Ξέρετε πλέον πώς να γνωρίσετε τον εαυτό σας, να κερδίσετε ζωή-είσοδο και να εισέλθετε στο ορθό μονοπάτι της πίστης στον Θεό; Έχετε κάποιον στόχο ή κατεύθυνση; Όλο και κάποια ιδέα θα έχετε, αφού έχουμε συναναστραφεί αρκετά πάνω σε διάφορα ζητήματα, όπως το να είστε ειλικρινείς και να έχετε αυτογνωσία, πώς να τρώτε και να πίνετε τον λόγο του Θεού, πώς να συναναστρέφεστε πάνω στην αλήθεια για να λύνετε τα προβλήματα, πώς να συνεργάζεστε αρμονικά όταν εκτελείτε το καθήκον σας, πώς να έχουν οι αδελφοί και οι αδελφές κανονικές σχέσεις μεταξύ τους, και ούτω καθεξής. Δεν νιώθετε πολύ καλύτερα τώρα που έχετε ξεκαθαρίσει λίγο περισσότερο όλες τις πτυχές της αλήθειας που σχετίζονται με την πίστη στον Θεό, κι έχετε κάποια πρακτική γνώση και δεν είστε όπως πριν, που για όποια πτυχή κι αν σας ρωτούσαν, δεν ξέρατε τίποτα; (Τώρα νιώθω ότι καταλαβαίνω ολοένα και πιο ξεκάθαρα.) Πολύ σωστά, «ολοένα και πιο ξεκάθαρα». Στην πραγματικότητα, όποια πτυχή της αλήθειας κι αν κάνει πράξη κάποιος, πρέπει να ξεκινήσεις θίγοντας το θέμα της αυτογνωσίας. Αυτό ισχύει είτε ασκείται κανείς να είναι ειλικρινής, είτε εκπαιδεύεται να υποτάσσεται στον Θεό, είτε πώς να συνεργάζεται φιλικά με τους αδελφούς και τις αδελφές του, πώς να βιώνει την κανονική ανθρώπινη φύση, ή κάτι παρόμοιο. Η ειλικρίνεια δεν συνεπάγεται αυτογνωσία; Δεν θα μπορέσεις να κάνεις πράξη την ειλικρίνεια μέχρι να καταλάβεις πόσο δόλιος και ανειλικρινής είσαι. Όταν καταλάβεις ότι δεν έχεις καταφέρει να υποταχθείς στον Θεό, μόνο τότε θα μπορέσεις να κάνεις πράξη την υποταγή σ’ Αυτόν ή να αναζητήσεις τι πρέπει να κάνεις για να Του υποταχθείς. Αν δεν γνωρίσεις τον εαυτό σου, τότε όσο και να επιθυμείς να γίνεις ειλικρινής, να υποταχθείς στον Θεό ή να σωθείς, είναι μάταιο. Ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, οι οποίες τους μολύνουν και παρεμποδίζουν συνέχεια την άσκησή τους. Γι’ αυτό δεν μπορούν εύκολα να κάνουν πράξη οποιαδήποτε πτυχή της αλήθειας. Όταν κάνεις πράξη οποιαδήποτε πτυχή της αλήθειας, σίγουρα θα αποκαλυφθούν οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου, οι οποίες σε εμποδίζουν να είσαι ειλικρινής, να υποταχθείς στον Θεό και να δείξεις υπομονή και ανεκτικότητα προς τους αδελφούς και τις αδελφές σου. Πρέπει να κάνεις αυτοκριτική, να ξεσκεπάζεις, να αναλύεις και να αναγνωρίζεις αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις, και να μην κάνεις πράξη την αλήθεια βασισμένος στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες σου. Αλλιώς, απλώς θα ακολουθείς κανονισμούς, αφού δεν καταλαβαίνεις την αλήθεια και δεν ξέρεις ποιες αλήθεια-αρχές να τηρείς. Ένα άτομο, λοιπόν, πρέπει πρώτα να κάνει αυτοκριτική και να γνωρίσει τον εαυτό του, όποια πτυχή της αλήθειας κι αν ασκεί, ό,τι κι αν κάνει. Αυτογνωσία σημαίνει να γνωρίζεις κάθε σου λέξη και πράξη, κάθε σου ενέργεια· σημαίνει να γνωρίζεις τις σκέψεις και τις ιδέες σου, τις προθέσεις, τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες σου. Πρέπει, επίσης, να γνωρίζεις τις φιλοσοφίες του Σατανά για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις και τα διάφορα δηλητήριά του, καθώς και τη γνώση της παραδοσιακής κουλτούρας. Πρέπει να αναζητάς την αλήθεια και να διακρίνεις καθαρά αυτά τα πράγματα. Αν τα διακρίνεις, θα καταλάβεις την αλήθεια και θα φτάσεις στην αληθινή αυτογνωσία. Μπορεί κάποιος να έχει κάνει πολλές καλές πράξεις από τότε που άρχισε να πιστεύει στον Θεό, αλλά να είναι πολλά αυτά που δεν καταλαβαίνει καλά, και φυσικά να μην καταλαβαίνει την αλήθεια. Επειδή, όμως, έχει κάνει πολλές καλές πράξεις, νομίζει ότι ήδη κάνει πράξη την αλήθεια, ότι έχει ήδη υποταχθεί στον Θεό και ότι έχει ήδη ικανοποιήσει αρκετά τις προθέσεις Του. Όταν δεν σου συμβαίνει τίποτα, μπορείς να κάνεις ό,τι σου λένε, δεν έχεις κανέναν ενδοιασμό να εκτελέσεις οποιοδήποτε καθήκον και δεν αντιστέκεσαι. Όταν σου λένε να διαδώσεις το ευαγγέλιο, δεν παραπονιέσαι και αντέχεις την ταλαιπωρία. Όταν σου λένε να τρέξεις και να εργαστείς ή να κάνεις μια εργασία, τρέχεις. Νομίζεις, λοιπόν, ότι υποτάσσεσαι στον Θεό και επιδιώκεις ειλικρινά την αλήθεια. Αν, όμως, σε ρωτήσουν σοβαρά «Είσαι ειλικρινής; Υποτάσσεσαι πραγματικά στον Θεό; Έχεις αλλάξει τη διάθεσή σου;» —αν συγκριθούν οι πάντες με την αλήθεια των λόγων του Θεού— σίγουρα κανένας δεν ανταποκρίνεται στα πρότυπα και κανένας δεν θα μπορούσε να πράξει σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Όλη, λοιπόν, η διεφθαρμένη ανθρωπότητα πρέπει να κάνει αυτοκριτική. Πρέπει όλοι να αναλογιστούν με τι διαθέσεις ζουν, και από ποιες σατανικές φιλοσοφίες, λογική ή αιρέσεις και πλάνες προέρχεται κάθε πράξη και ενέργειά τους. Πρέπει να κάνουν αυτοκριτική και να βρουν για ποιον κυρίως λόγο αποκαλύπτουν τη διεφθαρμένη διάθεσή τους, να βρουν την ουσία του λόγου που ενεργούν με τέτοια ισχυρογνωμοσύνη, το γιατί και για ποιον ζουν. Αν αυτό συγκριθεί με την αλήθεια, τότε όλοι θα καταδικαστούν. Για ποιον λόγο; Επειδή η ανθρωπότητα είναι πολύ βαθιά διεφθαρμένη. Οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια και ζουν όλοι με βάση τις διεφθαρμένες τους διαθέσεις. Δεν έχουν την παραμικρή αυτογνωσία, πιστεύουν συνέχεια στον Θεό σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, κάνουν τα καθήκοντά τους όπως και με όποια μέθοδο θέλουν, και υπηρετούν τον Θεό ακολουθώντας θρησκευτικές θεωρίες. Επιπλέον, πιστεύουν μάλιστα ότι είναι γεμάτοι πίστη, ότι ενεργούν πολύ λογικά, και στο τέλος πιστεύουν ότι έχουν κερδίσει πολλά. Χωρίς να το συνειδητοποιούν, νομίζουν τελικά ότι ενεργούν ήδη σύμφωνα με τις προθέσεις του Θεού, ότι τις έχουν ικανοποιήσει πλήρως, και ότι έχουν ήδη εκπληρώσει τις απαιτήσεις του Θεού και ακολουθούν το θέλημά Του. Αν έτσι πιστεύεις, ή αν νομίζεις ότι έχεις κερδίσει κάποια πράγματα τόσα χρόνια που πιστεύεις στον Θεό, τότε είναι ακόμα πιο επιτακτικό να επιστρέψεις ενώπιον του Θεού για να εξετάσεις τον εαυτό σου προσεκτικά. Να εξετάσεις το μονοπάτι όπου βαδίζεις όλα αυτά τα χρόνια που πιστεύεις, για να δεις αν όλες οι πράξεις και οι ενέργειές σου ενώπιον του Θεού ήταν απολύτως σύμφωνες με τις προθέσεις Του. Εξέτασε ποιες συμπεριφορές σου ήταν αντίθετες προς τον Θεό, ποιες έδειχναν υποταγή σ’ Αυτόν, αν οι πράξεις σου ανταποκρίνονταν στις απαιτήσεις του Θεού και αν τις ικανοποιούσαν. Μόνο αν ξεκαθαρίσεις όλα αυτά τα πράγματα, θα γνωρίσεις τον εαυτό σου.

Το βασικότερο για τον αυτοστοχασμό και τη γνώση του εαυτού σου είναι το εξής: Όσο περισσότερο αισθάνεσαι ότι τα έχεις πάει καλά ή έχεις πράξει το σωστό, και όσο περισσότερο νομίζεις ότι μπορείς να ικανοποιήσεις τις προθέσεις του Θεού ή ότι είσαι σε θέση να καυχιέσαι για συγκεκριμένους τομείς, τόσο περισσότερο αξίζει να γνωρίσεις τον εαυτό σου σε εκείνους τους τομείς και τόσο περισσότερο αξίζει να σκάψεις βαθιά μέσα τους για να δεις τι ακαθαρσίες υπάρχουν μέσα σου, καθώς και ποια πράγματα μέσα σου δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τις προθέσεις του Θεού. Ας πάρουμε τον Παύλο ως παράδειγμα. Ο Παύλος ήταν πολύ μορφωμένος, υπέφερε πολύ όσο κήρυττε και εργαζόταν και πολλοί άνθρωποι τον λάτρεψαν ιδιαιτέρως. Ως εκ τούτου, αφού ολοκλήρωσε πολύ έργο, υπέθεσε ότι θα υπήρχε γι’ αυτόν ένας στέφανος. Αυτό τον έκανε να προχωράει όλο και πιο μακριά στο λανθασμένο μονοπάτι, μέχρι που τελικά τιμωρήθηκε από τον Θεό. Αν είχε αναλογιστεί τον εαυτό του και τον είχε αναλύσει εκείνον τον καιρό, δεν θα είχε σκεφτεί με τον τρόπου που σκέφτηκε. Με άλλα λόγια, ο Παύλος δεν είχε επικεντρωθεί στην αναζήτηση της αλήθειας μέσα από τα λόγια του Κυρίου Ιησού· είχε πιστέψει μόνο στις δικές του αντιλήψεις και φαντασιώσεις. Είχε σκεφτεί ότι κάνοντας απλώς κάποια καλά πράγματα και επιδεικνύοντας κάποιες καλές συμπεριφορές, θα λάμβανε την έγκριση και την ανταμοιβή του Θεού. Τελικά, οι δικές του αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες τύφλωσαν την καρδιά του και κάλυψαν την αλήθεια της διαφθοράς του. Μα οι άνθρωποι δεν μπόρεσαν να το καταλάβουν και δεν είχαν γνώση αυτών των πραγμάτων, και πριν το εκθέσει ο Θεός, πάντα παρουσίαζαν τον Παύλο ως το πρότυπο στο οποίο θα πρέπει να στοχεύει κανείς, ως παράδειγμα προς μίμηση, και τον έβλεπαν ως ένα είδωλο το οποίο επιζητούσαν και λαχταρούσαν να γίνουν. Η περίπτωση του Παύλου αποτελεί προειδοποίηση για κάθε έναν από τον εκλεκτό λαό του Θεού. Ιδιαίτερα όταν εμείς που ακολουθούμε τον Θεό μπορεί να υποφέρουμε και να πληρώνουμε το τίμημα στα καθήκοντά μας και καθώς υπηρετούμε τον Θεό, αισθανόμαστε ότι είμαστε αφοσιωμένοι και αγαπάμε τον Θεό, και σε τέτοιες στιγμές πρέπει να κάνουμε αυτοκριτική και να κατανοήσουμε ακόμη περισσότερο τον εαυτό μας όσον αφορά το μονοπάτι που ακολουθούμε, πράγμα εξαιρετικά απαραίτητο. Αυτό συμβαίνει επειδή αυτό που νομίζεις ότι είναι καλό είναι αυτό που θα προσδιορίσεις ως σωστό, και δεν θα το αμφισβητήσεις, δεν θα το αναλογιστείς ούτε θα αναλύσεις αν υπάρχει σε αυτό κάτι που αντιστέκεται στον Θεό. Για παράδειγμα, υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν πως είναι εξαιρετικά καλόκαρδοι. Δεν μισούν ποτέ τους άλλους, ούτε τους κάνουν κακό, και τείνουν πάντα μια χείρα βοηθείας στους αδελφούς ή τις αδελφές, οι οικογένειες των οποίων έχουν ανάγκη, μήπως μείνει ανεπίλυτο το πρόβλημά τους· διαθέτουν μεγάλο βαθμό καλής θέλησης και κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να βοηθήσουν όποιον μπορούν. Ωστόσο, δεν επικεντρώνονται ποτέ στην άσκηση της αλήθειας και δεν έχουν καμία ζωή-είσοδο. Ποιο είναι το αποτέλεσμα αυτής της εξυπηρετικότητας; Βάζουν τη ζωή τους σε αναμονή, κι όμως είναι πολύ ευχαριστημένοι με τον εαυτό τους και τρομερά ικανοποιημένοι με όλα όσα έχουν κάνει. Επιπλέον, νιώθουν πολύ υπερήφανοι γι’ αυτά, καθώς πιστεύουν πως σε όλα όσα έχουν κάνει, δεν υπάρχει τίποτα που να αντίκειται στην αλήθεια, πως αυτά θα ικανοποιήσουν σίγουρα τις προθέσεις του Θεού, και πως έχουν αληθινή πίστη στον Θεό. Βλέπουν τη φυσική καλοσύνη τους ως κάτι προς αξιοποίηση και, μόλις το κάνουν αυτό, το θεωρούν δεδομένα ως την αλήθεια. Στην πραγματικότητα, ό,τι κάνουν είναι ανθρωπίνως καλό. Δεν κάνουν καθόλου πράξη την αλήθεια, διότι ό,τι κάνουν είναι ενώπιον του ανθρώπου, όχι ενώπιον του Θεού, ενώ πολύ λιγότερο δε, ασκούνται σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού και την αλήθεια. Επομένως, όλες οι πράξεις τους είναι μάταιες. Τίποτε απ’ όσα κάνουν δεν αποτελεί άσκηση της αλήθειας ή των λόγων του Θεού, πόσο μάλλον ακολούθηση του θελήματός Του· αντίθετα, χρησιμοποιούν την ανθρώπινη καλοσύνη και την καλή συμπεριφορά για να βοηθήσουν τους άλλους. Συνοψίζοντας, δεν αναζητούν τις προθέσεις του Θεού σε όλα όσα κάνουν ούτε ενεργούν σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του. Ο Θεός δεν εγκρίνει αυτήν την καλή συμπεριφορά του ανθρώπου· για τον Θεό, είναι καταδικαστέα και δεν αξίζει να τη θυμάται Εκείνος.

Η αυτογνωσία είναι κρίσιμης σημασίας για τον καθένα, διότι επηρεάζει άμεσα αν μπορεί κανείς να αποβάλει τη διεφθαρμένη του διάθεση και να σωθεί, ζήτημα πολύ σημαντικό. Μη νομίζεις ότι είναι απλό. Αυτογνωσία δεν σημαίνει να καταλαβαίνεις τις ενέργειες ή τις πρακτικές σου, σημαίνει να γνωρίζεις την ουσία του προβλήματός σου, να ξέρεις την αιτία και την ουσία της επαναστατικότητάς σου, τον λόγο που δεν μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια, και να κατανοείς όσα συμβαίνουν όταν κάνεις πράξη την αλήθεια και σε αναστατώνουν. Αυτές είναι κάποιες απ’ τις πιο σημαντικές πτυχές της αυτογνωσίας. Για παράδειγμα, λόγω του τρόπου διαμόρφωσης της κινεζικής παραδοσιακής κουλτούρας, οι Κινέζοι κατά τις παραδοσιακές αντιλήψεις τους πιστεύουν ότι το τέκνο οφείλει ευσέβεια προς τους γονείς του. Όποιος δεν υπακούει σε αυτό, είναι ασεβής ως τέκνο. Με αυτές τις ιδέες έχουν εμποτιστεί οι άνθρωποι από την παιδική τους ηλικία, αυτές διδάσκονται ουσιαστικά σε κάθε σπιτικό, αλλά και σε κάθε σχολείο και στην κοινωνία γενικότερα. Όταν γεμίζεις το κεφάλι κάποιου με τέτοιου είδους πράγματα, σκέφτεται αυτός: «Η ευσέβεια του τέκνου είναι σημαντικότερη από οτιδήποτε άλλο. Εάν δεν την τηρώ, δεν θα είμαι καλός άνθρωπος —θα είμαι ασεβής ως τέκνο και θα με αποδοκιμάσει η κοινωνία. Θα είμαι άτομο χωρίς συνείδηση». Είναι ορθή αυτή η άποψη; Οι άνθρωποι έχουν δει τόσες αλήθειες που εκφράζει ο Θεός —απαίτησε ο Θεός να δείχνει κάποιος ευσέβεια τέκνου προς τους γονείς του; Είναι αυτή μία από τις αλήθειες που πρέπει να κατανοούν οι πιστοί του Θεού; Όχι, δεν είναι. Ο Θεός συναναστράφηκε μόνο σχετικά με ορισμένες αρχές. Βάσει ποιας αρχής ζητούν τα λόγια του Θεού να συμπεριφέρονται οι άνθρωποι στους άλλους; Να αγαπούν αυτό που αγαπά ο Θεός και να μισούν αυτό που μισεί: αυτή είναι η αρχή που θα πρέπει να τηρείται. Ο Θεός αγαπά όσους επιδιώκουν την αλήθεια και είναι σε θέση να ακολουθήσουν το θέλημά Του· αυτοί είναι οι άνθρωποι που θα πρέπει να αγαπάμε κι εμείς. Όσοι δεν είναι σε θέση να ακολουθήσουν το θέλημα του Θεού, Τον μισούν και επαναστατούν ενάντιά Του —αυτούς τους απεχθάνεται ο Θεός και θα πρέπει να τους απεχθανόμαστε κι εμείς. Αυτό ζητά ο Θεός από τον άνθρωπο. Εάν οι γονείς σου δεν πιστεύουν στον Θεό, εάν γνωρίζουν μεν πολύ καλά ότι η πίστη στον Θεό είναι το σωστό μονοπάτι και ότι μπορεί να οδηγήσει στη σωτηρία, όμως παραμένουν μη δεκτικοί, τότε δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται για ανθρώπους που αποστρέφονται την αλήθεια και τη μισούν, και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι άνθρωποι που αντιστέκονται στον Θεό και Τον μισούν —και ο Θεός φυσικά τους απεχθάνεται και τους μισεί. Θα μπορούσες να απεχθάνεσαι τέτοιους γονείς; Εναντιώνονται στον Θεό και μιλούν άσχημα σ’ Εκείνον —οπότε, στην περίπτωση αυτή, είναι σίγουρα δαίμονες και Σατανάδες. Θα μπορούσες να τους μισείς και να τους καταριέσαι; Όλα αυτά είναι πραγματικά ερωτήματα. Εάν οι γονείς σου δεν σε αφήνουν να πιστεύεις στον Θεό, πώς θα πρέπει να τους συμπεριφέρεσαι; Όπως ζητά ο Θεός, θα πρέπει να αγαπάς αυτό που αγαπά ο Θεός και να μισείς αυτό που μισεί ο Θεός. Κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, ο Κύριος Ιησούς είπε: «Τις είναι η μήτηρ μου και τίνες είναι οι αδελφοί μου;» «Διότι όστις ακολουθεί το θέλημα του Πατρός μου του εν ουρανοίς, αυτός μου είναι αδελφός και αδελφή και μήτηρ». Αυτά τα λόγια υπήρχαν ήδη από την Εποχή της Χάριτος, και τώρα τα λόγια του Θεού είναι ακόμη πιο ξεκάθαρα: «Να αγαπάς όσα αγαπά ο Θεός και να μισείς όσα μισεί ο Θεός». Αυτά τα λόγια μάς βάζουν κατευθείαν στο θέμα, κι όμως οι άνθρωποι συχνά δεν είναι σε θέση να συλλάβουν την πραγματική τους σημασία. Εάν κάποιος απαρνείται τον Θεό και Του αντιτίθεται, και είναι καταραμένος από τον Θεό, όμως είναι γονιός ή συγγενής σου, και όχι, απ’ όσο ξέρεις, κακός άνθρωπος, και σου συμπεριφέρεται καλά, τότε μπορεί να μην είσαι σε θέση να μισήσεις αυτό το άτομο, και μάλιστα ενδέχεται να παραμείνεις σε στενή επαφή μαζί του, με τη σχέση σας να παραμένει αμετάβλητη. Θα σε προβληματίσει όταν ακούσεις ότι ο Θεός μισεί τους ανθρώπους αυτούς, ενώ εσύ δεν μπορείς να σταθείς στο πλευρό Του και να τους απορρίψεις χωρίς έλεος. Σε περιορίζουν διαρκώς τα αισθήματα και δεν μπορείς να τους εγκαταλείψεις πλήρως. Ποιος είναι ο λόγος για αυτό; Τούτο συμβαίνει επειδή τα αισθήματά σου είναι πολύ ισχυρά και σε εμποδίζουν να κάνεις πράξη την αλήθεια. Αυτό το άτομο είναι καλό μαζί σου, δεν μπορείς, επομένως, να εξαναγκάσεις τον εαυτό σου να το μισήσει. Θα μπορούσες να το μισήσεις μόνο εάν σε έβλαπτε. Συνάδει αυτό το μίσος με τις αλήθεια-αρχές; Επίσης, σε δεσμεύουν οι παραδοσιακές αντιλήψεις και σκέφτεσαι ότι είναι γονιός ή συγγενής σου, οπότε, εάν τον μισήσεις, θα σε περιφρονήσει η κοινωνία και θα σε υβρίσει η κοινή γνώμη, θα σε καταδικάσουν ως άσπλαχνο τέκνο, χωρίς συνείδηση, χωρίς καν ανθρώπινη υπόσταση. Νομίζεις ότι θα υποστείς τη θεία καταδίκη και τιμωρία. Ακόμη και αν θες να τον μισήσεις, η συνείδησή σου δεν θα το επιτρέψει. Γιατί λειτουργεί η συνείδησή σου κατ’ αυτόν τον τρόπο; Επειδή από τότε που ήσουν παιδί έχει καλλιεργηθεί μέσα σου ένας τρόπος σκέψης από την οικογένειά σου, την εκπαίδευση που σου έδωσαν οι γονείς σου και την κατήχηση της παραδοσιακής κουλτούρας. Αυτός ο τρόπος σκέψης έχει ριζώσει πολύ βαθιά στην καρδιά σου, και σε κάνει να πιστεύεις λανθασμένα ότι η ευλάβεια εκ μέρους των τέκνων είναι κάτι το απόλυτα φυσικό, και πως οτιδήποτε κληροδοτείται από τους προγόνους είναι πάντα καλό. Την έμαθες πρώτη και παραμένει κυρίαρχη, δημιουργώντας ένα μεγάλο εμπόδιο και αναστάτωση στην πίστη σου και την αποδοχή της αλήθειας, αφού δεν σου επιτρέπει να κάνεις πράξη τα λόγια του Θεού και να αγαπάς αυτό που αγαπάει, να μισείς αυτό που μισεί. Γνωρίζεις μέσα σου ότι η ζωή σου προήλθε από τον Θεό, όχι από τους γονείς σου, και ξέρεις επίσης ότι οι γονείς σου όχι μόνο δεν πιστεύουν στον Θεό, αλλά και Του αντιστέκονται, ότι ο Θεός τούς μισεί κι εσύ θα πρέπει να υποταχθείς σε Αυτόν, να σταθείς στο πλευρό Του, όμως απλά δεν μπορείς να τα καταφέρεις να τους μισήσεις, ακόμη κι αν το θέλεις. Δεν μπορείς να κάνεις στροφή 180 μοιρών, δεν μπορείς να χαλυβδώσεις την καρδιά σου ούτε μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια. Ποια είναι η αιτία αυτού του γεγονότος; Ο Σατανάς χρησιμοποιεί αυτού του είδους την παραδοσιακή κληρονομιά και τις αντιλήψεις περί ηθικής για να δεσμεύσει τις σκέψεις σου, το μυαλό και την καρδιά σου, καθιστώντας σε ανίκανο να αποδεχτείς τα λόγια του Θεού· έχεις κυριευτεί από αυτά τα πράγματα του Σατανά και δεν είσαι πλέον σε θέση να δεχτείς τα λόγια του Θεού. Όταν θέλεις να κάνεις πράξη τα λόγια του Θεού, αυτά τα πράγματα προκαλούν αναταραχή μέσα σου και σε κάνουν να αντιτάσσεσαι στην αλήθεια και στις απαιτήσεις Του, δεν έχεις, λοιπόν, τη δύναμη να απαλλαγείς από τον ζυγό της παραδοσιακής κληρονομιάς. Αφού παλέψεις για λίγο, συμβιβάζεσαι: προτιμάς να πιστεύεις ότι οι παραδοσιακές αντιλήψεις περί ηθικής είναι ορθές και συνάδουν με την αλήθεια, κι έτσι απορρίπτεις ή αποποιείσαι τα λόγια του Θεού. Δεν αποδέχεσαι τα λόγια Του ως αλήθεια ούτε και σκέφτεσαι τίποτε ως προς τη σωτηρία σου, νιώθοντας ότι εξακολουθείς να ζεις σε αυτόν τον κόσμο και ότι μπορείς να επιβιώσεις μόνον εάν βασίζεσαι σε αυτούς τους ανθρώπους. Ανίκανος να αντέξεις τις αντεγκλήσεις της κοινωνίας, προτιμάς να αποποιηθείς την αλήθεια και τα λόγια του Θεού, και να αφεθείς στις παραδοσιακές αντιλήψεις περί ηθικής και στην επιρροή του Σατανά, προτιμώντας να προσβάλεις τον Θεό και να μην κάνεις πράξη την αλήθεια. Δεν είναι οι άνθρωποι αξιολύπητοι; Δεν έχουν ανάγκη τη σωτηρία του Θεού; Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό πολλά χρόνια, όμως και πάλι δεν γνωρίζουν καθόλου το θέμα της ευσέβειας των τέκνων. Πραγματικά δεν κατανοούν την αλήθεια. Δεν μπορούν ποτέ να ξεπεράσουν το εμπόδιο των κοσμικών σχέσεων· δεν έχουν το θάρρος ούτε την αυτοπεποίθηση, πόσο μάλλον την αποφασιστικότητα που απαιτείται, οπότε δεν μπορούν να αγαπήσουν και να υπακούσουν τον Θεό. Κάποιοι μπορούν να το ξεπεράσουν αυτό, αλλά δεν τους είναι καθόλου εύκολο να πουν: «Οι γονείς μου δεν πιστεύουν στον Θεό και δεν αφήνουν ούτε κι εμένα να πιστέψω. Είναι διάβολοι». Ούτε ένας άπιστος δεν πιστεύει ότι υπάρχει Θεός ή ότι Αυτός δημιούργησε τους ουρανούς και τη γη και όλα τα πράγματα, ή ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον Θεό. Υπάρχουν ακόμη και κάποιοι που λένε: «Η ζωή δίνεται στον άνθρωπο από τους γονείς του και αυτούς πρέπει να τιμά». Από πού προέρχεται μια τέτοια σκέψη ή άποψη; Μήπως προέρχεται από τον Σατανά; Οι χιλιετίες της παραδοσιακής κουλτούρας είναι αυτές που έχουν εκπαιδεύσει και παραπλανήσει έτσι τον άνθρωπο, κάνοντάς τον να αρνείται τη δημιουργία και την κυριαρχία του Θεού. Αν ο Σατανάς δεν παραπλανούσε και δεν έλεγχε τους ανθρώπους, η ανθρωπότητα θα ερευνούσε το έργο του Θεού και θα διάβαζε τα λόγια Του, και θα γνώριζε ότι έχει δημιουργηθεί από τον Θεό, ότι η ζωή όλων έχει δοθεί από τον Θεό· θα γνώριζε ότι όλα όσα έχει τα έχει προσφέρει ο Θεός και ότι ο Θεός είναι Αυτός τον οποίο πρέπει να ευχαριστεί. Αν κάποιος μας προσφέρει κάτι καλό, θα πρέπει να το δεχόμαστε από τον Θεό —συγκεκριμένα οι γονείς μας, οι οποίοι μας γέννησαν και μας μεγάλωσαν· όλα αυτά είναι κανονισμένα από τον Θεό. Ο Θεός κυριαρχεί στα πάντα· ο άνθρωπος είναι απλώς ένα εργαλείο υπηρεσίας. Αν κάποιος μπορεί να παραμερίσει τους γονείς του ή τον σύζυγο (ή τη σύζυγο) και τα παιδιά του, προκειμένου να δαπανήσει εαυτόν για τον Θεό, τότε το άτομο αυτό θα είναι πιο δυνατό και θα έχει μεγαλύτερο αίσθημα δικαιοσύνης ενώπιον Του. Όμως, οι άνθρωποι δεν μπορούν να σπάσουν εύκολα τα δεσμά της εθνικής εκπαίδευσης και των ιδεών, των αντιλήψεων και των ηθικών δηλώσεων της παραδοσιακής κουλτούρας. Αυτά τα σατανικά δηλητήρια και οι φιλοσοφίες έχουν ριζώσει εδώ και καιρό στην καρδιά τους, και έχουν δημιουργήσει κάθε λογής διεφθαρμένες διαθέσεις που δεν τους αφήνουν να ακούσουν τον λόγο του Θεού και να υποταχθούν σ’ Αυτόν. Από τα βάθη της διεφθαρμένης καρδιάς του ανθρώπου λείπει κάτι πολύ βασικό: η προθυμία να κάνει πράξη την αλήθεια και να ακολουθήσει το θέλημα του Θεού. Γι’ αυτό, οι άνθρωποι επαναστατούν κατά του Θεού και Του αντιστέκονται· μπορεί ανά πάσα στιγμή να Τον προδώσουν και να Τον απαρνηθούν. Είναι δυνατόν να αποδεχτεί κάποιος την αλήθεια αν έχει μέσα του διεφθαρμένες διαθέσεις, σατανικά δηλητήρια και σατανικές φιλοσοφίες; Είναι δυνατόν να υποταχθεί στον Θεό; Είναι πραγματικά πολύ δύσκολο. Αν δεν υπήρχε το έργο της κρίσης από τον ίδιο τον Θεό, τότε η βαθιά διεφθαρμένη ανθρωπότητα δεν θα μπορούσε να σωθεί και να καθαρθεί από όλες τις σατανικές της διαθέσεις. Ακόμη κι αν οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό και είναι πρόθυμοι να Τον ακολουθήσουν, δεν μπορούν να Τον ακούσουν και να υποταχθούν σ’ Αυτόν, επειδή πρέπει να κοπιάσουν υπερβολικά για να αποδεχτούν την αλήθεια. Πρέπει, λοιπόν, πριν αρχίσει κανείς να επιδιώκει την αλήθεια, να επιδιώξει την αυτογνωσία και να διορθώσει την ίδια του τη διεφθαρμένη διάθεση. Μόνο τότε θα αποδεχτεί πιο εύκολα την αλήθεια. Η αυτογνωσία δεν είναι καθόλου απλή υπόθεση· μόνο όσοι αποδέχονται την αλήθεια μπορούν να φτάσουν στην αυτογνωσία. Γι’ αυτό, λοιπόν, η αυτογνωσία είναι ένα ζήτημα ζωτικής σημασίας, το οποίο δεν πρέπει να παραβλέψετε.

Οι άνθρωποι δυσκολεύονται πολύ να αποδεχτούν την αλήθεια και ακόμη περισσότερο να φτάσουν στην αυτογνωσία λόγω των διεφθαρμένων τους διαθέσεων. Για να σωθούν, πρέπει να γνωρίσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και τη φύση-ουσία τους. Μόνο τότε μπορούν να αποδεχτούν πραγματικά και να κάνουν πράξη την αλήθεια. Οι περισσότεροι απ’ όσους πιστεύουν στον Θεό αρκούνται μόνο στο να μπορούν να λένε λόγια και δόγματα, και νομίζουν ότι έτσι κατανοούν την αλήθεια. Αυτό είναι μεγάλο λάθος. Χωρίς να γνωρίζει κάποιος τον εαυτό του, δεν γίνεται να γνωρίσει την αλήθεια. Οι άνθρωποι, λοιπόν, για να κατανοήσουν και να αποκτήσουν την αλήθεια κατά την πίστη τους στον Θεό, πρέπει να εστιάσουν στην αυτογνωσία. Ανεξάρτητα από το μέρος, τον χρόνο και το περιβάλλον στο οποίο βρισκόμαστε, αν μπορέσουμε να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, να ανακαλύψουμε και να αναλύσουμε τις διεφθαρμένες διαθέσεις μας, και να θέσουμε την αυτογνωσία ως την ύψιστη προτεραιότητά μας, τότε σίγουρα θα κερδίσουμε κάτι, και σιγά-σιγά η αυτογνωσία μας θα αυξάνεται. Ταυτόχρονα, θα κάνουμε πράξη την αλήθεια, την αγάπη και την υποταγή στον Θεό, και θα κατανοούμε όλο και μεγαλύτερο μέρος της αλήθειας. Τότε, ως φυσικό επακόλουθο, η αλήθεια θα γίνει η ζωή μας. Αν, όμως, δεν γνωρίσεις καθόλου τον εαυτό σου, τότε σε τυφλώνουν κάθε λογής επιφανειακά φαινόμενα και είναι ψέμα ότι κάνεις πράξη την αλήθεια. Νιώθεις λες και έχει βελτιωθεί η συμπεριφορά σου, ότι έχεις περισσότερη συνείδηση και λογική απ’ ό,τι πριν, ότι είσαι πιο ευγενικός, πιο στοργικός και ανεκτικός, ότι έχεις μεγαλύτερη υπομονή και συγχωρείς πιο εύκολα, κι έτσι νομίζεις ότι ήδη βιώνεις την κανονική ανθρώπινη φύση και ότι είσαι σπουδαίος και τέλειος. Αλλά στα μάτια του Θεού, δεν ανταποκρίνεσαι στις απαιτήσεις και τα πρότυπά Του, και απέχεις πολύ από την υποταγή σ’ Αυτόν και την πραγματική λατρεία Του. Άρα, αυτό δείχνει ότι δεν έχεις κερδίσει την αλήθεια, δεν έχεις το παραμικρό ίχνος πραγματικότητας και απέχεις ακόμη πολύ από τα πρότυπα της σωτηρίας. Πρέπει οι άνθρωποι να καταλάβουν ποιες είναι οι αλήθειες με τις οποίες πρέπει να εξοπλιστούν για να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του Θεού. Ακόμη δεν μπορούν καν να ξεχωρίσουν τις εξωτερικές καλές συμπεριφορές από την άσκηση της αλήθειας. Το μόνο που έχουν σ’ αυτό το σημείο είναι απλώς κάποιες μικρές αλλαγές στην εξωτερική τους συμπεριφορά. Σήμερα, οι περισσότεροι παρευρίσκονται συχνά σε συναθροίσεις και ακούνε κηρύγματα, ενώ τα πάνε καλά μεταξύ τους και αλληλεπιδρούν με τους αδελφούς και τις αδελφές τους με τρόπο κανονικό. Δεν τσακώνονται, δείχνουν ανεκτικότητα και υπομονή μεταξύ τους, και εκτελούν τα καθήκοντά τους πιο ευσυνείδητα απ’ ό,τι πριν. Όμως, καταλαβαίνουν πολύ επιφανειακά την αλήθεια, οι σκέψεις και οι απόψεις τους για πολλά θέματα απέχουν από την αλήθεια ή εναντιώνονται σ’ αυτήν, και μάλιστα κάποιες από τις απόψεις τους είναι και εχθρικές προς τον Θεό. Αυτό αρκεί από μόνο του για να καταδείξει ότι οι άνθρωποι δεν έχουν αποκτήσει ακόμη την αλήθεια. Γι’ αυτό και πρέπει να αναζητούμε την αλήθεια σε κάθε πτυχή της αυτογνωσίας και να προσπαθούμε να γνωρίσουμε βαθύτερα τον εαυτό μας. Τώρα που συναναστρεφόμαστε πάνω σ’ αυτό, δεν θεωρείτε πολύ σημαντική την αυτογνωσία; Μόλις έδωσα ένα παράδειγμα της ευσέβειας που πρέπει να δείχνουν τα παιδιά προς τους γονείς. Πρόκειται για ένα σημαντικό ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπίσει κάθε άνθρωπος. Αν δεν κατανοήσετε την αλήθεια και δεν ξεφύγετε από τις παραδοσιακές σκέψεις και αντιλήψεις, θα δυσκολευτείτε να αποκηρύξετε τα πάντα και να δαπανήσετε πραγματικά εαυτόν για τον Θεό. Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό εδώ και πολλά χρόνια χωρίς να έχουν εκτελέσει κάποιο καθήκον. Παλεύουν μέσα τους για άγνωστο χρονικό διάστημα, κανείς δεν ξέρει πότε θα κατανοήσουν πραγματικά την αλήθεια και θα ξεφύγουν απ’ τους περιορισμούς και τα δεσμά των σαρκικών σχέσεων και των παραδοσιακών σκέψεων και αντιλήψεων, φτάνοντας στο σημείο «να αγαπούν όσα αγαπάει ο Θεός και να μισούν όσα μισεί ο Θεός». Δεν είναι εύκολο να το πετύχει κανείς αυτό. Είναι δύσκολο εμπόδιο για όσους ακολουθούν τον Θεό να διακρίνουν την ουσία της οικογένειας και να αποβάλουν τους περιορισμούς των σαρκικών σχέσεων. Για να ξεφύγει κανείς από τα δεσμά της οικογένειας και των σαρκικών σχέσεων, και να απελευθερωθεί από τους περιορισμούς των σκέψεων της παραδοσιακής κουλτούρας, υπάρχει κάποια διαδικασία. Απαιτείται ο Θεός να οργανώσει περιβάλλοντα όπου θα κάνουμε πράξη την είσοδό μας στην αλήθεια. Ειδικά όταν πρόκειται για τα αγαπημένα μας πρόσωπα, είναι ακόμη πιο αναγκαίο να καταλάβουμε καλά το αληθινό τους πρόσωπο και τη φύση-ουσία του καθενός τους. Ταυτόχρονα, πρέπει και να κάνουμε αυτοκριτική με βάση την αλήθεια σχετικά με τις διεφθαρμένες διαθέσεις που έχουμε αποκαλύψει και τις σατανικές αιρέσεις και πλάνες που εξακολουθούμε να έχουμε μέσα μας. Για να γίνει αυτό, πρέπει ο Θεός να ενορχηστρώσει διάφορα περιβάλλοντα για να μας αποκαλύψει, έτσι ώστε να καταλάβουμε ποια πράγματα υπάρχουν ακόμα στην καρδιά μας που αντιστέκονται σ’ Αυτόν ή είναι ασύμβατα μ’ Αυτόν. Στη συνέχεια, πρέπει να αναζητήσουμε την αλήθεια για να τα διορθώσουμε. Χρειαζόμαστε να οργανώσει ο Θεός τα κατάλληλα περιβάλλοντα για να αποκαλυφθεί η διαφθορά και το ανάστημά μας. Πρέπει, όμως, κι εμείς να εργαστούμε ενεργά και θετικά μαζί με τον Θεό, και να θέσουμε απαιτήσεις στον εαυτό μας σύμφωνα με τον λόγο Του. Μόνο τότε θα μας ολοκληρώσει ο Θεός. Αλλά πριν ενεργήσει ο Θεός, πρέπει να προετοιμαστούμε πνευματικά. Αρχικά, πρέπει να αναγνωρίσουμε τα σατανικά δηλητήρια που έχει μέσα του ο άνθρωπος και να καταλάβουμε ότι οι σκέψεις και οι αντιλήψεις της παραδοσιακής κουλτούρας παραπλανούν και διαφθείρουν τους ανθρώπους. Πρέπει να καταλάβουμε πόσο σοβαρά αντιστέκονται στον Θεό και πόσο πολύ αντίθετα με την αλήθεια είναι αυτά τα σατανικά πράγματα, τα οποία κληρονομούνται και προέρχονται από την εκπαίδευση και από την κοινωνία. Μόνο όταν διακρίνεις αυτά τα πράγματα μπορεί να ειπωθεί ότι καταλαβαίνεις πραγματικά την αλήθεια.

Μόλις μίλησα για το πώς πρέπει να φέρεται κανείς στους γονείς του. Θα έλεγε κανείς ότι είναι ένα ζήτημα μείζον στη ζωή, ένα σημαντικό ζήτημα που κάθε άνθρωπος πρέπει να αντιμετωπίσει. Αυτό είναι αναμφισβήτητο. Ας συναναστραφούμε τώρα πάνω σε ένα άλλο θέμα, στο πώς πρέπει να συμπεριφέρεται κάποιος στα παιδιά του. Δεν έχει σημασία αυτός καθαυτός ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρεσαι στα παιδιά σου και στους γονείς σου· σημασία έχει η οπτική σου, δηλαδή με ποια οπτική και με τι στάση τους προσεγγίζεις. Πρέπει να το καταλάβουμε αυτό βαθιά μέσα µας. Κάθε άνθρωπος, από τη στιγμή που κάνει παιδιά, αρχίζει να κάνει σχέδια για το τι εκπαίδευση θα λάβουν τα παιδιά του, σε τι πανεπιστήμιο θα σπουδάσουν και πώς θα βρουν στη συνέχεια μια καλή δουλειά, για να καταφέρουν να εδραιώσουν τη θέση τους και να αποκτήσουν κάποιο κύρος στην κοινωνία. Όλοι πιστεύουν ότι σ’ αυτήν τη ζωή, πρώτα πρέπει να έχει κανείς γνώσεις και ένα καλό πτυχίο. Πιστεύουν ότι μόνο έτσι βρίσκει κανείς μια δουλειά για να εξασφαλίσει τα προς το ζην και να μην αναγκάζεται να ανησυχεί στο εξής για το πώς θα καλύψει βασικές ανάγκες, όπως το φαγητό, τα ρούχα, τη στέγαση και τη μεταφορά. Έτσι, λοιπόν, κάθε γονιός στο πλαίσιο της σχέσης με το παιδί του θέλει να του προσφέρει ανώτερη εκπαίδευση. Όλοι ελπίζουν το παιδί τους μια μέρα να προοδεύσει στον κόσμο, να έχει θέση στην κοινωνία, υψηλό και σταθερό εισόδημα, γόητρο και κύρος. Πιστεύουν ότι έτσι θα τιμήσουν τους προγόνους τους. Όλοι οι άνθρωποι έχουν την εξής άποψη: «Είθε τα παιδιά μου να γίνουν η αφρόκρεμα». Είναι σωστή αυτή η άποψη; Κάθε άνθρωπος θέλει ο γιος ή η κόρη του να πάει σ’ ένα πανεπιστήμιο υψηλού κύρους και στη συνέχεια να συνεχίσει τις σπουδές του, επειδή θεωρεί ότι μόλις αποκτήσει ένα καλό πτυχίο, θα προοδεύσει. Όλοι λατρεύουν μέσα τους τη γνώση και πιστεύουν ότι «Οι άλλες επιδιώξεις είναι μικρές, τα βιβλία τις ξεπερνούν όλες». Επιπλέον, πιστεύουν ότι στις μέρες μας υπάρχει πολύ μεγάλος ανταγωνισμός στην κοινωνία και ότι αν κάποιος δεν έχει κάποιο πτυχίο, δεν θα έχει ούτε να φάει. Κάθε άνθρωπος έχει αυτήν τη σκέψη και άποψη. Λες και, αν κάποιος έχει καλό πτυχίο, θα εξασφαλίσει τα προς το ζην και το μέλλον του. Όσον αφορά, λοιπόν, τις απαιτήσεις των γονιών από τους γιους και τις κόρες τους, θέτουν ως ύψιστη προτεραιότητα να μπουν στο πανεπιστήμιο και να λάβουν ανώτερη εκπαίδευση. Ωστόσο, όλη αυτή η εκπαίδευση, όλες αυτές οι γνώσεις και ιδέες που παίρνουν οι άνθρωποι αντιτίθενται στον Θεό και στην αλήθεια, κι έτσι ο Θεός τις αποστρέφεται και τις καταδικάζει. Αυτό αποδεικνύει ότι ο άνθρωπος έχει λανθασμένες και παράλογες απόψεις. Ας καταλάβουν οι άνθρωποι ότι αν λάβουν τέτοια εκπαίδευση, πέρα απ’ τις λίγες χρήσιμες ακαδημαϊκές γνώσεις που θα πάρουν, θα κατηχηθούν και με πολλά από τα δηλητήρια, τις σκέψεις, τις θεωρίες, και τις διάφορες αιρέσεις και πλάνες του Σατανά. Πρέπει να καταλάβουν τι συνέπειες θα έχει αυτό. Δεν το έχουν σκεφτεί ποτέ και δεν μπορούν να το καταλάβουν. Το μόνο που πιστεύουν είναι ότι αν τα παιδιά τους μπουν στο πανεπιστήμιο, το μέλλον τους θα είναι λαμπρό και θα τιμήσουν τους προγόνους τους. Όταν, λοιπόν, έρθει το παιδί σου μια μέρα στο σπίτι και του μιλήσεις για την πίστη στον Θεό, θα σου πάει κόντρα. Και όταν συναναστραφείς μαζί του πάνω στην αλήθεια, θα σε πει ανόητο, θα σε κοροϊδέψει και θα περιφρονήσει τα λόγια σου. Εκείνη τη στιγμή, θα συνειδητοποιήσεις ότι όταν έστελνες το παιδί σου στο πανεπιστήμιο για να μορφωθεί, επέλεξες το λάθος μονοπάτι. Θα είναι, όμως, πολύ αργά για να μετανιώσεις. Από τη στιγμή που κάποιος αποδέχεται τις φιλοσοφίες και τις απόψεις του Σατανά και αυτά τα πράγματα ριζώνουν, ανθίζουν και αρχίζουν να καρποφορούν μέσα του, είναι σαν να εμφανίζει καρκινικούς όγκους. Αυτά τα πράγματα δεν αφαιρούνται ούτε αλλάζουν μέσα σε μια νύχτα. Σ’ εκείνο το σημείο, το άτομο αυτό δεν θα μπορεί να αποδεχτεί εύκολα την αλήθεια και δεν υπάρχει τρόπος να σωθεί. Είναι σαν να τον έχει δηλητηριάσει μέχρι θανάτου ο Σατανάς. Δεν έχω δει κανέναν να λέει το εξής: «Όταν το παιδί μου πάει στο σχολείο, ας μάθει απλώς να διαβάζει, για να καταλαβαίνει τι λένε τα λόγια του Θεού. Έπειτα, θα το καθοδηγήσω να πιστέψει ολόψυχα στον Θεό και να μάθει λίγα πράγματα για να μπορεί να κάνει ένα χρήσιμο επάγγελμα, ώστε να εξασφαλίσει μια καλή δουλειά και να έχει μια σταθερή ζωή στο μέλλον. Τότε, θα μπορώ να ησυχάσω. Καλά θα ήταν να έχει υψηλό επίπεδο, να διαθέτει καλή ανθρώπινη φύση και να μπορεί να εκτελέσει κάποιο καθήκον στον οίκο του Θεού. Ειδάλλως, μου φτάνει να έχει μια δουλειά εκτός της εκκλησίας, ώστε να μπορεί να συντηρήσει την οικογένειά του. Αυτό που θέλω πάνω απ’ όλα είναι να δεχτεί τις αλήθειες του Θεού στον οίκο Του και να μη το μολύνει ούτε να το επηρεάσει η κοινωνία». Οι άνθρωποι δεν έχουν την πίστη που χρειάζεται για να φέρουν τα παιδιά τους ενώπιον του Θεού· τους νοιάζει μόνο ότι αν δεν μπουν στο πανεπιστήμιο, δεν θα έχουν καλό μέλλον. Με άλλα λόγια, κανένας δεν είναι πρόθυμος να φέρει τα παιδιά του ενώπιον του Θεού, ώστε να αποδεχτούν τον λόγο Του και να συμπεριφέρονται σύμφωνα με την αλήθεια και στις απαιτήσεις Του. Δεν θέλουν και δεν τολμούν να το κάνουν. Φοβούνται ότι, αν το κάνουν αυτό, τα παιδιά τους δεν θα μπορέσουν να εξασφαλίσουν τα προς το ζην και δεν θα έχουν μέλλον σ’ αυτήν την κοινωνία. Τι επιβεβαιώνει αυτή η άποψη; Επιβεβαιώνει ότι οι άνθρωποι που τους έχει διαφθείρει βαθιά ο Σατανάς δεν νοιάζονται για την αλήθεια ή για την πίστη στον Θεό. Ναι μεν πιστεύουν στον Θεό, αλλά μόνο για να λάβουν ευλογίες. Δεν επιδιώκουν την αλήθεια, επειδή κατά βάθος λατρεύουν τα υλικά πράγματα, τα χρήματα και την επιρροή του Σατανά. Δεν έχεις την πίστη που χρειάζεται για να πεις: «Αν κάποιος εγκαταλείψει τις κοσμικές τάσεις και βασιστεί στον Θεό, Εκείνος θα του δώσει διέξοδο για να μπορέσει να επιβιώσει». Δεν έχεις αυτήν την πίστη. Η λανθασμένη άποψή σου για τη λατρεία της γνώσης έχει ριζώσει στην καρδιά σου και ελέγχει κάθε σου λέξη και πράξη. Συνεπώς, δεν μπορείς να αποδεχτείς το έργο του Θεού και να υποταχθείς σ’ αυτό, πόσο μάλλον να αποδεχτείς τις αλήθειες που εκφράζει ο Θεός. Γιατί το λέω αυτό; Επειδή αυτή η σκέψη και η άποψη αντιτάσσεται στον Θεό, αποτελεί προδοσία και άρνηση του Θεού και δεν είναι συμβατή με την αλήθεια. Κάποιος που κατανοεί την αλήθεια καταλαβαίνει αυτό το πρόβλημα και συνειδητοποιεί ότι μέσα του έχει πολλά πράγματα που αντιτίθενται στον Θεό, πράγματα που ο Θεός αποστρέφεται κατάφωρα. Όλα αυτά τα επιτυγχάνει κανείς αν βιώσει το έργο του Θεού. Αν δεν υπήρχαν η έκθεση του λόγου του Θεού, η κρίση και η παίδευσή Του, οι άνθρωποι θα πίστευαν ότι έχουν γίνει άγιοι, ότι είναι γεμάτοι αγάπη για τον Θεό και ότι η πίστη τους σ’ Αυτόν είναι ισχυρή επειδή πίστεψαν για λίγα χρόνια σ’ Αυτόν και άλλαξαν λίγο τη συμπεριφορά τους. Τώρα που κατανοούν την αλήθεια, συνειδητοποιούν ξαφνικά το εξής: «Πώς γίνεται να υπάρχουν ακόμη αυτά τα διεφθαρμένα πράγματα στους ανθρώπους; Γιατί δεν τα αναγνώριζα πριν; Οι άνθρωποι δεν ξέρουν τίποτα!» Εκείνη τη στιγμή, μαθαίνουν ότι είναι πολύ σπουδαίο και απαραίτητο ότι ο Θεός εκθέτει τη διαφθορά του ανθρώπου. Καταλαβαίνουν ότι αν δεν εξέθετε και δεν έκρινε ο Θεός τη διαφθορά τους, δεν θα την αναγνώριζαν ποτέ. Όλοι οι άνθρωποι μπορούν να προσποιούνται και να μεταμφιέζονται με πολύ μεγάλη άνεση. Μπορούν να μεταμφιεστούν πολύ καλά ή να καλύψουν το αληθινό τους πρόσωπο και να παρουσιάσουν τον εαυτό τους με ένα ωραίο περιτύλιγμα. Όμως, οι διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτουν και οι σκέψεις που είναι βαθιά ριζωμένες στο μυαλό τους αποτελούν αντίσταση στον Θεό, και αυτά τα πράγματα ο Θεός τα αποστρέφεται και τα μισεί. Αυτά ακριβώς θέλει να εκθέσει ο Θεός, και αυτά θα πρέπει να μάθουν τελικά οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι, όμως, σκέφτονται συχνά το εξής: «Όσον αφορά τα λόγια μας, δεν έχουμε πει τίποτα που να αντιστέκεται στον Θεό, και έχουμε λογική. Όσον αφορά τη συμπεριφορά μας, δεν έχουμε κάνει τίποτα παράτυπο, έχουμε ήδη φτάσει στο σημείο όπου εκτελούμε πολύ σωστά τα καθήκοντά μας. Δεν έχουμε κανένα κραυγαλέο πρόβλημα. Τι άλλο, λοιπόν, θα πρέπει να μάθουμε για τον εαυτό μας; Είναι ανάγκη να φτάσουμε στην αυτογνωσία;» Αν αυτή η άποψη ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, τότε γιατί οι άνθρωποι συνεχίζουν να εξομολογούνται τις αμαρτίες τους στον Θεό; Γιατί εξακολουθούν να αποκαλύπτουν συχνά τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, και να διαπράττουν ακόμη και παραβάσεις; Όσο περισσότερο, λοιπόν, θεωρείς τον εαυτό σου καλό σε έναν τομέα, τόσο περισσότερο αξίζει να αναζητήσεις την αλήθεια, να κάνεις αυτοκριτική και να γνωρίσεις τελικά τον εαυτό σου από αυτήν την άποψη. Μόνο έτσι μπορείς τελικά να γνωρίσεις πραγματικά τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου, να εξαγνιστείς και να οδηγηθείς στην τελείωση από τον Θεό. Αυτό το αποτέλεσμα επιτυγχάνει όποιος βιώνει το έργο του Θεού.

Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι ο Θεός βλέπει θετικά κι ευλογεί την ευσέβεια των παιδιών απέναντι στους γονείς. Ο λόγος για τον οποίο πιστεύουν ότι σίγουρα αρέσει στον Θεό το να είναι κανείς ευσεβής προς τους γονείς του είναι πως το θεωρούν κάτι απολύτως φυσικό και δικαιολογημένο, ως κάτι που αποδεικνύει ότι το άτομο έχει συνείδηση και ότι δεν έχει ξεχάσει την καταγωγή του. Τα άτομα αυτά θεωρούνται κατά τις παραδοσιακές αντιλήψεις καλοί άνθρωποι και ευσεβή παιδιά. Τα ευσεβή παιδιά όλοι τα επιδοκιμάζουν. Και οι γονείς τους και οι υπόλοιποι τα αγαπούν. Υποθέτεις, λοιπόν, φυσικά ότι και ο Θεός πρέπει να τα συμπαθεί, και εύλογα πιστεύεις το εξής: «Λογικά ο Θεός συμπαθεί όσους είναι ευσεβείς απέναντι στους γονείς τους —σίγουρα τους συμπαθεί!» Έτσι, παύεις να εκτελείς το καθήκον σου και επιστρέφεις στο σπίτι σου για να δείξεις ευσέβεια στους γονείς σου. Καθώς το κάνεις αυτό, αποκτάς όλο και περισσότερα κίνητρα και πείθεσαι όλο και περισσότερο ότι αυτό είναι σωστό και δικαιολογημένο, και ότι με αυτόν τον τρόπο κάνεις πράξη την αλήθεια. Αρχίζεις ασυνείδητα να πιστεύεις ότι έχεις ήδη ικανοποιήσει τον Θεό και ότι διαθέτεις το κεφάλαιο που χρειάζεται για να σε εγκρίνει ο Θεός, να ευαρεστηθεί μ’ εσένα και να σε αναγνωρίσει. Όταν ο Θεός λέει ότι Τον αψηφάς και Τον προδίδεις, ή όταν λέει ότι δεν έχεις αλλάξει καθόλου, εσύ Του αντιστέκεσαι και Τον κρίνεις. Αρνείσαι τα λόγια Του και λες ότι κάνει λάθος. Τι πρόβλημα έχουμε εδώ; Όταν ο Θεός λέει ότι είσαι καλός και σε εγκρίνει, αμέσως το αποδέχεσαι. Όταν, όμως, φανερώνει ότι επαναστατείς εναντιόν Του και Τον αψηφάς, τότε το αρνείσαι και το απορρίπτεις, και μάλιστα αντιστέκεσαι στον Θεό και Τον κρίνεις. Τι διάθεση είναι αυτή; Είναι προφανές ότι οι άνθρωποι είναι αλαζόνες, επηρμένοι και αυτάρεσκοι. Συνήθως, φαινομενικά αναγνωρίζουν ότι ο λόγος του Θεού είναι η αλήθεια. Επίσης, όλοι θεωρούν ότι είναι υποτακτικοί απέναντι στον Θεό, αλλά όταν ο Θεός τούς κρίνει και εκθέτει τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, κανένας τους δεν δίνει καμία σημασία στα λόγια Του ούτε συγκρίνει τις πράξεις του με τον λόγο του Θεού όποτε κάνει κάτι. Αντίθετα, όλοι απλώς μιλούν και συζητούν λίγο, και τέλος· ή απαγγέλλουν μερικούς στίχους του λόγου του Θεού στις συναθροίσεις, συναναστρέφονται λίγο πάνω σ’ αυτούς, και μετά τέλος. Στην πραγματικότητα, όταν ενεργείς, δεν κάνεις καθόλου πράξη τον λόγο του Θεού. Ποιος ο λόγος, λοιπόν, να διαβάζεις τον λόγο του Θεού και να συναναστρέφεσαι σχετικά μ’ αυτόν; Όταν σου συμβαίνει κάτι, δεν κάνεις πράξη τον λόγο του Θεού και δεν ζεις σύμφωνα μ’ αυτόν. Γιατί, λοιπόν, τον διαβάζεις; Τυπική διαδικασία είναι. Μπορείς έτσι να καταλάβεις την αλήθεια; Μπορείς να αποκτήσεις την αλήθεια; Δεν έχει νόημα να πιστεύεις με αυτόν τον τρόπο στον Θεό. Πολλοί άνθρωποι απλώς διαβάζουν λίγο τον λόγο του Θεού, καταλαβαίνουν λίγο την κυριολεκτική σημασία του και νομίζουν ότι, αν πουν λίγα λόγια και δόγματα, αυτό σημαίνει ότι έχουν κατανοήσει την αλήθεια και διαθέτουν την αλήθεια-πραγματικότητα. Κάποιοι λένε: «Αφού συναναστρέφομαι πάνω στον λόγο του Θεού, πώς γίνεται να είναι μόνο λόγια και δόγματα;» Δεν γνωρίζεις την ουσία του λόγου του Θεού, δεν τον κάνεις πράξη, και σίγουρα δεν τον γνωρίζεις μέσω της εμπειρίας σου. Όταν, λοιπόν, συναναστρέφεσαι πάνω σ’ αυτόν, απλώς λες λόγια και δόγματα. Ο λόγος του Θεού είναι, φυσικά, η αλήθεια, αλλά εσύ δεν τον καταλαβαίνεις πραγματικά ούτε τον κάνεις πράξη, επομένως μόνο το δόγμα καταλαβαίνεις. Το αντιλαμβάνεστε αυτό που λέω; Άγγιξαν αυτά τα λόγια κάποια ευαίσθητη χορδή σας; Θα πείτε: «Δεν είναι μεγάλη προσβολή να μην τιμώ τους γονείς μου; Δεν δείχνουν αδιαφορία για τα συναισθήματα των ανθρώπων οι απαιτήσεις του Θεού από αυτούς;» Πείτε Μου, θέτει υψηλές απαιτήσεις ο Θεός στον άνθρωπο; Όχι, δεν θέτει υψηλές απαιτήσεις —βάσει της συνείδησης και της λογικής τους, οι άνθρωποι μπορούν να ανταποκριθούν σε όλες αυτές τις απαιτήσεις. Οι άνθρωποι θεωρούν υπερβολικά υψηλές και πέρα από τις δυνατότητές τους τις απαιτήσεις του Θεού επειδή τους επηρεάζουν τα ανθρώπινα συναισθήματα και έχει ήδη ριζώσει σταθερά και ακλόνητα μέσα τους η παραδοσιακή κουλτούρα. Φταίει, δηλαδή, ότι δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια. Αν καταλάβεις πραγματικά την αλήθεια και αντιληφθείς την αληθινή φύση αυτού του θέματος, θα μπορέσεις να προσεγγίσεις και να χειριστείς σωστά το πρόβλημα αυτό. Εδώ και χιλιάδες χρόνια, η παραδοσιακή κουλτούρα επηρεάζει τους ανθρώπους. Έχουν ήδη ριζώσει στην καρδιά τους οι φιλοσοφίες και οι νόμοι του Σατανά για τη διαγωγή. Με τέτοιες ιδέες ζεις, οπότε τι ακριβώς έχεις βιώσει; Έχεις βιώσει την κανονική ανθρώπινη φύση; Έχεις βιώσει την αληθινή ζωή; Αξίζει να γνωρίσεις και να αναλύσεις το θέμα. Προβληματίσου και σκέψου τι έχεις αποκομίσει από την παραδοσιακή κουλτούρα και τις φιλοσοφίες και τις απόψεις του Σατανά, αν αυτά τα πράγματα είναι όντως η αλήθεια, και τι σου προσφέρουν. Στη συνέχεια, να συναναστραφείς πάνω σ’ αυτά τα θέματα και να τα αναλύσεις με βάση τον λόγο του Θεού. Αν το κάνεις, θα ανακαλύψεις εύκολα την αλήθεια. Μόλις καταλάβεις την αλήθεια και αντιληφθείς τις προθέσεις του Θεού, θα δεις ότι μέσω της συνείδησης και της λογικής του ο άνθρωπος μπορεί να καταφέρει όλα όσα απαιτεί ο Θεός από αυτόν. Ως φυσικό επακόλουθο, δεν θα παραπονιέσαι πλέον ότι ο Θεός έχει υπερβολικές απαιτήσεις. Θα λες, αντίθετα, το εξής: «Καταλαβαίνουμε τις αρχές· έχουμε μονοπάτι άσκησης, και καταλαβαίνουμε πώς να χειριστούμε αυτά τα πράγματα». Με αυτόν τον τρόπο, θα εισέλθεις σιγά-σιγά στην πραγματικότητα του λόγου του Θεού. Μέσω αυτής της διαδικασίας θα κατανοήσεις την αλήθεια.

Η αυτογνωσία έχει τεράστια σημασία προκειμένου να εισέλθει κάποιος στην αλήθεια-πραγματικότητα. Αυτογνωσία σημαίνει να γνωρίζουμε ποιες από τις σκέψεις και τις απόψεις μας είναι εκ διαμέτρου ασύμβατες με την αλήθεια, ανήκουν σε μια διεφθαρμένη διάθεση και δείχνουν εχθρική στάση απέναντι στον Θεό. Μπορεί κανείς να καταλάβει εύκολα τις διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου, όπως την αλαζονεία, την αυταρέσκεια, το ψέμα και τη δολιότητα. Αν συναναστραφείς μερικές φορές πάνω στην αλήθεια ή αν παρακολουθείς συχνά συναναστροφές, ή αν σου υποδείξουν την κατάστασή σου οι αδελφοί και οι αδελφές σου, θα τις γνωρίσεις λιγάκι. Η αλαζονεία και η δολιότητα, επίσης, είναι διαθέσεις κάθε ανθρώπου και το μόνο που αλλάζει είναι ο βαθμός στον οποίο εκδηλώνονται στον καθένα, οπότε δεν είναι δύσκολο να τις γνωρίσεις. Το δύσκολο είναι να διακρίνει κάποιος αν οι σκέψεις και οι απόψεις του συμφωνούν με την αλήθεια. Αυτό είναι πιο δύσκολο από το να γνωρίσει τις διεφθαρμένες διαθέσεις του. Όταν κάποιος αλλάζει λίγο την συμπεριφορά ή τις εξωτερικές πρακτικές του, νομίζει ότι έχει αλλάξει. Στην πραγματικότητα, όμως, έχει απλώς αλλάξει συμπεριφορά, πράγμα που δεν σημαίνει ότι έχει όντως αλλάξει η οπτική του για τα πράγματα. Οι άνθρωποι εξακολουθούν να έχουν βαθιά μέσα τους πολλές αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, διάφορες σκέψεις, απόψεις και δηλητήρια της παραδοσιακής κουλτούρας, και πολλά πράγματα που είναι εχθρικά απέναντι στον Θεό. Αυτά βρίσκονται κρυμμένα μέσα τους και δεν έχουν αποκαλυφθεί ακόμη. Είναι η πηγή των αποκαλύψεων των διεφθαρμένων διαθέσεων και προέρχονται από το εσωτερικό της φύση-ουσίας του ανθρώπου. Γι’ αυτό αντιστέκεσαι και εναντιώνεσαι στον Θεό όταν κάνει κάτι που δεν συμφωνεί με τις αντιλήψεις σου. Δεν καταλαβαίνεις τον λόγο για τον οποίο έπραξε έτσι ο Θεός. Γνωρίζεις πως ό,τι κάνει ο Θεός περιέχει αλήθεια, και θες να υποταχθείς, αλλά δεν μπορείς να το κάνεις. Γιατί δεν μπορείς να υποταχθείς; Για ποιον λόγο αντιτίθεσαι και αντιστέκεσαι; Ο λόγος είναι ότι μέσα στις σκέψεις και τις απόψεις του ανθρώπου υπάρχουν πολλά πράγματα εχθρικά απέναντι στον Θεό, απέναντι στις αρχές με τις οποίες ενεργεί ο Θεός και απέναντι στην ουσία Του. Δεν είναι εύκολο για τον άνθρωπο να τα γνωρίσει αυτά τα πράγματα. Εφόσον έχω συναναστραφεί πάνω σ’ αυτά τα λόγια, λογικά θα μάθετε και θα καταλάβετε κάποια πράγματα. Ας υποθέσουμε ότι όταν συμβαίνει κάτι, έχετε αντιλήψεις για τον Θεό και σκέφτεστε το εξής: «Δεν γίνεται αυτό να το έκανε ο Θεός· αν ήταν ο Θεός, τότε δεν θα το έκανε έτσι ούτε θα μιλούσε έτσι. Ό,τι κάνει ο Θεός είναι αγάπη, και είναι εύκολο να το αποδεχτούν οι άνθρωποι». Aς υποθέσουμε, όμως, ότι έπειτα σκέφτεστε ως εξής: «Δεν είναι σωστό να σκέφτομαι μ’ αυτόν τον τρόπο. Ο Θεός έχει πει παλιότερα ότι όποτε δεν καταλαβαίνουν κάτι οι άνθρωποι, πρέπει να αναζητούν την αλήθεια που περιέχεται σ’ αυτό. Πρέπει να κάνω αυτοκριτική, γιατί δρουν μέσα μου αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες που με κάνουν να οριοθετώ το έργο του Θεού. Δεν πρέπει Τον παρανοώ». Έτσι πρέπει να κάνεις αυτοκριτική. Κάθε φορά που βλέπεις ότι το έργο ή τα λόγια του Θεού δεν συμφωνούν με τις αντιλήψεις σου, τότε είναι που πρέπει να κάνεις αυτοκριτική, να σπεύδεις να αναζητάς την αλήθεια στα λόγια Του, να συγκρίνεις τον εαυτό σου μ’ αυτά και στη συνέχεια να ενεργείς σύμφωνα μ’ αυτά. Δεν θα μπορέσεις έτσι να προχωρήσεις μπροστά;

Μόλις πριν λίγο συναναστραφήκαμε πάνω στο πώς να συμπεριφέρεται κανείς στους γονείς του. Πολλοί πιστεύετε ότι τους χρωστάτε πολλά, γιατί έχουν περάσει πολλά βάσανα για λογαριασμό σας όλη τους τη ζωή, και σας έχουν προσφέρει μεγάλη αγάπη και φροντίδα. Αν κάποτε αρρωστήσουν, αναστατώνεται η συνείδησή σου και νιώθεις ότι εσύ φταις. Νομίζεις ξαφνικά ότι πρέπει να μείνεις μαζί τους για να εκπληρώσεις το καθήκον σου ως παιδί τους, να τους παρηγορήσεις και να τους εξασφαλίσεις ευτυχισμένα γηρατειά. Νομίζεις ότι αυτή είναι η ευθύνη και η υποχρέωσή σου ως παιδί τους. Αν, την ώρα που εκπληρώνεις αυτήν την υποχρέωση, ο Θεός σού ζητήσει κάτι ή σε δοκιμάσει απροσδόκητα, τότε η πρόθεσή Του είναι να σταματήσεις να τους φροντίζεις. Αντ’ αυτού, ως αρχή θα πρέπει να πιστέψεις στον Θεό, να εκτελείς καλά το καθήκον σου και να επιδιώκεις την αλήθεια. Πώς θα ένιωθες αν ο Θεός σού ζητούσε ευθέως να μην κάνεις αυτό που θεωρείς καθήκον σου απέναντι στους γονείς σου ή να μην τους φέρεσαι με αυτόν τον τρόπο; Θα το έκρινες σύμφωνα με τις παραδοσιακές αντιλήψεις και θα παραπονιόσουν μέσα σου για τον Θεό. Θα νόμιζες ότι το έκανε χωρίς να λάβει υπόψη Του τα συναισθήματά σου και ότι δεν σε αφήνει να δείξεις την ευσέβειά σου στους γονείς σου. Πιστεύεις ότι ενεργείς σαν παιδί που σέβεται τους γονείς του, ότι έχεις ανθρώπινη φύση και συνείδηση, αλλά ο Θεός δεν σ’ αφήνει να ενεργείς σύμφωνα με τη συνείδησή σου ή την ευσέβειά σου προς τους γονείς σου. Σ’ αυτήν την περίπτωση, θα αντισταθείς, θα επαναστατήσεις και θα εναντιωθείς στον Θεό, και δεν θα αποδεχτείς την αλήθεια. Όλα αυτά τα λέω για να καταλάβουν οι άνθρωποι ότι η αιτία και η ουσία της επαναστατικής φύσης τους είναι κυρίως οι σκέψεις και οι απόψεις τους, τις οποίες διαμορφώνει η εκπαίδευση που λαμβάνουν από την οικογένεια και την κοινωνία, καθώς και την παραδοσιακή κουλτούρα. Μόλις ριζώσουν σιγά-σιγά βαθιά στην καρδιά τους αυτά τα πράγματα που έλαβαν από την οικογένεια ή την επιρροή της κοινωνίας και της ακαδημαϊκής εκπαίδευσης, τότε αρχίζουν να ζουν σύμφωνα μ’ αυτά. Θα αρχίσουν χωρίς να το καταλάβουν να πιστεύουν ότι είναι σωστή η παραδοσιακή κουλτούρα, ότι είναι άμεμπτη και δεν έχει τίποτα αρνητικό. Θα πιστεύουν, επίσης, ότι μόνο αν ενεργούν με βάση τις απαιτήσεις της παραδοσιακής κουλτούρας, μπορούν να γίνουν αληθινοί άνθρωποι. Αλλιώς θα νομίζουν ότι δεν έχουν συνείδηση, ότι πάνε αντίθετα στην ανθρώπινη φύση και ότι μάλιστα δεν έχουν καν ανθρώπινη φύση, οπότε δεν θα μπορέσουν να το αποδεχτούν αυτό μέσα τους. Δεν απέχουν πολύ αυτές οι σκέψεις και απόψεις των ανθρώπων από την αλήθεια; Όλα όσα υπάρχουν στις σκέψεις και τις απόψεις τους, αλλά και οι στόχοι που επιδιώκουν, απευθύνονται στον κόσμο, στον Σατανά. Ο Θεός απαιτεί από τον άνθρωπο να επιδιώκει την αλήθεια, κι αυτή η απαίτηση απευθύνεται στον Θεό, στο φως. Πρόκειται για δύο διαφορετικές κατευθύνσεις, δύο διαφορετικούς στόχους. Αν ενεργείς με βάση τους στόχους και τις απαιτήσεις του Θεού από τον άνθρωπο, θα αποκτήσεις πιο κανονική ανθρώπινη φύση και περισσότερη ανθρώπινη ομοιότητα, ενώ θα έρθεις πιο κοντά στον Θεό. Αν ενεργείς με βάση τις σκέψεις και τις απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας, τότε θα χάνεις όλο και περισσότερο τη συνείδηση και τη λογική σου, θα γίνεσαι ακόμα πιο ψευδής και υποκριτικός, θα ακολουθείς ακόμα περισσότερο τις κοσμικές τάσεις και θα συνταχθείς με τις δυνάμεις του κακού. Τότε, θα ζεις εντελώς στο σκοτάδι, υπό τη δύναμη του Σατανά. Θα έχεις παραβεί πλήρως την αλήθεια και θα έχεις προδώσει τον Θεό.

Ο Σατανάς έχει διαφθείρει τελείως τους ανθρώπους που ζουν σ’ αυτήν την αληθινή κοινωνία. Είτε είναι μορφωμένοι είτε όχι, έχει ριζώσει στις σκέψεις και τις απόψεις τους ένα μεγάλο μέρος της παραδοσιακής κουλτούρας. Πιο συγκεκριμένα, οι γυναίκες πρέπει να φροντίζουν τους άντρες τους και να αναθρέφουν τα παιδιά τους, να είναι καλές σύζυγοι και στοργικές μητέρες, να αφιερώνουν όλη τους τη ζωή στους άντρες και στα παιδιά τους και να ζουν γι’ αυτά, να μαγειρεύουν τρία καλά γεύματα την ημέρα, να κάνουν καλά το πλύσιμο, την καθαριότητα και όλες τις άλλες δουλειές του σπιτιού. Αυτό είναι το αποδεκτό πρότυπο της καλής συζύγου και στοργικής μητέρας. Αυτά τα πιστεύει και κάθε γυναίκα και θεωρεί ότι αν δεν τα κάνει, τότε δεν είναι καλή γυναίκα και έχει παραβιάσει τη συνείδηση και τα πρότυπα της ηθικής. Κάποιες γυναίκες, αν παραβιάσουν αυτά τα ηθικά πρότυπα, θα έχουν βάρος στη συνείδησή τους· θα πιστεύουν ότι έχουν απογοητεύσει τους άντρες και τα παιδιά τους, και ότι δεν είναι καλές γυναίκες. Μόλις, όμως, πιστέψεις στον Θεό, διαβάσεις πολλά από τα λόγια Του, και καταλάβεις κάποιες αλήθειες και διακρίνεις κάποια ζητήματα, θα σκεφτείς το εξής: «Είμαι δημιουργημένο ον και ως τέτοιο θα πρέπει να εκτελώ το καθήκον μου και να δαπανώ εαυτόν για τον Θεό». Τώρα, μήπως συγκρούεται ο ρόλος σου ως καλή σύζυγος και στοργική μητέρα με το να κάνεις το καθήκον σου ως δημιουργημένο ον; Αν θες να είσαι καλή σύζυγος και στοργική μητέρα, τότε δεν μπορείς να κάνεις πλήρως το καθήκον σου. Αν, απ’ την άλλη, θέλεις να κάνεις το καθήκον σου πλήρως, τότε δεν μπορείς να είσαι καλή σύζυγος και στοργική μητέρα. Τι κάνεις, λοιπόν; Αν επιλέξεις να κάνεις καλά το καθήκον σου και να δείξεις υπευθυνότητα απέναντι στο έργο της εκκλησίας και αφοσίωση στον Θεό, τότε πρέπει να πάψεις να είσαι καλή σύζυγος και στοργική μητέρα. Τι θα σκεφτόσουν, τότε; Τι διαμάχη θα προέκυπτε στο μυαλό σου; Θα πίστευες ότι απογοήτευσες τα παιδιά και τον άντρα σου; Τι προκαλεί αυτές τις ενοχές και αυτήν τη δυσφορία; Όταν δεν εκπληρώνεις το καθήκον σου ως δημιουργημένο ον, πιστεύεις ότι έχεις απογοητεύσει τον Θεό; Δεν νιώθεις καθόλου τύψεις, αφού δεν έχεις το παραμικρό ίχνος αλήθειας στην καρδιά και το μυαλό σου. Τι καταλαβαίνεις, λοιπόν; Την παραδοσιακή κουλτούρα και το να είσαι καλή σύζυγος και στοργική μητέρα. Έτσι θα αναπτύξεις την εξής αντίληψη: «Αν δεν είμαι καλή σύζυγος και στοργική μητέρα, τότε δεν είμαι καλή ή σωστή γυναίκα». Στο εξής, αυτή η αντίληψη θα σε δεσμεύει και θα σε περιορίζει. Τέτοιου είδους αντιλήψεις θα συνεχίσουν να σε δεσμεύουν ακόμη και αφού πιστέψεις στον Θεό, αλλά και όσο κάνεις το καθήκον σου. Όταν υπάρχει σύγκρουση αν θα κάνεις το καθήκον σου ή αν θα είσαι καλή σύζυγος και στοργική μητέρα, μπορεί να επιλέξεις απρόθυμα να κάνεις το καθήκον σου, ίσως επειδή νιώθεις κάποια αφοσίωση στον Θεό. Αλλά μέσα σου, θα συνεχίσεις να ανησυχείς και να έχεις τύψεις. Επομένως, την ώρα που κάνεις το καθήκον σου, θα ψάχνεις να βρεις λίγο ελεύθερο χρόνο για να φροντίσεις τα παιδιά σου και τον άντρα σου, επειδή θα θέλεις ακόμα περισσότερο να επανορθώσεις. Και δεν θα το θεωρείς λάθος αυτό, ακόμα κι αν πρέπει να ταλαιπωρηθείς περισσότερο, αρκεί να έχεις ψυχική ηρεμία. Δεν φταίει γι’ αυτό η επιρροή από τις ιδέες και τις θεωρίες της παραδοσιακής κουλτούρας για το πώς πρέπει να είναι μια καλή σύζυγος και στοργική μητέρα; Αυτήν τη στιγμή ταλαντεύεσαι ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα. Θέλεις από τη μία να κάνεις καλά το καθήκον σου, αλλά από την άλλη θες να είσαι καλή σύζυγος και στοργική μητέρα. Αλλά ενώπιον του Θεού, έχουμε μόνο μία ευθύνη και υποχρέωση, μία αποστολή: να εκπληρώσουμε σωστά το καθήκον μας ως δημιουργημένα όντα. Έχεις εκπληρώσει καλά αυτό το καθήκον; Γιατί παραστράτησες πάλι; Δεν νιώθεις καθόλου τύψεις και ενοχές; Επειδή η αλήθεια δεν έχει ακόμη ριζώσει και δεν βασιλεύει ακόμη στην καρδιά σου, μπορεί καμιά φορά να παραστρατήσεις όταν κάνεις το καθήκον σου. Ναι μεν μπορείς τώρα να κάνεις το καθήκον σου, αλλά στην πραγματικότητα είσαι πολύ μακριά από τα πρότυπα της αλήθειας και τις απαιτήσεις του Θεού. Το βλέπεις καλά τώρα αυτό; Τι εννοεί ο Θεός όταν λέει ότι «ο Θεός είναι η πηγή της ζωής του ανθρώπου»; Το λέει για να τους κάνει όλους να καταλάβουν το εξής: Οι ζωές μας και οι ψυχές μας προέρχονται από τον Θεό και δημιουργήθηκαν από Αυτόν —όχι από τους γονείς μας και σίγουρα όχι από τη φύση, μα μας δόθηκαν από τον Θεό. Μόνο η σάρκα μας γεννήθηκε από τους γονείς μας, όπως και τα παιδιά μας γεννιούνται από εμάς, αλλά η μοίρα τους βρίσκεται εξολοκλήρου στα χέρια του Θεού. Το ότι μπορούμε να πιστέψουμε στον Θεό είναι μια ευκαιρία που μας έχει δοθεί απ’ Αυτόν· έχει οριστεί από Εκείνον και είναι η χάρη Του. Δεν χρειάζεται, λοιπόν, να εκπληρώσεις υποχρεώσεις ή ευθύνες απέναντι σε κανέναν άλλον· μόνο το καθήκον σου απέναντι στον Θεό ως δημιουργημένο ον πρέπει να κάνεις. Αυτό πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι πάνω απ’ όλα, αυτό είναι το πρωταρχικό πράγμα που πρέπει να κάνουν στη ζωή τους. Αν δεν εκπληρώνεις καλά το καθήκον σου, τότε δεν είσαι κατάλληλο δημιουργημένο ον. Οι άλλοι μπορεί να σε θεωρούν καλή σύζυγο και στοργική μητέρα, άριστη νοικοκυρά, ευσεβές παιδί και αξιόλογο μέλος της κοινωνίας. Παρ’ όλ’ αυτά, ο Θεός θεωρεί ότι επαναστατείς εναντίον Του, ότι δεν εκπληρώνεις καθόλου τις υποχρεώσεις και το καθήκον σου, ότι αποδέχτηκες αλλά δεν ολοκλήρωσες την αποστολή από τον Θεό και ότι τα παράτησες στου δρόμου τα μισά. Είναι δυνατόν ο Θεός να εγκρίνει ένα τέτοιο άτομο; Τέτοιοι άνθρωποι είναι άχρηστοι. Όσο τέλεια σύζυγος και μητέρα κι αν είσαι, όσο υψηλά κι αν είναι τα κριτήρια της κοινωνικής ηθικής σου, όσο κι αν σε εγκρίνουν οι άλλοι, αυτό δεν σημαίνει ότι κάνεις πράξη την αλήθεια, πόσο μάλλον ότι υποτάσσεσαι στον Θεό. Αν αποστρέφεσαι την αλήθεια και αρνείσαι να την αποδεχτείς, αυτό αποδεικνύει μόνο ότι δεν έχεις συνείδηση και λογική, ότι δεν έχεις κανονική ανθρώπινη φύση και δεν έχεις καθόλου τον Θεό στην καρδιά σου. Δεν απέχει πολύ από τις απαιτήσεις του Θεού ένας τέτοιος άνθρωπος; Έτσι είναι όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια, ζουν πάντα σύμφωνα με τις ιδέες και τις θεωρίες της παραδοσιακής κουλτούρας, ακολουθούν πάντα τις τάσεις της κοινωνίας, αλλά δεν αποδέχονται την αλήθεια και δεν υποτάσσονται στον Θεό. Δεν είναι εξαθλιωμένοι και αξιολύπητοι αυτοί οι άνθρωποι; Δεν είναι ανόητοι και αδαείς; Αξίζει, άραγε, να καυχιέσαι και να περηφανεύεσαι επειδή είσαι καλή σύζυγος και στοργική μητέρα, καλή και αγαπητή γυναίκα;

Όλα όσα έχουν στην καρδιά τους οι άνθρωποι στην πραγματικότητα αντιτίθενται στην αλήθεια και είναι εχθρικά απέναντι στον Θεό. Σ’ αυτά περιλαμβάνονται και πράγματα που θεωρούμε θετικά, καλά και γενικά σωστά. Μάλιστα, θεωρούμε ότι αυτά τα πράγματα είναι η αλήθεια, ότι είναι ανθρώπινες ανάγκες και πιστεύουμε ότι οι άνθρωποι πρέπει να εισέλθουν σ’ αυτά. Ο Θεός, όμως, τα αποστρέφεται. Πόσο απέχουν οι απόψεις που ο άνθρωπος θεωρεί σωστές και όσα ο άνθρωπος θεωρεί θετικά από τις αλήθειες που λέει ο Θεός; Πάρα πολύ, η απόσταση είναι τεράστια. Πρέπει, λοιπόν, να αποκτήσουμε αυτογνωσία, και επίσης πρέπει να διερευνήσουμε και να αναλύσουμε σε βάθος τα πάντα: από την ακαδημαϊκή εκπαίδευσή μας μέχρι τις επιδιώξεις και τις προτιμήσεις μας, από τις σκέψεις και τις απόψεις μας μέχρι τα μονοπάτια που επιλέγουμε και βαδίζουμε. Κάποια από αυτά τα κληρονομεί κανείς από την οικογένειά του· άλλα τα έχει από το σχολείο· κάποια προέρχονται από τη διαμόρφωση του κοινωνικού περιβάλλοντος· άλλα τα μαθαίνει από τα βιβλία· και κάποια είναι αποτέλεσμα των φαντασιοκοπιών και των αντιλήψεών μας. Αυτά είναι τα πιο τρομακτικά, γιατί κυριαρχούν στο μυαλό μας και ορίζουν τα κίνητρα, τις προθέσεις και τους στόχους μας ό,τι και αν κάνουμε. Επίσης, περιορίζουν και ασκούν έλεγχο σε ό,τι λέμε και κάνουμε. Εάν δεν ανασύρουμε αυτά τα πράγματα στην επιφάνεια και δεν τα απορρίψουμε, ποτέ δεν θα δεχθούμε απόλυτα τα λόγια του Θεού και ποτέ δεν θα αποδεχθούμε ανεπιφύλακτα τις απαιτήσεις Του ούτε θα τις κάνουμε πράξη. Όσο τρέφεις τις δικές σου ιδέες και απόψεις, καθώς και τα πράγματα που πιστεύεις ότι είναι σωστά, ποτέ δεν θα αποδεχτείς τα λόγια του Θεού ανεπιφύλακτα ούτε θα τα κάνεις πράξη στην αρχική τους μορφή· είναι βέβαιο ότι θα επεξεργαστείς τα λόγια του Θεού μέσα σου και θα τα κάνεις πράξη μόνο αφού τα εναρμονίσεις με τις αντιλήψεις σου. Έτσι θα ενεργείς και έτσι θα «βοηθάς» τους άλλους, κάνοντάς τους να ενεργήσουν σύμφωνα με τις μεθόδους σου. Φαινομενικά, θα κάνεις πράξη τα λόγια του Θεού, αλλά στην πραγματικότητα θα κάνεις πράξη ανθρώπινες νοθεύσεις. Θα το κάνεις αυτό χωρίς να το ξέρεις· θα νομίζεις ότι κάνεις πράξη την αλήθεια, ότι έχεις ήδη εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα, ότι έχεις ήδη κερδίσει την αλήθεια. Δεν δείχνει αυτό αλαζονεία και αυταρέσκεια; Δεν είναι τρομερή μια τέτοια κατάσταση; Αν οι άνθρωποι δεν κάνουν πράξη την αλήθεια με μεγάλη προσοχή, σίγουρα θα αποκλίνουν σε κάποια σημεία. Αν κάποιος κάνει συνέχεια πράξη τα λόγια του Θεού με βάση τις φαντασιοκοπίες του, τότε όχι μόνο δεν κάνει πράξη την αλήθεια, αλλά δεν μπορεί και υποταχθεί στον Θεό. Για να εισέλθει κανείς στην αλήθεια-πραγματικότητα, πρέπει να σκεφτεί ποιες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες έχει μέσα του, καθώς και ποιες από τις απόψεις του δεν συμφωνούν με την αλήθεια. Όταν αναλύει κανείς αυτά τα πράγματα, δεν μπορεί να τα εξηγήσει και να τα διευκρινίσει με μια-δυο κουβέντες. Φυσικά, στη ζωή υπάρχουν πολλά άλλα τέτοια ζητήματα. Για παράδειγμα, τα εκατό και πλέον δηλητήρια του Σατανά που συγκεντρώθηκαν στο παρελθόν. Μπορεί μεν να έχεις καταλάβει τα λόγια και τις φράσεις που σχετίζονται μ’ αυτά, αλλά έχεις εξετάσει αν τα έχεις εσύ μέσα σου; Τα έχεις αναλογιστεί; Μήπως δεν έχεις κι εσύ κάποια απ’ αυτά τα δηλητήρια; Δεν αντικατοπτρίζουν και τον δικό σου τρόπο σκέψης; Δεν ενεργείς κι εσύ με βάση αυτά τα δηλητήρια; Πρέπει να σκάψεις βαθιά στις προσωπικές σου εμπειρίες και να τις συγκρίνεις με τα λόγια αυτά. Αν το μόνο που κάνεις είναι να διαβάζεις με μια ματιά τα λόγια του Θεού που εκθέτουν τα δηλητήρια του Σατανά, ή αν τα σκέφτεσαι απλώς, δηλαδή αν παραδέχεσαι ότι είναι μεν πράγματι δηλητήρια, ότι πράγματι διαφθείρουν και βλάπτουν τους ανθρώπους, αλλά μετά παραμερίζεις τα λόγια του Θεού, τότε δεν υπάρχει περίπτωση να διορθώσεις τη διεφθαρμένη διάθεσή σου. Πολλοί άνθρωποι διαβάζουν τα λόγια του Θεού και δεν μπορούν να τα συνδέσουν με την πραγματικότητα. Απλώς διαβάζουν τα λόγια και ρίχνουν μια ματιά στο κείμενο. Πιστεύουν ότι εφόσον κατανοούν την κυριολεκτική του σημασία, έχουν κατανοήσει τα λόγια του Θεού ή μάλιστα έχουν κατανοήσει την αλήθεια. Ποτέ, όμως, δεν κάνουν αυτοκριτική για τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, ενώ όταν γνωρίζουν ότι φανερώνουν διαφθορά, δεν αναζητούν την αλήθεια για να τη διορθώσουν. Τους αρκεί μόνο να παραδεχτούν ότι όλες οι καταστάσεις που εκθέτουν τα λόγια του Θεού υπάρχουν στ’ αλήθεια και ότι είναι αποκαλύψεις διεφθαρμένων διαθέσεων, και τέλος. Μπορεί κάποιος να αποκτήσει πραγματική αυτογνωσία αν διαβάζει έτσι τα λόγια του Θεού; Μπορεί να αποβάλει τη διεφθαρμένη του διάθεση; Σε καμία περίπτωση. Οι περισσότεροι πιστοί στον Θεό πιστεύουν με τέτοιον τρόπο, με αποτέλεσμα ακόμα και μετά από δέκα ή είκοσι χρόνια πίστης, να μη βλέπουν καμία αλλαγή στη διάθεσή τους. Ο λόγος είναι ότι δεν καταβάλλουν προσπάθεια να κατανοήσουν τα λόγια του Θεού, και δεν μπορούν μέσα τους να αποδεχτούν την αλήθεια και να υποταχθούν σ’ αυτή. Νομίζουν ότι κάνουν πράξη την αλήθεια αν απλώς ασκούνται τηρώντας κανονισμούς και αποφεύγουν να διαπράττουν πολύ κακό. Δεν υπάρχει απόκλιση στον τρόπο με τον οποίο ασκούνται; Είναι τόσο απλή η άσκηση της αλήθειας; Οι άνθρωποι είναι ζωντανά όντα, όλοι έχουν σκέψεις· πιο συγκεκριμένα, όλοι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις ριζωμένες βαθιά μέσα τους, ενώ έχουν και διάφορες σκέψεις και απόψεις που προκαλούνται επειδή κυριαρχεί η σατανική τους φύση. Όλες αυτές οι σκέψεις και οι απόψεις είναι αποκαλύψεις μιας σατανικής διάθεσης. Πρέπει οι άνθρωποι να αναλύσουν και να μάθουν αυτά τα πράγματα με βάση την αλήθεια των λόγων του Θεού, αλλιώς δεν πρόκειται να γνωρίσουν τη διεφθαρμένη ουσία τους και δεν θα καθαρθούν οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Γιατί είναι τόσο αλαζόνες, αυτάρεσκοι και ανυπότακτοι όσοι δεν αποδέχονται την αλήθεια; Επειδή καθένας έχει διαφορετικές σκέψεις και απόψεις για διάφορα πράγματα, και όλοι καθοδηγούνται από κάποιες ιδέες και θεωρίες. Ως αποτέλεσμα αυτού, καθένας πιστεύει ότι ο ίδιος έχει δίκιο, όλοι υποτιμούν τους άλλους και είναι αλαζόνες, αυτάρεσκοι και ανυπότακτοι. Όπως και να τους συναναστραφούν οι άλλοι σχετικά με την αλήθεια, δεν θέλουν να την αποδεχτούν και συνεχίζουν να ζουν σύμφωνα με τις σκέψεις και τις απόψεις που έχουν μέσα τους. Αυτές έχουν ήδη γίνει η ζωή τους. Ό,τι κι αν κάνεις, όπως κι αν το κάνεις και το πού κατευθύνεις τις πράξεις σου τα υπαγορεύει μια σκέψη ή άποψη που έχεις μέσα σου. Αυτό είναι γεγονός. Αν δεν το γνωρίζεις αυτό, να κάνεις συχνά αυτοκριτική για να καταλάβεις ποιες από τις σκέψεις και τις απόψεις σου ελέγχουν τις πράξεις και τις ενέργειές σου. Βέβαια, αν εξέταζες τώρα τις σκέψεις και τις απόψεις σου, δεν θα έβρισκες τίποτα μέσα τους που κατά τη γνώμη σου είναι εχθρικό προς τον Θεό. Θα θεωρούσες ότι είσαι ειλικρινής και πιστός, ότι εκτελείς πρόθυμα το καθήκον σου, ότι μπορείς να εγκαταλείψεις πράγματα και να δαπανήσεις τον εαυτό σου για τον Θεό. Θα πίστευες ότι τα πας μια χαρά από όλες αυτές τις απόψεις. Αλλά όταν ασχοληθεί σοβαρά μαζί σου ο Θεός, όταν σε βάλει να κάνεις κάτι που δεν συμφωνεί με τις αντιλήψεις σου, κάτι που δεν θες, τότε τι θα κάνεις; Τότε θα αποκαλυφθούν οι σκέψεις, οι απόψεις και οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου, ακριβώς σαν το νερό που ρέει από ένα ανοιχτό φράγμα. Όσο κι αν θες να το ελέγξεις, δεν μπορείς. Δεν θα σε αφήσει να κάνεις πράξη την αλήθεια και να υποταχθείς στον Θεό. Θα πεις το εξής: «Γιατί δεν μπορώ να ελέγξω τον εαυτό μου; Γιατί αντιστέκομαι στον Θεό, ενώ δεν θέλω; Δεν θέλω να κρίνω τον Θεό ούτε να έχω αντιλήψεις για τις πράξεις Του. Γιατί, λοιπόν, Τον κρίνω; Γιατί συνεχίζω να έχω αυτές τις αντιλήψεις;» Τη στιγμή εκείνη, πρέπει να κάνεις αυτοκριτική, να αποκτήσεις αυτογνωσία, και να εξετάσεις τι έχεις μέσα σου που αντιστέκεται στον Θεό ή είναι εχθρικό και αντίθετο στο έργο που κάνει εκείνη τη στιγμή. Αν καταφέρεις να αντιληφθείς και να επιλύσεις αυτά τα πράγματα σύμφωνα με την αλήθεια των λόγων του Θεού, τότε θα σημειώσεις πρόοδο στη ζωή σου και θα κατανοήσεις την αλήθεια.

Στην Κίνα κυβερνάει ένα αθεϊστικό πολιτικό κόμμα και οι Κινέζοι εκπαιδεύονται στον αθεϊσμό και μαθαίνουν για την εξέλιξη με διάφορα δημοφιλή ρητά όπως «Τα πάντα προέρχονται από τη φύση» και «Οι άνθρωποι κατάγονται από τους πιθήκους». Όταν πιστέψεις στον Θεό και διαβάσεις τα λόγια Του, μαθαίνεις ότι ο Θεός δημιούργησε τον ουρανό και τη γη και όλα τα πράγματα, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων, και όλοι νιώθουν μέσα τους ότι ο λόγος του Θεού είναι αληθινός. Ο Θεός έπλασε όλη τη φύση, και τίποτα δεν θα είχε δημιουργηθεί ποτέ αν δεν το είχε δημιουργήσει Αυτός. Δεν στηρίζεται πουθενά το ότι οι άνθρωποι κατάγονται από πιθήκους. Καθ’ όλη τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας, κανείς δεν έχει δει ποτέ πίθηκο να γίνεται άνθρωπος. Δεν υπάρχουν αποδείξεις, άρα όλα αυτά είναι ψέματα και απάτη του Σατανά. Όσοι καταλαβαίνουν την αλήθεια απορρίπτουν τα διαβολικά λόγια, τις αιρέσεις και τις πλάνες του Σατανά· πιστεύουν τη Βίβλο και τα λόγια του Θεού χωρίς την παραμικρή αμφιβολία. Όμως, όσοι δεν αγαπούν την αλήθεια είναι αδύνατο να αποδεχτούν ολοκληρωτικά ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια. Κάποιοι μπορεί να αναρωτιούνται το εξής: «Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο, αλλά πώς το έκανε; Γιατί δεν το έχω δει; Αν δεν το δω, δεν το πιστεύω». Πιστεύουν στον Θεό μόνο με βάση όσα μπορούν να δουν με τα ίδια τους τα μάτια. Αυτό δεν είναι πίστη. Ο Θεός έφτιαξε τον άνθρωπο και τον οδήγησε βήμα-βήμα μέχρι σήμερα και πάντα ήταν κυρίαρχος της μοίρας του. Αυτό είναι γεγονός. Τις έσχατες ημέρες, ο Θεός έχει κάνει γνωστά όλα αυτά τα μυστήρια. Έχει πει ότι ο άνθρωπος έχει μετενσάρκωση και μετεμψύχωση, και ότι η ανθρώπινη ζωή και ψυχή δίνονται και προέρχονται από τον Θεό. Αυτή είναι η αλήθεια. Όμως, όποτε βλέπεις αυτήν την πτυχή της αλήθειας, δεν δέχεσαι αυτά τα λόγια του Θεού ως αλήθεια, γι’ αυτό τα αντιπαραβάλλεις με τις δικές σου σκέψεις και απόψεις: «Αν ο άνθρωπος δεν προήλθε από τους πιθήκους, αλλά από τον Θεό, πώς προήλθε από τον Θεό; Πώς έδωσε ζωή ο Θεός στον άνθρωπο;» Αν δεν καταλαβαίνεις τον Θεό, τότε θα θεωρείς αδύνατο να έχει τη δύναμη, τη σοφία ή την εξουσία να δημιουργήσει τον άνθρωπο με μία μόνο ανάσα ή λέξη. Δεν πιστεύεις ότι αυτό είναι γεγονός ή ότι είναι η αλήθεια. Όταν έχεις αμφιβολίες, αντιστέκεσαι στα λόγια του Θεού και λες ότι δεν τα πιστεύεις. Στην πραγματικότητα, όμως, η καρδιά σου αντιστέκεται και εναντιώνεται. Όταν λέει αυτά τα λόγια ο Θεός, δεν θες να τα ακούσεις, νιώθεις εχθρότητα στην καρδιά σου και δεν μπορείς να ακούσεις τα λόγια Του και να πεις «Αμήν». Στην πραγματικότητα, αν δούμε τα γεγονότα, δεν χρειάζεται να ερευνήσουμε πώς ή πότε δημιούργησε ο Θεός τον άνθρωπο, ποιος το είδε ή αν μπορεί κάποιος να καταθέσει μαρτυρία σχετικά μ’ αυτό. Δεν χρειάζεται να το μελετήσουν αυτό οι άνθρωποι. Όταν καταλάβουν πραγματικά την αλήθεια και γνωρίσουν τις πράξεις του Θεού, θα μπορούν οι ίδιοι να καταθέσουν μαρτυρία. Σε ποιο βασικό ζήτημα πρέπει να επικεντρωθούν τώρα; Να γνωρίσουν το έργο του Θεού. Ο Θεός, από την αρχή μέχρι το τέλος, εκτελεί ανάμεσα στους ανθρώπους το έργο της διαχείρισης και της σωτηρίας τους. Από την αρχή έως το τέλος, υπάρχει μόνο ένας Θεός που εργάζεται, μιλάει, διδάσκει και καθοδηγεί την ανθρωπότητα. Αυτός ο Θεός υπάρχει. Έχει εκφράσει τόσα λόγια σήμερα, Τον έχουμε ήδη δει αυτοπροσώπως, Τον έχουμε ακούσει να μιλάει, έχουμε βιώσει το έργο Του και έχουμε φάει και πιει τα λόγια Του, και έχουμε αποδεχτεί τα λόγια Του μέσα μας για να γίνουν η ζωή μας. Και αυτά τα λόγια μάς καθοδηγούν και μας αλλάζουν διαρκώς. Αυτός ο Θεός υπάρχει στ’ αλήθεια. Θα πρέπει, λοιπόν, όπως είπε ο Θεός, να πιστέψουμε το γεγονός ότι ο Θεός δημιούργησε την ανθρωπότητα, και ότι στην αρχή δημιούργησε τον Αδάμ και την Εύα. Εφόσον πιστεύεις ότι αυτός ο Θεός υπάρχει και έχεις έρθει πλέον ενώπιόν Του, χρειάζεται τότε να επιβεβαιώσεις ότι το έργο του Ιεχωβά είναι έργο αυτού του Θεού; Εάν δεν μπορεί να το επιβεβαιώσει κανείς και δεν υπάρχει μάρτυρας, δεν θα το πιστέψεις; Ή όσον αφορά το έργο από την Εποχή της Χάριτος, δεν πιστεύεις ότι ο Ιησούς ήταν ο ενσαρκωμένος Θεός επειδή δεν Τον είδες ποτέ; Εάν δεν έβλεπες ο ίδιος τον σημερινό Θεό να μιλάει, να εργάζεται ή να ενσαρκώνεται, τότε δεν θα το πίστευες; Αν δεν τα έβλεπες αυτά ή αν δεν υπήρχαν μάρτυρες να τα επιβεβαιώσουν, δεν θα τα πίστευες όλα αυτά; Αυτό είναι το αποτέλεσμα της παράλογης και λανθασμένης οπτικής που έχουν οι άνθρωποι. Πάρα πολλοί άνθρωποι κάνουν αυτό το λάθος. Θέλουν να τα δουν όλα με τα ίδια τους τα μάτια, αλλιώς δεν τα πιστεύουν. Αυτό είναι λάθος. Ο μόνος τρόπος να κατανοήσει κάποιος την αλήθεια και να έχει αληθινή πίστη είναι να γνωρίσει πραγματικά τον Θεό, να πιστέψει στον λόγο Του και να μπορεί να τον επιβεβαιώσει, ακόμη και χωρίς να δει τα γεγονότα. Τώρα που είδαμε αυτά τα λόγια του Θεού και ακούσαμε τη φωνή Του, αυτό αρκεί για να πιστέψουμε αληθινά και επομένως να Τον ακολουθήσουμε και να πιστέψουμε κάθε λόγο και κάθε έργο που προέρχεται απ’ Αυτόν. Δεν χρειάζεται να συνεχίσουμε να αναλύουμε ή να ερευνούμε τα πράγματα. Τέτοια λογική δεν θα έπρεπε να έχουν οι άνθρωποι; Όταν ο Θεός δημιούργησε την ανθρωπότητα, δεν υπήρχαν μάρτυρες. Τώρα, όμως, ο Θεός έχει ενσαρκωθεί για να εκφράσει αλήθειες και να σώσει την ανθρωπότητα, να εκτελέσει πρακτικά το έργο Του, να βαδίσει ανάμεσα στις εκκλησίες και να εργαστεί ανάμεσα στους ανθρώπους. Δεν το έχουν δει πολλοί άνθρωποι αυτό; Δεν μπορούν να το δουν όλοι, αλλά εσύ το πιστεύεις. Γιατί το πιστεύεις; Δεν πιστεύεις μόνο και μόνο επειδή θεωρείς πως τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και πως αυτή είναι η αληθινή οδός και το έργο Του; Εξακολουθείς να λες: «Σε αυτό το στάδιο του έργου του Θεού, Τον άκουσα να μιλάει και είδα επίσης τα λόγια Του. Είναι αλήθεια ότι αυτά τα λόγια προήλθαν από τον Θεό. Όσον αφορά, όμως, το έργο της σταύρωσης του Κυρίου Ιησού, εφόσον δεν άγγιξα τα σημάδια από τα καρφιά Του, δεν πιστεύω ότι σταυρώθηκε. Δεν ήμουν μπροστά στο έργο που έκανε ο Ιεχωβά Θεός κατά την Εποχή του Νόμου, δεν Τον άκουσα να διακηρύττει τους νόμους. Μόνο ο Μωυσής τούς άκουσε και έγραψε την Πεντάτευχο, πού να ξέρω πώς την έγραψε;» Όσοι λένε αυτά τα πράγματα είναι καλά στα μυαλά τους; Είναι δύσπιστοι, δεν είναι άνθρωποι που πιστεύουν πραγματικά στον Θεό. Είναι σαν τότε που οι Ισραηλίτες έλεγαν: «Μήπως προς τον Μωϋσήν μόνον ελάλησεν ο Ιεχωβά; Δεν ελάλησε και προς εμάς;» (Αριθμοί 12:2). Στην πραγματικότητα, εννοούσαν το εξής: «Δεν ακούμε τον Μωυσή, θέλουμε να ακούσουμε τον ίδιο τον Ιεχωβά Θεό να τα λέει». Το ίδιο έγινε και την Εποχή της Χάριτος που οι άνθρωποι έλεγαν ότι, επειδή δεν είδαν με τα ίδια τους τα μάτια τον Ιησού να σταυρώνεται ή να ανασταίνεται από τους νεκρούς, δεν το πίστευαν. Υπήρχε ένας μαθητής που τον έλεγαν Θωμά. Ζητούσε επίμονα να αγγίξει τα σημάδια του Ιησού από τα καρφιά. Και τι του είπε ο Κύριος Ιησούς; [«Επειδή με είδες, Θωμά, επίστευσας· μακάριοι όσοι δεν είδον και επίστευσαν» (Κατά Ιωάννη 20:29).] «Μακάριοι όσοι δεν είδον και επίστευσαν». Τι σημαίνει πραγματικά αυτό; Μήπως δεν είδαν όντως τίποτα; Στην πραγματικότητα, όλα όσα είχε πει ο Ιησούς και όλο το έργο που έκανε είχαν ήδη αποδείξει ότι ήταν ο Θεός. Οι άνθρωποι θα έπρεπε να το είχαν πιστέψει χωρίς να χρειαστεί ο Ιησούς να κάνει περισσότερα σημεία και τέρατα ή να εκφράσει περισσότερα λόγια, και χωρίς να χρειαστεί να αγγίξουν τα σημάδια από τα καρφιά Του. Η αληθινή πίστη δεν στηρίζεται μόνο σε αυτά που βλέπεις με τα μάτια σου. Αντίθετα, με την πνευματική επιβεβαίωση, η πίστη διατηρείται μέχρι τέλους και δεν υπάρχει ποτέ καμία αμφιβολία. Ο Θωμάς ήταν ένας δύσπιστος που βασιζόταν μόνο σ’ αυτά που έβλεπε με τα μάτια του. Μην κάνετε σαν τον Θωμά.

Στην εκκλησία, υπάρχουν όντως κάποιοι άνθρωποι σαν τον Θωμά. Αμφισβητούν μονίμως ότι ενσαρκώθηκε ο Θεός, και για να πιστέψουν τελικά, περιμένουν να φύγει ο Θεός από τη γη, να επιστρέψει στον τρίτο ουρανό και να δουν την πραγματική υπόσταση του Θεού. Δεν πιστεύουν σ’ Αυτόν χάρη όσων έχει πει κατά την ενσάρκωσή Του. Μέχρι να πιστέψουν αυτά τα άτομα, θα είναι ήδη πολύ αργά, και τότε θα τους καταδικάσει ο Θεός. Ο Κύριος Ιησούς είπε: «Επειδή με είδες, Θωμά, επίστευσας· μακάριοι όσοι δεν είδον και επίστευσαν». Αυτά τα λόγια σημαίνουν πως εκείνος είχε ήδη καταδικαστεί από τον Κύριο Ιησού και ότι είναι δύσπιστος. Αν πιστεύεις αληθινά στον Κύριο και σε όλα όσα έχει πει, θα ευλογηθείς. Αν δεν πιστεύεις ότι ο Κύριος έχει την ικανότητα να αναστηθεί ή ότι είναι ο παντοδύναμος Θεός, παρόλο που Τον ακολουθείς για πολύ καιρό, τότε δεν έχεις αληθινή πίστη και δεν θα λάβεις ευλογίες. Μόνο όποιος πιστεύει θα λάβει ευλογίες, και αν δεν πιστεύεις, δεν θα τις λάβεις. Είσαι ικανός να πιστεύεις στο οτιδήποτε, μόνο αν ο Θεός εμφανιστεί σ’ εσένα, σου επιτρέψει να Τον δεις και σε πείσει αυτοπροσώπως; Ως άνθρωπος, τι προσόντα διαθέτεις ώστε να ζητάς από τον Θεό να εμφανιστεί προσωπικά σ’ εσένα; Τι προσόντα διαθέτεις ώστε να κάνεις τον Θεό να μιλήσει προσωπικά σ’ έναν διεφθαρμένο άνθρωπο όπως εσύ; Επιπλέον, τι σε κάνει κατάλληλο να χρειάζεσαι να σου εξηγήσει Αυτός τα πάντα ξεκάθαρα για να πιστέψεις; Αν έχεις λογική, τότε θα πιστέψεις αμέσως μόλις διαβάσεις αυτά τα λόγια που διατύπωσε ο Θεός. Αν πιστεύεις στ’ αλήθεια, τότε δεν έχει σημασία τι κάνει ή τι λέει Αυτός. Αντιθέτως, μόλις δεις πως αυτά τα λόγια είναι η αλήθεια, θα είσαι εκατό τοις εκατό πεπεισμένος ότι ειπώθηκαν από τον Θεό και ότι ο Θεός έκανε αυτά τα πράγματα, και θα είσαι ήδη έτοιμος να Τον ακολουθήσεις ως το τέλος. Δεν χρειάζεται να αμφιβάλεις γι’ αυτό. Είναι πολύ δόλιοι όσοι είναι γεμάτοι αμφιβολίες. Πολύ απλά, δεν μπορούν να πιστέψουν στον Θεό. Προσπαθούν όλη την ώρα να κατανοήσουν αυτά τα μυστήρια. Θα πιστέψουν μόνο όταν τα κατανοήσουν σε βάθος. Για να πιστέψουν στον Θεό, θέτουν ως προϋπόθεση να πάρουν ξεκάθαρες απαντήσεις στα εξής ερωτήματα: Πώς ήρθε ο ενσαρκωμένος Θεός; Πότε ήρθε; Πόσο καιρό θα μείνει μέχρι να φύγει; Πού θα πάει αφού φύγει; Με ποια διαδικασία θα αναχωρήσει; Πώς εργάζεται ο ενσαρκωμένος Θεός και πώς φεύγει;... Θέλουν να κατανοήσουν κάποια μυστήρια· είναι εδώ για να διερευνήσουν αυτά, όχι για να αναζητήσουν την αλήθεια. Νομίζουν ότι μόνο αν κατανοήσουν αυτά τα μυστήρια, θα μπορέσουν να πιστέψουν στον Θεό· είναι λες και κάτι παρεμποδίζει την πίστη τους. Είναι προβληματική η συγκεκριμένη οπτική. Από τη στιγμή που θέλουν να ερευνήσουν τα μυστήρια, δεν ασχολούνται καθόλου με την αλήθεια ούτε δίνουν σημασία στα λόγια του Θεού. Γίνεται αυτοί οι άνθρωποι να αποκτήσουν αυτογνωσία; Δεν είναι εύκολο γι’ αυτούς. Δεν τα λέω αυτά για να καταδικάσω ένα συγκεκριμένο είδος ανθρώπου. Όποιος δεν αποδέχεται την αλήθεια και δεν πιστεύει στα λόγια του Θεού, τότε δεν έχει αληθινή πίστη. Απλώς διυλίζει τον κώνωπα όσον αφορά κάποια λόγια, μυστήρια, ασήμαντα πράγματα ή προβλήματα που δεν είχαν προσέξει οι άνθρωποι. Αλλά είναι εξίσου πιθανό μια μέρα να αλλάξει γνώμη, αν τον διαφωτίσει ο Θεός ή αν τον βοηθήσουν οι αδελφοί και οι αδελφές του με συχνή συναναστροφή πάνω στην αλήθεια. Την ημέρα που θα συμβεί αυτό, θα καταλάβει ότι προηγουμένως είχε πολύ παράλογες απόψεις, ότι ήταν πολύ αλαζόνας και είχε πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του, και θα ντραπεί. Όσοι έχουν αληθινή πίστη εμπιστεύονται χωρίς αμφιβολίες ό,τι λέει ο Θεός και, όταν αποκτήσουν κάποια εμπειρία και δουν ότι όλα τα λόγια του Θεού εκπληρώνονται και πραγματοποιούνται, τότε η πίστη τους θα δυναμώσει κι άλλο. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν πνευματική κατανόηση, πιστεύουν στην αλήθεια και μπορούν να την αποδεχτούν, και έχουν πραγματικά πίστη.

Άνοιξη 2008