρξη, ενώ έχουν αντίκτυπο ακόμη και στην πίστη του. Εφόσον η οικογένεια διαμορφώνει και επηρεάζει τόσο σημαντικά τους ανθρώπους, είναι αναπόφευκτο οι μέθοδοι και οι αρχές που έχουν για το πώς αντιμετωπίζουν τα πράγματα, καθώς και η οπτική τους για την ύπαρξη και οι απόψεις τους για την πίστη να έχουν τις ρίζες τους στην οικογένεια. Καθώς το ίδιο το πατρικό σπίτι δεν είναι το μέρος όπου γεννιέται η αλήθεια ούτε είναι η πηγή της αλήθειας, υπάρχει πρακτικά μόνο μία κινητήρια δύναμη και στόχος που οδηγεί την οικογένειά σου να σε διαμορφώσει με βάση οποιαδήποτε ιδέα, άποψη ή μέθοδο ύπαρξης: το κάνει για το δικό σου καλό. Όλα όσα γίνονται για το δικό σου καλό, από όποιον κι αν προέρχονται —είτε από τους γονείς σου, είτε από τους παππούδες σου, είτε από τους προγόνους σου— αποσκοπούν με δυο λόγια στο να μπορέσεις να υπερασπιστείς τα συμφέροντά σου στην κοινωνία και μεταξύ των άλλων ανθρώπων, να σε προφυλάξουν από τον εκφοβισμό και να μπορέσεις να ζήσεις ανάμεσα στους άλλους πιο ελεύθερα και διπλωματικά, ώστε να προστατευθούν τα συμφέροντά σου στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό. Η οικογένειά σου σε διαμορφώνει με σκοπό να σε προστατεύσει, να μη δεχτείς εκφοβισμό και να μην υποστείς οποιονδήποτε εξευτελισμό, και για να σε κάνει ανώτερο από τους άλλους, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι εσύ θα είσαι αυτός που τους εκφοβίζει ή τους πληγώνει· αρκεί να μην πληγωθείς εσύ ο ίδιος. Αυτά είναι μερικά από τα πιο σημαντικά πράγματα με βάση τα οποία σε διαμορφώνει η οικογένειά σου, και είναι επίσης η ουσία και ο κύριος στόχος που κρύβονται πίσω από όλες τις ιδέες που διαμορφώνονται μέσα σου. Δεν ισχύει αυτό; (Ναι.) Αν εξετάσεις τον στόχο και την ουσία όσων έχει διαμορφώσει σ’ εσένα η οικογένειά σου, συμφωνεί κάτι απ’ αυτά με την αλήθεια; Ακόμη κι αν αυτά τα πράγματα συμφωνούν με την ηθική ή τα νόμιμα δικαιώματα και συμφέροντα της ανθρωπότητας, έχουν κάποια σχέση με την αλήθεια; Είναι η αλήθεια; (Όχι.) Μπορούμε να πούμε με κάθε βεβαιότητα ότι δεν είναι η αλήθεια. Όσο θετικά και νόμιμα, ανθρώπινα και ηθικά κι αν πιστεύει ο άνθρωπος ότι είναι αυτά που διαμορφώνει η οικογένειά σου μέσα σου, δεν είναι η αλήθεια ούτε μπορούν να αντιπροσωπεύσουν την αλήθεια, και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να την αντικαταστήσουν. Επομένως, σε ό,τι αφορά το θέμα της οικογένειας, αυτά τα πράγματα αποτελούν άλλη μια πτυχή που θα πρέπει να εγκαταλείψει κανείς. Ποια είναι συγκεκριμένα αυτή η πτυχή; Είναι οι διαμορφωτικές επιρροές που σου ασκεί η οικογένεια —αυτή είναι η δεύτερη πτυχή που πρέπει να εγκαταλείψεις όσον αφορά το θέμα της οικογένειας. Εφόσον συζητάμε για τις διαμορφωτικές επιρροές που σου ασκεί η οικογένεια, ας μιλήσουμε πρώτα για το τι ακριβώς είναι αυτές οι διαμορφωτικές επιρροές. Αν τις διαφοροποιήσουμε ανάλογα με την ανθρώπινη αντίληψη για το τι είναι σωστό και τι λάθος, κάποιες είναι σχετικά σωστές, θετικές και φαινομενικά ωραίες, και μπορούν να πέσουν στο τραπέζι, ενώ κάποιες άλλες δεν είναι τίποτα περισσότερο από σχετικά εγωιστικές, ποταπές, άθλιες και αρνητικές. Αλλά σε κάθε περίπτωση, αυτές οι διαμορφωτικές επιρροές που ασκεί η οικογένεια είναι σαν ένας προστατευτικός μανδύας, και όλες μαζί διαφυλάσσουν τα σαρκικά συμφέροντα ενός ατόμου, διατηρούν την αξιοπρέπειά του μεταξύ των άλλων ανθρώπων και το προστατεύουν από το να πέσει θύμα εκφοβισμού. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Ας δούμε, λοιπόν, ποιες διαμορφωτικές επιρροές ασκεί πάνω σου η οικογένειά σου. Για παράδειγμα, όταν οι πρεσβύτεροι της οικογένειάς σου σου λένε συχνά ότι «Οι άνθρωποι χρειάζονται την υπερηφάνεια τους όπως ένα δέντρο χρειάζεται τον φλοιό του», το κάνουν για να δίνεις σημασία στην καλή φήμη, στο να ζεις μια περήφανη ζωή και να μην κάνεις πράγματα που σε ντροπιάζουν. Καθοδηγεί, λοιπόν, αυτό το ρητό τους ανθρώπους θετικά ή αρνητικά; Μπορεί να σε οδηγήσει στην αλήθεια; Μπορεί να σε οδηγήσει στην κατανόηση της αλήθειας; (Όχι, δεν μπορεί να το κάνει.) Μπορείς να πεις με απόλυτη βεβαιότητα: «Όχι, δεν μπορεί να το κάνει!» Σκέψου το, ο Θεός λέει ότι οι άνθρωποι πρέπει να συμπεριφέρονται με ειλικρίνεια. Αν έχεις διαπράξει κάποια παράβαση ή έχεις κάνει ένα λάθος, αν έχεις κάνει κάτι που αποτελεί επανάσταση απέναντι στον Θεό και πηγαίνει κόντρα στην αλήθεια, πρέπει να παραδεχτείς το λάθος σου, να κατανοήσεις τον εαυτό σου και να συνεχίσεις να τον αναλύεις, προκειμένου να μετανιώσεις αληθινά, και στη συνέχεια να ενεργήσεις σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Αν, λοιπόν, οι άνθρωποι πρέπει να συμπεριφέρονται με ειλικρίνεια, μήπως αυτό έρχεται σε σύγκρουση με το ρητό «Οι άνθρωποι χρειάζονται την υπερηφάνεια τους όπως ένα δέντρο χρειάζεται τον φλοιό του»; (Ναι.) Πώς δηλαδή έρχεται σε σύγκρουση; Σκοπός του ρητού «Οι άνθρωποι χρειάζονται την υπερηφάνεια τους όπως ένα δέντρο χρειάζεται τον φλοιό του» είναι να δίνουν οι άνθρωποι σημασία στο να βιώνουν τη φωτεινή και χαρούμενη πλευρά τους, και να κάνουν περισσότερα πράγματα που θα τους κάνουν να φαίνονται καλοί, αντί να κάνουν πράγματα κακά ή ανέντιμα, ή που να εκθέτουν την άσχημη πλευρά τους. Σκοπός του είναι επίσης να μη να ζουν οι άνθρωποι χωρίς υπερηφάνεια ή αξιοπρέπεια. Για χάρη της φήμης, για χάρη της περηφάνιας και της τιμής, δεν μπορεί κανείς να ρίχνει λάσπη στον εαυτό του, πόσο μάλλον να μιλά για τη σκοτεινή πλευρά του και τις ντροπιαστικές πτυχές του· πρέπει να ζει με περηφάνια και αξιοπρέπεια. Για να έχει κανείς αξιοπρέπεια χρειάζεται καλή φήμη, και για να έχει καλή φήμη πρέπει να προσποιείται και να φοράει προσωπεία. Αυτό δεν έρχεται σε σύγκρουση με το να συμπεριφέρεται κανείς με ειλικρίνεια; (Ναι.) Όταν συμπεριφέρεσαι με ειλικρίνεια, αυτό που κάνεις έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το ρητό «Οι άνθρωποι χρειάζονται την υπερηφάνεια τους όπως ένα δέντρο χρειάζεται τον φλοιό του». Αν θέλεις να συμπεριφέρεσαι ως ειλικρινής άνθρωπος, μη δίνεις σημασία στην περηφάνια· η περηφάνια ενός ανθρώπου δεν αξίζει δεκάρα. Απέναντι στην αλήθεια, θα πρέπει κανείς να εκτίθεται, όχι να προσποιείται ή να πλάθει μια ψεύτικη εικόνα. Πρέπει να αποκαλύπτει κανείς στον Θεό τις αληθινές σκέψεις του, τα λάθη του, τις πτυχές που παραβιάζουν τις αλήθεια-αρχές και κάθε τι παρόμοιο. Αυτά τα πράγματα πρέπει να τα αποκαλύπτει και στους αδελφούς και τις αδελφές του. Δεν είναι το θέμα να ζει κανείς για χάρη της φήμης του, αλλά αντίθετα, το θέμα είναι να ζει κανείς για να συμπεριφέρεται με ειλικρίνεια, να ζει για να επιδιώκει την αλήθεια, να ζει για να είναι ένα αληθινό δημιουργημένο ον και να ικανοποιεί τον Θεό, καθώς και για να σωθεί. Όταν όμως δεν καταλαβαίνεις αυτήν την αλήθεια και τις προθέσεις του Θεού, τότε κυριαρχούν συνήθως αυτά που έχει διαμορφώσει μέσα σου η οικογένειά σου. Έτσι, όταν κάνεις κάτι λάθος, το συγκαλύπτεις και προσποιείσαι, ενώ σκέφτεσαι το εξής: «Δεν μπορώ να πω τίποτα γι’ αυτό, και δεν θα επιτρέψω ούτε σε κανέναν άλλον που το γνωρίζει να πει κάτι. Αν κάποιος από σας πει το παραμικρό, δεν θα του τη χαρίσω έτσι εύκολα. Προτεραιότητα έχει η φήμη μου. Δεν έχει νόημα να ζει κανείς αν δεν έχει φήμη, γιατί η φήμη είναι πιο σημαντική από οτιδήποτε άλλο. Αν κάποιος χάσει τη φήμη του, χάνει όλη του την αξιοπρέπεια. Επομένως, δεν μπορείς να λες τα πράγματα με το όνομά τους, πρέπει να προσποιείσαι, να τα συγκαλύπτεις, αλλιώς θα χάσεις τη φήμη και την αξιοπρέπειά σου, και η ζωή σου δεν θα έχει καμία αξία. Αν δεν σε σέβεται κανείς, τότε είσαι άχρηστος, ένα τιποτένιο σκουπίδι». Είναι δυνατόν, αν ασκείσαι μ’ αυτόν τον τρόπο, να συμπεριφερθείς ως ειλικρινής άνθρωπος; Είναι δυνατόν να ανοιχτείς εντελώς και να αναλύσεις τον εαυτό σου; (Όχι, δεν είναι.) Προφανώς, μ’ αυτόν τον τρόπο τηρείς το ρητό «Οι άνθρωποι χρειάζονται την υπερηφάνεια τους όπως ένα δέντρο χρειάζεται τον φλοιό του»· ένα ρητό που έχει διαμορφώσει μέσα σου η οικογένειά σου. Ωστόσο, αν εγκαταλείψεις αυτό το ρητό για να επιδιώξεις την αλήθεια και να την κάνεις πράξη, θα πάψει να σε επηρεάζει και να είναι το σύνθημά σου ή η αρχή σου στο πώς ενεργείς, και αντ’ αυτού, θα κάνεις τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που λέει το ρητό «Οι άνθρωποι χρειάζονται την υπερηφάνεια τους όπως ένα δέντρο χρειάζεται τον φλοιό του». Δεν θα ζεις για χάρη της φήμης σου ούτε για χάρη της αξιοπρέπειάς σου, αλλά αντίθετα, θα ζεις για χάρη της επιδίωξης της αλήθειας, θα συμπεριφέρεσαι ως ειλικρινής άνθρωπος, και θα προσπαθείς να ικανοποιήσεις τον Θεό και να ζήσεις ως αληθινό δημιουργημένο ον. Αν τηρήσεις αυτήν την αρχή, θα έχεις εγκαταλείψει τις διαμορφωτικές επιρροές που σου ασκεί η οικογένειά σου.

«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (12)

Η οικογένεια δεν διαμορφώνει τους ανθρώπους μόνο με ένα-δύο ρητά, αλλά χρησιμοποιεί πάρα πολλά γνωστά αποφθέγματα και γνωμικά. Για παράδειγμα, αναφέρουν συχνά οι πρεσβύτεροι της οικογένειάς σου και οι γονείς σου το ρητό «Ένας άνθρωπος αφήνει το όνομά του όπου μένει, όπως ακριβώς μια χήνα βγάζει την κραυγή της όπου πετάει»; (Ναι.) Σου λένε: «Οι άνθρωποι πρέπει να ζουν για χάρη της φήμης τους. Το μόνο πράγμα που επιδιώκουν στη ζωή τους είναι να αποκτήσουν καλή φήμη μεταξύ των άλλων ανθρώπων και να κάνουν καλή εντύπωση. Όπου κι αν πας, να είσαι πιο γενναιόδωρος με τις ευχές, τα κομπλιμέντα και τις φιλοφρονήσεις που μοιράζεις, και να μιλάς πιο ευγενικά. Μην προσβάλλεις τους ανθρώπους, αλλά να κάνεις περισσότερες καλές και ευγενικές πράξεις». Η συγκεκριμένη διαμορφωτική επιρροή που ασκεί η οικογένεια επηρεάζει σε κάποιον βαθμό τη συμπεριφορά ή τις αρχές της διαγωγής των ανθρώπων. Αυτό τους οδηγεί αναπόφευκτα στο να δίνουν μεγάλη σημασία στη φήμη και το κέρδος. Δηλαδή, θεωρούν άκρως σημαντικά τη φήμη και το κύρος τους, καθώς και το τι εντύπωση αφήνουν στους ανθρώπους, και το αν οι άλλοι εκτιμούν τις πράξεις που κάνουν και τις απόψεις που εκφράζουν. Αν δίνεις τόσο μεγάλη σημασία στη φήμη και το κέρδος, άθελά σου δίνεις ελάχιστη σημασία στο αν το καθήκον που εκτελείς συμφωνεί με την αλήθεια και τις αρχές, αν ικανοποιείς τον Θεό και αν εκπληρώνεις επαρκώς το καθήκον σου. Θεωρείς ότι αυτά τα πράγματα έχουν μικρότερη σημασία και έρχονται δεύτερα, ενώ γίνεται εξαιρετικά σημαντικό για σένα το ρητό «Ένας άνθρωπος αφήνει το όνομά του όπου μένει, όπως ακριβώς μια χήνα βγάζει την κραυγή της όπου πετάει», με βάση το οποίο σε έχει διαμορφώσει η οικογένειά σου. Εξαιτίας αυτού του ρητού, νοιάζεσαι υπερβολικά για το τι σκέφτονται οι άνθρωποι για την παραμικρή λεπτομέρεια που αφορά εσένα. Συγκεκριμένα, κάποιοι δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στο τι πραγματικά σκέφτονται οι άλλοι γι’ αυτούς πίσω από την πλάτη τους, σε σημείο να κρυφακούν πίσω από τοίχους και μισάνοιχτες πόρτες, και να ρίχνουν ακόμα και κλεφτές ματιές σε αυτά που γράφουν οι άλλοι γι’ αυτούς. Μόλις κάποιος αναφέρει το όνομά τους, σκέφτονται: «Πρέπει γρήγορα να ακούσω τι λέει για μένα και αν έχει καλή γνώμη. Ωχ, είπε ότι είμαι τεμπέλης και ότι μου αρέσει το καλό φαγητό. Πρέπει να αλλάξω άρα· δεν γίνεται να είμαι τεμπέλης από δω και πέρα, πρέπει να είμαι επιμελής». Αφού είναι επιμελείς για κάποιο διάστημα, σκέφτονται: «Είχα τον νου μου να ακούσω αν λένε όλοι ότι είμαι τεμπέλης, και τελευταία φαίνεται ότι δεν το έχει πει κανείς». Όμως ανησυχούν ακόμα, οπότε στις συζητήσεις τους με τους γύρω τους, το πετάνε πού και πού, λέγοντας το εξής: «Είμαι λίγο τεμπέλης». Και οι άλλοι τούς απαντούν: «Δεν είσαι τεμπέλης, είσαι πολύ πιο επιμελής τώρα απ’ ό,τι ήσουν παλιά». Τότε αμέσως καθησυχάζονται, χαίρονται υπερβολικά και παρηγορούνται. «Κοίτα να δεις, όλοι έχουν αλλάξει γνώμη για μένα. Φαίνεται ότι έχουν παρατηρήσει πόσο βελτιώθηκε η συμπεριφορά μου». Δεν ενεργείς για να κάνεις πράξη την αλήθεια ούτε για να ικανοποιήσεις τον Θεό, αλλά αντίθετα, ό,τι κάνεις το κάνεις για χάρη της δικής σου φήμης. Στην πραγματικότητα, λοιπόν, τι έχουν γίνει όλα όσα κάνεις; Έχουν γίνει μια θρησκευτική πράξη. Τι έχει γίνει η ουσία σου; Έχεις γίνει το αρχέτυπο του Φαρισαίου. Τι έχει γίνει το μονοπάτι σου; Έχει γίνει το μονοπάτι των αντίχριστων. Έτσι το ορίζει ο Θεός. Άρα, έχει αμαυρωθεί η ουσία όλων όσα κάνεις, δεν είναι πλέον η ίδια· δεν κάνεις πράξη την αλήθεια ούτε την επιδιώκεις, αλλά αντίθετα επιδιώκεις τη φήμη και το κέρδος. Τελικά, όπως το βλέπει ο Θεός, η εκτέλεση του καθήκοντός σου είναι —με μια λέξη— ανεπαρκής. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή είσαι αφοσιωμένος μόνο στη δική σου φήμη και όχι σ’ αυτό που σου έχει εμπιστευτεί ο Θεός ή στο καθήκον σου ως δημιουργημένο ον. Τι νιώθεις μέσα σου όταν διατυπώνει ο Θεός έναν τέτοιο ορισμό; Ότι ήταν μάταιη η πίστη σου στον Θεό όλα αυτά τα χρόνια; Μήπως αυτό σημαίνει ότι δεν επιδιώκεις καθόλου την αλήθεια; Δεν επιδιώκεις την αλήθεια, αλλά αντίθετα δίνεις ιδιαίτερη προσοχή στη δική σου φήμη, και η ρίζα αυτού είναι οι διαμορφωτικές επιρροές που προέρχονται από την οικογένειά σου. Ποιο είναι το κύριο ρητό με βάση το οποίο έχεις διαμορφωθεί; Το ρητό «Ένας άνθρωπος αφήνει το όνομά του όπου μένει, όπως ακριβώς μια χήνα βγάζει την κραυγή της όπου πετάει» έχει ριζώσει βαθιά στην καρδιά σου και έχει γίνει το σύνθημά σου. Από μικρό παιδί έχεις επηρεαστεί και διαμορφωθεί από αυτό το ρητό, και ακόμη και τώρα που μεγάλωσες το επαναλαμβάνεις συχνά για να επηρεάσεις την επόμενη γενιά της οικογένειάς σου και τους γύρω σου. Φυσικά, το ακόμη πιο σοβαρό είναι ότι το έχεις υιοθετήσει ως μέθοδο και αρχή για τη διαγωγή σου και για το πώς αντιμετωπίζεις τα πράγματα, κι έχει μάλιστα γίνει ο στόχος και η κατεύθυνση που επιδιώκεις στη ζωή σου. Εφόσον έχεις λάθος στόχο και κατεύθυνση, το τελικό αποτέλεσμα θα είναι σίγουρα αρνητικό. Διότι όλα όσα κάνεις στην ουσία τα κάνεις αποκλειστικά και μόνο για χάρη της φήμης σου, αποκλειστικά και μόνο για να κάνεις πράξη το ρητό «Ένας άνθρωπος αφήνει το όνομά του όπου μένει, όπως ακριβώς μια χήνα βγάζει την κραυγή της όπου πετάει». Δεν επιδιώκεις την αλήθεια, και παρ’ όλα αυτά εσύ ο ίδιος δεν το αντιλαμβάνεσαι. Νομίζεις ότι δεν έχει τίποτα κακό αυτό το ρητό, καθώς δεν υπάρχει λόγος να μη ζουν οι άνθρωποι για χάρη της φήμης τους. Όπως λέει και το γνωστό ρητό: «Ένας άνθρωπος αφήνει το όνομά του όπου μένει, όπως ακριβώς μια χήνα βγάζει την κραυγή της όπου πετάει». Επειδή αυτό το ρητό φαίνεται πολύ θετικό και θεμιτό, υποσυνείδητα αποδέχεσαι τη διαμορφωτική του επιρροή και το θεωρείς ως κάτι θετικό. Από τη στιγμή που το θεωρείς ως κάτι θετικό, ασυναίσθητα το επιδιώκεις και το κάνεις πράξη. Ταυτόχρονα, εν αγνοία σου και συγκεχυμένα, το παρερμηνεύεις ως αλήθεια και ως κριτήριο της αλήθειας. Όταν το θεωρείς κριτήριο της αλήθειας, δεν ακούς πλέον τι λέει ο Θεός ούτε μπορείς να το καταλάβεις. Κάνεις τυφλά πράξη το σύνθημα «Ένας άνθρωπος αφήνει το όνομά του όπου μένει, όπως ακριβώς μια χήνα βγάζει την κραυγή της όπου πετάει» και ενεργείς σύμφωνα μ’ αυτό. Αυτό που τελικά κερδίζεις απ’ αυτό είναι η καλή φήμη. Κέρδισες αυτό που ήθελες, αλλά με τον τρόπο αυτόν παραβίασες και εγκατέλειψες την αλήθεια, κι έχασες την ευκαιρία σου να σωθείς. Εφόσον αυτό είναι το τελικό αποτέλεσμα, θα πρέπει να εγκαταλείψεις και να αφήσεις πίσω σου την ιδέα ότι «Ένας άνθρωπος αφήνει το όνομά του όπου μένει, όπως ακριβώς μια χήνα βγάζει την κραυγή της όπου πετάει», με την οποία σε διαμόρφωσε η οικογένειά σου. Μην εμμένεις σ’ αυτό το πράγμα, δεν είναι ένα ρητό ή μια ιδέα που θα πρέπει να αφιερώσεις μια ολόκληρη ζωή προσπαθειών και ενέργειας για να το κάνεις πράξη. Αυτή η ιδέα και άποψη με την οποία σε έχουν γαλουχήσει και σε έχουν διαμορφώσει είναι εσφαλμένη, και γι’ αυτό να την εγκαταλείψεις. Θα πρέπει να την εγκαταλείψεις όχι μόνο επειδή δεν είναι η αλήθεια, αλλά και επειδή θα σε κάνει να παραστρατήσεις και τελικά θα σε οδηγήσει στην καταστροφή. Οι συνέπειες είναι άρα πολύ σοβαρές. Για σένα, δεν είναι ένα απλό ρητό, αλλά ένα καρκίνωμα —ένα μέσο και μια μέθοδος που διαφθείρει τους ανθρώπους. Επειδή ο Θεός, σε όλα τα λόγια Του και σε όλες τις απαιτήσεις που έχει από τους ανθρώπους, δεν τους ζήτησε ποτέ να επιδιώξουν καλή φήμη ή κύρος, δεν τους ζήτησε να κάνουν καλή εντύπωση στους ανθρώπους ή να κερδίσουν την έγκρισή τους, ούτε τους ζήτησε να ακούσουν ένα μπράβο. Και δεν ανάγκασε ποτέ τους ανθρώπους να ζήσουν για χάρη της φήμης ή για να αφήσουν πίσω τους ένα καλό όνομα. Το μόνο που θέλει ο Θεός από τους ανθρώπους είναι να εκτελούν καλά το καθήκον τους, να υποτάσσονται σ’ Αυτόν και στην αλήθεια. Για σένα, λοιπόν, αυτό το ρητό είναι ένα είδος διαμόρφωσης που σου ασκεί η οικογένειά σου, το οποίο πρέπει να εγκαταλείψεις.

«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (12)

Η οικογένειά σου σου ασκεί και άλλη μια διαμορφωτική επιρροή. Για παράδειγμα, για να σε ενθαρρύνουν οι γονείς σου ή οι μεγαλύτεροι, λένε συχνά το εξής: «Πρέπει να υπομείνεις μεγάλα βάσανα για να βγεις νικητής». Αυτό το λένε για να σε μάθουν να υπομένεις τα βάσανα, να είσαι επιμελής και επίμονος, και να μη φοβάσαι να υποφέρεις σε ό,τι κι αν κάνεις, αφού μόνο όσοι υπομένουν βάσανα, αντέχουν τις κακουχίες, εργάζονται σκληρά και διαθέτουν μαχητικό πνεύμα μπορούν να βγουν νικητές. Τι σημαίνει «να βγεις νικητής»; Σημαίνει να μην εκφοβίζεσαι, να μη σε περιφρονούν οι άλλοι και να μη γίνεσαι αντικείμενο διακρίσεων· σημαίνει να έχεις κύρος και υψηλή θέση μεταξύ των ανθρώπων, να μετράει ο λόγος σου και να έχεις το ελεύθερο να παίρνεις αποφάσεις· σημαίνει να μπορείς να ζεις μια καλύτερη και πιο ποιοτική ζωή ανάμεσα στους άλλους κι εκείνοι να σε εκτιμούν, να σε θαυμάζουν και να σε ζηλεύουν. Ουσιαστικά σημαίνει να βρίσκεσαι στην ανώτερη βαθμίδα ολόκληρου του ανθρώπινου γένους. Τι σημαίνει «ανώτερη βαθμίδα»; Σημαίνει να έχεις πολλούς ανθρώπους από κάτω σου και να μην αναγκάζεσαι να ανεχτείς την κακομεταχείρισή τους —αυτό σημαίνει να «βγαίνεις νικητής». Για να βγεις νικητής, πρέπει να «υπομείνεις μεγάλα βάσανα», δηλαδή να μπορείς να υπομείνεις βάσανα που οι άλλοι δεν μπορούν να τα υπομείνουν. Για να βγεις λοιπόν νικητής, πρέπει να υπομένεις τα περιφρονητικά βλέμματα, τους χλευασμούς, τον σαρκασμό, τη συκοφαντία, καθώς και την έλλειψη κατανόησης των άλλων, κι ακόμη και την καταφρόνησή τους και άλλα παρόμοια. Πέρα δηλαδή από τα σωματικά βάσανα, πρέπει να υπομένεις και τον σαρκασμό και τη γελοιοποίησή σου από την κοινή γνώμη. Μόνο αν μάθεις να είσαι τέτοιος άνθρωπος, θα ξεχωρίσεις ανάμεσα στους ανθρώπους και θα κερδίσεις μια θέση στην κοινωνία. Το ρητό αυτό λέγεται ώστε οι άνθρωποι αντί για υποτακτικοί, να γίνουν οι ίδιοι τα μεγάλα κεφάλια, καθώς είναι πολύ δύσκολο να είσαι υποτακτικός —αναγκάζεσαι να πέφτεις θύμα κακομεταχείρισης, νιώθεις άχρηστος και δεν έχεις ίχνος αξιοπρέπειας ή υπόληψης. Πρόκειται επίσης για μια διαμορφωτική επιρροή που σου ασκεί η οικογένειά σου, φροντίζοντας για το καλό σου. Το κάνει αυτό για να μην πέφτεις θύμα κακομεταχείρισης, για να έχεις φήμη και κύρος, να τρως καλά και να περνάς καλά, και για να μην τολμάει κανείς, όπου κι αν βρίσκεσαι, να σε εκφοβίζει, αλλά, αντίθετα, να φέρεσαι εσύ σαν τύραννος και να κάνεις κουμάντο, και όλοι να υποκλίνονται μπροστά σου και να σκύβουν το κεφάλι. Όταν επιδιώκεις να είσαι ανώτερος των άλλων, το κάνεις αφενός για το δικό σου όφελος, και αφετέρου για να ενισχύσεις την κοινωνική θέση της οικογένειάς σου και να τιμήσεις τους προγόνους σου, έτσι ώστε να επωφεληθούν και οι γονείς και η οικογένειά σου από τη σχέση τους μαζί σου και να μη δέχονται ούτε εκείνοι κακομεταχείριση. Εάν έχεις υπομείνει μεγάλα βάσανα και έχεις βγει νικητής, έχοντας καταφέρει να αποκτήσεις κάποιο υψηλόβαθμο αξίωμα, να οδηγείς ένα καλό αυτοκίνητο, να ζεις σ’ ένα πολυτελές σπίτι και να περιβάλλεσαι από μια ακολουθία ανθρώπων, η οικογένειά σου θα ωφεληθεί εξίσου από τη σχέση της μαζί σου, και τα μέλη της θα μπορούν κι αυτά να οδηγούν ωραία αυτοκίνητα, να τρώνε καλά και να ζουν στη χλιδή. Θα μπορείς, αν θέλεις, να τρως τις πιο ακριβές λιχουδιές, να πηγαίνεις όπου θέλεις, να έχεις τους πάντες στη διάθεσή σου ανά πάσα στιγμή, να κάνεις ό,τι θέλεις, να ζεις ιδιότροπα και αλαζονικά χωρίς να χρειάζεται να κρατάς χαμηλό προφίλ ή να ζεις με την ουρά στα σκέλια. Θα μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις, ακόμη κι αν είναι παράνομο, και να ζεις τολμηρά και απερίσκεπτα —με αυτόν τον στόχο σε διαμορφώνει η οικογένειά σου: να μην αδικηθείς και να βγεις νικητής. Για να το θέσω ωμά, στοχεύει να σε μετατρέψει σε κάποιον που οδηγεί, κατευθύνει και διατάζει τους άλλους, σε κάποιον που είναι ικανός μόνο να εκφοβίζει τους άλλους και που ποτέ δεν εκφοβίζεται ο ίδιος, καθώς και σε κάποιον που θα βγει νικητής, παρά σε κάποιον που θα κατευθύνουν οι άλλοι. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) […] Τι απαιτεί, λοιπόν, ο Θεός από αυτήν την άποψη; Μήπως απαιτεί από τους ανθρώπους να βγουν νικητές και να μην είναι μέτριοι, κοινοί, ασήμαντοι ή συνηθισμένοι, αλλά αντίθετα να είναι σπουδαίοι, διάσημοι και μεγαλειώδεις; Αυτό απαιτεί ο Θεός από τους ανθρώπους; (Όχι.) Είναι σαφές ότι το ρητό «Πρέπει να υπομείνεις μεγάλα βάσανα για να βγεις νικητής», με το οποίο σε έχει διαμορφώσει η οικογένειά σου, δεν σε καθοδηγεί προς μια θετική κατεύθυνση και, φυσικά, δεν έχει και καμία σχέση με την αλήθεια. Οι στόχοι της οικογένειάς σου όταν σε αναγκάζει να υπομείνεις βάσανα δεν είναι καθόλου αθώοι. Στηρίζονται σε δολοπλοκίες, και είναι πολύ κατάπτυστοι και ύπουλοι. Ο Θεός βάζει τους ανθρώπους να υπομένουν βάσανα επειδή έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις. Είναι δεδομένο ότι αν επιθυμούν να εξαγνιστούν από τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, πρέπει να υπομείνουν βάσανα. Επιπλέον, ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους να υπομένουν βάσανα. Αυτό πρέπει να κάνει ένα δημιουργημένο ον και να υπομείνει ένας κανονικός άνθρωπος, και τέτοια στάση πρέπει να έχει ένας κανονικός άνθρωπος. Ωστόσο, ο Θεός δεν απαιτεί να βγεις νικητής. Το μόνο που απαιτεί είναι να είσαι ένας συνηθισμένος, κανονικός άνθρωπος που κατανοεί την αλήθεια, ακούει τα λόγια Του, υποτάσσεται σ’ Αυτόν, κι αυτό είναι όλο. Ο Θεός ποτέ δεν απαιτεί να Τον εκπλήξεις ή να κάνεις κάτι συγκλονιστικό ούτε χρειάζεται να γίνεις διάσημος ή σπουδαίος. Απλώς να είσαι ένας συνηθισμένος, κανονικός και αληθινός άνθρωπος, και άσχετα με το πόσα βάσανα μπορείς να υπομείνεις ή κατά πόσο μπορείς να υπομείνεις καθόλου βάσανα, αν στο τέλος μπορείς να έχεις φόβο Θεού και να αποφεύγεις το κακό, τότε είσαι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου. Ο Θεός δεν θέλει να βγεις νικητής, αλλά να είσαι ένα αληθινό δημιουργημένο ον, κάποιος που μπορεί να εκτελέσει το καθήκον ενός δημιουργημένου όντος. Αυτό το άτομο είναι ένας απλός και συνηθισμένος άνθρωπος, κάποιος που έχει κανονική ανθρώπινη φύση, συνείδηση και λογική· όχι κάποιος που στα μάτια των άπιστων ή των διεφθαρμένων είναι μεγαλοπρεπής ή σπουδαίος. Στο παρελθόν έχουμε συναναστραφεί πολύ πάνω σ’ αυτήν την πτυχή, γι’ αυτό τώρα δεν θα το συζητήσουμε περαιτέρω. Το ρητό αυτό, «Πρέπει να υπομείνεις μεγάλα βάσανα για να βγεις νικητής», είναι σαφώς κάτι που θα πρέπει να εγκαταλείψεις. Τι ακριβώς πρέπει να εγκαταλείψεις; Την κατεύθυνση που σε έχει διαμορφώσει η οικογένειά σου να ακολουθήσεις. Δηλαδή, πρέπει να αλλάξεις την κατεύθυνση της επιδίωξής σου. Μην κάνεις τίποτα μόνο και μόνο για να βγεις νικητής, να ξεχωρίσεις από το πλήθος και να διακριθείς ή για να σε θαυμάζουν οι άλλοι. Αντίθετα, πρέπει να εγκαταλείψεις αυτές τις προθέσεις, τους στόχους και τα κίνητρα, και να ενεργείς προσγειωμένα, προκειμένου να γίνεις ένα αληθινό δημιουργημένο ον. Τι εννοώ όταν λέω «προσγειωμένα»; Η πιο βασική αρχή είναι να κάνεις τα πάντα σύμφωνα με τους τρόπους και τις αρχές που έχει διδάξει ο Θεός στους ανθρώπους. Ας υποθέσουμε ότι αυτά που κάνεις δεν εκπλήσσουν και δεν εντυπωσιάζουν τους πάντες, ή δεν τα εγκωμιάζει ούτε τα εκτιμά κανένας. Ωστόσο, αν είναι πράγματα που οφείλεις να κάνεις, τότε να επιμείνεις και να τα συνεχίσεις, αντιμετωπίζοντάς τα ως καθήκον που πρέπει να εκτελεί ένα δημιουργημένο ον. Αν το κάνεις αυτό, θα γίνεις αποδεκτό δημιούργημα στα μάτια του Θεού —τόσο απλά. Αυτό που πρέπει να αλλάξεις είναι η επιδίωξή σου όσον αφορά τη συμπεριφορά σου και τη στάση σου απέναντι στη ζωή.

«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (12)

Η οικογένεια σε διαμορφώνει και σε επηρεάζει και με άλλους τρόπους, όπως για παράδειγμα με το ρητό «Η αρμονία είναι θησαυρός· η μακροθυμία είναι εξαιρετική ικανότητα». Συχνά, η οικογένειά σου σε διδάσκει το εξής: «Να είσαι ευγενικός και να μην τσακώνεσαι με τους άλλους, να μην κάνεις εχθρούς, γιατί αν κάνεις πολλούς εχθρούς, δεν θα εδραιωθείς στην κοινωνία, και αν σε μισούν και σου την έχουν στημένη πάρα πολλοί άνθρωποι, τότε δεν θα είσαι ασφαλής στην κοινωνία. Θα βρίσκεσαι σε διαρκή κίνδυνο, και η επιβίωσή σου, η θέση σου, η οικογένειά σου, η ασφάλειά σου, ακόμη και οι προοπτικές επαγγελματικής ανέλιξής σου θα απειλούνται και θα παρεμποδίζονται από κακούς ανθρώπους. Γι’ αυτό πρέπει να μάθεις ότι “Η αρμονία είναι θησαυρός· η μακροθυμία είναι εξαιρετική ικανότητα”. Να είσαι ευγενικός με όλους, να μη χαλάς τις καλές σου σχέσεις μαζί τους, να μη λες πράγματα που δεν μπορείς αργότερα να πάρεις πίσω, να μην πληγώνεις την περηφάνια και να μην εκθέτεις τα ελαττώματα των άλλων. Να αποφεύγεις ή να πάψεις να λες πράγματα που δεν θέλουν να ακούσουν οι άλλοι. Κάνε μόνο κομπλιμέντα· ποτέ δεν βλάπτει να κάνεις κομπλιμέντα. Πρέπει να μάθεις να δείχνεις μακροθυμία και να συμβιβάζεσαι τόσο στα σημαντικά, όσο και στα μικρά ζητήματα, γιατί “Ο συμβιβασμός θα οδηγήσει στην ευκολότερη επίλυση μιας διαμάχης”». Για σκέψου το λίγο, η οικογένειά σου σου ενσταλάζει ταυτόχρονα δύο ιδέες και απόψεις. Από τη μία, λέει ότι πρέπει να είσαι ευγενικός· από την άλλη, θέλει να είσαι μακρόθυμος, να μη λες πράγματα που δεν πρέπει να πεις, και αν έχεις κάτι να πεις, να ράβεις το στόμα σου μέχρι να πας σπίτι και μετά να το λες στην οικογένειά σου. Ή ακόμα καλύτερα, να μην το πεις καθόλου στην οικογένειά σου, αφού και οι τοίχοι έχουν αυτιά —αν ποτέ διαρρεύσει το μυστικό, θα έχεις μπλεξίματα. Για να καταφέρουν να εδραιωθούν και να επιβιώσουν σ’ αυτήν την κοινωνία, οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν ένα πράγμα: να είναι ισαποστάκηδες. Στην καθομιλουμένη, πρέπει να είσαι πονηρός και πανούργος. Μη λες έτσι απλά ό,τι έχεις στο μυαλό σου. Αν έτσι απλά πας και λες ό,τι έχεις στο μυαλό σου, αυτό λέγεται ηλιθιότητα, δεν λέγεται εξυπνάδα. Κάποιοι άνθρωποι μιλάνε χωρίς φραγμούς και λένε ό,τι θέλουν. Φαντάσου κάποιος να το κάνει αυτό και να καταλήξει να προσβάλει το αφεντικό του. Τότε το αφεντικό του του κάνει τη ζωή δύσκολη, του ακυρώνει το μπόνους και ψάχνει συνέχεια ευκαιρίες για καυγά. Στο τέλος, εκείνος δεν αντέχει άλλο στη δουλειά του, μα αν παραιτηθεί, δεν έχει πώς να ζήσει. Αν όμως δεν παραιτηθεί, δεν μπορεί παρά να ανέχεται μια δουλειά που δεν αντέχει άλλο. Πώς λέγεται αυτό, όταν βρίσκεσαι σε μια κατάσταση «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα»; Είσαι «κολλημένος», στριμωγμένος. Τότε, η οικογένειά του τον μαλώνει, λέγοντάς του: «Σου αξίζει αυτή η κακομεταχείριση, έπρεπε να θυμάσαι ότι “Η αρμονία είναι θησαυρός· η μακροθυμία είναι εξαιρετική ικανότητα”! Σου αξίζει, επειδή μιλάς χωρίς φραγμούς και δεν κλείνεις το στόμα σου! Σου είπαμε να είσαι διακριτικός και να σκέφτεσαι προσεκτικά τι λες, αλλά εσύ το βιολί σου· πήγες και μίλησες ευθέως. Νόμιζες ότι ήταν τόσο εύκολο να τα βάλεις με το αφεντικό σου; Νόμιζες ότι ήταν τόσο εύκολο να επιβιώσεις στην κοινωνία; Πιστεύεις πάντα ότι είσαι απλώς ευθύς. Λοιπόν, τώρα πρέπει να υποστείς τις οδυνηρές συνέπειες. Ας σου γίνει μάθημα! Στο εξής, καλά θα κάνεις να θυμάσαι το ρητό “Η αρμονία είναι θησαυρός· η μακροθυμία είναι εξαιρετική ικανότητα”!» Αφού πάρει αυτό το μάθημα, το θυμάται και σκέφτεται: «Οι γονείς μου είχαν όντως δίκιο που με διαπαιδαγώγησαν. Πρόκειται για ένα μάθημα ζωής, ένα αληθινό ψήγμα σοφίας, δεν γίνεται να συνεχίσω να το αγνοώ. Παίρνω ρίσκο όταν αγνοώ τους μεγαλύτερους, γι’ αυτό στο εξής θα το θυμάμαι». Αφότου πιστέψει στον Θεό και ενταχθεί στον οίκο Του, εξακολουθεί να θυμάται αυτό το ρητό: «Η αρμονία είναι θησαυρός· η μακροθυμία είναι εξαιρετική ικανότητα», κι έτσι όποτε βλέπει τους αδελφούς και τις αδελφές του, τους χαιρετά και προσπαθεί όσο μπορεί να τους λέει καλά λόγια. Ο επικεφαλής λέει: «Είμαι επικεφαλής εδώ και κάποιον καιρό, αλλά δεν έχω αρκετή εργασιακή εμπειρία». Τότε, εκείνος παρεμβαίνει με ένα κομπλιμέντο: «Κάνεις πολύ καλή δουλειά. Αν δεν ήσουν επικεφαλής εσύ, θα νομίζαμε ότι δεν θα είχαμε πού να στραφούμε». Κάποιος άλλος λέει: «Κατανοώ πλέον τον εαυτό μου σε έναν βαθμό και νομίζω ότι είμαι αρκετά δόλιος». Τότε, απαντά: «Δεν είσαι δόλιος, είσαι ειλικρινής, εγώ είμαι δόλιος». Κάποιος άλλος του κάνει μια άσχημη παρατήρηση, και σκέφτεται μέσα του: «Ποιος ο λόγος να φοβάμαι τέτοιες άσχημες παρατηρήσεις; Μπορώ να ανεχτώ πολύ χειρότερα. Όσο άσχημα κι αν μου μιλήσεις, θα κάνω πως δεν άκουσα, και θα συνεχίσω να σου κάνω κομπλιμέντα και να προσπαθώ με κάθε τρόπο να κερδίσω την εύνοια σου· ποτέ δεν βλάπτει να σου κάνω κομπλιμέντα». Κάθε φορά που στη συναναστροφή τού ζητάει κάποιος να πει τη γνώμη του ή να ανοιχτεί, δεν μιλάει ειλικρινά και διατηρεί μπροστά σε όλους αυτό το χαρούμενο και κεφάτο προσωπείο. Κάποιος μπορεί να τον ρωτήσει: «Πώς γίνεται να είσαι πάντα τόσο ευδιάθετος και κεφάτος; Μήπως είσαι σιγανό ποταμάκι;» Και εκείνος σκέφτεται: «Είμαι εδώ και χρόνια σιγανό ποταμάκι, και σε όλο αυτό το διάστημα δεν με έχουν εκμεταλλευτεί ποτέ, οπότε έχει γίνει η κυρίαρχη αρχή μου στο πώς αντιμετωπίζω τον κόσμο». Δεν είναι σαν φίδι κολοβό; (Ναι.) Κάποιοι άνθρωποι ζουν έτσι χωρίς σκοπό για πολλά χρόνια, και συνεχίζουν να το κάνουν και μετά την είσοδό τους στον οίκο του Θεού. Δεν λένε ποτέ ούτε μια ειλικρινή κουβέντα, δεν μιλούν ποτέ από καρδιάς ούτε μιλούν ποτέ για το αν κατανοούν τον εαυτό τους. Ακόμη και όταν ένας αδελφός ή μια αδελφή τούς αποκαλύπτει όσα έχει μέσα στην καρδιά του, δεν μιλούν ειλικρινά, και κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τι συμβαίνει πραγματικά στο μυαλό τους. Ποτέ δεν αποκαλύπτουν αυτά που σκέφτονται ή τις απόψεις τους, διατηρούν πολύ καλές σχέσεις με όλους, και δεν ξέρεις τι είδους άνθρωποι ή τι προσωπικότητες τους αρέσουν πραγματικά, ούτε τι πιστεύουν πραγματικά για τους άλλους. Αν κάποιος τούς ρωτήσει τι άνθρωπος είναι ο τάδε, απαντούν: «Είναι πιστός για πάνω από δέκα χρόνια, μια χαρά είναι». Για όποιον κι αν τους ρωτήσεις, θα σου απαντήσουν ότι είναι μια χαρά ή αρκετά καλός άνθρωπος. Αν κάποιος τούς ρωτήσει: «Έχεις εντοπίσει ελλείψεις ή ελαττώματα σ’ αυτόν;», θα απαντήσουν: «Δεν έχω βρει κανένα μέχρι στιγμής. Στο εξής θα τον προσέχω περισσότερο», αλλά βαθιά μέσα τους σκέφτονται: «Μου ζητάς να προσβάλω αυτό το άτομο, κάτι που δεν πρόκειται να κάνω! Αν σου πω την αλήθεια και το μάθει, θα γίνει εχθρός μου! Η οικογένειά μου μου έχει πει εδώ και καιρό να μην κάνω εχθρούς· δεν έχω ξεχάσει τα λόγια τους. Με περνάς για χαζό; Νομίζεις ότι θα ξεχάσω την εκπαίδευση και τη διαμόρφωση που έλαβα από την οικογένειά μου μόνο και μόνο επειδή εσύ συναναστράφηκες μαζί μου λέγοντας δύο φράσεις αλήθειας; Δεν πρόκειται! Αυτά τα ρητά, “Η αρμονία είναι θησαυρός· η μακροθυμία είναι εξαιρετική ικανότητα” και “Ο συμβιβασμός θα οδηγήσει στην ευκολότερη επίλυση μιας διαμάχης”, δεν με έχουν απογοητεύσει ποτέ έως τώρα και τα έχω σαν φυλαχτά. Δεν μιλάω για τα ελαττώματα κανενός και αν κάποιος με προκαλέσει, του δείχνω μακροθυμία. Δεν έχεις δει αυτό το σύμβολο που είναι αποτυπωμένο στο μέτωπό μου; Είναι ο κινέζικος χαρακτήρας για τη “μακροθυμία”, που αποτελείται από το σύμβολο ενός μαχαιριού πάνω από το σύμβολο της καρδιάς. Σε όποιον λέει άσχημα σχόλια δείχνω μακροθυμία. Σε όποιον με κλαδεύει δείχνω μακροθυμία. Στόχος μου είναι να διατηρώ καλές σχέσεις με όλους, να διατηρώ τις σχέσεις μας σ’ αυτό το επίπεδο. Μην εμμένεις σε αρχές, μην είσαι τόσο ανόητος, μην είσαι αδιάλλακτος, μάθε να υποχωρείς ανάλογα με τις περιστάσεις! Γιατί πιστεύεις ότι οι χελώνες ζουν τόσο πολύ; Μήπως επειδή κάθε φορά που τα πράγματα δυσκολεύουν, κρύβονται μέσα στο καβούκι τους; Με αυτόν τον τρόπο προστατεύονται και μπορούν να ζουν για χιλιάδες χρόνια. Έτσι ζει κανείς μακροχρόνια, αλλά έτσι αντιμετωπίζει και τον κόσμο».

Δεν ακούς τίποτα αληθινό ή ειλικρινές στα λόγια τέτοιων ανθρώπων, ούτε αποκαλύπτονται ποτέ οι αληθινές τους απόψεις και η βάση τους όσον αφορά τη συμπεριφορά τους. Αυτά τα πράγματα τα σκέφτονται και τα συλλογίζονται μέσα τους, κανείς άλλος δεν τα γνωρίζει. Τέτοια άτομα είναι εξωτερικά ευγενικά προς όλους, φαίνονται καλοπροαίρετα, δεν πληγώνουν και δεν βλάπτουν κανέναν. Αλλά στην πραγματικότητα, είναι ισαποστάκηδες και φίδια κολοβά. Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι πάντα αρεστός σε κάποιους στην εκκλησία, επειδή δεν κάνει ποτέ μεγάλα λάθη, δεν αποκαλύπτεται ποτέ, και οι επικεφαλής της εκκλησίας και οι αδελφοί και οι αδελφές κρίνουν ότι τα πάει μια χαρά με όλους. Είναι χλιαρός ως προς το καθήκον του, και κάνει μόνο ό,τι του ζητούν. Είναι ιδιαίτερα υπάκουος και φρόνιμος, δεν πληγώνει ποτέ τους άλλους όταν συζητά ή όταν χειρίζεται ζητήματα, και δεν εκμεταλλεύεται ποτέ κανέναν ανέντιμα. Ποτέ δεν μιλά άσχημα για τους άλλους και ποτέ δεν κρίνει ανθρώπους πίσω από την πλάτη τους. Όμως, κανείς δεν γνωρίζει αν είναι ειλικρινής στην εκτέλεση του καθήκοντός του ούτε τι πιστεύει για τους άλλους ή τι γνώμη έχει γι’ αυτούς. Αν μάλιστα το σκεφτείς προσεκτικά, ένα τέτοιου είδους άτομο σου φαίνεται στην πραγματικότητα λίγο αλλόκοτο και δύσκολο να το καταλάβεις, και νιώθεις ότι η παραμονή του θα μπορούσε να οδηγήσει σε προβλήματα. Τι θα πρέπει να κάνεις; Δύσκολη απόφαση, έτσι δεν είναι; Όταν εκτελεί τα καθήκοντά του, τον βλέπεις να κάνει τη δουλειά του, αλλά δεν τον νοιάζουν ποτέ οι αρχές που του έχει γνωστοποιήσει ο οίκος του Θεού. Πράττει όπως του αρέσει, ενεργεί μηχανικά και δεν κάνει το κάτι παραπάνω· προσπαθεί μόνο να αποφύγει τα μεγάλα λάθη. Κατά συνέπεια, δεν μπορείς να τον κατηγορήσεις ούτε να εντοπίσεις κανένα ελάττωμα. Κάνει τα πράγματα άψογα, αλλά τι σκέφτεται μέσα του; Θέλει να εκτελέσει το καθήκον του; Αν δεν υπήρχαν τα διοικητικά διατάγματα της εκκλησίας, ή η εποπτεία από τον επικεφαλής της εκκλησίας ή τους αδελφούς και τις αδελφές του, θα μπορούσε αυτό το άτομο να έχει επαφές με κακούς ανθρώπους; Θα μπορούσε να κάνει κακά πράγματα και να διαπράξει κακό μαζί με κακούς ανθρώπους; Πολύ πιθανό. Είναι ικανός να το κάνει, απλώς δεν το έχει κάνει ακόμη. Ένα τέτοιο άτομο είναι το πιο προβληματικό είδος ανθρώπου, είναι το αρχέτυπο του κολοβού φιδιού ή της πονηρής γριάς αλεπούς. Δεν κρατάει κακία σε κανέναν. Τι σκέφτεται στην περίπτωση που κάποιος πει κάτι που τον πληγώνει ή αποκαλύψει μια διεφθαρμένη διάθεση που θίγει την αξιοπρέπειά του; «Θα δείξω μακροθυμία, δεν θα σου το κρατήσω, αλλά θα έρθει η μέρα που θα ρεζιλευτείς!» Όταν το εν λόγω άτομο πράγματι αντιμετωπιστεί ή γελοιοποιηθεί, εκείνος γελά στα κρυφά. Εύκολα κοροϊδεύει τους άλλους ανθρώπους, τους επικεφαλής και τον οίκο του Θεού, αλλά ποτέ δεν κοροϊδεύει τον εαυτό του. Δεν γνωρίζει καν τα δικά του προβλήματα ή ελαττώματα. Τέτοιοι άνθρωποι προσέχουν να μην αποκαλύπτουν τίποτα που μπορεί να πληγώσει τους άλλους ή που θα επιτρέψει στους άλλους να τους διακρίνουν, παρόλο που αυτά τα πράγματα τα σκέφτονται μέσα τους. Από την άλλη, πράγματα που μπορούν να ζαλίσουν ή να παραπλανήσουν τους άλλους τα εκφράζουν ελεύθερα και επιτρέπουν στους άλλους να τα δουν. Άνθρωποι σαν κι αυτούς είναι οι πιο ύπουλοι και οι πιο δύσκολοι να αντιμετωπιστούν. Ποια στάση λοιπόν τηρεί ο οίκος του Θεού απέναντι σε τέτοιους ανθρώπους; Αν μπορούν να χρησιμοποιηθούν, τους χρησιμοποιεί, και αν δεν μπορούν, τους αποπέμπει—αυτή είναι η αρχή. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή είναι στη μοίρα ανθρώπων σαν κι αυτούς να μην επιδιώκουν την αλήθεια. Είναι δύσπιστοι που όταν τα πράγματα πάνε στραβά, κοροϊδεύουν τον οίκο του Θεού, τους αδελφούς και τις αδελφές, καθώς και τους επικεφαλής. Τι ρόλο παίζουν; Τον ρόλο του Σατανά και των διαβόλων; (Ναι.) Όταν δείχνουν υπομονή προς τους αδελφούς και τις αδελφές τους, αυτό δεν συνιστά ούτε ειλικρινή ανεκτικότητα ούτε ειλικρινή αγάπη. Το κάνουν για να προστατεύσουν τον εαυτό τους και να μην προσελκύσουν εχθρούς ή κινδύνους. Δεν ανέχονται τους αδελφούς και τις αδελφές τους για να τους προστατεύσουν ούτε το κάνουν από αγάπη, πόσο μάλλον το κάνουν επειδή επιδιώκουν την αλήθεια και ασκούνται σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Η στάση τους είναι εξ ολοκλήρου μια στάση που επικεντρώνεται στο να περιφέρονται άσκοπα και να παραπλανούν τους άλλους. Τέτοιοι άνθρωποι είναι ισαποστάκηδες και φίδια κολοβά. Δεν τους αρέσει η αλήθεια και δεν την επιδιώκουν, αλλά απλώς περιφέρονται έτσι άσκοπα. Η διαμόρφωση που δέχονται αυτοί οι άνθρωποι από την οικογένειά τους οπωσδήποτε επηρεάζει πολύ το πώς συμπεριφέρονται και πώς αντιμετωπίζουν τα πράγματα. Φυσικά, πρέπει να πούμε ότι οι μέθοδοι και οι αρχές τους στο πώς αντιμετωπίζουν τον κόσμο είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την ανθρώπινη φύση-ουσία τους. Συν τοις άλλοις, το μόνο που κάνουν οι διαμορφωτικές επιρροές από την οικογένειά τους είναι να καθιστούν τις ενέργειές τους ακόμη πιο έντονες και απτές, και να αποκαλύπτουν ακόμη πιο ολοκληρωμένα τη φύση-ουσία τους. Πώς, λοιπόν, θα ωφεληθούν αυτοί οι άνθρωποι αν, όταν έρχονται αντιμέτωποι με καίρια ζητήματα σωστού ή λάθους, καθώς και με ζητήματα που έχουν σχέση με τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, μπορούν να κάνουν κάποιες ορθές επιλογές και να εγκαταλείψουν τις φιλοσοφίες για τις εγκόσμιες αλληλεπιδράσεις που κρύβονται μέσα τους, όπως ότι «Η αρμονία είναι θησαυρός· η μακροθυμία είναι εξαιρετική ικανότητα», προκειμένου να υποστηρίξουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, να περιορίσουν τις παραβάσεις τους και να ελαττώσουν τις κακές πράξεις τους ενώπιον του Θεού; Αν μη τι άλλο, όταν στο μέλλον ο Θεός καθορίσει την έκβαση του κάθε ατόμου, θα γίνει πιο ελαφριά η τιμωρία τους και η συμμόρφωση του Θεού απέναντί τους θα ελαττωθεί. Αν ασκηθούν με αυτόν τον τρόπο, δεν έχουν τίποτα να χάσουν, μα πάρα πολλά να κερδίσουν, σωστά; Δεν θα τους είναι εύκολο να αναγκαστούν να εγκαταλείψουν εντελώς τις φιλοσοφίες τους για τις εγκόσμιες αλληλεπιδράσεις, αφού αυτό αφορά την ανθρώπινη φύση-ουσία τους, και τέτοια φίδια κολοβά και ισαποστάκηδες δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια. Δεν είναι τόσο απλό και εύκολο να εγκαταλείψουν τις σατανικές φιλοσοφίες με βάση τις οποίες τους έχει διαμορφώσει η οικογένειά τους, διότι —ακόμη κι αν αφήσουμε κατά μέρος αυτές τις διαμορφωτικές επιρροές από την οικογένειά τους— οι ίδιοι εξακολουθούν να πιστεύουν εμμονικά στις σατανικές φιλοσοφίες και τους αρέσει αυτή η πολύ ατομική, υποκειμενική προσέγγιση για την αντιμετώπιση του κόσμου. Αλλά αν φερθούν έξυπνα—αν εγκαταλείψουν κάποιες από αυτές τις πρακτικές για να υπερασπιστούν όπως πρέπει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, εφόσον δεν απειλούνται ή δεν πλήττονται τα δικά τους συμφέροντα— τότε αυτό είναι πολύ καλό γι’ αυτούς, διότι τουλάχιστον θα μπορούσε να ανακουφίσει το αίσθημα της ενοχής τους, να ελαττώσει τη συμμόρφωσή τους από τον Θεό και ακόμη και να αντιστρέψει τα δεδομένα, ώστε Αυτός, αντί να τους συμμορφώσει, να τους ανταμείψει και να τους μνημονεύσει. Πόσο υπέροχο θα ήταν αυτό! Καλό δεν θα ήταν; (Ναι.)

«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (12)

Πώς αλλιώς σε έχει διαμορφώσει η οικογένειά σου; Για παράδειγμα, οι γονείς σου σου λένε συχνά: «Αν έχεις μεγάλο στόμα και μιλάς απερίσκεπτα, αργά ή γρήγορα θα βρεθείς σε μπελάδες! Να θυμάσαι ότι “Εκείνος που λέει πολλά σφάλλει συχνά”! Τι σημαίνει αυτό; Ότι αν λες πολλά, σίγουρα κάποια στιγμή θα πεις κάτι ντροπιαστικό. Να μη μιλάς απερίσκεπτα σε καμία περίσταση. Πριν πεις οτιδήποτε, δες πρώτα τι λένε όλοι οι άλλοι. Αν ακολουθήσεις την πλειοψηφία, δεν θα έχεις πρόβλημα. Αν όμως προσπαθείς διαρκώς να ξεχωρίζεις, αν μιλάς συνεχώς βιαστικά και αποκαλύπτεις την άποψή σου χωρίς να ξέρεις τι γνώμη έχει ο επικεφαλής σου, το αφεντικό σου ή οι υπόλοιποι γύρω σου, και μετά αποδειχθεί ότι ο επικεφαλής σου ή το αφεντικό σου δεν έχει την ίδια άποψη μ’ εσένα, τότε θα σου κάνει τη ζωή δύσκολη. Τι καλό μπορεί να προκύψει από αυτό; Ανόητο παιδί, στο εξής πρέπει να προσέχεις. Εκείνος που λέει πολλά σφάλλει συχνά. Να το θυμάσαι αυτό και να μη μιλάς απερίσκεπτα! Το στόμα το έχεις για να τρως και να αναπνέεις, να κολακεύεις τους ανωτέρους σου και να προσπαθείς να ευχαριστήσεις τους άλλους· δεν το έχεις για να λες την αλήθεια. Πρέπει να επιλέγεις τα λόγια σου με σύνεση, να χρησιμοποιείς διάφορα τεχνάσματα και μεθόδους, να βάζεις το μυαλό σου να δουλέψει. Λίγο πριν ξεστομίσεις οποιαδήποτε λόγια, να τα καταπίνεις και να τα ξανασκέφτεσαι πολλές φορές, και να περιμένεις την κατάλληλη στιγμή να τα πεις. Επίσης, το τι λες θα πρέπει να εξαρτάται από την περίσταση. Αν αρχίσεις να λες τη γνώμη σου, αλλά στη συνέχεια παρατηρήσεις ότι οι άλλοι δεν την παίρνουν με καλό μάτι ή ότι δεν αντιδρούν τόσο καλά, μη συνεχίσεις. Σταμάτα και πριν συνεχίσεις, σκέψου πώς να την πεις με τρόπο που να μπορεί να τους ευχαριστήσει όλους. Έτσι κάνει ένα έξυπνο παιδί. Αν το κάνεις αυτό, θα μείνεις μακριά από μπελάδες και όλοι θα σε συμπαθούν. Και δεν θα λειτουργήσει υπέρ σου το να σε συμπαθούν όλοι; Δεν θα σου φέρει περισσότερες ευκαιρίες στο μέλλον;» Η οικογένειά σου σε διαμορφώνει, λέγοντάς σου όχι μόνο πώς να αποκτήσεις καλή φήμη, πώς να βγεις κερδισμένος και πώς να στήσεις γερά θεμέλια ανάμεσα στους άλλους, αλλά και πώς να τους εξαπατάς χρησιμοποιώντας την εξωτερική εμφάνιση και πώς να μη λες την αλήθεια, πόσο μάλλον να ξεστομίζεις όλα όσα έχεις στο μυαλό σου. Κάποιοι άνθρωποι που έχουν πληγωθεί αφότου είπαν την αλήθεια θυμούνται την οικογένειά τους να τους λέει το ρητό «Εκείνος που λέει πολλά σφάλλει συχνά» και παίρνουν ένα μάθημα από αυτό. Στη συνέχεια, γίνονται όλο και πιο πρόθυμοι να κάνουν αυτό το ρητό πράξη και σύνθημά τους. Άλλοι δεν έχουν πληγωθεί, αλλά δέχονται με σοβαρότητα τη διαμόρφωση αυτή από την οικογένειά τους και κάνουν συνεχώς πράξη αυτό το ρητό, σε κάθε περίσταση. Όσο περισσότερο το κάνουν πράξη, τόσο περισσότερο πιστεύουν το εξής: «Οι γονείς και οι παππούδες μου είναι τόσο καλοί μαζί μου, είναι όλοι ειλικρινείς απέναντί μου και θέλουν το καλύτερο για μένα. Είμαι πολύ τυχερός που μου είπαν το ρητό: “Εκείνος που λέει πολλά σφάλλει συχνά”. Αν δεν μου το έλεγαν, το μεγάλο μου στόμα θα με οδηγούσε να πληγωθώ πολύ, και πολλοί άνθρωποι θα μου έκαναν τη ζωή δύσκολη, θα με κοιτούσαν περιφρονητικά ή θα με περιγελούσαν και θα με κορόιδευαν. Αυτό το ρητό είναι πάρα πολύ χρήσιμο και ωφέλιμο!» Κάνοντας πράξη αυτό το ρητό, αποκτούν πολλά χειροπιαστά οφέλη. Φυσικά, όταν στη συνέχεια προσέρχονται ενώπιον του Θεού, εξακολουθούν να πιστεύουν ότι αυτό το ρητό είναι πολύ χρήσιμο και ωφέλιμο. Κάθε φορά που ένας αδελφός ή μια αδελφή συναναστρέφεται ανοιχτά για την προσωπική του ή την προσωπική της κατάσταση, διαφθορά ή εμπειρία και γνώση, θέλουν κι αυτοί να συναναστρέφονται και να είναι ευθείς και ανοιχτοί. Θέλουν κι αυτοί να μιλούν ειλικρινά γι’ αυτά που σκέφτονται ή γνωρίζουν μέσα στην καρδιά τους, ώστε να ανακουφιστούν προσωρινά ως προς την ψυχική τους κατάσταση, η οποία καταπνίγεται εδώ και τόσα χρόνια, ή να ελευθερωθούν και να απελευθερωθούν σε κάποιον βαθμό. Αλλά με το που θυμηθούν αυτό που διαρκώς τους διατυμπανίζουν οι γονείς τους, δηλαδή ότι «“Εκείνος που λέει πολλά σφάλλει συχνά”. Μη μιλάς απερίσκεπτα, καλύτερα ν’ ακούς παρά να μιλάς, μάθε να ακούς τους άλλους», τότε καταπίνουν όσα ήθελαν να πουν. Όταν όλοι οι άλλοι πουν όσα είχαν να πουν, δεν λένε τίποτα· αντίθετα, σκέφτονται: «Υπέροχα! Καλά έκανα και δεν είπα τίποτα αυτήν τη φορά. Μόλις έλεγα τα δικά μου, μπορεί όλοι να σχημάτιζαν κάποια γνώμη για μένα και ίσως να είχα και καμιά απώλεια. Είναι σπουδαίο να μη λες τίποτα. Ίσως έτσι να συνεχίσουν όλοι να πιστεύουν ότι είμαι ειλικρινής και όχι τόσο δόλιος, ότι απλώς είμαι σιωπηλός από τη φύση μου, κι επομένως δεν είμαι κάποιος που μηχανορραφεί ή κάποιος τόσο διεφθαρμένος, και κυρίως δεν είμαι κάποιος που έχει αντιλήψεις για τον Θεό. Είμαι αντίθετα ένας άνθρωπος απλός και ανοιχτός. Δεν είναι κακό να με έχουν έτσι στο μυαλό τους οι άνθρωποι. Άρα, ποιος ο λόγος να πω κάτι; Μάλιστα, βλέπω κάποια αποτελέσματα τηρώντας το ρητό “Εκείνος που λέει πολλά σφάλλει συχνά”, οπότε θα συνεχίσω να συμπεριφέρομαι έτσι». Όταν τηρούν αυτό το ρητό, έχουν ένα ωραίο αίσθημα επιβράβευσης, κι έτσι μένουν σιωπηλοί μία φορά, δύο φορές, και έτσι συνεχίζουν. Ώσπου έρχεται μια μέρα που έχουν μαζέψει τόσα λόγια μέσα τους και θέλουν να ανοιχτούν στους αδελφούς και τις αδελφές τους, αλλά νιώθουν το στόμα τους σφραγισμένο και δεμένο, και δεν μπορούν να ξεστομίσουν ούτε μια πρόταση. Αφού δεν μπορούν να το πουν στους αδελφούς και τις αδελφές τους, προσπαθούν να μιλήσουν στον Θεό. Τότε, γονατίζουν μπροστά Του και λένε: «Θεέ μου, έχω κάτι να Σου πω. Είμαι…» Αλλά παρόλο που το έχουν σκεφτεί μέσα τους, δεν ξέρουν πώς να το πουν, δεν μπορούν να το εκφράσουν· είναι σαν να έχουν μουγγαθεί τελείως. Δεν μπορούν να διαλέξουν τις σωστές λέξεις, ούτε καν να σχηματίσουν μια πρόταση. Τα συναισθήματα που καταπίεζαν τόσα χρόνια τούς κάνουν να νιώθουν λες και πνίγονται και ότι ζουν μια σκοτεινή και άθλια ζωή. Και όταν παίρνουν την απόφαση να πουν στον Θεό αυτά που έχουν στην καρδιά τους και να βγάλουν από μέσα τους αυτά που νιώθουν, χάνουν τα λόγια τους και δεν ξέρουν από πού να αρχίσουν και πώς να τα πουν. Δεν είναι άθλιοι; (Ναι, είναι.) Γιατί, λοιπόν, δεν έχουν τίποτα να πουν στον Θεό; Απλώς συστήνονται. Θέλουν να πουν στον Θεό αυτά που έχουν στην καρδιά τους, αλλά δεν βρίσκουν τα λόγια, και στο τέλος το μόνο που βγαίνει είναι το εξής: «Θεέ μου, Σε παρακαλώ, δώσε μου τα λόγια που πρέπει να πω!» Και ο Θεός απαντά: «Είναι τόσα που πρέπει να πεις, αλλά όταν σου δίνεται η ευκαιρία, δεν θέλεις να τα πεις και δεν τα λες. Γι’ αυτό παίρνω πίσω όλα όσα σου έχω δώσει. Δεν θα σου τα δώσω, δεν τα αξίζεις». Μόνο τότε συνειδητοποιούν ότι αυτά τα τελευταία χρόνια έχασαν πάρα πολλά. Αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν ότι έχουν ζήσει μια πολύ αξιοπρεπή ζωή, και φορούν ένα ωραίο προσωπείο και καλύπτονται καλά, αλλά όταν βλέπουν ότι οι αδελφοί και οι αδελφές τους όλο αυτό το διάστημα έχουν αποκομίσει κέρδη, και όταν τους βλέπουν να μιλούν για τις εμπειρίες τους χωρίς ενδοιασμούς και να ανοίγονται για τη διαφθορά τους, τελικά συνειδητοποιούν ότι οι ίδιοι δεν μπορούν να πουν ούτε μια φράση, δεν ξέρουν πώς να το κάνουν. Πιστεύουν στον Θεό εδώ και τόσα χρόνια και θέλουν να μιλήσουν για την αυτογνωσία τους, να συζητήσουν για την εμπειρία τους και την έκθεσή τους στα λόγια του Θεού, να λάβουν λίγη διαφώτιση και λίγο φως από τον Θεό, και να κερδίσουν κάτι. Αλλά δυστυχώς, επειδή πολύ συχνά προσκολλώνται στην άποψη ότι «Εκείνος που λέει πολλά σφάλλει συχνά» και συχνά αυτή η ιδέα τούς δεσμεύει και τους ελέγχει, ζουν γι’ αυτό το ρητό τόσα χρόνια, δεν έχουν λάβει καμία διαφώτιση ή φώτιση από τον Θεό και όσον αφορά τη ζωή-είσοδο, εξακολουθούν να είναι φτωχοί κι αξιολύπητοι, και μένουν με άδεια χέρια. Έχουν κάνει πράξη αυτό το ρητό και αυτήν την ιδέα στην εντέλεια και έχουν υπακούσει κατά γράμμα, αλλά παρότι πιστεύουν στον Θεό εδώ και τόσα χρόνια, δεν έχουν κερδίσει τίποτα όσον αφορά την αλήθεια και παραμένουν φτωχοί και τυφλοί. Ο Θεός τούς έδωσε στόματα, αλλά δεν έχουν καμία απολύτως ικανότητα να συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια ούτε να μιλούν για τα συναισθήματα και τις γνώσεις τους, πόσο μάλλον να επικοινωνούν με τους αδελφούς και τις αδελφές τους. Το πιο θλιβερό είναι ότι δεν μπορούν καν να μιλούν με τον Θεό, ότι έχουν χάσει την ικανότητα αυτή. Δεν είναι άθλιοι; (Ναι, πράγματι.) Άθλιοι και θλιβεροί. Δεν μισείς το να μιλάς; Δεν φοβάσαι πάντα ότι εκείνος που λέει πολλά σφάλλει συχνά; Τότε μη λες ποτέ τίποτα. Συγκαλύπτεις τις ενδόμυχες σκέψεις σου και αυτά που σου έχει δώσει ο Θεός, τα καταπνίγεις, τα κρατάς σφραγισμένα και δεν τα αφήνεις να βγουν προς τα έξω. Φοβάσαι συνεχώς μήπως χάσεις την υπόληψή σου, φοβάσαι μήπως νιώσεις απειλή, φοβάσαι μήπως σε διακρίνουν οι άλλοι και μήπως στα μάτια τους δεν είσαι πλέον τέλειος, ειλικρινής και καλός άνθρωπος. Γι’ αυτό φοράς ένα προσωπείο και δεν μιλάς καθόλου για τις αληθινές σου σκέψεις. Και τι συμβαίνει στο τέλος; Γίνεσαι μουγγός με όλη τη σημασία της λέξης. Ποιος σου έκανε τέτοιο κακό; Κατά βάθος, σε έβλαψε η διαμόρφωση που έλαβες από την οικογένειά σου. Αλλά από τη δική σου προσωπική οπτική, φταίει και ότι σου αρέσει να ζεις σύμφωνα με σατανικές φιλοσοφίες, οπότε επιλέγεις να πιστεύεις ότι η διαμόρφωση που έλαβες από την οικογένειά σου είναι κάτι το σωστό και δεν πιστεύεις ότι οι απαιτήσεις που έχει από σένα ο Θεός είναι θετικές. Επιλέγεις να θεωρείς τη διαμορφωτική επιρροή που σου ασκεί η οικογένειά σου ως κάτι θετικό, και να θεωρείς τα λόγια, τις απαιτήσεις, την παροχή, τη βοήθεια και τη διδασκαλία του Θεού ως πράγματα από τα οποία πρέπει να φυλάγεσαι, ως αρνητικά πράγματα. Επομένως, όσα κι αν σου έχει παραχωρήσει ο Θεός στην αρχή, η επιφυλακτικότητα και η άρνησή σου όλα αυτά τα χρόνια έχουν ως αποτέλεσμα στο τέλος ο Θεός να τα πάρει όλα πίσω και να μη σου δώσει τίποτα, καθώς δεν τα αξίζεις. Επομένως, πριν φτάσεις εκεί, θα πρέπει να εγκαταλείψεις αυτήν τη διαμορφωτική επιρροή που σου ασκεί η οικογένειά σου, και να πάψεις να αποδέχεσαι την εσφαλμένη ιδέα ότι «Εκείνος που λέει πολλά σφάλλει συχνά». Αυτό το ρητό σε κάνει πιο κλειστό, πιο ύπουλο και μεγαλύτερο υποκριτή. Είναι εντελώς αντίθετο και αντικρουόμενο με αυτό που απαιτεί ο Θεός, δηλαδή να είναι οι άνθρωποι ειλικρινείς, και να είναι ευθείς και ανοιχτοί. Ως πιστός στον Θεό και ακόλουθος του Θεού, να επιδιώκεις την αλήθεια με πλήρη αποφασιστικότητα. Και όταν επιδιώκεις την αλήθεια με πλήρη αποφασιστικότητα, θα πρέπει να έχεις πλήρη αποφασιστικότητα να εγκαταλείψεις εκείνες τις διαμορφωτικές επιρροές που σου ασκεί η οικογένειά σου τις οποίες θεωρείς καλές. Δεν τίθεται θέμα επιλογής. Όποιες κι αν είναι οι διαμορφωτικές επιρροές που σου ασκεί η οικογένειά σου, όσο καλές ή ωφέλιμες κι αν είναι για σένα, όσο κι αν σε προστατεύουν, προέρχονται από τους ανθρώπους και τον Σατανά, και θα πρέπει να τις εγκαταλείψεις. Ακόμα κι αν τα λόγια του Θεού και οι απαιτήσεις Του για τους ανθρώπους συγκρούονται με τις διαμορφωτικές επιρροές της οικογένειάς σου, ή ακόμα κι αν πλήττουν τα συμφέροντά σου και σου στερούν τα δικαιώματά σου, ακόμα κι αν νομίζεις ότι δεν σε προστατεύουν και αντίθετα έχουν σκοπό να σε ντροπιάσουν και να σε κάνουν να γελοιοποιηθείς, θα πρέπει να τα θεωρείς θετικά, επειδή προέρχονται από τον Θεό και είναι η αλήθεια, και θα πρέπει να τα αποδέχεσαι. Αν η οικογένειά σου σε έχει διαμορφώσει με πράγματα που επηρεάζουν τη σκέψη και τη συμπεριφορά σου, την άποψή σου για την ύπαρξη και το μονοπάτι που ακολουθείς, τότε θα πρέπει να τα εγκαταλείψεις και να μην επιμένεις σ’ αυτά. Αντίθετα, να τα αντικαταστήσεις με τις αντίστοιχες αλήθειες από τον Θεό. Κάνοντάς το αυτό, θα πρέπει επίσης να διακρίνεις και να αναγνωρίζεις συνεχώς τα εγγενή προβλήματα και την έμφυτη ουσία της κάθε διαμόρφωσης που λαμβάνεις από την οικογένειά σου, και στη συνέχεια να ενεργείς και να ασκείσαι ακολουθώντας τα λόγια του Θεού με μεγαλύτερη ακρίβεια, πρακτικά και αληθινά. Κάθε δημιουργημένο ον έχει την ευθύνη να αποδέχεται τις ιδέες, τις απόψεις για τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και τις αρχές άσκησης που προέρχονται από τον Θεό. Αυτό πρέπει να κάνει ένα δημιουργημένο ον, αυτήν την ιδέα και την άποψη πρέπει να έχει.

«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (12)

Η οικογένεια ασκεί και άλλη μια διαμορφωτική επιρροή. Για παράδειγμα, τα μέλη της οικογένειάς σου σου λένε πάντα: «Μην είσαι κάποιος που ξεχωρίζει πολύ από το πλήθος, να είσαι μαζεμένος και να δείχνεις λίγη αυτοσυγκράτηση στα λόγια και τις πράξεις σου, το ίδιο και στα ταλέντα σου, στις ικανότητες, στην εξυπνάδα σου κ.λπ. Μην είσαι εσύ αυτός που ξεχωρίζει. Είναι αυτό που λένε τα ρητά: “Το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι είναι αυτό που πυροβολείται” και “Το δοκάρι που προεξέχει είναι το πρώτο που σαπίζει”. Για να προστατευθείς και να παραμείνεις μακροχρόνια και σταθερά στην ομάδα στην οποία ανήκεις, μην είσαι το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι. Πρέπει να βάζεις όρια στον εαυτό σου και να μη φιλοδοξείς να τους ξεπεράσεις όλους. Σκέψου το αλεξικέραυνο. Σε μια καταιγίδα, είναι το πρώτο πράγμα που χτυπιέται, αφού η αστραπή χτυπάει το ψηλότερο σημείο· και όταν ο άνεμος φυσάει με μανία, το ψηλότερο δέντρο δέχεται πρώτο το πλήγμα του και πέφτει· και όταν κάνει κρύο, το ψηλότερο βουνό είναι το πρώτο που παγώνει. Το ίδιο συμβαίνει και με τους ανθρώπους. Αν ξεχωρίζεις πάντα ανάμεσα στους άλλους και τραβάς την προσοχή, και σε προσέξει το Κόμμα, θα σκεφτεί σοβαρά να σε τιμωρήσει. Μην είσαι το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι, μην εμφανίζεσαι μόνος σου. Μείνε μέσα στο πλήθος. Διαφορετικά, αν σχηματιστεί γύρω σας κάποιο κοινωνικό κίνημα διαμαρτυρίας, εσύ θα τιμωρηθείς πρώτος, επειδή είσαι το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι. Στην εκκλησία, μην είσαι επικεφαλής ή επικεφαλής ομάδας. Αν είσαι, σε περίπτωση οποιασδήποτε απώλειας ή προβλήματος σχετικά με το έργο στον οίκο του Θεού, ως επικεφαλής ή επόπτης, θα είσαι ο πρώτος που θα μπει στο στόχαστρο. Μην είσαι λοιπόν το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι, γιατί το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι είναι αυτό που πυροβολείται. Μάθε να βάζεις μέσα το κεφάλι σου και να κρύβεσαι στο καβούκι σου σαν τη χελώνα». Όταν έρχεται η ώρα για την επιλογή επικεφαλής, επειδή θυμάσαι αυτά τα λόγια από τους γονείς σου, αρνείσαι τη θέση και λες: «Αχ, δεν μπορώ να το κάνω! Έχω οικογένεια και παιδιά κι είναι μεγάλη δέσμευση αυτό. Δεν μπορώ να γίνω επικεφαλής. Καλύτερα να το κάνετε εσείς, μην επιλέξετε εμένα». Αν, παρ’ όλα αυτά, εκλεγείς ως επικεφαλής, εξακολουθείς να μη θες να γίνεις. «Φοβάμαι ότι πρέπει να παραιτηθώ», λες. «Γίνετε εσείς επικεφαλής, σας παραχωρώ την ευκαιρία. Σας αφήνω να πάρετε εσείς τη θέση, εγώ κάνω στην άκρη». Σκέφτεσαι μέσα σου: «Χμ! Το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι είναι αυτό που πυροβολείται. Όσο πιο ψηλά ανεβαίνεις, τόσο πιο άσχημα θα πέσεις. Επίσης, είναι μοναχικά στην κορυφή. Θα σε αφήσω να γίνεις εσύ ο επικεφαλής, και αφού επιλεχθείς, θα έρθει μια μέρα που θα γίνεις θέαμα. Δεν θέλω ποτέ να γίνω επικεφαλής, δεν θέλω να ανέβω στην ιεραρχία, ώστε να μην πέσω από μεγάλο ύψος. Σκέψου το, ο τάδε δεν απομακρύνθηκε από τη θέση του επικεφαλής; Αφότου απομακρύνθηκε, αποβλήθηκε —δεν του δόθηκε καν η ευκαιρία να γίνει συνηθισμένος πιστός. Αυτό αποτελεί το τέλειο παράδειγμα εκείνων των ρητών που λένε: “Το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι είναι αυτό που πυροβολείται” και “Το δοκάρι που προεξέχει είναι το πρώτο που σαπίζει”. Δίκιο δεν έχω; Δεν τιμωρήθηκε; Πρέπει οι άνθρωποι να μάθουν να προστατεύουν τον εαυτό τους, αλλιώς τι το θέλουν το μυαλό τους; Αν έχεις μυαλό μες στο κεφάλι σου, πρέπει να το βάζεις να δουλέψει για να προστατεύεσαι. Κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν να διακρίνουν καθαρά αυτό το ζήτημα, αλλά έτσι είναι τα πράγματα στην κοινωνία και σε κάθε ομάδα ανθρώπων: “Το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι είναι αυτό που πυροβολείται”. Όσο βγάζεις το κεφάλι και ξεχωρίζεις, θα σε εκτιμούν πολύ, μέχρι τη στιγμή που θα πυροβοληθείς. Τότε θα συνειδητοποιήσεις ότι όσοι μπαίνουν στη γραμμή του πυρός, αργά ή γρήγορα θα λάβουν την τιμωρία που τους αξίζει». Αυτές είναι οι ειλικρινείς διδασκαλίες των γονιών και της οικογένειάς σου, αλλά και η φωνή της εμπειρίας κι η σοφία που έχουν αποκομίσει κατά τη διάρκεια της ζωής τους, και σου την ψιθυρίζουν στο αυτί χωρίς επιφυλάξεις. Τι εννοώ όταν λέω «σου ψιθυρίζουν στο αυτί»; Εννοώ ότι μια μέρα, η μητέρα σου σου λέει στο αυτί: «Να σου πω κάτι, αν υπάρχει έστω ένα πράγμα που έχω μάθει σ’ αυτήν τη ζωή, είναι ότι “Το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι είναι αυτό που πυροβολείται”. Αυτό σημαίνει ότι αν κάποιος ξεχωρίζει πολύ ή τραβάει πολύ την προσοχή, είναι πιθανό να τιμωρηθεί. Κοίτα πόσο συνεσταλμένος και άδολος είναι τώρα ο μπαμπάς σου· είναι έτσι επειδή τιμωρήθηκε σε κάποια εκστρατεία καταστολής. Ο μπαμπάς σου έχει λογοτεχνικό ταλέντο, ξέρει να γράφει και να βγάζει λόγους, έχει ηγετικές ικανότητες. Ξεχώριζε όμως υπερβολικά από το πλήθος και να που τελικά τιμωρήθηκε στην εκστρατεία καταστολής. Πώς γίνεται, από τότε, να μη λέει ποτέ ότι είναι κυβερνητικός αξιωματούχος και εξέχουσα προσωπικότητα; Αυτός είναι ο λόγος. Σου μιλάω από καρδιάς και σου λέω την αλήθεια. Άκουσέ με και να το θυμάσαι το καλά. Μην το ξεχνάς, έχε το στο μυαλό σου όπου κι αν βρίσκεσαι. Αυτό είναι το καλύτερο πράγμα που μπορώ να σου δώσω ως μητέρα σου». Έκτοτε, θυμάσαι τα λόγια της, και κάθε φορά που σου έρχεται στο μυαλό το ρητό «Το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι είναι αυτό που πυροβολείται», θυμάσαι τον πατέρα σου, και αντίστροφα, κάθε φορά που τον σκέφτεσαι, σκέφτεσαι κι αυτό το ρητό. Ο πατέρας σου ήταν κάποτε το πουλί που έβγαλε το κεφάλι έξω και πυροβολήθηκε, και τώρα το σκυθρωπό και αποκαρδιωμένο βλέμμα του έχει χαραχτεί βαθιά στη μνήμη σου. Οπότε, κάθε φορά που θέλεις να βγάλεις έξω το κεφάλι σου, κάθε φορά που θέλεις να πεις τη γνώμη σου, κάθε φορά που θέλεις να εκπληρώσεις με ειλικρίνεια το καθήκον σου στον οίκο του Θεού, έρχεται ξανά στο μυαλό σου η εγκάρδια συμβουλή που σου είπε στο αυτί η μητέρα σου: «Το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι είναι αυτό που πυροβολείται». Έτσι, για ακόμα μια φορά κάνεις πίσω και σκέφτεσαι: «Δεν γίνεται να επιδείξω κανένα ταλέντο και καμία ιδιαίτερη ικανότητα, πρέπει να συγκρατηθώ και να τα καταπνίξω. Και όσον αφορά την προτροπή του Θεού να αφιερώνει κανείς όλη του την καρδιά, το μυαλό και τη δύναμη στην εκτέλεση του καθήκοντός του, πρέπει να κάνω πράξη αυτά τα λόγια με μέτρο και να μην ξεχωρίζω προσπαθώντας υπερβολικά. Τι θα γίνει αν ξεχωρίσω προσπαθώντας υπερβολικά και, ως επικεφαλής του έργου της εκκλησίας, γίνω το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι, και τελικά κάτι πάει στραβά στο έργο του οίκου του Θεού και θεωρηθώ υπεύθυνος; Πώς να αναλάβω αυτήν την ευθύνη; Θα αποπεμφθώ; Θα γίνω ο αποδιοπομπαίος τράγος, το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι; Στον οίκο του Θεού, δεν μπορούμε να ξέρουμε με βεβαιότητα πώς θα εξελιχθούν αυτά τα ζητήματα. Έτσι, σε ό,τι κι αν κάνω, πρέπει οπωσδήποτε να εξασφαλίσω μια οδό διαφυγής, πρέπει οπωσδήποτε να μάθω να προστατεύω τον εαυτό μου και να βεβαιώνομαι ότι έχω καλύψει τα νώτα μου πριν μιλήσω και δράσω. Αυτή είναι η σοφότερη τακτική, διότι, όπως λέει η μητέρα μου: “Το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι είναι αυτό που πυροβολείται”». Αυτό το ρητό έχει ριζώσει βαθιά μες στην καρδιά σου και επηρεάζει πολύ την καθημερινή σου ζωή. Πιο σοβαρό βέβαια είναι το ότι επηρεάζει τη στάση σου απέναντι στην εκτέλεση του καθήκοντός σου. Δεν προκύπτουν έτσι κάποια σοβαρά προβλήματα; Επομένως, κάθε φορά που εκτελείς το καθήκον σου και θέλεις να δαπανήσεις τον εαυτό σου με ειλικρίνεια και να αφιερώσεις ολόψυχα όλες σου τις δυνάμεις σ’ αυτό, το ρητό «Το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι είναι αυτό που πυροβολείται» σε σταματάει πάντα εκεί που είσαι, και στο τέλος επιλέγεις να διατηρείς κάποια ελευθερία κινήσεων και κάποια περιθώρια ελιγμών, και να εκτελείς το καθήκον σου μόνο με μετρημένο τρόπο, αφού πρώτα εξασφαλίσεις μια οδό διαφυγής. Δίκιο δεν έχω; Αυτού του είδους η διαμόρφωση που λαμβάνεις από την οικογένειά σου σε προστατεύει στον μέγιστο βαθμό από το να εκτεθείς και να αντιμετωπιστείς; Την έχεις ως ένα ακόμη φυλαχτό, έτσι δεν είναι; (Ναι.)

«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (12)

Οι διαμορφωτικές επιρροές της οικογένειας περιλαμβάνουν πιθανότατα πολύ περισσότερους κανόνες του παιχνιδιού για το πώς να συμπεριφέρεται κανείς και πώς να αντιμετωπίζει τον κόσμο. Οι γονείς λένε συχνά, για παράδειγμα: «Δεν πρέπει ποτέ να σκοπεύει κανείς να κάνει κακό στους άλλους, αλλά θα πρέπει πάντα να φυλάγεται μήπως του κάνουν κακό οι άλλοι· είσαι πολύ ανόητος και ευκολόπιστος». Οι γονείς λένε πολύ συχνά τέτοιου είδους λόγια ξανά και ξανά, ενώ οι μεγαλύτεροι σε ζαλίζουν κι αυτοί συνέχεια, λέγοντας: «Να είσαι καλός άνθρωπος, να μην κάνεις κακό στους άλλους, αλλά πάντα να φυλάγεσαι μήπως σου κάνουν κακό οι άλλοι. Όλοι οι άνθρωποι είναι κακοί. Μπορεί κάποιος να σου λέει ωραία λόγια, όμως δεν ξέρεις τι σκέφτεται μέσα του. Οι άνθρωποι έχουν την καρδιά κρυμμένη κάτω από το δέρμα τους και όταν ζωγραφίζεις μια τίγρη, φαίνεται το δέρμα της, αλλά όχι τα κόκαλά της· όταν γνωρίζεις έναν άνθρωπο, μπορεί να ξέρεις το πρόσωπό του, αλλά δεν ξέρεις τι βρίσκεται μέσα στην καρδιά του». Έχουν αυτές οι φράσεις κάποια σωστή πλευρά; Αν τις εξετάσεις κυριολεκτικά, καμία τους δεν έχει τίποτα κακό. Δεν μπορείς να ξέρεις τι σκέφτεται πραγματικά ένα άτομο μέσα του, αν έχει μοχθηρή ή ευγενική καρδιά. Δεν γίνεται να δεις μέσα στην ψυχή του ανθρώπου. Μπορεί αυτές οι φράσεις να κρύβουν φαινομενικά σωστό νόημα, αλλά δεν παύουν να είναι ένα είδος δόγματος. Και ποια αρχή για την αντιμετώπιση του κόσμου αντλούν τελικά οι άνθρωποι από αυτές τις δύο φράσεις; Ότι «Δεν πρέπει ποτέ να σκοπεύει κανείς να κάνει κακό στους άλλους, αλλά θα πρέπει πάντα να φυλάγεται μήπως του κάνουν κακό οι άλλοι». Αυτό λέει η παλιά γενιά. Οι γονείς και οι μεγαλύτεροι το λένε συχνά αυτό, καθώς και την εξής συμβουλή: «Να προσέχεις, μην αποκαλύπτεις όλα όσα κρύβεις στην καρδιά σου σαν ανόητος. Μάθε να φυλάγεσαι και να είσαι πάντα σε εγρήγορση. Μην αποκαλύπτεις τον αληθινό σου εαυτό και αυτά που κρύβεις μέσα σου ούτε καν στους καλούς σου φίλους. Μη ρισκάρεις τη ζωή σου γι’ αυτούς». Είναι σωστή αυτή η συμβουλή που σου δίνουν οι μεγαλύτεροι; (Όχι, μαθαίνει στους ανθρώπους δόλιες μεθόδους.) Ο σκοπός της είναι θεωρητικά καλός. Το λένε για να σε προστατέψουν, να σε προφυλάξουν από τις επικίνδυνες καταστάσεις, να μην αφήσουν κανέναν να σου κάνει κακό ή να σε εξαπατήσει, να μην πάθεις τίποτα, να είσαι ασφαλής και να επιβιώσεις. Σκοπός τους είναι να σε κρατήσουν μακριά από μπελάδες, δικαστικές διαμάχες και πειρασμούς, κι έτσι να μπορέσεις να ζήσεις την κάθε μέρα σου ειρηνικά, ήρεμα και ευτυχισμένα. Οι γονείς και οι μεγαλύτεροι έχουν κύριο στόχο να σε προστατέψουν. Δεν είναι, όμως, καθόλου σωστός ο τρόπος με τον οποίο σε προστατεύουν, οι αρχές που σε συμβουλεύουν να ακολουθήσεις και οι σκέψεις που σου εμφυσούν. Αν και έχουν καλό σκοπό, οι σκέψεις που σου εμφυσούν σε οδηγούν υποσυνείδητα σε ακραίες καταστάσεις, κι έχεις αυτές ως αρχές και βάση για την αντιμετώπιση του κόσμου. Στις σχέσεις σου με τους συμμαθητές σου, τους συναδέλφους σου, τους συνεργάτες σου στη δουλειά, τους προϊσταμένους σου και με κάθε άνθρωπο μέσα στην κοινωνία, από κάθε κοινωνικό στρώμα, έχεις χωρίς να το καταλαβαίνεις αυτές τις σκέψεις που σου εμφυσούν οι γονείς σου για να σε προστατέψουν ως το πιο βασικό σου φυλαχτό και ως αρχή με βάση την οποία χειρίζεσαι τα ζητήματα που αφορούν τις σχέσεις σου με τους ανθρώπους. Και ποια ακριβώς αρχή είναι αυτή; Είναι η εξής: Δεν θα σου κάνω κακό, αλλά φυλάγομαι πάντα μήπως με εξαπατήσεις ή με κοροϊδέψεις, για να μη μπλέξω σε μπελάδες ή σε δικαστικές υποθέσεις, για να μη φαλιρίσει η οικογένειά μου, να μην πεθάνουν οι συγγενείς μου και για να μην καταλήξω στη φυλακή. Εφόσον ζεις κάτω από τον έλεγχο τέτοιων σκέψεων και απόψεων, και ζεις μέσα σ’ αυτήν την κοινωνική ομάδα και έχεις τέτοια στάση στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεις τον κόσμο, είναι φυσικό και επόμενο να πάθεις κατάθλιψη, να εξαντληθείς, να κουραστείς τόσο στο μυαλό όσο και στο σώμα. Αυτό σε κάνει να αντιστέκεσαι περισσότερο και να απεχθάνεσαι περισσότερο αυτόν τον κόσμο και την ανθρωπότητα, τους σιχαίνεσαι. Καθώς σιχαίνεσαι τους άλλους, αρχίζεις να αποκτάς άσχημη εντύπωση και για τον εαυτό σου, γιατί θεωρείς ότι δεν ζεις σαν άνθρωπος, αλλά η ζωή σου είναι γεμάτη κούραση και κατάθλιψη. Φυλάγεσαι συνεχώς για να μη σε βλάψουν οι άλλοι, και κάνεις και λες πράγματα που δεν θέλεις. Για να προστατέψεις το συμφέρον σου και να μείνεις ασφαλής, φοράς ένα ψεύτικο προσωπείο σε κάθε πτυχή της ζωής σου και μεταμφιέζεσαι, δεν τολμάς ποτέ να πεις ούτε μια αληθινή κουβέντα, και εφόσον ζεις σ’ αυτήν την κατάσταση, επιβιώνεις έτσι, δεν μπορεί να εκτονωθεί ή να απελευθερωθεί ο εσωτερικός σου εαυτός. Έχεις συχνά ανάγκη από κάποιον που δεν αποτελεί κίνδυνο για σένα και που δεν θα πρόκειται ποτέ να βλάψει τα συμφέροντά σου, έναν άνθρωπο με τον οποίο να μπορείς να μοιραστείς τις ενδόμυχες σκέψεις σου και να ξεσπάσεις την απογοήτευσή σου, χωρίς τα λόγια σου να έχουν κανέναν αντίκτυπο, χωρίς να σε γελοιοποιήσουν, να σε χλευάσουν, να σε κοροϊδέψουν ή να υποστείς οποιεσδήποτε συνέπειες. Όταν ζεις σε μια κατάσταση όπου αρχή σου για το πώς να αντιμετωπίζεις τον κόσμο είναι η σκέψη και η άποψη «Δεν πρέπει ποτέ να σκοπεύει κανείς να κάνει κακό στους άλλους, αλλά θα πρέπει πάντα να φυλάγεται μήπως του κάνουν κακό οι άλλοι», τότε μέσα σου νιώθεις συνέχεια φόβο και ανασφάλεια. Φυσικό επακόλουθο είναι να στεναχωριέσαι, να μην μπορείς να εκτονωθείς και να χρειάζεσαι κάποιον να σε παρηγορήσει, κάποιον να εμπιστευτείς. Αν, λοιπόν, το κρίνουμε από αυτές τις πτυχές, η αρχή αυτή της αντιμετώπισης του κόσμου που σου δίδαξαν οι γονείς σου, «Δεν πρέπει ποτέ να σκοπεύει κανείς να κάνει κακό στους άλλους, αλλά θα πρέπει πάντα να φυλάγεται μήπως του κάνουν κακό οι άλλοι», μπορεί μεν να καταφέρει να σε προστατεύσει, αλλά είναι και δίκοπο μαχαίρι. Αν και σε προστατεύει και σε κρατάει ασφαλή μέχρις ενός σημείου, ταυτόχρονα σε στενοχωρεί και σε λυπεί, δεν σε αφήνει να ξεσπάσεις και σε κάνει να νιώθεις όλο και περισσότερο απογοητευμένος από αυτόν τον κόσμο και από την ανθρωπότητα. Παράλληλα, αρχίζεις μέσα σου να κουράζεσαι που γεννήθηκες σε μια τόσο κακή εποχή, μέσα σε μια τόσο κακή ομάδα ανθρώπων. Δεν καταλαβαίνεις γιατί πρέπει να ζουν οι άνθρωποι, γιατί η ζωή είναι τόσο εξαντλητική, γιατί χρειάζεται να φορούν προσωπείο και να μεταμφιέζονται όπου κι αν πάνε, ή γιατί πρέπει να φυλάγεσαι συνέχεια απ’ τους άλλους για να προστατέψεις τα δικά σου συμφέροντα. Μακάρι να μπορούσες να πεις την αλήθεια, αλλά δεν μπορείς λόγω των συνεπειών. Θέλεις να είσαι αληθινός άνθρωπος, να μιλάς και να συμπεριφέρεσαι ανοιχτά, και να μην είσαι ποταπός, να μην κάνεις κρυφά άθλιες και ντροπιαστικές πράξεις, να μη ζεις μόνο στο σκοτάδι, αλλά δεν μπορείς να κάνεις τίποτα από όλα αυτά. Γιατί δεν μπορείς να ζήσεις σωστά; Καθώς αναλογίζεσαι αυτά που έχεις κάνει στο παρελθόν, νιώθεις μια αμυδρή απέχθεια. Μισείς και αποστρέφεσαι αυτήν την κακή τάση και αυτόν τον κακό κόσμο, και ταυτόχρονα αποστρέφεσαι βαθύτατα τον εαυτό σου και σιχαίνεσαι αυτό που έχεις καταντήσει. Παρ’ όλα αυτά, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Αν και αυτό το φυλαχτό σού το κληροδότησαν οι γονείς σου με τα λόγια και τις πράξεις τους, δεν παύει να σε κάνει να νιώθεις πως δεν έχεις στη ζωή σου ευτυχία ή αίσθημα ασφάλειας. Όταν νιώθεις ότι δεν έχεις ευτυχία, ασφάλεια, ακεραιότητα και αξιοπρέπεια, τότε από τη μία ευγνωμονείς τους γονείς σου που σου έδωσαν αυτό το φυλαχτό και από την άλλη αγανακτείς για τις αλυσίδες που σου φόρεσαν. Δεν μπορείς να καταλάβεις γιατί σου είπαν να συμπεριφέρεσαι με αυτόν τον τρόπο, γιατί είσαι αναγκασμένος να συμπεριφέρεσαι έτσι για να αποκτήσεις μια θέση στην κοινωνία, να ενταχθείς ομαλά σ’ αυτήν την κοινωνική ομάδα και να προστατευτείς. Είναι μεν ένα φυλαχτό, αλλά είναι και αλυσίδα, και σε κάνει να νιώθεις στην καρδιά σου ταυτόχρονα αγάπη και μίσος. Τι μπορείς, όμως, να κάνεις; Δεν ακολουθείς το ορθό μονοπάτι στη ζωή, δεν υπάρχει κανένας να σου πει πώς να ζήσεις ή πώς να αντιμετωπίσεις όσα έρχονται στον δρόμο σου, και δεν υπάρχει κανένας να σου πει αν ό,τι κάνεις είναι σωστό ή λάθος ή πώς να βαδίσεις στο μονοπάτι που απλώνεται μπροστά σου. Το μόνο που βιώνεις είναι η σύγχυση, η αμφιταλάντευση, ο πόνος και η ανησυχία, και αυτές είναι οι συνέπειες της φιλοσοφίας για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις που σου εμφύσησαν οι γονείς και η οικογένειά σου. Αποτέλεσμα είναι ότι δεν γίνεται να πραγματοποιηθεί η απλούστερη επιθυμία σου να γίνεις απλός άνθρωπος, δηλαδή το να μπορείς να συμπεριφέρεσαι σωστά, χωρίς να αντιμετωπίζεις τον κόσμο με αυτά τα μέσα. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να ζεις με εξευτελιστικό τρόπο, να κάνεις συμβιβασμούς και να ζεις για χάρη της φήμης σου. Προσπαθείς επίμονα να φυλαχτείς απ’ τους άλλους, για να αποφύγεις τον εκφοβισμό παριστάνεις τον άγριο, τον μεγάλο και τρανό, τον ισχυρό και εξαιρετικό. Αν και δεν το θες, μόνο έτσι μπορείς να ζήσεις, πράγμα που σε κάνει να σιχαίνεσαι τον εαυτό σου, αλλά δεν έχεις άλλη επιλογή. Δεν έχεις ούτε την ικανότητα ούτε το μονοπάτι να ξεφύγεις από αυτές τις μεθόδους και στρατηγικές αντιμετώπισης του κόσμου, και γι’ αυτό το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να επιτρέψεις να σε χειραγωγήσουν οι σκέψεις με τις οποίες σε έχουν διαμορφώσει η οικογένεια και οι γονείς σου. Οι σκέψεις αυτές που έχει ενσταλάξει στους ανθρώπους η οικογένειά τους και οι γονείς τους στο πλαίσιο αυτής της ασυνείδητης διαδικασίας τούς ξεγελούν και τους ελέγχουν, επειδή δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια ούτε το πώς θα έπρεπε να ζουν, οπότε το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να αφήσουν τη μοίρα να κάνει κουμάντο. Ας υποθέσουμε ότι έχουν ακόμα λίγη συνείδηση ή έστω και μια μικρή επιθυμία να ζήσουν με ανθρώπινη ομοιότητα, να τα πάνε καλά με τους άλλους με τρόπο δίκαιο και να τους συναγωνιστούν δίκαια. Ακόμα και τότε, ό,τι κι αν είναι αυτό που θέλουν, δεν μπορούν να ξεφύγουν από τις διαμορφωτικές επιρροές και τον έλεγχο των διάφορων σκέψεων και απόψεων που προέρχονται από την οικογένειά τους, και το μόνο που μπορούν να κάνουν στο τέλος είναι να επιστρέψουν στη συγκεκριμένη σκέψη και άποψη που έχει διαμορφωθεί μέσα τους: «Δεν πρέπει ποτέ να σκοπεύει κανείς να κάνει κακό στους άλλους, αλλά θα πρέπει πάντα να φυλάγεται μήπως του κάνουν κακό οι άλλοι». Δεν έχουν άλλο δρόμο να ακολουθήσουν, δεν έχουν άλλη επιλογή. Και για όλα αυτά φταίει το ότι οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια και δεν την έχουν αποκτήσει.

«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (14)

Γιατί αυτές οι παραδοσιακές κουλτούρες δεν είναι η αλήθεια; Σε τελική ανάλυση, πρόκειται για ιδέες που εμφανίστηκαν αφότου ο Σατανάς διέφθειρε το ανθρώπινο γένος. Δεν προέρχονται από τον Θεό. Έχουν νοθευτεί με κάποιες από τις φαντασιοκοπίες και τις αντιλήψεις των ανθρώπων και, επιπλέον, είναι οι συνέπειες που πέτυχε ο Σατανάς διαφθείροντας το ανθρώπινο γένος. Ο Σατανάς εκμεταλλεύεται τις ιδέες, τις απόψεις και τα κάθε λογής ρητά και επιχειρήματα του διεφθαρμένου ανθρώπινου γένους για να φυλακίσει και να διαφθείρει το σκεπτικό των ανθρώπων. Αν ο Σατανάς χρησιμοποιούσε πράγματα που ήταν ξεκάθαρα παράλογα, εξωφρενικά και λανθασμένα για να παραπλανήσει τους ανθρώπους, τότε οι άνθρωποι θα είχαν διάκριση· θα μπορούσαν να ξεχωρίσουν το σωστό και το λάθος, και θα χρησιμοποιούσαν αυτήν την ικανότητα διάκρισης για ν’ απαρνηθούν και να καταδικάσουν αυτά τα πράγματα. Έτσι, αυτές οι διδασκαλίες δεν θα ευσταθούσαν. Ωστόσο, όταν ο Σατανάς, για να διαμορφώσει, να επηρεάσει και να διαποτίσει τους ανθρώπους, χρησιμοποιεί κάποιες ιδέες και θεωρίες που συνάδουν με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες των ανθρώπων, και που εκείνος πιστεύει ότι όταν εκφραστούν ανοιχτά, θα ευσταθούν, τότε το ανθρώπινο γένος είναι εύκολο να παραπλανηθεί και επίσης είναι εύκολο οι άνθρωποι να αποδεχτούν και να διαδώσουν αυτά τα ρητά, οπότε εκείνα αντέχουν από γενιά σε γενιά έως σήμερα. Ας πάρουμε για παράδειγμα κάποιες ιστορίες για τους Κινέζους ήρωες, όπως τις πατριωτικές ιστορίες για τον Γιουέ Φέι, για τους στρατηγούς της οικογένειας Γιανγκ και για τον Γουέν Τιανσιάνγκ. Πώς έχουν μεταδοθεί αυτές οι ιδέες έως σήμερα; Αν το εξετάσουμε από την πλευρά των ανθρώπων, σε κάθε εποχή υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι ή κυβερνήτες που χρησιμοποιούν διαρκώς αυτά τα παραδείγματα, καθώς και τις ιδέες και το πνεύμα αυτών των προσωπικοτήτων για να διδάξουν τη μία γενιά ανθρώπων μετά την άλλη, ώστε οι άνθρωποι ν’ αποδέχονται από γενιά σε γενιά την εξουσία τους αδιαμαρτύρητα και σιωπηλά, κι έτσι εκείνοι να μπορούν εύκολα να κυβερνούν ολόκληρες γενιές ανθρώπων και να εδραιώνουν περισσότερο την κυριαρχία τους. Μιλώντας για τη δουλοπρεπή αφοσίωση του Γιουέ Φέι και των στρατηγών της οικογένειας Γιανγκ, καθώς και για το πατριωτικό πνεύμα του Γουέν Τιανσιάνγκ και του Τσου Γιουάν, εκπαιδεύουν τους υπηκόους τους και τους μαθαίνουν έναν κανόνα: ότι θα πρέπει να συμπεριφέρονται με αφοσίωση —αυτό θα πρέπει να έχει ένας άνθρωπος με ανώτερο ηθικό χαρακτήρα. Αφοσίωση σε ποιον βαθμό; Στον βαθμό που «Όταν ο αυτοκράτορας διατάζει τους αξιωματούχους του να πεθάνουν, δεν έχουν άλλη επιλογή πέρα από τον θάνατο» και «Ένας πιστός υπήκοος δεν μπορεί να υπηρετεί δύο βασιλείς» —αυτό είναι άλλο ένα ρητό που σέβονται. Σέβονται και όσους αγαπούν τη χώρα τους. Όταν αγαπά κανείς τη χώρα του, τότε αυτό τι ή ποιον σημαίνει ότι αγαπά; Αγαπά τα εδάφη της; Αγαπά τους ανθρώπους της; Και τι είναι μια χώρα; (Οι κυβερνήτες.) Οι κυβερνήτες είναι οι εκπρόσωποι της χώρας. Αν πεις: «Η αγάπη μου για τη χώρα μου είναι ουσιαστικά αγάπη για τον τόπο καταγωγής μου και για τους γονείς μου. Δεν αγαπώ εσάς, τους κυβερνήτες!» τότε θα θυμώσουν. Αν πεις: «Η αγάπη μου για τη χώρα μου είναι αγάπη για τους κυβερνήτες, από τα βάθη της καρδιάς μου», αυτήν την αγάπη θα την αποδεχθούν και θα την εγκρίνουν. Αν τους δώσεις να καταλάβουν και τους ξεκαθαρίσεις ότι δεν αγαπάς εκείνους, τότε δεν το εγκρίνουν. Ποιον εκπροσωπούν οι κυβερνήτες ανά τους αιώνες; (Τον Σατανά.) Εκπροσωπούν τον Σατανά, ανήκουν στο σινάφι του Σατανά και είναι διάβολοι. Δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να εκπαιδεύσουν τους ανθρώπους να λατρεύουν τον Θεό, να λατρεύουν τον Δημιουργό. Δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να το κάνουν αυτό. Αντιθέτως, λένε στους ανθρώπους ότι ο κυβερνήτης είναι ο γιος των ουρανών. Τι σημαίνει «γιος των ουρανών»; Σημαίνει ότι οι Ουρανοί παρέχουν εξουσία σ’ έναν άνθρωπο και μετά αυτός αποκαλείται ο «γιος των ουρανών» και έχει την εξουσία να βασιλεύει σε όλους τους ανθρώπους στη γη. Είναι αυτή μια ιδέα που ενσταλάζουν οι κυβερνήτες στους ανθρώπους; (Ναι.) Όταν κάποιος γίνεται ο γιος του ουρανού, καθορίζεται από τον Ουρανό και έχει μαζί του τη βούληση του Ουρανού, οπότε οι άνθρωποι θα πρέπει ν’ αποδέχονται ανεπιφύλακτα τη διακυβέρνησή του, όπως κι αν είναι αυτή. Ενσταλάζουν στους ανθρώπους αυτήν την ιδέα, η οποία σε κάνει ν’ αποδέχεσαι αυτόν τον άνθρωπο ως γιο του ουρανού επειδή αναγνωρίζεις την ύπαρξη του Ουρανού. Γιατί να σε κάνουν ν’ αποδεχθείς αυτόν τον άνθρωπο ως γιο του ουρανού; Ποιος είναι ο σκοπός; Δεν είναι να σε κάνουν ν’ αναγνωρίσεις ότι υπάρχει Ουρανός ή ότι υπάρχει Θεός ή Δημιουργός, αλλά να σε κάνουν ν’ αποδεχθείς το γεγονός αυτό καθαυτό ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος είναι ο γιος του ουρανού και ότι, επειδή είναι ο γιος του ουρανού, που προήλθε από την ύπαρξη της βούλησης του Ουρανού, οι άνθρωποι θα πρέπει ν’ αποδέχονται τη διακυβέρνησή του· τέτοιες ιδέες ενσταλάζουν. Πίσω από όλες αυτές τις ιδέες που έχουν αναπτυχθεί από την απαρχή της ανθρωπότητας έως σήμερα —είτε αναλύουμε φράσεις και παγιωμένες εκφράσεις που εμπεριέχουν υπονοούμενα είτε λαϊκές παροιμίες και κοινά ρητά που δεν εμπεριέχουν καθόλου υπονοούμενα— βρίσκονται τα δεσμά του Σατανά και η παραπλάνηση του ανθρώπινου γένους, καθώς και το γεγονός ότι το διεφθαρμένο ανθρώπινο γένος ορίζει παράλογα τις ίδιες αυτές τις ιδέες. Τι επιρροή έχει αυτός ο παράλογος ορισμός στο ανθρώπινο γένος μελλοντικά; Καλή, θετική ή αρνητική; (Αρνητική.) Κατά βάση αρνητική. Ας πάρουμε, για παράδειγμα, τα ρητά «Κοιμάται στα χαμόκλαδα και πίνει χολή», «Κρύψε το φως κάποιου και μάζεψε δυνάμεις στο σκοτάδι», «Ν’ αντέχεις την ταπείνωση και να κουβαλάς βαρύ φορτίο», «Ποτέ μην το βάζεις κάτω», καθώς και «Να παριστάνεις ότι κάνεις κάτι ενώ κάνεις κάτι άλλο». Τι επιρροή έχουν αυτά τα ρητά στο ανθρώπινο γένος μελλοντικά; Ουσιαστικά, ότι μόλις οι άνθρωποι αποδεχθούν αυτές τις ιδέες από την παραδοσιακή κουλτούρα, κάθε επόμενη γενιά απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο από τον Θεό, από τη δημιουργία και τη σωτηρία των ανθρώπων από τον Θεό, καθώς και από το έργο του σχεδίου διαχείρισής Του. Μόλις οι άνθρωποι αποδεχθούν αυτές τις λανθασμένες ιδέες από την παραδοσιακή κουλτούρα, πιστεύουν όλο και περισσότερο ότι το ανθρώπινο πεπρωμένο θα πρέπει να βρίσκεται στα δικά τους χέρια, ότι στο χέρι τους είναι να δημιουργήσουν την ευτυχία και ότι οι ευκαιρίες δίνονται μόνο σε όσους είναι προετοιμασμένοι, με αποτέλεσμα το ανθρώπινο γένος ν’ απαρνιέται όλο και περισσότερο τον Θεό και την κυριαρχία Του, και να ζει υπό την εξουσία του Σατανά. Αν συγκρίνετε για ποια θέματα αρέσει στους ανθρώπους να μιλούν στη σύγχρονη εποχή και για ποια θέματα τούς άρεσε να μιλούν πριν από δύο χιλιάδες χρόνια, η ουσία του σκεπτικού που κρύβεται πίσω από αυτά τα πράγματα είναι η ίδια. Η μόνη διαφορά είναι ότι οι άνθρωποι στις μέρες μας μιλάνε γι’ αυτά τα πράγματα πιο συγκεκριμένα και εκφράζονται πιο ανοιχτά. Όχι μόνο αρνούνται την ύπαρξη και την κυριαρχία του Θεού, αλλά αντιστέκονται κιόλας στον Θεό και Τον κατακρίνουν σε όλο και μεγαλύτερο βαθμό.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος πρώτο)

Ποια είναι η ουσιαστική διαφορά ανάμεσα αφενός στα λόγια του Θεού και στα λόγια του ανθρώπου, αφετέρου ανάμεσα στην αλήθεια και στο δόγμα; Τα λόγια του Θεού κάνουν τους ανθρώπους να ωριμάσουν σε λογική και σε συνείδηση, τους ωθούν να ενεργούν με αρχές, και κάνουν τα βιώματά τους να καταλαμβάνονται όλο και περισσότερο απ’ την πραγματικότητα των θετικών πραγμάτων. Τα λόγια του ανθρώπου, απ’ την άλλη, μπορεί να φαίνεται ότι ταιριάζουν ιδανικά με τα γούστα και τις αντιλήψεις των ανθρώπων, αλλά δεν είναι η αλήθεια, είναι γεμάτα παγίδες, πειρασμούς, αιρέσεις και πλάνες· έτσι, αν οι άνθρωποι ενεργούν σύμφωνα μ’ αυτά τα λόγια, τα βιώματά τους θα απομακρυνθούν ακόμα περισσότερο απ’ τον Θεό και από τα πρότυπα του Θεού. Το ακόμα σοβαρότερο είναι ότι ο τρόπος ζωής τους θα γίνεται όλο και πιο κακός, και παρόμοιος μ’ αυτόν του Σατανά. Όταν οι άνθρωποι βασίζουν πλήρως τη ζωή και τις ενέργειές τους στις ανθρώπινες αιρέσεις και πλάνες, όταν πια έχουν ενστερνιστεί απολύτως αυτά τα επιχειρήματα, τότε ζουν όπως ο Σατανάς. Και αφού ζουν όπως ο Σατανάς, δεν συνεπάγεται και ότι είναι Σατανάδες; (Ναι.) Άρα έχουν γίνει Σατανάδες με μεγάλη «επιτυχία». Κάποιοι λένε: «Δεν το πιστεύω. Εγώ θέλω να είμαι απλώς ένας άδολος άνθρωπος που τον συμπαθούν οι άλλοι. Θέλω να είμαι κάποιος που οι περισσότεροι τον θεωρούν καλό, και μετά θα δω αν ο θεός είναι ή δεν είναι ευχαριστημένος μαζί μου». Αν δεν πιστεύεις όσα λέει ο Θεός, πήγαινε ψάξε και δες αν τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια ή αν οι αντιλήψεις του ανθρώπου είναι η αλήθεια. Αυτή είναι η διαφορά, ως προς την ουσία, ανάμεσα στα λόγια του Θεού και στα λόγια του ανθρώπου. Είναι η ουσιαστική διάκριση ανάμεσα στην αλήθεια απ’ τη μία, και στις αιρέσεις και τις πλάνες απ’ την άλλη. Οι αιρέσεις κι οι πλάνες, όσο κι αν φαίνεται ότι ταιριάζουν με τα γούστα των ανθρώπων, δεν μπορούν ποτέ να γίνουν η ζωή τους. Στο μεταξύ, όσο λιτά, όσο λαϊκά, όσο αντίθετα με τις αντιλήψεις των ανθρώπων κι αν φαίνονται τα λόγια του Θεού, η ουσία τους είναι η αλήθεια· κι αν οι άνθρωποι κάνουν και βιώνουν πράγματα που συμφωνούν με τις αρχές των λόγων του Θεού, τότε, μια μέρα, θα γίνουν αληθινά δημιουργήματα με τα κατάλληλα προσόντα, και θα μπορούν να έχουν φόβο Θεού και να αποφεύγουν το κακό. Αντιθέτως, αν οι άνθρωποι δεν ασκούνται σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και δεν ενεργούν σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού, τότε δεν μπορούν να γίνουν δημιουργήματα με τα κατάλληλα προσόντα. Οι ενέργειές τους και το μονοπάτι που έχουν πάρει θα οδηγήσουν μόνο στην αποστροφή και την απόρριψη του Θεού, κι αυτό είναι γεγονός.

«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο δέκατο: Περιφρονούν την αλήθεια, παραβιάζουν απροκάλυπτα τις αρχές και αψηφούν τις διευθετήσεις του οίκου του Θεού (Μέρος πέμπτο)

Πολλοί άνθρωποι στα λόγια πιστεύουν στον Θεό και Τον δοξάζουν, αλλά κατά βάθος δεν αγαπάνε τα λόγια που λέει ο Θεός. Δεν τους νοιάζει η αλήθεια. Πιστεύουν πάντα ότι το να ζει κανείς σύμφωνα με τις φιλοσοφίες του Σατανά ή με διάφορες κοσμικές θεωρίες είναι αυτό που κάνουν οι κανονικοί άνθρωποι, ότι έτσι μπορεί κανείς να προστατευτεί και ότι έτσι μπορεί να ζει με αξία στον κόσμο. Είναι αυτοί άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό και Τον ακολουθούν; Όχι. Οι σπουδαίοι και διάσημοι λένε λόγια που ακούγονται πολύ σοφά και μπορούν να εξαπατήσουν εύκολα τους ανθρώπους. Μπορεί να νομίζεις πως τα λόγια τους είναι αλήθειες ή συνθήματα που πρέπει να ακολουθήσεις. Αν, όμως, όταν πρόκειται για τα λόγια του Θεού, για μια συνηθισμένη απαίτηση που έχει Εκείνος απ’ τους ανθρώπους, όπως η ειλικρίνεια ή το να παραμένει κανείς με προθυμία και σχολαστικότητα στη θέση του, να εκτελεί το καθήκον που έχει ως δημιούργημα και να έχει συνεπή και ειλικρινή συμπεριφορά, αυτά τα λόγια δεν μπορείς να τα κάνεις πράξη και δεν τα θεωρείς αλήθειες, τότε δεν είσαι ακόλουθος του Θεού. Μπορεί να ισχυρίζεσαι ότι κάνεις πράξη την αλήθεια· πώς θα λογοδοτήσεις, όμως, για τον εαυτό σου αν ο Θεός σε ρωτήσει: «Οι “αλήθειες” που κάνεις πράξη είναι τα λόγια του Θεού; Οι αρχές που υποστηρίζεις βασίζονται στα λόγια του Θεού;»; Αν δεν βασίζεσαι στα λόγια του Θεού, τότε βασίζεσαι στα λόγια του Σατανά. Βιώνεις τα λόγια του Σατανά και παρ’ όλα αυτά λες πως κάνεις πράξη την αλήθεια και ικανοποιείς τον Θεό. Αυτό δεν είναι βλασφημία του Θεού; Ο Θεός, για παράδειγμα, λέει στους ανθρώπους να είναι ειλικρινείς, όμως κάποιοι δεν αναλογίζονται τι σημαίνει πραγματικά το να είσαι ειλικρινής, πώς να κάνουν πράξη την ειλικρίνεια, ποια από τα βιώματα και τις αποκαλύψεις τους είναι ανειλικρινή και ποια ειλικρινή. Αντί να αναλογιστούν την ουσία της αλήθειας που βρίσκεται στα λόγια του Θεού, στρέφονται στα βιβλία των απίστων. Σκέφτονται το εξής: «Μια χαρά είναι και τα ρητά των απίστων· μαθαίνουν κι αυτά στους ανθρώπους να είναι καλοί! Για παράδειγμα: “Οι καλοί έχουν μια ήσυχη ζωή”, “Οι άδολοι πάντα επικρατούν”, “Το να συγχωρείς τους άλλους δεν είναι ανοησία, φέρνει οφέλη στη συνέχεια”. Κι αυτές οι δηλώσεις είναι σωστές και ευθυγραμμίζονται με την αλήθεια!» Έτσι, τηρούν αυτά τα λόγια. Ως τι είδους άνθρωποι μπορούν να ζήσουν τηρώντας αυτά τα γνωμικά των απίστων; Μπορούν να βιώσουν την αλήθεια-πραγματικότητα; (Όχι, δεν μπορούν.) Δεν υπάρχουν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι; Αποκτούν κάποιες γνώσεις· έχουν διαβάσει κάποια βιβλία και κάποια διάσημα έργα· έχουν αποκτήσει κάποια οπτική και έχουν ακούσει κάποια διάσημα ρητά και λαϊκές παροιμίες, και μετά θεωρούν πως αυτά είναι η αλήθεια, ενεργούν και εκτελούν το καθήκον τους σύμφωνα μ’ αυτά τα λόγια, τα εφαρμόζουν στη ζωή τους ως πιστοί στον Θεό και νομίζουν ότι ικανοποιούν το θέλημά Του. Δεν υποκαθιστούν έτσι την αλήθεια με το ψέμα; Δεν εξαπατούν; Ο Θεός αυτό το θεωρεί βλασφημία! Αυτά τα πράγματα εκδηλώνονται σε κάθε άνθρωπο, και δεν είναι και λίγα. Άραγε, κάποιος που αντιμετωπίζει τα ευχάριστα λόγια και τα σωστά δόγματα που λένε οι άνθρωποι ως αλήθειες τις οποίες πρέπει να διατηρήσει, ενώ την ίδια στιγμή παραμερίζει και αγνοεί τα λόγια του Θεού, αδυνατώντας να τα κατακτήσει όσες φορές κι αν τα διαβάσει και μην μπορώντας να θεωρήσει τα λόγια του Θεού ως αλήθεια, είναι πιστός στον Θεό; Είναι ακόλουθος του Θεού; (Όχι.) Τέτοιοι άνθρωποι πιστεύουν στη θρησκεία· συνεχίζουν να ακολουθούν τον Σατανά! Θεωρούν φιλοσοφικά τα λόγια που λέει ο Σατανάς, τα θεωρούν πολύ βαθυστόχαστα και κλασικά. Θεωρούν ότι πρόκειται για διάσημα ρητά που περιλαμβάνουν την ύψιστη αλήθεια. Ό,τι άλλο κι αν εγκαταλείψουν, δεν μπορούν να εγκαταλείψουν αυτά τα λόγια. Αν τα εγκατέλειπαν, θα ήταν σαν να χάνουν τα θεμέλια της ζωής τους, σαν να αδειάζουν την καρδιά τους. Τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί; Είναι ακόλουθοι του Σατανά και γι’ αυτό αποδέχονται τα περίφημα ρητά του Σατανά ως την αλήθεια. Εσείς μπορείτε να αναλύσετε και να αναγνωρίσετε τις διάφορες καταστάσεις στις οποίες βρίσκεστε μέσα σε διαφορετικά πλαίσια; Για παράδειγμα, κάποιοι πιστεύουν στον Θεό και διαβάζουν συχνά τα λόγια Του, αλλά όταν τους συμβεί κάτι, λένε πάντα: «Η μητέρα μου είπε», «Ο παππούς μου είπε», «Ο τάδε διάσημος άνθρωπος είπε κάποτε» ή «Το τάδε βιβλίο λέει». Ποτέ δεν λένε: «Ο λόγος του Θεού λέει αυτό», «Οι απαιτήσεις του Θεού από μας είναι αυτές», «Ο Θεός λέει αυτό». Ποτέ δεν λένε αυτά τα λόγια. Άραγε ακολουθούν τον Θεό; (Όχι, δεν Τον ακολουθούν.) Είναι εύκολο να ανακαλύψουν οι άνθρωποι αυτές τις καταστάσεις; Όχι, δεν είναι, αλλά το γεγονός ότι τις έχουν τους κάνει πολύ κακό. Μπορεί να πιστεύεις στον Θεό τρία, πέντε, οκτώ ή δέκα χρόνια κι ακόμα να μην ξέρεις πώς να υποτάσσεσαι σ’ Αυτόν και πώς να κάνεις πράξη τα λόγια Του. Ό,τι κι αν σου συμβεί, εσύ και πάλι βασίζεσαι στα σατανικά λόγια· ψάχνεις και πάλι να βασιστείς στην παραδοσιακή κουλτούρα. Είναι πίστη στον Θεό αυτό; Δεν ακολουθείς τον Σατανά; Ζεις με βάση σατανικά λόγια και ζεις σύμφωνα με σατανικές διαθέσεις· άρα, δεν αντιστέκεσαι στον Θεό; Εφόσον δεν κάνεις πράξη τον λόγο του Θεού ούτε ζεις σύμφωνα μ’ αυτόν, δεν ακολουθείς τα βήματα του Θεού, δεν μπορείς να υπακούσεις σε ό,τι λέει Εκείνος και δεν μπορείς να υποταχθείς σε ό,τι κι αν ενορχηστρώνει ή απαιτεί Εκείνος, τότε δεν ακολουθείς τον Θεό. Συνεχίζεις να ακολουθείς τον Σατανά. Πού βρίσκεται ο Σατανάς; Ο Σατανάς βρίσκεται στην καρδιά των ανθρώπων. Οι φιλοσοφίες, η λογική, οι κανόνες και τα διάφορα διαβολικά λόγια του Σατανά έχουν ριζώσει στην καρδιά των ανθρώπων εδώ και καιρό. Αυτό είναι το πιο σοβαρό πρόβλημα. Αν δεν μπορείς να λύσεις αυτό το πρόβλημα κατά την πίστη σου στον Θεό, τότε δεν γίνεται να σε σώσει ο Θεός. Συνεπώς, πρέπει να αντιπαραβάλλετε συχνά με τα λόγια του Θεού όλα όσα κάνετε, τις σκέψεις, τις απόψεις σας και τη βάση των ενεργειών σας, αλλά και να αναλύετε αυτά που σκέφτεστε. Πρέπει να μάθετε ποια από αυτά που έχετε μέσα σας είναι φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις, λαϊκά γνωμικά, παραδοσιακή κουλτούρα, αλλά και ποια έχουν προέλθει από διανοητική γνώση. Πρέπει να μάθετε ποια απ’ αυτά θεωρείτε πάντοτε σωστά και σύμφωνα με την αλήθεια, ποια τηρείτε σαν να ήταν η αλήθεια και σε ποια επιτρέπετε να παίρνουν τη θέση της αλήθειας. Πρέπει να αναλύσετε αυτά τα πράγματα. Ειδικότερα, αν αντιμετωπίζετε αυτά που πιστεύετε ότι είναι σωστά και πολύτιμα ως την αλήθεια, δεν είναι εύκολο να τα διακρίνετε· αν, όμως, καταφέρετε να τα διακρίνετε, θα έχετε ξεπεράσει ένα σημαντικό εμπόδιο. Αυτά τα πράγματα εμποδίζουν τους ανθρώπους να καταλάβουν τα λόγια του Θεού, να κάνουν πράξη την αλήθεια και να υποταχθούν στον Θεό. Αν όλη την ημέρα είσαι μπερδεμένος και δεν έχεις τι να κάνεις, και δεν αναλογίζεσαι αυτά τα πράγματα ούτε επικεντρώνεσαι στο να λύσεις αυτά τα προβλήματα, τότε αυτά είναι η αιτία της δυσφορίας σου, είναι δηλητήριο στην καρδιά σου. Αν δεν απομακρυνθούν, δεν θα μπορέσεις να ακολουθήσεις πραγματικά τον Θεό, να κάνεις πράξη την αλήθεια ή να υποταχθείς στον Θεό, και δεν θα έχεις τρόπο να φτάσεις στη σωτηρία.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Δεν μπορεί κανείς να σωθεί με την πίστη στη θρησκεία ή με τη συμμετοχή σε θρησκευτικές τελετές

Μήπως, όταν συμβαίνει το οτιδήποτε, βασίζεσαι σε σατανικές φιλοσοφίες και χρησιμοποιείς ανθρώπινες μεθόδους για να λύσεις το πρόβλημα; Ή μήπως αναζητάς την αλήθεια και το λύνεις σύμφωνα με τον λόγο του Θεού; Μήπως συμβιβάζεσαι και ακολουθείς μια μέση οδό; Η επιλογή σου αποκαλύπτει με τον καλύτερο τρόπο αν είσαι κάποιος που αγαπάει και επιδιώκει την αλήθεια. Αν επιλέγεις πάντα να λύνεις τα προβλήματά σου με σατανικές φιλοσοφίες και ανθρώπινες μεθόδους, η συνέπεια θα είναι να μην μπορείς να κερδίσεις ούτε την αλήθεια ούτε και τη διαφώτιση, τη φώτιση και την καθοδήγηση που δίνει το Άγιο Πνεύμα. Επιπλέον, θα γεννηθούν μέσα σου αντιλήψεις και παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό, και στο τέλος Εκείνος θα σε αποστραφεί, θα σε απορρίψει και θα σε αποκλείσει. Αν όμως αναζητάς την αλήθεια σε κάθε περίπτωση και λύνεις τα προβλήματά σου σύμφωνα με τον λόγο του Θεού, τότε θα μπορέσεις να κερδίσεις τη διαφώτιση, τη φώτιση και την καθοδήγηση που δίνει το Άγιο Πνεύμα. Θα κατανοείς την αλήθεια όλο και πιο καθαρά, και θα γνωρίζεις όλο και περισσότερο τον Θεό· έτσι, θα μπορείς να υποτάσσεσαι σ’ Αυτόν και να Τον αγαπάς αληθινά. Αφού ασκηθείς και βιώσεις με αυτόν τον τρόπο για ένα διάστημα, θα συνεχίσουν να καθαίρονται όλο και περισσότερο οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου. Επίσης, θα λιγοστεύουν συνεχώς οι περιπτώσεις που επαναστατείς εναντίον του Θεού και, στο τέλος, θα καταφέρεις να έρθεις σε πλήρη αρμονία μαζί Του. Αν επιλέγεις πάντα να συμβιβάζεσαι και να ακολουθείς τη μέση οδό, αυτό σημαίνει ότι συνεχίζεις να βασίζεσαι στις σατανικές φιλοσοφίες για να χειριστείς τα προβλήματά σου. Αν ζεις έτσι, δεν θα κερδίσεις ποτέ την έγκριση του Θεού, παρά μόνο θα αποκαλυφθείς και θα αποκλειστείς. Αν έχεις επιλέξει τη λανθασμένη οδό για να πιστεύεις στον Θεό, δηλαδή την οδό της θρησκείας, τότε πρέπει να αλλάξεις γρήγορα πορεία πριν φτάσεις στο χείλος του γκρεμού, και να υιοθετήσεις τη σωστή οδό. Μπορεί να υπάρχει ακόμα ελπίδα να κερδίσεις τη σωτηρία. Αν θέλεις να κερδίσεις τη σωστή οδό για να πιστεύεις στον Θεό, πρέπει να την αναζητήσεις και να την ψάξεις μόνος σου. Κάποιος που έχει πνευματική κατανόηση θα βρει το σωστό μονοπάτι μετά από ένα διάστημα εμπειριών.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο επιδιώκοντας την αλήθεια μπορεί κανείς να διαλύσει τις αντιλήψεις και τις παρανοήσεις του για τον Θεό

Σχετικές βιωματικές εμπειρίες

Πρέπει να τηρούμε τις παραδοσιακές αρετές;

Μην αμφισβητείς όσους χρησιμοποιείς: Είναι σωστό αυτό;

Στοχασμοί σχετικά με το να μην κάνεις στους άλλους ό,τι δεν θες να σου κάνουν