Λόγια του Παντοδύναμου Θεού των εσχάτων ημερών

Έπειτα από χιλιάδες χρόνια διαφθοράς, ο άνθρωπος είναι αναίσθητος και αργόστροφος· έχει γίνει ένας δαίμονας που εναντιώνεται στον Θεό, σε σημείο που η επαναστατικότητα του ανθρώπου ενάντια στον Θεό έχει καταγραφεί σε ιστορικά βιβλία, και ακόμα κι ο ίδιος ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση να δώσει μια πλήρη εικόνα της αντιδραστικής συμπεριφοράς του —διότι τον άνθρωπο τον έχει διαφθείρει βαθιά ο Σατανάς, τον έχει παρασύρει σε σημείο που ο άνθρωπος δεν ξέρει πού να στραφεί. Ακόμα και σήμερα, ο άνθρωπος εξακολουθεί να προδίδει τον Θεό. Όταν ο άνθρωπος βλέπει τον Θεό Τον προδίδει, και όταν δεν Τον βλέπει κάνει το ίδιο. Ακόμη, υπάρχουν κι εκείνοι που έχοντας γίνει μάρτυρες των καταρών του Θεού και της οργής Του, συνεχίζουν και Τον προδίδουν. Και έτσι λέω πως η σύνεση του ανθρώπου έχει χάσει την αρχική της λειτουργία και πως το ίδιο συνέβη και στη συνείδηση του. Ο άνθρωπος που αντικρίζω είναι ένα κτήνος σε ανθρώπινη μορφή, είναι ένα δηλητηριώδες φίδι και όσο αξιοθρήνητος κι αν προσπαθεί να εμφανίζεται μπροστά στα μάτια Μου, ποτέ δεν θα είμαι ελεήμων προς αυτόν διότι ο άνθρωπος δεν έχει αντιληφθεί τη διαφορά μεταξύ του μαύρου και του άσπρου, την διαφορά μεταξύ αλήθειας και μη αλήθειας. Η σύνεση του ανθρώπου είναι τόσο μουδιασμένη, κι όμως αυτός επιθυμεί ακόμη να κερδίσει ευλογίες· η ανθρώπινη φύση του είναι τόσο ποταπή, κι όμως αυτός ακόμα επιθυμεί να αποκτήσει την κυριαρχία ενός βασιλιά. Με τέτοια λογική, ποιανού βασιλιάς θα μπορούσε να είναι; Πώς θα μπορούσε με τέτοια ανθρώπινη φύση να καθίσει σε θρόνο; Ο άνθρωπος πραγματικά δεν έχει καμία ντροπή! Είναι ένας αλαζονικός αχρείος! Σε όσους από εσάς επιθυμείτε να κερδίσετε ευλογίες, προτείνω πρώτα να κοιτάξετε σε έναν καθρέφτη τη δική σας άσχημη αντανάκλαση —εσύ έχεις ό,τι χρειάζεται για να γίνεις βασιλιάς; Έχεις το πρόσωπο κάποιου που μπορεί να κερδίσει ευλογίες; Δεν έχει σημειωθεί η παραμικρή αλλαγή στη διάθεσή σου και δεν έχεις εφαρμόσει καμία από τις αλήθειες στην πράξη, κι όμως συνεχίζεις να ελπίζεις για ένα υπέροχο αύριο. Πλανάσαι! Έχοντας γεννηθεί σε τόσο βρόμικη γη, ο άνθρωπος έχει σημαδευτεί σοβαρά από την κοινωνία, έχει επηρεαστεί από φεουδαρχική δεοντολογία και έχει διδαχτεί σε «ιδρύματα υψηλής μόρφωσης». Ο οπισθοδρομικός τρόπος σκέψης, η διεφθαρμένη ηθική, η μοχθηρή άποψη ζωής, η ελεεινή φιλοσοφία για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις, η απολύτως ανάξια ύπαρξη κι ο διεφθαρμένος τρόπος ζωής και τα έθιμα, όλα έχουν εισβάλει βαθιά στην καρδιά του ανθρώπου και επιτίθενται άγρια και υπονομεύουν τη συνείδησή του. Ως αποτέλεσμα, ο άνθρωπος έχει απομακρυνθεί περισσότερο από τον Θεό και Του εναντιώνεται ακόμη περισσότερο. Ημέρα με την ημέρα, η διάθεση του ανθρώπου γίνεται όλο και πιο μοχθηρή και δεν υπάρχει ούτε ένας που πρόθυμα θα εγκαταλείψει τα πάντα για τον Θεό, ούτε ένας που πρόθυμα θα υποταχθεί σ’ Εκείνον και, επιπλέον, ούτε ένας που θα αναζητήσει πρόθυμα την εμφάνιση Του. Αντίθετα, υπό την εξουσία του Σατανά, ο άνθρωπος δεν κάνει τίποτε άλλο από το να επιδιώκει την απόλαυση, παραδίδοντας τον εαυτό του στη διαφθορά της σάρκας στη γη της λάσπης. Ακόμη κι όταν ακούν την αλήθεια, εκείνοι που ζουν στο σκότος δεν σκέφτονται να την εφαρμόσουν στην πράξη, και ούτε τείνουν να αναζητήσουν τον Θεό, ακόμη και αν έχουν αντικρίσει την εμφάνιση Του. Πώς θα μπορούσε μια τόσο διεφθαρμένη ανθρωπότητα να έχει οποιαδήποτε ευκαιρία για σωτηρία; Πώς θα μπορούσε μια τόσο παρηκμασμένη ανθρωπότητα να ζήσει στο φως;

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το να έχετε μια αμετάβλητη διάθεση σημαίνει πως είστε εχθρικοί προς τον Θεό

Αυτογνωσία σημαίνει να γνωρίζεις κάθε σου λέξη και πράξη, κάθε σου ενέργεια· σημαίνει να γνωρίζεις τις σκέψεις και τις ιδέες σου, τις προθέσεις, τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες σου. Πρέπει, επίσης, να γνωρίζεις τις φιλοσοφίες του Σατανά για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις και τα διάφορα δηλητήριά του, καθώς και τη γνώση της παραδοσιακής κουλτούρας. Πρέπει να αναζητάς την αλήθεια και να διακρίνεις καθαρά αυτά τα πράγματα. Αν τα διακρίνεις, θα καταλάβεις την αλήθεια και θα φτάσεις στην αληθινή αυτογνωσία. Μπορεί κάποιος να έχει κάνει πολλές καλές πράξεις από τότε που άρχισε να πιστεύει στον Θεό, αλλά να είναι πολλά αυτά που δεν καταλαβαίνει καλά, και φυσικά να μην καταλαβαίνει την αλήθεια. Επειδή, όμως, έχει κάνει πολλές καλές πράξεις, νομίζει ότι ήδη κάνει πράξη την αλήθεια, ότι έχει ήδη υποταχθεί στον Θεό και ότι έχει ήδη ικανοποιήσει αρκετά τις προθέσεις Του. Όταν δεν σου συμβαίνει τίποτα, μπορείς να κάνεις ό,τι σου λένε, δεν έχεις κανέναν ενδοιασμό να εκτελέσεις οποιοδήποτε καθήκον και δεν αντιστέκεσαι. Όταν σου λένε να διαδώσεις το ευαγγέλιο, δεν παραπονιέσαι και αντέχεις την ταλαιπωρία. Όταν σου λένε να τρέξεις και να εργαστείς ή να κάνεις μια εργασία, τρέχεις. Νομίζεις, λοιπόν, ότι υποτάσσεσαι στον Θεό και επιδιώκεις ειλικρινά την αλήθεια. Αν, όμως, σε ρωτήσουν σοβαρά «Είσαι ειλικρινής; Υποτάσσεσαι πραγματικά στον Θεό; Έχεις αλλάξει τη διάθεσή σου;» —αν συγκριθούν οι πάντες με την αλήθεια των λόγων του Θεού— σίγουρα κανένας δεν ανταποκρίνεται στα πρότυπα και κανένας δεν θα μπορούσε να πράξει σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Όλη, λοιπόν, η διεφθαρμένη ανθρωπότητα πρέπει να κάνει αυτοκριτική. Πρέπει όλοι να αναλογιστούν με τι διαθέσεις ζουν, και από ποιες σατανικές φιλοσοφίες, λογική ή αιρέσεις και πλάνες προέρχεται κάθε πράξη και ενέργειά τους. Πρέπει να κάνουν αυτοκριτική και να βρουν για ποιον κυρίως λόγο αποκαλύπτουν τη διεφθαρμένη διάθεσή τους, να βρουν την ουσία του λόγου που ενεργούν με τέτοια ισχυρογνωμοσύνη, το γιατί και για ποιον ζουν. Αν αυτό συγκριθεί με την αλήθεια, τότε όλοι θα καταδικαστούν. Για ποιον λόγο; Επειδή η ανθρωπότητα είναι πολύ βαθιά διεφθαρμένη. Οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια και ζουν όλοι με βάση τις διεφθαρμένες τους διαθέσεις. Δεν έχουν την παραμικρή αυτογνωσία, πιστεύουν συνέχεια στον Θεό σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, κάνουν τα καθήκοντά τους όπως και με όποια μέθοδο θέλουν, και υπηρετούν τον Θεό ακολουθώντας θρησκευτικές θεωρίες. Επιπλέον, πιστεύουν μάλιστα ότι είναι γεμάτοι πίστη, ότι ενεργούν πολύ λογικά, και στο τέλος πιστεύουν ότι έχουν κερδίσει πολλά. Χωρίς να το συνειδητοποιούν, νομίζουν τελικά ότι ενεργούν ήδη σύμφωνα με τις προθέσεις του Θεού, ότι τις έχουν ικανοποιήσει πλήρως, και ότι έχουν ήδη εκπληρώσει τις απαιτήσεις του Θεού και ακολουθούν το θέλημά Του. Αν έτσι πιστεύεις, ή αν νομίζεις ότι έχεις κερδίσει κάποια πράγματα τόσα χρόνια που πιστεύεις στον Θεό, τότε είναι ακόμα πιο επιτακτικό να επιστρέψεις ενώπιον του Θεού για να εξετάσεις τον εαυτό σου προσεκτικά. Να εξετάσεις το μονοπάτι όπου βαδίζεις όλα αυτά τα χρόνια που πιστεύεις, για να δεις αν όλες οι πράξεις και οι ενέργειές σου ενώπιον του Θεού ήταν απολύτως σύμφωνες με τις προθέσεις Του. Εξέτασε ποιες συμπεριφορές σου ήταν αντίθετες προς τον Θεό, ποιες έδειχναν υποταγή σ’ Αυτόν, αν οι πράξεις σου ανταποκρίνονταν στις απαιτήσεις του Θεού και αν τις ικανοποιούσαν. Μόνο αν ξεκαθαρίσεις όλα αυτά τα πράγματα, θα γνωρίσεις τον εαυτό σου.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο αναγνωρίζοντας τις πλανεμένες απόψεις του μπορεί κανείς να αλλάξει πραγματικά

Αυτογνωσία σημαίνει να γνωρίζουμε ποιες από τις σκέψεις και τις απόψεις μας είναι εκ διαμέτρου ασύμβατες με την αλήθεια, ανήκουν σε μια διεφθαρμένη διάθεση και δείχνουν εχθρική στάση απέναντι στον Θεό. Μπορεί κανείς να καταλάβει εύκολα τις διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου, όπως την αλαζονεία, την αυταρέσκεια, το ψέμα και τη δολιότητα. Αν συναναστραφείς μερικές φορές πάνω στην αλήθεια ή αν παρακολουθείς συχνά συναναστροφές, ή αν σου υποδείξουν την κατάστασή σου οι αδελφοί και οι αδελφές σου, θα τις γνωρίσεις λιγάκι. Η αλαζονεία και η δολιότητα, επίσης, είναι διαθέσεις κάθε ανθρώπου και το μόνο που αλλάζει είναι ο βαθμός στον οποίο εκδηλώνονται στον καθένα, οπότε δεν είναι δύσκολο να τις γνωρίσεις. Το δύσκολο είναι να διακρίνει κάποιος αν οι σκέψεις και οι απόψεις του συμφωνούν με την αλήθεια. Αυτό είναι πιο δύσκολο από το να γνωρίσει τις διεφθαρμένες διαθέσεις του. Όταν κάποιος αλλάζει λίγο την συμπεριφορά ή τις εξωτερικές πρακτικές του, νομίζει ότι έχει αλλάξει. Στην πραγματικότητα, όμως, έχει απλώς αλλάξει συμπεριφορά, πράγμα που δεν σημαίνει ότι έχει όντως αλλάξει η οπτική του για τα πράγματα. Οι άνθρωποι εξακολουθούν να έχουν βαθιά μέσα τους πολλές αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, διάφορες σκέψεις, απόψεις και δηλητήρια της παραδοσιακής κουλτούρας, και πολλά πράγματα που είναι εχθρικά απέναντι στον Θεό. Αυτά βρίσκονται κρυμμένα μέσα τους και δεν έχουν αποκαλυφθεί ακόμη. Είναι η πηγή των αποκαλύψεων των διεφθαρμένων διαθέσεων και προέρχονται από το εσωτερικό της φύση-ουσίας του ανθρώπου. Γι’ αυτό αντιστέκεσαι και εναντιώνεσαι στον Θεό όταν κάνει κάτι που δεν συμφωνεί με τις αντιλήψεις σου. Δεν καταλαβαίνεις τον λόγο για τον οποίο έπραξε έτσι ο Θεός. Γνωρίζεις πως ό,τι κάνει ο Θεός περιέχει αλήθεια, και θες να υποταχθείς, αλλά δεν μπορείς να το κάνεις. Γιατί δεν μπορείς να υποταχθείς; Για ποιον λόγο αντιτίθεσαι και αντιστέκεσαι; Ο λόγος είναι ότι μέσα στις σκέψεις και τις απόψεις του ανθρώπου υπάρχουν πολλά πράγματα εχθρικά απέναντι στον Θεό, απέναντι στις αρχές με τις οποίες ενεργεί ο Θεός και απέναντι στην ουσία Του. Δεν είναι εύκολο για τον άνθρωπο να τα γνωρίσει αυτά τα πράγματα.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο αναγνωρίζοντας τις πλανεμένες απόψεις του μπορεί κανείς να αλλάξει πραγματικά

Ποιες πτυχές υπάρχουν στην αυτογνωσία; Η πρώτη είναι να γνωρίζει κανείς ποιες διεφθαρμένες διαθέσεις αποκαλύπτονται στον λόγο και τις πράξεις του. Μερικές φορές είναι αλαζονεία, άλλες φορές είναι δολιότητα, ή ίσως κακία, αδιαλλαξία ή προδοσία και ούτω καθεξής. Από κει και πέρα, όταν συμβαίνει κάτι σ’ έναν άνθρωπο, θα πρέπει να εξετάζει τον εαυτό του για να δει εάν έχει τυχόν προθέσεις ή κίνητρα που δεν συνάδουν με την αλήθεια. Θα πρέπει επίσης να εξετάζει εάν υπάρχει κάτι στον λόγο ή τις πράξεις του που αντιστέκεται ή επαναστατεί εναντίον του Θεού, ειδικά όσον αφορά το καθήκον του —εάν αναλαμβάνει κάποιο φορτίο και είναι αφοσιωμένος, εάν δαπανά πραγματικά εαυτόν για τον Θεό και εάν επιθυμεί να συναλλάσσεται μαζί Του ή είναι επιπόλαιος. Αυτογνωσία σημαίνει επίσης να γνωρίζει κανείς εάν έχει αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, υπερβολικές απαιτήσεις ή παρανοήσεις και παράπονα σχετικά με τον Θεό, καθώς και αν έχει υπάκουη καρδιά. Σημαίνει να γνωρίζει κανείς εάν μπορεί να αναζητήσει την αλήθεια, να λαμβάνει από τον Θεό και να υποτάσσεται σε Αυτόν όταν προσεγγίζει τις καταστάσεις, τους ανθρώπους, τα θέματα και τα ζητήματα που Εκείνος ενορχηστρώνει. Σημαίνει να γνωρίζει κανείς εάν έχει συνείδηση και λογική κι είναι λάτρης της αλήθειας. Σημαίνει να γνωρίζει κανείς εάν υποτάσσεται ή προσπαθεί να βρει δικαιολογίες όταν του συμβαίνουν πράγματα, και αν βασίζεται σε αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες ή στην αναζήτηση της αλήθειας κατά την προσέγγισή του σε αυτά τα θέματα. Αυτό είναι το πεδίο εφαρμογής της αυτογνωσίας. Θα πρέπει να αναλογίζεται κανείς εάν αγαπά την αλήθεια κι έχει αληθινή πίστη στον Θεό υπό το πρίσμα της στάσης του απέναντι σε διάφορες καταστάσεις και ανθρώπους, θέματα και ζητήματα. Εάν κάποιος μπορεί τελικά να γνωρίσει τη διεφθαρμένη διάθεσή του και να διαπιστώσει πόσο μεγάλη είναι η ανυπακοή του ενάντια στον Θεό, τότε έχει αναπτυχθεί. Επιπλέον, όσον αφορά υποθέσεις που άπτονται της συμπεριφοράς του προς τον Θεό, θα πρέπει να αναλογίζεται κανείς εάν έχει αντιλήψεις, εάν είναι ευλαβής και υπάκουος στη μεταχείριση του ονόματος και της ενσάρκωσης του Θεού, και κυρίως ποια είναι η στάση του απέναντι στην αλήθεια. Θα πρέπει επίσης κάποιος να γνωρίζει τις ελλείψεις του, το ανάστημά του και κατά πόσον κατέχει την πραγματικότητα της αλήθειας, καθώς και αν η επιδίωξή του κι ο δρόμος που βαδίζει είναι ορθά και συνάδουν με το θέλημα του Θεού. Όλα αυτά είναι πράγματα που θα πρέπει να γνωρίζουν οι άνθρωποι. Συνοπτικά, οι διάφορες πτυχές της αυτογνωσίας κάποιου συνίστανται ουσιαστικά στα ακόλουθα: γνώση του επιπέδου του, γνώση των διαθέσεων που αποκαλύπτει, γνώση των προθέσεων και των κινήτρων που έχει στις πράξεις του, γνώση της ποιότητας της ανθρώπινης φύσης του, γνώση των προτιμήσεων και της επιδίωξής του, γνώση του δρόμου στον οποίο βαδίζει, γνώση των απόψεών του για τα πράγματα, γνώση της οπτικής του για τη ζωή και τις αξίες και γνώση της στάσης του απέναντι στον Θεό και την αλήθεια. Η αυτογνωσία αποτελείται κυρίως από αυτές τις πτυχές.

«Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών», Οι υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών (2)

Για να γνωρίσεις τον εαυτό σου, πρέπει να μάθεις τις δικές σου εκφράσεις διαφθοράς, τη διεφθαρμένη διάθεσή σου, τις δικές σου ζωτικές αδυναμίες, καθώς και τη φύση-ουσία σου. Πρέπει, επίσης, να γνωρίζεις, μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας, εκείνα τα πράγματα που αποκαλύπτονται στην καθημερινή σου ζωή —τα κίνητρά σου, οι προοπτικές σου και η στάση σου για το καθετί— είτε είσαι στο σπίτι είτε έξω, όταν βρίσκεσαι σε συναθροίσεις, όταν τρως και πίνεις τα λόγια του Θεού ή σε κάθε θέμα που αντιμετωπίζεις. Μέσα από αυτές τις πτυχές πρέπει να καταφέρεις να γνωρίσεις τον εαυτό σου. Φυσικά, για να γνωρίσεις τον εαυτό σου σε βαθύτερο επίπεδο, πρέπει να ενσωματώσεις τα λόγια του Θεού· μόνο όταν γνωρίσεις τον εαυτό σου με βάση τα λόγια Του μπορείς να επιτύχεις αποτελέσματα.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η σημασία της επιδίωξης της αλήθειας και το μονοπάτι της επιδίωξής της

Ο Πέτρος επιζητούσε να γνωρίσει τον εαυτό του και να δει τι του είχε αποκαλυφθεί μέσω του εξευγενισμού με τα λόγια του Θεού και μέσα στις διάφορες δοκιμασίες που ο Θεός τού παρείχε. Όταν κατάφερε να γνωρίσει πραγματικά τον εαυτό του, ο Πέτρος συνειδητοποίησε πόσο βαθιά διεφθαρμένοι είναι οι άνθρωποι και πόσο άχρηστοι και ανάξιοι να υπηρετούν τον Θεό, και ότι ο άνθρωπος δεν αξίζει να ζει ενώπιόν Του. Κατόπιν, ο Πέτρος πρόσπεσε ενώπιον του Θεού. Έχοντας βιώσει τόσα πολλά, ο Πέτρος κατέληξε στο τέλος να σκέφτεται ως εξής: «Το να γνωρίζει κανείς τον Θεό είναι ό,τι πολυτιμότερο! Αν πέθαινα πριν να Τον γνωρίσω, θα ήταν μεγάλο κρίμα. Το να γνωρίζει κανείς τον Θεό είναι ό,τι πιο ουσιαστικό, ό,τι πιο σπουδαίο υπάρχει. Εάν ο άνθρωπος δεν γνωρίζει τον Θεό, τότε δεν αξίζει να ζει, είναι το ίδιο με ένα ζώο και δεν έχει ζωή». Όταν η εμπειρία του Πέτρου είχε φτάσει σε αυτό το σημείο, είχε φτάσει στο σημείο να γνωρίσει τη φύση του και είχε κερδίσει σχετικά καλή κατανόησή της. Παρόλο που πιθανώς δεν θα μπορούσε να την ερμηνεύσει ξεκάθαρα όπως ίσως θα φαντάζονταν οι άνθρωποι σήμερα, είχε πράγματι φτάσει σε αυτήν την κατάσταση. Συνεπώς, ο δρόμος της αναζήτησης της αλήθειας και της απόκτησης της τελείωσης από τον Θεό προϋποθέτει από κάποιον τη γνώση της φύσης του μέσα από τις ομιλίες του Θεού, καθώς και την κατανόηση των διαφόρων πτυχών της φύσης του και την ακριβή περιγραφή της με λόγια καθαρά και απλά. Αυτό και μόνο είναι το να γνωρίζεις πραγματικά τον εαυτό σου, και μόνο με αυτόν τον τρόπο θα έχεις αποκτήσει το αποτέλεσμα που απαιτεί ο Θεός. Εάν οι γνώσεις σου δεν έχουν φτάσει ακόμα σε αυτό το σημείο, μα ισχυρίζεσαι ότι κατανοείς τον εαυτό σου και ότι έχεις κερδίσει τη ζωή, δεν κοκορεύεσαι απλώς; Δεν γνωρίζεις τον εαυτό σου, ούτε γνωρίζεις τι είσαι ενώπιον του Θεού, κατά πόσο πράγματι πληροίς τις προδιαγραφές του να είσαι άνθρωπος ή πόσα σατανικά στοιχεία εξακολουθείς να έχεις μέσα σου. Ακόμα δεν ξέρεις σαφώς σε ποιον ανήκεις, και δεν έχεις καν ούτε ίχνος αυτογνωσίας —άρα πώς μπορείς να κατέχεις λογική ενώπιον του Θεού; Όταν ο Πέτρος επιδίωκε τη ζωή, επικεντρώθηκε στην κατανόηση του εαυτού του και στη μεταμόρφωση της διάθεσής του κατά τη διάρκεια των δοκιμασιών του, και μόχθησε για να γνωρίσει τον Θεό. Στο τέλος, σκέφτηκε: «Οι άνθρωποι πρέπει να επιζητούν να κατανοήσουν τον Θεό στη ζωή· το να Τον γνωρίσουν είναι ό,τι πιο κρίσιμο. Αν δεν γνωρίζω τον Θεό, τότε δεν θα μπορώ να αναπαυτώ όταν πεθάνω. Αν, μόλις Τον γνωρίσω, ο Θεός ορίσει να πεθάνω, τότε θα το δεχθώ με μεγάλη ευχαρίστηση. Δεν θα διαμαρτυρηθώ καθόλου και όλη η ζωή μου θα έχει εκπληρωθεί». Ο Πέτρος δεν μπόρεσε να αποκτήσει αυτό το επίπεδο κατανόησης ή να φτάσει σε αυτό το σημείο αμέσως με το που άρχισε να πιστεύει στον Θεό· αντίθετα, υποβλήθηκε σε πολλές δοκιμασίες. Η εμπειρία του έπρεπε να φτάσει σε ένα συγκεκριμένο σημείο αναφοράς, κι εκείνος έπρεπε να κατανοήσει πλήρως τον εαυτό του προτού μπορέσει να αντιληφθεί την αξία του να γνωρίζει κανείς τον Θεό. Ως εκ τούτου, το μονοπάτι που πήρε ο Πέτρος ήταν το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, μέσω του οποίου κέρδισε τη ζωή και οδηγήθηκε στην τελείωση. Αυτή ήταν η πτυχή πάνω στην οποία επικεντρώθηκε κυρίως η συγκεκριμένος τρόπος άσκησής του.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Πώς να περπατήσει κανείς στο μονοπάτι του Πέτρου

Αν η αυτογνωσία σας περιλαμβάνει μόνο την επιπόλαιη αναγνώριση επιφανειακών πραγμάτων —αν απλώς λέτε ότι είστε αλαζόνες και αυτάρεσκοι, ότι επαναστατείτε και αντιστέκεστε στον Θεό— τότε αυτό δεν είναι αληθινή γνώση, αλλά δόγμα. Πρέπει να συμπεριλάβεις και τα γεγονότα: Πρέπει να φέρεις στο φως τα θέματα για τα οποία διατηρείς εσφαλμένες προθέσεις και απόψεις ή παράλογες γνώμες για να συναναστραφείς πάνω σ’ αυτά και να τα αναλύσεις. Μόνο έτσι γνωρίζει κανείς αληθινά τον εαυτό του. Δεν θα πρέπει να κατανοείς τον εαυτό σου μόνο βάσει των πράξεών σου· πρέπει να αντιληφθείς ποιο είναι το βασικό ζήτημα και να επιλύσεις το πρόβλημα από τη ρίζα του. Μόλις περάσει ένα χρονικό διάστημα, πρέπει να κάνεις αυτοκριτική και να συνοψίσεις ποια προβλήματα έχεις επιλύσει και ποια εξακολουθούν να υπάρχουν. Επίσης, πρέπει να αναζητάς την αλήθεια για την επίλυση αυτών των προβλημάτων. Δεν πρέπει να είσαι παθητικός, δεν πρέπει πάντα να χρειάζεται να σε παρασύρουν οι άλλοι ή να σε παροτρύνουν να κάνεις πράγματα ή ακόμη και να σε σέρνουν από τη μύτη· πρέπει να έχεις το δικό σου μονοπάτι για την είσοδο στη ζωή. Πρέπει να εξετάζεις συχνά τον εαυτό σου για να βλέπεις τι πράγματα έχεις πει και κάνει που αντίκεινται στην αλήθεια, ποιες από τις προθέσεις σου είναι λανθασμένες και ποιες διεφθαρμένες διαθέσεις έχεις αποκαλύψει. Αν ασκείσαι και εισέρχεσαι πάντα με αυτόν τον τρόπο —αν θέτεις αυστηρές απαιτήσεις στον εαυτό σου— τότε θα είσαι σταδιακά σε θέση να κατανοήσεις την αλήθεια και να εισέλθεις στη ζωή. Όταν κατανοήσεις πραγματικά την αλήθεια, θα δεις ότι στην πραγματικότητα δεν είσαι τίποτα. Αφενός, έχεις μια σοβαρά διεφθαρμένη διάθεση· αφετέρου, σου λείπουν πάρα πολλά και δεν κατανοείς καμία αλήθεια. Αν έρθει μια μέρα που θα έχεις πραγματικά τέτοια αυτογνωσία, δεν θα είσαι πλέον ικανός να επιδεικνύεις αλαζονεία, και σε πολλά ζητήματα θα διαθέτεις σύνεση και θα είσαι ικανός να υπακούς. Ποιο είναι το βασικό ζήτημα αυτήν τη στιγμή; Μέσω της συναναστροφής και της διεξοδικής ανάλυσης της ουσίας των αντιλήψεων, οι άνθρωποι έχουν καταφέρει να κατανοήσουν τον λόγο για τον οποίο σχηματίζουν αντιλήψεις· είναι σε θέση να διαλύσουν ορισμένες αντιλήψεις, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορούν να δουν καθαρά την ουσία κάθε αντίληψης, σημαίνει απλώς ότι έχουν κάποια αυτογνωσία, αλλά η γνώση τους δεν είναι ακόμη αρκετά βαθιά ή αρκετά σαφής. Με άλλα λόγια, δεν μπορούν ακόμα να δουν καθαρά τη φύση και ουσία τους, ούτε μπορούν να δουν ποιες διεφθαρμένες διαθέσεις έχουν ριζώσει στην καρδιά τους. Υπάρχει ένα όριο στο πόση αυτογνωσία μπορεί να αποκτήσει κάποιος με αυτόν τον τρόπο. Μερικοί άνθρωποι λένε: «Γνωρίζω ότι η διάθεσή μου είναι εξαιρετικά αλαζονική —αυτό δεν σημαίνει ότι έχω αυτογνωσία;» Μια τέτοια γνώση είναι πολύ επιφανειακή· δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα. Αν πράγματι γνωρίζεις τον εαυτό σου, τότε γιατί αναζητάς ακόμα την προσωπική σου ανέλιξη, γιατί επιζητείς ακόμα το κύρος και τη διάκριση; Αυτό σημαίνει ότι η αλαζονική σου φύση δεν έχει εξαλειφθεί. Επομένως, η αλλαγή πρέπει να ξεκινήσει από τις σκέψεις και τις απόψεις σου και τις προθέσεις πίσω από τα λόγια και τις πράξεις σου. Αναγνωρίζετε ότι πολλά από αυτά που λένε οι άνθρωποι είναι αιχμηρά και δηλητηριώδη και ότι υπάρχει ένα στοιχείο αλαζονείας στον τόνο που χρησιμοποιούν; Τα λόγια τους φέρουν τις προθέσεις και τις προσωπικές τους απόψεις. Όσοι έχουν διορατικότητα θα είναι σε θέση να το διακρίνουν αυτό όταν το ακούνε. Ορισμένοι άνθρωποι, τον περισσότερο καιρό, μιλούν με έναν συγκεκριμένο τρόπο και έχουν συγκεκριμένες εκφράσεις όταν δεν ξεχειλίζει από μέσα τους η αλαζονεία τους, αλλά η συμπεριφορά τους είναι πολύ διαφορετική όταν αποκαλύπτεται η αλαζονεία τους. Άλλοτε φλυαρούν για τις υψηλόφρονες ιδέες τους, άλλοτε δείχνουν τα δόντια και τα νύχια τους και κρατούν ψηλά το κεφάλι τους. Νομίζουν ότι είναι βασιλιάδες στην κορυφή του κόσμου, και έτσι εκτίθεται το άσχημο πρόσωπο του Σατανά. Υπάρχουν κάθε είδους προθέσεις και διεφθαρμένες διαθέσεις μέσα σε κάθε άνθρωπο. Ακριβώς όπως οι πανούργοι άνθρωποι κλείνουν το μάτι όταν μιλούν και κοιτάζουν τους ανθρώπους με την άκρη του ματιού τους —κρύβεται μια διεφθαρμένη διάθεση μέσα σε αυτές τις πράξεις. Κάποιοι άνθρωποι μιλούν με υπεκφυγές και άλλοι δεν ξέρουν ποτέ τι ακριβώς εννοούν. Υπάρχουν πάντα κρυμμένα νοήματα και τεχνάσματα μέσα στα λόγια τους, αλλά εξωτερικά είναι πολύ ήρεμοι και συγκροτημένοι. Τέτοιοι άνθρωποι είναι ακόμα πιο πανούργοι, και είναι ακόμα πιο δύσκολο γι’ αυτούς να αποδεχτούν την αλήθεια. Είναι πολύ δύσκολο να σωθούν.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Πώς περνά ο άνθρωπος στη νέα εποχή

Όταν μερικοί άνθρωποι συναναστρέφονται σχετικά με την αυτογνωσία τους, το πρώτο πράγμα που βγαίνει από το στόμα τους είναι: «Είμαι ένας διάβολος, ένας ζωντανός Σατανάς, άνθρωπος που αντιστέκεται στον Θεό. Επαναστατώ εναντίον Του και Τον προδίδω· είμαι οχιά, κακός άνθρωπος, τρισκατάρατος». Είναι αυτό αληθινή αυτογνωσία; Μιλούν μόνο με γενικόλογα. Γιατί δεν δίνουν παραδείγματα; Γιατί δεν φέρνουν τα αίσχη που έκαναν στο φως της ημέρας για ανάλυση; Κάποιοι που δεν έχουν καλή κρίση τούς ακούνε και σκέφτονται: «Αυτή μάλιστα, είναι αληθινή αυτογνωσία! Έχουν επίγνωση ότι είναι σαν τον διάβολοι, και μάλιστα καταριούνται τον εαυτό τους —σε τι επίπεδο έχουν φτάσει!» Πολλοί άνθρωποι, ιδιαίτερα οι νέοι πιστοί, παραπλανώνται εύκολα από τέτοια λόγια. Νομίζουν ότι ο ομιλητής είναι αγνός και έχει πνευματική κατανόηση, ότι αγαπά την αλήθεια και έχει τα προσόντα να γίνει επικεφαλής. Ωστόσο, μόλις αλληλεπιδράσουν μαζί του για λίγο, διαπιστώνουν ότι δεν είναι έτσι, ότι το άτομο δεν είναι αυτό που φαντάζονταν, ότι είναι εξαιρετικά ψεύτικο και δόλιο, επιδέξιο στη μεταμφίεση και την προσποίηση, οπότε απογοητεύονται πολύ. Πότε θεωρεί ότι οι άνθρωποι γνωρίζουν πραγματικά τον εαυτό τους; Μη λαμβάνεις υπόψη σου μόνο τι λένε. Το βασικό είναι να διαπιστώσεις αν αποδέχονται την αλήθεια και την κάνουν πράξη. Όσοι κατανοούν πραγματικά την αλήθεια, όχι μόνο έχουν αληθινή αυτογνωσία, αλλά, το σημαντικότερο, κάνουν πράξη την αλήθεια. Δεν μιλούν μόνο για ό,τι κατανοούν πραγματικά, αλλά κάνουν πραγματικά και ό,τι λένε. Δηλαδή, τα λόγια τους είναι πλήρως ευθυγραμμισμένα με τις πράξεις τους. Αν αυτό που λένε ακούγεται συγκροτημένο και ευχάριστο, αλλά δεν το κάνουν ούτε το βιώνουν, τότε έχουν γίνει Φαρισαίοι, είναι υποκριτές και σίγουρα δεν έχουν πραγματική αυτογνωσία. Πολλοί άνθρωποι ακούγονται πολύ συγκροτημένοι όταν συναναστρέφονται την αλήθεια, όμως δεν συνειδητοποιούν πότε αποκαλύπτουν μια διεφθαρμένη διάθεση. Έχουν αυτοί οι άνθρωποι αυτογνωσία; Εάν δεν γνωρίζουν τον εαυτό τους, καταλαβαίνουν την αλήθεια; Όσοι δεν έχουν αυτογνωσία, δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια, ενώ όσοι μιλούν θεωρητικά για την αυτογνωσία έχουν ψευδή πνευματικότητα και είναι ψεύτες. Μερικοί φαίνονται πολύ συγκροτημένοι όταν ξεστομίζουν λόγια και δόγματα, αλλά το πνεύμα τους είναι απαθές και θολωμένο, δεν έχουν αντίληψη και δεν αντιδρούν σε τίποτα. Είναι απαθείς, όμως μερικές φορές, από τα λεγόμενά τους, φαίνονται αρκετά οξυδερκείς. Για παράδειγμα, αμέσως μετά από ένα περιστατικό, αποκτούν αμέσως αυτογνωσία και λένε: «Μόλις τώρα μου ήρθε μια ιδέα. Τη σκέφτηκα και συνειδητοποίησα ότι ήταν δόλια, ότι εξαπατούσα τον Θεό». Όσοι δεν έχουν διακριτική ικανότητα ζηλεύουν όταν το ακούνε αυτό και λένε: «Αυτό το άτομο συνειδητοποιεί αμέσως πότε αποκαλύπτει διαφθορά, και μπορεί να ανοιχτεί και να συναναστραφεί σχετικά με αυτό. Αντιδρά πολύ γρήγορα, το πνεύμα του είναι οξυδερκές, είναι πολύ καλύτερος από εμάς. Πραγματικά επιδιώκει την αλήθεια». Είναι αυτός ακριβής τρόπος να μετράς τους ανθρώπους; (Όχι.) Με ποια κριτήρια πρέπει να αξιολογούνται οι άνθρωποι όσον αφορά την αυτογνωσία; Όχι μόνο από όσα ξεστομίζουν. Πρέπει να εξετάζετε, επίσης, τι πραγματικά εκδηλώνουν. Η απλούστερη μέθοδος είναι να εξετάζετε εάν είναι σε θέση να κάνουν πράξη την αλήθεια —αυτό είναι το κρισιμότερο. Αν κάνουν πράξη την αλήθεια, τότε γνωρίζουν αληθινά τον εαυτό τους, γιατί μόνο όσοι έχουν πραγματική αυτογνωσία εκδηλώνουν μετάνοια. Μόνο όσοι εκδηλώνουν μετάνοια, έχουν πραγματική αυτογνωσία. Για παράδειγμα, μπορεί κανείς να γνωρίζει ότι είναι δόλιος, ότι έχει στο μυαλό του διαρκώς μικροπρεπείς δολοπλοκίες και συνωμοσίες, και μπορεί και να καταλάβει πότε οι άλλοι αποκαλύπτουν δολιότητα. Γι’ αυτό, λοιπόν, αφού παραδεχτεί ότι ήταν δόλιος, να εξετάσεις αν απέβαλε τη δολιότητά του και αν μετανοεί. Και αν αποκαλύψει και πάλι δολιότητα, εξέτασε αν νιώθει τύψεις και ντροπή, ή αν έχει μετανιώσει ειλικρινά. Αν δεν νιώθει καθόλου ντροπή, πόσο μάλλον μετάνοια, τότε η αυτογνωσία του είναι επιπόλαια και επιφανειακή. Απλώς ενεργεί μηχανικά· δεν έχει αληθινή γνώση. Δεν θεωρεί τη δολιότητα ως κάτι μοχθηρό ή δαιμονικό, και σίγουρα δεν αισθάνεται πόσο ξεδιάντροπη και άθλια συμπεριφορά έχει. Σκέφτεται το εξής: «Όλοι οι άνθρωποι είναι δόλιοι. Και όσοι δεν είναι, είναι άμυαλοι. Δεν είσαι κακός άνθρωπος αν είσαι λίγο δόλιος. Εγώ δεν έχω κάνει κακό· δεν είμαι δα και ο πιο δόλιος άνθρωπος στον κόσμο». Υπάρχει περίπτωση αυτός ο άνθρωπος να έχει αληθινή αυτογνωσία; Σε καμία περίπτωση. Αυτό συμβαίνει επειδή δεν έχει επίγνωση της δόλιας διάθεσής του και δεν τον αηδιάζει η δολιότητα. Οτιδήποτε λέει σχετικά με την αυτογνωσία είναι προσποιητά και κενά λόγια. Δεν έχει αληθινή αυτογνωσία όποιος δεν αναγνωρίζει την ίδια του τη διεφθαρμένη διάθεση. Δεν είναι εύκολο να αποδεχθεί την αλήθεια ένας δόλιος άνθρωπος· γι’ αυτό και όποιος είναι δόλιος δεν μπορεί να αποκτήσει αληθινή αυτογνωσία. Όσα, λοιπόν, λόγια και δόγματα κι αν ξεστομίσει, δεν πρόκειται να αλλάξει αληθινά.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο η αυτογνωσία βοηθά στην επιδίωξη της αλήθειας

Η γνώση της ουσίας της διεφθαρμένης διάθεσής σου δεν είναι απλή υπόθεση. Το να έχεις αυτογνωσία δεν σημαίνει να λες σε γενικές γραμμές: «Είμαι ένα διεφθαρμένο άτομο· είμαι διάβολος. Είμαι τέκνο του Σατανά, απόγονος του μεγάλου κόκκινου δράκοντα. Αντιστέκομαι στον Θεό και είμαι εχθρικός απέναντί Του· είμαι εχθρός Του». Τέτοιες κουβέντες δεν σημαίνουν απαραίτητα ότι έχεις αληθινή γνώση της διαφθοράς σου. Μπορεί να έχεις μάθει αυτά τα λόγια από κάποιον άλλον και να μη γνωρίζεις πολλά για τον εαυτό σου. Η αληθινή αυτογνωσία δεν βασίζεται στη μάθηση ή στις κρίσεις του ανθρώπου· βασίζεται στα λόγια του Θεού —είναι το να κατανοήσεις τις συνέπειες των διεφθαρμένων διαθέσεων και τα βάσανα που έχεις βιώσει ως αποτέλεσμα αυτών, καθώς και να καταλάβεις πως μια διεφθαρμένη διάθεση βλάπτει όχι μόνο εσένα, αλλά και άλλους ανθρώπους. Είναι να διακρίνεις το γεγονός ότι οι διεφθαρμένες διαθέσεις προέρχονται από τον Σατανά, ότι είναι δηλητήρια και φιλοσοφίες του Σατανά, και ότι είναι εντελώς εχθρικές προς την αλήθεια και τον Θεό. Όταν θα έχεις διακρίνει αυτό το πρόβλημα, θα έχεις γνωρίσει τη διεφθαρμένη διάθεσή σου. Μερικοί άνθρωποι, αφού αναγνωρίσουν ότι είναι ο διάβολος Σατανάς, εξακολουθούν να μη δέχονται το κλάδεμα και την αντιμετώπιση. Δεν παραδέχονται ότι έχουν σφάλει ή ότι έχουν παραβιάσει την αλήθεια. Ποιο είναι το πρόβλημά τους; Εξακολουθούν να μην έχουν αυτογνωσία. Μερικοί άνθρωποι λένε ότι είναι ο διάβολος Σατανάς, αλλά αν τους ρωτούσες: «Γιατί λες ότι είσαι ο διάβολος Σατανάς;» δεν θα μπορούσαν να απαντήσουν. Αυτό δείχνει ότι δεν γνωρίζουν τη διεφθαρμένη τους διάθεση ή τη φύση-ουσία τους. Αν έβλεπαν ότι η φύση τους είναι η φύση του διαβόλου, ότι η διεφθαρμένη τους διάθεση είναι η διάθεση του Σατανά, και παραδεχόντουσαν ότι είναι ως εκ τούτου ο διάβολος, ο Σατανάς, τότε θα είχαν καταφέρει να γνωρίσουν τη δική τους φύση-ουσία. Η αληθινή αυτογνωσία επιτυγχάνεται μέσω της έκθεσης, της κρίσης, της άσκησης και της βίωσης των λόγων του Θεού. Επιτυγχάνεται μέσω της κατανόησης της αλήθειας. Εάν κάποιος δεν κατανοεί την αλήθεια, τότε ό,τι κι αν λέει για την αυτογνωσία του, είναι λόγια κούφια και μη πρακτικά, επειδή δεν μπορεί να βρει ή να αντιληφθεί πράγματα που είναι βασικά και ουσιώδη. Για να γνωρίσει κανείς τον εαυτό του, πρέπει να αναγνωρίσει ποιες διεφθαρμένες διαθέσεις έχει αποκαλύψει σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, ποια ήταν η πρόθεσή του, πώς συμπεριφέρθηκε, με τι νοθεύτηκε και γιατί δεν μπόρεσε να αποδεχτεί την αλήθεια. Πρέπει να είναι σε θέση να δηλώσει αυτά τα πράγματα με σαφήνεια, και μόνο τότε μπορεί να γνωρίσει τον εαυτό του. Όταν κάποιοι άνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι με το κλάδεμα και την αντιμετώπιση, παραδέχονται ότι έχουν κουραστεί από την αλήθεια, ότι έχουν υποψίες και παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό και ότι είναι επιφυλακτικοί απέναντί Του. Αναγνωρίζουν επίσης ότι όλα τα λόγια του Θεού που κρίνουν και εκθέτουν τον άνθρωπο είναι πραγματικά. Αυτό δείχνει ότι έχουν λίγη αυτογνωσία. Αλλά επειδή δεν έχουν γνώση του Θεού ή του έργου Του, επειδή δεν κατανοούν το θέλημά Του, η αυτογνωσία τους είναι αρκετά ρηχή. Αν κάποιος αναγνωρίσει μόνο τη δική του διαφθορά, αλλά δεν έχει εντοπίσει τη ρίζα του προβλήματος, μπορούν να εξαλειφθούν οι υποψίες, οι παρανοήσεις και η επιφυλακτικότητά του για τον Θεό; Όχι, δεν μπορούν. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η αυτογνωσία είναι κάτι περισσότερο από μια απλή αναγνώριση της διαφθοράς και των προβλημάτων κάποιου —πρέπει επίσης κανείς να κατανοήσει την αλήθεια και να επιλύσει το πρόβλημα της διεφθαρμένης διάθεσής του στη ρίζα του. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να διακρίνει κανείς την αλήθεια της διαφθοράς του και να επιτύχει αληθινή μετάνοια. Όταν όσοι αγαπούν την αλήθεια γνωρίσουν τον εαυτό τους, είναι επίσης σε θέση να αναζητήσουν και να κατανοήσουν την αλήθεια για να επιλύσουν τα προβλήματά τους. Μόνο αυτού του είδους η αυτογνωσία φέρνει αποτελέσματα. Κάθε φορά που ένα άτομο που αγαπά την αλήθεια διαβάζει μια φράση από τα λόγια του Θεού που αποκαλύπτει και κρίνει τον άνθρωπο, πρώτα απ’ όλα έχει πίστη ότι τα λόγια του Θεού που αποκαλύπτουν τον άνθρωπο είναι πραγματικά και αληθινά, και ότι τα λόγια του Θεού που κρίνουν τον άνθρωπο είναι η αλήθεια, και ότι αντιπροσωπεύουν τη δικαιοσύνη του Θεού. Όσοι αγαπούν την αλήθεια πρέπει, κατ’ ελάχιστον, να είναι σε θέση να το αναγνωρίσουν αυτό. Αν κάποιος δεν πιστεύει καν τα λόγια του Θεού και δεν πιστεύει ότι τα λόγια του Θεού που εκθέτουν και κρίνουν τον άνθρωπο είναι πραγματικότητα και αλήθεια, μπορεί να αποκτήσει αυτογνωσία μέσα από τα λόγια Του; Σίγουρα όχι —ακόμη κι αν το επιθυμούσε, δεν θα μπορούσε. Αν μπορείς να παραμείνεις ακλόνητος στην πεποίθησή σου ότι όλα τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, και να τα πιστέψεις όλα, ανεξάρτητα από το τι λέει ο Θεός ή απ’ τον τρόπο με τον οποίον μιλάει, αν μπορείς να πιστεύεις και να αποδέχεσαι τα λόγια του Θεού ακόμα κι αν δεν τα καταλαβαίνεις, θα σου είναι εύκολο να κάνεις αυτοκριτική και να γνωρίσεις τον εαυτό σου μέσα απ’ αυτά. Η αυτοκριτική πρέπει να βασίζεται στην αλήθεια. Αυτό είναι πέρα από κάθε αμφιβολία. Μόνο τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια —κανένα από τα λόγια του ανθρώπου και κανένα από τα λόγια του Σατανά δεν είναι η αλήθεια. Ο Σατανάς διαφθείρει την ανθρωπότητα με κάθε είδους γνώση, διδασκαλία και θεωρία εδώ και χιλιάδες χρόνια, και οι άνθρωποι έχουν γίνει τόσο αναίσθητοι και ανόητοι, που όχι μόνο δεν έχουν την παραμικρή αυτογνωσία, αλλά υποστηρίζουν ακόμη και αιρέσεις και πλάνες, και αρνούνται να δεχτούν την αλήθεια. Άνθρωποι σαν αυτούς είναι αδιόρθωτοι. Εκείνοι που έχουν αληθινή πίστη στον Θεό πιστεύουν ότι μόνο τα λόγια Του είναι η αλήθεια, είναι σε θέση να γνωρίσουν τον εαυτό τους με βάση τα λόγια του Θεού και την αλήθεια, και έτσι να επιτύχουν την αληθινή μετάνοια. Κάποιοι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια· βασίζουν την αυτοκριτική τους μόνο στη γνώση του ανθρώπου, παραδέχονται μόνο την αμαρτωλή συμπεριφορά τους και, στο μεταξύ, δεν είναι σε θέση να διακρίνουν τη δική τους διεφθαρμένη ουσία. Μια τέτοια αυτογνωσία αποτελεί μάταιη προσπάθεια και δεν αποδίδει κανένα αποτέλεσμα. Πρέπει κανείς να βασίσει την αυτοκριτική του στα λόγια του Θεού, και αφού κάνει την αυτοκριτική του, να γνωρίσει σταδιακά τις διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτει. Πρέπει κανείς να είναι σε θέση να υπολογίζει και να γνωρίζει τις ελλείψεις του, την ανθρώπινη φύση-ουσία του, τις απόψεις του για τα πράγματα, την οπτική και τις αξίες της ζωής του, με βάση την αλήθεια, και στη συνέχεια να καταλήγει σε ακριβή αξιολόγηση και ετυμηγορία για όλα αυτά τα πράγματα. Με αυτόν τον τρόπο, μπορεί σταδιακά να αποκτήσει αυτογνωσία. Όμως, η αυτογνωσία γίνεται όλο και πιο βαθιά όσο κανείς βιώνει περισσότερα στη ζωή, και πριν αποκτήσει την αλήθεια, θα είναι αδύνατον να διακρίνει εντελώς τη φύση-ουσία του. Αν κάποιος γνωρίζει πραγματικά τον εαυτό του, μπορεί να δει ότι τα διεφθαρμένα ανθρώπινα όντα είναι πράγματι απόγονοι και ενσαρκώσεις του Σατανά. Θα θεωρήσει ότι δεν αξίζει να ζει ενώπιον του Θεού, ότι είναι ανάξιος της αγάπης και της σωτηρίας Του, και θα είναι σε θέση να προσκυνήσει τελείως μπροστά Του. Μόνο όσοι είναι ικανοί για έναν τέτοιο βαθμό γνώσης γνωρίζουν πραγματικά τον εαυτό τους.

«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας Α΄», Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (1)

Τώρα είστε κάπως ικανοί να αναγνωρίσετε τη διεφθαρμένη διάθεση που αποκαλύπτετε. Μόλις σας γίνουν ξεκάθαρα τα διεφθαρμένα πράγματα που ενδέχεται να εξακολουθείτε να αποκαλύπτετε και τα πράγματα που ενδέχεται να εξακολουθείτε να κάνετε και τα οποία έρχονται σε αντίθεση με την αλήθεια, θα είναι εύκολη η κάθαρση της διεφθαρμένης σας διάθεσης. Γιατί, σε πολλά θέματα, οι άνθρωποι δεν μπορούν να συγκρατήσουν τον εαυτό τους; Διότι, ανά πάσα στιγμή, και από κάθε άποψη, ελέγχονται από τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, οι οποίες τους περιορίζουν και παρεμβαίνουν σε όλα τα θέματα. Όταν δεν έχουν πρόβλημα, και δεν έχουν οδηγηθεί σε πτώση ή δεν έχουν γίνει αρνητικοί, μερικοί άνθρωποι αισθάνονται διαρκώς ότι έχουν ανάστημα και το θεωρούν ασήμαντο όταν κάποιος πονηρός, ένας ψευδής επικεφαλής ή ένας αντίχριστος εκτίθεται και εξαλείφεται. Είναι μάλιστα ικανοί να καυχιούνται σε όλους ως εξής: «Οποιοσδήποτε άλλος θα μπορούσε να οδηγηθεί σε πτώση, όχι όμως εγώ. Οποιοσδήποτε άλλος μπορεί να μην αγαπάει τον Θεό, όμως εγώ Τον αγαπώ». Νομίζουν ότι μπορούν να παραμείνουν σταθεροί στη μαρτυρία τους σε οποιαδήποτε κατάσταση ή πλαίσιο. Και το αποτέλεσμα; Έρχεται μια μέρα που δοκιμάζονται και γκρινιάζουν για τον Θεό. Δεν είναι αυτό αποτυχία, δεν είναι πτώση; Τίποτε δεν εκθέτει περισσότερο τους ανθρώπους απ’ όταν δοκιμάζονται. Ο Θεός ερευνά την ενδόμυχη καρδιά του ανθρώπου και οι άνθρωποι δεν πρέπει ουδέποτε να καυχιούνται. Για όποιο θέμα κι αν καυχιούνται, σε αυτό αργά ή γρήγορα θα οδηγηθούν σε πτώση. Βλέποντας τους άλλους να οδηγούνται σε πτώση και να αποτυγχάνουν σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο, δεν αυτό το θεωρούν σημαντικό, και πιστεύουν μάλιστα ότι οι ίδιοι δεν μπορούν να κάνουν κανένα λάθος, ότι θα καταφέρουν να παραμείνουν σταθεροί —καταλήγουν όμως και αυτοί να οδηγούνται σε πτώση και να αποτυγχάνουν στο ίδιο πλαίσιο. Πώς γίνεται αυτό; Γίνεται γιατί οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν απόλυτα τη φύση και την ουσία τους· η γνώση τους όσον αφορά τα προβλήματα με τη φύση και την ουσία τους εξακολουθεί να μην είναι αρκετά βαθιά, έτσι το να κάνουν πράξη την αλήθεια τούς κουράζει πολύ. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι είναι πολύ δόλιοι, ανειλικρινείς στα λόγια και στις πράξεις, αλλά αν τους ρωτήσεις από ποια άποψη είναι πιο σοβαρή η διεφθαρμένη διάθεσή τους, θα πουν: «Είμαι λίγο δόλιος». Θα πουν απλώς ότι είναι λίγο δόλιοι, αλλά δεν λένε ότι η ίδια η φύση τους είναι η δολιότητα, δεν λένε ότι είναι δόλια άτομα. Οι γνώσεις τους όσον αφορά τη δική τους διεφθαρμένη κατάσταση δεν είναι τόσο ενδελεχείς και δεν τη βλέπουν ως κάτι τόσο σημαντικό, ούτε την κοιτάζουν τόσο προσεκτικά όσο οι άλλοι. Οι άλλοι καταλαβαίνουν ότι αυτό το άτομο είναι τόσο δόλιο και τόσο διεφθαρμένο, ότι υπάρχει απάτη σε όλα τα λόγια του, ότι τα λόγια και οι πράξεις του δεν είναι ποτέ ειλικρινείς —μα δεν μπορούν να δουν τόσο βαθιά μέσα στον εαυτό τους. Οποιαδήποτε γνώση μπορεί να έχουν είναι απλώς επιφανειακή. Όποτε μιλούν και ενεργούν, αποκαλύπτουν κάτι στη φύση τους, αλλά αυτό το αγνοούν. Πιστεύουν ότι με το να δρουν έτσι δεν αποκαλύπτουν διαφθορά, θεωρούν ότι έχουν ήδη κάνει πράξη την αλήθεια —όμως για τους ανθρώπους που παρακολουθούν, αυτό το άτομο είναι αρκετά ύπουλο και πανούργο, τα λόγια και οι πράξεις του είναι πολύ ανέντιμα. Δηλαδή, οι άνθρωποι διαθέτουν μια άκρως ρηχή κατανόηση της δικής τους φύσης, και υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα σ’ αυτήν και στα λόγια του Θεού που τους κρίνουν και τους εκθέτουν. Αυτό δεν αποτελεί λάθος σε αυτά που αποκαλύπτει ο Θεός, μα αντίθετα πρόκειται για έλλειψη βαθιάς κατανόησης της φύσης των ανθρώπων από τους ίδιους. Οι άνθρωποι δεν διαθέτουν θεμελιώδη ή ουσιώδη κατανόηση του εαυτού τους· αντίθετα επικεντρώνονται και αφιερώνουν την ενέργειά τους στις πράξεις τους και σε εξωτερικές εκφράσεις. Ακόμη κι αν κάποιος περιστασιακά έλεγε κάτι σχετικά με την κατανόηση του εαυτού του, αυτό δεν θα ήταν και πολύ βαθυστόχαστο. Κανείς δεν πίστεψε ποτέ πως είναι κάποιου είδους άνθρωπος ή διαθέτει κάποιου είδους φύση επειδή έκανε κάποιου είδους πράγμα ή αποκάλυψε κάποιο πράγμα. Ο Θεός έχει αποκαλύψει τη φύση και την ουσία της ανθρωπότητας, αλλά οι άνθρωποι κατανοούν ότι ο τρόπος που ενεργούν και ο τρόπος που μιλούν είναι προβληματικοί και ελαττωματικοί· συνεπώς, αποτελεί επίπονο καθήκον για τους ανθρώπους το να κάνουν πράξη την αλήθεια. Οι άνθρωποι σκέφτονται πως τα λάθη τους είναι απλώς στιγμιαίες εκδηλώσεις που αποκαλύπτονται απερίσκεπτα, παρά αποκαλύψεις της δικής τους φύσης. Όταν οι άνθρωποι σκέφτονται κατ’ αυτόν τον τρόπο, είναι πολύ δύσκολο να γνωρίσουν αληθινά τον εαυτό τους, πολύ δύσκολο να κατανοήσουν και να κάνουν πράξη την αλήθεια. Επειδή δεν γνωρίζουν την αλήθεια, ούτε και διψούν για αυτήν, όταν κάνουν πράξη την αλήθεια, ακολουθούν τους κανόνες μόνο διαδικαστικά. Οι άνθρωποι δεν βλέπουν τη δική τους φύση ως υπερβολικά διεφθαρμένη, και πιστεύουν ότι δεν είναι τόσο κακοί ώστε να πρέπει να καταστραφούν ή να τιμωρηθούν. Ωστόσο, σύμφωνα με τα πρότυπα του Θεού, η διαφθορά των ανθρώπων είναι πολύ βαθιά, απέχουν ακόμη πολύ από τις απαιτήσεις της σωτηρίας, καθώς οι άνθρωποι κάνουν μόνο ορισμένες ενέργειες που δεν παραβιάζουν φαινομενικά την αλήθεια, ενώ στην πραγματικότητα δεν κάνουν πράξη την αλήθεια, ούτε υπακούουν στον Θεό.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο

Εάν η γνώση των ανθρώπων για τον ίδιο τον εαυτό τους είναι υπερβολικά ρηχή, θα τους είναι αδύνατο να λύσουν τα προβλήματα, και η διάθεση της ζωής τους απλώς δεν θα αλλάξει. Είναι απαραίτητο να γνωρίζει κανείς τον εαυτό του σε βαθύ επίπεδο, δηλαδή να γνωρίζει κανείς τη δική του φύση: ποια στοιχεία περιλαμβάνει αυτή η φύση, πώς δημιουργήθηκαν αυτά τα πράγματα και από πού προήλθαν. Επιπλέον, είσαι όντως σε θέση να μισήσεις αυτά τα πράγματα; Έχεις δει τη δική σου άσχημη ψυχή και τη μοχθηρή σου φύση; Εάν είσαι πραγματικά σε θέση να δεις την αλήθεια για τον εαυτό σου, τότε θα αποστραφείς τον εαυτό σου. Όταν αποστραφείς τον εαυτό σου και στη συνέχεια κάνεις πράξη τον λόγο του Θεού, θα είσαι σε θέση να απαρνηθείς τη σάρκα και να έχεις τη δύναμη να εφαρμόσεις την αλήθεια χωρίς να πιστεύεις πως αυτό είναι επίπονο. Γιατί πολλοί άνθρωποι ακολουθούν τις σαρκικές προτιμήσεις τους; Επειδή θεωρούν τον εαυτό τους πολύ καλό και νιώθουν ότι οι πράξεις τους είναι σωστές και δικαιολογημένες, ότι δεν έχουν κανένα ελάττωμα και ότι, μάλιστα, έχουν απόλυτο δίκιο, είναι, συνεπώς, ικανοί να ενεργούν με την παραδοχή ότι η δικαιοσύνη είναι με το μέρος τους. Όταν κάποιος αναγνωρίζει ποια είναι η πραγματική φύση του —πόσο άσχημη, απεχθής και αξιολύπητη είναι— τότε δεν είναι ιδιαίτερα περήφανος για τον εαυτό του, δεν είναι τόσο αχαλίνωτα αλαζόνας και ούτε τόσο ευχαριστημένος με τον εαυτό του όπως πριν. Ένας τέτοιος άνθρωπος πιστεύει: «Πρέπει να είμαι ειλικρινής και προσγειωμένος κατά την άσκηση κάποιου μέρους από τον λόγο του Θεού. Αν δεν το κάνω, τότε δεν θα ανταποκρίνομαι στο πρότυπο του να είμαι άνθρωπος και θα ντρέπομαι να ζω υπό την παρουσία του Θεού». Τότε θεωρεί πραγματικά τον εαυτό του ως ευτελή, ως πραγματικά ασήμαντο. Εκείνη τη στιγμή καθίσταται εύκολο για αυτόν να υλοποιήσει την αλήθεια και εκείνος θα έχει κάπως την όψη που θα έπρεπε να έχει ο άνθρωπος. Μόνο όταν οι άνθρωποι απεχθάνονται πραγματικά τον εαυτό τους είναι σε θέση να απαρνηθούν τη σάρκα. Εάν δεν σιχαθούν τον εαυτό τους, δεν θα είναι σε θέση να απαρνηθούν τη σάρκα. Το να αποστρέφεται κανείς πραγματικά τον εαυτό δεν είναι ένα απλό ζήτημα. Υπάρχουν αρκετά πράγματα που πρέπει να απαντώνται σ’ αυτόν: Πρώτον, να γνωρίζει τη δική του φύση· και δεύτερον, να βλέπει τον εαυτό του ως ενδεή και ελεεινό, να βλέπει τον εαυτό του ως εξαιρετικά μικρό και ασήμαντο, και να βλέπει τη δική του ελεεινή και ακάθαρτη ψυχή. Όταν κάποιος βλέπει πλήρως αυτό που πραγματικά είναι και επιτυγχάνεται αυτό το αποτέλεσμα, τότε αποκτά πραγματικά γνώση του εαυτού του και μπορεί να ειπωθεί ότι έχει καταφέρει να γνωρίσει τον εαυτό του πλήρως. Μόνο τότε μπορεί κάποιος πραγματικά να μισήσει τον εαυτό του, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να καταραστεί τον εαυτό του, και να αισθανθεί πραγματικά ότι έχει διαφθαρεί βαθιά από τον Σατανά, σε σημείο ώστε να μη μοιάζει καν με ανθρώπινο ον. Τότε, μια μέρα, όταν εμφανιστεί η απειλή του θανάτου, ένα τέτοιο άτομο θα σκεφτεί: «Αυτή είναι η δίκαιη τιμωρία του Θεού. Ο Θεός είναι όντως δίκαιος· θα έπρεπε στ’ αλήθεια να πεθάνω!» Σ’ αυτό το σημείο, δεν θα παραπονεθεί, πόσω δε μάλλον θα κατηγορήσει τον Θεό, νιώθοντας απλώς ότι ο ίδιος είναι τόσο οικτρός και αξιοθρήνητος, τόσο ακάθαρτος και διεφθαρμένος που θα έπρεπε να αποκλειστεί και να καταστραφεί από τον Θεό, και μια ψυχή σαν τη δική του δεν είναι κατάλληλη να ζει στη γη. Συνεπώς, το συγκεκριμένο άτομο δεν θα παραπονεθεί ενάντια στον Θεό ούτε θα αντισταθεί σ’ Αυτόν, πολύ λιγότερο δε, θα προδώσει τον Θεό.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο

Σχετικοί ύμνοι

Κατανόησε τον εαυτό σου σύμφωνα με τα λόγια του Θεού