Από πού θα πρέπει να αρχίσει κανείς όταν κάνει το πρώτο βήμα για τη ζωή-είσοδο; Τι χρειάζεται να έχει κανείς προκειμένου να πετύχει τη ζωή-είσοδο; Ποια είναι τα πιο κρίσιμα και σημαντικά πράγματα που θα πρέπει κανείς να επιδιώξει και να αποκτήσει για να εισέλθει στις αλήθεια-πραγματικότητες; Έχετε αναλογιστεί ποτέ αυτά τα ερωτήματα; Τι είναι η ζωή-είσοδος; Η ζωή-είσοδος είναι μια αλλαγή στην καθημερινότητα ενός ανθρώπου, στις ενέργειές του, στην κατεύθυνση της ζωής του και στον στόχο της επιδίωξής του. Ενώ στο παρελθόν ήταν ανόητος και αδαής και ενεργούσε πάντα σύμφωνα με τις σκέψεις, τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες της σάρκας, τώρα πλέον, μέσω της έκθεσης, του ποτίσματος και της παροχής του Θεού, μπορεί επιτέλους να κατανοήσει ότι θα πρέπει να ενεργεί σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Επιπλέον, χάρη στα λόγια του Θεού, αυτός ο άνθρωπος μεταμορφώθηκε στην καθημερινότητά του, όσον αφορά τις απόψεις και τον τρόπο της διαγωγής του, αλλά και την κατεύθυνση και τους στόχους της ζωής του. Αυτό είναι η ζωή-είσοδος. Πού βασίζεται η ζωή-είσοδος; (Στα λόγια του Θεού.) Πολύ σωστά. Η ζωή-είσοδος είναι αδιαχώριστη από τα λόγια του Θεού. Είναι αδιαχώριστη από την αλήθεια και κάθε λέξη που λέει ο Θεός είναι η αλήθεια. Ποιο στοιχείο εκδηλώνεται στους ανθρώπους που έχουν πετύχει τη ζωή-είσοδο; (Βασίζονται στα λόγια του Θεού για να ζήσουν.) Πολύ σωστά. Βασίζονται στα λόγια του Θεού για να ζήσουν. Οι ενέργειές τους, ο λόγος τους, οι σκέψεις που κάνουν για τα προβλήματα, οι απόψεις τους, οι στάσεις και η οπτική τους, όλα βασίζονται στα λόγια του Θεού και στην αλήθεια. Αυτές οι εκδηλώσεις δείχνουν ότι κάποιος έχει πετύχει τη ζωή-είσοδο. Άρα, με τι συνδέεται κυρίως η ζωή-είσοδος; (Με τα λόγια του Θεού.) Συνδέεται με τα λόγια του Θεού και την αλήθεια. Θα μπορούσε, λοιπόν, κανείς να ορίσει τον άνθρωπο που έχει ζωή-είσοδο ως κάποιον που επιδιώκει την αλήθεια και τον άνθρωπο που πραγματικά επιδιώκει την αλήθεια ως κάποιον που έχει ζωή-είσοδο; (Ναι.) Πού αποσκοπεί ένας τέτοιος ορισμός; Προς ποια κατεύθυνση θα πρέπει να στρέψουμε τη συναναστροφή μας; (Στην επιδίωξη της αλήθειας.) Η επιδίωξη της αλήθειας είναι το κύριο θέμα πάνω στο οποίο θέλω να συναναστραφώ σήμερα. Επί του παρόντος, δεν έχετε και πολύ ξεκάθαρη άποψη όσον αφορά τη σχέση που υπάρχει ανάμεσα στη ζωή-είσοδο και την επιδίωξη της αλήθειας· αυτή η σχέση δεν σας είναι και πολύ προφανής. Συναναστρέφομαι διαρκώς πάνω στη ζωή-είσοδο και στις αλλαγές διάθεσης, και αναλύω το μονοπάτι του Παύλου. Ποιο είναι το κύριο θέμα που βρίσκεται στον πυρήνα όλων αυτών των ζητημάτων; Η επιδίωξη της αλήθειας. Είτε αναλύσω το μονοπάτι που πήρε ο Παύλος, είτε μιλήσω για το μονοπάτι προς την τελειότητα που πήρε ο Πέτρος, για οτιδήποτε κι αν μιλήσω, σε τι είδους μονοπάτι έχω σκοπό να σας στρέψω όλους τελικά; (Στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας.) Όταν οι άνθρωποι μπορούν να επιδιώκουν την αλήθεια, να εισέρχονται στις αλήθεια-πραγματικότητες, να ζουν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, να κατανοούν τις προθέσεις Του και να ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές των λόγων Του, δεν είναι ξεκάθαροι οι στόχοι που επιδιώκουν και τα μονοπάτια που ακολουθούν; (Πράγματι, είναι.) Η επιδίωξη της αλήθειας είναι ένα θέμα που είναι αδύνατο να αποφύγουν οι άνθρωποι όταν πιστεύουν στον Θεό, επιζητούν να αλλάξουν τη διάθεσή τους και επιδιώκουν τη σωτηρία. Μόνο όσοι επιδιώκουν την αλήθεια είναι αληθινοί πιστοί και μπορούν να φτάσουν στη σωτηρία. Κάποιοι άνθρωποι είναι ενθουσιώδεις και πρόθυμοι να δαπανήσουν τον εαυτό τους για τον Θεό, αυτό όμως δεν σημαίνει απαραίτητα και ότι επιδιώκουν την αλήθεια. Όλοι είναι πρόθυμοι να επιδιώξουν την αλήθεια, όμως κάποιοι έχουν χαμηλό επίπεδο, τους λείπει η ικανότητα κατανόησης και δεν μπορούν να συλλάβουν την αλήθεια. Κάποιοι δεν έχουν πνευματική κατανόηση· όσα κηρύγματα κι αν ακούσουν, δεν τα καταλαβαίνουν ποτέ, ούτε καταλαβαίνουν τα λόγια του Θεού όταν τα διαβάζουν. Αντιλαμβάνονται πάντα τα πράγματα διαστρεβλωμένα και προσπαθούν να εφαρμόσουν κανονισμούς. Πρόκειται για ανθρώπους που δεν έχουν πνευματική κατανόηση. Στην εκκλησία, υπάρχουν άνθρωποι με πνευματική κατανόηση και άνθρωποι χωρίς πνευματική κατανόηση. Υπάρχουν εκείνοι που έχουν χαμηλό επίπεδο και τους λείπει η ικανότητα κατανόησης κι εκείνοι που έχουν υψηλό επίπεδο και κατανοούν καθαρά τα λόγια του Θεού. Υπάρχουν εκείνοι που επιδιώκουν την αλήθεια κι εκείνοι που δεν την επιδιώκουν. Αυτοί οι διαφορετικοί τύποι ανθρώπων έχουν όλοι τους διαφορετικές καταστάσεις και εκδηλώσεις και πρέπει να μάθετε να τους διακρίνετε ξεκάθαρα.

Ας αρχίσουμε τη συζήτηση από τον πρώτο τύπο ανθρώπου, εκείνον που δεν έχει πνευματική κατανόηση. Για παράδειγμα, συναναστρεφόμαστε πάνω σε μια πτυχή της αλήθειας και, αφού ολοκληρώσουμε τη συναναστροφή μας πάνω σ’ αυτήν την πτυχή, καθώς και πάνω στις καταστάσεις, τις στάσεις, τις προθέσεις και τις εκδηλώσεις των ανθρώπων, υπάρχουν κάποιοι που δεν καταλαβαίνουν όσα ειπώθηκαν, δεν καταλαβαίνουν τι αφορούσε η συναναστροφή, δεν μπορούν να βρουν αντιστοιχίες ανάμεσα σ’ αυτή και τον εαυτό τους και δεν ξέρουν ποια είναι η σχέση ανάμεσα στη συμπεριφορά τους, τις εκδηλώσεις τους, τη διεφθαρμένη διάθεσή τους και τη φύση-ουσία τους, από τη μία, και την αλήθεια πάνω στην οποία έγινε η συναναστροφή, από την άλλη. Επίσης, δεν ξέρουν πώς σχετίζονται όλα αυτά με όσα επιδιώκουν στη ζωή τους ούτε γιατί έγινε αυτό το κήρυγμα· το μόνο που κατανοούν από αυτό είναι τα δόγματα και μέσα σ’ αυτό βλέπουν κανονισμούς. Όταν κάποιος τους ρωτήσει τι κατάλαβαν, λένε: «Η σημερινή συναναστροφή αφορούσε πολλά θέματα, όμως το βασικό θέμα ήταν το ίδιο: Αν συμβεί κάτι, προσευχήσου περισσότερο». Άλλοι, πάλι, λένε: «Καταλαβαίνω. Ο Θεός κάνει τους ανθρώπους να είναι καλοί, να μην κάνουν κακές πράξεις και να κάνουν πολλές καλές πράξεις. Στον Θεό αρέσει αυτό». Και άλλοι λένε: «Ο Θεός λέει στους ανθρώπους ότι πρέπει να δαπανούν τον εαυτό τους για Εκείνον και να προσφέρουν μεγάλο μέρος του εαυτού τους». Έχουν κατανοήσει τα λόγια του Θεού; (Όχι.) Όλοι αυτοί οι άνθρωποι νομίζουν ότι έχουν κατανοήσει τα λόγια Του, στην πραγματικότητα, όμως, ψάχνουν αδέξια στο σκοτάδι και από όλα τα λόγια Του έχουν γαντζωθεί σε μία μόνο πρόταση. Η κατανόησή τους είναι υπερβολικά μονοδιάστατη και δεν καταλαβαίνουν καθόλου τι εννοούσε ο Θεός. Όσα λόγια κι αν πει ο Θεός, το μόνο που βλέπουν όσοι δεν κατανοούν τα λόγια Του είναι οι κανονισμοί, δόγματα, ενός είδους θεωρία, ενός είδους οπτική ή ενός είδους ρητό. Και πώς τα κάνουν πράξη αυτά, όταν έρχεται η ώρα; Για παράδειγμα, όταν συζητάμε για την αλήθεια της υποταγής στον Θεό, αφού ακούσουν τη συζήτηση, λένε: «Θα κάνω ό,τι μου πει ο Θεός να κάνω. Αυτό σημαίνει ν’ ακούει κανείς τα λόγια Του και να υποτάσσεται σ’ Αυτόν». Δεν είναι υπερβολικά απλοϊκό κάτι τέτοιο; Αυτό είναι το μόνο που καταλαβαίνουν. Δεν καταλαβαίνουν ποιος τρόπος άσκησης των λόγων του Θεού δείχνει αληθινή υποταγή σ’ Αυτόν, πώς να αναζητήσουν τις προθέσεις του Θεού και να επιτύχουν την υποταγή σε Αυτόν, πώς να ακολουθήσουν την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος και πώς να κάνουν πράξη την αλήθεια σύμφωνα με τα λόγια του Θεού ούτε, βέβαια, πώς να σταθούν στο πλευρό Του και να προστατεύσουν το έργο της εκκλησίας. Όσο περισσότερο αφορά ένα θέμα τις αλήθειες που είναι θεμελιώδεις για την υποταγή στον Θεό τόσο περισσότερο αδυνατούν να το συλλάβουν. Το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να τηρούν κανονισμούς. Αυτό σημαίνει να μη διαθέτει κανείς πνευματική κατανόηση. Οι άνθρωποι που δεν διαθέτουν πνευματική κατανόηση, πέραν του ότι τηρούν κανονισμούς και παραμένουν κολλημένοι στις σκέψεις τους, έχουν πάρει και διαζύγιο από τη λογική. Ποια είναι η κύρια έκφραση των ανθρώπων που δεν διαθέτουν πνευματική κατανόηση; (Η τήρηση των κανονισμών.) Είναι η τήρηση των κανονισμών. Συχνά παίρνουν μια φράση ή ένα συμβάν και το ανάγουν σε κανονισμό ή συγκεκριμένο τρόπο λειτουργίαςπου πρέπει να ακολουθεί κανείς. Μήπως, λοιπόν, αυτοί οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν και την αλήθεια με τον ίδιο τρόπο; (Ναι.) Εκείνοι που δεν έχουν πνευματική κατανόηση θυμούνται μία πτυχή από τις εκδηλώσεις της αλήθειας πάνω στην οποία συναναστράφηκες σήμερα· ανάγουν αυτά τα λόγια και τις συμπεριφορές σε κανονισμούς που θα πρέπει να γίνονται πράξη και θυμούνται καθέναν από αυτούς ανεξαρέτως. Έπειτα, την επόμενη φορά, όταν συναντήσουν μια διαφορετική κατάσταση, αν κανείς δεν συναναστραφεί σχετικά, θα εφαρμόσουν αδιακρίτως αυτές τις προηγούμενες μεθόδους και τους κανονισμούς και θα τα κάνουν πράξη. Αυτή είναι μια πολύ συγκεκριμένη εκδήλωση των ανθρώπων που δεν διαθέτουν πνευματική κατανόηση. Πώς νιώθουν αυτοί οι άνθρωποι όταν ακολουθούν κανονισμούς; (Νιώθουν κούραση.) Δεν νιώθουν κούραση· αν ήταν έτσι, θα σταματούσαν. Νιώθουν ότι κάνουν πράξη την αλήθεια· δεν νιώθουν ούτε ότι ακολουθούν μια σειρά κανονισμών ούτε ότι δεν έχουν πνευματική κατανόηση. Και ούτε, φυσικά, τους περνάει απ’ το μυαλό η ιδέα ότι δεν έχουν κατανοήσει την αλήθεια ή ότι δεν κατανοούν τι είναι οι αλήθεια-αρχές. Απεναντίας, νομίζουν ότι έχουν κατανοήσει την πρακτική πλευρά της αλήθειας, καθώς και τις αρχές αυτής της πτυχής της αλήθειας· ταυτόχρονα, νομίζουν ότι έχουν κατανοήσει τις προθέσεις του Θεού και ότι, αν ενεργήσουν σύμφωνα με τους κανονισμούς τους, θα έχουν εισέλθει σ’ αυτήν την πτυχή της αλήθεια-πραγματικότητας, θα έχουν ικανοποιήσει τις προθέσεις του Θεού και θα έχουν κάνει πράξη την αλήθεια. Έτσι δεν σκέφτονται όσοι δεν έχουν πνευματική κατανόηση; (Ναι, έτσι.) Αυτός ο τρόπος σκέψης συμβαδίζει με τα πρότυπα που απαιτεί ο Θεός; Το να ασκείσαι ακολουθώντας κανονισμούς αποτελεί πραγματικά εκδήλωση της επιδίωξης της αλήθειας; (Όχι.) Γιατί όχι; (Επειδή, όταν συμβαίνει κάτι, αυτοί οι άνθρωποι δεν αναζητούν την αλήθεια και δεν καταβάλλουν προσπάθεια να αναλογιστούν το θέμα, παρά μόνο μένουν πεισματικά προσκολλημένοι στις ίδιες μεθόδους που εφάρμοζαν πάντα.) Έτσι ενεργεί ο τύπος του ανθρώπου που δεν έχει πνευματική κατανόηση· μένει πεισματικά προσκολλημένος στις παλιές μεθόδους, τεμπελιάζει, δεν αναζητά την αλήθεια όταν συμβαίνει κάτι, δεν σκέφτεται τα πράγματα και δεν ερευνά τίποτα. Επίσης, ακόμα κι αν ερευνήσει κάτι, μπορεί να κατανοήσει τη σημασία του; (Όχι.) Γιατί όχι; (Επειδή δεν διαθέτει πνευματική κατανόηση.) Σωστά. Η ουσία του πράγματος είναι ότι άνθρωποι σαν αυτούς δεν διαθέτουν πνευματική κατανόηση και δεν πρόκειται ποτέ να κατανοήσουν την αλήθεια.

Στην πραγματικότητα, μέσα τους, οι άνθρωποι που δεν διαθέτουν πνευματική κατανόηση είναι πρόθυμοι να επιδιώξουν την αλήθεια, αλλά το κάνουν με λάθος τρόπο. Για την ακρίβεια, βασίζονται κυρίως στο να ακολουθούν κανονισμούς, να παραμένουν εντός πλαισίου και να τηρούν τα δόγματα ή να εφαρμόζουν τις μεθόδους των άλλων για το πώς να ενεργούν και να μιμούνται τα λόγια τους. Ποια είναι, λοιπόν, η ουσία ενός τέτοιου ανθρώπου; Γιατί θεωρούν ότι, ακολουθώντας τους κανονισμούς, κάνουν πράξη την αλήθεια και νομίζουν ότι αυτού του είδους η άσκηση είναι η επιδίωξη της αλήθειας; Γιατί προκύπτει αυτό το πρόβλημα; Υπάρχει μια βασική αιτία· την καταλαβαίνετε; (Το ότι αντιμετωπίζουν τις απόψεις, τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους σαν να ήταν η αλήθεια. Δεν κατανοούν τα λόγια του Θεού και δεν έχουν συλλάβει στ’ αλήθεια τις προθέσεις Του.) Αυτό είναι ένα μέρος του ζητήματος. Τι άλλο; (Είναι αλαζόνες και αυτάρεσκοι και, όταν συμβαίνει κάτι, δεν αναζητούν την αλήθεια. Νομίζουν πως η αλήθεια είναι όσα οι ίδιοι θεωρούν σωστά.) Έτσι είναι μερικοί άνθρωποι που δεν έχουν πνευματική κατανόηση, όμως δεν είναι αυτή η βασική αιτία του προβλήματος. Γιατί αυτού του είδους οι άνθρωποι εκδηλώνονται έτσι; Οι άνθρωποι που δεν διαθέτουν πνευματική κατανόηση και τους αρέσει να ακολουθούν τους κανονισμούς ακούνε τα κηρύγματα με μεγάλη προσήλωση, ειδικά όταν αφορούν την άσκησή τους. Για παράδειγμα, όταν αφορούν το πώς να εκτελούν τα καθήκοντά τους και πώς να κάνουν καλά αυτά που πρέπει να κάνουν. Ακούνε με προσοχή, αλλά το κύριο πρόβλημα είναι ότι δεν μπορούν να βρουν αντιστοιχίες ανάμεσα στην κατάστασή τους και σε όσα ακούνε στο κήρυγμα. Λόγου χάρη, αν το κήρυγμα μιλάει για την επαναστατικότητα των ανθρώπων, αφού το ακούσουν, σκέφτονται: «Επαναστατικός εγώ; Δεν πρόκειται! Αν δεν επιτρέπεται οι άνθρωποι να είναι επαναστατικοί, τότε, αν έρθω αντιμέτωπος με μια τέτοια κατάσταση στο μέλλον, δεν πρέπει να πω τη γνώμη μου. Θα πρέπει απλώς να το ανεχθώ και να δώσω προσοχή στον τόνο και τις εκφράσεις των άλλων. Θα κοιτάξω τι λένε και πώς ενεργούν οι γύρω μου και θα κάνω το ίδιο. Δεν θα είμαι επαναστατικός τότε, έτσι δεν είναι;» Αφού ακούσουν ένα κήρυγμα, τα συμπεράσματα που βγάζουν είναι απλώς ένα συνονθύλευμα της λογικής τους και των μεθόδων άσκησης που εφαρμόζουν. Δεν τους αγγίζει καμία από τις καταστάσεις που εκτίθενται στο κήρυγμα και δεν βρίσκουν καμία αντιστοιχία με τον εαυτό τους. Το μυαλό τους είναι μπερδεμένο. Και τι εννοώ «μπερδεμένο»; Στην πραγματικότητα, δεν ξέρουν ποιο είναι το θέμα του κηρύγματος. Μέσα τους, σκέφτονται: «Πάνω σε τι γίνεται η συναναστροφή; Γιατί δεν μιλάνε με πιο απλά λόγια; Σήμερα, η συναναστροφή γίνεται πάνω σ’ αυτό το θέμα· αύριο, θα γίνει πάνω σε κάτι άλλο». Από τη σκοπιά τους, είναι εύκολο να κάνεις πράξη την αλήθεια: Κάνεις απλώς ό,τι σου ζητάνε. Όσον αφορά όλες τις καταστάσεις και τις διεφθαρμένες διαθέσεις που εκτίθενται στο κήρυγμα, δεν μπορούν να βρουν καμία αντιστοιχία με τον εαυτό τους. Το μυαλό τους είναι θολό και δεν μπορούν να σκεφτούν τίποτα όταν τίθεται το ζήτημα του τι σκέψεις, ιδέες και διάφορες διεφθαρμένες διαθέσεις αποκαλύπτουν οι άνθρωποι σε κάθε είδους περίσταση κατά τη ζωή-είσοδο. Δεν μπορούν ούτε να διακρίνουν τις λεπτομέρειες ούτε να βρουν αντιστοιχίες με τον εαυτό τους. Πώς νιώθουν οι άνθρωποι που, αφού ακούσουν την αλήθεια, δεν μπορούν να βρουν αντιστοιχίες με τον εαυτό τους; (Νομίζουν ότι η συζήτηση αφορά τους άλλους και δεν έχει καμία σχέση με τους ίδιους.) Πολύ σωστά. Αυτό είναι το κύριο χαρακτηριστικό· δεν μπορούν να βρουν αντιστοιχίες με τον εαυτό τους. Όταν βλέπουν λόγια που εκθέτουν τις διεφθαρμένες καταστάσεις των ανθρώπων, νομίζουν πως τα λόγια αυτά μιλάνε μόνο για τους άλλους. Όταν εκτίθενται συνηθισμένα ή κοινά προβλήματα που έχουν οι άνθρωποι, το παραδέχονται, όταν, όμως, συζητιούνται οι διεφθαρμένες διαθέσεις ή οι ουσίες των ανθρώπων, το αρνούνται κατηγορηματικά· δεν το παραδέχονται σε καμία περίπτωση, σαν αυτή η παραδοχή να σήμαινε ότι είναι καταδικασμένοι. Αυτό είναι κοινό πρόβλημα όλων των ανθρώπων που δεν έχουν πνευματική κατανόηση. Όταν ο Θεός εκθέτει τις διάφορες καταστάσεις και εκδηλώσεις των ανθρώπων, καθώς και τους τρόπους με τους οποίους αποκαλύπτεται η φύση-ουσία τους, δεν αποδέχονται τίποτα απ’ όλα αυτά, δεν βρίσκουν καμία αντιστοιχία αυτών των πραγμάτων με τον εαυτό τους και δεν προβληματίζονται καθόλου. Αντ’ αυτού, συχνά προβάλλουν αυτά τα λόγια και τα προβλήματα στους άλλους, νομίζοντας ότι δεν αφορούν καθόλου τους ίδιους. Άνθρωποι σαν αυτούς όχι μόνο δεν αποδέχονται την αλήθεια, αλλά δεν έχουν κι ένα κανονικό σκεπτικό· τα λόγια τους είναι διφορούμενα, όλο υπεκφυγές, και σου απαντούν σε άλλη ερώτηση από αυτήν που τους κάνεις. Ρώτα τους, λόγου χάρη, αν έχουν φάει ή δεν έχουν φάει ακόμα και θα σου πουν ότι δεν θέλουν νερό· ρώτα τους αν νυστάζουν και θα σου πουν ότι διψάνε. Βρίσκονται συχνά σε μια τέτοια μπερδεμένη κατάσταση, με συγχυσμένο νου. Έτσι εκδηλώνονται οι άνθρωποι που δεν έχουν πνευματική κατανόηση. Σε κάθε εκκλησία υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν πνευματική κατανόηση. Παρότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν κοινά προβλήματα, έχουν και μερικές λεπτές διαφορές μεταξύ τους. Υπάρχουν άνθρωποι που τους λείπει εντελώς η πνευματική κατανόηση; (Ναι.) Οι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό λιγότερο από τρία χρόνια έχουν πολύ ασαφή άποψη για θέματα όπως η πίστη στον Θεό, η ζωή-είσοδος, η επιδίωξη της αλήθειας, η επιδίωξη της αλλαγής διάθεσης και η οδήγησή τους στην τελείωση. Βασίζονται μόνο στον ενθουσιασμό τους για να εκτελέσουν το καθήκον τους, κάνουν διάφορα πράγματα για τον Θεό και βρίσκονται στο στάδιο όπου καταβάλλουν προσπάθεια και απλώς δουλεύουν. Δεν κατανοούν ζητήματα που αφορούν τη ζωή-είσοδο και δεν αντιλαμβάνονται καν τι είναι η ζωή-είσοδος και η επιδίωξη της αλήθειας. Τους αρέσει απλώς να κάνουν πράγματα που είναι ορατά εξωτερικά και βασίζονται στον ενθουσιασμό τους για να το κάνουν αυτό. Πρόκειται για ανθρώπους που τους λείπει εντελώς η πνευματική κατανόηση. Μπορεί κάποιος που του λείπει εντελώς η πνευματική κατανόηση σ’ αυτό το στάδιο να χαρακτηριστεί άνθρωπος που δεν επιδιώκει την αλήθεια; (Όχι.) Ο καιρός κατά τον οποίο πιστεύει στον Θεό δεν είναι αρκετός, οπότε δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ακόμα. Επειδή βρίσκεται ακόμα στο στάδιο του ενθουσιασμού, δεν κατανοεί τίποτα που να αφορά τους στόχους του σχεδίου διαχείρισης του Θεού, το μονοπάτι των ανθρώπων προς τη σωτηρία ή τα διαφορετικά μονοπάτια που ακολουθεί ο κάθε τύπος ανθρώπου, οπότε η έλλειψη πνευματικής κατανόησης που δείχνει συγχωρείται· είναι κάτι το φυσιολογικό. Ας δούμε, ωστόσο, εκείνους που ήδη κατανοούν τι είναι ζωή-είσοδος και έχουν ήδη αρχίσει να εξοικειώνονται με όλες τις αλήθειες που αφορούν τη ζωή-είσοδο και την αλλαγή των διαθέσεων· υπάρχουν κάποιοι ανάμεσά τους που τους λείπει εντελώς η πνευματική κατανόηση; (Ναι, υπάρχουν.) Υπάρχουν ακόμα. Ας πούμε ότι υπάρχει κάποιος που του λείπει εντελώς η πνευματική κατανόηση· ακόμα κι αν μέσα του είναι πρόθυμος να επιδιώξει την αλήθεια, και πάλι δεν μπορεί να το πετύχει, επομένως μπορεί κανείς να πει με βεβαιότητα ότι οι άνθρωποι που τους λείπει εντελώς η πνευματική κατανόηση δεν είναι σε καμία περίπτωση άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια, οπότε δεν υπάρχει καμία περίπτωση οι εκδηλώσεις τους να είναι αυτές ενός ανθρώπου που επιδιώκει την αλήθεια.

Με ποιους διαφορετικούς τρόπους εκδηλώνονται οι άνθρωποι που έχουν πνευματική κατανόηση και οι άνθρωποι που δεν έχουν πνευματική κατανόηση; Οι άνθρωποι που δεν έχουν πνευματική κατανόηση έχουν θεμελιώδη άγνοια και αμάθεια όσον αφορά τις αλήθειες πάνω στις οποίες έχει συναναστραφεί ο Θεός, καθώς και όσον αφορά τις καταστάσεις, το πλαίσιο και τις ενδείξεις των λόγων Του και δεν βρίσκουν καμία αντιστοιχία ανάμεσα σε αυτά και τον εαυτό τους. Όσοι έχουν πνευματική κατανόηση είναι το ακριβώς αντίθετο. Για παράδειγμα, αν συναναστραφώ πάνω στην επαναστατικότητα των ανθρώπων, λέγοντας ότι μέσα σ’ αυτήν την επαναστατικότητα υπάρχει αδιαλλαξία, εγωισμός και ανόητο πείσμα, καθώς και παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό και αντίσταση και εναντίωσή απέναντί Του, όταν μιλήσω για καταστάσεις που αφορούν αυτό το θέμα, είτε δώσω ένα παράδειγμα, είτε μιλήσω για μια πτυχή της αλήθειας, είτε θίξω μια κατάσταση που υπάρχει μέσα σου, είτε συναναστραφώ πάνω σε θέματα που αφορούν τις αλήθεια-αρχές, αν κατανοήσεις στ’ αλήθεια αυτά που θ’ ακούσεις, τότε είσαι ένας άνθρωπος με πνευματική κατανόηση. Αν κατανοήσεις αυτά που ακούσεις και μπορέσεις να τα κάνεις πράξη, τότε είσαι ένας άνθρωπος που κάνει πράξη την αλήθεια. Οι άνθρωποι που έχουν πνευματική κατανόηση, όταν ακούνε τα λόγια του Θεού, έχουν την ικανότητα να τα αντιλαμβάνονται καθαρά και μπορούν να κατανοήσουν ακόμα και την αλήθεια. Για οτιδήποτε κι αν μιλήσει ο Θεός, μπορούν να παρακολουθήσουν, να βρουν αντιστοιχίες ανάμεσα στην κατάστασή τους και τα λόγια του Θεού και να βρουν ένα μονοπάτι άσκησης. Έτσι εκδηλώνεται το να έχει κανείς πνευματική κατανόηση. Όταν οι άνθρωποι που έχουν πνευματική κατανόηση διαβάζουν τα λόγια του Θεού, φωτίζεται η καρδιά τους και κάτι κερδίζουν. Το πνεύμα τους είναι ιδιαίτερα ελεύθερο και νιώθουν ότι υπάρχει ένα μονοπάτι που μπορούν να ακολουθήσουν. Επομένως, κάθε φορά που ακούνε ένα κήρυγμα, κάτι κερδίζουν από αυτό και γίνονται πλουσιότεροι κάθε φορά που διαβάζουν τα λόγια του Θεού. Έτσι εκδηλώνεται η πνευματική κατανόηση. Οι άνθρωποι που έχουν πνευματική κατανόηση, αφού ακούσουν τη συναναστροφή του Θεού, ανεξαρτήτως θέματος, βλέπουν εικόνες στο μυαλό τους και, όταν ο Θεός εκθέτει τις καταστάσεις κάποιων, βρίσκουν αντιστοιχίες. Όταν Εκείνος μιλάει για τις παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό, εφαρμόζουν αυτά που ακούνε στην κατάστασή τους και συνειδητοποιούν το εξής: «Στην πραγματικότητα, αυτή η απαίτηση κι αυτές οι φαντασιοκοπίες που έχω είναι παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό». Έχουν κάνει τη σύνδεση. Όταν Εκείνος μιλάει για την αντίσταση και την εναντίωση απέναντι στον Θεό, αν κι αυτοί έχουν τα ίδια συναισθήματα, βιώνουν τις ίδιες καταστάσεις κι έχουν μέσα τους αυτές τις διαθέσεις και ουσίες, βρίσκουν την αντιστοιχία με τον εαυτό τους. Τι μπορούν να χρησιμοποιήσουν για να βρουν τις αντιστοιχίες; Σκέψεις, ιδέες ή τις ενέργειες και συμπεριφορές που εμφανίζουν· όλα αυτά μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να εντοπιστούν αντιστοιχίες. Όταν οι άνθρωποι κατανοούν αυτά που λέει ο Θεός, όταν καταλαβαίνουν ακριβώς για τι πράγμα μιλάει και γνωρίζουν ποιες δικές τους συμπεριφορές, αποκαλύψεις, εκδηλώσεις, καταστάσεις και ουσίες ταιριάζουν μ’ αυτές που εξέθεσε Εκείνος και που συζητιούνται στα κηρύγματα, τότε έχουν εκδηλώσει πνευματική κατανόηση. Μπορείτε να διακρίνετε αν έχετε ή δεν έχετε πνευματική κατανόηση; (Άλλες φορές έχω, άλλες όχι.) Αυτό μπορεί να διορθωθεί· αν, όμως, δεν έχεις καθόλου και ποτέ, τότε υπάρχει πρόβλημα. Αν τις περισσότερες φορές ξέρεις τι σημαίνουν τα λόγια του Θεού, ακόμα κι αν δεν μπορείς να βρεις αντιστοιχίες με τον εαυτό σου, αλλά γνωρίζεις ότι παρουσιάζεις τέτοιες καταστάσεις ή αν τις έχεις παρατηρήσει σε άλλους ανθρώπους και γνωρίζεις αυτήν την πτυχή της αλήθειας και πώς να εισέλθεις σ’ αυτήν, αυτό ήδη μετράει ως πνευματική κατανόηση. Ωστόσο, ένας τέτοιος άνθρωπος μπορεί, άραγε, να εκδηλώσει πνευματική κατανόηση κάθε φορά που ακούει ένα κήρυγμα; Όχι· άλλες φορές έχει πνευματική κατανόηση κι άλλες δεν έχει. Αυτό συμβαίνει επειδή η ζωή-είσοδος αφορά πολλές πτυχές της αλήθειας. Υπάρχουν μερικές αλήθειες που τις κατανοείς και έχεις εισέλθει σ’ αυτές και άλλες τις οποίες δεν κατανοείς και στις οποίες δεν έχεις εισέλθει ακόμα. Υπάρχουν μερικές αλήθειες που δεν έχεις συναντήσει καθόλου και αγνοείς ακόμα και την ύπαρξή τους. Τώρα την έμαθες, αλλά είναι δύσκολο να πει κανείς αν την κατανοείς ή όχι, ενώ μπορεί να έχεις ακόμα και αντιλήψεις ή παρανοήσεις σχετικά μ’ αυτήν. Πάντως αυτό είναι φυσιολογικό. Αν υπάρχουν κάποιες πτυχές της αλήθειας που τις κατανοείς, τότε αυτές είναι οι πτυχές στις οποίες έχεις πνευματική κατανόηση· αν υπάρχουν κάποιες πτυχές της αλήθειας που δεν κατανοείς, τότε αυτές είναι οι πτυχές στις οποίες δεν έχεις πνευματική κατανόηση. Αν υπάρχουν κάποιες πτυχές της αλήθειας που δεν έχεις ξανακούσει ποτέ και σου φαίνονται ακόμα αρκετά ξένες ή έχεις ακόμα και αντιλήψεις σχετικά μ’ αυτές, τότε αυτές είναι πτυχές στις οποίες σού λείπει ακόμα περισσότερο η πνευματική κατανόηση. Πρέπει να περάσεις ένα διάστημα βίωσης προκειμένου να κατανοήσεις την αλήθεια κι έπειτα να αποκτήσεις πνευματική κατανόηση σ’ αυτές τις πτυχές. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι έχουν παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό κι όμως σκέφτονται: «Δεν έχω παρανοήσει τον Θεό· ποτέ δεν παρανόησα τον Θεό. Τον αγαπάω όσο περισσότερο γίνεται! Πώς, λοιπόν, θα μπορούσα να Τον παρανοήσω;» Τέτοια λόγια λένε οι άνθρωποι που δεν έχουν πνευματική κατανόηση. Μπορεί να πεις: «Οι άνθρωποι παρανοούν συχνά τον Θεό, αλλά δεν μπορούν να το ελέγξουν· παρανοήσεις μπορεί να προκύψουν οποτεδήποτε και οπουδήποτε. Ωστόσο, αυτήν τη στιγμή, φαινομενικά δεν βρίσκω κάποια πτυχή στην οποία να έχω παρανοήσει τον Θεό ή να έχω έρθει σε αντίθεση μαζί Του. Πρέπει να περάσω τα πράγματα από ψιλό κόσκινο, να αποκτήσω εμπειρίες και να προσευχηθώ στον Θεό και να του ζητήσω να ενορχηστρώσει καταστάσεις που θα μου τα αποκαλύψουν όλα αυτά». Αυτό είναι το ιδανικό. Αυτήν την ευχή θα πρέπει να έχεις στο μυαλό σου· για να βελτιωθείς, πρέπει να συνεχίσεις να πασχίζεις. Αν πει κάποιος: «Δεν παρανόησα ποτέ τον Θεό. Τώρα μιλάμε για τους άλλους», το γεγονός ότι μπορεί να πει κάτι τόσο παράλογο δείχνει ότι δεν διαθέτει πνευματική κατανόηση. Ποιες διαθέσεις, κυρίως, αποκαλύπτουν οι άνθρωποι που δεν διαθέτουν πνευματική κατανόηση; Την αλαζονεία και το ανόητο πείσμα. Τι σημαίνει ανόητο πείσμα; Σημαίνει ότι είσαι ανόητος και πεισματάρης μαζί. Με ποια συγκεκριμένα στοιχεία εκδηλώνεται αυτό; (Δεν αντιλαμβάνονται τις διεφθαρμένες διαθέσεις που βλέπουν όλοι οι άλλοι και νομίζουν ότι εκείνοι δεν έχουν τέτοιες διαθέσεις. Επίσης, είναι ιδιαίτερα αυτάρεσκοι και θεωρούν ότι έχουν απόλυτο δίκιο.) Όχι μόνο νομίζουν ότι δεν διαθέτουν αυτήν την πτυχή της διαφθοράς, αλλά θεωρούν και ότι τα πάνε καλά. Μέσα τους, τους ελέγχει η αλαζονική τους διάθεση και πιστεύουν ότι δεν θα έκαναν ποτέ κάτι τέτοιο. Ό,τι κι αν λένε οι άλλοι, αν κάτι δεν το έχουν συνειδητοποιήσει, δεν το έχουν δει ή δεν το έχουν βιώσει οι ίδιοι, θεωρούν ότι δεν υπάρχει λόγος να το αναλογιστούν, να το κατανοήσουν ή να το αποδεχθούν. Αυτό είναι το ανόητο πείσμα. Πώς αλλιώς περιγράφεται το ανόητο πείσμα; Να έχει πάρει κανείς διαζύγιο από τη λογική. Υπάρχει κάποιος άλλος όρος γι’ αυτό; (Βλακεία.) Ναι, το ανόητο πείσμα συνδέεται σε μεγάλο βαθμό με τη βλακεία· και αυτή χαρακτηρίζεται από ανοησία και πείσμα. Για παράδειγμα, οι άλλοι τους λένε: «Θα πρέπει να προσέχεις. Αν πίνεις συνεχώς κρύο νερό, θα χωνεύεις πιο αργά και θα πονάει το στομάχι σου». Κι αυτοί απαντούν: «Χαίρω άκρας υγείας. Δεν έχω κανένα πρόβλημα. Τζάμπα ανησυχείς». Αυτό δεν είναι ανόητο πείσμα; (Ναι.) Εμφανίζονται πολύ πεισματάρηδες και ανόητοι επειδή, παρόλο που δεν έχουν βιώσει το συγκεκριμένο πράγμα, είναι πολύ αυτάρεσκοι. Γιατί λέω ότι είναι πεισματάρηδες και ανόητοι; Επειδή δεν έχουν εμπειρία κι όμως τολμούν να πάνε κόντρα στα λεγόμενα ενός ανθρώπου που έχει εμπειρία. Ούτε επιβεβαιώνουν την ορθότητά τους ούτε μαθαίνουν ένα μάθημα από αυτά· αντίθετα, θεωρούν ότι οι ίδιοι έχουν απόλυτο δίκιο και δεν αποδέχονται αυτά που λένε οι άλλοι. Αυτό δείχνει πείσμα και ανοησία, αλλά και αλαζονεία και αυταρέσκεια. Κατά τη ζωή-είσοδό του, ο Πέτρος έμαθε από τις αποτυχίες των άλλων. Τι λένε τα λόγια του Θεού; [Ο Θεός λέει ότι ο Πέτρος «αφομοίωσε ό,τι ήταν καλό από το παρελθόν και απέρριψε ό,τι ήταν κακό» (Ο Λόγος, Τόμος 1: Η εμφάνιση και το έργο του Θεού. Πώς να γνωρίσεις την αλήθεια).] Οι πεισματάρηδες και ανόητοι άνθρωποι δεν αποδέχονται ούτε καν τα πράγματα που συμβαίνουν μπροστά στα ίδια τους τα μάτια ούτε και μαθαίνουν από αυτά. Κάτι τέτοιο αντιμετωπίζεται ως βλακεία, στην πραγματικότητα, όμως, είναι πρόβλημα της διάθεσής τους· προκαλείται από μια αλαζονική διάθεση.

Ας επιστρέψουμε στον τρόπο με τον οποίο εκδηλώνονται όσοι διαθέτουν πνευματική κατανόηση και στον τρόπο με τον οποίο εκδηλώνονται όσοι δεν διαθέτουν πνευματική κατανόηση. Όπως είπα πριν λίγο, ποιος είναι ο κυριότερος τρόπος με τον οποίο εκδηλώνονται όσοι διαθέτουν πνευματική κατανόηση; Πείτε Μου. (Όσοι διαθέτουν πνευματική κατανόηση καταλαβαίνουν ποιες ανθρώπινες καταστάσεις εκτίθενται απ’ τα λόγια του Θεού και βρίσκουν αντιστοιχίες στις δικές τους καθημερινές σκέψεις, ιδέες, ενέργειες και συμπεριφορές. Καταλαβαίνουν τι λέει ο Θεός.) Αυτά είναι τα περισσότερα από τα βασικά σημεία. Όταν οι άνθρωποι με πνευματική κατανόηση διαβάζουν τα αποκαλυπτικά λόγια του Θεού, βρίσκουν αντιστοιχίες με τον εαυτό τους και καταλαβαίνουν για ποιες αλήθειες μιλούν τα λόγια Του, σε τι θα πρέπει να εισέλθουν οι άνθρωποι και ποιες ανθρώπινες διαθέσεις, καταστάσεις και εκδηλώσεις εκτίθενται από αυτά τα λόγια. Έχουν τη δυνατότητα να αντιπαραβάλουν τον εαυτό τους με όλα αυτά και να τα συνειδητοποιήσουν. Έτσι εκδηλώνεται η πνευματική κατανόηση. Νωρίτερα, ενώ συναναστρεφόμουν πάνω στον τρόπο με τον οποίο εκδηλώνονται οι άνθρωποι με πνευματική κατανόηση, θέσαμε ένα ερώτημα, δηλαδή αν έχουν πνευματική κατανόηση σε όλα τα ζητήματα. Έχουν, λοιπόν; (Όχι. Σε κάποια ζητήματα μπορούν να βρουν αντιστοιχίες ανάμεσα στον εαυτό τους και τις καταστάσεις τις οποίες εκθέτουν τα λόγια του Θεού, άρα εκδηλώνουν πνευματική κατανόηση· σε ζητήματα, όμως, που δεν έχουν βιώσει ακόμα, δεν μπορούν να βρουν αντιστοιχίες με τον εαυτό τους, οπότε δεν έχουν πνευματική κατανόηση.) Αν κάτι δεν το έχουν βιώσει ακόμα και δεν μπορούν να βρουν αντιστοιχίες με τον εαυτό τους, τότε δεν διαθέτουν πνευματική κατανόηση. Τι γίνεται, όμως, αν έχουν βιώσει κάτι, αλλά δεν κατανοούν τις αλήθειες που περιέχονται εκεί κι έτσι δεν τις αποδέχονται ή δεν τις αναγνωρίζουν ως αλήθειες; Κάτι τέτοιο μετράει για πνευματική κατανόηση; (Όχι.) Ούτε κι αυτό είναι πνευματική κατανόηση. Τι γίνεται αν δεν κατανοήσουν ότι αυτά που ακούνε είναι η αλήθεια; Αυτό μετράει για πνευματική κατανόηση; (Όχι.) Εκδηλώνεται έτσι κανένας από σας; Για παράδειγμα, όσον αφορά τις αλήθειες σχετικά με την υποταγή, κάποιοι λένε: «Πρέπει να δείξουμε υποταγή σ’ αυτό το ζήτημα. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να καυχηθούν για τίποτα και είναι καθήκον και υποχρέωσή τους να υποτάσσονται». Αφού το ακούσεις αυτό, σκέφτεσαι μέσα σου: «Τι είδους αλήθεια είναι αυτή; Πρέπει να υποταχθώ και σ’ αυτό το ζήτημα; Όπως το βλέπω εγώ, δεν χρειάζεται καθόλου να υποταχθώ εδώ!» Δεν σου λείπει πνευματική κατανόηση σ’ αυτό το ζήτημα; (Ναι.) Στην πραγματικότητα, αυτό δεν αφορά καθόλου το πόσο βαθιά ή επιφανειακά είναι τα βιώματά σου· το ζήτημα είναι αποκλειστικά αν έχεις ή δεν έχεις πνευματική κατανόηση. Θα δώσω ένα παράδειγμα. Τι είπε ο Ιώβ όταν δοκιμαζόταν; [«Ο Ιεχωβά έδωκε και ο Ιεχωβά αφήρεσεν· είη το όνομα Ιεχωβά ευλογημένον» (Ιώβ 1:21)] Όταν οι άνθρωποι τον ακούνε να λέει κάτι τέτοιο, καταλαβαίνουν την αλήθεια που υπάρχει στα λόγια του; (Όχι.) Έχουν, λοιπόν, πνευματική κατανόηση αυτού του ζητήματος; (Όχι.) Όχι, δεν έχουν. Κάθε άνθρωπος μπορεί να βιώσει αυτές τις δύο καταστάσεις, δηλαδή το να δίνει κάτι ο Θεός και να το παίρνει πίσω, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Εσύ τις έχεις ήδη βιώσει, όμως δεν κατανοείς την αλήθεια που περιέχουν, επομένως έχεις πνευματική κατανόηση αυτών των ζητημάτων; (Όχι.) Όχι, δεν έχεις. Ποια αλήθεια περιέχουν τα λόγια του Ιώβ; (Ότι ο Θεός κυριαρχεί και διαφεντεύει στα πάντα.) Ότι ο Θεός κυριαρχεί σε όλα τα πράγματα και όλα τα ζητήματα και Εκείνος αποφασίζει αν πρέπει να δώσει κάτι ή να το πάρει πίσω. Τι θα πρέπει, λοιπόν, να κάνουν πράξη οι άνθρωποι; (Την υποταγή.) Σωστά. Θα πρέπει να υποταχθούν, να αποδεχθούν και να δοξάσουν την κυριαρχία του Θεού. Όταν οι άνθρωποι κατανοήσουν αυτά τα λόγια και την αλήθεια που περιέχουν, τότε θα διαθέτουν πνευματική κατανόηση γι’ αυτό το ζήτημα. Αν δεν κατανοήσουν την αλήθεια που περιέχουν αυτά τα λόγια, δεν θα αποκτήσουν πνευματική κατανόηση γι’ αυτό το ζήτημα. Αυτήν τη στιγμή, διαθέτετε πνευματική κατανόηση για τα λόγια του Ιώβ; (Όχι.) Αν κατανοείς μόνο τα δόγματα, λες: «Ο Ιώβ είχε ένα καλό βίωμα. Ο Θεός είπε ότι ο Ιώβ ήταν δίκαιος άνθρωπος, οπότε είναι σίγουρο πως όλα όσα έκανε συμφωνούσαν με την αλήθεια και ικανοποιούσαν τις προθέσεις του Θεού». Κατανοείς το δόγμα. Πότε, λοιπόν, θα γίνει αυτό το δόγμα η αλήθεια-πραγματικότητά σου; (Όταν ο Θεός ενορχηστρώσει πραγματικές περιστάσεις στις οποίες θα μου πάρει κάτι κι εγώ θα μπορέσω να Τον ευχαριστήσω και να Τον δοξάσω, να υποταχθώ σ’ Εκείνον αδιαμαρτύρητα κι έτσι να κάνω πράξη αυτήν την πτυχή της αλήθειας.) Μπορείς να την κάνεις πράξη· μήπως, όμως, ενώ ασκείσαι, απλώς ακολουθείς κανονισμούς και αντιγράφεις τους άλλους ή στ’ αλήθεια κατανοείς βαθιά μέσα σου την κυριαρχία του Θεού; Υπάρχει διαφορά μεταξύ αυτών των δύο, έτσι δεν είναι; Ποιο από τα δύο είναι είσοδος στην αλήθεια-πραγματικότητα; Υπάρχουν αυτήν τη στιγμή πολλοί άνθρωποι που έχουν δει το παράδειγμα του Ιώβ και λένε τα ίδια μ’ αυτόν· όταν τα λένε, μήπως απλώς τον αντιγράφουν ή, σαν τον Ιώβ, λένε αυτά τα λόγια αφού συνειδητοποιήσουν, μετά από αρκετές δεκαετίες βίωσης, την αλήθεια και το γεγονός ότι ο Θεός κυριαρχεί στην ανθρωπότητα; Ποια από αυτές τις δύο συμπεριφορές είναι η αλήθεια-πραγματικότητα; (Η πραγματικότητα είναι αυτή που προέρχεται από τη βίωση.) Μόνο όσα νιώθεις και κατανοείς μέσω της βίωσης είναι η αλήθεια-πραγματικότητα· δεν είναι πραγματικότητα το να αντιγράφεις όσα λένε οι άλλοι. Η φράση που είπε ο Ιώβ περιείχε μια πτυχή της πραγματικότητας· όταν, όμως, τη λένε άνθρωποι που αντιγράφουν τα λόγια του, γίνεται απλώς ένα σύνθημα που χρησιμοποιούν για να μασκαρευτούν και να μεταμφιεστούν σε πνευματικούς ανθρώπους. Πρόκειται για θρησκευτικούς απατεώνες. Κάποιοι άνθρωποι που έχουν επιλεγεί για να γίνουν επικεφαλής και έχουν ευθύνη και θέση συχνά συναναστρέφονται με τους αδελφούς και τις αδελφές πάνω στα λόγια αυτά του Ιώβ: «Ο Ιεχωβά έδωκε και ο Ιεχωβά αφήρεσεν· είη το όνομα Ιεχωβά ευλογημένον». Πώς νιώθουν όσοι τα ακούν αυτά; Λένε μέσα τους: «Αυτά τα λόγια προέρχονται απ’ τον Θεό. Γεννήθηκαν χάρη στη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος και την καθοδήγηση του Θεού. Είναι εξαιρετικά πρακτικά». Ούτε έναν χρόνο αργότερα, αυτοί οι επικεφαλής απαλλάσσονται από τα καθήκοντά τους επειδή δεν έκαναν αληθινό έργο και καθυστερούσαν τη ζωή-είσοδο των εκλεκτών του Θεού, καθώς και την πρόοδο του έργου της εκκλησίας, ενώ κατόπιν εκδήλωναν αρνητισμό και διαμαρτύρονταν. Άνθρωποι σαν αυτούς λένε τα ίδια λόγια με τον Ιώβ, όμως δεν έχουν βιώσει τα ίδια μ’ αυτόν και δεν έχουν βαθιά αντίληψη, βίωση ή κατανόηση για τα λόγια αυτά. Όταν μιλάνε, επομένως, αντιγράφουν ή μιλάνε με ειλικρίνεια; (Αντιγράφουν.) Όσον αφορά αυτά που σκέφτονται βαθιά μέσα τους, όταν μιλάνε, τα λόγια τους περιέχουν τα προσωπικά τους συναισθήματα και είναι ειλικρινή. Έχουν την επιθυμία, όταν ο Θεός τούς δίνει κάτι, να μπορούν πάντα να Τον δοξάζουν και να Τον ευχαριστούν για όσες ευλογίες και δώρα τούς χάρισε και, όταν ο Θεός τούς παίρνει κάτι πίσω, να μην διανοούνται καν να διαμαρτυρηθούν, αλλά να Τον δοξάζουν όπως έκανε ο Ιώβ και να Τον ευχαριστούν για την καθοδήγηση και την κυριαρχία Του. Αυτό, ωστόσο, είναι απλώς μια επιθυμία, που δεν έχει γίνει ακόμα βίωμά τους. Όταν χάσουν τη θέση και τον τίτλο τους και γίνουν απλοί πιστοί, κάνουν πράξη αυτά που λένε; (Όχι.) Δεν μπορώ να πω ότι δεν κάνουν καθόλου πράξη αυτά που λένε· εξαρτάται από το τι είδους άνθρωποι είναι. Όσοι επιδιώκουν την αλήθεια χρησιμοποιούν αυτά τα λόγια για να αξιολογήσουν τη δική τους συμπεριφορά· επίσης, τα χρησιμοποιούν ως οδηγό για τη βίωσή τους, βρίσκουν αντιστοιχίες με τον εαυτό τους και βρίσκουν σ’ αυτά ένα μονοπάτι άσκησης. Δεν εκδηλώνουν υπερβολική ταραχή ή αρνητισμό και μπορούν να εκτελούν κανονικά το καθήκον τους. Αντίθετα, όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια, αλλά προτιμούν να απαγγέλλουν συνθήματα, έχουν πρόβλημα· εκδηλώνονται με διαφορετικό τρόπο. Ποιοι είναι οι πιο προφανείς τρόποι με τους οποίους έχετε δει να αποκαλύπτονται αυτού του είδους οι άνθρωποι; (Αφού απαλλαχθούν από τα καθήκοντά τους, κάποιοι επικεφαλής δεν κάνουν αυτοκριτική και δεν υποτάσσονται. Θεωρούν ότι άδικα απαλλάχθηκαν από τα καθήκοντά τους, εκδηλώνουν αρνητισμό και διαμαρτύρονται. Στην επόμενη εκλογή, πασχίζουν να ανακτήσουν την εξουσία και, στο τέλος, γίνονται αντίχριστοι και αποβάλλονται.) Αυτά είναι τα πιο σοβαρά περιστατικά. Με ποιον άλλον τρόπο εκδηλώνονται; (Υπάρχουν κάποιοι που, αφού απαλλαχθούν από τα καθήκοντά τους, πιάνουν μια κανονική δουλειά και δεν εκτελούν κάποιο καθήκον.) Τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί; Γιατί καυχιόνταν και έλεγαν συνθήματα στο παρελθόν; Τα έλεγαν για να τ’ ακούσουν οι άλλοι και χρησιμοποιούσαν αυτά τα συνθήματα, τα δόγματα και τα ευχάριστα λόγια για να φαίνονται καλύτεροι, να κερδίζουν τους άλλους και να αποκτούν τον σεβασμό τους. Αυτός ήταν ο σκοπός τους. Με ποιον άλλον τρόπο εκδηλώνονται; (Πριν απαλλαχθούν από τα καθήκοντά τους, κάποιοι επικεφαλής και εργάτες φαινομενικά πασχίζουν για τις επιδιώξεις τους και λένε «ο Ιεχωβά έδωκε και ο Ιεχωβά αφήρεσεν»· αφού απαλλαχθούν από τα καθήκοντά τους, όμως, εκδηλώνουν αρνητισμό και δεν μπορούν να συνέλθουν, ενώ μπορεί ακόμα και να εξοργιστούν με τους άλλους και να ξεσπάσουν, καθώς θεωρούν πως όσα δαπάνησαν και έδωσαν από τον εαυτό τους ήταν όλα μάταια, λες και ο οίκος του Θεού τούς χρωστάει κάτι.) Όσοι λένε τέτοια πράγματα και ενεργούν μ’ αυτόν τον τρόπο έχουν σοβαρό πρόβλημα. Πρώτα απ’ όλα, πρέπει κανείς να διακρίνει τη φύση τους όταν τα λένε αυτά. Δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Αντιγράφουν τα λόγια του Ιώβ. Κατασκευάζουν ένα όμορφο στεφάνι για να κοσμεί το μέτωπό τους και περνιούνται για πνευματικοί άνθρωποι, προκειμένου να κάνουν επίδειξη και να παραπλανήσουν τους άλλους. Αυτή η εκδήλωση δεν δείχνει ότι παίζουν με την αλήθεια και βλασφημούν τον Θεό; Πείτε Μου, τι είδους άνθρωποι, όταν χάσουν τη φήμη, τα κέρδη και τη θέση τους, αντιδρούν ιδιαίτερα έντονα, πέφτουν με τα μούτρα στον αρνητισμό, σταματάνε να κάνουν το καθήκον τους, κάνουν τα πράγματα ακόμα χειρότερα θεωρώντας ότι όλα χάθηκαν γι’ αυτούς, ενώ σταματάνε ακόμα και να πιστεύουν; (Άνθρωποι με ανεπαρκή ανθρώπινη φύση και κακοί άνθρωποι.) Πολύ σωστά. Είναι σίγουρο ότι οι άνθρωποι που έχουν ανεπαρκή ανθρώπινη φύση και οι κακοί άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια· αν, όμως, κάποιοι άνθρωποι που έχουν επαρκή ανθρώπινη φύση δεν επιδιώξουν την αλήθεια, θα εκδηλωθούν κι αυτοί με τον ίδιο τρόπο; Αυτό είναι βέβαιο. Εκτός από το γεγονός ότι οι κακοί άνθρωποι εκδηλώνονται μ’ αυτόν τον τρόπο, υπάρχει κι άλλη μια κατάσταση που συνδέεται άμεσα με τις επιδιώξεις των ανθρώπων και το μονοπάτι που ακολουθούν. Ακόμα κι αν, φαινομενικά, όσοι δεν αγαπάνε την αλήθεια έχουν μια κάποια ανθρώπινη φύση, αυτή δεν πρόκειται να ωφελήσει σε κάτι· όλοι τους έχουν κακή ουσία, είναι ικανοί να παραβιάσουν την αλήθεια και να αντισταθούν στον Θεό και, αν μάλιστα έχουν θέση, είναι ικανοί ακόμα και να κάνουν κακό. Υπάρχει κι άλλο ένα πρόβλημα, εξαιρετικά σοβαρό, ότι δηλαδή οι άνθρωποι αυτού του είδους επιδιώκουν τις θέσεις με μεγάλο ζήλο. Αν δεν τους επιτραπεί να έχουν θέση ή να γίνουν επικεφαλής, είναι σαν να τους έχουν στερήσει τη ζωή. Μπορούν να το αποδεχθούν; Όταν έχουν θέση, παραμένουν πρόθυμοι όσο κι αν υποφέρουν, όση κακομεταχείριση κι αν υποστούν. Ωστόσο, δεν μπορεί κανείς να πει ότι είναι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια απλώς και μόνο επειδή είναι πρόθυμοι ή επειδή υποφέρουν τα βάσανα και πληρώνουν κάποιο τίμημα. Κάτι τέτοιο θα ήταν λάθος. Αυτό που επιδιώκουν είναι η φήμη, τα κέρδη, η θέση και τα οφέλη της. Πώς μοιάζει αυτό με την περίπτωση του Παύλου; (Κι αυτός επιδίωκε να αποκτήσει ένα στεφάνι.) Σωστά. Επιδίωκε να αποκτήσει ένα στεφάνι, συγκεκριμένα το στεφάνι της δικαιοσύνης. Αυτό επιδιώκουν άνθρωποι σαν τον Παύλο: Θεωρούν ότι η επιδίωξη για το στεφάνι είναι σωστή, τη θεωρούν επιδίωξη της αλήθειας. Μετά από όλα αυτά, θα μπορείτε να διακρίνετε κάπως τους ανθρώπους αυτού του είδους; (Ναι.) Ας υποθέσουμε ότι κάποιος εξοργίζεται με τους άλλους και ξεσπάει αφότου απαλλαχθεί από τα καθήκοντά του και χάσει τη θέση του, δεν δίνει σημασία ούτε μιλάει στους αδελφούς και τις αδελφές που συναντά και, όταν του ζητούν να διαδώσει το ευαγγέλιο, λέει: «Δεν πρόκειται να διαδώσω το ευαγγέλιο. Δεν πρόκειται να παράσχω υπηρεσίες για σένα! Με σκέφτεσαι όταν με χρειαστείς, αλλά με παραπετάς και με διώχνεις όταν δεν με χρειάζεσαι. Δεν είμαι τόσο ανόητος!» Τι λόγια είναι αυτά; Είναι εύκολο να τα διακρίνει κανείς; Πώς είναι πιστός ένας τέτοιος άνθρωπος; Δεν είναι σε καμία περίπτωση αληθινός πιστός ούτε καλός άνθρωπος. Ποιου είδους άνθρωποι έχουν τις πιο έντονες αντιδράσεις αφού απαλλαχθούν από τα καθήκοντά τους; (Αυτοί που επιδιώκουν τη φήμη, τα κέρδη και τη θέση.) Είπατε πριν λίγο ότι αυτού του είδους οι άνθρωποι έχουν ανεπαρκή ανθρώπινη φύση και δεν επιδιώκουν την αλήθεια ούτε τη ζωή-είσοδο. Σχετίζεται αυτό με την ουσία του συγκεκριμένου προβλήματος; (Όχι.) Αυτό που λέτε φαίνεται να έχει μια λογική, αλλά δεν συνδέεται με την ουσία του συγκεκριμένου προβλήματος. Δεν είναι αυτή η ουσία του προβλήματος. Είπατε πριν λίγο ότι ο λόγος για τον οποίο κάποιοι άνθρωποι παραπονιούνται και θεωρούν ότι όλα χάθηκαν γι’ αυτούς μετά την απαλλαγή τους απ’ τα καθήκοντά τους είναι η ανεπαρκής ανθρώπινη φύση τους. Γιατί λέω ότι κάτι τέτοιο είναι δόγμα; Επειδή κάποιοι άνθρωποι έχουν αρκετά καλή ανθρώπινη φύση και με ειλικρίνεια προσφέρουν και δαπανούν τον εαυτό τους, απλώς όμως δεν επιδιώκουν την αλήθεια, ενώ επιδιώκουν συνεχώς τη φήμη και τη θέση. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αντιδρούν υπερβολικά όταν τελικά απαλλάσσονται από τα καθήκοντά τους. Αυτό δείχνει ότι οι τρόποι με τους οποίους εκδηλώνονται δεν είναι μόνο προβλήματα που οφείλονται σε ανεπαρκή ανθρώπινη φύση, αλλά προβλήματα της διάθεσής τους· η διάθεσή τους είναι βαθιά διεφθαρμένη! Συνοψίζοντας την κατάσταση με μια φράση, κάποιοι λένε: «Αυτός ο άνθρωπος δεν επιδιώκει την αλήθεια. Να η αιτία». Αυτή η δήλωση είναι πολύ γενική. Η μη επιδίωξη της αλήθειας μπορεί να εκδηλωθεί με πολλούς τρόπους. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα, όπως το να διαμαρτύρεται κανείς και να μην εκτελεί το καθήκον του με αφοσίωση. Δεν γίνεται να εξηγούνται όλα τα προβλήματα μ’ αυτήν τη μία φράση, «ο τάδε δεν επιδιώκει την αλήθεια». Είναι υπερβολικά γενική, δεν είναι συγκεκριμένη. Αποτελεί μια εξήγηση που βασίζεται στα δόγματα.

Τώρα θα συναναστραφώ πάνω στο πώς εκδηλώνεται η έλλειψη πνευματικής κατανόησης. Ποια στάση κρατούν απέναντι στην αλήθεια όσοι δεν διαθέτουν πνευματική κατανόηση; Πώς προσεγγίζουν την ίδια τους την κατάσταση, τις εκδηλώσεις και τη διαφθορά που αποκαλύπτουν; Έχουν την ικανότητα να εκδηλωθούν όπως εκδηλώνεται κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια; (Όχι.) Ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα εδώ; (Δεν κατανοούν ποιες ανθρώπινες καταστάσεις ή εκδηλώσεις εκτίθενται από τα λόγια του Θεού και δεν μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν όλα αυτά για να βρουν αντιστοιχίες με τον εαυτό τους.) Το θέμα είναι κυρίως ότι δεν μπορούν να βρουν αντιστοιχίες με τον εαυτό τους. Θα έλεγε κανείς ότι κατανοούν την αλήθεια αν δεν μπορούν να βρουν αντιστοιχίες με τον εαυτό τους; (Όχι.) Αν εσύ μιλάς για κάτι, εκείνοι μιλάνε πάντα για το ακριβώς αντίθετο· σου πηγαίνουν συνεχώς κόντρα και διαφωνούν μαζί σου. Δεν υπάρχει κοινό σημείο αναφοράς στη μεταξύ σας συζήτηση, δεν μιλάτε καν για το ίδιο ζήτημα, κι όμως εκείνοι νομίζουν ότι τα επιχειρήματά τους είναι σωστά. Έτσι εκδηλώνονται όσοι δεν έχουν πνευματική κατανόηση. Οι άνθρωποι που δεν διαθέτουν πνευματική κατανόηση δεν μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια. Μπορούν να επιδιώξουν την αλήθεια; (Όχι.) Αυτό δημιουργεί πρόβλημα. Αν δεν μπορούν να επιδιώξουν την αλήθεια, μπορούν να αποκτήσουν ζωή-είσοδο; (Όχι.) Όποιος δεν επιδιώκει την αλήθεια είναι αδύνατον να αποκτήσει ζωή-είσοδο· αυτό είναι απόλυτο. Αν κάποιος πιστεύει στον Θεό εδώ και αρκετά χρόνια, αλλά δεν κατανοεί καθόλου την αλήθεια, μιλάμε εδώ για έναν άνθρωπο που επιδιώκει την αλήθεια; Όχι βέβαια. Κάποιοι λένε: «Δεν ισχύει πάντα αυτό. Ορισμένοι άνθρωποι μπορεί να μην κατανοούν την αλήθεια, όμως είναι πολύ ενθουσιώδεις και απαρνούνται τα πάντα προκειμένου να δαπανήσουν τον εαυτό τους για τον Θεό. Πώς είναι δυνατόν αυτοί οι άνθρωποι να μην επιδιώκουν την αλήθεια;» Είναι σωστή αυτή η άποψη; Όταν κανείς αξιολογεί αν ένας άνθρωπος επιδιώκει την αλήθεια, δεν μπορεί να εξετάζει μόνο αν αυτός ο άνθρωπος απαρνείται τα πάντα για να δαπανήσει τον εαυτό του για τον Θεό. Πρέπει κυρίως να εξετάσει τι θεωρεί σημαντικό μέσα του αυτός ο άνθρωπος. Αν θεωρεί σημαντική την άσκηση της αλήθειας, την είσοδο σ’ αυτήν και την απόκτησή της, και αν έχει αποτελεσματική ζωή-είσοδο, τότε πρόκειται για κάποιον που επιδιώκει την αλήθεια. Αν απαρνείται και δαπανά τον εαυτό του προκειμένου να κερδίσει στεφάνι και ανταμοιβές, και έχει απαρνηθεί και δαπανήσει τον εαυτό του για πολλά χρόνια και έχει υποφέρει πολύ, χωρίς να μπορέσει, όμως, να κατανοήσει την αλήθεια ή να εισέλθει στην πραγματικότητα ούτε και να κατανοήσει τον Θεό, τότε η αυταπάρνηση και η δαπάνη του ισοδυναμούν πραγματικά με επιδίωξη της αλήθειας; Είναι προφανές ότι δεν πρόκειται για άνθρωπο που επιδιώκει την αλήθεια, αφού αυτή του η αυταπάρνηση και δαπάνη δεν είχε ως αποτέλεσμα να κατανοήσει την αλήθεια ή να εισέλθει στις αλήθεια-πραγματικότητες. Επομένως, το ότι απαρνείται και δαπανά τον εαυτό του δεν σημαίνει ότι επιδιώκει την αλήθεια. Τέτοιοι άνθρωποι είναι ίδιοι με τον Παύλο. Ο Παύλος πέρασε τη μισή του ζωή κηρύττοντας και κάνοντας έργο για λογαριασμό του Κυρίου, όμως δεν κέρδισε ούτε την αλήθεια ούτε τον Κύριο. Μπορείς, λοιπόν, να πεις πως ο Παύλος επιδίωκε την αλήθεια; Όσον αφορά το αν κάποιος επιδιώκει την αλήθεια, είναι ζωτικής σημασίας να εξετάσει κανείς αν ο στόχος που επιδιώκει αυτός ο άνθρωπος, καθώς και η πρόθεσή του, δίνουν σημασία στην απόκτηση της αλήθειας. Αν αυτός ο άνθρωπος δίνει πράγματι σημασία στην προσπάθεια για την αλήθεια και έχει πετύχει αποτελέσματα σε πράγματα όπως η άσκηση της αλήθειας και η είσοδος στην πραγματικότητα, τότε και μόνο τότε πρόκειται για κάποιον που επιδιώκει την αλήθεια. Όλοι όσοι πραγματικά επιδιώκουν την αλήθεια μπορούν και να την κάνουν πράξη και μόνο όσοι κάνουν πράξη την αλήθεια έχουν ζωή-είσοδο. Αν κάποιος ισχυρίζεται ότι επιδιώκει την αλήθεια, αλλά δεν την κάνει πράξη, θα λέγατε ότι αυτός ο άνθρωπος έχει ζωή-είσοδο; Όχι βέβαια. Πώς είναι δυνατό να έχει ζωή-είσοδο κάποιος που δεν κάνει πράξη την αλήθεια; Κάτι τέτοιο είναι εντελώς αδύνατο. Αν αυτός ο άνθρωπος νομίζει ότι επιδιώκει την αλήθεια και έχει ζωή-είσοδο, θα πρέπει να τον ρωτήσετε: «Πώς αποδεικνύεις ότι έχεις ζωή-είσοδο;» Δεν αρκεί ο λόγος του. Αν δεν υπάρχουν αποδείξεις, ο λόγος του δεν έχει αξία. Αν ισχυρίζεσαι ότι επιδιώκεις την αλήθεια, πόσες αλήθειες κατανοείς; Πόσες αλήθειες έχεις κάνει πράξη; Όσον αφορά τις αλήθεια-πραγματικότητες, σε ποιες πτυχές τους έχεις εισέλθει; Μπορείς να μιλήσεις για τη βιωματική σου μαρτυρία; Αν δεν μπορείς να μιλήσεις για τη βιωματική σου μαρτυρία, τότε εξαπατάς και παραπλανάς τον κόσμο όταν λες ότι επιδιώκεις την αλήθεια. Γιατί λέω ότι ο Παύλος δεν επιδίωκε την αλήθεια; Επειδή οι επιστολές που έγραψε δεν περιέχουν καμία βιωματική μαρτυρία ζωής· δεν μπορούσε να μιλήσει για την αληθινή κατανόηση του Θεού ούτε, βέβαια, για την αγάπη προς τον Κύριο Ιησού ή την υποταγή σ’ Αυτόν. Δεν είχε κατανόηση ούτε καν για τη δική του διεφθαρμένη διάθεση. Έλεγε απλώς ότι ήταν ο χειρότερος από τους αμαρτωλούς. Μ’ αυτό εννοούσε την τιμωρία που υπέστη επειδή είχε αντισταθεί στον Κύριο Ιησού. Όταν έλεγε ότι ήταν ο χειρότερος από τους αμαρτωλούς, παραδεχόταν απλώς το γεγονός ότι είχε αμαρτήσει τότε που αντιστεκόταν με φανατισμό στον Κύριο Ιησού. Αυτό σημαίνει ότι κατανοούσε στ’ αλήθεια τη διεφθαρμένη διάθεση και ουσία του; (Όχι.) Γι’ αυτό λέω πως, όσον αφορά το τι αποτελεί επιδίωξη της αλήθειας και το τι είδους άνθρωποι έχουν ζωή-είσοδο, το ζήτημα πρέπει να κρίνεται βάσει του αν κάποιος κατανοεί την αλήθεια και την κάνει πράξη και όχι βάσει του τι λέει ο ίδιος. Τώρα καταλαβαίνετε τι λέω; Γιατί συναναστρεφόμαστε τόσο αναλυτικά; Είναι απαραίτητο; (Ναι.) Γιατί είναι απαραίτητο; Συναναστρέφομαι μ’ αυτόν τον τρόπο για να αναλύσω τις παράλογες απόψεις σας, να διορθώσω όσα λανθασμένα θεωρείτε σωστά και να σας βοηθήσω να βρείτε μια διέξοδο, να εγκαταλείψετε όσα λανθασμένα θεωρείτε σωστά και να εισέλθετε στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Τότε οι άνθρωποι θα αποκτήσουν στ’ αλήθεια ζωή-είσοδο και θα μπορέσουν πραγματικά να επιδιώξουν την αλήθεια. Όσοι δεν διαθέτουν πνευματική κατανόηση δεν καταλαβαίνουν τα ζητήματα που αφορούν τη ζωή-είσοδο ή την αλλαγή των διαθέσεων. Νομίζουν ότι έχουν ήδη αλλάξει πολλές πτυχές του εαυτού τους και έχουν πετύχει τη ζωή-είσοδο. Έχουν αλλάξει, για παράδειγμα, κάποιες κακές τους συνήθειες: Δεν τρώνε υπερβολικά, δεν κοιμούνται υπερβολικά, δεν τεμπελιάζουν και είναι πιο εργατικοί από πριν· νομίζουν, λοιπόν, πως αυτό σημαίνει ότι έχουν ζωή-είσοδο. Κάποιοι, πάλι, σκέφτονται ότι κάποτε έκαναν συνεχώς επιπλήξεις στους άλλους, αλλά δεν το κάνουν πια· κάνουν όμορφα και εποικοδομητικά σχόλια και ορισμένες φορές μπορούν να βοηθήσουν τους άλλους. Επειδή τα κάνουν όλα αυτά, νομίζουν πως ήδη κάνουν πράξη την αλήθεια και έχουν αλλάξει. Κάποιοι νομίζουν ότι έχουν ζωή-είσοδο επειδή μπορούν να απαρνηθούν την επιδίωξη της φήμης, του κέρδους, της θέσης και των σωματικών απολαύσεων. Αυτό είναι κοινό πρόβλημα όλων των ανθρώπων. Έχουν κάνει πράξη αυτό που κατανοούν, αυτό που θεωρούν σωστό και καλό σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους, και έχουν ήδη αντιμετωπίσει πολλές κακές συνήθειες και προβληματικά χαρακτηριστικά της σάρκας ή έχουν αλλάξει ρουτίνες ως προς τον τρόπο ζωής επειδή πιστεύουν στον Θεό και επιδιώκουν την αλήθεια. Ταυτόχρονα, έχουν εγκαταλείψει πολλά προνόμια της σάρκας, έχουν απαρνηθεί την οικογένεια και τη δουλειά τους και έχουν εγκαταλείψει τον γάμο τους και το κοσμικό περιβάλλον. Νομίζουν ότι άλλαξαν και σώθηκαν και λένε: «Θα τα είχα εγκαταλείψει όλα αυτά αν δεν πίστευα στον Θεό; Θα ήταν τόσο μεγάλη η αλλαγή μου;» Αυτή δεν είναι η μεγαλύτερη παρανόηση που κάνουν οι πιστοί; (Είναι, ναι.) Όλοι οι άνθρωποι παρανοούν αυτό το ζήτημα, είτε έχουν πνευματική κατανόηση είτε όχι. Γιατί λέω ότι πρόκειται για παρανόηση; Γιατί λέω ότι εδώ υπάρχει σοβαρό πρόβλημα; Αυτό συμβαίνει κυρίως επειδή οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό, αλλά δεν κατανοούν την πρόθεσή Του, δηλαδή δεν κατανοούν τι ακριβώς απαιτεί από αυτούς ο Θεός. Αντ’ αυτού, σκέφτονται σύμφωνα με τις ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, θεωρώντας πως, αν μπορέσουν να εγκαταλείψουν την οικογένεια, τη δουλειά και τα συναισθήματά τους, το κοσμικό περιβάλλον, τα μπλεξίματα της σάρκας, ακόμα και την περιουσία τους, αυτό σημαίνει ότι έχουν ζωή-είσοδο. Πρόκειται για παρανόηση. Στην πραγματικότητα, η πρόθεση του Θεού είναι, όταν οι άνθρωποι πιστεύουν σ’ Αυτόν, να διορθώνουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και την αντίσταση που έχουν απέναντί Του και να καταπολεμούν τη βαθύτερη αιτία των αμαρτιών που διαπράττουν. Για να γίνει αυτό, πρέπει πρώτα να κατανοήσουν την αλήθεια και τη διάθεση του Θεού, προκειμένου να μπορέσουν ν’ απαλλαγούν από τη δική τους διεφθαρμένη διάθεση και να πετύχουν την πραγματική υποταγή σ’ Εκείνον. Αυτό απαιτεί ο Θεός απ’ τους ανθρώπους και αυτό είναι το έργο Του για τη σωτηρία τους. Οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τίποτα από το έργο Του· δεν βλέπουν τον στόχο και το αποτέλεσμα που θέλει να πετύχει μέσα από αυτό, οπότε αντικαθιστούν την αλήθεια με ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες και θεωρούν ότι οι επιδιώξεις τους και όσα μπορούν να πραγματοποιήσουν οι ίδιοι είναι η πρόθεση του Θεού και η απαίτησή Του από αυτούς. Αυτήν την παρανόηση έχουν οι άνθρωποι όταν πιστεύουν στον Θεό. Όσα μπορούν να πραγματοποιήσουν δείχνουν απλώς τον ενθουσιασμό τους και, όταν απαρνούνται κάτι, το κάνουν στην πραγματικότητα ως συναλλαγή με τον Θεό, με αντάλλαγμα μια ανταμοιβή κι ένα στεφάνι. Θεωρούν ότι μια τέτοια συναλλαγή αξίζει στ’ αλήθεια τον κόπο και ότι πετυχαίνουν μια καλή συμφωνία. Γι’ αυτό απαρνούνται τα πάντα. Το ότι απαρνούνται κάτι δεν σημαίνει ότι κατέχουν τις αλήθεια-πραγματικότητες ούτε ότι υποτάσσονται στον Θεό. Όταν απαρνούνται και δαπανούν, κατανοούν πράγματι την αλήθεια; (Όχι, δεν την κατανοούν.) Αν δεν κατανοούν την αλήθεια, το ότι απαρνούνται και δαπανούν δεν μολύνεται από αυτό; Βεβαίως και μολύνεται. Τι επιδιώκουν, τότε, όταν δαπανούν και υποφέρουν μ’ αυτόν τον τρόπο; Άνθρωποι σαν κι αυτούς δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ για το τι είναι η αλήθεια ή ποιες είναι οι απαιτήσεις του Θεού· θεωρούν πάντα ότι όλα αυτά δεν τους αφορούν καθόλου. Κάνουν πράξη όσα θεωρούν μέσα τους ότι είναι σωστά και καλά και αποτελούν τη ζωή-είσοδο και, αφού τα κάνουν πράξη, θεωρούν ότι ο Θεός θα το θυμάται. Τα βλέπουν όλα αυτά σαν μάρκες που μπορούν να ανταλλάξουν και να συγκεντρώσουν, και ως κεφάλαιο. Είναι αυτές οι εκδηλώσεις επιδίωξη της αλήθειας; (Όχι.) Είναι μια παρανόηση που κάνουν όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Είναι μία από τις ερμηνείες που δίνουν όσοι παρανοούν τη ζωή-είσοδο. Πώς, λοιπόν, μπορεί κανείς να αξιολογήσει και να αποδείξει ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν ζωή-είσοδο και ότι όλα αυτά δεν αποτελούν εκδηλώσεις της επιδίωξης της αλήθειας; Ποια γεγονότα μπορούν να επιβεβαιώσουν ότι όσα λένε είναι λάθος; (Ενεργούν χωρίς τις αλήθεια-αρχές.) Αυτό είναι ένα μέρος του ζητήματος. Ενεργούν με βάση αυτά που φαντάζονται. Εξωτερικά, μοιάζουν με πραγματικούς πιστούς· απαρνούνται κάποια πράγματα και δαπανούν τον εαυτό τους, όμως δεν εφαρμόζουν τις αρχές στις ενέργειές τους. Γιατί δεν εφαρμόζουν τις αρχές; Επειδή δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Βλέπουν ακόμα τα πράγματα από τη σκοπιά των ίδιων αντιλήψεων και φαντασιοκοπιών που είχαν και στην αρχή. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχουν αυτού του είδους οι άνθρωποι είναι το εξής: Υποτάσσονται στα περιβάλλοντα που ενορχηστρώνει ο Θεός; Καταλαβαίνουν γιατί ο Θεός ενορχήστρωσε αυτά τα περιβάλλοντα; (Όχι.) Αρκεί αυτό για να αποδείξει κανείς ότι δεν έχουν ζωή-είσοδο; (Ναι.) Έχουν κάνει πολλές αλλαγές στις κακές τους συνήθειες και τα προβληματικά τους χαρακτηριστικά, καθώς και πολλές θυσίες. Στο τέλος, όμως, όταν δοκιμάζονται, όχι μόνο δεν κατανοούν την πρόθεση του Θεού, αλλά επιπλέον διαμαρτύρονται και δεν μπορούν να υποταχθούν. Ποιο πρόβλημα υπάρχει εδώ; Ότι δεν έχουν ζωή-είσοδο. Οι άνθρωποι που δεν έχουν ζωή-είσοδο δεν κατέχουν ούτε τις αλήθεια-πραγματικότητες, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Όταν συμβεί κάτι, βασίζονται αποκλειστικά στις αντιλήψεις τους, τις φαντασιοκοπίες τους και τις φυσικές τους προτιμήσεις. Αν κανείς τούς προσεγγίσει πολύ σοβαρά και τους ζητήσει να υποταχθούν, δεν δείχνουν καμία υποταγή· απλώς βασίζονται σε ανθρώπινες εξηγήσεις, δικαιολογίες και φαντασιοκοπίες· επιστρατεύουν κάθε είδους μέθοδο για να υπερασπιστούν τον εαυτό τους και να πραγματοποιήσουν τον σκοπό τους, που είναι να μην υποταχθούν στον Θεό και να αρνηθούν το έργο Του. Υπάρχουν ακόμα και άνθρωποι τόσο ακραίοι που όχι μόνο δεν μπορούν να υποταχθούν, αλλά επιπλέον πασχίζουν με κάθε τρόπο να αποδείξουν ότι οι δικές τους αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες είναι σωστές, ότι οι μέθοδοι και τα μονοπάτια που σκέφτονται είναι σωστά, ενώ οι ενέργειες και οι ενορχηστρώσεις του Θεού δεν είναι απαραίτητα σωστές. Έτσι αποκαλύπτεται ότι δεν έχουν ζωή-είσοδο· ό,τι κι αν κάνουν, ό,τι κι αν δώσουν απ’ τον εαυτό τους, ό,τι κι αν αλλάξουν σ’ αυτόν, δεν αποτελεί ζωή-είσοδο, παρά μόνο παλιές κακές συνήθειες που δεν υπάρχουν πλέον. Οι προσωπικές τους συνήθειες, το οι συνήθειες, οι ρουτίνες και ο τρόπος της ζωής τους έχουν αλλάξει λίγο. Κάποιοι ίσως άλλαξαν και τον τη συναισθηματική τους κατάσταση τους· μιλάνε πιο ευγενικά και καλλιεργημένα και η εξωτερική τους συμπεριφορά είναι ίσως πιο φυσιολογική. Όταν ενεργούν, όμως, δεν κατέχουν καμία αλήθεια-πραγματικότητα και δεν ενεργούν ποτέ σύμφωνα με τα λόγια του Θεού ή την αλήθεια· όλα γίνονται σύμφωνα με τις προσωπικές τους φαντασιοκοπίες και επιθυμίες. Δεν έχουν καθόλου αληθινή κατανόηση του Θεού· ξέρουν μόνο να συζητάνε λίγο για την πνευματική θεωρία και είναι προσκολλημένοι στις ανθρώπινες αντιλήψεις, φαντασιοκοπίες και συναισθήματα. Τι νομίζετε, είναι αξιοθρήνητοι αυτοί οι άνθρωποι; (Ναι.) Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι; (Ναι.) Πώς το ξέρετε ότι υπάρχουν πολλοί; (Το ξέρω επειδή είμαι ένας από αυτούς.) Αυτό το θέμα σάς άγγιξε κάποια ευαίσθητη χορδή, έτσι; Μιλήστε, λοιπόν, για τα βιώματά σας σ’ αυτό το ζήτημα. (Θα μοιραστώ ένα βίωμα. Ένας αδελφός επισήμανε τα ελαττώματά μου μπροστά σε πολλούς άλλους αδελφούς και αδελφές και εκείνη τη στιγμή ένιωσα ότι με εξευτέλισε. Προκειμένου να αποκαταστήσω τον πληγωμένο μου εγωισμό, προσπάθησα να αμυνθώ και να δικαιολογηθώ. Δεν αποδέχθηκα τα σχόλια του αδελφού.) Σε περιόρισε ο εγωισμός σου. Γιατί οι άνθρωποι περιορίζονται πάντα από τον εγωισμό τους; Μήπως επειδή όλοι όσοι έχουν αξιοπρέπεια είναι υπερβολικά ευαίσθητοι; (Όχι.) Στην πραγματικότητα, αντιδρούν έτσι επειδή θέλουν να διατηρήσουν την τέλεια εικόνα τους στα μάτια των άλλων. Νοιάζονται για τη θέση τους και θέλουν να παρουσιάζουν τον εαυτό τους απολύτως τέλειο και αψεγάδιαστο. Θέλουν να δίνουν την τέλεια εντύπωση στους άλλους, να μην τους αφήνουν να δουν πώς είναι αληθινά. Αυτό αποτελεί συνέπεια μιας αλαζονικής διάθεσης. Έχει λυθεί τώρα αυτό το πρόβλημα; (Όχι ακόμα. Το αποκαλύπτω ακόμα συχνά.) Αν κάποιος μπορεί να κάνει αυτοκριτική και να αναγνωρίσει τη διεφθαρμένη του διάθεση, τότε θα του είναι εύκολο να αλλάξει. Αν δεν κάνει αυτοκριτική, δεν μπορεί να αναγνωρίσει τη διεφθαρμένη του διάθεση, μένει απαθής απέναντι στα προβλήματά του και δεν έχει επίγνωση, τότε θα είναι δύσκολο να αλλάξει. Ας πούμε ότι κάποιος έχει ήδη επίγνωση και νιώθει πως έχει βαθιά αλαζονική διάθεση, πως οι επιδιώξεις του είναι στρεβλές και πως απέχει πολύ ακόμα από την επιδίωξη της αλήθειας κι ωστόσο, όταν κλαδεύεται, εκφράζει αρνητισμό για μερικές μέρες και ψάχνει συνεχώς τρόπους να αποκαταστήσει τον πληγωμένο του εγωισμό σε κάθε περίσταση. Μπορεί ένας τέτοιος άνθρωπος να αλλάξει; Θα δυσκολευτεί να αλλάξει. Πώς θα πρέπει, λοιπόν, να λύσει αυτό το πρόβλημα; Αν απλώς αποδεχθεί την αλήθεια και κάνει αυτοκριτική, έχει ακόμα ελπίδες να διορθώσει το πρόβλημα. Αν δεν μπορεί να αποδεχθεί την αλήθεια, τότε δεν υπάρχει τρόπος να διορθώσει το πρόβλημα. Το πιο βασικό είναι οι άνθρωποι να έχουν την αποφασιστικότητα και την επιθυμία να επιδιώξουν την αλήθεια. Αν μέσα τους διψάνε πραγματικά για την αλήθεια, θα μπορέσουν να την αγαπήσουν και να την αποδεχθούν και θα βρουν τη δύναμη να την κάνουν πράξη και να επαναστατήσουν ενάντια στη σάρκα. Μόνο αν αποδεχθούν την αλήθεια θα μπορέσουν να λύσουν οριστικά το πρόβλημα της διεφθαρμένης τους διάθεσης και, μόλις η διεφθαρμένη τους διάθεση διορθωθεί, θα μπορέσουν να κάνουν πράξη την αλήθεια και να αποκτήσουν ζωή-είσοδο.

Όσοι δεν διαθέτουν πνευματική κατανόηση και συνεχώς παρερμηνεύουν την αλήθεια και τη ζωή-είσοδο νομίζουν πως είναι εύκολο να επιδιώξεις την αλήθεια και πως το μόνο που χρειάζεται είναι να αλλάξεις μερικές κακές συνήθειες ή προβληματικά χαρακτηριστικά ή, καμιά φορά, να εγκαταλείψεις πράγματα που είναι προς το συμφέρον σου. Νομίζουν πως, αν δεν κάνεις κακό και διατηρήσεις την πίστη σου μέχρι τέλους, θα έχεις κερδίσει τη ζωή και μπορείς να τα ανταλλάξεις όλα αυτά με τις ανταμοιβές και τις ευλογίες του Θεού. Επιδιώκουν την αλήθεια όσοι βασίζουν την πίστη τους στον Θεό σε τέτοιες απόψεις; (Όχι.) Οι άνθρωποι που δεν επιδιώκουν την αλήθεια μπορούν να αποκτήσουν ζωή-είσοδο; (Όχι.) Για πολλούς ανθρώπους δεν είναι καθόλου ξεκάθαρο το τι αφορά η ζωή-είσοδος. Νομίζουν ότι αποκτά κανείς ζωή-είσοδο αν καταβάλει κάποια προσπάθεια, κάνει μερικά καθήκοντα, αλλάξει κάποιες κακές συνήθειες και προβληματικά χαρακτηριστικά, κάνει ό,τι του λένε και υποταχθεί λιγάκι. Αντιμετωπίζουν τη ζωή-είσοδο με υπερβολικά απλοϊκό τρόπο. Αν πιστεύουν έτσι στον Θεό, θα αλλάξουν τη ζωή-διάθεσή τους; (Όχι, απλώς αλλάζουν εξωτερικά, χωρίς να αλλάξει η ουσία τους.) Εσείς έχετε αλλάξει λίγο πλέον, όμως οι αλλαγές αφορούν, άραγε, τη συμπεριφορά σας προς τα έξω ή είναι αλλαγές στη ζωή-διάθεσή σας; Βρήκατε τρόπο να ξεφύγετε από τις λανθασμένες απόψεις που είχατε σχετικά με τη ζωή-είσοδο; Έχετε αρχίσει να αποκτάτε ζωή-είσοδο; Μπορείτε να αξιολογήσετε ποια κομμάτια του εαυτού σας άλλαξαν και ποια δεν άλλαξαν; Αν σου ανέθεταν να εκτελέσεις ένα καθήκον και, στο παρελθόν, δεν μπορούσες να υποταχθείς, σε ποιον βαθμό μπορείς να υποταχθείς τώρα; Για παράδειγμα, είσαι αδελφός και σου ζητάνε να μαγειρεύεις και να πλένεις τα πιάτα για τους άλλους αδελφούς και τις αδελφές κάθε μέρα. Θα μπορούσες να υποταχθείς; (Έτσι νομίζω.) Ίσως να μπορούσες για ένα μικρό διάστημα, αν, όμως, σου ζητούσαν να κάνεις αυτό το καθήκον για μεγάλο διάστημα, θα μπορούσες να υποταχθείς; (Θα μπορούσα περιστασιακά, αλλά όσο θα περνούσε ο καιρός, ίσως και να μην άντεχα.) Αυτό σημαίνει ότι δεν έχεις υποταχθεί. Για ποιον λόγο δεν υποτάσσονται οι άνθρωποι; (Επειδή έχουν μέσα τους παραδοσιακές αντιλήψεις. Θεωρούν ότι οι άνδρες πρέπει να δουλεύουν έξω από το σπίτι και οι γυναίκες να ασχολούνται με το νοικοκυριό, ότι το μαγείρεμα είναι γυναικεία δουλειά και ότι είναι εξευτελιστικό για έναν άνδρα να μαγειρεύει. Γι’ αυτό δεν είναι εύκολο να υποταχθεί κανείς.) Πολύ σωστά. Στον καταμερισμό της εργασίας γίνονται διακρίσεις λόγω φύλου. Οι άνδρες σκέφτονται: «Εμείς οι άνδρες πρέπει να βγάζουμε το ψωμί μας εκτός σπιτιού. Δουλειές όπως το μαγείρεμα και το πλύσιμο είναι για γυναίκες. Δεν θα πρέπει να μας αναγκάζουν να τις κάνουμε». Εδώ, όμως, πρόκειται για ειδικές περιστάσεις και σου ζητάνε να τις κάνεις. Πώς θα συμπεριφερθείς; Ποια κόμπλεξ πρέπει να ξεπεράσεις προκειμένου να υποταχθείς; Εδώ είναι το θέμα. Πρέπει να ξεπεράσεις τις διακρίσεις λόγω φύλου που κάνεις. Δεν υπάρχουν ανδρικές και γυναικείες δουλειές. Δεν πρέπει να γίνεται έτσι ο καταμερισμός της εργασίας. Το καθήκον που εκτελούν οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να καθορίζεται απ’ το φύλο τους. Μπορείς να καταμερίζεις έτσι τις εργασίες στο σπίτι σου και στην καθημερινότητά σου, εδώ, όμως, πρόκειται για το καθήκον σου, άρα πώς θα πρέπει να ερμηνεύσεις τα πράγματα; Θα πρέπει να λάβεις αυτό το καθήκον από τον Θεό, να το αποδεχθείς και ν’ αλλάξεις τις λανθασμένες απόψεις που έχεις μέσα σου. Θα πρέπει να πεις: «Πράγματι, είμαι άνδρας, είμαι, όμως, και μέλος της εκκλησίας και δημιούργημα στα μάτια του Θεού. Θα κάνω οτιδήποτε μου αναθέσει η εκκλησία· τα πράγματα δεν διαχωρίζονται με βάση το φύλο». Πρώτα πρέπει να εγκαταλείψεις τις λανθασμένες απόψεις σου κι έπειτα να αποδεχθείς το καθήκον σου. Είναι αληθινή υποταγή το να αποδεχθείς το καθήκον σου; (Όχι.) Τις επόμενες ημέρες, αν πει κάποιος ότι το φαγητό σου είναι υπερβολικά αλμυρό ή άνοστο ή ότι δεν έφτιαξες κάτι καλά και δεν θέλει να το φάει ή σου ζητήσει να φτιάξεις κάτι άλλο, θα μπορέσεις να το αποδεχθείς; Σ’ αυτό το σημείο, θα νιώσεις δυσφορία και θα σκεφτείς: «Είμαι ένας άνδρας που σέβεται τον εαυτό του κι έχω πέσει ήδη πολύ χαμηλά, αφού μαγειρεύω για όλους αυτούς τους αδελφούς και τις αδελφές. Εκείνοι, όμως, όλο επισημαίνουν προβλήματα. Δεν μου έχει μείνει πια καθόλου εγωισμός». Σ’ αυτό το σημείο, λοιπόν, δεν θέλεις να υποταχθείς, έτσι δεν είναι; (Όχι.) Υπάρχει μια δυσκολία. Όποτε δεν θες να υποταχθείς, υπαίτια είναι μια διεφθαρμένη διάθεση που αποκαλύπτεται και προκαλεί προβλήματα, με αποτέλεσμα να μην μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια και να υποταχθείς στον Θεό. Σ’ αυτό το σημείο, θα νιώσεις μέσα σου να διχάζεσαι· οι σκέψεις σου σε ελέγχουν και σε κάνουν να νομίζεις ότι εξευτελίστηκες κι αυτό σε ταράζει εσωτερικά. Τι θα πρέπει να κάνεις τότε; (Να αναζητήσω την αλήθεια.) Και πώς αναζητά κανείς την αλήθεια; Πρέπει να προσευχηθείς ως εξής: «Θεέ μου, ό,τι κι αν μου ζητήσουν οι άλλοι, θα το αντιμετωπίσω ως καθήκον μου. Όποιον κι αν υπηρετώ εξωτερικά, σε όποιον κι αν κάνω εκδούλευση, θα αποδεχθώ τα πάντα ως κάτι που προέρχεται από τον Θεό. Αυτό είναι το καθήκον μου και πρέπει να υποταχθώ· δεν μου χρειάζεται ο εγωισμός. Στον οίκο του Θεού, τα καθήκοντα δεν χωρίζονται σε υψηλού ή χαμηλού επιπέδου, υψηλής ή χαμηλής θέσης, καθήκοντα για άνδρες ή γυναίκες, για νέους ή ηλικιωμένους. Υπάρχουν μόνο καθήκοντα που γίνονται σωστά ή δεν γίνονται σωστά, καθήκοντα που γίνονται με αφοσίωση ή χωρίς αφοσίωση». Αφού εγκαταλείψεις τον εγωισμό σου, τη θέση σου, την ιεραρχία σου και την αξιοπρέπειά σου, σημαίνει ότι έχεις εγκαταλείψει πλήρως τον εαυτό σου; (Όχι.) Μένουν ακόμα οι αντιδράσεις σου. Κάποιες φορές, οι άνθρωποι σου φέρονται με ασέβεια, σε θεωρούν ανόητο, σε αντιμετωπίζουν ως κατώτερό τους και λένε: «Ένας άνδρας που χαίρεται τόσο να μαγειρεύει δεν πρόκειται να πάει μπροστά! Εγώ δεν θα το έκανα ποτέ αυτό». Θα σε οδηγήσουν στη λάθος κατεύθυνση, θα σου εμφυσήσουν λάθος ιδέες και αντιλήψεις και θα επηρεάσουν τον τρόπο με τον οποίο ασκείσαι. Πράγματα που είναι θετικά, όπως το ότι εκτιμάς τη ζωή-είσοδο, είσαι ένας κανονικός άνθρωπος και δείχνεις αφοσίωση στο καθήκον σου, εκείνοι τα βλέπουν ως εξευτελισμό, οπότε σου φέρονται υποτιμητικά και σε κρίνουν. Αν δεν μπορείς να το αντέξεις, θα βουλιάξεις αμέσως στον αρνητισμό και θα θεωρήσεις ότι αυτό το καθήκον θα σε εξευτελίζει πάντα στα μάτια των άλλων και θα τους κάνει να σου φέρονται υποτιμητικά και να σε διατάζουν. Τότε θα σταματήσεις να υποτάσσεσαι, έτσι δεν είναι; Όταν κανείς δεν σου φέρεται υποτιμητικά ούτε σε κρίνει, νομίζεις ότι μπορείς ήδη να υποταχθείς, ότι έχεις ήδη ζωή-είσοδο, κατέχεις την αλήθεια-πραγματικότητα ως ένα βαθμό και διαθέτεις κάποιο ανάστημα. Είναι σωστό αυτό το σκεπτικό; Αν είναι, τότε γιατί, όταν κάποιος σε κρίνει και το ανάστημά σου αμφισβητείται, γίνεσαι αρνητικός και σκέφτεσαι: «Πόσο ακόμα θα χρειαστεί να μαγειρεύω μέχρι να τελειώσει όλο αυτό; Ο άνθρωπος αυτός με περιφρονεί συστηματικά. Δεν είναι σωστό να με περιφρονεί και δεν μπορώ να το αποδεχθώ»; Πάλι έχει προκύψει πρόβλημα. Όταν δεν μπορείς να το αποδεχθείς, μήπως διαμαρτύρεσαι κιόλας, λέγοντας: «Πώς είναι δυνατόν να μου ανέθεσε ο επικεφαλής ένα τέτοιο καθήκον; Γιατί διάλεξε ειδικά εμένα, αντί να διαλέξει κάποιον άλλον; Φαίνομαι εύκολος στόχος για εκφοβισμό; Οι άλλοι μού κάνουν τον νταή, ο επικεφαλής δεν με βλέπει με καλό μάτι και ο Θεός δεν με προστατεύει»; Η επαναστατική σου διάθεση εκδηλώθηκε ξανά. Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Μήπως έχεις υπερβολικά μικρό ανάστημα; Δεν μπορείς να αντέξεις ούτε καν αυτήν τη μικρή προσβολή, με αποτέλεσμα να γίνεσαι αρνητικός και να διαμαρτύρεσαι. Έτσι είναι να κατέχεις αλήθεια-πραγματικότητες; Δεν κατέχεις καμία αλήθεια-πραγματικότητα. Αυτό το πρόβλημα λύνεται με μια πολύ απλή μέθοδο· πρέπει να σκεφτείς μέσα σου: «Όποιος κι αν με περιφρονεί ή με κοιτάει με απαξίωση, εγώ θα πρέπει να κάνω το καθήκον μου. Δεν γίνεται να εγκαταλείψω την ανάθεση απ’ τον Θεό. Δεν το κάνω για τους άλλους ούτε για να έχουν οι άλλοι καλή γνώμη για μένα· σε τι θα ωφελούσε αυτό; Πρέπει να εκπληρώσω το καθήκον μου προκειμένου να ικανοποιήσω τον Θεό». Έτσι πρέπει να σκέφτεσαι μέσα σου. Τώρα πλέον, όταν μαγειρεύεις, δεν νιώθεις σίγουρος για τον εαυτό σου; Άρα, λύθηκε το πρόβλημα; Στην πραγματικότητα, δεν λύθηκε εντελώς. Τελικά, βρίσκεσαι συνεχώς σε μια κατάσταση σύγκρουσης. Βουλιάζεις συνεχώς στην αδυναμία και τον αρνητισμό κι έπειτα ξαναβγαίνεις στην επιφάνεια· διαρκώς σφυρηλατείσαι. Έχεις εξετάσει όλες τις καταστάσεις και δεν είσαι διατεθειμένος να ζεις συνέχεια μια τόσο εξαντλητική ζωή. Δεν θέλεις να σε βασανίζουν, να σε ενοχλούν και να σε περιορίζουν συνεχώς αυτές οι δυσκολίες. Θέλεις να εκπληρώνεις το καθήκον σου εύκολα κι απλά. Πώς μπορείς, λοιπόν, να πετύχεις κάτι τέτοιο; Πρέπει να αναζητάς συνεχώς την αλήθεια, να διατηρείς συνεχώς την αποφασιστικότητά σου και το να ασκείσαι σύμφωνα με τα λόγια του Θεού είναι πάντα το σωστό. Λες: «Κανείς δεν μπορεί να με ενοχλήσει. Αυτό είναι το καθήκον μου, η ανάθεσή μου από τον Θεό, η ευθύνη και η υποχρέωσή μου. Μάταια οι άλλοι με κοροϊδεύουν και προσπαθούν να με βγάλουν τρελό ή να με βάλουν σε πειρασμό. Είναι τιμή μου να μπορώ να εκτελώ το καθήκον μου και, αν μπορέσω να το διαχειριστώ, όλη η δόξα ανήκει στον Θεό. Αν δεν μπορέσω να το διαχειριστώ, η ντροπή είναι δική μου. Όποιος κάνει πλάκα σε βάρος μου ή περιφρονεί αυτό το καθήκον δεν είναι άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια». Δεν είναι γεγονός αυτό; (Ναι.) Είναι γεγονός. Ενώ δοκιμαζόταν ο Ιώβ, ο Σατανάς τον ενοχλούσε και τον έβαζε σε πειρασμό· εκείνος, όμως, αμφέβαλλε; (Όχι.) Επειδή είχε στην καρδιά του την αλήθεια, τα λόγια του Θεού και την οδό του Θεού. Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με περιστάσεις και δοκιμασίες, το αν θα μπορέσεις να υποστηρίξεις την αλήθεια και την ανάθεσή σου από τον Θεό εξαρτάται από τον βαθμό στον οποίο γνωρίζεις, αντιλαμβάνεσαι και αποδέχεσαι την αλήθεια. Κάποιοι άνθρωποι αμφιβάλλουν πάντα για την αλήθεια και δεν μπορούν να νιώσουν βεβαιότητα γι’ αυτήν ή, όσον αφορά το καθήκον τους, δεν είναι ποτέ σίγουροι με ποιον τρόπο πρέπει να κάνουν κάτι και αν το κάνουν σωστά. Δεν μπορούν ποτέ να παραμείνουν σε κάτι σωστό· τους ενοχλούν συνεχώς κάποιοι άνθρωποι, γεγονότα και πράγματα και, όταν κάποιος κακός ή πονηρός άνθρωπος, δαίμονας ή σατανάς τούς πλησιάσει ύπουλα και αρχίσει να λέει κάτι που τους βάζει σε πειρασμό ή τους ενοχλεί, γίνονται αδύναμοι και παραπλανιούνται. Αυτό δεν σημαίνει ότι έχουν μικρό ανάστημα; (Ναι.) Διορθώνεται εύκολα το μικρό ανάστημα; Θεωρητικά, ναι. Εξαρτάται από το αν μπορείς να είσαι σίγουρος ότι ο δρόμος που ακολουθείς έχει οδηγό τον Θεό. Όταν εκτελείς το καθήκον σου, θα πρέπει να κάνεις πράξη την αλήθεια και να αποδέχεσαι την ανάθεση απ’ τον Θεό. Αυτό είναι ζωτικής σημασίας. Το μόνο που έχεις να φοβάσαι είναι ότι μέσα σου έχεις προκαταλήψεις όσον αφορά το καθήκον σου και νομίζεις ότι το καθήκον σου σε εξευτελίζει και σε εμποδίζει να πετύχεις το οτιδήποτε. Όταν έχεις προκαταλήψεις και από πάνω σε ενοχλούν κι οι άλλοι, το πρόβλημα γίνεται ακόμα μεγαλύτερο. Όταν μέσα σου είσαι τόσο μπερδεμένος, δεν μπορείς να εκτελέσεις καλά το καθήκον σου. Όταν δοκιμαζόταν ο Ιώβ, πολλοί άνθρωποι γύρω του τον ενοχλούσαν. Τι του είπε η γυναίκα του; [«Βλασφήμησον τον Θεόν και απόθανε» (Ιώβ 2:9).] Και μ’ αυτό εννοούσε: «Μην πιστεύεις. Αν αυτό στο οποίο πιστεύεις ήταν στ’ αλήθεια ο Θεός, γιατί να αφήσει να σου συμβούν τέτοια πράγματα;» Και τι είπε ο Ιώβ; [«Ελάλησας ως λαλεί μία εκ των αφρόνων γυναικών» (Ιώβ 2:10).] Ο Ιώβ καταδίκασε τη γυναίκα του, αφού ήταν βέβαιος ότι ο Θεός ήταν ο αληθινός Θεός, ότι από Εκείνον προέρχονταν αυτά, από την κυριαρχία Του, και ότι επρόκειτο για το έργο των χειρών Του. Ο Ιώβ ήταν βέβαιος· γιατί, λοιπόν, οι άνθρωποι σήμερα, αφού κατανοήσουν την αλήθεια, δεν μπορούν να παραμείνουν στην αληθινή οδό και να παραμείνουν σταθεροί στη μαρτυρία τους; Επειδή μέσα τους είναι υπερβολικά μολυσμένοι· όχι μόνο δεν κατανοούν την αλήθεια, αλλά ταυτόχρονα δεν την αγαπούν και δεν την αναζητούν. Συνεπώς, όσα λόγια και δόγματα κι αν λένε, όσα βροντερά συνθήματα κι αν ξεστομίζουν, στο τέλος δεν μπορούν να παραμείνουν σταθεροί. Μόλις κάποιος απ’ την εκκλησία πει κάτι ελαφρώς διαφορετικό ή κάποιος πει κάτι ενοχλητικό, παραπλανητικό, καταδικαστικό ή εξευτελιστικό, νιώθουν ότι οι άλλοι τους κοροϊδεύουν και τους εξευτελίζουν, και τότε καταρρέουν. Μπορεί οι άνθρωποι να εκδηλώνονται μ’ αυτόν τον τρόπο, να νιώθουν συνεχώς μέσα τους μια σύγκρουση και να αλλάζουν συνεχώς απόψεις, αλλά ταυτόχρονα να αποδέχονται πάντα και την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού, να συνεχίζουν να κατανοούν την αλήθεια, να εισέρχονται σιγά σιγά σε διαφορετικές πτυχές της, να εισέρχονται σε όλες τις αλήθειες και, τελικά, να καταφέρνουν να μην τους ενοχλεί, επηρεάζει ή ελέγχει κανένα άτομο, γεγονός ή πράγμα και να πιστεύουν ακράδαντα ότι οι αλήθεια-αρχές που κάνουν πράξη είναι σωστές· αν συμβαίνουν αυτά, τότε έχουν αλλάξει τη διάθεσή τους.

Αυτήν τη στιγμή, όταν εκτελείτε τα καθήκοντά σας, υπάρχει ακόμα περίπτωση να σας περιορίσει το οποιοδήποτε άτομο, γεγονός ή πράγμα; Μπορείτε να παραμείνετε κοντά στην αλήθεια και να ενεργείτε σύμφωνα με τις αρχές; (Όχι.) Ποιες είναι, λοιπόν, οι δυσκολίες που αντιμετωπίζετε συνήθως; (Κάποιες φορές, όταν βλέπω τους άλλους να κάνουν κάτι που βλάπτει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, το επισημαίνω, αλλά όταν βλέπω ότι δεν το αποδέχονται ή έχουν κακή στάση, φοβάμαι μήπως προκαλέσω κάποια αντιπαράθεση, οπότε συμβιβάζομαι.) Είναι σωστό ή λάθος να συμβιβάζεται κανείς; (Είναι λάθος, όμως φοβάμαι πως, αν επιμείνω, θα ξεσπάσει αντιπαράθεση και θα χαλάσει η ηρεμία, οπότε οι άλλοι δεν θα έχουν καλή εντύπωση για μένα.) Αν θέλεις να αποφύγεις τις διαφωνίες, ο συμβιβασμός είναι ο μόνος τρόπος; Σε ποιες περιπτώσεις μπορείς να συμβιβαστείς; Αν έχει να κάνει με ασήμαντα ζητήματα, όπως το προσωπικό σου συμφέρον ή ο εγωισμός σου, τότε δεν υπάρχει λόγος να διαφωνείς σχετικά μ’ αυτά. Μπορείς να επιλέξεις να είσαι ανεκτικός ή να συμβιβαστείς. Αλλά σε θέματα που μπορούν να επηρεάσουν το έργο της εκκλησίας και να βλάψουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, πρέπει να εμμένεις στις αρχές. Αν δεν τηρείς αυτό το θέσφατο, τότε δεν είσαι αφοσιωμένος στον Θεό. Αν επιλέξεις να κάνεις συμβιβασμούς και να εγκαταλείψεις τις αλήθεια-αρχές προκειμένου να σώσεις την υπόληψή σου ή να διατηρήσεις τις διαπροσωπικές σου σχέσεις, αυτό δεν είναι εγωιστικό και ευτελές εκ μέρους σου; Δεν είναι ένδειξη ότι είσαι ανεύθυνος στο καθήκον σου και δεν είσαι αφοσιωμένος στον Θεό; (Είναι.) Επομένως, αν έρθει μια στιγμή στη διάρκεια της άσκησης του καθήκοντός σου κατά την οποία όλοι διαφωνούν, πώς θα πρέπει να ασκηθείς; Θα επιλύσεις το πρόβλημα διαφωνώντας με όλες σου τις δυνάμεις; (Όχι.) Τότε πώς θα πρέπει να επιλύσεις το πρόβλημα; Σε αυτήν την περίπτωση, ένα άτομο που κατανοεί την αλήθεια θα πρέπει να εμφανιστεί για να επιλύσει το ζήτημα, θέτοντας πρώτα το ζήτημα στο τραπέζι και αφήνοντας και τις δύο πλευρές να πουν την άποψή τους. Στη συνέχεια, όλοι μαζί πρέπει να αναζητήσουν την αλήθεια, και κατόπιν προσευχής στον Θεό, θα πρέπει να εντοπιστεί η σχετική αλήθεια στα λόγια του Θεού και να υπάρξει συναναστροφή πάνω σ’ αυτή. Μετά τη συναναστροφή πάνω στις αλήθεια-αρχές και αφότου αποκτηθεί σαφής εικόνα, και οι δύο πλευρές θα είναι σε θέση να υποταχθούν. Πρέπει να μάθουν να υποτάσσονται στην αλήθεια. Αν οι περισσότεροι μπορέσουν να υποταχθούν στην αλήθεια, αλλά υπάρχουν και μερικοί που δεν υποτάσσονται σ’ αυτήν ή δεν εννοούν να λογικευτούν, τότε πρόκειται για ανθρώπους που δεν αποδέχονται την αλήθεια και έχουν φύση κακού ανθρώπου, άρα ο εκλεκτός λαός του Θεού θα μπορεί εύκολα να τους διακρίνει. Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να λυθεί το πρόβλημα των αντιπαραθέσεων στην εκκλησία. Η χρήση της αλήθειας για την επίλυση των προβλημάτων είναι μια σημαντική αρχή και δεν υπάρχει περιθώριο για συμβιβασμούς που δεν ακολουθούν τις αρχές. Αν είσαι ικανός να θυσιάσεις τα συμφέροντα του οίκου του Θεού προκειμένου να διατηρήσεις τις προσωπικές σου σχέσεις, τον εγωισμό και το προσωπικό συμφέρον σου, τότε συμβιβάζεσαι με τον Σατανά. Κάτι τέτοιο δεν ακολουθεί τις αρχές και δείχνει έλλειψη αφοσίωσης στον Θεό. Αν ο καθένας αγωνίζεται να περισώσει το γόητρό του και δίνει έμφαση στους προσωπικούς του λόγους, είναι αυτή μια στάση αναζήτησης της αλήθειας; Πρόκειται για στάση που θα πρέπει να κρατά κανείς στο καθήκον του; (Όχι.) Προκειμένου να πετύχει κανείς την αφοσίωση στο καθήκον του, δεν πρέπει να αγωνίζεται για τη φήμη ή το προσωπικό του συμφέρον, αλλά να παραχωρήσει την εξουσία στον Θεό και να γίνει υπηρέτης της αλήθειας· τα συμφέροντα του οίκου του Θεού έχουν απόλυτη προτεραιότητα, όπως και η αποτελεσματικότητα του έργου. Δεν είναι σωστή αυτή η αρχή; (Ναι.) Αν όλοι μπορέσετε να τηρήσετε αυτήν την αρχή, έχει μείνει κανένας λόγος αντιπαράθεσης με τους άλλους; Αν γίνει αυτό, δεν θα υπάρχουν αντιπαραθέσεις. Όσοι προστατεύουν συνεχώς τα προσωπικά τους συμφέροντα και δεν κάνουν ποτέ πράξη την αλήθεια δεν είναι καλοί άνθρωποι, ενώ εκείνοι που διαρκώς ξεπουλάνε τα συμφέροντα του οίκου του Θεού προκειμένου να κερδίσουν την εύνοια των άλλων είναι ακόμα χειρότεροι. Όλοι αυτοί είναι δύσπιστοι και άνθρωποι που προδίδουν τον Θεό. Εάν ένα άτομο εμπλέκεται σε συγκρούσεις και αντιπαραθέσεις με άλλους προκειμένου να προστατεύσει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και την αποτελεσματικότητα του έργου της εκκλησίας, και η στάση του είναι λίγο αδιάλλακτη, θα λέγατε ότι αυτό αποτελεί πρόβλημα; (Όχι.) Επειδή η πρόθεσή του είναι σωστή· είναι να προστατεύσει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Πρόκειται για ένα άτομο που στέκεται στο πλευρό του Θεού και εμμένει στις αλήθεια-αρχές, ένα άτομο με το οποίο ευαρεστείται ο Θεός. Το να έχει κανείς μια ισχυρή, αποφασιστική στάση όταν προστατεύει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού είναι σημάδι σταθερής θέσης και προσήλωσης στις αρχές, και ο Θεός το εγκρίνει. Οι άνθρωποι μπορεί να θεωρούν ότι υπάρχει πρόβλημα μ’ αυτήν τη στάση, αλλά δεν είναι μεγάλο πρόβλημα· δεν έχει να κάνει με την αποκάλυψη κάποιας διεφθαρμένης διάθεσης. Να θυμάστε, το πιο σημαντικό είναι η προσήλωση στις αλήθεια-αρχές.

Η ζωή-είσοδος είναι το πιο κρίσιμο ζήτημα. Με τι συνδέεται πρωτίστως η ζωή-είσοδος; (Με την επιδίωξη της αλήθειας.) Πολύ σωστά. Συνδέεται πρωτίστως με την επιδίωξη της αλήθειας. Μόνο όσοι επιδιώκουν την αλήθεια έχουν ζωή-είσοδο. Αν κάποιος θέλει να έχει ζωή-είσοδο, αυτό αφορά την άσκηση της αλήθειας. Πώς διακρίνει κανείς αν ένας άνθρωπος επιδιώκει την αλήθεια; Τι είδους άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια; Γνωρίζετε; Ο πρώτος τύπος ανθρώπου για τον οποίο μίλησα είναι εκείνος που δεν διαθέτει πνευματική κατανόηση. Ποια είναι η ουσία των ανθρώπων που δεν διαθέτουν πνευματική κατανόηση; (Αφού διαβάσουν λόγια του Θεού που εκθέτουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων, δεν μπορούν να συνδέσουν τα λόγια Του με τις δικές τους καταστάσεις και εκδηλώσεις· θεωρούν πως ο Θεός μιλάει για άλλους.) Το θέμα είναι κυρίως ότι δεν μπορούν να αντιπαραβάλουν τον εαυτό τους με τα λόγια του Θεού· το αντιλαμβάνονται, όμως; (Όχι.) Όσοι δεν διαθέτουν πνευματική κατανόηση δεν μπορούν να το συνειδητοποιήσουν αυτό. Η καρδιά τους είναι ανέφελη· θεωρούν ότι κατανοούν πολλά απ’ τα λόγια του Θεού, στην πραγματικότητα, όμως, για κείνους κάθε λέξη είναι απλά ένας κανονισμός. Σκέφτονται: «Αν ο Θεός με αναγκάσει να κάνω κάτι, θα το κάνω. Αν με αναγκάσει να απαρνηθώ κάτι, θα το απαρνηθώ. Αν με αναγκάσει να δαπανήσω τον εαυτό μου, θα το κάνω. Αν υποταχθώ στον Θεό μ’ αυτόν τον τρόπο, θα σωθώ». Αφού πιστέψουν έτσι για αρκετά χρόνια, θεωρούν ότι έχουν κεφάλαιο, όπως ακριβώς έλεγε ο Παύλος: «Τον αγώνα τον καλόν ηγωνίσθην, τον δρόμον ετελείωσα, την πίστιν διετήρησα· του λοιπού μένει εις εμέ ο της δικαιοσύνης στέφανος» (Προς Τιμόθεον Β΄ 4:7-8). Όπως κι αν το θέσει κανείς, ο Παύλος δεν διέθετε πνευματική κατανόηση. Είναι πραγματικά κρίμα. Ήδη είναι πρόβλημα το ότι δεν είχε πνευματική κατανόηση· από πάνω, όμως, δεν επιδίωκε ούτε την αλήθεια. Θεωρούσε ότι αλήθεια ήταν τα δικά του δόγματα και συνθήματα, οι φαντασιοκοπίες και οι αντιλήψεις του, οι γνώσεις και οι φιλοσοφίες του, και τα χρησιμοποιούσε ως εφαλτήριο για να επεκτείνει τις προσωπικές του επιδιώξεις. Το αποτέλεσμα; Οτιδήποτε κι αν έκανε, δεν βίωνε τις αλήθεια-πραγματικότητες και καμία από τις πράξεις του δεν συμφωνούσε με τις προθέσεις του Θεού. Είχε πολύ σοβαρό πρόβλημα! Ο Παύλος παίρνει το βραβείο στην έλλειψη πνευματικής κατανόησης, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Αγαπούν την αλήθεια όσοι δεν διαθέτουν πνευματική κατανόηση; Σε καμία περίπτωση, επειδή όσοι δεν διαθέτουν πνευματική κατανόηση δεν μπορούν να συλλάβουν την αλήθεια και, αν δεν συλλάβουν την αλήθεια, δεν μπορούν με κανέναν τρόπο να την αγαπήσουν. Πώς εκδηλώνονται οι άνθρωποι που δεν διαθέτουν πνευματική κατανόηση; Η κύρια εκδήλωσή τους είναι ότι, όπως κι αν συναναστραφούν οι άλλοι μαζί τους πάνω στα λόγια του Θεού, εκείνοι συνεχίζουν να μην καταλαβαίνουν· επιπλέον, όσο ξεκάθαρα κι αν συναναστραφούν οι άλλοι μαζί τους πάνω στην αλήθεια, εκείνοι και πάλι δεν μπορούν να τη συλλάβουν. Αυτό συνδέεται άμεσα με το πολύ χαμηλό επίπεδο που έχει κάποιος. Μπορούν να επιδιώξουν την αλήθεια όσοι δεν διαθέτουν πνευματική κατανόηση; Ακόμα κι αν το ήθελαν, και πάλι δεν θα μπορούσαν. Όσοι δεν διαθέτουν πνευματική κατανόηση δεν καταλαβαίνουν για ποιο πράγμα μιλάει ο Θεός, δεν ξέρουν ποιες καταστάσεις εκθέτει και δεν μπορούν να βρουν αντιστοιχίες με τον εαυτό τους. Γι’ αυτούς, όλα τα λόγια του Θεού είναι κανονισμοί, φράσεις, συνθήματα και δόγματα και δεν καταλαβαίνουν ποτέ ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια. Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Έχουν υπερβολικά χαμηλό επίπεδο, ενώ δεν διαθέτουν καθόλου ικανότητα κατανόησης ούτε πνευματική κατανόηση.

Ο δεύτερος τύπος ανθρώπου είναι εκείνος που διαθέτει πνευματική κατανόηση. Όσοι διαθέτουν πνευματική κατανόηση μπορούν να καταλάβουν την αλήθεια και βρίσκουν αντιστοιχίες με τον εαυτό τους όταν τρώνε και πίνουν τα λόγια του Θεού· καταλαβαίνουν τι εκθέτουν τα λόγια Του, ποιες αλήθειες περιέχουν και τι απαιτεί Εκείνος. Αυτή η ικανότητα κατανόησης συνεπάγεται και την είσοδο; (Όχι.) Όταν λέω, λοιπόν, ότι μπορούν να καταλάβουν, σε τι αναφέρομαι; Ποιο θέμα θίγω; (Το ότι μπορούν να βρίσκουν αντιστοιχίες ανάμεσα στα λόγια του Θεού και στον εαυτό τους.) Η ικανότητά τους να βρίσκουν αντιστοιχίες με τον εαυτό τους είναι ένα κομμάτι. Αποδέχονται τις διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου και κάθε είδους κατάσταση που εκθέτει ο Θεός. Μπορούν, λοιπόν, να γνωρίζουν τι απαιτεί ο Θεός; Ως έναν βαθμό, μπορούν να γνωρίζουν ποιες απαιτήσεις έχει ο Θεός, ποιες αρχές περιέχουν τα λόγια Του και ποιες είναι οι προθέσεις Του. Τους είναι ξεκάθαρα όλα αυτά και τα κατανοούν· γι’ αυτό και λέμε ότι διαθέτουν πνευματική κατανόηση. Όταν οι άνθρωποι που διαθέτουν πνευματική κατανόηση τρώνε και πίνουν τα λόγια του Θεού, μπορούν να βρίσκουν αντιστοιχίες με τον εαυτό τους και να καταλάβουν σε τι αναφέρονται τα λόγια Του και ποιες είναι οι απαιτήσεις Του. Αυτό δείχνει ότι ο συγκεκριμένος τύπος ανθρώπου διαθέτει το επίπεδο και την ικανότητα να κατανοήσει την αλήθεια. Το ότι διαθέτει, λοιπόν, αυτό το επίπεδο και αυτήν την ικανότητα σημαίνει απαραίτητα ότι έχει και ζωή-είσοδο; (Όχι.) Υπάρχουν αρκετά διαφορετικά σενάρια. Κάποιοι άνθρωποι μπορούν να καταλάβουν τα λόγια του Θεού και διαθέτουν το επίπεδο και την ικανότητα να τα κατανοήσουν, όμως δεν έχουν βρει ποτέ αντιστοιχίες με τον εαυτό τους. Βρίσκουν αντιστοιχίες μόνο ανάμεσα στα λόγια του Θεού και τους άλλους, ψάχνουν τους άλλους για ελαττώματα, τους τα χτυπάνε, ψειρίζουν τις καταστάσεις τους και προσπαθούν να διαβάσουν τις σκέψεις τους σαν να ήταν ανιχνευτές. Όταν δεν έχουν τίποτα καλύτερο να κάνουν, συλλογίζονται πάνω στις σκέψεις των άλλων, προσπαθούν να ανιχνεύσουν τι έχουν οι άνθρωποι μέσα τους, ποιες είναι οι σκέψεις και οι ιδέες τους, τι προθέσεις, σκοπούς και κίνητρα έχουν, τι ελπίζουν και ποιες διεφθαρμένες διαθέσεις αποκαλύπτουν ενώ ενεργούν. Με ποιον σκοπό προσπαθούν να τα ανιχνεύσουν όλα αυτά; Να βρουν αντιστοιχίες ανάμεσα στα λόγια του Θεού και τους άλλους και έπειτα να λύσουν τα προβλήματα των άλλων. Για παράδειγμα, γνωρίζουν ξεκάθαρα ό,τι αφορά τη ζωή κάποιου, ας τον πούμε κύριο Σμιθ: σε τι περιβάλλον ζει, από τι οικογένεια προέρχεται, εδώ και πόσα χρόνια πιστεύει στον Θεό, τι προβλήματα έχει συνήθως, ποιες είναι οι αδυναμίες του όταν επιδιώκει να αλλάξει τη διάθεσή του, ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζει συχνά όταν συμβαίνει κάτι, σε ποιες καταστάσεις δείχνει εύκολα αρνητισμό, πόσο καλά εκτελεί το καθήκον του, πώς προσεγγίζει τα λόγια του Θεού και αν έχει κανονική πνευματική ζωή. Είναι πολύ ευφυείς, δυστυχώς, όμως, δεν αξιοποιούν την ευφυΐα τους όπως πρέπει. Λύνουν τα προβλήματα των άλλων, αλλά οι ίδιοι δεν κάνουν πράξη την αλήθεια. Συχνά, αυτός ο τύπος ανθρώπου είναι επικεφαλής, εργάτης ή κάποιος που φέρει έναν βαθμό ευθύνης. Είναι προβληματική η μέθοδος επιδίωξης που ακολουθεί αυτός ο τύπος ανθρώπου; (Ναι.) Αυτή η μέθοδος επιδίωξης είναι προβληματική και μάλιστα πολύ. Πόσο; Θα πρέπει να συναναστραφούμε πάνω σ’ αυτό. Οι άνθρωποι που ανήκουν σ’ αυτόν τον τύπο διαθέτουν πνευματική κατανόηση, καταλαβαίνουν τα λόγια του Θεού και γνωρίζουν πώς να βρίσκουν αντιστοιχίες μ’ αυτά, όμως δεν το κάνουν ποτέ με τον εαυτό τους· αντ’ αυτού, βρίσκουν αντιστοιχίες ανάμεσα στα λόγια του Θεού και τους άλλους. Ποιον σκοπό έχουν όταν βρίσκουν αντιστοιχίες με τους άλλους; (Να κάνουν επίδειξη.) Πολύ σωστά. Κάνουν επίδειξη για να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες και τις φιλοδοξίες τους, να παγιώσουν τη θέση τους και να βελτιώσουν την ικανότητά τους να γίνονται αρεστοί στους άλλους. Το γεγονός ότι μπορούν να το κάνουν αυτό συνδέεται με τη φύση τους, ενώ συνδέεται άμεσα και με το τι επιδιώκουν όταν πιστεύουν στον Θεό. Κρίνοντας με βάση το ότι δίνονται ολόψυχα και κάνουν τη δουλειά τους όσο καλύτερα γίνεται, καθώς και με βάση το ότι μπορούν να συλλάβουν πολύ καλά όλες τις διαφορετικές καταστάσεις των άλλων, θα μπορούσε να πει κανείς ότι επιδιώκουν την αλήθεια; Όχι απαραίτητα. Πώς μπορεί, λοιπόν, κανείς να διακρίνει αν ένας άνθρωπος επιδιώκει την αλήθεια; Αν είναι ιδιαίτερα υπεύθυνος όσον αφορά τη ζωή-είσοδο των αδελφών, αν δίνει όλη του την ψυχή και την ενέργεια σε ό,τι κάνει, αν κάνει πολύ καλά τη δουλειά του, αν αναζητά συχνά την αλήθεια σχετικά με κάθε είδους κατάσταση που μπορεί να έχουν οι αδελφοί και οι αδελφές και έπειτα λύνει τα διάφορα προβλήματα —αν εκτελεί το καθήκον του μ’ αυτόν τον τρόπο, πληροί τις προϋποθέσεις για επικεφαλής; Κρίνοντας από τις συγκεκριμένες εκδηλώσεις και αποκαλύψεις αυτού του ανθρώπου, μπορεί κανείς να είναι σίγουρος ότι επιδιώκει την αλήθεια; (Όχι απαραίτητα.) Γιατί; (Μπορεί να λύσει τα προβλήματα των άλλων, αλλά δεν έχει βρει ποτέ αντιστοιχίες ανάμεσα στα λόγια του Θεού και τον εαυτό του.) Αν δεν έχει λύσει ποτέ τα δικά του προβλήματα, τότε πώς λύνει τα προβλήματα των άλλων; (Βασίζεται σε λόγια και δόγματα για να τα λύσει.) Καταλαβαίνει μερικά λόγια και δόγματα, έχει κάποια ευφυΐα και καλή μνήμη, αντιδρά γρήγορα και, μόλις ακούσει ένα κήρυγμα, μπορεί αμέσως να πάει και να το παρουσιάσει επιδεικτικά στους άλλους. Από αυτά κρίνοντας, έχει είσοδο; (Όχι.) Το ότι επιλύει τις δυσκολίες των άλλων αλλά ποτέ τις δικές του δεν είναι εκδήλωση της επιδίωξης της αλήθειας. Απλώς χρησιμοποιεί δόγματα και τα λόγια του Θεού ή κάθε άλλη τακτική και μέθοδο για να πείθει τους άλλους· χρησιμοποιεί τα λόγια και τα δόγματα που κατανοεί ή μιμείται και αντιγράφει λόγια για την εμπειρία ζωής ώστε να βοηθήσει τους άλλους να ξεπεράσουν τις δυσκολίες τους. Για να λύσει τα προβλήματα των άλλων, χρησιμοποιεί αυτές τις μεθόδους και όχι τα προσωπικά του βιώματα και τις πραγματικές του εμπειρίες. Αυτό αποδεικνύει ότι δεν πρόκειται για άνθρωπο που επιδιώκει την αλήθεια. Τι είναι αυτό που παρέχει στους άλλους; (Δόγματα.) Γιατί λέμε ότι είναι δόγματα; Επειδή δεν προέρχεται από τις εμπειρίες του, δεν είναι κάτι που έχει βιώσει πραγματικά και δεν είναι η αληθινή του κατανόηση. Στην πραγματικότητα, με τι ποτίζει τους άλλους; Με δόγματα, φράσεις και λόγια που τους πείθουν και τους παρηγορούν. Χρησιμοποιεί, επίσης, ανθρώπινες μεθόδους, τακτικές και ευφυΐα· σε κάθε περίπτωση, νομίζει πως το να απαντά στις ερωτήσεις των άλλων σημαίνει ότι λύνει προβλήματα και κάνει έργο. Κρίνοντας από τις εκδηλώσεις του, από όσα παρέχει στους άλλους, από τον τρόπο με τον οποίο εργάζεται κι από το μονοπάτι της επιδίωξής του, πρόκειται για άνθρωπο που επιδιώκει την αλήθεια; (Όχι.) Δεν πρόκειται για άνθρωπο που επιδιώκει την αλήθεια. Δεν είναι λίγο ανειλικρινές να χρησιμοποιεί την αλήθεια για να λύσει προβλήματα, ενώ ο ίδιος δεν έχει είσοδο; (Ναι.) Είναι ανειλικρινές, είναι υποκριτικό και εξαπατά τους άλλους. Μπορούν, λοιπόν, τέτοιοι άνθρωποι να εκτελέσουν σωστά τα καθήκοντά τους; (Όχι.) Γιατί; Επειδή δεν επιδιώκουν την αλήθεια, και το να εκτελεί κανείς καλά το καθήκον του συνδέεται άμεσα με την κατανόηση της αλήθειας. Για παράδειγμα, πρέπει κανείς να κατανοήσει την αλήθεια προκειμένου να ποτίσει την εκκλησία, να διαχειριστεί και να λύσει προβλήματα· και η κατανόηση της αλήθειας είναι ακόμα πιο σημαντική προκειμένου κανείς να αποκτήσει διάκριση σχετικά με τους ανθρώπους. Κάθε πλευρά του έργου της εκκλησίας αφορά την αλήθεια· αν κάποιος δεν κατανοεί την αλήθεια, δεν θα κάνει σωστά το ουσιώδες έργο της εκκλησίας, μόνο θα τα καταφέρνει κάπως στις γενικές εργασίες. Συνεπώς, αν ένας επικεφαλής δεν επιδιώκει την αλήθεια, όσο κι αν γεμίσει το πρόγραμμά του, όσο κι αν τρέξει, όσο κι αν υποφέρει, δεν θα τα καταφέρει καλά και δεν θα μπορέσει να εκπληρώσει το καθήκον του στον μέγιστο βαθμό που επιβάλλει η δουλειά και οι ευθύνες του. Όταν εργάζεται, τρέχει αναίτια από δω κι από κει, εντοπίζει προβλήματα και έπειτα τα λύνει με απλοϊκό τρόπο. Με όσους αντιμετωπίζουν δυσκολίες, συναναστρέφεται λίγο πάνω σε κάποιο δόγμα· όσους δείχνουν αρνητισμό και αδυναμία, τους ενθαρρύνει και τους παρακινεί. Τέτοια πράγματα κάνει. Νομίζει πως, αν παρακολουθεί τους ανθρώπους των οποίων είναι επικεφαλής και εφόσον όλοι είναι απασχολημένοι και όχι αδρανείς, τότε κι εκείνος κάνει καλά τη δουλειά του. Νομίζει ακόμα πως, αν τριγυρνάει παντού επιθεωρώντας τη δουλειά και δίνοντας οδηγίες, αν κανείς δεν τον αναφέρει και δεν τον εκθέτει, αν μπορεί να κάνει κήρυγμα και να μιλάει όπου κι αν πάει και φροντίζει όλα να βαίνουν ομαλά και απρόσκοπτα, τότε κι αυτός εκπληρώνει τις υποχρεώσεις και το καθήκον του. Μ’ αυτόν τον τρόπο, κάνει έργο από τη θέση που έχει, δεν χρησιμοποιεί την αλήθεια για να λύσει προβλήματα με την πρακτική έννοια. Δίνει σημασία στην εκτέλεση του έργου και, ενώ το κάνει αυτό, μπορεί να μην κάνει τίποτα για τη θέση του· είναι ανυποχώρητος στο να χρησιμοποιεί δόγματα και συνθήματα για να παρακινήσει τον έναν ή να ενθαρρύνει τον άλλον, προσηλωμένος μονάχα σε αυτό το έργο. Νομίζει πως όλα είναι εντάξει, αρκεί να μην είναι αδρανής. Πρώτον, απαγορεύεται να χαλαρώσει, δεύτερον, πρέπει να είναι επιμελής και, τρίτον, πρέπει να μπορεί να αντέξει τα βάσανα. Τρέχει εδώ κι εκεί όλη μέρα· αν κάπου υπάρχει πρόβλημα, πρέπει να διορθωθεί το συντομότερο κι εκείνος πρέπει να ρωτάει διαρκώς αν κάποιος έχει πρόβλημα. Θεωρεί ότι έτσι επιδιώκει την αλήθεια. Στην πραγματικότητα, το ότι έχει αυτές τις εκδηλώσεις σημαίνει απαραίτητα και ότι επιδιώκει την αλήθεια; Σημαίνει απαραίτητα ότι έχει ζωή-είσοδο; Αυτό είναι ακόμα υπό συζήτηση. Αυτή είναι η πρώτη εκδήλωση όσων διαθέτουν πνευματική κατανόηση, αλλά δεν επιδιώκουν την αλήθεια.

Η δεύτερη εκδήλωση των ανθρώπων που διαθέτουν πνευματική κατανόηση, αλλά δεν επιδιώκουν την αλήθεια, είναι να μπορουν να καταλάβουν τα λόγια του Θεού, να μπορούν να καταλάβουν την πρακτική πλευρά των λεγομένων Του και να βρίσκουν αντιστοιχίες ανάμεσα σ’ αυτά και στον εαυτό τους, χωρίς, όμως, να τα κάνουν ποτέ πράξη. Αυτός ο τύπος ανθρώπου δεν ενεργεί σύμφωνα με τα λόγια του Θεού ή τις αλήθεια-αρχές ούτε και αυτοπεριορίζεται. Όταν συμβεί κάτι, θέλει μόνο να κάνει τους άλλους να υποταχθούν σ’ εκείνον και να τον ακούσουν, όμως ο ίδιος δεν θέλει να υποταχθεί στην αλήθεια. Αντιμετωπίζει την άσκηση της αλήθειας και την υποταγή στην αλήθεια ως ευθύνη, υποχρέωση και καθήκον των άλλων, ως κάτι που οι άλλοι πρέπει να κάνουν. Θεωρεί ότι ο ίδιος ανήκει σε ξεχωριστή κατηγορία. Όσα κι αν κατανοεί, όσα απ’ τα λόγια του Θεού κι αν συσχετίζει με τον εαυτό του, θεωρεί πως όλα όσα λέει ο Θεός απευθύνονται σε άλλους και δεν αφορούν καθόλου τον ίδιο. Τι κάνει, λοιπόν; Είναι πάρα πολύ απασχολημένος. Πηγαίνει στην εκκλησία, βλέπει ποιος του ασκεί κριτική και το σημειώνει. Μετά, σπάει το κεφάλι του να βρει τρόπους να το «διορθώσει». Λέει: «Ας ανοιχτούμε κι ας συναναστραφούμε. Ό,τι κι αν νομίζεις μέσα σου, όποια γνώμη ή κριτική κι αν έχεις για μένα, πες το μου μόνο κι εγώ θα κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ για να αλλάξω και να λειτουργώ αλλιώς». Ποιος είναι ο σκοπός της αλλαγής του; Να κερδίσει τη συμπάθεια των άλλων. Επιπλέον, βλέπει ποιος του ασκεί κριτική και ποιος δεν υποτάσσεται σ’ αυτόν, έπειτα βρίσκει σχετικά χωρία στα λόγια του Θεού για να το «διορθώσει». Λέει: «Ο Θεός είναι ο αφέντης όταν ο οίκος Του εκλέγει επικεφαλής και εργάτες. Στον οίκο του Θεού, η αλήθεια είναι η εξουσία. Όποιον κι αν εκλέξουν οι αδελφοί και οι αδελφές ως επικεφαλής, είναι θέλημα Θεού και πρέπει να υποταχθείτε σ’ αυτό. Δεν υποτάσσεστε σ’ εμένα, αλλά στην καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος και στην αλήθεια. Αν δεν υποταχθείτε, θα τιμωρηθείτε!» Κάποιοι άνθρωποι, αφού τον ακούσουν, αντιλαμβάνονται ότι ο επικεφαλής παρερμηνεύει τα λόγια του Θεού και διαστρεβλώνει τα γεγονότα για να παραπλανήσει τους άλλους κι έτσι δεν τον ακούνε πια. Όταν ο επικεφαλής δει πως αυτοί δεν υποτάσσονται, σκέφτεται: «Ώστε αρνείστε να υποταχθείτε, ε; Έχω κι άλλους τρόπους να σας αντιμετωπίσω. Τέρμα τ’ αστεία». Λέει, λοιπόν, ο επικεφαλής σε όσους δεν υποτάσσονται: «Ολοκλήρωσες την εργασία που σου έδωσα;» Κι εκείνοι λένε: «Έχει μείνει λίγο ακόμα μέχρι να την ολοκληρώσω. Δεν θα προκαλέσω καμία καθυστέρηση». Ο επικεφαλής απαντάει: «Και αυτό το λίγο που έχει μείνει δεν είναι καθυστέρηση; Στα μάτια του Θεού, το λίγο είναι πολύ. Αυτή η εκδήλωση δείχνει έλλειψη αφοσίωσης. Έτσι κάνεις εσύ το καθήκον σου;» Στην πραγματικότητα, αυτό θέλει να πει ο επικεφαλής; Ποιον σκοπό κρύβει μέσα του; Θέλει να αναγκάσει τους άλλους να υποταχθούν, να τους νικήσει και να τους κόψει τον αέρα, αλλά δεν μπορεί να το πει ευθέως. Αν το έλεγε ευθέως, οι αδελφοί και οι αδελφές θα τον διέκριναν και θα τον εξέθεταν, οπότε πρέπει να βρει μια ευλογοφανή αιτία και δικαιολογία για όσα κάνει. Πρέπει να καταπιέσει τους άλλους με «αξιοσέβαστο και λογικό» τρόπο, έτσι ώστε η καταπίεσή τους να μην είναι προφανής, αναγκάζοντάς τους να υπακούσουν και πετυχαίνοντας τον σκοπό του, δηλαδή να ενισχύσει και να εδραιώσει τη θέση του. Τι είδους διάθεση είναι αυτή; (Αυτός ο άνθρωπος είναι ύπουλος και ραδιούργος.) Είναι ύπουλος, ραδιούργος, δηλητηριώδης και κάνει ό,τι κάνει για χάρη της θέσης. Αν κάτι δεν αφορά τη θέση του, δεν του δίνει καμία σημασία και δεν το κάνει με την καρδιά του· όταν, όμως, πρόκειται για κάτι που επηρεάζει τη φήμη, τα κέρδη, τη θέση, τον εγωισμό και την ιεραρχία του μέσα στην εκκλησία, γαντζώνεται σε όλα αυτά και δεν τα εγκαταλείπει και αρχίζει να ασχολείται στα σοβαρά. Όταν συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια στις συνηθισμένες του συναθροίσεις, κάποιες φορές γνωρίζει τον εαυτό του, βρίσκει αντιστοιχίες ανάμεσα στα λόγια του Θεού και τον εαυτό του και εκθέτει τη διεφθαρμένη του διάθεση· υπάρχει, όμως, ένας σκοπός πίσω από αυτό, μια πρόθεση: να κάνει τους άλλους να τον θαυμάσουν, να τον ζηλέψουν και να τον σεβαστούν κι έτσι να εδραιώσει τη θέση του. Έχει φιλοδοξίες και σκοπό. Δεν λέει λέξη αν δεν πρόκειται για τη θέση του· δεν κάνει τίποτα αν δεν είναι για να την εξασφαλίσει. Όλα όσα κάνει είναι γι’ αυτήν. Για τη θέση του θα κάνει τα αδύνατα δυνατά. Όταν αφορά το έργο της εκκλησίας, όμως, όταν ανακαλύψει προβλήματα δεν θα τα λύσει, όταν άλλοι αναφέρουν προβλήματα δεν θα ασχοληθεί και δεν πρόκειται να σηκώσει ούτε το μικρό του δαχτυλάκι για να φροντίσει το οτιδήποτε· βλέπει τους άλλους να είναι πεσμένοι με τα μούτρα στα καθήκοντά τους, αλλά αυτός δεν κάνει απολύτως τίποτα. Τι είδους άνθρωπος είναι αυτός; (Ένας ποταπός και άθλιος άνθρωπος που ζει μόνο για τη φήμη, τα κέρδη και τη θέση.) Επιδιώκει την αλήθεια κάποιος που ζει μόνο για τη θέση; Μπορεί να την επιδιώξει; (Όχι.) Δεν μπορεί να πει κανείς με βεβαιότητα. Αν έχει λίγη συνείδηση, αν έχει αίσθημα ντροπής, αν έχει αξιοπρέπεια και χαρακτήρα και μπορέσει να αποδεχθεί την αλήθεια αφού βιώσει κάποια παίδευση, κρίση ή κλάδεμα, ή δοκιμαστεί και εξευγενιστεί, τότε είναι εφικτό να αλλάξει. Αν, ωστόσο, είναι απαθής, ανόητος, αδιάλλακτος και δεν αποδέχεται καθόλου την αλήθεια, τότε όσα και να καταλαβαίνει έχουν κανένα όφελος; (Όχι.) Όσα κι αν καταλαβαίνει δεν μπορούν να τον συγκινήσουν. Ο τύπος ανθρώπου που μιλάει και ενεργεί μόνο για χάρη της θέσης του, όσο απασχολημένος κι αν φαίνεται εξωτερικά, όσο χρόνο κι αν περάσει στον δρόμο, όσα κι αν θυσιάσει, εγκαταλείψει και δαπανήσει, μπορεί να θεωρηθεί ότι επιδιώκει την αλήθεια; Σε καμία περίπτωση. Για τη θέση, θα πληρώσει οποιοδήποτε τίμημα. Για τη θέση, θα υποφέρει οποιαδήποτε δυσκολία. Για τη θέση, δεν θα σταματήσει πουθενά. Προσπαθεί να ανακαλύψει τα βρόμικα μυστικά των άλλων, να τους παγιδεύσει ή να τους κάνει τη ζωή δύσκολη, πατώντας επί πτωμάτων. Δεν φοβάται καν το ενδεχόμενο της τιμωρίας και της απόδοσης δικαιοσύνης· ενεργεί για χάρη της θέσης, χωρίς να σκέφτεται καθόλου τις συνέπειες. Τι επιδιώκει ένας τέτοιος άνθρωπος; (Τη θέση.) Ποια ομοιότητα έχει με τον Παύλο; (Επιδιώκει κι αυτός το στεφάνι.) Αντί να επιδιώκει την αλήθεια, επιδιώκει το στεφάνι της δικαιοσύνης, τη θέση, τη φήμη και τα κέρδη, κι αυτό το θεωρεί σωστή επιδίωξη. Ποιο είναι το κυριότερο χαρακτηριστικό ενός τέτοιου ανθρώπου; Ότι, από κάθε άποψη, ενεργεί για τη θέση, τη φήμη και τα κέρδη. Αυτός ο τύπος ανθρώπου, που κάνει ό,τι κάνει για χάρη της φήμης, του κέρδους και της θέσης, είναι ο πιο ικανός στην παραπλάνηση των άλλων. Όταν τον γνωρίζεις για πρώτη φορά, δεν μπορείς να τον διακρίνεις. Βλέπεις ότι τα δόγματα που αναφέρει ακούγονται σωστά, τα όσα λέει φαίνονται πρακτικά και το έργο που διευθετεί είναι πολύ ταιριαστό. Μοιάζει να έχει κάποιο επίπεδο και τον θαυμάζεις αρκετά. Αυτός ο τύπος ανθρώπου είναι επίσης πρόθυμος να πληρώσει το τίμημα όταν εκτελεί το καθήκον του. Εργάζεται σκληρά κάθε μέρα και δεν παραπονιέται ποτέ ότι κουράστηκε. Δεν είναι ούτε στο ελάχιστο εύθραυστος. Δεν δείχνει αδυναμία όπως οι άλλοι. Επίσης, δεν κυνηγάει τις ανέσεις της σάρκας και δεν είναι ιδιότροπος στο φαγητό. Όταν η οικογένεια που τον φιλοξενεί του μαγειρεύει κάτι ιδιαίτερο, αρνείται να το φάει. Τρώει μόνο απλά φαγητά. Όποιος βλέπει έναν τέτοιον άνθρωπο τον θαυμάζει. Πώς, λοιπόν, μπορεί να διακρίνει κανείς αν κάνει ό,τι κάνει για χάρη της θέσης; Πρώτα, πρέπει κανείς να εξετάσει αν πρόκειται για άνθρωπο που επιδιώκει την αλήθεια. Πού θα φανεί αυτό; (Στην πρόθεση και την αφετηρία που έχουν οι πράξεις του.) Αυτό είναι ένα κομμάτι. Θα φανεί κυρίως στον σκοπό που επιδιώκει. Αν ενεργεί για να κερδίσει την αλήθεια, θα θεωρεί σημαντικό να διαβάζει συχνά τα λόγια του Θεού, να κατανοεί την αλήθεια και να γνωρίζει τον εαυτό του μέσα απ’ τα λόγια του Θεού. Αν συναναστρέφεται συχνά πάνω στην αυτογνωσία του, θα μπορέσει να δει ότι έχει πολλές ελλείψεις, ότι δεν κατέχει την αλήθεια και, όπως είναι φυσικό, θα πασχίσει να επιδιώξει την αλήθεια. Όσο περισσότερο γνωρίζουν οι άνθρωποι τον εαυτό τους τόσο πιο ικανοί είναι να επιδιώξουν την αλήθεια. Όποιος διαρκώς λέει και κάνει πράγματα για χάρη της θέσης προφανώς δεν είναι άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια. Όταν τον κλαδεύουν, δεν το αποδέχεται· φοβάται πολύ μήπως πάθει ζημιά η υπόληψή του. Μπορεί, λοιπόν, να αποδεχθεί τα λόγια κρίσης και παίδευσης του Θεού και να κάνει αυτοκριτική; Μπορεί στ’ αλήθεια να καταλάβει τις παρεκκλίσεις της βίωσής του; Αν δεν εμφανίζει καμία από αυτές τις εκδηλώσεις, τότε μπορεί κανείς να είναι βέβαιος ότι δεν πρόκειται για άνθρωπο που επιδιώκει την αλήθεια. Πείτε Μου, ποιες εκδηλώσεις εμφανίζουν οι άνθρωποι που δεν αγαπούν την αλήθεια και επιδιώκουν τη θέση; (Όταν οι άλλοι τους ασκούν κριτική, δεν την αποδέχονται, αλλά παίρνουν αμυντική στάση, δικαιολογούνται και αιτιολογούν. Μιλάνε προκειμένου να διατηρήσουν τον εγωισμό τους και τη θέση τους. Αν κάποιος δεν τους υποστηρίξει, του επιτίθενται και τον κρίνουν.) Όταν οι άνθρωποι επιτίθενται στους άλλους και τους κρίνουν, μιλώντας και υπερασπιζόμενοι τον εαυτό τους για χάρη του εγωισμού και της θέσης τους, τότε η πρόθεση και ο σκοπός των πράξεών τους είναι προφανώς λάθος και ζουν τη ζωή τους αποκλειστικά για τη θέση. Μπορούν αυτού του είδους οι άνθρωποι, που όλα όσα λένε και κάνουν είναι για χάρη της θέσης, να λάβουν υπόψη τους τις προθέσεις του Θεού; Μπορούν να αποδεχθούν την αλήθεια; Σε καμία περίπτωση. Θεωρούν ότι, αν λάβουν υπόψη τους τις προθέσεις του Θεού, θα πρέπει να κάνουν πράξη την αλήθεια και, αν κάνουν πράξη την αλήθεια, θα πρέπει να υποφέρουν και να πληρώσουν ένα τίμημα. Τότε θα χάσουν την απόλαυση που συνεπάγεται η θέση και δεν θα μπορούν να απολαύσουν τα οφέλη της θέσης. Έτσι, λοιπόν, επιλέγουν να επιδιώκουν μόνο τη φήμη, τα κέρδη, τη θέση και τις ανταμοιβές. Με ποιους άλλους τρόπους εκδηλώνονται οι άνθρωποι που επιδιώκουν τη θέση; Τι άλλο κάνουν; (Αν δουν γύρω τους ταλαντούχους ανθρώπους που είναι πιο αφοσιωμένοι στην επιδίωξη της αλήθειας και αξίζουν ανατροφή, και οι αδελφοί και οι αδελφές έχουν την τάση να τους υποστηρίζουν περισσότερο, τότε, από φόβο μήπως αυτοί οι άνθρωποι ορθώσουν ανάστημα και τους αντικαταστήσουν, απειλώντας τη θέση τους, σκέφτονται τρόπους να καταπιέσουν αυτούς τους ταλαντούχους ανθρώπους και βρίσκουν κάθε λογής αιτίες και δικαιολογίες για να τους ταπεινώσουν. Η μέθοδος που χρησιμοποιούν πιο συχνά για να το κάνουν αυτό είναι να τους κολλήσουν την ταμπέλα του αλαζόνα, του αυτάρεσκου, εκείνου που διαρκώς περιορίζει τους άλλους· πείθουν και τους άλλους για όλα αυτά και δεν αφήνουν τον οίκο του Θεού να προωθήσει ή να αναθρέψει τους ανθρώπους αυτούς.) Αυτή είναι η πιο συνηθισμένη εκδήλωση. Έχετε κάτι να προσθέσετε; (Τους αρέσει να καταθέτουν διαρκώς μαρτυρία για τον εαυτό τους και να κάνουν επίδειξη. Μιλάνε συνεχώς για κάποια υπέροχη πλευρά τους, ποτέ για την άσχημη και, αν κάνουν κάτι κακό, δεν ασκούν αυτοκριτική ούτε και αναλύουν τις πράξεις τους.) Μιλάνε διαρκώς για το πώς υποφέρουν και πληρώνουν ένα τίμημα, για το πώς τους καθοδηγεί ο Θεός, και δείχνουν το έργο που έχουν κάνει. Αυτός είναι άλλος ένας τρόπος με τον οποίο προστατεύουν και εδραιώνουν τη θέση τους. Όσοι επιδιώκουν τη θέση και κάνουν πράγματα για χάρη της έχουν κι άλλο ένα χαρακτηριστικό, που είναι και το βασικότερο: Ό,τι κι αν συμβεί, πρέπει πάντα να έχουν τον τελευταίο λόγο. Επιδιώκουν τη θέση επειδή θέλουν να έχουν τον τελευταίο λόγο. Θέλουν να κάνουν εκείνοι κουμάντο και μόνο εκείνοι να έχουν εξουσία. Για όποια κατάσταση κι αν πρόκειται, εκείνους πρέπει ν’ ακούνε όλοι· όποιος κι αν έχει πρόβλημα, σ’ εκείνους πρέπει να πάει και να ζητήσει καθοδήγηση. Αυτά θέλουν να απολαμβάνουν, αυτά τα οφέλη που προσφέρει η θέση. Όποια κι αν είναι η κατάσταση, πρέπει να έχουν τον τελευταίο λόγο. Δεν έχει σημασία αν αυτό που θα πουν είναι σωστό ή λάθος· και λάθος να είναι, πρέπει και πάλι να έχουν τον τελευταίο λόγο και να αναγκάσουν τους άλλους να τους ακούσουν και να τους υπακούσουν. Πρόκειται για σοβαρό πρόβλημα. Πρέπει να έχουν τον τελευταίο λόγο, όποια κι αν είναι η κατάσταση· είτε την καταλαβαίνουν είτε όχι, πρέπει να ανακατευτούν και να έχουν τον τελευταίο λόγο. Εκείνοι πρέπει να πάρουν την απόφαση σε όποιο θέμα κι αν συναναστρέφονται οι επικεφαλής και οι εργάτες, στους οποίους δεν αφήνουν κανένα περιθώριο να μιλήσουν. Όποια λύση κι αν προτείνουν, οι άλλοι είναι αναγκασμένοι να την αποδεχθούν· αν αυτό δεν συμβεί, τότε θυμώνουν και τους κλαδεύουν. Αν τυχόν κάποιος ασκεί κριτική ή έχει μια γνώμη, ακόμα κι αν είναι σωστή και συμφωνεί με την αλήθεια, σκαρφίζονται ένα σωρό τρόπους για να φέρουν αντίρρηση. Έχουν ιδιαίτερο ταλέντο στις σοφιστείες, πείθουν τους άλλους με μαλαγανιές και τελικά τους αναγκάζουν να κάνουν ό,τι θέλουν αυτοί. Σε όλα θέλουν να έχουν τον τελευταίο λόγο. Δεν διαπραγματεύονται ποτέ με τους συνεργάτες ή τους συναδέλφους τους· δεν είναι δημοκρατικοί. Αυτό αρκεί για να αποδείξει ότι είναι υπερβολικά αλαζόνες και αυτάρεσκοι και δεν μπορούν καθόλου ούτε να αποδεχθούν την αλήθεια ούτε να υποταχθούν σ’ αυτήν. Ας πούμε ότι συμβαίνει κάτι που είναι σημαντικό ή κρίσιμο. Αν αφήσουν τον καθένα να αξιολογήσει την κατάσταση και να πει τη γνώμη του και στο τέλος καταλήξουν σε μια μέθοδο άσκησης σύμφωνα με τη γνώμη της πλειοψηφίας, εξασφαλίζοντας ότι το έργο της εκκλησίας δεν πρόκειται να ζημιωθεί, αλλά θα ωφεληθεί συνολικά, αν λοιπόν κρατήσουν αυτή τη στάση, τότε πρόκειται για ανθρώπους που προστατεύουν το έργο του οίκου του Θεού και αποδέχονται την αλήθεια, επειδή πίσω από μια τέτοια συμπεριφορά κρύβονται αρχές. Θα ενεργούσε, όμως, μ’ αυτόν τον τρόπο κάποιος που επιδιώκει τη θέση; (Όχι.) Πώς θα ενεργούσε; Αν συνέβαινε κάτι, δεν θα τον ένοιαζε η συμβουλή των άλλων. Θα είχε ήδη στο μυαλό του μια λύση ή μια απόφαση, πολύ πριν τον συμβουλέψουν εκείνοι. Μέσα του, θα είχε ήδη χαράξει την πορεία του. Σ’ εκείνο το σημείο, ό,τι κι αν έλεγαν οι άλλοι, δεν θα έδινε καμία σημασία. Ακόμα κι αν κάποιος του έκανε επίπληξη, δεν θα τον ένοιαζε καθόλου. Δεν λαμβάνει καθόλου υπόψη του τις αλήθεια-αρχές· δεν νοιάζεται αν κάτι ωφελεί το έργο της εκκλησίας ή αν μπορούν να το αποδεχθούν οι αδελφοί και οι αδελφές. Δεν τον αφορούν τέτοια πράγματα. Τι τον αφορά; Να έχει οπωσδήποτε τον τελευταίο λόγο. Να λαμβάνει αυτός τις αποφάσεις σε κάθε θέμα. Τα πάντα να γίνονται όπως θέλει εκείνος. Να γνωρίζει πάντα αν κάτι είναι ή δεν είναι ωφέλιμο για τη θέση του. Από αυτήν την οπτική βλέπει τα πράγματα. Πρόκειται για άνθρωπο που επιδιώκει την αλήθεια; (Όχι.) Οι άνθρωποι που δεν επιδιώκουν την αλήθεια κάνουν ό,τι κάνουν λαμβάνοντας πάντα υπόψη τη θέση τους, τη φήμη τους, τα κέρδη τους και το πώς θα τους ωφελήσει κάθε πράξη. Αυτή είναι η αφετηρία τους για ό,τι κάνουν.

Κάποιοι άνθρωποι έχουν πνευματική κατανόηση, αλλά δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Πράγματι, υπάρχουν μερικοί τέτοιοι άνθρωποι. Οι πιο σημαντικές εκδηλώσεις τους είναι οι εξής: το πρώτο είδος είναι ότι κάνουν κάτι απλώς και μόνο για να το κάνουν· τους αρέσει να δουλεύουν και δεν μπορούν να μείνουν ακίνητοι. Εφόσον είναι απασχολημένοι με κάτι, είναι χαρούμενοι, έχουν ένα αίσθημα επιτυχίας και νιώθουν ότι είναι αληθινοί. Το δεύτερο είδος εκδήλωσης είναι ότι κάνουν πράγματα για χάρη της θέσης. Αυτό το είδος ανθρώπου έχει ιδιαίτερα ισχυρές φιλοδοξίες και επιθυμίες. Θέλει συνεχώς να ελέγχει τους άλλους και να τους παίρνει με το μέρος του, και επιθυμεί διαρκώς να αντικαταστήσει τον Θεό. Από τις επιδιώξεις του Παύλου, ποια είναι αυτή που σχετίζεται με την επιθυμία του να αντικαταστήσει τον Θεό; (Η επιδίωξή του να γίνει Χριστός.) Ο σκοπός αυτών των ανθρώπων όταν επιδιώκουν τη θέση δεν είναι να γίνουν απλώς μια κλάση ανώτεροι από τους άλλους, να έχουν θέση και να τους λατρεύουν οι άλλοι. Ο απώτερος στόχος τους είναι να πάρουν τους άλλους με το μέρος τους και να τους ελέγξουν· να τους λατρεύουν σαν να ήταν ο Θεός, να τους ακολουθούν, να υποτάσσονται και να πιστεύουν σ’ αυτούς. Τι υπονοούν όλα αυτά; Ότι στην καρδιά των ανθρώπων θα μετατρέπονταν σε Θεό. Αυτό δεν είναι η επιδίωξη της αλήθειας, αλλά η επιδίωξη του Σατανά. Προφανώς και η επιδίωξη της θέσης δεν είναι επιδίωξη της αλήθειας, όπως επιδίωξη της αλήθειας δεν είναι ούτε κι η επιδίωξη της δουλειάς ή της φήμης. Με ποιον άλλον τρόπο εκδηλώνεται ένας τέτοιος άνθρωπος; (Επιδιώκει ευλογίες.) Πολύ σωστά. Πληρώνει ένα τίμημα, δαπανά τον εαυτό του, υποφέρει, και απαρνείται το προσωπικό του συμφέρον σε όλα τα ζητήματα, όλα αυτά όμως τα κάνει για να λάβει ευλογία. Ο μόνος λόγος για τον οποίο εκδηλώνεται μ’ αυτόν τον τρόπο είναι για να λάβει ευλογία και να έχει καλό προορισμό. Ούτε κι αυτό είναι επιδίωξη της αλήθειας. Αυτός είναι ο τρίτος τρόπος με τον οποίο εκδηλώνεται κάποιος που έχει πνευματική κατανόηση, αλλά δεν επιδιώκει την αλήθεια. Όπως ακριβώς και ο Παύλος, ένας τέτοιος άνθρωπος ενεργεί και υποφέρει προκειμένου να λάβει ευλογία, καθώς και για χάρη του προορισμού του, χωρίς να υπολογίσει στιγμή το κόστος. Έχει ξεκάθαρο σκοπό για όλα αυτά: επικεντρώνεται αποκλειστικά και μόνο στο πιο σημαντικό και απαραίτητο που πρέπει να κάνει για να λάβει ευλογίες. Εφόσον παίρνει την αποδοχή και την υποστήριξη των αδελφών, όλα είναι μια χαρά. Επικεντρώνεται μονάχα στο πώς τον βλέπουν όλοι οι άλλοι, στο πώς τον βλέπει ο Άνωθεν και στο αν ο Θεός τον έχει στην καρδιά Του. Όλα είναι μια χαρά, αρκεί να είναι βέβαιο ότι θα λάβει ευλογία και θα ανταμειφθεί. Ωστόσο, δεν αξιολογεί ποτέ τις ενέργειές του με βάση την αλήθεια και δεν εγκαταλείπει ποτέ την επιθυμία για ευλογία· δεν υποτάσσεται στις ενορχηστρώσεις και στις ρυθμίσεις του Θεού. Αν κάτι δεν το κάνει καλά και κλαδευτεί, αν ο Άνωθεν δεν είναι ευχαριστημένος μαζί του, και δει ότι δεν υπάρχει ελπίδα να λάβει ευλογία ή ίσως έναν καλό προορισμό, τότε θα δείξει αρνητισμό, θα τα παρατήσει και δεν θα θέλει να κάνει το καθήκον του. Υπάρχουν μάλιστα και κάποιοι που απλώς δεν θέλουν να πιστέψουν· θεωρούν ότι δεν υπάρχει λόγος να πιστεύει κανείς στον Θεό. Και οι τρεις μέθοδοι επιδίωξης που αναφέρονται παραπάνω είναι μονοπάτια που επιλέγουν όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Υπάρχουν αρκετοί τέτοιοι άνθρωποι σε κάθε εκκλησία, και όλοι τους είναι άνθρωποι που δεν αγαπούν την αλήθεια. Όποιο καθήκον κι αν εκτελέσουν, το συσχετίζουν πάντα με τα δικά τους συμφέροντα, με την ευλογία και τις ανταμοιβές που θέλουν να λάβουν· δεν το συσχετίζουν ποτέ με τη ζωή-είσοδό τους, την κατανόηση της αλήθειας ή τη μεταμόρφωση της διάθεσής τους. Όσα χρόνια κι αν πιστεύουν στον Θεό ή εκτελούν καθήκοντα, δεν επιδίωξαν ποτέ την αυτογνωσία, ούτε τη ζωή-είσοδο, ούτε την αγάπη προς τον Θεό ή την υποταγή σ’ Εκείνον. Ό,τι κι αν κάνουν, δεν αναζητούν την αλήθεια. Όποια διαφθορά κι αν αποκαλύψουν, δεν κάνουν συσχετισμούς ανάμεσα σ’ αυτήν και στην αλήθεια που περιέχουν τα λόγια του Θεού. Ό,τι κι αν κάνουν, οι προθέσεις τους είναι εγωιστικές και ευτελείς, και όλες έχουν ως στόχο την εξασφάλιση της ευλογίας και του προσωπικού κέρδους. Με όποιον τρόπο κι αν κλαδευτούν, δεν κάνουν αυτοκριτική και συνεχίζουν να θεωρούν ότι έχουν δίκιο. Οι άνθρωποι σαν κι αυτούς σπάνια δείχνουν αρνητισμό. Δεν φοβούνται τα βάσανα, όσο μεγάλα κι αν είναι, αν μέσα απ’ αυτά πρόκειται να λάβουν ευλογία και να εισέλθουν στη βασιλεία. Έχουν όντως επιμονή, τους είναι όμως πολύ δύσκολο να αποδεχθούν την αλήθεια. Προτιμούν να πεθάνουν παρά να κάνουν αυτοκριτική και να γνωρίσουν τον εαυτό τους, και νομίζουν ότι τα πάνε περίφημα. Έχουν κι άλλη εκδήλωση οι άνθρωποι που έχουν πνευματική κατανόηση, αλλά δεν επιδιώκουν την αλήθεια: ορισμένοι έχουν ακούσει πολλά κηρύγματα, αλλά δεν ενδιαφέρονται για τις αλήθειες που εκφράζει ο Θεός ούτε για τα λόγια Του που εκθέτουν τις διάφορες καταστάσεις των ανθρώπων. Ακόμα κι αν τα καταλαβαίνουν αυτά, δεν τους ενδιαφέρουν. Γιατί, λοιπόν, συνεχίζουν να πιστεύουν στον Θεό, αφού δεν ενδιαφέρονται; Αναμφίβολα κάνουν μέσα τους κάποιες ασαφείς και μη ρεαλιστικές σκέψεις. Λένε: «Δεν ξέρω τι είναι ικανός να κάνει ο Θεός που βρίσκεται στη γη. Δεν μπορώ να φανταστώ. Καθώς φαίνεται, μπορεί κυρίως να συναναστραφεί πάνω στην αλήθεια. Δεν καταλαβαίνω και πολύ αυτές τις υποτιθέμενες αλήθειες· σε κάθε περίπτωση, όμως, αυτά που λέει είναι πολύ ωραία, και φέρνουν τους ανθρώπους στο σωστό μονοπάτι. Δεν ξέρω, ωστόσο, αν είναι ή δεν είναι όντως ο Θεός». Εφόσον αμφισβητούν τόσο πολύ τον Θεό, γιατί άραγε παραμένουν στον οίκο Του και δεν φεύγουν; Επειδή έχουν μέσα τους μια ασαφή άποψη, μια φαντασίωση. Σκέφτονται: «Αν συνεχίσω να σκοτώνω τον χρόνο μου εδώ, μπορεί στο τέλος να ξεφύγω απ’ τον θάνατο, και τελικά να εισέλθω στους ουρανούς και να λάβω μεγάλες ευλογίες». Όσο, λοιπόν, οι άλλοι επιδιώκουν μια αλλαγή διάθεσης και δέχονται να κλαδευτούν, εκείνοι συνεχίζουν να προσεύχονται στον Θεό που βρίσκεται στους ουρανούς, λέγοντας: «Θεέ μου, καθοδήγησέ με για να βγω από αυτές τις δυσκολίες, και δώσε μου την ικανότητα να δεχτώ το κλάδεμα. Είμαι πρόθυμος να υποταχθώ στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις Σου». Όπως ακούς, τα λόγια της προσευχής τους δεν είναι λάθος, όμως δεν παραδέχονται ποτέ ότι έχουν διεφθαρμένη διάθεση ή ότι κάνουν λάθος. Μέσα τους, αναγνωρίζουν μόνο τον Θεό στους ουρανούς. Όσο για τον Θεό που βρίσκεται στη γη, τον ενσαρκωμένο Θεό, και τα λόγια της κρίσης Του, δεν δίνουν καμία σημασία, σαν να μην τους αφορούσαν καθόλου όλα αυτά. Τόσο απλή και κενή είναι η πίστη τους στον Θεό. Όσο κι αν μιλάνε οι άλλοι για τη διεφθαρμένη διάθεση των ανθρώπων και την ανάγκη να επιδιώξει κανείς μια αλλαγή διάθεσης, εκείνοι συλλογίζονται: «Πώς γίνεται να είστε όλοι σας τόσο διεφθαρμένοι κι εγώ να μην είμαι;» Νομίζουν ότι οι ίδιοι είναι τέλειοι και αψεγάδιαστοι, και ότι δεν έχουν διεφθαρμένη διάθεση. Κάποιες φορές, είναι προκατειλημμένοι ή περιφρονούν τους άλλους, όμως θεωρούν ότι αυτό είναι κάτι το φυσιολογικό, ότι πρόκειται απλώς για μια κακή σκέψη που αν την καταπνίξουν, θα φύγει. Ή, όταν βλέπουν τους άλλους να επαναστατούν ενάντια στον Θεό, σκέφτονται: «Εγώ δεν έχω επαναστατήσει ποτέ ενάντια στον Θεό. Η αγάπη που έχω μέσα μου για Εκείνον δεν έχασε ποτέ τη σταθερότητά της». Απλώς λένε αυτές τις λίγες φράσεις και δεν κάνουν αυτοκριτική, ούτε και ξέρουν πώς να ενεργήσουν σύμφωνα με τις αρχές. Άνθρωποι σαν αυτούς επιδιώκουν την αλήθεια; (Όχι.) Γιατί, τότε, συνεχίζουν να έχουν τόσο καλή γνώμη για τον εαυτό τους και θεωρούν ότι δεν είναι κακό να πιστεύει κανείς στον Θεό μ’ αυτόν τον τρόπο; Τι συμβαίνει εδώ; Κάτι τέτοιο δείχνει ότι δεν αγαπούν την αλήθεια. Σύμφωνα με τις ανθρώπινες αντιλήψεις, τι άνθρωποι είναι αυτοί; Με ποιους τρόπους εκδηλώνονται; Έχουν ευφράδεια, είναι ευφυείς, μαθαίνουν γρήγορα, και έχουν ισχυρή ικανότητα να καταλαβαίνουν. Καταλαβαίνουν τι λες αμέσως μόλις μιλήσεις, και κατανοούν πολύ γρήγορα το δόγμα. Ωστόσο, ό,τι κι αν καταλαβαίνουν, η κατεύθυνση και ο στόχος της επιδίωξής τους παραμένουν ίδια, δηλαδή να λάβουν ευλογία. Επιπλέον, αντιμετωπίζουν τις αλήθειες που κατανοούν ως θεολογικές θεωρίες, ή ως κάποιου είδους δόγμα ή διδασκαλία. Δεν πιστεύουν ότι αυτά είναι η αλήθεια, κι έτσι δεν τα κάνουν πράξη και δεν τα βιώνουν, πόσο μάλλον τα εφαρμόζουν στη ζωή τους. Αποδέχονται και κηρύσσουν μόνο τα δόγματα που τους αρέσουν και συμφωνούν με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, νομίζοντας ότι κάτι έχουν κερδίσει. Το ότι μπορούν να κηρύξουν δόγματα και να εντυπωσιάσουν πολλούς ανθρώπους είναι ό,τι πιο σημαντικό κερδίζουν από την πίστη τους στον Θεό. Όσο για το αν κάνουν πράξη την αλήθεια ή αν έχουν καθόλου αυτογνωσία, νομίζουν ότι αυτά είναι ευτελή και όχι πολύ σημαντικά ζητήματα· αντίθετα, νομίζουν ότι το να κηρύσσουν πνευματικά δόγματα, να απαντούν ερωτήσεις και να κερδίζουν τον θαυμασμό των άλλων είναι ό,τι πιο κρίσιμο, και ότι χάρη σ’ αυτά μπορούν να απολαμβάνουν τα προνόμια της θέσης. Συνεπώς, δεν δίνουν καμία σημασία στην άσκηση της αλήθειας, δεν κάνουν αυτοκριτική, ενώ ικανοποιούνται μόνο όταν κάνουν πομπώδη κηρύγματα. Αυτό το πρόβλημα είναι σχετικά σοβαρό, ακόμα πιο σοβαρό απ’ ό,τι είναι στην περίπτωση των ανθρώπων που δεν έχουν πνευματική κατανόηση, επειδή εκείνοι γνωρίζουν ξεκάθαρα πως αυτή είναι η αλήθεια, αλλά δεν την κάνουν πράξη και δεν την βιώνουν. Είναι άνθρωποι που αποστρέφονται την αλήθεια και παίζουν μαζί της. Δεν είναι πολύ σοβαρή η φύση αυτού του προβλήματος;

Μπορείτε πλέον να διακρίνετε τους ανθρώπους που έχουν πνευματική κατανόηση αλλά δεν επιδιώκουν την αλήθεια, έτσι δεν είναι; Εμφανίζετε εσείς καμία εκδήλωση αυτού του είδους ανθρώπου; (Ναι, κυρίως ότι κάνω πράγματα για χάρη της θέσης.) Μιλάτε για χάρη της θέσης και ενεργείτε για χάρη της θέσης· όλα περιστρέφονται γύρω απ’ τη θέση. Αυτό είναι πρόβλημα. Είναι εφικτό να επιδιώξετε την αλήθεια μ’ αυτόν τον τρόπο; Πώς εκδηλώνεται το να ενεργεί κανείς για χάρη της θέσης; Πρώτα-πρώτα, συνδέεται με το να επικεντρώνεται στο πρόσωπό του, στην εικόνα του και στην αξιοπρέπειά του, καθώς και στη θέση που έχει στην καρδιά των άλλων, αν δηλαδή οι άλλοι τον θαυμάζουν και τον λατρεύουν. Ό,τι κι αν κάνει, προσέχει μόνο αυτές τις πτυχές, χωρίς ποτέ να υμνεί τον Θεό ούτε να καταθέτει μαρτυρία γι’ Αυτόν. Για παράδειγμα, όταν κάποιος που δεν επιδιώκει την αλήθεια γνωρίζει έναν νέο πιστό, σκέφτεται μέσα του: «Πιστεύεις στον Θεό εδώ και λίγα μόνο χρόνια· τίποτα δεν καταλαβαίνεις», κι έτσι τον περιφρονεί. Αν ο νέος πιστός θέλει να αναζητήσει την αλήθεια, τότε ο άλλος εξετάζει πρώτα την εμφάνισή του, το πώς μιλάει και το αν του είναι συμπαθής. Αν ο νέος πιστός έχει χαμηλό επίπεδο, ο άλλος δεν θα είναι πρόθυμος να συναναστραφεί μαζί του πάνω στην αλήθεια· θα του πει μόνο λίγα ενθαρρυντικά λόγια και ως εκεί. Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; (Νομίζει ότι, επειδή είναι πιστός εδώ και πολλά χρόνια, έχει κεφάλαιο, κι έτσι περιφέρει την παλαιότητά του σαν να ήταν κάτι σημαντικό.) Με αυτό το κεφάλαιο, εκδηλώνει την επιβολή της θέσης του. Επειδή έχει το κεφάλαιο, νιώθει ότι δικαιούται να μιλάει από θέση ισχύος· αυτήν τη θέση, όμως, την έδωσε ο ίδιος στον εαυτό του, δεν του την έδωσαν οι άλλοι. Επιδιώκει την αλήθεια κάποιος που εργάζεται και μιλάει μ’ αυτόν τον τρόπο; (Όχι.) Εσείς εκδηλώνεστε μ’ αυτόν τον τρόπο; Λέτε: «Πιστεύω στον Θεό εδώ και δέκα χρόνια. Δεν είναι προσβολή απέναντί μου να μου δίνουν για συνεργάτη κάποιον που πιστεύει εδώ και δύο χρόνια μόνο; Ούτε να του μιλήσω δεν θέλω. Ακόμα και μια λέξη θα με εξαντλούσε. Δεν καταλαβαίνει τίποτα!» Κάτι τέτοιο προκύπτει όταν βρίσκεται κανείς υπό την κυριαρχία μιας αλαζονικής διάθεσης. Αν μέσα σου δεν έδινες αξία στη θέση, δεν κατέτασσες τους ανθρώπους σύμφωνα με την εμπειρία ή την παλαιότητα, και δεν νόμιζες ότι έχεις κεφάλαιο, τότε θα φερόσουν έτσι σε κάποιον; Είναι ξεκάθαρο ότι, λόγω μιας διεφθαρμένης διάθεσης που έχεις μέσα σου, οι εκδηλώσεις της συμπεριφοράς σου απέναντι στους ανθρώπους δεν ωφελούν κανέναν, κι αυτό εκθέτει τη διεφθαρμένη σου διάθεση, τις επιδιώξεις σου και όσα βρίσκονται βαθιά μέσα σου. Υπάρχει κι άλλη μία εκδήλωση των ανθρώπων που ενεργούν για χάρη της θέσης. Ας πούμε ότι κάποιοι άνθρωποι έχουν αποκτήσει επαγγελματική γνώση ή είναι ειδικοί σε έναν ορισμένο κλάδο. Ωστόσο, αν τύχει να συζητάνε σχετικά μ’ αυτόν τον κλάδο και κάποιος άλλος μιλήσει πρώτος, ταράζονται και σκέφτονται: «Πώς είναι δυνατόν να μιλάτε χωρίς λογική; Δεν θα αναγνώριζες το μεγαλείο ακόμα κι αν βρισκόταν μπροστά στα μάτια σου!» Λένε: «Αυτό σπούδασα στο πανεπιστήμιο και σ’ αυτά τα θέματα αφιέρωσα όλη μου την έρευνα. Μόλις πήρα το πτυχίο μου, εργάστηκα σ’ αυτόν τον κλάδο για αρκετά χρόνια. Έχω πάνω από δέκα χρόνια που εγκατέλειψα αυτό το επάγγελμα από τότε που πίστεψα στον Θεό, αλλά θυμάμαι τα πάντα με κλειστά τα μάτια. Δεν μου αρέσει να μιλάω γι’ αυτό· φαίνεται σαν να κάνω επίδειξη». Τι γνώμη έχεις γι’ αυτά τα λόγια; Αυτά τα λόγια ανήκουν σε άπιστους ακαδημαϊκούς, που για να τα πουν βασίζονται σε σατανικές φιλοσοφίες, κι έτσι φαίνονται μορφωμένοι και κερδίζουν την έγκριση όλων. Ισχυρίζονταν ότι δεν ήθελαν να κάνουν επίδειξη, αλλά αυτό ακριβώς κάνουν, απλώς με μεγαλύτερη δεξιοτεχνία. Αναφέρθηκαν στο κεφάλαιο που έχουν, στο πόσα χρόνια σπούδασαν αυτό το επάγγελμα και στο τι κέρδισαν· χρησιμοποίησαν, δηλαδή, αυτήν τη μέθοδο για να στείλουν το μήνυμα ότι είναι ειδικοί στο αντικείμενο. Όταν είσαι ειδικός σε ένα αντικείμενο, σημαίνει απαραίτητα ότι το κατανοείς κιόλας; Αυτήν την προσέγγιση πρέπει να υιοθετήσεις αν είσαι ειδικός και κάνεις έργο στον οίκο του Θεού; (Όχι.) Τι θα πρέπει να κάνεις, λοιπόν; (Να αναζητήσω την αλήθεια· να συζητήσω και να ψάξω μαζί με τους αδελφούς και τις αδελφές.) Πρέπει όλοι να ψάχνουν μαζί. Λες: «Πρέπει να είμαι ειλικρινής. Εργάστηκα σ’ αυτό το επάγγελμα για αρκετά χρόνια και ξέρω λίγα πράγματα γι’ αυτό, αλλά δεν ξέρω τις αρχές με βάση τις οποίες το αξιοποιεί ο οίκος του Θεού. Δεν ξέρω αν η γνώση που έχω είναι χρήσιμη για τον οίκο του Θεού· μπορούμε να το συζητήσουμε μαζί. Εγώ θα σας πω κάποια βασικά πράγματα για το αντικείμενο». Αυτά τα λόγια έχουν λογική. Οι άνθρωποι που τα λένε ναι μεν έχουν γνώσεις πάνω στο επάγγελμα, αλλά είναι ταπεινοί και όχι ξιπασμένοι. Δεν υποκρίνονται· θέλουν στ’ αλήθεια να κάνουν καλά τη δουλειά τους, και μοιράζονται με όλους όσα έχουν μάθει και όσα γνωρίζουν, χωρίς να αποκρύπτουν τίποτα. Το κάνουν αυτό μόνο και μόνο για να εκτελέσουν σωστά το καθήκον τους, όπως κι αν τους βλέπουν ή τους φέρονται οι άλλοι. Εκτελούν το καθήκον τους μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουν τον Θεό, αλλά και για να κερδίσουν την αλήθεια και να βιώσουν την ανθρώπινη ομοιότητα. Κι έτσι, σε κάθε πτυχή της εκτέλεσης του καθήκοντός τους, λαμβάνουν υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και νοιάζονται για τη ζωή-είσοδο των αδελφών. Σε ό,τι κι αν κάνουν, πρώτα συναναστρέφονται με όλους και μετά το συζητούν συλλογικά για να φτάσουν σ’ ένα κοινό συμπέρασμα, αφήνοντας τους αδελφούς και τις αδελφές να συνεισφέρουν τις ιδέες και τις προσπάθειές τους, όλοι ενωμένοι για να ολοκληρώσουν σωστά την εργασία. Τι γνώμη έχετε γι’ αυτήν την προσέγγιση; Μόνο κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια θα ενεργούσε έτσι. Μπορεί αυτοί που επιδιώκουν την αλήθεια και αυτοί που δεν την επιδιώκουν να πιστεύουν το ίδιο στον Θεό, αλλά εκδηλώνονται με διαφορετικούς τρόπους. Ποιο απ’ τα δύο είδη ανθρώπων είναι αηδιαστικό; (Αηδιαστικοί είναι εκείνοι που δεν επιδιώκουν την αλήθεια.) Αν ξέρεις λίγα πράγματα για κάποιο επάγγελμα, δεν χρειάζεται να κάνεις επίδειξη ούτε και να μειώνεις ή να περιορίζεις τους άλλους. Κάποιοι, όταν γίνονται επικεφαλής, ή εργάτες, κοιτάζουν τους άλλους αφ’ υψηλού· μιλάνε και περπατάνε επιτηδευμένα, φτάνουν ακόμα και να μεγαλοπιάνονται σαν να είχαν κάποιο αξίωμα. Αυτός ο τρόπος δράσης είναι ακόμα πιο αηδιαστικός. Ακόμα κι αν έχεις κάποια θέση, δεν είναι ανάγκη να την επιδεικνύεις τόσο ούτε να είσαι υπερόπτης. Θα πρέπει να φέρεσαι υπεύθυνα, ώστε να καθοδηγείς τους αδελφούς και τις αδελφές στη σωστή εκτέλεση των καθηκόντων τους. Αυτή είναι η ευθύνη σου και το επίτευγμα που πρέπει να καταφέρεις. Επιπλέον, αν έχεις ανθρώπινη φύση και αφοσίωση, πρέπει να αναλαμβάνεις την ευθύνη των πράξεών σου. Πώς θα αναλάβεις την ευθύνη; Θα συναναστρέφεσαι ξεκάθαρα πάνω σε τομείς που δεν καταλαβαίνουν οι άλλοι, τομείς όπου έχουν την τάση να κάνουν λάθη ή να παραπλανιούνται, και θα διορθώνεις τυχόν λάθη και παρεκκλίσεις· μ’ αυτόν τον τρόπο, θα εξασφαλίσεις ότι όλοι θα ενεργούν με τη σωστή μέθοδο, κι έτσι δεν θα κάνουν πια λάθη ούτε θα τους περιορίζουν οι άλλοι. Τότε θα έχεις εκπληρώσει την ευθύνη σου. Αυτό σημαίνει να είσαι υπεύθυνος και να δείχνεις αφοσίωση στο καθήκον σου. Μόλις το πετύχεις αυτό, θα μπορούσε και πάλι να πει κάποιος ότι επιδιώκεις τη θέση; Όχι, δεν θα μπορούσε. Οι αρχές που κάνεις πράξη είναι ήδη σωστές· το ίδιο και το μονοπάτι σου. Έτσι εκδηλώνονται όσοι επιδιώκουν την αλήθεια, κι έτσι θα πρέπει να ασκούνται όσοι επιδιώκουν την αλήθεια. Οτιδήποτε άλλο είναι ακόμα μία επαίσχυντη συμπεριφορά ανάμεσα σε άπειρες άλλες. Αν κάποιος θέλει να κάνει επίδειξη και να τον έχουν σε μεγάλη υπόληψη, αλλά ταυτόχρονα θέλει να κρατηθεί και να κρύψει όσα ξέρει, από φόβο μήπως τα μάθουν οι άλλοι και δεν μπορεί πια να επιδεικνύεται ή να τον έχουν σε μεγάλη εκτίμηση, η συμπεριφορά αυτή είναι τόσο επαναστατική! Παραβλέπει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, φτάνει ακόμα και στο σημείο απλώς να κάθεται και να κοιτάει, χασκογελώντας μόνος και λέγοντας: «Ας μην μιλήσω, και να δούμε αν μπορεί κανείς να εξηγήσει ξεκάθαρα αυτό το ζήτημα! Ακόμα κι αν πω κάτι, δεν θα τα πω όλα. Θα αποκαλύψω λίγα σήμερα, λίγα αύριο, και πάλι δεν θα σας πω την αλήθεια. Θα σας αφήσω να την αναλογιστείτε μόνοι σας. Δεν θα με κάνετε να μιλήσω έτσι εύκολα! Αν σας πω όλα όσα κατανοώ και βοηθήσω κι εσάς να τα κατανοήσετε, τότε εγώ δεν θα έχω τίποτα, κι εσείς θα είστε καλύτεροί μου. Πώς θα με βλέπετε τότε;» Τι είδους πλάσμα θα σκεφτόταν έτσι; Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι δηλητηριώδης! Δεν έχει τίποτα καλό. Πρόκειται μήπως για ειλικρινή άνθρωπο; (Όχι.) Το έχει κάνει αυτό κανείς σας; (Εγώ. Ειδικά μετά από ένα μεγαλύτερο διάστημα που διέδιδα το ευαγγέλιο και μετά από κάποια αποτελέσματα που κατάφερα, θεώρησα ότι είχα προσόντα και κεφάλαιο. Όταν οι άλλοι με ρωτούσαν αν γνώριζα καμιά καλή μέθοδο ή αν είχα κάποια καλή εμπειρία να μοιραστώ, έλεγα όχι. Βάσιζα τη ζωή μου στο δηλητηριώδες ρητό του Σατανά: «Μόλις ο μαθητής μάθει όσα ξέρει ο δάσκαλός του, ο δάσκαλός του θα χάσει τα προς το ζην του». Φοβόμουν πως οι άλλοι θα με ξεπερνούσαν και θα έχανα τη θέση μου.) Δεν είναι εύκολο να ξεπεράσεις τον φόβο ότι κάποιος άλλος θα σου κλέψει την παράσταση. Η φήμη και το προσωπικό συμφέρον είναι πράγματα για τα οποία οι άνθρωποι μπορούν να πασχίζουν όλη τους τη ζωή· ταυτόχρονα, όμως, είναι και δύο θανατηφόρα στιλέτα στην καρδιά!

Κάποιοι άνθρωποι που με τις ενέργειές τους έχουν ωφελήσει το έργο της εκκλησίας, τους αδελφούς και τις αδελφές νομίζουν ότι έχουν συνεισφέρει και ότι έχουν κάποια θέση εντός της εκκλησίας. Όποτε βρίσκονται μπροστά σε άλλους, αναφέρονται σ’ αυτές τις καλές τους πράξεις, ώστε όλοι να αποκτήσουν μια εντελώς νέα αντίληψη και κατανόηση γι’ αυτούς· να καταλάβουν, δηλαδή, ότι έχουν κεφάλαιο και θέση, ότι έχουν φήμη και ρόλο εντός της εκκλησίας. Γιατί το κάνουν αυτό; (Για να κομπάσουν και να κάνουν επίδειξη.) Και σε τι τους ωφελεί αυτή η επίδειξη; Στο να εδραιωθούν. Και τι μπορούν να κάνουν αν εδραιωθούν; (Να κάνουν τους άλλους να τους θαυμάζουν.) Να κάνουν τους άλλους να τους θαυμάζουν, να τους εκθειάζουν και να τους σέβονται. Αφού τα αποκτήσουν όλα αυτά, πώς νιώθουν μέσα τους; (Το απολαμβάνουν.) Απολαμβάνουν τα οφέλη της θέσης. Επιδιώκετε κι εσείς αυτά τα πράγματα; Τι προκαλεί αυτές τις σκέψεις, τις ιδέες και τους τρόπους σκέψης που έχουν οι άνθρωποι; Τι τα πυροδοτεί; Από πού πηγάζουν; Πηγάζουν από τη διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου. Η διεφθαρμένη διάθεση των ανθρώπων είναι εκείνη που τους κάνει να αποκαλύπτονται μ’ αυτόν τον τρόπο, και πυροδοτεί τέτοιες επιδιώξεις. Κάποιοι άνθρωποι συχνά έχουν ένα αίσθημα ανωτερότητας στον οίκο του Θεού. Με ποιους τρόπους; Τι τους προκαλεί ένα τέτοιο αίσθημα ανωτερότητας; Για παράδειγμα, κάποιοι μιλάνε μια ξένη γλώσσα και θεωρούν ότι έχουν ένα χάρισμα και είναι ικανοί· ότι, αν ο οίκος του Θεού δεν τους είχε στο δυναμικό του, θα ήταν πραγματικά δύσκολο να εξαπλώσει το έργο του. Λόγω αυτού, όπου κι αν πάνε, θέλουν να τους θαυμάζουν οι άλλοι. Ποια μέθοδο εφαρμόζει αυτό το είδος ανθρώπου όταν γνωρίζει άλλους ανθρώπους; Μέσα του, κατατάσσει τους ανθρώπους που εκτελούν τα διάφορα καθήκοντα στον οίκο του Θεού σε διάφορες θέσεις. Οι επικεφαλής είναι στην κορυφή· δεύτεροι έρχονται όσοι έχουν ιδιαίτερα ταλέντα, μετά όσοι έχουν συνηθισμένα ταλέντα, και τελευταίοι όσοι εκτελούν κάθε είδους βοηθητικά καθήκοντα. Ορισμένοι άνθρωποι θεωρούν ότι η δυνατότητα να εκτελέσει κανείς σημαντικά και ειδικά καθήκοντα είναι κεφάλαιο, και την αντιμετωπίζουν σαν να έχει κάποιες αλήθεια-πραγματικότητες. Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Δεν είναι παράλογο αυτό; Η εκτέλεση ειδικών καθηκόντων τούς κάνει αλαζόνες και πομπώδεις· περιφρονούν τους πάντες. Όταν γνωρίζουν κάποιον, το πρώτο πράγμα που κάνουν πάντα είναι να ρωτήσουν τι καθήκον εκτελεί. Αν εκτελεί κάποιο συνηθισμένο καθήκον, τον περιφρονούν και θεωρούν ότι δεν αξίζει την προσοχή τους. Αν και όταν ο άνθρωπος αυτός θελήσει να συναναστραφεί μαζί τους, δείχνουν επιφανειακή προθυμία, μέσα τους σκέφτονται: «Εσύ θέλεις να συναναστραφείς μαζί μου; Είσαι ένα τίποτα. Φαίνεται από το καθήκον που εκτελείς· είσαι εσύ άξιος να μιλάς σ’ εμένα;» Αν κάποιος εκτελεί ένα καθήκον σημαντικότερο απ’ το δικό τους, τον κολακεύουν και τον ζηλεύουν. Όταν συναντούν επικεφαλής και εργάτες, γίνονται δουλοπρεπείς και κόλακες. Εφαρμόζουν αρχές στη συμπεριφορά τους απέναντι στους ανθρώπους; (Όχι. Τους συμπεριφέρονται ανάλογα με το καθήκον που εκτελούν, και ανάλογα με τις διάφορες θέσεις στις οποίες τους κατατάσσουν.) Κατατάσσουν τους ανθρώπους σύμφωνα με την εμπειρία και την παλαιότητά τους, και ανάλογα με τα ταλέντα και χαρίσματά τους. Ποιο γεγονός αποκαλύπτει αυτός ο τρόπος με τον οποίο κατατάσσουν τους ανθρώπους; Αποκαλύπτει τις επιδιώξεις τους, τη ζωή-είσοδό τους, τη φύση-ουσία τους και την ποιότητα της ανθρώπινης φύσης τους. Κάποιοι άνθρωποι, όταν συναντούν έναν ανώτερο επικεφαλής, γνέφουν με το κεφάλι και υποκλίνονται ελαφρά, και του συμπεριφέρονται με ευγένεια. Όταν συναντούν κάποιον που έχει ικανότητες, που είναι χαρισματικός, που είναι ικανός ομιλητής, που έχει εκτελέσει σημαντικά καθήκοντα στον οίκο του Θεού ή που ο Άνωθεν τον έχει προωθήσει και τον θεωρεί σημαντικό, του μιλάνε με ιδιαίτερη ευγένεια. Όταν συναντούν κάποιον που έχει χαμηλό επίπεδο ή εκτελεί ένα συνηθισμένο καθήκον, τον περιφρονούν και του φέρονται σαν να ήταν αόρατος· συμπεριφέρονται, λοιπόν, διαφορετικά σ’ έναν τέτοιο άνθρωπο. Τι σκέφτονται μέσα τους; «Κάποιος σαν εσένα, ακόμα κι αν πιστεύει στον Θεό, και πάλι έχει χαμηλό επίπεδο· κι όμως εσύ επιμένεις να μιλάς σαν να ήσουν στο ίδιο επίπεδο μ’ εμένα, και να συναναστρέφεσαι μαζί μου για τη ζωή-είσοδο και για το να είναι κανείς ειλικρινής. Δεν είσαι καθόλου κατάλληλος να το κάνεις αυτό!» Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Αλαζονεία, κακία και μοχθηρία. Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι στην εκκλησία; (Ναι.) Εσείς ανήκετε σ’ αυτό το είδος ανθρώπου; (Ναι.) Το να φέρεται κανείς στους ανθρώπους ανάλογα με το ποιοι είναι δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση εκδήλωση κάποιου που επιδιώκει την αλήθεια. Τι επιδιώκει όποιος φέρεται έτσι; (Επιδιώκει τη θέση.) Η συμπεριφορά, οι αποκαλύψεις και οι συνήθεις εκδηλώσεις των ανθρώπων μπορούν να δείξουν όλες τις σκέψεις, τις αντιλήψεις, τις προθέσεις και τις επιδιώξεις τους, καθώς και το μονοπάτι που ακολουθούν. Αυτά που αποκαλύπτεις και αυτά που εκδηλώνεις συνήθως είναι αυτά που επιδιώκεις· η επιδίωξή σου έχει εκτεθεί. Αυτό το είδος ανθρώπου ναι μεν έχει πνευματική κατανόηση, κατανοεί τα λόγια του Θεού, κάνει συσχετισμούς με τα λόγια Του και τα συγκρίνει με τις δικές του καταστάσεις, όμως ό,τι κι αν συμβεί, δεν αναζητά την αλήθεια ούτε το προσεγγίζει με αρχή του την αλήθεια των λόγων του Θεού. Αντίθετα, το προσεγγίζει και ενεργεί με βάση τις αντιλήψεις, τις φαντασιοκοπίες, τις προθέσεις, τους στόχους και τις επιθυμίες του, καθώς και με βάση τις προτιμήσεις του. Μπορεί ένας τέτοιος άνθρωπος να εισέλθει στις αλήθεια-πραγματικότητες; (Όχι.) Μες στην καρδιά του κρύβει ακόμα τις αρχές και τις μεθόδους με τις οποίες αντιμετωπίζουν τον κόσμο όσοι δεν πιστεύουν· ακόμα κατατάσσει τους ανθρώπους σύμφωνα με την εμπειρία και την παλαιότητά τους, και κατατάσσει τους ανθρώπους που βρίσκονται στον οίκο του Θεού σε διάφορες θέσεις. Δεν αξιολογεί τους ανθρώπους με βάση την αλήθεια, αλλά με βάση τις αντιλήψεις και τα πρότυπα που έχουν όσοι δεν πιστεύουν. Είναι αυτό η επιδίωξη της αλήθειας; (Όχι.) Μπορεί, όταν μιλάει και κάνει κήρυγμα, να φαίνεται ότι κατανοεί την αλήθεια· υπάρχει όμως έστω και μία σταγόνα αλήθεια-πραγματικότητας στον τρόπο με τον οποίο εκτελεί τα καθήκοντά του; (Όχι.) Πρόκειται, λοιπόν, για κάποιον που έχει ζωή-είσοδο; (Όχι.) Είναι υπερβολικά μεγάλη η διαφθορά που έχει μέσα του· όσο για τις προϋποθέσεις της σωτηρίας, δεν τις πληροί ούτε στο ελάχιστο. Αν θεωρεί διαρκώς ότι όλα αυτά είναι κεφάλαιο, τότε πόσα από τα λόγια του Θεού που κατανοεί μπορεί να κάνει πράξη; Έχει πράγματι μέσα του την αλήθεια ή τα λόγια του Θεού; Τι βαρύτητα έχει γι’ αυτόν η ζωή-είσοδος και η μεταμόρφωση της διάθεσής του; Τι ακριβώς έχει ριζώσει στην καρδιά του; Είναι βέβαιο ότι είναι γεμάτη με σατανικές φιλοσοφίες και πράγματα που έχει κληρονομήσει απ’ τον άνθρωπο, καθώς και με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες του σχετικά με την πίστη στον Θεό. Αν όλα αυτά ριζώσουν πολύ βαθιά στην καρδιά των ανθρώπων, τότε θα τους είναι εξαιρετικά δύσκολο να αποδεχθούν την αλήθεια. Σκέφτονται συνεχώς πώς τους βλέπει ο Άνωθεν, αν ο Άνωθεν τους εκτιμά, αν ο Θεός τούς έχει στην καρδιά Του, και αν ο Θεός τούς γνωρίζει. Με τον ίδιο τρόπο βλέπουν και τους άλλους: εξετάζουν αν ο Άνωθεν τους εκτιμά, και αν ο Θεό είναι ικανοποιημένος μαζί τους, και φέρονται διαφορετικά στον καθένα ανάλογα με το ποιος είναι. Όταν μέσα τους δίνουν πάντα σημασία σ’ αυτά τα πράγματα, πόση επίδραση μπορεί να ασκήσει πάνω τους η αλήθεια; Τι επιδιώκουν στην πραγματικότητα όσοι ζουν διαρκώς σ’ αυτές τις καταστάσεις και σ’ αυτές τις φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις; Μπορούν να εισέλθουν στις αλήθεια-πραγματικότητες; (Όχι.) Σύμφωνα με τι, λοιπόν, ζουν τη ζωή τους; (Ζουν σύμφωνα με σατανικές φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις.) Ζουν σύμφωνα με σατανικές φιλοσοφίες, κι όμως θεωρούν πως έχουν γνώσεις, πως είναι μορφωμένοι και συνετοί, και νιώθουν πολύ όμορφα μέσα τους. Πώς βλέπουν τον οίκο του Θεού; (Σαν μια κοινωνία.) Τον βλέπουν σαν κοινωνία. Δεν έχουν εγκαταλείψει ακόμα αυτήν την αντίληψη. Πώς, λοιπόν, διορθώνουν αυτά τα προβλήματα; Δεν αρκεί απλώς να διαβάσουν τα λόγια του Θεού και να μπορέσουν να αναγνωρίσουν τα γεγονότα που εξέθεσε Εκείνος. Πρέπει επίσης να βιώσουν το κλάδεμα, τις δοκιμασίες και τον εξευγενισμό. Πρέπει ακόμα να μάθουν τη φύση-ουσία τους, να καταλάβουν ξεκάθαρα την ουσία του κεφαλαίου, των χαρισμάτων, της γνώσης και των προσόντων, να τα εγκαταλείψουν όλα αυτά, να αποδεχθούν τις αλήθειες που περιέχουν τα λόγια του Θεού, και να ζήσουν σύμφωνα με την αλήθεια. Μόνο τότε μπορεί να διορθωθεί το πρόβλημα μιας διεφθαρμένης φύσης.

Η επιδίωξη της αλήθειας δεν είναι εύκολο ζήτημα. Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν να βλέπουν τα πράγματα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Στο παρελθόν, είχαν πολλές λάθος αντιλήψεις. Αν δεν αναζητήσουν την αλήθεια, δεν πρόκειται να τις συνειδητοποιήσουν, και θα συνεχίσουν όπως και πριν να θεωρούν ότι έχουν δίκιο· επιπλέον, και θα είναι αλαζόνες και αυτάρεσκοι, δεν πρόκειται να παραδεχθούν το λάθος τους ακόμα κι αν τους κλαδέψεις. Είναι πολύ δύσκολο να δουν τα πράγματα από άλλη οπτική όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Κάποιοι, για παράδειγμα, όταν συναντούν στην εκκλησία έναν άνθρωπο που κάποτε ήταν επικεφαλής μιας εταιρείας, γεννιούνται μέσα τους συναισθήματα σεβασμού και θαυμασμού. Τέτοιους ανθρώπους τους ζηλεύουν, τους θαυμάζουν και τους εκτιμούν, φτάνουν ακόμα και στο σημείο να τους σέβονται. Αυτός ο άνθρωπος έχει θέση στην καρδιά τους. Τι θα πρέπει να γίνει σ’ αυτήν την περίπτωση; Θα πρέπει να διακρίνεις αυτόν τον άνθρωπο και να του συμπεριφερθείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές· να διαπιστώσεις αν πρόκειται για κάποιον που αγαπάει και επιδιώκει την αλήθεια, και αν αξίζει τον σεβασμό. Αν, αφού αλληλεπιδράσεις μαζί του και τον διακρίνεις, ανακαλύψεις ότι δεν πρόκειται για τέτοιον άνθρωπο, θα πάψεις να τον θαυμάζεις μέσα σου και ούτε θα τον έχεις σε μεγάλη εκτίμηση. Θα πρέπει να του συμπεριφέρεσαι και να αλληλεπιδράς μαζί του κανονικά. Τι σημαίνει να του συμπεριφέρεσαι κανονικά; Σημαίνει να του συμπεριφέρεσαι σωστά. Οι καρδιές των ανθρώπων είναι γεμάτες από τις προτιμήσεις, τις επιθυμίες και τις επιδιώξεις τους, και οι αξίες τους αποκαλύπτονται σε πολλές ασήμαντες συμπεριφορές. Όταν σέβονται κάποιον και μιλάνε γι’ αυτόν, τα λόγια τους είναι εξαιρετικά διακριτικά και ευγενικά, και αναφέρονται στο συγκεκριμένο πρόσωπο με ιδιαίτερο σεβασμό. Τι υποδεικνύει αυτό; Ότι αυτό το πρόσωπο έχει θέση στην καρδιά τους, και ότι εκείνοι το θαυμάζουν. Εκτός αυτού, λένε κι άλλα πράγματα. Λένε συχνά: «Αυτός ο άνθρωπος είχε ένα αξίωμα. Δεν θα του άρμοζε να έρθει στον οίκο του Θεού και να του συμπεριφέρονται σαν να ήταν συνηθισμένος άνθρωπος». Στο μυαλό τους, έχουν την εντύπωση ότι ο οίκος του Θεού δεν θεωρεί σημαντικούς τους ταλαντούχους ανθρώπους. Ένα τόσο υψηλά ιστάμενο πρόσωπο κατόρθωσε να ταπεινωθεί και να έρθει στον οίκο του Θεού, να γίνει πιστός και να εκτελέσει ένα καθήκον, κι όμως κανένας δεν του έδειξε θαυμασμό ούτε το προώθησε, και ο Άνωθεν δεν το σύστησε με κάποιον ιδιαίτερο τρόπο στους αδελφούς και τις αδελφές. Τους ρωτάς, λοιπόν, πώς πάνε τα καθήκοντα αυτού του προσώπου, και λένε: «Αυτός ο άνθρωπος είχε δική του εταιρεία, και αρκετές χιλιάδες υπαλλήλους. Αυτό το λίγο έργο που κάνει δεν είναι τίποτα γι’ αυτόν. Κανένας στον οίκο του Θεού δεν έχει υψηλότερο επίπεδο από αυτόν. Ανήκει στην αφρόκρεμα. Στον οίκο του Θεού δεν υπάρχουν άνθρωποι που ανήκουν στην αφρόκρεμα». Τι λόγια είναι αυτά; Νομίζουν ότι στο κοσμικό περιβάλλον υπάρχουν άνθρωποι που ανήκουν στην αφρόκρεμα, αλλά όχι στον οίκο του Θεού. Οι άνθρωποι που βρίσκονται στον οίκο του Θεού έχουν την αλήθεια· ισχύει το ίδιο για τους ανθρώπους που βρίσκονται στο κοσμικό περιβάλλον; Λες ότι στο κοσμικό περιβάλλον υπάρχουν οι άνθρωποι της αφρόκρεμας· γιατί, λοιπόν, δεν πιστεύεις σ’ αυτούς; Γιατί ήρθες εδώ να πιστέψεις στον Θεό; Έχεις αντιλήψεις σχετικά μ’ Εκείνον, και θα πρέπει να επιστρέψεις ολοταχώς στο κοσμικό περιβάλλον. Το γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι μπορούν και λένε τέτοια πράγματα δεν σημαίνει άραγε ότι μιλάνε με τη φωνή του Σατανά; Είναι όντως η φωνή του Σατανά. Πιστεύουν στον Θεό και έρχονται στον οίκο του Θεού, όμως υμνούν τον Σατανά. Παραλίγο να πουν: «Αν κάποιος διάσημος πιστεύει στον Θεό, τότε αυτός θα έχει και το υψηλότερο επίπεδο. Αν αυτός δεν μπορεί να οδηγηθεί στην τελείωση, τότε δεν υπάρχει καμία ελπίδα για μας τους υπόλοιπους. Δεν είμαστε τίποτα στα μάτια τους». Στα μάτια και στην καρδιά όσων τα λένε αυτά, οι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό είναι κατώτεροι από τους διάσημους, τους επιχειρηματίες και τους αξιωματούχους του έξω κόσμου. Μόνο εκείνοι ανήκουν στην αφρόκρεμα, μόνο εκείνοι μετράνε. Αν σκεφτείς την ουσία που έχουν τα λόγια τους, πρόκειται για ανθρώπους που επιδιώκουν την αλήθεια; (Όχι.) Όσα κηρύγματα κι αν ακούσουν, οι απόψεις και οι σκέψεις τους, η γνώμη τους για τον κόσμο, αλλά και η γνώμες και οι απόψεις τους για τους διάσημους και αυτούς που ανήκουν στην αφρόκρεμα, δεν πρόκειται ν’ αλλάξουν. Έχουν κερδίσει την αλήθεια; Έχουν ζωή-είσοδο; (Όχι.) Τι είναι ένας τέτοιος άνθρωπος; (Είναι δύσπιστος.) Είναι δύσπιστος. Είναι Ιούδας και προδότης! Στο μυαλό του, ο Θεός δεν είναι ύψιστος, και η αλήθεια δεν είναι το ύψιστο αγαθό. Ύψιστα αγαθά θεωρούν την κοσμική ισχύ, το κύρος, τη φήμη και τα κέρδη. Αυτός ο άνθρωπος είναι προδότης. Αυτές τις σκέψεις και τις απόψεις είχε ο Ιούδας. Αυτές τις σκέψεις και τη λογική έχει ο Σατανάς. Αυτοί οι άνθρωποι ναι μεν κατανοούν την αλήθεια, αλλά οι σκέψεις κι οι απόψεις τους δεν πρόκειται ν’ αλλάξουν. Αυτό που επιδιώκουν είναι η φήμη, η θέση και η εξουσία. Όταν βρίσκεσαι κοντά σ’ έναν τέτοιο άνθρωπο, κάτι δεν πάει καλά με την έκφρασή του όταν σου μιλάει, και σου δίνει μια ορισμένη εντύπωση: ότι δεν προσεγγίζεται εύκολα, και ότι ο μέσος άνθρωπος είναι αόρατος στα μάτια του. Γι’ αυτό και μπορεί να έχει τόσες αντιλήψεις σχετικά με τον Θεό. Όσες αλήθειες κι αν εκφράσει ο Θεός, πάντα θα υπάρχει ένα φράγμα στην καρδιά του που θα τον χωρίζει από Εκείνον. Θεωρεί συνηθισμένη την κανονική ανθρώπινη φύση του ενσαρκωμένου Θεού, και καθόλου μεγαλειώδη ούτε παντοδύναμη. Γι’ αυτό και μπορεί να σέβεται τη γνώση και τα χαρίσματα, και να έχει ως είδωλα τις μεγάλες προσωπικότητες. Όταν τέτοιοι αλαζόνες, υπερόπτες και επηρμένοι άνθρωποι, γεμάτοι σατανική διάθεση, δουν τον Χριστό, που έχει κανονική ανθρώπινη φύση και είναι γεμάτος αλήθεια, είναι ποτέ δυνατό να υποκλιθούν σ’ Αυτόν και να Τον λατρέψουν; Μέσα τους, σκέφτονται: «Είσαι ο Θεός. Έχεις μόνο την αλήθεια. Δεν έχεις γνώση. Εγώ έχω χαρίσματα· η γνώση μου είναι πιο προηγμένη απ’ τη δική Σου. Τα ταλέντα μου το ίδιο. Έχω μεγαλύτερη ικανότητα από Εσένα να χειρίζομαι τα πράγματα, και συνεννοούμαι με τον έξω κόσμο καλύτερα από Εσένα». Όταν κάνουν κάποιο έργο για την εκκλησία, ή όταν αποκτήσουν κεφάλαιο ή συνεισφέρουν κάπως, εκτιμούν ακόμα λιγότερο τον Θεό. Πρόκειται για ανθρώπους που επιδιώκουν την αλήθεια; (Όχι.) Όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια παρουσιάζουν αμέτρητες άσχημες συμπεριφορές και δεν έχουν ούτε σταγόνα λογικής. Αυτοί οι άνθρωποι, λοιπόν, μπλέκονται συχνά στα εξωτερικά φαινόμενα που εμφανίζουν οι άνθρωποι, τα γεγονότα και τα πράγματα. Τη μια στιγμή θεωρούν ότι ο Θεός έχει δίκιο, την άλλη ότι έχει άδικο. Τη μια στιγμή θεωρούν ότι υπάρχει Θεός, την άλλη ότι δεν υπάρχει. Τη μια στιγμή θεωρούν ότι ο Θεός είναι ο Κυρίαρχος των ουρανών και της γης και όλων των πραγμάτων, και την άλλη στιγμή αμφισβητούν την κυριαρχία Του στους ουρανούς, στη γη και σε όλα τα πράγματα. Μέσα τους μαίνεται συνεχώς μια σύγκρουση και μια μάχη. Το δεύτερο είδος ανθρώπου έχει πνευματική κατανόηση και καταλαβαίνει την αλήθεια με την πλέον ρηχή έννοιά της, δηλαδή μόνο ως λόγια και δόγμα, πράγμα που και πάλι μετράει ως ικανότητες κατανόησης· ωστόσο, παρότι κατανοεί ορισμένες αλήθειες, δεν τις κάνει ποτέ πράξη. Πώς εκδηλώνεται; Επιδιώκει το έργο, την ευλογία, την ικανοποίηση της αόριστης πίστης του και της πνευματικής του υποστήριξης· επιδιώκει, επίσης, τη φήμη και τη θέση. Αυτό είναι το δεύτερο είδος ανθρώπου.

Στο τρίτο είδος ανήκουν όσοι έχουν πνευματική κατανόηση και επιδιώκουν την αλήθεια. Οι άνθρωποι που έχουν πνευματική κατανόηση κατανοούν τι λένε τα λόγια του Θεού, κάνουν συγκρίσεις ανάμεσα στον εαυτό τους και στις διάφορες καταστάσεις που εκθέτουν αυτά, και αναγνωρίζουν τα προβληματικά στοιχεία της κατάστασής τους. Ωστόσο, το ότι μπορείς να κάνεις συγκρίσεις δεν σημαίνει και ότι είσαι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια. Αν, αφού κάνεις συγκρίσεις με τον εαυτό σου, ασκηθείς και εισέλθεις, μόνο τότε είσαι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια. Αν κάποιος κατανοήσει τα λόγια του Θεού και χρησιμοποιήσει τις αρχές των λόγων Του που κατανοεί ως θεμέλιο για την είσοδό του, τότε πώς εκδηλώνονται όσον αφορά την επιδίωξη της αλήθειας αυτοί οι άνθρωποι; Πρώτον, αποδέχονται την ανάθεση απ’ τον Θεό, και εκτελούν σωστά το καθήκον τους. Δεύτερον, όταν έρχονται αντιμέτωποι με τις περιστάσεις που ρύθμισε ο Θεός, αναζητούν την αλήθεια και καταφέρνουν να υποταχθούν. Μια άλλη πτυχή είναι ότι θεωρούν σημαντικό να εξετάσουν από κάθε πλευρά τις καταστάσεις και τις αποκαλύψεις της καθημερινότητάς τους, και έπειτα κάνουν συγκρίσεις με τον εαυτό τους σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, λύνουν προβλήματα, και φτάνουν στο σημείο να προσεγγίζουν κάθε ζήτημα με βάση τις αρχές, και να έχουν σε κάθε είδους ζήτημα ένα μονοπάτι άσκησης. Για παράδειγμα, την τελευταία φορά που συναναστράφηκα πάνω στα επτά θανάσιμα αμαρτήματα του Παύλου και τα ανέλυσα, έπρεπε να κάνετε συγκρίσεις με τον εαυτό σας, να κατανοήσετε αληθινά, να ασκηθείτε και να εισέλθετε. Η ικανότητα να κάνεις συγκρίσεις και η ζωή-είσοδος είναι άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους. Η ικανότητα να κάνεις συγκρίσεις με τον εαυτό σου είναι η πύλη για τη ζωή-είσοδο. Το πώς θα εισέλθεις αφού περάσεις την πύλη θα εξαρτηθεί από το αν κατανοείς τη συγκεκριμένη πτυχή της αλήθειας. Όταν κατανοείς μία πτυχή της αλήθειας, τότε μπορείς να εισέλθεις σε μία πτυχή της πραγματικότητας· όταν κατανοείς δύο πτυχές της αλήθειας, τότε μπορείς να εισέλθεις σε δύο πτυχές της πραγματικότητας. Αν κατανοείς μόνο το δόγμα και δεν έχεις τις αρχές της εισόδου, τότε δεν θα μπορέσεις να εισέλθεις στην πραγματικότητα. Επομένως, είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσεις πρώτα πολλές αλήθειες. Πώς μπορείς να τις κατανοήσεις; Πρέπει να διαβάσεις πολλά λόγια του Θεού, να τα αναλογιστείς, να κάνεις συγκρίσεις ανάμεσα σ’ αυτά και στην πραγματική σου ζωή και τα καθήκοντα που εκτελείς, να βρεις τις αρχές της άσκησης, και να βρεις ένα μονοπάτι άσκησης. Τότε, θα είναι ευκολότερο να εισέλθεις στην πραγματικότητα. Αν έχεις πραγματικά προβλήματα, πρέπει να τα συγκρίνεις με τα σχετικά χωρία των λόγων του Θεού, και να τα λύσεις. Αν έχεις αντιλήψεις ή παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό, τότε είναι ακόμα πιο απαραίτητο να κάνεις συγκρίσεις με τα λόγια του Θεού, να διακρίνεις για ποιον λόγο στ’ αλήθεια είναι λάθος αυτές οι αντιλήψεις ή οι παρανοήσεις, και ποια είναι η φύση των προβλημάτων που προκαλούν. Πρέπει να αναλύσεις αυτά τα προβλήματα, κι έπειτα τα αναζητήσεις τις αντίστοιχες αλήθειες για να τα διορθώσεις. Αυτό είναι το μονοπάτι της ζωής-εισόδου. Ο Παύλος έκανε τόσο έργο· είχε, όμως, μονοπάτι για τη ζωή-είσοδο; Σε καμία περίπτωση. Ποιο ήταν το πρώτο από τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα του Παύλου; Θεώρησε σωστούς σκοπούς την επιδίωξη ενός στεφανιού και την επιδίωξη της ευλογίας. Γιατί είναι λάθος να κάνει κανείς σκοπό του την επιδίωξη της ευλογίας; Γιατί κάτι τέτοιο αψηφά εντελώς την αλήθεια και δεν συνάδει με την πρόθεση του Θεού για τη σωτηρία των ανθρώπων. Αφού η ευλογία δεν είναι κατάλληλος στόχος για να επιδιώκουν οι άνθρωποι, ποιος είναι ένας κατάλληλος στόχος; Η επιδίωξη της αλήθειας, η επιδίωξη αλλαγών στη διάθεση και η ικανότητα να υποτάσσεται κανείς σε όλες τις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις του Θεού: αυτοί είναι οι στόχοι που πρέπει να επιδιώκουν οι άνθρωποι. Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι το κλάδεμα σε οδηγεί σε αντιλήψεις και παρανοήσεις, και έτσι γίνεσαι ανίκανος να υποταχθείς. Γιατί δεν μπορείς να υποταχθείς; Επειδή θεωρείς ότι αρχίζει και δυσκολεύει ο προορισμός σου ή το όνειρό σου να ευλογηθείς. Γίνεσαι αρνητικός και αναστατώνεσαι, και προσπαθείς να ξεφύγεις από το να κάνεις το καθήκον σου. Ποιος είναι ο λόγος γι’ αυτό; Έχει κάποιο πρόβλημα η επιδίωξή σου. Και πώς πρέπει, λοιπόν, να λυθεί αυτό; Πρέπει οπωσδήποτε να εγκαταλείψεις αμέσως αυτές τις λανθασμένες ιδέες και να αναζητήσεις αμέσως την αλήθεια για να λύσεις το πρόβλημα της διεφθαρμένης διάθεσής σου. Θα πρέπει να πεις μέσα σου: «Δεν πρέπει να παραιτηθώ, πρέπει να εξακολουθήσω να κάνω καλά το καθήκον που οφείλει να κάνει ένα δημιούργημα και να παραμερίσω την επιθυμία μου για ευλογία». Όταν εγκαταλείψεις την επιθυμία να ευλογηθείς και βαδίσεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, αφαιρείται ένα βάρος από τους ώμους σου. Και τότε θα είσαι και πάλι ικανός να πέσεις στην αρνητικότητα; Παρόλο που εξακολουθούν να υπάρχουν στιγμές που είσαι αρνητικός, δεν το αφήνεις να σε περιορίσει, και μέσα στην καρδιά σου συνεχίζεις να προσεύχεσαι και να αγωνίζεσαι, αλλάζοντας τον στόχο της επιδίωξής σου: από εκεί που επιδίωκες να λάβεις ευλογίες και να έχεις έναν προορισμό, επιδιώκεις την αλήθεια και σκέφτεσαι μέσα σου: «Η επιδίωξη της αλήθειας είναι το καθήκον ενός δημιουργήματος. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη συγκομιδή απ’ το να κατανοείς ορισμένες αλήθειες σήμερα —αυτή είναι η μεγαλύτερη ευλογία από όλες. Ακόμα κι αν ο Θεός δεν με θέλει και δεν έχω καλό προορισμό, και διαψευστούν οι ελπίδες μου να ευλογηθώ, εγώ και πάλι θα να κάνω σωστά το καθήκον μου, είμαι υποχρεωμένος να το κάνω. Όποιος κι αν είναι ο λόγος, δεν πρόκειται να επηρεάσει την εκτέλεση του καθήκοντός μου, δεν πρόκειται να επηρεάσει την εκπλήρωση της ανάθεσης από τον Θεό· με βάση αυτήν την αρχή συμπεριφέρομαι». Και με αυτό, δεν έχεις υπερβεί τους περιορισμούς της σάρκας; Κάποιοι μπορεί να πουν: «Λοιπόν, τι θα γίνει αν παραμείνω αρνητικός;» Τότε αναζήτησε και πάλι την αλήθεια για να το επιλύσεις. Όσες φορές κι αν πέσεις στην αρνητικότητα, αν απλώς συνεχίσεις να αναζητάς την αλήθεια για να την επιλύσεις και αν συνεχίσεις να αγωνίζεσαι για την αλήθεια, τότε θα βγεις σιγά-σιγά από την αρνητικότητά σου. Και μια μέρα, θα διαπιστώσεις ότι δεν έχεις την επιθυμία να κερδίσεις ευλογίες και ότι δεν σε περιορίζει ο προορισμός και το αποτέλεσμά σου, και ότι αν ζεις χωρίς αυτά τα πράγματα, είσαι πιο χαλαρός και πιο ελεύθερος. Θα καταλάβεις ότι η ζωή που είχες πριν, που κάθε μέρα ζούσες με σκοπό να αποκτήσεις ευλογίες και τον προορισμό σου, ήταν εξαντλητική. Μιλούσες, εργαζόσουν και βασάνιζες το μυαλό σου κάθε μέρα, με σκοπό να κερδίσεις ευλογίες —και τι θα σου έχει έφερνε αυτό, στο τέλος; Τι αξία έχει μια τέτοια ζωή; Δεν επιδίωκες την αλήθεια, μα σπαταλούσες τα καλύτερές σου χρόνια σε ασήμαντα πράγματα. Στο τέλος, δεν κέρδισες καμία αλήθεια και δεν είχες καμία βιωματική μαρτυρία να πεις. Γελοιοποιήθηκες, ντροπιάστηκες και απέτυχες εντελώς. Και τι το προκάλεσε αυτό στ’ αλήθεια; Το ότι η πρόθεσή σου να κερδίσεις ευλογίες ήταν πολύ ισχυρή, ότι το αποτέλεσμα και ο προορισμός σου καταλάμβαναν την καρδιά σου και σε δέσμευαν υπερβολικά. Ωστόσο, όταν έρθει η ημέρα που θα βγεις από τα δεσμά των προοπτικών και του πεπρωμένου σου, τότε θα μπορέσεις να αφήσεις τα πάντα πίσω σου και να ακολουθήσεις τον Θεό. Πότε θα καταφέρεις να εγκαταλείψεις εντελώς αυτά τα πράγματα; Καθώς γίνεται συνέχεια όλο και πιο βαθιά η ζωή-είσοδός σου, θα φτάσει σε μια αλλαγή στη διάθεσή σου, και τότε είναι που θα μπορέσεις να τα εγκαταλείψεις εντελώς. Κάποιοι λένε: «Μπορώ να τα εγκαταλείψω αυτά τα πράγματα όποτε θέλω». Συμφωνεί αυτό με τους φυσικούς νόμους; (Όχι.) Κάποιοι άλλοι λένε: «Τα κατάλαβα όλα αυτά μέσα σε μια νύχτα. Είμαι απλός άνθρωπος, δεν είμαι περίπλοκος ούτε ευάλωτος όπως εσείς οι υπόλοιποι. Οι δικές φιλοδοξίες και επιθυμίες είναι υπερβολικά μεγάλες, πράγμα που δείχνει ότι είστε πιο βαθιά διεφθαρμένοι από μένα». Αυτή είναι η κατάσταση; Όχι. Όλη η ανθρωπότητα έχει την ίδια διεφθαρμένη φύση, κατά βάθος δεν υπάρχει καμία διαφορά. Η μόνη διαφορά μεταξύ τους αφορά το αν έχουν ή δεν έχουν ανθρώπινη φύση και στο τι άνθρωπος είναι ο καθένας. Εκείνοι που αγαπούν και αποδέχονται την αλήθεια είναι ικανοί να φτάσουν σε μια σχετικά βαθιά, ξεκάθαρη γνώση της διεφθαρμένης διάθεσής τους, και οι άλλοι πιστεύουν εσφαλμένα ότι τέτοιοι άνθρωποι είναι βαθιά διεφθαρμένοι. Εκείνοι που δεν αγαπούν ή δεν αποδέχονται την αλήθεια νομίζουν συνεχώς ότι δεν έχουν διαφθορά, ότι με λίγες ακόμη καλές συμπεριφορές θα γίνουν άγιοι άνθρωποι. Αυτή η οπτική είναι προφανώς άκυρη —στην πραγματικότητα, δεν είναι ότι η διαφθορά τους είναι ρηχή, αλλά ότι δεν κατανοούν την αλήθεια και δεν έχουν σαφή γνώση της ουσίας και της αλήθειας της διαφθοράς τους. Με λίγα λόγια, για να πιστέψει κανείς στον Θεό, πρέπει να αποδεχτεί και να κάνει πράξη την αλήθεια, να εισέλθει στην πραγματικότητά της και να πετύχει αλλαγές στη ζωή-διάθεσή του, προτού μπορέσει να αλλάξει τη λανθασμένη κατεύθυνση και το μονοπάτι της επιδίωξής του, και προτού μπορέσει να λύσει πλήρως το πρόβλημα της επιδίωξης των ευλογιών και του βαδίσματος στο μονοπάτι όπου βαδίζουν αντίχριστοι. Με αυτόν τον τρόπο, μπορεί κανείς να σωθεί και να οδηγηθεί στην τελείωση από τον Θεό. Όλες οι αλήθειες που εκφράζει ο Θεός για να κρίνει και να εξαγνίσει τον άνθρωπο λειτουργούν προς αυτήν την κατεύθυνση.

Τώρα, υπάρχει κανείς ανάμεσά σας που έχει ακόμα την επιθυμία να γίνει Θεός; (Όχι.) Αυτήν την επιθυμία άραγε δεν την έχετε επειδή δεν τολμάτε, επειδή δεν έχετε ελπίδα ή επειδή σας λείπει το κατάλληλο υπόβαθρο και περιβάλλον; Δεν μπορεί κανείς να πει με σιγουριά. Πρώτον, είναι βέβαιο ότι κανείς δεν θέλει να επιδιώξει ενεργά να γίνει Θεός. Αν, ωστόσο, υπό ειδικές συνθήκες, υπήρχα κάποιοι που σε σέβονταν, σε εξυμνούσαν, σου έκαναν συχνά φιλοφρονήσεις και σε επαινούσαν, αν στην καρδιά τους είχες θέση και, χωρίς να το συνειδητοποιούν, είχαν για σένα την εντύπωση ότι είσαι τέλειος και παντοδύναμος, και αν, παρότι δεν κατέθεταν μαρτυρία ότι ήσουν ο Θεός, και γνώριζαν ότι ήσουν άνθρωπος, παρ’ όλα αυτά σε σέβονταν, να σε υπάκουαν και να σου φέρονταν σαν να ήσουν ο Θεός, πώς θα ένιωθες μέσα σου τότε; Δεν θα ένιωθες τεράστια απόλαυση και ικανοποίηση; (Ναι.) Αυτό αρκεί για να αποδείξει ότι έχεις ακόμα αυτήν την επιθυμία. Όλοι όσοι έχουν διεφθαρμένη διάθεση έχουν την επιθυμία να γίνουν ο Θεός. Απλώς κανείς δεν σου φέρεται σαν να ήσουν ο Θεός, κι έτσι νομίζεις ότι δεν διαθέτεις τα προσόντα. Όταν πιστέψεις ότι τα διαθέτεις, όταν βρεθείς στο σωστό περιβάλλον και συντρέξουν οι κατάλληλες συνθήκες, τότε θα εξυψώσεις τον εαυτό σου σ’ αυτήν τη θέση. Μπορεί και να μην εξυψώσεις τον εαυτό σου, αν όμως σε εξυψώσουν οι άλλοι με αποφασιστικότητα, θα είσαι και τότε ταπεινός; Θα αποδεχόσουν την εξύψωση «χωρίς αναστολές». Τι συμβαίνει άραγε εδώ; Η φύση του Σατανά έχει εδραιωθεί βαθιά μέσα στους ανθρώπους, και το πρόβλημα παραμένει άλυτο· οι άνθρωποι δεν θέλουν ποτέ να είναι άνθρωποι, θέλουν πάντα να είναι ο Θεός. Μπορεί ένας άνθρωπος να γίνει Θεός μόνο και μόνο επειδή το θέλει; Ο Σατανάς ήθελε πάντα να γίνει Θεός, και τι του συνέβη; Εξαναγκάστηκε να κατέβει από τους ουρανούς στη γη. Αυτή ήταν η μοίρα του Σατανά επειδή θέλησε να γίνει Θεός. Πείτε Μου, πώς νιώθω Εγώ για την ταυτότητά Μου, τη θέση Μου και την ουσία Μου; Βεβαίως και δεν γνωρίζετε. Δεν νιώθω τίποτα, όλα είναι πολύ φυσιολογικά. Ο ενσαρκωμένος Θεός είναι πάρα πολύ πρακτικός και κανονικός. Δεν υπάρχει τίποτα υπερφυσικό πάνω Του, δεν έχει ιδιαίτερα συναισθήματα. Εσύ ξέρεις τι σκέφτεσαι. Ξέρεις τι σου αρέσει. Ξέρεις σε ποια οικογένεια γεννήθηκες, πόσων χρονών είσαι και τι μόρφωση πήρες. Ξέρεις τη μορφή σου. Είναι, όμως, ή δεν είναι φυσιολογικό να ξέρεις ποια είναι η βαθύτερη ουσία σου; (Είναι φυσιολογικό να μην ξέρεις.) Είναι φυσιολογικό να μην έχεις καθόλου συναισθήματα σχετικά μ’ αυτό. Αν είχες συναισθήματα σχετικά μ’ αυτό, θα ήταν. Κάτι τέτοιο δεν θα ανήκε στη σάρκα και ούτε θα αποτελούσε κανονική ανθρώπινη φύση. Το υπερφυσικό είναι αφύσικο. Όσοι συμπεριφέρονται συνεχώς με αφύσικο τρόπο και έχουν αφύσικα συναισθήματα είναι κακά πνεύματα και όχι θνητά όντα. Κάποιοι Με ρωτάνε αν ξέρω ποιος είμαι. Πείτε Μου, θα μπορούσα να ξέρω κάτι τέτοιο; Θα έπρεπε να το ξέρω; Έχω τη λογική και το σκεπτικό της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Έχω κανονικές σκέψεις, και μια κανονική καθημερινή σαρκική ζωή ρουτίνας. Έχω τη συνείδηση, τον ορθολογισμό και την κρίση της κανονικής ανθρώπινης φύσης, και έχω τις αρχές σχετικά με τη συμπεριφορά μου, τη διαχείριση ζητημάτων και την αλληλεπίδραση με τους άλλους που αντιστοιχούν στην κανονική ανθρώπινη φύση. Όλα αυτά είναι ξεκάθαρα. Όσο για το πώς ενεργώ, πώς συμπεριφέρομαι σε κάθε άνθρωπο, πώς βοηθάω τους άλλους και ποιους πρέπει να βοηθάω, τις έχω όλες αυτές τις αρχές. Κανονική ανθρώπινη φύση είναι το να ζω με κανονική ανθρώπινη φύση και να κάνω αυτά που πρέπει να κάνω. Δεν υπάρχει τίποτα το υπερφυσικό σ’ αυτό. Ο Θεός δεν κάνει υπερφυσικά πράγματα. Είναι φυσιολογικό που δεν ξέρω. Αν ήξερα, θα υπήρχε πρόβλημα. Γιατί θα υπήρχε πρόβλημα; Αν ήξερα, θα είχα ένα βάρος· θα έμπαιναν στη μέση πολλά ζητήματα, που θα συγκρούονταν μεταξύ τους. Το κομμάτι που γνωρίζει δεν ανήκει στη σάρκα ούτε στον υλικό κόσμο· είναι υπερφυσικό και συγκρούεται με τα ζητήματα αυτού του κόσμου. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με κάποιους ανθρώπους που βλέπουν πράγματα τα οποία συμβαίνουν στο πνευματικό βασίλειο. Ζουν μέσα στη σάρκα και στον υλικό κόσμο, αλλά βλέπουν έναν κόσμο που δεν είναι ούτε ανθρώπινος ούτε υλικός. Βλέπουν δύο κόσμους, και λένε παράξενα πράγματα. Αυτό δεν είναι φυσιολογικό. Είναι κάτι που επηρεάζει τις σκέψεις και το έργο των άλλων. Παρ’ όλα αυτά, για όσους πιστεύουν στον Θεό και επιδιώκουν την αλήθεια, παραμένει απαραίτητο να μάθουν κάποια πράγματα για το πνευματικό βασίλειο. Πολλά πράγματα δεν υπάρχει κανένας τρόπος να τα μάθουν οι άνθρωποι· στην πραγματικότητα, όμως, δεν χάνεις και τίποτα αν δεν ξέρεις. Είτε γνωρίζεις είτε δεν γνωρίζεις, δεν υπάρχει πρόβλημα. Ο Θεός έχει ήδη οριοθετήσει πόσα μπορούν να κατανοήσουν, να μάθουν και να νιώσουν τα θνητά όντα. Ο Θεός λέει ακριβώς όσα χρειάζεται να ξέρεις, ούτε πρόταση λιγότερο· σου τα λέει όλα, και δεν αφήνει κενά στη γνώση σου. Ωστόσο, όσα δεν χρειάζεται να ξέρεις τα κρατάει επτασφράγιστα. Δεν πρόκειται να σου τα πει ούτε να αναστατώσει τις σκέψεις σου και το μυαλό σου. Μια άλλη πτυχή είναι ότι, για τα θνητά όντα, τα ζητήματα του πνευματικού βασιλείου αποτελούν ένα είδος μυστηρίου, παράξενα φαινόμενα ή ζητήματα που ανήκουν σ’ έναν διαφορετικό κόσμο. Οι άνθρωποι θέλουν μέσα τους να μάθουν λίγα πράγματα γι’ αυτά, αλλά σε τι θα χρησίμευε μια τέτοια γνώση; Μπορείς να την επαληθεύσεις; Μπορείς να γίνεις μέρος της; Πολλά ζητήματα που αφορούν το πνευματικό βασίλειο είναι μυστικά και δεν είναι δυνατό να αποκαλυφθούν πριν έρθει η ώρα. Είναι κάτι στο οποίο δεν μπορεί να συμμετάσχει κανείς· αρκεί να γνωρίζει κανείς περιορισμένα πράγματα. Ο Θεός κυριαρχεί σ’ αυτόν τον κόσμο και σ’ αυτήν την ανθρωπότητα, και υπάρχουν πάρα πολλά μυστήρια. Αυτό που θα πρέπει να κατανοήσουμε είναι τα λόγια, τις αλήθειες και τις προθέσεις του Θεού· θα πρέπει να εισέλθουμε στις αλήθεια-πραγματικότητες, να καταφέρουμε να υποταχθούμε σε κάθε πτυχή της κυριαρχίας του Θεού στην οποία έχουν πρόσβαση οι άνθρωποι, να την καταλάβουμε και να την αναγνωρίσουμε, και μετά να αποκτήσουμε φόβο Θεού. Πρέπει να αναγνωρίσεις τον Θεό ως Δημιουργό σου, να αναγνωρίσεις ότι κυριαρχεί στα πάντα, και στο τέλος να ξεστομίσεις τα λόγια που είπε ο Ιώβ: «Ο Ιεχωβά έδωκε και ο Ιεχωβά αφήρεσεν· είη το όνομα Ιεχωβά ευλογημένον» (Ιώβ 1:21). Τι πρέπει να βιώσουν οι άνθρωποι για να πετύχουν αυτό το αποτέλεσμα; Πρέπει να βιώσουν την κρίση και την παίδευση, το κλάδεμα, τη δοκιμασία και τον εξευγενισμό, να βιώσουν τις κάθε είδους περιστάσεις που ρυθμίζει ο Θεός, και μέσα από αυτές να μάθουν τις πράξεις Του, να γνωρίσουν τη διάθεσή Του, να κατανοήσουν την ουσία του Δημιουργού, και να κάνουν συγκρίσεις ανάμεσα στον εαυτό τους και στα λόγια του Θεού που έχουν διαβάσει ή τα κηρύγματα που έχουν ακούσει. Τέλος, όπως κι αν τους φερθεί ο Θεός, είτε τους πάρει είτε τους δώσει κάτι, πρέπει να κατανοήσουν δίκαια και σωστά τις πράξεις Του, να υποταχθούν σ’ αυτές και να τις αποδεχθούν με τρόπο που να αρμόζει στον ορθολογισμό ενός δημιουργήματος. Αυτό θέλει να πετύχει ο Θεός.

Ας επιστρέψουμε, όμως, στο θέμα της σημερινής μας συναναστροφής. Oι εκδηλώσεις όσων επιδιώκουν την αλήθεια και οι εκδηλώσεις όσων δεν επιδιώκουν την αλήθεια χωρίζονται ουσιαστικά σ’ αυτά τα τρία είδη. Έχω παρουσιάσει αναλυτικά πώς διαφοροποιούνται αυτά τα τρία είδη ανθρώπων. Το πρώτο είδος είναι όσοι δεν έχουν πνευματική κατανόηση. Το δεύτερο είδος είναι όσοι έχουν πνευματική κατανόηση, αλλά δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Και το τρίτο είδος είναι όσοι έχουν πνευματική κατανόηση και επιδιώκουν την αλήθεια. Απ’ αυτά τα τρία είδη ανθρώπων, ποιο έχει ελπίδα να εισέλθει στις αλήθεια-πραγματικότητες και να σωθεί; (Το τρίτος είδος.) Ποιο είδος ανθρώπου έχει ελπίδα να εισέλθει στις αλήθεια-πραγματικότητες, πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί να εξελιχθεί και αποκτήσει τις αλήθεια-πραγματικότητες; (Το δεύτερος είδος.) Αφού είναι έτσι, λοιπόν, το πρώτο είδος ανθρώπου είναι ουσιαστικά καταδικασμένο σε θάνατο; Μπορεί κάποιος που δεν έχει πνευματική κατανόηση να αποκτήσει πνευματική κατανόηση, έστω και κατά το ήμισυ; Όσοι δεν έχουν πνευματική κατανόηση έχουν μια μικρή ελπίδα να την αποκτήσουν κατά το ήμισυ, που και πάλι είναι κάπως καλύτερο από το να μην έχουν καθόλου. Από αυτά τα τρία είδη ανθρώπων, ποιο έχει τις περισσότερες ελπίδες να σωθεί; (Το τρίτο είδος.) Και το δεύτερος είδος; (Εξαρτάται από τις προσωπικές του επιδιώξεις. Αν μπορέσει στ’ αλήθεια να αλλάξει, να μετανοήσει και να επιδιώξει την αλήθεια, τότε μπορεί να ελπίζει στη σωτηρία.) Θα είμαι ειλικρινής απέναντί σας. Ακόμα δεν έχετε καταλάβει ξεκάθαρα τι είναι το δεύτερο είδος ανθρώπου. Το δεύτερο είδος ανθρώπου ναι μεν έχει πνευματική κατανόηση, αλλά κανένας απ’ αυτούς δεν επιδιώκει την αλήθεια, κι αυτό το σημείο είναι κρίσιμο. Είτε έχουν είτε δεν έχουν πνευματική κατανόηση, αν δεν επιδιώξουν την αλήθεια, δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να σωθούν. Αυτό που θέλω να τονίσω εδώ είναι το πρώτο είδος ανθρώπου, δηλαδή αυτό που δεν έχει πνευματική κατανόηση. Ας πούμε ότι δεν έχει πνευματική κατανόηση, έχει όμως μια καλή ανθρώπινη φύση, δαπανά πρόθυμα τον εαυτό του για τον Θεό, προσέχει ό,τι του λέει Εκείνος, και η καρδιά του υποτάσσεται, απλώς δεν έχει ικανότητα κατανόησης όσον αφορά την αλήθεια· κατανοεί, όμως, κάποια απ’ τα λόγια του Θεού και αντιπαραβάλλει τον εαυτό του μ’ αυτά, και μετά τα κάνει πράξη και εισέρχεται σ’ αυτά. Ένας τέτοιος άνθρωπος έχει ελπίδες να σωθεί. Βιώνοντας μια τέτοια εμπειρία για κάποιο διάστημα, μπορεί σιγά σιγά να αποκτήσει πνευματική κατανόηση. Όσο πιο προσεκτικά διαβάζει τα λόγια του Θεού, τόσο περισσότερο τον διαφωτίζει το Άγιο Πνεύμα· μπορεί να συγκρίνει ό,τι κατανοεί από τα λόγια του Θεού με τις δικές του καταστάσεις, να αποδεχτεί το κλάδεμα, την κρίση, την παίδευση, τις δοκιμασίες και τον εξευγενισμό από τον Θεό, να πληρώσει το τίμημα για όλα αυτά και, τελικά, να πετύχει τις αντίστοιχες αλλαγές στη διάθεσή του. Και οι άνθρωποι σαν κι αυτούς θεωρείται ότι επιδιώκουν την αλήθεια. Αφού, λοιπόν, θεωρούνται άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια, έχουν ελπίδα να σωθούν; (Ναι.) Όντως έχουν· επομένως, τέτοιοι άνθρωποι δεν μπορεί να είναι καταδικασμένοι σε θάνατο. Αντιθέτως, δεν είναι εύκολο να πει κανείς τι πρόκειται να συμβεί σε όσους κατανοούν την αλήθεια και αντιπαραβάλλουν τον εαυτό τους μαζί της, όμως δεν εισέρχονται ποτέ σ’ αυτήν. Ποια είναι η ρίζα αυτού του προβλήματος; (Η στάση τους απέναντι στην αλήθεια.) Είναι η στάση τους απέναντι στην αλήθεια, δηλαδή μια στάση ασέβειας και απαξίωσης. Τι σημαίνει «απαξίωση»; Σημαίνει ότι δεν αποδέχονται την αλήθεια και την περιφρονούν. Σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζουν τα λόγια του Θεού ως αλήθεια και δεν τα παίρνουν σοβαρά. Όσα κι αν κατανοούν από αυτά που ακούνε, δεν κάνουν πράξη την αλήθεια· σε όποιον βαθμό κι αν αντιπαραβάλλουν τον εαυτό τους μαζί της, ακόμα κι αν γνωρίζουν τι είδους άνθρωποι είναι, και πάλι δεν μετανοούν. Για ανθρώπους σαν κι αυτούς, παρότι ξέρουν ότι η πιο κρίσιμη πτυχή της πίστης στον Θεό είναι η άσκηση της αλήθειας, η λέξη «άσκηση» δεν έχει καμία σημασία. Τέτοιοι άνθρωποι δεν είναι εύκολο να σωθούν.

Και πώς θα πρέπει να ορίσουμε την επιδίωξη της αλήθειας; Τι ακριβώς σημαίνει επιδίωξη της αλήθειας; Ποιος μπορεί να Μου πει; (Να μπορεί κανείς να αποδεχτεί τα λόγια του Θεού, να τα χρησιμοποιήσει για να κάνει αυτοκριτική και συγκρίσεις με τον εαυτό του, και να έχει ζωή-είσοδο. Μόνο αυτό μετράει ως επιδίωξη της αλήθειας.) Πολύ σωστά. Επιδιώκει κανείς την αλήθεια μόνο αν την αποδεχθεί και την κάνει πράξη. Αν κάποιος δεν αποδεχθεί τα λόγια του Θεού και δεν κάνει αυτοκριτική, τότε δεν πρόκειται να αποκτήσει ζωή-είσοδο και δεν είναι άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια. Επομένως, η επιδίωξη της αλήθειας συνδέεται άμεσα με τη ζωή-είσοδο. Μπορεί κάποιος να λέει πολλά λόγια και δόγματα, αλλά να μην έχει κάνει ποτέ πράξη την αλήθεια, να μην έχει αληθινή πίστη στον Θεό και, ακόμα κι αν γνωρίζει ξεκάθαρα ότι κάτι είναι η κυριαρχία και οι ρυθμίσεις του Θεού και προέρχεται από τον Θεό, να μην υποτάσσεται, να αντιστέκεται, να κρίνει και να επιμένει να είναι επαναστατικός, να συνεχίζει να ζει σύμφωνα με σατανικές φιλοσοφίες και να ενεργεί σύμφωνα με τις προσωπικές του προτιμήσεις. Αυτός δεν είναι άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια. Κάποιοι άνθρωποι έχουν πνευματική κατανόηση και καταλαβαίνουν τα λόγια του Θεού, αλλά δεν αγαπούν την αλήθεια, κι έτσι δεν την κάνουν πράξη· αυτού του είδους οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Κάποιοι είναι πρόθυμοι να επιδιώξουν την αλήθεια, αλλά έχουν υπερβολικά χαμηλό επίπεδο, κι έτσι δεν μπορούν να τη φτάσουν. Ως αποτέλεσμα, πιστεύουν στον Θεό για πολλά χρόνια, αλλά δεν κατανοούν την αλήθεια. Αυτοί οι άνθρωποι επιδιώκουν την αλήθεια; Όχι. Ποιες είναι οι κύριες εκδηλώσεις όσων δεν επιδιώκουν την αλήθεια; Οι κυριότερες εκδηλώσεις τους είναι ότι δεν διαβάζουν τα λόγια του Θεού και δεν είναι πρόθυμοι να προσευχηθούν σ’ Αυτόν, πόσο μάλλον να συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια, ενώ είναι απρόθυμοι ακόμα και να παρακολουθήσουν συναθροίσεις ή να ακούσουν κηρύγματα. Όταν ακούνε κηρύγματα, νομίζουν ότι κάθε λέξη απευθύνεται σ’ αυτούς και τους εκθέτει, κι έτσι νιώθουν συντετριμμένοι και έρχονται σε δύσκολη θέση. Κάθε φορά, λοιπόν, που έρχεται η ώρα να ακούσουν ένα κήρυγμα, τους πιάνει νύστα ή πιάνουν το κουτσομπολιό. Υπάρχουν αρκετοί τέτοιοι άνθρωποι. Πιστεύουν στον Θεό μόνο για να πάρουν ευλογία και όχι για να αποδεχθούν την αλήθεια και να την κερδίσουν, να απαλλαγούν από τη διαφθορά τους, να βιώσουν την ανθρώπινη ομοιότητα ή να αποκτήσουν τη σωτηρία του Θεού. Η ρίζα του προβλήματος είναι κυρίως ότι δεν αγαπούν την αλήθεια και δεν ενδιαφέρονται γι’ αυτήν. Πιστεύουν στον Θεό μόνο για να κερδίσουν ευλογίες. Η λαχτάρα τους επικεντρώνεται αποκλειστικά και μόνο σ’ αυτό. Προκειμένου να αποκτήσουν ευλογίες, μπορούν να δουλέψουν απλώς και να εγκαταλείψουν κάτι, δεν μπορούν, όμως, να αποδεχθούν την αλήθεια και δεν ενδιαφέρονται γι’ αυτήν. Νομίζουν πως αρκεί να κατανοήσουν τα δόγματα, πως επειδή κάνουν λιγότερες κακές πράξεις, αυτό σημαίνει ότι άλλαξαν, και πως το να δουλεύουν απλώς και να εγκαταλείπουν πράγματα, και μάλιστα υποφέροντας από πάνω, τους δίνει δικαίωμα στην ευλογία. Αυτή είναι η άποψή τους για την πίστη στον Θεό. Επομένως, όσα χρόνια κι αν πιστεύουν, όσο δόγμα κι αν κατανοήσουν και κηρύξουν, όσα λόγια κι αν ξεστομίσουν που θα συμφωνούν με την αλήθεια, ποτέ δεν πρόκειται να κάνουν την πράξη· οι διαθέσεις που αποκαλύπτουν συνεχίζουν να βασίζονται σε καπρίτσια, να είναι έκλυτες και ασυγκράτητες, προστατεύουν τον εγωισμό και τα συμφέροντά τους με κάθε ευκαιρία, είναι ιδιαίτερα εγωιστές και ευτελείς και, ακόμα κι όταν τους επιπλήττουν ή τους κλαδεύουν, δεν το αποδέχονται και δεν δείχνουν ούτε υποψία υποταγής. Αυτού του είδους οι άνθρωποι κάνουν ό,τι τους αρέσει· πριν κάνουν το οτιδήποτε, δεν το συζητούν με άλλους, αλλά ακόμα κι αν το συζητήσουν, αυτό συμβαίνει μόνο όταν δεν έχουν άλλη επιλογή και μόνο για τους τύπους. Μιλάνε έμμεσα, το φέρνουν γύρω-γύρω, και στο τέλος πάλι πείθουν τους άλλους να κάνουν αυτό που θέλουν οι ίδιοι. Τι διάθεση αποκαλύπτει μια τέτοια συμπεριφορά; (Δολιότητα.) Δεν είναι απλώς δολιότητα· πρόκειται για κάτι ακόμα πιο σοβαρό. Όσο ευχάριστα κι αν ακούγονται τα λόγια τους όταν συμβουλεύουν τους άλλους, όταν τους εξηγούν ότι έτσι έχουν οι ρυθμίσεις του οίκου του Θεού και όταν τους πείθουν να υποταχθούν, όταν έρχεται η δική τους σειρά, συμπεριφέρονται εντελώς διαφορετικά. Γίνονται, δηλαδή, αδιάλλακτοι και επαναστατικοί, δεν υποτάσσονται, δεν έχουν καν τη δυνατότητα να υποταχθούν στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις του Θεού. Πέρα από αυτό, πώς εκδηλώνονται όταν αλληλεπιδρούν με τους άλλους; Ενεργούν σύμφωνα με φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις, προσπαθούν με κάθε ευκαιρία να αποκτήσουν πλεονέκτημα και προστατεύουν τις προσωπικές τους σχέσεις. Αυτού του τύπου οι άνθρωποι έχουν ιδιαίτερα δόλια διάθεση. Πού έγκειται αυτή η δολιότητα; Έγκειται στη μοχθηρία. Συνήθως, οι άνθρωποι δεν μπορούν να αναγνωρίσουν εύκολα τις μοχθηρές διαθέσεις. Όταν μιλάει με τους άλλους κάποιος που έχει μοχθηρή διάθεση, υπάρχει πάντα ένα στοιχείο δοκιμασίας και προσπάθειας να εκμαιεύσει πληροφορίες. Δεν μιλάει ευθέως. Ακόμα κι αν ανοιχτεί, ο σκοπός του είναι να σε κάνει να πεις αυτό που αισθάνεσαι· ποτέ δεν αποκαλύπτει καμία πραγματική πληροφορία για τον εαυτό του. Κάποιοι λένε: «Πώς μπορείς να λες ότι δεν αποκαλύπτει ποτέ καμία πραγματική πληροφορία για τον εαυτό του; Συναναστρέφεται συνεχώς με τους άλλους πάνω στη διεφθαρμένη διάθεση που αποκαλύπτει». Τι σημασία έχει αυτή η λίγη συναναστροφή; Δεν λέει σε κανέναν αυτό που σκέφτεται πραγματικά. Επίσης, χρησιμοποιεί κάθε είδους τακτική και μέθοδο, και κάθε είδους έκφραση, για να κρύψει αποτελεσματικά και να μεταμφιέσει τον πραγματικό του εαυτό, δείχνοντας στους άλλους μια ψεύτικη εικόνα. Αν κάποιοι άνθρωποι κατορθώσουν να δουν το πραγματικό του πρόσωπο και να μάθουν τις κακές πράξεις που έκανε, απλώς υποκρίνεται και λέει λίγα λόγια μεταμέλειας, και υιοθετεί παραπλανητικές μεθόδους, έτσι ώστε οι άλλοι να πιστέψουν ότι μετανόησε και άλλαξε. Αν ξανακάνει κάτι κακό κι έτσι εκθέσει τις κακές του πράξεις, δείχνοντας στους άλλους ότι, στην πραγματικότητα, είναι κακός άνθρωπος, τότε θα σπάσει το κεφάλι του και θα βρει όποιον τρόπο μπορεί για να συγκαλύψει το γεγονός, ώστε οι άλλοι να συνεχίσουν να του συμπεριφέρονται όπως και στους υπόλοιπους αδελφούς και αδελφές. Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Είναι μοχθηρή διάθεση. Οι άνθρωποι που έχουν τέτοια διάθεση όχι μόνο δεν αποδέχονται σε καμία περίπτωση την αλήθεια, αλλά είναι και πολύ καλοί στο να υποκρίνονται, και βρίσκουν πάντα έναν έξυπνο τρόπο να αμυνθούν ή να δικαιολογηθούν. Είναι υποκριτές Φαρισαίοι. Αυτό που φοβάται πάνω απ’ όλα το συγκεκριμένο είδος ανθρώπου είναι το να συναναστρέφονται οι άνθρωποι πάνω στην αλήθεια, να ανοίγουν την καρδιά τους για να μάθουν και να αναλύσουν τον εαυτό τους, ή να εκθέτουν τα αληθινά γεγονότα για ένα ζήτημα, εκθέτοντας έτσι και τους ίδιους. Όποτε κάποιος συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια, εκείνοι ενοχλούνται πάρα πολύ και δεν θέλουν ν’ ακούσουν· μέσα τους αντιστέκονται και ενοχλούνται απ’ αυτό. Κάτι τέτοιο εκθέτει πλήρως την άσχημη πτυχή της αποστροφής που έχουν για την αλήθεια. Αυτό το είδος ανθρώπου, εκτός του ότι κατανοεί την αλήθεια χωρίς να την κάνει πράξη, έχει άλλο ένα πρόβλημα, μια στάση αντίστασης και απαξίωσης απέναντι στα θετικά πράγματα και στις σωστές απόψεις, ειδικά απέναντι στα λόγια που συμφωνούν με την αλήθεια. Όταν προκύπτει κάτι θετικό ή τυχόν λόγια που συμφωνούν με την αλήθεια, αν δεν πρόκειται γι’ αυτό που θεωρούν οι ίδιοι καλό ή για κάτι που έχουν πει οι ίδιοι, αλλά κάποιος άλλος, δεν το δέχονται. Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Ανοησία, αδιαλλαξία και βλακεία. Πώς θα πρέπει να αξιολογείτε το αν κάποιος επιδιώκει την αλήθεια; Το κύριο πράγμα που πρέπει να εξετάζετε είναι το τι αποκαλύπτει και εκδηλώνει κατά τη συνηθισμένη εκτέλεση των καθηκόντων του και στις πράξεις του. Απ’ αυτό, μπορείτε να διαπιστώσετε τη διάθεση ενός ανθρώπου. Από τη διάθεσή του, μπορείτε να διαπιστώσετε αν έχει επιτύχει κάποια αλλαγή ή έχει κερδίσει κάπως τη ζωή-είσοδο. Εάν κάποιος, όταν ενεργεί, δεν αποκαλύπτει τίποτε άλλο, παρά μόνο διεφθαρμένες διαθέσεις και δεν έχει καμία απολύτως από τις αλήθεια-πραγματικότητες, τότε σίγουρα δεν είναι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια. Έχουν ζωή-είσοδο όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια; Όχι, και βέβαια δεν έχουν καθόλου. Όλα αυτά που κάνουν καθημερινά, το ότι τρέχουν πέρα-δώθε, το ότι δαπανούν και υποφέρουν, το τίμημα που πληρώνουν, ό,τι κι αν κάνουν, απλώς δουλεύουν· είναι απλοί δουλευτές. Όσα χρόνια κι αν πιστεύει κάποιος στον Θεό, αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι αν αγαπά την αλήθεια. Το τι αγαπά και επιδιώκει κάποιος φαίνεται από το τι του αρέσει να κάνει περισσότερο. Εάν τα περισσότερα απ’ όσα πράττει ένα άτομο συμμορφώνονται πράγματι με τις αλήθεια-αρχές και τις απαιτήσεις του Θεού, τότε πρόκειται για άνθρωπο που αγαπά και επιδιώκει την αλήθεια. Εάν μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια και όλα αυτά που κάνει κάθε μέρα είναι στο πλαίσιο της εκτέλεσης του καθήκοντός του, τότε έχει ζωή-είσοδο και διαθέτει τις αλήθεια-πραγματικότητες. Οι ενέργειές του μπορεί να είναι ακατάλληλες σε ορισμένα ζητήματα, ή μπορεί να μην αντιλαμβάνεται με ακρίβεια τις αλήθεια-αρχές ή απ’ αυτήν την άποψη να έχει πεισματικές προκαταλήψεις, ή μπορεί μερικές φορές να είναι αλαζόνας και αυτάρεσκος, να επιμένει στις δικές του συμπεριφορές και να μην αποδέχεται την αλήθεια· εάν όμως αργότερα μπορέσει να μετανοήσει και να κάνει πράξη την αλήθεια, αυτό αποδεικνύει αναμφίβολα ότι έχει ζωή-είσοδο και ότι επιδιώκει την αλήθεια. Εάν αυτό που αποκαλύπτει κάποιος όταν εκτελεί το καθήκον του δεν είναι παρά διεφθαρμένες διαθέσεις, ένα στόμα γεμάτο ψέματα, υπερηφάνεια, ροπή προς την καλοπέραση, υπερβολική υπεροψία, αν αποκαλύπτει ότι είναι αυτεξούσιος και κάνει ό,τι του αρέσει, και ούτω καθεξής, και αν, όσα χρόνια κι αν πιστεύει στον Θεό και όσα κηρύγματα κι αν έχει ακούσει, δεν υπάρχει τελικά η παραμικρή αλλαγή σ’ αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις, τότε σίγουρα δεν είναι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια. Υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν στον Θεό πολλά χρόνια, που δεν εξωτερικά μοιάζουν κακοποιοί και μάλιστα έχουν και κάποιες καλές συμπεριφορές. Πιστεύουν στον Θεό με αρκετό πάθος, όμως οι ζωή-διάθεσή τους δεν αλλάζει καθόλου και δεν έχουν ούτε καν λίγη βιωματική μαρτυρία να μοιραστούν. Δεν είναι αξιολύπητοι οι άνθρωποι αυτοί; Μετά από τόσα χρόνια πίστης στον Θεό, δεν έχουν καν την παραμικρή βιωματική μαρτυρία. Πρόκειται σαφώς για απλούς δουλευτές. Είναι πραγματικά αξιολύπητοι! Με λίγα λόγια, για να αξιολογήσετε αν κάποιος επιδιώκει την αλήθεια και έχει ζωή-είσοδο, πρέπει να εξετάσετε τη διάθεσή του και την ουσία του, με τον τρόπο που εκείνος τις εκφράζει και τις αποκαλύπτει, και να δείτε αν υπάρχει έστω κάποια αλλαγή στη διάθεσή του. Δεν είναι για πολύ καιρό βιώσιμο το να μιλάει κανείς συνέχεια για λόγια και για δόγματα, και το να μασκαρεύεται και να παραπλανά. Όσοι το κάνουν αυτό απλώς τον εαυτό τους βλάπτουν, δεν παραπλανούν τους άλλους. Εκείνοι που δεν αποδέχονται και δεν επιδιώκουν την αλήθεια θα αποκαλυφθούν και θα αποκλειστούν, αργά ή γρήγορα. Μόνο εκείνοι που αποδέχονται και κάνουν πράξη την αλήθεια πρόκειται να κερδίσουν τη ζωή-είσοδο και να πετύχουν αλλαγή διάθεσης.

Ολοκλήρωσα τη συναναστροφή πάνω στο τι είναι ζωή-είσοδος, στο τι είναι επιδίωξη της αλήθειας, και σ’ όλες τις διαφορετικές εκδηλώσεις των ανθρώπων που επιδιώκουν την αλήθεια. Οι άνθρωποι θα πρέπει να αντιπαραβάλουν τον εαυτό τους με όλα αυτά και, όταν κατανοήσουν την αλήθεια, πρέπει να την κάνουν πράξη. Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίζουν οι περισσότεροι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό; Ότι κατανοούν την αλήθεια, αλλά δεν την κάνουν πράξη. Παρότι μπορούν, αφού διαβάσουν τα λόγια του Θεού, να αντιπαραβάλλουν τον εαυτό τους μ’ αυτά, και να αποκτήσουν κάποια αυτογνωσία, γιατί δεν μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια; Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να βρουν την αιτία. Για παράδειγμα, όλοι έχουν αλαζονικές διαθέσεις· όλοι είναι πάρα πολύ αλαζόνες και αυτάρεσκοι. Αν και οι περισσότεροι άνθρωποι το αναγνωρίζουν αυτό, μπορούν να αποφύγουν την αποκάλυψη της αλαζονείας τους; Δεν επιτυγχάνεται εύκολα κάτι τέτοιο. Παρότι μπορούν να αντιπαραβάλουν τον εαυτό τους με τα λόγια του Θεού όταν τα διαβάζουν, παρότι αναγνωρίζουν ότι έχουν αλαζονική διάθεση και έχουν ένα μονοπάτι άσκησης, η δυσκολία είναι ότι, όποτε κάνουν κάτι, έχουν συχνά τις δικές τους προτιμήσεις, τις προθέσεις και τους στόχους, και δεν βλέπουν πως όλα αυτά συνδέονται με τη διεφθαρμένη τους διάθεση. Πρέπει να μάθουν να τα διακρίνουν αυτά, να κατανοήσουν την αλήθεια, να διορθώσουν ό,τι πρέπει να διορθωθεί, και να εγκαταλείψουν ό,τι πρέπει να εγκαταλειφθεί. Με άλλα λόγια, πρέπει να πάψουν να ενεργούν για χάρη των προθέσεων, των επιθυμιών, του εγωισμού, της θέσης και των συμφερόντων τους. Πρέπει να ανακόψουν την πορεία των κακών τους πράξεων· να μην ξαναπούν ούτε μία πρόταση και να μην ξανακάνουν ούτε μία πράξη ακόμα για τα συμφέροντά τους. Αν το κάνεις αυτό, θα έχεις ήδη κερδίσει μέσα σου τη μεταμέλεια, και θα έχεις ήδη αρχίσει να μεταμορφώνεις την αρνητική σου πλευρά. Ακόμα καλύτερα θα ήταν να πάρεις περισσότερη πρωτοβουλία και, εκτός του να μη μιλάς για τον εαυτό σου, να μπορέσεις επίσης να αναλύσεις τον εαυτό σου, αφήνοντας τους αδελφούς και τις αδελφές να δουν την έκφραση της αλαζονικής σου διάθεσης, ώστε να μάθουν από αυτήν, να πάρουν μαθήματα, να επωφεληθούν και να βρουν ένα μονοπάτι άσκησης. Και το δύσκολο ποιο είναι; Το δύσκολο είναι να εγκαταλείψεις τις προθέσεις, τους σκοπούς, τις φιλοδοξίες, τις επιθυμίες και τα συμφέροντά σου, να μην ενεργείς προς το συμφέρον σου, και επίσης να μην απασχολείσαι και να μην τρέχεις εδώ κι εκεί για τον εαυτό σου και μόνο. Ο Παύλος έλεγε ότι είχε ολοκληρώσει την πορεία του. Για ποιον έκανε αυτήν την πορεία; (Την έκανε για να λάβει ευλογία και να αποκτήσει ένα στεφάνι.) Ο Παύλος, όμως, δεν είχε αυτήν την κατανόηση. Είναι πιθανό να νόμιζε αντίθετα ότι έκανε την πορεία για τον Θεό και για να ολοκληρώσει την ανάθεση από Εκείνον, και βέβαια όχι για τον εαυτό του. Γι’ αυτό και τολμούσε να κάνει επίδειξη και να καταθέτει μαρτυρία για τον εαυτό του τόσο υπεροπτικά και αναίσχυντα. Προφανώς αμυνόταν και δικαιολογούνταν. Ταυτόχρονα, αυτό αποτελεί και την καλύτερη απόδειξη πως μαρτυρούσε ότι, γι’ αυτόν, η ζωή ήταν ο Χριστός. Είναι προφανές ότι μαρτυρούσε για τον εαυτό του και αντιστεκόταν στην αλήθεια· βλασφημούσε την αλήθεια. Υπάρχουν τώρα πολλοί άνθρωποι που σέβονται τον Παύλο· η καρδιά τους είναι γεμάτη φιλοδοξίες και επιθυμίες, και όλοι θέλουν να μαρτυρήσουν για τον εαυτό τους: «Τον αγώνα τον καλόν ηγωνίσθην, τον δρόμον ετελείωσα, την πίστιν διετήρησα· του λοιπού μένει εις εμέ ο της δικαιοσύνης στέφανος» (Προς Τιμόθεον Β΄ 4:7-8). Κάνοντας αυτό, δεν δίνουν απόλυτη ελευθερία στις επιθυμίες και τις φιλοδοξίες τους; Δεν τους επιτρέπουν να διογκώνονται συνεχώς, αποκαλύπτοντάς τες σε κάθε κατάσταση για να πραγματοποιηθούν; Αν δεν μπορείς να κατανικήσεις τις επιθυμίες σου, τότε όλα έχουν τελειώσει για σένα· δεν πρόκειται να εισέλθεις στις αλήθεια-πραγματικότητες. Ποιο είναι το πιο κρίσιμο σημείο σ’ αυτό το ζήτημα; (Πρέπει να επαναστατήσουμε ενάντια στις προθέσεις μας.) Το να επαναστατείς ενάντια στις προθέσεις σου είναι ένας αρνητικός τρόπος άσκησης. Πρέπει να μπορείς και να τις εκθέσεις ενεργά, όπως ακριβώς εκθέτεις τους άλλους. Τι επίδραση θα είχε ένας τρόπος άσκησης κατά τον οποίο θα έλεγες: «Θα σας πω την αλήθεια για μένα· έχω υπερβολική φιλοδοξία, και θέλω να σας πάρω με το μέρος μου. Αυτήν τη στιγμή, εκφράζομαι ανοιχτά σε όλους σας. Είμαι πρόθυμος να επαναστατήσω ενάντια στη σάρκα· δεν πρόκειται να γίνω συνεργός του Σατανά. Ο σκοπός μου, τώρα που εκτίθεμαι έτσι, είναι να σας αφήσω να δείτε ξεκάθαρα το πραγματικό μου πρόσωπο, ώστε να μην με σέβεστε»; Είναι βέβαιο πως όλοι θα σε θαύμαζαν. Κάτι τέτοιο δεν θα ήταν άραγε πολύ καλύτερο από τον σεβασμό και τη μεγάλη εκτίμηση που θα έπαιρνες ως αντάλλαγμα για τις κάθε είδους ευτελείς τακτικές που θα χρησιμοποιούσες; (Ναι.) Τουλάχιστον αυτό είναι θετικό. Ακόμα κι αν είχαν όλοι κάποιον θαυμασμό για σένα, θα σε εκτιμούσαν; Ορισμένοι μπορεί να σε εκτιμούσαν, αλλά πρέπει να βρεις τρόπους για να τους κάνεις να εγκαταλείψουν αυτήν τη συμπεριφορά. Να εκτίθεσαι πάντα, λέγοντας: «Κι εγώ είμαι επαναστατικός, και η δική μου επαναστατικότητα είναι σοβαρότερη από τη δική σας. Επιπλέον, είμαι δόλιος και μοχθηρός. Τότε που μίλησα, είχα έναν σκοπό στο μυαλό μου, δηλαδή να σας κάνω να με εκτιμήσετε και να μη με περιφρονείτε». Αφού το ακούσουν όλοι αυτό, όχι μόνο δεν θα σε περιφρονούν μέσα τους, αλλά θα σε σεβαστούν ακόμα περισσότερο. Πολύ ακέραιος αυτός ο τρόπος άσκησης. Μόνο όσοι αγαπούν την αλήθεια μπορούν να το κάνουν αυτό· όσοι δεν αγαπούν την αλήθεια είναι ανίκανοι για κάτι τέτοιο, ό,τι κι αν συμβεί. Αν, μέσα σου, θεωρείς ότι το να κάνεις κάτι τέτοιο είναι πραγματικά καλό και αποτελεί μεγάλο προνόμιο, ότι ευχαριστεί τον Θεό, και φιλοδοξείς να ενεργήσεις έτσι, αν έχεις μέσα σου ισχυρή επιθυμία και πιστεύεις ότι αυτό πρέπει να κάνεις και τέτοιος άνθρωπος πρέπει να γίνεις, δηλαδή ένας άνθρωπος ακέραιος, ειλικρινής, που δεν λέει κανένα ψέμα, ένας άνθρωπος που επαναστατεί απόλυτα ενάντια στη διεφθαρμένη διάθεσή του και στον Σατανά, μόνο τότε θα γίνεις απ’ τους ανθρώπους που ζουν αληθινά στο φως. Κι αν αυτό σε ελκύει και σου αρέσει, τότε θα μπορέσεις να αγαπήσεις την αλήθεια, να εισέλθεις σ’ αυτήν, και να εγκαταλείψεις όσα ανήκουν στον Σατανά. Αν όμως ενδιαφέρεσαι ακόμα για τις προθέσεις, τους σκοπούς, τις φιλοδοξίες, τις επιθυμίες και τα συμφέροντά σου, και συνεχίζεις χωρίς σταματημό να προτιμάς την επιδίωξη της γνώσης, της φήμης, του κέρδους και της θέσης, τότε όλα αυτά έχουν ακόμα θέση στην καρδιά σου. Λες: «Άσε με να το πάω χαλαρά μέχρι να αποκτήσω το κατάλληλο ανάστημα, και μετά βλέπουμε». Αυτό σημαίνει ότι κακομαθαίνεις τον εαυτό σου και ότι δεν μπορείς να επαναστατήσεις ολοκληρωτικά εναντίον του. Αν κακομάθεις τον εαυτό σου μ’ αυτόν τον τρόπο, τότε θα καθυστερήσει η ζωή-είσοδός σου· όχι μόνο δεν λύθηκαν τα προβλήματά σου σχετικά με τη λαχτάρα που έχεις για τις σαρκικές απολαύσεις και τα οφέλη της θέσης, αλλά αντίθετα έγιναν ακόμα πιο δύσκολα. Είναι, λοιπόν, δυνατόν να καθαρθούν εντελώς όσα έχεις μέσα σου και ανήκουν στον Σατανά; Μπορεί η εμπειρία ζωής σου να γίνει βαθύτερη, και η ζωή σου να συνεχίσει να εξελίσσεται; Μπορείς να οδηγηθείς στην τελείωση από τον Θεό; Έχεις ήδη ενδώσει στις σαρκικές απολαύσεις, και τα οφέλη της θέσης σε κρατούν δέσμιο· μπορείς, εντούτοις, να απελευθερωθείς από αυτά; Δεν θέλεις να απελευθερωθείς· σιγά σιγά, έχεις γίνει κάποιος που παραπλανά τους άλλους. Αυτό θα είναι πρόβλημα και το αμάρτημά σου θα είναι σοβαρό. Γιατί ο Παύλος κατέληξε όπως κατέληξε; Επειδή δεν επιδίωξε καθόλου την αλήθεια. Επιδίωκε πάντα τα ιδανικά του και τους πόθους του, και ήθελε να ελέγχει τον εκλεκτό λαό του Θεού ώστε να τον ακολουθεί σύσσωμος και να κάνει ό,τι κι εκείνος. Ήθελε επίσης, με βάση τη σκληρή δουλειά και το γεγονός ότι πλήρωσε ένα τίμημα, να κάνει μια συμφωνία με τον Θεό, προκειμένου να αποκτήσει ανταμοιβές και στεφάνι. Στο τέλος, ο Θεός τον τιμώρησε. Αν κάποιος ακολουθεί ακριβώς το ίδιο μονοπάτι με τον Παύλο, τότε κανείς δεν μπορεί να τον βοηθήσει και όλα έχουν τελειώσει γι’ αυτόν. Όποιος ανήκει στο ίδιο είδος ανθρώπου με τον Παύλο είναι αντίχριστος και, ό,τι κι αν συμβεί, δεν πρόκειται να μετανοήσει. Αν έχεις μόνο μερικές από τις καταστάσεις του Παύλου, αλλά ο σκοπός που επιδιώκεις εσύ είναι ελαφρώς διαφορετικός από τον δικό του, τότε πρέπει αμέσως να μετανοήσεις, και μπορεί να προλάβεις. Αν κάνεις τα ίδια με τον Παύλο, αν τον σέβεσαι και είσαι ακριβώς ίδιος μ’ αυτόν, τότε όχι μόνο είσαι δύσπιστος, αλλά θέλεις και να γίνεις Θεός και Χριστός. Αυτό δεν σημαίνει άραγε ότι θέλεις να είσαι στο ίδιο επίπεδο με τον Θεό; Μέσα σου, λατρεύεις έναν αόριστο Θεό που βρίσκεται στους ουρανούς· θέλεις να σταθείς στο ίδιο επίπεδο με τον Χριστό, φτάνεις ακόμα και στο σημείο να θεωρήσεις ότι τα χαρίσματα και οι γνώσεις σου είναι η ζωή, και ότι οι λάθος επιδιώξεις είναι οι σωστές. Οι σκοποί που επιδιώκεις, αλλά και ο τρόπος της επιδίωξής σου, προσεγγίζουν όλο και περισσότερο τους σκοπούς και τον τρόπο του Παύλου, και αντιστοιχούν όλο και τελειότερα στις δικές του επιδιώξεις. Αυτό σημαίνει ότι έχεις πρόβλημα· δεν έχεις καμία ελπίδα και δεν μπορείς να σωθείς. Πρέπει να ακολουθήσεις το παράδειγμα του Πέτρου και να πάρεις το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, να επαναστατήσεις ολοκληρωτικά ενάντια στη σάρκα και σε όσα ανήκουν στον Σατανά· μόνο τότε θα έχεις ελπίδα σωτηρίας. Αυτήν τη στιγμή, έχετε μονοπάτι προς τη σωτηρία; (Το να εκθέτουμε συνεχώς τον εαυτό μας και να τον εγκαταλείπουμε.) Πρώτον, πρέπει να εγκαταλείψεις τις προσωπικές σου προθέσεις, τους στόχους, τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες σου. Είτε επιδιώκεις ενεργά είτε επιδιώκεις με αρνητικό και παθητικό τρόπο, πρέπει να τα εγκαταλείψεις όλα αυτά και να μάθεις να υποτάσσεσαι. Αυτό έχει τη μεγαλύτερη σημασία. Αν αποφασίσεις να ενεργήσεις με έναν ορισμένο τρόπο όταν σου συμβεί κάτι, πρέπει πρώτα να εκτιμήσεις για ποιον λόγο ενεργείς έτσι. Αν το κάνεις για λόγους εγωισμού και θέσης, τότε σταμάτα αμέσως, και προχώρα προς την πράξη με πιο αργά βήματα. Πρέπει να προσευχηθείς, λέγοντας: «Θεέ μου, δεν είμαι πρόθυμος να το κάνω αυτό. Θέλω να επαναστατήσω ενάντια σ’ αυτό, αλλά δεν έχω τη δύναμη. Σε παρακαλώ, δώσε μου τη δύναμη, προστάτεψέ με, και βάλε αμέσως ένα τέλος στις κακές μου πράξεις». Τότε, χωρίς να το συνειδητοποιήσεις, θα αποκτήσεις τη δύναμη. Κάποιες φορές, η ικανότητα των ανθρώπων να νικήσουν την αμαρτία και να επαναστατήσουν ενάντια στη σάρκα και στη διεφθαρμένη τους διάθεση προέρχεται από τη θέληση και την επιθυμία τους, καθώς και από τη φιλοδοξία τους να αγαπήσουν την αλήθεια. Μερικές φορές, απαιτεί το έργο του Θεού και την εμπιστοσύνη σ’ Αυτόν· οι άνθρωποι δεν μπορούν να Τον εγκαταλείψουν. Καμιά φορά, κατανοείς την αλήθεια, έχεις ένα μονοπάτι που ακολουθείς και νομίζεις ότι μπορείς να ζεις ανεξάρτητος· όταν, όμως, έρθεις αντιμέτωπος με νέες περιστάσεις, δεν ξέρεις πώς να ασκηθείς, και τότε πρέπει να προσευχηθείς στον Θεό και να βασιστείς πάνω Του. Οι ζωές των ανθρώπων είναι γεμάτες σκαμπανεβάσματα. Θα έλεγε κανείς ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν ποτέ να μείνουν χωρίς τον Θεό. Όσες αλήθειες κι αν κατανοήσουν, δεν μπορούν να Τον αφήσουν. Όσες στιγμές αρνητισμού και όσες στιγμές παθητικότητας κι αν βιώσουν, στο τέλος δεν μπορούν να αφήσουν την ηγεσία και την καθοδήγησή Του. Όσο περισσότερες φορές υποταχθείς στον Θεό, τόσο περισσότερο θα αυξηθούν οι αλήθεια-πραγματικότητές σου. Όσο αυξάνονται οι αλήθεια-πραγματικότητές σου, αυτό υποδεικνύει ότι βαθαίνει όλο και περισσότερο η ζωή-είσοδός σου. Όσο βαθαίνει η ζωή-είσοδός σου, αυτό σημαίνει ότι αλλάζει όλο και περισσότερο η διάθεσή σου. Όταν πια η διάθεσή σου θα έχει αλλάξει πολύ, αυτό θα σημαίνει ότι έχεις αποκτήσει ανάστημα. Το ανάστημά σου είναι αντιπροσωπευτικό της ζωής-εισόδου σου. Όταν αποκτήσεις ανάστημα, θα μπορέσεις να νικήσεις τα δεσμά της διεφθαρμένης σου διάθεσης και τον έλεγχο που έχει πάνω σου· θα δυναμώσει η ικανότητά σου να νικάς την αμαρτία και η καρδιά σου θα γίνει ισχυρή. Δεν θα έχεις απλώς μια συναισθηματική επιθυμία, ελπίδα και φιλοδοξία· δεν θα μείνεις κολλημένος σ’ αυτό το επίπεδο. Αντίθετα, θα ανέλθεις, θα ενηλικιωθείς, θα γίνεις κάποιος που έχει την αλήθεια και που έχει ανθρώπινη φύση. Αυτό είναι το μονοπάτι επιδίωξης της αλήθειας, αλλά και το αποτέλεσμα της επιδίωξης της αλήθειας. Βλέπετε την κατεύθυνση; Βλέπετε την ελπίδα; (Ναι.) Καλό αυτό.

Η ζωή-είσοδος είναι μια διαδικασία που δεν τελειώνει ποτέ. Χρειάζεται μια ολόκληρη ζωή προκειμένου να κερδίσεις από αυτήν και να υποβληθείς σε αλλαγές. Παρόλο που ίσως να πορεύεσαι στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, αν συνεχίζεις να λαχταράς τις απολαύσεις της σάρκας και τα οφέλη της θέσης, τότε θα σκοντάψεις και θα αποτύχεις. Τώρα το μονοπάτι σου είναι το σωστό και έχεις βρει την κατεύθυνσή σου. Έχεις ήδη διακρίνει ξεκάθαρα ποια πράγματα είναι λανθασμένα, παθητικά, αντιδραστικά και αρνητικά. Υπάρχει κάτι που σε διαχωρίζει από αυτά τα πράγματα. Όσο για τα θετικά πράγματα, κι αυτά τα έχεις κατανοήσει και έχεις κερδίσει πολλά χάρη σ’ αυτά, ενώ ήδη αντιλαμβάνεσαι και αποδέχεσαι πολλά από αυτά. Τώρα που απέκτησες διάκριση γι’ αυτά τα λανθασμένα, μοχθηρά και αρνητικά πράγματα και πράξεις, το μόνο που απομένει είναι να τα εξορίσεις διαπαντός από μέσα σου, να τα εγκαταλείψεις και να επαναστατήσεις εναντίον τους ολοκληρωτικά, κι έπειτα να ασκηθείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Έτσι θ’ αποκτήσεις τη ζωή-είσοδο. Στην πραγματικότητα, η ζωή-είσοδος δεν είναι και κάτι τόσο δύσκολο· εξαρτάται, απλώς, απ’ το αν όντως αγαπάς την αλήθεια. Αν όντως αγαπάς την αλήθεια, τότε αυτά τα αρνητικά πράγματα δεν θα μπορέσουν να σε νικήσουν. Μπορεί να παραμείνεις παθητικός και αδύναμος για ένα διάστημα, αλλά και πάλι θα μπορέσεις να προχωρήσεις. Αν δεν αγαπάς την αλήθεια ή δεν την αγαπάς και τόσο πολύ, αν εστιάζεις μόνο σε εξωτερικές τυπικότητες, αν δαπανάς και προσφέρεις μόνο ένα μικρό κομμάτι του εαυτού σου, αν ξυπνάς νωρίς και κοιμάσαι αργά προκειμένου να εκτελέσεις το καθήκον σου, αν απλώς χάνεις τον χρόνο σου στο στάδιο της απλής δούλεψης, αν δεν θέλεις να κατανοήσεις την αλήθεια ούτε να εισέλθεις στην πραγματικότητα, αν σε ικανοποιεί να δαπανάς ίσα-ίσα τον εαυτό σου για τον Θεό και να μη διαπράττεις σοβαρές παραβάσεις, και μένεις στάσιμος και δεν προχωράς, τότε ποιες θα είναι, άραγε, οι συνέπειες; Δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να πάρεις την έγκριση του Θεού. Αν θέλεις να πετύχεις στην επιδίωξη της αλήθειας, και επιθυμείς πραγματικά να κερδίσεις τη ζωή, το ζήτημα δεν είναι απλό. Πρέπει να αφήσεις όλα σου τα συμφέροντα και να εγκαταλείψεις όλες τις λάθος επιδιώξεις, όπως την επιδίωξη της φήμης, του κέρδους, της θέσης, των ευλογιών, του στεφανιού ή των ανταμοιβών. Όλα αυτά πρέπει να τα εγκαταλείψεις. Αν όντως αγαπάς την αλήθεια και απολαμβάνεις να αναλογίζεσαι τα λόγια του Θεού, τότε η ζωή-είσοδος δεν θα σου φανεί δύσκολη. Εφόσον κατανοείς την αλήθεια, θα βρεις φυσικά το μονοπάτι σου και δεν θα συναντήσεις πολλές δυσκολίες.

21 Ιουνίου 2018