Λόγια του Παντοδύναμου Θεού των εσχάτων ημερών

Έπειτα από χιλιάδες χρόνια διαφθοράς, ο άνθρωπος είναι αναίσθητος και αργόστροφος· έχει γίνει ένας δαίμονας που εναντιώνεται στον Θεό, σε σημείο που η επαναστατικότητα του ανθρώπου ενάντια στον Θεό έχει καταγραφεί σε ιστορικά βιβλία, και ακόμα κι ο ίδιος ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση να δώσει μια πλήρη εικόνα της αντιδραστικής συμπεριφοράς του —διότι τον άνθρωπο τον έχει διαφθείρει βαθιά ο Σατανάς, τον έχει παρασύρει σε σημείο που ο άνθρωπος δεν ξέρει πού να στραφεί. Ακόμα και σήμερα, ο άνθρωπος εξακολουθεί να προδίδει τον Θεό. Όταν ο άνθρωπος βλέπει τον Θεό Τον προδίδει, και όταν δεν Τον βλέπει κάνει το ίδιο. Ακόμη, υπάρχουν κι εκείνοι που έχοντας γίνει μάρτυρες των καταρών του Θεού και της οργής Του, συνεχίζουν και Τον προδίδουν. Και έτσι λέω πως η σύνεση του ανθρώπου έχει χάσει την αρχική της λειτουργία και πως το ίδιο συνέβη και στη συνείδηση του. Ο άνθρωπος που αντικρίζω είναι ένα κτήνος σε ανθρώπινη μορφή, είναι ένα δηλητηριώδες φίδι και όσο αξιοθρήνητος κι αν προσπαθεί να εμφανίζεται μπροστά στα μάτια Μου, ποτέ δεν θα είμαι ελεήμων προς αυτόν διότι ο άνθρωπος δεν έχει αντιληφθεί τη διαφορά μεταξύ του μαύρου και του άσπρου, την διαφορά μεταξύ αλήθειας και μη αλήθειας. Η σύνεση του ανθρώπου είναι τόσο μουδιασμένη, κι όμως αυτός επιθυμεί ακόμη να κερδίσει ευλογίες· η ανθρώπινη φύση του είναι τόσο ποταπή, κι όμως αυτός ακόμα επιθυμεί να αποκτήσει την κυριαρχία ενός βασιλιά. Με τέτοια λογική, ποιανού βασιλιάς θα μπορούσε να είναι; Πώς θα μπορούσε με τέτοια ανθρώπινη φύση να καθίσει σε θρόνο; Ο άνθρωπος πραγματικά δεν έχει καμία ντροπή! Είναι ένας αλαζονικός αχρείος! Σε όσους από εσάς επιθυμείτε να κερδίσετε ευλογίες, προτείνω πρώτα να κοιτάξετε σε έναν καθρέφτη τη δική σας άσχημη αντανάκλαση —εσύ έχεις ό,τι χρειάζεται για να γίνεις βασιλιάς; Έχεις το πρόσωπο κάποιου που μπορεί να κερδίσει ευλογίες; Δεν έχει σημειωθεί η παραμικρή αλλαγή στη διάθεσή σου και δεν έχεις εφαρμόσει καμία από τις αλήθειες στην πράξη, κι όμως συνεχίζεις να ελπίζεις για ένα υπέροχο αύριο. Πλανάσαι! Ο άνθρωπος, που γεννήθηκε σε τόσο βρόμικη γη, έχει μολυνθεί από την κοινωνία σε πολύ μεγάλο βαθμό, έχει διαμορφωθεί από τη φεουδαρχική δεοντολογία και έχει λάβει την εκπαίδευση «ιδρυμάτων υψηλής μόρφωσης». Ο οπισθοδρομικός τρόπος σκέψης, η διεφθαρμένη ηθική, η ευτελισμένη θεώρηση της ζωής, η ποταπή φιλοσοφία για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις, η απολύτως ανάξια ύπαρξη, τα ευτελή έθιμα και η ευτελής καθημερινότητα, όλα εισβάλλουν βαθιά στην καρδιά του ανθρώπου και βλάπτουν και υπονομεύουν σοβαρά τη συνείδησή του. Ως αποτέλεσμα, ο άνθρωπος απομακρύνεται ακόμη περισσότερο από τον Θεό και Του εναντιώνεται ακόμη περισσότερο. Ημέρα με την ημέρα, η διάθεση του ανθρώπου γίνεται όλο και πιο αδίστακτη και δεν υπάρχει ούτε ένας που πρόθυμα θα εγκαταλείψει το οτιδήποτε για τον Θεό, ούτε ένας που πρόθυμα θα υποταχθεί σ’ Εκείνον και, βέβαια, ούτε ένας που θα αναζητήσει πρόθυμα την εμφάνισή Του. Αντίθετα, ο άνθρωπος επιδιώκει την απόλαυση στο έπακρο υπό τη δύναμη του Σατανά, και διαφθείρει ασύστολα τη σάρκα του στον βούρκο. Ακόμη κι όταν ακούν την αλήθεια, εκείνοι που ζουν στο σκότος δεν έχουν καμία επιθυμία να την κάνουν πράξη και δεν έχουν την τάση να αναζητήσουν, ακόμη και όταν βλέπουν ότι ο Θεός έχει ήδη εμφανιστεί. Πώς θα μπορούσε μια τέτοια εξαχρειωμένη ανθρωπότητα να έχει οποιοδήποτε περιθώριο σωτηρίας; Πώς θα μπορούσε μια τέτοια παρηκμασμένη ανθρωπότητα να ζήσει στο φως;

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το να έχετε μια αμετάβλητη διάθεση σημαίνει πως είστε εχθρικοί προς τον Θεό

Αυτογνωσία σημαίνει να γνωρίζεις κάθε σου λέξη και πράξη, κάθε σου ενέργεια· σημαίνει να γνωρίζεις τις σκέψεις και τις ιδέες σου, τις προθέσεις, τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες σου. Πρέπει, επίσης, να γνωρίζεις τις φιλοσοφίες του Σατανά για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις και τα διάφορα δηλητήριά του, καθώς και τη γνώση της παραδοσιακής κουλτούρας. Πρέπει να αναζητάς την αλήθεια και να διακρίνεις καθαρά αυτά τα πράγματα. Αν τα διακρίνεις, θα καταλάβεις την αλήθεια και θα φτάσεις στην αληθινή αυτογνωσία. Μπορεί κάποιος να έχει κάνει πολλές καλές πράξεις από τότε που άρχισε να πιστεύει στον Θεό, αλλά να είναι πολλά αυτά που δεν καταλαβαίνει καλά, και φυσικά να μην καταλαβαίνει την αλήθεια. Επειδή, όμως, έχει κάνει πολλές καλές πράξεις, νομίζει ότι ήδη κάνει πράξη την αλήθεια, ότι έχει ήδη υποταχθεί στον Θεό και ότι έχει ήδη ικανοποιήσει αρκετά τις προθέσεις Του. Όταν δεν σου συμβαίνει τίποτα, μπορείς να κάνεις ό,τι σου λένε, δεν έχεις κανέναν ενδοιασμό να εκτελέσεις οποιοδήποτε καθήκον και δεν αντιστέκεσαι. Όταν σου λένε να διαδώσεις το ευαγγέλιο, δεν παραπονιέσαι και αντέχεις την ταλαιπωρία. Όταν σου λένε να τρέξεις και να εργαστείς ή να κάνεις μια εργασία, τρέχεις. Νομίζεις, λοιπόν, ότι υποτάσσεσαι στον Θεό και επιδιώκεις ειλικρινά την αλήθεια. Αν, όμως, σε ρωτήσουν σοβαρά «Είσαι ειλικρινής; Υποτάσσεσαι πραγματικά στον Θεό; Έχεις αλλάξει τη διάθεσή σου;» —αν συγκριθούν οι πάντες με την αλήθεια των λόγων του Θεού— σίγουρα κανένας δεν ανταποκρίνεται στα πρότυπα και κανένας δεν θα μπορούσε να πράξει σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Όλη, λοιπόν, η διεφθαρμένη ανθρωπότητα πρέπει να κάνει αυτοκριτική. Πρέπει όλοι να αναλογιστούν με τι διαθέσεις ζουν, και από ποιες σατανικές φιλοσοφίες, λογική ή αιρέσεις και πλάνες προέρχεται κάθε πράξη και ενέργειά τους. Πρέπει να κάνουν αυτοκριτική και να βρουν για ποιον κυρίως λόγο αποκαλύπτουν τη διεφθαρμένη διάθεσή τους, να βρουν την ουσία του λόγου που ενεργούν με τέτοια ισχυρογνωμοσύνη, το γιατί και για ποιον ζουν. Αν αυτό συγκριθεί με την αλήθεια, τότε όλοι θα καταδικαστούν. Για ποιον λόγο; Επειδή η ανθρωπότητα είναι πολύ βαθιά διεφθαρμένη. Οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια και ζουν όλοι με βάση τις διεφθαρμένες τους διαθέσεις. Δεν έχουν την παραμικρή αυτογνωσία, πιστεύουν συνέχεια στον Θεό σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, κάνουν τα καθήκοντά τους όπως και με όποια μέθοδο θέλουν, και υπηρετούν τον Θεό ακολουθώντας θρησκευτικές θεωρίες. Επιπλέον, πιστεύουν μάλιστα ότι είναι γεμάτοι πίστη, ότι ενεργούν πολύ λογικά, και στο τέλος πιστεύουν ότι έχουν κερδίσει πολλά. Χωρίς να το συνειδητοποιούν, νομίζουν τελικά ότι ενεργούν ήδη σύμφωνα με τις προθέσεις του Θεού, ότι τις έχουν ικανοποιήσει πλήρως, και ότι έχουν ήδη εκπληρώσει τις απαιτήσεις του Θεού και ακολουθούν το θέλημά Του. Αν έτσι πιστεύεις, ή αν νομίζεις ότι έχεις κερδίσει κάποια πράγματα τόσα χρόνια που πιστεύεις στον Θεό, τότε είναι ακόμα πιο επιτακτικό να επιστρέψεις ενώπιον του Θεού για να εξετάσεις τον εαυτό σου προσεκτικά. Να εξετάσεις το μονοπάτι όπου βαδίζεις όλα αυτά τα χρόνια που πιστεύεις, για να δεις αν όλες οι πράξεις και οι ενέργειές σου ενώπιον του Θεού ήταν απολύτως σύμφωνες με τις προθέσεις Του. Εξέτασε ποιες συμπεριφορές σου ήταν αντίθετες προς τον Θεό, ποιες έδειχναν υποταγή σ’ Αυτόν, αν οι πράξεις σου ανταποκρίνονταν στις απαιτήσεις του Θεού και αν τις ικανοποιούσαν. Μόνο αν ξεκαθαρίσεις όλα αυτά τα πράγματα, θα γνωρίσεις τον εαυτό σου.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο αναγνωρίζοντας τις πλανεμένες απόψεις του μπορεί κανείς να αλλάξει πραγματικά

Αυτογνωσία σημαίνει να γνωρίζουμε ποιες από τις σκέψεις και τις απόψεις μας είναι εκ διαμέτρου ασύμβατες με την αλήθεια, ανήκουν σε μια διεφθαρμένη διάθεση και δείχνουν εχθρική στάση απέναντι στον Θεό. Μπορεί κανείς να καταλάβει εύκολα τις διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου, όπως την αλαζονεία, την αυταρέσκεια, το ψέμα και τη δολιότητα. Αν συναναστραφείς μερικές φορές πάνω στην αλήθεια ή αν παρακολουθείς συχνά συναναστροφές, ή αν σου υποδείξουν την κατάστασή σου οι αδελφοί και οι αδελφές σου, θα τις γνωρίσεις λιγάκι. Η αλαζονεία και η δολιότητα, επίσης, είναι διαθέσεις κάθε ανθρώπου και το μόνο που αλλάζει είναι ο βαθμός στον οποίο εκδηλώνονται στον καθένα, οπότε δεν είναι δύσκολο να τις γνωρίσεις. Το δύσκολο είναι να διακρίνει κάποιος αν οι σκέψεις και οι απόψεις του συμφωνούν με την αλήθεια. Αυτό είναι πιο δύσκολο από το να γνωρίσει τις διεφθαρμένες διαθέσεις του. Όταν κάποιος αλλάζει λίγο την συμπεριφορά ή τις εξωτερικές πρακτικές του, νομίζει ότι έχει αλλάξει. Στην πραγματικότητα, όμως, έχει απλώς αλλάξει συμπεριφορά, πράγμα που δεν σημαίνει ότι έχει όντως αλλάξει η οπτική του για τα πράγματα. Οι άνθρωποι εξακολουθούν να έχουν βαθιά μέσα τους πολλές αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, διάφορες σκέψεις, απόψεις και δηλητήρια της παραδοσιακής κουλτούρας, και πολλά πράγματα που είναι εχθρικά απέναντι στον Θεό. Αυτά βρίσκονται κρυμμένα μέσα τους και δεν έχουν αποκαλυφθεί ακόμη. Είναι η πηγή των αποκαλύψεων των διεφθαρμένων διαθέσεων και προέρχονται από το εσωτερικό της φύση-ουσίας του ανθρώπου. Γι’ αυτό αντιστέκεσαι και εναντιώνεσαι στον Θεό όταν κάνει κάτι που δεν συμφωνεί με τις αντιλήψεις σου. Δεν καταλαβαίνεις τον λόγο για τον οποίο έπραξε έτσι ο Θεός. Γνωρίζεις πως ό,τι κάνει ο Θεός περιέχει αλήθεια, και θες να υποταχθείς, αλλά δεν μπορείς να το κάνεις. Γιατί δεν μπορείς να υποταχθείς; Για ποιον λόγο αντιτίθεσαι και αντιστέκεσαι; Ο λόγος είναι ότι μέσα στις σκέψεις και τις απόψεις του ανθρώπου υπάρχουν πολλά πράγματα εχθρικά απέναντι στον Θεό, απέναντι στις αρχές με τις οποίες ενεργεί ο Θεός και απέναντι στην ουσία Του. Δεν είναι εύκολο για τον άνθρωπο να τα γνωρίσει αυτά τα πράγματα.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο αναγνωρίζοντας τις πλανεμένες απόψεις του μπορεί κανείς να αλλάξει πραγματικά

Ποιες πτυχές υπάρχουν όσον αφορά την αυτογνωσία; Η πρώτη είναι να γνωρίζει κανείς ποιες διεφθαρμένες διαθέσεις αποκαλύπτονται στον λόγο και τις πράξεις του. Μερικές φορές είναι αλαζονεία, άλλες φορές είναι δολιότητα, ή ίσως μοχθηρία, αδιαλλαξία ή προδοσία και ούτω καθεξής. Από κει και πέρα, ένας άνθρωπος, όταν του συμβαίνει κάτι, θα πρέπει να εξετάζει τον εαυτό του για να δει εάν τυχόν έχει προθέσεις ή κίνητρα που δεν συνάδουν με την αλήθεια. Θα πρέπει, επίσης, να εξετάζει εάν υπάρχει κάτι στον λόγο ή τις πράξεις του που αποτελεί αντίσταση ή επανάσταση εναντίον του Θεού. Συγκεκριμένα, πρέπει να εξετάσει εάν έχει αίσθημα φορτίου και είναι αφοσιωμένος ως προς το καθήκον του, εάν δαπανά ειλικρινά τον εαυτό του για τον Θεό και εάν λειτουργεί συναλλακτικά ή επιπόλαια. Αυτογνωσία σημαίνει, επίσης, να γνωρίζει κανείς εάν έχει αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, υπερβολικές απαιτήσεις ή παρανοήσεις και παράπονα σχετικά με τον Θεό, καθώς και αν έχει σκοπό να υποταχθεί. Σημαίνει να γνωρίζει κανείς εάν μπορεί να αναζητήσει την αλήθεια, να αποδέχεται από τον Θεό και να έχει μια καρδιά που υποτάσσεται σε Αυτόν όταν προσεγγίζει τις καταστάσεις, τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που Εκείνος ενορχηστρώνει. Σημαίνει να γνωρίζει κανείς εάν έχει συνείδηση και λογική κι αν αγαπά την αλήθεια. Σημαίνει να γνωρίζει κανείς εάν υποτάσσεται ή προσπαθεί να επιχειρηματολογήσει όταν του συμβαίνουν πράγματα και αν προσεγγίζει αυτά τα ζητήματα βασισμένος σε αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες ή στην αναζήτηση της αλήθειας. Αυτό είναι το εύρος της αυτογνωσίας. Θα πρέπει να αναλογίζεται κανείς εάν αγαπά την αλήθεια κι έχει αληθινή πίστη στον Θεό υπό το πρίσμα της στάσης του απέναντι σε διάφορες καταστάσεις και στους διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα. Εάν κάποιος μπορεί τελικά να γνωρίσει τη διεφθαρμένη διάθεσή του και να διαπιστώσει πόσο μεγάλη είναι η επαναστατικότητά του ενάντια στον Θεό, τότε έχει αναπτυχθεί. Επιπλέον, όσον αφορά υποθέσεις που σχετίζονται με τη συμπεριφορά του προς τον Θεό, θα πρέπει να αναλογίζεται κανείς εάν έχει αντιλήψεις, φόβο και υποταγή στον τρόπο που μεταχειρίζεται το όνομα και την ενσάρκωση του Θεού, και κυρίως ποια είναι η στάση του απέναντι στην αλήθεια. Θα πρέπει, επίσης, κάποιος να γνωρίζει τις ελλείψεις του, το ανάστημά του και το κατά πόσον διαθέτει την αλήθεια-πραγματικότητα, καθώς και αν η επιδίωξή του και το μονοπάτι στο οποίο βαδίζει είναι ορθά και συνάδουν με τις προθέσεις του Θεού. Όλα αυτά είναι πράγματα που θα πρέπει να γνωρίζουν οι άνθρωποι. Συνοψίζοντας, οι διάφορες πτυχές της αυτογνωσίας ενός ανθρώπου συνίστανται ουσιαστικά στα ακόλουθα: γνώση αν έχει υψηλό ή χαμηλό επίπεδο, γνώση του χαρακτήρα του, γνώση των προθέσεων και των κινήτρων που έχει στις πράξεις του, γνώση της διεφθαρμένης διάθεσης και της φύση-ουσίας που αποκαλύπτει, γνώση των προτιμήσεων και της επιδίωξής του, γνώση του μονοπατιού στο οποίο βαδίζει, γνώση των απόψεών του για τα πράγματα, γνώση της οπτικής του για τη ζωή και τις αξίες, και γνώση της στάσης του απέναντι στον Θεό και την αλήθεια. Η αυτογνωσία αποτελείται κυρίως από αυτές τις πτυχές.

«Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών», Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών (2)

Για να γνωρίσεις τον εαυτό σου, πρέπει να μάθεις τις δικές σου εκφράσεις διαφθοράς, τη διεφθαρμένη διάθεσή σου, τις δικές σου ζωτικές αδυναμίες, καθώς και τη φύση-ουσία σου. Πρέπει, επίσης, να γνωρίζεις, μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας, εκείνα τα πράγματα που αποκαλύπτονται στην καθημερινή σου ζωή —τα κίνητρά σου, οι προοπτικές σου και η στάση σου για το καθετί— είτε είσαι στο σπίτι είτε έξω, όταν βρίσκεσαι σε συναθροίσεις, όταν τρως και πίνεις τα λόγια του Θεού ή σε κάθε θέμα που αντιμετωπίζεις. Μέσα από αυτές τις πτυχές πρέπει να καταφέρεις να γνωρίσεις τον εαυτό σου. Φυσικά, για να γνωρίσεις τον εαυτό σου σε βαθύτερο επίπεδο, πρέπει να ενσωματώσεις τα λόγια του Θεού· μόνο όταν γνωρίσεις τον εαυτό σου με βάση τα λόγια Του μπορείς να επιτύχεις αποτελέσματα.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η σημασία της επιδίωξης της αλήθειας και το μονοπάτι της επιδίωξής της

Ο Πέτρος επιζητούσε να γνωρίσει τον εαυτό του και να εξετάσει τι του είχε αποκαλυφθεί μέσω του εξευγενισμού των λόγων του Θεού και μέσα στις διάφορες δοκιμασίες που ο Θεός τού παρείχε. Όταν κατάφερε να γνωρίσει πραγματικά τον εαυτό του, ο Πέτρος συνειδητοποίησε πόσο βαθιά διεφθαρμένοι είναι οι άνθρωποι και πόσο άχρηστοι και ανάξιοι να υπηρετούν τον Θεό, και ότι ο άνθρωπος δεν αξίζει να ζει ενώπιόν Του. Κατόπιν, ο Πέτρος πρόσπεσε ενώπιον του Θεού. Έχοντας βιώσει τόσα πολλά, ο Πέτρος κατέληξε στο τέλος να σκέφτεται ως εξής: «Το να γνωρίζει κανείς τον Θεό είναι ό,τι πολυτιμότερο! Αν πέθαινα πριν να Τον γνωρίσω, θα ήταν μεγάλο κρίμα. Το να γνωρίζει κανείς τον Θεό είναι ό,τι πιο ουσιαστικό, ό,τι πιο σπουδαίο υπάρχει. Εάν ο άνθρωπος δεν γνωρίζει τον Θεό, τότε δεν αξίζει να ζει, είναι το ίδιο με ένα ζώο και δεν έχει ζωή». Όταν η εμπειρία του Πέτρου είχε φτάσει σε αυτό το σημείο, είχε φτάσει στο σημείο να γνωρίσει τη φύση του και είχε κερδίσει σχετικά καλή κατανόησή της. Παρόλο που πιθανώς δεν θα μπορούσε να την ερμηνεύσει ξεκάθαρα όπως ίσως θα την ερμήνευανοι άνθρωποι σήμερα, είχε πράγματι φτάσει σε αυτήν την κατάσταση. Συνεπώς, το να βαδίζει κανείς στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας και η απόκτηση της τελείωσης από τον Θεό προϋποθέτει από κάποιον τη γνώση της φύσης του μέσα από τις ομιλίες του Θεού, καθώς και την κατανόηση των διαφόρων πτυχών της φύσης του και την ακριβή περιγραφή της με λόγια καθαρά και απλά. Αυτό και μόνο είναι το να γνωρίζεις πραγματικά τον εαυτό σου, και μόνο με αυτόν τον τρόπο θα έχεις αποκτήσει το αποτέλεσμα που απαιτεί ο Θεός. Εάν οι γνώσεις σου δεν έχουν φτάσει ακόμα σε αυτό το σημείο, μα ισχυρίζεσαι ότι κατανοείς τον εαυτό σου και ότι έχεις κερδίσει τη ζωή, δεν κοκορεύεσαι απλώς; Δεν γνωρίζεις τον εαυτό σου, ούτε γνωρίζεις τι είσαι ενώπιον του Θεού, κατά πόσο πράγματι πληροίς τις προδιαγραφές του να είσαι άνθρωπος ή πόσα σατανικά στοιχεία εξακολουθείς να έχεις μέσα σου. Ακόμα δεν ξέρεις σαφώς σε ποιον ανήκεις, και δεν έχεις καν ούτε ίχνος αυτογνωσίας —άρα πώς μπορείς να κατέχεις λογική ενώπιον του Θεού; Όταν ο Πέτρος επιδίωκε τη ζωή, επικεντρώθηκε στην κατανόηση του εαυτού του και στη μεταμόρφωση της διάθεσής του κατά τη διάρκεια των δοκιμασιών του, και μόχθησε για να γνωρίσει τον Θεό. Στο τέλος, σκέφτηκε: «Οι άνθρωποι πρέπει να επιζητούν να κατανοήσουν τον Θεό στη ζωή· το να Τον γνωρίσουν είναι ό,τι πιο κρίσιμο. Αν δεν γνωρίζω τον Θεό, τότε δεν θα μπορώ να αναπαυτώ όταν πεθάνω. Αν, μόλις Τον γνωρίσω, ο Θεός ορίσει να πεθάνω, τότε θα το δεχθώ με μεγάλη ευχαρίστηση. Δεν θα διαμαρτυρηθώ καθόλου και όλη η ζωή μου θα έχει εκπληρωθεί». Ο Πέτρος δεν μπόρεσε να αποκτήσει αυτό το επίπεδο κατανόησης ή να φτάσει σε αυτό το σημείο αμέσως με το που άρχισε να πιστεύει στον Θεό· αντίθετα, υποβλήθηκε σε πολλές δοκιμασίες. Η εμπειρία του έπρεπε να φτάσει σε ένα συγκεκριμένο σημείο αναφοράς, κι εκείνος έπρεπε να κατανοήσει πλήρως τον εαυτό του προτού μπορέσει να αντιληφθεί την αξία του να γνωρίζει κανείς τον Θεό. Ως εκ τούτου, το μονοπάτι που πήρε ο Πέτρος ήταν το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, μέσω του οποίου κέρδισε τη ζωή και οδηγήθηκε στην τελείωση. Αυτή ήταν η πτυχή πάνω στην οποία επικεντρώθηκε κυρίως η συγκεκριμένος τρόπος άσκησής του.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Πώς να περπατήσει κανείς στο μονοπάτι του Πέτρου

Αν η αυτογνωσία σας περιλαμβάνει μόνο την επιπόλαιη παραδοχή ορισμένων επιφανειακών πραγμάτων, αν, δηλαδή, λέτε απλώς ότι είστε αλαζόνες και αυτάρεσκοι, ότι επαναστατείτε ενάντια στον Θεό και Του αντιστέκεστε, τότε αυτό δεν είναι αληθινή γνώση, αλλά δόγμα. Πρέπει να συμπεριλάβεις σε αυτό τα γεγονότα: Πρέπει να φέρεις στο φως τα θέματα στα οποία έχεις λανθασμένους σκοπούς και λανθασμένες απόψεις ή στρεβλές γνώμες, προκειμένου να συναναστραφείς πάνω σ’ αυτά και να τα αναλύσεις. Μόνο έτσι αποκτά κανείς αληθινή αυτογνωσία. Δεν πρέπει να βασίζεσαι μόνο στις πράξεις σου για να κατανοήσεις τον εαυτό σου· πρέπει να αντιληφθείς τι είναι πιο σημαντικό και να λύσεις το πρόβλημα από τη ρίζα του. Αφού περάσει λίγος καιρός, πρέπει να κάνεις αυτοκριτική και να συνοψίσεις ποια προβλήματα έχεις λύσει και ποια παραμένουν άλυτα. Πρέπει, επίσης, να αναζητάς την αλήθεια για να λύσεις αυτά τα προβλήματα. Μην είσαι παθητικός, μην περιμένεις πάντα να σε καλοπιάνουν οι άλλοι ή να σε παροτρύνουν να κάνεις πράγματα ή ακόμη και να σε σύρουν από τη μύτη· πρέπει να έχεις το δικό σου μονοπάτι για τη ζωή-είσοδο. Πρέπει να εξετάζεις συχνά τον εαυτό σου για να βλέπεις ποια από τα λόγια και τις πράξεις σου δεν συμφωνούν με την αλήθεια, ποιοι από τους σκοπούς σου είναι λανθασμένοι και ποιες διεφθαρμένες διαθέσεις έχεις αποκαλύψει. Αν ασκείσαι και εισέρχεσαι πάντα με αυτόν τον τρόπο —αν έχεις αυστηρές απαιτήσεις από τον εαυτό σου— τότε θα μπορέσεις σταδιακά να κατανοήσεις την αλήθεια και να αποκτήσεις ζωή-είσοδο. Όταν κατανοήσεις πραγματικά την αλήθεια, θα δεις ότι στην πραγματικότητα δεν είσαι τίποτα. Αφενός, έχεις μια σοβαρά διεφθαρμένη διάθεση· αφετέρου, έχεις πάρα πολλές ελλείψεις και δεν κατανοείς καμία αλήθεια. Αν μια μέρα αποκτήσεις όντως τέτοια αυτογνωσία, δεν θα είσαι πλέον ικανός να φέρεσαι αλαζονικά, και σε πολλά ζητήματα θα διαθέτεις σύνεση και θα είσαι ικανός να υποταχθείς. Ποιο είναι το βασικό ζήτημα αυτήν τη στιγμή; Αφού συναναστραφήκαμε πάνω στην ουσία των αντιλήψεων και την αναλύσαμε, οι άνθρωποι έχουν τελικά κατανοήσει τον λόγο για τον οποίο διαμορφώνουν αντιλήψεις. Ναι μεν είναι σε θέση να απαλλαγούν από ορισμένες αντιλήψεις, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορούν να δουν καθαρά την ουσία της κάθε αντίληψης· σημαίνει απλώς ότι έχουν κάποια αυτογνωσία, αλλά η γνώση τους δεν είναι ακόμη ούτε αρκετά βαθιά ούτε αρκετά σαφής. Με άλλα λόγια, δεν μπορούν ακόμα να δουν καθαρά τη φύση-ουσία τους ούτε και ποιες διεφθαρμένες διαθέσεις είναι ριζωμένες στην καρδιά τους. Η αυτογνωσία που μπορεί να αποκτήσει κάποιος με αυτόν τον τρόπο έχει όρια. Μερικοί άνθρωποι λένε: «Γνωρίζω ότι η διάθεσή μου είναι εξαιρετικά αλαζονική· αυτό δεν πάει να πει ότι έχω αυτογνωσία;» Αυτού του είδους η γνώση είναι πολύ επιφανειακή· δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα. Αν έχεις όντως αυτογνωσία, τότε γιατί αναζητάς ακόμα την προσωπική σου ανέλιξη, γιατί λαχταράς ακόμα τη θέση και τη διάκριση; Αυτό δείχνει ότι δεν έχει εξαλειφθεί η αλαζονική σου φύση. Επομένως, η αλλαγή πρέπει να ξεκινήσει από τις σκέψεις και τις απόψεις σου και τους σκοπούς που κρύβονται πίσω από τα λόγια και τις πράξεις σου. Αναγνωρίζετε ότι πολλά από αυτά που λένε οι άνθρωποι είναι αιχμηρά και δηλητηριώδη και ότι υπάρχει ένα στοιχείο αλαζονείας στον τόνο που χρησιμοποιούν; Στα λόγια τους εμπεριέχονται οι σκοποί τους και οι προσωπικές τους απόψεις. Όσοι έχουν διορατικότητα, όταν τους ακούνε, είναι σε θέση να το διακρίνουν αυτό. Ορισμένοι άνθρωποι, τον περισσότερο καιρό, μιλούν με έναν συγκεκριμένο τρόπο και έχουν συγκεκριμένες εκφράσεις όσο δεν αποκαλύπτεται η αλαζονεία μέσα τους. Όταν, όμως, αποκαλύπτεται η αλαζονεία τους, η συμπεριφορά τους είναι πολύ διαφορετική. Άλλοτε φλυαρούν για τις βαρύγδουπες ιδέες τους, άλλοτε δείχνουν τα δόντια και τα νύχια τους και κρατούν ψηλά το κεφάλι τους. Νομίζουν ότι είναι καλύτεροι απ’ όλους και έτσι εκτίθεται το άσχημο πρόσωπο του Σατανά. Μέσα σε κάθε άνθρωπο υπάρχουν κάθε λογής σκοποί και διεφθαρμένες διαθέσεις. Είναι όπως ακριβώς η περίπτωση των δόλιων ανθρώπων που κλείνουν το μάτι όταν μιλούν και κοιτάζουν τους άλλους με την άκρη του ματιού τους· μέσα σε αυτές τις πράξεις κρύβεται μια διεφθαρμένη διάθεση. Κάποιοι άνθρωποι μιλούν με υπεκφυγές και άλλοι δεν καταλαβαίνουν ποτέ τι ακριβώς εννοούν. Μέσα στα λόγια τους υπάρχουν πάντα κρυφά νοήματα και τεχνάσματα, αλλά εξωτερικά είναι πολύ ήρεμοι και συγκροτημένοι. Αυτού του είδους οι άνθρωποι είναι ακόμα πιο δόλιοι και δυσκολεύονται ακόμη περισσότερο να αποδεχτούν την αλήθεια. Είναι πολύ δύσκολο να σωθούν.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Πώς περνά ο άνθρωπος στη νέα εποχή

Όταν μερικοί άνθρωποι συναναστρέφονται σχετικά με την αυτογνωσία τους, το πρώτο πράγμα που βγαίνει από το στόμα τους είναι: «Είμαι ένας διάβολος, ένας ζωντανός Σατανάς, άνθρωπος που αντιστέκεται στον Θεό. Επαναστατώ εναντίον Του και Τον προδίδω· είμαι οχιά, κακός άνθρωπος, τρισκατάρατος». Είναι αυτό αληθινή αυτογνωσία; Μιλούν μόνο με γενικόλογα. Γιατί δεν δίνουν παραδείγματα; Γιατί δεν φέρνουν τα αίσχη που έκαναν στο φως της ημέρας για ανάλυση; Κάποιοι που δεν έχουν καλή κρίση τούς ακούνε και σκέφτονται: «Αυτή μάλιστα, είναι αληθινή αυτογνωσία! Έχουν επίγνωση ότι είναι σαν τον διάβολοι, και μάλιστα καταριούνται τον εαυτό τους —σε τι επίπεδο έχουν φτάσει!» Πολλοί άνθρωποι, ιδιαίτερα οι νέοι πιστοί, παραπλανώνται εύκολα από τέτοια λόγια. Νομίζουν ότι ο ομιλητής είναι αγνός και έχει πνευματική κατανόηση, ότι αγαπά την αλήθεια και έχει τα προσόντα να γίνει επικεφαλής. Ωστόσο, μόλις αλληλεπιδράσουν μαζί του για λίγο, διαπιστώνουν ότι δεν είναι έτσι, ότι το άτομο δεν είναι αυτό που φαντάζονταν, ότι είναι εξαιρετικά ψεύτικο και δόλιο, επιδέξιο στη μεταμφίεση και την προσποίηση, οπότε απογοητεύονται πολύ. Πότε θεωρεί ότι οι άνθρωποι γνωρίζουν πραγματικά τον εαυτό τους; Μη λαμβάνεις υπόψη σου μόνο τι λένε. Το βασικό είναι να διαπιστώσεις αν αποδέχονται την αλήθεια και την κάνουν πράξη. Όσοι κατανοούν πραγματικά την αλήθεια, όχι μόνο έχουν αληθινή αυτογνωσία, αλλά, το σημαντικότερο, κάνουν πράξη την αλήθεια. Δεν μιλούν μόνο για ό,τι κατανοούν πραγματικά, αλλά κάνουν πραγματικά και ό,τι λένε. Δηλαδή, τα λόγια τους είναι πλήρως ευθυγραμμισμένα με τις πράξεις τους. Αν αυτό που λένε ακούγεται συγκροτημένο και ευχάριστο, αλλά δεν το κάνουν ούτε το βιώνουν, τότε έχουν γίνει Φαρισαίοι, είναι υποκριτές και σίγουρα δεν έχουν πραγματική αυτογνωσία. Πολλοί άνθρωποι ακούγονται πολύ συγκροτημένοι όταν συναναστρέφονται την αλήθεια, όμως δεν συνειδητοποιούν πότε αποκαλύπτουν μια διεφθαρμένη διάθεση. Έχουν αυτοί οι άνθρωποι αυτογνωσία; Εάν δεν γνωρίζουν τον εαυτό τους, καταλαβαίνουν την αλήθεια; Όσοι δεν έχουν αυτογνωσία, δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια, ενώ όσοι μιλούν θεωρητικά για την αυτογνωσία έχουν ψευδή πνευματικότητα και είναι ψεύτες. Μερικοί φαίνονται πολύ συγκροτημένοι όταν ξεστομίζουν λόγια και δόγματα, αλλά το πνεύμα τους είναι απαθές και θολωμένο, δεν έχουν αντίληψη και δεν αντιδρούν σε τίποτα. Είναι απαθείς, όμως μερικές φορές, από τα λεγόμενά τους, φαίνονται αρκετά οξυδερκείς. Για παράδειγμα, αμέσως μετά από ένα περιστατικό, αποκτούν αμέσως αυτογνωσία και λένε: «Μόλις τώρα μου ήρθε μια ιδέα. Τη σκέφτηκα και συνειδητοποίησα ότι ήταν δόλια, ότι εξαπατούσα τον Θεό». Όσοι δεν έχουν διακριτική ικανότητα ζηλεύουν όταν το ακούνε αυτό και λένε: «Αυτό το άτομο συνειδητοποιεί αμέσως πότε αποκαλύπτει διαφθορά, και μπορεί να ανοιχτεί και να συναναστραφεί σχετικά με αυτό. Αντιδρά πολύ γρήγορα, το πνεύμα του είναι οξυδερκές, είναι πολύ καλύτερος από εμάς. Πραγματικά επιδιώκει την αλήθεια». Είναι αυτός ακριβής τρόπος να μετράς τους ανθρώπους; (Όχι.) Με ποια κριτήρια πρέπει να αξιολογούνται οι άνθρωποι όσον αφορά την αυτογνωσία; Όχι μόνο από όσα ξεστομίζουν. Πρέπει να εξετάζετε, επίσης, τι πραγματικά εκδηλώνουν. Η απλούστερη μέθοδος είναι να εξετάζετε εάν είναι σε θέση να κάνουν πράξη την αλήθεια —αυτό είναι το κρισιμότερο. Αν κάνουν πράξη την αλήθεια, τότε γνωρίζουν αληθινά τον εαυτό τους, γιατί μόνο όσοι έχουν πραγματική αυτογνωσία εκδηλώνουν μετάνοια. Μόνο όσοι εκδηλώνουν μετάνοια, έχουν πραγματική αυτογνωσία. Για παράδειγμα, μπορεί κανείς να γνωρίζει ότι είναι δόλιος, ότι έχει στο μυαλό του διαρκώς μικροπρεπείς δολοπλοκίες και συνωμοσίες, και μπορεί και να καταλάβει πότε οι άλλοι αποκαλύπτουν δολιότητα. Γι’ αυτό, λοιπόν, αφού παραδεχτεί ότι ήταν δόλιος, να εξετάσεις αν απέβαλε τη δολιότητά του και αν μετανοεί. Και αν αποκαλύψει και πάλι δολιότητα, εξέτασε αν νιώθει τύψεις και ντροπή, ή αν έχει μετανιώσει ειλικρινά. Αν δεν νιώθει καθόλου ντροπή, πόσο μάλλον μετάνοια, τότε η αυτογνωσία του είναι επιπόλαια και επιφανειακή. Απλώς ενεργεί μηχανικά· δεν έχει αληθινή γνώση. Δεν θεωρεί τη δολιότητα ως κάτι μοχθηρό ή δαιμονικό, και σίγουρα δεν αισθάνεται πόσο ξεδιάντροπη και άθλια συμπεριφορά έχει. Σκέφτεται το εξής: «Όλοι οι άνθρωποι είναι δόλιοι. Και όσοι δεν είναι, είναι άμυαλοι. Δεν είσαι κακός άνθρωπος αν είσαι λίγο δόλιος. Εγώ δεν έχω κάνει κακό· δεν είμαι δα και ο πιο δόλιος άνθρωπος στον κόσμο». Υπάρχει περίπτωση αυτός ο άνθρωπος να έχει αληθινή αυτογνωσία; Σε καμία περίπτωση. Αυτό συμβαίνει επειδή δεν έχει επίγνωση της δόλιας διάθεσής του και δεν τον αηδιάζει η δολιότητα. Οτιδήποτε λέει σχετικά με την αυτογνωσία είναι προσποιητά και κενά λόγια. Δεν έχει αληθινή αυτογνωσία όποιος δεν αναγνωρίζει την ίδια του τη διεφθαρμένη διάθεση. Δεν είναι εύκολο να αποδεχθεί την αλήθεια ένας δόλιος άνθρωπος· γι’ αυτό και όποιος είναι δόλιος δεν μπορεί να αποκτήσει αληθινή αυτογνωσία. Όσα, λοιπόν, λόγια και δόγματα κι αν ξεστομίσει, δεν πρόκειται να αλλάξει αληθινά.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο η αυτογνωσία βοηθά στην επιδίωξη της αλήθειας

Δεν είναι απλή υπόθεση να γνωρίσεις την ουσία της διεφθαρμένης διάθεσής σου. Αυτογνωσία δεν σημαίνει να λες γενικά και αόριστα: «Είμαι διεφθαρμένος· είμαι διάβολος. Είμαι τέκνο του Σατανά, απόγονος του μεγάλου κόκκινου δράκοντα. Αντιστέκομαι στον Θεό και είμαι εχθρικός απέναντί Του· είμαι εχθρός Του». Τέτοιες κουβέντες δεν σημαίνουν απαραίτητα ότι γνωρίζεις στ’ αλήθεια τη διαφθορά σου. Μπορεί να έχεις μάθει αυτά τα λόγια από κάποιον άλλον και να μην ξέρεις πολλά για τον εαυτό σου. Η αληθινή αυτογνωσία δεν βασίζεται στις γνώσεις ή τις κρίσεις του ανθρώπου· βασίζεται στα λόγια του Θεού. Είναι το να καταλάβεις τις συνέπειες των διεφθαρμένων διαθέσεων και τα βάσανα που έχεις βιώσει εξαιτίας τους, καθώς και να καταλάβεις πως μια διεφθαρμένη διάθεση βλάπτει όχι μόνο εσένα, αλλά και άλλους. Είναι να διακρίνεις το γεγονός ότι οι διεφθαρμένες διαθέσεις προέρχονται από τον Σατανά, ότι είναι δηλητήρια και φιλοσοφίες του Σατανά, και ότι είναι εντελώς εχθρικές απέναντι στην αλήθεια και στον Θεό. Όταν θα έχεις διακρίνει αυτό το πρόβλημα, τότε θα έχεις γνωρίσει και τη διεφθαρμένη διάθεσή σου. Κάποιοι άνθρωποι, μόλις αναγνωρίσουν ότι είναι διάβολοι και σατανάδες, συνεχίζουν να μη δέχονται το κλάδεμα. Δεν παραδέχονται ότι έχουν σφάλει ούτε ότι έχουν παραβιάσει την αλήθεια. Τι πρόβλημα έχουν αυτοί; Δεν έχουν ακόμα αυτογνωσία. Κάποιοι λένε ότι είναι διάβολοι και σατανάδες, αλλά αν τους ρωτούσες: «Γιατί λες ότι είσαι διάβολος και σατανάς;», δεν θα ήξεραν να απαντήσουν. Αυτό δείχνει ότι δεν γνωρίζουν τη διεφθαρμένη τους διάθεση ούτε τη φύση-ουσία τους. Αν έβλεπαν ότι η φύση τους είναι η φύση του διαβόλου, ότι η διεφθαρμένη τους διάθεση είναι η διάθεση του Σατανά, και παραδεχόντουσαν ότι αυτό τούς καθιστά διαβόλους και σατανάδες, τότε θα είχαν φτάσει στο σημείο να μάθουν τη φύση-ουσία τους. Η αληθινή αυτογνωσία επιτυγχάνεται μέσα απ’ την έκθεση, την κρίση, την άσκηση και τη βίωση των λόγων του Θεού. Επιτυγχάνεται μέσω της κατανόησης της αλήθειας. Εάν κάποιος δεν καταλαβαίνει την αλήθεια, τότε ό,τι κι αν λέει για την αυτογνωσία του, όλα είναι λόγια κούφια και δεν είναι πρακτικά, επειδή δεν μπορεί να βρει ούτε να αντιληφθεί πράγματα που είναι βασικά και ουσιώδη. Για να φτάσει κανείς στην αυτογνωσία, πρέπει να αναγνωρίσει ποιες διεφθαρμένες διαθέσεις έχει αποκαλύψει σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, ποια ήταν η πρόθεσή του, πώς συμπεριφέρθηκε, με τι νοθεύτηκε και γιατί δεν μπόρεσε να αποδεχτεί την αλήθεια. Πρέπει να μπορεί να τα δηλώσει ξεκάθαρα όλα αυτά τα πράγματα, και μόνο τότε μπορεί να φτάσει στην αυτογνωσία. Κάποιοι άνθρωποι, όταν κλαδεύονται, παραδέχονται ότι αποστρέφονται την αλήθεια, ότι έχουν υποψίες και παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό και ότι είναι επιφυλακτικοί απέναντί Του. Αναγνωρίζουν, επίσης, ότι όλα τα λόγια του Θεού που κρίνουν και εκθέτουν τον άνθρωπο ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Αυτό δείχνει ότι έχουν λίγη αυτογνωσία. Επειδή, όμως, δεν γνωρίζουν ούτε τον Θεό ούτε το έργο Του, επειδή δεν καταλαβαίνουν τις προθέσεις Του, η αυτογνωσία τους είναι πολύ επιφανειακή. Αν κάποιος αναγνωρίσει μόνο τη δική του διαφθορά, αλλά δεν έχει εντοπίσει την αιτία του προβλήματος, μπορούν να εξαλειφθούν οι υποψίες, οι παρανοήσεις και η επιφυλακτικότητά του απέναντι στον Θεό; Όχι, δεν μπορούν. Γι’ αυτό και η αυτογνωσία είναι κάτι παραπάνω από μια απλή αναγνώριση της διαφθοράς και των προβλημάτων που έχει κάποιος· ο άνθρωπος πρέπει και να καταλάβει την αλήθεια και να λύσει το πρόβλημα της διεφθαρμένης διάθεσής του απ’ τη ρίζα του. Μόνο έτσι μπορεί να διακρίνει την αλήθεια της διαφθοράς του και να καταφέρει να μετανοήσει αληθινά. Αυτοί που αγαπούν την αλήθεια, όταν αποκτήσουν αυτογνωσία, μπορούν επίσης να αναζητήσουν και να κατανοήσουν την αλήθεια για να λύσουν τα προβλήματά τους. Μόνο μια τέτοια αυτογνωσία φέρνει αποτελέσματα. Όποτε ένας άνθρωπος που αγαπά την αλήθεια διαβάζει μια φράση απ’ τα λόγια του Θεού στα οποία Εκείνος αποκαλύπτει και κρίνει τον άνθρωπο, κατ’ αρχάς έχει πίστη ότι τα λόγια του Θεού που αποκαλύπτουν τον άνθρωπο είναι πραγματικά και αληθινά, και ότι τα λόγια του Θεού που κρίνουν τον άνθρωπο είναι η αλήθεια και αντιπροσωπεύουν τη δικαιοσύνη του Θεού. Όσοι αγαπούν την αλήθεια πρέπει, τουλάχιστον, να μπορούν να το αναγνωρίσουν αυτό. Αν κάποιος δεν πιστεύει καν τα λόγια του Θεού και δεν πιστεύει ότι τα λόγια του Θεού που εκθέτουν και κρίνουν τον άνθρωπο είναι πραγματικά και αληθινά, τότε μπορεί να αποκτήσει αυτογνωσία μέσα από τα λόγια Του; Σίγουρα όχι· και να το ήθελε, δεν θα μπορούσε. Αν μπορείς να παραμείνεις ακλόνητος στην πεποίθησή σου ότι όλα τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και να τα πιστέψεις όλα, ό,τι κι αν λέει και όπως κι αν μιλάει ο Θεός, αν μπορείς να πιστεύεις και να αποδέχεσαι τα λόγια του Θεού ακόμα κι αν δεν τα καταλαβαίνεις, τότε θα μπορέσεις εύκολα να κάνεις αυτοκριτική και να φτάσεις στην αυτογνωσία μέσα απ’ αυτά. Η αυτοκριτική πρέπει να βασίζεται στην αλήθεια. Αυτό είναι πέρα από κάθε αμφιβολία. Μόνο τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια· κανένα απ’ τα λόγια του ανθρώπου και κανένα απ’ τα λόγια του Σατανά δεν είναι η αλήθεια. Ο Σατανάς διαφθείρει την ανθρωπότητα με κάθε λογής γνώσεις, διδαχές και θεωρίες εδώ και χιλιάδες χρόνια, κι οι άνθρωποι έχουν γίνει τόσο αναίσθητοι και ανόητοι που όχι μόνο δεν έχουν την παραμικρή αυτογνωσία, αλλά υποστηρίζουν ακόμα και αιρέσεις και πλάνες και αρνούνται να δεχτούν την αλήθεια. Άνθρωποι σαν αυτούς είναι αδιόρθωτοι. Όσοι έχουν αληθινή πίστη στον Θεό πιστεύουν ότι μόνο τα λόγια Του είναι η αλήθεια, μπορούν να φτάσουν στην αυτογνωσία με βάση τα λόγια του Θεού και την αλήθεια κι έτσι να μετανοήσουν αληθινά. Κάποιοι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια· κάνουν την αυτοκριτική τους μόνο με βάση τη γνώση του ανθρώπου, παραδέχονται μόνο την αμαρτωλή συμπεριφορά τους και, στο μεταξύ, δεν μπορούν να διακρίνουν διεφθαρμένη ουσία τους. Μια τέτοια αυτογνωσία είναι μάταιη προσπάθεια και δεν φέρνει κανένα αποτέλεσμα. Πρέπει κανείς να βασίσει την αυτοκριτική του στα λόγια του Θεού και, αφού κάνει την αυτοκριτική του, να γνωρίσει σιγά σιγά τις διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτει. Πρέπει να μπορεί κανείς να μετρά και να γνωρίζει τις ελλείψεις του, την ανθρώπινη φύση-ουσία του, τις απόψεις του για τα πράγματα, την οπτική και τις αξίες της ζωής του, με βάση την αλήθεια· έπειτα, πρέπει να καταφέρει να αξιολογήσει όλα αυτά τα πράγματα με ακρίβεια και να καταλήξει σε μια ετυμηγορία. Αν το κάνει, τότε μπορεί σιγά σιγά να αποκτήσει αυτογνωσία. Η αυτογνωσία, όμως, βαθαίνει όσο κανείς βιώνει περισσότερα στη ζωή· πριν αποκτήσει την αλήθεια, θα είναι αδύνατον να διακρίνει εντελώς τη φύση-ουσία του. Αν κάποιος έχει πραγματική αυτογνωσία, τότε βλέπει πως οι διεφθαρμένοι άνθρωποι είναι πράγματι απόγονοι και ενσαρκώσεις του Σατανά. Θα νιώθει ότι δεν αξίζει να ζει ενώπιον του Θεού, ότι είναι ανάξιος της αγάπης και της σωτηρίας Του και θα μπορέσει να Τον προσκυνήσει απόλυτα. Μόνο όσοι είναι ικανοί για μια τόσο βαθιά γνώση φτάνουν στην πραγματική αυτογνωσία.

«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (1)

Είστε πλέον σε θέση να διακρίνετε σε κάποιο βαθμό τη διεφθαρμένη διάθεση που αποκαλύπτετε. Μόλις δείτε ξεκάθαρα τα διεφθαρμένα πράγματα που ενδέχεται ακόμη να αποκαλύπτετε τακτικά και τα πράγματα που ενδέχεται ακόμη να κάνετε και δεν συμφωνούν με την αλήθεια, θα είναι εύκολο να καθαρθεί η διεφθαρμένη σας διάθεση. Σε πολλά θέματα, οι άνθρωποι δεν μπορούν να συγκρατήσουν τον εαυτό τους. Γιατί, όμως, συμβαίνει αυτό; Διότι, ανά πάσα στιγμή και από κάθε άποψη, τους ελέγχουν οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους, πράγμα που τους περιορίζει και τους αναστατώνει στα πάντα. Μερικοί άνθρωποι, όταν όλα τούς πάνε καλά και δεν έχουν σκοντάψει πουθενά ούτε έχουν γίνει αρνητικοί, νιώθουν μονίμως ότι έχουν ανάστημα, ενώ δεν δίνουν καμία σημασία όταν βλέπουν έναν κακό άνθρωπο, έναν ψευδοεπικεφαλής ή έναν αντίχριστο να αποκαλύπτεται και να αποκλείεται. Καυχιούνται μάλιστα μπροστά σε όλους λέγοντας το εξής: «Ο καθένας μπορεί να σκοντάψει· όχι, όμως, εγώ. Ο καθένας μπορεί να μην αγαπάει τον Θεό· εγώ, όμως, Τον αγαπώ». Έχουν την αίσθηση ότι μπορούν να μείνουν σταθεροί στη μαρτυρία τους σε οποιαδήποτε κατάσταση και οποιεσδήποτε συνθήκες. Και το αποτέλεσμα; Έρχεται μια μέρα που δοκιμάζονται, κι αρχίζουν τότε να παραπονιούνται και να γκρινιάζουν για τον Θεό. Δεν έχουν αποτύχει τότε; Δεν έχουν σκοντάψει; Οι δοκιμασίες είναι αυτές που αποκαλύπτουν τους ανθρώπους περισσότερο απ’ το οτιδήποτε. Ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά τα μύχια της καρδιάς των ανθρώπων, κι έτσι αυτοί δεν πρέπει να κοκορεύονται όποτε θέλουν. Ό,τι κι αν είναι αυτό που τους κάνει να κοκορεύονται, αργά ή γρήγορα θα έρθει η μέρα που θα σκοντάψουν εξαιτίας του. Όταν βλέπουν κάποιον να σκοντάφτει και να αποτυγχάνει υπό ορισμένες συνθήκες, δεν δίνουν σημασία, και πιστεύουν μάλιστα ότι οι ίδιοι δεν υπάρχει περίπτωση να κάνουν λάθη, ότι θα καταφέρουν να παραμείνουν σταθεροί. Καταλήγουν, όμως, να σκοντάψουν και να αποτύχουν κι αυτοί στις ίδιες συνθήκες. Πώς γίνεται αυτό; Γίνεται γιατί οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν απόλυτα τη δική τους φύση-ουσία· εξακολουθούν να μη γνωρίζουν σε αρκετό βάθος τα προβλήματα που έχει η φύση-ουσία τους, με αποτέλεσμα να κουράζονται πολύ όταν κάνουν πράξη την αλήθεια. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι είναι πολύ δόλιοι και ανέντιμοι στα λόγια και τις πράξεις τους. Όταν, όμως, τους ρωτάς ποια πτυχή της διεφθαρμένης τους διάθεσης είναι η πιο σοβαρή, απαντάνε το εξής: «Είμαι λίγο δόλιος». Λένε απλώς ότι είναι λίγο δόλιοι, αλλά δεν λένε ότι η φύση τους η ίδια είναι δόλια ούτε λένε ότι είναι δόλιοι άνθρωποι. Δεν γνωρίζουν σε τόσο βάθος τη διεφθαρμένη τους κατάσταση και, σε σύγκριση με τους άλλους, δεν τη βλέπουν τόσο σοβαρά και σχολαστικά. Στα μάτια των άλλων, ένας τέτοιος άνθρωπος είναι πολύ δόλιος και διεστραμμένος, και κάθε του λέξη αποτελεί τέχνασμα, ενώ δεν είναι ποτέ έντιμος στα λόγια και τις πράξεις του. Ο ίδιος, όμως, αδυνατεί να γνωρίσει σε τόσο βάθος τον εαυτό του. Οποιαδήποτε γνώση μπορεί να έχει είναι καθαρά επιφανειακή. Με κάθε του λέξη και πράξη, αποκαλύπτει ένα μέρος της φύσης του, χωρίς, όμως, να το αντιλαμβάνεται. Πιστεύει ότι όταν ενεργεί έτσι, δεν αποκαλύπτει διαφθορά κι ότι έχει ήδη κάνει πράξη την αλήθεια. Όσοι, όμως, τον παρακολουθούν, τον θεωρούν ιδιαίτερα διεστραμμένο, δόλιο, και πολύ ανέντιμο στα λόγια και τις πράξεις του. Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι κατανοούν τη φύση τους πολύ επιφανειακά, και η κατανόηση αυτή απέχει κατά πολύ από τα λόγια του Θεού που κρίνουν και εκθέτουν τον άνθρωπο. Αυτό δεν αποτελεί λάθος σε όσα εκθέτει ο Θεός. Οφείλεται, αντίθετα, στο ότι οι άνθρωποι δεν κατανοούν αρκετά βαθιά τη φύση τους. Δεν κατανοούν τον εαυτό τους θεμελιωδώς και ουσιαστικά. Επικεντρώνονται, αντίθετα, και αφιερώνουν την ενέργειά τους στο να γνωρίσουν τελικά τις πράξεις τους και τα πράγματα που αποκαλύπτουν εξωτερικά. Μπορεί ορισμένοι άνθρωποι να είναι πού και πού σε θέση να πουν δυο πράγματα για την αυτογνωσία τους. Και πάλι, όμως, η γνώση τους δεν είναι και πολύ βαθιά. Δεν έχει υπάρξει κανένας που να πίστεψε πως, επειδή έκανε κάτι συγκεκριμένο ή αποκάλυψε κάτι, ανήκει σε ένα ορισμένο είδος ανθρώπου ή διαθέτει κάποιο ορισμένο είδος φύσης. Ο Θεός έχει εκθέσει τη φύση και ουσία του ανθρώπου, αλλά αυτό που κατανοούν οι άνθρωποι είναι τα προβλήματα και οι ατέλειες που έχει ο τρόπος με τον οποίο ενεργούν και μιλούν, με αποτέλεσμα να δυσκολεύονται υπερβολικά να κάνουν πράξη την αλήθεια. Οι άνθρωποι θεωρούν πως τα λάθη τους είναι απλώς στιγμιαίες εκδηλώσεις τις οποίες αποκαλύπτουν απερίσκεπτα. Δεν θεωρούν ότι πρόκειται για αποκαλύψεις της φύσης τους. Αν σκέφτονται έτσι, είναι πολύ δύσκολο να γνωρίσουν αληθινά τον εαυτό τους και εξίσου δύσκολο να κατανοήσουν και να κάνουν πράξη την αλήθεια. Επειδή δεν γνωρίζουν την αλήθεια, και δεν διψούν γι’ αυτήν, όταν την κάνουν πράξη, απλώς ακολουθούν κανονισμούς καθαρά τυπικά. Δεν βλέπουν πόσο κακή φύση έχουν, και πιστεύουν ότι δεν είναι τόσο κακοί, σε βαθμό που πρέπει να καταστραφούν ή να τιμωρηθούν. Ωστόσο, σύμφωνα με τα πρότυπα του Θεού, είναι βαθύτατα διεφθαρμένοι και απέχουν ακόμη πολύ από τα πρότυπα της σωτηρίας. Κι αυτό γιατί το μόνο που διαθέτουν είναι ορισμένες προσεγγίσεις που φαινομενικά δεν παραβιάζουν την αλήθεια, αλλά στην πραγματικότητα, δεν κάνουν πράξη την αλήθεια ούτε υποτάσσονται στον Θεό.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο

Εάν η γνώση των ανθρώπων για τον ίδιο τον εαυτό τους είναι υπερβολικά ρηχή, θα τους είναι αδύνατο να λύσουν τυχόν προβλήματα και η ζωή-διάθεσή τους πολύ απλά δεν θα αλλάξει. Είναι απαραίτητο να γνωρίζει κανείς τον εαυτό του σε βαθύ επίπεδο, δηλαδή να γνωρίζει τη δική του φύση: Ποια στοιχεία περιλαμβάνει αυτή η φύση, πώς δημιουργήθηκαν αυτά τα πράγματα και από πού προήλθαν. Επιπλέον, είσαι όντως σε θέση να μισήσεις αυτά τα πράγματα; Έχεις δει την άσχημη ψυχή σου και τη μοχθηρή σου φύση; Εάν είσαι πραγματικά σε θέση να δεις την αλήθεια για τον εαυτό σου, τότε θα μισήσεις τον εαυτό σου. Όταν μισήσεις τον εαυτό σου και, στη συνέχεια, κάνεις πράξη τον λόγο του Θεού, θα είσαι σε θέση να επαναστατήσεις ενάντια στη σάρκα και να έχεις τη δύναμη να εφαρμόσεις την αλήθεια χωρίς να το βρίσκεις επίπονο. Γιατί πολλοί άνθρωποι ακολουθούν τις σαρκικές προτιμήσεις τους; Επειδή θεωρούν τον εαυτό τους πολύ καλό και πιστεύουν ότι οι πράξεις τους είναι σωστές και δικαιολογημένες, ότι δεν έχουν κανένα ψεγάδι και ότι, μάλιστα, έχουν απόλυτο δίκιο, είναι, συνεπώς, ικανοί να ενεργούν με την παραδοχή ότι η δικαιοσύνη είναι με το μέρος τους. Όταν κάποιος αναγνωρίζει ποια είναι η πραγματική φύση του —πόσο άσχημη, ποταπή και αξιοθρήνητη είναι— τότε δεν είναι ιδιαίτερα περήφανος για τον εαυτό του, δεν είναι τόσο υπέρμετρα αλαζόνας ούτε τόσο ευχαριστημένος με τον εαυτό του όσο πριν. Ένας τέτοιος άνθρωπος πιστεύει το εξής: «Πρέπει να είμαι ειλικρινής και προσγειωμένος όταν κάνω πράξη κάποια από τα λόγια του Θεού. Διαφορετικά, δεν θα ανταποκρίνομαι στο πρότυπο του να είμαι άνθρωπος και θα ντρέπομαι να ζω ενώπιον του Θεού». Τότε θεωρεί πραγματικά τον εαυτό του ευτελή, πραγματικά ασήμαντο. Εκείνη τη στιγμή του είναι εύκολο να εφαρμόσει την αλήθεια και θα έχει κάπως την όψη που θα έπρεπε να έχει ο άνθρωπος. Μόνο όταν οι άνθρωποι μισούν πραγματικά τον εαυτό τους είναι σε θέση να επαναστατήσουν ενάντια στη σάρκα. Εάν δεν μισήσουν τον εαυτό τους, δεν θα είναι σε θέση να επαναστατήσουν ενάντια στη σάρκα. Το να μισεί κανείς πραγματικά τον εαυτό του δεν είναι ένα απλό ζήτημα. Υπάρχουν αρκετά πράγματα που πρέπει να απαντώνται σ’ αυτόν: Πρώτον, να γνωρίζει τη φύση του και, δεύτερον, να βλέπει τον εαυτό του ως φτωχό και αξιοθρήνητο, εξαιρετικά μικρό και ασήμαντο, καθώς και να βλέπει την αξιοθρήνητη και ακάθαρτη ψυχή του. Όταν κάποιος βλέπει πλήρως το αληθινό του πρόσωπο και επιτυγχάνεται αυτό το αποτέλεσμα, τότε αποκτά πραγματικά γνώση του εαυτού του και μπορούμε να πούμε ότι έχει καταφέρει να γνωρίσει πλήρως τον εαυτό του. Μόνο τότε μπορεί κάποιος να μισήσει πραγματικά τον εαυτό του, να φτάσει ακόμη και στο σημείο να τον καταραστεί και να αισθανθεί πραγματικά ότι έχει διαφθαρεί τόσο βαθιά από τον Σατανά που δεν μοιάζει καν με ανθρώπινο ον. Όταν μια μέρα εμφανιστεί η απειλή του θανάτου, ένα τέτοιο άτομο θα σκεφτεί: «Αυτή είναι η δίκαιη τιμωρία του Θεού. Ο Θεός είναι όντως δίκαιος· πρέπει στ’ αλήθεια να πεθάνω!» Σ’ αυτό το σημείο, δεν θα παραπονεθεί ούτε, βέβαια, θα κατηγορήσει τον Θεό, και απλώς θα νιώθει ότι είναι τόσο φτωχός και αξιοθρήνητος, τόσο ακάθαρτος και διεφθαρμένος που θα πρέπει να αποκλειστεί και να καταστραφεί από τον Θεό και μια ψυχή σαν τη δική του δεν είναι κατάλληλη να ζει στη γη. Συνεπώς, το συγκεκριμένο άτομο δεν θα παραπονεθεί ενάντια στον Θεό, δεν θα αντισταθεί σ’ Αυτόν ούτε, βέβαια, θα προδώσει τον Θεό.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο

Σχετικές βιωματικές εμπειρίες

Δήθεν αυτογνωσία