1

Γιατί εξακολουθείς να είσαι έτσι, μετά από τόσα χρόνια πίστης στον Θεό;

Όπως στέκεσαι ενώπιον του βήματος της κρίσης του Χριστού, φαίνεται σαν να μη νοιάζεσαι καθόλου·

το παρηκμασμένο πρόσωπό σου μαρτυρά την απρόσεκτη στάση σου,

λες κι έχεις υποστεί μεγάλη αδικία και δεν έχεις πια την καρδιά ν’ ακολουθήσεις τον Θεό.

Εσύ, ο έκπτωτος άσωτος υιός, πού πηγαίνεις, τόσο πεισματάρης;

Φαίνεται ότι υποτάσσεσαι στις ενορχηστρώσεις του Θεού και δεν κάνεις επιλογές μόνος σου.

Χρονοτριβείς στα σταυροδρόμια κι έχεις χάσει την «πίστη» που είχες στην αρχή.

Κοιτάζεις τον θάνατο κατάματα με αποφασιστικότητα, και βαδίζεις προς ένα αβέβαιο μέλλον.

2

Μες την ομίχλη, φαίνεται να κατέχεις «μεγάλη πίστη» —

ο Θεός δεν θα σε εγκαταλείψει, οπότε συνεχίζεις όπως σου αρέσει.

Οι εξωφρενικές επιθυμίες αντικαθιστούν τις υποκειμενικές προσπάθειές σου.

Είσαι καταβεβλημένος από αρνητικότητα και ακόμα δεν έχεις απαλλαγεί απ’ αυτήν.

Πού έχουν πάει η συνείδηση και η λογική σου; Ακόμα και τώρα εξακολουθείς να μην έχεις αφυπνιστεί.

Είσαι πράγματι τόσο άχρηστος και ανίκανος.

Νομίζεις ότι ο ευγενής χαρακτήρας σου είναι ιερός και απαραβίαστος.

Ακόμη και ο ενσαρκωμένος Θεός είναι ταπεινός· ένας διεφθαρμένος άνθρωπος δεν έχει καθόλου αξιοπρέπεια.

3

Η τραγωδία είναι ότι δεν γνωρίζεις καθόλου τον εαυτό σου.

Μέσα στην επιβλητική εξωτερική σου όψη, ελλοχεύει ένας ποταπός αχρείος.

Αισθάνεσαι ντροπή επειδή σε αδίκησε ο Θεός ή επειδή δεν κατέχεις καθόλου αλήθεια;

Πώς μπορείς να μιλάς για την εκτέλεση του καθήκοντός σου όταν η διεφθαρμένη διάθεσή σου δεν έχει αλλάξει στο ελάχιστο;

Τι επίδραση έχει η κρίση του Θεού πάνω σου;

Αργά ή γρήγορα, ο άνεμος θα παρασύρει όλα τα άχυρα

και, όταν συμβεί αυτό, η μεταμέλειά σου θα έλθει πολύ αργά, κι εσύ θα θρηνείς και θα τρίζεις τα δόντια σου.

Τώρα, επομένως, σύνελθε και επιδίωξε την αλήθεια. Αυτό σε κάνει σοφό.