Λόγια του Παντοδύναμου Θεού των εσχάτων ημερών

Ο άνθρωπος ζει ολόκληρη τη ζωή του υπό την εξουσία του Σατανά και δεν υπάρχει ούτε ένα άτομο που μπορεί να απελευθερωθεί από την επιρροή του Σατανά από μόνο του. Όλοι ζουν σε έναν βρόμικο κόσμο, μες στη διαφθορά και το κενό, χωρίς το παραμικρό νόημα ή αξία· ζουν τέτοιες ξέγνοιαστες ζωές για τη σάρκα, για τη λαγνεία και για τον Σατανά. Δεν υπάρχει η παραμικρή αξία στην ύπαρξή τους. Ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση να βρει την αλήθεια που θα τον ελευθερώσει από την επιρροή του Σατανά. Αν και ο άνθρωπος πιστεύει στον Θεό και διαβάζει τη Βίβλο, δεν καταλαβαίνει πώς να απελευθερωθεί από τον έλεγχο της επιρροής του Σατανά. Κατά τη διάρκεια των αιώνων, πολύ λίγοι άνθρωποι έχουν ανακαλύψει αυτό το μυστικό, πολύ λίγοι το έχουν κατανοήσει. Ως εκ τούτου, αν και ο άνθρωπος απεχθάνεται τον Σατανά και απεχθάνεται τη σάρκα, δεν ξέρει πώς να απαλλαγεί από την παγιδευτική επιρροή του Σατανά. Σήμερα, δεν βρίσκεστε ακόμα υπό την εξουσία του Σατανά; Δεν μετανιώνετε για τις επαναστατικές πράξεις σας, πολύ λιγότερο δε, νιώθετε ότι είστε βρόμικοι και επαναστατικοί. Αφού αντιταχθείτε στον Θεό, διατηρείτε, μάλιστα, την ψυχική σας ηρεμία και νιώθετε μεγάλη γαλήνη. Η ηρεμία σου δεν οφείλεται στο ότι είσαι διεφθαρμένος; Αυτή η ψυχική ηρεμία δεν προέρχεται από την επαναστατικότητά σου; Ο άνθρωπος ζει σε μια ανθρώπινη κόλαση, ζει υπό τη σκοτεινή επιρροή του Σατανά· σε όλη τη γη, τα φαντάσματα ζουν μαζί με τον άνθρωπο, καταπατώντας τη σάρκα του ανθρώπου. Στη γη, δεν ζεις σε έναν όμορφο παράδεισο. Ο τόπος όπου βρίσκεσαι είναι το βασίλειο των διαβόλων, μια ανθρώπινη κόλαση, ένας Κάτω Κόσμος. Αν ο άνθρωπος δεν εξαγνιστεί, τότε είναι φτιαγμένος από βρομιά· αν δεν είναι προστατευμένος και φροντισμένος από τον Θεό, τότε είναι ακόμα αιχμάλωτος του Σατανά· αν δεν κριθεί και παιδευτεί, τότε δεν θα έχει κανένα μέσο να ξεφύγει από την καταπίεση της σκοτεινής επιρροής του Σατανά. Η διεφθαρμένη διάθεση που εμφανίζεις και η επαναστατική συμπεριφορά που βιώνεις είναι επαρκείς για να αποδείξουν ότι εξακολουθείς να ζεις υπό την εξουσία του Σατανά. Αν το μυαλό και οι σκέψεις σου δεν έχουν καθαρθεί και η διάθεσή σου δεν έχει κριθεί και παιδευτεί, τότε ολόκληρη η ύπαρξή σου εξακολουθεί να ελέγχεται από την εξουσία του Σατανά, το μυαλό σου ελέγχεται από τον Σατανά, οι σκέψεις σου χειραγωγούνται από τον Σατανά και ολόκληρη η ύπαρξή σου ελέγχεται από τα χέρια του Σατανά. […] Αν θέλεις να οδηγηθείς στην τελείωση, τότε πρέπει να καταλάβεις το έργο του Θεού. Ειδικότερα, πρέπει να καταλάβεις τη σημασία της παίδευσης και της κρίσης Του και τον λόγο για τον οποίο υλοποιείται αυτό το έργο στον άνθρωπο. Είσαι σε θέση να δεχτείς αυτό το έργο; Κατά τη διάρκεια της παίδευσης αυτού του είδους, είσαι σε θέση να επιτύχεις τις ίδιες εμπειρίες και γνώσεις με τον Πέτρο; Εάν επιδιώκεις τη γνώση του Θεού και του έργου του Αγίου Πνεύματος και αν επιδιώκεις αλλαγές στη διάθεσή σου, τότε έχεις την ευκαιρία να οδηγηθείς στην τελείωση.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι εμπειρίες του Πέτρου: η γνώση του για την παίδευση και την κρίση

Σήμερα, ο Θεός σάς κρίνει, σας παιδεύει και σας καταδικάζει, αλλά πρέπει να ξέρεις ότι ο σκοπός της καταδίκης σου είναι να γνωρίσεις τον εαυτό σου. Σε καταδικάζει, σε καταριέται, σε κρίνει και σε παιδεύει ώστε να μπορέσεις να γνωρίσεις τον εαυτό σου, ώστε να μπορέσει να αλλάξει η διάθεσή σου και, επιπλέον, ώστε να μπορέσεις να μάθεις την αξία σου και να δεις ότι όλες οι ενέργειες του Θεού είναι δίκαιες και γίνονται σύμφωνα με τη διάθεσή Του και τις απαιτήσεις του έργου Του, ότι εργάζεται σύμφωνα με το σχέδιό Του για τη σωτηρία του ανθρώπου και ότι είναι ο δίκαιος Θεός που αγαπά, σώζει, κρίνει και παιδεύει τον άνθρωπο. Εάν γνωρίζεις μόνο ότι έχεις χαμηλό κύρος και ότι είσαι διεφθαρμένος και επαναστατικός, αλλά δεν γνωρίζεις ότι ο Θεός επιθυμεί να διασαφηνίσει τη σωτηρία Του μέσω της κρίσης και της παίδευσης που επιτελεί μέσα σου σήμερα, τότε δεν έχεις κανέναν τρόπο να αποκτήσεις εμπειρία, πόσο μάλλον δε, είσαι ικανός να συνεχίσεις προς τα εμπρός. Ο Θεός δεν έχει έλθει για να σκοτώσει ή να καταστρέψει, αλλά για να κρίνει, να καταραστεί, να παιδέψει και να σώσει. Έως ότου φτάσει στο τέλος του το σχέδιο διαχείρισής Του που αριθμεί 6.000 έτη —προτού Εκείνος αποκαλύψει την έκβαση κάθε κατηγορίας ανθρώπου— το έργο του Θεού επί γης θα γίνεται για χάρη της σωτηρίας· ο αποκλειστικός σκοπός του είναι να ολοκληρωθούν —διεξοδικά— όσοι Τον αγαπούν και να παραδοθούν υπό το κράτος Του. Όπως κι αν σώζει ο Θεός τους ανθρώπους, όλα γίνονται κάνοντάς τους να απελευθερωθούν από την παλιά σατανική τους φύση· δηλαδή, τους σώζει κάνοντάς τους να αναζητήσουν τη ζωή. Αν δεν το κάνουν, τότε δεν θα έχουν τρόπο να δεχτούν τη σωτηρία του Θεού. Η σωτηρία είναι το έργο του ίδιου του Θεού και η αναζήτηση της ζωής είναι κάτι που πρέπει να αναλάβει ο άνθρωπος προκειμένου να αποδεχτεί τη σωτηρία. Στα μάτια του ανθρώπου, η σωτηρία είναι η αγάπη του Θεού, και η αγάπη του Θεού δεν μπορεί να είναι παίδευση, κρίση και κατάρες· η σωτηρία πρέπει να περιέχει αγάπη, συμπόνια και, επιπλέον, λόγια παρηγοριάς και απεριόριστες ευλογίες που παραχωρεί ο Θεός. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι όταν ο Θεός σώζει τον άνθρωπο, το κάνει συγκινώντας τον με τις ευλογίες και τη χάρη Του, έτσι ώστε να μπορέσει να δώσει την καρδιά του στον Θεό. Τουτέστιν, το γεγονός ότι συγκινεί τον άνθρωπο αποτελεί τη σωτηρία του από Εκείνον. Αυτού του είδους η σωτηρία επιτελείται μέσω του κλεισίματος μιας συμφωνίας. Μόνο όταν ο Θεός τούς προσφέρει τα εκατονταπλάσια, θα παραδοθούν οι άνθρωποι ενώπιον του ονόματος του Θεού και θα προσπαθούν να τα πηγαίνουν καλά για χάρη Του και να Του φέρνουν δόξα. Αυτή δεν είναι η πρόθεση του Θεού για την ανθρωπότητα. Ο Θεός έχει έλθει να εργαστεί στη γη για να σώσει τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα· δεν υπάρχει αναλήθεια σε αυτό. Αν υπήρχε, τότε σίγουρα δεν θα είχε έλθει να επιτελέσει το έργο Του αυτοπροσώπως. Στο παρελθόν, τα μέσα της σωτηρίας Του περιλάμβαναν την επίδειξη υπέρτατης αγάπης και συμπόνιας, σε βαθμό που Εκείνος έδωσε όλο Του το Είναι στον Σατανά σε αντάλλαγμα για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Το παρόν δεν μοιάζει καθόλου με το παρελθόν: Η σωτηρία που σας παραχωρείται σήμερα λαμβάνει χώρα κατά τις έσχατες ημέρες, κατά τη διάρκεια της ταξινόμησης του καθενός ανά είδος· τα μέσα της σωτηρίας σας δεν είναι η αγάπη ή η συμπόνια, αλλά η παίδευση και η κρίση, ώστε ο άνθρωπος να μπορεί να σωθεί πιο επισταμένως. Έτσι, όλα όσα λαμβάνετε είναι παίδευση, κρίση και ανηλεή πάταξη, αλλά να γνωρίζετε το εξής: Σε αυτήν την άσπλαχνη πάταξη δεν υπάρχει η παραμικρή τιμωρία. Όσο σκληρά κι αν είναι τα λόγια Μου, αυτά που σας πλήττουν δεν είναι παρά μερικά λόγια που ίσως σας φαίνονται εντελώς άσπλαχνα και, όσο οργισμένος κι αν είμαι, αυτά που πέφτουν πάνω σας σαν βροχή είναι και πάλι λόγια διδασκαλίας, και δεν θέλω να σας βλάψω ούτε να σας θανατώσω. Δεν αποτελούν όλα αυτά γεγονός; Να ξέρετε ότι, τη σήμερον ημέρα, είτε πρόκειται για δίκαιη κρίση είτε για άσπλαχνο εξευγενισμό και παίδεμα, όλα γίνονται για χάρη της σωτηρίας. Σήμερα, είτε ταξινομηθεί ο καθένας ανά είδος είτε αποκαλυφθούν οι κατηγορίες του ανθρώπου, ο σκοπός όλων των λόγων και όλου του έργου του Θεού είναι η σωτηρία εκείνων που αγαπούν αληθινά τον Θεό. Η δίκαιη κρίση γίνεται για τον εξαγνισμό του ανθρώπου και ο άσπλαχνος εξευγενισμός γίνεται για την κάθαρσή του· τα σκληρά λόγια ή η σκληρή συμμόρφωση γίνονται αμφότερα με σκοπό τον εξαγνισμό και για χάρη της σωτηρίας.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Θα πρέπει να αφήσετε κατά μέρος τις ευλογίες του κύρους και να κατανοήσετε το θέλημα του Θεού, το οποίο είναι να φέρει σωτηρία στον άνθρωπο

Αν επιθυμείς να καθαρθείς από τη διαφθορά και να υποστείς μια αλλαγή στη διάθεση της ζωής σου, τότε πρέπει να αγαπάς την αλήθεια και να μπορείς να αποδεχθείς την αλήθεια. Τι σημαίνει να αποδεχτεί κανείς την αλήθεια; Η αποδοχή της αλήθειας σημαίνει ότι, ανεξάρτητα από το είδος της διεφθαρμένης διάθεσης που έχεις ή από το ποια δηλητήρια του μεγάλου κόκκινου δράκοντα —δηλητήρια του Σατανά— υπάρχουν στη φύση σου, όταν τα λόγια του Θεού αποκαλύπτουν αυτά τα πράγματα, θα πρέπει να τα παραδεχθείς και να υποταχθείς, δεν μπορείς να κάνεις διαφορετική επιλογή και θα πρέπει να γνωρίζεις τον εαυτό σου σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Αυτό σημαίνει να είναι κανείς σε θέση να αποδεχθεί τα λόγια του Θεού και να αποδεχθεί την αλήθεια. Ανεξάρτητα από το τι λέει ο Θεός, όσο αυστηρές κι αν είναι οι ομιλίες Του, και ανεξάρτητα από το τι λόγια χρησιμοποιεί, μπορείς να τα αποδεχτείς, εφόσον όσα λέει είναι η αλήθεια, και μπορείς να τα αναγνωρίσεις, εφόσον συμμορφώνονται με την πραγματικότητα. Μπορείτε να υποταχθείτε στα λόγια του Θεού ανεξάρτητα από το πόσο βαθιά τα κατανοείτε, και αποδέχεστε και υποτάσσεστε στο φως το οποίο αποκαλύπτει το Άγιο Πνεύμα και το οποίο συναναστρέφονται οι αδελφοί και οι αδελφές σου. Όταν ένας τέτοιος άνθρωπος έχει επιδιώξει την αλήθεια ως ένα ορισμένο σημείο, μπορεί να αποκτήσει την αλήθεια και να επιτύχει μια μεταμόρφωση της διάθεσής του. Ακόμα και αν οι άνθρωποι που δεν αγαπούν την αλήθεια έχουν λίγη ανθρώπινη φύση, μπορούν να κάνουν κάποιες καλές πράξεις και μπορούν να απαρνηθούν και να δαπανήσουν για τον Θεό, εκείνοι είναι μπερδεμένοι σχετικά με την αλήθεια και δεν την αντιμετωπίζουν σοβαρά, άρα η διάθεση της ζωής τους δεν αλλάζει ποτέ.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Πώς να γνωρίσουμε τη φύση του ανθρώπου

Καθώς βιώνεις το έργο του Θεού, πρέπει πρώτα να αποδεχτείς τα λόγια Του που αποκαλύπτουν τη φύση και ουσία του ανθρώπου. Αν είσαι σε θέση να διακρίνεις ξεκάθαρα τη διεφθαρμένη διάθεση των ανθρώπων και την αλήθεια της διαφθοράς τους, και αν γνωρίσεις πραγματικά τον εαυτό σου, τότε δεν είναι αυτός ο δρόμος προς τα εμπρός για να επιτύχεις τη σωτηρία; Ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζεις τα λόγια του Θεού τα οποία κρίνουν και εκθέτουν τον άνθρωπο, είναι κρίσιμος. Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να συλλογίζεσαι και να κατανοείς τα λόγια του Θεού που αποκαλύπτουν τη φύση του ανθρώπου· αν είσαι σε θέση να διακρίνεις ξεκάθαρα ότι αυτό που αποκάλυψαν τα λόγια του Θεού είναι απολύτως σύμφωνο με την πραγματική σου κατάσταση, τότε θα δρέψεις τους καρπούς. Μερικοί άνθρωποι, όταν ολοκληρώνουν την ανάγνωση των λόγων του Θεού, τα συγκρίνουν πάντα με τους άλλους· πιστεύουν πάντα ότι απευθύνονται σε άλλους και ότι τα λόγια που έχει πει ο Θεός δεν έχουν καμία σχέση με αυτούς, όσο αυστηρά και αν είναι. Αυτό είναι πρόβλημα —αυτό το είδος ανθρώπου δεν αποδέχεται την αλήθεια. Τότε πώς θα πρέπει να προσεγγίζεις τα λόγια του Θεού; Κάθε φορά που διαβάζεις οποιοδήποτε από τα λόγια του Θεού, θα πρέπει να τα συγκρίνεις με τον εαυτό σου, να τα διασταυρώνεις με τη δική σου κατάσταση, με τις δικές σου σκέψεις και απόψεις, και να τα διασταυρώνεις με τη δική σου συμπεριφορά. Αν συγκρίνεσαι αληθινά με αυτά και αναζητήσεις την αλήθεια για να επιλύσεις τα δικά σου προβλήματα, τότε με αυτόν τον τρόπο, θα δρέψεις τους καρπούς. Στη συνέχεια, θα πρέπει να χρησιμοποιήσεις την πραγματικότητα της αλήθειας που κατανοείς για να πηγαίνεις και να βοηθάς τους άλλους· να τους βοηθάς να κατανοήσουν την αλήθεια και να επιλύσουν τα προβλήματά τους, να τους βοηθάς να προσέλθουν ενώπιον του Θεού και να αποδεχτούν τα λόγια Του και την αλήθεια. Αυτό δείχνει αγάπη για τους άλλους, και μπορείς από αυτό να δρέψεις τους καρπούς· ωφελεί τόσο εσένα όσο και τους άλλους, διπλή συγκομιδή. Το να ενεργείς με αυτόν τον τρόπο σε καθιστά χρήσιμο άτομο στον οίκο του Θεού· αν έχεις μια τέτοια πραγματικότητα της αλήθειας, τότε είσαι σε θέση να μαρτυρήσεις για τον Θεό. Δεν κερδίζεις τότε την αποδοχή του Θεού; Θα πρέπει να χρησιμοποιήσεις τις ίδιες μεθόδους για να αποδεχτείς τα υπόλοιπα λόγια με τα οποία ο Θεός έχει εκθέσει τους ανθρώπους και να υποταχθείς σ’ αυτά, και στη συνέχεια να αναλύσεις τον εαυτό σου και να φτάσεις στην αυτογνωσία. Ξέρετε πώς να συγκρίνετε τον εαυτό σας με αυτόν τον τρόπο; (Λίγο.) Αν ο Θεός έλεγε ότι είσαι ο Σατανάς, ότι είσαι διάβολος, ότι έχεις διεφθαρμένη διάθεση και ότι αντιστέκεσαι σ’ Αυτόν, τότε μπορεί να είσαι σε θέση να συγκρίνεις αυτά τα μεγαλύτερα πράγματα με τον εαυτό σου· αλλά όταν τα λόγια Του αγγίζουν ορισμένες άλλες καταστάσεις και εκφάνσεις για να διαπιστωθεί τι είδους άνθρωπος είσαι, δεν είσαι σε θέση να τα συγκρίνεις με τον εαυτό σου και δεν μπορείς να τα αποδεχτείς —αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα. Τι σημαίνει αυτό; (Σημαίνει ότι δεν γνωρίζουμε αληθινά τον εαυτό μας.) Δεν γνωρίζεις αληθινά τον εαυτό σου και δεν αποδέχεσαι την αλήθεια, έτσι δεν είναι; (Έτσι είναι.) Οι άνθρωποι πρέπει σιγά-σιγά να κατανοήσουν τα λόγια που χρησιμοποιεί ο Θεός για να εκθέσει τους ανθρώπους, όπως «σκουλήκια», «βρωμερός δαίμονας», «δεν αξίζει ούτε δεκάρα», «σκουπίδι» και «άχρηστος». Είναι ο στόχος του Θεού κατά την έκθεση των ανθρώπων να τους καταδικάσει; (Όχι.) Τότε ποιος είναι; (Να γνωρίσουν οι άνθρωποι τον εαυτό τους και να αποβάλουν τη διαφθορά τους.) Σωστά. Ο στόχος του Θεού στην αποκάλυψη αυτών των πραγμάτων είναι να σου επιτρέψει να γνωρίσεις τον εαυτό σου, να αποκτήσεις την αλήθεια κατά τη διάρκεια και να κατανοήσεις το θέλημά Του. Αν ο Θεός σε εκθέτει ως σκουλήκι, ως ταπεινό άτομο, ως άχρηστο, πώς θα πρέπει να ασκηθείς; Μπορεί να πεις: «Ο Θεός λέει ότι είμαι σκουλήκι, άρα θα είμαι σκουλήκι. Ο Θεός λέει ότι δεν αξίζω τίποτα, άρα δεν αξίζω τίποτα. Ο Θεός λέει ότι δεν αξίζω ούτε δεκάρα, οπότε θα είμαι ένα άχρηστο σκουπίδι. Ο Θεός λέει ότι είμαι ένας βρώμικος δαίμονας, ότι είμαι ο Σατανάς, οπότε θα είμαι βρώμικος δαίμονας, θα είμαι ο Σατανάς». Είναι αυτός ο τρόπος για να αποκτήσεις την αλήθεια; (Όχι.) Ο στόχος του Θεού όταν λέει αυτά τα λόγια, ο απώτερος στόχος Του σε όλη Του την κρίση, την παίδευση και την έκθεση, είναι να επιτρέψει στους ανθρώπους να κατανοήσουν το θέλημά Του, να εισέλθουν στο μονοπάτι της άσκησης της αλήθειας, της γνώσης του Θεού και της υποταγής σ’ Αυτόν. Αν οι άνθρωποι παρανοούν πάντοτε τον Θεό καθώς βαδίζουν σ’ αυτό το μονοπάτι, αν συχνά αδυνατούν να αποδεχτούν πλήρως την κρίση και την παίδευσή Του και αν η επαναστατικότητά τους είναι πολύ μεγάλη, τότε τι μπορούν να κάνουν; Πρέπει να προσέρχεσαι συχνά ενώπιον του Θεού, να αποδέχεσαι τον έλεγχό Του, να Τον αφήνεις να σε καθοδηγεί μέσα από επανειλημμένες δοκιμασίες και εξευγενισμό, και να Τον αφήνεις να διευθετεί τις περιστάσεις για να σε καθαίρει. Η διαφθορά των ανθρώπων είναι τόσο βαθιά, που χρειάζονται τον Θεό να τους καθάρει! Αν οι άνθρωποι δεν έχουν τη θέληση να το κάνουν αυτό, αν ενδίδουν πάντα στις ανέσεις, αν είναι πάντα μπερδεμένοι και αν δεν αναζητούν καθόλου την αλήθεια, τότε οι ελπίδες τους να αποκτήσουν την αλήθεια είναι ελάχιστες. Υπάρχουν πολλές πρακτικές εκδηλώσεις του ότι ο Θεός εξετάζει τα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων, πράγμα που μπορεί να φανεί από τα πολλά πράγματα που υπάρχουν στις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων και τα οποία εκθέτει ο Θεός. Μόνο ο Θεός βλέπει τα πράγματα που βρίσκονται μέσα στη φύση και ουσία του ανθρώπου. Έτσι, αν δεν ακούς τα λόγια του Θεού, δεν ζεις με τον τρόπο που σου έχει πει ο Θεός και δεν πιστεύεις σ’ Αυτόν ούτε κάνεις το καθήκον σου με τον τρόπο που σου έχει πει, τότε δεν έχεις τρόπο να εισέλθεις στο μονοπάτι της ικανοποίησης του θελήματος του Θεού· δεν έχεις τρόπο να εισέλθεις στο ορθό μονοπάτι της πίστης στον Θεό και είναι πολύ δύσκολο να φτάσεις στη σωτηρία.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Έξι ενδείξεις ανάπτυξης στη ζωή

Κατά την αποδοχή της κρίσης των λόγων του Θεού, μη φοβάστε την ταλαιπωρία ή τον πόνο, και επιπλέον, μη φοβάστε ότι τα λόγια του Θεού θα διαπεράσουν την καρδιά σας και θα εκθέσουν τις άσχημες καταστάσεις σας. Είναι πολύ ωφέλιμο να υποστείτε αυτά τα πράγματα. Αν πιστεύετε στον Θεό, θα πρέπει να διαβάζετε περισσότερα από τα λόγια του Θεού που κρίνουν και παιδεύουν τους ανθρώπους, ειδικά εκείνα που αποκαλύπτουν την ουσία της διαφθοράς της ανθρωπότητας. Θα πρέπει να τα συγκρίνετε περισσότερο με την πρακτική σας κατάσταση και θα πρέπει να τα συνδέετε περισσότερο με τον εαυτό σας και λιγότερο με τους άλλους. Τα είδη των καταστάσεων που αποκαλύπτει ο Θεός υπάρχουν σε κάθε άνθρωπο, και όλα μπορούν να βρεθούν σ’ εσένα. Αν δεν το πιστεύεις αυτό, δοκίμασε να το βιώσεις. Όσο περισσότερο βιώνεις, τόσο περισσότερο θα γνωρίζεις τον εαυτό σου και τόσο περισσότερο θα αισθάνεσαι ότι τα λόγια του Θεού είναι πολύ ακριβή. Αφού διαβάσουν τα λόγια του Θεού, κάποιοι άνθρωποι είναι ανίκανοι να τα συνδέσουν με τον εαυτό τους. Νομίζουν πως μέρος των λόγων αυτών δεν τους αφορά, και αφορά αντιθέτως άλλους ανθρώπους. Για παράδειγμα, όταν ο Θεός εκθέτει τους ανθρώπους ως μοιχούς και πόρνους, κάποιες αδελφές πιστεύουν πως επειδή είναι απόλυτα πιστές στους συζύγους τους, τέτοια λόγια δεν πρέπει να έχουν σχέση με αυτές. Κάποιες αδελφές πιστεύουν πως εφόσον είναι ανύπαντρες και δεν έχουν έρθει ποτέ σε συνουσία, τέτοια λόγια δεν πρέπει να έχουν σχέση ούτε με αυτές. Κάποιοι αδελφοί πιστεύουν πως τα λόγια αυτά στοχεύουν μόνο στις γυναίκες και δεν έχουν καμία σχέση με αυτούς. Κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν πως τα λόγια αποκάλυψης του Θεού είναι υπερβολικά αυστηρά, ότι δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, οπότε αρνούνται να τα αποδεχθούν. Υπάρχουν, μάλιστα, άνθρωποι που λένε πως σε κάποιες περιπτώσεις τα λόγια του Θεού είναι ανακριβή. Είναι αυτή η σωστή στάση να διατηρεί κανείς απέναντι στα λόγια του Θεού; Προφανώς είναι εσφαλμένη. Οι άνθρωποι βλέπουν όλοι τον εαυτό τους βάσει της εξωτερικής συμπεριφοράς τους. Είναι ανίκανοι να κάνουν ενδοσκόπηση και να καταφέρουν να γνωρίσουν τη διεφθαρμένη ουσία τους, εν μέσω των λόγων του Θεού. Εδώ, οι «μοιχοί» και οι «πόρνοι» αναφέρονται στην ουσία της διαφθοράς, της χυδαιότητας και της ανηθικότητας των ανθρώπων. Είτε κάποιος είναι άνδρας είτε είναι γυναίκα, είτε είναι παντρεμένος είτε είναι ανύπαντρος, όλοι έχουν διεφθαρμένες σκέψεις ανηθικότητας —επομένως, πώς θα μπορούσε να μην έχει καμία σχέση μ’ εσένα; Τα λόγια του Θεού εκθέτουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων· είτε κάποιος είναι άνδρας είτε είναι γυναίκα, το επίπεδο της διαφθοράς του είναι το ίδιο. Δεν είναι γεγονός αυτό; Πρέπει πρώτα να συνειδητοποιήσουμε ότι όλα όσα λέει ο Θεός είναι η αλήθεια, και συνάδουν με τα γεγονότα, και ότι όσο αυστηρά και αν είναι τα λόγια Του που κρίνουν και εκθέτουν τους ανθρώπους, ή όσο ήπια κι αν είναι τα λόγια της συναναστροφής Του για την αλήθεια ή της προτροπής των ανθρώπων, είτε τα λόγια Του είναι κρίση είτε ευλογίες είτε είναι καταδίκη είτε κατάρες, είτε προσφέρουν στους ανθρώπους πικρή αίσθηση είτε γλυκιά, οι άνθρωποι πρέπει να τα αποδέχονται στο σύνολό τους. Αυτή είναι η στάση που θα πρέπει να διατηρούν οι άνθρωποι απέναντι στα λόγια του Θεού. Τι είδους στάση είναι αυτή; Είναι μια ευσεβής στάση, μια ευλαβής στάση, μια υπομονετική στάση ή μια στάση αποδοχής των δεινών; Είστε κάπως μπερδεμένοι. Σας λέω ότι δεν είναι καμία απ’ αυτές. Στην πίστη τους, οι άνθρωποι πρέπει να υποστηρίζουν σθεναρά ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια. Εφόσον είναι πράγματι η αλήθεια, οι άνθρωποι θα πρέπει να τα αποδέχονται με τρόπο ορθολογικό. Είτε μπορούν είτε δεν μπορούν να τα αναγνωρίσουν ή να τα παραδεχτούν, η πρώτη τους στάση προς τα λόγια του Θεού θα πρέπει να είναι αυτή της απόλυτης αποδοχής. Αν δεν εκθέτει εσάς ο λόγος του Θεού, ποιον εκθέτει; Και αν δεν είναι για να σας εκθέσει, γιατί σας ζητείται να τον αποδεχτείτε; Δεν είναι αυτό αντίφαση; Ο Θεός μιλάει σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, κάθε φράση που εκφέρει ο Θεός εκθέτει τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα και κανείς δεν εξαιρείται —συμπεριλαμβανομένων, φυσικά, και εσάς. Ούτε ένας από τους στίχους των ομιλιών του Θεού δεν αφορά εξωτερικές εμφανίσεις ή κάποιου είδους κατάσταση, πόσω μάλλον έναν εξωτερικό κανόνα ή μια απλή μορφή συμπεριφοράς στους ανθρώπους. Δεν είναι έτσι. Εάν νομίζεις πως κάθε στίχος που εκφέρεται από τον Θεό αποκαλύπτει απλώς ένα είδος ανθρώπινης συμπεριφοράς ή εξωτερικής εμφάνισης, τότε δεν διαθέτεις πνευματική κατανόηση και δεν κατανοείς τι είναι η αλήθεια. Τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια. Οι άνθρωποι μπορούν να αισθανθούν το πόσο βαρυσήμαντα είναι τα λόγια του Θεού. Με ποιον τρόπο είναι βαρυσήμαντα; Κάθε λέξη του Θεού εκθέτει τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων και τα ουσιώδη και βαθιά ριζωμένα πράγματα μέσα στη ζωή τους. Είναι ουσιώδη πράγματα, δεν είναι εξωτερικές εμφανίσεις και κυρίως δεν είναι εξωτερικές συμπεριφορές. Αν δει κανείς τους ανθρώπους από την εξωτερική τους εμφάνιση, μπορεί όλοι να φαίνονται καλοί άνθρωποι. Μα γιατί, λοιπόν, λέει ο Θεός ότι κάποιοι άνθρωποι είναι κακά πνεύματα και κάποιοι είναι ακάθαρτα πνεύματα; Αυτό είναι ένα θέμα που δεν είναι ορατό σ’ εσένα. Έτσι, δεν πρέπει να αντιμετωπίζει κανείς τα λόγια του Θεού υπό το πρίσμα ανθρώπινων αντιλήψεων ή φαντασιοκοπιών ή υπό το πρίσμα ανθρώπινων φημολογιών, και σίγουρα όχι υπό το πρίσμα των δηλώσεων του κυβερνώντος κόμματος. Μόνο τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια· όλα τα λόγια του ανθρώπου αποτελούν πλάνη. Αφού δεχθήκατε αυτήν τη συναναστροφή, έχετε βιώσει κάποια αλλαγή στη στάση σας απέναντι στα λόγια του Θεού; Όσο μεγάλη ή μικρή κι αν είναι η αλλαγή, την επόμενη φορά που θα διαβάσετε τα λόγια του Θεού που κρίνουν και αποκαλύπτουν τους ανθρώπους, τουλάχιστον δεν θα πρέπει να προσπαθήσετε να λογικέψετε τον Θεό. Θα πρέπει να σταματήσετε να παραπονιέστε για τον Θεό, λέγοντας: «Τα λόγια αποκάλυψης και κρίσης του Θεού είναι πολύ αυστηρά· δεν θα τη διαβάσω αυτήν τη σελίδα. Απλώς θα την προσπεράσω. Ας ψάξω κάτι να διαβάσω περί ευλογιών και υποσχέσεων, ούτως ώστε να βρω κάποια παρηγοριά». Δεν θα πρέπει πλέον να διαβάζετε τον λόγο του Θεού ξεχωρίζοντας και επιλέγοντας σύμφωνα με τις δικές σας κλίσεις. Πρέπει να αποδεχτείτε την αλήθεια, και την κρίση και την παίδευση των λόγων του Θεού, και μόνο τότε μπορεί να καθαρθεί η διεφθαρμένη σας διάθεση, μόνο τότε μπορείτε να επιτύχετε τη σωτηρία.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η σημασία της επιδίωξης της αλήθειας και το μονοπάτι της επιδίωξής της

Όσοι πιστεύουν αληθινά στον Θεό θα καταβάλουν προσπάθεια να βιώσουν και να κάνουν πράξη τον λόγο Του, θα κάνουν την αυτοκριτική τους και θα προσπαθήσουν να γνωρίσουν τον εαυτό τους όταν η διεφθαρμένη διάθεσή τους αποκαλυφθεί. Αυτοί θα αναζητήσουν την αλήθεια του λόγου του Θεού για να λύσουν το πρόβλημα της διεφθαρμένης διάθεσης. Όσοι αγαπούν την αλήθεια, όταν διαβάζουν τον λόγο του Θεού, επικεντρώνονται στην αυτοκριτική τους και στην προσπάθεια να μάθουν τον εαυτό τους. Και αισθάνονται ότι ο λόγος Του δεν είναι παρά ένας καθρέφτης που αποκαλύπτει τη δική τους διαφθορά και ασχήμια. Έτσι, μέσα από τον λόγο του Θεού, καταλήγουν να αποδεχτούν την κρίση και την παίδευσή Του, λύνοντας σταδιακά το πρόβλημα της διεφθαρμένης τους διάθεσης. Όταν δουν ότι η διεφθαρμένη τους διάθεση αποκαλύπτεται σε μικρότερο βαθμό κι όταν υποταχθούν αληθινά στον Θεό, θα αισθανθούν ότι η άσκηση της αλήθειας είναι πολύ ευκολότερη κι ότι δεν υπάρχουν πια δυσκολίες. Τότε, θα δουν αληθινή αλλαγή στον εαυτό τους, και στην καρδιά τους θα αρχίσουν να δοξάζουν αληθινά τον Θεό με λόγια σαν κι αυτά: «Ο Παντοδύναμος Θεός με έσωσε από τα δεσμά και τους περιορισμούς της διεφθαρμένης μου διάθεσης και με έσωσε κι από την επιρροή του Σατανά». Αυτό το αποτέλεσμα πετυχαίνει κάποιος που βιώνει την κρίση και την παίδευση του λόγου του Θεού. Αν κάποιος δεν μπορεί να βιώσει την κρίση και την παίδευση του λόγου του Θεού, δεν μπορεί να καθαρθεί από τη διεφθαρμένη του διάθεση ούτε να αποδεσμευτεί από την επιρροή του Σατανά. Πολλοί άνθρωποι δεν αγαπούν την αλήθεια και, παρόλο που διαβάζουν τον λόγο του Θεού και ακούνε κηρύγματα, μετά λένε μόνο λόγια και δόγματα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μη διορθώνουν καμία από τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, κι ας πιστεύουν στον Θεό εδώ και πολλά χρόνια. Αυτοί οι άνθρωποι παραμένουν οι ίδιοι Σατανάδες και διάβολοι που ήταν πάντα. Νόμιζαν ότι, αν διέδιδαν τον λόγο του Θεού, αν απήγγειλαν μερικά από τα λόγια Του και συναναστρέφονταν με άλλους πάνω σ’ αυτά, αν μπορούσαν να αναφέρουν πολλά λόγια και δόγματα, να κατανοήσουν το δόγμα και να μάθουν να ασκούν αυτοέλεγχο, τότε θα έλυναν το πρόβλημα των διεφθαρμένων τους διαθέσεων. Έτσι, μετά από χρόνια πίστης στον Θεό, δεν υπάρχει ακόμα καμία αλλαγή στη ζωή-διάθεσή τους, δεν μπορούν να μιλήσουν για βιωματική μαρτυρία, κι έτσι μένουν άφωνοι. Μετά από τόσα χρόνια πίστης στον Θεό, καταλήγουν με άδεια χέρια και δεν έχουν αποκτήσει καμία αλήθεια, οπότε όλα αυτά τα χρόνια ζούσαν μάταια και σπαταλούσαν τον χρόνο τους.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο

Όταν διάβαζε τον λόγο του Θεού, ο Πέτρος δεν επικεντρωνόταν στην κατανόηση των δογμάτων, πόσο μάλλον εστίαζε την προσοχή του στην απόκτηση θεολογικής γνώσης. Αντίθετα, επικεντρώθηκε στην κατανόηση της αλήθειας και του θελήματος του Θεού, καθώς και στην κατανόηση της διάθεσής Του και του κάλλους Του. Ο Πέτρος επιχείρησε επίσης να καταλάβει τις διάφορες διεφθαρμένες καταστάσεις του ανθρώπου μέσα από τον λόγο του Θεού, καθώς και τη φύση, την ουσία και τα πραγματικά ελαττώματα του ανθρώπου, πληρώντας, έτσι, εύκολα όλες τις απαιτήσεις του Θεού προκειμένου Αυτός να ικανοποιηθεί. Ο Πέτρος είχε τόσο πολλές σωστές πρακτικές που συμμορφώνονταν με τον λόγο του Θεού. Αυτό ήταν το πλέον συμβατό με το θέλημα του Θεού και ήταν ο καλύτερος τρόπος με τον οποίο μπορούσε να συνεργαστεί ένας άνθρωπος ενόσω βίωνε το έργο του Θεού. Όταν περνούσε από τις εκατοντάδες δοκιμασίες που έστειλε ο Θεός, ο Πέτρος εξέταζε αυστηρά τον εαυτό του σε σχέση με κάθε λόγο που εξέφρασε ο Θεός για να κρίνει και να αποκαλύψει τον άνθρωπο και με κάθε λόγο του Θεού που αποτελούσε απαίτηση για τον άνθρωπο, και αγωνιζόταν να συλλάβει επακριβώς το νόημα εκείνων των λόγων. Προσπαθούσε ειλικρινά να αναλογιστεί και να απομνημονεύσει κάθε λέξη που του είχε πει ο Ιησούς, και πέτυχε πολύ καλά αποτελέσματα. Μέσα από αυτόν τον τρόπο πράξης, μπόρεσε να κατανοήσει τον εαυτό του μέσα από τα λόγια του Θεού και, όχι μόνο κατάφερε να κατανοήσει τις διάφορες διεφθαρμένες καταστάσεις και ελλείψεις του ανθρώπου, αλλά επίσης κατάφερε να κατανοήσει την ουσία και τη φύση του ανθρώπου. Αυτό σημαίνει να κατανοεί κανείς πραγματικά τον εαυτό του. Από τα λόγια του Θεού, ο Πέτρος όχι μόνο πέτυχε αληθινή κατανόηση του εαυτού του, μα είδε και τη δίκαιη διάθεση του Θεού, αυτό που έχει και είναι ο Θεός, το θέλημά Του για το έργο Του και τις απαιτήσεις Του από την ανθρωπότητα. Από αυτά τα λόγια κατάφερε να γνωρίσει αληθινά και τον Θεό. Κατάφερε να γνωρίσει τη διάθεση του Θεού και την ουσία Του. Κατάφερε να γνωρίσει και να κατανοήσει αυτό που έχει και είναι ο Θεός, καθώς και το κάλλος Του και τις απαιτήσεις Του από τον άνθρωπο. Παρόλο που εκείνον τον καιρό ο Θεός δεν μιλούσε τόσο πολύ όσο σήμερα, στον Πέτρο, μολαταύτα, επετεύχθησαν αποτελέσματα σε αυτές τις πτυχές. Αυτό ήταν κάτι το σπάνιο και το πολύτιμο. Ο Πέτρος πέρασε από εκατοντάδες δοκιμασίες, αλλά δεν υπέφερε μάταια. Όχι μόνο κατάφερε να γνωρίσει τον εαυτό του μέσα από τα λόγια και το έργο του Θεού, αλλά κατάφερε να γνωρίσει και τον Θεό. Επιπλέον, επικεντρώθηκε με ιδιαίτερη προσοχή στις απαιτήσεις που είχε ο Θεός από την ανθρωπότητα και περιέχονται στα λόγια Του. Σε όποιες πτυχές θα πρέπει ο άνθρωπος να ικανοποιεί τον Θεό προκειμένου να συνάδει με το θέλημα του Θεού, ο Πέτρος ήταν σε θέση να καταβάλει μεγάλη προσπάθεια σ’ αυτές τις πτυχές και να αποκτήσει πλήρη διαύγεια. Αυτό ήταν εξαιρετικά ευεργετικό όσον αφορά την είσοδό του στη ζωή. Για οτιδήποτε κι αν μιλούσε ο Θεός, εφόσον εκείνα τα λόγια μπορούσαν να γίνουν η ζωή του και ήταν η αλήθεια, ο Πέτρος ήταν ικανός να τα χαράξει στην καρδιά του, ώστε να τα αναλογίζεται και να τα συνειδητοποιεί συχνά. Έχοντας ακούσει τα λόγια του Ιησού, μπόρεσε να τα βάλει στην καρδιά του, γεγονός που δείχνει ότι ήταν ιδιαιτέρως επικεντρωμένος στα λόγια του Θεού και, στο τέλος, πέτυχε πραγματικά αποτελέσματα. Δηλαδή, ήταν ικανός να κάνει ελεύθερα πράξη τα λόγια του Θεού, να κάνει πράξη την αλήθεια με ακρίβεια και να συνάδει με το θέλημα του Θεού, να ενεργεί εξ ολοκλήρου σύμφωνα με την πρόθεση του Θεού και να εγκαταλείψει την προσωπική του άποψη και τα αποκυήματα της φαντασίας του. Μ’ αυτόν τον τρόπο, ο Πέτρος εισήλθε στην πραγματικότητα των λόγων του Θεού.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Πώς να περπατήσει κανείς στο μονοπάτι του Πέτρου

Για να βιώσεις το έργο του Θεού, πρέπει να βιώσεις την κρίση Του και την παίδευσή Του, αλλά και το κλάδεμα, την αντιμετώπιση, τις δοκιμασίες και τον εξευγενισμό Του. Πρέπει να ασκηθείς στις απαιτήσεις του Θεού, να εισέλθεις σ’ αυτές και να τις φέρεις σε πέρας. Αυτό σημαίνει να βιώνεις το έργο του Θεού. Για να το βιώσεις, θα πρέπει να δημιουργήσεις κανονική σχέση μαζί Του, να προσεύχεσαι πάντα σ’ Αυτόν και να αναζητάς απ’ Αυτόν με καρδιά που υπακούει σ’ Αυτόν. Ό,τι κι αν συμβαίνει, όποιες δυσκολίες κι αν αντιμετωπίζεις, πρέπει να στηρίζεσαι στον Θεό και να Τον σέβεσαι. Στα λόγια Του θα μπορείς να βρεις τις απαντήσεις που χρειάζεσαι, καθώς και το μονοπάτι. Θα πρέπει, πάντα, να προσεύχεσαι σε Αυτόν και να συναναστρέφεσαι μαζί Του. Το να βιώνεις το έργο του Θεού σημαίνει να είσαι σε επαφή μαζί Του, να υποτάσσεσαι στα λόγια Του και το έργο Του, να προσεύχεσαι σ’ Αυτόν και, όταν έχεις προβλήματα ή δυσκολίες, να αναζητάς από Αυτόν. Μόλις έτσι αποκτήσεις μεγάλη εμπειρία και κατανοήσεις την αλήθεια, τότε θα έχεις μάθει πώς να εφαρμόζεις τα λόγια του Θεού σε ό,τι συμβαίνει. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να εφαρμόσει κανείς τα λόγια του Θεού, όπως, για παράδειγμα, η προσευχή και η αναζήτηση όταν γίνονται διάφορα γεγονότα. Μπορεί κανείς έτσι να διαπιστώσει ότι τα λόγια του Θεού ορίζουν ξεκάθαρα πώς πρέπει να δρουν οι άνθρωποι, ποιες είναι οι αρχές, ποιο το θέλημα και ποιες οι απαιτήσεις του Θεού γι’ αυτούς. Όταν τα μάθεις όλα αυτά και κατανοήσεις τις προθέσεις του Θεού, τότε θα Τον έχεις γνωρίσει και καταλάβει κάπως. Όταν περνάς δοκιμασίες, θα πρέπει να μπαίνεις σε διαδικασία αναζήτησης και να αναρωτιέσαι: «Τι λέει ο Θεός για αυτήν τη μεγάλη δοκιμασία; Ποιο είναι το νόημα των δοκιμασιών στις οποίες υποβάλλει ο Θεός τους ανθρώπους; Γιατί θέλει να τους δοκιμάσει;» Σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, είσαι ένας διεφθαρμένος άνθρωπος που πάντα επαναστατεί και δείχνει ανυπακοή, δεν υποτάσσεται σε Αυτόν, αλλά έχει συνεχώς φαντασιοκοπίες και αντιλήψεις. Είσαι κάποιος που ο Θεός θέλει να εκκαθαρίσει μέσω των δοκιμασιών. Ό,τι κι αν βιώνεις –δίωξη, δοκιμασίες, κλάδεμα, αντιμετώπιση, πειθάρχηση ή τιμωρία– όποιες συνθήκες κι αν έχει διαμορφώσει για σένα ο Θεός, όποια μέθοδο κι αν χρησιμοποιεί, εσύ πρέπει πάντα να ψάχνεις στα λόγια Του απαντήσεις και στήριξη, αλλά και να αναζητάς ποιο είναι το θέλημά Του και τι απαιτήσεις έχει από σένα. Με άλλα λόγια, ό,τι κι αν συμβεί, θα πρέπει, πρώτα, να σκέφτεσαι τι έχει πει ο Θεός, πώς θέλει να ασκούνται οι άνθρωποι, τι απαιτήσεις έχει απ’ αυτούς και ποιο είναι το θέλημά Του. Αν καταλάβεις αυτά τα πράγματα, θα μπορείς να ξέρεις πώς θα βιώσεις το έργο του Θεού.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Πώς να γνωρίσει κανείς την κυριαρχία του Θεού

Κατά τη διάρκεια της βίωσης του έργου του Θεού, όσες φορές κι αν έχεις αποτύχει, καταρρεύσει, κλαδευτεί, αντιμετωπιστεί ή εκτεθεί, αυτά δεν είναι κακά πράγματα. Όπως κι αν έχεις κλαδευτεί ή αντιμετωπιστεί, είτε από τους επικεφαλής, είτε από τους εργάτες, είτε από τους αδελφούς ή τις αδελφές σου, όλα αυτά είναι καλά πράγματα. Πρέπει να το θυμάσαι αυτό: Όσο κι αν υποφέρεις, στην πραγματικότητα ωφελείσαι. Οποιοσδήποτε με εμπειρία μπορεί να το επιβεβαιώσει αυτό. Σε κάθε περίπτωση, το να κλαδεύεσαι, να αντιμετωπίζεσαι ή να εκτίθεσαι είναι πάντα καλό πράγμα. Δεν είναι καταδίκη. Είναι η σωτηρία του Θεού και η καλύτερη ευκαιρία για να γνωρίσεις τον εαυτό σου. Μπορεί να φέρει μεταστροφή στην εμπειρία σου στη ζωή. Χωρίς αυτήν, δεν θα έχεις ούτε την ευκαιρία, ούτε την προϋπόθεση, ούτε το πλαίσιο ώστε να είσαι ικανός να κατορθώσεις να κατανοήσεις κάπως την αλήθεια της διαφθοράς σου. Αν κατανοείς πραγματικά την αλήθεια και είσαι σε θέση να ανασύρεις τα διεφθαρμένα πράγματα που είναι κρυμμένα στα βάθη της καρδιάς σου, αν μπορείς να τα διακρίνεις καθαρά, τότε αυτό είναι καλό, έχει λυθεί ένα σημαντικό πρόβλημα της εισόδου στη ζωή, και ωφελεί πολύ τις αλλαγές στη διάθεση. Το να καταστείς ικανός να γνωρίζεις στ’ αλήθεια τον εαυτό σου είναι η καλύτερη ευκαιρία για να διορθώσεις τους τρόπους σου και να γίνεις ένας καινούργιος άνθρωπος· αυτή είναι η καλύτερη ευκαιρία σου να αποκτήσεις νέα ζωή. Μόλις γνωρίσεις πραγματικά τον εαυτό σου, θα είσαι ικανός να καταλάβεις ότι, όταν η αλήθεια καθίσταται ζωή για κάποιον, είναι πράγματι κάτι πολύτιμο, και θα διψάς για την αλήθεια, θα κάνεις πράξη την αλήθεια και θα εισέλθεις στην πραγματικότητά της. Πρόκειται για κάτι πολύ σπουδαίο! Αν μπορείς να αρπάξεις αυτήν την ευκαιρία και να κάνεις σοβαρά τον απολογισμό σου και να αποκτάς γνήσια γνώση του εαυτού σου κάθε φορά που αποτυγχάνεις ή πέφτεις, τότε, εν μέσω της αρνητικότητας και της αδυναμίας, θα είσαι ικανός να σηκωθείς και πάλι όρθιος. Αφού περάσεις αυτό το κατώφλι, τότε θα είσαι ικανός να κάνεις ένα μεγάλο βήμα μπροστά και να εισέλθεις στην πραγματικότητα της αλήθειας.

Αν πιστεύεις στην κυριαρχία του Θεού, τότε πρέπει να πιστέψεις ότι όλα τα καθημερινά συμβάντα, καλά και κακά, δεν συμβαίνουν τυχαία. Αυτό δεν σημαίνει ότι κάποιος είναι σκόπιμα σκληρός απέναντί σου ή σε έχει βάλει στόχο· όλα, στην πραγματικότητα, έχουν κανονιστεί και ενορχηστρωθεί από τον Θεό. Γιατί τα ενορχηστρώνει όλα αυτά ο Θεός; Δεν είναι για να αποκαλύψει ποιος είσαι στ’ αλήθεια ή να σε εκθέσει και να σε εξαλείψει· ο τελικός στόχος δεν είναι το να σε εκθέσει. Ο τελικός στόχος είναι να σε οδηγήσει στην τελείωση και να σε σώσει. Πώς σε οδηγεί στην τελείωση ο Θεός; Και πώς σε σώζει; Ξεκινά κάνοντάς σε να συνειδητοποιήσεις τη διεφθαρμένη διάθεσή σου, και γνωρίζοντάς σου την ίδια τη φύση και την ουσία σου, τα ελαττώματά σου και το τι σου λείπει. Μόνο γνωρίζοντας και κατανοώντας ξεκάθαρα αυτά τα πράγματα μπορείς να επιδιώξεις την αλήθεια και να αποτινάξεις σταδιακά τη διεφθαρμένη διάθεσή σου. Είναι ο Θεός που σου δίνει μια ευκαιρία. Είναι η συμπόνοια του Θεού. Πρέπει να ξέρεις πώς να εκμεταλλευτείς αυτή την ευκαιρία. Δεν θα πρέπει να αντιτίθεσαι στον Θεό, να έρχεσαι σε κόντρα με τον Θεό ή να Τον παρανοείς. Ιδιαίτερα, όταν αντιμετωπίζεις τους ανθρώπους, τα ζητήματα και τα πράγματα που ο Θεός κανονίζει γύρω σου, να μην αισθάνεσαι συνεχώς ότι τα πράγματα δεν είναι όπως θα επιθυμούσες να είναι· να μην επιθυμείς διαρκώς να διαφύγεις ούτε διαρκώς να κατηγορείς και να παρεξηγείς τον Θεό. Αν κάνεις συνεχώς αυτά τα πράγματα, τότε δεν βιώνεις το έργο του Θεού και γίνεται πολύ δύσκολο να εισέλθεις στην πραγματικότητα της αλήθειας. Ό,τι κι αν αντιμετωπίσεις που δεν μπορείς να κατανοήσεις πλήρως, όταν προκύπτουν δυσκολίες, πρέπει να μάθεις να υποτάσσεσαι. Πρέπει να ξεκινήσεις ερχόμενος ενώπιον του Θεού και προσευχόμενος περισσότερο. Με τον τρόπο αυτόν, πριν το καταλάβεις, θα προκύψει αλλαγή στην εσωτερική σου κατάσταση και θα είσαι σε θέση να αναζητήσεις την αλήθεια ώστε να επιλύσεις το πρόβλημά σου. Ως εκ τούτου, θα είσαι σε θέση να βιώσεις το έργο του Θεού. Καθώς συμβαίνει αυτό, η πραγματικότητα της αλήθειας θα σφυρηλατείται μέσα σου και με τον τρόπο αυτόν θα προχωρήσεις και θα υποβληθείς σε μια μεταμόρφωση στη ζωή σου. Μόλις υποβληθείς σε αυτήν την αλλαγή και κατέχεις αυτή την πραγματικότητα της αλήθειας, τότε θα κατέχεις και ανάστημα, και το ανάστημα φέρνει ζωή. Αν κάποιος ζει διαρκώς βασισμένος σε διεφθαρμένες σατανικές διαθέσεις, τότε όσο ενθουσιασμό ή ενέργεια κι αν έχει, εξακολουθεί να μην θεωρείται ότι διαθέτει ανάστημα ή ζωή. Ο Θεός εργάζεται σε κάθε άνθρωπο, και όποια κι αν είναι η μέθοδός Του, όποια είδη ανθρώπων, ζητημάτων και πραγμάτων κι αν χρησιμοποιεί στην υπηρεσία Του, ή όποιος κι αν είναι ο τόνος που έχουν τα λόγια Του, έχει έναν και μόνο τελικό στόχο: να σε σώσει. Και πώς σε σώζει; Σε αλλάζει. Άρα, πώς θα μπορούσες να μην υποφέρεις λίγο; Θα πρέπει να υποφέρεις. Αυτό μπορεί να συμπεριλαμβάνει πολλά πράγματα. Αρχικά, οι άνθρωποι πρέπει να υποφέρουν όταν δέχονται την κρίση και την παίδευση των λόγων του Θεού. Όταν τα λόγια του Θεού είναι πολύ αυστηρά και κατηγορηματικά, και οι άνθρωποι παρερμηνεύουν τον Θεό —και μάλιστα έχουν αντιλήψεις— μπορεί και αυτό να προκαλέσει πόνο. Μερικές φορές, ο Θεός δημιουργεί ένα περιβάλλον γύρω από τους ανθρώπους για να εκθέσει τη διαφθορά τους, να τους κάνει να προβούν σε αυτοκριτική και να φτάσουν στην αυτογνωσία, και τότε θα υποφέρουν και λίγο. Μερικές φορές, όταν κλαδεύονται, αντιμετωπίζονται και εκτίθενται άμεσα, οι άνθρωποι πρέπει να υποφέρουν. Είναι σαν να υποβάλλονται σε εγχείρηση —χωρίς πόνο, δεν υπάρχει αποτέλεσμα. Αν κάθε φορά που κλαδεύεσαι και αντιμετωπίζεσαι, και κάθε φορά που ένα περιβάλλον σε ξεσκεπάζει, αυτό διεγείρει τα αισθήματά σου και σου δίνει ώθηση, τότε μέσω αυτής της διαδικασίας θα εισέλθεις στην πραγματικότητα της αλήθειας και θα έχεις ανάστημα. Αν κάθε φορά που υποβάλλεσαι σε κλάδεμα και αντιμετώπιση, και εκτίθεσαι από ένα περιβάλλον, δεν αισθάνεσαι καθόλου πόνο ή δυσφορία, δεν αισθάνεσαι τίποτα απολύτως, και αν δεν έρχεσαι ενώπιον του Θεού για να αναζητήσεις το θέλημά Του, ούτε προσεύχεσαι, ούτε αναζητάς την αλήθεια, τότε είσαι τόσο μουδιασμένος! Ο Θεός δεν εργάζεται μέσα σου αν το πνεύμα σου δεν νιώθει τίποτα, αν δεν αντιδρά. Θα πει: «Αυτό το άτομο είναι υπερβολικά μουδιασμένο και έχει διαφθαρεί τόσο βαθιά. Όσο κι αν τον πειθαρχώ, τον αντιμετωπίζω ή προσπαθώ να τον έχω υπό έλεγχο, και πάλι δεν μπορώ να συγκινήσω την καρδιά του ούτε μπορώ να ξυπνήσω το πνεύμα του. Αυτό το άτομο θα έχει πρόβλημα· δεν είναι εύκολο να σωθεί». Αν ο Θεός κανονίσει συγκεκριμένα περιβάλλοντα, ανθρώπους, ζητήματα και πράγματα για σένα, αν σε κλαδέψει και σε αντιμετωπίσει, κι αν πάρεις μαθήματα απ’ αυτό, αν έχεις μάθει να έρχεσαι ενώπιον του Θεού, έχεις μάθει να αναζητείς την αλήθεια και, εν αγνοία σου, διαφωτιστείς και φωτιστείς και αποκτήσεις την αλήθεια, αν έχεις βιώσει αλλαγή σε αυτά τα περιβάλλοντα, αν έχεις λάβει ανταμοιβές και κάνει πρόοδο, αν αρχίσεις να έχεις λίγη κατανόηση του θελήματος του Θεού και πάψεις να παραπονιέσαι, τότε όλα αυτά θα σημαίνουν ότι έμεινες σταθερός εν μέσω των δοκιμασιών αυτών των περιβαλλόντων και έχεις υπομείνει τη δοκιμή. Ως εκ τούτου, θα έχεις ξεπεράσει την ταλαιπωρία αυτή. Τι θα θεωρήσει ο Θεός για όσους δεν υποκύπτουν στη δοκιμασία; Ο Θεός θα πει ότι έχουν αληθινή καρδιά και μπορούν να υπομείνουν αυτού του είδους τα βάσανα και ότι, βαθιά μέσα τους, αγαπούν την αλήθεια και θέλουν να κερδίσουν την αλήθεια. Αν ο Θεός έχει για σένα αυτού του είδους την εκτίμηση, δεν είσαι τότε κάποιος με ανάστημα; Δεν διαθέτεις ζωή; Και πώς επιτυγχάνεται αυτή η ζωή; Παραχωρείται από τον Θεό; Ο Θεός σε προμηθεύει με διάφορους τρόπους και χρησιμοποιεί διάφορους ανθρώπους, πράγματα και αντικείμενα για να σε εκπαιδεύσει. Είναι σαν να σου δίνει ο Θεός προσωπικά να φας και να πιείς, παραδίδοντας προσωπικά διάφορα τρόφιμα μπροστά σου για να χορτάσεις και να τα απολαύσεις· μόνο έτσι μπορείς να αναπτυχθείς και να μείνεις δυνατός. Έτσι πρέπει να βιώνεις και να κατανοείς αυτά τα πράγματα· έτσι πρέπει να υποτάσσεσαι σε ό,τι προέρχεται από τον Θεό. Αυτή είναι η νοοτροπία και η στάση που πρέπει να έχεις, και πρέπει να μάθεις να αναζητάς την αλήθεια. Δεν θα πρέπει να ψάχνεις συνεχώς για εξωτερικές αιτίες ή να κατηγορείς άλλους για τα προβλήματά σου ή να κατακρίνεις τους ανθρώπους· πρέπει να έχεις σαφή κατανόηση του θελήματος του Θεού. Ορισμένοι άνθρωποι, απ’ έξω, μπορεί να φαίνεται πως έχουν κάποιες απόψεις για σένα ή πως είναι προκατειλημμένοι απέναντί σου, μα δεν πρέπει να βλέπεις τα πράγματα με αυτόν τον τρόπο. Αν βλέπεις τα πράγματα από αυτήν την οπτική, το μόνο πράγμα που θα καταφέρεις θα είναι να βρίσκεις δικαιολογίες και δεν θα καταφέρεις να επιτύχεις τίποτα. Θα πρέπει να βλέπεις τα πράγματα αντικειμενικά και να δέχεσαι τα πάντα από τον Θεό. Όταν δεις τα πράγματα μ’ αυτόν τον τρόπο, θα είναι εύκολο να υπακούσεις στο έργο του Θεού, και θα είσαι σε θέση να αναζητάς την αλήθεια και να κατανοείς το θέλημα του Θεού. Μόλις η οπτική σου και η ψυχική σου κατάσταση διορθωθούν, θα είσαι σε θέση να αποκτήσεις την αλήθεια. Γιατί, λοιπόν, δεν το κάνεις; Γιατί αντιστέκεσαι; Αν σταματούσες να αντιστέκεσαι, θα αποκτούσες την αλήθεια. Αν αντιστέκεσαι, δεν θα κερδίσεις τίποτα, και επίσης θα πληγώσεις τα αισθήματα του Θεού και θα Τον απογοητεύσεις. Γιατί θα απογοητευτεί ο Θεός; Επειδή δεν αποδέχεσαι την αλήθεια, δεν έχεις καμία ελπίδα σωτηρίας, και ο Θεός δεν είναι σε θέση να σε κερδίσει, οπότε πώς να μην απογοητευτεί; Όταν δεν αποδέχεσαι την αλήθεια, αυτό ισοδυναμεί με το να διώχνεις μακριά το φαγητό που σου έχει προσφέρει προσωπικά ο Θεός. Λες ότι δεν πεινάς και ότι δεν το χρειάζεσαι· ο Θεός προσπαθεί ξανά και ξανά να σε ενθαρρύνει να φας, αλλά εσύ εξακολουθείς να μην το θέλεις. Προτιμάς να πεινάσεις. Νομίζεις ότι έχεις χορτάσει, ενώ στην πραγματικότητα δεν έχεις απολύτως τίποτα. Αυτού του είδους οι άνθρωποι έχουν τρομερή έλλειψη λογικής και είναι εξαιρετικά αυτάρεσκοι· πραγματικά, δεν αναγνωρίζουν το καλό πράγμα όταν το βλέπουν, είναι οι πιο φτωχοί και αξιοθρήνητοι άνθρωποι.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Για να κερδίσει κανείς την αλήθεια, πρέπει να μάθει από τους ανθρώπους, τα ζητήματα και τα πράγματα τριγύρω

Η διεφθαρμένη διάθεση των ανθρώπων κρύβεται στις προθέσεις που έχουν πίσω από τα λόγια και τις πράξεις τους, στη στάση τους απέναντι στα πράγματα, στην κάθε σκέψη και ιδέα τους, κρύβεται στις απόψεις τους, στην κατανόησή τους, στις αντιλήψεις τους, στις στάσεις, στις επιθυμίες και στις απαιτήσεις τους γύρω από την αλήθεια, τον Θεό και το έργο Του. Φανερώνεται από τα λόγια των ανθρώπων και τις πράξεις τους χωρίς εκείνοι να το καταλαβαίνουν. Πώς μεταχειρίζεται, λοιπόν, ο Θεός αυτά τα πράγματα που υπάρχουν μέσα στους ανθρώπους; Οργανώνει διάφορα περιβάλλοντα προκειμένου να σε εκθέσει. Και δεν θα σε εκθέσει μόνο, αλλά θα σε κρίνει κιόλας. Όταν αποκαλύπτεις τη διεφθαρμένη σου διάθεση, όταν έχεις σκέψεις και ιδέες που αψηφούν τον Θεό, όταν έχεις καταστάσεις και απόψεις που τα βάζουν μαζί Του, όταν έχεις καταστάσεις μέσα από τις οποίες Τον παρερμηνεύεις ή Του αντιστέκεσαι και εναντιώνεσαι σ’ Αυτόν, τότε ο Θεός θα σε επιπλήξει, θα σε κρίνει και θα σε παιδεύσει και, μερικές φορές, θα φτάσει ακόμα και να σε πειθαρχήσει και να σε τιμωρήσει. Και με ποιον στόχο σε πειθαρχεί και σε επιπλήττει; (Για να μας κάνει να μετανοήσουμε και ν’ αλλάξουμε.) Ναι, είναι για να σε κάνει να μετανοήσεις. Όταν ο Θεός σε πειθαρχεί και σε επιπλήττει, σου επιτρέπει να αλλάξεις την πορεία σου. Αυτό γίνεται για να σε κάνει να καταλάβεις ότι οι σκέψεις σου είναι ανθρώπινες αντιλήψεις και ότι είναι λανθασμένες. Τα κίνητρά σου είναι γέννημα του Σατανά, προέρχονται από τη θέληση του ανθρώπου και δεν συμβαδίζουν με την αλήθεια, είναι ασύμβατα με τον Θεό, δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τις προθέσεις Του. Ο Θεός τα αποστρέφεται και τα μισεί, προκαλούν την οργή Του, ακόμα και την κατάρα Του. Αφού το καταλάβεις αυτό, πρέπει ν’ αλλάξεις τα κίνητρα και τη συμπεριφορά σου. Και πώς αλλάζουν αυτά; Πρώτον, πρέπει να υποτάσσεσαι στον τρόπο που σε μεταχειρίζεται ο Θεός και να υποτάσσεσαι στα περιβάλλοντα και τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που σχεδιάζει για σένα. Μην ψάχνεις να βρεις λάθη, μην προβάλλεις αντικειμενικές δικαιολογίες και μην αποφεύγεις τις ευθύνες σου. Δεύτερον, να αναζητάς την αλήθεια που πρέπει να κάνουν πράξη οι άνθρωποι και στην οποία πρέπει να εισέλθουν σε καθετί που κάνει ο Θεός. Ο Θεός σού ζητά να τα κατανοήσεις όλα αυτά. Θέλει να αναγνωρίσεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου και τη σατανική σου ουσία, ώστε να μπορείς να υποτάσσεσαι στα περιβάλλοντα που Εκείνος οργανώνει για εσένα και, τελικά, να είσαι ικανός να κάνεις πράξη, σύμφωνα με τις προθέσεις Του, τις απαιτήσεις που έχει από σένα. Τότε θα έχεις περάσει τη δοκιμασία.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο με αληθινή υπακοή μπορεί κανείς να έχει αληθινή εμπιστοσύνη

Στην πίστη του στον Θεό, ο Πέτρος προσπάθησε να ικανοποιήσει τον Θεό σε όλα και προσπάθησε να υποταχθεί σε όλα όσα προήλθαν από τον Θεό. Χωρίς το παραμικρό παράπονο, ήταν σε θέση να δεχτεί την παίδευση και την κρίση, καθώς και το ραφινάρισμα, τα δεινά και τις στερήσεις στη ζωή του, κανένα από τα οποία δεν μπορούσαν να μεταβάλουν την καρδιά του που αγαπούσε τον Θεό. Αυτή δεν ήταν η απόλυτη αγάπη για τον Θεό; Αυτή δεν ήταν η εκπλήρωση του καθήκοντος ενός δημιουργήματος; Είτε με παίδευση, κρίση ή ταλαιπωρία, είσαι πάντα σε θέση να επιτύχεις την υποταγή μέχρι θανάτου και αυτό είναι που πρέπει να επιτευχθεί από ένα δημιούργημα, αυτή είναι η αγνότητα της αγάπης προς τον Θεό. Εάν ο άνθρωπος μπορεί να επιτύχει τουλάχιστον αυτό, τότε πληροί τα κριτήρια ενός δημιουργήματος και δεν υπάρχει τίποτα που να ικανοποιεί καλύτερα το θέλημα του Δημιουργού. Φαντάσου να είσαι σε θέση να εργάζεσαι για τον Θεό, όμως να μην υποτάσσεσαι στον Θεό και να είσαι ανίκανος να αγαπάς πραγματικά τον Θεό. Με αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο δεν θα έχεις εκπληρώσει το καθήκον ενός δημιουργήματος, αλλά θα έχεις καταδικαστεί και από τον Θεό, επειδή είσαι κάποιος που δεν κατέχει την αλήθεια, ο οποίος είναι ανίκανος να υποταχθεί στον Θεό και ο οποίος επαναστατεί ενάντια στον Θεό. Εσύ φροντίζεις μόνο να εργάζεσαι για τον Θεό και δεν νοιάζεσαι να κάνεις την αλήθεια πράξη ή να γνωρίσεις τον εαυτό σου. Δεν καταλαβαίνεις ή δεν γνωρίζεις τον Δημιουργό και δεν υποτάσσεσαι σ’ Αυτόν ούτε Τον αγαπάς. Είσαι κάποιος που είναι εγγενώς επαναστατικός ενάντια στον Θεό, επομένως τέτοιοι άνθρωποι δεν αγαπιούνται από τον Δημιουργό.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η επιτυχία ή η αποτυχία εξαρτάται από το μονοπάτι που βαδίζει ο άνθρωπος

Όταν παιδευόταν από τον Θεό, ο Πέτρος προσευχήθηκε: «Ω Θεέ μου! Η σάρκα μου είναι επαναστατική, και Εσύ με παιδεύεις και με κρίνεις. Χαίρομαι για την παίδευση και την κρίση Σου και, ακόμα κι αν Εσύ δεν με θέλεις, στην κρίση Σου βλέπω την άγια και δίκαιη διάθεσή Σου. Όταν με κρίνεις, έτσι ώστε οι άλλοι να μπορούν να δουν τη δίκαιη διάθεσή Σου στην κρίση Σου, νιώθω ικανοποιημένος. Αν μπορεί να εκφράσει τη διάθεσή Σου και να επιτρέψει να γίνει ορατή η δίκαιη διάθεσή Σου σε όλα τα δημιουργήματα, αν μπορεί να κάνει την αγάπη μου για Σένα πιο αγνή, ώστε να μπορέσω να αποκτήσω την ομοιότητα εκείνου που είναι δίκαιος, τότε η κρίση Σου είναι καλή, γιατί τέτοιο είναι το φιλεύσπλαχνο θέλημά Σου. Ξέρω ότι υπάρχουν ακόμα πολλά μέσα μου που επαναστατούν και ότι δεν είμαι ακόμα κατάλληλος να έρθω ενώπιόν Σου. Επιθυμώ να με κρίνεις ακόμα περισσότερο, είτε μέσα από ένα εχθρικό περιβάλλον είτε μέσα από μεγάλα δεινά· ό,τι κι αν κάνεις Εσύ, για μένα είναι πολύτιμο. Η αγάπη Σου είναι τόσο βαθιά και είμαι πρόθυμος να βρεθώ στο έλεός Σου χωρίς την παραμικρή διαμαρτυρία». Αυτή είναι η γνώση του Πέτρου αφότου βίωσε το έργο του Θεού και είναι επίσης μαρτυρία της αγάπης του προς τον Θεό. Σήμερα, εσείς έχετε ήδη κατακτηθεί —αλλά πώς εκφράζεται μέσα σας αυτή η κατάκτηση; Κάποιοι λένε: «Η κατάκτησή μου είναι η υπέρτατη χάρη και η εξύψωση του Θεού. Μόνο τώρα συνειδητοποιώ ότι η ζωή του ανθρώπου είναι κενή και άνευ σημασίας. Ο άνθρωπος ξοδεύει τη ζωή του σε πυρετώδεις δραστηριότητες, κάνοντας και αναθρέφοντας παιδιά από γενιά σε γενιά, και τελικά δεν του απομένει τίποτα. Σήμερα, μόνο αφού έχω κατακτηθεί από τον Θεό έχω δει ότι δεν έχει αξία να ζούμε με αυτόν τον τρόπο· είναι πραγματικά μια ζωή χωρίς νόημα. Μπορώ να πεθάνω και να λήξει όλο αυτό!» Μπορούν τέτοιοι άνθρωποι που έχουν κατακτηθεί να κερδηθούν από τον Θεό; Μπορούν να γίνουν δείγματα και παραδείγματα προς μίμηση; Αυτοί οι άνθρωποι μας δίνουν ένα μάθημα αρνητικότητας· δεν έχουν φιλοδοξίες και δεν πασχίζουν να βελτιωθούν. Αν και θεωρείται ότι έχουν κατακτηθεί, τέτοιοι αρνητικοί άνθρωποι είναι ανίκανοι να οδηγηθούν στην τελείωση. Πολύ κοντά στο τέλος της ζωής του, αφού είχε οδηγηθεί στην τελείωση, ο Πέτρος είπε: «Ω Θεέ μου! Αν μπορούσα να ζήσω μερικά ακόμα χρόνια, θα ήθελα να επιτύχω μια καθαρότερη και βαθύτερη αγάπη για Σένα». Λίγο πριν σταυρωθεί, μέσα στην καρδιά του προσευχόταν: «Ω Θεέ μου! Έφτασε τώρα η στιγμή Σου· έφτασε η ώρα που ετοίμασες για μένα. Πρέπει να σταυρωθώ για Σένα, πρέπει να γίνω μάρτυρας για Σένα και ελπίζω ότι η αγάπη μου μπορεί να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις Σου και ότι μπορεί να γίνει αγνότερη. Σήμερα, το να μπορέσω να πεθάνω για Σένα και να καρφωθώ στον σταυρό για Σένα είναι παρήγορο και καθησυχαστικό για μένα, γιατί τίποτα δεν είναι πιο ευχάριστο για μένα παρά το να μπορώ να σταυρωθώ για Σένα και να ικανοποιήσω τις επιθυμίες Σου, και να είμαι ικανός να παραδοθώ σ’ Εσένα, να προσφέρω τη ζωή μου σ’ Εσένα. Ω, Θεέ μου! Είσαι τόσο αξιαγάπητος! Εάν μου επέτρεπες να ζήσω, θα ήμουν ακόμα πιο πρόθυμος να Σε αγαπώ. Όσο είμαι ζωντανός, θα Σε αγαπώ. Θέλω να Σε αγαπώ ακόμη πιο βαθιά. Με κρίνεις και με παιδεύεις και με δοκιμάζεις, γιατί δεν είμαι δίκαιος, γιατί αμάρτησα. Και η δίκαιη διάθεσή Σου γίνεται πιο εμφανής σ’ εμένα. Αυτό είναι ευλογία για μένα, γιατί μπορώ να Σε αγαπώ πιο βαθιά και είμαι πρόθυμος να Σ’ αγαπώ με αυτόν τον τρόπο ακόμα κι αν Εσύ δεν με αγαπάς. Είμαι πρόθυμος να δω τη δίκαιη διάθεσή Σου, γιατί αυτό με κάνει ακόμη πιο ικανό να ζήσω μια ζωή με νόημα. Αισθάνομαι ότι η ζωή μου τώρα είναι πιο σημαντική, γιατί σταυρώνομαι για χάρη Σου και έχει απόλυτο νόημα το να πεθάνω για Σένα. Ακόμα όμως δεν αισθάνομαι ικανοποιημένος, επειδή ξέρω πολύ λίγα για Σένα, ξέρω ότι δεν μπορώ να εκπληρώσω πλήρως τις επιθυμίες Σου και Σου έχω ξεπληρώσει πολύ λίγα. Στη ζωή μου, δεν έχω καταφέρει να επιστρέψω το όλον μου σ’ Εσένα· ακόμη απέχω από κάτι τέτοιο. Καθώς θυμάμαι αυτή τη στιγμή, αισθάνομαι τόσο υποχρεωμένος σ’ Εσένα, και δεν έχω παρά αυτή τη στιγμή για να αντισταθμίσω όλα τα λάθη μου και όλη την αγάπη που δεν Σου έχω ξεπληρώσει».

[…]

Ο Θεός παιδεύει και κρίνει τον άνθρωπο, επειδή αυτό απαιτείται από το έργο Του και, κυρίως, επειδή το χρειάζεται ο άνθρωπος. Ο άνθρωπος πρέπει να παιδεύεται και να κρίνεται, και μόνο τότε μπορεί να επιτύχει την αγάπη για τον Θεό. Σήμερα, είστε απόλυτα πεπεισμένοι, αλλά όταν συναντήσετε την παραμικρή αναποδιά, τότε έχετε πρόβλημα· το ανάστημά σας είναι ακόμα πολύ μικρό και πρέπει να αποκτήσετε εμπειρία ακόμα περισσότερης τέτοιας παίδευσης και κρίσης για να αποκτήσετε βαθύτερη γνώση. Σήμερα, έχετε σχετικά θεοφοβούμενη καρδιά, φοβάστε κάπως τον Θεό και ξέρετε ότι είναι ο αληθινός Θεός, αλλά δεν έχετε μεγάλη αγάπη γι’ Αυτόν, πολύ λιγότερο δε, έχετε επιτύχει μια αγνή αγάπη. Οι γνώσεις σας είναι πολύ επιφανειακές και το ανάστημά σας εξακολουθεί να είναι ανεπαρκές. Όταν πραγματικά συναντάτε ένα συγκεκριμένο περιβάλλον, ακόμα δεν έχετε γίνει μάρτυρες, πολύ μικρό ποσοστό από την είσοδό σας είναι ενεργό και δεν έχετε ιδέα για το πώς να το κάνετε πράξη. Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι παθητικοί και αδρανείς· αγαπούν μόνο κρυφά τον Θεό μέσα στις καρδιές τους, αλλά δεν έχουν κανένα τρόπο να το κάνουν πράξη, ούτε είναι σαφείς όσον αφορά τους στόχους τους. Εκείνοι που έχουν οδηγηθεί στην τελείωση όχι μόνο κατέχουν κανονική ανθρώπινη φύση, αλλά διαθέτουν και αλήθειες που ξεπερνούν τα μέτρα της συνείδησης, που είναι υψηλότερες από τα πρότυπα της συνείδησης· δεν χρησιμοποιούν μόνο τη συνείδησή τους για να ξεπληρώσουν την αγάπη του Θεού, αλλά, πέρα από αυτό, έχουν γνωρίσει τον Θεό και έχουν δει ότι ο Θεός είναι υπέροχος και άξιος της αγάπης του ανθρώπου και ότι υπάρχουν τόσο πολλά που πρέπει να αγαπάς στον Θεό· ο άνθρωπος δεν μπορεί παρά να Τον αγαπάει. Η αγάπη που έχουν για τον Θεό όσοι έχουν οδηγηθεί στην τελείωση υφίσταται για να εκπληρώσουν τις προσωπικές τους προσδοκίες. Η αγάπη τους είναι μια αυθόρμητη αγάπη, μια αγάπη που δεν ζητά τίποτα σε αντάλλαγμα και δεν είναι αντικείμενο συναλλαγής. Αγαπούν τον Θεό μόνο εξαιτίας της γνώσης τους γι’ Αυτόν. Τέτοιοι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται για το αν ο Θεός τούς χαρίζει χάρες και είναι ικανοποιημένοι μόνο με το να ικανοποιούν τον Θεό. Δεν κάνουν συμφωνίες με τον Θεό, ούτε μετράνε την αγάπη τους για τον Θεό βάσει της συνείδησής τους: «Μου έδωσες, επομένως Σε αγαπώ ως αντάλλαγμα· αν δεν μου δώσεις, τότε δεν έχω τίποτα για Σένα σε αντάλλαγμα». Εκείνοι που έχουν οδηγηθεί στην τελείωση πάντοτε πιστεύουν το εξής: «Ο Θεός είναι ο Δημιουργός και εκτελεί το έργο Του σ’ εμάς. Αφού έχω αυτή την ευκαιρία, την προϋπόθεση και τα προσόντα για να οδηγηθώ στην τελείωση, η επιδίωξή μου θα πρέπει να είναι να ζήσω μια ζωή με νόημα και θα πρέπει να Τον ικανοποιήσω». Είναι ακριβώς όπως αυτό που βίωσε ο Πέτρος: Όταν ένιωθε πιο αδύναμος, προσευχόταν στον Θεό και έλεγε: «Ω Θεέ μου! Ανεξάρτητα από τον χρόνο ή τον τόπο, ξέρεις ότι πάντα Σε θυμάμαι. Ανεξαρτήτως του χρόνου ή του τόπου, ξέρεις ότι θέλω να Σε αγαπήσω, αλλά το ανάστημά μου είναι πολύ μικρό, είμαι πολύ αδύναμος και ανίσχυρος, η αγάπη μου είναι πολύ περιορισμένη και η ειλικρίνειά μου απέναντι σ’ Εσένα είναι υπερβολικά πενιχρή. Σε σύγκριση με την αγάπη Σου, είμαι απλώς ακατάλληλος να ζω. Επιθυμώ μόνο η ζωή μου να μην είναι μάταιη και να μπορώ όχι μόνο να ξεπληρώσω την αγάπη Σου, αλλά, επίσης, να μπορώ να αφιερώσω ό,τι έχω σ’ Εσένα. Αν μπορώ να Σε ικανοποιήσω, τότε ως δημιούργημα, θα είμαι ήσυχος και δεν θα ζητήσω τίποτα περισσότερο. Αν και είμαι αδύναμος και ανίσχυρος τώρα, δεν θα ξεχάσω τις προτροπές Σου και δεν θα ξεχάσω την αγάπη Σου. Τώρα, το μόνο που κάνω είναι να ξεπληρώνω την αγάπη Σου. Ω Θεέ μου, αισθάνομαι απαίσια! Πώς μπορώ να δώσω πίσω σ’ Εσένα την αγάπη που έχω στην καρδιά μου, πώς μπορώ να κάνω ό,τι μπορώ, να καταφέρω να εκπληρώσω τις επιθυμίες Σου και να καταφέρω να προσφέρω όλα όσα έχω σ’ Εσένα; Ξέρεις την αδυναμία του ανθρώπου· πώς μπορώ, λοιπόν, να είμαι άξιος της αγάπης Σου; Ω! Θεέ μου! Ξέρεις ότι είμαι μικρός στο ανάστημα, ότι η αγάπη μου είναι υπερβολικά πενιχρή. Πώς μπορώ να κάνω το καλύτερο που μπορώ σε ένα τέτοιο περιβάλλον; Ξέρω ότι πρέπει να ξεπληρώσω την αγάπη Σου, ξέρω ότι θα πρέπει να δώσω όλα αυτά που έχω σ’ Εσένα, αλλά σήμερα το ανάστημά μου είναι πολύ μικρό. Ζητώ να μου δώσεις δύναμη και αυτοπεποίθηση, ώστε να είμαι περισσότερο σε θέση να κατέχω μια αγνή αγάπη και να την αφιερώσω σ’ Εσένα και να μπορώ να αφιερώσω καλύτερα όσα έχω σ’ Εσένα· όχι μόνο θα μπορώ να ξεπληρώσω την αγάπη Σου, αλλά θα είμαι πιο ικανός να αποκτήσω εμπειρία της παίδευσής Σου και της κρίσης και των δοκιμασιών Σου και των ακόμα πιο σκληρών καταρών Σου. Μου έχεις επιτρέψει να δω την αγάπη Σου και δεν μπορώ να μην Σε αγαπώ κι αν και σήμερα είμαι αδύναμος και ανίσχυρος, πώς θα μπορούσα να Σε ξεχάσω; Η αγάπη, η παίδευση και η κρίση Σου με έχουν ωθήσει στο να Σε γνωρίσω, αλλά αισθάνομαι επίσης ανίκανος να εκπληρώσω την αγάπη Σου, γιατί είσαι τόσο σπουδαίος. Πώς μπορώ να αφιερώσω όλα όσα έχω στον Δημιουργό;» Αυτό ήταν το αίτημα του Πέτρου, όμως το ανάστημά του ήταν πάρα πολύ ανεπαρκές. Εκείνη τη στιγμή, αισθάνθηκε ότι ένα μαχαίρι καρφωνόταν στην καρδιά του. Σπάραζε· δεν ήξερε τι να κάνει κάτω από τέτοιες συνθήκες. Ωστόσο, συνέχισε να προσεύχεται: «Ω Θεέ μου! Ο άνθρωπος έχει το ανάστημα ενός παιδιού, η συνείδησή του είναι αδύναμη και το μόνο που μπορώ να επιτύχω είναι να ξεπληρώσω την αγάπη Σου. Σήμερα, δεν ξέρω πώς να ικανοποιήσω το θέλημά Σου και επιθυμώ μονάχα να κάνω ό,τι μπορώ, να δώσω όλα όσα έχω και να αφιερώσω όλα όσα έχω σ’ Εσένα. Ανεξάρτητα από την κρίση Σου, ανεξάρτητα από την παίδευσή Σου, ανεξάρτητα από το τι δίνεις σ’ εμένα, ανεξάρτητα από το τι μου παίρνεις, απάλλαξέ με από το παραμικρό παράπονο προς Εσένα. Πολλές φορές, όταν με παίδευσες και με έκρινες, γκρίνιαξα μέσα μου και δεν ήμουν σε θέση να πετύχω την αγνότητα ή να εκπληρώσω τις επιθυμίες Σου. Η αποπληρωμή της αγάπης Σου γεννήθηκε από καταναγκασμό και αυτή τη στιγμή μισώ τον εαυτό μου ακόμη περισσότερο». Επειδή αναζητούσε μια καθαρότερη αγάπη για τον Θεό προσευχήθηκε ο Πέτρος με αυτόν τον τρόπο. Αναζητούσε και εκλιπαρούσε και, επιπλέον, κατηγορούσε τον εαυτό του και ομολογούσε τις αμαρτίες του στον Θεό. Ένιωθε χρέος προς τον Θεό και αισθάνθηκε μίσος για τον εαυτό του, αλλά ήταν επίσης και κάπως λυπημένος και αρνητικός. Πάντα ένιωθε έτσι, σαν να μην ήταν αρκετά καλός για τις επιθυμίες του Θεού και να ήταν ανίκανος να κάνει το καλύτερό που μπορούσε. Κάτω από τέτοιες συνθήκες, ο Πέτρος επεδίωκε να έχει την πίστη του Ιώβ. Είδε πόσο μεγάλη ήταν η πίστη του Ιώβ, διότι ο Ιώβ είχε δει ότι όλα όσα είχε του δόθηκαν από τον Θεό και ήταν φυσικό ο Θεός να πάρει τα πάντα από αυτόν, ότι ο Θεός έδινε σε όποιον ήθελε —τέτοια ήταν η δίκαιη διάθεση του Θεού. Ο Ιώβ δεν έκανε παράπονα και μπορούσε ακόμα να δοξάζει τον Θεό. Ο Πέτρος γνώριζε, επίσης, τον ίδιο του τον εαυτό και μέσα στην καρδιά του προσευχόταν: «Σήμερα, δεν θα έπρεπε να είμαι ικανοποιημένος με το να ξεπληρώσω την αγάπη Σου χρησιμοποιώντας τη συνείδησή μου —όση αγάπη και να Σου δώσω— γιατί οι σκέψεις μου είναι πολύ διεφθαρμένες και επειδή είμαι ανίκανος να Σε δω ως τον Δημιουργό. Επειδή είμαι ακόμα ακατάλληλος για να Σε αγαπώ, πρέπει να καλλιεργήσω την ικανότητα να αφιερώσω όλα όσα έχω σ’ Εσένα, κάτι που θα έκανα πολύ πρόθυμα. Πρέπει να γνωρίζω όλα αυτά που έχεις κάνει και να μην έχω άλλη επιλογή και πρέπει να δω την αγάπη Σου και να μπορέσω να Σε υμνήσω και να εξυμνήσω το άγιο όνομά Σου, για να μπορέσεις να κερδίσεις μεγάλη δόξα μέσα από μένα. Είμαι πρόθυμος να εμμείνω σε αυτή τη μαρτυρία μου προς Εσένα. Ω, Θεέ μου! Η αγάπη Σου είναι τόσο πολύτιμη και όμορφη. Πώς θα μπορούσα ποτέ να επιθυμώ να ζήσω στα χέρια του πονηρού; Δεν είμαι φτιαγμένος από Σένα; Πώς θα μπορούσα να ζήσω υπό την εξουσία του Σατανά; Θα προτιμούσα ολόκληρη η ύπαρξή μου να ζει μέσα στην παίδευσή Σου. Δεν είμαι πρόθυμος να ζήσω υπό την εξουσία του πονηρού. Εάν μπορώ να εξαγνιστώ και μπορώ να αφιερώσω όλα όσα έχω σ’ Εσένα, είμαι πρόθυμος να προσφέρω το σώμα και το μυαλό μου στην κρίση και την παίδευσή Σου, γιατί απεχθάνομαι τον Σατανά και δεν θέλω να ζήσω υπό την εξουσία του. Κρίνοντάς με, δείχνεις τη δίκαιη διάθεσή Σου· είμαι χαρούμενος και δεν έχω το παραμικρό παράπονο. Εάν μπορώ να εκπληρώσω το καθήκον ενός δημιουργήματος, είμαι πρόθυμος να συνοδεύεται ολόκληρη η ζωή μου από την κρίση Σου, μέσω της οποίας θα γνωρίσω τη δίκαιη διάθεσή Σου και θα απαλλαγώ από την επιρροή του πονηρού». Ο Πέτρος πάντα έτσι προσευχόταν και πάντα με αυτό τον τρόπο αναζητούσε, και έφτασε, σχετικά μιλώντας, σε ένα υψηλό βασίλειο. Όχι μόνο ήταν σε θέση να ξεπληρώσει την αγάπη του Θεού, αλλά, το πιο σημαντικό ήταν ότι εκπλήρωσε επίσης το καθήκον του ως δημιούργημα. Όχι μόνο δεν κατηγορήθηκε από τη συνείδησή του, αλλά ήταν επίσης σε θέση να ξεπεράσει τα πρότυπα συνείδησης. Οι προσευχές του συνέχιζαν να απευθύνονται στον Θεό, τόσο που οι προσδοκίες του ήταν ακόμη υψηλότερες και είχε μια καρδιά που αγαπούσε όλο και περισσότερο τον Θεό. Παρόλο που υπέφερε από οδυνηρό πόνο, δεν ξέχασε ποτέ ότι έπρεπε να αγαπάει τον Θεό, προσπάθησε δε να κατακτήσει την ικανότητα να κατανοεί το θέλημα του Θεού. Στις προσευχές του έλεγε τα εξής λόγια: «Δεν έχω καταφέρει τίποτα περισσότερο από το να ξεπληρώσω την αγάπη Σου. Δεν έχω γίνει μάρτυράς Σου ενώπιον του Σατανά, δεν έχω απελευθερωθεί από την επιρροή του Σατανά και εξακολουθώ να ζω μέσα στη σάρκα. Θα ήθελα να χρησιμοποιήσω την αγάπη μου για να νικήσω τον Σατανά, να τον ντροπιάσω, και έτσι να ικανοποιήσω το θέλημά Σου. Θέλω να Σου δώσω το όλον μου, να μην δώσω ούτε το ελάχιστο κομμάτι μου στον Σατανά, γιατί ο Σατανάς είναι ο εχθρός Σου». Όσο περισσότερο αναζητούσε προς αυτή την κατεύθυνση, τόσο περισσότερο συγκινούνταν και τόσο υψηλότερη ήταν η γνώση του για τα θέματα αυτά. Χωρίς να το συνειδητοποιήσει, κατάλαβε ότι πρέπει να απελευθερωθεί από την επιρροή του Σατανά και πρέπει να επιστρέψει άνευ όρων στον Θεό. Αυτό ήταν το βασίλειο που κατέκτησε. Ξεπερνούσε την επιρροή του Σατανά και απαλλασσόταν από τις χαρές και τις απολαύσεις της σάρκας, και ήταν πρόθυμος να βιώσει πιο βαθιά τόσο την παίδευση του Θεού όσο και την κρίση Του. Είπε: «Παρ’ όλο που ζω εν μέσω της παίδευσής Σου και εν μέσω της κρίσης Σου, ανεξάρτητα από τις δυσκολίες που συνεπάγεται αυτό, εξακολουθώ να μην είμαι πρόθυμος να ζήσω υπό την εξουσία του Σατανά, ακόμα δεν είμαι πρόθυμος να υποφέρω την εξαπάτηση του Σατανά. Παίρνω χαρά από το να ζω ανάμεσα στις κατάρες Σου και είμαι θλιμμένος ζώντας μέσα στις ευλογίες του Σατανά. Σ’ αγαπώ ζώντας μέσα στην κρίση Σου και αυτό μου φέρνει μεγάλη χαρά. Η παίδευση και η κρίση Σου είναι δίκαιες και άγιες· είναι για να με εξαγνίσουν και, ακόμη περισσότερο, για να με σώσουν. Θα προτιμούσα να περάσω όλη μου τη ζωή μέσα στην κρίση Σου για να είμαι υπό τη φροντίδα Σου. Δεν είμαι πρόθυμος να ζήσω υπό την εξουσία του Σατανά ούτε για μια στιγμή. Επιθυμώ να καθαριστώ από Σένα· ακόμη κι αν υποστώ δυσκολίες, δεν είμαι πρόθυμος να με εκμεταλλευθεί και να με εξαπατήσει ο Σατανάς. Εγώ, αυτό το δημιούργημα που είμαι, θα πρέπει να χρησιμοποιηθώ από Σένα, να αποκτηθώ από Σένα, να κριθώ από Σένα και να παιδευτώ από Σένα. Ακόμα και να δεχτώ την κατάρα Σου. Η καρδιά μου χαίρεται όταν είσαι πρόθυμος να με ευλογήσεις, γιατί έχω δει την αγάπη Σου. Είσαι ο Δημιουργός και είμαι ένα δημιούργημα: δεν πρέπει να Σε προδώσω και να ζήσω υπό την εξουσία του Σατανά, ούτε θα πρέπει να με εκμεταλλευθεί ο Σατανάς. Θα πρέπει να είμαι το άλογο ή το βόδι Σου, και όχι να ζήσω για τον Σατανά. Θα προτιμούσα να ζήσω μέσα από την παίδευσή Σου, χωρίς φυσική ευδαιμονία, και αυτό θα μου προκαλούσε ευχαρίστηση ακόμα κι αν έχανα τη χάρη Σου. Αν και η χάρη Σου δεν είναι μαζί μου, μου αρέσει να παιδεύομαι και να κρίνομαι από Σένα· αυτή είναι η καλύτερη ευλογία Σου, η μεγαλύτερη χάρη Σου. Αν και είσαι πάντα μεγαλοπρεπής και οργισμένος προς εμένα, εξακολουθώ να είμαι ανίκανος να Σε αφήσω και ακόμα δεν μπορώ να Σε αγαπήσω αρκετά. Θα προτιμούσα να ζήσω στον οίκο Σου, θα προτιμούσα να είμαι καταραμένος, παιδεμένος και τσακισμένος από Σένα και δεν θέλω να ζήσω υπό την εξουσία του Σατανά ούτε είμαι πρόθυμος να σπεύσω και να απασχοληθώ μόνο για τη σάρκα, πολύ λιγότερο δε, είμαι πρόθυμος να ζήσω για τη σάρκα». Η αγάπη του Πέτρου ήταν αγνή αγάπη. Αυτή είναι η εμπειρία του να οδηγείται κάποιος στην τελείωση, και είναι το υψηλότερο βασίλειο του να οδηγείται κάποιος στην τελείωση· δεν υπάρχει ζωή που να έχει μεγαλύτερο νόημα. Αποδέχτηκε την παίδευση και την κρίση του Θεού, εκτίμησε ιδιαίτερα τη δίκαιη διάθεση του Θεού και τίποτα για τον Πέτρο δεν ήταν πιο πολύτιμο. Είπε: «Ο Σατανάς μού δίνει υλικές απολαύσεις, αλλά δεν έχουν αξία για μένα. Δέχομαι την παίδευση και την κρίση του Θεού —σε αυτό είμαι ευνοημένος, σε αυτό βρίσκω απόλαυση και σε αυτό είμαι ευλογημένος. Αν δεν ήταν η κρίση του Θεού, δεν θα αγαπούσα ποτέ τον Θεό, θα εξακολουθούσα να ζω υπό την εξουσία του Σατανά, θα εξακολουθούσα να ελέγχομαι από αυτόν και θα με διέταζε. Αν συνέβαινε αυτό, ποτέ δεν θα γινόμουν πραγματικός άνθρωπος, διότι θα ήμουν ανίκανος να ικανοποιήσω τον Θεό και δεν θα αφιέρωνα ολόκληρο το είναι μου στον Θεό. Αν και ο Θεός δεν με ευλογεί και με αφήνει χωρίς παρηγοριά μέσα μου σαν να καίει μέσα μου μια φωτιά, και χωρίς ειρήνη ή χαρά, και μολονότι η παίδευση και η πειθαρχία του Θεού δεν είναι ποτέ ξέχωρες από μένα, μέσα από την παίδευση και την κρίση του Θεού μπορώ να δω τη δίκαιη διάθεσή Του. Λατρεύω αυτό το γεγονός· δεν υπάρχει τίποτα πιο πολύτιμο ή πιο ουσιαστικό στη ζωή. Αν και η προστασία και η φροντίδα Του έχουν γίνει αδίστακτη παίδευση, κρίση, κατάρα και πλήγματα, εξακολουθώ να απολαμβάνω αυτά τα πράγματα, γιατί μπορούν να με εξαγνίσουν και να με αλλάξουν καλύτερα, να με φέρουν πιο κοντά στον Θεό, να με κάνουν περισσότερο ικανό να αγαπώ τον Θεό και μπορούν να κάνουν την αγάπη μου για τον Θεό αγνότερη. Αυτό με κάνει να μπορώ να εκπληρώσω το καθήκον μου ως δημιούργημα και με φέρνει ενώπιον του Θεού και μακριά από την επιρροή του Σατανά, ώστε να μην υπηρετώ πλέον τον Σατανά. Όταν δεν ζω υπό την εξουσία του Σατανά και μπορώ να αφιερώσω ό,τι έχω και ό,τι μπορώ να κάνω στον Θεό, χωρίς να έχω καμία επιφύλαξη —αυτό θα συμβεί όταν θα είμαι απόλυτα ικανοποιημένος. Είναι η παίδευση και η κρίση του Θεού που με έσωσαν και η ζωή μου είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την παίδευση και την κρίση του Θεού. Η ζωή μου στη γη είναι υπό την εξουσία του Σατανά και αν δεν υπήρχε η φροντίδα και η προστασία της παίδευσης και της κρίσης του Θεού, θα ζούσα πάντα υπό την εξουσία του Σατανά και, επιπλέον, δεν θα είχα την ευκαιρία ή τα μέσα να ζήσω μια ζωή με νόημα. Μόνο εάν η παίδευση και η κρίση του Θεού δεν με αφήσουν ποτέ θα καταφέρω να καθαρθώ από τον Θεό. Μόνο με τα σκληρά λόγια και τη δίκαιη διάθεση του Θεού και με την μεγαλοπρεπή κρίση του Θεού κέρδισα την υπέρτατη προστασία και κατάφερα να ζήσω στο φως, και κέρδισα τις ευλογίες του Θεού. Το να μπορώ να καθαρθώ και να ελευθερωθώ από τον Σατανά και να ζήσω στο κράτος του Θεού, αυτή είναι η μεγαλύτερη ευλογία στη ζωή μου σήμερα». Αυτό είναι το υψηλότερο βασίλειο που βίωσε ο Πέτρος.

Αυτή είναι ακριβώς η κατάσταση που πρέπει να επιτύχει ο άνθρωπος αφού οδηγηθεί στην τελείωση. Εάν δεν μπορείς να τα επιτύχεις αυτά, τότε δεν μπορείς να βιώσεις μια ζωή με νόημα. Ο άνθρωπος ζει μέσα στη σάρκα, που σημαίνει ότι ζει σε μια ανθρώπινη κόλαση, και χωρίς την κρίση και την παίδευση του Θεού, ο άνθρωπος είναι τόσο βρόμικος όσο ο Σατανάς. Πώς θα μπορούσε ο άνθρωπος να είναι άγιος; Ο Πέτρος πίστευε ότι η παίδευση και η κρίση από τον Θεό ήταν η καλύτερη προστασία και η μεγαλύτερη χάρη του ανθρώπου. Μόνο με την παίδευση και την κρίση του Θεού θα μπορούσε ο άνθρωπος να αφυπνιστεί και να μισήσει τη σάρκα, να μισήσει τον Σατανά. Η αυστηρή πειθαρχία του Θεού απελευθερώνει τον άνθρωπο από την επιρροή του Σατανά, τον απελευθερώνει από τον δικό του μικρόκοσμο και του επιτρέπει να ζει υπό το φως της παρουσίας του Θεού. Δεν υπάρχει καλύτερη σωτηρία από την παίδευση και την κρίση! Ο Πέτρος προσευχόταν: «Ω, Θεέ μου! Όσο με παιδεύεις και με κρίνεις, θα ξέρω ότι δεν με έχεις αφήσει. Ακόμα κι αν δεν μου δίνεις χαρά ή γαλήνη και με κάνεις να ζω με πόνο και μου επιβάλλεις ατελείωτες συμμορφώσεις, όσο δεν με αφήνεις, η καρδιά μου θα νιώθει αναπαυμένη. Σήμερα, η παίδευση και η κρίση Σου έχουν γίνει η καλύτερή μου προστασία και η μεγαλύτερη ευλογία μου. Η χάρη που μου δίνεις με προστατεύει. Η χάρη που μου προσφέρεις σήμερα είναι μια εκδήλωση της δίκαιης διάθεσής Σου, και είναι παίδευση και κρίση· επίσης, είναι μια δοκιμασία και, πέρα από αυτό, είναι μια ζωή μαρτυρίου». Ο Πέτρος ήταν σε θέση να βάλει στην άκρη τις απολαύσεις της σάρκας και να αναζητήσει μια βαθύτερη αγάπη αλλά και μεγαλύτερη προστασία, επειδή είχε κερδίσει τόσο πολλή χάρη από την παίδευση και την κρίση του Θεού. Στη ζωή του, εάν ο άνθρωπος επιθυμεί να καθαρθεί και να επιτύχει αλλαγές στη διάθεσή του, αν θέλει να βιώσει μια ζωή με νόημα και να εκπληρώσει το καθήκον του ως δημιούργημα, τότε πρέπει να δεχτεί την παίδευση και την κρίση του Θεού, και δεν πρέπει να επιτρέψει στην πειθαρχία και στα πλήγματα του Θεού να απομακρυνθούν απ’ αυτόν, ώστε να μπορεί να απελευθερωθεί από τη χειραγώγηση και την επιρροή του Σατανά και να ζήσει υπό το φως του Θεού. Να γνωρίζεις ότι η παίδευση και η κρίση του Θεού είναι το φως, είναι το φως της σωτηρίας του ανθρώπου, και ότι δεν υπάρχει καλύτερη ευλογία, χάρη ή προστασία για τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος ζει υπό την επιρροή του Σατανά και υπάρχει μέσα στη σάρκα· αν δεν καθαρθεί και δεν λάβει την προστασία του Θεού, τότε ο άνθρωπος θα εξαχρειώνεται όλο και περισσότερο. Αν θέλει να αγαπάει τον Θεό, τότε πρέπει να εξαγνιστεί και να σωθεί. Ο Πέτρος προσευχήθηκε: «Θεέ μου, όταν μου φέρεσαι ευγενικά, χαίρομαι και αισθάνομαι παρηγοριά· όταν με παιδεύεις, αισθάνομαι ακόμα μεγαλύτερη παρηγοριά και χαρά. Αν και είμαι αδύναμος και υπομένω μια ανείπωτη δυστυχία, αν και υπάρχουν δάκρυα και θλίψη, ξέρεις ότι αυτή η θλίψη οφείλεται στην επαναστατικότητά μου και στην αδυναμία μου. Κλαίω γιατί δεν μπορώ να ικανοποιήσω το θέλημά Σου, αισθάνομαι θλίψη και μεταμέλεια, επειδή δεν είμαι επαρκής για τις απαιτήσεις Σου, αλλά είμαι πρόθυμος να επιτύχω αυτό το βασίλειο, είμαι πρόθυμος να κάνω ό,τι μπορώ για να Σε ικανοποιήσω. Η παίδευσή Σου μου έδωσε προστασία και μου έδωσε την καλύτερη σωτηρία. Η κρίση Σου επισκιάζει την ανοχή και την υπομονή Σου. Χωρίς την παίδευση και την κρίση Σου, δεν θα απολάμβανα το έλεος και την τρυφερότητά Σου. Σήμερα, βλέπω ακόμα περισσότερο ότι η αγάπη Σου έχει υπερβεί τους ουρανούς και ξεχωρίζει πάνω απ’ όλα. Η αγάπη Σου δεν είναι μόνο έλεος και τρυφερότητα· είναι κάτι παραπάνω, είναι παίδευση και κρίση. Η παίδευση και η κρίση Σου μου έδωσαν τόσο πολλά. Χωρίς την παίδευση και την κρίση Σου, κανένα άτομο δεν θα εξαγνιζόταν και κανένα άτομο δεν θα μπορούσε να βιώσει την αγάπη του Δημιουργού. Αν και υπέμεινα εκατοντάδες δοκιμασίες και δεινά, και έφτασα ακόμη και κοντά στον θάνατο, αυτά μου έδωσαν τη δυνατότητα να Σε γνωρίσω πραγματικά και να κερδίσω την υπέρτατη σωτηρία. Αν η παίδευση, η κρίση και η πειθαρχία Σου απομακρύνονταν από μένα, τότε θα ζούσα στο σκοτάδι, υπό την εξουσία του Σατανά. Ποια οφέλη έχει η σάρκα του ανθρώπου; Αν η παίδευση και η κρίση Σου με εγκατέλειπαν, θα ήταν σαν να με εγκατέλειπε το Πνεύμα Σου, σαν να μην ήσουν πλέον μαζί μου. Αν ήταν έτσι, πώς θα μπορούσα να συνεχίσω να ζω; Αν μου δώσεις ασθένειες και πάρεις την ελευθερία μου, μπορώ να συνεχίσω να ζω, αλλά αν η παίδευση και η κρίση Σου με εγκατέλειπαν ποτέ, δεν θα είχα κανέναν τρόπο να συνεχίσω να ζω. Εάν ήμουν χωρίς την παίδευση και την κρίση Σου, θα είχα χάσει την αγάπη Σου, μια αγάπη που είναι πολύ βαθιά για να την περιγράψω με λέξεις. Χωρίς την αγάπη Σου, θα ζούσα υπό την εξουσία του Σατανά και δεν θα ήμουν σε θέση να δω το ένδοξό Σου πρόσωπο. Πώς θα μπορούσα να συνεχίσω να ζω; Δεν θα μπορούσα να τα αντέξω τέτοιο σκοτάδι, τέτοια ζωή. Το να Σε έχω μαζί μου είναι σαν να Σε βλέπω, έτσι πώς θα μπορούσα να Σε αφήσω; Σε ικετεύω, Σε εκλιπαρώ να μη μου πάρεις τη μεγαλύτερη παρηγοριά μου, έστω κι αν είναι λίγα λόγια καθησυχασμού. Έχω απολαύσει την αγάπη Σου και σήμερα δεν μπορώ να είμαι μακριά από Σένα. Πώς θα μπορούσα να μην Σε αγαπώ; Έχω χύσει πολλά δάκρυα θλίψης εξαιτίας της αγάπης Σου, όμως έχω πάντα την αίσθηση ότι μια ζωή όπως αυτή είναι πιο ουσιαστική, πιο ικανή να με εμπλουτίσει, πιο ικανή να με αλλάξει και πιο ικανή να μου επιτρέψει να φτάσω στην αλήθεια που θα πρέπει να κατέχουν τα δημιουργήματα».

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι εμπειρίες του Πέτρου: η γνώση του για την παίδευση και την κρίση

Σχετικά αποσπάσματα ταινιών

Η εγκατάλειψη της φήμης και του κύρους μέσω της κρίσης και της παίδευσης του Θεού

Σχετικές βιωματικές εμπειρίες

Η κρίση του Θεού με έσωσε

Σχετικοί ύμνοι

Η παίδευση και κρίση του Θεού είναι το φως της σωτηρίας του ανθρώπου

Η κρίση και η παίδευση αποκαλύπτουν τη σωτηρία του Θεού

Είδα την αγάπη του Θεού στην παίδευση και στην κρίση