Λόγια του Παντοδύναμου Θεού των εσχάτων ημερών

Η μεταβολή της διάθεσης του ανθρώπου ξεκινά από τη γνώση της ουσίας του και μέσω αλλαγών στη σκέψη, τη φύση και τις διανοητικές του προοπτικές μέσα από θεμελιώδεις αλλαγές. Μονάχα έτσι θα επιτευχθούν πραγματικές αλλαγές στη διάθεση του ανθρώπου. Η βασική αιτία των διεφθαρμένων διαθέσεων που αναδύονται στον άνθρωπο είναι η παραπλάνηση, η διαφθορά και το δηλητήριο του Σατανά. Ο άνθρωπος έχει δεσμευτεί και ελέγχεται από τον Σατανά και υφίσταται την ανήκουστη βλάβη που έχει προξενήσει ο Σατανάς στη σκέψη του, στην ηθική του, στην αντίληψη και τη λογική του. Ακριβώς επειδή τα βασικά πράγματα του ανθρώπου τα έχει διαφθείρει ο Σατανάς και είναι τελείως διαφορετικά από το πώς ήταν όταν ο Θεός τα δημιούργησε αρχικά, εναντιώνεται ο άνθρωπος στον Θεό και δεν μπορεί να αποδεχτεί την αλήθεια. Έτσι, οι αλλαγές στη διάθεση του ανθρώπου θα πρέπει να ξεκινήσουν με αλλαγή στη σκέψη, τη λογική και την αντίληψη του, οι οποίες θα αλλάξουν τη γνώση του για τον Θεό και τη γνώση του για την αλήθεια. Εκείνοι που γεννήθηκαν στην πιο βαθιά διεφθαρμένη χώρα από όλες, έχουν ακόμη μεγαλύτερη άγνοια του τί είναι ο Θεός, ή του τί σημαίνει να πιστεύεις σε Εκείνον. Όσο περισσότερο διεφθαρμένοι είναι οι άνθρωποι, τόσο λιγότερο γνωρίζουν την ύπαρξη του Θεού και τόσο φτωχότερη είναι η λογική κι η αντίληψή τους. Η πηγή της αντίθεσης και της παρακοής ενάντια στον Θεό είναι η διαφθορά του ανθρώπου από τον Σατανά. Λόγω της διαφθοράς του Σατανά, η συνείδηση του ανθρώπου έχει αναισθητοποιηθεί· έχει γίνει ανήθικος, οι σκέψεις του έχουν εκφυλιστεί κι έχει αποκτήσει μια οπισθοδρομική διανοητική στάση. Πριν τον διαφθείρει ο Σατανάς, ο άνθρωπος από τη φύση του υποτασσόταν στον Θεό και υποτασσόταν στα λόγια Του αφού τα είχε ακούσει. Είχε σωστή λογική και συνείδηση και κανονική ανθρώπινη φύση. Αφού τον διέφθειρε ο Σατανάς, η αρχική σύνεση του ανθρώπου, η συνείδηση και η ανθρώπινη φύση του θόλωσαν και καταστράφηκαν από τον Σατανά. Επομένως, έχασε την υποταγή του και την αγάπη του προς τον Θεό. Η λογική του ανθρώπου άρχισε να αποκλίνει, η διάθεσή του έγινε σαν αυτή των ζώων και η παρακοή του προς τον Θεό έγινε συχνότερη και πιο σοβαρή. Ωστόσο, ο άνθρωπος δεν το ξέρει και ούτε το αναγνωρίζει αυτό, απλώς εναντιώνεται και επαναστατεί τυφλά. Η διάθεση του ανθρώπου αποκαλύπτεται στις εκφράσεις της σύνεσης, της αντίληψης και της συνείδησής του· επειδή η σύνεση και η αντίληψή του έχουν ασθενήσει και η συνείδησή του έχει θολώσει υπερβολικά, η διάθεσή του εναντιώνεται στον Θεό. Αν η σύνεση και η αντίληψη του ανθρώπου δεν μπορούν να αλλάξουν, τότε δεν τίθεται θέμα για αλλαγές στη διάθεσή του, όπως φυσικά και θέμα συμμόρφωσης με το θέλημα του Θεού. Εάν η λογική του ανθρώπου είναι αδύναμη, τότε δεν μπορεί να υπηρετήσει τον Θεό και δεν είναι κατάλληλος για χρήση από τον Θεό. Η «κανονική λογική» αναφέρεται στην υποταγή και στην πίστη στον Θεό, στη λαχτάρα για τον Θεό, στο να είσαι απόλυτος προς τον Θεό και στο να έχεις συνείδηση απέναντί Του. Αναφέρεται στο να είσαι ψυχή τε και σώματι δοσμένος στον Θεό και να μην Του εναντιώνεσαι σκόπιμα. Το να έχει κανείς μια αποκλίνουσα σύνεση δεν είναι έτσι. Από τότε που ο άνθρωπος διαφθάρηκε από τον Σατανά, έχει δημιουργήσει αντιλήψεις για τον Θεό και δεν έχει καμία πίστη στον Θεό ή λαχτάρα για Εκείνον, όπως και καθόλου συνείδηση προς τον Θεό. Ο άνθρωπος σκόπιμα εναντιώνεται και κατακρίνει τον Θεό και, επιπλέον, εκτοξεύει ύβρεις κατ’ Αυτού πίσω από την πλάτη Του. Ο άνθρωπος κατακρίνει τον Θεό πίσω από την πλάτη Του, γνωρίζοντας καλά ότι είναι ο Θεός· ο άνθρωπος δεν έχει καμία πρόθεση να υποτάσσεται στον Θεό και απλώς απαιτεί και ζητά τυφλά από Αυτόν. Τέτοιοι άνθρωποι —άνθρωποι που η λογική τους αποκλίνει— δεν είναι ικανοί να γνωρίζουν την ίδια τους την ανήκουστη συμπεριφορά ή να μετανιώνουν για την αντιδραστικότητα τους. Εάν οι άνθρωποι είναι ικανοί να γνωρίσουν τον εαυτό τους, τότε έχουν αποκτήσει και πάλι κάποια από τη λογική τους· όσο περισσότερο επαναστατικοί ενάντια στον Θεό είναι οι άνθρωποι που δεν γνωρίζουν ακόμα τον εαυτό τους, τόσο λιγότερο σωστή σύνεση έχουν.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το να έχετε μια αμετάβλητη διάθεση σημαίνει πως είστε εχθρικοί προς τον Θεό

Ο Θεός οδηγεί τους ανθρώπους στην αυτογνωσία με διάφορα μέσα. Έχει προετοιμάσει γι’ αυτούς κάθε λογής περιβάλλοντα, ώστε να αποκαλύψει τη διαφθορά τους και να τους οδηγήσει σιγά-σιγά στην αυτογνωσία μέσα από εμπειρίες. Καταλαβαίνετε τον απώτερο σκοπό του Θεού όταν κάνει είτε το έργο της έκθεσης των λόγων Του είτε αυτό της κρίσης και της παίδευσης; Ο Θεός κάνει το έργο Του με αυτόν τον τρόπο με απώτερο σκοπό να επιτρέψει σε καθέναν που βιώνει το έργο Του να γνωρίσει τι είναι ο άνθρωπος. Και τι συνεπάγεται αυτό, το «να γνωρίσει τι είναι ο άνθρωπος»; Συνεπάγεται να γνωρίσει ο άνθρωπος την ταυτότητά του και το κύρος του, το καθήκον και την ευθύνη του. Δηλαδή να σου μάθει τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος, να σου δώσει να καταλάβεις ποιος είσαι. Αυτόν τον απώτερο στόχο θέλει να πετύχει ο Θεός οδηγώντας τους ανθρώπους στην αυτογνωσία.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο

Για να επιδιώξει κανείς την αλλαγή της διάθεσης, πρέπει πρώτα να μπορεί να αναγνωρίσει τη διεφθαρμένη διάθεσή του. Για να αποκτήσει αληθινή αυτογνωσία, όμως, πρέπει να δει καθαρά και να ερευνήσει σε βάθος και με λεπτομέρεια την ουσία της διαφθοράς του. Παράλληλα, πρέπει να αναγνωρίσει τις διάφορες καταστάσεις που ξεκινούν από μια διεφθαρμένη διάθεση. Μόνο όταν κατανοήσει ξεκάθαρα τις διεφθαρμένες καταστάσεις και τη διεφθαρμένη διάθεσή του, θα μισήσει τη σάρκα του και τον Σατανά. Έτσι μόνο θα αλλάξει η διάθεσή του. Αν δεν μπορεί να αναγνωρίσει αυτές τις καταστάσεις, να κάνει τη σύνδεση και να τις αντιπαραβάλει με τον εαυτό του, μπορεί άραγε να αλλάξει η διάθεσή του; Όχι. Για να αλλάξει κανείς διάθεση, είναι απαραίτητο να αναγνωρίσει τις διάφορες καταστάσεις που δημιουργεί η διεφθαρμένη διάθεσή του· να φτάσει σε ένα σημείο όπου δεν θα περιορίζεται από αυτήν, αλλά θα κάνει πράξη την αλήθεια. Μόνο τότε θα αρχίσει να αλλάζει η διάθεσή του. Αν δεν μπορεί να αναγνωρίσει από πού προέρχονται οι διεφθαρμένες καταστάσεις του και απλώς αυτοσυγκρατείται με βάση τα λόγια και δόγματα που κατανοεί, τότε, ακόμα κι αν δείχνει κάποια καλή συμπεριφορά και αλλάζει κάπως εξωτερικά, κάτι τέτοιο δεν θεωρείται μεταμόρφωση της διάθεσής του. Αφού, λοιπόν, τα πράγματα είναι έτσι, τότε τι ρόλο παίζουν οι περισσότεροι άνθρωποι ενόσω εκτελούν το καθήκον τους; Μα, τον ρόλο του απλού δουλευτή· απλώς καταβάλλουν προσπάθεια και φροντίζουν να απασχολούνται με εργασίες. Παρότι εκτελούν παράλληλα και το καθήκον τους, τον περισσότερο καιρό επικεντρώνονται μόνο στο να ολοκληρώνουν εργασίες. Καταβάλλουν απλώς προσπάθεια χωρίς να αναζητούν την αλήθεια. Κάποιες φορές, όταν έχουν όρεξη, προσπαθούν παραπάνω, κι όταν δεν έχουν όρεξη, προσπαθούν λιγότερο. Όταν, όμως, εξετάζουν τη στάση τους, νιώθουν μεταμέλεια, κι έτσι καταβάλλουν ξανά μεγαλύτερη προσπάθεια, γιατί πιστεύουν ότι έτσι μετανοούν. Στην πραγματικότητα, όμως, κάτι τέτοιο δεν είναι ούτε αληθινή αλλαγή ούτε αληθινή μεταμέλεια. Η αληθινή μεταμέλεια αρχίζει με την αυτογνωσία και με την αλλαγή της συμπεριφοράς. Αν αλλάξει κάποιος συμπεριφορά και μπορέσει να επαναστατήσει ενάντια στη σάρκα, να κάνει πράξη την αλήθεια και να συμπεριφερθεί σύμφωνα με τις αρχές, σημαίνει ότι έχει προηγουμένως μετανοήσει αληθινά. Έπειτα, φτάνει σιγά σιγά στο σημείο να μπορεί να μιλάει και να ενεργεί σύμφωνα με τις αρχές, και να συμμορφώνεται πλήρως με την αλήθεια. Τότε αρχίζει να αλλάζει η διάθεση της ζωής του.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο η αυτογνωσία βοηθά στην επιδίωξη της αλήθειας

Βασικό για την επίτευξη αλλαγής στη διάθεση είναι να γνωρίζει κανείς τη δική του φύση, και αυτό πρέπει να συμβεί σύμφωνα με τις αποκαλύψεις που προέρχονται από τον Θεό. Μόνο στον λόγο του Θεού μπορεί κάποιος να γνωρίσει την αποτρόπαια φύση του, να αναγνωρίσει τα διάφορα δηλητήρια του Σατανά στη δική του φύση, να συνειδητοποιήσει ότι είναι ανόητος και αδαής και να αναγνωρίσει τα αδύναμα και αρνητικά στοιχεία στη φύση του. Αφού τα γνωρίσεις αυτά πλήρως και είσαι πραγματικά σε θέση να μισήσεις τον εαυτό σου και να απαρνηθείς τη σάρκα, να εφαρμόσεις με συνέπεια τον λόγο του Θεού, να επιδιώκεις με συνέπεια την αλήθεια κατά την εκτέλεση των καθηκόντων σου, να επιτύχεις μια αλλαγή στη διάθεσή σου και να γίνεις ένα άτομο που αγαπάει πραγματικά τον Θεό, τότε θα έχεις μπει στο μονοπάτι του Πέτρου. Χωρίς τη χάρη του Θεού και χωρίς τη διαφώτιση και την καθοδήγηση από το Άγιο Πνεύμα, θα ήταν δύσκολο να βαδίσεις σε αυτό το μονοπάτι, καθώς οι άνθρωποι δεν κατέχουν την αλήθεια και δεν μπορούν να προδώσουν τον εαυτό τους. Το να βαδίσει κανείς στο μονοπάτι της τελείωσης στο οποίο πορευόταν ο Πέτρος βασίζεται κυρίως στο να έχει αποφασιστικότητα, να έχει πίστη και να στηρίζεται στον Θεό. Επιπλέον, πρέπει κανείς να υποτάσσεται στο έργο του Αγίου Πνεύματος· σε όλα τα πράγματα, δεν μπορεί να κάνει δίχως τα λόγια του Θεού. Αυτές είναι οι βασικές πτυχές, καμιά εκ των οποίων δεν μπορεί να παραβιαστεί. Το να καταφέρει κανείς να γνωρίσει τον εαυτό του μέσω της εμπειρίας είναι κάτι πολύ δύσκολο· δίχως το έργο του Αγίου Πνεύματος, είναι μάταιο.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο

Για να γνωρίσεις τον εαυτό σου, πρέπει να μάθεις τις δικές σου εκφράσεις διαφθοράς, τη διεφθαρμένη διάθεσή σου, τις δικές σου ζωτικές αδυναμίες, καθώς και τη φύση-ουσία σου. Πρέπει, επίσης, να γνωρίζεις, μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας, εκείνα τα πράγματα που αποκαλύπτονται στην καθημερινή σου ζωή —τα κίνητρά σου, οι προοπτικές σου και η στάση σου για το καθετί— είτε είσαι στο σπίτι είτε έξω, όταν βρίσκεσαι σε συναθροίσεις, όταν τρως και πίνεις τα λόγια του Θεού ή σε κάθε θέμα που αντιμετωπίζεις. Μέσα από αυτές τις πτυχές πρέπει να καταφέρεις να γνωρίσεις τον εαυτό σου. Φυσικά, για να γνωρίσεις τον εαυτό σου σε βαθύτερο επίπεδο, πρέπει να ενσωματώσεις τα λόγια του Θεού· μόνο όταν γνωρίσεις τον εαυτό σου με βάση τα λόγια Του μπορείς να επιτύχεις αποτελέσματα. Κατά την αποδοχή της κρίσης των λόγων του Θεού, μη φοβάστε την ταλαιπωρία ή τον πόνο, και επιπλέον, μη φοβάστε ότι τα λόγια του Θεού θα διαπεράσουν την καρδιά σας και θα εκθέσουν τις άσχημες καταστάσεις σας. Είναι πολύ ωφέλιμο να υποστείτε αυτά τα πράγματα. Αν πιστεύετε στον Θεό, θα πρέπει να διαβάζετε περισσότερα από τα λόγια του Θεού που κρίνουν και παιδεύουν τους ανθρώπους, ειδικά εκείνα που αποκαλύπτουν την ουσία της διαφθοράς της ανθρωπότητας. Θα πρέπει να τα συγκρίνετε περισσότερο με την πρακτική σας κατάσταση και θα πρέπει να τα συνδέετε περισσότερο με τον εαυτό σας και λιγότερο με τους άλλους. Τα είδη των καταστάσεων που αποκαλύπτει ο Θεός υπάρχουν σε κάθε άνθρωπο, και όλα μπορούν να βρεθούν σ’ εσένα. Αν δεν το πιστεύεις αυτό, δοκίμασε να το βιώσεις. Όσο περισσότερο βιώνεις, τόσο περισσότερο θα γνωρίζεις τον εαυτό σου και τόσο περισσότερο θα αισθάνεσαι ότι τα λόγια του Θεού είναι πολύ ακριβή. Αφού διαβάσουν τα λόγια του Θεού, κάποιοι άνθρωποι είναι ανίκανοι να τα συνδέσουν με τον εαυτό τους. Νομίζουν πως μέρος των λόγων αυτών δεν τους αφορά, και αφορά αντιθέτως άλλους ανθρώπους. Για παράδειγμα, όταν ο Θεός εκθέτει τους ανθρώπους ως μοιχούς και πόρνους, κάποιες αδελφές πιστεύουν πως επειδή είναι απόλυτα πιστές στους συζύγους τους, τέτοια λόγια δεν πρέπει να έχουν σχέση με αυτές. Κάποιες αδελφές πιστεύουν πως εφόσον είναι ανύπαντρες και δεν έχουν έρθει ποτέ σε συνουσία, τέτοια λόγια δεν πρέπει να έχουν σχέση ούτε με αυτές. Κάποιοι αδελφοί πιστεύουν πως τα λόγια αυτά στοχεύουν μόνο στις γυναίκες και δεν έχουν καμία σχέση με αυτούς. Κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν πως τα λόγια αποκάλυψης του Θεού είναι υπερβολικά αυστηρά, ότι δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, οπότε αρνούνται να τα αποδεχθούν. Υπάρχουν, μάλιστα, άνθρωποι που λένε πως σε κάποιες περιπτώσεις τα λόγια του Θεού είναι ανακριβή. Είναι αυτή η σωστή στάση να διατηρεί κανείς απέναντι στα λόγια του Θεού; Προφανώς είναι εσφαλμένη. Οι άνθρωποι βλέπουν όλοι τον εαυτό τους βάσει της εξωτερικής συμπεριφοράς τους. Είναι ανίκανοι να κάνουν ενδοσκόπηση και να καταφέρουν να γνωρίσουν τη διεφθαρμένη ουσία τους, εν μέσω των λόγων του Θεού. Εδώ, οι «μοιχοί» και οι «πόρνοι» αναφέρονται στην ουσία της διαφθοράς, της χυδαιότητας και της ανηθικότητας των ανθρώπων. Είτε κάποιος είναι άνδρας είτε είναι γυναίκα, είτε είναι παντρεμένος είτε είναι ανύπαντρος, όλοι έχουν διεφθαρμένες σκέψεις ανηθικότητας —επομένως, πώς θα μπορούσε να μην έχει καμία σχέση μ’ εσένα; Τα λόγια του Θεού εκθέτουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων· είτε κάποιος είναι άνδρας είτε είναι γυναίκα, το επίπεδο της διαφθοράς του είναι το ίδιο. Δεν είναι γεγονός αυτό; Πρέπει πρώτα να συνειδητοποιήσουμε ότι όλα όσα λέει ο Θεός είναι η αλήθεια, και συνάδουν με τα γεγονότα, και ότι όσο αυστηρά και αν είναι τα λόγια Του που κρίνουν και εκθέτουν τους ανθρώπους, ή όσο ήπια κι αν είναι τα λόγια της συναναστροφής Του για την αλήθεια ή της προτροπής των ανθρώπων, είτε τα λόγια Του είναι κρίση είτε ευλογίες είτε είναι καταδίκη είτε κατάρες, είτε προσφέρουν στους ανθρώπους πικρή αίσθηση είτε γλυκιά, οι άνθρωποι πρέπει να τα αποδέχονται στο σύνολό τους. Αυτή είναι η στάση που θα πρέπει να διατηρούν οι άνθρωποι απέναντι στα λόγια του Θεού. Τι είδους στάση είναι αυτή; Είναι μια ευσεβής στάση, μια ευλαβής στάση, μια υπομονετική στάση ή μια στάση αποδοχής των δεινών; Είστε κάπως μπερδεμένοι. Σας λέω ότι δεν είναι καμία απ’ αυτές. Στην πίστη τους, οι άνθρωποι πρέπει να υποστηρίζουν σθεναρά ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια. Εφόσον είναι πράγματι η αλήθεια, οι άνθρωποι θα πρέπει να τα αποδέχονται με τρόπο ορθολογικό. Είτε μπορούν είτε δεν μπορούν να τα αναγνωρίσουν ή να τα παραδεχτούν, η πρώτη τους στάση προς τα λόγια του Θεού θα πρέπει να είναι αυτή της απόλυτης αποδοχής. Αν δεν εκθέτει εσάς ο λόγος του Θεού, ποιον εκθέτει; Και αν δεν είναι για να σας εκθέσει, γιατί σας ζητείται να τον αποδεχτείτε; Δεν είναι αυτό αντίφαση; Ο Θεός μιλάει σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, κάθε φράση που εκφέρει ο Θεός εκθέτει τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα και κανείς δεν εξαιρείται —συμπεριλαμβανομένων, φυσικά, και εσάς. Ούτε ένας από τους στίχους των ομιλιών του Θεού δεν αφορά εξωτερικές εμφανίσεις ή κάποιου είδους κατάσταση, πόσω μάλλον έναν εξωτερικό κανόνα ή μια απλή μορφή συμπεριφοράς στους ανθρώπους. Δεν είναι έτσι. Εάν νομίζεις πως κάθε στίχος που εκφέρεται από τον Θεό αποκαλύπτει απλώς ένα είδος ανθρώπινης συμπεριφοράς ή εξωτερικής εμφάνισης, τότε δεν διαθέτεις πνευματική κατανόηση και δεν κατανοείς τι είναι η αλήθεια. Τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια. Οι άνθρωποι μπορούν να αισθανθούν το πόσο βαρυσήμαντα είναι τα λόγια του Θεού. Με ποιον τρόπο είναι βαρυσήμαντα; Κάθε λέξη του Θεού εκθέτει τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων και τα ουσιώδη και βαθιά ριζωμένα πράγματα μέσα στη ζωή τους. Είναι ουσιώδη πράγματα, δεν είναι εξωτερικές εμφανίσεις και κυρίως δεν είναι εξωτερικές συμπεριφορές. Αν δει κανείς τους ανθρώπους από την εξωτερική τους εμφάνιση, μπορεί όλοι να φαίνονται καλοί άνθρωποι. Μα γιατί, λοιπόν, λέει ο Θεός ότι κάποιοι άνθρωποι είναι κακά πνεύματα και κάποιοι είναι ακάθαρτα πνεύματα; Αυτό είναι ένα θέμα που δεν είναι ορατό σ’ εσένα. Έτσι, δεν πρέπει να αντιμετωπίζει κανείς τα λόγια του Θεού υπό το πρίσμα ανθρώπινων αντιλήψεων ή φαντασιοκοπιών ή υπό το πρίσμα ανθρώπινων φημολογιών, και σίγουρα όχι υπό το πρίσμα των δηλώσεων του κυβερνώντος κόμματος. Μόνο τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια· όλα τα λόγια του ανθρώπου αποτελούν πλάνη. Αφού δεχθήκατε αυτήν τη συναναστροφή, έχετε βιώσει κάποια αλλαγή στη στάση σας απέναντι στα λόγια του Θεού; Όσο μεγάλη ή μικρή κι αν είναι η αλλαγή, την επόμενη φορά που θα διαβάσετε τα λόγια του Θεού που κρίνουν και αποκαλύπτουν τους ανθρώπους, τουλάχιστον δεν θα πρέπει να προσπαθήσετε να λογικέψετε τον Θεό. Θα πρέπει να σταματήσετε να παραπονιέστε για τον Θεό, λέγοντας: «Τα λόγια αποκάλυψης και κρίσης του Θεού είναι πολύ αυστηρά· δεν θα τη διαβάσω αυτήν τη σελίδα. Απλώς θα την προσπεράσω. Ας ψάξω κάτι να διαβάσω περί ευλογιών και υποσχέσεων, ούτως ώστε να βρω κάποια παρηγοριά». Δεν θα πρέπει πλέον να διαβάζετε τον λόγο του Θεού ξεχωρίζοντας και επιλέγοντας σύμφωνα με τις δικές σας κλίσεις. Πρέπει να αποδεχτείτε την αλήθεια, και την κρίση και την παίδευση των λόγων του Θεού, και μόνο τότε μπορεί να καθαρθεί η διεφθαρμένη σας διάθεση, μόνο τότε μπορείτε να επιτύχετε τη σωτηρία.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η σημασία της επιδίωξης της αλήθειας και το μονοπάτι της επιδίωξής της

Αν επιδιώκεις την αλήθεια, θα πρέπει να αναλογίζεσαι και να κατανοείς τη διεφθαρμένη διάθεσή σου σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Θα πρέπει να αντιπαραβάλεις τον εαυτό σου με κάθε φράση των λόγων Του που σε εκθέτει και σε κρίνει, και λίγο λίγο να ξεθάβεις όλες τις διεφθαρμένες διαθέσεις και καταστάσεις σου. Πρώτα εμβάθυνε στις προθέσεις και στον σκοπό πίσω από όσα λες και όσα κάνεις, ανάλυσε σε βάθος και προσπάθησε να διακρίνεις κάθε λέξη που λες, και μην αφήνεις να περνάει απαρατήρητη καμία σου σκέψη. Με αυτόν τον τρόπο, με προσεκτική ανάλυση και διακριτική ικανότητα, θα ανακαλύψεις ότι η διεφθαρμένη διάθεσή σου δεν είναι περιορισμένη, αλλά αντιθέτως άφθονη, και ότι τα δηλητήρια του Σατανά δεν είναι λιγοστά, αλλά πολυάριθμα. Έτσι, σιγά σιγά θα δεις ξεκάθαρα τις διεφθαρμένες διαθέσεις και τη φύση-ουσία σου, και θα συνειδητοποιήσεις πόσο βαθιά σε έχει διαφθείρει ο Σατανάς. Όταν φτάσεις εκεί, θα νιώσεις πόσο τεράστια αξία έχει η αλήθεια που εκφράζει ο Θεός. Αυτή μπορεί να λύσει τα προβλήματα διάθεσης και φύσης που αντιμετωπίζει η διεφθαρμένη ανθρωπότητα. Αυτό το φάρμακο, το οποίο έφτιαξε ο Θεός για να σώσει τον διεφθαρμένο άνθρωπο, είναι απίστευτα αποτελεσματικό και πιο πολύτιμο από κάθε ελιξίριο. Για να πετύχεις, λοιπόν, τη σωτηρία του Θεού, να επιδιώκεις με προθυμία την αλήθεια και να αγαπάς όλο και περισσότερο κάθε πτυχή της. Έτσι θα την επιδιώκεις με όλο και μεγαλύτερο σθένος. Όταν κανείς νιώθει έτσι μέσα του, αυτό σημαίνει ότι έχει ήδη κατανοήσει κάπως την αλήθεια, και έχει ήδη ριζώσει στην αληθινή οδό. Αν βιώσει αυτό το συναίσθημα πιο βαθιά και αγαπήσει πραγματικά τον Θεό μέσα από την καρδιά του, τότε η διάθεση της ζωής του θα αρχίσει να μεταμορφώνεται.

Είναι εύκολο κάποιος να αλλάξει κάπως τη συμπεριφορά του, όχι όμως και τη διάθεση της ζωής του. Για να διορθώσει κανείς το πρόβλημα της διεφθαρμένης διάθεσης, πρέπει να έχει ως αφετηρία την αυτογνωσία. Πρέπει να είναι προσεκτικός και να επικεντρώνεται στο να εξετάσει σιγά σιγά τις προθέσεις και τις καταστάσεις του. Επιπλέον, να εξετάζει συνεχώς τόσο τις προθέσεις όσο και τον τρόπο που συνηθίζει να μιλάει. Κι έτσι, μια μέρα, θα συνειδητοποιήσει ξαφνικά το εξής: «Λέω πάντα όμορφα πράγματα για να μεταμφιέζομαι, με την ελπίδα να κερδίσω μια θέση στην καρδιά των άλλων. Να μια μοχθηρή διάθεση. Δεν αποκαλύπτει μια κανονική ανθρώπινη φύση, ούτε συμφωνεί με την αλήθεια. Ο μοχθηρός τρόπος που μιλάω και η μοχθηρή πρόθεσή μου είναι λανθασμένα· πρέπει να τα αλλάξω και να τα ξεφορτωθώ». Αφού το συνειδητοποιήσεις αυτό, θα νιώθεις όλο και πιο ξεκάθαρα πόσο σοβαρή είναι η μοχθηρή διάθεσή σου. Νόμιζες ότι μοχθηρία ήταν μόνο αυτός ο μικρός μοχθηρός πόθος που υπάρχει ανάμεσα σ’ έναν άντρα και μια γυναίκα. Έτσι, παρότι εμφάνιζες τέτοια μοχθηρία, θεωρούσες ότι δεν είσαι άνθρωπος με μοχθηρή διάθεση. Αυτό δείχνει ότι δεν κατανοούσες τι είναι η μοχθηρή διάθεση. Φαινόταν ότι γνώριζες επιφανειακά τη σημασία της λέξης «μοχθηρός», αλλά δεν μπορούσες στ’ αλήθεια να αναγνωρίσεις ή να διακρίνεις μια μοχθηρή διάθεση· στην πραγματικότητα, ακόμα δεν καταλαβαίνεις τι σημαίνει η λέξη «μοχθηρός». Όταν συνειδητοποιείς ότι έχεις αποκαλύψει αυτό το είδος διάθεσης, αρχίζεις να κάνεις αυτοκριτική για να το αναγνωρίσεις, ενώ εμβαθύνεις για να βρεις από πού πηγάζει. Τελικά, διαπιστώνεις ότι πράγματι έχεις μια τέτοια διάθεση. Ποιο θα πρέπει να είναι, λοιπόν, το επόμενο βήμα σου; Πρέπει να εξετάζεις συνεχώς τις προθέσεις που υπάρχουν μέσα στον αντίστοιχο τρόπο που μιλάς. Αν σκάβεις συνεχώς, θα διαπιστώσεις από πρώτο χέρι και με μεγάλη ακρίβεια ότι όντως έχεις τέτοια διάθεση και ουσία. Τη μέρα που θα παραδεχθείς αληθινά ότι πράγματι έχεις μοχθηρή διάθεση, και μόνο τότε, θα αρχίσεις να νιώθεις μίσος και απέχθεια γι’ αυτήν τη διάθεση. Εκεί που κάποιος νομίζει ότι είναι καλός άνθρωπος, με ορθή συμπεριφορά και αίσθημα δικαιοσύνης, άνθρωπος με ηθική ακεραιότητα και απονήρευτος, αναγνωρίζει τελικά ότι η φύση-ουσία του περιλαμβάνει χαρακτηριστικά όπως η αλαζονεία, η αδιαλλαξία, η δολιότητα, η μοχθηρία και η αποστροφή της αλήθειας. Σε αυτό το σημείο, έχει αξιολογήσει σωστά τον εαυτό του και γνωρίζει ποιος είναι πραγματικά. Αν παραδεχθείς μόνο λεκτικά ή αναγνωρίσεις βιαστικά ότι εμφανίζεις αυτές τις εκδηλώσεις και καταστάσεις, δεν θα νιώσεις πραγματικό μίσος. Αν αναγνωρίσει κανείς ότι η ουσία αυτών των διεφθαρμένων διαθέσεων είναι ο αποκρουστικός τρόπος με τον οποίο ενεργεί ο Σατανάς, τότε μόνο μπορεί να μισήσει πραγματικά τον εαυτό του. Τι είδους ανθρώπινη φύση πρέπει να έχει κάποιος για να γνωρίζει πραγματικά τον εαυτό του σε σημείο που να νιώσει μίσος γι’ αυτόν; Πρέπει κανείς να αγαπά τη θετικότητα, την αλήθεια, την αμεροληψία και τη δικαιοσύνη· να έχει συνείδηση, επίγνωση και καλή καρδιά, και να μπορεί να αποδεχθεί και να κάνει πράξη την αλήθεια· όσοι άνθρωποι είναι έτσι μπορούν να γνωρίσουν και να μισήσουν αληθινά τον εαυτό τους. Όσοι δεν αγαπούν την αλήθεια και δυσκολεύονται να την αποδεχθούν δεν πρόκειται ποτέ να γνωρίσουν τον εαυτό τους. Ακόμα κι αν πουν μερικά λόγια σχετικά με την αυτογνωσία, δεν μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια, και δεν πρόκειται να αλλάξουν πραγματικά. Η αυτογνωσία είναι η πιο δύσκολη αποστολή.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο η αυτογνωσία βοηθά στην επιδίωξη της αλήθειας

Όταν διάβαζε τον λόγο του Θεού, ο Πέτρος δεν επικεντρωνόταν στην κατανόηση των δογμάτων, πόσο μάλλον εστίαζε την προσοχή του στην απόκτηση θεολογικής γνώσης. Αντίθετα, επικεντρώθηκε στην κατανόηση της αλήθειας και του θελήματος του Θεού, καθώς και στην κατανόηση της διάθεσής Του και του κάλλους Του. Ο Πέτρος επιχείρησε επίσης να καταλάβει τις διάφορες διεφθαρμένες καταστάσεις του ανθρώπου μέσα από τον λόγο του Θεού, καθώς και τη φύση, την ουσία και τα πραγματικά ελαττώματα του ανθρώπου, πληρώντας, έτσι, εύκολα όλες τις απαιτήσεις του Θεού προκειμένου Αυτός να ικανοποιηθεί. Ο Πέτρος είχε τόσο πολλές σωστές πρακτικές που συμμορφώνονταν με τον λόγο του Θεού. Αυτό ήταν το πλέον συμβατό με το θέλημα του Θεού και ήταν ο καλύτερος τρόπος με τον οποίο μπορούσε να συνεργαστεί ένας άνθρωπος ενόσω βίωνε το έργο του Θεού. Όταν περνούσε από τις εκατοντάδες δοκιμασίες που έστειλε ο Θεός, ο Πέτρος εξέταζε αυστηρά τον εαυτό του σε σχέση με κάθε λόγο που εξέφρασε ο Θεός για να κρίνει και να αποκαλύψει τον άνθρωπο και με κάθε λόγο του Θεού που αποτελούσε απαίτηση για τον άνθρωπο, και αγωνιζόταν να συλλάβει επακριβώς το νόημα εκείνων των λόγων. Προσπαθούσε ειλικρινά να αναλογιστεί και να απομνημονεύσει κάθε λέξη που του είχε πει ο Ιησούς, και πέτυχε πολύ καλά αποτελέσματα. Μέσα από αυτόν τον τρόπο πράξης, μπόρεσε να κατανοήσει τον εαυτό του μέσα από τα λόγια του Θεού και, όχι μόνο κατάφερε να κατανοήσει τις διάφορες διεφθαρμένες καταστάσεις και ελλείψεις του ανθρώπου, αλλά επίσης κατάφερε να κατανοήσει την ουσία και τη φύση του ανθρώπου. Αυτό σημαίνει να κατανοεί κανείς πραγματικά τον εαυτό του.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Πώς να περπατήσει κανείς στο μονοπάτι του Πέτρου

Προκειμένου οι άνθρωποι να κατανοήσουν τον εαυτό τους, πρέπει να κατανοήσουν τη διεφθαρμένη τους διάθεση και να αντιληφθούν την πραγματική τους κατάσταση. Για να γίνει αυτό, πρέπει να αντιληφθούν τις σκέψεις και τις ιδέες τους. Σε κάθε χρονική περίοδο, τις σκέψεις κι τις ιδέες των ανθρώπων τις ελέγχει ένας σημαντικός παράγοντας. Αν μπορείς να αντιληφθείς τις σκέψεις και τις ιδέες σου, θα αντιληφθείς και τα πράγματα που κρύβονται πίσω τους. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να ελέγξουν τις σκέψεις και τις ιδέες τους. Παρ’ όλ’ αυτά, πρέπει να γνωρίζεις από πού προέρχονται, ποια είναι τα κίνητρα πίσω από αυτές, πώς δημιουργούνται, τι τις ελέγχει και ποια είναι η φύση τους. Όταν αλλάξει η διάθεση ενός ανθρώπου, οι νέες σκέψεις, ιδέες, απόψεις και στόχοι που πασχίζει να επιτύχει θα διαφέρουν πολύ από πριν. Στην ουσία, θα προσεγγίζουν και θα συνάδουν με την αλήθεια. Ό,τι έμεινε ίδιο, δηλαδή οι παλιές σκέψεις, ιδέες και απόψεις των ανθρώπων, καθώς και ό,τι αγαπούν και επιδιώκουν, είναι εντελώς βρόμικα, σιχαμερά και φρικτά πράγματα. Όταν κάποιος κατανοήσει την αλήθεια, διακρίνει αυτά τα πράγματα και τα βλέπει καθαρά. Συνεπώς, μπορεί να τα εγκαταλείψει και να τα απαρνηθεί. Αυτοί οι άνθρωποι σίγουρα έχουν αλλάξει κατά κάποιον τρόπο. Μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια, να την κάνουν πράξη και να εισέλθουν σε ορισμένες αλήθεια-πραγματικότητες. Όσοι δεν κατανοούν την αλήθεια, δεν βλέπουν καθαρά αυτά τα διεφθαρμένα ή αρνητικά πράγματα ούτε τα διακρίνουν. Συνεπώς, δεν μπορούν να τα εγκαταλείψουν, πόσο μάλλον να τα απαρνηθούν. Πού οφείλεται αυτή η διαφορά; Πώς γίνεται να είναι όλοι πιστοί, αλλά κάποιοι να μπορούν να διακρίνουν τα αρνητικά και ακάθαρτα πράγματα και να τα εγκαταλείπουν, ενώ άλλοι να μην μπορούν να τα δουν καθαρά ούτε να απαλλαγούν από αυτά; Αυτή η κατάσταση συνδέεται άμεσα με το πόσο ένας άνθρωπος αγαπά και επιδιώκει την αλήθεια.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο

Το βασικότερο για τον αυτοστοχασμό και τη γνώση του εαυτού σου είναι το εξής: Όσο περισσότερο αισθάνεσαι ότι τα έχεις πάει καλά ή έχεις πράξει το σωστό, και όσο περισσότερο νομίζεις ότι μπορείς να ικανοποιήσεις τις προθέσεις του Θεού ή ότι είσαι σε θέση να καυχιέσαι για συγκεκριμένους τομείς, τόσο περισσότερο αξίζει να γνωρίσεις τον εαυτό σου σε εκείνους τους τομείς και τόσο περισσότερο αξίζει να σκάψεις βαθιά μέσα τους για να δεις τι ακαθαρσίες υπάρχουν μέσα σου, καθώς και ποια πράγματα μέσα σου δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τις προθέσεις του Θεού. Ας πάρουμε τον Παύλο ως παράδειγμα. Ο Παύλος ήταν πολύ μορφωμένος, υπέφερε πολύ όσο κήρυττε και εργαζόταν και πολλοί άνθρωποι τον λάτρεψαν ιδιαιτέρως. Ως εκ τούτου, αφού ολοκλήρωσε πολύ έργο, υπέθεσε ότι θα υπήρχε γι’ αυτόν ένας στέφανος. Αυτό τον έκανε να προχωράει όλο και πιο μακριά στο λανθασμένο μονοπάτι, μέχρι που τελικά τιμωρήθηκε από τον Θεό. Αν είχε αναλογιστεί τον εαυτό του και τον είχε αναλύσει εκείνον τον καιρό, δεν θα είχε σκεφτεί με τον τρόπου που σκέφτηκε. Με άλλα λόγια, ο Παύλος δεν είχε επικεντρωθεί στην αναζήτηση της αλήθειας μέσα από τα λόγια του Κυρίου Ιησού· είχε πιστέψει μόνο στις δικές του αντιλήψεις και φαντασιώσεις. Είχε σκεφτεί ότι κάνοντας απλώς κάποια καλά πράγματα και επιδεικνύοντας κάποιες καλές συμπεριφορές, θα λάμβανε την έγκριση και την ανταμοιβή του Θεού. Τελικά, οι δικές του αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες τύφλωσαν την καρδιά του και κάλυψαν την αλήθεια της διαφθοράς του. Μα οι άνθρωποι δεν μπόρεσαν να το καταλάβουν και δεν είχαν γνώση αυτών των πραγμάτων, και πριν το εκθέσει ο Θεός, πάντα παρουσίαζαν τον Παύλο ως το πρότυπο στο οποίο θα πρέπει να στοχεύει κανείς, ως παράδειγμα προς μίμηση, και τον έβλεπαν ως ένα είδωλο το οποίο επιζητούσαν και λαχταρούσαν να γίνουν. Η περίπτωση του Παύλου αποτελεί προειδοποίηση για κάθε έναν από τον εκλεκτό λαό του Θεού. Ιδιαίτερα όταν εμείς που ακολουθούμε τον Θεό μπορεί να υποφέρουμε και να πληρώνουμε το τίμημα στα καθήκοντά μας και καθώς υπηρετούμε τον Θεό, αισθανόμαστε ότι είμαστε αφοσιωμένοι και αγαπάμε τον Θεό, και σε τέτοιες στιγμές πρέπει να κάνουμε αυτοκριτική και να κατανοήσουμε ακόμη περισσότερο τον εαυτό μας όσον αφορά το μονοπάτι που ακολουθούμε, πράγμα εξαιρετικά απαραίτητο. Αυτό συμβαίνει επειδή αυτό που νομίζεις ότι είναι καλό είναι αυτό που θα προσδιορίσεις ως σωστό, και δεν θα το αμφισβητήσεις, δεν θα το αναλογιστείς ούτε θα αναλύσεις αν υπάρχει σε αυτό κάτι που αντιστέκεται στον Θεό. Για παράδειγμα, υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν πως είναι εξαιρετικά καλόκαρδοι. Δεν μισούν ποτέ τους άλλους, ούτε τους κάνουν κακό, και τείνουν πάντα μια χείρα βοηθείας στους αδελφούς ή τις αδελφές, οι οικογένειες των οποίων έχουν ανάγκη, μήπως μείνει ανεπίλυτο το πρόβλημά τους· διαθέτουν μεγάλο βαθμό καλής θέλησης και κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να βοηθήσουν όποιον μπορούν. Ωστόσο, δεν επικεντρώνονται ποτέ στην άσκηση της αλήθειας και δεν έχουν καμία ζωή-είσοδο. Ποιο είναι το αποτέλεσμα αυτής της εξυπηρετικότητας; Βάζουν τη ζωή τους σε αναμονή, κι όμως είναι πολύ ευχαριστημένοι με τον εαυτό τους και τρομερά ικανοποιημένοι με όλα όσα έχουν κάνει. Επιπλέον, νιώθουν πολύ υπερήφανοι γι’ αυτά, καθώς πιστεύουν πως σε όλα όσα έχουν κάνει, δεν υπάρχει τίποτα που να αντίκειται στην αλήθεια, πως αυτά θα ικανοποιήσουν σίγουρα τις προθέσεις του Θεού, και πως έχουν αληθινή πίστη στον Θεό. Βλέπουν τη φυσική καλοσύνη τους ως κάτι προς αξιοποίηση και, μόλις το κάνουν αυτό, το θεωρούν δεδομένα ως την αλήθεια. Στην πραγματικότητα, ό,τι κάνουν είναι ανθρωπίνως καλό. Δεν κάνουν καθόλου πράξη την αλήθεια, διότι ό,τι κάνουν είναι ενώπιον του ανθρώπου, όχι ενώπιον του Θεού, ενώ πολύ λιγότερο δε, ασκούνται σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού και την αλήθεια. Επομένως, όλες οι πράξεις τους είναι μάταιες. Τίποτε απ’ όσα κάνουν δεν αποτελεί άσκηση της αλήθειας ή των λόγων του Θεού, πόσο μάλλον ακολούθηση του θελήματός Του· αντίθετα, χρησιμοποιούν την ανθρώπινη καλοσύνη και την καλή συμπεριφορά για να βοηθήσουν τους άλλους. Συνοψίζοντας, δεν αναζητούν τις προθέσεις του Θεού σε όλα όσα κάνουν ούτε ενεργούν σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του. Ο Θεός δεν εγκρίνει αυτήν την καλή συμπεριφορά του ανθρώπου· για τον Θεό, είναι καταδικαστέα και δεν αξίζει να τη θυμάται Εκείνος.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο αναγνωρίζοντας τις πλανεμένες απόψεις του μπορεί κανείς να αλλάξει πραγματικά

Κατά τη διάρκεια της βίωσης του έργου του Θεού, όσες φορές κι αν έχεις αποτύχει, καταρρεύσει, κλαδευτεί, αντιμετωπιστεί ή εκτεθεί, αυτά δεν είναι κακά πράγματα. Όπως κι αν έχεις κλαδευτεί ή αντιμετωπιστεί, είτε από τους επικεφαλής, είτε από τους εργάτες, είτε από τους αδελφούς ή τις αδελφές σου, όλα αυτά είναι καλά πράγματα. Πρέπει να το θυμάσαι αυτό: Όσο κι αν υποφέρεις, στην πραγματικότητα ωφελείσαι. Οποιοσδήποτε με εμπειρία μπορεί να το επιβεβαιώσει αυτό. Σε κάθε περίπτωση, το να κλαδεύεσαι, να αντιμετωπίζεσαι ή να εκτίθεσαι είναι πάντα καλό πράγμα. Δεν είναι καταδίκη. Είναι η σωτηρία του Θεού και η καλύτερη ευκαιρία για να γνωρίσεις τον εαυτό σου. Μπορεί να φέρει μεταστροφή στην εμπειρία σου στη ζωή. Χωρίς αυτήν, δεν θα έχεις ούτε την ευκαιρία, ούτε την προϋπόθεση, ούτε το πλαίσιο ώστε να είσαι ικανός να κατορθώσεις να κατανοήσεις κάπως την αλήθεια της διαφθοράς σου. Αν κατανοείς πραγματικά την αλήθεια και είσαι σε θέση να ανασύρεις τα διεφθαρμένα πράγματα που είναι κρυμμένα στα βάθη της καρδιάς σου, αν μπορείς να τα διακρίνεις καθαρά, τότε αυτό είναι καλό, έχει λυθεί ένα σημαντικό πρόβλημα της εισόδου στη ζωή, και ωφελεί πολύ τις αλλαγές στη διάθεση. Το να καταστείς ικανός να γνωρίζεις στ’ αλήθεια τον εαυτό σου είναι η καλύτερη ευκαιρία για να διορθώσεις τους τρόπους σου και να γίνεις ένας καινούργιος άνθρωπος· αυτή είναι η καλύτερη ευκαιρία σου να αποκτήσεις νέα ζωή. Μόλις γνωρίσεις πραγματικά τον εαυτό σου, θα είσαι ικανός να καταλάβεις ότι, όταν η αλήθεια καθίσταται ζωή για κάποιον, είναι πράγματι κάτι πολύτιμο, και θα διψάς για την αλήθεια, θα κάνεις πράξη την αλήθεια και θα εισέλθεις στην πραγματικότητά της. Πρόκειται για κάτι πολύ σπουδαίο! Αν μπορείς να αρπάξεις αυτήν την ευκαιρία και να κάνεις σοβαρά τον απολογισμό σου και να αποκτάς γνήσια γνώση του εαυτού σου κάθε φορά που αποτυγχάνεις ή πέφτεις, τότε, εν μέσω της αρνητικότητας και της αδυναμίας, θα είσαι ικανός να σηκωθείς και πάλι όρθιος. Αφού περάσεις αυτό το κατώφλι, τότε θα είσαι ικανός να κάνεις ένα μεγάλο βήμα μπροστά και να εισέλθεις στην πραγματικότητα της αλήθειας.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Για να κερδίσει κανείς την αλήθεια, πρέπει να μάθει από τους ανθρώπους, τα ζητήματα και τα πράγματα τριγύρω

Όλοι εκείνοι που πραγματικά γνωρίζουν τον εαυτό τους έχουν αποτύχει και σκοντάψει αρκετές φορές στο παρελθόν, και μετά διάβασαν τα λόγια του Θεού, προσευχήθηκαν σ’ Αυτόν και έκαναν αυτοκριτική, κι έτσι κατάφεραν να διακρίνουν ξεκάθαρα την αλήθεια της δικής τους διαφθοράς, και να καταλάβουν ότι ήταν πράγματι βαθιά διεφθαρμένοι και ότι δεν κατείχαν καθόλου την αλήθεια-πραγματικότητα. Αν βιώνεις έτσι το έργο του Θεού, και προσεύχεσαι σ’ Αυτόν και αναζητάς την αλήθεια όταν σου συμβαίνει κάτι, σταδιακά θα γνωρίσεις τον εαυτό σου. Τότε, μια μέρα, θα σου καταστεί επιτέλους ξεκάθαρο το εξής: «Μπορεί να έχω ελαφρώς καλύτερο επίπεδο απ’ τους άλλους, αλλά αυτό μου το έδωσε ο Θεός. Πάντα καυχιέμαι, προσπαθώ να ξεπεράσω τους άλλους όταν μιλάω και προσπαθώ να κάνω τους ανθρώπους να ενεργήσουν με τον δικό μου τρόπο. Στ’ αλήθεια, δεν έχω σύνεση —αυτό είναι αλαζονεία και αυταρέσκεια! Μέσα από την αυτοκριτική, έμαθα για την αλαζονική μου διάθεση. Πρόκειται για τη διαφώτιση και τη χάρη του Θεού, και Τον ευχαριστώ γι’ αυτό!» Είναι καλό ή κακό το να μάθεις για τη δική σου διεφθαρμένη διάθεση; (Καλό.) Από εκεί και πέρα, θα πρέπει να αναζητάς πώς να μιλάς και να ενεργείς με σύνεση και υπακοή, πώς να είσαι ισότιμος με τους άλλους, πώς να συμπεριφέρεσαι δίκαια στους άλλους χωρίς να τους περιορίζεις, πώς να εκτιμάς σωστά το επίπεδο, τα χαρίσματα, τα προτερήματά σου και ούτω καθεξής. Με αυτόν τον τρόπο, η αλαζονική σου διάθεση θα διαλυθεί σαν ένα βουνό που, χτύπημα προς χτύπημα, σφυροκοπείται και γίνεται σκόνη. Μετά απ’ αυτό, όταν αλληλεπιδράς με τους άλλους ή συνεργάζεσαι μαζί τους για την εκτέλεση ενός καθήκοντος, θα είσαι σε θέση να αντιμετωπίζεις σωστά τις απόψεις τους και να τους δίνεις μεγάλη προσοχή ενώ τους ακούς. Και όταν τους ακούσεις να εκφράζουν μια άποψη που είναι σωστή, θα ανακαλύψεις το εξής: «Φαίνεται ότι το επίπεδό μου δεν είναι το καλύτερο. Η αλήθεια είναι ότι όλοι έχουν τα δικά τους προτερήματα· δεν είναι καθόλου κατώτεροι από μένα. Προηγουμένως, πάντα πίστευα ότι είχα καλύτερο επίπεδο απ’ τους άλλους. Αυτό ήταν αυτοθαυμασμός και στενόμυαλη άγνοια. Είχα πολύ περιορισμένη οπτική, σαν βάτραχος στον πάτο ενός πηγαδιού. Το να σκέφτομαι έτσι δεν εμπεριείχε καθόλου σύνεση —ήταν ξεδιάντροπο! Είχα τυφλωθεί και κουφαθεί από την αλαζονική μου διάθεση. Δεν καταλάβαινα τα λόγια των άλλων και νόμιζα ότι ήμουν καλύτερος απ’ αυτούς, ότι είχα δίκιο, ενώ στην πραγματικότητα δεν είμαι καλύτερος από κανέναν τους!» Από εκεί και πέρα, θα έχεις αληθινή εικόνα και γνώση των ελλείψεών σου και του μικρού σου αναστήματος. Και μετά απ’ αυτό, όταν συναναστρέφεσαι με άλλους, θα ακούς προσεκτικά τις απόψεις τους και θα συνειδητοποιήσεις το εξής: «Υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που είναι καλύτεροι από μένα. Το επίπεδο και η ικανότητα κατανόησής μου είναι και τα δύο μέτρια, στην καλύτερη των περιπτώσεων». Με αυτήν τη συνειδητοποίηση, δεν θα έχεις αποκτήσει λίγη αυτογνωσία; Βιώνοντας αυτό και κάνοντας συχνά αυτοκριτική σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, θα είσαι σε θέση να αποκτήσεις αληθινή αυτογνωσία, που θα γίνεται όλο και πιο βαθιά. Θα είσαι σε θέση να διακρίνεις την αλήθεια της διαφθοράς σου, της φτώχειας και της αθλιότητάς σου, της αξιοθρήνητης ασχήμιας σου, και εκείνη τη στιγμή, θα σιχαθείς τον εαυτό σου και θα μισήσεις τη διεφθαρμένη σου διάθεση. Τότε θα σου είναι εύκολο να απαρνηθείς τον εαυτό σου. Έτσι βιώνεις το έργο του Θεού. Πρέπει να αναλογιστείς τις εκφάνσεις της διαφθοράς σου σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Ειδικότερα, αφού αποκαλύψεις μια διεφθαρμένη διάθεση σε οποιαδήποτε κατάσταση, πρέπει συχνά να κάνεις αυτοκριτική και να γνωρίζεις τον εαυτό σου. Τότε θα σου είναι εύκολο να διακρίνεις ξεκάθαρα τη διεφθαρμένη σου ουσία και θα είσαι σε θέση να μισήσεις από καρδιάς τη διαφθορά σου, τη σάρκα σου και τον Σατανά. Και από την καρδιά σου, θα είσαι σε θέση να αγαπάς την αλήθεια και να αγωνίζεσαι γι’ αυτήν. Με αυτόν τον τρόπο, η αλαζονική σου διάθεση θα μειώνεται συνεχώς και, σιγά-σιγά, θα την αποβάλεις. Θα αποκτάς όλο και περισσότερη σύνεση, και θα σου είναι ευκολότερο να υποταχθείς στον Θεό. Στα μάτια των άλλων, θα φαίνεσαι πιο σταθερός και πιο προσγειωμένος, και θα φαίνεται ότι μιλάς πιο αντικειμενικά. Θα είσαι σε θέση να ακούς τους άλλους και θα τους δίνεις χρόνο να μιλήσουν. Όταν οι άλλοι έχουν δίκιο, θα σου είναι εύκολο να δεχτείς τα λόγια τους, και οι αλληλεπιδράσεις σου με τους ανθρώπους δεν θα είναι τόσο φορτικές. Θα είσαι σε θέση να συνεργαστείς αρμονικά με οποιονδήποτε. Αν εκτελείς το καθήκον σου με αυτόν τον τρόπο, δεν θα έχεις τότε σύνεση και ανθρώπινη φύση;

«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας Α΄», Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (1)

Για να επιλύσεις πλήρως το πρόβλημα της διεφθαρμένης σου διάθεσης, πρέπει να αναζητήσεις την αλήθεια για να το λύσεις με το που εμφανιστεί. Πρέπει να λύσεις το πρόβλημα της διεφθαρμένης διάθεσης με το που προκύψει, για να βεβαιωθείς ότι δεν θα κάνεις τίποτα λάθος και να αποτρέψεις μελλοντικά προβλήματα. Εάν μια διεφθαρμένη διάθεση ριζώσει και γίνει η σκέψη και η άποψη ενός ανθρώπου, θα μπορεί τότε να τον κατευθύνει να κάνει κακό. Επομένως, όταν κάποιος κάνει αυτοκριτική και αποκτά αυτογνωσία πρέπει κυρίως να ανακαλύψει τις διεφθαρμένες διαθέσεις του και να αναζητήσει γρήγορα την αλήθεια για να τις διορθώσει. Πρέπει να γνωρίζεις ποια πράγματα είναι στη φύση σου, τι σου αρέσει, τι επιδιώκεις και τι θέλεις να αποκτήσεις. Πρέπει να αναλύσεις αυτά τα πράγματα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού για να δεις αν συμφωνούν με το θέλημά Του, και από ποια άποψη είναι λανθασμένα. Μόλις τα κατανοήσεις όλα αυτά, πρέπει να επιλύσεις το πρόβλημα της μη κανονικής λογικής σου, δηλαδή το πρόβλημα της παράλογης και άκρως εκνευριστικής συμπεριφοράς σου. Δεν είναι καθαρά πρόβλημα της διεφθαρμένης σου διάθεσης, αλλά έχει να κάνει και με το ότι δεν έχεις λογική. Ειδικά σε ό,τι αφορά τα συμφέροντά τους, οι άνθρωποι που παρασύρονται από την ιδιοτέλειά τους δεν έχουν κανονική λογική. Εδώ μιλάμε για ένα ψυχολογικό πρόβλημα, καθώς και για την αχίλλεια πτέρνα των ανθρώπων. […]

Η φύση του ανθρώπου δεν περιλαμβάνει πράγματα όπως κάποιες εξωτερικές συμπεριφορές, πρακτικές ή σκέψεις και ιδέες που μπορούν απλώς να αντιμετωπιστούν και τέλος· αυτά που περιλαμβάνει πρέπει να ξεσκεπάζονται σιγά-σιγά. Επιπλέον, δεν μπορούν να τα εντοπίσουν εύκολα οι άνθρωποι. Ακόμη και αν το κάνουν, δεν είναι εύκολο να τα αλλάξουν αν δεν τα κατανοήσουν σε βάθος. Γιατί αναλύουμε συνεχώς τη φύση του ανθρώπου; Δεν καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό; Από πού προέρχονται οι διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτει ο άνθρωπος; Από τη φύση του, και όλες διέπονται από τη φύση του. Κάθε διεφθαρμένη διάθεση, κάθε σκέψη και ιδέα, κάθε πρόθεσή του σχετίζεται με τη φύση του. Επομένως, με το που αποκαλυφθεί άμεσα η φύση του, μπορούν εύκολα να διορθωθούν οι διεφθαρμένες του διαθέσεις. Δεν είναι εύκολο να αλλάξει η φύση των ανθρώπων. Αν, όμως, διακρίνουν και ξεχωρίσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτουν, και αν αναζητήσουν την αλήθεια για να τις διορθώσουν, τότε μπορούν σταδιακά να αλλάξουν τις διαθέσεις τους. Μόλις αλλάξει κανείς τη ζωή-διάθεσή του, θα μειώνονται όλο και περισσότερο μέσα του τα πράγματα που αντιστέκονται στον Θεό. Αναλύουμε τη φύση του ανθρώπου για να αλλάξει τη διάθεσή του. Δεν έχετε αντιληφθεί αυτόν τον στόχο. Νομίζετε ότι μόνο και μόνο επειδή αναλύσατε και κατανοήσατε τη φύση σας, θα υπακούσετε τον Θεό και θα ξαναβρείτε τη λογική σας. Το μόνο που κάνετε είναι να εφαρμόζετε τυφλά τους κανόνες! Για ποιον λόγο δεν εκθέτω απλώς την αλαζονεία και την αυταρέσκεια των ανθρώπων; Γιατί πρέπει και να αναλύω τη διεφθαρμένη φύση τους; Δεν θα λυθεί το πρόβλημα αν εκθέσω απλώς την αυταρέσκεια και την αλαζονεία τους. Αλλά αν αναλύσω τη φύση τους, οι πτυχές της είναι ευρύτατες και περιλαμβάνουν όλες τις διεφθαρμένες διαθέσεις. Υπερβαίνουν κατά πολύ το στενό φάσμα της αυταρέσκειας, της υπεροψίας και της αλαζονείας. Η φύση περιλαμβάνει πολύ περισσότερα. Άρα, καλό θα ήταν οι άνθρωποι να μπορούσαν να αναγνωρίσουν πόσες ακριβώς διεφθαρμένες διαθέσεις αποκαλύπτουν οι διάφορες απαιτήσεις τους από τον Θεό, δηλαδή οι εξωφρενικές τους επιθυμίες. Μόλις οι άνθρωποι κατανοήσουν τη φύση-ουσία τους, θα μπορέσουν στη συνέχεια να σιχαθούν και να αρνηθούν τον εαυτό τους. Θα τους είναι εύκολο να διορθώσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, και θα αποκτήσουν ένα μονοπάτι. Διαφορετικά, δεν θα ανακαλύψετε ποτέ τη βασική αιτία και θα πείτε μόνο ότι πρόκειται για αυταρέσκεια, αλαζονεία, υπερηφάνεια ή παντελή έλλειψη αφοσίωσης. Μπορεί να λυθεί το πρόβλημά σας αν μονάχα μιλάτε για τέτοια επιφανειακά πράγματα; Είναι απαραίτητο να συζητήσουμε για τη φύση του ανθρώπου;

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Οι άνθρωποι έχουν πάρα πολλές απαιτήσεις από τον Θεό

Τη σήμερον ημέρα, οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν πολύ επιφανειακή κατανόηση του εαυτού τους. Δεν έχουν καταφέρει σε καμία περίπτωση να αποκτήσουν σαφή γνώση των πραγμάτων που αποτελούν μέρος της φύσης τους. Το μόνο που γνωρίζουν είναι λίγες από τις διεφθαρμένες καταστάσεις που εκθέτουν, τα πράγματα που είναι πιθανόν να κάνουν ή λίγα από τα ελαττώματά τους, κι αυτό τους κάνει να πιστεύουν πως γνωρίζουν τον εαυτό τους. Εάν, επιπλέον, συμμορφώνονται με λίγους κανόνες, φροντίζουν να μην κάνουν λάθη σε ορισμένους τομείς και κατορθώνουν να μη διαπράττουν ορισμένες παραβάσεις, τότε θεωρούν πως κατέχουν πραγματικότητα στην πίστη τους στον Θεό και θεωρούν πως θα σωθούν. Αυτό είναι πέρα για πέρα ανθρώπινη φαντασία. Εάν συμμορφώνεσαι με αυτά τα πράγματα, θα κατορθώσεις στ’ αλήθεια να αποφύγεις τη διάπραξη οποιαδήποτε παράβασης; Θα έχεις επιτύχει πραγματική αλλαγή διάθεσης; Θα βιώνεις στ’ αλήθεια την ομοιότητα ενός ανθρώπινου όντος; Μπορείς, κατ’ αυτόν τον τρόπο, να ικανοποιήσεις αληθινά τον Θεό; Σε καμία περίπτωση· αυτό είναι βέβαιο. Η πίστη στον Θεό έχει αποτέλεσμα μόνο όταν έχει κανείς υψηλά πρότυπα κι έχει αποκτήσει την αλήθεια και κάποια μεταμόρφωση στη διάθεση της ζωής του. Αυτό πρώτα απαιτεί αφοσίωση στο να γνωρίσει κανείς τον εαυτό του. Εάν η γνώση των ανθρώπων για τον ίδιο τον εαυτό τους είναι υπερβολικά ρηχή, θα τους είναι αδύνατο να λύσουν τα προβλήματα, και η διάθεση της ζωής τους απλώς δεν θα αλλάξει. Είναι απαραίτητο να γνωρίζει κανείς τον εαυτό του σε βαθύ επίπεδο, δηλαδή να γνωρίζει κανείς τη δική του φύση: ποια στοιχεία περιλαμβάνει αυτή η φύση, πώς δημιουργήθηκαν αυτά τα πράγματα και από πού προήλθαν. Επιπλέον, είσαι όντως σε θέση να μισήσεις αυτά τα πράγματα; Έχεις δει τη δική σου άσχημη ψυχή και τη μοχθηρή σου φύση; Εάν είσαι πραγματικά σε θέση να δεις την αλήθεια για τον εαυτό σου, τότε θα αποστραφείς τον εαυτό σου. Όταν αποστραφείς τον εαυτό σου και στη συνέχεια κάνεις πράξη τον λόγο του Θεού, θα είσαι σε θέση να απαρνηθείς τη σάρκα και να έχεις τη δύναμη να εφαρμόσεις την αλήθεια χωρίς να πιστεύεις πως αυτό είναι επίπονο. Γιατί πολλοί άνθρωποι ακολουθούν τις σαρκικές προτιμήσεις τους; Επειδή θεωρούν τον εαυτό τους πολύ καλό και νιώθουν ότι οι πράξεις τους είναι σωστές και δικαιολογημένες, ότι δεν έχουν κανένα ελάττωμα και ότι, μάλιστα, έχουν απόλυτο δίκιο, είναι, συνεπώς, ικανοί να ενεργούν με την παραδοχή ότι η δικαιοσύνη είναι με το μέρος τους. Όταν κάποιος αναγνωρίζει ποια είναι η πραγματική φύση του —πόσο άσχημη, απεχθής και αξιολύπητη είναι— τότε δεν είναι ιδιαίτερα περήφανος για τον εαυτό του, δεν είναι τόσο αχαλίνωτα αλαζόνας και ούτε τόσο ευχαριστημένος με τον εαυτό του όπως πριν. Ένας τέτοιος άνθρωπος πιστεύει: «Πρέπει να είμαι ειλικρινής και προσγειωμένος κατά την άσκηση κάποιου μέρους από τον λόγο του Θεού. Αν δεν το κάνω, τότε δεν θα ανταποκρίνομαι στο πρότυπο του να είμαι άνθρωπος και θα ντρέπομαι να ζω υπό την παρουσία του Θεού». Τότε θεωρεί πραγματικά τον εαυτό του ως ευτελή, ως πραγματικά ασήμαντο. Εκείνη τη στιγμή καθίσταται εύκολο για αυτόν να υλοποιήσει την αλήθεια και εκείνος θα έχει κάπως την όψη που θα έπρεπε να έχει ο άνθρωπος. Μόνο όταν οι άνθρωποι απεχθάνονται πραγματικά τον εαυτό τους είναι σε θέση να απαρνηθούν τη σάρκα. Εάν δεν σιχαθούν τον εαυτό τους, δεν θα είναι σε θέση να απαρνηθούν τη σάρκα. Το να αποστρέφεται κανείς πραγματικά τον εαυτό δεν είναι ένα απλό ζήτημα. Υπάρχουν αρκετά πράγματα που πρέπει να απαντώνται σ’ αυτόν: Πρώτον, να γνωρίζει τη δική του φύση· και δεύτερον, να βλέπει τον εαυτό του ως ενδεή και ελεεινό, να βλέπει τον εαυτό του ως εξαιρετικά μικρό και ασήμαντο, και να βλέπει τη δική του ελεεινή και ακάθαρτη ψυχή. Όταν κάποιος βλέπει πλήρως αυτό που πραγματικά είναι και επιτυγχάνεται αυτό το αποτέλεσμα, τότε αποκτά πραγματικά γνώση του εαυτού του και μπορεί να ειπωθεί ότι έχει καταφέρει να γνωρίσει τον εαυτό του πλήρως. Μόνο τότε μπορεί κάποιος πραγματικά να μισήσει τον εαυτό του, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να καταραστεί τον εαυτό του, και να αισθανθεί πραγματικά ότι έχει διαφθαρεί βαθιά από τον Σατανά, σε σημείο ώστε να μη μοιάζει καν με ανθρώπινο ον. Τότε, μια μέρα, όταν εμφανιστεί η απειλή του θανάτου, ένα τέτοιο άτομο θα σκεφτεί: «Αυτή είναι η δίκαιη τιμωρία του Θεού. Ο Θεός είναι όντως δίκαιος· θα έπρεπε στ’ αλήθεια να πεθάνω!» Σ’ αυτό το σημείο, δεν θα παραπονεθεί, πόσω δε μάλλον θα κατηγορήσει τον Θεό, νιώθοντας απλώς ότι ο ίδιος είναι τόσο οικτρός και αξιοθρήνητος, τόσο ακάθαρτος και διεφθαρμένος που θα έπρεπε να αποκλειστεί και να καταστραφεί από τον Θεό, και μια ψυχή σαν τη δική του δεν είναι κατάλληλη να ζει στη γη. Συνεπώς, το συγκεκριμένο άτομο δεν θα παραπονεθεί ενάντια στον Θεό ούτε θα αντισταθεί σ’ Αυτόν, πολύ λιγότερο δε, θα προδώσει τον Θεό. Εάν κάποιος δεν γνωρίζει τον εαυτό του και εξακολουθεί να θεωρεί τον εαυτό του πολύ καλό, τότε, όταν ο θάνατος χτυπήσει την πόρτα, το άτομο αυτό θα σκεφτεί: «Τα έχω καταφέρει τόσο καλά στην πίστη μου. Πόσο σκληρά έχω αναζητήσει! Έχω δώσει τόσο πολλά, έχω υποφέρει τόσο πολύ, αλλά, τελικά, ο Θεός μού ζητάει τώρα να πεθάνω. Δεν ξέρω πού έγκειται η δικαιοσύνη του Θεού. Γιατί μου ζητάει να πεθάνω; Εάν πρέπει να πεθάνω εγώ, τότε ποιος θα σωθεί; Δεν θα έρθει το τέλος της ανθρώπινης φυλής;» Πρώτον, αυτό το άτομο τρέφει αντιλήψεις για τον Θεό. Δεύτερον, αυτό το άτομο διαμαρτύρεται και δεν δείχνει καμία απολύτως υποταγή. Αυτό έκανε ακριβώς και ο Παύλος: Όταν ήρθε η ώρα να πεθάνει, δεν γνώριζε τον εαυτό του, και όταν η τιμωρία του Θεού πλησίαζε, ήταν πλέον πολύ αργά.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο

Η αυτογνωσία είναι κρίσιμης σημασίας για τον καθένα, διότι επηρεάζει άμεσα αν μπορεί κανείς να αποβάλει τη διεφθαρμένη του διάθεση και να σωθεί, ζήτημα πολύ σημαντικό. Μη νομίζεις ότι είναι απλό. Αυτογνωσία δεν σημαίνει να καταλαβαίνεις τις ενέργειες ή τις πρακτικές σου, σημαίνει να γνωρίζεις την ουσία του προβλήματός σου, να ξέρεις την αιτία και την ουσία της επαναστατικότητάς σου, τον λόγο που δεν μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια, και να κατανοείς όσα συμβαίνουν όταν κάνεις πράξη την αλήθεια και σε αναστατώνουν. Αυτές είναι κάποιες απ’ τις πιο σημαντικές πτυχές της αυτογνωσίας. Για παράδειγμα, λόγω του τρόπου διαμόρφωσης της κινεζικής παραδοσιακής κουλτούρας, οι Κινέζοι κατά τις παραδοσιακές αντιλήψεις τους πιστεύουν ότι το τέκνο οφείλει ευσέβεια προς τους γονείς του. Όποιος δεν υπακούει σε αυτό, είναι ασεβής ως τέκνο. Με αυτές τις ιδέες έχουν εμποτιστεί οι άνθρωποι από την παιδική τους ηλικία, αυτές διδάσκονται ουσιαστικά σε κάθε σπιτικό, αλλά και σε κάθε σχολείο και στην κοινωνία γενικότερα. Όταν γεμίζεις το κεφάλι κάποιου με τέτοιου είδους πράγματα, σκέφτεται αυτός: «Η ευσέβεια του τέκνου είναι σημαντικότερη από οτιδήποτε άλλο. Εάν δεν την τηρώ, δεν θα είμαι καλός άνθρωπος —θα είμαι ασεβής ως τέκνο και θα με αποδοκιμάσει η κοινωνία. Θα είμαι άτομο χωρίς συνείδηση». Είναι ορθή αυτή η άποψη; Οι άνθρωποι έχουν δει τόσες αλήθειες που εκφράζει ο Θεός —απαίτησε ο Θεός να δείχνει κάποιος ευσέβεια τέκνου προς τους γονείς του; Είναι αυτή μία από τις αλήθειες που πρέπει να κατανοούν οι πιστοί του Θεού; Όχι, δεν είναι. Ο Θεός συναναστράφηκε μόνο σχετικά με ορισμένες αρχές. Βάσει ποιας αρχής ζητούν τα λόγια του Θεού να συμπεριφέρονται οι άνθρωποι στους άλλους; Να αγαπούν αυτό που αγαπά ο Θεός και να μισούν αυτό που μισεί: αυτή είναι η αρχή που θα πρέπει να τηρείται. Ο Θεός αγαπά όσους επιδιώκουν την αλήθεια και είναι σε θέση να ακολουθήσουν το θέλημά Του· αυτοί είναι οι άνθρωποι που θα πρέπει να αγαπάμε κι εμείς. Όσοι δεν είναι σε θέση να ακολουθήσουν το θέλημα του Θεού, Τον μισούν και επαναστατούν ενάντιά Του —αυτούς τους απεχθάνεται ο Θεός και θα πρέπει να τους απεχθανόμαστε κι εμείς. Αυτό ζητά ο Θεός από τον άνθρωπο. Εάν οι γονείς σου δεν πιστεύουν στον Θεό, εάν γνωρίζουν μεν πολύ καλά ότι η πίστη στον Θεό είναι το σωστό μονοπάτι και ότι μπορεί να οδηγήσει στη σωτηρία, όμως παραμένουν μη δεκτικοί, τότε δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται για ανθρώπους που αποστρέφονται την αλήθεια και τη μισούν, και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι άνθρωποι που αντιστέκονται στον Θεό και Τον μισούν —και ο Θεός φυσικά τους απεχθάνεται και τους μισεί. Θα μπορούσες να απεχθάνεσαι τέτοιους γονείς; Εναντιώνονται στον Θεό και μιλούν άσχημα σ’ Εκείνον —οπότε, στην περίπτωση αυτή, είναι σίγουρα δαίμονες και Σατανάδες. Θα μπορούσες να τους μισείς και να τους καταριέσαι; Όλα αυτά είναι πραγματικά ερωτήματα. Εάν οι γονείς σου δεν σε αφήνουν να πιστεύεις στον Θεό, πώς θα πρέπει να τους συμπεριφέρεσαι; Όπως ζητά ο Θεός, θα πρέπει να αγαπάς αυτό που αγαπά ο Θεός και να μισείς αυτό που μισεί ο Θεός. Κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, ο Κύριος Ιησούς είπε: «Τις είναι η μήτηρ μου και τίνες είναι οι αδελφοί μου;» «Διότι όστις ακολουθεί το θέλημα του Πατρός μου του εν ουρανοίς, αυτός μου είναι αδελφός και αδελφή και μήτηρ». Αυτά τα λόγια υπήρχαν ήδη από την Εποχή της Χάριτος, και τώρα τα λόγια του Θεού είναι ακόμη πιο ξεκάθαρα: «Να αγαπάς όσα αγαπά ο Θεός και να μισείς όσα μισεί ο Θεός». Αυτά τα λόγια μάς βάζουν κατευθείαν στο θέμα, κι όμως οι άνθρωποι συχνά δεν είναι σε θέση να συλλάβουν την πραγματική τους σημασία. Εάν κάποιος απαρνείται τον Θεό και Του αντιτίθεται, και είναι καταραμένος από τον Θεό, όμως είναι γονιός ή συγγενής σου, και όχι, απ’ όσο ξέρεις, κακός άνθρωπος, και σου συμπεριφέρεται καλά, τότε μπορεί να μην είσαι σε θέση να μισήσεις αυτό το άτομο, και μάλιστα ενδέχεται να παραμείνεις σε στενή επαφή μαζί του, με τη σχέση σας να παραμένει αμετάβλητη. Θα σε προβληματίσει όταν ακούσεις ότι ο Θεός μισεί τους ανθρώπους αυτούς, ενώ εσύ δεν μπορείς να σταθείς στο πλευρό Του και να τους απορρίψεις χωρίς έλεος. Σε περιορίζουν διαρκώς τα αισθήματα και δεν μπορείς να τους εγκαταλείψεις πλήρως. Ποιος είναι ο λόγος για αυτό; Τούτο συμβαίνει επειδή τα αισθήματά σου είναι πολύ ισχυρά και σε εμποδίζουν να κάνεις πράξη την αλήθεια. Αυτό το άτομο είναι καλό μαζί σου, δεν μπορείς, επομένως, να εξαναγκάσεις τον εαυτό σου να το μισήσει. Θα μπορούσες να το μισήσεις μόνο εάν σε έβλαπτε. Συνάδει αυτό το μίσος με τις αλήθεια-αρχές; Επίσης, σε δεσμεύουν οι παραδοσιακές αντιλήψεις και σκέφτεσαι ότι είναι γονιός ή συγγενής σου, οπότε, εάν τον μισήσεις, θα σε περιφρονήσει η κοινωνία και θα σε υβρίσει η κοινή γνώμη, θα σε καταδικάσουν ως άσπλαχνο τέκνο, χωρίς συνείδηση, χωρίς καν ανθρώπινη υπόσταση. Νομίζεις ότι θα υποστείς τη θεία καταδίκη και τιμωρία. Ακόμη και αν θες να τον μισήσεις, η συνείδησή σου δεν θα το επιτρέψει. Γιατί λειτουργεί η συνείδησή σου κατ’ αυτόν τον τρόπο; Επειδή από τότε που ήσουν παιδί έχει καλλιεργηθεί μέσα σου ένας τρόπος σκέψης από την οικογένειά σου, την εκπαίδευση που σου έδωσαν οι γονείς σου και την κατήχηση της παραδοσιακής κουλτούρας. Αυτός ο τρόπος σκέψης έχει ριζώσει πολύ βαθιά στην καρδιά σου, και σε κάνει να πιστεύεις λανθασμένα ότι η ευλάβεια εκ μέρους των τέκνων είναι κάτι το απόλυτα φυσικό, και πως οτιδήποτε κληροδοτείται από τους προγόνους είναι πάντα καλό. Την έμαθες πρώτη και παραμένει κυρίαρχη, δημιουργώντας ένα μεγάλο εμπόδιο και αναστάτωση στην πίστη σου και την αποδοχή της αλήθειας, αφού δεν σου επιτρέπει να κάνεις πράξη τα λόγια του Θεού και να αγαπάς αυτό που αγαπάει, να μισείς αυτό που μισεί. Γνωρίζεις μέσα σου ότι η ζωή σου προήλθε από τον Θεό, όχι από τους γονείς σου, και ξέρεις επίσης ότι οι γονείς σου όχι μόνο δεν πιστεύουν στον Θεό, αλλά και Του αντιστέκονται, ότι ο Θεός τούς μισεί κι εσύ θα πρέπει να υποταχθείς σε Αυτόν, να σταθείς στο πλευρό Του, όμως απλά δεν μπορείς να τα καταφέρεις να τους μισήσεις, ακόμη κι αν το θέλεις. Δεν μπορείς να κάνεις στροφή 180 μοιρών, δεν μπορείς να χαλυβδώσεις την καρδιά σου ούτε μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια. Ποια είναι η αιτία αυτού του γεγονότος; Ο Σατανάς χρησιμοποιεί αυτού του είδους την παραδοσιακή κληρονομιά και τις αντιλήψεις περί ηθικής για να δεσμεύσει τις σκέψεις σου, το μυαλό και την καρδιά σου, καθιστώντας σε ανίκανο να αποδεχτείς τα λόγια του Θεού· έχεις κυριευτεί από αυτά τα πράγματα του Σατανά και δεν είσαι πλέον σε θέση να δεχτείς τα λόγια του Θεού. Όταν θέλεις να κάνεις πράξη τα λόγια του Θεού, αυτά τα πράγματα προκαλούν αναταραχή μέσα σου και σε κάνουν να αντιτάσσεσαι στην αλήθεια και στις απαιτήσεις Του, δεν έχεις, λοιπόν, τη δύναμη να απαλλαγείς από τον ζυγό της παραδοσιακής κληρονομιάς. Αφού παλέψεις για λίγο, συμβιβάζεσαι: προτιμάς να πιστεύεις ότι οι παραδοσιακές αντιλήψεις περί ηθικής είναι ορθές και συνάδουν με την αλήθεια, κι έτσι απορρίπτεις ή αποποιείσαι τα λόγια του Θεού. Δεν αποδέχεσαι τα λόγια Του ως αλήθεια ούτε και σκέφτεσαι τίποτε ως προς τη σωτηρία σου, νιώθοντας ότι εξακολουθείς να ζεις σε αυτόν τον κόσμο και ότι μπορείς να επιβιώσεις μόνον εάν βασίζεσαι σε αυτούς τους ανθρώπους. Ανίκανος να αντέξεις τις αντεγκλήσεις της κοινωνίας, προτιμάς να αποποιηθείς την αλήθεια και τα λόγια του Θεού, και να αφεθείς στις παραδοσιακές αντιλήψεις περί ηθικής και στην επιρροή του Σατανά, προτιμώντας να προσβάλεις τον Θεό και να μην κάνεις πράξη την αλήθεια. Δεν είναι οι άνθρωποι αξιολύπητοι; Δεν έχουν ανάγκη τη σωτηρία του Θεού; Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό πολλά χρόνια, όμως και πάλι δεν γνωρίζουν καθόλου το θέμα της ευσέβειας των τέκνων. Πραγματικά δεν κατανοούν την αλήθεια. Δεν μπορούν ποτέ να ξεπεράσουν το εμπόδιο των κοσμικών σχέσεων· δεν έχουν το θάρρος ούτε την αυτοπεποίθηση, πόσο μάλλον την αποφασιστικότητα που απαιτείται, οπότε δεν μπορούν να αγαπήσουν και να υπακούσουν τον Θεό. Κάποιοι μπορούν να το ξεπεράσουν αυτό, αλλά δεν τους είναι καθόλου εύκολο να πουν: «Οι γονείς μου δεν πιστεύουν στον Θεό και δεν αφήνουν ούτε κι εμένα να πιστέψω. Είναι διάβολοι». Ούτε ένας άπιστος δεν πιστεύει ότι υπάρχει Θεός ή ότι Αυτός δημιούργησε τους ουρανούς και τη γη και όλα τα πράγματα, ή ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον Θεό. Υπάρχουν ακόμη και κάποιοι που λένε: «Η ζωή δίνεται στον άνθρωπο από τους γονείς του και αυτούς πρέπει να τιμά». Από πού προέρχεται μια τέτοια σκέψη ή άποψη; Μήπως προέρχεται από τον Σατανά; Οι χιλιετίες της παραδοσιακής κουλτούρας είναι αυτές που έχουν εκπαιδεύσει και παραπλανήσει έτσι τον άνθρωπο, κάνοντάς τον να αρνείται τη δημιουργία και την κυριαρχία του Θεού. Αν ο Σατανάς δεν παραπλανούσε και δεν έλεγχε τους ανθρώπους, η ανθρωπότητα θα ερευνούσε το έργο του Θεού και θα διάβαζε τα λόγια Του, και θα γνώριζε ότι έχει δημιουργηθεί από τον Θεό, ότι η ζωή όλων έχει δοθεί από τον Θεό· θα γνώριζε ότι όλα όσα έχει τα έχει προσφέρει ο Θεός και ότι ο Θεός είναι Αυτός τον οποίο πρέπει να ευχαριστεί. Αν κάποιος μας προσφέρει κάτι καλό, θα πρέπει να το δεχόμαστε από τον Θεό —συγκεκριμένα οι γονείς μας, οι οποίοι μας γέννησαν και μας μεγάλωσαν· όλα αυτά είναι κανονισμένα από τον Θεό. Ο Θεός κυριαρχεί στα πάντα· ο άνθρωπος είναι απλώς ένα εργαλείο υπηρεσίας. Αν κάποιος μπορεί να παραμερίσει τους γονείς του ή τον σύζυγο (ή τη σύζυγο) και τα παιδιά του, προκειμένου να δαπανήσει εαυτόν για τον Θεό, τότε το άτομο αυτό θα είναι πιο δυνατό και θα έχει μεγαλύτερο αίσθημα δικαιοσύνης ενώπιον Του. Όμως, οι άνθρωποι δεν μπορούν να σπάσουν εύκολα τα δεσμά της εθνικής εκπαίδευσης και των ιδεών, των αντιλήψεων και των ηθικών δηλώσεων της παραδοσιακής κουλτούρας. Αυτά τα σατανικά δηλητήρια και οι φιλοσοφίες έχουν ριζώσει εδώ και καιρό στην καρδιά τους, και έχουν δημιουργήσει κάθε λογής διεφθαρμένες διαθέσεις που δεν τους αφήνουν να ακούσουν τον λόγο του Θεού και να υποταχθούν σ’ Αυτόν. Από τα βάθη της διεφθαρμένης καρδιάς του ανθρώπου λείπει κάτι πολύ βασικό: η προθυμία να κάνει πράξη την αλήθεια και να ακολουθήσει το θέλημα του Θεού. Γι’ αυτό, οι άνθρωποι επαναστατούν κατά του Θεού και Του αντιστέκονται· μπορεί ανά πάσα στιγμή να Τον προδώσουν και να Τον απαρνηθούν. Είναι δυνατόν να αποδεχτεί κάποιος την αλήθεια αν έχει μέσα του διεφθαρμένες διαθέσεις, σατανικά δηλητήρια και σατανικές φιλοσοφίες; Είναι δυνατόν να υποταχθεί στον Θεό; Είναι πραγματικά πολύ δύσκολο. Αν δεν υπήρχε το έργο της κρίσης από τον ίδιο τον Θεό, τότε η βαθιά διεφθαρμένη ανθρωπότητα δεν θα μπορούσε να σωθεί και να καθαρθεί από όλες τις σατανικές της διαθέσεις. Ακόμη κι αν οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό και είναι πρόθυμοι να Τον ακολουθήσουν, δεν μπορούν να Τον ακούσουν και να υποταχθούν σ’ Αυτόν, επειδή πρέπει να κοπιάσουν υπερβολικά για να αποδεχτούν την αλήθεια. Πρέπει, λοιπόν, πριν αρχίσει κανείς να επιδιώκει την αλήθεια, να επιδιώξει την αυτογνωσία και να διορθώσει την ίδια του τη διεφθαρμένη διάθεση. Μόνο τότε θα αποδεχτεί πιο εύκολα την αλήθεια. Η αυτογνωσία δεν είναι καθόλου απλή υπόθεση· μόνο όσοι αποδέχονται την αλήθεια μπορούν να φτάσουν στην αυτογνωσία. Γι’ αυτό, λοιπόν, η αυτογνωσία είναι ένα ζήτημα ζωτικής σημασίας, το οποίο δεν πρέπει να παραβλέψετε.

Οι άνθρωποι δυσκολεύονται πολύ να αποδεχτούν την αλήθεια και ακόμη περισσότερο να φτάσουν στην αυτογνωσία λόγω των διεφθαρμένων τους διαθέσεων. Για να σωθούν, πρέπει να γνωρίσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και τη φύση-ουσία τους. Μόνο τότε μπορούν να αποδεχτούν πραγματικά και να κάνουν πράξη την αλήθεια. Οι περισσότεροι απ’ όσους πιστεύουν στον Θεό αρκούνται μόνο στο να μπορούν να λένε λόγια και δόγματα, και νομίζουν ότι έτσι κατανοούν την αλήθεια. Αυτό είναι μεγάλο λάθος. Χωρίς να γνωρίζει κάποιος τον εαυτό του, δεν γίνεται να γνωρίσει την αλήθεια. Οι άνθρωποι, λοιπόν, για να κατανοήσουν και να αποκτήσουν την αλήθεια κατά την πίστη τους στον Θεό, πρέπει να εστιάσουν στην αυτογνωσία. Ανεξάρτητα από το μέρος, τον χρόνο και το περιβάλλον στο οποίο βρισκόμαστε, αν μπορέσουμε να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, να ανακαλύψουμε και να αναλύσουμε τις διεφθαρμένες διαθέσεις μας, και να θέσουμε την αυτογνωσία ως την ύψιστη προτεραιότητά μας, τότε σίγουρα θα κερδίσουμε κάτι, και σιγά-σιγά η αυτογνωσία μας θα αυξάνεται. Ταυτόχρονα, θα κάνουμε πράξη την αλήθεια, την αγάπη και την υποταγή στον Θεό, και θα κατανοούμε όλο και μεγαλύτερο μέρος της αλήθειας. Τότε, ως φυσικό επακόλουθο, η αλήθεια θα γίνει η ζωή μας. Αν, όμως, δεν γνωρίσεις καθόλου τον εαυτό σου, τότε σε τυφλώνουν κάθε λογής επιφανειακά φαινόμενα και είναι ψέμα ότι κάνεις πράξη την αλήθεια. Νιώθεις λες και έχει βελτιωθεί η συμπεριφορά σου, ότι έχεις περισσότερη συνείδηση και λογική απ’ ό,τι πριν, ότι είσαι πιο ευγενικός, πιο στοργικός και ανεκτικός, ότι έχεις μεγαλύτερη υπομονή και συγχωρείς πιο εύκολα, κι έτσι νομίζεις ότι ήδη βιώνεις την κανονική ανθρώπινη φύση και ότι είσαι σπουδαίος και τέλειος. Αλλά στα μάτια του Θεού, δεν ανταποκρίνεσαι στις απαιτήσεις και τα πρότυπά Του, και απέχεις πολύ από την υποταγή σ’ Αυτόν και την πραγματική λατρεία Του. Άρα, αυτό δείχνει ότι δεν έχεις κερδίσει την αλήθεια, δεν έχεις το παραμικρό ίχνος πραγματικότητας και απέχεις ακόμη πολύ από τα πρότυπα της σωτηρίας.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο αναγνωρίζοντας τις πλανεμένες απόψεις του μπορεί κανείς να αλλάξει πραγματικά

Σχετικοί ύμνοι

Αυτή είναι η ομοιότητα ενός αληθινού ανθρώπου

Η αποτυχία είναι η καλύτερη ευκαιρία να γνωρίσεις τον εαυτό σου

Κατανόησε τον εαυτό σου σύμφωνα με τα λόγια του Θεού